ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0“คุณคุณครับ คุณคุณปล่อยผมเดี่ยวนี้นะ”
ร่างสูงใหญ่ตรงเข้ามาลากร่างบอบบางที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกหนี้ตัวเอง ทั้งที่วันนี้เป็นวันที่ลูกหนี้รายนี้ต้องมารายงานตัวและชดใช้หนี้ที่พ่อก่อไว้แต่ร่างบอบางกลับไม่ยอมมาพบเขาแถมยังมีหน้ามาพบเจอกับผู้บริหารบริษัท เซเว่นซีเทรเวล อดีตเพื่อนรักที่กลายเป็นศัตรูของเขาด้วย
“ไอ้คุณ ปล่อยน้องโรมเดี่ยวนี้ มีอะไรก็ตัวต่อตัวสิว่ะ ความแค้นของกูกับมึงไม่เกี่ยวกับน้องโรม”พลั้วะ มัดหนักๆซัดลงบนใบหล่อคมเข้มของศัตรูตัวฉกาจของร่างสูง โรมันยืนดูด้วยความตกใจ คุณคุณพาลใหญ่แล้วเหล่าบอดี้การ์ดที่มาด้วย ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งเรื่องของเจ้านาย
“คุณคุณ หยุดเดี่ยวนี้นะ”เพราะไม่รู้จะทำยังไง ร่างบอบของโรมันเลยวิ่งเข้าไปห้ามมัดอีกมัดที่กำลังจะซัดลงบนหน้าเจ้านายคนใหม่เอาไว้ด้วยการกอดแขนเขา
“ปล่อย!!”เสียงทุ้มบ่งบอกถึงอารมณ์ที่เสียสุดๆ
“ขอโทษนะครับคุณธีร์ ไว้เราค่อยเจอกันใหม่นะครับ โอ้ย!”จากตอนแรกร่างสูงโมโหพาลจะชกศัตรูสักยกแต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว ลูกหนี้ของเขาคนนี้ช่างท้าทายอำนาจเขาไปหมดทุกอย่าง ทั้งไม่มารายงานตัวกับเขาแล้วยังจะมานัดเจอกับศัตรูเขาอีก หนำซ้ำยังปกป้องมันและก็คิดจะนัดแนะเจอกับศัตรูเขาอีกครั้ง กล้าเกินไปแล้วโรมัน
“มานี่!!”
“โอ้ย คุณคุณ คุณคุณเดินช้าๆสิครับผมตามไม่ทัน”แม้จะร้องบอกแค่ไหน มือหนาก็บีบแขนเล็กแน่นแถมลากมายังรถของตัวเอง บอดี้การ์ดของเขาอยู่สกัดร่างสูงของศัตรูของเขาจึงทำให้มีแต่โรมันที่นั่งในรถที่มีร่างสูงยักษ์ผลักให้เข้าแถมเขายังตามเข้ามานั่งด้วย บอดี้การ์ดสองคนที่จัดการกับธีรภัทรจนล้มจมกองเลือดกลับมานั่งขับรถออกไปปล่อยให้โรมันตามมองเจ้านายคนใหม่ด้วยความเป็นห่วง วันนี้เป็นวันที่พ่อต้องส่งตัวเขาให้มาพบกับคุณคุณเพื่อชดใช้หนี้ที่พ่อเคยคดโกงห้างใหญ่นั้นนับเป็นข่าวร้าย แต่เนื่องจากคุณธีรภัทรที่เป็นรุ่นพี่ที่เคยชอบโรมันรู้เรื่องเข้าเลยอาสายื่นมือมาช่วย ด้วยการหางานให้ร่างเล็กทำ ครั้นร่างเล็กจะปฏิเสธก็ใช่ว่าตัวเองจะมีโอกาสหางานได้ง่ายๆสักหน่อย ที่สำคัญโรมันรู้ตัวดีกว่าเขาไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะเหย่อหยิ่งเกี่ยงงาน เขาจึงรับปากลงไปแค่จะมาเจรจาวันเวลาเพื่อยืนยันความประสงค์ว่าอยากทำงานเพื่อหาเงินมาใช้หนี้คุณคุณแค่แปปเดียวเอง ก็ไม่คิดว่าร่างสูงยักษ์จะตามมาหาเขาถึงที่ ซ้ำยังทำร้ายเจ้านายคนใหม่ของเขาอีก
ปัง!!
