15/2P'EUA
" ไอ้สัดเอ้ย กูง่วง " ไอ้เต็งเขวี้ยงชีทเรียนลงโต๊ะม้าหินอ่อน แล้วรีบฟุบหมอบเพราะง่วงนอน
" อาจารย์แม่ง จะสอนเร็วไปไหน กูตามไม่ทัน " ไอ้ชินที่นั่งลงมาข้างผมยื่นมือไปหยิบชีทไอ้เต็งมาเปิดๆดู แต่ดูได้แปบเดียวก็วางลงไว้ที่เดิม
" ใช่มั๊ย พอกูไม่ฟังนะ ก็รู้อีก คุณธนินธร ข้อนี้ตอบอะไร ไอ้เหี้ยเอ้ย กูไม่รู้เรื่อง! " ไอ้น้ำเงินดูจะโมโหที่สุดนะครับ มันลุกขึ้นบ่นหลังจากเพิ่งนั่งลงไปไม่นานจนไอ้กระแตสะดุ้ง วันนี้มันโดนอาจารย์ถามเยอะสุด
" ฮ่ะๆๆๆ ใจเย็นมึง นั่งลงดิ คนมอง " ไอ้กระแตดึงไอ้น้ำเงินที่เผลอตะโกนเสียงดัง
" สัด! ลืมตัว แต่ไหนใครมอง " น้ำเงินรีบนั่งลง แต่ก็ยังหันหน้าไปมาซ้ายขวา พยายามทำหน้าโหดที่แม่งไม่โหดมองไปทั่วๆ
" กูก็พูดไปงั้นแหละ " ไอ้กระแตพูดแล้วหัวเราะไอ้น้ำเงิน
" เอื้อ มึงเอื้อมเอาแก้วน้ำไอ้ชินมากินดิ "
" ....... " ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์มองมัน ก็ไม่รู้ว่าส่งสายตาแบบไหนออกไปให้มันนะ แต่มันถึงกับถอนหายใจแล้วก็ทำแก้มพองลม
" โอเคขอรับคุณพ่อ เดี๋ยวกระผมหยิบเองขอรับ " มันพูดติดตลก แล้วแกล้งก้มหัวเหมือนขอโทษผม
" สัด น้ำเงิน ฮ่ะๆๆ " กระแตหัวเราะออกมากับคำพูดน้ำเงิน ผมก็ได้แต่สายหน้าไปมา แต่ก็หยิบให้มันแหละนะ
" ก็หน้าพ่อกูแม่ง ห่อเหี่ยวจริงๆ " พ่อ นี่เป็นคำสรรพนามที่ไอ้น้ำเงินเรียกผมเองนะครับ มันชอบแทนผมว่าพ่อ ไม่ชินก็ต้องชินน่ะครับ
" ก็จริง หน้านี่แบบนี้ตลอดเวลา " กระแตเลียนแบบด้วยการทำหน้านิ่ง แต่ไม่นานมันก็หลุดขำ
" ......... " ผมนั่งใส่หูฟังฟังเพลงข้างเดียว อีกข้างก็ฟังเพื่อนคุยกัน ส่วนตาก็มองแต่โทรศัพท์น่ะครับ ปล่อยๆพวกมันพูดไป พูดๆกันไปสิบเรื่องสุดท้ายเดี๋ยวก็กลับมาเรื่องของผม คอยดูเถอะ หึๆ
" กูใช้นิดใช้หน่อย แต่สายตามึงนี่ปิดไม่มิดเลยว่ารู้สึกอะไรอยู่ "
" รู้สึกไรว่ะ " ไอ้กระแตทำเสียงตื่นเต้น เหมือนตั้งใจจะล้อผม ผมรู้อยู่แล้วล่ะครับ แต่ก็ปล่อยให้พวกมันพูดไป
" อ่ออออ ก็รู้สึกคิดถึงน้องจี้ไง! " หึ ที่อย่างนี้ ประสานเสียงตอบชัดกันทุกคนเลยล่ะครับ ตอนอาจารย์ถาม มึงทำไมไม่เห็นตอบได้แบบนี้
" ก็ไม่ได้ปิดอยู่แล้ว " ผมตอบแต่สายตาก็ยังมองโทรศัพท์ตัวเองอยู่ แม่งนี่ไอ้จี้ไม่ตอบผมเลยตั้งแต่เที่ยง
" โอยๆ ฮิ้วววว ปฏิเสธบ้างก็ได้ "
" แหมะๆ น้องจี้ไม่ตอบอะดิ "
" ....... " -_- ผมแค่เงยหน้ามองนิดๆ ทำไมพวกมันถึงรู้วะครับ
" ถึงมึงจะยังหน้านิ่งๆในสไตล์ของมึง แต่ก็มีอาการหงุดหงิดบ่อยที่เห็นชัด และหงอยๆนิดๆ ติดน้อยใจหน่อยๆ " น้ำเงินกอดอกทำท่าวิเคราะห์จริงจัง
" เอาน่าาา น้องอาจจะติดเรียนป่ะ " กระแตพูดเหมือนให้กำลังใจผมเลยนะครับ หึ
" ....... " ผมแค่ส่ายหน้าปัดพวกมัน ขี้เกียจตอบ แต่จี้มันเคยบอกผมว่าเลิกเรียนบ่ายสองไง ทำไมยังไม่อ่านวะ หงุดหงิด.
