-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม [/size]
ʕ·ᴥ·ʔ
Do You Love Me? แล้ว..รักรึป่าว?
BY :: PIPIM_SCHT
เอื้อ(คนมอง) VS จีจี้(คนถูกมอง)
EP.00
ใครเป็นใครนะ
ʕ•ᴥ•ʔ เอื้อ (คนมอง)
ผมเจอและได้รู้จัก คนๆหนึ่งด้วยความบังเอิญ
รู้ตัวอีกที ก็ชอบไปนั่งมองหา
คนหน้าเหวี่ยงที่มีลักยิ้มหวานๆ
คนนั้นไปซะแล้ว
ผม.. ควรลงมือจีบมันได้แล้วละ ใช่มั๊ย? ฮึๆ
ʕ￫ᴥ￩ʔ จีจี้ (คนถูกมอง)
ผมว่ามันเริ่มแปลกแล้ว มีคนมานั่งมองผมที่คณะบ่อยๆ
ไม่ได้ 'แอบมอง' นะ มัน 'นั่งมอง' ผมเลยล่ะ
ผมควรทำไงดี..
ผมแพ้สายตาไอ้หน้านิ่งภายใต้กรอบแว่นนั้นหรอ?
ไม่ได้นะเว้ยยยยย
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
สารบัญ
EP.00 ใครเป็นใครนะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3546714#msg3546714)
EP.01 ชีวิตไอ้จีจี้ที่เริ่มเรื่องวุ่นๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3546892#msg3546892)
EP.02 มองมา อย่ามองกลับสิไอ้จี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3547169#msg3547169)
EP.03 โพสอิท กับ แก้มแดงๆของจีจี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3548170#msg3548170)
EP.04 คนมองจีจี้ ที่ชื่อเอื้อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3548557#msg3548557)
EP.05 ครั้งแรกที่เราเจอกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3549801#msg3549801)
EP.06/1 หายหงุดหงิดแล้ว เพราะ...มึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3555618#msg3555618) EP.06/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3555969#msg3555969)
EP.07 หาเรื่อง "รู้จัก" สไตล์เอื้อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3562239#msg3562239)
EP.08/1 ไม่รู้จักหรอ คำว่าบังเอิญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3566946#msg3566946) EP.08/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3567080#msg3567080) EP.08/3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3567232#msg3567232)
EP.09/1 เพิ่มเป็น... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3570683#msg3570683) EP.09/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3570907#msg3570907) EP.09/3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3575367#msg3575367)
EP.10/1 มุมที่ไม่เคยเห็น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3578941#msg3578941) EP.10/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3579834#msg3579834) EP.10/3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3580400#msg3580400)
EP.11/1 พูดเพราะๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3595134#msg3595134) EP.11/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3596728#msg3596728)
EP.12/1 เรียกว่าเปิดตัว 'ว่าที่...' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3601601#msg3601601) EP.12/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3604178#msg3604178)
EP.13 เอาแล้วไง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3607188#msg3607188)EP.14/1 อยากเจอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3610350#msg3610350) EP.14/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3610354#msg3610354)
EP.15/1 บุกวิศวะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3621946#msg3621946) EP.15/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3621990#msg3621990)
EP.16/1 คนเดียวที่ทำได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3625804#msg3625804) EP.16/2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3625807#msg3625807)
EP.17 อารมณ์ดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57133.msg3630281#msg3630281) TBC.
-
EP.01
ชีวิตไอ้จีจี้ที่เริ่มเรื่องวุ่นๆ
“ ไม่ไปหรอกพ่อ ยังไง จี้-ก็-ไม่-ไป! ” ผมปฏิเสธ ผู้ให้กำเนิดผมเสียงแข็ง ในขณะที่กำลังเดินลงบันได แล้วมีผู้เป็นพ่อเดินตามลงมา จนผมมานั่งที่โซฟาของรับแขก ก็ยังตามมานั่งใกล้ๆ มองตาผมปริบๆ ผมไม่พ่ายแพ้หรอกนะ
ผมไม่อยากไปอะ อาทิตย์หน้าพ่อจะให้ผมและน้องๆ ไปงานเลี้ยงของพ่อกับเพื่อน แล้วพวกท่านต้องเอาลูกไปด้วย ก็คือพวกผม เอาไปทำม้ายยย ไม่ได้อยากรู้จักกันซักหน่อยยย
“ จี้ ลูกต้องไปสิ งานนี้มันสำคัญนะ ” พ่อยังตื้อต่อ
“ ไม่เอาอะพ่อ ให้ไอ้เจ กับ จินนี่ไปเถอะ จี้ไม่ไปปปป ” โยนให้น้องผมแ-ง
..ไม่ต้องสงสัยนะทุกคนว่าผมคือใคร กำลังจะอธิบาย แฮะๆ ตัวผมนั้น ชื่อ.. จี้ คนไหนที่สนิทหน่อยก็จะเรียกผมว่า ‘ จีจี้ ’ แต่ผมชื่อ ‘ จี้ ’เฉยๆนะ ‘ จี้ จิราพัชร กิตติทินกร ’ ครอบครัวของผมมีพ่อ แม่ น้องชาย และน้องสาว ประกอบธุรกิจเกี่ยวกับเรื่องเพชรพลอย เป็นธุรกิจที่ได้รับการสืบทอดมาจากครอบครัวฝั่งพ่อ โดยมีคุณย่าที่น่ารักของผมเป็นคนดูแลและช่วยเหลือคุณพ่อ แม้คุณย่าจะวางมือจากธุรกิจไปพักผ่อนที่บ้านสวนใช่ชีวิตที่เรียบง่ายแล้วก็ตาม พอพูดถึงคุณย่า ท่านเป็นคนจริงจังและเข้มงวดในการทำงาน แต่น่ารักและใจดีกับผมมาก ตอนเด็กๆ ผมและน้องๆก็ไปอยู่กับย่า ในตอนที่พ่อแม่ไปต่างประเทศ ไอ้จี้คนนี้ก็เลยนึกถึงท่านตลอดเวลา
“ ถ้าลูกไม่ไปนะ พ่อจะไม่ให้ค่าขนมเดือนนี้นะเว้ย ” อะไรอะ เดือนนี้ผมยิ่งเสียเงินกับกิจกรรมมหาวิทยาลัยมากๆอยู่นะพ่อออออ
“ พ่ออะ ขู่จี้อีกแล้ว ” งอนพ่อได้ปะ
“ จะยอมไปมั๊ยล่ะ ”
“ ไม่! ค่าขนม จี้ขอย่าก็ได้ ” ผมตอบเต็มเสียง เพราะคุณย่าให้ผมอยู่แล้ว ท่านตามใจผมกว่าพ่ออีกนะ นี่แหละสะใจผม
“ เอาย่ามาอ้างหรอ งั้น ยึดรถ! ”
“ ยึดเลย ให้เพื่อนมารับ ชิ ” ผมพูด
“ เพื่อนหรือแฟน แฟนอะดิ กิ้วๆไอ้ลูกจี้ ” เอ้าๆ มาเข้าเรื่องฟงแฟนอะไร ไม่มี๊ มีแต่กิ๊กกับคนคุย พ่อควรรู้ แต่ไม่บอก ฮ่าๆ
“ กิ้วๆอะไรล่ะพ่อ เพื่อนดิ โอ๊ะ! ”
“ ไอ้จี้ งานเลี้ยงมันสำคัญ เพื่อนพ่อเขาอยากเจอลูกๆ เพราะเขาก็พาลูกๆเขามานะ ”
“ ก็ไอ้เจ กับจินนี่น้องมันยอมไปกับพ่อแล้วไง จี้ไม่ไปก็ได้หรอกหน่า ”
“ พ่ออยากให้ไปทั้งสามนี่หน่า ”
“ ไม่ไป ”
“ ทำไมว่ะ ต้องไปดิลูก ” ผมกลั้นหัวเราะพ่อตัวเอง เริ่มมีวงมี ‘ ว่ะ ’ ฮ่าๆ แต่พ่อต้องตามตื้อผมอยู่เลย แม้อยากด่าและใส่อารมณ์กว่านี้ก็ตาม
“ พอแล้วหน่า พ่อ ” เสียงสวรรค์ ช่วยชีวิต
“ แม่จ๋าาาา ช่วยจี้ด้วยฮะ ” ผมลุกขึ้นวิ่งไปกอดเอวแม่
“ เราก็เหมือนกันจีจี้ ” ง่ะ แม่เรียกจีจี้
แม่ก็เรียก 'จีจี้' แบบนี้มาตั้งแต่เกิดแล้วอะนะ เพราะแม่อยากได้ลูกสาวคนแรก แล้วตอนตั้งท้องก็ลุ้นว่าต้องได้ลูกสาวแน่ๆ เลยตั้งชื่อเล่นชื่อจริงลูกสาวเตรียมไว้ ผมเกือบได้ชื่ออะไรที่เป็นผู้หญิงแล้ว แต่พ่อไม่ยอมรีบหาชื่อจริงเปลี่ยนให้ผมเป็นชื่อแมนๆ จิรพัชร แล้วยอมให้แม่ผมเรียกผมว่าจีจี้เหมือนผมเป็นลูกสาว
“ ไมอะะะะ? แม่เข้าข้างจี้ดิฮะ ” อ้อนๆ แม่แพ้ลูกอ้อน
“ ก็ลูกนะ พ่อเขาขอร้องดีๆ ไม่ยอม พอตอนขู่ ยิ่งไม่ยอมอีก อะไรกันฮะเรา ไปให้พ่อเขาหน่อย เป็นเพื่อนน้องๆ ไงลูก ”
“ ใช่ ไปแปบเดียว พ่อให้ สองชั่วโมงแล้วกลับเลยอะ ”
“ ฮือ ไม่ไปอ่าา ” เสียงเบาลง ซุกหน้าท้องแม่เลย
“ ไปเหอะ พ่อให้ค่าหนมเพิ่ม ” อ่าา น่าสนใจแหะ
“ แต่พ่อต้องให้จี้กลับภายในสองชั่วโมง แน่นะ ”
“ แน่สิ ”
“ ก็ ได้ ”
“ เย้! พลั๊ก/ แม่จ๋า แม่เก่งที่สุด จุ๊บ ” พ่อดีใจ แล้ววิ่งมาดึงแม่จากผมไปกอดแล้วหอมแก้มแม่ซะงั้น
“ ○>○ ”
“ ทำไรนี่พ่อ! ลูกอยู่! ” แม่ผมเขินฮะ ท่านผู้ชมมมม ><
“ ฮ่าๆๆ ไอ้จี้รับปากแล้วนะ งั้นตอนหนึ่งทุ่มเวลานัดนะลูก ”
“ อ่า ฮะพ่อ ”
“ ป่ะแม่ ไปทำสังขยาให้พ่อกินหน่อยสิ อยากกินของหวาน ” พ่อพูด แล้วหันมายิ้มให้ผมอย่างสะใจให้ผม พร้อมกอดแม่เดินไปทางห้องครัว
“ -U- ” พ่อใครว่ะเนี้ย
ผมไม่พ่ายแพ้พ่อ แต่พ่ายแพ้แม่แบบง่ายๆเลยยยย
///ตึก ตึก ตึก///
เสียงคนที่วิ่งลงบันไดแข่งกันมา ดังจนผมต้องหันไปดู ปรากฏว่าคนที่วิ่งลงมาคือ น้องของผมเอง
“ ไอ้เจ จินนี่ ระวังตกบันได ”
“ พี่จี้ พ่อแม่ล่ะ? ” เสียงน้องชายผมถาม
“ ครัว ” ผมตอบยิ้มๆ พร้อมชี้บอกน้องๆ
“ พี่จี้ ยอมไปกับพ่อแล้วใช่มั๊ยอะคะ ” จินนี่พูดยิ้มกว้าง เข้ามากอดแขนผม
“ ช่ายยย แต่ที่ยอมไปเพราะแม่ขอนะ ไม่ใช่เพราะพ่อ” ผมบอกน้องไปอย่างนั้น เพราะผมไม่อยากไปจริงๆ แต่แม่พูดแทนพ่อขนาดนั้น ก็เลยไปเหอะ
“ เย้ จินนี่จะได้เล่นกับพี่จี้ พี่เจเล่นแรง ชอบว่าจินนี่ด้วย ” น้องดีใจ แล้วหันไปบู้บี้หน้าใส่ไอ้เจ
“ ไม่ต้องเลยไอ้จิน ใครกัดพี่ฮะ ดู ” ไอ้เจแกล้งพลักหัวจินนี่เบาๆ แล้วเอารอยกัดมาให้ผมดู
“ โฮ๊ะ ฮ่าๆ ” ผมหลุดขำ เมื่อเห็นรอยกัดนั้น “ จินนี่กัดเจทำไมล่ะนั้น ฮ่าๆ ” ผมหันไปถามแล้วหัวเราะออกมา ฟันน้องสาวผมนี่คมมากเลยล่ะ
“ ก็พี่เจเล่นแรง จินนี่ไม่มีอาวุธอะ เลยกัดเข้าให้ ”
“ เล่นแรงที่ไหนล่ะ แค่อุ้มหมุนๆเอง ”
“ ก็นั้นแหละ จินนี่เวียนหัว และไม่ชอบ พี่เจเล่นแรง จะไปฟ้องพ่อแม่ ”
“ ไอ้จะ.. ”
“ พอๆ พอเลย ” ผมเลยรีบห้ามก่อนที่จะเถียงกันไปมากกว่านี้อะนะ
มันเป็นเรื่องปกติของบ้านผมแล้วล่ะ เวลาที่ผมกับพ่อเถียงกัน แม่จะเข้ามาเป็นคนห้าม ส่วนเวลาน้องๆผมทะเลาะหรือเถียงกัน พ่อกับแม่จะดูเฉยๆ แล้วให้ผมมาห้าม แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ น้องทั้งสองงอแงเกินไป พ่อแม่ก็จะมาจัดการอะนะ
-40%-
บ้านเสียงดังตั้งแต่เช้า จนตอนนี้ก็11โมงแล้ว เมื่อบ้านผมสงบ เพราะน้องออกไปเรียนแล้วตั้งแต่เช้า ส่วนผมมีเรียนบ่าย
อะ! ลืมบอกไป ผมเรียนมหาลัยปีสอง คณะนิเทศศาสตร์ ส่วนไอ้เจอยู่ ม.6 เตรียมสอบเข้ามหาลัย คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ที่มันอยากเข้าอะนะ เพราะมันชอบและจะมาสานต่องานของครอบครัวต่อได้ ส่วนจินนี่อยู่ ม.3 วัยกำลังร่าเริง น้องอยากเรียนเกี่ยวกับภาษา เพราะอยากเป็นแอร์~
" พ่อแม่ ผมไปเรียนก่อนนะฮะ "
" โอเคลูก /โอเค อย่าลืมนัดเรานะ " ก็ยังไม่พ้นที่พ่อจะเตือนผมรอบที่สิบ
" พ่อ ไม่ใช่วันนี้สักหน่อยนะครับ อีกตั้งหลายวัน "
" เผื่อลูกหนี ไม่กลับบ้าน ทำไง? "
" ไม่หนีหรอกหน่าพ่อ ยังไม่ได้สมบัติเลย ฮ่าๆๆ "
" ไอ้ลูกคนนี้หนิ ไปเลยไป! "
" ฮ่าๆ ล้อเล่นเอง " ได้กวนตีนพ่อแล้วสนุกดี
วันนี้ผมไม่ขับรถอะ ให้เพื่อนมารับ แล้วค่อยออกค่าน้ำมันช่วย เพราะผมขี้เกียจ ไอ้นิ่มมันบ้านทางเดียวกันกับผม ผมเลยให้มันมารับ มันก็เต็มใจมา จนถึงคณะของผม เห็นอีกสองคนไอ้แยมกับไอ้มะยมกำลังนั่งเม้ามอยกันอยู่มาหินอ่อนหน้าคณะ ด้วยหน้าตาเริงร่า มีแก้วน้ำหวานคนละแก้ว
กลุ่มผมมี 4 คน หญิงสองคน ชาย(ไม่แท้)สองคน
คนแรก 'แยม' เพื่อนสนิทของผม เพราะมันกับผมรู้จักมักจี่ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก มีคนคุยเยอะแต่มันยังไม่คบใครจริงจัง มันบอกว่า
' กูจะยังไม่คบใคร '
' กูจะเป็นชะนีเพื่อนรักที่คอยปกป้องมึงจีจี้ '
' กูจะปกป้อง จนกว่ามึงจะมีแฟนมึงที่กูพอใจ '
(แฟนผมที่มันพอใจ?)
งงม่ะ? คือมันไม่ค่อยโอเคกับแฟนผมที่ผ่านๆมาเท่าไหร่น่ะ.. แล้วมันจะมีแฟนก็ต่อเมื่อผมมี แล้วมันต้องพอใจแฟนผมด้วย ..
