หัวข้อ: ll ..เด็กหอ ღ.. ll ตอนพิเศษสิบปีผ่านไป [17/11/19] p.33 ◄

[Fonz_Juz19]

ชอบบบบบบบบมากค่ะ
ชอบทุกตัวละครเลย   
เป็นนิยายที่เราชอบมากๆ เรื่องหนึ่งเลยทีเดียว
เหมือนเรารู้สึกไปกับอู้เลย ทั้งฮาน้ำตาแตก 
คิดมากไปกับอู้ แถมตอนท้าย ยังฟินมากๆด้วย
รอคนเขียนนะคะ สู้ๆ
และอยากอ่านเรื่องของพี่พี่ กับพี่หญิงมากเลย
อยากอ่านเรื่องของน้องปันอีกด้วย
เราโลภหน่ะค่ะ 555555  ชอบ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
#รักเรื่องนี้ 

[rayaiji]

เป็นนิยายที่อ่านแล้วเบาสมองดีค่ะ 5555(บางทีสมองก็บินไป  เบาเลยยยย)  อ่านไปละขำไป ตอนอู้แม่งดราม่าเรายังนั่งขำ มีใครเอากัญชามาโปรยแถวนี้รึเปล่าคะ 555

[BABYBB]

ฟายนอล 55555555555555555555555
ฮืออออ เริ่มมาก็ฮาแล้ว แต่ว่าพารืทนี้หนูอู้ดูเครียดๆ ไม่ค่อยเข้ากะหนูอู้เลย จริงๆต้องบ้าๆบอๆ

[MSeraph]

อู้สภาพหลังโดนจูบนี่มัน....
คิดดีไม่ได้จริงๆค่ะ 555555555
พี่หมอทนได้ไงอะ ยอมมใจในความอดทน

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ถถถถถถถถ  แล้วก็พลิกล็อก
ที่ว่าพี่โย พี่หมอรักผู้หญิงคนเดียวกัน
จนทะเลาะกันไม่เลิก ที่แท้เพราะเมาแล้วพี่หมอหอมแก้มพี่โย
ชักสงสัยว่าที่โบว์ ซิ่วไปเรียนที่อื่น
ก็เพราะพี่โย พี่หมอ สองเดือนชอบกันเอง ทั้งที่จีบโบว์ กร๊ากกกก

แล้วอู้ ก็ยอมรับพี่หมอ คบกันแล้ว
ขำพี่หมอ มีความหวงอู้ สูงสุด
       
 

[suikajang]

   นิยายรัก? แหมะนึกว่ามาเปิดตลกให้ดู ยิ่งดูโอ้เติ้ลแป๊ะ ปวดกร้ามมาก บอกเลย
น้องปันก็ใช่ย่อยมาหน้าเอ๋อๆ ซื่อๆ แต่แอบฮานะนู๋ถึงจะน่าวงวารกะความใสใส? โอ๊ะใช่ความใสป่าวหว่า 
กว่าจะรักกันได้นิขำลั่นบ้านแทบทุกตอน      

[yowyow]

 

[bun]

ที่แท้รูปที่ทุกคนต้องการกลับเป็นรูปคู่พี่หมอกับพี่โยเหรอนี่

[Fragrant]

เราตามมาอ่านเรื่องนี้เนื่องจากมีคนแนะนำมา และก็ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ เอ็นดูอีพี่หมออออออออ หลงอู้หัวปักหัวปำจริงๆ เราอ่านไม่ได้หลับได้นอนทั้งๆที่อาทิต์นี้สอบ กับการเรียนตั้งใจแบบนี้ไหม ฮาาาาาาาา 555555 รอตอนต่อไปนะคะ ชอบ 

[hoshinokoe]

ขนาดนี้แล้ว ก็ ตัดไปที่โคมไฟเลย

[ตั้งโอ๋]

 

[EoBen]

เพื่อนเติ้ลอกหัก หรือตกรอบคัดตลกคะ เล่นทุกดอก บันเทิงดีจริงๆ  แอบใจหายกับพี่หมอ  แต่แฮปปี้ดี้ดี

[Krajeeqx]

เขินๆไปหมด ทำไมพี่หมอดีแบบนี้คะ
#ทวงคืนพี่หมอจากนังอู้ 55555555

[flimflam]

จูบแล้วววววว แต่มากกว่าจูบคือหอมแก้มค่าาาา
#หมอโย 5555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555
5555555555555555555555555555555555555555

[Noina_Pn]

ง่อววว จูบแล้วๆๆๆ  ขั้นต่อไปเลย 

[Oiimaps]

20


   เสียงนกจิ๊บๆที่ดังข้างหน้าต่างปลุกผมให้ตื่นขึ้นในยามเช้าแสนสดใสราวกับรอยยิ้มของแพตตี้อัง มันคงจะเป็นอีกหนึ่งวันที่ดีมากๆเพราะแดดด้านนอกดูแรงพอที่จะซักผ้า ให้ได้ใช้เหรียญสิบที่ตุนไว้บ้างหลังเก็บไว้หยอดตู้จนเป็นโรคจิตไม่กล้าใช้เหรียญสิบมาพักใหญ่ๆ ใช่ครับ มันคงจะเป็นวันที่ดีมากๆ

ถ้าผมไม่ได้ตื่นมาแบบง่วงจะตายห่าแบบนี้!!!

เมื่อวานกว่าจะตกลงเรื่องที่นอนกับพี่หมอมันได้ ก็ปาไปเกือบตีสาม คือพออะไรมันเริ่มง่ายขึ้นผมก็ต้องยิ่งหาลู่ทางป้องกันตัวใช่ไหมหล่ะครับ ยิ่งไอ้พี่เฒ่าแม่งหัวงูแบบแทบจะเป็นงูเหลือมขนาดนี้ เลยจะขอแยกเตียงนอน รอคำตอบไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำครับ พี่แม่งตอบว่าไม่ดังลั่นห้อง เถียงกันจนพี่ภูมิต้องเปิดประตูมาด่า เลยสรุปที่นอนเตียงคู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่เอาหมอนข้างออก

ซึ่งนั่นแม่งโคตรเสี่ยง จะนอนหันหลังให้ก็เกร็ง จะนอนหันหน้าให้พี่มันก็กลัว เลยต้องนอนหงายนิ่ง แต่พอนอนหงายเป็นไหมครับ เห็นเพดานมากแล้วหลอนไปเอง สุดท้ายก็ยอมแพ้นอนหันหน้าเข้าหาพี่มัน พอหันไปเท่านั้นแหล่ะครับ...