" นี่ก็นั่งมองโทรศัพท์ทั้งวัน " ไอ้เต็งที่ฟุบไปตั้งแต่แรก เงยหน้ามาพูดแล้วก็ฟุบลงไปอีกครั้ง มึงว่าใคร..
" มึงว่าไอ้เอื้อใช่ป่ะ แม่งมึงคิดเหมือนกูเลย " น้ำเงินพูด แล้วพยายามดันหน้าไอ้เต็งให้เงยขึ้นมาฟัง แต่ไอ้เต็งมันไม่ยอม ส่งเสียงด่าออกมาหน่อยๆ ก่อนปัดมือไอ้น้ำเงินออก
" ฮ่ะๆๆๆ " คนโดนด่าก็หัวเราะ ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว แกล้งไอ้เต็งต่อ
" ...... " ปล่อยมันหัวเราะกันไปแล้วกันครับ
" แต่แล้วไอ้เชอร์ไปตามไอ้เมฆนานจังวะ " กระแตมองหาซ้ายขวา
" กูมาแล้ว ทุกคน>~< " เสียงที่ทักขึ้นไม่หันไปดูก็รู้ว่าเสียงเชอร์รี่ และน้ำเสียงมันฟังดู ดูร่าเริงตื่นเต้นมากกว่สปกติ เพื่อนผมที่นั่งอยู่ก็หันไปมอง แต่ผมไม่ได้สนใจ นั่งใส่หูฟังอยู่แล้ว ส่วนตาก็มองแต่โทรศัพท์น่ะครับ
" พูดถึงก็มาเลย เฮ้ย! "
" อ้าว! O.O มาได้ไง?? " เสียงเพื่อนผมมันถามคนที่เดินเข้ามาใหม่กันอย่างเสียงดัง
" มึงตกใจอะไร เสียงดะ.. เฮ้ยย^÷^ " ไอ้เต็งที่เงยหน้าขึ้นแบบสลึมสะลือแล้วจะด่าในตอนแรก กลับทำหน้าแปลกใจอ้าปากเหวออีกคน ก่อนยิ้มล้อๆส่งให้ผม โดยที่ผมยังไม่รู้เหตุผล
" อะแฮ่มๆ ดูสิๆ กูพาใครมา " เชอร์รี่
" ไอ้เอื้อๆ ดูดิๆ " น้ำเงิน
" ....... " ผมมองตามที่ไอ้น้ำเงินพยายามสะกิด และไอ้เต็งก็ชี้ ตอนแรกพวกมันทำท่าตกใจ แต่ซักพักก็ส่งเสียงแซวกันทันทีเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามากับไอ้เชอร์และไอ้เมฆที่ไม่รู้หรอกว่ามาด้วยกันได้ยังไง
หึๆ
จีจี้
คนตรงหน้าผม คือจีจี้ .. มันเดินตามเพื่อนผมเข้ามาพร้อมๆกับเพื่อนของมันอีกสามคน
" น้องจี้ไง! " เสียงไอ้เชอร์ที่ยังดี๊ด๊าไม่หาย ผายมือไปหาคนตัวเล็กสี่คนข้างหลังที่เดินตามมันเข้ามา เพื่อนๆไอ้จี้ยิ้มแย้มยกมือไหว้พวกผมตอนเดินเข้ามา ส่วนจีจี้ก็อมยิ้มและไหว้ทุกคน ยกเว้นผมอะครับ
ไหนเมื่อวานที่ผมบอกให้มา มันก็บอกว่าจะไม่มาไง ทำไมถึงได้มาอยู่ตรงหน้าผมตรงนี้
" จี้เอง สวัสดีครับพี่ๆ " ไอ้จี้ที่เดินเข้ามายกมือไหว้เพื่อนผมอีกรอบ และก้มหัวหน่อยๆ มันถือถุงอะไรมาไม่รู้เต็มมือเลย
" เฮ้ยน้องๆ มาได้ไงๆ มานั่งๆ " น้ำเงินโบกมือไปมา แล้วกวักมือให้พวกมันเดินมานั่งที่โต๊ะ แล้วถาม พวกไอ้จี้นั่งอีกโต๊ะหนึ่ง ข้างๆกัน
