หัวข้อ: - - - - ระยะห่างของความรู้สึก - - - - ผมมาทักทาย... (1 ก.พ. 54)

[yiyo]

^
^

จิ้มคนแต่ง 

ชื่อคุณกรใช่มะคะ

เราชอบเรื่องที่คุณกรแต่งนะคะ

แล้วจะรอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อนะคะ




ปล. ตอนล่าสุดนี่เศร้ามากๆเลย สงสารนายเอกอ่ะ 

[-~iK@iZ_KunG~-]

รอตอนต่อไปเหมือนกันครับ

เศร้าจัง

[IZE]

จากกันโดยคนใดคนนึงเสียชีวิต  ยังเจ็บปวดน้อยกว่า จากกันโดยที่ทั้งคู่ยังมีชีวิต และวนเวียนอยู่ใกล้ๆๆกัน  เจ็บปวดที่สุด

[numa6]

เศร้าจัง 

[DeShiWa]

 

ครับผม ชอบจังครับเรื่องนี้แต่งดีมากครับ

ชอบๆรออ่านตอนต่อไปครับผม

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

 

[wan]

  จะลื้อฟื้นความหลังให้มันเจ็บปวดทำไมน้า แต่เอทำไมหัวหน้าต้องถามเหมือนอยากรู้

มารอตอนต่อไปดีกว่า รักษาสุขภาพด้วยนะครับ กร (คนหน้ารัก ) 

[nana]

ชอบๆ


มารอด้วยคน

[bellbomb]

ชอบค่ะชอบ เรื่องที่ใช้ความจริงใจและความสามารถจริงๆมาพิสูจน์กำแพงที่เกิดจากอคติทำให้คนสองคนเกิดความรู้สึกดีๆต่อกัน ว่าแต่น่าสงสารนายเอกเราจังน้า หวังว่าหลังจากนี้พระเอกจะเห็นใจนายเอกมากขึ้นนะคะ มาอัพต่อเร็วๆเน้อ

[OT]

สงสารฟรอย ทำไมฟรอยดู
จมกับความรักจัง  ทั้ง ๆ ที่พี่โฟน
ก็จากไปแล้ว  หรือว่าพี่โฟนยัง
ไปอยู่บนฟ้าได้ไม่นาน
เมื่อไหร่ ฟรอยจะมีแฟนใหม่ซะที
ไม่อยากให้ฟรอยเส้า อ่านแล้วเจ็บปวด
5555+ 

[OsTrich]

ยังอยู่ออฟฟิศอยู่เลยอ่า......

งานเยอะมากๆ....  ถึงมากที่สุด..

บอกตามตรงว่ามีตอนที่พิมพ์เก็บไว้อีกแค่ตอนเดียวเอง..

ไม่คืนนี้ก้พรุ่งนี้อาจจะลงให้อ่านกันนะ

แต่เราจะพยายามไม่ให้รอกันนานนะ.. แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้รึป่าว เพราะเวลาที่มีตอนนี้ก็น้อยเหลือเกิน  งานมันแน่นไปหมด...

สิวขึ้นด้วยอ่ะ.... ช่วงนี้   เราไม่มีสิวมาหลายปีแล้วนะ...  ทำไมช่วงนี้สิวขึ้นเยอะจัง.. .... 

เฮ้อออออออ...  หน้าไม่ใสเลย... เซ็ง

ส่วนคอมเม้นเราไม่มีเวลาได้ตอบเลย..  แต่ก็อย่างที่เคยบอกว่าเราอ่านทุกคอมเม้น

และพยายามจะจำชื่อคนอ่านให้ได้มากที่สุด..ง ทั้งที่มันอ่านไม่ค่อยจะออกอ่ะนะ

ขอบคุณทุกคำติชมน๊า.....

และขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรากัน

ถ้าบางทีเราอาจจะทำให้ต้องรอกันนานบ้างเราก็ขอโทษด้วยละกัน...

ถ้าเรามาต่อช้าก็อ่านเรื่องอื่นไปก่อนนะ..  ไม่ว่ากัน...  แต่ก็อย่าทิ้วกันไปไหนล่ะ...