พี่แม่งนอนหันหลัง!!
หลับสนิทแถมกรนเบาๆอีกต่างหาก!!

เวรเอ๊ย กูแพนิคไปเองหมด มโนไปยันฉากเรท ฉากผี ไอ้ตัวดีนอนหลับกรนไม่สนหินสนแดดอะไรไปนานแล้ว เกลียดพี่มันจนต้องแกล้งละเมอแล้วยกตีนแตะไปแรงๆ เสือกไม่ตื่นอีก

นั่นแหล่ะครับ ค่ำคืนวันแรกในฐานะที่มากกว่าเมทของเรา ผ่านไปแบบไม่มีความพิเศษอะไรทั้งนั้น ส่วนวันนี้ก็เป็นเช้าวันแรก ผมงัวเงียลุกขึ้นมองนาฬิกาก็บ่ายแล้ว มองไปข้างๆมีแต่ซากผ้าปูยับๆกับเสียงน้ำกระทบพื้นเบาๆ เดาว่าพี่หมอคงอาบน้ำอยู่ ฮึ่ยยยยยย คิดแล้วก็...


เขินโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!
จูบไปแล้วนะ จูบไปแล้ว!! จูบจริงๆด้วย ใช้ลิ้นด้วย!!
ไม่มีขัดขืนแถมกึ่งเต็มใจอีกต่างหาก ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้ได้ ฮึกกกกก โอเคเป็นเกย์ไม่เท่าไหร่ เสือกเป็นรับอีกต่างหาก อยากลองเป็นรุกแต่น่าจะแพ้ตั้งแต่ขนาดตัวอาจจะพอเป็นได้แค่ลุกไปปิดไฟแทน พี่หมอแม่งเชี่ยวไป เมื่อวานแค่จูบก็ล่อซะสติหายไปหมด ยังดีที่พี่มันยังคงมีคุณธรรมนำใจอยู่พอควรเลยหยุดไว้แค่นั้น แต่แม่งเอ๊ยยยย เผลออีกนิดเสียเอกราชแล้วกู

“เป็นบ้าหรอมึง”

เห้ย!!
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนกระซิบจากหลังหู ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็ไอ้เฒ่าหัวงูตัวเดิม

“ตกใจโว้ย!!”

“นั่งทำบ้าอะไรอยู่ หืม” ไม่ว่าเปล่า เนียนนั่งซ้อนหลังอีกต่างหาก พี่มึงนี่แต่ละท่า วิศวะภาคนรก สาขานักแสดงหนังโป๊ป่ะวะ

“ไปนั่งห่างๆเลยพี่”

“นั่งห่างก็เท่านั้น ใจอยู่นี่ เชี่ยยยยย โคตรน้ำเน่า”

“...”
 อืม.. เล่นเองรับไม่ได้เองแบบนี้ก็ได้หรอ     

“เอาน่า ขอหาเศษหาเลยหน่อยดิ ไม่ทำไรหรอกก็รู้นี่” หรอ กูต้องรู้หรอ เมื่อวานกูไม่อนุญาตยังงับปากกูไปแล้วเลย

“คนอย่างพี่ไว้ใจได้แค่ไหนวะ”

“ไม่รู้ ลองฝากใจไว้ก่อนสิ เชี่ยยย กูเขินว่ะอู้” แล้วก็เล่นเองเขินเองหมด ความรักทำให้คนย้อนแย้งหรอครับ เพิ่งรู้ ผมขำเล็กน้อยแล้วศอกพุงพี่มันกลับไปเบาๆ

“ไหนๆก็เป็นแฟนกั-“

“ไม่ใช่แฟน!!”

“เออๆ ไหนๆก็เป็นคนที่นอนเตียงเดียวโดยที่ไม่มีหมอนข้างกั้นกันแล้ว สถานะเหี้ยไรเนี่ย ยาวกว่าชื่อมหาลัยอีก ย่อเหลือแค่สถานะคนนอนด้วยกันแล้วได้ไหม”

“ไม่ได้!!” ฟังผ่านๆแล้วโคตรติดเรท งานถนัดพี่แกเหลือเกิน

“ยุ่งยากจังวะ สมองมึงก็ไม่ได้ใหญ่มาก ทำไมชอบคิดอะไรซับซ้อนนัก”

“ก็ ก็ แฟนกันมันขนลุก”

“แล้วมึงอยากเป็นอะไร”

“เป็นเมทก็ได้”

“เมทบ้านมึงจูบปากกันได้หรอ”

“พี่มึง!!!”

“ไม่เป็นเมท จะเป็นผัว!!”

“พี่หมอ!!”

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย กูเกลียดพี่หมอออออออออออออออ
อ่ะ เหลือบตาต่ำมองมือหนาๆที่กองกันอยู่ตรงพุงก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าโดนจับกอดเข้าให้แล้ว พี่หมอนี่มือไวใจลามกจริงๆครับ ไม่มีการค่อยๆปรับตัวอะไรทั้งนั้น เหมือนชีวิตพี่มึงจะเป็นเกย์ทั้งทีก็เป็นรุกแบบรุกจริงๆ รุกหนักหน่วงไม่ได้มีโอกาสให้เปลี่ยนใจใดๆทั้งสิ้น

“เนี่ยเรียกพี่หมอก็เรียกได้ ทำไมชอบเรียกพี่มึงวะ”

“ก็พี่มึงอ่ะ ชอบทำตัวแบบเนี้ย เอามือออกไปเลย” ผมตีมือหนาๆไปป้าปสองป้าป

“ถ้ากูเรียกมึงดีๆบ้างหล่ะ แบบน้องอู้ครับ”

“ขนลุก”

“น้องอู้”

“หยุดนะ!!”