" มาหาไอ้เอื้อหรอ " นี่ไอ้เต็งถามครับ มันยิ้มล้อด้วย แต่ผมเผลอยิ้มนิดหน่อย ก่อนจะเก็บอาการไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกไป ทั้งที่โคตรจะรู้สึกดีเลย ไม่คิดว่ามันจะมาคณะผมจริงๆ
" .... " ไอ้จี้ ไม่ได้ตอบอะไร ยิ้มนิดๆ แล้วก้มหน้าหลบสายตาผม มีแต่น้องสามคนเพื่อนไอ้จี้นะครับ ที่พยักหน้ากันรัวๆแทนคำตอบ
หึๆ คนเก่งเวลาตอบแชทตอบไลน์ผมนี่หายไปไหนนะ
พออยู่ต่อหน้าก็ไม่ยอมสบตามองหน้ากัน เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่รู้จะค้นหาอะไรในถุงที่ถือมานักหนา หน้าจะเข้าไปในถุงแล้ว
สายตาเพื่อนผมแม่งก็มองมาหาทั้งเจ้าเล่ห์และยิ้มล้อเลียนกันไม่หยุด
" พอดีจี้เขาเอาวุ้นมะพร้าวกับขนมมาให้พะ.." เสียงน้องแยมกำลังจะตอบ แต่มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อน
" จี้เอามาให้พี่น้ำเงิน! เออ...พี่ๆทุกคนด้วย เออ.. " ไอ้จี้พูดขึ้น และมองหน้าผมเลิกลัก แบบทำตัวไม่ถูกทั้งแก้มที่โคตรจะแดงจนเห็นได้ชัด ผมก็เลิกคิ้วสงสัยหน่อยๆ นี่ผมอยากกินนะ ตกลงซื้อมาให้ใคร
" อ้าว น้องจี้ พี่ไม่อยากมีปัญหากับพ่อตัวเองน้าา -=- " ไอ้น้ำเงินพูดติดตลก แล้วชี้มาที่ผม ทำให้คนที่งงๆพอจะเข้าใจ ว่า คำว่าพ่อ คือเรียกแทนผม
" ซื้อมาให้ใคร ก็บอกไปดิ มึงหนิ! " น้องนิ่มกระตุกแขนไอ้จี้ ไอ้จี้ก็มองหน้าผมอยู่ เหมือนไม่กล้าพูดต่อ
" .....ซื้อมา ให้พี่ทุกคนอะครับ " มันตอบตะกุกตะกัก หึๆ ..หรือมันคิดว่าผมโกรธนะ ที่ผมนิ่งก็ไม่ได้โกรธนะ กำลังอยากแกล้งคนตรงหน้าต่างหาก
ความจริงซื้อมาให้ใครก็น่าจะบอกเลยนะจี้จี้ แต่มันคงเขินหรือเปล่า ถ้าต้องบอกว่าเอามาให้ผม หึๆ ผมก็ไม่ถือๆ เพราเวลามันเขินหรือทำตัวไม่ถูกมันน่ารักจริงๆ
" ฮ่ะๆๆๆๆ นี่พี่เอื้อเป็นพ่อพี่น้ำเงิน แล้วอนาคตพี่น้ำเงินจะเรียกไอ้จี้ว่าอะไรล่ะคะ "
" ไอ้แยม! " ไอ้จี้ตีแขนเพื่อนมันทันที ทำให้คนอื่นที่เพิ่งรับมุก ยิ้มและหัวเราะกันออกมา
" เออ จริงด้วยแฮะ ^~^ " ไอ้น้ำเงิน ที่พยักหน้าเข้าใจ และทำท่าคิดหนัก
" ....... " เหมือนทุกคนจะเงียบรอฟัง มีแต่ไอ้จี้ที่ส่ายหน้าไปมาเหมือนจะห้าม
" น้องจี้เป็นน้องพี่ แต่จะเป็นแฟนไอ้เอื้ออีกไม่นาน อืม " มึงพูดดีน้ำเงิน หึๆ
" ไม่รู้นะว่ามึงต้องเรียกน้องว่าอะไร แต่กูจะเรียกน้องสะใภ้ " กระแตตอบ และไอ้เชอร์กับเต็งก็พยักหน้าเห็นด้วย
