หัวข้อ: ✿ Uncommon Love!!เรื่องรุก...ของพี่เเจ่ม ✿ 06-03-61 ✿ ตอนพิเศษ : ความทรงจำ ✿

[beerby-witch]

เอ็นดูน้องมิ่งจริงจังกับการเป็นผัวมาก โธ่ แล้วพี่แจ่มก็ยังคอยตอดเล็กตอดน้อย เมื่อไหร่พี่แจ่มจะได้กินไอ้มิ่งนะ 

[shoi_toei]

เหอ ๆ มิ่งจิงจังบทผัวมากกกกก

[kinjikung]

ชอบ ๆ หลงระเริงในบทผัว 555+ อย่างน้อยไอ้มิ่งก็มีความรับผิดชอบอย่างยิ่ง คิดไปไกลถึงอนาคตแล้ว พี่แจ่มไม่ลำบากแล้ว

[imymild]

พี่แจ่มเอาจริงแล้ววววว

[Jessiebier]

  มิ่งเอาคืนพี่แจ่มเลย

[จั๊กหล่ะ]

รออ่านคุณเมียพี่แจ่มจัดชุดใหญ่ให้คุณผัวน้องมิ่ง^○^

[Laliat]

รอncด้วยใจจดจ่อแฮ่ๆๆ

[เด็กหญิงเย็นชา]

เเจ้งข่าวเล็กๆน้อยๆค่าาา

เรา​ขอลบตอนตั้งแต่ตอนที่แปดออกนะ ยิ่งเขียนก็รู้สึกยิ่งขัดยังไงไม่รู้วววว เหมือนจะออกทะเลย์และยืดยาว

เลยจะปรับพล็อตใหม่ให้กระชับ และกินตับไอ้มิ่งได้สะดวกขึ้น

ประกอบกับฟีลลิ่งของพี่เเจ่ม ที่เราคิดว่ามันยังไม่มากพอ อยากให้มันมากกว่านี้

อยากให้มันดูดีกับคนอื่น แต่ร้ายกาจกับไอ้มิ่ง จ้องแต่จะแกล้งไอ้มิ่งตลอด

อยากเขียนให้ดูเหมือนว่าพี่เเจ่มอยากได้ไอ้มิ่ง เป็นของตัวเองมากมาย ประมาณนั้น

รอกันนะคนดี เรารู้ว่าทุกคนเอ็นดูว์ไอ้มิ่ง 555 อยากให้ไอ้มิ่งโดนพี่เเจ่มกินตับใจจะขาด

ใจเย็นๆนะ อยากให้มันสนุกกว่านี้อ่าาา เราเขียนเราเองยังรู้สึกว่าไม่สนุก

แล้วนับประสาอะไรกับคนอ่าน(เราคิดเช่นนั้น) จึงทบทวนมาพันกว่าหน

จบทิ้งเขียนใหม่มันเสียเลย สะดวกดี อาจจะรบกวนคนอ่านทำให้คนอื่นมึนงงและวุ่นวาย แต่ก็รอกันนะ

ปล.คือ มันมีคนงงว่าตกลงไอ้มิ่งรุกหรือรับ คือแค่นี้ดูไม่ออกเหรอ เราเขียนสื่อออกมาไม่ดีหรืออย่างไร

ปล2. อย่าเร่งNCเน้อ พอโดนเร่ง Nc แล้วมันกดดันนิดโหน่ย

เพราะเราไม่ถนัดฉาก NC อ่านเรื่องที่ผ่านๆมาก็น่าจะรู้วว ถึงเวลาได้กันเดี๋ยวเขาก็ได้กันเอ๊งงง

ดูอย่างพี่เจิดเป็นต้น ไก่ไม่ขันพี่เจิดไม่นอน 555 กับพี่เเจ่มแล้ว เขาเป็นพ่อหม้ายนะ เขามีประสบกามนะ

เราคิด่าพี่เเจ่มน่าจะเเซ่บกว่าพี่เจิดนะ หึหึ ไอ้มิ่งนี่กำยาทาริดสีดวงรอเลยค่าาา

ปล3.สุดท้ายแล้วก็อย่าลืมรออุดหนุนรูปเล่มพี่เจิดกันน๊าาาาาาาาา ฮ่าๆๆ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ

 

[เสพศิลป์]

  ยังไงก็ได้คะ ทำไมเรารู้สึกว่าคนแต่งปรับบทแล้ว จากที่อ่านๆคือ พี่แจ่มจะโรคจิตขึ้น รังแกไอมิ่งมากขึ้น

ทำไมใครๆก็รังแกไอมิ่ง

รอติดตามคะ ว่าพี่แจ่มจะอัพเลเวลขึ้นขนาดไหน

มันดีต่อใจมากกกกก เราชอบนิสัยพี่แจ่มเป็นพิเศษ มันกร็าวใจน้องสุดๆ ไม่รู้จะสงสสาร หรือ หัวเราะๆไอมิ่งดี

รอติดตามคะ แบบรีไรท์คะ สู้ๆๆ ไม่ต้องกดดันคะ

[pigarea]

โถ...ไอ้มิ่งขนาดยังไม่แก้บท ไอ้มิ่งก็แทบจะไม่รอด ถ้าแก้บทรอบนี้ ไอ้มิ่งพาเหลืองแน่ๆ เหนือกว่าพี่เจิด ก็พี่แจ่มนี้แหละ

[BABYBB]

ยังไงก็รอเด้อออ สู้ๆจ้าาาา

[papapoope]

สู้ๆค่ะ

[flimflam]

รอนะคะ

[beerby-witch]

สู้ๆจ้าคนเขียน 

[kun]

รออออออออออ
น้องมิ่งของพี่แจ่มคงไม่ต้องลงจากเตียงแน่เลย อิอิ

[marshall]

เหมือนคนเขียนจะบอกว่า พี่แจ่มจิตไม่พอ มิ่งยังโดนแกล้งไม่สะใจ

รีไรท์คราวนี้  ตายแน่น้องมิ่ง โดนแกล้งไม่พอปรึก่ษาใครก็ไม่ได้ ทำใจแล้วเป็นน้องมิ่งผู้แสนน่ารักให้พี่แจ่มมันหลงแทนแล้วกันเนอะ 

[วายซ่า]

พี่แจ่มจะจิตมากกว่านี้อีกเหรอคะ  จะเข้าขั้น SM โซ่ แซ่ กุญแจมือหรือเปล่าน้า   
 
เพราะเอะอะน้องมิ่งหนี่พี่แจ่มตลอด  คิดแล้วก็   

[aiwjun]

ไม่เป็นไรค่ะ รอพี่แจ่มกับน้องมิ่งได้เสมอ 

[Jibbubu]