คนที่สอง 'นิ่ม' ผมเพิ่งมารู้จักกับมันตอนมัธยม แต่ก็สนิทจนรู้ไส้รู้พุงกันหมด ชะนีที่มีแฟนแล้ว แฟนมันหล่อและนิสัยดี ต่างกับมันลิบลับ มันเป็นเจ้าแม่ดราม่า อารมณ์แปรปรวน
' กูคิดถึงพี่กัน แต่.. กูจะเลิกแล้ว! ฮือออ '
วันต่อมา
' พี่กันง้อกูแล้วนะ ไม่เลิกแล้ว '
' มึงทุกคน หาแฟนสักที '
คือมันบ่นหรือดราม่าเป็นประจำ แต่ไม่เคยขอเลิกกับพี่กันแฟนมันจริงๆ สักครั้ง
คนที่สาม 'มะยม' ผมรู้จักและสนิทกับมันพร้อมกับนิ่มตอนมัธยม มะยมมันเป็นเกย์ที่ไม่เคยมีแฟนเลย มันมีคนมาชอบเยอะ แต่ไม่เคยคบ เห็นมันแก่นๆ ดื้อๆพอๆกับผม แต่มันค่อนข้างจะคิดมากเรื่องการมีแฟน
'กูคงไม่มีแฟนง่ายๆ ให้มึงมีก่อน'
' เอ้า เกี่ยวอะไรกับกู ' ผมเองฮะๆ
' แฟนมึง จะนำคนที่ใช้มาให้กู กูดูดวงมา '
แล้วพวกมึงจะมาคาดหวังอะไรกับแฟนกูเนี้ยยย ตอนนี้กูโสดก็ดีอยู่แล้ว
เฮ้อ
ดีๆ ทั้งนั้น เพื่อนกู
" มึงๆ วันนี้กลุ่มพี่ที่หล่อๆกับเพื่อนจะมานั่งคณะเราอีกป่ะ " ผมกับนิ่มเข้าไปฝั่งตรงข้าม มันก็เปิดประเด็นขึ้น ทำให้ผมต้องหันหน้ามองไปซ้ายที ขวาที มองไปรอบๆ แล้วไม่เห็นกลุ่มๆนั้น ก็ค่อยโล่งใจ
" มาทำไมบ่อยๆ เบื่อหน้า " ผมแม่งโพล่งออกไป จนเพื่อนทั้งสาม มองกลับมาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ไม่เชื่อที่ผมพูด
" หรออออออ เบื่อหน้าเขา แล้วมองหาเขาทำม่ะ? " ไอ้แยมพูด เสียงมึงนี่แว๊ดๆ จริงๆ
" อะไร! กูไม่ได้มองหาซักหน่อย " ถึงมองผมก็จะบอกว่าผมไม่ได้มอง เสียฟอรมเว้ย
" เห็นอยู่ ทำมาพูด " ไอ้นิ่มชี้ๆหน้า ยิ้มๆ
" แล้วไม? กูมองเพราะถ้ามันมากูจะหลบ " ปฏิเสธไม่ได้ก็ยอมรับแ-ง
" อ๋อหรอ แสดงว่ามึงเขิน " ไอ้นิ่มอีก
" ห่าราก ไม่เว้ย! " ผมด่าให้ เอาเท้าเตะไปใต้โต๊ะมั่วซั่ว โดนเท้าพวกมันก็ด่าผมทันที ฮ่าๆ
บุคคนที่พวกผมกำลังพูดถึงอะ เป็นพี่ผู้ชายกลุ่มหนึ่งประมาณสี่ถึงห้าคน จากคณะวิศวะกรรมศาสตร์ น่าจะปี3ปี4 ที่ผมและเพื่อนสังเกตมาสักระยะแล้ว ว่าไม่รู้ทำไมชอบมานั่งเล่น นั่งกิน นั่งอ่านหนังสือในคณะพวกผมบ่อยๆ ประมาณอาทิตย์ละ 2-3ครั้งได้ ประมาณ3เดือนแล้วอะนะตั้งแต่ที่เห็นครั้งแรกๆ แล้วไม่ใช่คนในคณะ ผมถือว่ามาบ่อยนะ แถมยังใส่เสื้อช็อปอีก ก็เด่นอะดิ
แล้วที่สำคัญ คือที่เพื่อนมันแซวอะ เพราะว่าในกลุ่มนั้นมีไอ้คนหนึ่ง (เป็นพี่ก็เถอะจะเรียกไอ้แม่ง) ไอ้แยมมันบอกว่า ไอ้สลัดนั้นชอบมองมาที่ผม เวลานั่งอยู่ เดินผ่าน หรือเดินสวนกัน
ตอนแรกผมไม่ได้สังเกตอะไร แต่โดนล้อบ่อย จนต้องลองสังเกต ปรากฏว่าผมดันไปจ้องตากับมันเพราะมันมองผมอยู่ก่อนแล้วอะ มันใส่แว่นตาเพื่ออะไรว่ะ สายตาสั้นหรอ หรือปิดบังสายตาแปลกๆนั้น
เอ นั้นแหละ! ตอนนั้นมันไม่หลบสายตาผมด้วย จนผมต้องเป็นฝ่ายหลบสายตามันเอง ทั้งๆที่ก็เหมือนคนหน้านิ่งๆ ไม่ยิ้ม แต่ปากกระตุกนิดๆมองมาเฉยๆ แต่ทำไมผมถึงได้ชอบลุกลี้ลุกลนทำตัวไม่ถูกก็ไม่รู้ มันแม่งต้องโรคจิตแน่ๆ
" เฮ้ยยย นั้นไง เห็นกลุ่มนั้นแล้ว " หะ พวกมันมาอีกแล้วหรอ o.o ผมนั่งนิ่งไม่หันซ้ายขวา ตามเสียงไอ้มะยม ก้มหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเองออกมาเล่น
" วันนี้ชายมาสี่คนกับหญิงสอง นั่งตรงมุมเดิมเปี๊ยบ พี่เค้ากำลังสั่งน้ำกันว่ะ น่าอิจฉาพี่ผู้หญิงสองคนนั้นอะ " ไอ้นิ่มพูดบรรยายจนกูเห็นภาพ เฮ้ยยย! แล้วจะไปนึกตามมันทำไมเนี้ยไอ้จี้
" อ่ะ กูไม่เห็นพี่หล่อๆอะ เห็นแต่เพื่อนพี่แก พี่เขาไปไหนว่ะมึง " ไอ้แยมพูดแล้วสะกิดผมให้หันไปมองทางด้านหลังของผม ที่เป็นจุดตั้งร้านกาแฟกระจก แต่ผมยังไม่ยอมหันไป ก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์ตัวเองยิกๆๆ
" แต่กลุ่มนี่มีแต่คนหล่อๆนะ กูว่าพี่คนนั้นก็ดีนะ " ไอ้มะยม
" เอ่อ หล่อจริง แต่คนที่มึงว่าน่าจะเจ้าชู้นะ " ไอ้นิ่ม
" พอแล้วน้าๆ นั่งดีๆพวกมึงหนิ หันมาไอ้นิ่ม " ผมบอกไอ้แยมกับไปมะยม และไอ้นิ่ม ที่หันไปมอง
" ทำไมมม อาหารตานะมึง " นั้น ยอมมันเล้ย
" โจ่งแจงไปนะ เดี๋ยวเขาก็รู้ว่ามึงมอง " ผมพูดเตือนสติพวกมัน
" เอ่อ จริงว่ะ ลืมๆ เดี๋ยวเหยื่อรู้ตัว " ไอ้แยมพูด อีกสองตัวก็เลยพยักหน้าเห็นด้วยกัน พวกมึงนี่เห็นเขาเป็นเหยื่อซะงั้น
" แต่กูยังอยากมองอยู่อะ มึงไม่อยากเห็นหรอจี้ " แยมมึงเป็นสตรีชะนีโลกนะ ใจเย็น..
" กูอยากหลบไปจากตรงนี้มากกว่า " ผมบอกตามตรง ถึงผมจะแรงๆ มีคนชอบมองมาด้วยสายตาที่ดีบ้างเกลียดบ้างตั้งเยอะ ผมก็ไม่เคยคิดหรือหวั่นไหวอะไร แต่เพราะอะไรไม่รู้ ไอ้บ้านั้นทำให้ผมทำตัวไม่ถูก
" ฮ่าๆๆ เขินอะดิ " ไอ้นิ่มจิ้มแกล้งผมหยอกๆ หยอกอะไรล่ะ ใช่เวลาม่ะ?
" สัดหนิ! หยุดพูดกูจะเล่นเกมส์ " ผมพูด แต่พวกมันก็ไม่สนใจยังพูดต่อ จนผมต้องปล่อยพวกมัน
" เฮ้ย! พี่เขามาแล้วเว้ย แต่มาพร้อมใครว่ะ? สวยว่ะ "ไอ้มะยม
" นั้นมัน พี่ข้าว เป็นดาวนี่หว่า " ไอ้แยม รู้ทุกเรื่องนะมึง แล้วพี่ข้าวไหนว่ะ? ..
" พี่หล่อนอกใจมึงว่ะ จี้ " ไอ้แยมสะกิดผมไม่หยุด
" โอย / สัด! เขาไม่ได้ชอบกู แล้วนอกใจอะไร? ไม่ได้เป็นไรกัน ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ " ผมตีมือมันกลับ แล้วพูดออกไป
" มึงรู้ได้ไงว่าเค้าไม่ชอบมึง? " ไอ้นิ่มถาม
" เอ้า แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเขาจะชอบกู อาจจะชอบมึงสักคนในนี้ก็ได้ " กวนตีนกลับแม่ง
ก็จริงๆนี่หน่า ไม่รู้จักกัน ผมไม่รู้จักมันเลย แค่เคยมองหน้ากันเหมือนคนปกติทั่วไปที่เดินสวนกันไปมาๆ พูดกันซักคำยังไม่เคยเลย แล้วที่แซวๆว่าชอบผม ก็มีแต่พวกมันคิดไปเอง คนนั้นไม่มีทีท่าเข้ามาจีบเลยเหอะ ถึงแม้มันจะมาคณะพวกผมบ่อยๆ นั่งที่เดิม ร้านเดิม มองมาที่กลุ่มพวกผมบ้าง มันอาจไม่ได้มองผม แต่มองเพื่อนผมต่างหาก หน้าอย่างมันจะเป็นเกย์หรอ แถมยังหน้านิ่งขนาดนั้น ผมคิดว่ามองกวนตีนหาเรื่อง มากกว่ามองเพราะจะมาชอบนะ
-70%-
" แต่กูคิดว่าพี่หล่อๆอะ ชอบมึง ชอบมึงชัวๆ " ไอ้แยมพูดอีกแหละ ผมโดนมันล้อมาเป็นเดือนๆแล้วเนี้ย เพราะไอ้แว่นหน้านิ่งนั้น
" ไม่หรอกน้า มันอาจจะไม่ได้มองกู แล้วที่สำคัญ ไม่เห็นจะหล่อเลย " ผมพูดแล้วหยิบแก้วน้ำโค้กของไอ้แยมมาดูดจ๊วบๆ
" กูว่าหล่อออก " ไอ้มะยมพูด ชื่นชม ทำหน้าเพ้อๆ
" ไม่ กูไม่ชอบ ไม่ใช่สเป็ก เค๊? " ผมพูดแล้วดูดน้ำต่อ จะหมดแก้ว กูกินน้ำเยอะไปป่ะ ช่าง! มึงไปซื้อใหม่เอานะแยม
" ทำไมว้าาา พี่เขาออกจะหล่อ คมเข้ม หล่อแบดบอย คิ้วเข้มอีกด้วย ถึงจะใส่แว่นยังดูหล่อออก "
" นั้นแหละ กูไม่ชอบแว่นเน่าๆนั่นนั้นแหละ ไม่ชอบหน้าแบบนั้นด้วย " สเป็กของผมในก็ออกขาวๆสะอาดๆ ตี๋ๆหน่อยอะ แต่นี่ไม่ใช่เลย
ผู้ชายตัวสูง ขายาว ลำตัวและต้นแขนต้นขาคล้ายกับคนออกกำลังกายบ่อย (ไปวิ่งหรือไปฟิตเนสหรอว่ะ ผมอยากมีกล้ามแขนกล้ามขาเหมือนกันนะ) แล้วผิวของมันก็ออกแทน (ตากแดดมากไปมั๊งสลัด) มีหน้าตาที่ดูเป็นเอกลักษณ์ ใบหน้าเรียบนิ่งดูน่าจะเป็นคนยิ้มยาก หรือไม่อยากยิ้ม เพราะด้วยริมฝีปากหนาสีซีดๆไม่คล้ำ มุมปากเหมือนจะกระตุกยิ้มบางเวลาเท่านั้น และจมูกที่โด่งเป็นสัน (เอาไปกั้นเขื่อนมั๊ยแ-ง) ตาสองชั้นเรียวรี ดูดุหรือเจ้าเลห์นั้น มันยังมีความร้อนแรงแปลกๆปนอยู่ด้วยอะ (ช่างแม่งผมว่าสายตามันเหมือนโรคจิตอะไม่ชอบสายตามันที่สุด!) คิ้วเข้มดกดำ มองแล้วแม่ง! ไม่หล่อดิๆ! หน้าแบบนี้ก็พอใช้อะแหละ แต่สำหรับผมไม่ถึงกับหล่อซะหน่อย ไม่เลยจริงๆ
" แต่../หยุดล้อกูน้าา " ไอ้แยมจะพูด แต่ผมพูดหน้าเหวี่ยงดักมันก่อนแม่ง
" เฮ้ยๆ เหมือนพี่เขามองมาอะ " ไอ้มะยมพูด
/// ควับ ///
ผมหันไปมองทันที ..
กู!
แย่!
แล้ววววว!
-100%-
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
:seng2ped:
EP.02
มองมา อย่ามองกลับสิไอ้จี้
///ควับ///
ผมหัน ไปมองทันที ..
กู!
แย่!
แล้ววววว!
ผมไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ เพราะไอ้บ้านั้นมันกำลังจ้องมาที่ผมอยู่ก่อนแล้ว มันมองกูจริงๆหรอ มันมองกูอีกแล้วเนี้ยนะ!
