สายลม
“ไอ้สี่ มึงมานะๆ กูรู้กูมันงี่เง่า กูชอบมึงแต่มึงไม่ชอบกู กูรู้ แต่มึงมานะแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะๆ เพื่อนๆก็มากันตั้งหลายคนนะกูอยากให้มึงมา”
“เออ”ผมฉีกยิ้มพอใจกับแผนการตัวเอง ผมแอบชอบเพื่อนร่วมห้องแต่เขาไม่เคยสนใจผมเลย ตามตื้อ ตามจีบ ตามง้อ ก็มีแค่คำตอบเดียวที่ได้คือ น้ำตา ไอ้สี่แม่งไม่เคยคิดเกินเลยกับผมเลย
เพราะอย่างนี้ผมเลยต้องหาโอกาสได้ตัวมันก่อนแล้วเรื่องที่จะให้มันรักก็ค่อยว่ากันที่หลัง
‘คุณแด็ด ถ้าคนที่คุณแด็ดรักไม่รักคุณแด็ด คุณแด็ดจะทำยังไง?’ผมจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยวิ่งไปถามคุณแด็ดระหว่างที่คุณแด็ดทำงาน
‘จับปล้ำก็จบไงลูก อยู่ๆกันไปเดี่ยวเขาก็ไปไหนไม่รอดแล้ว’ผมมองหน้าคุณแด็ดอย่างเข้าใจ
‘คุณแด็ดหมายถึงมีลูกใช่ไหมครับ เหมือนมามี๊ที่ไปไหนไม่ได้เพราะคุณแด็ดยึดพวกเราเป็นตัวประกัน’คุณแด็ดยังคงนิ่ง ไม่ตอบ ที่ผมรู้แกว
‘คงใช่ แต่แด็ดว่าลีลาบนเตียงของแด็ดทำให้มามี๊ไปไหนไม่รอด’ หื้ม คุณแด็ดยังคงเป็นคุณแด็ดเหมือนเดิม ผมแอบเห็นถุงยาอย่างว่าของสายฟ้าวางไว้ในห้องเหมือนเดิม ของจิกไปหน่อยก็แล้วกัน รับรองคราวนี้ไอ้สี่มันไปไหนจากผมไม่ได้แน่
ณ.คอนโดอาคริส
ผมเทยาหมดซองพลางเขย่าให้มันละลาย อื้ม ไร้สี ไร้กลิ่น เหมือนน้ำเปล่าชัดๆ ไอ้สี่จับไม่ได้แน่ เสียงเคาะประตูดังมา ผมรีบเดินออกไปต้อนรับร่างสูง
“ไง”
“ไหนเพื่อนคนอื่นที่ว่าล่ะ?”เหอะ มาถึงก็ถามถึงเพื่อนคนอื่นเลย ใจร้ายชะมัด
“เข้ามาก่อนๆ คนอื่นกำลังมา ไม่เชื่อก็ลองโทรไปถามสิ”ผมโทรไปบอกไอ้พวกเพื่อนที่จะมางานคืนนี้แล้วว่ายกเลิกปาร์ตี้คืนนี้ที่ห้องนี้แต่เปลี่ยนเป็นคอนโดห้องอารองผมแทน พวกมันกำลังมาจริงๆแค่ไปคนละที่แค่นั้น กะแล้วว่าร่างสูงต้องไม่เชื่อแล้วกดโทรถามพวกเพื่อนๆอีกกลุ่มแน่
‘โหลมึง ไอ้แพนพวกมึงเมื่อไรจะถึงว่ะ?’ ผมเบ้ปากให้เขาพลางเปิดประตูกว้างให้เขาเข้ามาเองถ้าหายสงสัย
(เออๆ กำลังไปว่ะ มึงถึงแล้วหรือวะ รถติดไปนิดเกิดอุบัติเหตุนะ)
‘เออถึงแล้ว พวกมึงมาเร็วๆ’ผมเงี่ยหูฟังเขาที่ยืนคุยหน้าประตูก่อนจะกดวางสายจากเพื่อนๆแล้วเดินเข้ามานั่งรอ ภายในห้องที่มี
เพียงสองเรา ผมเปิดเพลงคลอเบาๆคลายความอึดอัด โอ้ยๆอยู่ใกล้เขาแล้วอยากสิงตัวเขาเหลือเกิน
“น้ำนี่กูกินนะ”
“อืม เอาดิ”หึหึ กูเตรียมไว้เพื่อมึงโดยเฉพาะเลย กินสิกินเลย กินสิกินเลย ผมเอาขนมมารับแขกมัน ยังไงซะคืนนี้ก็มีแค่เรา คืนนี้ผมต้องได้ไอ้สี่
ร่างสูงนิ่งเงียบ ไม่พูด ไม่คุย ทั้งที่ปกติแล้วเวลาอยู่กับเพื่อนคนอื่นมันจะยิ้ม จะคุยจ้อแล้วก็น่ารักมาก น่ารักกับทุกๆคนยกเว้นผม
‘แล้วคิดยังไงถึงได้จัดปาร์ตี้?’ฮือ ผมตาโตแปลกใจ มันไม่เคยชวนผมคุยเลยแต่ทำไมวันนี้กลับคุยได้
“มึงถามกูหรอ?”
“อ้าว ก็อยู่กันสองคนจะให้กูคุยกับอากาศหรือไง?”โห แรง!!
“ก็เปล่า แค่แปลกใจไง ปกติมึงไม่คุยกับกูเลย ตั้งแต่มึงรู้ว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง”ผมบอกไปตามความจริง ร่างสูงเงียบงัน
“กูก็ไม่รู้ชอบมึงได้ยังไง แต่พอรู้ว่าความรู้สึกตัวเองกูก็ไม่รู้ต้องทำตัวยังไงอีก จนมึงจับได้ จากนั้นระหว่างเราก็เหมือนมึงเอาแต่เดินวิ่งหนีกู ในขณะที่กูเป็นคนที่คอยตามหลังมึงในทุกๆก้าว ทั้งที่เหมือนก่อนเราเดินไปในระดับเดียวกันมาตลอด”
ผมก้มหน้าลงมองมือตัวเอง ได้เผยความรู้สึกที่คิดไว้มันก็ค่อยรู้สึกดีขึ้นมากว่าเก็บคิดคนเดียว
“ขอโทษล่ะกันนะแต่กูไม่รู้สึกอะไรกับมึงเกินกว่าเพื่อนเลย”โห เจ็บได้อีก ผมไม่ได้นัดมันมาเพื่อจะฟังเรื่องที่จะสร้างความเจ็บปวดให้กับใจดวงนี้สักหน่อย
“ช่างเถอะ กูชินแล้ว”ผมแสร้งทำเป็นเศร้าทั้งที่ในใจนับรอเวลาที่ฤทธิ์ยาเริ่มออกฤทธิ์ เม็ดเหงื่อเริ่มชุ่มผุดมา ผมแอบสังเกตเห็นไอ้สี่พัดตัวเองเหมือนกำลังร้อนทั้งที่ผมเปิดแอร์
“อืม กูเองก็ไม่รู้จะขอโทษมึงยังไง วุ้ยทำไมร้อนวะ แต่กูยินดีกับมึงนะถ้ามึงจะมีชีวิตที่ดีกับใครสักคนนะ”ไม่ ผมไม่ต้องการใครทั้งนั้น ผมต้องการแค่มัน ร่างสูงเริ่มร้อนรน ยาเริ่มออกฤทธิ์เต็มที่ ผมเอื้อมมือจะเช็ดเหงื่อให้แต่ก็ถูกปัดออก
“เดี่ยวกูมานะ ร้อนวะ”ผมมองตามร่างสูงเข้าห้องน้ำด้วยรอยยิ้มร้าย สำเร็จ ยาออกฤทธิ์แล้วเริ่มแผนต่อไปได้ ผมเดินไปกดล็อกประตูแน่หนา นิ้วเรียวแกะกระดุมเผยให้เห็นผิวขาวเนียน กางเกงขาสั้นถอดง่ายผมเตรียมมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ
เคาะๆๆ ผมเงี่ยหูฟัง ได้ยินเสียงน้ำไหล นึกภาพตอนไอ้สี่อาบน้ำแล้วคงเซ็กซี่น่าดู
“ไอ้สี่ มึงทำอะไรอยู่ กูเข้าไปนะ?”