โธ่ แค่นี้น้องมิ่งก็น่าสงสารจะแย่อยู่แล้ว ถ้าแก้บทน้องมิ่งก็คงยิ่งตายอย่างเดียว RIP ให้น้องมิ่งค่ะ

[insunhwen]

สู้ๆค่าาา จะรอนะคะ

[PositiveLove]

สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ และก็รออยู่นะคะ มาตามไม่ทันตอนแรกแต่ก็รอพี่แจ่มของนุ้งมิ่งนะจ๊ะ 

[เด็กหญิงเย็นชา]

อยากจะบอกว่า เขียนใหม่ เรียบเรียงใหม่เกือบทั้งหมด จนเหลือ แค่ 4 ตอน
ถ้าไม่อยากงง จะย้อนกลับไปอ่านสี่ตอนก่อนหน้าก็ไม่ว่ากันจ้าาาา

บทที่ 5 ห้องหอรอรัก

                        โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮิ้วววววววว

                        “ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาว”               

                        “ใครมีลูกชาย มาแลกลูกเขย”

                        “เอาวะ เอาเหวย ลูกเขยผมยาว ตาลาลา”

                        เสียงกลองยาวเคล้ากับเสียงโห่ร้องของขบวนขันหมากดังมาแต่ไกล นางรำหน้าขบวนออกลีลารำกันแบบชนิดที่ว่าจัดหนักจัดเต็มจนจนผ้าถุงแทบหลุดน้ำหมากแทบกระจาย ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนเจ้าบ่าวกิตติมาศักดิ์อย่างพี่เจิดที่ถือต้นกล้วยขย่มแรงๆเป็นจังหวะเมามันไม่สนใจลูกสมุนมือขวาเลยสักนิด แต่จะสนใจไปทำไมในเมื่อพี่เจิดน่ะได้เมียไปแล้ว แถมรักเมียหลงเมียปานจะกลืนกิน ปล่อยให้เจ้าบ่าวอย่างไอ้มิ่งขอบตาดำเป็นหมีแพนด้าเดินตามขบวนทำท่าทางเป็นหมาหงอย

                        “ยิ้มหน่อยสิวะไอ้มิ่ง นี่งานแต่งของเอ็งนะไม่ใช่งานศพ”เสี่ยมุ่ยใช้ศอกกระทุ้งบั้นเอวให้ไอ้คนที่มันแทบจะไม่ได้นอนสะดุ้ง

                        พานที่ถืออยู่ในมือแทบร่วงลงพื้นลูกรัง ตอนนี้มันรู้สึกว่าแขนขาไม่มีเรี่ยวแรงเอาซะเลย บ้านพ่อมุ่ยของมันกับบ้านป้ามาก็อยู่ห่างกันตั้งไกล แต่ทำไมแปบๆก็เห็นรั้วบ้านป้ามาเสียแล้ว จะถอยหลังหนีตอนนี้ก็ไม่ทัน ไอ้มิ่งเข้าใจหัวอกตอนแต่งงานกับไอ้มะลิก็วันนี้แหละ

                        ด่านแรกเลยที่ต้องผ่านก็คือประตูเงิน เสี่ยมุ่ยควักซองออกมาจ่ายเป็นค่าผ่านทางเปิดทางมาจนถึงประตูทองกั้นอยู่หัวกระไดบ้าน ไอ้มิ่งเงยหน้าตาหมาหงอยของมันขึ้นมองประตูทอง ใจของมันพลันแห้งเหี่ยวเมื่อเห็นนางฟ้าของมันเป็นคนกั้นประตูทองเสียเอง แล้วดูสิ ชุดไทยลายลูกไม้สีขาวสวยกับโจงกระเบนสีทองเหมาะกับน้องจันทร์เจ้าอย่างกับอะไรดี ถ้าเปลี่ยนเจ้าสาวจากพี่แจ่มเป็นน้องจันทร์เจ้าได้ก็คงจะดี

                        “ลุงต้องจ่ายค่าผ่านประตูทองกี่ซองรึหนูจันทร์ ไอ้มิ่งของลุงถึงจะผ่านประตูทองไปได้ สองซองพอไหม”เสี่ยมุ่ยเจรจา เพราะเงินในซองเป็นเงินของไอ้มิ่งล้วนๆ เลยเหลือจากค่าสินสอดมาใส่ซองแค่ไม่กี่ซอง

                        “ซองเดียวก็พอค่ะคุณลุง”

                        บ้านนี้เขาก็ลดแลกแจกแถมกันดีเสียจริง นอกจากจะลดค่าสินสอดให้แล้วยังจะคิดค่าผ่านประตูเงินประตูทองแค่ไม่กี่ซองเอง เป็นบ้านไอ้มะลิไม่ได้ บ้านนู้นเขาล่อซะฝั่งเจ้าบ่าวแทบหมดเนื้อหมดตัวกลับบ้านเชียว แล้วดูแขกทางฝั่งเจ้าสาวที่มาร่วมงาน แต่ละคนแต่งตัวหรูหรา แค่มองผ่านๆก็รู้เลยว่าเป็นผู้รากมากดีต่างจากญาติฝั่งเจ้าบ่าวลิบลับ

                                    “ไปนั่งข้างเจ้าสาวของเอ็งซะสิ มัวยืนเซ่ออยู่ทำไม”เสี่ยมุ่ยใช้ศอกกระทุ้งเอวไอ้มิ่งอีกรอบ

                        “แหม่ จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ รอนิดรอหน่อยจะเป็นอะไรไป”ไอ้มิ่งหันไปบ่นใส่

                        ก็จะไม่ให้มันยืนเซ่อซ่าได้ยังไงในเมื่อมันมัวแต่ตะลึงเจ้าสาวของมันที่วันนี้ผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใยเป็นพิเศษ ปกติพี่แจ่มก็ดูดีมีชาติตระกูลอยู่แล้ววันนี้ยิ่งแต่งชุดไทยประยุคยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่ ดูดีจนน่าหมั่นไส้ แล้วนั่นอะไรขอพี่แจ่ม ยังมีหน้าจะมายิ้มให้ไอ้มิ่งอีก ถ้าไม่ใช่เพราะพี่แจ่มมันคงไม่ต้องยกขันหมากมาสู่ขอผู้ชายด้วยกันแบบนี้หรอก คิดแล้วก็โมโห เลยหย่อนตูดกระแทกลงนั่งข้างๆ ความที่มันคิดว่าแขกนับร้อยมากันเต็มบ้านพี่แจ่มคงไม่กล้าจะทำอะไรทำให้มันเผลอตัว ตอนไหนก็ไม่รู้ที่พี่แจ่มเอื้อมมือมาคว้าเอวมันเข้าไปให้นั่งลงใกล้จนแทบจะชิด

