-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา :laugh:
by aoikyosuke
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอน จุดเปลี่ยน)
“ไอ้เหี้ยเส่ง.....ไอ้เส่ง....ไอ้เส่งพอแล้วววววววววววว พอแล้วมึง ไอ้เส่งงงงงงง”
ห้องทั้งห้องระเนระนาด
เพราะร่างสูงทั้งถีบโต๊ะ ทั้งพยายามทุ่มทั้งคว่ำ ด้วยแรงที่มีอยู่ทั้งหมด
จนคนที่โดนอัดกระแทกแรง ๆ เลือดหยดออกมาอาบหน้า
แต่คนคนนั้นก็ไม่ยอมสู้ แค่ป้องกันตัวไม่ให้เจ็บหนักกว่านี้เท่านั้น
“ไอ้เหี้ยนี่มันสมควรตายยยยยยยยยย กูจะฆ่ามันปล่อยกู..ปล่อยกู...พวกมึงปล่อยกู.....”
ร่างสูงทั้งดิ้นรนทั้งขัดขืนคนที่มาช่วยกันยึดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย และลากออกไปจากจุดเกิดเหตุ
อีกหลายคนต้องรีบวิ่งมาดูคนที่ยืนเลือดอาบหน้า
“กูไม่เป็นไรว่ะ....” ร่างสูงแกร่งหนากว่าคนที่โดนลากออกไป เอามือเช็ดเลือดที่หยดลงมาแล้วก็หัวเราะเสียงเบา
เจ็บน่ะมันก็เจ็บอยู่.......แต่ก็ดีใจที่เจ็บ....
เพราะอย่างน้อยคนที่โมโหสุดขีดคนนั้นก็ได้ระบายความแค้นออกมาไม่ได้เก็บกดเอาไว้
“ไปดูไอ้เส่งมันหน่อยดิมึง...อาละวาดไปถึงไหนมันแล้ววะนั่น....”
ร่างสูงพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเลือด ลากเก้าอี้ลากโต๊ะกลับมาไว้ที่เดิม
และหัวเราะออกมาเสียงเบา
เล่นเอาคนที่มองอยู่งงหนัก.....ไอ้เปาไม่สู้กับไอ้เส่งเหมือนทุกวัน ยอมให้คนที่ถูกลากออกไป
ขว้างเก้าอี้ ทุ่มโต๊ะใส่ ถ้าเป็นทุกทีมันคงหนักกว่านี้ แค่มองหน้ากันนิดหน่อยมันก็จะฆ่ากันแล้ว
แล้วนี่มันอะไร กัน เกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนเนี่ย
น่าแปลกจริง ๆ
เมื่อวานนี้ยิ่งแปลกที่มันทำท่าเหมือนเข้าอกเข้าใจกันดี
ชวนกันไปกินเหล้าทั้งที่มันแทบตีกันตายห่าทุกวัน
นึกว่ามันจะดีกันแล้วจริง ๆ แต่พอมาวันนี้มันตีกันหนักกว่าเก่าซะอีก งงเว้ย อะไรวะเนี่ย ...
***********************
“อ้าวววววววววว ..... มาวววววววววววววว เมากันพวก เมากันให้เละ.....”
ร่างสูงหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกันยกแก้วเหล้าขึ้นซดชนิดที่ไม่กลัวเมา
และพอกับอีกคนที่ทั้งหัวเราะและร้องไห้ทั้งน้ำตา ไม่ต่างกัน
ต่างคนต่างซัดกันไปจนหมดขวด หัวคะมำล้มกลิ้งไม่เป็นท่า
คนหนึ่งนอนร้องไห้ อีกคนก็นั่งเอามือปาดน้ำตา
“ไอ้เส่ง.....ต่อปายยยยยยยย กูจาเป็นเพื่อนกับมึงงงงงง จะไม่ตีกับมึงงงงงงงแล้ว ไอ้เส่งงงงง”
ร่างสูงแกร่งหนาสองร่างเริ่มพูดจากันไม่รู้เรื่อง
ทั้งขวดเหล้า ทั้งขวดโซดากลิ้ง ล้มระเนระนาด
“ไอ้เปา...กูก็จะไม่ตีกับมึงงงงงงงงงอีก....กูจาเป็นเพื่อนกับมึงงงงงงงงง ฮือ ฮือ ฮือออออออ”
สองคนลงไปนอนกลิ้งกับพื้นห้องในสภาพเมาเหมือนหมาพอกันทั้งคู่
“ผู้หญิงมีในโลกกกกกกอีกเป็นเข่งงงงงงงงง กูจะไม่แย่งงงงงผู้หญิงงงงงกับมึงงงงงแล้วววว”
พูดไปในสภาพลิ้นไก่พันกัน ต่างคนก็ต่างเมาเสียงอ้อแอ้เต็มที
“เออ...กูก็จาม่ายแย่งผู้หญิงงงง ก๊ะมึงอีกแล้วววววว เอิ๊ก” ไอ้เส่งปล่อยให้น้ำตาไหลรินอยู่อย่างนั้น
นอนกลิ้งบนพื้นห้อง เหมือนกับอีกคนที่เขาชวนมากินเหล้าปรับทุกข์กัน
ทั้งที่เคยเกลียดกันและเขม่นเหม็นหน้ากัน เรื่องแย่งกันจีบผู้หญิงคนหนึ่ง
จะหาเรื่องกันตายทุกวัน นึกว่าต่างคนต่างก็เก่ง ยังไงก็จีบได้แน่
เลยแข่งกันไป ไป ๆ มา ๆ ก็เลยแข่งกันทุกอย่าง
สุดท้ายแล้ว ก็ไม่มีใครได้ไป
เพราะเธอมีแฟนแล้ว เป็นนักเรียนนายร้อย เท่ห์ไม่เบา มียศมีศักดิ์ มีฐานะ
ต่างจากไอ้เด็กช่างกลหมีควายมีแต่ตัว เปรียบไปก็เหมือนฟ้ากับนรก
และในวันที่ความจริงเปิดเผย
ทั้งสองคนที่เอาแต่หาเรื่องตีกัน เขม่นหน้ากันทุกวัน
ถึงได้รู้จักคำว่าอกหักมันเป็นยังไง
เพราะถูกนัดออกมาพร้อมกัน และเธอคนนั้นก็บอกให้รับรู้ทั้งสองคน
ก่อนที่เธอจะเดินไปขึ้นรถเก๋งคันโก้ของนักเรียนนายร้อยที่จอดรออยู่
สองร่างหน้าซีด หัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
ความเป็นมิตรเกิดขึ้นกระทันหัน
ยืนมองหน้ากันแล้วแทบอยากจะบ้า ที่แล้วมา ที่เอาแต่แย่งกัน ตีกัน มันเพื่ออะไร
เพื่อให้เธอไปมีแฟนที่ดีกว่าอย่างนั้นเหรอ
และด้วยความเข้าใจในหัวอกคนอกหักด้วยกันอย่างสุดซึ้ง ไอ้สองตัวนี้มันก็เลยลากกันมา
กินเหล้าแก้กลุ้มด้วยกัน ทั้งที่ไม่เคยมีวันไหนที่จะมองหน้ากันตรง ๆ สักที วันนี้คงเป็นวันโลกาวินาศ
และมันก็คงเป็นวันโลกาวินาศจริง ๆ นั่นแหละ
“ผู้หญิงมันไม่ร้ากกกกกกกกเรา เราร้ากกกกกกกันเองก็ได้นะไอ้เส่ง....ไอ้เส่งมึงมารักกับกูเถอะนะ...”
ปลายนิ้วแกร่งเกาะเกี่ยวที่มือเย็นชื้นของคนที่นอนร้องไห้อยู่ไม่ห่าง
และร่างสูงนั้นก็ลุกขึ้นถอดเสื้อออกจากร่างกายในสภาวะมึนเมา หัวเราะและร้องไห้ไปพร้อมกัน
สติมีครบไม่ถึงร้อย
และไอ้เปาก็ลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเอง
ต่างพากันพยุงอีกคนลากกันไปจนถึงเตียง และล้มคะมำลงไปกอดก่ายกัน
จูบกันชนิดที่ไม่เคยจูบ กอดกันในสภาวะมึนเมาไม่ได้สติ
ทุกอย่างเตลิดไปไกลสุดกู่
เกินกว่าที่สองคนจะรับได้
หลังจากตื่นขึ้นมาพบหน้ากันอีกครั้ง
TBC....... :m29: รอลุงนิดนึงนะหลานๆ :seng2ped:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
จิ้มๆๆๆๆๆ น่าติดตามคับ
-
:m4: มาแล้วเส่งกะเปา
I love you so muth
-
ดีใจที่หลานๆ รักลุง...อร๊ายยสสส์์ แอบคิดไปเองนะ...
เด๋วมาต่อให้นะ...รอนิดนึงขอไปทำหน้าที่แม่พิมพ์ของชาติก่อนเด๋วมา
-
เข้ามาให้กำลังจายยยยยคนโพสจ้า :L2:
ในซีรี่ย์ช่างกลฯของคุณเท็นอ่ะ ชอบเรื่องนี้สุดเลยอ่า
โหด(หื่น) มันส์ ฮา โคตรๆ
อิอิ....ว่าแล้วก็อ่านอีกรอบ หลั่นล้าๆ:oni1:
-
มารอด้วยคนครับ น่าติดตามมากมาย
-
โอ๊ะๆๆ...ได้อ่านแล้วๆ :m1:
-
รีบมาลงนะครับผม :L2:
-
อ่ะลุงมาต่อให้แล้วนะหลานๆ :a5:
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอน ผัวเมียตีกัน)
“มึงอย่าอยู่เลยมึง...ไอ้สัตว์...ไอ้เปากูจะฆ่ามึง ... กูจะฆ่ามึง..กูจะฆ่ามึง...ฮืออออออออ”
หมัดหนัก ๆ โดนกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่ใบหน้าของคนที่นอนอยู่ ยอมให้อีกคนชกได้
จนกว่าจะเหนื่อย โดยไม่ต่อสู้ ไม่แม้แต่จะป้องกันตัว
คิ้วแตก
ปากแตก
แต่คงไม่พอกับศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของอีกคนที่ต้องเสียไป
ร่างสูงชกหน้าคนที่นอนนิ่ง กดคอร่างนั้นเอาไว้ แน่น
และเมื่อชกจนเหนื่อย จึงทิ้งร่างลง
ก้มเก็บเสื้อผ้าของตัวเองที่หล่นกระจายอยู่มาสวมใส่อย่างลวก ๆ
เดินออกจากห้องนั้นอย่างทุลักทุเล เพราะความเจ็บร้าวไปหมดทั่วบริเวณด้านหลังของร่างกาย
ปาดหยาดน้ำตาออกให้หมด ไม่ให้ใครเห็นได้ว่าคนอย่างเขาก็ร้องไห้เป็น
ร่างนั้นหายไปจากห้องหลังระบายความแค้นที่อัดแน่นอยู่ในอกออกได้บ้างแล้ว
และร่างสูงของคนที่นอนอยู่ก็พยายามลุกขึ้น เพื่อไปดูสภาพของตัวเอง
หน้าเละ ปากบวมเจ่อ หาเค้าความหล่อไม่เจอเลย
“ใจคอมึงจะชกผัวมึงให้ตายเลยใช่มั้ยไอ้เส่ง.....โอยย เจ็บชะมัด” ร่างสูงแกร่งหนาบ่นเสียงเบา
ยกมือขึ้นเช็ดหยดน้ำตาของคนที่ชกหน้าเขาจนเละ ไอ้เส่งมันชกไปร้องไห้ไป
มันคงจะแค้นมาก ที่จู่ ๆ ผู้ชายมาดแมนผิวคล้ำตาคมอย่างมัน ต้องมามีผัวแบบไม่ได้ตั้งใจ
ก็น่าเห็นใจมาก
ศักดิ์ศรีเลยนะนั่น
ไอ้ตัวเขาก็ไม่เท่าไหร่หรอก ในเมื่อเป็นคนฟัน.......ไม่ใช่คนถูกฟัน
ถึงจะขยะแขยงจนขนหัวลุก แต่ก็เป็นผัวเมียกันไปแล้ว ให้ทำไงล่ะ
ไอ้เปาลุกขึ้นดึงผ้าห่มออก และก็พบทั้งคราบเลือดและคราบอะไรต่อมิอะไร เปรอะเต็มผ้าปูเตียงเต็มไปหมด
เมื่อคืน........
ก็.......ฟันดาบกันไปเรียบร้อย
ตอนเช้าก็........
โดนให้เส่งอัดซะเละ...........เอาไงต่อดีวะกู
ผู้ชายที่ไหนเขาเล่นฟันดาบกันวะ พอเห็นมันแค้นแบบนั้น ก็ชกกลับ..ไม่ลง
ได้แต่นอนนิ่งให้มันชกเอา ชกเอา ตามใจชอบ
นี่จะเริ่มทำตัวเป็นผัวที่ดีตั้งแต่วินาทีนี้เลยดีมั้ยเนี่ย
ร่างสูงยกมือกุมขมับ ........ เช้านี้ไม่ได้พูดกันสักคำ
ขอโทษก็ไม่ขอโทษ..อะไรก็ไม่ได้พูดสักแอะ
เช้ามาพอรู้สึกตัว สะบัดหัวให้หายแฮงค์ก็เห็นสภาพหมีควายอีกตัว นอนซุกอยู่กับอก
เห็นแล้วก็แทบอยากจะอ้วก ช็อคไปชั่วขณะ ไม่รู้จะทำยังไงดี
แล้วก็รู้ทันทีว่าไอ้ที่แก้ผ้ากอดกันเนี่ยคงไม่ใช่ เพราะกอดกันให้หายหนาวแน่
ในเมื่อรับรู้ถึงสภาพร่างกายของตัวเอง ว่ามันเปรอะไปด้วยอะไรบ้าง
ทำท่าจะตั้งสติให้อยู่และคิดต่อว่าจะทำยังไงดี
ไอ้หมีควายตัวใหญ่ที่นอนอยู่ข้าง ๆ ก็ปรือตาตื่นขึ้น และมันก็คงรู้สภาพตัวเองไม่ต่างกัน
ไอ้เส่งมันทำท่าจะลุกพรวดพราดขึ้น แต่ก็ต้องนอนลงอีกครั้ง เพราะความเจ็บร้าวบริเวณสะโพก
รับรู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างหลั่งทะลักออกมาจากร่างกายเบื้องหลังของตัวเอง
และเมื่อเอามือเอื้อมไปแตะมาดูก็พบกับทั้งเลือด....และ......
“ไอ้เหี้ยเปา...มึงทำอะไรกู..มึงบอกมา...มึงทำอะไรกู..ห๊า....” แม้แทบไม่มีแรง ร่างนั้นก็ลุกขึ้นมากระชากคอคนที่นอนอึ้งเพราะไม่รู้จะทำอะไรต่อดีให้ลุกขึ้นมาคุยด้วย
ตาคมจ้องมองลงมาหา คนที่อึ้งไม่ต่างกัน ด้วยความโกรธ โกรธจนฆ่าใครได้ทันที
ไม่รอฟังคำอธิบาย ร่างสูงนั้นก็กระแทกหมัดเข้าที่หน้าของอีกคนทันที
ซัดไม่ยั้ง ซัดไปด่าไป
ด่าไปก็เริ่มร้องไห้.....
อีกคนทำท่าจะสู้ แต่ก็ใช้มือจิกผ้าปูคลายความเจ็บเอาไว้ ไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นมาป้องกันให้เจ็บน้อยลง
ชั่วขณะร่างสูงแกร่งหนากว่าคนที่กำลังชกไปร้องไห้ไป ถึงได้ดึงมือของอีกคนไว้ และร่างนั้นสะบัดหนี
และก็ยังกระหน่ำชกลงมาไม่ยั้ง
“ไอ้เหี้ยเปา...กูจะฆ่ามึง...” นั่นเป็นคำพูดทิ้งท้ายของเมียคืนเดียวของไอ้เปาที่ออกไปอยู่ที่ไหนสักแห่งแล้วในประเทศไทย
ร่างสูงตัวใหญ่อย่างกับตึก สำรวจทั่วร่างเปลือยของตัวเอง
รอยฟัน รอยกัดที่ไอ้เส่งฝากไว้ ยังเป็นรอยอยู่เต็มทั่วตัวไปหมด
แต่เมื่อกี้ตอนที่มันชก เห็นได้ชัดถึงความปวดร้าวในแววตาของมัน
ดูเหมือนมันจะเสียใจมาก ในเรื่องที่เกิดขึ้น
เห็นมันชกไปกัดปากกลั้นเสียงร้องไห้ของตัวเองไป
ถ้าเป็นเขาก็คงจะทำเหมือนมันแน่ ๆ
แต่อาจจะฆ่าอีกคนให้ตายคามือเลยแน่ ๆ
มันคงแค้นคงเจ็บจนต้องร้องไห้ออกมาให้คนอย่างเขาเห็น
แต่แม่ง......ยังไงกูก็ผัวมึงนะไอ้ห่าเส่ง....ถึงจะเพิ่งเป็นเมื่อคืนก็เถอะ
ร้ายมากเลยมึง ก็นอนให้มึงชกไม่ร้องสักแอะ
ก็แลกกันที่มึงนอนร้องครางเมื่อคืนนะ
แต่มึงเล่นอัดกูซะเละแบบไม่มีปราณีเลยนะ
คิดจะฆ่าผัวเลยหรือไงวะ.....ไอ้เมียเลวนี่
เดี๋ยวเหอะมึง...กูจะปล้ำอีกรอบ
แล้วจะทำให้ร้องเรียกชื่อเปาจ๋าทั้งคืนเลย
รอบหน้าจะให้มึงนอนซุกอกกูแล้วเรียกผัวจ๊ะ ผัวจ๋าเลยคอยดู
โอ้ยยยยยยยยยยย เจ็บหน้าโว้ยยยยยยยยยยยย
ไอ้เปาคลำหน้าของตัวเอง ที่มีแต่เลือด
เจ็บชิบหายไอ้เส่ง
เดี๋ยวเจอกันในห้องเรียน น่าดูแน่มึง ตอนนี้กูไม่สู้..แต่เจอมึงกูจะเล่นบทตบจูบให้ดูเลยเส่งเมียรัก
คิดอะไรไปเรื่อย สงสัยเป็นเพราะสมองถูกกระทบกระเทือนแน่ ๆ
ร่างสูงใหญ่ สะบัดหัวอีกครั้งเบา ๆ
ขยะแขยงก็ใช่อยู่หรอก แต่ก็ฟัดกันไปเรียบร้อยแล้ว เจอหน้ากันคราวนี้คงได้ตีกันตายห่ายิ่งกว่าเก่าแน่
ไอ้เปาก็คิดอยู่หรอกว่าจะตบจูบกับอีกคน แต่มันก็ไม่เคยรู้เลยว่าพอเจอหน้ากันจริง ๆ แล้ว
มันได้แต่ป้องกันตัว ไม่ยอมแตะต้องอีกคนให้เจ็บเลยสักนิดเดียว
TBC..........เม้นตน์นิด จิ้มหน่อย เ๋ด๋วลุงมากต่อให้อีกเน้อ :oni3:
-
ขอบคุณครับ
ชอบมากเลย
-
:mc4:>>> กร๊ากกกกกกกกกกกกก.... นิยายน่าอึบ เห้ย น่าอ่าน :laugh:
-
จำบทโหดไปใช้กับไอ้เอ็กซ์ตอนมันกะล่อนมั่งดีกว่า
หนุกดีคับ o13 o13 จิ้มๆๆๆ รออ่านต่อนะคับ :กอด1:
-
ไม่เอานะหลาน...
แค่มาร์คเป็นอยู่ ก็น่าสงสารเจ้าเอ็กซ์แล้วอ่ะ
-
ลุงค้าบ
:m13:
-
ลุงค้าบ
:m13:
ว่าไงจะหลานลุง
ลุง +1 ให้ทุกคนที่มาเม้นต์นะครับ
ขออีก 2 จะมาต่อให้แน่ๆ รับด้วยเกียรติของคนแก่
-
จงทำหน้าที่ผัวที่ดีซะ :oni3:
-
เด๋วผมมาอ่านคับลุง
ออกไปข้างนอกก่อนค้าบ
ลุงอยากกินไรคับ เด๋วป๋มซื้อมาฝาก
:m13:
-
เด๋วผมมาอ่านคับลุง
ออกไปข้างนอกก่อนค้าบ
ลุงอยากกินไรคับ เด๋วป๋มซื้อมาฝาก
:m13:
ขอบคุณจ๊ะหลาน
ลุงขอเป็นผัดไทยก็แล้วกันนะ ....
-
เอา อีก เอา อีก :laugh:
-
มาแล้ววว..กล้ามชนกล้าม
พี่เปาน้องเส่ง
อย่างรักคู่นี้โคตรๆ :m1: :m1:
ขอบคุณที่มาโพสต์คร๊าบ
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอน หรือว่า...จะเป็น...)
“มึงอย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีกไอ้เปา...ไม่งั้นกูไม่เอามึงไว้แน่...”
เสียงคำรามลั่นของเส่งเมียรักคืนเดียวของไอ้เปา
เอ่ยบอกกับคนที่เพิ่งโดนโต๊ะโดนเก้าอี้กระแทกหน้าแหกปากแตกเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
แต่มันยังกล้าเอาข้าวมานั่งกินฝั่งตรงข้ามนี้อีกชนิดไม่กลัวตาย
“กูเห็นมากกว่าหน้าแล้ว...เมียจ๋า...ถ้ากูไม่ได้ฟันมึงอีกรอบกูคงไม่เลิกคิดถึงมึง...”
ร่างสูงไม่กลัวเกรงคนที่มองมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
กล้าที่จะพูดอะไรออกมาเสียงเบาให้ได้ยินกันสองคนเป็นการข่มขวัญอีกฝ่ายเช่นกัน
กับข้าวถูกร่างสูงปาให้โดนคนที่มายั่วโมโห
ร่างสูงใหญ่หนาตัวโตเหมือนตึก หลบซ้ายหลบขวาได้อย่างเฉียดฉิว
และต้องเตรียมตัวหลบ จานข้าวแก้วน้ำที่กำลังจะถูกปาตามมา
ช่างกลมุงก็เลยได้ฤกษ์ส่งเสียงเชียร์กันอย่างสนุกสนาน เสียงเฮลั่น ๆ
ตามด้วยการพนันกันว่าฝ่ายใดจะเป็นฝ่ายชนะเป็นที่สนุกสานกันไปอีก
“แน่จริงมึงอย่าหลบสิไอ้สัตว์....ไอ้หน้าตัวเมีย...” คนที่ปาถ้วยชามใส่ตะโกนด่าเสียงดังลั่น
“มึงดิเมีย....ไอ้เส่ง..ขืนไม่หลบหัวกูก็แตกสิโว้ยยยย เมียเหี้ยอะไรดุชิบหาย...เดี๋ยวจับปล้ำเลยมึง”
คนที่หลบอยู่อีกฝั่ง ยังคงหลบหลีกจานที่ถูกขว้างมารวมทั้งช้อนทั้งส้อมอีก
ปาจนหมด ปาจนหอบ ปาจนเหนื่อย ร่างสูงนั้นถึงได้หยุดปา
ตั้งสติได้ก็รีบวิ่งลิ่ว ออกจากโรงอาหารในทันที
โมโหสุดขีดแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะอีกคนมันพูดจาหยามศักดิ์ศรี ให้ได้อับอาย และมันก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้น
เขารับไม่ได้ เขารับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ แล้วไหนจะร่องรอยของอีกฝ่ายที่ฝากไว้
ความเจ็บร้าวของร่างกายด้านหลัง
แล้วยังหัวใจของเขาที่ถูกไอ้เวรนั่นบดขยี้อีกล่ะ มันแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี
จนไม่มีหน้าไปพบใครได้อีกแล้ว
วิ่งไปแต่ไม่รู้จะไปไหน
ดวงตามันร้อนผ่าว และรับรู้ได้ถึงหยาดน้ำตาที่ค่อยซึมออกมาที่หางตา
วิ่งไปก็ต้องหยุดนิ่งก้มหน้าเป็นพัก ๆ กลัวคนเห็นว่าร้องไห้
วิ่งไปเอามือปาดน้ำตาตัวเองไป
หลบหน้าหนีจากคนที่เดินสวนไปสวนมา วิ่งหายลับไปในทันที
********************
“เมียห่าอะไรวะ...เกลียดผัวตัวเอง...วิ่งเร็วชิบหายเลยเจอกูจะลากมึงไปปล้ำแน่ไอ้เหี้ยเส่ง”
ร่างสูงบ่นงึมงำหลังจากวิ่งตามออกมาแล้วอีกคนก็วิ่งหายไปแล้ว
ไปไหนของแม่งวะ
กูป่าวพิศวาสมึงหรอกน่ะไอ้เส่ง ตอนแรกก็ว่าจะปรับความเข้าใจดี ๆ พูดกันให้รู้เรื่อง
ให้มันเลิกแล้วต่อกันไป
แต่ไหงมันกลับมาเป็นเหมือนเก่า แถมหนักกว่าตอนแย่งสาวกันอีก
ตอนนั้นอย่างมากก็ลงไม้ลงมือต่อยกันซึ่ง ๆ หน้า
แต่ตอนนี้เส่งเมียรักของมันกลับเล่นของประกอบการแสดง
มีอุปกรณ์โต๊ะ เก้าอี้ ถ้วยชามเป็นส่วนประกอบ
ทำอย่างกับเล่นมายากลไปได้
เดี๋ยวนะ......
เส่งเมียรักงั้นเหรอ......
เอ๊ะ.......นี่เขาเรียกไอ้เหี้ยเส่ง ว่าเส่งเมียรัก ตั้งแต่เช้าแล้วนี่หว่า
ก็แค่ฟันดาบกับมันไปครั้งเดียว
นี่ถึงกับยกให้มันเป็นเส่งเมียรักไปเลยเหรอวะเนี่ย
เมื่อเช้าก็ยังรู้สึกแหยง ๆ อยู่
แต่ตอนนี้กลับอยากเล่นวิ่งไล่จับกับมัน
อ้าวเวรแล้วสิกู
กูเป็นอะไรไปแล้ววะเนี่ย
ฟันดาบกับผู้ชายเล่นแล้วรู้สึกสนุกที่ได้วิ่งไล่ตาม
มันชักยังไงแล้วเนี่ย
เฮ้ยยยยยยยยยยย ............
ไอ้เส่ง...มึงทำอะไรกูเนี่ย....กูเป็นฝ่ายฟันมึง
เมื่อเช้ากูก็ยังอุตส่าห์ดีใจที่ไม่ใช่ฝ่ายรับและเสียใจกับมึงด้วยที่โดนกูรุกไป
แต่นี่......
เวลานี้....
กู
กู
กูเป็นอะไรไปวะ....กูยังเป็นปกติหรือเปล่าเนี่ย แค่เวลา 1 วันคงไม่ทำให้เป็นเกย์หรอกน่ะ
ล้อเล่นใช่มั้ย
ถ้ากูเป็นมึงก็เป็นด้วยแน่แหละไอ้เส่ง....
แล้วไอ้ตัวการมันอยู่ไหนเนี่ย
เมื่อกี้เห็นวิ่งลับไปแล้ว
รอกูด้วยไอ้เส่งเมียรัก
มึงอยู่ไหนวะเนี่ยไอ้เส่ง
ไอ้เส่งงงงงงงงงงงงงงงงงง
ร่างสูงวิ่งลิ่วไปตามหาคนที่เพิ่งทุ่มโต๊ะ ปาจานใส่ ด้วยความร้อนใจ
TBC.........
-
ตาย ๆ เล่นกันงี้เลยรึเนี๊ย.... o7 สรุปดูหนังอินเดียใช่ป่ะเนี๊ย นายเอก วิ่งหนีพระเอกรอบเขา :laugh: :laugh: :laugh:
-
หนุก หนุก :m4:
ลุงสิงห์ลงอีกน๊า :oni3:
+1 ให้ลุงสิงห์ มาต่อไวไวนะค๊า
-
:mc4:ตามมาอ่าน ตกลง SM อีกเรื่องแล้วใช่ไหมครับ เป็นกำลังใจให้คุณลุง +1 เป็นของฝาก
ห้ามเอาไปเร่ขายนะครับ รออ่านบทตบจูบอยู่นา :L2: :bye2:
-
ขอบคุณนะคะ คุณ singsayam
-
:m23: มาแล้วครับมาแล้วนะหลานๆ
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอน เมียจ๋าอย่าโหด)
"เมียครับเราดีกันเถอะ....ไม่ไหวมั้งหวานไป"
"เมียที่น่ารักยิ้มหวาน ๆ หน่อยสิจ๊ะ...เอ้ยยย เดี๋ยวแม่งกระทืบตายห่า"
"เส่งครับ...เราไม่โกรธกันนะครับ..เอ้ยยยยยยย เรียบร้อยไป.."
"เฮ้ยเหี้ยเส่ง...ลืม ๆ มันเหอะวะเรื่องนั้นน่ะ...โว้ยยยยยยย ถ่อยไปอีกโว้ยยยยยยยย"
ไอ้เปาผู้มีร่างกายสูงใหญ่แกร่งหนา ไม่ต่างจากตึกใบหยกสอง หนวดเคราเริ่มรกครึ้มเพราะไม่ได้โกนหลายวัน
ผมแทบจะเกรียนทั้งหัวแล้ว แต่ขอยืนยันว่าไอ้เปามันหล่อ หล่อเข้มแมนโคตร
เคยมีคนมาทาบทามให้เป็นนายแบบกางเกงใน เพราะหุ่นแมนได้ใจ ผิวก็สีแทน กล้ามโต
นึกถึงบาติสต้า นักมวยปล้ำเข้าไว้ แต่มันตัวผอมกว่านั้นแค่นั้นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
มันยืนเอียงซ้ายเอียงขวาอยู่สามตลบ นอนคิดทั้งคืนว่าวันนี้จะมาคุยเคลียร์ใจกับไอ้เส่งเมียรักคืนเดียวของมันยังไง
คิดทบทวนไปทบทวนมา ไอ้ตอนที่เมา มันทำอะไรไอ้เส่งไปบ้าง ก็ต้องหลับตานึกเป็นพัก ๆ
เนื้อ......ผิวเนื้อแน่น....แข็ง..เรียบลื่น จับแล้วรู้สึกมันมืออยากจะขยำเล่น
ผิว...สีแทนไม่ได้คล้ำแต่ก็ไม่ใช่ขาวเพราะตากแดดตากลม ทั้งที่มันน่าจะขาวกว่านี้
แต่มันก็เลยออกมาในสภาพสีนี้ ทั้งที่ช่วงแขนมันก็คล้ำ ๆ แต่ภายในเนื้อตัวมันเวลาถอดออกหมด
ก็นับว่าขาวอยู่เหมือนกัน ถ้าเทียบกับผิวของเขาแล้วก็นับว่าขาวกว่า
ตา...ตาไอ้เส่งมันก็สวยดี ขนตามันก็ยาว หน้ามันคม หล่อนะ เป็นนายแบบได้สบาย
นี่คงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มันกล้าจีบหญิงแข่งกับเขา เพราะมันก็คงมั่นใจในหน้าตามันอยู่ไม่น้อย
ปากรู้ว่าตอนจูบมันมากอยากแลกลิ้นกับมันอีกสักพัก คิ้วเข้ม ๆ ตาคม ๆ
เอ่ะ ทำไมเราจำรายละเอียดของไอ้เส่งได้มากขนาดนี้วะเนี่ย
และเสียง
ครางต่ำ ๆ เหมือนจะขาดใจ
อ้าวเฮ้ยยยยยยยยยยยยย
เอาอีกแล้วกู จะมาขอให้มันดีด้วย
ไอ้ลูกชายดันมาตื่นตอนนี้อีก
ใจเย็นไว้ลูก ใจเย็นนนนนนนนนนนน
"อ่ะ อ๊าาาาาาาาา อืมมมมมมมม" เสียงที่แว่วเข้ามาในสมอง เสียงทุ้ม ๆ ต่ำ ๆ ในลำคอ
ความร้อน ตึงแน่น
เหวอ.......เอาแล้วกู เอาแล้ว ไอ้เส่งเดินมาแต่ไกลนั่นแล้ว
จะกระโดดเข้าไปขวางแล้วคุยกับมันดี หรือว่าจะกลับไปคิดบทสนทนาใหม่ดีวะเนี่ย
แต่ตอนนี้ ไอ้ลูกชายมัน.....
โอเคลูก...ใจเย็นไว้..ป่ะ พ่อพากลับบ้านก่อนดีกว่า...ถอยทัพพพพพพพพพพพ
ไอ้เปาผู้พกพาความมั่นใจมาเต็มกระเป๋า ต้องมีอันม้วนเสื่อกลับบ้านเพราะร่างกายไม่เป็นใจเสียแล้ว
*********************
"ควายเปา...เข้ามาอีกทีกูจะถีบยอดหน้าให้แหกเลยมึง...."
ร่างสูงของเส่งเมียรักคืนเดียวของไอ้เปาซึ่งไม่รู้ว่าตัวเองมีฉายาว่าเมียรักตั้งแต่เมื่อไหร่
เดินโมโหหงุดหงิดเหมือนเพิ่งเสียไพ่มาแต่ไกล และกำหมัดแน่น
หงุดหงิดเว้ยยยยยยย หงุดหงิด แม่งถ้ามาหากูอีก กูจะอัดให้หมอบจมดินเลยเว้ยยยยยยย
ร่างสูงเดินหน้าหงิกหน้างอ หล่อเท่ห์มาแต่ไกล
และเห็นหลังของไอ้คนช่วงชิงพรหมจรรย์ของตัวเองไปแบบแว่บ ๆ
หลายวันก่อน กูหนีมึง แต่วันนี้ไม่ใช่
กูพกพาความแค้นมาเต็มกระเป๋า ขออัดให้จมดินหน่อยเหอะ ไอ้สัตว์เอ้ย
โดยไม่รอช้า
ขาวิ่งไปแล้ว
พร้อมแรงบันดาลใจในการต่อยตี
ความแค้นส่วนตัว
......................ไอ้เปา...วันนี้มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยย........................
และถ้าไอ้เปามันรู้มันคงยกมือห้ามและบอกว่า
....เส่งเมียรัก...ชิชะ..มึงคิดฆ่าผัวมึงเหรอเนี่ย..เดี๋ยวกูจับปล้ำเดี๋ยวนี้เลย
TBC.......... :oni1:
-
:oni2:ขอบคุณมากๆนะฮะคุณลุง :oni2:
จะเป็นไงเนี้ยกว่าจะได้รักกันไม่แข้งขาหักคางเหลือเหรอครับผม :เฮ้อ:
-
ฮ่าๆๆๆ
ในที่สุด เส่งกะเปาก็มาแว้ววว
ขอบอกว่า...ภาคนี้มันส์พะย่ะค่ะ
สุดๆๆแล้วววว
ปลื้มเฮียเส่งกะเฮียเปามั่กๆๆๆ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
อิอิ งานของคุณaoikyosuke ชอบๆ :m1:
ขอบคุณที่เอามาลงนะค่ะ :pig4:
+1 ให้เรียบร้อย :กอด1:
-
+1
ขอบคุณนะคะ คุณ singsayam
-
ขอบคุณครับ ชอบมากมายเลย
-
ลุงค้าบ
จะเป็นไงต่ออ่ะลุง
รีบมาต่อนะค้าบลุง
:m13:
-
รอด้วยยยยย ชอบโหดๆ ตบจูบ ตบจูบอ่าค้าบบลุงงง :oni2:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน หลบหน่อยพระเอกมา)
“แม่งเหี้ยเอ้ย.....เสือกตกท่ออีก..ใครแม่งขุดท่อไว้วะ....เลวจริง ๆ เดี๋ยวคอยดูนะกูจะร้องเรียน
กูจะร้องเรียนกทม.เว้ยยยยยยยยยยย...”
ด้วยความรีบร้อน ลนลาน อยากแก้แค้น เส่งเมียรักคืนเดียวของไอ้เปา ถึงกับวิ่งแบบไม่ลืมหูลืมตา
ขาลงไปอยู่ในท่อแบบกระทันหัน เหนือความคาดหมาย
“โห่แม่งเอ้ย....สนิมแดกกูจะเป็นบาดทะยักตายมั้ยเนี่ย...” ร่างสูงลากขาของตัวเองออกมาได้แล้ว
และมองดูเลือดที่หยดเป็นทาง ซวยจริงเว้ย เพราะไอ้เปาคนเดียว เพราะไอ้เปา เจอมึงกูจะหักคอมึง
ไอ้สัตว์เปา อย่าให้เจอนะมึง
ไอ้เส่งคำรามเสียงลั่นในลำคอ
วันนี้เห็นทีจะไม่สามารถไปรบกับไอ้สัตว์เปาได้ โกรธก็ต้องระงับไว้ก่อน
เรื่องไปหาหมอก็สำคัญ
แล้วทำไมกูถึงได้ซวยขนาดนี้เนี่ย
โดนฟันแล้วเสือกเดินตกท่อ
ซวยจริงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แม่งกูจะซวยไปถึงไหนวะเนี่ย
อาการเจ็บ ๆ แสบ ๆ ปวด ๆ เริ่มมาแล้ว ตายกู ต้องลากสังขารตัวเองไปแบบนี้เหรอวะเนี่ย
ตายห่าแน่ ตายห่า
ไอ้เส่งถอดเสื้อมาพันขาไว้แบบลวก ๆ เอางี้ก่อนแล้วกัน กันเลือดไหลไม่หยุด มือแกร่งหนาพันขาตัวเองแล้วก็
ทำท่าจะลุกขึ้นยืนแต่แล้ว..................
“ไอ้หน้าหล่อ...เมียกูชอบมึงอยู่ว่ะ..แต่กูไม่ชอบมึง”
เสียงที่ไม่เคยคุ้น และไม่เคยรู้จักพร้อมกับอีกหลายคนเข้ามาล้อมวงร่างสูงเอาไว้
และเมื่อไอ้เส่งเงยหน้าขึ้น ก็ถูกรุมกระหน่ำชกจากหนึ่งในนั้น พร้อมกับอีกหลายคนที่กรูกันเข้ามา
เหตุผลไม่มีอะไรเลย แค่โดนเขม่นเหม็นหน้า ก็ถูกคนไม่รู้จักอัดเละเข้าให้แล้ว
*********************
“ไอ้พวกเหี้ย....มึงทำอะไรเมียกู....” บาติสต้าเปากระโดดถีบ หมาหมู่สามสี่ตัวที่กำลังรุมเมียของมันอยู่
ไปทำอะไรมัน ๆ กับลูกชายมา พอสดชื่นสบายตัว ก็เดินออกมาผิวปากมาตลอดทางอย่างสบายอารมณ์
แต่พอเห็นว่ามีมวยหมู่แค่นั้นแหละ ก็รีบผวาไปทันที ไม่ใช่อะไรหรอก เกรงว่าจะไม่รู้ว่างวดนี้
ใครจะเป็นเจ้ามือจะได้ไปดูว่าคู่ไหนสมควรจ่าย-คู่ไหนสมควรไม่จ่าย
และพอเห็นเท่านั้นแหละ ไอ้เปา ก็กระโดดถีบพวกที่กำลังเล่นยำตีนกันอย่างสนุก กระเด็นกระดอนไปหลายคน
“อ้าวไอ้เปา......มึงก็หมั่นไส้ไอ้เหี้ยนี่อยู่เหมือนกันนี่....มึงจะมาเตะกูทำไมวะ...” หนึ่งในนั้นเมื่อเห็นบาติสต้าเปา
ก็เอ่ยถามด้วยความขัดใจ มายืนประจันหน้ากับร่างสูง และมันก็ตัวเตี้ยสูงแค่ไหล่ของบาติสต้าเปาเท่านั้น
“เมื่อก่อนใช่...แต่ตอนนี้ไอ้เหี้ยนั่นมันเด็กกู....” ร่างสูงดึงคอเสื้อไอ้คนที่มาเตะเมียมันขึ้นจนตัวลอย และปล่อยลงกระแทกพื้น หน้าตา โฉดสุด ๆ
“ไอ้สัตว์เปา...มึงอย่ามาเสือกนี่มันเรื่องของกู...หรือมึงอยากจะโดนกูเอาตีนยัดปาก....” คนที่นอนเลือดอาบหน้า
เพราะโดนรุมตะโกนด่ากลับมา เพราะมึงไอ้เปา เพราะมึงกูถึงซวย กูจะฆ่ามึงงงงงงงงง
เจ็บมาก จนต้องนอนลงไปกองกับพื้นแต่พอเห็นไอ้เปาเท่านั้นแหละ แรงฮึดมาทันที ยืนไม่ได้ ก็ลุกขึ้นยืนคว้าคอเสื้อของไอ้เปาได้ทันที ทั้งที่เลือดอาบหน้าอาบขา หน้าตาหล่อ ๆ บวมช้ำไปหมด
“เส่งเมียรัก...จะตายแล้วยังปากดีนะมึง....” ร่างสูงดึงคอเสื้อเมียของตัวเองมาจนชิด กันคนที่ยืนโงนเงนจะล้มลง
เล่นเอาไอ้สามสี่ตัวที่ยืนอยู่ต้องรีบถอย ให้แม่งเคลียร์กันเองก่อนดีกว่ามั้งเนี่ย
“เฮ้ยยยยยยย....มึงสี่ตัวขอโทษเมียกูก่อน...ไม่งั้นกูกระทืบพวกมึงเละแน่.....” บาติสต้าเปา ตะโกนบอกไอ้พวกที่มารุมเมียของมัน และปล่อยร่างที่มันดึงคอเสื้อเป็นอิสระแล้ว
“เรื่องอะไรกูต้องขอโทษไอ้เหี้ยนี่ด้วย.....” หนึ่งในนั้นตะโกนกลับ และแค่นั้น
บาติสต้าเปา ตัวเท่าตึกใบหยกสองก็จัดการทุ่มทั้งสี่คนลงไปกอง ด้วยท่าทุ่มที่ยืมมาจากเคิร์ทแองเกิ้ล
ท่าแองเกี้ลแสลมนั่นเอง เย่ เย่ น้าติงมาแว้วววววววววววววว
“มึงอย่ามาเสือกเรื่องของกูไอ้สัตว์เปา.....” ตีนยันหน้าไอ้สี่ตัว แต่เส่งเมียรัก ชกหน้าไอ้เปาได้
แหม เก่งจริง ๆ
ไหนจะตีกันเอง ไหนจะตีกับไอ้พวกสี่ตัว
พัลวันกันอุตลุต อย่างเมามัน
ก่อนจะต้องรีบเผ่นกันแน่บเมื่อเสียงนกหวีดดังขึ้น
ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แค่นั้นแหละวงแตก
คนเจ็บโดนคนที่เกลียดลากออกวิ่ง เลือดหยดไปเป็นทาง
วิ่งกระจัดกระจายไปแบบไม่รู้ทิศรู้ทาง
ขอให้รอดก่อนก็เป็นพอ
“สัตว์เปากูไม่ไปกับมึง.....ไอ้เหี้ยเปาปล่อยกู...ปล่อยยยยยยยย” ปากก็ร้องด่าคนลาก ขาก็ถีบทั้งเจ็บ ๆ
บาติสต้าเปา และหนุ่มร่างสูงตาคมสุดหล่อที่หน้าแหกจนไม่เหลือเค้าความหล่อ
วิ่งลากกันมาจนถึงซอกตึก และเข้าไปแอบได้อย่างปลอดภัย
ต่างคนต่างเหนื่อยหอบเหงื่อท่วมตัว
คนหนึ่งยืนอยู่ แต่อีกแทบจะต้องนั่ง เพราะทั้งเจ็บขาและโดนต่อย จนเละทั้งตัว
เจ็บจนไม่อาจยืนไหวอีกแล้ว
และบาติสต้าเปาก็ต้องรีบคว้าเอวเมียรักไม่ให้ล้มทั้งยืนไว้แทบไม่ทัน
TBC…….................. :oni1:
-
o7
ลุงค้าบ
ผมชอบมัีกมั่ก
ลุงน่าร้ากรีบมาต่อนะค้าบ
ปล.แล้วเมื่อไหร่จะลงเอยกันซักทีละค้าบลุง
:m13:
-
ผัวเมียคู่นี้โหดจัง แต่ช๊อบชอบ ยิ่งโหดยิ่งดี อิอิ :o8:
มาต่อบ่อยๆนะค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ คุณ singsayam
-
o7
ลุงค้าบ
ผมชอบมัีกมั่ก
ลุงน่าร้ากรีบมาต่อนะค้าบ
ปล.แล้วเมื่อไหร่จะลงเอยกันซักทีละค้าบลุง
:m13:
ลุงปลื้มที่หลานชอบนะ แต่ขอบอกไว้ก่อน โอ๊ยกว่ามันจะลงตัวได้
น๊าน นาน แต่ก็มิได้หวานแหว่ว ปูเลี่ยน เชี่ยนหมากนะ ก็ยังคงคอมเซปต์โหด หื่น ดุ
ผัวเมียคู่นี้โหดจัง แต่ช๊อบชอบ ยิ่งโหดยิ่งดี อิอิ :o8:
มาต่อบ่อยๆนะค่ะ :pig4:
ลุงเองก็อยากจะมาต่อให้บ่อยที่สุดครับ
ถ้ามีเม้นต์บางลุงก็ต่อให้แล้วละหลาน
ตอนนี้ ขออีก 3 เม้นต์ได้ป่ะ
เด๋วลุงต่อตอนต่อไปให้เลย...
ขอบคุณอีกครั้งนะคะ คุณ singsayam
ดีใจที่มาเม้นต์ให้ลุงครับ
เรียกลุงสิงห์ก็ได้ครับ ไม่ต้องเต็มยศหรอก
ลุงเขิลลลล
-
เพิ่ง เข้ามาอ นเรื่องนี้ อะ
ลุง :m1:
ชอบมั่กมาก รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
แวะมาดัน
ลุงจะได้มาต่อไวไว
:m13:
-
อร๊ายยยสสส... เหลืออีกเม้นต์เดียว เด๋วมาต่อ
ลุงขอไปแปรงฟัน บ้วนน้ำหมากก่อนนะเด๋วมา
-
รอด้วยยยยย ชอบโหดๆ ตบจูบ ตบจูบอ่าค้าบบลุงงง
ไม่ลองไปตบจูบกันเอ็กซ์มั่งอ่ะ หวานหยดย้อยกันมาตั้งนานแล้วนิ ลองดูดิเผื่อชอบ :laugh:
-
ช่ายๆ ลุงก็ติดตามอ่านอยู่ตลอด
แต่ของเอ็กซ์เน้นปากซะมาำกกว่ามือและเท้าอ่ะ...คริคริ
ลุงง่วงอ่ะหลานๆ
-
:m23: รีบมาลงเลยลุง ครบ 3 เมมแล้ว อย่าขัดใจนะ ไม่งั้นเรียกไอ้เปา :เตะ1: ไม่รู้ด้วย :m20: :bye2:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน น้ำตาลูกผู้ชาย)
"อย่ามายุ่งกับกู..." ร่างสูงนั้นทั้งที่แทบยืนไม่ไหวแล้วแต่ก็ยังสะบัดให้บาติสต้าเปาที่จะประคองออกห่าง
ขาเจ็บ
หน้าเละ หัวยุ่งเหยิง ตาบวม ปากแตก
แผลที่ขาเพราะเดินตกท่อเลือดยังริน อันนั้นไม่นับ
แต่คนหล่อหน้าคมก็ยังสามารถสะบัดมือที่มาคว้าเอวเอาไว้ได้
คนมันเกลียดทำยังไงก็เกลียด
บอกตามตรงตอนนี้แรงจะหายใจเองยังไม่มี
แต่ต้องแข็งใจเอาไว้ จะมาแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็นไม่ได้ โดยเฉพาะไอ้เลวตรงหน้า
"ไอ้เหี้ยเส่งเจ็บจะตายอย่ามาทำหยิ่งกับกู....." ร่างสูงของตึกใบหยกสองไม่ยอมแพ้
ยังคงประคองร่างของคนเก่งนั้นแน่น
ก็เห็นอยู่ว่าเจ็บปางตาย ยังจะเสือกพยศอะไรนักหนา
เมียอะไรวะ ดื้อชิบหาย เดี๋ยวก็ด่าไปจูบไปเลยไอ้สัตว์นี่
ดูปากมันสิแตกเลือดอาบเลย หน้าหล่อ ๆ ผิวเนียน ๆ เสียหายหมด
เดี๋ยวก็ไม่รักเลย ไอ้เมียเลวนี่
"ดื้อมาก....เดี๋ยวไม่รักเลยไอ้เมียเวรนี่..." สมองคิดแต่ปากพูดออกไปแล้วแบบกระทันหัน
และยังคงพยายามจะคว้าร่างคนที่จะสิ้นแรง ไว้ไม่ให้ล้มลงไปได้
"ใครเมียมึง...ไอ้สัตว์มึงหุบปากนะ...มึงหุบปากเลยนะไอ้เส่ง..."
หมัดขวาตรงถูกปล่อยมาแบบเต็ม ๆ พร้อมการรวมพลังเฮือกสุดท้าย
กะให้เข้าปลายคางของตึกใบหยกสอง แต่ว่าวืด เพราะว่าแรงตก
มือทิ้งลงข้างลำตัวเสียก่อน
และบาติสต้าเปาก็หลบทันอย่างเฉียดฉิวและกระชากมือของคนเจ็บมาไว้ได้ทันที
"ไอ้สัตว์ปล่อยกู...มึงปล่อยกูสิ...แน่จริงมึงปล่อยกูสิ..ไอ้เลวววววว"
เส่งเมียรักนี่ปากดีได้ใจจริง ๆ คิดฆ่าผัวยังไม่พอ ยังริอาจด่าผัวตัวเองด้วย
อย่างนี้ต้องสั่งสอน...ให้รู้ฤทธิ์ผัวซะหน่อย จะได้หัดสงบปากสงบคำบ้าง
เพราะแรงไม่มี.....
แขนขาเจ็บ...
ยืนอยู่ได้นี่ก็นับว่ามหัศจรรย์แล้ว.....
พอโดนคว้าเอวเข้ามากระแทกกับร่างของอีกคน และโดนบดเบียดริมฝีปากลงมา
ด้วยความขยะแขยงรังเกียจ ทำให้ร่างสูงนั้นสะบัดหน้าไปมา
และพยายามจะกัดลิ้นของอีกคนให้ได้
"อื้ออออออออ อ่ะ อื้ออออปล่อยอื้ออออออ" จะตะโกนด่าแต่ปากโดนปิดแน่น
แรงไม่ต้องพูดถึง ถ้าเวลาปกติ คงสู้กับบาติสต้าเปาได้ แต่ตอนนี้บอกตรง ๆ
หมดแรง......
ร่างสูงทิ้งร่างลงไร้ซึ่งเรี่ยวแรงจะต่อต้าน
ปวดร้าวไปทั้งขาที่คราบเลือดเริ่มแข็งตัว
ร่างกายผ่านการถูกซ้อมมาหมาด ๆ ไม่ช้ำในตายก็บุญแล้ว
และยังมาโดนแกล้งให้รับจูบด้วยความขยะแขยงนั้นอีก
มีหรือคนตัวสุงหน้าคมนั้นจะทานทนได้
ต่อให้แรงควายแค่ไหน ก็คงยืนไม่อยู่แล้ว
นัยย์ตาคมหรี่ปรือ หยาดน้ำตาคลอปริ่ม
สำนึกสุดท้ายที่รับรู้
เขาถูกเหยียดหยามอีกแล้ว ศักดิ์ศรีอยู่ที่ไหนกัน
ศักดิ์ศรีที่เคยภาคภูมิใจนักหนา อยู่ที่ไหน
...จูบจนสมใจอยาก...
...กอดรัดแน่น...จนอีกคนแทบแหลกคามือ...
และเมื่อปล่อยร่างสูงให้ออกห่าง...คนอ่อนแรงนั้นก็ทรุดลงสลบเหมือดในอ้อมแขนของ
คนที่หยามน้ำใจทันที
"เส่ง....เส่ง...เส่ง..ไอ้เส่ง...เป็นอะไร..เป็นอะไรวะไอ้เส่ง..เจ็บมากเลยเหรอ..เส่ง..เส่ง.."
บาติสต้าเปาตัวเท่าตึกใบหยกสอง เขย่าร่างที่คอพับคออ่อนนั้นไปมา ด้วยความห่วงใย
สิ่งที่เห็นคือ คนในอ้อมแขนอ่อนแรง และสะอื้นไห้เสียงเบา
หัวใจของคนที่นึกสนุก...หล่นวูบ.....
ให้มันลุกขึ้นมาไล่ชกยังดีกว่า ให้มันคอพับคออ่อนไม่มีแรงสู้แบบนี้
"เส่ง...เส่ง...ตื่น ตื่นก่อนเส่ง..." ร่างสูงแกร่งหนานั้นตบเบา ๆ ที่ใบหน้าแดงช้ำให้รู้สึกตัว
แต่ร่างนั้นดูเหมือน จะสิ้นเรี่ยวสิ้นแรงลงจริง ๆ
ไม่มีแม้แต่แรงด่าด้วยซ้ำไป
:m15: ตอนนี้ยังไม่จบนะหลานๆ...รอนิดนึง
-
ช่ายๆ ลุงก็ติดตามอ่านอยู่ตลอด
แต่ของเอ็กซ์เน้นปากซะมาำกกว่ามือและเท้าอ่ะ...คริคริ
ลุงง่วงอ่ะหลานๆ
ไม่เอานะลุง
โต ๆ กันแล้ว (อะไรโตเอ่ย) :m13: >>แหนะ ว่าไปนั่นนะมึง<<
คำไหนคำนั้นค้าบลุงสิงห์
ผิดคำพูด จากลุงสิงห์ จะกลายเป็นลิงนะค้าบ (เจี๊ยก ๆ) :m14:
มาต่อได้แล้วค้าบลุง จุ๊บ ๆ :จุ๊บๆ:
:m13:
-
:laugh: แรงอีก
-
รีก่อนหน้านี้อ่ะ
โง่เนอะ ลุงสิงห์เขามาต่อแล้วยังไม่ดูตาม้าตาเรือ (มึงนั่นแหละ)
ปล.ที่เหลือมาต่อไวไวนะค้าบลุง
:m13:
-
ให้ มาต่ออย่างไวเลยนะครับ คนแต่ง
ชอบ แนวนี้ อิ อิ +1 ไปเยย :L2:
-
เส่งโดนจูบจนสลบบบบบบบบบบบบบบ
โอ้ว ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฤทธิ์จูบของเปาช่างแรงกล้ากว่าแรงตีนอีกหรือนี่
แต่ว่าก็สงสารเส่งนะ ศักดิ์ศรีที่สะสมมา หายไปเพราะเปาเลย
ยังไงก็ลงเอยกันดีๆนะจ๊ะ
-
มาต่อได้แล้วค้าบลุง
พรุ่งนี้ป๋มมีสอบ
:m23:
-
โอ้ เปา-เส่ง รักคู่นี้ที่สุดเรย อร๊าาาย
อ่านกี่ทีก็ยังชอบ :m1:
-
o13
รออยู่นะครับ มาโพสต์ต่อเร้ว
-
ไอ้สามีเปานี่ก็ปากใช่เล่นน่ะเนี๊ย นอกจากด่าเก่งพอฟัดพอเหวี่ยงกะเมียเส่งแล้ว ยังจูบซ่ะสลบเหมือบ สุ๊ดยอดดดด
เอ็งเก่ง o13
ปล.คืนนี้ลุงกล้าโพสผมก็กล้าอยู่อ่านด้วย ให้มันรู้กันไปเลยว่าใครจะหลับคาเครื่องก่อนกัน :laugh: :laugh:
-
:m4: :m4:
มาต่อเร็วๆน๊าลุงสิงห์
+1 ให้ถูกจัยเจงงง
-
สมกันดีคู่นี้ อย่าเพิ่งรักกันง่ายๆ นา กัดกันนานๆ ก่อนนะ หุหุ :o8:
อิอิ คนโพสต์น่ารักจัง :กอด1:
-
• "ใครเมียมึง...ไอ้สัตว์มึงหุบปากนะ...มึงหุบปากเลยนะไอ้เส่ง..."?
ขอบคุณนะคะ คุณลุง singsayam
-
:m13:
-
คุณลุงฮะค้างคาอ่ะรีบมาต่อนะครับผม :oni2:
-
ลุงอยากมาต่อให้นะหลาน
แต่เครื่องลุงไวรัสลงอ่ะ
โอ๊ย...จะบ้าตาย จัดการยังไม่ได้เลยอ่ะ....
กลุ้มๆ ช่วยลุงหน่อยเด๋วนิยายลุงหายหมดกันพอดี...งือๆๆๆๆ
-
ลุงเอายาฆ่าแมลงมาฉีดคอมเลย
ไวรัสก็แมลงดีๆนี่แหละ
จะรอลุงต่อไปนะจ๊ะ
-
ลุงอยากมาต่อให้นะหลาน
แต่เครื่องลุงไวรัสลงอ่ะ
โอ๊ย...จะบ้าตาย จัดการยังไม่ได้เลยอ่ะ....
กลุ้มๆ ช่วยลุงหน่อยเด๋วนิยายลุงหายหมดกันพอดี...งือๆๆๆๆ
รอจ๊ะรอลุงสิงห์ มาต่อเร็วๆนะ สู้ๆ :a2:
-
ชอบคร๊าบบ
ขอบคุณครับ
:m1:
-
:m12: มาต่อกันเลยนะหลานๆ :m16:
"พยศให้น้อยกว่านี้ไม่ได้หรือไงนะเมีย...ผัวกลัวจะโดนเมียซ้อมตายทุกวันแล้วนะ"
ไอ้เปาผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า เช็ดหน้าเช็ดตาเช็ดเลือดให้คนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง
แผลที่ขานี่มันไปทำอะไรของมันมากันวะ....ฉลอกเป็นแผลยาวเลย..
"เดี๋ยวตื่นขึ้นมา จะพาเมียไปหาหมอนะครับ"
ไอ้เปาเช็ดเนื้อเช็ดตัวไปก็พูดอะไรเพ้อเจ้อไปเรื่อย
ให้พูดตามความจริง อารมณ์นี้ยังไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันแน่ แต่กับไอ้เวรนี่ก็รู้สึกว่าสนุกดี
แม่งหมัดหนัก ปากจัด
โดนฟันไปแล้วยังไม่สำนึกตัวว่าตัวเอง อยู่ในฐานะอะไร
อืม.....
โดนฟันงั้นเหรอ........
ถ้าเป็นตัวไอ้เปาเองจะรู้สึกยังไงที่ต้องมาโดนทำแบบนี้
ทั้งที่เกิดมาทั้งชีวิตไม่เคยคิดมีผัวเป็นของตัวเอง
มองไปมองมาไอ้คนที่หน้าบวมปากแตกนี่ ตอนแรกก็ทำท่าจะมาเป็นเพื่อนกับเขานี่นา
แต่เพราะเมา แล้วซัดกันไปซะก่อน
เลยได้เลื่อนฐานะจากเพื่อนมาเป็นเมียแทน แบบรวดเร็วทันใจ
"เมียอย่าดุนะ...ที่มัดแขนเมียติดกับเตียงแบบนี้..เพราะเวลาเมียตื่นขึ้นมาเมียก็ดื้อทุกที.."
ไอ้เปาหัวเราะขำคนที่นอนอยู่แต่มือถูกรวบติดกันและมัดติดกับหัวเตียง ปล่อยเชือกให้ยาวลงมา
พอให้ขยับตัวได้ไม่ยากนัก
ดวงตาคมพราวแสง...ขยับมามองร่างสูงที่นอนไม่รู้เรื่องนั้น และมองซ้ายมองขวาไปมา
ที่เอาแต่เรียกมันว่าเมีย เมีย เมีย ก็เพราะหมั่นไส้มัน ไม่ได้คิดอะไร
แต่พอมามองมันชัด ๆ อย่างนี้
ถึงแผลจะยังแตกเละขนาดนี้ก็เถอะ
แต่เพราะหน้าคม คิ้วเข้ม หล่อโดนใจอย่างนี้นี่เอง
มันถึงมีคนมาหาเรื่องเพราะความหล่อไม่บันยะบันยังของมัน
ฝ่ามือแกร่ง ลูบที่แก้มช้ำนั้นเบา ๆ
ผิวเนียนใช้ได้เลยมึง....ถ้าแผลหายเร็ว ๆ คงได้เห็นชัดว่ามึงมันหล่อแค่ไหน
มองไปมองมาไม่รู้ว่าปลายจมูกลงไปแตะแก้มของอีกคนได้อย่างไร
แต่พอแตะเสร็จเรียบร้อย บาติสต้าเปาถึงกับกระเด้งขึ้นมาสุดตัว
ก้มมองลูกชายที่รัก กำลังดีดผึงขึ้นมา
"เฮ้ยลูกพ่อ..เมื่อบ่ายก็เพิ่งดีด...นี่ลูกจะดีดอีกแล้วหรือเนี่ย...อะไรนักหนาวะลูกรัก"
บาติสต้าเปามองหน้าของคนที่นอนสลบเหมือดไม่รับรู้เรื่องใด ๆ
ไอ้เส่งเอ้ยมึงรู้มั้ยว่ามึงทำให้กูรู้สึกได้มากขนาดนี้
เส่งเอ้ยเส่ง....
ไม่น่าเลยมึง
สงสัยว่า......
มึงไม่แคล้วโดนกูฟันรอบสองคืนนี้แน่ ๆ ชัวร์เลย
:o12: จบตอน :o12:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน When I fall in love)
"ปล่อยกูไอ้สัตว์...มึงปล่อยกูสิ..กูจะกลับบ้านแล้วปล่อยกู..."
เสียงแทบไม่มี
อาการปวดหัวเริ่มรุมเร้า คงเกิดจากการที่โดนซ้อมและแผลเริ่มอักเสบ
ร่างกายมันก็เลยแสดงปฏิกิริยาออกมา
รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาถึงได้รู้ว่าโดนมัดติดกับหัวเตียง และขยับแทบไม่ได้
คนที่รังเกียจนักหนายืนยาแก้อักเสบและยาแก้ปวดทำท่าจะป้อนใส่ปากให้
แต่ร่างสูงเนื้อตัวมีแต่แผลสะบัดหนีไม่อยากรับความหวังดีแบบเลว ๆ ของมัน
"จะกินดี ๆ หรือจะให้กรอก...เลือกเอา.."
ร่างสูงใหญ่ บีบปลายคางให้คนที่แข็งข้อ
บังคับให้คนเจ็บกินยา
และพอเจ็บมาก ๆ ไอ้เส่งต้องจำใจอ้าปากรับยาที่ถูกป้อน
และกลืนยาลงไปพร้อมกับถูกกรอกน้ำตามลงไปอย่างรวดเดียว
จนสำลัก
"แค่ก แค่ก แค่ก ..."
คนเจ็บสำลักน้ำ จนน้ำหูน้ำตาไหล แต่ก็ไม่ทำให้คนที่บังคับให้กินยา
สงสารเลยสักนิด
"อ้อนผัวเหรอจ๊ะ....ฮ่า ฮ่า ฮ่า..." ไอ้เปาหัวเราะเสียงเบา วางแก้วน้ำไว้เรียบร้อย
และเดินไปเปิดเพลงฟังไปเรื่อย.....เพลงโปรดที่คงไม่มีใครเชื่อว่าคนอย่างไอ้เปาจะฟัง
**************
แค่เพียงเสียงเพลงเบา ๆ เริ่มต้น When I fall in love
ร่างสองร่างที่กัดกันจะเป็นจะตาย กลับถูกสะกดให้นิ่งเงียบได้ทันที
It's the coldest night, people passing by
You will be the one that light up my life
When you're close to me, makes me feel alive
Like never before, when my whole world had died
Painful memories, lonely places
I had been there a long time
Now I found you, where I belong
My whole life will never be the same
When I fall in love with you
Anything is out of the blue
In the dark night
There'll be sunlight
And you'll be the destiny that I'm going to
When I fall in love with you
Wishing dream is forever true
Having you right here, face to face
Let nobody else comes between me and you
When I fall in love
There will be no more, no more lonely night
I'll cry out no more, love has come ease the pain
Just to touch your hands, whispering your name
I can feel no pain, feel myself breath again
Painful memories, lonely places
I had been there a long time
Now I found you, where I belong
My whole life will never be the same
When I fall in love with you
Anything is out of the blue
In the dark night
There'll be sunlight
And you'll be the destiny that I'm going to
When I fall in love with you
Wishing dream is forever true
Having you right here, face to face
Let nobody else comes between me and you
When I fall in love
เพลงประกอบภาพยนต์รักหวานแหวว คลื่นเหงาสาวข้างบ้าน
ถูกเปิดคลอเบา ๆ เพลง ที่ไอ้เปาชอบ
ไม่เคยคิดชอบเพลงรักแบบนี้
แต่พอฟังไปฟังมาก็กลับชอบเพลงนี้มาก
โดยที่คนนอนบนเตียงเองก็หันหลังนอนฟังเพลงนั้นเงียบ ๆ ไม่ได้ลุกขึ้นมาด่าอีก
เพลงที่คนอย่างไอ้เส่งก็ต้องเปิดฟังก่อนนอนทุกคืน และเหมือนห้องทั้งห้องมีเพียงความรู้สึก
อ่อนโยนหวานซึ้ง
คนตัวสูงเหมือนตึกใบหยกสองนั่งลงที่ข้างเตียง
ฟังเพลงหวานซึ้งนั้นไปเรื่อย ๆ
และก็ยิ้มออกมา เอนหลังให้ชิดกับด้านข้างเตียง
หลับตาลงอย่างเชื่องช้า
"When I fall in love...คนอย่างกูเนี่ยอะนะกำลังตกหลุมรัก...ขำตายห่า.."
ร่างสูงแกร่งหนาของตึกใบหยกสองหัวเราะออกมา และบ่นกับตัวเองเสียงเบา
โดยไม่เข้าใจตัวเองสักนิด
ว่าคนที่มันกำลังตกหลุมรัก
ก็นอนอยู่บนเตียง ข้าง ๆ มันนั่นเอง
TBC.................... :m4:
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:m4: รีบมาต่อนะครับ ลุง เห็นไหมไอ้เปา มันเริ่มสับสนแล้ว ยังแต่ไอ้เส่งนั้น มันคงยังเจ็บใจอยู่
เลยยังไม่รู้สึก :m19: :m5: รีบมาไว ๆ นะครับ รออยู่ :L2: :bye2:
-
คร๊าบบบบ...ลุง จะมาต่อให้เร็วที่สุด
สงสารเปาเขานะ...
เส่งใจร้าย....
ลุงไม่รักเส่งแล้วนะ
-
คือนี้จารอลุงลงเพิ่มอีกน๊า .....ติดตามแบบประชั้นชิดไปเลย :laugh:
-
+1
สัญญานะคะ คุณลุง sing
-
:o8:เชียร์เปาสู้ๆๆ เส่งเอ๋ยแต่พองานลูกแต่พองาน
เด่ยวเปากลับใจจะซวยเอา
เน้อลุงสิงห์เน้อ ลุงๆมาต่อเร็วๆนะ
-
ง่ะ มาต่อสั้น ปายนะลุง
เอาแบบยาว ยาว อ่า รอ รอ
-
แง่ นู๋จะมานั่งรอด้วยคนคร้าาาา :sad2:
-
o7 แง้ว...หนุกคร๊าบบลุง โหดได้ใจเลย
มาต่อเร็วๆนะคร๊าบบบ พรุ่งนี้จะมาอ่านต่อ
:กอด1: อ้อนๆๆ ลุงคร๊าบบบ ต่อนะครับลุง อิอิ ขอบคุณคร๊าบบบบ
-
:a3:ตบจูบ ตบจูบ ตบจูบ :a3:
-
อ้อนลุงมั่ง
เกาะแข้งเกาะขา
มาต่อเร็วๆนะ
เลี้ยงหลานๆด้วยก็ดี
(งกไม่เลิก)
:oni2:
-
หนุกมากคร้าบเคยอ่านแต่อีกภาคนึ่งคางบ่อยที่โน้นไม่ค่อยเอามาลงจะติดตามไปเรื่อยๆคร้าบ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
:m13: (ตอน จากเส่งถึงเปา...และจากเปาถึงเส่ง) :L2:
เส่ง......
ถ้าเส่งฟังเพลง When I fall in love นี้จบแล้ว
เส่งจะชอบเปา....ขึ้นมาสักนิดมั้ย....
จะรู้สึกถึงความอ่อนโยนนี้บ้างมั้ย....
ถ้าใครคนนี้....จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ให้พูดหวาน ๆ เพราะ ๆ และเอาใจเส่งมาก ๆ
จะเป็นคนดีของเส่ง....แล้วเส่งจะยอมให้คนอย่างไอ้เปารักได้มั้ย ....
ใครจะรู้ล่ะ....ว่าเพราะเพลง ๆ เดียว ถึงกับทำให้ไอ้เปา หันไปมองคนที่นอนนิ่งไม่โวยวาย
และแอบส่งยิ้มอ่อนโยน คิดอะไรที่ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างไอ้เปาจะคิดแบบนี้ได้
ทั้งที่มันเองยังไม่รู้เลย ว่าตัวมันเอง คิดยังไงกับคนบนเตียงที่หันหลังให้
*************
เปา........
มันจะน่าทุเรศมั้ย....ถ้าหลังเพลงนี้จบลงแล้ว
อะไรในใจของคนอย่างไอ้เส่งจะเปลี่ยนไป
รักเปาหรือเปล่าเราไม่รู้
รู้แต่ว่า
เกลียด .....
โกรธ......
และไม่เข้าใจตัวเอง....
ว่าทำไมตอนนี้ถูกเพลง เพลงเดียวสะกดเอาได้
ถ้าเกิดว่า....
แค่วันนี้วันเดียว...เราจะไม่ทะเลาะกัน...ไม่โกรธกัน
เปาคิดว่า...เส่งจะทุเรศเกินไปมั้ย...
ไม่มีใครพูด
มีแต่คนคิด.....
ใครจะรู้ล่ะ....ว่าแค่เพลงซึ้ง ๆ เพลงเดียว จะสะกดความรู้สึกของคนสองคน
ให้ตกอยู่ในภวังค์รักได้เพียงนี้
ถ้าเพียงแต่..
จะไม่มีข้อหมองใจกันมาก่อนหน้านี้
บางที....ทั้งสองคน
อาจจะหันหน้ามา...
และส่งยิ้มให้กันอย่างอ่อนโยนก็เป็นได้
เพลงเดิมยังคงเปิดซ้ำ ๆ กลับมาสู่ที่เดิมซ้ำไปซ้ำมาแบบนั้น
เพราะคนตั้งเพลง จงใจให้เป็นแบบนั้นนั่นเอง
TBC................. :เตะ1:
-
:เฮ้อ: อะไร ลงทั้งที แค่นี้เองหรือลุง :serius2:
รีบมาลงเลย รออยู่นะครับ :bye2:
-
เอานาหลาน...
ก็ตอนนี้มันสั้นแต่นี้เองอ่ะ...
เด๋วมาต่อให้ แต่ขอเป็นบ่ายๆ นะครับ
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:m1: :m1:มารอค่า
สนุกมากเลยเป็นกำลังใจให้คนโพสนะค่ะ :a11:
-
"When I fall in love"
:o8: :o8: :o8: :o8:
มาต่อได้แล้วค้าบลุงสิงห์ บ่ายแล้วค้าบ
:m13:
-
ลุงจ๋า~~~~~~~~
เพลงมันจะทำให้เปลี่ยนได้จริงๆหรอ??
จะตามอ่านนะลุง
ปล.ตอนนี้บ่าย3ครึ่งแล้วลุงงงงงง
แต่อ้วนรอลุงได้เสมอออออออ
-
อารมณ์แห่งความรัก :m1:ไอ้คู่นี้มันก็มีฉากหวานๆทำให้ยิ้มแก้มปริเหมือนกันแฮะ :m1:นึกว่าจะมีแต่ฉากต่อยกันอย่างเดียว :m20:
ป.ล.ขอบคุณคุณลุงเหมือนกันนะครับผม :กอด1:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน ไอ้เปาผู้ชั่วร้าย) :a5:
"แหมซึ้ง...นอนตาหวานเลยนะมึง...ซึ้งจัดซึ้งจัด.." บาติสต้าเปา ลุกขึ้นยืนมองคนที่นอนเงียบไม่โวยวาย
และใช้เท้าเขี่ยแผ่นหลังกว้างนั้นให้หันหน้ามาด่ากันต่ออีกสักรอบ
"สัตว์..ที่บ้านกูยังไม่เคยมีใครกล้าทำกับกูแบบนี้เลยนะ.." ซึ้งได้ไม่นานไอ้เส่งก็ลุกขึ้นนั่ง ด่าได้ก็ด่า
เอื้อมเท้าถีบได้มันก็ทำ ปวดหัวก็ปวด
ขาเจ็บแต่มีแรงฮึด....
"เหี้ยเปา..ปล่อยกูสักที..กูจะกลับบ้าน..ปล่อยกูนะ..โว้ยยยยยยยยยยยยย..เหี้ยแม่งเอ้ยยยยย"
เก่งมั้ยล่ะ เส่งเมียรักเก่งมั้ย เอ้า..ปรบมือให้หน่อย ดูสิขนาดใกล้ตาย ยังเสียงดังสนั่นลั่นทุ่งได้
ถูกมัดแรงก็ยังดีไม่มีตก สงสัยมันได้พักนาน เลยแรงกลับมาเร็ว
"จุ๊ จุ๊ จุ๊ น้องหนูเส่งเมียรักของพี่...เสียงดังแบบนั้น..ผัวตกใจนะค้าบบบบบ" บาติสต้าเปาหื่นถึงขีดสุด
แหม..ผู้ชายก็ผู้ชายเถอะน่ะ เนื้อแน่นปั๊ก น่าขย้ำขนาดนั้น...แถมตอนนี้มันก็เป็นแค่ลูกแมว
อย่ามาทำหยิ่งกับราชสีห์เปาหน่อยเลย...
และแล้วอารมณ์หวานซึ้งเมื่อครึ่งนาทีก่อนของมันสองคนก็หายไป
กลับเข้าสู่สภาวะปกติ
"ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยย..แน่จริงปล่อยกูสิ...มึงปล่อยกูสิ มึงปล่อยกู..." เคยเห็นหมีควายถูกมัดมั้ย
นั่นแหละไอ้เส่งกำลังทำอยู่ มันดิ้นกระแด่ว กระแด่ว หน้าตาบ่งบอกว่าโมโหถึงขีดสุด
"ด่าผัวไม่ดีนะจ๊ะทูนหัว เมียรัก....อยากได้ผัวรอบสองเหรอ...
เดี๋ยวผัวจะจัดให้นะเมีย..เอาแบบให้เมียมีอารมณ์ระเบิดเถิดเทิงไปเลย."
ใครลองได้เป็นเพื่อนกับไอ้เปาคงได้ผูกคอตายแน่
บาติสต้าเปา อยู่ในอารมณ์หื่นกามสุดขีด
ลงไปก้ม ๆ เงย ๆ เลือกหนังเด็ด ๆ ที่มีติดบ้านไว้เสมอ .. คาดว่าคงไม่ใช่การ์ตูนชินจังจอมแก่นแน่
เปิดโทรทัศน์ได้ มันก็กดช่องเอวีทันที แทรกแผ่นที่คิดว่าเด็ดที่สุดใส่ลงไป
ลีลาเร่าร้อนของหญิงชายในจอเสื้อผ้าไม่มีติดกาย...และเสียงครางดังลั่นสนั่นจอ
ที่พ่อบาติสต้าเปาตัวดีจงใจเร่งเสียงให้มันดังสุด ๆ
กระแทกเข้าโสตประสาทของคนที่ดิ้นกระแด่ว ๆ ทะลุทะลวงลงไปถึงส่วนไหนต่อไหน
เอาสิมึง...ฮึกเหิมดีนัก...กูคัดแต่แผ่นเด็ด ๆ มาให้ ทนได้ก็ทนไป ด่าได้ด่าไป
แล้วเดี๋ยวมึงจะได้รู้ว่าสวรรค์อ่ะ...มีจริง
"มึงปิดเดี๋ยวนี้นะ...หนังเหี้ยอะไร..ปิดเดี๋ยวนี้...ไอ้เปามึงปิดเดี๋ยวนี้เลยนะ..."
โอ้โหเส่งเมียรักนี่มันแน่ชิบหาย..เจ๋ง ๆ แบบนี้แหละผัวรักผัวหลงตายเลย
"ไม่ชอบเหรอเมีย...มีแผ่นเด็ด ๆ อีกเยอะนะ...มามะ..เดี๋ยวผัวจะจัดให้...."
สุดยอดเจ้าความคิดแล้วแหละไอ้เปาน่ะ....ไม่ต้องยั่วไม่ต้องอะไรเลย
แค่เปิดหนังให้เส่งเมียรักได้ดู.....เท่านั้น
ชายไทยร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง ดี 1 ประเภท 1 สูง 183 เซ็นติเมตร
สุขภาพร่างกายปกติถึงแม้จะมีแผลเละเทะแต่ไม่นานนักเชื่อเถอะเดี๋ยวแผลก็หาย
และที่สำคัญ เส่งเมียรักอยู่ในวัยเจริญพันธ์ครับ.....แค่เสียงครางของหนังแผ่นแรก
สติของเส่งเมียรักก็หลุดลอยไปแล้ว แล้วมีหรือว่าแผ่นสองแผ่นสามร่างสูงใหญ่หน้าคมนั้น
จะไม่มีปฏิกิริยาอะไร
"อืม...กำลังได้ที่เลยนะนี่....ชอบเหรอ....ให้ช่วยเอามั้ย.."
เพราะความอยากยั่วอยากแกล้งให้ร่างนี้ขาดใจตายไปได้เลยยิ่งดี
บาติสต้าเปาจึงเดินเข้าไปหา
และเอื้อมมือแตะส่วนที่โป่งนูนแข็งขึ้นมาของคนที่กำลังนอนด่าเขาอยู่
"ไปตายซะ..ไอ้สัตว์เปา..อย่าให้กูหลุดไปได้นะ...กูจะฆ่ามึง..กูจะฆ่ามึง..อื้ออออออออออ"
เสียงหวานมั้ย
เสียงครางทุ้ม ๆ ต่ำ ๆ เหมือนแทบขาดใจเหมือนคืนที่เมาเป๊ะ ไอ้เปาจำได้ดี
แล้วเรื่องต่อจากนี้ล่ะ...จะเป็นยังไงต่อไป
TBC.......................
-
• แล้วเรื่องต่อจากนี้ล่ะ...จะเป็นยังไงต่อไป
วุ้ย ถ้าเป็นเรื่องจริง กิต.ขอไม่เดาค่ะ
แต่นี่.......นิยาย อิอิ
กิต.ว่า อีกสักพัก ทั้งคู่ก็จะเคลิ้ม แล้วอารมณ์ดิบจะเกิด
จากนั้นก็เปลี่ยนไปเป็นวาบหวานใส่กัน
เก๊งงงงงงง ระฆังช่วย(ใครว่าช่วยยะ?) โทรศัพท์ดัง ขัดจังหวะ
แล้วคุณลุงก็บอกอาๆน้าๆป้าๆให้รอตอนต่อไป 5555555
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:เตะ1: ไอ่ชั่วเปา
สงสารเส่ง :กอด1:
:m13:
-
ติดตามกันอย่าให้คลาดสายตาเลยนะหลานๆ
เด๋วจะหาว่าลุงไม่บอกไว้ก่อน...ฮาฮุฮาฮุ
-
ลุงจ๋า~~~~~~~~
สงสารเด็กเถอะ ทิ้งไว้แบบนี้มันไม่ดีนะ
สงสารเส่งอ่ะ ลุงอ่ะ อย่าปล่อยไว้นานดิ
เดี๋ยวเส่งทรมารนะ
-
ทิ้งไว้นานไม่ดีนะค้าบลุง
เด๋วเส่งน้อยจะไม่ปลอดภัย
:m13:
-
ช่ายๆ ลุงก็ว่าอย่างนั้นแหละ
แหม...ก็มาช่วยเม้นต์ให้ลุงกันหน่อยดิ....
-
หนึ่งบวก
วั้ย ค่ะ คุณลุง sing
-
+1 ค่า
เพิ่งมาอ่าน
หื่นกันได้อี๊กกกกกกกกกก
-
:a2:สนุกวึ่นวือค่ะ คุณลุง ไหงวันนี้ลงน้อยจัง
-
คุณลุงผู้น่ารักและแสนดี(ยอเข้าไปเพื่อลุงหลง)ลงให้อีกเถอะนะ :m13::m13: พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส :oni1:
-
โธ่...หลานๆ จ๋า สงสารคนแก่หน่อยจิ...
ลุงแก่แล้วนะ มันต้องชักช้าเป็นธรรมด๊า ธรรมดานะหลานๆ
เด๋วกะไว้ว่าทำงานให้เสร็จ แล้วจะมาต่อให้อีกตอนนึงนะ...
งานมีเพียบเลยที่ต้องเคลียร์ ...หวังว่าหลานๆ คงเข้าใจหัวอกคนแก่นะ...
-
นิยายเรื่องนี้ตั้งแต่ลงมา ไม่เห็นมี โมดุฯ เข้ามาทักทายเลย
อิอิ
เจ้เข้ามาแล้วน้า
อิเจ้
ปล. ว่าแต่ขออนุญาตคนแต่งก่อนนำเรื่องมาลงแล้วใช่ไหมคะคุณน้องขา?
-
เรียบร้อยแล้วครับหลาน...ลุงอ่ะขอมาอย่างมีเกียรติบัตรรับรองด้วยนะหลาน
ว่าแต่...อย่าเรียกลุงว่าน้องนะ...ลุงขนลุกอ่ะ
ลุงแก่แล้วนะหลาน...
มันไม่ใช่มุกหรือนามแฝงนะ ชื่อสิงห์จริงๆ และก็น่าจะเป็นลุงของทุกคนแล้วละ
เพราะอายุอยู่ปลายชีวิตไปแล้วนะหลานจ๋า
ดีใจที่โมมาทักนะหลาน
-
เป็นกำลังใจให้ลุงครับ รอตอนต่อไปครับ
:laugh:
ปล.ลุงอย่าหักโหกมากนะครับ ทำงานมากๆไม่ดีต่อร่างกาย o13
-
อ๊ากกกกก ลุงคร๊าบบบบ
ทำไมทำให้ค้าคาอย่างนี้เนี้ย
พรุ่งนี้ลง 2 ตอนเลย
ไม่งั้นจะก่อมอบไปประทวงหน้าบ้านลุงงงงงงง :angry2:
-
วันนี้ลุงลงน้อยอ่ะค้าบ
:m17:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา :กอด1:
(ตอน คนดีของเปา)
“ไอ้เปาปล่อย....อื้อ...ไม่เอาปล่อย..” ร่างสูงบิดกายเร่า อาการปวดตามแขนขาทุเลาลงแล้วหลังโดนกรอกยา
แต่ตอนนี้มีบางสิ่งที่ตื่นเต้นเร้าใจกว่ากรอกยาเสียแล้ว
“เมียครับ...นี่เป็นเซอวิสสเปเชี่ยลแบบพิเศษสุดจากผัวนะจ๊ะเมีย...ขอบอกว่าผัวไม่เคยทำกับไอ้หนุ่มคนไหนมาก่อนในชีวิตแต่ทุ่มทุนสร้างงานนี้เพื่อเมียเลยนะค้าบบบบบบบ...” บาติสต้าเปารู้สึกสนุกมากที่ได้แกล้ง
หนุ่มตาคมของสาว ๆ ได้
ดูสินั่นปากด่าแต่หน้าสะบัดหนี ครางเสียงน่ารักดีเหลือเกิน..โอว ... ยอดเว้ย
เสียงมึงนี่ได้อารมณ์ดีกว่าเสียงผู้หญิงในหนังเป็นไหน ๆ เลย อ่ะ กลั้นเข้าไปเสียงอ่ะ
เดี๋ยวมึงหลุดปากด่าอีก มึงก็ร้องอีกอ่ะ เชื่อกู
ตึกใบหยกสองจัดการดึงกางเกงเนื้อหนาของคนที่นอนดิ้นกระแด่ว กระแด่ว อยู่บนเตียงออกมาจนเกือบเลยเข่า
และก็ได้เห็นชัดเจน
โอ้ว..... เป็นขนาดนี้แล้วนะมึง... ยังตะโกนด่าให้กูปล่อยอีก .... เดี๋ยวปั๊ดกูก็ปล่อยให้มันชี้เด่อย่างนี้เลยไอ้ห่าเส่ง
“ฮืออออออออออ...ไอ้เปา..กูหลุดไปได้กูจะฆ่ามึง..ฮือออออ” น้ำตาไหลพรากเลยเส่งเมียรัก สงสัยจะปลื้กใจ
ในเซอวิสพิเศษของผัว
น้ำมูกน้ำตาไหลปนกันมั่วไปหมด ร้องไห้แง แง ยังกับเด็ก
แหมเส่งเมียรักนี่ก็แปลก จะร้องไห้ให้มันมีอีโมชั่น แบบว่าน้ำตาค่อยหยดแหมะ แหมะ หน่อยก็ไม่ได้
นี่พวกเล่นไหลพราก ๆ ร้องยังกับเด็กแน่ะ.....แต่...ดูไปดูมาก็น่ารักดี
เหมือนหมีควายตาคมร้องไห้.....5555555555555
มืออุ่นร้อนกำแน่นที่อะไรอะไรที่มันตื่นตัวถึงขีดสุด...ของร่างสูงมีแต่แผลทั้งตัว ทำแบบแปลก ๆ ไม่เคยทำ
ไม่คิดว่าจะทำ...แต่ถ้าไม่ทำ..ไอ้ห่านี่คงคลั่งตาย
เคยทำแต่ของตัวเอง...ทำของคนอื่นกูจะทำยังไงวะเนี่ย
บาติสต้าเปา ดึงมือไปเรื่อย .... อย่างงก ๆ เงิ่น ๆ พยายามคิดว่าเวลาทำตัวเอง แบบไหนมันเด็ดสุด
ก็เอาแบบนั้นแหละ
“เจ็บบบบบบบบ ปล่อยไอ้เปา...อื้มมมมม ปล่อย...แหวนมันขูด..เจ็บนะเว้ย..ไอ้สัตว์เอ้ย...”
อ่ะนะ...ด่าเขาแล้วก็ให้เขาทำให้อะนะ...แหม เมียนี่ยอดจริง ๆ
ไอ้เปาต้องไปถอดแหวนออกวางแล้วค่อยมาจัดการเมียตัวเองต่อ
เสียงในจอก็ยังคงกระหึ่ม...แต่เสียงไอ้เส่งมันส์กว่าเยอะ...ไม่ดงไม่ดูแม่งและ
ดูไอ้เส่งนอนดิ้นดีกว่า ได้อารมณ์กว่าเป็นไหน ๆ
“งือออออ ฮือออออออ อ่ะ...อ่ะ....ไอ้เปา..งือ..” ร่างสูงหูอื้อตาลาย ทำอะไรไม่ถูก เคยแต่ฟันหญิง
แล้วก็มีหญิงทำให้ แต่นี่ไอ้สัตว์เปาที่เขาเกลียดเป็นคนทำ
มันเลยผสมทั้งเสียวซ่าน สยิวกิ้วในทรวง
ทั้งอาย
ทั้งโกรธ
ทั้งอยากทำ
ตีกันมั่วไปหมด
ก็ไอ้เส่งมันเป็นชายไทยสูง 183 เซนติเมตร ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง และจัดเป็นดี 1 ประเภท 1 นี่นา
ไอ้เรื่องแบบนี้มีเหรอที่มันจะไม่ตื่นตัวขึ้นมา....แล้วก็ไม่รู้จะร้องครางทำบ้าอะไร
ในเมื่อไอ้คนทำแม่งก็ทำ ๆ หยุด ๆ พอจะกลั้นเสียงไม่ร้อง มันก็เร่งจังหวะให้หลุดร้องออกมาจนได้
พอร้องออกมา มันก็เสือกหยุด คนจะตายอยู่แล้ว เป็นแม่งเปาบ้าง จะทำยังไง
“โอ้โห....นายแบบหนุ่มของเรา...เสียงหวานเว้ย...เป็นขนาดนี้แล้วนะ...ดูดิ..น้ำเปื้อนมือแล้ว...ให้ทำต่อมั้ยจ๊ะเมียจ๋า...”