ผมรีบหันหน้าโง่ๆของตัวเองกลับมา 'เอี้ย!' ผมสบถออกมาทันที โอย! แล้วกูจนหันไปมองทำไมเนี้ย สบตามันเลยอะ
" ฮ่าๆๆ " เสียงหัวเราะเพื่อนผมเอง
พวกมันพากันหัวเราะ พอใจพวกมึงมากหรือไงฮะ! ผมนั่งนิ่งถึงนิ่งที่สุด ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนส่งสายตาอาฆาตไปให้เพื่อนของตัวเอง
" จ้องตากันเป๊ะ อ๊ายยยย " ไอ้แยม กรี๊ดกร๊าด
" น้องจี้เราเขิน " สลัดเอ้ย เพราะพวกมึงเลย
" สลัดเป็ด! "
ผมรู้สึกว่า ผมเริ่มลนลานและทำอะไรไม่ถูก ไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้วเว้ย
" อ้าวๆ แล้วจะไปไหนน่ะ " ไอ้นิ่มถามขึ้น หลังจากผมหยิบกระเป๋าตังค์แล้วลุกขึ้น
" ไปซื้อข้าว เที่ยงแล้ว จะแดกมั๊ยข้าวอะ ลุก! "
" เอ่อๆ ซื้อข้าวๆ " ไอ้นิ่มกับไอ้มะยมลุกเดินนำไปทันที แล้วคือนั่งเม้ามอยอยู่ตั้งนาน ก็ไม่ไปซื้อข้าวกัน ตอนนี้เที่ยงแล้วคนก็เริ่มจะเยอะ
" อิแยมมึงเฝ้าโต๊ะเลย ล้อกูหนักที่สุด " ผมเห็นสายตามันยังล้อเลียนผมอยู่ เลยบังคับมันเฝ้าโต๊ะก่อน ที่จริงมันลุกช้าสุดอะนะ เลยจะให้มันเฝ้าก่อนแล้วค่อยไปซื้อข้าวทีหลัง
" กูป่าวนะ " มันพูด พร้อมส่ายหน้าจนคอจะหลุด แล้วชะเง้อมองตามหลังสองคนนั้นที่เดินไปได้ไกลแล้ว
" ไม่ต้องเลย " ผมพูดด้วยน้ำเสียงและหน้าเหวี่ยงๆ
" อ่าา จีจี้จ๋าาา ไม่เอานะไม่โกรธ จีจี้นั่งเฝ้าโต๊ะนะะ อยากกินอะไรบอกแยมมาเลย เดี๋ยวแยมไปซื้อให้ น้าาาา "
" ... " ผมหันไปมองหน้าคนที่พูดแล้วพยายามให้ผมนั่งลง ฮ่าๆ มันหน้าเหวอ เพราะคิดว่าผมโกรธจริง ผมเลยนั่งลงที่เดิม
" แยมไปซื้อให้น้าาาา " ยังมีหน้ามาอ้อน
" ...ฮึๆ ก็ได้ " ผมหลุดขำจนได้
" งั้นเอาผัดกะเพราหมูสับผัดไข่ ป้าดาแล้วกัน " ผมพูดแล้วหยิบตังค์ให้ไอ้แยม มันยิ้มกับมาแล้ว กระโดดด๊องแด๊ง
" เย้ อิจี้ ไม่โกรธ มึงแกล้งโกรธไมเนี้ย " มันพูดเหมือนจะงอนผมกลับ
" ยังมีหน้ามาพูด ไปซื้อข้าวไป้ หิวแล้ว " ผมไล่มัน มันเลยวิ่งตามไอ้นิ่มกับไอ้มะยมไป
" เฮ้ออ พวกมึงทำกูเหนื่อย " ผมได้แต่บ่นเบาๆ
เอ่อ ดี .. แล้วไมกูได้มาเป็นคนนั่งเฝ้าโต๊ะว่ะเนี้ยยยยยย
อยากรู้อะ พวกนั้นไปจากร้านกาแฟยังว่ะ ไม่กล้าหันไปดู อยากกินนมเย็นปั่น เมื่อกี๊ดูดน้ำโค้กไอ้แยมจนเหลือแต่น้ำแข็ง ยังไม่พออะ ผมอยากกินน้ำอะไรหวานๆ
ผมค่อยๆหันไปดู ไอ้เอี้ยยยย ยังอยู่ว่ะ.. แต่ดีที่ไม่ได้มองมาทางนี้แล้ว ไอ้หน้านิ่งก็นิ่งเหมือนเดิม เหมือนรับฟังเฉยๆ ในขณะที่คนอื่นคุยอะไรกันอย่างออกรสออกชาติเลย
เห็นมันหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดูดน้ำบ้าง พยักหน้าบ้าง เสยผมบ้าง เหม่อๆบ้าง แต่ไม่พูดอะไร เอ่อออ ผมว่าผมเผลอมองมันมากไปแล้ว ดีนะที่มันไม่หันมาเห็น ผมแ-งต้องทำตัวไม่ถูกอีกแน่ๆ
ผมเลยหันกลับมาทางเดิม นั่งกดโทรศัพท์ เข้าเฟซบุ๊คบ้าง ไอจีบ้าง ทวิตเตอร์บ้าง จนสักพักเพื่อนผมเดินกลับมาจากซื้อร้านข้าว พร้อมจานข้าวที่ผมรอคอย
" มาแล้วมึง ของมึงนี่.. กะเพราผัดไข่ " ไอ้แยมวางจานข้าวลงโต๊ะว่างๆด้านหน้าผม
" ส่วนนี่ของกูเอง ฮิๆ " มันวางจานของมัน พูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง จนผมอดยิ้มตามไม่ได้
เมื่อเพื่อนๆของผมกลับมายั่งที่โต๊ะครบ ผมค่อยๆหันไปดูตรงร้านกาแฟอีกรอบ ตอนนี้กลุ่มพวกนั้นไม่มีใครอยู่แล้ว สงสัยได้น้ำคนละแก้วคงกลับ ไม่นั่งต่อ ไปไวมาไวจนกูตกใจเหมือนกันนะเนี้ยย
" ไปซื้อนมเย็นดีกว่า " ผมพึมพัม ในขณะหยิบกระเป๋า แล้วถามเพื่อนออกไป " มึงเอาน้ำอะไรมั๊ย กูจะไปซื้อนมเย็น "
" น้ำเปล่า ขวดหนึ่ง " ไอ้นิ่มพูดพร้อม ชูนิ้วชี้ บอกว่าน้ำ 1 ขวด
" กูมีน้ำแล้ว " ไอ้มะยม บอกพร้อมส่ายหน้าเบาๆ
" เอาน้ำโค้กมาเติมให้กูเลย มึงดูดของกูหมดไอ้จี้ " ไอ้แยมชี้หน้าผม ฮ่าๆ กูกินน้ำของมึงหมด นี่โกรธแค้นกูเลยหรอ
" โอเค "
" แต่กูไปห้องน้ำก่อนด้วยนะ จะไปล้างมือก่อน "
" งั้นกูกินก่อนนะ หิวแล้ววว มึงช้าตลอดๆ " มันว่า พร้อมมือซ้ายมือขวาหยิบช้อนส้อมขึ้นมาเตรียมตักข้าว
" ว่ากูหรอแยมมม " ผมดึงแก้มป่องๆของมัน ไอ้แยมมันน่าแกล้งอะนะ มันด่าผมทันที ผมเลยรีบหยิบกระเป๋าตังค์แล้วลุกเดินไปทางห้องน้ำทันที
ตอนนี้ห้องน้ำคนเยอะว่ะ ผมเดินเข้าไป แล้วเอากระเป๋าตังค์เหน็บไว้ใต้รักแร้ แล้วรีบล้างมือทันที
///ตุ้บ///
พอล้างมือเช็ดมือเสร็จ ผมเลยรีบเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่เดินมาได้ไม่ไกลนัก ดันทำกระเป๋าตังค์ตกจากตรงที่เหน็บไว้ซะงั้น
" ซุ่มซ่ามหรือโง่ว่ะจี้ " ผมบ่นให้ตัวเองแล้วรีบก้มลงไปเก็บของที่ตกอยู่ที่พื้น ทั้งพื้นเต็มไปด้วยบัตรต่างๆของผม บัตรประชาชน บัตรATM ใบเสร็จนูนนี้นั้นกระจายคนละทิศละทางไปหมด กระเป๋ารั่วหรอว่ะ บัตรไหลออกจากกระเป๋าหมดเนี้ยนะ!
อะ! ทำไมบัตรนักศึกษาไปไกลกว่าเพื่อนว่ะนั้น แขนสั้นอีกกู หยิบไม่ถึง ฮึย!
ในขณะที่ผมรีบยัดๆบัตรและใบเสร็จที่เก็บได้ ใส่ไปในกระเป๋าก่อน เหลือบัตรนักศึกษาที่อยู่ไกลผมออกไปหน่อย ที่ผมยังไม่ได้เก็บ ก็มีคนๆหนึ่งเดินเข้ามาหยิบบัตรนักศึกษาของผมที่ตกอยู่ใกล้ๆเขาให้ แล้วเดินมายื่นให้กับผม
" นี่! "
เสียงทุ้มของคนตัวสูงที่ยื่นบัตรนักศึกษาให้ผม
///หมับ///
" ขะ.. ขอบคุณ " เสียงขอบคุณของผมมันเบาลง ในขณะที่ผมยื่นมือไปรับบัตรนักศึกษาแล้ว แต่เขากลับไม่ปล่อยมันคืนให้ผม เหมือนตั้งใจจะกวนตีนผมง่ะ
ผมเงยมองหน้าเขาทันที เพราะเขาตัวสูงกว่าผมค่อนข้าง จะมาก.. จะเอายังไงว่ะ เก็บให้แล้วทำไมไม่ปล่อยคืนไอ้สูงนี่!!
" ขอบัตรผมคะ.. " น้ำเสียงของผมที่เริ่มจะเหวี่ยง กับหน้าตาของผมตอนนี้คงเต็มไปด้วยคำถาม
แต่ผม 'ตกใจ' มากกว่า 'งง' แล้วล่ะ ไอ้สลัดเป็ดดดดด
เป็นไปได้ไง คนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ ผมเข้าใจว่ามันกลับไปแล้วนะ ไหงมาโผล่อยู่หน้ากูแบบนี้!
ไอ้หน้านิ่งแว่นเน่า
ʕ￫ᴥ￩ʔ
ไอ้คนที่เพื่อนผมบอกว่ามันชอบมานั่งมองผมที่คณะ
ʕ≧ᴥ≦ʔ
ไอ้คนที่ผมไม่ชอบสายตาแปลกๆของมัน
ʕ≧㉨≦ʔ
ไอ้คนที่ผมคิดว่าผมไม่มีทางชอบมันแน่ๆ
ʕథ౪థʔ
ว้อท เดอะ ฟ้ากกกก ตอนนี้มันยืนอยู่ตรงหน้า และกำลังจ้องหน้าผมเนี้ยนะ นะ นะ!
" อืม " เสียงมันเบามาก แต่มันก็ใกล้พอที่ผมจะได้ยิน
///พรึบ///
ผมรีบหลบสายตา.. สายตาที่ปนความรู้สึกบางอย่าง แล้วดึงบัตรนักศึกษาของตัวเองออกจากมือใหญ่นั้น วิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่กล้าหันกลับไปมองมันอีก
แปลกจัง
..ครั้งนี้มันแปลกออกไป เหมือนผมจะเห็นบางอย่างบนใบหน้านั้นที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน มันไม่ได้เรียบนิ่ง แต่กลับมี 'รอยยิ้ม' ปนความกวนตีน ส่งมาให้ผม พอจะนึกออกป่ะ? ทั้งแววตา และปากที่ยิ้มมากกว่าการกระตุกมุมปากอะ
ยิ้มเนี้ยนะ? อ้ากก ตาฝาดแล้วไอ้จี้ ไอ้นิ่งนั้นนะ? ..จะยิ้ม ไม่มีทางม้างงงงงง!
ตึก ตึก ตึก >/////<
ผมกุมมือแน่นประสานกันไว้ที่อกด้านซ้าย แย่แล้วละ.. ผมรู้สึกในร่างกายเหมือนมีอะไรจะระเบิด
ผมสงบสติอารมณ์ตัวเองแล้วรีบเดินไปร้านกาแฟพี่นานา ตอนนี้พวกนั้นต้องบ่นแล้วแน่ว่าผมหายไปนาน อาจจะเข้าใจว่าผมตกส้วม โว้ยยยย ผมเป็นอะไรไปเนี้ย ผมไม่ได้หวั่นไหวกับอะไรง่ายๆนะ แล้วอีกอย่างผู้ชายรูปร่างหน้าตาและนิสัยแบบนั้นไม่ใช่สเป็คผมสักกะติ๊ดดด เลยไง
แต่ครั้งนี้.. มันทำให้ผม ไม่ แน่ ใจ
///แปะ แปะ แปะ///
เฮ้ย ไอ้จี้! คิดไรเนี้ย! ผมตบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติอีกรอบ
" อ้าว! น้องจี้ " เสียงพี่นานาทำให้ผมคิดได้ว่าตอนนี้ผมควรทำอะไร.. ทำอะไรว่ะ? อ๋อ สั่งน้ำนะไอ้จี้ แล้วกลับไปนั่งกินข้าว
" พี่นานา ผมเอา.. "
" นี่จ้ะน้องจี้ นมเย็น " พี่นานา ยื่นแก้วนมเย็นส่งให้ผม ยิ้มๆ
" หาา คือพี่ฮะ ผมยังไม่สั่งเลย "
" มีคนสั่งให้แล้วจ้า จ่ายเงินแล้วด้วยนะ " ยิ้ม
" เฮ้ย ใครอะพี่ " งง ผมไม่ได้ฝากใครสั่งนะ แล้วผมก็ไม่คิดว่าพี่แกจะรู้ล่วงหน้าว่าผมจะมาซื้อนะ
" เขาไม่ให้บอกนะจ้ะ " อ้าวสลัดเป็ด!
" ผมจ่ายเองนะฮะ " ผมเปิดกระเป๋า จะหยิบตังค์ออกมา แต่พี่แกพูดขึ้น
" จ่ายแล้วจ่ะ น้องจี้ "
" เอ่อคือ ทำให้ผมใหม่เถอะฮะ.. " พูดเสียงเบาลง
" ทำไมล่ะจ้ะ เพิ่งทำเสร็จเลย คนสั่งให้น้องเพิ่งออกร้านไปก่อนน้องจี้จะเข้ามาแปบเดียวเอง พี่กะจะเดินไปให้ที่โต๊ะแล้วนะ " พี่นานายิ้มล้อๆ
" เอ่อ ก็ได้ฮะ " ผมรับมา
" แป๊บนะจ๊ะ " พี่เค้าบอกก่อนหันไปหยิบอะไรสักอย่างในชั้นเล็กๆด้านหลัง
" บอกได้มั๊ยฮะว่าใครสั่งให้ผม " ผมลองถามดู
" ความลับจ้ะ "
" โห พี่นานาอะ! " ผมทำหน้าหงอย
" ฮิๆ เค้าฝากนี่ด้วยจ้ะ " พี่นานายื่นโพสอิทสีเหลืองส่งให้ผม
" อ่อฮะ " ผมรับโพสอิทมา มันถูกพับครึ่ง เหมือนจะมีข้อความบางอย่างอยู่
" รับอะไรอีกมั๊ยจ๊ะะ? " ผมลืมไปเลยว่าเพื่อนฝากซื้อน้ำ เฮ้อ สงสัยสติสตังผมจะหายไปตั้งแต่หน้าห้องน้ำ เป็นนึกอะไรไม่ออก นึกออกแต่.. ฮึย ผมไปนึกถึงหน้าไอ้บ้านั้นทำไมเล่าาาา
" งั้นเอาน้ำโค้ก กับน้ำเปล่า อย่างละขวดฮะ " ผมเงยหน้าตอบพี่นานา ที่กำลังจะรอคำตอบจากผม ผมเลยสั่งน้ำเพิ่ม แต่น้ำเสียงของผมนี่มันดันเหวี่ยงอีกแล้ว พี่เขาจะว่ามั๊ยเนี้ย ว่าผมไปหงุดหงิดใส่ทำไม ผมกำลังหงุดหงิดตัวเอง
" ทั้งหมด 22บาทจ่ะ " พี่นานายื่นถุงพลาสติกที่ใส่น้ำโค้กและน้ำเปล่าอย่างละขวดในถุงให้ผม พร้อมรอยยิ้มเหมือนทุกทีที่ยิ้มให้ผม
ผมเดินออกมาจากร้าน ด้วยความงงงวย ใครมาสั่งน้ำให้กูเนี้ยยย ผมถอนหายใจแล้วเปิดโพสอิทที่พับครึ่งดู มีข้อความที่เขียนด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงินธรรมดา แต่มันได้ทำให้ผมหน้าร้อนขึ้นมาอีก เป็นรอบที่ 3 ของวัน สลัดหมีโว้ยยยยย
จีจี้ อย่าหน้าเหวี่ยงบ่อยดิ
ยิ้มหวานๆ แม่งน่ารักกว่านะ ʢᵕᴗᵕʡ
ใครอีกว่ะเนี้ยยยยยยยยยย อย่าบอกนะ!
-100%-
คาแรกเตอร์แบบ'จีจี้' ค่อนข้างจะเป็นคนเหวี่ยงและเอาแต่ใจนะคะ
แต่มีมุมตลกโก๊ะและน่ารักเวลาอยู่กับเพื่อนๆ
วันนี้ได้มองหน้ากันใกล้ๆแล้ว กรี้ดดด
มีเสียง'พี่เอื้อ'ของเราหลุดออกมาไม่กี่พยางค์ด้วย ฮ่าๆๆ
ให้ทายว่าใครเป็นคนซื้อนมเย็นกับโพสอิสให้จีจี้ ไม่ยากเลย..
#อยากรู้ว่ามีคนอ่านรึป่าว
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
EP.03
โพสอิท กับ แก้มแดงๆของจีจี้
ข้อความที่อยู่ในโพสอิทถูกเขียนด้วยปากกาเมจิกสีน้ำเงินธรรมดา แต่มันได้ทำให้ผมหน้าร้อนขึ้นมาอีกเป็นรอบที่ 3 ของวัน สลัดหมีโว้ยยยยย
จีจี้ อย่าหน้าเหวี่ยงบ่อยดิ
ยิ้มหวานๆ แม่งน่ารักกว่านะ ʢᵕᴗᵕʡ
ฉ่าาา ///=///
ผมยกมือจับแก้มตัวเอง ได้แต่กรีดร้องในใจ อ้ากกกกก พออ่านจบ ผมแทบจะขยำโพสอิสทิ้ง
นะ..นี่
ใครอีกว่ะเนี้ยยยยยยยยยย ใครเขียนว่ะ? อย่าบอกนะ!
ไอ้หน้านิ่งนั้น! มีการวาด 'หมี' ให้กูด้วย!
ผมรีบหุบยิ้มทันที ..นี่กู'ยิ้ม'หรอเนี้ย ไม่ๆ ไม่ได้ยิ้ม ปากผมมันแค่กระตุกไปงั้นๆเอง 'ไอ้จี้เอ้ยย มึงต้องโกรธสิ' (พูดกะตัวเอง) เป็นใครก็ไม่รู้จัก มาซื้อของที่เราชอบให้ แล้วยังทิ้งโพสอิสกับข้อความบ้าๆนี่ให้เหมือนมันเป็นโรคจิตที่แอบมองผม มันรู้ด้วยว่าผมชอบ'นมเย็น'อะ! ผมต้องโกรธดิ ต้องไม่รู้สึกอะไรมากกว่านั้น แน่นอนไม่รู้สึก..
ไอ้บ้าเอ้ยยยย กูไม่ได้อยากได้แบบนี้สักหน่อย>< ไม่เคยโดนจีบแบบนี้นะเว้ย ไม่เขินด้วยไอ้จี้ ห้ามเขิน!!!!!! ห้ามนึกถึงเรื่องอะไรทั้งนั้น ทั้งเรื่องหน้าห้องน้ำ นมเย็น โพสอิท อย่าไปคิดถึงเด็ดขาด!!