" พี่ๆครับ ไม่เอาอะ ไม่เรียกอะไรทั้งนั้นแหละครับ จี้ก็คือจี้น่าา " ดูกันทำหน้า เหมือนจะงอนนิดๆนะ หึๆ ถึงมันจะไม่ให้เรียก แต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธนะครับเรื่องแฟนในอนาคตของผม
" ฮ่ะๆๆ โอเค น้องจี้อย่าหน้างอสิ ยิ้มน้ายิ้มๆ "
" ใช่ๆ ไม่งอนนะลูก ยิ้มเถอะ แค่วันๆพี่เห็นไอ้เอื้อมันหน้าบูด พี่ก็ so bad จะแย่ " กระแตพูดกับจี้ แต่หันมาทำหน้าทำตาใส่ผม ไอ้จี้ก็พยักหน้ายิ้มๆ
" พี่ถามอะไรหน่อยสิ อยู่กับจี้ มันยิ้มบ่อยป่ะ "
" มันยิ้มบ่อยจะตายครับ พี่กระแต ตอนนี้มันแค่ขี้เก๊ก -.- " ไอ้จี้พูดเหมือนมั่นใจ แต่พอมามองหน้าผมมั่นก็พูดเสียงเบาลง ตอนนี้ผมไม่ได้ยิ้มเลยหนิครับ ถึงข้างในจะโคตรรู้สึกอยากยิ้มก็เถอะ
" ใช่ ขี้เก๊กสุดๆ " เพื่อนผมพยักหน้าเห็นด้วย
" มันยิ้มแค่กับน้องจี้เถอะ เพราะน้องจี้มาเลยนะเนี้ย ดูสิ มันอารมณ์ดีเลยอะ " กระแตยังพูดต่อครับ
" นี่ เรียกอารมณ์ดีหรอครับ " มันพูดแล้วเบ้ปาก
" อือ /ใช่/ ถูก/ อารมณ์ดีสุดๆ " เพื่อนผมตอบ
" มันแอบยิ้ม >~< " น้ำเงินชี้ ทำให้ไอ้จี้รีบหันมามอง
" มึงยิ้มหรอเอื้อ กูไม่เห็นเห็น " คนตัวเล็กขี้เหวี่ยงถาม สายตาจับพิรุจ
" ป่าว " ผมส่ายหน้าเบาๆ
" ยิ้มไม่เห็นยาก ขี้เก๊กเอ้ยยย ยิ้มแบบนี้ๆๆ " มันยิ้มตาหยี๋ เหมือนกำลังจะสอนให้ผมยิ้มตาม
" ...... " หึๆ เห็นแบบนี้ใครจะไปทนไหว ผมก็อดยิ้มตามออกมาไม่ได้ ทำให้ทั้งเพื่อนทั้งน้องผมก็โห่แซวสิครับทำไง
" ยิ้มโว้ยๆ ฮิ้ว / กูเขินแทน>< / กูมานั่งทำอะไรตรงนี้กรี้ด / มึงไม่ต้องมาอายจี้ / น้องจี้เขินด้วยเว้ย ฮ่ะๆๆๆๆ "
" ป่าวนะพี่ >~< " ส่วนจี้มันก็อายจนเก็บอาการไม่อยู่ เผลอตีเพื่อนตัวเองเบาๆ มันหลบตาทุกคน ส่งเสียงบ่นงึมงัมและขอให้ทุกคนหยุดแซว
" ก็มองสิ กูยิ้มแล้ว มึงมีแต่หลบตากู "
" ฮิ้ววววๆ "
" ไม่ได้หลบซักหน่อย ! " เถียงเถอะ ยังไม่ยอมมองกันดีๆนะครับ เสตาไปทางอื่น
" หลบ! " เสียงทุกคนอะครับ มันยิ่งอายกว่าเดิมหันไปมองเพื่อนตัวเอง
" ไม่น้าาา " มันตอบเบาๆ
" มาหาไอ้เอื้อ ตอนเข้ามาแรกๆ น้องจี้ก็ไม่ยอมพูดกับมันสักคำ หน้าก็ไม่มอง " ไอ้เต็งพูด ตอนนี้มันหายง่วงแล้ว เพราะมีอะไรให้แซว
" อะ.. "
" อย่าเถียง.. " อันนี้เสียงเพื่อนเขาล่ะครับ ทั้งยังชี้หน้าจี้ล้อๆ
" ไม่ได้เถียงซักหน่อย " มันทำแก้มพองลม ตอนนี้เหมือนทุกคนกำลังรุมมันครับ
" ที่จริงพี่กะจะล้อทั้งไอ้เอื้อทั้งน้องจี้ แต่ไอ้เอื้อมันนิ่ง มีแต่น้องนี่อาย ฮ่ะๆๆๆ " ไอ้เต็งครับ มันพูดแล้วแกล้งปาก้อนกระดาษมาใส่ผม
" ช่างมันสิ แล้วจี้ก็ไม่ได้อาย " ประโยคแรกมันเหวี่ยงใส่ผม ประโยคหลังทำเป็นเสียงเบา ไม่มองหน้าใคร
" ถุงนี้มีอะไรที่กินได้ก้มมอง อยู่นั้น " ไอ้เต็งลุกขึ้นเดินไปเปิดถุงที่โต๊ะไอ้จี้ ตอนนี้เพื่อนเริ่มเดินไปหาของกินแล้วครับ พอได้ยินว่าซื้อมาฝาก
" เออ.. นี่จี้ซื้อขนมมาให้ มีขนมไทย แล้วก็ขนมในเซเว่น "
" อันนี้ พี่กินได้ป่ะ " ไอ้เต็ง ยกถุงวุ้นมะพร้าวขึ้นมา มันพยายามหาเรื่องแกล้ง
" เออ กินดะ.. "
" ในถุงนั้นของกู ห้ามใครกิน! " ผมว่า ส่วนไอ้เต็งพยักหน้าเบาๆแล้วหัวเราะ รีบวางไปจับขนมถุงอื่น
" ไอ้สัดเอื้อ น้องเค้าซื้อมาให้ทุกคน น้องก็บอกเมื่อกี้ " น้ำเงินมันทำเป็นหน้างอ สร้างสถานการณ์อึมครึมขึ้นมา แล้วแอบหันไปยิ้มกับกระแต ผมรู้พวกมันคงอยากจะดูว่าไอ้จี้จะทำยังไงกับผม และผมจะทำยังไงกับไอ้จี้
" ........ " ผมเงียบ เห็นแบบนี้ก็อยากแกล้งด้วย
" เออ! สัดเพื่อนครับ ของมึงก็ของมึง กูไม่กินก็ได้" พี่น้ำเงินตอบเสียงง๊องแง๊ง แล้วจะกลับไปนั่งที่เดิม แต่ไอ้จี้ดึงไว้
" ผมซื้อมาฝากทุกคนนะ กินได้สิ นี่ครับๆ หยิบเลย " ไอ้จี้ยิ้ม และน้องๆพยักหน้า มันยืนถุงขนมอื่นให้พวกเพื่อนผม ส่วนถุงวุ้นมะพร้าว ผมเห็นมันเก็บไว้ข้างๆมัน หึๆ
" โห เยอะอะ ขอบคุณนะน้องๆ " น้ำเงินที่ยิ้มกว้างเพราะเห็นของกินล่ะครับ
" ไอ้เอื้อ มากินดิ "
" ........ "
พรึบ
ผมตัดสินใจปิดชีท หยิบโทร แล้วลุกขึ้นเดินหนีพวกมันออกมา ได้ยินเสียงร้องเรียกตาม รวมถึงเสียงของไอ้จี้ที่เรียกชื่อผมด้วย คือผมแค่อยากเข้าห้องน้ำ แต่ก็ไม่รู้ทำไมต้องเล่นใหญ่ทำเป็นฟอร์มหน้านิ่ง แล้วลุกตึ่งตั่งเดินหนีมาด้วยไม่รู้ แต่ที่อยากรู้คือ จีจี้ตามมามั๊ยครับ ไม่กล้าหันไปมอง
" เอื้อ นี่จะไปไหนเนี่ย! " ไอ้จี้ครับ ที่เรียกผมและกำลังเอามือทั้งข้างรั้งแขนผมไว้ ทำให้รู้ว่ามันถือถุงวุ้นมะพร้าวมาด้วย
" ........ "
" เงียบทำไม ตอบดิ นี่โกรธอะไร " มันทำหน้าเหมือนรู้สึกผิด
" ไม่ได้โกรธ "
" นี่! วุ้นมะพร้าว กูซื้อมาให้ แล้วทำไมไม่กิน "
" เพื่อนกูไง ให้มันกินดิ " เอาหน่อยๆ ทำเป็นเหมือนน้อยใจหาเรื่องมัน
" ก็อันนี้กูแยกของมึงไว้แล้ว ทำไมต้องลุกหนีมาด้วย " มันยังไม่ปล่อยแขนผมครับ จับแน่นขึ้นด้วย คงจะลืมตัว
" ก็กูจะมาเข้าห้องน้ำ หึๆ " ผมตอบ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
" ฮะ! เข้าห้องน้ำ! นี่ไม่ได้โกรธ " มันขมวดคิ้วและร้องออกมาเสียงดัง แล้วเหมือนเพิ่งนึกได้ว่าจับแขนผมอยู่ เลยรีบปล่อยมือออกทันที เปลี่ยนมาชี้หน้าผมแทน
" ^-^ไม่ กูจะโกรธอะไร " จริงๆนะ แค่รู้ว่ามันมา แค่เห็นหน้าก็ดีใจแล้ว
" ก็เมื่อกี้ มึงทำหน้านิ่ง นี่เก๊กหรอ นี่มึงแกล้งกูหรอ " โดนตีเลยครับ แต่ไม่เจ็บ
" ....... " ^~^
" ไอ้สัด ยิ้มทำไม >~< " มันตีต้นแขนผม คงเพราะเริ่มทำตัวไม่ถูก เหมือนจะอายๆนะ
" รู้สึกดี ที่มึงมา "
" อะ.. ก็แล้วทำไมรีบลุกมาเล่า! " มันอึ้งๆนิดๆ ก่อนที่จะตีแขนผมอีกครั้ง
" ก็กูปวดยะ.. "
" เออๆ รู้แล้ว! งั้นก็ไปดิ กูจะกลับไปโต๊ะ " มันห้ามไม่ให้ผมพูด แล้วผลักผมเบาๆ เชิงไล่
" หึๆ จะกลับทำไม ไหนๆ ออกมาแล้ว ก็มากับกูเลย " ผมรีบกุมมือมันไว้ก่อนมันจะเดินหนี
" หาาา อะไร ไปไหน ไม่ไป " มันหันมามองพยายามสลัดมือให้หลุด แต่ผมจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อยให้หลุด แล้วออกแรงดึงให้มันเดินตามเรื่อยๆ
" มึงถือถุงวุ้นมะพร้าวมาด้วยหรอ " ผมก้มมองที่มือมัน
" ก็นี่ของมึง ที่บ่นว่าอยากกิน กูก็ซื้อมาให้ไง "
" ..... "
" มึงอยากกินนี่ ก็เอาไปดิ ส่วนขนมอันอื่น ก็แบ่งพี่ๆคนอื่นไป " มันยกขึ้นมา แทบจะชนหน้าผมอยู่แล้ว ผมเลยยื่นมือไปรับไว้แล้วเอามาถือไว้เอง
" ...... " ทุกๆครั้งมันพยายามจะอธิบาย ผมแม่งกลั้นยิ้มแทบไม่ไหว
" มีอันเดียวหรอ "
" อืม ก็มึงอยากกินคนเดียว ก็เลยซื้อมาอันเดียว อยากกินหลายอันรึไง? "
" หึๆ เปล่า ขอบคุณนะ "
" อะ..อืม ละ..แล้วจะพาไปไหน จับมือแบบนี้คนอื่นเขามอง มัน... " มันพูดเบาๆ แล้วมองไปรอบๆ ที่มีคนนั่งหรืออยู่ในบริเวณนี้ ก็มีบางคนที่มองมาบ้าง
ความจริงมันก็เด่นตั้งแต่เดินเข้ามาในคณะแล้วล่ะครับ เพราะกลุ่มมันทั้งตัวเล็กแล้วก็หน้าตาดีทั้งกลุ่ม ถึงแม้มันกับน้องมะยมจะใส่ชุดนักศึกษาชาย แต่คนก็อาจจะคิดว่าสองคนนี้เป็นทอมก็ได้ ถ้ามองมาเทียบคณะพวกผมแล้ว ก็มีไอ้น้ำเงินเพื่อนผมที่เข้าข่ายอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย เพราะด้วยรูปร่าง ส่วนสูง และหน้าตา
" สนใจอะไร "
" ก็ที่นี่มันไม่ใช่คณะกูป่ะ ดูดิคนมอง แล้วเอาไปนินทา " หึๆ
" งั้นถ้าเป็นคณะมึง กูจับได้? "
" บ้าป่ะ อันนั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย " มันตีมือผมเสียงดังแปะ!
" หึๆ มึงแคร์เรื่องพวกนี้ด้วยหรอ "
" ทำไมคิดว่ากูไม่แคร์อะ " จี้มันเงยหน้าถาม แล้วก็ก้มหน้าลงมองถนน
" กูก็เห็นเวลาคนมองมึง มึงก็สู้สายตาทุกคน ยกเว้น..กู "
" กูก็สู้ทุกคนแหละ แต่มึงอะ..กูไม่อยากสู้ ^~^ "
" ทำไม กลัวรู้สึกอะไรกับกูหรอ "
" .... -O-.... " เงียบเลยครับ หึๆ มันไม่ตอบ
" โอเคๆ กูแซวมึงถ้าไม่เหวี่ยงใส่กู มึงก็จะเงียบใส่กูแทน "
" อือ ป่าวซักหน่อย แล้วนี่จะพาไปไหน " มันตอบปัดๆ เปลี่ยนเรื่อง
" ก็ที่เคยบอกไว้ไง "
" บอกเหรอ? " มันทำถ้าคิดซักพัก ก่อนทำตาโตแล้วยิ้มเมื่อนึกออก " o~o นมเย็น! "
" ........ " ผมพยักหน้ายิ้ม เมื่อเห็นมันยิ้มออกมา
ผมพาจี้มันเดินไปทางห้องน้ำ เพราะจริงๆผมจะมาเข้าห้องน้ำไงล่ะครับ แต่พอเห็นมันเดินตามมา เลยนึกออกว่าผมจะพามันไปซื้อนมเย็นด้วย ความจริงร้านกาแฟ ไม่ไกลจากลานเกียร์ แต่ก็ไม่ใกล้ครับ เพราะผมกะจะแกล้งมัน จริงๆก็แค่อยากเดินเล่นกับมันนานๆ เลยพามันเดินอ้อมไปอ้อมมา กว่าจะมาถึงร้าน ก็สังเกตเห็นคนตัวเล็กหอบหน่อยๆเลย หึๆ และตั้งแต่เดินออกมาจนถึงตอนนี้ผมก็ยังจับมือมันไม่ยอมปล่อย
" น้าครับ เอานมเย็นแก้วหนึ่ง " ผมสั่งน้ำกับน้าผู้หญิงที่กำลังชงกาแฟอยู่ น้าเขาพยักหน้ายิ้มรับ ก่อนบอกพวกผมรอซักครู่ ถ้าทำเสร็จเดี๋ยวจะเรียก ผมมองไปรอบๆร้านตอนนี้คนเยอะมาก และไม่มีที่นั่งเลย ผมเลยพาผมมานั่งรอด้านนอก
" เอื้อ ปล่อยมือได้ยัง " จี้มันรั้งแขนผม แต่ผมทำเป็นไม่สนใจแล้วนั่งลงที่เก้าอี้เล็กๆหน้าร้าน
" หึๆ คนเยอะเดี๋ยวหลง " ผมบอกแล้วดึงมือให้มันนั่งลงข้างๆ
" บ้านมึงสิ ก็มีอยู่แค่นี้ " มันพยายามสะบัดเบา แต่ผมก็ไม่ปล่อยเขาหรอกนะ จนมันเหนื่อยนั้นแหละ มัยเลยยอมนั่งลงข้างผมดีๆ
ผมว่าจี้มันคงทำตัวไม่ค่อยถูกนะ เวลานี่เป็นเวลาที่คนโคตรเยอะ เดินไปทางไหนจนมาถึงร้านนี่ก็เห็นรุ่นน้องคณะของผมยกมือไหว้ผมและคนข้างๆผมกันใหญ่ ผมก็แค่พยักหน้ารับนิดๆเท่านั้น แต่ไอ้จี้มันก็ยิ้มรับหน่อยๆเพราะไม่รู้จะทำตัวยังไง หึๆ
หลายคนที่เดินผ่าน ก็มองมันด้วยสายตาหลายๆแบบ หลายๆความรู้สึก บางคนก็ยิ้ม บางคนก็ทำหน้าตาสงสัย หรือมองแปลกๆ แต่แค่ผมทำหน้านิ่งๆมองนิ่งๆ คนพวกนั้นก็เลิกมองไป จริงๆผมก็พยายามไม่ได้สนใจหรือใส่ใจคนอื่นเท่าไหร่ แต่ผมสนใจคนข้างๆมากกว่า นี่สังเกตุด้วยหางตาหลายครั้งก็เห็นว่าจี้มันมองผมบ่อยๆ ทั้งยังกำมือผมแน่นขึ้นด้วย ไม่แน่ใจว่าเขินหรืออะไรแต่มันน่าจะเขินแหละ เห็นแก้มแดงๆ
" คนเยอะ เลยไม่มีที่นั่งกิน คงได้กลับไปนั่งโต๊ะ "
" อืมๆ ร้านนี้น่ารักดีเนาะ " จี้มันพยักหน้าตอบแล้วอมยิ้ม ผมมองตามเข้าไปในร้าน ที่มีกระจกกั้นคล้ายๆกับคณะของจี้ แต่ต่างตรงที่เป็นร้านที่ขนาดเล็กกว่า และมีการตกแต่งร้านด้วยสไตล์ที่เขาเรียกว่าโบฮีเมียน ตอนนั้มันมองข้างในร้านตาวาวเหมือนเด็กน้อยที่เจอของเล่นหรือของอะไรที่ถูกใจ
" อืม น่ารักดี " คนตรงหน้าผมน่ะ 
" ....อะไร มองไม? " มันดูอึ้งไปนิดๆที่เห็นว่าผมมองหน้ามันอยู่ แก้มที่แดง ก็แดงขึ้นกว่าเดิม
" ให้ตอบ ...? "
" ไม่ต้องตอบ! "
" หึๆ " ถ้าให้ตอบก็จะตอบเหมือนเดิม ว่า 'มองมึง'
" มะ.. มึงสั่งไรอะ " อ่าว เขาเปลี่ยนเรื่องซะแล้วครับ
" ไม่กิน ซื้อให้มึงคนเดียว จะเอาอะไรเพิ่มมั๊ย "
" อืมเอา ว่าจะซื้อน้ำไปฝากพี่ๆกับเพื่อนกูด้วย "
" อืม เอาน้ำอะไร "
" โค้กกับน้ำแข็งอะ ซัก2ขวด น่าจะพอกิน "
" อืมๆ เดี๋ยวพาเดินไปซื้อ " ผมพยักหน้าก่อนชี้ไปด้านหน้า ไอ้จี้มันก็มองตามนะ แต่จริงๆผมแค่ทำท่าชี้ไปส่งๆเท่านั้นเอง เพราะร้านค้ามันอยู่อีกฝั่งหนึ่งของตึก
" อีกประมาณ 40 นาที ก็จะขึ้นเรียนต่อแล้วใช่ป่ะ " มันมองนาฬิกาที่ห้อยอยู่ด้านในของร้าน แล้วถามผมออกมา
" ใช่ ทำไม "
" ป่าว ก็..มึงจะได้กินวุ่นมั๊ย มันจะหายเย็นก่อน " มันตอบเสียงเบา ค่อยๆชี้มาที่วุ่นที่ผมวางไว้ข้างๆ
" กลับไปถึงโต๊ะนี่กูจะกินเลย " ผมจับที่กล่องวุ่นตอนนี้ยังเย็นๆอยู่ มันคงกลัวผมกินไม่อร่อยถ้าวุ่นไม่เย็น หึๆ
" อืม^~^ " จี้มันยิ้ม แล้วเอื้อมมาหยิบถุงวุ้นขึ้นไปดู ถือไปถือมาผมเองก็กลัวว่ามันจะเละซะก่อนนะเนี่ย
" อ้าว เอื้อคะ "
" .............. "
" อยู่ที่นี่เองหรอคะ ^^"
.
.
.
-100%-
===============================
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ สัปดาห์ที่ผ่านๆมา นรกมากค่าาาา
งานเยอะมาก พรีเซนต์ก็เยอะ จะสอบแล้วด้วย เราเลยไม่ค่อยมีเวลา
เข้าเรื่องๆ ใครนะ ที่เขามาทักพี่เอื้อ แล้วปฏิกิริยาของน้องจี้จะเป็นยังไง
ตอนต่อไปจะได้เห็นอะไรบางอย่างจากน้องจี้ รับรอง ฮ่าๆๆๆๆ
น้องจี้เราถือคติที่ว่า 'ใครแรงมา น้องก็จะแรงไป'
ฝากติดตามต่อไปนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจค่าาาา
ขอกำลังใจหน่อยนะค้าา
ไม่อยากพูดคนเดียว มันเปลี่ยวมันเงียบเหงา><
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