ไอ้เปาแกล้งลงไปกระซิบกับคนที่นอนครางเสียงหวานเร้าใจเหมือนจะขาดใจตาย
แหมมึง...เมื่อกี้ด่ากูแหมบ ๆ ตอนนี้ ไม่ด่าเลยสักแอะนะ
หลับตาแน่นเลย
โอ้ว...มีเม้มปากกัดปากด้วย..สงสัยจะได้อารมณ์จัดนะนี่
ได้ยินเช็ดเต็มสองรูหูเลยแหละว่าไอ้สัตว์เปามันพูดอะไรบ้าง แต่ตอนนี้ไม่มีแรง
หน้าแดง ตัวสั่น อยากทำจนใจจะขาด แต่มือโดนมัด ส่วนไอ้คนแกล้ง ก็ถอนมือออก
ทิ้งให้ค้างคาอยู่อย่างนั้น
แล้วมันยังมีหน้ามาหัวเราะใส่ ก่อนจะลุกเดินไปนั่นไปนี่ได้ต่ออีก สะใจมากเลยสิเนี่ย
“หิวข้าวเว้ย....กูไปกินข้าวดีกว่า...เนอะเหี้ยเส่ง....ค้างไว้อย่างนี้ดีมั้ยมึง...แหมกูล่ะชอบจริง ๆ “
ตึกใบหยกสองคงสนุกมาก
ที่เห็นคนที่นอนอยู่สิ้นฤทธิ์นอนร้องไห้น้ำตาไหลพราก
กลั้นเสียงคราง แล้วก็เสียงสะอื้นของตัวเอง หน้าแม่งแดงก่ำเลย ตัวเกร็งเลยนะนั่น
แต่เหมือนมันสะอื้นเป็นพัก ๆ
แต่ไม่ยอมร้องขอสักคำว่าให้เขาทำต่อ
แน่มากเลยมึง.......เป็นกูล่ะก็...คงทนไม่ไหวแน่ ถ้ามันยังแข็งโป๊กอยู่อย่างนั้น
“เหี้ยเส่ง...มึงจะไม่ทัดทานกูหน่อยเลยเหรอ...จะตายเอานะมึง...กูให้โอกาสนะ...ขอร้องกูสิ..แล้วกูจะทำให้”
สงสารมันนะเนี่ย ถึงพูดกับมันเสียงอ่อนลง แต่ไอ้หนุ่มล่ำนอนตัวแข็งทื่อ ไม่ยอมพูดเหี้ยอะไรสักคำ
ด่าหน่อยก็ยังดี.... นี่แม่งสะอื้นเป็นพัก ๆ กัดปากเป็นหน ๆ แถมไม่ยอมลืมตามามองอีกว่าร่างกายตัวเองน่ะ
มันอยู่ในสภาพไหน
-
“ไอ้เส่ง.....ขอร้องกูสิเว้ย...เหี้ยเอ้ยยยยย...” ร่างสูงเริ่มโมโห ที่ไอ้คนหยิ่งในศักดิ์ศรีนั่นไม่ยอมร้องขอสักคำ
ยิ่งพูดมันก็ยิ่งสะอื้น พอสะอื้นมันก็ยิ่งกัดปาก กัดปากอย่างเดียวหรือมันจะกัดลิ้นตัวเองให้ขาดกันล่ะนั่น
แล้วไอ้ท่าหอบหายใจหนัก ๆ นั่นล่ะมันอะไรกัน....อะไรของมันกันล่ะวะ...
“ขอร้องกู..ไอ้เส่ง..มึงขอร้องกูเดี๋ยวนี้นะ...ด่าก็ได้..เร็วไอ้เส่ง...พูดออกมา มึงพูดสิโว้ยยยยยย พูดสิโว้ย..แม่งเอ้ย”
ไอ้เปาเขย่าคนตัวสูงที่นอนเกร็งตัวแน่น หอบหายใจหนักเพราะแรงอารมณ์
“แม่งเอ้ย....มึงครางสิวะ...ร้องสิวะ..ไอ้สัตว์นี่...อยากลองดีกะกูเหรอห๊า...ด่ามาสิโว้ยยยยยยยย..ไอ้เส่ง.......ไอ้เส่ง
ด่ามาสิไอ้เส่ง...มึงด่ามา..”
ทั้งเขย่าทั้งขย้ำ จนไหล่ของคนที่นอนอยู่แทบหัก แต่ไอ้คนรักศักดิ์ศรีก็ไม่ยอมร้องขอ
นอนให้เขย่าเล่นได้ ไม่ดิ้นไม่หือ ไม่ด่า ไม่พูด ไม่คราง ไม่ร้อง ....
แต่ดูท่าทางทรมานมาก
ไอ้เปาผู้คิดกลั่นแกล้ง จึงจัดการ เอื้อมมือไปกอบกุมส่วนแข็งขืนนั้นไว้ และเริ่ม ดึงขึ้นลง แบบไม่มีจังหวะช้า
เร็วแม่งอย่างเดียวเลย
และไอ้คนปากเสีย ก็ร้องอือ อือ อา อา อยู่ในลำคอ สะบัดหน้าหนี ตอนทีก้มลงจะประกบปากด้วย
น้ำตายังไหลพรากเหมือนเดิม
ทั้งสะอื้น ทั้งครางตีกันพัลวัน
“อือ อืมมมมมมมม งือ อ่ะ...อ๊า...อ๊า...ซี๊ดดดด โอ้ยยยยยยยยยย อ่ะ อ่ะ อ่ะ”
เสียงกลั้นไว้ไม่อยู่แล้ว เมื่อร่างแกร่งหนาเร่งจังหวะไม่บันยะบันยัง ต่อให้ใจแข็งแค่ไหนก็คงไม่มีใครทนได้
จนใกล้จะถึงที่สุดเต็มที
“ขอกู....ขอ....ขอสิ...ขอให้กูทำต่อ....ขอกูเร็ว ๆ ไอ้เส่ง...ขอสิโว้ยยยยยยยยย ไอ้สัตว์เอ้ย...ขอเดี๋ยวนี้ทำให้หน่อยเปา....มึงพูดเดี๋ยวนี้นะ...ทำให้หน่อย...ทำให้หน่อยสิ...มึงพูด ....พูดเร็วเส่ง....พูดมา”
ร่างสูงหงุดหงิดสุดขีด ตัวเองก็ทนไม่ไหว แต่ต้องมาเล่นอะไรบ้า ๆ กับไอ้ห่านี่เองแม่งจะใจแข็งไปถึงไหนวะ
ด่าซ้ำ ๆ ซาก ๆ ไปมาเป็นสิบรอบ จนสุดท้ายตัวเองก็ทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายขอร้องไอ้เส่งซะเอง
“ขอร้องแหละเส่ง.....พูดออกมาสักทีเถอะ...มึงพูดเถอะนะ...กูไม่อยากทรมานมึงเลย..พูดเถอะวะเส่ง...”
จากที่หงุดหงิดโมโหก็กลายเป็นสงสาร หน้ามันแดง ตัวมันก็สั่นขนาดนั้น รู้ว่ามันอยากไปเต็มที
แต่มันไม่ยอมขอ....รู้นะว่าเวลาแบบนี้มันทรมานแค่ไหน...เพราะฉะนั้นขอแค่พูดแค่นั้น ทำไม่ได้หรือไง
เสียงตะคอกอ่อนลงแล้ว และค่อยปรนเปรอร่างกายนั้นอย่างเชื่องช้า ไม่ได้แกล้งหยุดมือเหมือนครั้งที่แล้ว
เพราะสงสารคนที่กำลังทรมาน
“ขอนะครับ....คนดี....เรียกเปาคำเดียวก็ได้นะ....คนดีของเปา.” ใครจะคิดล่ะ...ว่าอย่างไอ้เปาจะก้มลงไปพูดกระซิบเสียงอ่อนเสียงหวานกับคนที่แกล้งได้
ก็เพราะว่ามันสงสารน่ะสิ แถมซ้ำด้วยการหอมแก้มหนัก ๆ ไปอีกหนึ่งครั้ง
อย่างหมั่นเขี้ยว....หือออออออออ อ้อนมั่งไม่ได้หรือไงกันละเว้ย ..... เต็มใจจะทำให้เนี่ย...
ร่างนั้นก็คงจะถึงที่สุดของความรู้สึกแล้ว....
กลั้นใจพูดคำพูดที่ถูกบังคับให้พูดออกมาเสียงเบา
แต่คนที่ตั้งใจฟังก็ได้ยินชัด
“เ.....ปา.......อื้อ...อือ..” แม้แทบไม่ได้ยิน แต่ตึกใบหยกสองก็พอเข้าใจว่าอีกคนพูดอะไร
แค่นี้แหละ...ไม่ได้จะบังคับให้พูดซ้ำ แค่คำเดียว ที่อยากฟัง แค่คำเดียวจริง ๆ
เขาก็พร้อมจะปรนเปรอให้ถึงที่สุดแล้ว
ก็แค่นี้เองจริง ๆ .....
ร่างสูงใหญ่แกร่งหนา ไม่รอช้าอีกต่อไป เร่งจังหวะเร็วรัว จนอีกคนกลั้นเสียงครางแทบขาดใจไม่ไหว
และปลดปล่อยออกมา ฝ่ามือร้อนเต็มไปด้วยหยาดหยดอุ่นร้อนขุ่นข้น...ที่พุ่งแรงออกมาจนเปรอะเปื้อน...
หลังคำพูดคำเดียวของตัวเองที่อีกคนอยากได้ยินมากที่สุด
ฝ่ามืออุ่นเกลี่ยมือไปมา..และเอื้อมมือหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดคราบหยาดหยดนั้นออกไปจนหมด....
จัดแจงเช็ดรอยเปื้อนและแต่งตัวให้คนที่นอนเหนื่อยหอบนั้นจนเรียบร้อย.....
ก่อนจะก้มลงแตะปลายจมูกที่หน้าผากที่มีแผลแตกที่หัวคิ้วซ้ายของคนที่นอนหอบอยู่
และร่างนั้นก็สะบัดหน้าหนี
ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ
บาติสต้าเปาเดินไปดึงผ้ามาห่มให้กับคนที่นอนอยู่ และไม่ยอมมองหน้ามันสักนิด
แล้วตัวมันเองก็เดินไปปิดไฟ
คว้าผ้าขนหนูได้ ก็เดินเข้าห้องน้ำไปเงียบ ๆ คนเดียว
TBC….........................… :oni1:
-
:o8: สัมพันธ์ เรื่มกลมเกลียว แม้ไม่ได้เต็มใจในตอนแรกก็ตาม
แต่มันก็พัฒนาขึ้น มาเป็นลำดับ มารอตอนต่อไปนะลุง :L2: :bye2:
-
+1
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
หลังจากนั้นเปาก็เข้าไปทำร้ายร่างกายในห้องน้ำ :laugh:
-
ไปบังคับเส่งมันทำไมเนี่ย
สงสารมันว่ะ
ขอบคุณค่ะลุงสิงห์
-
ใช้บริการน้องนางทั้งห้าอีกแล้วท่านพี่เปา
:m13:
-
ที่เคยอ่านมาไม่มีฉากนี้แฮะ
-
ไม่มา 2 วัน มาอีกทีอ่านจุใจเลย... :m1:
ขอบคุณค่ะลุงสิงห์ :กอด1:
-
:m10: :m10: +1ให้ลุงสิงห์ หื่นได้ใจจริงๆ ชอบอ่ะชอบม๊ากมาก
อยากรู้จิงๆว่าจะทำไงกันต่อไป ถึกๆแบบนี้ หน้าสนุกดีอ่ะ
มาต่อเร็วๆน่า ลุงสิิงห์รูปหล่อ :m1:
-
เออ เว้ย
คู่นี้มันดหดกันได้อีก
-
:m32:
-
น่าสงสารพ่อเส่งจัง :เฮ้อ:+2ให้คณลุงเลยนะครับผม
-
ลุงงงงงงงงงงงงงง
สงสารเส่งอ่ะ
แต่ว่า เปาจ๋า~~~~ เค้าชอบเปาอ้อนเส่งอ่ะ :m1:
อ๊ายยยยยยยยยยย
น่ารักกกกกกกกกกก
ลุงมาต่อเร็วๆนะ
-
เข้ามายืนยันอีกทีว่าเรื่องนี้สนุกมั๊กมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh: :laugh:
อิเจ้ กระเทยไม่จำกัดอายุ
-
:m23: ขอนอกเรื่องหน่อย เจ้ครับ มัวแต่รับรองเรื่องคนอื่นอยู่ เรื่องของเจ้ นะ ไม่ขยับเลย :m16:
แค่นี้แหละ :m20: แล้วรีบ :oni1: ก่อนโดน :m16: รักน้า :L2: :bye2:
-
อะฮิๆๆ :m4:
ในที่สุดก็หยุดค้างคาซักที (ฮี้ววว~ )
ขอบคุณคร๊าบลุง พรุ่งนี้เอามาลงอีกนะค๊าบ
ขอเอาแบบยาวๆเลยนะ (สั่งจริงนะเมิง - *- )
รอ ร๊อ รอ ~~~ นั่งรอลุงจ้า :m1:
-
วุ้ย
(http://img54.imageshack.us/img54/2058/zpsrbo1.jpg)
ค่ะ
.
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
o12 ไอ้เปามันเล่นไรของมันเนี๊ย...ตอนแรกก็กะลังเคลิม ๆ อยู่หรอก เจออารมณ์กวนตีนของไอ้เปาเข้าไป o12
เสียจริตเลยแฮ่ะ
คราวหน้าขอแบบซึ้ง ๆมั่งก็ได้น่ะเปาเอ๊ย :o8:
-
:m13: ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน อยากรู้ใจตัวเอง)
“อ้าว...เหี้ยคี..มาไงเนี่ยมึง....” ไอ้เปาทำท่าจะเดินจากไปจากร้านสะดวกซื้อแต่พอเหลือบเห็นเก้าอี้ที่หน้าร้าน
พบว่ามีคนรู้จักจึงเอ่ยทักทันที
“ไงมึง...มาทำเหี้ยอะไรแถวนี้เนี่ย” ร่างสูงของภาคีหันไปยิ้มให้กับเพื่อนต่างแผนก วันนี้เขารอต้นสนเหมือนทุกวัน แต่แปลกใจดึกป่านนี้ไอ้เปามันออกมาทำห่าอะไร .... คนที่หิ้วถุงพะรุงพะรัง นั่งลงข้าง ๆ คนที่จุดบุหรี่สูบ
“หาข้าวแดกว่ะ...นี่ก็มาซื้อข้าวกล่อง..” ไอ้เปาผู้เพิ่งผ่านศึกกับคนในห้องมาหมาด ๆ ลงนั่งข้าง ๆ เพื่อน
แล้วก็ถอนใจ
“เป็นไรมึง....” ภาคีเอ่ยถามเพื่อน ที่นั่งหน้าเครียด
“เด็กในร้านนั่นอ่ะ...เด็กมึงดิ...” ไอ้เปาเอ่ยถามร่างสูงนั้นแบบยิ้ม ๆ
และเหลือบตาไปมองคนในร้านสะดวกซื้อที่กำลังขะมักเขม้นกับการทำงานอยู่
ภาคียิ้มรับ ก่อนจะพยักหน้า เหม่อมองไฟถนนไปเรื่อย
“ทำไมมึงชอบมันวะ..ไอ้เด็กนั่นมีแต่ข่าวลือเรื่องมั่วผู้ชายนี่...” ไอ้เปาหันไปมองคนในร้านอีกครั้งและหันมาเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ แม่งผู้ชายเหี้ย ๆ แร่ด ๆ แบบนั้น ไอ้คีไปหลงได้ยังไงกัน
“ใครจะคิดว่าเขาเป็นยังไงก็ช่างเถอะ.....แต่กูรู้ว่าเขาเป็นยังไงก็พอ ... มึงดูสิ..มีใครเอาไปลือมั่งมั้ยว่าสนทำงานหามรุ่งหามค่ำแบบนี้ทุกวัน.... แล้วมีใครลือมั้ยว่าสนทำงานส่งตัวเองเรียนงก ๆ ขนาดกูจะเลี้ยงข้าวสักหน่อยก็ยังต้องอ้อนแล้วอ้อนอีก เขาถึงจะยอม.....คนแบบนี้มึงหาได้ง่าย ๆ ที่ไหนกันเหรอ....กูถามหน่อย..”
ภาคีที่ไม่ค่อยพูดเอ่ยเล่าเรื่องของคนในร้านยืดยาว ก่อนจะอัดบุหรี่เข้าปอดหนัก ๆ และหันไปมองคนในร้าน
ส่งยิ้มให้ และคนในร้านก็ยิ้มตอบกลับมา
“มึงมาเฝ้าทุกวันเลยเหรอ...ไม่เบื่อหรือไง....ผู้ชายด้วยกันมันดีตรงไหนวะ...” ไอ้เปาเริ่มตั้งคำถามอีกรอบ
“ไม่รู้สิกูรู้แต่ว่าอยู่ใกล้ ๆ กัน ไม่เคยพูดกันสักคำกูก็ไม่เคยเบื่อ กูยิ่งรักยิ่งชอบเขาขึ้นทุกวัน เพราะสนก็เป็นสน ส่วนตัวกูก็เป็นแบบนี้เขารับกูได้ เขารู้ว่ากูคิดอะไร...มึงเชื่อมั้ยไอ้เปา..กูไม่เคยบอกรักสนเลย...สนก็ไม่ เคยพูด...ตอนแรกกูกับสนแทบจะฆ่ากันตายห่า...แล้วมึงดูกูตอนนี้สิ...ต้องมา นั่งเฝ้าเขาทุกวันเลย....ตลกชิบหาย...”
ภาคีหัวเราะเสียงเบา หันไปมองหน้าคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ใคร ๆ ก็รู้ว่าสนกับเขาคบหากัน
ภาคีเองก็ไม่ได้ปิดบังอะไร แล้วแต่ว่าใครจะคิดยังไง อยากจะคิดอะไรก็เอาเถอะ อย่ามายุ่งกับสนก็พอ
“เป็นผู้ชายด้วยกันไม่แปลกเหรอวะ...มึงไม่ขยะแขยงหรือไง..เป็นกู..กูคงแหยงไม่เบาเลย....”
ปากก็พูดไปงั้นแหละ กลัวอีกคนจะจับกิริยาอาการได้ กลัวใครจะรู้ว่าก่อนออกมา ก็ไปฟัดผู้ชายแมนล่ำหล่อโคตรมาเหมือนกัน
“ตอนแรกกูก็ไม่ได้ชอบเขาหรอก แต่โกรธกันไปโกรธกันมา ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นรักไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มึงก็ลองมีดูสิ...เดี๋ยวก็รู้...ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” ภาคีอารมณ์ดี คุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อยเปื่อย
เล่นเอาคนที่นั่งข้าง ๆ หน้าซีดเผือด
ไอ้เหี้ยคีให้กูมีเมียเป็นผู้ชาย เล่น ๆ กูก็เอาได้ แต่จริงจังนี่ท่าจะไม่ไหว
ใจไอ้เปาพาลไปคิดถึงคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงตอนที่มันเดินออกมาซื้อของกินไปให้คน ๆ นั้น
นอกจากทำให้ไอ้เส่งแล้ว
ไอ้เปาก็เพิ่งจะไปจัดการตัวเองในห้องน้ำมาหมาด ๆ ก่อนจะเดินออกมาซื้อของกินในเวลาดึกดื่นป่านนี้
อันที่จริงก็ไม่มีอะไร กลัวไอ้คนเจ็บตื่นมาแล้วหิว ไม่มีอะไรกิน ก็แค่นั้นเอง
ก็แค่นั้นเอง
ก็แค่นั้นเอง
เอ๊ะ........แล้วมันเป็นเรื่องห่าอะไรต้องไปห่วงไอ้เส่งมันด้วยล่ะ...จะหิวตายหรือเปล่าก็ช่างหัวมันสิ
ไอ้เปามองถุงในมือที่มีขนมเต็มไปหมด
แล้วกูจะซื้อไปแดกอะไรขนาดนี้วะเนี่ย...เพียบเลย
ทำอย่างกับว่ากินสัก 10 วันงั้นแหละ
“กูกลับก่อนนะ...ง่วงว่ะ...ดูเด็กมึงแล้วกัน....กูไปแหละ..”
บาติสต้าเปาตบไหล่เพื่อนเบา ๆ และหิ้วถุงขนมจากไปแล้ว ทิ้งให้คนที่มองตามหลัง ส่งยิ้มตามอย่างเข้าใจ
“อาการอย่างมึงอ่ะ...เหมือนช่วงแรกที่กูกังวลเรื่องจะขอคบกับสนเลยว่ะไอ้เปา..” ภาคีหัวเราะออกมา
มองตามร่างที่ยังไม่เข้าใจตัวเองที่เดินจากไปแล้ว
***************************
-
ด้วยเหตุใดก็ตาม เธอไม่เคยรับรู้
ใกล้เธอซักเท่าไหร่ แต่เหมือนไกล ไกลห่างกัน
ได้แค่มองหน้าเธอ ทำได้เพียงแค่นั้น
หัวใจที่แอบฝัน อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
* หากเธอรู้ใจ หากเธอรู้ตัว
เธอจะเข้าใจกันหรือเปล่า
ก็ไม่รู้เลย แต่ต้องพูดไป
และจะมาเพื่อกวนใจคำถามเดียว
** แค่อยากรู้ รังเกียจกันไหม
ขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้นเลย
อยากได้ยินเสียง คนที่คุ้นเคย
อยากเจอเธอคนเดิมที่เคยได้เจอในเมื่อวาน
หากพรุ่งนี้ทุกอย่างหมุนไป
ฉันคนหนึ่งจะยืนตรงที่เก่า
อยู่เพื่อบอกเธอ คำที่ค้างใจ
ต่อให้มันจะไม่มีวันเป็นจริงเลยก็ตาม
อยากให้รู้ว่ารักเธอ
อยากให้หันมาหน่อย อยากให้มองหน้ากัน
ถ้าเธอไม่หวั่นไหว กับสายตาคนอย่างฉัน
ไม่บังคับใจเธอ หากเจอคนที่ฝัน
หวังเพียงใครคนนั้น จะใกล้เคียงคนอย่างฉัน
ก็แค่เพลงมันติดอยู่ในหัว ไอ้เปาก็เดินร้องเพลงไปเรื่อยเปื่อยตลอดทาง งำงัมไปเรื่อย จนถึงหน้าห้อง
และก็ไขกุญแจเข้าไปภายในห้อง วางถุงขนมไว้บนโต๊ะตัวเล็ก ๆ และเปิดไฟ ที่หัวเตียง
พอให้มีแสงสว่างบ้าง
ฤทธิ์ยาแน่แล้ว....ที่ทำให้ไอ้เหี้ยเส่งหลับเป็นตายไปได้ขนาดนี้ .... ขนาดลงไปนั่งลูบผมมันเล่น ไอ้เส่งยังนอนหลับไม่รู้เรื่องเลย......
แผล...แตกเยอะเลยนะ...ตามแขนขาก็ยังมีรอยจ้ำ ๆ อยู่เต็มตัวเลย
ขาเป็นแผลถลอกยาวขนาดนั้น ไปทำอะไรมาล่ะมึงเอ้ย.....
เหี้ยเส่ง...นอนไม่รู้เรื่องขนาดนี้
อยากโดนกูฟันอีกรอบแน่เลยนะ....เดี๋ยวกูก็สนองให้หายอยากซะหรอก
ตึกใบหยกสองหัวเราะกับท่าทางหลับลึกของคนที่นอนอยู่
ไอ้เปาก้มมองรอยแผลและรอยช้ำที่ใบหน้าคมของหมีควายตัวนั้น
“นานมั้ยวะ....กว่าจะหายเนี่ย...เสียหล่อหมดเลยมึง...เดี๋ยวพรุ่งนี้กูพาไปหาหมอนะเส่ง...”
บาติสต้าเปาบ่นงึมงำก่อนจะล้มตัวลงนอนข้าง ๆ คนที่หลับอยู่
ถอยห่างออกมาเล็กน้อย เพื่อให้อีกคนนอนหลับได้สบายขึ้น
และเอื้อมห่มผ้าให้กับคนข้าง ๆ ก่อนจะยิ้มเรื่อย ๆ ออกมา
วันนี้กูจะยิ้มให้มันกี่ครั้งดีวะเนี่ย
แปลกจริงเว้ยยยยยยยยยยยย
TBC….........................….
-
เอาอีกกกกกกกกกก ขอหวานใส่กันหน่อย ขาดน้ำตาลลลลลลลลลลลล พลีส พลีส พลีส :oni1:
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
เอาอีกกกกกกกกกก ขอหวานใส่กันหน่อย ขาดน้ำตาลลลลลลลลลลลล พลีส พลีส พลีส :oni1:
.
เดี๊ยวน่ะ ข้องใจเป็นอย่างมาก ถ้ามาร์คขาดน้ำตาลเนี๊ย คนอื่นนี่เดี่ยงกันเป็นแถบ ๆ เลยน่ะคับ หวานสุดในบอร์ดแล้วน่ะคุณน่ะ :laugh: :laugh:
-
เอาอีกกกกกกกกกก ขอหวานใส่กันหน่อย ขาดน้ำตาลลลลลลลลลลลล พลีส พลีส พลีส :oni1:
.
เดี๊ยวน่ะ ข้องใจเป็นอย่างมาก ถ้ามาร์คขาดน้ำตาลเนี๊ย คนอื่นนี่เดี่ยงกันเป็นแถบ ๆ เลยน่ะคับ หวานสุดในบอร์ดแล้วน่ะคุณน่ะ :laugh: :laugh:
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
อร๊ายยย....หลานๆ ลุงในบอร์ดเป็น
โรค "น้ำตาลบกพร่อง" กันเยอะจังเลยอ่ะ
-
คนอื่นอาจจะใช่คับลุง แต่คนที่อยุ่้ข้างบนลุงอ่ะ ไม่น่าใช่ :laugh3: :laugh3:
:laugh: :laugh: ตอกย้ำ (เ้ค้าน่าร๊ากน่ะคู่เนี๊ย :o8:)
-
คนอื่นอาจจะใช่คับลุง แต่คนที่อยุ่้ข้างบนลุงอ่ะ ไม่น่าใช่ :laugh3: :laugh3:
:laugh: :laugh: ตอกย้ำ (เ้ค้าน่าร๊ากน่ะคู่เนี๊ย :o8:)
ฮาุฮุ ฮาฮุ ...ถูกใจลุงอ่ะ...
เอาเป็นว่าโดนไปก็ + 1 เป็น 19 ให้นะหลาน
-
ลุงสิงห์เอาคู่ของคีกะสนมาลงด้วยดิ จะได้รู้เรื่อง คนไม่เคยอ่านเค้าจะงงเอาน่า
-
ลุงสิงห์เอาคู่ของคีกะสนมาลงด้วยดิ จะได้รู้เรื่อง คนไม่เคยอ่านเค้าจะงงเอาน่า
เอางั้นเลยเหรอหลาน...
แล้วในบอร์ดมีลงหรือยังอ่ะ..เด๋วลุงเอามาซ้ำเด๋วลุงอายนะหลาน
-
วั้ย กิต.ยังไม่เคยเห็นเลยนะคะ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
วั้ย กิต.ยังไม่เคยเห็นเลยนะคะ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
จริงเหรอหลานกิต...
งั้นเอาไว้ให้ลงเรื่องนี้จบก่อนแล้วลุงจะเอาตอนภาคีย์กับต้นสนมาลงให้นะ
-
ลุงคร้าบ
กว่าเค้าจะรักกัน เค้าไม่ฆ่ากันตายก่อนหรอครับ
เหอๆ
ขอหวานนิดๆหน่อยๆก็นะคร๊าบลุง
เอิ๊กๆ
-
ลุงคร้าบ
กว่าเค้าจะรักกัน เค้าไม่ฆ่ากันตายก่อนหรอครับ
เหอๆ
ขอหวานนิดๆหน่อยๆก็นะคร๊าบลุง
เอิ๊กๆ
ฮาฮุ ฮาฮุ...หลานต้องติดตามไปเรื่อยๆ นะครับ
เด๋วก็จะรู้ว่า...มดมันเริ่มคลานเมื่อไหร่..ก็ คริคริ....
-
เปารู้ใจตัวเองเร็วๆ เถิด
นี่มันเข้าข่ายรักเค้าแล้วนา
-
เข้าบอร์ดได้แล้ว :a2:
อิอิ หวานอีกนิดก็ได้ ชอบเหมือนกาน :m1:
ลุงสิงห์ นู่กะยังไม่เคยอ่าน สน กะ คี เหมือนกันค่ะ :m13:
-
o2 เปามันเริ่มเปิดใจตัวเองแล้ว เพียงแต่ยังไม่กล้ารับใจตัวเองแค่นั้น
คอยดูแต่ไอ้เส่งดีกว่าว่า มันจะแสดงออกอย่างไง :m29: :bye2:
-
:m1:ลุงสิงห์ หารายชื่อเรื่องที่เค้าเคยลงไว้ในนี้ให้แล้วนะ ยังไม่มีคีกะสนในนี้เลยดิ
เพื่อนสนิท(จบ) พัด – กอล์ฟ รักนี้ต้องลองดูหน่อย(จบ) โพดกับหนุ่ม
รักนี้ต้องลองดูหน่อย(จบ) โพดกับหนุ่ม แด่เธอ.....ผู้ทำให้รักมีมิติ (จบ) สักวา-หยง
ปรัชญา ภาคปู-ฝน เพราะเรากัดกัน (ผูกพัน) ...อ้อน+ทาน
เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน
คนเขียนแต่งเค้าเก่งนะเขียนเรื่องอะไรไม่รู้ให้หวานปานน้ำผึ้นเดือนสิบสองได้ โว้ยอิจฉาจริงจริ๊ง :-[
-
ขอบคุณมากๆ อ่ะหลานไต๋ ที่ช่วยลุงหานะ
เด๋วขอให้เรื่องนี้จบก่อนเด่ีวเขา คี-สน มาลงให้นะหลานๆ
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน บทสนทนายามเช้าของว่าที่คู่รัก)
:m4:
"เปา...จะเข้าห้องน้ำ..ไอ้เปาตื่นหน่อย..ตื่นสิ..ตื่น...โว้ยยยยยยยยยย ทำเหี้ยอะไรมึงวะเนี่ย"
ไอ้ท่อนขาหนักๆ แล้วก็แขนที่มันมาทับตัวนี่มันอะไรวะ หนักชิบหาย
ปวดเยี่ยวจะตายห่า แต่ไอ้ห่านี่มานอนทับเฉยเลย กูเป็นคนเจ็บนะเว้ย จะมากอดกูทำไมเนี่ย
แล้วแขนก็ชาไปหมดแล้วด้วย
ไอ้สัตว์เปา แม่งกูจะทำยังไงกับมึงดีเนี่ย ขยับตัวไม่ได้เลย นอนขี้เซาชิบหายเลยเว้ย
"ไอ้เปา..กูปวดเยี่ยว..ปล่อยหน่อย กูไม่สู้กับมึงแล้ว...ไอ้เหี้ยเปา..ไอ้เหี้ยเปาโว้ยยยยยยยยยยยยย"
หมีควายตาคมโดนซ้อมเลือดอาบหน้าเละ โวยวายเสียงดัง พยายามจะตะเกียกตะกายใช้ตีนถีบไอ้คนที่นอนกอดอยู่
"อื้ออออ..ห้านาที...ขออีกห้านาทีน๊าาาาาา" บาติสต้าเปายังไม่ยอมขยับตัวและตาก็ไม่ยอมลืม
จนเมื่อโดนเข่าของอีกคนกระแทกเข้าหว่างขาแค่นั้นแหละ
มันถึงกับกระเด้งตัวลุกขึ้นตื่นได้อัตโนมัติเพราะความจุก
"โอ้ยยยยยยยยย แต่เช้าเลยไอ้เส่ง...มึงจะฆ่ากูแต่เช้าเลยเหรอเนี่ย..ไอ้สัตว์เอ้ยยยยยย" ตึกใบหยกเอามือกุมเป้า
ใบหน้าเหยเก มองหน้าคนเจ็บตาขวาง กูสำนึกตัวได้แล้ว เมื่อคืนกูเห็นมึงน่ารักได้ไงเนี่ย
เช้ามาไม่เห็นมีอะไรน่าพิศมัยสักนิด หน้าตาก็แหกแบบนี้ แถมล่อเป้ากูแต่เช้า แบบนี้น่ารักไม่ลงจริง ๆ
"กูปวดเยี่ยว...ปล่อยหน่อยสิ..นะ...กูปวดจะตายห่าแล้วอ่ะ...อั้นไม่ไหวแล้ว...." ดูไอ้เหี้ยเส่งมันทำหน้าเข้าดิ
ทีเมื่อคืนไม่เห็นทำหน้าอ้อนแบบนี้เลย ทีแบบนี้มาทำเป็นอ้อน....กูถอนคำพูดอีกรอบก็ได้วะ
มึงอ่ะ....ทำหน้าแบบนี้.ก็น่ารักดีนะ..
"กูปล่อยมึงก็ลุกขึ้นมาเตะกูดิ....แรงมึงยิ่งดี ๆ อยู่"
ถึงจะเห็นว่าหมีควายตาคมน่ารักดีแต่เป็นใครก็ต้องหวั่นทั้งนั้นแหละ
ในเมื่อทำเรื่องไว้กับมันเมื่อคืนตั้งเยอะ
"ไอ้สัตว์...มึงจะให้กูเยี่ยวรดกางเกงเลยมั้ย...กูถามหน่อย....แล้วกูก็ไม่มีแรงเตะกับมึงหรอก.
แต่กูปวดเยี่ยว...ขาก็ไม่มีแรงแล้วไอ้สัตว์เอ้ย....ขอร้องแหละ..ปล่อยกูเหอะ..กูปวดเยี่ยวจะแตกแล้ว"
แม่ง...กูปวดเยี่ยว..กูปวดเยี่ยวมึงไม่เข้าใจหรือไงไอ้โง่....กูขอเยี่ยวก่อนเตะมึงได้มั้ยล่ะ
สัตว์เอ้ยยยยยยยยย มัวแต่กลัวอยู่ได้ ปวดจะแย่แล้วนะ
ดูแม่งทำหน้า...
โหยยยยยยยยยยย กูปวดเยี่ยวโว้ยยยยยยยยยย รีบ ๆ ปล่อยกูซะทีสิวะ
พอได้เห็นหน้าเหมือนสาวน้อยปวดท้องประจำเดือนแค่นั้นแหละ
ไอ้เปาถึงได้ยอมเอื้อมมือไปแกะเชือกที่มัดมือไอ้เส่งติดไว้กับหัวเตียงออกให้
และพอเชือกหลุด ไอ้เปาก็เตรียมตั้งการ์ด พร้อม รบกับเส่งเมียรักทันที
ต่อยมาก็ต่อยกลับอ่ะ เอาดี เมียเหี้ยอะไรคิดซ้อมผัวแต่เช้า
แต่ผิดคาด ผิดจากที่ไอ้เปามันคิด
เพราะไอ้เส่งวิ่งลิ่ว แบบโขยกเขยกขาเข้าห้องน้ำทันทีชนิดที่ไอ้คนเตรียมตั้งการ์ดต้องมองตาม
"ไอ้ห่า...ปวดขนาดนั้นเลยเหรอวะ..." เห็นไอ้เส่งวิ่งลิ่วเข้าห้องน้ำไปแบบเร่งด่วน
ไอ้เปา ก็นั่งลงบนเตียงหัวเราะขำกับท่าทางของไอ้เส่ง
“ตอนแรกกูก็ไม่ได้ชอบเขาหรอก แต่โกรธกันไปโกรธกันมา ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นรักไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มึงก็ลองมีดูสิ...เดี๋ยวก็รู้...ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”
คำพูดของภาคีที่พูดถึงต้นสนและแซวไอ้เปาไว้ยังดังก้องอยู่ในหัวของไอ้เปา
ตึกใบหยกสองมองประตูห้องน้ำแล้วขำ หัวเราะกับตัวเอง
"มีสักคนเหมือนที่มึงพูดก็ดีเหมือนกันนะไอ้คี.....ท่าทางจะสนุกดี..."
ไอ้เปาบอกกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นพับผ้าห่มเก็บหมอนให้เรียบร้อย
และเปิดกระติกน้ำร้อนเทน้ำลงไปเตรียมต้มน้ำร้อนเพื่อชงกาแฟดื่มในตอนเช้าวันนี้.....
*****************************
ไอ้เส่งล้างหน้าล้างตาเข้าห้องน้ำเรียบร้อยแล้วและเดินหัวยุ่งโขยกเขยกออกมาจากห้องน้ำ
"อ่ะ...ของมึง...." แก้วกาแฟถูกยื่นมาให้ที่ตรงหน้า
"ไม่ค่อยหวานหรอก...กูไม่รู้ว่ามึงจะกินหวาน ๆ หรือเปล่า....กินเสร็จเดี๋ยวจะได้ไปหาหมอให้ดูขามึงกัน..ท่าจะอักเสบนะ"
หมีควายตาคมหน้าบวมปากเจ่อ รับแก้วนั้นมาถือไว้แบบงง ๆ
เดินไปนั่งบนเตียง...มองตามหลังคนที่เดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว
ด้วยความรู้สึกที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ
ออกมาจากห้องน้ำก็คิดว่าจะขอกระแทกปากไอ้เปาสักทีให้หายแค้นเรื่องเมื่อคืน
แต่มันกลับยื่นแก้วกาแฟให้.....แล้วไอ้เส่งก็เสือกรับมาถือไว้อีก
แทนที่จะปัดให้น้ำร้อนมันรดมือไอ้เปาให้หายแค้นซะหน่อย
แก้วกาแฟอุ่น ๆ ในมือของคนที่มีแผลเต็มตัวถูกยกขึ้นจรดที่ริมฝีปากบ่วมเจ่อ
และปลายลิ้นก็ได้สัมผัสรสชาดกาแฟอุ่น ๆ ในแก้ว
อร่อยนะ.......
ทั้งที่ไม่ได้อยากกินของไอ้ห่านี่เลย
แต่ก็กินไปแล้ว
แถมยังยกขึ้นจิบอย่างถูกใจอีกต่างหาก......รสชาดไม่หวานเกินไป ครีมและน้ำตาลกำลังกลมกล่อม
เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำทำให้คนข้างนอกห้องพอจะรู้ได้ว่าคนข้างในคงกำลังอาบน้ำอยู่แน่ ๆ
และไม่นานไอ้เปาก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว
และเดินมารื้อหาเสื้อผ้าในตระกร้ามาใส่ แต่งตัวอย่างรวดเร็วเหลือเชื่อ
"อาบน้ำก่อนป่าว...เอาเสื้อกูไปใส่ก่อนแล้วกัน...." ตึกใบหยกสองเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหมีควายตาคมหน้าเละ
ที่นั่งจิบกาแฟอยู่บนเตียง แล้วก็ยื่นเสื้อผ้ากับผ้าขนหนูให้อีกคนไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมไปหาหมอกัน
แล้วมันแปลกมั้ยล่ะ
ที่หมีควายตาคมไม่ด่าหาเรื่องเอาคืนสักหน่อย หรือลุกขึ้นไล่เตะตึกใบหยกสอง
แถมยังรับของที่อีกคนยื่นให้อย่างง่ายดาย แบบไม่ต้องให้พูดมาก วางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะหัวเตียง
และโขยกเขยกขาเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่โดยดี
โดยที่ตัวไอ้เส่งมันยังงงตัวเองเลย
ทำปายด้ายยยยยยยยยยยย
TBC................... :oni1:
-
หวิ๊วววว ไกล้แร๊ะ ไกล้ความจริงแล้ว คริ ๆ ๆ เส่งน่ะไม่เท่าไหร่่ แต่เจ้าบาลิสต้านี่อ่ะดิ หลงเข้าเต็ม ๆ
-
:m4:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดด
ดด
เริ่มดีๆ กันแล้ว
-
หมีควาย กะ ตึกใบหยก
เอิ๊กๆ
เข้ากันดีเน๊อะ
อิอิ
-
รสชาติ กาแฟ คืออารมตอนนี้ มั่ง :oni1:
-
บวกหนึ่งค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ลุงเขามาเช็คเรทติ้งอ่ะหลานๆ
ว่าเป็นอย่างไรบ้าง....
คริคริ..ลองเดากันดูเล่นๆ ซิว่าเหตุการณ์น่าจะเป็นอย่างไร...
-
โหย..ลุงน่ะลุง เห็นเข้ามานึกว่ามาเพิ่มให้..เช็คเรทติ้งซ่ะงั้น แต่ก็อย่างว่าอ่ะน่ะ ถ้าเพิ่มให้อีกตอนน่ะ เรทติ้งกระฉูด :laugh:
-
:m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:
-
o13 ต้องแต่เริ่มอ่านนิยายเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ของ aoikyosuke มา
ชอบคู่นี้ที่สุดเลยดิลุงสิงห์ ลุงเอามาลงถูกใจมักมั๊กเลย มันมีความโรแมนติกลึกๆในเรื่องอ่ะ
มันรู้สึกได้ แค่เรารักกัน นั่งยิ้มให้เฉยก็สุขใจ :m1:
-
หลานไต๋...ช่างเป็นคนที่สุนทรีย์จริืงเลยครับ
แบบนี้แหละที่จะทำให้คนรอบตัวสดใสตามไปด้วย
โดนใจลุงมากมาย +1 จิ้มไป
-
โหล ๆ ฮาโหล ๆ เรียกลุงแกกลับบอร์ดด่วน เพราะเห็นไปสิงที่บอร์ดชาวบ้านเค้า หาน้ำตาลเพิ่มความหวานเหรอลุง ลูก ๆ หลาน ๆ รอกันแถวยาวเหยียดแล้วเด้อ!
-
สองคนนี้เนอะ เหมือนกาแฟเป๊ะ
ไม่หวานมากแต่ก็ไม่ได้ขมปี๋ น่ารักจังเลยยยยยย
น้องใบหยกกับน้องหมีควาย
ลุงจ๋า มาต่อเถอะ หลานรออยู่เด้ออออออออ
-
อิอิ...ลุงก็อยู่บอร์ดนี้แหละหลาน ส่วนบอร์ดอื่นนั้น
เป็นบอร์ดของลุงเองแหละครับ....
ก็ต้องแวะไปตรวจเช็คการโพสต์ของสมาชิกกันนิดนึงนะ
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน โรคหัวใจ) :m10:
ตึกใบหยกสองปิดประตูห้องและล็อคกุญแจเรียบร้อยแล้ว
โดยมีหมีควายตากคมเดินโขยกเขยกตามออกมาด้วย
เดินลงมาถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์ ไอ้เปาก็โบกรถแท็กซี่
ขึ้นไปนั่งโดยมีร่างสูงของเส่งเมียรักตามมาติด ๆ
ตลอดทางทั้งสองคนไม่ได้พูดกัน
และเช้านี้ยังไม่ได้ทะเลาะกันแต่อย่างใด
ซึ่งผิดวิสัยลูกผู้ชายขี้แกล้งอย่างไอ้เปายิ่งนัก
จนมาถึงโรงพยาบาล และรอรับบัตรคิวเพื่อเตรียมตรวจนั่นแหละ
มันถึงได้พูดกันเป็นครั้งแรกของวัน
"หิวหรือยัง....." ไอ้เปาหันหน้ามาถามคนที่ยังหน้าซีด และแผลเริ่มช้ำมากขึ้น
หลังจากผ่านมาได้หนึ่งวัน
แต่คนข้าง ๆ มองนั่นมองนี่ไปเรื่อย ไม่ทันได้สนใจฟัง
"เหี้ยเส่งมึงหิวหรือเปล่า...." ไอ้เปาตะคอกถามเสียงดังเมื่อคนเจ็บไม่ยอมสนใจที่มันถาม
"เรียกหาพ่อมึงเหรอ...กูไม่ได้หูแตก..หิวไม่หิวเสือกอะไรกับมึงล่ะ"
คำตอบชัดเจน กวนตีน ยอกย้อน พร้อมหน้าตากวนประสาทสุดขีดของไอ้เส่ง
ที่หันมามองไอ้เปาชนิดว่ามึงลองพูดอีกคำ กูเอาตีนยัดปากมึงแน่
"สัตว์นี่กูพูดดี ๆ ด้วย ตอบดี ๆ ไม่เป็นเหรอ....ทีเมื่อคืนยังร้องไห้ออดอ้อนทำตัวน่ารักอยู่เลยนะ"
บาติสต้าเปา ตบมุกไปหนึ่งดอก และคนเจ็บก็ลุกพรวดพราด ขึ้นทำท่าจะเอาตีนยัดปากคนที่นั่งอยู่ด้วย
และกำลังจะแหกปากด่า ด้วยอารมณ์จี๊ดในหัวแบบกระทันหัน
"นายอาวุธ..เชิญห้องตรวจค่ะ.." เพราะเสียงสวรรค์แท้ ๆ ที่ทำให้ไอ้เส่งต้องทำปากขมุบขมิบด่าไล่หลัง
และตามมาด้วยคำว่า ไอ้เหี้ย....กูฝากไว้ก่อนเหอะ..ออกมามึงตาย
ก่อนที่มันจะเดินเข้าห้องไปให้หมอตรวจต่อไป
ตึกใบหยกสองเองก็พอกัน มองหน้าไอ้คนที่เดินเข้าห้องตรวจไปแบบเยาะเย้ยสุดขีด แถมแลบลิ้นปลิ้นตาให้อีก
แบบว่าแน่จริงมึงมาเลย ไม่กลัวหรอก และยกนิ้วกลางให้อีกเป็นการยืนยันในรักแท้ ที่มีให้เส่งเมียรัก
พอลับตาไอ้คนเหมือนจะเจ็บเหลือเกินไปแล้ว
ไอ้เปาก็นั่งหัวเราะชอบใจ ที่วันนี้แกล้งให้ไอ้เส่งด่าแล้วก็ทำท่าจะลุกขึ้นมาเตะกับมันรอบแรกได้
ก็แหม .... ไม่ตีกับไอ้เส่งไม่ด่ากับไอ้เส่งแล้ว มันเหงาตีนเหงาปากนี่นา
"ชาตินี้กูจะมีเนื้อคู่ที่สูสีกับกูเท่ามึงมั้ยวะ..เส่งเมียรักของกู" ตึกใบหยกสองลอบยิ้มออกมาอย่างสนุกสนาน
ก่อนจะนิ่งอึ้งเหมือนโดนไฟฟ้าช็อตมากกว่าแสนโวล์วแบบกระทันหัน
ตายห่า..อีกแล้วกูเรียกมันว่าเมียรักอีกแล้ว...
หยะแหยงแม่งจะตายห่า..แค่คิดก็ขนลุก ตัวแม่งอย่างกับยักษ์กับมาร แค่คิดก็จะอ้วก
แต่......เมื่อคืนกูก็ซัดมันไปรอบหนึ่งเหมือนกันนี่หว่า
ถึงไม่ได้มีอะไรกันจนถึงที่สุด
แต่ว่า....แต่แบบนั้นก็เรียกว่ามีไม่ใช่เหรอ
ไอ้เปา.....หรือว่ามึงจะ....มึงจะชอบไอ้เส่งเข้าแล้ว...เฮ้ยยยยยยยย แม่ง...ไม่จริงน่ะ
ล้อเล่นช่ายม้ายยยย ไม่จริงหรอก...เมื่อก่อนก็แย่งหญิงกันจะตายห่า..เห็นหน้าก็อยากโดดถีบแล้ว
แล้วเรื่องที่ตีกันจะเป็นจะตายอีก...อย่างเขาน่ะเหรอจะไปชอบไอ้เส่งได้
ตัวแม่งอย่างกับหมีควาย ปากก็เท่านั้น ตีนก็หนัก หมัดก็หนักชิบหายวายป่วง
มีดีอยู่อย่างเดียว......หน้าแม่งหล่อ....ก็แค่นั้นเอง
แล้ว.....
แล้ว.....
แล้ว....
แล้วถ้าแม่งเลว นิสัยไม่ดี... ปากเสีย...แล้วก็เกลียดมันขนาดนั้น
ทำไมถึง......
เมื่อคืนไม่ได้เมา....
วันก่อนที่กอดมันจูบมันที่ซอกตึกก็ไม่ได้เมา....
สติอยู่ครบทุกประการ....
-
แล้วทำกับไอ้เส่งเหมือนมันเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักแบบนั้นได้ยังไง
เมื่อคืนก็ออกไปซื้อขนมมาให้มันกลางดึก เพราะกลัวไอ้เส่งหิว
วันก่อนที่ตีกัน เพราะเห็นว่าเป็นไอ้เส่งกำลังโดนซ้อมเลยไปช่วยมัน
แล้วก็ลากไอ้เส่งหนีตำรวจ
พามันกลับมาห้อง มาเปลี่ยนเสื้อทำแผลให้
เมื่อเช้าก็ชงกาแฟให้มันกิน...
และที่หนักกว่านั้น....เมื่อคืน..ทำกับมันอย่างนั้น
แค่ได้เห็นหน้า เห็นท่าทางของคนที่เกลียดทำหน้าตาได้ยั่วยวนน่ารักขนาดนั้น
ก็ถึงกับทนไม่ไหว ต้องไปจัดการกับตัวเองในห้องน้ำหนึ่งรอบ
ซึ่งมันผิดวิสัยชายมาดแมนเช่นไอ้เปา อะไรกันวะเนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกูกันวะ
...เปา....มึงเป็นอะไรไปน่ะ....มึงกำลังเป็นอะไรกันแน่เปา...
ร่างสูงแกร่งหนา หน้าซีด เมื่อจู่ ๆ ก็คิดอะไรแปลก ๆ ขึ้นมา
ยกมือขึ้นกุมหัวใจของตัวเองที่เริ่มเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแบบกระทันหัน
ตายห่าแล้วกู....หรือว่ากูจะเป็นโรคหัวใจวะเนี่ย..
ทำไมหน้ามันร้อนวูบ ๆ พิกล แล้วที่สำคัญ
ลูกชายของพ่อ.....นี่มันโรงพยาบาลนะลูก
ทำไมทำตัวไม่ดีแบบนี้ล่ะ...
ตื่นขึ้นมาทำไมละลูกรัก....
จ้ากกกกกกกกกกกกกก กูเป็นอะไรวะเนี่ย
กูเป็นอารายยยยยยยยยยยยย
***********************
คนเหมือนจะเจ็บเดินโขยกเขยกออกมาและตรงรี่เข้ามาตบหัวไอ้เปาดังป๊าบ เสียงดังสนั่น
กะว่า นาน ๆ ทีขอมีเรื่องที่โรงพยาบาลแก้เซ็งหน่อยเถอะ แบบว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ
แต่แทนที่ไอ้เปาจะลุกขึ้นสวนด้วยการถีบไปสักทีสองที
มันกลับสะดุ้งสุดตัว เงยหน้าขึ้นมองหน้าเส่งเมียรัก ที่ยักคิ้วให้หนึ่งครั้ง
เหมือนจะบอกว่า มึงลุกขึ้นมาสิ กูพร้อมแล้ว เล่นกันที่โรงพยาบาลก็ได้ สนุกดี
ไอ้เปานั่งมองหน้าเส่งเมียรัก ชะงักนิ่งค้าง...ทำอย่างกับไม่เคยพบเคยเจอกันมานาน
ตึกใบหยกสองจ้องมองหน้า หมีควายตาคมหน้าบวมปูด ที่ยืนทำหน้ากวนตีนอยู่ตรงหน้า
หลังจากได้ซัดหัวไอ้เปาไปหนึ่งที ด้วยฝ่ามือพยัคฆ์..ถล่มมารเปา
ไอ้เปายังมองหน้าคนตรงหน้าแบบอึ้งปนงง ยังไม่รู้ว่าโดนตบหัวไปหนึ่งที
เพื่อกระชับไมตรีจากเส่งเมียรัก
และหน้าหล่อ ๆ ของไอ้เปาก็ค่อย ๆ ร้อนวูบขึ้น
ความดันโลหิตพุ่งสูง
ลมหายใจติดขัด
หัวใจเต้นถี่
เหมือนคนกำลังมีไข้...
ก่อนจะเอ่ยอะไรออกมาเหมือนคนเมายา...พูดจาไม่รู้เรื่อง
"เส่ง.....ทำไมมึงน่ารักจังเลย...." ไอ้เปาพูดเหมือนคนละเมอ
กระพริบปริบ ๆ สองครั้งติดกัน เพื่อปรับภาพตรงหน้า
นางฟ้า......
เส่งเป็นนางฟ้าหรอกเหรอเนี่ย....
เมียพี่เป็นนางฟ้าหรอกเหรอ....นางฟ้าเส่ง..เมียรักของพี่เปา
TBC............... :loveu:
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
แหม...สปอนเซอร์หลักของลุงมาไวจริงๆ ครับ
-
:m1: :m1: ได้อ่านก่อนนอนจริงๆ ด้วย :o8:
นึกว่าวันนี้จะแห้วซ่ะแร๊วว o7
"เส่ง.....ทำไมมึงน่ารักจังเลย...."
-
:กอด1: :กอด1: ขอเพิ่มด่วน i need น้ำตาลลลล
-
:กอด1: :กอด1: ขอเพิ่มด่วน i need น้ำตาลลลล
โอ้โฮ...นี่หลานมาร์คยังหวานไม่พออีกหรือครับนี่...
ลุงว่าในบอร์ดนี้อ่ะ หลานออกจะหวานที่สุดแล้วนะครับ
-
• แหม...สปอนเซอร์หลักของลุงมาไวจริงๆ ครับ
วั้ย หนูถูกใจชื่อของ charactor คนนึงค่ะ อิอิ
ขอบคุณ again นะคะ คุณลุง sing
-
:m12:มัวแต่แซวกันไปแซวกัน มาอยู่ได้ มาร์ครีบกลับไปบอร์ดของตัวเองด่วน :m14:
ส่วนลุงก็รีบลงตอนต่อไป อย่าให้รอนานนะครับ :m22: ก่อนโดน :13223: :bye2:
-
:m12:มัวแต่แซวกันไปแซวกัน มาอยู่ได้ มาร์ครีบกลับไปบอร์ดของตัวเองด่วน :m14:
ส่วนลุงก็รีบลงตอนต่อไป อย่าให้รอนานนะครับ :m22: ก่อนโดน :13223: :bye2:
ช่ายๆ หลานมาร์คเองก็ยังไม่ยอมมาต่ออ่ะ
-
:o8: ยิ่งอ่านยิ่งเขินอ่ะ น่ารัก โค ตะ ระ โค ตะ ระ เลยลุงสิงห์~~~~
-
ไอ้เปา.....หรือว่ามึงจะ....มึงจะชอบไอ้เส่งเข้าแล้ว...เฮ้ยยยยยยยย แม่ง...ไม่จริงน่ะ
100% ว้อยยยยยยยยยยย แกอ่ะชอบเปาเต็มๆ เลย
-
เข้ามาให้ กลจ. คนโพสต์คะ
:L1: :L2: :L1:
-
เริ่มหวานแล้ว
:m13:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน รักเส่ง..นะ) :m13:
เป็นเหี้ยอะไรของมันทุกวันเลยไอ้สัตว์เปา แม่งชอบแอบมอง
พอทำท่าจะวิ่งเข้าไปหากะชกให้หน้าแหก
มันกลับวิ่งหนีเฉยเลย เป็นมาหลายวันแล้ว
ตะโกนด่ามัน มันก็ไม่เสือกด่ากลับสักคำ
ตอนนี้แผลก็หายแล้ว กลับมาหล่อใส หญิงปลื้มกันทั้งเมืองแล้ว
แต่ตั้งแต่วันก่อนนั้นที่ไปโรงพยาบาลกับไอ้เปา แล้วตบแม่งหัวทิ่มไปทีเดียว
ดูเหมือนมันจะประสาทกลับไปเลย
ตอนที่เดินออกมาเพื่อขึ้นรถเมล์มันก็เดินตามต้อย ๆ ออกมา เหมือนหมาตามเจ้าของ
ด่ามันเล่น และเตะมันไปสองทีหนัก ๆ เพื่อระบายแค้น กะให้แม่งสวนกลับ
จะได้ตีกันหน้าโรงพยาบาลเลย
แต่ไอ้เหี้ยเปาแม่ง เดินเหมือนละเมอ แถมยังหันมามองหน้าเขาจนตาเยิ้ม
นี่ก็หลายวันแล้ว ที่แม่งไม่เข้ามากวนตีนหาเรื่องพูดจาเหี้ย ๆ เหมือนทุกวัน
พอไล่กวดจะไปตีกับมัน มันเสือกใส่เกียร์หมา วิ่งหนีห่างจุกตูด
เกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ไม่ได้เจอหน้ามันแบบระยะใกล้กันหนึ่งเมตรเหมือนทุกวัน
เพื่อจะจัดการกับปากเหี้ย ๆ ของมัน
เหงามือเหงาตีนพิกล มือมันคัน ๆ ตีนมันก็คัน ๆ ถ้าไม่ได้หาที่ระบายวันนี้
สงสัย ความคันมือคันตีนต้องไปจุกที่หัวใจ จนหายใจไม่ออกตายแน่
และวันนี้....กูจะฆ่ามึงไอ้เปา...หลังจากกูวางแผนฆ่ามึงได้เรียบร้อยแล้ว
ไม่มีข้อผิดพลาด....
ฮ่า ฮ่า ฮ่า และวันนี้มึงหมดสิทธิ์หนี...ถ้ามึงไม่ตายวันนี้มึงจะตายวันไหนกันไอ้สัตว์เปา
ถึงทีกูมั่งแหละ จะให้กราบตีนกูเลย
เล่นให้หมอบลุกไม่ขึ้น...ร้องไห้แง แง เป็นลูกหมาเลยมึง ไอ้เหี้ยเปาเอ้ย
หมีควายหน้าไม่เละแต่กลับมาหล่อ ตาคม ผิวสีแทน หน้าใสปิ้ง หัวเราะอย่างสะใจ
ที่วันนี้จะได้จัดการกับไอ้เปาสักที หลังจากพลาดโอกาสงาม ๆ ปล่อยให้ไอ้เปาทำสกอร์มานาน
*********************
"เส่ง...กูชอบมึงจังเลย..ทำไมมึงเสือกน่ารักโดนใจกูอย่างนี้..เส่ง..เส่งเมียรักของกูเส่งเมียรักของพี่เปา.."
เป็นเวลานานหลายวันที่ไอ้เปาอยู่ในอาการนี้
หลงใหลได้ปลื้มในใบหน้าของหมีควายหน้าใสตาคม
นั่งละเมอเพ้อพกหาทั้งวันทั้งคืน นอนไม่หลับ
กินไม่ได้ เลือดในกายร้อนฉ่า เมื่อนึกถึงหน้าของเส่งเมียรัก
อยากจะวิ่งเข้าไปกระโดดกอดเมีย
ก็กลัวว่าเมียจะสวนกลับหนัก ๆ ด้วยตีนมหาประลัย
พอทำท่าจะเข้าใกล้เมียรักในระยะหนึ่งเมตร
หน้าจะแดง ตัวจะแข็ง
ทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาดื้อ ๆ
"กูรักมึง..กูรักมึงเส่ง...กูหลงรักมึงแล้วใช่มั้ยแบบนี้.."
ตึกใบหยกสองไม่เป็นอันกินข้าว
เมื่อหน้าของเส่งเมียรักลอยไปลอยมาเต็มจาน
"เมียจ๋า...เมีย..." เคยเห็นคนบ้ามั้ย...ตอนนี้ไอ้เปาใกล้เข้าศรีธัญญาเต็มทีอาการกำเริบอีกแล้ว
สงสัยว่าหมอไม่ได้จ่ายยาหลายวัน และไม่ทันได้พาไปนั่งเก้าอี้ไฟฟ้ามันก็หนีออกมาซะก่อน
ไอ้เปามันต้องเสือกหนีออกมาก่อนแน่ ๆ เลย
ตอนนี้ไอ้เปามันกำลังตกหลุมรักอย่างจัง และรอให้เส่งเมียรักมาหย่อนเชือดฉุดมันขึ้นไปสักที
มันแอบมองไอ้เส่งที่กินข้าวถัดออกไปในระยะร้อยหลา ไกลขนาดหมีควายตัวเท่ามด
แต่มันก็เห็นว่าเป็นไอ้เส่ง
กินข้าวไป คนช้อนไปมา...อุบาทว์สิ้นดี
"เหี้ยคีพูดถูก....มีสักคนมันดีอย่างนี้นี่เอง...."
ตึกใบหยกสองยังคงนั่งละเมอต่อไป
อาการหนักขึ้นทุกวัน
เล่นเอาไอ้เส่งที่นั่งถัดออกไปร้อยหลา
เสียวสันหลังวูบ
สังหรณ์ใจไม่ดี
จะเกิดอาเพทอะไรวะเนี่ย หรือว่าพระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศตะวันตกวะเนี่ย
TBC................ :oni1:
-
:m4: เริ่มแล้วจริง ๆ มหกรรมดอกรักผลิบาน แต่มันเพิ่งบานครึ่งเดียว อีกครึ่งยังไม่รู้ตัว :m20:
มารอต่อไป ลุงครับ รีบ ๆ มาต่อนะครับ :L2: :bye2:
-
:o ลุงสิงห์ทำมั้ยเอามาลงน้อยจัง
รีบต่อด่วน
-
คู่นี้เค้ารักกันด้วยฝ่าเท้า :laugh:
รออยู่นะครับลุง :m1:
-
เอาเป็นว่าบ่ายลุงจะมาต่อให้นะ....
ลุงต้องไปทำงานก่อนอ่ะครับหลานๆ....
ถ้าแว๊บที่ทำงานได้จะแวะเข้ามานะ...
-
+1
วุ้ย ค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
และแล้วเปาก็จะโดนเส่งเมียรักลอบฆ่าแล้วววววววววววววววว
:laugh: :laugh:
-
+1
วุ้ย ค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
+1 มา ลุงก็ +1 กลับให้ไปนะหลาน
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
และแล้วเปาก็จะโดนเส่งเมียรักลอบฆ่าแล้วววววววววววววววว
:laugh: :laugh:
แหะๆ แสดงว่า..คิดอะไรอยู่ละซิท่าหลาน
-
มาต่อไวๆ นะค๊าบบ
(เบนซิน สมาชิกใหม่เอี่ยมค๊าบบ)
-
มาต่อไวๆ นะค๊าบบ
(เบนซิน สมาชิกใหม่เอี่ยมค๊าบบ)
ลุงสิงห์ยินดีต้อนรับหลานเบนซินครับ....
แวะมาเม้นต์ให้ลุงบ่อยๆ นะหลาน
เอาเป็นว่า ลุง +1 เ้ปิดซิงหลานก่อนก็แล้วกันนะ
-
ดอกรักมันจะบานแค่ครึ่งดอกหรือเปล่าเนี้ย :o12:
-
ดอกรักมันจะบานแค่ครึ่งดอกหรือเปล่าเนี้ย :o12:
ลุงบอกได้คำเดียวว่า....หลานๆ ต้องรอติดตามตอนต่อๆ ไปนะครับ
-
ค่ะ คุณลุง หนูรอตอนบ่ายนะคะ อย่าเบี้ยวกันล่ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เปากลัวเมีย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน เมื่อเส่งไม่รักเปา) :o12:
"แอนห่วงพี่เส่งนะ..เนี่ยแอนก็คิดว่าพี่เส่งจะเลิกกับแอนหรือเปล่า.."
ไอ้เส่งยืนเบื่อชีวิตเต็มทน ยัยบ้านี่ยังไม่เลิกอีกเหรอ
ยังจะตามมากวนประสาทเขาอีกเหรอวะ
เลิกกันเมื่อชาติก่อนเพราะว่าเธอแอบมีผู้ชายคนอื่น
ทั้งที่ฉันก็หล่อ เท่ห์ โดนใจเธอขนาดนี้
จนฉันไปแย่งสาวกับไอ้เปาแล้ว ประมาณสองชาติ
จนฉันอกหักแล้วเนี่ย แล้วเธอค่อยกลับมาฉันเหรอ เยี่ยมจริงเลยเธอ
ไอ้เส่งยืนหมดอาลัยตายอยากในชีวิต มองหน้ายัยผู้หญิงหน้าเปื้อนสีเขียวสีแดง
ที่ไม่เห็นว่าจะสวยตรงไหน ที่ยืนเกาะแขนอยู่
ไอ้เปา หน้ามันก็หนวดรกครึ้ม ถ้ามันโกนก็ดูดีหน่อย
แต่มันก็น่ามองกว่ายัยคนนี้มากกว่าเยอะเลย
เมื่อก่อนฉันหลงรักเธอเข้าไปได้ไงวะเนี่ย
แล้วนี่..เลิกกับไอ้ผู้ชายคนที่ 10 ของเธอแล้วค่อยกลับมาหาฉันงั้นเหรอ เยี่ยมจริงเธอ
"พี่เส่ง..อย่าโกรธแอนเลยนะ..แอนขอโทษนะพี่เส่ง..ต่อไปแอนจะมีพี่เส่งคนเดียว
ไม่นอกใจพี่เส่งแล้วนะ..พี่เส่งเรากลับมาเหมือนเดิมเถอะนะ"
เออเอา พร่ำพรรณนาเข้าไปสิเธอ ฉันละเซ็งจริง ๆ เลย
ไอ้เปาไม่เห็นมันพูดเพราะ ๆ แบบนี้ มันยังทำให้ฉันรู้สึกดีกว่าคุยกับเธอเลย
"พี่เส่ง..ยกโทษให้แอนนะพี่เส่ง..เรากลับมาเหมือนเดิมนะพี่เส่ง.."
ยัยคนนี้ยังคงยิ้มหวานได้เหมือนเดิม แต่ไม่เห็นน่ารักตรงไหน
ไอ้เปา แค่มันทำหน้ากวนตีน ก็ยังดูน่ารักกว่าเธอเลยนะ ยัยบ้าเอ้ย
เอ่ะ...ทำไมเอาไอ้สัตว์เปามาเทียบกับอดีตแฟนคนนี้วะ
ดูเหมือนว่าไม่ว่าอะไร อะไร ไอ้เหี้ยเปา ก็ดีกว่ายังไงไม่รู้
แถมมันกวนประสาท จริง แต่ก็ไม่น่ารำคาญเท่ายัยคนนี้สักหน่อย
เอ้า ... แล้วนี่จะพาลากไปไหนวะเนี่ย...น่ารำคาญชิบหายเลยเว้ย
"ไปรำลึกความหลังของเรานะพี่เส่ง..ไปกันเลยดีกว่า.."
ยัยตัวน่ารำคาญ อดีตแฟนเก่าของหมีควายตาคมหน้าหล่อใสปิ้ง
ลากแขนไอ้เส่งให้เดินตามมา ส่งตาหวาน ที่คิดว่าเอ็กสุดขีดให้กับไอ้เส่ง
และไอ้เส่งก็อมยิ้ม
เออ...
แม่งเซ็ง ๆ เหมือนกัน เธอมาเองนะ
เธอมาเสนอฉันเอง ฉันไม่ได้บังคับเธอนะเว้ย
กำลังว่าง ๆ เซ็ง ๆ เบื่อ ๆ อยู่พอดี
ไม่ได้ฟันหญิงมานานสองนานแล้ว
กลัวประสิทธิภาพลูกชายมันลดลงพิกล
เธอมาแล้วก็ดี ฉันจะได้ทดสอบประสิทธิภาพลูกชายฉันหน่อย
ก็ดีเหมือนกัน
เหอ เหอ เหอ ไอ้เส่งลืมไปแล้ว ว่ามีแผนจะจัดการกับไอ้เปา
ก็ในเมื่อตอนนี้มันมีของเล่นแก้เซ็งที่สนุกกว่าไปตีกับไอ้เปาเป็นไหน ๆ นี่นา
หมีควายตาคม ส่งยิ้มหวานจ๋อยเอาใจ ยัยผู้หญิงที่มันคิดว่าน่ารำคาญ
เพื่ออยากได้อะไรสนุก ๆ ทำแก้เซ็ง
และเดินตามยัยคนนั้นไปอย่างง่ายดาย
****************
"ห้องเดิมนะพี่เส่ง..แอนอยากได้ห้องเดิมพี่เส่ง...." ยัยคนนั้นจัดการเลือกห้องเสร็จสรรพ
และเดินยิ้มกระหนุงกระหนิงคุยกันไปด้านบนของห้อง
เออ แหม รู้ว่ามาแล้วได้สนุกแบบนี้ ฉันลากเธอมาสนุกด้วยกันตั้งนานแล้วแหละ
เบื่อเต็มทนที่ต้องเล่นยำตีนกับไอ้เปา ถ้ามีเธอ ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายฉันก็กลับมาอีกครั้งแล้วแบบนี้
สองคนเดินคุยกันขึ้นไปบนห้อง
ไม่ได้สนใจเลยว่า
ตึกใบหยกสอง....เดินมาหยุดยืนอยู่ด้านล่าง
และมองสองคนที่เดินขึ้นห้องไปพร้อมกัน
โดยไม่ต้องเดาก็คงรู้ว่าหญิงชายคู่นั้นขึ้นไปทำอะไร
ไอ้เปาปล่อยให้น้ำตาของตัวเองไหลลงมาช้า ๆ
และปาดมันทิ้งไป เพราะกลัวใครจะมาเห็น
มันลืมไปว่าเส่งเมียรักที่มันทึกทักเอาเองเป็นผู้ชายแท้ ๆ
เหมือนกับมัน และไม่เคยอยากได้ผัวเป็นของตัวเอง
และที่สำคัญไอ้เส่งไม่เคยมีใจให้กับมันเลยสักนิดเดียว
TBC.................. :o12:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออออออออ
สงสารเปาจัง
มามะมาซบอกเค้าเร้ววววววว
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮออออออออ
สงสารเปาจัง
มามะมาซบอกเค้าเร้ววววววว
อย่างนี้ต้องติดตามอย่างประชิดเลยนะหลาน
เด๋วลุงเอาตอนหวานๆ มาลง เด๋วพลาด ไม่รู้ด้วยนะ
-
:m4: จะจิ้มลุงก็กลัวบาป ว่าแต่ว่าไอ้เส่งมันเริ่มมีการเปรียบเทียบแล้วละซิ ชักสงสัย :m20:
ถ้าเกิดเส่งน้อยมันไม่ยอมขึ้น :m20: ไอ้เส่งจะทำยังไง ในเมื่อเกิดติดใจในรสมือของไอ้เปา :m23:
ไม่อยากคิด เอาเป็นว่าตามตอนต่อไปของลุงดีกว่า :L2: :bye2:
-
อ่าน่าสงสารเปาจัง รอตอนสวัทๆนะครับลุง อิอิ :oni1:
-
(http://img222.imageshack.us/img222/659/zfishpaste001tpn4.jpg)
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ลุงค้าบ
:m17:
-
อ๊ากกกก
ตอนนี้สงสารเปา ถึงกับปาดน้ำตา
---------
ลงชื่อๆๆ เพิ่งตามอ่าน (ช้าสม่ำเสมอ)
หนุกมากค่ะลุง o13
-
:o12: โธเอ๋ยเปาหนอเปาหลงรักเส่งเข้าโดยไม่รู้ตัว
อยากเห็นควายร้องให้เร็วๆอ่ะลุงห์ มาต่อด่วนขราาาาาาาาาาาาา
-
วันนี้รับรองว่าหลานๆ ได้อ่านตอนต่อไปแน่ๆ ครับ
-
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆ
รอได้คร่า
ฮิ้ววววววววววว
-
จะรอนะครับคุณลุงสิงห์ :a2:
-
คุณเส่งเว้ยยยยยยยย โวววววววววว้ หันมามองคุณเปาซะที โวววว้ :m31:
คุณเปาโวววววววววววววว้ อย่าเพิ่งท้อดิ :serius2:
แล้วเราจะโววววว้ ทำไมเนี่ย แหะๆ แบบว่าอินไปหน่อย :m23:
ขอบคุณลุงสิงห์ค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณทุกเม้นต์ครับหลาน
และพิเศษสุดไปยังเมนูอาหารประกอบเรื่องครับ....
ลุงรักหลานๆ ทุกคนนะ
-
^
^
^
จิ้มลุงสิงห์ รักลุงเหมือนกันค่ะ :กอด1:
-
ลุงใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อ่ะ ลงน้อยจัง :m15: :o12: :o12:
หนูกัดลิ้นตายแล้วนะ :sad2:
-
:o12: :o12:
สงสารเปาง่า
-
หลานๆ ครับ
อย่าดุคนแก่ดิ ม้ันบาปนะ....คริคริ
เด๋วใครอยู่ ดึำกๆ คืนนี้ ได้อ่านตอนต่อไปแน่นอนเลย
-
ต๊าย นี่คือคำสัญญาใช่ไหมคะ คุณลุง
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ คุณลุง sing
-
ต๊าย นี่คือคำสัญญาใช่ไหมคะ คุณลุง
ขอบคุณล่วงหน้านะคะ คุณลุง sing
จ๊ะ...หลานกิต
เอาเป็นว่า ลุง +1 เป็น 10 ให้หลานก่อน
จะได้มีกำลังเข้ามาติดตาม ตอนต่อไป
-
ลุงค้าบ
อย่าดึกเลยนะค้าบ
ช่วงนี้บ้านเมืองไม่สงบ
เด๋วไม่ได้อ่านกันพอดี
ปล.อยากให้ประกาศหยุดจังค้าบ จะได้ไม่ต้องสอบ
:m13:
-
หวัดดีคับ ลุง
ผมตามอ่านมาหลายวันละ วันนี้เลยแสดงตัวซะหน่อย
เรื่องกำลังหนุกเลย แต่ยังไม่ได้ได้หวานก้เศร้าซะละ
รอคับรอ
-
ลุงค้าบ
อย่าดึกเลยนะค้าบ
ช่วงนี้บ้านเมืองไม่สงบ
เด๋วไม่ได้อ่านกันพอดี
ปล.อยากให้ประกาศหยุดจังค้าบ จะได้ไม่ต้องสอบ
:m13:
ครัีบ...ลุงคงจะเอามาลงไม่ดึกมาหรอกครับ...
เด๋วหลานจะไม่ไ้ด้อ่านหนังสือสอบอ่ะ
หวัดดีคับ ลุง
ผมตามอ่านมาหลายวันละ วันนี้เลยแสดงตัวซะหน่อย
เรื่องกำลังหนุกเลย แต่ยังไม่ได้ได้หวานก้เศร้าซะละ
รอคับรอ
ลุงดีใจครับที่นะมีสปอนเซอร์หลักเพิ่มเข้ามามีหนึ่งครับหลาน
-
ลุงเจ้าขรา~~~~~~~~~~~~~~~
เด็กอ้วนคนนี้ รอลุงสิงห์คนดีอยู่นะ
ตอนนี้ก็ดึกแล้วนะลุงงงงงงงงงง
มาต่อเถอะ ได้โปรดดดดดดดดด :sad2:
-
ดึกพอละยังอ่ะค่ะ สงสารเด็ก(ขอบ)ตาดำ เถอะนะค่ะ :m13:
-
ตี1 ดึกพอรึยัง
จ๊วบบบบบบบบ
-
มารออ่านครับ :a12:
แต่ดึกขนาดนี้แล้วลุงไปนอนดีกว่าครับ มาลงพรุ่งนี้เช้าก็ได้ครับ :oni1: เป็นห่วงครับ :m13:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
:m15:(ตอน รักกับไม่รักมันต่างกัน) :m15:
ก็สมควรแล้วที่มันจะออกมาเป็นแบบนี้
ในเมื่อทั้งไอ้เปาและไอ้เส่งไม่เคยจะได้คุยดี ๆ กันสักครั้ง
ที่มีอะไรกันไปแบบนั้นมันก็เพราะเมา เป็นเพราะฤทธิ์เหล้า
ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้
เพราะว่าแย่งผู้หญิงกัน
ไป ๆ มา ๆ ก็ตามฆ่ากัน จองล้างจองผลาญกันทุกวัน
แต่เหนือกว่านั้น ......
สิ่งที่คนอย่างไอ้เปาได้สัมผัส
ได้รู้สึก อย่างไม่เคยรู้สึกก็คือ
ตอนนี้.....มันตกหลุมรักไอ้เส่งไปแล้ว
รักจนถอนตัวไม่ขึ้น
รักมากกว่าผู้หญิงที่เคยแย่งกัน
รักมากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต
แล้วยังไงล่ะ ในเมื่อ.....
เส่งมันก็เป็นผู้ชาย
หน้าหล่อ ตาคม หุ่นแมนได้ใจ แค่โปรยยิ้มให้หญิงก็เหลียวหลัง มองกันคอแทบหัก
แล้วตัวไอ้เปามีดีตรงไหนกัน
ตัวอย่างกับตึก หนวดเครารกครึ้มเป็นพัก ๆ หาความน่ารักที่ไหนก็ไม่มี
แล้วไอ้เส่งมันจะมาตาบอดได้ยังไงกัน
ยังไงผู้หญิงขาวสวยหมวยเอ็ก อย่างผู้หญิงคนนั้น
ก็ต้องโดนใจกว่าเป็นไหน ๆ อยู่แล้ว
แล้วนี่ไอ้เปาจะตามมาทำไมกัน ตามมาให้รู้ให้เห็นว่าเขามีความสุขไปถึงไหนต่อไหนกันงั้นเหรอ
แล้วมันไม่เจ็บเลยหรือไง
รักข้างเดียวแบบนี้....ทุเรศตายห่า
หลงรักคนที่ฆ่ากันแทบตาย... หาเรื่องตีกับมันแทบตาย
พอมารู้ตัวอีกที ก็ขาดไอ้เส่งเมียรักไม่ได้ไปเสียแล้ว
เส่งเมียรักเหรอ....
ตลกตายเลยไอ้เปาเอ้ย....เรียกเขาอย่างนั้นทุกวัน โดยที่เขาไม่เต็มใจ ไม่เคยสนใจเลยสักนิด
แค่คิดว่าแหย่มันเล่น แกล้งให้มันอกแตกตาย แล้วไงล่ะมึงไอ้เปา
พอทีนี้ล่ะก็..อยากจะให้เขามาเป็นเมียรักจริง ๆ ก็ทำไม่ได้
ในเมื่อไอ้เส่งมันเกลียดเขาขนาดนี้...... ตายไปอีกสิบชาติก็ไม่มีหวังหรอกไอ้โง่เปาเอ้ย
แล้วไปนอนละเมอเพ้อพกถึงเขาทุกวัน ให้ได้อะไร...
ให้ตัวเองได้รับรู้เหรอ..
ว่าเวลาไอ้เส่งมันมีความสุขมาก ๆ ตัวมึงเองแหละไอ้เปา ต้องมานั่งร้องห่มร้องไห้เสียใจอย่างนี้
ไอ้โง่เปาเอ้ย...
มึงนี่มันโง่จริง ๆ
ทั้งโง่ ทั้งทุเรศ ทั้งน่าสมเพช จะหาใครมาอุบาทว์กว่ามึงอีกมีมั้ย ทั้งประเทศไทยเนี่ย
ไอ้เปายืนนิ่ง ....
หัวใจแตกร้าว...
เจ็บจนหายใจแทบไม่ออก..
ยืนนิ่งรอเวลา..ให้เขาเสร็จสมอารมณ์หมายกัน
แล้วก็แค่ขอเจอหน้าไอ้เส่งเมียรักที่มันทึกทักเอาเองอีกสักครั้ง
แล้ว.....
แล้ว.....
ไอ้เปากัดปากตัวเองแน่น
น้ำตามันยังไม่หยุดไหล
ทำยังไงใจก็ไม่สงบลงซะที
จะไปลากไอ้เส่งลงมา แล้วมันมีสิทธิ์อะไรจะไปทำอย่างนั้น
แฟนไม่ใช่ คนรักไม่ใช่ ผัวเหรอ...ก็ไม่ใช่อีก ไอ้เส่งไม่เคยเต็มใจเป็นเมียมันสักนิด
แม้แต่เพื่อนก็ไม่ใช่
แค่คนรู้จัก.......ระหว่างเขาและไอ้เส่งเป็นแค่คนรู้จักแค่นั้นเอง
คนรู้จักที่ไอ้เส่งมันไม่เคยอยากรู้จักด้วยซ้ำไป
***********************
เฮอะ.....ลีลายัยนี่ยังเด็ดเหมือนเดิม แต่ว่าน่าเบื่อชะมัด
ทำ ๆ เสร็จแล้ว กูจะอยู่ทำไมล่ะวะเนี่ย
ชิ่งแม่งเลยดีกว่า...
ไอ้เส่ง อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ยืนเสยผมหน้ากระจก ไม่ได้สนใจยัยผู้หญิงบนเตียงเลย
เออ กูนี่แม่งหล่อจริง ๆ หล่อ กว่าไอ้เปาหน้าเหี้ยสิบเท่าเลยหนี่หว่า
แหม แค่ความหล่อกูก็กินขาดไอ้สัตว์เปา ไปหลายขุมแล้วโว้ยยยยยยย
“พี่เส่ง...คบกับแอนต่อนะพี่เส่ง...” ยัยบ้านั่นลุกขึ้นมาพัวพันนัวเนียกับร่างสูงหน้าหล่อที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
“อย่าเลย...เลิกแล้วก็เลิก...ช่วงนี้พอดีมีคนใหม่แล้วด้วย...แอนก็ไปหาเอาใหม่เถอะ”
โอ้โห ..ไอ้เส่งมึงช่างเป็นเมียรักที่ร้ายกาจชิบหายเลยว่ะ ฟันเสร็จแล้วตีจาก เลวไร้ที่ติจริง ๆ
“อะไรนะพี่เส่ง...แล้วแอนจะทำยังไงล่ะ...ก็ไหนพี่เส่งบอกว่าเราจะมาคบกันใหม่ไง..แบบนี้แอนไม่ยอมนะ”
ยัยผู้หญิงคนนั้นกระทืบตีนโหยงเหยง แทบจะชักดิ้นชักงอตาย
อุตส่าห์เอาไปคุยซะทั่ว ว่าเบื่อพี่เส่งเมื่อไหร่ก็จะทิ้ง ให้ใครอิจฉาเล่น
พี่เส่งที่ผู้หญิงทุกคนอิจฉา ที่ยัยบ้านี่ได้ครอง แล้วตอนนี้แค่กระดิกมือพี่เส่งก็จะกลับมาหา มาเอาใจเหมือนเดิม แล้วนี่อะไร พี่เส่งจะเลิกเหรอเนี่ย
ไม่ยอมนะ ยังไงก็ไม่ยอม
ห้ามเลิกนะพี่เส่ง นี่เพิ่งเลิกกับไอ้เวทมาหมาด ๆ ขืนง้อพี่เส่งไม่สำเร็จจะเอาผู้ชายหล่อ ๆ ที่ไหนควง
ให้เพื่อนอิจฉาเล่นกันล่ะ
“ไม่ได้พูดสักคำว่าจะกลับมาคบกัน...จะกลับบ้านนอนแล้ว..ค่าโรงแรมจ่ายให้แล้ว...ไปนะ”
อืม...สุดยอดของความแสบเช่นกัน
ไอ้เส่งเดินลิ่วออกมา ผิวปากไปเรื่อย
ทิ้งให้ยัยผู้หญิงน่ารังเกียจ ร้องกรี๊ด ๆ อยู่ในห้องคนเดียว
โดยที่มันเดินตัวเบา สบายปลอดโปร่ง เดินลงมาอย่างมีความสุข เอามือล้วงกระเป๋า
เดินด้วยท่าทางสุดเท่ห์ แมนสุดชีวิต เท่านี้ ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายกูก็กลับมาแล้ว
แค่โดนฟันข้างหลังไปทีเดียว ลืม ๆ มันไปซะเถอะ
เมาแม่งขนาดนั้น ไม่รู้ตัวหรอกว่าทำอะไรไปบ้าง
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
กูไม่ได้เป็นเกย์เว้ย
คราวนี้กูก็ไปจัดการไอ้เหี้ยเปา ได้อย่างสบายใจแล้ว
แหม....ทำไมกูนี่ทั้งเก่งทั้งฉลาดอย่างนี้วะ
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
หมีควายตาคมเดินหัวเราะอย่างสบายใจ
โดยที่ไม่รู้เลยว่า ถ้ามันเจอหน้าไอ้เปาอีกครั้ง
มันจะไม่มีทางคิดอย่างนี้เลย แม้สักนิดเดียว
TBC….......… :oni1:
-
:a2: เย้สำเร็จคนแรกเลยเรา
:m16: ทำไม่นางร้ายชอบชื่อแอนกันนักว่ะ
:serius2: เค้าจะไปเปลี่อยนชื่อแล้ว
โธ่ :sad2: สงสารเปาอ่ะ
-
อิอิ...คราวนี้หลานแอนเดือนร้อนซะแล้วละ
คริืคริ...ใครต่อใครก็พากันเกลียน "แอน" กันหมดแล้ว
กิ๊วๆๆๆ
-
:m1: จิ้มลุงสิงห์อีกแล้ว คงไม่บาปนะ ตอนนี้สงสารไอ้เปาจังเลย แต่ทำไมไอ้เส่งมันบอกกับแอนว่า
" มีแฟนแล้ว " หมายความว่ายังไง รีบตามต่อ อย่าให้รอนานนะครับลุงสิงห์ :L2: :bye2:
-
:m1: จิ้มลุงสิงห์อีกแล้ว คงไม่บาปนะ ตอนนี้สงสารไอ้เปาจังเลย แต่ทำไมไอ้เส่งมันบอกกับแอนว่า
" มีแฟนแล้ว " หมายความว่ายังไง รีบตามต่อ อย่าให้รอนานนะครับลุงสิงห์ :L2: :bye2:
นั่นก็หมายความว่า หลานอย่าได้พลาดตอนต่อไปไง...งุงิงุงิ
ดีใจจัง โพสต์ปั๊บ มีคนมาอ่านปุ๊บและเม้นต์ให้อย่างรวดเร็วทันใจที่สุด
-
• แล้วตัวไอ้เปามีดีตรงไหนกัน
ตัวอย่างกับตึก หนวดเครารกครึ้มเป็นพัก ๆ หาความน่ารักที่ไหนก็ไม่มี
ซักนิ๊ด(เน้นเสียงแหลม)นึงก็ไม่มีเลยรึคะ คุณลุง.......เฮ้อ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
T__________________T
เปาจ๋า สงสารจัง
เดี๋ยวไอ่เมียไม่รักดีมันก็กลับมา
-
:o12:1พี่เปา :o12:
เส๋งใจร้ายใจดำ :a12:งอลแล้ว+1ให้คุณลุสิงห์นะครับผม :L2:
-
:o12: :o12: เปาวิ่งร้องไห้กลับบ้านไปแล้วมั้ง หาเมียใหม่ไปเลย
-
ว้าวววว ลุง สิงห์
มาต่อไวๆนะค๊าบบบบ :o12:
-
สู้ๆนะไอ่คุณพี่เปา .. :m13:
ในเมื่อไอ่คุณพี่เส่งยังไม่รัก ไอ่คุณพี่เปาก็ทำให้รักซะจิค่ะ..