“น้องอู้ของพี่หมอ”

“ไอ้พี่หมอ ผมขนลุกกกก”

“คนดีครับ”

ไอ้หมอเปรตตตตตตตตตตต โว้ยยยยยยยยยยยยยย
ผมได้แต่ดิ้นออกจากอ้อมกอดที่รัดแรงจนหนีไปไหนไม่ได้ หน้าผมนี่เห่อร้อนจนรู้เลยว่าต้องแดงมากแน่ๆแต่ดีที่พี่หมอมันนั่งซ้อนหลังอยู่ เลยไม่น่าจะได้เห็นว่าหน้าผมแดงขนาดไหน ผมขนลุกจริงๆนะครับไม่ได้ล้อเล่น มีที่ไหนพี่หมอมาพูดจาแบบนี้ จะบ้าตาย

“เรียกธรรมดาเหมือนเดิมเถอะพี่ ผมขนลุก”

“มึงเขิน”

“ไม่ได้เขินโว้ย”

“ไม่เขินห่าไร แดงไปทั้งตัว ชอบให้เรียกคนดีหรอ สงสัยไม่เคยโดนเรียก คนดีครับ เอ้าเนี่ย แดงกว่าเดิมอีก คนดีครับบ คนดีของพี่ น้องอู้คนดี” มันสนุกมันครับแต่ผมจะบ้าตายอยู่แล้ว

“พี่พอเถอะ เออ ผมเขิน ไม่ชอบ”

“หึ”

“หึไร” ผมศอกท้องพี่หมอไปหนึ่งที ก่อนจะโดนพี่หมอมันจับเปลี่ยนท่าให้นั่งหันหน้าหาพี่มันแทน พอผมหันกลับไปก็ปรากฏหน้าพี่หมอที่แดงไปทั้งหน้าไม่ต่างจากผม

“หึ กูก็เขินเหมือนกัน” 

บรรยากาศอะไรไม่รู้บอกไม่ถูก รู้แต่เขินมากๆครับ เรานั่งหันหน้าเข้าหากันต่างก็เขินกันเองทั้งคู่ พี่หมอนี่เขินจนหน้าแดงยาวไปยันหูเลย เล่นเองเขินเองหน้าแดงเอง สุดท้ายเป็นผมเองที่ทนเขินไม่ไหวจนต้องยกมือขึ้นปิดตาพี่หมอ

“พี่แม่ง ทำไมชอบทำตัวแบบนี้วะ”

“มึงเขินแล้วน่ารัก ลืมไปว่าเล่นไปกูก็เขินเหมือนกัน” พี่หมอยิ้มแหะๆออกมาทั้งๆที่ผมยังปิดตาพี่มันอยู่ 

“เป็นบ้าหรือไง”

“อืม เริ่มคิดแล้วแหล่ะตอนนี้ น่าจะบ้าจริงๆ” พี่หมอยกมือขึ้นมาจับมือผม ไม่ได้เอามือผมออกจากตาตัวเอง แต่แค่ทาบไว้เฉยๆ

“ถ้าเล่นมุกจำพวกบ้ารักมึงอะไรแบบนี้ผมยันร่วงจริงๆนะ”

“เตะตัดขามุกแบบนี้เป็นไอ้ปันรึไง” พี่หมอดึงมือผมออกแต่คว้าไปกุมไว้ที่ตัก บอกตรงๆว่าก็เขินจริงๆครับมานั่งหันหน้าเข้ากับผู้ชายตัวเท่าหมีแต่บทสนทนาดันชมพูพิงค์กี้เหมือนคู่รักมัธยม ขนลุกปนเขินไปพร้อมกัน ใครมันจะไปคิดว่าพี่หมอจะมีมุมแบบนี้

“ปล่อยได้แล้ว จะไปอาบน้ำ”

“แล้วตกลงจะให้เรียกอะไร”

“เหมือนเดิมเถอะ ผมขนลุก”

“เออ ก็ว่าเหมือนกัน กูก็ขนลุก แต่จริงๆก็ชอบเรียกคนดีนะ เอ้า เนี่ย หน้ามึงแดงอีกแล้ว ฮ่าๆ แม่งน่ารักจังวะ” พี่หมอหัวเราะเอิ๊กอ๊ากพร้อมกับโยกหัวผมไปด้วย สนุกกับการทำให้ผมหน้าแดงจริงๆ ถึงจะหงุดหงิดแต่ในใจผมก็รู้สึกดีครับ ตอนนี้ก็แฮปปี้ไปก่อน แต่พอก้าวออกจากห้องไปนี่คือความจริง วันนี้เตรียมใจไว้แล้วว่าจะบอกเพื่อนให้หมดกับเรื่องที่เกิดขึ้น ในใจได้แต่ภาวนาให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี อยากให้เพื่อนเข้าใจ แต่ถ้าไม่เข้าใจแล้วมิตรภาพต้องจบไปก็คงรู้สึกแย่น่าดู

ถ้าต้องให้เลือก ก็เลือกไม่ได้หรอก...

พี่หมอมันก็เหมือนรู้ว่าผมเริ่มคิดมาก มันเลยเอื้อมมือมาโยกหัวผม ไม่ได้พูดคำปลอบใจอะไรออกมาเพียงแต่ส่งยิ้มตัวโกงแบบที่ชอบทำมาให้

 ผมเคยคิดว่าการมีเมทนี่เหมือนการมีภาระชีวิตเพิ่มมาอีกเพราะเราต้องมารับนิสัยของอีกฝ่าย มาใช้ชีวิตร่วมกัน เหมือนเราต้องมาหารชีวิตส่วนตัวกับอีกหลายคน ทั้งเวลากิน เวลานอน คงไม่มีเวลาส่วนตัวแต่พอได้มาอยู่จริงๆ บางเรื่องมันอาจจะติดขัดไปบ้างแต่หลังจากพอที่จะปรับตัวเข้าหากันได้แล้ว

...บางที พื้นที่ส่วนตัวมีคนมีคนมานั่งอยู่เป็นเพื่อนก็ไม่ได้แย่ 

เราอาจจะเคยชินกับการนอนคนเดียวแต่พอมีใครซักคนที่อย่างน้อยฝันร้ายตื่นมาก็ยังมีคนอยู่ข้างๆคอยบอกว่าไม่เป็นไรมันก็แค่ฝัน การทำงานใช้ความคิดคนเดียวมันก็ดีแต่พอมีที่ปรึกษามันก็ยิ่งได้หลายความคิดเข้ามาช่วยให้ตัดสินใจง่ายขึ้น หิวข้าวก็พากันไปกิน ต้มสุกี้เลี่ยงควันขึ้นที่จับไฟไหม้ไปด้วยกัน โวยวายว่าเสื้อนิสิตเหลืองเพราะน้ำไปด้วยกัน จากความน่าหงุดหงิดใจเปลี่ยนไปเป็นเคยชินที่ตื่นมาเจออีกคนตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
 
โคตรโชคดีเลยที่มีเมท โคตรโชคดีเลยที่ได้เมทเป็นพี่หมอ 
โคตรโชคดีเลยจริงๆ     


“ไปอาบน้ำไปไอ้ลูกหมา เหม็นปาก”



เมื่อกี้กูล้อเล่น!!
ไอ้พี่หมอเวร!!