“ไม่ ไม่ต้อง!”ห้ามไปก็ไม่มีผล ผมบิดกลอนเข้าไป เรือนรางที่สมบูรณ์แบบชวนน่าหลงใหลยามโดนน้ำเรียกสายตาได้เป็นมัน ไอ้สี่กำลังทรมาน มันกำลังต้องการคนช่วยปลดปล่อย สายตาก้าวร้าวมองผมไม่ชอบใจ หึ ทนได้ก็ทนไปเถอะแต่โดนไปหมดซองขนาดนั้นทนยังไงก็ไม่ไหว
“มึงเป็นอะไร มีอะไรให้กูช่วยไหม?”ผมแกล้งยืนโง่ๆถามเขาระยะใกล้ ร่างสูงเผลอผลักผมตามสัญชาตญาณของสติอันน้อยนิด
“ไม่ ไม่ต้อง มึงออกไป ไป๊ ไปให้พ้น!!”ขนาดตอนมันควบคุมตัวเองไม่ได้มันยังรังเกียจผมเลย ผมนี่มันน่าสมเพชจริง อยากได้มันมากจนต้องลงทุนทำอะไรที่มันน่ารังเกียจเช่นนี้
“ไม่ไป มึงทรมานอยู่ให้กูช่วยนะ”ผมไม่สนว่ามันจะผลักไสผมไปมากก็ตามแต่ผมแคร์ว่ามันจะทรมานตายไปเสียก่อนหากไม่ได้ปลดปล่อย ดูสิ เนื้อตัวแดงไปหมด
“อะ อื้ม”ผมแทบขาดอากาศหายใจ ไอ้สี่ดึงผมมาจูบปากสำรวจความหวาน ปากมันเอาแต่ไล่แต่ร่างกายมันไม่เป็นอย่างนั้นสักนิด ผมพึงพอใจที่มันใจร้อนถอดเสื้อผ้าผม สองมือหนาไล้สำรวจร่างกายผมอย่างหนักมือ ร่างสูงผลักผมชิดติดผนังแล้วเดินมาทาบทับผม นิ้วร้ายไล้สำรวจร่างกายผมก่อนจะมาหยุดอยู่ทางช่องรัก
“มึงแม่ง...”
“อื้อ!!”ผมไม่รู้ว่าไอ้สี่มันสบถอะไร สองเท้าเผลอกางออกเพื่อให้นิ้วมันสอดเข้ามาอย่างง่ายแต่กลับไปเป็นอย่างที่คิด ไอ้สี่ไม่ได้ใช้นิ้วส่งมาแต่มันกลับส่งน้องชายของมันที่รอเวลาปลดปล่อยสอดเข้ามารวดเดียว
ผมแทบดิ้นพล่าน เจ้าสิ่งนั้นเข้ามาเพียงส่วนหัวเท่านั้นแต่มันกลับทำผมเจ็บแสบเหมือนร่างกายแตกเป็นชิ้นๆ ไอ้สี่ผลักผมมอบลงท่าคลาน ผมยอมทำตามอย่างว่าง่าย ร่างสูงไม่รอช้าเสียบเข้ามาอีกตามใจปรารถนา แรงกระแทกเริ่มต้นก็หนักเพราะฤทธิ์ยา
ไอ้สี่ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้เตรียมใจไว้ก่อน ผมกัดฟันแน่นรองรับอารมณ์ดิบเถื่อนจากไอ้สี่ที่ตัวเองเป็นคนก่อ สายน้ำที่ตกลงมากระทบร่างกายช่วยพอทำให้ร่างกายผ่อนคลายไปนิด
“ไอ้สี่ อะ อะ อ่ะๆๆ ไอ้สี่ๆจูบกูหน่อย”ผมเรียกร้องเมื่อหันมามองเขา ร่างสูงก้มลงมาจูบอย่างที่ผมต้องการ แรงบีบขยำหน้าอกเล็กทำให้ผมเผลอเจ็บเมื่อมือหนาบีบแรงราวกับเคืองแค้นร่างกายผม