แบบนี้อ่ะ โอม จงรัก จงรัก จงรัก :oni3:
-
โหยยลุง
เศร้าจังพี่เปา
อย่าร้องๆ
เส่งบอกนังแอนว่ามีคนใหมแร้วว หมายถึงพี่เป่าปะ
อิอิ
-
โหยยลุง
เศร้าจังพี่เปา
อย่าร้องๆ
เส่งบอกนังแอนว่ามีคนใหมแร้วว หมายถึงพี่เป่าปะ
อิอิ
อันนี้จะใช่หรือป่าวก็ไม่รู้
หลานต้องติดตามเอาเองนะตอนถัดไป
คืนนี้ลงแน่นอน
-
ลุงครับ
ตีห้านี่ไม่ดึกเลยเนอะ
:m23:
-
ลุงครับ
ตีห้านี่ไม่ดึกเลยเนอะ
:m23:
เด๋ว...เหอะ..มาล่อลุง
เด๋วจะเจ็บมิใช่น้อยนะหลาน
เมื่อคืนวานอ่ะ...หลังไปตอนไหนไม่รู้
******************************
เอาเป็นว่าวันนี้ค่ำๆ ไ้้ด้อ่านตอนต่อไปแน่นอน
ตอนนี้ขอทำงานส่วนตัวก่อนนะหลานนะ
-
งานมาก่อนครับ
แต่ป๋ม เรื่องเรียนไว้ที่หลัง
ล้อเล่นครับ
วันนี้สอบเสดแล้วค้าบ
ข้อสอบง่ายกว่าที่คิดไว้เยอะ
จะดึกก้อไม่ว่าครับลุง
พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเช้า
อาจารย์ไปม๊อบ(ไม่ใช่ละ)
แต่มาไวไวดีที่สุดค้าบลุงสิงห์
:m13:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน คำสารภาพของลูกผู้ชายชื่อไอ้เปา) :m15:
ตึกใบหยกสองกำลังเกิดน้ำท่วมใหญ่
ขณะนี้สภาพอากาศทั่วไปแปรปรวนประดุจดังโดนคลื่นซึนามิซัดเข้ามาเต็มแรง
เหมือนตึกจะกร่อนและเริ่มจะถล่มลงมาซะอย่างนั้น
ภาพคนที่เคยวิ่งไล่ฆ่ากัน เงยหน้าขึ้นมอง คนที่เดินมาจากด้านบนและได้เห็นหน้าคนที่เดินยิ้มลงมา
ใครเคยเห็นตึกใบหยกน้ำตาอาบแก้ม บ้างล่ะ มาดูกันเร็ว
น้ำตายังหลั่งรินไม่ขาดสายและฝ่ามือใหญ่ค่อยปาดมันทิ้งให้หายไป
อายเหลือเกินที่ต้องให้ใครมาเห็นในสภาพนี้
บาติสต้าเปาหุ่นล่ำ หนวดเครารกครึ้ม ลุกขึ้นยืน และเดินจากไปอย่างช้า ๆ พร้อมหัวใจที่แตกสลาย
คนที่เดินยิ้มผิวปากลงมา ยืนนิ่งค้าง เมื่อเห็นภาพตรงหน้า...ไอ้เปา..ไอ้เหี้ยเปามายืนร้องไห้ญาติเสียหรือไงวะ
พอเห็นหน้าเขามันก็เดินออกไปเฉยเลย
เป็นเหี้ยอะไรของมันวะเนี่ย
ความคิดช้ากว่าขา
เพราะขาของไอ้เส่งเมียรัก ก้าวกระโดดพุ่งออกไป จาก จุดเกิดเหตุ ก่อนสมองจะประมวลเหตุและผล
จุดหมายปลายทางเพื่อไปถามว่าไอ้สัตว์เปา มันมายืนร้องไห้หาพ่อมันหรือไง
ไม่ได้ห่วงไม่ได้สนใจ
แต่มันมาก็ดีแล้ว
จะได้กระทืบให้จมดินได้สมใจอยากไม่ต้องไปตามหาให้นาน
ล้างแค้นที่มันทำเอาไว้นั่นเอง
“เหี้ยเปา..มึงหยุดเดี๋ยวนี้....มาให้กูกระทืบซะดี ๆ ไอ้สัตว์เอ้ยยยยยยยยย”
หมีควายตาคมวิ่งตามมาด้วยความเร็วสูง 100 กิโลเมตร ต่อชั่วโมง
ยันตีนเข้ากลางหลังของไอ้เปาจนมันเซไปข้างหน้าแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
ว่าจะมีพม่าแอบลอบมาจากด่านเจดีย์สามองค์มุ่งหน้าสู่อยุธยามาลอบทำร้าย แบบกองโจร
“เหี้ยแม่ง..ใครวะ...”
ตึกใบหยกสองที่กำลังเกิดน้ำท่วมใหญ่หันหน้ามาเตรียมเอาคืน
แต่แค่เห็นหน้าเส่งเมียรักที่มายืนหอบแฮ่กแค่นั้นแหละ
มันก็เลย เกิดคลื่นน้ำตาซัดเข้าอีกระลอกใหญ่
ปล่อยให้น้ำตาไหลแหมะ แหมะ น่าสงสารชิบหาย
“พ่อมึงตายเหรอ...โดนตีนแค่นี้ถึงกับร้อง....เป็นเหี้ยอะไรมึงวะ...กลัวกูขนาดนั้นเชียว”
ร่างสูงเอ่ยถามไอ้คนตรงหน้า ที่ไม่น่าเชื่อว่ามันจะมีสภาพโทรมสุดขีด ร้องไห้จนตาปูดตาแดงแบบนี้
ก่อนจะขว้างผ้าเช็ดหน้าให้มันไปซับน้ำตา ให้เรียบร้อย จะได้มาตีกันกลางซอยเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ
แต่ร่างสูงแกร่งหนานั้นกลับหันหลังให้ และทำท่าจะเดินจากไป ด้วยหัวใจที่ปวดร้าว
จนอีกคนต้องรีบมาดักหน้าเอาไว้
“กลัวกูจนต้องเดินหนีเลยว่างั้นเถอะ...หางจุกตูดเลยเหรอมึงอ่ะ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า วันของกูมาถึงแล้วไอ้เหี้ยเปาเอ้ย...”
หมัดหนัก ๆ ของคนตรงหน้าถูกปล่อยเข้าปลายคางของอีกคน ชนิดเต็มเหนี่ยว
แล้วอีกคนก็ไม่ได้หลบไม่คิดแม้แต่จะป้องกัน ปล่อยให้ตัวเองโดนซัดจนหน้าหงาย เลือดสาดกระจายทันที
ก่อนจะค่อย ๆ เซไปจนแทบล้มทั้งยืน เพราะฤทธิ์หมัดพยัคฆาถล่มมารเปา
“แม่งไม่สวนด้วยเว้ย....ไม่มีสวน...อย่างนี้ก็เสร็จกูสิวะ...ไอ้โง่เอ้ ย..” ร่างสูงตามเข้าไปกระชากคอเสื้อของคนที่สูงกว่าเล็กน้อย แต่ตัวมันใหญ่กว่าแค่นั้นเอง หวังจะอัดเข้าอีกสักหมัดที่ชายโครง ให้จมตีน
แต่สิ่งที่ไอ้เส่งเมียรักได้เห็น
ร่องรอยแห่งความปวดร้าวเด่นชัด
ถูกส่งผ่านจากม่านน้ำตาของร่างสูงแกร่งหนาที่น้ำตายังไม่ยอมหยุดไหล
ดวงตาคม จ้องมองนิ่งอยู่อย่างนั้น
เพื่อให้เห็นชัด ๆ เพื่อให้มั่นใจ
ไอ้เปามันอกหัก
ตาเศร้า ๆ หน้าหมอง ๆ ของมัน เหมือนวันที่เขาและมันไปเมากันเละเทะหัวทิ่มวันนั้น
“เป็นเหี้ยอะไรไอ้เปา.....ไหนมึงบอกกูสิ...มึงเป็นเหี้ยอะไรถึงไม่สู้กู..”
หมีควายตาคมกระแทกเสียงถาม
ปล่อยคอเสื้อของคนตัวใหญ่ยักษ์ใจเสาะนั้นออก ตะคอกถามด้วยความสงสัย
ตอนนี้ยังไม่จบนะหลาน....ลุงขอ 5 เม้นต์นะ เด๋วมาต่อให้ :oni1:
-
จิ้มๆ
เม้นที่1ครับลุง
-
1 เม้นท์ให้ลุงค่า
โฮฮฮฮฮฮฮฮ
สงสารเปาจัง
ไอ่เส่งไอ่บื้อ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
1
2
.
.
.
-
ร่วมด้วย ช่วยกันเม้น
ลู๊งงงงงงงงงงงงงงงง นู๋ขออีกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
3
-
เฮ้ย~ สงสารเปาอ่ะ :sad2:
-
:serius2:
ลุงค้าบ
มาต่อไวไวเถอะค้าบ
ครบห้าเม้นท์แล้ว
:m30:
-
เง้อ....
มาอีกเม้นต์ค่ะ รออยูอ่ะค่ะ :m13:
-
อาราย หายไปตั้งนาน กลับมายังไม่หวานอีก ใจร้ายยยยยยยยยยยยย :angry2: :angry2:
-
:m4: จิ้มมาร์ค แต่ไม่ให้เอ็กซ์รู้นะ เพราะมันขึ้หึง โครต ๆ อะ อ่านแล้วรีบกลับไปบอร์ดตัวเองด่วน :m23:
บังอาจสั่ง ไม่รู้จะโดน :fcuk: หรือเปล่า :m22: ดีกว่า
แต่เอ ลุงสิงห์ เกิน 5 แล้วน้า :L2:
-
ลุงจ๋า หนูสงสารไอ้เปา ทำไมลุงทำแบบเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆ :o12:
ไอ้เส่ง ไอ้ซื่อบื้อ โกรธแล้ว
-
:laugh: มาฮาลุงสิงห์เลิฟเลิฟ มาต่อเร็วๆ รอรอ
-
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอะครับ มาต่อให้จบด้วยน้าครับลุง อิอิ :m4:
-
เกิน 5 รี แล้วค่าลุง
-
เกิน 5 รี แล้วค่าลุง
ใช่ๆ
-
ลุงขี้จุ๊คร๊าบ
ไม่ยอมมาต่อ เกิน 5 รีแล้วดั้วะ
ชิส์
เอิ๊กๆๆ
-
“เป็นเหี้ยอะไรไอ้เปา.....ไหนมึงบอกกูสิ...มึงเป็นเหี้ยอะไรถึงไม่สู้กู..”
หมีควายตาคมกระแทกเสียงถาม
ปล่อยคอเสื้อของคนตัวใหญ่ยักษ์ใจเสาะนั้นออก ตะคอกถามด้วยความสงสัย
“ก็มันเจ็บ..เมียกูมีคนอื่นต่อหน้าต่อตา....ถ้าเป็นมึง..มึงจะร้องไหม..ตอบกูหน่อย..มึงจะร้องไหม..ไอ้เส่ง”
อิอิ
ตอนนี้ยังไม่จบนะหลาน....ลุงขอ 555 เม้นต์นะ เด๋วมาต่อให้ :oni1:
+1
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
“............”
ร่างนั้นเงียบสนิท เอาแต่จะเดินหนี ไม่ยอมพูดไม่ยอมอธิบายอะไร
จนไอ้เส่งต้องไปขวางหน้าตะคอกถามซ้ำอีกครั้ง.....
“ร้องไห้ทำเหี้ยอะไร....บอกกูสิโว้ยยยยยยย”
โคตรโมโหเลยที่เห็นคนตัวเท่าตึกมายืนร้องห่มร้องไห้ ตาบวมขี้มูกโป่ง
เป็นใครก็คงอดหมั่นไส้ไม่ได้ แต่เสือกมาเป็นไอ้ห่าเปา มันก็เลยรู้สึก โมโหจนเกินเหตุ
ดูสิแม่งกวนตีน....ถามขนาดนี้เสือกนิ่ง อัดให้เหี้ยแม่งชายโครงหักสองท่อนเลยดีมั้ย
หรือจะให้เอาชะแลงมาง้างปากมันดี ถึงจะได้ฟังคำตอบจากมัน....
“กูรักมึง....เส่ง....” เสียงดังฟังชัด...แต่เหมือนทำให้หมีควายตาคมเกิดอาการคลื่นเหียนวิงเวียนคล้ายจะเป็นลม
หน้ามืดตาลายขึ้นมากระทันหัน ต้องรีบเรียกหายาดมแทบไม่ทัน
ตัวชา หน้าซีด....เล่นมุกไหนวะมึง กะให้กูช็อคหัวใจวายตายเลยนะเนี่ย
เล่นกันแรง เล่นกันแรง ดีนะกูไม่ได้เป็นโรคหัวใจ ไม่งั้นกูคงได้ทรุดลงกองแนบกับพื้นซีเมนต์ก็เป็นได้
“กูรักมึงเส่ง....รักทั้งที่กูไม่รู้ว่ารักมึงได้ยังไง....แต่มึงไม่ได้รักกู...มึงนอนกับผู้หญิงของมึงได้ ในแต่กูทำไม่ได้
มึงรู้มั้ยว่ามันเจ็บ...เจ็บที่หัวใจกูนี่...เจ็บจนกูหายใจไม่ทัน...มัน เสียดแทงลงไปเหมือนโดนแก้วบาด เหมือนโดนเหยียบกระทืบซ้ำ เจ็บยิ่งกว่าโดนซ้อม เจ็บยิ่งกว่าโดนมึงกระทืบ.....แค่นี้ใช่มั้ยที่มึงอยากรู้....กูบอกมึงแล้ว นี่ไง
หัวเราะเยาะกูเลยก็ได้.....มึงชกกูอีกสิ...ชกให้กูหายบ้า....กระทืบกู ให้ตาย..กูจะได้เลิกรักมึงสักที...ถือว่าสงเคราะห์กูหน่อยแล้วกัน....มึงทำ สิไอ้เส่ง....มึงฆ่ากูเลยก็ได้...มึงเอาเลยสิโว้ยยยยยยย”
ตึกใบหยกสองกระชากมือของอีกคนให้ชกที่หน้า ให้ชกร่างกายตัวเอง แต่คนที่ยืนอยู่กลับยืนนิ่งอึ้ง
ยืนฟังข้อความที่พรั่งพรูออกมาจากคนที่ยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้า และหาทางให้เขาชกหน้ามันให้ได้
แต่ไอ้เส่งไม่มีแรง......
ไอ้เปามันเจ็บ
มันบอกว่าเจ็บที่หัวใจ
และเขาเองก็เจ็บที่หัวใจเหมือนกัน
มันเป็นเพราะอะไร
เป็นเพราะอะไรกัน
คนตัวสูงแกร่งหนาเดินผละจากไปแล้ว พร้อมกับหยดน้ำตาที่ยังหลั่งรินรดเป็นสาย
ร่างสูงค่อยทรุดลงนั่งกับพื้นซีเมนต์ ไม่ได้สนใจคนที่ผ่านไปผ่านมา
ว่าคนหล่อเกิดอาการเป็นลมหรืออย่างไร
.....กูรักมึง....เส่ง...
คำพูดที่ยังดังกึกก้องในโสตประสาท กระทบหูซ้ายย้ายไปหูขวา ย้ายไปย้ายมา สลับกันดังทั้งสองข้าง
...กูรักมึง...เส่ง...
คำพูดของคนที่มายืนรอ
คำพูดของคนที่เคยยืนอยู่ตรงหน้า
คำพูดที่มาพร้อมน้ำตา....และเสียงสะอื้น...ของคนที่ไอ้เส่งเคยบอกตัวเองว่า
เจอหน้ากันอีกหน จะกระทืบให้เละจมตีน
“มึงเจ็บมากขนาดนั้นเลยเหรอเปา.....” น้ำเสียงเย็นเยียบ ราบเรียบของร่างสูงพึมพำพูดเบาหวิว
ไอ้เปาเดินหายไปท่ามกลางฝูงชนแล้ว
ส่วนไอ้เส่ง ต้องใช้เวลาอีกนานเกือบชั่วโมง กว่าจะลุกขึ้นยืนได้
และเดินเหม่อลอยกลับบ้าน แม้แต่ตัวมันเองยังไม่รู้เลย ว่ากลับมาได้ยังไง
TBC….......… :oni1:
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:o12:ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ให้ตายดีกว่า เศร้า
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
:o12:ฆ่าฉัน ฆ่าฉัน ให้ตายดีกว่า เศร้า
ตื่นเช้ากันจริงๆ หลานๆ ของลุง
อย่างนี้ซิ...น่ารักเป็นที่สุด
-
:L2: Goog ตอนเช้าอีกครั้งลุงสิงห์ รอเรื่องนี้อีกเหมือนกัน :L2: :bye2:
-
...กูรักมึง...เส่ง...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ลุงของเสียงกรี๊ดซซซซซ....ดังๆ อีกครับนึง
เพราะลุงหู "ตึง"
-
จะเศร้าไปถึงไหนอ่ะค๊าบบบบ
ลุงสิงห์ใจร้าย T^T :o12: :o12:
-
โธ่....โธ่....น่าสงสารเปานะ
เอานาหลานๆ
ตอนต่อไปรับรอง ลุงรับรองว่า....แน่ๆ เลยล่ะ
-
สงสารเปามันลุง อย่าให้ไอ้เส่งใจร้ายกับมันนักเลยยยยย :sad2: :sad2:
-
พี่เปาน่าสงสารงิ :o12:
-
:m15:ใจร้ายกันเกินไปแล้วนะ :m15:
-
ลุงของเสียงกรี๊ดซซซซซ....ดังๆ อีกครับนึง
เพราะลุงหู "ตึง"
จัดให้ค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดซซซซซซซซซซซซซซซซซซซzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz บึ้ม....ล่า :m14:
-
:m17:
เอามีดมาปาดคอกันเลย
-
สงสารเปาเนอะ เศร้าอะ
-
คุณลุงยังไม่มาเลยอ่ะ :m15:
-
ไอ้เปามันเจ็บ
มันบอกว่าเจ็บที่หัวใจ
และเขาเองก็เจ็บที่หัวใจเหมือนกัน
มันเป็นเพราะอะไร
เป็นเพราะอะไรกัน
เพราะตึกใบหยกมันไปตั้งอยู่ในใจเส่งไง
ตึกไหวโยกโศกโฮๆขนาดนั้น
หัวใจเส่งจะไม่เจ็บได้ไง :o12:
-
คนอ่านก็
เจ็บ
เจ็บที่หัวใจค่ะลุง
เพระมัน
ส้านนนนนนน ไปหม๊ายยยยยยยย
อิอิ มาต่ออีกเร็วๆนะคะ
-
ลุงรับปากครับหลาน ค่ำๆ มาต่อให้
หรือไม่ก็....
-
ลุงรับปากครับหลาน ค่ำๆ มาต่อให้
หรือไม่ก็....
.......later.......
อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ลุงขรา เด็กอ้วนคนนี้สงสารเปาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ :o12:
ไฉนเส่งจ๋าถึงไม่รักเปาบ้างเลยยยยยยยยยย
เส่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ร้ากนังเปามันบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2: :serius2:
-
3
-
เส้าเกิ๊น
-
3
มุขนี้ยืมใครมาใช้ป่าวครับ 55 :L2:
-
2
-
ลุงคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อ้วนรอไม่ไหวแล้วววววววววววววววววววว
อย่าใจร้ายอีกเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮือออออออออออออออออออออออ :sad2: :sad2: :sad2:
-
ผู้ใหญ่รังแกเด็ก :o12:
-
1
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน ตกลงเส่งกำลังคิดอะไร) :เฮ้อ:
….ไปเที่ยวงานวัดกัน....เปิดประตูหน่อย...กูรออยู่หน้าห้องมึงเนี่ย
ลงชื่อ.....เส่ง..
ไอ้เปาอ่านข้อความในโทรศัพท์มือถือที่ถูกส่งเข้ามา
มันอ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ เพื่อความแน่ใจ
ยังไม่สร่างแน่เลยกู แดกเหล้าไปหนักหรือไงวะนี่
ร่างสูงแกร่งหนาหน้าตายุ่งเหยิงหัวกระเซิง หนวดเครารกครึ้ม
ต้องตบหน้าตัวเองแรง ๆ อีกครั้ง
เพราะกลัวว่ากำลังฝันไปหรือเปล่า
หลังจากหนึ่งสัปดาห์ที่มันหายหน้าหายตาไปจากยุทธภพ
ไม่ไปเรียน ไม่ออกไปพบผู้คน นอนร้องไห้จมอยู่กับกองขวดเหล้าอยู่คนเดียวในห้องเป็นอาทิตย์
แต่ตอนนี้
ไอ้เปาตาค้าง อึ้งแดก เมื่อมีข้อความส่งมาอีกครั้ง
และเมื่อมันกดอ่าน
….ควาย...มึงไม่เปิดกูกลับบ้านแน่...แล้วอย่าฝันว่าจะได้เห็นหน้ากูอีก...
แค่นั้นแหละ....แค่เห็นข้อความที่ส่งมาอีกครั้งแค่นั้นแหละ
ไอ้เปารีบวิ่งไปเปิดประตูแทบทันที
สภาพห้องทุเรศสกปรกแค่ไหน มันก็ไม่สนใจแล้ว ขวดเหล้ากองเกลี่อนแค่ไหนก็ช่างหัวมัน
ดึงเส่งเมียรักที่มันคิดว่าชาตินี้จะไม่เจอกันอีกแล้วเข้ามาคุยก่อนได้เป็นพอ
ร่างสูงของคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง....ไม่ใช่ใคร
เส่งเมียรัก...นั่นเอง
ไอ้เส่งแต่งตัวซะหล่อ.... ไม่มีอะไรมาก
เสื้อยืดกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบแบบธรรมดา
แต่ในสายตาไอ้เปา
แม่งหล่อโคตรพ่อเลยเว้ยมึง รูปหล่อตาคม ผมทรงเท่ห์
หุ่นล่ำโดนใจ เสื้อผ้าธรรมดา แต่คนใส่หล่อ อะไรมันก็เลยดูดีไปหมด
ไอ้เปายืนมองหน้าคนตรงหน้านิ่งงันอยู่อย่างนั้น
ไม่รู้จะพูดอะไรดี
ตอนนี้หน้าของไอ้เปาคงมีเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด
ไม่รู้จะทักคนตรงหน้าที่ไม่คาดฝันว่าจะได้มาพบมาเจอมาพูดกันอีก
มันไม่รู้จะพูดอะไรดี ยืนเอ๋อแดกอยู่อย่างนั้น
...ไอ้เหี้ยเส่งมึงสบายดีมั้ย....
...คิดถึงเส่งนะครับ...
แม่งยังไม่ตายอีกเหรอมึง...มาหาพ่อมึงหรือไง..
ทำกูร้องไห้ตาบวมแทบตาย เสียหล่อหมด
และ......รักกันสักนิดหรือยังครับ เส่งเมียรัก
แต่มันก็ได้แต่อึกอัก อึกอัก
“กะ...กะ..กินข้าวแล้วยัง..ง่ะ..อ่ะ..”
ไอ้เปาในสภาพหัวกระเซิง หนวดเครารุงรัง นุ่งกางเกงขาสั้นตัวเดียว
หาความหล่อไม่เจอเลยสักนิด
มีแต่สภาพ ตึกใบหยกไม่ได้ทำความสะอาด มาแรมปี
สภาพห้องรกทุเรศเหมือนป่าช้า
มันช่างดูรกรุงรังอุบาทว์สิ้นดี
“ถามหาพ่อมึงเหรอ...ถ้าแดกแล้วจะมาชวนมึงไปงานทำไม...จะไปไม่ไป..กูไม่เดินกับตัวเชื้อโรคนะ
เก็บห้องมึงด้วย...กูไม่มีที่จะนั่งแล้ว ไอ้สัตว์เอ้ย แม่งซกมกชิบหาย.....”
เส่งเมียรัก....เอ่อ...เดินลุยกองขยะเข้ามาในห้องแล้ว
และมันกำลังควานหาที่นั่ง ได้เก้าอี้นั่งก็บุญโขสุดขีด
ไอ้เปารีบกวาดห้อง ด้วยความเร็ว เร่งด่วน
มองหน้าเมียที่นั่งกระดิกเท้า ทำหน้ากวนตีนสุดขีด
เห็นแล้วมันน่าโดดชกให้ปากแตก
แต่....ควรเปลี่ยนเป็นโดดหอมแก้มด้วยความคิดถึงมากกว่า
ในชั่วพริบตาห้องทั้งห้องก็กลับมาสะอาดดังเดิม
เวลา 15 นาที
ไอ้เปาทั้งกวาดทั้งถู เก็บผ้าลงตระกร้า กวาดเช็ดถูพื้นห้อง ให้เรียบร้อยในทันใด
และมายืนเหนื่อยหอบ ถือไม้ถูพื้นอยู่ตรงหน้า
...เอ่อ...ยังจะเรียกเส่งเมียรักได้อีกหรือเปล่าเนี่ย
“กูหิวข้าว....มึงจะช่วยกรุณาไปอาบน้ำแต่งตัวให้มันอยู่ในสภาพที่ดีกว่านี้หน่อยได้ป่ะ..รำคาญลูกกะตากูจริง ๆ .”
เอาเหอะ..เมียสั่งอะไร เปาทำได้ทั้งนั้น
ตึกใบหยกสองเผ่นแน่บเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัว สุดแสนจะประณีตพิถีพิถันที่สุดในชีวิต
โกนหนวดโกนเครา อาบน้ำสระผมทาแป้งหอมฟุ้ง
และออกมาจากห้องน้ำในสภาพใหม่เอี่ยม ตั้งแต่หัวจรดเท้า
มายืนยิ้มเก้อ ๆ มองคนที่มองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มึงต้องให้กูแต่งตัวให้ด้วยป่าว...หรือมึงจะยืนหนาวตายแบบนั้น...”
เมีย..เอ่อ..ก็ยังอยากให้เป็นเส่งเมียรักอยู่แหละมันลุกขึ้นยืนเท้าเอว มองแบบหาเรื่องสุด ๆ
และตึกใบหยกก็ต้องไปลากเสื้อผ้าที่คิดว่าหล่อเท่ห์สุดขีดออกมาจากในตู้
แต่งตัวอย่างรวดเร็ว หวีผมลวก ๆ
ก่อนจะมายืนเอ๋อ ทำหน้าเหมือนเด็กปัญญาอ่อน อยู่ตรงหน้าเมียของมัน
ไอ้เส่งลุกขึ้นเดินนำหน้า
โดยมีไอ้เปาเดินตามหลังมาติด ๆ อย่างขัด ๆ เขิน ๆ พิกล
มันล็อคห้องและวิ่งตามเมียหมีควายตาคมของมันแทบไม่ทัน
และ ณ เวลาปัจจุบัน
หมีควายและตึกใบหยกสอง
ขึ้นมาโหนอยู่บนรถเมล์เรียบร้อยแล้ว
TBC…..........… :oni1:
-
:m4:จิ้มๆๆๆๆ
มาต่อ อีกนะลุง
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมลุงสิงห์สุดเลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
มาง้อแล้ววววววววววววววววววว
เส่งจ๋า ง้อน่ารักเหมือนกันนะเราอ่ะ
ตอนี้ไอ้เปากลายเปนตึกใบหยกกลัวเมียไปซะแล้วววววววว
ลุ้นๆๆๆๆๆๆต่อไปจะเป็นไงนะ
ปล.รักลุงสิงห์ที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไปเที่ยวกานนนนนนนนนนนนนนน
แอร๊ยยยยยยยยยย
-
อุ๊ยยยสสส....สปอนเซอร์หลักของลุงมากันเร็วจริงๆ นะหลานๆ
อย่างนี้ลุงรักตายเลยอ่ะ...
ทุกคนเอาไป +1 นะครับ
-
ว้าววววววววววววววววววว :-[
เริ่มจะหวานล่ะ
เยี่ยมมากลุง o13
-
ไปเที่ยวงานวัด
ไปดูงูเมีย..
เอ๊ยย..ม่ายช่าย
เส่งๆๆๆๆๆๆหมีควายโคตรหล่อ
มาง้อตึกใบหยกแล้ว
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ไอ้เปากลัวเมีย :laugh: :laugh:
ลุงคับ ผมรอไอ่สองตัวนี้ จนยังไม่ได้เขียนของตัวเองเลยนะเนี่ย
แฟนๆไอ้เอ็กซ์ไอ้มาร์ค โทษลุงสิงนะครับ ที่ทำให้ผมลงช้า :m23: :m23:
-
^
^
^
น่านๆๆหาเรื่องอู้ มาต่อเรื่องตัวเองซะให้ไวค่ะ
ช่วงนี้ขาดน้ำตาลอย่าแรง :m1:
-
:m13:
-
ไอ้เปากลัวเมีย :laugh: :laugh:
ลุงคับ ผมรอไอ่สองตัวนี้ จนยังไม่ได้เขียนของตัวเองเลยนะเนี่ย
แฟนๆไอ้เอ็กซ์ไอ้มาร์ค โทษลุงสิงนะครับ ที่ทำให้ผมลงช้า :m23: :m23:
ไม่ได้ นะ ไม่ได้
ทำอย่างนี้ไ่ม่ได้นะหลานมาร์ค
แบบนี้ลุงก็น้ำตาลตกกันพอดี
ลุงช็อคขึ้นมาจะทำอย่างไร
มาต่อโดยด่วนเลยนะ...
คนแก่ไม่ยอมนะ
เคยเห็นป่าว คนแก่งอน...นะ
ไม่เคยเห็นก็ดูซะ....
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2:
-
:m4: ใช่ครับ เห็นด้วยกับลุงสิงห์ รีบกลับไปที่เรื่องของตัวเองด่วน นายมาร์ค พักนี้เกเรใหญ่แล้ว :m16:
ทำท่าดุ จริง ๆ กลัวมาร์คไม่ยอมเขียนเรื่องให้อ่านมากกว่า รู้ไหมน้ำตาลลดลงจนถึงขีดอันตรายแล้ว :m22:
-
ลุงมาต่อตอนต่อไปให้หัวรุ่งนะ
วันนี้ไม่ไหวแ้ล้ว
จะไปนอนแล้วครับหลานๆ
ราตรีสวัสดิ์นะครับ...
ฝันดีนะ...
-
ราตรี สาหวัดฮะ :bye2:
อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ ไปเดท กานแล้วววว งานวัด ด้วย :laugh:
-
ฝันดีนะคะลุงสิงห์
อืมมมมม งานวัด จะมีฝนตก ฟ้าร้อง กระท่อมหลังน้อยมั้ยนะ :laugh:
-
ลุงคร๊าบ
เค้าเดทกานแล้ว
หุหุ
ถูกใจงับ เอาไป +1
เอิ๊กๆ
-
โ้อ้น่าติดตามครับ เดทครั้งแรก อิอิ :oni1:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
เส่งมาง้อว้อยยยยยยย
-
ตี 5 นี่หัวรุ่งป่าวคะลุง
มารอ
กำ ทำไมดั๊นไม่ยอมหลับยอมนอน
-
:m1: หวัดดีตอนเช้าลุงสิงห์
:m16: ยังไม่ยอมมาต่ออีกเหลอลุงสิงห์~~~~ ใจร้ายมากฮ่ะ
เส่งเอ๋ยให้เวลาเปามันหน่อย เป็นใครเค้าก็รับไม่ได้หลอก
จากตีปากกันทุกวัน จะให้เปลี่ยนมาสวิทแทนอ่ะ รับไม่ได้ฮ่ะรับไม่ได้ :serius2:
อีกสอนตอนนะลุงนะเอาให้หวานปานน้ำผึงเดือนสิบสองเลย :L2:
-
หุหุ น่ารักดี
-
อารมณ์คนมันรักเนอะ :laugh:
คิดภาพไม่ออกค่ะ ตึก 2 ตึกพรอดรักกันกระหนุงกระหนิง :laugh:
-
ดู๊ ดู่ ดู ดู เธอทำ ทำไมถึงทำกับฉันได้
ลุงมาต่อได้แล้วค้าบ
:m13:
-
:laugh: :laughเอากะมันสิให้คู่ตามออารมณ์แทบไม่ทันเลย :m20:
-
:o8: น่ารักจังเลยคู่นี้อะ :o8:
-
อิอิ
พี่เส่งทำดี พี่เปาไหงเจี๋ยมเจี๊ยมงี้อ่ะ อิอิน่าร๊าก :m1:
-
ตอนต่อไป
:o8: เที่ยวงานวัด :o8:
พบกันค่ำนี้ครับหลานๆ :oni2:
-
^
^
^
^
^
^
^
อุตส่าห์มาบอก :man1:
-
ขอซีน หนึ่งนึ๊ง หนึ่งนึ๊ง หนึ่งนึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m5: :m5: :m5: :m5: :m5:
-
เห็นด้วยกะ พี่.....Merry X-Mark ....
ขอซีน หนึ่งนึ๊ง หนึ่งนึ๊ง หนึ่งนึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง o7 o7 o7
-
มารอค่ะ :a12:
-
/กิต. รีบเตรียมขนม จะไปขายที่วัด
(http://img233.imageshack.us/img233/5753/kanomnganwadba0.jpg)
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ค่ำแร้วววววว
-
เด๋วมา :oni1:
-
:o8:ตาวันตกดินแล้ว ลุก อะ แกล้งหนู :o8:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน เที่ยวงานวัด) :m13:
"เดินเหี้ยอะไรของมึงวะ...ช้าชิบหายกูหิวข้าวจะตายห่า.."
หมีควายตาคมเดินหล่อแบบไม่เกรงใจใคร
เดินไปด่าไป ไม่ใช่ชิมไปบ่นไปเหมือนรายการอาหารของน้าหมักแน่ ๆ
ไอ้คนข้างหลังก็วิ่งตามต้อย ๆ ผิดวิสัยไอ้เปา
ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างมันจะวิ่งตามไอ้เส่งอย่างกับหมาตามเจ้าของแบบนี้ไปได้
"เหี้ยเส่งมึงจะรีบเดินไปไหน...ไปตามควายหรือไงวะ.."
ไอ้เปาอดใจไม่ไหวก็เลยด่าเข้าให้หนึ่งดอก
แล้วไอ้คนเดินนำหน้าก็หันมามองหน้ายืนนิ่งทำตาขวาง
เหี้ยเปา พูดมาได้ กูยิ่งอาย ๆ อยู่
ที่หน้าด้านไปชวนมึงมาแดกข้าว มาเที่ยวงานวัดด้วยกัน
ถ้าไม่กลัวมึงตายเหม็นเน่าคาห้อง กูไม่มีทางมาดูดำดูดีมึงหรอก สัตว์เอ้ย
เสือกสารภาพมาได้ว่ารักกู เล่นเอานอนตาค้างไม่หลับเป็นอาทิตย์
ล้มตัวลงนอนที่ไร หน้าไอ้เหี้ยเปาตอนน้ำตาอาบแก้ม ก็ลอยไปลอยมา หลอกหลอนทุกเวลา
จนไม่เป็นอันหลับอันนอน
จนต้องถ่อมาหา คิดมุกสุดฤทธิ์สุดเดชว่าจะเอาไงดี เพราะแม่งเสือกหายหน้าไปเป็นอาทิตย์
เรียนก็ไม่เรียน นึกว่าตายกลายเป็นศพในห้องไปซะแล้ว
แต่พอเห็นสภาพแม่งแค่นั้นแหละ ทุเรศสิ้นดี ห้องรก ตัวมันยิ่งอุบาทว์ กระเซอะกระเซิงแทบไม่เป็นผู้เป็นคน
แล้วดูแม่งเด่ะ...เดินตามเหมือนหมา แล้วยังเสือกปากดีอีก จะชวนต่อยกันสักยกสองยกก็ไม่มี
ทำหน้าตาเอ๋อแดก อาโนเนะไปได้ มันเขินนะไอ้เหี้ยนี่...
"ตาขวางแล้วไอ้เส่ง...จะแดกก็แดกสิ...กูไม่ได้ห้ามนี่..ไปสักทีสิวะจะยืนรอพ่อมึงเหรอ"
ไอ้เปาก็เหน็บเล่นไปเรื่อยตามประสาคนกวนตีน ที่ยังไม่สำนึกตัว ว่ากำลังพูดกับคนรักอยู่
หมีควายตาคมเดินนำหน้าไปแล้ว โดยมีไอ้เส่งเดินตามหลัง
บรรยากาศของงานเต็มไปด้วยแสงไฟวูบวาบและเสียงเพลงลูกทุ่งดังกระหึ่ม
ผู้คนมากมายแต่งตัวกันมาเที่ยวงานนี้
มีร้านขายของเล่น มีร้านขายอาหารนานาชนิด
เครื่องเล่นในงานมีไม่มากนัก แต่ก็เต็มพื้นที่ที่ถูกจัดสรรค์ ชิงช้าสวรรค์ อยู่ถัดออกไป
เสียงโฆษกงานวัด เรียกให้คนเข้ามาอนุโมทนา และทำบุญทำกุศลในงานนี้
ไอ้เปาและไอ้เส่ง แวะมากินก๋วยเตี๋ยว นั่งรอก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำตกพิเศษสองชาม
ดูดน้ำแข็งไปเรื่อยเพื่อรอเวลา
หน้าเหรอ....ไม่มีการมองกันหรอก...
ไม่รู้ว่ามันชวนกันมาเที่ยว หรือ เปลี่ยนบรรยากาศหาที่ตีกันแบบเจ๋ง ๆ
ก๋วยเตี๋ยวหมูน้ำตกสองถ้วย ถูกยกมาเสริฟ พร้อมกัน
หมีควายและตึกใบหยกสอง ต่างซัดเรียบชนิดไม่มีใครยอมใคร
จนกระทั่งหมดถ้วยแล้วต้องเบิ้ลต่ออีกสองถ้วย
จนอิ่มหนำสำราญ เรอออกมาด้วยความอิ่มทั้งคู่
ไอ้เปาก็ควักเงินจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวค่าน้ำแข็งโดยไม่ให้เมียรักต้องจ่ายสักบาท
และนั่นแหละปรารถนาของไอ้เส่ง..
ดี...แกล้งกูดีนัก...งานนี้มึงจ่ายแหลกแน่ไอ้เปา
ทำตัวอาเสี่ยเองดีนัก
"แดกอะไรอีกป่าว..ไอติมมั้ย..เมื่อกี้เดินมากูเห็นไอติมตักทางนั้น..ไปกินแก้เลี่ยนกัน.."
ไอ้เปาชี้ชวนให้เมียที่น่ารักเดินไปซื้อไอติมมากิน
และก็แบ่งกันคนละถ้วย ตักซัดกันอย่างอร่อยหวานฉ่ำถูกใจ
"ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กัน..กูอยากไปกินไอติมที่สูง ๆ "
เมียขอร้องทั้งทีมีหรือไอ้เปาจะปฏิเสธ
เดินไปซื้อตั๋วได้ ก็พากันยัดเข้าไปอยู่ในกระเช้าของชิงช้าสวรรค์
ไม่สนใจเด็กเดินตั๋วที่มองมาแหยง ๆ
ไอ้เหี้ยสองตัว แม่งอย่างกับยักษ์เสือกยัดกันเข้าไปได้
กระเช้าคว่ำกูไม่รับผิดชอบนะเว้ย
กระเช้าค่อย ๆ เคลื่อน สูงขึ้นเรื่อย ๆ
ไอ้เปาตักไอติมยัดเข้าปากไปเรื่อย
ในขณะที่ตาของไอ้เส่งก็มองลงไปที่แสงสีวูบวาบภายในงานยามค่ำคืน
ไม่ได้จีบกันแต่ประการใด
เพราะสาเหตุคือ.......
ไม่รู้จะคุยอะไรกันดี.... นั่งเงียบ ๆ กันไปเรื่อย
ผิดจากทุกทีที่ถ้าใกล้กันขนาดนี้คงจะตีกันยับคากระเช้าชิงช้าสวรรค์เป็นแน่
-
กระเช้าวนไปจนถึงจุดที่สูงที่สุด แล้วก็หยุดนิ่งพร้อมกับเสียงประกาศของเด็กเดินตั๋ว
"ขออภัยครับ...ขณะนี้กระเช้าขัดข้อง...ขอเวลาในการแก้ไขสักนิด แล้วเราจะพาท่านกลับลงมาอย่างปลอดภัย"
ชิบหายแล้วมั้ยล่ะ...ไอ้พวกเหี้ย นี่จะปล่อยให้กูสองคนนิ่งค้างอยู่บนนี้หรือไงวะเนี่ย
ไอ้เปามองหน้าไอ้เส่ง
ไอ้เส่งมองหน้าไอ้เปา
เครื่องหมายคำถามเต็มอยู่บนหน้า
"เอาไงต่อดีวะไอ้เส่ง..." ตึกใบหยกสองเอ่ยถาม อย่างไม่รู้จะทำยังไงดี
"มึงจะโดดลงไปก็เอาสิไอ้สัตว์..กูจะนั่งรอดูมึงโดดลงไปแล้วกัน" เส่งเมียรักของไอ้เปาตอบกลับมา
ทำหน้าเบื่อโลกเต็มที ก่อนจะมองไปทางอื่น...ดีนะที่แดกข้าวเรียบร้อย ไม่งั้นหิวตายห่าเลย
ต่างคนก็ต่างเงียบ มองลงไปข้างล่าง
หัวใจเริ่มเต้นระทึก เมื่อความเงียบแบบผิดปกติเริ่มครอบงำ
ตึกใบหยกสองมองไปอีกทาง
หมีควายตาคมก็มองไปอีกทาง
ต่างคนต่างเลี่ยงที่จะคุยกัน
แต่ก็เผลอสบตากันเข้าจนได้
คนหนึ่งหรุบตาลงมองมือในขณะที่อีกคน แกล้งเอามือเกาหัวรอเวลา
ไป ๆ มา ๆ ชักเริ่มงง ทำตัวไม่ถูก
เอาไงดี...ด่ากันเล่นแก้เขินดีมั้ย..หรือจะซัดกันสักตุบสองตุบ
ปกติเวลาเจอกันก็ซัดกันทุกที
หรือไม่ก็ด่ากัน..หาเรื่องมัน ๆ ขุดมาด่ากันดีกว่า
เพราะว่าพอเงียบ ๆ แบบนี้แล้วมัน..มันยังไงดีล่ะ..มันทำตัวไม่ถูกน่ะสิ
"วันนี้แต่งตัวน่ารักดีนะ..." ไอ้เปามองอะไรไปเรื่อย แต่ปากก็เอ่ยชมออกมา
ก็มันเห็นว่าน่ารักดีนี่หว่า ก็ต้องชมเหี้ยแม่งเสียหน่อย กลัวมันจะน้อยใจ
"กูก็แต่งแบบนี้ทุกวัน..เป็นอะไรหัวมึงได้รับความกระทบกระเทือนหรือไง..พูดมาได้ว่าน่ารัก..กูจะดีใจดีมั้ย
ที่ไอ้หน้าเหี้ย ตาต่ำอย่างมึงมาชมกูน่ะ..."
ปากไอ้เส่งก็ด่าไปเรื่อย แต่ใจน่ะเหรอ .. เต้นระทึกไม่เป็นส่ำ ทำตัวไม่ถูกขึ้นมาดื้อ ๆ
เหี้ยเปาชมมาได้ ชมเหี้ยอะไร กูอายนะเนี่ย
"เหรอ...พักนี้แปลกเนอะ..กูว่ามึงน่ารักดีไม่เห็นเหมือนพักก่อน ๆ "
น่านนนนนนน
ไอ้เปาหยอดเข้าไปหนึ่งมุก
รอฟังคำด่าเป็นของแถม และก็เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ไอ้เส่งด่ามาอีกสองสามชุดใหญ่
แต่อย่านึกว่าไม่เห็นนะ มือมึงพันกันไอ้เส่ง มือมึงพันกัน กูเห็นชัดเต็มสองลูกกะตา
"ชวนกูมาเที่ยวงาน....คิดอะไรกับกูสักนิดหรือเปล่า..แค่นิดเดียวก็ยังดีนะ.."
ไอ้เปามันเล่นมุกโศก ทำหน้าเศร้า... ไหน ๆ ก็ไม่รู้จะลุ้นได้หรือเปล่า
ไอ้เรื่องลุ้นให้สุดหล่อตรงหน้ามาชอบสักนิด
สำหรับนายแบบกางเกงใน ร่างยักษ์ หน้าหล่อไม่แพ้กันกับไอ้เส่งมันไม่ใช่เรื่องยากหรอก
ถ้าไอ้เส่งเป็นสาวน้อยน่ารักสักคน
แต่นี่ไอ้เส่งมันเป็นผู้ชาย..... แถมหล่อโคตรพ่อ สูสีกับไอ้เปา ชนิด แซงกันมาคู่คี่
แต่ไอ้เส่งมันติดจะตี๊นิด ๆ เพราะชื่อมันก็บอกอยู่
ส่วนไอ้เปาหน้าไทยแท้ แต่หุ่นสัญชาติอเมริกันล่ำโคตรพ่อโคตรแม่ ผิดมนุษย์มนาทั่วไป
"ถามเหี้ยอะไร..เดี๋ยวกูเอาตีนยัดปากเลยสัตว์นี่.." ไอ้เส่งเริ่มเกิดอาการโรคบิดกำเริบ
บิดไปทางซ้าย อ๊ะ อ๊ะ แล้วก็เริ่มบิดไปทางขวา ... หน้าเริ่มชา เมื่อโดนผู้ชายตรงหน้าจีบกันตรง ๆ
"ก็เผื่อมึงไม่มีใจกูจะได้โดดลงไปตายห่าเลยดีกว่า...อุตส่าห์จีบ..เสียศักดิ์ศรีกูแย่..จีบไม่ติดจะอยู่ทำเหี้ยอะไรกัน"
ไอ้เปาเปิดใจ จ้องหน้าคนที่ไม่ยอมสบตานิ่งงัน จงใจจะเอาคำตอบชัด ๆ
50 ต่อ 50 ว่ะ โอกาสมีแค่นี้ มาลุ้นกัน
ไม่ตอบก็ได้ ชกกูมาสักหมัดให้กูหน้าหงายก็ยังดี
ไอ้เปานิ่งคิด
เอื้อมมือไปดึงมือคนที่ถือถ้วยไอติมอยู่ และไอ้เส่งก็ค่อยวางถ้วยไอติมลง
ปล่อยให้ไอ้เส่งดึงมือเข้าไปกุมได้....
"เส่ง...มีใจให้กูสักนิดหรือเปล่า..." คำถามตรงเป้าไม่อ้อมค้อมของไอ้เปา
ทำให้ไอ้เส่งเงยหน้ามองตึกใบหยกสองให้ชัดขึ้น
TBC................. :oni1:
-
:man1:
สำเร็จแล้ว เย้เย้ ได้จิ้มลงสิงห์ก่อนแนนนี่แล้ว 5555
^
^
^
^
^
ลุงสิงห์โรแมนติกแบบแมนมากนะฮ่ะ แมนๆนี้เวลาเค้าจีบกันนี้เป็นแบบนี้เหรอ เหอเหอ สนุกดี :pandalaugh:
+1 ให้เรื่องโรแมนติก แบบแมนแมนแอ๊บแบ๊บนะฮ่ะ
-
ว๊ากกกกก :m31:
ค้างง
-
เขิลมากกกกกกกกกกกกกกก :o8:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากกินติม
+1 ค่ะลุง
มาอีกตอนมะ
-
• "ตาขวางแล้วไอ้เส่ง...จะแดกก็แดกสิ...กูไม่ได้ห้ามนี่..ไปสักทีสิวะจะยืนรอพ่อมึงเหรอ"
ไอ้เปาก็เหน็บเล่นไปเรื่อยตามประสาคนกวนตีน ที่ยังไม่สำนึกตัว ว่ากำลังพูดกับคนรักอยู่
หมีควายตาคมเดินนำหน้าไปแล้ว โดยมีไอ้เส่งเดินตามหลัง
ใครคือ'หมีควายตาคม'คะ หึหึ
• ไอ้เปานิ่งคิด
เอื้อมมือไปดึงมือคนที่ถือถ้วยไอติมอยู่ และไอ้เส่งก็ค่อยวางถ้วยไอติมลง
ปล่อยให้ไอ้เส่งดึงมือเข้าไปกุมได้....
ว้าย ใครดึงมือใครคะ
+1
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ลุงมากโพสต์ลงให้แล้วนะครับ...
ตามกันมาอ่าน และตามกันมาเม้นต์นะ
เด๋วลุงจะทยอย จิ้ม +1 ให้ทุกคนเลยล่ะหลานๆ
-
ลุงค้าบ
อย่าค้างตามกระเช้าดิ
:m17:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ลุงผมเขินนนนนนนนนน :o8: :o8:
(ยังพิมพ์ของตัวเองไม่เสร็จเลยยย ต้องมารีเฟรชดูของลุงก่อน)
ไอ่เส่งปากจัดจริงๆ ด่าไอ่เปาอยู่นั่นแหละ :angry2: :angry2:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ลุงผมเขินนนนนนนนนน :o8: :o8:
(ยังพิมพ์ของตัวเองไม่เสร็จเลยยย ต้องมารีเฟรชดูของลุงก่อน)
ไอ่เส่งปากจัดจริงๆ ด่าไอ่เปาอยู่นั่นแหละ :angry2: :angry2:
ลุงเองก็ตามอ่านของหลานอยู่นะ...
มาต่อเลยนะหลานละ...
-
เชอรี่ ติดคอเลย :laugh:
-
ลุงจ๋า
เขินแทนไอ้เส่งมัน ลุงอ่ะ เปาถามไรก็ไม่รุ้...อายนะเฟร้ยยยยยย :o8:
แล้วจะตอบว่าไงดีหล่ะเนี้ยยยยยยยยยยยยย :serius2:
รอลุงที่ร้ากกกกกกกมาต่ออีกนะ
-
:m1:ลุงสิงห์ ทำไมทำอย่างนี้ รู้หรือเปล่าเวลามันค้าง มันหงุดหงิดชะมัด
ถ้าไม่มาต่อ :m17: จริง ๆ ด้วย รีบมานะครับ :L2: :bye2:
-
มาลุ้น ด้วย อิ อิ
+1 ลุงอีกนะ
-
คุณลุง ทำไมทำอย่างงี้ มันค้างๆๆคาๆๆ
-
- - อ่านะ ลุงนะลุง o7
-
:serius2: ค้างคามากมาย เล็งอยู่นาน กะว่าจะให้จบก่อนแล้วค่อยมาอ่านทีเดียว แต่ทนไม่ไหวซะก่อน
รอตอนต่อไปอยู่นะค๊าบบบ ชอบมากเลยยยยย :oni2: o13
-
มาต่อเถอะค้าบลุงสิงห์
กว่าจะแย่งคอมมาได้ เลือดตาแทบกระเด็น
:m17:
-
ปรัชญาช่างกล ยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน สิ่งที่เรียกว่า...) :m1:
"มองหน้าทำเหี้ยอะไร..." ไอ้เส่งด่าไปหนึ่งครั้งแก้เขิน
แต่ตึกหยกสองไม่ยอมปล่อยมือออก
ยังกุมแน่น และดึงมือของอีกคนไว้อย่างนั้น
ทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด ว่าคนอย่างไอ้เปาจะทำ
เกิดมาก็มีหัวใจหนึ่ง
แต่ไม่เคยรู้ถึงความหมาย
มีค่าแค่เพียงประคองให้
ชีวิตไม่สิ้นสุดลง มีใจก็เหมือนฉันไม่มี
ร่างกายที่มีก็สับสน
จนได้มาพบใครบางคน
ร่วมเดินบนทางว่างเปล่า
เธอมาแต่งเติมท้องฟ้า
ที่มืดมัวให้ได้มีดวงดาว
เธอมาทาสีให้ห้องเทา ๆ หมดความเหงาไป
ขอบคุณที่ฟ้าสร้างเธอ
ให้เธอสร้างฉันขึ้นมา
ให้ร่างกายของฉันได้มาค้นพบ
สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ ขอบใจที่มารักกัน
ให้ฉันเพิ่งได้รักใคร ก็ไม่เคยนึกฝัน
ว่าชีวิตฉัน จะได้เข้าใจ คำว่ารัก
จิตใจที่มีเคยหลับ
ตื่นแล้วเมื่อได้รับสิ่งนี้
ความรักและวันคืนที่ดีๆ ที่เธอได้มีให้กัน
ก็ไม่เคยนึกฝัน ร่างกายของฉัน
จะได้มีใจ ใจจากเธอ
ใครจะคิดว่าไอ้เปาจะร้องเพลงได้เพราะขนาดนี้
เสียงทุ้ม ๆ นุ่ม ๆ แผ่วหวานโดยไม่ได้มีดนตรีประกอบ
คนที่มองก็เอาแต่มองนิ่ง และยังอึ้งไม่เลิก
เสียงเพลงงานวัดยังคงดังอึกทึก...
ผู้คนมากมาย...
แต่โลกนี้บนความสูงจากพื้นดินหลายเมตร ในกระเช้าชิงช้าสวรรค์
เหมือนมีเพียงเราสองคน
เพลงช้า ๆ ที่ใครคนหนึ่งร้องให้
ดวงตา....ยังคงสบกับตาคม ๆของอีกคนนิ่ง
"เปาร้องเพลงจบแล้ว...เส่งจะตอบได้หรือยัง.."
สรรพนามเปลี่ยนไปแบบกระทันหัน
ซาบซึ้งกันแบบอึ้ง ๆ ปนงง ๆ
มือของหมีควายตาคมที่หล่อไม่ลืมหูลืมตายังรู้สึกอุ่นเพราะมือของอีกคนถ่ายเทความรู้สึกมาให้
"ไอ้เส่ง..มึงเสร็จกูแน่..ถ้าไม่รักกู..กูจะหอมแก้มมึงบนนี้แหละ"
ดวงตาคมทอดมองคนที่อยู่ตรงหน้าพูดประโยคกวนประสาทที่สุด
ซัดสักหมัดก็ได้นะเส่ง..ถ้าไม่อยากตอบ
ปลายจมูกโด่ง ค่อยแตะต้องที่ข้างแก้มของคนที่นั่งนิ่งอย่างเชื่องช้า
สงบนิ่ง
เนิ่นาน
ก่อนจะถอนออก..อย่างแสนเสียดาย
และโดนอัดเข้าให้ หนึ่งหมัด ที่ปลายคาง
กระเช้าเริ่มขยับได้แล้ว
พร้อมกับเสียงประกาศของเด็กเก็บตั๋ว
"ขออภัยที่ให้คอยนาน..แต่ตอนนี้กระเช้าใช้งานได้ปกติแล้วครับ เราจะพาทุกท่านกลับลงมาสู่พื้นดินในไม่กี่นาทีนี้แล้ว"
ต่อให้ไอ้เด็กโฆษกงานวัดประกาศว่า มนุษย์ต่างดาวบุกโลก ไอ้เปาก็ไม่สนใจ
มันปล่อยมือไอ้เส่งแล้ว
และก็นิ่งเงียบ ๆ นิ่ง ๆ กันอยู่แบบนั้น
ไม่ได้เอาคำตอบที่อยากได้ เพราะเหมือนรู้คำตอบบ้างแล้ว
กระเช้ามาถึงพื้น และถูกเปิดให้คนสองคนเดินออกมาสู่พื้นดินได้อย่างปลอดภัย
ดวงตาคมของเส่งเมียรัก หันกลับมามองคนที่เดินตามมาอีกครั้ง
ก่อนจะหันกลับไป
เดินแทบไม่ตรงทาง
จนอีกคนต้องดึงแขนเอาไว้
หมีควายตาคมหน้าหล่อใสปิ๊ง ตอนนี้หน้าแดง อย่างสุดจะห้าม
สะบัดมือของคนที่จับแขนเอาไว้ เดินลิ่ว ๆ ไม่ยอมหันมามองข้างหลัง
ไม่หันมามองคนที่เดินตาม
รอยยิ้มระเรื่อ เจือที่มุมปากของตึกใบหยกสอง
จีบสำเร็จหรือเปล่าไม่รู้
แต่โดนอัดหน้ามาหนึ่งหมัด
ซึ่งถ้าหากเป็นปกติ ถ้าลงมาได้แล้วมันคงจะเละจมดินแน่
แต่ตอนนี้มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น
เส่ง....น่ารักมาก..สำหรับไอ้เปา
แล้วเส่งมันก็เดินลิ่ว ๆ ไปไม่ยอมเหลียวมามองเลย
ส่วนตัวไอ้เปา ก็มีทางเดียว
เร่งเดินตามให้ทันไอ้เส่ง เท่านั้นเอง
TBC......................... :oni1:
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:m1: น่ารักกันจริงๆ ทำการบ้านไปอ่านนิยายไป อิอิ :o8: ชอบคู่นี้จัง
-
น่าร้ากกกกกจริงจิ๊งงงงงงงงงงงง
กำลังใจอ่านหนังสือมาเพียบเลยลุงจ๋า
รักลุงมากมาย
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน ตัดใจ) :sad2:
“เดี๋ยวกูปาให้...มึงจะเอาตุ๊กตาหมีตัวนั้นใช้มั้ย ฝีมือมึงอ่ะ มันห่วย ... รอแป๊บ..”
เมียหมีควายที่น่ารักของไอ้เปาจัดการปาลูกดอก
เข้าเป้าเป๊ะ เป๊ะ และได้ของรางวัลเป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์มหึมา
เล่นเอาสาว ๆ แถวนั้นมองกันตาคว่ำตาหงายด้วยความอิจฉา
ไอ้เปามันสายตาเอียง ปาให้ตายก็คงได้หรอกนะ
ปาลูกดอกไปจะเป็นร้อยแล้ว ไม่เข้าเป้าสักที
จนไอ้เส่งทนไม่ไหว จัดการซะเรียบ ไม่มีพลาดสักดอก
ทำไมมันปาแม่นขนาดนั้นน่ะเหรอ ต้องยกความดีความชอบนี้ให้ไอ้เปา
ที่ให้ไอ้เส่งฝึกซ้อมปานั่นปานี่ใส่หัวมันบ่อย ๆ
ผิดกันแต่ว่าไอ้เปาไม่เคยยอมเป็นตกเป็นเป้านิ่ง ไอ้เส่งมันก็เลยปาไม่ถูก
แต่คราวนี้น่ะเหรอ เสร็จโจร
ปาลูกดอกอ่ะ เด็ก ๆ เขาเล่นกานนนนนนนนนนนน
ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ ตัวแทนความรักจากเมียหมีควายของไอ้เปา ถูกอุ้มส่งให้ไอ้เปา
จนมันดีใจซาบซึ้งจนยืนเอ๋อแดก น้ำลายแทบไหลท่วม ด้วยความงง ปนสงสัย
วันนี้..ไอ้เส่งเมียรักมาแปลกแฮะ ไม่ด่ามาก เหมือนทุกวัน ใจดีเกินเหตุ
หอมแก้มไปไม่มีด่าสักแอะ ไม่หือ ไม่โวยวาย
จับมือบนชิงช้าสวรรค์ มันก็ให้จับได้ง่าย ๆ ถ้าเป็นทุกที ไอ้เส่งคงอัดไอ้เปาเละคาตีน
แค่เข้ามาในรัศมี 1 เซนติเมตร ก็คงต้องเรียกปอเต็กตึ๊ง มาเก็บศพด่วน
บาติสต้าเปาหุ่นล่ำ เดินกอดตุ๊กตาตัวใหญ่ แลดูน่ารักชิบหาย
เหมือนมันจะทำท่าทุ่มตุ๊กตามากกว่ากอดตุ๊กตานะนั่น
“ให้กูจริงเหรอ...กูเอาไปนอนกอดแทนมึงนะเว้ย...”
ไอ้เปาที่มาพร้อมความเศร้า ณ เวลาปัจจุบัน
มันยิ้มจนเห็นฟันขาว ครบ 29 ซี่ไม่นับฟันผุที่มีในปาก
อันเป็นผลพวงมาจากการแดกน้ำอัดลมแล้วไปกร่อนฟัน
จนมันต้องไปหาหมอรักษารากฟัน อันนั้นอ่ะ ไม่นับ นะ ถือว่าผ่านไป
“เออ...มึงจะเอาไปทำเหี้ยอะไรก็เอาไปเถอะ...”
เมียที่น่ารัก ช่างใจดี และหล่อเหลาโคตรพ่อ อ๊ะ อ๊ะ เห็นนะเว้ย
ว่าแม่สาวเมื่อกี้มันเหล่มึงอ่ะ ไอ้เส่ง....
อย่านึกว่ากูไม่เห็นนะเว้ย ผัวอย่างกูตาดีเว้ย ถึงมันจะเอียงจนปาลูกดอกไม่ได้ก็เถอะ
“จริงอ่ะ...วันนี้ใจดีจัง...”
ไอ้เปาเดินตามเมียต้อย ๆ ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ในสมองบรรจุแต่คำว่า รักเส่งนะ รักเส่งนะเต็มไปหมด
และเห็นนางฟ้าเดินเยื้องย่างในสภาพเสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบ สีเข้ม เดินลอยละล่องอยู่ตรงหน้า
“กูใจดีได้แค่วันนี้วันเดียว....มึงรับไปเถอะ...”
เคยเห็นเมียเวลาหน้าเริ่มเครียดมั้ย .. ไอ้เปาไม่เคยเห็น
มันเคยเห็นแต่ทำหน้าโหด และทำหน้าเยาะเย้ย แต่ตอนนี้ไอ้เส่งสุดหล่อ คิ้วขมวดมุ่น ก่อนจะคลายลง
และหันมาส่งยิ้มให้ไอ้เปา ชนิดที่ไม่เคยทำมาก่อน ชะเอิงเอิงเอย วันนี้ หิมะท่าจะตกในงานวัดนี้ละเว้ย
ดึกแล้ว ปาเข้าไปตีอะไรก็ไม่รู้ วันนี้เห็นทีจะต้องกลับบ้านนอนแล้ว
ไอ้เปาไม่อยากให้เวลาที่มีความสุขอย่างนี้ต้องหมดลงไปเลย
เส่งมันไม่เคยทำดีด้วย
แต่มันก็มาทำดีด้วย ไม่เคยคิดไม่เคยหวัง... แต่ก็เป็นไปแล้ว
ไอ้เปาเดินยิ้มมีความสุข เดินกอดตุ๊กตาตัวใหญ่ไปทั่วงานอย่างไม่อาย
“สวยดี...มึงชอบอันไหน...เดี๋ยวกูซื้อให้...”
วันนี้เมียจะใจดีรอบที่ล้านเข้าไปแล้วนะ
ไอ้เส่งเมียที่น่ารักเห็นเชือกถักเป็นเส้น เล็ก ๆ ลวดลายสวยงาม
เลยแวะซื้อ เลือกไปเลือกมา โดยมีตึกใบหยกทำหน้างงอยู่ข้าง ๆ
แล้วไอ้เส่งก็จ่ายตังค์ และหยิบเชือกลายสวยมัดที่ข้อมือของไอ้เปา
เล่นเอาไอ้เปาเอ๋อแดก ยืนยิ้มหุบไม่ลง ไอ้คนผูกเชือกให้ก็ผูกไปเรื่อย
มัดไปพันไปพันมา ด้วยความตั้งอกตั้งใจอย่างไม่น่าเชื่อ...
ไอ้บ้าเปา ก็ยืนจ้องตาหวานเยิ้ม ยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหู
เอากะมันสิเหวย.....
แลดูน่ารักเหลือเกิน เหมือนหมีควาย กำลังหาเชือกมามัดตึกใบหยก และลากให้ถล่มลงมายังไงยังงั้นเดะ
“สวยมั้ย.....”
หนุ่มหล่อหน้าคมเงยหน้าถามไอ้เปา..และไอ้หน้าโง่เอ๋อแดกก็พยักหน้าหงึกหงัก อย่างดีใจที่สุดในชีวิต
แหม...ชะลอยยยยยยยย กูจะจีบไอ้เส่งติดก็งานนี้ล่ะเว้ยยยยยย
-
ไอ้สัตว์เปา อย่ายิ้มดีใจขนาดนี้เลย
กูให้มึงมีความสุขขนาดนี้ได้แค่วันนี้วันเดียวแค่นั้นแหละ
กูสงสารมึงนะ
ไอ้สภาพของคนไม่เคยร้องไห้ ต้องมายืนร้องไห้ น้ำตาท่วม
ดูเจ็บปวดรวดร้าว ขนาดนั้น ก็ใช่ว่ากูจะไม่เคยเป็น ตอนที่กูอกหักเหมือนกับมึง
ตอนที่แย่งผู้หญิงกับมึง กูก็เศร้า เศร้ามากที่หญิงตีจากไปมีใหม่
แต่กรณีนี้มันคนละกรณีกัน
แค่วันนี้วันเดียวแค่นั้นแหละเปา....
กูทำใจมาเที่ยวกับมึงได้แค่วันเดียว..
กูทิ้งศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของกูไม่ได้จริง ๆ เปา
กูขอโทษแล้วกันนะ
ไอ้เส่งมองหน้าคนที่ยืนยิ้มดีใจตรงหน้า ....
มันไม่รู้จะทำยังไงดีนอกจาก คิดอยู่คนเดียวเงียบ ๆ
ขอให้มึงมีความสุขที่สุดแล้วกันนะ..ไอ้เปา..
********************************
“วันนี้มึงสนุกมั้ย.....ได้มาเที่ยวแบบนี้มึงจะกลับไปเศร้าอีกหรือเปล่า..”
แปลกดีนะวันนี้
ไอ้เส่งเมียรักเดินลงรถเมล์เข้ามาในอพาร์ทเม้นของไอ้เปาได้ แทนที่มันจะตรงดิ่งกลับบ้านไป
“ไม่เศร้าหรอก...ก็มึงไปด้วยทั้งคนนี่...มึงหิวมั้ย..เดี๋ยวแวะแดกอะไรหน้าปากซอยก่อนมั้ย..”
ก็เมียไปเที่ยวด้วยทั้งคน เมียที่ทำให้ร้องไห้ แทบตายเป็นอาทิตย์ เมียที่ทำให้ไอ้เปารักนักหนา
เมียคงจะเหนื่อยแล้วก็หิว แวะกินข้าวกันหน่อยก็คงดีนะ
ไอ้เปาเดินยิ้ม มีรอยยิ้มเจือจางอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา แอบลอบมองหน้าคนที่เดินข้าง ๆ เป็นระยะ อย่างสุขใจ
“งั้นกูขออะไรมึงหน่อยนะ..ให้กูได้หรือเปล่า....” เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะเปา...ไอ้เส่งนิ่งคิด
หยุดยืนนิ่งกับที่ก่อนจะหันหน้ามามองหน้าไอ้เปาอย่างช้า ๆ
ได้สิ...เมียขออะไรได้ทั้งนั้น...ให้ไปบุกน้ำลุยไฟ ไปคิดบัญชีกับไอ้โจทก์เก่าที่โรงเรียนอนุบาลหมีน้อยมันก็จะไป
“ได้...ขออะไรกูก็ให้ได้...กูจะทำให้มึง”
จริงใจมั้ย..หน้าของคนมีความสุข เอ่ยออกมาอย่างจริงใจ และจริงจังมุ่งมั่น
จนคนตรงหน้าแทบไม่กล้าจะพูด ทั้งที่เตรียมตัวซ้อมมาหลายครั้งแล้ว เพื่อเผชิญสถานการณ์จริง..
ร่างสูงหรุบตาลง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่.....ตัดสินใจแน่วแน่ที่จะบอก
คนรอฟังคำพูดก็ยืนมองตาแป๋ว ตึกใบหยกดูคิกขุอาโนเนะ น่ารัก อย่างไม่น่าเชื่อ
และท่าทางการยืนกอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ น่ารักชิบหาย
“เลิกรักกูซะเถอะ....มึงรับปากกูแล้ว..ขอให้มึงทำให้ได้นะเปา..”
คนตรงหน้าเงยหน้าขึ้นจ้องมอง
คนที่ยืนยิ้มก็ยิ้มค้าง ก่อนจะค่อย ๆ หยุดชะงัก...หน้าซีดเผือด อยากจะล้มลงไปกอง
ตึกใบหยกเริ่มเอน เหมือนหอไอเฟลของฝรั่งเศส ทำท่าจะยืนไม่อยู่เอาซะให้ได้
ไม่ต้องรอนาน....
น้ำในแทงค์กำลังจะไหลลงมาท่วมตึก...หยดแหมะ แหมะ และค่อยไหลพราก พราก
หนักกว่าตอนน้ำท่วมใหญ่งวดที่แล้วซะอีก
ที่มาชวนไปเที่ยว
ที่มาทำให้ดีใจ ทำให้สนุกอย่างนี้
ทำให้คิดไปเอง ว่ามีใจให้
เพื่อจะบอกให้ตัดใจงั้นเหรอ
น้ำยังคงไหลลงมาท่วมตึก... จนเนืองนองใบหน้าของคนที่เพิ่งผ่านการดีใจอย่างสุดชีวิต
และตอนนี้กำลังเข้าสู่ช่วง...เสียใจที่สุดในชีวิต
TBC….................... :oni1:
-
ต๊าย คิดแล้วเทียว สะดุดที่ประโยค “กูใจดีได้แค่วันนี้วันเดียว....มึงรับไปเถอะ...” ดังโครม
และแล้ว ตึกก็ถล่ม หนีหน้าไปทำไร่ไถนาหารังนก ณ ที่ห่างไกล
เดือดร้อนให้หมีควายตา(ถั่ว)คมต้องไปตามกลับมา อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
อ่าวกรรม ไมเปนอย่างนี้อะคับ ลุง
-
อ๊าวววว
ไหงเป็นงั้นอะลุง
ไม่ย๊อมมมมมมมมมมมม
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
ขยันโพสต์ก็ขยันอ่านครับ :L2:
-
เส่งใจร้ายของจริง
อำมหิต
ขอให้ทรมาณไปกับความรักที่แกหลอกตัวเองตลอดไป
กีสสสสสสสสสสสสส
สงสารเปา
โถ..พ่อคุณ
-
:angry2: หยั่งงี้เค้าเรียกว่า พาขึ้นภูดูตะวันแล้วถีบตกผาหรือเปล่า :m28:
ไอ้เปามันจะรู้สึกเหมือนถูกหลอกมาฆ่าทั้งเป็น สงสารมันจัง มารอตอนต่อไปดีกว่า :L2: :bye2:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน ตกลงเส่งจะเอาไงแน่) o2
ตึกใบหยกยังคงเกิดน้ำท่วมหนักเหมือนอยู่ในช่วงฤดูมรสุม
ยืน ๆ อยู่ ก็ลงไปกอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์อยู่หน้าห้องตัวเอง
เส่งเดินจากไปแล้ว..พร้อมคำพูดที่ให้ไอ้เปาตัดใจจากมันซะ
คำพูดเสียดแทงบาดลึกเข้าไปถึงหัวใจ ทั้งสี่ห้อง แต่ละห้องมีสี่เตียง นอกระเบียงมีเตียงผ้าใบ ใต้เตียงผ้าใบยังมีเสื่อ
ที่ไม่ว่าห้องไหน เตียงไหน มันก็มีแต่ความรู้สึกที่มีให้ไอ้เส่งเต็มหมด
ไม่มีพื้นที่ว่างสำหรับให้เช่า หรือให้ซื้อหาจับจอง เหมือนแผงขายของในตลาดสด
อาการของไอ้เปา เหมือนกินยาล้างห้องน้ำ แล้วมันไปกร่อน กระเพาะ ตับไตไส้พุง
และลามไปกร่อนประสาทด้วย ถ้าเป็นยาล้างห้องน้ำจริง
ป่านนี้ไอ้เปาคงนอนชักแหงก ๆ น้ำลายฟูมปากไปแล้ว
แต่นี่มันยังดีที่มันเป็นคำพูด ไม่ใช่น้ำยาล้างห้องน้ำ
ถ้าจะมาทำให้ดีใจขนาดนี้ สู้ให้เขาอยู่ในสภาพทุเรศ ทุเรศอย่างนั้นดีกว่า...
.แล้วถ้ามันจะตายก็ให้ตาย ๆ ไปซะ
ฝ่ามือใหญ่เย็นชืดยกขึ้นกุมหน้าผากตัวเอง
ปวดหัวจังเลยนะ
นี่ร้องไห้จนปวดหัวปวดตาเลยเหรอเนี่ย...
โธ่กู...ชายหนุ่มร่างใหญ่ ใบหน้าหล่อเหล่า
หล่อเข้มแมนโคตรอย่างกู...ต้องมานั่งร้องไห้อีกแล้วเหรอวะเนี่ย
ตัวเท่าตึกอย่างกูต้องมานั่งร้องห่มร้องไห้
ใครมาเห็นคงเอาไปลงหนังสือแปลกแน่แล้ว
เห็นทีจะอยู่ไม่ได้อับอายขายหน้าประชาชนเต็มที ประชาชีเต็มทน
นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ววะเนี่ย ทำไมกูยังไม่เข้าห้องอีก
มานั่งกอดตุ๊กตาทำซึ้งถ่ายมิวสิกอะไรอยู่หน้าห้องวะเนี่ย
ร่างสูงยิ้มทั้งน้ำตา คิดอะไรให้บ้าบอคอแตก ตามนิสัยขี้แกล้งร่าเริงของตัวเอง
ก็ดีแล้ว...ที่เส่งมันพูดอะไรแบบนี้ตรง ๆ
มันอุตส่าห์ทำให้ดีใจ อุตส่าห์ตัดใจยอมมาเที่ยวด้วย
ก็นับว่ามันเมตตาแล้ว นี่ไม่รู้ว่าอะไรไปดลใจให้มันมาหาได้
ร่างสูงไขกุญแจห้อง เดินเข้าห้องแล้วทิ้งตัวลงนอน
กอดตุ๊กตาแน่น
“เส่ง......ขอกอดหน่อยนะ...”
แค่สมมติ
แค่ขอความอบอุ่น
แค่อยากจะกอดอยากมีคนปลอบใจ
ตุ๊กตาตัวใหญ่ยักษ์ที่ไอ้เส่งปาลูกดอกให้...จนได้มากอดเล่น..ได้มากอดไว้ในอ้อมแขน
แม้ไอ้เจ้าของตัวจริงมันจะไม่สนใจใยดีสักนิดก็ตาม
เชือกถักเส้นเล็ก ๆ ที่เส่งใส่ให้.....ที่ข้อมือ
ความอุ่นของแก้ม
ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่ได้สัมผัส
ดวงตาคมของหนุ่มร่างใหญ่ ยังปล่อยให้หยาดน้ำตาทะลักหลั่งรินเป็นสาย
กอดตุ๊กตาหลับไปทั้งน้ำตาในค่ำคืนแห่งความปวดร้าวนั้น
************************
เช้าแล้วเหรอวะ....นี่กูมานั่งทำห่าอะไรตรงนี้วะเนี่ย
หมีควายตาคมสะบัดหน้าอย่างงง ๆ ผมเผ้ายุ่งเหยิง
แขนเป็นรอยยุงกัดเต็มไปหมด
กูเป็นเหี้ยอะไรของกูวะเนี่ย
เมื่อคืนก็บอกให้ไอ้เหี้ยเปาตัดใจซะ
แต่พอเดินออกมาแล้ว ด้วยความมั่นใจสุดขีด
ท่าเดินแสนเท่ห์เหมือนนายแบบโดม่อนแมน
ตอนได้รางวัล
ยะฮุ้.....กูเป็นอิสระแล้ว กูไม่ได้เป็นเกย์แล้ว
ดีใจโคตร ๆ เลยโว้ย
เดินมาได้จนถึงกลางซอย ไม่รู้ว่าผีในซอยตัวไหนดลใจ
เสือกวิ่งย้อนกลับไปดูไอ้เหี้ยเปาอีก
ไม่รู้จะไปทำห่าอะไร
แล้วก็ได้เห็นมันนั่งกอดตุ๊กตา ปาดน้ำตาป้อย ๆ
ตัวไอ้เส่งก็อดสงสารไม่ได้
แต่แทนที่จะปลอบใจ กลับแอบยืนมองอยู่ห่าง ๆ อย่างนั้น
ก็จะให้ทำยังไงล่ะ
เดินเข้าไปบอกมันเหรอว่า
....เหี้ยเปา...กูมาปลอบใจมึง...มึงอย่าร้องเลยนะ โอ๋ โอ๋......
ก็พอดีมันตบหัวทิ่มกันพอดี
ใครจะไปทำอย่างนั้นกันล่ะวะ
เมื่อคืนนี้สนุกมาก...ได้ไปเที่ยวด้วยกัน
ได้กินข้าว ได้เดินเที่ยวเล่น
โดนจับมือ โดนหอมแก้ม ก็ไม่เห็นว่ามันจะน่าแหยงตรงไหน
ไม่เหมือนช่วงแรก ๆ ที่โดนไอ้เปาเข้าใกล้ แล้วอยากเอาตีนยัดปากมัน
แถมไอ้เหี้ยนั่นแม่ง เสือกร้องเพลงจีบอีก..เล่นเอาใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ
พาลจะหน้ามืดเป็นลมเอาให้ได้
แล้วเป็นอะไรเนี่ย ตกลงกูมานั่งตากยุงอยู่หน้าห้องมันทำไมวะ
เมื่อคืนว่าจะเคาะประตูห้องมันหลายครั้ง ก็กลัวมันจะหลับ
จ้องโทรศัพท์จะส่งข้อความ
ก็พิมพ์อยู่นั่น ไม่ยอมส่งสักที
ไป ๆ มา ๆ ก็เสือกนั่งแหงก บริจาคเลือดให้ยุงมันไปซะงั้น
เออวะ ถือว่าทำบุญ ที่บ้านยุงมันคงไม่ได้ทำนาเลยไม่มีข้าวกิน
กลับดีกว่าเว้ย.....แต่ไอ้เหี้ยนั่นเลิกร้องไห้หรือยังวะ..
แหม มันคงเลิกแล้วแหละ กูจะกังวลทำไมวะเนี่ย
ไอ้เส่งไม่เข้าใจว่ามันมานั่งให้ยุงหามทำไมที่หน้าห้องไอ้เปา
และไม่เข้าใจว่ามันจะมาแคร์มาสนใจไอ้เปาทำไม
ในเมื่อมันเป็นคนบอกให้ไอ้เปาตัดใจซะ
ร่างสูงของหมีควายตาคม ลุกขึ้น ยืน อย่างช้า ๆ
บิดซ้ายบิดขวา ให้คลายความเมื่อย
ยังไม่ทันได้ก้าวขาออกจากตรงนั้น
ประตูห้องของไอ้เปาก็เปิดออกทันที
พร้อมกับคนที่ยังใส่ชุดเดิม ตาบวมเป่ง
อุ้มตุ๊กตาหมีตัวใหญ่....
ไอ้เส่งยืนบิดขี้เกียจค้าง
ปากยังหาวนอนอยู่
“อะ...อรุณ...อรุณสะ...สะ...สวัสดิ์..เมื่อคืนหลับ...ฝันดีมั้ย...”
ไอ้เส่งคงเป็นบ้าไปแล้ว ที่ไปทักทายไอ้เปายามเช้าด้วยประโยคบ้า ๆ แบบนั้น
TBC……
-
:serius2: ไม่ยอมฮื่อๆ พึ่งหักอกกูเมื่อกี่ :m16: เอาไงแน่ ห๊ะ
:oni1: รอตอนเส่งง้อเปาจ้า อิอิ
-
:m23: เอาแล้วซิ ตกลงไอ้เส่ง นายคิดอะไรของนายกันแน่ ที่แท้ :m20:
ไม่รู้ไอ้เปาเห็นหน้าไอ้เส่งแล้วจะทำหน้ายังไง หยั่งงี้ จะพลาดตอนต่อไปได้ไง
ใช่ไหม ครับลุงสิงห์ :pig4: :L2: :bye2:
-
:m23: เอาแล้วซิ ตกลงไอ้เส่ง นายคิดอะไรของนายกันแน่ ที่แท้ :m20:
ไม่รู้ไอ้เปาเห็นหน้าไอ้เส่งแล้วจะทำหน้ายังไง หยั่งงี้ จะพลาดตอนต่อไปได้ไง
ใช่ไหม ครับลุงสิงห์ :pig4: :L2: :bye2:
ถูกต้องที่สุดเลยหลาน
พลาดไม่ได้เด็ดขาด
-
อ่านไป ปวดฟันไปนะลุง
ทำกันได้
:m17:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน อยากให้รู้ว่ารักเธอ) :L1:
“อยู่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนเลยเหรอ....”
ไอ้เปายืนเอ๋อ ก็ไหนว่าให้ตัดใจ
นี่อย่าบอกนะว่ามาชวนไปเที่ยวไหนแล้วบอกให้ตัดใจอีกน่ะ
แค่นี้ก็ใกล้บ้า เต็มทีแล้วนะ
ไอ้เส่งมันจะเอายังไงของมันกันแน่ จะดีหรือจะร้าย ก็เอาสักทาง
ทำไมมันทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบนี้
“เอ้ย..กูแค่แวะผ่านมาบ้านญาติกูแถวนี้ .. ฮ่า ฮ่า ฮ่า เง้อ บังเอิญเจอมึงพอดีเลยเน้ออออออ”
เอาเข้าไป ดูข้อแก้ตัวของไอ้เส่งมัน
บอกมาได้ว่ามาบ้านญาติ ใครเชื่อก็โง่เต็มที
ถึงไอ้เปามันจะหน้าโง่บ่อย ๆ แต่มันก็ฉลาดเป็นพัก ๆ น่ารักเป็นหน ๆ นะเว้ย
“เหรอ...” ไอ้เปาแกล้งทำเหมือนเชื่อซะเต็มประดา
หน้าตาของไอ้เปาเหรอ อย่าไปสนใจเลยสภาพเหมือนซอมบี้ร่างยักษ์ไม่มีผิด
ตาของมันมองตามแขนของไอ้เส่ง
เห็นรอยยุงกัดเป็นจ้ำ ๆ แดงเต็มไปหมด
เหี้ยแม่งอยู่นี่ทั้งคืนชัวร์ แล้วเสือกบอกให้กูตัดใจ แต่ตัวเองมานั่งทำเท่ห์อยู่หน้าห้องชาวบ้านเขา
ชุดก็ชุดเดิม
ไอ้ตัวที่มันเปื้อนไอติมเมื่อคืน ไอ้เปาจำได้แม่น
หน้ามันก็แบบว่าคนเพิ่งตื่นนอน
“ทำไมไม่เรียก...มานอนทำเหี้ยอะไรตรงนี้....”
ดุจริงโว้ย ผัวกู..เอ้ย..ไม่ใช่ ดุจริงโว้ยไอ้เหี้ยเปา
แค่กูอาศัยหน้าห้องมึงนอนแค่นี้...มึงทำไมต้องโมโหขนาดนี้วะ แม่งกูยิ่งรู้สึกผิดอยู่ ไอ้สัตว์นี่
“เง่อ..ก็..กู..เอ่อ..กูชอบนอนรับลม..เย็นดีนะวันหลังมึงก็ลองดูสิ..กูกลับแหละ”
อย่าอยู่แก้ตัวเลยเส่งเอ้ย ไอ้เส่งไม่รู้จะพูดอะไรต่อ...มุกชักจะตัน ทำท่าจะหันหลังเดินออกไป
ก็พอดีถูกคว้าแขนไว้....หัวจะทิ่มแทบไม่ทัน
“ล้างหน้าก่อน...ทายาก่อนด้วยดีกว่า...ผื่นเต็มเลย...”
ก็รู้ว่าอีกคนเขาไม่ได้มีใจให้
แต่ให้พูดตรง ๆ ตอนนี้ไอ้เปามันยังตัดใจไม่ได้จริง ๆ แผลใหม่ขนาดนี้
ใครจะไปรักษาทัน ยิ่งเห็นหน้าก็ยิ่งทุกข์
ยิ่งเห็นไอ้เส่งเมียรักต้องมาตากลมตากยุงแบบนี้ ก็ยิ่งเสียใจ
ไอ้เส่งมันก็บ้าพอกันแหละ
เมื่อก่อนเหรอ ลองมาแตะตัวหน่อยเดียว มันกระโดดถีบเลือดสาด
แต่ตอนนี้ได้แต่เดินตามเข้าห้องไอ้เปาไปง่าย ๆ ไม่รู้จะเอาไงต่อดี
เดินเข้าห้องน้ำ ล้างตาล้างตา สะบัดหัวไล่เรื่องที่ทำให้ปวดประสาทออกไปให้หมด
แล้วก็เดินออกจากห้องน้ำมา ในสภาพหน้าเปียก ๆ หัวเปียก ๆ
ยังไม่ทันได้ทำอะไร แก้วกาแฟพร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็ก ก็ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า
ไอ้เส่งรับทั้งแก้วและผ้ามาถือไว้
เช็ดหน้าไปลวก ๆ เสยผมไปสองสามที แล้วก็เอาผ้าขนหนูพาดไว้ที่ไหล่
เดินมานั่งเก้าอี้ตัวเดิมที่เดิมที่เคยนั่ง ในวันที่ไอ้เปาพาไปหาหมอ
ตอนที่โดนซ้อมเมื่อคราวก่อน
กาแฟรสชาติยังอร่อยเหมือนเดิม แต่ระหว่างไอ้เส่งและไอ้เปาไม่เหมือนเดิมแล้ว
“จำได้มั้ย....วันที่กูพามึงไปหาหมอ...กูก็ชงกาแฟให้มึงแบบนี้...”