                        “กรอดดดด”ไอ้มิ่งกัดฟันกรอด ตวัดตาไปมอง จะขืนก็ไม่ได้เพราะแขกมองมันกับพี่แจ่มอยู่เต็มบ้าน แถมพอเห็นพี่แจ่มคว้าเอวไอ้มิ่งเข้าไปกอดก็พากันซุบซิบพากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว

                        “น้องมิ่งใส่ชุดนี้แล้วดูดีนะครับ”

                        ทำเป็นมาชม คิดเหรอว่าแค่ทำเป็นชมเอาอกเอาใจไอ้มิ่งแล้วไอ้มิ่งจะคล้อยตามน่ะ ถึงไม่ชมไอ้มิ่งก็รู้ว่ามันน่ะหล่อแค่ไหน ถ้าไม่นับพี่เจิดก็คงเป็นมันนั่นแหละที่หล่อที่สุดในตำบล

                        “ของมันแน่อยู่แล้ว ว่าแต่มึงเหอะถอยออกไปหน่อยสิวะ กูร้อน”

                        “ร้อนมากเลยเหรอครับ มานี่ เดี๋ยวพี่แจ่มเช็ดเหงื่อให้”

                        ไม่ถามไม่ไถ่กันสักคำ หน้าหล่อๆแจกยิ้มคุณชายพลางล้วงมือหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนหอมออกมาจากกระเป๋าแล้วเช็ดลงมาบนหน้าผากของไอ้มิ่ง แค่ทำเป็นเช็ดเหงื่อให้ต่อหน้าแขกเหลือนับสิบไอ้มิ่งก็อายพอแรงอยู่แล้ว แล้วนี่อะไร พี่แจ่มจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้มันทำไมวะ มันเลยเหลอเงยหน้าขึ้นสบตาพี่แจ่มจนได้ จะผลักก็กลัวชาวบ้านหาว่ารังแก อยู่นิ่งๆยิ่งรู้สึกว่าเหงื่อแตกหนักกว่าเก่า เสียงซุบซิบนินทาเสียงโห่แซวดังระงม

                        “อะแฮ่ม!! ข้าว่าค่อยไปต่อกันตอนเข้าหอไหมเจ้าบ่าวเจ้าสาว เดี๋ยวจะเลยฤกษ์เลยยามกันเสียฉิบ”

                        กำนันแม้นที่ถูกเชิญมาเป็นประธานพิธีกระแอม ไอ้มิ่งเลยสะดุ้งถือโอกาสผลักพี่แจ่มออกแล้วมองซ้ายมองขวาแทน เป็นเพราะว่าอดนอนหรือเป็นเพราะว่าอากาศเดือนเมษามันร้อนวะ เวลาที่มันสบตากับพี่แจ่มใจมันถึงได้สั่นอย่างกับเจ้าเข้าอย่างนี้

                        ----------------------------------------------------------------

                        ตอนกลางคืนมีงานเลี้ยงโต๊ะจีน ไม่ต้องพูดถึงความยิ่งใหญ่ของงานเลย โต๊ะจีนนี่ต่อไปยาวจนถึงถนนใหญ่ กว่าจะเดินเก็บซองเดินทักทายแขกทั้งสองฝ่ายครบไอ้มิ่งก็แทบจะหมดแรงข้าวต้ม ถือโอกาสตอนที่พี่แจ่มมัวแต่ทักทายเพื่อฝูงที่มีแต่ใส่ชุดข้าราชการกันมาหลบฉากมาที่โต๊ะเพื่อนเจ้าบ่าว

                        “เอ้าว่าไงล่ะวะเจ้าบ่าว ไหงมาเดินคนเดียวละวะ แล้วเจ้าสาวไปไหนเสียล่ะ”ไอ้ตะโกนเรียกเสียงดังไม่เกรงใจชาวบ้านโต๊ะข้างๆ

                        “กูจะไปรู้เรอะ ตัวไม่ได้ติดกันสักหน่อย”พูดไปก็กระแทกตูดลงนั่งข้างกันกับไอ้ดำกับพี่เจิด ไม่วายหันไปมองค้อนพี่เจิดที่ดูจะไม่ทุกข์ไม่ร้อนเลยที่ไอ้มิ่งต้องมาสู้ขอพี่แจ่มเป็นเมีย

                        “มามองค้อนอะไรกูอีกล่ะวะไอ้นี่”

                        “ยังจะมาถามอีกเหรอจ๊ะ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ฉันก็ไม่ต้องมาขอไอ้แจ่มเป็นเมียหรอก”

                        “เอ้า ช่วยไม่ได้ ก็มึงดันเซ่อซ่าไม่ดูตาม้าตาเรือเองนี่หว่า มึงเองก็ควรจะดีใจที่ได้เมียใจดีอย่างพี่แจ่ม แถมพี่แจ่มเขาออกจะรวย”

                        “เหอะ!!”

                        เถียงไปก็เสียเวลาเลยสะบัดหน้าใส่ แล้วใครกันวะที่ด่าไอ้มิ่งทุกวี่ทุกวันตอนที่ได้ไอ้มะลิเป็นเมียใหม่ๆน่ะ ทำเป็นมาลอยหน้าลอยตาพูดดีไป

                        “ไม่ต้องมาประชดประชันกูเลยนะไอ้นี่”

                        “ว่าแต่มึงไม่เข้าห้องรอรึไงวะไอ้มิ่ง”หนึ่งในกลุ่มหันมาถามพลางยืนแก้วยาดองให้

                        “เข้าห่งเข้าหออะไรกันเล่า กูจะกลับไปนอนห้องกูโว้ย”ขืนอยู่ในห้องสองต่อสองกับพี่แจ่มมีหวังมันได้ซวยแน่ นึกถึงครั้งก่อนตอนที่ถูกอุ้มเข้าห้องพี่แจ่มแล้วไอ้มิ่งยังเข็ดไม่หาย คิดแล้วก็เจ็บใจเลยกระดกแก้วยาดองในมือรวดเดียวเป็นการย้อมใจ

                        “มึงจะทำอย่างนั้นได้ยังไงวะไอ้มิ่ง นี่มันคืนวันแต่งงานนะโว้ย”พี่เจิดหันมาเสียงดังใส่ เสียงดังใส่ไม่พอ ยังหลังมือใส่ ดีที่ไอ้มิ่งหลบทัน ไม่อย่างนั้นคงหัวทิ้ม

                        “ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะจ๊ะ ใช่ว่าฉันจะอยากเข้าหอกับมันสักหน่อย”

                        “มึงนี่นอกจากตัวดำแล้วยังจะใจดำอีกนะมึง ใจคอมึงจะทิ้งพี่แจ่มให้นอนในห้องหอคนเดียวในคืนวันแต่งงานเหรอวะไอ้มิ่ง สงสารพี่แจ่มจริงๆที่ได้ผัวบ้าบออย่างมึง”ไอ้ดำต่อว่า

                        “พี่แจ่มเขาออกจะใจดีกับมึง มึงจะปล่อยให้พี่แจ่มนอนคนเดียวตั้งแต่คืนแรกเลยเหรอวะ”พากันต่อว่ายกใหญ่

                        “ได้มึงเป็นหัวนี่โชคร้ายของพี่แจ่มจริงๆ

                        “นั่นน่ะสิไอ้มิ่ง ใจคอมึงจะใจดำทิ้งพี่แจ่มในคืนวันแต่งงานได้ยังไงวะไอ้มิ่ง กูกับพ่อไม่เคยสอนให้มึงเป็นคนใจร้ายใจดำอย่างนี้นะโว้ย”พี่เจิดได้ทีมีพวกก็พากันทับถม ทับถมไม่พอแถมยังจับแก้วยาดองยัดใส่มือไอ้มิ่งอีก

                        “ฉะ ฉันไม่ได้ใจร้ายสักหน่อย ฉันก็แค่…”

                                    ไอ้มิ่งถึงกับเถียงไม่ออก อย่างกับว่าไอ้มิ่งอยากจะได้พี่แจ่มมาเป็นเมียนักแหละ คิดแล้วก็หนักใจ แต่ถึงยังไงต่อให้เพื่อนฝูงพากันต่อว่ามันก็ไม่สนหรอก มันจะกลับไปห้องมันให้สบายใจเสียอย่าง ใครจะทำไม ว่าแล้วก็กระดกยาดองก่อนจะคว้ามะขามเปียกมาดูด

                        มองไปทางหน้าเวทีก็มีสาวน้อยนุ่งสั้นเต้นสะบัดวับๆแวมๆน่าหวาดเสียว ถ้าเป็นปกติแล้วไอ้มิ่งคงจะวิ่งหน้าระรื่นไปส่งยิ้มหวานเงยหน้ามองใต้กระโปรงแดนเซอร์ แต่ตอนนี้มันกำลังนั่งทำใจกระดกยาดองลงท้องตามคำเรียกร้องของเพื่อนเจ้าบ่าวที่พากันพลัดส่งแก้วให้มัน

                        ในระหว่างที่จิบยาดองย้อมใจไปโม้กับเพื่อนฝูงไปไอ้มิ่งก็เริ่มเมา แต่ถึงแม้จะเมาแต่เพื่อเจ้าบ่าวก็ไม่หยุดส่งแก้วโด่ไม่รู้ล้มให้มันสักที

                        “เอานี่ไอ้มิ่ง อีกแก้วนึง”พี่เจิดยื่นแก้วยาดองให้ไอ้มิ่งอีกแก้ว ปากก็ยิ้มกริ่มชวนให้ขนลุกขนชัน

                        “โอยยย ฉานม่ายอาวแล้วพี่ ฉานมาว”ไอ้มิ่งโบกมือ ส่ายหน้ารัว

                        “อะไรวะ เป็นเจ้าบ่าวทั้งที แค่นี้เมาแล้วเหรอมึง”ไอ้ดำก็พอไอ้ดำ เรื่องยุล่ะที่หนึ่ง แข่งกั[ยื่นแก้วเป๊กยัดใส่มือกันมาเชียว แต่จะว่าไปทำไมไอ้ดำมันต้องหันไปยิ้มไปยักคิ้วกับพี่เจิดด้วยล่ะวะ แถมหัวร่อต่อกระซิกกันอีกต่างหาก

                        “แต่ว่า…”ไอ้มิ่งอ้ำอึ้ง มองหน้าเพื่อเจ้าบ่าวในโต๊ะสลับกันไปมา แต่ละคนยิ่มกริ่มอย่างกับวางแผนอะไรอยู่อย่างงั้นแหละ

                        “แต่อะไรล่ะวะ คนอย่างมึงรู้จักคำว่าเมาด้วยเหรอวะ กูก็นึกว่าจะแน่”

                        “แหมมมมม คนอย่างไอ้มิ่งน่ะ แน่อยู่แล้ว”

                        รู้อยู่หรอกว่าพี่เจิดกับเพื่อมันยุ แต่ไอ้มิ่งก็บ้ายอคว้ายาดองมากระดกไปอีกแล้ว ง่วงก็ง่วง เมาก็เมา แต่ก็ไม่อยากเสียชื่อไอ้มิ่งคอทองแดงแห่งบ้านดอนไฟไหม้ จังหวะที่กำลังคว่ำแก้วอวดนั่นแหละ

                        “มาอยู่นี่นี่เอง พี่แจ่มก็หาตั้งนาน”เสียงนุ่มหูแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร

                        “มึงจะมาหากูทามมายว๊า”ถามพลางหันไปขมวดคิ้วใส่

                        ตอนนี้มันเห็นพี่แจ่มยืนยิ้มอยู่ตรงหน้ามันสองคนเสียแล้ว จะว่าไปแขกเหรื่อในงานก็พากันแยกย้ายกันกลับบ้านเกือบจะหมดแล้ว เหลือก็แค่ไม่กี่คน ลืมไปเสียสนิทว่ามันเองก็ต้องรีบชิ่งกลับไปนอนบ้านเหมือนกัน

                        “พี่แจ่มจะมาชวนน้องมิ่งเข้าไปห้องหอของเราน่ะครับ”

                        “มึงม่ายเหนรื้องายว่ากูกำลางคุยกับเพื่อน”

                        “เห็นครับ”ยังมีหน้ามาตอบแถมยังมายิ้มหวานให้อีก

                        “มึงก็พูดกับพี่แจ่มเขาดีดีสิวะ เขาเป็นเมียมึงนะโว้ยไอ้มิ่ง”หนึ่งในเพื่อนเจ้าบ่าวแทรกขึ้นมาเข้าข้างพี่แจ่มให้ไอ้มิ่งนึกเคือง

                        “ไม่เป็นไรครับ พี่แจ่มไม่ถือ งั้นพี่แจ่มไปรอที่ห้องหอของเรานะครับ อย่าดื่มเยอะนะรู้ไหม พี่แจ่มเป็นห่วง”

                        ทำเป็นพูดจาดี ทำเป็นยิ้มให้คนอื่นเขาไปทั่ว น่าหมั่นไส้จนไอ้มิ่งอยากจะบ้าตาย แต่ที่ทำให้ไอ้มิ่งตาโตเท่าไข่ห่าน แทบจะลุกขึ้นมาเต้นเป็นเจ้าเข้าก็ตอนที่ริมฝีปากนุ่มๆของพี่แจ่มฉกลงมาบนแก้มของมันเนี่ยแหละ

                        “ฟอดดดดด”

                        เสียงดังฟังชัด ทั้งเสียงสูดหายใจ ทั้งเสียงหัวเราะหึหึในลำคอที่ทำให้ไอ้มิ่งได้ยินแค่คนเดียว แต่กว่าจะรู้ตัวหันไปจัดการก็สายไปเสียแล้ว เพราะเจ้าสาวหน้าด้านหน้าทนอย่างพี่แจ่มเดินหายเข้าบ้านไปแล้ว ทิ้งเอาไว้แต่เสียงโห่เสียงแซวของบรรดาเพื่อนๆที่ทำเอาไอ้มิ่งอับอาย ทั้งอายทั้งแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันคว้ายาดองมากระดกอีกเป๊ก คอยดูเถอะ!! มันจะปล่อยให้พี่แจ่มนอนรอมันในห้องหอไปถึงชาติหน้าเลยเชียว คิดไปก็จับแก้มที่พึ่งจะถูกขโมยหอมไปหยกๆ

                        “แล้วนั่นมึงจะไปไหนของมึงวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดร้องทักทันทีที่ไอ้มิ่งผลุดลุกขึ้นมายืนโงนเงน

                        “ฉานจะกลับบ้านนนน”หันไปตอบเสียงยาน ตอบไปตาก็ปรือไป

                        “กลับบ้านอะไรของมึง พี่แจ่มเขาก็บอกมึงอยู่หยกๆว่าเขาจะไปนอนรอมึงที่ห้องหอน่ะ”

                        “ก็ปล่อยห้ายมันรอปายสิ หึหึ ฉานจะกลับไปนอนห้องฉ๊าน”

                        “เอ้าพวกมึงยืนเฉยอยู่ทำไมวะ จัดการสิ ได้เวลาเจ้าบ่าวเข้าหอแล้วโว้ย”

                        สิ้นเสียงพี่เจิดเท่านั้นแหละ ไอ้มิ่งที่ก้าวเดินไปข้างหน้าทีข้างหลังสองทีก็ถูกเพื่อนเจ้าบ่าวรุมล้อม จับอุ้มหิ้วหัวหิ้วท้ายไม่สนใจเสียงห้าม

                        “ปล่อยกูนะโว้ยยยยยยยย!!”

                        “มานี่เลยมึงน่ะ จะไปไหน เป็นเจ้าบ่าวก็ต้องเขาหอสิวะ เจ้าสาวเขารออยู่”

                        “ม่ายอ๊าววว ฉ๊านม่ายป๊ายยยยย ฉ๊านจะกลับบ้านนนน ม่ายอ๊าวววว”

                        ดิ้นไปเถอะ ร้องห้ามไปเถอะ อุตส่าห์กระโดดน้ำคลองกันมาตั้งแต่เจี๊ยวยังน้อยๆ ดันพากันมาทรยศมันเสียได้ แล้วนี่ถ้ามันต้องเข้าห้องหอกับพี่แจ่มสองต่อสองจริงๆมันจะต้องเจอกับอะไรวะเนี่ย

                        “เอ้า ถึงแล้ว”

                        คิดได้อึดใจเดียวประตูห้องคุ้นตาก็เปิดผ่าง ถูกปล่อยให้ยืนโงนเงนอยู่หน้าประตูห้องหอที่มันเคยเป็นห้องเชือดสำหรับมัน พอปรือตามองเข้าไปข้างในก็เห็นเตียงปูผ้าปูที่นอนสีขาว บนเตียงมีกลีบกุหลาบสีแดงโรยอยู่เต็มไปหมด เห็นแล้วก็ชวนให้กระอักกระอ่วนใจ แต่ก็ไม่ยักจะเห็นพี่แจ่ม แต่ต่อให้ไม่เห็นพี่แจ่มไอ้มิ่งก็ไม่คิดจะก้าวเข้าไปในห้องเชือดที่อยู่ข้างหน้ามันแน่นอน

                        “ม่ายอ๊าววว ฉันจะกลับบ้านนน”

                        ไอ้มิ่งส่ายหน้าพรืด หันหลังขวับเตรียมจะถอยหนี จากที่เมาๆอยู่แทบจะสร้างเมาเลยทีเดียว แต่ทว่าก็ถูกดักเอาไว้โดยบรรดาเพื่อทรยศทั้งหลายแหล่

                        “เข้าไปเลยมึง อย่าให้กูพูดหลายรอบ”พี่เจิดกอดอกขวางเอาไว้

                        “ตะ แต่ว่าฉันไม่อยากเข้าไปนี่จ๊ะ ถ้าพี่ยอมให้ฉันกลับบ้านด้วยฉันสัญญาว่าจะไม่รบกวนตอนที่พี่เจิดจู๋จี๋กับเมียอีกเลยนะจ๊ะ ให้ฉันกลับบ้านกับพี่นะจ๊ะพี่เจิด”พูดประจบประแจงพลางกระโดดเข้าไปเกาะแขนลูกพี่ของมัน ให้ตายมันก็ไม่เข้าไปในห้องของพี่แจ่มแน่ แค่เห็นกลีบกุหลาบโรยอยู่เต็มเตียงมันก็ขนลุกแล้ว

                        “ไม่อยากเข้าก็ต้องเข้าโว้ย กูรับปากพี่แจ่มเขาแล้ว กูจะปล่อยให้มึงหนีกลับบ้านได้ยังไง!!”

                        โครมมมมมม!! ปังงงง!!

                        เร็วจนมองไม่ทัน ถูกจับหันหลังแล้วถูกยันโครมเข้ามานั่งพับเพียบก้นจ้ำเบ้าหน้างงอยู่บนพื้นห้อง ไม่พอ ประตูนรกยังปิดปึงใส่ต่อหน้าต่อตา ไอ้มิ่งที่กำลังเมายาดองยังไม่สร่างดีได้แต่จ้องมองประตูห้องนอนของพี่แจ่มตาปริบๆ

                        ซวยแล้วไง!!

                        ปัง ปัง ปัง!!

                        “พี่เจิด!! ปะ ปะ เปิดประตูให้ฉันสิ พี่เจิดดดดด”

                        กว่าจะตั้งตัวได้ก็ผลุดลุกขึ้นมาทุบประตูปึงปังเพราะเปิดยังไงก็เปิดไม่ออก บทจะตะโกนเรียกก็ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจดังมาจากอีกฟาก นี่นอกจากทรยศกันแล้วยังมีหน้าจะมาหัวเราะเยาะมันอีกเหรอวะ!! พี่เจิดก็พี่เจิดเถอะ ทำกับไอ้มิ่งได้ลงคอ

                        “เปิดประตูสิจ๊ะพี่เจิดไม่งั้นฉันจะโกรธจริงๆนะ”

                        “หน้าอย่างมึงจะโกรธใครเป็นวะ อยู่ในนั้นนั่นแหละ คืนวันแต่งงานก็ต้องอยู่ในห้องหอถึงจะถูก ฮ่าๆๆ”

                        “เบาๆกับพี่แจ่มเขาหน่อยนะโว้ยไอ้มิ่ง ทะนุถนอมพี่เขาด้วยล่ะ”

                        “ครั้งแรกมันจะยากหน่อย แต่ทำบ่อยๆเดี๋ยวก็ชินเอง พยายามเข้านะโว้ยไอ้มิ่ง กูเป็นกำลังใจให้มึงอยู่นะโว้ย”

                        เพื่อนแต่ละคนดีๆทั้งนั้น หัวเราะกันคิกคัก หารู้ไม่ว่าเจ้าสาวที่มันบอกให้ไอ้มิ่งทะนุถนอมน่ะแท้จริงแล้วคือหมาป่าห่มหนังแกะดีดีนี่เอง จะว่าก็ว่าเถอะ ไอ้มิ่งยังไม่เห็นพี่แจ่มเลย ปากก็บอกว่านอนรอไอ้มิ่งอยู่ที่ห้องหอ แต่ไอ้มิ่งไม่เห็นเห็น ใช่ว่าจะพูดดีต่อหน้าคนอื่นแต่จริงๆแล้วก็แอบไปนอนที่อื่นล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ดีสิวะ ไอ้มิ่งคนนี้จะได้นอนสบายใจ

                        แต่มันคงจะคิดผิดไปนั่นแหละ เพราะทันทีที่มันคิดอย่างนั้นมือที่จับลูกบิดพยายามเปิดประตูออกก็ชะงักค้าง ตัวแข็งทื่ออย่างกับถูกผีสิง แต่ถูกผีสิงคงจะน่ากลัวน้อยกว่าถูกพี่แจ่มยืนชิดจนแทบจะสิงมันจากทางข้างหลัง เสื้อเจ้าบ่าวที่ตอนนี้ยับยู่ยี่กำลังถูกเลิกขึ้น บั้นเอวร้อนวูบเมื่อถูกฝ่ามือทาบลงมา

                        “มาแล้วเหรอครับ ปล่อยให้พี่แจ่มรอตั้งนานแหนะ ฟู่ววว”เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูพร้อมกับลมหายใจเป่ารดลงมา

                        “อะ อะ ไอ้แจ่ม”

                        “ครับ ว่าไง”ไม่พูดแปล่า แต่ใช้ฟันงับติ่งหูไอ้มิ่งอีกต่างหาก

                        “เอือก!! มึง….ถอยไปเลยนะ กะ กูร้อน”ไอ้มิ่งกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เหงื่อแตกท่วมตัว

                        “ร้อนมากไหมครับ”

                        “กะ ก็มากสิวะ”

                        “งั้นถอดเสื้อผ้านะครับ จะได้ไม่ร้อน”

                        ไม่ถามความเห็นจากไอ้มิ่งเลยสักคำ มือที่สอดเข้ามาลูบเอวไอ้มิ่งไปมาก็เลื่อนขึ้นมาปลอดกระดุมเสื้อเจ้าบ่าวของไอ้มิ่งทีละเม็ด ไอ้มิ่งรีบเลยตะปบเป้ากางเกงเอาไว้กลัวว่าพี่แจ่มจะทะลึ่งขอดูเจี๊ยวเหมือนตอนเด็กๆ

                        “ยะ หยุดเลยนะ กะ กูถอดเองได้โว้ย”

                        “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่แจ่มถอดให้ พี่แจ่มเป็นภรรยาก็ต้องปรนนิบัติน้องมิ่งสิครับถึงจะถูก”

                        ไอ้ถูกมันก็ถูกอยู่ แต่ไม่เห็นจะต้องขยับเข้ามาเบียดกันขนาดนี้เลยนี่หว่า แถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนหายใจรดต้นคอ พอปลดกระดุมเสร็จก็ลูบบั้นเอวไอ้มิ่งไปมา ไปยังไงมายังไงไม่รู้ แต่เสื้อเจ้าบ่าวของไอ้มิ่งลอยคว้างไปพาดอยู่บนเตียงแล้ว เหลือแค่โจงกระเบนที่ติดตัวเอาไว้ เสียงหัวเราะคิกคักข้างนอกประตูก็หายเงียบไปแล้วด้วย

                        “แล้วเพื่อนๆมึงล่ะ”ไอ้มิ่งถามถึงบรรดาเพื่อนข้าราชการของพี่แจ่มเป็นการถ่วงเวลาหาทางหนีทีไล่

                        “เพื่อนพี่แจ่มกลับหมดแล้วครับ”

                        “แล้วมึง…ไม่ง่วงเหรอวะ”

                        “พี่แจ่มยังไม่ง่วงครับ”กระซิบตอบ

                        “แล้ววววว”

                        ถ้าออกไปทางประตูก็ไม่รู้จะถูกเพื่อนทรยศของมันดักเอาไว้ไหม แต่ให้มันไปตายดาบหน้าดีกว่าจะมาถูกพี่แจ่มแกล้งอีกรอบเหมือนคราวที่แล้ว คิดได้ก็เอื้อมมือจะไปคว้าลูกบิดเปิดประตู แต่มือก็ถูกคว้าเอาไว้เสียก่อน

                        “ไม่เกเรนะครับ พี่แจ่มไม่อยากลงโทษคนเกเรตั้งแต่วันแรกที่แต่งงานกัน”

                        “เฮ้ยยยยยยย!!”



-------------------------------------------------------------------

มีต่อ

[shoi_toei]

 

[papapoope]

อยากอ่านต่อแล้วววว

[เด็กหญิงเย็นชา]

บทที่ 5 เรือนหอรอรัก (2)


“เฮ้ยยยยยยย!!”

   เกเรอะไรตอนไหนไอ้มิ่งไม่เห็นรู้ตัว เพราะจบคำพูดของพี่แจ่มไอ้มิ่งก็ถูกจับโยนขึ้นไปนอนหงายอยู่บนเตียงแล้ว กลีบ
กุหลาบหอมฟุ้งกระจายไปเต็มเตียง ตกใจก็ตกใจ ครั้นจะตั้งตัวลุกหนีก็ไม่ทันเสียแล้ว ตัวสูงใหญ่ของพี่แจ่มดันทะลึ่งกระโดดตาม
ขึ้นเตียงมาคร่อมมันหน้าตาเฉย แถมยังยิ้มกริ่มเหมือนมีเลศนัยน์ ตาก็จ้องมองตัวเปลือยๆของไอ้มิ่ง

   “หึหึ”

   “หะ หัวเราะอะไรของมึง”

   “เปล่าครับ พี่แจ่มแค่คิด…”ลอยหน้าลอยตาตอบค้างเอาไว้ให้ไอ้มิ่งถามกลับ

   “คิดอะไร อย่าแม้แต่จะคิดนะมึง”จากที่ตะปบเป้าก็ตะปบหัวนมสองข้างเอาไว้ จะอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่ว่าพี่แจ่มจ้องหัวนมของ
มันตาเป็นมัน หรือว่าจะเอาคืนที่มันหลงไปดูดนมพี่แจ่มคืนนั้นเพราะเข้าใจผิดคิดว่านมน้องจันทร์เจ้า

   “คิดเรื่องที่สามีภรรยาต้องทำกันในคืนเข้าหอไงครับ”บอกพลางยืดตัวขึ้นแล้วปลดกระดุดเสื้อทั้งที่คร่อมทับไอ้มิ่งเอาไว้

   พอถอดเสื้อได้เท่านั้นแหละ ไอ้มิ่งถึงได้เห็นชัดเจนเลยว่าคุณชายอย่างพี่แจ่มน่ะไม่ใช่เล่นๆเลยนี่หว่า ดูภายนอกไม่รู้เลยว่า
พี่แจ่มน่ะมีกล้ามเป็นมัดๆ ขนาดมันที่ทำไร่ทุกวันยังสู้ไม่ได้เลย หลงคิดว่าพี่แจ่มเป็นพวกคุณชายไม่ชอบใช้แรง ไม่แปลกใจเลย
ว่าทำไมมันถึงสู้แรงพี่แจ่มไม่เคยได้ ตาจ้องมองพี่แจ่มแบบไม่เชื่อสายตาพลางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

   “เอือก!! มึง…จะถอดเสื้อทำไมวะ”

   แล้วพี่แจ่มจะถอดเสื้อทำไมวะ อย่าบอกนะว่าพี่แจ่มกำลังคิดจะทำเรื่องที่ผัวเมียเขาทำกันกับมัน ถึงพี่แจ่มจะหล่อจะหน้าตา
ดีแถมตัวขาวจั๊วะ แต่ไอ้มิ่งก็ทำกับพี่แจ่มไม่ลงหรอกนะโว้ย ก็พี่แจ่มน่ะตัวใหญ่กว่ามันอีก

   “ไม่ต้องกลัวนะครับ เราจะค่อยๆทำกัน”

   “ทำอะไรมึง แล้วก็ลุกไปได้แล้ว กูร้อน”

   ทำอะไรของพี่แจ่มไอ้มิ่งไม่รู้หรอก แล้วไอ้มิ่งไปตกลงทำอะไรกับพี่แจ่มตอนไหน ไม่เห็นจะรู้เรื่อง เมาก็เมา แต่ตอนนี้แทบ
จะสร่างเมา มองซ้ายมองขวาหาทางหนีทีไล่ แต่ก็ไปไหนไม่รอดเพราะถูกทับเอาไว้

   “งั้นพี่แจ่มถอดให้นะครับ น้องมิ่งจะได้ไม่ร้อน”

   “ฮะ เฮ้ยยย กูถอดเองได้!!”

   ไอ้มิ่งเดือดเนื้อร้อนใจรีบคว้าโจงกระเบนเจ้าบ่าวในทันทีทันใด

   “อายอะไร พี่แจ่มเคยเห็นหมดแล้ว”

   “กูไม่ได้อายสักหน่อย”

   อย่ามาดูถูกไอ้มิ่งนะโว้ย ที่พี่แจ่มเคยเห็นน่ะมันแค่เด็กๆ ตอนนี้มันโตขึ้นมาเยอะมากแล้ว ไอ้มิ่งไม่ได้อายหรอก แค่ไม่อยาก
จะโชว์เดี๋ยวพี่แจ่มจะตกใจ แค่นั้นเอง

   “ถ้าไม่อายก็ถอดสิครับ หรือจะให้พี่แจ่มปิดไฟ”

   “ปิดหรือเปิดมันก็เหมือนกันแหละน่า”

   “งั้นก็ถอด”ปากก็ยิ้มก็พูดดี แต่มือเนี่ย เริ่มจะแย่งดึงขอบโจงกระเบนไอ้มิ่งแล้ว

   “กูไม่ถอด”

   “ถอดนะครับคนดี นะ”คราวนี้ไม่พูดเปล่า

   แต่เสือกก้มลงมาใกล้อีกแล้ว ยื่นหน้าเข้ามาจนจมูกโด่งๆเฉียดจมูกไอ้มิ่งไปนิดเดียว ไม่จบแค่นั้น เพราะพี่แจ่มค่อยๆ
ละเลียดกดจมูกลงไปบนแก้มไอ้มิ่งแล้วสูดหายใจเสียงดังอีกแล้ว จะดมอะไรกันนักหนาวะไอ้มิ่งไม่เข้าใจ น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เหม็น
ก็เหม็น ดมกันเข้าไป ดมจนไอ้มิ่งทำตัวไม่ถูก มือไม้ไม่รู้จะเอาไปไว้ไหนแล้วเนี่ย

   “กะ กูบอกว่าไม่ถอดก็ไม่ถอดสิวะ”

   ไอ้มิ่งจับโจกระเบนเอาไว้แน่น ถ้ามันยันพี่แจ่มหงายท้องตกเตียงไปคนอื่นจะหาว่ามันรังแกเมียตัวเองไหมวะ แต่สถานนะ
การณ์ตอนนี้ดูยังไงไอ้มิ่งก็เป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำไม่ใช่รึไง ทั้งกลืนไม่เข้าคล้ายไม่ออก ทั้งเหงื่อตกเพราะมันกับพี่แจ่มไม่ได้ใส่เสื้อ
กันทั้งคู่ นมพี่แจ่มกับนมมันก็เลยทักทายกันหน้าตาเฉย

   “พี่แจ่มต้องทำยังไงน้องมิ่งถึงจะยอมถอด พี่แจ่มไม่อยากบังคับน้องมิ่งเลย”

   โอ้โห!! นี่ขนาดไม่บังคับนะยังนั่งทับไอ้มิ่งไม่ให้หนีไปไหนขนาดนี้ แล้วถ้าบังคับกันเมื่อไร ไอ้มิ่งล่ะไม่อยากจะคิด

   “กูไม่ถอดหรอก กูจะนอนทั้งอย่างนี้แหละ”

   “ไม่ได้นะ ถ้าไม่อาบน้ำนอนจะนอนไม่สบายตัวนะรู้ไหม”กระซิบบอก จมูกก็คอยจะซุกจะคลอดเคลียแก้มอยู่เรื่อย แถมคราว
นี้ไล่ลงไปที่ซอกคอ ไอ้มิ่งที่ถูกทับเอาไว้จะขยับหนีก็ไม่ได้ จะขัดขืนก็กลัวจะทำรุนแรงแล้วโดนหาว่ารังแกเมีย เป็นไอ้มิ่งนี่โคตร
จะหนักใจ

   “สบายตัวไม่สบายตัวก็เรื่องของกูน่า ว่าแต่มึงน่ะ ลุกออกไปได้แล้ว กะ กูง่วงนอนแล้ว”

   “ถ้าน้องมิ่งง่วงขนาดนั้นก็นอนก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่แจ่มทำเอง เสร็จแล้วพี่แจ่มค่อยเช็ดตัวให้ก็ได้”

   “ระ เรื่องสิวะ นี่ใจคอมึงจะทำให้ได้ใช่ไหม”อะไรมันจะหน้าด้านหน้าทนปานนั้นวะ ไอ้มิ่งจากที่พยายามเบี่ยงหน้าหลบจมูก
พี่แจ่มหันไปถามอย่างเหลืออด

   “น้องมิ่งไม่อยากทำเหรอครับ”

   “ไม่อยากโว้ยยย”

   “ถ้าไม่อยากทำก็ไปอาบน้ำครับ”

   “ถ้าอาบน้ำก็ไม่ต้องทำใช่ไหมวะ?”

   “ก็ได้ครับ วันนี้ไม่ต้องทำก็ได้”ปากบอกไม่ต้องทำแต่ก็ซุกจมูกกับแก้มไอ้มิ่งไม่ยอมห่างสักที จะดมอะไรกันนักกันหนา
หรือว่าจะดมกลิ่นดอกกุหลาบที่กระจายเกลื่อนอยู่เต็มเตียงวะ

   “งะ งั้นมึงก็ลุกไปสิวะ กูจะได้ไปอาบน้ำสักที”

   คิดว่าพี่แจ่มจะไม่ยอมลุกออกไปจากตัวมันง่ายๆ แต่ก็ผิดคาด พี่แจ่มยอมลุกออกไปแต่โดยดีทันทีที่ไอ้มิ่งรับปากว่าจะอาบ
น้ำ แต่ก็ไม่วายกดจมูกจนจมลงไปในแก้มของไอ้มิ่ง แถมสูดหายใจไปฟอดใหญ่อีกต่างหาก ก็แล้วแบบนี้จะไม่ให้ไอ้มิ่งระแวงพี่
แจ่มไอ้ยังไงวะ!!

   “อืมมม”

   “หึ่ย!!”

   ไอ้มิ่งเองก็พอหลุดออกมาได้ก็ทำท่ากระฟัดกระเฟียดใส่ คว้าผ้าเช็ดตัวเตรียมจะไปอาบน้ำ แต่ก้าวเข้าห้องน้ำได้ก้าวเดียวก็
ถึงกับชะงักเมื่อหางตาเหลือบมาเห็นว่าพี่แจ่มเองก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินตามมันมาติดๆ

   “ครับ?”ยังมีหน้ามาเอียงคอถามหน้าตาใสซื่อ

   “มึงจะตามกูเข้ามาทำไม กูจะอาบน้ำ”

   “ก็อาบด้วยกันไง”

   มีแต่เรื่องหนักใจให้ไอ้มิ่งไม่ได้พักได้ผ่อน สร่างเมาไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ากำลังยืนจ้องหน้าหล่อๆของพี่แจ่มสลับกับ
จ้องซิกแพ็คบนหน้าท้องแล้วก็กลืนน้ำลาย

   “ไม่เอาโว้ย กูจะอาบคนเดียว”

   “เป็นคนรักกันแล้วก็ต้องอาบด้วยกันสิครับ หรือว่าน้องมิ่งอาย”

   “ระเรื่องอะไรกูจะต้องอาย”ไม่ได้อายหรอก แต่มือสองข้างกำลังปิดหัวนมเอาไว้ไม่ยอมปล่อยเพราะพี่แจ่มกำลังมองตา
แทบไม่กระพริบเนี่ยแหละ

   “ถ้าไม่ได้อายแล้วทำไมอาบด้วยกันไม่ได้ล่ะ”

   “กะ กะ กะ กูหิวน้ำ!!”

   “หิวน้ำ?”

   “อะ เออ ใช่!! กูหิวน้ำ มึงไปเอาน้ำมาให้กูกินหน่อย”

   “น้ำที่หัวเตียงก็มี”พี่แจ่มพยักหน้าไปขวดน้ำที่ตั้งอยู่บนชั้นข้างเตียง ไอ้มิ่งเจ้าแผนการเลยถึงกับสะอึก

   “กู…อยากกินน้ำเย็น น้ำในขวดมันไม่เย็นแล้ว ไหนมึงบอกเป็นเมียต้องปรนนิบัติผัวไง นี่วันแรกแค่น้ำมึงยังเอามาให้กูกินไม่
ได้เหรอวะ”นึกขึ้นได้ก็เชิดหน้าทำท่าข่มใส่ มองเห็นพี่แจ่มทำท่าครุ่นคิดก่อนจะยิ้มแล้วพยักหน้า

   “ได้สิ เดี๋ยวพี่แจ่มลงไปเอาน้ำเย็นมาให้ น้องมิ่งอาบอย่าพึ่งรีบอาบน้ำนะครับ รอพี่แจ่มมาอาบด้วยกัน”

   “เออๆ กูยังไม่อาบหรอก มึงก็รีบไปก็แล้วกัน”พยักหน้ารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ มองตามพี่แจ่มเดิมอวดท่อนบนเปลือย
เปล่าออกจากห้องไปจนลับตา

   ไอ้มิ่งบอกว่าไม่อาบก็ไม่อาบจริงๆนั่นแหละ เพราะว่าไอ้มิ่งกำลังจะหนี!! จะให้มันอยู่รอพี่แจ่มทำสากกระเบืออะไรในเมื่อพี่
แจ่มจ้องจะแกล้งมันแทบทุกเวลาขนาดนี้ ขนาดอาบน้ำพี่แจ่มยังไม่ปล่อยให้มันได้อาบสบายๆเลย เรื่องอะไรมันจะรอให้พี่แจ่ม
กลับมาแกล้งมัน!!

   
-----------------------------------------------------------------------------------------

[BABYBB]

ว้อยยยยย ทึ้งหัววว พี่แจ่มจับกดไปเบยยย

[imymild]

ไม่น่ารอดอะมิ่ง

[kinjikung]

มิ่งน้อยคิดว่าจะรอดเหรอ 55+

[Snowermyhae]

ไม่น่ารอดดด 

[papapoope]

ไม่รอดแน่ๆ55555