"ไอ้จี้ ไอ้จี้โว้ย" ผมหยุดจากความคิดตัวเอง แล้วซ่อนโพสอิทไว้ในกระเป๋าตังค์ ก่อนเดินกลับไปที่โต๊ะ
" นั่งดิๆๆๆ เรียกก็แล้ว กวักมือ โบกมือเรียกก็แล้ว ยืนทำอะไรตั้งนาน กูจะกินข้าวหมดแล้ว เป็นไร? " ไอ้มะยมพูด ผมยืนถุงขวดน้ำให้ไอ้นิ่มไอ้แยม แล้วไอ้แยมเอาถุงไปจากมือผมก่อนเทน้ำโค้กใส่แก้วตัวเองทันที
"ป่าวๆ" ผมพูดแค่นั้น ก่อนรีบตักข้าวกิน ไม่พูดอะไรต่อ
ไอ้แยมมันก็ทำเป็นบ่นผมยาวเลย ว่าหายไปนาน นึกว่าถูกลักพาตัว มันจะมีหน้าไปบอกพ่อแม่ผมได้ยังไงว่ามันปกป้องผมไม่ได้ เฮ้ออออ จริงๆเลยมัน
พอมันพูดและชวนผมคุยเรื่องอื่น ผมคงต้องเก็บเรื่องที่เจอมาเมื้อกี๊ไว้ก่อน แล้วทำตัวปกติคุยเฮฮากับพวกมันเหมือนเดิม ยังไม่กล้าเล่าให้พวกมันฟังว่าไปเจออะไรมาภายในเวลาสั้นๆ ผมกลัวโดน'ล้อ'จนไม่เป็นอันทำอะไร เฮ้ออ
ผมเข้าเรียน ก็นั่งฟังๆไป แต่เนื้อหาที่อาจรย์สอน ดันไม่เข้าหัวเลยอะ คือคิดแต่เรื่องเดียวตอนนี้ ไม่อยากคิดว่าเป็นไอ้หน้านิ่งนั้นหรอกนะ ที่สั่งนมเย็น แล้วเขียนโพสอิสให้ผม แต่จะเป็นใครว่ะ คือทำไมออกร้อนๆหน้า ไม่ดิ!
///แปะ แปะ แปะ///
"ตบหน้าตัวเองทำไม ง่วงหรอ?" ไอ้มะยม มันเงยหน้าจากชีทเรียน ขึ้นมามองผม
"อือใช่" ผมตอบ
"หน้าแดงๆด้วยวะ"
"หน้ากูแดงหรอ" ผมพูดแล้วเอามือสองข้างจับที่แก้ม
"งึกๆ " มันพยักหน้า
เห้ยยย ผมเป็นไรเนี้ยยยย ผมทำตัวไม่ถูก เลยฟุบลงนอนแม่ง
16.45 น.
ตอนนี้พวกผมอยู่ที่ห้างชื่อดังห้างหนึ่งใจกลางเมือง เพิ่งเลิกเรียนกันนะฮะ ว่าจะไปหาของหวานกินกันก่อนจะแยกย้ายกับบ้าน ผมต้องกลับไปกินอาหารเย็นฝีมือแม่อะนะ เพราะพ่อกับแม่อยู่บ้านทั้งที
กลุ่มพวกผมเห็นตัวเล็กๆเตี้ยๆกันแบบนี้ แต่กินเก่งกันทุกคนนะ กินของหวานแล้วก็ยังกินข้าวต่อได้ นั้นแหละ พวกผมเลยตกลงกันมาร้าน sweet farm เป็นร้านขนมหวาน มีขนมเค้ก โทส กระทะร้อน โรตี ปิงซู เครื่องดื่มเยอะแยะเลย
"เอาช็อกโกแลตโทส ปิงซูแตงโม กับ.." ผมเงยหน้าจากเมนู สั่งพนักงาน
"ไหนมึง! สั่งเอาๆให้กูดูเมนูบ้าง" ไอ้นิ่มมันหัวเราะก่อนแย่งเมนูไปจากมือผม
"อ้าว ก็กูอยากกินอะ! แย่งกู นิสัยแย่ๆ" ผมว่าให้
"ฮ่าๆ กูอยากดู ไม่คืน" ไอ้นิ่มทำหน้าตาล้อเลียนผม ก่อนก้มลงดูเมนู
"นี่ๆ อันนี้น่ากิน กระทะร้อนชาไทย" ไอ้มะยมเสนอ
"แต่กูสั่งโทสแล้วนะ เอาอีกหรอ?" ผมถาม เพราะมันคล้ายๆกัน
"มันเหมือนกันหรอ"
"ไม่อะ แต่โทสได้ไอติม2ก้อนได้วิป ได้นี่นี่นี่ๆ กระทะร้อนได้ไอติมอันเดียวอะ แล้วก็ไอ้น้ำราดๆ" ผมพูดอธิบาย ชะเง้อหน้าไปชี้ๆๆเมนูที่อยู่ในมือมัน เพราะมันนั่งตรงข้ามผม
"เค้าเรียกว่าไซหรับ!" ไอ้นิ่มพูด
"เอ่อ ไส้หรงไส้หรับนั้นแหละ" กูไม่รู้จักหนิ สลัด!
"งั้นเอาแค่โทส" ไอ้มะยม
"กูอยากกินนี้อะ" ไอ้นิ่มพูดกับผมพร้อมชี้เมนูที่มันอยากกิน มันคือมาการอง
"เอาป่ะๆ มาการอง?" ผมถามไอ้แยมกับมะยม
"เอาๆ 4 อัน" พวกมันพูดพร้อมพยักหน้าเห็นด้วย
"เอาน้ำอะไร"
"โก้โก้"
"ชาไทย"
"นมสด"
"นมเย็น"
พวกผมสั่งเสร็จ พนักงงานก็ทวนเมนูที่สั่ง มองหน้ายิ้มๆ ก่อนเดินกลับไป ขายได้เยอะก็ต้องยิ้มอยู่แล้วล่ะเนาะ ร้านนี้คนเยอะมาก ขายดี บริการก็ดี
ในขณะที่ผมนั่งรอก็พูดคุยกันทั้งเรื่องเที่ เรื่องของใช้ที่อยากได้ เรื่องคนอื่น เรื่องผู้ชาย และเรื่องที่เรียนมาวันนี้ คือไม่ได้ทวนเนื้อหานะ บ่นว่ามันยากแล้วอาจายร์ยังมหาโหดอีก
"เสร็จแล้วพาไปดูน้ำหอมหน่อยนะ" ไอ้แยม
"อีกแหละ?" ไอ้มะยม ที่มันถามแบบนี้ เพราะว่ามาห้างกี่รอบไอ้แยมก็ไปร้านน้ำหอมทุกรอบ ครั้งนี้ก็ด้วย
"เปล่าา ไม่ใช่ของกู กูจะซื้อให้น้อง"
"ทำไมวะ"
"วันเกิดมัน"
"เอ่ออ วันที่เท่าไรวะ" ผมถาม เพราะลืม ผมรู้จักกับน้องมันตั้งแต่เด็ก พอๆกับมัน
"สิบเก้า"
"เอ่อๆ งั้นกูไปซื้อบ้าง" ผมพูดขึ้น เพราะทุกปีผมก็ซื้อให้ยิมน้องไอ้แยมอยู่แล้ว
"ซื้อไรอะ"
"ไม่รู้ ดูเงินก่อน" ผมพูดพร้อมหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาเปิดดู อยากดูเงินสดก่อนอะนะ ขี้เกียจไปกดatm
"โอ๊ะ!!!! 0.0" ผมอุทาน เพราะบัตรที่ผมยัดใส่กระเป๋าไม่เรียบร้อยในตอนกลางวัน ผมได้ทำตกลงพื้น อีกแล้ว อีกแล้วไอ้จี้เอ้ยยย
อยู่ดีๆความรู้สึกเมื่อเช้า สายตานั้น มันทำให้ผมนึกถึงอีกแล้ว อ๊ากกก อุตส่าห์ลืมไปได้นิดๆแล้ว
"อ้าว ไอ้จี้ อยากทิ้งก็ไม่บอก" ไอ้นิ่มมันพูดก่อนก้มลงไปเก็บขึ้นมาให้ผม ผมเลยเก็บใส่กระเป๋า พยายามจัดดีๆ
"กระเป๋ารั่วหรอมึงหนิ" ไอ้แยมพูด
"อ่าา ตกหลายรอบแล้วนะวันนี้" รอบที่2
"อ้าว แล้วมึงไปทำตก ที่ไหนอีก" แยม
"ก็.." ผมกำลังจะตอบ แต่ว่า..
"มึงๆ โพสอิทมึงป่ะ?"
หาาาา!!!!
ผมมองไอ้นิ่มที่พูดขึ้น พร้อมกับชูโพสอิทสีเหลืองที่พับอยู่ไว้ขึ้น
"โพสอิทอะไรว่ะ ของมึงหรอ?" ไอ้มะยม
"เฮ้ย! เอามานี่!"
"ไม่ให้!" ผมจะแย่งจากมือไอ้นิ่มแต่มันไวกว่า มันเอามือที่ถือโพสอิทอยู่ หนีผมทัน
"ไอ้นิ่ม เอามาาาาา" ผมพูดหน้างอแงใส่มัน กูจะเหวี่ยงแล้วนะ พวกนี้หนิ!!
"ถ้ามันมีอะไร ทำไมต้องตกใจดังแบบนั้น"
"เปล่าๆ อย่าเปิดนะ" ฮาจิมาาาา เป็นภาษาเกาหลี โธ่เอ้ยไอ้จี้ ทำอะไรล้นไม่ล้น
"มีความลับอะไรรรรร" มันทำท่าจะเปิดโพสอิสเล็กนั้น
"เปิดเลยๆๆๆ" เสียงพวกมันเชียร์กันใหญ่ มองหน้ากันไปมาด้วยความเจ้าเล่ห์
>//////////////////////////<
"ฮึย ไม่เอาก็ได้! อ่านดิ " ผมพูดประชด เน้นว่าประชด เพราะคิดว่าถ้าประชดแล้วมันจะคืนให้ แต่...
"จี-จี้-อย่า-หน้า-เหวี่ยง-บ่อย-ดิ-ยิ้มมมมมม-หวานๆ-แม่ง-น่า-รัก-กว่า-นะ" สลัดเป็ด กูประชดให้มึงคืน มึงดันอ่านเสียงดัง อินิ่มมม
"กรี๊ดดดดดด"
" >////////<" ผมรีบปิดหูเลย แ-ง น่าอาย
"อ๊ายยยย" เอาให้พอใจ สลัดเพื่อนแ-ง!
"อย่ากรี้ด กูอาย" ผมพูดพร้อมยกมือปิดหน้าตัวเอง
"อ๊ายยย ใคร อิจี้ ใคร?"
"บอกมาๆ" ไอ้แยม น้ำเสียงอยากรู้เต็มที่
"กู ..ไมรู้" ผมตอบเสียงเบา
"อะไรนะ? ล้อกูเล่นปะ"
"ป่าว กูไม่รู้แ-ง! " ไม่รู้จริงๆนะ คือ มันก็ไม่มั่นใจอะ ว่าใช่ไอ้นั่นมั๊ยไง ฮึย!
"..." พวกมันทำหน้าไม่เชื่อสุดๆ คือ..กูต้องอธิบายใช่มั๊ยเนี้ยยยย!
"ก็ใครก็ไม่รู้ สั่งนมเย็นไว้ให้กู แถมมีโพสอิทนี่ฝากพี่นานาให้กู" ผมพูดเร็วปานจรวด ลิ้นพันกันไปหมด ><
"หาาาา" ค้างเพื่อ? ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว ก้มหน้าบ้าง มองหน้าเพื่อนบ้าง
"ตอนไหน?" ไอ้แยมถามต่อ
"เมื่อกลางวันไง ที่กูไปซื้อน้ำให้พวกมึงอะ" ผมพูดทั้งๆที่ยกมือปิดหน้าตัวเองไว้
"เล่าเดี๋ยวนี้/เล่ามา"
พวกมันมองหน้าผม และทำหน้าอยาก สะเอือกจริงจัง ผมเลยตัดสินใจเล่าทุกๆอย่างให้มันฟังยกเว้นเรื่องหน้าห้องน้ำอะนะ ว่าเดินไปสั่งน้ำ กำลังจะสั่ง พี่นานาก็ยื่นแก้วนมเย็นมาให้ผม ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้สั่ง บอกว่ามีคนสั่งให้จ่ายเรียบร้อย แล้วก็ โพสอิทนี่ด้วย
"กูอยากกรี๊ด ขอกรี๊ดได้มั๊ย"
"อย่าน้าาา พอแล้ว"
"กูคิดว่าเป็นพี่หล่อๆที่มองมึง" กูว่าแล้วไง พวกมันต้องเดาเป็นไอ้บ้านั้น
"ใช่ๆ เห็นด้วย"
"..." ผม เลิกปิดหน้าตัวเองแล้ว แต่ไม่มองตาพวกมันสักคนแ-ง ..ไม่ได้เขินนะเว้ย
"พี่เขาน่าจะสั่งให้นมเย็นกับไอ้นี่ไว้ให้มึงก่อนจะออกจากร้าน"
"โอยยย ดีต่อใจ" ไอ้มะยม
"กูโอเคนะจี้ ถ้าเป็นพี่คนนี้" ไอ้แยม
"บ้า ไอ้แยม มึงหวงกูหน่อยก็ได้" ผมเตือนสติมัน เพราะก่อนหน้าจะมีไอ้นี่เข้ามาผลุบๆโพล่ๆในชีวิต ไอ้แยมมันหวงผมจะตาย
"กูหวงมึงมานานแล้ว กูพอใจ พี่คนนี้โอเค มึงเป็นแฟนเค้าได้" มันพูดเหมือนคิดพิจารณา สลัด! มาเป็นกูมั๊ย กูอาย ..ไม่ได้เขินนะเว้ย ไม่ใช่
"บ้าหรอ พอเลยๆ" ผมนั่งฟังมันพูดจนทนไม่ไหว
"พอก็ได้ แต่ตอนนี้ มึงก็กำลังหน้าแดงอะจี้"
"ไม่เว้ย! ไม่ใช่ซะหน่อย" ผมพูดพร้อมลูบแก้มตัวเองไปมา
"อะแน๊ๆๆๆๆๆๆ"
"ช็อกโกแลตโทส ปิงซู มาการอง ได้แล้วค่ะ" มันกำลังจะแซวผมต่อ แต่พนักงงานยกขนมและนมที่พวกผมสั่งมาเสิร์ฟก่อน ทุกคนเลยตั้งหน้าตั้งตา ตั้งใจกินกัน เพราะอยากกินมาก
แต่พวกมันก็ยังแซวๆผมต่อ และทายว่าเป็นไอ้บ้านั่นแน่ ก็อดคิดไม่ได้นะ หรืออาจจะใช่ว่ะะะ >//////////<
"หน้าแดงไปแล้ว อิจี้"
"...." ผมเร่ตามอง มุ้ยหน้านิดๆ ไม่พูดอะไร
"ฮ่าๆ กูเลิกล้อแล้วหน่าาาา เงยหน้าขึ้นดิ กินดีๆ " มันหัวเราะ แล้วเอื้อมมือดันให้ผมเงยหน้าขึ้น
นี่ขนาดผมยังไม่เล่าเรื่องหน้าห้องน้ำ ที่เจอไอ้บ้านั่นแบบจังๆให้พวกมันฟังนะ
"คิดไรอยู่เนี้ย"
"เรื่องหน้าห้องน้ำ ...อุ๊บ!!" ไอ้ชะเอี้ย ผมหลุดพูดสิ่งที่กำลังคิดออกไปแล้วอะ ไอ้มะยมดันมาถามอะไรตอนนี้เล่า! ผมเงยหน้ามองพวกมัน แล้วเงอะๆงะๆ ทำอะไรไม่ถูก
"หน้าห้องน้ำไหน หรือมึงปวดฉี่?"
"เอ้ย ป่าวเว้ย" ผมรีบบอกปัดไอ้นิ่ม
"คือว่า.."
"คือ?"
เอาวะ เล่าก็เล่า ดีกว่ามาคิดอะไรบ้าๆบอๆอยู่คนเดียว จี้ มีเพื่อนมึงก็เล่าให้พวกมันฟังเลย พวกมันคงไม่ล้อแล้วแหละ(มั๊ง)
"ก็ ตอนกลางวันเว้ย ที่กูไปเข้าห้องน้ำอะ ... บลา บลา บลา "
ผมตัดสินใจเล่าเรื่องหน้าห้องน้ำให้พวกมันฟัง ตั้งแต่ผมเดินเข้าห้องน้ำ ล้างมือ ออกจากห้องน้ำ แล้วทำกระเป๋าตังค์ตก แล้วมีคนเก็บช่วย ซึ่งเป็น 'ไอ้บ้านั่น'
"แล้วมันมองหน้ากู"
"..."
"กูก็มองหน้ามัน กูเห็นมัน ยิ้ม"
"......" หน้าพวกมึงจำเป็นต้องลุ้นกันขนาดนี้มั๊ยเล่า
"ยิ้ม นั้นแหละมันยิ้ม แต่คือกูไม่เคยเห็นไง กูทั้งตกใจ ทั้งทำอะไรไม่ถูก เลยรีบเดินหนีมันออกมา"
"......................." เงียบไปแล้ว พวกมึงช่วยพูดอะไรบ้าง!