ไอ้เปานั่งก้มหน้านิ่งอยู่บนเตียง ห่างจากไอ้เส่งไม่มากนัก
แค่ลุกขึ้นก็คว้าอีกคนหนึ่งไว้ได้ แต่ไอ้เปากลับทำอย่างที่ใจคิดไม่ได้
ตอนนี้มันเศร้า เศร้าจนอยากร้องไห้....ออกมาอีก 18 รอบ แต่ไม่มีน้ำตาจะออกแล้ว
“กูจำได้......” คนที่นั่งจิบกาแฟไปเรื่อยเอ่ยออกมา แล้วต่างคนต่างก็เงียบไป นิ่งสงบ เงียบสนิท
ไม่มีใครพูดอะไรอีก....นั่งเงียบกันเป็นชาติ ผ่านไป 2 ชาติ
จนอาจต้องรอไปถึงชาติหน้าตอนบ่าย ๆ มันถึงจะพูดกันล่ะมั้งเนี่ย
ไอ้เปาเดินไปเปิดเพลงฟัง....เพื่อให้บรรยากาศมันดีกว่านี้
แต่เพลงที่มันเปิดกลับเป็นเพลงที่ไม่น่าฟังที่สุดในเวลานี้
ด้วยเหตุใดก็ตาม เธอไม่เคยรับรู้
ใกล้เธอซักเท่าไหร่ แต่เหมือนไกล ไกลห่างกัน
ได้แค่มองหน้าเธอ ทำได้เพียงแค่นั้น
หัวใจที่แอบฝัน อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
หากเธอรู้ใจ หากเธอรู้ตัว
เธอจะเข้าใจกันหรือเปล่า
ก็ไม่รู้เลย แต่ต้องพูดไป
และจะมาเพื่อกวนใจคำถามเดียว
แค่อยากรู้ รังเกียจกันไหม
ขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้นเลย
อยากได้ยินเสียง คนที่คุ้นเคย
อยากเจอเธอคนเดิมที่เคยได้เจอในเมื่อวาน
หากพรุ่งนี้ทุกอย่างหมุนไป
ฉันคนหนึ่งจะยืนตรงที่เก่า
อยู่เพื่อบอกเธอ คำที่ค้างใจ
ต่อให้มันจะไม่มีวันเป็นจริงเลยก็ตาม
อยากให้รู้ว่ารักเธอ
อยากให้หันมาหน่อย อยากให้มองหน้ากัน
ถ้าเธอไม่หวั่นไหว กับสายตาคนอย่างฉัน
ไม่บังคับใจเธอ หากเจอคนที่ฝัน
หวังเพียงใครคนนั้น จะใกล้เคียงคนอย่างฉัน
บรรยากาศมันยิ่งเงียบไปกันใหญ่ เมื่อเพลงเพลงนั้น ยังคงเปิดซ้ำไปซ้ำมา
ร่างสูงแกร่งหนาทรุดนั่งลง ปล่อยให้น้ำตาหยดลงอีกจนได้
แม่งเอ้ย....ทำไมกูต้องตั้งเพลงนี้ไว้ด้วยวะ....อยากจะเอื้อมมือไปปิดแต่ก็ปิดไม่ได้
มือมันสั่น
ทำได้แค่ยืนนิ่งฟังเพลง บ้า ๆ นั้น จนจบจนขึ้นใหม่ ซ้ำอีกหลายรอบ
แก้วกาแฟถูกวางไว้บนโต๊ะ
พร้อมกับ ร่างสูงที่เดินลงมาทรุดนั่งลงตรงหน้าคนตัวโตที่นั่งตัวสั่นปาดน้ำตาตัวเอง ป้อย ๆ
ปลายนิ้วอุ่น ๆ แตะต้องลงที่ข้างแก้มของคนที่ยังไม่เลิกร้อง ร่างกายสั่นระริก
และค่อยเกลี่ยหยดน้ำตานั้นให้
“กูตัดใจไม่ได้จริง จริง ..ขอเวลากูหน่อย...ขอเวลากูหน่อยเถอะเส่ง...ขอเวลาให้กูอีกนิด กูจะทำให้ได้...”
น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยบอกกับคนตรงหน้า
อยากจะหลบซ่อนหน้าตาอุบาทว์ ๆ นี้เอาไว้ ไม่ให้ใครเห็น
เพลงที่ฟังยังเปิดซ้ำ ๆ กลับไปที่เดิมอยู่อย่างนั้น
“ไม่อยากตัดแล้วมึงจะตัดทำเหี้ยอะไรล่ะ.....”
คำพูดชัดเจนของคนตรงหน้า
ทำให้ไอ้เปาเงยหน้ามองอีกครั้ง
บางทีเพลงมันคงดังไป จนทำให้ไอ้เปาหูเพี้ยนไปก็ได้
TBC….............…. :oni1:
-
• “อะ...อรุณ...อรุณสะ...สะ...สวัสดิ์..เมื่อคืนหลับ...ฝันดีมั้ย...”
“ดีจ้ะ..ดี...ดีมาก..ถึง...ดีที่สุด..เห็นมะ...ตื่นขึ้นมา..หน้าตาสดชื่นนน..เชียว”
อิอิ
58+1 = 59
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
T^T ................. :o12: :o12: :o12:
ลุงสิงห์ใจร้าย
-
o7
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน ชีวิตประจำวันของเส่ง-เปา) o12
“ไอ้เหี้ยปาวววววววววววววววว ตื่นสักทีสิเว้ยยยยยยยยยยยยยย”
เสียงประตูห้องถูกเคาะแบบกระหน่ำ ซ้ำ ๆ
ก่อนจะมีหน้าของไอ้เปาโผล่ออกมา มันยังทำหน้าซึม ๆ อยู่
แต่ก็ยิ้มออกมาได้เมื่อเห็นหน้าเส่งเมียรักที่หน้าประตูห้อง
ถึงมันจะยิ้มแบบไม่สดใสก็ตามที
แต่ก็ยังดีกว่ามันทำหน้าร้องไห้ก็แล้วกันน่ะ
“ตื่นแล้วตื่นตั้งนานแล้ว....มาเช้านะ....เข้ามาก่อนสิ”
บาติสต้าเปาร่างยักษ์ ในชุดเสื้อบอล กางเกงขาสั้นธรรมดา
เปิดประตูห้องให้เมียรัก ที่แม้อีกคนไม่อยากเป็น แต่มันขอแค่เก็บไว้รู้สึกดี ๆ เงียบ ๆ คนเดียวก็พอ
“ทำเหี้ยอะไรอยู่...กูเรียกตั้งนานไม่เปิด...คราวหน้ากูไม่มาแล้ว..เสียอารมณ์”
เอาเข้าไป เข้ามาถึงหมีควายตาคมมันก็ด่านั่นบ่นนี่เข้าไป แถมยังนั่งแหงกอยู่บนเก้าอี้ที่เก่าเวลาเดิมอีก
“กูซักผ้าอยู่...เออ..หนังกูเช่ามาแล้วนะ..ที่คราวก่อนมึงบอกว่าอยากดูอ่ะ”
ไอ้เปาเลี่ยงเดินไปซักผ้าในห้องน้ำต่อ
เพราะน้ำใกล้เต็มกะละมังแล้ว เปิดทิ้งไว้ดูท่าจะไม่คุ้มค่าน้ำสักเท่าไหร่
“เส่ง...มีโดนัทในตู้เย็นด้วย...มึงแดกแก้หิวไปก่อนแล้วกัน...เดี๋ยวกูทอดหมูในตู้เย็นให้ กูหมักไว้แล้วตั้งแต่เมื่อคืน”
คนในห้องน้ำตะโกนบอกออกมา
ในขณะที่มือยังขะมักเขม้นกับการลงแปรงบนผ้าเสียงดัง แคว่ก แคว่ก อยู่ในห้องน้ำ
ร่างสูงของเส่งเมียรัก ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ธรรมดา ถอดรองเท้าผ้าใบวางไว้หน้าห้อง
แล้วก็ค้นหากางเกงขาสั้นของตัวเองที่เอามาทิ้งไว้ที่ห้องไอ้เปามาผลัดเปลี่ยน
เดินไปหยิบกล่องโดนัทในตู้เย็นออกมา เปิดรายการโทรทัศน์ภาคเช้าดู
ในขณะที่ตาก็มองโทรทัศน์ ดูช่องเก้าการ์ตูน ที่ยังเป็นช่วงของโดเรม่อนอยู่
ปากก็เคี้ยวโดนัทไปเรื่อย ไม่ได้สนใจคนที่ซักผ้าอยู่ในห้องน้ำเลยสักนิดว่ามันจะรีบซักขนาดไหน
“เปามึงซักเร็ว ๆ เด่ะ กูหิวข้าว แล้วโว้ยยยยยยยยย”
ปากเคี้ยวโดนัทอยู่ แต่ก็ยังสามารถตะโกนเรียกให้คนที่อยู่ในห้องน้ำมาทำกับข้าวให้กินได้
“ไอ้เหี้ยนี่...ตาบอดเหรอ...กูบอกว่ากูซักผ้าอยู่...มึงหุงข้าวก่อนเด่ะ ...ไม่ทำเหี้ยอะไรเลย..รอแดกอย่างเดียว เดี๋ยวกูก็ตบหัวทิ่มเลยมึงนี่..” และนั่นไงล่ะคำตอบ ของไอ้เปาที่มันตอบออกมา
หมีควายตาคมหน้างอ เมื่อโดนด่า...เลยจำใจต้องไปเทข้าวใส่หม้อแล้วก็เดินไปซาวข้าว
ในห้องน้ำใกล้ ๆ กับคนที่นั่งซักผ้าอยู่
“ใส่น้ำแค่ไหนอ่ะ....เดี๋ยวหุงแล้วข้าวเละแบบวันก่อนอีก..กูไม่ชอบข้าวเละ ๆ เลย”
เส่งเมียรักเอ่ยถาม ครั้งก่อนข้าวเละอย่างกับต้มโจ๊ก ไม่อร่อยเลย แถมโดนไอ้เปาด่าอีก
ว่าไม่มีปัญญาหุงข้าวกิน คราวนี้กูจะโชว์ฝีมือมั่งละเว้ย... ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“แค่ขีดที่สามแหละ...มึงใส่ข้าวแค่นี้มึงต้องใส่น้ำแค่ขีดที่สามข้าวมันจะได้ไม่เละ”
เก่งงงงงงงงงงงงงงงง เก่ง จริง ๆ ปรบมือหน่อย ปรบมือ ให้ไอ้เปา
เอาโล่พ่อครัวดีเด่นไปเลย...ไม่น่าเชื่อนะเนี่ย
ว่าตึกใบหยกสองจะเป็นพ่อบ้านพ่อเรือนขนาดนี้ แหม เหลือเชื่อจริง ๆ
อย่างนี้เปิดสอนทำอาหารแข่งกับอาจารย์ยิ่งศักดิ์ เลยดีกว่า
“โห่..กูรู้หรอก..กูก็ถามไปงั้นแหละ...”
เส่งเมียรักออกอาการกวนตีนแต่เช้า
ซาวข้าวเสร็จก็มองหน้าไอ้เปาที่นั่งซักผ้าอยู่ ก่อนจะยกตีนเขี่ยแขนไอ้เปาเล่น
พอคนที่ซักผ้าอยู่รู้สึกตัว ก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่ยืนถือหม้อข้าวอยู่
แถมหมีควายตาคมมันยังยักคิ้วทำหน้ากวนตีนให้อีก
-
ไอ้เปาก้มหน้าลง ทำทีเป็นสนใจกับการซักผ้า
แต่ไอ้ห่าเส่งก็ยังไม่เลิก มันเลยแกล้งถีบหลังไอ้เปาเล่นซะอย่างนั้นด้วยความสนุก....
ก็มันเบื่อ....ไม่ค่อยได้ตีกันด่ากันแล้วมันเบื่อ
แน่จริงลุกขึ้นมาต่อยกับกูดิ...แก้เซ็งไง ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ไอ้เส่งคิดอะไรหนุก ๆ ไปเรื่อย และตีนยังทำหน้าที่ เขี่ยหลังเขี่ยแขนไอ้เปาเล่น..ไม่ยอมเลิก
“เส่ง.....มึงเลิกเล่นเหอะ...”
บาติสต้าเปาตีหน้าขรึม ยังพยายามสงบสติอารมณ์ก้มหน้าก้มตาซักผ้าพยามยามไม่คิดอะไร
ไม่ใช่โกรธ แต่ว่า.....
“กลัวเหรอจ๊ะ....ไม่กล้าสู้กูดิ...หงอเลยนะมึง....ฮ่า ฮ่า ฮ่า “
เส่งเมียรักมันยังไม่เลิก ยังจะเล่นต่อ
แถมท้าทายไอ้เปามันซะอย่างนั้นอีก เลยเอาใหญ่ สนุกไปใหญ่
“กางเกงมึงอ่ะ..ขามันสั้น..มึงเล่นยกแข้งยกขาแบบนี้..กูเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วไอ้เส่ง...”
ไอ้เปาทำเป็นพูดเรื่อย ๆ สีหน้าเรียบ ๆ
แต่ก็ถึงกับทำให้ไอ้เส่งเมียรักต้องรีบหุบขาแทบไม่ทัน
“ไอ้เหี้ย.....มึงหลอกดูของกู..ไอ้สัตว์เปา...”
เมียรักให้พรแต่เช้า มีหรือไอ้เปาจะไม่ยิ้ม
นั่น ๆ หนุ่มหน้าใสนัยย์ตาคม มันเดินลิ่วไปเทน้ำลงหม้อข้าว
เช็ด ๆ หม้อข้าวเสร็จมันก็เสียบปลั๊ก กดสวิทเรียบร้อย
แล้วยังไม่เลิกไปนั่งด่าไอ้เปาในห้องต่ออีก
“ไม่เสือกบอกกู....ดี...วันหลังกูไม่มาเหยียบห้องมึงแล้ว..ไอ้เหี้ยเปา..แม่งเลว..นิสัยเสีย”
ไอ้เส่งมันยังด่าอีกหลายสิบชุด อย่าไปสนใจมัน สนใจไอ้เปาดีกว่า
ตึกใบหยกสอง ยังหัวเราะไม่เลิกอยู่ในห้องน้ำ และเหลือบตาไปมองคนที่นั่งด่าไม่หยุดนั่นอีก
ดีเว้ย...ด่าไปกินโดนัทไป..ดูการ์ตูนไป เมียกูนี่มันเก่งจริง ๆ ยกนิ้วให้เลยเว้ย...
จะว่าไปแล้ว ผ่านมาเกือบเดือนแล้วสิเนี่ย ที่ไอ้เส่งมันไป ๆ มา ๆ แบบนี้
ตั้งแต่วันนั้นที่มันบอกให้ตัดใจ....
แล้วไอ้เปาก็คิดว่าต้องตัดใจจริง ๆ
พอวันรุ่งขึ้น เหมือนได้ยินมันบอกว่าไม่ต้องตัดใจก็ได้
แต่ก็ได้ยินไม่ชัด พอถามซ้ำไอ้เส่งมันเสือกไม่ตอบ
ปล่อยให้ตึกใบหยกสองน้ำท่วมอยู่แบบนั้น โดยไม่สนใจไยดีสักนิด
แล้วก็กลับไปทั้งอย่างนั้น...โดยมีการพูดทิ้งท้ายไว้ว่า
“ไอ้เหี้ยเปา..มึงเลิกร้องไห้สักทีเถอะ กูรำคาญ..เดี๋ยวเย็น ๆ กูจะมาใหม่”
เมียที่น่ารักกลับบ้านไปทั้งอย่างนั้น
แล้วไอ้เปาก็ช้ำใจร้องไห้ทั้งวัน ทำไมวะ ไม่รักแล้วจะเสือกมาทำไม
ไม่อยากเจอแล้ว ไม่อยากเจอไอ้เหี้ยเส่งแล้ว ไอ้เปาบอกกับตัวเองอย่างนั้น
แต่ในเย็นวันเดียวกัน ไอ้เส่งมันก็มาจริง ๆ ไป ๆ มา ๆ อยู่อย่างนั้นทุกวัน
ถามเหี้ยอะไรก็ไม่ยอมพูด....เงียบ ๆ เฉย ๆ พูดจาเหี้ย ๆ กวนตีนของมันไปเรื่อย
ไม่มีอะไรทำมันก็กวนประสาท เล่น ให้ทำท่าจะชกหน้ามันสักหน่อย มันถึงจะหัวเราะถูกอกถูกใจ
จนมาถึงวันนี้นี่แหละ แล้วนี่ตกลงไอ้เหี้ยเส่งมันจะเอายังไงของมันวะเนี่ย
ตกลงมันจะให้ตัดใจหรือไม่ให้ตัดใจกันแน่ ดูแม่งสิเสือกโผล่หัวมาหาทุกวัน
ถ้าวันไหนมันบอกให้ตัดใจอีก แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย กูมิต้องร้องไห้ตาบวมอีกเหรอวะเนี่ย
นี่กูรักมึงเพิ่มขึ้นทุกวันแล้วนะไอ้เส่ง
มึงจะเอายังไงก็ไม่เสือกพูดมาสักอย่างวะไอ้เหี้ยเส่ง
มึงมาทำให้กูรักมึงหลงมึงมากขึ้นทุกวัน มาทำตัวน่ารักน่าใคร่อยู่ใกล้ ๆ กูทุกวันแบบนี้
มึงมีใจให้กูบ้างหรือเปล่าวะ.....
พอแอบจับมือหน่อยมึงก็ถีบกูซะหัวทิ่ม แล้วก็ด่ากูอีก
แต่บางทีมึงก็ทำเหมือนไม่สนใจ มาแกล้งแตะเนื้อต้องตัวกูอยู่ได้
ถ้ามึงไม่รักไม่ชอบกันสักนิด.....มาหากูทุกวันทำไมวะ
กูไม่เข้าใจมึงจริง ๆ เลย
ตกลงจะเอาไงแน่วะ งงกับไอ้เส่งจริง ๆ เลย เว้ยยยยยยยยยยย
ไอ้เปายังคงครุ่นคิดอยู่เสมอทุกวันทุกคืน
ก่อนจะเหลือบตาไปมองคนที่นั่งกินโดนัท กระดิกเท้า ดูรายการช่องเก้าการ์ตูนอยู่
ไม่สนใจไอ้เปาเลยสักนิด
ว่าไอ้เปากำลังคิดอะไร
TBC......................….. :oni1:
-
o13
-
ไอ้เส่งปากหนัก เดี๋ยวปั๊ด :เตะ1:
-
:laugh: :laugh:
เอาอีก เอาอีก ชอบ มากมาย
-
ต๊าย.......มารยาหมี....หุหุ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน เมื่อเส่งงอน) :m1:
“น้ำมันกระเด็นอ่ะ.....โดนแขนกูด้วยเนี่ย..ทอดเหี้ยภาษาอะไรของมึงวะไอ้สัตว์เปา”
เมียใครวะ ขยันด่าขยันบ่น
ขยันทำหน้ากวนตีน ขยันทำตัวกวนประสาท และล่าสุดมันทำเป็นสะดีดสะดิ้ง
เจ็บที่โดนน้ำมันกระเด็นใส่ ทีตีกันเกือบตายเลือดอาบไม่เห็นร้องเลย น่าจับตีเข่าจริง ๆ
หมูทอดกระเทียม ถูกนำมาใส่จานเรียบร้อย โดยมีไอ้เส่งมาถือจานรอ ยืนน้ำลายไหลหยด แหมะ แหมะ
ด้วยความอยากกิน มันตักข้าวรอตั้งแต่ กระทะยังไม่ทันร้อนด้วยซ้ำ สงสัยอยากกินจัด
“โดนน้ำมันหน่อยทำเป็นร้อง...แต๋วเหรอมึง..ไหนดูซิ...เจ็บเหี้ยอะไรนักหนา .. กูเป็นคนทอดกูยังไม่เห็นเจ็บเลย
โดนน้ำมันกระเด็นใส่นิด ๆ หน่อย ๆ ทำเป็นร้อง...ไหนดูซิ...กูละเบื่อ”
แล้วนี่ผัวใครล่ะ ด่าเมียเป็นว่าเล่น นี่ขนาดรักนะ ยังพูดจาไพเราะเพราะพริ้ง ขนาดนี้
ถ้าไม่รัก มันจะเอาจานคว่ำใส่หัวไอ้เส่งมั้ยวะเนี่ย
ไอ้เปาพลิก ๆ แขนไอ้เส่งดูสองสามทีแล้วก็ทำหน้าแหย....
ที่ไอ้เส่งมันแสบเห็นท่าจะไม่ใช่แสบน้ำมันหรอก แต่แสบแผลที่แขนต่างหาก
รอยยาวแม่งขนาดนี้เลือดยังไหลซิบ ๆ....มันไปทำเหี้ยอะไรของมันมาอีกวะเนี่ย
“มึงโดนอะไรขูดแขนอีกวะเนี่ย...ไม่ใช่แสบน้ำมันหรอก..มันแสบเพราะโดนอะไรเกี่ยว...เดี๋ยวกูใส่ยาให้”
บาติสต้าเปาลากแขนไอ้เส่งไปเรื่อย หายาล้างแผลมาล้างให้ แต่ไอ้หมีควายตาคมเสือกสะบัดหนี
“ไม่เอากูจะแดกหมูทอดก่อน..เดี๋ยวค่อยใส่ก็ได้..แผลแค่นี้..”
ดูมันนะ ดูความดื้อของไอ้เส่งนะ
เขาจะใส่ยาให้ มันเสือกห่วงกิน
พูดไม่พูดเปล่า หยิบหมูทอดในจานส่งเข้าปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
เดินหนีไอ้เปาไปซะอย่างนั้น
“มึงอยากโดนตีนเหรอเส่ง...มานี่เลยมาใส่ยาก่อนค่อยกิน..”
ตึกใบหยกสองต้องไปตามลากหมีควาย
มาใส่ยา บ้าหรือเปล่าวะมัน จะใส่ยาก่อนก็ไม่ได้
“เออไปแล้ว...น่าเบื่อว่ะ..”
เมียหมีควายที่น่ารักของไอ้เปานั่งแหงกอยู่แบบนั้นให้อีกคนล้างแผลให้
แต่มันก็ไม่สนใจจะมองอะไรเลย
ทำตัวเป็นเด็ก ๆ ไปได้ ยังคงมุ่งหน้าที่จะกินต่อไป
“โอ้ยยยยยยยยย แสบ..ไอ้เปามึงแกล้งกูเหรอ...มันแสบนะไอ้เหี้ยนี่”
แขนสะบัดเร่า ๆ โดยมีไอ้เปา ดึงไว้แน่น
ไม่ยอมให้สะบัด ไอ้คนเจ็บก็นิ่วหน้าร้องโวยวายไปสิ ไอ้คนทำแผลก็ยิ่งแกล้งเช็ดให้มันแรงขึ้นอีก
“ไอ้เปา...กูเจ็บนะ...ไอ้เหี้ยนี่มึงแกล้งกูเหรอ...กูแสบนะ...ไม่อยู่แล้ว...กูไม่แดกแม่งแล้ว..กูจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้แหละ”
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก ยอดเยี่ยม...สมเป็นเมียดีเด่น แบบนี้เขาเรียกงอนนะเส่ง รู้ตัวมั้ยเนี่ย
“เฮ้ย...ขอโทษ..กูขอโทษ..เจ็บเหรอ..ไม่แกล้งแล้ว...อย่าโกรธสิ..กูไม่แกล้งแล้วจริง ๆ “
ตึกใบหยกสองแทบจะก้มลงกราบตีนให้เมียยกโทษให้
เมื่อเห็นเส่งเมียรักลุกพรวดพราด
ไปดึงกางเกงยีนส์ที่ใส่ไม้แขวนไว้ทำท่าจะผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับบ้านซะเดี๋ยวนั้น
ไอ้เปาก็ใจเสียต้องรีบลากไว้แทบไม่ทัน
“กูจะกลับ...อย่ามายุ่งกับกู...กูจะกลับแล้ว..ปล่อยแขนกูเดี๋ยวนี้เลยไอ้เหี้ยเปา...”
อ้าว ๆ เมียหน้างอ หงิก เสียหล่อหมดแล้ว
แล้วไอ้เปาจะง้อยังไงดีวะเนี่ย ลากแขนไว้ มันก็เริ่มตาขวาง ทำท่าจะยกกำปั้นต่อยให้หน้าแหก
“กินหมูทอดก่อน...ข้าวก็สุกแล้วด้วย...มึงอยากกินไงเนี่ย..กูหมักให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว...กินก่อนค่อยกลับก็ได้นะ
นะ เส่งนะ...แดกข้าวก่อนค่อยกลับก็ได้นะ...”
ไอ้เปาใจไม่ดีเลยที่เห็นเมียโกรธขนาดนี้
แต่เมียหมีควายของมันไม่ได้สนใจเลยสักนิด....มันผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าหน้างอหงิก
เดินไปลากรองเท้าผ้าใบมาเตรียมใส่...ไม่ยอมฟังที่ไอ้เปาพูดเลย
แล้วก็ไม่สนใจจะมองว่าไอ้เปามันแทบจะยืนร้องไห้อยู่แล้ว
“มึงไม่กินใช่มั้ย..ก็มึงไม่ได้รักกูนี่เนอะ..มึงก็เลยไม่อยากเห็นหน้ากูอยู่แล้วสิ...จะบอกให้กูตัดใจอีกด้วยเลยมั้ยเส่ง”
แค่ได้ยินคำพูดเศร้า ๆ ของอีกคน ก็ทำให้คนที่อยากจะกลับบ้านเต็มทีต้องหยุดชะงักนิ่งอยู่แบบนั้น
ตึกใบหยกสองเดินไปหยิบจานหมูทอดไปเก็บในตู้กับข้าว...
เก็บจานเก็บช้อน เก็บหม้อข้าวเรียบร้อย...
เดินไปนั่งคนเดียวเงียบ ๆ อยู่บนเตียง น้ำตาปริ่ม ๆ อยู่ที่ขอบตา ทำท่าจะหยดไม่หยดแหล่ให้ได้
ร่างสูงของคนที่ยืนอยู่ ก้มลงถอดรองเท้า
เดินเข้ามาในห้องอีกครั้ง...
ผลัดเปลี่ยนกางเกงเป็นกางเกงขาสั้นเหมือนเดิม
แล้วเอากางเกงยีนส์ใส่ไม้แขวน แขวนไว้
เดินไปหยิบจานข้าว และจานหมูทอดออกมาวาง
“เปา....กูหิวข้าวแล้ว...มึงรีบมาแดกซะที”
ถึงจะไม่เข้าใจอะไรนักแต่เมื่อเมียรักเรียกอย่างนั้นแล้ว มีหรือไอ้เปาจะอยู่เฉยได้
หน้ามันยังคงเศร้า ๆ เหมือนเดิม ยกมือปาดน้ำตาป้อย ๆ
ก่อนจะลงมานั่งกินข้าวด้วยกันสองคนเงียบ ๆ
โดยมีเมียรัก ตักหมูทอดใส่จานให้มัน
หมูทอดก็กินบ่อย....กินจนเบื่อ
เบื่อจนเลิกกิน
แล้วก็มากินใหม่
แต่หมูทอดที่เส่งเมียรักตักให้
แม่งโคตรอร่อยเลยวะ.......ทำไมมันอร่อยเหี้ย ๆ ขนาดนี้วะเนี่ย
TBC….............….. :oni1:
-
:m29: ที่นี้สวนสัตย์ดุสิตหรือเปล่าหว่า
เอ หรือทำเนียบรัฐบาล ห๊ะ :m28:
มากันเป็นกิจลักษณ์เลยลุงสิงห์
อิจฉาโว๊ย :fire:(หมีควายรักกัน)
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:m1:
-
รักกันๆ
ฮิ้ววววววว :oni1:
ขอบคุณลุงมากค่า 3 ตอนรวด
จุใจเจงๆ o13
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน คาถาของเปา) :oni3:
“เส่ง...ขอกอดหน่อยได้มั้ย...”
เอาแล้วไงล่ะ..หาเรื่องตายแต่วันแล้วไอ้โง่เปา...
ผีเข้าแต่วัน....ตาย....ตาย....ตายอย่างเดียว....ตายแน่มึงงานนี้
ไอ้เปาริอาจขอเรื่องที่ไม่น่าอภัย หวังแค่เผื่อฟลุค
แต่พอเห็นไอ้เส่งเมียรักแยกเขี้ยวใส่แค่นั้นแหละ ไอ้เปาถึงกับเงียบสนิท
กลืนน้ำลายลงคอ ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม
ดึงตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์มากอดไว้แน่น
ซึม..คืออาการเบื้องต้น และเอ๋อแดกคืออาการถัดมา
“น้องหมีเส่ง...กอดน้องหมีเส่งก็ได้เนอะ..ใช่มั้ยน้องหมีเส่งเนอะ…..”
ตึกใบหยกร่างยักษ์กอดตุ๊กตาหมีสีขาวตัวใหญ่แน่น
น่ารักมั้ย...น่ารักเนอะ
น่ารักจนอยากเอาหัวทิ่มเสาตายแล้วเนี่ย
“อ้วก...กูจะอ้วกว่ะมึงตั้งชื่ออื่นเลยไอ้เหี้ย...เรียกมาได้น้องหมีเส่ง...กูขนลุกชิบหายเลยไอ้สัตว์นี่”
เส่งเมียรักก็ยังคงเป็นเส่งเมียรักอยู่วันยังค่ำ
เคยน่ารักปากจัดตีนหนักยังไง....ก็ยังเป็นแบบนั้นเสมอ
รักษาความถ่อยได้ประดุจดั่งเกลือรักษาความเค็ม
แต่ผัวมันน่ะเหรอ....
กอดตุ๊กตาแน่น...เดินงอนไปนั่งแหงกอยู่บนเตียงแล้ว
แถมยังลูบตุ๊กตาบ่นบ้าอะไรงึมงำคนเดียวก็ไม่รู้
“น้องหมีเส่งนอนกอดกับพี่เปาทุกคืนแหละเนอะ.....คนบางคนเขาไม่รู้หรอกว่าทำให้ใครร้องไห้มั่งอ่ะ
รักเขาแทบตายเขาก็ไม่เคยรักตอบ...ไม่เคยสนใจว่าเราคิดยังไง..ไม่เห็นเหมือนน้องหมีเส่งเลยเนอะ
ไม่เคยด่าไม่เคยว่าไม่เคยถีบ ให้กอดให้หอมทุกวัน น่ารักกว่าใคร ๆ น่ารักที่สุดเลย”
ไอ้เส่งไม่ได้หูฝาดได้ยินอยู่แล้วแหละ คนยิ่งหูหาเรื่องอยู่.........มันก็เลยด่าไอ้เปาเข้าให้
“เหี้ยเส่ง....หยุดหอนได้แล้ว...กูรำคาญ..หยุดทีสิเว้ย...”
มือก็อุดหูไว้..ปากของหมีควายตาคมก็ไม่หยุดด่าไอ้เปา
“ดูสิน้องหมีเส่ง...เราพูดอะไรก็ไม่ได้...สงสัยคงเบื่อเราแล้วมั้ง..แกล้งมาทำดีให้เราตายใจ
แล้วเดี๋ยวก็บอกให้เราตัดใจอีกแน่ ๆ เลยใช่มั้ยล่ะเนอะ...แล้วเดี๋ยวสักพักก็หาเรื่องโกรธเผ่นกลับบ้านอีกเหมือนเดิม
ทิ้งให้เราเหงาแหงกอยู่คนเดียวอย่างนี้อีกแหละชัวร์เลย”
ช่างขยันประชดประชันจริงนะบาติสต้าเปา....ยิ่งอีกคนแหกปากด่าอุดหูไม่ยอมฟัง
มันก็ช่างแกล้งเขาจนได้ ถ้าไม่ได้แกล้งเมีย คืนนี้อาหารอาจเป็นพิษ
ถึงกับนอนไม่หลับกระสับกระส่ายก็เป็นได้
“เขาไม่อยากฟังเราพูดเลย..อะไรก็โวยวาย โวยวาย..ช่วยไม่ได้เนอะก็รักเขาไปแล้วนี่หว่า
เขาจะสั่งให้ตัดใจ..จะสั่งให้เลิกรักยังไงก็ได้..ไม่แคร์เราหรอกใช่มั้ย .. น้องหมีเส่ง......”
เออ เอ้า เล่นเข้าไปสิ..... บทโศกน่ะ พอเห็นว่าเล่นได้ผล ไอ้เปาก็เล่นเช้าเล่นเย็น
โดยไม่รู้ตัว ว่าเป็นแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“โว้ยยยยยยยยยยยยย รำคาญ...ใครเอาอะไรไปปาหัวหมาทีโว้ยยยยยยยยย กูรำคาญจะบ้าตายแล้วววววว”
เมียก็อุดหู แหกปากโวยวาย
ผัวก็สวดคาถาสะกดจิตไปเรื่อย
ให้มันรู้กันไปว่าใครจะชนะกันแน่
“ไอ้เปาหยุดหอน...ไอ้หมาเปา เปา...หยุดสิเว้ยยยยยยยยยย รำคาญไอ้เหี้ยนี่...”
เด็ดมั้ยล่ะเมียรักของใครกันล่ะนั่น แหกปากไม่พอ.....ยังขึ้นไปยืนอยู่บนเตียง
หัวแทบถึงเพดาน ง้างตีนเตรียมรอให้ไอ้เปาพูดอีกสักประโยค
เตรียมพร้อมกระทืบให้ม้ามแตกในทันที
“หยุดก็ได้......หยุดแล้ว...จะกระทืบอีกมั้ยล่ะ..”
ตึกใบหยกสองเงยหน้ามองหน้าเมียรัก ที่ทำหน้าอาฆาตแค้นสุดฤทธิ์....
“ก็คนมันรักนี่หว่า..ไม่ให้บอกมึง..จะให้กูบอกหมาหรือไง..ไอ้ควายนี่....”
อ่ะนะมีหยอดเล็กน้อยเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรี
แต่ดูเหมือนเส่งเมียรักของไอ้เปาไม่อยากเชื่อมด้วยสักเท่าไหร่เลย
ไอ้เส่งไม่ยืนแต่นั่งลงตรงหน้าไอ้เปาและดึงคอเสื้อมันไว้
เตรียมชกสักหมัด....เป็นการสั่งสอนไม่ให้อีกคนปากหมาอีก
แต่ขอโทษเหอะ....ความเร็วของคนเรามันต่างกัน คนจ้องกับคนไม่ทันระวังตัวเนี่ย..
อันไหนมันจะแน่กว่ากันล่ะ ถ้าไม่ใช่........อ่ะนะ..มาดูกัน
“ไอ้เหี้ยเปา......ไอ้สัตว์นี่....อยากโดนกูเตะเหรอ....แม่งเหี้ยเอ้ย..ไอ้เปา...ปล่อยเลยนะมึงงงงงง
ไอ้เปา...ไอ้สัตว์ปล่อยกูโว้ยยยยยยยยยย อื้อออออออ...”
เส่งเมียรักน่ะเหรอ....ยังไงมันก็เมียอยู่วันยังค่ำแหละวะ จริงมั้ย
โดนผัวกดแนบกับเตียงนิดเดียว ถึงกับโวยวายลั่น
แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรมาก แค่เอาปากประกบปากเมียเล่นหนุก ๆ ขำ ๆ แค่นั้นเอง
มันจะร้องโวยวายให้บ้านแตกทำไมกันล่ะวะเนี่ย เส่งเมียรักเอ๋ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
TBC...................…… :oni1:
-
ไม่ได้มาอ่านแต่เช้า ตามอ่านแทบไม่ทัน
ลุงจ๋า ทำไมมันน่ารักแบบเน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กอดหมีแทนกอดคน เล่นบทเจ้าน้ำตาให้เค้าสงสาร โอ้ยยยยยยย
น่ารักเกินไปแล้ววววววววววววววววววว
ไอ้หมีเส่ง ไม่รักก็ไปให้ความหวังเค้า เดี๋ยวไอ้เปาจับกดมาอีกรอบ
แล้วจะจำขึ้นใจแน่ ไอ้เส่ง 555+
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน หมามันชื่อเปา-เปา) :serius2:
ร่างสูงแกร่งหน้ากดร่างของอีกคนไว้แน่น รู้ว่าเส่งมันแรงดีไม่ต่างกัน ก็ยิ่งต้องออกแรงให้มากที่สุด
ไม่งั้นไอ้เส่งเมียรักก็สะบัดหลุดแน่ ๆ
ริมฝีปากยังคงกดซ้ำย้ำลงไปที่ริมฝีปากของคนที่สะบัดหน้าหนี สัญชาติญาณของการ อยากเอาชนะ
มีอยู่ในตัวมากมายเกินกว่าใครจะคาดเดาได้
ยิ่งจูบยิ่งสนุก ยิ่งสนุกก็ยิ่งอยากทำมากขึ้น มันเพราะรัก เพราะหลง เพราะเก็บกดมานาน
อะไร หลายอย่างมันก็เลยถาโถมโดยง่าย
แค่เพียงไอ้เส่งสะบัดอีกครั้งเดียว...ก็หลุดออกได้แล้ว และคงลุกขึ้นมากระทืบไอ้เปาแบบปางตายแน่ ๆ
งานนี้มีการชกกันเลือดสาด ..... ชัวร์
แต่สิ่งที่หมีควายตาคมทำก็คือ
ปากไม่ได้ด่าแล้ว...
หน้าก็ไม่ได้สนใจจะมองอีกฝ่าย
ร่างกายหยุดดิ้นรน นอนนิ่ง....ให้คนตัวสูงใหญ่กว่ายึดแขนเกาะกุมโดยง่าย
เอาสิ...อยากนักใช่มั้ย
อยากนักจะให้ทำ...แต่ทำแล้วชาตินี้อย่ามาเจอะเจอกันอีก แล้วจะมาหาว่าใจร้ายไม่ได้
เมื่อเห็นอีกคนนิ่ง ตึกใบหยกสองก็นึกแปลกใจ
อะไรวะ เกิดจะมายอมกันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ กูตาฝาดแน่เลยเนี่ย
สงสัยไอ้เส่งมันจะเมาหมูทอดกระเทียม
ร่างสูงผละออกจากริมฝีปากของอีกคน มือยังยึดแขนอีกคนไว้
และสิ่งที่ได้ยินหลังการหยุดแหกปากโวยวาย แทนที่อีกคนจะลุกขึ้นมาต่อยปาก
แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่
“ไม่ทำต่อหรือไง....มึงอยากฟันกูไม่ใช่เหรอ....” น้ำเสียงเคียดแค้น นัยย์ตาวาวโรจน์
ของคนที่นอนนิ่งอยู่ทำให้อีกคนชะงักนิ่ง....ปลดปล่อยให้คนที่มันรักนักหนา
และทำให้มันเสียน้ำตาเป็นกระบุง โกย ให้เป็นอิสระ
“เส่ง....คือ....ขอโทษ..เมื่อกี้มันเผลอ...ไป..กู..”
ไอ้เปาลุกขึ้นนั่งแล้ว หน้าตาสำนึกผิดที่สุด พูดขอโทษอยู่อย่างนั้น
และก็เกิดอาการเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอหอย พูดไม่ออกเอาดื้อ ๆ
แต่อีกคนกลับปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออก
ไม่ได้มองสักนิดว่าอีกคนจะสำนึกผิด และขอโทษซ้ำ ๆ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
“มึงอยากฟันกู....มึงอยากให้กูเล่นบทผู้หญิง...ได้นะ...มึงอยากทำอย่างนั้นใช่มั้ย
เอาสิ...มาเลย..กูยอม..แล้วชาตินี้มึงกับกูอย่ามาพูดกันอีก..แล้วอย่ามาเจอะเจอกันตลอดชาติ
ห้องมึงกูจะไม่มาเหยียบ...หน้ามึงกูจะไม่มอง...มึงร้องไห้ให้ตายกูจะไม่มาสนใจมึงอีก
กูจะปล่อยให้มึงตาย ๆ ไปซะ...ดีมั้ยเปา...มึงอยากมากเลยล่ะสิ....มึงมาเลยก็ได้
ตอนนี้เลยก็ได้.....เนี่ยกูยอมมึงแล้ว...กูไม่สู้มึงด้วย...มึงอยากได้กูก็จะให้...เอามั้ยเปา..มึงอยากได้มั้ย”
ไอ้เส่งมันโกรธ..โกรธมาก..ถึงมากที่สุด
ทำไมกัน...อุตส่าห์ยอมทิ้งศักดิ์ศรีหน้าด้านมาหาไอ้เปาก่อน..
มาอยู่เป็นเพื่อนไอ้เปาทุกวัน...ยอมให้มันกอด ๆ หอม ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ
นี่มันไม่พอใช่มั้ย
กับผู้หญิงก็ใช่ว่าจะไม่เคย...ทั้งสนุกทั้งเร้าใจ..
แฟนก็ใช่ว่าจะไม่เคยมี...
มีมาแล้ว...ผ่านมาหมดแล้ว
แล้วมันก็ผ่านเลยไปกันหมด บางคนแทบจำชื่อจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ
แต่คนนี้ไม่ใช่......ใครจะรู้จะเข้าใจบ้างว่าไอ้เส่งต้องทำใจทุกวัน...
พยายามแล้วทุกวัน..ที่จะลองหัดรักดูให้ได้
ไม่ใช่รักแล้วต้องมีอะไรกัน.....
แต่...อยากรักแล้วก็เข้าใจกันให้มาก ๆ
จะลองเปิดใจคุยกันบ้าง....
จะลองหัดพูดจาให้ดี ๆ พูดให้เพราะ ๆ
แล้วก็แค่คิดว่านาน ๆ ทีก็อยากจะหัดอ้อนอีกคนบ้าง
แต่ก็ทำได้เท่านี้.......
หวานได้แค่นี้....ทำตัวน่ารักได้แค่นี้
ด่ากันเช้าเย็น
วัน ๆ แทบจะตีกันตายทุกวัน
รู้ว่าอีกคนรักมาก...
ก็อยากจะตอบแทนด้วยการลองหัดรักดู....
อยากรู้ว่าจะร้องไห้ได้เท่าไอ้เปามั้ย
เพราะอย่างไอ้เปาไม่น่าจะร้องไห้ให้ใครง่าย ๆ
แล้วไม่เคยคิดว่าคนอย่างไอ้เปาจะมารักมาหลงกันจริง ๆ
แค่คิดว่ามันอาจจะอยากเอาชนะ มันคงอยากสนุก
แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ
มันแค่อยากฟัน....อยากให้เขาเล่นบทเมียของมัน...แค่นี้เองละสิ
ที่ไอ้เปาต้องการ....ถ้าอย่างนั้นก็ดี..
แล้วชาตินี้อย่ามาเจอกันอีกเลย
แล้วจะไม่คิดไม่หวังว่าความรักของผู้ชายกับผู้ชายมันจะมีจริงอีก
ก็แค่ร่างกายมันอยากใช่มั้ยล่ะแบบนี้น่ะ
แค่ร่างกายมันอยากทำก็แค่นั้นเอง
-
“กูไม่ได้คิดอย่างนั้นเส่ง...กูไม่ได้คิดเลยจริง ๆ...กูขอโทษ..มึงอย่าทำอย่างนี้สิเส่ง
กูไม่ทำอะไรเหี้ย ๆ แบบนี้แล้วจริง ๆ กูสัญญานะเส่ง...กูสัญญาจริง ๆ “
แม้จะพูดแบบนั้น แต่อีกคนที่เจ็บแค้นเสียใจมากกว่า..ก็ไม่หยุดการกระทำ
ปลดเสื้อตัวเองออกแล้วเข้าหา คนที่พร่ำพูดแต่ขอโทษ แต่แววตาเคียดแค้นชิงชัง
อย่างเห็นได้ชัด
“มึงอยากไงเปา...อย่าปฏิเสธเลย..โอกาสไม่มีบ่อย ๆ นะ..มึงก็น่าจะรู้..เนี่ยกูยอมมึงแล้ว
กูเป็นผู้หญิงก็ได้...มึงจะเอาสักกี่รอบกูก็ยอม...ดีมั้ยเปา...กูสนองให้มึงเต็มที่เลย
เรามาสนุกกันไงเปา....ดีมั้ย...กูจะทำให้มึงสนุกสุด ๆ เลยเอามั้ยเปา...”
เสื้อถูกปลดโยนทิ้งไปแล้ว แต่แววตาของอีกคนช่างแสนเจ็บปวด
เอื้อมมือเข้าหาแตะต้องให้อีกคนสัมผัสตัวเองให้ได้
“มึงรอกูหน่อยไม่ได้เลยเหรอเปา....มึงรอให้กูรักมึงชอบมึงหน่อยไม่ได้เลยเหรอ...มึงต้องได้กูวันนี้เลยใช่มั้ย”
ใครจะเจ็บกว่ากัน..ระหว่างคนที่พยายามจะรัก กับคนที่รักไปแล้ว..
ใครกันที่ยอมเสียศักดิ์ศรีขนาดนี้...ทั้งที่พยายามจะเลิกสนใจอีกคนแล้วหลายรอบ
แต่สุดท้ายก็ต้องมานั่งเฝ้าหน้าห้อง มาหาทุกวัน
แค่นี้ไม่พอเลยใช่มั้ย
“เส่ง....ขอโทษ..กูขอโทษ..กูรอได้..ให้กูรออีกสิบปียี่สิบปีกูก็รอได้ ต่อให้มึงมีผู้หญิงมีลูกมีเมียต่อให้มึงไม่รักกูเลยสักนิด กูก็จะรอ...ให้กูรอไปจนตายกูก็จะรอ...บอกให้กูตัดใจ..กูก็จะรอ....แต่มึง อย่าโกรธเลย..ที่กูชั่วกูเลวแบบนี้
ทำเหี้ยอะไรกูก็ไม่เคยคิดว่ามึงจะรู้สึกยังไง..เอาแต่คิดว่ากูเสียใจอยู่คนเดียว..กูรักอยู่คนเดียว..กูทุกข์อยู่คนเดียว
ไม่เคยแหกตาดูเลยว่ามึงต่างหากที่พยายามมากกว่ากูแค่ไหน....กูขอโทษจริง ๆ กูขอโทษ...เส่ง..กูขอโทษ”
ถ้อยคำพรั่งพรู สิ่งที่คิด
สิ่งที่อยากจะพูด
ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ไอ้เปาคิดทั้งหมด ถูกถ่ายทอดเปิดใจให้อีกคนรับรู้
ถ้านี่คือการกอดกันด้วยความรักครั้งแรก ไอ้เปาก็กำลังกอดไอ้เส่งอยู่
แค่กอด...กอดให้อีกคนยกโทษให้...กอดให้รู้ว่ารักมาก....แต่ต่อไปจะไม่คิดทำอะไรเลว ๆ เหี้ย ๆ อีกเลย
ถ้าไอ้เส่งไม่เต็มใจจะไม่ทำอีกเลย
“แล้วมึงยังอยากจะฟันกูอยู่อีกมั้ย...ตอนนี้น่ะ...” คนที่ยอมให้กอดไว้โดยไม่ได้สะบัดหนีเหมือนทุกครั้งเอ่ยถาม
จิตใจค่อยผ่อนคลายความโมโหลงบ้างแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของอีกคนที่ยืนกอดรัดให้แน่นขึ้น
เห็นเขาเป็นตุ๊กตาน้องหมีเส่งหรือไง กอดแน่นอย่างนี้เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกตายกันพอดี
“จะไม่คิดอย่างนี้อีก...ขอโทษ..จะไม่แกล้งอีกแล้วจะไม่ทำตัวเลว ๆ อีกนะ..ขอโทษนะ”
คนกอดก็ยังคงกอดแน่นเหมือนกลัวอีกคนจะไม่ยอมยกโทษให้จริง ๆ
จนอีกคนถอนใจ และเริ่มแกะมือออกนั่นแหละ ไอ้เปาถึงเพิ่งรู้ตัว
ยอมปล่อยให้เส่งเมียรักออกจากอ้อมแขนได้
“ดูหนังกันเถอะนะ.....เดี๋ยวทอดข้าวเกรียบให้...เดี๋ยวเราดูหนังกันนะ....รอแป๊บนะเดี๋ยวไปทอดข้าวเกรียบแป๊บเดียว”
ไอ้เปาเดินลิ่วไปแล้ว และตั้งกระทะน้ำมัน เตรียมหาของกินให้เมีย เพราะกลัวเส่งเมียรักจะหิว
แล้วก็จะพาลโมโหเอาได้
คนที่นั่งอยู่บนเตียงหยิบเสื้อขึ้นมาสวมแต่งตัวเรียบร้อย
เมื่อไม่กี่นาทีก่อนโกรธมาก แต่นาทีนี้.....ยอมรับก็ได้ว่าตอนนี้
เห็นไอ้เปาเหมือนหมา....หมาพันธ์อะไรนะที่ตากลม ๆ แป๋ว ๆ
ทำหน้าอาโนเนะสุดขีด และกลัวโดนเจ้าของทิ้ง
โกรธก็ยังโกรธอยู่ แต่ก็ดีขึ้นนิดนึงแล้ว...แต่ถ้ามันทำเหี้ย ๆ อีก
คราวนี้อาจจะเลิกมาหาไอ้เปาจริง ๆ แหละ คอยดูสิ
“เปา....เปา....” คนที่นั่งอยู่บนเตียงหัวเราะ แล้วแกล้งเรียกคนที่กำลังขะมักเขม้นกับการทอดข้าวเกรียบอยู่
“ห๊า....ทำไม...จะเอาอะไรหรือไง...”
เออน่ะ หมามันขานได้ด้วยเว้ย แสดงว่ายอมรับแล้วว่าเป็นหมา พอเรียกแล้วมันขานด้วยเว้ย
ขำว่ะ ตลกดี
เส่งเมียรักหัวเราะคิกคักอย่างถูกใจอยู่คนเดียว
หันไปมองหน้าของคนที่ถูกเรียก
ไอ้เปาเหมือนหมาจริง ๆ ด้วยว่ะ ดูตามันสิ แป๋วแหววเลย
ขำเว้ยยยยยยยยยยยยยย อะไรมันจะขำขนาดนี้วะเนี่ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
TBC….........…. :oni1:
-
โห วันนี้ลุง ลงไม่ยั้งเลยคับ ชอบมากคับ ขอบคุณนะครับ จิ้มลุงซะที
-
โห วันนี้ลุง ลงไม่ยั้งเลยคับ ชอบมากคับ ขอบคุณนะครับ จิ้มลุงซะที
จิ้ม 1 ลุงมา
ลุง
ก็
จิ้ม
1
คืน
ให้
ไป
ครับ
หลาน
-
วันนี้ลุงรักหลานๆน่าดู อัพๆไม่ยั้งเลย
แต่แบนี้ อ้วนชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ลุงจ๋า เปามันต้องรักเส่งไปนานแค่ไหนอ่ะ
อ้วนลุ้นแทนจริงๆ
-
วันนี้ลุงรักหลานๆน่าดู อัพๆไม่ยั้งเลย
แต่แบนี้ อ้วนชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ลุงจ๋า เปามันต้องรักเส่งไปนานแค่ไหนอ่ะ
อ้วนลุ้นแทนจริงๆ
แบบนี้หลานอ้วนต้องติดตามอ่านต่อไปนะครับ
อย่าได้ตกสักตอนนึงนะ...
ลุงมีตอนพิเศษแถมให้ด้วยนะครับ....คริคริ...หว๊าน หวาน
-
ลุงมีตอนพิเศษแถมให้ด้วยนะครับ....คริคริ...หว๊าน หวาน
ลุงหลอกล่อเด็กอ่ะ.....มาต่อให้หนูเถอะ...ควานหากำลังใจอ่านหนังสืออยู่
-
หุหุ ...เด๋ว ซึ้ง เด๋ว เศร้า.....
ปรับตัวไม่ถูกแล้วนะค๊าบบบบ
-
โหยย
ลุงกินไรเข้าไป
ฟิตมากวันนี้
อ่านแทบไม่ทัน
+1เป็นกำลังใจค่า :man1:
-
:o8: ให้ผมเป็นหมาผมก็ยอมครับ ถ้าให้อีกคนมารักแล้วได้ จึกกาดึ๋ย อิอิ :o8:
-
โหยย
ลุงกินไรเข้าไป
ฟิตมากวันนี้
อ่านแทบไม่ทัน
+1เป็นกำลังใจค่า :man1:
+1
มา
ลุง
ก็
+1
ให้
ไป
ครับ
หลาน
-
มาเร็วๆ นะค๊าบบบ
-
• ไอ้เส่งไม่ได้หูฝาดได้ยินอยู่แล้วแหละ คนยิ่งหูหาเรื่องอยู่.........มันก็เลยด่าไอ้เปาเข้าให้
“เหี้ยเส่ง....หยุดหอนได้แล้ว...กูรำคาญ..หยุดทีสิเว้ย...”
ว้าย!!!!!!!
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ใครจะเจ็บกว่ากัน..ระหว่างคนที่พยายามจะรัก กับคนที่รักไปแล้ว..
อืม ๆๆ น่าคิด
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน เจ้าของของเปา เปา) :man1:
ดูหนังที่เช่ามา
นั่งกินข้าวเกรียบ
กินข้าวเกรียบจนหมดจานแล้วไอ้เปาก็ไปทอดมาใหม่
แล้วก็กิน
แล้วก็แย่งกันกินจนหมด แล้วหนังก็จบ
หนังจบก็เปลี่ยนแผ่น
เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ยังไม่ทันครบ 5 เรื่องที่เช่ามา
แล้วหมีควายและตึกใบหยกสองก็หลับอยู่หน้าจอโทรทัศน์
โดยมีจานข้าวเกรียบ และแผ่นหนังวางกระจัดกระจายเต็มพื้น
หนุ่มร่างใหญ่สองคน นอนก่ายกันอยู่แบบนั้น โดยไม่รู้สึกตัวเลย
ในขณะที่ในจอกำลังยิงกันไล่ล่าฆ่าฟันกันอย่างแสนจะระทึก
เสียงดังกระหึ่ม
แต่ไอ้สองคนนี้ อิ่มข้าว อิ่มขนม นอนกลางวันหลับกันไม่รู้เรื่องไปแล้ว
เหมือนเด็กอนุบาลนอนกลางวัน...
เหมือนลืมไปว่าเพิ่งทะเลาะกันแทบฆ่ากันตาย
เหมือนลืมไปว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนโกรธ กันมาก
แทบจะเลิกกันไปแล้ว
แล้วสุดท้ายก็กลับกลายเป็นว่า มาแย่งข้าวเกรียบทอดกินกัน และนอนกลางวันหลับไปในบ่ายนั้นเอง
***********************
“กูกลับแล้ว...เย็นแล้วเนี่ย..ไอ้เหี้ยนี่มึงก็ไม่ปลุกกูเลย ปล่อยให้กูนอนน้ำลายยืดอยู่ได้…เสียหล่อหมด”
หมีควายตาคม ล้างหน้าล้างตา ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย นั่งผูกเชือกรองเท้าผ้าใบ เตรียมตัวกลับบ้าน
โดยมีไอ้หมาน้อยเปา ๆ ร่างยักษ์ ยืนทำหน้าละห้อย จ้องมองอยู่
เหมือนอยากจะบอกว่า
อย่าทิ้งหนูนะ
อย่าทิ้งหนูนะ
“ก็เห็นกำลังหลับสบาย...ปลุกแล้วเดี๋ยวมึงงี่เง่าลุกขึ้นเอาเหี้ยอะไรฟาดหัวกูเหมือนคราวก่อนอีก กูก็ซวยดิ”
และนั่นคือเหตุผลของตึกใบหยกสอง...
ความจริงก็คือ ไม่อยากปลุกให้ตื่น เพราะจะได้จ้องมึงในระยะประชิด แบบไม่ต้องกลัวมึงเอานิ้วจิ้มตา
หรือลุกขึ้นมากระชากคอกูตามด้วยท่าหนุมารถวายแหวนต่างหากล่ะ
แต่กูไม่บอกมึงหรอก ว่ากูแอบหอมแก้มมึงด้วย ฮิ ฮิ.....
นั่นคือเสียงหัวใจของไอ้เปา หนุ่มผู้มีรูปร่างใหญ่โต เปรียบเสมือนตึกใบหยกสองนั่นเอง
“แม่งเหตุผลถ่อย ๆ เหี้ย ๆ ของมึงอะดิ...กูกลับบ้านดีกว่า..เห็นหน้ามึงแล้วกูเซ็ง...หน้าอย่างกับหมา”
เมียสรรเสริญด้วยความรัก มีหรือไอ้เปาจะไม่ส่งยิ้มตอบ แต่ว่า หน้าเหมือนหมา
ไอ้เหี้ยนี่ว่ากูเป็นหมาเหรอเนี่ย เดี๋ยวเหอะมึง
“เฮ้ยแถวบ้านกูมีหมาเต้นระบำฮาวายได้ด้วยมึงเชื่อเปล่าเส่ง....” มามุขไหนล่ะนั่น ไอ้เปา พูดมาได้
ถ้าไอ้เส่งไม่ทำหน้าเอ๋อ แล้วจะให้มันทำหน้ายังไงล่ะ หลังจากได้ยินคำพูดของไอ้เปาน่ะ
“เหี้ยหมาบ้านพ่อมึงดิ..เต้นระบำฮาวาย...” อีกและ อีกและ เส่งเมียรักสรรเสริญอีกแล้ว
งั้นก็เข้าทางกูล่ะสิเนี่ยไอ้เส่งเอ้ย แบบนี้ต้องหยอดหน่อยแล้ว
“อ่ะ....มึงคิดไม่ถึงล่ะสิเห็นม๊า.....ขนาดมึงยังคิดไม่ถึงเลย ....แต่กูคิดถึงนะ....กูคิดถึงมึงไง...ฮิ้ววววววววววววววว “
หลังคำพูดสุดท้าย ไอ้เปาได้ยินเหมือนเสียงคนอ้วก...ไม่ว่าจะเป็นทั้งคนอ่าน และแม้แต่ตัวเส่งเมียรักก็แทบ
จะสะดุดเชือกรองเท้าหัวทิ่ม....
“โห่..ไอ้สัตว์เล่นมาด้วย.....แม่งโคตรเสี่ยวเลยพ่อเจ้าประคูณณณณณณณณณณณร” ปากก็ด่าไปสิ
แหมกูเห็นนะเส่ง กูเห็นมึงแอบยิ้มนะ....ชอบล่ะเซ่ ชอบล่ะเซ่
ตึกใบหยกสอง หัวเราะลั่น ด้วยความสะใจ ที่ยิงไปได้หนึ่งมุข และเมียมันก็พอกันนั่นแหละ
เจอเข้าไปแบบนี้ มีหรือจะยอม
“เปา...เปา...ขอมือหน่อย...”
ถึงจะงงแต่ไอ้เปาก็ไม่ได้โง่นะ แหมเมียรักขอจับมือทั้งที มีหรือมันจะปฏิเสธ
โอกาสอย่างนี้หายาก ไอ้เปาจึงรีบยืนมือส่งให้เส่งเมียรักทันที
และหมีควายตาคม มันก็จับมือไอ้เปาไว้ เขย่าเบา ๆ แล้วมันก็หัวเราะ
“เก่งมากเปา เปา ลูกพ่อ...เปา เปา เก่งงงงงงงง”
อ้าวไอ้เหี้ยยยยยยยยยย เส่ง...นี่มันเห็นกูเป็นหมาเหรอเนี่ย...
ดูมันหิวเราะคิกคักถูกใจใหญ่เลย ไอ้สัตว์นี่
“มึงเห็นกูเป็นหมาจริงเหรอเนี่ย ไอ้สัตว์...ไปเลยไป๊มึง...กูงอนแล้ว ไอ้เหี้ยนี่”
ตึกใบหยกสองหยุดหัวเราะแต่เปลี่ยนเป็นหน้างอหงิกแทน
เมื่ออีกคนมันยังไม่เลิกหัวเราะ แถมยักคิ้วให้ อีกต่างหาก
“เหี้ยงอนแล้วน่ารักตายเลยมึง...ถุย..อุบาทว์ว่ะ...” เส่งเมียรักยังไม่เลิกขำ เมื่อเห็นตึกใบหยกสองทำหน้าหงิก
“อ่ะ..อ่ะ..งอน งอน อ่ะกูจะปลอบใจ.นะ เปา ..เปา .เดี๋ยวกูให้ของขวัญ...หลับตาเด๊ะ...”
ของขวัญเหี้ยอะไรอ่ะ ยังมาเสือกเรียกกูว่าเปา เปา อีกไอ้เหี้ยเส่ง....มึงเห็นกูเป็นหมาจริง ๆ ด้วย
ถึงจะตัดพ้อต่อว่าอยู่ในใจแค่ไหน แต่เมียบอกให้หลับตาแล้วจะให้ของขวัญไอ้เปา มันก็เลยหลับตา
แล้วก็แบมือรอ...ของขวัญห่าอะไรล่ะมึง...ไม่มีให้กูเตะคว่ำแน่
ของขวัญไม่ได้ถูกส่งให้ที่มือ แต่ส่งให้ที่ข้างแก้ม
คิดไปเองหรือเปล่า ที่รู้สึกถึงลมหายใจ ที่แก้ม แล้วก็เหมือนมีอะไรประทับลงมา ช้า ๆ
ปลายจมูก หรือ ปาก
ของใคร...ถ้าไม่ใช่คนตรงหน้า...
ไอ้เปาลืมตาขึ้นทันที
แต่อีกคนผละจากไปแล้ว
และเดินลิ่วไปไกล ไม่ทันให้ไอ้เปาได้ถาม......
ฝ่ามืออุ่นร้อนแตะที่แก้มของตัวเอง
แล้วก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ
หอมแก้มเหรอ.......เมื่อกี้แส่งมันหอมแก้ม
ดวงตาคม แป๋วแหวว มองเจ้าของที่เดินไปไกลแล้ว
ก่อนจะเดินเอามือกุมแก้มตาเยิ้มหวานหยดเข้าห้องไป
ด้วยความดีใจอย่างถึงที่สุด.....
TBC…..................... :oni1:
-
มีแอบหอมแก้มด้วยอ่ะ ....... อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :o8: :laugh:
น่ารักกันได้อีกนะ ไอ้ใบหยกไอ้หมีควายยยยยยยยยยยยย
อิจฉาโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปล.รักลุงสิงห์
-
ลุงก็ชัดๆ ครับ
"รักหลานๆ ทุกคน"
-
วิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หอมแก้มมมมมมมมมมมม
แหม เส่ง.....
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน เรื่องของผู้ชาย) o7
“หนาว...” ไอ้เปาเดินออกจากห้องน้ำมาแล้วและบ่นเสียงเบา โดยมีเส่งเมียรักนั่งเอาหัวผึ่งพัดลมอยู่...
ก็สมควรแหละ ที่จะหนาวอ่ะ...... ตัวเปียกเป็นนานกว่าจะได้อาบน้ำ
วันนี้ไปออกกำลังกายมา...
ที่ไหนน่ะเหรอ ไม่ใช่ฟิตเน็ตหรอก แต่เป็นบนรถเมล์ต่างหากล่ะ ไม่ได้อยากมีเรื่อง แต่อีกโรงเรียนมันอยากมี..
ก็เลยออกรบกันซะหน่อย เมื่อก่อนเคยแต่ตีกับไอ้เปาแล้วก็พวกที่เขม่นหน้า
แต่วันนี้นั่งรถเมล์มาห้องไอ้เปา เพราะลืมหนังสือการ์ตูนไว้ เลยกะจะมาเอาหนังสือซะหน่อย
ไอ้ห่าเปาก็กระดี๊กระด๊าเหลือเกิน ออกอาการดีใจเกินเหตุ
ก็พอดี มาเจอะเจอกับพวกที่ไม่อยากยุ่งด้วย อยู่เฉย ๆ ดี ๆ สงสัยหน้าจะหล่อผิดวิสัยเด็กช่างกล
พวกก็เล่นซะ...แล้วจะเหลือเหรอแบบนี้
ซัดกันอุตลุตบนรถเมล์
ดีนะที่พวกแม่ง ไม่มีของมาด้วย
ไม่งั้นคงได้หนีตายกันแน่ ๆ
สาเหตุของตัวเปียกเหรอ
เหมือนจะเท่ห์เลย....เดินมาดี ๆ วิ่งไล่กันมันส์ ๆ ยัยป้า บนตึกชั้นสามที่กำลังวิ่งไล่กันอยู่ดันเทน้ำซักผ้าลงมาได้
ฟองฟอดกันทั้งคู่....
ดูเท่ห์ดีชิบหาย จะด่าแก ก็ไม่ไหว แกอยู่ชั้นสาม แกคงจะเดินลงมาเปิดประตูรับหรอกนะ
เลยได้แต่หงุดหงิดหัวเสีย มาห้องไอ้เปานี่แหละ
กะจะตีกันสักหน่อย
ดันหัวเหอเปียกทุเรศ มาห้องไอ้เปาซะได้
“หนาวเหี้ยอะไรมึงอ่ะ...กูโคตรหงุดหงิดเลย...แม่งเทมาได้..ไอ้เหี้ยแม่งเอ้ย...” คนเช็ดผมหัวเปียกอยู่ก็บ่นพอกัน
แล้วเอาไงทีนี้...เสื้อก็ตากอยู่โน่น..สงสัยต้องยืมเสื้อผ้ากลับแล้วแหละงานนี้
“เออ..บ่นจริงมึง...อ่ะ..แดกป่ะ...เมื่อคืนกูซื้อมาเพียบเลย” ไอ้เปาเปิดตู้เย็นหยิบเบียร์ในตู้ที่เย็นจนเป็นวุ้น มาเปิดกินแล้วเลยถามอีกคนที่นั่งเช็ดผมอยู่....
“จะเหลือเหรอไอ้เหี้ยนี่...เร็วเลยมึง...กูยิ่งหงุดหงิดอยู่” และนี่คือคำให้การของหมีควายตาคมหน้างอ
ที่รับเบียร์กระป๋องที่ไอ้เปาโยนมาให้ เปิดได้ก็ยกซด แทบเกลี้ยง
“มีกรรไกรตัดเล็บป่ะ...เล็บกูยาวอีกแล้ว..” ไอ้เส่งตะโกนถามคนที่เดินไปเปิดเพลงฟัง..นุ่งผ้าขนหนูเดินไปเรื่อยเปื่อย
“อ่ะ...” บาติสต้าเปาค้นลิ้นชักแล้วยื่นกรรไกรตัดเล็บให้ไอ้เส่งเมียรัก แล้วก็เดินกินเบียร์ไปเรื่อย...มานั่งแปะอยู่บนเตียง เสื้อผ้าก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนสักที
วันนี้ได้ตีกันกับไอ้พวกห่านั่น โดยความร่วมมือของเส่งเมียรัก มันส์โคตร จะมีใครที่มีอะไร ๆ เหมือน ๆ กัน
แบบไอ้เส่งมั้ยวะเนี่ย โลกนี้ หาให้ตายก็คงมีคนเดียว แล้วเนี่ย มันรักกูมั่งรึยังว่าไอ้เหี้ยเส่งอ่ะ..แกล้งอ้อนแกล้งถามทีไร โดนตีนทุกที เจ็บชิบหาย
เสียงดังแกร๊บ แกร๊บ ของกรรไกรตัดเล็บ และคนตัดก็นั่งหัวกระเซิง ตัดไม่ถนัดอยู่นั่น จนไอ้เปาทนไม่ไหว
ต้องลงไปตัดให้
“ตัดเหี้ยอะไร...มานี่กูตัดให้...” มือไอ้เส่งมาอยู่ที่มือของไอ้เปา แล้วไอ้เปาก็ตัดเล็บเสียงดังแกร๊บ แกร๊บ
หน้าเหรอ ห่างกันแค่คืบ
คนหนึ่งอยู่ในสภาพผ้าขนหนูตัวเดียว นั่งน้ำหยดลงมาจากหัวติ๋ง ๆ โชว์กล้ามเนื้อท้อง
อกล่ำ ๆ กล้ามเป็นมัด ๆ หยดน้ำก็ยังเกาะพราว
อย่าคิดนะว่าไอ้เส่งไม่มอง.....มองสิ....มันมองอยู่แล้ว
แต่ว่าพิสวาสมั้ยเหรอ...
อือ...มีบ้าง...ไม่เห็นเหรอว่าหน้ามันแดง ๆ ร้อน ๆ เป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่กินหรือเปล่านะ
ส่วนอีกคน มีผ้าขนหนูพาดไหล่ หัวกระเซิง
นั่งหน้าหล่อ ยั่วยวนแก้มแดงอยู่
แล้วมีเหรอ..ไอ้เปามันจะไม่เหลือบมองเป็นระยะ....ระยะน่ะ
อ่ะ....อะไรมันก็ต้องเกิดล่ะว้าแบบนี้
คนมันชอบ ๆ กันอยู่
ลองแบบนี้ล่ะก็ไม่มีเหลือ
ตัดเข้าไปสิเล็บน่ะ....ตัดไปตัดมา
ตาชักสบกันบ่อย ๆ เข้า
สบตากันไปมา เลยชักมองตากันนิ่ง ๆ
อีกคนนิ่ง
แล้วอีกคนจะทำยังไงล่ะถ้าไม่นิ่งเหมือนกัน
หน้าห่างกันแค่นี้
สภาพล่อแหลมขนาดนี้
ใครมันจะไปอดใจไหว
จริงมั้ย
TBC........................…… :oni1:
-
:L2:
-
ลุ้น นะ เนี่ย :m1:
-
หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
หลานจ๋า ถ้าอยากจะอ่านตอนต่อไป
ช่วยเม้นต์กันหน่อยนะจ๊ะ....
-
วุ้ย เม้นท์ค่ะ เม้นท์ เส่งมีความประพฤติแปลกๆ ด่าตนเอง เดินนำตนเอง แปลกจังค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
อ่านแล้ว ชอบมากๆ คร้าบบบบ
ดุเดือดดี ชอบๆ
-
อยากอ่านต่อมากๆครับ
รออย่างใจจดใจจ่อครับลุง (refresh ทุกๆ 5 นาที) o13
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน คำตอบของเส่ง) :o8:
“เอ่อ...เบียร์ง่า..อา..อาหร่อยดีเนอะ....”
เสียงของเส่งเมียรักนั่นเอง
ไม่ไหว ไม่ไหว พวกเล่นจ้องขนาดนั้น
จะเขวเอาง่าย ๆ ใจมันระทึกบอกไม่ถูก
“งะ..งะ..งั้นเหรอ..ฮ่ะ...ฮ่ะ”
แล้วอีกคนก็หัวเราะกลบเกลื่ยนไปซะอย่างนั้น
ต้องรีบผละออกห่าง เพราะอาการไม่ต่างกันซักเท่าไหร่ มัน....บอกไม่ถูก...
แต่ก็ยังเผลอ....
มือของร่างแกร่งหนาของบาติสต้าเปา
ค่อยเกลี่ยเส้นผมยุ่งเหยิงที่หล่นมาปรกหน้าของคนที่นั่งหน้าหล่อ หัวเราะตามแบบเจื่อน ๆ อยู่
และอีกคนก็เอียงตัวออกห่าง ชักจะทำตัวไม่ถูก มือไม้พาลจะไม่มีแรงชกหน้าไอ้บ้าเปาเอาง่าย ๆ
“แก้ม.....แดงนะ...ร้อนหรือเปล่า....อากาศมันร้อนเนอะ...ฮ่ะ.ฮ่ะ”
ไอ้เปาเอ่ยถามแล้วก็เอาเข้าไป นั่งหัวเราะบ้ากันเข้าไป
ทั้งที่ใจมันหัวเราะไม่ออก
ไม่รู้จะเอาไงต่อดี
ตามองกันไปคนละทาง...แต่ก็ยังนั่งอยู่ใกล้กัน
หัวเราะไปเรื่อยเปื่อย
จริง ๆ แล้ว
แบบนี้เขาเรียก.......
........เขิน..............
ต่างหากล่ะ
ด้วยเหตุใดก็ตาม เธอไม่เคยรับรู้
ใกล้เธอซักเท่าไหร่ แต่เหมือนไกล ไกลห่างกัน
ได้แค่มองหน้าเธอ ทำได้เพียงแค่นั้น
หัวใจที่แอบฝัน อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว
หากเธอรู้ใจ หากเธอรู้ตัว
เธอจะเข้าใจกันหรือเปล่า
ก็ไม่รู้เลย แต่ต้องพูดไป
และจะมาเพื่อกวนใจคำถามเดียว
แค่อยากรู้ รังเกียจกันไหม
ขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้นเลย
อยากได้ยินเสียง คนที่คุ้นเคย
อยากเจอเธอคนเดิมที่เคยได้เจอในเมื่อวาน
หากพรุ่งนี้ทุกอย่างหมุนไป
ฉันคนหนึ่งจะยืนตรงที่เก่า
อยู่เพื่อบอกเธอ คำที่ค้างใจ
ต่อให้มันจะไม่มีวันเป็นจริงเลยก็ตาม
อยากให้รู้ว่ารักเธอ
อยากให้หันมาหน่อย อยากให้มองหน้ากัน
ถ้าเธอไม่หวั่นไหว กับสายตาคนอย่างฉัน
ไม่บังคับใจเธอ หากเจอคนที่ฝัน
หวังเพียงใครคนนั้น จะใกล้เคียงคนอย่างฉัน
เพลง.....ที่ชอบ
ถูกเปิดคลอ.....เสียงเบาหวานซึ้ง
ปกติเพลงมันก็หวาน ๆ ซึ้ง ๆ อยู่แล้ว แต่เวลาอย่างนี้
มันซึ้งหวานเกินไปแล้ว มันไพเราะเกินเหตุไปหรือเปล่า
สองคน...รีบหันหน้าไปทางเครื่องเสียง
และนิ่งเงียบ.....ต่างไม่ได้พูดอะไร
เพลง.....ที่ชอบฟัง
เพลงที่เส่งเมียรักต้องเปิดฟังก่อนนอนทุกคืน
และเพลงที่ไอ้เปา ชอบมากที่สุด...
ปลายนิ้วอุ่นของหนุ่มร่างใหญ่กว่าอย่างไอ้เปาลองสัมผัสแตะที่มือของอีกคน....
ไม่ได้คิดไม่ได้คาดหวัง........
“หากเธอรู้ใจ หากเธอรู้ตัว เธอจะเข้าใจกันหรือเปล่า
ก็ไม่รู้เลย แต่ต้องพูดไป และจะมาเพื่อกวนใจคำถามเดียว
แค่อยากรู้ รังเกียจกันไหม ขอให้มันอย่าเป็นแบบนั้นเลย”
คนที่จับมืออยู่ร้องเพลงคลอไปกับเพลงที่ฟังเสียงเบา
ก่อนจะหยุดนิ่ง...เหมือนอยากได้คำตอบ
จ้องมองหน้าของคนที่กัดปากแน่น....ไม่ยอมสบตา
หน้าแดง ๆ อยู่….
คำตอบคือ....
คนที่ไอ้เปาคิดว่าน่ารัก....ที่สุดในเวลานี้...
เงยหน้าขึ้น...
และแตะริมฝีปากเข้าหาคนที่ถามคำถาม
แผ่วเบา
นิ่งนาน....
ก่อนจะผละออก...
พร้อมกับที่คนรับคำตอบ จูงมือให้อีกคนยืนขึ้น
และเดินไปที่เตียง พร้อมกัน
TBC.................….. :oni1:
-
ว้าย เอามือปิดตา.......แอบมองตามร่องนิ้ว..5555555
เตรียมดิ๊จิแค่ม(DIGICAM.)แอบไว้ด้านหลัง
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:m23: ลุงสิงห์ วันนี้โดน ไวอากร้าไปกี่เม็ดครับ ทำเอาอ่านกันไม่ทันเลย
อย่างงี้ ให้ลุงเพิ่มอีกเม็ดแล้วกัน +1 จะได้ขยันไปถึงเรื่องโน้นมั่ง รออ่านอยู่เหมือนกัน :L2: :bye2:
-
อย่างลุงไม่ต้องพึ่งไวอาก้าหรอกหลาน
ขอแค่หมากกับพลูก็พอใจแล้ว..เอิ๊กกกก
-
จะมีฉากเสียเลือดแล้วหรอนี่ ไปข้างนอกมาแปบเดียว โอ๊ยแค่คิดก็... :m25:....
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน น้องหมีเส่งของเปา) :m10:
เสื้อผ้าถูกถอดโยนไปคนละทิศละทาง
ผ้าขนหนูที่ร่างสูงแกร่งหนาสวมใส่ ถูกสะบัดลิ่วไปอีกทาง
สองร่างพัวพันแนบแน่น กอดรัดกัน จูบกันรุนแรง ชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร
แต่ก็ยังไม่วายที่อีกคนจะยกมือขึ้น พยายามจะชกหลังของคนที่ กอดรัดอยู่เบื้องบน
และอีกคนก็เร็วกว่า รับหมัดนั้นได้ และเปลี่ยนให้มืออุ่นร้อนนั้น โอบรัดที่รอบคอแทน
“ฮื่อ......” น้องหมีเส่งตาคมหายใจแทบไม่ทัน เมื่อริมฝีปากถูกรุกล้ำด้วยปลายลิ้นของอีกคน
จึงโต้ตอบด้วยการพัวพันเรียวลิ้นเข้าหา ให้อีกคนหวั่นไหวมากกว่า
“อ่ะ..ฮือ..” คนที่รู้ว่าตัวเองจะได้แตะต้องคนรักในวันนี้ เผลอครางเสียงเบา เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ยอม
น้อยหน้ากัน ริมฝีปากถูกผละออกแล้ว
“ไม่ดื้อสักวันได้มั้ย...หือ....” ตึกใบหยกสองเอ่ยถาม
และดวงตาคมก็จ้องตาของคนที่นอนหอบกระเส่าตาหวานเยิ้ม หรี่ปรืออยู่เบื้องล่างนิ่ง
เหมือนกำลังถูกท้าทาย ว่าจะมีความสามารถมากแค่ไหน ที่จะปรนเปรอความรู้สึกดีเยี่ยมให้
“...............”
“..............”
ต่างคนต่างเงียบเหมือนท้าทาย กันและกัน....
และร่างสูงเบื้องล่างก็ยักคิ้วให้ พยักหน้าลงให้มองที่เบื้องล่าง
เหมือนท้าทาย
ว่ากล้าหรือเปล่า ที่จะใช้ริมฝีปากครอบครองร่างกายแข็งขืนของเอาไว้
ก็รู้ว่าต่างคนต่างก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย มันก็เลยเป็นเหมือนการวัดใจกัน...ซึ่ง ๆ หน้า
ร่างสูงแกร่งหนานั้นรู้แน่ว่าโดนเส่งเมียรักท้า จึงก้มลงซุกไซร้เข้าหาซอกคอ กรุ่นกลิ่นหอม
เพราะเพิ่งอาบน้ำมา...ถ้าเป็นเวลาปกติ...สงสัยมีแต่กลิ่นเหงื่อ...ก๊ากกกกกกกกกกก ขำว่ะ
“ฮื่อ....อ่ะ..” น้องหมีเส่งครางเสียงทุ้มนุ่มหวาน จนคนปรนเปรอให้หยุดไว้ไม่อยู่
แน่นอนล่ะ กับสาว ๆ มีแต่ทำให้ แต่ไม่เคยโดนทำอย่างนี้เองกับตัว
ถึงได้รู้ว่า ที่จริงแล้ว มันรู้สึกดีจนบอกไม่ถูกจนถึงกับทำให้เผลอครางได้นี่เอง
มิน่าล่ะ เวลาทำอย่างนี้ทีไร ดูเหมือนพวกคุณเธอทั้งหลายจะพอใจดีเหลือเกิน
ปลายลิ้นร้อนลากไล้ไปตามแนวลาดไหล่กว้าง
และวนเข้าหาจุดยอดอกที่แข็งแน่น ที่เหมือนรอรับความซาบซ่านนั้นเอาไว้
ฝ่ามือแกร่ง แตะต้องเข้าหาร่างกายเบื้องล่างของเมียรักที่วันนี้คงได้เป็นหนึ่งเดียวกันสักที
รูดรั้งไปเรื่อย.......ปรนเปรอให้อย่างที่คิดว่าทำอย่างไรร่างนั้นจะมีความสุขมากที่สุด
วัดใจกันไปข้าง จะได้รู้ว่าใครลีลาดีกว่ากัน
“งือ..อ่ะ..เปา...เล่นบ้าอะไรวะ....ไอ้บ้านี่..เฮ้ยยยยยยย อะ..อื้อ..”
ปากดีจริง ๆ เลยนะเส่งเมียรัก....อยากลองของมากเลยนะ
คราวนี้จะได้รู้สำนึกสักที
ว่าผัวน่ะ....มีปากที่ดีกว่าเมียรัก เวลาด่าเจ็บ ๆ เป็นไหน ๆ
เพราะเมียด่าไอ้เปาก็เลยฮึด...ไม่เคยทำก็จะทำวันนี้แหละ.....ให้มันรู้กันไปเลย
คราวหน้าจะได้ยอมบ่อย ๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เพราะคำบ่นด่าของเมียรักแท้ ๆ ถึงทำให้ไอ้เปามันกล้าทำอะไรที่ไม่เคยถาม
ร่างแกร่งนั้นแทนทีเรียวนิ้วร้อน ด้วยริมฝีปากของตัวเอง
ครอบครองไว้ทั้งหมด ก่อนจะรูดรั้งโดยใช้อีกมือช่วยประคองไว้
แม้ไม่เชี่ยวชาญชำนาญการ แต่ประกบการณ์จากสาว ๆ ที่เคยผ่านก็สอนให้ทำได้อย่างง่ายดาย
แบบไหนที่เคยถูกทำแล้วรู้สึกดีที่สุด ร่างแกร่งหนานั้นก็ทำให้อีกคนหนึ่งได้เหมือนกัน
เรียวขาแกร่งเกร็งของร่างที่กำลังถูกปรนเปรอให้นั้น
ถูกเปลี่ยนให้ยกขึ้นมาพาดอยู่บนลาดไหล่กว้างใหญ่ของตึกใบหยกสองแทน
“ไอ้เปา...ไม่ไหวแล้ว...จะเสร็จแล้วนะโว้ยยยยยยยยยย ไอ้บ้าเอ้ยยยยย .. ฮื้ออออ”
เมียที่น่ารักยังไม่เลิกปากดี....และดูเหมือนว่า..จะชอบแบบนี้เป็นพิเศษ...
ร่างสูงใหญ่นั้น จึงได้สนองให้อย่างเต็มที่ ไม่มีหยุดหย่อน
จนร่างนั้นเกร็งแน่น และปลดปล่อยออกมาจนหมดสิ้น
ปลายลิ้นอุ่นร้อน เกลี่ยไล้ปลายลิ้นไปมา รองรับความรู้สึกที่หลั่งทะลัก กลืนกินเกือบทุกหยาดหยด
เหลือทิ้งไว้เพียงบางส่วน ให้เปรอะเปื้อนอยู่อย่างนั้น
ก่อนจะหยัดกายขึ้น แนบริมฝีปากกับร่างสูงสั่นระริกของคนรัก....ที่ยังหอบหายใจเหนื่อย
ป้อนบางอย่างที่หลงเหลือให้กับร่างนั้นได้ลิ้มชิมรสบ้าง
ก่อนจะผละออก เมื่อร่างนั้นไล้เลียริมฝีปากตอบ และขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
“ของเส่ง.....” แค่คำบอกเล่าแค่นั้นแหละ ไอ้เปาก็โดนซัดเข้าไปที่ไหล่หนึ่งที
จนแทบทรุด
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยย เจ็บ....” นั่นไม่ใช่เสียงร้องของคนที่เจ็บไหล่
แต่เป็นเสียงร้องของคนที่ถูกสอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปในร่างทีเดียวสองนิ้วแบบกระทันหัน
จุกแน่น เจ็บแสบจนร้องไม่ออก...
และรู้ว่านั่นคือการแก้แค้นของคนที่โดนชกนั่นเอง
-
:m25: และแล้วก็มาจนได้ฉากหนึ่งนึ๊ง555
แต่ว่า...ลู๊งงงงงงงงงมันค้างงงงงงงงง
-
โอ่ยยยยยยยยยยยยย
ลุงงงงงงง :m25: :m25:
กินหมากเข้าไปกี่คำเนี่ยวันนี้
ลุงฟิตจัด
หลานๆจะตายเอา
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักจริงลุง
-
น้องหมีเส่ง
เสร็จพี่ตึกใบหยกแล้ว
โฮกๆๆๆๆๆ
โชกๆๆๆๆ
เลือด :m10:
+1 ให้คุณลุงสิงห์ที่ฟิตจัดมาลงซะกระฉูด
(สงสัยเพิ่งไปตั้งเครื่องใหม่ :laugh:)
-
ทำไมลุงทิ้งระเบิดไว้อย่างงี้ o7 o7
มันค้างนร้าลุง ง งงง
-
อย่าปล่อยให้ค้างๆ คาๆ แบบนี้ซิคร้าบบบบบ
:serius2:
-
ลุงงงงง
ตำหมากรอออออออให้แล้ววว
มาต่อด่วนนนนน :serius2:
-
“เส่ง....เคยทำให้ผู้หญิงของเส่งเจ็บหรือไง....” เสียงทุ้มนุ่มนัยย์ตาหวานซึ้งเอ่ยถาม
ร่างที่กอดไหล่ของเขาเอาไว้แน่น.....ทำท่าจะไม่ยอมขึ้นมาง่าย ๆ เอาเสียแล้ว
“ไม่มี...อ่ะ..ฮ่ะ..ไม่มีหรอกเว้ย..มือ...มือชั้นนี้แล้ว...อื้อ..โอ้ยยยยยยยยยย เจ็บบบบ.”
ชักไม่ใช่แค่ปลายนิ้วแล้ว แต่คราวนี้ดูเหมือนจะมีอะไรที่ใหญ่โตกว่านั้นสอดแทรกเข้ามาแทน แบบรวดเดี๋ยวกะทันหัน....จนร่างนั้นถึงกับสะดุ้ง และแอ่นกายขึ้น...หนีห่างการรุกราน
“เปาก็ไม่เคย.ทำให้ผู้หญิงของเปาเจ็บเหมือนกัน..อ่ะ..อ่ะ”
ร่างสูงนั้นไม่ได้ทาบทับตัวลงมา
แต่ช้อนแผ่นหลังกว้าง ของคนรักที่โอบรัดแน่นที่รอบคอ
ให้ลุกขึ้นนั่งการแทรกสอดยิ่งลึกล้ำมากขึ้น
“ไม่เจ็บเหี้.....อื้อออออออออ ไอ้...เป....อื้มมมมม อ่ะ”
เพราะรู้ว่าต้องโดนด่าแน่ ๆ คนที่ได้รับการครอบครองร่างกายแข็งแน่นไว้ทั้งหมด
จากร่างเบื้องบน จึงต้องรีบปิดปากช่างว่าช่างด่านั้นไว้...ไม่ให้โวยวายได้อีก
ก่อนจะผละออกเมื่อรับรู้ถึงการตอดรัดจากช่องทางแน่นแคบกระชับของร่างสูงเบื้องบน
ใบหน้าคม ดวงตาหรี่ปรือ...หอบหายใจหนัก เมื่อความเจ็บปวดเจือจาง และมีบางอย่าง
ที่เสียวซ่านและตื่นเต้นมากกว่านั้นเข้ามาแทนที อย่างที่ไม่เคยรู้ว่าร่างกายตัวเองก็รู้สึกได้มากขนาดนี้
“เก่งเหรอ.....ลีลาดีใช่ป่ะ...ทำให้หน่อยสิ...จะได้รู้ว่าเก่งจริง...” นั่นคือคำสบประมาท
ที่น้องหมีเส่งตาคมคงไม่สามารถจะทำเป็นไม่ได้ยินไปได้ .... แม่งดูถูกกันนี่หว่าไอ้เปา
ถึงไม่เคยทำ....กูก็ทำได้นะโว้ยยยยยยยยย ไอ้เหี้ยนี่....มึงคอยดูกูแล้วกันมึง
ร่างสูงเบื้องบนกลายเป็นผู้คุมเกมส์รักนั้นแทน
หยัดกายให้ความแข็งขืนที่แทรกสอดได้รับความรู้สึกเอาไว้ ก่อนจะกระแทกกายลงมา
ครั้งแรกแสนจะเจ็บแสบ...เมื่อมีบางอย่าง ขยับเคลื่อนไหวอยู่ในร่างกาย
ที่ไม่คุ้นชิน แต่ครั้งถัดมา...ก่อเกิดเป็นความรู้สึกซาบซ่านเร่าร้อนในทันใด
จนไม่อาจจะหยุดได้อีก....
“อ่ะ...โอ้ยย.....เนี่ยเหรอ...ทำได้แค่นี้เอง....ห่วยชะมัดเลยว่ะ..อ๊า..อื่อ”
แม้จะรู้สึกดีขนาดไหน แต่กลัวอีกคนจะยอมแพ้...ร่างแกร่งหนาของตึกใบหยกสองจึงได้
ไม่หยุดหย่อนที่จะท้าทาย
ใบหน้าคมหล่อเหลา น่ารัก สะบัดศรีษะหนีความรู้สึกที่เข้าครอบงำตัวเอง ออก
กัดริมฝีปากแน่นเมื่อรู้สึกถึงการตื่นตัวอีกครั้งของตัวเอง
แค่เพียงระยะเวลาการสอดแทรกไม่นาน ร่างกาย
กลับเป็นได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ
“เปา....เป็นไง..ดีมั้ย....แบบนี้...อ่อ...ฮื่ออ่ะ..” ร่างกายยังคงกระแทกกระทั้นกัน
และยังคงสอดใส่เข้าหากันไม่ห่าง พร้อมเสียง ครวญครางของสองร่าง
ที่หอบหายใจหนักแข่งกัน
“ห่วยชิบหายเลยว่ะ.....” พูดมาได้ว่าห่วย....ทั้งที่รู้สึกดีเยี่ยมมากขนาดนี้...มือที่เกาะเกี่ยวไหล่กว้าง
ยกขึ้นเตรียมชกหน้าของอีกคนที่สบประมาททันที
แต่ความเร็วและสัญชาติญาณการป้องกันตัวที่ตอบรับโดยอัตโนมัติ...ก็ช่วยป้องกันไอ้เปาได้
มันรับหมัดของเมียรักเอาไว้ได้ และจับพลิกกายให้ร่างนั้นคว่ำหน้าลงได้ทันทีแบบไม่ต้องให้เสียเวลา
“ดูนี่ดีกว่าเส่ง....แล้วจะร้องไม่ออก...”
บทรักร้อนแรงที่แท้จริงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
เมื่อร่างกายแกร่งหนาของตึกใบหยกสองได้กดสะโพกของอีกคนเข้าหาตัว
เนื้อแน่น...เนียนตา ถูกใจ น่าลิ้มลองเป็นที่สุด
ร่างสูงคว่ำหน้าลง กอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่เอาไว้ เพื่อระบายความรู้สึก
เพื่อหยุดเสียงครางของตัวเอง
คนที่ปลุกปั่นความรู้สึก ดึงร่างของเส่งเมียรักให้คุกเข่า สะโพกแกร่งเนื้อแน่นถูกจัดท่าทาง
ให้รับการแทรกกายกระแทกกระทั้นได้ง่ายขึ้น เมื่อมืออุ่นร้อนพยายามกระชากร่างกาย
ให้เข้าหาและสัมผัสลึกล้ำรุนแรงมากที่สุด
สองร่างเคลื่อนไหวร่างกายไปพร้อมกัน อย่างหยุดไม่ได้
“เปา.....ฮื่อ..อ่ะ..อ๊า..โอ้ยยยยยยยยยย อือ”
ทั้งร่างกายสั่นสะท้านไปเพราะบทรักเร่าร้อนรุนแรงนั้น ยอมแพ้แล้ว...ยอมแพ้จริง ๆ
เปา มันเก่งกว่าจริง ๆ
ขนาดไม่ได้แตะต้องร่างกายตัวเองสักนิด แต่ตอนนี้หยาดหยดของร่างกายกับหลั่งรินราดรดออกมาก่อน
และดูเหมือนจะไม่เพียงพอเพียงเท่านี้
เรียวไหล่แกร่งกว้างสองข้าง ถูกกดเอาไว้แน่น....จากร่างเบื้องหลังเพื่อให้รับการสอดแทรกเร็วขึ้น มากขึ้น
“อีกเส่ง....ออกมาอีกเส่ง...ออกมาให้หมดเลย....โอ้ยยยยยยยย อ่ะ...อีกนิดเดียว อีกนิดเดียว..อ๊า..”
ร่างสูงแกร่งหนา ปลดปล่อยร่างกายออกมา...เมื่อรู้สึกเสียวซ่าน และสุขล้ำอย่างถึงที่สุด
หยุดการเคลื่อนไหว ที่แรงเร็วเป็นช้าลงเรื่อย ๆ ก่อนจะทรุดกายลงทาบทับร่างที่เพิ่งปลดปล่อยออกมาอีกครั้งไร้ซึ่งเรี่ยวแรงเช่นกัน
พลิกให้ร่างหวานล้ำที่ได้ลิ้มลอง ได้นอนให้ถนัด ก่อนจะถอนกายออก
เหนื่อยหอบไปตาม ๆ กัน
แรงที่จะทะเลาะกันไม่มีเหลืออีกแล้ว
ไอ้เปากอดเส่งเมียรักไว้แน่น จูบซ้ำอีกครั้งที่ริมฝีปากที่เปล่งเสียงครางได้น่ารักขนาดนั้น
เอื้อมหยิบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ให้เมียกอดเอาไว้
เส่งเมียรักไม่มีแม้แรงจะลืมตา หรือจะจูบตอบกลับ
และก็ถูกร่างแกร่งหนาที่ทอดกายให้เชยเชมกอดรัดแนบแน่นจากเบื้องหลัง
หมดสิ้นเรี่ยวแรง ......
หยุดทะเลาะต่อยตีกันชั่วคราว
และหรี่ตาลงหลับใหลไปพร้อมกัน
TBC…................… :oni1:
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
อีกตอนเดียว
ก็ "จบ"
แล้วครับหลานๆ
-
แงงงงงง
จริงเหรอคะลุง
งั้นรออ่านพร้อมตอนจบ
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
-
ขอบคุณคร้าบบบบบบ
หวังว่าคงไม่ตื่นมาปุ๊บตีกันเลยนะ :m23:
-
วุ้ย ทำไมจบเร็วจังคะ.......
ให้คนทั้งสองได้แสดงความรักกัน(ด้วยวาจา และการกระทำ)มากกว่านี้อีกสักหน่อย
(ไม่ต้องติด rate ก็ได้ค่ะ)
นะคะ นะคะ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:o8: ............. :a2: :a4: :a1:
-
ถึงจะจบ
แต่มีตอนพิเศษ
แถมให้อีกเพียบ
ครับหลาน
-
ว้าย ขอบคุณค่ะ คุณลุง sing
-
โอ้ยยยลุงค้าบบ อยากอ่านอ่ะ แต่ไม่ไหวแล้ววว ต้องตื่นแต่เช้าาา :sad2: :sad2: :sad2:
เห็นมีโยนผ้าโยนผ่อน รีบเลื่อนหนีเลย ไม่อยากอ่านเดี๋ยวค้างคาเก็บไว้อ่านทีเดียว เสียดายโว้ยยยยยย
ขอบคุณนะคับลุง แล้วเดี๋ยวกลับมาจะมาเม้นท์ใหม่คร้าบบ จุ๊บๆลุงสิงห์ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักมากมายคู่นี้ คุณaoikyosuke เขียนเรื่องคู่กัดกลายเป็นคู่รักได้สนุกทุกคู่เลยนะครับ ขอบคุณคุณลุงสิงห์ ที่เอามาฝากให้าวเล้าเป้ดได้อ่านครับ o7 +1
-
:m4: รออยู่นะลุงสิงห์ ตอนจบนะ และรอตอนพิเศษอีกเพียบของลุงด้วย :a11:
:m25: ได้เรื่องเลยตอนนี้ มารอตอนต่อไปดีกว่า :L2: :bye2:
-
หุหุ..............
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอน บอกรักกันแล้ว (จบ))
“อันนี้ยาแก้ปวดนะ...อันนี้แก้อักเสบ....เดี๋ยวเปาเอาน้ำให้นะเมีย...”
มึงจะดูแลกันมากเกินไปแล้วนะเนี่ย ดูนั่น ไอ้เส่งเมียรักนอนตาหวานเยิ้ม
เหงื่อออก ตัวร้อน ไม่มีเรี่ยวมีแรง จะลุกขึ้นมาต่อยกับไอ้เปา
เห็นแล้วมันน่านัก....
สำหรับไอ้เปาผัวรักของเส่งแล้ว...มันน่าอะไรนะเหรอ ก็น่ากินน่าหม่ำ
แหมคนอาร้ายยยยยยยยช่างยั่วยวน เย้ายวน ชวนปล้ำดีจริง ๆ
คนเรานี่พอไม่สบายมันดูน่ารักได้ขนาดนี้เลยเหรอว้า.....แก้มแดง ๆ ตาเยิ้ม ๆ หวานเชื่อมขนาดนั้น
ดูน่าปกป้องดีชิบหายเลยว่ะ เหลือเชื่อจริง ๆ
“เส่งไม่ยอมกินข้าวต้มเลย....แล้วจะมีแรงได้ยังไง...ยาก็จะกินแต่ยาน้ำ...เดี๋ยวก็ไม่หายกันพอดีหรอกนะ...”
โอวววววววววววววว ดูนั่นตึกใบหยกสองมันอ้อนเมีย น่ารักโคตร ๆ เห็นแล้วอยากโดดถีบมันจริง ๆ
“ไปไกล ๆ ไป๊...กูรำคาญ...มาเห่าข้างหูอยู่ได้...” กินข้าวกินยาเสร็จเมียก็เริ่มออกฤทธิ์
เสียงขึ้นจมูกเลยอ่ะเมีย..ดูสิขนาดด่าเสียงยังแห้งขนาดนี้เลย แต่ก็ยังอุตส่าห์ด่าเปาได้นะเนี่ย
.เปาขอโทษนะเปาไม่ได้ตั้งใจ เมียก็ทำเป็นอ่อนแอไปได้ เปาทำแค่รอบเดียว เมียถึงกับน็อคเลยเหรอ
ไอ้เปาทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมทำตาหวานปิ๊ง ๆ ส่งให้เมียรักเห็นใจ สักนิด
แต่ขนาดไม่สบายเส่งเมียรักยังสะบัดหน้าหนีด้วยความรำคาญ
ที่กูต้องมานอนแหงกแบบนี้มันไม่ใช่เพราะมึงหรือไงวะไอ้เปา...
กูจะรู้เหรอว่าทำแล้วถึงกับสลบเป็นไข้ สองวันขนาดนี้น่ะ
รู้งี้กูไม่โง่ทำก็ดี.....แม่งเอ้ย...คราวหน้าตามึงแหละไอ้เปา...
จะได้รู้มั่งว่าเวลาไม่สบายมันเป็นยังไง
“ถ้าเมียจะเอาอะไรเมียบอกเปานะ...เปานั่งเฝ้าเมียอยู่นี่แหละ...”
เหี้ยเอ้ยยยยยยยยยยย เมีย เมีย เมีย ทุกคำเลย เรียกเหี้ยอะไรอยู่ได้วะ
กูไม่ใช่เมียมึงนะเว้ยยยยยยยย
หมีควายตาคม อยากจะร่ำร้องด่า แต่ทำได้แค่คิด ออกอาการรำคาญ และโมโหสุด ๆ
“ไอ้เปา...งวดหน้าตามึง..เข้าใจ๋.....”
เมียรักทวง ไอ้เปาก็พยักหน้าหงึกหงัก ทำหน้าทำตาแป๋วแหวว
ไม่ยอมก็ต้องยอม ขืนไม่ยอมให้เมียฟันกลับมั่ง
งวดต่อ ๆ ไปเมียก็ไม่ให้กันพอดี
“เอาเลยมั้ยครับเมีย...เปาพร้อมแล้ว...”
เออ...นะ...มีท้าทาย..แล้วแอบหัวเราะคิกคักชอบใจ
ไอ้เปานี่มันร้ายจริง ๆ
“เออ...มึงท้ากูเหรอ...ท้าเหรอ..ได้เลยไอ้เหี้ยเปา...”
หมีควายตาคมทำท่าจะลุกขึ้นจัดการผัวของตัวเอง
แต่ก็ต้องรีบนอนลงแทบไม่ทัน
เพราะความเจ็บ
“โอ้ยยยยยยยยยยย แม่งเจ็บโว้ยยยยยยยยยยยยยย “
ร่างสูงของคนป่วยนอนอีกครั้ง เพราะความเจ็บร้าว
และร่างกายไม่เอื้ออำนวย ได้แต่ร่ำร้องด่าลั่น
“เปายอมเมียแล้วนะ....เมียไม่ทำเปาเหรอค้าบบบบบบบบบบ”
ช่างเป็นผัวที่เลว และกวนตีนที่สุด เห็นเมียหน้างอหงิกแทนที่จะปลอบใจ
ไอ้เปากลับทำเป็นตีหน้าเศร้าล้อเลียนเมีย
“เออ...กูยอมมึง..กูโง่เอง...มึงอย่ามายุ่งกับกูอีกนะ...ไปเลยไอ้เปา..อย่ามายุ่งกับกูอีกนะมึง
ไอ้เหี้ยเปา...กูเกลียดมึง...ไปไหนก็ไปเลยไป๊”
ไม่น่ายอมมันเลย...ยอมมันแล้วมันก็มาเย้ยเอาแบบนี้
เกลียดไอ้เปาแล้ว...เกลียดมันจริง ๆ ด้วย...ไอ้เลว
เกลียดไอ้เปาโว้ยยยยยยยยยยย เกลียดมานนนนนนนนนน
คนไม่สบายจิตใจจะหวั่นไหวอ่อนแอได้ง่าย เห็นท่าจะจริง
ไม่งั้นเส่งเมียรักคงไม่สะบัดหน้าหนี และนอนหันหลังให้ตึกใบหยกสอง
น้ำตาคอปริ่มสะอื้นฮัก ฮัก แบบนั้นหรอก
“เส่ง....หลับเหรอ...ง่วงหรือเปล่า...” คนที่อยู่ข้างเตียง เอื้อมมือแตะไหล่เมียรัก
แต่ก็โดนสะบัดหนี
จนต้องชะโงกหน้าไปมอง ว่าน้องหมีเส่งของมัน งอนอะไร หรือโมโหอะไร
แล้วก็ได้เห็น ว่าคนป่วย นอนร้องไห้ น้ำตาท่วม
“เฮ้ย...โกรธอะไรอ่ะ..ไม่ได้แกล้งนะ...ขอโทษเส่ง..เปาขอโทษ..เป็นอะไรอ่ะ..ไม่พอใจอะไรอีกล่ะ
บอกสิ...เส่ง...เส่งบอกเปาก่อนสิ...”
ถึงจะพยายามแตะ แต่เมียก็สะบัดหนี แล้วไอ้เปาจะไปทำอะไรได้ล่ะ....
นอกจากต้องรั้งมือของเมียเอาไว้
และกระซิบบอกเสียงเบา
“เปาไม่รู้ว่าทำให้โกรธ...แต่เปารักเส่งนะ...”
ถ้อยคำที่เคยเอ่ยซ้ำ ๆ ยังคงไม่ได้รับคำพูดเป็นคำตอบ
เส่งเมียรักได้แต่เอามือปาดน้ำตาตัวเอง แล้วดึงมือหนี ไม่เลิกงอนสักที
โห่ เปาอย่างงั้น เปาอย่างนี้ อ่านแล้วคลื่นไส้เนอะ เลี่ยนเกินเหตุอยากจะอ้วกว่ะ
ทำไปได้ไอ้เปา
“เส่ง...เส่งอ่ะ...เส่งค้าบบบบบบบบบบบ เมียค้าบบบบบบบบ เปาขอโต๊ดดดดดด นะ นะ นะ”
โอวมายก็อด ไอ้เปาอ้อนเมีย อยากจะบ้าตาย เรื่องเหลือเชื่อได้เกิดขึ้นแล้ว
ร่างสูงใหญ่ก้มหน้าลงมาแล้วก็เห็นว่าเมียรักแกล้งหลับตาไม่สนใจ ซะอย่างนั้น
มันจึงลุกขึ้น
แล้วไอ้เปาก็เดินไปหยิบกุญแจสำรองที่มีตุ๊กตาหมาตัวเล็ก มีเชือกมัดข้อมือของตุ๊กตาเอาไว้
แล้วก็เดินไปนั่งบนเตียง ดึงให้เมียรักหันมาหาแต่ใครคนนั้นยังคงขืนตัวเอาไว้ น้ำตาไหลหยดแหมะ แหมะ
-
......
-
ว่าแต่หลานเบนซิน...เป็นอะไรมาหรือป่าวครับ
-
เป้นเด็กที่รักลุงสิงห์งายค๊าบบบบ
55555+
-
“เส่งค้าบบบบบบบบบบบ หันมาหน่อยค้าบบบบบบบบ มีของจะให้....”
เพราะคำว่ามีของจะให้ ไอ้เส่งถึงได้หันขวับไปมองทันที
และก็ได้เห็น.....
“ให้เส่งนะ...อ่ะ..แลกกะตุ๊กตา..อันนี้น้องหมาเปา เปา ... อันนี้น้องหมีเส่งนะ...”
อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้องหมาเปา เปา น้องหมี เส่ง โอ้ย อยากจะอ้วก...
ไอ้เปาจัดแจงยัดกุญแจสำรองใส่มือเมียรักที่ยังทำหน้างอน ตาเหลือกตาปลิ้นอยู่
“เอาไว้มาไขว่าในใจเปามีคำว่ารักเส่ง รักเส่ง มากแค่ไหน...เนอะ.”
อีกรอบ อีกรอบ ขออ้วกอีกรอบ.....มันช่างพูดไปได้ไม่อายปาก แต่อย่า เราอย่าไปสนใจมัน
นั่นดูไอ้หมีควายตาคมชื่อเส่งนั่น
คนป่วยรับของมาแล้วก็หันหน้าหนีไปอีกทาง และดึงตุ๊กตาหมีสีขาวตัวใหญ่ยักษ์ไปกอดแน่น
อย่านึกนะว่าไม่เห็น
ดูมัน ไอ้บ้าเปาหยอดคำหวานเลี่ยน ชวนอ้วกนั้นไป
ไอ้เส่งเมียรักไม่มีอ้วกสักคำ
และนั่นเห็นหรือไม่มันแอบยิ้ม ปัจจุบันนี้เส่งเมียรักเปลี่ยนจากหนุ่มตาคมเป็นหนุ่มตาหวานเยิ้มไปเสียแล้ว
“อยากบุกเปาเมื่อไหร่ก็มาได้ทุกเมื่อนะเมีย...เปารออยู่”
อือ..ไอ้เปามึงช่างกล้าท้าทาย เดี๋ยวมึงได้เจอของจริงแน่นอนไอ้เปา
“นอนได้แล้วค้าบ..อ่ะนอน..นอน จะได้หายเร็ว ๆ นะ...จะได้มีแรงมาบุกเปา เปา นะเส่งนะ”
ไอ้เปาห่มผ้า ให้เมียเรียบร้อย
และรีบจรรีกาย ไปนอนที่เสื่อที่ปูอยู่บนพื้นถัดออกไป
ไม่ได้ ไม่ได้ ตอนนี้เมียกำลังป่วย
ขืนไอ้เปาป่วยด้วยจะลำบาก
ไม่ใช่กลัวว่าถ้าตัวมันป่วยแล้วไม่มีใครดูแลไอ้เส่ง
แต่มันกลัวว่า....
เอ่อ....ถ้ามันป่วยแล้ว เมียจะถือโอกาสมาบุกมันจริง ๆ ต่างหากล่ะ
แล้วมันไม่มีแรงสู้เมียต่างหากล่ะ
ก๊ากกกกกกกกกกก ที่แท้มึงก็กลัวไอ้เส่งบุกนี่เอง ขำโว้ย ขำเจง เจง
“เส่งงงงงงงงงงง...เปารักเส่งน๊า.....”
อ่ะนั่นมันช่างบอกรักได้วันละหลาย ๆ รอบ
และนี่คือปากคำของน้องหมีเส่ง ที่นอนป่วยอยู่บนเตียง
“เหี้ย...น่ารำคาญ...พูดอยู่ได้...เออ...เออ...กูก็รักมึง”
ไอ้เปานอนยิ้ม
.......เหี้ย...น่ารำคาญ...พูดอยู่ได้..และเออ เออ กูก็รักมึง.....
อะไรนะ...เออ เออ กูก็รักมึง
หนุ่มร่างสูงใหญ่ขมวดคิ้วมุ่น กูรักมึงเหรอ...
กูรักมึงเหรอ
เมียพูดว่ากูรักมึง
อ้าวไอ้เมียเวรนี่.....มาปลุกกูซะแล้ว
มึงยิ่งกำลังป่วยอยู่นะ แต่ไม่ได้ ไม่ได้แบบนี้ป่วยก็ป่วยเหอะว้า...ไม่ปล่อยแล้ว
โดยไม่รอช้าไอ้เปาตะเกียกตะกายไปหาเมียด้วยความเร็ว 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
ทะลึ่งพรวดไปโผล่บนเตียงทันที
“เมียพูดว่าอะไรนะ.....เมื่อกี้เมียพูดว่าอะไรนะ...”
มันยังไปคาดคั้นคนป่วย
และร่างนั้นก็หันหน้ามาแบบรำคาญโคตร ไอ้เหี้ยนี่จะถามทำไมนักหนาวะ
“กูบอกว่ากูก็รักมึง....กูจะหลับจะนอนแล้ว ..... ถามเหี้ยอะไรร่ำไรวะ..รำคาญโว้ยยยยยยยย”
เมียสะบัดหน้าหนี....อยากจะถีบไอ้เปาให้ร่วงลงจากเตียงเต็มแก่
แต่ไม่มีแรง
และแค่นั้นแหละ
แค่ได้ยินคำพูดของเมียชัด ๆ เต็มสองหู
ไอ้เปาก็ไม่กลัวป่วยเลยทันที
โทษทีเหอะเส่ง ก็รู้ว่ามึงป่วย แต่กูคงปล่อยมึงไม่ได้แล้วแหละแบบนี้
“ไอ้เปามึงจะทำอะไรกู.........ปล่อยโว้ยยยยยยยยยยยยย ปล่อยกูโว้ยยยยยยยยยยย ไอ้เปา...อื้อออออออ”
อ๊าแน่ะ
อยากรู้อยากรู้ อย่าเลย
อย่าไปยุ่งกับมันสองคนเล้ยปล่อยมันไปเห๊อะ
แต่โปรดรับรู้ไว้ว่า......หลังจากนั้น
ทั้งไอ้เปาทั้งไอ้เส่ง...ต้องนอนเป็นไข้พร้อมกันอยู่หลายวัน
ส่วนอะไรจะเป็นอะไรต่อไปนั้น
คิดต่อกันเอาเอง
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
โชคดีนะเว้ย ไอ้เส่งไอ้เปา
มึงอย่าตีกันตายก่อนวัยอันสมควรก็แล้วกันนะเว้ยยยยยยยยยยยย
.....Fin…..
เตรียมพบกับตอนพิเศษ
ที่จะตามมา
ลุงขอ 5 เม้นต์
-
รักลุงสิงห์จังเยยยย ^^ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จริงใจ ตรงประเด็น ...รักลุงอีกคนคับบบบบ
-
ขอบคุณหลานทั้ง 2 เม้นต์
ที่ตามอ่านมาตลอด...
ลุงจิ้ม +1 ให้ทั้ง 2 คน ครับหลาน
-
“เหี้ย...น่ารำคาญ...พูดอยู่ได้...เออ...เออ...กูก็รักมึง”
:m20: หุหุ เส่งรักเปา :กอด1:
-
รักลุงสิงห์ที่สุดเยยย................
(ลุงสิงห์รับเลี้ยงต้อยป่ะค๊าบบบ...55+ :t2:)
-
ครบ 5 เม้นท์ยังนะ
เอามาต่อให้ครบ
ชอบจัง รักลุงสิงห์
-
วุ้ย หมีเส่งไม่ได้เป็นโรคติดต่อสักหน่อย.......ป่วยได้งัยทั้งสองคน
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
คิคิน่าร๊ากกก
มาเม้นให้ครั้งแรกงับ
ซุ่มมานานคิคิ รอต่อไปนะง้าบ :oni1:
-
เหอๆ
ป่วย ป๊วย ป่วย
-
:laugh:
:c5:
น่ารักมากๆๆๆ ก๊ากๆๆ
-
อยากขอโทษนะครัคุณลุงที่มาอ่านล่าฃ้าอ่ะครับ :m23:
และอยากบอกว่า เป็นการบอกรักที่ตรงดีจังเลย :oni2:
-
ลุงคับ แจ่มมากเลยอะ แบบว่า สองวันนี้ ลุงลงจนจบเลยอะ นับถือมากๆ คับ จิ้มลุงเพื่อเป็นการขอบคุณนะคับ
ยังไงก็รอตนอพิเศษนะคับ จะดูว่าสองคนนี้เค้าหายป่วยแล้วจะทำไรกันต่อ
:L1: :L1: :L1:
-
เอาเป็นว่า....
ถ้ารีพลายขึ้นหน้าที่ 16 เมื่อไหร่
ลุงโพสต์ตอนพิเศษให้ทันทีเลยอ่ะ
ตอนพิเศษ...ก็จะพิเศษจริงๆ ด้วยนะครับหลานๆ
-
+1
ว้าย หนูทำเลขสวยๆของคุณลุงหายไป อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:m1:
กรี๊ดดดดด รอตอนพิเศษก้าบ :m1:
-
+1
ว้าย หนูทำเลขสวยๆของคุณลุงหายไป อิอิ
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
:m1:
กรี๊ดดดดด รอตอนพิเศษก้าบ :m1:
อูยส์์.....ลุงเผลอจิ้ม +1 หลาน 2 คนไปแล้ว
คงไม่ว่ากันนะที่ +1 ให้
เข้าดันกระทู้ตัวเอง
จะได้หน้า 16 ไวๆ ไงหลานๆ
-
ไม่มาอ่านแค่วันเดียวมาต่อจนจบเลยนะคร้าบลุง o13
อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยอะครับ อิอิ
ีรออ่านตอนพิเศษครับ :oni2:
-
หน้า 16
5555555
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
จริงๆน้าค๊าบบบบ........ :a2:
-
ผมมาช่วยดันคร๊าบบบบบบบบ :m23:
-
อ๊ะ อะ อะ....ลุงมาดันให้อีกแรง
-
มาช่วยลุงดันอีกแรงคับ
-
อ๊ะ อะ อะ....ลุงมาดันให้อีกแรง
ลุงสิงห์อ่ะ
ลงแต่เรื่องนี้
เรื่องนี้พี่แอนเคยส่งมาให้แนนอ่านแล้ว
แนนรอเรื่องวาทินของลุงอยู่น๊า
แวะมาต่อบ้างจิ ไม่มาต่อเลย
แนน งอลลุงสิงห์แล้ว
-
มาช่วยดันอีกคนตร๊าบ บ บ
-
ดันนนนนๆๆๆ
-
โห ลุง
หายไปวันเดียว
จบแล้วเหรอค้าบ
ยังไม่หายหนุกเลยอ่ะ
อ่ะ +1 ค้าบลุงสิงห์
:m1:
-
อีกแรงคร้าบบบบบบบบบบ
:a2:
-
มากรี๊ดตอนจบค่า
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m1:
ช่วยดันด้วย....
-
มาดันอีกรอบครับ
-
มาดันแล้วววววววววววววววววววววววววว
จบแล้วจริงๆหรอเนี้ย
แต่ว่าตอนจบก็นะ....น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
ลุงจ๋า มาต่อตอนพิเศษเหอะ ได้โปรดดดดดดดดดดดด
-
ช่วยดันอีกคน อยากอ่านต่อครับ :t2:
-
ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลุงจ๋ามาต่อเหอะ พรุ่งนี้หนุจะสอบแล้วนะ :serius2: :serius2:
-
อ้ามาช่วยอีกแรง อิอิ
-
(http://img230.imageshack.us/img230/9779/grader00001tdp6.jpg)
-
จบแล้วจบแล้ว น่ารักจังเลยยยย ขอบคุณลุงมากนะค๊าบบบบ
รออย่างตอนพิเศษ ต่อไป อิอิ
-
หน้า 16 แล้ววววววววววว
:oni2:
ลุงคร้าบบบบบบบ
:m4:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ วันหยุดของเส่ง-เปา) :o8:
"เปาครับ...ช่วยส่งน้ำให้ผมหน่อยครับ..." เส่งเมียรักกัดฟันพูดตาขวางมองหน้าไอ้เปา...แบบอาฆาตแค้น
แม่งเอ้ย....เสือกไปรับคำท้าไอ้เปาเรื่องที่วันนี้จะพูดกับมันดี ๆ ทั้งวัน
จะไม่ด่าไม่หยาบคาย จะทำตัวน่ารัก แม่ง....ไม่น่าเลยกู...
หงุดหงิดชิบหายเลยโว้ยยยยยยยยยยยย
แล้วนี่ไม่มีวี่แววจะได้บุกไอ้เปาเลย....สาเหตุน่ะเหรอ
โดนมอมตลอด...
ก็ว่าจะไม่เมาไม่เมาแล้วนะ
เมาได้ทุกที...พอโดนมันใช้เล่ห์เหลี่ยมคะยั้นคะยอเข้าหน่อย
เสียท่าทุกทีเลย
เจ็บใจโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย
รู้ว่าจะต้องเมาแน่ ยังเสือกโง่แดกเข้าไปอีกสมควรแล้วนะมึงเส่ง
อันนี้ไม่ใช่ใคร ความคิดไอ้เปานั่นเอง
คอยดูเหอะมึง...กูจะต้องแดกแล้วไม่เมาให้ได้สักวัน
และอันนี้คือเสียงความคิดของน้องหมีเส่ง รูปหล่อ ตาคม
"ได้ครับ...อ่ะนี่ครับเส่ง..."
เปาผัวรักของเส่ง ส่งน้ำให้ไอ้เส่งเมียรัก และ...
ยิ้มเข้าไปสิมึงงงงงงงงงงงงง ไอ้เปา มึงยิ้มเข้าไป
เลยเที่ยงคืนเหอะ กูจะด่าให้แหลกเลยแต่ตอนนี้ ต้องยิ้มมมมมมมมมม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม
แม่งเอ้ยยยยยยยยย เบื่อโว้ยยยยยยยยย
ถ้าไอ้เปาได้รู้เมียมันคิดยังไงมันคงแทบอยากฆ่าตัวตายแน่ ๆ
เลย...จริงป่ะ
วันนี้ไอ้เปามันชวนไอ้เส่งไปเดินเที่ยวซื้อเสื้อที่สวน.....
แดดเหรอร้อนโคตร แต่สองผัวเมียก็ยังสามารถสวีทจู๋จี๋กันได้
ในเวลาเที่ยง ตะวันตรงหัวเดะ
เดินเลือกเสื้อกัน ด้วยมาดอันแสนธรรมดา
แต่เตะตาสาว ๆ บริเวณนั้นเป็นที่สุด
หนุ่มหล่อล่ำกล้ามใหญ่สองคน เดินเลือกเสื้อกันกระหนุงกระหนิง
น่ารักชิบหาย
เมียพยายามจะฉีกยิ้ม แบบตาอาฆาต
ผัวก็หัวเราะชอบใจที่ได้แกล้ง
ดูน่าประทับใจดีพิลึกเลย
"สีดำสวย....เนี่ยหุ่นเส่งต้องเสื้อแบบนี้....สวยดี..เอาตัวนี้แหละ..."
ไอ้เปาก็เลือกไปเรื่อย เห็นตัวไหนก็สวยหมด ต่อให้มีอาบังมาขายมุ้ง
แล้วไอ้เปาเห็นแล้วซื้อไปกางให้เมีย มันก็ต้องบอกว่าสวยอยู่ดี
แม้มุ้งจะเป็นแบบเจ็ดสีก็เถอะ
ทำไมน่ะเหรอ อ้าว ก็เส่งเมียรักนี่....ทำอะไรก็น่ารักไปหมดแหละ
55555555555 โธ่เอ้ย ไอ้พวกหลงเมียเอ้ยยยยยยย
"มึงจะบอกสวยทั้งร้านเลยใช่มั้ย..ห๊า ไอ้เหี้...."
ก่อนที่เส่งเมียรักจะพูดจบก็ได้เห็นผัวส่ายหน้าและปิดปากมันเอาไว้
"พูดไม่เพราะเลย.....ไม่ดีไม่ดี...ไม่น่ารักเลยนะรู้มั้ยค้าบบบบบบบบบ"
โอว กูอยากจะบ้า
ไอ้เส่งไม่เอาแล้วเสื้อผ้งเสื้อผ้า โมโหสุด ๆ ที่ทำอะไรไม่ได้
เดินหน้าเครียดออกมาไม่สนใจไอ้เปาเลย
"เอ้ยยยยยยยย เส่ง...เส่ง..เดี๋ยวก่อนดิ...เดี๋ยวก่อน...."
ตึกใบหยกสองต้องรีบวิ่งตามน้องหมีเส่งแทบไม่ทัน
แปลก ๆ นะ ทำไมตั้งแต่ได้ไอ้เส่งเป็นเมียรักแล้วเนี่ย..
ดูมันขี้งอน ขี้หงุดหงิดพิกล...น่าแปลกจริง ๆ
"อย่ามายุ่งกับกู...เออ..กูพูดไม่เพราะหรอก..กูก็พูดได้แต่เหี้ย ๆ แบบนี้แหละ...มึงก็ไปหาผู้หญิงสิ..
มึงอยากได้หวานแค่ไหนก็ได้...กูพูดแบบนั้นไม่เป็นหรอก....นั่นอ่ะสวย ๆ น่ารัก เดินกันเป็นโขยง
มึงไปจีบหน่อยเดียว เดี๋ยวเขาก็พูดเพราะ ๆ กับมึงแล้ว ไปเด่ะ ไปสิโว้ยยยยยย"
น้องหมีเปาตาคมหน้างอหงิก....เดินหนีจะไปขึ้นรถกลับบ้านซะให้ได้
จนไอ้เปาพอรู้ว่าเส่งมันงอนอะไร
เข้าใจแล้ว เข้าใจ... มันกลัวโดนเอาไปเทียบกับผู้หญิงนี่เอง
จะบ้าหรือไงกัน...ใครจะไปคิดอย่างนั้นกันล่ะ
รอแทบตายกว่าจะได้มาไว้ในมือ กว่าจะทำให้รักได้
แล้วเรื่องอะไรจะปล่อยให้เรื่องเล็กน้อยแค่นี้มาทำลายความสัมพันธ์กันล่ะ
"ขอโทษที...มึงเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว...กูผิดเองที่ไปแกล้งบังคับมึงอย่างนั้น...เราดีกันเหอะเส่งนะ
ป่ะ ไปเลือกเสื้อกันเหอะเนอะ....นะเส่งนะ...เส่งคนดี...นะ"
แค่ไอ้เปาทำหน้าอ้อนตาแป๋วหน่อยหมีควายตาคมมันก็ใจอ่อนแล้ว
ถึงจะทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดไปบ้าง
แต่พอโดนดึงแขนให้เดินตามมันก็เดินตามแต่โดยดี
"หิวน้ำเหรอ..อ่ะ..กินน้ำนะ กินน้ำ..ใจเย็น ๆ อ่ะ..อยากพูดอะไรก็พูดนะ..อยากด่าป่ะ..อ่ะด่า ๆ มาเร้ว.
ด่าเสร็จแล้วไปเลือกเสือกันนะ..ป่ะเส่งไปเลือกเสื้อกันนะ ไม่เอาแล้วอย่าโกรธมากเดี๋ยวเสียหล่อนะเว้ย"
ผัวที่น่ารัก ประพฤติตัวดี ส่งขวดน้ำให้เมียกินแก้โมโห เผื่ออารมณ์มันจะเย็นขึ้นบ้าง
"เปารักเส่งนะ...อย่าโกรธมากเลย..เสียหล่อนะ..หน้าหงิกมันไม่หล่อหรอก..ป่ะไปเลือกเสื้อกันไปเลือกเสื้อกัน.."
ไอ้เปาลากเมียไปทั้งอย่างนั้น
หลอกล่อหมีควายตาคมมันหน่อย
หมีมันฉลาดน้อยกว่าหมาน่ะ
แต่แรงมันดีกว่าแค่นั้นเอง
"ตัวไหนอ่ะ..เส่งอยากได้ตัวไหนอ่ะ...ตัวนี้ก็สวยนะ...เอาตัวนี้มั้ย"
เอาเข้าไปทำตัวทุเรศกันเข้าไป
และบ่ายนั้นผัวเมียคู่บ้าก็เดินลองเสื้อ เลือกเสื้อกันแทบจะหมดทุกร้าน
กว่าจะกลับบ้านก็ค่ำแล้วล่ะ
ทำไม...จะตามไปบ้านมันด้วยล่ะสิ
รู้นะเฟ้ย รู้นะเฟ้ย
คิดอะไรเนี่ย
ตามต่อไปนะหลานๆ
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
มาเร็วจริงๆ เลยหลานกิตของลุง
-
ว้าย ก็กิต.อยากอ่านต่อนี่คะ คุณลุง sing
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
:m4: ใช่ ๆ อยากอ่านต่อเหมือนกัน ลุงสิงห์ รีบมาต่อเร็ว ๆ นะครับ :L2: :bye2:
-
:m20:
-
:m25:
-
มารอลุงสิงคร้าบบบบบบบ
ชอบๆ :man1:
-
na rak
makkkkkkkkkkkkkkkkkkk
thank you lung Sing..ka
-
มารอต่อครับ อิอิ :oni1:
-
มารอลุงต่อให้คร๊าบ บ บ
-
อร๊ายยยยยยยยยยย
เค้าหายหัวไป2 วัน
ลุงเล่นซะจบเลย
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ใจหายๆๆ
ขอตอนพิเศษเยอะๆ นะค้า
จ๊วบบบบบบบบบบบบ
-
"มึงไปจีบเขาเหรอ...กูเห็นนะไอ้เหี้ยเปา.." เมียที่น่ารักกระซิบถาม
หน้าตาเริ่มงอหงิก แต่กำลังพยายามเก็บอาการ กำหมัดแน่น
เตรียมชกถ้าได้คำตอบไม่เป็นที่น่าพอใจ
แล้วก็ได้รับคำตอบที่ทำให้ไอ้เส่งแทบจะกระโดดถีบผัวรักของมันลงรถเมล์จริง ๆ
...กูก็แค่บอกว่ามึงอ่ะ..เมียกู...แค่นั้นแหละ
และพอรถจอดที่ป้าย
ไอ้เปาก็รู้ตัว มันวิ่งเตลิดเปิดเปิงหนีเมีย
โดยมีเมียวิ่งไล่ตามเตรียมกระทืบ
จนชาวบ้านคิดว่ามีการตีกันจริง ๆ
ใครจะนึกล่ะ ว่าเป็นปรากฎการณ์ผัวเมียหยอกกัน
"ไอ้เหี้ยปาววววววววววววว มึงตาย" เมียตะโกนไล่หลัง
และผัวก็วิ่งหนี....เป็นที่สนุกสนานของมันสองคน
และก็เป็นเรื่องปกติ แต่ชาวบ้านเขาคงไม่อยากปกติด้วยเท่าไหร่นักหรอก
วิ่งไล่ตามกันจนถึงหน้าห้อง แล้วก็ยืนเหนื่อยหอบพร้อมกัน
แต่สักนิด ขอแค่ไอ้เส่งได้เตะผัวมันสักนิดก็ยังดี
ว่าแล้วมันก็เตะไปหนึ่งครั้ง ด้วยเสียงอันดังสนั่น
เล่นเอาผัวถึงกับทรุด
ก่อนจะหัวเราะ...ออกมา
"ก็จริงนี่หว่า...แม่งมองอยู่ได้..กูยิ่งหวง ๆ อยู่" ไอ้เปาหัวเราะร่วน
แล้วคนที่ทำเหมือนโกรธก็ต้องอมยิ้ม หลังจากได้ยำผัวเล่น
ไปชุดใหญ่ เป็นที่สนุกสนาน
ก่อนจะค่อยแตะไหล่ผัวรักของมันเบา ๆ
"เปา...ร้อนเนอะ..."
ไอ้เส่งพูดแปลก ๆ และทำตาแปลก ๆ ที่สำคัญมันชักพูดกับไอ้เปาดีเกินเหตุ
"เปานี่น่ารักเนอะ...." เอาแล้วสิกู
ตึกใบหยกสองเหมือนรู้สึกถึงบรรยากาศของหน้าหนาว
เสียวสันหลังวาบ อย่างช่วยไม่ได้ หน้าเริ่มเจื่อน
ไอ้เปาคงไม่ยอมเสียตัวง่าย ๆ แน่ และตอนนี้มันกำลังเริ่มหาทางหนีทีไล่
"เอ่อ...ร้อนเนอะเหมือนจะไม่สบายเลย..รู้สึกปวดหัวว่ะ.."
ไอ้เปาส่งยิ้มแห้ง ๆ ตาเริ่มเหลือก
"อือ..แบบนี้เราจะทำอะไรกันดีให้หายป่วยนะจ๊ะเปา..ไหนเปาบอกเส่งสิจ๊ะ"
โอววววววววว ยินดีด้วยนะเปาผัวรัก.....สิ่งที่มึงคิดกำลังจะเป็นจริงล่ะนั่น
ตอนนี้เส่งที่ดูเหมือนจะเป็นเมียรักแต่ชักไม่น่ารักแล้วสำหรับไอ้เปา...ตอนนี้ตาหวานเยิ้ม
แล้วก็เริ่มแตะไหล่ไอ้เปาเบา ๆ ไปเรื่อย
แตะปลายจมูกไปที่แก้มคลอเคลียไม่ห่างอีกต่างหาก
"เง่อ...เส่ง..เส่ง..กูเสียว ๆ ว่ะ.. ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
ไอ้เปายังทำใจดีสู้เสือ แกล้งทำเป็นสะบัดสะบิ้งไปเรื่อย ทำท่าจะเดินหนี
แต่...
เส่งเมียรักคว้าเอวมันเอาไว้แล้ว...
และก็แตะ ๆ เล่นที่ข้างแก้มของไอ้เปาจากด้านหลัง
"ไหน..เปาบอกซิ...เราสัญญากันว่ายังไงครับ.."
เมีย.....ทำตาเจ้าเล่ห์...
พูดกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหู
ไอ้เปาหน้าซีดแล้ว ซีดอีก
"เปาไม่อยากเป็นของเส่งเหรอครับ..."
ประโยคเดียว...ไอ้เปาลมแทบจับ
เข่าแทบทรุด...เตรียมชิ่งหนี
และเหตุการณ์หลังจากนั้นก็คือ.......
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอนพิเศษ ชายกำลังจะฉะกัน)
"อาบน้ำก่อนมั้ยครับ...ร้อนมั้ยครับอาบน้ำก่อนดีกว่านะครับ"
มึงชักจะพูดจาดีเกินเหตุไปหรือเปล่าไอ้เส่ง...
ไอ้เปาจำใจต้องเดินหน้าซีดเผือดเข้าห้องน้ำไป
โดยมีผ้าขนหนูที่ถูกส่งจากมือของไอ้เส่งเมียที่คิดจะบุกผัว...
และไอ้เส่งเมียรักก็มองมายิ้ม ๆ ตาเยิ้ม โคตร ๆ
หนุ่มล่ำ กล้ามใหญ่นามว่าไอ้เปาก็อาบน้ำไปด้วยความเสียว...เอ่อ สันหลัง
และข้างหลัง...
โอยกู...ไม่เหลือแน่วันนี้ ดูท่ามันจะเอาจริง .. เอาไงดีวะกูเนี่ย
ปีนหนีเลยดีมั้ยวะ...โว้ยยยยยยยย กลัวโว้ยยยยยยย
ตีกับใครไม่เคยกลัว..แต่ตอนนี้กลัวชิบหาย...กลัวเมียบุกอ่ะ...ทำไงดีว้า
"เปาครับ...อาบเร็ว ๆ ครับ..เส่งจะได้อาบต่อ..หรือจะให้เข้าไปอาบพร้อมกันดีครับ"
น้องหมีเส่ง..เคาะประตูห้องน้ำ..เอ่ยเรียกคนที่อยู่ในห้องน้ำ
ไม่ว่ายังไง...กูก็จะบุกเว้ยยยย วันนี้ตากูมั่ง...เปาที่รัก...มาสานรักกันเถิด
เหอ เหอ เหอ
"เออกูรู้แล้วเว้ย..เมียเหี้ยอะไรวะแม่งคิดจะบุกผัว...ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะมึง.."
เป็นเสียงตอบกลับจากคนในห้องน้ำ...ที่แทบไม่เป็นอันจะอาบน้ำ
"ก็ผมรักเปานี่ครับ...เรารักกันนะครับเปา...ให้อีกห้านาที..อาบไม่เสร็จเราก็รักกันในห้องน้ำเลยนะครับ"
การพูดจาดี ๆ เป็นศรีแกปาก...และตอนนี้ น้องหมีเส่ง หุ่นล่ำตาคม..กำลังทำสิ่งนั้นอยู่
และขณะนี้มันกำลังผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมเข้าไปหาตึกใบหยกสองจริง ๆ
"ไอ้เหี้ย...จะเอากูนี่พูดกับกูดีเลยนะ...ทีกูจะเอามึงมั่งล่ะก็ด่ากูฉอด ๆ "
อ่ะนะ..เปาผัวรักที่กำลังจะกลายเป็นเปาเมียรักของเส่ง ตะโกนด่ากลับมา
และหมีควายตาคมก็หัวเราะเสียงเบา...ก็ใช่ไง..มึงยังอ้อนกูเลย
คราวนี้กูก็อ้อนมึงมั่งไงไม่เห็นแปลก
"หมดเวลาแล้วครับ...มามะที่รัก..ออกมาเร็ว ๆ ครับ.." หนุ่มหน้าหล่อตาคมเคาะประตูเสียงดังปึงปัง
และไอ้เปาก็จำใจต้องเดินออกมาในสภาพ
โอววววววววววววววว มายก๊อด..แก้มแดง ๆ เอียงหน้า 45 องศาให้ห่างสายตาของไอ้เส่ง
ทำหน้าตาแบบว่าอายสุดฤทธิ์...
หุ่นล่ำ กล้ามโต...น้ำยังหยดติ๋ง ๆ เป็นทาง
และเมียที่ไม่ยอมเป็นเมียอีกต่อไป
ก็เดินมาหอมที่หน้าผากไอ้เปาเบา ๆ
"รอแป๊บครับ...เดี๋ยวผมออกมานะคนดี...นั่งทำใจไปซะ 5 นาทีครับเปา ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
หมีควายตาคมจ้องหน้าไอ้เปาหวานหยด ทะลุไปถึงไหนต่อไหน ก่อนจะโปรยยิ้ม
ด้วยมาดเท่ห์กินขาด เดินลิ่ว เข้าห้องน้ำไป
พร้อมกับรอยยิ้มอันน่ากลัว ชวนขนหัวลุกสำหรับไอ้เปาเป็นยิ่งนัก
********************
ไอ้เปานั่งกระสับกระส่าย ไม่รู้จะทำยังไงดี...เอาเบียร์มาซดย้อมใจไปหลายกระป๋อง
ก็ไม่หายตื่นเต้น
นี่กูจะเสียเวอร์จิ้นจริง ๆ เหรอวะเนี่ย...เอาไงดี เอาไงดี
หลังจากนั่งกระสับกระส่ายได้ 2.5 วินาที มันก็เปลี่ยมาเดินกระสับกระส่ายต่ออีก 2.5 วินาที
เป็นการแชร์เวลาที่ดียิ่งนัก รอเวลาขึ้นเขียงโดนเชือดในอีกไม่กี่อึดใจถัดมา
แค่ประตูห้องน้ำเปิด ก็เหมือนเสียงประตูนรกเปิดรอเรียกไอ้เปายังไงยังงั้น
และตามมาด้วยร่างอันสุดแสนมาดแมน กล้ามเป็นมัด หน้าตาที่เคยหล่อยังไง
ตอนนี้มันเหมือนจะหล่อมากกว่านั้น มาดไม่ต้องบอก แม่งเดินมาโพสท่าแบบเท่ห์สุดขีด
หล่อ เท่ห์คือสโลแกน และมันก็คงหล่อมากสุดก็วินาที เท่าที่ชีวิตนี้ไอ้เส่งมันจะหล่อได้
แค่เห็นหน้าเมียรัก....ไอ้เปาก็เตรียมชิ่งหนีทันที
แต่ช้าไปแล้ว...เมื่อไอ้เส่งเดินมาดักหน้าและดึงแขนไว้ทัน
"รักผมมั้ยครับเปา..."
ประโยคเด็ด..เด็ดจริง ๆ เด็ดสุดยอดของไอ้เส่งที่จะเปลี่ยนสภาพจากเมียรัก
กลายเป็นผัวรักในไม่กี่นาทีข้างหน้าเอ่ยถามคนที่หน้าเครียด หน้าซีด หน้าขาว
และไอ้เปาก็พยักหน้าช้า ๆ กลืนน้ำลายลงคออย่างแสนยากลำบาก
หลบหน้าหลบตาให้พ้นสายตาของเมียที่จ้องเอา จ้องเอา
ชนิดจะหลอมละลายผัวให้มันตายกันไปข้างหนึ่งว่างั้นเถอะ
"กลัวใช่มั้ยครับ..." เสียงทุ้มนุ่มถามเสียงเบา และดึงให้ไอ้หมาน้อยเปา เปา เข้ามาอยู่ในอ้อมแขน
มันก็ทำเป็นขืนตัวไว้งั้นแหละ พอโดนดึง ๆ เข้าหน่อย ก็เลยต้องยอม ๆ ไปซะงั้น
"เปาเคยทำให้ผู้หญิงของเปาเจ็บหรือเปล่า..."
น่านนนนนนนนนนนนนนน มาแล้ว มาแล้ว ไอ้ประโยคหมา ๆ ของไอ้เปาได้รีเพลกลับมาใช้ก็วันนี้
แหละว้า...สะจายเว้ยยยยยยยยยยยยยย
"ไม่..ไม่มีอ่ะ..ฮ่า ฮ่า ฮ่า " ดีมากเปา ดี เปา เปา เก่ง ฝืนยิ้มไว้นะเปา ฝืนยิ้มไว้ ถึงยิ้มไม่ออกก็ฝืนยิ้มไว้นะ
"เส่งก็ไม่เคยเหมือนกัน...แล้วยังจะกลัวอีกมั้ย"
เคยถามเขาไว้ยังไงวันนี้ดาบนั้นก็คืนสนองเช่นเดียวกัน ถึงจะกลัว แต่ยังไงซะ ก็รัก...รักมากกว่ากลัวแล้วล่ะตอนนี้
จะเอาอะไรอยากได้อะไรไอ้เปามันก็เอ่อ เอ่อ เอ่อ จะ จะ จะ จัดห้ายยยยยยย ก็ด้ายยยยยว้า
"ไม่ต้องตอบหรอก..พิสูจน์กันเลยดีกว่า"
เมียที่รักแทบจะประคองไอ้เปามานั่งลงที่เตียง ที่เคยไล่กระโดดถีบกระโดดเตะ
อันนั้นพับไปชั่วคราว โปรดใช้วิจารณญาณในการลืมมันไปให้หมด
แตะ ๆ มือไปที่ไหล่นิดเดียว ว่าที่เมีย ก็ถึงกับสะดุ้งโหยงทำท่าจะลุกหนีเอาดื้อ ๆ
แต่โดนหมีเส่งตาคมดึงเอาไว้ได้ทัน และจ้องตากลับ เอาสิมึง
กูจะมองให้มึงละลายเลย..ไม่ยอมก็ต้องยอมแหละเอาสิวะ
ตาก็สบตา หน้าก็ค่อยเคลื่อนเข้าใกล้
ถึงกลัวจับใจ แต่ไอ้เปาก็ยอมให้ว่าที่ผัวในอนาคตอันใกล้
แตะริมฝีปากเบา ๆ ที่ข้างแก้มได้ทันที
"หอมจังเลย...เปาน่ารักมากเลยรู้มั้ยครับวันนี้.."
หึ หึ หึ หึ
เสียงหัวเราะในใจชวนสยองสำหรับไอ้เปาของหมีควายตาคม
และแล้วก็ถึงวันนี้จนได้ในที่สุด
ศักดิ์ศรีความเป็นชายที่เสียไป..ตั้งนาน
ไอ้เส่งจะกู้คืนกลับมาได้ก็วันนี้ละเว้ย
เย่ เย่
-
"ไหน..เปาบอกซิ...เราสัญญากันว่ายังไงครับ.."
เมีย.....ทำตาเจ้าเล่ห์...
พูดกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหู
ไอ้เปาหน้าซีดแล้ว ซีดอีก
"เปาไม่อยากเป็นของเส่งเหรอครับ..."
ประโยคเดียว...ไอ้เปาลมแทบจับ
เข่าแทบทรุด...เตรียมชิ่งหนี
และเหตุการณ์หลังจากนั้นก็คือ.......
โอ๊ะ โอ.... งานเข้าแล้วไงเปาเอ้ยย .. ขอบคุณครับลุงสิงห์
-
:m20: เรื่องนี้แอ๊บแมนสุดๆครับ
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษพ่อหนุ่มน้อยเปา เปา (จบบริบูรณ์)) :laugh:
"เปา...ทำไมถึงสั่นขนาดนั้นล่ะ..ไม่มองหน้าผมแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าผมคิดอะไรอยู่น่ะ"
หวานนนนนนนนนนนนนน ซ้า เส่งครับของเปาเนี่ย..บทจะหวานขึ้นมามันหวานใช่เล่นเลยนะเนี่ย
"มึงเอาจริงเหรอเส่ง..."
หัวใจเต้นระทึก ร่างกายก็ไม่ยอมเป็นไปตามคำสั่ง หน้าซีดแล้วซีดอีก
ซีดมาก ๆ ตัวก็เริ่มสั่นเหมือนมีองค์มาลงประทับ เตรียมให้ไอ้เส่งขอหวยซะอย่างนั้น
ก็ เข้าใจว่าทีใครทีมัน...แต่กับเส่งแล้วไม่ใช่...เส่งมันก็ยังยอมให้เขาทำตั้งหลายครั้ง
แล้วคราวนี้ก็ถึงเวลาที่ไอ้เปาต้องเป็นฝ่ายรับความรักของเส่ง..ว่าที่ผัวรักไว้บ้างแล้ว
"เปา...ไม่อยากทำก็ได้นะ..เส่งเข้าใจว่าเปากลัว..ถ้าเปาไม่เต็มใจแล้วเส่งจะทำได้ยังไงล่ะ ใช่มั้ย.."
ช่างเป็นคำขอที่เลวมาก ยังไงซะไอ้เส่งก็รู้ว่าไอ้เปาไม่มีทางปฏิเสธแน่ ๆ
มันก็เลยแค่แกล้งละมือออกจากไหล่ แล้วก็หันหน้าหนีไปอีกทาง ก้มหน้านิดหน่อย
ทำหน้าเศร้า ๆ บ้างก็ไม่เห็นแปลก เทคนิคแบบนี้ไอ้เส่งหลอกฟันสาวมาหลายคนแล้ว
แบบนี้เขาเรียกว่า.....แม่งเลวววววววววววววววววววววววววววว
"ยอมสิยอม...กูยอมเส่งกูยอม..มาเลยม๊ะ..กูไม่กลัวแล้ว...เอาเลยมาเอาเลย..เต็มที่เส่ง
ไม่ต้องเกรงใจ.."
เหมือนชวนกินข้าวนะ...แต่นั่นอ่ะ...เขาเรียกว่า..ชวน...มากินผมเถอะครับ..ก๊ากกกกกกกกกกกก ขำ
หุ หุ หุ เสร็จกูล่ะมึงเอ้ย ไอ้เปา....แล้วคราวนี้มึงจะได้รู้ว่าลีลากูดีกว่ามึงแค่ไหน ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ไอ้เส่งผู้กำลังจะเป็นผัวรักของเปา
กดให้คนที่เคยเป็นผัวเอนตัวลง แล้วส่งตาหวานซึ้ง มือควานไปเรื่อยตามลำตัว กระชากทีเดียวผ้าผ่อนปลิวว่อนไปคนละทิศละทาง
ก่อนจะค่อยแตะต้องร่างกายเบื้องล่าง ของน้องหมาเปา เปา ผู้แสนน่ารัก เย้ายวนตัวหอม แก้มนิ่มเป็นที่สุด
ปลายจมูกก็ค่อยแตะแก้มไปเรื่อย แตะแก้มซ้ายแก้มขวา ไม่ได้กดลงมาแต่แค่แตะแผ่ว ๆ พอให้อีกคนรู้สึก
ว่ากำลังถูกหอมแก้มอยู่ และเปลี่ยนวนไปแตะที่หน้าผากแทน
หน้าของเมียรัก เห็นอยู่รำไร แต่หนุ่มน้อยนามว่า เปา กลับไม่ยอมมอง
ยังทำใจไม่ค่อยได้ ได้แต่นอนหลับตานิ่ง......ทำเป็นไก่อ่อนไปได้ แบบว่า ก็หนูเปาไม่เคยนี่ค้าบบบบบบบ
หนุ่มน้อยเปา เปา กำลังจะเสียเวอร์จิ้นก็วันนี้แหละว้าาาาาาาาาาาาา
สะจายเว้ย สะจาย
"เปา เปา ขอมือหน่อย...." อ่ะยังไม่วาย ในเวลาแบบนี้ก็ยังไม่วายจะเล่นกัน
ตึกใบหยกสองลืมตาพรึ่บ....เตรียมด่า..นี่มึงเห็นกูเป็นหมาอีกแล้วเหรอเนี่ย
ไอ้เหี้ยเส่ง....เดี๋ยวกูก็ไม่ยอมมึงซะเลยนี่
แต่พอเห็นสายตาเว้าวอน ชวนหลงใหลที่มองมา แล้วกระพริบตาช้า ๆ สองครั้ง ช่างเป็นภาพที่น่ามองซะนี่กระไร
หมาน้อยเปา เปา ก็มีอันต้องยอมแพ้ราบคาบ ถูกจับให้เอามือไปไว้ตรงไหน ก็เอาไปไว้ตรงนั้น
หน้าเริ่มแดง ๆ
ปากเริ่มเม้มเข้าหากัน ตาชักไม่กล้ามองตอบแล้วสิ อีแบบนี้น่ะ
"มือน่ะ....เอาไว้ตรงนี้ครับ...ถ้ารู้สึกแย่..ก็จิกลงมาเถอะ..ส่วนไหล่ข้างนี้...ถ้ารู้สึกไม่ดี...ก็กัดลงมาเลยนะ..เส่งทนได้ครับ.."
ทนได้สิมึง....อะไรมึงก็ทนได้ ก็มึงจะฟันกูนี่...อะไรมึงก็ทนได้
นั่นคือเสียงความคิดของไอ้เปา.....ที่มีอันต้องจำใจย้ายมือจากข้างตัว ขึ้นมาโอบหลังโอบไหล่ว่าที่ผัว
ก่อนที่ว่าที่ผัวจะใช้ปลายลิ้นแตะไปที่ริมฝีปากร้อนรุ่มนั้น
และเริ่มไล้เลียซ้ำ ก่อนจะสอดปลายลิ้นเข้าหาอย่างรวดเร็ว...โลมเร้าไปมา กระหวัดเกี่ยวปลายลิ้นพัวพันแนบแน่น
ขณะที่ฝ่ามืออุ่น ก็ประคองร่างกายเบื้องล่างของอีกคนไว้ ลูบไล้แผ่วเบาสร้างความเคยชิน
ถ้าไอ้เปาร้อนแรง.....มันก็ยอมรับว่าไอ้เส่งน่ะอ่อนโยนกว่า...อ่อนโยนมาก ๆ ไม่น่ากลัวหรือทำเหมือนจะแกล้งกัน
การกระทำเชื่องช้า แผ่วเบาอ่อนโยนไม่ได้รุนแรงน่ากลัวอย่างที่คิด ติดจะเกรงใจศักดิ์ศรีของไอ้เปาอยู่ด้วยซ้ำ
"อือ...อ่ะ..เดี๋ยว ๆ ก่อน..." ร่างสูงใหญ่ลุกพรวด พราดขึ้น...ไม่ยอมขึ้นมาดื้อ ๆ
เมื่อเริ่มรู้สึกว่าร่างกายกำลังถูกรุกราญ จะบอกว่าเกิดกลัวขึ้นมาอย่างกระทันหันก็น่าจะใช่
คนหนึ่งตกใจ อีกคนก็เริ่มมือไม้สั่นขึ้นมา
"กูแย่มากเลยเหรอเปา...ทำให้มึงกลัวขนาดนี้เลยเหรอ"
คนที่อยากร้องไห้มันไอ้เส่งมากกว่า....ร่างสูงนั้นลุกขึ้นนั่ง
และไอ้เปาก็ลุกตาม
เงียบกันไปอึดใจใหญ่
ก่อนที่ว่าที่ว่าที่ผัวรักอย่างไอ้เส่ง จะลุกขึ้นยืน
เออช่างแม่ง...ไม่อยากทำก็ไม่ฝืนหรอกวะ
ทีกูกูก็ยอมมึง...ทีมึงมึงก็เสือกไม่ยอมกูซะนี่
ตกลงมึงรักกูจริงหรือเปล่าเนี่ย
-
:m29: ทำไม บรรยายได้สยองนักละลุงสิงห์ แล้วอย่างงี้คนอ่านที่ไม่เคย จะกล้ารับหรือ :angry2:
แต่ก็สะใจดี ( เอายังไงว่ะ ) รอตอนไอ้เปาถูกเชือดดีกว่า :m20: :L2: :bye2:
-
เข้ามาตอบครั้งแรกในกระทู้นี้ ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะในบรรดานิยายทุกเรื่องของคุณ Aoikyosuke เป็นเรื่องแรกที่ทำให้ชอบนิยายแบบกล้ามชนกล้าม ยิ่งตอนพิเศษนี่ขำสนุกกว่าตอนปกติอีก
แต่ลุงคะ รีพลายที่ 466 เนื้อเรื่องมันขาดไปนะคะ มันต้องมีตอนช่วงแรกที่เส่งนั่งหลับในรถเมล์ ไอ้เปานั่งจับมือ แต่ดันมีหญิงสาวมาเหล่เส่งอ่ะค้าาา :m13:
-
ชอบมากครับ โดยเฉพาะตอนพิเศษ o13
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
มึงยอมกูไม่ได้เลยว่างั้นเถอะ.... กูจะได้จำใส่หัวเอาไว้แล้วกัน
ไอ้เส่งกำลังจะก้าวเดินหนี แต่หมาน้อยเปา เปา กลับดึงแขนไว้
เงยหน้าขึ้นมองก่อนจะพูดออกมาอย่างช้า ๆ
"คือ...กูมีของเยอะเลย....มึงช่วยใช้กับกูหน่อยเถอะ....บอกตรง ๆ กูยังไม่อยากเจ็บเจียนตาย
กูรู้ว่ามึงต้องขอสักวัน...กูก็เลยเตรียมเหี้ยอะไรไว้เพียบเลย....มึงเอาไว้ใช้กับกูคนเดียวนะ"
หมาน้อยทำตาแป๋วแหวว...ใสซื่ออาโนเนะ ก่อนจะหยิบสารพัดสิ่งของนา นา ชนิด มาวางแหมะไว้บนเตียง
ไอ้เส่งก็เลยไปพลิก ๆ ดู
ก่อนจะลอบยิ้มออกมา...แม่งเตรียมไว้ก็ไม่บอกกูเล่นเอากูใจหายวูบ
ตาคม ๆ มองหน้าอีกคนยิ้ม ๆ
และไอ้เปา ก็ต้องก้มหลบหน้าหลบตาด้วยความอาย
"เอาอันนี้แหละ...อันนี้ท่าจะดี...เอามั้ย..." หยิบมาได้ว่าที่ผัวรักก็ยื่นให้ว่าที่เมียดู
แล้วก็ได้รับคำตอบจากหน้าแดง ๆ ซีด ๆ ของไอ้เปา
"ก็แล้วแต่มึงดิ...เอาเหี้ยอะไรก็เอาเหอะ...มาเร็ว ๆ เดี๋ยวกูเปลี่ยนใจนะไอ้เหี้ยนี่..ถามมากจริง.."
โอ๋ โอ๋ หนูเปา อย่าเพิ่งงอน มามะ มา ผัวมาแล้ว
"คว่ำหน้าสิมึง....นั่งตาแป๋วอย่างนี้...หรือมึงจะเอาท่าเดิม..." ร้ายกาจมั้ยล่ะนั่น
ไม่หวานแม่งแล้ว...พูดหวาน ๆ ไอ้เปาท่าจะไม่ชอบ...มันคงชอบแบบถ่อย ๆ เถื่อน ๆ
ว่าง่ายจังนะ
โดนสั่งให้พลิกคว่ำพลิกหงายยังไง ไอ้เปาก็ทำตามทุกอย่าง
บอกให้นอนคว่ำ ไอ้เปาก็คว่ำ บอกให้คุกเข่ามันก็คุกเข่า
แต่หน้าตาเนื้อตัว ไม่ต้องพูดถึง...สั่นพั่บ ๆ ด้วยความกลัว
ก็หนูยังเวอจิ้นอยู่นี่ค้าบบบบบบบบบบบ
แค่เพียงร่างกายโดนสอดแทรก... คนที่รับบทเมียในวันนี้ก็นิ่วหน้าด้วยความเจ็บแสบ
กัดฟันแน่น....หลับตานิ่งสนิท
"อ่ะ...กอดไว้..." ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ ถูกเอามาวางไว้ให้ และไอ้เปาก็กอดซะแน่น
เริ่มหอบหายใจหนัก...ด้วยความทรมาน
"เส่ง....อือออออออออ เจ็บอ่ะ..ห้ามทำแรงนะมึง...ไม่งั้นกูถีบมึงแน่..อ่ะ"
เสียงท่าจะไม่ไหว ลมหายใจเริ่มติดขัด พยายามปล่อยร่างกายให้เป็นไปตามธรรมชาติ
ไม่ฝืนไม่เกร็ง...เมื่อรับรู้ว่าปลายนิ้วที่ชโลมไปด้วยบางสิ่งของคนรักเริ่มขยับเข้าออก
จากช่องทางเบื้องหลัง และเริ่มเพิ่มจำนวนนิ้วมากขึ้น
สอดแทรกเชื่องช้า เพื่อสร้างความคุ้นชิน
ก่อนจะเปลี่ยนเป็นร่างกายของตัวเองเข้าไปแทน โดยไม่ให้อีกคนรู้ตัว
"โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย เจ็บโว้ยยยยยยยยยยย กูเจ็บ ไอ้เส่งกูเจ็บบบบบบบ"
แค่โดนไปนิดเดียว ไอ้เปาถึงกับร้อง และทรุดกายลง ไม่มีแรง กอดตุ๊กตาแน่น
น้ำตาหยดแหมะ แหมะ
"ฮือออออออออ เจ็บอ่ะ...เจ็บจะตายแล้วอ่ะ...ฮือออออออออ"
ไอ้เปาช่างน่าสงสาร รับครั้งแรกก็เป็นขนาดนี้แล้ว
น้ำตาหยดอาบหน้า ได้แต่สะอื้นไห้เสียงเบา จนอีกคนสงสาร
ต้องเปลี่ยนท่าทางให้กลับมาประจันหน้ากันได้
โดยไม่ยอมถอนกายออก
ทิ้งตัวลงไปหาและโอบกอดคนที่นอนร้องไห้เอาไว้
ทั้งหอมทั้งจูบ ให้อีกคนคลายความเจ็บปวด
โลมไล้ปลายลิ้นไปมาที่ยอดอกสองข้าง
ทิ้งร่างกายไว้ในช่องทางคับแน่นนั้น
และเริ่มลงมือปลุกอารมณ์ความรู้สึกของอีกฝ่าย
ขยับเปลี่ยนไปฝังปลายจมูกลงที่ซอกคอ
ของคนที่นอนตัวสั่น
เปลี่ยนมือของคนที่นอนร้องไห้ ให้มาเกาะเกี่ยว โอบรัดรอบคอ
ของตัวเองไว้
ก่อนจะกระซิบเสียงเบา
"หายใจลึก ๆ เปา เปา เก่ง....เปา เปา ทำได้นะ...เปา เปาเก่งนะ..เปา เปา คนดี.."
และพ่อหนุ่มน้อย นามว่าไอ้เหี้ยปาววววววววววววววววว ก็พยักหน้าหงึกหงัก
แต่ก็ยังไม่วายจะกัดปากตัวเองแน่นอยู่อย่างนั้น เพื่อคลายความเจ็บปวด
"กัดไหล่...ห้ามกัดปาก...เร็ว...กัดมาเลย..." เพราะเสียงดุของคนที่อยู่ด้านบนทำให้ไอ้เปาต้องปรือตาขึ้นมอง
และก็พบกับสายตาอาทรของอีกคน...ที่ดึงให้หยัดกายขึ้น และประคองศรีษะไอ้เปาเอาไว้ ให้แนบมาที่บ่ากว้างนั้น
"ขยับแล้วนะเปา..ใจเย็น ๆ นะ..เจ็บก็จิกเล็บลงมาเลยนะ..รู้นะ..เปา"
เพราะคอยปลอบโยนมากขนาดนั้น คนที่ตัวสั่นถึงคลายความกังวลลงไปได้
ร่างกายเริ่มคุ้นชินมากขึ้น..เมื่ออีกคนเริ่มขยับเชื่องช้า จึงไม่ได้ทรมานมากกว่าคราวแรก
มืออุ่น ๆ ปลุกเร้ารูดรั้งร่างกายให้และหยัดกายขึ้นไปแล้ว
จังหวะร่างกายเริ่มสอดประสานกันอีกครั้ง จากเชื่องช้า
เริ่มกลายเป็นแรงรัวขึ้น
-
^
^
^
Morning ka lung Sing
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
^
^
^
Morning ka lung Sing
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
ลุงคิดถึงหลานๆ ทุกคนครับ...
อีกไม่นานเรื่องก็จะอำลาแล้วนะ
-
น่ารักสุดๆ ..............
-
ลุงเข้ามารับคำขอบคุณครับหลาน
-
(http://img66.imageshack.us/img66/808/phoenixcandytlr7.jpg)
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
เปาโดนเสียบ
เค้าเจ็บแทนเลยอ่ะ
โฮฮฮฮฮ
-
โหดซะ
-
:m30: น่ากลัวมามกายๆๆ ก๊ากๆๆ
ไม่อยากเป็นรับเล่า เหอๆๆ :laugh:
สงสาร เปา เปา จังเลย อ่าๆๆๆๆๆ :serius2:
-
(http://img66.imageshack.us/img66/808/phoenixcandytlr7.jpg)
ว่าแต่มันคือขนมอะไรครับหลานกิต
คุณลุงไม่เคยเห็นอ่ะ แต่สวยจัง กินได้ด้วยหรือ
-
ต๊าย..ก็ทำจากน้ำตาล(sugar)ไงคะ..กิต.นึกว่าจะเหมือนๆกับที่คุณลุงถืออยู่นั่น อิอิ
ป.ล. จวนลาจากไม่ได้นะคะ..คุณลุงบอกว่า..ยังมีตอน*พิเศษ*อีก..เพียบ..5555555
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
กิสสสสสสสสสสสส :m25:
ไม่ได้มาเกาะเล้า 2 วัน จอร์จจจจจจจ... :o
เส่ง - เป่า น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกส์... :m1:
เสียดายที่จบแล้ว แต่ดีใจที่มีตอนพิเศษ :กอด1:
รุก-รับผลัดกันแบบนี้ มันส์ดี อิอิ :oni2:
ขอบคุณลุงสิงห์นะค่ะ อยากจะกด + ให้หลายๆ ที แต่มันต้องทิ้งระยะเวลา ..
เอา+ ไปทีนึงก่อนนะค่ะ
รักลุง :man1:
-
ขอบคุณครับคุณลุง
-
หลานกิตจ๋า
ที่ลุงถืออ่ะ
มันเป็นกังหันลม
ทำจากกระดาษแก้วอ่ะครับ
มิใช่ขนมนะ...
แต่เห็นขนมของหลานกิต แล้วอยากเห็นของจริงจังเลย
-
:t2:จิ้มก้นลุงสิงห์ 5555+
-
เปาเมียรักของเส่ง ถึงกับต้องสะบัดหน้าหนี เพราะเห็นร่างกายของตัวเอง
และนาทีต่อมาก็หน้าแดงก่ำด้วยความอาย หลบสายตาวาบหวามของคนที่มองลงมา
และอมยิ้มน้อย ๆ
กอดตุ๊กตาหมีน้องแส่งไว้แน่น..และเริ่มเปล่งเสียงครวญคราง
"งือ..อ่ะ อ่ะ อ่ะ...อ๊า..." เสียงก็จะร้อง มือผละจากตุ๊กตาแล้วก็ยกขึ้นมาปิดหน้าแทน
ไม่อยากให้เส่งเมียรักได้รู้ว่ามันรู้สึกดีมากแค่ไหน
เดี๋ยวมันได้ใจ...แล้วคราวหน้าไม่ให้ไอ้เปารุกอีก
"ชอบสิค้าบบบบบบบบ...ร้องเสียงหลงเลยนะมึง..."
เมียที่กลับกลายเป็นผัว หัวเราะเสียงเบา และยังไม่หยุดขยับร่างกาย
เริ่มแรงมากขึ้นเมื่อไม่เห็นว่าอีกคนเจ็บปวดอีกแล้ว
"ไอ้เหี้ย...เร็ว ๆ เลยกูเจ็บจะตายห่าแล้ว...ฮ่า..อ๊ะ"
ปากก็ด่าไปงั้นแหละไอ้เปาน่ะ..พอโดนแกล้งหยุดมือเข้าหน่อยก็ต้องมองหน้าเมียตาขวาง
และไอ้เส่งก็หัวเราะก่อนจะเริ่มกระแทกร่างกายให้แรงและเร็วขึ้น
และดึงมือที่ปิดหน้าของเปาเมียรักที่ยกขึ้นปิดหน้าให้มาแตะที่ร่างกายตัวเอง
"ทำเร็วเปา..จะได้ไปพร้อมกัน..ใกล้แล้วเนี่ย..อ่ะ..อือ..."
ผัวสั่งไอ้เปาก็ต้องทำตาม มือก็รูดรั้งร่างกายตัวเองไปตามอารมณ์
และร่างกายเบื้องหลังก็ถูกเส่งผัวรั บุกกระหน่ำแรงมากขึ้น
จนทนไม่ไหวอีกต่อไป
เร่งมือกับร่างกายของตัวเอง
ในขณะที่อีกคนก็เร่งขยับร่างกายตัวเองเช่นกัน
จนถึงวินาทีสุดท้ายของบทรักเร่าร้อนอ่อนโยน
"ฮ้าาาาาาาาาา เปา..เปา..เปา..อื้ออออออออ"
การแทรกสอดรุนแรงครั้งสุดท้าย ดำเนินมาถึง พร้อกกับการกระแทกร่างกายเข้าไปจนหมด
ในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน
"งื้อออออออออออออ อ่ะ อ่ะ " คนที่อยู่เบื้องล่างก็หอบหนัก แทบจะหยุดหายใจไปชั่วขณะ
เมื่อหยาดหยดชีวิตพุ่งทะลักออกมาจนหมด
พร้อมกับรับรู้ถึงความร้อนรุ่มที่พุ่งเข้ามาในร่างของตัวเอง
ก่อนที่อดีตเมียรัก จะทิ้งตัวลงมาหา ตาคม ๆ หรี่ปรือ
กอดรัดร่างของคนที่เหนื่อยหอบไม่แพ้กัน เอาไว้แน่น
จูบซ้ำ ๆ ที่ริมฝีปากของอีกคน แลกปลายลิ้นเข้าหากันอีกครั้ง
และปรับลมหายใจให้กลับมาสม่ำเสมออีกครั้ง
ก่อนจะถอนร่างกายออก
"ฮ่ะ.." ไอ้เปาถึงกับสะดุ้งเมื่อรู้สึกเหมือนมีบางอย่างทะลักตามออกมาด้วย
และเมื่อผลักให้อีกคนออกห่าง และลุกขึ้นดู
"ไอ้เส่งงงงงงงงงงงงง เลือดกูอ่ะ....เลือดเต็มเลยอ่ะ...ไอ้เส่งงงงงงงงงงง ฮืออออออออ"
แล้วมันก็เพิ่งจะมาร้องไห้นะนั่น แถมเขย่าให้คนที่นอนตาปรือยิ้ม ๆ อยู่ข้าง ๆ ให้ลุกขึ้นมาคุยกันอีก
"ก็หนูเปายังเวอจิ้นนี่ครับ....มันก็เป็นงี้แหละ...ตอนพี่เส่งโดนมึงเอาก็เป็นแบบนี้เหมือนกันแหละ
แล้วกูก็นอนสลบเป็นไข้ไปหลายวัน...มึงจำไม่ได้เหรอครับ....เปาเมียรักกกกกกกกกกก"
ไอ้เส่งหัวเราะเสียงดัง...และดึงให้อีกคนลงมานอนด้วยกันข้าง ๆ
"มึงเป็นเมียกูเหมือนกันไอ้เปา....ห้ามคิดนอกใจไม่งั้นมึงตายแน่...จำใส่หัวมึงเอาไว้เลยนะ"
คนที่นอนส่งตาหวานให้กอดรัดอีกคนไว้แน่น และแกล้งคำรามเสียงเบา ก่อนจะหอมแก้มของไอ้เปาหนัก ๆ
อีกครั้ง
"เป็นเหี้ยอะไร..สังเกตหลายครั้งแล้วมึงชอบหอมแก้มกู...ไหนบอกดิ..ทำไมมึงชอบหอมแก้มวะ"
ไอ้เปาขยับหันหน้าเข้ามาหาคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ
ข้างหลังอ่ะ มันยังเจ็บแสบอยู่
แต่ความสงสัยมีมากกว่า
"กูชอบ...มีปัญหาเหรอ...กูชอบของกูอย่างงี้อ่ะ..มึงไม่รู้เหรอหอมแก้มอ่ะ...มันอบอุ่นดี
กูก็แค่อยากให้มึงรู้สึกเหมือนกูด้วย..แค่นั้นแหละ...มึงมีปัญหาเหี้ยอะไรหรือไง"
ไอ้เส่งเริ่มง่วงแล้ว และซุกซบเข้าที่ไหล่กว้างของไอ้เปา ออดอ้อนน่ารักน่าดูชม
ไม่ใช่อะไรแค่อยากให้ไอ้เปาลูบหัวเล่นหน่อย จะได้นอนหลับฝันดี
"เปล่า...ไม่มีปัญหาหรอก...กูก็ชอบ...มันก็อบอุ่นดีอย่างที่มึงว่าแหละ"
อ้าวววววววววววววววววววว หวานกันเข้าไป หวานกันเข้าปายยยยยยยยย
คนหนึ่งซบ
อีกคนก็ลูบผมเล่นไปเรื่อย
ไป ๆ มา ๆ ก็เลยเคลิ้ม ๆ ไปพร้อมกัน
น้าท่าไม่เป็นอันอาบ
และในเช้าวันถัดมา ไอ้เปาก็อาการเดียวกับไอ้เส่งก่อนหน้านี้เป๊ะ
นอนซมเป็นไข้ไปหลายวัน
และมีอะไรจะบอก....
ในเวลาไม่นาน....ไอ้เส่งก็ติดไข้หวัดจากไอ้เปาอีกรอบหนึ่งเหมือนกัน
อย่า อย่า อย่า
อย่าไปอยากรู้เลย ว่ามันทำอะไรกันต่อ
รู้แค่....มันก็ยังไล่เตะไล่ตีกันเป็นบางวัน
เพื่อให้หัวใจสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แค่นั้นเอง
-
จะจบแค่นี้จริงๆหรอลุ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แต่ว่า.........หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หวานไม่ไหวแล้วววววววววววววว
น่ารักได้โล่เลยยยยยยยยยย
จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟเปากะเส่ง
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ วันจันทร์ที่ 13 กุมภาพันธ์) :m1:
"เปา...กูมีอะไรจะบอก" เส่งเมียรักนั่งซัดก๋วยเตี๋ยวต้มยำอยู่ตรงข้ามกับไอ้เปา
วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนเว้ย ฝนก็ตก อีก
มันก็เลยนอนกกกันอย่างนั้น จนบัดป่านนี้ เที่ยงเข้าไปแล้ว
มันถึงได้ลากสังขารอันหล่อล่ำกล้ามใหญ่ของมันสองคนมาที่หน้าปากซอย
ในสภาพหัวเหอ กระเซอะกระเซิงเล็กน้อย เพราะเปียกฝน
ร่มมีคันเดียว ไม่ใหญ่มาก
แต่ความรักที่สองเรามีให้กันมันมากล้นเหลือเกิน มันก็เลยเดินแย่งร่มกันมาตลอดทาง
จนไหล่เปียกไปทั้งคู่
แต่ดีหน่อย ที่ฝนมันตก ร่มมันคันเล็ก
ก็เลยได้ฤกษ์เดินโอบไหล่กันได้
โดยไม่เป็นจุดสังเกตของชาวบ้าน
อ้าว...มองหน้าทำไม...คนอ่านอยากมีเรื่องเหรอ
คนเขารักกันชอบกัน
เดินโอบไหล่หน่อยจะเป็นไร โห่ อิจฉานีหว่า อิจฉาชัด ๆ
"เฮ้ย...มึงดูดิ..คนอิจฉาเราเพียบเลยว่ะ..." ไอ้เส่งบอกกับตึกใบหยกสอง
ที่ซัดก๋วยเตี๋ยวไปสองชามและกำลังซัดชามที่สามอยู่
"ประสาทแดกแล้วมึง...ใครอิจฉาเหี้ยอะไรวะ..มึงนี่เดี๋ยวกูยันตกเก้าอี้เลย เสียเวลาแดกกูหมด"
ช่างเป็นการตัดพ้อต่อว่าแฟนที่ดูสุภาพเรียบร้อยแล้วก็ให้เกียรติมากมากเลย
สำหรับการคุยกันของไอ้เส่งและไอ้เปา
"มึงไม่เห็นเหรอสายตาคนรอบข้างอ่ะ...เขามองเราด้วยความอิจฉาอยู่นะมึง..."
ไอ้เส่งก้มหน้าก้มตาตักลูกชิ้นในชามและเคี้ยวไปบอกไอ้เปาไป
ก่อนที่ตึกใบหยกสองมันจะมองไปรอบ ๆ ตัว
อือ .... ทำไมมีแต่ผู้หญิงมองกูกับไอ้เส่งวะเนี่ย...แปลกชิบหายเลยว่ะ
มองไม่มองเปล่ายังยิ้ม ๆ แปลก ๆ อีก มีอะไรหรือเปล่าวะเนี่ย
"เฮ้ยแดกเร็ว ๆ เหอะ..ผู้หญิงร้านนี้น่ากลัวว่ะ...กูหลอน ๆ พิกล"
ทั้งไอ้เส่งและไอ้เปา รีบซัดก๋วยเตี๋ยวในชามและตรงดิ่งไปจ่ายเงิน รีบวิ่งออกมาแทบไม่ทัน
"กูหล่อมากเลยเหรอ..แม่งมองจัง..เกิดมาหล่อวะลำบากใจจริง ๆ ที่เกิดมาหล่อ"
หมีควายตาคมเดินออกมายืนโพสท่าทำหน้าหล่ออยู่นอกร้าน
ก่อนจะโดนยันจากฝ่าตีนมรณะของไอ้เปา จนแทบหัวคะมำ
"หล่อตายเลยมึง....ไอ้เหี้ยเส่ง...หล่อเกินไปแล้วนะมึง...ถ้ามึงไปทำหน้าหล่อใส่ใครอีกกูเตะคอหักแน่"
ไอ้เปาด่าไปชุดใหญ่ ก่อนจะกางร่มและเรียกให้ไอ้เส่งเข้ามาในร่มด้วยกัน
"ถีบเหี้ยอะไรมึงอ่ะ...หัวทิ่มไปหน้ากูก็ไม่หล่อแล้วใครจะรับผิดชอบวะไอ้สัตว์นี่"
เมียที่เป็นผัวเป็นบางครั้งบางคราวหน้างอหงิก
ก่อนจะเดินเข้ามาอยู่ในร่มได้ และก็โดนไอ้เปาโอบไหล่เข้ามาหา
"กูรับผิดชอบเอง...แบบนี้โอเคป่ะ" ไอ้เปาทำหน้ายิ้ม ๆ ส่งตาหวานซึ้งให้เมียรักที่บางครั้งก้เป็นผัวรักเป้นพัก ๆ
"เหี้ย...เอาตัวมึงให้รอดก่อนเหอะจะมารับผิดชอบกู...แดกเข้าไปเยอะเลยเนี่ย..เปาดูสิคะ..หนูท้องกับพี่เปา
สามเดือนแล้วนะค้า...ดูพุงหนูสิคะพี่เปาขา"
ไอ้เมียเหี้ยก็เล่นมุกโง่ ๆ ไปเรื่อย ทำท่าแต๋วแตกจนไอ้เปาหัวเราะ แล้วก็เอามือไปขยี้หัวเมียเล่นเบา ๆ
ขำในความบ้าของมัน
-
:t2: น่ารักน่าชัง ผลัดกันเป็นผัวเป็นเมียกันไม่เอาเปลียบกัน
แมนสุดๆเลยฮ่ะ ลุงสิงห์ +1 ให้คนโพสใจดีโพสทุกวัน
ไม่รักลุงสิงห์แล้วหนูจะไปรักใคร เน้อลุงเน้อ อิอิ
-
"เหี้ยนี่ผมกูเสียทรงหมด...ต่อยคว่ำเลยมึง.."
เมียที่น่ารักก็ทำเป็นด่าไปงั้น ถึงจะด่ามากปากเสียบ้างแต่ก็ยอมให้ไอ้เปาโอบไหล่เดินกางร่ม
กลับห้องมาได้โดยสวัสดิภาพ
"ไปเวียนเทียนกัน...มืด ๆ นะ..เมื่อเช้าว่าจะปลุกมึงไปใส่บาตรแต่ฝนตกว่ะ..เลยอดเลย
เห็นมึงหลับสบาย ๆ ด้วย กูเลยไม่อยากปลุก..เดี๋ยวเย็นนี้ไปเวียนเทียนที่วัดกัน.."
กลับห้องมาเรียบร้อยแล้ว ไอ้เปาก็ล้างแขนล้างขาที่มีคราบโคลนกระเด็นใส่..ออกจนหมด
แล้วก็ตะโกนบอกเมียที่เดินตามเข้ามาล้างขาด้วย
"เออกูไม่ได้ไปนานแล้ว..ตักบาตรเดี๋ยววันหลังไปตักก็ได้...เย็น ๆ จะไปวัดใช่ปะ..เออ
ไปด้วย ไปด้วย"
ไอ้เส่งก็เดินมาล้างแขนล้างขาให้สะอาดเหมือนกัน
แล้วก็เดินตามไอ้เปาออกมาจากห้องน้ำ
"ชาติหน้าเผื่อกูจะได้เกิดมาเจอมึงอีก..ดีมั้ยเส่ง.."
ตึกใบหยกสองเดินไปเปิดเพลงฟังแล้วมานั่งแหงกอยู่บนเตียง
เช็ดขาให้แห้งเรียบร้อยแล้ว
"เหี้ยเปา...ใครอยากเกิดมาเจอมึงกัน..แค่นี้กูก็ทุเรศตัวเองตายแล้ว..."
หมีควายตาคมเดินมายืนอมยิ้มอยู่ข้าง ๆ ทำเป็นฟอร์มปากแข็งด่านั่นด่านี่ไปเรื่อยเปื่อย
แต่จริง ๆ แล้วอ่ะนะ มันดีใจต่างหากล่ะ
"เออ..ไม่อยากเจอกูนะมึง..มาเนี่ยกูจะตบให้หัวทิ่มเลยมึง..." ตึกใบหยกสองทำหน้ากวนประสาท
แล้วก็กระดิกนิ้วเรียกเมียให้เข้ามาหา เหมือนเรียกหมายังไงยังงั้น
แล้วไอ้เส่งก็เดินย่างสามขุมเข้าไปหาจริง ๆ ทำหน้าแบบว่าอยากมีเรื่องด้วยสุดขีด
แต่พอเข้าไปถึงก็โดนดึงแขนให้มานั่งข้าง ๆ กัน
แล้วไอ้เปาก็ดึงน้องหมีเส่งที่น่ารักเข้ามากอดแน่น ก่อนจะหอมหนัก ๆ ที่แก้มสองข้างของเมีย
เล่นเอาเมียต้องสะดีดสะดิ้ง ปัดป้อง ก่อนจะนั่งนิ่ง ๆ แต่โดยดี
"เกิดมาเจอกันก็ดีแล้วนี่หว่าไอ้สัตว์นี่...ยังจะปากเสียอยู่ได้..ตบหัวทิ่มเลยดีมั้ยมึง"
ไม่เคยเลยสักครั้งที่ไอ้สองคนนี้จะได้พูดกันดี ๆ ด่ากันมั่ง ต่อยกันบ้างล่ะ
แต่มันก็ดูรักกันดีนะเนี่ย
"ก็กูไม่รู้นี่ว่าเกิดมาอีกกูจะรักมึงมากเท่าตอนนี้หรือเปล่าอ่ะ..."
โห.....ประโยคบ้า ๆ มีคำด่าแถมเล็กน้อยของไอ้เส่ง....ทำให้ไอ้เปาเอ๋อแดก
น้ำตาคลอแบบกระทันหัน...ซึ้งจับจิตจับใจ
นั่งฟังเงียบกริบ......ก่อนจะน้ำตาหยดแหมะ แหมะ
เล่นเอาไอ้เส่งถึงกับงง ต้องเงยหน้าขึ้นดู
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยย เป็นเหี้ยอะไรมึงอีกเนี่ย ไอ้สัตว์นี่..บ่อน้ำตาตื้นจริงมึง"
มือก็เช็ดน้ำตาผัวไปเรื่อย ไอ้ผัวก็ประสาทหนักกว่า ร้องไห้ไปยิ้มไป
"เหี้ยเส่ง....พูดเหี้ยอะไรเนี่ย...กูซึ้งนะมึง..ไอ้สัตว์นี่..กูก็ไม่รู้เหมือนมึงแหละ
ว่าชาติหน้ากูจะรักมึงเท่าชาตินี้หรือเปล่า....แต่ชาตินี้กูรักมึงวะ...รักแม่งเหี้ย ๆ เลยเนี่ย"
ช่างเป็นคำบอกรักที่แสนโรแมนติกดีเหลือเกิน
ไอ้สองคนนั้นยังนั่งด่ากันอีกชุดใหญ่ ด่าไปด่ามาก็นั่งหัวเราะอายกันเอง
และไม่นาน เนื่องจากอาการหนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน เนื่องจากซัดก๋วยเตี๋ยวมาหลายถ้วย
มันก็เลยเลิกซึ้ง เมื่อความง่วงอยากนอนกลางวันมีมากกว่า
เมียก็หนุนแขนผัว
ผัวก็นอนกอดเมีย
ฝนก็ยังทำท่าจะตก ฟ้าครึ้ม ๆ
แหม...อากาศแบบนี้ มันน่ามีคู่จริง ๆ เลยนะ
อ่ะ เห็นนะ
ตาร้อน ตาร้อน
อิจฉาไอ้เส่งกับไอ้เปาล่ะเซ่ นั่นอ่ะ
มันนอนกอดกันหลับไปแล้ว
สงสัยนอนเอาแรง ไปเวียนเทียนตอนเย็นแน่เลยเนอะ
Fin... :oni2:
-
:m31:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ เมื่อเราโกรธกัน) :m15:
เลิกกับไอ้เปามา 2 วันแล้ว
ก็ไม่มีอะไรมันชอบทำตัวเหี้ย ๆ เอง มองใครก็ไม่ได้ หึงแม่งทุกคน ก็ทำไมล่ะ ทีมันล่ะ เห็นชัด ๆ วันก่อนมีสาวมามองหน้ามัน แล้วมันก็ทำเป็นยิ้ม ใส่ยัยบ้านั่น แล้วทีทำมั่งล่ะ มันจะได้รู้ไง ว่าไม่ชอบ นิสัยเหี้ย ๆ แบบนั้น
นอนร้องไห้ให้ตายห่าไปเลย ไอ้โง่เปา กูไม่สนใจมึงหรอก ดีแต่งี่เง่าไร้สาระ คอยดูนะ เจอหน้ามึงแม้แต่หน้ากูก็จะไม่มองหน้าเหี้ย ๆ ของมึงเลยไอ้เปา คอยดูก็แล้วกัน
เส่งเมียรัก นั่งคิดอะไรเรื่อยเปี่อยหน้าเครียด อยู่ข้างสระบัวข้างโรงฝึก หงุดหงิดโมโหอย่างบอกไม่ถูก
อยากจะหาที่ระบาย มองหน้าหาใครสักคนมาต่อยด้วย ก็ไม่สนุกเลย ไม่เหมือนงี่เง่าใส่ไอ้เปา ให้มันง้อ
แต่นี่แม่ง ผ่านมา 2 วันแล้วนะ ไม่เสือกมาง้อกันเลย เดี๋ยวกูก็เลิกกับมึงจริง ๆ หรอก คอยดูสิมึง ไอ้โง่เปา
แม้เส่งเมียรักของเปาจะโมโหฮึดฮัดแค่ไหน แต่ก็ไม่มีวี่แววของตึกใบหยกสองจะมาง้อขอคืนดีเลย
ไม่มาทำหน้าเศร้า ๆ ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม แล้วร้องเรียก ว่า
“เส่ง..กูขอโทษนะ..ยกโทษให้กูเถอะนะ”
ไม่มีเลย ไม่มีสักนิดเลย หายเงียบ หายต๋อมไปเลย อย่าบอกนะว่าคิดจะมีใหม่ ไม่งั้นมึงตายแน่ไอ้เปา
ไอ้หมาโง่ คิดจะไม่ซื่อสัตย์กับเจ้าของหรือไงวะ
“อย่าให้กูรู้นะมึง เอาเลือดหัวออกให้หมดแน่ ๆ แม่งจะอัดให้หน้าเละเลยมึง
โธ่เว้ยยยยยยยยยยยย แล้วกูเป็นบ้าอะไรเนี่ย โกรธมันแล้วมานั่งรอให้มันง้อทำไมวะ แม่งเอ้ย หงุดหงิดเว้ย”
แม้ว่าเส่งเมียรักจะเกิดอาการคลุ้มคลั่งเหมือนเมายาบ้ามากแค่ไหน แต่ในใจส่วนลึกแล้ว
ก็คิดถึงแต่ไอ้หมา เปา เปา ผัวรักอยู่ตลอดเวลา แล้วดูท่าว่าคราวนี้ ไอ้เปาหายไปนานจนผิดสังเกต
“เป็นเหี้ยแม่งอะไรวะ ป่านนี้ยังไม่มาง้อกูอีก เดี๋ยวกูก็เลิกกับมึงง่าย ๆ หรอก “
หมีควายตาคมหน้าหล่อ เปลี่ยนสภาพเป็นหมีควายหน้าหงิกงอ กำหมัดแน่น ด้วยความหงุดหงิดหัวใจ
แม่งเอ้ย ป่านนี้ไอ้เหี้ยเปามันตายห่าไปแล้วหรือไงวะ ไม่เสือกมาง้อกูเลย หรือแม่งจะตายคาห้องไปแล้ววะ
กูเปล่าอยากเห็นหน้ามึงนะ แล้วกูก็ไม่ได้คิดถึงมึงด้วย กูแค่ แค่ไปเอาเสื้อที่ลืมทิ้งไว้ในห้องมึงแค่นั้นแหละ
โธ่เว้ย ……. ถ้าเจอนะ แม่งหน้ามึงกูก็จะไม่มองเลย ไอ้เหี้ยปาวววววววววว
หมีควายตาคม ยังคงคำรามลั่น ก่อนจะลุกขึ้นยืน จุดมุ่งหมายคราวนี้ คือคิดถึงเปา เอ้ย...คือจะไปเอาเสื้อก็แค่นั้นแหละ ไม่ได้คิดถึงห่าเหวอะไรไอ้โง่นั่นซะหน่อย ดีสิ เลิกกันได้ก็ดี เลิก ๆ กันไปเลย เบื่อหมาโง่ ๆ เต็มทีแล้ว
*****************************
ตึกใบหยกสอง นั่งซดน้ำใบบัวบกแก้ช้ำใน ร้องไห้ไป กอดตุ๊กตาน้องหมีเส่งไป
พร่ำพรรณนาแต่ขอโทษตุ๊กตา ไม่มีหน้าไปพบเมียรักได้อีก เพราะว่าตาบวมแทบจะปิดทั้งสองข้าง
แม้แต่จะออกไปซื้อข้าวกินยังไม่กล้า เพราะหน้าตาสุดแสนจะทุเรศ โทรศัพท์มือถือก็ดันตกลงไปในถึงซักผ้าซะอีก ตอนนี้เลยหมดหนทางที่จะติดต่อใครได้ กำลังร่างจดหมาย ว่าจะไปส่งโดยหย่อนตู้ไปรษณีย์ซะหน่อยก็น่าจะพอ อย่างน้อยก็ไม่โดนเมียด่า เนื่องจากพร่ำพรรณนาความรักผ่านโทรศัพท์ไม่ได้ พร่ำไปร้องไห้ไป เมียยิ่งขี้หงุดหงิดรำคาญอยู่ด้วย แทนที่เมียจะหายโกรธ เดี๋ยวเส่งเมียรักโกรธหนักกว่าเก่าอีก ไอ้เปาคงได้จมน้ำตาตายแน่ ๆ
“ฮือ.....ถึงเส่งสุดที่รักของเปา.......เส่งทำให้เปาร้องไห้นะ....เปาคิดถึงเส่งจังเลย ฮืออออออออออออ”
แค่จรดปากกาลงไปในกระดาษ น้ำตาก็หยดเป็นทาง แถมด้วยน้ำมูกและน้ำลายอีกต่างหาก
ไอ้เปา นั่งกอดตุ๊กตาน้องหมีเส่งแน่น แล้วก็เอามือปาดน้ำตาที่ไหลหยดแหมะ แหมะ
บางท่านอาจไม่มีใครทราบ แท้ที่จริงแล้ว ตึกใบหยกสองเป็นแชมป์แข่งขันร้องไห้แห่งประเทศไทย ได้ถ้วยชนะเลิศอันดับหนึ่ง ติดต่อกันสิบสมัยแล้ว ทั้งประเภทร้องทนร้องนาน
และประเภท ร้องได้แบบ non-stop คือ ประเภทร้องได้ไม่มีหยุด ไม่ต้องกลัวใครขัดจังหวะ
ไอ้เปา ยังคงพร่ำเพ้อพรรณนาถึงเธอสุดที่รักอยู่ ด้วยหัวใจที่แตกร้าว ซึ่งมันคิดว่า แตกวันละหลาย ๆ รอบจริง ๆ
มีกาวตาช้าง ต่ออีกร้อยรอบ ก็คงไม่หายสนิทดีแน่ ถ้าคนที่จะมาช่วยประสานหัวใจไม่ใช่เส่งเมียรักของเปา
ฮิ้วววววววววววววว เอ้า ฮากันเข้าไป เสี่ยวแดกโคตรพ่อเลยครับ ไอ้เปา
“เส่งครับ...เมื่อไหร่เส่งจะหายโกรธสักที....ถ้าตอนนี้เส่งมาปรากฎตัวต่อหน้า..เปาจะขอหวยเส่ง...เอ้ย
เปาจะขอบอกว่า เปารักเส่งที่สุดในหัว.......
ยังไม่ทันที่ไอ้เปาจะพร่ำพรรณนาความรักอันแสนขมขื่นและน่ารันทดเหลือเกินของตัวเองจบ
ประตูก็ถูกเปิดผลั่วะ เข้ามา แบบกระทันหัน ประตูห้องถูกเปิดด้วยกุญแจสำรอง ที่ไอ้เปาให้ไว้สำหรับเวลาเส่งจะมาไขประตูหัวใจของเปา อ้วกกกกกกกกกกก
-
:laugh:สงสัยเปาอยู่ฝ่ายทำฝนเทียมอ่ะ
-
เส่งเมีย รัก ปรากฎตัวขึ้น เหมือนยอดมนุษย์ปราบอธรรม ยืนจังก้าอยู่หน้าประตู สะบัดรองเท้าผ้าใบออกแล้วเดินก้าวฉับ ฉับ ไปค้นหาของ ที่ต้องการ อะไรหว่า เสื้อ กางเกง ถุงเท้า กางเกงใน เอ๊ จะเอาอะไรดีหว่า
หมีควายตาคมค้นหาของอยู่เป็นนาน แต่ไม่รู้ว่าจะค้นเอาอะไร ได้แต่ค้นไปค้นมา จนเสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มห้องท่ามกลางความมึนงง ของไอ้เปา ที่หยุดหอน เอ้ย หยุดร้องไห้ และมองเมียรักที่เข้ามาค้นหาของ
ด้วยความงุนงง
เอ่ะ ฝันไปป่าววะกู จู่ ๆ เมียรักก็มาหา หรือว่า กำลังฝันอยู่แน่ ๆ เลย
ไอ้เปา ตบหน้าตัวเองไปสองผัวะเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันแน่ ๆ แล้วเมียรักก็หันมามองตาขวาง หยุดมือที่กำลังค้นหาของ พร้อมกับตวาดด่าไอ้เปาเสียงดัง
“ตบหน้าตัวเองทำเหี้ยอะไร.....ไอ้โง่...แล้ว...แล้วลูกกะตา...แม่งทำไมมันบวมอย่างงั้นวะ”
เมียด่าก็เท่ากับเมียรัก ไอ้เปาส่งสายตาแป๋วแหววในสภาพลูกมะนาวโปะตาสองลูก แล้วก็เอียงหน้าเล็กน้อย
ทำหน้าเศร้าสุดขีด ก่อนจะฟอร์มสะอื้น สองหนติด ๆ กัน ประดุจดั่งว่า
เส่งขา....ถ้าเส่งไม่มาง้อเปาเนี่ย เปาจะงอนแล้วนะคะ
แล้วหมีควายตาคม ที่กะว่าจะใจแข็งให้ไอ้เปามาง้อซะหน่อยก็มีอันต้องเดินไปหาไอ้หมาหน้าโง่ชื่อเปา เปา
แล้วก็ดึงหน้าจ๋อย ๆ ซึม ๆ ให้หันมาหา โดยด่วน ถึงแม้ไอ้เปา จะพยายามหันหน้าหนีเล่นบทนางเอกก็เถอะ
“หนีทำไมมึง.......ให้กูดูหน่อยไม่ได้ใช่มะ”
เมีย....ยังดุเหมือนเดิม แล้วเมียที่เคยหน้างอหงิก ก็ยิ้มออกมา เล่นเอาไอ้เปามึน คิดตามแทบไม่ทัน
“กูกลัวมึง...ด่า..เพราะกูร้องไห้อีกแล้ว..”
ก็เพราะอย่างนี้แหละ ไอ้คนที่ดีแต่แรงเยอะ บางครั้งก็เหมือนฉลาด บางครั้งก็ดูโง๊ โง่ แล้วก็ซื่อสุด ๆ แบบนี้แหละที่ทำให้ไอ้เส่งทิ้งมันไม่ลงซะที ทั้งที่มีสาวต่อแถวรอเป็นหางว่าว ไอ้เส่งก็ยังดั๊น ไปรักไปชอบไอ้หมาขี้หวงเจ้าของตัวนี้ซะอีก
“กูจะกลับแล้ว.....เชิญมึงร้องไห้ต่อไปเหอะ..ไอ้โง่เปา...แล้วถ้ามึงไม่ง้อกูนะ....กูเลิกกับมึงจริง ๆ ด้วย”
เมียพูดอะไรนะ.....ถ้าไม่ง้อ...เมียก็จะเลิกงั้นเหรอ
เส่งเมียรักเดินไปนั่งใส่รองเท้าผ้าใบอยู่หน้าห้อง แล้ว พร้อมกับที่ไอ้เปา เดินไปนั่งคุกเข่าทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้าง ๆ เมีย ก่อนจะเอ่ยออกมา ด้วยท่าทางน่ารักน่าเตะให้คอพับ
“เส่ง...เส่ง...กูหมักหมูไว้ในตู้เย็น....แล้วก็มีเบียร์สามกระป๋อง....กิน...กินข้าวกับกูหน่อยได้ป่าว”
แม้ไม่รู้จะเอ่ยอะไรดี แต่ก็ ก็ ง้อ ไม่ค่อยจะเป็น บางทีเมียอาจหงุดหงิด ก็เลยต้องทำให้ท้องเมียอิ่มก่อน
แล้วเมียจะได้หงุดหงิดน้อยลง ไม่ทำเหมือนก่องข้าวน้อยเส่ง จะฆ่า เปา บางทีเปาอาจรอดตายจากการโดนเมียฆ่าตายแล้วเอาศพหมกไว้ในห้องก็ได้ กลัวเมียสะบัดหน้าหนี แล้วก็ด่าเอาแบบเจ็บ ๆ แสบ ๆ
แต่เมียดันถอดรองเท้าผ้าใบออก แล้วทำหน้ายียวนกวนตีนแบบสุด ๆ ก่อนจะตะคอกไอ้เปาเสียงดัง
“นั่งทำเหี้ยมึงเหรอ....จะให้กูหิวตายหรือไง......”
เมีย ทำหน้าโหดใส่และเข้าไปนั่งกระดิกเท้าอยู่บนเก้าอี้ ที่เก่าเวลาเดิม พร้อมกับ ที่ตึกใบหยกสองมีมะนาวโปะตาสองลูกรีบกระวีกระวาด ค้นหาอุปกรณ์ในการง้อ เมียออกมาจากตู้เย็น แล้วจัดการตั้งกะทะ
เมีย ลอบมองเป็นระยะ ระยะ ยังเก็กหน้าโหดต่อ ก่อนจะลอบยิ้มออกมา
โดยที่ไอ้เปาไม่ทันเห็น
เออวะ....ไอ้เปามันไม่ได้ง้อเลยนะเนี่ย ยังไม่ได้พูดว่ามันง้อเลยสักคำ
แต่ดันยกโทษให้มันไปซะแล้ว
ไอ้เส่งเมียรักที่นั่งยิ้มอยู่ก็ท่าจะบ้า ไหนล่ะ ที่มาแล้วจะเอาเลือดหัวไอ้เปาออก ข้ออ้างมาหาไอ้เปาชัด ๆ
“เส่ง.......มีเบียร์ด้วยนะ....อยู่ในตู้เย็น...มึงหยิบเอานะ”
ตึกใบหยกสอง มุ่งมั่นกับการทอดหมู น้ำมันกระเด็น เสียงดัง เปาะแปะ
ที่จริง อยากร้องไห้ต่อ แล้วอ้อนเมียซะหน่อย ง้อให้เมียดีด้วย ไม่รู้ว่าเมียจะดีด้วยหรือยัง
ต้องเอาใจเมียก่อน แล้วค่อยง้อ ไม่รู้เมียจะงอนนานหรือเปล่า
สมองเท่าเม็ดถั่วเขียวของไอ้เปายังคงครุ่นคิด วิธีง้อเมียต่อไป ในขณะที่มือยังคงถือตะหลิวทอดหมูในกะทะ
หารู้ไม่ เมียหายงอนตั้งแต่เห็นหน้าตาเศร้า ๆ แล้วก็ไอ้ลูกกะตาบวมปูดที่ผ่านการร้องไห้มาไม่รู้กี่รอบ
ของไอ้เปา ตั้งแต่ก้าวเท้าเดินเข้ามาเห็นสภาพของไอ้เปาแล้วนั่นแหละ
ไอ้เปามันช่างโง่จริง ๆ
*************************
-
(http://img87.imageshack.us/img87/6198/mopinactiontuc4.jpg)
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้เปา ไอ้โง่
เมียแกเค้าหายแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยย
มีหัวไว้คั่นหูจริงๆเลย
เส่งเอ้ย ดีแต่ปากนะนั้น
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ คิดถึง) :o8: :L2: :m1: :m13: :m4:
“โทรมาอยู่ได้ทุกวัน...กูรำคาญ...โทรมาหาพ่อมึงเหรอ”
เส่งเมียรักนั่งบิดหูตุ๊กตาน้องหมีเส่งจนหูตุ๊กตาแทบจะหลุดออกมา นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ด่าผัวรักทางโทรศัพท์ด้วยความรักและคิดถึง
ไอ้เปามีเหตุต้องไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดช่วงปิดเทอมกับครอบครัวแสน สุด ทิ้งให้เส่งเมียรักเปล่าเปลี่ยวหัวใจอยู่คนเดียวเป็นเวลานานหลายวันแล้ว
“แหม...ทำเป็นด่ากู...เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไม่โทรมาก็ได้...กูรู้หรอกตอนนี้ มึงอ่ะนั่งร้องไห้คิดถึงกูอยู่ในห้องกับน้องหมีเส่งแล้ว....ทำมาเป็นมาด่ากู ...โธ่เอ้ย”
ไอ้เปาพล่ามซะยืดยาว เล่นเอาเมียถึงกับหยุดชะงัก เสือกพูดมาได้ว่าร้องไห้เพราะว่าคิดถึง เมียรักอย่างไอ้เส่งก็เลยมีอันน้ำตาร่วงเผาะ เผาะ ในทันใด กลั้นเสียงสะอื้นไว้สุดความสามารถยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกไปจนหมดและเก็กเสียง ไม่ให้สั่นด่าผัวรักกลับไปอีกรอบ
“ควายเหอะ...คิดถึงมึงอ่ะ....หลงตัวเองเกินไปแล้วสัตว์เปา..มึงจะไปตายที่ไหนก็ไปเหอะ...กูไม่สนใจมึงหรอก”
เมียก็ด่าไปอย่างนั้น คิดถึงผัวจนใจจะขาด ทุกวันนี้จากที่เคยล่ำ ๆ ตัวใหญ่ ๆ โคตร ๆ ปัจจุบันแทบจะกลายเป็นหมีควายตากแห้งไปซะแล้ว เพราะเส่งไปยอมกินอะไรเลย กินอะไรก็ไม่อร่อยเหมือนผัวทำให้กินตามใบสั่ง
ทุกวันก็เลยเอาแต่นั่งทุกข์ระทมอยู่คนเดียว กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง กอดน้องหมีเส่งร้องไห้ก็บ่อยไป
แต่ฟอร์มจัด ปากแข็ง เรื่องอะไรจะให้โทรไปหาไอ้หน้าโง่ก่อน ไม่มีทางซะหรอก ต้องให้ไอ้เปาโทรมาเองเท่านั้น เมียถึงจะยอมคุย แล้วก็ด่าไปหลายรอบด้วยความคิดถึง อย่างสุดบรรยาย
รูปของผัวถูกเอามากองอยู่บนเตียง ดูกลับไปกลับมา ซ้ำไปซ้ำมา อยู่หลายรอบ และด่าทุกวันให้ผัวรักรีบกลับมาเร็ว ๆ ก่อนที่เมียจะเฉาตาย
“มึงร้องไห้อยู่ป่าว....กูรู้หรอก...คิดถึงก็บอกว่าคิดถึงบ้างเหอะ.... มึงเล่นไม่พูดแบบนี้กูก็น้อยใจเหมือนกันนะเนี่ยไอ้สัตว์นี่.....บางวันนะกู นั่งอยู่ ก็ร้องไห้คิดถึงมึงบ่อยไป...มึงไม่คิดถึงกูจริงเหรอเส่ง....”
และแล้วในวันที่นี้...ความอดทนของเมียก็มีอันสิ้นสุด จากไม่เคยร้อง พอได้ยินเสียงสั่น ๆ แผ่ว ๆ ของผัวเข้าจริง ๆ ก็ไม่มีแรงด่าแล้ว...ได้แต่สะอื้นไห้เบา ๆ ปิดปากตัวเองไว้แน่น ไม่ยอมเปล่งเสียงออกมาเลยสักนิด
แล้วก็กดวางไปซะดื้อ ๆ เพราะกลัวอีกคนจะรู้ว่าแอบร้องไห้ ถ้ามันรู้เดี๋ยวเสียฟอร์มตายเลย
เส่งเมียรักยกมือขึ้นปาดน้ำตา....ที่ร่วงหยดอาบหน้า นั่งกอดตุ๊กตาน้องหมีเส่งอยู่ในห้องคนเดียว
ก็คิดถึง....คิดถึงมากด้วย
ไม่เจอหน้าแค่ไม่กี่วัน ก็ถึงขนาดกินข้าวไม่ได้ ตอนแรกไม่นึกว่าจะเป็นขนาดนี้ คิดว่าช่างหัวแม่ง จะไปไหนก็ไปเหอะ...อยู่ใกล้ ๆ แล้วรำคาญชิบหาย วันแรกพอทนไหว ปาเข้าไปเจ็ดวันได้ยินแต่เสียง ชักทนไม่ไหว จนต้องมาหาเจ้าของห้องถึงห้อง ทั้งที่รู้ว่าเจ้าของไม่อยู่ ก็ยังจะมา นั่งมองรูปถ่าย ของอีกคน หันมองไปทางไหน
ในห้องน้ำ โต๊ะกระจก บนเตียง หน้าทีวี ก็เห็นผัวรักเดินว่อนไปว่อนมา อยู่ที่บ้านแล้วเหงามาก ๆ
พอมาที่นี่แล้ว เหมือนมาซึมซับบรรยากาศว่าผัวมานั่งพูดจาเพ้อเจ้ออยู่ใกล้ ๆ เลยพอให้คลายความเหงาไปได้บ้าง แต่ไอ้ผัวเวรเสือกเดาทางถูกว่ากำลังร้องไห้ เลยไม่อยากคุยกับมันแล้ว
เพราะรู้ว่ามันเดาทางถูก
กลัวมันจะรู้ว่าร้องไห้ คิดถึงมันจริง ๆ ก็เลยต้องรักษาฟอร์มต่อ
ด้วยการเลิกคุย แล้วก็นั่งกอดตุ๊กตาแน่น นั่งร้องไห้และบ่นงึมงำกับตุ๊กตาอยู่คนเดียว
“สัตว์เปา...ไม่รีบกลับมากูต้องอดข้าวตายแน่ ๆ เลย...เมื่อไหร่แม่งจะกลับมาสักทีวะ...กูเหงาจะตายแล้วนะ..ฮือออออ”
เส่งเมียรัก สุดจะทน ร้องไห้งอแงอยู่คนเดียว แถมซ้ำยังดึงลูกฟุตบอลใต้เตียงออกมาขว้างไปที่ประตูเสียงดังสนั่นระบายความ โมโห และตะโกนเสียงดัง
“ไอ้โง่เปา....คิดถึงมึงจะตายแล้วโว้ยยยยยยยยยยเมื่อไหร่แม่งจะกลับมาวะ...จะปล่อยกูเหงาตายหรือไงวะแม่งเอ้ย..อืออออออออออ”
ว่าแล้วเมียรักก็ระบายความแค้นได้อีกรอบ
พร้อมกับที่ประตูถูกเปิดเข้ามาในทันใด
เผยให้เห็นร่างตึกใบหยกสอง ยืนยิ้มสะพายกระเป๋าอยู่หน้าห้อง
พร้อมกับคำพูดที่ทำให้ไอ้เส่งเมียรัก ต้องรีบหันหน้าหนีเพราะความอับอาย เสียฟอร์มแบบเต็ม ๆ
“กูบอกแล้วว่ามึงอ่ะ....ร้องไห้คิดถึงกู.....ไหนบอกไม่ร้องไง.....เหงาจริง ๆ ด้วยนี่หว่า”
ไอ้เปาเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ เมียที่หน้างอหงิก นั่งกอดตุ๊กตา ไม่ยอมมองหน้ามันเลย แถมซ้ำยังเริ่มปฏิบัติการด่าซะอีก
“ผงเข้าตา....ร้องไห้บ้านพ่อมึงสิ....ตาบอดเหรอมึง...”
ร่างสูงล่ำหน้าหล่อลุกขึ้นยืน จับตุ๊กตากดใส่หัวผัวที่น่ารักทันทีแล้วรีบเดินหนี จนผัวต้องดึงแขนเอาไว้ให้มานั่งคุยกันก่อน
“เออ...ไม่ร้องหรอก...กูเชื่อมึง...แต่เนี่ย..กูคิดถึงจริง ๆ เลยอยู่ต่อไม่ได้ต้องนั่งรถกลับมาก่อนเลยนะ....ไม่เห็นใจกูเลยเหรอ.....กู อุตส่าห์คิดถึงมึงนะเส่ง...เนี่ยดูตากูสิ....ตากูบ้วม บวม ร้องไห้คิดถึงมึงทุกวันเลยน๊า”
-
เอาแล้วไงล่ะ ไอ้หมาเปา เปา เริ่มอ้อนเมียแล้วมั้ยล่ะ แถมซ้ำยังดึงเมียลงมากอดซะอีก เมียมันก็เล่นตัวไปงั้น
ต้องลงไม้ลงมือชกแขนผัวไปหนึ่งที ถึงได้ยอม ให้กอดได้
แล้วก็นั่งเงียบ
“เออ...กูรู้หรอกว่ามึงไม่คิดถึง....กูซื้อขนมมาฝากมึงด้วย....ไปหลายวันทำไมผอมอย่างนี้วะ....หือ..กินข้าวไม่อร่อยเหรอ”
ไอ้เปาเอ่ยถามเมียที่นั่งเงียบหน้างอไม่ยอมพูด....อะไรวะ...กลับมาทั้ง ที แทนที่จะต้อนรับ ทำตัวน่ารัก ๆ หน่อยดันมาด่า.....มันน่านัก...เดี๋ยวเหอะมึง...จะเล่นให้ร้องไม่ออกเลย เก็บแรงไว้ร้องตอนกลางคืนต่อเถอะ เอ๊ะ หรือว่าตอนนี้ดี
เปาผัวรักยกมือเมียมานั่งนับ
“1 2 3 4 5 6 7 เจ็ดวันแล้วเนี่ย....ครบอาทิตย์แล้วนะเส่งไม่เจอหน้ามึงเลย...คิดทึ้งงงงงงง คิดถึงจริง ๆ นะ.”
ไอ้เปาเอ่ยบอกเมีย ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเมียเบา ๆ หนึ่งครั้ง เมียก็เลยเล่นตัวทำเป็นสะบัดหนี ก่อนจะนั่งนิ่ง ๆ ให้กอดได้สบาย ๆ หน่อย
“หอมเหมือนเดิม......แต่แม่งไม่เสือกโกนหนวดเลยมึง....เดี๋ยวก็ไม่หล่อหรอก....นี่อาบน้ำยังเนี่ย...ทำไมหอมจัง”
โอ้ยยยยยยยยยยยย หวานกันจริงโว้ยยยยยยยยยยยย เปาผัวรักกับเส่งเมียรักเนี่ย
“หอมเหี้ยอะไร....เหม็นจะตาย..มึงก็ตัวเหม็น..ไปห่าง ๆ กูเลย....กูรำคาญ...”
น่านนนนนนนนนนบทเข้าพระเข้านายเริ่มต้นขึ้นแล้ว ผัวรักก็พร่ำพรรณนาบอกรักเมียต่าง ๆ นา ๆ
เมียก็เล่นบทแสนงอนได้น่าถีบชิบหาย ไป ๆ มา ๆ ก็เลยนั่งหัวเราะออดอ้อนออเซาะกันเองเป็นบ้ากันอยู่สองคน
ก่อนที่ผัวจะดึงแขนเมียลุกขึ้น
“ร้อนเนอะ....อาบน้ำเหอะ....ไม่ได้เจอมึงเจ็ดวัน....มันก็เลยร้อน....ร้อนชิบหายเลยว่ะ”
ไอ้เปาสื่อความนัยมองหน้าเมียตาหวานฉ่ำ เล่นเอาเมียต้องรีบหลบหน้าหลบตาเอียงอายไปเล็กน้อย
สาเหตุเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์.....เมียต้องเล่นบทเมีย.....ห้ามดื้อ แพ่งเล่นบทผัว ไม่งั้นวันที่ผัวต้องเล่นบทเมีย ผัวจะเกิดอาการไม่ยอมเล่นขึ้นมาดื้อ ๆ แล้วเมียจะซวยไปด้วย
“วันนี้วันอารายยยยยยยยยยยยยยยย “
ไอ้เปาทวงถามตามคำสัญญา และก็โดนเมียกระโดดขี่หลัง ให้พาไปอาบน้ำทันที
ไอ้เปาหัวเราะร่า ด้วยความสนุก ๆ
ขอโทษเถอะนะเมีย....ที่เปารีบกลับเพราะเปามีแผน...ขืนกลับพรุ่งนี้ เปาคงโดนเมียฟัดตาย
เพราะฉะนั้นเปาเลยต้องรีบกลับมา มาฟัดเมียซะจนเมียไม่มีแรงลุกขึ้นมาฟัดเปา
เท่านี้ก็เรียบร้อย
ขอโทษจริง ๆ เส่งเมียรัก....แต่เรื่องอย่างนี้บางทียอมบ่อย ๆ ก็ไม่ดีเหมือนกัน....เดี๋ยวเมียติดใจแล้วเมียเคยตัว
เปายังไม่อยากเป็นเมียเส่งตลอดไปนะจ๊ะ
เส่งคงจะลืมไป ว่าหมีมันมีแต่กำลัง
สมองหมีหรือจะสู้สมองหมาได้.....
อย่าลืมว่าหมามันฉลาดนะเมีย เพราะฉะนั้น......ยอมรับชะตากรรมแบบไม่รู้ตัวต่อไปเถอะ....เหอ เหอ เหอ
Fin… :t2:
**********************
-
^
^
^
^
จิ้มลุงสิงห์
เด๋วมาอ่านค้าบ
กินข้าวดีกว่า
แฮะแฮะ
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ วันฝนตก)
ไอ้เปานั่งมองฝนที่ตกตั้งแต่บ่าย สลับกับการมองเมียที่เดินกลับไปกลับมา อยู่รอบห้อง
เป็นห่าอะไรของมันวะไอ้เส่ง เดินแม่งอยู่ได้ เดินตั้งแต่ฝนเริ่มตก ถามไปเสือกด่ากลับ
ถามมาก ๆ ยิ่งด่าเข้าไปใหญ่ เมียเหี้ยอะไรวะ ชอบด่าผัว เดี๋ยวปั๊ด กัดคอหลุดเลยมึง
ตึกใบหยกสอง ชักเซ็งที่เห็นเมียเดินว่อนไปทั่วห้อง มันจะเป็นแบบนี้ประจำ ถ้าฝนตกแบบธรรมดา มันจะไม่ออกอาการมาก แต่ถ้ามีเสียงคำราม แบบนี้ตั้งแต่ต้นมันจะเริ่มเดินแล้วบ่นอะไรงึมงำอยู่คนเดียว
จนไอ้เปาเริ่มเวียนหัว
“เหี้ยเส่ง...มานอนเหอะมึง...ฝนตก ๆ ต้องมานอนกอดกันจะได้อุ่น ๆ “
ไอ้เปาเอามือแตะ ๆ ที่นอนและเรียกเมียมานอนด้วยกัน แต่ไอ้เส่งหันมาทำตาขวาง และด่าไปชุดใหญ่ เล่นเอาไอ้เปาเซ็ง
“อย่าเสือกได้มั้ย....เงียบเลยมึง กูนับได้เกือบพันแล้ว....ดูซิเนี่ย กูนับถึงไหนแล้ววะโว้ยยยยยยยยยยย รำคาญจริง ๆ
เลิกเรียกกูเลยนะ เลิกเรียกได้แล้ว”
เอ๊ะ....เส่งเมียรักเป็นไรวะ ไอ้เปายกมือขึ้นเกาหัวแกรก ๆ ด้วยความมึน ไอ้ห่านี่มันเหมือนพยากรณ์อากาศ
ครั้งก่อนโน้นมันก็ไม่ยอมนอนด้วยเลย ถ้าฝนตก กะว่าจะมากอดกันอุ่น ๆ ให้หายหนาว ไอ้สัตว์เส่ง เสือกเดินว่อนไปมา อยากจะไล่กลับบ้านจริง ๆ แต่นอนมองมันเดินวนแบบนี้ก็เพลินดี รู้สึกเวียนหัวจนอยากจะอ้วก แต่ก็ทำให้เคลิ้มหลับไปได้
ไอ้เปา ซุกตัวกับผ้าห่มหลับไปเวลาไหนก็ไม่รู้
รู้แต่ว่าฟ้าคำรามเปรี้ยง ๆ ลั่นไปหมด เบื่อจริง ๆ ฝนตกฟ้าคะนองเนี่ย
แต่ก็เพลินดี เปิดหน้าต่างดูสายฟ้าแล่บแปลบ ๆ ดีกว่าชอบนั่งดูฟ้าแล่บ สวยดี เป็นเส้น สีส้ม ๆ ตัดกับท้องฟ้าสีดำ
ยิ่งดูยิ่งเพลิน อยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ แล้วนี่ไอ้เมียเวรมันไปไหนวะ หรือว่ากลับไปตอนหลับวะ น่าแปลกจริง ๆ
ไอ้เปา ลุกขึ้นบิดขี้เกียจและพบว่าทั้งกระเป๋าทั้งรองเท้าของไอ้เส่งก็ยังอยู่ในห้อง แล้วนี่มันไปไหนของมัน
ตึกใบหยกสองลุกขึ้นยืนและไปเปิดประตูห้องน้ำ ที่แง้มเปิดไว้นิดเดียว แต่ดันมาเห็นเส่งเมียรัก เอามืออุดหู นั่งคุดคู้อยู่ในห้องน้ำ ซะอีก ห้องน้ำมีไว้ปลดทุกข์ เมียกูทำไมมานั่งทุกข์อยู่ในห้องน้ำวะ
“ไอ้เปา....เข้ามาหาพ่อมึงเหรอ..ออกไปเลยนะไอ้สัตว์...โธ่เอ้ย .... ฟ้าแม่งจะคำรามหาพ่อมันเหรอวะ....กูเกลียดเสียงฟ้าร้องโว้ยยยยยยยยยยยยยย”
เส่งเมียรัก ยิ่งเอามืออุดหูหนักกว่าเก่า ปากก็ยังด่าไอ้เปาไม่เลิก และถ้าไอ้เปาไม่ได้ตาฝาด มันก็เห็นว่า
.....เมียที่น่ารัก.....นั่งตัวสั่นแล้วนะนั่น
อย่าบอกนะว่ามัน..........
กลัวเสียงฟ้าร้อง...........
เฮ้ย...เอาจริงดิ....
ตัวอย่างกะยักษ์กะมาร ตีกะใครไม่เห็นแม่งกลัวห่าอะไรเลย เสือกกลัวฟ้าร้องเนี่ยอะนะ หรือว่ากูจะเข้าใจผิดไปเองวะ ไอ้เปายืนงงง ก่อนจะทดสอบดูด้วยการตะโกนเสียงดัง
“เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก กกก ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ”
เท่านั้นแหละ เมียที่น่ารักไม่เหลือฟอร์มเลย ช่วงนี้เมียชักฟอร์มตก แค่แกล้งตะโกนไปเท่านั้น เมียถึงกับปล่อยให้น้ำตาหยดแหมะ ๆ เลย
“มึงแกล้งกูไอ้สัตว์เปา...ไปตายซะไอ้เวรกูเกลียดมึงโว้ยยยยยยยยยย ฮืออออออออ “
เออเว้ย ถ้าเป็นเวลาปกติมันได้ลุกมาไล่เตะแน่ ๆ แต่วันนี้มันเสือกนั่งคุดคู้ด่าอย่างเดียว แถมยังเอามืออุดหูไว้แน่น
จนไอ้เปาทนไม่ไหว ต้องย่อตัวลงไปนั่งตรงหน้า แล้วเอื้อมมือลูบผมไอ้เส่งเบา ๆ
ก่อนจะดึงมากอดเอาไว้ทั้งตัว
“ไอ้โง่.....กลัวทำไมไม่บอกเสือกฟอร์มอยู่ได้.....มานี่เลยมึง....มากลัวอยู่คนเดียวได้ไง....เราเป็นอะไรกันวะ
ไม่ได้เป็นอะไรกันเลยใช่มั้ย...มึงถึงไม่คิดจะบอกกูมั่งเลยว่ามึงกลัว.....กูปกป้องมึงบ้างไม่ได้เลยเหรอห๊า
ไอ้ห่านี่”
เปาผัวรัก นั่งลูบหัวลูบผมเมียอยู่ในห้องน้ำและลากเมียออกมาได้โดยสวัสดิภาพ ก่อนจะลากไปที่เตียง
และนั่งกอดเอาไว้ คลุมผ้าห่มไว้จนหมด โผล่ออกมาเฉพาะหัว
ไอ้เส่งนั่งชันเข่าสองข้าง เอามืออุดหูไว้แน่น กลัวจนตัวสั่น โดยมีผัวมัน นั่งกอดเอาไว้จากด้านหลัง โอบรัดรอบตัวด้วยแขนสองแขน และยืดขาออกไปซะจนยาวเหยียด ให้เมียรักเอนหลังลงมาได้
“คราวหน้าฝนตกอีก....ถ้ากูอยู่....กูไม่ปล่อยให้มึงไปนั่งเป็นบ้าคน เดียวแล้วนะเส่ง....เสือกกลัวอยู่คนเดียวอีกแม่งเอ้ย....มึงนี่มันโง่จริง ๆ “
ไอ้เปา เอาคางเกยไหล่เมียเอาไว้ และกอดเมียจนแน่น เพื่อให้เส่งเมียรักคลายความหวาดกลัวลงบ้าง แต่ก็ยังมิวายได้รับคำชมจากเมียที่เสียงสั่นซะจนแทบจะจับใจความไม่ถูก
“เสือกจริง ๆ ....อย่ามาเสือกกับเรื่องของกูให้มากนักเลย”
ไอ้เปาแอบหัวเราะเสียงเบา แต่ยังกอดเมียไว้แน่น ปากก็แข็ง อ้อนมั่งก็ไม่ได้ น่ารักน่าถีบจริง ๆ เลยเมียกู
ผัวของเส่งยังคงนั่งกอดเส่งเมียรักที่สะดุ้งเฮือกเป็นพัก ๆ เพราะเสียงฟ้าคำรามเอาไว้แน่น คำรามมาก ก็ต้องลูบหลังลูบไหล่ไปด้วย ก็ดูเหมือนเมียจะใจชื้นและอาการดีขึ้นมาหน่อย เป็นอยู่อย่างนั้นเป็นนาน ฝนก็ไม่ยอมหยุดซะที
สุดท้ายเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกที ก็ดึกแล้ว โดยมีเมียที่เปลี่ยนสภาพจากนั่งตัวสั่นด้วยความกลัวมาเอนซบอยู่กับไหล่ หลับไม่รู้เรื่องไปแล้วเหมือนกัน
ไอ้เปาหัวเราะเสียงเบา ก่อนจะดึงเมียลงมานอนข้าง ๆ
เหมือนเมียที่น่ารักมันยังงัวเงียอยู่ที่ถูกขัดใจในการนอน....แต่สุดท้าย พอลูบหลังลูบไหล่มันไป มันก็หลับได้เหมือนเดิม
แถมยังนอนซุกอยู่กับอกไอ้เปาซะอีก
“กลัวชิบหายเลยนะมึง...กลัวจนหลับเลยนะ”
หมาเปา เปา นอนกอดน้องหมีเส่งเอาไว้แน่นในค่ำคืนนั้น.....ฝนยังไม่หยุดตก ฟ้ายังคำรามเป็นพัก ๆ
แต่คนกลัวเสียงฟ้าร้อง ดันหลับไปอย่างมีความสุข ท่ามกลางความเชื่อมั่นไว้วางใจในตัวผัวว่าพอจะพึ่งพาได้บ้างและก็คิดอะไรงี่ เง่าว่าอยู่กับผัวโง่ ๆ อย่างไอ้เปา...คงไม่ต้องกลัวฟ้าร้องอีกต่อไป
Fin….
-
วิ้ววววววววววววววววว จบแล้วววววววววววว
แผนไอ้หมาเปามันร้ายนะ....กะเอาให้ตายคาอกรึไงนังเปา
เดี๋ยวเส่งก็เล่นตัวไปเป็นนานหรอกแก
-
บทสัมภาษณ์ที่เพิ่งถอดความ เส่ง-เปา
สวัสดีครับ
1. มีคนถามว่า สองคนนี้รักกันจริงหรือเปล่าครับ ช่วยตอบหน่อยได้มั้ย
เส่ง...ใครรักไอ้เปาก็โง่แล้วออกลูกเป็นควายกันพอดี
เปา.....มึงไงรักกู..มึงออกลูกไม่ได้ไง แต่มึงอะควาย...เพราะมึงรักกู
....หลังคำถามนี้มันชกกันไป จนปากแตก.....และค่อยกลับมาคำถามที่สอง
2. ทำไมชอบรักกันแบบโหด ๆ หวาน ๆ กันบ้างไม่เป็นเหรอ
เส่ง.....ไอ้หน้าโง่มันปากเสีย ใครอยากดีกับมันกันล่ะ
เปา.....ปากเสียแต่มึงก็รักกู...ไม่งั้นเมื่อคืนมึงไม่ยอมกูไป 3 ทีหรอก
.....หลังคำถามนี้มันชกกันอีกเป็นรอบที่สอง.....
3. แน่ใจนะว่าไม่รักกัน
เส่ง.....ผมไม่ได้รักมันจริง ๆ เชื่อผมเหอะ
เปา.....แต่กูรักมึง
.....หลังคำตอบนี้ไอ้เปาชักเริ่มกุมมือเมียรัก...เมียเหลือบมองหน้าเล็ก น้อย ก่อนจะทำหน้าตายียวนเก็กหน้าหล่อเหมือนเดิมแต่ก็ยอมให้จับมือแต่โดยดี
4. ถามอีกครั้งแน่ใจหรือเปล่า....ถ้าไม่แน่ใจจะเปลี่ยนบทให้เปาไปมีแฟนใหม่นะ
เส่ง.....เอ่อ...นะ..นะ..แน่ใจสิ....
เปา............................................
.....หลังคำถามนี้ดูเส่งซึม ๆ ไปเล็กน้อย แต่หันมาสะบัดมือผัวออก และตาเริ่มขวางมากขึ้นที่ผัวไม่ยอมพูดอะไรเลย
5. สรุปว่าไม่ได้รักกัน..งั้นก็เปลี่ยนบทเลยแล้วกันนะ
เส่ง.....นั่งอึ้ง
เปา.....เดินลุกจากไปแล้ว แต่ไม่ได้ตอบอะไร
.....หลังคำถามนี้เส่งเมียรัก เริ่มหน้าซีด...หันไปมองไอ้เปาที่เดินจากไป...ทำท่าจะตะโกนเรียกแต่ก็ไม่กล้า
6. โอเคครับ...สรุปว่าเลิกกันแล้วนะ
เส่ง.....นิ่งเงียบแล้วลุกขึ้นเดินหนีไปยืนคนเดียวเงียบ ๆ ริมหน้าต่าง เอามือปิดหน้าไว้ และสะอื้นเสียงเบา
เปา.....ไม่รู้อยู่ไหนแล้วตอนนี้
.....หลังคำถามนี้...ต่างคนต่างเดินไปคนละทาง…
7. หมดคำถามครับ เอ่อมีอีกข้อครับ เขาถามว่า ตกลงรักกันหรือเปล่า
เส่ง.....เดินกลับมานั่งที่เดิม แล้วก็พยักหน้ารับ
เปา.....เดินกลับมาแล้วเหมือนกันและทำหน้าเศร้านั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบตุ๊กตาหมาตัวใหญ่ที่แอบไว้ข้างหลังโซฟามาให้
....หลังคำถามนี้ เส่งเมียรัก ถึงกับร้องไห้โฮ และกอดผัวรักแน่น ไอ้เปาเอาแต่ยิ้ม ในขณะที่เมียร้องไห้ไปหัวเราะไป แถมยังด่าไปอีกต่างหาก....”แม่งถ่อย...กูเกลียดมึงไอ้เปาร่วมมือกันแกล้งกู เหรอ”
8 คำถามที่ 8 ครับ...ตกลงเกลียดกันนะ ไม่ได้รักกัน สรุปว่าเกลียดกันก็แล้วกันนะ
เส่ง.....หัวเราะอาย ๆ
เปา.....โอบไหล่เมียเอาไว้ และพยักหน้ารับ
9. หมดคำถามแต่เพียงเท่านี้ครับ
เส่ง.....ลุกขึ้นอุ้มตุ๊กตาหมาน้องเปา เปา กลับห้อง เดินด่าไอ้เปาไปตลอดทาง
เปา.....เดินหัวเราะและล้อเมียว่าขี้แย....ไหนว่าไม่รักไงล่ะ โธ่เอ้ยไอ้คนปากแข็ง
Fin………………..
-
โอ้ย
ไม่มีคำพูด อื่น นอกจากคำว่า
เยี่ยม จริงๆๆๆ
เรื่องนี้ สนุกมากเรยอะ ลุง
o13 o13 o13
:man1: :man1: :man1:
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษ พูดจาภาษาดอกไม้) :L2:
“เปา...เดี๋ยวเส่งไปก่อนนะครับ...พอดีวันนี้คุณพ่อคุณแม่ท่านกลับเร็ว ถ้าผมกลับช้าคุณพ่อคุณแม่ท่านจะว่าเอาได้น่ะครับ....”
คุณเส่งค่อย ๆ เดินเยื้องย่างอย่างสง่างามลงไปใส่รองเท้าผ้าใบคู่เดิม โดยมีไอ้เปายืนมองด้วยความงง
ผีเข้าเมียกูแน่ ๆ
จู่ ๆ เส่งเมียรักเดินมาเคาะประตูหน้าห้องสามครั้ง และเมื่อไอ้เปาเปิดประตูห้อง เมียที่น่ารักก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาในห้อง และเอ่ยบอกกับไอ้เปา พร้อมด้วยใบหน้าใสซื่อบริสุทธิ์
“อรุณสวัสดิ์ครับเปา...พอดีวันนี้ผมผ่านร้านขายโจ๊ก เลยซื้อมาฝากเปานะครับ”
ไอ้เปายืนแสยะยิ้ม มึงเล่นมุกอะไรวะ ไอ้เหี้ยเส่ง....พูดซะไพเราะเชียว ขนหัวกูลุกไปหมด
“ประสาทแดกแต่เช้าเลยนะมึง....ขอบใจว่ะ...ซื้อข้าวมาเผื่อกูเหรอ....เออ ๆ มาแดกข้าวกัน”
ไอ้เปาไม่เล่นมุกด้วย แล้วยังคว้าถุงโจ๊กไปเทใส่ชาม นั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีเมียหมีควายของมันเดินลงมานั่งพับเพียบอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ละเลียดกินโจ๊กในชาม ด้วยสภาพเรียบร้อยโคตร ๆ เล่นเอาไอ้เปามึน
“แดกให้มันดี ๆ หน่อยซิวะ...ทำยังกะไม่อร่อยไปได้...เป็นห่าอะไรแต่เช้าวะมึง”
ตึกใบหยกสองด่าเมียรักที่เงยหน้าขึ้นมาและทำหน้าตาน่ารักใส่ ทำตาแป๋วแหวว และเอียงคอเล็กน้อยเหมือนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และทำไมคุณเปาถึงพูดจาไม่สุภาพแบบนี้
ไอ้หมาเปา เปานั่งตะลึงค้าง ด้วยความหวาดกลัว ยกมือขึ้นแตะหน้าผากตัวเอง และเอาไปแตะที่หน้าผากของเมีย
เอ่อ ตัวมันก็ไม่ร้อนนะ มันเป็นอะไรมากหรือเปล่าวะ
“ไม่สบายเหรอ....เป็นอะไรหรือเปล่า...เดี๋ยวกูพาไปหาหมอนะ....”
เมียป่วยแน่ ๆ เลย ไม่งั้นเมียคงไม่เป็นแบบนี้ ทั้งกิริยาท่าทาง เปลี่ยนไปเหมือนหน้ามือกับหลังตีน
“ผมสบายดีครับเปา...จริงสิ...ผมอิ่มแล้ว..ผมกลับก่อนนะครับ”
เส่งเมียที่มารยาทดีสุด ๆ วันนี้ ค่อย ๆ เดินไปใส่รองเท้า และเดินจากไปแล้ว
ส่วนไอ้เปายืนหน้าเครียดอยู่คนเดียว ก่อนจะโทรหาภาคี
“เฮ้ยคีกูถามหน่อย...มึงกับแฟนมึงเวลาคุยกันมึงพูดกันยังไงวะ มึงเคยเรียกแฟนมึงว่าไอ้ห่า ไอ้เหี้ย ป่ะ”
คำตอบที่ไอ้เปาได้รับ คือโดนภาคีด่ากลับมาว่า
“มึงสิไอ้เหี้ยเปา....สนกับกูไม่เคยพูดอย่างนั้นกันหรอกนะ...มึงแหละหัดพูดกับแฟนมึงดี ๆ บ้าง”
ภาคีกดโทรศัพท์วางไปแล้ว พร้อมกับที่ไอ้เปาเริ่มเอ๋อ และกดหมายเลขถัดไป
“เอ้ยปังเหรอ...มึงเคยเรียกแฟนมึงว่าไอ้เหี้ย..ป่ะ เวลามึงคุยกับมันอ่ะ”
และไอ้เปาก็ได้คำตอบกลับมาว่า
“มึงสิไอ้เหี้ยเปา....แฟนกันเขาไม่พูดจาแบบนั้นกันหรอก”
หนมปังกดวางไปแล้ว และไอ้เปาก็กดหมายเลขถัดไป
“เฮ้ยว่าไงมึงไอ้ทัต....ไอ้พวกลวงโลก....กูเห็นมึงกะแฟนมึงด่ากันทุกวันเลย...เวลามึงอยู่ด้วยกันมึงเรียกแฟนมึงว่าไอ้ห่ามั้ยวะ”
ไอ้เปาเอ่ยถามและก็ได้คำตอบ
“มึงสิไอ้ห่าเปา...กูไม่เคยแม้แต่จะคิดพูดกับตั้มแบบนั้นเลยนะ ...ไปตายซะเถอะมึง”
และไอ้เปาก็ได้คำตอบ ก่อนจะโทรไปหารุ่นน้องอีกคน
“เออ บอยเหรอ...พี่ถามหน่อยเด่ะ แฟนมึงที่น่ารักน่ารักน่ะ ....เวลาคุยกันแทนตัวกันยังไงเหรอ”
ไอ้เปาตั้งคำถามแล้วก็ได้รับคำตอบอย่างแสบสันต์
“เรียกน้ำกับบอยสิครับ...หรือว่าพี่จะหยาบคายกับแฟนพี่ด้วยการเรียกว่า ไอ้สัตว์ล่ะครับ....แบบนั้นไม่น่ารักเลยครับ...คงไม่มีแฟนกันที่ไหนในโลกที่ เขาเรียกกันแบบนั้นหรอกนะครับพี่”
ไอ้เปาวางสายไปแล้ว พร้อมกับเอามือกุมขมับ ลงมานั่งด้วยความกลุ้ม
ใคร ๆ เขาก็พูดกันเพราะ ๆ ดี ๆ ทั้งนั้น
แต่พอแฟนกูพูดเพราะ ๆ บ้างกูดันรับไม่ได้ ผิดป่าววะเนี่ย แต่แบบนี้ไม่ใช่อ่ะ ไม่ชอบเลย ทำไงดีวะ
กลุ้มเว้ย
-
:m23:เง้อ ผมก็พูดเพราะไม่เป็นนะลุง เลยอกหัก :m15: :m15:
-
o13
แล้วตอนที่ไปเวียนเทียนได้ไปรึเปล่าค้าบลุง
รึนั่งเทียนแทน
แฮะแฮะ
:m13:
-
และไอ้ เปาก็กดไปหาเมียที่รักด้วยความกลัดกลุ้ม หวังจะให้เมียบอกว่าเมียโกรธอะไรกันแน่ แล้วจะให้มันปรับปรุงตัวยังไง เส่งถึงจะกลับมาเหมือนเดิมไม่รู้ว่าไอ้เส่งเป็นอะไร โกรธอะไรหรือเปล่ามันถึงได้พูดอย่างนั้น
“เส่งครับ...เปาขอโทษครับ...เปาทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า เส่งถึงพูดกับเปาแบบนี้..เส่งด่าเปาเหมือนเดิมเถอะครับ เปารับไม่ได้จริง ๆ ฮือออออออออออออออออ”
และไอ้เปาก็นั่งร้องไห้เป็นบ้า ก่อนจะโดนสวนกลับมาหนัก ๆ จนแทบจุก
“เป็นเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยไอ้สัตว์เอ้ย.....กูจะหลับจะนอน โทรมาหาพ่อมึงเหรอตอนตีสี่....ละเมอหรือไงวะมึง
ไปตายซะไอ้โง่”
ไอ้เปามองซ้ายมองขวาและพบว่าตอนนี้ตัวเองนอนอยู่บนเตียง และละเมอลุกขึ้นมากดโทรศัพท์หาเมียที่น่ารัก
มันนอนโดยลืมปิดไฟ และเมื่อเหลือบดูเวลา ปาเข้าไปตีสี่
กูฝันหรอกเหรอเนี่ย กูฝันไป ไชโย่
“เส่งไอ้เหี้ยเส่ง....ด่ากูเร็ว...ด่าหน่อยเร็วเส่ง..ด่าเลย”
ไอ้เปายิ้มร่าน้ำตาริน และเอ่ยบอกเสียงละล่ำละลัก
“ไอ้เวร....มึงจะยั่วโมโหกูเหรอ...สัตว์เอ้ยว่างมากเลยนะ มาปลุกกูตอนตีสี่....เป็นเหี้ยอะไรของมึงแต่วัน แล้วทีนี้ทำไง กูนอนไม่หลับแล้วเนี่ย ตาค้างเลยไอ้หมาหน้าโง่และ .....................................................................”
เมียด่าแบบเสีย ๆ หาย ๆ ไม่มีหยุด และไอ้เปานอนยิ้มฟังเมียด่าอย่างเพลิด เพลิน
และหัวเราะออกมา
ไอ้เส่งปากแบบนี้แหละ ถึงเรียกว่าไอ้เส่งตัวจริง....ก่อนนอนไม่น่าคิดให้มันพูดเพราะ ๆ เลย หลอนเลยว่ะกูเอ้ย
แบบพูดเพราะ ๆ เรียบร้อย รับไม่ได้จริง ๆ แบบนี้แหละ ถึงจะชอบ
เมียยังพร่ำด่าไม่รู้จบ แต่ละคำที่สรรหามาพูด คนปกติคงรับไม่ได้ แต่ไอ้เปานอนยิ้ม
“เออเส่ง..แป๊บนึงนะ...กูรักมึงจังเลย...ได้ยินเสียงมึงแบบนี้ได้ยินมึงด่าแบบนี้กูเคลิ้มเลยเนี่ย”
ไอ้เปาเอ่ยบอกเมียแล้วก็ยิ้มกับตัวเองอย่างอาย ๆ
และก็ได้รับคำตอบกลับมา
“เวร....บอกทำเหี้ยอะไร....กูล่ะขนลุกจริง ๆ ไอ้ห่ารับไม่ได้วะ อุบาทว์จิตและ.............................”
ไอ้เปานั่งยิ้มฟังคำด่าชนิดไม่มีซ้ำกันของเมียในขณะที่อีกฟากหนึ่ง
ไอ้เส่งก็เปิดไฟสว่างโร่ นั่งม้วนสายโทรศัพท์บนโต๊ะหัวเตียงจนพันกันมั่วไปหมด
ปากด่าฉอด ฉอด แต่หน้ายิ้มแฉ่ง ยิ้มจนตาหยี แต่ก็ยังไม่หยุดด่า
“กูละเบื่อกับความอุบาทว์ชาติชั่วของมึงจริง ๆ ไอ้สัตว์เปา...พูดเหี้ยอะไรเพ้อเจ้อ...แต่กูก็...ก็รักมึงเหมือนกันแหละ”
ผัวเมียสองคนที่มานั่งจีบกันตอนตีสี่ ต่างคนต่างเงียบ และก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ไอ้เส่งลงไปนอนด่าผัวต่อแล้ว
โดยมีไอ้เปา นอนฟังคำด่าอย่างเพลิดเพลินเจริญใจ และมีความสุขสุด ๆ
ไม่น่าเชื่อเลย สุดยอดความรักแบบพิสดารจริง ๆ
Fin …………………….
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
o13
ขอบคุณครับลุง
นึกคอมเม้นท์ไม่ออกเลยค้าบ
ยิ้มอย่างเดียว
:m13:
-
เรื่องกุ๊กกิ๊กของเส่งกะเปา
มันเป็นเวลา 02.00 น. ขณะที่ชายหนุ่มหน้าตาดี มีวินัย ใฝ่ศึกษา หน้าตาเป็นคนมีศีลธรรมอย่างไอ้เปากำลังนอนคุยโทรศัพท์กระหนุงกระหนิงกับเมีย
"ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กูบอกให้ลอกทำไมมึงไม่ลอก....เหี้ยเส่งกูบอกแล้วว่าลอกกูมึงก็ผ่านแล้วป่านนี้....ทำเหี้ยอะไรของมึงวะ"
นั่นคือประโยคหวานแหววจีบกันระหว่างสามีภรรยา
ไอ้เปานอนคุยไปหน้าเครียดไป
โดยอีกฝั่งหนึ่ง เส่งเมียรัก แทบจะม้วนสายโทรศัพท์ขดเป็นเกลียวอย่างเมามันส์ไปแล้ว ด้วยความเขินอาย ก่อนจะตอบกลับอย่างอาย ๆ ว่า
"ควายเหอะ.....ลอกมึงเนี่ยอะนะ...ไหนมึงบอกมึงฉลาดไง...งวดที่แล้วเป็นไง...ตกเห็น ๆ แล้วมึงก็ต้องมานั่งซ่อม เชื่อมึงกูก็โง่อะดิ"
และนั่นคือบทสนทนาแสนหวานชื่นของสามีภรรยา ที่รักกันปานจะกลืน
"ปากดีมึง....อยากโดนเหรอ....โธ่เอ้ย...เออเส่ง ๆ กูมีอะไรจะบอกมึงด้วย......"
ไอ้เปากระหยิ่มยิ้มย่อง...และหยิบน้องหมีเส่งขึ้นมา ก่อนจะโยนไปที่ปลายเตียงและใช้ขาหนีบหัวตุ๊กตาหมีน้องเส่งเอาไว้ด้วยความรัก ใคร่เอ็นดู
"อะไรอีก...กูจะหลับจะนอนแล้วไอ้ห่านี่....มึงจะคุยเหี้ยอะไรนักหนาวะ...ไอ้บ้าโทรศัพท์...."
เมียรักอมยิ้มหมุนสายโทรศัพท์จนมันกำลังพันนิ้วจนแกะไม่ออก และขณะนี้เส่งเมียรักกำลังพยายามแกะสายโทรศัพท์ที่พันกันให้หลุดออกจากนิ้ว ให้ได้
"กูอ่ะชอบจริง ๆ คนสอบตก มึงสอบตกบ่อย ๆ กูยิ่งชอบ...โคตรชอบเลยมึงเอ้ย"
ไอ้เปาพูดออกไปอย่างที่ใจคิด และได้รับการสรรเสริญกลับมาจากเมียที่กำลังหงุดหงิด เพราะแกะสายโทรศัพท์ที่พันอยู่กับนิ้วไม่ออกเลยมาลงที่ไอ้เปาซะงั้น
"มึงจะหาว่ากูโง่ใช่มั้ย....ไอ้เหี้ยเปา...หุบปากแม่งเลย...กูโง่แล้วไง....มึงอย่ามาพูดกับกูอีกนะ...เลิกคบโว้ย เลิกคบ"
เมียขี้หงุดหงิดตะคอกไอ้เปาเสียงดังลั่น จนแก้วหูแทบแตก และในเวลาไม่นานเหตุการณ์กลับตาลปัตร แทนที่ไอ้หมาเปา เปา จะโดนเส่งเมียรักด่า กลับกลายเป็นเรื่องพลิกล็อคเหนือความคาดหมาย
"เออ....ก็กูชอบอ่ะ....มึงไม่รู้เหรอคนสอบตกบ่อย ๆ อ่ะ เขาเรียกว่าคนโง่.....แต่กูก็รักมึงนะเนี่ย....แบบว่ารักนะเด็กโง่ไง.....อะ ฮิ้ว อะฮิ้ว .....ฝันดีนะจ๊ะเส่ง...จุ๊บ จุ๊บ"
ไอ้เปาชิงวางสายไปก่อน และกลิ้งตัวลงไปนอนเอาขาล็อคคอตุ๊กตาไว้อย่างมีความสุข หุบยิ้มไม่อยู่ แบบว่าพูดไปแล้ว ก็เคิ้น เขิน
ไม่รู้พูดไปได้งาย ไอ้เปาเอาหมอนอุดหน้าตัวเองไว้ แทบจะหายใจไม่ออกด้วยความอาย นอนยิ้มกริ่ม และไม่ต่างจากทางด้านของเส่งเมียรักที่นั่งแกะสายโทรศัพท์ที่พันนิ้วไม่ออก ซะที
"ไอ้เหี้ยเปา.....เด็กโง่เหี้ยอะไร...กูอายนะ...อายโว้ยยยยยยยยยยยยยย แม่งสายโทรศัพท์ก็พันมือกูจางเลยเว้ยยยยยยยยยย พันอะไรนักหนาวะเนี่ย"
เส่งเมียรัก เด็กโง่ของเปา ยังคงแกะสายโทรศัพท์ที่พันนิ้วต่อไป ด้วยความโง่.....แกมเขิน
ยิ่งแกะยิ่งพัน
ยิ่งพันก็ยิ่งแกะ
แกะไปยิ้มไป
ต่อให้ต้องแกะสายโทรศัพท์ออกจากนิ้วทั้งคืน
เส่งเมียรักก็ยินดี
ฮิ้วววววววววววววววววววว เสี่ยวกันจริงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
หมูทอดไหม้ ๆ ของหมีควายตาคม
อยากกระโดดเตะให้คอหักไปเลย ไอ้ห่าเอ้ย ไอ้เรารึอุตส่าห์ตั้งอกตั้งใจทำ มันเสือกบอกมาได้ว่าเหม็นไหม้แบบนี้ใครจะไปกินลง
เออ แดกไม่ลงไม่ต้องแดกเทให้หมามันแดกไปเลย กูเกลียดมึงโว้ย คนอุตส่าห์ทำมาให้ ไม่กินไม่ว่า เสือกมาพูดจากวนตีนแบบนี้อีก
โธ่โว้ย รู้อย่างนี้ไม่ทำมาให้ก็ดีหรอก แม่ง เสียเวลากูจริง ๆ
เส่งเมียรักของเปาเดินลิ่วออกจากซอยแล้วก็เตะถังขยะที่ขวางหูขวางตา ก่อนจะแหกปากโวยวายเสียงดัง
"เซ็งโว้ยยยยยยยยยยย แม่ง"
เป็นเสียงตะโกนโหวกเหวกของหมีควายตาคม สนั่นลั่นซอยจนชาวบ้านแตกกระเจิ ง
"มองหน้าทำเหี้ยอะไรวะ หรือมึงอยากมีเรื่อง"
เปล่าจ่ะพี่ หนูกลัวแย้ว เด็กนักเรียนชั้นประถมเดินตัวลีบและวิ่งหนีด้วยความเร็ว เพราะกลัวจะโดนเตะ ส่วนไอ้เส่งได้แต่เดินหน้าบูดบู้บี้แล้วก็ยังหงุดหงิดไม่เลิก
สาเหตุเพราะ......ผัวของมันคนเดียว
มึงนะมึงไอ้เปา ไอ้เวรตะไล กูจะได้รู้ไว้ จำไว้เลยนะมึง กูจะจำไว้เลย ว่ามึงแม่งปากหมา เลว นิสัยเสีย
บ่นงึมงำไปตลอดทางเหมือนคนเป็นบ้า แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาจ้ำอ้าววิ่งออกจากซอย ทั้งที่ตะวันตรงหัว แดดร้อนเปรี้ยงไม่หวั่น เพราะความคิดกำลังผุดขึ้นในหัว
"เฮ้ย น้องเปิ้ลเหรอ พี่เส่งนะ จ๋า ที่เดิมนะจ๊ะ จ้า จ้า"
แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้ว น้องเปิ้ลงั้นเหรอ หน้าตายังจำแทบไม่ได้เลย แต่ต้องไปหาหน่อยแก้เซ็ง มึงอยากทำแบบนี้กับกูเองนะไอ้เปา ช่วยไม่ได้ มึงอยากเลวเอง
หมีควายตาคมหน้าหล่อ เดินยิ้มกริ่มด้วยความสะใจ จากที่อารมณ์โมโหเดือดร้อยองศา กลายเป็นอารมณ์ดีขึ้นมาทันตา เดินผิวปากไปตลอดทาง และเตรียมโบกแท็กซี่
เพื่อไปหาสาวที่โทรหา แต่ยังไม่ทันก้าวขึ้นรถกลับถูกรั้งข้อมือเอาไว้ และเมื่อหันมามองอีกที ถึงได้รู้ว่าไอ้คนไม่กลัวตายคนนั้นเป็นใคร
"อย่ามายุ่งกับกูได้มั้ย กูรำคาญ ไปไกล ๆ ตีนกูเลยไป.... เหี้ยเหอะ ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีกเลยนะมึงไอ้เปา"
ปากด่า หน้าตาถมึงทึง ยิ่งเห็นหน้าไอ้เปาก็ยิ่งเดือด เตรียมถลกแขนเสื้อเพื่อจะได้ต่อยไอ้เวรนี่ให้ทรุดสักทีสองที แต่ก็ต้องยั้งมือเอาไว้ เมื่อถูกลากแขนให้เดินตาม
แล้วมีหรือคนอย่างไอ้เส่งจะยอม ไม่มีง่าย ๆ หรอก นอกจากจะเตรียมถีบผัวให้คว่ำแล้ว ยังเตรียมกระทืบซ้ำอีกต่างหาก
-
"เฮ้ย มึงอย่าทำอะไรกูนะเส่ง ถ้ามึงทำนะ มึงคอยดูเลย ถ้ามึงทำมึงคอยดู"
คอยดูอะไร ห๊า คอยดูอะไร กูจะทำ มึงมีปัญหาหรือไง กูจะทำเดี๋ยวนี้แหละโว้ยยยยยยยยยยยย
ไม่รอช้า ไม่ต้องรอให้เสียเวลา ไอ้เปาก็ได้รับของกำนัลเป็นฝ่ามือของเมียที่ผลักจนเซถลาอย่างแรง ตามมาด้วยหมัดขวาตรงเตรียมง้างจะชกให้ปากแตก
"ถ้ามึงทำกู กูจะยอมให้มึงชกกูจนตาย เอาเลย"
ไม่สู้ ไม่หนี ไม่หลบ แต่ยืนนิ่ง ๆ และหลับตาลง สัมผัสของสายลมวูบที่ข้างแก้มและหยุดเพียงแค่นั้นไม่มีใครเจ็บตัว และไม่มีการต่อล้อต่อเถียงกันอีกให้เสียเวลา
ไอ้หมาเปาปรือตาขึ้นอย่างช้า ๆ และยืนจ้องหน้าเมียที่ยังง้างหมัดค้างอยู่อย่างนั้น
ไอ้เส่งลดกำปั้นลงแล้ว และยืนจ้องหน้าคนที่ออกมาตาม อยากจะมีเรื่องนักใช่มั้ย หาเรื่องกูขนาดนี้เลยใช่มั้ย เออกูจะได้รู้ไว้ว่ามึง ..........ไม่รักกูแล้ว..............ใช่มั้ยวะ
"ทะเลาะกับมึงทีไรกูปวดใจทุกที จะหัดเข้าใจกันบ้างไม่ได้หรือไงวะเส่ง กูปากหมากูขอโทษ มึงก็ยกโทษให้กูบ้างไม่ได้หรือไง ก็นึกว่ามึงซื้อหมูทอดมาจากตลาดนี่
กูก็เลยบอกว่าเหม็นไหม้ แดกไม่ลงหรอกแบบนี้ แต่ถ้ากูรู้ว่ามึงทำเอง......กู.....จะไม่พูดแบบนั้นเลย...ดูสิมือมึงพองจน ต้องพันผ้าพันแผล กูก็เสือกคิดไปว่ามึงไปต่อยกับใครมา
แล้วไม่บอกกู ใครจะรู้ว่ามึงโดนน้ำมันลวกมือ....."
ไอ้หมาเปาหยุดพูดไปเศษหนึ่งส่วนสองวินาที ก่อนจะล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อและคว้าถุงใบเล็ก ๆ ที่อยู่ในกระเป๋าออกมา หยิบหมูทอดชิ้นดำปี๋ออกมาจากกระเป๋า
ดูเอาเถอะ ขนาดจะห่อของกินไอ้เส่งมันยังเลือกถุงก๊อปแก๊ปที่มีโลโก้ของร้านสะดวกซื้อ แห่งหนึ่งมาให้ ไม่พิถีพิถันอะไรเลยด้วยซ้ำ ทำแบบนี้จะไปรู้ได้ยังไง ว่ามันตั้งใจทำมาฝาก
ใครจะไปคิดว่าอย่างมันจะคิดทำของแบบนี้มาให้ จนถึงขนาดต้องเจ็บตัว ไอ้เส่งมันตีกับใครมันก็ไม่กลัว แต่แค่น้ำมันกระเด็นใส่มันร้องโวยวายดังลั่นอย่างกับไฟไหม้บ้าน
แล้วนี่กว่ามันจะทำหมูทอดไหม้ ๆ แบบนี้มาให้ มันใช้ความพยายามมากแค่ไหนกัน แล้วจะไม่ให้ซึ้งน้ำใจมันได้ยังไง
แต่เสือกปากหมาคิดไปเองว่ามันไปซื้อหมูทอดในตลาดมา สภาพแบบนี้ใครมันจะโง่ไปซื้อ ถ้าไม่ใช่ไอ้เส่ง แต่กลับคิดผิดถนัด
รีบวิ่งตามมันออกมา มันก็เดินเร็วเหลือเกิน แถมยังแหกปากโวยวายมาตลอดทาง
เท่านั้นไม่พอ ก่อนออกจากห้องมันยังถีบตะกร้าผ้าซะล้มคว่ำ แถมซ้ำด้วยการตะคอกด่าเสียงดัง จนแสบแก้วหู
"กูทำเองโว้ย ไอ้เหี้ย ไม่พอใจแดกอย่าแดกแม่งเลยมึง"
เส่งมันด่าได้แค่นั้น แล้วมันก็รีบใส่รองเท้า วิ่งลิ่วออกมาจากห้อง แล้วแบบนี้จะให้ง้อมันยังไง ถ้าไม่รีบยอมให้มันต่อยสักทีสองที ไอ้เส่งมันคงไม่มีทางหายโกรธแน่ ๆ
ก็เรื่องนั้นเป็นเรื่องที่มันอุตส่าห์ทำด้วยความตั้งใจ แต่เสือกไปปากหมาว่ามันไปซะได้
"กูขอโทษ......นะ....ไม่เห็นจะไหม้เลย นาน ๆ กูกินแบบนี้ทีก็อร่อยดี นี่ไงเส่ง เดี๋ยวกูกินให้ดู"
แล้วหมูทอดในถุงพลาสติกก็ถูกยัดเข้าปากไอ้เปาในทันที รสชาติไม่ได้เรื่องห่วยแตกแค่ไหนแต่ไอ้เปาก็ทนกินได้ เมียทำมาให้ทั้งที ฝืนหน่อยก็ต้องทน
เส่งเมียรักของเปา ยังคงยืนหน้าบึ้ง ก่อนจะรีบคว้าถุงในมือเอาเปามาถือไว้ และเหวี่ยงทิ้งลงถังขยะในทันที ในขณะที่ไอ้เปายังคงเคี้ยวหมูทอดไหม้ ๆ และยืนมองตาค้าง
"ไม่ต้องแดก กูไม่ชอบ ทำไมมึงต้องฝืนกินด้วย กินไม่ได้ก็ไม่เห็นต้องกิน ...."
น้ำเสียงที่อ่อนลง ท่าทางที่ลดความโหดลง ทำให้ไอ้เปาค่อยใจชื้นขึ้นมาได้
"กูจะกินหมูทอดอันที่มึงทำ......ตอนนี้....เวลานี้เลย....ไม่งั้นชาตินี้ไม่ต้องเจอหน้ากูอีกเลยนะมึง"
ประโยคถัดมาทำให้ไอ้เปาถึงกับยิ้มออกมาได้ ใจชื้นขึ้นเป็นกอง แล้วก็อมยิ้มอย่างดีใจ เมื่อเมียที่น่ารักยอมยกโทษให้ในความปากหมา
"เออ ก็ได้ แหมพออารมณ์นี่หาเรื่องแดกเลยนะมึง....."
เสียงบ่นงึมงำพร้อมกับเสียงหัวเราะในลำคอ ทำให้ไอ้เส่งต้องหันมาจ้องหน้าของไอ้เปาด้วยแววตาอาฆาตแค้น
"แล้วไง หรือมึงจะไม่ทำ กูจะได้ไม่ต้องกิน"
โหดจริงโว้ยมียกู ดุยิ่งกว่าหมาอีก กลัวจะตายห่าแล้วเมียจ๋า กลัวจนตัวสั่นพั่บ ๆ เลย จ้า
"เออ มึงนี่ก็ อะไรนักหนาวะเส่ง บ่นมากจริงมึง ไหนมาดูมือซิ เจ็บเปล่า ขอกูดูหน่อย เร็ว"
เมื่อไอ้เส่งยื่นมือมาให้ ไอ้เปาก็พลิกซ้ายพลิกขวาดูสองสามที แล้วก็หัวเราะออกมาด้วยความปลาบปลื้มใจ ก่อนจะยกแขนขึ้นโอบบ่าเมียที่น่ารัก และพากันเดินกลับเข้าไปในซอยบ้าน
และเส่งเมียรักก็เดินตามมาอย่างง่าย ๆ ถึงจะมีรายการด่าตามมาด้วยเป็นพัก ๆ ก็ตามที
เกือบไปแล้วมั้ยกู เมียกูเกือบไปเป็นผัวใครเขาอีกแล้ว ไอ้เปาคิดอย่างโล่งอก ที่หลอกล่อให้เมียกลับบ้านได้
และแอบลอบมองหน้าของเมียและอมยิ้ม
...........แม่งเอ้ย ถึงจะเป็นอย่างนี้ แต่มันก็รักกูจริง ๆ นี่หว่า ไม่งั้นมันคงไม่ตั้งใจทำแบบนี้มาให้หรอก ซึ้งใจกับเหี้ยเส่งจริง ๆ เลยเว้ย ซึ้งกับมันแล้วก็รักมันเพิ่มขึ้นอีกแล้วเนี่ย
"กูแม่งรักมึงเหี้ย ๆ เลย น่าร้ากกกกกกกกกจริง ๆ วะมึงนี่"
ไอ้เปาเอ่ยบอกเสียงเบาและหันไปส่งยิ้มให้เมีย ที่หัวเราะออกมาแบบเขิน ๆ ยังไม่ค่อยชินกับไอ้การพูดจากันหวานๆ แบบนี้ซะที
"ถุย กูไม่เชื่อมึงหรอก ทำหมูทอดให้อร่อย ๆ ให้กูกินก่อนแล้วกัน เผื่อกูจะอารมณ์ดี"
ไอ้เส่งพูดไปหัวเราะไป ทั้งเขินทั้งขำ แล้วยักษ์สองตัวก็พากันเดินเข้าซอยไปท่ามกลางบรรยากาศแสนหวาน จนคนรอบข้างที่ผ่านไปผ่านมา มองตามด้วยความอิจฉาจนขนลุกขนพอง
และนี่ก็คงยังเป็นอีกวัน ที่หมีควายตาคมอย่างไอ้เส่ง ยังคงรักกันหวานชื่นกับไอ้เปาอยู่เหมือนเดิม โลกนี้เหมือนมีเพียงสองเรา
ท่ามกลาง หมัด ศอก เข่า หน้า แข้ง
ชีวิตประจำยังคงเหมือนขึ้นสังเวียนมวยไทยเจ็ดสีอยู่เหมือนเดิม
Fin...
-
ลุงค้าบไมลุงคึกแบบนี้
อ่านไม่หวาดไม่หวั่น
แต่ไม่เป็นไรครับ
อ่านได้เรื่อย ๆ
อ่านแบบ non-stop
ลุงกล้าลงผมก้อกล้าอ่าน
:m13:
-
ไอ้เปากูรอนานแล้วนะเปาเอ๋ย
“อยู่ไหน วะ แม่งหาไม่เจอ มึงไปอยู่ไหนของมึงเนี่ย ห่า กูรอตรงหน้าบันไดเลื่อน เออ ก็ตรงนี้ไงหน้าร้านหนังสืออ่ะ โง่เปล่าวะแค่นี้หาไม่เจอ”
ทำไมเมียรักของเปามันถึงได้พูดจาไพเราะเพราะพริ้งกับผัวเยี่ยงนี้ ยืนท้าวเอวและกรอกเสียงด่าลงไปในโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิดโมโห ควายเปา ให้กูรอมาเป็นชาติแล้ว เมื่อไหร่มึงจะหากูเจอเนี่ย มึงไปหาถึงไหนวะ
กูยืนอยู่นี่โว้ย หน้าหล่อ ๆ แต่งตัวเท่ห์ ๆ เนี่ย มึงไม่เห็นกูหรือไง คนอื่นเขาเห็นกู แล้วกูก็ยิ้มให้เขาแล้วเขาก็เข้ามาขอเบอร์กูหลายคนแล้ว กูแจกเบอร์จนมือหงิกแล้วเนี่ย เดี๋ยวปั๊ดหาคนอื่นไปดูหนังด้วยเลย แม่งเอ้ย
“ไหนวะ มองไม่เห็น”
เออนั่น ยังควายต่อไปอีก มึงเห็นกูมั้ยเนี่ย กูยืนอยู่นี่ มึงเห็นกูมั้ย มึงเห็นมั้ย โธ่โว้ย”
แหกปากด่าออกไปโดยที่แทบไม่สนใจสายตาใคร ๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมา และมองหน้าคนหล่อว่าเป็นอะไรถึงได้หน้าหงิกหน้างอแบบนั้น มองไปมองมาชักเสียหล่อหมด
“กูอยู่นี่”
เหนื่อยใจ บอกไปก็เท่านั้น อยู่ตรงไหนก็อยู่ตรงนั้น แต่สงสัยไอ้เปาคงต้องหาอีกนานกว่าจะเจอ
“ไม่เห็น มึงอยู่ไหนเนี่ย”
เออ งั้นแค่นี้แล้วกัน กูชักท้อแล้ว หาไม่เจอก็ไม่ต้องดูแม่งแล้ว กูกลับบ้านเลยแล้วกัน
“แค่นี้แล้วกัน เอาไว้วันหลังค่อยมาดูหนัง”
เอ่ยบอกออกไปด้วยน้ำเสียงเซ็งชีวิต แล้วก็เตรียมจะกดตัดสาย แต่ก็ต้องชะงักมือค้างเพราะเสียงหัวเราะจากปลายสายที่ส่งมา
“มึงใช่คนที่ยืนหน้างออยู่เปล่า แต่งตัวน่ารัก ๆ อ่ะ แล้วตอนนี้ก็ขมวดคิ้วด้วย ทำหน้าโมโหด้วย ใช่มึงเปล่า”
เออ กูเอง มึงอยู่ไหนล่ะ ฮามากเลยนะ แกล้งกู ใช่เวลาเล่นเหรอ
“กูกลับบ้านแล้ว”
อ้าวไหงงั้นอ่ะ แหย่ไปนิดเดียว แค่นี้งอนเหรอ ทำไมเป็นงั้นไปได้วะ
“แจกเบอร์ไปกี่คนแล้ว”
แจกเบอร์เหี้ยอะไรได้แต่ใบปลิวเนี่ยมีแต่พวกมาแจกใบปลิวเงินกู้ จนกูจะรู้เรื่องต้นเรื่องดอกเงินกู้หมดอยู่แล้วห่าเอ้ย
“20 กว่าคน ทำไม”
ทำเสียงหงุดหงิดโมโหแล้วก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งโลก เพราะไม่รู้จะต่อปากต่อคำให้มากไปทำไม เหนื่อยเป็นเหมือนกัน
“ไม่ทำไม ไปเหอะไปดูหนังกัน”
ได้ยินเสียงของใครบางคนจากด้านหลัง และก็ต้องรีบหันไปมองอย่างรวดเร็ว เตรียมแหกปากด่าแต่ก็ต้องหุบปากเงียบเพราะตั๋วหนังสองใบที่ถูกโบกไปมาอยู่ ตรงหน้า
“ซื้อน้ำมาแล้ว ขนมด้วย คิวมันยาว เดี๋ยวรอนานก็โมโหอีก กว่าจะได้ตั๋วยืนจนรากงอกให้มึงไปซื้อเดี๋ยวมึงก็ไปจีบคนขายตั๋วอีก เนี่ยไม่ต้องรอไม่ต้องรีบ ด่ากันเสร็จดูหนังได้เลย”
เพิ่งจะรู้ว่าเวลาไม่กี่นาทีที่ยืนด่ากับไอ้เหี้ยเปา ที่มันแกล้งทำไม่เห็นเพราะมันยืนรอตั๋วกับไปซื้อน้ำซื้อขนม
ที่จริงว่าจะโมโหและด่ามันอีกสักรอบสองรอบแต่เห็นหน้ายิ้ม ๆ ของมันแล้วก็ด่าไม่ลง ก็มันมีเหตุผลนี่หว่ารอนานๆ แบบไม่มีอะไรทำบางทีมันก็เซ็ง แต่ด่ากันเสร็จได้ดูหนังเลยไม่ต้องหงุดหงิดไปยืนรอตั๋วหรือยืนซื้อน้ำอีก
ก็ได้วะ กูอภัยให้ก็ได้ เห็นแก่ที่มึง.............เป็นแฟนกูก็แล้วกัน
“ไปดูหนังกันไอ้คนหล่อ หล่อนะมึงวันนี้ เมียกูน่ารักจัง”
ได้ยินเสียงชมลอยลมมาแต่ไกล แล้วก็ทำให้อดยิ้มไม่ได้
อ้าวแน่นอนกูหล่อ กูหน้าตาดี มึงได้กูเป็นแฟนสบายไปอีกหลายชาติ ไม่อยากจะโม้เดี๋ยวจะหาว่าหลงตัวเอง
ว่าแต่ไอ้เปามันคงไม่เห็นหรอกนะ ว่าไม่ได้ยืนแจกเบอร์แต่ยืนอ่านเงินกู้อยู่
ต้องรีบเก็บโบว์ชัวร์ก่อน เดี๋ยวไอ้เปามันเห็น มันจะจับไต๋ได้ว่าไม่ได้แจกเบอร์แต่ยืนอ่านเงินกู้แทน
คนหล่อสเน่ห์ตกได้ไง
แบบนี้ไม่สมควร ไม่สมควรเลยจริง ๆ
Fin......
-
คุณทำอะไรในวันลอยกระทง (เส่ง+เปา)
“เอาไปเลยกระทง จุดสิเทียนอ่ะ มึงจะรอหาสวรรค์วิมานอะไรวะ แม่งเอ้ย กูก็บอกมึงแล้วว่ากูไม่อยากมากับมึง
มึงไม่เข้าใจกูเหรอ มึงเข้าใจมั้ย กูไม่....ห่าเอ้ยทำไมจุดไม่ติดวะ.”
แหกปากด่าไปเรื่อย ไม้ขีดนี่ก็เฮงซวยชะมัด จุดเท่าไหร่ก็ไม่ติด แม่งเอ้ย แล้วนี่มันอะไรอีกวะเนี่ย กระทงแม่งก็ไม่ได้เรื่องได้ราว เอียงกะเทเร่แล้ว กูอยากจะบร้า โธ่โว้ยยยยยยยย ด่าไอ้เปาแต่ไอ้เปาไม่อยู่ด้วย นี่กูด่าอะไรของกูอยู่วะเนี่ย หรือว่ากูใกล้จะบ้าแล้ว
“กระทงเฮงซวย กูไม่ชอบลอยกระทง เหี้ยเอ้ย”
ด่าฟ้าด่าฝนไปเรื่อย ๆ แล้วก็นั่งกอดเข่ามองกระทงของตัวเองที่จุดเท่าไหร่ไฟก็ไม่ติดสักที โดนลมไปไม่รู้กี่ครั้ง ไม่ว่าจะทำยังไงก็จุดไม้ขีดไม่ได้
คนอื่นเขามาเป็นคู่ แต่กูมาคนเดียว
กะจะมาหาคู่ลอยกระทงที่นี่แหละ ไม่ง้ง ไม่ง้อใครหรอก ช่างหัวมันดิ อยากกวนตีนเองช่วยไม่ได้
ห่าเปามันมาไม่ได้ ก็ช่างหัวมัน มาคนเดียวก็ได้ กูไม่ง้อมึงหรอกโว้ย ไม่มีมึงแหละดีที่สุดในชีวิตแล้ว มึงอยากกวนประสาทกูเอง อย่างกูจะเลิกกับมึงตอนไหนก็ได้ ไม่เห็นจะสำคัญตรงไหน
หน้าตาก็โง่ ๆ ทุเรศทุรัง ชอบพูดอะไรโง่ ๆ ปัญญาอ่อน เหมือนหน้าตา นิสัยก็งั้น ๆ พื้น ๆ หาเอาได้ตามข้างทาง และที่สำคัญ มึงมัน..........แม่ง เซ็งโว้ย
เส่งเมียรักของเปา นั่งหน้าเศร้า หันไปมองชาวบ้านที่มาเป็นคู่แล้วก็เริ่มสอดส่ายสายตาหาคู่มาร่วมลอยกระทงด้วยในวันนี้
มาก่อนมีสิทธิ์ก่อน คนมันหล่อ ช่วยไม่ได้จริง ๆ ใครจะเป็นผู้โชคดีคนนั้น เธอนั่นเอง....เธอคนนั้นซึ่งอยู่ห่างออกไปอีกไม่ถึงร้อยหลา จ๋าจ๊ะ พี่เส่งมาแล้ว จะไม่ปล่อยให้หนูละเหี่ยใจนะจ๊า
เตรียมจะลุกขึ้นยืน แล้วก็พบว่ามีมือของใครสักคนกดไหล่เอาไว้ เงยหน้าขึ้นมองถึงเพิ่งเห็นว่าหน้าตาเยี่ยงปิศาจเช่นนี้จะหาเป็นใครที่ไหนไป ไม่ได้ถ้าไม่ใช่
“มึงไปกูเตะ เอาสิ”
เสียงขู่ มาพร้อมกับที่ไอ้เปาเริ่มยกแข้งยกขา เหมือนอยากจะแสดงให้รู้ว่ากูเอาจริงนะเว้ย ถ้าไปจริงกูเตะมึงแน่
เส่งเมียรักของเปา นิ่งค้างไปเล็กน้อย และลุกขึ้นยืนด้วยมาดอันเท่ห์เหลือรับประทานก่อนจะวางกระทงไว้บนมือของไอ้ ห่าเปาอย่างนิ่มนวล และซัดเข้าให้เต็มยอดอกของไอ้เปาที่กระเด็นไปไกลไม่มากก็แค่เกือบร้อยหลา
“แอ่ก มึงเอาจริงเหรอวะ โอ้ยยยยยยย แอ่ก เจ็บชิบหาย ไอ้เส่ง เส่งโว้ยยยย”
ได้ยินเหมือนเสียงตะโกนร้องโหยหวนของชายร่างยักษ์ที่ลงไปนอนเอียงกะเทเร่คู่กับกระทงในมือ
สาเหตุไม่มีอะไรมากไปกว่าการทะเลาะกันเชื่อมความสัมพันธ์เมื่อประมาณไม่ ถึงสองชั่วโมงก่อนนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เส่งเมียรักต้องมาลอยกระทงเพียง ลำพัง ปัญหาหลักมาจากการแย่งรีโมทดูโทรทัศน์นั่นเอง
ไอ้เปายังนอนเอียงกะเทเร่ท่ามกลางสายตาผู้คนที่มองมาอย่างเวทนา ทั้งที่ก่อนหน้านี้มีคนเข้าใจผิดมาแล้วว่ามีการวางมวยกันขึ้นระหว่างสอง หนุ่ม ที่ไหนได้ กลายเป็นไอ้เปาโดนตีนแล้วผู้สงเคราะห์ฝ่าตีนมาให้ก็เดินลิ่ว ๆ จากไปด้วยมาดโคตรเท่ห์โดยไม่เกรงสายตาผู้ใดเลย และขณะนี้ไอ้เส่งเดินลิ่วไปซะไกล ทิ้งให้ไอ้เวรเปา ที่ลุกขึ้นนั่งได้ไม่ถึงห้าวินาที ต้องวิ่งตามเหมือนหมาบ้าวิ่งตามเจ้าของ
“เฮ้ยยยยยยยยยย รอกูด้วยยยยยย” วิ่งไปลัดหน้าลัดหลัง ดีแค่ไหนไม่แลบลิ้นเลียขาและยกขาหน้าขออาหาร
“มาทำไม มึงมาทำไม ไปเด่ะ มึงไปดูโทรทัศน์ต่อสิ อยากดูไม่ใช่เหรอ กูยกรีโมทให้แล้ว เอาเลยเซ่ มาทำไมแม่งเสียอารมณ์”
หนูขอโต๊ด เปาขอโต๊ดนะเมียนะ ตอนนั้นเปาเผลอไปจริง ๆ เมียอย่าเพิ่งโกรธเปาเด่ะ นี่เปาก็โดนตีนเมียไปเต็มยอดอกแล้วน๊า ทำไมเมียกล่าวเยี่ยงนี้กับเปาละก๊าบบบบบบบ
“คิดถึง กูจามาลอยกระทงหลงทางกับเมิงงงงงงงเจง ๆ นะเส่งนะ กูพูดเจง ๆ เป็นไงกูแว้นซ์พอยัง”
ทำหน้าใสซื่อปัญญาอ่อน แล้วไอ้คนที่เก็กหน้าขรึม ด่าปาว ๆ อย่างเส่งเมียรักก็มีอันต้องหลุดเสียงหัวเราะก๊ากกกกกกออกมา เพราะเก็กหน้าขรึมต่อไปไม่ไหว
“แม่ง เสียอารมณ์ เอามา กระทงอ่ะ มึงจุดเทียนสิ กูแม่งจุดเท่าไหร่ก็จุดไม่ได้ ลมแรงชิบหาย”
เส่งเมียรักจัดการส่งกล่องไม้ขีดให้ไอ้เปาที่รับมาถือเอาไว้ ก่อนจะลากกันไปที่ท่าน้ำที่มีผู้คนเบียดเสียดยัดเยียดกันเพียงเพื่อจะเข้าไป หย่อนกระทงลงในคลองเท่านั้น
กล่องไม้ขีดถูกเปิดออกพร้อมกับที่ไอ้เปาบรรจงจุดไม้ขีดอย่างดิบดี และไม่เห็นว่ามันจะจุดยากจุดเย็นตรงไหน นี่ไอ้เส่งมันโง่ขนาดไม่มีปัญญาจุดเทียนเองเลยเหรอวะเนี่ย ไม่น่าเชื่อ คนหล่อนี่มันโง่จริง ๆ เหรอวะ
“ทีกูจุดไม่เสือกติด” ได้ยินเสียงบ่น แล้วก็หันไปมองไอ้หล่อหน้าหงิกที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
“มันจะติดได้ไง เขาให้มาลอยกับกู ถ้ากูไม่มา ไฟมันจะติดได้ไง จริงป่าว”
ไอ้เปาส่งยิ้มหวานจ๋อย และเส่งเมียรักแทบอ้วกเพราะคำพูดชวนเลี่ยนก่อนจะคว้ากระทงมาถือเอาไว้และส่ง ให้ไอ้เปาเอาไปอธิฐานด้วย ใบเดียวได้ถึงสอง คุ้มกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
กระทงถูกหย่อนลงคลองพร้อมกับที่น้ำเน่า ๆ ถูกวักไปมาให้กระทงลอยไปไกล ๆ
“ถ้าคว่ำกูต่อยมึงแน่” ดูเอาเถิดขนาดกระทงจะคว่ำหรือไม่คว่ำมันก็ยังหาเรื่องจนได้ เส่งหนอเส่งกูจะทำยังไงกับมึงดีนี่ มึงช่างเป็นเมียที่ดีเลิศประเสริฐศรีดีแท้จริง ๆ
“ถ้าไม่คว่ำกูขอเอามึงคืนนี้ โอเค้”
จำไม่ได้ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่จำได้ว่ามีบาทากระทืบเข้าที่ยอดหน้าอย่างแรง เลยครับพี่น้อง
โดยที่เจ้าของบาทาเดินจากไปแล้ว ทิ้งให้ไอ้เปานั่งเอามือลูบหน้าของตัวเองด้วยความเจ็บ
โอ้ยยยยยยย กู ยังไม่ทันไรหาเรื่องอีกแล้ว เอาวะ ถือว่าต้อนรับวันลอยกระทง แม่ง เจ็บโคตร ๆ เลยโว้ยยยยยยย มันจะฆ่ากูให้ตายเหรอวะเนี่ย เจ็บแม่งจริง ๆ เลยเว้ยยยยย
Fin.....…
-
เทคนิคการง้อขอคืนดี
1. ทำตัวดี ๆ
2. ทำตัวให้ดีกว่า
3. ทำตัวให้ดีโคตร ๆ
4. ทำตัวให้ดีขั้นสุดยอด
5. ทำดีกับเธอคนเดียวนะจ๊ะ
และสุดท้าย จงทำดีกับมันซะ ก่อนที่มันจะอาการหนักไปมากกว่านี้
“เป็นไร”
“..........................................”
“เป็นอะไรครับ”
“........................................”
“เป็นอะไรวะ”
“......................................”
เมื่อการง้องอนไม่เป็นผล สุดท้ายจึงต้องกลับมาใช้บทพูดป่าเถื่อน ถ่อย เลวเหมือนเดิม
“ช่างหัวมึงเหอะเหี้ยเปา....แม่งเล่นตัวชิบหาย กูไม่ใช่คนมีความอดทนนะโว้ย นึกว่าอยากง้อเหรอแม่ง”
ก็อย่าง้อกูเด่ะ
มึงก็ทำเป็นเฉย ๆ ไปเลย ทำเป็นเฉย ทำเป็นไม่สนใจไปเล้ย ไหน ๆ มึงก็ไปดูหนังกะน้ององน้องแอนแฟนเก่ามึงแล้วนี่ ถ่านไฟเก่ามันคงจะคุล่ะเซ่ เห็นหัวร่อต่อกระซิกกันซะขนาดนั้น
ถ้าชอบแบบนั้นมากกว่ากู
มึงก็ไปเลย
“เลิกกันเหอะ ที่จริงมึงก็ไม่ได้รักกูตั้งแต่แรกแล้วนี่หว่า มันก็แค่พลาด แค่นั้น.....นี่หว่า”
คนมันรัก
กูรักมึงว่ะเส่ง แต่มึงไม่รักกูเท่าที่กูรักมึง แล้วให้กูทำไงวะ ถ้าไม่อยากให้เสียเวลา เลิกกันไปเหอะ ดีกว่าฝืน
“มึงพูดเองนะ งั้นก็เอาตามที่มึงพูดนั่นแหละ” คนเหี้ยอะไรวะ แม่งเย็นชา เลือดเย็น ฆ่ากูให้ตายไปเลยดีกว่ามั้ง แค่นี้มันคงไม่สะใจ คิดอยากจะมาก็มา อยากจะไปก็ไป
กี่คนก็อภัยได้
กี่คนก็รับได้
มึงจะมีอีกเป็นร้อยกูก็รับได้ แค่ให้มึงจำเอาไว้ ว่ากูเป็นตัวจริง ไอ้ที่เล่น ๆ ที่ควงๆ ก็แค่ทางผ่าน
แต่ไม่ใช่ไม่เคยสนใจ
คิดอยากไปก็ไป คิดอยากมาก็มา
คิดอยากจะเย็นชา ไม่สนใจก็ทำ
กูไม่ได้รู้สึกอะไรมากหรอกเส่ง
กูก็แค่เจ็บ...........ตรงนี้.......ตรงใจกูนี่ หัดเข้าใจเอาไว้บ้าง ว่ากูรักมึงมาก กูเลยเสียใจมาก เวลามึงทำเหมือนกูไม่มีตัวตน
เส่งเมีย(ที่เคย) รักเดินจากไปแล้ว ชนิดที่ไม่หันหลังกลับ ทิ้งให้ไอ้เปานั่งนิ่ง ๆ มองนิ้วมือตัวเองอยู่คนเดียวอย่างนั้น เป็นนาน นานหลายนาที
ตั้งแต่เสียงประตูห้องปิดลง และเสียงเดินย่ำเท้าจากไป
นั่งนิ่ง ๆ จมอยู่กับความคิดของตัวเองเงียบๆ ก่อนจะตบหน้าตัวเองสองสามครั้ง และเหลียวกลับไปมองที่ประตูห้องอีกครั้ง
ห้านาที
เฮ่อ
หมดเวลางอน
หมดเวลาโกรธเหี้ยเส่งอีกแล้ว
ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ทุกทีเลยวะ แม่งไม่ว่ากี่ทีก็เป็นแบบนี้ทุกที เป็นแบบนี้กี่รอบ กูก็ต้องไปง้อมันอีกจนได้ ทำไมถึงได้ปัญญาอ่อนขนาดนี้วะ รู้งี้ตอนมันง้อ ดีกะมันไปซะก็หมดเรื่อง
เซ็งเลยกู
หมดอารมณ์โศกอีกและ
นั่งยิ้มกับตัวเองแล้วไอ้เปาก็ต้องรีบกระโดดผลึงลงจากเตียง วิ่งแจ้นออกไปหน้าประตูห้อง เพื่อจะหันซ้ายหันขวามองหาหน้าเส่งเมียรักว่ามันเดินไปทางไหน ไม่ทันได้เหลียวซ้ายและขวา ลูกกะตาก็ไปประสานกับตาคม ๆ ของคนที่ยืนกอดอกเก็กหน้าหล่อลากไส้อยู่หน้าห้อง
“แหม้ วันนี้มันร้อนเนอะ ไป ไป ไปกินก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยกัน หิวว่ะ”
เนียนเชียวนะมึง เห็นกูดีด้วยหน่อย เนียนเลยนะ
“นึกว่าจะให้กูรอนาน”
เส่งเมียรักของเปาก็เนียนใช่เล่น ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีด้วยการเนียนไหลไปตามน้ำกะไอ้เปาที่หัวเราะแหะ ๆ สองทีและเกาหัวตัวเองเหมือนมีเห็บขึ้นหัว กูอยากจะรู้แม่งจะเกาไปหาพระแสงของ้าวอะไรของมัน
คนสองคนเดินห่างกันเป็นโยชน์เพราะยังมีอารมณ์งอนกรุ่น ๆ อยู่
แต่เมื่อไอ้เปาหันมามองหน้าเมียอีกครั้งก็มีอันยิ้มแฉ่ง ปากแทบฉีก เมื่อเห็นคนหล่อหน้าคมมันมองกลับมาแบบตาขวาง และเห็นไอ้เปาเป็นของข้างทางที่ขวางหูขวางตา
“มองหาพ่อมึงเหรอ”
น่าน มันด่าซะ เล่นถึงพ่อเลยเหรอมึง ของสูงเลยนะเว้ย
“จ้า มองหาเส่งจ้า พ่อทูนหัวของเปา มึงนี่มันหล่อจริง ๆ มองกี่มุมก็ดูดี ไม่เสียทีที่เดินด้วย”
เมียเก็กหล่อ แต่แอบหันหน้าไปอมยิ้มไม่ให้ไอ้เปาเห็น ก่อนจะหันกลับมาพูดจากวนประสาทใส่ไอ้เปาที่ยังหยอดมุกหวานไม่เลิก
“งั้นก็มองซะให้พอ ค่ามองคิดเป็นก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอย มึงจ่าย”
ตลกบริโภคอีกและ
เออ ยอม กูยอมมึง
กูยอมมึงตลอดแหละ อะไรก็ยอมได้ ยอมให้หมดเลย ยอมทุกอย่าง อะไรก็ยอมเธอ
แต่เว้นไว้เรื่องเดียว..........
“ยิ้มห่าอะไรวะ แม่ง มองหน้ากูแล้วยิ้มกวนตีน เสียอารมณ์”
ไม่ให้ยิ้มได้ไง มองแล้วก็ต้องยิ้ม ไม่ยิ้มไม่ได้ แค่นึกหน้าไอ้เส่งตอนสยิวกิ้ว มันก็บิ้วอารมณ์แล้ว หึ หึ หึ
ไอ้เปาหันกลับมาทำหน้าขรึมและตั้งหน้าตั้งตาเดินโดยไม่หันไปมองเส่งเมียรักอีก แต่ไอ้คนที่เดินห่างไปร้อยโยชน์มาเดินอยู่ใกล้ ๆ แล้ว
และไม่ได้พูดอะไรอีก
นอกจากคำพูดสุดท้าย ที่ไอ้เส่งมันพูดด้วยน้ำเสียงพึมพำฟังแทบไม่รู้เรื่อง
“อย่างนี้ก็ดีแล้ว ถ้าเลิกกันจริง ๆ กินข้าวคนเดียวคงรสชาติห่วยแตกน่าดู”
ไม่ได้ยิ้มแฉ่งจนโอเว่อร์ แต่ไอ้เปากลับอมยิ้มเล็ก ๆ กับคำพูดชวนสยิวกิ้วของเมียสุดเลิฟ
“หวังแดกข้าวฟรีล่ะสิ กูรู้ทันมึงหรอกโว้ยยยยยยยยย”
อารมณ์หวานซึ้งมีอันต้องจบลง เมื่อเส่งเมียรักตาขวางกว่ารอบแรก และสะบัดตีนสองสามครั้ง ทำท่าวอร์มอัพเตรียมกระทืบหมาปากเสีย ที่หันมามองแล้วอยู่ที่จุดสตาร์ทเตรียมโกยอ้าวอย่างไม่คิดชีวิต
“ตายห่าซะเหอะมึงงงงงงงงงงงง”
เสียงคำรามมาพร้อมกับการที่ไอ้เปาวิ่งลิ่วออกจากจุดสตาร์ทอย่างไม่คิดชีวิต โดยมีนักวิ่งลมกรดทีมชาติอย่างเส่งเมียรักวิ่งตามมาติด ๆ
ใครชนะไม่รู้ รู้แต่ว่า ได้ยินเสียงหัวเราะแว่ว ๆ ของไอ้เปา ดังสนั่นทางเดิน ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเหมือนวัตถุกระทบกันอีกหลายครั้งอันคาดเดาได้ไม่ยากว่า น่าจะเป็นหน้าไอ้เปาถูกหมัดของเส่งเมียรักกระแทกหนัก ๆ สองสามที และมีเสียงร้องโอดโอยของไอ้เปาตามมาเป็นระยะประดุจดังของแถมกลับแกล้มใน วันนี้นั่นเอง
Fin..............
-
แค่คิด......แต่ยังไม่ได้ทำ ไม่ได้หรือไงวะ
"ร้อน ป่าว มาเช็ดหน้าหน่อยนะ" ว่าแล้วก็ต้องเอื้อมมือไปหาแล้วก็ยิ้ม ทำหน้ายิ้ม ๆ ทำหน้าตาให้น่ารักเข้าไว้ แล้วก็เช็ดซ้าาาาาาาา แหม้ น่ารักจริง ๆ กู
" หนาว ขอซบหน่อยนะได้เปล่า" แล้วก็ค่อย ๆ กระแซะ กระแซะ กระแซะ แล้วก็ซบไหล่ซะ แบบนี้เลย เจ๋ง โห้ ช่างคิดจริงๆ อะไรจะหวานซึ้งขนาดนี้
"ขอกอดหน่อยนะ นะ นะ " อ่ะ นั่นเลย ต้องอย่างง้านนนนนนนนน มันถึงจะเข้าท่า แต่ว่า....อ่า....แม่งยิ่งคิดยิ่งไม่ไหว พาลจะอ้วกแตกซะให้ได้
เส่งเมียรักของเปา กำลังทำหน้าแหย และคิดอะไรที่ไม่เข้าท่าเอาซะเลย เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวทำท่าแปลก ๆ เดี๋ยวก็พูดอยู่คนเดียว เป็นที่น่าประหลาดใจและน่าหวาดกลัวแก่ผู้เป็นผัวมันยิ่งนัก
กูสังเกตมานานแล้ว ช่วงนี้เหี้ยเส่งต้องเป็นโรคซึมเศร้าแน่ เพราะมันชอบพูดคนเดียวบ่อย ๆ แอบไปนั่งคนเดียวแล้วก็พูดคนเดียวด้วย สังเกตมาหลายวัน ยิ่งดูไปดูมามันก็ยิ่งไม่ปกติขึ้นเรื่อยๆ
พอแกล้งมาทักเข้าหน่อย มันดันตกใจทำท่าสะดุ้งเฮือก แถมยังทำหน้าแปลก ๆ ใส่อีก เท่านั้นไม่พอ แค่ทักไปหน่อยเดียวว่าเป็นอะไร เมียดันหันมาทำตาขวางใส่ และพาลจะหาเรื่องต่อยด้วยทุกที
มันเป็นอะไรของมันวะพักนี้ แปลกเหลือเกิน ดูท่าจะไม่ธรรมดาซะแล้ว หรือมันจะไปติดผู้หญิงที่ไหนอีก
อย่าให้กูรู้นะมึง จะตามไปลากให้ถึงที่เลย เห็นงี้เหอะ กูหึงแรงนะเว้ย ขืนมึงทำจริง กูเอาตายแน่เส่ง กูร้องไห้ตายแน่มึงคอยดู แล้วมึงจะต้องสงสารกูคอยดูเหอะ
"อะไร มีอะไร ว่างเหรอ คนยิ่งกำลังเครียด ๆอยู่ ไปห่าง ๆ ไป"
อ้าว เป็นงั้นไป แค่อยากมานั่งด้วยแค่เนี้ยะเนี่ยนะ ดันไล่ แล้วไอ้ที่พูดพึมพำหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวนั่นล่ะ มันหมายความว่าไงวะ แม่งเหี้ยเส่งนี่ เป็นห่าอะไรของมันวะ
"เออ กูมันไม่ดี ไม่มีอะไรดีเลย ขอนั่งด้วยแค่นี้ ยังไล่ เออ กูมันไม่มีอะไรดีเลย จำไว้ จำไว้เลยนะ" ทำเป็นตัดพ้อต่อว่าไปงั้นแหละ แล้วจากที่คิดจะนั่งด้วยซะหน่อยเลยแกล้งทำเป็นจะเดินหนี
แล้วเส่งเมียรักผู้ตกอยู่ในอาการจิตตกหลอนประสาทก็มีอันต้องทำหน้างอ และก้มหน้าก้มตาทำเหมือนไม่สนใจไอ้เปาที่ตอนแรกทำท่าว่าจะนั่งด้วยกัน แต่ตอนนี้ลุกขึ้นเดินหนีไปแล้ว
และเมื่อคนที่เดินหนี หายเข้าไปในห้อง ก็เป็นตัวเองนั่นแหละที่ต้องทำหน้าซึมแล้วก็หันกลับมานั่งกุมขมับอยู่คนเดียว
ให้ทำไงวะ
ก็มันทำไม่ได้
แค่คิดก็ทุเรศแล้ว มึงทำได้หรือไง กูไม่ทำหรอก ให้ตายก็ก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นหรอก แค่คิดก็ไม่ไหวแล้ว
""ร้อนป่าว มาเช็ดหน้าหน่อยนะ" ว่าแล้วก็ต้องเอื้อมมือไปหาแล้วก็ยิ้ม ทำหน้ายิ้ม ๆ ทำหน้าตาให้น่ารักเข้าไว้ แล้วก็เช็ดซ้าาาาาาาา ถุย แค่คิดกูก็ทำไม่ได้แล้ว ใครจะกล้าทำวะ แบบนั้น
" หนาว ขอซบหน่อยนะได้เปล่า" แล้วก็ค่อย ๆ กระแซะ กระแซะ กระแซะ แล้วก็ซบไหล่ซะ แล้วพอกระแซะเสร็จก็โดนมันแซว เดี๋ยวแม่งก็แกล้งพูดไม่เข้าหูอีก กูไม่ทางทำแบบนั้นแน่ เสียศักดิ์ศรีน่าดู
"ขอกอดหน่อยนะ นะ นะ " อ่ะ นั่นเลย ต้องอย่างง้านนนนนนนนน มันถึงจะเข้าท่า แค่คิดก็บ้าแล้ว ไม่ ไม่ ขืนทำจริง กูต้องกลับบ้านเอาหัวไปโขกเสาตายแน่ ไม่มีทาง ชีวิตนี้กูจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด
แล้ว..........จะทำยังไง ถ้าไม่ทำแบบที่คิด ๆ เอาไว้ทั้งหลายทั้งปวง
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม ยิ่งกลุ้มก็เลยต้องยิ่งคิด คิดไปคิดมาก็เลยพาลอยากจะตบหัวตัวเองขึ้นมา ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้วะ ทีกับคนอื่นเมื่อก่อนยังทำยิ่งกว่านี้เลย เคยอ้อน คนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้เปายิ่งกว่านี้ ทำทุกอย่างที่มันทุเรศทุรังยิ่งกว่านี้
ก็เคยทำมาแล้ว แต่ไม่เคยทำแบบนี้กับไอ้เปาเลย ใครจะไปทำวะ กูไม่เอาคนหนึ่งแหละ อุบาทว์ตายห่า แม่งแค่คิดก็............
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย โกรธจริงดิ จริงดิ มึงโกรธกูจริงดิ ทำไมพักนี้อารมณ์มึงแปรปรวนนักวะ กูตามไม่ทันนะ เป็นไร ไหนบอกหน่อยดิ เห็นเป็นงี้แล้วไม่สบายใจนะเว้ย"
แล้วก็มีอันต้องตกใจจนถึงกับกระเด้งลุกขึ้นมายืนทั้งตัว เ มื่อมีมือผีมาสะกิดแล้วไอ้ตัวที่ส่งมือผีมาสะกิดตอนนี้ก็กลับมานั่งอยู่ด้วย แบบไม่ทันให้ตั้งตัว เท่านั้นยังไม่พอ มันยังแถเข้ามา....แล้วมันก็กระแซะ กระแซะ
"โห เหงื่อมึงแม่งเต็มเลย ร้อนดิ มา ๆ กูเช็ดหน้าให้ มึงร้อนแต่กูหนาวว่ะ ขอซบหน่อยดิ เส่งนะ นะนะ ซบมันก็ไม่อุ่น งั้นกอดเลยดีกว่าม้างงงงงงงงง ว่ามั้ย"
ไม่ต้องพูดพล่ามให้เสียเวลา ทั้งหลายทั้งปวงนั้น ไอ้หมาเปา มันจัดการเองเสร็จสรรพ และมันยังพาลจะลากไปกอดอีก โว้ยยยยยยยยยยยยย กูรับไม่ได้โว้ยยยย อะไรเนี่ย มันอะไรกันนักกันหนาวะ แม่งเอ้ย
"ไปห่างๆ กูหน่อยไม่ได้หรือไง เหี้ยนี่ กูร้อนโว้ยยยยย" นั่นคือสัญชาตญาณของเส่งเมียรัก ที่ต้องแหกปากโวยวายเป็นเรื่องปกติ แถมมือไม้ยังพาลจะพันกันให้วุ่น
ตอนที่ไอ้เปายกมือขึ้นมาถู ๆ เข้าที่หน้าผากของเมีย
ไม่ได้รู้สึกดีหรอก น่ารักตายห่า เล่นเอามือมาแปะที่หน้าผากแล้วก็ลากไปขยำผมอีก เท่านั้นยังไม่พอ มันยังแกล้งทำเป็นจะมาซบแต่ที่แท้มันจะหาเรื่องกอดมากกว่า แล้วเป็นไง ทำหน้าเฉย ๆ นี่อีก หมายความว่าไง
พอแหกปากใส่และทำท่าจะยัดตีนใส่ปากมันแค่นั้นแหละ เห็นไอ้เปามันหัวเราะคิกคักชอบใจ แล้วก็ทำหน้ากวนประสาทใส่อีก แบบนี้หมายความว่าไงวะ
"นึกว่ามึงเป็นบ้า ก็ปกติดีนี่หว่า เป็นไรมึง มานั่งนี่ดิ เอ้า กูเว้นช่วงให้ยี่สิบเซ็นติเมตรเลย ไม่อยู่ใกล้มึงแล้ว นั่งดิ"
เหี้ย อยู่ดี ๆ ก็มาพูดเว่อร์ ๆ ใส่ แล้วก็บอกให้นั่ง จะไม่นั่งก็ไม่ได้ ยืนแหกปากเป็นบ้าอยู่คนเดียว มันจะยิ่งหาว่าประสาทอีก จะไปทำอะไรได้ ก็แค่ต้องนั่งข้างไอ้เปานั่นแหละ ก็ดีที่เว้นระยะให้ยี่สิบเซ็นติเมตร
เพราะขืนเข้าใกล้กูมากกว่านี้ กูจะด่าให้
-
"เออ....กูมีเรื่องจะบอก"
บอกห่าอะไร กูไม่อยากรับรู้หรอก ไม่ต้องมาบอกกู กูไม่อยากรู้เว้ย แค่ชีวิตตัวกูเองกูยังไม่ค่อยอยากรู้เลย มึงอย่ามาบอกอะไรให้กูต้องรับรู้อีกได้เปล่า ขอร้องเหอะ แค่นี้กูก็เครียดแล้ว
"บอกกูก็ไม่อยากฟัง ไม่ต้องบอก กูขี้เกียจฟัง" ทำเป็นเฉไฉไปเรื่อย แล้วก็ทำเป็นไม่อยากได้ยิน ทั้งที่ในใจอยากจะฟังเรื่องที่ไอ้เปาพูดจะแย่ ทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็ตั้งใจฟังอย่างเต็มที่
"มึงเป็นแบบนี้ดีแล้ว ไม่ต้องพยายามอะไรให้มันมากนักหรอก อยู่ด้วยกันไม่ต้องพยายามมากก็ได้ ไม่ได้อยากให้มึงอยู่กับกูแล้วเหนื่อยใจ เข้าใจเปล่า"
ไม่เข้าใจ
พูดอะไร
ขืนกูเข้าใจ กูก็บ้าดิ
ไม่รู้ว่าไอ้เปามันพูดบ้าบอคอแตกอะไรของมัน พูดไปทำหน้าจริงจังไปด้วย ไม่เห็นจะเข้าใจเรื่องที่มันพูดเลยซักนิดเดียว แต่ทำไมไม่รู้นะทั้งที่ไม่ค่อยอยากเข้าใจอะไรเลย
แต่รู้สึกทำไมซึ้งใจกับคำพูดง่ายๆ ของไอ้เปาได้วะ
แค่ไม่ต้องพยายามให้มากแค่นั้นเหรอ
เปล่า กูไม่ได้พยายามอะไร ไม่ได้พยายามจะทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่คิดเอาไว้แค่นั้น แล้วไอ้เรื่องความพยายามที่ยังเป็นความคิดแบบนั้น มันก็ยังเป็นแค่ความคิด ยังไม่ได้ทำอะไรไปถึงไหนเลยด้วยซ้ำ
เส่งเมียรักทำหน้ามึนชีวิต หันไปมองหน้าไอ้เปา ที่กำลังพยายามเก็กขรึมทำหน้าเครียด เพราะกำลังพูดเรื่องที่มีเนื้อหาสาระอยู่ แล้วก็เลยต้องหันกลับมาก้มลงมองที่มือของตัวเอง
มองไปมองมา ชั่งใจอยู่หลายวินาที
ไอ้เปามันก็เฉย ๆ นะ
หน้ามันก็เฉย ๆ ไม่ได้พูดอะไรไม่ดี
เรื่องความพยายาม คงทำให้ไม่ได้ หรือถึงทำได้ มันก็คงไม่ดีนัก ไม่เท่ากับคนที่อยากได้ต้องการ แต่ก็ทำได้แค่นี้ แค่นี้จริงๆ ที่ทำได้บ้าง
ห่างกัน....ยี่สิบเซ็นติเมตร บางทีมันก็คงไกลเกินไป อยู่กันแค่สองคน ทำไมต้องห่างกันตั้งยี่สิบเซ็นติเมตรด้วยวะ
อยู่ดี ๆ เมียที่ไม่ค่อยมีหัวคิดอย่างเส่งเมียรักของเปา ก็ขยับมานั่งใกล้ผัวที่กำลังเก็กหน้าขรึม นั่งกระดิกขาไปมาอีกห้าสิบตลบเหมือนปลงไม่ค่อยตก จะแกล้งทำเนียนซบไหล่ไอ้เปาก็ใช่ที่
จะแกล้งเนียนทำเรื่องที่คิดไว้ ก็ทำไม่ได้ ได้แต่นั่งเงียบ ๆ ทำหน้าเฉยอยู่อย่างนั้น ทั้งที่คิดอะไรไว้หลายอย่าง
"ง่วง ขี้เกียจเดิน" ได้ยินเสียงเมียพูด แล้วไอ้เปาก็เลยต้องหันมามองเมียที่ยกมือขึ้นปิดปากและกำลังหาวนอน ดูท่าแล้วคงจะง่วงจริง ๆ อย่างที่พูด
ไอ้เส่งมันหัวช้า บางทีมันก็เหมือนเข้าใจแต่แกล้งโง่ ทั้งที่หลายเรื่องมันเข้าใจอะไรมากกว่าแต่ก่อนตั้งเยอะแยะแต่มันก็ยังแกล้ง โง่อยู่เรื่อยๆ บางครั้งก็ทำให้คนที่อยู่ด้วยท้อใจเอาง่าย ๆ
ไอ้เปาถึงกับถอนใจเฮือกใหญ่ แล้วก็หันไปมองหน้าเมียที่ยังยกมือขึ้นปิดปากหาวนอนไม่เลิก ทั้งที่มันง่วงนะนั่น มันก็ยังอุตส่าห์จะขี้เกียจเดินไปนอน ดูมันทำ ไม่เข้าท่าเลยว่ะ
"ห้านาที มึงไม่ต้องพูดมาก กูง่วงนอน"
เส่งเมียรักพูดแค่นั้น แค่นั้นจริงๆ แต่หลังจากคำพูดนั้น
เปาตาเหลือก
ไอ้เปาถึงกับตาเหลือก
ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนที่อีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้แล้วก็เอนใบหน้าลงมาซบที่ไหล่แบบไม่มีปี่มีขลุ่ยนั่นล่ะ ถึงได้เพิ่งนึกออก
เล่นมาแบบไม่บอก อยู่ดี ๆ ก็มาเฉย ๆ ซะงั้น แล้วแบบนี้จะไม่ให้คิดอะไรจะเป็นไปได้ไงวะ
"มึงเป็นอะไรของมึงวะ แม่งมึงนี่น่ารักเนอะ....ทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ"
พูดไปแล้ว ไอ้เปาพูดไปแล้วจริงๆ หลังคำพูดนั้น เมียที่กำลังอินเลิฟแกล้งหลับตาซบที่ไหล่ก็เลยลุกพรวดพราดขึ้นยืนแล้วก็ทำ หน้าเหมือนคนเพิ่งได้สติ
ตายห่า กูทำไปแล้ว กูทำเรื่องโง่ ๆ ลงไปแล้วเหรอวะนี่
-
เส่งเมีย รักของเปาถึงกับสติแตกเพราะหลุดคอนเซ็ปจากที่วางเอาไว้ กระโดดผลึงเข้าห้องอย่างรวดเร็วเพื่อไปยืนตั้งสติ ทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น ว่ามันเป็นเพราะอะไรเข้าสิงถึงได้ทำเรื่องที่ไม่ควรทำลงไป
แต่คงช้ากว่าไอ้เปา ที่รีบดึงแขนเมียเอาไว้ไม่ให้เดินหนี
"บอกว่าไม่ต้องพยายามไง มึงนี่ยังไงวะ กูบอกว่าไม่ต้องพยายามเข้าใจเปล่า นาน ๆ ทีมึงยอมรับตัวเองไม่ได้หรือไงว่ามึงน่ารัก กูพูดจริง ๆ กูไม่ได้พูดเล่น ทำไมเข้าใจอะไรยากจังวะถามจริง มึงเข้าใจมั้ยเนี่ย"
ไม่รู้ว่ะ
กูไม่รู้
กูไม่เข้าใจด้วย ไม่ต้องมาจับมงจับมือกูเลย ปล่อยกูเด้ ไอ้นี่ กูจะเข้าห้อง
รั้งไว้ก็เท่านั้น เมื่อมันไม่เข้าใจ
ไอ้เส่งที่เพิ่งได้สติ ถึงกับหน้าแดงเถือก เสียมาดชายหล่อ เดินเสียจริตเข้าห้องไปแล้ว ทิ้งให้ผัวมันทำหน้าเออเร่ออยู่คนเดียวที่หน้าระเบียง
เหี้ยเส่งแม่งน่ารัก
มันไม่เคยเข้าใจว่าตัวมันแบบนั้นแหละที่น่ารัก
ที่จริงอยู่ดี ๆ มันก็น่ารักแบบโง่ ๆ ของมันอยู่แล้ว แต่พอมันเผลอทำอะไรแปลก ๆแบบนี้มันยิ่งน่ารักบวกเข้าไปอีก มึงรู้ตัวมั่งมั้ยเนี่ยเส่งเอ้ย
ไอ้เปาได้แต่ยืนเกาหัวตัวเองแกรก ๆ อยู่หน้าระเบียง แล้วก็มีอันต้องยิ้มไม่หุบ เมื่อแอบหันไปมองเมียที่กำลังเดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง
เออ เอากะมันสิวะ มันไม่รู้ตัวมั่งเหรอว่าแบบนั้นที่บ้านกูเขาเรียกเขิน แล้วไอ้เวลาเขินมึงยิ่งน่ารักขึ้นไปอีกเส่งเอ้ย
"เส่ง"
เส่ง เส่ง เส่ง เส่ง เส่ง เฮ้ย เฮ้ยยยยยยย อ้าว
แล้วทำไมมันทำแบบนี้อ่ะ ประตูระเบียงล็อค
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย มึงน่ารักได้นะ แต่มึงไม่ควรล็อคประตูระเบียงนะเว้ยเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ไอ้เส่งมึงแกล้งกูเหรอวะ เปิดประตูนะโว้ยยยยยยยยยยยย กูเข้าห้องไม่ได้"
ไอ้หมาเปายืนแหกปากโวยวายอยู่หน้าระเบียง โดยที่เมียมันไม่ได้คิดจะสนใจมันเลยสักนิด แหกปากไปก็เท่านั้น เพราะได้รับคำตอบกลับมาเป็นการที่ไอ้เส่งเมียรักเดินมาหาใกล้ ๆ ประตูและพูดด้วยน้ำเสียงอันน่ารักว่า
"กูบอกว่าไม่ต้องพูดมึงก็ยังจะพูด ทีนี้มึงจะได้เข้าใจว่าบางทีมึงไม่ต้องพยายามพูดก็ได้ เออกูว่าจะบอกมึงนานแล้ว คราวนี้มึงคงเข้าใจซะทีนะ อยู่อย่างนั้นซักพักให้มึงหายร้อนไง ทำเพื่อกูนะเปานะ ทำเพื่อกู ขอบใจว่ะเปา อยู่ตรงนั้นต่อไปนะมึง ถือซะว่าทำเพื่อกู ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
Fin.... ........
-
จบบริบูรณ์
-
ขอบคุณนะคะ คุณลุง sing
-
ขอบคุณลุงสิงห์มากเลยนะครับ ที่เอาเรื่องดีๆมาให้เราได้อ่านกัน อิอิ
อ่านจนตาแฉะเลยอะวันนี้ :m25:
-
+1
ให้ลุงสิงห์
ขอบคุณมากค่า
อ่านกันตาเหลือกเลย สนุกมาก น่ารักมากกก
:give2: :-[ :laugh3: :loveu:
-
โอ่ววววววววววววววว
ตาแฉะแล้วคร้าบบบบบ
ขอบคุณครับลุง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จบแล้ว
สนุกมากค่ะลุง ชอบๆ
:กอด1: :pig4:
-
จบแล้วครับหลานๆ
เรื่องหน้าที่มาจ่อคิวลงฉาย
เรื่องเดิม แต่เป็นตอน "ต้น กะ ภาีคีย์"
รับรองหว๊าน หวาน ครับหลาน
แต่...ลุงขอลงเรื่อง "หัวใจเร้นรัก" ให้จบก่อนนะ"
-
รักลุงที่ซู้ดดดดดดดดด :man1:
เส่ง - เป่า น่าร๊ากกส์ (แบบโหดๆ) :m1:
รอเรื่องต่อไปนะค่ะ :กอด1:
งานของคุณaoikyosuke อ่านแล้วยิ้มไปบ้าไปเศร้าไปซึ้งไป ฯลฯ (สาธายายไม่หมด) ได้ตลอดเลย...
ขอบคุณลุงสิงห์ แล้วก็คุณaoikyosuke ด้วยค่ะ :L1:
-
ตามอ่านจนจบจนได้นะ.......จุใจมากกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านจนปวดตาเลยนะเนี้ย
หวานกันแบบดหดๆได้อีกเนอะ..น่ารักจัง
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มารอต้นสนกะภาคี :oni2:
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด :oni2:
ดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดด :oni2:
-
ลุงสิงห์ อัพกระหน่ำมาก
อ่านแทบไม่ทัน
เปาเส่งน่ารักมาก มาก มาก มาก
ชอบความรักแบบเถื่อนๆ :laugh:
-
บอกได้คำเดียวว่า อ่านไม่ทัน
เอิ๊กๆ ๆ ๆ
-
เข้ามากดบวกเป็น กลจ. ให้ลุงสิงห์
เปา-เส่ง น่ารักมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :man1:
-
ขอบคุณครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1:
-
โอ้ว...ลุงคะ จาเพิ่งได้เข้ามาอ่านอะ แหะๆ (ช้าได้อีก) o12
ฝากตัวด้วยค่า :a4:
ปล.เรื่องนี้อ่านแล้วหนุกมาก o13
-
อ่านจบแล้ว ดีใจจังเลยที่มีคนเอาเรื่องสนุกๆอย่างนี้มาโพสต์ให้อ่าน
ขอบคุณมากๆนะคะ :จุ๊บๆ:
-
หวาน ทันจิงๆๆคู่นี้ ขอบคุณครับลุง :bye2:
-
หวานแบบเถื่อนๆๆๆ
:o8: :o8: :o8:
แต่ไงก้อชอบ เส่ง เปา
-
โอ๊ย..คิดถึงหลานๆ ทุกคนจ้า
-
อ่านจบแล้วววว ตามอ่านมาหลายเรื่องแล้ว ไม่ผิดหวังจริงๆๆ สนุกทุกเรื่องเลยฮับ ตลกมากๆๆๆๆๆ
หวานกันแบบโหดๆๆดี ชอบๆๆๆ 5555
ขอบคุณลุงมากฮับบบบบบบ รออ่านเรื่องต่อไปอยู๋ฮับบบบบบ o13 o13 o13
-
ชอบ หวานแบบเถื่อนๆ ดี
อ่านไป ยิ้มไป เขินไป แล้วก็ดมยาดมไป กว่าจะจบแก้มแทบปริ :m1:
-
โหด มัน ฮาดีแท้ ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมาจนได้เสีย แถวบ้านเนี่ย เค้าว่าลูกจะดก นะ 5555 :t2:
ดอกไม้นี้ให้ลุงสิงค์นะ :L2: :L2: :L2: เอาไปหลายๆ ช่อเลย ขอบคุณสำหรับนิยายแนวๆ
-
:laugh:เข้มข้นถึงใจมากเลยคร้าบ ลุงสิงห์
:jul3:
-
สุดยอดค่ะ
อ่านกี่รอบ
ก็ยังมันส์เหมือนเดิม
รักเส่ง-เปาที่ซู้ดดดด
ขอบคุณคุณที่เอามาลงให้อ่านได้ชื่นใจนะคะ
แหะๆๆๆ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
มารายงานตัว ว่าอ่านจบแล้วครับ
ตลก หื่นดีเจรงงง :oni2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก :m3: :m3: เป็นคู่ที่น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกมั๊กๆ 55555555+++++++ :laugh: :laugh: :laugh:
น่ารักจนจะฆ่ากันตายไปเลยยยยยยยยยยยยย :beat: :m20: :laugh: :laugh: :fcuk:
ไอ้เปาก้อหื่นดี แบบว่าใจกล้า หน้าด้าน :impress2: ส่วนนู๋เส่งก้อโหดได้ใจ :angry2::ฮึ่มม:
ชอบคู่นี้มั๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ++++++++++++ :m1: :m1:
ต่อไปมันจะเป็นไงวะเนี่ยยยยยยยยยย :oni1: :oni1:
ขนาดยังไม่ได้ชอบเปายังตามรังควานซะขนาดนี้ ส่วนเส่งถ้าokกันแล้วไอ้เปาแอบมีกิ๊กคงโดนเส่งฆ่าตาย :laugh: :laugh: :laugh:
นึกไม่ออกเลยว่ามันจะลงเอยกันอีท่าไหนได้ (แต่ก้อเรียบร้อยกันไปแล้วอ่ะนะ) 55555555++++++++ :laugh:
ปล.นี่ยังอ่านไม่จบหรอกนะ แต่ก้ออ่านไปได้หน่อยแล้วล่ะ แบบว่าเพิ่งเจออีกภาคไงเลยมาเมนท์ไว้ก่อน ^^
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m11: :a3: :a4: :a11: :a9: :m11:
ชอบเรื่องนี้สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไปเลยยยยยยยยย++++++++++!!!!!!! :laugh: :laugh: :oni1:
ทำไมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกันขนาดนี้น้~า!!!!!!!!!!!!!! o7 :o8: o13
:laugh: :laugh: ไม่มีคำบรรยาย (เพราะบรรยายไปแล้วในเมนท์ที่แล้ว) :laugh: :laugh:
เอาเป็นว่า..... o13 o13 :o8: :a2: o13 o13
-
ตอนนี้ เส่ง เปา
สนุกมากๆเลยค้า....................
รักนี้ต้องเลี้ยงด้วยหมัดมากๆ ชอบคู่นี้สุดๆเลยอ่ะ
อ่านแล้วอมยิ้มตลอด
ขอบคุณที่โพสให้อ่าน และขอบคุณสำหรับเรื่องที่แต่งแล้วทำให้ยิ้มตลอด
สนุกจิงๆค่ะ :o8:
-
โหดมั๊กๆๆๆ ... แต่ก็ อบอุ่นไปด้วยรักเนอะ
เยี่ยมๆๆๆๆ
:z2:
-
เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!
ในที่สุดก็ทนอ่านได้จนจบ TT_TT
ไม่ใช่ไม่สนุกนะฮะ สนุกอ่ะสนุกฮะ แต่....
มันรับไม่ได้ตรงที่เป็นพลังKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK
TT[]TT ฮือออออออออออออออออ ไม่น่ามีคำย้ำเลยยยยยยยยยยยยยย
ว่า183 กะที่บรรยายรูปร่างอุเคะ
กระซิกๆ ตอนแรกอุตส่าห์จิ้นแบบเล็กกว่าเฮียเปาได้แล้วนะ ถึงจะนิดหน่อยก็เต๊อะ....
แต่พอเจอคำเน้นย้ำไปล่ะ.....
มันจิ้นบ่ได้ TT[]TT
แต่สุดท้ายก็อ่านจนจบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
กระซิกๆ....ทนไม่ได้กะพลังเค TT^TT
ไปหาอ่านเรื่องอื่นล้างตาแล้ววววววววววววว
งี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อ่านกี่ครั้ง คู่นี้ก็โหดได้ใจเหมือนเดิม รักกันไปทะเลาะกันไป ^^
เอารูปเก่าเก็บมาแปะจ้า อิ อิ
(http://i63.photobucket.com/albums/h138/ginsei_ss/drawing/makeup.jpg)
-
กว่าจะตามเรื่องนี้จบได้ เหนื่อย
คืนพรุ่งนี้จะมาตามอ่านปรัญชาให้ครบค่าาาา
-
หนุกมาก ๆ เลย อ่านไปขำไปยิ้มไป ชอบ ๆๆๆๆ o13
-
หนุกมากๆๆๆ เส่งกะเปา :jul3:
-
เจอภาคนี้เข้าไป อึ้ง
ความหวานของสองคนนี่ไม่แสดงออกมาเป็นคำพูดเลย
ฮา ตอนที่เปารับไม่ได้ที่เส่งพูดหวานๆในฝัน จนต้องโทรไปฟังคำด่าตอนดึกๆ
่ส่วนเส่งนี้ก็ ช่างทำไปได้ ด่าไปเขินไป
ตลกจริงๆคู่นี้
-
ขอบคุณมากๆนะคะลุง
น้องหมีเส่งกะหมาเปา เปา
น่ารักกกกกมากกกกมาย
-
โหดกันดีจริง ๆ เลยคู่นี้ :impress2:
-
:-[ อ่านกี่ทีๆ ก้น่าร้ากกกก แบบแปลกๆ ฮ่่าๆๆๆ :laugh:
-
ทั้งหวาน ทั้งเถื่อน ทั้งฮา
น่ารักดีวุ้่ย
เส่ง เปา ความรักที่แตกต่าง
ขอบคุณลุงสิงห์ที่มาโพสให้อ่านนะจ๊ะ
-
นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งของท่านเท็นที่เราชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านมาหลายรอบก็ไม่เคยเบื่อซักที
งั้นขออีกรอบแล้วกันนะคร๊าบบบบบบบบ
ขอบคุณคนโพสอย่างแรงด้วยกั๊บ
:L2:
-
วี้ดวิ้ว พึ่งมาอ่าน
ตอนแรกมาแบบตบจูบเลย
หลังๆมาหวานแหว๋ว สวีทวี้ดวิ้วกันจริ๊ง
อิจฉาวุ้ย
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เส่งกะเปาน่ารักอย่างถึกๆๆดีอ่ะ :m18: :m18:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ตามมาอ่านครับลุง sing
บับว่า เถื่อนได้ใจผมอ่ะ
ชอบเส่งโคตรๆ โง่แต่รัก
ส่วนไอ้เปาก็รักเด็กโง่ ซะงั้นเว้ย
ผมแม่งชอบคำพูดทุกคำของคู่รักคู่นี้เลย
หวีดไปไหนวะ ผมเริ่มอิจฉาตัวละครละ พ่นไฟ :m31:
-
เถื่อนได้ใจมากๆ
ชอบบบบบบ
-
แปะๆๆ ไว้ก่อนะคร้า ง่วงมากมาย TT^TT :bye2:
-
สนุกสุดๆไปเลย
รักกันแบบถึกๆอย่างงี้มันโด้นนน โดน โดน โดน
ขอบคุณนะคะลุง sing
ทำไมกดบวกไม่ได้อ่า ฮือออ จิ้ม จึ้กๆๆๆๆ....แป้กอ่ะ งือออ
o22
-
ขอบคุณมากเลยนะคะลุงสิงห์
ที่เอาเรื่องดี ๆ มาให้อ่่านกัน ~~
:3123: :3123:
บอกได้คำเดียว
คู่นี้เปรี้ยวมาก ฮร่า ๆๆๆๆ
-
รักกันแบบห่าม ๆ ดีจริง ๆ เลยคู่นี้ สมเป็นคู่บ้าจริง ๆ ค่ะ
แต่ก็น่ารักดี ชอบเปา เปามากเลย น่ารัก ๆ :กอด1:
ขอบคุณลุงสิงห์ ที่โพสเรื่องหนุก ๆ มาให้อ่านอีกแล้ว
และสุดท้าย ขอบคุณ คุณเท็น สำหรับเรื่องน่ารัก ๆ ของซีรีย์นี้อีกแล้ว ขอบคุณค่ะ :L2:
-
นิยาย ที่คนนี้แต่งปกติผมติดตามทุกเรื่องเลยครับ แต่พักหลังนิยายเยอะ เลยไม่ค่อยได้อ่าน ไม่ยักรู้เด็กช่างเขาไม่ค่อยตีหม้อกันแล้ว เหอะๆๆๆ
-
ฮา.... รักกันแบบเส่ง-เปา ไม่มีใครเหมือน
และไม่เหมือนกัน
ชีวิตมีสีสันไม่น่าเบื่อหรอก
ขอบคุณครับ
-
เอากะมันสิ ซื้อได้ป่ะว่ะ
"เส่ง เมียรัก"เนี้ย ฮาสาดดดดดดมากกก
นึกสภาพไม่ออกเลย
ถึกสองคน กร๊ากกกก แต่ฮามากอ่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านแล้วอยากได้ตุ๊กตาหมี กะ ตุ๊กตาน้องหมา มาคู่กันจังเลยยย
ทำไมหนอ ทำไมน่ารักขนาดนี้เนี๊ยยยยย
น่ารักไปไหนเนี๊ยยยย
ฮาดี ตลกดี แต่ชอบมากกกกก ขอบคุณค่ะ
-
ชอบภาคนี้ที่สุดเลย ฮาร์ดคอร์ได้ใจ
เส่ง ก็น่ารัก เปา เปา ก็น่ารัก o13
" เส่งเมียรัก " ฮาได้อีกกกก ฮ่าๆๆ
-
ตามอ่านรวดเดียวจนจบ และอ่านตอนพิเศษไปหน่อยนึง เป็นคู่รักหมีควาย กับหมาน้อยเปา เปา
ที่เถื่อน ถ่อย ดิบ โหด ฮา หื่น :haun4: กุ๊กกิ๊กน่ารักแบบแปลกๆ
ขอบคุณลุงสิงห์คับ :pig4: :L1:
ปล เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อไม่ไหวแล้วง่วงสุดๆ :t3: :bye2:
-
ภาคนี้ อ่านไป ฮาไป กลัว พระนาย(นางป เค้าจะฆ่ากันตายไปซะก่อน
แต่เนื้ออื่นใด อ่านไป หัวเราะไป ร้องไห้ไป ยิ้มไป
มันเป็นอะไร ที่สนุกจริงๆ
ว่าแล้วก็ไปหาตุ๊กตาหมีมานอนกอดถ้าจะดี
คริคริ
-
อิอิ คู่นี้หวานปนโหดแหะ น่ารักจัง ต้องขอบคุณลุงสิงห์นะค่ะ ที่เอามาให้อ่านกัน o13
-
o13 หวานปานน้ำผึ้งเดือน15 :laugh:
-
สนุกค่า น่ารักดี
:man1: :กอด1:
:L2: :pig4: :3123:
-
สนุกสุดยอดครับ o13
-
เรื่องนี้น่ารักดีอ่ะ ออกแนวฮาๆ ไม่เครียดดี
ขอบคุณคนโพสต์
ขอบคุณคนแต่งค่ะ :o8:
-
5 5 5
ยังอ่านไม่ครบ เรื่องเด็กช่าง
แต่ที่ผ่านมา คู่นี้ ฮาสุด
ทะเลาะกันได้ทุกที่ทุกเวลา หรือเรียกว่าทุกลมหายใจ ขนาดเรื่องบนเตียงมักก้อยังทะเลาะกันได้อีก นะ ได้อีก
:mc4:
-
:haun4:จบไปอย่างสวยงาม เลือดตกยางออก เล็กน้อยถึงปานกลาง
ก็เส่งเมียรัีกของไอ้เปาเนี่ย ถ้าจะซาดิสม์ไม่ใช่น้อย ซ้อมเปาตลอดเลยง่ะ
แต่ก็แอบฮาภาคพิเศษแล้วพิเศษอีก ที่เส่งพยายามจะทำให้ตัวให้หวาน
ลงสักนิดเพื่อเปา :call:แต่สุดท้ายก็...อย่างที่เห็น ฮากระจาย กับเรื่องนี้
จริงๆ o13 สุึโก้ยยยยยย ลุ้นเกือบแย่ กลัวเส่งเมียรัก ไม่ยอม ฮี่ฮี่
-
คู่นี้รักกันด้วยลำเเข้งจิงๆ
จบอย่างเเฮปปี้
น่ารักจิงๆ
-
แรงอะ
ชอบบบบบบบบ :bye2:
-
ชอบอ่ะอ่านเเล้วอ่านอีกน่ารัก o13
-
คู่นี้นี่รักกันแบบเจ็บๆ เป็นคู่ที่แปลกแต่ก็น่ารักดี
ดีแล้วที่เส่งเป็นหมีเส่งแบบนี้ จะได้คิดตามหมาเปาเปาไม่ทัน
-
คู่นี้หวานแบโหด ๆ เนอะ
-
นอนก่อนนะ
แล้วค่อยมาต่อ
:bye2:
-
อ่านกี่ครั้งก็น่ารัก
:-[
:-[
-
อ่านมานานแล้วแต่เพิ่งได้โอกาสสมัคร
เลยมาขอบคุณ
เรื่องนี้สนุกจริงๆอ่านกี่ครั้งก็ยังมัน
o13
-
สุโค่ยเจงๆ
o13
-
คู่นี้ เค้าโหด เถื่อน ดิบกันจิงๆ
แต่ถึงจะโหด แต่ก้อน่ารักทั้งคู่เลย
เส่งเมียรัก ของหมาเปา เปา หึหึ
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
สนุกมากกกๆค่ะ
อ่านไปก้อเกรงว่าจะมีเลือดของหนุ่มๆกระเด็นออกมา
แหม๋มม ก้อเค้ารักกันไปตีกันไปนี่ค่ะ อิอิ
ขอบคุณลุงสิงห์มากๆนะค่ะ ที่นำเรื่องดีดีน่ารักของคุณเท็นมาให้อ่าน o13
:pig4:
-
Thank's Ja.
-
ชอบเรื่องนี้จัง หวานปนโหด
อ่านหลายครั้งแล้ว ยังสนุกเหมือนเดิม
ขอบคุณมากค่า :pig4:
-
ขอบคุณนะค้าที่เอาเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน o13
-
มีเพิ่มเติม ชอบมากครับ
เรื่องนี้กับฝนและปู ชอบที่สุด
-
อ่านภาคปู-ฝนมาเรื่องแรก
มาเจอภาคนี้เข้าไป เด็ดสุดๆ
ชอบอ่านเรื่องที่ตัวเอกคาแรคเตอร์ประมาณแมนทั้งคู่ 55
เจอเรื่องนี้เข้าไป :laugh: อ่านมันส์ไปเลย
:pig4:
-
โหด มัน หื่น ฮา สุโค่ยยยย มาก o13
-
ขอบคุงลุงสิงห์มากๆเรยนะค่ะที่เอานิยายดีมาโพสให้อ่านกันอ่า
ขอบอกว่าเรื่องนี้โหด หื่น มนส์ ฮา มากๆเรยค่ะ
จาติดตามนิยายของคุนเท็นต่อไปนะค่ะ
ขอบคุง :pig4:
-
คู่นี้น่ารักสุดไปเลย
อ่านแล้วฮา ดี รักกันแบบนี้
ชีวิตไม่มีเบื่อหรอก อิอิ
ขอบคุณนะจ๊ะ สนุกมากอีกเรื่องเลย o13
-
เป็นคู่ที่ชวนปวดหัวว่ามันจะตีหรือดีกันเมื่อไหร่พิกล
แต่ก็น่ารักค่ะ~
ขอบคุณที่เอามาโพสแบ่งปันให้อ่านนะคะ+พี่เท็นที่แต่งเรื่องนี้ขึ้น
แต่ขำตอนพูดจาภาษาดอกไม้สุดละ 555+
-
คู่นี้น่ารักดี...
55
:haun4:
เปลี่ยนสถานะก่อนเพื่อนมาเป็น
..ผัวเมีย..
5
:-[
-
:z2: ในที่สุดก็อ่านจบ กว่าจะจบ เล่นซะเกือบเช้า
เส่ง-เปา เป็นคู่ที่ เฮฮา ปาร์ตี้ ปาจิงโกะมาก
อ่านไปก็ขำไป แอบมีงงๆเล็กน้อย แต่ก็น่ารัก
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสต์นะคะ
-
้เส่งง น่ารักกกก ...
แวะมาบอกเฉยๆๆๆ
ขอบคุณคนโพสส เจ้าค่ะ :กอด1:
-
โหด + มันส์ + ฮา
นิยามเส่ง-เปา เลยค่ะ
แหมๆ... กล้าม K มันเสียดสีกันเอี๊ยดๆ เลยจิ้นกระจาย
5555+
ผลัดๆกันนะหนุ่มๆ หึหึหึหึหึหึหึ :-[
ไปอ่านเรื่องอื่นในซีรี่ย์ต่อดีกว่า :impress2:
-
เรื่องนี้แนวสายK สนุกดีครับ
ขำตั้งแต่เส่งเมียรัก
-
ขอบคุณนะคะทั้งไรเตอร์ เเละคนโพสต์ ตอนเเรกเเอบขำ ตอนหลังน่าร้ากกกกกกกกก มากเลยอะ เปาเป็นคนที่ตรงมากเลยอะ ตอนใกล้จะจบยิ่งน่ารัก + ตอนพิเศษเข้าไปด้วยยิ่งฮา คุ่นี้เลี้ยงกันด้วยลำเเข้งจริงๆเเต่ของเส่งนะ ไม่ใช่ของเปา คิกๆๆ
-
มันดีว่ะเรื่องนี้
กร๊ากกกกกก
-
เส่งเมียรักเรียกปเรียกมาเป็นไงหละ :o8:
ได้เป็นจริงๆเลย
แต่มันยังสลับกันบ้างบางวัน :laugh:
-
กลับมาอ่านซ้ำกี่ทีๆก็ยิ้มไปขำไป หัวเราะคนเดียวอย่างกับคนบ้า
ชอบที่สุดแล้ว เส่งกับเปา!
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณครับ
-
มาอ่านรวดเดียวจบ ตลกมากมาย อ่านไปบางทีก็นั่งอิจฉาไป :fire:
-
อ่านตอนแรกๆ แอบขนลุก กล้ามชนกล้ามเลยนะเนี้ย พออ่านไปเรื่อย คู่หมีเส่งกับตึกไปหยกนี่ มันน่ารักน่าหยิกจริงเลยๆ
เปาร้องไห้เก่งมากก นึกว่าเป็นนายเอกซะอีก เส่งก็ปากแข็งได้น่ารักมาก คู่นี้น่ารัก SM ได้ใจมากเลยค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มได้ตลอด
-
อ่านหมดทุกภาคเลยครับ แต่ชอบภาคนี้ที่สุดเลย หมาเปาเปา กับน้องหมีเส่ง :pig4: :pig4:
-
ตามอ่านทุกภาค แต่ภาคนี้ โหด มันส์ ฮา ได้ อีก o13
ขอบคุณคนแต่งนะคะ เก่งจัง :L2:
-
อืม...คู่นี้--รักกันแบบโหด มันส์ ฮา ดีเน๊าะ ฮ่าๆๆๆ :m20: :m20:
-
คือเป็นอะไรที่แบบว่า ชอบและปลื้มสุดดดดดดดดดดดดดด
รักกันได้โหด มันส์ ฮา เหลือเกิน จะงอนจะง้อ ก็น่ารักแบบเถื่อนๆดี
คำเดียวสั้นว่า ชอบบบบบบบบบบ!!!
o13
-
คู่นี้แมร่งฮามาก ขำๆๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ไอ้คู่นี้มันเปนคู่ที่ได้ใจจริงๆ
เส่งจริงๆแกน่ารักนะ ยอมรับมันได้แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
โอ้วตีสี่นั่งอ่านแบบมึนๆ
-
:-[หวานแบบเถื่อนๆ
เส่งน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
เปาก็เอาใจเก่ง
:กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่า
-
ชอบเส่งเปามากๆ ซาดิสจริงๆเลยเรา
ขอบคุณไรเตอร์น่ะค่ะที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน
-
คู่นี้รักกันแบบดุเด็ด ดุเดือดเนอะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/a-3.gif)
-
เป็นรักที่รุนแรงกันมากเลย 55+
น่ารักดี
ขอบคุณจ้า
-
หึหึหึ คู่รักสวนสัตว์เปิด
รักกันแบบ ด้วยรักและยาหม่องเลย (ได้ทั้งแก้ฟกช้ำและเวียนหัว)
-
ตามมาอ่านจากภาคของ คีกับต้นสน
คู่ของเสิ่งกับเปาก็น่ารักดี น่ารักแบบโหดๆ ดุเดือดดีมาก
รักกันด้วยมือด้วยเท้าจริงๆ = = แถมัยงปากแข็งมากๆ โดยเฉพาะเสิ่ง
อ่านไปลุ้นไปกว่าจะลงตัวได้ กว่าจะเคลียกันลงตัว = =;
แต่ก็มาแบบใหม่ๆดี จะตามไปเก็บอ่านภาคอื่นนะคะ
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
ฮ่าๆๆๆ เป็นคู่ที่น่ารักแบบเถื่อนๆดีจริงๆ ชอบจังเลย
ยิ่งอ่านยิ่งสนุก ออกแนวตบจูบ ถึงจะโมโหจนต้องบอกเลิกกัน
แต่อีกเดี่ยวก็คืนดีกันซะงัน แถมยังคืนดีอย่างเนียนๆอีกตั้งหาก ฮ่าๆๆ
เส่ง เปา น่ารักมากๆเลย
-
ง่ะ คู่นี้เค้าแรงเจงๆ เมียโหด ผัวหื่น น้องหมากะน้องหมีรักกันแบบงงๆ แต่หวานไม่เกรงใจใครเลย
-
:L2: :3123: :L1: :3123: :L2: :3123: :L1: :3123: :L2: :3123: :L1:ขอบคุณมากๆๆเรย ถ้าเด็กช่างเป็นแบบนี้เยอะๆๆคงดี เพราเราจะไม่มีเด็กตีกานนนนนนนนนนนนเนอะะ
-
:L2: :3123: :L1: :3123: :L2: :3123: :L1: :3123: :L2: :3123: :L1:ขอบคุณมากๆๆเรย ถ้าเด็กช่างเป็นแบบนี้เยอะๆๆคงดี เพราเราจะไม่มีเด็กตีกานนนนนนนนนนนนเนอะะ
-
เป็นคู่ที่น่ารักมากๆ ใครมองว่าเถื่อน แต่เราว่าไม่นะ เค้าสองคนดูมีความจริงใจกันดีอ่ะ อ่านทุกตอนน่ารักทุกตอน ปลื้มๆๆๆ
-
รู้สึกว่าเส่งเนี่ยจะไม่ค่อยจะแสดงออกเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าอยากแค่ไหนแต่ก็เก็บไว้ตลอด แต่ทั้งคู่ก็น่ารักมากค่ะ
-
เพิ่งจะอ่านคู่เส่ง-เปาเป็นคู่แรกค่ะ
แบบว่าฮาก็ฮาได้ใจ เถื่อนก็เถื่อนได้ใจ555+
ตอนแรกๆสงสารทั้งคู่เลย
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้จนได้ :)
ขอบคุณคุณ aoikyosukeสำหรับเรื่องสนุกๆนะค๊า
แล้วก็ขอบคุณคุณsingsayamด้วยนะคะที่เอาเรื่องนี้มาลงให้ได้อ่านกัน
ขอบคุณมากค่า :)
-
^
^
^
เหมือนกันเลย เพิ่งอ่านคู่เซ่ง-เปาคู่รัก น่ารักมากค่ะ มาแนว บึก ถึก โหด ชอบมากเลยค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:laugh: ฮาแบบเถื่อนๆเนาะ
-
สนุกมากเลย
เปาน่ารักมากกก
-
เป็นคู่รักที่น่ารักมากมาย ร้องไห้สงสารเปาไปหลายปีบแต่พอเขาหวานกันก็แอบอิจฉาเลยนะเนี่ย
-
ตอนพิเศษเยอะจิงๆเรื่อง อ่านมะไหวววววววววววววววววว
แต่ชอบบทสัมภาษณ์จัง เส่งน่าลั๊คได้อีก
-
รักกันแบบเด็กช่างจริง ๆ :z2:
-
เป็นคู่ที่น่ารักมากๆเลยครับ รักกันแบบห่ามๆดี
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านนะครับ ^^
-
สนุกดีฮ๊าฟฟฟฟ
เปาน่าร๊ากกกกกก
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
เป็นเรื่องที่สามต่อจากไก่ธร
(ไก่ธรสั้นไปง่ะ กำลังด่ากันมันเลย ฮ่าๆๆ)
ชอบๆๆ อ่านไปแบบเรื่อยๆ เพลินดีๆ ฮากระจาย ภาษาสิงสาราสัตว์แบบว่า เอ่อ ก็เป็นที่ผู้ชายปกติเค้าใช้กันนี่นะ เลยเพลิดดี
ชอบบบอ่ะ หวานแบบฮาๆ สนุกดีค่ะ
-
เป็นคู่ที่แมนดีจริงๆ >/////<
-
อ่านแล้วได้เลือดเต็มๆๆ เลยทีเดียว
ก้อรักกันด้วยลำแข้งซะอย่างงั้น แต่หนุกมากๆๆ ฮาดีด้วย
ชอบๆๆ เนอะ แม้ว่าจะดูโหดๆ เถื่อนๆ ไปบ้าง แต่บทจะหวานก้อน่ารักเชียว
-
เก๊กจริงๆเลยเส่ง อ้อนๆบ้างก็ด้ายยย :กอด1:
-
หวานแบบไม่มีน้ำตาล :กอด1:
-
ขอกรี๊ดดังๆ18ทีติดให้กับปรัชญาฯภาคนี้
เส่ง เปา ๆๆๆ
ทำไมถึงน่ารักและฮากันได้ขนาดนี้คะคุณ
ชอบอ่ะ ทั้งเรื่องเลย ไม่ว่าอารมณ์ไหนเขาก็อิน
ชอบหมีควายตาโต น่ารักเกิ๊น :กอด1:
ชอบตึกใบหยก2 ร้องไห้ไม่ได้เหมาะกับหน้าตาเลยค่ะพี่ แต่เขาก็สงสารพี่อยู่นะ
และสุดท้ายอยากบอกพี่เปารักษาสวัสดิภาพของความเป็นสามีให้ดี อย่าติดใจลีลาพี่เส่งนะ55+
ขอบคุณผู้แต่ง ผู้โพส และเล้าเป็ดค่ะ :L2:
-
อ๊ายย น่ารักอ่ะ
ช่างเป็นคู่ที่รักกันด้วยลำแข้ง จริงๆ 555
-
คู่นี้มันหวานแบบแปลกๆ :laugh:
แต่น่าร๊ากกกกกกกกกก
-
คิดถึง ควายถึก ทั้งสอง
-
เข้ามาอ่านรอบที่ร้อยกว่า เส่ง-เปา ยังคงน่ารักเหมือนเดิมม :กอด1:
-
คิดถึงเปากับเส่ยครับ
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่านครับ (ไม่รู้ไปมุดหัวอยู่ไหนมา)อยากบอกว่า อ่านแล้วมีความสุขมาก เพราะมันไม่ปวดหนึบหัวใจ ชอบมากๆเลยครับ^^
-
ช่วยpostครับ ของคุณ aoikyosuke
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา ( วันธรรมดา )
ทำดีไม่เป็นหรอก ทำเป็นแต่แบบนี้แหละวะ กะอีแค่ขนมเค้ก กล่องละไม่เท่าไหร่ จะหิ้วทำไมให้เมื่อยมือวะเนี่ย แม่งเสียเวลากูจริง ๆ เลย
แล้วนี่อะไรวะ หยิบติดมือมาตอนไหน เบียร์สองโหลซัดกันให้เละไปข้างหนึ่งเลยเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่าจะบ้า
ของขวัญห่าอะไร กูซื้อไม่เป็นหรอก แต่ทำไมต้องไปยืนเลือกเป็นชั่วโมงด้วยไม่เข้าใจว่ะ
จะห่อใส่กล่องให้เสียเงินทำไมไม่รู้ แล้วนี่กูให้คนขายห่อเป็นของขวัญให้ทำไมวะ เสียดายค่าโบว์ค่ากระดาษชิบหาย
สรุปว่า หิ้วมาทำไมมากมาย กะอีแค่วันเกิดของไอ้โง่เปา แม่งเอ้ย เสือกจำได้อีก
เปล่าไม่ได้อยากจำ ไม่เคยจำด้วย แล้วก็ไม่คิดว่าจะจำได้หรอก ถ้าไม่บังเอิญตั้งข้อมูลเอาไว้ในโทรศัพท์จ้างให้ก็ไม่มีทางจำได้ แต่แม่งข้อความดันเตือนขึ้นมาซะนี่
หลับไปพักใหญ่ ๆ กะว่ายังไงก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่า กะอีแค่วันเกิดของไอ้เปาใครเขาจะมานั่งจำกันวะ
สุดท้ายดันซื้อของมาซะเพียบ.................ซื้อมาทำไม ทั้งที่แกล้งลืมไปคงดีกว่า ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่ากูจะซื้อมาทำไมมากมายขนาดนี้เนี่ย
เส่งเมียรักของเปา กำลังยืนครุ่นคิดวกไปวนมาอย่างหัวเสีย มือไม่ว่างเพราะหิ้วของเต็มมือจนไม่มีพื้นที่เหลือ ยืนหน้าหงิกหน้างอคิดอยู่นาน ไม่เข้าใจว่าเวลานี้หอบข้าวของมายืนอยู่หน้าประตูห้องของไอ้เปาเพื่ออะไร
มือไม่ว่าง สมองไม่วาง แต่ตอนนี้เริ่มเห็นที่ว่าง
"ปึง" ฝ่าเท้ากระแทกเข้าที่บานประตูอย่างจัง และกระหน่ำเตะอีกหลายครั้ง เพื่อให้เจ้าของห้องรีบมาเปิดให้ก่อนที่ประตูจะแหลกในไม่กี่นาทีข้างหน้า
"แม่งตายห่าแล้วเหรอวะ ไอ้เปา" เสียงตะโกนดังลั่แต่กลับ มีเพียงความเงียบไม่ได้รับการตอบกลับ จนเมื่อเตรียมจะกระหน่ำฝ่าเท้าอีกครั้งประตูห้องถึงได้เปิดออกพร้อมกับที่ใครอีกคนในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงหน้าตาหม่นหมองค่อย ๆ โผล่หน้ามาให้เห็นอย่างช้า ๆ
"กูนึกว่ามึงตายห่าไปแล้ว ทำอะไรอยู่วะแม่งช้าชิบ.........กูยืนจน........"
หน้าตาถมึงทึง อารมณ์เสียเกือบถึงขีดสุด ก้าวเท้าเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็วพร้อมกับตะโกนด่าไปพร้อมกัน แต่เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นขนมปังก้อนเล็ก ๆ ที่มีเทียนเล่มใหญ่ปักอยู่ตรงกลาง....ทำให้เส่งเมียรักปากหมาต้องหันกลับไปมองไอ้เปาที่มายืนทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ข้าง ๆ อีกครั้ง
มองหน้าของอีกฝ่ายแล้วก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก รู้สึกใจหายอยู่ลึก ๆ เมื่อรับรู้ได้ว่าไอ้เปากำลังทำอะไร นิ่งมองค้างอยู่อย่างนั้น และได้แต่หุบปากเงียบ ก่อนจะหอบข้าวของเข้ามาโยนทิ้งไว้บนเตียงและกำลังใช้ความคิดว่าจะพูดคุยกับไอ้เปายังไง
"วันนี้........ไหนว่า.....ไม่มาแล้วไง" คนถามเอ่ยถามพร้อมกับส่งยิ้มซีดเซียวมาให้
ใบหน้าซึมเศร้าหม่นหมอง แบบนั้นยิ่งทำให้เส่งเมียรักของเปารู้สึกผิดในใจลึก ๆ เพิ่มขึ้นและมากขึ้นเรื่อย หันกลับไปมองขนมปังก้อนเล็ก ๆ ที่วางทิ้งไว้บนโต๊ะพับเตี้ย ๆ ห่างออกไปอีกครั้ง ก่อนจะหันไปมองหน้าของไอ้เปาที่นั่งยิ้มแห้ง ๆ อยู่ข้าง ๆ
ขนมปังชิ้นเล็กแค่นั้น
กับเทียนที่เอาไว้ใช้เวลาไฟดับ
ไอ้เปามันทำหน้าแบบไหนวะ ตอนที่จุดเทียนแล้วเอาไปปักไว้บนขนมปัง
ดีแล้วที่มา โชคดีที่หอบหิ้วอะไรมาตั้งเยอะแยะมากมาย โชคดีที่ยังมา........ดีแล้วที่มา
เพราะถ้าไม่มา.........คงไม่รู้ว่าไอ้โง่เปา......มัน
"วันเกิดมึงนี่หว่า.....วันนี้....ใช่มั้ย"
เอ่ยถามออกไปแล้วทั้งที่รู้.........แล้วก็ได้เห็นว่าคนที่ยิ้มแบบซีดเซียวค่อย ๆ ฉีกยิ้มกว้างขึ้นเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจำได้ แต่ไม่เท่ากับความรู้สึกของหมีควายตาคมที่นึกด่าตัวเองอยู่ในใจ
คราวนี้ที่มาก็เพราะว่าตั้งข้อมูลเอาไว้ กูนี่มันโง่ชะมัดทำไมถึงได้ไม่ใส่ใจมันขนาดนี้วะ
วันนี้ใช่มั้ย วันนี้ วันนี้ วันเกิดไอ้เปาคือวันนี้ จำเอาไว้ซะ จำเอาไว้ แม่งกูหนอกู ลืมวันเกิดมันได้ไงวะเนี่ย
"มึงลืมกูรู้หรอก.....มึงจำได้ก็แปลกสิวะ" ไม่ใช่ว่าไม่เศร้า แต่แอบน้อยใจลึก ๆ คบกันมาขนาดนี้จะลืมมันก็ไม่เห็นแปลก เพราะไอ้เส่งมันไม่เคยจำอะไรได้สักอย่าง เรื่องนี้มันก็จำไม่ได้ หน้าอย่างมันโง่จะตาย
ไม่อยากคาดหวังอะไรกับมันเลยจริง ๆ เลยจุดเทียนกินขนมปังไปคนเดียว แค่คิดว่าไม่บอกคงดีกว่า
ถึงบอกไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไร เพราะอีกฝ่ายไม่คิดจะจดจำเลยสักนิด
"เออ กูลืม......กูไม่เคยแม้แต่จะจำด้วยซ้ำ..... เอาไปเลยเบียร์สองโหลพอแดกป่ะ นี่ก็ของขวัญมึง เสื้อแม่งสวยกูเลยต้องให้เขาใส่กล่องให้ ขนมเค้กกูก็ไม่รู้จะซื้อมาทำไมหรอก เปลืองตังค์ชิบหายเดี๋ยวก็ได้แช่อยู่ในตู้เย็นนั่นแหละ แล้วยังไง.......วันนี้กูก็ยังเหมือนเดิม กูก็ยังเป็นกูเหมือนเดิม ถ้ามึงไม่พอใจก็บอกมาได้เลย"
ไอ้เปาได้แต่นั่งมองหน้าเมียเงียบ ๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างช้า ๆ และเอื้อมมือไปรับกล่องของขวัญสีชมพูที่ไม่เข้ากับหน้าของคนซื้อเลยสักนิดเขย่าดูสองสามครั้งแล้วก็วางทิ้งไว้ข้างตัว
รับกระป๋องเบียร์มาถือเอาไว้ก่อนจะส่งให้คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ได้ดื่มไปพร้อมกัน
กูยังเหมือนเดิมเหรอ วันนี้กูก็ยังเหมือนเดิมงั้นเหรอ
คำพูดโง่ ๆ คำพูดง่าย ๆ ของไอ้เส่ง...............น้อยใจเล็ก ๆ แต่ตอนนี้ดีใจอยู่ลึก ๆ
ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก.....เพียงแค่จิบเบียร์เงียบ ๆ และหยิบชิ้นขนมเค้กในกล่องมาส่งเข้าปากตัวเองอย่างช้า ๆ แบ่งให้ใครอีกคนที่ยังคงทำหน้านิ่งเฉยแล้วก็ได้แต่อมยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก
"จำวันเกิดกูไม่ได้.........แต่จำกูให้ได้ตลอดไปก็พอว่ะ"
แค่คำพูดเรียบเรื่อย แต่ทำให้ความรู้สึกอึดอัดใจเล็ก ๆ พังทลายลงอย่างง่ายดาย
ไอ้เส่งไม่ได้ยิ้ม แต่ยังคงนั่งจิบเบียร์แกล้มขนมเค้กเงียบ ๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าของไอ้เปาและค่อย ๆ อมยิ้มเล็ก ๆ เมื่อได้รับคำตอบกลับมา
กูขอโทษที่ไม่ใส่ใจ แต่กูก็มาแล้วนี่ไง.........ขอบใจที่ไม่ทำให้กูต้องรู้สึกแย่ที่ทำกับมึงแบบนี้
วันเกิดก็แค่วันอีกวัน
อยู่กับใครสักคน
แค่นั่งคุยกันเงียบ ๆ และเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูด ถึงไม่เข้าใจทั้งหมดแต่ก็รับฟังทุกอย่างได้เรื่อย ๆ
แค่เพียงความสุขเล็กน้อยกลับทำให้เป็นสุขได้อย่างน่าประหลาด
"วันเกิดมึงกูลืมได้ แต่มึงลืมวันเกิดกูมึงตายแน่ไอ้เปา" เสียงคำรามของเส่งเมียรักทำให้ไอ้เปาได้แต่ลอยหน้าลอยตาและหัวเราะชอบใจกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูด
ก็แค่นี้
แค่อยากอยู่กันแบบนี้ ได้หยอกล้อกันไปเรื่อย ๆ แบบนี้ ยิ้มด้วยกัน ทะเลาะกันบ้าง เข้าใจกันบ้าง
วันนี้เป็นวันเกิดเล็ก ๆ ที่ดีที่สุดในชีวิต.....คงเป็นเพราะไอ้หนุ่มตาคมที่นั่งพูดอะไรเพ้อเจ้ออยู่ข้าง ๆ นี่ละมั้ง
สงสัยว่าคงจะเป็นเพราะแบบนั้นจริงๆ
Fin
*********************************
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา ( มันกลับมาทำไม )
“เรียกผัวจ๋าสิจ๊ะ เส่งเมียรัก” ไอ้เปา ดึงแก้มของเมียที่ทำตาเหลือกตาพองแถมยังกำลังกัดฟันแน่นมองหน้าไอ้เปาแบบจะเอาเรื่อง
“เร็วสิจ๊ะ ไอ้เส่ง ไม่เรียกมึงตายแน่”
คำพูดที่ตะคอกบอกทำให้เส่งเมียรักอยากจะชกหน้าผัววันนี้ แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากแหกปากด่า
“เหี้ยเปา มึงอยากตายใช่มั้ย ถ้าไม่อยากตาย มึงต้องทำตามที่กูสั่งไม่งั้น กูจะไม่.....ไม่.....ไม่....กูไม่รักมึงแล้ว ฮือ ฮือ ไอ้เปามึงแกล้งกูอ่ะ กูเกลียดมึงแล้ว มึงไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย ไอ้สัตว์เอ้ย” เมียที่กำลังทำหน้าโหดใส่ กลายเป็นเบะหน้าแล้วก็ร้องไห้ซะแล้ว เล่นเอาไอ้เปาต๊กกะใจ ต้องรีบโอ๋ แบบเร็วไว ไม่งั้นเมียโกรธนานมันจะพาลซวยกันไปหมดแล้วมันจะยุ่ง
“เมียครับ เปาขอโทษนะ โอ๋ โอ๋ เมียจ๋า เปามันเลว เปาทำตัวไม่ดีนะครับ อย่าโกรธเลยน๊า นะ นะ” จากเสียงตะคอกกลายเป็นเสียงอ่อนเสียงหวาน แต่เมียยังสะบัดหน้าหนีไม่ยอมหายงอน
“ให้เปาทำไงถึงจะหายอ่ะ เส่งจ๋า อย่างอนเลยน๊า นะเส่งนะ”
ไอ้ควายยยยยยยยยยยยยยยย
มึงมันควายแล้วแบบนี้ เสือกมาถามว่าจะทำยังไงกูถึงจะหายโกรธ โธ่โว้ย มันโง่หรือมันแกล้งโง่จริง ๆ วะเนี่ย กูอยากจะคลั่ง แม่งเอ้ย
เส่งเมียรัก เกิดอาการขัดใจอย่างรุนแรง หันไปมองหน้าของผัวในวันนี้ที่แกล้งโง่ แล้วก็กำลังจะอ้าปากด่าอีกรอบ
ถึงได้เห็นว่าไอ้เปามันแกล้งโง่ แถมมันยังอมยิ้มอีก โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย อะไรของแม่งนักหนาวะ
“เรียกผัวจ๋าสิจ๊ะเมีย.....” ใบหน้าของเปาผัวรักในวันนี้ แลดูน่าเอาตีนไปประทับที่กลางหน้าผากยิ่งนัก
เส่งเมียรักของเปา พยายามจะผุดลุกขึ้น แต่ก็โดนกดมือเอาไว้ ไม่ยอมให้ขยับ และไอ้เปาผัวเลว ก็แกล้งขยับมือเล็กน้อย ให้เมียไม่กล้าหืออีก
“โอ้ย มึง อื้อ ไอ้เปา แม่ง อ่ะ”
เพราะร่างกายถูกสอดแทรกและแกล้งหยุดไปดื้อ ๆ ทำให้เส่งเมียรักอยากจะเป็นบ้าตาย ยิ่งมองหน้าผัวเลว ๆ แล้วยิ่งอ่อนแรง แถมอ่อนใจอีกต่างหาก
“อีกป่าว.....ถ้าอยากให้ทำอีก เรียกเลย เปาจ๋าก็ได้...เร็วสิ มึงนี่จะอะไรนักหนาวะ .... เดี๋ยวไม่งั้นกูเอาออกนะโว้ย”
ใบหน้ายียวนกวนประสาท ของไอ้เปา ทำให้เส่งเมียรัก ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ และส่งยิ้มให้แบบมีเลศนัย
เออ ผัวจ๋า ก็ผัวจ๋าสิวะ กูยอมก็ได้ มึงรู้จักกูน้อยไปไอ้เปา เดี๋ยวหอะมึง กูจะเอาคืนบ้าง ให้ยิ่งกว่ามึงร้อยเท่าเลย
“อ๋อจ้า เปาจ๋า เปาผัวจ๋า กูเป็นเมียจ๋า ก็ได้นะเปานะ หึ หึ หึ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูค่อยเป็นผัวจ๋าก็ได้ หึ หึ หึ นะเปาผัวจ๋า”
เส่งเมียรักของไอ้เปา แสยะยิ้มน่ากลัว และทำท่าจะพลิกร่างออกห่าง เท่านั้นแหละ ปิศาจหมาเปาถึงได้ตาเหลือกลาน รีบพูดด้วยท่าทีลนลาน และยอมอ่อนข้อให้แบบสุด ๆ
“จ้า จ้า ไม่ต้องผัวจ๋าแล้วก็ได้จ่ะ เส่งไม่อยากเรียกก็ไม่เป็นไรนะจ๊ะ เปาไม่อยากฝืนใจแล้วจ้า”
ผัววันนี้ เสียงอ่อนลงแล้ว และไอ้เส่งก็เลยได้ใจ เล่นแล้วไม่ยอมเลิก
“งั้นมึงจะทำได้ยัง กูรอนานแล้วนะ เร็ว ๆ “ น้ำเสียงกระเง้ากระงอดแง่งอนของเมีย ทำให้ผัวรักอย่างไอ้เปา ต้องก้มหน้าก้มตาทำหน้าใสซื่อ แล้วก็บรรจงใช้ไม้ปั่นหู ปั่นที่หูของเมียต่อไป ด้วยความจำใจ
โห่ เซ็งเลยกู ไอ้เส่งนะไอ้เส่ง ให้กูปั่นหูให้มันอยู่ฝ่ายเดียว แล้วเมื่อไหร่มันจะปั่นให้กูบ้างล่ะเนี่ย ดูมันนอนหนุนตักกูสบายใจเฉิบเลย ทีกูขอหนุนบ้างมันให้นอนหมอน แถมยังปั่นหูให้กูแบบเซ็ง ๆ อีก ทีกูนะตั้งอกตั้งใจไม่เคยทำเป็นอิดออดเลย ทีมันนะ ชอบบีบน้ำตาให้กูใจอ่อน เมียห่าอะไรวะนิสัยไม่ดีเลยเว้ย
เอาเปรียบนี่หว่า แม่งเอ้ย กูล่ะเซ็ง
Fin
***************************
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะครับ^___^หวานได้อีกอะ^^
-
เส่งงงง
:L1: :L1: :L1:
เปาาาาา
:pig4: :pig4:
-
ช่วยpostครับ ของคุณ aoikyosuke
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอนพิเศษ พูดจาภาษาดอกไม้)
“เปา...เดี๋ยวเส่งไปก่อนนะครับ...พอดีวันนี้คุณพ่อคุณแม่ท่านกลับเร็ว ถ้าผมกลับช้าคุณพ่อคุณแม่ท่านจะว่าเอาได้น่ะครับ....”