ประตูห้องนอนหรูถูกปิดอย่างไม่ใยดี ร่างเล็กถอยกรูเมื่อร่างสูงยักษ์สั่งห้ามทุกคนเข้ามารบกวนเวลาของเขาสองคน
“ฉันว่าฉันบอกพ่อนายชัดเจนแล้วนะว่า 10 โมงตรง!”
“ผม ผมรู้ พ่อบอกแล้ว แต่ผมมีนัดนี่ครับคุณคุณ”เสียงหวานสั่นระรัวเมื่อร่างสูงยักษ์ล็อกกุญแจห้องแน่นหนาแล้ถอดเน็กไทราคาแพงทิ้งอย่างหงุดหงิดก่อนจะแกะกระดุมเสื้อ
“นัดหรอ นัดอะไรจะสำคัญเท่ากับเจ้าหนี้ร้อยล้านอย่างฉันห๊ะ!!”เสียงทรงพลังที่บ่งบอกถึงอารมณ์เสียมากๆดังจนพาให้โรมันสะดุ้ง ร่างสูงถอดเสื้อตัวเองทิ้งไปอย่างหัวเสียก่อนจะถอดเข็มกลัดกางเกงแต่สายตาคมยังคงจ้องมองร่างขาวบางไม่วางตา
“กะ โกหก พ่อเป็นหนี้คุณแค่ล้านเดียว ร้อยล้านมาจากไหน คุณมันเคี้ยว หน้าเลือด ผมจะไปถามพ่อเอง”เพราะความกลัวที่จะอยู่กับเขาสองต่อสอง โรมันจึงเลือกจะหนีออกจากห้องแต่กลับถูกร่างสูงยักษ์จับตัวเขาไว้ พาดบ่าแล้วทุ้มลงบนเตียงกว้างที่เรียบตึงจนร่างบางเด้งจุกทั้งตัว
“หึ ล้านเดียวหรอ นายนี่มันโง่โดนพ่อหลอกอีกตามเคยสินะ รู้เอาไว้ซะด้วยนะพ่อนายเป็นหนี้ฉันร้อยล้าน และนายก็ถูกส่งมาเพื่อเป็นของบำเรอให้ฉันโดยไม่มีเวลาจำกัด หรือจะพูดกันง่ายๆให้นายหายโง่ก็คือ พ่อนายขายนายและน้องๆทั้งสามให้กับครอบครัวเราเพื่อย่ำยีเป็นของเล่นนั้นเอง”ร่างสูงที่กดทับร่างเล็กไว้พร้อมบีบแก้มนุ่มจนยู๋ไปทั้งหน้า โรมันส่ายหน้า น้ำตาคลอกับความจริงที่ได้รับฟัง มันไม่จริงใช่ไหมที่ผู้ชายคนนี้พูด
“และสำหรับที่นายขัดคำสั่งฉันครั้งแรก ฉันไม่ปราณีนายอย่างแน่นอน!!”
“คุณคุณคิดจะทำอะไรผม ปล่อยนะ อย่ายุ่งกับเสื้อผม”
“คนอย่างฉันไม่คิดแต่ทำจริง”แคว่ก...เสื้อบางถูกฉีดแยกออกเป็นสองส่วน ใจโรมันร่วงหล่นไปถึงตาตุ่ม คนตรงหน้าน่ากลัว สองมือเล็กพยายามทุบตีเขาเท่าที่พอจะช่วยเหลือตัวเองให้หลุดพ้นจากร่างสูงยักษ์แต่เหมือนจะไม่เป็นผล มือหนายังคงวุ่นวายกับกางเกงของร่างขาวบาง
“อย่านะ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย”สองเท้าถีบเข้าโดนร่างสูงจนเขาเซตกเตียงกว้างแล้วรีบลุกวิ่งมารวบตัวโรมัน
“ก็ถ้าคิดว่ารอดเงื้อมมือฉันล่ะก็ นายคิดผิดแล้วแล้วล่ะโรมัน”ร่างเล็กที่ถูกร่างหนาทับตัวไว้พยายามหาทางหนีสุดฤทธิ์ส่งผลให้เขาถอดกางเกงที่พยายามถอดสำเร็จ
“อย่านะคุณคุณ ปล่อยผมสักครั้งนะครับ ผมขอโทษๆ”มือเล็กพนมมือไหว้ทั้งน้ำตา เขาไม่ชอบแบบนี้ จะฆ่าจะแกง จะใช้งานอะไร หรือกลั้นแกล้งแค่ไหนยังไงก็ได้แต่ไม่เอาแบบนี้ มันน่ากลัว ร่างสูงยักษ์เค้นยิ้มมุมปากผลักร่างขาวบางให้คว่ำหน้า
“หึ นายได้ขอโทษฉันแน่โรมัน”
แรงเบียดเสียดที่สอดใส่เข้ามาตามพายุอารมณ์ของร่างสูงยักษ์ยังคงไม่หยุดยั้งและแรงไม่ตกอีกทั้งที่เขาปลดปล่อยน้ำรักเข้าตัวโรมันไปแล้วสองรอบ แม้ร่างเล็กจะสลบไปเพราะรับแรงรักของเขาไม่ไหวแต่ร่างสูงก็ยังไม่หยุด ยังกระหน่ำใส่จนร่างเล็กสะลึมสะลือตื่น
“อะ อ่ะ คุณคุณๆๆ”โรมันบีบไหล่เขาแน่น พอจะจิกเล็บลงบนตัวเขาแต่ก็โดนเขาสั่งห้าม ห้ามทำเขาเป็นรอยแม้แต่นิดเดียว แต่ร่างสูงเองก็ขยันทำรอยบนตัวร่างขาวบางไว้ทั่วตัว
“ดีมาก เรียกแค่ชื่อฉันพอ เพราะถ้าชื่อคนอื่นออกมาจากปากนายแม้แต่คำเดียว นายตายแน่โรมัน”เขายังไร้ความอ่อนโยน ยังกระหน่ำใส่ไม่ยั้ง ร่างเล็กเองก็ไม่มีแรงจะคัดค้านแล้ว อยากทำอะไรก็ทำ ทำจนพอใจเมื่อไรเดี่ยวก็หยุดเอง
“อ่ะ อ่ะ อ่าอะ คุณคุณเบาๆ ผมเจ็บ”
“เอาน่า เจ็บนิดเจ็บหน่อยยังไงก็ไม่ท้องหรอกน่า อีกอย่างลูกหนี้มันไม่มีสิทธิ์ร้องขอ อ่าห์ ลึกดีจริงๆ ลึกกว่านี้มีอีกไหม”ร่างบางกัดปากตัวเองคลายความเสียงซ่านเมื่อร่างสูงยกสองเท้าให้ชูขึ้นเหนือหัวของเขา ลิ้นร้ายมั่นทำรอยบนเรียวขาขาวในขณะที่จุดเชื่อมรักยังคงสำรวจเข้ามาลึก
“คุณคุณๆๆ อ่ะ อ่ะ อ่า อ่ะ อะ เบาๆๆ อ่ะ”เสียงครางหวานยังคงเรียกแรงฮึบเหิมไม่หยุด ร่างสูงยักษ์ยังคงสำรวจทุกซอกทุกมุม ทั้งภายในที่ร้อนระอุและภายนอกที่หวานชวนลิ้มลอง น้ำเหลวปลดปล่อยเข้าอีกระรอก เขาสุขสมสุดๆเมื่อเห็นหน้าหวานเลื่อนลอยราวกับเตะขอบสวรรค์ มังกรยักษ์ถูกพาออกมาจากช่องทางรักอย่างค่อยๆ โรมันหนีบขาไว้ทันทีที่เขาปล่อยให้มีอิสระ
“อ้าปาก!”เสียงทุ้มสั่งแต่มือหนาก็บีบแก้มนุ่มของโรมันไว้จนปากแดงบวมเจ๋อเพราะแรงดูดลิ้นและสำรวจโพรงปากจากเขาเผยออ้ากว้าง มังกรยักษ์ที่มีน้ำรักมากมายค้างไว้นั้นถูกปลดปล่อยออกมาใส่ปากแดง ร่างเล็กสำลักน้ำกามที่ถูกบังคับให้กลืน แม้จะขยะแขยงแค่ไหนแต่โรมันก็ต้องกลืนกินเมื่อร่างสูงบีบบังคับ
แค่กๆๆ ร่างเล็กคดตัวกอดตัวเองแน่น ร่างสูงที่พอใจกับผลงานตัวเองเดินไปนั่งริมหน้าต่างหยิบบุหรี่มาสูบพลางมองลูกหนี้ตัวเองที่จ้องมองเขาอย่างกลัวๆ
“มานี่สิ”เขาเรียกร่างเล็กให้เดินไปหา โรมันช่างใจจะไปไม่ไปดีแต่เพราะรู้ดีว่าหากไม่ทำตาม ก็โดนเขาลงโทษอีกแน่ถ้าทำเขาไม่พอใจ ร่างเล็กพยายามเดินให้เป็นปกติที่สุดทั้งที่ขาสั่นและเจ็บเสียดตรงช่องรัก
ฟุบ..มือหนาลากร่างเล็กให้นั่งบนตักตัวเองอย่างรำคาญเมื่อเห็นร่างเล็กเดินเชื่องช้าไม่ทันใจเขา ควันขาวถูกพ่นใส่หน้า โรมันเพียงปัดควันออก
“คุณคุณพูดความจริงหรือครับ?”