อ้อ.... อาทิตย์ที่แล้วไปเที่ยวมาด้วย.....

ไปอตก.มา....  คลายเครียด  ไปติดกันสองวันเลย..  ทั้งสูกร์แล้วก็เสาร์

ตอนอยู่ข้างในก็แอบคิดเหมือนกันนะ...  ว่าจะมีคนที่อ่านเรื่องเราอยู่ในนั้นบ้างรึป่าว...

ไม่แน่นะ.. เราอาจจะยืนอยู่ติดกัน..  เข้าห้องน้ำห้องข้างๆกัน

หรือเราอาจจะได้คุยกัน... ยิ้มให้กัน...

มันแปลกๆดีเหมือนกันนะ.... ว่าม่ะ?

เราไปเคลียร์ก่อนละกัน......  เดี๋ยวจะได้นอนไม่พอ...

ส่วนเรื่องตอนต่อไปเดี๋ยวคงได้อ่านกัน..

ไปแระ...

[bellbomb]

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อค่า~~~

[ohm]

เรื่องสนุกๆอย่างนี้ ยินดีรอครับ 

[MoOkRaPoOk]

 

อร๊ายยยยยย พี่ฉินกะน้อง ฟรอย

กรี๊ซซซซซซซซซซซซซ
อร๊ายยยยยยยยยย
ฝนกะลังตกด้วย
บรรยากาศน่าเสียตัว
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย

[OsTrich]

( -_-)* ระยะห่างของความรู้สึก ( -_-)


ฤดูฝน... รักคนเพศเดียวกัน  ( -_-)  ……



วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกว่า  ผมมันไม่เอาไหนซะเลย.......

ผม....   ผมลืม....   “ ทุกอย่างมีสองด้านเสมอ ”

ผมเห็นแก่ตัวเกินไปรึป่าว?...   ที่มักจะตัดสินใจอะไรโดยยึดตัวเองเป็นหลัก

เพราะบางที่คนเราอาจมองอะไรกันคนละมุม

ผมคงจะใจแคบเกินไปที่ไม่เคยคิดจะลองมองในมุมที่คนอื่นเค้ามองบ้าง

ผมจึงไม่เคยได้รู้จักมุมมองของความรู้สึกที่ซ่อนอยู่ภายในใจซอกเล็กๆของคนอื่นเลย

******************************

หลังจากที่ผมได้ยินประโยคสะเทือนใจประโยคนั้นจากปากฟรอย...

มันเป็นประโยคที่ทำให้ทั้งคนฟังและคนพูดอดที่รู้สึกใจสั่นไม่ได้

ผมรู้.....  ว่ามันคงไม่เท่ากัน...

ไม่สิ... มันเทียบกันไม่ได้เลยต่างหาก..

ผมไม่สนใจว่าฝนจะตกหนักแค่ไหน...  ไม่แม้แต่คิดจะวิ่งหลบฝน

หวังว่าฝนคงชะล้างความอึดอัดใจของผมลงไปได้บ้าง....

ผมรู้สึกแย่จังครับ  ที่ไปอยากรู้อยากเห็นไอ้เรื่องที่มันไม่สมควรจะต้องอยากรู้อยากเห็น

ภาพของฟรอยยังติดตาผมอยู่เลย...

ดวงตาเศร้าๆและเสียงที่สั่นไหวเต็มที....  ตอนพูดเรื่องนั้น

ภายในใจของเด็กคนนี้จะเจ็บและเหงาขนาดไหนกัน

แค่ผมคิด....  ยังอดใจหายไม่ได้เลย

เด็กคนนี้คงแบกรับความรู้สึกบางอย่างไว้โดยไม่มีใครรู้ว่ามันหนักขนาดไหน

หวังว่า....

ฝนคงชะล้างความเปลี่ยวเหงานั้นให้บางเบาลงบ้างนะ

*******************************

ผมนอนไม่หลับครับ....

ใจนึงผมอยากจะคุยกับฟรอยให้รู้เรื่องกันไปเลยในคืนนี้

ผมไม่อยากปล่อยให้มันผ่านเลยไป

ผมอยากให้ฟรอยรู้ว่าผมไม่ได้ตั้งใจ...  ผมอยากขอโทษเค้า!!! 

ทั้งที่ก็รู้ว่า...  คำขอโทษของผมคงไม่ได้ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นนัก  แต่ผมก็ยังอยากที่จะทำ

ผมไม่มีเบอร์ติดต่อฟรอยครับ...  ไอ้บอสก็ดันปิดเครื่องอีก

ผมคงต้องรอวันพรุ่งนี้....


ผมอดที่จะตั้งคำถามในใจไม่ได้ว่า.....  ฟรอยจะร้องไห้อยู่รึเปล่า?


ยิ่งคิดยิ่งอึดอัดและรู้สึกแย่....

“ น้ำฝนคงทำให้ผมผ่อนคลายขึ้นบ้างนะ..... ”  ผมคิดในใจ



ผมยืนอยู่ริมระเบียงห้อง...  ยื่นมือออกไปสัมผัสเม็ดฝน

เสียงของฟรอยดังก้องในโสติประสาทของผมอีกครั้ง.....


“ แฟนผมเค้าอยู่บนนั้นหนะครับ...  เราก็เลยไม่ได้อยู่ด้วยกัน ”

ผมได้แต่ขอโทษในใจ...  หวังเล็กๆว่า....  ฟรอยคงจะได้ยิน


ในตอนนั้น.......

สิ่งที่ผมอยากจะลืมก็ปรากฏขึ้นในใจผมอีกครั้ง

หลังจากที่มันตามหลอกหลอนผมมานาน....

และวันนี้ก็เช่นกัน....

คนที่รักเค้า....  คงรู้สึกแย่ไม่ต่างกับที่ฟรอยกำลังเผชิญอยู่

ถ้าเทียบกับความรู้สึกแย่ของผมมันคงเทียบกันไม่ได้..... 

ผมเพิ่งรู้.....

วันนี้เอง.......

วันที่ผมได้รู้จักฟรอย......   มากขึ้น.....




ผมเคยเข้าใจว่ามันคงไม่ต่างกัน.......

ความรู้สึกของคนที่สูญเสีย......  กับคนที่ทำให้สูญเสีย......

แต่วันนี้ผมรู้แล้ว.....

มันเทียบกันไม่ได้เลยจริงๆ.....



“ ฮือ................... ฮือ...... ฮึก....  ฮือ..... ”  เสียงคนกำลังร้องไห้มันดัง....   ผมได้ยิน......

 ผมมองหาเจ้าของเสียงสะอื้นนั้น......

ไม่ใช่ใคร.....      “คนที่ห้องตรงข้าม”

อีกคืนแล้วสินะ..... ที่เค้าร้องไห้

ภายในห้องปิดไฟมืดสนิท....  มีเพียงแสงสลัวของโคมไฟ 

เช่นเดิม....  เหมือนทุกวัน...

ความหวังเค้าจะริบหรี่สลัวแสงเหมือนโคมในห้องนั้นรึป่าวนะ?

น้ำตาที่ไหลออกมา....  เพราะอะไร?

เค้าเป็นอะไร?

คนที่สูญเสีย  หรือ  คนที่ทำให้มันสูญเสีย....  เช่นผม


***************************************************


เช้านี้ก็เป็นอีกวันนึงที่ฝนตกตั้งแต่เช้าเช่นทุกวัน

แต่น่าแปลก....

 ผมรู้สึกเหมือนกับว่าฝนที่ตกลงมาในเช้าวันนี้ทำให้ผมสดชื่นต่างไปจากทุกวันที่ผมมักจะหงุดหงิด

วันนี้ผมขับรถไม่เร็วเหมือนวันนั้น...

คงเพราะเรื่องเมื่อคืน... ที่เป็นเหมือนชนวนให้ผมระวังตัวเองมากขึ้น

ช่วงที่รถผมติดไฟแดงอยู่... เม็ดฝนจำนวนนับไม่ถ้วนหล่นลงมากระทบกระจกหน้ารถ

ผมอดไม่ได้ที่จะเลื่อนกระจกรถลงมาเพียงเพื่อพอที่จะยื่นมือออกไปสัมผัสกับเม็ดฝนได้

ไม่น่าเชื่อ.... 

ผมรู้สึกสดชื่นขึ้นอย่างน่าประหลาด

มันเป็นเพราะอะไรกัน ???

และแล้วสายตาผมก็มองไปเห็นคนที่ผมอยากจะพูดคำว่า “ ขอโทษ ”

ทันทีที่ไฟเขียวผมจึงรีบตบไฟเลี้ยวเพื่อที่จะเข้าไปเทียบริมฟุตบาทตรงที่ฟรอยเดินอยู่

ผมบีบแตรดังๆติดกันสองครั้ง...  ทำให้คนที่เดินอยู่บริเวณนั้นหันมามองกัน
ยกเว้นไอ้คนที่ผมต้องการให้มันหันมามอง  ไม่รู้ว่าฟรอยรีบหรือใจลอยไปถึงไหน
เพราะดูท่าเจ้าตัวจะไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย   

เป็นเพราะเรื่องเมื่อวานรึป่าว?

นั่นคือคำถามที่ผมถามตัวเองในใจ...

ผมจึงตัดสินใจขับเรียบเคียงไปเรื่อยๆและบีบแตรดังๆอีกครั้ง.....
คราวนี้ฟรอยหันมามองแล้วครับ.... ผมเลยลดกระจกลงเพื่อที่ฟรอยจะได้รู้ว่าเป็นผม

“ ขึ้นมาสิ... ไปด้วยกัน ” ผมตะโกนออกไป

ผมเห็นฟรอยมองที่รถผมสักพัก  คงจะชั่งใจอยู่... ว่าจะขึ้นรถมากับผมดีรึป่าว??
แต่สุดท้ายฟรอยก็วิ่งฝ่าฝนขึ้นมาบนรถผมจนได้...

“ เดินมาขึ้นบีทีเอสตรงนี้ทุกวันเหรอ...” ผมเป็นคนเริ่มบทสนทนาก่อน

“ ครับ.. ” ฟรอยพูด

“ เดินเหม่ออยู่ได้ตั้งนาน.... ไม่สนใจอะไรรอบข้างเลยรึไงหืม.... ”  ผมพูดเพื่อพยายามไม่ให้ฟรอยเกร็ง
ซึ่งผมก็จะได้ไม่เกร็งด้วย...  ถ้าจะพูดคำว่า  “ ขอโทษ ”

“ คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยหนะครับ ” ฟรอยพูดตอบกลับมาแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
สงสัยคงจะยังโกรธผมเรื่องเมื่อวานอยู่

“ เรื่องเมื่อวาน.... พี่........” ผมยังไม่ทันจะได้พูดคำว่าขอโทษ  ฟรอยก็พูแทรกขึ้นมาก่อนว่า

“ นี่รถพี่เหรอครับ ” ฟรอยพูดด้วยเสียงแข็งๆที่ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าฟรอยคิดอะไรอยู่?
จะใช่เพราะเรื่องเมื่อวานรึป่าว?

“ อะ.....  อืม.... ใช่ ” ผมตอบไปแบบไม่เข้าใจในคำถาม  ว่าฟรอยต้องการรู้คำตอบไปเพื่ออะไร

“ รู้ตัวรึป่าวครับ.... ว่าเป็นคนขับรถเร็ว  ” ฟรอยพูดด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์

“ ก็... ครับ...  แต่ก็พยายามบังคับตัวเองเหมือนกันว่าให้ขับช้าลง...  เพราะ...... ”
ผมพูดยังไม่ทันจบฟรอยก็พูดแทรกขึ้นมาอีกว่า

“ ถึงพี่จะเป็นคนมีกินมีใช้...  มีรถขับ.. ไม่ต้องขอใครกิน  แต่ก็หัดนึกถึงคนธรรมดาเดินถนนบ้างนะครับ !!! ” ฟรอยพูดแบบใส่อารมณ์สุดๆจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่าฟรอยรู้ได้ยังไงว่าผมขับรถเร็ว 

“ คือ....  พี่ก็... ระวังอยู่แล้วหละครับ...  แต่บางทีมันก็รี... ” ผมพูดยังไม่ทันจบฟรอยก็พูดแทรกขึ้นมาอีกว่า...

“ ฮึ...ฮึ...  ระวังแล้ว....  สงสัยคนเดินถนนมันคงโง่เองมั๊งพี่...  ที่เดินไม่ระวังเอง ” ฟรอยพูดด้วยท่าทาง
ที่ตั้งใจประชดผมเต็มๆ ส่วนผมก็ไม่เข้าใจว่าฟรอยต้องการจะสื่ออะไรกับผม

“ ฟรอยจะบอกอะไรก็พูดมาตรงๆเลยดีกว่า...  อย่าอ้อมค้อม...  พี่ไม่เข้าใจหรอกนะ” ผมพูดด้วยอารมณ์
ที่เริ่มจะคุมไม่อยู่แล้ว

“  ช่างเถอะครับ... ทีหลังพี่ขับรถก็หัดระวังหน่อยแล้วกัน... เอาใจเค้ามาใส่ใจเราบ้าง... 
ไม่ใช่ทำอะไรก็เอาตัวเองเป็นที่ตั้งไปซะหมด... ” ฟรอยพูดโดยที่ไม่หันมามองหน้าผม 
แต่เสียงที่พูดกระแทกเสียจนผมคิดอะไรไปหลายเรื่อง

“  นายจะพูดอะไรกันแน่!!!....  ” ผมเริ่มหงุดหงิดกับท่าทีของฟรอยที่ผมไม่เข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆ
นับตั้งแต่ฟรอยขึ้นมาบนรถผม ที่แสดงท่าทางแข็งกร้าวตลอด.... 
นี่ผมชวนฟรอยขึ้นรถมาเพื่อที่จะให้มาทำหน้ายักษ์ใส่ผมรึไงกันเนี่ย?


“ ช่างมันเหอะพี่... เรื่องมันผ่านไปเรอะ...  อย่าฟื้นฝอยหาตะเข็บเลย ” ฟรอยพูดด้วยท่าทางเหมือนจะตัดรำคาญ ผมเลยเริ่มยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นกว่าเดิม

“ อะไรของนายเนี่ย... จู่ๆก็พูดเอาๆ  พอจะหยุดก็หยุดซะเฉยๆ ” ผมพูดใส่อารมณ์

“ ผมก็แค่อยากจะบอกให้พี่ระวังให้มากหน่อย.. เวลาที่พี่ขับรถ ” ฟรอยพูดด้วยท่าทางรำคาญที่ผมไม่เข้าใจว่า
เพราะอะไรฟรอยถึงพูดออกมาแบบนี้   ถ้าจะเป็นเพราะความเป็นห่วงผมก็คงจะไม่ใช่แน่ๆ

“ เพราะไร ? ”  ผมอดที่จะถามออกมาไม่ได้  เพราะผมไม่เข้าใจว่าฟรอยหมายถึงอะไร  มันต้องมีอะไรมากกว่า
การขับรถเร็ว

“ เฮ้ออ................... ” ฟรอยถอนหายใจออกมาอย่างแรง  คงเป็นด้วยความโมโหแบบสุดๆ

ด้วยท่าทางที่ฟรอยแสดงออกมามันทำให้ผมไม่เข้าใจก็จริงแต่ผมก็ไม่คิดที่จะถามอะไรออกไปอีก
เพราะถามไปผมก็ไม่ได้คำตอบที่ผมต้องการ

บรรยากาศในรถเริ่มตึงเครียดขึ้น

ไม่น่าเชื่อนะ....

ว่าเวลาที่คนเราเงียบใส่กันสถานการณ์มันตึงเครียดมากกว่าเวลาที่เราเถียงกันซะอีก

ทั้งผมและฟรอยไม่ได้มีบทสนทนากันจนรถผมขับเข้าออฟฟิศ
ฟรอยหันมาพูดกับผมก่อนที่จะลงรถเพื่อเข้าออฟฟิศแค่ประโยคสั้นๆว่า

“ ขอบคุณนะครับ.... ”

แล้วฟรอยก็เดินหน้ามุ่ยเข้าออฟฟิศไปโดยที่ไม่คิดจะรอผมเลย

งงสิครับผม......

นี่ผมไปทำอะไรให้เค้าเนี่ย.....

สุดท้ายผมก็เลยไม่ได้ขอโทษฟรอยเรื่องเมื่อวานเลย......

***********************************************************************

[mist]

^
^
^
จิ้มคนแต่ง 


"ถ้าลองเปิดใจ ก็จะเห็นสิ่งใหม่ ๆ" ประโยคนี้เหมาะกับฉินเลย

[pickki_a]

รายงานตัวคับ
เพิ่งได้เข้ามาอ่านครั้งแรกคับ

เขียนดีอ่า...
ชอบ
สะเทือน :c5:มากๆ

[bellbomb]

หรือว่าสุดที่รักของฟรอยจะจากไปเพราะ จุด จุด จุด

นู๋แค่เดาน้า 

[-~iK@iZ_KunG~-]

รออ่านอยู่นะครับ

อยากให้มาต่อทุกวันเลยครับ

[DeShiWa]

 

อออืมครับดูท่าพี่ฟรอยจะโกรธจริงๆนะครับเนี้ย

ถึงขนาดยังจำได้อีก อิอิ

เป็นกำลังใจให้ครับผม

เรื่องน่าติดตามมากครับ สู้ๆๆ+1 ครับผม

 

[wan]

  เจอกันก็ซัดกันเลยหรือ แล้วยังงี้จะคุยกันดี ๆ เมื่อไหรละครับ 

มารอตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้นะ กร  สะสางงานให้เสร็จแล้วอย่าลืมมาต่อนะครับ 

[gobgab]

........เราไม่ได้เลิกกัน.....เพราะเขายังอยู่ในใจเราตลอดมา.......

[m_myca]

ติดตามๆ


มาต่อไวๆนะค๊าบบบบ

[M@5teR I[K][K]I]

แหะ ๆ หายไปนานเลยป๋ม...กลับมาก็ได้อ่านงานของคุณ OsTrich เลย



กรี๊ด.....ตำนานบทใหม่มาอีกแล้ว......

[★L'Hôpital]

เข้ามาลงชื่อครับ เห็นชื่อคนแต่งปุ๊บ แต่แบบยังอ่านไม่จบเลย แหะๆ

ตอนนี้ยุ่งมากๆ ไม่ได้เข้ามาที่เล้าเลย 

มาเป็นกำลังใจให้พี่กรนะครับ คิดถึงๆ 

[m_myca]

มาต่อไวๆนะครับ

วันนี้เอา

มาเป็นกำลังใจให้

[M@5teR I[K][K]I]

ลั่นลัลล้า.....     

วันนี้เข้ามาจิ้มก่อนนะงับ

รออ่านอยู่อิอิ........นายเอกกะพระเอกท่าทา่งกวนทั้งคู่แบบนี้....ชอบบบ


ปล.รักข้ามคอนโดป่าวงับนี้   

[OT]

 

[pajaa]

เข้ามารายงานตัวคับ
ชอบชื่อเรื่องจังคับ เหมือนจะเศร้า แต่มีความหมายดีอ่ะ


คราวนี้เขียนสองด้านด้วยนิ 

ขออนุญาตแนะนำคับ .....พี่กรลองใช้สีแยกตัวพระ กะตัวนายดีมะคับ
อ่านหล่ะ จะได้เห็นชัดๆ ตั้งแต่เริ่มอ่านแต่ละตอนไปเลยงัยคับ

[wan]

 :oni2:แวะมาดัน ไว้ เดี๋ยวกรหาไม่เจอ

รักษาสุขภาพด้วย ฝนตกทุกวัน ระวังเป็นหวัดนะครับ กร ( คนน่ารัก น่า  )

[M@5teR I[K][K]I]

แวะมา check งับ


รออยู่น้าาา