กว่าจะอาบน้ำปะแป้งแต่งตัวสวมเครื่องแบบเด็กหอชุดประจำที่ทีมอะไรไม่รู้ดูไม่ออกลงมาได้ก็เกือบบ่ายสาม ไอ้เติ้ลถึงกับแต่งกลอนมาด่าว่า

‘ถึงอูอู้ตัวเล็กเจ้าเพื่อนรัก
สุดจะหักง่ามปลั๊กกินลูกไหน
กินเค็มเยอะดูเหมือนเป็นโรคไต
แล้วเมื่อไหร่มึงจะลงแดกข้าวเอย’

สุนทรภู่อาจจะนั่งเป่าขลุ่ยสาปเป็นเพลงสาปแช่งมึงย้อนหลังก็ได้นะเติ้ลนะ ถ้ามึงจะว่างขนาดนี้ เนื้อหาไม่ได้เข้ากันเลย กินลูกไหนเป็นโรคไต อะไรของมึงเนี่ย ครูภาษาไทยให้เกรดมึงมาเท่าไหร่ ไร้สติตามไอดอลไปติดๆ

ผมเดินมาจนถึงหน้าโรงอาหาร ใจก็ดันแป้วขึ้นมาซะอย่างนั้น ถ้าพวกมันรับไม่ได้นี่ทุกอย่างก็จบลงวันนี้เลย ต่อให้เลือกพวกมันไม่เลือกพี่หมออะไรก็ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี

“ยังไม่พร้อมจะพูดก็ไม่ต้องก็ได้นะอู้ เดี๋ยวกูไปกินข้าวกับไอ้ภูมิ” พี่หมอยกมือขึ้นลูบหัวผม

“ไม่หรอก”

“ค่อยๆคิดหน่ะ”

“ผมอึดอัดถ้าต้องเก็บไว้แบบนี้

“กูไม่ได้เร่งรัดมึง มึงรู้ใช่ไหม ถ้ามึงอยากให้ทุกคนรู้ว่าเราเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องกันกูก็ทำให้ได้”

“ผม....”

ผมรู้...
แค่บอกพี่หมอไปว่าให้แสดงแบบไหนในที่สาธารณะ พี่หมอก็จะทำแบบนั้น แต่นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่มากขึ้นไปกว่าเดิมอีก พี่แม่งชัดเจนยิ่งว่าHDแล้วกูทำอะไรได้บ้างวะ โคตรเห็นแก่ตัวเลย

“อยากให้คนอื่นคิดแบบไหนก็แล้วแต่มึง ขอแค่จริงๆกูพิเศษกว่าคนอื่นก็โอเค อย่าคิดมากหน่ะ” เอาอีกแล้ว หน้าก็ร้ายทำไมชอบทำตัวเป็นพระเอกแบบนี้

“ผมกลัวนะ”

“อย่าคิดมากดิ”

“แต่ถ้าเพื่อนเข้าใจ ผมว่าอะไรก็ไม่น่ากลัวแล้วแหล่ะ”

ผมคิดแบบนี้จริงๆ พวกมันเป็นคนสำคัญสำหรับผม ระยะเวลาที่เราเจออาจจะสั้น แต่แม่งเป็นกลุ่มคนที่ผมอยากจะใช้ชีวิตด้วยไปอีกยาวๆเลย

พี่หมอยกมือขึ้นโยกหัวผมเบาๆแต่คอก็โยกไปจนงงเหมือนกัน ผมสูดลมหายใจเข้าปอดหนึ่งฮึบแล้วเดินหน้าเข้าโรงอาหาร โดยมีพี่หมอเดินตามหลังมาอีกที วันนี้พี่มันไม่พาดแขนไม่ยุ่มย่ามอะไรเลย ทำตัวห่างมากกว่าตอนจีบอีก ไม่รู้ว่าพี่มันคิดอะไร แต่เดาว่าพี่มันคงช่วยหารความเครียดผมไป

หาเพื่อนผมในโรงอาหารไม่ได้ยากขนาดนั้น เพราะเดินเข้าไปก็เจอไอ้เติ้ลกำลังเต้นอะไรซักอย่างอยู่แถวหม้อลวกช้อน  โดยมีไอ้ปันไอ้ปันยืนเต้นเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ ทำไมชีวิตกูถึงต้องอยากอยู่กับเพื่อนที่เต้นในโรงอาหารไปอีกยาวๆด้วยวะ คิดผิดคิดถูกเนี่ย

“มึงเต้นอะไรของมึงเนี่ยเติ้ล”

“เต้นเหี้ยอะไร น้ำร้อนลวกนิ้วโป้งกู!!”

“อ้าวมึงไม่ได้เต้นอยู่หรอเติ้ล กูอุตส่าห์เต้นเป็นเพื่อน” ไอ้ปันโวยครับ

“กูเต้นเหี้ยไรเนี่ยปัน กูบอกกูร้อน!”

“กูคิดว่ามึงร้องเพลงไก่ย่างท่อนร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆนี่” เถียงไม่พอทำถ้าโบกมือซ้ายขวาพร้อมย่อขาประกอบท่าทางด้วย เอวัง กูหล่ะปวดหัว

“ก็กูร้อนจริงๆ”

“ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ” ยัง ยังไม่หยุดเต้นไก่ย่างอีกไอ้เอ๋อ นี่มึงเอ๋อจริงหรือเล่นมุกวะ อยากให้ปันปันลองถามใจตัวเองดู แต่ไม่อยากพูดออกไป เดี๋ยวหันมาบอกอีกว่าหัวใจพูดไม่ได้  ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยก่อนจะเดินส่ายหัวกลับไปที่โต๊ะ พวกแม่งชอบทำเรื่องตลกให้หายเครียดตลอดเลย แต่พอกลับมานั่งจ้องตาเพื่อนครบสามคนแล้ว

เครียดอีกแล้วว่ะ ฮือๆ

“พี่หมอพี่ สอบตัวสุดท้ายเป็นไงบ้าง” ไอ้พีตักข้าวเข้าปากพร้อมกับถามพี่หมอไปด้วย ข้าวงี้กระเด็นหล่นเต็ม ทุเรศทุรังตา

“ไม่ตาย”

“ว่าแต่เมื่อวานเครื่องกลชนแก้วเป็นไงบ้างพี่ ผมเห็นพี่โบว์มาด้วย โคตรสวยเลย” ไอ้เติ้ลสาระแนถามขึ้นมา ตางี้วาววับแบบรู้เลยว่าสนใจสาว ส่วนผมนี่กับหงุดหงิดหัวใจมาซะอย่างนั้น เออ เขาสวยจริงว่ะ เพ้อหมดทั้งพี่หมอ พี่โย เพื่อนกูยังเพ้อเลย เออ ดาววิศวะ

“สอบตัวสุดท้ายไม่ตาย แต่ตอนนี้มึงเนี่ยจะตายไอ้เติ้ล” พี่หมอลั่นกระบาลไอ้เติ้ลไปทีหนึ่ง หน้าจ๋อยหดหางกลับไปตักข้าวเหมือนเดิมเลย

“ไรว้า”

“พวกมึงกูมีอะไรจะบอก”

ผมโพร่งออกไปตรงๆ ไอ้เติ้ลถึงกับยักคิ้วข้างหนึ่งเป็นเชิงถามว่าอะไร ส่วนไอ้พีก็ชะงักวางช้อนส้อม ส่วนไอ้ปันกำลังแยกพริกสีเขียวกับถั่วฝักยาวอยู่ก็เงยหน้ามามองผมแบบงงๆ พอตกเป็นเป้าสายตาแล้วใจที่รวบรวมมางี้แทบไหลไปอยู่กับพื้น สัมผัสได้ว่ามือพี่หมอเลื่อนมาบีบมือผมเบาๆเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร ผมรวบรวมลมหายใจเข้าหนึ่งฟึ่ด

เอาวะ!!!


“มึง กูเป็นเกย์”

“อ๋อ รู้แล้วแหล่ะ”


ห๊ะ!!
เอ้า นอกจากไม่ตกใจ พวกมันยังกลับไปกินข้าวกันปกติอีกต่างหาก เห้ยๆ เดี๋ยวๆ มันจะขัดจากที่คิดเกินไปแล้ว

“หะ หะ เห้ย พวกมึง ไม่ เอ่อ ไม่ผิดหวังหรอวะ ไม่ดิ ไม่ได้หมายถึงผิดหวัง หมายถึงโอเคหรอวะ ไม่ดิ แบบไม่ใช่ว่าโอเคหรอ แต่หมายถึงแบบ” โอ๊ยยย ลิ้นพันกันนนนน

“มึงบ่นหรือสวดมนต์ไอ้อู้”

“ไอ้สัด กูตกใจ”

“มึงตกใจอะไรวะ พวกกูยังไม่ตกใจเลย”

“พวกมึงรับได้หรอวะ”

“อู้ มึงรับได้ไหมถ้ากูชอบเอ๋ยมนุษย์”

“ชื่อดูปลงชีวิตจังวะ เอ๋ยมนุษย์”

“ชื่อเอ๋ย เรียนคณะมนุษย์ ไอ้สัดปัน!!”

“รับได้ดิ แปลกตรงไหนวะ แค่มึงชอบคนซักคน” ผมตอบไปตามตรง ใจยังไม่หยุดเต้นแรงเลย ถึงจะแอบคิดหน่อยๆว่าเมื่อวานมึงยังชอบแนนศึกษาอยู่เลย ทำไมเปลี่ยนคนไวจังวะ

“เออ แล้วมึงมันแปลกตรงไหนถ้ามึงจะชอบใครซักคน”

“แต่…”

“มึงจะชอบอะไรพวกกูก็อยู่ข้างมึงทั้งนั้นแหล่ะ” ไอ้เติ้ลพูดไปเขี่ยข้าวไป

“ต่อให้พรุ่งนี้มึงใส่กระโปรงลงมาเรียนกูก็ยังเป็นเพื่อนมึงอยู่ดี เข้าใจไหมไอ้อู้” ไอ้พีเอื้อมเอาช้อนมาเคาะหัวผมหนึ่งที เหมือนมันจะหัวเราะเล็กน้อยแต่ผมก็มองไม่ชัด เพราะน้ำตาเอ่ออยู่เต็มเบ้า

“กูไม่รู้จะพูดอะไรอ่ะ” ไอ้ปันยกมือขึ้นเกาหัวแกร่กๆ สุดท้ายมันก็ลุกจากเก้าอี้เดินอ้อมโต๊ะมาหาผมแล้วก็คว้าผมไปกอดแน่น ปันไม่ใช่คนอกหนาแบบพี่หมอ ตรงข้ามเลยก็ว่าได้ ตัวมันค่อนข้างบาง ไม่ได้หนากว่าผมซักเท่าไหร่ กอดมันมาเป็นร้อยครั้งแล้ว แต่เป็นครั้งแรกเลยที่เพิ่งรู้ว่า

อ้อมกอดมึงอุ่นได้ขนาดนี้ตอนไหนวะนายปัน แซ่เจียง!!

“ฮึก ฮืออออออออออ”

“กูไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆนะอู้ แต่กู เอ่อ กู... ทีหลังถ้าจะเครียดอะไรไม่ต้องเครียดเรื่องพวกกูก็ได้ ยังไงใครจะหันให้มึง แต่พวกกูจะอยู่ข้างๆมึงนะ อันนี้พูดจริง” ไอ้ปันลูบหัวผมไปมา ถึงตอนนี้ผมกอดมันร้องไห้ไม่อายใครกลางโรงอาหารแล้ว มหาลัยสำหรับหลายคนอาจจะเป็นช่วงชีวิตที่น่าเบื่อแต่สำหรับผม แม่งเป็นช่วงชีวิตที่นำผมมาเจอแต่คนดีๆจริงๆว่ะ

“ทำไมบทมึงพระเอกจังวะปัน”

“กูจำมาจากบทซีรี่ส์เกาหลีอีกที”

เอ้า!
ถุ้ย!
งี้ก็ได้หรอวะ!!

[Oiimaps]

ไอ้ปันหัวเราะเอิ๊กอ๊ากขยี้หัวผมหนึ่งทีแล้วก็กลับไปนั่งกินข้าวฝั่งตรงข้ามเหมือนเดิม ส่วนผมก็ได้แต่ปาดน้ำตา อยากจะหยุดร้องไห้แต่ก็หยุดไม่ได้จริงๆ สะอื้นอยู่ซักพักพี่หมอก็เอื้อมมือมาโยกหัวผมไปมาพร้อมกับกระซิบว่าไม่ต้องร้องอยู่ซ้ำๆที่ข้างหู แถวบ้านพี่มันไม่สอนหรอว่าคนร้องไห้อย่าปลอบ มันจะร้องหนักกว่าเดิม ไอ้พี่โง่!! 

“ฮึก มึง แต่กูมีอีกเรื่องจะบอก”

“ล่าสุดตัดช้างแล้ว?”

“ยังไม่ตัด!!” ถึงกับกุมเป้าอย่างรวดเร็ว ไอ้เวร ตกใจหมดเลยแม่ง

“อ่ะ หรือมึงมีหัวนมสามอัน”

“มีสอง!”

“หรือมึงร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ”

“ไม่ร้อนด้วย!”

“หรือมึงชอบพี่หมอ”

“เออ ชอบ!!”

“อ้อ งี้เอง”


เห้ย!!
เดี๋ยว!!

“เห้ยๆๆ เดี๋ยวๆๆ กูหมายถึง-“

“อู้ กูไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่พวกกูรู้นานแล้ว ไอ้สัด” ไอ้เติ้ลหัวเราะ

“เอ้า ทำไมกูเพิ่งรู้” ไอ้ปันนั่งหน้าเอ๋อเลยครับ

“ไม่แปลกอ่ะ มึงรู้อะไรบ้าง มึงรู้ไหมว่าพี่แป๊ะมีหัวนมสามอัน”

“เห้ย!!”

เสือกเชื่ออีก โคตรปันเลย เดี๋ยวก็รู้อานุภาพความเอ๋อ เชื่อได้เลยครับ  ต่อจากนี้คือไอ้ปันมันจะปั่นจักรยานไปซื้อธูปแล้ววิ่งขึ้นหอไปขอหวยจากไอ้พี่แป๊ะ ไอ้เอ๋อนี่ค่อนเชื่อเรื่องดวงชะตา เหมือนที่กดแชร์แคปชั่น 99 อะไรของมัน แต่โว้ย บูชาคนมีหัวนมสามอันมึงก็เอาหรอวะ!!

“แล้วนี่ตกลงคบกันยังอ่ะ” ไอ้เติ้ลทำหน้าเหม็นความเด๋อใส่ไอ้ปันแล้วหันมาถามพี่หมอแทน

“ยัง เพื่อนมึงใจแข็งมาก”

“เห้ยพี่หมอพี่ อ่อนเบอร์นี้เลยหรอ”

“กูก็แข็งอยู่นะบางที”

“หมายถึงปากแข็งหรอ?”

“หมายถึงค-“

“พี่หมอ!!!” ผมฟาดหลังพี่มันไปหนึ่งปั้ก โทษฐานจัญไรในที่สาธารณะ ซึ่งไอ้พี่หมอมันก็ไม่ได้สำนึกอะไรครับ หัวเราะออกมาด้วยซ้ำ มึงขำหรอไอ้พี่หมอ กูเพิ่งหมดบทโศก ร้องไห้ติดกันมาสองวันเพราะพี่มึงเนี่ย มีหน้ามาขำหรอ

“อะไรเล่า ตีกูทำไมเนี่ย กูหมายถึงความรักของกูมันแข็ง แบบแข็งแรงอ่ะ”

“พี่แม่ง” น้ำหน้าเซียนลามกอย่างพี่มึงหน่ะหรอจะคิดอะไรสูงกว่าเข็มขัด ผมกระทืบเท้าพี่มันไปแรงๆสองทีใต้โต๊ะ

“เออ ไหนๆแล้ว กูจีบเพื่อนมึงอยู่นะไอ้สัดฝากดูมันด้วย เอาจริงๆกูจีบติดแล้วนะ แต่เพื่อนมึงอะไรของแม่งก็ไม่รู้”

“ทำไมวะพี่”

“มึงรู้ไหมกูอยู่ในสถานะอะไรกับมันอยู่”

“แฟน? คนรัก?”

“สั้นไปไอ้เหี้ย นี่เลยสถานะคนที่นอนเตียงเดียวกันโดยที่ไม่มีหมอนข้างกัน ตัวก็เตี้ยเสือกชอบอะไรยาวๆ ถึงกูจะยาวก็เถอะ แต่แม่ง”

“สถานะอะไรของมึงวะอู้ ยาวกว่าคำขวัญจังหวัด” เผากันต่อหน้าเพื่อนแบบนี้ก็ได้หรอไอ้พี่หมอ

“พวกมึงไม่เข้าใจหรอก”

“เออ ไม่เข้าใจจริงๆแหล่ะ”

“กินข้าวไปมึงอ่ะ”

“แหม หมดเรื่องเครียดก็เขี่ยกูทิ้งเลยนะไอ้เตี้ย” ไอ้เติ้ลเบะปากใส่ผมแต่ก็ยอมกินข้าวต่อแต่โดยดี ทุกอย่างกลับเข้าสู่ปกติทั้งๆที่เป็นหนึ่งในปัญหาที่ผมจมเครียดอยู่ตั้งหลายวันแต่มันกลับผ่านไปอย่างรวดเร็วอย่างกับผมพูดแค่เรื่องปัญหาสิวอักเสบ บทสนทนาของโต๊ะเริ่มกลายเป็นการเล่นมุกไปเรื่อยเปื่อยเหมื่อนกับที่พวกผมคุยเล่นกันทุกวันเวลากินข้าวแต่ที่แตกต่างไปอาจจะเป็นมือของผมกับพี่หมอที่จับกันแน่นอยู่ใต้โต๊ะนี่ก็ได้ 

กินข้าวกันซักพักพี่หมอก็ลุกไปเก็บจาน ตอนนั้นเองที่ไอ้พวกเพื่อนสามตัวก็รีบหันมาจ้องผมเป็นตาเดียวเหมือนรอเวลานี้มานานแล้ว ชัดเจนแบบเห็นคำว่าขอเสือกหน่อยในลูกตาดำเลย

“อะไรของพวกมึงอีก”

“กูไม่ได้อยากเสือกหรอกนะ”

“แต่?”

“แต่ก็เสือกอ่ะ!! อยากรู้!!” เออดี คนจริงต้องแบบนี้

“ทำไมวะ”

“มึงกับพี่หมอเนี่ย... บับ... สะบั้มดุ้งกันรึยัง”


สะบั้มดุ้ง???
ศัพท์ภาษาอะไรอีกวะเนี่ย

“สะบั้มดุ้งคืออะไร”

“งุ้ยๆ เขินๆ แบบ ว่าไงเดดดด เพื่อนพี ช่วยกูพูดหน่อยยยย” ไอ้เติ้ลเอาศอกสะกิดไอ้พียิกๆ

“พวกมึงได้กันรึยัง”

พร่วดดดดดด!!
พูดจบผมก็พ่นน้ำเยี่ยงสัญลักษณ์ประจำประเทศสิงกโปร์ ขี้ฟันทั้งหลายได้พากันอพยพกับละอองน้ำไปอยู่บนหน้าไอ้เติ้ลแล้วเรียบร้อย ซึ่งมันก็ยิ้มปริ่มทำหน้าเหมือนได้รับน้ำมนต์จากพระ โว้ยยยยยยยยย ผมคว้าพริกจากจานไอ้ปันโยนให้หน้าไอ้เติ้ลไปสามเม็ด มันเลยกรี๊ดลั่นโวยวายตกเก้าอี้เสียงดัง

“ไอ้อู้! ทำไมมึงใจบาปขนาดนี้ห๊ะ คิดว่ามีพี่หมอแล้วจะทำตัวเกรี้ยวกราดได้หรอ!!”

“ไอ้เพื่อนเวร มึงช่วยถามอะไรสร้างสรรค์หน่อยได้ไหม”

“ได้! งั้นพวกมึงเอากันท่าไหน”

“ไอ้เติ้ล!!!”

“เอ้าไอ้เหี้ย สร้างสรรค์สุดแล้ว กว่าพวกมึงจะดีไซน์ท่าทางออกมา นี่เพื่อนสินกำกูกว่าจะออกแบบท่าเต้นยังคิดแล้วคิดอีกเลยนะมึง!!”

“มึงหยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!!”

“อะไรกันวะพวกมึงเนี่ย” พี่หมอยืนกระดกคิ้วงงมองผมเอาพริกชี้เติ้ลอย่างเป็นเอาเป็นตาย พริกชี้ฟ้าว่าร้ายกาจพริกชี้เติ้ลแม่งร้ายกว่า!!

“เปล่าครับ ผมแค่ถามอู้ว่าอู้เป็นรุกหรือเป็นรับ มันบอกเป็นรุกผมก็เลยไม่เชื่อคร้าบบบ” โอ้โห ไอ้เติ้ล มึงนี่เพื่อนชั่วระดับเหรียญทองสองสมัย สมชื่อที่ได้รับตำแหน่งเป็นน้องรักพี่แป๊ะ ความชั่วนี่ออสโมซิสตามกันมาติดๆ

“หึ อย่างเพื่อนมึงหน่ะหรอรุก”

“พี่หมอ ผมโกรธจริงๆนะ”

“กูยังไม่ทันพูดอะไรเลย มาโกรธกูทำไม” พี่หมอยิ้มจนปากแทบถึงขมับแล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆผม ตบตูดผมเบาๆให้นั่งลง ส่วนไอ้เติ้ลรายนั้นแล่บลิ้นปลิ้นตาร้องเพลงไก่ย่างถูกเผาอย่างสะใจ ผมกระแทกตูดลงกับเก้าอี้ เตรียมรับมือมาแต่ถ้าโดนเพื่อนโกรธไม่ได้กะมารับมือโดนเพื่อนล้อ เจอเข้าไปแบบนี้ ทำตัวไม่ถูก เลยโกรธแม่งเลย ฮือ

“แล้วที่เป็นแฟนกันนี่...”

“ไม่ใช่แฟน!!”

“อ่า กูหมายถึงถ้าเป็นคนที่นอนเตียงเดียวกันอะไรซักอย่าง เออนั่นแหล่ะ เต็มใจทั้งสองฝ่ายใช่ไหม” ไอ้พีเหมือนจะถามผมแต่ก็ส่งสายตาไปหาพี่หมอ

“ถามเพื่อนมึงเถอะ มามองอะไรกู” ไอ้พียักไหล่เหมือนจะดูกวนตีนเล็กๆแต่ก็เบนสายตากลับมามองผม พร้อมกับกระดกคิ้วเชิงว่าเอ้า กูถามมึงก็ได้ ตอบกูมาสิ ใส่ผม ซึ่งผมก็ได้แต่กัดปากตัวเอง ไอ้บ้าเอ๊ย ทำไมต้องมาเจอการตอบคำถามอะไรแบบนี้จากเพื่อนตัวเอง แถมต่อหน้าพี่หมอมันด้วยวะ!!

ผมเงยเตรียมจะอ้าปากโวยวายกลบเกลื่อนแต่ปรากฏว่าไอ้พีจ้องผมแบบจริงจังรอเอาคำตอบนั่นทำให้ผมหยุดชะงัก

พีเป็นคนจริงจังกับอะไรแบบนี้เสมอ จริงผมว่ามันดูเป็นคนที่ปกติที่สุดในกลุ่มแล้ว ติดจะเงียบสุดด้วยซ้ำไป มันมักรับบทเป็นตัวประกอบดีเด่นเสมอในช่วงมุกแห้งของไอ้เติ้ล เพราะเป็นคนเดียวที่ชอบชงยอมตบมุกกับเติ้ล รวมถึงเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลคนเด๋อดีเด่นสำหรับไอ้ปัน และตอนนี้มันกำลังทำตัวเป็นพ่อเขยดีเด่นให้ผมอีกด้วย

เห้อ ได้พวกมันเป็นเพื่อนนี่เป็นความโชคดีของผมจริงๆ

“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ไม่เต็มใจหรอก” ผมตอบอ้อมๆแอ้มๆ นับเม็ดข้าวในจานไอ้ปันไปเรื่อย แอบได้ยินเสียงหึเบาๆมาจากทางขวามือ จะเสียงใครไปได้นอกจากไอ้พี่หมอ ปากติดขมับอีกแล้วสิแบบนี้

“ที่ถามเนี่ยไม่ใช่อะไรหรอก” ไอ้พีกระแทกช้อนลงกับจานมองผมนิ่งๆ

“...”

“เพื่อได้กันแล้วท้องขึ้นมาจะได้รู้ว่าแม่เด็กเต็มใ-“

พูดไม่จบก็โดนพริกเข้าตาไปหนึ่งเม็ดตามเพื่อนรักมันไปติดๆ!!
กูเพิ่งนำเสนอมึงไปว่าเป็นเพื่อนที่เงียบที่สุดไปไม่ถึงสามนาที ไอ้เพื่อนเวร หาเวลาแซวกูได้ทุกวินาทีจริงๆ นอกจากจะไม่เคืองที่ตาแล้วยังหัวเราะกันเป็นบ้าเป็นหลังปล่อยให้ไอ้เอ๋อปันนั่งงงว่าขำอะไรกันอยู่คนเดียว

“พวกมึงแม่ง!!!”

“ฮ่าๆ เขินหรอวะไอ้อู้”

“กูไม่คุยกับพวกมึงแล้ว!!”

ผมกระแทกก้นนั่งลงกับเก้าอี้ ไม่ต้องสืบก็รู้ว่าหน้าต้องแดงไปยันหูแน่ๆ ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำเป็นแกล้งกอดอกเป็นเหมือนโกรธทั้งๆที่ในใจเขินจนจะตาย ไอ้พี่หมอนี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยครับ นั่งยิ้มอย่างเดียว เห็นแล้วหมันไส้จนต้องหันไปฟาดขาพี่มันแรงๆ ถึงจะเขินยังไงส่วนหนึ่งในใจก็โล่งไปเยอะเลยครับ

ชีวิตมหาลัยมีเพื่อนดีคือที่สุดแล้วแหล่ะครับ การที่มีเพื่อนมาคอยพยุง คอยพาให้ก้าวไปด้วยกัน เข้าใจและสนับสนุนกัน เวลาเจอปัญหาอะไรก็มีคนที่คอยสู้ไปด้วยกัน ถ้าถามผมว่าเข้ามหาลัยมาได้เจอสิ่งดีๆอะไรบ้าง ผมคงตอบได้อย่างมั่นใจมากๆว่า

...เพื่อนผมเองครับ


"พวกเรานี่แม่งโคตรเพื่อนเต่าเลยว่ะ" ไอ้ปันโพร่งขึ้นมาหลังจากนั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่นาน หน้าตาดูตื่นเต้นมากๆหลังจากได้พูด สงสัยต้องเป็นมุกอะไรซักอย่างที่หาเจอจากในเนทชัวร์ๆ



"อะไรของมึงอีก"



"เพื่อนเต่า"



"อะไรวะ"



"มิตรตะพาบ!!!"



...



อืม เอาเลยปัน กูเป็นกำลังใจให้

ห้า...





--------------



สวัสดีค่ะ โอ๊ยแมปส์เอง 5555555555555

ต่อจากนี้ก็อาจจะหวาน อาจจะเป็นนิยายรักขึ้นมาจนหลายคนเหม็นความรัก

อยากให้เป็นนิยายฟีลกู๊ดค่ะ อยากให้อ่านแล้วรู่้สึกเหมือนเราได้กินซุปเห็ดร้อนๆในหน้าหนาว(?)

เขินๆขำๆ อ่านแล้วยิ้มออกมาได้มุมปากก็ดีใจแล้วค่ะ ฮาาาาาาาาา



ตอนนี้อยู่ญี่ปุ่นค่ะ เนทไม่ค่อยดีเลย แว่บมาอัพ อย่าเพิ่งลืมกันนะคะ

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และวิวอีกครั้งค่ะ เราอ่านทุกคอมเมนต์ทั้งในเด็กดี ในเล้า และในทวิตเตอร์เลยนะคะ

อ่านเวลาแต่งตอนใหม่เนี่ย กำลังใจดีๆนี่เอง 555555555555555555555555555



ก็จะเขียนทอล์กเบลอๆหน่อย



ง่วงหรอ?





กูเมา!!



(หลอก 5555555555555555555555555555555555555555555)



#เด็กหอหมออู้

[catka12]

  อย่างฮา....สถานะพี่หมอกับน้องอู้...... ...ชอบมากๆๆค่ะ

[maneethewa]

โอ๊ยยยยย ปันนนนนน 555555555
รักเพื่อนๆ น้องอู้จริงๆ
แต่รักน้องอู้ที่สุดดดดด
เป็นนิยายที่อ่านทีไรก็หัวเราะบ้าบออยู่คนเดียว แม้จะเป็นฉากรัก 555555
 

[wonderbe]

 

[Snowermyhae]

รางวัลออกมาประโยคเดียวแล้วนั่งงงแห่งปีได้แก่ปันปัน ออกมาแต่ล่ะตอนนี้เราลืมฉากพระนายไปหมด นอนขำปันเนี่ยโว้ยยยยยยยยน 555555555555555555555555555555555555

[wan]

ถ้าเขียนต่ออีกนิด น้องอู้เสียตัวแน่ ๆ 
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
ปล. เดินทางปลอดภัย เที่่ยวให้สนุกนะครับ

[songte]

จะตลกไปไหนกันนัก เรียนไปตั้งคณะตลกกันจริงๆใช่มั้ยเนี่ยะ
แต่อู้ลูกสถานะกะอิพี่หมอนี่มันจะยาวไปไหน เปลี่ยนไปใช้คำสั้นๆเถอะฟินกว่าเยอะ

[MayA@TK]

 
เป็นสถานะที่เรียกได้ว่ายาวมากกก
 

[shoi_toei]

ไว้อาลัยให้มุขปันนน

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชอบบบบบ สนุกมากกกก 
อ่านไป ขำไป
ศัพท์ใหม่ โคตรปัน
ปัน น่ารัก ใครมีปันเป็นเพื่อนโชคดีนะเนี่ย

ขำก๊ากกกก ตอนเพื่อนๆอู้ยืนเต้นในโรงอาหาร 
นึกภาพออกเลย แล้วคนในโรงอาหารไม่มองทั้งโรงเหรอ 

พี่หมอ น่ารัก อบอุ่น ไม่เห็นจะหัวงูอย่างอู้ว่าเลย แค่รักอู้กว่าปกติมากเอง
พี่หมอ อู้ 
สถานะ เป็นคนที่นอนเตียงเดียวโดยที่ไม่มีหมอนข้างกั้นกันแล้ว
       
 

[iceman555]

 

[Monkey D]

ชื่อความสัมพันธ์ยาวมากจริงๆ ชอบอู้กะพี่หมอเขิน
น่ารักกกกกกก

น้องปันมาเหนือตลอด5555555

[BABYBB]

ปัน แซ่เจียง!!!!!!
ฮาทุกตอนจริงๆลูกเอ๊ยยยยยย ขำท้องแข็ง ฮือออ

[Yarkrak]

 
ฮาดี จริง ๆ ก็ไม่ต้องทอล์คก็ได้ จะมีอรรถรสอีกเยอะเลย
คนอ่านจะได้จินตนาการเอง
 :L2:ย