“เรื่องไหน?”
“เรื่องหนี้ พ่อบอกผมว่าแค่ล้านเดียวเอง”ร่างสูงที่ยังคงสูบบุหรี่เขี่ยบุหรี่ลงเมื่อเห็นว่าร่างเล็กคงมีเรื่องอยากคุยมากกว่า
“ฉันพูดความจริงทุกครั้ง พ่อนายเป็นหนี้ฉันร้อยล้านไม่ใช่ล้านเดียว”ร่างเล็กก้มหน้าลงหมดคำถามจะคลางแคลงใจแล้ว ถึงว่าทำไมพ่อถึงได้สั่งให้น้องๆเขามาใช้หนี้เช่นเขา พูดถึงเรื่องน้องๆ อย่าบอกนะว่าน้องชายของเขาทั้งสามคนก็ต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
“ถ้าอย่างนั้นน้องๆผม ต้องใช้หนี้แบบนี้หมดเลยหรือครับ?”ร่างสูงยังคงมองร่างเล็กนิ่ง มือซุกซนลูบไล้ผิวเนียนไม่หยุด
“เรื่องนั้นฉันไม่รู้ ก็ขึ้นอยู่กับนิสัยของน้องๆฉันแต่ละคน แต่สำหรับฉัน แค่นี้ก็คงไม่พอที่จะใช้หนี้หมดทั้งชาติแน่ เพราะถึงต่อให้ทำงานมาสิบๆปี หนี้พ่อนายก็ไม่หมดอยู่ดี”
“ทำ ทำไมล่ะครับ?”
“นี่นายไม่รู้จริงๆหรอ พ่อนายนี่มันเลวจริงๆนะ ไม่คิดจะบอกความชั่วช้าของตัวเองให้ลูกฟังเลยสินะ”ร่างบางเงยหน้ามองเขาอย่างตำหนิ ถึงจะรู้ดีว่าพ่อไม่ดีอย่างใครแต่ยังไงพ่อก็คือพ่อ
“เพราะทันทีที่ส่งนายและน้องถึงมือพวกเรา พ่อนายก็กอบโกยขโมยเงินฉันไปอีกแปดสิบล้านซึ่งฉันเดาเลยว่านายคงจะยังไม่รู้ว่าตอนนี้พ่อนายหนีออกจากประเทศไปแล้วเพราะมัวแต่อี๋อ๋อกับไอ้ธีรภัทรมันอยู่”ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม ร่างเล็กจำได้แต่ว่าพ่อเขาได้งานที่ต่างประเทศเลยอาจจะกลับมาในสิ้นเดือนหน้า พ่อเขาบอกแค่นี้นี่พ่อเขาโกหกเขาอีกแล้วงั้นหรอ พ่อเขาจะโลภไปถึงไหนเท่าที่มีอยู่พวกเขาก็พอใจแล้ว
“ผมไม่อี๋อ๋อกับคุณธีร์”
“ใครสั่งให้พูดถึงมันห๊ะ จำไว้ว่าอยู่กับฉันห้ามพูดถึงผู้ชายหน้าไหนทั้งสิ้น”โรมันนิ่วหน้าตามแรงบีบแก้มนุ่ม
“ครับ”
“ดี ไหนๆนายก็ทำฉันอารมณ์เสียแล้ว มาบำเรอให้ฉันอารมณ์ดีหน่อยสิโรมัน”
“อ่ะๆๆๆ อะอะ อะ คุณคุณๆ แรงๆ อ่ะ ผมเสียว”โรมันตัวสั่นโยกตามแรงกระแทกของร่างสูง ไหนเขาว่าจะให้ร่างเล็กช่วยทำให้เขาอารมณ์ดีแต่แบบนี้มันหาเรื่องเสียบเข้าข้างในผิวบางชัดๆ เตียงหนานุ่มไหวไปตามแรงคนสองคนที่กำลังร่วมรัก มือเล็กจับขอบเตียงไว้มั่นมีบ้างที่เผลอจิกขอบเตียงจนเจ็บเล็บตัวเองแทน
“อ่าหหห์ ข้างในนี่ร้อนรุนแรงมาก กระแทกหนักๆเข้าไปนี่สุดยอด”เสียงหวานครางดังเมื่อร่างสูงทั้งกระแทก ทั้งตีก้นงอนทั้งบีบทั้งคลำตามใจอยาก หน้าอกเล็กแข็งเป็นไตเมื่อถูกทั้งลิ้น ทั้งมือหนาบำเรอ
“อือ ไม่เอาแรงๆ อ่ะ อ่า อะ เอา เอาเบาๆ คุณคุณๆเอาเบาๆ”น้ำตาใสหลั่งรินสู่หมอนอีกครั้ง ไม่รู้จะพูดไปอีกทำไม เมื่อพูดไปเขาก็ไม่ฟังอยู่ดี
“อะไรกัน เบาๆนะกระแทกไปถึงใจที่ไหนล่ะ”ร่างสูงยังคงกระแทกเรื่อยแต่ลกระดับลงเมื่อจัดแจงพลิกร่างเล็กให้นอนตะแคง ขาเรียวสวยถูกนำมาพาดบนบ่าเขา ร่างสูงทั้งจูบ ทั้งดม และสร้างรอยรักฝากไว้ก่อนจะกัดอย่างหมั่นเคี้ยว
“ต้องแรงๆ แรงๆเท่านั้นสำหรับฉัน”
“อะ อะอ่ะ อ่ะๆๆๆๆๆๆๆ”ร่างสูงสุขสมไม่น้อยเมื่อเสียงหวานครางดังสนั่นทั่วห้องร้องเรียกแต่ชื่อเขา มันนานมากจริงๆที่เขาจะเจอกับอะไรๆที่ดูเหมือนจะทำให้เขาพอใจอย่างนี้
“อือ ไม่เอาแล้ว คุณคุณเบา ผมไม่เอาแล้ว อะอะ”ร่างเล็กยังคงร้องห้ามและครางไม่หยุด ปากบอกไม่ๆแต่ร่างกายกลับตอดรัดเขาเป็นอย่างดี จะบอกว่าเคยผ่านมือใครก็ไม่ใช่เพราะร่างสูงเป็นคนแรกที่ได้ครอบครองและสอนวิชานี้ให้ร่างบางรู้จัก
“ไม่เอา ไม่เอาอะไรหื้ม หันหน้ามาแล้วอ้าขากว้างๆสิโรมัน”ร่างเล็กทำตามอย่างว่าง่าย พลิกตัวมานอนหงายแล้วอ้าขากว้างๆอย่างที่เขาสั่งแม้เจ้าตัวเองจะปิดตา จุดเชื่อมรักยังคงเชื่อมกันอยู่ ร่างสูงเผลอเม้มปากตัวเองยามที่ร่างเล็กพลิกกายเพราะมันส่งผลให้เกิดแรงจุดเสียดระหว่างกัน
“อ่าหหหห์”ร่างสูงครางสุขสม มีความสุข มือร้ายบีบหน้าอกเล็กที่แข็งเป็นไตเพื่อกลั้นแกล้งร่างบาง โรมันเผลอเอนตัวขึ้นเมื่อมือร้ายบีบและเลื่อนให้ยกตัวตาม มังกรยักษ์กระแทกเข้าไปข้างในสุดจนร่างบางครางเสียงหลง ร่างสูงก้มลงไปทาบทับคนตัวเล็กไว้พร้อมจูบปากแดงเจ๋อที่ครางถูกใจเขา น้ำรักมากมายไหลเข้าสู่ภายในร่างเล็กจนเจ้าตัวรู้สึกได้ถึงสิ่งเหลวที่ทยอยเข้ามาจนน่าอึดอัด แต่ที่อึดอัดมากๆก็คงไม่พ้นร่างหนายักษ์ที่นอนกดทับตัวเขานี่ล่ะ สายตาปรือลืมตามองร่างสูง
“คุณคุณตัวหนัก”เสียงแสบพร่าดังบอกเบาๆหวังจะให้เขาลุกออกห่างจากตัว
“แล้วไง?”แต่เขากลับไม่สนใจ เสียงลมหายใจเหนื่อยล้าร่นรินได้ยินกันและกัน
“ก็คุณคุณตัวหนัก คุณคุณทับผมอยู่ผมนอนไม่ได้”ร่างเล็กได้ยินเสียงจิจ๊ะจากเขา ก่อนจะถูกร่างสูงพลิกตัวลงบนเตียงนอนแล้วให้ร่างเล็กนอนทับตัวเขาแทน แรงเสียดสีปลุกมังกรยักษ์ที่สงบลงฟื้นขึ้นมา สายตาทั้งสองต่างมองกันและกันอย่างรู้ความหมายดี โรมันนึกหวั่นกลัวจึงพยายามจะลุกออกห่างเพื่อหนีแต่กลับหนีไม่ทัน ร่างสูงจัดขาร่างเล็กให้ตั้งชันเมื่อนั่งบนตัวเขาโดยที่ช่องรักยังเชื่อมกันไม่ยอมห่าง โรมันหน้าแดงซ่านรับรู้ถึงมังกรยักษ์ที่ขยายพองข้างในตัวเอง
“ควบม้าโชว์ให้ดูหน่อยสิโรมัน ควบแรงๆนะ เอาแบบแรงจนม้าตกเหวไปเลย”โรมันอ้ายม้วนเมื่อต้องมาทำตามใจเขาทุกสิ่งอย่าง แรงควบเบาๆเริ่มเพิ่มมากทุกๆวินาทีเมื่อเขาบังคับ
“คุณคุณๆ อะ อะ” ร่างเล็กโยกตัวโอนเอนจากตอนแรกร่างเล็กเป็นฝ่ายคุมเกมแต่อยู่ดีดีก็เหมือนกลายเป็นร่างสูงมากกว่าที่คุมเกม แรงส่งที่เข้ามาพร้อมมือหนาที่กอดเอวร่างเล็กไว้มั่นบังคับให้ร่างเล็กเบาแรงลงบ้าง ไม่ก็เพิ่มแรงมากกว่าเดิม ก็เห็นๆกันอยู่แล้วว่าตอนนี้ร่างสูงคุมเกมเองเสียทุกอย่างหมด
“อะ อะ อ่ะๆๆๆๆ อ่าหหหหหหหหหหหหหหหห์”ร่างบอบบางเหนื่อยหอบฟุบลงบนอกแน่นอย่างอ่อนแรง ภายในหัวโรมันโคลงเคลงราวกับควบม้าจริงๆ เสียงลมหายใจรดอุ่นๆปลายตุ้มหูก่อนลิ้นร้ายจะสอดเข้ามาหยอกล้อ ร่างเล็กยื้อห้ามหน้าหล่อไว้ให้หยุด
“ผมเหนื่อยแล้ว คุณคุณให้เวลาผมหน่อยนะครับ”ร่างสูงเค้นยิ้มถูกใจ เขาชอบที่ร่างเล็กว่านอนสอนง่ายและหัวอ่อนอย่างนี้ ชายหนุ่มสอดนิ้วผ่านนิ้วบางเล็กแล้วนำมาจูบราตรีสวัสดิ์
“โอเค พักหน่อยก็ได้ เพราะพรุ่งนี้นายยังต้องชดใช้หนี้ให้พ่อนายอีกเยอะ”ร่างเล็กนิ่วหน้าเมื่อร่างสูงยอมถอนตัวออกมาจากร่างกายเขาสักที ร่างสูงยักษ์เดินเข้าไปอาบน้ำก่อนนอน พอเดินออกมาอีกทีร่างบางก็หลับเพราะความเหนื่อยเรียบร้อย
“อือ อื้อ แค่กๆๆ”เช้านี้โรมันตื่นมาด้วยความตกใจเมื่อร่างสูงใหญ่ปลุกด้วยการบีบแก้มเขาให้อ้ากว้างก่อนจะส่งมังกรยักษ์ให้เขากลืนกิน
“เป็นบ้าอะไรของคุณคุณนะ ผมเกือบหายใจไม่ทันนะ”ถึงจะโมโหเขามากแต่โรมันก็ยอมลงมานั่งบนพื้นที่เย็นเฉียบเมื่อถูกร่างสูงลากให้ลงมานั่ง
“เช้านี้น้องชายของฉันมันคิดถึงโพรงปากหวานๆของนาย”โรมันตาโตตกใจเมื่อเห็นเจ้ามังกรยักษ์ผงาดพองโต เผลอคิดไปว่าเมื่อคืนที่มันอยู่ข้างในตัวเขา มันเข้าไปได้ยังไง คุณคุณแอบพอใจกับท่าทีตกใจกลัวของโรมัน จับน้องชายที่ตั้งผงาดสู้สายตาของร่างเล็กก่อนจะหยิบเอามือของโรมันให้มาจับแต่ร่างเล็กก็สะดุ้ง ผละออกห่างเมื่อเจ้ามังกรยักษ์ที่ผงาดนั้นร้อนระอุ
“มันร้อน”
“มันก็รอนายทำให้เย็นลงนะสิ”ชายหนุ่มใจดีหยิบเอาหมอนให้ร่างเล็กนั่งทับไว้จะได้ไม่ต้องนั่งทับขาตัวเองระหว่างที่กำลังจะให้ความสุขสมกับเขา
“เร็ว!”เมื่อโดนบังคับให้ทำ มือเล็กสั่นๆก็ทำใจสู้ กล้าจะจับมันพลางมองหน้าร่างสูง
หมับๆ เป็นร่างสูงที่จับมือเล็กให้รวบมังกรยักษ์ของเขาไว้ ร่างเล็กตื่นตกใจไม่เคยและไม่รู้จะทำยังไง
“ที่นี่ก็ค่อยๆขยับช้าๆขึ้นๆลงๆนะ แล้วก็ค่อยๆแตะลิ้นนายไปทักทาย”ร่างเล็กพยักหน้าเข้าใจขั้นตอนในสิ่งที่เขาบอก มือเล็กขับช้าๆ ค่อยๆ แต่ยังคงตื่นตกใจเมื่อมังกรยักษ์มักจะผงาดขยายใหญ่ตลอดเวลา
“ไม่เป็นไรๆ ขยับเร็วๆหน่อยได้ไหม เพิ่มแรงอีกนิด”เสียงทุ้มแหบขออย่างพอใจไม่น้อย มือน้อยทำตามอย่างว่าง่าย ขับแรงๆก็เพิ่มแรงขยับอีกนิด ร่างสูงเม้มปากตัวเองแน่นลาวาเหลวกำลังจะประทุออกมา
“อ่าหห์ ที่นี่ก็แตะลิ้นได้เลย”ร่างเล็กอ้าปากพยายามจะเอาลิ้นไปแตะๆอย่างที่เขาบอกแต่ก็ไม่ทันเมื่อมือหนาผลักหัวเขาให้เข้ามาครอบครองมังกรยักษ์ที่พ้นลาวาเหลวออกมา ทั้งใหญ่ทั้งเหนียวและน่าขยะแขยง ปากแดงพยายามอย่างมากเพื่อจะออกห่างจากมังกรยักษ์ของเขาแต่ก็ทำไม่ได้เมื่อมือหนากดหัวเขาอยู่อย่างนั้น สุดท้ายโรมันเลยจำต้องเลือกที่จะกลืนกินน้ำรักของเขาเพื่อหาอากาศหายใจก่อนจะแปรเปลี่ยนมาสัมผัสมังกรยักษ์ที่อยู่ในปากอย่างเงอะงะ
“อ่าห์ ดีมากโรมัน เลียอย่างนั้นแหละ อย่างนั้น”ผมนุ่มถูกมือหนาที่บังคับให้กลืนกินมังกรยักษ์ของเขาขย้ำเล่นอย่างพึ่งพอใจ สายตาหวานอยากจะเงยหน้ามามองเขายามสุขสมบ้างแต่ก็ไม่มีสิทธ์ มีสิทธ์แค่ทำตามคำสั่งและรับมือกับความร้ายกาจของเขาไว้ให้ดี ร่างสูงกระแทกก้นจนมังกรยักษ์เข้ามาสุดโพรงปากแล้วก็ยังไม่สุดทางอีก เขาคงอยากให้ปากหวานอมมังกรยักษ์ของเขาจนมิดแต่เพราะขนาดที่ใหญ่เกินไปเลยทำให้เข้าไปไม่หมด โรมันก็จนใจปากเขาเองก็แทบจะฉีกอยู่แล้วแค่นี้
“ลึกอีกนิดโรมัน ลึกอีกๆ”ร่างเล็กส่ายหัวไม่ได้ มันเข้าไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว แค่นี้อุ้งปากของร่างบางก็ไม่มีอากาศได้หายใจแล้วซึ่งนั้นดูเหมือนจะทำให้ร่างสูงอารมณ์เสียขึ้นมา ร่างเล็กถูกผลักออกห่างจนคว่ำตัว หน้าเกือบจะชนกับพื้นเย็น
“อ่ะ อ่ากกกกกก”เสียงหวานร้องครวญดังเมื่ออยู่ๆร่างสูงที่อารมณ์เสียเพราะมังกรยักษ์เข้ามาในปากร่างเล็กไม่สุดนั้นแหวกขาเรียวและก็ค่อยๆสอดเจ้ามังกรยักษ์เจ้าปัญหาเข้ามาทีละนิดๆเนื่องจากมันตื่นตัวมาก่อนแล้ว สองมือเล็กขีดเขี่ยบนพื้นเย็นเพื่อหาที่เกาะปลดปล่อยความเสียวซ่านที่เสียดเข้ามากว่าจะมาจนสุดได้น้ำตาร่างเล็กร่วงลงมาเป็นสาย ทั้งที่มีอะไรกันเมื่อวานแล้วแต่พอมาโดนอีกครั้งในวันนี้โรมันก็ยังคงเจ็บเสียดอยู่ดี
ป้าบ ป้าบ มือหนักตบก้นงอนพลางยิ้มสุขสม โรมันรู้สึกแสบจากแรงมือที่ตี รอยแดงก่อตัวขึ้นเป็นรอยนิ้วมือทั้งสองข้าง ร่างสูงวนช้าค่อยๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นกระแทกเร็วๆตามใจตัวเอง นิ้วร้ายที่ละจากการบีบอกเล็กก็สอดเข้ามาในโพรงปากแดง และหยอกล้อกับลิ้น ร่างเล็กเองเลยต้องหลบหนีนิ้วร้ายบ้าง บ้างก็ดูดนิ้วเขาเล่น แรงกระแทกที่ยังไม่สงบลงทำให้ร่างเล็กที่นอนคว่ำให้เขาเอาข้างหลังจนเริ่มจะหมดแรง ดูเหมือนว่าการที่มังกรยักษ์พ้นน้ำรักใส่ตัวเขาในครั้งนี้จะทำให้ร่างสูงมีความสุขเหลือเกิน โรมันหมดแรงถูกเขาทิ้งไว้บนพื้นเย็นที่มีเพียงหมอนรองเข่าเท่านั้น ร่างกายที่ช้ำรอยรักที่เขาทำไว้เหม่อมองร่างสูงที่เข้าห้องน้ำล้างตัวเองอีกครั้งก่อนจะเดินมาหยิบเสื้อทำงานมาใส่ เขาอาบน้ำมาก่อนแล้วก็ไม่แปลกเลยว่าทำไมถึงได้มีเวลามาเล่นสนุกอะไรกับตัวร่างเล็กแบบนี้ จนเมื่อเขาแต่งตัวเสร็จร่างงสูงร้ายก็มานั่งยองๆมองโรมันอย่างสมเพช
“หึ มีของบำเรอใกล้ตัวนี่มันดีแบบนี้นี่เอง อ้อ เที่ยงตรงไปเจอฉันที่ทำงาน”นั้นคือคำสั่งสุดท้ายที่เขาสั่งก่อนลิ้นร้ายจะสูบลมหายใจของโรมันแล้วออกไปทำงาน โรมันทรุดตัวลงบนพื้นเย็นพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบ นี่นะหรอชีวิตของหนุ่มอนาคตไกลที่แม่เคยบอกไว้สุดท้ายเขาก็จบด้วยการเป็นแค่ของบำเรอของพี่ชายคนที่เขาแอบรักแค่นั้น
‘ครูส นายอยู่ไหนตอนนี้เราคิดถึงนาย’
* เรื่องนี้ออกแนวพระเอกเย็นชา ปากแข็ง มั่นใจในความคิดของตัวเองสูงมากกกกก มากจนถึงวันที่ลูกๆโตแล้วยังปากแข็งไม่ยอมรับอีกว่าตัวเองรักนายเอก (?)
* เรื่องนี้ชอบตัวพระนายทั้งสองมาก ไม่รู้ทำไมจึงชอบแต่ทั้งสอง คือคู่ที่ชอบในบรรดาพระนายทุกคู่ที่แต่ง
*และเรื่องนี้ เป็นเรื่องเดียวที่แต่งเรื่องสั้นๆ 2 หน้าของลูกๆทั้ง 7 คนเสร็จหมดแว้ววค้าาา (ปรบมือๆๆๆ รออัพอย่างเดียวได้เลยค่ะ ใครรอเรื่องลูกๆ ปัดมุดรอแต่ละเรื่องได้ค่ะ
-ท้องฟ้า กินเพื่อน?
-ก้อนเมฆ จอมร่าน
-แสงแดด ฟาดเรียบ
-สายลม ผู้อยากลอง
-สายฟ้า ผู้ยิ่งใหญ่
-สายน้ำ บลิ้งน้ำเดิน
-และดินแดน คนแสนดี..
หัวข้อ: [เรื่องสั้น18+]เจ้าหนี้คนเถื่อน(Up Special) 29/5/60[จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ] (อ่าน 15483 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก