-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-
(http://www.mx7.com/i/01a/2RNFtL.jpg) (http://www.mx7.com/view2/Am6TVDAv3aAnDsix)
(http://www.mx7.com/i/1a8/kxZAQS.png) (http://www.mx7.com/view2/Am6TRJOZVN1EzGsZ)
พี่เเจ่ม
เป็นญาติกับพี่เจิด เพราะมีพ่อเป็นผู้ดีบางกอกจึงถูกเลี้ยงดูมาแบบคุณชาย
พูดแต่ละครั้งลงท้ายด้วยครับตลอด ชอบแจกยิ้มคุณชาย
ต่อหน้าชาวบ้านพี่เเจ่มคือพ่อพระผู้แสนดี มีแต่คนนับหน้าถือตา
แต่สำหรับไอ้มิ่งพี่เเจ่มเป็นเหมือนปีศาจที่คอยแกล้งมันตั้งแต่เด็ก
(http://www.mx7.com/i/282/UzFkHM.png) (http://www.mx7.com/view2/Am6TSNL2Mwqflzsg)
ไอ้มิ่ง
เป็นลูกสมุนของพี่เจิดที่วันๆไม่ทำอะไรนอกจากทำไร่ทำนาแล้วก็ป่วนเขาไปทั่ว
มีความหลงตัวเองขั้นสุด คิดว่าตัวเองหล่อเลยไว้ผมยาวๆเพราะคิดว่าสาวๆชอบ
มันคิดว่ามันเจ๋งกว่าใคร แต่สำหรับคนอื่นแล้วมันก็คือไอ้ซื่อบื้อดีดีนี่เอง
บทที่ 00
เรื่องของเรื่องก็คือไอ้มิ่งเกิดตกหลุมรักน้องจันทร์เจ้าตั้งแต่แรกเห็น
แต่น้องจันทร์เจ้าเนี่ยดันเป็นน้องสาวของพี่แจ่มที่ไอ้มิ่งไม่ชอบหน้าเอาซะเลย
เพราะตอนเด็กพี่แจ่มชอบมาแอบจับเจี๊ยวมันตอนที่มันเผลอ บอกว่าเจี๊ยวมันน่ารัก
เรื่องราวมันจะไม่วุ่นวายไปมากกว่านี้ถ้าพี่เจิดลูกพี่ของไอ้มิ่งไม่ยุให้ไอ้มิ่งปีนขึ้นบ้านพี่แจ่ม
หวังปลุกปล้ำน้องจันทร์เจ้ามาเป็นเมีย เกิดได้เสียกันจะได้ตกได้แต่งกันซะเลย
แต่ไอ้มิ่งหารู้ไม่ว่าตัวเองดันปีนไปโผล่เอาห้องพี่แจ่มเสียอย่างนั้น
ความซวยมาเยือนเมื่อมันเกือบจะโดนพี่แจ่มปลุกปล้ำทำเมียเสียเอง
หนำซ้ำพี่แจ่มยังเรียกร้องให้มันรับผิดชอบด้วยการยกขันหมากไปตกแต่งเป็นเรื่องเป็นราว
เดือดร้อนมันต้องแคะกระปุกตังเก็บไปขอพี่แจ่มพ่อหม้ายลูกติดด้วยความไม่จำยอม
#############################
ก็ตามคำเรียกร้องล่ะนะ คู่ของพี่เเจ่มกับไอ้มิ่ง อาจจะไม่สนุกไม่ฮาเท่ากับพี่เจิด
ตัวละครจะเน้นไปทางมุ้งมิ้ง มึนๆ มีเนื้อเรื่องสาระสอดแทรกมานิดหน่อย
ยังไงก็ฝากกันไว้อีกเรื่องเน้อออออ
############################
สารบัญ
บทที่ 1 แรกพบสบตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57402.0)
บทที่ 2 เหตุเกิดเพราะนางฟ้า (18+) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57402.60)
บทที่ 3 ลีลาของไอ้มิ่ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57402.90)
บทที่ 4 บุกปล้ำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57402.120)
บทที่ 5 เรือนหอรอรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57402.360)
บทที่ 6 สนามหญ้าหลังบ้าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57402.390)
บทที่ 7 ข้าวใหม่ปลามัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57402.390)
บทที่ 8 หึงหวง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57402.420)
-
รอ~~~
-
พ่อหม้ายก็แจ่มนะจ้ะ. น้องมิ่งเสียตัวซะแล้ว. ฮิ. สะใจอะ
-
มารอดูมิ่งโดนขยี้
-
ลูกพี่ลูกน้องคู่นี้เป็นอะไรกับการเข้าห้องผิดนักหนานี่ ฮา
-
ขึ้นต้นคล้ายๆกัน ลูกพี่เจิด กับไอ่มิ่ง
ต่างยุให้ปีนบ้านเข้าหาคนที่ตัวเองชอบ
แต่พลิกล็อกตรงที่พี่แจ่ม คงกดมิ่งนี่สิ :ling1: :ling1: :ling1:
แต่คนอ่านชอบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอติดตามน้องมิ่งจร้า
-
มาปูเสื่อรอแล้วน่ะ
แบบว่า มิ่งสมเป็นลูกน้องพี่เจิดจริงๆๆ ปีนเข้าผิดห้อง ฮ่าๆๆๆ แถมต้องแคะกระปุกไปขอพี่แจ่มอีก เอาล่ะซิ
วันเสาร์พี่เจิดกับมะลิน่ะ อิอิ
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: น้องมิ่งผู้ซื่อบื้อ แบบใสสุดๆ ที่ใสไม่ใช่อะไร ก็แค่สมอง
รอรอรอรอรอรอรอพี่เจิดด้วย
-
มารออ่าน พ่อหม้ายลูกติดแจ่ม มิ้ง
-
:mc4:
-
:z1:
ขอรออีกหนึ่งเสียงจ้าาาา :hao6: :hao7:
-
ปีนขึ้นห้องเขาตามพี่เจิดแต่ไม่ได้เมียแบบพี่เจิด
มาได้สามีแทน กร๊ากกกก โถ่ๆๆมิ่งเอ้ยยย :laugh:
-
:m4: :m4: :m4:
มาปูเสื่อรอพี่แจ่ม
-
รอ
จัดมาจร้
-
5555 มิ่งเอ้ยยย ได้จ่าวว่ามีบทเรียนจากลูกพี่เอ็งนะ
-
มิ่งรู้จักเอาความผิดพลาดของพี่เจิดมาเป็นบทเรียนซินะ เพราะว่าพี่เจิดได้เสียอดเป็นเมียได้เป็นผัว ส่วนมิ่งได้เสียเป็นเมียพี่แจ่ม
จะรอน๊ะจ๊ะคนเขียน
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
บทที่ 1 แรกพบสบตา
เสียงเพลงจังหวะสามช่าดังขาดๆหายๆออกมาจากลำโพงวิทยุทรานซิสเตอร์ที่ไอ้เด็กผิวคล้ำรูปร่างผอมกะหร่องแบกเอาไว้
บนไหล่ ตัวเล็กๆผอมๆดิ้นไปดิ้นมาไปตามจังหวะเพลง หากว่าใครผ่านมาเห็นเข้าคงจะรู้สึกหมั่นไส้มันไม่ใช่น้อย
แล้วจู่ๆเสียงเพลงที่กำลังเข้าถึงท่อนสำคัญก็ดันดับไปเสียได้ พาลให้ไอ้เด็กที่มันกำลังเต้นเด้งหน้าเด้งหลังอย่างเมามัน
แบบที่ลูกพี่ของมันสอนเอาไว้ชะงักแล้วขมวดคิ้วมองไอ้วิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องเก่า
“อะไรวะ ถ่านหมดอีกแล้วเหรอวะเนี่ย กูขี้เกียจไปขอตังพ่อมุ่ยมาซื้อถ่านแล้วนะโว้ย”
ว่าแล้วไอ้เด็กผอมกะหร่องผิวคล้ำนามว่าไอ้มิ่งก็จัดการเปิดช่องใส่ถ่าน แงะเอาถ่านก้อนใหญ่แบบที่ปาหัวหมาแล้วแตก
ออกมากัด ความเชื่อที่ว่ากัดถ่านแล้วจะยืดอายุของถ่านออกไปอีกนาน ไอ้มิ่งก็ไม่รู้หรอกว่ามาจากไหน รู้แค่ว่าเขาว่ากันมาก็ทำๆ
กันตามไป แล้วมันก็ได้ผลเสียด้วยสิ
กัดจนถ่านบุบเป็นรอยฟันมาหลายต่อหลายครั้งจนครบทุกก้อนจึงได้ใส่ถ่านคืนที่เดิม ใส่ถ่านเสร็จก็จัดการจูนหาช่องเสีย
ใหม่ เพราะดันเผลอทำช่องหาย พักใหญ่จนเจอช่องเพลงรายการโปรดที่มันชอบฟังถึงได้ยิ้มออกมาแล้วลุกขึ้นเด้งหน้าเด้งหลัง
อีกรอบอย่างอารมณ์ดี
เต้นไปเต้นมาก็พาลจะปวดฉี่ จะให้เดินไปเข้าห้องน้ำในบ้านก็ขี้เกียจ มองซ้ายมองขวาไม่เห็นพ่อมุ่ย เลยถกกางเกงยิง
กระต่ายมันโคนต้นมะม่วงหน้าบ้านซะเลย ถือว่าเป็นการให้ปุ๋ยมันไปในตัวด้วย ฉี่ไปก็โยกหัวไปตามจังหวะเพลง แต่แล้วไอ้มิ่งก็
ต้องสะดุ้งเมื่อใครที่ไหนก็ไม่รู้ชะโงกหน้ามาจากทางข้างหลัง
“ฮะ เฮ้ย!! อะไรของมึงเนี่ย มึงบ้ามาเหรอวะดูคนอื่นเยี่ยวเนี่ย”ไอ้มิ่งเบี่ยงตัวหลบคนที่ชะโงกหน้ามาแอบดูมั่นยิงกระต่าย
ไอ้ครั้นจะหยุดก็หยุดไม่ได้ เพราะปล่อยไปเต็มสูบแล้ว ได้แต่เบี่ยงหลบไอ้คนที่ชะโงกหน้าตามมาดูมันพ่นน้ำออกมาจาก
ช้างน้อย ตากลมสีดำถลึงตามองไอ้คนเด็กที่น่าจะอายุมากกว่ามันไม่กี่ขวบ พอมองดูดีดีแล้วก็คุ้นหน้าคุ้นตาอยู่หรอก แต่ก็ไม่รู้ว่า
เคยเห็นที่ไหน เพราะไอ้ที่มันควรจะสนใจไม่ได้อยู่ตรงนั้น
“เจี๊ยวน้องมิ่งน่ารักจัง”ไม่ว่าเปล่า แต่ไอ้เด็กที่อายุมากกว่ามันแถมแต่งตัวเหมือนลูกผู้ดียังออกปากชมว่าเจี๊ยวมันน่ารักอีก
“มะ มะ มึงจะบ้าเหรอ”ไอ้เด็กตัวจ้อยอายุเจ็ดขวบพูดเถียงตะกุกตะกัก
แล้วจะให้มันพูดว่ายังไงล่ะเวลาที่มีคนอื่นมาชมว่าเจี๊ยวมันน่ารักน่ะ ไอ้ลูกผู้ดีนี่มันเป็นใครมาจากไหนวะเนี่ย ไอ้มิ่งรีบฉี่แล้ว
สะบัดเอาช้างน้อยเก็บคืนเข้ากางเกง แต่ก็ไม่วายหันไปมองค้อนเบี่ยงตัวหลบเมื่อไอ้ลูกผู้ดีมองตามจนเจี๊ยวมันหายเข้าไปใน
กางเกงนั่นแหละ
“ไม่บ้าหรอกครับ ก็เจี๊ยวของน้องมิ่งน่ารักจริงๆนั่นแหละ พี่แจ่มขอดูอีกทีได้ไหม”
“อะ อะไรของมึงเนี่ย แล้วมึงเป็นใคร รู้จักชื่อกูได้ยังไง ละ ละ ละ แล้วมึงมาบ้านกูทำไม”
“น้องมิ่งจำพี่แจ่มไม่ได้เหรอครับ”
จำอะไรของมันได้ไอ้มิ่งก็ไม่รู้หรอก รู้แค่ว่ามือของไอ้ลูกผู้ดีพูดเพราะแถมยิ้มหวานคนนี้กำลังดึงกางเกงขอบยางยืดย้วยๆ
ของมันอยู่
“ปล่อยมือจากกางเกงกูนะ ไม่งั้นกูจะฟ้องพ่อมุ่ยนะจริงๆด้วย”ไอ้มิ่งยื้ดยุดกางเกงเอาไว้ไม่ให้ถูกดึงลง
“ทำไมน้องมิ่งพูดมึงกูไม่น่ารักเลย แม่พี่แจ่มบอกว่าพูดไม่เพราะจะเป็นเด็กไม่ดีนะครับ”บอกให้ไอ้มิ่งพูดเพราะ แต่มือก็ยัง
ไม่ยอมปล่อยจากกางเกงไอ้มิ่งเลย แถมยังทำท่าว่าจะถึงลงไปกองที่ตาตุ่มอีก
“ปล่อยกางเกงกูนะ ถ้าไม่ปล่อยกูจะให้พี่เจิดมาเตะมึงจริงๆด้วย พี่เจิดของกูตัวใหญ่นะ แล้วก็เท่ด้วย ถ้ากูเรียกพี่เจิดมามึง
โดนพี่เจิดเตะตูดแน่”
“เจิดไม่กล้าเตะพี่แจ่มหรอก แต่พี่แจ่มอยากดูเจี๊ยวน้องมิ่งจังเลย ทำไมเจี๊ยวน้องมิ่งน่ารักจัง ขอดูอีกครั้งไม่ได้เหรอครับ”
“มะ ไม่ได้โว้ย มึงน่ะไอ้ทะลึ่ง มึงปล่อยกางเกงกูเลย”
“พี่แจ่มไม่ปล่อย”
“ปล่อยสิโว้ย กูบอกให้ปล่อยไงเล่า!!”
แคว่กกกก!!
กางเกงตัวเก่าของไอ้มิ่งมีหรือที่จะทนแรงดึงได้ไหว มันฉีกขาดแยกออกเป็นสองส่วนในทันทีทันใด ไอ้มิ่งแทบถลนออกมา
จากเบ้า มองเศษกางเกงติดมือไอ้ลูกผู้ดีไป ไม่หลงเหลือเค้าเดิมของกางเกองเอวย้วยๆของมันอีกเลย
“มะ มึง!! มึงทำกางเกงกูขาด”
แถมขาดแบบเย็บไม่ได้ด้วย แล้วอย่างนี้มันก็ต้องไปขอตังพ่อมุ่ยซื้อกางเกงใหม่น่ะสิ!!
“อ่าว ขาดเลย”ไอ้คนที่เรียกตัวเองว่าพี่แจ่มยิ้มแหย ยกเศษกางเกงในมือขึ้นมาอวด
“มึงไม่ต้องมายิ้มเลยนะ มึงทำกางเกงกูขาดอ่ะ มึงชดใช้มาเลย มึงทำกางเกงกูขาด”
“ก็น้องมิ่งไม่ยอมให้พี่แจ่มดูเจี๊ยวเอง”
“มึงจะบ้าเหรอถึงมาขอดูเจี๊ยวคนอื่น มึงไปเลยนะ ไปขอตังแม่มึงมาซื้อกางเกงใหม่ให้กูเลย”
ไอ้มิ่งพาลจะร้องไห้อยู่รอมร่อ เพราะมันไม่อยากขอตังพ่อมุ่ยไปซื้อกางเกงใหม่ และต่อให้มันไม่ขอ พ่อมุ่ยก็ต้องเอา
กางเกงของพี่เจิดมาให้มันอยู่ดี
“ก็ได้ แต่ว่าพี่แจ่มขอจับเจี๊ยวได้ไหมล่ะ ถ้าน้องมิ่งให้จับแล้วพี่แจ่มจะขอตังแม่มาซื้อกางเกงให้น้องมิ่งสองตัวเลยครับ”
คำของไอ้เด็กผู้ดีทำให้ไอ้มิ่งขมวดคิ้วกับข้อเสนอ ถ้ามันยอมให้ไอ้พี่แจ่มจับเจี๊ยวมันก็จะได้กางเกงตัวใหม่โดยไม่ต้องไป
แย่งกางเกงพี่เจิดหรือไม่ต้องให้พ่อมุ่ยเสียตังซื้อให้มันใหม่ ไอ้มิ่งคนนี้จะเอายังไงดีนะ
“มึงไม่ได้โกหกกูนะ”หรี่ตาจ้องจับผิด
“อื้อ พี่แจ่มสาบานเลยครับ”ยกนิ้วสามนิ้วขึ้นมาสาบานอวดให้ไอ้มิ่งได้ลังเล
“แต่กูพึ่งเยี่ยวมานะ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่แจ่มไม่ถือ”พี่แจ่มวัยสิบสองขวบยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ
แต่จะว่าไปมันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องมาเล่นจับเจี๊ยวกันนี่หว่า มันเป็นเรื่องทะลึ่งไม่ใช่เหรอวะ แล้วถ้าพ่อมุ่ยรู้ว่ามันมาเล่นทะลึ่ง
กับพี่แจ่มมีหวังพ่อมุ่ยโกรธมันแน่ แต่ว่าเรื่องกางเกงล่ะ ไอ้เด็กตัวเล็กผิวคล้ำทำท่าคิดหนัก แต่พอคิดหนักแล้วมันก็ต้องใช้สมาธิ
แล้วก็เผลอ
หมับ!!
“เฮ้ยยยยยย!!”
ไอ้มิ่งสะดุ้งโหยงเมื่อกล่องดวงใจของมันถูกมือขาวๆของไอ้เด็กผู้ดีคว้าหมับเข้าให้ พอจะตั้งตัวออกปากด่าทอให้เสียหมา
ไอ้เด็กผู้ดีนั่นมันก็เดินหายเข้าไปในบ้านเสียแล้ว
และนั่นแหละถึงพึ่งจะรู้ว่าไอ้เด็กผู้ดีนั่นคือพี่แจ่ม ลูกพี่ลูกน้องของพี่เจิดลูกพี่ของมัน หลังจากนั้นพี่แจ่มก็แวะเวียนมาแอบ
จับเจี๊ยวของไอ้มิ่งเวลาที่คนอื่นเผลอ แล้วชมว่าเจี๊ยวของมันเล็กน่ารักอย่างนั้นอย่างนี้
จนผ่านมานานแล้วไอ้มิ่งก็ยังไม่ได้กางเกงที่พี่แจ่มสัญญาว่าจะซื้อให้มันเลย ตั้งแต่นั้นมาไอ้มิ่งเลยเกลียดขี้หน้าพี่แจ่ม
อย่างกับอะไรดี แต่ก็ไม่กล้าบอกกับคนอื่นว่าไอ้พี่แจ่มชอบมาจับเจี๊ยวของมัน
------------------------------------------------------
-
พี่แจ่ม นิสัยเสีย
มาขอจับเจี๊ยวน้องมิ่งได้ไง
แล้วทำกางเกงน้องขาด
ยืนยันว่าถ้าให้จับจะซื้อกางเกงตัวใหม่ให้
แถมจับเจี๊ยวน้อง ที่ยังไม่ทันอนุญาตด้วย
ผ่านมาหลายปียังไม่มีกางเกงให้ซักที
พี่แจ่ม นอกจากนิสัยเสีย แล้วไม่รักษาคำพูดด้วย
น้องมิ่งโกรธ ไปเลย ไม่ต้องไปดีด้วย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ที่โกรธนี่เพราะยังไม่ได้กางเกงใหม่สักทีใช่ไหม (แซว)
-
พี่แจ่มทะลึ่งแต่เล็กนะมาขอจับเจี๊ยวน้อง :o8:
-
มิ่งน้อยน่ารัก ว่าแต่คิดถึงอิลิแล้วนะคะ
-
พี่แจ่มมาทำแบบนี้ได้ยังไงจ้ะ 55555555555555555555555555 :hao7:
-
:jul3: :ling3: :ling3: จบจากอิพี่เจิด ก็มาอิพี่แจ่มต่อ
ลุ้นคู่นี้ตั้งแต่ในเรื่อง พี่เจิดกะน้องมะลิ ละ
-
นี้ไม่รู้ว่า จะสงสารพี่แจ่มที่โดนปีนห้อง หรือสงสสามิ่งที่ปีนห้องผิด เหมือนลูกพี่มันดี
อิพี่แจ่มนี้มันยังไงงงง
แอบสงสสารมิ่ง ต้องทุบกระปุกไปขอสามีนี้นะ ฮ่าๆๆๆๆ
มาสายมุ้มิ้งก็ดีนะ โทนเรื่องจะได้ต่างจากพี่เจิดที่เน้น ฮาๆ
อยากดูมิ้งมุ้มมิ้งงงงง
-
:a5:
-
รอๆๆๆตอนต่อไปจ้า
-
พี่แจ่มต้องรับผืดชอบนะ พี่แจ่มจะทำแบบนี้กับมิ่งไม่ได้นะ
-
นี่เข้าใจหัวอกมิ่งแล้วว่าทำไมเกบียดพี่แจ่มนัก แต่เอ็งปีนผิดห้องเองนะเว้ยมิ่ง
น่ารักแล้วยังเล็กเหมือนเดิมป้ะพี่แจ่ม รีบๆมาทำคะแนนแล้วรับผ้ดชอบน้องมันเลย
-
o13 พี่แจ่ม
-
มาเสียเช้ามืดเลยนะจ๊ะ นาทีนี้สงสารน้องมิ่งสุดใจ
-
อ้าววววว พี่แจ่มทำงี้ได้ไง น้องมิ่งอุตส่าห์ให้จับทำไมไม่รักษาสัญญา ไหนกางเกงของน้องมิ่งล่ะ
-
ฮ่ออออออว พี่แจ่มมมม :hao3:จับจอง?น้องมิ่งตั้งแต่เด็กๆเลยนะ สินสอดฝั่งพี่แจ่มนี่ สงสัยแค่กางเกงตัวสองตัวก็พอแล้วมั้ง เอ็นดูฝั่งมิ่งถึงกับต้องเคะกระปุกเลยทีเดียว :hao7:
-
:katai5: :katai5:
-
มิ่งจะรอดไหม
รอตอนต่อไปค่ะ^^
-
เดี๋ยวนะนี่มันอาชญากรรมชัดๆ
คนประเภทไหนวะที่พูดโกหกทั้งๆที่พูดเพราะขนาดนี้. ร้ายมากๆๆ
-
พี่แจ่มร้ายแต่เด็กเลย
-
:hao7: :hao7: :hao7: โอ๊ยยมิ่งเอ๊ยยย กากทั้งลูกพี่ลูกน้องจริงๆ :laugh:
-
พี่แจ่มดูโรคจิต
-
พี่แจ่มน่ากลัวไปแล้ว นั่น12 เองนะจ๊ะ ชั้นละกลัวพี่จริงๆ
-
เอาเรื่องของพี่เจิดให้จบก่อนได้มั้ยอ่าาาา พี่แจ่มค่อยมา :ling1: :ling1: :ling1:
-
พี่แจ่มแลดูโรคจิตนะ
-
พี่แจ่มแสบมากเลย มิ่งเอ้ยมิ่งน่าสงสารจริงจิ๊ง :pigha2:
-
จุดพลุ
-
พี่แจ่มร้ายกาจ
:katai2-1: :katai2-1:
-
พี่แจ่มไม่เบาน่ะเนี่ยตั้งแต่เด็กเลย มิ่งไม่รอดแน่ๆ อิอิ
พี่เจิดอ้วนกลมด้วยอ่ะ น่ารักจัง อยากอ่านพี่เจิดปะทะฝีปากกับมะลิตอนเด็กจัง
พี่เจิดน้องลิมายังน่ะ
-
55555. อีพี่แจ่มมันร้านแต่เด็กเลย :z1: :z1: :z1: สงสารน้องมิ่ง 55555
-
พี่แจ่มนี่ดูเป็นเด็กเปรตมาก 55555555555
ขอโทษกับคำไม่สุภาพด้วยค่ะ อดไม่ได้จริงๆ 55555555
-
รว้ายกาจจจจจจ :hao7:
-
o22 o22 พี่แจ่มนี้มันหมาป่่าคลุมหนังแ o22กะชัดๆ
-
ร้ายกาจจจ
-
จิตมากอ่ะ แต่ถ้าชอบมิ่ง ทำไมไปแต่่งงาน มีลูกได้ล่ะ
-
พี่แจ่มแม่งร้ายยยย
-
:katai2-1:
-
อิพี่แจ่ม เอ็งคิดว่าเอ็งคิดว่าเอ็งเป็น มิสเตอร์เกร หรือไงห๊ะ จิตตั้งแต่ 12 ว่าแต่เมื่อไหร่จะโตอ่ะ อิอิ
-
พี่แจ่มทำอย่างนี้ได้อย่างไร
ชอบบบบบบบบ จะเอาแบบนี้
-
หนูกลัวพี่แจ่ม :katai5:
-
พี่แจ่มร้ายมาก!
-
ติดตามค่ะ :mew2:
-
บทที่ 2 เหตุเกิดเพราะนางฟ้า
วันนี้เป็นวันออกพรรษา และเนื่องในโอกาสที่ปีนี้ไอ้มิ่งกับพี่เจิดครบอายุสิบห้าปีพอดิบพอดี พ่อมุ่ยเลยอนุญาตให้ไอ้มิ่งกับ
ลูกพี่ของไอ้มิ่งกินเหล้ากินยาดองได้ตามภาษาวัยรุ่นเขาทำกัน ตอนกลางคืนที่วัดจัดงานครื้นเครง ปีนี้ที่ชูโรงเลยไม่ใช่ลิเกหรือว่า
หนังกลางแปลงอีกแล้ว แต่เป็นหนังตะลุงที่นานทีปีหนจะมาแสดงให้ดูสักที เพราะว่าปีนี้มีคนแก้บนเอาไว้ก็เลยเป็นบุญตาของ
ชาวบ้านดอนไฟไหม้ที่จะได้ดูกันอีกหน
แต่หนังตะลุงก็หนังตะลุงเถอะ ไอ้มิ่งกับพี่เจิดเดินกอดคอลิ่วๆไปที่ซุ้มยาดองตั้งแต่หัววัน ระหว่างทางก็มีร้านรวงขาย
ของกินมากมายส่งกลิ่นหอม แถมเสียงเพลงงานวัดก็ดังกระหึ่มจนต้องตะโกนคุยกัน แต่ยังไม่ทันจะถึงซุ้มยาดองดีไอ้มิ่งก็สะดุด
ตาเข้ากับใครบางคน
“พี่เจิดจ๊ะ นั่นใช่น้องสร้อยทองของพี่เจิดรึเปล่าจ๊ะ”ไอ้มิ่งชี้มือชี้ไม้ไปที่ร่างสูงโปร่งเจ้าของใบหน้ามน
“ไหนกูดูซิ”พอได้ยินชื่อน้องสร้อยทองปุ๊บ ลูกพี่ของมันก็หูพึ่งหางกระดิกปั๊บ
“นั่นน่ะจ้ะ”
“นั่นไม่ใช่น้องสร้อยทองหรอกโว้ย นั่นมันอีลิต่างหาก ถ้าเป็นน้องสร้อยทองพ่อกำนันเขาไม่ปล่อยมาเดินคนเดียวในงาน
ตอนกลางค่ำกลางคืนแบบนี้หรอก”
มันก็จริงอย่างที่ลูกพี่ของมันพูด ก็น้องสร้อยทองของพี่เจิดออกจะสวยปานนั้น แน่นอนว่าต้องเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆใน
หมู่บ้าน ไม้เว้นแม้แต่ลูกพี่ของมัน พี่เจิดเองก็หมายมั่นปั้นมืออยากได้น้องสร้อยทองเป็นเมียมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
“ฉันก็นึกว่าใช่”
“ช่างเถอะ เดี๋ยวกูไปกวนประสาทอีลิมันสักหน่อย มึงรอกูด้วยล่ะ อย่าเพิ่งหนีกูไปซุ้มยาดองคนเดียวนะมึง”
แล้วมันก็มองดูลูกพี่เจิดของมันเดินไปทะเลาะกับไอ้มะลิ เถียงกันไปเถียงกันมาอยู่นานสองนาน คนหนึ่งก็ขู่อย่างกับลูกแมว
อีกคนก็กัดอย่างกับหมา ก็ถ้าลูกพี่มันไม่ชอบใจไอ้มะลิแล้วทำไมเวลาเจอทีไรถึงได้เดินเข้าหาอยู่เรื่อย ไอ้มิ่งส่ายหน้ามองดูลูกพี่
มันในชุดหลายสี
ส่วนมันเองน่ะเรอะ เสื้อผ้าของมันก็ได้มาจากพี่เจิดนั่นแหละ มันรับช่วงต่อมาจากของพี่เจิดอีกทีเพราะไม่อยากสิ้นเปลือง
เงินของพ่อมุ่ย แต่มันก็เลือกใส่เฉพาะสีที่ไม่แสบลูกกะตามาก เพราะมันกลัวว่าจะเด่นเกินลูกพี่ของมัน วันนี้มันเลยใส่เสื้อลาย
สก๊อตสีฟ้าอ่อนสุดจ๊าบกับกางเกงยีนสีน้ำตาลที่มันต้องเอาเอวไปให้ช่างเขาแก้ เพราะเอวของมันเล็กกว่าของพี่เจิดอยู่มาก ส่วน
เสื้อก็มีหลวมอยู่บ้างตามที่เห็น แต่รวมๆแล้วมันก็จ๊าบไม่แพ้ลูกพี่มันนั่นแหละ แล้วที่เด่นที่สุดก็คงไม่พ้นทรงผมสุดทันสมัย ตอนนี้
สาวๆกำลังคลั่งหนุ่มผมยาวกัน จบมอสามไอ้มิ่งเลยไว้ผมยาวกับเขาบ้างเผื่อจะมีสาวๆมาสนใจ ตอนนี้ผมก็ยาวมาถึงต้นคอแล้ว
ด้วย ส่องกระจกทีไรก็ดูเท่ไม่หยอก
“เสร็จแล้วเหรอจ๊ะ”
“ก็เสร็จแล้วน่ะสิวะ หนอย อีลินะอีลิ ปากดีนัก อย่าให้เผลอนะมึง กูจะจับโยนทิ้งท้ายคลองเสียให้เข็ด”นั่นไง สุดท้ายก็จบที่
ลูกพี่ของมันเดินเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแพ้กลับมาอยู่ร่ำไป
“ทำไมล่ะจ๊ะ”
“ก็มันบังอาจมาดูถูกแฟชั่นของกู สงสัยมันคงอิจฉากูนั่นแหละ”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละจ้ะ”ลูกพี่ว่าไงไอ้มิ่งว่าตาม
“ไปเถอะ มึงกับกูไปกรึ๊บยาดองกันดีกว่า เดี๋ยวพี่ทิดหมิงเขารอนาน”
พี่ทิดหมิงที่พี่เจิดพูดถึงคือเพื่อนรุ่นพี่ที่อยู่แถวบ้าน เพราะปีนี้บวชจนครบพรรษาแล้วก็ศึกออกมาเย็นนี้พอดิบพอดี แถมยัง
ชวนไอ้มิ่งกับพี่เจิดไปกรึ๊บยาดองฉลองที่บวชเรียนมาเป็นพรรษาได้โดยไม่แตะเหล้าแตะยา ได้จังหวะที่พ่อมุ่ยอนุญาตไอ้มิ่งกับพี่
เจิด มีหรือที่จะปฏิเสธคำเชิญปาร์ตี้ยาดอง
“เอ้า มาแล้วเรอะลูกพี่ลูกน้องคู่นี้”พอเดินเข้าไปใกล้ซุ้มยาดองบรรดาเพื่อนฝูงบ้านใกล้เรือนเคียงก็ทักทายกันอย่างกับไม่
เจอกันมานาน
“มาแล้วจ้ะ”พี่เจิดตอบพร้อมกับรับแก้วยาดองมาถือแก้วหนึ่งแล้วส่งมาให้ไอ้มิ่งแก้วหนึ่ง
กลิ่นของยาดองนี่ฉุนเตะจมูกเชียว ไม่รู้ว่าพวกวัยรุ่นกินกันเข้าไปได้ยังไง แต่ก็ช่างเถอะ เพื่อความเท่สมกับที่มันกำลังก้าว
เข้าสู่ช่วยวัยรุ่น มันก็เลยกระดกแก้วเป๊กยาดองลงคอ ตามด้วยดูดฝักมะขามเปียกแบบที่คนอื่นเขาทำๆกัน
“อึก!!”
ทั้งขมทั้งฉุกอย่าบอกใคร แต่ก็ต้องทำเป็นเฉยเพราะเหลือบเห็นสาวๆเดินผ่านซุ้มยาดอง ถ้ามันทำเป็นเท่กับเขาบ้างจะได้มี
สาวๆมาสนใจกับเขาสักที
“เป็นไงวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดหันมาถามเมื่อเห็นไอ้มิ่งมัวแต่มองตามกลุ่มสาวๆ
“อะไรเหรอจ๊ะ”
“มึงชอบเหรอวะ”
“ก็แหม เป็นผู้ชายอกสามศอกก็ต้องชอบสาวๆสิจ๊ะ ใครจะไปเหมือนพี่เล่า มองก็แต่น้องสร้อยทอง”จะว่ามันพูดเหน็บก็ได้
เพราะวันๆพี่เจิดเอาแต่พูดถึงน้อยสร้อยทองอย่างนั้นอย่างนี้ตลอด
“เอ้า ก็น้องสร้อยทองออกจะสวยอย่างกับนางฟ้านี่หว่า สวยกว่าพวกผู้หญิงที่มึงมองตั้งเยอะ”
“จ้าๆ”มันพยักหน้าหงึกๆว่าตามลูกพี่ของมันคุยโม้แล้วรับแก้วยาดองมาอีกเป๊ก
จะว่าไปตอนนี้มันก็เริ่มมึนๆบ้างแล้ว แต่ก็กระดกเป๊กที่สองตามไปติดๆท่ามกลางฝูงหนุ่มรุ่นๆในบ้านดอนไฟไหม้
พอพี่เจิดของมันพูดถึงนางฟ้า มันก็นึกขึ้นได้ว่ามันเองก็มีนางฟ้าเหมือนกัน นางฟ้าผมยาวใส่กระโปรงฟูฟ่อง นางฟ้าที่ช่วย
มันจากปีศาจพี่แจ่ม พอนึกถึงพี่แจ่มก็เสียอารมณ์ขึ้นมาเลยเชียว
ทุกครั้งไปที่มันต้องคอยหลบหน้าพี่แจ่มเวลามาหาพี่เจิดที่บ้าน ถึงจะนานทีปีหนที่พี่แจ่มจะกลับมายังบ้านดอนไฟไหม้แต่
ไอ้มิ่งคนนี้ก็ยังไม่ลืมเรื่องที่พี่แจ่มทำกับมันเอาไว้อยู่ดี อีกอย่างมันเองก็ไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงก็เลยไม่เคยบอกใครว่าถูกพี่
แจ่มจับมัดแล้วเอาซ่อนไว้ในห้อง แต่ถึงจะบอกไปก็ไม่รู้จะมีใครเชื่อมันบ้างไหม ก็พี่แจ่มน่ะ ต่อหน้าคนอื่นทั้งสุภาพเรียบร้อยไม่มี
ใครเกิน แต่ก็นั่นแหละ ก็แค่ต่อหน้าคนอื่น ถ้าอยู่กับไอ้มิ่งเมื่อไร พี่แจ่มก็จะทำท่ากระโจนเข้ามาใส่ไอ้มิ่งอยู่ร่ำไป
นั่งคิดไปนั่งโม้ไปพักใหญ่ ไม่รู้เพราะว่าเมาหรือว่าตาดฝาด ไอ้มิ่งเลยขยี้ตาไปมาเมื่อเห็นผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันใส่
กระโปรงสีขาวฟูฟ่องเดินมาแต่ไกล ในมือถือขนมสายไหมแถมยิ้มหวานจนหัวใจไอ้มิ่งพาลเต้นแรงขึ้นมาเรื่อยๆ
“นางฟ้า”ไอ้มิ่งพึมพำ
ตาของมันไม่ได้ฝาดหรอก มันเห็นนางฟ้าจริงๆ อดรนทนไม่ไหว มองตามจนคอแทบเคล็ด เลยกระตุกชายเสื้อลูกพี่ของมัน
แล้วถาม
“พี่เจิดจ๊ะพี่เจิด!!”
“อารายของมึงว๊า เรียกกูทามมาย”เสียงยานคางถามกลับมา ดูท่าว่าพี่เจิดของมันจะเมาได้ที่เสียแล้ว
“คนนั้นน่ะจ๊ะพี่เจิด ผู้หญิงใส่กระโปรงสีขาวคนนั้น”
“อ้อ ผู้หญิงโคนน๊านทามมายว๊า”พี่เจิดหันมาถามหน้าแดง ตาก็จ้องมองผู้หญิงที่ไอ้มิ่งชี้นิ้ว
“ใครเหรอจ๊ะ ฉันไม่คุ้นหน้าเลย”ไอ้มิ่งถามด้วยท่าทีตื่นเต้น
“อ้อ คนน๊านเอง คนน๊านก็น้องจานเจ้างาย มึงจามม่ายด้ายเหรอว๊า”
ถึงจะฟังไม่ค่อยได้ศัพท์ แต่ไอ้มิ่งก็จับมากระเดียดได้ว่านางฟ้าที่มันมองตามตาไม่กระพริบเนี่ย เป็นนางฟ้าคนเดียวที่อยู่ใน
ใจของมันมาตลอด
“จำไม่ได้เลย”ไอ้มิ่งส่ายหน้า
เพราะตอนนี้น้องจันทร์เจ้าของมันสวยซะยิ่งกว่าสวยเสียอีก อย่างกับนางเอกละครน้ำเน่าในโทรทัศน์ที่มันชอบดูกับพ่อมุ่ย
เลย
“อ่าว น่านพี่แจ่มนี่หว่า พี่แจ่มมมมมมมม!!”
จู่ๆพี่เจิดก็ตะโกนเรียกผู้ชาย พอได้ยินชื่อนี้ไอ้มิ่งก็สะดุ้งตัวโยน หันขวับไปมอง มันเองก็ลืมสังเกตเลยว่านางฟ้าของมันมา
กับพี่ชายที่ชื่อว่าพี่แจ่ม คนตัวสูงแต่งตัวดูดีจนสาวๆในงานมองตามเป็นตาเดียว
พอถูกเรียกพี่แจ่มก็เดินตรงมาที่ซุ้มยาดอง เห็นดังนั้นไอ้มิ่งก็แทบจะลุกหนีไปจากแคร่หน้าซุ้มยาดองให้รู้แล้วรู้รอด แต่กลัว
ว่าจะถูกหาว่าปอดแหกก็เลยทำนั่งเก็กถือแก้มยาดองทำท่าเข้มหลบอยู่ข้างหลังลูกพี่ของมัน
“ว่าไงครับน้องเจิด”ทักทายตามประสาผู้ดีให้ไอ้มิ่งนึกหมั่นไส้
“มากินยาดองด้วยกันม้าย”แค่ทักทายไม่พอ แต่ยังยื่นแก้วยาดองชวนกรึ๊บอีกต่างหาก
“พี่ก็จะไปชวนมันทำไมเล่า!! หน้าอย่างมันกินยาดองไม่เป็นหรอก”ไอ้มิ่งจิกกัดจ้องมองหน้ายิ้มๆเขม็ง
“เอาสิ แค่ยาดองเอง พี่แจ่มกินได้ครับ บางครั้งพี่แจ่มก็แอบไปกินกับเพื่อที่หลังวัง”ไม่พูดเปล่า แต่คว้าแก้วยาดองไป
กระดกรวดเดียวให้ไอ้มิ่งได้ถลึงตามอง
“โคตรเท่เลย”พี่เจิดชมปากเปราะแถมยังทำท่าผลักไอ้มิ่งออก
“มาผลักฉันทำไมล่ะจ๊ะพี่เจิด”
“เอ้า ก็ลุกห้ายพี่แจ่มนั่งสิว๊า มึงนี่ไม่มามาราย๊าดดด”
“แต่ฉันนั่งก่อนนะจ๊ะ พี่จะมาไล่ให้ฉันลุกแล้วให้มันนั่งแทนได้ยังไง”ไอ้มิ่งนึกเคือง แต่ก็ลุกอย่างอดไม่ได้เมื่อลูกพี่มันหันมา
หรี่ตาทำท่าจะลุกขึ้นมายันมันโครมลงจากแคร่
“ก็แค่น๊าน”
“พี่เห็นมันดีกว่าฉันได้ยังไง”ไอ้มิ่งบ่นอุบพลางยกแขนขึ้นกอดอกจ้องมองพี่แจ่มเขม็ง และดูท่าฝ่ายนั้นจะไม่สะทกสะท้าน
กับสายตาของมันเลยสักนิด หนำซ้ำยังยิ้มตอบมันอีก
“เจอกันอีกแล้วนะครับน้องมิ่ง”
พูดอย่างกับมันอยากเจอพี่แจ่มตายห่า อยู่มองหน้าพี่แจ่มไปก็เสียสายตา สู้มันไปทักทายน้องจันทร์เจ้ายังจะดีกว่า
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะจ๊ะน้องจันทร์เจ้า ทำไมเมื่อเช้าพี่มิ่งไม่เห็นน้องจันทร์เจ้าที่ศาลาเลยล่ะจ๊ะ”ไอ้มิ่งชวนคุย มันยิ้มจน
แก้มปริ ตาก็จ้องมองนางฟ้าของมันจนตาหยี
“เมื่อเช้าน้องจันทร์รู้สึกไม่สบายค่ะ น้องจันทร์ก็เลยไม่ได้ไปทำบุญเลย”น้องจันทร์บอกเสียงอ่อนเสียงหวานให้ไอ้มิ่งคนนี้
เคลิ้มตาม
“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะจ๊ะ หายแล้วเหรอจ๊ะถึงได้ออกมาเดินงานวัดแบบนี้”
“น้องจันทร์ขึ้นมากแล้วค่ะ”
“วันพรุ่งนี้น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งถาม
มันคงจะดีถ้าหากว่ามันจะได้ตักบาตรเทโวร่วมกันกับนางฟ้า
“มาค่ะ พรุ่งนี้น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวด้วย”
“งั้น…น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวกับพี่ อุ๊บ!!”
ยังไม่ทันที่ไอ้มิ่งจะได้ชวนน้องจันทร์เจ้ามาตักบาตรเทโวด้วยกันพรุ่งนี้เลย ไอ้มิ่งสะดุ้งจนตัวโยนเมื่อรู้สึกว่าแก้มก้นของมัน
ถูกบีบขยำจนมันเกร็งปลายนิ้วเท้า
“คุยอะไรกันเหรอคะน้องจันทร์ พี่แจ่มฟังด้วยได้ไหมคะ”พูดคะขากับผู้หญิงก็คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากพี่แจ่ม
ไอ้มิ่งไม่ทันระวังตัวเพราะมันมัวแต่หันหน้าคุยกับน้องจันทร์เจ้า มันเลยไม่รู้ว่ามีใครบางคนเดินเข้ามาใกล้แล้วยืนซ้อนข้าง
หลัง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนอื่นๆไม่เห็นว่าพี่แจ่มกำลังบีบขยำตูดมันอยู่ ก็เพราะว่าพี่แจ่มตัวสูงกว่ามันตั้งเยอะแถมยังเอาตัว
บังเอาไว้อีกต่างหาก
“น้องจันทร์คุยกับพี่มิ่งเรื่องตักบาตรเทโวพรุ่งนี้ค่ะพี่แจ่มขา พี่แจ่มขาคุยกับพี่เจิดเสร็จแล้วเหรอคะ”น้องจันทร์เจ้าเอียงคอม
องท่าทางน่ารักน่าชัง
แต่ไอ้มิ่งคนนี้โดนบีบตูดจนหน้าดำหน้าแดง ไอ้ที่หน้าดำหน้าแดงไม่ใช่ว่าเจ็บ แต่มันโมโหจนหน้าดำหน้าแดงมากกว่า
แทบอยากจะหันไปเตะตูดไอ้คนที่จับตูดมันแต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของมันกำลังมองอยู่ เลยต้องกัดฟันยิ้ม
แห้งๆส่งไปให้ จะหันไปขอความช่วยเหลือจากลูกพี่ของมันน่ะเรอะ ฝันไปเถอะ เพราะลูกพี่ของมันเมายาดองจนแทบจะนอนกลิ้ง
ไปบนแคร่แล้ว
“ปล่อย…กูนะ”ไอ้มิ่งแค่นเสียงให้ได้ยินกันแค่สองคน
“นิ่มจังเลย”ไม่แค่ไม่ยอมปล่อย แต่ยังออกแรงบีบขยำเน้นหนักกว่าเก่า
“อะไรนิ่มเหรอคะพี่แจ่มขา?”
“ก็สายไหมที่น้องจันทร์ถืออยู่ไงคะ นุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือเชียว”
“เอ๋ สายไหมเหรอคะ?”น้องจันทร์เจ้าเอียงคอมองแปลกใจ
“ใช่ค่ะ สายไหมนิ่มมือมือมากเลย ไม่รู้ว่าอย่างอื่นจะนิ่มเหมือนสายไหมไหมนะ พี่แจ่มชักอยากจะลองจับอย่างอื่นดูบ้างซะ
แล้ว”
“อะไรของพี่แจ่มขาคะเนี่ย พูดไม่รู้เรื่อง สงสัยจะเมาแล้วใช่ไหมคะ ไม่ดีเลยนะคะ เดี๋ยวคุณแม่ก็ดุเอาหรอก”คิ้วเรียวเล็ก
ของนางฟ้าไอ้มิ่งขมวดมุ่น
แต่คิ้วยาวของไอ้มิ่งก็ขมวดมุ่นไม่แพ้กัน ขมวดจนแทบจะเป็นปม ตัวแข็งทื่อเมื่อพี่แจ่มมันจงใจเป่าลมร้อนลงมาใส่กกหูทั้ง
ที่มือยังไม่ปล่อยออกจากตูดของมันเลย ถ้าตอนนี้ไอ้มิ่งอายุสิบห้าพี่แจ่มก็คงอายุยี่สิบแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่แจ่มถึงได้
ตัวใหญ่ แถมมือยังกำแก้มก้นของไอ้มิ่งได้เต็มไม้เต็มมือ
“น้องจันทร์ก็อย่าไปบอกคุณแม่สิคะ”
“น้องจันทร์ไม่บอกคุณแม่หรอกค่ะ ว่าแต่พี่มิ่งไม่สบายรึเปล่าคะ เหงื่อออกเยอะเชียว”ไม่เพียงแค่ถาม
แต่น้องจันทร์เจ้าเดินเข้ามาใกล้แล้วล่วงหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าผืนหอมยื่นมาจะมาเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผากให้ไอ้มิ่ง
และเหงื่อพวกนี้มันจะมาจากไหนได้ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามือใหญ่ยังบีบตูดของมันเล่นเหมือนเป็นเรื่องสนุก แถมยังหัวเราะในลำคอให้
มันได้ยินอีก ถึงจะไม่ใช่เขตวัด แต่นี่มันก็ลานหน้าวัดนะโว้ย ไอ้มิ่งคนนี้กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกจริงๆ
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเงยหน้าให้น้องจันทร์เจ้าเมื่อเห็นว่าผ้าเช็ดหน้าหอมๆกำลังเช็ดลงมาบนหน้าผาก เหมือนกำลังขึ้นสวรรค์ทั้งที่ตกนรกยังไงก็ไม่รู้ ไอ้มิ่งยิ้มรับปากบานเชียว พอน้องจันทร์เจ้าเข้ามาใกล้ก็เพิ่งจะได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ผ้าเช็ดหน้าเท่านั้นที่หอม
แต่ตัวของน้องจันทร์เจ้าก็หอมเหมือนกัน
แต่ก็นั่นแหละ ไอ้มิ่งคงจะหวังมากไป เพราะมันกำลังถูกฉุดให้ตกนรกอีกรอบเมื่อพี่แจ่มดันปล่อยมือออกจากตูดของมันแล้ว
คว้าเอามือของน้องจันทร์เจ้าเอาไว้ไม่ให้เช็ดหน้าให้ไอ้มิ่ง
“พี่แจ่มว่าเราไปหาคุณแม่กันดีกว่านะคะ เดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วงเอานะคะ”
นอกจากพี่แจ่มมันจะเป็นปีศาจร้ายในคราบพ่อพระแล้ว พี่แจ่มยังเป็นมารขวางความสุขของไอ้มิ่งอีก อีกนิดเดียวเองที่ไอ้มิ่งจะได้สัมผัสผ้าเช็ดหน้าของน้องจันทร์เจ้า ดีไม่ดีตอนที่น้องจันทร์เจ้าเช็ดหน้าให้มันมันอาจจะโชคดีได้โดนมือของน้องจันทร์เจ้า
บ้างก็ได้ แต่นี่อะไร นอกจากจะโดนจับตูดแล้วยังไม่ได้แตะแม้แต่ปลายเล็บของน้องจันทร์เจ้าอีก ว่าแล้วก็แทบอยากจะกระโดด
ถีบให้ไอ้คนที่หันมายิ้มให้ก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับนางฟ้าของมัน
------------------------------------------
เป็นอันหมดอารมณ์กรึ๊บยาดอง ไอ้มิ่งได้แค่ยืนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันแม้ว่าพี่แจ่มจะเดินหายไปทางศาลาวัดกับน้องจันทร์เจ้า
แล้วก็ตาม อุตส่าห์ได้กินยาดองครั้งแรกกับเขาทั้งทีแต่ก็ดันมาเสียบรรยากาศจนได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ ไอ้มิ่งเลยกระฟัดกระเฟียด
หันไปมองทางซุ้มยาดองก็เห็นว่าลูกพี่เจิดของมันนอนหงายเงิบไปบนแคร่แล้ว
“ไอ้ดำ กูฝากดูพี่เจิดด้วยล่ะ เดี๋ยวกูมา”
“เอ้า มาฝากอะไรกูวะไอ้มิ่ง ลูกพี่มึงไม่ใช่เรอะ”ไอ้ดำเองก็กำลังได้ที่เชียว บ่นใส่ไอ้มิ่งที่โยนขี้ให้มาให้
“เออน่า เดี๋ยวกูมา มึงดูพี่เจิดแทนกูที”
เพราะไอ้มิ่งคนนี้จะไปปาสาวน้อยตกน้ำให้หายอารมณ์เสียสักหน่อย ถ้าไม่ระบายอารมณ์หงุดหงิดเสียบ้างมันอกแตกตาย
พี่แจ่มนะพี่แจ่ม หน้าตาก็ดีแต่สันดานเสียฉิบหาย ตอนเด็กก็ชอบมาจับเจี๊ยวมัน ตอนนี้ยังเสือกมาจับตูดมันอีก ไม่รู้ว่าตูดมันช้ำรึ
เปล่า ไอ้พี่เล่นบีบมาซะมันเกร็งนิ้วเท้าเชียว คิดแล้วก็ลูบตูดตัวเองไปมาพลางเดินหน้าบึ้งไปยังซุ้มสาวน้อยตกน้ำ
“ลุงจ๊ะ เอาลูกบอลตะกร้าหนึ่งจ้ะ”ไอ้มิ่งบอกลุงคนเฝ้าซุ้มสาวน้อยตกน้ำก่อนจะล้วงเอาตังเหรียญที่พ่อมุ่ยให้มาจ่ายลุงเขา
ไป
“เอาไป หึหึ”ยื่นตะกร้าลูกบอลสามลูกมาให้ไอ้มิ่ง
แค่ยื่นมาเฉยๆไอ้มิ่งไม่ว่าหรอก แต่ดันหัวเราะเยาะเด็กอย่างไอ้มิ่งด้วยเนี่ยสิ คิดว่าอย่างไอ้มิ่งสุดเท่จนสาวเห็นต้องมองตาม
คนนี้ไม่มีน้ำยารึไงวะ ไอ้มิ่งที่หงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งหงุดหงิดเป็นเท่าตัว เงยหน้ามองสาวน้อยตกน้ำก็สาวเหลือน้อยจริงๆ
ผิวนี่เหี่ยวอย่างกับกระดาษยับ ดีหน่อยที่สาวน้อยตกน้ำตรงหน้ามันยังมีฟันเหลืออยู่ครบ ไม่เหมือนที่อยู่ถังข้างๆ ไม่งั้นมันคงกลับ
บ้านไปนอนฝันร้ายแน่
ปั๊ก!! เคร้ง!!
ว่าแล้วก็อวดฝีมือสักหน่อย นกเอยกระรอกเอยก็ยิงมาแล้ว นับประสาอะไรกับปาสาวน้อยตกน้ำแค่นี้ แต่จะว่าก็ว่าเถอะ
สงสัยว่ามันคงจะกรึ่มยาดองนิดหน่อยก็เลยพลาดเป้า ลูกบอลลอยไปกระแทกเอาลูกกรงตรงหน้าแทน
“ฉันก็แค่ติดเครื่องเถอะ ยังไม่ได้เอาจริงสักหน่อย”ไอ้มิ่งสิบห้าหยกๆหันไปแก้ตัวกับลุงเฝ้าซุ้มที่หัวเราะกับท่าทางของเด็ก
กะโปโลอย่างมัน
“อ่าวเรอะ!! ข้าก็นึกว่าเอ็งเอาจริงแล้ว เห็นเล็งอยู่นานเชียว”
อับอายขายขี้หน้าจริงๆ สาวๆที่เดินผ่านซุ้มไปมาก็ออกจะเยอะ แต่ก็ช่างเถอะ ลูกที่สองที่สามไอ้มิ่งได้เข้าเป้าเต็มๆแน่ ไอ้
มิ่งหยิบลูกบอลลูกที่สองขึ้นมาเล็ง หรี่ตาข้างหนึ่งมองเป้ากลมๆ
“พี่มิ่งขาทำอะไรอยู่เหรอคะ”
มันกำลังจะปาลูกบอลลูกที่สองออกไปอยู่แล้วเชียว แต่เสียงหวานๆที่ดังมาจากข้างๆก็ทำเอามันต้องหยุดมือค้างเอาไว้แล้ว
หันไปมองทางต้นเสียง
“นะ น้องจันท์เจ้า มะ มาได้ยังไงจ๊ะ”ถามเสียงกระท่อนกระแท่นเชียว
พอหันไปเห็นนางฟ้าของมันที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนแล้วมาตั้งแต่เมื่อไร ไม่รู้ว่าจะเห็นที่มันปาพลาดเมื่อตะกี้รึเปล่า
“น้องจันทร์เดินหลงกับพี่แจ่มขาค่ะ เดินหาไม่เจอแล้วก็มาเจอพี่มิ่งค่ะ ว่าแต่พี่มิ่งทำอะไรอยู่เหรอคะ?”
“พะ พี่มิ่งกำลังปาสาวน้อยตกน้ำจ้ะ”
“น่าสนุกจังเลยค่ะ”
“น้องจันทร์ลองปาดูไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งยื่นลูกบอลให้ ใจนี่เต้นตุ๊บๆแทบจะหลุดออกมาดิ้นบนลานวัด
“จะดีเหรอคะ น้องจันทร์เล่นไม่เป็นเลย”
“ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวพี่มิ่งสอนเอง”
ลืมเรื่องที่โดนพี่แจ่มจับตูดไปได้เลย ไอ้มิ่งคนนี้หายหงุดหงิดและกำลังยิ้มเป็นคนบ้าคนบอ
“พี่มิ่งใจดีจัง”น้องจันทร์เจ้าบอกเสียงอ่อนเสียงหวานพลางรับลูกบอลไปถือเอาไว้
“แหม่ แหะๆ ปกติพี่มิ่งก็ใจดีแบบนี้แหละจ้ะ”
“แล้วน้องจันทร์ต้องทำยังไงบ้างคะพี่มิ่ง”
“น้องจันทร์เห็นตรงแป้นกลมๆนั้นไหมจ๊ะ หลับตาข้างหนึ่งแล้วก็เล็งตรงนั้นเลยจ๊ะ พอเล็งแล้วก็ปาไปสุดแรงเลยนะจ๊ะ”
“ถ้าน้องจันทร์ปาไปแล้วคุณยายเขาจะไม่ตกน้ำเหรอคะ”
“ตกสิจ๊ะ แต่ว่าเงินค่าสาวน้อยตกน้ำเขาก็เอาไปทำบุญเข้าวัด ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ”
สมกับเป็นนางฟ้าของมันจริงๆ สวยแล้วยังใจดีอีกด้วย ที่สำคัญ ตัวก็ห๊อมหอม ไอ้มิ่งเลยถือโอกาสขยับเข้าไปกระแซะนิด
หน่อยพอหอมปากหอมคอ
“งั้นน้องจันทร์จะปาแล้วนะคะ”หันมายิ้มก่อนจะหรี่ตาข้างหนึ่งอย่างที่ไอ้มิ่งสอน
“ปาเลยจ้ะ”
ไอ้มิ่งเข้าใจแล้วว่าเวลาที่หนุ่มสาวมาเดินงานวัดด้วยกันมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ถ้าบินได้ไอ้มิ่งคงจะบินไปแล้ว มีหวังคืนนี้มัน
คงจะนอนไม่หลับแล้วเอาแต่เพ้อถึงน้องจันทร์เจ้าแน่
ปั๊ก!! ตูมมมมม!!
พอได้ยินเสียงตูมเท่านั้นแหละถึงกับชะงัก ไอ้มิ่งเล็งอยู่ตั้งนานสองนานยังปาไม่ถูก แต่ทำไมน้องจันทร์เจ้ามือใหม่ถึงได้ปา
ถูกตั้งแต่ครั้งแรกเลยล่ะ สาวน้อยตกน้ำของไอ้มิ่งก็เลยหล่นตูมลงไปในถังน้ำจนเปียกมะลอกมะแลก
“คิก คิก น้องจันทร์ปาถูกด้วยค่ะพี่มิ่ง พี่มิ่งสอนเก่งจังเลย”น้องจันทร์ตบมือชอบใจ แต่ไอ้มิ่งน่ะเสียหน้าเต็มๆ
“จ้ะ น้องจันทร์เก่งมากเลยจ้ะ”ไอ้มิ่งพยักหน้าหงึกๆ
“เก่งมากเลยนังหนู เอ้า เอานี่ไป รางวัล ลุงให้เป็นพิเศษเลยนะ”หัวเราะชอบใจแล้วยื่นตุ๊กตาหมาตัวสีดำให้น้องจันทร์
มันจะไม่อะไรเลยถ้าลุงเฝ้าซุ้มไม่หันมาหัวเราะเยาะให้ไอ้มิ่งเสียเชิงชาย มันเลยหน้าเจื่อน หันไปยิ้มแห้งๆให้กับน้องจันทร์
เจ้าที่หัวเราะชอบใจกับตุ๊กตาที่ได้มาจากการปาสาวน้อยตกน้ำครั้งแรก
“พี่มิ่งลองปาอีกสิคะ น้องจันทร์อยากเห็นพี่มิ่งปา”
“จ้ะ”ไอ้มิ่งพยักหน้า
เหงื่อผุดซึมออกมาเต็มหน้าผาก นี่ถ้ามันปาไม่โดนเป็นรอบที่สองไม่รู้จะอายไอ้ดำไอ้ด่างที่กินข้าววัดไหม ว่าแล้วก็เล็งแล้ว
เล็งอีกแล้วก็ปาออกไป
ปั๊ก!! ตูมมม!!
“ฟู่ววววว”ไอ้มิ่งถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
สุดท้ายสาวเหลือน้อยตรงหน้าก็ตกน้ำจนได้ หันมามองน้องจันทร์เจ้าของมันก็เห็นว่ากำลังตบมือชมมันยกใหญ่เชียว
“พี่มิ่งเก่งจังเลยค่ะ เก่งจังเลย”
“ก็แหม ธรรมดาแหละจ้ะ”ไอ้มิ่งเกาหัวแกรกๆ พอเข้าเป้าก็คุยโว หน้าดำหน้าแดงใหญ่
“คิกๆ”
“แล้วตุ๊กตาฉันล่ะจ๊ะ”หันไปทวงตุ๊กตา
คงจะเท่มากแน่ๆถ้าหากว่ามันเอาตุ๊กตาให้น้องจันทร์เจ้า แล้วคงจะดีถ้าน้องจันทร์เจ้าเอาตุ๊กตาที่มันให้ไปนอนกอด แค่คิด
มันก็สุขมีความสุขแล้ว
“ตุ๊กตาอะไรของเอ็ง ก็เอ็งปาลูกแรกไม่เข้านี่หว่า ต้องให้เข้าสามลูกโว้ยถึงจะได้”
“อ้าว ก็แล้วทำไมน้องจันทร์เจ้าปาเข้าลูกเดียวถึงได้ล่ะจ๊ะ”
“ก็นังหนูออกจะน่ารักน่าชังนี่หว่า ไม่เหมือนเอ็ง ตัวดำตัวกระเปี๊ยกแค่นี้”หัวเราะเยาะไอ้มิ่งอีกระรอก
“ลำเอียงนี่หว่า”ไอ้มิ่งบ่นอุบอิบ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องจันทร์ให้พี่มิ่งก็ได้ถ้าพี่มิ่งอยากได้”น้องจันทร์เจ้าใจดียื่นตุ๊กตาหมาตัวดำมาให้
“พี่มิ่งไม่เอาหรอกจ้ะ พี่มิ่งแค่อยากได้ตุ๊กตามาให้น้องจันทร์เจ้า”ไอ้มิ่งบอกเสียงเศร้า
“ก็น้องจันทร์เจ้ามีนี่แล้วไงคะ พี่มิ่งเป็นคนสอนน้องจันทร์เจ้าปา ก็เหมือนกับพี่มิ่งเป็นคนให้ตุ๊กตาน้องจันทร์เจ้านั่นแหละ
ค่ะ”
“จริงเหรอจ๊ะ”พอฟังคำปลอบไอ้มิ่งก็ยิ้มหน้าบาน
“ใช่ค่ะ”พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้อีก “ว่าแต่น้องจันทร์เจ้าหาพี่แจ่มขาไม่เจอเลย ไม่รู้ว่าหายไปไหน นี่น้องจันทร์เจ้าก็อยาก
กลับบ้านแล้วด้วย” บอกแล้วก็ทำท่าขมวดคิ้ว
แต่ขมวดคิ้วก็ยังคงน่ารักสำหรับไอ้มิ่งอยู่ดี จะว่าก็ว่าเถอะ เวลาที่หนุ่มสาวเขาพากันมาเที่ยวงานวัดเนี่ย พอเสร็จแล้วผู้ชายก็จะไปส่งผู้หญิงที่บ้านใช่ไหมวะ อย่างนี้ไอ้มิ่งก็ได้โอกาสพอดีสิวะ ถือโอกาสนี้ไปส่งน้องจันทร์เจ้าที่บ้านซะเลย
“งั้นให้พี่มิ่งไปส่งไหมจ๊ะ”
“จะดีเหรอคะ น้องจันทร์ไม่อยากรบกวนพี่มิ่งเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ปั่นจักรยานไปแค่นี้เอง ว่าแต่น้องจันทร์เจ้าซ้อนจักรยานได้รึเปล่าจ๊ะ”มันถามเพราะกลัวว่าลูกผู้ดีอย่างน้องจันทร์เจ้าจะไม่เคยซ้อนจักรยาน
“ได้ค่ะ น้องจันทร์เคยซ้อนจักรยานตอนที่พี่แจ่มพาไปซื้อขนมที่วังหลัง”
“งั้นพี่มิ่งไปส่งน้องจันทร์นะจ๊ะ จักรยานพี่มิ่งจอดอยู่ริมกำแพงวัดแน่ะ”
ไอ้มิ่งนี่แทบจะกระโดดดีใจ แต่มันก็ต้องเก็บท่าทีทำได้แต่อมยิ้มเอาไว้จนแก้มบวมอย่างกับอมลูกอม ได้เดินคู่กับน้องจันทร์
เจ้าในงานวัดเนี่ย ดีจริงๆเชียว ดีจนมันเหมือนจะลืมอะไรไปบางอย่าง บางอย่างที่ว่าก็คงไม่พ้นลูกพี่ของมันที่นอนเมายาดองอยู่
บนแคร่
------------------------------------------------------------------------------
ไอ้มิ่งถีบจักรยานเลียบคลองแล้วเลี้ยวเข้าถนนใหญ่เพื่อจะไปส่งน้องจันทร์เจ้าที่บ้านหลังสวย แสงไฟจากกระบอกไฟฉาย
ที่มันขอให้น้องจันทร์เจ้าช่วยส่องเหวี่ยงไปซ้ายมาขวาบ้าง แต่มันก็ยังพอเห็นทางเพราะว่าเป็นคืนเดือนหงาย
“น้องจันทร์นั่งสะดวกไหมจ๊ะ ถ้าจะตกก็บอกพี่มิ่งนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ น้องจันทร์นั่งได้ น้องจันทร์จับเอวพี่มิ่งเอาไว้จะได้ไม่ตก”ว่าแล้วมือนิ่มๆก็เกาะหมับเข้าที่เอวให้ไอ้มิ่งได้ยิ้มจน
ปากบาน
จนมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ที่ได้ชื่อว่าสวยที่สุดในบ้านดอนไฟไหม้ ไอ้มิ่งพยายามจอดรถจักรยานนิ่มนวลที่สุดเท่าที่จะ
ทำได้
“ฝันดีนะจ๊ะน้องจันทร์เจ้า”พึ่งจะรู้ว่าบอกฝันดีสาวเวลามาส่งที่บ้านเนี่ยโคตรเท่เลย
“อย่าพึ่งกลับสิคะพี่มิ่ง น้องจันทร์ทำขนมกลีบลำดวนเอาไว้ให้คุณแม่เอาไปทำบุญเมื่อเช้า พึงจะอบเทียนแล้วใส่โหลเอาไว้
เมื่อเย็นวานเองค่ะ ทำไว้เยอะเชียว พี่มิ่งแบ่งเอาไปกินบ้างสิคะ น้องจันทร์อุตส่าห์เรียนมา สูตรนี้จากในวังเลยนะคะ อร่อยมาก
เลย”
“จะดีเหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งคนนี้เกรงใจนักเชียว
ไม่ใช่แค่เกรงใจหรอก แต่มันกลัวว่าพี่แจ่มจะกลับมาเจอมันเข้ามากกว่า แล้วมันก็ไม่รู้ว่าถ้าพี่แจ่มมาเจอมันมันจะโดนจับตูด
หรือจับเจี๊ยวอีกไหม
“ดีสิคะ พี่มิ่งอุตส่าห์มาส่งน้องจันทร์ แถมยังสอนน้องจันทร์ปาสาวน้อยตกน้ำจนได้ตุ๊กตามาอีก หรือว่าพี่มิ่งกลัวว่าขนมที่
น้องจันทร์ทำไม่อร่อยค่ะ”ประโยคหลังน้องจันทร์เจ้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทำเอาไอ้มิ่งหัวใจหล่นตุ๊บไปกองที่พื้น
“เอางั้นก็ได้จ้ะ”
กลัวก็กลัวว่าพี่แจ่มจะกลับมาเจอ แต่มันก็แพ้ลูกอ้อนของนางฟ้าจริงๆ ไอ้มิ่งลงขาหยั่งจักรยานก่อนจะเดินตามน้องจันทร์
เจ้าเข้ามาในบ้าน ประตูบ้านไม่ได้ล็อคเอาไว้ แต่ถึงบ้านจะไม่ได้ล็อคขโมยก็ไม่กล้าเข้ามาอยู่ดี ขืนใจกล้ามาปล้นบ้านนี้มีหวังติด
คุกหัวโตไม่ได้ออกมาแน่
มีต่อ
-
พี่แจ่มจิตอ่ะ55555
-
จะรักกันอีท่าไหนน้อ ดูสิฝังใจหมดแล้ว
-
แปะด่วนๆ :hao7: :hao7: :hao7:
-
ดูน่ากลัวจริงๆนะ สำหรับเด็กแค่นี้
-
จิตมาก 555
-
:pig4: :pig4:
-
พี่แจ่มดูมีกลิ่นอายชั่วร้ายแต่เด็ก ฮา
-
โหย... น่าสงสารมิ่งจังเลย
-
พี่แจ่ม นี่ สายเอสใช่มะตอบ
-
สงสางมิ่ง พี่แจ่มร้ายเกิน
-
อิพี่แจ่มโรคจิตป้ะ ถถถถ
สงสารมิ่งเลยอ่ะ ฮืออ
ตั้งแต่เด็กยันโต
-
พี่แจ่ม หื่นตัวพ่อ. รังแกมิ่งตั้งแต่เด็ก. เล็งมิ่งไว้ตั้งแต่เจ็ดขวบ. ไม่ธรรมดา
-
พี่แจ่มหลงรักมิ่งแต่เด็กเลย
-
อยากรู้จังว่าพี่แจ่มคิดยังไงกับน้องมิ่งกันแน่ ชอบหรือว่าอยากแกล้งเล่นๆ แล้วน้องมิ่งเนี่ยดำจริงๆ หรือ จริงแล้วตากแดดจนตัวดำเฉย
-
:jul1: พี่แจ่มนี้มันดูจิตๆนะ แต่ชอบมากเลย ชอบพระเอกแอบร้ายลึกแบบนี้ สงสสารไอมิ่ง
รอไห้ถึงภาควัยรุ่น อยากรู้ว่าทำไมพี่แจ่มมันมีลูก
ชอบอิพี่แจ่มมาก ดูเป็นพระเอก ผสมตัวร้าย ฉาบหน้า ด้วยความเป็นผู้ดี ฮ่าๆๆๆ หลายชั้นเหลือเกิน
มิ่งเอ๋ยยยย เจอลูกพี่อย่างไอพี่เจิดว่าแย่แล้ว ดันมามีฟัว แบบอิพี่แจ่มอีก ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:pig4: :pig4:
-
:katai2-1:
-
รออิอิ :laugh:
-
อิพี่แจ่มมีความชั่วร้ายมากกกกกก ไม่แปลกใจเลยที่น้องมันจะไม่รอดมือพี่ 5555 น่าเห็นใจอีลูกพี่ลูกน้องคู่นี้จริงๆ เข้าห้องผิดชีวิตเปลี่ยน เอ่อ พลิกตลบเลยล่ะ 5555 แต่ยังดีทางนั้นที่ได้เมียสมใจ ถึงจะคนละคนก็เถอะ แต่ทางนี้ดูแววแล้ว มิ่งเอ้ยยยย เข้าวัดทำบุญเหอะ เผื่อจะผ่อนหนักเป็นเบาได้บ้าง/แต่ใจจริงชอบแบบหนักๆนะ เอาเลยพี่แจ่ม ล้อคประตูห้องให้ละ 5555
คิดถึงพี่แจ่มน้าาาา มารึยัง อย่ามัวไปออกเรื่องของคนอื่นดิ มีออกเรื่องของตัวเองบ้าง
-
พี่แจ่มน่ากลัวอะ
-
พี่แจ่มทำแบบนี้น้องมิ่งก็กลัวหมดสิ! :mew3:
-
ร้ายแต่เด็กเลยว้อยพี่แจ่มมมมมม :laugh:
-
ตามค้าาาาา
-
นู๋มิ่งหายไปนานแล้วนะลูกกก
-
:z3: :z3: :z3: ตามมาจากพี่เจิดเรยจ้ะ สนุกมากค่ะ ชอบเรื่องนี้มากรอติดตามตอนต่อไปนะค่ะ
:call: :call: :call:
-
พี่แจ่ม แก จิต มาก :angry2:
-
ต่อ
ไอ้มิ่งยืนรอน้องจันทร์เจ้าที่ห้องรับแขก ตาก็มองซ้ายมองขวาระแวงว่าไอ้คนทะลึ่งจะกลับมาเจอมัน
ฟู่ววววววว
แต่จู่ๆลมอะไรก็ไม่รู้เป่าเข้ามาที่หูมันให้มันสะดุ้ง หันขวับไปมองข้างหลังก็ต้องขนลุกเกรียวเมื่อไม่เจอว่าข้างหลังมีใครอยู่
เลยหันกลับมาจ้องมองทางเดินที่น้องจันทร์เจ้าเดินหายเข้าไปในครัว สงสัยมันคงจะคิดไปเอง
ฟู่ววววววว
แต่ครั้งที่สองมันเริ่มไม่แน่ใจ หงื่อเริ่มเตก นี่ก็เริ่มจะดึกมากแล้วด้วย ไอ้มิ่งขนลุกขนชันหันไปมองอีกครั้งแต่ก็ไม่เห็นว่าข้าง
หลังจะมีใครอยู่ หรือว่าจะเป็นผีสางนางไม้ที่ตามมาจากวัดวะ คิดแล้วคิดอีก ขาก็เริ่มสั่นพั่บๆ
“มาหาพี่แจ่มเหรอครับน้องมิ่ง ฟู่วววววว”เสียงทุ้มหูกระซิบข้างหูแล้วเป่าลมมาอีกรอบ คราวนี้มันแน่ใจเต็มร้อยเลยว่าไม่ใช่
ผี เพราะเสียงนี้เป็นเสียงที่มันจำได้ดี
น่ากลัวยิ่งว่าผีก็พี่แจ่มเนี่ยแหละวะ!!
“อะ ไอ้แจ่ม!?”
“ครับ พี่แจ่มเอง”
“กะ กูไม่ได้มาหามึงสักหน่อย”ไอ้มิ่งหน้าดำหน้าแดงถอยหลังหนี
“นิสัยไม่ดีเลยนะครับ น้องมิ่งเนี่ย”
“กูนิสัยไม่ดียังไง มึงนั่นแหละมาจับตูดกู ไอ้ทะลึ่ง!!”
“ชู่วววว เบาๆสิครับ เดี๋ยวน้องจันทร์ได้ยินเอานะครับ”
นั่นสิ!! ถ้าน้องจันทร์เจ้ารู้ว่ามันถูกพี่แจ่มจับตูดจับเจี๊ยวบ่อยๆมีหวังมันคงจะอายแทบแทรกแผ่นดินหนี
“มึงอย่าเข้ามาใกล้กูนะ ไม่งั้นกูต่อยมึงจริงๆด้วย”
เห่าอย่างกับหมาไม่ต่างอะไรกับตอนเด็กๆ ทำให้ใครอีกคนทั้งยิ้มทั้งหัวเราะกับท่าทางของมัน
“พี่แจ่มไม่กลัวหรอกครับ”
“มึงไม่กลัวก็เรื่องของมึงสิ”
“ครับๆ ว่าแต่น้องมิ่งอยากไปห้องของพี่แจ่มไหม”
“คะ ใครมันจะอยากไปวะ”จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ไปก็ถูกจับมัดเอาไว้ ดีที่น้องจันทร์เจ้ามาช่วย ไม่งั้นมันคงไม่ได้กลับบ้าน
ไปหาพ่อมุ่ยกับพี่เจิดแน่
“แต่พี่แจ่มอยากให้น้องมิ่งไป ไปด้วยกันเถอะนะครับ”
เร็วกว่าจรวดก็คำพูดของพี่แจ่มเนี่ยแหละ พูดจบก็ก้าวเข้ามาหาไอ้มิ่งแล้วจับเอาตัวเล็กๆผอมๆของมันแบกขึ้นบ่าให้มันได้
ตกใจร้องเฮ้ยออกมา
“เฮ้ยยยย!! มึงจะทำอะไรน่ะ ปล่อยกูลงเลยนะไอ้หมาแจ่ม”
“พี่แจ่มไม่ปล่อยหรอก แล้วก็เงียบๆนะครับ ถ้าน้องมิ่งเสียงดังพี่แจ่มจะจูบน้องมิ่งให้น้องจันทร์เห็นเลยนะครับ น้องจันทร์จะ
ได้รู้ว่าน้องมิ่งเป็นของพี่แจ่ม”
จูบเลยเหรอวะ!! ไอ้มิ่งนี่หุบปากสนิทแทบไม่ทัน แถมยังตะครุบปากที่กำลังจะโวยวายเอาไว้แน่น แล้วเมื่อตะกี้พี่แจ่มมันว่า
อะไรนะ บอกว่ามันเป็นของพี่แจ่มเหรอวะ มันใช่ที่ไหนกันเล่า!!
ปึ๊ก!!
อยากจะเถียงใจแทบขาด แต่ก็กลัวถูกจูบต่อหน้าน้องจันทร์เจ้าเลยทุบหลังกว้างๆของคนวัยหนุ่มไปหนึ่งที ว่าแต่ว่าทำไม
หลังพี่แจ่มถึงได้แข็งนัก ไอ้มิ่งนึกอิจฉาขึ้นมา คอยดู ถ้ามันโตขึ้นแล้วตัวโตว่าพี่แจ่มเมื่อไรมันจะเอาคืนเป็นสิบเท่าพันเท่า รอให้
มันโตก่อนเถอะ ว่าแล้วก็ดิ้นขลุกขลักจะลงจากไหล่ให้ได้
“ถ้ายังไม่หยุดดิ้นหรือหยุดทุบพี่แจ่มพี่แจ่มจะจูบให้น้องจันทร์เห็นเลยนะครับ”
“อะ ไอ้จังไร”
“ดื้อจังเลยนะครับน้องมิ่งเนี่ย แถมพูดไม่เพราะอีกต่างหาก”
เพี๊ยะ!!
ฝ่ามือใหญ่ตบลงมาที่ตูดของมันแรงๆทำเอาไอ้มิ่งสะดุ้ง
“มะ มึงตีกูเรอะ หนอย ไอ้แจ่ม ปล่อยกูลงเลยนะโว้ย”คราวนี้มันกัดฟันพูดเสียงเบาจนแทบกระซิบเพราะกลัวจะถูกจูบโชว์
น้องจันทร์เจ้าจริงอย่างที่ขู่
“ลงโทษเด็กดื้อไงครับ”พูดจบก็สาวเท้าพาไอ้มิ่งเดินขึ้นบันได
“นั่นมึงจะพากูไปไหนวะ!!”
“ก็พาไปห้องของพี่แจ่มไงครับ”
“คะ ใครบอกว่ากูจะไปห้องมึงวะ ปล่อยกูลงลงนะไอ้แจ่ม”
ไม่ฟังไอ้มิ่งเลยสักนิด ไม่รู้ว่าไอ้มิ่งตัวเบาหรือว่าคนที่แบกมันแข็งแรง และแล้วไอ้ก็ถูกพามาโยนลงบนเตียงในห้องเชือดจน
ได้
กริ๊ก!!
เสียงลงกลอนประตูทำเอาไอ้มิ่งรีบตะปบเป้ากางเกง กลัวจะโดนจับเจี๊ยวน้อยๆที่ตอนนี้ไม่น้อยแล้ว
“มะ มึงลงกลอนประตูทำไมวะ”
“น้องจันทร์จะได้ไม่เข้ามาเจอน้องมิ่งไงครับ”
“ถอยออกไปเลยนะโว้ย กูจะกลับบ้าน”
“พี่แจ่มไม่ให้น้องมิ่งกลับหรอกครับ น้องมิ่งมาหาพี่แจ่มถึงบ้านทั้งที”
“ก็กูบอกว่ากูไม่ได้มาหามึงไง มึงอย่ามาหลงตัวเองนะไอ้แจ่ม”
คนอะไรวะ!! หลงตัวเองฉิบหาย ไอ้มิ่งถลึงตามองร่างสูงใหญ่ของพี่แจ่มที่กำลังเดินเข้าหามัน ครั้นจะกระเถิบหนีก็ถูกคว้า
ข้อเท้าเอาไว้ไม่ให้ถอยหนี
“น้องมิ่งเนี่ยดื้อจังเลยนะครับ”ไม่ว่าเปล่าแต่ดันก้าวขึ้นเตียงมาอีกต่างหาก
แค่นั้นยังไม่พอ ยังคลานเข่าขึ้นมาคร่อมทับไอ้มิ่งเอาไว้แล้วยื่นจมูกเข้ามาใกล้ ตอนนี้กลายเป็นว่าไอ้มิ่งต้องนอนหงายเงิบ
ลงไปกับที่นอนเพราะต้องเบี่ยงหน้าหลบจมูกโด่งๆที่เคลื่อนเข้ามาใกล้จนลมหายใจเคล้ากลิ่นยาดองเป่ารดหน้า
“ถะ ถอยไปสิวะ กะ กูอึดอัด”
อากาศก็ออกจะเย็นสบาย แต่ไอ้มิ่งเหงื่อตกแล้วตกอีก
“น้องมิ่งเนี่ย ตัวหอมจังเลยนะครับ”ถือวิสาสะกดจมูกลงมาบนแก้มไอ้มิ่งให้ไอ้มิ่งเกร็งตัวแข็งถือ
ฉิบหายแล้วไหมล่ะ!! มันถูกพี่แจ่มหอมแก้ม แล้วหอมบ้าหอมบออะไรของมัน ปั่นจักรยานมาเหงื่อท่วมขนาดนี้ บ้าบอไปกัน
ใหญ่
“หอมส้นตีนอะไรมึง”
“พูดไม่เพราะอีกแล้วนะครับ”
“เรื่องของกู”
“เด็กไม่ดีต้องถูกลงโทษนะครับ”
“ละ ลงโทษอะไร มึงอย่าแม้แต่จะคิดนะมึง”ถามเสียงกระท่อนกระแท่น ใจไม่ดีเอาซะเลยกับคำขู่ว่าจะลงโทษ
“น้องมิ่งเคยจูบไหมครับ”
“มะ มึงว่าอะไรนะ!!”
“พี่แจ่มถามว่าน้องมิ่งเคยจูบไหมครับ”
“กะ ก็แน่อยู่แล้ว จูบแค่นี้เอง คนอย่างกูก็ต้องเคยอยู่สิวะ”
เพราะกลัวจะโดนดูถูกให้เสียเชิงชาย ไอ้มิ่งก็เลยโกหกออกไปซะเลย ยังไงซะพี่แจ่มก็จับไม่ได้อยู่แล้วว่ามันโกหก ดีไม่ดีที่
ถามกับมันเนี่ย อย่างพี่แจ่มเองก็ยังไม่เคยจูบแน่ๆ
“น้องมิ่งจูบกับใครเหรอครับ”คราวนี้เสียงเริ่มดูเย็นๆยังไงชอบกล
“บอกไปมึงไม่รู้จักหรอก”
“พี่แจ่มไม่ชอบเลยนะครับ น้องมิ่งทำไมนอกใจพี่แจ่มล่ะ”
“นอกใจอะไรของมึง อุ๊บ!!”
ตายห่าตาเถรตกบันได!! ไอ้มิ่งตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อริมฝีปากนุ่มๆของพี่แจ่มประกบจูบลงมาบนปากของมัน มันต้องบ้าไป
แล้วแน่ๆ และยิ่งบ้าเข้าไปใหญ่เพราะมันเผลอตกใจเปิดปากออกแล้วลิ้นของไอ้พี่แจ่มก็แหย่เข้ามาในปากของมัน
“อื้ออออออ”
ให้ดิ้นน่ะเรอะ ไม่มีทาง ไอ้มิ่งถูกพี่แจ่มโถมตัวลงมาทับจนมันขยับแทบไม่ได้ ทุบตีพี่แจ่มน่ะเรอะ อย่าหวังเมื่อข้อมือทั้งสอง
ข้างถูกตรึงเอาไว้แน่นกันไม่ได้มันขัดขืน นี่มันอะไรของมันวะเนี่ยยยย
แต่ว่าจูบกันมันต้องแหย่ลิ้นแบบนี้ด้วยเหรอวะ แล้วลิ้นของพี่แจ่มทำไมมันนุ่มนิ่มดีจัง อย่างกับขนมซาลาเปานิ่มๆเลยว่ะ
แถมยังเลื้อยยั๊วะเยี๊ยะจนมันขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“อื้ออออ”
ไอ้มิ่งส่งเสียงประท้วงในคอ ก็ลิ้นนิ่มๆที่แหย่เข้ามาในปากของมันกำลังพันกับลิ้นของมันอยู่
นานแค่ไหนไม่รู้หรอกที่ถูกจูบ แต่ไอ้มิ่งรู้สึกว่าหมดแรงยิ่งกว่าไปวิ่งเล่นที่ทุ่งนากับพี่เจิดของมันซะอีก พอพี่แจ่มถอนจูบ
ออกไปมันก็หอบแฮ่กอย่างกับลูกหมาหอบ หรี่ตามองหน้ายิ้มๆทั้งที่น้ำลายไหลเยิ้มออกมามุมปาก
“ไหนน้องมิ่งบอกว่าเคยจูบไงครับ โกหกพี่แจ่มนะ”พูดแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์
“มะ มึงจะบ้าเรอะ มาจูบกูอ่ะ กูเป็นผู้ชายนะโว้ยยย”ต่อว่าแล้วก็ยกมือเช็ดปากเช็ดคอ
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ว่าแต่ถ้าน้องมิ่งยังไม่เคยจูบกับใครงั้นตรงนี้ของน้องมิ่งล่ะครับ เคยทำรึยัง”
ตรงไหนก็ไม่รู้แหละ แต่มือของพี่แจ่มตะปบมาที่เป้าของมันเต็มไม้เต็มมือ แถมยังลูบไปลูบมาแล้วขยำเบาๆจนไอ้มิ่งอ่อน
ระทวย
“มะ มึงจับอะไรของมึงวะ อะ อะ ไอ้เเจ่ม”ถามเสียงกระท่อนกระแท่นแล้วถอยกรูดไปชิดกำแพงด้านใน
“ก็จับเจี๊ยวของน้องมิ่งไง น้องมิ่งอายเหรอครับ”ยังจะมาถามอีก
“อายบ้านมึงสิ”
“ไม่ต้องอายนะครับ เดี๋ยวพี่แจ่มสอนน้องมิ่งเอง น้องมิ่งจะรู้สึกดีมากๆเลยล่ะครับ”
“สอนอะไรของมึง อย่าเข้ามาใกล้กูนะ กูสู้นะไอ้แจ่ม ต่อให้มึงเป็นญาติของพี่เจิด กะ กูก็ต่อยมึงได้นะเว้ย จะถีบมึงจนมึง
ร้องไห้ไปฟ้องแม่มึงด้วย”
ถึงจะอายุสิบห้าก็ยังได้แต่เห่าแต่ก็ไม่กัดสักที มิ่งน้อยของมันก็รู้สึกตึงๆแปลกๆขึ้นมาแล้วด้วย
“ขอพี่แจ่มดูหน่อยนะ”
เร็วกว่าที่ไอ้มิ่งจะร้องห้ามทัน ไม่พูดพล่ามทำเพลง กางเกงที่รับตกทอดมาจากพี่เจิดก็ถูกดึงออกแล้วรูดลงผ่านข้อเท้าไป
เลย ไอ้มิ่งยังไม่ทันตั้งตัวได้แต่เบิกตามองกางเกงลอยคว้างไปตกลงหน้าประตูห้องนู่น
“เอากางเกงกูคืนมานะไอ้แจ่ม”โวยวายยกมือขึ้นมากุมเป้าเพราะตอนนี้เหลือแค่กางเกงใน
“ขอพี่แจ่มดูหน่อยนะครับ”
“ดะ ดูบ้าดูบออะไรของมึง อย่ามายุ่งกับกางเกงในของกูนะไอ้แจ่ม ไอ้ฉิบหาย ไอ้จังไร กูฆ่ามึงจริงๆด้วยถ้ามึงมายุ่งกับ
กางเกงในของกู”
“พูดไม่เพราะอีกแล้วนะครับ”
ยิ้มก็สวย พูดก็เพราะ แต่มือเนี่ย กำลังดึงขอบกางเกงในของไอ้มิ่งอยู่เชียว ไอ้มิ่งยื้อแย่งกางเกงในจนขอบยานย้วย แต่พี่
แจ่มก็ไม่ยอมปล่อย ยื้อกันไปยื้อกันมาอยู่นานจนได้ยินเสียงดังแคว่ก กางเกงในถูกแยกออกเป็นสองส่วน
“มึงทำกางเกงกูขาดอีกแล้วนะไอ้แจ่ม!!”
เหมือนตอนเด็กไม่มีผิด ตอนที่มันถูกดึงกางเกงจนขาด แล้วที่สำคัญป่านนี้มันยังไม่ได้กางเกงตัวใหม่ตามที่สัญญาเอาไว้
เลย ไอ้มิ่งได้แต่จ้องมองเศษกางเกงในลอยตามกางเกงตัวเก่งไปติดๆ
“พี่แจ่มขอโทษ เดี๋ยวพี่แจ่มซื้อให้ใหม่นะครับ”
“ซื้อกับผีสิวะ กูรอจะสิบปีแล้วยังไม่ได้กางเกงจากมึงเลย”ไอ้มิ่งมองค้อน
“แต่พี่แจ่มให้เงินพี่เจิดไปซื้อกางเกงให้น้องมิ่งแล้วนี่ครับ”
“กางเกงอะไรของมึงวะ กูไม่เห็นๆ มึงอย่ามาตอแหลใส่ร้ายพี่เจิดของกูนะ”ไอ้มิ่งชี้หน้าด่า
“พี่แจ่มไม่ได้โกหกนะครับ”ว่าพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่แจ่มยืมรถของคุณแม่พา
น้องมิ่งไปซื้อกางเกงในตลาดให้นะ”
“กูไม่เชื่อมึงหรอก”
“พี่แจ่มสัญญาเลย แต่ว่าตอนนี้พี่แจ่มขอดูหน่อยนะครับว่าเจี๊ยวของน้องมิ่งยังน่ารักเหมือนเดิมรึเปล่า”
“ดูบ้าดูบออะไร มึงบ้าไปแล้วเหรอวะ!! ฮะ เฮ้ย!!”
“ชู่วววว อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวน้องจันทร์มาได้ยินนะครับ”
แล้วจะไม่ให้ไอ้มิ่งเสียงดังได้ยังไง ตอนนี้เสื้อของมันถูกมือใหญ่จับเลิกขึ้นมาจนเห็นมิ่งน้อยตัวอวบเงยหน้าขึ้นมาทักทาย
เอาแบบนั้น
“มึงอย่ามาจับของกูนะ ไอ้แจ่ม กูบอกว่าอย่าจับ อื้อออ”
ทำไมมันถึงได้รู้สึกแปลกๆวะเวลาที่มือของพี่แจ่มจับมิ่งน้อย แถมมิ่งน้อยยังชูคอขึ้นมาอย่างกับตอนปวดฉี่
“ตรงนี้ของน้องมิ่งยังไม่เปิดเลย”ปลายนิ้วเขี่ยหัวมิ่งน้อยเบาๆให้ไอ้มิ่งสะดุ้งตัวโยน
“ปล่อยเจี๊ยวกูนะ”
“เจ็บหน่อยนะครับ แต่ว่าพี่แจ่มจะทำเบาๆ”
“โอ้ย!!”
ไอ้มิ่งสะดุ้งแทบจะตะโกนร้องออกมาเมื่อมือที่จับมิ่งน้อยเอาไว้ถูกดึงร่นจนมันรู้สึกถึงแรงฉีกขาด มือสองข้างกำผ้ากัดฟัน
เข้าหากันแน่
“อยู่เฉยๆสิครับ พี่แจ่มจับไม่ถนัดเลย”
ไอ้มิ่งแทบจะดิ้นพล่าน มือของพี่แจ่มที่จับของมันอยู่ขยับไปมา จากที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็จับให้มันนั่งหันหลังให้แล้วพิงหลัง
เข้ากับลำตัว ใจจริงไอ้มิ่งนึกอยากจะคลานหนีให้รู้แล้วรู้รอด แต่มันก็รู้สึกทรมาน ขาสองข้างอ่อนเปลี้ยเพลียแรง
“อะ อูย มะ มึงทำอะไรกูนะ กูเจ็บนะ”ครางเจ็บเสียงเบา
“ก็ทำอย่างที่ผู้ใหญ่เขาทำกันไงครับ”
“แต่กู อะ อื้อ ไอ้แจ่ม หยุด กูไม่ชอบ”
จากรู้สึกเจ็บก็รู้สึกวูบวาบในท้องน้อยแปลกๆ เลยจิกปลายเท้าเข้ากับผ้าปูที่นอน แถมยังต้องกัดปากเพราะกลัวจะเผลอร้อง
ออกมา ไอ้มิ่งจับท่อนแขนแข็งแรงของพี่แจ่มเอาไว้แน่น
“น้องมิ่งชอบไหมครับ”
“ไม่ อะ อื้อ กูไม่ชอบ หยุดนะไอ้แจ่ม อื้อ กู รู้สึก ไม่ดี อะ โอย”
“รู้สึกไม่ดีจริงเหรอครับ แต่ของน้องมิ่งแข็งมากเลยนะ แถมมีน้ำออกมาตรงนี้แล้วด้วย”ไม่พูดเปล่า แต่ยังเร่งสาวมือจนไอ้
มิ่งผวา เกาะแขนพี่แจ่มแน่นกว่าเดิม จิกนิ้วมือกับแขนที่จับเอาไว้ เกร็งตัวแข็งทื่อครางอื้อออกมาเสียงสูงเมื่อมันทนอั้นอีกต่อไป
ไม่ไหวแล้ว
“อะ อื้อออออ”
รู้สึกเหมือนดิ่งลงมาจากท้องฟ้ายังไงก็ไม่รู้ ไอ้มิ่งหอบแฮ่กพิงหลังเข้ากับอกของใหญ่ รู้สึกว่าเป้าเปียกๆถึงได้หรี่ตามองเป้า
ตัวเอง แต่ก็เบิกตามองด้วยความตกใจกับไอ้น้ำเปียกๆเต็มเป้าของมัน
“ออกมาเยอะเลยนะครับ”
เหมือนคำล้อเลียนทำให้ไอ้มิ่งรู้สึกหน้าชา มันทะลึ่งตัวออกมาแล้วจ้องมองพี่แจ่มเขม็ง ขอบตารื้นไปด้วยน้ำตาจวนเจียนจะ
ไหลออกมา
“มะ มึง มึงแกล้งกู มึงทำกูเยี่ยวแตก”
“ไม่ใช่ฉี่สักหน่อย นี่เขาเรียกว่าอสุจิครับ”
“อะ อสุจิอะไรของมึง”ไอ้มิ่งจะร้องไห้อยู่รอมร่อ จ้องมองน้ำเหนียวข้นบนมือใหญ่และเป้าของมัน
“จะว่ายังไงดีล่ะ ก็เป็นน้ำที่เวลามีอะไรกันแล้วมันก็จะออกมาน่ะครับ เข้าใจรึยัง”
“มะมีอะไรกัน?”
“ครับ”พี่แจ่มยิ้มหวาน
“มึงทำอย่างนี้ทำไมวะ มะ มึงแกล้งกู”ไอ้มิ่งต่อว่าเสียงสั่น
“พี่แจ่มไม่ได้แกล้งน้องมิ่งสักหน่อย”
“ถ้าไม่ได้แกล้งแล้วอะไรวะ มึงอะชอบแกล้งกู มึงนิสัยไม่ดี”
“แต่พี่แจ่มชอบน้องมิ่งนะครับ”
“แต่กูเกลียดมึง”
คำตอบของไอ้มิ่งทำให้ไอ้พี่แจ่มตรงหน้าของมันชะงักเล็กน้อย แต่ก็ยังยิ้มออกมาไม่หยุด
“แล้วพี่แจ่มต้องทำยังไงน้องมิ่งถึงจะชอบพี่แจ่มล่ะ”
“กูไม่มีทางชอบมึงหรอก มึงอ่ะ มึงอ่ะ”ไอ้มิ่งไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่าดี เพราะถึงแม้พี่แจ่มจะเป็นญาติของพี่เจิด แต่ก็
ไม่ได้มีนิสัยเหมือนพี่เจิดของมันเลยสักนิด “มึงอ่ะ ไม่เหมือนพี่เจิดเลยสักนิด กูเลยไม่ชอบมึงไง”
“เพราะพี่แจ่มไม่ใช่น้องเจิดเหรอครับ น้องมิ่งถึงไม่ชอบพี่แจ่ม”
“เออ มึงไม่ใช่พี่เจิดกูก็เลยไม่ชอบ พี่เจิดเขาดีกว่ามึงเยอะ มึงอะชอบแกล้งกู แล้วครั้งนี้มึงก็ อึก มึงก็….”
“น้องมิ่งชอบพี่เจิดมากกว่าพี่แจ่มเหรอครับ”
“เออสิ!! กูชอบพี่เจิดมากกว่ามึงตั้งเยอะ”
พลั๊ว!!!
พูดจบก็ไม่ให้ซุ่มให้เสียง หน้าหล่อๆตามแบบฉบับผู้รากมากดีหันไปตามแรงต่อยของไอ้มิ่ง ริมฝีปากมีเลือดซึมออกมาจน
เค็มปร่า หันมาอีกทีก็เห็นหลังไวๆคว้ากางเกงสวมลวกๆแล้ววิ่งออกจากห้องไปแล้ว
------------------------------------------
-
บทที่ 3 เต็มไม้เต็มมือ
วันนี้เป็นวันออกพรรษาและเนื่องในปีนี้ไอ้มิ่งกับพี่เจิดอายุสิบห้าปี พ่อมุ่ยเลยอนุญาตให้ไอ้มิ่งกับลูกพี่ของไอ้มิ่งกินเหล้ากิน
ยาดองได้ตามภาษาวัยรุ่นเขาทำกัน
ตอนกลางคืนที่วัดจัดงานกันครื้นเครง ปีนี้ที่ชูโรงเลยไม่ใช่ลิเกหรือว่าหนังกลางแปลงอีกแล้ว แต่เป็นหนังตะลุงที่นานทีปีหน
จะมาแสดงให้ดูสักที เพราะว่าปีนี้มีคนแก้บนเอาไว้ก็เลยเป็นบุญตาของชาวบ้านดอนไฟไหม้ที่จะได้ดูกันอีกหน
แต่หนังตะลุงก็หนังตะลุงเถอะ ไอ้มิ่งกับลูกพี่เดินกอดคอลิ่วๆไปที่ซุ้มยาดองทันทีที่วัดเริ่มงาน ระหว่างทางก็มีร้านรวงขาย
ของกินมากมายส่งกลิ่นหอม แถมเสียงเพลงงานวัดก็ดังกระหึ่มจนต้องตะโกนคุยกัน แต่ยังไม่ทันจะถึงซุ้มยาดองดีไอ้มิ่งก็สะดุดตา
เข้ากับใครบางคน
“พี่เจิดจ๊ะ นั่นใช่น้องสร้อยทองของพี่เจิดรึเปล่า”ไอ้มิ่งชี้มือชี้ไม้ไปที่ร่างสูงโปร่งเจ้าของใบหน้ามน
“ไหนกูดูซิ”พอได้ยินชื่อน้องสร้อยทองปุ๊บ ลูกพี่ของมันก็หูพึ่งหางการะดิกปั๊บ
“นั่นน่ะจ้ะ”
“นั่นไม่ใช่น้องสร้อยทองหรอกโว้ย นั่นมันไอ้มะลิต่างหาก ถ้าเป็นน้องสร้อยทองพ่อกำนันเขาไม่ปล่อยมาเดินคนเดียวในงาน
ตอนกลางค่ำกลางคืนแบบนี้หรอก”
มันก็จริงที่ลูกพี่ของมันพูด ก็น้องสร้อยทองของพี่เจิดออกจะสวยปานนั้น แน่นอนว่าต้องเป็นที่หมายปองของหนุ่มๆ ไม้เว้น
แม้แต่ลูกพี่ของมันที่หมายมั่นปั้นมือมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
“อ่าว ฉันก็นึกว่าใช่”
“แต่ก็ช่างเถอะ เดี๋ยวกูไปกวนประสาทมันสักหน่อย มึงรอกูด้วยล่ะ อย่าพึ้งนีกูไปซุ้มยาดองคนเดียวนะมึง”
แล้วมันก็มองดูลูกพี่ของมันเดินไปทะเลาะกับไอ้มะลิ เถียงกันไปเถียงกันมาอยู่นานสองนาน คนหนึ่งก็ขู่อย่างกับลูกแมว อีก
คนก็กัดอย่างกับหมา ก็ถ้าลูกพี่มันไม่ชอบใจไอ้มะลิแล้วทำไมเวลาเจอทีไรถึงได้เดินเข้าหาอยู่เรื่อง ไอ้มิ่งส่ายหน้ามองดูลูกพี่มัน
ในชุดหลายสี
ส่วนมันเองน่ะเรอะ เสื้อผ้าของมันก็ได้มาจากพี่เจิดนั่นแหละ มันรับช่วงต่อมาจากของพี่เจิดอีกทีเพราะไม่อยากสิ้นเปลือง
เงินของพ่อมุ่ย แต่มันก็เลือกใส่เฉพาะสีที่ไม่แสบลูกกะตามาก เพราะมันกลัวว่าจะเด่นเกินลูกพี่ของมัน วันนี้มันเลยใส่เสื้อลาย
สก๊อตสีฟ้าอ่อนสุดจ๊าบกับกางเกงยีนสีน้ำตาลที่มันต้องเอาเอวไปให้ช่างเขาแก้ เพราะเอวของมันเล็กกว่าของลูกพี่อยู่มาก ส่วนเสื้อ
ก็มีหลวมอยู่บ้างตามที่เห็น แต่รวมๆแล้วมันก็จ๊าบไม่แพ้ลูกพี่มันนั่นแหละ แล้วที่เด่นที่สดก็คงไม่พ้นทรงผมสุดทันสมัย ตอนนี้สาวๆ
กำลังคลั่งหนุ่มผมยาวกัน จบมอสามไอ้มิ่งเลยไว้ผมยาวกับเขาบ้างเผื่อจะมีสาวๆมาสนใจ ตอนนี้ผมก็ยาวมาถึงต้นคอแล้วด้วย ส่อง
กระจกทีไรก็ดูเท่ไม่หยอก
“เสร็จแล้วเหรอจ๊ะ”
“ก็เสร็จแล้วน่ะสิวะ หนอย อีลินะอีลิ เดี๋ยวกูจับโยนท้ายคลองแม่งเลย”นั่นไง สุดท้ายก็จบที่ลูกพี่ของมันเดินเข่นเขี้ยวเคี้ยว
ฟันแพ้กลับมาอยู่ร่ำไป
“ทำไมล่ะจ๊ะ”
“ก็มันบังอาจมาดูถูกแฟชั่นของกู สงสัยมันคงอิจฉากูนั่นแหละ”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละจ้ะ”ลูกพี่ว่าไงไอ้มิ่งว่าตาม
“ไปเถอะ มึงกับกูไปกรึ๊บยาดองกันดีกว่า เดี๋ยวพี่ทิดหมิงเขารอนาน”
พี่ทิดหมิงที่พี่เจิดพูดถึงคือเพื่อนรุ่นพี่ที่อยู่แถวบ้าน เพราะปีนี้บวชจนครบพรรษาแล้วก็ศึกออกมาเย็นนี้อย่างพอดิบพอดี
แถมยังชวนไอ้มิ่งกับพี่เจิดไปกรึ๊บยาดองฉลองที่บวชเรียนมาเป็นพรรษาได้โดยไม่แตะเหล้าแตะยาได้จังหวะที่พ่อมุ่ยอนุญาตไอ้มิ่ง
กับพี่เจิดพอดิบพอดี มีหรือที่มันกับลูกพี่จะปฏิเสธคำเชิญปาร์ตี้ยาดอง
“เอ้า มาแล้วเหรอลูกพี่ลูกน้อง”พอเดินเข้าไปใกล้ซุ้มยาดองบรรดาเพื่อนฝูงบ้านใกล้เรือนเคียงก็ทักทายกันอย่างกับไม่เจอ
กันมานาน
“มาแล้วจ้ะ”พี่เจิดตอบพร้อมกับรับแก้วยาดองมาถือแก้วหนึ่งแล้วส่งมาให้ไอ้มิ่งแล้วหนึ่ง
กลิ่นของยาดองนี่ฉุนเชียว ไม่รู้ว่าพวกวัยรุ่นกินกันเข้าไปได้ยังไง แต่ก็ช่างเถอะ เพื่อความเท่สมกับที่มันกำลังก้าวเข้าสู่ช่วย
วัยรุ่น มันก็เลยกระดกแก้วเป้กยาดองลงคอ ตามด้วยมะดูดฝักมะขามเปียกแบบที่คนอื่นเขาทำๆกัน
“อึก!!”
ทั้งขมทั้งฉุกอย่าบอกใครเชียว แต่ก็ต้องทำเป็นเฉยเพราะเหลือบเห็นสาวๆเดินผ่านซุ้มยาดองพอดิบพอดี ถ้ามันทำเป็นเท่
กับเขาบ้างจะได้มีสาวๆมาสนใจกับเขาสักที
“เป็นไงวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดหันมาถามเมื่อเห็นไอ้มิ่งมัวแต่มองตามกลุ่มสาวๆ
“มึงชอบเหรอวะ”
“ก็แหม เป็นผู้ชายอกสามศอกก็ต้องชอบสาวๆสิจ๊ะ ใครจะไปเหมือนพี่เล่า มองก็แต่น้องสร้อยทอง”จะว่ามันพูดเหน็บก็ได้
เพราะวันๆพี่เจิดเอาแต่พูดถึงน้อยสร้อยทองอย่างนั้นอย่างนี้ตลอด
“เอ้า ก็น้องสร้อยทองออกจะสวยอย่างกับนางฟ้านี่หว่า สวยกว่าพวกผู้หญิงที่มึงมองเยอะ”
“จ้าๆ”มันพยักหน้าหงึกๆว่าตามลูกพี่ของมันคุยโม้แล้วรับแก้วยาดองมาอีกเป้ก
จะว่าไปตอนนี้มันก็เริ่มมึนๆแล้วล่ะสิ แต่ก็กระดกเป้กที่สองตามไปติดๆท่ามกลางหมูเพื่อนฝูงกลุ่มวัยรุ่นชายในบ้านดอนไฟ
ไหม้
พอพูดพี่เจิดของมันพูดถึงนางฟ้า มันก็นึกขึ้นได้ว่ามันเองก็มีนางฟ้าเหมือนกัน นางฟ้าผมยาวที่ใส่กระโปรงฟูฟ่อง นางฟ้าที่
ช่วยมันจากปีศาจไอ้คุณแจ่ม พอนึกถึงไอ้คุณแจ่มมันก็เสียอารมณ์ขึ้นมาเลยเชียว ถามว่าทำไมมันต้องเรียกไอ้คุณแจ่มว่าไอ้คุณ
แจ่ม เพราะคนอื่นเห็นว่ามันเป็นลูกผู้รากมากดีไง ก็เลยพากันเรียกไอ้คุณแจ่มว่าคุณแจ่ม มันเลยไอ้เกลียดเติมคำว่าไอ้ตามลงไป
และทุกครั้งมันต้องคอยหลบหน้าลูกพี่ลูกน้องของพี่เจิดทุกทีที่ฝ่ายนั้นมาหาพี่เจิดที่บ้าน ถึงแม้จะนานทีปีหนที่ไอ้คุณแจ่ม
มันกลับมาบ้านดอนไฟไหม้ แต่ไอ้มิ่งคนนี้ก็ทั้งรำคาญและทั้งกลัวไอ้คุณแจ่มอยู่ดี เพราะตั้งแต่วันนั้นมันเองก็ไม่ได้บอกเรื่องที่ถูก
คุณแจ่มเอาไปมัดแล้วซ่อนเอาไว้กับใครเลยแม้แต่พ่อมุ่ยของมัน เพราะมันไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงแล้วเห็นว่ามันเป็นพาระ แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นมันกลัวว่าบอกไปแล้วจะไม่มีใครเชื่อที่มันพูด เพราะว่าไอ้คุณแจ่มลูกผู้ดีมันโคตรจะสุภาพเรียบร้อย แต่นั่นมันก็
เป็นแค่ต่อหน้าคนอื่น เพราะกับไอ้มิ่งแล้วคุณแจ่มจะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่แถมยังทำท่าจะจู่โจมใส่อยู่ร่ำไปเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
ว่าแต่ว่านั่งคุยนั่งโม้กับพวกเพื่อนฝูงในวงยาดองอยู่นาน สงสัยไอ้มิ่งจะตาฝาดล่ะมั้งถึงได้เห็นเด็กผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกัน
ในชุดกระโปรงฟูฟ่องเดินถือไม้ขนมสายหมายผ่านซุ้มยาดองไป ตากลมๆของไอ้มิ่งแทบจะไม่กระพริบ แถมยังมองตามผู้หญิงผม
ยาวในชุดกระโปรงฟูฟ่องไม่วางตา อดไม่ได้เลยกระตุกชายเสื้อของลูกพี่มันเพราะมันรู้สึกว่าไม่เคยเห็นหน้าค่าตาผู้หญิงคนนี้มา
ก่อน แต่อีกใจก็นึกคุ้นเคย
“พี่เจิดจ๊ะพี่เจิด”
“อารายของมึงว๊า เรียกกูทามมาย”เสียงยานคางถามกลับมา ดูท่าว่าพี่เจิดของมันจะได้ที่แล้วสิ
“คนนั้นน่ะพี่เจิด ผู้หญิงใส่กระโปรงสีขาวคนนั้น”
“เออ ผู้หญิงโคนน๊านทามมายว๊า”พี่เจิดหันมาถามหน้าแดง ตาก็จ้องมองผู้หญิงที่ไอ้มิ่งชี้นิ้ว
“ผู้หญิงคนนั้นใครเหรอจ๊ะ พี่เจิดเคยเห็นไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งถามด้วยท่าทีตื่นเต้นนักหนา
“อ้อ คนน๊านเอง คนน๊านก็น้องจานเจ้างาย มึงจามม่ายด้ายเหรอว๊า”
ถึงจะฟังไม่ค่อยได้ศัพท์ก็เถอะ แต่ไอ้มิ่งก็จับมากระเดียวได้ว่านางฟ้าที่ไอ้มิ่งมองตามตาไม่กระพริบเนี่ย เป็นนางฟ้าคน
เดียวที่อยู่ในใจของไอ้มิ่งมาตลอด
“จำไม่ได้เลย”ไอ้มิ่งส่ายหน้าตอบ เพราะตอนนี้น้องจันทร์เจ้าของมันสวยซะยิ่งกว่าสวยอีก อย่างกับนางเอกละครน้ำเน่าใน
โทรทัศน์ที่มันชอบดูกับพ่อมิ่งเลย
“อ่าว น่านพี่แจ่มนี่หว่า พี่แจ่มมมมมมมม!!”จู่ๆลูกพี่ของมันก็ตะโกนเรียกผู้ชายวัยรุ่นดูท่าทางดีที่กำลังเดินไปหานางฟ้าของ
ไอ้มิ่งให้ไอ้มิ่งได้สะดุ้ง
มันเองก็มัวแต่มองนางฟ้าของมันจนลืมสังเกตไปเลยว่าไม่ไกลจากนางฟ้าของมันก็มีไอ้พี่คุณแจ่มอยู่ด้วย ไอ้มิ่งนี่แทบลุก
ผลุดขึ้นจากแคร่ที่นั่งอยู่แล้วเดินหนีให้รู้แล้วรู้รอด หากแต่ถ้ามันเดินหนีมันก็กลัวว่าอีกฝ่ายจะหาว่ามันปอดแหก ก็เลยนั่งทำท่าเข้ม
หลบอยู่ข้างหลังลูกพี่ของมันยามที่ไอ้คุณแจ่มเดินเข้ามาที่ซุ้มยาดองพร้อมกับน้องจันทร์เจ้า
“ว่าไงครับน้องเจิด”ทักทายตามประสาผู้ดีให้ไอ้มิ่งนึกหมั่นไส้
“มากินยาดองด้วยกันม้าย”พี่เจิดบอกเสียงยานคาง แถมยังยื่นแก้วชวนไอ้คุณแจ่มให้อยู่กินยาดองด้วยกันอีก
“พี่จะไปชวนมันทำไมเล่า หน้าอย่างมันกินยาดองไม่เป็นหรอก”ไอ้มิ่งจิกกัดจ้องมองหน้ายิ้มๆของไอ้คุณแจ่มเขม็ง
“เอาสิ แค่ยาดองเอง พี่แจ่มกินได้นะ บางครั้งพี่แจ่มก็แอบไปกินกับเพื่อที่หลังวังน่ะ”ไม่พูดเปล่า แต่คว้าแก้วยาดองไป
กระดกรวดเดียวให้ไอ้มิ่งได้ถลึงตามอง
“โคตรเท่เลย”พี่เจิดชมปากเปราะแถมยังทำท่าผลักไอ้มิ่งออก”
“มาผลักฉันทำไมล่ะจ๊ะพี่เจิด”ไอ้มิ่งหันไปถาม
“เอ้า ก็ลุกห้ายพี่แจ่มนั่งสิว๊า”
“แต่ฉันนั่งก่อนนะพี่ พี่จะมาไล่ให้ฉันลุกแล้วให้มันนั่งแทนได้ยังไง”ไอ้มิ่งนึกเคือง แต่ก็ลุกอย่างอดไม่ได้เมื่อลูกพี่มันหันมา
หรี่ตาทำท่าจะลุกขึ้นมายันมันโครมลงจากแคร่
“ก็แค่นั้น”
“พี่เห็นมันดีกว่าฉันได้ยังไง”ไอ้มิ่งบ่นอุบพลางยกแขนขึ้นกอดอกจ้องไอ้คุณแจ่มเขม็ง และดูท่าฝ่ายนั้นจะไม่สะทกสะท้าน
กับสายตาของมันเลย หนำซ้ำยังยิ้มตอบมันอีก
“เจอกันอีกแล้วนะครับน้องมิ่ง”
ให้ตายไอ้มิ่งคนนี้ก็ไม่มีสักครั้งที่อยากจะเจอไอ้คุณแจ่มคนนี้เลย มันเลยเดินสะบัดตูดออกจากแคร่แล้วเดินไปจะทักทาย
นางฟ้าของมันสักหน่อย
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะจ๊ะน้องจันทร์เจ้า ทำไมเมื่อเช้าพี่มิ่งไม่เห็นน้องจันทร์เจ้าที่ศาลาเลยล่ะจ๊ะ”ไอ้มิ่งชวนคุย มันยิ้มจน
แก้มปริ ตาก็จ้องมองนางฟ้าของมันจนตาหยี
“เมื่อเช้าน้องจันทร์รู้สึกไม่สบายค่ะ น้องจันทร์ก็เลยไม่ได้ไปทำบุญเลย”น้องจันทร์บอกเสียงอ่อนเสียงหวานให้ไอ้มิ่งคนนี้
เคลิ้มตาม
“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะจ๊ะ หายแล้วเหรอจ๊ะถึงได้ออกมาเดินงานวัดแบบนี้”
“น้องจันทร์ขึ้นมากแล้วค่ะ”
“วันพรุ่งนี้น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งถาม
มันคงจะดีถ้าหากว่ามันจะได้ตักบาติร่วมกันกับนางฟ้าของมัน
“มาค่ะ พรุ่งนี้น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวด้วย”
“งั้น…น้องจันทร์จะมาตักบาตรเทโวกับพี่ อุ๊บ!!”
ยังไม่ทันที่ไอ้มิ่งจะได้ชวนน้องจันทร์เจ้ามาตักบาตรเทโวด้วยกันพรุ่งนี้เลย ไอ้มิ่งสะดุ้งจนตัวโยนเมื่อรู้สึกว่าแก้มก้นของมัน
ถูกบีบขยำจนมันเกร็งปลายนิ้วเท้า
“คุยอะไรกันเหรอคะน้องจันทร์ พี่แจ่มฟังด้วยได้ไหมคะ”พูดคะขากับผู้หญิงก็คงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากไอ้คุณแจ่ม
ไอ้มิ่งไม่ทันระวังตัวเลย เพราะมันมัวแต่หันหน้าคุยกับน้องจันทร์เจ้าไง มันเลยไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนเดินเข้ามาใกล้แล้วยืน
ซ้อนข้างหลังมัน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนอื่นๆไม่เห็นว่าไอ้คุณแจ่มกำลังบีบขยำตูดมัน ก็เพราะว่าไอ้คุณแจ่มตัวสูงกว่ามันตั้ง
เยอะแถมยังเอาตัวบังเอาไว้อีกต่างหาก
“น้องจันทร์คุยกับพี่มิ่งเรื่องตักบาตรเทโวพรุ่งนี้ค่ะพี่แจ่มขา พี่แจ่มขาคุยกับพี่เจิดเสร็จแล้วเหรอคะ”น้องจันทร์เจ้าเอียงคอม
องท่าทางน่ารักน่าชัง
แต่ไอ้มิ่งคนนี้โดนบีบตูดจนหน้าดำหน้าแดง ไอ้ที่หน้าดำหน้าแดงไม่ใช่ว่าเจ็บ แต่มันโมโหจนหน้าดำหน้าแดงมากกว่า แทบ
อยากจะหันไปเตะตูดไอ้คนที่จับตูดมันแต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของมันกำลังมองอยู่ เลยต้องกัดฟันยิ้มแห้งๆส่ง
ให้น้องจันทร์เจ้า จะหันไปขอความช่วยเหลือจากลูกพี่ของมันน่ะเรอะ ฝันไปเถอะ เพราะลูกพี่ของมันเมายาดองจนแทบจะนอน
กลิ้งไปบนแคร่แล้ว
“ปล่อย…กูนะ”ไอ้มิ่งแค่นเสียงให้ได้ยินกันแค่สองคน”
“นิ่มจังเลย”ไม่แค่ไม่ปล่อย แต่ยังบรรจงบีบขยำเน้นหนักกว่าเก่า
“อะไรนิ่มเหรอคะพี่แจ่มขา?”
“ก็สายไหมที่น้องจันทร์ถืออยู่ไง นุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือเชียว”
“เอ๋ สายไหมเหรอคะ?”น้องจันทร์เจ้าเอียงคอมองแปลกใจ
“ใช่ค่ะ สายไหมนิ่มมือมือมากเลย ไม่รู้ว่าอย่างอื่นจะนิ่มเหมือนสายไหมไหมนะ พี่แจ่มชักอยากจะลองจับอย่างอื่นดูบ้างซะ
แล้ว”
“อะไรของพี่แจ่มขาคะเนี่ย พูดไม่รู้เรื่อง สงสัยจะเมาแล้วใช่ไหมคะ ไม่ดีเลยนะคะ เดี๋ยวคุณแม่ก็ดุเอาหรอก”คิ้วเรียวเล็กของ
นางฟ้าไอ้มิ่งขมวดมุ่น
แต่คิ้วยาวของไอ้มิ่งก็ขมวดมุ่นไม่แพ้กัน ขมวดจนแทบจะเป็นปม ตัวแข็งทื่อเมื่อไอ้คุณแจ่มมันจงใจเป่าลมร้อนลงมาใส่กกหู
ทั้งที่มือยังไม่ปล่อยออกจากตูดของมันเลย ถ้าตอนนี้ไอ้มิ่งอายุสิบห้าไอ้คุณแจ่มก็คงอายุยี่สิบแล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมไอ้คุณ
แจ่มถึงได้ตัวใหญ่ แถมมือยังกำแก้มก้นของไอ้มิ่งได้เต็มไม้เต็มมือ
“น้องจันทร์ก็อย่าไปบอกคุณแม่สิคะ”
“น้องจันทร์ไม่บอกคุณแม่หรอกค่ะ ว่าแต่พี่มิ่งไม่สบายรึเปล่าคะ เหงื่อออกเชียว”ไม่เพียงแค่ถาม
แต่น้องจันทร์เจ้าเดินเข้ามาใกล้แล้วล่วงหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าผืนหอมยื่นมาจะมาเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นเต็มหน้าผากให้ไอ้มิ่ง
และเหงื่อพวกนี้มันจะมาจากไหนได้ถ้าไม่ใช่เพราะว่าไอ้มือใหญ่ที่ยังบีบตูดของมันเล่นเหมือนเป็นเรื่องสนุก แถมยังหัวเราะ
ในลำคอให้มันได้ยินอีก ถึงจะไม่ใช่เขตวัด แต่นี่มันก็ลานหน้าวัดนะโว้ย ไอ้มิ่งคนนี้กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกจริงๆ
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเงยหน้าให้น้องจันทร์เจ้าเมื่อเห็นว่าผ้าเช็ดหน้าหอมๆกำลังเช็ดลงมาบนหน้าผาก เหมือนกำลังขึ้นสวรรค์
ทั้งที่ตกนรกยังไงก็ไม่รู้ ไอ้มิ่งยิ้มรับปากบานเชียว พอน้องจันทร์เจ้าเข้ามาใกล้ก็เพิ่งจะได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ผ้าเช็ดหน้าเท่านั้นที่หอม แต่
ตัวของน้องจันทร์เจ้าก็หอมเหมือนกัน
แต่ก็นั่นแหละ ไอ้มิ่งคงจะหวังมากไป เพราะมันกำลังถูกฉุดให้ตกนรกอีกกรอบเมื่อไอ้คุณแจ่มดันปล่อยมือออกจากตูดของ
มันแล้วคว้าเอามือของน้องจันทร์เจ้าเอาไว้ก่อนที่จะเช็ดเหงื่อให้ไอ้มิ่งคนนี้
“พี่แจ่มว่าเราไปหาคุณแม่กันดีกว่านะคะ เดี๋ยวคุณแม่จะเป็นห่วงเอานะคะ”
นอกจากไอ้คุณแจ่มมันจะเป็นปีศาจร้ายในคราบนักบุญแล้ว ไอ้คุณแจ่มมันยังเป็นมารขวางความสุขของไอ้มิ่งอีก อีกนิด
เดียวเองที่ไอ้มิ่งจะได้สัมผัสผ้าเช็ดหน้าของน้องจันทร์เจ้า ดีไม่ดีตอนที่น้องจันทร์เจ้าเช็ดหน้าให้มันมันอาจจะโชคดีได้โดนมือของ
น้องจันทร์เจ้าบ้าง แต่นี่อะไรวะ
นอกจากจะโดนจับตูดแล้วยังไม่ได้แตะแม้แต่ปลายเล็บของน้องจันทร์เจ้าอีก ว่าแล้วก็แทบอยากจะกระโดดถีบให้ไอ้คนที่
หันมายิ้มให้ก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับนางฟ้าของมัน
---------------------------------------------------------------------------------------------
เต็มไม้เต็มมือพี่เเจ่มเข้าล่ะ ในความทะลึ่งนั้น...มีความหึงปะปนอยู่นาจา
-
รักในความร้ายลึก ของอิพี่แจ่ม ชอมากๆๆๆ คิดไม่ออกเลยว่ามิ่งมันจะรักพี่แจ่มยังไงเนี้ย
FC พี่แจ่ม เป็นพระเอกที่ทำตัวร้ายภายใต้หน้ากากพระเอกได้หน้าหมันใส้ปนเอ็นดูมาก
รอ รอ รอ รอ ต่อไป
-
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
อิพี่แจ่มมันร้ายยยยย
ตูดช้ำหมดแล้วมั้งน้องมิ่ง
:hao6: :hao6:
-
จำได้ว่าเรื่องของพี่เจิด พี่แจ่มมีลูกด้วยนี่ แสดงว่าไม่ได้รักน้องมิ่งจริงน่ะสิ
-
อยู่กับพี่แจ่มมิ่งเปลืองตัวตลอด :hao6:
-
พี่แจ่ม ใจเย็น ๆ นะจ๊ะ
-
อยากรู้จริงๆว่า มิ่งเกี่ยวค้องยังไงกับพี่เจิด เพราะพี่เจิด ชื่อคล้ายๆ กับญาติอีกฝ่ายยังมีอักษรเหมือนกันเลย แต่มิ่งนี่คือใคร แค่เรียกพ่อพี่เจิดว่าพ่อมุ่ยเหมือนกัน แค่พี่เจิดกลับเป็นลูกพี่ของมิ่งซะงั้น เลยเกิดความสงสัยขึ้นมานะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่แจ่ม นี่หึงชิมิ 555 หึงโหดจริงๆ
-
ปีศาจร้าย
-
สงสารมิ่งเหลือเกิน
-
พี่แจ่มมีความรักเดียวใจเดียว ถึงจะทะลึ่งไปนิสสสก็เถอะ 5555555
-
ความทะลึ่งนี่มันอะไรกันคะ 55555555555
-
:m20:
-
บทที่ 3 ลีลา
กลับมาที่ปัจจุบัน ทุกวันสงกรานต์หมู่บ้านดอนไฟไหม้จะจัดงานประจำปีขึ้นมาเพื่อหาเงินทำบุญซ่อมแซมต่อเติมวัด งานก็
จัดเหมือนๆกับทุกๆปี ที่ขาดไม่ได้เลยก็คือลำวงย้อนยุค แต่ปีนี้ออกจะแปลกแหวกแนวก็ตรงนี้ไม่ได้มีสาวรำวงแค่อย่างเดียวที่จะ
ชวนให้เสียตังซื้อตั๋วขึ้นไปสนุกด้วย แต่มีเพิ่มหนุ่มรำวงขึ้นมาเป็นตัวเรียกแขกสาวแก่แม่หม้ายให้พากันกระดี๊กระด๊าเป็นปลากระดี่
ได้น้ำเมื่อเห็นหนุ่มหล่อยืนรออยู่บนเวที
หนึ่งในหนุ่มรำวงมีไอ้หนุ่มผมยาวใส่เสื้อลายดอกห้อยพวงมาลัยดอกดาวเรืองสีเหลืองอ๋อย ไอ้หนุ่มคนนี้ก็คือไอ้มิ่งลูกสมุน
มือขวาของพี่เจิด มันมั่นอกมั่นใจในความหล่อไม่ลูกพี่ของมัน มันเสยผมขึ้นเล็กน้อยก่อนจะสะบัดหน้าไล่เหงื่อระหว่างรอรำวงรอบ
ถัดไป มันคงจะไม่ได้มายืนอยู่บนเวทีนี้หากว่าพี่เจิดไม่หึงเมียหวงเมียจนออกนอกหน้าแล้วหลอกล่อมันขึ้นมาเป็นหนุ่มรำวงแทน
ไอ้มันก็เชื่อคนง่าย คิดว่าจะมีสาวๆเห็นในความหล่อของหนุ่มผมยาวผิวเข้มอย่างมันแล้วควักตังซื้อตั๋วขึ้นมารำวงด้วย แต่รอบแล้ว
รอบเล่าก็ยังไม่เจอสาวๆสักคน มีแต่สาวแก่แม่ม่ายที่มาเต้นสีส่งยิ้มอวดน้ำหมากแดงแจ๋ ส่วนพี่เจิดลูกพี่ของมันก็ลากเมียลงไป
จากเวทีแล้วหายไปไหนก็ไม่รู้ ทิ้งให้มันต้องเต้นส่ายเอวอยู่กับสาวเหลือน้อยหลายต่อหลายรอบ
จะว่ามันสนใจแต่จะออกลีลาท่าเต้นเด็ดๆอย่างเดียวก็คงไม่ใช่ เพราะระหว่างส่ายเอวเต้นไป ตาก็มองหาน้องจันทร์เจ้า หวัง
ว่าน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของมันจะเดินผ่านมาข้างเวทีให้ได้ชื่นใจ แต่ถ้าจะให้ดีไอ้มิ่งคนนี้คงจะได้ขึ้นสวรรค์ถ้าหากน้องจันทร์เจ้า
ซื้อตั๋วมาซื้อรอบรำวงของมัน
และเหมือนว่าสวรรค์จะมีตาเมื่อไอ้มิ่งเหลือบตาออกจากคู่เต้นแล้วไปเจอเข้ากับน้องจันทร์เจ้าในชุดกระโปรงสีขาวฟูฟ่อง
นางฟ้าชัดๆ ไอ้มิ่งนี่แทบจะกระโดดลงจากเวทีแล้วไปทักทายน้องจันทร์เจ้า แค่ให้ได้ยินเสียงหวานหูก็ยังดี นางฟ้ายังไงก็เป็น
นางฟ้า โดดเด่นท่ามกลางชาวบ้านนับสิบนับร้อย
“นางฟ้า”ไอ้มิ่งรำพึงรำพันทั้งที่เสียงเพลงจังหวะสามช่าดังสนั่น
“แหม พ่อหนุ่มนี่ก็ปากหวาน นางฟงนางฟ้าอะไรกัน”
ผลั๊ว!!
ฝ่ามือทุบมาที่อกให้ไอ้มิ่งสะดุ้ง ละสายตาจากน้องจันทร์เจ้าไปมองคู่เต้นของมัน จ้องมองดูสาวเหลือน้อยทำท่าเขินอายใส่
พูดจาเขินอายใส่มันก็พอแรงอยู่แล้ว แต่น้ำหมากสีแดงแจ๋นี่สิ พ่นมาใส่จนมันเด้งเอวหลบแทบไม่ทัน
“อะ เอ้ย ฉันไม่ได้ชมยายสักหน่อย”
ความเป็นคนตรงไปตรงมาทำให้มันรีบแก้ต่างจนคู่รำวงของมันยิ้มกริ่มอวดฟันสีแดง
“แหม่ เรียกพี่สิจ๊ะ อย่าเรียกยายเลยนะ”ไม่พูดแค่นั้น แต่ดันทะลึ่งยื่นมือมาหยิกเอวให้ไอ้มิ่งได้ใจหายวาบ
“จะดีเหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งยิ้มแห้ง
“ดีสิ ไม่ต้องอายไปหรอกน่าพ่อหนุ่ม”
ยายเยยอะไร ไม่เรียกทวดก็บุญเท่าไรแล้ว เอาอายุของมันสองคนมารวมกันยังไม่เท่ายายตรงหน้าเลยด้วยซ้ำ แต่จะขัดก็
เดี๋ยวจะหาว่าไอ้มิ่งรังแกคนแก่ อีกอย่างไอ้มิ่งคนนี้มีอะไรที่ต้องสนใจมากกว่ายายตรงหน้ามากมาย
“ไปไหนแล้ว”ไอ้มิ่งพึมพำอีกหน มองหาน้องจันทร์เจ้า
แล้วก็ต้องอ้าปากค้าง ใจเต้นโครมครามแทบจะออกมาดิ้นกลางเวที มันยกมือขึ้นมาขยี้ตาแล้วขยี้ตาอีก นึกว่ามันตาฝาดที่
เห็นน้องจันทร์เจ้ายืนซื้อตั๋วอยู่หน้าโต๊ะขายตั๋ว ยิ่งแล้วใหญ่เหมือนกับถูกศรรักปักอกเมื่อน้องจันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วยิ้ม
ให้ อย่าบอกนะว่าน้องจันทร์เจ้าซื้อตั๋วจะมารำวงกับมัน จากที่หน้ามุ่ยๆอยู่ก็ยิ้มจนปากบานเป็นจานดาวเทียมส่งให้นางฟ้าของมัน
จนเพลงจบรอบเมื่อไรไม่รู้มันก็ยังยืนยิ้มอยู่กลางเวทีมองตามน้องจันทร์เจ้าตาหวานเยิ้ม เดือดร้อนหนุ่มรำวงคนอื่นต้องเดิน
มาสะกิดให้มันไปนั่งรอรำวงรอบถัดไป ไอ้มิ่งเลยเงอะงะๆใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเดินไปนั่งพักที่เก้าอี้ริมเวที มือไม้สางผมสางเผ้า
ยาวยุ่งเหยิงให้เข้าที่เข้าทางเตรียมตัวรำวงกับน้องจันทร์เจ้า น้องจันทร์เจ้าต้องซื้อตั๋วรำวงขึ้นมารำวงกับมันแน่ ไอ้มิ่งมันใจร้อย
เปอร์เซ็นต์
“ยิ้มอะไรของมึงวะไอ้มิ่ง ปากบานจะเป็นกระด้งอยู่แล้ว”หนุ่มรำวงคนข้างๆอดไม่ได้ที่จะกระแนะกระแหน
“เอ้า!! กูก็ยิ้มของกูไปเรื่อยสิโว้ย”
ยิ้มไปเรื่อยนั่นแหละ ยิ้มรอน้องจันทร์เจ้ามารำวงด้วยกัน คราวนี้ล่ะ มันจะได้อวดลีลาการเต้นของมันว่าสะเด็ดสะเด่าไม่แพ้พี่
เจิด
“แล้วพี่เจิดไปไหนล่ะวะ”
“กูจะไปรู้เรอะ ตัวไม่ได้ติดกันนี่หว่า”
ถ้าเป็นแต่ก่อนพี่เจิดอยู่ไหนไอ้มิ่งก็อยู่นั่น แต่เดี๋ยวนี้พอมีลูกมีเมียไอ้มิ่งคนนี้ก็เป็นได้แค่อดีต ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวประจำ
แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้ไอ้มิ่งใจเต้นตุ๋มๆต่อมๆรอรำวงรอบถัดไปใจจดจ่อ
รวดเร็วทันใจเชือกกั้นเวทีก็เปิดให้รอบถัดไปขึ้นมา ไอ้มิ่งยืนขึ้นมายืดอก จัดเสื้อจัดแสง เสยผมในท่าเท่ๆก่อนจะสะบัดตา
ไปมองน้องจันทร์เจ้า มันจะไม่อะไรหรอกถ้าปากที่ยิ้มกว้างเป็นจานดาวเทียมของมันจะไม่หุบลงทันทีที่หันไปเห็นพี่แจ่มยืนอยู่
ข้างน้องจันทร์เจ้าแถมยังส่งยิ้มมาให้มันก่อนจะยกมือขึ้นมาโบกเหมือนจะทักทาย ไอ้มิ่งสะดุ้งเมื่อเห็นว่าน้องจันทร์เจ้าส่งตั๋วที่เพิ่ง
จะจ่ายตังซื้อไปหมาดๆให้พี่แจ่ม แล้วพี่แจ่มก็กำลังเดินดุ่มๆขึ้นมาบนเวทีแล้วด้วย
“ฉิบหายแล้วไหมล่ะ”ไอ้มิ่งกร่นด่า
มันร้องขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้พี่แจ่มเดินเอาตั๋วไปให้สาวรำวงนุ่งสั้นคนอื่น ไม่ได้เดินตรงมาหามัน แต่เหมือนกับว่ามันทำบาปไว้
หนายังไงไม่รู้ ไอ้มิ่งถอยหลังกรูด แทบอยากจะกระโดดลงเวทีเมื่อไอ้คนที่เดินยิ้มหน้าหล่อมาแต่ไกลเดินตรงมาหามันแล้วยื่นตั๋ว
มาให้
“อะ อะไรของมึง”
“ตั๋วครับ”เสียงทุ้มหูบอกมันก่อนจะยิ้มหวาน ถึงพี่แจ่มจะยิ้มหวานให้มันแต่เบื้องหลังรอยยิ้มมันไม่ได้หวานเลยสักนิด
“กูไม่รำวงกับผู้ชายโว้ย”ไอ้มิ่งประกาศกร้าว
“พี่แจ่มก็ไม่รำวงกับผู้หญิงเหมือนกันครับ”
“งะ งั้นมึงก็ไปรำวงกับคนอื่นสิวะ กูไม่รำวงกับมึงหรอก”
“แต่พี่แจ่มให้น้องจันทร์เจ้าซื้อตั๋วให้เพราะอยากจะรำวงกับน้องมิ่งนะครับ”
เสแสร้งอะไรปานนั้น พูดไปพลางทำหน้าเศร้าไป มือก็ถือตั๋วยื่นมาให้ค้างเอาไว้พาลให้คนอื่นหันมามอง หันมามองไอ้มิ่งไม่
ว่า แต่สายตาคนอื่นที่หันมามองเนี่ย เหมือนกับด่าทอว่าไอ้บ้านนอกอย่างไอ้มิ่งไปแกล้งคุณชายอย่างพี่แจ่มยังไงไม่รู้
“ระ รอบเดียวนะมึง”
ทนสายตาชาวบ้านไม่ไหวเลยเอื้อมไปกระชากตั๋วในมือขาวๆมายัดใส่กระเป๋า ตาก็มองคู่รำวงตัวสูงดูมีสง่าราศีอย่างพี่แจ่ม
หน้าด้านฉิบหาย ไอ้มิ่งไม่เคยเจอใครหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน แต่ว่าคุณชายอย่างไอ้แจ่มเนี่ยนะจะรำวงเป็นกับชาวบ้านเขา แค่คิด
ก็ตลกแล้ว คิดได้ก็ยิ้มเยาะเย้ยในขณะที่เพลงจังหวะสามช่าดังขึ้นอีกรอบ
“ยิ้มอะไรครับ”
“กูจะยิ้มอะไรก็เรื่องของกู มึงจะรำก็รำไป อย่ามายุ่งกับกูล่ะ”บอกก่อนจะส่ายเอวตามเสตป
แค่มันเต้นไปตามเรื่องตามราวไม่สนใจพี่แจ่มก็พอ ปล่อยให้พี่แจ่มมันรำวงบ้าบอของมันไปคนเดียว ไอ้มิ่งเต้นไปพลางก้าว
เท้าจะเดินหนี พอก้าวขาได้ก้าวเดียวเท่านั้นแหละ แขนก็ถูกดึงแรงๆให้มันไม่ทันได้ตั้งตัว
“เฮ้ยยยยย!!!!”
ไอ้มิ่งหงายท้องไปตามแรงดึง ตาสองข้างหลับตาสนิทเมื่อคิดได้ว่ามันต้องหงายท้องตึงก้นจ้ำเบ้าไปกับพื้นเวทีแน่ มันโดน
พี่แจ่มแกล้งอีกแล้ว ครั้งนี้ต่อหน้าชาวบ้านนับร้อยนับสิบอีกต่างหาก
แต่จะว่าไปมันก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยนี่หว่า ก็เลยลืมตาขึ้นดู พอลืมตาเท่านั้นแหละ ตาก็โตเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นหน้าหล่อๆ
เจ้าของยิ้มหวานอยู่ห่างจากหน้ามันแค่คืบ แถมเอวของมันก็ถูกรั้งเอาไว้ไม่ให้ล้ม ไอ้ท่าแปลกๆแบบนี้เหมือนมันจะเคยเห็นที่ไหน
นะ ใช่ท่าเต้นรำแบบในหนังที่เคยดูรึเปล่าวะ ไอ้แบบที่ว่าผู้หญิงหงายท้องไปแล้วผู้ชายโอบเอวเอาไว้ ถ้าใช่ล่ะก็เหมือนอย่างที่พี่
แจ่มกับมันทำอยู่ตอนนี้เลย
“มะ มึงทำอะไรของมึงวะ!!”ไอ้มิ่งถาม ยกมือขึ้นดันอกของพี่แจ่ม
เหมือนมันมัวแต่ตกใจ คราวนี้มันเลยถูกเหวี่ยงออกมาจากอ้อมแขนของพี่แจ่มอีกรอบทั้งที่มือข้างหนึ่งถูกคว้าไปจับเอาไว้
อายแทบแทรกแผ่นดินหนีกันเลยทีเดียว
“เต้นรำกันครับ”
“ตะ เต้นรำบ้าบออะไรของมึง วะ เหวยยยย!!”
เอาอีกแล้ว ถูกดึงเข้าไปเกี่ยวเอวแล้วดึงให้เต้นเดินตาม นี่มันเวทีรำวงนะโว้ย ไม่ใช่ฟลอเต้นรำ ชาวบ้านชาวเมืองเขามอง
กันหมดแล้ว แค่ผู้ชายตัวโตคู่กันบนเวทีรำวงก็พอแรงอยู่แล้ว แล้วนี้ห่าเหวอะไรของพี่แจ่ม จับไอ้มิ่งหมุนไปหมุนมาจนเวียนหัว
ไอ้มิ่งที่ไม่ได้ตั้งตัวโดนจับเหวี่ยงแล้วเหวี่ยงอีก บ้างก็โดนดึงเข้าไปกอด บ้าบอคอแตก ลีลาที่ว่าเด็ดของมันยังสู้ท่าพิศดารของพี่
แจ่มไม่ได้เลย
“ปล่อยกูนะไอ้แจ่ม”
“พี่แจ่มไม่ปล่อยหรอก”พูดไปก็เหวี่ยงไอ้มิ่งออกมาอีกรอบ
“ไอ้หน้าด้าน”
นี่ถ้าไอ้มิ่งต่อยพี่แจ่มกลางเวทีรำวงไอ้มิ่งจะผิดมากไหววะ พี่แจ่มเป็นญาติพี่เจิดกับหลานพ่อมุ่ยก็จริง แต่ไอ้มิ่งคนนี้คันไม้
คันมือใจแทบขาด เร็วกว่าความคิดก็ส้นเท้าของมันเนี่ยแหละ ไอ้มิ่งคนซื่อกระทืบส้นเท้าลงไปหวังจะได้กระทืบเท้าผู้ดีให้ได้เจ็บ
กันบ้าง ข้อหาที่มาแกล้งจับมันเหวี่ยงไปเหวี่ยงมากลางเวทีรำวงแบบนี้
ตุ๊บ!!
อุตส่าห์เล็งแต่ก็พลาด กระทืบเอาพื้นเวทีเต็มแรง หวัดตาไปมองก็เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ไกลแค่หางตา
“เป็นเด็กไม่ดีเลยนะครับ”
ไม่พูดเปล่าแต่ดึงเอาไอ้มิ่งเข้าไปกอด ชาวบ้านจะเห็นรึเปล่าไม่รู้ แต่ไอ้มิ่งเห็นไอ้มิ่งสัมผัสได้ แก้มสีเข้มๆของมันถูกจมูก
โด่งของพี่แจ่มเฉียดเข้ามาให้ได้ร้อนวูบ ความที่มัวแต่หงุดหงิด ไหนจะไม่มีสาวๆมารำวงด้วย ไหนจะน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของมัน
ซื้อตั๋วแต่ดันเอาไปให้พี่แจ่ม แล้วยังมาถูกพี่แจ่มแกล้งเหวี่ยงไปมากลางเวทีอีก มันไม่น่าตกปากรับคำพี่เจิดมาเป็นหนุ่มรำวงแทน
ไอ้มะลิเลย
“มะ มึงจะพากูไปไหน”
รู้ตัวอีกทีเพลงก็หมดรอบ แขนถูกดึงให้เดินตามลงมาจากเวทีหน้าตาเฉย ไอ้มิ่งเลยออกปากตะโกนถามออกไปด้วยความ
ตกใจ ตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อเห็นพี่แจ่มล้วงแบงค์พันออกมาจ่ายให้คนขายตั๋ว
“แจ่มเหมารอบน้องมิ่งทั้งคืนเลยนะครับ พอรึเปล่า”
งานเข้าแล้วไหมล่ะ จำไม่ได้เลยว่าพี่แจ่มถามความเห็นจากมันเมื่อไรว่าจะเหมารอบทั้งคืน เป็นตัวอันตรายไม่น่าเข้าใกล้ก็
พอแรงอยู่แล้ว ยังจะเสือกเป็นพวกเอาแต่ใจอีก พอนึกย้อนไปถึงวีรกรรมที่พี่แจ่มทำกับมันเอาไว้แต่ละอย่างก็ขนลุกขนพอง
“มะ มึงยังไม่ได้ตอบกูเลยว่าจะลากกูไปไหน กูไม่ไป”ไอ้มิ่งขืนตัว
เอาสิวะ แรงคุณชายอย่างพี่แจ่มกับแรงคนทำไร่ทำนาอย่างไอ้มิ่งใครมันจะแรงเยอะกว่า อย่างพี่แจ่มน่ะเหรอวะจะสู้ไอ้มิ่ง
ได้ ไอ้มิ่งคนนี้โตเป็นหนุ่มหล่อแล้วนะโว้ย ไม่มีวันจะปล่อยให้พี่แจ่มมาแกล้งทะลึ่งได้เหมือนเมื่อก่อนหรอก ที่โดนเหวี่ยงๆกลาง
เวทีก็แค่ไม่ตั้งตัว แค่นั้นเอ๊งงง
“ไปหาที่เงียบๆคุยกันดีกว่าครับ”
“ที่เงียบๆอะไรของมึง กูไม่ไปกับมึงหรอกนะ”
ที่เงียบๆอะไรของพี่แจ่มไอ้มิ่งไม่รู้หรอก แต่ไอ้มิ่งคงจะเหนื่อยกับการออกลีลาบนเวทีรำวงเลยไม่มีแรงเหลือพอจะสู้แรง
ของพี่แจ่ม มันเลยถูกลากออกจากลานวัดเดินมาทางท้ายวัด
-------------------------------------------------------------
มีต่อ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ต่อ
น่ารัก!! มองกี่ทีกี่ทีก็น่ารัก ทั้งลีลาการเต้นส่ายเอวแบบไม่เกรงใจคู่รำวง ทั้งผิวสีเข้มกับผมยาวหยักศกดูยุ่งเหยิง
“ไปไหนมาคะพี่แจ่มขา”น้องจันทร์เจ้าหันมาถามพี่แจ่มเสียงหวานหู
“พี่แจ่มไปเดินดูรอบๆมาค่ะ”ตอบพร้อมกับยิ้มหวานให้กับน้องสาวทั้งที่ตาก็ยังไม่ละออกจากคนที่เต้นอยู่กับคุณยายอยู่บน
เวที
ตอบไปอย่างนั้น ตอบว่าเดินดูไปรอบๆงานแต่อันที่จริงกำลังเดินหาเจ้าของผมยาวหยักศกกับผิวสีเข้มต่างหาก ใครจะไป
คิดว่าจะขึ้นไปเป็นหนุ่มรำวงอยู่บนเวที ถ้ารู้ก็คงหาทางขัดขวางไม่ให้ขึ้นไปให้คนอื่นไปรำวงด้วยแน่ แล้วนั่นอะไร ยิ้มเล็กยิ้มน้อย
ให้คู่รำวง ถึงจะเป็นคุณยายพี่แจ่มก็รู้สึกไม่ชอบใจ
“เดี๋ยวน้องจันทร์เจ้าจะขึ้นไปรำวงกับพี่มิ่งนะคะ น้องจันทร์เจ้าซื้อตั๋วมาแล้ว พี่มิ่งเต้นตลกดี น้องจันทร์เจ้าชอบ”
“น้องจันทร์ซื้อตั๋วมาแล้วเหรอคะ ทำไมพี่แจ่มไม่เห็นรู้”
ไม่พอใจ แม้น้องจันทร์เจ้าจะเป็นน้องสาวแต่พี่แจ่มก็ไม่พอใจ แล้วยิ่งสายตาน้องมิ่งที่มองมาที่น้องจันทร์เจ้าพี่แจ่มก็ยิ่งไม่
พอใจ แต่ก็ยิ้ม
“พี่แจ่มขอตั๋วน้องจันทร์ได้ไหมคะ”
“เอ๋ ทำไมเหรอคะ พี่แจ่มจะขึ้นไปรำวงบนเวทีเหรอคะ?”
“ค่ะ พี่แจ่มอยากลองรำวงดู”ยิ้มหวานอีกรอบก่อนจะหันไปโบกมือให้คนที่มองมาจากเวที
“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวน้องจันทร์ไปซื้อใหม่ก็ได้”
น้องจันทร์เจ้ายื่นตั๋วมาให้พี่แจ่มรับ ทำให้ท่าทางดีใจเหมือนจะรอคอยน้องจันทร์เจ้าขึ้นไปรำวงด้วยเปลี่ยนไปในทันที จาก
ยิ้มกว้างอวดฟันขาวกลับหุบยิ้มให้หน้าตาเฉย น่าน้อยใจจริงเชียว แต่ก็ช่างเถอะ ถ้าได้ตั๋วจากน้องจันทร์เจ้าเมื่อไรก็จะได้ขึ้นไป
แกล้งน้องมิ่ง แล้วก็จะทำให้น้องมิ่งไม่ต้องรำวงกับใครอีกเลย
---------------------------------------------------------------------------
“อะ ไอ้แจ่ม กูบอกให้ปล่อยไงล่ะวะ ถึงมึงจะเป็นหลานพ่อมุ่ยเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เจิดแต่ถ้าไม่ปล่อยกูจะไม่เกรงใจมึงแล้ว
นะ”ไอ้ลูกผู้ดีนี่มันวอนซะแล้ว เห็นว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เจิดหรอก ไอ้มิ่งเลยกลั้นใจไม่ยกเท้าถีบตูดพี่แจ่มให้ได้หน้าคว่ำไปกับ
ลานวัด
“ไม่ปล่อยครับ”
“กูจะเตือนมึงเป็นครั้งสุดท้ายนะ ถ้าไม่ปล่อยกูต่อยหน้าแหกจริงๆนะมึง”ครั้งสุดท้ายมาสิบกว่ารอบแล้ว แต่พี่แจ่มก็ไม่ยอม
ปล่อยมือจากแขนของมันสักที
แล้วนี่อะไร ถูกลากมาทางท้ายวัดเอาดื้อๆ ลากมาจนถึงบึงน้ำเล็กๆที่เกือบจะแห้งขอด หิ่งห้อยนับร้อยมีแสงสีเขียววาบบิน
กันให้ว่อน
“หิ่งห้อยสวยจัง น้องมิ่งว่าไหมครับ”หันมาถามไม่ได้ดูหน้าบูดเป็นตูดหมึกของไอ้มิ่งเลย
“เรื่องของมึงสิ”
สวยเสยอะไรจะมาบอกไอ้มิ่งทำไม ไม่ได้ถามความเห็นจากมันสักนิด ไอ้มิ่งไม่สนใจหรอกว่าหิ่งห้อยจะสวยขนาดไหน
เพราะตอนนี้ไอ้มิ่งเพิ่งจะนึกได้ว่าถูกลากลงมาจากเวทีจนมาถึงบึงน้ำหลังวัดที่ไม่มีคนเลยสักคน ความซวยมาเยือนแล้วไหมล่ะ
คิดได้ดังนั้นมือข้างที่ไม่ได้ถูกดึงก็ตะปบเข้าเป้ากางเกงป้องกันป้อมปราการเอาไว้
กับพี่แจ่มมันไม่ไว้ใจเลย ตั้งแต่วันนั้นที่พี่แจ่มแกล้งเปิดซิงมันจนมิ่งน้อยร้องไห้คามือพี่แจ่มก็ไม่ได้มาแกล้งมันอีกเลย
เพราะหลังจากนั้นพี่แจ่มต้องย้ายไปอยู่ที่บางกอก นานทีถึงจะกลับมายังบ้านดอนไฟไหม้ หรือว่าจะเป็นเพราะพี่แจ่มโตเป็นผู้ใหญ่
แล้วไอ้มิ่งก็ไม่แน่ใจ แต่เมื่อวันลอยกระทงที่ผ่านมาเนี่ยสิ จู่ๆพี่แจ่มก็กลับมายังบ้านดอนไฟไหม้แล้วมากับไอ้จี๊ด ทายาทลูกผู้ดี
แล้วก็พากันมาจูบมัน เขตวัดเขตวาแท้ๆ ดีที่ไม่มีใครเห็นเข้า คิดแล้วก็แค้นใจ
“น้องมิ่งไม่เห็นบอกพี่แจ่มเลยล่ะครับว่าน้องมิ่งเป็นหนุ่มรำวง”จู่ก็ถามให้ไอ้มิ่งสะดุ้ง
“ก็แล้วทำไมกูต้องบอกมึงล่ะวะ”
“น้องมิ่งต้องบอกพี่แจ่มสิ พี่แจ่มไม่ชอบเลยเวลาน้องมิ่งรำวงกับคนอื่น”
“ไม่ชอบก็เรื่องของมึงสิ ปล่อยแขนกูได้แล้วก่อนที่กูจะหมดความอดทน”
ยิ่งปลอดคนอยู่ด้วย ทางสะดวกเลยถ้าหากไอ้มิ่งจะสั่งสอนพี่แจ่มสักตุ๊บสองตุ๊บให้เลิกมายุ่งกับชีวิตสักที พอเงยหน้ามอง
เท่านั้นแหละ อะไรของพี่แจ่มมันวะ ไอ้คิ้วที่ขมวดหากันนั่นน่ะ มือที่เตรียมจะง้างเงยค้างเอาไว้
“ถ้าพี่แจ่มปล่อยน้องมิ่งก็จะหนีพี่แจ่มน่ะสิ พี่แจ่มไม่ปล่อยหรอกครับ”ไม่แค่พูดแต่กลับย่างสามขุมเข้ามาใกล้
“อะ อะไรของมึง จะเดินเข้ามาใกล้กูทำไม”ไอ้มิ่งถอยหลังหนี ตามองซ้ายมองขวาล่อกแล่กหาทางรอด
“น้องมิ่งน่ารัก พี่แจ่มไม่ปล่อยหรอก”น่ารักอีกแล้ว อะไรของพี่แจ่มมันนักหนา ไม่รู้ไอ้มิ่งไปทำอะไรให้ถึงได้ตามจองล้าง
จองผลาญกันขนาดนี้
“น่ารักกับผีสิวะ จะไปไหนก็ไปเลยไป๊”
ก็แล้วทำไมไอ้มิ่งต้องเสียงสั่นล่ะวะ หรือว่าจะกลัวเพราะหน้าหล่อๆยื่นเข้ามาใกล้จนลมหายใจร้อนๆเป่ารดหน้า เดือดร้อน
ให้ได้โยกหน้าหลบ
“ไปบ้านพี่แจ่มไหม ไปคุยกันที่บ้านพี่แจ่มนะครับ”
“อะ อะไรของมึง?!”
“ไปคุยกันที่บ้านพี่แจ่มไงครับ นั่งคุยกันที่โซฟานุ่มๆ ถ้าง่วงก็นอนบ้านพี่แจ่มเลย”
“ไม่มีทาง ให้ตายกูก็ไม่ไปหรอก”
ให้ตายไอ้มิ่งก็ไม่ไปหรอก ครั้งสุดท้ายที่ไปบ้านพี่แจ่มยังจำได้ติดตาเลยตอนที่โดนพี่แจ่มเปิดซิง คนอื่นชอบว่ามันซิงอย่าง
นั้นอย่างนี้ ชอบดูถูกมันนักหนา โดยเฉพาะพี่เจิด ไอ้มิ่งคนนี้น้ำท่วมปากอยากจะพูดเถียงไปว่ามันเสียซิงก่อนที่พี่เจิดจะเล่นว่าว
เป็นด้วยซ้ำ แต่คนที่มันเสียซิงด้วยดันเป็นพี่แจ่มนี่สิ มันถึงได้น้ำลายฟูมปาก จะเอาไปคุยอวดใครก็ไม่ได้
“ก็ได้ครับ คุยกันข้างนอกพี่แจ่มก็ชอบ หิ่งห้อยเยอะ โรแมนติกดี”พูดเสร็จก็ยิ้มหวานส่งมาให้ไอ้มิ่งขนลุกซู่
สะดุ้งตัวโยนตอนที่จมูกโด่งหอมลงมาบนแก้มมีกระของมันก่อนจะสูดหายใจไปฟอดใหญ่ ไอ้มิ่งนี่ตาแทบจะถลนออกมา
จากเบ้าตา ห่าเหวอะไรของพี่แจ่มวะเนี่ย หอมแก้มมันอีกแล้ว
โป๊กกก!!
ความตกใจไอ้มิ่งเลยโขกหัวใส่จนหน้าผากชนกันดังโป๊ก เจ็บด้วยกันทั้งคู่แต่พี่แจ่มก็ยอมผละออกแล้วลูบหน้าผากตัวเอง
ป้อยๆ
“พี่แจ่มเจ็บนะครับ”
“มะ มึงทำบ้าอะไร นี่มันใกล้เขตวัดนะโว้ยยยยย”
“ก็ถึงได้ชวนไปคุยกันที่บ้านพี่แจ่มไงครับ”ยังมีหน้าจะมายิ้มระรื่นทั้งที่ไอ้มิ่งยกมือขึ้นมาเช็ดแก้มแรงๆจนแก้มแทบถลอก
“มึงมันบ้าบอจริงๆ เอาเวลาไปเลี้ยงลูกนู่นไป ถ้าว่างมากนักก็หาแม่ใหม่ให้ลูกมึงไปเลย”
“น้องมิ่งพูดจาไม่น่ารักเลยนะครับ”
“อยากฟังคนพูดน่ารักก็ไปหาสาวๆสิวะ ตั้งเยอะตั้งแยะที่เขาน่าจะอยากพูดเพราะกับมึงน่ะ”พูดไปก็หงุดหงิดแปลกๆ แต่ก็
ช่างเถอะ
“พี่แจ่มก็กำลังหาแม่ใหม่ให้น้องจี๊ดอยู่นี่ไง”
“พูดอะไรของมึง กูไม่เข้าใจ”
“น้องมิ่งนี่ไงครับ พี่แจ่มอยากให้น้องมิ่งเป็นแม่น้องจี๊ด”
“บ้าไปแล้ว กูผู้ชายโว้ยยยย เรื่องอะไรกูจะไปเป็นแม่ให้ไอ้จี๊ดลูกมึง มึงก็ไปหาคนอื่นเลยไป๊ อย่ามาเบียดเบียนชีวิตอันสุข
สงบของกู”เรื่องอะไรไอ้มิ่งต้องไปเป็นแม่ของน้องจี๊ดวะ สาวๆมีตั้งเยอะตั้งแยะที่อยากตกถังข้าวสารไปเป็นเมียไอ้ผู้ดีอย่างพี่แจ่ม
“ไม่เอาหรอก พี่แจ่มอยากได้น้องมิ่ง น้องมิ่งมาเป็นแม่น้องจี๊ดให้พี่แจ่มหน่อยนะ”
“ระ เรื่องสิวะ มีปัญหาไปแต่งงานจนมีลูกก็ต้องมีปัญญาหาผู้หญิงใหม่มาแต่งงานใหม่ได้สิวะ ทีตอนไปแต่งงานไปไม่เห็น
มาบอกกูสักคำ”
หงุดหงิด ไอ้มิ่งจู่ๆก็รู้สึกหงุดหงิดจนควันแทบจะออกหู ตอนแต่งงานไอ้มิ่งก็ไม่รู้เลย รู้อีกทีพี่แจ่มก็หอบลูกมาเยี่ยมพ่อมุ่ย
แล้ว
“พี่แจ่มไม่ได้อยากแต่งงานสักหน่อย พี่แจ่มแต่งงานก็เพราะน้องมิ่งนั่นแหละ”
“เอ้า!! ก็แล้วเรื่องอะไรถึงมาโทษกูล่ะวะ”ไอ้มิ่งตวัดตาไปมองค้อน
มาโทษมันเฉย มันได้ไปบังคับพี่แจ่มให้แต่งงานไหมก็ไม่เคย ทั้งที่เปิดซิงมันไปแล้วแต่กลับไปแต่งงานกับคนอื่นหน้าตา
เฉย
“ก็น้องมิ่งบอกว่าน้องมิ่งชอบน้องเจิดมากกว่าพี่แจ่มไงครับ พี่แจ่มก็เลยไปแต่งงาน”
“แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนวะ”
ก็แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนกับที่ไอ้มิ่งจะชอบพี่เจิดจนถึงขั้นแทบจะเอาขึ้นหิ้งบูชา มันเกี่ยวอะไรกับการที่พี่แจ่มไปแต่งงานมี
ลูก หรือเพราะพี่แจ่มมันบ้าไอ้มิ่งเลยไม่เข้าใจที่พี่แจ่มพูด
“จะไปไหนครับ”
“คุยกับมึงไปก็ปวดหัว สู้กูไปเดินชวนน้องจันทร์เจ้าปาลูกโป่งดีกว่า”
ถ้าได้เดินเล่นกับน้องจันทร์เจ้าไอ้มิ่งคนนี้คงจะหายหงุดหงิดขึ้นมาบ้าง ดีไม่ดีได้สานต่อความสัมพันธ์กับน้องจันทร์เจ้าให้
เหนียวแน่นขึ้น
“พี่แจ่มไม่ให้ไปครับ”พูดแล้วเดินมาขวางอีกรอบ
“ถอยออกไปเลยมึง”
อารมณ์นี้ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้ว หงุดหงิดยังไงพิกล
“อยู่กับพี่แจ่มก่อนนะ”
“อยู่กับมึงเนี่ยนะ ไม่เอาหรอกโว้ย สู้กูไปเดินเล่นกับน้องจันทร์เจ้าไม่ดีกว่ารึไง”
“พี่แจ่มไม่ให้ไป”
ว่าแล้วก็คว้าหมับเข้ามาที่แขนของไอ้มิ่งอีกรอบ ไม่คว้าเปล่า คราวนี้ดึงไอ้มิ่งเข้าไปกอดไว้แน่น ไอ้มิ่งที่อุตส่าห์ระวังตัวแล้ว
ระวังตัวอีกสะดุ้งโหยง ตวัดตามองก็เห็นกำลังยิ้ม ยิ้มบ้ายิ้มบออะไรไม่รู้หรอก เพราะไอ้มิ่งกำลังดิ้นแด่วๆเป็นปลาไหลถูกน้ำร้อง
ลวก
“ปะ ปล่อยกูนะโว้ยยยยยย”
“พี่แจ่มไม่ปล่อย”
“ถ้าไม่ปล่อยกูจะร้องให้คนช่วยนะมึง ขายขี้หน้าขึ้นมากูไม่รับผิดชอบจริงๆด้วย”
“ตามใจน้องมิ่งเลยครับ”บอกหน้าเป็นแถมยังไม่สะทกสะท้าน แถมกอดของพี่แจ่มก็อุ่นยังกับอะไร
“มึงนะมึง กูโมโหจริงๆแล้วนะไอ้หมาแจ่ม กูบอกให้ปล่อยยยยยยยย”
ไอ้มิ่งขืนตัว ตะโกนลากเสียงยาว แรงมีเท่าไรไอ้มิ่งใส่สุดแรงเกิดหวังจะหลุดออกมาจากอ้อมกอดของพี่แจ่ม แล้วก็
โครมมมมมมม!!
ความที่ไอ้มิ่งขืนตัวประกอบกับความที่พี่แจ่มปล่อยมันตามคำขอ ไอ้มิ่งหน้าทิ่มพุ่งไปใส่พุ่มไม้โคนต้นจามจุรี
“เฮ้ยยยยยย!!”
“เฮ้ยยยยยยย!!”
“เฮ้ยยยยยยยย”
เสียงเฮ้ยแรกเป็นเสียงไอ้มิ่งเองเพราะไอ้มิ่งพุ่งไปใส่พุ่มไม้พุ่มไม้มันยวบตัวลง ส่วนเฮ้ยที่สองกับเฮ้ยที่สามเนี่ย ไม่รู้มาได้
ยังไง เงยหน้าอีกทีก็เห็นพี่เจิดกับไอ้มะลินั่งซ้อนตักตัดติดกัน แล้วนั่นอะไร เสื้อผ้าของไอ้มะลิหลุดลุ่ยจนเห็นไหล่ขาวๆโผล่
แพลมออกมา ถึงจะมือไอ้มิ่งก็ไม่ได้ตาฝาดหรอก ว่าแต่พี่เจิดกับไอ้มะลิมานั่งปูเสื่อทำอะไรกันที่โคนจามจุรีริมบึงล่ะวะ
“พะ พี่เจิด มาทำอะไรที่นีล่ะจ๊ะ”ไอ้มิ่งย้มแห้ง รู้ดีเต็มอกว่าลูกพี่ของมันมาพลอดรักกับเมียแต่ก็ยังถาม ความตกใจทำเอา
ลืมพี่แจ่มไปชั่วขณะ
“ไอ้มิ่ง!!! อะไรของมึงวะเนี่ยยยยย!!”
“อะไรคืออะไรล่ะจ๊ะ ฉันต้องถามพี่ต่างหากว่าพี่มาทำอะไรมืดๆอยู่ที่นี่”ไอ้มิ่งลุกบัดเสื้อปัดแสงมองพี่เจิดกุลีกุจอติดกระดุม
เสื้อให้เมีย เลยได้แต่มองตาปริบๆ
“กะ กูก็มาดูหิ่งห้อยกับน้องมะลิสิวะ แล้วมึงมาทำห่าอะไร อย่าบอกนะว่าจะตามมาขัดจังหวะกูน่ะ”
“แหม่ ใครมันจะกล้ามาขัดจังหวะพี่”ตอบไปพลางยกมือเกาหัวแกรกๆ เหลือบมองไปเห็นหน้ายิ้มของพี่แจ่มก็นึกอะไรขึ้นมา
ได้ “ก็ไอ้แจ่มน่ะสิจ๊ะ ไอ้แจ่มมันลากฉันมาขัดจังหวะพี่เนี่ย” ใส่ร้ายไอ้ตัวต้นเหตุมันซะเลย
“มึงเนี่ยนะ ใจคอมึงทำด้วยอะไรวะไอ้มิ่ง ใส่ร้ายพี่แจ่มได้ลงคอเชียวนะมึง พี่แจ่มอย่าไปถือโทษโกรธเคืองไอ้มิ่งมันเลยนะ
จ๊ะ ไอ้มิ่งมันก็บ้าๆบอๆอย่างนี้เนี่ยแหละจ้ะ”พี่เจิดรู้ได้ไงวะว่าไอ้มิ่งใส่ร้ายพี่แจ่ม ไม่เพียงแค่รู้ แต่ยังหันไปเข้าข้างพี่แจ่มอีก นี่ไอ้
มิ่งนะ ไอ้มิ่งที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพี่เจิดมานานนม พอได้เมียไอ้มิ่งก็เป็นหมาหัวเน่าเชียว
“ไม่เป็นไรหรอกครับน้องเจิด พี่แจ่มไม่ว่าอะไรหรอก พี่เจ่มเองก็อยากมาดูหิ่งห้อยเหมือนกัน”
“นั่นไงไอ้มิ่ง พี่แจ่มเขาออกจะดี มึงก็ไปใส่ร้ายเขาอยู่เรื่อย”
“มะ ไม่ได้ใส่ร้ายนะจ๊ะ อะ ไอ้แจ่มมันลากฉันมาจริงๆ”
“พอเลยมึง แก้ตัวน้ำขุ่นๆ ขัดกูอยู่เรื่อยยังไม่พอ ยังจะมาว่าพี่แจ่มอีก”แล้วพี่เจิดก็กระฟัดกระเฟียดเก็บเสื้อเดินจูงเมียออก
ไปจากพุ่มไม้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่แจ่มไม่ถือ”
“ไม่ถือกับผีน่ะสิวะ มึงนะมึง”
หน้าด้านหน้าทน ไอ้มิ่งได้แต่ชี้หน้า จะด่าก็คิดคำด่าไม่ถูก เห็นว่าพี่เจิดกำลังจะเดินหนีไปกับเมียหรอก เลยวิ่งตามพี่เจิดไป
ติดๆ ขืนอยู่ต่อไปมีหวังคงถูกพี่แจ่มแกล้งทำอะไรต่อมิอะไรอีกก็ไม่รู้
“พี่เจิดจะไปไหนจ้ะ รอฉันด้วยสิ”
“กูก็กลับวัดสิวะ แล้วมึงยังจะมีหน้ามาตามกูอีกนะ”
“แหม พี่ไปไหนฉันก็ไปนั่นสิจ๊ะ”รู้อยู่หรอกว่ามันขัดเวลาที่ลูกพี่จะพลอดรักกับเมีย แต่ตอนนี้มันต้องหาโล่กำบังจากพี่แจ่ม
ก่อน
--------------------------------------------------------------------------
จะว่าก็ว่าเถอะ ไหนๆก็ไม่ต้องไปเป็นหนุ่มรำวงแล้ว ไอ้มิ่งเลยว่าจะไปชวนน้องจันทร์เจ้าเดินเที่ยวงานวัดแล้วไปปาสาวน้อย
ตกน้ำเป็นการระลึกความหลังสักหน่อย วันนี้มันอุตส่าห์แต่งตัวหล่อ เอาเสื้อลายดอกตัวเก่งมาใส่ แถมท้ายด้วยพวงมาลัยดอกดาว
เรืองสีเหลือง ไม่พอแค่นั้น ยังปะแป้งน้ำหอมๆมาอีกด้วย แต่ก็เป็นอันต้องใจแป้วเมื่อน้องจันทร์เจ้าคนดีดันมีพี่แจ่มคอยคุมเชิง
ตลอด
สุดท้ายไอ้มิ่งเลยมาจบอยู่ที่ซุ้มยาดอง นั่งกอดขวดโหลยาดองทำหน้าทำตาจะร้องไห้แหล่ไม่ร้องไห้แหล่
“หนอย ไอ้แจ่มนะไอ้แจ่ม”ไอ้มิ่งเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
เพราะพี่แจ่มรู้ว่ามันจะต้องเข้าไปหาน้องจันทร์เจ้าใช่ไหมวะ ก็เลยเฝ้าน้องจันทร์เจ้าไว้ตลอดเวลา อุตส่าห์หมายมั่นปั้นมือ
เอาไว้ว่าจะเดินหน้าจีบน้องจันทร์เจ้าเป็นเรื่องเป็นราวแท้ๆก่อนที่น้องจันทร์เจ้าจะกลับบางกอก แต่ก็ดันมีมารมาคอยขัดขวาง
“เป็นอะไรของมึงวะไอ้มิ่ง ทำหน้าทำตา”ไอ้ดำตบไหล่
“น้องจันทร์ ฮรือออออ”โอดครวญไปก็กระดกแก้วยาดองขึ้นซด
“มึงนี่อะไรก็น้องจันทร์ๆ อยากได้เขาเป็นเมียก็เข้าไปจีบสิวะ ฮ่าๆ แต่ดอกฟ้าอย่างเขา หมาวัดอย่างมึงคนจะจีบติดหรอก
นะ”เออ ซ้ำเติมกันเข้าไป
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ไอ้แจ่ม ฮรือออ สักวันกูจะ ฮรือ กูจะ…”พึมพำจนเพื่อนๆในวงพากันส่ายหน้า
ใครๆก็รู้ว่าไอ้มิ่งมันหวังเด็ดดอกฟ้าอย่างน้องจันทร์เจ้า แต่ด้วยความเซ่อๆซ่าๆของมันชาวบ้านชาวเมืองเขาเลยคิดว่ามันไม่
ได้จริงจังอะไรนัก แต่ใครจะไปรู้ว่าไอ้มิ่งคนนี้จริงจังกับนางฟ้าของมันอย่างกับอะไรดี ติดก็แค่พี่แจ่มคนเดียว พี่แจ่มคนเดียวเลยที่
คอยขัดขวางมันตลอด อุตส่าห์เกือบจะได้รำวงด้วยกัน ไหนจะคอยเฝ้าน้องจันทร์เจ้าตลอดไม่ให้มันเข้าไปขวนเดินเล่นงานวัด ถ้า
ขืนปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปไอ้มิ่งคนกินแห้วแน่
“กูก็นึกว่ามึงหายไปไหน ที่ไหนได้มานั่งกอดโหลยาดองอยู่ที่ซุ่มยาดองนี่เอง”พี่เจิดไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน มาถึงก็มานั่งลง
ข้างๆแล้วแย่งแก้วยาดองไปกระดกเองหน้าตาเฉย
“หึ!!แล้วพี่ล่ะจ๊ะ มาซุ้มยาดองได้ไง แล้วเมียพี่ไปไหนซะล่ะ”อดประชัดประชันแล้วมองค้อนวงโตไม่ได้เลย ไอ้มิ่งทำหน้า
ทำตาไม่พอใจ
“กูพาไปรับไอ้ตัวเล็กแล้วก็พากลับไปนอนบ้านแล้ว เพราะมึงคนเดียวเลยกูเลยโดนไล่ออกมานอนนอกห้องเนี่ย”พี่เจิดพูด
แล้วก็ทำหน้าเซ็งๆใส่มัน
แล้วมันไปเกี่ยวอะไรด้วยกับการที่พี่เจิดถูกไล่ให้มานอนนอกห้องล่ะวะ ใช่ว่าไปทำทะลึ่งใส่เมียเองรึไง ถึงได้โดนไล่ออกมา
“ฉันไม่เกี่ยวสักหน่อย พี่นั่นแหละ ไม่เลือกที่เลือกทางให้มันดีๆเอง”
“บร๊ะ!! มึงนี่ ขัดจังหวะกูแล้วยังมาเถียงคำไม่ตกฟากอีก เดี๋ยวกูโบกเข้าให้ แล้วนี่อะไร ไหนว่าจะไปชวนน้องจันทร์เจ้าปา
สาวน้อยตกน้ำไม่ใช่รึไง ฮ่าๆๆ”ยังมีหน้ามาหัวเราะไอ้มิ่งอีก รู้ก็รู้ว่าไอ้มิ่งไม่ได้ไปปาสาวน้อยตกน้ำกับน้องจันทร์เจ้าเพราะมีมารมา
คอยขวาง
“พี่น่ะไม่ต้องมาพูดดีเลย ใครจะมาเข้าใจหัวอกคนไม่มีเมียอย่างฉัน คอยดูนะ ถ้าฉันไม่ได้เมียฉันก็จะคอยขัดขวางพี่กับเมีย
อยู่พี่อย่างนี้ไปจนตายนั่นแหละ”หมั่นไส้นักกับไอ้บทพลอดรักไม่อายสายตาชาวบ้านเนี่ย เห็นแล้วมันอิจฉาตาร้อนจะตายห่าอยู่
แล้ว
“หาเมียไม่ได้แล้วอย่ามาพาลกูนะไอ้มิ่ง”
“ฉันไม่ได้พาลสักหน่อย ตอนพี่ได้เมียฉันยังช่วยพี่เลย ถ้าไม่มีฉันพี่ไม่ได้มาน้องมะลิจ๊ะมะลิจ๋าอวดฉันหร๊อกกก”
“อ้ออออ!! นี่มึงล้ำเลิกบุญคุณกูเรอะ”
“ฉันไม่ได้ล้ำเลิกบุญคุญพี่สักหน่อย แค่บอกเฉยๆต่างหาก”ว่าแล้วก็ทำท่าหมาหงอย แย่งแก้วยาดองจากมือพี่เจิดมากระดก
รวดเดียวหมดแล้ว
ตอนนี้มันเองก็กรึ่มๆแล้ว จากที่นั่งกอดโหลยาดองก็เริ่มจะเลื้อยลงไปนอนบนแคร่ไม้กินที่นั่งคนอื่นเขา
“พี่เจิดก็หาเมียให้ไอ้มิ่งสักคนสิจ๊ะ สงสัยอยากจะมีเมียจนตัวสั่น”หนึ่งในวงยาดองตะโกนล้อเลียน
“นั่นสิ ขืนกูไม่หาเมียให้มันมีหวัง มันได้ขัดจังหวะกูกับน้องมะลิอยู่เรื่อย”พี่เจิดพยักหน้าทำท่าคิดหนัก
“ฉันบอกไว้เลยถ้าไม่ใช่น้องจันทร์ฉันไม่เอาหรอกนะ”
“เออๆ ถือว่ามึงช่วยให้กูได้น้องมะลิมาเป็นเมีย กูจะช่วยสงเคราะห์มึงสักหน่อยก็แล้วกัน”
“สงเคราะห์อะไรของพี่”ไอ้มิ่งผงกหัวขึ้นมามองพี่เจิดยิ้มกริ่มแบบงงๆ
“ก็ช่วยสงเคราะห์ให้มึงได้น้องจันทร์เจ้าเป็นเมียสิวะ”
“จริงเหรอจ๊ะ!!!”ไอ้มิ่งพอได้ยินจากที่น้องเรื้อนอยู่บนแคร่ก็หูตั้งผลุดลุกขึ้นมามองพี่ลูกพี่ของมันตาแป๋ว
“ก็จริงสิวะ”
“พี่ไม่โกหกฉันแน่นะ”
“แล้วกูจะโกหกมึงทำไม มึงเองก็ช่วยให้กูได้น้องมะลิเป็นเมีย กูจะนิ่งดูดายเห็นมึงนอนทุกข์ใจเป็นหมาหงอยอยู่อย่างนี้ได้
ยังไง”
“นะ นั่นสิจ๊ะ”ไอ้มิ่งพยักหน้าตามหงึกๆ ฉีกยิ้มปากบานพาลให้คนอื่นๆหมั่นไส้กับการเปลี่ยนท่าทีแบบปุบปับของมัน
--------------------------------------------------------------------
-
ท่าทางพี่แจ่มในสายตามิ่ง ดูโรคจิตมาก
-
รอเลย ทิชชู่มีเป็นลัง
-
แจ่มนี่ออกแนวโรคจิตนะ
-
น่ารักอ่าาา 5555 ชอบความมแอบยันของพี่เเจ่ม
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่แจ่มอะร้าย ทำมาเป็นหึงน้องมิ่งที่ตัวเองหนีไปมีลูกได้
คนใจร้าย ทีมน้องมิ่งคนดี
-
หมั่นไส้พี่แจ่ม ทำมาเป็นนนน
-
ยังสงสัยอยู่ทุกวันนี้ว่าทำไมหนอพี่แจ่มคนจิตคลั่งน้องมิ่งปานนี้ถึงได้ไปมีเมียมีลูก
แล้วเมียพี่ไปไหนอะคะ อย่าบอกนะว่าทนความจิตป่วงของพี่ไม่ไหว
-
เตรียมทิชชู่ละ ต่อโล้ดดดดดดดดด :hao6:
-
:mew5: โดนอีกแล้ว
-
รีบช่วยปูเตียงเปิดขวดน้ำมันมะกอกรอจ้า :hao6:
-
พี่แจ่มนี้มันเป็น พระเอกที่ดูโรคจิตจริงๆ แต่ชอบมากกกกกก ถูกใจมากคะ ชอบพระเอกแบบนี้ ส่วนไอมิ้ง น่าสงสสาร ไปไหนไม่รอดแล้วละ มิ้งเอ้ย ยอมพี่แจ่มซะดีๆๆๆ
ส่วนลูกพี่แจ่มเนี้ย รู้สึกได้ว่า เดาเอาๆ อาจจจะเป็นลูก จันทร์เจ้าก็ได้นะ กร็ากกกกกก
รอตอนต่อไป รอวันไอมิ้งบุกเข้าห้องผิด
-
:oo1: เฝ้ารอหน้าจอทุกๆครึ่งชั่วโมง
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าพี่แจ่มโรคจิตขึ้นทุกที ขี้มโนอีกต่างหาก :hao7:
-
พี่แจ่มอ่ะมันร้าย มิ่งไม่รอดแน่ น้ำมันมะกอกไม่พอบอกน่ะเดี่ยวแบ่งจากพี่เจิดมาให้ อิอิ
-
อยากอ่านมุมของพี่แจ่มบ้าง สงสัยมากว่าทำพี่แจ่มถึงฝังใจกับน้องมิ่งจัง แต่กลับไปแต่งงานกับคนอื่น หรือหนูจิ๊ดไม่ใช่ลูกพี่แจ่ม เริ่มมโน
-
:katai2-1:
-
อื้อหืออออ
-
พี่แจ่มนี่ น่ากลัวเหมือนกันนะ
อยากรู้เรื่องลูกของพี่แจ่ม
:L2: :L2:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
พึ่งมาอ่านค่ะ สนุกมากเลย จะคอยติดตามนะคะ
-
:m16: น่าตบพี่แจ่มอะ ร้าย แถมเจ้าเล่ห์อีก สงสารน้องมิ่งอะ รอวันนู๋มิ่งเอาคืนบ้าง :katai1:
-
บทที่ 4 บุกปล้ำ
เพราะว่าไอ้มิ่งเริ่มเมาหรือว่ามันเชื่อคนง่ายก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็มาโผล่ที่บ้านของป้ามาแล้ว มันกับพี่เจิดจัดการแบกบันไดที่
อุตส่าห์ใส่ท้ายกระบะมาจากบ้านย่องมาข้างบ้านป้ามา
“พี่เจิดแน่ใจนะจ๊ะว่าใช่หน้าต่างบานนี้แน่ๆ”ไอ้มิ่งหันไปกระซิบกระซาบถาม
“เออ บานนี้นั่นแหละ มึงปีนขึ้นไปเลย ได้เมียแน่”ได้คำตอบมาอย่างนี้ไอ้มิ่งเลยเงยหน้ามองหน้าต่างบานที่เปิดทิ้งเอาไว้
อีกรอบ
“ตะ แต่ว่า”
ถึงไอ้มิ่งจะเมา แต่จากการคาดเดามันเหมือนจะคลับคล้ายคลับคลาว่าหน้าต่างบานนี้อยู่ในมุมที่มันคุ้นตายังไงไม่รู้
“จะมาแต่อะไรล่ะวะ เดี๋ยวป้ามาก็มาเจอพอดีหรอก มึงนี่ชักช้าลีลา”พี่เจิดเร่งเร้า มือก็จับบันไดพาดขอบหน้าต่าง
“แต่ฉันว่าไม่ใช่หน้าต่างบานนี้นะจ๊ะ”มองหน้าพี่เจิดสลับกับหน้าต่างบานเดียวของบ้านที่เปิดทิ้งอยู่เป็นสิบรอบ อะไรมันจะ
บังเอิญขนาดนั้น
“มึงแทบจะไม่เคยมาบ้านของป้ามามึงจะมารู้อะไรวะ บานนี้นั่นแหละถูกแล้ว มึงได้เมียแน่ เชื่อหัวกูได้”
“ก็ได้จ้ะ พี่เจิดก็อย่าลืมดูต้นทางให้ฉันด้วยนะจ๊ะ”
“เออ เดี๋ยวกูดูต้นทางให้น่า มึงไม่ต้องห่วง”
เอาวะ ในเมื่อลูกพี่ของมันรับปากมันก็วางใจ สูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ก่อนจะเงยหน้ามองจุดหมายปลายทาง ยกมือขึ้น
มาตบแก้มตัวเองเรียกความกล้าก่อนจะก้าวขึ้นบันไดทีละขั้น
แต่ละขั้นนี่ทำเอาหัวใจของมันเต้นโครมครามจนแทบจะร่วงไปเต้นอยู่บนพื้นข้างล่าง แต่มาถึงขั้นนี้มันเองก็จะถอยไม่ได้
ทางเดียวที่จะได้น้องจันทร์เจ้ามาเป็นเมียก็มีแต่ทางนี้เท่านั้น ถ้ารอจีบแบบคนธรรมดาเขาก็มีแต่จะกินแห้วร่ำไป พี่เจิดเป็น
ตัวอย่างให้มันเห็นแล้วว่าวิธีนี้ดีที่สุด จะได้เมียก็ต้องเข้าทางหน้าต่างเนี่ยแหละวะ
ไอ้เรื่องลีลงลีลาไม่ต้องห่วงเลย ไอ้มิ่งคนนี้ดูหนังโป้มาจนตาเปียกตาแฉะหวังจดจำเอาไว้ใช้ แล้ววันนี้มันก็จะได้ใช้จริงๆ
แล้ว แค่คิดก็มือไม้ก็สั่น ขั้นแรกเลยมันจะทำยังไงดีวะ จะเข้าไปกอดแล้วค่อยๆจูบดีหรือว่าจะยังไง
ตุ๊บ!!
ในที่สุดก็ถึงจุดหมาย ไอ้มิ่งค่อยๆทิ้งตัวลงจากขอบหน้าต่างแล้วกระพริบตามองห้องนอนมืดสลัว หรือว่ามันเมาจนสายตา
เพี้ยนว่าห้องนี้มันคุ้นๆตาดีพิกล ทั้งมุมที่วางเตียง ทั้งประตูห้อง ทั้งตู้เสื้อผ้า ต่างๆนาๆที่ทำเอามันนึกย้อนกลับไปตอนเด็ก แต่ก็
ช่างเถอะ เพราะตอนนี้ไอ้มิ่งอยากได้เมียจนตัวสั่น ก็เลยเพ่งมองไปที่เตียงเพื่อจะดูว่าน้องจันทร์เจ้าหลับรึยัง
“โอ๊ะ!!”
เพราะมัวแต่เพ่งมองที่เตียงไอ้มิ่งก็เลยไม่ทันได้ระวังตัว อยู่ๆตัวก็ถูกรวบกอดจากด้านหลังให้มันสะดุ้ง หรือว่าน้องจันทร์เจ้า
จะรู้แล้วว่ามันมาหาวะ?
“ทำไมมาช้าจัง”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูให้ไอ้มิ่งขนลุก
หรือว่าน้องจันทร์เจ้ากำลังรอมันอยู่ ถึงได้บอกว่ามาช้า ความเมายาดองทำให้ไอ้มิ่งมึนๆ คิดอะไรไม่ออก แต่ก็เป็นการดีกับ
มันแล้วไม่ใช่รึไงที่มันจะได้ไม่ต้องข่มเหงน้ำใจน้องจันทร์เจ้า
“พี่มิ่งมาแล้วจ้ะ”บอกเสียองอ่อนเสียงหวาน
แต่ก็ถูกจับเหวี่ยงโครมลงมาที่เตียง ไอ้มิ่งไม่ตั้งตัวหรือว่าน้องจันทร์เจ้าแรงเยอะวะ ถึงได้ถูกเหวี่ยงมาที่เตียงง่ายๆแบบนี้
แล้วนี่อะไร น้องจันทร์เจ้าขึ้นคร่อมมันซะอย่างนั้น แถมก้มลงมาหอมแก้มมันอีก ไอ้มิ่งที่จั๊กจี้หดคอหนีหัวเราะคิกคัก
“แหม จะทำเองเลยเหรอจ๊ะ”ไม่เห็นเคยบอกไอ้มิ่งเลยว่าน้องจันทร์เจ้าจะไวไฟขนาดนี้
“หอมมม ซู๊ดดดดด”เสียงสูดหายใจฟอดใหญ่ที่แก้ม กับจมูกที่เลื่อนลงมาซุกคอทำเอาไอ้มิ่งขนลุก หรือว่าน้องจันทร์เจ้าจะ
ตากลมจนเป็นหวัด ถึงได้ดูเสียงใหญ่แปลกๆ
“พี่มิ่งปะแป้งน้ำมาจ้ะ คิกๆ ว่าแต่ให้พี่มิ่งทำเองดีกว่าไหมจ๊ะ”ไอ้มิ่งดันอกของน้องจันทร์เจ้าออก
ไม่ใช่อะไรหรอก ที่ดันอกน่ะ หวังจะฉวยโอกาสจับดูว่าน้องจันทร์เจ้าโตเป็นสาวแค่ไหน แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ทำไมนมของ
น้องจันทร์เจ้าถึงได้เล็กนักนะ หรือว่าเพราะน้องจันทร์เจ้าผอมถึงได้นมแบน แต่ก็ช่างเถอะ ไอ้มิ่งไม่ค่อยสนใจขนาดสักเท่าไร
หรอก สนใจแค่ได้น้องจันทร์เจ้าเป็นเมียก็พอ
“ถอดเสื้อนะครับ”เสียงกระซิบเบาข้างหู
“จ้ะ”ถึงน้องจันทร์เจ้าจะพูดครับแต่ไอ้มิ่งพยักหน้าหงึกๆ มือก็เค้นคลึงหน้าอกแบนๆเต็มไม้เต็มมือ ปล่อยให้น้องจันทร์เจ้า
ถอดเสื้อให้
“ถอดกางเกงนะครับ”
“จ้ะ”ตอบทั้งที่ยิ้มหวาน ความมืดกับความเมาบวกกับความอยากได้เมียทำให้มันไม่สนใจอะไร
“เด็กดี”นั่นแหนะ มีการชมว่าไอ้มิ่งเป็นเด็กดีด้วย
“ถ้าพี่มิ่งเป็นเด็กดี พี่มิ่งขอถอดเสื้อนะจ๊ะ”
“ครับ”
น้องจันทร์เจ้าสงสัยจะเขิน ถึงได้พูดค่ะเป็นครับเสียอย่างนั้น แล้วชุดนอนของน้องจันทร์เจ้าก็แปลกๆ ไอ้มิ่งนึกว่าน้องจันทร์
เจ้าจะใส่กระโปรงซะอีก แต่ดันใส่เสื้อกับกางเกงเหมือนผู้ชาย
รวดเร็วทันใจไอ้มิ่งก็ปลดกระดุมเสื้อออกหมด ความกระหายอยากได้เมียทำให้มันชะโงกหน้ายื่นปากไปดูดนมแบนๆของน้องจันทร์เจ้า รสชาติไม่ได้หวานอย่างที่คิด แต่ไอ้มิ่งก็ไม่ถือสา ทั้งดูทั้งเลียจนน้องจันทร์เจ้าสะดุ้ง ส่งเสียงครางฮึ่มในลำคอ
“ฮึ่ม!! ซนจังเลยนะครับ”
น้องจันทร์เจ้าเองก็ซนเหมือนกันนั่นแหละ เผลอแปบเดียวก็ถอดกางเกงไอ้มิ่งโยนทิ้งไปแล้ว แล้วนี่อะไร ยังดึงกางเกงใน
ย้วยๆของไอ้มิ่งรูดลงไปกองที่ข้อเท้าอีก ในเมื่อน้องจันทร์เจ้ารุกขนาดนี้มีหรือที่ไอ้มิ่งจะยอม
“อะ อูยยยย ซนเหมือนกันนะจ๊ะ”ไอ้มิ่งครางอูยเลยทีเดียว
จะอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่ว่าหนอนน้อยของมันจะไม่ถูกมือตะปบหมับเข้าเต็มมือ จากที่ตื่นๆอยู่แล้วยิ่งตื่นกว่าเดิมอีก ไม่แค่จับ
แต่มือไม้นี่ลูบไล้ไปทั่วตัวจนขนลุกขนชัน ไอ้มิ่งเลยไม่น้อยหน้า ดึงกางเกงนอนของน้องจันทร์เจ้าลงไปพร้อมๆกับกางเกงในรวด
เดียว รูดลงไปเสร็จก็ตะปบเข้าที่ดอกไม้กลีบน้อย
เต็มไม้เต็มมือของไอ้มิ่งเลย ว่าแต่ดอกไม้ของน้องจันทร์เจ้าทำไมมันแปลกๆวะ จากที่ตาปรือๆก็เบิกกว้างขึ้นมามองเงาตำ
คุ่มๆของคนที่คร่อมทับ พอมองดีๆแล้วทำไมน้องจันทร์เจ้าถึงได้ตัวใหญ่กว่ามัน แล้วทำไมวะ ทำไมไอ้ที่มันคว้าเต็มไม้เต็มมือ
ไม่ใช่ดอกไม้แต่กลายเป็นพญามังกรขึ้นมาได้ หรือว่าแท้จริงแล้วน้องจันทร์เจ้าจะเป็นผู้ชาย จากที่เมาๆๆอยู่เริ่มจะสร่าง
“จับเบาๆสิครับน้องมิ่ง”ทว่าแทนคำตอบเสียงทุ้มหูก็บอกกระซิบบอกเบาๆพร้อมกับจูบลงมาที่ขมับให้ไอ้มิ่งสะดุ้งปล่อยไอ้ที่
จับอยู่ในมือแทบไม่ทัน
“อะ ไอ้แจ่ม!!”
แต่กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว ถึงกับสร่างเมาเลยทีเดียวกับพญามังกรแทนที่จะเป็นดอกไม้กลีบน้อยที่มันฝันถึง
“ครับ”
ฉิบหายแล้วไหมล่ะ ไอ้มิ่งสะดุ้งตัวโยน ลุกพรวดขึ้นมา แต่อย่างมันหรือจะสู้ความร้ายกาจของพี่แจ่ม ถูกกดลงไปนอนราบ
กับเตียงท่าเดิม มันก็ไม่รู้หรอกว่ามันมาโผล่เอาห้องของพี่แจ่มได้ยังไง ไหนพี่เจิดว่าห้องนี่แน่ๆไงวะ แล้วนี่อะไร ไอ้ที่กำลังขึ้น
คร่อมมันอยู่นี่อะไร จะกลับตัวก็สายไปแล้ว ตอนนี้เสื้อผ้าของไอ้มิ่งถูกโยนไปทางไหนบ้างก็ไม่รู้ เหลือแต่พวงมาลัยดอกดาวเรือง
เนี่ยแหละที่ห้อยปิดหัวนมสองข้างของมันเอาไว้
“มะ มึงกำลังเข้าใจผิดนะไอ้แจ่ม กะ กูไม่ได้…”ไอ้มิ่งเปลี่ยนเป็นถอยหลังกรูดไปชิดหัวเตียงแทน เริ่มปรับสายตาชินกับแสง
สลัว มองเห็นหน้าเจ้าเล่ห์ส่งยิ้มกริ่มมาให้
“เมื่อกี้น้องมิ่งยังดูดนมพี่แจ่มอยู่เลย”
“กูถึงบอกไงว่ามึงเข้าใจผิด มะ มึงถอยไปนะไอ้แจ่ม”ความเดิมจากตอนที่แล้วทำเอาไอ้มิ่งขนลุก ตะปบหนอนน้อยตัวเขื่อง
เอาไว้แน่น
“ไม่ต้องอายหรอกครับ เดี๋ยวพี่แจ่มสอนน้องมิ่งเอง”
“สอนกับผีมึงน่ะสิ”
“น้องมิ่งพูดไม่เพราะเลยนะครับ”
“นั่นมันเรื่องของกู ส่วนมึงน่ะอย่าเข้ามานะไอ้แจ่ม อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะแกล้งกูได้เหมือนเมื่อก่อน”
ทั้งที่เป็นคนปีนเข้ามาในห้องคนอื่นมือค่ำดึกดื่นแบบนี้แต่ก็โวยวายหน้าตาเฉย ชี้หน้าก็แล้ว ห้ามก็แล้วแต่พี่แจ่มที่กำลังคืบ
คลานเข้ามาหามันก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด หนำซ้ำยังจัดการถอดเสื้อตัวเองแล้วเหวี่ยงทิ้งไปไหนไม่รู้อีกต่างหาก ไอ้มิ่งไม่ได้กลัว
หรอกนะ ก็แค่สั่นเพราะไม่ได้ใส่เสื้อแล้วมันหนาวๆ
“พี่แจ่มจะทำเบาๆนะ พี่แจ่มไม่ทำน้องมิ่งเจ็บหรอกครับ พี่แจ่มสัญญา น้องมิ่งไม่ต้องอายพี่แจ่มนะครับ”
“อายบ้าอายบอสิวะ ไม่เอาโว้ย มึงถอยไปเลยนะไอ้แจ่ม มะ ไม่งั้นกูจะ กูถีบมึงหงายเงิบตกเตียงแน่”
ถูกต้อนมาจนมุมที่หัวเตียง มองไปทางไหนก็ไม่เห็นทางรอด ไอ้มิ่งหน้าซีดเป็นไก่ต้ม พอมองดีดีแล้วหุ่นของพี่แจ่มนี่ก็ดีใช่
ย่อย ขนาดแค่เห็นตะคุ่มๆก็รู้ได้เลยว่ามังกรของพี่แจ่มไม่ใช่แค่มังกร แต่เป็นถึงพญามังกร ไอ้มิ่งอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอด้วยความอิจฉา แต่นี่มันใช่เวลาที่จะมาอิจฉาตรงไหนล่ะวะ
“ถ้าน้องมิ่งมาอยู่บ้านพี่แจ่มพี่แจ่มจะดูแลน้องมิ่งอย่างดีเลยนะ จะให้น้องมิ่งกินของอร่อยๆทุกวัน จะพาน้องมิ่งไปเที่ยว
แล้วก็ไม่ให้น้องมิ่งต้องทำงานหนัก น้องมิ่งไม่ต้องกลัวนะครับ”
“คะ ใครจะมาอยู่กับมึง กะ กูบอกให้ถอยไปไงไอ้นี่”
ปากก็บอกไม่ต้องกลัวแล้วจะขยับเข้ามาใกล้ทำไม ไอ้มิ่งยกมือขึ้นดันอกที่มันพึ่งขยำขยี้เต็มไม้เต็มมือเมื่อตะกี้เอาไว้ไม่ให้
เข้ามาใกล้ หน้าก็เบี่ยงหลบจมูกที่ยื่นเข้ามาแตะแก้มทำเอาแก้มร้อนวูบวาบ
ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปไอ้มิ่งแย่แน่ เมาก็เมา ตกใจก็ตกใจ แขนขานี่สั่นไปหมดแล้ว ความที่หาทางรอดก็เลยถีบไปมั่วๆส่งๆ
หวังจะถีบขู่พี่แจ่ม
เพล้งงงงง!!
แต่ขามันดันไปถีบเอาแจกันที่วางอยู่ใกล้ๆหล่นลงไปบนพื้นแตกดังเพล้ง ไอ้มิ่งสะดุ้งเฮือกใหญ่ แต่ก็อาศัยจังหวะที่พี่แจ่ม
ตกใจรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายพลิกตัวพี่แจ่มลงไปอยู่ข้างล่างแทน แต่จังหวะที่กำลังจะลุกหนีนั่นแหละ บั้นเอวสองข้างก็ถูกมือ
ใหญ่ตะปบเอาไว้ไม่ให้ลุกหนี
“ปะ ปล่อยสิโว้ยไอ้แจ่ม!!!”
“พี่แจ่มไม่ปล่อย”
“กะ ก็กูบอกให้ปล่อยไงวะ อะ ไอ้นี่ เฮือก!!”
จะไม่ให้ไอ้มิ่งผวาได้ยังไงในเมื่อพญามังกรตัวเบ้อเริ่มกำลังทิ่มแทงอยู่ที่ตูดของมัน พอมองค้อนกลับไปก็ได้รอยยิ้มหวานๆ
กลับมา ทว่า
ผ่างงงง!!!
ไอ้มังกรที่กำลังทิ่มตูดอยู่ว่าหนักแล้วยังไม่เท่าประตูที่จู่ๆเปิดผ่างออกมาหน้าตาเฉย จังหวะเดียวกันเลยกับที่ป้ามาแม่ของ
พี่แจ่มร้องกรี๊ดออกมาเสียงดัง
“ต๊ายยยยยยย บัดสีบัดเถลิง!!”
แค่แวบเดียวป้ามาก็ยกมือขึ้นมาปิดตา ไอ้มิ่งคนนี้ที่ตกใจอยู่แล้วก็ยิ่งตกใจจนตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก ตายห่าแล้วไหมล่ะ
แก้ตัวไม่ถูกเลยกับการที่มันแก้ผ้านั่งคร่อมอยู่บนตัวพี่แจ่มแล้วพี่แจ่มเองก็แก้ผ้านอนให้มันคร่อมอยู่
พี่แจ่มเองก็รีบตวัดผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวของไอ้มิ่งกับตัวเองเอาไว้ก่อนจะดึงไอ้มิ่งเข้าไปหาหน้าตาเฉย ทำให้ไอ้มิ่งถลา
เข้าไปซบอก จากที่ทำอะไรไม่ถูกจนตัวแข็งทื่อยิ่งแข็งทื่อหนักกว่าเดิม
“จุ๊บ”
เสียงจูบพร้อมกับริมฝีปากนุ่มๆกดลงมาที่ขมับเบาๆ ยังมีหน้าจะมาจูบขมับกันอีก ไม่ได้คิดจะแก้ตัวกับแม่ตัวเองที่ยืนอ้าปาก
ค้างเอามือทาบอกอยู่หน้าประตูบ้างเลยเหรอวะ
----------------------------------------------------------------
จวนเจียนจะรุ่งเช้าแล้ว แต่ไอ้มิ่งก็ยังไม่ได้นอน เพราะมันกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ในห้องรับแขกบ้านของพี่แจ่ม ก้มหน้าก้มตาม
องแต่พื้นไม่กล้าเงยหน้าสบตาพ่อมุ่ยกับป้ามาที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงหน้า นี่ยังไม่รวมถึงพี่เจิดพี่แจ่มกับน้องจันทร์เจ้าที่นั่งอยู่บน
โซฟาตัวใกล้ๆเหมือนกัน ก็แล้วทำไมต้องมีแต่มันที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นคนเดียว เป็นพี่เจิดไม่ใช่รึไงวะที่สมรู้ร่วมคิดกับมันด้วยน่ะ
แล้วนั่นอะไร หน้าตาเสียใจของพี่แจ่มนั่นมันอะไร ปกติชอบแจกยิ้มหวาน แจกยิ้มคุณชาย ทำไมตอนนี้ถึงได้เสแสร้งทำหน้าทำตา
จะน่าสงสารได้ล่ะวะ ใจคอจะให้ไอ้มิ่งเป็นคนผิดอยู่ฝ่ายเดียวรึยังไง
“ไหนเอ็งอธิบายมาสิว่าทำไมเอ็งถึงได้กล้าปีนขึ้นบ้านป้ามามาปลุกปล้ำพี่แจ่มเขาได้”เสี่ยมุ่ยถามพลางนั่งกุมขมับ มองดูไอ้
หนุ่มผมยาวรุงรังสภาพเสื้อผ้ายับยู่ยี่ดูไม่ได้
“พะ พ่อมุ่ยเข้าใจฉันผิดอยู่นะจ๊ะ”ไอ้มิ่งแก้ตัวเป็นรอบที่เท่าไรไม่รู้ของคืนนี้
“จะเข้าใจผิดได้ยังไงในเมื่อป้ามาเข้าเห็นว่าเอ็งแก้ผ้าโทงๆกำลังปลุกปล้ำพี่แจ่มเขา”
“ฉันไม่ได้ทำนะจ๊ะ คะ คือพ่อมุ่ยเข้าใจผิด อะ ไอ้แจ่มมัน”
“ยังจะมาแก้ตัวอีก แล้วนั่นอะไร นอกจากจะข่มเหงน้ำใจของพี่เขาแล้วเอ็งยังจะเรียกพี่เขาว่าไอ้อีกรึ เอ็งรู้ไหมว่าป้ามาของ
พวกเอ็งเลี้ยงพี่แจ่มมาดีแค่ไหน แล้วจู่ๆเอ็งจะมาเมายาดองแล้วปีนขึ้นบ้านมาปลุกปล้ำลูกเขาเนี่ย เอ็งคิดยังไงของเอ็ง”
“ฉะฉัน ไม่ได้คิดอะไรเลยนะจ๊ะ!!”ไอ้มิ่งไม่ได้คิดชอบคิดอะไรพี่แจ่มเลยสักนิด กลับกันมันนึกกลัวด้วยซ้ำ
“ก็แล้วถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรแล้วมึงจะบุกเข้ามาปล้ำพี่แจ่มเขาทำไมล่ะวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดเสริม
ไหงมันเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ เป็นพี่เจิดไม่ใช่รึไงที่บอกมันว่าห้องนี่แน่ๆ ยุให้มันปีนขึ้นบ้านป้ามา แล้วทีตอนนี้กลับไปยืนข้าง
เสี่ยมุ่ยแล้วไปเข้าข้างฝั่งนู้นหน้าตาเฉย
“แต่พี่ไม่ใช่เหรอจ๊ะที่บอกให้ฉันปีนขึ้นมาน่ะ”
“อะไรของมึงไอ้มิ่ง อย่ามาโทษกูนะมึง กูไม่รู้ไม่เห็นโว้ย”นอกจากจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นยังจะแอบหัวเราะเยาะอีกต่างหาก
“หยุดเลยพวกเอ็ง พอๆกันเลยนะเอ็งสองคนลูกพี่ลูกน้องเนี่ย แล้วทีนี้จะเอายังไงห่ะไอ้มิ่ง เอ็งจะรับผิดชอบยังไงกับเรื่องที่
เกิด”
“ฉะ ฉัน….”ไอ้มิ่งได้แต่อ้ำอึ้งพูดไม่ออก เหงื่อกาฬไหลย้อยเต็มตัว เหลือบไปมองน้องจันทร์เจ้าหัวใจก็แทบสลาย ดูจาก
สายตาน้องจันทร์เจ้าที่มองมาก็เหมือนจะสงสารมันน่าดู
“แล้วป้ามาล่ะ จะเอายังไงที่ไอ้มิ่งของฉันมาข่มเหงรังแกพ่อแจ่มเขาถึงห้องถึงหับ”
“ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะจ๊ะพ่อมุ่ย ก็คงปล่อยให้เลยตามเลยนั่นแหละ แยกย้ายกันไปดีกว่า ลูกมิ่งก็คงจะทำไมเพราะเมา”ป้ามา
คนดีใจดีเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
“ใช่จ้ะ ฉันทำไปก็เพราะเมา ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะจ๊ะ”ไอ้มิ่งได้ทีเลยถือโอกาสแก้ตัวว่าเมาตามที่ป้ามาว่าซะเลย
“น้อยๆหน่อยไอ้มิ่ง เอ็งจะมาอ้างว่าเมาก็ไม่ถูก เอ็งไม่รู้รึไงว่าพี่แจ่มเขามีหน้ามีตาทางสังคมแค่ไหน เรื่องถึงหูชาวบ้านเขา
จะเสียหน้าเสียตาไปเท่าไรเอ็งได้คิดบ้างไหม”
“ฉัน…”
“นั่นน่ะสิพ่อมุ่ย ฉันเองก็คิดไม่ตกกลัวว่าลูกแจ่มจะเสียหายถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูชาวบ้าน เอาเป็นว่าให้มันจบแค่วันนี้ก็พอนะ
ลูกมิ่งเองก็ขอโทษฉันมาแล้ว ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านกันเถอะนะ”ป้ามาแตะขาน้องชายให้ใจเย็น ดูท่าว่าเสี่ยมุ่ยคงจะ
หงุดหงิดไม่น้อยกับสองลูกพี่ลูกน้องที่ไม่รู้ไปติดเอานิสัยปีนเข้าบ้านคนอื่นมาจากไหน
“จะเป็นอย่างนั้นได้ยังไงกัน ขืนปล่อยมันไปง่ายๆเดี๋ยวมันก็ไปทำอีก”
“ไม่ทำหรอกจ๊ะ ฉันสัญญาเลย ฉันไม่ทำอีกแน่นอน”ไอ้มิ่งรีบยกนิ้วสามนิ้วสาบาน เงยหน้าทำตาลูกหมาอ้อนใส่ป้ามาให้น่า
สงสาร
“เห็นไหมล่ะ ลูกมิ่งก็ถึงขั้นสาบานแล้ว ฉันเองก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรมาก แค่ตกใจนิดหน่อยแค่นั้นเอง ยังไงเรื่องนี้ก็มีแค่
บ้านเราที่รู้ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกนะจ๊ะพี่มุ่ย”
“ไม่ได้นะครับคุณแม่!!”
นั่งเงียบแสร้งทำหน้าทำตาเสียใจอยู่คนเดียวก็ไม่มีใครว่าอะไร เรื่องมันจะจบไปด้วยดีแท้ๆแต่ก็ดันเสือกโพล่งขึ้นมาเสียได้
“ไม่ได้อะไรคะลุกแจ่ม?”
“แจ่มเองก็มีเพื่อนตั้งเยอะนะครับ ถ้าคนอื่นรู้เข้าแจ่มคงจะอายเพื่อน ไหนจะคนอื่นที่ทำงานด้วยกันอีก”เสียงสั่นเครือนี่มัน
อะไร หน้าตาเศร้าๆนี่มันอะไรวะ!!
“ลูกแจ่มไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ยังไงเรื่องนี้ก็มีแค่บ้านเราที่รู้”
“ยังไงก็ไม่ได้ครับ แจ่มไม่มั่นใจเลยครับคุณแม่ ยังไงหน้าต่างก็มีหูประตูก็มีช่อง ไม่มีอะไรรับประกันได้เลยว่าคนอื่นจะไม่รู้
ว่าแจ่มโดนน้องมิ่งปล้ำ”
เดี๋ยวนะ เดี๋ยวๆๆ ไอ้ที่จะปล้ำน่ะ ไม่ใช่พี่แจ่มรึไงวะที่เป็นฝ่ายเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงจะปล้ำมันตั้งแต่มันก้าวลงมาจาก
หน้าต่าง
“ก็นั่นน่ะสิ ไอ้หนูลูกฉันกับไอ้มิ่งพอยาดองเข้าปากก็ปากหมาไปเรื่อย ไหนจะแม่นมของน้องจี๊ดอีก”เสี่ยมุ่ยพยักหน้ากับ
ความเห็นของพี่แจ่ม
“จะว่าไปมันก็ใช่อย่างที่พ่อมุ่ยพูดจริงๆ แล้วจะเอายังไงดีล่ะทีนี้ ลูกแจ่มเองก็ต้องไปทำงานพบปะคนในสังคมมากมายเสีย
ด้วยสิ”
ป้ามาเองก็คิดหนักไม่ต่างอะไรกับเสี่ยมุ่ย ในห้องตกอยู่ในความเงียบ จนเสียงไก่เริ่มโห่ร้องนั่นแหละ
“แต่งงานครับ”จู่ๆพี่แจ่มก็โพล่งขึ้นมาให้ไอ้มิ่งใจหายวาบ หันขวับไปมองหน้าพร้อมกับจ้องตาเขม็ง
“แต่งงานเรอะ อืมมมม”เสี่ยมุ่ยลูบคางทำท่าคิด
“แต่งงานเหรอคะลูกแจ่ม?”
“ใช่ครับแต่งงาน ให้น้องมิ่งรับผิดชอบแต่งงานกับแจ่ม แจ่มจะได้ไม่อายคนอื่นเขาไงครับ”
บ้าบอไปแล้ว นี่ไอ้มิ่งยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะโว้ย ถึงกับต้องแต่งงานเลยเหรอวะ บ้าบอไปแล้ว แต่งงานอะไร ไม่มีทาง!!
“ไม่เอานะจ๊ะ ฉันไม่แต่ง ฉันเป็นผู้ชาย จะแต่งได้ยังไง”ไอ้มิ่งโบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน
“แต่พี่แจ่มเขามีหน้ามีตาในสังคมนะโว้ยไอ้มิ่ง ใจคอเอ็งจะไม่รับผิดชอบหน่อยรึ อีกอย่างเขาก็มีลูกมีเต้าแล้วด้วย เอ็งทำ
แบบนี้มันหยามศักดิ์ศรีเขานะ”
“แต่ว่าฉันเป็นผู้ชายนี่จ๊ะ”
“พี่เจิดของเอ็งก็เป็นผู้ชาย ยังแต่งงานกับลูกมะลิได้เลย เอ็งก็เห็น”
“ยังไงฉันก็ไม่เอาด้วยหรอก จะให้ฉันแต่งกับไอ้แจ่มให้ตายยังไงฉันก็ไม่แต่ง”ไอ้มิ่งค้านหัวชนฝา หันไปมองหน้าพี่แจ่มก็
เห็นว่าฝ่ายนั้นยังไม่เลิกแสร้งทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จ
“บร๊ะ เอ็งนี่มันจริงๆเชียว ใจคอเอ็งจะไม่รับผิดชอบพี่เขาใช่ไหม”
“ฉันไม่ได้ไม่รับผิดชอบ แต่ฉัน…ฉันก็ขอโทษไปแล้วไง”
“ถ้ามันจบที่ขอโทษก็ดีสิวะ แล้วต่อไปพี่แจ่มเขาจะไปทำงาน ไปออกงานสังคมเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เอ็งต้องคิดตรงนี้
บ้าง ยังไงซะเอ็งก็ต้องแต่ง”
“แต่ว่าฉัน”
“ไม่เป็นไรครับคุณน้า อีกเดี๋ยวแจ่มก็ชินไปเอง ไว้เดี๋ยวคนอื่นก็คงจะลืมไปเองนั่นแหละครับ”ยังมีหน้ามาตีหน้าเศร้า ไอ้มิ่งที่
อยากจะยื่นเท้าไปยันสักโครม แค่เรียกร้องให้ไอ้มิ่งแต่งงานก็พอแรงอยู่แล้ว
“จะไม่เป็นไรได้ยังไง ตกลงตามนี้นั่นล่ะ เดี๋ยวลุงจะให้ไอ้มิ่งมันยกขันหมากมาขอพ่อแจ่มเอง ตกลงนะป้ามา เดี๋ยวทางนี้ได้
ฤกษ์ได้ยามแล้วจะมาตกมาแต่งให้เป็นเรื่องเป็นราว พ่อแจ่มเขาจะได้ไม่เสียหาย”
เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะไอ้มิ่ง ไม่รู้ว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดอะไรของมัน นอกจากจะไม่ได้น้องจันทร์เจ้ามาเป็นเมียก็หนักนาสาหัส
พอแรงอยู่แล้ว แล้วนี่อะไร มันต้องยกขันหมากมาขอพี่แจ่มใช่ไหมวะ ไอ้มิ่งนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น เงยหน้ามองป้ามากับพ่อมุ่ยตกลง
เรื่องค่าสินสอดของมันสลับกันไปมา หน้าที่เซ่ออยู่แล้วยิ่งเซ่อซ่าหนักเข้าไปใหญ่เพราะสติของมันหลุดลอยไปไหนต่อไหนแล้วก็
ไม่รู้
“แล้วป้ามาจะเรียกค่าสินสอดจากทางฉันเท่าไรล่ะ”
“มันจะดีเหรอไอ้เรื่องค่าสินสอดเนี่ย ทางลูกแจ่มเองก็เคยแต่งงานมาแล้ว แถมยังมีลูกอีก เอาเป็นว่าทางนั้นจัดการกันเอง
เลยก็แล้วกัน ฉันไม่ว่าอะไรหรอกนะ”
“จะได้ยังไง ก็พ่อแจ่มเขาออกจะมีหน้ามีตา ขืนน้อยไปก็ได้อายขายขี้หน้าชาวบ้านพอดี”
“เอาเป็นว่าเรียกค่าสินสอดมาก็แล้วกัน เท่าไรฉันก็จ่าย”
“ไม่ได้นะจ๊ะ ไม่ได้!!”พอได้ยินเสี่ยมุ่ยออกหน้าจ่ายค่าสินสอดแทนไอ้มิ่งถึงกับค้านเสียงดังจนทุกคนหันมามองมันเป็นตา
เดียว
“บ๊ะ ทำไมจะไม่ได้ล่ะวะ”
“ฉันไม่ให้พ่อมุ่ยออกค่าสินสอดให้หรอก”
“ทำไมเอ็งถึงไม่ให้ข้าออกค่าสินสอดให้ล่ะวะ”
“ก็ฉันไม่อยากรบกวนพ่อมุ่ยนี่จ๊ะ อีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้ชาวบ้านชาวช่องเขาว่าฉันว่ามาอาศัยอยู่แล้วยังจะมาสร้างเรื่อง
อีก”
“แล้วถ้าเอ็งไม่ให้ข้าออกให้แล้วเอ็งจะเอาเงินที่ไหนมาจ่าย”
“ฉันเองก็พอจะมีตังเก็บอยู่บ้าง”ไอ้มิ่งก้มหน้าก้มตาตอบเสียงอ่อย
“แล้วเงินเก็บที่ว่าของเอ็งน่ะมีเท่าไร”
“สะ สองจ้ะ”พอถูกถามก็เลยชูสองนิ้วบอกไปเสียงกระท่อนกระแท่น
“นี่มึงมีตังเก็บสองแสนเลยเหรอวะไอ้มิ่ง”
“นั่นน่ะสิ นี่เอ็งเก็บเงินได้ถึงสองแสนแล้วเรอะ”
“ปะ เปล่าจ้ะ ไม่ใช่สองแสน”
“ไม่ใช่สองแสนแล้วมันเท่าไรล่ะวะ”
“สะ สองหมื่นจ้ะ ฉันเก็บตังได้สองหมื่น”
กะว่าจะซื้อที่ดินผื่นเล็กๆแล้วปลูกบ้านหลังน้อยๆ แต่มันคงจะไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเสียแล้วสิ
“นี่เอ็งมึงจะมาสู่ขอพี่แจ่มเขาสองหมื่นเองเหรอวะไอ้มิ่ง ฮ่าๆๆ นี่พี่แจ่มเขารวยขนาดนี้ มึงมาขอพี่แจ่มสองหมื่นเองเหรอ
วะ”หัวเราะกันเข้าไป
“เอ็งจะมาขอพี่แจ่มเขาสองหมื่นไม่ได้นะไอ้มิ่ง สองหมื่นมันน้อยไป”เสี่ยมุ่ยตอบสีหน้าเคร่งเครียด
“แต่ฉันมีของฉันแค่นี้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ”จู่ๆพี่แจ่มก็เสนอหน้ามาซะงั้น
“จะไม่เป็นไรได้ยังไงกันล่ะพ่อแจ่ม อายเข้าแย่”
“แจ่มไม่อายหรอกครับ แค่สองหมื่นก็พอแล้วครับ แจ่มเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องเงินทองอะไรมากนัก จริงไหมครับคุณแม่”หัน
ไปขอความเห็นจากแม่ตัวเอง
“นั่นน่ะสิ ไอ้เงินทองทางฉันก็มีกันเยอะมากพอแล้ว ฉันไม่สนใจหรอกว่าจะได้เงินค่าสินสอดเท่าไรน่ะ แค่ตกแต่งกันเป็น
เรื่องเป็นราวก็พอแล้วล่ะ”
“เอางั้นเรอะ พ่อแจ่มไม่ว่าอะไรแน่นะ เฮ้อ พ่อแจ่มนี่ก็ดีนักเชียว นอกจากจะไม่โกรธไอ้มิ่งแล้วยังจะยอมให้มาสู่ขอด้วยค่า
สินสอดแค่สองหมื่นอีก”
ชมกันเข้าไป ดูไม่รู้กันรึไงว่าหน้าตาเสียอกเสียใจนั่นมันเสแสรงชัดๆ ยิ่งมองก็ยิ่งหมั่นไส้ แล้วอย่างนี้มันต้องได้พี่แจ่มไป
เป็นเมียใช่ไหมวะ ตัวเบ้อเริ่มอย่างพี่แจ่มน่ะเหรอวะจะมาเป็นเมียมัน ถ้าขนาดเท่าไอ้มะลิยังพอว่า แต่นี่พี่แจ่มเลยนะ ตัวใหญ่กว่า
มันอีก ไอ้มิ่งไม่อยากจะคิดภาพตามจริงๆ ได้แต่มองหน้าพี่แจ่มปะปลักปะเหลือก
----------------------------------------------------------------------------
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
เอาแล้วว มันมีเงี่ยนงำ อุต๊ะน้องมิ่ง ฉี่อะไรลูกจะเสียวแบบนั้น
-
ฉี่แตกเลยอ่ะมิ่ง แต่ทำไมหน้าฟินจัง อิอิ
-
แอบสงสารพี่แจ่มเบาๆ
ถึงจะดูโรคจิตไปนิด
แต่ก็รักน้องมิ่งมาตั้งแต่เด็ก
:mew2: :mew2:
-
พี่แจ่มทำกับน้องมิ่งยังงี้ น้องมิ่งก็ตกใจสิคะ เด็กมันยังใสใส ต้องค่อยเป็นค่อยไป :hao3:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: ไม่ไช่ว่าไอมิ้งมันเข้าใจผิด คิดว่าตัวเองมีอะไรกับพี่แจ่มหรอกนะ
โอ้ยยย ชอบคู่นี้เกิ๋นนนนนน
ยังคงเป็น เอฟซี พี่แจ่มเหมือนเดิม โรคจิตได้อีก แต่ก็น่าสงสสารพี่แจ่มนิดๆนะ
-
อกหักดังโป๊ะ
-
เชียร์พี่แจ่มต่อไป :impress2:
-
โธ่ น้องมิ่ง
-
ทีมพี่แจ่มจ้าาา จัดการเลย ชอบขัดจังหวะพี่เจิดนัก 555555555555555
-
โถ ๆ น้องมิ่งของเจ้
-
เอาแล้ววววววววววว
มีตึงๆกันแล้วววว
-
:pig4:
-
พี่แต่มติดกางเกงน้องมิ่ง 2 ตัวละนะ 55555
-
กางเกงในลายลูกไม้...?!
นี่คิดดีไม่ได้เลยค่ะสังคม 5555555
-
:a5:
-
สั้นไปม้ายยยยยยย :katai4:
-
พออกหักก็ไปมีเมียใหม่ว่างั้น แล้วเคยพินาตัวเองป่าวเพ่แจ่มว่าเข้าหาน้องแบบไหน ไก่ตื่นหมดเห็นมะอดแ_กเลย :m20:
แต่ก็พยายามหใม่น้อเชื่อในเพ่แจ่มว่าความเจ้าเล่ห์ไม่เป็นรองใครหรอก :hao3:
-
:katai2-1:
-
:hao7: ตามมา+เป็ดและเป็นกำลังใจให้ค่ะ :hao3: รอฉลองเสียซิงประตูหลังน้องมิ่ง :L2: :L2: :L1: :L1:
-
มิ่งสู้ๆๆ :mew1: :mew1:
-
สงสารน้องมิ่ง
-
:laugh:
-
จะเป็นไงต่อน้า
ลุ้นๆๆ
o13
-
:katai4: รอน้องมิ่งเสียพรหมจรรย์ประตูหลังค่ะ5555
-
สนุกอ่ ชอบ รอตอนต่อไปนาจา :hao7:
-
มิ่งเป็นลูกไก่ในกำมือพี่แจ่ม หนีไม่รอดแน่ๆ :mew5:
-
โอ้ยยยยย พี่แจ่มนี่มันร้ายจริงๆ
นี่แอบสงสัยว่าพี่แจ่มชอบมิ้งขนาดนี้แล้วไง๋ไปมีลูกได้ละนั้น :m28: :m28: :m28: :hao4: :hao4:
-
โธ่..น้องมิ่งงงงงงงงงง
-
สนุกดีแบบขำๆ มิ่งน่ารักมากๆ ติดตามตอนต่อไปค่า :katai4:
-
พี่แจ่มก็อย่าไปโรคจิตใส่มิ่งเยอะนักสิจ๊ะ 555555555
-
พี่เจิดพี่แจ่ม หายไปทั้งคู่เลยยยย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ้าวทักทายกันหน่อย พี่เจิดก็ออกจะนักมิ่งทำไมถึงไปมีลูกเมีย หรือพยายามตัดใจ หรืออะไร ?? มิ่งคงเข้าใจว่ามีอะไรกันแล้วทีนี้พอพี่เเจ่มมียิ่งเกลียด นี่คิดเป็นตุเป็นตะแล้วนะ รีบมาต่อนะ^ ^ ขอบคุณจ้ะ
-
อิพี่แจ่มนี่หื่นแต่เด็ก :hao7: :hao7:
-
อย่าหายเงียบไปเลย รอติดามอยู่น้า
-
ตอนนี้สงสัยมากว่า แลหลง? มิ่งมันขนาดนี้ ทำไมถึงมีเมียได้
-
จะไม่มาต่อหน่อยหรอจ้ะ นี่รออยู่นะจ้ะ :m15:
-
น้องมิ่งใสซื่อมากอ่ะไม่รู้จักอสุจิ นัลลั๊ค :กอด1: พี่แจ่มสอนน้องหน่อยแล้วอย่าลืมซื้อกางเกงในไปคืนน้องด้วย
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:hao3: รุสึกชอบพระเอกแบบพี่แจ่มม แล้วน้องจี๊ดลูกพี่แจ่มอ่ะ. ยังงายยยยๆ
-
อิพี่แจ่มม555555
-
ชอบพี่แจ่มมมมมมม
-
:z3: :z3: พี่แจ่ม กลับมาแล้ววววว
ไม่ต้องกดดันคะ ถึงพี่เจิดจะ สุดโต่ง แต่พี่แจ่ม ของเรานี้ก็แอบโรคจิต ดีจริงๆ สนุกคนละแบบ
ชอบพระเอกแบบพี่แจ่มจริงๆ มาดคนดี สุภาพ แต่แอบจิตกับน้องมิ่ง 555 สงสสารแต่มิ่งน้อยๆ 55555
-
ท่าเต้นเด้าเมียพี่เจิดยังตามมาหลอกหลอน :hao7:
-
ปีนห้องพี่แจ่ม!!!! น้องมิ่งมีบันไดลิงยัง?
-
พี่แจ่มนี่ตีหน้ามึนตลอดเลยนะพี่
-
ไม่ต้องกดดันค่ะ แต่งตามบุคลิกของแต่ละคนเลย พี่แจ่มไม่ฮา แต่น้องมิ่งฮานะ แถมซื่อสุดโต่งอีก ชอบๆๆ
ความมึนของน้องมิ่ง กับความหน้ามึนและจิตของพี่แจ่ม ยาวไปๆๆ 55 :hao7:
-
มิ่งจะปืนห้องพี่แจ่มอ่ะ เอาล่ะซิ รออออ
-
เลาชอบความโรคจิตของพี่แจ่มนะ อิอิ o18
เลารอตอนต่อไปอยุ่ หวังว่าจะมาต่อในเร็ววันนี้ :hao5:
-
:haun4:โอย มาต่ซะที รอตอนหน้าคึๆๆ
-
อย่ากดดันมากเลยค่ะ นี่ก็สนุกแล้วนะจะบอกว่าที่ชอบนี่ก็ความโรคจิตของพี่แจ่มนี่แหละ555555 อยากรู้น้องมิ่งจะโดนอะไรบ้าง :hao6:
-
ชอบค่าาาา ทั้งขำทั้งสงสารน้องมิ่ง โดนเร็งมาตั้งแต่เด็กๆ
อยากอ่านพาทพี่แจ่มบ้างไปตกหลุมน้องตอนไหน 555
-
:hao3: รอตอนต่อไป^^
-
สงสารน้องมิ่ง เจอพี่แจ่มจิตเข้าขั้นอ่ะ :hao7:
-
:hao6:
-
แต่ละเรื่องก็แตกต่างกัน ไม่เหมือนกัน แต่งตามจินตนาการเลยค่ะ เป็นกำลังใจค่ะ
-
ขำพี่แจ่ม สมที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่เจิด 55555
-
จะให้พี่แจ่มมันโรคจิตขนาดไหนหนอ
-
อิพี่แจ่มมมมมม สงสารน้อง555555
-
สนุกออกค่าา เป็นกำลังใจให้พี่แจ่ม 5555 น้องมิ่งคนใสซื่อน่ารักง่ะ
-
ขอลบนาจาาาาาา ทำฉากสำคัญหายไป ผิดพลาดร้ายแรงงงง ฮรือออ เดี๋ยวขอเก็บไปแก้แปบ
-
ทำไมต้องแต่งงานงานด้วยย ไอไม่เข้าจายยยยย :z3:
-
:monkeysad: มาต่อแล้วววว ลุ้นคู่นี้ต่อด้วยฟามตื่นเต้น :katai2-1:
-
ไม่ต้องกดดันหรอกค่ะ สนุกทั้งสองเรื่องเลย ติดตามตลอดค่ะ
รอลุ่นไปกับความจิตของพี่แจ่ม และความรั่วของน้องมิ่งนะคะ
-
:katai1: ไปแต่งงานจนมีลูก ชิชะ นี่หรอก คนที่บอกว่าชอบ น้องมิ่ง
แต่ชิ่งมีเมีย จนมีลูก ใจโลเล อะไรเบอร์นี้ :เฮ้อ:
-
นี่คือเหตุผลที่พี่แต่งงานแล้วหอบลูกมาเหรอคะพี่แจ่ม ไม่มีใครเข้าใจพี่แจ่มได้นอกจากพี่แจ่มเอง o18 ถ้ามีโอกาสนี่พี่แจ่มจะล่อลวงมิ่งตลอดเลยอะ โคตรน่ากลัว 55555555555555555555
-
พี่แจ่มร้ายกาจตั้งแต่เด็กยันมีลูกจริงๆ !!!
-
ชวนไปคุยที่บ้าน โอ๊ย พี่แจ่มคิดจะคุยเฉยๆแน่เหรอคะ
แล้วทำไมถึงแต่งงานเอ่ย
-
อย่าไปยอมจ่ะมิ่ง :katai2-1:
:mew1: :hao7:
-
:pig4: :mew1:
-
เกือบได้รำวงกับน้องจันทร์แล้วจริงไอมิ่งงงงง อดเลย 5555555
-
ชอบออกเสียงพี่เเจ่มเป็น พี่เเจ้มตลอดเลย
สนุกมากเลอะมาต่อเร็วๆน้าา :mew1: :mew1:
-
เออๆ แอบหวงเค้าไม่รู้ตัวว่ะน้องมิ่ง :laugh:
-
มิ่งเอ้ย แกไม่มีเมียหรอก แต่จะเป็นเมียเค้าล่ะนะ 5555
-
พี่แจ่มก็คงมีความจิตอยู่จริงๆ
ไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลพี่แจ่มเลยแฮะ :hao4:
-
:z13:
-
:katai5: :katai5:
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
พี่แจ่ม!!!! ร้ายกาจ :jul3: :jul3:
-
ว้ายยยยยยยยย พี่แจ่มร้ายอะ
-
พี่เจิดแก้แค้นน้องมิ่งใช่มะ พาเข้าห้องผิดเนี้ย :laugh: น้องมิ่งเจอพญามังกรเข้าไปส่างเมาเลย55555 แล้วแม่มาเจองี้ต้องรับผิดชอบพี่แจ่มนะน้องมิ่ง ผิดผีกันแล้ว :hao7:
-
สงสารน้องมิ่งจริง เชื่อใครไม่เชื่อเชื่อไอ้พี่เจิดเป็นไงล่ะ ได้จัดงานแต่งแน่งานนี้
-
วงวารน้องมิ่ง
-
อิพี่เจิด แก้แค้นชัวร์ 5555
-
พี่แจ่มนางก็ดูรักของนางเนอะ ดูเอ็นดูน้องมิ่งสุดใจ น้องมิ่งลืมห้องที่เปิดซิงครั้งแรกได้ไง 55555
-
มิ่งนี่ซื่อเกินไปป่ะเนี่ยะ
-
พอกันเล้ยยยลูกพี่ลูกน้องคู่นี้นี่ ผิดห้องแต่ไม่ผิดคน (?) จริง ๆ ฮ่า ๆ
-
นี่คิดว่าพี่เจิดกับพี่เเจ่มต้องร่วมมือกันแน่ๆ อยากได้เมียไม่ลืมหูลืมตาจะได้ผัวเป็นพี่แจ่มแล้ว555
-
:z1: :z1: :z1:
-
ว๊ายยย อิพี่เจิดอดดูหิงห้อย 5555555
พี่แจ่มนัดกับพี่เจิดมาแล้วแน่ๆ พี่เจิดถึงจับมิ่งปีนหน้าต่างพี่แจ่มเฉย
-
โถ่มิ่ง 5555555555555555555 โอ่ยยย 5555555555555
-
:z6: :z6: มิ่ง คิดยังไงไปเชื่อไอพี่เจิด ลืมแล้วหรอว่าเมียที่อิพี่เจิดอยากได้เป็นน้องสร้อยทอง ไม่ไช่ มะลิ
โถ้ๆๆ ลูกพี่เป็นไง ลูกน้องก็เป็นงั้น นี้ไม่รู้จะสงสสารน้องมิ่ง หรือปรบมือไห้อิพี่แจ่มดี
อะแตกต่างงกับลูกพี่อยู่เดียว คือ ลูกพี่เจิด ได้เมีย น่ารัก
แต่ มิ้ง ได้ ผัว โรคจิต!!!
รักและเอ็นดูคู่นี้ รักสุดคือ พี่แจ่ม แอบรเายได้ใจเจ้จริงๆ
สู้ๆ เป็นกำลังใจไห้คะ
-
ไอ้มิ่งเอ้ยยยยยย :laugh:
-
พี่แจ่มร้ายกาจ!!!!! ร้ายนะคะ
-
ใครจะเป็นคนรับผิดชอบล่ะเนี่ย แม่มาเจอช๊อตเด็ดเข้าอย่างนี้แล้ว :hao3:
-
:laugh:
-
ไอ้น้องมิ่งกับพี่เจิดพอๆอ่ะ 555
มิ่งเกือบเสร็จพี่แจ่มแล้วววว
คิดว่าอีกไม่นานคงเสร็จพญามังกรแน่ๆ
แต่ความรักของน้องมิ่งกับพี่แจ่มจะง่ายมั้ยล่ะเนี๊ย
ทั้งแม่พี่แจ่มแล้วไหนจะลูกอีกพี่แจ่มอีก
:hao4:
-
:katai5: :katai5:
-
วรั้ยยยยยย ชอบบบบแบบว่าเป็นผัวแค่ในนาม แต่พอลงสนามขั้วพลิกเฉย 555 :impress2:
-
สงสารไอ้มิ่งแท้เชียวเป็นแค่ผัวในนามเท่านั้นแน่ๆ ถึงจะดูพี่แจ่มทั้งรักและเอ็นดูน้องมากกกกกกก็ตามที
แต่ที่พี่รุกน้องมานั้นในแต่ละที มันทำให้น้องขวัญผวานะ ทำไมไม่ค่อยๆ ตะล่อมหว่านล้อมทำให้น้องเริ่มรัก
เริ่มไว้ใจแล้วค่อยจับกินล่ะ พอแต่งไปแล้วก็ค่อยๆ ทำดีกับน้องบ้าง อย่าแต่หื่นเข้าใส่น้องมันอย่างเดียวซิ
น้องมันจะได้เริ่มรู้สึกดีๆ ด้วย ไม่ใช่ให้น้องแค่เห็นหน้าก็อยากหนีซิพี่แจ่ม
-
:o12: อ่านแล้วสงสารน้องมิ่ง โดนเอเปรียบตลอดอะ :hao5:
-
ออสก้า สุพรรณหงษ์ หรือรางวัลอะไรในโลกหล้านี้โยนให้พี่แจ่มเลยจ้า ตีบทแต่งกระจายจากจะปล้ำกลายเป็นโดนปล้ำ :laugh: ทั้งสงสารทั้งขำน้องมิ่งแต่ความอยากให้น้องมิ่งมีผัวมากที่สุด
-
:jul1: FC พี่แจ่ม
นี้ไม่เคยเปรียบ กับเรื่องพี่เจิดเลย เราว่ามันไม่คล้ายกัน สนุกคนละแบบ ตัวละครก็นิสัยต่างกันไป
พี่เจิดนี้ แบบบ้าๆบอ มั่นหน้าเกิน 100 มั่นใจในแฟชั่นเกินพัน
แต่พี่แจ่มนี้ เป็น พระเอกแบบจิ้งจอกคลุมหนังแกะ รักมาก และแอบจิตนิดๆ
สนุกทั้งสองแบบคะ
แต่ส่วนตัวชอบอิพี่แจ่มที่สุด เพราะนิสัยอิพี่แจ่มล้วนๆ ส่วนตัวชอบพระเอกแบบนี้เป็นพิเศษ
สงสสารมิ่ง แต่รักพี่แจ่มมากกว่า โฮะๆๆๆๆ
อิพี่เจิดนี้ มันสมรู้ร่วมคิดปะเนี้ยๆ คงอยากไห้มิ่งมี สามีเร็วๆสินะจะได้ไม่มีตัวขัด(น่าไห้น้องมะลิไล่ออกจากห้อง)
เจ้รอคืนเข้าหอค้าาาาาาา :katai2-1: :katai2-1:
สุ้ๆนะคะ เป็นกำลังใจไห้ มาต่อไวๆ :hao5: :hao5:
-
:z3: :a5: :really2: :haun1:
-
ไอ้มิ่งก็จะโดนตราหน้าว่าปล้ำพี่แจ่มไป ทั้งๆที่จริงๆแล้วใครโดนปล้ำกันแน่ก็รู้ๆกันอยู่ :hao6: พี่แจ่มโคตรร้าย ร้ายเว่อ 555555555555
-
พี่แจ่มมันร้าย
-
เชื่อว่าอิพี่เจิดต้องสมรู้ร่วมคิดกับพี่แจ่ม ยุให้ลูกสมุนปืนห้องได้ถูกอีก ขำพ่อมุ่ยจับแต่งงานซะให้หมด 555+
ขำอิพี่แจ่มตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จมาก
-
แหม พี่แจ่มมีความหน้าตบมากมาย
-
พี่แจ่ม... ท่านไปเรียนการแสดงแต่ใดมา (ฮ่า ๆ)
-
พี่แจ่มเขาร้ายนัก น้องมิ่งจะไปไหนรอด
-
ลุ้น ๆๆๆๆ
-
กราบแทบอกเลยจ้า....ขยันลงขนาดนี้ :กอด1:
สงสารน้องมิ่งจริงๆ พี่แจ่มนี่เจ้าเล่ห์มาก ดีไม่ดีพี่เจิดรู้เห็นเป็นใจให้พี่แจ่มแน่ๆ :hao3:
-
พี่แจ่มมมมมมม ทำไมร้าย สงสรน้องมิ่งนะ เบาๆมือกับน้องหน่อย
-
กลายเป็นน้องมิงต้องแห่ขันหมากมาขอพี่แจ่มซะงั้น :laugh:
มาต่อเร็วดีจังเลยยย รักกก :กอด1:
-
สงสารมิ่งแต่ก็เห็นใจพี่แจ่ม เล็งมิ่งมาตั้งนานแล้ว พี่แจ่มสมหวังซะที รอฉากเลิฟซีน :hao3:
-
ฮ่ามิ่งสุดๆๆๆ พี่แจ่มมันร้าย อิอิ
มิ่งต้องทำใจน่ะมีพี่เจิดเป็นลูกพี่ก็งี้แระ แซะพี่เจิดหน่อย อิอิ
-
พี่แจ่มมม ทำไมตีสองหน้าเก่ง 55555555555555555
-
โอ๊ยยอีพี่แจ่มมันร้ายมากๆ อิอิ
-
พี่แจ่มตีหน้าเศร้าก็มา มิ่งต้องแห่ขันหมากมาขอ555 สงสารมิ่งจังเลย :mew2:
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:z13: ช่วงนี้คนแต่งงานมาอัพตลอด ชอบๆ
-
มารยาท+กริยา =มารยา สองพี่น้องแจ่ม เจิด นี่ไว้ใจไม่ได้เลย
น้องมิ่งสู้ๆ เราต้องทวงตำแหน่งสะใภ้มาให้ได้ ถือคติที่ว่าเมียเป็นใหญ่นะคะมิ่ง
-
:hao5: FC น้องมิ่งโธ่ถถถถ น้องมิ่งโดนตลอดดดอะทำไมพี่แจ่มร้ายกะน้องแบบนี้ เกลียดพี่แจ่มแล่มแร้ววว :o12:
-
:laugh: มารยา
-
:katai5:
-
:z1: :z1: :z1:
-
ทุ่มหมดตัวเพื่อพี่แจ่มเลยนะเนี่ย ตั้งสองหมื่น 555
-
พี่แจ่มน่ากลัวมากก
โรตจิตสุดๆ โรคจิตแต่เด็ก
แต่ชอบค่ะ รุกแรงดี ไม่ยืดเยื้อ
นี่ยังดีนะคะ ที่วางแผนรวบหัวรวมหางตอนโตแล้ว เห็นจับนู่นนี่นั่นมาตั้งกะเด็กๆ
แต่สงสัยว่าแกหนีไปแต่งงานกับใครหว่า
-
สงสารน้องมิ่ง ไม่เคยที่จะตามความเจ้าเล่ห์ของพี่แจ่มได้เลยจริงๆ :mew5:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
สงสารน้องมิ่งจัง พี่แจ่มทำให้น้องมิ่งรักเร็วๆน้าาาาา :mew1:
-
ความศรีภรรยาของพี่แจ่ม
-
ดีงามจริงๆ พี่แจ่ม 5555555
-
อ่านละหมั่นไส้พี่แจ่มที่อยากเป็นศรีภรรยาน้องมิ่งจนตัวสั่น
-
อิพี่เจิดกะอิพี่แจ่มนี่ยังไงคะ วางแผนกันมาใช่มั้ย :laugh:
สงสารก็แต่น้องมิ่ง เฮ้อออ หนูก็เป็นผัวแค่ในนามเท่านั้นแหละมิ่งเอ้ยยย ...
จริงๆเป็นเมีย... :laugh:
-
ระรื่นเชียว
-
:laugh:
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
พี่แจ่มเค้ายังมีมารยาหลายล้านเล่มเกวียน ถ้าให้พูดแบบน้องมิ่งก็พี่แจ่มโคตรตอแหลอ่ะ :laugh:
-
:katai5:
-
:hao3:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: ขัดใจๆๆๆ
-
พี่แจ่มตอดตลอดดด
-
บัดสีที่สุด!!! ยังไม่ทันได้แต่งเลยนะคะ ใจเย็นๆ 55555555555 อีนี่นิสัยชอบจับชอบดูจู๋น้องนี่ยังไงอะพี่แจ่ม :hao6:
-
อยากกินก๋วยเตี๋ยวเรือ คงจะหวานน่าดูใชมั้ยคะ พี่แจ่ม
-
ไม่รอดแน่ฟ ไม่รอดแน่ๆ น้องมิ่งเอ้ยยยยย
-
พี่แจ่มเค้าเหมาะจะปราบเกรียนเองมากไอ้มิ่ง 55555
-
กำไรตลอดเลยพี่แจ่ม :m12: :m12:
-
หึหึ พี่แจ่มรุกเร็วววว
-
o16 เอาที่สบายใจเลยพี่แจ่ม
-
:z10: มิ่งสุ้ๆ รอสักวันที่น้องมิ่งจะเอาชนะพี่เเจ่มบ้าง
น้องมิ่งๆสู้ๆ :mew2: :impress2:
-
กำไร
-
พี่แจ่มไปจับของน้องมิ่งทำไมคะ
-
:hao6:
-
:pig4:
-
พี่แจ่มเคยอายอะไรกับเค้าบ้างหรือเปล่านะ จิตได้อีก เฮ้อ !
น้องมิ่งไม่รอดแล้วล่ะลูก พี่เค้าเล็งเป้าหนูมาตั้งแต่เด็กแล้ว ทำใจเถอะลูก จะได้แต่งงานเป็นผัวเมียกันแล้วอ่ะนะ :mew5:
-
นี้นอกจากจะเอฟซี พี่แจ่มแล้ว
ขอเอฟซีนักเขียนอีกคน คือลงไวมาก ถูกใจมาก
เอิ่มมื่งลูก ยอมๆอิพี่แจ่มไปเถอะ
ไม่รอดแน่นอนนนนนนนนนนนนนน
พ่อมุ่ยนี้แบบเป็นตัวดำเนินเรื่องเลยนะ ถ้าไม่มีพ่อมุ่ยทั้งไอพี่เจิด กะ มิ่ง ไม่ได้คู่หรอก 5555
พีี่แจ่มคนดี สุภาพบุรุษกับทุกคน เว้นน้องมิ่งสุดสวาท
สู้ๆนะคะ มาลงอีกๆๆ เป็นกำลังใจไห้คะ :katai4: :katai4:
-
สงสารน้องมิ่งนะแต่ก็ชอบและเชียร์พี่แจ่ม ฮ่าๆๆๆ
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
เค้าเป็นเมียแค่นาม
เอ็งน่ะกำลังจะเป็นตอนปฏิบัตินะโว้ยยย55555
-
555 บนเตียงพี่แจ่มเค้าเป็นสามีเองแน่นอนมิ่ง
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:m20:
แน่ใจนะมิ่งว่าเป็นเมีย
-
น้องมิ่งน่ารัก
-
น้องมิ่งก็ดูจะเชื่อจริงจังว่าตัวเองเป็นสามีเนอะ
-
รอตอนเข้าหอเถอะ :hao7:
-
หนักใจแทนน้องมิ่ง จะกดพี่แจ่มเป็นเมีย หรือจะโดนกดซะเองน่ะสิ :laugh:
-
พี่แจ่มหื่นจังเลย เดี๋ยวจับ เดี๋ยวจูบ ล่าสุดขยำน้องมิ่งอีก
เชียร์น้องมิ่งกดพี่แจ่ม :a5:
-
ถึงเวลาเข้าหอ มิ่งก็จะรู้เองว่าใครเป็นสามีใครเป็นภรรยา หุหุ
-
เจ้าสาวเสียบ :laugh:
-
ฮือออ เจ้าสาวมีดุ้น :laugh:
รอคืนส่งตัวเข้าหอไม่ไหวล๊าววว
-
นับถอยหลังวันเด็ดซิงน้องมิ่ง :hao7:
-
ค่ะ เจ้าสาวค่ะ เมียค่ะ เมีย เดี๋ยวก็รู้กันนะน้องมิ่ง 5555555555555555
-
:hao6: รักคนแต่งมาอัพถี่ๆ
-
เอาเถอะจ้ะพี่แจ่มจะเป็นเจ้าบ่าวหรือเจ้าสาวก็เถอะ ยังไงซะน้องมิ่งก็ต้องเสร็จพี่แจ่มอยู่ดี 55555
-
:pig4: :กอด1:
-
:pig4:
-
ตอนน้องมิ่งอยู่กับพี่เจิดนี่ดูซื่อๆ เซ่อๆ นะ
และเวลาอยู่กับพี่แจ่มก็ยังดูซื่อๆ เซ่อๆ เหมือนเดิม
แต่ในใจก็แอบระแวดระวังเยอะแยะเชียว น่ารักเลย :mew1:
-
จะเป็นเจ้าสาวได้กี่วันกันพี่แจ่มมม
-
เป็นเจ้าบ่าวแค่ในนามนะน้องมิ่ง วงวาร
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
หนีไม่รอดหรอก ไม่ทันพี่แจ่มแน่ๆ
-
ไม่เคยเห็นมิ่งหนีพี่แจ่มพ้น 555 จะรอดเหรอ
-
จะหนีได้หรอ ถ้าพี่แจ่มจับตัวได้นี่โดนลงโทษหนักแน่
-
น้องมิ่งไม่น่ารอด
-
อิพี่เจิด แนะนำไห้ไปผลิตน้ำยามะกอกเป็นสูตรตัวเองไปเลยคะ
พี่แจ่มนี้ก็สายหื่น เหมือนอิพี่เจิดเปียบ มิน่าถึงเป็นญาติกัน
มิ่งหนูคิดจะหนีอีกหรอลูกกกกก ระวังพี่แจ่มมันโมโหมาก จับล่ามโซ่ ล็อกไว้กับเตียง พร้อมแส่ นะ ฮ่าๆๆๆ
เอาละเจ้าบ่าวหนีละพี่แจ่ม จะจับได้ไหมมมมม
รอคืนเข้าหอ สงสสารมิ่ง แต่รักพี่แจ่มมากกว่า อิอิ ฉะนั้น SMไปเลยค้าาา ฮ่าๆๆๆๆๆ
สู้ๆ เป็นกำลังใจไห้คะ มาต่อไวๆนะคะ
-
:katai1: :katai1: :katai1: น้องมิ่งสู้ค่ะ!อย่ายอมง่ายๆ แสดงให้พี่แจ่มรู้ว่าน้องมิ่งมีความเลอค่า :katai5: :katai5: :katai5:
-
ไม่สลบคาเตียงไม่ต้องเรียกพี่แจ่ม 555
-
รอพี่แจ่มไปตามจับน้องมิ่งมาลงโทษค่ะ น้องดื้อเหลือเกิน
สงสารมิ่งนะ แต่ทีมพี่เเจ่ทจ้า :mew1:
-
พี่แจ่มมมมมม :mew3: :mew3: :mew3:
-
พี่แจ่มมมม เจ้าบ่าวหนีละเด้ออออออ :laugh:
-
หนีให้รอดนะน้องมิ่ง ถูกจับได้นี่ฟ้าเหลืองแน่
-
แน่ใจนะว่ารอด
-
คิดว่าไม่เหลือ5555
-
เจ้าบ่าวน่าจะไม่รอดน่ะ555
-
เดี๋ยวก็โดนลากกลับมาให้พี่แจ่มทำโทษหรอกน้องมิ่ง
คิดแล้วหวั่นใจแทนน้องมิ่ง เจ้าบ่าวป้ายแดง (แต่แค่ในนาม) จริงๆ o18
-
ระวังจะโดนลงโทษหนักนะคะน้องมิ่ง
-
พี่แจ่มตามด่วน
-
:katai5: :katai5:
-
คู่รัก sm ที่แท้จริง :hao3:
-
ตูดช้ำแล้วนั่น ตอนเช้ามีความเข้าใจผิดกันแน่ๆ555555
-
มีความ s และ m 55555
-
อ่านเจตนาของคนเขียนแล้ว...เอิ่ม... สงสารน้องมิ่งตอนนี้ทันไหม
-
ไม่ยอมไห้แกล้งง่ายๆเหมือนเก่าเรอะ นี้เห็นทีไรก็แพ้ทางพี่แจ่ม ตลอดดดดด
เมียในความหมายของไอมิ่ง กับพี่เจิด ต่างกันแน่นนอนนนน นี้มันยังคิดว่าตัวเองเป็นผัวอีกเรอะ
แต่เป็นพี่แจ่มนี้น่าโกรธนะ ในความจิต และ ซาดิศ ยังมีความห่วงน้องมิ่งอยู่ แต่มิ่งมันคงไม่รู้ ฮ่าๆๆ
นี้ไม่ได้ โรคจิตนะ แค่เห็นพี่แจ่มรังแกมิ่ง ละมีความสุขขขขข
FCพี่แจ่มเหมือนเดิมมมมม
สู้ๆ เป็นกำลังใจไห้คะ มาต่อไวๆนะคะ
-
:hao3: :katai1:
-
ว้ายยยย
มิ่งเตรียมตัวได้เลยจ้า
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
55+ ไอ้มิ่งมันชอบทำปากดี เจอพี่แจ่มนี่แหล่ะจะได้เลิกเกรียนซะที
ว่าแต่สงสารไอ้มิ่งก็ตรงที่ต้องมาฟังพี่เจิดกับมะลิเมียรักจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบทุกวันนี่แหล่ะ ไอ้มิ่งมันก็ทนฟังไปได้ กร๊ากกก
-
มาต่อให้บ่อยๆ น่ารักจริงๆ เลย ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
มิ่งน้อยของพี่แจ่ม :hao7:
-
โอ้ยยยย ชะตากรรมของน้องมิ่ง พี่แจ่มเค้าก็รักของเค้ามานาน :m20:
-
:hao6:
-
ครั้งหน้าต้องมีเทียนลนแล้วพี่แจ่ม 555555555555555
-
:hao7: ฟังพี่เจิดจัดชุดใหญ่กับน้องลิทุกวัน มีความจิตแอบแฝงนะน้องมิ่ง
-
พี่แจ่มเต็มไหมนิ 5555
-
ร้ายอ่ะพี่แจ่ม
-
พรุ่งนีจะนั่งได้ไหม
-
:laugh:
-
ฮือออ น้องมิ่งโดนเมียทำโทษ :laugh: :laugh:
ขำอะ พี่แจ่มตลก ทำโทษด้วยการตีตูด :laugh:
-
ยังดีนะน้องมิ่งแค่โดนตีตูด ถ้าโดนแทงตูดจะเจ็บแสบกว่านี้ :laugh: :laugh:
-
ระดับพี่แจ่มไม่ธรรมดา อิอิ
-
พี่แจ่มนี่น่ากลัวจริงๆ :mew4:
-
:katai5:
-
ถึงว่าพี่แจ่มจะทำอะไรมากกว่านี้ :-[
-
:impress2:
-
:oo1: :oo1: :oo1: พี่แจ่มนี้หายไปเตรีม โซ่ แซ่ ไช่มะ 5555
-
พี่แจ่มน้องมิ่งจะทำโทษกันเพลินไปละ มาต่อหน่อยเร๊ววววว
-
มันยังไม่รู้ตัว 555
-
มิ่งมันจะซื่อไหนเนี้ยยยยยย ใจเต้นเพราะนอนน้อย จะบ้า สงสสารพี่แจ่มอยู่ลิบๆๆ
แหมๆจริงจังกับคำว่าผัวมาก ระวังเถอะ หึหึ พี่แจ่มเมื่อไหร่จะเปลี่ยนสถานะไห้ไอมิ่งละเนี้ย
เอาละรอน้องมิ่งไปนะพี่แจ่ม รางวัลคือไรนะ โซ่ แซ่ กุญแจมือรึป่าว ฮ่าๆๆๆ
FCพี่แจ่ม พระเอกโรคจิตของไอมิ่ง
สู้ๆคะ เป็นกำลังใจไห้ มาต่อไวๆน้าาา รอพี่แจ่มแกล้งมิ่งไม่ไหวละ ฮ่าๆๆๆๆ :hao7:
-
คนหนึ่งก็ซื่อ(บื้อ) อีกคนก็ทำอะไรซับซ้อนเกิ้น (ไอ้คนซื่อ(บื้อ)มันตามไม่ทันหรอกนะ)
-
พี่มิ่งจ๊ะเก็บยาของน้องลิไว้ดีๆ นะจ๊ะ เดี๋ยวพี่มิ่งจะได้ใช้ในอนาคตจ้ะ มีประโยชน์จริงๆ นะจ้ะ อิฉันขอเตือนไว้ก่อน :hao4: รอพี่แจ่มจัดชุดใหญ่แบบพี่เจิดกับน้องลิ :hao3:
-
เอ็นดูน้องมิ่งจริงจังกับการเป็นผัวมาก โธ่ แล้วพี่แจ่มก็ยังคอยตอดเล็กตอดน้อย เมื่อไหร่พี่แจ่มจะได้กินไอ้มิ่งนะ :hao3:
-
เหอ ๆ มิ่งจิงจังบทผัวมากกกกก
-
ชอบ ๆ หลงระเริงในบทผัว 555+ อย่างน้อยไอ้มิ่งก็มีความรับผิดชอบอย่างยิ่ง คิดไปไกลถึงอนาคตแล้ว พี่แจ่มไม่ลำบากแล้ว
-
พี่แจ่มเอาจริงแล้ววววว :hao7:
-
:fire: :m16: มิ่งเอาคืนพี่แจ่มเลย
-
รออ่านคุณเมียพี่แจ่มจัดชุดใหญ่ให้คุณผัวน้องมิ่ง^○^
-
รอncด้วยใจจดจ่อแฮ่ๆๆ :hao6:
-
เเจ้งข่าวเล็กๆน้อยๆค่าาา
เราขอลบตอนตั้งแต่ตอนที่แปดออกนะ ยิ่งเขียนก็รู้สึกยิ่งขัดยังไงไม่รู้วววว เหมือนจะออกทะเลย์และยืดยาว
เลยจะปรับพล็อตใหม่ให้กระชับ และกินตับไอ้มิ่งได้สะดวกขึ้น
ประกอบกับฟีลลิ่งของพี่เเจ่ม ที่เราคิดว่ามันยังไม่มากพอ อยากให้มันมากกว่านี้
อยากให้มันดูดีกับคนอื่น แต่ร้ายกาจกับไอ้มิ่ง จ้องแต่จะแกล้งไอ้มิ่งตลอด
อยากเขียนให้ดูเหมือนว่าพี่เเจ่มอยากได้ไอ้มิ่ง เป็นของตัวเองมากมาย ประมาณนั้น
รอกันนะคนดี เรารู้ว่าทุกคนเอ็นดูว์ไอ้มิ่ง 555 อยากให้ไอ้มิ่งโดนพี่เเจ่มกินตับใจจะขาด
ใจเย็นๆนะ อยากให้มันสนุกกว่านี้อ่าาา เราเขียนเราเองยังรู้สึกว่าไม่สนุก
แล้วนับประสาอะไรกับคนอ่าน(เราคิดเช่นนั้น) จึงทบทวนมาพันกว่าหน
จบทิ้งเขียนใหม่มันเสียเลย สะดวกดี อาจจะรบกวนคนอ่านทำให้คนอื่นมึนงงและวุ่นวาย แต่ก็รอกันนะ
ปล.คือ มันมีคนงงว่าตกลงไอ้มิ่งรุกหรือรับ คือแค่นี้ดูไม่ออกเหรอ เราเขียนสื่อออกมาไม่ดีหรืออย่างไร
ปล2. อย่าเร่งNCเน้อ พอโดนเร่ง Nc แล้วมันกดดันนิดโหน่ย
เพราะเราไม่ถนัดฉาก NC อ่านเรื่องที่ผ่านๆมาก็น่าจะรู้วว ถึงเวลาได้กันเดี๋ยวเขาก็ได้กันเอ๊งงง
ดูอย่างพี่เจิดเป็นต้น ไก่ไม่ขันพี่เจิดไม่นอน 555 กับพี่เเจ่มแล้ว เขาเป็นพ่อหม้ายนะ เขามีประสบกามนะ
เราคิด่าพี่เเจ่มน่าจะเเซ่บกว่าพี่เจิดนะ หึหึ ไอ้มิ่งนี่กำยาทาริดสีดวงรอเลยค่าาา
ปล3.สุดท้ายแล้วก็อย่าลืมรออุดหนุนรูปเล่มพี่เจิดกันน๊าาาาาาาาา ฮ่าๆๆ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
:jul1: ยังไงก็ได้คะ ทำไมเรารู้สึกว่าคนแต่งปรับบทแล้ว จากที่อ่านๆคือ พี่แจ่มจะโรคจิตขึ้น รังแกไอมิ่งมากขึ้น
ทำไมใครๆก็รังแกไอมิ่ง
รอติดตามคะ ว่าพี่แจ่มจะอัพเลเวลขึ้นขนาดไหน
มันดีต่อใจมากกกกก เราชอบนิสัยพี่แจ่มเป็นพิเศษ มันกร็าวใจน้องสุดๆ ไม่รู้จะสงสสาร หรือ หัวเราะๆไอมิ่งดี
รอติดตามคะ แบบรีไรท์คะ สู้ๆๆ ไม่ต้องกดดันคะ
-
โถ...ไอ้มิ่งขนาดยังไม่แก้บท ไอ้มิ่งก็แทบจะไม่รอด ถ้าแก้บทรอบนี้ ไอ้มิ่งพาเหลืองแน่ๆ เหนือกว่าพี่เจิด ก็พี่แจ่มนี้แหละ
-
ยังไงก็รอเด้อออ สู้ๆจ้าาาา :man1:
-
สู้ๆค่ะ :mew1:
-
รอนะคะ
-
สู้ๆจ้าคนเขียน :pig4:
-
รออออออออออ
น้องมิ่งของพี่แจ่มคงไม่ต้องลงจากเตียงแน่เลย อิอิ
-
เหมือนคนเขียนจะบอกว่า พี่แจ่มจิตไม่พอ มิ่งยังโดนแกล้งไม่สะใจ
รีไรท์คราวนี้ ตายแน่น้องมิ่ง โดนแกล้งไม่พอปรึก่ษาใครก็ไม่ได้ ทำใจแล้วเป็นน้องมิ่งผู้แสนน่ารักให้พี่แจ่มมันหลงแทนแล้วกันเนอะ :hao7:
-
พี่แจ่มจะจิตมากกว่านี้อีกเหรอคะ จะเข้าขั้น SM โซ่ แซ่ กุญแจมือหรือเปล่าน้า :hao7:
เพราะเอะอะน้องมิ่งหนี่พี่แจ่มตลอด คิดแล้วก็ :hao6:
-
ไม่เป็นไรค่ะ รอพี่แจ่มกับน้องมิ่งได้เสมอ o13
-
โธ่ แค่นี้น้องมิ่งก็น่าสงสารจะแย่อยู่แล้ว ถ้าแก้บทน้องมิ่งก็คงยิ่งตายอย่างเดียว RIP ให้น้องมิ่งค่ะ
-
สู้ๆค่าาา จะรอนะคะ
-
สู้ๆนะคะ เราเป็นกำลังใจให้ และก็รออยู่นะคะ มาตามไม่ทันตอนแรกแต่ก็รอพี่แจ่มของนุ้งมิ่งนะจ๊ะ :-[
-
อยากจะบอกว่า เขียนใหม่ เรียบเรียงใหม่เกือบทั้งหมด จนเหลือ แค่ 4 ตอน
ถ้าไม่อยากงง จะย้อนกลับไปอ่านสี่ตอนก่อนหน้าก็ไม่ว่ากันจ้าาาา
บทที่ 5 ห้องหอรอรัก
โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮิ้วววววววว
“ใครมีมะกรูดมาแลกมะนาว”
“ใครมีลูกชาย มาแลกลูกเขย”
“เอาวะ เอาเหวย ลูกเขยผมยาว ตาลาลา”
เสียงกลองยาวเคล้ากับเสียงโห่ร้องของขบวนขันหมากดังมาแต่ไกล นางรำหน้าขบวนออกลีลารำกันแบบชนิดที่ว่าจัดหนักจัดเต็มจนจนผ้าถุงแทบหลุดน้ำหมากแทบกระจาย ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนเจ้าบ่าวกิตติมาศักดิ์อย่างพี่เจิดที่ถือต้นกล้วยขย่มแรงๆเป็นจังหวะเมามันไม่สนใจลูกสมุนมือขวาเลยสักนิด แต่จะสนใจไปทำไมในเมื่อพี่เจิดน่ะได้เมียไปแล้ว แถมรักเมียหลงเมียปานจะกลืนกิน ปล่อยให้เจ้าบ่าวอย่างไอ้มิ่งขอบตาดำเป็นหมีแพนด้าเดินตามขบวนทำท่าทางเป็นหมาหงอย
“ยิ้มหน่อยสิวะไอ้มิ่ง นี่งานแต่งของเอ็งนะไม่ใช่งานศพ”เสี่ยมุ่ยใช้ศอกกระทุ้งบั้นเอวให้ไอ้คนที่มันแทบจะไม่ได้นอนสะดุ้ง
พานที่ถืออยู่ในมือแทบร่วงลงพื้นลูกรัง ตอนนี้มันรู้สึกว่าแขนขาไม่มีเรี่ยวแรงเอาซะเลย บ้านพ่อมุ่ยของมันกับบ้านป้ามาก็อยู่ห่างกันตั้งไกล แต่ทำไมแปบๆก็เห็นรั้วบ้านป้ามาเสียแล้ว จะถอยหลังหนีตอนนี้ก็ไม่ทัน ไอ้มิ่งเข้าใจหัวอกตอนแต่งงานกับไอ้มะลิก็วันนี้แหละ
ด่านแรกเลยที่ต้องผ่านก็คือประตูเงิน เสี่ยมุ่ยควักซองออกมาจ่ายเป็นค่าผ่านทางเปิดทางมาจนถึงประตูทองกั้นอยู่หัวกระไดบ้าน ไอ้มิ่งเงยหน้าตาหมาหงอยของมันขึ้นมองประตูทอง ใจของมันพลันแห้งเหี่ยวเมื่อเห็นนางฟ้าของมันเป็นคนกั้นประตูทองเสียเอง แล้วดูสิ ชุดไทยลายลูกไม้สีขาวสวยกับโจงกระเบนสีทองเหมาะกับน้องจันทร์เจ้าอย่างกับอะไรดี ถ้าเปลี่ยนเจ้าสาวจากพี่แจ่มเป็นน้องจันทร์เจ้าได้ก็คงจะดี
“ลุงต้องจ่ายค่าผ่านประตูทองกี่ซองรึหนูจันทร์ ไอ้มิ่งของลุงถึงจะผ่านประตูทองไปได้ สองซองพอไหม”เสี่ยมุ่ยเจรจา เพราะเงินในซองเป็นเงินของไอ้มิ่งล้วนๆ เลยเหลือจากค่าสินสอดมาใส่ซองแค่ไม่กี่ซอง
“ซองเดียวก็พอค่ะคุณลุง”
บ้านนี้เขาก็ลดแลกแจกแถมกันดีเสียจริง นอกจากจะลดค่าสินสอดให้แล้วยังจะคิดค่าผ่านประตูเงินประตูทองแค่ไม่กี่ซองเอง เป็นบ้านไอ้มะลิไม่ได้ บ้านนู้นเขาล่อซะฝั่งเจ้าบ่าวแทบหมดเนื้อหมดตัวกลับบ้านเชียว แล้วดูแขกทางฝั่งเจ้าสาวที่มาร่วมงาน แต่ละคนแต่งตัวหรูหรา แค่มองผ่านๆก็รู้เลยว่าเป็นผู้รากมากดีต่างจากญาติฝั่งเจ้าบ่าวลิบลับ
“ไปนั่งข้างเจ้าสาวของเอ็งซะสิ มัวยืนเซ่ออยู่ทำไม”เสี่ยมุ่ยใช้ศอกกระทุ้งเอวไอ้มิ่งอีกรอบ
“แหม่ จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ รอนิดรอหน่อยจะเป็นอะไรไป”ไอ้มิ่งหันไปบ่นใส่
ก็จะไม่ให้มันยืนเซ่อซ่าได้ยังไงในเมื่อมันมัวแต่ตะลึงเจ้าสาวของมันที่วันนี้ผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใยเป็นพิเศษ ปกติพี่แจ่มก็ดูดีมีชาติตระกูลอยู่แล้ววันนี้ยิ่งแต่งชุดไทยประยุคยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่ ดูดีจนน่าหมั่นไส้ แล้วนั่นอะไรขอพี่แจ่ม ยังมีหน้าจะมายิ้มให้ไอ้มิ่งอีก ถ้าไม่ใช่เพราะพี่แจ่มมันคงไม่ต้องยกขันหมากมาสู่ขอผู้ชายด้วยกันแบบนี้หรอก คิดแล้วก็โมโห เลยหย่อนตูดกระแทกลงนั่งข้างๆ ความที่มันคิดว่าแขกนับร้อยมากันเต็มบ้านพี่แจ่มคงไม่กล้าจะทำอะไรทำให้มันเผลอตัว ตอนไหนก็ไม่รู้ที่พี่แจ่มเอื้อมมือมาคว้าเอวมันเข้าไปให้นั่งลงใกล้จนแทบจะชิด
“กรอดดดด”ไอ้มิ่งกัดฟันกรอด ตวัดตาไปมอง จะขืนก็ไม่ได้เพราะแขกมองมันกับพี่แจ่มอยู่เต็มบ้าน แถมพอเห็นพี่แจ่มคว้าเอวไอ้มิ่งเข้าไปกอดก็พากันซุบซิบพากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว
“น้องมิ่งใส่ชุดนี้แล้วดูดีนะครับ”
ทำเป็นมาชม คิดเหรอว่าแค่ทำเป็นชมเอาอกเอาใจไอ้มิ่งแล้วไอ้มิ่งจะคล้อยตามน่ะ ถึงไม่ชมไอ้มิ่งก็รู้ว่ามันน่ะหล่อแค่ไหน ถ้าไม่นับพี่เจิดก็คงเป็นมันนั่นแหละที่หล่อที่สุดในตำบล
“ของมันแน่อยู่แล้ว ว่าแต่มึงเหอะถอยออกไปหน่อยสิวะ กูร้อน”
“ร้อนมากเลยเหรอครับ มานี่ เดี๋ยวพี่แจ่มเช็ดเหงื่อให้”
ไม่ถามไม่ไถ่กันสักคำ หน้าหล่อๆแจกยิ้มคุณชายพลางล้วงมือหยิบผ้าเช็ดหน้าผืนหอมออกมาจากกระเป๋าแล้วเช็ดลงมาบนหน้าผากของไอ้มิ่ง แค่ทำเป็นเช็ดเหงื่อให้ต่อหน้าแขกเหลือนับสิบไอ้มิ่งก็อายพอแรงอยู่แล้ว แล้วนี่อะไร พี่แจ่มจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้มันทำไมวะ มันเลยเหลอเงยหน้าขึ้นสบตาพี่แจ่มจนได้ จะผลักก็กลัวชาวบ้านหาว่ารังแก อยู่นิ่งๆยิ่งรู้สึกว่าเหงื่อแตกหนักกว่าเก่า เสียงซุบซิบนินทาเสียงโห่แซวดังระงม
“อะแฮ่ม!! ข้าว่าค่อยไปต่อกันตอนเข้าหอไหมเจ้าบ่าวเจ้าสาว เดี๋ยวจะเลยฤกษ์เลยยามกันเสียฉิบ”
กำนันแม้นที่ถูกเชิญมาเป็นประธานพิธีกระแอม ไอ้มิ่งเลยสะดุ้งถือโอกาสผลักพี่แจ่มออกแล้วมองซ้ายมองขวาแทน เป็นเพราะว่าอดนอนหรือเป็นเพราะว่าอากาศเดือนเมษามันร้อนวะ เวลาที่มันสบตากับพี่แจ่มใจมันถึงได้สั่นอย่างกับเจ้าเข้าอย่างนี้
----------------------------------------------------------------
ตอนกลางคืนมีงานเลี้ยงโต๊ะจีน ไม่ต้องพูดถึงความยิ่งใหญ่ของงานเลย โต๊ะจีนนี่ต่อไปยาวจนถึงถนนใหญ่ กว่าจะเดินเก็บซองเดินทักทายแขกทั้งสองฝ่ายครบไอ้มิ่งก็แทบจะหมดแรงข้าวต้ม ถือโอกาสตอนที่พี่แจ่มมัวแต่ทักทายเพื่อฝูงที่มีแต่ใส่ชุดข้าราชการกันมาหลบฉากมาที่โต๊ะเพื่อนเจ้าบ่าว
“เอ้าว่าไงล่ะวะเจ้าบ่าว ไหงมาเดินคนเดียวละวะ แล้วเจ้าสาวไปไหนเสียล่ะ”ไอ้ตะโกนเรียกเสียงดังไม่เกรงใจชาวบ้านโต๊ะข้างๆ
“กูจะไปรู้เรอะ ตัวไม่ได้ติดกันสักหน่อย”พูดไปก็กระแทกตูดลงนั่งข้างกันกับไอ้ดำกับพี่เจิด ไม่วายหันไปมองค้อนพี่เจิดที่ดูจะไม่ทุกข์ไม่ร้อนเลยที่ไอ้มิ่งต้องมาสู้ขอพี่แจ่มเป็นเมีย
“มามองค้อนอะไรกูอีกล่ะวะไอ้นี่”
“ยังจะมาถามอีกเหรอจ๊ะ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ฉันก็ไม่ต้องมาขอไอ้แจ่มเป็นเมียหรอก”
“เอ้า ช่วยไม่ได้ ก็มึงดันเซ่อซ่าไม่ดูตาม้าตาเรือเองนี่หว่า มึงเองก็ควรจะดีใจที่ได้เมียใจดีอย่างพี่แจ่ม แถมพี่แจ่มเขาออกจะรวย”
“เหอะ!!”
เถียงไปก็เสียเวลาเลยสะบัดหน้าใส่ แล้วใครกันวะที่ด่าไอ้มิ่งทุกวี่ทุกวันตอนที่ได้ไอ้มะลิเป็นเมียใหม่ๆน่ะ ทำเป็นมาลอยหน้าลอยตาพูดดีไป
“ไม่ต้องมาประชดประชันกูเลยนะไอ้นี่”
“ว่าแต่มึงไม่เข้าห้องรอรึไงวะไอ้มิ่ง”หนึ่งในกลุ่มหันมาถามพลางยืนแก้วยาดองให้
“เข้าห่งเข้าหออะไรกันเล่า กูจะกลับไปนอนห้องกูโว้ย”ขืนอยู่ในห้องสองต่อสองกับพี่แจ่มมีหวังมันได้ซวยแน่ นึกถึงครั้งก่อนตอนที่ถูกอุ้มเข้าห้องพี่แจ่มแล้วไอ้มิ่งยังเข็ดไม่หาย คิดแล้วก็เจ็บใจเลยกระดกแก้วยาดองในมือรวดเดียวเป็นการย้อมใจ
“มึงจะทำอย่างนั้นได้ยังไงวะไอ้มิ่ง นี่มันคืนวันแต่งงานนะโว้ย”พี่เจิดหันมาเสียงดังใส่ เสียงดังใส่ไม่พอ ยังหลังมือใส่ ดีที่ไอ้มิ่งหลบทัน ไม่อย่างนั้นคงหัวทิ้ม
“ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะจ๊ะ ใช่ว่าฉันจะอยากเข้าหอกับมันสักหน่อย”
“มึงนี่นอกจากตัวดำแล้วยังจะใจดำอีกนะมึง ใจคอมึงจะทิ้งพี่แจ่มให้นอนในห้องหอคนเดียวในคืนวันแต่งงานเหรอวะไอ้มิ่ง สงสารพี่แจ่มจริงๆที่ได้ผัวบ้าบออย่างมึง”ไอ้ดำต่อว่า
“พี่แจ่มเขาออกจะใจดีกับมึง มึงจะปล่อยให้พี่แจ่มนอนคนเดียวตั้งแต่คืนแรกเลยเหรอวะ”พากันต่อว่ายกใหญ่
“ได้มึงเป็นหัวนี่โชคร้ายของพี่แจ่มจริงๆ
“นั่นน่ะสิไอ้มิ่ง ใจคอมึงจะใจดำทิ้งพี่แจ่มในคืนวันแต่งงานได้ยังไงวะไอ้มิ่ง กูกับพ่อไม่เคยสอนให้มึงเป็นคนใจร้ายใจดำอย่างนี้นะโว้ย”พี่เจิดได้ทีมีพวกก็พากันทับถม ทับถมไม่พอแถมยังจับแก้วยาดองยัดใส่มือไอ้มิ่งอีก
“ฉะ ฉันไม่ได้ใจร้ายสักหน่อย ฉันก็แค่…”
ไอ้มิ่งถึงกับเถียงไม่ออก อย่างกับว่าไอ้มิ่งอยากจะได้พี่แจ่มมาเป็นเมียนักแหละ คิดแล้วก็หนักใจ แต่ถึงยังไงต่อให้เพื่อนฝูงพากันต่อว่ามันก็ไม่สนหรอก มันจะกลับไปห้องมันให้สบายใจเสียอย่าง ใครจะทำไม ว่าแล้วก็กระดกยาดองก่อนจะคว้ามะขามเปียกมาดูด
มองไปทางหน้าเวทีก็มีสาวน้อยนุ่งสั้นเต้นสะบัดวับๆแวมๆน่าหวาดเสียว ถ้าเป็นปกติแล้วไอ้มิ่งคงจะวิ่งหน้าระรื่นไปส่งยิ้มหวานเงยหน้ามองใต้กระโปรงแดนเซอร์ แต่ตอนนี้มันกำลังนั่งทำใจกระดกยาดองลงท้องตามคำเรียกร้องของเพื่อนเจ้าบ่าวที่พากันพลัดส่งแก้วให้มัน
ในระหว่างที่จิบยาดองย้อมใจไปโม้กับเพื่อนฝูงไปไอ้มิ่งก็เริ่มเมา แต่ถึงแม้จะเมาแต่เพื่อเจ้าบ่าวก็ไม่หยุดส่งแก้วโด่ไม่รู้ล้มให้มันสักที
“เอานี่ไอ้มิ่ง อีกแก้วนึง”พี่เจิดยื่นแก้วยาดองให้ไอ้มิ่งอีกแก้ว ปากก็ยิ้มกริ่มชวนให้ขนลุกขนชัน
“โอยยย ฉานม่ายอาวแล้วพี่ ฉานมาว”ไอ้มิ่งโบกมือ ส่ายหน้ารัว
“อะไรวะ เป็นเจ้าบ่าวทั้งที แค่นี้เมาแล้วเหรอมึง”ไอ้ดำก็พอไอ้ดำ เรื่องยุล่ะที่หนึ่ง แข่งกั[ยื่นแก้วเป๊กยัดใส่มือกันมาเชียว แต่จะว่าไปทำไมไอ้ดำมันต้องหันไปยิ้มไปยักคิ้วกับพี่เจิดด้วยล่ะวะ แถมหัวร่อต่อกระซิกกันอีกต่างหาก
“แต่ว่า…”ไอ้มิ่งอ้ำอึ้ง มองหน้าเพื่อเจ้าบ่าวในโต๊ะสลับกันไปมา แต่ละคนยิ่มกริ่มอย่างกับวางแผนอะไรอยู่อย่างงั้นแหละ
“แต่อะไรล่ะวะ คนอย่างมึงรู้จักคำว่าเมาด้วยเหรอวะ กูก็นึกว่าจะแน่”
“แหมมมมม คนอย่างไอ้มิ่งน่ะ แน่อยู่แล้ว”
รู้อยู่หรอกว่าพี่เจิดกับเพื่อมันยุ แต่ไอ้มิ่งก็บ้ายอคว้ายาดองมากระดกไปอีกแล้ว ง่วงก็ง่วง เมาก็เมา แต่ก็ไม่อยากเสียชื่อไอ้มิ่งคอทองแดงแห่งบ้านดอนไฟไหม้ จังหวะที่กำลังคว่ำแก้วอวดนั่นแหละ
“มาอยู่นี่นี่เอง พี่แจ่มก็หาตั้งนาน”เสียงนุ่มหูแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร
“มึงจะมาหากูทามมายว๊า”ถามพลางหันไปขมวดคิ้วใส่
ตอนนี้มันเห็นพี่แจ่มยืนยิ้มอยู่ตรงหน้ามันสองคนเสียแล้ว จะว่าไปแขกเหรื่อในงานก็พากันแยกย้ายกันกลับบ้านเกือบจะหมดแล้ว เหลือก็แค่ไม่กี่คน ลืมไปเสียสนิทว่ามันเองก็ต้องรีบชิ่งกลับไปนอนบ้านเหมือนกัน
“พี่แจ่มจะมาชวนน้องมิ่งเข้าไปห้องหอของเราน่ะครับ”
“มึงม่ายเหนรื้องายว่ากูกำลางคุยกับเพื่อน”
“เห็นครับ”ยังมีหน้ามาตอบแถมยังมายิ้มหวานให้อีก
“มึงก็พูดกับพี่แจ่มเขาดีดีสิวะ เขาเป็นเมียมึงนะโว้ยไอ้มิ่ง”หนึ่งในเพื่อนเจ้าบ่าวแทรกขึ้นมาเข้าข้างพี่แจ่มให้ไอ้มิ่งนึกเคือง
“ไม่เป็นไรครับ พี่แจ่มไม่ถือ งั้นพี่แจ่มไปรอที่ห้องหอของเรานะครับ อย่าดื่มเยอะนะรู้ไหม พี่แจ่มเป็นห่วง”
ทำเป็นพูดจาดี ทำเป็นยิ้มให้คนอื่นเขาไปทั่ว น่าหมั่นไส้จนไอ้มิ่งอยากจะบ้าตาย แต่ที่ทำให้ไอ้มิ่งตาโตเท่าไข่ห่าน แทบจะลุกขึ้นมาเต้นเป็นเจ้าเข้าก็ตอนที่ริมฝีปากนุ่มๆของพี่แจ่มฉกลงมาบนแก้มของมันเนี่ยแหละ
“ฟอดดดดด”
เสียงดังฟังชัด ทั้งเสียงสูดหายใจ ทั้งเสียงหัวเราะหึหึในลำคอที่ทำให้ไอ้มิ่งได้ยินแค่คนเดียว แต่กว่าจะรู้ตัวหันไปจัดการก็สายไปเสียแล้ว เพราะเจ้าสาวหน้าด้านหน้าทนอย่างพี่แจ่มเดินหายเข้าบ้านไปแล้ว ทิ้งเอาไว้แต่เสียงโห่เสียงแซวของบรรดาเพื่อนๆที่ทำเอาไอ้มิ่งอับอาย ทั้งอายทั้งแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันคว้ายาดองมากระดกอีกเป๊ก คอยดูเถอะ!! มันจะปล่อยให้พี่แจ่มนอนรอมันในห้องหอไปถึงชาติหน้าเลยเชียว คิดไปก็จับแก้มที่พึ่งจะถูกขโมยหอมไปหยกๆ
“แล้วนั่นมึงจะไปไหนของมึงวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดร้องทักทันทีที่ไอ้มิ่งผลุดลุกขึ้นมายืนโงนเงน
“ฉานจะกลับบ้านนนน”หันไปตอบเสียงยาน ตอบไปตาก็ปรือไป
“กลับบ้านอะไรของมึง พี่แจ่มเขาก็บอกมึงอยู่หยกๆว่าเขาจะไปนอนรอมึงที่ห้องหอน่ะ”
“ก็ปล่อยห้ายมันรอปายสิ หึหึ ฉานจะกลับไปนอนห้องฉ๊าน”
“เอ้าพวกมึงยืนเฉยอยู่ทำไมวะ จัดการสิ ได้เวลาเจ้าบ่าวเข้าหอแล้วโว้ย”
สิ้นเสียงพี่เจิดเท่านั้นแหละ ไอ้มิ่งที่ก้าวเดินไปข้างหน้าทีข้างหลังสองทีก็ถูกเพื่อนเจ้าบ่าวรุมล้อม จับอุ้มหิ้วหัวหิ้วท้ายไม่สนใจเสียงห้าม
“ปล่อยกูนะโว้ยยยยยยยย!!”
“มานี่เลยมึงน่ะ จะไปไหน เป็นเจ้าบ่าวก็ต้องเขาหอสิวะ เจ้าสาวเขารออยู่”
“ม่ายอ๊าววว ฉ๊านม่ายป๊ายยยยย ฉ๊านจะกลับบ้านนนน ม่ายอ๊าวววว”
ดิ้นไปเถอะ ร้องห้ามไปเถอะ อุตส่าห์กระโดดน้ำคลองกันมาตั้งแต่เจี๊ยวยังน้อยๆ ดันพากันมาทรยศมันเสียได้ แล้วนี่ถ้ามันต้องเข้าห้องหอกับพี่แจ่มสองต่อสองจริงๆมันจะต้องเจอกับอะไรวะเนี่ย
“เอ้า ถึงแล้ว”
คิดได้อึดใจเดียวประตูห้องคุ้นตาก็เปิดผ่าง ถูกปล่อยให้ยืนโงนเงนอยู่หน้าประตูห้องหอที่มันเคยเป็นห้องเชือดสำหรับมัน พอปรือตามองเข้าไปข้างในก็เห็นเตียงปูผ้าปูที่นอนสีขาว บนเตียงมีกลีบกุหลาบสีแดงโรยอยู่เต็มไปหมด เห็นแล้วก็ชวนให้กระอักกระอ่วนใจ แต่ก็ไม่ยักจะเห็นพี่แจ่ม แต่ต่อให้ไม่เห็นพี่แจ่มไอ้มิ่งก็ไม่คิดจะก้าวเข้าไปในห้องเชือดที่อยู่ข้างหน้ามันแน่นอน
“ม่ายอ๊าววว ฉันจะกลับบ้านนน”
ไอ้มิ่งส่ายหน้าพรืด หันหลังขวับเตรียมจะถอยหนี จากที่เมาๆอยู่แทบจะสร้างเมาเลยทีเดียว แต่ทว่าก็ถูกดักเอาไว้โดยบรรดาเพื่อทรยศทั้งหลายแหล่
“เข้าไปเลยมึง อย่าให้กูพูดหลายรอบ”พี่เจิดกอดอกขวางเอาไว้
“ตะ แต่ว่าฉันไม่อยากเข้าไปนี่จ๊ะ ถ้าพี่ยอมให้ฉันกลับบ้านด้วยฉันสัญญาว่าจะไม่รบกวนตอนที่พี่เจิดจู๋จี๋กับเมียอีกเลยนะจ๊ะ ให้ฉันกลับบ้านกับพี่นะจ๊ะพี่เจิด”พูดประจบประแจงพลางกระโดดเข้าไปเกาะแขนลูกพี่ของมัน ให้ตายมันก็ไม่เข้าไปในห้องของพี่แจ่มแน่ แค่เห็นกลีบกุหลาบโรยอยู่เต็มเตียงมันก็ขนลุกแล้ว
“ไม่อยากเข้าก็ต้องเข้าโว้ย กูรับปากพี่แจ่มเขาแล้ว กูจะปล่อยให้มึงหนีกลับบ้านได้ยังไง!!”
โครมมมมมม!! ปังงงง!!
เร็วจนมองไม่ทัน ถูกจับหันหลังแล้วถูกยันโครมเข้ามานั่งพับเพียบก้นจ้ำเบ้าหน้างงอยู่บนพื้นห้อง ไม่พอ ประตูนรกยังปิดปึงใส่ต่อหน้าต่อตา ไอ้มิ่งที่กำลังเมายาดองยังไม่สร่างดีได้แต่จ้องมองประตูห้องนอนของพี่แจ่มตาปริบๆ
ซวยแล้วไง!!
ปัง ปัง ปัง!!
“พี่เจิด!! ปะ ปะ เปิดประตูให้ฉันสิ พี่เจิดดดดด”
กว่าจะตั้งตัวได้ก็ผลุดลุกขึ้นมาทุบประตูปึงปังเพราะเปิดยังไงก็เปิดไม่ออก บทจะตะโกนเรียกก็ได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจดังมาจากอีกฟาก นี่นอกจากทรยศกันแล้วยังมีหน้าจะมาหัวเราะเยาะมันอีกเหรอวะ!! พี่เจิดก็พี่เจิดเถอะ ทำกับไอ้มิ่งได้ลงคอ
“เปิดประตูสิจ๊ะพี่เจิดไม่งั้นฉันจะโกรธจริงๆนะ”
“หน้าอย่างมึงจะโกรธใครเป็นวะ อยู่ในนั้นนั่นแหละ คืนวันแต่งงานก็ต้องอยู่ในห้องหอถึงจะถูก ฮ่าๆๆ”
“เบาๆกับพี่แจ่มเขาหน่อยนะโว้ยไอ้มิ่ง ทะนุถนอมพี่เขาด้วยล่ะ”
“ครั้งแรกมันจะยากหน่อย แต่ทำบ่อยๆเดี๋ยวก็ชินเอง พยายามเข้านะโว้ยไอ้มิ่ง กูเป็นกำลังใจให้มึงอยู่นะโว้ย”
เพื่อนแต่ละคนดีๆทั้งนั้น หัวเราะกันคิกคัก หารู้ไม่ว่าเจ้าสาวที่มันบอกให้ไอ้มิ่งทะนุถนอมน่ะแท้จริงแล้วคือหมาป่าห่มหนังแกะดีดีนี่เอง จะว่าก็ว่าเถอะ ไอ้มิ่งยังไม่เห็นพี่แจ่มเลย ปากก็บอกว่านอนรอไอ้มิ่งอยู่ที่ห้องหอ แต่ไอ้มิ่งไม่เห็นเห็น ใช่ว่าจะพูดดีต่อหน้าคนอื่นแต่จริงๆแล้วก็แอบไปนอนที่อื่นล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก็ดีสิวะ ไอ้มิ่งคนนี้จะได้นอนสบายใจ
แต่มันคงจะคิดผิดไปนั่นแหละ เพราะทันทีที่มันคิดอย่างนั้นมือที่จับลูกบิดพยายามเปิดประตูออกก็ชะงักค้าง ตัวแข็งทื่ออย่างกับถูกผีสิง แต่ถูกผีสิงคงจะน่ากลัวน้อยกว่าถูกพี่แจ่มยืนชิดจนแทบจะสิงมันจากทางข้างหลัง เสื้อเจ้าบ่าวที่ตอนนี้ยับยู่ยี่กำลังถูกเลิกขึ้น บั้นเอวร้อนวูบเมื่อถูกฝ่ามือทาบลงมา
“มาแล้วเหรอครับ ปล่อยให้พี่แจ่มรอตั้งนานแหนะ ฟู่ววว”เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหูพร้อมกับลมหายใจเป่ารดลงมา
“อะ อะ ไอ้แจ่ม”
“ครับ ว่าไง”ไม่พูดแปล่า แต่ใช้ฟันงับติ่งหูไอ้มิ่งอีกต่างหาก
“เอือก!! มึง….ถอยไปเลยนะ กะ กูร้อน”ไอ้มิ่งกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เหงื่อแตกท่วมตัว
“ร้อนมากไหมครับ”
“กะ ก็มากสิวะ”
“งั้นถอดเสื้อผ้านะครับ จะได้ไม่ร้อน”
ไม่ถามความเห็นจากไอ้มิ่งเลยสักคำ มือที่สอดเข้ามาลูบเอวไอ้มิ่งไปมาก็เลื่อนขึ้นมาปลอดกระดุมเสื้อเจ้าบ่าวของไอ้มิ่งทีละเม็ด ไอ้มิ่งรีบเลยตะปบเป้ากางเกงเอาไว้กลัวว่าพี่แจ่มจะทะลึ่งขอดูเจี๊ยวเหมือนตอนเด็กๆ
“ยะ หยุดเลยนะ กะ กูถอดเองได้โว้ย”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่แจ่มถอดให้ พี่แจ่มเป็นภรรยาก็ต้องปรนนิบัติน้องมิ่งสิครับถึงจะถูก”
ไอ้ถูกมันก็ถูกอยู่ แต่ไม่เห็นจะต้องขยับเข้ามาเบียดกันขนาดนี้เลยนี่หว่า แถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนหายใจรดต้นคอ พอปลดกระดุมเสร็จก็ลูบบั้นเอวไอ้มิ่งไปมา ไปยังไงมายังไงไม่รู้ แต่เสื้อเจ้าบ่าวของไอ้มิ่งลอยคว้างไปพาดอยู่บนเตียงแล้ว เหลือแค่โจงกระเบนที่ติดตัวเอาไว้ เสียงหัวเราะคิกคักข้างนอกประตูก็หายเงียบไปแล้วด้วย
“แล้วเพื่อนๆมึงล่ะ”ไอ้มิ่งถามถึงบรรดาเพื่อนข้าราชการของพี่แจ่มเป็นการถ่วงเวลาหาทางหนีทีไล่
“เพื่อนพี่แจ่มกลับหมดแล้วครับ”
“แล้วมึง…ไม่ง่วงเหรอวะ”
“พี่แจ่มยังไม่ง่วงครับ”กระซิบตอบ
“แล้ววววว”
ถ้าออกไปทางประตูก็ไม่รู้จะถูกเพื่อนทรยศของมันดักเอาไว้ไหม แต่ให้มันไปตายดาบหน้าดีกว่าจะมาถูกพี่แจ่มแกล้งอีกรอบเหมือนคราวที่แล้ว คิดได้ก็เอื้อมมือจะไปคว้าลูกบิดเปิดประตู แต่มือก็ถูกคว้าเอาไว้เสียก่อน
“ไม่เกเรนะครับ พี่แจ่มไม่อยากลงโทษคนเกเรตั้งแต่วันแรกที่แต่งงานกัน”
“เฮ้ยยยยยยย!!”
-------------------------------------------------------------------
มีต่อ
-
:z1: :z1:
-
อยากอ่านต่อแล้วววว
-
บทที่ 5 เรือนหอรอรัก (2)
“เฮ้ยยยยยยย!!”
เกเรอะไรตอนไหนไอ้มิ่งไม่เห็นรู้ตัว เพราะจบคำพูดของพี่แจ่มไอ้มิ่งก็ถูกจับโยนขึ้นไปนอนหงายอยู่บนเตียงแล้ว กลีบ
กุหลาบหอมฟุ้งกระจายไปเต็มเตียง ตกใจก็ตกใจ ครั้นจะตั้งตัวลุกหนีก็ไม่ทันเสียแล้ว ตัวสูงใหญ่ของพี่แจ่มดันทะลึ่งกระโดดตาม
ขึ้นเตียงมาคร่อมมันหน้าตาเฉย แถมยังยิ้มกริ่มเหมือนมีเลศนัยน์ ตาก็จ้องมองตัวเปลือยๆของไอ้มิ่ง
“หึหึ”
“หะ หัวเราะอะไรของมึง”
“เปล่าครับ พี่แจ่มแค่คิด…”ลอยหน้าลอยตาตอบค้างเอาไว้ให้ไอ้มิ่งถามกลับ
“คิดอะไร อย่าแม้แต่จะคิดนะมึง”จากที่ตะปบเป้าก็ตะปบหัวนมสองข้างเอาไว้ จะอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่ว่าพี่แจ่มจ้องหัวนมของ
มันตาเป็นมัน หรือว่าจะเอาคืนที่มันหลงไปดูดนมพี่แจ่มคืนนั้นเพราะเข้าใจผิดคิดว่านมน้องจันทร์เจ้า
“คิดเรื่องที่สามีภรรยาต้องทำกันในคืนเข้าหอไงครับ”บอกพลางยืดตัวขึ้นแล้วปลดกระดุดเสื้อทั้งที่คร่อมทับไอ้มิ่งเอาไว้
พอถอดเสื้อได้เท่านั้นแหละ ไอ้มิ่งถึงได้เห็นชัดเจนเลยว่าคุณชายอย่างพี่แจ่มน่ะไม่ใช่เล่นๆเลยนี่หว่า ดูภายนอกไม่รู้เลยว่า
พี่แจ่มน่ะมีกล้ามเป็นมัดๆ ขนาดมันที่ทำไร่ทุกวันยังสู้ไม่ได้เลย หลงคิดว่าพี่แจ่มเป็นพวกคุณชายไม่ชอบใช้แรง ไม่แปลกใจเลย
ว่าทำไมมันถึงสู้แรงพี่แจ่มไม่เคยได้ ตาจ้องมองพี่แจ่มแบบไม่เชื่อสายตาพลางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“เอือก!! มึง…จะถอดเสื้อทำไมวะ”
แล้วพี่แจ่มจะถอดเสื้อทำไมวะ อย่าบอกนะว่าพี่แจ่มกำลังคิดจะทำเรื่องที่ผัวเมียเขาทำกันกับมัน ถึงพี่แจ่มจะหล่อจะหน้าตา
ดีแถมตัวขาวจั๊วะ แต่ไอ้มิ่งก็ทำกับพี่แจ่มไม่ลงหรอกนะโว้ย ก็พี่แจ่มน่ะตัวใหญ่กว่ามันอีก
“ไม่ต้องกลัวนะครับ เราจะค่อยๆทำกัน”
“ทำอะไรมึง แล้วก็ลุกไปได้แล้ว กูร้อน”
ทำอะไรของพี่แจ่มไอ้มิ่งไม่รู้หรอก แล้วไอ้มิ่งไปตกลงทำอะไรกับพี่แจ่มตอนไหน ไม่เห็นจะรู้เรื่อง เมาก็เมา แต่ตอนนี้แทบ
จะสร่างเมา มองซ้ายมองขวาหาทางหนีทีไล่ แต่ก็ไปไหนไม่รอดเพราะถูกทับเอาไว้
“งั้นพี่แจ่มถอดให้นะครับ น้องมิ่งจะได้ไม่ร้อน”
“ฮะ เฮ้ยยย กูถอดเองได้!!”
ไอ้มิ่งเดือดเนื้อร้อนใจรีบคว้าโจงกระเบนเจ้าบ่าวในทันทีทันใด
“อายอะไร พี่แจ่มเคยเห็นหมดแล้ว”
“กูไม่ได้อายสักหน่อย”
อย่ามาดูถูกไอ้มิ่งนะโว้ย ที่พี่แจ่มเคยเห็นน่ะมันแค่เด็กๆ ตอนนี้มันโตขึ้นมาเยอะมากแล้ว ไอ้มิ่งไม่ได้อายหรอก แค่ไม่อยาก
จะโชว์เดี๋ยวพี่แจ่มจะตกใจ แค่นั้นเอง
“ถ้าไม่อายก็ถอดสิครับ หรือจะให้พี่แจ่มปิดไฟ”
“ปิดหรือเปิดมันก็เหมือนกันแหละน่า”
“งั้นก็ถอด”ปากก็ยิ้มก็พูดดี แต่มือเนี่ย เริ่มจะแย่งดึงขอบโจงกระเบนไอ้มิ่งแล้ว
“กูไม่ถอด”
“ถอดนะครับคนดี นะ”คราวนี้ไม่พูดเปล่า
แต่เสือกก้มลงมาใกล้อีกแล้ว ยื่นหน้าเข้ามาจนจมูกโด่งๆเฉียดจมูกไอ้มิ่งไปนิดเดียว ไม่จบแค่นั้น เพราะพี่แจ่มค่อยๆ
ละเลียดกดจมูกลงไปบนแก้มไอ้มิ่งแล้วสูดหายใจเสียงดังอีกแล้ว จะดมอะไรกันนักหนาวะไอ้มิ่งไม่เข้าใจ น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เหม็น
ก็เหม็น ดมกันเข้าไป ดมจนไอ้มิ่งทำตัวไม่ถูก มือไม้ไม่รู้จะเอาไปไว้ไหนแล้วเนี่ย
“กะ กูบอกว่าไม่ถอดก็ไม่ถอดสิวะ”
ไอ้มิ่งจับโจกระเบนเอาไว้แน่น ถ้ามันยันพี่แจ่มหงายท้องตกเตียงไปคนอื่นจะหาว่ามันรังแกเมียตัวเองไหมวะ แต่สถานนะ
การณ์ตอนนี้ดูยังไงไอ้มิ่งก็เป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำไม่ใช่รึไง ทั้งกลืนไม่เข้าคล้ายไม่ออก ทั้งเหงื่อตกเพราะมันกับพี่แจ่มไม่ได้ใส่เสื้อ
กันทั้งคู่ นมพี่แจ่มกับนมมันก็เลยทักทายกันหน้าตาเฉย
“พี่แจ่มต้องทำยังไงน้องมิ่งถึงจะยอมถอด พี่แจ่มไม่อยากบังคับน้องมิ่งเลย”
โอ้โห!! นี่ขนาดไม่บังคับนะยังนั่งทับไอ้มิ่งไม่ให้หนีไปไหนขนาดนี้ แล้วถ้าบังคับกันเมื่อไร ไอ้มิ่งล่ะไม่อยากจะคิด
“กูไม่ถอดหรอก กูจะนอนทั้งอย่างนี้แหละ”
“ไม่ได้นะ ถ้าไม่อาบน้ำนอนจะนอนไม่สบายตัวนะรู้ไหม”กระซิบบอก จมูกก็คอยจะซุกจะคลอดเคลียแก้มอยู่เรื่อย แถมคราว
นี้ไล่ลงไปที่ซอกคอ ไอ้มิ่งที่ถูกทับเอาไว้จะขยับหนีก็ไม่ได้ จะขัดขืนก็กลัวจะทำรุนแรงแล้วโดนหาว่ารังแกเมีย เป็นไอ้มิ่งนี่โคตร
จะหนักใจ
“สบายตัวไม่สบายตัวก็เรื่องของกูน่า ว่าแต่มึงน่ะ ลุกออกไปได้แล้ว กะ กูง่วงนอนแล้ว”
“ถ้าน้องมิ่งง่วงขนาดนั้นก็นอนก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่แจ่มทำเอง เสร็จแล้วพี่แจ่มค่อยเช็ดตัวให้ก็ได้”
“ระ เรื่องสิวะ นี่ใจคอมึงจะทำให้ได้ใช่ไหม”อะไรมันจะหน้าด้านหน้าทนปานนั้นวะ ไอ้มิ่งจากที่พยายามเบี่ยงหน้าหลบจมูก
พี่แจ่มหันไปถามอย่างเหลืออด
“น้องมิ่งไม่อยากทำเหรอครับ”
“ไม่อยากโว้ยยย”
“ถ้าไม่อยากทำก็ไปอาบน้ำครับ”
“ถ้าอาบน้ำก็ไม่ต้องทำใช่ไหมวะ?”
“ก็ได้ครับ วันนี้ไม่ต้องทำก็ได้”ปากบอกไม่ต้องทำแต่ก็ซุกจมูกกับแก้มไอ้มิ่งไม่ยอมห่างสักที จะดมอะไรกันนักกันหนา
หรือว่าจะดมกลิ่นดอกกุหลาบที่กระจายเกลื่อนอยู่เต็มเตียงวะ
“งะ งั้นมึงก็ลุกไปสิวะ กูจะได้ไปอาบน้ำสักที”
คิดว่าพี่แจ่มจะไม่ยอมลุกออกไปจากตัวมันง่ายๆ แต่ก็ผิดคาด พี่แจ่มยอมลุกออกไปแต่โดยดีทันทีที่ไอ้มิ่งรับปากว่าจะอาบ
น้ำ แต่ก็ไม่วายกดจมูกจนจมลงไปในแก้มของไอ้มิ่ง แถมสูดหายใจไปฟอดใหญ่อีกต่างหาก ก็แล้วแบบนี้จะไม่ให้ไอ้มิ่งระแวงพี่
แจ่มไอ้ยังไงวะ!!
“อืมมม”
“หึ่ย!!”
ไอ้มิ่งเองก็พอหลุดออกมาได้ก็ทำท่ากระฟัดกระเฟียดใส่ คว้าผ้าเช็ดตัวเตรียมจะไปอาบน้ำ แต่ก้าวเข้าห้องน้ำได้ก้าวเดียวก็
ถึงกับชะงักเมื่อหางตาเหลือบมาเห็นว่าพี่แจ่มเองก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินตามมันมาติดๆ
“ครับ?”ยังมีหน้ามาเอียงคอถามหน้าตาใสซื่อ
“มึงจะตามกูเข้ามาทำไม กูจะอาบน้ำ”
“ก็อาบด้วยกันไง”
มีแต่เรื่องหนักใจให้ไอ้มิ่งไม่ได้พักได้ผ่อน สร่างเมาไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ากำลังยืนจ้องหน้าหล่อๆของพี่แจ่มสลับกับ
จ้องซิกแพ็คบนหน้าท้องแล้วก็กลืนน้ำลาย
“ไม่เอาโว้ย กูจะอาบคนเดียว”
“เป็นคนรักกันแล้วก็ต้องอาบด้วยกันสิครับ หรือว่าน้องมิ่งอาย”
“ระเรื่องอะไรกูจะต้องอาย”ไม่ได้อายหรอก แต่มือสองข้างกำลังปิดหัวนมเอาไว้ไม่ยอมปล่อยเพราะพี่แจ่มกำลังมองตา
แทบไม่กระพริบเนี่ยแหละ
“ถ้าไม่ได้อายแล้วทำไมอาบด้วยกันไม่ได้ล่ะ”
“กะ กะ กะ กูหิวน้ำ!!”
“หิวน้ำ?”
“อะ เออ ใช่!! กูหิวน้ำ มึงไปเอาน้ำมาให้กูกินหน่อย”
“น้ำที่หัวเตียงก็มี”พี่แจ่มพยักหน้าไปขวดน้ำที่ตั้งอยู่บนชั้นข้างเตียง ไอ้มิ่งเจ้าแผนการเลยถึงกับสะอึก
“กู…อยากกินน้ำเย็น น้ำในขวดมันไม่เย็นแล้ว ไหนมึงบอกเป็นเมียต้องปรนนิบัติผัวไง นี่วันแรกแค่น้ำมึงยังเอามาให้กูกินไม่
ได้เหรอวะ”นึกขึ้นได้ก็เชิดหน้าทำท่าข่มใส่ มองเห็นพี่แจ่มทำท่าครุ่นคิดก่อนจะยิ้มแล้วพยักหน้า
“ได้สิ เดี๋ยวพี่แจ่มลงไปเอาน้ำเย็นมาให้ น้องมิ่งอาบอย่าพึ่งรีบอาบน้ำนะครับ รอพี่แจ่มมาอาบด้วยกัน”
“เออๆ กูยังไม่อาบหรอก มึงก็รีบไปก็แล้วกัน”พยักหน้ารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ มองตามพี่แจ่มเดิมอวดท่อนบนเปลือย
เปล่าออกจากห้องไปจนลับตา
ไอ้มิ่งบอกว่าไม่อาบก็ไม่อาบจริงๆนั่นแหละ เพราะว่าไอ้มิ่งกำลังจะหนี!! จะให้มันอยู่รอพี่แจ่มทำสากกระเบืออะไรในเมื่อพี่
แจ่มจ้องจะแกล้งมันแทบทุกเวลาขนาดนี้ ขนาดอาบน้ำพี่แจ่มยังไม่ปล่อยให้มันได้อาบสบายๆเลย เรื่องอะไรมันจะรอให้พี่แจ่ม
กลับมาแกล้งมัน!!
-----------------------------------------------------------------------------------------
-
ว้อยยยยย ทึ้งหัววว พี่แจ่มจับกดไปเบยยย :z3: :z3: :z3:
-
ไม่น่ารอดอะมิ่ง
-
มิ่งน้อยคิดว่าจะรอดเหรอ 55+
-
ไม่น่ารอดดด :hao7:
-
ไม่รอดแน่ๆ55555
-
ว้าย ไม่รอดแน่นอนน้องมิ่่่ง พี่แจ่มจัดหนักแน่นอน :hao7:
-
:impress2:
-
บทที่ 6 สนามหญ้าหลังบ้าน
ผ้าปูที่นอนสีขาวเนื้อผ้านุ่มลื่นมือไม่รู้ว่าราคาจะแพงไหม แต่ไอ้มิ่งไม่สนหรอก เพราะไอ้มิ่งจัดการฉีกผ้าปูที่นอนเป็นสอง
ส่วนแล้วเอามามัดกับราวระเบียงเป็นที่เรียบร้อย
“ฝันไปเถอะว่ากูจะอยู่รอมึงมาแกล้งกูน่ะ หึหึ”
พูดกับตัวเองพลางยิ้มย่อมกระหย่องใจ ขาก็พลางก้าวลงจากระเบียงแล้วค่อยๆหย่อนตัวลงมาเงียบๆ ดีที่ห้องพี่แจ่มอยู่
คนละฝั่งกับที่จัดงานเลี้ยง ไม่อย่างงั้นคงจะมีคนผ่านมาเห็นมันกำลังทำท่าทำทางอย่างกับหัวขโมยย่องเข้ามาขโมยของในบ้าน
ไม่ผิดเพี้ยน แต่มันคงจะลืมไปแล้วว่าตัวมันน่ะกำลังเมายาดอง
ปึ๊ด!!
“ฮะ เฮ้ย!! ยะ อย่าเพิ่งหลุดนะโว้ยยยย รอกูลงไปถึงพื้นก่อนนน”
ปมที่คิดว่ามันเอาไว้แน่นจู่ๆก็คลายออกออกดังปึ๊ด ตาดำๆเบิกกว้างเท่าไข่ห่านเงยขึ้นไปมองปมผ้าปูที่นอนที่กำลังคลาย
ออกทีก่อนจะก้มมองพื้นข้างล่าง งานเข้าแล้วไหมล่ะไอ้มิ่ง!! ถึงระเบียงชั้นสองกับพื้นจะไม่สูงมากก็เถอะ แต่ถ้าตกลงไปไอ้มิ่งมี
เจ็บหนักแน่ นี่ก็ครึ่งทางแล้ว จะให้ปีนกลับไปก็ใช่เรื่อง แต่จะปีนลงไปก็ไม่ทันแน่ มัวแต่คิดหน้าคิดหลัง ไม่ทันเสียแล้วเมื่อปม
หลวมๆปมสุดท้ายของผ้าปูที่นอนค่อยๆคลายออก
ปึ๊ด!!
“อ๊ากกกกก!!”
ไอ้มิ่งร้องจ๊าก ร่วงหล่นลงมาจากระเบียงชั้นสอง ไม่แขนหักขาหักก็เคล็ดขัดยอกแหละวะ ไอ้มิ่งหลับตาปี๋ เตรียมตัวรับแรง
กระแทกเต็มที่ งานนี้มันได้อายไปสามบ้านแปดบ้านแน่ ข้อหาปีนระเบียงหนีเจ้าสาวตั้งแต่คืนแรกของวันแต่งงาน
ตุ๊บ!!
แต่จะว่าไป พื้นหญ้าหลังบ้านพี่แจ่มเนี่ยนิ๊มนิ่ม ไอ้มิ่งตกลงมาแล้วไม่เจ็บสักแอะ แถมหอมอีกต่างหาก ไอ้มิ่งเลยเผลอซุก
หน้ากับหญ้านุ่มๆแล้วลองดมดูว่ากลิ่นหอมๆที่มันคุ้นๆมันเหมือนกับกลิ่นอะไร จะว่าไปกลิ่นก็เหมือนกับ….
“พี่แจ่มบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้เกเร”
พี่แจ่ม!! ชิบหายแล้วไหมล่ะ!! ก็ถึงว่าตกลงมาแล้วทำไมไม่เจ็บ อะไรมันจะพอดิบพอดีปานนั้น ไอ้มิ่งตกลงมาสู่อ้อมอกพี่
แจ่มอย่างพอดิบพอดี แถมตอนนี้มันก็กำลังซุกหน้าลงกับอกขาวๆล่ำๆของพี่แจ่มอีกต่างหาก กลายเป็นว่าไอ้มิ่งกำลังคร่อมทับพี่
แจ่มอยู่บนสนามหญ้าหลังบ้านของป้ามาในคืนแรกของวันแต่งงานไปเสียแล้ว ใครมาเห็นเข้าคงเข้าใจผิดคิดว่ามันกำลังจัดหนัก
กับพี่แจ่มนอกสถานที่แน่ ก็แหม แต่ละคนนุ่งแค่โจงกระเบน ท่อนบนไม่ใส่อะไรเลยแบบนี้
“อะ อะ ไอ้แจ่ม มะ มึงมาได้ไง”
“จะไปไหนครับ”
“กู…จะกลับไปนอนบ้าน”เล่นถามมาเสียงเย็นขนาดนั้น เลยตอบไปเสียงขาดๆหายๆ ตาก็เสหลบไปมองทางอื่น
ถึงจะมืดแต่ไอ้มิ่งก็เห็นว่าพี่แจ่มกำลังมองมันอยู่ แล้วสายตาที่มองมันอยู่ก็เล่นทำเอาไว้กล้าสบตากลับ ปกติพี่แจ่มจะมอง
มันด้วยสายตาหวานเยิ้ม แต่ตอนนี้กลับมองมันด้วยสายตาไม่พอใจ ทำเอาไอ้มิ่งอดกลัวขึ้นมาไม่ได้ว่าพี่แจ่มจะโกรธมัน แต่จะว่า
ไปถึงพี่แจ่มจะโกรธแต่ไอ้มิ่งไม่เห็นจะต้องสนใจเลยนี่หว่า ถ้าไม่พอใจนักก็เลิกกันไปเลย ไอ้มิ่งจะได้ไม่ต้องมานั่งคิดมากที่ได้พี่
แจ่มมาเป็นเมียแทนที่จะได้สาวตัวเล็กๆอย่างน้องจันทร์เจ้ามาเป็นเมียแทนน่ะ
“อยากกลับบ้านทำไมไม่บอกพี่แจ่ม”
“อย่างกับว่ากูบอกแล้วมึงจะให้กูกลับอย่างงั้นแหละ”ไอ้มิ่งประชดประชัน ขืนตัวจะลุกขึ้นจากตัวพี่แจ่ม แต่ก็ลุกไม่ได้เพราะ
เอวถูกมือใหญ่คว้าเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยแถมยังบังคับกดให้นั่งเอาไว้อย่างกับบังคับให้ตอบคำถามอยู่กลายๆ
“ถ้าขอพี่แจ่มดีดีพี่แจ่มก็ให้กลับครับ รู้ไหมว่าทำแบบนี้มันอันตราย ถ้าพี่แจ่มมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้ทำอะไร
ไม่คิดแบบนี้ล่ะ”
“นั่นมันก็เรื่องของกูน่า มึงน่ะเป็นแค่เมียก็อยู่ส่วนเมียสิ ใครขอให้มึงมารับกูล่ะ ว่าว่างมากก็เอาเวลาไป อะ อื้ออออ!!”
จะปล่อยให้มันพูดประชดให้จบประโชคก่อนก็ไม่ได้ สองมือของพี่แจ่มปล่อยออกจากเอวของไอ้มิ่งมาตะปบหน้าแล้วดึง
เข้าไปหาก่อนที่ริมฝีปากของพี่แจ่มจะกระแทกลงมาปิด เรียกว่ากระแทกน่ะไม่ผิดหรอก เพราะไอ้มิ่งรู้สึกได้ถึงว่าพี่แจ่มจูบปากมัน
แรง แรงจนมันไม่ทันได้ทันตั้งตัว แถมริมฝีปากของมันยังรู้สึกเปียกๆเหมือนว่าพี่แจ่มกำลังเลียปากมันอยู่ยังไงยังงั้น จะหันหนีก็
ไม่ได้เพราะหน้าถูกจับเอาไว้ไม่ให้หันไปทางอื่นนอกจากรับจูบของพี่แจ่มไปเต็มๆ
“อื้อ อ่อย อู๊!!”ร้องบอกเสียงอู้อี้ ใช้มือทุบไหล่พี่แจ่มไปหลายต่อหลายที
ไม่รู้ว่าหนังพี่แจ่มมันหนาหรืออะไรอะไรกันแน่ นอกจากไม่สะเทือนแล้วยังจัดกับพลิกจากข้างล่างขึ้นมาคร่อมทับข้างบน
แทน แต่ก็ยังดีที่ถอนจูบออกไปแล้วพักให้ไอ้มิ่งได้หายใจหายคอหน่อย แต่มันก็ยังตกอกตกใจอยู่ดีที่พี่แจ่มจู่ๆก็มาจูบมัน
“มึง…ทำอะไรของมึงวะ!! ถอยออกไปเลย!!”ถามเสียงแข็งพลางยกมือขึ้นมาเช็ดปากเช็ดจมูก เงยหน้ามองตาขวาง
“เปิดปากหน่อยสิ พี่แจ่มขอจูบหน่อย”
ไม่พูดเปล่าแต่ยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกรอบ ถึงจะไม่ปุบปับเหมือนเก่าแต่ไอ้มิ่งก็หนีไปไหนไม่รอด นอกจากจะถูกจับหน้า
เอาไว้ไม่ให้หันหนี หัวแม่มือของพี่แจ่มยังแหย่เข้ามาในปากของมันอีก
“อึง จะทำ อื้ออออ!!”
กำลังจะถามก็ต้องร้องอู้อี้อีกรอบ มันรู้แล้วว่าพี่แจ่มแหย่นิ้วเข้ามาในปากของมันทำไม ก็เพื่อที่จะสอดลิ้นเข้ามาในปากมัน
ไง
“อืม”เสียงครางทุ้มในลำคอของพี่แจ่มพาลเอาไอ้มิ่งขนลุก
“อื้อ อึก!!”
มือข้างหนึ่งละออกจากน้าของไอ้มิ่งก่อนจะลดต่ำลงมาลูบเอวสอบเบาๆ ลิ้นที่กำลังเลื้อยอยู่ในปากก็ทำหน้าที่ของมันได้
อย่างดีเยี่ยม ทำเอาไอ้มิ่งทำอะไรไม่ถูก จะหนีก็ถูกต้อนจนจนมุม ขัดขืนก็เหมือนกับตอบโต้ไปเสียอย่างนั้น ก้อนเนื้อในอกข้าง
ซ้ายออกไอ้มิ่งเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกมาจากอก ความรู้สึกเหมือนกับครั้งแรกที่มันถูกพี่แจ่มจูบไม่มีผิดเพี้ยน ผิดก็
สถานที่ที่มันกำลังถูกพี่แจ่มปล้ำจูบจนปากกับจมูกแทบจะรวมกันเนี่ย เป็นสนามหญ้าหลังบ้านไม่ใช่บนเตียง!! จะมีใครมาเจอ
เมื่อไรก็ไม่รู้ แล้วเมื่อไหร่พี่แจ่มจะหยุดจูบมันสักทีวะเนี่ย!!
ตึก ตึก ตึก!!
งานเข้าแล้วไหมล่ะ!! เสียงตึกๆเนี่ยไม่ใช่เสียงหัวใจของไอ้มิ่งหรอก แต่เป็นพวกรับจัดไฟกำลังเดินเก็บไฟในงานแตกต่าง
หาก ชิบหายแล้วไหมล่ะ!! ถึงตรงนี้จะไม่มีไฟติดอยู่แล้ว แต่ห่างไปแค่ไม่กี่ก้าวมีไฟสีติดอยู่พอดิบพอดี
“อื้อออ อ่อย อู๊!!”
ไอ้มิ่งดิ้นพล่านเป็นไส้เดือนถูกน้ำร้อนลวก จะอยู่รอให้มาถูกเจอก็บ้าแล้ว ขืนมีคนมาเห็นว่ามันกับพี่แจ่มมานอนปล้ำจูบกัน
อยู่บนพื้นหญ้าหลังบ้านมีหวังคงจะเอาไปโพนทะนากันทั่วให้ได้อับอายขายขี้หน้าแน่ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเสียงหนึ่งตะโกน
ถาม
“นั่นใครน่ะ ไปทำอะไรลับๆล่อๆอยู่ตรงนั้นล่ะนั่น เดี๋ยวงูเงี้ยวเขี้ยวขอก็ฉกเอาหรอก”
แหม่ ไอ้มิ่งยอมโดนงูฉกดีกว่าถูกพี่แจ่มฉกจูบจนปากระบมอย่างนี้
“แจ่มทำของตกลงมาจากระเบียงน่ะครับ เลยลงมาหา”พี่แจ่มตะโกนตอบกลับไป พลางผลุดลุกออกจากตัวไอ้มิ่ง
เรื่องความตอแหลล่ะไอ้มิ่งยกให้พี่แจ่มเป็นที่หนึ่งเลย
“อ้อ พ่อแจ่มกับไอ้มิ่งนี่เอง แล้วนี่ทำอะไรหล่นลงมาล่ะหึหึ”ถามแต่ตานี่กำลังมองมาทางพี่แจ่มกับไอ้มิ่งที่ไม่ได้ใส่เสื้อกัน
ทั้งคู่ แถมยังหัวเราะหึหึอีกต่างหาก
“ของเล็กๆน้อยๆน่ะครับ ว่าแต่กำลังเก็บไฟอยู่เหรอครับ ให้แจ่มช่วยไหมครับ จะได้เสร็จเร็วๆ”ไอ้นี่ก็ทำมาเป็นเสนอตัว ทำ
มายิ้มคุณชายส่งให้ชาวบ้านชาวเมืองเขาไปทั่วอีกตามเคย
“โอ้ย ช่วยเช่ยอะไรกัน นี่คืนเข้าหอของพ่อแจ่มใครจะกล้ากวน นี่ก็เหลือหลอดสุดท้ายแล้ว ว่าแต่พ่อแจ่มกับไอ้มิ่งหาของ
เจอยังล่ะ ให้ลุงไปช่วยหาไหม”
“ไม่เป็นไรครับ แจ่มกับน้องมิ่งหาเจอแล้ว”
“อ้อ งั้นเรอะ งั้นลุงไม่กวนแล้วล่ะ ตามสบายตามประสาคืนแรกกันเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ ไอ้ลุงก็ไม่รู้ว่ากำลังช่วยกันหาของ
อยู่ เดี๋ยวลุงไปบอกคนอื่นให้ เขาจะไม่ได้เดินผ่านมาแถวนี้นะ”
ยิ้มเหมือนมีอะไรแล้วทิ้งท้ายให้ไอ้มิ่งงงเป็นไก่ตาแตก ใช่ว่าลุงคนเก็บไฟเขาจะเข้าใจตามที่ไอ้แจ่มพูดใช่ไหมวะว่าไอ้มิ่ง
กับพี่ทำของหล่นแล้วลงมาตามเก็บน่ะ
“เรื่องอะไรของมึงถึงจะจูบกูน่ะ เกือบโดนคนอื่นเห็นแล้วไหมล่ะ”พอรอดตัวก็หันไปหาเรื่องพี่แจ่มทันที โยนความผิดโครม
ไปให้พี่แจ่มรับแต่เพียงผู้เดียว ไอ้มิ่งปัดเนื้อปัดตัวเองเศษดินเศษหญ้าออกจากตัว
“จูบลงโทษไงครับ”ตอบแล้วยังหันมายิ้มกริ่มใส่อีก
“จะ จูบลงโทษอะไรของมึง แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรจะมาจูบลงโทษกู”แล้วลงโทษอะไร ไอ้มิ่งไปทำผิดตอนไหนวะ สงสัยเลย
ถามข้างๆคูๆออกไป แล้วหันหน้าหนี ไม่ได้อายที่มองปากพี่แจ่มยิ้มแล้วนึกถึงจูบหรอก แค่ไอ้มิ่งนึกเคืองพี่แจ่มจนไม่อยากจะมอง
หน้าต่างหาก
“ลงโทษที่น้องมิ่งหนีพี่แจ่มไง แล้วพี่แจ่มก็มีสิทธิลงโทษน้องมิ่งเพราะว่าเราสองคนแต่งงานกันแล้ว ต่อไปนี้ถ้าน้องมิ่งไม่
ฟังพี่แจ่มอีก พี่แจ่มจะลงโทษน้องมิ่งนะ”
“หนอย อย่าคิดนะว่าเป็นเมียกูแล้วจะทำอะไรก็ได้น่ะ ครั้งนี้เห็นว่ากูเมายาดองหรอกกูเลยได้ยอมมึงน่ะ ถ้ามีครั้งหน้าอีกล่ะ
คอยดู!!”ไอ้มิ่งชี้หน้าคาดโทษก่อนจะเดินหนีขึ้นบ้าน ลืมไปเสียสนิทว่าจะกลับไปนอนบ้านพ่อมุ่ยของมัน
แต่ก็เถอะ พี่แเจ่มน่ะทำเป็นมาอ้างสิทธิผัวเมียกับไอ้มิ่งเหรอวะ นี่ขนาดวันแรกพี่แจ่มยังใช้สิทธิเมียมาข่มมันขนาดนี้ แล้ววัน
ต่อไปจะขนาดไหน แต่เรื่องอะไรไอ้มิ่งจะยอม ถ้าไอ้มิ่งยอมไอ้มิ่งก็กลัวเมียเหมือนพี่เจิดน่ะสิ ไม่มีทาง!!
ว่าแต่ทำไมไอ้มิ่งถึงได้นึกสังหรณ์ใจแปลกๆกับรอยยิ้มของลุงคนเก็บไฟวะ เหมือนว่าจะมีลางบอกเหตุว่าวันพรุ่งนี้งานจะ
เข้ามันยังไงก็ไม่รู้
--------------------------------------------------------------------------
ทะยอยลงนะ ใจร่มๆเน้อ ค่อยเป็นค่อยไป
คนที่มันคิดว่าตัวเองเป็นหลัว ยังรอดและคิดว่าตัวเองเป็นหลัวต่อไป ฮ่าๆ
จะรอดไปได้อีกสักกี่น้ำนะลูกมิ่งของแม่ พ่อแจ่มเค้าพอได้แต่งก็เริ่มแสดงความเป็นเจ้าของแบบนี้
-
น้องมิ่งคนซื่อ 55555555 โถ่พ่อคุณณณ
-
มิ่งไม่กลัวเมียเหมือนพี่เจิดแน่นอนจ้า คอนเฟิร์ม :z2:
-
:pig4:
-
ไม่กลัวเมียแต่กลัวสามีแทนไงงงง :hao6:
-
มาแล้วๆๆๆ
รอนานมากกกก
พอรีไรท์ละแบบ พี่แจามดูร้ายขึ้น เอาแต่ใจขึ้น และเป็นเทวดา(ต่อหน้าคนอื่น) มากขึ้น คาแร็คเตอร์ชัดเจนมากขึ้น
สนุกๆๆๆ
มิ่งมันเป็นพวกความรู้สึกช้าสินะ ฮ่าๆๆๆๆ
จ้า จ้า เป็นสามีไปเถอะ รอพี่แจ่มทนไม่ไหว เดี่ยวจะพูดไม่ออก หึหึ
ยังเป็น FC พี่แจ่ม เหมือนเดิม
-
บ้า ไม่มีอะไร ลุงอะคิดมากกกกก 5555555
หาของกันเฉยๆเองงงง
-
:katai2-1:
-
ไม่น่าจะเหลือความเป็นหลัวอ่ะน้องมิ่ง ฮ่าา ๆๆ
-
หลัวก็หลัว :laugh:
-
มิ่งจะรอดไหม
-
เมื่อไหร่จะทันคนเค้าซักทันะน้องมิ่ง :mew2:
-
กลับมาแว้วๆๆๆ
-
:katai3:
-
แฮ่ๆ พากันไปถอนหญ้าตอนดึกๆ :z1:
-
บทที่ 7 ข้าวใหม่ปลามัน
“อูยยยย”เสียงครางอูยพึมพำในลำคอเบาๆต้อนรับเช้าวันใหม่
นกข้างนอกพากันส่งเสียงร้องระงมกับแดดที่กำลังแยงตาทำเอาไอ้คนที่กำลังหลับขยับตัวเตรียมจะบิดขี้เกียจอย่างที่เคย
ทำในทุกๆวัน
ทว่ามันกลับต้องชะงักเมื่อวันนี้แตกต่างจากทุกที ไม่ใช่แค่ที่นอนนุ่มๆ หรือผ้าห่มหอมๆ แต่เป็นเพราะมันรู้สึกว่าตัวเอง
เคลื่อนไหวไม่ได้ดั่งใจแถมยังรู้สึกหนักเหมือนกับมีอะไรมาทับอีกต่างหาก จะว่าผีอำรึก็ไม่ใช่ในเมื่อมันเช้าจนแดดแยงลูกกะตา
ขนาดนี้แล้ว
คิดได้ดังนั้นไอ้มิ่งเลยลืมตาขึ้นมามอง แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเพดานห้องที่มันกำลังจ้องอยู่ไม่คุ้นตา เหลือบไปมองฝาผนัง
ห้องก็ไม่มีปฏิทินโป้โชว์นมสุดแซ่บของเหล่าบรรดากิ๊กเล็กกิ๊กน้อยแปะอยู่
แต่ที่ทำให้มันต้องเหงื่อตกก็ตรงลมหายใจที่กำลังเป่ารดหน้าหัวมันเนี่ยแหละ เร็วกว่าใจเลยหันไปมองเพื่อตอบข้อสงสัย
แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัว อ้าปากค้างให้กับหน้าหล่อๆกับจมูกโด่งๆที่อยู่ห่างหน้าผากมันแค่แค่ปลายก้อย
“เอือก!!”
น้ำลายอึกใหญ่ถูกกลืนลงคอ ตามมาด้วยเหงื่อที่ค่อยๆผุดซึมเต็มหน้าผาก สมองพลันหวนนึกถึงเรื่องราวในคืนที่ผ่านมา จำ
ได้ครั้งสุดท้ายก็ตอนที่มันจ้ำอ้าวหนีพี่แจ่มขึ้นมาอาบน้ำนอน โชคดีที่มันปิดประตูห้องน้ำทันท่วงทีก่อนที่พี่แจ่มจะเข้าไปอาบกับ
มันด้วย อาจจะเป็นเพราะว่ามันเหนื่อยประกอบกับอดหลับอดนอนมาข้ามวัน ก็เลยไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหนในระหว่างที่ปีศาจ
ในคราบคุณชายอย่างพี่แจ่มกำลังอาบน้ำอยู่
แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ที่พี่แจ่มมานอนก่ายนอนเบียดมันจนแทบจะสิงร่างกันอยู่รอมร่อวะเนี่ย!! แถมยังกอด
แน่นไม่ยอมปล่อยอีกต่างหาก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงได้ทั้งปวดทั้งเมื่อยขนาดนี้ ไม่รู้ว่าใจคอทำด้วยอะไร ขนาดตอนนอน
ยังมีหน้าจะมารังควาญมันอีก!!
“ไอ้แจ่ม”ไอ้มิ่งเรียกปลุกอย่างที่คนปกติเขาทำกันเพราะมันเองก็เริ่มรู้สึกอยากจะยิงกระต่ายขึ้นมาตะหงิดๆ
แต่ก็ไร้วี่แววว่าคนที่กำลังหลับอย่างสบายอกสบายใจจะตื่นขึ้นมา
“ไอ้แจ่ม!!”คราวนี้ขึ้นเสียงหนักกว่าเก่า
แต่ก็เหมือนเดิม ไอ้มิ่งขมวดคิ้วมุ่น เงยหน้ามองพี่แจ่มตาเขม็ง พี่แจ่มยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติงแต่อย่างใด ทั้งที่แขนกับขา
กำลังพาดอยู่บนตัวคนอื่นแต่ก็ยังคงหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว มันน่าถีบให้หล่นเตียงไหมล่ะ
“ไอ้แจ่มมมม!! อูยยย”ไอ้มิ่งตะเบ็งคอเรียกเสียงดังกว่าเก่า ดังจนแทบจะตะโกนเลยก็ว่าได้ จากที่ขมวดคิ้วมุ่นอยู่ก็เข่นเขี้ยว
เคี้ยวฟัน ปากก็ส่งเสียงซี๊ดซาดเมื่อเขื่อนใกล้จะแตกอยู่เต็มทน
แต่ก็เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับใดใดทั้งสิ้น มีแค่ลมหายใจร้อนๆที่ยังคงเป่ารดหน้าผากมันให้มันนึกหงุดหงิด นี่มันต้องมา
อารมณ์เสียตั้งแต่เช้าวันแรกที่ได้พี่แจ่มเป็นเมียเลยรึไง ไอ้มิ่งสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ มือสองข้างตะปบเป้าเอาไว้ ขาสอง
ข้างหนีบเข้าหากันแน่นเพราะคราวนี้น้ำใกล้จะปริ่มทะลักออกมาจากประตูเขื่อนเต็มที แต่แขนสองข้างของพี่แจ่มก็ยังกอดมันเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ขาก็ก่ายเอวมันไว้แถมปล่อยน้ำหนักทับเอาไว้เต็มที่จนมันแทยขยับไม่ได้
“ไอ้แจ่ม ไอ้ฉิบหาย ซี๊ด กูปวดเยี่ยว ไอ้แจ่มโว้ยยยย”
“อืมมม”
เหมือนจะได้ผล คราวนี้ไอ้คนที่หลับเป็นตายเริ่มขยับตัว แต่ก็ยังไม่ยอมลืมตาตื่นสักที
“อะ ไอ้แจ่ม ไอ้ห่า นี่มึงหลับรึตายวะเนี่ย ตื่นสิโว้ย เยี่ยวกูจะแตกอยู่แล้ว”
ไม่ไหวแล้ว!! ขาสองข้างขยับยุกยิก ปากก็ร้องซี๊ดซ๊าด กลั้นใจเอาไว้จนหน้าเขียวหน้าแดง
“มะ ไม่งั้นกูจะเยี่ยวใส่ที่นอนมึงแล้วนะ ถ้ามึงไม่ยอมตื่นน่ะ”
ผู้ดีห่าอะไรนอนหลับเป็นตาย แถมยังเกาะคนอื่นเขาแน่นไม่ยอมปล่อย นี่คิดว่ามันเป็นหมอนข้างรึยังไงถึงได้กอดมันแน่น
ขนาดนี้ ไอ้มิ่งกัดฟันซี๊ดปากแน่น แค้นก็แค้น เคืองก็เคือง แต่เขื่อนก็จะแตกอยู่รอมร่อ
“หึหึ”
เสียงหัวเราะดังแว่วเบาๆ ไอ้มิ่งไม่รู้ว่ามันเองปวดเยี่ยวจนหูฝาดหรือว่าอะไรถึงได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆมาจากลำคอของคน
ที่กอดมันแน่นไม่ยอมปล่อย พอมันเงยหน้าขึ้นไปมองเท่านั้นแหละ ก็ถึงกับกระจ่างเมื่อพี่แจ่มกำลังจ้องมองหน้าเขียวหน้าแดง
ของมันตาใสแจ๋ว แถมกำลังยิ้มเหมือนจะชอบใจอีกต่างหากกับท่าทีลุกลี้ลุกลนจนเยี่ยวแทบแตกของมัน
“ไอ้แจ่ม!!”
“น้องมิ่งปวดฉี่มากไหมครับ”
ยังมีหน้าจะมาถาม ถามอย่างเดียวไอ้มิ่งก็เคืองหนักพอแรงอยู่แล้ว แต่นี่ยังเสือกเอื้อมมือมาลูบเป้าไอ้มิ่งอีกต่างหาก จะ
เบี่ยงหลบไปไหนก็ไม่ได้ ก็ขาพี่แจ่มน่ะก่ายทับมันเอาไว้แน่นเลยเชียว
“มะ มึงจับอะไรของมึงน่ะ!!”ได้แต่เงยหน้าถามเสียงกระท่อนกระแท่น
เขื่อนที่จะพังอยู่รอมร่อพอโดนลูบก็แทบจะแตกเสียให้ได้ จะลุกไปเข้าห้องน้ำก็ไปไม่ได้
“พี่แจ่มถามว่าปวดฉี่มากไหม”ยิ้มเจ้าเล่ห์ มือก็ทั้งลูบทั้งคลำ
“อะ ไอ้แจ่ม ไอ้ห่า นี่มึงแกล้งกูเรอะ!! ซี๊ดดด”
นิ้วเท้าจิกผ้าปูที่นอนแน่น ปากก็กัดฟันพยายามสะกัดกั้นเขื่อนตัวเองเอาไว้
“พี่แจ่มไม่ได้แกล้งสักหน่อย ถ้าน้องมิ่งอยากเข้าห้องน้ำน้องมิ่งก็บอกพี่แจ่มดีดีสิ”
“กูก็บอกอยู่นี่ไงว่ากูปวดเยี่ยว กูจะเข้าห้องน้ำเนี่ย”
“งั้นจูบพี่แจ่มก่อนครับ”
“อะ อะไรของมึง ละ แล้วมึงจะมาจูบมาเจิบอะไรตอนนี้”
“จูบพี่แจ่มก่อน พี่แจ่มถึงจะยอมปล่อยน้องมิ่งไปเข้าห้องน้ำ ถ้าไม่จูบพี่แจ่มไม่ปล่อยนะครับ จะกอดเอาไว้อย่างนี้นี่ล่ะ”
“อะ อะไรของมึง ถ้ามึงไม่ปล่อยกูกูได้เยี่ยวใส่ที่นอนมึงแน่”
“ไม่เป็นไร พี่แจ่มไม่ถือ พี่แจ่มอยากเห็น”
ประสาทกินไปแล้ว ยังมีหน้ามาทำยิ้มหน้าเป็นมองดูคนอื่นอั้นเยี่ยวจนหน้าดำค่ำเครียด หนอย ถ้าไม่ติดว่าเป็นเมียนะ ไอ้มิ่ง
กระทืบไปแล้ว
“มะ มึงมันบ้า ซี๊ดดดดด”
“เร็วสิครับ ถ้าไม่จูบพี่แจ่มไม่ปล่อยนะ”
แล้วอย่างนี้ไอ้มิ่งจะทำยังไงได้นอกจากยอมตามน้ำไปก่อน ไม่อย่างนั้นมันคงได้ราดใส่ที่นอนราคาแพงของพี่แจ่มให้ได้
อับอายขายขี้หน้าแน่ ยังไงซะมันกับพี่แจ่มก็แต่งงานกันแล้ว เรื่องแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ผัวเมียเขาจะทำกับหรอกมั้ง
ไอ้มิ่งสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่
ตาใสๆหลุบตาต่ำ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าของคนที่พึ่งจะตื่นนอนแต่เสือกหล่ออย่างกับพระเอกหนังบ้านทรายทอง มัน
อาศัยช่วงจังหวะที่พี่แจ่มตายใจเผลอคลายมือคลายขาที่ก่ายมันเอาไว้ออกแล้วแตะปากกับปากนิ่มๆของพี่แจ่ม แค่แวบเดียวก่อนมันจะรีลพลุนพลันวิ่งเข้าห้องน้ำไป ทิ้งเอาไว้แต่คนที่ยิ้มกริ่มกับแผนการของตัวเองแต่เช้า
จ๊อกกกกกกก
“อ่า!!”
อย่างกับได้ขึ้นสวรรค์ไม่มิดเพี้ยน ไอ้มิ่งปล่อยน้ำออกจากเขื่อนแบบไม่มีกั๊ก คอยดูเถอะ เสร็จธุระจากตรงนี้ไปเมื่อไรล่ะก็
มันจะเอาคืนพี่แจ่มให้เข็ดแน่ เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไปพลางคิดแผนการเอาคืนไป
ในระหว่างที่กำลังคีบหนอนน้อยสะบัดแล้วจะเก็บคืนอยู่นั่นเอง
“เสร็จแล้วเหรอครับ”
เสียงกระซิบพร้อมกับหน้าหล่อๆชะโงกหน้ามาจากข้างหลังทำเอาสะดุ้งโหยงจนหนอนที่มันกำลังจะทำการเก็บเข้ากางเกง
หลุดมือร่วงลงไปคอพับคออ่อน
“นะ นี่มึงจะตามกูเข้ามาทำห่าอะไร”ถามเสียงดังพลางถอยกรูดไปชิดผนังห้องน้ำอีกฟาก
“ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะครับ”ว่าไปก็พลางพยักหน้ามาทางหนอนที่กำลังคอหักหัวทิ่มหมดสภาพ
“อะ อะไรของมึงที่ว่าน่ารักน่ะ”
น่ารักมันใช้กับของเล็กๆกระจุ๋มกระจิ๋มสิวะ ไม่ใช่ของใหญ่ๆอย่างหนอนของไอ้มิ่งน่ะ พูดอย่างกับของตัวเองใหญ่นักแหละ
ไอ้มิ่งรีบเก็บลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคืนที่ก่อนจะมองค้อนไปวงโตที่เป้าของพี่แจ่ม กะว่าจะพูดถากถางเอาคืนให้ได้อับได้อายบ้าง
แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ปากที่กำลังจะกระแนะกระแหนอ้าปากค้างเมื่อมันได้มองไปที่กางเกงผ้าแพรที่ถูกดันจนตุงขึ้นมาอย่างกับ
เอาอะไรไปยัดเอาไว้ นี่พ่อของพี่แจ่มเขารักลูกเขาขนาดไหนวะเนี่ยถึงได้ให้มาเยอะขนาดนี้ ไอ้มิ่งกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ
“มองอะไรอยู่เหรอครับ”ได้ยินเสียงถามกับเสียงหัวเราะเหมือนกับหัวเราะเยาะก็ถึงได้สติละสายตาออกจากเป้าตุงๆ เสตา
ไปมองทางอื่นแก้เก้อ
“มะ มองอะไร กูไม่ได้ม๊อง ไม่มี๊”
“พี่แจ่มก็นึกว่าอยากเจอกัน ถ้าน้องมิ่งอยากเห็นก็บอกพี่แจ่มนะครับ พี่แจ่มจะได้เปิดให้ดู”
ไม่พูดเปล่า แต่มือใหญ่คว้ามือไอ้มิ่งแล้วถือวิสาสะจับมือไอ้มิ่งไปตะปบที่เป้าตุงๆหมับเข้าให้
“เฮ้ยยยยยยย มะ มึง ทะ ทะ ทำอะไรของมึงน่ะ”ไอ้มิ่งร้องลั่น ชักมือกลับแทบไม่ทัน
ที่เห็นตุงๆนั่นมันไม่ใช่ภาพลวงตาเลยนี่หว่า ของแท้ของจริงไม่ใช่ของเทียม แถมยังแข็งอย่างกับอะไรดี
“ทำความรู้จักกันไว้นะครับ อีกไม่นานก็ต้องสนิทกันแล้วนะครับ”
“ใครมันจะอยากไปทำความรู้จักกับของมึงกันเล่า!!”
“อย่าลืมสิว่าเราแต่งงานกันแล้วนะครับ ค่อยๆรู้จักกันไป เดี๋ยวก็สนิทกันเอง”พูดจบก็ทำท่าจะดึงกางเกงของตัวเองลง
“นะ นะ นะ นั่นมึงจะทำอะไรน่ะ”
อย่าบอกนะว่าพี่แจ่มจะให้มันรู้จักกันอย่างที่ปากพูดน่ะ!!
“ก็น้องมิ่งฉี่เสร็จแล้วพี่แจ่มก็จะฉี่บ้างไง หรือว่าน้องมิ่งเปลี่ยนใจ อยากจะดูของพี่แจ่ม ก็ได้นะครับ เมื่อครู่พี่แจ่มเห็นของ
น้องมิ่งแล้ว คราวนี้น้องมิ่งเห็นของพี่แจ่มบ้าง ถือว่าแลกกันดู”
“มึงจะบ้าเหรอ!!ใครมันอยากจะไปเห็นของมึงกันเล่า!! ไอ้ทะลึ่งเอ้ย ถ้าจะเยี่ยวก็รอให้กูออกไปก่อนสิวะ นิสัยนะมึง”
พูดจบก็โกยอ้าวออกจากห้องน้ำโดยไม่หันกลับไปมองอีกเลย ถึงจะแค่แวบเดียวที่ไอ้มิ่งสำผัสได้ถึงมังกรของพี่แจ่ม แต่ไอ้
มิ่งก็รู้เลยว่ามันไม่ใช่แค่มังกรธรรมดา แต่มันเป็นถึงมังกรยักษ์ที่ทำเอาผัวตกกระไดพลอยโจรอย่างไอ้มิ่งหนักใจ เป็นเรื่องแล้ว
ไหมล่ะในเมื่อของเมียดันมาใหญ่กว่าผัว รู้ไปถึงไหนก็อายไปถึงนั่น ทำเอาไอ้มิ่งหมดอารมณ์คิดแก้แค้นไปเลย
----------------------------------------------------------------------------
ต้องเตือนอีกรอบไหม ว่าเรื่องนี้มันทะลึ่งมากน่ะ ฮ่าๆ
-
ฮ่า ๆ ทั้งขำ ทั้งน่าสงสารไปในเวลาเดียวกันนะ นุ้งมิ่งง
-
แย่แล้วไอมิ่งเอ้ย ของพี่แจ่มดันเบอเริ่มกว่าเอ็ง เห็นอย่างนี้อยากสลับตำแหน่งหรือยัง จ๊ะน้องมิ่ง พี่แจ่มใจดีสละตำแหน่งเมียให้น้องมิ่งได้ใช่มั้ยจ๊ะ อิอิ
-
พี่แจ่มพกปืนไว้ในกางเกงเหรอคะ ////////////////////
-
มิ่ง จะรอดไหมมมม
-
ขำของเมียใหญ่กว่า แกก็คิดได้นะนังมิ่ง
-
โถ่น้องมิ่งช่างน่าสงสาร ไอ้นั้นของเมียดันใหญ่กว่าตัวเองซะนี่ 5555
-
มิ่งเอ๋ย เจ้าช่างมีศรัทธาแรงกล้าในคำว่าเมียเหลือเกิน(ทั้งที่เมียที่เจ้าเชื่อกำลังจะแทงข้างหลังเจ้า55555)
-
จ้าาาา พี่แจ่มเป็นเมียจ้าาาาาาา :laugh:
-
:katai2-1:
คิกๆ
-
:hao7:
-
พี่แจ่มจิตมาก 5555
-
เริ่มสงสารความแมนของน้องมิ่งซะละ อิพี่แจ่มนี่ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน :laugh:
-
น้องมิ่งแพ้เมียอีกล้าวววว
น่าจะเรียกความมั่นใจกลับมาไม่ได้แล้ว ก็ขนาด......อ่ะนะ อิ อิ
-
โอ้ย พี่แจ่ม หื่นมาก ร้ายมาก สงสสารไอมิ่ง ยิ่งซื้อๆบื้อๆ อยู่ๆ
สงสสารนะ แต่ก็ยังคงเป็นเอฟซีพี่แจ่มอยู่ๆ อิอิ
ชอบเห็นไอมิ่ง กระฟัดกระเฟียด ฮ่าๆๆ
-
นะๆในที่สุดก็มาต่อซะที
-
บทที่ 8 หึงหวง
“เดินดีดีสิวะ ทางเดินมีเยอะแยะ จะสิงกูรึไง”ไอ้มิ่งหันไปเอ็ดใส่พี่แจ่ม
จะอะไรเสียอีกถ้าไม่ใช่ตั้งแต่ประตูห้องจนถึงชั้นล่างพี่แจ่มเล่นเดินชิดติดกับมันอย่างกับสำพะเวสีขอส่วนบุญ
“ก็พี่แจ่มกลัวน้องมิ่งหลงนี่ครับ”
“หลงบ้านมึงสิ”
ตอแหลแต่เช้ากันเลยทีเดียว บ้านป้ามาใหญ่โตมโหฬารก็จริง แต่ไอ้มิ่งไม่ใช่เด็กสามสี่ขวบจะมาหลงกับเรื่องพรรค์นี้สักหน่อย
“บ้านของเราต่างหาก”
ยังไม่สลด นอกจากจะเดินยิ้มตามไอ้มิ่งเข้าครัวมาแล้ว พอมาถึงในครัวปุ๊บก็จัดการเกี่ยวเอวไอ้มิ่งปั๊บ จนจากที่เดินๆอยู่ดีดีก็เลยเซจนแทบล้มเข้าไปหา
“อะไรของมึงเนี่ย อย่ามาทะลึ่งแถวนี้นะไอ้แจ่ม”หันไปกระซิบบ่นใส่
จะให้บ่นดังได้ยังไง ก็ป้ามากับน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของไอ้มิ่งกำลังมองมาที่มันกับพี่แจ่มอยู่ แล้วดูสิ น้องจันทร์เจ้ายิ้มให้ไอ้มิ่งด้วย อย่างนี้ค่อยรู้สึกกระปี้กระเป่าขึ้นมาหน่อยหลังจากที่ถูกพี่แจ่มรังควาญแต่เช้า
“ลงมากันพอดีเลย แม่ก็นึกว่าเช้านี้จะไม่ลงมากินข้าวกันเสียแล้ว”ป้ามาก็ยังคงใจดีเหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน
“ฉันขอโทษนะจ๊ะที่ฉันตื่นสายทำให้ป้ามาต้องรอ”
“ป้าเป้ออะไรกันคะลูกมิ่ง เรียกแม่สิคะ ไหนลองเรียกแม่สิ”ป้ามาเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะยกมือขึ้นมาแตะแก้มไอ้มิ่งเบาๆท่าทางเอ็นดู
ถึงไอ้มิ่งจะรู้จักป้ามามาตั้งแต่เด็ก แต่ความที่ไอ้มิ่งเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ถูกพ่อมุ่ยเอามาเลี้ยงทำให้มีช่องหว่างระหว่างกันพอควร ไอ้มิ่งเลยทำตัวไม่ถูกเลยเวลาป้าที่มาให้มันเรียกว่าแม่ เพราะมันไม่ได้เรียกใครว่าแม่มานานจนจำแทบไม่ได้แล้ว
“จ๊ะ มะ แม่”เรียกเสียงกระท่อนกระแท่น รู้สึกว่าหน้ามันร้อนวูบวาบขึ้นมาแปลกๆ
“ดีมากค่ะลูกมิ่ง มาเร็วมากินข้าวต้มกุ้งกันดีกว่า วันนี้ลูกจันทร์ตื่นมาทำข้าวต้มแต่เช้าเลยนะคะ สงสัยตื่นเต้นที่บ้านเรามีสมาชิกใหม่”ป้ามายิ้มหวานก่อนจะเดินไปจัดแจงหยิบจานหยิบชามช่วยกับน้องจันทร์
“ใช่ค่ะ น้องจันทร์ทำเองกับมือเลยนะคะ อยากให้พี่มิ่งชิมฝีมือน้องจันทร์”น้องจันทร์เจ้าเองก็พอๆกัน ยิ้มหวานให้ไอ้มิ่งพลางหยิบจานหยิบชามกับแม่คนละไม้คนละมือ นี่แหละแม่ศรีเรือนตัวจริง มองไปก็พาลเสียดายไป แทนที่จะได้น้องจันทร์เจ้าที่ทั้งสวยทั้งเก่งงานบ้านงานเรือนมาเป็นเมีย แต่กลับได้คุณชายตัวโตอย่างกับควายแถมยังทะลึ่งอย่างพี่แจ่มมาเป็นเมียแทน
“เดี๋ยวฉันช่วยนะจ๊ะ”ไอ้มิ่งทำท่าจะผละไปช่วยน้องจันทร์กับป้ามาอีกแรง
แต่ก็ไปไหนไม่ได้ เพราะก้าวไปแค่ก้าวเดียวก็ชะงักเพราะถูกพี่แจ่มคว้าเอวเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยสิวะ จะดึงกูทำไม”
เอื้อมมือไปดึงมือพี่แจ่มออกจากเอว แต่พี่แจ่มก็จับเอาไว้แน่น บทจะใช้แรงขืนก็เกรงใจป้ามา กลัวจะโดนหาว่ารังแกลูกเขาหลานเขา พอหันไปมองก็เจอว่าพี่แจ่มไม่ได้ยิ้มเหมือนเมื่อตะกี้ แต่กลับทำหน้าตานิ่งเฉยบอกบุญไม่รับ
“น้องมิ่งนั่งรอตรงนี้นั้นล่ะครับ เดี๋ยวพี่แม่พี่แจ่มกับน้องจันทร์ตักให้เอง”บอกก่อนทำท่าจะดันไอ้มิ่งให้นั่งลง
“อะไรของมึงเนี่ย ปล่อยกูน่า”คราวนี้หันไปมองป้ามาทีหันมามองพี่แจ่มที กลัวว่าป้ามากับน้องจันทร์เจ้าจะเข้าใจผิด
“ลูกแจ่มคะ ปล่อยน้องค่ะ”
เหมือนกับคำสั่งประกาศิษย์ไม่ผิดเพี้ยน พอป้ามาพูดจบพี่แจ่มก็ปล่อยเอวไอ้มิ่งปั๊บ ไอ้มิ่งเลยๆได้เดินไปช่วยน้องจันทร์ตักข้าวต้มใส่ชามโดยมีพี่แจ่มมองตามไม่วางตา นี่ไอ้มิ่งไปทำอะไรให้พี่แจ่มแค้นพี่แจ่มเคืองรึเปล่าวะ พี่แจ่มถึงได้ตามติดอย่างกับเจ้ากรรมนายเวรขนาดนี้
“เมื่อคืนหลับสบายไหมคะพี่มิ่งขา”เสียงอ่อนเสียงหวานถามพลางส่งชามข้าวต้มให้
“ละ หลับสบายสิจ๊ะ”
ตื่นเต้นเพราะถูกชวนคุยก็เลยตกใจตอบโกหกไปคำโต นอนหลับสบายเสียที่ไหนเล่า โดนทั้งกอดทั้งก่ายขนาดนั้น ยังปวดเมื่อยไม่หายเลยเชียว
“ดีจัง น้องจันทร์ก็นึกว่าพี่มิ่งจะอึดอัดจนนอนไม่หลับซะแล้ว”
“ไม่หรอกจ้ะ พี่มิ่งไม่อึดอัดเลย”ไอ้มิ่งเองก็ตอบเสียงอ่อนเสียงหวาน
ยิ้มปากกว้างจนจะถึงรูหู ลืมไปเสียสนิทว่าถูกเมียอย่างพี่แจ่มจ้องอยู่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เสียงดังเจื้อยแจ้ววิ่งตึงตังลงมาจากบนบ้านนั่นแหละ
“พ่อแจ่ม อาจันทร์ คุณย่า แม่มิ่งงงงงงง”
เรียกพ่อแจ่ม อาจันทร์ คุณย่า ไอ้มิ่งไม่แปลกใจหรอก แต่แม่มิ่งเนี่ย มันอะไรกันวะ!! ไอ้มิ่งหันขวับไปมองไอ้ตัวเล็กที่วิ่งตึงตังเข้ามาในห้องครัวแทบไม่ทัน พอมองไปก็เห็นหน้ากลมๆฉีกยิ้มกว้าง มีนมอุ่นพี่เลี้ยงเร่งฝีเท้าเดินตามมาติดๆ
“เดี๋ยวเถอะน้องจี๊ด พ่อบอกแล้วไงครับว่าอย่างวิ่ง เดี๋ยวจะหกล้มเอา”
ตอนแรกไอ้มิ่งคิดว่าป้ามาจะหันไปดุเสียอีก แต่กลับกลายเป็นพี่แจ่มไปได้ที่หันไปดุจนเจ้าตัวที่กำลังยิ้มแป้นชะงักเท้าแล้วคอตกเป็นหมาหงอยแทน นึกว่าทะลึ่งๆอย่างพี่แจ่มจะเลี้ยงลูกไม่เป็นเสียอีก
“ขอโทษครับคุณพ่อ คิกๆ คุณยายครับ วันนี้มีอะไรกินบ้าง จี๊ดหิวข้าวจังเลย”
แต่เด็กยังไงก็คือเด็ก ขอโทษคนพ่อเสร็จก็กระโดดกระดี๊กระด๊า ปากถามคนเป็นยายพลางปีนขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้โดยมีนมอุ่นคอยประคอง แต่ตาเนี่ย จ้องไอ้มิ่งตาเป็นมันแถมยังจ้องมองมาตาแป๋ว ปากก็ฉีกยิ้มคุณชายถอดแบบพ่อมันมาไม่ผิดเพี้ยน
“วันนี้มีข้าวต้มกุ้งค่ะ ถ้าน้องจี๊ดสัญญาว่าวันนี้จะไม่ดื้ออาจันทร์จะตักกุ้งให้เยอะๆนะคะ”
“อื้อ จี๊ดสัญญาครับ จี๊ดไม่ดื้อ จี๊ดอยากกินจุ้ง อาจันทร์ให้จุ้งจี๊ดกับแม่มิ่งเยอะๆนะครับ”
เรียกไอ้มิ่งว่าแม่มิ่งรอบแรกไอ้มิ่งไม่ว่าหรอก เพราะคิดว่าเด็กมันคงจะสับสนเพราะไอ้มิ่งกับพี่แจ่มเป็นผู้ชายทั้งคู่น่ะ พี่ไอ้มิ่งแต่งมาเป็นผัวพ่อมันนะโว้ย ไอ้จี๊ดต้องเรียกไอ้มิ่งว่าพ่อสิวะ
“ทีอย่างนี้ล่ะมาอ้อน”น้องจันทร์เจ้าส่ายหน้ากับท่าทางประจบประแจงของไอ้เด็กสามขวบหน้าเป็นที่เอาแต่ยิ้มไม่หุบ
---------------------------------------------------------------------
ปลายเดือนเมษาเข้าเดือนพฤษภาอย่างนี้ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าถ้าหากเลยเที่ยงวันไปเมื่อไรแดดจะแรงขนาดไหน ลมพัดเอื่อยๆหอบเอาไอร้อนผ่านเข้าหน้าต่างห้องนอนมาพาลเอาคนที่กำลังนอนก่ายหน้าผากอยู่รู้สึกง่วงงุน มือผอมเสยผมยาวหยักศกที่ถูกลมพัดมาปรกหน้าให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะจ้องมองเพดาน
“ทำไมเวลามันถึงได้ผ่านไปช้านักวะ”ไอ้มิ่งพึมพำ
นอนตะแคงซ้ายก็แล้ว ตะแคงขวาก็แล้ว แต่ก็รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ใจมันหงุดหงิดขึ้นมาพิกล เพราะปกติเวลานี้มันจะต้องทำไร่ทำนาแบกปุ๋ยใส่ปุ๋ยอยู่ในไร่กับพวกพี่เจิด ไม่ใช่มานอนเฉยๆไม่รู้จะทำอะไรอยู่แบบนี้
“เบื่อโว้ยยยยย!!”
ก็เบื่อจริงๆนั่นแหละ มันจะไม่ต้องมานอนเบื่ออย่างนี้เลยถ้ามันได้ออกไปยืดเส้นยืดสายทำไร่ทำนาอย่างที่เคย แต่นี่อะไร พี่เจิดก็ไม่แวะมารับมันเลย คิดแล้วก็พาลน้อยใจ พอได้เมียก็ลืมกันไปเลย ลำพังมันจะหน้าด้านถีบจักรยานตามพี่เจิดไปทำงานที่ไร่มันก็ทำได้ เรื่องหน้าด้านเนี่ยไว้ในมันได้เลย แต่ที่ทำไม่ได้เนี่ย เพราะถูกพี่แจ่มห้ามเอาไว้หรอก อ้างว่าแต่งงานวันแรกอย่างนั้นอย่างนี้ อยากให้อยู่ด้วยกัน ไอ้มิ่งรึก็เออออไปด้วย กลัวชาวบ้านเขาจะพูดเสียๆหายๆถ้าไอ้มิ่งทิ้งเมียไปทำไร่ทำนาตั้งแต่วันแรกที่แต่งงานกัน
แล้วนี่อะไร!!
ไอ้คนที่มันห้ามไม่ให้ไอ้มิ่งไปทำงานแล้วบอกว่าอยากให้อยู่ด้วยน่ะ มันไปไหนแล้ววะ พอกินข้าวเสร็จเสียงโทรศัพท์บ้านสุดไฮเทคดังกริ๊งกร๊างขึ้นมาไม่ทันไร พี่แจ่มก็เดินมาหามันด้วยหน้าตาเคร่งเครียดแล้วแล้วก็บอกว่าจะออกไปทำงาน
“เดี๋ยวพี่แจ่มต้องออกไปทำงานก่อนนะครับ เย็นๆถึงจะกลับ น้องมิ่งอยู่บ้านกับลูก อย่าพากันดื้อ รอพี่แจ่มกลับมานะ ถ้าพี่แจ่มกลับมาแล้วไม่เจอพี่แจ่มจะลงโทษนะรู้ไหม”
บอกแล้วว่าพี่แจ่มมันร้าย ขนาดออกไปทำงานแล้วก็ไม่วายข่มขู่ให้ไอ้มิ่งนึกเคืองใจ ก่อนออกไปไม่วายฉวยโอกาสหอมแก้มไอ้มิ่งไปฟอดใหญ่ อวดป้ามากับน้องจันทร์เจ้า ไหนจะไอ้จี๊ดอีกคน ทำเอาไอ้มิ่งถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว
ว่าแต่พี่แจ่มมันมีงานทำด้วยเหรอวะ งานอะไรไอ้มิ่งไม่เคยเห็นรู้ จะถามก็กลัวเสียฟอร์ม เดี๋ยวพี่แจ่มจะหาว่ามันนึกสนใจพี่แจ่มขึ้นมา แต่ว่ารถออกไปหน้าเครียดๆแบบนั้นก็อดคิดไม่ได้เลย นี่มันไม่ได้เป็นห่วงอะไรหรอกนะ ก็แค่วันนี้เป็นวันแต่งงานวันแรกของมันกับพี่แจ่มไง แล้วจะทิ้งเจ้าบ่าวอย่างมันให้อยู่กับลูกเลี้ยงตามลำพังแล้วตัวเองออกไปทำงานอะไรที่ไหนก็ไม่รู้เนี่ยนะ แล้วแบบนี้ชาวบ้านเขาจะพูดกันยังไง
“บอกไม่ให้กูไปทำงาน แต่ดันเสือกไปซะเอง ไม่สนใจแล้วโว้ย จะไปไหนก็เรื่องของมึงแล้วกัน ไม่เห็นจะต้องสน นอนว่างๆสบายกว่าตั้งเยอะ”
ในบ้านตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่เลย ป้ามากับน้องจันทร์เจ้าพากันไปธุระข้างนอกกันหมด มีแต่น้องน้องจี๊ดที่ตอนนี้คงจะนอนกลางวันอยู่กับนมอุ่น ลมเอื่อยๆอากาศร้อนๆแบบนี้ อีกทั้งยังง่วง จากที่นอนเล่นเพลินๆก็เลยเผลอหลับไป
----------------------------------------------------------------------
“อืออออ”เสียงแหบห้าวครางออกมาเบาๆ
ร่างกายสูงโปร่งพอมีกล้ามเนื้อของไอ้มิ่งจากที่นอนตะแคงขยับปรับเปลี่ยนมานอนหงายแทนเพราะรู้สึกว่าการนอนของตัวเองกำลังถูกรบกวน เหมือนจะมีอะไรมุดผ้าห่มเข้ามาจากทางด้านล่างแล้วทับตัวมันเอาไว้ชวนให้ขนลุกขนชัน จะว่าผีอำก็คงไม่ใช่ เพราะแดดข้างนอกก็ออกจะแรงขนาดนั้น
“กลับมาแล้วเหรอวะ”พึมพำถามเสียงเบาเพราะคิดว่าเป็นพี่แจ่มจะมากวนมันตอนนอน
แต่ก็ไร้คำตอบ
“ไหนมึงบอกจะกลับมาเย็นๆไง”
ไหนบอกว่าจะกลับมาตอนเย็นยังไงวะ แล้วนี่อะไร เตรียมจะมาแกล้งมันอีกแล้ว ใจคอจะปล่อยให้มันนอนดีๆบ้างไม่ได้เลยรึไง ทำไมต้องมาทับกันด้วยวะ ถามไปก็ไม่ยอมตอบ แถมยังขยับยุกยิกไปมาอยู่ได้น่ารำคาญ
“ถ้ามึงไม่ลุกออกไปกูถีบตกเตียงจริงๆนะมึง”
ขู่ไปอย่างนั้นแหละ แต่ก็ไม่กล้าทำเพราะกลัวจะถูกหาว่ารังแกเมีย จากที่หงุดหงิดงุ่นง่านเพราะไม่ได้ออกไปทำไร่กับพี่เจิด คราวนี้ก็ยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเก่า กะว่าจะด่าให้เสียหมากันไปข้างข้อหามารบกวนการนอนกลางวัน
“มันหนักนะโว้ยยยยยย!! มานอนทับกันอยู่ได้”
พรึ่บ!!
อดรนทนไม่ไหว ตะโกนเสียงดังเสร็จก็จัดการตวัดผ้าห่มออกจากตัว แต่แล้วก็ต้องสะดุ้ง กลืนน้ำลายลงคงอึกใหญ่กับตากลมโตที่จ้องมองมันมาตาแป๋ว ปากก็ฉีกยิ้มถอดแบบมาจากพ่อมันไม่มีผิดเพี้ยน
“อะ ไอ้จี๊ด!!”
ไอ้มิ่งกระพริบตาพริบๆให้ไอ้เด็กที่ยิ้มแฉ่งนอนทับตัวมันอยู่ หน้ากลมๆแนบลงไปกับอกของมันแล้วถูไปมาอย่างกับลูกแมวอ้อน
“จี๊ดเองครับ”ยังมีหน้ามาตอบอีก เกือบโดนไอ้มิ่งถีบตกเตียงเพราะคิดว่าเป็นพี่แจ่มแล้วไหมล่ะ
พอกันทั้งพ่อทั้งลูกเลยเชียว หน้าด้านหน้าทน ชอบมารบกวนเวลานอนของมันทั้งคู่
“มึงจะเข้ามาทำไมเนี่ย แล้วนมอุ่นล่ะ”
“นมอุ่นไปตากผ้า บอกให้จี๊ดนอน พอนมอุ่นไปตากผ้าจี๊ดเลยแอบมาหาแม่มิ่ง”
แม่มิ่งอีกแล้ว ไอ้เด็กนี่มันสับสนอะไรนักหนาวะ ดูท่าไอ้มิ่งคงจะต้องสั่งต้องสอนใหม่ซะแล้วว่าไอ้มิ่งน่ะเป็นผัวพ่อมัน ไม่ใช่เมีย!! ไม่อย่างนั้นไอ้จี๊ดคงจะเข้าใจผิดไปจนโต
“หยุดเรียกกูว่าแม่ๆได้แล้ว มึงน่ะต้องเรียกกูว่าพ่อสิวะ”ว่าพลางเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากไอ้ทายาทลูกผู้ดีที่ตอนนี้เลื่อนขั้นมานั่งทับเอวไอ้มิ่งแทนที่จะนอนทับเหมือนก่อนหน้า
เป็นไงล่ะ เห็นหน้ากันไม่กี่ครั้งดันเสือกทะลึ่งมาสนิทกันจนมานั่งทับนอนทับกันแล้วไหมล่ะ ใจคอจะไม่ถามความสมัครใจไอ้มิ่งหน่อยเลยรึไงว่าสมยอมเป็นเก้าอี้ให้นั่งทับนอนทับรึเปล่า
“หื้ออออ ไม่เอา”หน้ากลมๆส่ายหน้ารัว
“จะไม่เอาได้ยังไงวะ มึงต้องเรียกกูว่าพ่อสิ จะมาเรียกกูว่าแม่ไม่ได้ กูเป็นผัวพ่อมึงนะ”
“จี๊ดจะเรียกแม่มิ่ง”
“เรียกพ่อมิ่งสิวะ จะเรียกแม่ได้ยังไง”
“อยากเรียกแม่มากกว่า”
“ทำไมวะ?”ไอ้มิ่งไม่เข้าใจ
“พ่อแจ่มสอนให้เรียกแม่มิ่งว่าแม่ เพราะจี๊ดมีพ่อแจ่มแล้วแล้วให้แม่มิ่งเป็นแม่แทนครับ”
จบกันไอ้มิ่ง!! พูดจบไอ้จี๊ดก็จัดกันปีนลงมาแล้วจัดแจงที่นอน ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองเสร็จสรรพโดยใช้แขนไอ้มิ่งแทนหมอน ไม่มีการถามความเห็นใดใดทั้งสิ้น พอล้มหัวนอนปุ๊บก็หลับปั๊บอย่างกับสับสวิซ แถมยังเอาหน้าซุกอกไอ้มิ่งอีก เอาเข้าไป จะแย้งก็ไม่ทันเสียแล้ว
“อะไรของมึงทั้งพ่อทั้งลูกวะเนี่ย”
ใจคอจะถามความคิดเห็นของไอ้มิ่งกันบ้างไหมว่ามันตกลงปลงใจรึเปล่า นี่เล่นยัดเยียดกันทั้งพ่อทั้งลูกแบบนี้ แล้วชีวิตไอ้มิ่งจะหาความพอดีเจอจากที่ไหน จู่ๆก็กลายเป็นแม่เลี้ยงของไอ้จี๊ดแทนที่จะเป็นพ่อเลี้ยงไปหน้าตาเฉย ต้องโทษไอ้ตัวบงการจอมวางแผนอย่างพี่แจ่มที่วางแผนสอนลูกเอาไว้ดิบดี
คอยดูเถอะ!! กลับมามันจะต้องเอาคืนพี่แจ่มให้ได้เลย แต่ว่าตอนนี้มันคงจะต้องนอนนิ่งๆ ไม่กล้าขยับตัวมากเพราะกลัวว่าไอ้เด็กสามขวบที่ชอบยิ้มเหมือนพ่อมันจะตื่นขึ้นมาแล้วเรียกมันว่าแม่ให้ได้ช้ำใจ คิดแล้วก็เจ็บใจ ก็เลยเผลอหลับตามๆกันไปไม่รู้ตัว
--------------------------------------------------------------------
ถามนะ คิดว่าแม่พี่เเจ่มรู้จักลูกชายตัวเองดีแค่ไหน?
-
กะเด็กยังแพ้เลย มิ่งเอ๊ย จะไปทำอะไรกิน
-
โถแม่มิ่ง :laugh: :laugh:
-
โถๆ ความแมนที่สะสมมา หมดกันแล้ว กลายเป็นแม่มิ่งไปซะละ :laugh:
-
อยากอ่านต่อ :ling1:
มาอัพไวๆน๊าาาาาาา :hao5:
-
:เฮ้อ:
-
แม่มิ่ง :hao7:
-
โอ๊ยยยยยย ป้ามาต้องรู้อยู่แล้วว่าพี่แจ่มมันร้ายยยย :laugh:
ไม่งั้นคงไม่บอกให้พี่แจ่มปล่อยมิ่งไปช่วยตักข้าวต้มหรอกอ่ะ รู้แน่ๆว่าพี่แจ่มชอบมิ่ง อยากได้น้องมัน ขนาดไหน o18
-
คิดว่าจะสู้ได้ไหม
-
มิ่งเอ้ยยยย แก้แพ้ยับ
-
มีคนมาช่วยน้องมิ่งแล้ว55555555
-
ชอบน้องมิ่งอ่ะ น่ารักจัง :กอด1:
-
แม่มิ่ง
-
คือป้ามาต้องเป็นคุณย่าน้องจี๊ดไม่ใช่เหรอคะ
ส่วนน้องจี๊ดก็เป็นเด็กดีเหลือเกิน พ่อแจ่มบอกยังงัยก็คิดไปอย่างนั้น น่าเอ็นดูจริงๆ
คงคิดถึงแม่สินะ ถึงมาอ้อนแม่มิ่งอย่างงี้ :hao3:
-
น้องจี๊ดน่ารัก มันเขี้ยว
-
น้องจี๊ดน่ารักก :L2:
-
โถ แม่มิ่ง
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: ทำไมไอจี็ดมันน่ารักแบบนี้สงสสาร ใครดี สงสส่รไอมิ่งดีไหม ฮ่าๆๆ
พี่แจ่มทำงานไรอะ ดูเครียดๆ
ส่วนตัวคิดว่าป้ามาแกเลี้ยงลูกมา ทำไมแกจะไม่รู้ละว่าลลูกตัวเองเป็นไง ไออาการชอบแกล้งคนรักเนี้ย
ยังคง FC พี่แจ่ม อิอิ
มาต่อไวไวนะคะ
-
555+ พี่แจ่มเจ้าเล่ห์จะตาย คิดว่าคุณแม่ต้องรู้จักลูกชายดีมาก ๆ อยู่แล้ว
ไหนจะเปิดประตูมาเจอพี่แจ่มกับน้องมิ่งพอดี 555+ หรือเปล่า
-
พ่อเป็นยังไงลูกก็เป็นอย่างนั้นเลยนะพี่แจ่มมมม
-
เห็นว่าเจ้าหนูจิ๊ดคงจะแสบกว่าพ่อแจ่มแน่ๆ ไอ้มิ่งระวังตัวไว้เถอะ
-
มีความคิดถึงพี่แจ่ม
:hao4: :hao4:
-
สั้นหน่อยนะคะ >///<
บทที่ 9 หัวนมของไอ้มิ่ง (คิดชื่อตอนไม่ออก ถถถ)
เอ้กอี้เอ้กเอ๊ก
“ฟื๊ดดดดด”
เสียงฟื๊ดฟ๊าดที่ไม่ใช่เสียงไก่ขันนี่ไม่ใช่เสียงอะไรหรอก แต่เป็นเสียงใครบางคนกำลังสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มย่องกระหย่องใจแต่เช้ามืด แว่วเสียงไก่ขันดังมาแต่ไก่ข้างนอกบ้าน ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่คนที่บอกว่าจะออกไปทำงานแล้วรับปากว่าจะกลับมาตั้งแต่เย็นวานเฝ้าฟัดแก้มคล้ำๆของไอ้คนที่กำลังหลับทันทีที่มาถึง เสื้อผ้าก็โชยกลิ่นเหงื่อ น้ำท่ายังไม่ทันได้อาบ มาถึงก็กระโดดขึ้นเตียงโผไปหาเมียด้วยความคิดถึง
ก็แล้วใครเล่าจะไม่คิดถึง ก็น้องมิ่งของพี่แจ่มออกจะน่ากอดน่าฟัดทั้งวันทั้งคืนปานนั้น นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องออกไปทำงานด่วนก็คงมีนอนกอดนอนฟัดกันทั้งคืนแน่ คิดแล้วก็เสียงดาย ก้มลงไปฟัดแก้มแถมสูดหายใจเข้าปอดเสียงดังฟึดฟัด
“พี่แจ่มกลับมาแล้วครับ”กระซิบเสียงทุ้มเบาๆ
“อือ”ไม่ตอบรับแถมยังส่งเสียงครางฮึ่มทำเป็นไม่พอใจก่อนที่เจ้าตัวจะทำทีเป็นเอี้ยวขยับตัวหนี
แต่ก็นั่นแหละ มันก็พักใหญ่แล้วที่ทั้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงแต่ไอ้คนที่หลับก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น อย่างพี่แจ่มรึจะไม่รู้ทัน คิ้วเข้มดกดำถอดแบบผู้ดีบางกอกเลิกขึ้นมองแพขนตาหลุกหลิกไปมาอย่างเจ้าเล่ห์ ก็รู้อยู่หรอกว่าน้องมิ่งน่ะตื่นแล้ว แต่ความอยากจะแกล้งให้โวยวายตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้นมันก็มีมากเสียจนห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่
จากที่แค่กอดแค่หอมคราวนี้มือซนยิ่งกว่าเด็กสามขวบอย่างไอ้ส้มจี๊ดเลื้อยเข้าไปใต้เสื้อสีมอมแล้วเปิดมันให้เลิกขึ้นไปจนเห็นหน้าอกหน้าใจ แต่ที่น่าล่อใจก็คงไม่พ้นหัวนมสีน้ำตาลน่าดูดน่าเลีย เห็นแล้วก็อดที่จะแลบลิ้นออกมาเลียปากเสียไม่ได้ ถึงจะตากแดดทำไร่ทำนาแต่ผิวก็ทั้งลื่นทั้งเนียน คงจะเป็นเพราะชอบใส่เสื้อแขนยาวขายาวล่ะมัง
“หึหึ หัวนมน่ารักเชียวนะครับ”
ทำเป็นออกปากชมเพื่อดูท่าทีของไอ้มิ่งที่ตอนนี้หายใจฟึดฟัดอย่างกับวัวตกมัน เปลือกตากรอกไปกรอกมา ตัวนี่เกร็งแข็งทือไปทั้งตัว เหมือนไอ้มิ่งจะไม่ยอมรับง่ายๆว่าแท้จริงแล้วมันน่ะตื่นแล้ว และเหมือนพี่แจ่มก็ยังจะแกล้งไม่เลิก มือใหญ่เอื้อมไปใกล้เม็ดเล็กๆที่อยู่ใกล้มือหวังจะแตะ แต่ก็โอละแม่ที่ไอ้ตัวดีมันทำเป็นนอนละเมอเอี้ยวตัวหลบไปอีกทางได้ทันท่วงที ดูท่าว่าศึกนี้คงจะจบยาก พี่แจ่มหัวเราะชอบอกชอบใจ มองดูปากน่าลักจูบเม้มเข้าหากันท่าทีเหมือนไม่พอใจ
“หึหึ ขี้เซาจริง”
ยิ่งหลบก็ยิ่งตาม ยิ่งดื้อก็ยิ่งน่าแกล้ง คราวนี้คนขี้แกล้งใช้ท่าไม้ตายปีนขึ้นคร่อมแถมจับต้นแขนของไอ้มิ่งกดเอาไว้เบาๆไม่ให้มีโอกาสหันหนีเหมือนรอบก่อนๆ ซ้ำยังก้มหน้าเข้าไปใกล้กดปลายจมูกโด่งๆเฉียดข้างแก้มของคนแกล้งหลับ
“พี่แจ่มขอชิมหัวนมหน่อยนะครับ”
คราวนี้แหละ พอพูดจบประโยคปุ๊บ จากที่แกล้งหลับก็ลืมตาพรึ๊บขึ้นมาทันทีทันใด ตานี่โตแทบจะเท่าไข่ห่านเลยก็ว่าได้ ไม่พอแค่นั้นแต่ยังดีดดิ้นฮึดฮัดจ้องมองมายังพี่แจ่มที่คร่อมทับอยู่ตาเขม็ง
“ยะ อย่านะโว้ยไอ้แจ่ม ไอ้ผีเปรต”
ดูสิ!! ขนาดมองตาขวางยังน่ารักน่าแกล้งขนาดนี้ แถวถ้าคราวหลังพี่แจ่มแกล้งหนักกว่านี้ หน้าตาดื้อๆเหมือนม้าพยศมันน่าน่ารักน่าแกล้งมากขึ้นขนาดไหน
“ตื่นแล้วเหรอ พี่แจ่มกลับมาแล้วครับ”บอกย้ำเหมือนเรียกร้องความสนใจพร้อมแจกยิ้มคุณชายรับอรุณ
“ไอ้ห่า นี่มึงพึ่งจะกลับมาเหรอวะ นี่มันเช้าเลยนี่หว่า ไหนมึงบอกจะกลับมาตั้งแต่เย็นวานไง”พอเหลือบมองเสื้อผ้าพร้อมกับกลื่นเหงื่อที่โชยออกมาก็นึกขึ้นได้เลยหาเรื่องบ่นใส่เป็นวรรคเป็นเวร
“พี่แจ่มขอโทษครับ เผลอเกินเวลาไปหน่อย”
“หน่อยบ้ามึงสิ พาลให้คนเขาอื่นรอกินข้าวกินปลาตั้งนาน”
“น้องมิ่งรอพี่แจ่มกลับมากินข้าวเหรอครับ”เหมือนไอ้มิ่งขุดหลุมฝังตัวเองยังไงก็ไม่รู้ เพราะทันทีที่มันบอกพี่แจ่มก็ฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิม พอๆกับได้แดงที่มันกระดิกหางระริกระรี้เวลาโยนกระดูกให้แทะ
“คะ ใครเขารอมึง กูไม่ได้รอมึงสักหน่อย แม่มึงกับน้องจันทร์ต่างหากที่รอมึงอ่ะ เรื่องอะไรกูจะต้องรอ”
“คราวหลังถ้าพี่แจ่มกลับมาช้าน้องมิ่งไม่ต้องรอนะครับ กินไปก่อนเลย”
“กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้รอ อย่ามาขี้ตู่ไปหน่อยเลยมึงอะ แล้วก็ลุกออกไปเลยได้แล้วถ้าไม่อยากตกเตียงไม่รู้ตัว มาถึงแทนที่จะอาบน้ำอาบท่าเสือกมากวนกูนอนอีก ไปเลยมึง ไปอาบน้ำ เหงื่อมึงเหม็นอย่างกับอะไรดี”ชี้นิ้วไปที่ห้องน้ำก่อนจะเสหน้าหลบ
ที่หลบไม่ใช่เพราะอะไรหรอก แต่เพราะพี่แจ่มกำลังฉกปากลงไปหมายจะจูบเอาแก้มนิ่มๆอย่างกับงูจงอางหมายฉกเหยื่อต่างหาก
“พี่แจ่มเหม็นมากเลยเหรอ”
พอถูกหลบก็เลยแสร้งทำหน้าเสียอกเสียใจแล้วก้มลงดมรักแร้ตัวเองพลางย่นจมูกใส่
“กะ ก็เออสิวะ”
“งั้นพี่แจ่มไปอาบน้ำก็ได้”
“งั้นก็ลุกไปสักทีสิวะ มานั่งยิ้มเป็นคนบ้าบนตัวคนอื่นเขาอยู่ได้”
“ก็พี่แจ่มคิดถึงน้องมิ่งนี่ครับ อยากหอมแก้มน้องมิ่งหลังจากกลับมาทำงานเหมือนที่คนรักเขาทำกัน”
“อะ อะไรของมึง ฝันไปเถอะว่ากูจะยอมน่ะ”ปากก็บอกออกมาอย่างนั้น แต่ในความเป็นจริงตั้งแต่พี่แจ่มกลับมาก็กำไรไปมากโขเชียว
“ไม่เป็นไร พี่แจ่มหอมน้องมิ่งไปหลายทีแล้ว ไอ้อาบน้ำเสร็จค่อยหอมอีกทีก็ได้ วันนี้พี่แจ่มให้เวลาชดเชยน้องมิ่งทั้งวันเลย”
“ใครมันอยากจะไปได้เวลาของมึงล่ะ หึ!”
“ฟอดดดดดด”
เพราะมัวแต่พูดประชนประชันเบือนหน้าหนีแถมส่งเสียงไม่พอใจฮึดฮัด เลยเปิดช่องว่างให้หัวขโมยตัวได้โอกาสฉวยขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่อีกระรอก แล้วก็ไม่ใช่เล็กๆน้อยๆเหมือนรอบก่อน เพราะรอบนี้ทำเอาแก้มไอ้มิ่งแทบช้ำ กว่าจะรู้เจ้าของตัวใหญ่กว่าอีกทั้งโชยกลิ่นเหงื่อก็หายลับหนีเข้าไปในห้องน้ำแล้ว ทิ้งให้ไอ้มิ่งด่าไล่หลังเสียงแว่วลอยมาให้ได้อมยิ้มไปอาบน้ำไป
--------------------------------------------------------------------
ตอดเล็กเก็บน้อย ค่อยๆตอดไป คิดจะเป็นนักล่าต้องรู้จักซุ่มให้เหยื่อตายใจ
ให้เหยื่อมันหลงตัวเองว่าเป็นผัวแล้วจับทำเมียมันซะเลย
ในความบ่นเป็นเมียบ่นผัวเวลาไปทำงานแล้วกลับบ้านช้า แล้วเอ็งยังจะกล้าคิดว่าตัวเองเป็นผัวอยู่เรอะ!!
ไม่รู้ว่ามีคนรอเยอะไหม เดี๋ยวถ้าซินทำงานเสร็จภายในวันนี้จะรีบปั่นมาลงให้อีกรอบนึงเน้อ
อยากให้รู้จักความเป็นมาของลูกสาว 55
-
ไม่เม้นว่า"เมื่อไหร่ได้กัน" ก็ได้ แต่จะเม้นว่า "มัน สั้น มาก " และ "เมื่อไหร่จะมาต่อล่ะจ๊ะ" เฮ้อ
-
ก็ยังไปไม่ถึงไหนอยู่ดีนะคู่นี้ มัวแต่จีบกันอยู่นั่นแหละ
-
:ling1: พี่แจ่มรุกน้อยไปรึเปล่า คือตอนเด็กหื่นมากมาย พอได้แต่งงานแร้วพี่แจ่มมุ้งมิ่งมาก
-
แจ่มคู่เจี๊ยว
-
สถานะผัว ก็นะ มันก็แคสถานะ วัดกันที่การกระทำโว้ยไอ่น้องมิ่งงงง
-
พลาดจริงๆ แกล้งนอนหลับเลยกลายเป็นเป้านิ่งให้พี่แจ่มเลย
-
เฮ้ยยยย เฮ้ยยยยยยย เลารอทุกวันเลยยยย วันนี้ต้องมาต่ออีกรอบจริงๆน้าาาาาา เลาจัลลอออออ
-
ยังเหลือความผัวอยู่อีกจริงๆเหรอน้องมิ่ง ต้องคิดได้แล้วนะ 55555555
-
พี่แจ่มทำถูกแล้ว ค่อย ๆ แทะโลมไอ้มิ่งไปเรื่อย ๆ 555+
-
พี่แจ่มนี่สายตอดจริงๆ คนอ่านชื่นใจ แต่อยากได้แบบรุกหนักกว่านี้เพราะน้องมิ่งน่ารักกกกก
-
พี่แจ่มนี้ก็แกล้งน้องอยู่นั่นแหละเมื่อไหร่จะจับกดสักที อุ้ยยยย :hao6:
-
นานๆมาทีแถมยังสั้นอีกเฮ้อ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เเจ่มเเจ๋ว รุกไวมากค่ะ
-
ตอนนี้ยาวจ้า
บทที่ 10 มนต์รักกลางทุ่งนา + ลูกรักของไอ้มิ่ง
“พี่เจิดจ๋า ฉันมาแล้ววววววจ๊ะ”ไอ้มิ่งตะโกนลากเสียงยานคางลั่นสวนมะม่วงที่ขึ้นชื่อว่าหวานมันที่สุดในบ้านดอนไฟไหม้
“ก็แล้วมึงจะตะโกนทำห่าอะไรวะอยู่กันแน่นี้”
“ก็แหม ฉันก็คิดถึงพี่นี่จ๊ะ”พูดเสร็จก็โผเข้ากระโดดกอดคอเอาอกเอาใจลูกพี่เรียกร้องคะแนนความนิยมยกใหญ่
“อะไรของมึงวะไอ้มิ่ง เป็นห่าอะไรมากอดกูกูขนลุก ไปนู่นไป ไปกอดพี่แจ่มเมียมึงนู่น มองมาตาละห้อยเชียว”พี่เจิดไม่เพียงแค่ผลักไอ้มิ่งจนกระเด็นแทบตกท้องร่อง แต่ยังพยักเพยิดไปทางที่แจ่มที่มองตามมาไม่วางตา
“เรื่องสิ ก็พี่น่ะไม่ยอมไปรับฉันเลย ฉันบอกพี่แล้วไงว่าส่งเมียเสร็จให้แวะรับฉันมาทำงานด้วยน่ะ ใช่ซี่ พอได้เมียแล้วก็ลืมฉันไปเลยนี่ ก่อนนี้นะมีแต่เรียกไอ้มิ่งๆ เดี๋ยวนี้เรียกแต่น้องลิอย่างนั้นน้องลิอย่างนี้ เมียน้อยอย่างฉันก็ตกกระป๋องไปเลยสิ”ประชดประชันไม่ดูตาม้าตาเรือเอาซะเลย
ทำเอาคนที่ถ่อมาส่งถึงไร่ถึงนาชะงักเบาๆกับคำว่าเมียน้อยที่ไอ้มิ่งพึ่งจะเอ่ยออกมาจากปากหมาๆของตัวเอง
“มึงนี่ก็พูดจาไม่ดูตาม้าตาเรือ แล้วมึงจะถ่อมาทำงานทำห่าอะไร ข้าวใหม่ปลาเขามันก็ต้องอยู่บ้านจู่จี๋กันทั้งวันสิวะ ดูสิเดือนร้อนพี่แจ่มเขาต้องถ่อมาส่งมึงกลางทุ่งกลางนาเลย”พี่เจิดก็พอพี่เจิด เหน็บแนมมาแต่ละอย่างไอ้มิ่งแทบจะกระอักเลือด
ไอ้พวกลูกหาบลูกไล่ก็พอกันเชียว พอลูกพี่พูดจบปุ๊บก็ส่งเสียงเห่าเสียงห่องเป่าปากกันให้เจี๊ยวจ๊าว
“จู่จี๋บ้านพี่น่ะสิ พี่ก็รู้ว่าฉันกับไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย”
“ไม่ได้มีอะไรกันจริงเหรอวะ กูได้ข่าวว่ามึงพาพี่แจ่มไปเที่ยวลาดตระเวนสนามหญ้าหลังบ้านเมื่อคืนเข้าหอนี่หว่า มึงนี่ไม่เบาเลยเชียวไอ้มิ่ง”
“นั่นสิวะ บนเตียงดีดีไม่ชอบ สงสารพี่แจ่มเขาบ้างสิวะ วันแรกก็พาพี่เขาไปลำบากเชียวนะมึง”
พอกันเลยไอ้พวกปากหอยปากปู พูดอะไรกันก็ไม่รู้ไอ้มิ่งไม่เข้าใจ เพราะไอ้มิ่งกำลังสนใจไอ้คนที่กำลังอมยิ้มกับคำแซ็วของฝูงเพื่อนปากหมาของมันต่างหาก
“ลำบากบ้านมึงสิ กูนี่สิลำบากน่ะ แล้วมึงน่ะมาส่งกูเสร็จแล้วก็กลับไปสิ มายืนยิ้มคุณชายทำห่าอะไร”
อดไม่ได้ที่จะหันไปออกปากไล่ อยู่ไปก็เกะกะลูกหูลูกตาเปล่าๆ ยืนหล่อเป็นคุณชายไปได้
“มึงนี่ก็ไปไล่พี่เขา พูดกับพี่เขาดีดีสิวะ นี่เมียนะโว้ยไอ้มิ่ง เดี๋ยวพี่เขาก็น้อยใจหรอก”
“น้อยใจห่าเหวอะไร ใครขอให้มันมาส่งเล่า กูไม่ได้ขอสักหน่อยเสือกอาสามาเอง”
กว่าจะได้ออกมาก็เถียงกันอยู่นานเพราะพี่แจ่มไม่ยอมให้ไอ้มิ่งมาทำงานท่าเดียว บอกแต่ว่าจะให้ไอ้มิ่งเลิกทำงาน แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ถ้าไอ้มิ่งเลิกทำงานจะเอาอะไรที่ไหนกิน ไหนจะเมียคุณชายอย่างพี่แจ่ม ไหนจะลูกเลี้ยงอย่างน้องจี๊ดที่เอาแต่เดินตามตูดเรียกมันว่าแม่ต้อยๆ อีกอย่างอีกแค่ไม่ถึงปีน้องจี๊ดก็ต้องเข้าโรงเรียน ค่าเรียนเคยค่าชุดนักเรียนเอย สารพัดสารเพที่ทำเอาไอ้มิ่งแทบกุมขมับแค่คิดไปล่วงหน้า
“คุยกับพวกมึงไปก็เสียเวลาทำการทำงานเปล่าๆ สู้กูเอาปุ๋ยคอกไปใส่มะม่วงท้ายไร่ดีกว่าเยอะ”
อยู่ยืนฟังเพื่อนฝูงปากหมาพูดแซ็วไปก็เสียเวลาทำการทำงาน ไหนจะเมียคุณชายอย่างพี่แจ่มที่ไม่ทันไรก็ตีสนิทกับเพื่อนฝูงของมันดิบดี เข้ากับคนอื่นดีเหลือเกิน จะมีใครรู้ไหมว่าไอ้ที่ยิ้มคุณชายแบบนั้นน่ะ ตอนตื่นมามือนี่อย่างกับผีเปรตขอส่วนบุญ ทั้งล้วงทั้งควัก ปากเอยจมูกเอยแทบจะอยู่ไม่เป็นสุข กว่าจะหลุดออกมาได้ก็เล่นเอาเหงื่อท่วมตัว คิดไปก็พลางเดินไปแบกกระสอบปุ๋ยว่าจะเอาไปใส่โคนมะม่วงแก้วท้ายสวน
“ให้พี่แจ่มช่วยนะครับ”
“เสือก ปุ๋ยแค่นี้กูแบกเองได้”ไอ้มิ่งสวนขวับไปทันทีทันควัน
แต่แทบที่จะหงายเงิบพี่แจ่มกลับยิ้มชอบใจที่ได้เห็นหน้าตาไอ้มิ่งถลึงตาใส่
“พี่แจ่มอย่าไปช่วยมันให้เสียแรงเลยจ๊ะ กระสอบปุ๋ยแค่นี้แรงKอย่างไอ้มิ่งแบกได้สบายๆ”พี่เจิดพูดเหมือนจะเข้าข้าง แต่ก็เหน็บแนมไอ้มิ่งดีดีนี่เอง
“นั่นสินะ น้องมิ่งของพี่แจ่มออกจะแข็งแรง”
น้องมิ่งของพี่แจ่มเหรอวะ!! ไอ้มิ่งไปเป็นของพี่แจ่มตั้งแต่เมื่อไรทำไมไอ้มิ่งคนนี้ไม่เห็นรู้เลย กะว่าจะหันไปก็ขี้เกียจ ไม่ใช่ว่าเพราะหัวใจมันเต้นแรงหรือเพราะว่าหน้ามันร้อนหรอกนะ แต่เพราะเถียงไปก็เสียเวลาทำการทำงานเปล่าๆต่างหาก
ไอ้มิ่งเดินไปพลางแบกปุ๋ยมาทางแปลงมะม่วงแก้วท้ายสวน ได้ยินเสียงเดินตามหลังมาไวๆเลยอดไม่ได้ที่จะหันไปมองด้วยความระแวง แล้วก็เป็นอย่างที่คิดที่เมียคุณชายหน้าด้านหน้าทนของมันจะเดินตามมาอย่างกับลูกควายตามตูดแม่ พอหันไปมองพี่แจ่มก็ฉักยิ้มเพล่ให้อีกตามเคย
“จะตามกูมาทำไมในไร่มันร้อน กลับไปนอนเย็นสบายที่บ้านกับลูกมึงนู่นไป”
“ไม่เอาหรอก พี่แจ่มบอกแล้วไงว่าวันนี้พี่แจ่มจะอยู่กับน้องมิ่งทั้งวัน”
“ก็แล้วมึงจะมาอยู่กวนกูทำห่าอะไร กูต้องทำงาน”
“แต่พี่แจ่มบอกแล้วไงครับว่าให้น้องมิ่งเลิกทำงานแล้วอยู่บ้านเลี้ยงลูกกับพี่แจ่ม”
“กูพูดเรื่องนี้กับมึงเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะว่ากูไม่เลิกทำงาน ถ้ากูเลิกทำงานไปกูจะเอาอะไรกิน ไหนจะมึงไหนจะลูก”ไอ้มิ่งขมวดคิ้วพลางโยนกระสอบปุ๋ยลงบนพื้น
“เดี๋ยวพี่แจ่มเลี้ยงน้องมิ่งเอง พี่แจ่มสัญญาว่าจะดูแลน้องมิ่งไม่ให้น้องมิ่งลำบาก ให้น้องมิ่งได้กินของอร่อย พาน้องมิ่งไปเที่ยว”
“ขืนทำอย่างนั้นชาวบ้านชาวช่องเขาก็หาว่ากูเกาะเมียกินกันพอดี”
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย พี่แจ่มไม่ปล่อยให้ใครมาว่าน้องมิ่งหรอก พี่แจ่มไม่อยากให้น้องมิ่งลำบาก”คราวนี้ไม่พูดเปล่าแต่ดันสาวเท้าเข้ามาใกล้ทำเอาไอ้มิ่งขมวดคิ้ว
เพราะจะเดินหนีก็ไม่ได้ จะถอยหลังก็ตกท้องร่อง ได้แต่ยืนมองเมียหน้าตาดีอย่างพี่แจ่มเดินเข้ามาใกล้ด้วยความระแวง
“ไม่เอาด้วยหรอก แล้วก็อีกอย่าง กูไม่ได้รู้สึกลำบากเลยกับงานแค่นี้ มึงไม่เห็นเหรอว่ากูสนุกจะตายไป”
ทำไร่ทำนา ปลูกมะม่วงปลูกนู่นนี่นั่น เดี๋ยวพี่เจิดก็จะทำโรงเลี้ยงเป็ดเพิ่ม เดี๋ยวไอ้มิ่งก็มีงานให้ทำเพิ่ม สนุกจะตายไป ขืนอยู่เฉยๆมีหวังเป็นง่อยตายกันพอดี
“เฮ้อ งั้นก็ได้ครับ ตามใจน้องมิ่งก็แล้วกัน แต่ต้องให้พี่แจ่มเป็นคนไปรับไปส่งทุกครั้ง เข้าใจไหมครับ”
“อะ เออ ก็เรื่องของมึง ละ แล้วมึงน่ะจะถอยไปได้รึยัง จะเข้ามาใกล้ทำไม”
“ยังครับ”
“อะไรของมึงอีก กูจะตกท้องร่องอยู่แล้วเนี่ย”ไอ้มิ่งกรอกตาไปมา
“พี่แจ่มไม่ชอบเลยนะครับที่เมื่อกี้น้องมิ่งบอกว่าตัวเองเป็นเมียน้อยของพี่เจิด”บอกเสียงนิ่งจนใจหาย
“กูก็แค่พูดเปรียบ มึงจะอะไรนักหนาวะ ยะ ยังไงกูก็ไม่นอกใจมึงให้เป็นขี้ปากชาวบ้านเขาหรอกน่า”
รู้ตัวอีกทีก็แทบอยากจะตบปากตัวเอง ที่เผลอพูดออกไปแบบนั้นไม่ใช่ว่าเพราะกลัวพี่แจ่มจะเสียใจหรอกนะ ก็แค่พูดไปงั้นๆให้มันจบๆเรื่องก็แค่นั้น พี่แจ่มจะได้ถอยออกไปสักที
ก็ดูสิ จมูกโด่งๆนี่แทบจะทิ่มหน้าผากมันอยู่รอมล่อ ลมหายใจหอมกลิ่นลูกอมราคาหลายบาทตกกระทบหน้าทำเอาหายใจไม่ถูกจังหวะเลยเชียว
“ห้ามโกหกพี่แจ่มล่ะ”
แล้วดูพี่แจ่มมันพูด พูดอย่างกับเมียขู่ผัวเวลาผัวไปมีเมียน้อย ถ้าไอ้มิ่งเข้าใจไม่ผิด นี่พี่แจ่มกำลังใช้อำนาจเมียข่มขู่มันใช่ไหมวะ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอวะ เป็นเมียแค่ไม่กี่วันแต่ดันมาข่มผัวเนี่ย
“เออน่า มึงนี่ก็ถามมา อุ๊บ!!!”
กะจะด่าสวนให้ได้หลาบจำที่บังอาจมาข่มขู่กันให้เสียหน้า แต่ไอ้มิ่งลืมไปว่าหน้าของพี่แจ่มกับหน้ามันห่างกันแค่คืบ พออ้าปากพูดไม่กี่คำปากก็ถูกปิดด้วยปากไม่ให้ได้ปล่อยหมาออกมาให้รำคาญหู
“อื้อ!!”
จะหันหนีก็ไม่ได้ หน้าดันถูกมือของพี่แจ่มจับเอาไว้ให้รับจูบไปเต็มๆ
เอาอีกแล้ว พี่แจ่มจูบไอ้มิ่งอีกแล้ว!! ตั้งแต่เช้าไอ้มิ่งโดนจูบมากี่รอบแล้ววะเนี่ย จูบในห้องก็ว่าหนักแล้ว แต่นี่มันกลางไร่กลางนานะโว้ย ไม่อายผีอายสางเลยรึไงวะ
“อะ อะ ไอ้ โว้ยยยยย!! คนอย่างมึงนี่กูไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่าเลยจริงๆ ถ้าจะทำก็ทำที่บ้านสิวะ มาทำห่าอะไรนอกบ้าน ถ้าคนอื่นเห็นกูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเล่า มึงนี่!!”
ยกมือขึ้นมาเช็ดมาถูปากด้วยความเจ็บใจ แถมยังชี้หน้าคาดโทษเสร็จสรรพ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อไม่ทันไรเสียงโห่เสียงเป่าปากก็ดังมาจากบนต้นมะม่วง
เงยหน้ามองอีกทีก็เห็นไอ้บรรดาลิงเสือกเรื่องชาวบ้านเป่าปากกันเจี๊ยวจ๊าววว
“โว้ยยยย กูก็นึกว่าจะขยันอะไรเห็นแบกปุ๋ยมาใส่โคนมะม่วงตั้งไกล ที่ไหนได้ แอบมาสวีทกันนี่เอง”
“ฮี๊ววววว”
รับส่งกันดีเหลือเกินไอ้พวกนี้ ทำเอาไอ้มิ่งแทบจะมองซ้ายมองขวาไม่ถูก
“พวกมึงนี่ก็นะ งานการไม่มีทำรึไง คอยดูนะกูจะฟ้องพี่เจิดว่าพวกมึงน่ะอู้งาน”
“มีเมียแล้วพาลนี่หว่า วี๊ดวี๊ว”
คนโห่แซ็วก็แซ็วไปเถอะ ส่วนคนถูกแซ็ซน่ะเรอะ โมโหจนเดินกระฟัดกระเฟียดหนีออกมาท้ายไร่ทะลุออกมากลางทุ่งนาแล้ว
“น้องมิ่งจะไปไหนครับ รอพี่แจ่มด้วยสิ”
รอกับผีอะไรล่ะ อุตส่าห์เดินหนีลัดมาตามคันนาแล้วก็ยังจะมีหน้าตามกันมาอีก
“จะถามมาอีกทำไมว๊า”
ที่หันมาถามไม่ใช่เพราะอะไรหรอก แต่เพราะว่าแดดเดือนเมษามันร้อนอย่างกับอะไรดี ยังไม่ทันตะวันจะตรงหัวก็ร้อนจนเหงื่อไหลไคลย้อยหมดแล้ว จะปล่อยให้พี่แจ่มตากแดดตากลมเดี๋ยวไอ้พวกขี้เสือกก็หาว่ามันปล่อยให้พี่แจ่มลำบากอีก
“พี่แจ่มเป็นห่วง”
“มึงเนี่ย ตามมาเกะกะก็พอแรงแล้วยังมามาเบียดเบียนกูอีก เอานี่ไป”ไอ้มิ่งถอนหายใจ ถอดหมวดปีกกว้างออกจากหัวของตัวเองก่อนจะโยนส่งๆแบบขอไปทีใส่หัวของพี่แจ่ม
“พี่แจ่มไม่เอาหรอก น้องมิ่งใส่เถอะ แดดร้อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”
“ทำเป็นมาอวดเก่ง แดดเลียจนหน้าแดงหน้าดำหมดแล้วมึงน่ะ”
“แล้วน้องมิ่งล่ะ”
“ห่วงตัวเองก่อนเถอะ แดดแค่นี้ไม่ระคายผิวกูหรอก เลียไปผิวกูมันก็ไม่ได้ดำไปกว่านี้หรอก ขืนกูปล่อยให้มึงหน้าไหม้กลับบ้านไปแม่มึงจะมาหาว่ากูตูแลลูกเต้าเขาไม่ดีอีก”
แค่นั้นจริงๆนะ ไอ้มิ่งไม่ได้เป็นห่วงพี่แจ่มเลยว่าพี่แจ่มจะโดดแดดเผาจนหน้าไหม้น่ะ ไอ้มิ่งแค่กลัวคนอื่นจะมาว่ามันว่าดูแลเมียไม่ดีต่างหากล่ะ ไม่ได้อะไรเลยจริงจริ๊งง
“เอางั้นเหรอครับ”
“ก็เออสิวะ มึงน่ะกลับไปได้แล้วไป๊ รองเท้าหนังของมึงเปื้อนฝุ่นหมดแล้ว”ไอ้มิ่งพยักเพยิดหน้าไปที่รองเท้าหนังที่ก่อนออกจากบ้านขัดมาเงาวับตอนนี้กลับจับไปด้วยฝุ่นเขรอะ
“พี่แจ่มรอน้องมิ่งกลับด้วยกัน”
“กูยังไม่กลับหรอก เดี๋ยวกูจะไปขย่มมะยมท้ายนาตาโขนไปจิ้มพริกเกลือกินแกล้มยาดองสักหน่อย”
พูดถึงยาดองก็น้ำลายเข็ดฟันเปรี้ยวปากขึ้นมาทันทีทันใด ตั้งแต่แต่งงานกับพี่แจ่มก็ไม่มีโอกาสได้กินเลยสักครั้ง ถ้าเป็นก่อนนี้นะ อยากเมื่อไรขอให้บอก ไอ้มิ่งตั้งวงใต้ต้นมะม่วงไม่ต้องรอเดือนขึ้นรอตะวันตกหรอก
“พี่แจ่มไปด้วย”
“เอ๊ะ!! มึงนี่ตามเป็นลูกลิงติดแม่ได้ จะตามมาก็ตามใจ แต่อย่ามาเกะกะล่ะ มะยมตกใส่หัวโนกูไม่รู้ด้วยล่ะ”
“พี่แจ่มไม่เกะกะหรอก พี่แจ่มสัญญา”
ไม่เกะกะอย่างที่พูดจริงๆนั่นแหละ คราวนี้พี่แจ่มเดินตามมาเงียบๆ นานทีก็มีเสียงฝูงนกกระยางบินผ่านหัวไปบ้างให้คอยระแวงว่าขี้นกมันจะตกใส่ทรงผมยาวหยัดศกที่คิดว่าเท่นักเท่หนา ไอ้มิ่งก้มหน้าก้มตามองท้องร่องพลางจ้ำอ้าวให้ถึงไวไว มันเองก็ว่าหน้ามันหนาอยู่หรอก แต่แดดเดือนเมษาเนี่ย ต้องยกธงขาวยอมแพ้จริงๆ ทำเอาเริ่มแสบๆคันๆจนต้องก้มน้าเดินจ้ำเอาลูกเดียว อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงที่นาตาโขนตามที่หมายเอาไว้แล้ว
หมับ!!
ทว่าแขนก็ถูกคว้าเอาไว้ให้ชะงัก ทำเอาไอ้มิ่งหันไปมองแล้วถามด้วยความแปลกใจ
“ไหนมึงบอกว่าจะไม่เกะกะไง แล้วจะดึงแขนกูทำไม”
“…”ไอ้มิ่งถามแต่พี่แจ่มกลับไม่ตอบเสียอย่างนั้น กลับนิ่งแถมมองไปยังข้างหลังของไอ้มิ่งเขม็ง
“ถามก็ไม่ตอบ อย่าบอกนะว่าจะทะลึ่งจูบกูกลางทุ่งกลางนาอ่ะน่ะ บอกไว้ก่อนเลยนะว่าคราวนี้กูถีบมึงตกท้องคูน้ำโคลนแน่”
“ปะ เปล่า พี่แจ่มไม่จูบ”คราวนี้พี่แจ่มพูดตะกุกตะกักแถมส่ายหน้าแรงๆ
ยิ่งทำให้ไอ้มิ่งขมวดคิ้วสงสัยเข้าไปใหญ่
“แล้วจะดึงกูทำไม”
“พี่แจ่มว่าเราสองคนกลับกันดีกว่า”
“อะไรอีกล่ะวะ อีกไม่กี่ก้าวก็ถึงนาตาโขนแล้วเนี่ย”ไอ้มิ่งขืนแขนออก แต่พี่แจ่มก็จับเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยซ้ำยังทำท่าจะดึงให้มันเดินย้อนกลับไปทางเดิมอีก
“กลับกันเถอะนะครับ เดี๋ยวพี่แจ่มซื้อขนมอย่างอื่นให้กินก็ได้”บอกไปก็พลางเหงื่อแตกไปจนไอ้มิ่งผิดสังเกต
“ขนมอะไรเล่า ขนมมันแกล้มยาดองได้ที่ไหนล่ะ มึงนี่ก็พูดไม่คิด”
“แต่ว่าวันนี้น้องมิ่งใส่เสื้อสีแดง”
“เสื้อแดงแล้วทำไมวะ ไม่เห็นแปลก”ก็มันเป็นเสื้อที่พี่เจิดเคยใส่แล้วใส่ไม่ได้เลยตกทอดมาให้ไอ้มิ่งใส่บ้าง ก็แค่นั้น ออกจะดูดีมีสไตล์ ไปไหนก็มีแต่สาวๆมอง
“เถอะนะน้องมิ่ง”กระตุกมือไอ้มิ่งอีกต่างหาก
“มึงนี่เซ้าซี้จัง”
“นะครับ พี่แจ่มว่าเราสองคนควรจะ ฮะ เฮ้ยยยยย!!”
ร้อยวันพันปีไอ้มิ่งไม่เคยเห็นพี่แจ่มเหงื่อแตกไม่เคยเห็นพี่แจ่มร้องตกใจมาก่อน แต่มาวันนี้พี่แจ่มกลับร้องตกใจแถมฉุดให้ไอ้มิ่งวิ่งตามอีกต่างหาก
“ดะ เดี๋ยวก่อนสิวะไอ้แจ่ม มึงจะพากูวิ่งไปไหน”
“คะ ควาย ควายมันวิ่งมาแล้วครับ”
เออว่ะ ควายจริงๆด้วย ควายตัวเบ้อเริ่มสีดำเมื่อมวิ่งตามไอ้มิ่งกับพี่แจ่มมาติดๆ
“ดะ เดี๋ยวสิวะไอ้แจ่ม ปล่อยมือกูก่อน”
หน้าตาท่าทางก็ลูกผู้ดี ทำไมคุณชายอย่างพี่แจ่มถึงได้วิ่งเร็วจังวะ ทำเอาขาไอ้มิ่งแทบจะขวิดกัน
“มันจะตามมาทันแล้ว น้องมิ่งเร็วๆสิ”
“หยุดก่อนไอ้แจ่ม กูวิ่งไม่ทัน”
“หยุดไม่ได้ครับ เดี๋ยวควายขวิดน้องมิ่ง”
“มันไม่ขวิดกูหรอกน่า”ไอ้มิ่งนี่ใส่เกียร์หมาเต็มสูบแล้ว แต่ก็ตามพี่แจ่มแทบจะไม่ทันอยู่ดี
“น้องมิ่งรู้ได้ไง มันวิ่งตามมาขนาดนั้น”เถียงคำไม่ตกฟากพลางหอบแฮ่ก
“กูบอกว่ามันไม่ขวิดกูไงเล่า เฮ้ยยยยย!!”
ตู๊มมมมม!!
นั่นไงเล่า เอาเข้าแล้วไง ก็พี่แจ่มน่ะวิ่งไวจนไอ้มิ่งตามไม่ทัน บอกให้ปล่อยก็ไม่ปล่อย ความฉิบหายมาเยือนเลยไหมล่ะ ไอ้มิ่งขาพันกันล้มคะมำหน้าคว่ำตกลงไปในคูน้ำจนได้ แถมไม่ได้ตกแค่คนเดียว เพราะพี่แจ่มจับแขนไอ้มิ่งแน่นไม่ยอมปล่อย ผลก็เลยอย่างที่เห็น แล้วคูน้ำหน้าแล้งก็ไม่ใช่เล่นๆเลย มีน้ำเสียที่ไหนเล่า มีก็แต่ขี้โคลนสีดำเมี่ยม หน้าพี่แจ่มกับหน้าไอ้มิ่งนี่ไถลงมาในขี้โคลนเต็มๆ
มออออออออ
ไอ้ควายตัวดีที่มันวิ่งไล่ตามมายืนมองมาตาปริบๆยู่บนคันนาส่งเสียงร้องสบายอกสบายใจ
“เป็นไงล่ะมึง ไหนล่ะที่บอกว่ามันจะขวิดกู”
“ก็พี่แจ่มเห็นมันมองน้องมิ่งพี่แจ่มก็นึกว่ามันจะไม่ชอบสีแดง”
“ก็กูบอกแล้วไงว่ามันไม่ขวิดกูหรอก”
“พี่แจ่มเห็นมันวิ่งมา พี่แจ่มเลยตกใจ กลัวมันจะทำร้ายน้องมิ่ง”พี่แจ่มบอกพลางเอามือลูบน้ำโคลนออกจากหน้า
“มันวิ่งมาหากูเพราะมันจำกูได้โว้ย”ไอ้มิ่งบอกก่อนจะลุกออกจากคูโคลนแล้วดึงให้พี่แจ่มลุกตาม
“จำได้?”
“ก็เออน่ะสิ ไอ้เหม็นมันจำกูได้ไงมันถึงได้วิ่งมาหากูน่ะ”
พอมองดูความเสียหายแล้วเสื้อผ้าแพงๆของพี่แจ่มเรอะโคลนจนไม่เหลือสภาพดีเลยทีเดียว ไม่รู้ว่าจะซักออกรึเปล่า ดีไม่ได้ได้โยนทิ้งเป็นขยะแน่ แต่ที่แน่ๆขืนกลับไปสภาพนี้มีหวังป้าแม่ยายไอ้มิ่งได้กรี๊ดลั่นบ้านแน่
“ไอ้เหม็น ชื่อควายเหรอครับ”
“เออ นี่ลูกชายกูเองชื่อไอ้เหม็น กูเป็นคนตั้งให้มันเองแหละ มึงเองก็ทำความรู้จักกับมันไว้ล่ะ อีกหน่อยก็ต้องเจอกันบ่อยๆ”ไอ้มิ่งพอขึ้นมาจากคูได้ก็กระโดดเข้าไปกอดไปหอมไอ้ควายตัวโตที่มันถูหน้าถูหัวใส่พุงของไอ้มิ่งส่งเสียงอ้อนดังมอๆ
ไอ้ความตัวนี้น่ะไอ้มิ่งเป็นคนช่วยตาโขนทำคลอดมันเองกับมือ ตาโขนเลยให้ไอ้มิ่งตั้งชื่อให้ แต่เพราะตอนนั้นไอ้มิ่งยังเด็กก็เลยตั้งชื่อตามกลิ่นขี้วัวขี้ควายว่าไอ้เหม็นแทน ตั้งแต่เล็กจนโตก็อยู่ด้วยกันมานานจนไอ้มิ่งรักไอ้เหม็นเหมือนลูกชาย
“ลูกชายเหรอครับ”
“เออ ลูกชาย ว่าแต่มึงเถอะ ฮ่าๆๆ ดำเมี่ยมเชียว”ไอ้มิ่งชี้หน้าหัวเราะเยาะใส่พี่แจ่ม
“น้องมิ่งเองก็เหมือนนั่นแหละ ใครจะไปรู้ว่าควายตัวนี้เป็นลูกน้องมิ่ง”
ถ้าไม่ติดขี้โคลนดำๆไอ้มิ่งคงจะเห็นว่าหน้าพี่แจ่มน่ะแดงแค่ไหน คงเพราะมัวแต่สนใจที่พี่แจ่มกกำลังลูบหัวลูบหลังไอ้เหม็นอย่างกับตีสนิทกันมากกว่า เห็นไหมล่ะ ตีสนิทแม้กระทั่งควาย
“มึงเนี่ยนะ ตีสนิทแม้กระทั่งควายจริงๆ”ไอ้มิ่งส่ายหน้า
“ก็มันเป็นลูกของเรานี่ครับ”
ไอ้มิ่งจะถือเสียว่าอากาศมันร้อนก็แล้วกัน ร้อนจนมันหายใจไม่ค่อยออกจนหัวใจมันเต้นแรงแปลกๆ
“อย่ามัวแต่พูดมากเลยมึงน่ะ เลอะโคลนหมดแล้ว”พูดจบก็หันหน้าไปสนใจกับไอ้เหม็นปล่อยให้พี่แจ่มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทั้งที่หน้าตาเปื้อนโคลนอยู่คนเดียว
“ส่วนมึงน่ะไอ้เหม็น แอบหนีตาโขนมาเดินเล่นอีกแล้วสิมึง อย่าให้พ่อรู้นะว่ามึงแอบมาเจอสาวน่ะ”
มออออออ
ไอ้ควายตัวดีเหมือนจะรู้ว่าพ่อมันพูดอะไร มันส่ายหน้าพลางถูหัวใส่พ่อมันยกใหญ่ ไอ้มิ่งเลยหัวเราะเสียงดังลั่นอีกรอบกับความขี้ประจบของควายที่ไม่ควายเลย
“เอารองเท้ามึงมาสิเดี๋ยวกูถือให้”ไอ้มิ่งบอกเมื่อหันไปเห็นว่าพี่แจ่มกำลังเคาะขี้อออกจากรองเท้าหนัง
“ไม่เป็นไร พี่แจ่มไม่ใส่รองเท้าน้องมิ่งหรอก เดี๋ยวน้องมิ่งเจ็บเท้า”พี่แจ่มส่ายหน้า
“ก็แล้วใครบอกว่ากูจะให้มึงใส่รองเท้ากูวะ”
“อ่าว แล้วพี่แจ่มจะเดินกลับยังไงล่ะครับถ้าไม่ใส่รองเท้า”
“แล้วใครบอกว่ากูจะให้มึงเดินกลับ ขืนปล่อยให้มึงเดินตีนมึงก็พังกันพอดี”
“แล้วพี่แจ่มจะกลับยังไง”
“กลับอย่างนี้ไง”ไอ้มิ่งพยักหน้าไปที่ลูกชายตัวดำของมันก่อนจะยิ้มกริ่ม
วันนี้แหละมันจะได้เห็นผู้ดีบางบอกขี่หลังควาย ไหนๆเมื่อกี้ก็ได้เห็นผู้ดีบางกอกร้องลั่นวิ่งหนีควายจนตกคูโคลนจนตัวดำปี๊ดปี๋มาแล้ว แค่คิดก็สนุกขึ้นมาพิกล
------------------------------------------
เป็นไงล่ะ เจอลูกรักของไอ้มิ่งเข้าไป วิ่งหนีแทบไม่ทัน ฮ่าๆ น่าร๊ากกกก
ปล.ดีใจจังที่ยังมีคนรอพี่เเจ่มกับไอ้มิ่งอยู่ ตอนนี้เลยมาลงให้ยาวๆเลยจย้าาาา
-
:katai2-1:
-
:laugh:
-
ฮาควายขวิดเลย พี่แจ่มวิ่งอย่างไว 555+
-
อ๊ายย ลูกของเรา
น้องมิ่งมีอาวุธไว้เล่นงานพี่แจ่มกลับแล้ว ไอ้เหม็นนี่เอง
-
ดีใจ มิ่งมีตัวช่วยแร้ว :ling1:
-
ดีใจจังมาแล้ว เค้ารอตลอดเลย :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
มันฮ่าอ่ะ วิ่งเข้าไปพี่แจ่ม
-
โง้ยยยยยย น้องมิ่งนี่คนดีจริง เป็นห่วงเป็นใบพี่แจ่มตลอด แม้จะซึนมากก็เถอะ
-
น้องเหม็นนนนน
-
:pig4:
-
ต้องการความจิตของพี่แจ่ม ตอนหน้าขอหนักๆ น้องมิ่งใจเต้นเชียว
-
อยากเห็นอิมเมจนังมิ่งมากว่าลักษณะเป็นยังไง ทำไมพี่แจ่มหลงนักหลงหนา :laugh:
-
น้องเหม็นลูกพี่มิ่งน่าเอ็นดูอ่ะ :mew1:
-
:pig4: :pig4:
-
นี้ไม่ค่อยได้มีเวลาตามอ่านนิยายเรื่องไหนเลย มัวแต่ยุ่งๆกับงาน แต่นานๆจะคอยมาดูว่า อัพเรื่องนี้หรือยัง
ชอบเรื่องมาก FCพี่แจ่ม และเอ็นดูไอมิ่ง
พี่แจ่มก็ยังคงเป็นพี่แจ่ม ฮ่าๆๆๆๆ
เห็นไหมล่ะ ตีสนิทแม้กระทั่งควาย นี้มิ่งหมายความว่าพี่แจ่มมันเฟรนลี่หรือป่าว
คู่นี้มันล้นๆ พี่แจ่มก็รักไอมิ่งมาก ยิ่งรักยิ่งชอบแกล้ง โรคจิตจริงๆ แต่เจ้ชอบมากกก
ไอมิ่งก็ไม่รู้ใจตัวเองไปอีก ปากไม่ตรงกับใจ ไปนู้นนน มันน่าไห้พี่แจ่มแกล้งไห้เข็ด
ยังคงยืนยันคำเดิใว่า เอ็นดูไอมิ่ง แต่รักพี่แจ่มมากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ
จะคอยหาเวลาว่างมาอ่านนะคะ สู้ๆๆคะ :katai4: :katai4: :hao5:
-
พี่แจ่มผู้น่าสงสาร5555
-
น่ารักจังเลยค้ะะ โอ๊ยยย เมื่อไหร่น้องมิ่งจะเสียตัว เอ้ย จะยอมพี่แจ่มบ้างง :o8:
รอจ้าาาาา :katai5:
-
ชอบคาแร็คเตอร์พี่แจ่มมากค่ะ
ดูคลั่งน้องมิ่งแบบนี้แหละ แซ่บนัก :hao6:
ชอบความจิตของพี่แจ่มด้วย
สรุปชอบหมด 555
-
บทที่ 11 ตกหลุมพลาง
มออออ
“ไม่ต้องมามอเลยไอ้เหม็น ตาโขนเขามาบอกพ่อหมดแล้วว่ามึงไปแอบชอบอีขวัญลูกสาวตามอญน่ะ”ไอ้มิ่งบ่นลูกชายไปมือก็จูงสนตะพายให้เดินตามลัดเลาะคันนา
มออออ
ไอ้ควายตัวดีเองก็ร้องรับคำที่พ่อมิ่งของมันพูดทุกคำอย่างกับรู้เรื่องรู้ราว นี่ก็เดินลัดทุ่งกันมาได้สักพักแล้วแต่ไอ้มิ่งก็ยังไม่หยุดบ่นไอ้เหม็นลูกชายสุดรักที่แหกคอกหนีมาหาควายสาวต้องเดือดร้อนให้เจ้าของอย่างตาโขนออกมาตามกลับคอกบ่อยๆ
“มอแบบนี้มึงจะอ้อนให้พ่อไปขออีขวัญสิท่า ไม่ต้องเอาหัวมาถูพ่อเลยนะไอ้เหม็น เอาหัวมึงออกไปจากรักแร้พ่อเลย ถูไปพ่อก็ไม่มีตังไปขออีขวัญให้มึงหรอกนะ”
ไอ้มิ่งดันเขาโง้งๆของลูกชายเบาๆทำทีหยอกล้อไอ้ควายตัวดีขี้อ้อนพลางหัวเราะชอบใจที่ลูกชายของมันร้องมอเสียงดังชอบอกชอบใจเข้าไปใหญ่
มอออออ
“รอพี่เจิดขายมะม่วงรอบหน้าพ่อจะเอาตังไปขออีขวัญให้มึงก็แล้วกัน อย่าชิงสุกก่อนห่ามนะมึง”
มออออ
คนโม้ก็โม้ไปควายเองก็ขานรับอย่างกับรู้เรื่องรู้ราว ส่วนคนดูอย่างพี่แจ่มก็เอาแต่นั่งยิ้มเงียบๆอยู่บนหลังควาย ตาก็มองไอ้มิ่งไม่วางตา มือก็ถือรองเท้าหนังเปื้อนโคลนของตัวเองเอาไว้ ไม่รู้ว่ากลัวจะตกควายหรือว่าอะไรถึงได้นั่งเงียบมองดูไอ้มิ่งเดินไปคุยกับลูกชายอย่างเดียว แต่ก็สะใจไอ้มิ่งนักแหละที่เห็นคุณชายอย่างพี่แจ่มคลุกโคลนจนตัวดำปี๋แถมต้องมาขี่ควายเดินเลาะทุ่งนาอีก นึกขึ้นได้ก็หันไปเหลือบมองด้วยหางตาพอเป็นพิธี
“ยิ้มอะไรของมึง”พอหันไปเห็นคนนั่งยิ้มบนหลังควายก็อดถามไม่ได้
นั่งยิ้มบ้ายิ้มบออยู่คนเดียว โคลนที่เปรอะอยู่ตามเนื้อตัวก็เริ่มจะแห้งกรัง เห็นทีคงต้องไปขออาบน้ำที่บ้านตาโขน ขืนกลับไปสภาพนี้ป้ามาคงคิดว่าไอ้มิ่งรังแกพี่แจ่มปล่อยให้พี่แจ่มคลุกดินคุกโคลนกลับบ้าน
“พี่แจ่มยิ้มเพราะน้องใจดี”ตอบไปก็ส่งยิ้มคุณชายมาให้ไอ้มิ่ง
“ใครบอกว่ากูใจดี กูออกจะใจร้าย มึงน่ะไม่รู้อะไร”
คนอื่นอุตส่าห์ชมแต่ไอ้คนโดนชมกลับเบ้หน้าใส่แถมหันไปจูงควายเดินจ้ำอ้าวต่อ
ไม่ใช่ว่าเขินที่ถูกชมว่าใจดีอะไรนักหรอก ก็แค่แดดมันร้อนจนขี้โคลนที่เกาะตัวแห้งหมดแล้ว จะได้รีบอาบน้ำอาบท่าให้จบๆเรื่องไปก็แค่นั้น
“ใครบอกว่าน้องมิ่งใจร้ายครับ น้องมิ่งออกจะใจดี พี่แจ่มไม่เคยเห็นใครคุยกับควายเลย ถ้าเป็นคนอื่นเขาไม่ใจดีคุยกับควายเหมือนน้องมิ่งหรอกครับ”
นี่พี่แจ่มชมไอ้มิ่งหรือว่าหลอกด่าไอ้มิ่งวะเนี่ย เหมือนว่าไอ้มิ่งถูกหาว่าสติไม่ดียังไงก็ไม่รู้ที่มาเดินคุยกับควายเป็นวรรคเป็นเวร
“นี่มึงชมกูหรือว่ามึงหรอกด่ากูวะเนี่ย”
“ชมสิครับ พี่แจ่มต้องชมน้องมิ่งอยู่แล้ว น้องมิ่งออกจะน่ารัก”
“น่ารักบ้านมึงสิ”
“ก็น่ารักจริงๆนี่ครับ ไม่งั้นพี่แจ่มไม่รักหรอก”
มอออออออ
เป็นจังหวะเดียวกันเลยที่คนก็พูดคำที่อยากจะพูดออกมาส่วนควายก็ร้องเสียงดังเมื่อมันถึงบ้านของมัน
“เอ้าถึงแล้ว ว่าแต่เมื่อตะกี้มึงพูดอะไรนะ กูไม่ได้ยิน”ไอ้มิ่งหันไปถามหน้าตามึนงงเพราะมันเหมือนจะได้ยินว่าพี่แจ่มพูดอะไรแต่ก็ได้ยินไม่ชัด
“พี่แจ่มพูดว่า…”
“เอ้า ไปไงมาไงเล่าไอ้มิ่งตกโคลนกันดำมาเชียว”ยังไม่ทันพูดจบเสียงตาโขนก็ตะโกนเรียกมาจากใต้ถุนบ้านตั้งแต่ไกล
“ฉันพาไอ้เหม็นมันมาส่งบ้านน่ะจ้ะ”ไอ้มิ่งตะโกนตอบกลับพลางจูงไอ้เหม็นเข้าไปใต้ถุนบ้าน
“ไปเจอมันที่ไหนล่ะ เผลอเป็นไม่ได้เชียว ข้าก็ว่าจะออกตามอยู่”
“ไปเจอมันที่ท้ายนานู่นแหละจ้ะ ฉันว่าจะไปขย่มมะยมมาแกล้มยาดองสักหน่อย”
“งั้นหรอกรึ ว่าแต่เอ็งไปทำอีท่าไหนถึงได้เปรอะโคลนมาดำปิ๊ดปี๋เสียงหล่ะ แล้วที่นั่งอยู่บนหลังไอ้เหม็นนั่นพ่อแจ่มเมียเอ็งใช่ไหมนั่น
“ใช่จ๊ะ นั่นไอ้แจ่มเมียฉันเอง”ไอ้มิ่งพยักหน้าพลางผูกเชือกจูงกับเสาบ้าน
“วันแต่งข้าเองก็ไม่ได้ไป นึกไม่ถึงจริงๆว่าจะสมคำเขาล่ำเขาลือ นี่ขนาดเปื้อนโคลนขนาดนี้แล้วยังหล่ออยู่เลย เอ็งนี่โชคดีจริงเชียวนะไอ้มิ่ง ข้าล่ะดีใจเด็กกะโปโลอย่างเอ็งจริงเชียว”
“โอ้ย ตาโขนล่ะก็ไปชมมันทำไมล่ะจ๊ะ เดี๋ยวมันก็เหลิงหรอก กับฉันล่ะไม่เคยชม”ไอ้มิ่งทำท่าค้อนปะหลักปะเหลือกใส่ตาโขนทีเล่นทีจริง
ไม่วายอิจฉาไอ้คนที่เรียกคะแนนนิยมเลยหันไปตวัดตามอง แล้วก็เป็นจริงอย่างที่ว่าว่าคุณชายอย่างพี่แจ่มพอถูกชมเข้าก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บอกแล้วว่าพี่แจ่มน่ะน่าหมั่นไส้
“สวัสดีครับลุง”พอมาถึงก็ยกมือไหว้ประจบเชียว
“ไหว้พระเถอะพ่อหนุ่มเอ้ย รีบลงมาล้างเนื้อล้างตัวดีกว่า เดี๋ยวจะคันเนื้อคันตัวเอา”
“ขอบคุณครับ”
“ไม่ต้องขอบคุณหร๊อก มารยาทดีผิดกับไอ้มิ่งเชียว ไม่รู้ว่าไปพลาดท่าอีท่าไหน”
“โอ้โห ใครกันแน่ที่พลาดท่า ฉันต่างหากที่พลาดท่าให้มันน่ะ ไม่ใช่มันที่พลาดท่าให้ฉัน” ไอ้มิ่งกอดอกเถียงเสียงแว๊ด
“เอ้า แล้วข้าพูดไม่ถูกรึไง รึเอ็งจะไม่ยอมรับว่าเอ็งไปปีนหน้าต่างห้องพ่อแจ่มเขาน่ะ”
“ไอ้ปีนน่ะมันก็ปีนอยู่หรอกแต่ว่าฉัน…”
“นั่นไงล่ะ เอ็งก็ยอมรับนี่ว่าเองเป็นคนปีนยังจะมาตงมาแต่อีก ไปๆรีบพาเมียเอ็งไปล้างเนื้อล้างตัวที่ห้องน้ำหลังบ้านข้าไป ขืนปล่อยนานเดี๋ยวผื่นขึ้นจะยุ่งเอา เดี๋ยวข้าขึ้นไปหยิบสบู่ก้อนใหม่กับผ้าขาวม้ามาให้”พูดจบก็เดินขึ้นบ้านไปนู่น
เอาเข้าไป นอกจากจะไม่ฟังไอ้มิ่งแล้วยังห่วงพี่แจ่มจนออกนอกหน้าอีก อะไรจะลำเอียงปานนั้น แล้วนั่นอะไร ยิ้มประจบประแจงกันเข้าไป
“จะยิ้มทำห่าอะไร ลงมาจากหลังลูกกูได้แล้ว ต้องรอให้มีคนเชิญรึไง”
แต่ล่ะคนมันน่านักทั้งเพื่อนฝูงทั้งตาโขน ไม่เว้นแม้แต่ลูกรักอย่างไอ้เหม็นที่ถูกคุณชายอย่างพี่แจ่มเอาเข้าพวกหมด แล้วนั่นอะไร ปกติแล้วไอ้เหม็นมันจะเอาหัวมาถูมาออดมาอ้อนไอ้มิ่งแต่ตอนนี้ดันเสือกเอาหัวไปถูเอวอ้อนพี่แจ่มยกใหญ่
“ประจบกันเข้าไปนะพวกมึงอะ”
“ก็ลูกของเราออกจะน่ารักนี่ครับ”
แหม่ ลูกของเราเป็นเต็มเต็มคำเชียว พอไอ้มิ่งไม่แย้งเข้าหน่อยล่ะเอาใหญ่เชียว แต่ก็ช่างเถอะ เรื่องแค่นี้ไอ้มิ่งจะปล่อยไปก็แล้วกัน
“เรื่องของมึง”
“น้องมิ่งว่าเราสองคนไปสู่ขอน้องขวัญให้ลูกของเราดีไหมครับ”
“มึงว่าอะไรนะ”ไอ้มิ่งไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองสักเท่าไร
“ก็พี่แจ่มคิดว่าลูกเราคงจะชอบน้องขวัญมาก ไม่อย่างนั้นคงไม่แอบออกไปหาทุกวัน พี่แจ่มอยากให้ลูกของเรามีความสุข น้องมิ่งจะได้มีความสุข”
มออออ
ไอ้เหม็นก็เหมือนจะรู้ มันร้องมอเสียงดังซ้ำยังเอาหัวถูเอวพี่แจ่มยกใหญ่ ได้ข่าวว่าเพิ่งจะเจอหน้ากันตะวันยังไม่ทันตรงหัวดีเลย
“กูรู้ว่ามึงมีตังค์น่ะ แต่กูไม่อยากรบกวนมึงหรอก”
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ไอ้มิ่งก็แอบดีใจอยู่ไม่น้อยที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาสักที นี่ถ้าไม่ติดว่ามันเอาตังเก็บไปขอพี่แจ่มหมดแล้วมันคงจะเอาตังไปสู่ขออีขวัญควายสาวของตามอญให้ไอ้เหม็นถ้าหากว่าไม่ได้แต่งกับน้องจันทร์เจ้า
“ไม่ได้รบกวนเลย พี่แจ่มบอกแล้วไงครับว่าลูกของน้องมิ่งก็เหมือนลูกพี่แจ่ม เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เช้าพี่แจ่มจะบอกให้แม่พี่แจ่มไปขอน้องขวัญให้นะครับน้องมิ่งไม่ต้องห่วง”
“อะ เออ ก็ตามใจมึงก็แล้วกัน ตังค์มึง”ไอ้มิ่งพยักหน้า
หันหน้าหนีออกไปมองทางคอกควายที่หันหนีน่ะไม่ใช่อะไรหรอก แต่ปากมันกำลังสั่นเพราะพยายามหุบยิ้มอยู่ต่างหาก จริงๆแล้วพี่แจ่มเองก็ใจดีเหมือนกันนี่หว่า ถ้าไม่ติดว่าทะลึ่งไปหน่อยล่ะก็ไอ้มิ่งคงจะคุยดีด้วยกว่านี้หรอก
“เอาๆๆ สบู่กับผ้าขาวม้า ส่วนขันอยู่อยู่ในโอ่งนั่นแหละ รีบไปอาบกันไป”
ตาโขนยื่นผ้าขาวม้ากับสบู่ก้อนใหม่เอี่ยมมาให้ นี่ถ้าเป็นไอ้มิ่งคจะใช้ให้ไปหยิบเองเป็นแน่
“มึงไปอาบก่อนเลยเดี๋ยวกูค่อยอาบต่อจากมึง”ไอ้มิ่งรับสบู่กับผ้าขาวม้าไปส่งให้พี่แจ่มอีกที
ที่ให้พี่แจ่มอาบก่อนก็เพราะกลัวว่าผิวขาวๆของคุณชายอย่างพี่แจ่มจะคันจนขึ้นผื่นเอา ไม่ใช่ว่าไอ้มิ่งจะห่วงหรือเสียสละอะไรหรอก
“น้องมิ่งก็ไปอาบด้วยกันสิ”
“อะ อะ อาบด้วยกันบ้าบออะไร กลางวันแสกๆ”
จู่ๆก็มาชวนอาบน้ำด้วยกันกลางวันแสกๆ ทำเอาตาโขนยิ้มกริ่มเชียวพอได้ยิน
“ก็พี่แจ่มถูหลังไม่ถึงนี่ครับ ถ้าถูกไม่หมดผื่นต้องขึ้นหลังพี่แจ่มแน่ๆเลย”
“กะอีแค่โดนโคลนแค่นี้ ตักน้ำสาดๆก็หลุดไปเองแหละน่า มึงอย่ามาเรื่องมาก”
“แต่ว่าถ้าเป็นผ่านแล้วแม่พี่แจ่มเห็นแม่พี่แจ่มต้องดุแน่ๆเลย”
โอ้โห มีการเอาแม่มาอ้าง แล้วอย่างนี้ไอ้มิ่งจะรอดไหมล่ะ ดูมัน ดูพี่แจ่มมันทำหน้าทำตาเรียกคะแนนความสงสารจากตาโขน แล้วตาโขนก็เหมือนจะตกหลุมพรางเข้าอย่างจัง
“ก็นั่นน่ะสิ เอ็งก็ไปถูหลังให้เมียเอ็งสิวะ ผู้ชายด้วยกันอายอะไร ข้าไม่ว่าอะไรหรอก ข้าเข้าใจเรื่องผัวๆเมียๆ”
ไม่ว่าอะไรแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว นี่ดูไม่ออกรึไงว่าไอ้หน้าตาน่าสงสารนั่นมันเชื่อไม่ได้น่ะ ไอ้มิ่งล่ะอยากจะเอาหัวโขกเสาบ้านให้รู้แล้วรู้รอด
-----------------------------------------------------------
คิดดูสิว่าไอ้มิ่งหล่อแค่ไหน ไม่มีใครเข้าข้างเลย
-
ไอ้เหม็นนี่ก็รู้ความ แป๊บๆได้พี่แจ่มเป็นแม่ละ 555555
-
อยากดูมุดตุ่มดูเค้าอาบน้ำกันจังเลยข่ะ :hao6:
-
น้องมิ่งน่าสงสาร ควายก็ไม่เข้าข้าง 555
พี่แจ่มสายเปย์ เปย์กระทั่งกะควาย
จองที่ข้างตุ่มที่นึง :hao6:
-
555 มารยาพี่แจ่มช่างมากกว่าร้อยเล่มเกวียนนัก มิ่งคนซื่อน่าสงสารจริง ๆ
-
โห น้องมิ่งก็ไม่เบานะมีลูกชายแล้วด้วย(หนึ่งตัว) แถมกำลังจะมีลูกสะใภ้ ฮา
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ชอบน้องเหม็นอะ :katai2-1:
-
รอๆๆๆๆๆ
-
พี่นี่รีบเตรียมเลือดไว้รอรอน้องมิ่งเลยทันที
-
ขอแอบดูหน่อยได้ไหมจ๊ะ
อยากดูคนถูหลังกัน
:-[
-
น้องมิ่งน่ารัก น่าเอ็นดูเหมือนเดิม แถมมีลูกลูกก็ขี้อ้อนเหลือเกิน
ชวนกันไปอาบน้ำ จะมีตอนก้มเก็บสบู่กันมั๊ยจ๊ะ 5555
-
พี่แจ่มเจ้าเล่ห์มากค๊าาา
-
บทที่ 12 สบู่ตก
“มะ มัวมองอะไรของมึงเล่า จะอาบก็อาบไปสิ จะมาจ้องหัวนมกูทำไม”ไอ้มิ่งถลึงตาใส่ มือสองข้างยกขึ้นมาปิดหัวนมเอาไว้ ไม่อย่างนั้นหัวนมมันคงจะสึกเพราะถูกตาเจ้าเล่ห์ของพี่เเจ่มจ้องจนตาเป็นมันแน่
ตอนนี้ทั้งไอ้มิ่งทั้งพี่แจ่มต่างก็นุ่งผ้าขาวม้ากันคนละผืน ห้องน้ำหลังบ้านของตาโขนนี่ก็ไม่ได้หรูหราสู้ห้องน้ำปูกระเบื้องเหมือนบ้านพี่แจ่มหรอก แต่ที่สู้ได้ก็คงจะเป็นวิวทิวทัศน์เนี่ยแหละ เพราะห้องน้ำบ้านตาโขนน่ะไม่มีหลังคา แหงนหน้าขึ้นไปก็เป็นต้นแจงต้นใหญ่ใบสีเขียวชะอุ่ม มีแสงแดดส่องลอดลงมาบ้างพอเป็นพิธีไม่ให้มืดครึ้มจนเกินไป ส่วนผนังห้องน้ำนี่ไม่ต้องพูดถึง มีแค่สังกะสีเป็นรูๆล้อมเอาไว้สี่ด้าน ลมพัดมาทีก็เสียงดังโคล้งเคล้งลุ้นเอาในใจว่าแผ่นสังกะสีจะหลุดไปตามลมรึเปล่า
“ยังอายพี่แจ่มอยู่อีกเหรอครับ น้องมิ่งไม่ต้องอายนะ พี่เเจ่มเห็นหมดแล้ว”
“หะ เห็นอะไรของมึง เลิกมองนมกูแล้วก็อาบน้ำได้แล้ว”ถลึงตาใส่ไปอีกรอบ
“น้องมิ่งถูสบู่ให้พี่แจ่มหน่อยนะครับ”พี่แจ่มยื่นสบู่ให้
“มึงก็ถูข้างหน้าไปเองก่อนสิวะกูจะสระผม”นี่ทรงผมเท่ๆที่ไอ้มิ่งอุตส่าห์เลี้ยงจนยาวก็แช่โคลนมาตั้งนานแล้ว ผมเสียขึ้นมาก็หมดหล่อกันพอดี
“แต่พี่แจ่มรู้สึกเจ็บข้อมือยังไงก็ไม่รู้สิ สงสัยจะเป็นเพราะตกคันนาเมื่อกี้แน่เลย”
“มึงอย่ามาแสดง รีบๆแกะสบู่แล้วถูๆไป”ไอ้มิ่งชำเลืองมองด้วยหางตาทำทีท่าจับผิด
แต่ก็ดูพี่แจ่มทำ จับสบู่ท่าทางเลิ่กๆลั่กๆ ตกลงเจ็บจริงๆหรือว่าแกล้งทำวะเนี่ย ไอ้มิ่งเริ่มไม่แน่ใจ เพราะที่ผ่านมามันตกหลุมพรางของพี่แจ่มมาตลอด แต่จนแล้วจนรอดไอ้ท่าทางที่ดูขัดหูขัดตาก็ทำเอาไอ้มิ่งถอนหายใจฉวยสบู่แย่งมาจากมือของพี่แจ่ม
“เอาสบู่มานี่เลย ถูแบบนั้นเมื่อไรจะสะอาดวะ เป็นผื่นขึ้นมาคนอื่นเขาจะมาหาว่ากูดูแลเมียไม่ดีอีก”
คว้าสบู่มาได้ไอ้มิ่งก็เขยิบเข้าไปใกล้อีกก้าว คราวนี้ใกล้จนมันถูสบู่ให้พี่แจ่มได้ถนัดถนี่ ครั้นพอจะเอื้อมมือเอาสบู่ไปถูกับหน้าอกกว้างๆก็ทำเอาเผลอกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ อะไรน่ะเรอะ ก็เพราะว่าไอ้มิ่งเองก็เพิ่งจะเคยเห็นพี่แจ่มตอนไม่ใส่เสื้อใส่แสงชัดๆเต็มสองลูกกะตาก็ตอนนี้นี่แหละ ขนาดเปื้อนโคลนแล้วผิวพี่แจ่มยังขาวจั๊วตัดกับสีโคลนชัดแจ๋ว ทำเอาไอ้มิ่งรู้สึกผิดเลยทีเดียวที่ทำให้ผิวขาวๆต้องมาเปื้อนโคลนสกปรกแบบนี้ นี่ไอ้มิ่งดูแลเมียไม่ดีใช่ไหมวะ
“อืมมม”
พอตัดใจหยิบขันมาตักน้ำราดบนผิวขาวๆแล้วลงสบู่ตามเสียงครางต่ำก็ทำเอาชะงักมือ
“แล้วมึงจะร้องทำไมเนี่ย”
“ก็พี่แจ่มรู้สึกสบายนี่ครับเวลาที่น้องมิ่งถูสบู่ให้”คนแก้ตัวก็แก้ตัวน้ำขุ่นๆแถมก้มหน้าลงมายิ้มแฉ่ง
มันจะไม่อะไรหรอกถ้าไอ้มิ่งไม่เงยหน้าขึ้นไปมองหาเรื่องพอดี เล่นเอาจมูกของพี่แจ่มเกือบจะชนจมูกของไอ้มิ่งอยู่รอมร่อ ถึงจะพึ่งได้รู้ว่าตอนนี้น่ะยืนใกล้กันแค่ไหน แค่ใกล้กันก็พอแรงอยู่แล้ว
หมับ
“มะ มือมึงน่ะเอาออกไปจากตูดกูเลยนะไอ้นี่ ไหนว่าเจ็บมือไงวะ”
ไอ้มิ่งสะดุ้งเฮือกข่มเสียงรอดไรฟัน จะอะไรเสียอีกถ้าไม่ใช่ว่าคนที่ทำตัวเป็นคุณชายจะฉวยโอกาสเอื้อมมือมาแปะที่ตูดของมันป๊าบเข้าให้แถมยังขยำขยี้เต็มไม้เต็มมืออีก
“ก็มือพี่แจ่มว่างนี่ครับเลยไม่รู้จะจับอะไร พอดีว่าก้นน้องมิ่งมันใกล้มือพี่แจ่มพอดี”ก็ว่าไปนั่นแต่ก็ยอมปล่อยมือ
แต่ที่ปล่อยมือน่ะไม่ใช่อะไรหรอก ปล่อยมือจากตูดก็เพื่อมาจับเอวไอ้มิ่งแล้วลูบไปมาแทนต่างหาก
“นี่ถ้ามึงยังไม่ปล่อยมือจากตัวกูมึงเอาสบู่ไปถูเองเลย”
“พี่แจ่มขอจับนิดเดียวเอง”
นิดเดียวบ้านพี่แจ่มสิ แต่ถึงจะโอดครวญแต่ก็ยอมปล่อย เล่นเอาไอ้มิ่งอดขมวดคิ้วไม่ได้ แค่ลำพังตั้งสมาธิกับหน้าอกขาวๆท้องแข็งๆแถมมีกล้ามขึ้นเป็นลูกๆก็ยากพอแรงแล้ว นี่ไอ้มิ่งยังต้องมาพะวงกับมือของพี่แจ่มอีก
“อยู่นิ่งๆสิวะ จะยุกยิกทำไม”
“ก็พี่แจ่มตื่นเต้นนี่ครับ”
“ตื่นเต้นอะไรของมึงอีก”
“ตื่นเต้นที่น้องมิ่งยั่วพี่แจ่มไงครับ”
“ยั่ว? นะ นี่กูไปยั่วอะไรมึงตอนไหน”
“ก็ที่น้องมิ่งกำลังทำอยู่นี่ไงครับ น้องมิ่งลูบไปลูบมาจนแจ่มน้อยตื่นเลย”ไม่พูดเปล่าแต่พยักหน้าให้ก้มมองตามผ้าขาวม้าที่ตุงขึ้นมาเพราะถูกไอ้ที่อยู่ข้างใต้ดัน
“อะ ไอ้ห่านี่ ทะลึ่ง”
ไอ้มิ่งด่าก่อนจะหันไปหยิบขันจ้วงตักน้ำสาดใส่พี่แจ่มโครมๆ แล้วหันมาสระผมให้ต่อทำทีไม่สนใจไอ้ที่ตุงชี้หน้ามันอยู่ข้างล่าง
“อยู่นิ่งๆสิวะ เดี๋ยวยาสระผมก็เข้าตาหรอก”ปากคนขี้บ่นก็บ่นไปตามเรื่องตามราวจนลืมไปเลยว่ากำลังถูกชี้หน้าหาเรื่องอยู่
ไม่ใช่อะไรหรอก ก็พี่แจ่มน่ะเอาแต่ยิ้มไม่หุบ แถมจ้องมองไอ้มิ่งแทบจะไม่กระพริบตา ไม่รู้จะจ้องอะไรนักหน้า ถลึงตาใส่ก็แล้ว แยกเขี้ยวใส่ก็แล้วก็ยังไม่เลิกยิ้มใส่ แล้วนี่อะไร ผมนุ่มกว่าผมไอ้มิ่งตั้งเยอะ ไอ้มิ่งทำปากมุบมิบพลางยกมือขึ้นมาขยี้ผมพี่แจ่มให้ยาสระผมขึ้นฟอง อารามหมั่นไส้ก็เลยเผลอลงแรงมากไปหน่อยจนพี่แจ่มหัวคลอน
“อะ โอ้ย ยาสระผมเข้าตา”
เป็นเรื่องก็ตอนที่พี่แจ่มร้องโอ้ยขึ้นมานั่นแหละ ไอ้มิ่งเลยหยุดกระทำชำเราหัวพี่แจ่มแล้วรีบคว้าขันตักน้ำจากโอ่งมังกรสาดรีบสาดโครมๆล้างยาสระผมออกจากหัวให้พี่แจ่มจนหมด
“หายแสบตายัง”
ที่ถามน่ะไม่ใช่เป็นห่วงหรอก แต่กลัวว่าจะมีเมียตาบอดต่างหาก ก็เลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ด้วยความหวังดีหวังจะดูอาการ ทว่ามันคงจะรู้จักพี่แจ่มน้อยไปเสียแล้ว เพราะทันทีที่มันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ไอ้คนที่ทำเป็นเจ็บตาร้องโอดโอยก็ลืมตาพรวดขึ้นมาแล้วยื่นหน้าเข้ามาจนจมูกชนแก้มมันเข้าเต็มๆ
“ฟอดดดดด”
แล้วไอ้มิ่งก็ถูกขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่ ได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่พอใจ
“น่าปล่อยให้ตาบอดตายไหมล่ะมึง”
ยกมือขึ้นมากุมแก้มข้างที่โดนหอม อากาศวันนี้คงจะร้อนมากแน่ๆ มันถึงได้รู้สึกหายใจไม่ออกขึ้นมาดื้อๆ หน้านี่ร้อนเห่อไปหมด ร้อนจนทำอะไรไม่ถูกเลยโยนขันโครมลงโอ่งจะไปคว้าสบู่มาอาบน้ำเอง แต่ยังไม่ทันไรสบู่ที่หมายปองก็ถูกมือดีหยิบไปเสียได้
“เดี๋ยวพี่แจ่มถูสบู่ให้น้องมิ่งนะครับ”
“มะ ไม่ต้อง!! เจ็บมืออยู่ไม่ใช่รึไงมึงน่ะ อยู่ไปก็เกะกะเปล่าๆ อาบน้ำเสร็จก็ออกไปได้แล้ว”เพราะตอนนี้ไอ้มิ่งรู้สึกประดักประเดิดขึ้นมาแปลกๆยังไงก็ไม่รู้เวลาที่พี่แจ่มมองมันหัวจรดเท้าแบบนี้ แถมอยู่นานไปมันเองก็ไม่รู้จะพี่แจ่มจะตอดจะเล็มอะไรมันอีก
“นะครับ ให้พี่แจ่มช่วยถูให้น้องมิ่งนะครับ ตอบแทนที่น้องมิ่งช่วยถูหลังให้พี่แจ่มไง”
ตอบแทนเหรอวะ พอได้ยินคำว่าตอบแทนคนขี้งกอย่างไอ้มิ่งก็หูผึ่งขึ้นมาทันที คิ้วยาวๆขมวดมุ่นทำท่าคิดหนักก่อนจะเลิกคิ้วมองคุณชายสวมผ้าขาวม้าลายตารางตรงหน้า
“งั้นก็ได้ ตอบแทนที่กูช่วยถูสบู่ให้มึงก็แล้วกัน ถูให้ดีๆล่ะ ถูแรงกูเตะมือออกจากห้องน้ำแน่ นี่กูเห็นแก่ที่มึงจะตอบแทนบุญคุณกูนะ ไม่งั้นมึงไม่ได้มีโอกาสมาถูหลังให้กูหร๊อก หลังของกูน่ะสาวๆอยากจะลูบอยากจะคลำจะตายไป มึงน่ะโชคดีแค่ไหนหัดสำเนียกไว้ด้วยล่ะ”ไอ้มิ่งกอดอกพยักหน้า ได้ทีก็โม้ใหญ่
คราวนี้มันค่อยรู้สึกว่าได้เอาคืนพี่แจ่มขึ้นมาหน่อย แต่มันก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามันกำลังหาเหาใส่หัวตัวเอง พอมันหันหลังหมายจะให้พี่แจ่มถูหลังให้ปุ๊บ พี่แจ่มก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ปั๊บ
อากาศร้อนๆพอได้น้ำเย็นๆจากโอ่งมังกรไอ้มิ่งค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย ตาคมๆของมันหลับตาพริ้ม ปากก็ยิ้มเวลาที่สบู่ถูลงมาที่แผ่นหลัง อย่างกับมีหมอนวดมือดีมานวดให้ไม่ผิดเพี้ยน ค่อยสมกับที่เป็นเมียไอ้มิ่งหน่อย
“อืม อย่างนั้นแหละ ถูให้สะอาดๆล่ะ”ได้ทีก็สั่งยกใหญ่
“ตรงนี้ดีไหมครับ”เสียงนุ่มๆกระซิบข้างหู
ก็แหม เสียงกระซิบแต่ชัดเจนขนาดนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าปากของพี่แจ่มน่ะอยู่ใกล้หูของไอ้มิ่งขนาดไหน แล้วมือของพี่แจ่มน่ะ ถูกสบู่อยู่ก็จริง แต่มันจะไม่แปลกๆไปหน่อยเหรอวะ มือข้างหนึ่งถูสบู่อีกมือก็นวดไหล่ให้ หรือว่าจะเป็นบริการพิเศษเอาใจผัว แต่จะบอกไว้ก่อนเลยว่าเอาใจไอ้มิ่งไปก็เท่านั้น เพราะพี่แจ่มน่ะไม่ใช่ผู้หญิงนมโตเหมือนบรรดากิ๊กในปฏิทินโป้ของมัน อย่าหวังเลยว่าไอ้มิ่งจะสนใจน่ะ
“เออ อย่างนั้นแหละกำลังดีเลย”
“แล้วถ้าตรงนี้ล่ะครับ”ทำไมเสียงมันใกล้กว่าเดิมวะ แล้วก็รู้สึกว่าพี่แจ่มมันขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิมอีกต่างหาก ใกล้จนตัวเกือบจะชิดกัน
“ตะ ตรงนั้นไม่เอาโว้ย”
ไอ้มิ่งสะดุ้งอีกรอบ ตรงนั้นที่ว่าเนี่ยมันสะดือของไอ้มิ่งนะโว้ย แล้วทำไมต้องเอาสบู่ไปถูวนตรงนั้นวะ ไอ้มิ่งก็พอไอ้มิ่ง สงสัยว่ามันมัวแต่เคลิ้มที่พี่แจ่มนวดให้จากที่นวดไปนวดมาทำไมมันกลายเป็นว่าถูกพี่แจ่มกอดมาจากข้างหลัง
“ไม่ดีเหรอครับ”
“กะ ก็ไม่ดีสิวะ อูยยยยย”
จะไม่ร้องอูยได้ยังไง มือข้างที่ถือสบู่อยู่เลื่อนถูต่ำลงไปจนลงไปถูกับขนอ่อนของไอ้มิ่งที่โพล่แพลมขึ้นมาเหนือผ้าขาวม้า อีกมือก็ไม่รู้ว่ามาจากไหนลูบไปลูบมาที่บั้นเอวจนขนลุกซู่ ขนลุกอย่างเดียวไม่พอ แต่อย่างอื่นดันเสือกลุกขึ้นมาด้วยนี่สิ
ตุ๊บ!!
“อ้าว สบู่ตก”
ก้อนสบู่ที่ยังไม่ทันจะแกะออกจากห่อได้ทันชั่วโมงดีตกตุ๊บลงไปบนพื้น ไอ้มิ่งมองก้อนสบู่ก่อนจะบ่นใส่เพราะพี่แจ่มไม่ยอมก้มลงไปเก็บสักที
“สบู่ตกก็เก็บสิวะ จะมาอ้าวเอิ้วอะไร”เดือดร้อนไอ้มิ่งต้องก้มลงไปเก็บเองทั้งที่มันไม่ได้เป็นคนทำตก
พรึ่บ!! ป๊าบ!!
พอก้มลงมาเก็บเท่านั้นแหละ เสียงพรึ่บน่ะไม่ใช่เสียงอะไรเลยนอกจากเสียงผ้าขาวม้าของไอ้มิ่งที่ถูกมือดีปลดปมจนมันร่วงพรึบลงมากองที่ข้อเท้า เท่านั้นยังไม่พอ ไม่ทันตั้งตัวพี่ไอ้มิ่งก็ถูกโจมตีจนเสียงเนื้อกระทบดังป๊าบ เป็นเสียงป๊าบนี่ทำเอาไอ้มิ่งหน้าเกือบพุ่งไปทิ่มพื้นถ้าไม่ติดมือของพี่แจ่มรั้งเอวเอาไว้ ความตกใจทำให้มันก้มลงไปมองลอดหว่างขา แล้วก็ต้องตัวแข็งทื่อกับมังกรเผือกตัวเบ้อเริ่มที่กำลังเบียดไข่สองลูกโผล่มายิ้มแฉ่งให้กับมัน
“อะ อะ ไอ้แจ่ม มะ มึงทำอะไรของมึงน่ะ”
กว่าจะตั้งตัวลุกขึ้นยืนได้ก็สายไปเสียแล้ว เอวถูกกอดเอาไว้แน่นไม่ให้มีโอกาสได้หนี ตัวก็ไหวไปตามแรงกระแทกเบาๆที่พี่แจ่มจงใจขยับเอวเสือกมังกรตัวขาวที่ไอ้มิ่งเห็นหัวแค่ลางๆผลุบไปมาที่หว่างขา
“ชู่วววว เดี๋ยวคุณลุงจับได้นะครับว่าเรากำลังทำอะไรกัน”
ผิดแล้ว ใช้คำว่าเรามันผิดแล้ว ไอ้มิ่งไปตกลงอะไรด้วยตอนไหน ไม่ใช่เลย มันไม่ใช่เลยสักนิด แล้วเสียงแหบต่ำกับลมหายใจร้อนๆของพี่แจ่มที่กำลังเป่ารดหูอยู่นี่ก็อะไรไม่รู้ ทำเอาสมองขี้เลื่อยของไอ้มิ่งคิดอะไรไม่ออกไปเลย
“ดะ เดี๋ยวสิวะ มึงหยุดเลยนะ อะ ไอ้แจ่ม”
เสียงไอ้มิ่งนี่ก็มาเป็นอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้ สั่นจนแทบจะจับเอาใจความไม่ได้ ยิ่งลามไปสั่นทั้งตัว ก็ตอนนี้ด้วงน้อยที่ตื่นอยู่ก่อนแล้วถูกมือใหญ่คว้าไปจับเล่น คราวนี้ไอ้มิ่งแทบจะอ่อนระทวย
“ชู่วววว พี่แจ่มบอกแล้วไงครับว่าอย่าเสียงดัง”
“อื้อ ไอ้แจ่ม ปล่อยกู ซี๊ดดด”ปลายนิ้วเท้าจิกเข้าหากัน
มันก็ไม่ใช่บ่อยที่หนอนด้วงของไอ้มิ่งจะพ่นพิษ แล้วนี่ก็ผ่านมานานแล้วด้วย ไอ้มิ่งเงยหน้าสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ มือฉวยไปคว้าเอาขอบโอ่งเกาะเอาไว้แน่นเพราะรู้สึกว่าขาแข้งมันอ่อนแรงไปหมด
“ดีไหมครับ”
“มะ ไม่ดีเลย ปะ ปล่อยกูนะ อะ อืม ไอ้แจ่ม อูยยย เบาๆ”
ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ พี่แจ่มยิ่งกระแทกเอวดันมังกรตัวเขื่องเบียดร่องขาของมันเข้ามาลึกจนเบียดไข่พวงน้อย ได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันแถมมือที่กำลังรังแกด้วงน้อยของมันอยู่ก็เร่งสาวจนแทบจะทนไม่ไหว
“ชู่ววว เดี๋ยวคุณลุงได้ยินเอานะครับ”
ก็แล้วถ้ากลัวตาโขนได้ยินทำไมพี่แจ่มถึงไม่ยอมหยุดมือล่ะวะ ด้วงน้อยของไอ้มิ่งจวนเจียนจะร้องให้อยู่รอมร่อ
“อะ ไอ้แจ่ม อะ อู๊ย มะ ไม่เอาแล้ว กะ กู อื้อออ โอ้ยยยย!!”
งั่บ!!
ไม่ทันแล้ว หนอนด้วงของไอ้มิ่งน้ำตาตกพื้นห้องน้ำไปแล้ว จังหวะเดียวกันเลยที่มันต้องสะดุ้งทั้งที่ตัวเกร็ง คอรู้สึกเจ็บจี๊ดเพราะถูกพี่แจ่มกัดลงมาแรงๆ ตามมาด้วยเสียงข่มเหมือนตัวอะไรสักอย่างกำลังคำรามในคอก่อนที่พื้นห้องน้ำจะเปรอะอีกระรอกด้วยพิษมังกรใหญ่ยักษ์
จู่ๆภาพวันเก่าๆก็ไหลเข้ามาในสมองไอ้มิ่ง ได้ยินเสียงหอบของพี่แจ่มดังแผ่วอยู่ข้างหูก่อนที่จูบร้อนๆจะจูบลงมาที่กกหูเหมือนจะปลอบ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่แจ่มแกล้งไอ้มิ่งแบบนี้เลย
“ยั่วพี่แจ่มดีนัก”
ยังมีหน้าจะมาโยนความผิดให้กัน ก็ไม่ใช่พี่แจ่มเหรอวะที่ชวนไอ้มิ่งมาอาบน้ำน่ะ แล้วนี่อะไร มังกรตื่นขึ้นมาเองก็มาโทษไอ้มิ่ง ทีตัวเองทำหนอนด้วงไอ้มิ่งตื่นไอ้มิ่งยังไม่โทษ แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ต่ำแหน่งของพี่เเจ่มกับไอ้มิ่งมันแปลกๆทะแม่งๆยังไงก็ไม่รู้ว่ะ ไอ้มิ่งหอบพลางเกาะขอบโอ่งแน่น ไม่ใช่มันเหรอวะที่ต้องอยู่ข้างหลังแทนเหมือนกับที่พี่เจิดทำไอ้มะลิ แต่มันไม่ใช่ปัญหาที่ไอ้มิ่งต้องสนใจตอนนี้หรอก ปัญหามันอยู่ที่ว่านี่มันกลางวันแสกๆแล้วก็อยู่ในห้องน้ำกลางแจ้ง
“มึงนี่มัน ฮึ่ยยย!!”ไอ้มิ่งได้แต่ชี้หน้าชี้ตาพี่แจ่มพลางทำท่าเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน
ส่วนพี่แจ่มน่ะเรอะ เพราะเจ้าตัวอาบน้ำเสร็จแล้ว พอจัดการกับตัวเองเสร็จก็เดินผิวปากยิ้มจนปากบานออกไปจากห้องน้ำไปแล้ว ก่อนไปก็ไม่วายทิ้งท้าย
“ไว้ไปต่อกันที่บ้านนะครับ”
ฝันไปเถอะโว้ยยย!!
ถ้าไม่ติดว่ากลัวขันแตกไม่ไอ้มิ่งคงจะหยิบขันในโอ่งเขวี้ยงตามตูดไปแล้ว มันก็น่าจะเจ็บใจอยู่หรอก แต่ทำไมมันถึงได้รู้สึกอายแทนขึ้นมาเสียได้
----------------------------------------------------------------------------
เลาเขียนฉากแบบนี้ไม่ค่อยเป็น เมตุตากรุณาเลาด้วย ตอนหน้าพี่เเจ่มจะเผด็จศึกแล้วนา
หลังจากปล่อยให้หลุดรอดมานาน แต่จะอะไรยังไง ต้องรอดูรอชม จย้าาา
สนุกไม่สนุกบอกเลาได้ เลายินดีรับฟังเหตุผล อยากให้คนอ่านสนุกไปด้วยกันนะ
หมายเหตุ : ที่มันดูเหมือนไม่ไปถึงไหนเพราะตอนมันสั้นนนน เข้าใจคนเขียนหน่อยนาาา จุ๊ดๆ
-
:pig4: :pig4: :3123:
-
สนุกค่ะ อยากให้อัพทุกวันเลยค่ะ รออ่านเสมอค่ะ ขอบคุณค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
กรี๊ดดดดดด :hao7:
ตอนหน้า หวังว่าเฮียแจ่มจะได้กินน้องมิ่งนะ :call:
เราจะเกาะขอบหน้าต่างรอ :hao6:
-
พี่แจ่ม... สุดยอด
-
สบู่ตก ก้อเรียบร้อยพี่แต่มสิ ฮา ๆ บอกแล้วตำแหน่งแค่ชื่อเรียก
การกระทำนี่สิของจิง เตรียมไว้อาลัยความซิง (ที่ตรุ๊ด) น้องมิ่งล่วงหน้า
-
ว้อยยยยยย ชอบตรงที่มิ่มก้มปุ้บ อิพี่แจ่มชาร์จป้าบ!! ฮืออออ มิ่งคนซื่อ คิดอะไรไม่เคยจะทันพี่มันหรอกกกก :hao6:
-
อุ๊ย...สบู่ตก อิอิ ตอนหน้าที่รอคอย
-
ถถถ มิ่งน้อยโดนหลอกตลอด 5555 พี่แจ่มอย่างเจ้าเล่ห์
-
น้องมิ่งไม่เคยทันเกมพี่แจ่มจริงๆ เลย :hao7:
-
โถๆๆ น้องมิ่ง ไม่ทันเล่ห์พี่แจ่มเอาซะเลย เกือบจะโดนกินแล้วไหมล่ะ :laugh:
-
ไม่รอดแน่ น้ำมันมะกอกต้องออกโรงละ
-
เหมืินจะไม่รอดอ่ะมิ่ง
-
ฟาดก้นให้หนักเลยจ้ะพี่แจ่ม ดื้อนักแถมยังบอกรักพี่เจิดอีก 55+ งานนี้มิ่งคงโดนหลายกระทง
-
บทที่ 13 กำราบเมีย
เป็นเพราะว่าพี่แจ่มชักจะเหิมเกริมกับผัวอย่างไอ้มิ่ง เอาแต่คอยสั่งห้ามนั่นห้ามนี่ไอ้มิ่งตลอด จะไปทำงานก็ต้องไปรับไปส่งไม่อย่างนั้นก็ไม่ให้ไอ้มิ่งไป ไปกินกาแฟที่ร้านแปะเฮ็งก็ตามติดอย่างกับลูกลิงติดแม่ แล้วนี่อะไร วันนั้นที่ห้องน้ำบ้านตาโขนมันอะไรวะ ไอ้มิ่งบอกว่าอย่าก็ไม่ฟัง ทำเอาไม่กล้าสู้หน้าตาโขนเลยเชียว คิดแล้วก็เจ็บใจ ขืนไม่สั่งไม่สอนกันบ้างเดี๋ยวชาวบ้านเขาจะหาว่าไอ้มิ่งกลัวเมีย
วันนี้ไอ้มิ่งก็เลยท้าทายอำนาจเมียด้วยการแอบบออกมาตั้งวงเหล้ากับพวกไอ้ดำที่บ้านพี่เจิดมันซะเลย ที่แอบออกมาได้เนี่ยก็เพราะว่าพี่แจ่มออกไปทำงาน ไม่อย่างนั้นก็อยู่เฝ้าไอ้มิ่งทั้งวันจนไม่เป็นอันทำอะไร ไม่รู้ว่าจะเฝ้าอะไรกันนักกันหนา แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่แจ่มมันออกไปทำงานอะไร อยากรู้ก็อยากรู้ แต่ก็ไม่อยากถาม ถามไปเดี๋ยวก็มาหาว่าไอ้มิ่งสนใจเดี๋ยวจะเหลิงไปกันใหญ่
“ที่มึงมาตั้งวงกับพวกกูได้วันนี้มึงได้ขอพี่แจ่มก่อนจะมารึยังวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดถาม
“ขอ? ก็แล้วทำไมฉันต้องขอมันด้วยล่ะจ๊ะ ฉันอยากจะมาฉันก็มาสิ”
“กูว่าแล้ว”พี่เจิดพยักหน้าทำท่าเหมือนคิดเอาไว้แล้ว
“ทำไมฉันต้องขออนุญาตมันด้วย นี่ฉันเป็นผัวมันนะ"ไอ้มิ่งยกมือขึ้นมาตบอกเสียงดังปุๆ
เรื่องอะไรไอ้มิ่งจะจ้องขออนุญาตพี่แจ่มก่อนจะไปไหนมาไหนด้วยล่ะ ขืนออกปากขอก็ไม่ได้มาพอดี แล้วอีกอย่างพี่แจ่มก็ไม่ได้อยู่ให้ขอด้วย แต่ถึงอยู่ให้ขอก็ไอ้มิ่งก็ไม่ขอหรอก
"นี่แสดงว่ามึงมาทั้งที่ไม่ได้บอกพี่เเจ่มสินะ"พี่เจิดถามพลางจ้องไอ้มิ่งแปลกๆ
"เรื่องอะไรฉันจะต้องบอกมันด้วยเล่า เวลาฉันอยากไปไหนฉันก็ไป จะไปบอกมันทำไมเล่า"
"ฮิ้วววว ไอ้มิ่งมันไม่กลัวเมียเลยโว้ยยยย"ไอ้ดำโห่ใส่หัวเราะชอบใจ
"ก็นั่นน่ะซี่ ข่มเมียน่าดูเลยนะมึงน่ะ เวลาอยู่บ้านพี่เเจ่มเขาไม่กล้าหือกับมึงเลยเหรอวะไอ้มิ่ง"
"กะ ก็เออสิวะ ลองกล้าหือกับกูสิ พ่อจะจัดการให้เงิบเชียว"
ไอ้มิ่งเองก็พอไอ้มิ่ง ได้ทีก็คุยโม้ยกใหญ่ เพื่อนฝูงก็เฮฮาชอบใจ พี่เจิดล่ะก็ได้แต่ส่ายหน้าให้ทำท่าไม่เชื่อน้ำลายของไอ้มิ่ง
"พูดดีไปเถอะมึงน่ะไอ้มิ่ง กูว่ามึงรีบๆกลับบ้านไปก่อนที่พี่เเจ่มเขาจับได้ว่ามึงหนีออกมากินเหล้าจะดีกว่า"
"จับดงจับได้อะไรกันล่ะจ๊ะ พี่ก็พูดไป๊ กะอีแค่กินเหล้าแค่นี้"
“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาเลยสินะมึง"คนเป็นลูกพี่ได้แต่ส่ายหน้าให้กับลูกน้อง
"โอ้ยยย ก็แล้วพี่จะไปสนอะไรมันนักหนาเล่า มันเป็นเมียมันต้องเคารพฉัน ต้องเชื่อฟังฉันสิจ๊ะ ฉันแค่มากินเหล้าแค่นี้"
"เออ เรื่องของมึงก็แล้วกัน แล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือน"
"ตงเตือนอะไรก๊านนน เลิกพูดถึงมันกันดีกว่า พูดถึงมันทีไรแล้วเสียอารมณ์ นี่เลยจ้ะ เรามาพูดถึงไอ้นี่กันดีกว่า วันนี้ฉันได้เหล้าต้มมาไหนึง พี่มากินกับฉันเถอะ"ไอ้มิ่งยกไหเหล้าต้มที่ตาโขนเพิ่งจะให้มาขึ้นมาอวด
"เหล้าเลิ่วอะไรของมึง มึงไม่รู้รึไงว่าช่วงนี้กูงดเหล้าน่ะ"พี่เจิดพูดไปตาก็ล่อกแล่กไปมองชั้นบนของบ้าน
“มึงน่ะตกข่าวนะไอ้มิ่ง ตั้งแต่มึงมีเมียมึงไม่ค่อยได้มาก๊งเหล้ากับพวกกูมึงเลยไม่รู้ไงว่าพี่เจิดเขางดเหล้าโว้ย”ไอ้ดำเอื้อมมือมาตบไหล่ไอ้มิ่ง
มันก็นี่แหละนะตัวอย่างของคนกลัวเมีย วันๆก็ไม่อะไร เอาแต่น้องลิจ๊ะน้องลิจ๋า เลิกงานปุ๊บก็ไปรับเมียปั๊บ
"แหม่ๆ ตั้งแต่มีเมียล่ะงดลงงดเหล้าเชียวนะจ๊ะ กลัวเมียล่ะสิท่า"ไอ้มิ่งหันไปแขวะ
"ของกูเขาไม่ได้เรียกว่ากลัวโว้ยยยย เขาเรียกว่ารักต่างหาก"
"แหวะ!!"
พอพี่เจิดพูดอย่างนั้นทุกคนในวงก็ทำท่าพร้อมใจกันทำท่าอ๊วกไปตามๆกัน
แล้วดูสิ ดูลูกพี่ของไอ้มิ่งทำท่าทำทางเข้า พอพูดถึงไอ้มะลิปุ๊บก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว ผู้ชายอย่างไอ้มะลิมันมีอะไรดีวะถึงได้รักได้หลงปานนั้น ก็แค่หล่อ แค่เป็นครู แค่นิสัยดี ทำกับข้าวก็เก่ง เลี้ยงลูกก็เก่ง จะว่าไปถ้าพี่แจ่มเมียไอ้มิ่งเป็นแบบไอ้มะลิไอ้มิ่งก็คงจะพอเอ็นดูบ้าง
"แหวะอะไรของพวกมึงกัน ที่กูงดเหล้าเพราะน้องลิของกูบอกว่าเหล้ามันไม่ดีต่อสุขภาพต่างหาก อีกอย่าง พวกมึงก็เลิกมาตั้งวงหน้าบ้านได้แล้ว เดี๋ยวไอ้คัวเล็กของกูมาเห็นก็ทำตามกันพอดี งดๆเหล้ากันบ้าง”
"แหม่ ไอ้เรืองของพี่มันยังไม่ทันได้คลานเป็นเลยนะจ๊ะ"ไอ้มิ่งขัด พูดถึงลูกเมียไม่ได้เลยกับพี่เจิดเนี่ย
"เออน่า กูบอกก็เชื่อกันสิวะ ส่วนมึงน่ะ กลับบ้านไปได้แล้วไอ้มิ่งก่อนที่พี่แจ่มเขาจะโมโหเอา"
"โอ้ยยยย คุณชายอย่างมันน่ะเหรอจ๊ะจะโมโหเป็น วันๆฉันเห็นแต่มันแจกยิ้มให้ชาวบ้านไปทั่ว มันไม่กล้าโมโหฉันหรอก"
"เอาเข้าไป เมาแล้วสินะมึงน่ะ ถึงได้ปล่อยหมาออกมาเป็นฟาร์มขนาดนี้ อีกเดี๋ยวพี่เเจ่มมาตามกลับแล้วมึงจะรู้สึก"
"ก็ลองมันมาตามาจ๊ะ ฉันนี่จะเตะอวดชาวบ้านให้ดู"พูดไปก็ทำท่าถกแขนเสื้อไป
"ฮิ๊ววว ไอ้มิ่งนี่มันโหดโว้ย มีเตะมงเตะเมียโชว์เพื่อน"
"ใจคอมึงจะเลี้ยงเมียด้วยลำเเข้งเลยเหรอวะ นั่นพี่เเจ่มเลยนะโว้ย พี่แจ่มเขาเป็นผู้ดีมาจากบางกอกเลยนะมึง มึงจะไปเตะเข้าได้ยังไง"
"ผู้ดีก็ผู้ดีสิวะ ก็แค่เมีย"
เป็นเมียก็ต้องเคารพผัวสิวะ ต้องนอบน้อมกับผัว จะมาจากไหนไอ้มิ่งไม่สนหร๊อก
"ให้มันจริงเถ้ออออ อย่าดีแต่ปากล่ะมึงน่ะ อย่าให้พวกกูรู้นะว่าอยู่บ้านล่ะกลัวเมียพี่เเจ่มจ๊ะพี่เเจ่มจ๋าแบบพี่เจิดน่ะ"
"พอเลยพวกมึง ที่กูพูดจ๊ะพูดจ๋ากับเมียเขาเรียกว่าให้เกียรติกันโว้ย”
"ฮ่าๆๆ จ้าๆ ให้เกียติรจ้าาา"
"เดี๋ยวพวกมึงก็รู้ว่าใครกันแน่ที่ต้องเคารพใคร หึหึ"ไอ้มิ่งหัวเราะในลำคอก่อนจะยกแก้วใส่เหล้าป่าขึ้นมากระดกไปอึกใหญ่
สามชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก ที่แคร่ไม้ใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้านของเสี่ยมุ่ย หน้าร้อนแบบนี้พอตะวันตกดินลมพัดเอื่อยๆค่อยเย็นสบายขึ้นมาหน่อย ถามว่าไอ้มิ่งกับเพื่อนๆเมาไหม นี่เหล้าป่านะ จะไม่เมาได้ยังไง
จะละออกมาจากไหเหล้าป่าตรงหน้าก็ตอนที่แสงไฟจากรถส่องเข้ามาในบ้าน หันไปก็เห็นว่ารถคันแพงของพี่แจ่มขับเลี้ยงเข้ามาจอดหน้าบ้านก่อนที่เจ้าของรถจะเปิดประตูลงมา
“นั่นไงล่ะ กูบอกแล้วว่าให้มึงรีบกลับก่อนที่พี่แจ่มจะมาตาม”พี่เจิดส่ายหน้าอย่างกับรู้อย่างนั้นแหละว่าไอ้มิ่งจะเจอกับไอ้ไร
แต่ไอ้มิ่งน่ะกำลังอ้าปากค้างหรี่ตามองพี่แจ่มพลางขยี้ตาว่าไม่ได้ตาฝาดที่เห็นพี่แจ่มเดินหน้านิ่งลงมาจากรถ นี่ไอ้มิ่งก็คิดว่าพี่แจ่มจะแจกยิ้มคุณชายให้กับเพื่อนฝูงเหมือนกับทุกทีเสียอีก
"พี่เเจ่มบอกให้น้องมิ่งรอพี่เเจ่มกลับมาจากทำงานอยู่ที่บ้าน ทำไมถึงแอบออกมาแบบนี้ล่ะครับ"
นั่นไง พอมาถึงก็มาข่มไอ้มิ่งต่อหน้าเพื่อนๆต่อหน้าพี่เจิด แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ก็แล้วมันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง ไอ้มิ่งได้แต่เงยหน้ามองหน้าพี่แจ่ม อุตส่าห์คุยโวว่าจะเตะเมียโชว์ แต่ทำไมตอนเมียมาไอ้มิ่งถึงได้ไม่มีเรี่ยวมีแรงทำแบบที่คุยเลย สงสัยเหล้าต้มของตาโขนจะดีจริง ถึงได้เมาง่ายขนาดนี้ แล้วนี่อะไร เพื่อนฝูงก็นั่งมองกันตาปริบๆ
"ก็แล้วทำไมกุต้องรอด้วยมึงเล่า มึงน่ะจะกลับมาจากทำงานเมื่อไรก็ไม่รู้ ดีไม่ดีก็เช้ามืดนู่น"
งานอะไรก็ไม่เคยบอก บางวันก็กลับมาเช้ามืดนู่น กลับมาก็เหม็นกลิ่นเหงื่อมากอดมาหอมหวนให้ไอ้มิ่งตื่นทุกที
"แต่พี่เเจ่มก็บอกให้น้องมิ่งรออยู่บ้านนี่ครับ ถ้าจะออกมาก็บอกพี่เเจ่มก่อน"ไม่พูดเปล่าแต่ยังเอื้อมมือมาแตะแขนไอ้มิ่งอีก
"กะ ก็แล้วทำไมกูต้องบอกมึงด้วยเล่า"
ไอ้มิ่งไม่รู้เลยว่าพี่แจ่มมาอารมณ์ไหน ปกติอยู่ต่อหน้าเพื่อนๆของไอ้มิ่งก็ยิ้มหน้าระรื่นไม่ใช่รึไง
"กลับบ้านกันเถอะครับ"
"มึงก็กลับไปก่อนสิวะ เดี๋ยวเสร็จแล้วกูก็กลับไปเองแหละน่า"ไอ้มิ่งไม่ใช่แค่พูดนะ แต่ยังสะบัดมือของพี่แจ่มที่แตะแขนออกเป็นการโชว์เพื่อนไปในตัวแล้วเงยหน้ามอง
"กลับบ้านกับพี่เเจ่ม"
"กูว่ามึงกลับบ้านกับพี่เเจ่มก่อนดีกว่าไอ้มิ่ง วันหลังมึงค่อยมาตั้งวงกับพวกกูใหม่ก็ได้"พี่เจิดตบไหล่ไอ้มิ่งเหมือนจะเตือน
“ไม่เอาหรอก กูบอกแล้วไงว่ากูอยากกลับเมื่อไรกูกลับเองน่ะ ไม่ต้องมาตามกูหรอก"ไอ้มิ่งขึ้นเสียงข่มกลัวเพื่อนจะไม่เชื่อว่ามันไม่กลัวพี่แจ่ม
"เถอะน่าไอ้มิ่ง กูว่ามึงเมาแล้ว มึงกลับไปกับพี่เเจ่มเถอะ เดี๋ยวพ่อกุมาเจอว่าพี่แจ่มมาตามมึงจะไปกันใหญ่"พี่เจิดว่าพลางหันไปพยักหน้าขอความเห็นจากพวกไอ้ดำ
"ตะ แต่ว่า....เฮ้ยยยย!!"
ไอ้มิ่งก็กะจะออกปากแย้งอยู่หรอก แต่พอเปิดปากก็ถูบรรดาเพื่อนๆเอาเท้ายันตูจนเกือบตกแคร่ไม้ขับไสไล่ส่งกันดื้อๆ
"เอาไปเลยจ๊ะพี่เเจ่ม เอาไอ้มิ่งมันกลับไปได้ตามสบายเลยจ้ะ"เพื่อนแต่ละคนดีๆทั้งนั้น
"อะไรของพวกมึงเนี่ย มาถีบกูทำไม บอกว่าไม่กลับก็ไม่กลับไงเล่า อยากกลับก็กลับไปคนเดียวซี่ นี่กูไอ้มิ่งนะ ไอ้มิ่งแห่งบ้านดอนไฟไหม้"
"ให้พวกฉันอุ้มมันไปโยนใส่รถเลยไหมจ๊ะพี่เเจ่ม"ไอ้ดำก็พอไอ้ดำ ประจบกันเข้าไป
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่เเจ่มจัดการเอง"
ดูพูดสิ ดูพูดเข้า เป็นแค่เมียริจะมาจัดกงจัดการ เรื่องอะไรไอ้มิ่งจะยอมง่ายๆ ทันทีที่พี่เเจ่มเดินเข้ามาใกล้ปุ๊บ ไอ้มิ่งก็กระโดดไปหลบข้างหลังพี่เจิดปั๊บ ให้มันรู้ไปสิว่าจะจะกล้าหือกับพี่เจิดลูกพี่ของไอ้มิ่งน่ะ
"อ้าวเฮ้ยยย!! มาหลบหลังกูทำไมเล่าไอ้มิ่ง ออกเลยเลยนะโว้ย อย่ามาเกาะกู"
"โธ่ ก็พี่ดูสิจ๊ะ ญาติพี่น่ะกล้ามาหือกับผัวอย่าฉันได้ยังไงกัน"
"ก็พี่แจ่มเขาเป็นผัวเมียกันกับมึง มาตามมึงกลับบ้านก็ไม่แปลก แปลกตรงที่มึงจะกลัวอะไรพี่แจ่มนักหนาเนี่ย กลับบ้านไปก็สิ่นเรื่อง"
"กลับก็กลัวน่ะสิ ฉันไม่กลับหรอก ฉันจะอยู่ที่นี่ ฉันจะอยู่กับพี่เจิดที่นี่แหละ"ไอ้มิ่งกอดคว้าเอวพี่เจิดมากอดเอาไว้แน่น
"จะมาอยู่อะไรกับกูล่ะวะ รีบกลับๆไปกับพี่แจ่มเลยไป๊"เออดี ไล่กันเข้าไป
"นี่พี่ไล่ฉันเหรอจ๊ะ นี่พี่ไม่รักฉันแล้วเหรอจ๊ะ นี่ฉันไอ้มิ่งนะ ฉันไอ้มิ่งคนเดิมไง"ไอ้มิ่งพูดพลางตบอกยืนยัน
"เออ กูรู้แล้วว่ามึงน่ะไอ้มิ่ง แต่มึงน่ะเลิกมาเกาะกูแล้วกลับบ้านไปได้แล้ว"
"แล้วทำไมพี่ต้องไล่ฉันด้วยล่ะจ๊ะ ร้อยวันพันปีพี่ไม่เคยไล่ฉันเลย พอได้ไอ้มะลิพี่ก็ลืมฉันเลยนะ นี่พี่ไม่รักฉันเเล้วใช่ไหม ฉันรักพี่นะจ๊ะ พี่อย่าไล่ฉันเลย ฉันจะอยู่กับพี่ที่นี่แหละ"
"ไปกันใหญ่แล้วมึงน่ะ พี่เเจ่มพามันกลับไปได้เลยนะจ๊ะ ไอ้มิ่งมันเมาปากมันก็หมาอย่างนี้นั่นแหละ พี่อย่าไปถือสามันเลย"
ไม่เข้าข้างก็หนักพอแรงแล้ว นี่นี่พี่เจิดยังดันไอ้มิ่งออกมาจากข้างหลังอีก แค่นั้นไม่พอ ยังผลักไอ้มิ่งขี้เมาให้เซพุ่งไปข้างหน้าจนหน้าทิ่ม แต่จะว่าไปให้หน้ามันทิ่มพื้นเสียยังจะดีซะกว่าทิ่มเข้ามาที่อกพี่เเจ่มดังปั๊ก กลิ่นน้ำหอมราคาแพงหอมฟุ้งจมูกเชียว
“กลับบ้านกับพี่แจ่มได้แล้วครับ”
"กู ไม่ กะ อ้าว เฮ้ยยยย!! ปล่อยกูน๊าาาาโว้ยยย"
นี่โลกมันหมุนหรือไอ้มิ่งหมุนเองวะ มองอะไรแทบไม่ทัน กระพริบตาทีเดียวเผลอแปบๆก็ถูกพี่แจ่มหิ้วขึ้นมาแบกบนบ่าไปแล้ว
"พี่เเจ่มกลับแล้วนะครับ”ยังจะมีหน้ามามีมารยาทอีก
“จ้ะ ขับรถกลับดีๆนะจ๊ะ”พี่เจิดก็ไม่ช่วยห้ามสักคำ
เงยหน้าไปมองกะจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆก็ถึงกับเงิบ แต่ละคนยกมือขึ้นโบกไม้โบกมือลาไอ้มิ่งพลางส่ายหน้าอย่างกับไอ้มิ่งจับได้ใบแดงแล้วต้องไปเกณฑ์ทหารอย่างนั้นแหละ เพื่อนแต่ละคนพึ่งพาได้กันทั้งนั้น
"ปล่อยกูลงนะโว้ยไอ้แจ่ม ก่อนที่กุจะลงไปเตะมึงโชว์เพื่อนกูน่ะ"
นี่ก็ไม่ฟังไอ้มิ่งเลย จะดิ้นแรงก็กลัวตก ได้แต่ร้องโวยวายปล่อยให้พี่เเจ่มอุ้มมาโยนโครมใส่รถก่อนประตูรถจะปิดใส่หน้าดังปัง
เป็นไอ้มิ่งต่างหากที่ต้องไม่พอใจ ไม่ใช่พี่เเจ่มที่มาทำนิ่งๆเหมือนไม่พอใจแบบนี้ นี่ตกลงใครต้องกลัวใครวะเนี่ยยยยยยย
----------------------------------------------------------
จะเตะเมียโชว์เพื่อนจ้าาา ไม่รู้ใครต้องกลัวใคร
-
มิ่ง ไม่เคยทันพี่แจ่มเลยสักครั้ง 555
-
มิ่งแกกำลังท้าทายอำนาจมืด รู้ตัวมั้ย เตรียมตัวเตรียมใจโดนลงทัณฑ์เลย
เกาะขอบเตียง เอ๊ะ หรือจะไม่ใช่เตียง :katai3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสัยต้องโดนพี่แจ่มทำโทษเป็นแน่ โทษฐานดื้อดึง ระวังด้วยนะมิ่ง :laugh3:
-
:pig4: :pig4:
-
ปาด!!!! สะท้านดีแท้
-
ตั้งแต่อ่านมานี่คิดได้2ทางเลยนะ ทางแรกคือทั้งเรื่องนี่คือเอาฮา ทางที่2นี่คือดราม่า ถ้านี่เป็นมิ่งจะน้อยใจมาก ไม่มีใครเข้าข้างตัวเองเลย ขนาดเพื่อนหรือพี่เจิดยังไม่รัก มีแต่ถีบหัวส่ง ฮือออ น้องมิ่งสู้ๆ สู้เพื่อความเป็นผัววววว
-
น้องมิ่งไม่รู้เหรอว่ามนุษย์เมียน่ะ น่ากลัวขนาดไหน บรื้ออออ
หวั่นใจแทนน้องมิ่งจริงๆ ตอนหน้าน่าจะไม่รอดเงื้อมมือเมียไปได้แน่
-
รอพี่แจ่มจัดหนัก
-
โอ้ยยยยย พี่มิ่ง!!! พี่สู้พี่แจ่มไม่ได้หรอกจ้าาาาา
รออ่านตอนต่อไปอยุ่น้าาาาา รีบๆ มาอัพนะ 55
-
มาแล้วววว หลังจากแม่ยก เอฟซีพี่แจ่มพระเอกโรคจิต มั่ววุ่นๆกับงาน พอมีเวลาว่างก็ทิ้งเกือบทุกสิ่ง เว้น ผช ฮ่าๆ มาหาพี่แจ่มไอมิ่งเลย
พี่แจ่มนี้มันมีความตอแหล แถ ได้ไม่เนียน แต่ไอมิ่งก็เชื่อเกินนนนนนน
ไอมิ่งนี้ไม่ได้ซื่อนะแค่โง่ๆ โอ้ๆๆหยอกเล่น ฮ่าๆๆๆ
จะกำราบเมียหรอมิ่งทำสิเจ้เชียร์ เชียร์ไห้พี่แจ่มมันหมดความอดทนซักที แทะๆเล็มๆอยู่นั้นละก็รู้ว่าไอมิ่งมันโง่ เอ้ยซื่อบื้อ บ็องแบ็ว ฮ่าๆๆๆๆ
นี้คนเขียนบอกว่าแต่งฉาก จุด จุด ไม่เก่ง แล้วพี่เจิดกับมะลินี้คืออะไร เมาเขียนสินะ ฮ่าๆๆๆ
อิพี่เจิดรบกวนส่งน้ำมันมะกอกไปไห้พี่แจ่มด้วย
ว่าแต่พี่แจ่มทำงานอะไร ราชการหรอ หรืออะไรสงสสัยยย
รีบมาต่อนะ
FCพี่แจ่มพระเอกแสนดี(ต่อหน้าทุกคนเว้นไอมิ่ง) ฮ่าๆๆๆๆ
สู้ๆๆคะ
-
งานนี้มิ่งโดนแน่ อิอิ
-
รอตอนหน้าไม่ไหวล้าววว พี่แจ่มจะสั่งสอนหน้าที่เมียให้เอง อิอิ :z1:
ความจริงอ่ะน้องมิ่งเป็นคนเข้าใจง่ายไม่ซับซ้อนเลยจริงๆ ซื่อๆนั่นเอง ความผิดเดียวที่ฝังใจน้องมิ่งคือพี่แจ่มไม่ยอมซื้อเกงในคืนให้น้องมิ่งตอนเด็กป่าว นี้ถ้าพี่แจ่มจับจุดง้อถูกน่ะ จะไม่วายมาพี่แจ่มพี่แจ่มขาแน่นอลลลล
เพระาดูท่าแล้วจากความรู้สึกถ้าพี่แจ่มเปิดโลกให้น้องมิ่ง นี้แหละจะหลงติดใจพี่แจ่มติดเป็นตังเมเลยเชียว
หึหึ ไม่ต้องไม่อิจฉาพี่เจิดเค้าแล้วน่ะ 5555555555555 จะได้เป็นแม่มิ่งของน้องจี้ดอย่างเต็มภาคภูมิ(?) :laugh:
-
เตะเมียโชว์เพื่อนจ้าาาา
ระวังจะโดนเมียกำราบนะจ๊ะน้องมิ่ง
-
พอดีฉันมาเยี่ยมไอ้มิ่งมันนะจ๊ะ ก็ตั้งแต่คราวนั้นที่พี่แจ่มมารับมันไป ก็ผ่านมาจะครึ่งเดือนแล้ว เห็นว่าหายเงียบกันไปหมด ฉันก็เลยแวะมาดูสักหน่อยว่าเป็นยังไงกันบ้างจ๊ะ :z1:
-
ใครจะกำหราบใครกันแน่เนี่ย ว่าแต่มิ่งยังสับสนกับสถานะอยู่นะจ๊ะ
-
:katai5: :katai5:
-
:katai5: :katai5:
-
ขอเลือดด้วยค่าาาาา... :m25: :m25: :m25:
-
หวีดดด จุดพลุฉลอง :laugh: ในที่สุดน้องมิ่งก็เสร็จพี่แจ่มแว้วววว
ต่อจากนี้ไปน้องมิ่งจะหลงพี่แจ่มจนโงหัวไม่ขึ้นแน่ๆ เพราะพี่แจ่มจะสอนเทคกะนิคการอยู่บนเตียงให้นะจร้าาา
วรั้ยยยหนอนด้วงคือทำไมรู้สึกว่ามันน่ารักมุมิงี้อ่ะ ไม่น่าล่ะพี่แจ่มถึงชอบล้วงมาตั้งแต่เด็กเพราะมิ่งมีเจี้ยวน่ารัก(?)55555
มาเป็นแม่น้องจี้ดอย่างเต็มตัวเสียที ฮรี่ๆ ที่นี้พี่แจ่มไม่ต้องกลัวถูกเปรียบเทียบกับพี่เจิดล่ะ ก็เห็นๆกันอยู่ว่างานดี :z1:
คอนเฟิมจากมิ่งเอง ว่างๆก็ไปปรึกษานางลิมันน่ะน้องมิ่ง
เออแล้วบ้านนี้น้ำมันมะกอกพี่ไม่ใช้เพราะพี่แจ่มใช้น้ำมันมะพร้าวแทน โอ้ยย 555555
ปล.อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าาา :pig4:
-
:jul1: ในที่สุดน้องมิ่งก็เป็นฝั่งเป็นฝาซะที กลัวมาม่าจังเลยพี่แจ่มจะไม่ทิ้งน้องมิ่งใช่มั้ย
-
อัพแล้วดีจัยย์ o13
ยินดีด้วยพี่แจ่มในที่สุดก็ปิดจ๊อบได้ซะที :hao6: :hao6:
-
พี่แจ่มสั่งสอนดีมาก 55 ไอ้มิ่งปากแข็งที่แท้ก็รักพี่แจ่ม แถมกลัวถูกทิ้งอีก
-
:hao7: สมกับเป็นญาติกัยตริงๆ รบกวน อิเจิด กับ พี่แจ่ม หุ้นกันสร้างโรงงานผลิต น้ำมันมะกอก กับ น้ำมันมะพร้าวเลยคะ
แหมมมมมม
แต่ จุดพลุคะ ฉลองงงงการเสียตัวของอิมิ่ง
โถ้พี่แจ่มของเจ้!! แบบนี้เรียกพายุหึงรึป่าว ยินดีกับการรอคอนมาเป็นสิบๆปีคะ ปาดน้ำตาาา
นี้คิดว่าตื่นมามันก็ไม่ยอมรับหรอกไอมิ่งอะ โทษทุกสิ่งทุกอย่าง ฮ่าๆ
มิ่งมันชอบพี่แจ่มนะ แต่ เหมือนจะไม่รู้ตัว โถ้น้องมิ่งคนโง่
จากFC พี่แจ่มเจ้าคะ
-
มิ่งรู้ตำแหน่งแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ
เสร็จพี่แจ่ม อิอิ
เดี่ยวไปเหมาน้ำมันมะพร้าวไว้รอตอนต่อไป อิอิ
น้ำมันมะกอกก็มีน่ะ ของพี่เจิดเขา ฮ่าๆๆๆๆ
-
รู้สถานะแน่ชัดนะคะน้องมิ่งงงงงง
-
ของคู่นี้เค้าเป็นน้ำมันมะพร้าวนะคะ :laugh:
ยินดีกับพี่แจ่มด้วยค่ะ มิชชั่นคอมพลีทล๊าววววว o13
-
ช่วง ของดีไทยแลนด์
น้ำมันมะพร้าวไทยทำ บำรุงผิวดี บำรุงผมได้ บำรุงหนอนด้วงกับมังกรด้วย :z1:
-
เรียบร้อยยยย เฮ
-
:pig4:
-
โอ้ยยยยยยย
ดีใจจจจจจจจจจ
มาต่ออีกน้าาา
-
การต่อสู้ระหว่างหนอนด้วงและมังกรศึกนี้ช่างใหญ่หลวงนักใครจะแพ้ใครจะชนะ เห็นแววมาแต่ไกล 5555
-
หึหึ ในที่สุดก็ตกเป็นของพี่แจ่มจนได้น่ะ น้องมิ่ง :laugh:
-
:pig4: :pig4:
-
ได้กันแล้ววว
-
ในที่สุดก็ได้เป็นผัวเมียกันจริงๆ แล้วนะ ถึงจะสลับขั้วไปตามความเข้าใจของชาวบ้านนี้ดส์นึง 55555
-
ซินเขียนใหม่เกือบทั้งหมดเลย เพื่อเป็นการให้เกียรติความผัวของไอ้มิ่ง จะไม่อ่านซ้ำก็ได้ จะอ่านซ้ำก็ดีจ้าาา
บทที่ 14 เสียตัว
ในหมู่บ้านดอนไฟไหม้ ไม่มีใครไม่รู้หรอกว่าไอ้มิ่งน่ะขี้เมา ว่างเป็นไม่ได้ เป็นอันตั้งวงก๊งยาดองกับพวกคนงานที่ทำไร่ด้วยกันกับพี่เจิด แต่ใครจะไปรู้เล่าว่ามันจะมีวันที่ต้องจับพลัดจับพลูแต่งเมียผู้ดีบางกอกที่ต่างกันราวกับฟ้ากับเหว
แล้วเมียที่ว่าก็ชักจะเหิมเกริมใหญ่ ดันโผล่ไปที่วงเหล้าแล้วข่มมันต่อหน้าต่อตาเพื่อนฝูงด้วยการอุ้มมันพาดบ่าพากลับบ้านหน้าตาเฉย
“ปล่อยกูลงนะโว้ย กูจะไปกินเหล้ากับเพื่อน”
ร้องบอกพลางดีดดิ้นอย่างกับไส้เดือนถูกน้ำร้อนลวก ถ้าไม่ติดว่าคนที่แบกอยู่จับเอาไว้แน่นพอมันคงได้ตกลงมานอนแอ้งแม้งบนพื้นแล้ว
ก็พี่แจ่มน่ะ พอจอดรถปุ๊บก็แบกไอ้มิ่งขึ้นบ่าเดินดุ่มๆขึ้นบันไดบ้านไม่เกรงใจน้ำหนักไอ้มิ่งบ้างเลย ไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ไอ้มิ่งตัวหนักอย่างกับควาย
แต่ก็ช่างเถอะ ประเด็นมันอยู่ที่ว่า ไอ้มิ่งร้องโวยวายให้ปล่อยตั้งนานไม่ยอมปล่อย แต่พอมาถึงห้องนอนเสือกพึ่งจะมาปล่อย แถมไม่ได้ปล่อยแบบธรรมดาด้วย
ตุ๊บ!!
ไอ้มิ่งร่วงลงไปนอนหน้าทิ่มจมฟูกนอนหอมกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม ทั้งมึนทั้งเมา ครั้นจะโงหัวขึ้นมาเถียงก็รำบากพอแรงแล้ว แต่แรงที่กดลงมาก็ทำเอาหน้าทิ่มลงไปกับที่นอนอีกรอบ
“ปะ ปล่อยกูสิวะ จะมากดกูทำไมเล่า กูลุกไม่ขึ้น” พอตั้งตัวได้ก็เอี้ยวตัวหันไปโวยวายเสียงอ้อแอ้ขึ้นจมูก
“ไม่ปล่อยครับ”
“หนอย พอกูไม่ว่าเข้าหน่อยก็ชักจะเอาใหญ่เชียวนะมึง”
“พี่แจ่มบอกแล้วใช่ไหมครับว่าให้น้องมิ่งรอพี่แจ่มอยู่ที่บ้าน ไม่ให้ออกไปไหน”เสียงนุ่มหูบอก
ไอ้มิ่งก็ไม่รู้หรอกว่าพี่แจ่มน่ะทำหน้าแบบไหนเมื่อมันถูกกดให้คว่ำหน้าลงกับเตียง แต่ใครมันจะไปสนกันเล่าในเมื่อมันไม่ใช่หมาเฝ้าบ้านสักหน่อย
“มึงจะบ้าเหรอวะ นี่กูแต่งงานมาเป็นผัวมึงนะ ไม่ได้แต่งงานมาเป็นหมาเฝ้าบ้านจะได้อยู่บ้านตลอดเวลาอย่างที่มึงสั่งน่ะ”
บ้าบอไปกันใหญ่แล้ว ไอ้มิ่งดิ้นขลุกขลัก กะจะพลิกตัวหันไปเถียงให้ถนัดถนี่แต่ก็สู้แรงพี่แจ่มไม่ได้เลย ได้แต่ขมวดคิ้วมุ่นกัดฟันเถียงทั้งที่นอนคว่ำหน้า ใบหน้าสีเข้มแดงก่ำเพราะความเมา
“แต่พี่แจ่มไม่ชอบเลยนะครับที่น้องมิ่งไปไหนมาไหนไม่บอกพี่แจ่ม”
“กูจะไปไหนมาไหนจำเป็นต้องบอกมึงด้วยรึไง”
ยิ่งพูดก็ยิ่งหงุดหงิดใจ ไอ้มิ่งไม่ใช่หมาเฝ้าบ้านสักหน่อย แล้วนี่อะไร นี่ไอ้มิ่งไม่ใช่เด็กนะที่จะต้องขอก่อนจะออกไปไหนมาไหน ตกลงว่าพี่แจ่มเป็นเมียหรือพ่อมันกันวะเนี่ย
“ทำไมถึงได้ดื้อนักนะครับ”คราวนี้พี่แจ่มกลับพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ
“ดะ ดื้ออะไรของมึงเล่า มึงอย่ามาหาเรื่องกูนะ ฮะ เฮ้ย!! แล้ว มะ มึงจะทำอะไรของมึงน่ะ จะมาดึงกางเกงกูทำไม!!”
ไอ้มิ่งตาโตเท่าไข่ห่านเมื่อมือของพี่แจ่มรั้งขอบกางเกงรวมทั้งขอบกางเกงในย้วยๆของมันแล้วดึง แล้วก็…
พรึ่บ!!
ออกปากห้ามไม่ทันแล้ว เร็วยิ่งกว่าจรวดก็มือของพี่แจ่มเนี่ยแหละ กางเกงตัวเก่ากับกางเกงในขอบย้วยถูกดึงผ่านข้อเท้าแล้วถูกโยนลอยคว้างไปตกที่ตะกร้าริมห้องนู่น อะไรจะแม่นยำปานนั้น พอไม่มีกางเกงแล้วลมเย็นๆก็หอบมาปะทะชวนให้ขนลุก แต่ก็คงไม่มีอะไรน่าขนลุกไปกว่าสายตาของพี่แจ่มที่จ้องมองตูดของมันตาเป็นมันแล้วตอนนี้
“มะ มึงจ้องอะไรของมึง!!”ถามเหมือนจะหาเรื่องแต่น้ำเสียงกลับสั่นชอบกล
เพี๊ยะ!!
ทว่าแทนที่จะได้คำตอบเป็นถ้อยคำกลับเป็นเสียงเนื้อกระทบกันดังเพี๊ยะสนั่นลั่นห้องแทน
มันสะดุ้งตัวโยน ส่งเสียงร้องลั่นก่อนจะกัดฟัน มือสองข้างคว้าเอาผ้าปูที่นอนมากำเอาไว้จนยับยู่ยี่ด้วยความเจ็บ
“โอ้ย!!”
“เด็กไม่ดีต้องถูกลงโทษครับ”เสียงทุ้มต่ำบอกเบาไม่รู้เลยว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
รู้แค่ว่าจากเจ็บจนแสบก็กลายเป็นชาไปทั้งตูดไปจนถึงบั้นเอว ไอ้มิ่งตวัดหางตาไปมองด้วยความไม่พอใจ น้ำตารื้นขอบตา แต่ก็ต้องเกร็งตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นว่าพี่แจ่มเงื้อมือขึ้นมาจนสุดอีกรอบ
เพี๊ยะ!!
“ยะ อย่า โอ้ย!!”
ไม่ได้มีเวลาให้ได้ร้องห้ามกันบ้างเลย ฝ่ามือของพี่แจ่มตีลงมาที่ตูดของมันอีกรอบ และอีกรอบ รอบแล้วรอบเล่า ด่าก็แล้ว ขอดีดีก็แล้วแต่คนที่กำลังฟาดตูดมันอย่างเมามันก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะหยุดเลย จนผ่านไปพักใหญ่ ไอ้มิ่งแน่ใจเลยว่าตูดมันต้องช้ำไปแล้วแน่ๆ พี่แจ่มถึงได้ยอมหยุดแล้วผละออก
“มึงทำอะไรของมึง กูเจ็บนะโว้ยยย!! ซี๊ดดดด”ซี๊ดปากพลางลูบตูดตัวเองป้อยๆ
“เจ็บสิครับดี จะได้ไม่ดื้อกับพี่แจ่มอีก”
ทับถมกันขนาดนี้ไอ้มิ่งจะยอมง่ายๆเรอะ ไม่มีทาง!! เจ็บก็เจ็บ แค้นก็แค้น ใครกันแน่ที่ควรจะถูกต่อว่าถูกถากถาง คนที่สมควรถูกว่ามันพี่แจ่มต่างหาก
“หนอย มึงนี่!! กูไม่พูดก็ไม่ใช่ว่ากูจะยอมนะ ใครกันแน่ที่มันต้องต้องโดน เสือกมาบอกให้กูอยู่แต่บ้านแต่ตัวเองดันเสือกกลับบ้านไม่เคยตรงเวลากันสักวัน”
“พี่แจ่มไปทำงานครับ”
“กูก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนเหมือนกัน”
“ทำงานกับกินเหล้าไม่เหมือนกันครับ”
“จะไม่เหมือนได้ยังไงวะ ก็ออกจากบ้านเหมือนกัน แล้วดูมึงสิ มาว่ากูมาตีกูจนตูดกูช้ำทั้งที่มึงเองก็พึ่งจะกลับมาไม่ใช่รึไง นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วแล้ว นาฬิกาที่ข้อมือแพงซะเปล่า ไม่รู้จะใส่ไว้ทำห่าอะไร ยังเสือกมาพูดดีอีกว่ากูอย่างนั้นอย่างนี้ มึงเองก็น่าโมโหเหมือนกันแหละวะ”
พูดแล้วมันก็น่าโมโหไหมล่ะ ไอ้มิ่งหรี่ตามองตัวสูงๆหัวจรดเท้า พี่แจ่มยังอยู่ในชุดเดิมที่ออกไปจากบ้านเมื่อเช้าเป๊ะ
มันยันตัวขึ้นลุกนั่ง เจ็บตูดก็เจ็บตูด กางเกงก็ปลิวไปไกล ข้างล่างก็โล่งโจ้ง ลมเย็นจนหนอนด้วงตัวหดเหลือนิดเดียว ก็เลยต้องจำใจแก้ผ้าเอาหน้ารอดใช้สองมือหยาบๆตะปบเป้าเอาไว้ขาสองข้างพลางหนีบเข้าหากัน ตาก็ไม่วายส่งค้อนวงโตไปให้คนที่กำลังจ้องมองมันไม่วางตา
ถึงในห้องจะแสงสลัว แต่ไอ้มิ่งก็พอจะมองเห็นหน้าหล่อๆของพี่แจ่มอยู่บ้างแหละ มองเห็นว่าคิ้วหนาๆขมวดเข้าหากันแทบจะผูกเป็นปม ถ้าจำไม่ผิดร้อยวันพันปีไอ้มิ่งไม่เคยจะเห็นพี่แจ่มทำหน้าทำตาแบบนี้เลยนี่หว่า ปกติก็เอาแต่แจกยิ้มคุณชายน่าหมั่นไส้
“แต่พี่แจ่มไม่อยากให้น้องมิ่งไปรบกวนน้องเจิด”
“กูไม่ได้ไปรบกวนเสียหน่อย มึงไม่ใช่พี่เจิดอย่าทำเป็นรู้ดีไปหน่อยเลย พี่เจิดเขาไม่เห็นว่ากูรบกวนหรอก มีก็แต่มึงเนี่ยแหละ”
“น้องมิ่งอย่าลืมสิครับว่าน้องเจิดแต่งงานแล้ว ที่สำคัญน้องมิ่งก็แต่งงานกับพี่แจ่มแล้วด้วย น้องมิ่งต้องอยู่กับพี่แจ่มสิครับห้ามไปอยู่กับน้องเจิด”มือใหญ่เอื้อมมาจับแขนไอ้มิ่งเบาๆ
อารามตกใจคิดว่าจะถูกตีไอ้มิ่งเลยปัดมือพี่แจ่มทิ้ง
“มึงมันจะรู้อะไร ถึงจะแต่งกันแล้วแต่ถ้าเทียบมึงกับพี่เจิด มึงก็เป็นได้แค่คนนอกนั่นแหละ กูกับพี่เจิดอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่หมาเลียตูดไม่ถึง พี่เจิดเขาไม่ว่ากูหรอกโว้ย”
“พี่แจ่มไม่ใช่คนนอก”
พูดจบมือสองข้างยังเอื้อมมาจับหัวไหล่ทั้งสองข้างของไอ้มิ่งแน่นก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้จนไอ้มิ่งนึกหวั่นจนเผลอกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่
“มึงอย่าคิดนะว่ากูจะยอมมึงเหมือนที่ห้องน้ำบ้านตาโขนน่ะ วันนั้นที่กูยอมมึงเพราะกูตกใจหรอกนะ ระ รอบนี้ กะ กู ไม่ยอมมึงแน่ มึงถอยออกไปเลย”
“ครั้งนี้พี่แจ่มเองก็จะไม่ยอมเหมือนกัน เราแต่งงานกันมาได้สักพักแล้ว พี่แจ่มจะไม่อดทนอีกต่อไปแล้วนะครับ”
“อะ อดทนอะไรของมึง หยุดเลย!! เอามือมึงออกไปจากกระดุมเสื้อกูเลย”
อดทนแล้วยังไง บอกไว้ก่อนนะว่าคราวนี้ต่อให้มาอ่อยแค่ไหนไอ้มิ่งก็ไม่สมยอมด้วยหรอก
แล้วนี่อะไร มือของพี่แจ่มน่ะแกะกระดุมเสื้อไอ้มิ่งตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวก็เหลือแค่เม็ดสุดท้ายแล้ว จมูกโด่งๆแตะลงมาที่ขมับพลางไล่ลงมาที่แก้มพาลให้ไอ้มิ่งเงอะงะ ข้างในอกข้างซ้ายเต้นตุ๊บๆอย่างกับจะหลุดออกมาข้างนอก
“หอม”เสียงพึมพำดังข้างหูก่อนที่ติ่งหูจะถูกฟันขบจนสะดุ้งเฮือก
กระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดไปแล้ว ใจไอ้มิ่งตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก้มมองสาบเสื้อถูกแหวกออกจากกัน หน้าร้อนเห่อจนแทบจะระเบิด ปากอ้าพะงาบๆ อยากจะพูด อยากจะต่อว่าใจจะขาด แต่มือที่ลูบลงมาที่บั้นเอวไล่ขึ้นลงไปมาที่สีข้างก็ทำเอาวูบวาบจนนึกอะไรไม่ออกเอาดื้อๆ
ไอ้มิ่งต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ตัวใหญ่กว่ามันโถมลงมาจนมันต้องผละถอยหนี ขันแขนข้างนึงเอาไว้กับเตียงเพื่อไม่ให้ฟงายเงิบไปกับเตียง แขนอีกข้างดันไหล่พี่แจ่มเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้มันมากกว่านี้ พี่แจ่มก็เลยชันเข่าข้างหนึ่งเอาไว้กับขอบเตียง
“หะ หอมอะไรของมึง กู…ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ มะ มึงหยุดเลยนะ อะ อูย อย่าหยิกหัวนมสิวะ!!”
ไม่ได้ตั้งใจจะเสียงสั่นเสียงกระท่อนกระแท่นแบบนี้เล๊ย แต่นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้พี่แจ่มกำลังหยิกกำลังขยี้หัวนมของมันอยู่ก็ทำเอาไปไม่เป็น เจ็บๆคันๆแปลกๆจนเผลอตะปบมือเข้าที่แขนเสื้อของพี่แจ่มเอาไว้แล้วกำแน่นจนยับ
“หอมสิ หอมหมดเลย”
เสียงกระซิบสยิวบอกเบาข้างหู ก่อนที่จมูกโด่งๆที่คอยดมคอยหอมจะเลื่อนไปถูไถที่ซอกคอแทน ได้ยินเสียงสูดหายใจเข้าปอดไปอีกฟอดใหญ่ สะดุ้งเบาๆก็ตอนที่ลิ้นร้อนชื้นน้ำลายแลบออกมาเลียเบาๆ
“ยะ หยุดนะ อะ ไอ้แจ่ม ยะ อย่าสิวะ”เก่งสุดก็แค่เรียกชื่อแล้วร้องห้ามก็แค่นั้น
มือไม้ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ตรงไหนเลย จากที่ขืนตัวหนีก็คู้ตัว ตัวสั่นไม่ต่างอะไรเลยกับลูกหน้าตกน้ำเมื่อเป้าหมายของพี่แจ่มคือหัวนมอีกข้าง
“ทำไมต้องหยุดล่ะครับ เราสองคนแต่งงานกันแล้วนะ”บอกเสียงอู้อี้อยู่แถวซอกคอก่อนจะก้มลงไปเลียแถวไหปาร้า
“บอกให้หยุด กะ ก็ หยุดสิวะ อูย มะ ไม่งั้นกูถีบจริงๆนะโว้ย”
แล้วอะไรอีกล่ะเนี่ย ไอ้มิ่งไม่รู้ว่าพี่แจ่มเอาเวลาไหนไปถอดเสื้อเลย เผลอแปบเดียวหน้าอกกว้างๆกับหน้าท้องมีกล้ามเป็นมันก็อวดอยู่ตรงหน้าแล้ว
“ถ้าดื้อมากกว่านี้พี่แจ่มจะจับน้องมิ่งมัดกับเตียงนะครับ”
“มะ มึงขู่กูเหรอ”
“ไม่ได้ขู่ครับ แต่พี่แจ่มทำแน่ๆถ้าน้องมิ่งไม่ยอมพี่แจ่มดีๆ”
“ถึงจะขู่กูกูก็ไม่ทำให้มึงหรอก”บอกก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบปากที่เงยขึ้นมาหวังจะจูบ ครั้นพอหลบทั้งปากทั้งจมูกก็เลยไปฝังเอากับแก้มของมันแทน จากที่ออกปากขู่ก็กลายเป็นพูดออดอ้อนเอาหน้าตาเฉย
“นะครับ ยอมพี่เเจ่มนะ เด็กดีของพี่เเจ่ม”
“ดะ เด็กดีอะไรมึง กะ กูบอกว่าไม่ก็คือไม่ไง ถอยออกไปได้แล้ว กู ระ ร้อน”
ร้อนจริงๆ ร้อนจนหน้าจะสุกตายอยู่แล้ว
“ทำไมถึงไม่ได้ล่ะครับ พี่แจ่มไม่เข้าใจ ทำไมน้องมิ่งถึงไม่ยอมให้พี่แจ่มทำ”พี่แจ่มเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามันนิ่ง
ตาคู่คมกริบอย่างกับใบมีดแทบจะกรีดขั้วหัวใจ พอถูกจ้องมองก็รู้สึกร้อนๆหนาวๆอย่างบอกไม่ถูก ครั้นนึกหาคำตอบสมองมันก็พาลหวนนึกไปถึงอดีตที่ฝังใจมันมานานนับหลายปี
“ก็ถ้ามึงได้กูแล้วเดี๋ยวมึงก็ทิ้งกูไปอีก”ไอ้มิ่งเชิดหน้าตอบ
“ทำไมพี่แจ่มต้องทิ้งน้องมิ่งด้วยล่ะ พี่เเจ่มไม่ทิ้งหรอกครับ”บอกทั้งที่ปากกับจมูกยังคงวนเวียนอยู่ที่แก้มของไอ้มิ่งไม่ยอมห่าง
“ทำไมมึงจะไม่ทิ้ง ก็ตอนนั้นมึงได้กูแล้วยังทิ้งกูไปแต่งกับคนอื่นอยู่เลย โผล่มาอีกทีก็กระเตงลูกกลับมา ไม่บอกไม่กล่าวกูสักคำ ถ้ากูยอมมึงอีกเดี๋ยวมึงก็ทิ้งกูไปอีกเหมือนเดิม”
ก็เพราะพี่แจ่มนั่นแหละที่ทำให้ไอ้มิ่งติดเหล้าติดยาดอง กว่ามันจะลืมเรื่องที่พี่แจ่มทำเอาไว้ก็ตั้งนานสองนาน และต่อให้ตอนนี้แต่งงานกันแล้วแต่ไอ้มิ่งก็ไม่รู้เลยว่าพี่แจ่มจะทิ้งมันไปไหม
“พี่แจ่มไม่เคยทิ้งน้องมิ่งเลย มีก็แต่น้องมิ่งนั่นแหละครับที่เป็นคนทิ้งพี่แจ่ม บอกไม่อยากอยู่กับพี่แจ่มแล้วไปอยู่กับน้องเจิดน้องเจิด”
“กูไม่ได้ทิ้งมึงสักหน่อย มึงนั่นแหละได้กูแล้วก็ทิ้งไปแต่งงานกับคนอื่น”
“พี่แจ่มไม่ได้อยากแต่งงานกับคนอื่นนะครับ พี่แจ่มแต่งงานเพราะคุณพ่อของพี่แจ่มขอร้องต่างหาก”
“กูไม่เชื่อ”
“เชื่อพี่แจ่มนะครับคนดี ถ้าไม่ใช่น้องมิ่งพี่แจ่มไม่อยากแต่งด้วยหรอก”ปากนุ่มๆกดจูบลงมาบนขมับเบาๆคล้ายจะยืนยันคำพูดของตัวเอง
“มึงบอกว่าไม่อยากแต่งแล้วมึงจะแต่งทำไม ทำไมไม่ปฏิเสธเล่า ถะ แถมยังมีลูกด้วยกันอีกน่ะ”
ก็แค่ถามไปอย่างนั้นแหละ ไม่ได้อยากรู้อะไรเลย ไม่ได้อยากจะรู้เลยจริงๆว่าทำไมพี่แจ่มต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้
แล้วก็ไอ้ที่รู้สึกร้อนวูบๆวาบๆน่ะ ก็เพราะเหล้าต้มของตาโขนทำให้เลือดลมไหลเวียนดีต่างหาก ไอ้มิ่งไม่ได้ดีใจอะไรเลยที่พี่แจ่มบอกว่าไม่อยากแต่งน่ะ ใครมันจะไปเชื่อกันเล่า เชื่อคนโกหกอย่างพี่แจ่มก็บ้าแล้ว
“ที่พี่แจ่มยอมแต่งเพราะเป็นคำสั่งเสียของคุณพ่อพี่แจ่มตอนที่ท่านป่วย คุฯพ่อท่านอยากจะเห็นหน้าหลานก่อนที่ท่านจะเสียน่ะครับ อีกอย่างพี่แจ่มยอมแต่งก็เพราะว่า…”
“เพราะว่าอะไรก็พูดมาสิวะ?”ไอ้มิ่งถามสวนกลับทันทีแทบจะทันทีที่พี่แจ่มหยุดพูดเอาดื้อๆ
“เพราะว่าน้องมิ่งไม่รักพี่แจ่มไงครับ พี่แจ่มเลยตกลงแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณพ่อหาให้”พี่แจ่มตอบเสียงเบาพลางทำหน้าเศร้า
ไม่รู้ว่าทำไมคำตอบของพี่แจ่มทำเอาไว้มิ่งทั้งโมโหทั้งดีใจไปพร้อมๆกัน มันเคยไปบอกพี่แจ่มตอนไหนว่ามันไม่รัก
“แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูไม่รัก!! อึก!!”
ฉิบหายแล้วไหมล่ะ!! ไอ้มิ่งตะครุบปากหมาๆของตัวเองไว้โดยพลัน นี่มันพูดอะไรออกไปวะเนี่ย
“แล้วน้องมิ่งรักพี่แจ่มไหมล่ะครับ”พอได้ทีเห็นไอ้มิ่งพลาดจากที่เมื่อตะกี้ทำหน้าเศร้าคราวนี้กลับมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
แค่วนจูวนจูบวนหอมจนแก้มก็มึนหัวเมาหัวจนนึกอะไรไม่ออกแล้ว แล้วนี่ยังเสือกมาตั้งคำถามบ้าๆบอๆใส่มันอีก คนโง่ๆอย่างมันจะไปตอบได้ยังไงเล่า!!
“กะ กูจะไปรู้เรอะ มึงน่ะเป็นแค่เมียจะมาถามอะไรมากมายเล่า”
ไอ้มิ่งก้มหน้างุด โคตรจะน่ารำคาญเลยกับสายตาของพี่แจ่ม แต่พอก้มหน้าหนีเท่านั้นแหละ สายตาของมันก็ไปสบเข้ากับอะไรบางอย่าง บางอย่างที่ถึงในห้องจะมือสลัวแต่ก็เห็นได้ถึงความใหญ่โตชัดแจ๋ว ถึงกับชะงักเลยทีเดียวเมื่อโดนชี้หน้าหาเรื่อง ความซวยมาเยือนมันแล้วไหมล่ะ
“รักพี่แจ่มไหมครับ”
“โว้ยยย ถามมากถามมาย”ไอ้มิ่งเอามือยันหน้าหล่อให้ออกห่างจากหน้ามัน
“แต่แจ่มอยากรู้นี่ครับ”
“จะอยากรู้ไปทำห่าอะไร”เสตาหลบไปมองอีกทาง
“ก็น้องมิ่งเอาแต่ดื้อกับพี่แจ่มตลอดเลยตั้งแต่พี่แจ่มกลับมาบ้านดอนไฟไหม้ พี่แจ่มกลัวจะถูกน้องมิ่งเกลียด
“กูไม่ได้เกลียดมึงสักหน่อย กูก็แค่…”พูดได้แค่นั้นก็ก้มหน้างุด เดือดร้อนให้ตนรอฟังใช้มือช้อนคางให้เงยหน้าขึ้นมาจ้องตอบ
“แค่อะไรครับ” “ก็แค่โกรธที่มึงหายไปตั้งหลายปี ตะ แต่ว่ากูไม่ได้โกรธที่มึงทิ้งกูไปแต่งงานกับผู้หญิงบางกอกหลังจากที่ได้กูหรอกนะ อย่าสำคัญตัวผิดไปล่ะ”ตอบไปตาก็หลุกหลิกไป
“ได้?”พี่แจ่มเลิกคิ้วถามท่าทีแปลกใจ
“ก็เออน่ะสิ!! กะ ก็วันนั้นที่มีงานวัดไง มึงพรากพรหมจรรย์กูไปเลยนะ อย่าบอกนะว่ามึงจำไม่ได้น่ะ กูไม่ฟ้องพ่อมุ่ยให้แจ้งตำรวจจับมึงก็บุญเท่าไรแล้ว กูยังเด็กอยู่เลย แล้วมึงก็หายหัวไปเลย จะให้กูทำดีกับมึงได้ยังไง”
“นั่นสินะครับ”
“รู้แล้วก็ลุกออกไปได้แล้ว จะได้อาบน้ำนอน”
“ยังนอนไม่ได้ครับ”
“ทะ ทำไมจะนอนไม่ได้วะ”
“เรายังไม่ได้ทำลูกกันเลย”
ช่างเป็นคำตอบที่ทำเอาไอ้มิ่งใจสั่น ทำลูกอะไรกัน
“ทำลูก? อะ อื้ออออออ”
ครั้นพอเงยหน้าจะถามปากก็ถูกประกบจูบเข้าให้ ไม่ทั้นตั้งตัวลิ้นร้อนผ่าวก็สอดเข้ามาในปากเข้ามารังแกลิ้นของมันให้ไอ้ดิ้นหลบเป็นพัลวัน
มือข้างหนึ่งยันเตียงเอาไว้ไม่ให้ล้มลงไปกับที่นอนมืออีกข้างยกขึ้นมาทุบไหล่กว้างๆท่าทางตกใจ แต่ก็เท่านั้นแหละ เพราะว่าพี่แจ่มคือพี่แจ่มและไอ้มิ่งก็คือไอ้มิ่ง ตากลามๆเบิกกว้างก่อนจะหลับตาแน่น คิ้วขมวดมุ่น น้ำลายยืดย้อยลงมาที่มุมปากจนถึงคาง จะหันหนีก็หนีไม่ได้ในเมื่อหน้าของมันถูกมือใหญ่จับเอาไว้ให้ต้องจูบตอบ
“ทำลูกกันนะครับคนดี”พอถอนจูบได้ก็กระซิบเสียงเบาบอกมันอีกรอบ
ไอ้มิ่งหอบหายใจ หรี่ตาขึ้นมามอง เมาทั้งเหล้าต้มเมาทั้งจูบจนมึนหัวไปหมด มือที่กำผ้าปูที่นอนอยู่กำแน่นคล้ายจะชั่งใจ
“ละ แล้วมึง…จะทิ้งกูอีกไหม”
เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่มันพูดตรงกับที่ใจนึก พูดอย่างที่อยากพูด มันช้อนตาขึ้นมอง ใจเต้นโครมครามทั้งที่นึกกลัวคำตอบที่กำลังจะออกมาจากปากสวยๆ
“พี่แจ่มจะอยู่กับน้องมิ่ง สัญญาเลยครับว่าจะไม่มีวันไม่ทิ้งน้องมิ่งเด็ดขาด”
ก็ตามนั้นล่ะนะ จะโทษใครไม่ได้เลย ต้องโทษแต่เหล้าต้มของตาโขนนั้นแหละที่ไม่ดี เป็นเพราะว่ามันเมาต่างหากล่ะ พอได้ยินคำหวานหูเข้าหน่อยก็ดันเคลิ้ม ปากหมาๆก็พาลพูดจาหมาออกไป มันน่ะไม่ได้อยากจะทำลูกอะไรอย่างที่พี่แจ่มว่าสักหน่อย
“นิดเดียวพอนะมึง”
มีต่อ
-
ต่อ
แต่สงสัยว่านิดเดียวของมันกับนิดเดียวของพี่แจ่มจะต่างกันอยู่มากโขเลยทีเดียว ตอนนี้จากที่เป็นฝ่ายถูกคร่อมก็กลับเป็นฝ่ายคร่อมเสียเอง มันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ก้มลองมองพี่แจ่มที่กำลังยิ้มกว้างพลางจ้องตอบมัน
พี่แจ่มนอนอยู่ข้างใต้มันแล้วแต่ตอนนี้มันยังไม่รู้เลยว่าจะเริ่มยังไง ถ้ารู้ว่าต้องทำมันคงจะไปเรียนวิชามาจากพี่เจิดก็ดี มันไม่รู้เลยว่าตอนนี้ท่าทีของมันช่างเงอะงะแล้วดูตลกสิ้นดี แต่ก็นั่นแหละ สำหรับพี่แจ่มแล้วมันคงจะดูน่าชังไม่ใช่น้อยในเมื่อยิ้มดีใจออกขนาดนั้น
“ละ หลับตาสิวะ มึงมองกูอย่างนี้กูจะทำได้ไงเล่า”แถไปเรื่อยเลยจริงๆในเวลาคับขันแบบนี้
“ครับๆ”บอกครับๆก็น่าจะพอแล้ว ไม่ต้องเอื้อมมือมาจับมาลูบเอากันก็ได้นี่กว่า
“กะ กูจะทำแล้วนะ”
ไอ้มิ่งหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ เริ่มมันตรงที่หอมแก้มพี่แจ่มเนี่ยแหละ หอมอย่างที่พี่แจ่มหอมมัน แล้วเอาจมูกเขี่ยๆซอกคอ
“หึหึ”ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆก็ทำเอาใจแป้ว
“มะ มึง จะหัวเราะทำไม”เงยหน้าขึ้นมาถาม
“เปล่าครับ น้องมิ่งทำต่อเลย”พี่แจ่มยิ้มกริ่ม
“อะ เออ”
ที่คอเสร็จแล้วไปต่อที่ไหนดีล่ะคราวนี้ ไอ้มิ่งขมวดคิ้วจนคิ้วแทบจะติด ไล่สายตาจากคอผ่านไหปลาร้าก็มาเจอกับหัวนมสีชมพูระเรื่อ อื้อหือ ผิวก็ขาวหัวนมยังจะสีชมพูอีก คิดในใจพลางแลบลิ้นออกไปเลีย รสชาติมันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด
“อืม ฮึ่ม!!”
พอเลียหัวนมชมพูปุ๊บก็ได้ยินเสียงครางฮึ่มฮั่มคำรามมาจากในคอพี่แจ่มปั๊บ ไม่พอแค่นั้น ไอ้มิ่งถึงกับสะดุ้งเฮือก เผลอขบหัวนมของพี่แจ่มเบาๆเมื่อมือใหญ่ทั้งสองข้างตะปบเข้าที่ตูดของมันแล้วบุบขยำแบบเน้นๆ จากที่เจ็บเพราะถูกฟาดไปเมื่อตะกี้ก็ยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่
“อือ!!”
“จับตรงนี้ของพี่แจ่มหน่อยสิครับ”
ก็แล้วตรงนี้ล่ะมันตรงไหน จู่ๆพี่แจ่มก็คว้ามือข้างหนึ่งของมันไปตะปบมังกรยักษ์เสียอย่างนั้น
“อะ อะ ไอ้แจ่ม”พูดไม่ออกบอกไม่ถูกเลยทีเดียว ได้แต่เรียกชื่อด้วยความตกใจเป็นกระต่ายตื่นตูม อ้าปากค้างพะงาบๆกับไอ้ท่อนแข็งๆใหญ่ๆแถมยังร้อนผ่าวในมือ
“แล้วก็ทำแบบนี้ครับ”
แบบนี้น่ะมันแบบไหน ทั้งร้อนทั้งขรุขระ ทั้งแข็งแถมยังหยุ่นๆ มือของพี่แจ่มค่อยๆขยับนำมันเบาๆ อายจบแทบแทรกแผ่นดินหนีกันเลยทีเดียวตอนนี้ เสียงครางทุ้มเบาๆในลำคอของพี่แจ่มทำเอามันใจสั่น และยิ่งสั่นจนแทบบ้าก็ตรงเหลือบไปเห็นว่าพี่แจ่มหน้าแดงก่ำ
เพราะอะไรก็ไม่รู้ไอ้มิ่งถึงได้รู้สึกว่ามันน่ามอง น่ามองกว่าพวกนางเองหนังโป้หรือบรรดากิ๊กบนปฏิทินข้างฝาผนังห้องมันเสียอีก นั่นยิ่งทำให้มันรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา มือที่จับมังกรยักษ์ของพี่แจ่มกระชับแน่น จากที่ถูกนำก็เริ่มทำเอง ยิ่งจับก็ยิ่งร้อน ยิ่งขยับแรงยิ้มจับแน่นพี่แจ่มก็ยิ่งหน้าแดง คิ้วดกดำย่นเข้าหากันดูน่ามองพิลึก
“โอ๊ะ!!”
ไอ้มิ่งสะดุ้งร้องเสียงหลง จะไม่ให้ร้องได้ยังไง จู่ๆหนอนด้วงสุดรักสุดหวงก็ถูกคว้าไปจับเข้าให้
“น่ารักจัง”
ออกปากชมกันหน้าตาเฉย ก็ใช่สิ พ่อไอ้มิ่งไม่ได้รักลูกเหมือนพ่อพี่แจ่มนี่หว่า
“อะ เออน่า อะ อูยยยย ซี๊ดดด”
ถึงกับเข่าอ่อนกันเลยทีเดียวเมื่อหนอนด้วงที่ไม่รู้ว่าตื่นขึ้นมาตอนไหนถูกกลั่นแกล้ง ไอ้มิ่งร้องครางเสียงสั่น โน้มตัวลงไปใกล้อย่างช่วยไม่ได้เมื่อเอวมันถูกรั้งให้ต่ำลงจนตัวแทบจะชิดกัน
ตอนนั้นแหละที่มือของพี่แจ่มรวบเอาหนอนด้วงของมันกับมังกรยักษ์ให้ทักทายกัน
“อืม”
“อะ ไอ้แจ่ม เบาๆ กะ กูจะ อะ อูยยย”
รู้สึกว่ามันจะไม่ใช้แค่ทักทายกันเสียแล้ว ไม่ทันไรหนอนด้วงของไอ้มิ่งก็น้ำตาปริ่ม กลับกลายเป็นว่าถูกมังกรยักษ์รังแกแทนที่จะแค่ทักทาย มือสองข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น แขนสองข้างสั่นระริกแทบจะหมดแรงยันที่นอน มันกัดฟันแน่นก้มหน้าฟุบลงกับไหล่กว้าง ทั้งสั้นทั้งเกร็งจนแทบจะทนไม่ไหว แต่ถ้ามันทนไหมไหวหนอนด้วงเผลอน้ำตาแตกก่อนที่มังกรจะพ่นพิษล่ะก็คงจะล่มไม่เป็นท่าแน่
“ดีไหมครับ”
ยังมีหน้าจะมาถาม
“มะ ไม่ดีเลย พะ พอแล้ว”
ประตูสวรรค์ชั้นเจ็ดจะเปิดอยู่รอมร่อแล้ว เสียงแหบห้ามตอบสั่นเครือ แต่เหมือนว่าพี่แจ่มจะไม่ได้ฟังที่มันพูดบ้างเลย กลับยิ่งสาวมือกลั่นแกล้งหนอนด้วงของมันหนักมือกว่าเก่า
“แล้วแบบนี้ล่ะครับ ชอบไหม”
“มะ ไม่ เอา ไม่เอาแล้ว พอแล้ว อะ อา พอ อะ อื้อออออ”
ไม่ทันแล้ว เรือยังแล่นออกยังฝั่งไม่ทันถึงไหนก็ล่มเสียแล้ว หนอนด้วงน้อยของไอ้มิ่งถูกรังแกจนน้ำตาจนได้ น้ำตาขาวขุ่นไหลนองออกมาเปรอะหน้าท้องขาวมีกล้ามเต็มไปหมด
สั่นไปทั้งตัว แขนขาอ่อนแรงจนเผลอทิ้งน้ำหนักล้มฟุบลงไปทับพี่แจ่มจนได้ มันหอบหายใจถี่จนตัวโยน แก้มสีเข้มขึ้นสีแดงก่ำ หายใจรดต้นคอคนที่มันนอนทับอยู่
หนอนด้วงถูกปราบไปแล้วแต่มังกรยักษ์ยังผงาดคลอเคลียกันอยู่ พี่แจ่มเอื้อมมือมาลูบหลังของมันเบาๆคล้ายจะปลอบเหมือนปลอบเด็ก
“เป็นยังไงบ้างครับ”
“ยังมีหน้าจะมาถามอีก แล้วคราวนี้กูจะทำยังไงเล่า”ไอ้มิ่งเงยหน้าขึ้นมองค้อน
“หึหึ คราวนี้ถึงตาพี่แจ่มบ้างนะครับ”
พูดจบก็ละมือออกจากหลังมันแล้วเอื้อมไปหยิบขวดอะไรบางอย่าง ขวดที่ไอ้มิ่งเห็นเป็นประจำว่าตั้งวางอยู่หน้ากระจก มันเองก็ยังเคยแอบเอามาใส่ผมเลย แล้วนี่พี่แจ่มจะหยิบมาทำไม แล้วถึงตาอะไร?
“มึงหยิบขวดอะไรมาน่ะ” “น้ำมันมะพร้าวครับ”
ไอ้รอยยิ้มกริ่มๆนั้นมันดูไม่น่าไว้วางใจพิกล ไอ้มิ่งเริ่มจะรู้สึกถึงลางร้ายที่กำลังใกล้เข้ามาแล้วสิ
“ละ แล้วมึงจะหยิบมาทำไมตอนนี้”
“เอามาใช้กับตรงนี้ของน้องมิ่งครับ”
มันสะดุ้งเมื่อปลายนิ้วของพี่แจ่มจิ้มแตะลงมาเบาๆตรงประตูเมืองของมัน
“ตรงนี้? ขะ ของกูเหรอ มะ มะ ไม่ใช่ของมึงเหรอ”
“ของน้องมิ่งครับ ไม่ใช่ของพี่แจ่ม พี่แจ่มจะทำลูกให้น้องมิ่งนะครับ”
“ดะ เดี๋ยวก่อนสิไอ้แจ่ม มึงกำลังเข้าใจผิดรึเปล่า”ไอ้ผงกหัวขึ้นมาแก้ต่าง
“ไม่ผิดหรอกครับ”
“แต่ว่ากูเป็นผัวมึงนะ”
“ครับ พี่แจ่มรู้”
ปากบอกรู้แต่ก็เปิดฝาขวดน้ำมันมะพร้าวแล้วเทไปที่ร่องก้นมันแล้ว น้ำมันมะพร้าวเย็นๆไหลผ่านลงไปจนถึงประตูเมือง ครั้นพอไอ้มิ่งจะลุกหนีก็ถูกมือใหญ่อีกข้างรวบเอวเอาไว้ให้กดลงไปล้มทับพี่แจ่มอีกรอบ รอบนี้ต่างจากรอบที่แล้วก็ตรงที่พอล้มลงไปแล้วหน้าอกไอ้มิ่งไปแปะบนหน้าของพี่แจ่มพอดิบพอดี อะไรมันจะเป็นใจขนาดนั้น
“อะ ไอ้แจ่ม!! มะ ไม่ได้นะ มึงหยุดก่อนสิวะ”
หัวนมสีน้ำตาลเม็ดน้อยถูกฟันขบเบาๆ จากขบเบาก็กลายเป็นกัดจนสะดุ้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาบอกเสียงพร่า
“ พี่แจ่มจะทำเบาๆนะครับคนดี”
“ดะ เดี๋ยวก่อนสิ มึงฟังกูก่อนสิไอ้แจ่ม นี่กูผัวมึงนะเผื่อมึงจะเข้าใจอะไรผิด มึงจะทำอย่างนี้กับกูไม่ได้นะ โอ้ย!!”
ไม่ฟังกันเลย ฟันคมกัดลงมาที่คอของไอ้มิ่งไม่พอนิ้วชุ่มน้ำมันมะพร้าวยังเสือกพรวดพราดเข้ามาทีเดียว จะจุกก็ไม่จุกจะอึดอัดก็ไม่เชิง
“เจ็บไหมครับ”
“อึก! ไม่ ตะ แต่ เอาออกไป”ไอ้มิ่งบอกเสียงสั่น
ทว่าจากหนึ่งก็กลายเป็นสอง จากสองกลับเป็นสามจนแน่นไปหมด ทั้งแน่นทั้งมวนท้อง ตัวเกร็งทื่อเมื่อปากของพี่แจ่มไม่ได้ออกห่างจากหัวนมของมันเลย ทั้งขบทั้งกัดทั้งเลีย จนกระทั่ง
“โอ้ย!! กะ กูเจ็บ”
ร้องบอกด้วยความตกใจ จะอะไรเสียอีกถ้าไม่ใช่ว่าพอนิ้วออกไปปุ๊บหัวมังกรยักษ์ก็จ่อมาชิด ดุนดันประตูพยายามจะเข้ามาข้างใน แต่อารามความใหญ่โดก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเสียที่จะเข้ามา
“พี่แจ่มขอโทษครับ พี่แจ่มจะค่อยๆทำ น้องมิ่งอย่าเกร็งนะครับ พี่แจ่มเข้าไปไม่ได้”ปากบอกพลางชะโงกหน้ามาใกล้แล้วเงยหน้าขึ้นมาจูบคางไอ้มิ่งเบาๆ
แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ตั้งแต่รู้จักกันมาไม่มีครั้งไหนเลยที่ไอ้มิ่งจะเชื่อใจพี่แจ่มได้ ขนาดกางเกงยังไม่ได้ซื้อคืนมันเลย นับประสาอะไรกับเรื่องแบบนี้ ทันทีที่ไอ้มิ่งเผลอผ่อนลมหายใจ มังกรยักษ์ตัวใหญ่ก็ดันพรวดเข้ามา
“จะ เจ็บ กูเจ็บ”
จะทำยังไงมันก็เจ็บอยู่ดี เจ็บจนน้ำตาเล็ด ทั้งเจ็บทั้งจุกจนตัวสั่นไปหมด สั่นไม่ต่างอะไรกับลูกนกตกรัง มือจิกผ้าปูที่นอนแน่นกว่าเดิม กันฟันเข้าหากันแน่นแล้วซุกหน้ากับไหล่ของพี่แจ่มราวกับหาที่พึ่งพึง
“อ้าขาอีกนิดนะครับคนดี”เสียงนุ่มหูแต่การกระทำไม่ได้นุ่มนวลเลย
เพราะเมื่อล่วงล้ำผ่านประตูเข้ามาได้ มังกรยักษ์ใหญ่ก็ไม่รีรอที่จะเข้ามาแผลงฤทธิ์ใส่ไอ้มิ่งลึกกว่าเดิม
“มะ ไม่ได้แล้ว กูอ้าสุดแล้ว อื้ออออ” อ้าขาจนสุดก็แล้ว แต่มันก็ยังแน่นยังอึดอัดอยู่ดี ไอ้มิ่งส่ายหน้า สะอื้นในคอเบาๆก่อนจะกัดฟันร้องอู้อี้ เอวถูกมือสองข้างคว้าเอาไว้ไม่ให้ขยับหนี ก่อนที่พี่แจ่มจะเด้งเอวสวนพรวดขึ้นมา ถึงไม่ลึกแต่ก็ถี่จนแทบทนไม่ไหว หัวมันสั่นคลอนไปตามจังหวะกระแทก ยิ่งมากครั้งก็ยิ่งลึก ลึกจนมังกรยักษ์ทั้งตัวเข้ามาได้จนสุดตัว
“พี่แจ่มเข้าไปหมดแล้วนะครับคนเก่ง”
“อะ เออ กะ กูไม่ได้ถาม สักหน่อย”
ถึงจะตัวสั่นเป็นเจ้าแต่ไอ้มิ่งก็ไม่วายพูดประชดแถมยังเบือนหน้าหนี จากที่อยู่ข้างบนก็ถูกพลิกกลับมาอยู่ข้างล่างเมื่อไรก็ไม่รู้ ทั้งตัวทั้งหัวคลอนไปตามแรงกระแทก ร้องเสียงหลง มือสองข้างคว้าแขนพี่แจ่มเอาไว้แล้วจิกแน่นเมื่อไม่รู้จะเอาไปวางไว้ไหน เท้าสองข้างก็จิกผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ไอ้ยินเสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดคล้ายจะพังแหล่มิพังแหล่ กับเสียงหอบหายใจของพี่แจ่มดังข้างหู
ถึงจะมึนงงที่มันเองดันกลับกลายมาเป็นเมียแทนที่จะได้เป็นผัว กระนั้นลึกๆแล้วใจมันก็นึกดีใจขึ้นมาแปลกๆ ไม่รู้ว่าดีใจที่พี่แจ่มบอกว่าไม่ได้อยากแต่งงานกับแม่ของน้องจี๊ด ดีใจที่พี่แจ่มสัญญาว่าจะไม่ทิ้งมันอีก หรือว่าดีใจเรื่องอะไรกันแน่มันเองก็ยังไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆมันไม่ได้ดีใจที่มันเป็นฝ่ายที่ตกเป็นเมียเสียเองแน่ ถึงได้ยังไงล่ะว่าต้องโทษเหล้าต้มของตาโขนอย่างเดียวเลยที่ทำให้มันต้องพลาดท่าเสียทีเป็นเมียพี่แจ่มแบบนี้…อย่าได้มาโทษไอ้มิ่งเชียว
------------------------------------------------------------------------------------
มังกรเผือกยักษ์กับหนอนด้วงตัวน้อย น้ำมันมะพร้าว รู้แล้วใช่ไหมใครผัวใครเมีย
หมายเหตุ : เนื้อหาฉากเรทในบางส่วนซินเขียนเพิ่มเติมเซอร์วิสให้กับแม่ยกสายหื่นแต่ขี้เกียจจิ้นนะจ๊ะ เรทพอกรุบกริบ มากกว่านี้ไม่ไหวจริงๆ พยายามใช้ศัพท์เทคนิคขั้นสูง 555
-
:laugh:
-
:katai4:
-
รอๆๆๆตอนต่อไป
-
พี่แจ่มน่าจะ.....น่าดู สู้ๆนะน้องมิ่ง :o8: :o8:
-
สงสารน้องมิ่ง 55555
-
พี่แจ่มมันจิตจริงๆ ฝังมุกด้วย สงสารคนโดนเถอะ :เฮ้อ:
-
ไปเข้ากรุงกัน
-
มิ่งเจ็บนี้อีกนาน ท่าทางพี่แจ่มจะจัดให้ทุกคืน เผลอๆอัพเลเวลความจิต
-
:pig4: :pig4:
-
พ..พี่แจ่ม ฮือ 555555555
บทสนทนายามเช้าคือเรื่องฝังมุกเหรอ(...)
-
:L1: :L1: :pig4: :L1: :L1:
-
โอ้....ไม่คิดเลยว่าพี่แจ่มถึงกับฝังมุกมา เพื่อเผด็จศึกน้องมิ่ง :hao6:
-
เพลียกับมิ่งยังจะมีความคิดจับพี่แจ่มทำเมียอีก อย่างนี้เชียร์พี่แจ่มปราบพยศมิ่งให้ไม่กล้าอีก 555
-
อยากรู้จิง ว่าบางกอกเป็นไง
-
อือหืออออ
-
บทที่ 15 พ่ายศึก
เสียงนกข้างนอกดังกันเจี๊ยวจ๊าวปลุกให้ไอ้มิ่งขยี้ตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย กี่โมงแล้วก็ไม่รู้ แต่แดดกำลังส่องเข้ามาแยง
ตาจนอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมาบัง
มันก้มลงไปมองเมื่อตัวของมันรู้สึกหนักๆเหมือนกับโดนอะไรทับ แล้วก็ไม่ได้แปลกใจอะไรนักหนาเลยกับแขนขาวจั๊วแต่
เสือกมีกล้ามพาดทับเอวของมันเอาไว้ จะเรียกว่าชินมันก็ชินนั่นแหละที่ตื่นมาแต่ละวันไม่โดนกอดก็โดนก่าย แต่ที่ไม่ชินก็คงจะ
เป็นมันกับพี่แจ่มนอนแก้ผ้าเป็นชีเปลือยทั้งคู่นั่นแหละ
ไอ้มิ่งทะลึ่งตัวลุกพรวดขึ้นมาทันทีทันใด ตากลมๆเบิกกว้างเท่าไข่ห่านจ้องมองตัวเองสลับกับคนที่นอนหลับไม่รู้ร้อนรู้
หนาวอยู่ข้างๆ มือสองข้างยกมาปิดหัวนมที่มีแต่รอยฟันกัด
“ห่าเหวอะไรวะเนี่ย!!”
ปวดร้าวตั้งแต่หัวจรดเท้า สมองแทบจะระเบิดเสียให้ได้ ทั้งเจ็บทั้งระบมจนต้องเอี้ยวตัวตะแคงนั่ง ไม่วายส่งค้อนวงโตไป
ให้คนนอนหลับตาพริ้ม ความสงสัยทำให้มันหวนนึกว่าทำไมสภาพของตัวมันเองถึงได้ยับเยินอย่างกับไปสู้รบกับใครมา ทว่าตา
มันก็ไปสะดุดกับรอยอะไรบางอย่างบนที่นอน
“ฉิบหายแล้วไหมล่ะ”
รอยเลือดแห้งกรังบนผ้าปูที่นอนขาวๆทำเอาใจแป้ว แล้วมันก็ถึงบางอ้อในทันทีทันใด ท่ายากต่างๆนานาทั้งหลายแหล่ผุด
เข้ามาในหัว ทั้งเตียง ทั้งโต๊ะเครื่องแป้ง ทั้งบนพื้น ทั้งหน้าประตู ทั้งห้องน้ำ ไม่เว้นแม่กระทั่งริมระเบียง
นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย!! นับไม่ถูกเลยว่าเมื่อคืนมันโดนพี่แจ่มทำลูกไปกี่ท่า มือหยาบๆยกขึ้นมาทึ้งหัวที่ยุ่งอยู่แล้วให้ยุ่ง
หนักกว่าเก่า
นี่มันกลายเป็นเมียพี่แจ่มไปแล้วใช่ไหมวะเนี่ย แล้วคราวนี้มันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้ รู้ไปถึงไหนก็เสียชื่อไอ้มิ่งไปถึงนั่น
“ซี๊ดดดด”
มันเอื้อมมือไปลูบๆคลำๆตูดตัวเองเบาๆ ปากก็ร้องซี๊ดด้วยความเจ็บ เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ คว้าหมอนใกล้มือหวังจะฟาดใส่
คนที่หลับอยู่สักตุ๊บสองตุ๊บเผื่อจะหายแค้นใจ แต่จังหวะที่กำลังจะฟาดนั่นแหละ
“อะ อะไรวะนั่น”
ถึงกับชะงักเมื่อมันเห็นมังกรยักษ์ผงกหัวขึ้นมาทักทายรับอรุณหลังจากเมื่อคืนรังแกหนอนด้วงของมันเสียเกือบตาย แต่
ประเด็นมันได้อยู่ตรงนั้นเสียที่ไหนเล่า ประเด็นมันอยู่ที่ไอ้มิ่งเพิ่งจะเคยเห็นมังกรยักษ์ของพี่แจ่มชัดเต็มสองลูกกะตาก็ตอนนี้
แหละ แล้วนี่อะไร ไอ้เม็ดๆตุ่มๆหลายๆเม็ดที่ล้อมอยู่รอบมังกรมันอะไร!!
“อยากจับเหรอครับ”
จู่ๆเสียงงัวเงียก็ถามทักขึ้นมาทำเอาไอ้คนที่มัวแต่จ้องมองมังกรมีปุ่มเม็ดๆอยู่ห้าหกเม็ดสะดุ้งหันขวับไปแก้ตัวละล่ำละลัก
“กะ กูไม่ได้อยากจับของมึงสักหน่อย”
“ก็พี่แจ่มเห็นจ้องตาไม่กระพริบเลยนี่ครับ หึหึ”บอกก่อนจะหัวเราะเจ้าเล่ห์
“ไอ้นั่นมันคืออะไรวะนั่น ทำไมมันถึง…”กระดากปากเหลือเกินที่จะถามให้จบ
ตาหลุบมองที่นอน แต่พอหลุบมองที่นอนก็เห็นรอยเลือดจางๆเปื้อนที่นอน ทำอย่างกับมันเป็นสาวบริสุทธิ์อย่างยังไงก็ไม่รู้
“อันนี่เหรอครับ อันนี้เรียกว่ามุกครับ ข้างในเป็นไข่มุก พี่แจ่มฝังเอาไว้ น้องมิ่งลองจับดูสิครับ”
เคยถามไอ้มิ่งบ้างไหมว่าเต็มใจรึเปล่า พูดจบก็คว้ามือไอ้มิ่งให้ไปตะปบมังกรล้อมมุกหมับเข้าให้ ถ้ามันไม่ได้เข้าใจผิด ดูเห
มือว่ามังกรล้อมมุกตัวนี้มันจะผงกหัวรับเสียด้วยสิ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสภาะมันถึงได้ยับเยินเลือดตกยางออกพ่ายแพ้ศึกกลับ
มาขนาดนี้ ไอ้มิ่งนึกกระดากใจอายหน้าดำหน้าแดง รีบชักมือกลับแทบจะทันที
“ละ แล้วมึงจะเอาไปฝังไว้ทำไมเล่า”
ท่าทีหลุกหลิกมองซ้ายมองขวาก่อนจะฉวยเอาผ้าห่มมาคลุมตัวอย่างกับสาวน้อยเสียตัวเมื่อสายตากรุ่มกริ่มจ้องมองมัน
ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“น้องมิ่งไม่ชอบเหรอครับ พี่แจ่มนึกว่าน้องมิ่งจะรู้สึกดีเสียอีก”
รู้สึกดีกับผีอะไรกัน ไอ้มิ่งยับเยินหมดแล้ว ขยับตัวทีแทบสะเทือนไปถึงลำไส้ใหญ่แล้วมั้ง
“มึงไม่ต้องมาพูดดีเลย แล้วก็ไม่ต้องมายิ้มด้วย ไอ้ห่าเอ้ย เจ็บฉิบหาย”ไอ้มิ่งผลุดลุกขึ้นมาจากที่นอนท่าทางทุลักทุเล
“น้องมิ่งเจ็บเหรอครับ”
“ก็เจ็บสิวะถามมาได้”
“พี่แจ่มขอโทษครับ เมื่อคืนพี่แจ่มเผลอดีใจมากไปหน่อย งั้นวันนี้เรามาลองกันใหม่นะครับ พี่แจ่มสัญญาว่าครั้งนี้จะทำ
เบาๆ”
สัญญาของพี่แจ่มเคยเชื่อได้เสียที่ไหนเล่า เมื่อคืนบอกจะทำเบาๆ แต่พรวดพราดเข้ามาทีทำเอาสั่นเป็นเจ้าเข้า แล้วยังจะ
บรรดาไข่มุกทั้งหลายอีก
“ใครบอกกับมึงว่ากูจะทำอีก กูยอมก็บ้าแล้ว มึงระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ มึงน่ะ ไว้กูหายเจ็บตูดเมื่อไร กูเอาคืนมึงแน่ไอ้แจ่ม”ไอ้
มิ่งเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันชี้หน้าคาดโทษยกใหญ่
เตรียมตัวรับตำแหน่งเมียคืนไปเลย เมื่อคืนไอ้มิ่งพลาดเพราะไอ้มิ่งเมาหรอก ก็เลยเคลิ้มคำตะล่อมหวานหูไปหน่อย ไว้รอบ
หน้าเถอะ ไอ้มิ่งจะเอาคืนพี่แจ่มให้เจ็บแสบกว่ามันเป็นร้อยเป็นพันเท่าเลยเชียว ติดแค่ว่าตอนนี้ลำพังลุกจากเตียงยังมันทุลักทุเล
เลย
“น้องมิ่งจะไปไหนเหรอครับ”ถามเมื่อไอ้มิ่งทำท่าจะคลานลงจากเตียงทั้งๆผ้าห่มห่อตัว
ไอ้มิ่งคลานเข่าสี่ขาจริงๆอย่างที่ว่านั่นแหละ เพราะมันเคล็ดขัดยอกไปทั้งตัว นี่ขนาดมันเป็นคนแข็งแรง ทำไร่ทำนามานัก
ต่อนัก กระสอบปุ๋ยให้แบกร้อยกระสอบยังไหว แต่พอรู้ศึกกับศัตรูหน้าเป็นอย่างพี่แจ่มเข้าไปเป็นอันพ่ายแพ้ยับเยิน อดไม่ได้เลยที่
จะหันไปตอบเสียงห้วนๆด้วยความเจ็บใจ
“กูก็จะไปอาบน้ำอาบท่าสิวะ แหกตาดูบ้างสิ ตะวันส่องตูดมานู่นแล้วโว้ยยย!!”
“งั้นอาบด้วยกันนะครับ เดี๋ยวพี่แจ่มช่วยถูหลังให้น้องมิ่งเอง”
“ไม่เอาโว้ยยยยยย”
ปัง!!
ตะโกนตอบก่อนจะรีบปิดประตูห้องน้ำดังปัง ไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจดังแว่วมาเบาๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ รอบหน้าไอ้
มิ่งเอาคืนแน่ จะจับพี่แจ่มทำเมียให้เชื่องเหมือนที่พี่เจิดปราบพยศไอ้มะลิเลยคอยดู!! คนห่าอะไร ร้ายกาจฉิบหายเลยเกินรับมือ
จริงๆ!!
----------------------------------------------------------------------
“พี่มิ่งตื่นแล้วเหรอคะ”เสียงถามทักหวานหูขนาดนี้จะเป็นใครได้เล่านอกจากน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของไอ้มิ่ง
“พี่มิ่งตื่นแล้วจ๊ะ”ไอ้มิ่งตอบเสียงแหบเสียงแห้ง
มันไม่ค่อยอยากจะสู้หน้าน้องจันทร์เจ้าเลยหลังจากที่มันแต่งงานกับพี่แจ่ม แล้วยิ่งเมื่อคืนนี้มันดันตกเป็นเมียของพี่แจ่มเสีย
เองอีก ทำเอาไม่รู้จะพูดไม่ออกกันเลยเชียว
“แล้วลูกแจ่มล่ะคะลูกมิ่ง ยังไม่ตื่นหรือคะ”
“อาบน้ำอยู่ข้างบนน่ะจ้ะ”
“แล้วลูกมิ่งหิวรึยังคะ เช้านี้แม่ทำแกงวุ้นเส้น อร่อยเชียว”
“หิวแล้วจ้ะป้ามา”ไอ้มิ่งตอบพลางฉีกยิ้มกว้างเหมือนอย่างเคย แต่ปากมันก็ดันติดเรียกแม่ยายว่าป้ามาเสียได้
“ป้าเป้ออะไรกันคะลูกมิ่ง บอกว่าให้เรียกแม่ไงคะ”บอกพลางทำหน้ามุ่ยทำท่าเคืองใส่ทีเล่นทีจริง มือก็ตีแขนไอ้มิ่งเบาๆ
“จ้ะแม่มา”เดือดร้อนให้ไอ้มิ่งรีบแก้พลางฉีกยิ้มอวดเหงือก
ถึงมันจะกระดากปากนิดๆหน่อยๆ แต่มันก็ไม่ได้เก้อเขินอย่างที่คิดเอาไว้นัก คงจะเป็นเพราะมันเห็นว่าป้ามาเป็นครอบครัว
มาตั้งแต่ไหนแต่ไรมัง
“ดีมากค่ะลูกมิ่ง ตอนนี้ก็นั่งลงได้แล้วค่ะ เดี๋ยวแม่ตักแกงวุ้นเส้นให้นะคะ”แม่มาดันหลังให้ไอ้มิ่งนั่งลงข้างกันกับน้องจันทร์
เจ้า
โอกาสดีมาเยือนไอ้มิ่งแล้วให้มันได้ใกล้ชิดกับน้องจันทร์เจ้าขนาดนี้ นี่ถ้าเป็นตอนที่พี่แจ่มอยู่มันไม่มีโอกาสได้นั่งข้างน้อง
จันทร์เจ้าหรอก เพราะพี่แจ่มคอยจะคั่นกลางระหว่างมันกับน้องจันทร์เจ้าตลอด ไอ้มิ่งคิดไปพลางค่อยๆหน่อยตูดนั่งลงบนเก้าอี้
ทว่ามันคงจะลืมไปว่ามันพึ่งจะพ่ายศึกหนักมา
“อูยยยยยย!!”
พอตูดแตะเก้าอี้เท่านั้นแหละ เป็นอันต้องสะดุ้งโหยงร้องอูยออกมาทันทีทันใด
“พี่มิ่งเป็นอะไรหรือคะ?”น้องจันทร์เจ้าหันมาถามน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยให้ไอ้มิ่งนึกกระดากใจเล่น
“ปะ เปล่าจ้ะ”ไอ้มิ่งส่ายหน้าพรืดจนหัวฟู ตอบไปก็สำนึกผิดไปที่ต้องโกหกนางฟ้าของมัน
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วค่ะ ว่าแต่พี่มิ่งเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วรึยังคะ?”น้องจันทร์เจ้าถามพลางหยิบแอปเปิ้ลมาปอกใส่จาน
เตรียมไว้ให้ไอ้มิ่งกินล้างปากหลังกินข้าวเหมือนอย่างเคย ก็ไอ้มิ่งบอกแล้วว่าน้องจันทร์เจ้าน่ะใจดี ไอ้มิ่งไม่น่าปีนเข้าห้องผิดเลย
“เก็บกระเป๋าอะไรเหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งมองหน้าสวยๆพลางถามกลับท่าทางเป็นหมางง
“ก็เก็บกระเป๋าไปบางกอกไงคะ พี่แจ่มไม่ได้บอกพี่มิ่งหรือคะว่าพี่แจ่มต้องย้ายกลับไปบางกอก”
“ยะ ย้ายกลับไปบางกอกเหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งถามย้ำ
“ใช่ค่ะ พี่แจ่มต้องย้ายกลับไปบางกอกหลายวันเลยค่ะ บ้านเราจะย้ายกลับไปกันทั้งบ้านเลยนะคะ นี่พี่มิ่งไม่รู้เลยหรือคะ”
งงเป็นไก่ตาแตกเลยไอ้มิ่ง ทำไมมันไม่เห็นรู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาเลยวะเนี่ย จะย้ายไปบางกอกอะไรยังไง เกิดมามันไม่
เคยออกไปไหนไกลเลย ไกลสุดที่มันไปก็แค่ไปงานรับปริญญาพี่เจิดที่กำแพงแสนนั่นแหละ นอกนั้นก็แค่ตัวอำเภอกับตัวเมืองแค่
นั้นเอง
“ตายจริง ทำไมลูกแจ่มถึงได้ไม่ยอมบอกลูกมิ่งนะ แย่จริงๆเชียว แม่ก็นึกว่าลูกแจ่มบอกลูกมิ่งแล้ว อย่างนี้ลูกมิ่งจะเก็บประ
เป๋าทันที่ไหนกัน เห็นทีแม่ต้องต่อว่าลูกเสียแล้วสิ”แม่มายกมือขึ้นมาป้องปากทำท่าตกใจ
“แล้วจะไปบางกอกกันวันไหนเหรอจ๊ะ”
“เราจะกลับบางกอกกันเช้าวันพรุ่งค่ะ”
เช้าวันพรุ่ง!! ตายห่าแล้วไหมล่ะ แค่ไปบางกอกก็หนักหนาสาหัสพอแรงแล้ว แต่นี่ไม่ได้มีเวลาให้มันตั้งตัวกันบ้างเลย แล้ว
นี่มันจะไปบอกลาบรรดาเพื่อนฝูงก่อนจะไปบางกอกครบทุกคนได้ยังๆง ไหนจะผ้าผ่อนที่ยังไม่ได้ตระเตรียมอีก พี่แจ่มนะพี่แจ่ม!!
ใจคอจะแกล้งไอ้มิ่งไปถึงเมื่อไรวะเนี่ยยยยย
--------------------------------------------------------
ไปบางกอกจะเจออะไรน้อออออ
-
บทที่ 16 กางเกงในสื่อรัก
ปังงงง!!
“ไอ้แจ่ม!!”
มาถึงก็เปิดประตูห้องนอนดังปังพลางเรียกเสียงดัง กะจะถามให้ได้ความกันให้รู้แล้วรู้รอดว่าทำไมพี่แจ่มถึงไม่ยอมบอกไอ้มิ่งคนนี้ว่าวันพรุ่งนี้จะต้องไปบางกอกแล้ว
มันมองร่างสูงใหญ่ที่พึ่งจะอาบน้ำเสร็จใหม่ๆนั่งอยู่บนเตียง อดแปลกใจที่เห็นว่าพี่แจ่มกำลังถืออะไรบางอย่างเอาไว้ในมือก่อนจะรีบเอาซ่อนไว้ข้างหลังเมื่อเห็นว่าไอ้มิ่งเข้ามา
“ครับ!!”จากที่ทำท่าตกใจกลายมาเป็นฉีกยิ้มคุณชายให้
“ทำไมมึงถึงไม่บอกกูเลยว่าพรุ่งนี้จะไปบางกอก”
“พี่แจ่มคิดว่ากำลังจะบอกน้องมิ่งอยู่พอดีเลยครับ”
ตอแหล!! ถึงปากจะบอกอย่างนั้นแต่หน้าตามันไม่ใช่เลยนี่หว่า
“อย่ามาตอแหล!! แล้วนี่กูจะเก็บเสื้อผ้าทันไหมล่ะ ชุดเก่งกูก็ยังอยู่ที่บ้านพ่อมุ่ยอยู่เลย”
เข้าบางกอกทั้งทีจะใส่เสื้อผ้าเชยๆได้อย่างไรเล่า เห็นทีมันคงต้องไปขอยืมเสื้อผ้าพี่เจิดมาด้วยแล้ว ไม่อย่างนั้นคงจะดูบ้านนอกขายขี้หน้าแน่
“น้องมิ่งไม่ต้องเก็บเสื้อผ้าหรอกครับ”
“ไม่เก็บแล้วกูจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่”ไอ้มิ่งเดินเข้าไปใกล้ ขมวดคิ้วทำท่าขึงขัง
“เสื้อผ้าน้องมิ่งเก่าหมดแล้ว เน้องมิ่งไม่ต้องเอาไปหรอกครับ เดี๋ยวพี่แจ่มซื้อให้น้องมิ่งใหม่ทั้งหมดเลย”
“มึงจะบ้าเหรอ เก่าห่าอะไรกัน ยังใส่ได้อยู่เลย ขอบย้วยๆก็เย็บเอวเข้าหน่อยก็ใช้ได้แล้ว มึงจะซื้อให้เปลืองตังไปทำไม แล้วกูก็ไม่ได้อยากให้มึงซื้อให้กูด้วย”
ถึงจะอยากได้กางเกงที่พี่แจ่มติดมันไว้ตั้งแต่ปีมะโว้คืนก็เถอะ แต่มันก็ไม่อยากให้ใครมองว่ามันเกาะเมียกินหรอกนะ ขืนอาศัยเงินพี่แจ่มซื้อของมันก็ขายขี้หน้าชาวบ้านกันพอดี
“แต่พี่แจ่มอยากให้น้องมิ่งใส่เสื้อผ้าใหม่ที่พี่แจ่มซื้อให้นี่ครับ พี่แจ่มไม่อยากให้น้องมิ่งใส่เสื้อผ้าที่เคยเป็นของน้องเจิดเลย”ไม่พูดเปล่าแต่เอื้อมมือมาแตะเอวไอ้มิ่งอีกต่างหาก
“มันก็ใส่ได้เหมือนกันนั่นแหละน่า”
หมดปัญญาที่จะเถียงจริงๆเชียวกับคนอย่างพี่แจ่ม ไอ้มิ่งกอดอกขมวดคิ้วมุ่น
“ไม่ทันแล้วครับ”พี่แจ่มยิ้มกริ่ม
“ไม่ทันอะไรของมึง”
“พี่แจ่มเอาเสื้อผ้าน้องมิ่งไปทิ้งหมดแล้วครับ”
“มึงว่าอะไรนะ!!”ถามกลับเสียงดังแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง
“พี่แจ่มเอาเสื้อผ้าน้องมิ่งไปทิ้งหมดแล้วครับ”
“นี่มึงจะบ้าเหรอ เอาเสื้อผ้าคนอื่นไปทิ้งน่ะ แล้วคราวนี้กูจะใส่อะไรวะ แล้วมึงเอาไปทิ้งตอนไหนวะเนี่ยยยย”
มันรีบผลุนผลันไปเปิดตู้เสื้อผ้าดูเผื่อว่าพี่แจ่มจะพูดล้อเล่น แต่ก็แทบลมจับเสื้อในตู้เสื้อผ้าไม่เหลือเสื้อผ้ามันแม้แต่ตัวเดียว
“ไม่เป็นไรครับ น้องมิ่งใส่เสื้อผ้าพี่แจ่มไปก่อนก็ได้”
“มึงทิ้งเสื้อผ้ากูไปหมดจริงๆเหรอวะ ละ ละ แล้วเสื้อลายดอกของกูล่ะ ตัวที่กูใส่ไปรำวงน่ะ ตัวนั้นมึงก็ทิ้งเหรอวะ”
นั่นตัวเก่งสุดของไอ้มิ่งเลยนะ ตัวนั้นไอ้มิ่งใส่เรียกแขกเลย ลายดอกสีแสดเชียวนะโว้ย ใส่ทีไรสาวมองทุกที มันจะมากเกินไปแล้ว
“พี่แจ่มทิ้งหมดเลยครับ”
“มึงนี่มัน!!”
ถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูกกันเลยทีเชียว เผลอลงไปข้างล่างแปบเดียวพี่แจ่มก็เอาเสื้อผ้ามันลงไปทิ้งหมดตู้เลย
“เดี๋ยวไปถึงบางกอกแล้วพี่แจ่มจะพาไปซื้อในห้างนะครับ น้องมิ่งอยากได้ตัวไหนพี่แจ่มซื้อให้หมดเลย”
“กูใหม่ได้อยากได้ใหม่สักหน่อย…แล้วนั่นมึงซ่อนอะไรเอาไว้ข้างหลัง”ไอ้มิ่งอุบอิบก่อนจะถาม
เห็นมาตั้งนานแล้วว่าพี่แจ่มซ่อนอะไรเอาไว้ข้างหลังตั้งแต่มันเข้ามาในห้อง ตอนแรกก็เห็นเหมือนทำท่าจะดมๆอยู่หรอก แต่พอเห็นมันก็ตกใจเอาไปแอบไว้ข้างหลังเสียอย่างนั้น
“เปล่าครับ”พี่แจ่มส่ายหน้ายิ้ม
ก็ไอ้มิ่งเห็นอยู่ทนโท่ว่าพี่แจ่มซ่อนอะไรเอาไว้ไม่ให้มันเห็น ยังมีหน้ามายิ้มบอกปัดกันอีก
“ซ่อนอะไรไว้ เอามาให้กูดู”ไอ้มิ่งชะโงกหน้าไปหวังจะดูว่าพี่แจ่มแอบอะไรไว้ข้างหลัง
ทว่าพอชะโงกตัวเข้าไปใกล้เอวก็ถูกแขนรวบเข้าไปกอด แถมยังถูกรั้งให้เสียหลักล้มลงไปทับ ไม่ทันตั้งตัวจมูกมันจิ้มไปที่แก้มของพี่แจ่มเข้าเต็มเปา ไอ้มิ่งตาลุกวาวแต่พี่แจ่มกลับยิ้มกริ่ม
“ลวนลามพี่แจ่มเหรอครับ”
“มึงจะบ้าเรอะ ใครมันจะไปอยากลวนลามมึง”ไอ้มิ่งเถียงเสียงห้าว
ออกแรงจะผละออกแต่ไอ้แขนที่รัดเอวเอาไว้ก็ยิ่งรัดแน่น ทว่าถึงจะเพลี่ยงพล้ำแต่ความอยากรู้ก็อดไม่ไหวที่จะเอื้อมมือไปยื้อแย่งของในมือที่พี่แจ่มจงใจซ่อนเอาไว้ไม่ให้มันเห็น
“เป็นเด็กไม่ดีเลยนะครับ อยากหอมแก้มพี่แจ่มก็ขอกันดีดีสิครับ ปลุกปล้ำกันอย่างนี้พี่แจ่มตกใจนะครับ”
“ใครปล้ำมึง กูเปล่านะ มึงอย่ามาพูดหมาๆ ซ่อนอะไรไว้ เอามาให้กูดูเเลย”
“ถ้าพี่แจ่มให้ดูน้องมิ่งจะยอมให้พี่แจ่มจูบรึเปล่าครับ”
พี่แจ่มยืนหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้จนได้กลิ่นสบู่ชัดเจนแจ่มแจ้ง จมูกโด่งๆแตะจมูกไอ้มิ่งเบาๆ ก่อนจะเบียดเข้ามา อีกแค่ปลายก้อยปากก็จะชนกันกับปากไอ้มิ่งอยู่แล้ว
“จะ จะ จะ จูบเหรอ ไม่เอาโว้ยยยยย”
ไอ้มิ่งออกแรงดึงไอ้ที่อยู่ในมือของพี่แจ่มสุดแรงเกิดด้วยที่มันไม่อยากจะโดนจูบ
โครมมมม
แต่ความที่มันเผลอออกแรงมากไปทำให้มันหงายท้องตึงลงลงไปก้นจ้ำเบ้าบนพื้นห้อง ไอ้เจ็บมันก็เจ็บอยู่หรอก
แต่เจ็บตัวน่ะไม่เท่าไร ตามันแทบจะหลุดออกจากเบ้าเมื่อเมื่อสิ่งที่มันยื้อแย่งกับพี่แจ่มอยู่นานสองนานหลุดติดมือมันมาด้วย
“กะ กางเกงในกู”
“ครับ”
“มะ มึงเอากางเกงในกูมาทำอะไร”
“พี่แจ่ม…”อ้ำอึ้งพลางเอานิ้วเขี่ยแก้มตัวเอง หน้าขึ้นสีแดงเรื่อ
“อย่าบอกนะว่า…มึงเอากางเกงในกูมาดม!!”
“แค่นิดเดียวเองครับ”
บ้าบอไปแล้ว ไอ้มิ่งคงจะหูฝาดไปแน่ๆ แล้วนั่นอะไร ไอ้ท่าทางเขินอายนั่นมันอะไร เดี๋ยวนี้ผู้ดีจากบางกอกเขาฮิตดมกางเกงในกันเหรอวะ ไอ้มิ่งไม่เข้าใจ อะไรของพี่แจ่มวะเนี่ยยย
“กูไม่รู้จะด่ามึงยังไงเลยนะไอ้แจ่ม”
“เปลี่ยนจากด่าเป็นบอกรักพี่แจ่มก็ได้ครับ”
“บะ บอกรักกับผีน่ะสิ ใครมันจะไปบอกรักคนที่เอากางเกงในตัวเองมาดมกันเล่า!!”
“ครับๆ ไม่บอกวันนี้ก็บอกวันอื่นก็ได้ครับ น้องมิ่งแต่งงานกับพี่แจ่มแล้ว พี่แจ่มรอได้ ว่าแต่น้องมิ่งขึ้นมาทำไมครับ ไม่กินข้าวเหรอครับ”
“กูก็กำลังจะกินอยู่หรอก แต่แม่มึงให้ขึ้นมาตามมึงไปกินข้าวกูเลยต้องขึ้นมาตาม ไม่ใช่ว่ากูอาสามาตามมึงเองหรอกนะ”ไอ้มิ่งเบือนหน้าหนี มันโกหกออกไปเต็มๆ
“ครับๆ น้องมิ่งใจดี”
“แล้วก็…วันนี้มึงต้องออกไปทำงานไหม”ไอ้มิ่งถามพลางเสตาไปมองนอกหน้าต่าง
“วันนี้พี่แจ่มไม่ต้องไปทำงานครับ พี่แจ่มจะอยู่กับน้องมิ่งทั้งวันเลย”
“ถ้าไม่ไปทำงาน งั้นมึงช่วยไปที่นึงกับกูหน่อยสิ”
“ได้สิ น้องมิ่งพาไปไหนพี่แจ่มไปหมดเลย”
ทำเป็นพูดประจบประแจง มันน่าพาไปตายไหมล่ะ ไอ้มิ่งยังไม่ได้ชะระความค่าที่แอบขโมยกางเกงในมันมาดมเลย คิดแล้วก็หวั่นใจ ยิ่งรู้จักพี่แจ่มชีวิตของมันนับวันก็ยิ่งวุ่นวายขึ้นทุกวันๆ
------------------------------------------------------------------------
จอมโจรกางเกงใน มันจะออกโรคจิดไปนิส พอไหวไหมกันไหม ไม่รุ้จะชอบกันรึเปล่านะ ตอนหน้าจะเสิร์ฟดราม่าจ้าาาาา
-
:a5:พี่แจ่มแม่งโรคจิตอะ สงสารน้องมิ่ง
-
่ยิ่งนานวัน ความจิตของพี่แจ่ก็ยิ่งเผยออกมา น้องมิ่งจะไปอยู่บางกอก แล้วจะปรับตัวได้มั๊ยน้อ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
แจ่ม ใจเย็นนะ
-
โอ้โห
-
555 อิพี่แจ่มแม่งแจ่มจรัสเจิดจ้ารัศมีจริง ๆ มิ่งจะพาพี่แจ่มไปลาทุกคนเพื่อไปบางกอกใช่ไหม
-
บทที่ 17 ครอบครัวของไอ้มิ่ง
“น้องมิ่งพาพี่แจ่มมาที่วัดทำไมครับ”พี่แจ่มถามพลางหิ้วปิ่นโตหิ้วเสื่อเดินตามตูดไอ้มิ่งมาทางหลังศาลาต้อยๆ
“เดี๋ยวมึงก็รู้เองล่ะน่า”บอกเสียงเบา
มันกับพี่แจ่มเดินผ่านเจดีย์หลังศาลามาหยุดหน้าเจดีย์เก่าๆที่อยู่เกือบในสุดใต้ร่มก้ามปูต้นใหญ่ ไอ้มิ่งยืนนิ่งมองรูปของผู้หญิงยิ้มกว้างหน้าแผ่นหินอ่อนบนตัวเจดีย์
ผู้หญิงผมยาวหยักศกคลอเคลียไหล่กับรอยยิ้มที่ดูคลับคล้ายคลับคลากับมัน
“นี่ใครเหรอครับ”เสียงทุ้มหูถามเบาพลางแตะไหล่เมื่อเห็นว่ามันยืนนิ่งอยู่นาน
“นี่แม่กูเอง"หันไปบอกเสียงเบา
มันเดินไปหยิบไม้กวาดหลังศาลามากวาดใบไม้ออกจากฐานเจดีย์ก่อนจะก้มลงถอนหญ้าต้นเล็กๆที่ขึ้นอยู่รอบๆ
พี่แจ่มเองก็ยืนมองอยู่เงียบๆราวกับรู้ใจว่ามันกำลังนึกคิดอะไรอยู่
“ส่งปิ่นโตมาให้กูหน่อย”พอปูเสื่อเสร็จก็แบมือมาขอปิ่นโต
“นี่ครับ”พี่แจ่มยื่นปิ่นโตให้มันแล้วนั่งลงข้างกันอย่างว่าง่าย
พอได้ปิ่นโตไอ้มิ่งก็จัดการเปิดเถาปิ่นโตแต่ละใบออกมาวางเรียงกัน ได้กลิ่นหอมไข่เจียวหมูสับลอยฟุ้งกับกลิ่นไข่หวานต้มน้ำตาลชวนน้ำลายสอ ก่อนจะเคล้าไปด้วยกลิ่นหอมของธูปที่ถูกจุดขึ้นมาสองดอก ดอกแรกให้ตัวมันเอง ดอกที่สองให้พี่แจ่ม
“แม่ นี่ฉันเองนะ ไอ้มิ่งลูกแม่ ฉันจะมาบอกแม่ว่าวันพรุ่งฉันจะไปบางกอก ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาบ้านดอนไฟไหม้เมื่อไร วันนี้ฉันทำไข่เขียวหมูสับกับไข่หวานต้มน้ำตาลที่แม่ชอบมาด้วย รอบนี้ฉันทำมาห้าลูกเลยนะจ๊ะ กลัวไม่ไม่อิ่ม”ไอ้มิ่งพูดพลางหัวเราะเบาๆ
ถึงจะหัวเราะแต่เสียงมันก็ทั้งแหบทั้งสั่นพิกล พี่แจ่มได้แต่เฝ้ามองมันเงียบๆ จ้องมองตากลมใสของไอ้มิ่งคลอน้ำตาแต่ก็ทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อน
“แม่สงสัยใช่ไหมล่ะจ๊ะว่าไอ้คุณชายที่อยู่ข้างๆฉันมันเป็นใคร นี่ไอ้แจ่มเมียฉันเองจ้ะ เห็นมันหน้าตาดียิ้มสวยแบบนี้แม่อย่าไปหลงกลมันนะจ๊ะ มันน่ะร้ายยิ่งกว่าผีเสียอีก เผลอเป็นไม่ได้เชียว ชอบทำฉันปวดกบาลอยู่เรื่อย เอ้า!! ทักทายแม่กูหน่อยสิมึงน่ะ”แนะนำตัวพร้อมใส่ร้ายกันเสร็จสรรพก็หันมาใช้ศอกสะกิดให้คนที่กำลังนั่งฟังยืดตัวขึ้นมาเล็กน้อย
“สวัสดีครับคุณแม่ ผมแจ่มครับ เป็นคนรักของน้องมิ่ง คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงน้องมิ่งนะครับ ต่อจากนี้แจ่มจะดูแลน้องมิ่งเองนะครับ แจ่มจะดูแลน้องมิ่งดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ จะหาของอร่อยให้น้องมิ่งกินทุกวัน จะพาน้องมิ่งไปเที่ยวบ่อยๆ จะอยู่ข้างๆน้องมิ่งจะไม่ทำให้น้องมิ่งเสียใจ แจ่มสัญญาครับ”
พูดจบลมที่พัดเอื่อยๆก็พัดแรงวูบผ่านไปราวกับว่าคำสัญญาส่งไปถึงคนที่อยากจะให้รับฟังแล้ว ใบไม้แก่สีเหลืองสวยค่อยๆร่วงหล่นลงมาจากต้นก้ามปูที่แผ่คลุมอยู่เหนือหัว
“สงสัยว่าแม่กูจะหลงกลมึงอีกคน”ไอ้มิ่งบอกก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มบางๆ
“พี่แจ่มรู้แล้วครับว่าน้องมิ่งยิ้มสวยเหมือนใคร”
“ใครๆก็บอกว่ากูยิ้มสวยเหมือนแม่กู ไม่ใช่แค่ยิ้มนะ ผมกูก็สวยเหมือนกับแม่กูเหมือนกัน”ไอ้มิ่งว่าพลางเสยผมหยักศกยาวคลอเคลียไหล่อวด
“ครับ”พี่แจ่มพยักหน้าพลางยิ้ม
ยิ้มดีใจที่ได้เข้าใกล้ไอ้มิ่งมากกว่าเดิม ได้มาเจอกับแม่ของไอ้มิ่งที่ไอ้มิ่งไม่เคยพาใครมาเลยนอกจากพ่อมุ่ยกับพี่เจิด
“กูนึกว่ามึงจะถามกูซะอีกว่าแม่กูเป็นอะไรตาย”
“พี่แจ่มไม่ถามหรอกครับถ้าน้องมิ่งไม่อยากบอก”
“ค่อยพูดจารู้เรื่องก็ตอนนี้แหละมึงน่ะ”
ไอ้มิ่งเบ้ปากใส่พลางนึกถึงภาพที่มันจำได้ลางๆครั้งที่ยังเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ วันที่มันต้องเสียทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตไป…
“ฉันกลับแล้วนะจ๊ะแม่ แล้วก็อย่าลืมล่ะ งวดนี้ฉันขอสามตัวตรงเหมือนเดิม”
ไอ้มิ่งบอกพลางเก็บปิ่นโต มันเงยหน้ามองรูปหน้าเจดีย์อีกครั้งก่อนจะฉีกยิ้ม…ยิ้มที่เหมือนกับแม่ของมัน
-------------------------------------------------------------
สั้นไปไหมน้อออ ถ้าสั้นไปเดี๋ยวมาลงต่อให้นะจ๊ะคนดี
-
:pig4: :pig4: :L2:
-
บอกแม่ว่าพี่แจ่มเป็นเมียจริงๆเหรอ แน่ใจนะน้องมิ่ง
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มิวาย ตอนกลับยังขอสามตัวนะมิ่ง :laugh:
-
:pig4:
-
เอาอีก :katai4: :katai4: :katai4:
-
ทำไมวันนี้ใจดี อัพติดกันเลย รักกกกก ฮิฮิ :กอด1:
-
:-[
-
พี่แจ่มนี่ร้ายย :hao7:
-
แงๆ ตอนนี้น้ำตาซึมสงสารน้องมิ่งเลยคิดถึงแม่
-
โอยๆที่แท้พี่แจ่มก็ไปฝังมุกมา :hao5: น้องมิ่งว่าไงงงง รับไหวรึเปล่า 555555
โอยคิดภาพคู่ผัวตัวเมียคู่นี้แล้วก็มีแต่ความ sm แน่ๆ :m25:
เรามารอน้องของน้องจี้ดกับน้องเหม็นน่ะ ไปบางกอกต้องได้น้องจ้าดกลับมาเด้อ
พี่แจ่ม พี่แจ่มสัญญากับแม่น้องมิ่งแล้วนะว่าจะดูแลอย่าทำให้มิ่งเสียใจน่ะ
แอบอยากรู้เรื่องราวน้องมิ่งอ่ะ คิดว่าครอบครัวน้องมิ่งต้องไม่ธรรมดาแน่เลย
อาจเป็นผู้ลากมากดีมาก่อนอ่ะ เพราะถ้าแม่สวยมากอาจจะไม่ใช่คนที่นี้เป็นคนบางกอกหรือเปล่า
ปล. พอได้อ่านแล้วติดลมอยากอ่านต่อจริงๆนะคะ ฮรื่อ ฝากพี่แจ่มปราบพยศมิ่งด้วย จะโดเนทน้ำมันมะพร้าวไปให้จ้า :z1:
-
บทที่ 18 บ้านทรายทอง
นี่นะเหรอบางกอก แล้วนี่นะเหรอบ้านของพี่แจ่มที่อยู่บางกอก ไอ้มิ่งมองประตูบ้านบานเบ้อเริ่มสองบานค่อยๆเปิดแยกออกจากกันอวดให้เห็นบ้านหลังใหญ่โตมโหฬารตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า
ไม่สิ จะเรียกว่าบ้านไม่ได้สิ ใหญ่โตขนาดนี้ต้องเรียกว่าคฤหาสน์ต่างหากเล่า อะไรจะใหญ่โตปานนั้น อย่างกับบ้านทรายทองในละครตอนเย็นที่ไอ้มิ่งนั่งดูกับพ่อมุ่ยไม่ผิดเพี้ยน
พอรถแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านก็มีคนวิ่งมาเปิดประตูรถให้เสร็จสรรพ แถมรับกระชอมใส่มะม่วงที่ไอ้มิ่งลงทุนไปเก็บมาสดๆจากไร่เมื่อวานนี้ไปถือเสียเอง ไอ้มิ่งงงเป็นไก่ตาแตกเลยทีเดียวเชียว
“ไม่เป็นไรจ๊ะ ฉันถือเองได้”ไอ้มิ่งยื้อกระชอมใส่มะม่วงน้ำดอกไม้เหลืองสุกคืน
“ได้ยังไงล่ะคุณคะ เดี๋ยวป้าเอาไปเก็บให้นะคะ ส่งมาเถอะค่ะ”
“เอางั้นเหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งมองกระชอมในมือสลับกับป้าที่ใส่ชุดเหมือนแม่บ้านในละครที่เคยดู
“ให้ป้านอมเอาไปเก็บให้นะครับน้องมิ่ง…นี่ป้านอมแม่บ้านใหญ่ของที่นี่ ป้านอมจะเป็นคนจัดการทุกเรื่องในบ้านนี้นะครับ ป้านอมครับ นี่น้องมิ่งครับ คนรักของแจ่มเอง”พี่แจ่มแนะนะ
มันก็ออกจะขัดจะเขินอยู่บ้างแหละที่ถูกแนะนำตัวแบบนี้ ไอ้มิ่งยอมปล่อยกระชอมในมือก่อนจะยกมือไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่
“สวัสดีจ้ะ”
“ตายจริง คนนี้เองเหรอคะคุณมิ่ง ต่างจากที่ป้าคิดไว้เยอะเชียว ไหว้พระเถอะค่ะคุณ”
แล้วไอ้ต่างจากที่คิดมันหมายความว่ายังไงวะ ไอ้มิ่งหล่อกว่าที่คิดเอาไว้ใช่ไหมล่ะ ป้านอมกับคนรับใช้คนอื่นๆอีกตั้งห้าหกคนถึงได้มองไอ้มิ่งหัวจรดเท้าแบบนั้น มันก็ต้องแน่อยู่แล้วที่จะต้องตกตะลึงกับแฟชั่นของไอ้มิ่ง เพราะไอ้มิ่งแอบไปยืมเสื้อผ้าสุดล้ำของพี่เจิดมาใส่เพื่อเข้าบางกอกโดยเฉพาะ เสื้อลายดอกกับกางเกงแดงที่ต้องเอาไปเย็บเอวเข้าแก้ขัดนี่จ๊าบสุดๆ
“ต่อไปนี้น้องมิ่งจะมาอยู่ที่บ้านเรา แจ่มฝากป้านอมกับคนอื่นๆช่วยปฏิบัติกับน้องมิ่งเหมือนกับที่ปฏิบัติกับแจ่มด้วยนะครับ”
ไม่แค่พูดเปล่า แต่ยังเอื้อมมือมาเกี่ยวเอวไอ้มิ่งไปกอดให้ไอ้มิ่งได้สะดุ้งกรอกตามองซ้ายทีขวาทีท่าทีประดักประเดิด ก่อนจะแจกศอกไปที่บั้นเอวให้พี่แจ่มปล่อย แต่ก็นั่นแหละ พี่แจ่มมันก็คือพี่แจ่ม ยอมปล่อยง่ายๆเสียที่ไหน แถมยังมีหน้ามีฉีกยิ้มคุณชายแจกจ่ายไปทั่วอีก น่าหมั่นไส้อย่างกับอะไรดี
“รีบเข้าบ้านกันเถอะครับ”
“แล้วของหลังรถล่ะ กูยังไม่ได้ยกลงเลย”
“ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนอื่นนะครับ…พี่แจ่มว่าเราไปดูห้องนอนของเราสองคนกันดีกว่า เตียงพี่แจ่มที่บ้านใหญ่นุ่มกว่าเตียงบ้านเล็กเยอะ”คราวนี้ก้มลงมากระซิบข้างหู
“กูไม่ได้ถามสักหน่อย”
มันไม่ได้อยากรู้เล๊ยว่าเตียงบ้านไหนของพี่แจ่มนุ่มกว่ากัน แล้วไอ้มือที่เกี่ยวเอวอยู่ก็ออกแรงรั้งไอ้มิ่งให้เดินตามเข้าไปในบ้านตะพึดตะพือ
“แต่พี่แจ่มอยากอวดนี่ครับ”
“ทำเป็นเด็กอวดของเล่นไปได้นะมึงน่ะ ไอ้จี๊ดลูกมึงยังไม่ขี้อวดเท่ามึงเลย”ไอ้มิ่งดันตัวพี่แจ่มให้ออกห่าง
เดินผ่านกระตูบ้านเข้ามาได้แค่ไม่กี่ก้าวไอ้มิ่งก็ต้องอ้าปากค้าง มองจากข้างนอกก็ตะลึงแล้ว พอได้เห็นข้างในยิ่งตะลึงมากกว่าเก่าอีก นั่นใช่โคมไฟแชงกาเลียที่เคยเห็นในทีวีไหมวะนั่น ไอ้มิ่งเงยหน้ามองเพดานห้องโถงที่โคตรจะอลังการงานสร้าง เกิดมาจากท้องแม่ก็เพิ่งจะเคยเห็นกับตาก็วันนี้ นี่บ้านหรือว่าวังวะเนี่ย
“บ้านพี่แจ่มสวยไหมครับ”
“ถามแปลกๆ ก็ต้องสวยสิวะ”
“ห้องนอนของพี่แจ่มสวยกว่านี้อีก น้องมิ่งอยากเห็นไหมครับ”
กำลังตื่นเต้นกับบ้านหลังใหญ่อยู่เชียว แล้วนี่อะไร เดินจะเดินพันแข้งพันขาไอ้มิ่งไปถึงไหน แถมยังไม่เลิกชวนไอ้มิ่งไปห้องนอนอีก ใครมันจะอยากไปเล่า ขืนไปคงโดนแกล้งอีกตามเคย ไหนจะมังกรฝังมุกอะไรนั่นอีก แค่นึกมันก็หวั่นใจแล้วถ้าจะต้องเจอกันอีก
ความรำจนทนไม่ไหวเลยกะจะหันไปด่าให้ถอยออกห่าง แต่มันก็ต้องตาค้าง เมื่อหน้าของพี่แจ่มยื่นลงมาใกล้ จมูกโด่งๆฉวยโอกาสที่มันหันไป ฝังลงมาที่แก้มแบบเต็มๆ
“มึงนี่มัน…”
ได้แต่ยกนิ้วชี้หน้า เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ ตาก็หลุกหลิกไปมา มันไม่รู้จะด่าพี่แจ่มว่ายังไงเลยกับความร้ายกาจในคราบคุณชายในบ้านทรายทองหลังนี้
แล้วดูสิ คนใช้ในบ้านที่กำลังขนของลงจากรถเดินผ่านไปมาพากันหยุดมองมันกับพี่แจ่มกันเต็มเลย บางคนก็ยิ้ม บางคนก็ซุบซิบ ไอ้มิ่งยกมือขึ้นมากุมแก้มข้างที่โดนหอม ใจที่เต้นรัวอย่างกับจะหลุดออกมาจากอกเสียให้ได้ เขินก็เขิน อายก็อาย ได้แต่ยืนทื่อทำอะไรไม่ถูก
“แม่มิ่งงงงงงงงงงง”
เสียงแหลมเล็กดังมาแต่ไกล จะเป็นใครไปได้ คนเดียวที่อุตริเรียกมันว่าแม่ก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ ไอ้ส้มจี๊ดตัวแสบลูกเลี้ยงของไอ้มิ่งเอง
ตัวเล็กๆป้อมๆที่หลับมาตลอดทางวิ่งมากระโดดเกาะขาไอ้มิ่งหมับเข้าให้ หน้ากลมๆเงยหน้าขึ้นมามองไอ้มิ่งพลางยิ้มแฉ่งอวดฟันน้ำนมซี่เล็กซี่น้อย ข้างหลังมีนมอุ่นกึ่งเดินกึ่งวิ่งไล่จับตามมาติดๆ
“ตื่นมาก็เสียงแว๊ดเชียวนะมึง”
“แม่มิ่งๆๆๆๆ”
“อะไรของมึง”ไอ้มิ่งเห็นหน้าผากกลมๆก็อดไม่ได้เอามือไปวางแปะบนหัวเถิกๆ
“แม่มิ่งไปห้องน้องจี๊ดนะ ไปห้องน้องจี๊ดกันนะคับ ห้องน้องจี๊ดของเล่นเยอะเลย”
บอกเสียงเล็กเสียงน้องท่าทางตื่นเต้นอย่างกับลูกหมาแหนะ มือเล็กๆพลางดึงมือมันเอาไว้แล้วฉุดคล้ายจะดึงให้เดินตาม ทว่าชายเสื้ออีกฝั่งของไอ้มิ่งก็กลับมีแรงกระตุกเบาๆให้ไอ้มิ่งหันไปมอง
พอหันไปมองปุ๊บก็เห็นว่ามือใหญ่ๆดึงชายเสื้อไอ้มิ่งเอาไว้ หน้าหล่อๆทำท่าทางเป็นหมาหงอยเรียกร้องความสนใจให้ไอ้มิ่งหันไปมอง
“น้องมิ่งไปห้องนอนพี่แจ่มนะครับ”พี่แจ่มกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน
“แม่มิ่งไปห้องน้องจี๊ดนะคับ ไปเล่นกัน น้องจี๊ดของเล่นเยอะเท่านี้เล๊ยยย”ปากเล็กๆบอกพลางยกมือทำท่าทำทาง
นี่ไอ้มิ่งต้องเลือกใช่ไหมวะ
ไม่ต้องคิดเลยว่ามันจะเลือกไปกับใคร เพราะถ้ามันไม่ไปกับร้ายคนลูกมีหวังมันคงจะถูกร้ายคนพ่อลากขึ้นห้องนอนแน่
“แล้วห้องมึงอยู่ไหนล่ะ พากูไปสิ”
พอคนลูกมาคนพ่อก็เลยต้องถอย ไอ้มิ่งค่อยหายใจได้โล่งคอหน่อย ตวัดตาไปมองก็เห็นพี่แจ่มถอนหายใจยืนจับชายเสื้อไอ้มิ่งมองลูกชายตัวเองท่าทางเสียดาย มาได้จังหวะดีนักเชียวไอ้จี๊ดเอ้ยยย เกือบได้ไปลองเตียงตั้งแต่หัววันแล้วไหมล่ะ
มันเดินตามมือเล็กๆออกแรงดึงมาจนถึงห้องๆหนึ่งที่อยู่ชั้นล่าง พื้นห้องปูพรมนิ่ม ข้างในห้องก็มีกระบะของเล่นเยอะแยะไปหมด ทั้งหั่นยนต์ ทั้งรถบังคับ ไหนจะตัวต่อทั้งหลายแหล่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนบ้านนี้รักไอ้เด็กตัวเล็กที่ยืนยิ้มเท้าเอวอวดห้องตัวเองแค่ไหน
“แม่มิ่งๆ อันนี้คับ อันนี้พ่อแจ่มซื้อให้จี๊ด”มือเล็กป้อมยื่นหุ่นยนต์สุดเท่ให้ไอ้มิ่งรับมาถือไว้ท่าทางมึนงง หน้าประตูก็มีนมอุ่นคอยยืนเฝ้าไม่ห่าง
“นี่มึงเล่นแต่ของพวกนี้เรอะ”
“คับ”พยักหน้าพลางรื้อค้นของเล่นในกระบะยกใหญ่
อยู่ต่อหน้าไอ้มิ่งล่ะซนเป็นลิงเลย พออยู่ต่อหน้าพี่แจ่มล่ะเป็นลิงหลับเชียว ไอ้ท่าทางตื่นเต้นนี่จะน่าเอ็นดูก็น่าเอ็นดูน่าหยิกก็น่าหยิก อยู่สบายๆแบบนี้เคยเล่นดินเล่นหินบ้างไหมวะเนี่ย
“มึงเล่นแต่ของพวกนี้ไม่เบื่อรึไง”ไอ้มิ่งถามอย่างอดไม่ได้
“หื้ออออ”ส่ายหัวไปมา
“แล้วมึงเคยเล่นดินเล่นหินบ้างไหม เคยกระโดดน้ำเล่นบ้างรึเปล่า”
“น้องจี๊ดไม่เคยเล่นดิน คุณย่ากับพ่อแจ่มบอกว่ามันเปื้อนมันฉกกะปก”
“สกปรกที่ไหนวะ เปื้อนก็แค่ล้างเอาไม่เห็นจะยาก พ่อมึงก็เว่อไป โตขึ้นมาถึงได้เป็นปีศาจไง”ไอ้มิ่งได้ทีก็ใส่ร้ายเสียเลย
“ห่ะ!! พ่อแจ่มเป็นปีศาจเหรอครับ”
นี่ก็เชื่อคนง่ายเหลือก้ำเหลือเกิน ตากลมๆลุกวาวอ้าปากค้างเชียว
“ก็เออน่ะสิ พ่อมึงน่ะเป็นปีศาจร้าย”
“แต่ว่าพ่อแจ่มใจดี น้องจี๊ดไม่อยากให้พ่อแจ่มเป็นปีศาจเลยคับแม่มิ่ง พ่อแจ่มจะจับแม่มิ่งกินไหม”ทำท่าจะร้องไห้
คำถามของน้องจี๊ดเล่นเอาไอ้มิ่งถึงไปกับไปไม่ถูกเลยทีเดียว เพราะมันเพิ่งจะพลาดท่าโดนพี่แจ่มจับกินไปหยกๆ
ตัวเล็กๆกลมๆเดินมานั่งแหมะอยู่ที่ตักของไอ้มิ่งพลางเงยหน้าขึ้นมามองมือก็ถือของเล่นเตรียมเอามาอวดอีกรอบ
“ถ้ามึงไม่อยากให้พ่อมึงเป็นปีศาจแล้วจับกูกินมึงก็อยู่กับกูตลอดสิ พ่อมึงจะได้ไม่จับกูกิน”
“จริงๆเหรอครับ ถ้าน้องจี๊ดอยู่กับแม่มิ่งพ่อแจ่มจะไม่เป็นปีศาจแล้วจับแม่มิ่งกินจริงๆนะ”มือป้อมกระตุกแขนไอ้มิ่ง
ก็ถ้าน้องจี๊ดอยู่กับไอ้มิ่งตลอดเวลาพี่แจ่มก็จะฉวยโอกาสตอดเล็กเล็มน้อยมันไม่ได้อีก เห็นไหมล่ะ ไอ้มิ่งน่ะฉลาดแค่ไหน
“ก็เออน่ะสิ”
“อื้อ ก็ได้คับ น้องจี๊ดจะอยู่กับแม่มิ่งตลอดเลย น้องจี๊ดชอบแม่มิ่ง แม่มิ่งใจดี”พูดจบก็ยื่นหน้ากลมๆเข้ามาใกล้ก่อนจะทำปากจู๋มาจูบแก้มไอ้มิ่ง
พอกันทั้งพ่อทั้งลูกเลย คนพ่อหอมข้างนั้นคนลูกหอมข้างนี้ มันนี่มันเลยกับพ่อลูกคู่นี้
“อะ เออ ดีมาก…ละ แล้วไอ้นี่มันเล่นยังไงวะ กูหาที่เปิดไม่เจอ”ไอ้มิ่งถามแก้เก้อ
“แม่มิ่งต้องเปิดตรงนี้คับ น้องจี๊ดชอบตัวนี้ที่สุดเล๊ยย แล้วก็ตัวนี้ด้วยคับ”นิ้วเล็กชี้ปุ่มเปิดหุ่นยนต์ก่อนจะส่งหุ่นยนต์อีกตัวมาอวด
ไอ้มิ่งเองก็พอไอ้มิ่ง เผลอเล่นสนุกมากไปหน่อย ทั้งมันทั้งน้องจี๊ดเล่นสนุกส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันจนเสียงดังออกไปข้างนอกนู่น รู้ตัวไอ้ตัวแสบที่เมื่อตะกี๊วิ่งเล่นไปมาก็เล่นเหนื่อยจนผล็อยหลับไปอีกรอบเสียแล้ว
มีลูกแล้วมันดีอย่างนี้นี่เอง ว่าทำไร่ทำนา กินเหล้าคุยเฮฮากับเพื่อนฝูงสนุกแล้ว แต่เล่นกับน้องจี๊ดนี่สนุกกว่าตั้งเยอะ มันเองก็เริ่มจะเหนื่อยตาม เล่นโหวกเหวกเสียงดังจนคอแห้งอยากกินน้ำขึ้นมาแล้วสิ
--------------------------------------------------------------
พ่อลูกเค้าแย่งของเล่นกัน
-
พ่อลูกคู่นี้นี่
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:o8:
-
น้องจี๊ดนี่ก้น่าจะร้ายไม่เบานะเนี่ย :hao3: :hao3:
-
น้องจี้ดน่ารักอ่ะ :impress2:
-
555 ปวดหัวกับแฟชั่นน้องมิ่ง กางเกงแดงเสื้อลายดอก
-
พ่อแจ่มก็ยังต้องหลีกทางให้ลูกส้มจี๊ด
ว่าแต่แม่มิ่งเล่นจนเหนื่อย ถ้าเผลอหลับตามน้องส้มจี๊ด จะถูกลักหลับมั๊ยน้อ :hao7:
-
:haun4: ป้าละปลื้มในความรักของพี่แจ่มจริงๆ ดมเกงในน้องนี้นะ ฮ่าๆๆๆ
เอฟซีพี่แจ่มมากๆๆ
ไอมิ่งก็ยังคงเป็นไอมิ่ง ยังกับแฝดอิพราเจิดโดนอิพี่เจิดฝังหัวสุดๆ ฮ่าๆๆ
ร้ายจริงๆพ่อลูกคู่นี้
ป้ายังคงเอฟซีพี่แจ่มนะ แม้ว่าจะดมกางเกงใน แต่ฮีรักของแกอะ ไม่ว่ากัน อวยสุดๆ
รัก :katai4: :katai4:
-
พี่แจ่มนี่มันปิศาจจริงๆนั่นแหละ :laugh:
ข้างนอกนี่คุณชายใสๆสุภาพ แบ๊วสุด มีอ้อนด้วย
ความจริงคือโรคจิตแถมเป็น S อีก โอ้ยย
ถูกใจอีช้อยนัก :hao7:
-
:katai3:น้องจี๊ดโตขึ้นจะจิตแบบพี่แจ่มไหมนะ อยากอ่านเรื่องของน้องจี๊ดจังน่าจะมีเมียตามพี่แจ่ม
-
เด็กมันก็ร้ายได้พ่อนะ 555
รอตอนต่อไป :hao7:
-
ถูกเสน่ห์น้องมิ่งทั้งพ่อทั้งลูก
-
555+ พี่แจ่มจะจัดการลูกยังไง มิ่งได้น้องจิ๊ดมาคอยขัดขวางแล้ว
-
ส้มมาได้เวลาพอดี
-
ว้ายแพ้ 5555555555555555555555555555555555555555555555
เสียใจด้วยนะคะพี่แจ่ม
-
บทที่ 19 แปลงโฉม
“มึงจะพากูไปไหนวะไอ้แจ่ม”ไอ้มิ่งหันไปถามคนขับรถกิตติมาศักดิ์ที่เอาแต่นั่งยิ้มไม่หยุดหลังจากที่ขับรถออกมาจากบ้านทรายทอง
บอกแค่ว่าจะพามันไปเดินเล่นข้างนอก ไอ้มิ่งก็พอไอ้มิ่ง มัวแต่ตื่นเต้นที่จะได้เที่ยวบางกอก เดินตามพี่แจ่มขึ้นรถต้อยๆลืมไถ่ลืมถามเลยว่าจะพากันไปไหนอะไรยังไง
“พี่แจ่มจะพาน้องมิ่งไปทานข้าวแล้วก็ไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้างมาบุญครองครับครับ คืนนี้เราจะไปงานเลี้ยงเต้นรำกัน”
“งานเลี้ยงเต้นรำ?”
พอได้ยินอะไรที่เป็นงานเลี้ยงอะไรที่เป็นงานเต้นก็หูผึ่งเชียว ยิ่งเรื่องเต้นเนี่ยของให้บอก บ้านไหนจัดงานพี่เจิดกับไอ้มิ่งไปหมด ไปประเดิมมันทุกเวทีทุกหมู่บ้าน
“ครับ คืนนี้พี่แจ่มจะพาน้องมิ่งไปงานเลี้ยงเต้นรำด้วยกัน”
“มึงจะพากูไปจริงๆเหรอวะ”หรี่ตาถามย้ำจับผิดว่าไม่ได้ถูกหรอก
“ครับ พี่แจ่มจะพาไป”
“แล้วกูใส่ชุดนี้ไปไม่ได้เหรอวะ กูยิ่งไม่ค่อยมีตังอยู่”
ก็หมดตังไปกับค่าสินสอดนั่นแหละ ตังที่พกเอามาก็ได้แบ่งมาจากขายมะม่วงรอบที่แล้ว ขืนซื้อเสื้อผ้าในห้างมีหวังแพงหูฉี่ แต่ถ้าไม่ซื้อก็ไม่รู้จะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่
“ไม่ได้ครับ พี่แจ่มอยากให้น้องมิ่งใส่เสื้อผ้าใหม่ พี่แจ่มบอกแล้วไงว่าพี่แจ่มไม่อยากให้น้องมิ่งใส่เสื้อผ้าของของเจิด เดี๋ยวพี่แจ่มจะซื้อให้น้องมิ่งเอง”
“กูไม่ได้ขอให้มึงซื้อให้สักหน่อย ว่าแต่ว่าไปห้างเลยเหรอวะ ตลาดนัดก็ได้มั้ง ของในห้างแพงตายห่า”
“ไปห้างนั่นแหละดีแล้วครับ เงินพี่แจ่มก็เหมือนกับเงินน้องมิ่ง พี่แจ่มเองก็ต้องไปรับเสื้อผ้าที่สั่งตัดไว้ด้วย”
“เหอะ!! ไม่ต้องมาอวดรวยเลยมึงน่ะ ตามใจมึงก็แล้วกัน เงินมึงนี่ กูเองก็ไม่ได้อยากจะให้มึงซื้อให้หรอกนะ เดี๋ยวชาวบ้านเขาจะหาว่ากูเกาะมึงกินอีก”
“ครับๆ หึหึ”ยังมีหน้าจะมาหัวเราะ
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยมึงน่ะ ขับรถมองทางด้วยสิวะ จะมามองหน้ากูทำห่าอะไร เดี๋ยวก็ได้ไปหาแม่กูกันทั้งคู่หรอก”
มองหน้ามันอยู่ได้ มองแล้วก็ยิ้มบ้ายิ้มบอ ทนไม่ไหวก็เลยเบ้หน้าใส่ กอดอกหันไปมองถนนหนทางแทน ถนนก็เต็มไปด้วยรถราวิ่งกันแน่นไปหมด คนก็เยอะแยะแถมแต่งตัวกันแปลกๆอีก ไม่เหมือนบ้านนอก ไปไหนมาไหนถนนโล่ง แถมอากาศดีอีกต่างหาก บางกอกนี่วุ่นวายเกินกว่าที่มันคิดเอาไว้ตั้งเยอะ
------------------------------------------------------------
“อร่อยไหมครับ”พี่แจ่มถามหลังจากพาไอ้มิ่งไปกินสเต๊กในร้านอาหารสุดหรูในห้าง ไอ้มิ่งที่อยู่บ้านดอนไฟไหม้ทำตัวกลางกลับตัวลีบเหลือนิดเดียวเมื่อเห็นราคาที่แปะอยู่บนเมนูที่มันอ่านไม่ออก
เดือดร้อนให้พี่แจ่มต้องสั่งแทน เนื้อก็แผ่นกระติ๊ดเดียวราคาก็แพ๊งแพง กินก็โคตรจะยาก ให้มีดกับซ่อมมา เคยเห็นในหนังที่พระเอกพานางเอกไปกินก็คิดว่าจะง่าย แต่มันไม่ได้ง่ายเลย นี่ไอ้มิ่งก็ไม่ได้ขอให้พี่แจ่มช่วยเลยนะ แต่ถ้าไม่ได้พี่แจ่มช่วยหั่นให้ป่านนี้มันก็คงยังกินไม่หมดจาน
แต่จะว่าว่าเถอะ แค่ออกปากถามอย่างเดียวก็พอมั้ง ทำไมต้องมาเกี่ยวเอวไอ้มิ่งไปกอดด้วยวะ กลางห้างแบบนี้มีเหรอที่จะไม่มีคนมอง
“ไม่เห็นจะอร่อยตรงไหนเลย สู้เนื้อย่างสูตรเด็ดที่กูทำแกล้มเหล้าไม่ได้หรอก”ไอ้มิ่งใช้ศอกกระทุ้งเอวพี่แจ่มปล่อยมือ
“งั้นคราวหลังน้องมิ่งทำให้พี่แจ่มกินบ้างนะครับ”
ยอมปล่อยมือออกจากเอวมันก็จริง แต่หน้าหล่อๆโน้มเข้ามาใกล้ก็ดันโน้มเข้ามาใกล้ ปากยกยิ้มกริ่ม
“อะ เออ เห็นแก่ที่มึงขอร้อง วันหลังกูจะทำให้มึงกินก็แล้วกัน”
คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้มาแจกยิ้มคนอื่นพร่ำเพรื่อก็ไม่รู้ ยิ่งเห็นก็ยิ่งหมั่นไส้ ก็เลยหันหน้าหนีมันซะเลย ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนักหรอกกับไอ้รอยยิ้มคุณชายนั่นน่ะ ก็แค่ดูดีนิดๆหน่อยๆแล้วก็แค่พึ่งจะกินอิ่มๆมา…ก็แค่นั้น
มันเดินตามพี่แจ่มมาจนถึงร้านเสื้อผ้าร้านใหญ่ จะเรียกว่าใหญ่ที่สุดในห้างนี้เลยก็ว่าได้ ไอ้มิ่งเดินตามตูดพี่แจ่มเข้าไปพลางมองซ้ายมองขวาเหมือนเด็กเดินเข้าร้านของเล่น
“ว้ายยยย คุณแจ่มมาแล้ว”
ทันทีที่พี่แจ่มเดินเข้าไปในร้านเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวที่จะสาวก็ไม่สาวเต็มร้อยดังวี้ดว้าย ร่างยักษ์ใหญ่ในชุดกระโปรงพลิ้วปรี่เข้ามาเกาะแขนพี่แจ่มท่าทางสนิทสนม
“แจ่มมารับชุดครับ”นี่ก็ไม่ได้ขัดได้ขืนเลย
ยิ้มรับปล่อยให้เขาเกาะแขนหน้าตาเฉย
“เจ๊แนนซี่ให้เด็กเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ เจ๊แนนซี่คนนี่ตัดเย็บเองกับมือ รับรองเริ่ดเหมือนเดิม ว่าแต่คนนี้…”นิ้วชี้ทาเล็กสีแดงแปร๊ดกรีดชี้มาทางไอ้มิ่งพลางมองหัวจรดเท้า
“นี่น้องมิ่งครับ คนรักของแจ่มเอง”
พอพี่แจ่มพูดจบไอ้มิ่งก็ถึงกับหัยขวับไปมองตาโต นี่พี่แจ่มจะเที่ยวประกาศไปทั่วเลยรึไงว่ามันกับพี่แจ่มเป็นผัวเมียกัน ไอ้มันน่ะไม่เท่าไร แต่กับพี่แจ่มนี่สิ ไม่ห่วงหน้าตาผู้ดีของตัวเองเลยรึไงกัน พอหันไปมองหน้าก็ยิ้มให้อย่างเดียว
“อ้อ คนนี้เองเหรอที่จะให้เจ๊แนนซี่จัดการ”
“จัดการอะไรวะ”ไอ้มิ่งถามท่าทางงงงวย
แต่พี่แจ่มไม่ยอมตอบ
“ครับ คนนี้แหละครับ แจ่มฝากน้องมิ่งด้วยนะครับ”
กลับดันหลังให้มันเดินไปหาเจ๊แนนซี่ร่างยักษ์ โดยไม่ทันตั้งตัวแขนมันก็โดนคว้าหมับแล้วถูกดึงให้เดินตามไปที่หลังร้าน
“ไอ้แจ่มมึงให้เขาพากูไปไหนน่ะ เดี๋ยวสิจ๊ะ เจ๊จะพาฉันไปไหนจ๊ะ”ไอ้มิ่งหันไปถามพี่แจ่ม แต่พี่แจ่มก็ยืนยิ้มมองมันถูกลากไปหลังร้านหน้าตาเฉย
“ไม่ต้องห่วงนะคะ ปั้นดินให้เป็นดาวเป็นงานถนัดของเจ๊แนนซี่คนนี้อยู่แล้ว เจ๊แนนซี่จะแปลงโฉมน้องมิ่งให้เอง เจ๊รับรองงานนี้น้องมิ่งได้เกิดแน่ค่ะ”
แปลงโฉมอะไร ทำไมต้องแปลงโฉม ไอ้มิ่งออกจะหล่อขนาดนี้จะแปลงโฉมทำไม
มันถูกดังให้นั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วนี่อะไร ผมเผ้าไอ้มิ่งถูกหวีสางติดจนหัวโยกไปตามแรงซ้ายทีขวาทีจนมึนหัว
“ต๊ายยย ผมหรือไม้กวาดกันคะเนี่ย”
ทึ้งหัวมันจนฟูแล้วยังจะมาแขวะผมยาวหยักศกสุดรักของมันอีก นี่ผมไอ้มิ่งสระวันเว้นวันเลยนะโว้ย วันดีคืนนี้เอามะกรูดมาสระกันเหาอีกต่างหาก ไอ้มิ่งก็ได้แต่นั่งกอดอกเคืองมองหน้าบูดๆของตัวเองในเงาสะท้อนของกระจก
“จะ จะทำอะไรจ๊ะ”
ไอ้มิ่งสะดุ้งโหยง มันมองใบมีดโกนในมือช่างอีกคนที่จ่อมาตรงหน้าด้วยความตกใจ
“กันคิ้วไงล่ะคะ ปล่อยให้รกเป็นป่าขนาดนี้ได้ยังไงกัน”
มาว่าคิ้วมันรกเป็นป่าอีก
“ไม่กันไม่ได้เหรอจ๊ะ”
“ไม่ได้ค่ะ!”
ตอบชัดเจนก่อนจะลงมีดถางคิ้วไม่ให้ไอ้มิ่งได้แย้งเป็นรอบที่สอง
พอกันคิ้วเสร็จไอ้มิ่งถึงได้ลืมตาขึ้นมามอง พอลืมตาขึ้นมาเท่านั้นแหละ แทบจะร้องจ๊ากเมื่อผมสุดรักกำลังถูกกรรไกรหัน ตากลมๆเบิกกว้างมองเศษผมเศษเล็กเศษน้อยร่วงลงมาจากกบาล
“เจ๊ทำอะไรน่ะ เจ๊ตัดผมฉันทำไม ฉันให้กันคิ้วแล้วไง”โวยวายเสียงดังจนทั้งช่างทั้งลูกค้าคนอื่นๆหันมามองตกใจ
“โอ้ยยย ทำเป็นกระต่ายตื่นตูมไปได้ แค่ปลายผมแค่นี้ซอยๆมันออกบ้างเถอะ ไม่ใช่ไว้ยาวแต่ปล่อยให้มันรกฟูแบบนี้ คุณแจ่มนี่ก็ช่างเลือกจริงเชียว ไม่รู้ไปหามาจากไหน”
ดูทำพูดทำจาเข้า ไอ้มิ่งปล่อยให้แจ๊แนนซี่เอาสเปย์มาฉีดใส่หัวฉึนจมูก อีกคนก็เอาครีมเอาแป้งอะไรต่อมิอะไรก็ไม่รู้มาทาหน้ามาเขียนหน้าให้มันจนหน้าตึงไปหมด นี่ขนาดมันเป็นผู้ชายยังจับมันทำขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ามันเป็นผู้หญิงจะโดนขนาดไหน
แต่ก็ช่างเถอะ ไอ้มิ่งจะทำเป็นไม่สนใจแล้วปล่อยผ่านไปก็แล้วกัน เพราะตอนนี้มันกำลังตื่นเต้นที่จะได้ไปงานเลี้ยงเต้นรำคืนนี้ต่างหาก
ชักอยากจะรู้เสียแล้วสิว่างานเลี้ยงที่บางกอกเขาเป็นยังไง จะมีแดนเซอร์นุ่งน้อยห่มน้อยมาเต้นให้ดูรึเปล่า ถ้ามีก็คงจะดีไม่น้อย นี่ก็นานแล้วที่มันไม่ได้ไปยืนจ้องแดนเซอร์นุ่งสั้นหน้าเวทีกับพวกไอ้ดำตั้งแต่แต่งงานกับพี่แจ่ม คิดแล้วก็อยากให้ถึงคืนนี้ไวๆ
“เอ้า เสร็จแล้วค่ะน้องมิ่ง ทีนี้ก็เอาเสื้อผ้านี่ไปใส่ในห้องเปลี่ยนชุดนะคะ”
นานจนไอ้มิ่งสัปหงกนั่นแหละ มันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเจ๊แนนซี่สะกิด ยังไม่ทันได้มองกระจกเลยเจ๊แนนซี่ก็ดันเก้าอี้ให้หมุนหันหลังให้กระจกก่อนจะยื่นเสื้อผ้าให้ไอ้มิ่ง
“เสื้อผ้าอะไรเหรอจ๊ะ”มันรับมาถือแบบงงๆ
“ก็เสื้อผ้าที่จะใส่ไปงานเลี้ยงคืนนี้ไงล่ะคะ ไปค่ะ รีบไปเปลี่ยนได้แล้ว ป่านนี้คุณแจ่มเขารอจนตื่นเต้นแย่แล้วมั้ง”
“นี่เสื้อผ้าฉันเหรอจ๊ะ”
ยังไม่ทันได้เลือกนี่หว่าว่าจะใส่อะไรไปงานเลี้ยง แล้วชุดนี้มันมาได้ยังไง แล้วใครเป็นคนเลือก สีขาวแบบนี้ไอ้มิ่งใส่แล้วมันจะเด่นเหรอวะ ไม่เห็นจะมีสไตล์ตรงไหนเลย แถมใส่ก็ยากอีกต่างหาก เสื้อเชิ้ตเอย กางเกงยายาวเอย ไหนจะเสื้อกั๊ก ไม่รวมเน็คไทล์เส้นๆที่มันผูกไม่เป็นอีก มันเลยต้องออกมาให้เจ๊แนนซี่ช่วยผูก
“ฉันดูเป็นยังไงบ้างจ๊ะ”ไอ้มิ่งถาม
กับชุดสูทอะไรนี่เป็นครั้งแรกของมันมันก็เลยไม่แน่ใจ อดไม่ได้ที่จะถาม
“ระดับเจ๊แนนซี่คนนี้แล้วไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ไม่เชื่อก็ลองหันไปมองกระจกดูสิ”
“นี่ฉันเหรอจ๊ะ”
ไอ้มิ่งแทบไม่เชื่อสายตาเลยว่าคนตรงหน้าที่อยู่ในกระจกจะเป็นมัน จริงอยู่ที่ผิวมันสีเข้ม แต่สูทสีขาวที่พอดีตัวมันเป๊ะก็ทำให้มันดูเด่นขึ้นมาถนัดตา อย่างกับพวกดารานายแบบตามหน้าปกหนังสือไม่มีผิด
ทั้งหน้าตาทั้งทรงผมที่พอถูกจัดให้เข้าที่เข้าทางก็ทำเอามันเปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากที่มันคิดว่าตัวเองหล่ออยู่แล้วคราวนี้ยิ่งหล่อระเบิดไปเลย มันชักอยากจะให้พี่แจ่มเห็นมันแล้วสิ ถ้าพี่แจ่มเห็นมันแล้วจะชมมันไหมวะ
“ซินเดอเรลล่ามาแล้วค่ะเจ้าชาย”
ไม่รอช้าเจ๊แนนซี่ก็พาไอ้มิ่งเดินไปข้างหลังม่านที่กั้นอยู่ระหว่างหน้าร้านกับหลังร้าน พอบอกปุ๊บก็รูดม่านเปิดออก พี่แจ่มที่เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือดาราถึงกับมองมันนิ่งไปพักใหญ่
“กะ กูดูเป็นยังไงบ้าง”
ก็ไม่ได้อยากรู้นักหรอกว่าพี่แจ่มจะว่ายังไงน่ะ แล้วไอ้มิ่งก็ไม่ได้เขิลด้วยที่ใส่สูทครั้งแรกแล้วถูกพี่แจ่มมองค้างแบบนี้
“ดีครับ ไม่สิ ดีมากเลย”พี่แจ่มตอบพลางส่ายหน้าเบาๆทำท่าเหมือนจะเรียกสติตัวเอง
“แค่ดีมากเหรอคะคุณแจ่ม ดูจากสายตาเจ๊แนนซี่ว่าไม่ใช่แค่ดีมากนะคะ ชุดนี่ก็อีก พอดีเชียว ตอนแรกมาบอกให้เจ๊แนนซี่ตัดให้แล้วกะขนาดมั่วๆเองเจ๊ก็หวั่นๆกลัวจะออกมาไม่ดี แต่ออกมาพอดีเป๊ะขนาดนี้เจ๊เชื่อแล้วค่ะว่ารักกันจริง รู้จักกันทุกสัดส่วนเลยนะคะ”
“ชุดนี่มึงสั่งตัดให้กูเลยเหรอ”ไอ้มิ่งพอได้ยินก็หันไปถามแก้เก้อ ไม่ใช่อะไรหรอก ก็พี่แจ่มน่ะมองมันแทบไม่กระพริบตาเลยนี่หว่า
“ครับ น้องมิ่งชอบไหมครับ”
“ไม่ชอบก็ต้องชอบแหละวะ ก็มึงสั่งให้กูเลยนี่ ละ แล้วกูบอกไว้ก่อนนะ ถ้าจะมาเก็บตังกับกูทีหลังกูไม่มีให้มึงหรอกนะ”ปากก็หมาไปตามเรื่องตามราวตาก็เสมองนู่นทีนี่ที
พี่แจ่มจะรู้ไหมว่ะว่ามันดีใจจนเนื้อเต้นไปหมด ไม่รู้ว่าพี่แจ่มมาสั่งตัดให้มันตอนไหน แถมยังใส่พอดีเป๊ะอีกต่างหาก
“เอาล่ะค่ะ คราวนี้ก็ถึงคิวรองเท้าแก้วแล้ว”เจ๊แนนซี่ว่าก่อนจะรับกล่องรองเท้าจากเด็กในร้านมาส่งให้พี่แจ่ม
จะว่าไปแล้วตอนนี้มันก็ใส่รองเท้าแตะช้างดาวอยู่นี่กว่า มันคงจะตลกพิลึกไอ้รองเท้าแตะกับสูทเนี่ย
“น้องมิ่งนั่งลงนะครับ”
“นั่งลง?”
มัวแต่ดีใจมากไปหน่อยเลยเคลิ้มนั่งลงตามที่พี่แจ่มบอก เพราะพี่แจ่มอุตส่าห์สั่งตัดสูทให้มันมันจะยอมว่าง่ายให้หน่อยก็แล้วกัน
ไอ้มิ่งนั่งลงบนโซฟาพลางมองพี่แจ่มค่อยๆนั่งคุกเข่าข้างหนึ่งลงตรงหน้า แต่จะว่าไปแล้วไอ้มิ่งก็มัวดีใจจนลืมสังเกตว่าพี่แจ่มเปลี่ยนไปใส่ชุดสูทแล้วเหมือนกัน แต่สูทของพี่แจ่มเป็นสีดำสนิทเหมือนสีของนกกาไม่มีผิด แต่ถึงจะสูทสีดำแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผิวขาวจั๊วของพี่แจ่มหมองลงเลย กลับยิ่งขับให้เด่นขึ้นเป็นทุนเดิม ไอ้มิ่งแอบสังเกตุเห็นว่าผู้หญิงหลายคนในร้านแอบมองมองมาที่พี่แจ่มด้วย
กล่องรองเท้าในมือของพี่แจ่มพอเปิดฝาออกก็เห็นรองเท้าหนังสีขาวข้างใน ดูท่าจะแพงไม่แพ้สูทสั่งตัดเลย แค่ลองเท้าไอ้มิ่งก็ตะลึงแล้ว แต่ที่ตะลึงมากกว่าก็คงไม่พ้นว่าพี่แจ่มจับเท้าเอื้อมมาจับเท้ามันก่อนจะถอดรองเท้าช้างดาวออก
“อะ ไอ้แจ่ม เดี๋ยวกูใส่เองก็ได้ มึงไม่ต้องหรอก”
“ไม่เป็นไรครับ พี่แจ่มอยากทำให้”เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ไอ้มิ่งหวั่นใจเล่น
มือใหญ่แกะถุงเท้าคู่ใหม่ก่อนจะค่อยๆสวมให้มัน ก้อนเนื้อที่มันเต้นตุ๊บๆในอกแทบจะกระเด็นออกมาเต้นบนพื้นของนอกให้รู้แล้วรู้รอด ปกติมันเป็นคนหน้าด้าน ไม่ค่อยมียางอาย แต่คราวนี้ไม่รู้ทำไมมันกลับได้นึกเขินอาย นี่มันไม่ใช่สาวน้อยที่ต้องมาอายนะโว้ยยยย
มันมองพี่แจ่มค่อยๆบรรจงใส่รองเท้าคู่สีขาวให้มันทีละข้างจนครบ ไม่รู้เลยว่าคนร้านมากันมองมาที่มันกับพี่แจ่มเป็นตาเดียว
“เสร็จแล้ว ไปกันได้ยัง”ไอ้มิ่งถาม หลุบตามองรองเท้าหนังสีขาวคู่ใหม่ที่พอดีเท้ามันเป๊ะพอๆกับสูท
“ยังครับ ยังขาดอะไรไปอีกอย่าง”
“ขะ ขาดอะไรของมึงอีกเล่า”
ไม่ตอบคำถามแต่กลับล้วงกล่องอะไรสักอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง กล่องกำมะหยี่สีดำเมื่อมขนาดเท่ามือ พอเปิดออกไอ้มิ่งก็เห็นนาฬิกาสีเงินท่าทางราคาแพงส่องแสงวิบวับสู้กับไฟในร้าน
“กูไม่เอาหรอก มันแพง แค่สูทกับรองเท้าก็พอแล้ว”
“ไม่ได้ครับ พี่แจ่มให้น้องมิ่งเป็นของขวัญที่เราแต่งงานกันครบหนึ่งเดือน”
นี่ไอ้มิ่งกับพี่แจ่มแต่งงานกันครบเดือนแล้วเหรอวะ เพราะว่าเป็นของขวัญแต่งงานอย่างที่พี่แจ่มว่าไอ้มิ่งก็เลยยื่นมือไปให้พี่แจ่มใส่นาฬิกาให้ พี่แจ่มมีของขวัญครบรอบแต่งงานหนึ่งเดือนให้มันแต่มันไม่มีอะไรให้พี่แจ่มเลย
“ว้าย มีของขวัญครบรอบแต่งงานให้กันด้วย เจ๊แนนซี่ล่ะอิจฉาน้องมิ่งจริงๆ”
“ขอบใจ”มันบอกเสียงเบา
มันก้มมองเข็มนาฬิกาบนหน้าปัดค่อยๆเดินไปเรื่อยๆเป็นวงกลม หน้าผากจู่ๆก็ร้อนวูบเมื่อริมฝีปากของพี่แจ่มจูบลงมาเบาๆ ถ้าเป็นปกติมันคงจะมองค้อนหรือไม่ก็บ่นว่าไปแล้ว แต่รอบนี้มันจะยอมเงียบก็แล้วกัน เห็นแก่ว่าพี่แจ่มซื้อนั่นซื้อนี่ให้มันตั้งเยอะหรอก แต่ว่า…
“ถ้าไม่ติดว่าต้องไปงานเลี้ยงเต้นรำต่อพี่แจ่มว่าพี่แจ่มคงจะพาน้องมิ่งกลับไปทำลูกที่บ้านแล้วแน่เลย”เสียงทุ้มก้มลงมากระซิบข้างหู
พอได้ยินอย่างนั้นไอ้มิ่งนี่ตาโตเท่าไข่ห่านเลย มันถลึงตามองพี่แจ่มก่อนจะมองซ้ายทีขวาทีกลัวใครจะได้ยิน พี่แจ่มก็คือพี่แจ่มนั่นแหละ ดีได้ไม่นานก็กลายมาเป็นผีร้ายเหมือนเก่า
--------------------------------------------------------------------
เขียนไปก็อิจฉาตาร้อนไป ตอนนี้แปลงโฉมเป็นไอ้คุณมิ่งแล้ว ตอนหน้าเจ๊จะพาไอ้คุณมิ่งไปแดนซ์ออนเดอะฟลอ
-
อิจขั้นสุด ซินเดอเรลล่าตัวจริงก็ไอ้มิ่งนี่แหล่ะ เจ้าชายแจ่ม มิ่งมันจะโชว์สเตปแด๊นท์ยังไง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
: 222222:
น่ารักนะเนี่ย มิน่าพี่แจ่มถึงเฝ้ามาตั้งแต่เด็กๆ
-
:laugh: นางซิน
-
น้องมิ่งรู้สึกรักชอบพี่แจ่มแล้วใช่ม๊าาา แต่ยังปากแข็งอยู่เท่านั้นเองงงง o18
-
รออออออ :hao7:
-
ชอบพระเอกแบบพี่แจ่มมากๆ รักน้องมิ่งจริงจัง มีความจิตด้วย
-
ดีที่น้องมิ่งไม่ค่อยบ่นเหมือนพีี่เจิดตอนโดนมะลิแปลงโฉม แต่เกิดเป็นน้องมิ่งนี่ดี๊ดีนะมีพี่แจ่มเปย์นู่นนี่ให้ แต่คืนนี้หลังจากกลับจากงานเต้นรำแล้วน้องมิ่งระวังหลังดีๆ นะ พี่แจ่มคนดีได้กลายร่างเป็นหมาป่าขย่ำน้องมิ่งแน่ๆ
-
โถ่พี่แจ่ม มาดีแตกตอนท้าย :laugh:
-
ความสวีทนี้ :L1:
-
พี่แจ่มมมมมมมม น้องมันกำลังซึ้งๆเขินๆ 5555555555555555
-
โอ๊ยยย ไอ้มิ่งหลงกลคนกรุง คนบางกอกช่างหลอกล่อเหลือเกิน
มาดเนี้ยบแต่จับไอ้มิ่งซะอยู่หมัดเลยนะ พี่แจ่ม
พี่แจ่มมีความร้าย มีความเนียน มีความหื่นหนักมากด้วย แต่มีความชัดเจน
จี๊ดก็รักแม่มิ่งน่าดูเนาะ มีศึกแย่งกันไหมล่ะนั่น จี๊ดกลัวพ่อแจ่มกินแม่มิ่งน่ะ 5555
มิ่งยังไงก็ไม่ทันแจ่มหรอก ได้แต่โวยวายไปเหอะ
-
ฟินหนักมากกก
ตายอย่างสงบ~ :-[
-
ตอนนี้เป็นน้องมิ่งคนกรุงแล้วสิน่ะ บอกแล้วว่าน้องมิ่งนะผ้าขี้ริ้วห่อทองมันต้องปอก? ถึงจะเห็น? :mew3:
นี่ก็พี่แจ่มคนเปย์เมีย 2017 :hao3:
ทั้งเปย์ทั้งดูแลแบบนี้จะหาพี่แจ่มแบบนี้ได้ที่ไหนอีกค่ะ
น้องจี้ดก็น่ารักมาก จะเปลี่ยนไปเอฟซีน้องจี้ดแทนล้าววว รักแม่มิ่งมากอ่ะ 555555
แต่น้องจี้ดช่วยหลบมาก๊อนนนน ให้พ่อแจ่มไปทำน้องกับแม่มิ่งก่อนเด้อ
จะได้มีน้องมาเล่นกับน้องจี้ดไงลูก เตรียมอุ้มหลาน :impress2:
เนี้ยๆ บางทีก็อิจฉาพี่แจ่มไงไม่รู้ รู้สึกอยากเข้าไปจูบปลอบขวัญน้องมิ่งด้วยคน 5555 :-[
นี่ก็อ่านแล้วอ่านวนอยากอ่านอีก คุณนักเขียนมาต่อเลยได้ไหม อย่าปล่อยให้ฉันรออออ (มาเป็นเพลงกันเลย)
รอนะคะ อยากรู้ความลับครอบครัวมิ่งด้วย รางวัลคืนนี้หลังงานเต้นรำด้วย ฮรี่ๆ :o8: :L1:
-
:katai4: :katai4:
-
ชั้นละเสียวโดนหลอกจริงๆ แก่นเซี้ยวที่บ้านดอนไฟไหม้ แต่พอเข้ากรุงละซื๊อซื่อ พี่แจ่มดูแลน้องดีๆเน้อออ
-
ระวังคนบางกอกมันหลอกนะ
-
คนบางกอกไม่น่าไว้ใจน่ะ
-
บทที่ 20 เมียเผลอ
ในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมใหญ่ ไอ้มิ่งมองไปรอบๆด้วยท่าทางตื่นเต้น แต่ก็ต้องขมวดคิ้วเมื่องานเลี้ยงเต้นรำของผู้ดีบางกอกมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเอาไว้เลย ในงานออกจะเงียบเชียบ มีนักดนตรีเล่นเครื่องดนตรีฝรั่งอย่างเปียโนกับไอ้เครื่องสีๆที่มันหน้าตาเหมือนกีต้าแล้วก็อะไรก็ไม่รู้หลายอย่างที่มันไม่รู้จักอยู่หน้าเวที เพลงก็เป็นเพลงช้าๆไม่สนุกเลยนักนิด ถ้าเป็นงานเลี้ยงตามบ้านนอกล่ะก็ ป่านนี้คงจะแหกปากตะโกนกันจนคอแทบแตกเพราะเสียงลำโพงดังจนคุยกันไม่รู้เรื่อง ป้องหูตะแคงถามกันห่ะแล้วห่ะอีกกว่าจะได้ความ
แขกในงานก็ใส่แต่สูทกับชุดราตรียาวลากพื้น ถ้าไม่ระวังมีหวังคงจะเผลอไปเหยียบแน่ เวลาคุยกันก็จับกลุ่มคุยกันเสียงเบาแทบจะกระซิบ ตรงกลางห้องก็เป็นฟลอเต้นรำ ไอ้มิ่งเห็นหลายคนเต้นรำกันเหมือนในละครที่เคยดู อีกฟากของห้องจัดเลี้ยงก็มีโต๊ะตั้งเอาไว้ บนโต๊ะก็มีของกินสวยๆเต็มไปหมด ไม่ได้น่าสนุกอะไรเลย
“ไอ้แจ่มๆ นี่เหรอวะงานเลี้ยงเต้นรำอะไรที่มึงว่าน่ะ”ไอ้มิ่งกระตุกเขนเสื้อพี่แจ่มถามเบาๆ มองซ้ายมองขวาท่าทางตื่นเต้น
“น้องมิ่งไม่ชอบเหรอครับ”พี่แจ่มหันมาเอียงคอถามมัน
“ไม่ใช่ไม่ชอบหรอก กูแค่สงสัยว่าทำไมมันดูเงียบๆพิกล”
“ถ้าน้องมิ่งเบื่อน้องมิ่งบอกพี่แจ่มนะครับ พี่แจ่มจะได้พากลับ”
“กลับเกลิบอะไรเล่า อุตส่าห์มาทั้งที…ว่าแต่น้องจันทร์ล่ะวะ กูไม่เห็นๆ”ไอ้มิ่งถามพลางมองหาน้องจันทร์เจ้า
เพิ่งจะมาแล้วจะให้รีบกลับไปทำไม อีกอย่างงานเลี้ยงมันเพิ่งจะเริ่มเองนี่กว่า ต่อให้เพลงไม่สนุกมันก็ยังมีของกินน่าอร่อยรออยู่อีกฟากห้องจัดเลี้ยงตั้งเยอะ แค่มองน้ำลายก็พาลสอ
“อีกเดี๋ยวก็คงมา นั่นไงครับ…พูดถึงก็มาพอดี”พี่แจ่มพยักหน้าไปทางประตูทางเข้างานเลี้ยง
พอไอ้มิ่งหันไปมองปุ๊บก็ถึงกับตะลึงในความสวยของน้องจันทร์เจ้า กระโปรงสีชมพูหวานฟูฟ่องกับผมเกล้าสูงเป็นมวยเข้ากันได้เป็นอย่างดีเชียว ว่าแต่ว่า…ไอ้ผู้ชายใส่สูทตัวเบ้อเริ่มที่น้องจันทร์เจ้าควงมาด้วยมันเป็นใคร ทำไมไอ้มิ่งจะว่าคุ้นก็คุ้นไม่คุ้นก็ไม่คุ้น ได้แต่มองตามตาเขม็ง
“ไอ้แจ่มๆ นั่นใครวะ คนที่มากับน้องจันทร์เจ้าน่ะ”มือสะกิดแขนถามยิกๆ
“คนนั้นภาคครับ เป็นคู่หมั้นของน้องจันทร์”
“เมื่อตะกี้มึงว่าอะไรนะ…คู่หมั้นเหรอวะ”หันไปถามอย่างกับไม่เชื่อหูตัวเอง
“ภาคเป็นคู่หมั้นของน้องจันทร์ครับ แล้วก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับพี่แจ่มด้วย”
“หมั้น? ไปหมั้นกันตอนไหนวะ ทำไมกูไม่เห็นรู้เลย”
ทำไมมันไม่เคยเห็นรู้เรื่องมาก่อนเลยว่าน้องจันทร์เจ้ามีคู่หมั้นแล้ว แถมท่าทางก็ดูคุณชายพอๆกับพี่แจ่มเลย
“หมั้นกันหลายปีแล้วครับ หลังน้องจันทร์เรียนจบ”พี่แจ่มตอบย้ำ
แต่ไอ้มิ่งมันก็ได้แค่นึกแปลกใจนั่นแหละ ถ้าเป็นปกติมันคงจะโอดครวญร้องไห้ฟูมฟายแน่ที่ได้รู้ว่าน้องจันทร์เจ้านางฟ้าของมันมีคู่หมั้นแล้ว แต่นี่มันกลับแค่มองตามแล้วหันกลับมามองหน้าพี่แจ่มอย่างกับไม่ได้สนใจอะไร เป็นเพราะว่ามันแต่งงานกับพี่แจ่มแล้วถึงได้ใส่สนใจหรือเป็นเพราะว่าพี่แจ่มกำลังมองท่าทีมันอยู่กันแน่
“มางานนี้กับเขาด้วยเรอะคุณแจ่ม”ยังไม่ทันที่มันหรือพี่แจ่มจะเอ่ยปากพูดอะไรก็มีผู้ชายท่าทางสูงวัยแต่งตัวดีเดินมาทักพร้อมกับแตะแขนพี่แจ่มเบาๆ ทั้งไอ้มิ่งทั้งพี่แจ่มเลยหันไปมอง
“สวัสดีครับท่านพิสุทธิ์”พอหันไปมองพี่แจ่มก็ยิ้มยกมือไหว้ท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนกับผู้ใหญ่ตามเคย
แต่ไอ้มิ่งนี่สิ ไม่รู้เลยว่าคุณลุงตรงหน้าที่เดินมาทักพี่แจ่มเนี่ยเป็นใคร แถมยังมองมาทางมันอีก
“ไหว้พระเถอะนะ ไม่เจอกันนานเลยเชียว ว่าแต่นี่ใครล่ะ ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเอาเสียเลย”รับไหว้พี่แจ่มก่อนจะหันมามองไอ้มิ่งพลางถาม
“นี่น้องมิ่งคนรักของแจ่มเองครับ น้องมิ่ง นี่ท่านพิสุทธิ์เป็นผู้ใหญ่ที่พี่แจ่มนับถือทักทายสิครับ”พี่แจ่มแนะนำพลางเอื้อมมือมาแตะเอวไอ้มิ่ง
“สวัสดีจ๊ะ”ไอ้มิ่งยกมือไหว้
ถึงจะไหว้แต่ตามันก็อดที่จะเหลือบมองพี่แจ่มไม่ได้ นี่ใจคอพี่แจ่มจะแนะนำมันว่าเป็นผัวเมียกันกับทุกคนที่ถามเลยเรอะ นี่ไม่ได้นึกอายนึกห่วงหน้าห่วงตาทางสังคมผู้ดีบ้างเลยรึไง มองก็รู้ว่าไอ้สายตาที่คนอื่นมองมามันแปลกๆ ตกใจบ้างล่ะ แปลกใจบ้างล่ะ แต่พี่แจ่มก็เอาแต่ยิ้มรับอย่างเดียว แถมยังทำท่าเหมือนจะภูมิใจนำเสนอมันให้คนอื่นๆรู้จักอีกต่างหาก
“อ้อ คนนี้เองเรอะที่ว่าเพิ่งจะแต่งด้วยน่ะ วันนั้นฉันติดธุระก็เลยไม่ได้ไปร่วมยินดี เอาเป็นว่ายินดีด้วยก็แล้วกัน”ตบไหล่พี่แจ่มไปสองทีเบาๆ
“ขอบคุณครับท่านพิสุทธิ์”
“ว่าแต่งานเป็นยังไงบ้างล่ะ อยู่ทางนู้นไม่ได้ลำบากอะไรใช่ไหม เรียบร้อยดีรึเปล่า”
“เรียบร้อยดีครับ ตอนนี้ทางแจ่มกำลังรวบรวมข้อมูล คาดว่าไม่เกินสองเดือนก็คงจะทราบตัวการที่อยู่เบื้องหลัง”
“งั้นสินะ จบงานนี้คงจะได้ผลงานไปมากโขเลยทีเดียว อ้อ จริงสิ วันนี้ท่านอมรก็มาด้วย ได้ยินท่าท่านอยากจะพบคุณแจ่มด้วยนะ ไปคุยกับท่านด้วยกันสิ”
ยังจะมีท่านอะไรโผล่มาอีก ไอ้มิ่งมองพี่แจ่มทีมองลุงที่พี่แจ่มเรียกว่าท่านทีสลับกันไปมา ไม่รู้หรอกว่าคุยเรื่องอะไรกัน เพราะตามันมัวแต่มองอย่างอื่นอยู่ต่างหาก หันมามองอีกทีก็เห็นว่าพี่แจ่มมองมาที่มันตาละห้อยเหมือนไม่อยากจะทิ้งให้มันอยู่คนเดียว
“ไม่เป็นไรหรอก กูอยู่คนเดียวได้น่า มึงไปเถอะ”ไอ้มิ่งพยักหน้าบอก
ไม่ใช่อะไรหรอก ก็มันเหลือบไปเห็นแก้วทรงสูงใส่น้ำสีแดงอมม่วงที่เด็กเสิร์ฟถือเดินไปเดินมาต่างหาก ไอ้ไวน์อะไรนั่นที่ผู้ดีเขากินกันน่ะ มันอยากจะลองมานานแล้ว แต่ถ้าขืนมีพี่แจ่มอยู่เฝ้ามันด้วยมันคงจะอดเป็นแน่
“งั้นขออนุญาตยืมตัวคุณแจ่มสักรู่ก็แล้วกันนะ”
“จ้ะ ลุงเอาไปได้เลยจ้ะ ฉันอนุญาต”ไอ้มิ่งยกมือบอก
“ลุงเรอะ?...ไม่เหมือนใครอย่างที่เขาว่ากันจริงๆสินะ คนที่คุณแจ่มเลือกเองเนี่ย”บอกก่อนจะหัวเราะชอบใจ จู่ๆก็ถูกไอ้มิ่งเรียกลุงได้หน้าตาเฉย
“น้องมิ่งรอพี่แจ่มอยู่ตรงนี้นะครับ อย่าไปไหนนะรู้ไหม”
นี่ก็ชอบทำเหมือนไอ้มิ่งเป็นเด็กอยู่ร่ำไป ไอ้มิ่งขมวดคิ้วมุ่น โยกหัวหลบมือใหญ่ที่ลูบลงมาที่หัวพร้อมกำชับไม่ให้มันไปไหน
แต่นี่ไอ้มิ่งนะ พอพี่แจ่มเดินหายลับตาไปมันก็ออกลาย มันเดินไปขอแก้วไวน์จากเด็กเสิร์ฟ และไม่ใช่แค่แก้วเดียว แต่มันดันขอมาสอง ได้มาก็ยิ้มกริ่มพออกพอใจ
“บุญปากของไอ้มิ่งจริงๆ”มันยิ้มยกแก้วในมือข้างหนึ่งขึ้นมากระดก
ทว่าพอกระดกเข้าไปได้ไม่ทันไรก็ต้องสำลัก เคราะห์ดีไปที่ไม่ลำลักจนเปื้อนสูทสีขาวที่พี่แจ่มอุตส่าห์สั่งตัดให้ ไม่งั้นไม่รู้จะซักออกรึเปล่า
ว่าแต่ว่าไอ้ไวน์นี่มันไม่เหมือนกับพวกยาดองกลิ่นฉุนหรือเหล้าขาวดีกรีแรงกัดคอจนแสบเลยนี่หว่า อันนี้มันฝาดๆปลายลิ้น จะว่าหวานก็ไม่หวานขมก็ไม่ขม มันมีกลิ่นหอมขึ้นจมูกต่างกันลิบลับ
“พึ่งเคยดื่มไวน์ครั้งแรกสินะครับ”เสียงถามทักทำให้ไอ้มิ่งหันไปมอง
มองผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันกับพี่แจ่มยืนพิงโต๊ะมือพลางถือแก้วไวน์หมุนไปหมุนมา ตอนนี้ก็เริ่มจะมืดแล้วแถมในห้องจัดเลี้ยงก็ไม่ได้มีแดด ทำไมคนตรงหน้ามันถึงได้ยังใส่แว่นกัดแดดอยู่ได้ ไอ้ดูดีมันก็ดูดีอยู่หรอก แต่มันก็แปลกคนดีพิลึก หรือว่ามันจะเป็นสไตล์ที่คนบางกอกกำลังฮิตกัน
“จ๊ะ ครั้งแรก”พยักหน้าบอก
“การดื่มไวน์ที่ดีจะต้องค่อยๆลิ้มรสชาติของมัน เริ่มจากการดมกลิ่น”บอกไอ้มิ่งพลางหมุนแก้วช้าๆ
“ดมกลิ่น”ก้มมองแก้วตัวเองพลางพึมพำหมุนแก้วตาม
“ค่อยๆจิบทีละนิดแล้วลิ้มรสให้กลิ่นของมันขึ้นจมูก”
“อย่างนี้นี่เอง”มันพยักหน้า
ทำตามอย่างที่อีกคนบอก ค่อยๆจิบทีละนิดอย่างที่ว่า จิบไปจิบมาก็หวานดีพิลึก ชักจะติดใจของราคาแพงแล้วสิ แต่ยังไงก็เถอะ ยังสู้ม้ากระทืบโรงที่ซุ้มข้างวัดไม่ได้อยู่ดี นึกแล้วก็เปรี้ยวปาก น่าจะมีมะขาดเปียกแกล้มสักหน่อย ไม่อย่างนั่นล่ะสุดยอดไปเลย
“ผมพิชิตครับ จะเรียกว่าพิตก็ได้ เป็นเอเจนผมซี่น่ะครับ”แนะนำตัวเสร็จก็ยื่นมามือข้างหน้าไอ้มิ่ง
ยื่นมามาแบบนี้ก็ต้องจับแบบฝรั่งใช่ไหมวะ ว่าแต่ไอ้เอเจนซี่มันคืออะไร มันได้แต่ทำหน้างง
“เอเจนซี่คืออะไรจ๊ะ”ถามก่อนจะยื่นมือไปจับแล้วเขย่าเบาๆ
“จะเรียกอีกอย่างว่าแมวมองก็ได้ครับ”
“แมวมอง แมวที่เป็นแมวน่ะเหรอจ๊ะ”คราวนี้ยิ่งงงกันเข้าไปใหญ่
“ไม่ใช่ครับ แมวมองที่ว่าผมหมายถึงคนที่คอยจัดหาดารานางแบบนายแบบอะไรเทือกนั้นน่ะครับ ว่าแต่คุณมาจากตระกูลไหนเหรอครับ ผมสะดุดตาคุณตั้งแต่เดินเข้างานมาในงาน ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าคุณเลย หรือว่าคุณพึ่งจะจบมาจากนอก”
“อ้อ ฉันไม่ได้มาจากตระกูลไหนหรือจบมาจากนอกหรอกจ้ะ ฉันมาจากบ้านดอนไฟไหม้”ไอ้มิ่งโบกไม้โบกมือบอก
พอแปลงโฉมแล้วมันดูเหมือนพวกผู้ดีมาจากตระกูลไหนเลยเหรอวะเนี่ย จากที่มั่นใจในความหล่อของตัวเองอยู่แล้วยิ่งมั่นใจเข้าไปใหญ่
“บ้านดอนไฟไหม้ บ้านของคุณไฟไหม้เหรอครับ”
“เปล่าจ้ะ บ้านฉันไม่ได้โดนไฟไหม้ แต่ชื่อหมู่บ้านว่าดอนไฟไหม้จ้ะ”ไอ้มิ่งส่ายหัวเราะชอบใจ คนบางกอกนี่ก็ตลกดีแท้
“อ่อครับ แล้วตอนนี้คุณทำธุรกิจอะไรอยู่เหรอครับ”
“ธุรกิจ…ปลูกมะม่วงขายจ้ะ หุ้นกันกับพี่เจิดลูกพี่ของฉัน”
“ส่งออกต่างประเทศสินะครับ แล้วคุณมิ่งส่งออกประเทศไหนบ้างครับ”คราวนี้ถามไอ้มิ่งท่าทีตื่นเต้น
“ต่างประทงต่างประเทศอะไรล่ะจ๊ะ แค่ขายในอำเภอเดียวกันก็ปลูกกันแทบไม่หวาดไม่ไหวแล้วจ้ะ นี่ก็ว่าจะทำธุรกิจขายไข่เป็ดด้วยนะจ๊ะ”
ได้ทีก็คุยอวดใหญ่ถึงโครงการที่มันกับพี่เจิดกำลังจะทำด้วยกัน มือก็ยกแก้วไวน์แก้วที่สองขึ้นมาจิบ เห็นเด็กเสิร์ฟเดินผ่านมาพอดีก็ถือโอกาสเปลี่ยนแก้วใหม่มันเสียเลย ไม่ได้สนใจเลยว่าคนที่กำลังยืนคุยด้วยจะผงะดับธุรกิจที่ว่าของมัน
“คุณมิ่งนี่อารมณ์ขันไม่เหมือนใครดีนะครับ ลุคของคุณก็แตกต่างจากคนอื่นๆ”
“ใครๆก็บอกอย่างนั้นแหละจ้ะ”
“คุณมิ่งสนใจจะมาเทสหน้ากล้องกับผมไหมครับ”
“ไอ้เทสๆที่ว่ามันคืออะไรล่ะจ๊ะ”ไอ้มิ่งเอียงคอถาม คิ้วยาวๆก็ขมวดมุ่น
“ผมหมายถึงคุณมิ่งสนใจจะมาถ่ายแบบโฆษณาตัวใหม่กับผมไหมครับ ผิวเข้มๆกับลุคของคุณหายากมากเลยทีเดียว”
“ไอ้ที่ถ่ายรูปแบบดารานั่นเหรอจ๊ะ”
ไอ้มิ่งไม่อยากจะเชื่อหู แทบจำสำลักไวน์เปรอะเปื้อนเสื้อสูทตัวสวย
“ใช่ครับ”
“ละ แล้วมันได้ตังเยอะไหมจ๊ะ”
คนงกๆอย่างมันถึงกับตาลุกวาวเลยทีเดียว ไอ้มันก็รู้อยู่หรอกว่ามันหล่อน่ะ แต่จะให้ไปถ่ายแบบถ่ายรูปเหมือนดารงดารามันก็ออกจะเกินไป ไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนว่าจะมีคนชวนมันไปถ่ายรูป
“แล้วคุณมิ่งต้องการค่าตัวกี่หมื่นล่ะครับ”
“กี่หมื่นเลยเหรอจ๊ะ!!”
ถึงกับเผลอย้อนถามกลับไปเสียงดัง นี่แค่ถ่ายรูปมันได้ค่าตัวกันเป็นหมื่นๆเลยเหรอวะ ทำเอาคนงกๆอย่างไอ้มิ่งหูผึ่งกันเลยทีเดียว
“เอาเป็นว่าถ้าคุณมิ่งสนใจให้ติดต่อมาที่ออฟฟิตผมนะครับ”ยื่นนามบัตรใบเล็กๆมาให้ไอ้มิ่ง บนนั้นมีชื่อที่อยู่กับเบอร์โทรบอกเอาไว้เสร็จสรรพ
“จ้ะ”
มันพยักหน้า ยังมึนงงไม่หายกับไอ้กี่หมื่นที่คุณพิชิตว่าทิ้งท้าย แต่มันลองมาคิดๆดูแล้วพี่แจ่มคงจะไม่ยอมให้มันไปถ่ายรูปอะไรนั่นแน่ ขนาดไปกินเหล้าต้มกับเพื่อนฝูงยังโดนฟาดซะตูดลาย แต่ว่าถ้ามันไม่ถ่ายรูปแล้วมันจะเอาตังที่ไหนไปซื้อของขวัญครบรอบแต่งงานมาให้พี่แจ่มวะเนี่ย คิดแล้วก็ลังเล
----------------------------------------------------------
โอ้ยยยยยยย ลูกมิ่งขำกับธุรกิจขายมะม่วงขายไข่เป็ด 555
ว่าแต่พี่แจ่มจะยอมให้ไอ้มิ่งถ่ายแบบไหมหนอ ติดตามตอนต่อปายยยย
นี่กลางเรื่องละ ปมเพิ่มมาเรื่อยๆ 55
1 พี่เเจ่มทำอาชีพอะไร ทำไมดูงานยุ่งแท้
2 แม่ไอ้มิ่งเป็นอะไรตาย ไอ้มิ่งมาอยู่กับพี่เจิดได้ยังไง
3 พ่อไอ้มิ่งเป็นใคร หายไปไหน หรือตายแล้ว
อยากรู้กันใช่ไหมล่ะ อีก สัก 10 ตอนนิดๆก็จบละจ้าาาา
-----------------------------------------------
แถม
ตอน : ว่าด้วยเรื่อง...กางเกงใน
พี่แจ่มพาไอ้มิ่งเลือกเสื้อผ้าเสร็จก็พาไปเลือกกางเกงในต่อ
พี่แจ่ม : “น้องมิ่งชอบใส่กางเกงในแบบไหนครับ เอาแบบนี้ไหม พี่แจ่มชอบ”
พี่แจ่มยื่นกางเกงในแบบจีสติงมาให้มัน
ไอ้มิ่ง : “มึงจะบ้าเหรอ ไอ้เส้นๆแบบนี้มันใส่ได้ที่ไหนกันเล่า เข้าวินตายห่า”หันไปบ่นใส่หน้าดำหน้าแดง
พี่แจ่ม : “น้องมิ่งไม่ชอบเหรอครับ งั้นเอาสีขาวนี่นะครับ”ยื่นกางเกงในสีขาวมาให้ไอ้มิ่ง
ไอ้มิ่ง : “ไม่เอาโว้ย สีขาวมันเปื้อนง่ายจะตาย ซักยากอีกต่างหาก”
พี่แจ่ม : “แต่พี่แจ่มชอบสีขาวนะครับ”
ไอ้มิ่ง : “ก็มึงมันรักสะอาดนี่ ถึงได้อยากให้กูใส่สีขาวน่ะ”
พี่แจ่ม : “เปล่าครับ ที่พี่แจ่มชอบสีขาวพี่แจ่มไม่ได้รักสะอาดสักหน่อย พี่แจ่มแค่ชอบเพราะเวลาเปียกน้ำแล้วจะเห็นหมดเลยต่างหาก”ยิ้มกริ้ม
ไอ้มิ่ง : “ =_= ”
-
ฮาตอนพิเศษพี่แจ่มขาหื่นแท้ ๆ ยอมใจ
-
นึกว่าพี่แจ่มจะเลือกลายลูกไ... แค่ก!
(ลูกไม้ซีทรูก็ดีนะคะ เซะกุซี่จิตายย) :hao7:
-
เกงในสีขาว แค่กๆ :m25: โอ้ยพี่แจ่มนี่เริ่มจิตนิดๆน่ะ
-
พี่แจ่มยังคงคอนเซ็ปความจิตได้คงเส้นคงวาเจงๆ :mew5:
-
บทที่ 21 หึงหวง
“พี่มิ่งคะ มาอยู่นี่นี่เอง น้องจันทร์ตามหาพี่มิ่งเสียตั้งนาน”น้ำเสียงหวานหูเรียกให้มันเงยหน้าขึ้นจากนามบัตรแล้วหันไปมอง
น้องจันทร์เจ้าในชุดกระโปรงฟูฟ่องเดินหน้ามุ่ยมาดึงแขน ว่าแต่ว่าแล้วคู่หมั้นน้องจันทร์เจ้าไปไหนแล้วล่ะ
“น้องจันทร์เจ้ามีอะไรเหรอจ๊ะ”ถามสีหน้าหมางง
“พี่มิ่งมากับน้องจันทร์เจ้าเดี๋ยวนี้เลยค่ะ เห็นแล้วพี่มิ่งก็จะรู้เอง”
“รู้อะไรเหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งถามพลางหันไปมองหน้าคุณพิชิต
“ก็พี่แจ่มขาน่ะสิคะ พี่มิ่งไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยนะคะ ไม่อย่างนั้นน้องจันทร์เจ้าไม่ยอม”
น้องจันทร์เจ้าว่าพลางเหลือบมองคุณพิชิต คุณพิชิตเองก็พยักหน้าทำท่าเหมือนไม่ว่าอะไรถ้าไอ้มิ่งจะไปกับน้องจันทร์เจ้าทั้งที่คุยยังไม่ทันจบดี ไอ้มิ่งเดินตามแรงดึงของน้องจันทร์เจ้ามายังอีกฟาก ตอนนี้แขกในงานก็เริ่มเยอะแล้ว
“พี่มิ่งรู้จักกับคุณพิชิตด้วยเหรอคะ”ถามพลางเดินจูงไอ้มิ่งให้เดินตาม
“ไม่รู้จักหรอกจ้ะ น้องจันทร์เจ้ารู้จักเขาด้วยเหรอจ๊ะ””
“รู้จักสิคะ ก็คุณพิชิตน่ะเขาเป็นแมวมอง ก่อนหน้าเคยมาทาบทามพี่แจ่มขาไปเล่นหนังเป็นพระเอกด้วย แต่พี่แจ่มขาปฏิเสธไปเพราะว่าไม่ชอบ แล้วคุณพิชิตเขามาคุยอะไรกับพี่มิ่งเหรอคะ”
“อะ เอ่อ”อึกอักไม่กล้าตอบ มือก็กำนามบัตรเอาไว้แน่น
“หวังว่าคุณพิชิตคงจะไม่ได้มาทาบทามพี่มิ่งไปแสดงหนังหรือว่าถ่ายนิตยสารอะไรหรอกนะคะ ถ้าเป็นอย่างนั้นน้องจันทร์เจ้าว่าพี่แจ่มคงจะไม่ชอบใจแน่เลย”
ก็เพราะรู้อยู่แล้วมันถึงได้คิดหนักยังไงล่ะ ไอ้มิ่งกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ก่อนจะแอบเก็บนามบัตรใส่กระเป๋าเสื้อสูทไปเงียบๆ ถ้าน้องจันทร์เจ้ารู้พี่แจ่มก็รู้ และถ้าพี่แจ่มรู้มีหวังมันคงไม่รู้จะหาตังค์จากไหนมาซื้อของขวัญให้พี่แจ่ม จะให้มันเป็นฝ่ายรับอย่างเดียวก็ดูออกจะเห็นแก่ตัว
“เขาก็แค่เดินมาคุยตามประสานั่นแหละจ้ะ ว่าแต่ไอ้แจ่มมันทำไมเหรอจ๊ะน้องจันทร์เจ้า”
โกหกไม่พอแต่ยังแสร้งเปลี่ยนเรื่องไปอีก ตากลมๆเสไปมองฟลอเต้นรำ มองดูคนกำลังเต้นรำท่าทางไม่น่าสนุก
“พี่มิ่งก็ดูเอาเองสิคะ เผลอเป็นไม่ได้เชียว”พยักเพยิดหน้าให้ไอ้มิ่งมองตาม
พอมองตามก็เห็นพี่แจ่มกำลังยืนคุยอยู่กับผู้หญิงใส่ชุดราตรีสีแดงแปร๊ด ชุดแดงไม่พอ ปากก็แด๊งแดงพอๆกัน แต่สำคัญมันไม่ใช่ตรงนั้น สำคัญคือมันไม่ได้ยืนคุยกันธรรมดา แต่สาวชุดแดงคนนั้นดันเกาะแขนพี่แจ่มแน่นไม่ยอมปล่อย แถมยังเบียดเข้าไปหาจนนมที่มันเกือบจะล้นออกมาจากชุดราตรีสีแดงเบียดเข้าที่แขนนั่น
“นั่นใครเหรอจ๊ะน้องจันทร์”
“นั่นพี่แก้วตา เป็นตัวอิจฉาประจำเรื่องงเชียว พอพี่พิมพาเสียก็ชอบมายุ่งย่ามกับพี่แจ่มขาของน้องจันทร์ตลอด คงหวังอยากจะเป็นคุณนายแน่ พี่มิ่งอย่าไปยอมนะคะ”
ยอมเยิมอะไรกันเล่า ไอ้มิ่งมองแขนพี่แจ่มที่กำลังถูกนมสาวชุดแดงที่น้องจันทร์เจ้าบอกว่าชื่อแก้วตาเบียดไปมา นี่คงหวังอยากจะเป็นคุณนายของพี่แจ่มจริงๆ ถึงได้ออเซาะกันไม่อายฟ้าอายดิน แล้วดูพี่แจ่ม ขานั้นก็เอาแต่ยิ้มแห้ง เห็นๆกันอยู่หรอกว่าไม่ได้เต็มใจอยากจะให้เขาเกาะแขน ก็แล้วทำไมไม่สะบัดออก ปล่อยให้เขามาเกาะแขนอยู่ได้
พอเห็นอย่างนั้นแล้วมันก็รู้สึกจี๊ดขึ้นสมองขึ้นมายังไงไม่รู้สิ จะว่าโมโหก็ไม่ใช่ จะว่าไม่พอใจก็ไม่เชิง หึงเหรอ หวงเหรอ ยิ่งแล้วใหญ่ อย่างไอ้มิ่งเรอะจะหึงหวงพี่แจ่ม ที่มันกำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดก็เพราะไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพี่แจ่มต่างหาก ก็พี่แจ่มน่ะแต่งงานกับมันแล้วไม่ใช่รึไง พี่แจ่มก็ต้องเป็นของมันคงเดียวสิ
“ได้จ๊ะ เดี๋ยวพี่มิ่งจัดการเอง”
พูดจบก็เดินดุ่มๆเข้าไปหาพร้อมกับตีหน้ายักเสร็จสรรพ คิ้วเรียวยาวขมวดมุ่นจนแทบจะพันกัน หน้าตาบอกถึงบุญไม่รับเต็มที่ ทิ้งให้น้องจันทร์เจ้ามองตามตาปริบๆพลางยกยิ้มเหมือนจะพอใจ
“ไอ้แจ่ม!!”มาถึงก็เรียกเสียงดังทำเอาทั้งสองคนหันมามองพร้อมกัน
“น้องมิ่ง!!”พี่แจ่มเรียกชื่อไอ้มิ่งเสียงแปลกใจ
ก็เห็นอยู่หรอกว่าพยายามดึงแขนออกจากมือที่เกาะอยู่น่ะ แต่แค่ออกแรงขืนเบาๆมันจะไปช่วยอะไรได้ ยิ่งเห็นก็ยิ่งขัดใจ
“นี่ใครกันคะคุณแจ่ม ทำไมถึงได้เรียกคุณแจ่มหยาบคายจัง”
ตามตำรานางร้ายในละครมาเชียว ปากแดงๆเบ้ปากตาก็หลุบมองไอ้มิ่งหัวจรดเท้า แต่ไอ้มิ่งหรือจะใส่ใจ ถ้ารู้ว่าไอ้มิ่งเป็นอะไรกับพี่แจ่มล่ะก็ หน้าหงายแน่นอน ไอ้มิ่งรับประกัน
“นี่น้องมิ่งครับ เป็น…”
“ช่างเถอะค่ะ แก้วตาไม่ค่อยจะอยากรู้เท่าไร แก้วตาว่าเรามาดื่มกันดีกว่าค่ะ คุณแจ่มไปประจำอยู่บ้านนอกตั้งนาน ฉลองที่คุณแจ่มกลับมาไงคะ”
ครั้นพอพี่แจ่มจะแนะนำตัวไอ้มิ่งอย่างเคยก็ถูกตัดบทเสียอย่างนั้น
หนอย!! นี่พี่แจ่มยังพูดไม่จบเลยนะโว้ย ถ้าเป็นปกติพี่แจ่มต้องแนะนำไอ้มิ่งว่าเป็นคนรักตอกหน้าสาวชุดแดงจนหงายเงิบแน่ แล้วนี่ไอ้มิ่งยืนตีหน้ายักษ์อยู่ตรงนี้ทั้งคนยังมีหน้าปล่อยมือจากแขนพี่แจ่มยื่นมือไปหยิบแก้วไวน์มาจากเด็กเสิร์ฟที่เดินผ่านมาพอดีอีก ทำเหมือนไอ้มิ่งไม่มีตัวตน หยิบมาสองแก้ว ให้ตัวเองแก้วหนึ่งก่อนจะยื่นให้พี่แจ่มอีกแก้วหนึ่ง พี่แจ่มก็พอพี่แจ่ม รู้อยู่หรอกว่าเป็นคุณชาย เป็นสุภาพบุรุษไม่กล้าปฏิเสธผู้หญิงน่ะ
“เอามานี่เลย เดี๋ยวกูกินเอง”
มันเอื้อมมือไปฉวยแก้วไวน์ทรงสูงแย่งมากระดกเสียเองรวดเดียวตัดหน้าพี่แจ่มที่กำลังจะเอื้อมมือมารับเป็นมารยาท
“ไร้มารยาทจริง!!”สาวชุดแดงต่อว่าเสียงแหลมสูง ไม่ว่าเปล่าแต่ยังกรีดนิ้วชี้ใส่ท่าทางไม่พอใจ
“เหอะ!! นี่ก็ด้วย เอามานี่ ปากแบบนี้ กินไปก็เสียของเปล่าๆ”มันแย่งแก้วไวน์ในมือสาวชุดแดงอีกแก้วมากระดกก่อนจะเรอเอิ๊กใหญ่
ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร นี่ไอ้มิ่งนะ ไม่ใช่ผู้ดีมาจากไหน ปกติกับผู้หญิงมันให้เกียรติตลอดนั่นแหละ ยิ่งผู้หญิงนมใหญ่ๆแบบนี้แล้วด้วยก็ยิ่งเข้าไปใหญ่ แต่ถ้าเป็นแบบนี้มันขอผ่านเลย ผู้หญิงที่มายุ่งมาอ่อยพี่แจ่มเนี่ย!!
ก่อนหน้านี้จะมายุ่งมาอ่อยกันยังไงมันไม่สนหรอกนะ แต่นี่มันกับพี่แจ่มเป็นผัวเมียกันแล้วไง มันก็เลยต้องสน ไอ้มิ่งมองสาวชุดแดงทำท่าฟึดฟัดไม่พอใจ ส่วนพี่แจ่มก็ยืนยิ้มยืนมองไอ้มิ่งอยู่นั่นแหละ ไม่ได้ดูเหตุบ้านการเมืองเลยว่าอะไรยังไง สาวชุดแดงพอเห็นอย่างนั้นก็เรียกร้องความสนใจ ทำท่าจะโผเข้ามาเกาะแขนพี่แจ่มอีกรอบ แต่ทว่า…
“เพลงขึ้นพอดี ไปเต้นเป็นกับกูหน่อย”
ไอ้มิ่งดึงแขนพี่แจ่มให้เดินตามไปที่ฟลอเต้นรำ ไม่สนใจสาวชุดแดงที่เต้นแรงเต้นกากระทืบเท้าไม่พอใจมองตามไอ้มิ่งลากพี่แจ่มให้เดินหนีออกมาที่กลางฟลอ ด้วยความที่มันดันกินของแพงไปเสียหลายแก้ว จากที่ก่อนหน้านี้เดินตรงๆก็เริ่มจะเองไปเอียงมาบ้างแล้ว ระหว่างที่กำลังเดินฝ่าคู่เต้นรำก็มีหลายคู่มองมันกับพี่แจ่มพลางกระซิบกระซาบท่าทางแปลกใจ
“พี่แจ่มกำลังจะเดินกลับไปหาน้องมิ่งพอดี แต่ว่า…”
ไม่รู้ว่าจะชวนคุยหรือจะแก้ตัวกันแน่ แต่ไอ้มิ่งก็รู้อยู่หรอกว่าพี่แจ่มไม่ได้ชอบสาวชุดแดงคนนั้นน่ะ แต่ไอ้มิ่งก็ติดใจอยู่ดีที่พี่แจ่มยอมให้ผู้หญิงอื่นมาเกาะแขนง่ายๆแบบนี้นี่หว่า
“มึงไม่ต้องมาพูดเลย บอกให้กูรอกูก็รอไปเถอะ เสือกมาให้ผู้หญิงเกาะแขนอยู่นี่”
“พี่แจ่มไม่ตั้งใจ น้องแก้วตาเขา…”
“ก็บอกว่าไม่ต้องพูดไง ก็ไม่ต้องพูดสิวะ รอกูอยู่นี่เลย เดี๋ยวกูมา”
ไอ้มิ่งยกมือขึ้นห้ามให้พี่แจ่มหยุดพูดแล้วเดินออกมาจากฟลอเต้นรำ ทิ้งให้พี่แจ่มมองตามตาปริบๆ
มันเดินมาหานักดนตรีที่กำลังเล่นเพลงอะไรอยู่ก็ไม่รู้ มีงานเลี้ยง มีเวทีเต้นมันก็ต้องสนุกสิ ไม่ใช่เล่นเพลงช้าเอื่อยเฉื่อย
“ลุงๆ”มันสะกิดไหล่นักดนตรีรุ่นลุงท่าทางเหมือนข้าราชการปลดเกษียณที่กำลังเล่นเปียโนอยู่
“หือ?”พอถูกสะกิดก็หยุดเล่นกะทันหัน
หันมาเลิกคิ้วตั้งคำถามด้วยความฉงนใจ ร้อยวันพันปีไม่เคยถูกขัดเวลาเล่นดนตรีกลางงาน พอเปียโนหยุดอย่างอื่นก็หยุดตามไปด้วย แขกในงานทั้งที่กำลังเต้นรำกันอยู่เพลินๆทั้งที่กำลังฟังดนตรีกันอยู่เพลินๆก็หันมามองกันเป็นตาเดียว
“ลุงช่วยเล่นเพลงมันหน่อยสิจ๊ะ”
“เพลงมันๆ?”
“เพลงที่มันเต้นแบบนี้แบบนี้ได้น่ะจ้ะ”อวดเสตปเด้งเอวเป็นภาพประกอบพร้อม
“อ้อ ได้สิ เดี๋ยวจัดให้”ฉีกยิ้มกว้างก่อนจะหันไปหยักหน้ายกนิ้วทำท่าโอเคกับเพื่อนนักดนตรีปลดเกษียณรุ่นลุงที่ต่างก็พยักหน้าแล้วยกนิ้วทำท่าโอเคกลับ
เห็นอย่างนั้นมันก็เลยยิ้มกริ่มเดินกลับมาหาพี่แจ่มที่กลางฟลอเต้นรำเหมือนเดิม พอมันเดินมาถึงเสียงดนตรีก็ค่อยๆขึ้นทีละอย่าง จังหวะดนตรีคราวนี้ไม่เหมือนเก่า
ไม่สนุกเหมือนเพลงสามช่าตามงานรำวงแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่สนุก มันเริ่มพยักหน้าหงึกๆตาม เคาะเท้าจับจังหวะดนตรี พอได้ทีจับจังหวะได้ก็ยกมือขึ้นมาเท้าเอวแล้วโยกซ้ายขวาเป็นท่าเริ่ม
“เต้นสิวะ”บอกพี่แจ่มที่มัวแต่ยืนยิ้มจ้องมองมันเหมือนจะดีใจที่มันสนุก
“ครับๆ”
ตอบเสร็จก็ยกมือขึ้นมาเท้าเอวแล้วโยกตามไอ้มิ่งท่าทางงกๆเงินๆ เห็นแล้วก็ดูตลกพิลึก
“ฮ่าๆ มันต้องเต้นอย่างนี้โว้ย เต้นตามกูนี่”
วาดลวดลายกวาดแขนกวาดขาไม่เกรงใจอกเกรงใจคนที่กำลังมองมันเป็นตาเดียวเลย แต่ไอ้มิ่งหรือจะสน มันออกท่าออกทางตามแบบฉบับที่ลูกพี่ของมันเคยสอน ทั้งท่าเด้งเอว ทั้งท่ากระพือปีกต่างๆนาๆที่จะสรรหามาเป็นท่าเต้นได้
จากที่พี่แจ่มเต้นตามไอ้มิ่งท่าทางงกๆเงินๆอยู่คนเดียวก็เริ่มมีน้องจันทร์เจ้าที่ไม่รู้มาจากไหนมาผสมโรงด้วย ตามมาด้วยคู่หมั้นของน้องจันทร์เจ้าที่มาเต้นด้วยกัน
คงเพราะว่ามันดูสนุกกับการเต้นท่าแปลกๆไม่เคยพบเคยเจอและมีคนมาร่วมด้วยแขกในงานคนอื่นๆก็เลยเริ่มที่จะเต้นตามมันบ้างทีละคนสองคน จากงานเลี้ยงธรรมดาๆก็ไม่ธรรมดาอีกต่อไป ลืมท่าเต้นรำเชยๆเหมือนในหนังในละครได้เลย เพราะตอนนี้คนในงานต่างก็เต้นท่าที่ไอ้มิ่งกำลังเต้นกันอยู่อย่างเมามันกับจังหวะเพลงที่ดูจะครึกครื้นผิดปกติ งานนี้ไอ้มิ่งได้ใจคนบางกอกไปเต็มๆกับท่าเต้นสุดจ๊าบของมัน
--------------------------------------------
นางร้ายออกมาตามเสตปละครไทย บทของนางยังมีอีก นี่แค่เปิดตัว
ถ้าเป็นสมัยนี้ไอ้มิ่งคนจะขอเพลงที่มันมีงูออกมา งูจะออกมารึเปล่าไม่รู้
แต่ที่แน่ๆ มังกรยักษ์ล้อมมุกออกมาแน่ๆ หุหุ
-
บทที่ 22 รับอรุณ
พอลืมตาตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่เห็นเลยก็คือเตียงเสา มีผ้ามุ้งสีขาวโปร่งแสงกำลังปลิวไสวรับกับแสงแดดอุ่นๆที่ส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่างบานกระจก หูได้ยินเสียงน้ำตกกระทบพื้นแว่วเบาๆมาจากที่ไหนสักที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเตียงสี่เสาที่มันนอนอยู่
ว่าแต่ว่าที่นี่มันที่ไหน? มันมานอนอยู่ที่เตียงหลังเบ้อเริ่มนี่ได้ยังไง ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวจนหัวแทบจะระเบิด แต่จะว่าไปตอนนี้ปวดหัวก็คงไม่ปวดเท่าตูดที่พอขยับตัวเข้าหน่อยก็ปวดร้าวไปทั้งบั้นเอว
จากที่สะลึมสะลือตาปรือปรอยก็เบิกโพล่งขึ้นมาด้วยความตกใจ เป็นจังหวะเดียวกันเลยกับร่างสูงใหญ่นุ่งผ้าขนหนูผืนพันเดียวหมิ่นเหม่จนเห็นไรขนอ่อนสีดำวับๆแวบๆ บนหัวก็มีผ้าขนหนูอีกผืนคลุมเอาไว้ มือก็พลางขยี้เบาๆเช็ดหัวที่เพิ่งจะสระใหม่ๆ
ทั้งกลิ่นสบู่กลิ่นยาสระผมราคาแพงลอยฟุ้งไปทั่วห้อง ไอ้มิ่งแทบจะยกมือขึ้นมาบังเมื่อผิวหน้าท้องขาวจั๋วสะท้อนกับแสงแดด นี่ยังไม่รวมปอยผมเปียกที่ที่ตกลู่ระลงมาปรกหน้าหล่อๆนั่นอีก อะไรจะเซ็กซี่ปานนั้น
แล้วนี่อะไร กะอีแค่พี่แจ่มเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จใหม่ๆแล้วเดินโทงๆออกมาแบบนี้ทำไมไอ้มิ่งเห็นแล้วจะต้องรู้สึกคึกขึ้นมาวะ ไม่ใช่หรอก มันก็ปกติของลูกผู้ชายนั่นแหละที่ตื่นมาแล้วจะคึก ไม่ใช่เพราะว่ามันเห็นพี่แจ่มเซ็กซี่แล้วหนอนด้วงน้อยของมันจะตื่นขึ้นมาสักหน่อย
“น้องมิ่งตื่นแล้วเหรอครับ”เสียงทุ้มนุ่มหูถามเบารับอรุณก่อนจะเดินมานั่งริมขอบเตียงจนที่นอนยวบ
“อะ เออ ตื่นแล้ว”พอถูกถามก็เลยตอบออกไปทื่อๆ
“ปวดหัวไหม เมื่อคืนน้องมิ่งเมามากนะครับ”มือใหญ่เอื้อมมาแตะหน้าผาก
จะไม่ให้มันเมาได้ยังไง ก็พี่แจ่มน่ะยุให้มันลองกินไวน์ปีนั้นปีนี้ไปตั้งหลายแก้ว ไอ้มันก็บ้ายุไม่ดูตาม้าตาเรือ กลับมาจากงานเลี้ยงได้ยังไง เครื่องดับไปตอนไหนก็ไม่รู้
“เมื่อคืนมึงเอากูอีกแล้วเหรอวะ”ถามเอาดื้อๆด้วยความอยากรู้
จริงๆจากยิ้มกรุ่มกริ่มของพี่แจ่มมันก็พอจะรู้แน่ชัดแล้วว่าเมื่อคืนมันโดนพี่แจ่มตลบหลังเข้าให้แล้ว แต่ตากลมๆก็ยังกระพริบๆรอคำตอบ
“พี่แจ่มเค่จะเช็ดตัว แล้ว…”
“แล้วอะไร”
“แล้วน้องมิ่งเซ็กซี่ พี่แจ่มก็เลยอดใจไม่ไหวเผลอทำลูกไปตอนที่น้องมิ่งเมา”
ใจคอจะตอบตรงๆอย่างนี้เลยเหรอวะ จะไม่เล่นตัวสักนิดสักหน่อยรึยังไง ไอ้มิ่งได้แต่มองหน้าหล่อยิ้มกริ่มทำท่าเขินอายน่ายันโครมให้ตกเตียง
สองครั้งสองคราแล้วที่มันเสียเอกราชให้กับพี่แจ่มไปทั้งที่มันยังไม่เคยเผด็จศึกพี่แจ่มได้เลยสักครั้ง ตกลงว่าใครเป็นผัวใครเป็นเมียกันแน่วะ ไอ้มิ่งชักเริ่มงง
“นะ นี่มึงลักหลับกูเหรอวะ”
“พี่แจ่มไม่ได้ลักหลับน้องมิ่งสักหน่อย น้องมิ่งยังกอดพี่แจ่ม บอกพี่แจ่มว่าขออีกอยู่เลย พี่แจ่มก็เลยทำให้อีกตามที่น้องมิ่งขอ”
“มึงโม้แล้ว เรื่องอะไรกูจะขอให้มึงมา อะ...เอากูน่ะ”
มันไปร้องขอพี่แจ่มอย่างนั้นจริงๆเหรอวะ ไอ้มิ่งหลุบตาหนีแววตากรุ่มกริมไปมองรอบๆห้องแทน นี่คงจะเป็นห้องนอนของพี่แจ่มสิท่า ทั้งเตียงนอน ห้องหับ หรูหรากว่าห้องมันเป็นสิบเท่าเลยมั้ง จำไม่ได้ว่ากลับจากงานเลี้ยงแล้วมาโผล่ที่นี่ได้ยังไงเลย
“พี่แจ่มไม่ได้โกหกน้องมิ่งนะครับ ดูสิ น้องมิ่งยังข่วนหลังพี่แจ่มอยู่เลย”พูดจบก็เอี้ยวตัวหันมาอวดหลังที่เต็มไปด้วยรอยขวน
จริงๆแล้วไอ้มิ่งก็ไม่ได้อยากจะปักใจเชื่อที่พี่แจ่มพูดหรอก แต่ไอ้หลักฐานที่มันคาตาอยู่ก็เล่นเอาผู้ร้ายอย่างมันกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หน้าร้อนเห่อกับรอยข่วนเป็นปื้นแดงตัดกับแผ่นหลังกว้างขาวจั๊ว
“นะ นี่กูทำเหรอวะ”กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“ใช่ครับ น้องมิ่งทำ แต่พี่แจ่มไม่เจ็บหรอกครับ แค่นี้สบายมาก”
มือใหญ่เอื้อมมาลูบหัวให้มิ่งเบาๆ ก่อนที่หน้าหล่อๆจะฉวยโอกาสตอนที่มันมึนโน้มเข้ามา กดจมูกลงบนขมับมันแล้วสูดหายใจแรงๆไปฟอดใหญ่
“แต่ว่ากูเมานะ มึงก็รู้ว่ากูเมาน่ะ ถ้ากูรู้กูก็ไม่ให้มึงทำหรอกนะไอ้แจ่ม อย่างน้อยถ้ามึงจะทำมึงก็ต้องทำตอนกูไม่เมาสิวะ ไม่ใช่ทำตอนกูไม่รู้เรื่องน่ะ”
“แค่ทำลูกตอนที่น้องมิ่งรู้เรื่องก็พอได้ใช่ไหมครับ”
เหมือนจะขุดหลุบฝังตัวเองยังไงก็ไม่รู้ เพราะทันทีที่ไอ้มิ่งบอกไปแบบนั้นพี่แจ่มก็ขยับเข้ามาใกล้
“มะ มึงจะทำอะไรของมึงน่ะ”ไอ้มิ่งเบี่ยงหน้าหลบจมูกที่ฉวยลงมาอีกรอบ
ยกมือดันอกเปลือยให้ถอยห่าง แต่พี่แจ่มกลับไม่ได้ขยับถอยออกแต่อย่างใด กลับขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ซ้ำยังเลื่อนขึ้นมาบนเตียงอีกแทนที่จะนั่งอยู่แค่ขอบเตียง
เห็นท่าไม่ดีก็เลยถอยร่นออกห่าง แต่ก็เคราะห์ซ้ำกรรมซ้อนเสียเหลือเกิน พอถอยหนีก็ดันลืมคว้าเอาผ้าห่มติดมือมาด้วย ตัวล่อนจ้อนก็เลยเปลือยโล่งโจ้งเป็นชีเปลือยอะล่างฉ่าง
“อีกเดี๋ยวพี่แจ่มต้องออกไปทำงาน วันนี้พี่แจ่มมีประชุมกับผู้ใหญ่ แต่ว่าพี่แจ่มไม่อยากไปเลย น้องมิ่งตัวหอม พี่แจ่มอยากนอนกอดกับน้องมิ่งทั้งวันเลย”
เสียงน่ะออดอ้อน แต่ตัวน่ะขยับเข้ามาเบียด ยื่นหน้าเจ้ามาทำดมขมับทีดมแก้มที แล้วอีกอย่าง มันเองก็ยังไม่ได้อาบน้ำเลยตั้งแต่เมื่อวาน จะเอาตรงไหนมาหงมาหอมอะไร ท่าจะบ้าไปแล้ว
“หอมอะไรของมึงเล่า!! นี่กูยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ เอาหน้ามึงออกไปเลย จะมาดมอะไรกูนักหนา ไอ้ผีบ้าเอ้ย!!”ใช้มือดันหน้าหล่อๆให้ออกห่าง
แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ถอยไปถอยมา กระเถิบไป กระเถิบมาก็มาจนมุมอยู่ที่หัวเตียง พอไม่มีผ้าห่มกลายเป็นชีเปลือยนอนอวดหนอนด้วงตัวน้อย ท่าทางหลุกหลิกไปมาหาทางหนีทีไล่
ครั้นพอจะลุกหนีไปให้พ้นๆมันก็สายไปเสียแล้ว ร่างสูงใหญ่นุ่งผ้าขนหนูผื่นเดียวขยับขึ้นมาคร่อมทับเอาดื้อๆ
“หอมสิ น้องมิ่งไม่อาบน้ำก็ยังหอม”จาดเสียงนุ่มหูก็กลายเป็นเสียงแหบพร่า
โน้มหน้าเข้ามาใกล้ กดจมูกลงมาซุกไซร้ที่แก้มให้มันได้เบิกตาโพล่ง ยกมือขึ้นมาดันอกกว้างออก แต่ก็นั้นแหละ แรงมันหรือจะสู้แรงคนตัวใหญ่กว่าที่กดทับลงมาได้ จากซุกแก้มก็กลายเป็นซุกคอ สูดหายใจเข้าปอดเสียงฟืดฟาด ตัวก็พลางสะดุ้งเฮือกเมื่อบั้นเอวสอบกำลังถูกลูบไล้ ลูบไปลูบมาก็ต่ำลงเรื่อยๆ
“อะ ไอ้แจ่ม มะ มึงจะทำอะไรน่ะ”ถามทั้งที่รู้ดีอยู่เต็มอก
“ก็น้องมิ่งยั่วพี่แย่มแต่เช้าเลยนี่”
อ้าว เฮ้ย!! เดี๋ยวสิวะ มันไปยั่วอะไรพี่แจ่มตอนไหน มีก็แต่พี่แจ่มนั่นแหละที่ยั่วมันน่ะ เป็นพี่แจ่มต่างหากที่นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว อาบน้ำเสร็จตัวหอมออกมาจากห้องน้ำน่ะจนหนอนด้วงมันตื่นน่ะ แล้วนี่อะไร ไอ้มือไม้ที่มันอยู่ไม่สุขนี่อะไร
“อย่าบอกนะว่ามึงจะ...”
“ทำลูกกันนะครับ”
ไม่ต้อองถามจบเลย เเค่เงยหน้าขึ้นไปสบตาก็รู้กัน แววตาเจ้าเล่ห์กับคำตอบที่ว่าจะทำลูกมันชัดเจนมากมาย ที่จะทำให้มันดีดดิ้นเป็นไส้เดือนถูกน้ำร้อนลวก
“ไหนมึงบอกว่าต้องไปทำงานไง มึงก็ไปสิ รีบไปเลย เดี๋ยวมึงไปทำงานสายหรอก”ออกปากไล่ทันทีทันใด
“ไม่เป็นไรครับ ยังมีเวลาเหลือเฟือ ถือว่าออกกำลังกายตอนเช้าไปในตัวด้วย อีกอย่างตอนนี้น้องมิ่งก็ไม่ได้เมาแล้ว ถ้าไม่ทำลูกตอนน้องมิ่งเมา ก็ได้ใช่ไหมล่ะครับ”
ไม่น่าเลย ปลาหมอตายเพราะปากจริงๆ
“เดี๋ยวสิไอ้แจ่ม!! มึงฟังกูก่อน ทำไมมึงถึงได้เข้าใจยากเข้าใจเย็นขนาดนี้วะ”
แล้วนั่นอะไรของพี่แจ่มวะนั่น !!
ผ้าขนหนูที่พันเอวอยู่เมื่อตะกี้มันหายไปไหน ทำไมตอนนี้มันเหลือแต่มังกรยักษ์ล้อมมุกตัวเบ้อเริ่มผงกหัวขึ้นมายิ้มแฉ่งสวัสดีกันเสียได้
“พี่แจ่มเข้าใจครับ”
“เข้าใจอะไรของมึง นี่กูแต่งมาเป็นเขยนะ กูแต่งมาเป็นผัวมึงนะ ค่าสินสอดกูก็จ่าย”
“ครับ พี่แจ่มรู้”
พยักหน้าทำท่าเข้าออกเข้าใจ แต่แววตากับรอยยิ้มมันดูไม่ได้เข้าใจอะไรเลย
“งั้นกูก็ต้องเป็นฝ่ายทำมึงสิวะ ไม่ใช่ให้มึงมาทำกู”
“ไม่เป็นไรครับ พี่แจ่มไม่อยากให้น้องมิ่งเหนื่อย เดี๋ยวพี่แจ่มทำเอง”
“แต่กูเป็นผัวนะ!!”
“ครับ พี่แจ่มรู้”
“ก็ในเมื่อมึงรู้ ทำไมถึงถึงได้เป็นคนทำเล่า ต้องเป็นกูสิ”
“พี่แจ่มไม่อยากให้น้องมิ่งเหนื่อย เพราะงั้นพี่แจ่มทำให้นะครับ น้องมิ่งแค่เป็นเด็กดีแล้วกอดพี่แจ่มก็พอ”
พูดเสร็จก็ไม่ให้ซุ่มให้เสียง หน้าหล่อๆฉกวูบเข้ามาประกบปากปิดไม่ให้ไอ้มิ่งได้หือไอ้อือ ลิ้นร้อนผ่าวสอดแทรกเข้ามาให้ไอ้มิ่งแทบอยากจะบ้า ได้กลิ่นยาสีหันหอมเย็นคลุ้งอยู่ในปาก
ต้องบ้าไปแล้ว กะอีแค่เป็นผัวบนเตียงมันคงจะไม่เหนื่อยอะไรนักหนาเท่าหรอก จะเหนื่อยก็ใจเนี่ยแหละที่คนตรงหน้าไม่เข้าใจที่มันพูดสักที
เอาแต่ตะโบมจูบจนหายใจหายคอแทบไม่ทัน มือลูบคลำไปทั้งตัวจนระทวยไปหมด ก็รู้แล้วหรอกว่าเป็นพ่อหม้ายเจนศึก แต่ว่ามันต้องเก่งกาจถึงขนาดนี้เลยเหรอวะ ทั้งจูบ ทั้งลูบ ทั้งคลำ เล่นเอาคิดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว
“แต่…กูเป็นผัว มึงเป็นเมียนะ มึงก็รู้ ใครๆก็รู้”กว่าจะถอนจูบก็เล่นเอาน้ำลายไหลยืดไปถึงคอ หอยหายใจหนักกับการจู่โจมของพ่อหม้ายลูกติดตรงหน้า
“ครับ น้องมิ่งเป็นสามีและพี่แจ่มก็เป็นภรรยา ส่วนเรื่องทำลูกพี่แจ่มจะเป็นคนทำให้เอง”ฉีกยิ้มคุณชาย
มันไม่ได้เข้าใจอะไรกับที่ไอ้มิ่งพยายามพูดพยายามบอกเลยนี่หว่า หนักเอาการขนาดนี้ต่อให้พูดจนน้ำลายฟูมปากเจ้าเล่ห์อย่างพี่แจ่มอีกล้านปีก็คงไม่เข้าใจ เพราะมือใหญ่เอาแต่สาละวนไปทั่วตัวมัน ปากก็ปล้ำจูบไปเรื่อย ทั้งแก้มทั้งคอ ทั้งไหปลาร้า แล้วอย่างนี้จะเข้าใจที่มันพูดได้ยังไง!!
แล้วนี่ไอ้มิ่งไม่ได้คล้อยตามอะไรพี่แจ่มหรอกนะ ก็แค่พี่แจ่มน่ะเคยมีเมียมาแล้ว เคยผ่านศึกมาแล้วก็เลยเชี่ยวกับเรื่องพรรค์นี้ เลยทำให้คนอย่างไอ้มิ่งอ่อนระทวย ยวบยามเป็นขี้ผึ้งลนไฟ…หมดกันตำแหน่งผัว
"มึงห้ามไปบอกใครนะว่ากูเป็นเมีย ไม่ใช่ผัวน่ะ"ไอ้มิ่งเงยหน้าข้อนตาขึ้นมามอง
มือสองข้างเกาะไหล่กว้างเอาไว้แน่น ตัวเกร็งแข็งทื่อเมื่อมังกรยักษ์เบียดลงมารังแกหนอนด้วงน้อยจนน้ำตาปริ่ม
"ครับ พี่แจ่มไม่บอกใคร"กระซิบเสียงเบาข้างหูก่อนจะจูบขมับไอ้มิ่งอีกรอบ
ก็นั่นแหละ ตัดภาพไปเสาเตียงได้เลย หลังจากที่ตกลงเรื่องตำแหน่งกันได้แล้ว พี่แจ่มก็ทำลูกกับมันไปเสียยกใหญ่ๆก่อนจะออกไปทำงาน ส่วนมันหลังจากจบศึกทำลูกอันยิ่งใหญ่ก็หลับเป็นตายไปอีกรอบ
ว่าแต่เกิดเป็นไอ้มิ่งทำไมมันถึงได้ยากได้เย็นนัก จะมีบุญได้ตำแหน่งผัวกับเขาก็ได้มาแค่ชื่อตำแหน่ง นี่ถ้าชาวบ้านรู้ไปถึงไหนก็อายไปถึงนั่น เสียเชิงไอ้มิ่งแห่งบ้านดอนไฟไหม้หมด เรื่องนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้เลยเชียว
-------------------------------------------------------------
ติดบวกพอกรุบกริบ เก็บไว้จิ้นกันเองเน้อ ยากเหลือเกิ๊นกับการเขียนฉากบนเตียงเนี่ย
สงสัยต้องไปเอ้าดอร์เผื่อจะเขียนได้ ตอนหน้าจะพาไอ้มิ่งหนีเมียไปเทสหน้ากล้องหารำไพ่พิเศษกัน
จะได้ถ่ายอะไรน้อ หรือจะได้ถ่ายหนังโป้ 55
ว่าแต่ไม่เห็นมีคอมเม้น ที่เล้าไม่มีคนอ่านนิยายเราแล้วใช่ไหม เงียบกริ๊บเชียว เริ่มจะน้อยใจแล้วสิ ฮรืออออ ลงให้ใครอ่านน้อออ
-
:laugh:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
+เป็ด จ้า
-
รอๆๆๆตอนต่อไปจ้า
-
เฝ้าน้องมิ่งอยู่ทกเมื่อเชื่อวันเลยจ๊ะ ยิ่งเป็นฉากที่ทำลูกนี้ยิ่งชะเง้อคอรอคอย :hao6:
-
รู้แล้วจ๊ะว่าน้องมิ่งเป็นสามี แต่กลัวน้องมิ่งเหนื่อย
คิดได้เน๊อะพี่แจ่ม หุหุหุ
:hao6:
-
แจ้งคำผิด ไม่ได้ตั้งใจหานะ แต่คำนี้กระแทกตาพอดี๊
หนังโป้=หนังโป๊
เฮ้ย เราพูดจริงนะ เชื่อเรา~~
-
พี่แจ่มเยี่ยมมากค่ะ 555
-
ป้ามาแล้วววว
เอฟซี พี่แจ่มตัวจริง...... หึหึหึหึ
ยังคงติดตาม แม้งานจะเยอะแยะ
แต่คุณคนเขียน นานเหมือนกันนะกว่าจะมาอัพ
นี้ฉีดโบท็อกรอไปสองรอบแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
ไอมิ่งแบบนี้เรีกหลอกตัวเองหรือป่าว นี้ยังสงสสัยเรืองพี่แจ่มอยู่ แต่คิดว่ารับราชการแน่ๆ แต่อาจไม่ไช่ตำรวจหรือป่าว ถ้าไช้คงแต่งชุดออกนอกบ้านเลย ฮ่าๆรอๆๆๆ
ตอนนหน้ารอดูพี่แจ่มปกหึงไอมิ่งได้เลย เห้อมมมมมมม
-
ถ้ามิ่งหนีไปถ่ายแบบได้โดนพี่แจ่มลงโทษแน่ :hao7:
-
เอิ่ม พี่แจ่ม ถ้าพี่จะขยันปั๊มลูกขนาดนี้ ไปเอามุกออกเถอะ สงสารสวัสดิภาพรูน้องมิ่ง :oo1: :m20:
-
ตอนนี้เป็นฉากเลิฟซีนตอนแถมมาจากตอนที่ 22 ที่ซินแต่งเพิ่ม เซอร์วิสให้นะ
ใครที่ไม่ชอบข้ามไปได้เลยจ้า
ตอนแถม 22.5 ฝากรักรับอรุณ
“อะ ไอ้แจ่ม”เสียงเบาโหวงถามกระท่อนกระแท่น
มือคว้ามือใหญ่ถือขวดน้ำมันมะพร้าวให้ชะงักค้างเอาไว้
“ว่าไงครับคนเก่ง”ก้มลงมากระซิบถามเสียงเบา ริมฝีปากหยักกดจูบลงมาบนขมับไล่ลงมาที่พวงแก้ม
“มึง…จะทำกูจริงๆเหรอวะ”
“น้องมิ่งไม่อยากทำเหรอครับ แต่พี่แจ่มอยากทำนะ ให้พี่แจ่มทำนะครับ”บอกเสียงออดเสียงอ้อน
เปิดขวดน้ำมันมะพร้าวออกมาเทใส่มือ
“อะ อึก! อะ ไอ้แจ่ม”ผวาเกาะไหล่กว้างแน่นยามที่นิ้วแข็งกระด้างแตะเข้าที่ดอกไม้ตูมเบาๆก่อนจะค่อยๆกดชำแรกเข้ามาเบาๆ
และก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะเข้ามา มันง่ายกว่าที่คิดเอาไว้มาโขจนคนที่กำลังกลั้นหายใจพรูลมหายใจออกมา
“ไม่ต้องกลัวนะครับ”
“กูไม่ได้กลัว…สักหน่อย”ตวัดตามองไม่พอใจ
กะอีเรื่องแค่นี้ใครมันจะกลัว ก็แค่จากนิ้วเดียวเพิ่มเป็นสามจนรู้สึกแน่นไปหมด คิ้วเรียวยาวขมวดมุ่น
ปากขบเม้นเข้าหากันแน่นกลั้นเสียงสะอื้นเบาๆเอาไว้ในลำคอ มือทั้งสองข้างเกาะไหล่ของพี่แจ่มเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“อะ อือ กะ กู อึดอัด”บอกเสียงสั่น
“ทนหน่อยนะครับ พี่แจ่มไม่อยากให้น้องมิ่งเจ็บ”
ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดีที่ในเวลาแบบนี้พี่แจ่มใจดีกับมันตอนที่เล่นบทผัวเสียเอง แต่ไอ้น้ำเสียงทุ้มหูก็ทำเอาอดที่จะใจสั่นไม่ได้เลย
ตาคู่กลมช้อนขึ้นมองริมฝีปากที่คอยแจกยิ้มคุณชายขบเม้มคล้ายกำลังพยายามอดใจกับสิ่งที่กำลังทำอยู่
“อือออ”
มันครางเสียงเบาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกเมื่อนิ้วได้ถูกถอนออกไป
“พี่แจ่มจะใส่เข้าไปแล้วนะครับ”
ไม่ทันขาดคำมังกรตัวร้อนผ่าวก็จ่อเข้ามาหน้าประตู มันบดเบียดกดเข้ามาเบาๆจนเผลอเกร็งตัวแข็งทื่อ
“อื้อ อะ อือ”
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหลังของพี่แจ่มถึงมีแต่รอยข่วน เพราะตอนนี้มันกำลังกดปลายนิ้วลงไปที่หลังของพี่แจ่มแล้วจิกปลายเล็บลงไปแน่น ได้ยินเสียงคำรามในลำคอคล้ายจะชั่งใจดังแว่วอยู่ข้างหู ปลายนิ้วเท้าจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนยับย่น
“อย่าเกร็งนะครับคนดี”
ทั้งตะโบมจูบ ทั้งกระซิบปลอบไม่ห่าง มือก็คอยลูบบั้นเอวสอบเบาๆช่วยให้ผ่อนคลาย
“อะ อือ อืม”
ยิ่งชำแรกเข้ามาก็ยิ่งอึดอัด ขาทั้งสองข้างแยกออกจากกันกว้างขึ้นเพื่ออำนวยให้มังกรตัวยักษ์ใหญ่ชำแรกเข้ามาโดยง่าย
“เข้าไปหมดแล้วนะครับ พี่แจ่มจะขยับแล้วนะ”
บอกก่อนจะขยับเอวช้าๆ จากช้าก็เริ่มถี่รัว ใบหน้าหล่อเหลานิ่วลงเล็กน้อยเมื่อมังกรยักษ์ลูกรักกำลังถูกบีบรัด
“มะ มึง ไม่ต้องบอกกูก็ได้ อะ อูยยย”
“น้องมิ่งเจ็บเหรอครับ”พี่แจ่มหยุดชะงัก
“หื้อ กูไม่ได้เจ็บหรอก มึงก็ทำต่อไปสิ กูไม่เป็นไร”
ก็แค่มุกสี่ห้าเม็ดมันกำลังครูดอยู่ข้างในเสียดสีไปมาจนไอ้มิ่งน้ำตาปริ่มขบฟันลงกับริมฝีปาก หนอนด้วงตัวน้อยของมันก็เช่นกัน ไม่ทันไรก็งอแงจวนเจียนจะร้องไห้เต็มทนทั้งที่ไม่มีใครไปทำอะไรให้มันเลย
“ถ้าเจ็บก็บอกพี่แจ่มนะครับ พี่แจ่มทำต่อนะ”
“อะ เออ”
หลุบตาหนีไปมองทางอื่น
กับไอ้สายตาที่ทั้งเจ้าเล่ห์ทั้งอ่อนโยนนั่นมันอะไร ไม่อยากจะมองเลยจริงๆ ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายมันพาลสั่นไปหมด
จากที่เบาๆก็เริ่มลงน้ำหนักมากขึ้น ยิ่งมังกรยักษ์ตัวร้ายมันผงาดเข้ามาลึกเท่าไร มิ่งก็ยิ่งเกร็งสั่นมากขึ้นเท่านั้น
ถ้าเป็นปกติคนอย่างมันต้องพูดมาก ปากเก่ง มั่นอกมั่นใจในตัวเองนักหนา แต่กับเรื่องพรรค์นี้มันคงต้องยกธงขาวยอมแพ้เลย
“อะ อึก อื้อ”
ยิ่งเอวหนาขยับถี่รัวหัวก็ยิ่งคลอนไปตามแรง ผ่านไปนาน เสียงครางสะอื้นเบาๆก็ยิ่งหนักหูขึ้น ไม่ทันไรหนอนด้วงตัวน้อยก็ทนถูกรังแกไม่ไหว ร้อนไห้ออกมาเปรอะหน้าท้องเต็มไปหมด
“ฮึ่ม!!”
ตามมาด้วยเสียงคำรามเหมือนสัตว์ดุร้ายในลำคอของใครอีกคนที่ยังคงขยับเอวเร็วรัวหนักหน่วงยิ่งขึ้น ยิ่งขยับแรงก็ยิ่งลึก ยิ่งลึกก็ยิ่งอึดอัด ข้างในก็ยิ่งเสียด เสียววาบในท้องน้อยจนใจแทบขาด
“อืม”
ไอ้มิ่งรู้สึกได้ดีถึงแรงสั่นเกร็งจากคนที่คร่อมทับอยู่ข้างบนตัวมัน ข้างในตัวพลันร้อนผะผ่าวเมื่อบางสิ่งถูกปล่อยเข้ามา ข้าทั้งสองข้างพลางสั่นระริกยากที่จะควบคุมให้หยุด
แค่เป็นเมียยังเหนื่อยจนใจแทบขาดขนาดนี้เลย สั่นไปทั้งตัว จากเมื่อคืนที่เหนื่อยเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็ยิ่งเหนื่อยเข้าไปใหญ่ ทำไร่กับพี่เจิดยังไม่เคยเหนื่อยขนาดนี้เลย
เริ่มจะคิดแล้วว่าเป็นเมียมันอาจจะดีกว่าที่คิดเอาไว้ อย่างน้อยมันก็ไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อยไปมากกว่านี้ กว่าจะจบศึกแต่ละทีก็เล่นเอาแทบขาดใจ
-----------------------------------------------------------
พยายามที่จะเขียนมากเพื่อเซอร์วิส "สายหื่น" หากหื่นไม่พอต้องขออภัย555
เป็น Uncut แยกออกมาจากเนื้อเรื่องหลักให้เลย เนอะ
-
กำลังดีพี่แจ่ม 555 เป็นเมียไม่เหนื่อย นอนอย่างเดียวน้องมิ่ง หน้าที่นี้ให้พี่แจ่มเค้าเถอะ แจ่มสายหื่น
-
โถ น้องมิ่งคิดได้เนอะเป็นเมียเหนื่อยกว่า งี้ :laugh:
-
คิดถูกแล้วมิ่ง
-
ซู๊ดดดดดดน้ำลาย
-
ขอบคุณที่เห็นใจสายหื่นค่ะ :laugh:
-
ตรรกอิพี่แจ่มแปลกมากค่ะ เป็นเมีย แต่จะเป็นคนทำลูก เพราะไม่อยากให้สามีเหนื่อย
น้องมิ่งคงจะต้องเหนื่อยกับความหื่นของพี่แกมากแน่ๆ :hao7:
-
:mew1: :z1:
-
พึ่งได้อ่านเรื่องนี้ ชอบคาแรกเตอร์พี่แจ่มมาก ฮ่าๆ
ตอนล่าสุดนี่พี่แกคิดได้ไง กลัวสามีเหนื่อย :hao7:
-
น้องมิ่งจะยอมเป็นเมียพี่แจ่มจริงๆ แล้วน่ะเหรอ
ยอมความหื่นพี่แจ่มใช่มั๊ยล่าาาาาา :hao7:
-
ชอบๆๆๆๆ
-
:pig4: :pig4:
-
บทที่ 23 หนีเมียมาเพลียกาย (ไม่รู้จะตั้งชื่อตอนว่าอะไร 55 )
ตั้งแต่ที่ตกลงกันวันนั้นว่าใครรับบทเป็นผัวใครรับบทเป็นเมียบนเตียงพี่แจ่มก็รุกฆาตไอ้มิ่งทุกคืน กว่าจะได้นอนก็เล่นเอารุ่งสาง ดีไม่ดีมาตบท้ายตอนเช้าก่อนจะออกไปข้างนอกอีก ไม่รู้เลยว่าคุณชายอย่างพี่แจ่มเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน ไอ้มิ่งที่คิดว่าตัวเองแข็งแรงยังเพลียแล้วเพลียอีก
สามวันแล้วนับจากงานเลี้ยงเต้นรำ ยิ่งนานวันก็ยิ่งคิดไม่ตกเรื่องหาตังค์มาซื้อของขวัญครบรอบแต่งงานให้พี่แจ่มบ้างหลังจากที่พี่แจ่มอุตส่าห์ซื้อเสื้อผ้าซื้อรองเท้าซื้อนาฬิกาให้มัน เมื่อวานมันก็เลยโทรไปหาคุณพิชิตตามเบอร์ที่อยู่ในนามบัตรที่ได้มา ผลเลยออกมาว่าคุณพิชิตนัดให้ไอ้มิ่งไปถ่ายรูปวันนี้แลกกับเงินค่าถ่ายรูปหลักหมื่นที่เล่นเอาคนขี้งกกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“ให้ลุงมารับกี่โมงดีครับคุณมิ่ง”ลุงหม่องคนขับรถประจำบ้านหันมาถามทันทีที่รถคันโก้จอดเทียบหน้าตึกสูง
“ลุงไม่ต้องมารับฉันหรอกจ้ะ แค่มาส่งฉันก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว”ไอ้มิ่งยิ้มส่ายหน้าพรืด
จริงๆแล้วมันเองกะว่าจะมาที่สตูดิโออะไรนี่เองด้วยซ้ำ แต่ตอนที่ไปถามกับป้านอมว่าพอจะนั่งรถสองแถวหรือรถเมล์เครื่องที่ไหนได้บ้างป้านอมก็ยืนยันแต่จะให้ลุงหม่องมาส่งท่าเดียว อารมณ์ไม่อยากให้คนแก่หนักใจก็เลยยอมให้ลุงหม่องมาส่งอย่างที่เห็น ปกติอยู่บ้านนอกมันจะเป็นคนขับรถให้พี่เจิดให้พ่อมุ่ยเสียส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมีหรอกที่มันต้องมานั่งเบาะหลังเป็นเจ้านายแล้วให้คนอื่นขับ
“จะดีหรือครับ เกรงว่าคุณแจ่มจะไม่พอใจเอาสิครับถ้าผมปล่อยให้คุณมิ่งกลับเอง คุณมิ่งเองก็ยังไม่คุ้นชินกับเมืองกรุงนัก”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ใกล้แค่นี้เอง ฉันนั่งเมล์เครื่องกลับเองได้ ฉันจำทางแม่นอยู่แล้วลุงหม่องไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะ อีกอย่างฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะเสร็จธุระเมื่อไร”
“จะเอาอย่างนั้นหรือครับ”
“เอาอย่างนี้แหละจ้ะ เดี๋ยวฉันโบกเมล์เครื่องฝั่งตรงข้ามกลับไปเองได้ ใกล้แค่นี้เอง”พยักหน้าไปอีกฟากถนนใหญ่ มองเห็นวินเมล์เครื่องจอดอยู่หลายคัน
กว่าลุงหม่องจะยอมกลับบ้านหลังโตไปก็เล่นเอาเจรจากันอยู่นานนม ไอ้มิ่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ เงยหน้ามองตึกสูงที่เรียกว่าสตูดิโออะไรสักอย่าง ภาษาอังกงอังกฤษมันเองก็อ่านไม่ค่อยจะออก
วันนี้มันจงใจใส่เสื้อผ้าใหม่ที่พี่แจ่มซื้อให้ทั้งหมด ใหม่ทั้งหมดไม่เว้นแม้แต่กางเกง ขายาวเดินจ้ำเข้าไปในตึกใจก็นึกว่าจะรีบๆถ่ายรูปให้เสร็จจะได้รีบกลับ ขืนกลับช้ากลับบ้านไม่ทันก่อนพี่แจ่มจะกลับมาจากทำงานมีหวังมันเละแน่
จะอะไรอีกนอกเสียจากว่ามันไม่ได้ขออนุญาตพี่แจ่มก่อนออกมาเพราะรู้ดีว่าพี่แจ่มไม่อนุญาตแน่ แถมก่อนออกจากบ้านก็โกหกป้านนอมกับลุงหม่องอีกว่าขออนุญาตพี่แจ่มแล้ว
“มาพบใครคะ”สาวสวยเช้งกระเด๊ะผมยีฟูดัดลอนทาปากแดงนั่งโต๊ะตัวใหญ่หน้าประตูทางเข้าถามทัก ตาก็มองมาที่มันหัวจรดเท้า
“ฉันมาพบคุณพิชิตจ้ะ”ตอบพลางมองซ้ายทีขวาที
เข้ามาข้างในแอร์เย็นเฉียบต่างจากข้างนอกลิบลับ มือลูบแขนไปมาเมื่อขนลุกซู่ พอมองดูรอบๆแล้วก็เห็นแต่คนหน้าตาดีๆเดินเต็มไปหมด สาวๆก็สวยๆทั้งนั้น แต่
คนนุ่งน้อยห่มน้อยน่าดูน่ามองเชียว
“ได้นัดเอาไว้ไหมคะ”
“นะ…นัดจ้ะ”พยักหน้างงเล็กน้อย
“นัดเอาไว้ชื่ออะไรคะ”
“ชื่อพิชิตจ้ะ”
“ไม่ใช่ค่ะ ชื่อที่ว่าหมายถึงชื่อของคนที่นัด ชื่อของคุณน่ะค่ะ”
“อ่อ ฉันชื่อมิ่งจ้ะ”แล้วก็ไม่ถามชื่อตั้งแต่แรก
มันมองสาวกวยก้มมองสมุดเล่มใหญ่แล้วกรีดนิ้วไล่ไปตามรายชื่อ ผ่านไปรอบแรกก็ไล่กรีดนิ้วซ้ำอีกรอบก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามัน
“ไม่มีชื่ออยู่ในตารางนี่คะ ถ้าจำไม่ผิดวันนี้คุณพิชิตมีนัดคุมกองถ่ายโฆษณาที่สตูดิโอชั้นบน ดิฉันว่าคุณมาผิดวันรึเปล่า”เริ่มมองไอ้มิ่งท่าทางไม่ไว้วางใจ
“ช่วยดูให้ฉันออีกทีได้ไหมจ้ะ เมื่อวานฉันพึงจะคุยกับคุณพิชิตอยู่หยกๆว่าให้มาถ่ายรูปวันนี้” “ถ่ายรูป? หมายถึงถ่ายแบบโฆษณาเหรอคะ? แน่ใจนะคะ?”คราวนี้มองมาที่มันหัวจรดเท้าหนักกว่าเก่า
คนบางกอกนี่ยังไง ทำไมถึงได้ชอบมองคนอื่นหัวจรดเท้านักนะ นี่ไอ้มิ่งรีบแต่งตัวออกจากบ้านมาหรอก ก็เลยไม่ได้มีเวลาหวีเผ้าหวีผม แป้งน้ำก็ไม่ได้ปะหน้ามา ก็เลยดูไม่ค่อยหล่อเท่าวันอื่นๆน่ะ
“คุณมิ่งแล้วเหรอครับ จ้องอยู่ตั้งนานนึกว่าจำคนผิด ผมคิดว่าคุณมิ่งเกิดเปลี่ยนใจไม่มาซะแล้ว”
กำลังจะอ้าปากแย้งกับสาวสวยที่มองมันหัวจรดเท้าคุณพิชิตก็เดินมาดึงแขนเสียก่อน
“คุณพิชิตมาพอดีเลย คุณคนนี้เขาบอกว่ามีนัดกับคุณพิชิต แต่ลดาไม่เห็นมีในรายชื่อ…”
“ไม่เป็นไร คนนี้นายแบบใหม่ของผมเอง คุณมิ่งตามผมมาทางนี้เลยครับ คนอื่นๆกำลังรออยู่เลย”
แล้วคุณพิชิตก็ดึงให้มันเดินตามขึ้นบันไดมาที่ชั้นสอง ทิ้งให้สาวพนักงานต้อนรับมองตามงงเป็นไก่ตาแตก
พอมาถึงชั้นบนคุณพิชิตก็เลื่อนประตูบานใหญ่เปิดออกแล้วเดินนำไอ้มิ่งเข้าไปในห้องที่โล่งๆที่มีคนกำลังเดินไปมาพลุกพล่านเต็มไปหมด แต่ละคนก็ดูรีบร้อนทำนู่นทำนี่ ตรงกลางห้องมีฉาก มีกล้องกับสปอตไลท์ส่องไปหานางแบบที่กำลังเตรียมตัวจะถ่ายแบบ
“นี่คุณมิ่งครับ นายแบบของเราวันนี้นะ ดูแลให้ดีดีล่ะ”คุณพิชิตบอกช่างแต่งหน้าที่เดินปรี่เข้ามาหาตัวเองทันทีที่เดินเข้ามา
“คนนี้เหรอคะ”ช่างแต่งหน้าถามพลางมองไอ้มิ่งหัวจรดเท้า
อีกแล้ว…มองมาที่มันหัวจรดเท้าอีกแล้ว
“ใช่ คนนี้แหละ…เดี๋ยวคุณมิ่งไปกับช่างแต่งหน้านะครับ เขาจะจัดการเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมให้กับคุณมิ่งเอง แล้วก็ระหว่างแต่งหน้าจะมีคนไปสัมภาษณ์ประวัติคร่าวๆของคุณมิ่งนะครับ”
“สัมภาษณ์? สัมภาษณ์ไปทำไมเหรอจ๊ะ”เอียงคอถาม
เริ่มจะมึนงง แต่ละคนดูพูดจารีบร้อน ทำอะไรเร่งรีบจนตามแทบไม่ทัน
“ไว้ใช้เป็นประวัติคร่าวๆเขียนแนะนำตัวในนิตยสารน่ะครับ…นางแบบจะเริ่มถ่ายแล้ว เดี๋ยวผมขอไปดูนางแบบทางด้านนู้นก่อนนะ”
“นางแบบเหรอจ๊ะ แล้วฉัน…”
ยังไม่ทันจะได้ถามได้ไถ่เลยว่านอกจากไปแต่งตัวแล้วมันจะต้องทำอะไรบ้างแล้วทำยังไงคุณพิชิตก็เดินหายไปกับทีมงาน
นี่มันต้องถ่ายรูปกับนางแบบสวยๆคนนั้นเหรอวะ อื้อหือ สวยปานนั้น แล้วดูสิ หน้าอกหน้าใจไม่ต้องพูดถึง เสป็คไอ้มิ่งเลย แต่ก็ได้แค่มองนั่นแหละ ก็มันน่ะมีพี่แจ่มแล้วนี่หว่า
-----------------------------------------------------------------------
“นายแบบมาแล้วค่ะคุณพิชิต”
ช่างแต่งหน้าพาไอ้มิ่งมาส่งที่หน้าฉาก คุณพิชิตหันมามองก่อนจะพยักหน้าสองถามทีแล้วก็ยิ้ม คนอื่นเองก็พากันหันมามองตามๆกัน
มันเองก็รู้ตัวอยู่หรอกว่ามันหล่อน่ะ แต่เล่นหันมามองกันตาค้างแบบนี้ก็ชักเขินชักอายขึ้นมาเอาดื้อๆ ยกมือขึ้นมาเกาท้ายทอยแกรกๆ
“ฉันดูเป็นยังไงบ้างจ้ะ”
จากเสื้อผ้าที่พี่แจ่มซื้อให้ก็กลายเป็นเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงยีนส์เข้ารูปแนบไปกับท่อนขา สวมทับด้วยเสื้อยีนพอดีตัวอีกที ผมยาวหยักศกถูกเซ็ตเสยขึ้นไปรับกับรูปหน้า ไม่ได้ถึงกับเป็นทรงเหมือนครั้งที่พี่แจ่มพามันไปให้เจ๊แนนซี่ทำให้ แต่มันก็ดูดีกันไปคนละแบบ เหมือนพวกพระเอกหนังคาวบอยที่ชอบใส่ยีนส์ในหนังฝรั่งไม่มีผิด
“ดูดีมากเลยครับ คิดไว้ไม่ผิดว่าสีผิวของคุณมิ่งเข้ากับยีนส์จริงๆ”
“งั้นเหรอจ๊ะ…แล้วฉันต้องทำอะไรบ้างจ๊ะ”
“เดี๋ยวระหว่างที่นางแบบไปพักคุณมิ่งถ่ายเดี่ยวไปก่อนนะครับ งานนี้เป็นโฆษณาเสื้อกับกางเกงยีนส์แบรนด์ที่กำลังดังอยู่ต่างประเทศและกำลังจะนำเข้ามาเปิดตัวที่ไทยในเดือนหน้า ทีมของตัวโฆษณาจะสื่อไปในโทนของความแข็งแรงอย่างเป็นธรรมชาติ คุณมิ่งไม่ต้องทำอะไรมากครับ แค่ปล่อยตัวไปตามธรรมชาติ ส่วนท่าทางผมจะเป็นคนบอกคุณเอง”
“ได้จ้ะ”
ถึงจะบอกว่าได้ แต่ใจมันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลย อะไรมันคือแข็งแรงแล้วเป็นธรรมชาติวะ นี่มันโง่หรือคุณพิชิตพูดเข้าใจยาก เอาเป็นว่าแค่ทำตามท่าทางที่คุณพิชิตบอกใช่ไหมล่ะ แค่นี้เอง สบายมาก!!
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ คุณมิ่งไม่ต้องยิ้มให้กล้อง…พักห้านาที”คุณพิชิตบอกเสียงดัง ยกมือขึ้นมากุมขมับก่อนจะหันไปบอกตากล้องกับคนอื่นๆ เสร็จแล้วก็สาวเท้าเดินมาหามันที่หน้าฉาก
“ถ่ายรูปไม่ต้องยิ้มเหรอจ๊ะ”
“คุณมิ่งไม่ต้องยิ้มครับ ผมอยากให้คุณมิ่งทำหน้าเข้มๆ ให้ดูดุดัน คุณมิ่งนึกออกไหมครับ”
“แบบนี้เหรอจ๊ะ”ไอ้มิ่งตีหน้าโหด ขมวดคิ้วมุ่น
“ไม่ใช่แบบนั้นครับ แบบนี้มันเหมือนนักเลงยกพวกตีกัน”
“อ้าว…แบบนี้ก็ไม่ได้เหรอจ๊ะ”
มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเอาไว้เลยนี่หว่า ท่านู้นก็ไม่ได้ ท่านี้ก็ยิ่งไม่ได้ จะยิ้มให้กล้องอย่างที่เคยทำก็ยิ่งแล้วใหญ่
“เอาอย่างนี้ครับ ระหว่างที่กำลังถ่ายผมอยากให้คุณมิ่งนึกถึงคนที่ไม่ชอบหน้า”
“คนที่ไม่ชอบหน้า? ก็ต้องทำหน้าแบบเมื่อตะกี้สิจ๊ะ ทำแบบนี้ไง”ทำขมวดคิ้วให้ดูอีกรอบ
“ไม่ใช่ครับ จะว่ายังไงดี คนที่คุณมิ่งไม่ชอบหน้า แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นเกลียดจนต้องทำหน้าจะฆ่าจะแกงกันขนาดนั้น ทำนองว่าทั้งชอบทั้งเกลียดใจหนึ่งก็อยากจะให้หายไปจากโลกแต่อีกใจหนึ่งก็อยากอยู่ใกล้ๆไม่อยากให้ไปไหนอะไรแบบนั้น”
“อ้อออ”พยักหน้ารับทั้งที่ยังคงงง
“โอเคนะ…หมดเวลาพักแล้ว ถ่ายต่อนะครับ”
แล้วไอ้คนที่ทั้งรักทั้งชอบทั้งเกลียดมันเป็นยังไง แล้วมันต้องทำหน้ายังไง ใครที่มันอยากให้หายไปจากโลกแต่อีกใจก็ไม่อยากจะให้ไปไหน
ก็มีคนเดียวนั่นแหละ คนที่มันไม่อยากเจอที่สุดในโลก คนที่เฝ้าวนเวียนแกล้งมาขอดูเจี๊ยวมันตั้งแต่เล็กแต่น้อย แกล้งสารพัดสารเพจนมันอยากจะให้หายไปจากชีวิต แต่พอหายไปเข้าจริงๆก็เสียใจ แต่พอกลับมาก็กลับมาทำให้ชีวิตมันวุ่นวายหนักกว่าเก่า
พี่แจ่ม!!
“นั่นแหละครับ อย่างนั้น คราวนี้ถอดแจ็กเก็ตยีนส์ออกครับให้เหลือแต่เสื้อกล้าม ยกแขนขึ้นหน่อย อย่างนั้น”
เสียงตากล้องรัวถ่ายรูปดังแชะๆไม่หยุด มันขยับเปลี่ยนท่าทางไปเรื่อยๆตามที่คุณพิชิตบอก
“คราวนี้ถอดเสื้อกล้ามครับ”
“เสื้อกล้ามนี่เหรอจ๊ะ”
“ครับถอดเสื้อกล้าม ถอดออกเลย จะได้เห็นตัวกางเกงยีนส์ชัดเจน”
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง”มันพยักหน้าเข้าใจพลางทำตาม
หวิวๆนิดหน่อยเพราะแอร์ในสตูดิโอเย็นใช่ย่อย แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหากับมันนัก ตากล้องยังคงรัวถ่ายรูปต่อไป และมันก็โพสท่าต่อตามที่คุณพิชิตบอกจนกระทั่ง
“คราวนี้คุณมิ่งปลดกระดุมกางเกงออกแล้วก็รูดซิบลงด้วยครับ”
“อะ…อะไรนะจ๊ะ ต้องรูดซิบกางเกงด้วยเหรอจ๊ะ”
ถามย้ำเพื่อความมั่นใจว่าหูไม่ได้เพี้ยน ตกใจหัวใจแทบจะร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม คิ้วขมวดเล็กน้อยด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรูซิบ ถ้ามันรูดซิบก็ต้องเห็นกางเกงในไม่ใช่รึไงกัน
“ใช่ครับ ปลดกระดุมกางเกงแล้วก็รูดซิบลงมา”
“แค่นี้พอไหมจ๊ะ”ถึงจะสงสัยแต่ก็ทำตามอย่างที่สั่ง
“รูดจนสุดเลยครับแล้วก็ใช้นิ้วหัวแม่มือรั้งกางเกงลงมา ให้เห็นขอบกางเกงชั้นในนิดหน่อย ให้ดูน่าค้นหา ใช่แล้วครับ เอี้ยวตัวแล้วก็เชิดหน้าเล็กน้อย มองกล้องด้วยครับ อย่างนั้น”
เอาไงเอากันวะ ไม่ได้มาแก้ผ้าถ่ายรูปโป๊สักหน่อย ก็แค่โชว์ขอบกางเกงในนิดๆหน่อยๆ ดีที่วันนี้ใส่กางเกงในตัวใหม่เอี่ยมที่พี่แจ่มซื้อให้มา ไม่อย่างนั้นคงจะขายหน้าประชาชีแน่ถ้ามันใส่กางเกงในตัวเก่าที่ขอบยางย้วยแล้วย้วยอีก
-----------------------------------------------------------------------
กลับมาแล้วจ้า ที่หายไปนี่ไม่ใช่อะไรเล๊ยยย ติดซีรี่ส์ ดูมันสามซีซั่นรวด เกือบหกสิบตอน 55 ยาวไปๆ
พี่เเจ่มจะจับได้ไหมน้อว่าไอ้มิ่งแอบมาถ่ายแบบ หรือว่าจับได้อีกทีก็เห็นหนังสือออกวางจำหน่ายแล้วน้อ
จะโกรธไหมน้อที่คนอื่นเห็นเรือนร่างของไอ้มิ่งกันทั้งประเทศ
ปล.ไม่สัญญานะ แต่จะพยายามมาต่อตอนเย็นให้อีกตอนนะ เรียบเรียงแพร๊บบบบ
เหลืออีก 10 ตอนเองมั้ง จะพยายามให้จบภายใน วันครบรอบวันเกิดที่จะถึง
เป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเอง คิดว่าจะทำได้ไหมน้ออออ มีมือหงิกกันบ้างแหละ
-
ไอ้มิ่งโดนจัดหนักแน่ๆ
-
จะรอวันนั้น
รอวันที่โดนจับ....
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ถ้าพี่แจ่มรู้นี่ไม่อยากจะคิดภาพเลยค่ะ
-
นึกว่าคุณพิชิตจะหลอกน้องมิ่งมาถ่ายโป๊ซะอีก
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
รอพี่แจ่มมาคิดบัญชี 5555
-
กำลังมันส์
-
ตายแน่ๆน้องมิ่ง55555
-
พี่แจ่มโกรษแน่ๆ
-
พี่แจ่มคงโกรธน้องมิ่งที่แอบไปโดยไม่บอก
-
ตายๆๆๆๆ พี่แจ่มรู้เรื่องเมื่อไหร่ น้องมิ่งโดนลงโทษหนักแน่ :mew4:
-
ไอมิ่งตายแน่ตายแน่ไอมิ่ง :z2:
-
โดนโกรธแน่ๆเลยมิ่่ง ไม่อยากจะคิดถึงวิธีทำโทษของพี่แจ่ม :hao6:
-
มิ่งเอ๊ยยย ถ้าพี่แจ่มรู้บ้านแตกแน่ๆ
หาเรื่องให้เมียโกรธอีกแล้วววว
ไม่รู้จะสงสารหรือจะขำดี 55555
-
ึถถถ มิ่งเอ้ยหาเรื่องปวดเอวซะแล้ว :hao6:
-
ลูกๆเป็นล้านเลย หึงแรงจริง
-
ลูกดก
-
จะดีเหรอมิ่ง 555 โดนจัดหนักแน่ ๆ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
บทที่ 24 ง้อเมีย
“กลับมาแล้วหรือคะคุณแจ่ม วันนี้กลับไวเชียวล่ะคะ ปกติจะกลับมาก็ตกเย็นนู่น”ป้านอมแม้บ้านใหญ่เอ่ยปากทักทายก่อนจะรับถุงขนมจากเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่หลังจากทำงานเสร็จก็ตรงกลับบ้านทันทีทันใดโดยไม่ได้แวะไปที่ไหนเลย นอกเสียจากร้านแวะร้านขนมเจ้าอร่อยเจ้าเก่าที่กินประจำเพื่อเอามาฝากใครบางคนให้ได้ลองชิม
“วันนี้งานแจ่มเสร็จเร็วน่ะครับ ก็เลยขอกลับมาก่อน ว่าแต่น้องมิ่งกับน้องจี๊ดอยู่ไหนหรือครับป้านอม”
ถามพลางเงี่ยหูฟังเสียงเมื่อบ้านเงียบผิดปกติ ปกติกลับบ้านมาก็จะได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวของสองแม่ลูกหยอกเล่นกันดังลั่นบ้าน ตาคู่คมกริบสอดส่ายมองหา
คิดในใจว่าถ้าได้หอมแก้มทั้งแม่ทั้งลูกฟอดใหญ่ๆก็คงจะหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งแน่ แค่คิดก็ยกยิ้มขึ้นมาที่มุ่มปาก ทว่า….
“คุณหนูจี๊ดอยู่กับแม่นมที่ห้องนั่งเล่นค่ะ แต่ว่าคุณมิ่งแกออกไปข้างนอกยังไม่ได้เข้ามาเลยค่ะ”
“ไปข้างนอก?”
“คุณมิ่งไม่ได้บอกคุณแจ่มหรือคะว่าจะออกไปทำธุระข้างนอก”
“ธุระอะไรกันครับ?”
“แต่คุณมิ่งบอกกับป้าว่าขออนุญาตคุณแจ่มแล้วนี่คะ ตายจริง!! นี่คุณมิ่งไม่ได้บอกคุณแจ่มก่อนหรือคะ เมื่อตอนสายป้าก็ให้ลุงหม่องแกขัยรถไปส่งเสียดิบดี”ป้านอมทำท่าตกใจ
จะว่าไปนี่ก็ปาเข้าไปบ่ายแก่ๆแล้วแต่ไอ้มิ่งยังไม่ได้กลับมาเลย แม่บ้านเก่าแก่เริ่มใจไม่ดีเกรงจะผิดใจกับเจ้าบ้าน
“แล้วน้องมิ่งได้บอกป้านอมรึเปล่าครัวว่าจะไปที่ไหนหรือไปทำอะไร”
“บอกแค่ว่าจะไปสตูดิโออะไรสักอย่างใกล้ๆนี่เองค่ะ แต่ไม่ได้บอกป้าว่าจะไปทำอะไร ป้าเองก็ไม่ได้ถามไถ่เกรงว่าจะละลาบละล้วงคุณเขา ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวป้าจะรีบไปตามลุงหม่องให้นะคะ จะได้ถามเอาจากแกว่าไปส่งคุณมิ่งที่ไหนยังไง”ป้าแม่บ้านทำท่าจะรีบออกไปตามคนขับรถประจำบ้าน
“ไม่เป็นไรครับป้านอม เดี๋ยวแจ่มจัดการเองครับ”
ให้มันได้อย่างนี้สิ ดื้อด้านล่ะที่หนึ่ง หาเรื่องให้ได้เป็นห่วงไม่เว้นแต่ละวันเลยจริงๆสำหรับคนๆนี้ พี่แจ่มถอนหายใจ คิ้วยาวขมวดมุ่น ใบหน้าหล่อเหลาดีสีหน้าเรียบตึง บอกไม่ได้เลยว่าอยู่ในอารมณ์ไหน แต่ที่แน่ๆคงจะไม่ใช่อารมณ์ดีเป็นแน่
------------------------------------------------------------
“ชุดนี้จะเป็นยีนส์สีสนิม คราวนี้ผมขอออกเป็นแนวดุดันกึ่งเซ็กซี่นะครับ ชุดนี้จะออกมาเป็นคลอเล็คชั่นคู่มีทั้งของผู้ชายและของผู้หญิง เดี๋ยวคุณมิ่งต้องถ่ายประกบคู่กับน้องเมย์นะครับ”
เออ ประกบคู่ก็ประกบคู่จริงๆ นมนี่เกยขึ้นมาแทบจะวางเอาไว้บนแขนของมัน เอวบางๆก็เบียดเข้ามาแนบชิดหน้าท้องแข็งแรงของมันแทบจะไม่มีที่เว้นว่างให้ได้หายใจหายคอ
นี่เป็นบุญหรือเป็นบาปของมันวะเนี่ย ไม่รู้จะมองกล้องรึจะมองนมนางแบบที่มันถ่ายด้วยเลย
“คุณมิ่งมองกล้องด้วยครับ มีสมาธิหน่อย ส่วนน้องเมย์ขยับเข้าไปใกล้คุณมิ่งอีกนิดหนึ่งครับ ใช่ครับ อย่างนั้น”คุณพิชิตทำท่าโบกมือ อูยยย แค่นี้ก็ชิดกันพอแล้วมั้ง ยังจะชิดได้กว่านี้อีกเหรอวะเนี่ย ไอ้มิ่งใจคอนี่สั่นไปหมด หายใจหายคอไม่ทั่วท้องกันเลยทีเดียว
“คุณคุณมิ่งช่วยถอดเสื้อออกแล้วปลดกระดุมรูดซิบกางเกงเหมือนกับชุดที่แล้วด้วยนะครับ”
“ถอดอีกแล้วเหรอจ๊ะ”ถามแต่ก็ทำตามอย่างว่าง่าย
หลังจากพักถ่ายชุดแรงก็ได้กินข้างฟรีจากกองถ่ายไป ตอนนี้มันเองก็เริ่มจะชินกับกล้องกับท่าโพสบ้างแล้ว ที่ไม่ชินก็คือถอดเสื้อถอดแสงแล้วให้น้องเมย์นางแบบสาวสวยนมตู๊มกาเกาะเอวเอามือมาวางตรงนั้นตรงนี้เนี่ยแหละ
“ใช่ครับ คุณมิ่งเอามือวางบนเอวน้องเมย์ด้วยครับ อย่างนั้น น้องเมย์เอามือดึงของกางเกงยีนส์คุณมิ่งแล้วลงมานิดนึงครับ อย่างนั้น ใช่ครับ ดี เชิดหน้าครับ มองกล้อง”
พุทโธ ธัมโม สังโฆ ไอ้มิ่งสะดุ้งเบาๆเมื่อมือเล็กๆของนางแบบหน้าสวยเกี่ยวขอบกางเกงยีนส์สีสนิมที่มันใส่ให้ร่นลงเห็นขอบกางเกงในสีขาว
“หึหึ”
พอจับได้ว่าสะดุ้งสาวเจ้าก็หัวเราะเสียงเบาคล้ายจะขบขันท่าทีประหม่าของมัน ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีแดงฉาดยกยิ้มยั่วเย้า
“เยี่ยมครับ เซ็ตสุดท้ายแล้วนะครับ คุณมิ่งเปลี่ยนจากจับเอวมาเป็นรั้งขอบเสื้อน้องเมย์ให้เผยอขึ้นมา ส่วนน้องเมย์ก็สอดปลายนิ้วเข้าไปในเกงชั้นในของคุณแล้วรั้งลงมานิดนึงครับ ใช่ครับอย่างนั้น”
“อะ เอ่อ”
อะไรคือรั้งขอบเสื้อน้องเมย์ขึ้น แอร์ในตสูดิโอก็ออกจะเย็น แต่ทำไมมันถึงได้รู้สึกร้อนๆหนาวๆยังไงชอบกล
“คุณมิ่งครับ”คุณพิชิตเรียกเชิงเร่งให้มันทำตามท่าที่บอก
“พะ พี่มิ่ง ขออนุญาตนะจ๊ะ”
เลี่ยงไม่ได้ก็เลยหันไปบอกขออนุญาต มือสั่นๆเอื้อมไปรั้งขอบเสื้อเอวลอยให้เลิกขึ้นมา เสื้อเอวลอยที่สั้นอยู่แล้วพอเลิกขึ้นมาก็เห็นขอบยกทรงวับๆแวบๆ
ส่วนกางเกงในของมันเรอะ ถูกมือของนางแบบรั้งลงไป เปิดให้เห็นไรขนอ่อนโผล่ขึ้นมาอวดเล็กน้อย ช่างถ่ายรูปก็รัวกดถ่ายไปเถอะ แต่ไอ้มิ่งนี่ไม่ได้สนใจที่จะมองกล้องเลย เพราะตอนนี้ตามันกำลังมองไปที่ประตูของสตูดิโอต่างหากล่ะ
“ไอ้แจ่ม”ปากหลุดเรียกชื่อเจ้าของร่างสูงที่ยินจังก้าอยู่หน้าประตู
ตาคู่กลมกระพริบปริบ หัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เหงื่อไม่รู้ว่ามาจากไหนผุดขึ้นมาเต็มหน้าผากไปหมด
ไม่พูดพล่ามทำเพลงให้มากความ นับหนึ่งในใจยังไม่ถึงสามพี่แจ่มก็เดินฝ่าตากล้องเดินฝ่าทีมงานมาถึงตัวมันแล้ว คนอื่นๆที่กำลังทำงานก็หยุดทำแล้วหันมามองที่พี่แจ่มกันหมด
“มึง…มาได้ยังไง”ถามเสียงแผ่วเมื่อไม่รู้จะหยิบยกเอาคำไหนมาเอ่ยทักดี ใจตอนนี้เต้นรัวจนจะหลุดออกมาอยู่นอกออก
งานเข้าแล้วไหมเล่าไอ้มิ่ง!!
“กลับบ้านกับพี่แจ่มครับ”
มือใหญ่เอื้อมมาคว้ามือของไอ้มิ่งก่อนจะออกแรงดึงให้เดินตาม ทว่าไอ้มิ่งกลับออกแรงรั้งเอาไว้ ก็แหงล่ะ ถ่ายรูปยังไม่ทันเสร็จดีเลย แถมค่าจ้างก็ยังไม่ได้ จู่ๆพี่แจ่มก็โผล่มาเสียได้ แถมหน้าตาก็ดูไม่รู้เลยว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
“จะกลับได้ไง กูยังทำไม่เสร็จเลย”
“ไม่ต้องทำแล้วครับ กลับบ้านกับพี่แจ่มเดี๋ยวนี้”
ตาคู่คมมองสารรูปของไอ้มิ่งที่ตอนนี้เหลือแค่กางเกงยีนส์ตัวเดียว ถามกางเกงยีนส์ก็ปลดประดุมปลดซิบลงด้วย ไม่รู้ว่าเมื่อตะกี้จะทันเห็นรึเปล่าว่ามือนางแบบสอดกำลังดึงรั้งกางเกงในของมันอยู่ด้วย
“ได้ยังไงเล่า มึงรอกูหน่อยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณมิ่ง คุณมิ่งกลับได้เลยครับ”คุณพิชิตที่ยินคุมเชิงอยู่บอกแทรกเข้ามาให้ทั้งไอ้มิ่งทั้งพี่แจ่มหันไปมอง จากนั้นพี่แจ่มก็ออกแรงดึงให้มันเดินตามลูกเดียว
“เดี๋ยวสิไอ้แจ่ม กูยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลย เสื้อผ้ากูยังอยู่ในห้องแต่งตัวอยู่เลย”
“ไม่ต้องเอาแล้วครับ ทิ้งไปก็ได้”
“จะทิ้งได้ยังไงวะ นั่นเสื้อผ้าที่มึงซื้อให้กูเลยนะ”พูดจบก็ดึงแขนออกจากมือใหญ่แล้วเดินหนีไปที่ทางห้องแต่งตัว
ทิ้งให้พี่แจ่มมองตาม แต่ก็ได้แค่มองตามเพราะถูกขวางเอาไว้ไม่ให้เดินตามไป ตาที่มองแผ่นหลังเปลือยสีเข้มเปลี่ยนมามองหน้าคนที่ยืนขวางเอาไว้
“ตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะครับว่าใครเป็นเจ้าของร่องรอยที่ทิ้งเอาไว้บนตัวของคุณมิ่ง โลกมันกลมจังเลยนะครับ ว่าไหมครับคุณแจ่ม”บอกเสียงเจ้าเล่ห์พร้อมยกยิ้มมุมปาก พูดจบก็เดินหายไปทางห้องแต่งตัวอีกคน
-------------------------------------------------------------------------------
ระหว่างทางกลับบ้านพี่แจ่มก็เอาแต่ขับรถไม่พูดไม่จาสักคำ มันก็ดีอยู่หรอกที่ไอ้มิ่งไม่ต้องต่อปากต่อคำให้วุ่นวายเหมือนทุกๆวัน แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้มันถึงได้อยากพูดอยากคุยกับพี่แจ่มนัก พูดง่ายๆก็คือมันอยากจะแก้ตัวนั่นแหละ
“ไอ้แจ่ม คือว่ากู…”แต่พอจะเอ่ยปากพูดก็ดันนึกคำมาพูดไม่ออกเสียอย่างนั้น
จนกระทั่งรถขับเข้ามาจอดเทียบหน้าบ้าน ไอ้มิ่งเดินตามพี่แจ่มเข้า พอเดินเข้ามาก็เห็นว่าแม่มากับน้องจันทร์ยืนทำหน้าเหมือนกังวลอะไรสักอย่างอยู่หน้าห้องโถง
“กลับกันมาหรือคะลูกแจ่มลูกมิ่ง ไปไหนกันมา”คนเป็นแม่คล้ายพยายามจะถามไม่ให้เครียด มือเอื้อมไปจับแขนลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
“แจ่มไปรับน้องมิ่งมาครับ”ตอบเสียงทุ้มต่ำฟังดูน่าใจหาย
“กลับมาจากข้างนอกกันเหนื่อยๆ กินน้ำส้มเย็นๆกันก่อนไหมคะ ลูกจันทร์พึ่งจะคั้นเสร็จเมื่อครู่ใหญ่นี้เอง”
“แจ่มไม่อยากครับคุณแม่ แจ่มขอตัวขึ้นไปอาบน้ำข้างบนก่อนนะครับ”
“ฉันก็เหมือนกันจ้ะ”ไอ้มิ่งส่ายหน้าเมื่อแม่มาหันมาขอความเห็น
“คุยกับน้องดีดีนะคะลูกแจ่ม อย่าใช้อารมณ์”บอกก่อนจะปล่อยแขนลูกชาย
“ครับคุณแม่”
----------------------------------------------------------------
ไหนรับปากแม่ตัวเองเสียดิบดีว่าไม่ใช้อารมณ์ แล้วทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ไปได้วะเนี่ยยยย
“อะ ไอ้แจ่ม ไหนมึงรับปากกับแม่มึงแล้วไงว่าจะไม่ใช้อารมณ์ แล้วจะมามัดกูทำไมวะเนี่ย ซี๊ด”
โดนจับฟาดตูดจนตูดช้ำไม่พอ ตูดนี่ระบมไปหมด ตอนนี้มันยังเหลือแค่กางเกงในสีขาวที่ติดตัวเอาไว้ปกป้องหนอนด้วงตัวน้อย มือสองข้างถูกมัดไพล่หลังเอาไว้แน่น หมดสิทธิ์เลยที่มันจะขยับเคลื่อนไหวหนีไปไหนได้เลย แค่มือถูกมัดไพล่หลังก็ว่าหนักแล้ว แต่ที่หนักกว่าก็ตาที่ถูกผ้ามัดปิดเอาไว้ให้มองไม่เห็นเนี่ยแหละ
“โอ๊ย!! จะกัดกูทำห่าอะไรวะ กูเจ็บนะโว้ยยย”สะดุ้งตัวโยนเมื่อหัวไหล่ถูกกัด
ที่รู้ว่าถูกกัดเนี่ย ก็เพราะน้ำลายชื้นๆที่กับปลายลิ้นร้อนตวัดเลียไงล่ะ ไอ้มิ่งสะบัดหน้าไปมาเผื่อว่าว่าที่มัดปิดตามันเอาไว้จะหลุด แต่ก็เปล่าเลย
ตอนนี้มันไม่รู้เลยว่าพี่แจ่มกำลังมองมันหรือว่ามองไปทางไหน แต่ใจมันที่เต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกมาระเบิดข้างนอก ได้แต่หายใจเข้าออกไม่ทั่วทอง มองไปทางไหนก็มืดไปหมด เกร็งตัวแข็งเมื่อเป็นบางครั้งบางคราวเมื่อลมหายใจร้อนเป่ารดลงมาบนหน้าคล้ายว่าจมูกโด่งนั้นจะฉกฉวยลงมาหอมลงมาจูบ แต่ก็เปล่าเลย กลับแค่เฉียดก่อนจะลากผ่านไปที่พวงแก้ม
งั้บ!!
“โอ๊ย!!”
ไอ้มิ่งสะดุ้งตัวโยนอีกรอบเมื่อฟันคมขบกัดเข้าที่ติ่งหูแล้วออกแรงดึง จะถอยร่นหนีก็ไปติดชิดอยู่ที่หัวเตียง ความตกใจทำให้มันยกเท้าขึ้นมาหวังจะยันอีกคนให้ออกห่าง ทว่า…
“โอ๊ย!! อะ ไอ้แจ่ กูเจ็บนะ ใจคอมึงจะกัดกูเป็นหมาเลยรึไง”
พี่แจ่มจับขามันเอาไว้ก่อนจะออกแรงงับแรงๆที่ต้นขาของมัน รู้สึกได้ลยว่าเขี้ยวคมๆกดเน้นย้ำลงมาบนผิวเนื้อกับน้ำลายชื้นๆจากปลายลิ้นก่อนจะถอนออก
“ครับ พี่แจ่มเป็นหมา แล้วพี่แจ่มก็หวงก้างมากด้วย พี่แจ่มจะกัดน้องมิ่งให้เป็นรอยทั้งตัวเลย น้องมิ่งจะได้ไม่ไปถอดเสื้อผ้าให้ใครที่ไหนเห็นอีก”
พูดจบก็กัดย้ำลงมาที่ต้นขาไอ้มิ่งอีกทีให้สะดุ้งแล้วสะดุ้งอีก ปากก็กัดเข้าหากันแน่น
“นี่มึงจะบ้าเหรอ…อย่าบอกนะว่าที่มึงไม่พูดไม่จาไม่พอใจกูเพราะมึงหึงกูน่ะ”
ก็ไม่ได้อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองนักหรอก แต่พี่แจ่มก็ทำให้มันคิดเข้าข้างตัวเองนี่หว่า
“ครับ พี่แจ่มหึงน้องมิ่ง หึงมากด้วย คราวหลังถ้าน้องมิ่งทำแบบนี้อีกพี่แจ่มจะจับน้องมิ่งขังเอาไว้ในห้องไม่ให้ออกไปไหนอีกเลย”พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
จริงจังเสียจนไอ้มิ่งชะงัก ยอมรับก็ได้ว่ามันดีใจนิดๆหน่อยๆที่พี่แจ่มหึงมันน่ะ แต่มันก็ไม่ได้ไปไหนไกลนี่หว่า กับอีแค่ไปถ่ายรูปนิดๆหน่อยๆ
“มึงก็เว่อร์ไปแล้ว กูก็อยู่กับมึงเนี่ยแหละ ไม่ได้หายไปไหนสักหน่อย”
“พี่แจ่มไม่เชื่อครับ”
งั่บ
ไม่พูดเปล่า แต่กลับดันขาของมันที่จับเอาไว้ให้เลื่อนชันขึ้นมา ก่อนฟันคมจะงับลงมาอีกครั้งที่ปลายนิ้วเท้าของมันให้ชัดเท้าหนีแทบไม่ทัน
“อะ ไอ้แจ่ม…อย่าสิวะ แล้วกูต้องทำยังไงล่ะวะ มึงถึงจะเชื่อน่ะ”
“มันเป็นเรื่องที่น้องมิ่งต้องคิดเอาเองครับว่าจะต้องทำยังไง”
“เอ้า แล้วกูจะไปคิดออกได้ยังไงเล่าว่าจะต้องทำยังไงให้มึงเชื่อ อะ ฮื้ออออ อย่ากัดหัวนมกูสิ มัน อื้อ”
ทั้งกัด ทั้งดูด ทั้งเลียอย่างนี้ ต่อให้เป็นพระอิฐพระปูนก็ต้องมีสั่นสะเทือนกันบ้างล่ะวะ ไอ้มิ่งตัวสั่นเกร็ง มือกำเข้าหากันแน่น
“ไม่รู้ล่ะครับ คราวนี้น้องมิ่งต้องคิดเอาเอง”
“อ๊ะ อะ ไอแจ่ม แก้ผ้ามัดตาให้กูที กูมองไม่เห็น”ร้องขอเสียงแหบเสียงแห้ง
“ปิดเอาไว้อย่างนี้ดีแล้ว น้องมิ่งทำผิดพี่แจ่มก็ต้องลงโทษ”
ถ้าปิดเอาไว้อย่างนี้ไอ้มิ่งก็ไม่เห็นหน้าพี่แจ่มน่ะสิ มองไม่เห็นเลยว่าพี่แจ่มจะทำอะไรกับมันบ้าง แล้วกำลังจะทำตรงไหนยังไง จะกัดตรงไหนอีก
“ฮึก!! กูเจ็บ”
ย่นคอหนีเมื่อจู่ๆฟันคมก็กัดลงมาที่ต้นคอไม่ให้ซุ่มให้เสียง
“เจ็บก็ดีแล้วครับ จะได้จำ วันหลังจะได้ไม่ทำอีก”
ให้พี่แจ่มฟาดตูดมันแรงๆเหมือนครั้งที่แล้วยังดีกว่าที่ต้องโดนกัดตรงนู้นทีตรงนี้ทีทั้งที่ตาถูกปิดเอาไว้เสียอีก มันสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีกยามที่ฟันคมขบกัดผิวเนื้อมันทั่วร่าง ทิ้งร่องรอบเอาไว้แทบจะทั่วตัว
กลิ่นหอมจางๆของน้ำมันมะพร้าวลอยมาตามลม ก้อนเนื้อในอกสั่นสะดุ้งเมื่อท่อนขาของมันถูกมือใหญ่จับให้ตั้งชัน กางเกงชั้นในถูกดึงให้รูดออกผ่านปลายเท้าไปโดยง่ายต่อให้ปากร้องห้ามแต่ก็ไม่เป็นผลอยู่ดี
ท่อนขาสองถูกดันให้แยกออกเบาๆ ทุกอย่างมันดูเชื่องช้าแต่ก็ไม่ได้มีเวลาให้ตั้งตัว มันขืนแรงหุบขาเข้ากัน แต่ก็แค่นั้นเมื่อมันไม่อาจสู้แรงมือที่จับขามันแยกออกได้เลย ลมเย็นวาบพัดมาทักทายหนอนด้วงตัวน้อยที่กำลังเงยหน้าขึ้นมามองงกๆเงิ่นๆคล้ายจะตื่นกลัวเพราะไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร
“อืออออ”
ฟันคมเรียงตัวสวยขบกัดริมฝีปากล่าง พรูลมหายใจออกมาแรงๆเมื่อของเหลวลื่นหนืดไหลชะโลมประตูเมืองของมันให้รู้สึกเย็นวูบวาบ บางส่วนก็ไหลเลยไปเปรอะผ้าปูที่นอนผืนสวยจนเปียกชุ่มไปหมด
“ยกสะโพกขึ้นหน่อยครับ”กระซิบบอก ไม่วายใช้ฟันขบลงมาที่คอของมันอีกรอบ
“มึง…จะทำลูกเหรอไอ้แจ่ม”เงยหน้าถามทั้งที่ยังคงถูกปิดตา ยกเอวขึ้นเล็กน้องตามที่ถูกสั่งอย่างว่าง่าย ริมฝีปากเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง
แทนคำตอบ ตัวที่ใหญ่กว่ามันเคลื่อนมาแนบชิด พอร่างกายแนบชิดกันก็ถึงได้รู้ว่าพี่แจ่มนั้นไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ปากรู้สึกได้ถึงความนุ่มหยุ่นที่ประกบชิดลงมา จากเบาๆก็เริ่มบดเบียดและขบเม้ม ลิ้นชื้นสอดเข้ามาทักทาย กลั่นแกล้งให้มันตอบโต้และจนมุม ก่อนจะสะดุ้งเบาๆเมื่อปลายนิ้วแข็งแตะมาที่ประตูเมืองของมันเบาๆ ก่อนจะกดเน้นย้ำและชำแรกแทรกเข้ามาให้ลมหายใจมันติดขัด
“ถะ ถ้ามึงจะทำลูก…มึงช่วยแก้ผ้าที่ปิดตากูก่อนได้ไหม บะ แบบนี้มันรู้สึกแปลกๆ กูมองไม่เห็นหน้ามึง”ถามเสียงแหบแห้งเมื่อถูกถอนจูบออก ริมฝีปากยังคงมีน้ำลายชื้นยืดติดอยู่
มันไม่เชิงไม่ชอบ ไม่เชิงขัดใจ แต่แค่มองไม่เห็นว่าพี่แจ่มกำลังทำหน้ายังไง มองมันด้วยสายตาแบบไหน และกำลังจะทำอะไรกับมัน
“ไม่ครับ แต่พี่แจ่มจะแก้มัดที่มือให้น้องมิ่งได้ แต่พี่แจ่มจะไม่แก้ผ้าปิดตาออกให้น้องมิ่ง”
“เออ ก็ได้ ตามใจมึงก็ได้”
พยักหน้าตอบตกลง อย่างน้อยมันก็มีความผิดที่ไม่ได้บอกพี่แจ่มก่อนว่าจะไปไหนมาไหน พี่แจ่มถึงได้โกรธมัน ไม่ยอมพูดยอมจา คิดพลางเอื้อมมือไปจับไหล่พี่แจ่มทั้งที่มองไม่เห็นข้างหน้า ลมหายใจพรูเข้าออกแรงๆอย่างช่างใจ
ก็ถ้ามันยอมให้พี่แจ่มลงโทษอีกเดี๋ยวพี่แจ่มก็คงจะหายโกรธแล้วยอมยิ้มยอมคุยกับมันดีๆเหมือนเก่าใช่ไหมล่ะ เลยตามเลยแล้วกัน ขืนไปเถียงด้วยมีหวังโดนหนักกว่านี้แน่ นี่ก็โดนกัดไปทั้งตัวโดนฟาดจนตูดช้ำไปหมดแล้ว…อย่างน้อยยิ้มเจ้าเล่ห์มันก็น่ามองกว่าหน้าเรียบตึงแหละวะ
----------------------------------------------------------------
ง้อเมียฉบับไอ้มิ่งคือการเชื่อฟังเมียยอมให้เมียทำโทษจ้าาาา
เมียหนำใจแล้วเดี๋ยวเมียคงจะหายงอนแล้วยิ้มให้มันเอง แต่หารู้ไม่....เมียไม่หายงอนจ้าาาา
ส่วนเมีย กัดอย่างเดียวเลยจ้า ทิ้งร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ รักผัวหวงผัวมาก
พยายามระงับอารมณ์ตามที่รับปากกับคุณแม่เอาไว้เต็มที่ ถ้าคุณแม่ไม่ห้าม ไอ้มิ่งเละจ้าาา
:oo1: :oo1:
-
เสพติดน้องมิ่ง
:hao7:
-
:laugh: หาเรื่องหึงรึเปล่าพี่แจ่ม
-
บทที่ 25 เอาอกเอาใจ
ตื่นเช้ามาก็ไอ้มิ่งก็ไม่เจอพี่แจ่มแล้ว เมื่อคืนพี่แจ่มแทบจะไม่ปล่อยให้มันได้ลงจากเตียงเลย จะมีก็แค่พักกินน้ำกินท่า อาบน้ำอาบท่า ประเดี๋ยวก็หันกลับมากัดมามาจับมันทำลูกต่ออีกหลายต่อหลายยก
ไอ้มิ่งก็ไอ้มิ่งเถอะ ระบมไปทั้งตัว จะเรียกว่าคลานลงจากเตียงก็ว่าได้ ตูดระบม เอวเคล็ด ทั้งตัวมีแต่รอยฟันกัดเป็นจ้ำๆ มองดูตัวเองในกระจกก็แทบจะหาที่เว้นว่างที่พี่แจ่มไม่ได้ทิ้งรอยกัดไม่ได้เลย
“อูยยยย ซี๊ดดด”ซี๊ดปากเบาๆพลางก้าวลงบันไดบ้าน
มือหนึ่งจับราวบันไดพยุงตัวอีกมือก็จับบั้นเอวเอา ท้องส่งเสียงร้องจ๊อกๆหิวข้าวเพราะไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อเย็นวาน
มันเองก็นึกว่าพี่แจ่มจะหายโกรธแล้วมาเร้าหรือมันแต่เช้าก่อนออกไปทำงานเหมือนทุกวัน แต่วันนี้กลับออกไปทำงานไม่บอกไม่กล่าวเอาดื้อๆ เห็นทีว่าคงยังไม่หายโกรธกันเป็นแน่ คิดแล้วก็ปวดใจ นี่มันลงทุนง้อไปหลายกระบวนท่าจนตูดระบมเอวเคล็ดขนาดนี้แล้ว ใจคอจะไม่หายเคืองกันจริงๆเหรอวะ
“ตื่นแล้วหรือคะพี่มิ่ง”ลงมาก็เจอน้องจันทร์เจ้านางฟ้าแสนดีเดินผ่านมาพอดี
“ตื่นแล้วจ้ะ…ว่าแต่ไอ้แจ่มออกไปแล้วเหรอจ๊ะน้องจันทร์”ถามไถ่เผื่อว่าจะทันเจอพี่แจ่มกินกาแฟในห้องกินข้าว
“พี่แจ่มออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ”
“งั้นเหรอจ๊ะ”พยักหน้าเบาๆ
ตาหลุบมองพื้นบ้านปูหินอ่อน ไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่าทำหน้าเสียอกเสียดายที่มาไม่ทัน แต่เสียงแหลมเล็กก็ร้องเรียกให้หันไปมอง
“แม่มิ่งงงงงงงงงงงงงงงง”
หันไปมองก็เห็นว่าน้องจี๊ดตัวดีวิ่งรี่ออกมาจากห้องนั่งเล่นทันทีที่เห็นมัน ตัวเล็กๆวิ่งดุ๊กดิ๊กมากระโดดโถมตัวเกาะหมับเข้าที่ขา
“อูยยย”
แต่ก็นั่นแหละ แค่น้ำหนักที่โถมมาก็ทำเอาคนบอบช้ำไปทั้งตัวอย่างมันร้องอูยออกมา มือตะปบเข้าที่บั้นเอวสอบอีกมือก็จับหัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนปรามเอาไว้ไม่ให้ซนไปมากกว่านี้
“เมื่อวานแม่มิ่งไปไหนมาคับ น้องจี๊ดหาแม่มิ่งไม่เจอ เมื่อวานแม่มิ่งแอบไปเที่ยวกับพ่อแจ่มมาใช่ไหมคับ”เงยหน้าขึ้นมาทำแก้มป่องถามตาแป๋ว
“เอ่อ…”จะว่ายังไงดีล่ะ ไอ้มิ่งก็ไม่อยากจะโกหกเด็กเสียด้วยสิ ครั้นจะบอกความจริงก็กลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่ป่านนี้ก็คงจะรู้กันทั้งบ้านแล้วมั้ง
“แม่มิ่งของน้องจี๊ดไม่ได้ไปเที่ยวค่ะ แม่มิ่งของน้องจี๊ดไปธุระนะคะ”น้องจันทร์แสนดีช่วยพูดแทนไอ้มิ่งอีกตามเคยเมื่อเห็นว่าไอ้มิ่งอึกอักคิดคำตอบไม่ทัน
“ธุระเหรอครับ อื้อออ”พยักหน้าเข้าอกเข้าใจ หัวก็ถูไถขาไอ้มิ่งเบาๆ
โคร่กกกกก
อับอายขายขี้หน้าประชาชีไหมล่ะเมื่อท้องไม่รักดีจู่ๆก็ส่งเสียงร้องดังสนั่น น้องจันทร์เจ้าพอได้ยินก็หัวเราะคิดคักชอบอกชอบใจ ส่วนน้องจี๊ดตัวดีก็ทำหน้าทำตาตื่นเต้น ตากลมๆเบิกกว้างมองมาที่ท้องของไอ้มิ่ง
“แม่มิ่งๆ น้องร้อง แม่มิ่งมีน้องแล้วคับ”นิ้วป้อมๆจิ้มมาที่ท้องของมัน
“ไม่ใช่น้องแต่ร้องร้องหิวข้าวต่างหากเล่า”ไอ้มิ่งรีบแก้ต่าง
“ว๊า น้องจี๊ดนึกว่าแม่มิ่งมีน้องให้น้องจี๊ด เสียดายจัง”
แล้วดูทำท่าทำทาง ทำท่าเสียอกเสียดาย ทำหน้ามุ่ยแก้มป่อง มือก็ยังเกาะขามันไม่เลิก สงสัยจะกลัวมันหายไปไหนเหมือนเมื่อวาน
“คิกๆ น้องจันทร์ว่าพี่มิ่งไปที่ครัวได้แล้วนะคะ แม่บ้านจะได้หาอะไรให้กิน”น้องจันทร์บอกพลางหัวเราะ
“แหะๆ พี่มิ่งก็ว่าจะไปอยู่จ้ะ ว่าแต่…”
“ว่าแต่อะไรหรือคะ?”
“วันนี้น้องจันทร์ว่างไหมจ๊ะ”
“วันนี้น้องจันทร์ไม่ได้ออกไปไหนค่ะ พี่มิ่งมีอะไรหรือคะ”ยิ้มตอบพลางเลิกคิ้วถามท่าทางน่ารัก
“น้องจันทร์ช่วยไปเป็นเพื่อนพี่มิ่งหน่อยได้ไหมจ๊ะ”
“ได้สิคะ ถ้าไปกับน้องจันทร์ล่ะก็ไม่มีปัญหา สบายใจได้หายห่วงค่ะ”ชูนิ้วหัวแม่มือขึ้นมาทำท่าเยี่ยม
“น้องจี๊ดไปด้วยคับ ให้น้องจี๊ดไปด้วยนะ น้องจี๊ดอยากไปด้วย ไปเที่ยวกับแม่มิ่ง”มือป้อมกระตุกชายเสื้อเบาๆให้ก้มลงไปมอง
“ไม่ได้ค่ะ อย่าลืมสิคะว่าวันนี้น้องจี๊ดต้องเรียนเอบีซีกับคุณครู”น้องจันทร์ก้มลงไปทำหน้าดุพลางชี้นิ้วบอก
“แต่ว่า…น้องจี๊ดอยากไปกับแม่มิ่งกับคุณอาจันทร์”
“เป็นลูกผู้ชายมันก็ต้องเรียนหนังสือสิวะ จะได้ฉลาดๆไม่โง่เหมือนควาย”
“งื้อออ น้องจี๊ดไม่อยากเป็นเหมือนพี่เหม็น”ส่ายหน้าพูดถึงควายที่ไอ้มิ่งเคยเล่าให้ฟัง
“งั้นก็ต้องตั้งใจเรียน เดี๋ยววันนี้ซื้อของเล่นกับขนมมาฝาก ตกลงไหม”ก้มลงไปบอกก่อนจะใช้มือยีผมนุ่มๆให้ฟูฟ่อง
“อื้อ ก็ได้คับ น้องจี๊ดตั้งใจเรียน”
“ดีมาก”
พอถูกชมก็ยิ้มอวดฟันน้ำนมจนเหงือกบานส่ายหัวรับกับมือที่กำลังยีผมอย่างหมั่นเขี้ยว น่ารักน่าชังขนาดนี้แถมยังพูดอะไรก็เชื่อฟังอีก เป็นใครเล่าจะไม่หลง
-----------------------------------------------------------------------
ตกดึกเสียงเรไรในสวนนอกบ้านส่งเสียงร้องกันเจี๊ยวจ๊าว ทว่าใครดึกป่านนี้แล้วใครบางคนยังไม่ได้กลับบ้านเลย คนรอก็รอไปเถอะ เดินวนไปวนมาชะเง้อมองนอกหน้าต่างมองประตูบ้านว่าเมื่อไรจะเปิดเมื่อไรจะมีรถแล่นเข้ามา แต่จนแล้วจนก็กลับเงียบกริบ นั่งก็แล้ว เดินก็แล้ว หันไปมองนาฬิกาเรือนใหญ่ก็ส่งเสียงร้องบอกเวลาเที่ยวคืนพอดี ทีวีที่เปิดทิ้งเอาไว้ไม่รู้เลยว่าฉายรายการอะไรเพราะใจก็มัวแต่จดจ่อรอคนที่ยังไม่กลับบ้าน
“ห้าววววว”อ้าปากกว้างหาววอดแล้ววอดอีก ตากลมปรือปรอยจะหลับแหล่มิหลับแหล่
ทว่าเสียงประตูบ้านเปิดกับเสียงรถที่แล่นเข้ามาก็ทำให้มันสะดุ้ง ตาเบิกโพล่งด้วยความตื่นเต้น ใจเต้นโครมครามแทบจะหลุดออกมานอกอก พอตั้งตัวได้ก็เดินรี่ไปยืนรอที่ประตูโถงหน้าบ้านกะจะทำให้แปลกใจถ้าว่าเปิดประตูเข้าบ้านมาแล้วเจอมัน
พี่แจ่มจะแปลกใจไหมวะถ้าเปิดประตูบ้านเข้ามาแล้วเจอมันยืนรออยู่ หรือว่าจะตกใจแล้วคิดว่าโดนผีหลอก แค่คิดก็ตื่นเต้น ว่าแต่ว่าพี่แจ่มจะหายโกรธมันรึยัง ใช่ว่าจะยังโกรธไม่หายล่ะ แต่ก็ช่างเถอะ ถ้าพี่แจ่มรู้ว่ามันเตรียมอะไรไว้ให้ล่ะก็ กลับมาพูดกับมันเหมือนเดิมแน่ ไอ้มิ่งรับรอง
“น้องมิ่ง”
ไม่รอช้าประตูก็เปิดออก พี่แจ่มดูออกจะแปลกใจไม่น้อยที่เปิดประตูบ้านเข้ามาก็เห็นว่าไอ้มิ่งยืนยิ้มหัวเราะอยู่คนเดียวหน้าประตู
“กลับมาแล้วเหรอวะ”ไอ้มิ่งทักทาย
“ดึกมากแล้ว ทำไมยังไม่นอนล่ะครับ”บอกก่อนก้มลงไปจะถอดรองเท้าหนังราคาแพงวางบนชั้น
“กูก็รอมึงไง”
“รอพี่แจ่ม?...คราวหลังไม่ต้องรอนะครับ น้องมิ่งนอนก่อนเลย”บอกเหมือนจะเป็นห่วง แต่น้ำเสียงกลับเรียบนิ่ง ไม่ยิ้มแถมไม่มองหน้าไอ้มิ่งอีก อย่างนี้ยังไม่หายเคืองมันแน่นอน ไอ้มิ่งรับประกัน
“กูยังไม่ง่วงเลย มานี่สิ กูมีอะไรจะให้”
พูดจบก็คว้าแขนพี่แจ่มออกแรงดึงให้เดินตามเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่มันเปิดทีวีทิ้งไว้
“อะไรครับ”
“มึงกินข้าวมารึยัง หิวไหม กูทำเนื้อย่างเอาไว้รอมึงกลับมาเลยนะ วันนั้นมึงบอกว่าอยากกินฝีมือกูนี่”
พอมาถึงก็อวดจานเนื้อย่างที่เย็นชืดหมดแล้ว มันดันพี่แจ่มให้นั่งลงที่โซฟา จัดแจงใช้ส้อมจิ้มชิ้นเนื้อย่างแล้วจิ้มน้ำจิ้มสูตรเด็ดเอาไปจ่อที่ปากพี่แจ่ม
“พี่แจ่มทานข้าวมาจากข้างน้องแล้วครับ”ถึงจะบอกอย่างนั้นแต่ก็อ้าปากรับชิ้นเนื้อแล้วเคี้ยวก่อนจะกลืนลงคอ
“เป็นไง อร่อยสู้ร้านหรูๆที่มึงพากูไปกินได้ไหมวะ”
ถามท่าทางตื่นเต้น ตาก็จ้องมองหน้าหล่อๆรอคำตอบใจจดจ่อ
“อร่อยครับ”พยักหน้าเบาๆ เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำเย็นที่หายเย็นแล้วมาดื่มล้างปาก
“เห็นไหมกูบอกแล้วว่าฝีมือกูอร่อยเหาะ นี่ถ้าไม่ติดว่ากลัวทำคนอื่นร้านเจ๊งกูเปิดร้านไปแล้ว”
ขี้โม้ล่ะที่หนึ่ง แต่คนฟังก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะอารมณ์ดีตอบมันเลย สงสัยถึงเวลาที่มันจะต้องใช้ไม้เด็ดเสียแล้วสิ
“ไปนอนได้แล้วครับ ดึกแล้ว”บอกพลางทำท่าจะลุกขึ้น
“เดี๋ยวสิ รอก่อนสิวะ จะรีบไปไหนเล่า อย่าพึ่งไปไหน หลับตาก่อน”
“หลับตาทำไมครับ”
“เออน่าหลับตาแล้วก็หันมาทางนี้ด้วย หลับตาเร็ว ยื่นมามาด้วย ห้ามแอบดูนะโว้ย”
หน่อยตัวลงนั่งข้างๆจัดแจงให้พี่แจ่มนั่งเอี้ยวตัวเข้า นั่งเสร็จก็เอื้อมมือไปดึงมือพี่แจ่มมาวางไว้ที่หน้าขาของมันเอง ปากก็ฉีกยิ้มตื่นเต้นเสียเอง พอแน่ใจดีว่าพี่แจ่มหลับตาแล้วถึงได้ล้วงมือไปในกระเป๋ากางเกงนอนตัวใหม่ที่พี่แจ่มซื้อให้แล้วล้วงกล่องกำมะหยี่ออกมาเปิดฝากล่องออก
พอเปิดกล่องออกโลหะมันวับสะท้อนต้องกับแสงไฟระยิบระยับ มันไม่รอช้าหยิบจับสิ่งที่อยู่ข้างในกล่องไปใส่เข้าที่ข้อมือของใครอีกคนที่กำลังหลับตาอยู่
“คราวนี้ก็ลืมตาได้”
“นาฬิกา?”ลืมตาขึ้นมาได้ พอเห็นนาฬิกาก็เลิกคิ้วถาม
“ก็เออไง นาฬิกา มึงเห็นว่าเป็นสายสิญจน์รึไง เป็นไงล่ะ สวยล่ะสิ”ทำท่ากอดอกภูมิอกภูมิใจ
“น้องมิ่งให้พี่แจ่มเหรอครับ”
“ก็ให้มึงสิวะ ไม่ให้มึงแล้วจะให้กูให้ใครล่ะ”
“น้องมิ่งเอาเงินที่ไหนไปซื้อครับ”หันมาถามท่าทางแปลกใจ
“ก็ตังค์ค่าที่กูไปถ่ายรูปมาไง นี่กูลงทุนหาตังค์มาซื้อของขวัญครบรอบแต่งงานมาให้มึงเลยนะ ถึงมึงจะมีแล้วหลายเรือนก็เถอะ กูไม่รู้จะซื้ออะไรให้มึงดีก็เลยซื้อนาฬิกาให้มึงบ้าง กูหาเรือนที่มันเหมือนกันไม่เจอ หาได้แค่ที่มันคล้ายๆกัน ที่กูให้นาฬิกามึงนี่ก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะ กูแค่อยากให้มึงใส่นาฬิกาที่กูให้ มึงจะได้มองนาฬิกาแล้วนึกถึงหน้ากู จะได้กลับบ้านกลับช่องเร็วๆไม่ปล่อยให้กูรอกินข้าวเย็นนานๆ ทีนี้ก็หายงอนแล้วพูดกับกูได้แล้ว งอนเป็นผู้หญิงไปได้”
นี่ไอ้มิ่งไม่ได้กระดากอายหรือเขินอะไรเลยจริงๆนะ ที่พูดไปยาวยืดก็แค่อยากจะพูดทีเดียวจบ จะได้ไม่ต่อความยาวสาวความยืดเพราะมันดึกแล้ว ก็แค่นั้นเอ๊ง ไม่ได้หลบตาหนีหรือใจเต้นเพราะรอยยิ้มคุณชายที่กลับมาแปะอยู่บนหน้าของพี่แจ่มเลย ไม่เลยจริงๆ
“ที่น้องมิ่งแอบพี่แจ่มออกไปโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวเพราะจะซื้อนาฬิกาให้พี่แจ่มเหรอครับ”ถามย้ำ ริมฝีปากยกยิ้มอวดฟันเรียงซี่สวย
“ก็เออน่ะสิ ถึงไม่แพงเท่าที่มึงซื้อให้แต่กูก็หมดตังค์เลยนะ ซื้อของเล่นให้ไอ้จี๊ดก็หมดตังค์พอดี ละ แล้วมึงชอบไหมล่ะ”
“ชอบสิ พี่แจ่มชอบมากเลยครับ”
กลับมายิ้มกลับมาพูดเสียงนุ่มหูมันก็ดีอยู่หรอก แต่มันจะดีกว่านี้ถ้ามือมันจะอยู่นิ่งๆไม่เอื้อมมาเกี่ยวเอวมันแล้วรั้งเข้าไปกอด และจะดีกว่านี้ถ้าไม่ออกแรงผลักให้ไอ้มิ่งล้มลงไปนอนหงายบนโซฟาแล้วขึ้นมาคร่อมทับเสีย พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผุดขึ้นมาบนริมฝีปาก
งานเข้าอีกแล้วไหมล่ะไอ้มิ่ง!!
“ดะ เดี๋ยวสิวะไอ้แจ่ม”ยกมือขึ้นยันอกกว้างเอาไว้
แต่ก็เท่านั้นเมื่อจมูกโด่งก้มลงซุกแก้มมันก่อนจะหายใจเข้าปอดไปฟอดใหญ่ มือไม้ช่างอยู่ไม่สุดเอาเสียเลย ทั้งลูบทั้งคลำไปทั่ว
“ครับ”ถึงปากจะตอบรับ แต่ก็ยังไม่หยุดจู่โจม
“นี่มันห้องนั่งเล่นนะโว้ย จะ ใจเย็นสิวะ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นหรอก”
“ดึกแล้ว ไม่มีใครมาเห็นหรอกครับ”
เคยฟังที่มันพูดเสียที่ไหนเล่า กว่าจะได้ขึ้นห้องนอนก็เผลอทำลูกกันที่ห้องรับแขกไปแล้ว มันก็ได้แต่หวังว่าจะไม่มีใครผ่านมาเห็นเข้า ไม่งั้นคงจะอายไปทั้งชาติแน่ แต่จะว่าก็ว่าเถอะ แล้วคืนนี้มันจะได้นอนไหมล่ะเนี่ย
-----------------------------------------------------------------------------------
ไม่ได้นอนจริงๆด้วย แดดอ่อนๆส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาแล้ว ผ้าม่าโปร่งแสงขยับไหวไปมา ไม่รู้ว่าขยับเพราะลมหรือขยับเพราะแรงกระแทกของพี่แจ่มกันแน่
“อะ อือ อะ บะ เบาๆหน่อยสิ กะ กูไม่ไหวแล้วนะ”
ไอ้มิ่งบอกเสียงเครือซุกหน้าลงกับหมอน ก้นกระดกขึ้นตามแรงมือที่จับเอวเอาไว้ เท่าชันกับที่นอน มือขยุ้มหมอนแน่นเมื่อพี่แจ่มไม่แค่ไม่ยอมทำตามที่มันร้องขอแต่กลับเสือกมังกรยักษ์ตัวใหญ่แถมใส่มุกเข้ามาลึกกว่าเก่า คราวนี้ทั้งสั่นทั้งสะดุ้ง ปลายเท้าจิกทึ้งผ้าปูที่นอนชื้นเหงื่อจนยับยู่ยี่
“อืม”คนที่ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยส่งเสียงครางในลำคอพึงพอใจ
“อะ อ๊ะ ระ รอบนี้พอแล้วนะ ไม่ อะ เอาแล้ว ซี๊ดดด”
บอกเสียงกระท่อนกระแท่น ได้ยินเสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดสลับกับเสียงครางเครือในลำคอ สะดุ้งตัวโยนเมื่อหนอนด้วงตัวน้อยกำลังถูกมือใหญ่รังแกอีกแล้ว ไม่รู้ว่าถูกรังแกจนร้องไห้น้ำตาแตกไปแล้วกี่รอบต่อกี่รอบ หัวแดงๆน้ำตาปริ่มผงกหัวหงึกๆจวนเจียนจะร้องไห้อีกระรอกเต็มทน
“ก็ได้ครับ”ก้มลงมากระซิบตอบรับเสียงพร่าจากทางด้านหลัง
หน้าท้องแข็งแรงแนบชิดกับแผ่นหลังของมันทั้งที่บั้นเอวยังคงขยับไม่มียั้งแรง ไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน มือก็ยังคงเขย่ารังแกหนอนด้วงตัวน้อยของมันไม่หยุดหย่อน ยิ่งออกแรงเร่งมือหนักน้ำตาก็ยิ่มปริ่มจวนจะแตกเต็มทน
“คราวที่แล้ว มะ มึงก็พูด อะ แบบนี้”
รับปากว่ารอบสุดท้าย พอจะนอนให้หายเหนื่อยสักพักก็หันมาสะกิดยิกๆ จบที่ต่อรับยิ่งกว่าซื้อตั๋วรำวงงานวัดเสียอีก
“หึหึ”
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย อะ อื้อ ไอ้แจ่ม ช้าๆสิ กูบอกให้ อะ อื้ออออ”
ไม่ทันเสียแล้ว เม็ดมุกสี่ห้าเม็ดเสียดสีข้างในเข้ามาลึกครั้งแล้วครั้งเล่า ซ้ำหนอนด้วงตัวน้อยยังถูกรังแกหนักมือเสียจนทนไม่ไหวร้องไห้น้ำตาแตกออกมาเปรอะเลอะเตียง มันเอื้อมมือสั่นๆไปเกาะเสาเตียงแน่นทั้งที่ตัวคลอน ตัวสั่นเกร็งปากขบเข้าหากันแน่น ลมหายใจพรูเข้าออกถี่ๆหอบจนตัวโยน
“หึหึ”เสียงเหาะเราะเจ้าเล่ห์ดังมาจากข้างหลัง
มือใหญ่ที่รั้งเอวมันเอาไว้ยังคงรั้งไม่ยอมปล่อย ยังคงเสือกมังกรยักษ์เข้ามาลึกและเน้นหนักกว่าเดิม
ตายแน่ ไอ้มิ่งต้องตายเพราะพี่แจ่มเข้าสักวันแน่ แรงดีไม่มีตกเลยจริงๆ
นานพอดูกว่าพี่แจ่มจะขยับเน้นย้ำถี่เร็วกว่าเดิม ก่อนที่มังกรยักษ์ตัวดีจะแผลงฤทธิ์เดชด้วยการพ่นพิษเข้ามาในตัวมันให้ท้องน้อยรู้สึกร้อนวูบวาบอีกรอบ
ตัวใหญ่กว่าโถมน้ำหนักตัวลงมาทับมันเต็มแรงทั้งที่ยังคงไม่ยอมดึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนออกไปจากเมืองของมัน
“แฮ่กๆ เอาออกไปได้แล้ว กูง่วงนอน อยากอาบน้ำนอนแล้ว”เอียงคอหันมาบอกทั้งที่หอบ
“พี่แจ่มขออีกรอบนะครับ”ไม่ยอมถอนออกซ้ำยังกระซิบบอกคำต้องห้ามอีก
“ห่ะ!! มะ มึงว่าอะไรนะ”
แทบจะไม่เชื่อหูก็เลยหันไปถามเสียงดัง
“หึหึ พี่แจ่มล้อเล่นครับ”
ยังมีหน้าจะมาหัวเราะอีก มันใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่นไหมล่ะนั่น ขืนทำลูกกันอีกสักรอบสองรอบได้มีสลบกลางคันแน่
-------------------------------------------------
บอกเลยว่าถ้าไม่ใช่คนทำไร่ทำนาอย่างไอ้มิ่งมีแย่แน่เมื่อเจอพี่แจ่มทำลูกถี่แบบนี้ ฮ่าๆ ง้อเพลียแต่ทะที เล่นเอาเคล็ดขัดยอกชอกช้ำไปทั้งร่าง แต่ก็นะ ถึงกับให้นาฬิกาจะได้ให้มองนาฬิกาแล้วนึกถึงหน้ามันแล้วกลับบ้านมาหามันไวๆนี่ก็กระไรอยู่นะ
ไปๆๆ กลับบ้านดอนไฟไหม้กันดีกว่าเนอะ
-
แน่ใจนะว่าหูรูดไอ้มิ่งยังดีอยู่ เห็นเจอพี่แจ่มจัดหนักจัดเต็มตลอดเลย
-
:haun4:
-
ไอ้มิ่งเดี๋ยวนี้รู้จักเอาอกเอาใจพี่แจ่ม
-
ไม่รู้จะสงสารหรืออะไรมิ่งดี
หวังดีกับเมียแท้ๆ แต่โดนจัดหนักเลย
คิดถึงพี่เจิดด
-
มิ่งเอ้ยยยยย 55555
เดี๋ยวนี้รู้จักเอาใจเป็นน่ะเนี้ย o18
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
โถๆ น้องมิ่งง้อแบบนี้พี่แจ่มใจละลายทันที
ถึงกลับทำลูกจนถึงเช้า
น่ารัก ขี้อ้อน ง้อเก่ง พี่แจ่มไปไหนไม่ได้อีกแล้วแน่นอน
-
สุขสันต์วันเกิดนะจร้า มีความสุขมากๆ มากเหมือนที่คนอ่านอย่างเรามีเวลาเห็นพี่แจ่มอัพเลยจ้า สุขภาพแข็งแรงนะ
ปอลิง
ีuncut :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao7:
-
บทที่ 26 กลับบ้านนา
หลังจากที่พี่แจ่มทำงานที่บางกอกเสร็จก็กลับมาทำงานที่บ้านดอนไฟไหม่ต่อ งานอะไรมันก็ไม่รู้หรอก ไม่ได้สนใจที่จะถามด้วย เพราะถ้ามันถามเดี๋ยวพี่แจ่มก็หาว่ามันอยากรู้อยากเห็นเรื่องพี่แจ่มแล้วพาลดีอกดีใจจบที่ขอทำลูกอีก แต่ก็ช่างเถอะเพราะท้ายที่สุดมันก็ได้กลับมาบ้านดอนไฟไหม้เสียที จะว่าเสียดายมันก็เสียดายนิดๆหน่อยๆ ถึงบางกอกจะสนุกมีเรื่องให้ตื่นเต้น พี่แจ่มคอยพามันไปนู่นมานี่ กินนั่นกินนี่จนกางเกงมันเริ่มคับ แต่ยังไงมันก็สู้กลิ่นดินที่บ้านนาไม่ได้อยู่ดี
กลับมาถึงก็แวะไปกินกาแฟร้านแปะเฮ็งก่อนเป็นอย่างแรกเลย กะว่าจะซื้อกาแฟซื้อโอยั๊วะของโปรดพี่เจิดปากพี่เจิดกับพ่อมุ่ยพร้อมกับขนมที่มันหิ้วมาจากบากกอก
“บร๊ะๆๆๆๆ อามิ่งงงงง อั๊วะก็นึกว่าคงกรุงมาจากหนาย ตั้งแต่มีลูกมีเมียราศีจับเสียจนอั๊วะจำแทบไม่ล่าย”
แปะเฮ็งก็พูดเกินไป คนหลงตัวเองที่กำลังใส่เสื้อผ้าตัวใหม่ที่พี่แจ่มซื้อให้ยกมือขึ้นเสยผมเต๊ะท่าเท่อวดนาฬิกาเรือนแพงไปในตัว
“ฉันไม่อยู่แปะคิดถึงฉันล่ะซี่”
“ก็ต้องคิกถึงอยู่เลี้ยวน่า ลื้อม่ายอยู่บ้างดองไฟหม้ายเงียบไปตั้งเยอะ มาๆๆ เข้ามานั่งก่อน วังนี้จะลักอะรายดี”
“ของฉันเอานมเย็นสูตรเด็ดกับปาท่องโก๋เหมือนเดิมจ้ะ แล้วก็เอาโอยั๊วะกับกาแฟเย็นใส่ถุงให้พี่เจิดกับพ่อมุ่ยของฉันด้วยนะจ๊ะ อ้อ เอาของไอ้มะลิด้วย ไม่รู้ว่ามันกินอะไร แปะจัดมาเลยก็แล้วกันนะจ๊ะ”
เกือบลืมของไอ้มะลิเลยเชียว ขืนลืมมันคงโดนพี่เจิดเตะตูดแน่ สั่งเสร็จก็เดินเข้าไปในร้าน ร้านแปะเฮ็งก็ยังเป็นร้านแปะเฮ็ง คนแน่นเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คงจะเป็นลูกค้าหน้าใหม่ที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน
บ้านนอกขนาดนี้นานทีกว่าจะมีคนแปลกหน้ามาสักที ไม่แปลกที่ไอ้มิ่งจะเผลอจ้องนานไปหน่อย นานจนคนลุงคนแปลกหน้ารู้สึกตัวแล้วเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์มาจ้องตอบให้ไอ้มิ่งแสร้งผิวปากเบือนหน้าเดินหนีไปนั่งโต๊ะประจำ
“มาเลี้ยวๆ นี่นมเย็งกับปาท่องโก๋”บริการทุกระดับประดับใจไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ สมกับเป็นร้านเด่นร้านดังประจำหมู่บ้านดอนไฟไหม้
“ขอบใจจ้ะแปะ….ว่าแต่แปะๆ ฉันถามอะไรหน่อยสิ”
ก็แหม่ มันอดรนทนไม่ได้ที่จะยุ่งเรื่องชาวบ้านตามประสาคนขี้เสือก ไอ้มิ่งสะกิดแปะเฮ็งกวักมือให้เงี่ยหูก้มลงมา
“ลื้อมีอารายเหรออามิ่ง”
“คนนั้นใครหรือจ๊ะแปะ ฉันไม่เห็นจะเคยเห็น”กระซิบพลางชี้นิ้วไปที่คนแปลกหน้า
“อ้อ คงนั้งรึ? คงนั้งอานะคอง อีเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่บ้างหลังสวยๆที่เพิ่งจะปลูกหม่ายท้ายหมู่บ้างงาย ย้ายมาวังเดียวกะที่ลื้อไปบางกอกมัง อั๊วก็ไม่แน่จาย”
“งั้นเหรอจ๊ะ”พยักหน้าทำท่าเข้าอกเข้าใจ
ที่แท้ลุงคนแปลกหน้าก็เป็นเจ้าของบ้านใหม่ที่ปลาปลูกอยู่ท้ายหมู่บ้านนี่เอง ว่าแต่เป็นคนบ้านดอนไฟไหม้แล้วย้ายกลับมาหรือว่าเป็นคนที่อื่นแล้วจะมาลงหลักปักฐานกัน
แต่ถึงจะสงสัยไอ้มิ่งก็เลือกที่จะสนใจนมเย็นตรงหน้ากับปาท่องโก๋ร้อนๆมากกว่า ของอร่อยอยู่ตรงหน้ามีหรือที่มันจะรอช้า ชั่วอึดใจก็ฟาดเรียบไม่มีเหลือ เงยหน้าขึ้นมาอีกทีลุงคนแปลกหน้าก็หายไปเสียแล้ว
“ค่าเสียหายเท่าไรจ๊ะแปะ”ตะโกนถามเสียงดัง
ล้วงกระเป๋าตังค์ใบใหม่ทำจากหนังอย่างดีที่พี่แจ่มซื้อให้ออกมา ก็ไม่ได้จะอวดอะไรนักหนาหรอก ก็แค่พี่แจ่มซื้อให้แล้วจะเก็บไว้ไม่เอาออกมาใช้ก็กระไรอยู่
“ของอามิ่งเหรอ ก็จ่ายเลี้ยวงาย”
“จ่ายแล้ว? แต่ว่าฉันยังไม่ได้จ่ายเลยนะจ๊ะ แปะหาเรื่องขาดทุนแล้วนะจ๊ะ”
“ขากทงขากทุงอะรายกาน มีคนจ่ายตังค์ให้ลื้อเลี้ยว”
“จ่ายตงจ่ายตังค์อะไรตอนไหนจ๊ะ ใครจะมาจ่ายให้ฉัน”
“ก็อานะคองงาย อีจ่ายเงินให้ลื้อหมดเลี้ยว”
ไอ้มิ่งถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก เป็นใครๆก็ต้องงง ไอ้ของฟรีมันก็ชอบอยู่หรอก แต่ของฟรีจากคนที่เพิ่งจะเคยเห็นหน้ายังไม่เคยคุยกันสักแอะนี่มันกระไรอยู่
----------------------------------------------------------------
หว๋ายๆๆๆ ตัวละครใหม่มาอีกแล้ววว....ให้ทายว่าลุงคนนี้คือใคร????
ใบ้ให้นะว่าเป็นคนที่ทำให้ชีวิตของไอ้มิ่งเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย
ตามอ่านกันให้ทันนะคนดี เราจะมาขุดคุ้ยอดีตของไอ้มิ่งกันว่าแท้จริงแล้วมันเป็นใคร ก่อนที่จะมาอยู่กับพี่เจิดกับพ่อมุ่ย
-
พ่อน้องมิ่งรึป่าว
-
ญาติที่มาตามหาหรือเปล่า
-
:hao4: :hao4:
:hao3: :hao3:
-
นางเป็นผู้ดีตกยากใช่ไหม 555+
-
โอ๊ย ทำไมลุ้น ฮือ มิ่งเป็นใครกันแน่ งือ
-
:z13: :call:
-
ลุ้น ๆ
-
มิ่งน่ารักอ่าาาาาา ซื้อนาฬิกาให้พี่แจ่มเป็นของขวัญครบรอบวันแต่งงาน น่ารักๆๆๆๆๆ แต่โดนพี่แจ่มจัดหนักซ้าาาา 5555
-
รอๆๆๆๆตอนต่อไป
-
ไม่เคยคิดว่าจะได้คุ้ยอดีตมิ่งมาก่อนเลย
-
ใครหว่าา.
-
ลุงนคร เป็นพ่อของมิ่งหรือเปล่านะ สงสัย :hao7:
-
รอๆๆๆ พ่อแน่ๆ
-
:pig4:
-
อยากรู้อดีตของมิ่งเหมือนกัน
-
บทที่ 26 เรื่องเล่าจากอดีต
หลังจากที่พี่แจ่มทำงานที่บางกอกเสร็จก็กลับมาทำงานที่บ้านดอนไฟไหม่ต่อ งานอะไรมันก็ไม่รู้หรอก ไม่ได้สนใจที่จะถามด้วย เพราะถ้ามันถามเดี๋ยวพี่แจ่มก็หาว่ามันอยากรู้อยากเห็นเรื่องพี่แจ่มแล้วพาลดีอกดีใจจบที่ขอทำลูกอีก แต่ก็ช่างเถอะเพราะท้ายที่สุดมันก็ได้กลับมาบ้านดอนไฟไหม้เสียที จะว่าเสียดายมันก็เสียดายนิดๆหน่อยๆ ถึงบางกอกจะสนุกมีเรื่องให้ตื่นเต้น พี่แจ่มคอยพามันไปนู่นมานี่ กินนั่นกินนี่จนกางเกงมันเริ่มคับ แต่ยังไงมันก็สู้กลิ่นดินที่บ้านนาไม่ได้อยู่ดี
กลับมาถึงก็แวะไปกินกาแฟร้านแปะเฮ็งก่อนเป็นอย่างแรกเลย กะว่าจะซื้อกาแฟซื้อโอยั๊วะของโปรดพี่เจิดปากพี่เจิดกับพ่อมุ่ยพร้อมกับขนมที่มันหิ้วมาจากบากกอก
“บร๊ะๆๆๆๆ อามิ่งงงงง อั๊วะก็นึกว่าคงกรุงมาจากหนาย ตั้งแต่มีลูกมีเมียราศีจับเสียจนอั๊วะจำแทบไม่ล่าย”
แปะเฮ็งก็พูดเกินไป คนหลงตัวเองที่กำลังใส่เสื้อผ้าตัวใหม่ที่พี่แจ่มซื้อให้ยกมือขึ้นเสยผมเต๊ะท่าเท่อวดนาฬิกาเรือนแพงไปในตัว
“ฉันไม่อยู่แปะคิดถึงฉันล่ะซี่”
“ก็ต้องคิกถึงอยู่เลี้ยวน่า ลื้อม่ายอยู่บ้างดองไฟหม้ายเงียบไปตั้งเยอะ มาๆๆ เข้ามานั่งก่อน วังนี้จะลักอะรายดี”
“ของฉันเอานมเย็นสูตรเด็ดกับปาท่องโก๋เหมือนเดิมจ้ะ แล้วก็เอาโอยั๊วะกับกาแฟเย็นใส่ถุงให้พี่เจิดกับพ่อมุ่ยของฉันด้วยนะจ๊ะ อ้อ เอาของไอ้มะลิด้วย ไม่รู้ว่ามันกินอะไร แปะจัดมาเลยก็แล้วกันนะจ๊ะ”
เกือบลืมของไอ้มะลิเลยเชียว ขืนลืมมันคงโดนพี่เจิดเตะตูดแน่ สั่งเสร็จก็เดินเข้าไปในร้าน ร้านแปะเฮ็งก็ยังเป็นร้านแปะเฮ็ง คนแน่นเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คงจะเป็นลูกค้าหน้าใหม่ที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะหน้าร้าน
บ้านนอกขนาดนี้นานทีกว่าจะมีคนแปลกหน้ามาสักที ไม่แปลกที่ไอ้มิ่งจะเผลอจ้องนานไปหน่อย นานจนคนลุงคนแปลกหน้ารู้สึกตัวแล้วเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์มาจ้องตอบให้ไอ้มิ่งแสร้งผิวปากเบือนหน้าเดินหนีไปนั่งโต๊ะประจำ
“มาเลี้ยวๆ นี่นมเย็งกับปาท่องโก๋”บริการทุกระดับประดับใจไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ สมกับเป็นร้านเด่นร้านดังประจำหมู่บ้านดอนไฟไหม้
“ขอบใจจ้ะแปะ….ว่าแต่แปะๆ ฉันถามอะไรหน่อยสิ”
ก็แหม่ มันอดรนทนไม่ได้ที่จะยุ่งเรื่องชาวบ้านตามประสาคนขี้เสือก ไอ้มิ่งสะกิดแปะเฮ็งกวักมือให้เงี่ยหูก้มลงมา
“ลื้อมีอารายเหรออามิ่ง”
“คนนั้นใครหรือจ๊ะแปะ ฉันไม่เห็นจะเคยเห็น”กระซิบพลางชี้นิ้วไปที่คนแปลกหน้า
“อ้อ คงนั้งรึ? คงนั้งอานะคอง อีเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่บ้างหลังสวยๆที่เพิ่งจะปลูกหม่ายท้ายหมู่บ้างงาย ย้ายมาวังเดียวกะที่ลื้อไปบางกอกมัง อั๊วก็ไม่แน่จาย”
“งั้นเหรอจ๊ะ”พยักหน้าทำท่าเข้าอกเข้าใจ
ที่แท้ลุงคนแปลกหน้าก็เป็นเจ้าของบ้านใหม่ที่ปลาปลูกอยู่ท้ายหมู่บ้านนี่เอง ว่าแต่เป็นคนบ้านดอนไฟไหม้แล้วย้ายกลับมาหรือว่าเป็นคนที่อื่นแล้วจะมาลงหลักปักฐานกัน
แต่ถึงจะสงสัยไอ้มิ่งก็เลือกที่จะสนใจนมเย็นตรงหน้ากับปาท่องโก๋ร้อนๆมากกว่า ของอร่อยอยู่ตรงหน้ามีหรือที่มันจะรอช้า ชั่วอึดใจก็ฟาดเรียบไม่มีเหลือ เงยหน้าขึ้นมาอีกทีลุงคนแปลกหน้าก็หายไปเสียแล้ว
“ค่าเสียหายเท่าไรจ๊ะแปะ”ตะโกนถามเสียงดัง
ล้วงกระเป๋าตังค์ใบใหม่ทำจากหนังอย่างดีที่พี่แจ่มซื้อให้ออกมา ก็ไม่ได้จะอวดอะไรนักหนาหรอก ก็แค่พี่แจ่มซื้อให้แล้วจะเก็บไว้ไม่เอาออกมาใช้ก็กระไรอยู่
“ของอามิ่งเหรอ ก็จ่ายเลี้ยวงาย”
“จ่ายแล้ว? แต่ว่าฉันยังไม่ได้จ่ายเลยนะจ๊ะ แปะหาเรื่องขาดทุนแล้วนะจ๊ะ”
“ขากทงขากทุงอะรายกาน มีคนจ่ายตังค์ให้ลื้อเลี้ยว”
“จ่ายตงจ่ายตังค์อะไรตอนไหนจ๊ะ ใครจะมาจ่ายให้ฉัน”
“ก็อานะคองงาย อีจ่ายเงินให้ลื้อหมดเลี้ยว”
ไอ้มิ่งถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก เป็นใครๆก็ต้องงง ไอ้ของฟรีมันก็ชอบอยู่หรอก แต่ของฟรีจากคนที่เพิ่งจะเคยเห็นหน้ายังไม่เคยคุยกันสักแอะนี่มันกระไรอยู่
----------------------------------------------------------------
ไอ้มิ่งขี่รถเครื่องออกจากร้านแปะเฮ็งพร้อมของฟรี ใจมันยังค้างคาไม่หายเรื่องที่ว่าลุงนครอะไรนั่นจ่ายเงินค่ากาแฟค่าขนมให้มัน แล้วเรื่องอะไรต้องมาจ่ายให้มันด้วยเล่า มันเองก็จะไม่เห็นได้ว่าไปรู้จักมักจี่ลุงนครนนี่ตอนไหน
ขับรถมาถึงบ้านพ่อมุ่ยก็เจอว่าพ่อมุ่ยไม่อยู่บ้าน ออกไปตีไก่ที่ดอนเจย์ดีตั้งแต่เช้านู่น เหลือก็แต่พี่เจิดกับลูกเมีย มันก็กะว่าจะคุยกับพี่เจิดให้หายคิดถึงเสียหน่อย ปกติตัวติดกันอย่างกับตังเม พี่เจิดไปไหนมันไปนั่น ทว่าพี่เจิดกลับต้องพาลูกไปฉีดยาวัคซีนที่โรงหมอแล้วก็พาเมียไปช็อปปิ้งอีก ไปหาพวกไอ้ดำพวกนั้นก็รับจ๊อบขุดคูนากลางทุ่งนานู่น จะตามไปกวนก็ใช่เรื่อง
แล้วทีนี้มันจะคุยกับใครล่ะ นี่มันพึ่งจะกลับมาจากบางกอกนะ กะจะมาคุยอวดสักหน่อยว่าได้ไปนั่นมานี่ตั้งเยอะตั้งแยก แถมได้ไปถ่ายรูปลงปกหนังสืออีก
ความเหงาทำให้มันไม่รู้จะไปไหนดี รู้ตัวอีกทีก็ขี่รถเครื่องวนมันรอบหมู่บ้านแล้ว คิดว่าไม่มีใครว่างคุยเห็นทีก็คงเหลือแต่ไอ้เหม็นลูกรัก พอนึกถึงไอ้เหม็นก็นึกถึงน้องจี๊ดที่ร่ำร้องอยากจะเจอพี่เหม็นพี่ชายของมันนักหนา ก็เลยกะว่าจะวนรถไปรับน้องจี๊ดมาเล่นกับไอ้เหม็น ระหว่างที่ขี่รถจะกลับบ้านพี่แจ่มนั่นแหละ
เอี๊ยดดดด
มือกำเบรกรถจนล้อถัดกับถนนลูกรังแดง ฝุ่นแดงๆคลุ้งปลิวว่อน ผมเฝ้าที่ปลิวลมลู่ลงมาปรกหน้ากระเซอะกระเซิงไปหมด มันมาเบรกรถจกล้อถัดอยู่ที่หน้าบ้านปูนสองชั้นปลูกใหม่ท้ายหมู่บ้าน พอเห็นบ้านก็นึกถึงลุงที่จ่ายค่ากาแฟให้มัน
“เอาไงดีวะ”
ความอยากรู้อยากเห็นมันช่างห้ามยากเสียจริงๆ มันเตะขาตั้งลงก่อนจะลงจากรถเดินไปริมรั้วกำแพงไม้เตี้ยๆที่กั้นระหว่างบ้านกับถนนลูกรังเอาไว้
ดีที่มีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่ตรงนั้นพอดิบพอดี ก็เลยพอจะเป็นโล่บังให้มันแอบสอดส่ายสายตามองเข้าไปในบ้านได้บ้างเผื่อจะรู้อะไรดีๆ
พอมองเข้าไปก็เห็นคนกำลังก้มๆเงยๆกับต้นไม้ในกระถางพลาสติกที่ยังไม่ได้เอาลงดินไม่ใกล้ไม่ไกล จะเป็นใครไปได้นอกจากลุงนคร ว่าแต่ว่าทำไมมันไม่เห็นคนอื่นเลยนอกจากลุงนคร บ้านก็ออกจะใหญ่โต ยิ่งอยากรู้ก็ยิ่งชะเง้อ
“ทำไมไม่เข้ามากินน้ำกินท่ากันก่อนล่ะ ไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น”
แต่ก็นั่นแหละ ใครจะไปรู้ว่าเจ้าของบ้านจะรู้ตัวตั้งแต่ได้ยินเสียงรถเครื่องขับมาจอดหน้าบ้านแล้ว ไอ้มิ่งสะดุ้งตัวโยน รู้ตัวอีกทีลุงนครก็ยืนอยู่ข้างๆมันแล้ว
“อะ อ้าว คือ…ฉะ ฉันแค่ขี่รถเครื่องผ่านมาน่ะจ้ะ นึกขึ้นได้ว่าเมื่อตอนบ่ายลุงจ่ายค่ากาแฟให้ฉัน ฉันก็เลยแวะมาจะเอาค่ากาแฟมาคืนลุง”ว่าพลางทำท่าล้วงกระเป๋าตังค์ใบใหม่ออกมา แต่ก็ก็ถูกห้ามเอาไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องคืนหรอก ลุงแค่อยากเลี้ยง”
“แต่ว่าลุงทำไมลุงถึงมาจ่ายค่ากาแฟให้ฉันล่ะ”ขมวดคิ้วถามท่าทางมึนงง
ไม่ได้รู้จักกันเลย นี่ไอ้มิ่งก็เพิ่งจะเคยเห็นหน้าลุงนครครั้งแรกด้วย จู่ๆก็มาจ่ายค่ากาแฟให้ เป็นใครๆจะไม่งง
“แล้วทำไมลุงถึงจะจ่ายให้ไม่ได้ล่ะ”
อ้าว ลุงกวนตีกลับเสียอย่างนั้น
“ฉันก็แค่อยากจะรู้ว่าทำไมจู่ๆลุงถึงมาเลี้ยงกาแฟฉัน ก็แค่นั้น”
“คงจะเรียกว่าถูกชะตาล่ะมัง ก็เหมือนๆกับเอ็นดูนั่นล่ะ”
“ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี”
“คิดเสียว่าลุงเอ็นดูพ่อมิ่งเหมือนลูกชายเถอะนะ เรื่องค่ากาแฟช่างมันเถอะอย่าไปคิดมากให้วุ่นวายใจไปเลย…เข้ามาข้างในก่อนดีกว่า”
พูดจบก็เอื้อมมือมาตบไหล่มันเบาๆ ถือวิสาสะโอบไหล่มันแล้วดันให้มันเดินเข้าไปในรั้วบ้านหน้าตาเฉย มันเองก็ด้วยความอยากรู้อยากเห็นก็เลยเดินตามเข้าไป มองดูเจ้าของบ้านนั่งลงก้มปลูกต้นไม้ต่อ
“ลุงทำคนเดียวหมดนี่เลยเหรอจ๊ะ”
พอมองๆดูแล้วก็เห็นค้นไม่อีกตั้งเยอะตั้งแยะที่ยังไม่ได้เอาลงดิน แถมต้นไม้ที่เอาลงดินแล้วก็เอียงกระเท่เร่ไม่ได้มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยเอาเสียเลย
“ก็อย่างนี่พ่อมิ่งเห็นนั่นล่ะ”
“แล้วลูกเมียลุงล่ะจ้ะ ไปไหนกันหมด ทำไมถึงได้ปล่อยให้ลุงมาทำคนเดียวล่ะ”
“ลูกเมียเรอะ ฮ่าๆๆ ลุงไม่มีหรอกนะไอ้ลูกเมียอะไรที่พ่อมิ่งว่ามาน่ะ”
“ลุงอย่ามาอำฉันเลย หน้าอย่างลุงนะจะไม่มีเมีย ฉันมองท่าทางลุง ดูก็รู้ว่าตอนสมันหนุ่มๆลุงท่าจะหล่อน่าดู”
ถึงจะรุ่นลุงแล้วก็ก็ยังดูดีอยู่เลย จะเรียกว่ายังไงดีล่ะ คงดูดีในแบบผู้ใหญ่ แล้วยิ่งมีบ้านหลังโตด้วยแล้วมีเรอะที่จะไม่มีสาวน้อยสาวใหญ่มาติดพัน
“แล้วพ่อมิ่งเห็นใครไหมล่ะ”
“ไม่เห็นนี่จ๊ะ”
พอถูกถามก็นึกในใจพลางมองไปรอบๆบ้านอีกรอบ แต่ก็ไม่เห็นวี่แววว่าจะมีใครสักคนนอกจากลุงนคร ถึงได้หันมามองหน้าแล้วส่ายหน้าตอบ
“ถ้าไม่เห็นก็แสดงว่าไม่มีไงล่ะ”ลุงนครยิ้ม ส่ายหน้าเบาๆให้กับท่าทางของไอ้มิ่ง
มือที่เริ่มจะเหี่ยวย่นวางต้นไม้ที่แงะออกมาจากกระถางพลาสติกวางลงดินไปพลางคุยกับไอ้มิ่งไปพลาง
“ลุงทำอย่างนั้นไม่ได้นะจ๊ะ ถ้าขุดตื้นอย่างนั้นถ้าฝนตกลงมาดินข้างบนไหลไปกับน้ำต้นไม้ได้ล้มตายกันหมดกันพอดี”
ไอ้มิ่งพอเห็นก็อดที่จะห้ามไม่ได้ ก็แหม คนทำไร่ทำนาอย่างมันมีหรือที่จะปล่อยผ่านเรื่องพรรค์นี้
“งั้นหรอกเรอะ แล้วลุงต้องทำยังไงล่ะ”
“ลุงต้องทำอย่างนี้จ้ะ ขุดให้ลึกอย่าเดิมสักคืบนึง แล้วก็ใส่ต้นไม้ลงไป จับไม่ให้มันเอียง แล้วก็ใส่ปุ๋ยเอาดินกลบ แล้วก็ตบๆ แล้วก็รดน้ำ แต่นี้ก็เรียบร้อนจ้ะ”
จัดแจงท่าทางย่อลงนั่งยองๆแล้วคว้าพลั่วอันเล็กมาขุดดินเป็นหลุมลึกก่อนจะจัดแจงเอาต้นไม้ลงไปวาง ตามด้วยดินกลบตบเบาๆสองสามที เอื้อมมือหยิบบัดรดน้ำมารดให้ดินพอชุ่มเป็นอันเสร็จเรียบร้อย
“พ่อมิ่งดูท่าจะเก่งเรื่องแบบนี้นะ”คนมองตามก็อดที่จะออกปากชมไม่ได้ “แน่นอนสิจ๊ะ เรื่องทำไร่ทำนาปลูกต้นไม้ใบหญ้าไว้ใจฉันได้เลย ฉันคนนี้เก่งที่สุดในตำบลเลยล่ะจ้ะ”
“งั้นเชียว ถ้าอย่างนั้นพ่อมิ่งมาช่วยลุงทำสวนหน่อยได้ไหมล่ะ เดี๋ยวลุงจะจ่ายค่าแรงให้ ขืนให้ลุงทำเองมีหวังต้นไม้พวกนี้ตายหมดอย่างที่พ่อมิ่งว่าแน่”
“โอ้ยยย ไม่ต้องจ่ายค่าจ้างหรอกจ้ะ แค่ทำสวนแค่นี้ แปบๆก็เสร็จ เดี๋ยวฉันช่วยลุงทำเอง”
“ได้ยังไงล่ะ ทำงานก็ต้องได้เงินสิ ก็เหมือนกับอยากได้เงินก็ต้องทำงานนั่นล่ะ”พูดเหมือนมีความนัยน์
“เอางั้นเหรอจ๊ะ ถ้าลุงว่างั้นฉันก็แล้วแต่ลุงก็แล้วกัน ว่าแต่ลุงรู้จักชื่อฉันได้ยังไงจ๊ะ ฉันยังไม่เคยเลยว่าฉันชื่อมิ่ง”เอียงคอถามด้วยความสงสัย
“ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ สมัยก่อนลุงยังเคยเห็นพ่อมิ่งตอนเป็นเด็กตัวกระเปี๊ยกวิ่งเล่นกับหมาที่วัดอยู่เลย”
รู้จักจริงๆด้วย ตอนเด็กๆไอ้มิ่งชอบไปวิ่งเล่นกับหมาวัดอย่างที่ลุงบอกจริงๆนั่นล่ะ เวลาถึงวันพระแม่มันชอบพามันไปทำบุญแล้วก็ไปช่วยที่วัดล้างจาน ล้างจานเสร็จก็เอาข้าวก้นบาตรกับกับข้าวที่เหลือห่อมากินที่บ้าน
“ถ้าอย่างนั้นลุงก็ต้องรู้จักแม่ฉันสิจ๊ะ”
“รู้จักสิ ลุงรู้จักแม่ขวัญของพ่อมิ่งดีเลยล่ะ”
พอได้คำตอบมาแบบนั้นมันก็ยิ่งตื่นเต้นหนักเข้าไปใหญ่ น้อยคนที่จะบอกว่ารู้จักแม่มันแล้วจำแม่มันได้ พอมีคนบอกว่ารู้จักแม่มันดีก็เลยดีใจ ดีใจจนไม่ได้สังเกตว่าชั่วอึดใจแววตาของคนที่มันคุยด้วยนั้นหม่นลง
“โอ้โห!! ลุงนี่สุดยอดไปเลย รู้จักแม่ฉันด้วย แม่ของฉันสวยมากใช่ไหมล่ะจ้ะ”
“สวยสิ ลุงยังจำหน้าแม่ขวัญของพ่อมิ่งได้ไม่มีวันลืมเลย แม่ขวัญของพ่อมิ่งสวยถึงขนาดมีหนุ่มหล่อพ่อม่ายมาต่อคิวจีบตั้งยาวเหยียดแหน่ะ แต่แม่ขวัญเขาไม่เอาใครเลยนอกจากพ่อมิ่ง นานเข้าก็เลยถอดใจตามๆกันไป”
“ลุงรู้จักแม่ฉันจริงๆด้วย ลุงรู้จักแม่ฉันแล้วลุงพอจะรู้จักพ่อฉันบ้างไหมจ้ะ แม่บอกว่าพ่อฉันตายตั้งแต่ฉันยังไม่เกิด”
“พ่อเรอะ ลุงก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน รู้แค่ว่าแม่ขวัญของพ่อมิ่งเขามาจากที่อื่น มาของานที่ร้านค้าแถวนี้ทำ ตอนนั้นพ่อมิ่งก็พึ่งจะเกิดได้กี่วันเอง ตัวยังแดงๆอยู่เลย”
“อ้าว ถ้างั้นฉันก็ไม่ใช่คนดอนไฟไหม่น่ะสิจ๊ะ”มันอ้าปากกว้างทั้งแปลกใจทั้งตกใจในคราวเดียวกัน
“ไม่มีใครรู้หรอกว่าแม่ขวัญเขามาจากไหนน่ะ จู่ๆก็หอบลูกแดงๆโผล่มา”
“งั้นเหรอจ๊ะ ถึงว่าทำไมไม่มีใครรู้จักพ่อฉันเลย”
พอได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้าเศร้า มันคิดว่ามันจะได้รู้อะไรมากกว่านี้เสียอีก
“แม่ขวัญเขาเป็นคนขยันนะ พอถึงหน้าเกี่ยวข้าวก็จะไปรับจ้างเขาเกี่ยวข้าว ดีไม่ดีตกเย็นก็กระเตงพ่อมิ่งไปช่วยเขาตำข้าวเปลือกแลกข้าวเอามาไว้หุงกิน”
มันก็พอจะนึกออกอยู่บ้าง ถึงตอนนั้นมันจะยังเด็กมาก แต่มันก็จำได้ลางๆว่าแม่ขวัญของมันทำแทบทุกอย่างที่ทำได้เพื่อหาตังมาซื้อข้าวให้มันกิน และมันเองก็ต้องไปนั่งเฝ้าแม่มันตลอด วิ่งเล่นอยู่แถวนั้นรอแม่ขวัญของมันทำงานเสร็จ ตกเย็นก็พากันกลับบ้าน กว่าจะได้เงินมาแต่ละสลึงสุดแสนจะยากเย็น มันถึงได้รู้จักคุณค่าของเงินจนถึงทุกวันนี้
“แม่ฉันต้องเก่งอยู่แล้ว ฉันก็เก่งได้แม่มานี่แหละ”ว่าพลางฉีกยิ้มกว้างอวดฟันขาว
“นั่นสินะ เหมือนกันไม่มีผิด ทั้งยิ้มทั้งผมนั่น”
“ใช่ไหมล่ะ ที่ฉันหน้าตาดีก็ได้แม่มาเหมือนกัน แม่ฉันออกจะสวยปานนั้น”มือยกขึ้นมาเสยผมอวดผมยาวหยักศกที่ภูมิใจนักหนา
“หึหึ สวยสิ หนุ่มหล่อพ่อม้ายจะมาตามจีบทำไมล่ะ”คนรุ่นลุงหัวเราะชอบใจกับท่าทางของได้มิ่งที่ดูจะมั่นใจตัวเองเสียเหลือเกิน
คนถามก็ถามเพลิน คนตอบก็ตอบเพลิน บ่ายคล้อยตะวันเคลื่อนไปไกลอีกไม่เท่าไรก็จวนจะตกดินถึงพึ่งจะรู้ตัวว่าควรจะกลับบ้านกลับช่องได้แล้ว ขืนกลับช้ามีหวังโดนพี่แจ่มหาเรื่องอย่างนั้นอย่างนี้กับมันแล้วพาลไม่ให้มันออกไปไหนมาไหนอีก
พอมาคุยกับลุงนครมันได้รู้อะไรที่ไม่เคยรู้ตั้งหลายอย่าง อย่างแม่มันเคยทำงานที่ไหน วันๆทำอะไร แล้วแม่มันเป็นคนยังไง ยังมีอีกหลายเรื่องเลยที่มันยังอยากจะรู้
“นี่ก็เย็นมากแล้ว เดี๋ยวฉันต้องกลับบ้านแล้วนะจ๊ะลุง ขืนกลับช้าโดนเมียบ่นเอาอีก”บอกไปก็ยิ้มเสียดายไป บอกพลางเก็บอุปกรณ์ทำสวน
“งั้นเหรอ เมียพ่อมิ่งคงจะดุสินะ ท่าทางใช้ได้เลยนี่”
“ลุงรู้จักเมียฉันด้วยเหรอจ้ะ ลุงเคยเจอมันด้วยเหรอจ้ะ”ตื่นเต้นไม่แพ้ที่ลุงนครบอกว่ารู้จักแม่มันเลย
“ก็แค่เคยเห็นไกลๆน่ะ”ลุงนครตอบ
“อ้อ ฉันก็นึกว่าลุงรู้จักมัน ลุงเห็นมันหล่อๆอย่างนั้นลุงอย่าได้ไปตายใจหลงยิ้มคุณชายของมันนะจ๊ะ ไอ้นี่มันร้ายจะตาย นี่ถ้าไม่ติดว่ากลับบ้านฉันคงจะนินทามันให้ลุงฟังแล้วล่ะ”ปากว่าทำท่าทำทางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันยกใหญ่
“งั้นพรุ่งนี้ก็มานินนาเมียให้ลุงฟังก็ได้นะ ลุงอยากฟังเรื่องของพ่อมิ่งเยอะๆ แล้วก็เล่าเรื่องบ้านดอนไฟไหม้ให้ลุงฟังต่อด้วย”
“ได้จ้ะ ฉันเองก็มีเรื่องอยากจะถามลุงอีกเยอะเหมือนกัน ถ้ายังไงพรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่นะจ๊ะ ฉันลาล่ะจ้ะ”
ยกมือไหว้พอเป็นพิธีก่อนจะขึ้นคร่อมรถเครื่องแล้วสตาร์ทรถออกไป มันไม่รู้หรอกว่าลุงนครจะมองตามมันมาอีกไกลแค่ไหน ได้มองตามมันจนมันหายลับสายตารึเปล่า เพราะมันกำลังผิวปากไปขับรถเครื่องไปอย่างอารมณ์ดีที่จะได้ตังค์ค่าทำสวนให้ลุงนคร ตังค์เก็บของมันล้วนหมดไปกับพี่แจ่ม ไม่ว่าจะเป็นค่าสินสอดหรือค่านาฬิกา ก็เลยต้องมาเริ่มเก็บใหม่ทั้งหมด ถามว่าเพราะอะไรมันถึงต้องเก็บตังค์อีกในเมื่อพี่แจ่มก็ออกจะรวยปานนั้น ก็เพราะว่ามันเองไม่อยากจะถูกชาวบ้านหาว่ามันเกาะเมียกินอย่างนั้นอย่างนี้ไงล่ะ อีกอย่างน้องจี๊ดก็กำลังจะเข้าเรียนอนุบาลด้วย จะให้พ่อเลี้ยงอย่างมันจะอยู่เฉยได้ยังไง
----------------------------------------------------------------
ฮั่นแน่ คิดถึงกันใช่ไหมล่ะ มาต่ออีกหน่อย ขุ่นลุงนครแกเป็นใครน้อออ พ่อหรือไม่ ใช่หรือมั่ว รออ่านต่อไปป
อีกสักประมาณ 7 ตอนหลักๆก็จบแล้วจ้าาาา จะลงถี่ดีไหมน้อออ
จบแล้ว จะได้เปิดเรื่อง "เรื่องลับ...ของพี่จี๊ด" ต่อเลย ใครรุกใครลับล่ะคราวนี้ คนนึงก็ฝาหรั่ง คนหนึ่งก็เจ้าเล่ห์ได้พ่อ
-
55+ วั่ยต๊ายแล้ววว พี่จิ๊ด นี่ได้เชื้อเจ้าเล่ห์มาจากพี่แจ่ม ได้ความเกรียนมาจากแม่มิ่งใช่ไหม 55+
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o13
-
ลงถี่ๆๆเลย รออ่านทุกเรื่องจ้า
-
ลุงนครเป็นพ่อน้องมิ่ง กลับมาเพื่อจะมารับน้องมิ่งไปอยู่ด้วยกัน ใช่มะๆ
-
ไม่ได้เข้ามานานมากกก
คิดถึงเรื่องนี้ที่สุด
แหมชอบการทำโทษแบบอิพี่แจ่มจริงๆ หึหึ
ปากมันแข็งขริงๆไอมิ่งรักเขาก็บอก ห่วงเขาก็บอก
นี้อีกเจ็ดตอนจะจบยังไม่รู้แน่ชัดเลยว่าอิพี่แจ่มมันทำอาชีพอะไร
ปล เรื่องของไอจจี็ด นี้เชียร์ไห้ไอจี็ดโดนฝรั่งกด เพราะจี็ดมันคือ พี่แจ่ม พี่เจิด รวมกัน รวมความหมันใส่ทั้งหมดมาไห้ไอจี็ด ฮ่าๆๆ
อยากรู้จริงๆว่าถ้าคนเจ้าเล่ห์ (เหมือนพ่อ)และหลงตัวเองขั้นสุด(เหมือนไอเจิดและแม่มิ่งของมัน) โดนฝรั่งกดจะเป็นไง หึหึหึหึหึ แต่ก็คิดไม่ออกเลยว่า ถ้าฝรั่งกด มันต้องร้ายขนาดไหน ถึงปราบพยสได้ โอ้ยตื่นเจ้นๆ
-
รอๆๆๆๆลงบ่อยๆนะครับ...
-
เรื่องนี้ใกล้จบมีเรื่องน้องจี้ดอีกคึๆๆๆรอๆๆ
-
เอาอีก เอาอีก ลงถี่ๆ ต่อด้วยเรื่องหลานจี๊ด!!!
ป้าคนนี้จะรออ่านนะ
-
:pig4:
-
บทที่ 27 ปลอบใจ
ย้อนกลับไปเมื่อยี่สิบปีก่อน
วันที่ฝนตกหนักตั้งแต่บ่ายโมงจวบจนถึงโพล้เพล้ วันนั้นเป็นวันที่แม่ขวัญได้เงินค่าจ้างจากร้านค้าที่ทำงาน และไอ้มิ่งได้กินอมยิ้มอันละไม่กี่สลึงสมใจหลังจากเอาแต่เงยหน้าจ้องมองมานาน
ถึงฝนจะตกแต่เพราะเงินออกวันนี้ไอ้มิ่งตัวสี่ขวบกับแม่ขวัญก็เลยเดินยิ้มกางร่มคุยกันกระหนุงกระหนิงอารมณ์ดีกลับบ้าน ถึงจะบอกว่าเป็นบ้าน แต่มันก็แค่กระท่อมที่ชาวบ้านปลูกเอาไว้แล้วไม่ได้ใช้ แม่ของมันก็เลยไปขอเช่าราคาถูกๆ พอกันลมกันฝนได้ มีแค่ไฟดวงเดียวอยู่กลางบ้านแค่นั้นเอง แต่ก็ช่างเถอะ ใครมันจะไปสน ในเมื่ออยู่กันแค่สองแม่ลูกแล้วมีความสุขออกขนาดนี้ แม่ขวัญของมันใจดีจะตาย พอเงินตังค์ออกแม่ขวัญก็ใจดีซื้อเนื้อหมูแพงๆมาทอดให้กิน
ไอ้มิ่งตัวกระเปี๊ยกปากอมอมยิ้มแก้มตุ่ย มือหนึ่งก็ถือร่มที่เถ้าแก่ใจดีให้มันกับแม่ยืมคนละคัน แต่มันไม่ค่อยสนใจถือร่มเท่าไรหรอก เพราะมั่วแต่วิ่งไล่เตะน้ำฝนที่ตกลงมากระทบร่มแล้วไหลลงมาเป็นสายจนตัวเปียกปอนเป็นหมาตกน้ำไปหมด
“เดี๋ยวเถอะ ถ้าล้มขึ้นมาแม่จะตีซ้ำนะ”
“มิ่งไม่ล้ม มิ่งเก่ง”หันมายิ้มอวดฟันหรอพลางส่ายหน้ายิกๆ ตากลมๆเล็กหยีใส่แม่ขวัญของมัน
“เก่งจ้าเก่ง มิ่งของแม่เก่งที่สุด แต่ถ้าล้มขึ้นมาเจอก้านมะยมนะ แม่บอกไว้ก่อน”คนแม่พูดไปก็หัวเราะไปกับท่าทางทะเล้นทะลึ่งของลูกชาย
ก็เพราะว่าคนหนึ่งช่างยกยอปอปั้น อีกคนหนึ่งก็บ้ายอ โตขึ้นมาถึงได้มั่นอกมั่นใจตัวเองนักหนายังไงล่ะ
พอฝนตกหนักเข้านานเข้าทั้งกบทั้งอึ่งอ่างก็พากันออกมาหากินส่งเสียงร้องระงมไปทั่ว สองข้างทางเป็นท้องนาทอดไปไกล ต้องเดินกันอีกพักใหญ่เลยกว่าจะถึงบ้าน
“แม่จ๋า มิ่งอยากกินทอดหมูแล้ว”ปากอมอมยิ้มแก้มตุ่ยพูดไม่ชัด
หน้ากลมๆเงยหน้าขึ้นมาอ้อนแม่มันเพราะท้องเริ่มร้องอยากจะกินหมูทอดแล้ว ทว่าแม่มันกลับทำหน้าเคร่งเครียดต่างจากเมื่อตะกี้ลิบลับ
ตาคู่สวยเหลือบมองไปข้างหลังทีข้างหน้าทีทำท่าเหมือนหวาดระแวง ไอ้มิ่งที่พึ่งจะสี่ขวบจึงได้เอียงคอมองแม่มันหน้าฉงน พอมองไปข้างหลังก็เห็นผู้ชายท่าทางผอมโซน่ากลัวเดินตามมา และแม่มันก็เริ่มจะรู้สึกผิดสังเกตเมื่อผู้ชายคนที่เดินตามตัวเองมาก็อยู่ที่ร้านค้าตอนที่ได้ค่าจ้างด้วย
“มิ่งฟังแม่นะ…ถ้าแม่บอกให้วิ่ง มิ่งวิ่งกลับไปที่ร้านไปหาเฮียกู๋นะ”สัญชาติญาณความเป็นแม่ก้มลงมาแข่งกับเสียงฝน
“แล้วแม่ล่ะจ๊ะ แม่ไม่ไปกับมิ่งเหรอ”
“มิ่งไปก่อน เดี๋ยวแม่ตามไปทีหลังนะ”มือเรียวสวยวางลงมาบนหัวทุยๆลูบเส้นผมยุ่งๆสีดำขลับเบาๆ
เปรี้ยงงงง!!
เสียงฟ้าผ่าช่างน่ากลัวเสียยิ่งกว่าอะไร มันทำให้ทั้งไอ้มิ่งทั้งแม่มันสะดุ้งเฮือกด้วยความสั่นกลัว และชั่วอึดใจที่แสงของท้องฟ้าสว่างวาบ ผู้ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาประชิดแล้วดึงแขนแม่ของมันเอาไว้
“จะทำอะไรน่ะ”พอถูกดึงแขนเอาไว้ก็ใช้ตัวขวางลูกชายเอาไว้ทันทีทันใด
“เงิน เอาเงินมา”
ไม่พูดพล่ามทำเพลงเสียแต่อย่างใด เสียงแหบพร่าดูน่าขยะแขยงบอกจุดประสงค์ที่ทำเอาแม่ของมันหน้าซีด
“เงินที่ไหนล่ะจ๊ะ ฉันไม่มี”
ดึงแขนพยายามสะบัดมือที่จับแขนออก ทว่าก็เท่านั้นเมื่อผู้ชายคนนั้นไม่ยอมปล่อย แถมยังจับแขนบีบแน่นจนเห็นเป็นรอยช้ำ
“อย่ามาตอแหล!! เมื่อกี้กูเห็นเฮียเขาให้เงินมึงมา”ล้วงมีดเล็กออกมาจากกระเป๋าจ่อมาที่แม่ของมัน
“แต่นี่มันเงินของฉันนะ…มิ่ง!! วิ่ง!!”
ตาคู่สวยสั่นสะท้านเมื่อเห็นปลายอันแหลมคมของมีดจ่อมาที่ตัวเอง ทว่าความเป็นสั่งให้หันมาบอกลูกน้อยให้ออกวิ่งตามที่สั่งเอาไว้
“แม่!!”
“มิ่ง!!แม่บอกให้ วิ่ง”ย้ำคำอีกครั้งเมื่อลูกชายตัวน้อยไม่ยอมวิ่ง ตากลมใสจ้องมองมาไม่วางตา
“อย่ามายุ่งกับแม่ขวัญนะ!!”
ตุ๊บ!!
ไอ้มิ่งตัวน้อยทิ้งร่มกับลูกอมที่ถือตกลงลงบนพื้นโคลนแฉะ มันวิ่งเข้าไปเตะที่ขาของผู้ชายคนนั้นเต็มแรงพร้อมกับจ้องมองเขม็ง
“มิ่ง!! แม่บอกวิ่งไปไง วิ่งไปสิ!!”
“ไม่เอา มิ่งไม่ไป!!”ส่ายหน้าแรงๆ
น้ำตาจวนเจียนจะไหลออกมาเต็มกลืนแต่ก็ทำใจดีสู้เสืออย่างที่แม่ของมันเคยสอนเอาไว้…ลูกผู้ชายจะไม่ร้องไห้ถ้าไม่จำเป็น
งั่ม!!
และเมื่อเห็นมือนั้นไม่ยอมปล่อยจากแขนแม่ของมันมันจึงกระโดดเข้าไปกัดมือนั้นเต็มแรง
อารามตกใจของคนโดนกัดก็เลยยอมปล่อยมือออกจากแขนแล้วสะบัดมือออกแรงๆจนเด็กตัวเล็กล้มลงไปกับพื้น เนื้อตัวเปียกเปื้อนมอมแมมไปด้วยโคลน
“โอ้ย!!”
“หนอย มึงนี่วอนหาเรื่องซะแล้ว!!”ตาแดงก่ำตวัดมามองตาขวาง เงื้อมือกร้านเงื้อขึ้นมาหมายมั่นจะฟาดไปที่เด็กน้อยวัยสี่ขวบ
“อย่านะ!! อย่าทำลูกฉันนะ พี่ชายจะอาเงินหรือจ๊ะ พี่ชายเอาไปเลยจ้ะ เงินนี่พี่ชายเอาไปหมดเลยก็ได้ แต่ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรลูกฉันเลยนะ”
เคราะห์ดีที่แม่ของมันมาขวางเอาไว้ กับข้าวในมือหล่นร่วงเปื้อนดินโคลน มือผอมบางสั่นระริกกุลีกุจอส่งถุงเงินไปให้ แล้วก็ได้ผลเมื่อมือนั้นชะงัก เปลี่ยนจากเงื้อมือมากระชากถุงเงินไปเปิดดูแทน
ดวงตาโหลลึกจ้องมองลงไปในถุงเงินเพื่อให้แน่ใจ และเมื่อแน่ใจก็จึงหันหลังทำท่าเดินจากไป แต่ทว่าทุกอย่างมันยังไม่จบ
“เอาคืนมานะ!! นั่นตังค์ของแม่ขวัญนะ เอาคืนมา!!”
ขายาวที่กำลังจะก้าวเดินจากไปชะงักงันเมื่อถูกเด็กตัวเล็กเกาะเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยสิวะได้เด็กเปรตนี่!!”
“ไม่เอา ไม่ปล่อย!! เอาตังค์ของแม่ขวัญคืนมานะ”
“กูบอกว่าให้ปล่อยไง”
“มิ่ง!! ปล่อยเขาไป มาหาแม่นี่”
“ไม่เอา มิ่งไม่ปล่อย เอาตังค์คืนมานะ”มือเล็กเกาะขาแขนไม่ยอมปล่อย ใบหน้ากลมส่ายเร็วรัว
“ไม่ปล่อยใช่ไหม!! ได้!!”
พูดจบก็ก้มลงไปคว้าท่อนไม้บนพื้นสกปรกขึ้นมาจะทำท่าขู่จะฟาดมัน มันเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตื่นกลัว แต่ความที่อยากได้ตังค์ของแม่ขวัญคืนก็ทำให้มันยิ่งเกาะขานั้นแน่นกว่าเดิม
“อย่าทำลูกฉันนะ!!”
แม่ขวัญเองก็ปรี่เข้ามาปกป้องลูกชาย มือยื้อแย่งไม้ที่หมายจะทำร้ายลูกชาย
“ปล่อยนะโว้ย!!”
“ไม่ปล่อย ฉันก็ให้เงินพี่ชายไปแล้วไงล่ะ พี่ชายจะมาทำร้ายลูกชายฉันไม่ได้นะ!!”
“กูบอกให้ปล่อยไง!!!!!”
ทั้งถูกเกาะขาจนสะบัดไม่หลุดทั้งถูกยื้อแย่งไม้ในมือ ความวิตกทำให้ผู้ชายคนนั้นออกแรงเฮือกสุดท้ายใช้มือผลักแม่มันเต็มแรงจนกระเด็นไปไกล
“แม่!!”
เปรี้ยงงง!!
สิ้นแสงสว่างวาบสายฟ้าก็ฟาดลงเปรี้ยงลงมาจนพื้นดินสะเทือน เสียงของมันดังสนั่นก้องหูเด็กน้อยวัยสี่ขวบ
ตาคู่กลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ ความเป็นห่วงแม่ทำให้มันยอมปล่อยขาที่เกาะเอาไว้แน่นวิ่งเข้าไปหาแม่ของมัน มือเล็กป้อมจับแขนแม่เขย่าไปมาเมื่อแม่ของมันนอนแน่นิ่ง
“แม่จ๋า แม่ตื่นสิจ๊ะ”
เสียงสั่นเครือร้องเรียกแข่งกับเสียงฝนพรำ น้ำตาที่กลั้นเอาไหวไหลร่วงลงมาปะปนกับสายฝน ทว่าแม่ของมันกลับนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง บนพื้นถนนเจิ่งนองไปด้วยเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาจากหัวปะปนกับน้ำโคลนเต็มไปหมด
“แม่จ๋า แม่”
ก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะจากไป มันเห็นรอยสักที่บั้นเอวตอนที่เสื้อเก่าๆเลิกขึ้นมา ผู้ชายคนนั้นทิ้งแม่มันกับแม่เอาไว้ตรงนั้น นานเกือบค่อนคืนที่แม่ของมันนอนตากน้ำฝนโดยที่มันนั่งร้องเรียกจนเสียงแหบเสียงแห้ง มือเขย่าปลุกไม่ยอมหยุดหวังว่าแม่ของมันจะตื่นขึ้นมา…ทว่าแม่ของมันกลับไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
----------------------------------------------------------------------------------
เปรี้ยงงงง!!
“เฮือก!!”
เสียงฟ้าผ่าทำให้คนที่นอนหลับสบายในวันที่ฝนตกสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้นมา ตาคู่คมเบิกโพล่งเมื่อนึกถึงฝันร้ายที่เฝ้าหลอกหลอนมานานนับยี่สิบปี
“ฝันร้ายเหรอครับ”เสียงนุ่มทุ้มหูกระซิบถามให้มันเงยหน้าขึ้นไปมอง
พอเห็นสีหน้าดูเป็นห่วงที่ก้มลงมาใกล้จนลมหายใจเป่าหน้าก็นึกขึ้นได้ มันรีบผละออกมาจากออกมาจากแผงออก
นี่มันมานอนซบพี่แจ่มตั้งแต่เมื่อไรวะเนี่ย แถมยังซุกหน้าเข้าหาอกอุ่นๆนั่นอีก ดีที่แสดงสลัว ไม่อย่างนั้นพี่แจ่มคงเห็นว่าหน้ามันขึ้นสีแดงแน่
“อืม…กูฝันเห็นแม่กู”ไอ้มิ่งพยักหน้าตอบเบาๆ
“ไม่เป็นไรนะ พี่แจ่มอยู่นี่แล้วนะครับ”มือใหญ่เอื้อมมาลูบหัวทำท่าราวกับว่ามันเป็นเด็กน้อยที่เพิ่งจะฝันร้าย
“กูไม่เป็นไรหรอกน่า กูก็แค่ตกใจตื่นเพราะเสียงฟ้าผ่า ว่าแต่มึงเถอะ พึ่งจะกลับมาเหรอวะ”
โยกหัวหลบมือก่อนจะออกแรงดึงแขนที่เกี่ยวเอวดึงเข้าไปกอดออกพอเป็นพิธี ได้กลิ่นหอมของสบู่จางๆลอยมาปะทะจมูกก็ถึงบางอ้อว่าคนที่ฉวยโอกาสทำทีท่ากอดปลอบมันอยู่พึ่งจะกลับมา
“ครับ”
ยังจะมีหน้าพยักหน้ายิ้มหวานอีก นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว นี่ไอ้มิ่งอุตส่าห์ซื้อนาฬิกาให้ก็แล้ว แทนที่จะมองนาฬิกามันแล้วเกรงใจ
“งานการอะไรของมึงมืดค่ำดึกดื่นป่านนี้วะ”ขมวดคิ้วถาม
“ความลับครับ”
แต่คำตอบก็เหมือนเดิม พี่แจ่มเอาแต่ส่ายหน้ายิ้มๆแล้วบอกว่าความลับ ริอาจมีความลับกับผัวตัวเอง มันน่านักไหมล่ะ แต่ด้วยความขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืดกลัวจะเป็นอื่นก็เลยไม่ถามต่อ แต่เบือนหน้าหลบจมูกหลบปากที่ซุกลงมาที่แก้มแทน
“นี่มึงไม่ได้โกนหนวดมากี่วันแล้ววะ หนวดมึงทิ่มหน้ากูแล้วเนี่ย”
ต่อว่าเมื่อเส้นหนวดแหลมๆกำลังซุกไซร้แทงหน้าแทงคอตัวเองอยู่
“น้องมิ่งโกนให้พี่แจ่มหน่อยสิ”
“มึงอยากหน้าแหกไหมล่ะ”
“ใจร้ายจังเลยนะครับ”
พูดจบก็ก้มลงมาจัดการเอาไรหนวดแหลมๆแกล้งซุกไซร้มาที่ซอกคอ จมูกก็ดอมดมเสียงฟื๊ดฟ๊าดไม่ยอมหยุด
“อย่าสิวะ นอนได้แล้ว มันดึกแล้วนะโว้ย”
“ขอพี่แจ่มดมหน่อยนะ น้องมิ่งใช้สบู่อะไร ทำไมหอมจัง”
ปากก็ตะโบมจูบไปหอมไป จมูกก็ดมไปเรื่อย มือก็กอดรัดบั้นเอวสอบไม่ยอมปล่อย
“ก็สบู่ก้อนเดียวกับมือไงเล่า!! มึงนี่หาเรื่องตอดเล็กตอดน้อยกูตลอดเลยนะมึงน่ะ”
“นิดเดียวเอง”
นิดเดียวอะไร!! เดี๋ยวพอตอดเล็กตอดน้อยไปเรื่อยๆก็จะเปลี่ยนเป็นกระซิบทำหน้าอ้อนขอทำลูกอีก เป็นแบบนี้อยู่ร่ำไปแทบทุกวัน
“นิดเดียวบ้านมึงสิ ปล่อยมือออกจากหนอนกูเลยนะไอ้นี่ กูจะนอนแล้ว”
เผลอเป็นไม่ได้เลย เผลอแปบเดียวมือใหญ่ๆก็จับหมับหนอนด้วงไอ้มิ่งเข้าให้ ไอ้หนอนด้วงตัวดีก็พอกัน จากหลับๆอยู่พอเจอมือคุ้นเคยก็ตื่นขึ้นมายิ้มเผล้ทักทายกันเสียอย่างนั้น
“น่ารักจังเลย”
ปากบอกน่ารักแต่มือเนี่ยกำลังคลึงอะไรอยู่วะนั่น จมูกโด่งๆคลอเคลียแก้มไอ้มิ่งไม่ยอมห่าง
“ไอ้แจ่ม มันดึกแล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูต้องไปทำสวนให้ลุงนครอีก”
“ลุงนครคือใครครับ? ทำไมพี่แจ่มไม่รู้จัก ทำไมน้องมิ่งไม่เคยบอกพี่แจ่ม”เงยหน้าจากซอกคอขึ้นมาถามสีหน้าฉงน
“กูก็กำลังจะบอกอยู่นี่ไง กะให้มึงกลับมาก่อน เดี๋ยวมึงจะมาหาว่ากูไปไหนมาไหนไม่บอกอีก แล้วก็ดูทำพูด มึงพูดอย่างกับรู้จักคนทั้งบ้านดอนไฟไหม้อย่างงั้นแหละ”
“พี่แจ่มรู้จักทุกคนนั่นล่ะครับ” “มึงก็ว่าไปเรื่อยอย่ามาโม้ไปหน่อยเลย ถ้ามึงรู้จักทุกคนจริง มึงรู้ไหมว่าบ้านที่อยู่ตรงข้ามบ้านตาโขนเป็นบ้านใคร”
ทำเป็นรู้มากดีนัก ถามให้ตอบไม่ได้เสียเลย จะได้เสียหน้า หมั่นไส้นักกับท่าทีมั่นอกมั่นใจ
“ที่มีรั้วไม้ไผ่ใช่ไหมครับ บ้านนั้นบ้านของคุณยายสีครับ”ยิ้มกริ่มตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ
แล้วก็ตอบถูกเสียด้วยสิ ทำเอาไอ้มิ่งหน้าเหวอ อ้าปากค้างกับความรู้มากของผู้ดีบางกอกที่พึ่งจะย้ายมาอยู่บ้านดอนไฟไหม้ได้ไม่นาน
“อะ เออๆ เมื่อตะกี้กูถามง่ายไป งั้นเอาใหม่ บ้านหลังที่มีรั้วไม้ไผ่ที่อยู่ตรงข้ามกับนาตาสนล่ะบ้านใคร หึหึ”
คราวนี้ตั้งคำถามที่คิดว่ายากที่สุดมาถาม คราวนี้พี่แจ่มเสร็จมันแน่ เสือกมั่นอกมั่นใจดีนัก มันยิ้มเจ้าเล่ห์พลางหัวเราะในลำคอชอบอกชอบใจ
“บ้านคุณลุงหมายครับ ลูกชายคุณลุงหมายชื่อหมอน ลูกสะไภ้ชื่อสร หลานชายชื่อกร แล้วก็….”
“พอๆๆๆ พอเลยมึง กูเชื่อแล้ว รู้จักเขาไปทั่วเลยนะมึงน่ะ ขี้เสือกจริงๆ”
ไอ้มิ่งประชดประชัน ใจก็นึกสงสัยว่าพี่แจ่มรู้จักคนทั้งดอนไฟไหม้ได้ยังไง หนำซ้ำยังรู้อีกว่าบ้านใครเป็นบ้านใคร
“แล้วคราวนี้บอกพี่แจ่มได้รึยังครับว่าลุงนครเป็นใคร”ยอมปล่อยมือที่จับหนอนด้วงเอาไว้เป็นตัวประกันออกก่อนจะรวบเอวไอ้มิ่งไปกอดแทน
“ลุงนครเขาก็เป็นคนบ้านดอนไฟไหม้เนี่ยแหละ เขาเพิ่งจะย้ายกลับมา มึงเห็นบ้านที่ปลูกใหม่หลังสวยๆท้ายหมู่บ้านไหมล่ะ นั่นแหละบ้านลุงนครเขา เขาอยู่คนเดียวไม่มีใครช่วยทำสวนเขาก็เลยขอให้กูไปช่วย กูได้ค่าจ้างด้วยนะ จะได้มีเงินซื้อชุดนักเรียนให้ไอ้จี๊ดด้วย”
พอพูดถึงค่าจ้างก็ไม่รู้ตัวเลยว่าทำท่าทำทางตื่นเต้นแค่ไหน
“ครับ”พี่แจ่มยิ้มให้กับท่าทางของมัน
“มึงไม่ห้ามกูเหรอวะ กูนึกว่ามึงจะห้ามกูเสียอีก”
ถามด้วยความแปลกใจ
“พี่แจ่มไม่ห้ามหรอกครับ แค่น้องมิ่งบอกพี่แจ่มว่าไปที่ไหนบ้างพี่แจ่มก็พอใจแล้ว”
ก็เพราะว่าห้ามไปก็เท่านั้น รู้ดีว่าอย่างไอ้มิ่ต้องดันทุรังทำจนได้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แล้วหน้าตาท่าทางดีอกดีใจแบบนั้นใครจะไปขัดลง
“มึงนี่มาแปลกนะวันนี้”
“แปลกยังไงครับ”
“ก็แปลกตรงที่ไม่ห้ามกูไง…เออ!! กูลืมเล่าเลย มึงเชื่อไหมว่าลุงนครเขารู้จักแม่กูด้วยนะโว้ย เขาบอกว่าเขาเคยเห็นกูวิ่งเล่นกับหมาตอนเด็กๆด้วย เขาเล่าเรื่องแม่ให้กูฟังเยอะเลย”
“คุณลุงเขาเล่าว่ายังไงบ้างครับ”
“เขาบอกว่าแม่ขวัญของกูไม่ใช่คนดอนไฟไหม้แต่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ตอนนั้นกูพึ่งจะเกิด ยังตัวแดงๆอยู่เลย เขายังบอกอีกว่าแม่กูสวยมาก มีแต่คนมาตามจีบแม่กู กูนี่หายสงสัยเลยว่ากูหน้าตาดีได้ใครมา”
พอมีเรื่องให้โม้ก็โม้จนลืมดูเวล่ำเวลาไปเลยว่าดึกมากแค่ไหนแล้ว คนเล่าพอมีคนตั้งใจฟังก็ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิเล่าเป็นกิจลักษณะ คนฟังก็ทำท่าตั้งใจฟัง นอนตะแคงเอามือเท้าหัวตามอกตามใจคนเล่าเต็มที่
“เห็นไหมล่ะว่าแม่ขวัญของกูเก่งแค่ไหน”
“แม่ขวัญเก่งครับ”
“ไว้พรุ่งนี้ลุงนครเล่าให้กูฟังอีกเดี๋ยวกูจะมาโม้ให้มึงฟังใหม่”
“พี่แจ่มจะรอฟังครับ แต่ว่าตอนนี้นอนได้แล้วนะครับ ห่มผ้าด้วย เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา”
พูดจบก็ดึงให้ไอ้มิ่งล้มตัวลงนอนตามด้วยดึงผ้าห่มนวมผืนเดียวกันห่มให้อย่างเบามือ ไอ้มิ่งนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาพี่แจ่มพลางมองหน้าหล่อๆ ถ้าไม่ติดว่าทะลึ่งตึงตังกับมือที่กำลังลูบๆคลำๆเอวมันอยู่ล่ะก็ พี่แจ่มก็เป็นเมียที่ดีหนึ่งเลยล่ะ
“มึงไม่อยากรู้เหรอว่าแม่กูตายยังไง”
“อยากรู้สิครับ แต่พี่แจ่มไม่ถาม ถ้าน้องมิ่งอยากเล่าให้พี่แจ่มฟังเดี๋ยวน้องมิ่งก็เล่าให้พี่แจ่มฟังเอง”ริมฝีปากสวยคลี่ยิ้ม
“อืม…แม่กูตายในวันที่ฝรตกหนักแบบนี้เนี่ยแหละ วันไหนฝนตกหนักๆกูชอบฝันเห็นแม่กูวันที่แม่กูตาย วันนั้นแม่กูได้ค่าจ้างมาจากร้านค้า พอได้ตังค์มาก็ซื้อลูกอมให้กู ซื้อข้าวสารซื้อเนื้อหมูมาจะมาทอดให้กูกินเพราะกูร้องอยากกินมาหลายวัน กูกับแม่ดินกางร่มกลับบ้านกันสองคน แต่ก็ไปไม่ถึงบ้าน มีขี้ยามันเห็นแม่กูได้ค่าจ้างเลยตามมา มันเอาตังค์แม่กูไปแล้วทำแม่กูตาย ทิ้งให้แม่กูนอนตากฝนอยู่ตรงนั้น กูถึงได้ไม่ชอบพวกขี้ยาไง”
มันพูดเสียงกึ่งเศร้าแต่ก็ฝืนยิ้ม ค่อยๆหลับตาลงเมื่อพี่แจ่มโน้มหน้าเข้ามาใกล้ จูบประทับลงมาบนหน้าผากของมันเบาๆ จูบย้ำอยู่หลายต่อหลายที
“ต่อไปนี้พี่แจ่มจะอยู่ข้างน้องมิ่งเองนะครับ พี่แจ่มสัญญากับคุณแม่ขวัญแล้วว่าจะดูแลน้องมิ่ง”
“อะ เออ มึงสัญญากับแม่กูแล้วก็ดูแลกูดีๆด้วยล่ะ”
เอาอีกแล้ว ไอ้ก้อนที่อยู่ในอกมันเต้นโครมครามยิ่งกว่ากลองเพลนเสียอีก ดีนะที่ฝนตกหนักพี่แจ่มก็เลยไม่ได้ยิน ไม่อย่างนั้นมันคงจะอายไปสามบ้านแปดบ้านแน่ พักนี้มันยังไงๆชอบกล โดนจูบโดนหอมทีไรใจเต้นตึงตังทุกที
อย่างกับฉากฝนตกในละครน้ำเน่าที่พระนางจะต้องได้กัน ไอ้มิ่งช้อนตาขึ้นมองพี่แจ่มที่ขยับเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิมจนรู้สึกได้ถึงความร้อน ใจมันโทษตัวเองนับร้อยนับพันครั้งว่าทำไมไม่ถอยหนี จนปากนุ่มๆจูบลงมานั่นแหละ
ทั้งจูบทั้งคลึงอยู่นานสองนาน เกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบน่าหวาดเสียวปนเปกับเสียงหอบหายใจ หรือว่าไอ้มิ่งจะอยู่กับพี่แจ่มนานเกินไป มันถึงได้เริ่มทะลึ่งขึ้นมาบ้างแล้ว มันจูบตอบบ้างเล่นตัวบ้างพอเป็นพิธี ในหัวคิดว่าวันนี้คงจะได้ทำลูกกันอย่างน้อยๆไม่คนก็สองคนแน่ๆ ทว่า…
“อ้าว…มะ มึง ไม่ทำต่อเหรอ”
เพราะพี่แจ่มถอนจูบออกแล้วก็ขยับตัวหลับตานอนหน้าตาเฉย มันเลยมองหน้าแล้วถามออกไปท่าทางงงๆ
“น้องมิ่งอยากให้พี่แจ่มทำลูกเหรอครับ”ลืมตาผงกหัวขึ้นมาถาม
“มะ มึงจะบ้าเหรอวะ ใครมันจะไปอยากทำลูกกับมึงเล่า”ถลึงตาใส่
“นอนได้แล้วครับ ดึกแล้ว”
ตอบเสียงเบาก่อนจะหลับตานอนหน้าตาเฉย อะไรของพี่แจ่มวะเนี่ย มาทำให้อยากแล้วก็จากไป
----------------------------------------
แค่เมียไม่จัดให้แค่นี้ ถึงกับจะถีบเมียตกเตียง 555 ใจคอผัวมิ่งทำด้วยอะไรน้อ
อยากโดนปลอบชุดใหญ่ก็บอกพี่เขาไปตรงๆ
-
:hao4: :hao4: :hao4:
-
งุ้ยยยย น้องมิ่งอยากทำลูกก็บอกพี่แจ่มดีๆ เดี๋ยวพี่แจ่มจัดให้เอง 555
-
ถ้าให้พี่แจ่ดจัดท่าทางจะหยุดยากนะน้องมิ่งงงง :hao6: :hao3:
-
พี่แจ่มเหนื่อยแรง 555
-
เขาทำก็บ่น พอพี่แจ่มไม่ทำ ก็บ่นอีก
เอาไงดีละมิ่ง จัดหนักเลยดีไหม
-
เมียไม่จัดก็จัดเองสิจ้ะมิ่ง
-
สงสารอ่ะ ทำไมฟ้าไม่ผ่าไอ้ขี้ยานั่น :katai1: :m31:
-
บทที่ 28ว่าด้วยเรื่องเมียน้อย
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด หลังจากที่ไม่ได้กรึ๊บยาดองมานานนม ไอ้มิ่งตัวดีก็เกิดนึกเปรี้ยวปากอยากจะได้ยาดอกสักเป๊กสองเป๊กก่อนจะไปทำสวนให้ลุงนคร
ขี่รถเครื่องออกมาจากบ้านมาจอดซุ้มยาดองหลังวัดก็เห็นพวกไอ้ดำเพื่อนฝูงตัวดีจับกลุ่มนั่งดวดยาดองกันบนแค่ไม้ไผ่หน้าร้านแต่เช้า
“แต่เช้าเชียวนะโว้ย พวกมึงน่ะ”
จอดรถลงมาได้ก็เอะอะโวยวายทักทายกันตามประสาคนไม่ได้เจอกันมานาน นี่ก็ตั้งแต่ไปบางกอกแล้วที่ไม่ได้โม้กับไอ้พวกนี้
“เอ้าไอ้มิ่ง มาพอดีเลยนะมึงน่ะ พวกกูกำลังนินนามึงกันอยู่พอดีเชียว นึกว่าไปตายห่าที่บางกอกแล้วไหมล่ะ”ไอ้ดำหันมาเห็นก็มาแช่งกันเชียว กวักมือยิกๆให้เดินไปหา
“นินทาอะไรกูอีกล่ะพวกมึง กูยังไม่คิดบัญชีเลยนะที่พวกมึงถีบหัวส่งกูให้ไอ้แจ่มอยู่เรื่องน่ะ…เจ๊ เอาช้างกระทืบโรงมาสองเป๊กจ้ะ”บ่นไปก็หันไปชูสองนิ้วสั่งยาดอง
“ถีบเถิบอะไรมึง พวกกูหวังดีกับมึงหรอก อยากให้มึงได้เมียดีๆ หน้าโง่ๆอย่างมึงต่อให้ชาตินี้ทั้งชาติก็หาเมียดีอย่างพี่แจ่มไม่ได้หรอก”
เหมือนถูกหลอกด่ายังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ช่างเถอะ หมาในปากไอ้พวกนี้มันใช่ย่อยที่ไหนล่ะ แต่มันก็เถียงไม่ออกก้มหน้าก้มตารับเพราะพี่แจ่มก็ดีกับมันอย่างที่ไอ้ดำว่าจริงๆ
“เออ มันก็ดีอยู่หรอก กูไม่เถียง ว่าแต่พวกมึงวันนี้ไปขุดคูนาที่ไหนกันล่ะ”
“ไปขุดคูนาตาเสือนู่น ก่อนไปก็เลยแวะมาโด๊บสักหน่อย ว่าแต่มึงเถอะ แต่งงานมีลูกมีเมียแล้วยังมากินยาดองอีก เดี๋ยวเถอะ พี่แจ่มเขาทิ้งมึงไปมีเมียน้อยหรอก”
“เมียน้อยบ้านมึงสิ ไอ้แจ่มมันไม่กล้ามีเมียน้อยหรอกโว้ย มึงก็พูดไปเรื่อย”
“เอ้า มึงจะรู้ได้ไง พอเขาออกจากบ้านไปมึงก็ไม่รู้แล้วว่าเขาไปทำอะไรที่ไหนกับใคร”
“ไอ้แจ่มมันไปทำงานต่างหากเล่า มึงก็พูดมั่วซั่ว”พอได้ยินอย่างนั้นก็เถียงหน้าดำหน้าแดงทันทีทันใด
มันก็จริงอย่างที่ไอ้ดำว่านั่นแหละ พี่แจ่มไปไหนไปกับใครมันก็ไม่เคยรู้เรื่องเลย ที่ไอ้ดำพูดก็มีเหตุผลของมัน
“แหม่ หมั่นอกมั่นใจนักนะมึงน่ะ”หนึ่งในวงยาดองออกปากแซว
“กูไม่ได้มั่นใจอะไรสักหน่อย กูไปทำงานทำการดีกว่า คุยกับพวกมึงไปก็เสียเวลา พวกมึงก็ไปทำงานได้แล้ว สายตูดโด่งป่านนี้แล้ว”
“เอ้า พอพวกกูเตือนก็หาว่าอย่างนั้นอย่างนี้อีก”
ไอ้มิ่งรับเป๊กยาดองมากระดกสองเป๊กรวดก่อนจะคว้ามะขามเปี๊ยกใส่ปาก บ่นต่ออีกคำสองคำก็สะบัดตูดขี่รถเครื่องคันเก่งออกมา
หนอย!! ไอ้พวกนี้รู้อะไรน้อยไป อย่างพี่แจ่มไม่กล้ามีหรอก เมียนงเมียน้อยน่ะ ก็มีมันแล้วนี่ ตอนทำลูกกันมันก็เป็นเมียให้ แถมพี่แจ่มก็ติดมันอย่างกับอะไรดี ขนาดสาวชุดแดงที่งานเลี้ยงเต้นรำพี่แจ่มยังไม่สนใจเลย นับประสาอะไรกับสาวชาวบ้านแถวนี้
แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ไอ้ที่พอถามไปว่าทำไมถึงได้กลับบ้านดึกๆดื่นๆแล้วได้คำตอบว่าเป็นความลับเนี่ย มันก็น่าสงสัยอยู่ไม่ใช่รึไง
-----------------------------------------------------------------------------------
มาถึงบ้านลุงนครกะว่าจะเร่งทำสวนให้เสร็จกลัวว่าคืนนี้ฝนจะตกลงมาอีกระรอก แต่ลุงนครก็ดันกลับชวนมันมาตลาดในอำเภอเสียได้ บอกว่าจำถนนหนทางไม่ได้ แล้วไม่รู้จักร้านค้าว่าต้องซื้ออะไรตรงไหน อารามคนมีน้ำใจด้วยหน้าตาดีด้วยอย่างมันก็อดไม่ได้ที่จะตกปากรับคำ อาสาเป็นคนขับรถให้อีกต่างหาก
“ร้านนี้เลยจ้ะ พ่อมุ่ยกับฉันชอบมาซื้อเสื้อผ้าที่ร้านนี้”
“ร้านนี้เหรอ แล้วพ่อมิ่งชอบตัวไหนล่ะ”ยิ้มอารมณ์ดีตามประสาคนมีอายุ ตาก็ต้องมองมาทางมัน
“ให้ฉันช่วยเลือกเหรอจ๊ะ ถ้าให้ฉันช่วยเลือกฉันก็ต้องเลือกลายดอกตัวนั้นกับตัวนั้นจ้ะ ฉันชอบลายดอก ใส่แล้วสวยดี”
“ลุงไม่ได้ให้พ่อมิ่งช่วยเลือกหรอก ลุงให้พ่อมิ่งเลือกให้ตัวเองงต่างหาก”
“อ้าว แล้วลุงล่ะจะ”
“เสื้อผ้าลุงมีเยอะแล้วล่ะ”
แล้วไหนเมื่อตอนก่อนมาบอกไอ้มิ่งว่าเสื้อผ้าไม่ค่อยมีใส่ ฝนตกบ่อยซักตากแห้งไม่ทัน พอมาตอนนี้มาบอกว่าเสื้อผ้ามีเยอะ พอจะค้านก็หันไปกวักมือเรียกแม่ค้าแล้วชี้นิ้วให้เอาเสื้อตัวที่มันชี้ใส่ถุงให้แล้วจ่ายตังค์
จ่ายเสร็จก็ยื่นถุงมาให้มัน ไอ้มันเองก็รับมาถือแบบงงๆ ความที่ผู้ใหญ่ให้ของก็ต้องรับเลยไม่กล้าออกปากปฏิเสธ
พอไปร้านขนมก็ถามว่าอะไรอร่อย เสร็จแล้วก็ซื้อใส่ถุงส่งมาให้มันเหมือนเดิม เป็นอย่างนี้มันทุกร้าน ถุงที่ถืออยู่เต็มมือพะรุงพะรังมีแต่ของมันทั้งนั้น จะมีของลุงนครคนจ่ายตังค์ก็แค่สองสามถุงเอง ขนาดแวะกินข้าวเที่ยงก็ยังจ่ายให้ทั้งที่มันบอกว่าจะจ่ายเอง จนมันเริ่มทำอะไรไม่ถูก
“ทำไมลุงถึงได้ซื้อของให้ฉันตั้งเยอะล่ะจ๊ะ หมดไปตั้งหลายตังค์”หันไปถามระหว่างขับรถกลับบ้าน
“ลุงก็แค่อยากจะให้ พ่อมิ่งไม่อยากได้เรอะ”
“ไอ้อยากได้มันก็อยากได้อยู่หรอกจ้ะ แต่ลุงจะมาให้ฉันฟรีๆมันจะดีเหรอจะ”
“ใครบอกกันล่ะว่าฟรี ถือเสียว่าเป็นค่าทำสวนให้ลุง”
“แต่ว่าฉันยังไม่ได้ทำสวนให้ลุงเลยนะจะ”
“อีกเดี๋ยวก็ต้องทำอยู่ดี”
“แต่ฉันว่ามันก็ยังไงๆอยู่ดี…ทำไมลุงถึงได้ใจดีกับฉันนักล่ะ”เอียงคอถามท่าทางเหมือนหมางงก่อนจะหันไปมองทางข้างหน้า
“เฮ้อ…ลุงก็แค่อยากจะให้เท่านั้นเอง สมัยก่อนลุงเคยทำผิดไว้กับเด็กคนหนึ่ง ตอนนี้อายุเขาก็คงรุ่นๆพ่อมิ่งนั่นล่ะ พอเห็นพ่อมิ่งก็ทำให้นึกถึงเด็กคนนั้น ก็เลยอยากที่จะทำอะไรบ้าง”
“อ้อ อย่างนี้นี่เอง แล้วลุงไปทำอะไรไว้กับใครเหรอจ๊ะ เล่าให้ฉันฟังได้ไหม”
“เรื่องมันยาวน่ะ ไว้ลุงพร้อมลุงจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน”
พอลุงนครตัดบททำท่าเหม่อๆซึมๆไอ้มิ่งก็เลยไม่เซ้าซี้ ขับรถไปเงียบๆ จนพักใหญ่
“ว่าแต่เมียพ่อมิ่งเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ เห็นพ่อมิ่งเล่าให้ฟังว่าชอบออกไปทำงานกลับมาดึกๆดื่นๆ เขาทำงานทำการอะไรกันฮึ”
“งานการอะไรน่ะเหรอจ๊ะ ฉันก็ไม่รู้หรอกจ้ะ มันไม่ยอมบอกฉัน”
“พ่อมิ่งไม่รู้หรอกเรอะว่าเมียทำงานอะไร”
“ไม่รู้หรอกจ้ะ ฉันเองก็ไม่อยากจะถามเซ้าซี้มัน เดี๋ยวมันจะหาว่าฉันอยากรู้เรื่องของมันนักหนาแล้วพาลหลงตัวเองอีก”
รายนั้นยิ่งหลงตัวเองอยู่ด้วย เดี๋ยวพอมันอยากรู้แล้วไปถามหนักเข้าๆก็จะคิดว่ามันสนอกสนใจแล้วดีใจเป็นปลากระดี่ได้น้ำ สุดท้ายก็มาจบที่ขอทำลูกกับมัน
แต่จะว่าก็ว่าเถอะ ปกติทะลึ่งอย่างพี่แจ่มไม่เคยพลาดอยู่แล้วกับเรื่องพรรค์นี้ แต่ทำไมเมื่อคืนถึงปล่อยให้มันรอดมือไปได้ ยิ่งไอ้ดำมาพูดว่าพี่แจ่มมีเมียน้อยอีก จากที่ไม่คิดอะไรก็เริ่มคิด พอคิดก็คิดหนัก
“งั้นหรอกเรอะ…แต่พ่อมิ่งจะรู้ได้ยังไงว่าเมียไปทำงานจริงไม่ได้ไปทำอย่างอื่น”
“อย่างอื่นที่ว่านี่คืออะไรจ๊ะ ฉันไม่เข้าใจ”
“เมียของพ่อมิ่งหายไปทั้งวัน กลับมาดึกๆดื่นๆ แถมยังเป็นความลับ พ่อมิ่งจะมั่นใจได้ยังไงว่าเมียของพ่อมิ่งไม่ได้แอบไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย”
“ฉัน…”
สองรอบแล้วในวันนี้ที่มีคนเป่าหูมันว่าพี่แจ่มมีเมียน้อยเนี่ย ไอ้มันก็หูเบาเสียด้วย กลับบ้านมาก็มานั่งคิดนอนคิด น้องจี๊ดชวนเล่นด้วยก็ไม่มีสมาธิเอาเสียเลย
หรือว่าพี่แจ่มจะมีเมียน้อยจริงๆ ไม่ได้การแล้ว ไอ้มิ่งต้องรู้ความจริงให้ได้ว่าตกลงแล้วไอ้ที่หายไปแล้วกลับมาดึกๆดื่นๆเนี่ย หายไปไหน ไปทำอะไร ไปกับใคร
------------------------------------------------------------------------------
เหมือนโชคจะเข้าข้างที่พี่แจ่มกลับบ้านมาทันกินข้าวเย็น ระหว่างกินข้าวเย็นมันก็นั่งกินไปมองหน้าพี่แจ่มไป พี่แจ่มเงยหน้าขึ้นมามองมันก็ทำเป็นหลบตากินข้าวต่อ พอพี่แจ่มกินข้าวมันก็มองพี่แจ่มต่อ เป็นอย่างนี้จนจบมื้อข้าวจนจะเข้านอน
ปกติแล้วมันจะอาบน้ำทีหลังพี่แจ่ม เพราะถ้าอาบก่อนพี่แจ่มต้องหาทางเข้าไปกวนมันระหว่างอาบน้ำแน่ แต่วันนี้มันกลับเลือกที่จะอาบน้ำก่อน อาบน้ำไปก็เหลือบตามองประตูห้องน้ำไป คิดว่าพี่แจ่มคงจะเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาอาบน้ำด้วยกันแน่ แต่กลับไร้วี่แวว
“อะไรของมันวะ”
อาบช้าก็แล้ว อะไรก็แล้วพี่แจ่มก็ยังไม่เข้ามา จนอาบเสร็จนั่นแหละ จากที่ใส่เสื้อผ้าเสร็จสรรพจากข้างในห้องน้ำครั้งนี้ลงทุนนุ่งผ้าขนหนูเดินโทงๆออกมา อวดกล้ามพอสวยบนแผงอกกับผิวเข้มๆ
ออกมาก็เจอพี่แจ่มนอนพิงหัวเตียงอ่านหนังสือรออาบน้ำต่อสบายอกสบายใจท่าทางไม่ทุกร้อน แถมไม่ได้หันมามองมันด้วย
“กูอาบเสร็จแล้ว มึงก็ไปอาบต่อสิ”
พอไม่ได้รับความสนใจก็เรียกร้องความสนใจด้วยการบอกเสียงดัง นี่มันอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ สบู่หอมฟุ้งเลยนะ แล้วมันก็นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวด้วย
ทำไมพี่แจ่มถึงได้คว้าผ้าขนหนูเดินผ่านมันเข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉย ปกติต้องมาพันแข้งพันขาดมตรงนั้นตรงนี้ทีแล้วมาชมว่าหอมสิ
หรือว่าพี่แจ่มจะเบื่อมันแล้วไปมีเมียน้อยจริงๆอย่างที่ลุงนครกับไอ้ดำว่ากัน
---------------------------------------------------------------
อุตส่าห์ลงทุนอ่อยขนาดนี้แล้วแต่เมียไม่สนใจ อะไรของเขาว๊าาาา
ดึกๆมาลงอีกตอนนึงนะ ไปละ ไปหาไรกินที่ตลาดหัวมุม ไปไหมๆ
-
บอกเขาไปสิ ว่าอยากได้ อยากโดน
-
มีเมียน้อยแน่ ๆ 555 มิ่งเอ๊ย
-
อย่างนี้ต้องสืบ
-
:pig4:
-
รอๆๆคราบ
-
รอๆๆๆ
-
บทที่ 29 ตามล่า
“นั่นมึงจะแต่งตัวไปไหนน่ะ อย่าบอกนะว่ามึงจะออกไปอีกแล้ว”ถามเมื่อพี่แจ่มออกมาจากห้องน้ำก็คว้าเสื้อผ้าเตรียมจะใส่
“ครับ พี่แจ่มจะออกไปข้างนอก อาจจะกลับมาตอนเช้าเลย น้องมิ่งไม่ต้องรอพี่แจ่มนะครับ”
“อะไรของมึง นี่มึงพึ่งจะกลับมาเมื่อเย็นมึงจะไปอีกแล้วเหรอวะ งานการอะไรของมึงนักหนา”ทะลึ่งตัวพรวดลุกขึ้นมาจากเตียงมายืนมองหน้า คิ้วยาวขมวดมุ่น
“อย่างอแงสิครับเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่แจ่มก็กลับมาแล้ว”
มือใหญ่เอื้อมมาวางแปะบนหัวของมันก่อนจะออกแรงขยี้เบาๆจนผมฟู
“กูไม่ได้งอแงโว้ย แต่มึงนั่นแหละอะไรของมึง”
ทว่าไอ้มิ่งกลับโยกหัวหลบแล้วเดินไปกระแทกตูดลงนั่งกับที่นอตามเดิม ตาก็จดๆจ้องๆมองตามพี่แจ่มที่แต่งตัวจนเสร็จ
แต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินมาจูบขมับมันเบาๆพร้อมบอกทิ้งท้ายให้ห่มผ้าแล้วก็ออกไปเลย
“ไอ้ห่าเอ้ย ทำอย่างกับกูสนใจมึงนักแหละ”
ทิ้งตัวนอนหงายลงกับที่นอน ทีตอนอยากให้ทำก็ไม่ทำ ทีตอนห้ามล่ะทำจนแทบไม่ได้หลับได้นอน
แล้วที่มันแก้ผ้านุ่งผ้าขนหนูเดินไปเดินมาโทงๆไม่มีค่าอะไรเลยใช่ไหมวะ หรือว่าจะไม่เร้าใจพอพี่แจ่มถึงได้เมินมัน
พอคิดได้อย่างนั้นก็ทะลึ่งตัวขึ้นมาอีกรอบ มายืนส่องกระจกแล้วหมุนไปมา ยกแขนขึ้นมาเบ่งกล้ามซ้ายทีขวาที ก็ยังดูหล่อเป็นปกติดีทุกอย่าง
ถึงไม่อยากจะคิดว่าพี่แจ่มมีเมียน้อยแต่เป็นเอาขนาดนี้ก็ต้องมีคิดกันบ้างแหละ
“หนอยยยย”
มันเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ลวกๆ คว้ากุญแจรถเครื่องแล้ววิ่งตึงตังลงบันไดบ้านไป
มองตามออกไปนอกรั้วบ้านก็เห็นไฟท้ายรถพี่แจ่มอยู่ไกลลิบๆ มันน่าจะยังพอซิ่งรถเครื่องไปทัน
เสียงจิ้งหรีดพากันออกหากินส่งเสียงร้องระงมไปทั่ว แม้ความมืดในยามค่ำคืนจะเป็นอุปสรรคในการขี่รถไล่ตามรถใหญ่ แต่ความที่พี่แจ่มขับรถไม่เร็วนักและมันคุ้นชินทางทำให้มันไล่ตามที่แจ่มจนทัน
จากบ้านไล่ตามมาจนนอกหมู่บ้าน นอกหมู่บ้านไล่ตามมาจนเลยออกนอกตำบล
ความสงสัยยิ่งทวีคูณเป็นร้อยเท่าเมื่อพี่แจ่มขับรถออกมาไกล ไกลมากจนสุดเขตอำเภอมาทางแถบที่เป็นไร่อ้อยเกือบจะข้ามฝั่งกาญ
โชคดีที่เมื่อเย็นแวะเติมน้ำมันมาเต็มถังก่อนจะกลับบ้าน และโชคดีที่รถที่มันไล่ตามอยู่หยุดนิ่งจอดอยู่กับที่เสียที
พี่แจ่มจอดรถที่หน้าบ้านไม้เก่าๆหลังหนึ่ง มันจึงตัดสินใจจอดรถที่โคนต้นไม้ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก พอจะมองเห็นว่าพี่แจ่มเดินออกมาจากรถแล้วไปเคาะประตูบ้านหลังนั้น
“มาทำอะไรของมันวะเนี่ย”
พึมพำกับตัวเองเสียงเบาพลางหลบอยู่ในมุมมืดกลัวจะถูกจับได้ว่าแอบตามมา ตาก็จ้องมองรอดูว่าจะมีใครมาเปิดประตูบ้าน
ถ้าเป็นผู้หญิงล่ะมันจะทำยังไง ถ้าเป็นผู้หญิงก็ต้องแปลว่าพี่แจ่มมีชู้จริงๆอย่างที่คนอื่นว่าน่ะสิ แล้วถ้ามีชู้จริงๆล่ะก็ มันไม่เอาไว้แน่!!
แล้วก็เป็นจริงดังคาดเมื่อประตูบ้านเปิดออกด้วยน้ำมือของผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกับมัน แถมผู้หญิงคนนั้นแต่งตัววับๆแวบๆโชว์นั่นโชว์นี่ พอเปิดประตูออกมาเห็นว่าเป็นพี่แจ่มก็ยิ้มทำท่าดีใจแล้วดึงแขนพี่แจ่มให้เดินเข้าไป
ชัดเสียยิ่งกว่ามองโพยหวยเวลาหวยกิน นี่มันสู้ผู้หญิงแต่งตัวโป๊คนนั้นไม่ได้ใช่ไหมพี่แจ่มถึงได้ขับรถข้ามอำเภอมามีเมียน้อยถึงที่นี่
“มึงได้เห็นดีกับกูแน่!!”
โกรธก็โกรธ โมโหก็โมโห เดินดุ่มๆไปเคาะประตูบ้านโครมๆกะจะสั่งสอนเมียน้อยของพี่แจ่มให้หลาบจำว่าอย่าได้มายุ่งกับพี่แจ่มของมัน
ปึงๆๆๆ
แต่เคาะอยู่นานประตูก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปิด เคาะแล้วเคาะอีกอารามคนหงุดหงิดก็อดทนรอไม่ไหว เขย่าประตูก็พบว่าล็อก ท้ายที่สุดมันจึงตัดสินใจพังประตูมันเสียเลย
โครมมมม!!
“น้องมิ่ง!!”พี่แจ่มเรียกด้วยน้ำเสียงตกใจ
พอพังประตูเข้ามาได้สิ่งที่เห็นก็ไม่ใช่สิ่งที่มันคิดเอาไว้เลย ต่างกันราวฟ้ากับเหว ตาคู่กลมจ้องมองผู้ชายอีกหลายต่อหลายคนที่อยู่ในนั้นด้วย
“ไหนมึงบอกว่ามาคนเดียวไง!!”
หนึ่งในนั้นพูดขึ้นมาเสียงดัง และไม่ใช่แค่พูด มือกลับคว้าปืนที่เหน็บเอวจ่อขึ้นมา ปลายกระบอกปืนจ่อมาทางมันโดยไม่ต้องสงสัย
ปังงงง!!
เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบ้านไม้หลังโทรม ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
เร็วจนมองไม่ทัน
---------------------------------------------
ฉับบบบบบบบบบ เมื่อวานมาม่า วันนี้บู๊จ้าาาา พรุ่งนี้สืบสวน มะรืน เรท18+ 555
เจอกันตอนบ่ายนะจ๊ะคนดี เราจะมาคลายปมทั้งหมดกัน
ปล.ตอนที่แล้วๆใครน้อออออ บอกว่าลุงนครเป็นพ่อไอ้มิ่ง หายไปไหนหมดแล้ว หึหึ
-
พี่แจ่มรู้แล้วว่าน้องมิ่งหึง เรื่องจบโดนจัดหนักอย่าร้องขอให้พี่แจ่มหยุดนะ
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หรือว่าลุงนครจะเป็นไอ้ขี้ยาคนนั้น
-
ท่าทางน้องมิ่งจะหลงรักพี่แจ่มหัวปักหัวปำ
-
เจอแบบนี้ก็ต้องมีบ้างหล่ะนะ 555+
-
กลัวพี่แจ่มถูกยิง :katai1:
-
อุ่ย! ผิดคิวแล้วน้องมิ่งงงงงงงงง
-
หึงผิดเวลานะ น้องมิ่งงง
-
เอาแล่ววววว ลมหึงพาซวย ฮือ 55555555555555555555
-
แล่วๆๆๆๆๆ ความหึงของน้องมิ่งเป็นเหตุแล้ว
จริงๆ แล้ว ลุงนครเป็นไอ้ขี้ยาที่ทำให้แม่น้องมิ่งตายใช่มะ :m23:
-
บทที่ 30 เป็นห่วงเป็นใย
ปังงงง!!
เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วบ้านไม้หลังโทรม มันหลับตาแน่นด้วยความตกใจ ชั่วอึดใจที่หลับตาลง รู้ตัวอีกทีข้อมือก็ถูกคว้าแล้วดึงให้ออกวิ่งออกมาจากบ้านหลังนั้น
ในความมืด มันวิ่งตามพี่แจ่มฝ่าเข้าไปในป่าอ้อย เสียงตะโกนของคนนับสิบดังไล่ตามหลังมาติดๆ ตามมาด้วยเสียงปืนยิงหลายต่อหลายนัด ถึงจะกลัวแต่มือใหญ่ที่กระชับจับแขนมันเอาไว้ไม่ยอมปล่อยก็ทำให้มันวิ่งตามโดยที่ไม่ถามไถ่อะไร ใจสั่นกลัวจนแทบบ้า
ทั้งท่อนแขนทั้งใบหน้าถูกใบอ้อยคมๆบาดจนแสบ แต่มันกับพี่แจ่มก็ยังคงวิ่งต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จนเสียงที่ไล่ตามหลังค่อยๆห่างออกไป
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดเสียเหลือเกิดเมื่อฝนที่ตั้งเค้าทำท่าจะแหล่มิตกแหล่ตั้งแต่เมื่อตอนเย็นก็ดันตกเทลงมาเสียได้ ถึงอย่างนั้นมันกับพี่แจ่มก็ยังไปต่อ ทั้งเสียงหอบทั้งเสียงฝนผสมปนเปกัยไปหมด จากไร่อ้อยไกลมาจนถึงเนินเขา หันมองไปข้างหลังก็เห็นแสงไฟฉายส่องตวัดไปมาอยู่ไกลลิบๆ
“ไอ้แจ่ม”มันเอ่ยเรียกเสียงสั่นแหบพร่า หอบจนตัวโยน
“ไปต่อครับ”บอกเพียงสั้นๆโดยไม่หันมามองกันด้วยซ้ำ
ซ้ำยังดึงดันให้มันเดินขึ้นเดินขึ้นไปบนเนินเขา ยิ่งเดินขึ้นไปสูงก็ยิ่งชัน ยิ่งชันก็ยิ่งเจอกับโขดหิน ยิ่งฝนตกหนักพื้นที่เหยียบก็ยิ่งลื่น จากเดินเป็นปีน หลายครั้งที่เกือบไถลตกลงไปแต่ก็แค่เกือบเพราะพี่แจ่มคอยดันหลังมันเอาไว้ไม่ให้พลาดตกลงไป
มันเกิดอะไรขึ้น!!
ถึงอยากจะรู้แต่ก็ไม่ใช่เวลาเหมาะที่จะถามไถ่ กลัวจนตัวแทบสั่น ทว่าใจลึกๆกลับรู้สึกปลอดภัยแปลกๆ ใจอีกส่วนก็รู้สึกเป็นห่วง มันเป็นห่วงพี่แจ่มเหลือเกิน
มันก็ไม่รู้หรอกว่าพี่แจ่มมาอยู่กับคนพวกนี้ได้ยังไง และทำไมพี่แจ่มต้องมาอยู่กับคนพวกนี้ แต่ที่แน่ๆคงเป็นมันเองที่ทำให้เรื่องมันแย่ เป็นมันเองที่พาพี่แจ่มมาซวย
มันจะทำยังไงดีถ้าพี่แจ่มเกิดเป็นอะไรไป…
ยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดวิตก นานที่มันกับพี่แจ่มพยายามปีนเขาสูงขึ้นเรื่อยๆจนไม่มีวี่แวว่าจะมีใครตามมา อาจจะเพราะฝนตกหนัก หรืออะไรก็ช่าง เนื้อตัวของทั้งคู่ก็เปียกฝนม่อล่อกม่อแลก ผมยาวหยักศกของไอ้มิ่งเปียกลู่ระไปกับใบหน้าและต้นคอ เนื้อตัวเปื้อนดินโคลน มือก็คลำหาเอาลำต้นไผ่ลวกยึดจับเอาไว้ไม่ให้เสียหลักล้ม
ทว่ามันกับพี่แจ่มยังพอหลงเหลือความโชคดีในความโชคร้ายอยู่บ้างเมื่อมาเจอกับกระท่อมเก่าๆหลังหนึ่ง เป็นกระท่อมที่พวกคนหาของป่ามาปลูกทิ้งเอาไว้ ทั้งหลังคาและข้างฝาสี่ด้านแปะด้วยสังกะสีเก่าๆ ลมพัดมาแต่ก็ละก็ส่งเสียงร้องดังโคล้งเคล้งคล้ายจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ แต่อย่างน้อยมันก็ยังพอจะกันลมกันฝนได้บ้าง
มันกับพี่แจ่มรีบตรงรี่เข้าไปข้างใน หนาวจนปากสั่นแต่ก็พยายามแสดงท่าทางปกติเพื่อไม่ให้พี่แจ่มเป็นกังวล แสงฟ้าวาบทำให้มันพอจะเห็นอะไรข้างในกระท่อมได้อยู่บ้างเป็นระยะ
มันมองดูพี่แจ่มเดินไปหยิบผ้าห่มผืนเก่าที่มุมห้องมาคลุมตัวมันก่อนจะเดินไปหยิบตะเกียงที่แขวนอยู่บนขื่อมาจุดราวกับรู้ดีว่าอะไรอยู่ตรงไหน และที่กระท่อมนี้อะไรอยู่บ้าง
พอตะเกียงจุดติด ข้างในกระท่อมก็ค่อยๆสว่างขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อย และไอ้มิ่งก็ต้องชะงักกับสิ่งที่มันได้เห็น
“ไอ้แจ่ม…มึงโดนยิง!!”
ทันทีที่ตั้งสติได้มันก็ปรี่เข้าหา มือคว้าแขนที่มีรอยเลือดเปอระแขนเสื้อเป็นทางยาว
“อูยยย”พี่แจ่มครางเสียงเบาก่อนจะสะดุ้ง
“เจ็บเหรอ กูขอโทษ”พอเห็นว่าอีกคนเจ็บก็รีบปล่อยมือ
หายสงสัยเลยว่าทำไมมันไม่ถูกยิงตอนที่ปืนเหนี่ยวไก เป็นเพราะว่าพี่แจ่มปัดมือที่เล็กปืนใส่มันออกไปทำให้ถูกลูกหลงเสียเอง พอคิดได้เช่นนั้นใจก็พลันเจ็บจี๊ดขึ้นมาดื้อๆ ถ้ามันไม่หาเรื่องคิดเป็นตุเป็นตะพี่แจ่มก็ไม่ต้องมาเจ็บตัวเพราะมัน
“แค่ถากๆเอง”บอกเสียงนุ่มหูปนหอบพลางดึงแขนเสื้อชุ่มเลือดให้ถกขึ้น อีกมือก็เอื้อมหยิบกล่องปฐมพยาบาลที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมาเปิด
แสงไฟส้มจากตะเกียงพอโดนลมก็ส่องแสงโฉบไปโฉมมาทำให้เงาที่อยู่บนข้างขวาวูบไปวูบมาดูน่ากลัว ทว่าไอ้มิ่งกับจดจ่ออยู่กับรอยแผลเหวอะที่อยู่บนท้องแขนของพี่แจ่มมากกว่า ดีที่ไม่ลึกมาก แต่เลือดก็ไหลออกเยอะพอดู
“มึงเจ็บมากไหม”
แย่งกล่องในมือพี่แจ่มมาถือเสียเอง
“ไม่เจ็บครับ พี่แจ่มไม่เจ็บเลย”
มือข้างที่ไม่เจ็บเอื้อมมาลูบหัวไอ้มิ่งเบาๆ ตาก็มองไอ้มิ่งก้มหน้าก้มตาเปิดกล่องค้นนู่นหยิบนี่
“มึงไม่น่ามาขวางเลย ถ้ามึงไม่มาขวางมึงก็ไม่ต้องเจ็บตัว”
“ถ้าพี่แจ่มไม่ทำพี่แจ่มต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่”
คราวนี้มือที่ลูบหัวกลับเลื่อนคล้อยต่ำไปลงมาลูบผิวแก้มของไอ้มิ่งที่นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านฉลากยาบนขวด ถ้าไม่สังเกตก็จะไม่รู้ว่ามือของมันกำลังสั่น ปากของมันกำลังสั่น สั่นไม่แพ้กับใจของมันที่นึกหวาดกลัว
“แล้วถ้ามึงโดนยิงตรงอื่นที่ไม่ใช่แขนล่ะ ถ้า…ถ้ามึงเป็นอะไรไปล่ะ”
“น้องมิ่งเป็นห่วงพี่แจ่มเหรอครับ”คนถามถามเหมือนดีใจ ริมฝีปากคลี่ยิ้ม ปลายนิ้วหัวแม่มือยังคงเกลี่ยแก้มไอ้มิ่งไปมาไม่ยอมปล่อย
“ใครมันจะไปห่วงมึงเล่า!! เรื่องอะไรกูจะต้องเป็นห่วงมึงด้วย อยู่กับมึงแล้วกูปวดหัวจะตายห่า แต่เพราะมึงเป็นเมียกูหรอก แล้วก็พี่เจิดเขามีเมียแล้วเขาก็ไม่สนใจกู ถ้ากูไม่มีมึงแล้วกูจะอยู่กับใครล่ะ ถ้ามึงตายไปใครจะมาสนใจกู”
ไม่อยากให้เสียงสั่นแต่เสียงมันก็ดันสั่น น้ำตามันคลอเบ้าตาเอาดื้อๆ นี่ไอ้มิ่งไม่เคยร้องไห้ให้ใครเลยนะนอกจากแม่ขวัญของมันน่ะ มันต้องมาน้ำตาคลอเบ้าจะไหลแหล่มิไหลแหล่เพราะกลัวจะเสียพี่แจ่มไปเหรอวะ
ก็แค่เมีย ก็แค่คนที่คอยกวนใจมันไปวันๆ มันไม่ได้อยากจะแต่งงานกับพี่แจ่มสักหน่อย อยู่กับพี่แจ่มวุ่นวายจะตายไป แต่มันก็ไม่เคยเสียใจเลยที่ได้อยู่กับพี่แจ่มน่ะ มันถูกพี่แจ่มทิ้งไปแล้วรอบหนึ่ง ถ้ามาถูกทิ้งอีกทีมันคงจะขาดใจตายแน่
“ครับๆ ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง หึหึ”
“ยังมีหน้าจะมาหัวเราะอีก ถูกยิงนะมึง ไม่ได้ถูกมดกัด จะได้มานั่งหัวเราะ”
เงยหน้าขึ้นมาตวัดตามองตาขวาง มือที่กำลังถือสำลีจุ่มแอลกอฮอล์จงใจกดเน้นย้ำบนแผลแรงๆด้วยความหมั่นไส้
“อูย พี่แจ่มเจ็บนะครับ”
“เจ็บสิดี หน้าเป็นอย่างมึงต้องเจ็บเสียบ้างถึงจะรู้สึก”
ถึงจะออกปากบ่นแสร้งทำหน้าบึ้งแต่มันก็เปลี่ยนมาทำแผลให้เบามือที่สุดเท่าที่จะจำได้
“แล้วน้องมิ่งตามพี่แจ่มมาทำไมครับ ทำไมไม่นอนรอพี่แจ่มอยู่ที่บ้าน”
คราวนี้ถามด้วยความสงสัย
“ก็กู…”
นึกหาคำพูดแทบไม่ทันเมื่อถูกถามถึงเหตุผลที่มันตามพี่แจ่มมาถึงที่นี่
“น้องมิ่งทำไมครับ ไหนบอกพี่แจ่มสิครับว่าทำไมถึงตามพี่แจ่มมา”
ยื่นหน้าหล่อเข้าไปใกล้ไอ้คนที่ก้มหน้าก้มตาค้นหาผ้าพันแผล
“ก็มึงชอบทำลับๆล่อๆนี่หว่า แถมพอกูถามว่ามึงไปไหนทำอะไรแล้วมึงก็ไม่ยอมบอกกู แล้วมึงก็…”
“ก็อะไรครับ”จมูกโด่งๆแตกลงมาบนขมับมันเบาๆ
“ก็มึงชอบกลับบ้านดึกๆดื่นๆ ออกไปไหนก็ไม่รู้ ใครจะคิดเล่าว่ามึงมาอยู่กับคนพวกนี้ กะ กู ก็คิดว่า…”ก้มหน้าก้มตา อ้ำๆอึ้งๆ
“พูดต่อสิครับ”
“กูก็คิดว่ามึงมีเมียน้อยแล้วจะทิ้งกู กูอุตส่าห์จ่ายค่าสินสอดมึงแล้ว มึงจะมาทิ้งกูไม่ได้นะ…ก็แค่นั้น ถ้ากูรู้กูก็ไม่ตามมึงให้เปลืองค่าน้ำมันเล่นหรอก แถมทำมึงเจ็บตัวด้วย”
ทีตอนอื่นล่ะปากกล้าพูดเสียงดังโผงผาง ทีตอนนี้กลับพูดงุบงิบอย่างกับหมาครางหงิงๆ
หมดกันไอ้มิ่ง ความไว้ตัวที่มันมีมาตั้งแต่วันแต่งจนถึงวันนี้หายลับไปกับตา นี่พี่แจ่มจะหลงตัวเองไหมวะ จะหาว่ามันกลัวพี่แจ่มทิ้งกลัวพี่แจ่มไม่รักไหม
แต่ก็ช่างเถอะ ก็มันจริงอย่างที่ว่าไปนั่นแหละ มันกลัวพี่แจ่มทิ้ง มันกลัวพี่แจ่มไม่สนใจ กลัวพี่แจ่มเห็นคนอื่นดีกว่ามัน กลัวเหมือนที่เคยกลัวเมื่อครั้งที่พี่แจ่มได้มันแล้วทิ้งมันไปแต่งเมียที่บางกอกจนมีลูก
“พี่แจ่มมีน้องมิ่งแล้วทั้งคน พี่แจ่มจะมีคนอื่นอีกทำไมครับ แค่น้องมิ่งคนเดียวก็พอแล้วครับ ชีวิตนี้พี่แจ่มไม่ต้องการใครอีกแล้ว พี่แจ่มรักน้องมิ่งคนเดียวนะครับ คนเก่งของพี่แจ่ม”
มือร้อนผ่าวเชยหน้ามันให้เงยขึ้นจ้องตาคู่สวยที่กำลังสะท้อนกับแสงตะเกียง อย่างกับถูกดึงให้ตกไปอยู่ในภวังค์ เพราะความร้อนที่มือ มันถึงได้รู้ว่าตัวของพี่แจ่มร้อนมาก ก่อนที่ริมฝีปากของพี่แจ่มจะจูบทับลงมาบนปากของมัน ค่อยๆคลึงเบาๆก่อนจะเน้นหนักหน่วง
เสียงฝนนอกกระท่อมยังคงตกหนัก เสียงสังกะสีต้องลมยังดังหนวกหู เสียงฟ้าผ่าที่มันเคยกลัวนักหนา บัดนี้ไม่ได้รับความใส่ใจจากมันอีกเลย มันสนใจก็แต่พี่แจ่มที่อยู่ตรงหน้า สนใจก็แต่จูบรสหวานที่ถูกป้อนเข้าปาก
แล้วก็ตัดฉากไปที่ตะเกียง
------------------------------------------------------------------------
บอกเลยว่าติดเม้าหนักมาก จนเขียน NC ไม่ทันลง 555 จะโดนสาปแช่งไหมนะ แปะโป้งเอาไว้ตอนหน้านะคนดี
-
อยากติดกล้องที่ตะเกียง ว่าแต่ตอนนั้นพี่แจ่มเค้าแค่รังแกหนอนนะน้องมิ่ง
-
อยากติดกล้องที่ตะเกียง ว่าแต่ตอนนั้นพี่แจ่มเค้าแค่รังแกหนอนนะน้องมิ่ง
มิ่งตอนเด็กมันคิดว่าเป็นการได้กันรูปแบบนึง 555
-
ว่าแต่น้องมิ่งไม่ห่วงเลยนะ แค่พี่เจิดไม่สนใจน้องมิ่งเท่านั้นเอง
-
มันจะดีเหรอมาเข้าฉากนั้นตอนเจ็บๆแบบนี้ มันจะไม่ถึงใจเลานะเซ่...
:hao7: :hao7:
-
โคลนจ้ะโคลน อาบน้ำก่อนดีไหม
-
กำลังสนุกเลยคะ มาต่อไวๆนะคะ
-
พี่แจ่มบาดเจ็บแบบนี้ แถมทำท่าจะไม่สบาย
นี่เป็นโอกาสที่น้องมิ่งจะได้เป็นฝ่ายรุก ขึ้นไปอยู่ข้างบนบ้างนะ
เข้าใจรึเปล่าน้องมิ่ง ข้างบนหน่ะข้างบน :hao6:
-
คนแต่งใจร้าย..5555 :hao6: :hao6:
-
บทที่ 31 มังกรพ่ายศึก
“พอเลย มึงจูบจนปากกูจะหลุดติกปากมึงแล้ว”
ไอ้มิ่งดันหน้าพี่แจ่มออก เส้นน้ำลายไหลยืดออกจากปากมันกับพี่แจ่มเป็นสายยาวไหลลงไปเปรอะมุมปาก
เพราะกระดากอายก็เลยลุกหนีไปล้างเนื้อล้างตัวข้างนอกแล้วกลับมาเช็ดตัวให้พี่แจ่มแทนเพราะพี่แจ่มเหมือนจะมีไข้ พอเช็ดเสร็จ อารามความที่กลัวจะปอดบวม และเสื้อผ้าไม่มีใส่กันทั้งคู่ แถมผ้าห่มก็มีผืนเดียวก็เลยต้องกลายเป็นชีเปลือยแย่งกันซุกอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันบนเสื่อผืนเก่า ในกระท่อมหลังน้อย
น่าแปลกใจไม่น้อยเลยที่ในกระท่อมนี้มีทุกอย่างที่จำเป็นพร้อมสรรพ กล่องยาเอย เสื่อเอย หมอนเอย ผ้าห่มเอย แม้กระทั่งน้ำกับมาม่าก็ยังมี แถมพี่แจ่มยังรู้ดีทุกอย่างว่าอะไรอยู่ตรงไหน
กินเสร็จก็พากันนอนเบียดกันใต้ผ้าห่มเมื่อฝนยังไม่หยุดตก หัวชนกันเพราะมีหมอนสี่เหลี่ยมใบเก่าๆแค่ใบเดียว ถึงข้างนอกจะหนาวแต่ในผ้าห่มโคตรจะอุ่น
“มึงเคยมาที่นี่ด้วยเหรอวะ”
ความที่อยากรู้นักหนาจนอดถามไม่ได้กับอยากชวนคุยก็เลยละสายตาจากขื่อกระท่อมหันไปถาม
“แจ่มเคยมาที่นี่นานๆครั้งครับ ที่นี่เป็นที่ๆพี่แจ่มนัดพบกับเพื่อนบ่อยๆ น้องมิ่งไม่ต้องกลัวนะครับ อีกเดี๋ยวเพื่อนพี่แจ่มก็จะตามมานะครับ”โน้มหน้าเอาจมูกมาแตะขมับมันเบาๆ
“แล้วทำไมมึงถึงไปอยู่กับคนพวกนั้นได้วะ ไอ้พวกนี้มันไม่ใช่คนดีเลยนะ มึงมองไม่ออกรึไง กูดูแวบเดียวก็รู้แล้ว” ใครเล่าจะไม่รู้ ก็เล่นล้วงปืนออกมาจะยิงกันตั้งแต่แรกเจอขนาดนั้น คนดีที่ไหนเขาทำกัน
“เรื่องมันยาวน่ะครับ”
“เรื่องมันยาวอีกแล้ว ก็เพราะแบบนี้ไงกูถึงตามมึงมาเนี่ย”
“ไว้พี่แจ่มจะเล่าให้น้องมิ่งฟังตอนกลับบ้านนะครับ พี่แจ่มใกล้ทำสำเร็จแล้ว”
“เออ เรื่องของมึงก็แล้วกัน กูนอนแล้ว เสวนากับมึงไปก็เสียเวลานอน อีกเดี๋ยวก็เช้าแล้ว อีกอย่างไข้ก็เหมือนจะแดกมึงด้วย นอนพักผ่อนไปเลยมึงน่ะ หวังว่าไอ้พวกนั้นมันจะไม่บ้าตากฝนตามกูกับมึงมาล่ะ นี่รถเครื่องกูก็จอดทิ้งเอาไว้แถวนั้นด้วย ถ้าหายล่ะเสียดายตายห่า”
“ถ้าหายเดี๋ยวพี่แจ่มซื้อคันใหม่ให้นะครับ”
“มึงไม่ต้องมาเสือกอวดรวยเลย กูไม่อยากได้ใหม่หรอก เปลืองตังค์เปล่าๆ ใช้คืนทั้งทีก็ต้องที่มันมากกว่านั้นสิวะ”
“น้องมิ่งอยากได้รถยนต์เหรอครับ”เอียงคอถาม
“รถยนต์บ้านมึงสิ จะเอามาจอดทำห่าอะไรเต็มบ้าน กูไม่เอาหรอกรถน่ะ แต่เอาแค่ว่าเวลาไปไหนมาไหนแล้วมึงไปส่งกูก็พอ แบบนี้ก็ไม่ต้องเสียตังค์แล้ว รถนั่นมันก็เก่ามากแล้ว”
“เอาแบบนั้นก็ได้ครับ…พี่แจ่มหนาว พี่แจ่มขอกอดหน่อยนะครับ”
“ก็เรื่องของมึงสิ จะกอดก็กอดไป เป็นผัวเมียกันป่านนี้แล้ว จะมาขอทำไม”
พอได้ยินอย่างนั้นพี่แจ่มก็ขยับตัวเข้ามาเบียดใกล้ วางท่อนแขนข้างที่เจ็บพาดลงมาบนบั้นเอวของไอ้มิ่งเบาๆ
“พี่แจ่มดีในจังเลยครับที่น้องมิ่งหึงพี่แจ่ม”
จู่ๆก็พูดขึ้นมา
“อะไรของมึง!! ใครมันจะไปหึงมึง กูบอกมึงเหรอว่ากูหึงมึงน่ะ กูก็แค่....กูก็แค่...”
ไอ้มิ่งอ้ำอึ้ง เหลือบตาหลบตาที่มองมาไปมองข้างฝาทีขื่อกระท่อมที
“พี่แจ่มรักน้องมิ่งนะครับ”
“ปากไม่มีหูรูดรึไง มึงก็บอกกูแล้วไงจะมาบอกทำไมอีก ซ้ำซากวุ่นวายจริงๆเลยมึงเนี่ย”
ชอบทำให้มันรู้เป็นคนหลงทางหาทางกลับบ้านไม่ถูกอยู่เรื่อย จู่ๆก็มาหาว่ามันหึง จู่ๆก็มาบอกรัก
“แล้วน้องมิ่งรักพี่แย่มไหมครับ”
“ระ ระ ระ รักอะไรเล่า!!! ใครมันจะไปรักมึงลง มึงมันร้ายขนาดนี้ ทำให้กูเป็นห่วง แถมทำให้กูคิดว่ามึงจะทิ้งกูไปมีคนอื่นอีกรอบ กับมึงน่ะ กูก็แค่เริ่มนึกชอบมึงขึ้นมาบ้างก็แค่นั้นแหละ อย่ามาหลงตัวเองไปหน่อยเลย”
ปากนี่ก็เหลือก้ำเหลือเกิน พูดไปเรื่อยเปื่อย คิดไปอย่างพูดไปอย่าง มันก็ไม่ได้อยากจะยอมรับหรอก แต่มันก็ต้องยอมรับจนได้ว่ามันน่ะ รักพี่แจ่มมาตั้งนานตั้งเนแล้ว รักมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ใครมันจะไปรู้ได้ว่าไปเผลอรักเอาตอนไหน
แต่จะมาโทษมันก็ไม่ได้หรอก ต้องโทษพี่แจ่มต่างหากที่ชอบมายุ่งวุ่นวายกับมันตั้งแต่มาขอดูเจี๊ยวมันอยู่หลายต่อหลายครั้ง ตั้งแต่เด็กตั้งแต่ลักมันไปซ่อนบอกจะเลี้ยงดูมันดีๆ ตั้งแต่พรากพรหมจรรย์วัยแตกหนุ่มจากมันไป แล้วก็ตั้งแต่ทิ้งมันไปมีเมียใหม่
ตั้งแต่นั้นก็เลยทำให้มันก็พยายามจะเลี่ยงพี่แจ่มด้วยการเอาน้องจันทร์เจ้ามาบังหน้าตลอด ถึงจะทำเป็นมองน้องจันทร์เจ้า แต่มันก็รู้ดีอยู่แล้วว่าทุกครั้งที่มีน้องจันทร์เจ้า ก็จะมีพี่แจ่มตลอดน่ะ คิดแล้วก็เจ็บใจ สาวบ้านนั้นบ้านนี้มีตั้งมากตั้งมายไม่รัก ดันมารักคนร้ายกาจอย่างพี่แจ่มเอาเสียได้
“ครับๆ พี่แย่มเชื่อครับ”
“เชื่อห่าอะไรของมึงเล่า ไม่ต่องมาหัวเราะเลยนะมึงน่ะ ละ ละ แล้วก็มึงน่ะ จะมาแข็งอะไรตอนนี้เล่า!! นี่มึงเพิ่งจะโดนยิงมานะโว้ยยย”
แค่คุยกันไม่รู้เรื่องก็พอแรงอยู่แล้ว ยังจะมีเรื่องมาเพิ่มอีก
ก็จะอะไรอีกล่ะ นอกเสียงจากมังกรยักษ์ของพี่แจ่มมันกำลังผวกหัวขึ้นมาทักทายกับหนอนด้วงของไอ้มิ่งน่ะสิ นอนเบียดกันก็เกินพอแล้ว
หนอนด้วงไอ้มิ่งเองก็ใช่ย่อย พอถูกแตะเนื้อต้องตัวเข้าหน่อยก็ตื่นขึ้นมายิ้มเพล่
“อยู่กับน้องมิ่งพี่แจ่มก็ต้องอยากจะทำลูกสิครับ ก็น้องมิ่งน่ารักขนาดนี้”
“น่ารักกับผีน่ะสิวะ ไข้ก็ขึ้นแขนก็เจ็บยังจะมาทะลึ่งกับกูอีก ให้มันได้อย่างนี้สิ มีเมียอย่างมึงแล้วกูปวดหัวจริงๆ”
จะทำยังไงกันล่ะทีนี้ พี่แจ่มก็ไม่สบาย แถมแขนก็เจ็บ จะทำอะไรได้ที่ไหนกันเล่า แล้วมังกรยักษ์ตัวเบ้อเริ่มเนี่ย มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเลย กลับผงกหัวหงึกๆทักทายหนอนด้วงของมันอยู่เรื่อย ขืนเป็นอย่างนี้มันกับพี่แจ่มนอนไม่ได้หลับได้นอนกันทั้งคู่แน่
“ถ้ามึงอยากทำ...เดี๋ยวกูทำให้เองก็ได้ แต่ว่ามึงอย่าทำได้ใจไปล่ะ กูก็แค่เห็นมึงเจ็บแขน แล้วมึงก็ไม่สบาย…ก็แค่นั้น”
แค่นั้นจริงๆ ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านี้เลย พี่แจ่มจะเชื่อมันไหมนะ ไอ้มิ่งชีเปลือยมุดลงไปใต้ผ้าห่ม
“น้องมิ่งจะทำไรครับ”พี่แจ่มถามเสียงตกใจ
ทะลึ่งตัวลุกขึ้นมาเอนกึ่งนั่ง ผงกหัวมองไอ้มิ่งขยับอยู่ใต้ผ้าห่ม
“อยู่เฉยๆไปเถอะน่า อย่ามาถามกันสิวะ”
พอมุดต่ำลงๆเรื่อยๆก็เห็นเงาตะคุ่มๆของมังกรยักษ์เด้งชูคอขู่ฟ่ออยู่ตรงหน้า เกือบจะชนหน้ามันอยู่รอมร่อ ยิ่งมองงใกล้ๆก็ยิ่งใหญ่จนน่าใจหาย
ไอ้นี่เหรอวะนี่ทำเอามันแทบเป็นแทบตายคาเตียงอยู่หลายต่อหลาบรอบ มันกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ มือสั่นๆเอื้อมเข้าไปแตะ
“ฮึ่มมมม”
ได้ยินเสียงครางเบาในฮึ่มฮั่มในลำคอของพี่แจ่มแว่วมา
มันค่อยๆจับมังกรที่อยู่ตรงหน้าเหนี่ยวรั้งเบาๆ พอจับเต็มๆก็รู้สึกได้ถึงเม็ดมุกหลายเม็ดดิ้นอยู่ข้างในเวลาขยับ และยิ่งขยับก็ยิ่งได้ยินเสียงครางเบาแว่วมา มันรู้สึกได้ดีเลยว่าพี่แจ่มเกร็งนักเกร็งหนาไปทั้งตัว
ถึงมันจะหาญกล้าเป็นฝ่ายเริ่ม ทว่าก็กลับนึกไม่ออกว่าจะทำอย่างไรต่อ มันเองก็พอจะดูหนังโป๊มาหลายเรื่องอยู่หรอก จะลองทำตามดีไหมวะ แล้วถ้าทำพี่แจ่มจะเป็นยังไง
แค่คิดว่ามันเป็นฝ่ายที่ได้รังแกมังกรยักษ์ล้อมมุกของพี่แจ่มให้ร้องไห้บ้างก็นึกสะใจลึกๆขึ้นมา
คิดได้ดังนั้นก็ก้มลงไปหา ปากที่ชอบพูดไว้ท่านักหนาจุมพิตแตะเบาๆที่หัวมังกรสีแดงเถือก ไอ้มิ่งนึกครึ้มใจที่มังกรยักษ์สะดุ้งเฮือกเมื่อมันไปโดน ลำตัวยาวใหญ่กระตุกเฮือกรวมไปถึงเจ้าของที่ผวา เอื้อมมือมาแตะเข้าที่ผมยาวๆของมันเบาๆ
“น้องมิ่งไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ครับ พี่แจ่มไม่เป็นไร”
“เงียบๆไปเถอะน่า มึงน่ะพูดมาก”
พูดทั้งที่ริมฝีปากชิดไอ้ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า
สะใจไอ้มิ่งดีนักที่ได้เห็นพี่แจ่มเพลี่ยงพล้ำ มันอ้าปากขึ้นมาขบเม้มงับหัวมังกรเล่นเบาๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่มังกรสะดุ้งทำท่าจะหนี แต่ก็หนีไม่รอด
กลิ่นจางๆเฉพาะตัวของพี่แจ่มลอยมาเตะจมูกไอ้มิ่ง มันเหลือบตาขึ้นไปมองหน้าท้องแข็งแรงเกร็งตัวหด ด้วยความลำพองใจจึงแลบลิ้นไปตวัดเลียเบาๆฉกไปฉกมา
“เฮือก!!”
พี่แจ่มสะดุ้งเฮือกอีกระรอก
คราวนี้มันแน่ใจแล้วว่ามันจะเป็นฝ่ายที่ได้เอาคืนบ้างหลังจากแพ้มาหลายต่อหลายยก
และแล้วมันจัดการจับมังกรตัวใหญ่กินเสียเลย จากหัว ไล่กินไปถึงลำตัว แต่ก็กินได้ไม่ทั้งตัวเมื่อสุดลำคอไปไหนต่อไม่ได้
ทั้งร้อนทั้งแข็ง ทั้งคับแน่นเต็มปากไปหมด แต่ก็ชอบใจ มันดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ทำให้พี่แจ่มเป็นแบบนี้ได้ มือพี่แจ่มจากที่วางแปะบนหัวก็ขยุ้มผมมันเบาๆ ปากก็ครางเสียงครางเครือ
ว่าแต่...หลังจากนี้มันจะไปต่อยังไงดีล่ะ
คิดไปมือพลางเขย่า หัวก็ผงก จัดการมังกรกินมังกรเต็มปากเต็มคำ ได้ยินเสียงจ๊วบจ๊าบก้องอยู่ในหู เพิ่มจังหวะขึ้นลงเร็วขึ้นเรื่อยอย่างลำพองใจ
กำลังคิดว่าจะกลั่นแกล้งมังกรยักษ์ล้อมมุกตัวนี้ต่อไปยังไงดี ไอ้มังกรยักษ์ตัวดีมันก็ดันไม่พูดพล่ามทำเพลง สั่นกระตุกหงึกๆในปากของมันยกใหญ่
“อา น้องมิ่งครับ พอแล้วครับ พี่แจ่มไม่ไหวแล้วครับ พี่แจ่มจะ…อืมมมม”
มือใหญ่พยายามดันหัวมันออกเบาๆ
แต่ยิ่งเห็นพี่แจ่มครวญครางแถมยังดันหัวมันออกมันยิ่งอยากจะแกล้ง อยากจะเล่นงานพี่แจ่มให้อยู่หมัด ยิ่งเร่งจังหวะ เร่งมือสาว
จะรู้ตัวก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ไอ้มิ่งผงะถอยออกมาไม่ทัน พิษบางส่วนพ่นเข้ามาในปาก บางส่วนก็ทะลักออกมาเปรอะบนหน้า หน้าของมันเลอะเทอะไปหมด เกือบจะพุ่งเข้าตาถ้ามันหลับตาไม่ทัน มันเงยหน้าขึ้นมาจับผมยาวที่ปรกหน้าทัดหูกลัวจะเปื้อนผม
“พี่แจ่มขอโทษนะครับ พี่แจ่มเอาออกมาไม่ทัน”
บอกพลางกุลีกุจอ หยิบชายผ้าห่มมาเช็ดให้เป็นการใหญ่
แต่ก็ช่างปะไรในเมื่อยกนี้มันเป็นฝ่ายได้ชัยชนะไปครอง
-----------------------------------------------------------------------
ยังมีต่ออีก ยกสอง 555 ผัวมิ่งยิ่งนานวันยิ่งอ่อยเก่ง ยั่วเก่งนะ (ปลื้มปริ่มในตัวลูกมากก)
หมายเหตุ ; ต้องขออภัยคนอ่านทุกคน เอาไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ หากเขียนฉากนี้ไม่แซ่บพอ ข้าน้อยไร้สามารถ
-
จะกี่ยกก็จะตั้งหน้าตั้งตารอ o13 เลยจ้า
-
แซ่บกว่าของพี่เจิดอีก 55 กำลังดี
-
พี่แจ่มพ่ายแพ้~~~~~~
-
น้องมิ่งคงภูมิใจที่ได้ทำตัวเยี่ยงผัวพี่แจ่มซะทีเนอะ :katai2-1:
-
ผัวแบบพี่แจ่มจะอดใจไหวได้ยังไงทำตัวน่าจัดหนักตลอดเลยนะน้องมิ่ง :oo1: :impress2:
-
ต้องมีสักวันที่ชัยชนะจะเป็นของเราใช่มั้ยไอมิ่ง :hao6:
-
โดนแน่มิ่งเอ๋ยย :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
บทที่ 32กระท่อมน้อยกลอยใจ (ยกที่ 2 )
“เข้าปากกูด้วย เกือบเข้าตากูเลย”
มันอ้าปากอวดให้ดูขาวขุ่นที่ติดอยู่ปลายลิ้น รสเค็มปร่าคละคลุ้งเต็มปาก มันหรี่มองพี่แจ่มหอบหายใจหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก ตาจ้องมองพี่แจ่มหน้าแดงก่ำใต้แสงไฟตะเกียงสีเหลืองส้ม
“พี่แจ่มขอโทษครับ พี่แจ่มไม่ตั้งใจ”
หน้าตาแบบนี้น้อยครั้งนักจะได้เห็น มุมปากยกยิ้มชอบอกชอบใจ
ทว่ามังกรยักษ์ตัวนี้มันช่างร้ายกาจนัก มันพ่นพิษไประรอกหนึ่งแล้วแต่ก็ไม่ยักกะมีทีท่าว่าจะสงบลง มันทำท่าคอพับคออ่อนได้ไม่ทันไรก็ลุกพรึบ ผงกหัวขึ้นมาชูคอขู่ใส่ไอ้มิ่งอีกแล้ว
“อีกแล้วเหรอวะ”
“พี่แจ่ม…แหะๆ”ทำท่าหัวเราะแห้งๆ ยิ้มเขินอาย
เพราะว่าเห็นหน้าไอ้มิ่งเปรอะเปื้อน แถมตอนอ้าปากอวดให้ดูข้างในก็เห็นพิษสีขาวขุ่นของตัวเอง บางส่วนไหลลงไปเปื้อนมุมปาก ก็เลยนึกครึ้มอยากจะได้อยากจะโดนอีก แถมอยากจะได้มากกว่านั้นอีกต่างหาก
“มึง...อยาก ทำลูกเหรอกับกูอีกแล้วเหรอวะ”
ไอ้มิ่งก็ไอ้มิ่งเถอะ แหม่ เจอแบบนี้มันก็ต้องมีกันบ้างเป็นธรรมดา ปากถาม ตาก็จ้องมองมังกรรอคำตอบ มันเองก็ใช่พระอิฐพระปูนเสียที่ไหน หนอนด้วงตัวน้อยของมันก็น้ำตาปริ่มเล็ดออกมาขนาดนี้แล้ว
“ครับ”พี่แจ่มพยักหน้าตอบ
ของแบบนี้มันก็ห้ามกันไม่ได้หรอก แค่พี่แจ่มนึกคึกเพราะมันๆก็ดีใจแล้ว ดีกว่าถูกเมินทั้งที่ลงทุนอ่อนไปตั้งเยอะ แล้วมันก็ไม่แย้งด้วยถ้าว่ามันจะได้รังแกมังกรยักษ์ตัวนี้ให้ได้น้ำตาแตกอีกสักรอบ
ไอ้มิ่งทำท่าจะมุดผ้าห่มลงไปจับมังกรตัวนั้นกินให้สาแกใจ ทว่าพี่แจ่มกลับรั้งมันเอาไว้ทำให้มันต้องเงยหน้าขึ้นมอง
“อะไร?...มึงจะห้ามกูทำไม”
“น้องมิ่งช่วยหันมาหลังมาทางพี่แจ่มหน่อยนะครับ”
“หันหลัง? ยะ อย่างนี้เหรอวะ”
มันยอมทำตามอย่างว่าง่าย หันหัวไปทางปลายเท้าพี่แจ่มแล้วหันท้ายไปคนละทางท่านี้ทำให้ตูดมันโด่งอยู่ตรงหน้าพี่แจ่มพอดิบพอดี ถึงจะไม่เข้าใจ แต่มันก็คว้ามังกรมาจับเล่นเตรียมกินเต็มที่ แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวก่อนเพราะไอ้ที่มันจะกินมีน้ำจิ้มราดให้ด้วย มันค่อยๆเอาลิ้นแตะชิมก่อนจะงับหัวเล่น
“อึก!!”ชะงักมือพลางสะดุ้งเฮือก
ไม่ใช่พี่แจ่มที่สะดุ้ง แต่เป็นมันที่สะดุ้งเสียเอง
แก้มก้นกลมๆสีเหมือนน้ำผึ้งเดือนห้าถูกแหวกออกเห็นประตูเมืองอยู่ตรงหน้ารำไร
ช่างเป็นอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจ ยั่วเย้าชวนให้ลิ้มลองเสียจริงๆ ไม่รอช้าก็ก้มลงไปใกล้ ใช้ปลายลิ้นชื้นแฉะแตะเลียประตูนั้นเบาๆ
“มึง…ทะ อะไรน่ะ ไอ้แจ่ม มะ มึงเลียอะไรของมึงน่ะ ยะ อย่าสิวะ”
“นิดเดียวนะครับคนเก่ง”
คราวนี้เป็นไอ้มิ่งเสียเองที่ทั้งสั่น ทั้งตกใจ บอกนิดเดียว แต่มันไม่นิดเลย กลับห่อลิ้นแล้วดันไอ้ที่ปิดสนิทอยู่จนแง้มออกแล้วจัดการแทรกตัวเข้าไปข้างใน
“หยุดสิวะ อะ ไอ้แจ่ม มันสกปรกนะโว้ย ฮึก!!”ไอ้มิ่งข่มเสียงกัดฟัดกรอด
ได้ยินเสยงกัดฟันกรอด
“น้องมิ่งเจ็บเหรอครับ”ถามไถ่เสียงเป็นห่วง
พี่แจ่มเอื้อมมือคว้าตลับขี้ผึ้งออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ตากอยู่ใกล้มือ ความที่ไอ้มิ่งหยุดมือและทำท่าจะดิ้นหนี บวกกับพออกพอใจแล้วก็จึงเงยหน้าขึ้นมายิ้ม เปิดตลับล้วงขี้ผึ้งมาป้ายประคูเมืองชุ่มน้ำลายเบาๆ
“อะไรน่ะ มึงเอาอะไรมาทากู”
ไอ้มิ่งเอี้ยวตัวมาถามท่าทางตื่นตระหนก ตากลมเบิกกว้าง แต่มือก็ยังจับมังกรเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ขี้ผึ้งครับ”
“ละ แล้วมึงเอามาจากไหน”
“ของพี่แจ่มเอง พี่แจ่มติดตัวเอาไว้ทาปากครับ”
“มึงเป็นตกระเทยเหรอวะ พกของพรรค์นี้ อะ อื้อ เดี๋ยวก่อนสิวะ กูยังไม่ตั้งตัว เลย อึก!!”
มันแหงนหน้าขึ้นสูดลมหายใจเข้าปอดลึกเมื่อนิ้วแรกชำแรกเข้ามาข้างในไม่ถามไม่ไถ่กันสักคำ
“พี่แจ่มเอาไว้ทาปากน่ะครับ ปากจะได้ไม่แตก ถ้าปากแตกแล้วพี่แจ่มกลัวน้องมิ่งไม่ยอมให้พี่แจ่มจูบ”
ยิ้มส่งยิ้มคุณชายมาให้ไอ้มิ่งที่กำลังเหลียวหลังไปมอง มือก็สาละวนทำหน้าที่ไม่บกพร่อง
มันล่ะอยากรู้จริงๆว่าพี่แจ่มคิดยังไงกับมันกันแน่ อะไรๆก็มันตลอดเลยเหรอวะ ยิ่งคิดหัวขี้เลื่อยอย่างมันก็ยิ่งไม่เข้าใจ
คิดไปพลาง ปากล่างก็กำลังกินนิ้ว ไม่พอแค่นั้นหนอนด้วงตัวน้อยยังถูกอีกมือข้างที่เจ็บค้วาไปจับเอาไว้เบาๆ ทั้งจับทั้งคลึงใครล่ะจะทนไหว น้ำตาเล็ดปริ่มจะไหลออกมาเรี่ยราดเต็มกลืน
“พะ พอแล้ว”
ไอ้มิ่งเงยหน้าขึ้น หันมาบอก ถ้านานกว่านี้มันไม่ไหวแน่ๆ ก็แบบนี้มันไม่คุ้นชินเลยนี่หว่า มันหันกลับไปหาพี่แจ่มที่กำลังกึ่งนั่งชันตัว เอนตัวไปข้างหลังเล็กๆ
ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมาเชื่องช้า หันมานั่งคร่อมตักคุกเข่าอยู่ข้างบนของพี่แจ่มแทน มือก็เกาะบ่ากว้างเอาไว้ทรงตัวไม่ให้ล้ม ตัวของมันกับที่แจ่มแนบชิดกันทำให้รู้ว่าพี่แจ่มตัวร้อนขนาดไหน
“น้องมิ่งจะทำได้เหรอครับ”
“มึงน่ะหุบปากไปเลย อย่ามาดูถูกกูเชียว"
พอถูกพูดเหมือนจะดูถูกก็ถลึงตาใส่ แยกเขี้ยวยิงฟันไม่พอใจ
“ครับๆ พี่แจ่มไม่ว่าก็ได้ครับ”
“เจ็บแขนก็อยู่ส่วนเจ็บแขนไปสิ อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวกูจัดการเอง …ว่าแต่มึงเถอะ ตัวมึงร้อนขนาดนี้ มึงจะเป็นอะไรไหม”
ถึงจะบอกว่าจะจัดการเอง แต่มันก็กลับงกๆเงิ่นๆจนคนรอดูท่าทางยกยิ้มกับท่าที
“พี่แจ่มไม่เป็นไรครับ”
“มึงแน่ใจนะ”
“พี่แจ่มแน่ใจครับ ให้พี่แจ่มทำเองนะครับ”
เห็นท่าทางแบบนั้นมือใหญ่ก็เอื้อมมาแตะบั้นเอวสอบของมันเบาๆ
เพี๊ยะ
แต่มันก็ปัดมือนั้นออก ถลึงตาใส่อีกรอบ
“โอ้ย!!”
คนแขนเจ็บพอโดนปัดก็หลุดร้อยโอ้ยออกมาให้ไอ้มิ่งตกใจ รีบจับแขนมาดูมาเป่าหวังจะให้หายเจ็บ
“ฟู่ววว เห็นไหมล่ะ กูบอกให้อยู่เฉยๆก็ไม่ฟัง นั่งนิ่งๆไปเลยสิ”
ปากดุใส่ เอวก็ขยับยกให้ตูดแน่นๆไปไถอยู่กับมังกรที่กำลังชูคอรอ
พยายามชั่งใจอยู่นานสองนานกับกับการที่จะเอาไอ้ตัวใหญ่ใส่เข้ามาในเมือง จนสูดหายใจเข้าปอดไปอีกเฮือก ค่อยๆดันประตูเมืองเข้าหาหัวมังกร เริ่มกินจากหัว เป็นลำตัว จนกินไปทั้งตัว
“อืมมม”
อึดอัดจนขยับแทบไม่ได้ เม็ดมุกทำให้มันต้องอยู่นิ่งให้คุ้นเคย อากาศก็หนาวแต่หน้ากลับชื้นเหงื่อ ซบลงไปบนไหล่กว้าง หายใจหอบรดต้นคอแรงๆอยู่นานสองนาน
“เจ็บรึเปล่าครับ”
อีกคนก็พยายามไม่แพ้กัน กัดฟันไม่ให้เป็นฝ่ายพลิกตัวไปจัดการเสียเองให้จบๆ เลยได้แต่ขมวดคิ้วย่นแล้วกระซิบถามด้วยความเป็นห่วงอยู่ข้างหู
“ไม่ อืออออ กูไม่เจ็บ”
ส่ายหน้าทั้งที่รู้สึกกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ค่อยๆยกตัวขึ้นมาเชื่องช้าจนเกือบจะหลุดออกจากกันแล้วดันลงไปใหม่เนิบนาบ
“อืมมมม”พี่แจ่มครางเสียงเบา เกร็งตัวเมื่อมันขยับ
เห็นแบบนั้นมันเลยขยับอีกพลางจ้องมองหน้าแดงก่ำตรงหน้าไม่วางตา พอมันยิ่งขยับพี่แจ่มก็ยิ่งส่งเสียงครางพอใจ
“ดะ ดีไหมวะ มึงชอบไหม”
ถามเหมือนไม่มั่นใจ แต่ใจก็นึกครึ้มที่เห็นท่าทางแบบนั้น ที่หน้าพี่แจ่มแดงเถือก ไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือเพราะอะไร แต่มันก็นึกชอบใจอย่างบอกไม่ถูก
“ดีครับ ดีมากเลย”บอกชมเสียงพร่าปากเปราะ
หน้าหล่อๆขยับเข้ามาใกล้ ปากนุ่มๆจูบลงมาบนขมับชื้นเหงื่อเบาๆ หายสงสัยเลยว่าทำไมพี่แจ่มถึงได้ปากนุ่มนักหนา
“อืม”
มันครางเบาๆในลำคอเมื่อเม็ดมุกครูดลึกอยู่ข้างใน เกร็งตัวเกาะไหล่พี่แจ่มแน่น เอวก็ขยับขย่มไม่หยุด
“อย่างนั้นแหละครับ”
ไอ้มิ่งเองพอถูกชมก็ได้ใจ บ้ายอ กดน้ำหนักลงไปเพิ่ม แถมยังเร่งโยกเอวให้เร็วขึ้น
“อะ อูยยยย”
แต่แล้วมันก็หลุดร้องออกมาทั้งที่อุตส่าห์กลั้นไว้อยู่ตั้งนาน ในตอนที่มันยกตัวขึ้นมาแล้วกำลังขย่มลงไปนั่นเอง พี่แจ่มดันเด้งเอวสวนขึ้นมาแรงๆจนมันสะดุ้ง ผวาไปกอดคอพี่แจ่มแน่น
“ฮึ่มม!!”
“อะ อะ ไอ้ อื้อ ไอ้แจ่ม กูทำเองคนเดียวได้น่า อะ อะ มึงหยุดเลยนะ”
เล่นเด้งเอวสวนอย่างเดียวไม่ฟังกันเลยนี่หว่า ทำเอามันหัวคลอนผงกไปข้างหลัง เกือบจะหงายหลังถ้าไม่กอดคอเอาไว้
เสียงฝนข้างนอกยังคงตกหนัก ทั้งฟ้าเสียงฟ้าร้อง ทั้งเสียงสังกะสีปลิวลมดังหนวกหูไปหมด แต่คนข้างในกระท่อมหลังน้อยนี้กลับไม่มีใครสนใจเลย สนใจก็แต่จะสู้กันท่าเดียว
“อะ ไอ้แจ่ม กูบอกแล้วไงว่ากู อะ อา จะทำเอง”
นี่พี่แจ่มกำลังเปิดศึกกับมันอยู่ใช่ไหมวะ เด้งเอวรับทุกรอบที่โถมตัวลงไป หน้าหล่อๆซุกไซร้เข้ามาที่ซอกคอของมัน ปากก็ระดมจูบไปทั่ว ไปหยุดอยู่ที่หัวนมสีเข้มก่อนจะใช้ฟังขบกัดแล้วดึงเบาๆให้มันสะดุ้งเฮือกจนเกือบเสียหลัก
เหมือนพี่แจ่มพยายามจะเอาคืนมันยังไงก็ไม่รู้ แต่คนอย่างไอ้มิ่งหรือจะยอมง่ายๆ ครั้งนี้พี่แจ่มเพลี่ยงพล้ำมันแล้ว และมันเป็นฝ่ายที่อยู่เหนอกว่า วันนี้มันต้องทำให้พี่แจ่มหมดท่าให้ได้!!
คิดได้ดังนั้นก็สู้กลับไม่ยอมแพ้ ได้ยินเสียงพื้นที่ทำจากลำไม้ไผ่ลวกดังลั่นเอี๊ยดอ๊าด ดีแค่ไหนที่กระท่อมมันไม่ได้เก่ามากนัก ไม่อย่างนั้นคงได้พังครืนลงมาในวันที่พายุเข้าแบบนี้แน่
“น้องมิ่งครับ”ขานเสียงเสียงแหบพร่า
“อือออ”มันเองก็ตอบรับทั้งที่ยังขย่มไม่หยุด
“น้องมิ่ง อา พี่แจ่มรักน้องมิ่งนะครับ”
บอกพลางขมวดคิ้วมั่น หน้าแดงก่ำ ว่าแต่ว่าแบบนี้มันไม่ขี้โกงไปหน่อยเหรอวะ เล่นมาบอกรักกันตอนกำลังทำศึกกันแบบนี้ แล้วก็เป็นตอนที่ไอ้มิ่งได้เปรียบด้วยสิ แล้วดู ดูพี่แจ่มทำหน้าทำตา น่าดูน่ามองจนไอ้มิ่งแทบบ้า แทบไม่อยากจะละสายตาไปมองทางไหนเลย
“อืมมม กะ กูรู้แล้ว”
มันก้มลงไปจูบแก้มพี่แจ่มเบาๆ ก่อนจะเร่งเอวเร็วรัว
ไม่นานพายุที่โหมกระหน่ำในกระท่อมก็สงบลง หนอนด้วงตัวน้อยร้องไห้น้ำตาแตกออกมาเปรอะเต็มแผ่นท้องกว้าง และพิษร้อนๆพ่นเข้าแผลงฤทธิ์ทำให้ท้องน้อยมันอุ่นวาบ
“กูก็เหมือนกัน”มันกระซิบเสียงเบา หอบหายใจแฮ่กอยู่ข้างหูพี่แจ่ม
แขนก็โอบลำคอหนาเอาไว้แน่น หัวใจเต้นแรงเสียยิ่งกว่ากลองยาวถูกมือกระหน่ำตีในตอนที่แห่ขบวนขันหมากไปขอพี่แจ่มเสียอีก
มันก็ไม่ได้อยากจะยอมรับหรอก
แต่ว่าเพราะพี่แจ่มดีกับมันมาตลอด แถมเมื่อกี้ยังทำให้เอาใจหายใจคว่ำคิดว่าจะเสียพี่แจ่มไป ทำให้มันตระหนักว่าพี่แจ่มสำคัญกับมันแค่ไหน
มันคงก็ต้องยอมรับอย่างช่วยไม่ได้เลย ว่ามันน่ะรักพี่แจ่มมาตั้งนานตั้งเนแล้ว รักมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ใครมันจะไปรู้ได้ว่าไปเผลอรักเอาตอนไหน ก็พี่แจ่มน่ะร้ายจะตายไป
จะมาโทษมันก็ไม่ได้หรอก ต้องโทษพี่แจ่มต่างหากที่ชอบมายุ่งวุ่นวายกับมันตั้งแต่มาขอดูเจี๊ยวมันอยู่หลายต่อหลายครั้ง ตั้งแต่เด็กตั้งแต่ลักมันไปซ่อนบอกจะเลี้ยงดูมันดีๆ ตั้งแต่พรากพรหมจรรย์วัยแตกหนุ่มจากมันไป แล้วก็ตั้งแต่ทิ้งมันไปมีเมียใหม่
ตั้งแต่นั้นก็เลยทำให้มันก็พยายามจะเลี่ยงพี่แจ่มด้วยการเอาน้องจันทร์เจ้ามาบังหน้าตลอด ถึงจะทำเป็นมองน้องจันทร์เจ้า แต่มันก็รู้ดีอยู่แล้วว่าทุกครั้งที่มีน้องจันทร์เจ้า ก็จะมีพี่แจ่มตลอดน่ะ คิดแล้วก็เจ็บใจ สาวบ้านนั้นบ้านนี้มีตั้งมากตั้งมายไม่รัก ดันมารักคนร้ายกาจอย่างพี่แจ่มเอาเสียได้
แต่ว่ามันก็เป็นแค่อดีตนั่นแหละ เพราะต่อไปนี้มันจะไม่ยอมให้พี่แจ่มหนีมันไปไหนอีกแล้ว ก็พี่แจ่มมารักมันเองนี่หว่า มันไม่ได้ไปบังคับอะไรเลย
เห็นไหมล่ะว่ามันน่ะ เก่งแค่ไหนที่เอาคนอย่างพี่แจ่มจนอยู่หมัด
------------------------------------------------------
จ้าาา ลูกมิ่งของแม่เก่งจ้า สยบมังกรเสียอยู่หมัดเชียว เล่นเอากระท่อมเค้าเกือบพัง
พยายามเขียนให้แซ่บสุดชีวิตละ 555 แซ่บไหมไม่รู้แต่...พี่แจ่มอิ่มเอมเปรมใจเลยล่ะงานนี้
-
:oo1: :oo1:
-
กลายเป็นว่าเหมาะสมกันจริงผัวเมียคู่นี้
กระท่อมจะพังไหมน้อ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
สุดยอดไปเลยน้องมิ่งงงงง :katai2-1:
-
ตื่นเต้นกะพาร์ทพี่แจ่ม
เราจะได้รู้แล้วใช่มั้ยว่าพี่แจ่มทำงานอะไร o18
-
่อดอิจฉาพี่แจ่มไม่ได้ ได้ซะมีเก่งและแซ่บขนาดเน้
มีการตีมือไม่ให้ช่วยขยับซะด้วย น้องมิ่งนี่น่ารักจริงๆ :katai2-1:
-
ชอบนิสัยมิ้ง น่ารักมากมายคะ
-
สุดๆไปเลยค่ะ :hao6:
-
เอาอีกๆๆๆๆๆ :ling1:
-
กระท่อมลั่นกลางป่า 555
-
:-[
-
น่ารักดี
-
มิ่งเอ้ยยยย แซบเว่อะไรเว่อ อยู่เหนือกว่าจริงๆๆ ฮ่าๆๆๆ
นี้คือลีลามัดใจ เมียซินะไอมิ่ง หึหึหึหึ
โอ้ยสุดท้ายก็เลิกปากแข็งซักที ชอบไห้เขาแกล้งก็ไม่บอก
นี้พี่แจ่มมันจิต เพราะไอมิ่ง รึป่าว ฮ่าๆๆๆ
ตกลงพี่แจ่มมันทำงานอะไร
-
รอน้องมิ่งอยู่นานแล้วนะ
-
รอนานแล้วนะ
-
ไม่มีใครยอมใครเลยแซ่บทั้งผัวทั้งเมียย :jul1: :haun4:
-
บทที่ 33 ความลับของพี่แจ่ม
คืนนั้นทั้งคืนไอ้มิ่งเช็ดตัวให้พี่แจ่มหลายต่อหลายรอบกว่าไข้พี่แจ่มจะลด คนห่าอะไร ไข้ขึ้นขนาดนี้แล้วยังจะมีหน้ามาทำลูกกับมันหลายต่อหลาบรอบ ถามว่าไหวไหมก็ตอบมันไหวตลอด ผลสุดท้ายไข้กินตัวร้อนผ่าว นอนซุกตัวเดือดร้อนให้มันต้องกอดคลายหนาวให้ทั้งคืน
ไม่รู้ว่ามันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงนกร้องระงมกันแต่เช้า พอลืมตาขึ้นมาแดดที่ส่องผ่านรูสังกะสีผุๆก็แยงตาเข้าพอดี อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมาบังแดด
“ไอ้แจ่ม”ไอ้มิ่งเรียกเสียงเบา
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแขนมันรู้สึกชา พอมันหันไปมองก็เห็นว่าพี่แจ่มนอนหนุนแขนมันอยู่ ตัวก็คู้เขาหาไออุ่นจากมัน ใบหน้าแดงก่ำเพราะพิษไข้ มันเลยค่อยๆขยับตัวจับคว้าหมอนมาหนุนให้เบามือ ใช้มือแตะหน้าผากก็เห็นว่าไข้พี่แจ่มขึ้นสูงอีกแล้ว
“ไอ้แจ่ม”
ไอ้มิ่งเรียกอีกครั้ง คราวนี้มันออกแรงเขย่าเบาๆ
“อือ”พี่แจ่มครางรับเสียงเบาคล้ายไม่ได้สติ
“ไอ้แจ่ม เช้าแล้ว ตื่นได้แล้ว”
“อืม”
คราวนี้ยอมลืมตาขึ้นมามองช้าๆ
“เช้าแล้ว…กลับบ้านกันเถอะ มึงไม่สบายไข้ขึ้น”
“ครับ”พี่แจ่มพยักหน้า
“มึงยังเจ็บอยู่ไหม”
“พี่ไม่เจ็บแล้วครับ ให้ทำลูกอีกคนพี่แจ่มยังไว”
“เดี๋ยวเถอะมึงน่ะ”ไอ้มิ่งเอ็ดเบาๆ แต่หน้านี่แดงเห่อไปหมด
พี่แจ่มนะพี่แจ่ม ไข้ขึ้นจนหน้าแดงก่ำแล้วยังมีหน้ามายิ้มกริ่มใส่มันอีก พอเห็นยิ้มแบบนี้มันก็พึ่งจะนึกเขินอายขึ้นมา จะว่าไปก็ไม่รู้ว่าเจ้าป่าเจ้าเขาเขาจะไม่พอใจมันกับพี่แจ่มเอารึเปล่าที่เล่นมาทำลูกกันกลางป่ากลางเขา ฟ้าไม่ผ่าลงมาก็บุญหัวเท่าไรแล้ว
ไอ้มิ่งลุกขึ้นเดินโทงๆไปหยิบผ้าที่ตากทิ้งไว้เมื่อคืน ถึงผ้าไม่แห้งแต่ก็ดีกว่าใส่เปียกๆ มันทำหน้าที่ผัวที่ดี จัดการเช็ดตัวพี่แจ่มอีกรอบก่อนจะใส่เสื้อให้
“มึงลุกไหวไหม”
“น้องมิ่งช่วยพี่แจ่มหน่อยสิ”ยืนมือมาให้ไอ้มิ่ง
เมื่อตะกี้ยังบอกว่าทำลูกไหว ทีตอนนี้ถามว่าลุกไหวไหมดันลุกไหมไหว แต่ก็ช่างเถอะ ไอ้ท่าทางอ้อนๆเป็นลูกแมวกับหน้าแดงๆเพราะพิษไข้มันก็น่าดูน่ามอง อีกอย่างพี่แจ่มก็เจ็บแขนที่ถูกยิงไอ้มิ่งก็เลยใจอ่อน พยุงพี่แจ่มให้ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหน้าประตู จังหวะที่มันกำลังจะเปิดประตูกระท่อมนั่นแหละ
มือที่กำลังจะเปิดประตูสังกะสิชะงักค้างเอาไว้เสียอย่างนั้น จะอะไรเสียอีกนอกจากว่าจะได้ยินเสียงกุกๆกักๆ เสียงคนคุยกันดังมาจากนอกกระท่อม ความเป็นห่วงพี่แจ่มที่ถูกไข้กินไม่มีเรี่ยวมีแรงทำให้มันนิ่งคิด
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นมึงรอกูอยู่ที่นี่นะ เดี๋ยวกูจะล่อพวกมันไปทางอื่น”
พักใหญ่ถึงได้หันมากระซิบบอกพี่แจ่มเสียงเบา ใจเต้นตุ๋มๆต่อมๆนึกกลัวว่าพวกเมื่อคืนที่ตามล่ามันกับพี่แจ่มตามมาเจอ ใช้มือผลักพี่แจ่มให้ถอยเข้าไปรอในกระท่อม
“ไม่ครับ น้องมิ่ง…”พี่แจ่มคว้าแขนมันเอาไว้
“มึงอย่าพึ่งมาขัดกูตอนนี้ได้ไหมวะ รอกูอยู่ที่นี่นะ”มันดึงแขนพี่แจ่มออก ก่อนจะ…
โครมมม
ไม่พูดพล่าทำเพลงก็เปิดประตูสังกะสีกระท่อมออกไปเสียงดังโครม ตามองเห็นเงาตะคุ่มๆที่นั่งหันหลังอยู่บนหัวบันไดกระท่อมก็ยันโคมเข้าให้
“โอ้ย!!”
ไอ้คนที่ไอ้มิ่งยันโครมเข้าให้คนหน้าทิ่มส่งเสียงร้องโอดโอย แต่ก็ใช่เวลาที่ไอ้มิ่งจะมัวแต่มาสนใจอะไร
“แน่จริงก็ตามกูมาสิวะ”
“เดี๋ยว หยุดก่อน!!”
“หยุดก็ควายสิโว้ยยย”
หยุดให้โง่สิวะ!! เรื่องเผ่นขอให้ไว้ใจเชียว ไอ้มิ่งเตรียมออกวิ่งในทันทีทันใดหลังจากประกาศท้าล่อให้ไอ้ห้าหกคนที่ยืนเฝ้าอยู่นอกกระท่อมตามมันมา
แต่วิ่งได้ก้าวเดียวก็หน้าเกือบคะมำ แขนมันถูกมือที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนคว้าเอาไว้
เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะ!! คิดว่าหนึ่งในนั้นต้องจับมันได้ทั้งที่ยังไม่ออกวิ่งแล้วแน่ๆ คิดได้ดังนั้นก็เลยหันไปประเคนกำปั้นให้สุดแรงเกิด
ทว่าก็ต้องวืดต่อยลมแทนเมื่อเป้าหมายโยกตัวหลบได้อย่างทันท่วงที เท่าก็แลยเตรียมที่จะสวนขึ้นไปหมายเอาพวงสองลูกน้อยๆให้แตกสักลูกจะได้มีโอกาสหนี จังหวะที่กำลังยกเข่าขึ้นไปแทงไข่ มันก็ต้องชะงักขาข้างเอาไว้เมื่อเห็นว่าคนที่จับแขนมันเอาไว้ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพี่แจ่ม
เกือบสูญพันธุ์แล้วไหมล่ะ!!
“อะ ไอ้แจ่ม มึงจะมาจับกูทำไมวะ ไม่เห็นรึไงว่า…”
ไอ้มิ่งโวยวายในทันทีทันใดที่พี่แจ่มไม่ดูตาม้าตาเรือ ไม่เห็นรึยังไงว่าศัตรูมันล้อมกระท่อมไว้หมดแล้ว ยังจะมาจับแขนมันเอาไว้อีก แล้วนี่อะไร มันบอกให้รออยู่ในกระท่อมไม่ใช่รึไง จะตามออกมาทำไม
ศัตรูมารอกันเยอะขนาดนี้ แต่จะว่าไป ไอ้ศัตรูนี่มันก็หน้าตาคุ้นๆ ยิ่งไอ้คนที่มันถีบจนหน้าคะมำคลุกโคลนเนี่ย หน้าคุ้นยังไงก็ไม่รู้ แถมใส่ชุดสีกากีอีกต่างหาก
“จ่าหมาย!!”
ไอ้มิ่งเรียกเสียงดังด้วยความตกใจ ก็คนที่มันถีบจนหน้าทิ่มโคลนคือจ่าหมาย ตำรวจที่รู้จักมักจี่กันดีนี่เอง ยังเคยนั่งก๊งยาดองด้วยกันอยู่บ่อยๆไป คนอื่นๆก็เป็นตำรวจ บางคนก็คุ้นหน้ากันดีด้วยกันทั้งนั้น คงจะได้ยินเสียงปืนเมื่อคืนก็เลยตามมา
“ก็เออสิวะ ถีบกูมาได้ ไม่ดูตาม้าตาเรือ”
“แหะๆ ก็ใครจะรู้ล่ะจ๊ะว่าเป็นจ่า มานั่งตะคุ่มๆไม่ให้ซุ่มให้เสียง”คว้าผ้าเช็ดหน้าที่จ่าหมายล้วงออกมาๆช่วยเช็ดให้
“ยังมีหน้ามาแหะๆอีก”จ่าหมายทำท่าทำทางเคืองทีเล่นทีจริงพลางคว้าผ้าเช็ดหน้าคืนไปเช็ดขี้โคลนที่เปื้อนหน้าออกเสียเอง
“ทำไมไม่เข้าไปเรียกฉันกับไอ้แจ่มล่ะจ๊ะ”
“ข้าก็เปิดประตูเข้าไปแล้วนั่นแหละ แต่เห็นแล้วก็เปลี่ยนใจ กลัวจะไปขัดจังหวะผัวเมียเข้าเลยตัดสินใจนั่งรอกันข้างนอกจะดีกว่า”จ่าหมายพูดไปก็ยิ้มกริ่มไปก่อนจะหันไปมองพี่แจ่ม
ไอ้มิ่งนี่ก็ถึงบางอ้อ ปกติมันเป็นคนหน้าหนา ไม่ค่อยจะอายอะไรนักหรอก แต่พอนึกถึงตอนที่มันกับพี่แจ่มนอนแก้ผ้ากันแล้วก็นึกกระดากอายขึ้นมา ฉิบหายแล้วไหมล่ะ นี่แสดงว่าจ่าหมายเห็นมันกับพี่แจ่มนอนแก้ผ้ากอดกันใช่ไหมวะ
“จะ จ่าเห็นด้วยเหรอจ๊ะ”ถามไปอย่างนั้น ถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเห็นแน่ๆ เป็นใครเปิดประตูเข้าไปก็ต้องเห็นทั้งนั้น
“พวกข้าไม่กุ้งยิงก็บุญหัวแล้ว”
พวกข้านี่หมายถึงทั้งหมดที่ยืนล้อมกระท่อมอยู่รึเปล่า ไอ้มิ่งทำหน้ามึน มองไปก็เห็นกระซิบกระซาบ ยิ้มกริ่มกันหัวเราะกันคิกคักชอบใจ งามหน้าแล้วไหมล่ะ นี่ถ้าไม่ติดพายุเข้าพวกจ่าคงได้เห็นไอ้มิ่งสยบมังกรแน่
ระหว่างที่ไอ้มิ่งมัวแต่อายจนหน้าดำหน้าแดงนั่นแหละ เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างเข้าพอดี
“ปลอดภัยนะครับสารวัตร ขอโทษที่พวกเรามาช้านะครับ พอดีว่าเมื่อคืนพายุเข้า ลมแรงจนต้นไม้หักโค่นขวางทางเต็มไปหมด กว่าจะมาถึงได้ก็เล่นเอาแย่”
จ่าหมายทำท่าตะเบะใส่พี่แจ่มแล้วถามสารทุกข์สุขดิบท่าทางอย่างกับคุ้นเคยกันดี แล้วไปรู้จักมักจี่กันตอนไหน ทำไมไอ้มิ่งไม่เห็นรู้ แล้วเรื่องอะไรมาทำท่าทำทางอย่างนั้น แล้วเรียกพี่แจ่มว่าสารวัตร อะไรๆมันเริ่มทะแม่งๆจนคิ้วยาวๆขมวดจนแทบจะชนกัน
“แจ่มปลอดภัยดีครับ ไม่เป็นไร แค่ถูกยิงถากๆ แล้วพวกคนร้ายล่ะครับ จับได้ไหม”พี่แจ่มส่งยิ้มให้เป็นกันเอง
“จับได้เกือบทั้งหมดครับสารวัตร มีหลุดรอดไปได้คนหนึ่ง มันอาศัยจังหวะที่คนอื่นชุลมุนเอาลูกน้องมาเป็นตัวล่อแล้วหนีไป ไอ้นี่มันเป็นตัวสำคัญด้วยสิ”
“ไม่เป็นไร ยังไงจ่าก็ส่งคนไปตามรอยให้หน่อยก็แล้วกันนะครับ”
“ครับสารวัตร”จ่าหมายรับคำสั่งท่าทางจริงจัง
บทสนทนาระหว่างพี่แจ่มกับจ่าหมายยิ่งมองก็ยิ่งนึกงง ยิ่งมันมาเจอว่าพี่แจ่มอยู่กับไอ้พวกขายยาไอ้มิ่งยิ่งนึกงงหนักเข้าไปใหญ่
“เดี๋ยวสิจ๊ะจ่า จ่ารู้จักเมียฉันด้วยเหรอจ๊ะ ท่าทางคุยกันสนิทเชียว”โพล่งถามออกไป
“ก็ต้องรู้จักสิวะ ก็เขาเป็นเจ้านายข้า”
“เจ้านาย?”เจ้านายของจ่าก็คือเจ้านายของตำรวจน่ะสิ
“ก็เออสิวะ สารวัตรแจ่มเขาเป็นเจ้านายของข้า”
“สารวัตรแจ่ม? อะ ไอ้แจ่ม ทำไมจ่าเขาเรียกมึงว่าสารวัตรวะ ละ แล้วจ่าเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าจ๊ะ นี่ไอ้แจ่มเมียฉันนะ มันเป็นคุณชาย มันไม่ได้เป็นสารวัตรอะไรนั่นหรอก”
หันไปถามจ่าทีถามพี่แจ่มที ชี้นิ้วไปทางนั้นทีทางนี้ที มืออีกข้างก็ยกขึ้นมาเกาหัวแกรกๆ หน้าตาซื่อบื้ออยู่แล้วยิ่งซื่อบื้อหนักกว่าเดิม
“จะเข้าใจผิดอะไรล่ะวะ ก็คุณแจ่มเขาเป็นสารวัตรที่ย้ายเข้ามารับคดียาเสพติดที่ค้างๆคาๆมาตั้งนานไม่จบไม่สินสักทียังไงล่ะ”จ่าช่วยตอบแทน
แต่ถึงยังไงคนอย่างไอ้มิ่งก็ไม่เข้าใจอะไรง่ายๆสักที พยายามนึกถึงที่พี่แจ่มออกไปทำงานหามรุ่งหามค่ำ ถามว่าไปไหนก็ไม่บอก
“จริงเหรอวะไอ้แจ่ม จ่าเขาบอกว่ามึงเป็นสารวัตร นี่มึงเป็นตำรวจจริงๆเหรอวะ”
“ครับ พี่แจ่มเป็นตำรวจ”พี่แจ่มตอบพลางยิ้ม
“มึง….”
“ผมพันตำรวจตรีแจ่มจรัส รายงานตัวครับ”
พี่แจ่มทำท่าตะเบะพร้อมแนะนำตัว ไอ้คนที่มันมองอย่างไม่เชื่อสายตาก็ยิ่งอ้าปากค้าง
“นี่มึงเป็นตำรวจจริงๆเหรอวะ แถมเป็นสารวัตรด้วย ทะ ทำไมกูไม่เคยเห็นรู้เลย มึงไม่เคยบอกกูเลยนะ”
“พี่แจ่มต้องปลอมตัวนี่ครับ พี่แจ่มอยากจะจับพ่อค้ายาเสพติดที่เป็นรายใหญ่ก็เลยไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นตำรวจ ไม่อย่างนั้นจะเสียงานแล้วอาจจะต้องเริ่มวางแผนใหม่ทั้งหมด”
“แม้แต่กูก็ห้ามรู้เหรอวะ นี่กูเป็นผัวมึงนะ”ถึงตอนทำลูกมันจะเป็นฝ่ายถูกทำก็เถอะ แต่อย่างน้อยมันก็เป็นคนจ่ายค่าสินสอด
“เพราะพี่แจ่มเป็นห่วงน้องมิ่งยังไงครับ พี่แจ่มถึงไม่บอกน้องมิ่ง พี่แจ่มขอโทษนะครับ ที่พี่แจ่มไม่ได้บอก”บอกเสียงเบาพลางเอื้อมมือมาลูบหัวมันเบาๆ หน้าหล่อโน้มหน้าเข้ามาจูบขมับมันเบาๆ ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากไอ้พวกที่แอบมองผัวเมียพลอดรักกัน
“มึงไม่ต้องขอโทษกูหรอก ก็งานมึงนี่ แค่มึงไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว”
แต่จะว่าก็ว่าเถอะ นี่มันมีเมียเป็นตำรวจเลยเหรอวะ แถมเป็นสารวัตรด้วย แค่เป็นคุณชาย เป็นผู้ดีมาจากบางกอกก็ว่าเว่อร์แล้ว นี่ยังจะเป็นตำรวจอีก
มันจะนึกเคืองที่พี่แจ่มไม่เคยบอกมันว่าเป็นตำรวจก็เคือง จะนึกปลื้มใจก็ปลื้ม นี่มีเมียเป็นตำรวจเลยนะ เจ๋งกว่าพี่เจิดที่มีเมียเป็นครูอีก พอคิดได้ก็ยกยิ้มขึ้นมาที่มุมปากชอบอกชอบใจ
-------------------------------------------------------------------
ไอ้มิ่งคนอวดเมีย 555 ดีใจ มีเมียเป็นตำรวจ ไม่โกรธเลย แค่เคืองๆ แต่ดีใจมากกว่า
ฃ
-
คนอวดเมีย
-
พี่แจ่มกับน้องมิ่งใครจะหน้าบานกว่ากันงานนี้
-
ขำมิ่ง มันก็จะอวดๆหน่อย 55555555
-
เออๆๆๆ น้องมิ่งเค้าดีใจมีเมียเป็นตำรวจ อวดใหญ่เลย :laugh:
-
มีความอวดผัวเบาๆ
-
เบื่อความอวดเมีย 5555 ในที่สุดพี่แจ่มก็เปิดตัวซักที
-
อวดเมียเป็นตำรวจ เมียพี่เจิดเป็นได้แค่ครู
อะไรจะปานน้านนน น้องมิ่ง ไม่ค่อยเลยนะ
o13
-
:pig4:
-
:impress2: :call:
-
ลุงนครนี่น่ากลัวนะเนี่ยยยยยย
-
อิจฉาน้องมิ่ง มีเมียเป็นคนใหญ่คนโต
-
รออยู่น้า มาต่อไวๆเน่อ :katai5:
-
ตานครนี่ต้องเป็นขโมยขี้เหล้าที่แทงแม่น้องมิ่งชัว
ส่วนน้องมิ่งนี่ก็อวดเมียเหลือเกิน 5555
-
คนเขียนหายไปหนายย :mew6:
-
คิดถึงน้องมิ่งแล้ว
-
บทที่ 24 ความซวยของไอ้มิ่ง
หลังจากที่พวกจ่าหมายมาถึงได้ไม่นานก็พาพี่แจ่มไปเย็บแผลที่โรงพยาบาล ฉีดยาอีกสองสามเข็ม หมอบอกว่าพี่แจ่มต้องนอนค้างที่โรงพยาบาลอย่างน้อยหนึ่งคืนเพื่อรอดูอาการ แต่ไอ้คนที่ดูจะบ้างานก็ไม่ยอมเอาลูกเดียว สุดท้ายก็เลยได้ยามากินแล้วกลับมานอนพักที่บ้านแทน
ทั้งแม่มาทั้งน้องจันทร์เจ้าพากันบ่นพี่แจ่มกันยกใหญ่ บ่นทั้งที่ว่าทำอะไรอันตรายเกินตัว บ่นที่ว่าพาไอ้มิ่งไปอันตาย บ่นกันจนไอ้มิ่งไม่เหลืออะไรจะให้ช่วยบ่น
ส่วนน้องจี๊ดตัวดีก็ถูกพี่แจ่มโม้ว่าเป็นฮี่โร่สู้กับคนร้าย ไอ้เด็กเชื่อคนง่ายก็ชอบอกชอบใจหายร้องไห้เปลี่ยนเป็นออกปากชมพ่อมันยกใหญ่
แม่มาเล่าว่าจบงานนี้พี่แจ่มจะได้เลื่อนยศจากพันตำรวจตรีเป็นพันตำรวจโทเสียที ก่อนหน้านี้มีผู้ใหญ่ที่รู้จักกับพ่อพี่แจ่มเสนอจะเลื่อนยศให้แต่พี่แจ่มก็เลือกไม่ใช้เส้นสายเหมือนๆกับคนอื่นๆ แต่เลือกที่จะทำงานแลกตำแหน่งเอาเอง
คิดดูสิว่าถ้าได้เลื่อนยศคราวนี้เมียไอ้มิ่งยิ่งมียศใหญ่กว่าเดิมอีก นึกแล้วก็คันปากอยากจะไปโม้อวดชาวบ้านแต่ก็ทำไม่ได้ เดี๋ยวจะเสียงานเสียการพี่แจ่ม
จะว่าไปเพราะฝีมือการวางแผนของพี่แจ่ม ไอ้พวกขายยาเมื่อคืนก็เลยถูกจับได้หมด เว้นก็แต่ไอ้คนที่มันยิงพี่แจ่มเมื่อคืนคนเดียวที่หนีรอดไปได้ คิดแล้วก็แค้นใจ กล้าดียังไงมาทำพี่แจ่มของมันเจ็บ
“กินข้าวได้แล้ว จะได้กินยา”ไอ้มิ่งบอกพี่แจ่ม
ถึงจะเป็นข้าวเที่ยงก็กินได้แต่ของอ่อนๆ ไอ้มิ่งยกข้าวต้มกุ้งร้อนๆใส่ถาดมาส่งให้ถึงเตียงนอน เปิดประตูเข้ามาก็เห็นคนป่วยนอนยิ้มแฉ่งอยู่บนเตียง ถูกแม่ถูกน้องบ่นให้ขนาดนั้นแล้วยังมีหน้าจะมายิ้มอีกน้อยยิ้มใหญ่ให้อีก
“น้องมิ่งป้อนพี่หน่อยนะครับ พี่แจ่มเจ็บแขน”
“มึงก็กินเองได้ มึงเจ็บแขนซ้ายไม่ใช่แขนขวาสักหน่อย”
ก็แหม ถึงจะพอจะคุยกันรู้เรื่องแล้วแต่จะให้มานั่งหวานป้อนข้าวป้อนน้ำให้กันมันก็ดูจะกระดากอาย
“แขนพี่แจ่มไม่มีแรงเลย”
“เออๆ เห็นแต่ว่ามึงไม่สบายหรอกนะ ก็เลยอนุโลมให้น่ะ”ว่าพลางเขยิบไปนั่งใกล้ๆจะได้ป้อนข้าวให้ได้ถนัดถนี่
“น้องมิ่งใจดีจัง”
“ไม่ต้องมาชมกูเลย กูไม่ได้ใจดีสักหน่อย กูก็แค่ทำหน้าที่ผัวที่ดีก็แค่นั้นแหละ”
“ครับ เพราะน้องมิ่งเป็นคนดีไงครับ พี่แจ่มเลยรัก…อุ๊บ”
พูดไม่ทันจบก็ต้องหุบปากเมื่อช้อนพูดเข้าต้มยัดเข้าปากไปเต็มปากเต็มคำ ก็เลยต้องกลืนคำว่ารักลงคอไป
“พูดมากน่ามึงน่ะ กินๆเข้าไป จะได้ยินยาแล้วนอนพัก”
เมื่อคืนก็กระซิบบอกมันไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยครั้งจนมันจำขึ้นใจแล้ว ยังจะมาบอกอะไรอีก อย่าหวังนะว่ามันจะนึกเขิน
ถึงจะอย่างนั้นแต่ไอ้คนที่นั่งป้อนข้าวต้มคนป่วยก็นั่งอมยิ้มไปป้อนข้าวคนป่วยไปอย่างกับคนบ้า จะยิ้มก็ไม่ยิ้ม จะบึ้งก็ไม่บึ้ง คนป่วยที่มองมาก็คิดว่าน่ารักน่าเอ็นดูกับไอ้สีหน้าท่าทางประหลาดแบบนั้น
“เออไอ้แจ่ม มึงกินข้าวกินยาเสร็จแล้วเดี๋ยวกูขอไปบ้านตานครแปบนึงนะ”ไอ้มิ่งส่งยาหลังข้าวกับแก้วน้ำให้
“ไปทำไมครับ”พี่แจ่มรับยาพลางถาม
“กูต้องดูแลมึงไง กูเลยจะไปบอกเขาสักหน่อยว่าจะหยุดทำสวนให้เขาสักวันสองวัน เดี๋ยวถ้ากูไม่บอกเขาเขาจะหาว่ากูไม่รับผิดชอบงานเอา รับปากเขาเอาไว้แล้ว อีกอย่างเมื่อคืนฝนก็ตกหนัก กูจะไปดูสวนที่พึ่งทำเมื่อวานด้วย”
“ก็ได้ครับ”พยักหน้า
“กูไปแปบเดียวเดี๋ยวกูมา ส่วนมึงถ้าง่วงก็นอนเสียล่ะ”
“ครับ”
“มึงเปรี้ยวปากอยากจะกินอะไรไหมล่ะ ขากลับกูจะได้แวะซื้อให้”
“ไม่ต้องก็ได้ครับ พี่แจ่มอยากให้น้องมิ่งกลับมาหาพี่แจ่มเร็วๆพอ”
ดูทำหน้าทำตา ทำเอาไอ้มิ่งไม่อยากจะไปแล้วนอนลงมันข้างๆตรงนั้นนั่นแหละ แต่เดี๋ยวจะเสียการเสียงานเอา อย่างน้อยแค่ไปบอกว่าจะหยุดงานสักวันสองวันพอเป็นพิธีก็ยังดี เสร็จแล้วก็จะได้รีบๆกลับมาดูคนป่วยที่มันไม่ทิ้งลายเจ้าเล่ห์
“เออ กูจะรีบไปรีบกลับ ส่วนมึงน่ะ เอามือออกไปจากกางเกงกูได้แล้ว จะจับอะไรกันนักกันหนา เมื่อคืนก็จับไปตั้งเยอะตั้งแยะ”
เผลอเป็นไม่ได้ ไม่รู้ว่าล้วงเข้าไปจับหนอนด้วงของไอ้มิ่งตอนไหน ไอ้นี่ก็โดนจับจนคุ้นมือ พอเขาจับเข้าหน่อยก็โงหัวขึ้นมายิ้มแฉ่งเชียว
“รีบกลับนะครับ”
----------------------------------------------------------------------------
คือ...คนป่วยได้กำไรตั้งแต่ในกระท่อม จนถึงนอนซมอยู่บนเตียง ได้ทั้งทำลูก ได้ทั้งคนป้อนข้าวป้อนน้ำ
-
บทที่ 35 ซวยซับซวยซ้อน
คนมันจะอารมณ์ดีก็อารมณ์ดีเหลือก้ำเหลือเกิน ขี่รถเครื่องไปผิวปากไป ลมเย็นๆพัดจนผมดำยาวหยักศกปลิวกระเซอะกระเซิงพันกันยุ่งเหยิง จะไม่ให้มันอารมณ์ดีได้ยังไงล่ะ มีเมียเป็นถึงสารวัตรเลยนะ ออกจะโก้ปานนั้น น่าเสียดายที่ตอนนี้มันต้องเก็บเป็นความลับ ไม่อย่างนั้นจะไปคุยอวดพวกไอ้ดำให้ฟุ้งไปสามบ้านแปดบ้าน
เมื่อคืนฝนตกหนักทางลูกรังแดงก็เลยกลายเป็นขี้โคลน ฝุ่นแดงๆก็เลยไม่ฟุ้งเหมือนทุกวัน ติดก็ตรงเป็นขี้โคลน จะซิ่งเร็วไม่ได้ กลัวจะลื่นหัวล้างข้างแตก ดีที่จ่าหมายไปเจอรถเครื่องแล้วเอามาส่งให้เมื่อเช้า ไม่อย่างนั้นมันคิดไม่ออกเลยว่าจะไปบอกกับพี่เจิดว่ายังไงดีว่าทำรถหาย ว่าแล้วก็ถอนหายใจ
ใจมันตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เผลอเป็นไม่ได้ เอาแต่คิดถึงพี่แจ่มท่าเดียว ยิ่งคิดก็ยิ่งนึกถึงเรื่องเมื่อคืน อายผีสางนางไม้บนป่าบนเขาจริงๆ ดีกระท่อมไม่พังเอา คิดได้ก็ส่ายหน้าไล่ความคิดสัปดน
ครั้นพอใจมันได้เริ่มนึกเริ่มคิดถึงคนป่วยที่นอนซมอยู่บนเตียงก็ยิ้มย่องกระหย่องใจ อยากจะรีบไปรีบกลับไวๆ พี่แจ่มน่ะเป็นภาระจริงๆเชียว นี่มันก็ไม่ได้อยากจะทำเลยนะ ทั้งเช็ดเนื้อเช็ดตัว ใส่เสื้อผ้าให้เนี่ย ไหนจะต้องมานั่งป้อนข้าวป้อนน้ำอีก แต่ติดที่ว่าพี่แจ่มเจ็บเพราะมันหร๊อก ไม่งั้นมันไม่มานั่งทำให้เสียเวลาทำมาหากิน
ว่าแล้วขากลับก็แวะซื้อนมเย็นไปฝากสักหน่อย เผื่อได้กินอะไรหวานๆแล้วจะสดชื่นหายป่วยหายไข้เร็วๆ
“อ้าวลุง มายืนชะเง้อชะแง้อะไรอยู่ตรงนี้ล่ะจ๊ะ”
ยังไม่ทันเลี้ยวรถผ่านเข้าไปในรั้วบ้านดีเชียว อดจะตะโกนถามไม่ได้เมื่อมันเห็นลุงนครยืนชะเง้อชะแง้อยู่หน้าประตูบ้านเหมือนกำลังรอใคร สีหน้าท่าทางเป็นกังวลใจแปลกๆ
“อ้อ พ่อมิ่งมาแล้วเรอะ”คนถูกถามพอเห็นหน้าไอ้มิ่งก็ยิ้มออกมากึ่ง ร้องตอบท่าทางดีอกดีใจ
“จ้ะ ว่าแต่ลุงรอใครอยู่เหรอจ๊ะ”
เรื่องสอดรู้สอดเห็นขอให้ไว้ใจ อยากรู้อะไรเป็นได้ถามไม่รีรอ
“ก็รอพ่อมิ่งนั่นล่ะ ลุงคิดว่าจะไม่มาเสียแล้ว”
“ต้องมาสิจ๊ะ แต่ว่าวันนี้ฉันจะมาบอกลุงว่าฉันจะขอหยุดทำสวนให้ลุงสักวันสองวัน พอดีว่าเมียฉันมันไม่สบายน่ะจ้ะ ฉันก็เลยต้องคอยเช็ดตัวป้อนข้าวป้อนน้ำให้มัน”
เห็นไหมล่ะว่าไอ้มิ่งเป็นผัวที่ประเสริฐแค่ไหน เมียเจ็บก็คอยดูแล ผัวดีๆแบบนี้หาได้ที่ไหน บอกไปพลางเตะขาตั้งลงจอดรถแล้วยิ้มเพล่ให้เจ้าของบ้าน
“เมียพ่อมิ่งไม่สบายเรอะ เป็นอะไรไปเล่านั่น”ลุงนครถามไอ้มิ่งท่าทางจริงจัง
“ก็เมื่อคืนมันโดน…อะ เอ่อ”
เกือบจะหลุดปากคุยอวดไปแล้วเชียวว่าพี่แจ่มไปจับคนร้ายขายยาบ้าแล้วโดนยิงมา
แหม่!! ปากหนอปาก พล่อยจริงๆเชียว
“โดนอะไรมารึ?”ลุงนครถามย้ำท่าทางอยากรู้อยากเห็นน่าประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้ประหลาดใจอะไรมากนัก
สงสัยลุงนครจะเป็นห่วงกันตามประสาคนบ้านใกล้เรือนเคียงล่ะมั้ง ว่าแล้วก็คิดหาคำตอบว่าจะตอบไปว่าอะไรดี
“ไม่ได้โดนอะไรหรอกจ้ะ ไอ้แจ่มมันก็แค่ตากฝน เจ็บไข้ไม่สบายแค่นั้นเอ๊ง”
ไอ้มิ่งส่ายหน้าตอบหางเสียงสูงลิบลิ่ว
“แล้วพ่อมิ่งล่ะ ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
คราวนี้ลุงนครเอื้อมมือมาจับแขนมันพลางมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าคล้ายกับกำลังมองหาอะไร
“เป็นอะไร…หมายถึงอะไรเหรอจ๊ะ ฉันก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ฉันสบายดี”
“ลุงหมายถึงติดไข้จากเมียมาน่ะ พ่อมิ่งไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”
“ติดไข้อะไรล่ะจ๊ะ ฉันออกจะแข็งแรง”
ลำพังคุยโวก็พอแรงอยู่แล้ว แต่ดันยกแขนขึ้นมาเบ่งกล้ามอวดอีกต่างหาก ปากก็ยิ้มกว้างอวดฟันขาว ทำเอาคนฟังถอนหายใจออกมาท่าทางโล่งใจ
“ว่าแต่พ่อมิ่งเข้ามากินน้ำกินท่าก่อนสิ”
“ไม่หรอกจ้ะ เดี๋ยวฉันต้องกลับไปดูแลเมียอีก”
“อ้อ นั่นสินะ เมียพ่อมิ่งไม่สบายอยู่”เจ้าของบ้านทำหน้าทำตาเสียดาย
“แต่ว่าวันนี้ฉันเอากล้วยบวชชีมาฝากลุงด้วยนะ แม่มาแม่ยายของฉันเขาทำกล้วยบวชชีเมื่อเช้า พอฉันบอกว่าจะมาบ้านลุงแม่มาก็ฝากให้ฉันเอามาให้ลุงน่ะ”
ไอ้มิ่งหันไปคว้าถุงกล้วยบวชชีที่แขวนอยู่หน้ารถมาอวด กล้วยบวชชีในถุงยังร้อนๆอยู่เลย
“งั้นเรอะ กำลังอยากอยู่เลยเชียว ฝากพ่อมิ่งไปขอบคุณแม่ยายพ่อมิ่งด้วยนะ”
“ได้สิจ๊ะ…เอ้อ ว่าแต่ ลุงจ๊ะ ถ้าไม่ว่าอะไรฉันขอเข้าห้องน้ำสักแปบได้ไหมจ๊ะ จู่ๆก็ปวดเบาขึ้นมา แหะๆ”เกาหัวฟูๆแกรกๆยิ้มแห้งๆท่าทางกระดากอาย
จู่ๆก็ดันอยากยิงกระต่ายขึ้นมาเสียได้ มัวจ้องแต่จะรีบไปรีบกลับท่าเดียว ก่อนออกมาจากบ้านก็เลยไม่ได้จัดการให้เรียบร้อย สะเพร่าจริงๆ
“ได้สิ ห้องน้ำก็อยู่ข้างห้องครัวนั่นน่ะ เชิญพ่อมิ่งตามสบายเลยนะ”
“ขอบใจนะจ๊ะลุง”
เจ้าของบ้านอนุญาตแล้วจะรออะไรเล่า วิ่งพรวดพราดเข้าไปยิงกระต่ายในห้องน้ำไม่รีรอ
“โอยยย ค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย”
พอเสร็จกิจก็ยิ้มกริ่ม พึมพำกับตัวเองท่าทางสบายอกสบายใจ ล้างมือเสร็จก็แวะส่องกระจกหน้าห้องน้ำสักหน่อย นี่มันแค่ยกมือขึ้นมาสางผมยาวๆฟูๆให้เข้าที่นิดๆหน่อยๆก็หล่อระเบิดแล้ว
ระหว่างที่เปิดประตูห้องน้ำออกมาใจก็พลางนึกว่าจะซื้ออะไรไปฝากพี่แจ่มกับน้องจี๊ดเพิ่มดีนอกจากนมเย็น แต่ขาก็พลันชะงัก นึกเอะใจเมื่อได้ยินเสียงคุยกันดังแว่วมาจากใต้ถุนทางหน้าบ้าน
“ช่วยผมหน่อยนะนาย ผมขอร้องล่ะ”เสียงใครก็ไม่รู้ จะว่าคุ้นก็คุ้น ไม่คุ้นก็ไม่คุ้น
หรือว่าลุงนครจะมีแขก? ถึงว่า…ชะเง้อชะแง้เหมือนกำลังรอใครอยู่ ที่แม้ก็มีแขกนี่เอง
ว่าแต่คุยเรื่องอะไรกันหว่า เรียกลุงนครว่านายด้วย ลุงนครนี่ไม่เบา มิน่าถึงได้มีบ้านหลังใหญ่โต ที่แท้ก็เป็นเจ้านงเจ้านาย มีลูกนงลูกน้องนี่เอง มันเริ่มชักอยากรู้แล้วสิว่าลุงนครเขาทำงานอะไร ทำไมถึงได้มีเงินมีทองมีบ้านหลังโต ที่ผ่านมามันก็ไม่เคยได้ถามได้ไถ่เสียด้วยสิ
เพราะความเสือกที่มีล้นเหลือก็เลยยืนหลบอยู่หลังเสาใกล้ๆกับห้องน้ำ อดไม่ได้ที่จะเงี่ยหูฟัง แถมท้ายด้วยการยกมือขึ้นมาป้องหู จะได้ๆยินถนัดถนี่กว่านี้
“พ่อสิงไปเสียเถอะนะ ฉันถอนตัวออกมาจากตรงนั้นแล้ว ฉันช่วยอะไรไม่ได้หรอก”
“แต่ตอนนี้ผมลำบากมากนะนาย ผมไม่มีที่จะไปแล้ว ให้ผมหลบอยู่ที่นี่สักวันสองวันเถอะนะ ผมขอร้องล่ะ”น้ำเสียงแขกของลุงนครนี่ดูลุกลี้ลุกลนชอบกล
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันหันหลังให้กับมันแล้ว ฉันไม่ต้องการจะกลับไปยุ่งกับมันอีก พ่อสิงไปเสียเถอะนะ อย่าลากฉันเข้าไปเกี่ยวกับมันอีกเลย”
“นายผมจะไปที่ไหน ตอนนี้ตำรวจกำลังตามตัวผมไปทั่ว คนอื่นก็ถูกจับกันหมดแล้ว เหลือแค่ผมคนเดียว ขืนผมออกไปคงไม่รอดคืนนี้แน่”
“ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ฉันสัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วว่าจะหันหลังให้กับมัน ตลอดชีวิตที่ผ่านมาฉันทำบาปมามากเกินพอ”
“แค่คืนเดียวนะครับนาย ผมไหว้ล่ะ ถ้านายช่วยผมๆจะบอกนายใหญ่ว่านายเป็นคนช่วยผมเอาไว้ ผมรับรองว่านายใหญ่จะต้องตอบแทนนายอย่างดีแน่”
คุยอะไรกัน? เกี่ยวอะไรกับตำรวจ ทำไมต้องหนีตำรวจ แล้วนายใหญ่อะไรกัน ทำไมมันดูวุ่นวายแท้ ยิ่งฟังก็ยิ่งอยากรู้อยากเห็น
เพราะไม่เข้าใจว่าเขาคุยอะไรกัน เลยเขยิบเข้าไปใกล้อีกหน่อย หวังจะฟังอีกสองคนคุยกันรู้เรื่องมากกว่านี้
“ฉันไม่ต้องการอะไรตอบแทนหรอกนะ แต่ฉันไม่ต้องการกลับไปยุ่งกับมันอีกต่างหากล่ะ ออกไปจากบ้านฉันเถอะ ก่อนที่ตำรวจจะตามมาเจอว่าพ่อสิงอยู่กับฉัน”
ตกลงว่าคุยเรื่องอะไรอยู่กันแน่ ไอ้มิ่งคนนี้อยากรู้อยากเห็นใจแทบขาด ทนไม่ไหวแล้วโว้ย ยิ่งฟังก็ยิ่งงง กลั้นใจชะโงกหน้าออกไปดู หวังจะเห็นหน้าค่าตาแขกของลุงนครสักหน่อยว่าเป็นใคร ไปมายังไงทำไมถึงต้องหนีตำรวจหัวซุน
ก็แหม ก็พี่แจ่มน่ะ เป็นตำรวจ เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับตำรวจก็ต้องเกี่ยวกับพี่แจ่ม และเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับพี่แจ่ม ก็ต้องเกี่ยวกับไอ้มิ่งอยู่แล้ว
คิดเองเออเองเสร็จสรรพพลางสอดส่ายสายตามองอย่างสอดรู้สอดเห็น แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อพ่อสิงอะไรนั่นที่ลุงนครกำลังคุยด้วยมันช่างคุ้นหน้าคุ้นตาเสียเหลือเกิน
จะใครเสียอีกถ้าไม่ใช่ว่าเป็นคนเดียวกับไอ้คนที่มันยิงพี่แจ่มเมื่อคืนนี้แล้วหนีรอดไปได้น่ะ
นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย!!
ทำไมไอ้สิงถึงรู้จักกับลุงนคร แถมเรียกลุงนครว่านาย อย่าบอกนะว่าลุงนครเป็นเจ้านายของไอ้สิง!!
อย่าบอกนะว่าลุงนครเป็น…
“คงไม่ใช่หรอกม๊างงง…”พึมพำกับตัวเองเสียงเบา กรอกตาไปมาพลางคิดหนัก
ลุงนครออกจะใจดี คงไม่เกี่ยวกับไอ้พวกขายยาบ้าหรอก ไอ้มิ่งคิดเข้าข้าง ใจเริ่มแบ่งพรรคแบ่งพวกเถียงกันอุตลุด
ว่าแต่ลุงนครจะเป็นเจ้านายไอ้สิงจริงๆหรือเกี่ยวข้องกับพวกขายยามันก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่เรื่องสำคัญก็คือ…ถ้าไอ้สิงมาเจอมันตอนนี้แล้วจำหน้ามันล่ะก็
มันซวยแน่!!
พอนึกถึงภาพปลายกระบอกปืนที่จ่อมาทางมันเมื่อคืนใจก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม หันซ้ายหันขวามองหาทางหนีทีไล่
แต่อนิจจัง…ความซวยไม่เข้าใครออกใคร
ไม่รู้ลมพัดหอบมาจากทิศไหน พัดมาแรงจนผมฟูๆปลิวลู่มาปรกหน้าปรกตา ปลายผมเขี่ยเข้าที่ปลายจมูก ครั้นหันหน้าสะบัดหน้าหนี ปลายผมก็ดันแยงเข้าไปในรูจมูกชวน ทำเอารู้สึกจั๊กจี้ แล้วก็…
“ฮัดชิ้วววว!!”
------------------------------------------------------------------
ไม่มีอะไรจะแก้ตัวจริงๆ นอกจากขอโทษที่หายไปนาน T3T ฮรืออ
-
บทที่ 36 นาทีสุดท้าย
“ฮัดชิ้วววว!!”
จามออกมาแรงๆเสียงดังฟังชัด
ขนาดเจ้าตัวยังสะดุ้ง มีหรือที่อีกสองคนที่กำลังคุยเครียดๆกันอยู่จะไม่สะดุ้งไปด้วย
คนแรกก็ลุงนคร อุตส่าห์ไล่ไอ้สิงให้กลับไป ทั้งยังพร่ำภาวนาในใจขอไม่ให้ไอ้มิ่งออกมาเจอไอ้สิง แต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว เจ้าของบ้านอายุเลยวัยเลขห้าหลังตั้งตรง เหลือบมองใต้ถุนบ้านทางต้นเสียง
“เสียงใคร? ไม่เห็นนายบอกว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย”ไอ้สิงออกปากถามทันทีด้วยความระแวง มือตะปบด้ามปืนสีดำที่เหน็บอยู่ตรงบั้นเอว
“เสียงหลานฉันเอง ไม่มีอะไรหรอก ตอนนี้ฉันไม่สะดวกให้ความช่วยเหลือพ่อสิง พ่อสิงกลับไปเถอะนะ”ออกปากไล่อีกรอบหวังจะให้อีกฝ่ายออกไปเสียที ใจก็นึกห่วงอีกคนที่ซ่อนอยู่หลังเสา
ส่วนไอ้มิ่งน่ะเหรอ ยืนหลบอยู่หลังเสาตัวแข็งทื่อเป็นตอไม้ไปแล้ว จะก้าวขาหนีไปจากตรงนี้ก็ก้าวไม่ออก กลัวจนตัวสั่นใจสั่นไปหมด ภาวนาให้ไอ้สิงมันเชื่ออย่างที่ลุงนครพูดทีเถอะว่ามันเป็นหลานแล้วยอมตัดไปออกไปจากบ้านลุงนคร ไม่อย่างนั้นมันได้ถึงฆาตแน่
แต่เหมือนจะไม่เป็นอย่างที่ขอเลยเมื่อได้ยินเสียงเดินมาทางเสาต้นที่มันหลบอยู่
“ผมจำได้ว่านายไม่มีครอบครัว แล้วนายจะมีหลานได้ยังไง”
ไอ้สิงว่าพลางค่อยๆย่างเท้าเข้าไปใกล้ทางต้นเสียงจามเมื่อครู่
“ฉันบอกว่าหลานก็หลานสิ พ่อสิงรีบๆไปเสียที”ลุงนครปรี่มาขวางเอาไว้ไม่ให้เข้าใกล้ไปมากกว่านั้น
“นายหลบไป!!”
“ทำไมฉันต้องหลบเล่าพ่อสิง นี่มันบ้านของฉัน”เจ้าของบ้านยืนยันเสียงแข็ง ตาหลุบมองปืนที่เหน็บอยู่บั้นเอวลูกน้องเก่า
“ฉันนับถือนายมากนะที่นายเคยช่วยเหลือฉันเมื่อก่อน แต่ฉันต้องให้แน่ใจก่อนว่าฉันจะไม่ติดคุกหัวโต”
ผลั่ก!!
ไม่พูดพล่ามทำเพลงให้มากความ มือใหญ่ตะปบเข้าที่ไหล่ของเจ้าบ้านก่อนจะออกแรงผลักให้พ้นทาง
“โอ้ย!!”
ด้วยอายุอานามไม่น้อย พอถูกคนวัยฉกรรจ์ผลักเข้าเต็มแรงก็ต้านแรงไม่ไหว กระเด็นไปกระแทกเสา ล้มลงไปนอนกองอยู่กับพื้น
“มึงทำอะไรลุงเขาน่ะ ลุงเขาไม่เกี่ยวด้วยนะโว้ยยยย!!”
อดรนทนหลบอยู่ไม่ไหว พอได้ยินเสียงดังตุ๊บตั๊บตามมาด้วยเสียงร้องของลุงนครก็นึกห่วง ความโมโหปลุกความบ้าบิ่นให้กระโจนออกมาจากที่ซ่อน ยืนเท้าสะเอวใส่ท่าทางไม่เกรงกลัว
“มึงมันไอ้คนเมื่อคืน พวกเดียวกับตำรวจ!!”
คนมีผมยาวหัวฟูมีเอกลักษณ์โดดเด่นอย่างไอ้มิ่งแค่เห็นครั้งเดียวก็จำได้ติดตา มีหรือไอ้สิงจะจำไม่ได้ พอเห็นไอ้มิ่งก็จำได้ทันที ตาแข็งกระด้างเบิกกว้าง มือรีบคว้าปืนขึ้นมาจ่อ
“ไม่ใช่แค่พวกเดียวกันนะโว้ย แต่กูเนี่ยแหละผัวตำรวจที่มึงยิงเมื่อคืนน่ะ”
ปึก!!
พูดจบก็จะรออะไรล่ะ มันคงไม่อยู่เฉยให้ไอ้สิงยิงเหมือนเมื่อคืนแน่ ว่าแล้วก็กระโดนประเคนเท้าไปที่ท้องไอ้สิงเต็มๆแรงช่วงที่ไอ้สิงเผลอ โทษฐานที่บังอาจทำพี่แจ่มของไอ้มิ่งคนนี้เจ็บ
“มึง!!”
ไม่ทันตั้งตัว พอถูกถีบเข้าไอ้สิงก็ล้มคะมำไปกับพื้น ปืนที่ถือในมือถือไว้ไม่มั่นพอก็กระเด็นแถไปไกล ไอ้มิ่งจึงได้ทีขึ้นคร่อมส่งหมัดอัดเข้าไปที่หน้าเหี้ยมๆเต็มแรง
ผลั่ก!!
“นี่โทษฐานที่มึงทำพี่แจ่มของกูเจ็บ!!”
ผลั่ก!!
“นี่โทษฐานที่มึงทำร้ายลุงนคร!!”
หมัดหลุ่นๆกระแทกเข้าไปที่หน้าไอ้สิงอีกครั้ง ถึงหมัดจะไม่แรงเพราะไม่ถนัดเรื่องต่อยตี แต่โดนเข้าไปเต็มๆสองหมัดมีหรือที่เลือดจะไม่กลบปาก ตามมาด้วยหมัดที่สองสามสีห้า ถึงจะไม่แรงแต่ก็นับครั้งไม่ถ้วน
“เป็นคนดีๆไม่ชอบใช่ไหม ตอนเรียนครูไม่สอนรึไงว่ายาบ้าไม่ดี ไอ้พวกเวรตะไลเอ้ย ไอ้พวกบาปหนา เอานี่ไปกิน มีประโยชน์กว่ายาบ้าตั้งเยอะ นี่ไง!! กินเข้าไป เผื่อจะหายโง่ขึ้นมาบ้าง”
ได้ทีเป็นฝ่ายรุกไล่เพราะอีกคนยังไม่ทันตั้งตัวโดนมันเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียว ไอ้มิ่งเอื้อมมือไปคว้าเอาปุ๋ยขี้วัวตากแห้งในกระสอบที่เปิดทิ้งเอาไว้มาละเลงใส่ปากคนที่นอนดิ้นกระแด่วอยู่ใต้ร่างมัน ยิ่งหันหน้าหลบปุ๋ยเหม็นๆก็เปรอะเต็มหน้าจนดูไม่ได้
“กินเข้าไปสิโว้ย ขนาดต้นไม้มันกินเข้าไปมันยังโต มึงก็ลองกินดู เผื่อสมองมึงจะได้โตเหมือนต้นไม้บ้าง จะได้เลิกขายยาเลิกทำความเดือนร้อนให้ชาวบ้านสักที”
ตอนนี้มันโมโหจนสติกระเจิงไปแล้ว กลัวก็กลัว โมโหก็โมโห แต่จะทำยังไงได้ ขืนไม่ทำมันก็เป็นฝ่ายถูกทำ
“อื้อออ อ่อย อู”
ระหว่างที่กำลังยัดปุ๋ยขี้วัวใส่ไอ้คนที่มันดิ้นน้ำลายฟูปากอยู่ข้างใต้ ตาก็เหลือบไปเห็นเชือกเส้นไม่สั้นไม่ยาวอยู่ใกล้ๆ นึกฉลาดขึ้นมาจนน่าประหลาดใจ เอื้อมไปหยิบหวังจะเอามามัดไอ้สิงแล้วค่อยเรียกตำรวจมาจัดการ
แต่ตอนที่กำลังเอื้อมไปหยิบเชือกนั่นเอง เป็นตอนที่มันเสียจังหวะ ไอ้สิงที่กินขี้วัวจนปากเปรอเลอะไปถึงคอเกิดฮึดขึ้นมา ออกแรงดิ้นแรงจนไอ้มิ่งไม่ทันตั้งตัว เผลอกระเด็นออกมา
เป็นช่วงชุลมุนจนมองอะไรไม่ทัน จากที่เป็นฝ่ายได้เปรียบจู่ๆก็เสียเปรียบ ยังไม่พอ หนำซ้ำยังถูกเตะเข้าที่ท้องเสียงดังแอ๊ก
“อั่ก!!”
จุกจนตาลาย ตัวงอนอนคู้อยู่บนพื้น มือกอดกุมท้อง
ไอ้สิงมันแรงควายจริงๆ เตะมาทีเดียว เล่นเอาร้าวไปถึงตับไตไส้พุง
“ถุย!! แสบนักนะมึง”
ยืดตัวขึ้นลุกได้ก็ถุยเอาเลือดเอาปุ๋ยคอกในปากออกมาพัลวันก่อนจะเดินไปหยิบปืนที่ตกอยู่แถวนั้นมาถืออีกรอบ
“แค่กๆ”
ไอ้มิ่งเงยหน้าขึ้นมอง ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นปืนในมือไอ้สิงจ่อมาที่ตัวเอง
แกร๊ก!!
หัวแม่มือของไอ้สิงกดขึ้นนกเสียงดังแกร๊ก นิ้วชี้เตรียมลั่นไกปืน พอได้ยินดังนั้นตาที่เบิกกว้างก็หลับตาปี๋
ไม่รอดแน่ไอ้มิ่งเอ้ย!!
คราวนี้ไม่มีพี่แจ่มมาช่วยเหมือนคราวที่แล้วๆ มันจะทำยังไงดี จะลุกหนีก็คงไม่ทันอยู่ดี รู้อย่างนี้เมื่อคืนมันน่าจะบอกรักพี่แจ่มให้เต็มปากเต็มตำเสียก็ดี ไม่น่าเล่นตัวพูดอ้อมโลกไปไกล
จนถึงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานมันก็ยังนึกถึงแต่พี่แจ่ม คิดถึงพี่แจ่มใจจะขาด แล้วถ้ามันตายไปพี่แจ่มจะมีเมียใหม่ไหมวะ จะหาแม่ใหม่ให้น้องจี๊ดไหมเนี่ย
ปัง!!
นึกอะไรได้ไม่มาก เสียงมัจจุราชเหล็กก็ดังก้องไปทั่ว
หมดเวลาของมันแล้วสินะ
ฟันขบกัดปากแรงจนเป็นสีแดงช้ำเลือด มือสองข้างกำเข้าหากันแน่ กระบอกตาพลันร้อนผ่าวด้วยความกลัวตาย
จะว่าไป…คนเราเวลากำลังจะตายมันต้องเจ็บถึงขนาดไหนกัน ทำไมตอนนี้มันถึงได้ไม่รู้สึกเจ็บ
หรือว่ามันจะตายแล้ว?
คิดได้ดังนั้นก็ยกมือขึ้นมาลูบคลำตัวว่ากระสุนเจาะเข้าที่ส่วนไหนของร่างกาย จับตรงนั้นทีตรงนี้ที จะได้บอกกับยมบาลถูกว่าเป็นอะไรตาย
แต่ลูบๆคลำๆเท่าไรก็ไม่เห็นจะเจอ ไอ้มิ่งจึงได้ค่อยๆหรี่ตาขึ้นมา ก้มลงมองดูตามเนื้อตามตัว แต่กลับไม่เจอว่ามีเลือดไหลออกมาหรือว่าเจ็บจะปวดตรงไหนสักนิด
นี่มันยังไม่ตายนี่หว่า!!
ถ้าอย่างนั้น…แล้วเมื่อตะกี้ไอ้สิงมันยิงใครถ้าไม่ได้ยิงมันน่ะ จะว่ายิงพลาดก็คงไม่ใช่เพราะอยู่ห่างกันแค่ไม่กี่ก้าว
“ลุงนคร!!”
คนที่นอนนิ่งอยู่ตรงหน้าแทนคำตอบทุกอย่าง ไอ้มิ่งร้องเรียกลุงนครเสียงดังลั่น เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมกระสุนถึงได้ไม่โดนมัน เพราะว่ากระสุนมันไปโดนลุงนครก่อนที่จะมาถึงมันยังไงล่ะ
ก็แล้วกระสุนทำไมถึงได้ไปโดนเอาลุงนครได้ในเมื่อลุงนครอยู่ห่างไปตั้งไกลจากมันกับไอ้สิง มีอย่างเดียวก็คือลุงนครมาขวางทางปืนเอาไว้
“หึ!! นายมาขวางฉันเองนะ ฉันไม่ได้อยากจะทำนายเลย”
ไอ้สิงส่ายหน้าแค่นหัวเราะมองเจ้านายเก่านอนนิ่งอยู่บนพื้นก่อนจะมองเป้าหมายที่แท้จริงนั่งหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
“ลุง…”คราวนี้เสียงเรียกของไอ้มิ่งทั้งแผ่วทั้งสั่น
เมื่อคืนก็พี่แจ่มพี่มาช่วยมันเอาไว้ หนนี้เป็นลุงนครที่มาช่วยมัน มันยกมือขึ้นมาแตะแขนลุงนครเบาๆก่อนจะออกแรงเขย่า
“ลุงนคร…”
“ต่อไปก็ตามึงแล้วนะ รอบนี้ไม่มีหมาตัวไหนมารับกระสุนแทนมึงอีกแล้ว เตรียมตัวตายได้เลย”
แกร๊ก
อีกครั้งที่เสียงขึ้นนกดังก้องหู ทว่าครั้งนี้ไอ้มิ่งไม่ได้หลับตาหนีเหมือนเก่า มันจ้องมองปลายกระบอกปืนที่จ่อมาทางมันเขม็ง
มันไม่ได้ยินดีที่จะมีคนต้องมาเจ็บแทนมัน มันไม่ได้ยินดีที่มีคนมาช่วยมันทุกครั้ง ทั้งพี่แจ่ม ทั้งลุงนคร
รวมถึง….แม่ขวัญของมัน
“ถ้ามึงไม่แส่หาเรื่องกันตั้งแต่แรกมันก็จบแบบไม่มีใครเจ็บแล้ว…เห็นแก่ที่รอบนี้นายมาช่วยมึงเอาไว้ได้อีกรอบ รอบนี้กูจะใจดีให้มึงเลือก เลือกเอาสิว่าจะให้กูยิงมึงตรงไหน ตรงหัว…หรือว่าตัว ฮ่าๆ”
ไม่แค่หัวเราะดังลั่น แต่ยังส่ายปืนไปมา หันกระบอกปืนเล็งสลับระหว่างหัวกับตัวของไอ้มิ่งท่าทางสนุกไม่ต่างอะไรกับคนบ้า
“กรอด!!”ไอ้มิ่งกัดฟันกรอดอย่างเจ็บใจ ยังคงมองไปที่ไอ้สิงตาขวางไม่ละสายตา
“มึงจะหลับตาเหมือนครั้งที่แล้วก็ได้นะ กูไม่ว่ามึงหรอก เพราะยังไงมึงก็ต้องตายอยู่ดี หึๆ”
สิ้นเสียงหัวเราะเหี้ยมเกรียม ปลายนิ้วชี้เกี่ยวเข้าที่ไกปืนเตรียมจะเหนี่ยวอีกครั้ง แล้วก็…
ปัง!! ปัง!!
เสียงปืนดังขึ้นมาสองนัดติด
แต่ว่ามันไม่ได้ออกมาจากปืนที่อยู่ในมือของไอ้สิง กลับดังมาจากทางด้านหลังของไอ้มิ่ง
ไม่นานไอ้สิงก็ล้มตึงลงไปกระแทกพื้น ร่างเกร็งกระตุกอยู่พักใหญ่ หน้าตะแคงหันมามองทางไอ้มิ่ง ตาแข็งกระด้างเบิกกว้างค้างอยู่อย่างนั้น ก่อนที่มันจะแข็งทื่อไม่ไหวตึง นอนแน่นิ่งไร้ลมหายใจ
พอเห็นอย่างนั้นความกลัวก็แล่นพล่านไปทั่วทุกรูขุมขน ตัวสั่นไปทั้งตัวจน แขนขามือไม้หมดเรี่ยวแรงทำอะไรไม่ถูกเมื่อมีคนนอนตายตาค้างอยู่ตรงหน้า
“ไม่เป็นอะไรแล้วครับ ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว”จู่ๆเสียงคุ้นหูก็กระซิบดังขึ้นมาที่ข้างหู
เป็นเสียงของคนที่มันคิดถึงอยู่ตลอดเวลานั่นเอง เป็นเสียงของคนที่ทำให้มันนึกกลัวอย่างไม่เคยกลัวมาก่อน มันกลัวว่าจะไม่ได้เจอพี่แจ่มอีก กลัวว่าจะไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับพี่แจ่ม กลัวว่าจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของพี่แจ่ม กลัวไปทุกสิ่งทุกอย่าง
แต่ว่าตอนนี้มันไม่กลัวแล้ว มันถูกดึงเข้าไปกอด หน้าถูกจับให้หันหนีละสายตาจากคนตายไปซบเข้าที่อกอุ่นๆ ได้กลิ่นหอมของน้ำหอมราคาแพงคุ้นจมูก
“พี่แจ่มมารับแล้วนะครับคนดี ไม่ต้องกลัว”มือใหญ่ลูบลงมาที่หัวหลายต่อหลายครั้ง
“มึง…มาได้ยังไง”ไอ้มิ่งเงยหน้ามองพี่แจ่มที่แขนข้างหนึ่งยังห้อยกับเฝือกอ่อนกับจ่าหมายที่กำลังจัดการกับศพไอ้สิงสลับกัน
“จ่าหมายไปตามพี่แจ่มน่ะ มีสายรายงานมาว่ามีคนเห็นนายสิงแถวนี้ พี่แจ่มเป็นห่วงน้องมิ่งเลยตามมาดู”
“อืม…กูรู้ว่ามึงต้องมา”ไอ้มิ่งบอกเสียงเบาพลางยิ้ม
มือสองข้างเมื่อตะกี้หมดเรี่ยวหมดแรงพลันมีแรงยกขึ้นมากอดตอบ ซุกหน้าเข้าหาอกอุ่นๆอย่างกับไม่เคยเจอะเคยเจอ
“เออ!! แล้วลุงนครล่ะ!!”
เหมือนจะนึกขึ้นได้ พอนึกถึงลุงนครขึ้นมาก็พละตัวออกทันทีทันใดก่อนจะรีบลุกไปหา
ลุงนครเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดไหลทะลักออกมาจนเสื้อที่ไอ้มิ่งเคยพาไปเลือกซื้อซึมเป็นสีเลือด เลือดบางส่วนค่อยๆไหลนองพื้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เห็นอย่างนั้นไอ้มิ่งจึงทรุดนั่งลงข้างๆลุงนครอีกรอบ มือสองข้างสั่นระริก
“ลุงจ๊ะ ลุงเป็นยังไงบ้าง”ไอ้มิ่งละล่ำละลักบอกด้วยความเป็นห่วง
“แค่กๆ”แทนที่จะตอบลุงนครกลับส่ายหน้ายิ้มให้ก่อนจะไอสำลักเบาๆ ถึงจะไอเบาๆแต่ก็กลับมีเลือดกระอักออกมาไม่น้อยเพราะถูกยิงเข้าที่ปอด
พอเห็นอย่างนั้นมันก็ยิ่งห่วงมากขึ้นเป็นทุนเดิม มือกุลีกุจอเปิดกระดุมเสื้อหวังจะช่วยห้ามเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด
แต่โชคชะตาคงอยากจะเล่นตลกกับมัน ทันทีที่เปิดเสื้อออก เลือดกลับไม่ใช่สิ่งแรกที่ทำให้มันตกใจ แต่เป็นรอยสักลายเสือขย้ำวานรต่างหากที่ทำให้ตาของมันเบิกกว้าง รอยสักนี้มันจำได้ดี…มันจำได้ไม่มีวันลืม
“ทะ ทำไมล่ะ นะ นี่มัน….”
“แค่กๆ รู้แล้ว…สินะ”เสียงเบาโหวงปนสำลักบอกพลางกลั้วหัวเราะเบาๆคล้ายจะเยาะเย้ยให้ตัวเอง
“ทำไมล่ะ ทำไมลุงต้องโกหกฉัน…ในเมื่อลุง….”
ในเมื่อเป็นคนที่ทำให้แม่ขวัญของมันตาย
“โกหกต่อไป…ไม่ได้แล้ว…สินะ แค่กๆ”
“ลุงทำกับฉันอย่างนี้ทำไม…ลุงโกหกฉัน ลุงฆ่าแม่ฉันแล้วยังมีหน้ามาทำดีกับฉันได้ยังไง…ฉันอุตส่าห์ไว้ใจลุง อุตส่าห์คิดกับลุงเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง แต่ลุงกลับโกหกฉันมาตลอด”ไอ้มิ่งพละมือออกมา
มันจ้องมองใบหน้าของคนที่ขึ้นชื่อว่าฆ่าแม่มันด้วยสายตาผิดหวังปนโกรธเคือง
“ลุง…แค่อยากจะชดใช้…ในสิ่งที่ลุงทำเอาไว้…แค่กๆ”
“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากลุงสักนิด ถ้าลุงอยากจะชดใช้ลุงก็เอาแม่ฉันคืนมาสิ ลุงเอาแม่ฉันคืนมาได้ไหมล่ะ”
“ลุงขอโทษ แค่กๆ ลุงผิด…ไปแล้ว”ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งเบาโหวง ยิ่งสำลักเอาเลือดออกมา
“ผิดสิ ลุงผิดแน่ ลุงผิดที่ฆ่าแม่ฉัน!!”
“พ่อมิ่ง…ยกโทษให้ลุง…จะได้ไหม”คนใกล้ตายถามให้ยกโทษให้ด้วยความหวังอันริบหรี่
“ฉันยกโทษให้ลุงไม่ได้หรอก ลุงเป็นคนทำแม่ฉันตาย”
“งั้นเหรอ”พอไม่ได้รับคำยกโทษรอยยิ้มก็ค่อยๆจางลง
“ฉันไม่มีทางยกโทษให้ลุงได้หรอก…แต่ฉันก็ดีใจที่ลุงสำนึกผิดกับสิ่งที่ลุงทำ”
“อย่างนั้นเหรอ แค่กๆ…คงยกโทษให้…ไม่ได้สินะ…มันก็สมควรแล้วล่ะ หึหึ แค่กๆ แค่กๆ!!”
คราวนี้ลุงนครไอหนักกว่าเดิมจนตัวโยน สำรอกเอาเลือกไหลออกมาจากปากไม่หยุดหย่อน
“ลุงอย่าพูดอะไรตอนนี้เลย ลุงไปโรงพยาบาลเถอะนะ”
“หึหึ…พ่อมิ่งเป็นคนดีจังเลยนะ…เห็นพ่อมิ่งโตมาเป็นคนดี…มีคนดีๆคอยดูแล…ลุงก็สบายใจแล้วล่ะ แค่กๆ”บอกพลางเหลือบไปมองพี่แจ่มที่นั่งอยู่ข้างๆไอ้มิ่ง พลางหัวเราะเยาะเย้ยให้กับตัวเอง ทิ้งรอยยิ้มเอาไว้เป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนที่ตาโรยแรงทั้งสองข้างจะค่อยๆปิดลง แพขนตานิ่งสนิทไม่ไหวติง…
“ลุงนคร!!”
“ลุงจ๊ะ!!”
“ลุง!!”
ไอ้มิ่งพยายามเขย่าเรียก แต่ก็ไร้ผล ลุงนครไม่ตื่นขึ้นมาคุยกับมันอีกแล้ว คนที่เคยเลี้ยงข้าวมัน คนที่เคยซื้อของให้มัน คนที่เคยเล่าเรื่องแม่ของมันให้ฟัง ไม่มีอีกแล้ว
-------------------------------------------------------------------
-
บทที่ 37 พวกขี้อิจฉา
สองอาทิตย์ต่อมา…
หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น งานศพของลุงนครก็ถูกจัดขึ้นอย่างเงียบๆ ข่าวการตายของลุงนครกับไอ้สิงดังไปทั่วอำเภอ ทุกคนในหมู่บ้านดอนไฟไหม้รู้กันไปทั่วแล้วว่าลุงนครเคยเป็นพ่อค้ายารายใหญ่ ตอนหลังได้วางมือและกลับมาอยู่บ้านดอนไฟไหม้ และที่สำคัญ ลุงนครคนนี้เป็นฆาตกรฆ่าแม่ขวัญของไอ้มิ่ง ทำให้ไอ้มิ่งต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า งานศพของลุงนครจึงไม่มีใครไปร่วมไว้อาลัยสักคน มีแค่ไอ้มิ่งคนเดียวที่ไปไหว้ศพเป็นคนแรกและคนสุดท้าย
ส่วนพี่แจ่ม ตอนนี้ชาวบ้านก็รู้กันไปทั้งตำบลแล้วว่าพี่แจ่มเป็นตำรวจยศใหญ่ย้ายมาประจำอยู่ที่นี่ ไอ้มิ่งก็เลยพลอยยืดไปด้วยที่ได้เมียตำรวจยศใหญ่ นี่ก็ยังไม่นับรวมที่จะเลื่อนยศอีกจากผลงานล่าสุดที่จับพ่อค้ายารายใหญ่ได้หลังจากที่จัดการกับไอ้สิง
“มึงจะเอายังไงต่อไปวะไอ้มิ่ง”พี่เจิดนั่งยองๆข้างๆพลางถามไอ้มิ่งที่กำลังตักปุ๋ยขี้วัวใส่โคนต้นมะม่วง
“เอายังไงอะไรของพี่ล่ะจ๊ะ”ไอ้มิ่งหันไปถามท่าทางมึนงง
“ก็ของที่ลุงนครทิ้งไว้ให้มึงไง”
อย่างที่พี่เจิดว่า แม้ว่าลุงนครจะตายไปแล้วแต่ถึงกระนั้น ลุงนครก็ยังไม่วายสร้างความประหลาดใจให้กับมันด้วยการยกมรดกทรัพย์สินทุกอย่างที่มีให้กับมันทั้งหมด ทั้งบ้าน ที่ดิน เงินทองมากมาย เพราะตำรวจตรวจสอบไม่ได้ว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้ายาหรือไม่มี ก็เลยไม่ได้ยึดไป
“ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงกับมันเหมือนกัน ฉันเองก็ไม่ได้อยากได้หรอกนะของพวกนั้นน่ะ”
“ไหนเมื่อก่อนมึงบอกว่าอยากมีบ้านเป็นของตัวเองไม่ใช่เหรอวะ”
“ไอ้อยากมีมันก็อยาก แต่เดี๋ยวนี้ฉันไม่อยากมีแล้วล่ะจ้ะ พี่อย่าลืมสิจ๊ะว่าไอ้แจ่มเมียฉันมันรวยแค่ไหน บ้านที่บางกอกก็หลังเบ้อเริ่มเบ้อร่ามอย่างกับวังเดินยังไม่ทั่ว ไหนจะบ้านที่ดอนไฟไหม้อีก นี่ยังไม่รวมบ้านตากอากาศหลังน้อยหลังใหญ่อีกนะจ้ะ เรื่องอะไรฉันต้องไปอยากได้บ้านของคนอื่นมาเพิ่มล่ะ”ได้ทีก็คุยอวดยกใหญ่ว่าเมียรวย
“ฮ่าๆ เออ กูรู้แล้วว่าเมียมึงรวยน่ะ ขอบคุณกูด้วยล่ะ”พี่เจิดหัวเราะ
“แล้วทำไมฉันต้องขอบคุณพี่ด้วยล่ะจ๊ะ”
“ขอบคุณกูที่ทำให้มึงมีโอกาสนั่งเรียกพี่แจ่มว่าเมียอย่างนั้นเมียอย่างนี้อยู่นี่ไง”
“แหม่ ทีอย่างนี้ล่ะมาทวงบุญคุณนะจ๊ะ พี่เองก็เหมือนกันนั่นแหละ ถ้าไม่ได้ฉันพี่ก็ไม่ได้กับไอ้มะลิมันเหมือนกัน”
“มึงนี่นะเถียงคำไม่ตกฟาก ถ้าไม่ได้กูมึงได้ไม่ได้กับพี่แจ่มหรอกโว้ย สำนึกเอาไว้ว่ามึงน่ะไม่เหมาะกับผู้หญิงบ้านไหนหรอกนะ แล้วก็อีกอย่าง พี่แจ่มเขาก็เอ็นดูมึงมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย เพราะเป็นพี่เจ่มนั่นแหละ กูถึงได้ไว้ใจยกมึงให้เขาดูแลน่ะ”พี่เจิดทำหน้าทำตาจิงจัง
“นี่พี่ไม่สบายรึเปล่าจ๊ะ หรือว่าเมียพี่ไม่ให้จัดชุดใหญ่ จู่ๆก็มาพูดเป็นละครน้ำเน่าไปได้”
คนกำลังซึ้งๆก็พูดขัดขาเสียอย่างนั้น สมแล้วที่เป็นไอ้มิ่ง
“น้ำเน่าบ้านมึงสิ เดี๋ยวกูถีบตกท้องร่องนู่น”
“แหม่ ฉันแตะต้องไอ้มะลิไม่ได้เลยนะพี่น่ะ ทำโมโหขึ้นมาเชียว หวงจังเลยนะจ๊ะเมียน่ะ”ว่าประชดพลางเบ้ปากใส่ลูกพี่ที่หวงเมียจนออกนอกหน้า
“ก็ต้องหวงสิวะ ก็เมียสุดรักของกูนี่หว่า”
“แหมมมมม เมียสุดรัก แหวะๆๆ”ทำเสียงกระแนะกระแหนไม่พอ ยังทำท่าจะอ๊วกใส่ลูกพี่ของมัน
ทำเป็นมาเมียสุดรัก ทีแต่ก่อนกัดกันอย่างกับอะไรดี เมื่อวานมันยังเห็นเมียใช้นั่งซักผ้าอ้อมเปื้อนขี้ให้ลูกอยู่เลย
“พี่แจ่มเขาทำมึงท้องรึไงไอ้ห่านี่ มาวงแหวะอะไรแถวนี้ เดี๋ยวมะม่วงกูก็ตายหมดพอดี ไปเลยนะมึงน่ะ พูดถึงพระๆก็เดินมานู่นแล้ว”พี่เจิดพยักหน้าไปทางเข้าไร่
มองเห็นคนหล่อเดินยิ้มมาแต่ไกล คนหล่อๆนั้นจะเป็นใครได้นอกจากพี่แจ่ม พอเห็นอย่างนั้นไอ้มิ่งก็รีบลุกถอดถุงมือ ถอดหมวกฟางบนหัวแล้วปัดไม้ปัดมือเดินเข้าไปหาพี่แจ่มทันทีทันใด ทิ้งให้ลูกพี่มันนั่งหน้าเหวอมองตามไอ้คนผีเข้าผีออก
ถ้าเป็นก่อนหน้านั้นไอ้มิ่งคนทำทีกระฟัดกระเฟียดไม่พอใจที่พี่แจ่มมารับ แต่ตอนนี้พอเห็นหน้าพี่แจ่มปุ๊บก็ทะลึ่งตัวลุกพรวดพราดวิ่งกระดิกหางเข้าใส่เชียว
“โว้ยยยย อิจฉาโว้ย เมื่อไรกูจะมีคนมารับกับเขาแบบนี้บ้าง”
“นั่นสิวะไอ้ดำ ไม่รู้ว่าชาตินี้กูมีบุญมีวาสนา มีคนมารับกูแบบนี้ไหมวะ”
“โธ่ พี่แจ่มจ๊ะ ไม่มารับไอ้มิ่งมันก็ไม่หายไปไหนหรอกจ้ะ”
พอเห็นพี่แจ่มมาเสียงนกเสียงกาเสียงคนปากหมาก็เริ่มร้องระงม เริ่มพากันแซให้ไอ้มิ่งทั้งเคืองทั้งกระดากอาย
“พวกมึงน่ะหุบปากหมาๆไปเลย เห่ากันอยู่ได้”ว่าแล้วก็หันไปตวาดแว๊ดใส่เพื่อนฝูง แต่แทนที่จะพากันเงียบกลับมากันแซวหนักกว่าเดิม
“พี่แจ่มซื้อมาฝากครับ กินน้ำเย็นๆจะได้หายเหนื่อย”
พี่แจ่มก็พอพี่แจ่ม เรื่องประจบประแจงก็ที่หนึ่งไม่เป็นรองใคร มารับไอ้มิ่งทีไรไม่เคยมามือเปล่า เป็นอันต้องมีของมาเซ่นไหว้ไอ้พวกปากนกปากกาให้ได้ปิดปากรับของฝากไปนั่งกินกันเงียบกริบ
“พวกมึงนี่มันเห็นแก่กินจริงเชียว”ไอ้มิ่งส่ายหน้า
“เหนื่อยไหมครับ”พี่แจ่มถามพลางล้วงหยิบผ้าเช็ดหน้าหอมๆมาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากให้
“กูไม่เหนื่อยหรอก แค่นี้ ขี้หมูขี้หมา…ว่าแต่มึงเถอะ มารับกูเหรอวะ”
“ครับ พี่แจ่มมารับ”
“อะ เออๆ งั้นรอกูไปล้างมือแปบนึงนะ”
พอพูดจบก็รีบวิ่งไปล้างมือก่อนจะวิ่งกลับมาหาพี่แจ่มที่ยืนรออยู่ที่รถ
“เสร็จแล้ว กลับบ้านกัน”มาถึงก็หันไปบอกคล้ายจะสั่ง
“ยังกลับไม่ได้ครับ”หน้าหล่อๆส่ายหน้าเบาๆพลางยิ้มเจ้าเล่ห์
“ทำไมวะ หรือว่ามึงมีธุระจะคุยกับพี่เจิด”
“พี่แจ่มไม่มีธุระกับพี่เจิดครับ”
“ก็แล้วทำไมไม่รีบกลับบ้านกลับช่อง จะรออะไร”คิ้วขมวดเข้าหากันพลางจ้องหน้าเจ้าเล่ห์เขม็ง
“ตรงนี้ครับ ถ้าไม่ทำตรงนี้ก็จะไม่ไป”นิ้วยาวจิ้มที่แก้มตัวเอง
“อะ อะไรของมึง นี่มันกลางไร่กลางนะนะโว้ย ระ รอให้ถึงบ้านก่อนสิวะ”พอเห็นอย่างนั้นก็โวยวายหน้าดำหน้าแดง
“ตรงนี้ครับ ถ้าไม่ได้ พี่แจ่มไม่ไปนะครับ”
“อะ เออๆ แต่นิดเดียวนะโว้ย”
ทำเป็นโวยวายกรอกตาไปมาแต่ก็มองซ้ายมองขวา พอเห็นไม่มีใครก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าหล่อๆ แตะจมูกเฉียดแก้มนุ่มเบาๆแล้วผละออก
“ฮี๊วววววววว”
“วิ๊วๆๆๆๆ”
“โว้ยยยยยย กูก็นึกว่าออกรถกันไปแล้ว ที่ไหนได้ ยังยืนพลอดรักกันอยู่หน้าไร่นี่เอง”
ก็ว่าดูดีแล้วว่าไม่มีหมามีแมวตัวไหนอยู่แถวนี่ ไม่รู้ว่าพากันออกมาตั้งแต่เมื่อไร รู้อีกทีก็ได้ยินเสียงเป่าปากเสียงแซวเนี่ยแหละ ถึงได้หันไปมองไอ้พวกที่เก็บของเตรียมตัวจะกลับบ้านกลับช่องมันยืนแซวเต็มไปหมด
“พวกมึงเป็นนกกันรึไง เป่าปากกันอยู่ได้ไอ้พวกห่านี่ ไม่เคยเห็นผัวเมียเขาจู๋จี๋กันรึไง…มึงก็ยืนยิ้มให้พวกมันแซวอยู่ได้ เอากุญแจรถมานี่เลย กูขับเอง”
พูดจบก็คว้ากุญแจรถในมือพี่แจ่มปิดประตูรถเสียงดังปึงปังใส่ไอ้พวกขี้เสือกขี้อิจฉา เห็นเค้ารักกันเป็นไม่ได้ มันน่านักเชียว
“ยิ้มบ้ายิ้มบออะไรนักหนามึงน่ะ”ขับรถออกมาจากไร่พักใหญ่ไอ้คนที่มันยิ้มคุณชายก็ยังยิ้มไม่หุบ หมั่นไส้ก็เลยถาม
“พี่แจ่มยิ้มเพราะน้องมิ่งน่ารัก”
“น่ารักอะไรของมึง ชอบรึไงให้คนอื่นแซวน่ะ”
“พี่แจ่มไม่ได้ชอบให้คนอื่นแซวครับ แต่พี่แจ่มชอบเวลาที่คนอื่นรู้ว่าน้องมิ่งเป็นของพี่แจ่มคนเดียว คนอื่นจะได้ไม่มาแย่งน้องมิ่งไปจากพี่แจ่ม”
ดูทำพูดทำจา เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาที่ไหน
“ไม่ต้องมาพูดดีไปเลย มึงนี่มันน่าหมั่นไส้จริงๆ”
แต่ก็นั่นแหละ ถึงจะน่าหมั่นไส้แค่ไหนแต่พี่แจ่มก็คือพี่แจ่มนั่นแหละ ชอบแจกยิ้มคุณชายให้คนอื่นเค้าไปทั่ว ความเจ้าเล่ห์ก็ไม่ได้ลดราวาศอกไปกว่าเดิม
“ก็พี่แจ่มรักน้องมิ่งนี่ครับ แล้วน้องมิ่งล่ะครับ หมั่นไส้พี่แจ่มแล้วรักพี่แจ่มไหม”
จู่ๆก็บอกรัก จู่ๆก็ถามโพล่งออกมาเสียอย่างนั้น เล่นเอาไอ้คนที่กำลังขับรถอยู่แทบจะเหยียบเบรกพากันหัวทิ่มหัวตำ
“ก็อะ…เออ นั่นแหละ”ตั้งตัวได้ถึงได้ตอบไปแบบกระดากปาก
“ครับๆ พี่แจ่มเข้าใจครับ”พี่แจ่มพยักหน้าหงึกๆ
ก็อย่างที่ว่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเข้าใจไอ้มิ่งได้ เรื่องที่ควรจะโง่ก็เสือกฉลาด เรื่องที่ฉลาดก็เสือกโง่ขึ้นมา บางเรื่องไม่น่าพูดก็พูด เรื่องที่ต้องพูดกลับอ้อมแอ้ม แต่พี่แจ่มก็เข้าใจมัน
เหมือนกันกับไม่ง่ายที่จะเข้าใจตัวตนที่แท้จริงของพี่แจ่ม แต่ได้มิ่งก็เข้าใจจนถึงขั้นรู้ซึ้งในสิ่งที่หลายๆคนไม่รู้ว่าแท้จริงแล้ว พี่แจ่มไม่ใช่พ่อพระ ไม่ใช่คุณชาย แต่เป็นไอ้คนเจ้าเล่ห์ที่ไอ้มิ่งไม่มีทางรับมือได้เลย
นี่แหละนะ ที่เขาเรียกกันว่า ขิงก็รา ข่าก็แรง…
---------จบ----------
จบแหล่วๆๆๆ แง๊ๆๆๆๆ ผูกพันธ์กับพี่เจิดกับพี่แจ่มมานานแสนนาน (ปีกว่าๆแหนะ) ยังมีคนอ่านอยู่ช่ายม๊ายยย 55 เป็นซีรี่ย์แนวเบาๆสบายสมองเรื่องแรกของเด็กหญิงเย็นชา ไม่รู้จะชอบกันรึเปล่า แต่ก็ขอบคุณทุกๆคนที่ตามทนอ่านกันจนจบ ลุ่มๆดอนๆ มาๆหายๆ 55
และสุดท้าย ไอ้มิ่งก็คือไอ้มิ่ง เซ่อซ่าเหมือนเดิม พี่แจ่มก็คือพี่แจ่ม เจ้าเล่ห์ไม่หาย ถามว่าทำไมไม่เขียนให้ไอ้มิ่งเรียกพี่แจ่มว่าพี่ เหมือนมะลิที่เรียกพี่เจิดว่าพี่บ้าง ในความคิดของไอ้มิ่งก็คือ ในโลกนี้ไม่มีใครกล้าเรียกพี่แจ่มว่าไอ้เลยสักคน มันจึงสงวนสิทธิไว้แค่ตัวมันคนเดียวเท่านั้นที่เรียกพี่แจ่มว่า "ไอ้แจ่ม" ละเอาไว้ให้เป็นคนพิเศษไม่เหมือนใคร เหมือนกันกับพี่แจ่ม ไม่มีใครในโลกเรียกไอ้มิ่งว่าน้องมิ่ง มีพี่แจ่มคนเดียวนั่นแหละที่เรียกไอ้มิ่งว่า"น้องมิ่ง" พิเศษในแบบที่ไม่เหมือนใครและยอมรับในข้อนี้กันทั้งคู่ 55
ปล.1 คิดถึงทู๊กคน ในที่สุดก็ได้มีโอกาสเอาตอนจบมาลงให้ซ๊ากที หลังจากเผชิญโชคชะตาอันหนักหน่วง แบกรับสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงไม่ไหว ไม่ฉะบาย เปื่อยจนต้องแบกสังขารไปหาขุ่นหมอหลายรอบ บ่นๆๆ 55
ปล2.ซินจะปิดพรีแล้ว อย่าลืมมาสู่ขอพี่เจิดกับพี่แจ่มกันนะเยอะๆเน้อออออ
ปล3.รอตอนพิเศษกันน๊าาา
-
ขอบคุณมากค่ะ น้องมิ่งน่ารัก :กอด1:
-
พี่แจ่มนี่มันพี่แจ่มจริงๆ เจ้าเล่ห์ 555555
-
:ling1: :ling1: จบแล้วววว ตามมมาตั้งแต่พี่เจิด อ่านต่อ ไอมิ่ง
ประทับใจเรื่องนี้มาก ประทับใจมากสุดคือพี่แจ่ม ชอบความรักไอมิ่งมาก และขี้แกล้ง แถวโรคจิตกับไอมิ่งๆๆสุดๆๆ
น่ารักกกก
รอไอจี็ด!!!!!!โดนเด็กฝรั่งกด ฮ่าๆๆๆ ไอจี็ดเหมือนพี่แจ่ม เจ้าเล่ห์เด็กๆ อยากเห็นคนเจ้าเล่ห์ โดนฝรั่งยักษ์ แสนซื่อกด ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้มากๆๆคะ
คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :3123:
-
น้องมิ่งบ้าบอคอแตกไปตามเรื่องตามราว อืมห์ ตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังคิดว่าพี่แจ่มคือเมียเหมือนเดิมสินะ :laugh:
-
มาแบบรวดเดียวจบ นึกว่ามิ่งจะโดนสอยร่วงซะร่วง ดีนะมีเมียดี 555+ สนุกมากได้กลิ่นอายของบ้านนา
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ
ชอบทั้งพี่เจิดและพี่แจ่มเลยจ้า :-[ :-[ :-[
-
ยังอยู่เด้อออออ นี่ก็งงตัวเองเหมือนกัน ตามมาได้นานขนาดนี้เลยอ่ะ :laugh:
พอจบแล้วก็ใจหายอ่ะ จะไม่ได้ตามครอบครัวตัวจ.แล้ว เราก็ได้หวัง ว่าจะแต่งเรื่องของน้องจี้ดต่อ :hao6: ขอบคุณที่แต่งให้อ่านกันนะคะ :pig4:
-
เจ้าเล่ห์จนถึงตอนจบจริงๆพี่แจ่ม :m12: :3123:
-
น่าร๊ากกกก
-
พี่แจ่มก็ยังต้องเป็นเมียต่อไป
รักพี่แจ่มน้องมิ่ง จบซะแล้ว
-
:L1:
-
พี่แจ่มร้ายกาจมาก มีมุกมังกรด้วย อิอิอิอิ ขอบคุณนะครับ สนุกมากๆ เป็นคู่ที่น่ารักอ่ะ
-
พอถึงตอนจบแล้วใจก็หวิวๆ
ฮืออ ต่อไปนี้ต้องคิดถึงพี่แจ่มกับน้องมิ่งมากแน่เลย
-
คือเพิ่งเข้ามาอ่านแล้วติดงอมแงมเลยจ้า แต่ปรากฎว่าจบแล้ว เสียใจมากกกกกก ยังอยากอ่านต่อไหนจะพ่อไอ้มิ่ง นายแบบไอ้มิ่ง ไปรู้จักกับเพื่อนเมียไรงี้ มากกว่านี้!!!!!!! ชอบมากค่ะ รอเรื่องต่อไป
-
เป็น FC น้ำมันมะกอก ต้นตำหรับบ้านดอนไฟไหม้มานาน
นึกว่าจะได้เปิดผลิตภัณฑ์ใหม่ เป็นน้ำมันมะพร้าว แต่ว่ายังไม่ผ่านการทดลองใช้มากพอจนขายได้
:laugh:
รอน้องจี๊ดตอเลยคร้าาา :กอด1:
-
เอ็นดูมิ่งมาก555555พี่แจ่มคงตวามจิตได้ตลอดเรื่อง คาราวะ แต่เขาก็รักของเขาอะเนอะ :laugh:
-
ตลกความโรคจิตของพี่แจ่มขามากอ่ะ 55555
พี่แจ่มขาแอบซาดิสในตัว มาฝังมงฝังมุกอะไรไม่รู้ :-[ :-[
น้องมิ่งก็ปากแข็งจัง ฮาอีกตั้งหาก :hao7: :hao7:
อยากอ่านเรื่องของน้องจี๊ดตอนโตจัง น่าจะเหมือนพ่อแจ่มเลยนะ 5555
-
ตอนพิเศษ
ความทรงจำที่ไม่เคยบอกใคร
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานสักยี่สิบปีได้ ณ หมู่บ้านดอนไฟไหม้ ในวันสงกรานต์วันปีใหม่ไทย ตอนเช้าที่วัดมีการทำบุญตักบาตรกัน ขาดไม่ได้เลยก็เป็นประเพณีขนทรายเข้าวัด ที่ต้องขนทรายเข้าวัดกัน ว่ากันว่าคนเราเวลามาทำบุญตอนกลับบ้านดินทรายที่วัดก็จะติดรองเท้ากลับไปด้วย ถือว่าเป็นหนี้สงฆ์ จึงเป็นที่มาของประเพณีขนทรายเข้าวัดในวันสงกรานต์ ชาวบ้านต่างก็พากันช่วยกันขนทรายมากองเป็นพะเนินสูง
พอมีกองทรายกองใหญ่ลูกเด็กเล็กแดงก็พากันมาเล่นสนุกสนาน บ้างก็มาก่อกองทรายเป็นภูเขาหัวเราะกันให้คิกคัก ไม่ต่างไปจากผู้หลักผู้ใหญ่ที่กำลังคุยกันสนุกปาก วันสงกรานต์นอกจากจะมีพระเพณีขนทรายเข้าวัดแล้ว ยังมีประเพณีรดน้ำผู้ใหญ่เพื่อเป็นการขมาในสิ่งที่เคยล่วงเกินไป และยังเป็นวันหยุดที่ทำให้ครอบครัวได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา งานบุญเช่นนี้จึงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข
เช่นเดียวกับเด็กชายแจ่มที่กำลังก่อกองทรายเล่นอย่างสนุกสนาน เด็กผู้ชายตัวเล็กผิวขาวจัดกำลังยิ้มให้กับกองทรายตรงหน้า ยิ่งก่อก็ยิ่งสูง แก้มใสๆขึ้นสีแดงก่ำเพราะอากาศร้อนอบอ้าว จมูกเล็กๆกับตากลมโตยิ่งดูเด่นเมื่อผมเส้นเล็กๆสีดำยาวคลอเคลียต้นคอตกลงมาปรกหน้า เพราะเสื้อผ้าที่ใส่และเพราะผิวพรรณกับหน้าตาอันจิ้มลิ้ม จึงทำให้เด็กชายแจ่มแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆ
เด็กชายแจ่มนั่งเล่นอยู่คนเดียวเพราะเด็กชายเจิดที่นั่งเล่นด้วยกันก่อนหน้าหนีหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ทิ้งให้เด็กชายแจ่มถูกเด็กคนอื่นๆพากันมองเพราะไม่เคยเห็นหน้า ในระหว่างที่กำลังก่อกองทรายอยู่นั่นเอง…
ผัวะ!!
จู่ๆกองทรายตรงหน้าที่บรรจงใช้มือเล็กๆก่ออยู่ตั้งนานก็หายวับไปกับตา ถูกใครไม่รู้ใช้เท้าเตะหน้าตาเฉย พอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเด็กผู้ชายสามคนอายุน่าจะสักหกเจ็ดขวบยืนกอดอกมองมาหน้าตาหาเรื่อง เด็กชายแจ่มห้าขวบตัวนิดเดียวได้แต่เงยหน้ามองท่าทางงงงวย
“มาเตะของเราทำไมน่ะ”เสียงเล็กๆถาม คิ้วเล็กขมวด
“กูจะเตะแล้วจะทำไม”ลอยหน้าลอยตาตอบกลับ แล้วก็พากันแลบลิ้นใส่
“อย่ามายุ่งกับเรานะ”เด็กชายแจ่มบอกเสียงสั่นน้ำตาคลอ
“อี๋ๆๆ อย่ามายุ่งกับเรานะ”เด็กโตคนหนึ่งล้อเลียน
“เราจะฟ้องคุณพ่อกับคุณแม่ ฮึกๆ”เริ่มสะอื้นเมื่อรู้ว่าถูกรุมรังแก
“ขี่ม้าสามศอกไปบอกเลยไป แบร่”แลบลิ้นปริ้นตา
“อย่ามายุ่งกับเรานะ เป็นเด็กไม่ดี เราไม่ชอบเลย”ถึงจะน้ำตาคลอแต่ก็พยายามทำหน้าดุสู้ไป
“ไม่ชอบก็ไม่ต้องชอบสิวะ ไอ้ตุ๊ด!!”คนที่เป็นหัวโจกว่า
“เราไม่ใช่ตุ๊ดนะ เราเป็นผู้ชาย”กำมือแน่น เถียงไปเสียงดัง
“ทำไมจะไม่ใช่ตุ๊ด พ่อกูบอกว่าพวกที่เป็นตุ๊ดชอบไว้ผมยาว”
เด็กบ้านนอกหัวเกรียนๆกันทั้งนั้น มีก็แต่เด็กชายแจ่มคนเดียวที่ผมรองทรงยาวสวย
“ไม่ใช่สักหน่อย เพื่อนๆที่โรงเรียกเราก็ผมยาวเหมือนกัน”
“งั้นเพื่อมึงก็ต้องเป็นตุ๊ดเหมือนกัน”
“ไม่ใช่นะ เราไม่ได้เป็นตุ๊ด เพื่อนเราก็ไม่ได้เป็นตุ๊ดด้วย”คราวนี้ยืนขึ้นมาเถียงขึ้นเสียงใส่ทั้งน้ำตา
ตอนนั่งก็เห็นว่าตัวเล็กแล้ว ตอนยืนพอเทียบกับเด็กโตคนอื่นๆก็ยิ่งแล้วใหญ่ ตัวเล็กๆใส่กางเกงขาสั้นเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวมีสายเอี้ยมพาดอีกที ยิ่งกับหน้าตาจิ้มลิ้มและผิวพรรณแล้วไม่แปลกใจว่าจะมีใครเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กผู้หญิง
“เสียงดังเหรอ นี่แน่ะ ไอ้ตุ๊ด”เด็กโตหัวโจกเห็นเด็กชายแจ่มขึ้นเสียงใส่ก็ไม่พอใจ ออกแรงผลัก
“โอ๊ยยย”แรงแค่น้อยนิดแต่เด็กชายแจ่มตัวนิดเดียวมีหรือจะไม่ล้มลงไปกองกับกองทราย
“สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ”
“ฮือออออ”เพราะเป็นเด็กเพียงแค่ล้มก็เจ็บจนต้องร้องไห้ ทั้งเจ็บตัวทั้งเจ็บใจที่สู้ไม่ได้ เจ็บใจที่โดนหาว่าเป็นตุ๊ด
“ตุ๊ดๆๆๆๆ”แก๊งเด็กโตยังล้อเลียนไม่เลิก
“ฮืออออ”เด็กชายแจ่มยิ่งร้องไห้หนักกว่าเก่า
น้ำหูน้ำตาเปรอะหน้าขาวๆที่ขึ้นสีแดงก่ำ จมูกเล็กๆแก้มกลมๆแดงเป็นลูกตำลึงสุก สะอื้นไห้ทั้งที่ตาจ้องมองกลุ่มเด็กโตเขม็ง จนกระทั่ง…
“หยุดนะ!!”เสียงหนึ่งดังขึ้นมาขัด ทำให้พวกเด็กโตหยุดล้อแล้วหันไปมองเจ้าของเสียง
“นึกว่าใคร ที่แท้ก็ไอ้ลูกไม่มีพ่อนี่เอง”คนที่เป็นหัวโจกพูดล้อไอ้เด็กแคระแกลนตัวดำหัวหยิก
“ไม่มีพ่อแย้วจะไมย่ะ หนักหัวใคร”ยังพูดไม่ชัดดีแต่กลับหาญกล้ามาสู้รบเด็กโตกว่าเสียได้
“หนอย ไอ้ลูกไม่มีพ่อ นี่มึงกล้าว่ากูเหรอวะ”
“แย้วจะไม กูมีแม่ขวัญ ฉวยกว่าแม่มึงตั้งเยอะ”เท้าสะเอวพูดอวด เชิดหน้าใส่ท่าทางหาเรื่องไม่แพ้กัน
“ปากดีนักนะมึง อยู่ดีไม่ว่าดี อยากเป็นตุ๊ดอีกคนหนึ่งใช่ไหม มึงก็ผมยาวเหมือนกันนี่”ไอ้เด็กโตกว่าไม่ยอมแพ้
“มึงนั่นแหยะตุ๊ด ชอบแก้งคนตัวเย็กกว่าน่ะ”
“หรือว่ามึงอยากถูกกูแกล้งอีกคน เอาไหมล่ะ”ทำท่าจะเดินเข้าไปหาเรื่อง
“เข้ามาฉิ กูไม่กัวมึงหยอกนะ นี่แหน่ะ”ไม่ใช่แค่พูด แต่กลับล้วงเอาไม้ยิงหนังสติ๊กที่เหน็บอยู่กับเอวขึ้นมา มือเล็กๆล้วงลูกหินในกางเกงขาดๆมาใส่แผนหนังจัดการง้างขู่ใส่เตรียมยิงใส่เด็กโต
“มึงไม่กล้ายิงกู โอ๊ย!!”ยังพูดไม่ขาดคำลูกหินลูกเล็กๆก็ถูกยิงมาใส่ตัวจนได้ ความที่แรงไม่เยอะก็เลยไม่ได้บาดเจ็บอะไร
พอหัวโจกถูกยิงด้วยหนังสติ๊กมีหรือที่ลูกสมุนตัวเล็กๆอีกสองคนจะอยู่ต่อ วิ่งเผ่นป่าราบไปแล้ว ไอ้เด็กหัวโจกเห็นดังนั้นถึงได้มองซ้ายมองขวาแล้ววิ่งหนีตามกันไปในที่สุด
“ฮึกๆ ฮึกๆ”เด็กชายแจ่มสะอึกสะอื้นเช็ดน้ำตาป้อยๆ
“โอ๋ๆไม่ร้องนะ”ไอ้เด็กตัวผอมเดินเข้าไปใกล้ ยื่นมือไปลูบหัวเบาๆคล้ายจะปลอบ
ถึงจะอายุมากกว่าแต่เด็กชายแจ่มกลับตัวเล็กกว่า ทำให้ไอ้เด็กตัวแกลนลูบหัวได้โดยง่าย เด็กชายแจ่มเงยหน้าขึ้นมามองตากลมๆช้อนขึ้นมองคนที่มาช่วยเอาไว้พลางสะอื้น และนั่นก็ทำให้ไอ้เด็กที่กำลังลูบหัวได้เห็นหน้าเด็กชายแจ่มชัดเต็มสองตา และแล้วก็ถูกศรรักปักอกในทันทีทันใด
มันอ้าปากค้างในความน่ารักที่เหมือนกับนางฟ้าของเด็กตัวเล็กๆตรงหน้า ตาจ้องมองจมูกเล็กๆปากเล็กๆกับตากลมโตแทบจะไม่กระพริบตา
“ฮึกๆ อื้อออ”เด็กชายแจ่มสะอื้นเบาๆ เสียงสะอื้นค่อยๆเงียบ
“น้องน้อยเจ็บตงไหนไหมจ๊ะ”มันถามด้วยความเป็นห่วงเด็กชายตัวเล็กผิวขาวหน้าตาน่ารักน่าทะนุถนอม เพราะตัวเล็กกว่ามันๆเลยเรียกเรียกว่าน้องน้อย มือพลางลูบหัวปลอบเบาๆ
“เจ็บ ฮึก เจ็บตรงนี้”ยื่นมือที่มีรอยแดงๆเพราะค้ำตอนที่ล้มลงไปให้ดู
“ตงนี้เหยอจ๊ะ เดี๋ยวพี่มิ่งเป่าให้นะ ฟู่ๆ”ไอ้เด็กตัวดำที่เรียกตัวเองว่าพี่มิ่งจับมือน้องน้อยมาเป่าให้เบาๆ ตาก็จ้องมองน้อยน้อยเริ่มยิ้มออกมา
“หายเจ็บยังจ๊ะ”
“อือ หายเจ็บแล้ว”เด็กชายแจ่มพยักหน้าหงึกๆ
“ไม่เป็นไยแย้วนะ ไม่มีใครมาเกแย้ว”พูดบอกเอื้อมมือไปปัดเศษทรายที่เปรอะชุดเอี้ยมให้เสร็จสรรพ
“พวกนั้นว่าเราเป็นตุ๊ด เราไม่ใช่ตุ๊ดนะ”เด็กชายแจ่มรีบบอกแก้ตัว
“น้องน้อยไม่ใช่ตุ๊ดหยอกนะ น้องน้อยน่ายักจะตาย พี่มิ่งชอบน้องน้อย”มันเรียกตัวเองว่าพี่โดยไม่ถามไถ่อายุเด็กผิวขาวตัวเล็กตรงหน้ามันสักคำ
“ชอบเราจริงๆเหรอ”เด็กชายแจ่มถามกลับ
“อื้อ ไอ้พวกนั้นมันชอบแก้งคนตัวเย็กกว่า น้องน้อยไม่ต้องกัวนะ น้องน้อยน่ายัก พี่มิ่งชอบน้องน้อยมาก ต่อไปนี้พี่มิ่งจะปกป้องน้องน้อยเอง”
“แต่เราเป็นเด็กผู้ชายนะ จะชอบเราได้ยังไง”เงยหน้าถาม
“ไม่เป็นไย น้องน้อยเป็นปู้จายแต่น้องน้อยน่ายัก พี่มิ่งชอบน้องน้อย พี่มิ่งอยากปกป้องน้องน้อย พี่มิ่งก็เป็นปู้จายเหมือนกัน”ไอ้มิ่งส่ายหน้ายิ้มอวดฟันหลอ
มันไม่แค่พูดเปล่าแต่กลับถกกางเกงขาดเป็นรูอวดหนอนตัวน้อยให้น้องน้อยดูเป็นการยืนยันอีกต่างหาก
“เป็นผู้ชายจริงๆด้วย”เด็กชายแจ่มยิ้มแก้มแดงมองหนอนน้อย ตากลมๆตาโตเพราะมีเหมือนกัน ต่างกันแค่คนละสี
“เห็นไหม พี่มิ่งบอกแย้วว่าพี่มิ่งไม่โกหดหยอก”ดึงกางเกงขึ้นแล้วพูดอวด
“แต่ว่าชอบเราเหรอ ชอบเราจริงๆนะ ห้ามโกหกนะ ห้ามเปลี่ยนใจนะ”
“พี่มิ่งไม่โกหด พี่มิ่งสัญญาเยย โตขึ้นพี่มิ่งจะเท่ จะปกป้องน้องน้อยเอง”ชูสองนี้ขึ้นมาทั้งที่ยิ้มอวดฟันหลอ
“อื้มมมม”เด็กชายแจ่มพยักหน้ารับ
หลังจากนั้นเด็กชายแจ่มกับไอ้มิ่งน้อยก็เล่นก่อกองทรายด้วยกัน จนกระทั่งแม่ขวัญของไอ้มิ่งมาตามไอ้มิ่งกลับบ้าน และคุณแม่ของเด็กชายแจ่มมาพาเด็กชายแจ่มกลับบ้าน
ในตอนนั้นเองที่เด็กชายแจ่มได้เจอกับฮีโร่ที่ปกป้องตัวเองจากเด็กเกเร และช่วยเป่ารักษามือที่เจ็บให้หายเจ็บ ตั้งแต่นั้นมาเด็กชายแจ่มก็เลยสัญญากับตัวเองว่าโตขึ้นจะเป็นฝ่ายปกป้องฮีโร่ของตัวเองบ้าง…เพราะว่าเด็กชายแจ่มตกหลุมรักฮีโร่ของตัวเองตั้งแต่แรกเจอ
จบบริบูรณ์
--------------------------------------------
ตอนเด็กๆพี่แจ่มน่าร๊ากไหมล่าาาาา หน้าจิ้มลิ้มจนไอ้มิ่งเรียกว่านางฟ้า 555
สรุปไอ้มิ่งเจอใครน่ารักก็เรียกว่านางฟ้าหมด
คิดถึงคนเขียนกันบ้างไหมน้อออออ ได้ฤกษ์ได้ยามมาลงให้ซ๊ากกกกที ความทรงจำของเด็กชายแจ่ม
-
พี่แจ่มน่ารักอะตอนเด็ก
สรุปเรื่่องนี้คนที่ผิด คือไอมิ่งเพราะความขี้ม่อตั้งแต่เด็ก ไปถกเจี้ยวไห้ไอพี่แจ่มดูนี้เอง ไอมิ่งซินะคือต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด
กร็ากกกกกกกกกก
นี้ไม่มีการว่าอะไรพี่แจ่มทั้งนั้น เพราะนี้รักพี่แจ่มมากกว่า วะฮ่าาาาาาา
มิ่ง#กระดกยาดองย้อมใจ
สุดท้ายก็มีตอนพิเศษ รอมานานนนนนนนนน
ฮืออออ
ขอภาคต่อ ไอ้จี็ด กับ เด็กฝรั่งเลยเถอะคะ
:hao6: :hao6:
-
:pig4:
-
เอ้าพี่มิ่งตกหลุมรักพี่แจ่มตั้งแต่เด็กนี่เอง
-
สนุกมากเลยค่ะ
-
อ่านจบแล้วจ้า ไม่ค่อยถูกจริตเราเท่าไหร่ แต่ก็อ่านเพลิน ๆ
-
:pig4:
-
ดอนไฟไหม้นี่มันอยู่สุพรรณใช่ไหมจ๊ะ
-
:-[