"อย่าเงียบดิ พูดไรบ้าง"
"กรี๊ดดดดดดดดด "
"กรี๊ดๆๆ"
ไอ้สลัดเป็ดดด ใครก็ไอ้เอากูไปจากตรงนี้ที พลีสสสสสTT
ผมกลับมาบ้านมา กินข้าว อาบน้ำเตรียมนอน แต่นอนไม่หลับ เลยนอนเล่นโทรศัพท์มือถือ นอนกลิ้งไปมาบนเตียง ดีที่พรุ่งนี้มีเรียนบ่าย
ผมอดไม่ได้ที่จะบอกเพื่อน ทำให้โดนล้อตามระเบียบ แต่พวกมันก็พอจะให้คำปรึกษาได้(มั๊ง) เล่นล้อผมชุดใหญ่ขนาดนั้น พวกมันเดาและยืนยันว่าใช่ไอ้หน้านิ่งแน่ๆ เฮ้อ ผมก็คิดนะ ว่าผมทำไมต้องมาคิดถึงอะไรแบบนี้ด้วย คือเมื่อก่อนผมไม่ค่อยใส่ใจอะไรที่เข้ามาอยู่แล้ว ถ้าผมไม่สนใจ เรื่องนมเย็นกับโพสอิท จะใช่ของมันด้วยมั๊ยหรือของคนอื่นอันนี้ไม่รู้ เพราะแค่มันคนเดียว ตอนนี้ผมก็ทำอะไรคิดอะไรไม่ออกแล้ว ปวดหัว..
อะไรมันทำให้ผมคิดเรื่องนี้ อยู่ทั้งวันเลยเนี้ย อาจจะจริงอย่างที่ไอ้มะยมเคยบอกว่า ถ้าเราพยายามไม่คิดเรื่องอะไร มันจะยิ่งทำให้เราคิด เหมือนในตอนนี้ผมพยายามมาก ที่จะไม่คิดถึงสายตา รอยยิ้ม นมเย็น แล้วก็โพสอิทอีก แต่ผมเห็นภาพพวกนั้นในหัวเต็มไปหมด..
หน้าร้อนอีกแล้ว แ-'เอ้ยยยยยยย
ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง!
เดี๋ยวๆ เสียงไลน์เข้ารัวไปนะสลัดดด เดาไม่อยากเลยว่าไลน์จากใคร ถ้าไม่ใช่ไลน์กลุ่มผมเอง ผมไม่อยู่กับโทรศัพท์แปบเดียว ไลน์เข้าเป็นสิบ
น้องแยมแฟนเซฮุน
มะยม มึงมีเพื่อนอยู่วิศวะใช่ป่ะ???
แม่เรียกว่ามะยม
อืมใช่ กูมีเพื่อนอยู่วิศวะ
น้องแยมแฟนเซฮุน
ดีเลย งั้นมึงไปสืบมาให้อิจี้ ว่าพี่หล่อชื่ออะไร
ควีนนุ่มนิ่ม
เอ่อๆ ดีเลย ถ้าสืบได้แล้ว
ก็ขอเฟส ขอไลน์ ขอไอจี ขอมาให้หมดเลย
น้องแยมแฟนเซฮุน
ความคิดดีอินิ่ม
ควีนนุ่มนิ่ม
สืบด้วยว่าเพื่อนพี่แกชื่ออะไร5555555
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
เดี๋ยวๆ สืบทำไม กูไม่ได้บอกซักหน่อย
ควีนนุ่มนิ่ม
กูละเกลียด ชื่อไลน์มึง อิจี-จี้
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ทำไม สนิทหรอเรียกกูจีจี้หน่ะ
ควีนนุ่มนิ่ม
เอ้าาาา กูอยากตบ!
*สติ๊กเกอร์หมีกระโดดตบ
น้องแยมแฟนเซฮุน
ไปตีกันที่อื่น กูจะให้อิมะยม สืบเรื่องเพื่อนเขยกู
ควีนนุ่มนิ่ม
ซอรี่
*สติ๊กเกอร์หมีกราบบบ
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
เพื่อนเขย??
น้องแยมแฟนเซฮุน
ก็ใช่นะสิ อนาคตแฟนมึง
คือเพื่อนเขย ยูโน่ว?
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไม่เอาเว้ย ไม่ต้องเลยนะ
แม่เรียกว่ามะยม
แน่ใจว่าไม่อยากรู้ จี้?
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
แน่ดิ ไม่อยากรู้เว้ย
น้องแยมแฟนเซฮุน
ช่างอิจี้มัน!!
มะยม กูอยากรู้ สืบๆ
แม่เรียกว่ามะยม
ได้ๆ กูกำลังถามเพื่อน
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
พวกมึงหนิ !!
รู้แบบนี้ไม่น่าเปิดเข้ามาอ่านเลย ไม่ตอบพวกแ-งด้วย ถึงแม้จริงๆผมจะอยากรู้ว่ามันเป็นใครชื่ออะไรอะนะ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าจะรู้ไปทำไม ผมไม่ได้สนใจมันซักหน่อย
ตึ้ง!
แม่เรียกว่ามะยม
เพื่อนกูตอบแล้วๆ
น้องแยมแฟนเซฮุน
กรี๊ดๆๆ
แม่เรียกว่ามะยม
*ส่งภาพ
ไอ้มะยมส่งภาพ ผมเปิดเข้าไปดูเป็นภาพกลุ่มมันทั้งกลุ่ม มีประมาณ 7 คน ผมมองหาไอ้หน้านิ่งทันที่ เจอแล้ว... มุมขวาสุดของรูป เป็นผู้ชายตัวสูงในชุดนักศึกษา เสื้อกันหนาวสีดำ ใส่แว่นสายตา ภายตาหน้านิ่งๆดุๆนั้น มีเพียงมุมปากที่กระตุกยิ้มนิดๆเท่านั้น
"เหมือนถูกบังคับว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ขนาดใส่แว่น หน้าไม่ได้ดูเนิร์ดเลยเหอะ!"
"ยังกะจะไปฆ่าใคร"
"ทำไมถ่ายรูปแล้วไม่ยิ้มซักแอ่ะ จิ!"
"5555555555555"
ผมนอนขำ และพูดออกมาคนเดียว กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง
ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง!
น้องแยมแฟนเซฮุน
แล้วพี่เค้าชื่อไรว่ะ?
.
.
.
.
.
ตึ้ง
แม่เรียกว่ามะยม
พี่เขา ชื่อ 'เอื้อ'
ควีนนุ่มนิ่ม
อ๊ายยยยยยย เร็วดีจริง ขอเฟสพี่เอื้อด่วนๆค่าาาาาาา
น้องแยมแฟนเซฮุน
อิจี้ มึงไม่ต้องมาทำเป็นแอบอ่าน
ควีนนุ่มนิ่ม
ใช่ๆ ไหนว่าไม่อยากรู้
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไม่ต้องมาแซะเลยยย กูเข้ามาปิดแจ้งเตือน
แม่เรียกว่ามะยม
กูอยากด่ามึง อิจีจี้!
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
555555555555
แม่เรียกว่ามะยม
เฟส SIPPA MINGARIYASORN
ควีนนุ่มนิ่ม
เข้าไปส่องค่าาาาาา
ผมเห็นที่ไอ้มะยมส่งมา มันชื่อ เอื้อ ฮึ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน แต่ช่างมันเหอะ ผมไม่เคยรู้จักมันหรอก จะบอกว่าชื่อเข้ากับหน้ามั๊ย ก็ไม่กล้าจะบอกว่าไม่ ฮ่าๆ
ผมเลยตัดสินใจลองเข้าเว็บตัวF สีน้ำเงิน พิมพ์ชื่อที่เพื่อนผมมันส่งมาลงในช่องค้นหา SIPPA MINGARIYASORN ด้วยความที่เริ่มอยากรู้ขึ้นมานิดๆ นิดๆนะ ไม่ได้สนใจแต่อยากรู้ เคนะ!
ผมเห็นภาพโปรไฟล์เป็นรูปเงาๆเป็นผู้ชายนั่งหันหลังอยู่บนเก้าอี้ไม้ใหญ่ๆ มองไปตรงภูเขาข้างหน้าที่มีท้องฟ้าเป็นฉากหลัง น่าจะเป็นสถานที่เที่ยวที่ไหนทางภาคเหนือ ด้วยโครงสร้างของรูป มุมกล้อง วิวรอบๆ และตัวคนที่ยืนอยู่มันเป็นรูปที่ค่อนข้างสวยเลยล่ะ
ผมเลื่อนลงไปดูโพสข้างล่าง ก็ไปเจอโพสๆหนึ่ง ที่อยู่ดีๆก็ทำให้ผมหน้าแดง
SIPPA MINGARIYASORN
7 ชม.
มันก็น่ารักดีนะ ...
**รูปแก้วกาแฟ
มันเพิ่งอัพรูปแก้วกาแฟ พร้อมโพสว่า 'มันก็น่ารักดีนะ ...' เมื่อ 7 ชั่วโมงที่แล้ว น่าจะเป็นตอนที่มันนั่งอยู่ในร้านกาแฟพี่นานา แน่ๆ แล้ว..มันหมายถึงใครว่ะ ?
ก็ไม่อยากคิดไปเอง หรือ เข้าข้างตัวเองนะ ว่าคือตัวผมเองรึป่าว
สลัดดดด จะเขินไม่ได้นะไอ้จี้ อึบไว้ อึบๆ>///////////< ร้อนหน้าโว้ยยยยยยย
ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง!
ควีนนุ่มนิ่ม
อ้ายยยยยย
ตัสล่าสุดของพี่เอื้อนี่หมายถึงอิจี้ใช่มั๊ยๆๆๆๆๆ
*สติ๊กเกอร์แมวน้ำกรีดร้อง
น้องแยมแฟนเซฮุน
คิดเหมือนกูเล้ยยย><
แม่เรียกว่ามะยม
อิจี้ มึงว่าไง???
แม่เรียกว่ามะยม
*ส่งรูปที่มันแคปไว้
เป็นเฟสไอ้เอื้อบ้านั้น และตัสล่าสุดของมัน
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไม่รู้เว้ยยยย กูจะนอนแล้ว!
*สติ๊กเกอร์หมาหลับน้ำลายยืด
น้องแยมแฟนเซฮุน
อิจี้ มึงไม่ต้องมาเงียบ มึงเข้าไปส่องแล้วล่ะสิ
ควีนนุ่มนิ่ม
ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นจะนอน
แม่เรียกว่ามะยม
พี่เค้าหมายถึงมึงชัวๆๆๆๆๆ
ควีนนุ่มนิ่ม
เงียบเว้ยๆๆ เขินหรอจ้ะ5555555
ตึ้ง! ตึ้ง! ตึ้ง!
ผมตัดสินใจออกจากไลน์ เพราะตอนนี้เพื่อนผมได้พิมพ์แซวและด่าผมไม่หยุด ฮ่าๆๆ โทรศัพท์ผมเล่นสั่นเป็น ผีเข้า เอ้ย !เจ้าเข้าไม่หยุด ผมปิดแม่ง ปล่อยให้มันไลน์มาอย่างนั้นแหละ
ผมเข้าเฟซบุ๊คอีกครั้ง และเลื่อนดูเฟสไอ้คนที่ชื่อเอื้ออีกครั้ง ดูมันไม่ค่อยโพสอะไรเลยแหะ สงสัยมันจะเป็นคนที่ไม่ติดโซเชียลเท่าไหร่ นานๆทีจะมีรูปรถ รูปกลอง รูปไปเที่ยวกับเพื่อน หรือเปลี่ยนรูปโปรไฟล์บ้าง แต่สเตตัสไม่เยอะ นานๆจะโพสที แต่มีคนไลค์เป็นพันๆ คอมเม้นแซวเป็นร้อยๆ มันดังหรอว่ะ?
ผมเปิดไปเรื่อยๆ อ่านคอมเม้นที่เพื่อนมันแซวมันบ้าง ก็ตลกดี เจ้าตัวตอบกลับแค่ อืม เอ่อ เค ได้ ไม่ สัด
"เอ่อ มึงจะพิมพ์น้อยหอยสังข์ไปไหน"
ผมละสงสารเพื่อนมันจริง พิมพ์มายาวเป็นวา แล้วดูมันตอบแค่เนี้ยยย
"ชื่อเอื้อ"
"ชื่อจริง S-I-P-P-A ก็เพราะดีหนิ สิปปะ แปลว่าศิลปะ" ผมลองสะกดชื่อมันดู
"สลัด! แล้วกูจะมาเปิดดูทำไมเนี้ยย" ผมสบถออกมาก่อนกดออกจากชื่อเฟส ที่ตัวเองเลื่อนดู ปิดออกจากระบบแ-งเลยแล้วกัน
นอนได้แล้ว ไอ้จี้!!
-100%-
#อยากรู้ว่ามีคนอ่านรึป่าว
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
EP.04
คนมองจีจี้ ที่ชื่อเอื้อ
ใครจะเชื่อเนาะ ว่าผมจะแอบมองคนๆหนึ่งมาได้เกือบจะ 3 เดือนแล้ว ไม่รู้จะมีใครคิดว่าผมโรคจิตมั๊ยนะ (มีจ้ะพี่เอื้อ จีจี้ของเราเอง)
ผมชื่อ 'เอื้อ' ชื่อจริงนามสกุล 'สิปปะ มิ่งอริยสร' อยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี3 ผมมีเพื่อนสนิทที่สุดชื่อ 'เต็ง' มันกับผมรู้จักกันมาตั้งแต่เกิด ส่วนคนอื่นในกลุ่ม กลุ่มพวกผมมี7คน เป็นชาย5 หญิงบ้าๆ2 ไว้เจอแล้วค่อยพูดถึงพวกมันแล้วกัน เอาเป็นว่าเยอะจนวุ่นวาย ฮึ!
ในวันที่ว่างๆ 2-3 วันในหนึ่งอาทิตย์ ผมก็จะมานั่งที่ร้านกาแฟคณะนิเทศเพื่อนั่งมองใครบางคน แล้วก็กลับไปคณะตัวเอง ตลกตัวเองสัดดด
เพื่อนผมมันก็รู้ เพราะมันมากับผมทุกครั้ง ตอนแรกมันไม่รู้หรอก เพราะผมเป็นคนไม่ค่อยพูด อยากทำอะไรก็ทำ จะไปไหนก็ไปเลย จนพวกมันสังเกตและเค้นถามผมจนผมยอมบอก มันเลยรู้ว่าผมมาที่คณะนี้ทำไม และมามองหาใคร..
วันนี้ผมก็กำลังจะไปร้านกาแฟคณะนิเทศ แต่ให้เพื่อนล่วงหน้าไปก่อน เพราะผมต้องไปรับพี่รหัสคนสวยที่อยากเจอพวกผม เพราะจะเลี้ยงตอบแทนวันก่อนที่ไปช่วยพี่แกย้ายของที่ชมรม
" ทำไมมาถึงคณะนิเทศเลยล่ะเอื้อ? หืออ? " พี่ข้าวพูดพร้อมยิ้มเหมือนแซวๆ พี่เขารู้อยู่แล้วล่ะ ก็ไอ้น้ำเงิน มันชอบพูดเรื่องของผมให้พี่ข้าวฟังตลอด มันเป็นน้องเทคพี่ข้าวน่ะ ส่วนผมเป็นน้องรหัส เลยสนิ๊ทสนิท ฮึ!
" พี่ก็รู้อยู่แล้ว ไอ้น้ำเงินคงพูดเรื่องผมหมดแล้ว " ผมพูดเสียงปกติ ไม่ได้ว่าพี่ข้าวหรอก ผมอยากว่าไอ้น้ำเงินมากกว่า
" มองเขา แล้วเมื่อไหร่จะไปบอกเขา ระวังเขาไปชอบคนอื่นนะ "
" พี่คิดว่าผมควรบอกหรอคับ "
" ชอบเขา ก็ควรบอก จีบเลย พี่เชียร์ๆ " พี่ข้าวพูดยิ้มๆ พี่แกเป็นสาววายอะไรอย่างที่ไอ้กระแตบอกสินะ
ผมพาพี่ข้าวเข้ามาในร้านกาแฟ ผมเห็นเพื่อนนั่งตรงโต๊ะประจำอยู่แล้ว เลยเดินนำเข้าไปและแกล้งตบหัวไอ้น้ำเงินเบาๆ มันก็เลยเงยหน้าขึ้นมามอง ด้วยสายตางงๆที่ว่า 'ตบหัวกูทำไม' ฮึๆ
" พี่ข้าวสุดสวยของไอ้ชิน มาละ..เฮ้ยย! " พอเห็นพี่ข้าวไอ้ชินก็ทำถ้าจะลุกมากอด แต่โดนไอ้เต็งดึงคอเสื้อไว้ ฮ่าๆ
พี่ข้าวนั่งข้างๆกระแต ส่วนผมนั่งอีกฝั่ง เป็นฝั่งที่หันหน้าออกไปนอกร้าน เพื่อมองหาบางคนได้มันเป็นมุมประจำที่ผมนั่ง ค่อนข้างจะเห็นมันชัดที่สุด เพราะมันและเพื่อนก็จะนั่งอยู่มุมเดิมๆเหมือนกัน
เจอแล้วแฮะ แต่นั่งหันหลังให้กับผม วันนี้ใส่เสื้อกันหนาวสีน้ำเงินนี่หว่า ผมเห็นเพื่อนมันมองมาทั้งโต๊ะ มีการสะกิดมันด้วย แต่มันไม่ยอมหันมา ฮึ
" น้องๆกินอะไรสั่งเลยนะ พี่เลี้ยง " ผมละสายตาจากมันมาดูเมนู
" เย้ๆ /คับผม "
" มึงเอาไร ไอ้เอื้อ " ไอ้เต็งถามผม เพราะมันเป็นคนจดรายการตามที่เพื่อนสั่ง
" กาแฟเย็น " ผมบอกมันพยักหน้าพร้อมจดรายการลงไป
วันนี้ผมสั่งกาแฟ เพราะเมื่อคืนนอนดึก ถึงตื่นสายแค่ไหน ตอนนี้ก็ยังง่วงอยู่ เลยจะกินไว้ จะได้ไม่ไปหลับในคาบเรียน
กว่าแต่ละคนจะสั่งสิ่งที่อยากกินได้ เล่นเปลี่ยนกันเป็นว่าเล่น จนพี่ข้าวบอก 'ถ้าไม่สั่ง พี่จะกลับแล้วนะ' พวกมันถึงส่งใบสั่งให้พนักงาน ส่วนพี่ข้าวก็หัวเราะเพราะแกล้งโมโหใส่พวกมันได้
ผมหันไปมองตรงโต๊ะที่มันนั่งอีกครั้ง อยากเห็นหน้าวะ ผมมองแผ่นหลังบางอยู่อย่างนั้น จนเหมือนเจ้าตัวตกใจอะไรซักอย่าง ฮึๆ สงสัยโดนเพื่อนแกล้งพูดอะไรใส่มั๊ง
ด้วยความที่ผมมองมันอยู่แล้ว แล้วมันหันหน้ามามองผม เรามองหน้ากัน ผมแอบกระตุกยิ้มนิดๆนะ ตอนเห็นหน้าเหวอๆนั้นตลกดีวะ คงทำอะไรไม่ถูก ฮึ ไม่นานมันก็รีบหันกลับไป มันแพ้ผมตลอดเวลาบังเอิญจ้องตากัน เพราะมันเป็นฝ่ายหลบตาก่อน แต่ผมก็แพ้ แพ้อะไรในตัวมันไม่รู้ พูดแล้วก็รู้สึกอยากยิ้มว่ะ
แชะๆ!!
ผมถ่ายรูปแก้วกาแฟตัวเอง ก่อนกดโทรศัพท์ เข้า ตัวอักษร F สีน้ำเงิน กะจะโพสรูปที่ถ่ายลงเฟซซะหน่อย เพราะนานแล้วที่ไม่ได้โพสอะไร ไม่ใช่ผมไม่เล่นนะ ผมเข้าไปดูหรือที่เรียกว่าส่องจีจี้บ่อยอยู่พอสมควร ถึงไม่ได้กดติดตามเป็นเพื่อนก็เถอะ เชื่อมั๊ยว่าเบอร์กับไลน์ของมัน ผมก็มี แต่ผมไม่แอด เพราะกะว่าอยากจะลองขอมันเองก่อน มันจะให้มั๊ย ถ้าไม่ให้ก็ไม่เป็นไร ผมมีแล้ว ฮึๆ
" ทำไรนะ! " ไอ้น้ำเงินแกล้งโผล่หน้าเข้ามาดูโทรศัพท์ ผมก็ปล่อยให้มันดูไป มันเป็นผู้ชายตัวเล็กๆหน้าหวานๆ ที่ปากบอกว่าตัวเองแมนอยากมีแฟนเป็นผู้หญิง แต่หน้ามันไม่ได้มีความแมนเลยยยย
" จะตั้งตัสว่าอะไรอะ? " มันถามแบบอยากรู้เต็มที่
" มึงนี่ อยากรู้ทุกเรื่องเลย? " ผมแกล้งถามมัน
" ก็แน่ดิ กูลุ้นจะเยี่ยวจะราด เมื่อไหร่มึงจะรุกฮะ จีบน้องซักที ไอ้สัด " เอ้า กูโดนด่า
" กูจะทำอยู่หน่าา " ผมบอกปัดๆ มึงนี่วุ่นวายกับกูจริงๆ
" เฟสก็มี ไลน์ก็มี ก็แอดๆทักๆไปได้แล้ว "
" ............ " ผมมองหน้าพวกเพื่อนผม และพี่ข้าว พวกนั้นนั่งกลั้นขำที่เห็นไอ้น้ำเงินสั่งสอนผม
" จีบหน่ะ มึงทำเป็นมั๊ย? หรือจะให้สอน "
" ............ " คับแม่คนที่สอง คับๆๆ ผมมองหน้าไอ้น้ำเงินแล้วพยักหน้า
" เอ่อ เบอร์ก็มี โทรไปจีบแม่ง! "
" ............ " เออ?
" นี่ก็ด้วย มาถึงคณะเขาแล้ว เดินเข้าไปทักเลย "
"............" ?
"สวัสดีครับ มาจีบครับ เนี้ยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆ "
ไอ้สัด! ฮึๆ
ผมนั่งฟังไอ้น้ำเงินมันสอน จนมาถึงประโยคสุดท้ายนี่แหละสัดคับ กูทำแบบมึงไม่ได้ จีบคนหรือมึงเล่นตลกให้กูดู
" ฮ่าาๆๆๆๆ " ทุกคนที่นั่งฟัง อดกลั้นหัวเราะไม่ได้ ทุกคนก็เลยหลุดหัวเราะออกมากันเสียงดัง
" หัวเราะเค้าไม ? " มันถามแล้วทำหน้าเอ๋อๆ ตลกๆ ผมก็ได้แต่หัวเราะหน้านิ่งๆไป
" มึงหัวเราะให้จริงใจหน่อยไอ้เอื้อ! " มีการด่าผมอีก หัวเราะอยู่นะ จริงๆ ยิ้มนิดๆแล้ว
ผมมีเรียนต่อครับ พอได้น้ำครบทุกคนแล้ว ก็ต้องกลับไปคณะ พี่ข้าวจ่ายให้ทุกคนตามที่บอกไว้ว่า 'เจ้จะเลี้ยง' พวกผมพากันขอบคุณพี่ข้าว และลุกขึ้นจะออกจากร้านกัน แต่ผมมองไปที่โต๊ะ จีจี้อีกครั้ง มันนั่งอยู่คนเดียว สงสัยเพื่อนคนอื่นไปซื้อข้าว ครั้งก่อนๆที่ผมมานั่งมองมันบ่อยๆ ผมเห็นมันจะมีแก้วนมเย็นตลอด แต่วันนี้คงไม่กล้ามาซื้อ เพราะพวกผมนั่งอยู่ในร้าน ฮึๆ
" น้ำเงิน พวกมึงกลับก่อนเลย เดี๋ยวตามไป " ผมเรียกไอ้น้ำเงินที่อยู่ใกล้ผมที่สุด
" ฮะ ฮั่นแน่ๆ จะทำไรรร "
" ทำไรว่ะ? " ไอ้เต็งที่กำลังเดินออกจากร้านหันมาถาม
" ยุ่ง " ผมด่าให้
" เล่าให้กูฟังด้วย กูอยากรู้" น้ำเงินยังไม่จบนะมึง
"เอ่อๆ ไปๆ ฝากส่งพี่ข้าวด้วย " ผมก็รับปากไปงั้นแหละ ไม่เล่าหรอกสัด
" ฮิๆ โอเค้ "
" บ้ายบายๆ " น้ำเงินพูดกับผม แล้ววิ่งเยาะแยะไปหาพี่ข้าว พูดแล้วชี้ๆมาทางผม พี่ข้าวเลยหันมายิ้ม ยกมือบ๊ายบายและทำมือสู้ๆให้ผม ผมพยักหน้ารับเบาๆ
ผมเดินกลับมาหน้าเคาน์เตอร์
" รับเครื่องดื่มอะไรดีค่ะ? "
" เอานมเย็นแก้วหนึ่งคับพี่ "
" นมเย็นแก้วนึ่ง 35 บาทค่ะ " พี่เขาทวนรายการ
ผมหยิบเงินแบงค์ร้อย ในกระเป๋าแล้วยื่นให้พี่เขา พี่เขาก็ส่งใบสั่งให้กับพี่ผู้ชายข้างหลังที่เป็นคนทำ
ผมเลยนั่งรอตรงโต๊ะใกล้เคาน์เตอร์ แล้วพี่ผู้หญิงคนนั้น
" รอสักครู่นะคะอีก2-3คิว น้องซื้อไปให้แฟนหรอค่ะ? "
" ........ " ผมไม่ได้ตอบ และคงทำหน้างงว่าทำไมพี่เขาถามแบบนั้น พี่แกเลยตอบกลับมา
" พี่เห็นน้องมีแก้วกาแฟในมือแล้วน่ะ "
" อ่อคับ "
ผมตั้งใจว่าจะซื้อนมเย็น เพราะอยากให้จีจี้ คือทุกคนบอกให้ผมทำอะไรซักอย่าง แต่ผมยังไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรไง คือมองมันไปเรื่อยๆแบบนี้ก็ดีแล้ว แต่พอแต่ละคนบอกว่า เดี๋ยวมันไปชอบคนอื่น เดี๋ยวมีคนมาจีบมันก่อน ผมก็เริ่มลังเลและไม่อยากมองมันเฉยๆแล้ว
แต่นี่ผมก็คงคิดเร็วไปทำเร็วไปนิดหนึ่ง ผมซื้อนมเย็นไว้ ผมยังไม่รู้เลยว่าจะเอาให้จีจี้ยังไง คือถ้าผมเดินถือแก้วเข้าไปให้มันแล้วพูดว่า 'อ่ะ กูซื้อให้' แล้วรีบเดินออกมา จะดูตลกมั๊ยว่ะ มันต้องไม่เอาแน่ๆ
ฮึ งั้นทำแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน ครั้งหน้าผมคงมีความกล้าขึ้น ที่จะเดินเอาเข้าไปให้มันแล้วล่ะ
" พี่คับ มีกระดาษกับปากกามั๊ยคับ "
" มีโพสอิทจ้า ได้มั๊ย " พี่เขาหาแล้วยื่นโพสอิทกับปากกาให้ผม ผมรับมาแล้วกลับมานั่งเพื่อเขียนข้อความลงบนโพสอิสสีเหลืองนั้น
จีจี้ อย่าหน้าเหวี่ยงบ่อยดิ
ยิ้มหวานๆ แม่งน่ารักกว่านะ ʢᵕᴗᵕʡ
ผมเขียนไปแบบนั้น อยากแกล้งมันเท่านั้นเอง พอผมเขียนเสร็จ ผมก็ดึงโพสอิสที่ผมเขียนแผ่นนั้นออกมาพับครึ่ง แล้วเลยลุกเดินไปหน้าเคาน์เตอร์เพื่อคืนโพสอิทกับปากกา
" พี่คับ.. "
" ค่ะ ว่าไง "
" ผมฝากนมเย็น โพสอิทนี่ไปให้คนที่นั่งอยู่โต๊ะนั้นได้มั๊ย "
" คนไหนค่ะ?" พี่เขาถามพร้อมมองไปตามมือที่ผมชี้
" ผู้ชายที่ใสเสื้อกันหนาวสีน้ำเงิน "
" อ่ออ เอ๊ นั้นน้องจีจี้รึป่าวค่ะ "
" ....... " พี่รู้ได้ไง
" อ่อ พอดีพี่เห็นเพื่อนน้องเขานะคะ " พี่เขาชี้ไป แล้วหันมาพูดกับผม ตอนนี้เพื่อนของมันกลับมานั่งที่โต๊ะ มีจานข้าวของแต่ละคน
" ....... " แล้วพี่จะเอาไปให้เขาแทนผมได้มั๊ย
" ได้ๆ เดี๋ยวทำเสร็จ พี่เอาไปให้ "
" ขอบคุณคับ "
" น้องเป็นแฟน? "
" ป่าวคับ " มันเป็นเรื่องของอนาคต ผมคิดในใจ
" อ่อ จีจี้ฝากซื้อหรอ "
" ไม่ได้ฝากคับ "
" อ่อออ งั้นน้องชอบจีจี้หรอ " อันนี้ ถามตรงประเด็นเป๊ะ
" เอ่ออ.. " ประมาณนั้นแล้วกันคับ
" เข้าใจ พี่เข้าใจ " พี่เข้าพูดพร้อมอมยิ้ม
" ผมฝากด้วยนะคับ แล้วไม่ต้องบอกเขานะคับว่าเป็นผม " ผมบอกแค่นั้น ก่อนเดินออกจากร้านไป พลางคิดว่าเจ้าตัวจะเป็นยังไงนะ ตอนได้นมเย็นกับโพสอิทนี้..
ผมเดินออกร้านแล้วมองไปทางโต๊ะจี้อีกครั้ง ตอนนี้ไม่เห็นมันนั่งอยู่โต๊ะ แต่เห็นมันกำลังเดินไปทางห้องน้ำ ถ้าผมจะแอบตามไปคงไม่เป็นอะไรหรอกนะ ก็คนจะไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน ..
ผมไปถึงหน้าห้องน้ำ แต่เห็นอีกคนกำลังเดินออกมา ผมเลยเดินเข้าไปหลบตรงหลังเสา ไม่ให้เจ้าตัวสังเกตเห็น ..ทำไมมันเข้าเร็วจังว่ะ
///ตุ้บ///
จี้มันดูรีบๆเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่เดินมาได้ไม่ไกลนัก มันก็ทำกระเป๋าตังค์ตก บัตรและพวกใบเสร็จของมันตกกระจายเต็มพื้น
" ซุ่มซ่ามหรือโง่ว่ะจี้ "
ผมได้ยินมันบ่นตัวเองเบาๆ แล้วรีบก้มลงไปเก็บของที่ตกอยู่ที่พื้น ผมมองเห็นบัตรนักศึกษาของมันตกอยู่ใกล้ๆ
ตอนนั้นมันรีบยัดๆบัตรและใบเสร็จที่เก็บได้ ใส่ไปในกระเป๋า เหลือบัตรนักศึกษาที่อยู่ตกอยู่ใกล้ๆผมนี่แหละ ผมก็อยากเป็นพลเมืองดีซะหน่อย เก็บให้เขาหน่อยแล้วกัน
" นี่! " ผมเรียกเบาๆพร้อมเดินไปยื่นบัตรให้คนตัวเล็กข้างหน้า
///หมับ///
" ขะ.. ขอบคุณ " เสียงขอบคุณของมันเสียงเบาลง เพราะผมไม่ปล่อยบัตรที่กำลังยื่นคืนให้ มันน่าแกล้งก็เลยตั้งใจจะกวนตีนมันไปงั้นๆแหละ
" ขอบัตรผมคะ.. " น้ำเสียงและหน้าตาของมันที่เริ่มจะเหวี่ยง มันเงยมองหน้าผมทันที เพราะมันตัวเล็กกว่าผมมาก..
ตอนนี้ผมกำลังมองหน้ามัน มันกำลังมองหน้าผม แต่ดูเหมือนมันกำลัง 'ตกใจ' ฮึๆ หน้าตาตลกดีนะ เหมือนทั้งกำลังงง กำลังโกรธ กำลังอาย มันคงงงว่าผมมาอยู่ตรงนี้ได้ไง
" อืม " ผมอืมเบาๆ แล้วยิ้มออกมาในมัน ตอนนี้ผมกลั้นยิ้มไม่ได้จริงๆ อยากจะหัวเราะมันด้วยซ้ำ
///พรึบ///
จีจี้มันรีบก้มหน้าหลบสายตาผม.. แล้วดึงบัตรนักศึกษาของตัวเองออกจากมือของผม แล้ววิ่งออกไปทันที ผมมองตามหลังเล็กๆนั้นไป มันไม่ได้หันกลับไปมองผมอีก
ผมจะคิดซะว่ามันเขินผมแล้วกัน ฮึๆ
ผมแน่ใจว่าที่ผ่านมามันต้องคุ้นหน้าผมบ้าง เพราะผมมาที่คณะมันบ่อยมาก มันอาจจะไม่แน่ใจตรงที่ ..ผมมาหาใคร มาทำอะไร แต่เราเคยมองหน้ากันหลายครั้งแล้ว ผมว่า..มันน่าจะพอรู้บ้างว่าผมมองมัน และตอนมันมองกลับผมไม่เคยหลบสายตา
แต่ช่างเถอะ ที่ผ่านมามันจะรู้หรือไม่รู้ ไม่เป็นไร เพราะที่ผมอยากให้มันรู้ คือ ต่อจากนี้ผมคงไม่อยู่นิ่ง หรือ นั่งมองมันเฉยๆ แล้วล่ะ
-100%-
#อยากรู้ว่ามีคนอ่านรึป่าว
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
-
มาเชียร์เอื้อจีจี้จ้า :L1: :mew1:
-
จีจี้น่ารักดี :mew1: :mew1:
รออ่านตอนต่อเลยยยยยย :mew2: :mew2:
-
EP.05
ครั้งแรกที่เราเจอกัน
" ไอ้เอื้อ มึงจะไปไหนต่อมั๊ย " เสียงไอ้เต็งเพื่อนผมเอง
" ไม่ว่ะ อยากนอน "
" กลับเลยใช่ป่ะ หน้ามึงง้วงง่วง ฮ่าๆๆๆ " มันพูดชี้หน้า แถมยังหัวเราะเสียงดัง
" อืม นอนแล้วค่ำๆค่อยไปร้าน " ผมตอบแค่นั้น แต่ด่าใจว่า 'สัด! หัวเราะกู'
" มึงมองเหมือนกำลังด่ากูในใจ "
" ........ " รู้ก็ดี
" เอ่องั้นดี กูจะฝากเสื้อหนาวกลับบ้านหน่อย เมื่อเช้าใส่มาเพราะหนาว ตอนนี้แม่งร้อนแล้ว พอดีกูมีนัดสาว " มันพูดและยิ้มกว้าง แสดงถึงนิสัยที่เจ้าชู้เจ้าเล่ห์
" เอ่อ มึงเอามาดิ " ผมพูดกับมัน แล้วยื่นมือไปรับเสื้อกันหนาวของมัน แล้วผมกับมันก็แยกกัน
ผมกับไอ้เต็ง พวกเราเพิ่งเลิกเรียนวิชาคณะวิชาสุดท้ายเสร็จ ตอนนี้ก็ประมาณสี่โมงเย็น ผมก็เลยคิดว่าจะกลับบ้านไปนอนก่อน
หลายวันมานี้ผมไม่ได้ไปไหน นอกจากบ้านกับคณะเลย เรียนหนักทุกวัน กิจกรรมก็ค่อนข้างเยอะ ตอนนี้คณะพวกผมเป็นเจ้าภาพจัดนิทรรศการ ในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า คณะทั้งคณะ ทุกๆภาคเลยค่อนข้างวุ่นวายในการเตรียมงาน ประสานงาน เตรียมความพร้อม พวกปีสามปีสี่จะวุ่นหนักสุด
" ไอ้เอื้ออออออออ! " เสียงดังมาก่อนตัว มีคนเดียว
" ว่า ? " ผมหันหน้าไปมองไอ้น้ำเงินที่ เดินลงมาจากตึก มันคงไปห้องสมุดมา
" กูหิวอะ ไปหาอะไรกินกันมั๊ย " มันพูดพร้อมลูบท้องตัวเอง
" ไม่ว่ะ กูว่าจะกลับไปนอน " คือตอนนี้ผมง่วง จนไม่หิวไม่อยากกินอะไร
" พากูไปกินหน่อยดิ " มันพูด เหมือนเด็กน้อยอ้อนพ่อ ซึ่งผมไม่ใช่พ่อมัน หึ
" มึงไม่ได้น่ารักขนาดนั้น ไม่ต้องทำหน้า " ผมพลักหัวมันแม่ง
" ใช่ซี๊ กูไม่ใช่น้องจี้นิหน่าาา ฮ่าๆๆๆ "
มันพูดล้อเลียน ผมก็อยากจะตอบว่า 'ใช่' อยู่หรอกนะ
" อย่ามาพูด ไปได้แล้ว กูง่วง " ผมบอกพร้อมทำท่าไล่
" สัดดดด "
" มึงหนีดิ! กูไม่อยากกินอะไร "
" มึงจะหงุดหงิดใส่กูแบบนี้ เพราะไม่ได้ไปเจอน้องจี้ไม่ได้นะ "
" ....... " ผมมองหน้ามัน
" กูพูด 'จี้' ใจดำมึงอะดิ " มันเน้นคำว่าจี้เหลือเกิน เน้นเพื่อ? สัดหนิ!
" มึงไม่ได้ไปนั่งมองน้องหลายวัน คงคิดถึงอะดิๆ " มันยังพูดไปเรื่อยๆไม่หยุด ผมปล่อยให้มันพูดไปเรื่อยๆ
ผมไม่ได้ไปคณะนิเทศเลย นี่ก็เกือบอาทิตย์แล้ว ผมไม่ได้ไปเลย ไม่ได้เห็นหน้ามันเลย นอกจากจะทำงานหนัก เรียนหนัก สาเหตุที่ผมหงุดหงิดอีกอย่างหนึ่งก็คงเพราะไม่ได้เห็นหน้าไอ้จี้
" ทำไมไม่ตอบล่ะ คิดถึงน้องจี้อะดิๆ"
" กูจะไปเอารถ ลา " ผมยกมือขึ้นบาย แล้วเดินผ่านมัน
" เอ้ยๆ เดี๋ยวๆ แล้วมึงจะไปร้านตอนไหน? " มันตะโกนถามแล้วเหมือนจะวิ่งตาม แต่ผมไม่มีทางให้มันตามทัน
" ..... เมื่อถึงเวลา ไปแล้ว! " ผมเดินหนีมันมาได้ไกลพอสมควร ผมเลยหันไปตอบมัน
" อ้าว ไอ้เอื้อ! กูหิววว มึงไม่พากูไปกินข้าวว่ะ ไอ้เอื้อ! มึงได้ยินกูม้ายยยยย! " มันตะโกนเสียงดัง
ผมไม่สน พอถึงรถ วันนี้เอามอไซต์มา ก็ใส่หมวกกันน็อคแล้วสตาร์ตรถขับออกมาเลย กูจะกลับบ้านนอนนนนน
บ้านที่ผมกำลังจะกลับ เป็นบ้านที่ผมกับไอ้เต็งอาศัยอยู่มาตั้งแต่ปีหนึ่ง มันเป็นบ้านหลังที่พ่อผมซื้อไว้ เวลาเดินทางมากรุงเทพ แล้วช่วงที่ผมเรียนอยู่ พ่อก็เลยให้ผมมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ซึ่งไม่ได้ไกลจากมอนัก
จริงๆแล้วผมกับไอ้เต็ง ไม่ใช่คนกรุงเทพ แต่พวกผมเป็นคนเชียงใหม่ เรียนเชียงใหม่ตั้งแต่เด็ก พอจะเข้ามหาวิทยาลัยก็ตั้งใจสอบเข้าที่นี้ แล้วติดทั้งคู่ ก็เลยลงมาเรียนที่กรุงเทพพร้อมกัน
" ..... "
พอถึงบ้านผมก็แทบจะสลบเลย แต่ตั้งนาฬิกาปลุกไว้แล้ว ทุ่มหนึ่งต้องตื่นไปทำงาน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ติ้ดๆ ติ้ดๆ ติ้ดๆ ติ้ดๆ
ติ้ดๆ ติ้ดๆ ติ้ดๆ ติ้ดๆ
ผมตื่นขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ทำไมมันหนึ่งทุ่ม เร็วแบบนี้ว่ะ รู้สึกนอนไม่พอ เฮ้อ! ผมคงหงุดหงิดทั้งคืน ตอนไปทำงาน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" ตื่นเว้ย ไอ้เอื้อ " เสียงไอ้เต็ง สงสัยมันคงกลับมาอาบน้ำ แต่งตัวก่อนออกไปทำงานเหมือนกัน
" อืม กูตื่นแล้ว " ผมบอกมันแค่นั้น ก่อนลุกไปอาบน้ำชำระล้างร่ายกายและความง่วง
พวกผมหารายได้พิเศษ จากการทำงานเล่นดนตรีกลางคืน อยู่ที่ร้านเหล้าข้างมอ ชื่อร้าน 'ตื่น' เป็นร้านพี่ที่พวกผมรู้จัก ตอนแรกๆไปกิน แล้วพี่แกแนะนำให้พวกผมไปเล่นให้หน่อย พวกผมก็เลยตกลง ทำงานได้เงินกินเหล้าก็สมเหตุสมผลดี หึ
บางครั้งผมก็จะเห็นกลุ่มของไอ้จี้ มานั่งดื่มกันร้านที่ผมทำงาน แต่คิดว่าพวกมันคงไม่สังเกตเห็นผมหรอก มันไม่ได้นั่งอยู่โซนที่พวกผมเล่นดนตรี เห็นกลุ่มมันตัวเล็กๆแบบนั้น แต่ฤทธิ์เยอะน่าดู ผมคิดว่าภายนอกมันดูแรงๆเหวี่ยงๆ แต่ก็อยากรู้จักภายในมันนะว่าเป็นยังไง อย่าคิดลึกล่ะสัด ผมหมายถึงจิตใจ .. ฮึๆ
วันนี้ก็ไม่รู้ว่ามันจะมามั๊ย จะบอกว่าผมอยากเห็นหน้ามัน ผมก็ยอมรับเลย ว่าอยากเห็น อยากแกล้งมันว่ะ จะได้หายหงุดหงิด
วงของพวกผมก็คือเพื่อนในกลุ่มของผมเอง ไอ้เต็งร้องและมือกีต้าร์ กระแตเป็นนักร้องหญิง น้ำเงินเล่นคีย์บอร์ด ไอ้ชินเล่นเบส ไอ้เชอร์รี่กับไอ้หมากนั่งฟังอย่างเดียวเล่นดนตรีไม่เป็น
ส่วนผมเล่นกลอง ซึ่งอยู่ตำแหน่งอยู่หลังสุด และไม่ได้เป็นจุดเด่นอะไรมาก เพราะผมชอบอยู่ในส่วนของผม ไม่ชอบยุ่งกับใคร และกลองเป็นดนตรีที่ผมใส่อารมณ์ทั้งหมดลงไปได้ ผมเลยชอบที่จะเล่นกลอง
" นี่ ชื่อเพลงที่จะเล่นวันนี้นะ " ไอ้เชอร์รี่ส่งให้พวกผม มันกับไอ้หมากเล่นดนตรีไม่เป็นเลยเสนอตัวว่าจะเป็นผู้จัดการวงให้ หาเพลง หาข้าว หาน้ำให้ พวกผมก็ตกลง
" โอเคค้าบบบ ท่านผู้จัดการ "
ไอที่บอกว่าผมไม่ชอบยุ่งกับใครหน่ะ ยกเว้นคนหนึ่ง .. ที่หลายวันมานี้ไม่ได้เจอหน้ามันเลย หลายวันก่อนที่ผมไปกวนมัน มันเป็นครั้งแรกเลยแหละ ที่ผมทำมากกว่ามองเฉยๆ .. ด้วยความที่เพื่อนและพี่รหัสที่รู้ว่า ที่ผมชอบไปคณะนิเทศบ่อยๆ เพราะใคร และคะยั้นคะยอให้ผมจีบมันซักที ก่อนที่จะถูกหมาคาบไปแดก
' รีบจีบเหอะ มองอยู่นั้น หมั่นไส้! '
' น้องจี้นี่น่ารักนะ มึงจีบสักที '
' นี่เฟส นี่เบอร์ นี่ไลน์ กูหามาให้ จีบเร็ว '
' เดี๋ยวหมาคาบไปแดกมึงจะมาเสียใจไม่ได้นะ '
' มาคณะเค้าทุกอาทิตย์แต่ไม่คิดจะทำไรเลยรึไง? '
' นี่จะนั่งมองเฉยๆ ไปถึงเมื่อไหร่! '
ผมได้ยินแบบนี้มาตลอด
ไอ้เต็ง ไอ้ชิน ไอ้น้ำเงิน และเพื่อนของผมทุกคนบอกว่า ผมชอบจี้ ก่อนที่ผมจะบอกพวกมันซะอีก เพราะพวกมันขี้สะเอือกน่ะ เลยรู้ว่าสายตาของผมกำลังมองใคร แต่เจ้าตัวดูถ้าไม่น่าจะรู้ว่าผมได้แอบมองมันมานานแล้ว ฮึ หรือรู้แล้วแกล้งไม่รู้กันว่ะ..
ผมเจอมันครั้งแรกก็ผ่านมาเกือบ สามเดือนแล้ว ผมยังจำทุกอย่างได้ดี
.
.
.
.
.
...เมื่อสามเดือนที่แล้ว
ผมกำลังนั่งอ่านหนังสือ 'วรรณกรรมภาษาอังกฤษ' ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวานนี้สดๆร้อนๆ ที่ม้าหินอ่อนลานเกียร์ ประจำคณะของพวกผม
ผมรอเพื่อนอยู่น่ะ มันนัดกันที่นี้ก่อนไปห้องสมุดคณะ วันนี้ไม่มีเรียน แต่มาทำงานกลุ่ม ตอนนี้เช้าอยู่เลยคนน้อย(ลานเกียร์ มีผมนั่งอยู่คนเดียว หึ) นัดไหนเพื่อนจะไม่สาย.. นัดไหนที่เพื่อนจะมาก่อน.. ขนาดไอ้เต็งที่อยู่บ้านเดียวกันกับผม มันยังบอกให้ผมมาก่อนเลย ใครนัดกูว่ะแม่งยังไม่เห็น
เอื้อ สิปปะ
กูรอพวกพวกมึงอยู่!
ชินชิน ชินแล้ว
อูยยย โดนตามแล้วว่ะะ
เต็งหนึ่งเมียร้อย
อีก 10 นาที เพื่อน
น้ำเงินคนแมน
มึงอาบน้ำกันยังว่ะ
เอื้อ สิปปะ
กูรอคณะแล้วสัดด!
น้ำเงินคนแมน
ง่าาา เค้าขอโทษ เพิ่งตื่นง่ะ
หมากไม่น้อยนะครับ
รถติดสัดๆเลย
ชินชิน ชินแล้ว
กำลังออกไป อยู่ตรงไหนว่ะ?
เอื้อ สิปปะ
ลานเกียร์ รีบเลยพวกมึง
น้ำเงินคนแมน
เอื้ออย่าโกรธนะ กำลังคร้าบบบบ
เต็งหนึ่งเมียร้อย
กำลังออกไป
แกรตะหรือจะน่ารักเท่ากระแต
ใครก็ได้มารับกูกับอิเชอร์หน่อย รถยางรั่ว
*สติ๊กเกอร์แมวน้ำร้องไห้
เอื้อ สิปปะ
*สติ๊กเกอร์หมาหัวร้อน!
นั่งรอจนแล้วจนรอดเพื่อนก็ยังไม่มา ครั้งหน้าผมจะมาสายๆซัก สามชั่วโมง ให้มันรอผมบ้าง ผมนั่งอ่านหนังสือต่อไปเรื่อยจนได้ยินเสียงคนวิ่งเข้ามา ไอ้ผมก็นึกว่าเพื่อนตัวเอง เลยเงยหน้าขึ้นมอง กะจะด่า
แต่.. ไม่ใช่เพื่อนผมวะ
ผมเงยหน้าค้าง รู้สึกว่าคนตรงหน้า มันหน้าตาน่ารักวะ!
///หงึก///
ผมรีบก้มหน้าลง เขาเป็นใคร มาจากไหนวะ .. ปกติผมเห็นใครก็ไม่ได้สนใจมองหรอก แต่นี่.. ผู้ชายคนนี้ ผู้ชายด้วยนะเว้ย ทำไมกูรู้สึกว่ามันน่ารัก
เขาเป็นผู้ชาย แต่ดันตัวเล็กขนาดนั้นว่ะ ใส่ชุดนักศึกษาชายไซต์ ss รึป่าวว่ะนั้น
ผมทำเป็นก้มหน้าทำเป็นอ่านหนังสือต่อ แต่น้ำเสียงที่พึมพัมๆบ่นเบาๆ มันทำให้ผมอยากเงยหน้าขึ้นไปมองอีกรอบ
ท่าทางมันจะหงุดหงิด อะไรกับคนในโทรศัพท์นะ //ผมแอบเร่ตามองนิดๆ จะเงยมองตรงๆก็กลัวจะหาว่า สะ-เอือก
ผมก้มๆเงยๆ เร่ๆ มองคนที่เข้ามาในใหม่บ้าง มองหนังสือบ้าง เหมือนไม่ได้สนใจมัน แต่ความจริงก็สนใจ ..นิดๆ จนมันทำท่าเหมือนจะหันมาผมเลยทำเป็นก้มหน้าอ่านหนังสือแบบจริงๆจังๆ แต่แม่ง ไม่ได้อ่านเลยต่างหาก
'สลัดดดด'
'เมื่อกี้โทรหาอินิ่ม อิแยม มันไม่รับโทรศัพท์กูซักคนเลยเนี้ย' เสียงเหวี่ยงๆเว้ย ฮึ
'มะยม มึงมารับก็หน่อยดิ' เสียงเริ่มอ่อนลง
'แล้วพวกมึงอยู่ตรงไหน ของวิดวะเนี้ย' เอ้า เริ่มกลับมาเหวี่ยง
'มาหากูเลย กูเพื่อนมึงนะ' เสียงกับหน้าเหวี่ยงๆนั้นแม่งทำให้ผมกระตุกยิ้ม
'อยู่... แล้วกูอยู่ตรงไหนว่ะ'
'ไม่รู้อ่ะ' ไอ้สัด แล้วกูแอบฟังมันคุยโทรศัพท์ทำไมเนี้ย
ผมไม่ได้แอบฟังมันนะเว้ย มันมาเข้าหูผมเองต่างหาก
ผมเลยเงยหน้าจากหนังสือ เร่ตาไปมอง ไอ้ตัวเล็กนั้นอีกรอบ มันกำลังนั่งลงม้าหินอ่อนที่อยู่ถัดจากผมไป มันนั่งหันหน้าเข้าหาผม และมองไปรอบๆเหมือนเด็กหลง ไม่รู้ว่ากำลังอยู่ที่ไหน มันน่าจะไม่ใช่นักศึกษาคณะพวกผม แล้วมันจะบอกเพื่อนถูกได้ไงว่ะ แล้วเพื่อนมันมาทิ้งมันไว้คนเดียวได้ไง หน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ เดี๋ยวก็ถูกหิ้วหรอกไอ้สัด ขัดหูขัดตาว่ะ
'อ่าา ก็กูไม่รู้อะ ที่มีม้าหินอ่อนเยอะๆอะ'
'อือ โต๊ะเยอะๆ'
'แต่คนไม่มีเลย' เอ้าาา แล้วกูคือใคร ฮึ!
'ไม่รู้! ที่..'
ผมนั่งฟังแล้วก็ตลก ก็อยากช่วยอะนะ
'เอ้อ ฮัลโล ไอ้เต็งหรอ?' ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่ไม่ได้โทรออกหรอกนะ ผมทำเป็นคุยกับไอ้เต็ง แค่นั้นเอง
'กูอยู่ลานเกียร์'
'ลานเกียร์นะ อืม..'