“เอิ่มมม”ผมถูกยกตัวเกาะขอบอ่างทั้งที่ส่วนนั้นยังคงทำหน้าที่ไม่หยุด ไอ้สี่เหมือนกลายเป็นอีกคนที่ผมไม่รู้จัก มันเซ็กซี่ ร้อนแรงและถึงใจผมสุดๆ
“ไอ้สี่ อะ ไอ้สี่”
“อะ อะอะอ่าห์ อะๆๆๆๆ”ผมได้แต่ร้องครางไม่หยุด แอบเผลอมองกล้องที่ถ่ายตั้งไว้ แม้จะต้องแลกด้วยความเจ็บแต่ผมก็ยอม หากว่าจะได้ตัวไอ้สี่มาอยู่ข้างกาย สองเรายังคงร่วมสำรวจและเรียนรู้บทรักในท่องราตรีที่มีเพียงเราสองคน ผมรู้ดีว่าหากยาหมดฤทธิ์ไอ้สี่ก็จะกลับมารังเกียจผมอีก แต่แค่ได้ครอบครองในคืนนี้ผมเชื่อว่าไอ้สี่มันจะหนีไปจากผมไม่ได้แน่นอน
3เดือนต่อมา ผมฝืนยิ้มให้ไอ้สี่พร้อมกับเข้าไปสกัดมันไว้เพื่อคุยด้วย
“โอ้ย กูเจ็บนะ!”ผมเจ็บที่แขนเมื่อร่างสูงบีบไม่สนใจว่าผมจะรู้สึกยังไง นับจากวันนั้น เราสองคนเหมือนกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ผมรู้สึกอย่างนั้นนะ เพราะเขาทั้งเกลียดผมและไม่แม้แต่จะอยากรู้จักอะไรหรือฟังอะไรในสิ่งที่ผมพูด
“กูขอบอกมึงเป็นครั้งสุดท้ายนับจากนี้กูกับมึงเราตัดขาดกัน!!”ก็สมควรที่เขาจะโกรธจะเกลียดผม แต่วันนี้ผมเพียงแต่จะมาบอก
มันว่า
ผมกำลังท้องลูกของเรา !!!
แต่คงไม่มีวันนั้นแล้ว ไอ้สี่ผลักผมออกด้วยความเกลียดชังก่อนจะจากผมไป ผมเดินคอตกกลับมาบ้าน
“มามี๊ครับ ผมจะเอาลูกออก”ผมตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าผมจะเดินออกจากชีวิตของเขา ไม่ขอยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีกแม้แต่ลูกในไส้ก็ตาม
“แต่มามี๊ไม่เห็นด้วยเลย”มามี๊เองก็กลุ้มใจ ใจจริงผมช่างใจอยู่สองทางว่าจะเอาเด็กออกหรือเลี้ยงลูกไว้แต่เพราะมามี๊อยากให้ไอ้สี่เป็นคนตัดสินใจด้วย ผมเลยจำเป็นต้องไปหามันแต่ก็ไร้ประโยชน์ มันเกลียดผมไปแล้ว
“ครับ คิดดีแล้ว ลูกคงไม่ภูมิใจถ้ารู้ว่าตัวเองเกิดมาเพราะความแรดของผม”
“สายลมลูก”ผมรู้มามี๊สงสารผม แต่ชีวิตของผม ผมขอเลือกเอง
‘ขอโทษนะที่ปล่อยให้เกิดมาไม่ได้ ขอโทษจริงๆ’
--- The end ---
T^T
หัวข้อ: [เรื่องสั้น18+]เจ้าหนี้คนเถื่อน(Up Special) 29/5/60[จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ] (อ่าน 15486 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก