หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา by aoikyosuke

[marchmenlo]

  ไอ้เปามันเล่นไรของมันเนี๊ย...ตอนแรกก็กะลังเคลิม ๆ อยู่หรอก เจออารมณ์กวนตีนของไอ้เปาเข้าไป 
เสียจริตเลยแฮ่ะ
 คราวหน้าขอแบบซึ้ง ๆมั่งก็ได้น่ะเปาเอ๊ย

[singsayam]

  ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน อยากรู้ใจตัวเอง)



“อ้าว...เหี้ยคี..มาไงเนี่ยมึง....” ไอ้เปาทำท่าจะเดินจากไปจากร้านสะดวกซื้อแต่พอเหลือบเห็นเก้าอี้ที่หน้าร้าน
พบว่ามีคนรู้จักจึงเอ่ยทักทันที

“ไงมึง...มาทำเหี้ยอะไรแถวนี้เนี่ย” ร่างสูงของภาคีหันไปยิ้มให้กับเพื่อนต่างแผนก วันนี้เขารอต้นสนเหมือนทุกวัน แต่แปลกใจดึกป่านนี้ไอ้เปามันออกมาทำห่าอะไร .... คนที่หิ้วถุงพะรุงพะรัง นั่งลงข้าง ๆ คนที่จุดบุหรี่สูบ

“หาข้าวแดกว่ะ...นี่ก็มาซื้อข้าวกล่อง..” ไอ้เปาผู้เพิ่งผ่านศึกกับคนในห้องมาหมาด ๆ ลงนั่งข้าง ๆ เพื่อน
แล้วก็ถอนใจ

“เป็นไรมึง....” ภาคีเอ่ยถามเพื่อน ที่นั่งหน้าเครียด

“เด็กในร้านนั่นอ่ะ...เด็กมึงดิ...” ไอ้เปาเอ่ยถามร่างสูงนั้นแบบยิ้ม ๆ
และเหลือบตาไปมองคนในร้านสะดวกซื้อที่กำลังขะมักเขม้นกับการทำงานอยู่

ภาคียิ้มรับ ก่อนจะพยักหน้า เหม่อมองไฟถนนไปเรื่อย

“ทำไมมึงชอบมันวะ..ไอ้เด็กนั่นมีแต่ข่าวลือเรื่องมั่วผู้ชายนี่...” ไอ้เปาหันไปมองคนในร้านอีกครั้งและหันมาเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ แม่งผู้ชายเหี้ย ๆ แร่ด ๆ แบบนั้น ไอ้คีไปหลงได้ยังไงกัน

“ใครจะคิดว่าเขาเป็นยังไงก็ช่างเถอะ.....แต่กูรู้ว่าเขาเป็นยังไงก็พอ ... มึงดูสิ..มีใครเอาไปลือมั่งมั้ยว่าสนทำงานหามรุ่งหามค่ำแบบนี้ทุกวัน.... แล้วมีใครลือมั้ยว่าสนทำงานส่งตัวเองเรียนงก ๆ ขนาดกูจะเลี้ยงข้าวสักหน่อยก็ยังต้องอ้อนแล้วอ้อนอีก เขาถึงจะยอม.....คนแบบนี้มึงหาได้ง่าย ๆ ที่ไหนกันเหรอ....กูถามหน่อย..”

ภาคีที่ไม่ค่อยพูดเอ่ยเล่าเรื่องของคนในร้านยืดยาว ก่อนจะอัดบุหรี่เข้าปอดหนัก ๆ และหันไปมองคนในร้าน
ส่งยิ้มให้ และคนในร้านก็ยิ้มตอบกลับมา

“มึงมาเฝ้าทุกวันเลยเหรอ...ไม่เบื่อหรือไง....ผู้ชายด้วยกันมันดีตรงไหนวะ...” ไอ้เปาเริ่มตั้งคำถามอีกรอบ

“ไม่รู้สิกูรู้แต่ว่าอยู่ใกล้ ๆ กัน ไม่เคยพูดกันสักคำกูก็ไม่เคยเบื่อ กูยิ่งรักยิ่งชอบเขาขึ้นทุกวัน เพราะสนก็เป็นสน ส่วนตัวกูก็เป็นแบบนี้เขารับกูได้ เขารู้ว่ากูคิดอะไร...มึงเชื่อมั้ยไอ้เปา..กูไม่เคยบอกรักสนเลย...สนก็ไม่ เคยพูด...ตอนแรกกูกับสนแทบจะฆ่ากันตายห่า...แล้วมึงดูกูตอนนี้สิ...ต้องมา นั่งเฝ้าเขาทุกวันเลย....ตลกชิบหาย...”

ภาคีหัวเราะเสียงเบา หันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ใคร ๆ ก็รู้ว่าสนกับเขาคบหากัน
ภาคีเองก็ไม่ได้ปิดบังอะไร แล้วแต่ว่าใครจะคิดยังไง อยากจะคิดอะไรก็เอาเถอะ อย่ามายุ่งกับสนก็พอ

“เป็นผู้ชายด้วยกันไม่แปลกเหรอวะ...มึงไม่ขยะแขยงหรือไง..เป็นกู..กูคงแหยงไม่เบาเลย....”

ปากก็พูดไปงั้นแหละ กลัวอีกคนจะจับกิริยาอาการได้ กลัวใครจะรู้ว่าก่อนออกมา ก็ไปฟัดผู้ชายแมนล่ำหล่อโคตรมาเหมือนกัน

“ตอนแรกกูก็ไม่ได้ชอบเขาหรอก แต่โกรธกันไปโกรธกันมา ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นรักไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มึงก็ลองมีดูสิ...เดี๋ยวก็รู้...ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” ภาคีอารมณ์ดี คุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อยเปื่อย

เล่นเอาคนที่นั่งข้าง ๆ หน้าซีดเผือด
ไอ้เหี้ยคีให้กูมีเมียเป็นผู้ชาย เล่น ๆ กูก็เอาได้ แต่จริงจังนี่ท่าจะไม่ไหว
ใจไอ้เปาพาลไปคิดถึงคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงตอนที่มันเดินออกมาซื้อของกินไปให้คน ๆ นั้น

นอกจากทำให้ไอ้เส่งแล้ว

ไอ้เปาก็เพิ่งจะไปจัดการตัวเองในห้องน้ำมาหมาด ๆ ก่อนจะเดินออกมาซื้อของกินในเวลาดึกดื่นป่านนี้
อันที่จริงก็ไม่มีอะไร กลัวไอ้คนเจ็บตื่นมาแล้วหิว ไม่มีอะไรกิน ก็แค่นั้นเอง

ก็แค่นั้นเอง

ก็แค่นั้นเอง

เอ๊ะ........แล้วมันเป็นเรื่องห่าอะไรต้องไปห่วงไอ้เส่งมันด้วยล่ะ...จะหิวตายหรือเปล่าก็ช่างหัวมันสิ
ไอ้เปามองถุงในมือที่มีขนมเต็มไปหมด

แล้วกูจะซื้อไปแดกอะไรขนาดนี้วะเนี่ย...เพียบเลย
ทำอย่างกับว่ากินสัก 10 วันงั้นแหละ

“กูกลับก่อนนะ...ง่วงว่ะ...ดูเด็กมึงแล้วกัน....กูไปแหละ..”
บาติสต้าเปาตบไหล่เพื่อนเบา ๆ และหิ้วถุงขนมจากไปแล้ว ทิ้งให้คนที่มองตามหลัง ส่งยิ้มตามอย่างเข้าใจ

“อาการอย่างมึงอ่ะ...เหมือนช่วงแรกที่กูกังวลเรื่องจะขอคบกับสนเลยว่ะไอ้เปา..” ภาคีหัวเราะออกมา
มองตามร่างที่ยังไม่เข้าใจตัวเองที่เดินจากไปแล้ว

***************************

[singsayam]

ด้วยเหตุใดก็ตาม เธอไม่เคยรับรู้
ใกล้เธอซักเท่าไหร่ แต่เหมือนไกล ไกลห่างกัน
ได้แค่มองหน้าเธอ ทำได้เพียงแค่นั้น
หัวใจที่แอบฝัน อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว

* หากเธอรู้ใจ หากเธอรู้ตัว
เธอจะเข้าใจกันหรือเปล่า
ก็ไม่รู้เลย แต่ต้องพูดไป
และจะมาเพื่อกวนใจคำถามเดียว

** แค่อยากรู้ รังเกียจกันไหม
ขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้นเลย
อยากได้ยินเสียง คนที่คุ้นเคย
อยากเจอเธอคนเดิมที่เคยได้เจอในเมื่อวาน
หากพรุ่งนี้ทุกอย่างหมุนไป
ฉันคนหนึ่งจะยืนตรงที่เก่า
อยู่เพื่อบอกเธอ คำที่ค้างใจ
ต่อให้มันจะไม่มีวันเป็นจริงเลยก็ตาม
อยากให้รู้ว่ารักเธอ

อยากให้หันมาหน่อย อยากให้มองหน้ากัน
ถ้าเธอไม่หวั่นไหว กับสายตาคนอย่างฉัน
ไม่บังคับใจเธอ หากเจอคนที่ฝัน
หวังเพียงใครคนนั้น จะใกล้เคียงคนอย่างฉัน

ก็แค่เพลงมันติดอยู่ในหัว ไอ้เปาก็เดินร้องเพลงไปเรื่อยเปื่อยตลอดทาง งำงัมไปเรื่อย จนถึงหน้าห้อง
และก็ไขกุญแจเข้าไปภายในห้อง วางถุงขนมไว้บนโต๊ะตัวเล็ก ๆ และเปิดไฟ ที่หัวเตียง
พอให้มีแสงสว่างบ้าง

ฤทธิ์ยาแน่แล้ว....ที่ทำให้ไอ้เหี้ยเส่งหลับเป็นตายไปได้ขนาดนี้ .... ขนาดลงไปนั่งลูบผมมันเล่น ไอ้เส่งยังนอนหลับไม่รู้เรื่องเลย......

แผล...แตกเยอะเลยนะ...ตามแขนขาก็ยังมีรอยจ้ำ ๆ อยู่เต็มตัวเลย

ขาเป็นแผลถลอกยาวขนาดนั้น ไปทำอะไรมาล่ะมึงเอ้ย.....


เหี้ยเส่ง...นอนไม่รู้เรื่องขนาดนี้
อยากโดนกูฟันอีกรอบแน่เลยนะ....เดี๋ยวกูก็สนองให้หายอยากซะหรอก
ตึกใบหยกสองหัวเราะกับท่าทางหลับลึกของคนที่นอนอยู่

ไอ้เปาก้มมองรอยแผลและรอยช้ำที่ใบหน้าคมของหมีควายตัวนั้น

“นานมั้ยวะ....กว่าจะหายเนี่ย...เสียหล่อหมดเลยมึง...เดี๋ยวพรุ่งนี้กูพาไปหาหมอนะเส่ง...”

บาติสต้าเปาบ่นงึมงำก่อนจะล้มตัวลงนอนข้าง ๆ คนที่หลับอยู่

ถอยห่างออกมาเล็กน้อย เพื่อให้อีกคนนอนหลับได้สบายขึ้น

และเอื้อมห่มผ้าให้กับคนข้าง ๆ ก่อนจะยิ้มเรื่อย ๆ ออกมา

วันนี้กูจะยิ้มให้มันกี่ครั้งดีวะเนี่ย

แปลกจริงเว้ยยยยยยยยยยยย

 

TBC….........................….

[Merry X-Mark]

เอาอีกกกกกกกกกก ขอหวานใส่กันหน่อย ขาดน้ำตาลลลลลลลลลลลล พลีส พลีส พลีส

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[marchmenlo]

เอาอีกกกกกกกกกก ขอหวานใส่กันหน่อย ขาดน้ำตาลลลลลลลลลลลล พลีส พลีส พลีส 

.

เดี๊ยวน่ะ ข้องใจเป็นอย่างมาก ถ้ามาร์คขาดน้ำตาลเนี๊ย คนอื่นนี่เดี่ยงกันเป็นแถบ ๆ เลยน่ะคับ หวานสุดในบอร์ดแล้วน่ะคุณน่ะ 

[Merry X-Mark]

เอาอีกกกกกกกกกก ขอหวานใส่กันหน่อย ขาดน้ำตาลลลลลลลลลลลล พลีส พลีส พลีส 

.

เดี๊ยวน่ะ ข้องใจเป็นอย่างมาก ถ้ามาร์คขาดน้ำตาลเนี๊ย คนอื่นนี่เดี่ยงกันเป็นแถบ ๆ เลยน่ะคับ หวานสุดในบอร์ดแล้วน่ะคุณน่ะ 

 

[singsayam]

อร๊ายยย....หลานๆ ลุงในบอร์ดเป็น

โรค "น้ำตาลบกพร่อง" กันเยอะจังเลยอ่ะ

[marchmenlo]

คนอื่นอาจจะใช่คับลุง แต่คนที่อยุ่้ข้างบนลุงอ่ะ ไม่น่าใช่ 

  ตอกย้ำ (เ้ค้าน่าร๊ากน่ะคู่เนี๊ย )

[singsayam]

คนอื่นอาจจะใช่คับลุง แต่คนที่อยุ่้ข้างบนลุงอ่ะ ไม่น่าใช่ 

  ตอกย้ำ (เ้ค้าน่าร๊ากน่ะคู่เนี๊ย )

ฮาุฮุ ฮาฮุ ...ถูกใจลุงอ่ะ...

เอาเป็นว่าโดนไปก็ + 1 เป็น 19 ให้นะหลาน

[anna1234]

ลุงสิงห์เอาคู่ของคีกะสนมาลงด้วยดิ จะได้รู้เรื่อง คนไม่เคยอ่านเค้าจะงงเอาน่า

[singsayam]

ลุงสิงห์เอาคู่ของคีกะสนมาลงด้วยดิ จะได้รู้เรื่อง คนไม่เคยอ่านเค้าจะงงเอาน่า

เอางั้นเลยเหรอหลาน...

แล้วในบอร์ดมีลงหรือยังอ่ะ..เด๋วลุงเอามาซ้ำเด๋วลุงอายนะหลาน

[kit]

วั้ย กิต.ยังไม่เคยเห็นเลยนะคะ

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[singsayam]

วั้ย กิต.ยังไม่เคยเห็นเลยนะคะ

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

จริงเหรอหลานกิต...

งั้นเอาไว้ให้ลงเรื่องนี้จบก่อนแล้วลุงจะเอาตอนภาคีย์กับต้นสนมาลงให้นะ

[G-NaF]

ลุงคร้าบ

กว่าเค้าจะรักกัน   เค้าไม่ฆ่ากันตายก่อนหรอครับ


เหอๆ

ขอหวานนิดๆหน่อยๆก็นะคร๊าบลุง

เอิ๊กๆ

[singsayam]

ลุงคร้าบ

กว่าเค้าจะรักกัน   เค้าไม่ฆ่ากันตายก่อนหรอครับ


เหอๆ

ขอหวานนิดๆหน่อยๆก็นะคร๊าบลุง

เอิ๊กๆ

ฮาฮุ ฮาฮุ...หลานต้องติดตามไปเรื่อยๆ นะครับ

เด๋วก็จะรู้ว่า...มดมันเริ่มคลานเมื่อไหร่..ก็ คริคริ....

[both^^]

เปารู้ใจตัวเองเร็วๆ เถิด

นี่มันเข้าข่ายรักเค้าแล้วนา

[HaLF333]

เข้าบอร์ดได้แล้ว 

อิอิ หวานอีกนิดก็ได้ ชอบเหมือนกาน 
ลุงสิงห์ นู่กะยังไม่เคยอ่าน สน กะ คี เหมือนกันค่ะ 

[wan]

  เปามันเริ่มเปิดใจตัวเองแล้ว  เพียงแต่ยังไม่กล้ารับใจตัวเองแค่นั้น

คอยดูแต่ไอ้เส่งดีกว่าว่า มันจะแสดงออกอย่างไง 

[anna1234]

:m1:ลุงสิงห์ หารายชื่อเรื่องที่เค้าเคยลงไว้ในนี้ให้แล้วนะ ยังไม่มีคีกะสนในนี้เลยดิ

เพื่อนสนิท(จบ) พัด – กอล์ฟ รักนี้ต้องลองดูหน่อย(จบ) โพดกับหนุ่ม
รักนี้ต้องลองดูหน่อย(จบ) โพดกับหนุ่ม แด่เธอ.....ผู้ทำให้รักมีมิติ (จบ) สักวา-หยง
ปรัชญา ภาคปู-ฝน เพราะเรากัดกัน (ผูกพัน) ...อ้อน+ทาน
เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน

คนเขียนแต่งเค้าเก่งนะเขียนเรื่องอะไรไม่รู้ให้หวานปานน้ำผึ้นเดือนสิบสองได้ โว้ยอิจฉาจริงจริ๊ง

[singsayam]

ขอบคุณมากๆ อ่ะหลานไต๋ ที่ช่วยลุงหานะ

เด๋วขอให้เรื่องนี้จบก่อนเด่ีวเขา คี-สน มาลงให้นะหลานๆ

[singsayam]

ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน บทสนทนายามเช้าของว่าที่คู่รัก)
 



"เปา...จะเข้าห้องน้ำ..ไอ้เปาตื่นหน่อย..ตื่นสิ..ตื่น...โว้ยยยยยยยยยย ทำเหี้ยอะไรมึงวะเนี่ย"
ไอ้ท่อนขาหนักๆ แล้วก็แขนที่มันมาทับตัวนี่มันอะไรวะ หนักชิบหาย

ปวดเยี่ยวจะตายห่า แต่ไอ้ห่านี่มานอนทับเฉยเลย กูเป็นคนเจ็บนะเว้ย จะมากอดกูทำไมเนี่ย
แล้วแขนก็ชาไปหมดแล้วด้วย
ไอ้สัตว์เปา แม่งกูจะทำยังไงกับมึงดีเนี่ย ขยับตัวไม่ได้เลย นอนขี้เซาชิบหายเลยเว้ย

"ไอ้เปา..กูปวดเยี่ยว..ปล่อยหน่อย กูไม่สู้กับมึงแล้ว...ไอ้เหี้ยเปา..ไอ้เหี้ยเปาโว้ยยยยยยยยยยยยย"

หมีควายตาคมโดนซ้อมเลือดอาบหน้าเละ โวยวายเสียงดัง พยายามจะตะเกียกตะกายใช้ตีนถีบไอ้คนที่นอนกอดอยู่

"อื้ออออ..ห้านาที...ขออีกห้านาทีน๊าาาาาา" บาติสต้าเปายังไม่ยอมขยับตัวและตาก็ไม่ยอมลืม
จนเมื่อโดนเข่าของอีกคนกระแทกเข้าหว่างขาแค่นั้นแหละ
มันถึงกับกระเด้งตัวลุกขึ้นตื่นได้อัตโนมัติเพราะความจุก

"โอ้ยยยยยยยยย แต่เช้าเลยไอ้เส่ง...มึงจะฆ่ากูแต่เช้าเลยเหรอเนี่ย..ไอ้สัตว์เอ้ยยยยยย" ตึกใบหยกเอามือกุมเป้า
ใบหน้าเหยเก มองหน้าคนเจ็บตาขวาง กูสำนึกตัวได้แล้ว เมื่อคืนกูเห็นมึงน่ารักได้ไงเนี่ย
เช้ามาไม่เห็นมีอะไรน่าพิศมัยสักนิด หน้าตาก็แหกแบบนี้ แถมล่อเป้ากูแต่เช้า แบบนี้น่ารักไม่ลงจริง ๆ

"กูปวดเยี่ยว...ปล่อยหน่อยสิ..นะ...กูปวดจะตายห่าแล้วอ่ะ...อั้นไม่ไหวแล้ว...." ดูไอ้เหี้ยเส่งมันทำหน้าเข้าดิ

ทีเมื่อคืนไม่เห็นทำหน้าอ้อนแบบนี้เลย ทีแบบนี้มาทำเป็นอ้อน....กูถอนคำพูดอีกรอบก็ได้วะ
มึงอ่ะ....ทำหน้าแบบนี้.ก็น่ารักดีนะ..

"กูปล่อยมึงก็ลุกขึ้นมาเตะกูดิ....แรงมึงยิ่งดี ๆ อยู่"
ถึงจะเห็นว่าหมีควายตาคมน่ารักดีแต่เป็นใครก็ต้องหวั่นทั้งนั้นแหละ
ในเมื่อทำเรื่องไว้กับมันเมื่อคืนตั้งเยอะ

"ไอ้สัตว์...มึงจะให้กูเยี่ยวรดกางเกงเลยมั้ย...กูถามหน่อย....แล้วกูก็ไม่มีแรงเตะกับมึงหรอก.
แต่กูปวดเยี่ยว...ขาก็ไม่มีแรงแล้วไอ้สัตว์เอ้ย....ขอร้องแหละ..ปล่อยกูเหอะ..กูปวดเยี่ยวจะแตกแล้ว"

แม่ง...กูปวดเยี่ยว..กูปวดเยี่ยวมึงไม่เข้าใจหรือไงไอ้โง่....กูขอเยี่ยวก่อนเตะมึงได้มั้ยล่ะ
สัตว์เอ้ยยยยยยยยย มัวแต่กลัวอยู่ได้ ปวดจะแย่แล้วนะ
ดูแม่งทำหน้า...
โหยยยยยยยยยยย กูปวดเยี่ยวโว้ยยยยยยยยยย รีบ ๆ ปล่อยกูซะทีสิวะ

พอได้เห็นหน้าเหมือนสาวน้อยปวดท้องประจำเดือนแค่นั้นแหละ
ไอ้เปาถึงได้ยอมเอื้อมมือไปแกะเชือกที่มัดมือไอ้เส่งติดไว้กับหัวเตียงออกให้

และพอเชือกหลุด ไอ้เปาก็เตรียมตั้งการ์ด พร้อม รบกับเส่งเมียรักทันที
ต่อยมาก็ต่อยกลับอ่ะ เอาดี เมียเหี้ยอะไรคิดซ้อมผัวแต่เช้า

แต่ผิดคาด ผิดจากที่ไอ้เปามันคิด
เพราะไอ้เส่งวิ่งลิ่ว แบบโขยกเขยกขาเข้าห้องน้ำทันทีชนิดที่ไอ้คนเตรียมตั้งการ์ดต้องมองตาม

"ไอ้ห่า...ปวดขนาดนั้นเลยเหรอวะ..." เห็นไอ้เส่งวิ่งลิ่วเข้าห้องน้ำไปแบบเร่งด่วน
ไอ้เปา ก็นั่งลงบนเตียงหัวเราะขำกับท่าทางของไอ้เส่ง

“ตอนแรกกูก็ไม่ได้ชอบเขาหรอก แต่โกรธกันไปโกรธกันมา ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นรักไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มึงก็ลองมีดูสิ...เดี๋ยวก็รู้...ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”

คำพูดของภาคีที่พูดถึงต้นสนและแซวไอ้เปาไว้ยังดังก้องอยู่ในหัวของไอ้เปา

ตึกใบหยกสองมองประตูห้องน้ำแล้วขำ หัวเราะกับตัวเอง

"มีสักคนเหมือนที่มึงพูดก็ดีเหมือนกันนะไอ้คี.....ท่าทางจะสนุกดี..."

ไอ้เปาบอกกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นพับผ้าห่มเก็บหมอนให้เรียบร้อย

และเปิดกระติกน้ำร้อนเทน้ำลงไปเตรียมต้มน้ำร้อนเพื่อชงกาแฟดื่มในตอนเช้าวันนี้.....

*****************************
ไอ้เส่งล้างหน้าล้างตาเข้าห้องน้ำเรียบร้อยแล้วและเดินหัวยุ่งโขยกเขยกออกมาจากห้องน้ำ

"อ่ะ...ของมึง...." แก้วกาแฟถูกยื่นมาให้ที่ตรงหน้า

"ไม่ค่อยหวานหรอก...กูไม่รู้ว่ามึงจะกินหวาน ๆ หรือเปล่า....กินเสร็จเดี๋ยวจะได้ไปหาหมอให้ดูขามึงกัน..ท่าจะอักเสบนะ"

หมีควายตาคมหน้าบวมปากเจ่อ รับแก้วนั้นมาถือไว้แบบงง ๆ
เดินไปนั่งบนเตียง...มองตามหลังคนที่เดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว

ด้วยความรู้สึกที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ
ออกมาจากห้องน้ำก็คิดว่าจะขอกระแทกปากไอ้เปาสักทีให้หายแค้นเรื่องเมื่อคืน

แต่มันกลับยื่นแก้วกาแฟให้.....แล้วไอ้เส่งก็เสือกรับมาถือไว้อีก
แทนที่จะปัดให้น้ำร้อนมันรดมือไอ้เปาให้หายแค้นซะหน่อย

แก้วกาแฟอุ่น ๆ ในมือของคนที่มีแผลเต็มตัวถูกยกขึ้นจรดที่ริมฝีปากบ่วมเจ่อ
และปลายลิ้นก็ได้สัมผัสรสชาดกาแฟอุ่น ๆ ในแก้ว

อร่อยนะ.......
ทั้งที่ไม่ได้อยากกินของไอ้ห่านี่เลย
แต่ก็กินไปแล้ว

แถมยังยกขึ้นจิบอย่างถูกใจอีกต่างหาก......รสชาดไม่หวานเกินไป ครีมและน้ำตาลกำลังกลมกล่อม
เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำทำให้คนข้างนอกห้องพอจะรู้ได้ว่าคนข้างในคงกำลังอาบน้ำอยู่แน่ ๆ

และไม่นานไอ้เปาก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว

และเดินมารื้อหาเสื้อผ้าในตระกร้ามาใส่ แต่งตัวอย่างรวดเร็วเหลือเชื่อ

"อาบน้ำก่อนป่าว...เอาเสื้อกูไปใส่ก่อนแล้วกัน...." ตึกใบหยกสองเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหมีควายตาคมหน้าเละ
ที่นั่งจิบกาแฟอยู่บนเตียง แล้วก็ยื่นเสื้อผ้ากับผ้าขนหนูให้อีกคนไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมไปหาหมอกัน

แล้วมันแปลกมั้ยล่ะ

ที่หมีควายตาคมไม่ด่าหาเรื่องเอาคืนสักหน่อย หรือลุกขึ้นไล่เตะตึกใบหยกสอง
แถมยังรับของที่อีกคนยื่นให้อย่างง่ายดาย แบบไม่ต้องให้พูดมาก วางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะหัวเตียง
และโขยกเขยกขาเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่โดยดี

โดยที่ตัวไอ้เส่งมันยังงงตัวเองเลย
ทำปายด้ายยยยยยยยยยยย

TBC...................

[marchmenlo]

หวิ๊วววว ไกล้แร๊ะ ไกล้ความจริงแล้ว คริ ๆ ๆ เส่งน่ะไม่เท่าไหร่่ แต่เจ้าบาลิสต้านี่อ่ะดิ หลงเข้าเต็ม ๆ

[both^^]

 


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดด
ดด


เริ่มดีๆ กันแล้ว

[G-NaF]

หมีควาย กะ ตึกใบหยก

เอิ๊กๆ
เข้ากันดีเน๊อะ

อิอิ

[๐๐๐Robin๐๐]

รสชาติ กาแฟ คืออารมตอนนี้ มั่ง  

[kit]

บวกหนึ่งค่ะ

ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing

[singsayam]

ลุงเขามาเช็คเรทติ้งอ่ะหลานๆ

ว่าเป็นอย่างไรบ้าง....


คริคริ..ลองเดากันดูเล่นๆ ซิว่าเหตุการณ์น่าจะเป็นอย่างไร...

[marchmenlo]

โหย..ลุงน่ะลุง เห็นเข้ามานึกว่ามาเพิ่มให้..เช็คเรทติ้งซ่ะงั้น แต่ก็อย่างว่าอ่ะน่ะ ถ้าเพิ่มให้อีกตอนน่ะ เรทติ้งกระฉูด

[Merry X-Mark]