คุณเส่งค่อย ๆ เดินเยื้องย่างอย่างสง่างามลงไปใส่รองเท้าผ้าใบคู่เดิม โดยมีไอ้เปายืนมองด้วยความงง
ผีเข้าเมียกูแน่ ๆ
จู่ ๆ เส่งเมียรักเดินมาเคาะประตูหน้าห้องสามครั้ง และเมื่อไอ้เปาเปิดประตูห้อง เมียที่น่ารักก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาในห้อง และเอ่ยบอกกับไอ้เปา พร้อมด้วยใบหน้าใสซื่อบริสุทธิ์
“อรุณสวัสดิ์ครับเปา...พอดีวันนี้ผมผ่านร้านขายโจ๊ก เลยซื้อมาฝากเปานะครับ”
ไอ้เปายืนแสยะยิ้ม มึงเล่นมุกอะไรวะ ไอ้เหี้ยเส่ง....พูดซะไพเราะเชียว ขนหัวกูลุกไปหมด
“ประสาทแดกแต่เช้าเลยนะมึง....ขอบใจว่ะ...ซื้อข้าวมาเผื่อกูเหรอ....เออ ๆ มาแดกข้าวกัน”
ไอ้เปาไม่เล่นมุกด้วย แล้วยังคว้าถุงโจ๊กไปเทใส่ชาม นั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีเมียหมีควายของมันเดินลงมานั่งพับเพียบอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ละเลียดกินโจ๊กในชาม ด้วยสภาพเรียบร้อยโคตร ๆ เล่นเอาไอ้เปามึน
“แดกให้มันดี ๆ หน่อยซิวะ...ทำยังกะไม่อร่อยไปได้...เป็นห่าอะไรแต่เช้าวะมึง”
ตึกใบหยกสองด่าเมียรักที่เงยหน้าขึ้นมาและทำหน้าตาน่ารักใส่ ทำตาแป๋วแหวว และเอียงคอเล็กน้อยเหมือนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และทำไมคุณเปาถึงพูดจาไม่สุภาพแบบนี้
ไอ้หมาเปา เปานั่งตะลึงค้าง ด้วยความหวาดกลัว ยกมือขึ้นแตะหน้าผากตัวเอง และเอาไปแตะที่หน้าผากของเมีย
เอ่อ ตัวมันก็ไม่ร้อนนะ มันเป็นอะไรมากหรือเปล่าวะ
“ไม่สบายเหรอ....เป็นอะไรหรือเปล่า...เดี๋ยวกูพาไปหาหมอนะ....”
เมียป่วยแน่ ๆ เลย ไม่งั้นเมียคงไม่เป็นแบบนี้ ทั้งกิริยาท่าทาง เปลี่ยนไปเหมือนหน้ามือกับหลังตีน
“ผมสบายดีครับเปา...จริงสิ...ผมอิ่มแล้ว..ผมกลับก่อนนะครับ”
เส่งเมียที่มารยาทดีสุด ๆ วันนี้ ค่อย ๆ เดินไปใส่รองเท้า และเดินจากไปแล้ว
ส่วนไอ้เปายืนหน้าเครียดอยู่คนเดียว ก่อนจะโทรหาภาคี
“เฮ้ยคีกูถามหน่อย...มึงกับแฟนมึงเวลาคุยกันมึงพูดกันยังไงวะ มึงเคยเรียกแฟนมึงว่าไอ้ห่า ไอ้เหี้ย ป่ะ”
คำตอบที่ไอ้เปาได้รับ คือโดนภาคีด่ากลับมาว่า
“มึงสิไอ้เหี้ยเปา....สนกับกูไม่เคยพูดอย่างนั้นกันหรอกนะ...มึงแหละหัดพูดกับแฟนมึงดี ๆ บ้าง”
ภาคีกดโทรศัพท์วางไปแล้ว พร้อมกับที่ไอ้เปาเริ่มเอ๋อ และกดหมายเลขถัดไป
“เอ้ยปังเหรอ...มึงเคยเรียกแฟนมึงว่าไอ้เหี้ย..ป่ะ เวลามึงคุยกับมันอ่ะ”
และไอ้เปาก็ได้คำตอบกลับมาว่า
“มึงสิไอ้เหี้ยเปา....แฟนกันเขาไม่พูดจาแบบนั้นกันหรอก”
หนมปังกดวางไปแล้ว และไอ้เปาก็กดหมายเลขถัดไป
“เฮ้ยว่าไงมึงไอ้ทัต....ไอ้พวกลวงโลก....กูเห็นมึงกะแฟนมึงด่ากันทุกวันเลย...เวลามึงอยู่ด้วยกันมึงเรียกแฟนมึงว่าไอ้ห่ามั้ยวะ”
ไอ้เปาเอ่ยถามและก็ได้คำตอบ
“มึงสิไอ้ห่าเปา...กูไม่เคยแม้แต่จะคิดพูดกับตั้มแบบนั้นเลยนะ ...ไปตายซะเถอะมึง”
และไอ้เปาก็ได้คำตอบ ก่อนจะโทรไปหารุ่นน้องอีกคน
“เออ บอยเหรอ...พี่ถามหน่อยเด่ะ แฟนมึงที่น่ารักน่ารักน่ะ ....เวลาคุยกันแทนตัวกันยังไงเหรอ”
ไอ้เปาตั้งคำถามแล้วก็ได้รับคำตอบอย่างแสบสันต์
“เรียกน้ำกับบอยสิครับ...หรือว่าพี่จะหยาบคายกับแฟนพี่ด้วยการเรียกว่าไอ้สัตว์ล่ะครับ....แบบนั้นไม่น่ารักเลยครับ...คงไม่มีแฟนกันที่ไหนในโลกที่เขาเรียกกันแบบนั้นหรอกนะครับพี่”
ไอ้เปาวางสายไปแล้ว พร้อมกับเอามือกุมขมับ ลงมานั่งด้วยความกลุ้ม
ใคร ๆ เขาก็พูดกันเพราะ ๆ ดี ๆ ทั้งนั้น
แต่พอแฟนกูพูดเพราะ ๆ บ้างกูดันรับไม่ได้ ผิดป่าววะเนี่ย แต่แบบนี้ไม่ใช่อ่ะ ไม่ชอบเลย ทำไงดีวะ
กลุ้มเว้ย
และไอ้เปาก็กดไปหาเมียที่รักด้วยความกลัดกลุ้ม หวังจะให้เมียบอกว่าเมียโกรธอะไรกันแน่ แล้วจะให้มันปรับปรุงตัวยังไง เส่งถึงจะกลับมาเหมือนเดิมไม่รู้ว่าไอ้เส่งเป็นอะไร โกรธอะไรหรือเปล่ามันถึงได้พูดอย่างนั้น
“เส่งครับ...เปาขอโทษครับ...เปาทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า เส่งถึงพูดกับเปาแบบนี้..เส่งด่าเปาเหมือนเดิมเถอะครับ เปารับไม่ได้จริง ๆ ฮือออออออออออออออออ”
และไอ้เปาก็นั่งร้องไห้เป็นบ้า ก่อนจะโดนสวนกลับมาหนัก ๆ จนแทบจุก
“เป็นเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยไอ้สัตว์เอ้ย.....กูจะหลับจะนอน โทรมาหาพ่อมึงเหรอตอนตีสี่....ละเมอหรือไงวะมึง
ไปตายซะไอ้โง่”
ไอ้เปามองซ้ายมองขวาและพบว่าตอนนี้ตัวเองนอนอยู่บนเตียง และละเมอลุกขึ้นมากดโทรศัพท์หาเมียที่น่ารัก
มันนอนโดยลืมปิดไฟ และเมื่อเหลือบดูเวลา ปาเข้าไปตีสี่
กูฝันหรอกเหรอเนี่ย กูฝันไป ไชโย่
“เส่งไอ้เหี้ยเส่ง....ด่ากูเร็ว...ด่าหน่อยเร็วเส่ง..ด่าเลย”
ไอ้เปายิ้มร่าน้ำตาริน และเอ่ยบอกเสียงละล่ำละลัก
“ไอ้เวร....มึงจะยั่วโมโหกูเหรอ...สัตว์เอ้ยว่างมากเลยนะ มาปลุกกูตอนตีสี่....เป็นเหี้ยอะไรของมึงแต่วัน แล้วทีนี้ทำไง กูนอนไม่หลับแล้วเนี่ย ตาค้างเลยไอ้หมาหน้าโง่และ.....................................................................”
เมียด่าแบบเสีย ๆ หาย ๆ ไม่มีหยุด และไอ้เปานอนยิ้มฟังเมียด่าอย่างเพลิด เพลิน
และหัวเราะออกมา
ไอ้เส่งปากแบบนี้แหละ ถึงเรียกว่าไอ้เส่งตัวจริง....ก่อนนอนไม่น่าคิดให้มันพูดเพราะ ๆ เลย หลอนเลยว่ะกูเอ้ย
แบบพูดเพราะ ๆ เรียบร้อย รับไม่ได้จริง ๆ แบบนี้แหละ ถึงจะชอบ
เมียยังพร่ำด่าไม่รู้จบ แต่ละคำที่สรรหามาพูด คนปกติคงรับไม่ได้ แต่ไอ้เปานอนยิ้ม
“เออเส่ง..แป๊บนึงนะ...กูรักมึงจังเลย...ได้ยินเสียงมึงแบบนี้ได้ยินมึงด่าแบบนี้กูเคลิ้มเลยเนี่ย”
ไอ้เปาเอ่ยบอกเมียแล้วก็ยิ้มกับตัวเองอย่างอาย ๆ
และก็ได้รับคำตอบกลับมา
“เวร....บอกทำเหี้ยอะไร....กูล่ะขนลุกจริง ๆ ไอ้ห่ารับไม่ได้วะ อุบาทว์จิตและ.............................”
ไอ้เปานั่งยิ้มฟังคำด่าชนิดไม่มีซ้ำกันของเมียในขณะที่อีกฟากหนึ่ง
ไอ้เส่งก็เปิดไฟสว่างโร่ นั่งม้วนสายโทรศัพท์บนโต๊ะหัวเตียงจนพันกันมั่วไปหมด
ปากด่าฉอด ฉอด แต่หน้ายิ้มแฉ่ง ยิ้มจนตาหยี แต่ก็ยังไม่หยุดด่า
“กูละเบื่อกับความอุบาทว์ชาติชั่วของมึงจริง ๆ ไอ้สัตว์เปา...พูดเหี้ยอะไรเพ้อเจ้อ...แต่กูก็...ก็รักมึงเหมือนกันแหละ”
ผัวเมียสองคนที่มานั่งจีบกันตอนตีสี่ ต่างคนต่างเงียบ และก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ไอ้เส่งลงไปนอนด่าผัวต่อแล้ว
โดยมีไอ้เปา นอนฟังคำด่าอย่างเพลิดเพลินเจริญใจ และมีความสุขสุด ๆ
ไม่น่าเชื่อเลย สุดยอดความรักแบบพิสดารจริง ๆ
Fin …………………….
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (มันกลับมาทำไม )
“เรียกผัวจ๋าสิจ๊ะ เส่งเมียรัก” ไอ้เปา ดึงแก้มของเมียที่ทำตาเหลือกตาพองแถมยังกำลังกัดฟันแน่นมองหน้าไอ้เปาแบบจะเอาเรื่อง
“เร็วสิจ๊ะ ไอ้เส่ง ไม่เรียกมึงตายแน่”
คำพูดที่ตะคอกบอกทำให้เส่งเมียรักอยากจะชกหน้าผัววันนี้ แต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากแหกปากด่า
“เหี้ยเปา มึงอยากตายใช่มั้ย ถ้าไม่อยากตาย มึงต้องทำตามที่กูสั่งไม่งั้น กูจะไม่.....ไม่.....ไม่....กูไม่รักมึงแล้ว ฮือ ฮือ ไอ้เปามึงแกล้งกูอ่ะ กูเกลียดมึงแล้ว มึงไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย ไอ้สัตว์เอ้ย” เมียที่กำลังทำหน้าโหดใส่ กลายเป็นเบะหน้าแล้วก็ร้องไห้ซะแล้ว เล่นเอาไอ้เปาต๊กกะใจ ต้องรีบโอ๋ แบบเร็วไว ไม่งั้นเมียโกรธนานมันจะพาลซวยกันไปหมดแล้วมันจะยุ่ง
“เมียครับ เปาขอโทษนะ โอ๋ โอ๋ เมียจ๋า เปามันเลว เปาทำตัวไม่ดีนะครับ อย่าโกรธเลยน๊า นะ นะ” จากเสียงตะคอกกลายเป็นเสียงอ่อนเสียงหวาน แต่เมียยังสะบัดหน้าหนีไม่ยอมหายงอน
“ให้เปาทำไงถึงจะหายอ่ะ เส่งจ๋า อย่างอนเลยน๊า นะเส่งนะ”
ไอ้ควายยยยยยยยยยยยยยยย
มึงมันควายแล้วแบบนี้ เสือกมาถามว่าจะทำยังไงกูถึงจะหายโกรธ โธ่โว้ย มันโง่หรือมันแกล้งโง่จริง ๆ วะเนี่ย กูอยากจะคลั่ง แม่งเอ้ย
เส่งเมียรัก เกิดอาการขัดใจอย่างรุนแรง หันไปมองหน้าของผัวในวันนี้ที่แกล้งโง่ แล้วก็กำลังจะอ้าปากด่าอีกรอบ
ถึงได้เห็นว่าไอ้เปามันแกล้งโง่ แถมมันยังอมยิ้มอีก โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย อะไรของแม่งนักหนาวะ
“เรียกผัวจ๋าสิจ๊ะเมีย.....” ใบหน้าของเปาผัวรักในวันนี้ แลดูน่าเอาตีนไปประทับที่กลางหน้าผากยิ่งนัก
เส่งเมียรักของเปา พยายามจะผุดลุกขึ้น แต่ก็โดนกดมือเอาไว้ ไม่ยอมให้ขยับ และไอ้เปาผัวเลว ก็แกล้งขยับมือเล็กน้อย ให้เมียไม่กล้าหืออีก
“โอ้ย มึง อื้อ ไอ้เปา แม่ง อ่ะ”
เพราะร่างกายถูกสอดแทรกและแกล้งหยุดไปดื้อ ๆ ทำให้เส่งเมียรักอยากจะเป็นบ้าตาย ยิ่งมองหน้าผัวเลว ๆ แล้วยิ่งอ่อนแรง แถมอ่อนใจอีกต่างหาก
“อีกป่าว.....ถ้าอยากให้ทำอีก เรียกเลย เปาจ๋าก็ได้...เร็วสิ มึงนี่จะอะไรนักหนาวะ .... เดี๋ยวไม่งั้นกูเอาออกนะโว้ย”
ใบหน้ายียวนกวนประสาท ของไอ้เปา ทำให้เส่งเมียรัก ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ และส่งยิ้มให้แบบมีเลศนัย
เออ ผัวจ๋า ก็ผัวจ๋าสิวะ กูยอมก็ได้ มึงรู้จักกูน้อยไปไอ้เปา เดี๋ยวหอะมึง กูจะเอาคืนบ้าง ให้ยิ่งกว่ามึงร้อยเท่าเลย
“อ๋อจ้า เปาจ๋า เปาผัวจ๋า กูเป็นเมียจ๋า ก็ได้นะเปานะ หึ หึ หึ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูค่อยเป็นผัวจ๋าก็ได้ หึ หึ หึ นะเปาผัวจ๋า”
เส่งเมียรักของไอ้เปา แสยะยิ้มน่ากลัว และทำท่าจะพลิกร่างออกห่าง เท่านั้นแหละ ปิศาจหมาเปาถึงได้ตาเหลือกลาน รีบพูดด้วยท่าทีลนลาน และยอมอ่อนข้อให้แบบสุด ๆ
“จ้า จ้า ไม่ต้องผัวจ๋าแล้วก็ได้จ่ะ เส่งไม่อยากเรียกก็ไม่เป็นไรนะจ๊ะ เปาไม่อยากฝืนใจแล้วจ้า”
ผัววันนี้ เสียงอ่อนลงแล้ว และไอ้เส่งก็เลยได้ใจ เล่นแล้วไม่ยอมเลิก
“งั้นมึงจะทำได้ยัง กูรอนานแล้วนะ เร็ว ๆ “ น้ำเสียงกระเง้ากระงอดแง่งอนของเมีย ทำให้ผัวรักอย่างไอ้เปา ต้องก้มหน้าก้มตาทำหน้าใสซื่อ แล้วก็บรรจงใช้ไม้ปั่นหู ปั่นที่หูของเมียต่อไป ด้วยความจำใจ
โห่ เซ็งเลยกู ไอ้เส่งนะไอ้เส่ง ให้กูปั่นหูให้มันอยู่ฝ่ายเดียว แล้วเมื่อไหร่มันจะปั่นให้กูบ้างล่ะเนี่ย ดูมันนอนหนุนตักกูสบายใจเฉิบเลย ทีกูขอหนุนบ้างมันให้นอนหมอน แถมยังปั่นหูให้กูแบบเซ็ง ๆ อีก ทีกูนะตั้งอกตั้งใจไม่เคยทำเป็นอิดออดเลย ทีมันนะ ชอบบีบน้ำตาให้กูใจอ่อน เมียห่าอะไรวะนิสัยไม่ดีเลยเว้ย
เอาเปรียบนี่หว่า แม่งเอ้ย กูล่ะเซ็ง
Fin.............................
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอนพิเศษ มันกลับมาอีกแล้ว )
ไอ้เปาหน้าบู้บี้แต่เช้า เปิดรายการการ์ตูนช่องเก้าดู แล้วก็ยืนกดรีโมท ด้วยความหงุดหงิด น้ำในกาน้ำเดือดแล้ว
ก็เลยตรงรี่ไปกดน้ำใส่แก้วกาแฟ สองใบ ก่อนจะหันไปมองคนที่นอนหลับไม่รูเรื่องอยู่บนเตียงอีกครั้ง
โมโห
หงุดหงิด
ไม่ชอบ
ถ้าบอกไป ไอ้เส่งคงลุกขึ้นมาด่าแต่เช้าหาว่าเป็นโรคประสาทบ้างล่ะ หาว่าเป็นบ้าบ้างล่ะ
แต่ทีมันทำกับกูบ้างล่ะ มันไม่เคยคิดเลย
เมื่อวานก็ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย ไม่ให้ทะเลาะได้ยังไง ตาคมขนาดนั้น มองใครก็เหมือนอยากจะแดกเขาไปทั้งหมดที่มันมอง แล้วจะไม่ให้โกรธได้ยังไง อย่างไอ้เส่ง ถึงมันจะดูโง่ ๆ เรื่องเรียน หรือเรื่องบ้า ๆ บอ ๆ
แต่ไอ้เรื่องเหี้ย ๆ บางเรื่อง แม่งโคตรฉลาดเลย ใครจะไปรู้ว่าไอ้เหี้ยเส่งมันคิดอะไรอยู่
ยิ่งเมื่อคืน ยิ่งหงุดหงิดโมโห อยากจะกระโดดเตะมัน ถ้าเป็นเมื่อก่อน คงตีกันตายห่า แต่ตอนนี้ ....
ทะเลาะกันให้ตาย ด่ากันให้ตาย ก็ไม่กล้าแตะมันเลยสักนิด กลัวทำให้มันเจ็บ มันรู้บ้างมั้ยวะ
มันเคยหัดคิดบ้างมั้ย
ไอ้เปา ยืนมองหน้าคนหลับ แล้วก็กระแทกแก้วเสียงดังปัง ลงไปนั่งกับพื้นหน้าหงิกหน้างอ ไม่สบอารมณ์เลยจริง ๆ
แต่ไอ้เส่งเมียรัก หลับเงียบ ไม่รู้สึกรู้สาเลยนะ มันจะรู้บ้างมั้ยว่าเมื่อคืนกูต้องเจอกับอะไรมา มันไม่มีทางรู้เลยแหละ ถ้ามันรู้ก็คงแปลก
ไอ้เปาตะเกียกตะกาย เดินไปนั่งแหงกอยู่ข้างเตียง แล้วจ้องหน้าเมียรัก จ้อง จ้อง จ้อง จ้อง จนแทบทะลุ แล้วก็ถอนหายใจยาวเหยียด ก่อนจะค่อยๆ ยกมือขึ้นแตะที่เส้นผมของคนที่นอนคว่ำหน้า น้ำลายยืด
เออ มึงหล่อ
มึงเท่ห์
มึงหน้าตาดี
มีแต่คนหลง มากกว่ากู แต่ถ้าวันไหนมึงคิดไปมีคนอื่น กูคงได้ร้องไห้ตายแน่ ๆ เลยเส่ง ถึงกูจะกวนตีนมึงไปบ้าง ชอบหลอกชอบแหย่มึงบ้าง
แต่กู........ก็รักมึงจริง ๆ ว่ะ ไอ้เหี้ยเส่งเอ้ย
“ฮื่อ” คนที่นอนหลับปรือตาตื่นขึ้น และยกมือขึ้นปาดน้ำลายที่ไหลเยิ้ม หน้าตาหล่อ ๆ ของไอ้เส่งไม่ได้ช่วยให้อะไรดูดีขึ้นเลย
“นอนน้ำลายยืด อย่างกะเด็ก อุบาทว์ชิบหาย”
ไอ้หมาเปา แซวเมียแต่เช้า และยกมือออกจากเส้นผมของเมีย ส่ายหน้าด้วยความขำ
แต่แค่เพียงคำพูดไม่เข้าหูหนึ่งคำ ไอ้เส่งปรือตาขึ้นในทันที และลุกขึ้นนั่ง มองหน้าไอ้เปาตาขวาง ด้วยความโมโหหงุดหงิด ในบรรยากาศยามเช้าแสนโรแมนติก
“มึงคิดนอกใจกูใช่มั้ย ห๊า ไอ้เปา มึงอยากตายใช่มั้ย ไอ้เหี้ยเอ้ยยยยยยย”
แต่เช้า ไอ้เส่งผีเข้าแต่เช้า ลุกพรวดพราดขึ้นกระชากคอเสื้อของไอ้เปาเข้ามาถาม หน้าตาถมึงทึง แถมยังด่ารัวเป็นชุด ๆ จนไอ้เปาโมโหของขึ้น ดึงมือเมียออกจากคอเสื้อ และตวาดกลับไปเสียงดังลั่น
“พูดให้ดี ๆ หน่อย มึงไม่ใช่เหรอที่ทำแบบนั้น....ถ้ามีอาเฮียใจดีหน้าตี๋ พูดกับมึงเพราะ ๆ บอกให้มึงไม่ต้องเข้มแข็งต่อหน้าเขา แล้วมึงก็ทำหน้าเคลิ้ม มึงคงชอบแน่เลยล่ะสิใช่มั้ยวะ แม่งเอ้ย เออกูมันไม่ดี สักอย่าง
เอาใจมึงก็ไม่เป็น คอยแต่ทะเลาะกับมึงทุกวัน มึงเลยคิดจะมีแฟนใหม่งั้นสิ”
เส่งเมียรัก ทำหน้าเออเร่อ เอ๋อไปชั่วขณะ
รอบตัวกูมีคนแบบนั้นด้วยเหรอ แล้วกูไปทำหน้าเคลิ้มตอนไหนวะ แต่ไม่ได้ เดี๋ยวเสียฟอร์ม ต้องด่ามันกลับบ้าง
“อ๋อ มึงหาเรื่องกูใช่มั้ยไอ้สัตว์เปา แล้วถ้ามึง มีไอ้หนุ่มหน้าใส คอยออดอ้อนเกาะแข้งเกาะขา เดินจูงมือกลับบ้านหยอกล้อต่อกระซิกกันมึงคงจะถูกใจมากเลยล่ะสิ”
ไอ้เส่งตีรวน ตะโกนใส่หน้าเสียงดังลั่น ไม่ยอมแพ้ แล้วพูดไปพูดมาก็ชักของขึ้น
ขึ้นมาอีก พาลจะตีกันตายซะให้ได้
“มึงไปเอามาจากไหนวะ ไอ้หนุ่มหน้าใสหน้าเหี้ยอะไรเนี่ย หาเรื่องกูชัด ๆ”
ไอ้เปาปัดมือเมียออกแล้วเดินหน้านิ่วคิ้วขมวด เดินไปถีบประตูห้องน้ำเสียงดังปัง ด้วยความโมโห
“แล้วมึงไปเอาจากไหนมา อาเฮียหน้าตี๋ของมึงอ่ะ มึงจงใจอยากมีเรื่องกับกูชัด ๆ เลย ไอ้สัตว์เอ้ย”
ที่จริงอยากจะกวนตีนแล้วตีกันให้ตายไปซะ แต่สุดท้ายแล้วคนที่นั่งหน้าบูดอยู่บนเตียง ก็ได้แต่นิ่งเงียบไป
ต่างฝ่ายต่างไม่ได้ทะเลาะกันอีก มีแต่ความเงียบงัน เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจลึก ๆ แต่ไม่กล้าจะพูดมันออกมา
“ถ้ากู.....เอาใจมึง......มึงจะชอบกูมากขึ้นหรือเปล่าวะเส่ง…แบบว่าพามึงไปกินข้าวหรือไม่ก็ทำข้าวอร่อย ๆ ให้มึงกิน.... มึง.....คิดว่าจะชอบกูมากขึ้นหรือเปล่าวะ”
ไอ้เปาบ่นเสียงเบางึมงำ แล้วหันกลับไปมองหน้าเมียที่นั่งก้มหน้านิ่ง ๆ อยู่บนเตียง
เส่งเมียรักของเปาเงยหน้าขึ้นมองแว่บเดียว แล้วก็ก้มกลับไปมองนิ้วมือของตัวเอง อารมณ์โมโหจางไปมากกว่าครึ่งแล้ว แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไปแม้แต่คำเดียว ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ จนไอ้เปาเดินกลับมานั่งลงที่ข้างเตียง นั่งอยู่ข้าง ๆ กันแต่ไม่ได้พูดคุยกันสักคำจนแม้แต่ไอ้เส่งยังแปลกใจ
ปกติมันต้องกวนตีนกวนประสาทให้โมโหมากขึ้น
แต่น่าแปลกที่วันนี้มันดูซึม ๆ แล้วก็เงียบไปเหมือนเป็นคนละคน
“เมื่อคืนกูฝันว่ามึงมีแฟนใหม่แล้ว เอาใจเก่ง แล้วมึงก็ดูชอบเขานักหนา เขาบอกให้มึงอาบน้ำอาบท่าไปรอเขา มึงก็ทำตาม....แต่มึงรู้มั้ย กูนะ ยืนมองมึงจนร้องไห้เลย เพราะในฝันกูยืนอยู่ข้างเสา แต่กูเรียกชื่อมึงไม่ได้ ห้ามมึงไม่ได้เลย......เอาเหอะ มึงด่าว่ากูเป็นไอ้เหี้ยประสาทกลับแต่เช้าก็ได้.....กูทำใจแล้ว....มึงอยากด่ากูก็เอาเหอะ กูชินแล้วแหละ ไม่โดนมึงด่าสักวัน กูเหมือนจะแดกข้าวไม่อร่อยว่ะ จริง ๆ นะ ไอ้เหี้ยเส่ง กูพูดจริง ๆ ว่ะ”
ไอ้เปาหน้าซื่อหน่อมแน้ม คราวนี้หน้าซื่อตาซื่อจริง ๆ ไม่ได้เสแสร้ง พูดอะไรเพ้อเจ้อแต่วันอีกแล้ว แล้วก็เตรียมล้างหูรอเสียงด่าของเส่งเมียรักไว้เรียบร้อย แต่ไอ้เส่งกลับนิ่งอึ้งเงียบไป ก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา
“มึงชอบคนอ่อนหวานเปล่า แบบว่า ถ้าไม่ด่ามาก ๆ แล้วก็ไม่ค่อยโวยวายมากแบบกู...หน้าใส ๆ แล้วก็ให้มึงเดินจูงมือไปไหนต่อไหนได้อ่ะ....มึงชอบแบบนั้นป่าว....เมื่อคืนกูฝัน....ว่ามึงชอบแบบนั้น..พอกูจะเดินเข้าไปด่ามึงกูก็เข้าไปไม่ได้....แล้วกูก็......กูก็เลยเกลียดมึงมากเลย...เพราะมึงไม่ยอมหันมามองกู....แล้ว...มึง...มึงก็ชอบไอ้เหี้ยนั่นด้วย.....มึงอ่ะ ...ไม่รักกูแล้ว......”
แค่บอกว่าไม่รักกูแล้ว ไอ้เปาถึงกับน้ำตาคลอ
ไอ้บ้า
ไอ้เหี้ยเส่งแม่งบ้า......
ใครไม่รักมึงวะไอ้เส่ง......กูรักมึงขนาดนี้แล้ว เหี้ยแม่งบอกกูไม่รักเฉยเลย โธ่โว้ยยยยยยยยยยยยยย
ใครจะไปทนนั่งอยู่ได้ จากข้างเตียงไอ้เปาลุกขึ้นมาอยู่บนเตียง แล้วคว้าตัวเมียหมีควายตาคมของมันมากอดแน่น
เหี้ยเอ้ย กูรักมึงเนี่ย ร้ากกกกกกกกกก รักมึงเนี่ย ไม่สนห่าอะไรแล้ว ไอ้เส่งเอ้ย
“มึงเป็นไงก็เรื่องของมึงสิ กูเป็นไง ก็เรื่องของกู แต่กูชอบมึงแบบนี้แหละ มึงจะหวานจะด่าจะห่าจะเหว กูก็ชอบ ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรหรอก กูชอบที่มึงเป็นมึง...รู้มั้ย ไอ้เส่งโง่เอ้ย”
ซึ้งมาก ไอ้เส่งปกติต้องหาเรื่องถีบ แต่คราวนี้ยอมให้กอดแบบง่าย ๆ แล้วแถมยังกอดตอบไอ้เปาซะอีก แต่ไม่มีการด่าสักคำ เล่นเอาไอ้เปาเองก็ซึ้งตาม
“วันนี้กูขอมึงสักหลาย ๆ ทีได้ป่ะเส่ง.....นะ...กูรักมึงนะเนี่ยจริง ๆ นะ”
เพียงไม่นานความซึ้งก็หายไป เข้าสู่สภาวะไอ้เหี้ยเปาแบบปกติ
ไม่ให้กอดคงน้อยไป จากอารมณ์ซึ้ง ไอ้เส่งลุกขึ้นยืนบนเตียง แล้วถีบไอ้เปาหงายท้องลงไปกองกับพื้น
“ไอ้เปา....ไอ้เหี้ยเอ้ย...กูจะซึ้งซะหน่อย ทำเสียอารมณ์ มึงอย่าอยู่เลย ไอ้สัตว์เอ้ยยยยยยยยยยยยยย”
เส่งเมียรักกระโดดลงมาแล้ว และไอ้เปา ก็รู้ว่าเข้าสู่สถานการณ์ปกติ ลุกขึ้นทันทีแล้ววิ่งหัวเราะชอบใจ สนุกสานที่ได้เล่นวิ่งไล่จับกับไอ้เส่งจนทั่วห้อง
“ควาย....ตามไม่ทันหรอกมึง ไอ้เส่งเอ้ย ฉลาดน้อยจริง ๆ ว่ะ”
เสียงหัวเราะโหวกเหวกโวยวาย ดังลั่นทั่วห้อง พร้อมกับที่ไอ้เส่งวิ่งไล่เตะไอ้เปาด้วยความโมโห
“รักกูเหรอ รักมากใช่มั้ย มาเลยมึง มาให้กูถีบยอดหน้ามึงเลย ไอ้สัตว์เปา แม่งโมโหโว้ยยยยยยยยยยยยยยยย”
และแล้ว ชีวิตคู่แสนหวานของเส่งและเปา ก็ยังหวานชื่นจนใคร ๆ พากันอิจฉา ในความรักของทั้งคู่
ก็ยังคงดำเนินต่อไปทุกวัน หลังจากที่มันซึ้งใจในความรักของกันและกันไม่ถึง ห้านาที
Fin ...........................
-
ช่วยpostครับ ของคุณ aoikyosuke
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอนพิเศษ วันธรรมดา อีกครั้ง)
แฟนไม่อยู่ แฟนไม่อยู่จริง ๆ เออแฟนนั่นแหละ ไม่อยู่แน่นอน
มองหน้าทำไมก็บอกว่าแฟนไม่อยู่ ไม่งั้นจะมานั่งกินข้าวโพดคั่วแล้วก็ดูโทรทัศน์แบบเซ็ง ๆ คนเดียวแบบนี้ทำไม
ช่องนั้นก็ไม่ดี ช่องนี้ก็ไม่เวิร์ค ไป ๆ มา ๆ เลยมาตายที่ช่องมวยไทยเจ็ดสี
"เอ้าตีเข่า ตีเข่า แตกแอนตาซิลไม่แจกเหรอวะเดี๋ยวนี้ เข็มละพันสองพันก็ยังดี เซ็งว่ะ ทำไมไม่แจกวะ"
นั่งบริกรรมคาถาด้วยความเบื่อหน่ายชีวิต ตีเข่าตัวเองไปสองสามครั้งเพื่อความสะใจในการชม แล้วเมื่อถึงพักครึ่งโฆษณาก็ได้แต่นอนตาลอย
และหยิบข้าวโพดคั่วเทเข้าปากด้วยความเซ็งก่อนจะค่อย ๆ เปลี่ยนจากท่านั่งกลายเป็นนอนเอียงกะเท่เร่เพราะความเซ็ง
แฟนไม่อยู่
ที่จริงจะอยู่ได้ยังไง ในเมื่อเลิกกันแล้ว เลิกกันรอบที่ห้าร้อยได้ ประมาณว่าคงเป็นรอบที่ห้าร้อยแล้ว
สาเหตุเพราะ
1. แฟนชอบทำตัวน่ารักด้วยการหลอกตบหัวกบาลอยู่บ่อยๆ
2. แฟนปากหมา ชอบด่าแบบเจ็บ ๆ แสบ ๆ บังเอิญเป็นคนมีชาติตระกูลเลยรับไม่ได้ที่มีแฟนปากจัด
3. แฟนหล่อกว่า หญิงมาชอบแฟนเยอะ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเกรงว่าแฟนจะกลับไปปล้ำผู้หญิงอีก
4. แฟนงอน และมันบอกว่า ไม่ต้องมาง้อกูนะ ถ้ามาง้อกู มึงตายแน่
5. ไม่รู้จะทำยังไงดี หลังจากที่แฟนมันบอกเลิกเรียบร้อยมันก็กระโดดถีบ เท่านั้นคงไม่สาแก่ใจ แฟนยังทำการทารุณจิตใจด้วยการ ใส่รองเท้าคู่ใหม่ที่เพิ่งซื้อมา
กลับไปบ้านด้วย ก่อนจากไป แฟนยังบอกว่า "ของกู กูใส่แล้ว มึงเห็นมั้ย ว่ากูใส่ เพราะฉะนั้นรองเท้าเป็นของกู"
6. ปัจจุบันยังไม่รู้เลยว่าที่เลิกกันสาเหตุมาจากอะไร แต่จำได้คร่าว ๆ ว่าบอกแฟนไปว่า "เมียอะไรวะ ไม่น่ารักเลย" จำได้แค่นั้นแหละ แล้วแฟนที่น่ารักที่สุดในโลก
ก็เลยกระโดดถีบหลัง ก่อนจากไปแฟนยังหันมายกนิ้วกลางให้อีก ทำไมแฟนถึงได้เป็นคนไม่น่ารักขนาดนี้ เฮ่อ กลุ้ม
คุณเปาผู้มีชาติตระกูลดีงาม กำลังนอนแอ้งแม้งเทข้าวโพดคั่วเข้าปาก แต่มันหมดเกลี้ยงตั้งนานแล้ว คงไม่ทันรู้ตัว เลยต้องจำใจลุกขึ้นนั่งและติดตามชมมวยไทยเจ็ดสีต่อไป
ด้วยความ............
เซ็ง เซ็ง เซ็ง เซ็ง เซ็ง เซ็งไปเซ็งมา ก็คิดถึง............เส่งเมียรักขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ
"แม่งทำไมมันถึงได้ไม่เข้าใจกูเลย ว่าไอ้ที่บอกว่ามันไม่น่ารักเพราะมันน่ารักเกินไป เลยไม่รู้จะชมยังไง แกล้งหยอกไปนิดเดียวทำไมมันขอเลิกกับกูอีกแล้วว้า"
มือกดไปที่โทรศัพท์และต้องเจอกับการตอบรับแบบเดิม ๆ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
"เฮ่อ" ได้แต่ถอนหายใจแล้วก็ลุกขึ้นนั่งคิดไปคิดมา วนไปวนมา ว่าทำผิดอะไรถึงได้โดนเกลียดซะขนาดนี้ สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจเพราะไม่รู้จะทำยังไง
เอื้อมมือหยิบรูปถ่ายคู่กันที่มันดูไม่หวานแหววเอาซะเลยเหมือนกำลังจะต่อยกันมากกว่ารักกันของเส่งเมียรักขึ้นมาดู
มองแล้วก็มองอีก พลิกกลับไปกลับมาหลายครั้ง
ไม่รู้จะทำอะไรได้ เลยจัดการล้วงแงะแคะเอารูปที่อยู่ในกรอบรูปออกมานอนดู
มันหล่อ หน้าตามันดี ผู้หญิงชอบมันเยอะ มันคิดจะไปตอนไหนก็ไป มันคิดจะขอเลิกมันก็เดินหนีไปเฉย ๆ ปล่อยให้ช้ำใจไม่รู้ตั้งกี่หน
แล้วมันก็กลับมาอีก ทำหน้ามึน ๆ หลังจากหายไปไม่นานมันก็จะกลับมา เวลาดีกันมันบอกว่าห้ามง้อมัน เดี๋ยวมันก็กลับมา
แต่นี่มันหายไปนานเกือบห้าชั่วโมงแล้ว
จำได้ว่าเคยทะเลาะกันแล้วโกรธกันนานที่สุดเกือบเดือน มันหายไปเลย แล้วอยู่ ๆ มันก็กลับมาแล้วก็ชวนไปเที่ยว
มันก็กลับมาทำให้ดีใจเพื่อจะให้ตัดใจจากมันไปซะ โคตรโหดเลยคนเรา นั่นมันเรื่องก่อนที่จะคบกันด้วยซ้ำ แต่นั่นคือครั้งแรกและครั้งเดียวที่โกรธกันนานที่สุด
หลังจากนั้น ถึงจะบ้าบอคอแตกกันขนาดไหน ไม่เคยเกินครึ่งวัน แต่ก็เล่นเอาใจแป้วไปเหมือนกัน กลัวว่ามันจะไม่กลับมาอีก
กลัวว่าวันไหนมันจะไปจริง ๆ ไปแบบไม่มีเหตุผล ไปจากกันง่าย ๆ แล้วก็ไม่มีอะไรจะสามารถจะรั้งไว้ได้
...................แค่รัก.....มันพอแน่เหรอ...................
ในเมื่อเส่งมันมีทุกอย่างครบถ้วน
ไม่ได้ดีกว่ามัน ไม่ได้นิสัยดีกว่า ไม่ได้รวยกว่า ไม่ได้หล่อกว่า แค่ทำข้อสอบได้มากกว่านิด ๆ หน่อย ๆ นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรที่จะเป็นข้อผูกมัดเลยสักอย่าง
คิด ๆ ดูแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่เส่งมันจะอยากอยู่ด้วยเลยสักอย่าง
ปากก็หมา นิสัยก็เสีย เอาใจไม่ค่อยเป็น ได้แต่แหย่ให้มันโมโห บางครั้งก็พูดจาไม่เข้าหู
แล้วนี่..........เส่งมันทนอยู่ด้วยได้ยังไงวะเนี่ย แฟนเฮงซวยไม่มีอะไรดีสักอย่างแบบนี้
อยู่ดี ๆ ความคิดที่ไหลเรื่อยก็กระทบเข้าโดนใจอย่างแรง นั่งมองหน้าของคนในรูปแล้วก็ถึงกับต้องนิ่งเงียบ เมื่อคิดถึงเรื่องบางอย่าง
เรื่องที่ย้อนกลับไปคิดอีกครั้ง เรื่องที่คิดเมื่อหลายนาทีก่อน
1. แฟนชอบทำตัวน่ารักด้วยการหลอกตบหัวกบาลอยู่บ่อยๆ ใช่ เพราะว่าสนิทสนมกันถึงขนาดนั้นแล้ว โดนตบหัวเล่นแต่มันก็เพราะว่าแฟนหยอกล้อ
ไม่ได้มีเจตนาอื่น ไม่ได้มีความคิดอื่น นอกจากแกล้งกันสนุก ๆ บางทีเรื่องนั้นคงเป็นเรื่องหวานแหววที่แฟนอยากทำด้วยแต่แฟนทำแบบคนอื่นไม่เป็นแค่นั้นเอง
แฟนทำแบบที่แฟนถนัด และนั่นก็เป็นการแสดงความรู้สึกว่าเราสนิทสนมกันของแฟนที่น่ารักนั่นเอง
2. แฟนปากหมา ชอบด่าแบบเจ็บ ๆ แสบ ๆ บังเอิญเป็นคนมีชาติตระกูลเลยรับไม่ได้ที่มีแฟนปากจัด แฟนเคยพยายามพูดจาหวาน ๆ เพราะ ๆ แล้วแต่พอพูดกันแบบนั้นจริง ๆ
กลับนั่งขำกันจนหยุดหัวเราะไม่ได้ และคิดว่านี่มันไม่ใช่เลยจริง ๆ เหมือนคนบ้ามานั่งคุยกัน คุยกันไปหัวเราะกันน้ำตาเล็ด
แฟนด่าก็จริง แต่จำได้ว่านานมาแล้ว แฟนด่าไปร้องไห้ไป แล้วก็ทำแผลไปด้วย บอกว่าทำไมมึงไม่โทรหากู กูจะได้ไปช่วย ตอนนั้นเลยนั่งร้องไห้ไปพร้อมแฟน
แล้วก็ยิ่งรู้ว่าแฟนปากหมา แต่แฟนเป็นแฟนที่ดี คอยดูแลห่วงใยอยู่ตลอดเวลา
3. แฟนหล่อกว่า หญิงมาชอบแฟนเยอะ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปเกรงว่าแฟนจะกลับไปปล้ำผู้หญิงอีก มันช่วยไม่ได้ที่แฟนมันหน้าตาดีขนาดนั้น
แล้วจะให้ทำยังไง น่าจะภาคภูมิใจที่มันหล่อซะขนาดนี้ มันก็ยังมารักไอ้คนเฮงซวยชื่อเปาคนนี้อีกนะ ทั้ง ๆ ที่มันมีทางเลือกเยอะแยะมันก็ยังไม่ไปไหน
แฟนมันทำตัวน่ายกย่องไม่ได้ว่อกแว่กเลยด้วยซ้ำ มีบางครั้งที่มันแกล้งให้หึงแล้วมันก็หัวเราะสะใจ แต่ก็ไม่เห็นมันจะเฉไฉไปทางไหนซะที
5. ไม่รู้จะทำยังไงดี หลังจากที่แฟนมันบอกเลิกเรียบร้อยมันก็กระโดดถีบ เท่านั้นคงไม่สาแก่ใจ แฟนยังทำการทารุณจิตใจด้วยการ ใส่รองเท้าคู่ใหม่ที่เพิ่งซื้อมา
กลับไปบ้านด้วย ก่อนจากไป แฟนยังบอกว่า "ของกู กูใส่แล้ว มึงเห็นมั้ย ว่ากูใส่ เพราะฉะนั้นรองเท้าเป็นของกู"
ก็แค่รองเท้าคู่เดียว ให้แฟนยึดไปซะจะเป็นไรไป ในเมื่อแฟนให้มากกว่านี้ แฟนปรับตัวมากกว่า แฟนทำใจกับเรื่องหลายเรื่องมากกว่าจนมาถึงวันนี้ด้วยกันได้
นั่นมันเพราะหลายเรื่องที่แฟนยอมละทิ้งไปซะ ยอมที่จะยอมรับกับเรื่องที่ไม่ต้องยอมรับก็ได้ แต่แฟนก็พยายาม พยายามโดยไม่เคยทวงถามคำว่าพยายามเลยด้วยซ้ำ
6. ปัจจุบันยังไม่รู้เลยว่าที่เลิกกันสาเหตุมาจากอะไร แต่จำได้คร่าว ๆ ว่าบอกแฟนไปว่า "เมียอะไรวะ ไม่น่ารักเลย" จำได้แค่นั้น แล้วแฟนที่น่ารักที่สุดในโลก
ก็เลยกระโดดถีบหลัง ก่อนจากไป แฟนยังหันมายกนิ้วกลางให้อีก
ก็นั่นแหละนิสัยของแฟน แฟนโกรธที่พูดไม่ดีด้วย แฟนงอนก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย แฟนทำอย่างนั้นเพราะแฟนก็โมโหเป็น แฟนไม่ได้ผิดอะไรเลย
แฟนไม่ผิดเลยสักนิดเดียว นั่นเป็นแค่เรื่องปกติที่แฟนทำ
กูนี่แหละที่ผิด
ไม่รู้จักเอาใจ ไม่รู้จักทำตัวให้มันดีกว่านี้ ไม่รู้จักเข้าใจแฟนบ้าง กูนี่แม่งโง่จริง ๆ ทำไมถึงได้ควายได้ขนาดนี้วะ
แม่งเอ้ย
ไอ้เปาลุกพรวดพราดขึ้นยืนคว้าเสื้อมาใส่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเตรียมเปิดประตูเพื่อรีบไปตามง้อแฟนที่เคารพรักที่เพิ่งจากไปได้ไม่ถึง 5 ชั่วโมง
เพิ่งจะรู้ว่าแฟนมันน่ารักแสนดีไม่มีใครเหมือนก็เวลานี้เอง
เส่งมันดีทุกอย่าง
มันน่ารักทุกอย่าง
เพียงแต่มันเป็นคนแบบนั้น จะให้มันเหมือนใคร ๆ ได้ยังไง ถ้าไม่รักมันที่มันเป็นแบบนั้น จะให้ไปรักที่มันเป็นแบบไหน
ถ้ามันไม่เป็นแบบนั้นจะรักมั้ย
ตอบไม่ได้
ตอบอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง
รู้แต่ว่าตอนนี้อยากร้องไห้.............อยากจะรีบไปบอกมัน อยากไปบอกมันให้เร็ว ๆ ถึงแม้ว่าตอนนี้มันยังโกรธอยู่ก็ช่างมัน
แต่อยากบอกมันว่า
"แม่งเส่งกูรักมึงว่ะ รักโคตร ๆ เลย"
อยากจะตะโกนให้ก้องโลก อยากบอกให้คนทั้งโลกได้รับรู้
ไอ้เปาเปิดประตูห้องออกมา และสุดจะระงับความรู้สึกที่มีต่อเมียที่รัก เอาไว้ได้
ตะโกนออกไปสุดเสียงเพราะทนเก็บกดเอาไว้ไม่ไหว
"กูรักมึงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
แหกปากเต็มเสียง และเปิดประตูออกไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะไปง้อแฟน ถึงแม้แฟนจะบอกว่าไม่ต้องมาง้อ
และก่อนที่ขาจะก้าวผ่านพ้นประตู
ถ้วยน้ำแข็งใสถูกสาดใส่หน้าอย่างจัง เละเทะเปียกโชก พร้อมกับการที่แฟนที่น่ารักที่สุดในโลก ทำหน้านิ่งเฉยและชี้หน้าด่าด้วยความโมโห
"ไอ้ ไอ้ ไอ้" เมียพูดได้เท่านั้นและจัดการชิ่งหนีด้วยความเร็ว จ้ำอ้าวแบบไม่คิดชีวิต โดยมีไอ้เปาผู้กำลังยืนอึ้งอยู่ 0.21 วินาทีวิ่งตาม หลังจากคิดได้และวิ่งไปตามง้อเมีย
รักอย่างรวดเร็ว
"ก็กูรักมึงอ่ะ....."
"ไปตายซะ....แม่ง"
"กูรักมึงโว้ยยยยยยย"
"หุบปากหมา ๆ ของมึงมั่งได้มั้ยไอ้เวร"
"กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึงโว้ยยยยยยยยยย" ทำไมเมียไม่เข้าใจว่าเปารักเมียแค่ไหน เมียโปรดเข้าใจเถิดว่าเปารักเมีย นะจ๊ะ นะจ๊ะ
"เข้าใจซะทีสิว่ากูรักมึง กูจะได้หยุดพูด" ไอ้เปายังคงแหกปากไม่เลิก วิ่งไล่ตามเมียอย่างเมามัน สุดท้ายเมียหยุดเดินและหันกลับมาก่อนจะเหลียวซ้ายแลขวาทำหน้าตาเลิ่กลั่ก
"เออ กูรู้แล้ว หยุดพูดซะที" เส่งเมียรักของเปา หยุดยืนนิ่ง ขมวดคิ้วแล้วก็เดินหนีไปซะงั้นไม่หันมามองเปาที่รักเลยแม้สักนิดเดียว
"คืนนี้ไม่ต้องโทรมาหากูนะ ไม่ต้องตามมาด้วย หยุดอยู่แค่นั้นแหละ" ไหงงั้นล่ะ แบบนี้เปาจะทำยังไงล่ะเมีย เปางงนะเมีย เข้าใจแล้วทำไมทิ้งเปาไว้งี้อ่ะเมียจ๋า
ยืนทำหน้าเอ๋อแดก และลุกลี้ลุกลนเพราะคิดว่าจะถูกทิ้งไปจริง ๆ ทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้เหมือนคิดอะไรไม่ออก
สุดท้ายได้รับคำตอบกลับมาที่ทำให้ต้องรีบวิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยวกูมา ไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านก่อน จะค้างด้วย รออยู่ที่ห้องแหละเดี๋ยวกูมาไม่ต้องไปส่งนะกูรำคาญ" เมียจากไปแล้ว พร้อมกับที่ไอ้เปาที่กำลังเครียดฉีกยิ้มกว้างยืนยิ้มแฉ่งและรีบวิ่งลิ่วอย่างรวดเร็ว
เปารักเมีย เปารักเมีย เมียน่ารัก เมียแสนดี เมียของเปาเวิร์คที่สุดในโลกเลย
หน้ายิ้ม ปากจะฉีกไปถึงหู เดินอย่างรวดเร็วเพื่อไปซื้อของที่ตลาด เมียชอบกินขนมเปารู้ เมียชอบอะไรเปารู้หมด เมียเป็นคนดี เมียเป็นคนน่ารักที่สุดในโลก
เมียไม่เลิกกับเปาแล้ว ยะฮู้ เส่งเมียรักของเปา แม่งน่ารักโคตร กูแม่งไม่รู้ทำไมรักมึงขนาดนี้ แต่กูดีใจที่ตอนนี้เราไม่ได้โกรธกัน แล้วตอนนี้เราก็ดีกันแล้ว
อยากบอกเมียให้รู้เส่งเมียรักของเปา....................เปารักเมียจัง..............
Fin..........................
-
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา
(ตอนพิเศษแค่คิด......แต่ยังไม่ได้ทำ ไม่ได้หรือไงวะ )
"ร้อนป่าว มาเช็ดหน้าหน่อยนะ" ว่าแล้วก็ต้องเอื้อมมือไปหาแล้วก็ยิ้ม ทำหน้ายิ้ม ๆ ทำหน้าตาให้น่ารักเข้าไว้ แล้วก็เช็ดซ้าาาาาาาา แหม้ น่ารักจริง ๆ กู
" หนาว ขอซบหน่อยนะได้เปล่า" แล้วก็ค่อย ๆ กระแซะ กระแซะ กระแซะ แล้วก็ซบไหล่ซะ แบบนี้เลย เจ๋ง โห้ ช่างคิดจริงๆ อะไรจะหวานซึ้งขนาดนี้
"ขอกอดหน่อยนะ นะ นะ " อ่ะ นั่นเลย ต้องอย่างง้านนนนนนนนน มันถึงจะเข้าท่า แต่ว่า....อ่า....แม่งยิ่งคิดยิ่งไม่ไหว พาลจะอ้วกแตกซะให้ได้
เส่งเมียรักของเปา กำลังทำหน้าแหย และคิดอะไรที่ไม่เข้าท่าเอาซะเลย เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวทำท่าแปลก ๆ เดี๋ยวก็พูดอยู่คนเดียว เป็นที่น่าประหลาดใจและน่าหวาดกลัวแก่ผู้เป็นผัวมันยิ่งนัก
กูสังเกตมานานแล้ว ช่วงนี้เหี้ยเส่งต้องเป็นโรคซึมเศร้าแน่ เพราะมันชอบพูดคนเดียวบ่อย ๆ แอบไปนั่งคนเดียวแล้วก็พูดคนเดียวด้วย สังเกตมาหลายวัน ยิ่งดูไปดูมามันก็ยิ่งไม่ปกติขึ้นเรื่อยๆ
พอแกล้งมาทักเข้าหน่อย มันดันตกใจทำท่าสะดุ้งเฮือก แถมยังทำหน้าแปลก ๆ ใส่อีก เท่านั้นไม่พอ แค่ทักไปหน่อยเดียวว่าเป็นอะไร เมียดันหันมาทำตาขวางใส่ และพาลจะหาเรื่องต่อยด้วยทุกที
มันเป็นอะไรของมันวะพักนี้ แปลกเหลือเกิน ดูท่าจะไม่ธรรมดาซะแล้ว หรือมันจะไปติดผู้หญิงที่ไหนอีก
อย่าให้กูรู้นะมึง จะตามไปลากให้ถึงที่เลย เห็นงี้เหอะ กูหึงแรงนะเว้ย ขืนมึงทำจริง กูเอาตายแน่เส่ง กูร้องไห้ตายแน่มึงคอยดู แล้วมึงจะต้องสงสารกูคอยดูเหอะ
"อะไร มีอะไร ว่างเหรอ คนยิ่งกำลังเครียด ๆอยู่ ไปห่าง ๆ ไป"
อ้าว เป็นงั้นไป แค่อยากมานั่งด้วยแค่เนี้ยะเนี่ยนะ ดันไล่ แล้วไอ้ที่พูดพึมพำหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียวนั่นล่ะ มันหมายความว่าไงวะ แม่งเหี้ยเส่งนี่ เป็นห่าอะไรของมันวะ
"เออ กูมันไม่ดี ไม่มีอะไรดีเลย ขอนั่งด้วยแค่นี้ ยังไล่ เออ กูมันไม่มีอะไรดีเลย จำไว้ จำไว้เลยนะ" ทำเป็นตัดพ้อต่อว่าไปงั้นแหละ แล้วจากที่คิดจะนั่งด้วยซะหน่อยเลยแกล้งทำเป็นจะเดินหนี
แล้วเส่งเมียรักผู้ตกอยู่ในอาการจิตตกหลอนประสาทก็มีอันต้องทำหน้างอ และก้มหน้าก้มตาทำเหมือนไม่สนใจไอ้เปาที่ตอนแรกทำท่าว่าจะนั่งด้วยกัน แต่ตอนนี้ลุกขึ้นเดินหนีไปแล้ว
และเมื่อคนที่เดินหนี หายเข้าไปในห้อง ก็เป็นตัวเองนั่นแหละที่ต้องทำหน้าซึมแล้วก็หันกลับมานั่งกุมขมับอยู่คนเดียว
ให้ทำไงวะ
ก็มันทำไม่ได้
แค่คิดก็ทุเรศแล้ว มึงทำได้หรือไง กูไม่ทำหรอก ให้ตายก็ก็ไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นหรอก แค่คิดก็ไม่ไหวแล้ว
""ร้อนป่าว มาเช็ดหน้าหน่อยนะ" ว่าแล้วก็ต้องเอื้อมมือไปหาแล้วก็ยิ้ม ทำหน้ายิ้ม ๆ ทำหน้าตาให้น่ารักเข้าไว้ แล้วก็เช็ดซ้าาาาาาาา ถุย แค่คิดกูก็ทำไม่ได้แล้ว ใครจะกล้าทำวะ แบบนั้น
" หนาว ขอซบหน่อยนะได้เปล่า" แล้วก็ค่อย ๆ กระแซะ กระแซะ กระแซะ แล้วก็ซบไหล่ซะ แล้วพอกระแซะเสร็จก็โดนมันแซว เดี๋ยวแม่งก็แกล้งพูดไม่เข้าหูอีก กูไม่ทางทำแบบนั้นแน่ เสียศักดิ์ศรีน่าดู
"ขอกอดหน่อยนะ นะ นะ " อ่ะ นั่นเลย ต้องอย่างง้านนนนนนนนน มันถึงจะเข้าท่า แค่คิดก็บ้าแล้ว ไม่ ไม่ ขืนทำจริง กูต้องกลับบ้านเอาหัวไปโขกเสาตายแน่ ไม่มีทาง ชีวิตนี้กูจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด
แล้ว..........จะทำยังไง ถ้าไม่ทำแบบที่คิด ๆ เอาไว้ทั้งหลายทั้งปวง
ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม ยิ่งกลุ้มก็เลยต้องยิ่งคิด คิดไปคิดมาก็เลยพาลอยากจะตบหัวตัวเองขึ้นมา ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้วะ ทีกับคนอื่นเมื่อก่อนยังทำยิ่งกว่านี้เลย เคยอ้อน คนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้เปายิ่งกว่านี้ ทำทุกอย่างที่มันทุเรศทุรังยิ่งกว่านี้
ก็เคยทำมาแล้ว แต่ไม่เคยทำแบบนี้กับไอ้เปาเลย ใครจะไปทำวะ กูไม่เอาคนหนึ่งแหละ อุบาทว์ตายห่า แม่งแค่คิดก็............
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย โกรธจริงดิ จริงดิ มึงโกรธกูจริงดิ ทำไมพักนี้อารมณ์มึงแปรปรวนนักวะ กูตามไม่ทันนะ เป็นไร ไหนบอกหน่อยดิ เห็นเป็นงี้แล้วไม่สบายใจนะเว้ย"
แล้วก็มีอันต้องตกใจจนถึงกับกระเด้งลุกขึ้นมายืนทั้งตัว เ มื่อมีมือผีมาสะกิดแล้วไอ้ตัวที่ส่งมือผีมาสะกิดตอนนี้ก็กลับมานั่งอยู่ด้วยแบบไม่ทันให้ตั้งตัว เท่านั้นยังไม่พอ มันยังแถเข้ามา....แล้วมันก็กระแซะ กระแซะ
"โห เหงื่อมึงแม่งเต็มเลย ร้อนดิ มา ๆ กูเช็ดหน้าให้ มึงร้อนแต่กูหนาวว่ะ ขอซบหน่อยดิ เส่งนะ นะนะ ซบมันก็ไม่อุ่น งั้นกอดเลยดีกว่าม้างงงงงงงงง ว่ามั้ย"
ไม่ต้องพูดพล่ามให้เสียเวลา ทั้งหลายทั้งปวงนั้น ไอ้หมาเปา มันจัดการเองเสร็จสรรพ และมันยังพาลจะลากไปกอดอีก โว้ยยยยยยยยยยยยย กูรับไม่ได้โว้ยยยย อะไรเนี่ย มันอะไรกันนักกันหนาวะ แม่งเอ้ย
"ไปห่างๆ กูหน่อยไม่ได้หรือไง เหี้ยนี่ กูร้อนโว้ยยยยย" นั่นคือสัญชาตญาณของเส่งเมียรัก ที่ต้องแหกปากโวยวายเป็นเรื่องปกติ แถมมือไม้ยังพาลจะพันกันให้วุ่น
ตอนที่ไอ้เปายกมือขึ้นมาถู ๆ เข้าที่หน้าผากของเมีย
ไม่ได้รู้สึกดีหรอก น่ารักตายห่า เล่นเอามือมาแปะที่หน้าผากแล้วก็ลากไปขยำผมอีก เท่านั้นยังไม่พอ มันยังแกล้งทำเป็นจะมาซบแต่ที่แท้มันจะหาเรื่องกอดมากกว่า แล้วเป็นไง ทำหน้าเฉย ๆ นี่อีก หมายความว่าไง
พอแหกปากใส่และทำท่าจะยัดตีนใส่ปากมันแค่นั้นแหละ เห็นไอ้เปามันหัวเราะคิกคักชอบใจ แล้วก็ทำหน้ากวนประสาทใส่อีก แบบนี้หมายความว่าไงวะ
"นึกว่ามึงเป็นบ้า ก็ปกติดีนี่หว่า เป็นไรมึง มานั่งนี่ดิ เอ้า กูเว้นช่วงให้ยี่สิบเซ็นติเมตรเลย ไม่อยู่ใกล้มึงแล้ว นั่งดิ"
เหี้ย อยู่ดี ๆ ก็มาพูดเว่อร์ ๆ ใส่ แล้วก็บอกให้นั่ง จะไม่นั่งก็ไม่ได้ ยืนแหกปากเป็นบ้าอยู่คนเดียว มันจะยิ่งหาว่าประสาทอีก จะไปทำอะไรได้ ก็แค่ต้องนั่งข้างไอ้เปานั่นแหละ ก็ดีที่เว้นระยะให้ยี่สิบเซ็นติเมตร
เพราะขืนเข้าใกล้กูมากกว่านี้ กูจะด่าให้
"เออ....กูมีเรื่องจะบอก"
บอกห่าอะไร กูไม่อยากรับรู้หรอก ไม่ต้องมาบอกกู กูไม่อยากรู้เว้ย แค่ชีวิตตัวกูเองกูยังไม่ค่อยอยากรู้เลย มึงอย่ามาบอกอะไรให้กูต้องรับรู้อีกได้เปล่า ขอร้องเหอะ แค่นี้กูก็เครียดแล้ว
"บอกกูก็ไม่อยากฟัง ไม่ต้องบอก กูขี้เกียจฟัง" ทำเป็นเฉไฉไปเรื่อย แล้วก็ทำเป็นไม่อยากได้ยิน ทั้งที่ในใจอยากจะฟังเรื่องที่ไอ้เปาพูดจะแย่ ทำเป็นไม่สนใจ แต่ก็ตั้งใจฟังอย่างเต็มที่
"มึงเป็นแบบนี้ดีแล้ว ไม่ต้องพยายามอะไรให้มันมากนักหรอก อยู่ด้วยกันไม่ต้องพยายามมากก็ได้ ไม่ได้อยากให้มึงอยู่กับกูแล้วเหนื่อยใจ เข้าใจเปล่า"
ไม่เข้าใจ
พูดอะไร
ขืนกูเข้าใจ กูก็บ้าดิ
ไม่รู้ว่าไอ้เปามันพูดบ้าบอคอแตกอะไรของมัน พูดไปทำหน้าจริงจังไปด้วย ไม่เห็นจะเข้าใจเรื่องที่มันพูดเลยซักนิดเดียว แต่ทำไมไม่รู้นะทั้งที่ไม่ค่อยอยากเข้าใจอะไรเลย
แต่รู้สึกทำไมซึ้งใจกับคำพูดง่ายๆ ของไอ้เปาได้วะ
แค่ไม่ต้องพยายามให้มากแค่นั้นเหรอ
เปล่า กูไม่ได้พยายามอะไร ไม่ได้พยายามจะทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แค่คิดเอาไว้แค่นั้น แล้วไอ้เรื่องความพยายามที่ยังเป็นความคิดแบบนั้น มันก็ยังเป็นแค่ความคิด ยังไม่ได้ทำอะไรไปถึงไหนเลยด้วยซ้ำ
เส่งเมียรักทำหน้ามึนชีวิต หันไปมองหน้าไอ้เปา ที่กำลังพยายามเก็กขรึมทำหน้าเครียด เพราะกำลังพูดเรื่องที่มีเนื้อหาสาระอยู่ แล้วก็เลยต้องหันกลับมาก้มลงมองที่มือของตัวเอง
มองไปมองมา ชั่งใจอยู่หลายวินาที
ไอ้เปามันก็เฉย ๆ นะ
หน้ามันก็เฉย ๆ ไม่ได้พูดอะไรไม่ดี
เรื่องความพยายาม คงทำให้ไม่ได้ หรือถึงทำได้ มันก็คงไม่ดีนัก ไม่เท่ากับคนที่อยากได้ต้องการ แต่ก็ทำได้แค่นี้ แค่นี้จริงๆ ที่ทำได้บ้าง
ห่างกัน....ยี่สิบเซ็นติเมตร บางทีมันก็คงไกลเกินไป อยู่กันแค่สองคน ทำไมต้องห่างกันตั้งยี่สิบเซ็นติเมตรด้วยวะ
อยู่ดี ๆ เมียที่ไม่ค่อยมีหัวคิดอย่างเส่งเมียรักของเปา ก็ขยับมานั่งใกล้ผัวที่กำลังเก็กหน้าขรึม นั่งกระดิกขาไปมาอีกห้าสิบตลบเหมือนปลงไม่ค่อยตก จะแกล้งทำเนียนซบไหล่ไอ้เปาก็ใช่ที่
จะแกล้งเนียนทำเรื่องที่คิดไว้ ก็ทำไม่ได้ ได้แต่นั่งเงียบ ๆ ทำหน้าเฉยอยู่อย่างนั้น ทั้งที่คิดอะไรไว้หลายอย่าง
"ง่วง ขี้เกียจเดิน" ได้ยินเสียงเมียพูด แล้วไอ้เปาก็เลยต้องหันมามองเมียที่ยกมือขึ้นปิดปากและกำลังหาวนอน ดูท่าแล้วคงจะง่วงจริง ๆ อย่างที่พูด
ไอ้เส่งมันหัวช้า บางทีมันก็เหมือนเข้าใจแต่แกล้งโง่ ทั้งที่หลายเรื่องมันเข้าใจอะไรมากกว่าแต่ก่อนตั้งเยอะแยะแต่มันก็ยังแกล้งโง่อยู่เรื่อยๆ บางครั้งก็ทำให้คนที่อยู่ด้วยท้อใจเอาง่าย ๆ
ไอ้เปาถึงกับถอนใจเฮือกใหญ่ แล้วก็หันไปมองหน้าเมียที่ยังยกมือขึ้นปิดปากหาวนอนไม่เลิก ทั้งที่มันง่วงนะนั่น มันก็ยังอุตส่าห์จะขี้เกียจเดินไปนอน ดูมันทำ ไม่เข้าท่าเลยว่ะ
"ห้านาที มึงไม่ต้องพูดมาก กูง่วงนอน"
เส่งเมียรักพูดแค่นั้น แค่นั้นจริงๆ แต่หลังจากคำพูดนั้น
เปาตาเหลือก
ไอ้เปาถึงกับตาเหลือก
ตอนแรกไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนที่อีกฝ่ายขยับเข้ามาใกล้แล้วก็เอนใบหน้าลงมาซบที่ไหล่แบบไม่มีปี่มีขลุ่ยนั่นล่ะ ถึงได้เพิ่งนึกออก
เล่นมาแบบไม่บอก อยู่ดี ๆ ก็มาเฉย ๆ ซะงั้น แล้วแบบนี้จะไม่ให้คิดอะไรจะเป็นไปได้ไงวะ
"มึงเป็นอะไรของมึงวะ แม่งมึงนี่น่ารักเนอะ....ทำแบบนี้กับกูได้ไงวะ"
พูดไปแล้ว ไอ้เปาพูดไปแล้วจริงๆ หลังคำพูดนั้น เมียที่กำลังอินเลิฟแกล้งหลับตาซบที่ไหล่ก็เลยลุกพรวดพราดขึ้นยืนแล้วก็ทำหน้าเหมือนคนเพิ่งได้สติ
ตายห่า กูทำไปแล้ว กูทำเรื่องโง่ ๆ ลงไปแล้วเหรอวะนี่
เส่งเมียรักของเปาถึงกับสติแตกเพราะหลุดคอนเซ็ปจากที่วางเอาไว้ กระโดดผลึงเข้าห้องอย่างรวดเร็วเพื่อไปยืนตั้งสติ ทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น ว่ามันเป็นเพราะอะไรเข้าสิงถึงได้ทำเรื่องที่ไม่ควรทำลงไป
แต่คงช้ากว่าไอ้เปา ที่รีบดึงแขนเมียเอาไว้ไม่ให้เดินหนี
"บอกว่าไม่ต้องพยายามไง มึงนี่ยังไงวะ กูบอกว่าไม่ต้องพยายามเข้าใจเปล่า นาน ๆ ทีมึงยอมรับตัวเองไม่ได้หรือไงว่ามึงน่ารัก กูพูดจริง ๆ กูไม่ได้พูดเล่น ทำไมเข้าใจอะไรยากจังวะถามจริง มึงเข้าใจมั้ยเนี่ย"
ไม่รู้ว่ะ
กูไม่รู้
กูไม่เข้าใจด้วย ไม่ต้องมาจับมงจับมือกูเลย ปล่อยกูเด้ ไอ้นี่ กูจะเข้าห้อง
รั้งไว้ก็เท่านั้น เมื่อมันไม่เข้าใจ
ไอ้เส่งที่เพิ่งได้สติ ถึงกับหน้าแดงเถือก เสียมาดชายหล่อ เดินเสียจริตเข้าห้องไปแล้ว ทิ้งให้ผัวมันทำหน้าเออเร่ออยู่คนเดียวที่หน้าระเบียง
เหี้ยเส่งแม่งน่ารัก
มันไม่เคยเข้าใจว่าตัวมันแบบนั้นแหละที่น่ารัก
ที่จริงอยู่ดี ๆ มันก็น่ารักแบบโง่ ๆ ของมันอยู่แล้ว แต่พอมันเผลอทำอะไรแปลก ๆแบบนี้มันยิ่งน่ารักบวกเข้าไปอีก มึงรู้ตัวมั่งมั้ยเนี่ยเส่งเอ้ย
ไอ้เปาได้แต่ยืนเกาหัวตัวเองแกรก ๆ อยู่หน้าระเบียง แล้วก็มีอันต้องยิ้มไม่หุบ เมื่อแอบหันไปมองเมียที่กำลังเดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง
เออ เอากะมันสิวะ มันไม่รู้ตัวมั่งเหรอว่าแบบนั้นที่บ้านกูเขาเรียกเขิน แล้วไอ้เวลาเขินมึงยิ่งน่ารักขึ้นไปอีกเส่งเอ้ย
"เส่ง"
เส่ง เส่ง เส่ง เส่ง เส่ง เฮ้ย เฮ้ยยยยยยย อ้าว
แล้วทำไมมันทำแบบนี้อ่ะ ประตูระเบียงล็อค
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย มึงน่ารักได้นะ แต่มึงไม่ควรล็อคประตูระเบียงนะเว้ยเฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"ไอ้เส่งมึงแกล้งกูเหรอวะ เปิดประตูนะโว้ยยยยยยยยยยยย กูเข้าห้องไม่ได้"
ไอ้หมาเปายืนแหกปากโวยวายอยู่หน้าระเบียง โดยที่เมียมันไม่ได้คิดจะสนใจมันเลยสักนิด แหกปากไปก็เท่านั้น เพราะได้รับคำตอบกลับมาเป็นการที่ไอ้เส่งเมียรักเดินมาหาใกล้ ๆ ประตูและพูดด้วยน้ำเสียงอันน่ารักว่า
"กูบอกว่าไม่ต้องพูดมึงก็ยังจะพูด ทีนี้มึงจะได้เข้าใจว่าบางทีมึงไม่ต้องพยายามพูดก็ได้ เออกูว่าจะบอกมึงนานแล้ว คราวนี้มึงคงเข้าใจซะทีนะ อยู่อย่างนั้นซักพักให้มึงหายร้อนไง ทำเพื่อกูนะเปานะ ทำเพื่อกู ขอบใจว่ะเปา อยู่ตรงนั้นต่อไปนะมึง ถือซะว่าทำเพื่อกู ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
Fin..............
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา(ตอนพิเศษ หยอกล้อกัน )
"มาไงวะ"
จำได้ว่า มึน ๆ แล้วก็สะบัดหัวสองสามที ลงไปนอนต่อแต่ก็ยังมึนไม่เลิก สงสัยคงเมาค้าง แต่ยังมีเรื่องสงสัยที่มากกว่านั้น สงสัยว่าไอ้นี่อ่ะ............มันมาได้ไง
ผ่านมานานแล้ว จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ จำได้อีกทีก็ตอนนี้ ตอนที่กำลังงง ๆ และยังมึน ๆ อยู่ว่าไอ้คนที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ข้างเตียงนี่
มันมาได้ไง
"อะไร"
อะไรคืออะไร ถามทำไมไม่เข้าใจ ถามมาได้ว่าอะไร หน้าตาก็ดี.....ไม่น่าโง่
"อะไร คืออะไร ไม่เข้าใจ" ตอบออกไปงั้นแหละ กวน ๆ ไปหน่อย ไม่ได้ตั้งใจ แต่จงใจ แล้วเส่งเมียรักก็เริ่มเหลือกตาขึ้น และลง ขึ้นและลง
เท่านั้นยังไม่พอมันยังค่อยๆ เอื้อมมือมา และ.................หมายจะเบิ๊ดกระโหลก กูรู้มุกมึงแล้ว ดีนะที่หลบทัน ไม่งั้นมีเจ็บ
"มึงอยากตายเหรอ กวนตีนแต่เช้า"
อ้าว....ทำร้ายร่างกายไม่ได้ ด่ากูซะงั้น ทำไมเป็นงี้วะ กูผิดหรือนี่
"อะไร กูยังไม่ได้กวนตีนเลย"
มันอยากตาย...........เหี้ยเปามันอยากตาย ถามว่าอะไร แล้วดูมันตอบ ตอบกลับมาได้ยังไงว่าอะไร ดูมันทำ แบบนี้จะไม่ให้โมโหได้ยังไง
"เฮ้ยยยยยยยยยยยยย ล้อเล่น ดีกันน๊า ดีกัน"
ดีกันบ้านพ่อมึงดิ ถ้ามึงคิดจะกวนประสาทแต่เช้าแบบนี้ มึงลุกขึ้นมาต่อยกับกูเลยดีกว่ามา จะได้ไม่ต้องเสียอารมณ์
"เส่ง กูขอโต๊ดดดดดดดดดดด ดีกันเหอะน๊า"
มึงดีไปคนเดียวเหอะ กูไม่ดีกับมึงด้วยหรอกโว้ยยยย กูเสียอารมณ์อยู่ ไม่เห็นหน้ากูเหรอ เสียเซ้ลเว้ย เสียเซ้ล
"อะไรวะ แม่งมึงนี่เอาใจยากจัง ถ้าเป็นคนอื่นกูไม่มาเอาใจงี้นะบอกให้ นี่เห็นเป็นมึงนะ เบอร์หนึ่งเลยเบอร์หนึ่ง กูยกให้เป็นเบอร์หนึ่งในดวงใจเลยนะเว้ย"
เหี้ยแหละ แปลว่ามีเบอร์สองสามสี่อีกใช่มั้ย เบอร์สองสามสี่
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนว่าเมียทำหน้าไม่ค่อยพอใจ และเป็นอย่างที่คิดจริงๆ เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกทีแล้วได้ยินเสียงเมียพูด
"หึ เบอร์หนึ่ง เหรอ"
"อยู่ไปก็รกโลก อย่าอยู่เลยมึง"
สัญญาณเตือนภัย เหมือนสมัยสงครามโลกตอนที่อังศุมาลินตามหาโกโบริที่กลายเป็นโกโบเละแบบเป๊ะ ๆ แต่แทนที่สัญญาณเตือนภัยดังคราวนี้อังศุมาเส่งจะวิ่งตามหาโกโบเปา
มันกลับเอื้อมมือมาหาและเบิ๊ดกระโหลกไอ้หมาเปาจนได้ ชนิดที่ไม่ให้หลบทัน
"เบอร์สอง เบอร์สามเบอร์สี่เบอร์ห้าใช่มั้ย มึงต้องเจอเบอร์รองเท้ากูนี่ ไอ้เปา" ได้ยินเมียด่าแล้วก็ได้แต่หัวเราะชอบใจ โดนโบกไปหนึ่งโป๊ก จนต้องเอามือคลำหัวป้อย ๆ เพื่อเป็นการเชื่อมสัมพันธ์รักระหว่างเรา
เมียที่น่ารักก้มหน้าก้มตาลงไปอ่านหนังสือพิมพ์ต่อแล้ว แต่ไอ้เปายังคงนอนอมยิ้มอยู่บนเตียงไม่เลิก เพราะเริ่มคิดได้ลาง ๆ แล้วว่าไอ้คนที่มานั่งทำหน้าหล่ออยู่ข้างเตียงมันมาได้ไง
คิดไปคิดมา คิดมาแล้วก็คิดไป
คิดไปถึงตอนจีบกันใหม่ ๆ แล้วมันสยิวกิ้วดีพิลึก ช่วงนั้นเมียกูมันน่ารักได้ใจ วิ่งไล่จับกันอยู่ได้เป็นเดือน อ้อมเขาสิบกว่าลูก กว่าจะเต้นระบำรอบต้นมะพร้าวแล้วมาเจอกัน
นึกไปนึกมาก็เลยได้แต่ยิ้ม แล้วก็เลยลงไปนอนกลิ้งอยู่บนเตียง เหลือบ ๆ ตาดูหน้าเมียที่เดี๋ยวก็ขมวดคิ้วเดี๋ยวก็ทำหน้าเฉย ๆ อยู่หลายครั้ง
ใช้แขนหนุนแทนหมอนแล้วก็นอนมองหน้าเมียอยู่อย่างนั้นด้วยความปลาบปลื้มใจ....ปลื้มซะจน...ต้องคลานกระดึ้บ กระดึ้บ ลงมานั่งอยู่ข้างเมีย และเริ่มดึงหนึงสือพิมพ์ของเมียไปอ่านร่วมกัน
"อะไรของมึงวะ"
อย่าทำหน้าไม่พอใจแบบนั้น มันเร้าอารมณ์เปาเหลือเกิน เมียจ๋า
"กูถามว่าอะไร" แค่เสียงก็ไพเราะเพราะพริ้งแล้ว นี่ขนาดด่านะเนี่ย ยังเสียงเพราะเลย ทำไมเมียกูมันน่ารักงี้หนอ
"เส่ง"
เออ กูจำชื่อตัวเองได้แล้วมากระแซะทำไมวะ
"เส่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
ตบทีเดียวอยู่ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง หรือกูตบหัวมันแรงไป
"กูรักมึงน๊า"
อ่า.......เหรอ......เออ.....
เงยหน้าขึ้นมองแว่บหนึ่งแล้วก็เห็นไอ้ห่าเปามันทำหน้ายิ้มๆ และคลานกระดึ้บ กระดึ้บ กลับไปอยู่บนเตียงเหมือนเดิม
แล้วจะไปทำอะไรได้นอกจากก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไป ด้วยความ............งง
หันไปมองหมาที่นอนอยู่บนเตียง นอนไปผิวปากไป อารมณ์ดีชิบหาย ผิดกับกูลิบลับ ที่กำลังงง.....
"อะไร"
พับหนังสือพิมพ์แล้วโยนขึ้นไปบนเตียง ก่อนจะมายืนท้าวเอวและถามประโยคซ้ำ ๆ ซาก ๆ ต่อไปไม่เลิก
"อะไรของมึง ประสาท กวนตีนแต่เช้า อะไรมึง อะไรมึงอยากมีเรื่องเหรอ ไม่รู้เรื่อง แม่ง บ้าเปล่าวะ อะไรของมึง"
เออ ด่าไป ด่าได้ด่าไป ด่ากูจัง ด่าไปด่ามา แล้วไหงมึงต้องยิ้มด้วยว๊า
"ก็กูรักของกู....ผมรักของผมนะค้าบบบบ" ตอบไปแบบไม่ต้องคิดแล้วเส่งเมียที่น่ารักก็แหย่ขาเข้ามาเตะเข้าไปหนึ่งที แหม้มันเขินแรง มึงเขินกูรู้หรอกว๊า
"ไม่รู้เรื่อง ประสาท ไม่เข้าใจ มึงใกล้แล้วนะเนี่ย กูว่ามึงใกล้แล้ว"
เออ ใช่ กูใกล้ ใกล้แล้ว ใกล้ มากด้วย แล้วใกล้ขนาดนั้น มึงจะเดินยิ้มเข้าห้องน้ำไปทำไม กลับมาด่ากูต่อสิว๊า แน่จริงกลับมา
เปล่าไม่ได้พูด
ไม่กล้าหรอก เรื่องท้าทายเมียที่เอาขึ้นไว้บนหิ้งอ่ะ ได้แต่นอนกระดิกขาแล้วก็ยิ้ม ๆ มองเมียที่เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว แล้วก็หยิบหนังสือพิมพ์ที่เมียโยนมาให้ เอามานอนอ่าน
เหอะ เหอะ กูเห็นมันอ่านอยู่ตั้งนาน ไม่จบซะที รอแล้วรอเล่าก็ไม่เห็นมันจะอ่านจบ
โง่ชิบหาย อ่านหนังสือช้า มัวสะกดอยู่หรือไงวะ แล้วนี่มันอ่านว่าอะไรวะเนี่ย
ไอ้เปานอนยิ้มที่ได้หนังสือพิมพ์มาครอง อ่านไปยิ้มไปแล้วก็หัวเราะคนเดียวเงียบ ๆ
เอาเว้ย ตอนแรกคิดไม่ออก แต่ตอนนี้เริ่มคิดออกแล้วว่าไอ้หน้าหล่อที่มันมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ข้างเตียงมันมาได้ไง
นึกตั้งนานว่าทำไมมันถึงมา
ทั้งที่ ตอนแรก ๆมันไม่ยอมมาเหยียบห้องนี้เลยด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้รู้แล้ว
ที่แท้..............มันก็ชอบกูนี่เอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า หลงกูเห็น ๆ เลยเว้ย กร๊าก ๆ ถูกใจ
Fin..............
-
อ่านทีไร.... ก็มีความสุข
:laugh5: :laugh5: :haun1:
-
อ้ากกก ชอบๆๆๆ นี่เป็นเรื่องแรกของซีรี่ย์ปรัชญาช่างกลใช่มั้ยเนี่ย น่ารักมากเลยอะ :-[
-
:L2:รักแบบโหดมันฮา
-
เป็นคู่รักที่เถื่อน ดิบ ถ่อยกันจริงๆ
เปาก็ชอบให้เส่งด่า
เส่งก็ชอบด่าเปาแก้เขิน
เป็นคู่ที่ลงตัวกันจริง
-
มาเยี่ยมทั้งคู่ครับ
-
โอ๊ยน่ารักมากคู่นี้ :-[
-
เรื่องนี้ก็สนุกอีกแล้ว o13
ขอบคุณมากนะคะ :pig4:
คนโพสคนแต่งน่ารักมาก :กอด1:
-
thank you
-
รักซาดิสม์แบบนี้หลานล่ะช๊อบบบบชอบ :katai4: :katai4:
-
เอ้ย เส่งเปาน่ารักสุดๆเลย
โคตรจะฮาร์ดคอร์ แบบว่าได้ใจ
ขอบคุณมากๆนะคะ
:-[
-
เข้ามาอ่านกี่รอบ ก็สนุกทุกรอบ
-
:-[
-
อ่านเรื่องนี้มา 3 คู่ ชอบคู่นี้ สุดเลย โดนใจดี ขอบคุณเจ้าของกระทู้และทุกๆ ท่านที่เอาตอนพิเศษมาให้ อ่าน o13
-
อย่างฮาอ่ะคู่นี้ ชอบมาก
ขอบคุณครับ
-
เส่ง-เปา :haun4:
-
อ่านคู่นี้เป็นเรื่องแรกในบรรดาซีรย์ปรัชญาช่างกลฯ
ชอบเส่ง-เปามากที่สุด คู่นี้ทั้งฮาทั้งหื่นเลยค่ะ
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังขำตลอดๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
-
คู่นี้น่ารักมากๆเลยฮับ ขอบคุณที่นำเรื่องนี้มาโพสที่นี้นะค่ะ
หวานแบบโหดๆ น่ารักมากอะ แต่เส่งแอบปากแข็งไปนิด แต่ก็เป็นเสน่อย่างหนึ่งนะ
เปาก็น่ารัก เหมือนใจเย็นกับเส่งมากๆเลย
-
o13 o13 o13 o13 o13
ชอบมากๆเลย อ่านกี่รอบๆก็สนุก
-
เรื่องนี้อ่านมากี่รอบแล้วก็ไม่รู้
แต่ไม่เคยเบื่อเลยจริงๆ
ขอบคุณนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: ขอบคุณค่ะ สนุกมากเลย คู่นี้คู่รักคู่ฮาตลอด
-
ผัวเมียคู่นี้ช่างเหมาะสมกันจริงๆ
-
ชอบเส่งมากกกกกก
-
รักกันเถื่อนดีจริงๆคู่นี้
5555555
-
คู่นี้ฮาร์ดคอสุดๆอ่ะ หมาเปาเปากับหมีควายตาคม เส่งเมียรักก็นะน่าอิจฉา หมาเปาทั้งรักทั้งหลง กว่าจะรักกันก็โหดซะ แต่ก็ชอบนะ อิอิ
ขอบคุณคนโพส คนแต่ง :katai2-1:
-
o13 o13
สนุกค่า ชอบมากกกกกก
:mew1: :mew1: :mew1:
-
o13
-
โหยยยย น้องเปา เปา คนเจ้าน้ำตา 555555
รักกันแบบโหดๆคู่นี้ :hao7:
-
:mew3: โครตของโครตชอบเลย.....กวนทีนทันกันดี 5555
-
ตลกน่ารักดีค่ะ