'แค่นี้นะ' ผมพูดแค่นั้น แล้วทำเป็นวางสาย
ผมหันหน้ากลับมามองทางคนที่นั่งอยู่ข้างหน้า มันกำลังทำตาแป๋ว แล้วเหมือนมันตกใจนิดๆ พอผมมองมัน ที่กำลังมองผมอยู่ มันเลยรีบหลบสายตาไปแล้วพูดกับคนในสายต่อ มันคงเข้าใจว่าผมคุยกับโทรศํพท์ แต่ที่จริงแล้ว ..ผมคุยกับมันต่างหาก หึๆ
'เอ่อ มึง กูอยู่..'
'...ลานเกียร์'
ผมแอบขำในใจ แล้วทำเป็นนั่งอ่านหนังสือต่อไป ทั้งๆที่ตอนนี้ ข้างในใจในสมองผม มันดันสนใจแต่คนที่นั่งจิ้มๆ โทรศัพท์อยู่ม้าหินอ่อนข้างหน้า ขำดีนะ ผมรู้สึกว่าผมเงยหน้าขึ้นจากหนังสือบ่อยไปแล้วว่ะ เหมือนมุมปากของผมมันกระตุกยิ้มบ่อยไปแล้วด้วยแฮะ
มันสะดุดตานี่หว่า รู้สึกอยากมอง ..
ผู้ชายตัวเตี้ยๆ (หรือตามที่เขาเรียกว่าผู้ชายตัวเล็ก) ต้นแขนต้นขาเล็กแบบนั้น ออกกำลังกายบ้างมั๊ยวะ แล้วผิวของมันอีกจะขาวไปไหน ดูนวลเนียนว่ะ จับดูน่าจะนุ่มๆ ไอ้สัด! กูคิดไรเนี้ย!
อืม.. ตามันแป๋วๆกลมๆ แต่ไม่โตนะ ตาเล็กๆชั้นเดียวนี่แหละที่ทำให้หน้ามันดูเหวี่ยงแบบนี้ ฮึ จมูกก็โด่งเรียวเล็กเหมาะกับหน้ามันอะแหละ ปากเล็กๆนั่นก็ชมพูจังวะ สงสัยมันทาลิปติกมั้ง แล้วถึงมันไม่ได้ยิ้ม ก็พอจะมองเห็นว่ามีลักยิ้มนิดๆด้วย มองแล้วแม่ง! ....จิ้มลิ้ม ถ้ามันยิ้ม คงจะน่ารักสัดๆเลย
กูอธิบายออกมาซะละเอียดเลยว่ะ นี่กูสนใจมันหรอ? สนใจผู้ชายเนี้ยนะ? คือผมไม่ใช่เกย์ แต่ไอ้ตัวเล็กๆข้างหน้ากลับทำให้ผมรู้สึกว่า มันน่ามอง มันน่าสนใจ ..
แล้วอีกเรื่อง เรื่องคำพูดคำจาหยาบสลัดหมา ก็เหมือนผมอะนะเป็นผู้ชายก็ต้องมีบ้าง แต่จะว่าอะไรมั๊ย ถ้าผมบอกว่าคำพูดคำจามันไม่เข้ากับหน้าตาของมันเลย น่าจับปากมันมาทำโทษ (ด้วยปากกูเนี้ย) เอ้ยๆ ผมไม่ได้หื่นนะ ผมเป็นคนนิ่งๆ[/b]
'ไอ้จี้!ไอ้จี้โว้ยยย' ผมหันหลังไปมองต้นเสียง ฝั่งบันไดทางขึ้นตึกไม่ไกลที่ตะโกนมา เป็นผู้ชายใส่ชุดนักศึกษา น่าจะใส่ไซต์เดียวกับไอ้คนตรงหน้าผมอะนะ ตัวแม่งเท่าๆกัน แต่จะอวบกว่านิดๆ
'มึงงง กูอยู่นี่' ผมหันกลับมามองคนตรงหน้าที่ตอบไป มันรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋า แล้วลุกขึ้น ด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
'จีจี้ มึงขึ้นบันไดมาเลย'
'โอเคคค' มันวิ่งยิ้มอย่างร่าเริงผ่านโต๊ะที่ผมนั่งไป
ได้กลิ่นหอมๆนิดๆ..
ผมมองตามหลังคนที่วิ่งขึ้นบันไดไปซักพัก ก่อนหันกลับมา
แม่งน่ารักดีหนิ ..
' ชื่อจี้หรอ?'
' ฮึ! จีจี้ '
นั้นเป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้กับหนังสือ ม้าหินอ่อนที่ไร้คนนั่ง และต้นไม้รอบๆลานเกียร์เลยล่ะ
-100%-
พี่เอื้อเขามาเล่า เรื่องครั้งแรกที่เจอน้องจี้ให้ฟัง
โอยเขินแก้มจะแตก พี่เอื้อแกเป็นคนนิ่งๆ แต่ใกล้จะเอาจริงแล้วค่ะ
>///////<ตอนหน้าเขาจะเจอกันอีกครั้งงงง!!!!!
#อยากรู้ว่ามีคนอ่านรึป่าว
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
น่ารักอ่ะ อ่านแล้วแบบยิ้มตาม
พี่เอื้อสู้ๆ จีบเลย ก่อนหมาคาบไปแดกนะ
-
EP.06
หายหงุดหงิดแล้ว เพราะ...มึง
6/1
19.45
ตอนนี้ใกล้ถึงเวลาที่ผมจะเล่นดนตรีกันแล้ว วันนี้ผมแต่งตัวสบายๆ คือผมใส่เสื้อแขนกุดสีเทาเข้มขนาดพอดีตัว กางเกงยีนส์ขายาวสีดำ รองเท้าผ้าใบสีดำ เครื่องประดับผมมีแค่นาฬิกา กับแหวนสีดำเก่าๆวงหนึ่งที่ผมใส่มาตั้งแต่เด็ก วันนี้ไม่ได้เซตทรงผม แต่ปล่อยตามทรงของมันเหมือนอย่างทุกครั้ง อยากลองไว้ยาวดูเหมือนกันนะ ฮึ คือผมมาตีกลองไม่ได้มาเดินแบบเหมือนพวกไอ้เต็งหน่ะเลย..
" ไอ้เอื้อมาแล้วโว้ยยยย " ผมเดินเข้ามาหลังร้านกับไอ้เต็ง แล้วไอ้ชินก็เรียกชื่อผมซะเสียงดัง เหมือนกับตั้งใจจะส่งเสียงบอกใครสักคน
" เต็งก็มาโว้ยยยย " มันพูดเสียงกวนๆ เลียนแบบไอ้ชิน
" แฮกๆๆ ไอ้เอื้อ! " ผมหันไปมองไอ้น้ำเงิน ที่วิ่งมาจากประตูครัว ที่ทะลุมาหลังร้านได้ มันเหนื่อย แต่มองหน้าผมด้วยสายตาเหมือนเด็กน้อยพยายามจะหาเรื่อง
" ว่า? /ขอบคุณคับลุง " ผมถามมันแล้วหันไปรับจานข้าวเหนียวไก่ทอดจากลุงช้าง พ่อครัวของร้านที่ทำอาหารมาเผื่อแผ่มาให้พวกผมตลอด
" มึงทิ้งกู รู้มั๊ยตอนเย็นกูหิวข้าวแค่ไหน "
" ไม่รู้ "
ผมบอกแล้วก็กัดน่องไก่ตามด้วยข้าวเหนียว เออ อร่อยดีว่ะ
" ไอ้เลวหนิ มึงแย่มากทิ้งเพื่อน! "
" .... " ผมกินข้าวต่อ และเงียบ ทำเป็นไม่ได้ยินมัน
" แล้วนั้น! ได้ไก่ทอดมาก็ไม่แบะ..แอก แค้กๆๆ"
ผมเห็นมันเริ่มพูดมาก เลยปั้นข้าวเหนียวยัดใส่ปากมันจนสำลัก แล้วเอาน่องไก่ทอดหนึ่งน่องใส่มือให้มัน
" กินซะ ท่าทางมึงจะหิวอยู่ " ผมพูดแล้ววางจานน่องไก่ไว้บนโต๊ะ แล้วเดินหนีพวกมันออกมาทางห้องน้ำ ที่อยู่ห่างจากหลังครัวพอสมควร
" ก๊ากกกก ฮ่าๆๆๆๆ "
" หยุดหัวเราะกู! ไอ้เพื่อนเลว กูอิ่มจนจุกไอ้เอี้ยยยย! แค้กๆๆ "
คนอื่นที่นั่งดูอยู่หัวเราะออกมาเสียงดังทันทีที่เห็นผมแกล้งมัน เลยโดนไอ้น้ำเงินสั่งให้หยุดหัวเราะ แล้วมันทำอะไรผมไม่ได้ นอกจากตะโกนด่าตามหลังผมมาแค่นั้น
วันนี้หน้าตาของผมอาจจะดูหงุดหงิด และไม่ต้อนรับใคร(ไม่)นิดหน่อย เหตุผลเพราะนอนไม่พอ และ... ผมอยากเจอใครสักคน(ที่คุณก็รู้ว่าใคร) ก็แ-งไม่ได้ไปหามันหลายวัน
ผมออกจากห้องน้ำ แล้วเดินไปสวนหย่อมเล็กๆ ข้างร้าน แล้วเอาโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง มากดเข้าเว็บตัว F สีน้ำเงิน แล้วกดต้องช่องค้นหา โดยยังไม่พิมพ์อะไร มันก็จะขึ้นลำดับการค้นหา 'JEE JIRAPAT' คือชื่อแรก ชื่อล่าสุดเป็นชื่อเฟสของคนที่ผมอยากเจอมากที่สุดในตอนนี้
JEE JIRAPAT
3 ชม.
วันนี้พรีเซนต์กลุ่มสุดท้าย ไอ้จี้และผองเพื่อนจบสิ้นกันสักที่ วิชา... #ใครชวนไปไหนชวนได้เลย
เอาจริงๆนะ ใครก็ได้ชวนมันมาร้านกูที อยากเห็นหน้ามัน - ในใจเอื้อ
JEE JIRAPAT
5 ชม.
มาๆหายๆ -~- ตอนนี้คงหายไปจริงๆสินะ #กูว่าแล้วต้องเป็นอย่างงี้
หมายถึงใครว่ะ กูหรอ? เข้าข้างตัวเองไปมั๊ยว่ะ ถ้าเป็นกูก็คงดี - ในใจเอื้อ
JEE JIRAPAT
7 ชม.
ซื้อเองก็ได้ -O-
*รูปแก้วนมเย็น
เหมือนมีน้อยใจกู(รึเปล่า)นะ
เฮ้ออ ถ้ากูไม่เจอมึงวันนี้ พน.มึงจะเจอกูแน่ ไม่ไหวแล้วนะเว้ยยย - ในใจเอื้อ
ผมเลื่อนทามไลน์มันดูเรื่อยๆ อ่านโพสเดิมๆของมัน ไม่รู้ที่มันโพสจะหมายถึงใคร หวังลึกๆว่าคงเป็นผมนะ ฮึ
ติ้ง!
JEE JIRAPAT
1 วินาที
จะจีบ ก็จีบซักทีดิ จีจี้รอจนเหนื่อยแล้ว #พิมพ์เองเพื่อนไม่ได้แกล้ง
ผมรีเฟรชหน้าทามไลน์ และกดเข้าไปดูเฟสมันใหม่อีกครั้ง เห็นสเตตัสล่าสุดของมัน ทำให้ผมหัวเราะออกมาในใจ อ่านดูแล้วก็ตลกดี สงสัยเพื่อนแกล้งมันชัวร์ๆ แล้วเจ้าตัวมันไปอยู่ไหนล่ะคับเนี้ย ไม่เคยได้ยินสำนวนที่เขาบอกหรอ ว่า 'อย่าปล่อยโทรศัพท์มือถือไว้กับเพื่อน'
" ไอ้เอื้อโว้ยยย จะขึ้นแล้วนะ " เสียงไอ้หมากเดินมาตะโกนเรียก
" เอ่อๆ โอเค"
ผมกดล็อคหน้าจอ ก่อนเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินออกไปหน้าเวทีที่ผมจะขึ้นเล่น
ผมเดินมาถึง ก็เห็นเพื่อนผมมันก็กำลังเซตเครื่องและเซตไมค์รอ ส่วนไอ้หมากกับไอ้รี่ ก็นั่งอยู่โต๊ะใหญ่ๆใกล้ๆเวที คงจองไว้พอเล่นเสร็จคงได้ลงมานั่งกินเหล้ากันต่อ
" .... "
" หายหงุดหงิดยังล่ะมึง "
" หน้ากูหงุดหงิดมากไง? " ผมถาม เพราะผมไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้หน้าของผมเป็นยังไง เพราะปกติก็ไม่ยิ้มไม่หัวเราะอะไรมากอยู่แล้ว ยิ่งตอนหงุดหงิดก็ไม่ค่อยมีใครมาเข้าใกล้หรอก ยกเว้นพวกเพื่อนกวนตีนทั้งหลาย
" มากดิ กูนึกว่ามึงจะตีกู ไอ้สัดเพื่อน!
" ฮึๆ " ผมหลุดขำนิดหนึ่ง กับท่าทางของไอ้น้ำเงินที่มันทำท่าขนลุก
" ดีนะมึงเดินหนีกู กูเลยรู้ว่ามึงต่างหากที่กลัวกู " มันพูดกอดอก พยักหน้าเหมือนมั่นใจ
" ...... " ผมได้แต่ถอนหายใจเบาๆ
" กูไม่ได้กลัวมึงนะไอ้เอื้อ จริงจริ้งงงงง " เสียงสูงไปไอ้สัดด ผมส่ายหัวเบาๆ แล้วเดินไปนั่งที่กลองของตัวเอง
" ...... "
" แต่ที่มึงหงุดหงิด เพราะคิดถึงน้องจี้จริงๆอะดี๊ " มันยื่นหน้าเข้ามาหาพูดแล้ววิ่งออกไปจากผมอย่างรวดเร็ว เสียดาย ผมเตะมันไม่ทัน ไอ้สัดน้ำเงิน!
เอ่อ! กูหงุดหงิด เพราะ ไม่ได้เห็นหน้ามันหลายวันแล้ว โอเคมั๊ย ไอ้เพื่อนแสนรู้เอ้ย!
JIJEE
" จี้ จี้โว้ยยยย ทางนี้ๆ "
ผมมองหาเสียงเรียกของมะยมและเพื่อนๆ ที่ทั้งเรียกทั้งกวักมือ ให้ผมกันยกใหญ่ พวกมันนั่งอยู่โต๊ะและโซฟามุมๆหนึ่งของร้าน ขณะที่ผมเดินเข้ามา
เนื่องจากเราเพิ่งพรีเซนต์งานวิชามหาโหดเสร็จ และผ่านพ้นไปด้วยดี ดี ดี วันนี้ผมและเพื่อนเลยนัดกันมาเลี้ยงฉลองให้กับตัวเองที่ร้านร้านหนึ่ง ที่ผมโคตรชอบชื่อร้านเลยอะ
ร้าน 'ตื่น' ฮ่าๆๆ คนคิดชื่อร้านนี่คงเป็นคนอีสานที่ขี้ตกใจเนาะ (ตื่นภาษาอีสาน = ตกกะจิตตกกะใจ) แป๊วววววว ขำมั๊ย ไม่ขำไม่เป็นไรนะ ฮ่าๆ
ร้านนี้พวกผมมาบ่อยนะ ถึงไม่ได้มากินเหล้ากินเบียร์ ก็มานั่งฟังเพลงเอาบรรยากาศ สบายๆ พวกผมมักจะนั่งโซนที่ค่อนข้างไกลจากเวที แต่ก็ยังได้ยินเสียงดนตรีที่เล่นอยู่เรื่อยๆ เพลงเพราะดี กับข้าวก็อร่อย แต่วันนี้ ผมมาเพื่อกิน! ผมมาเพื่อเมา! มาเพื่อเต้น ปลดปล่อยยยย เพราะหลายวันมานี่ค่อนข้างจะเหนื่อยจากการเตรียมการพรีเซนต์ และช่วงนี่ผมก็รู้สึกหงุดหงิดบ๊อยบ่อย หงุดหงิดแล้วดันชอบพูดกวนตีนอะ เป็นบ้าอะไรไม่รู้ อาทิตย์ที่ผ่านมากลับบ้านไป พูดกวนตีนพ่อทุกวัน จนเกือบจะโดนเตะแหนะ วันนี้เลยโดนพ่อไล่ซะ
'ไอ้จี้ ไปๆ ไปไหนก็ไป ก่อนที่จะโดนคนที่ตัวเองเรียกว่าพ่อเตะ' นั้นแหละ คำพูดพ่อผมที่พูดด้วยหน้าเหนื่อยหน่าย ฮ่าๆ กวนแล้วมีความสุขสุดๆ
เอาจริงๆป่ะ เหมือนผมจะรู้ว่าตัวเองหงุดหงิดเรื่องอะไร แต่ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่
ก็เรื่องไอ้หน้านิ่งที่ชื่อ 'เอื้อ' อะดิ ไอ้สิปปะ อะไอ้สิปปะ!! ตั้งแต่วันนั้นที่ผมกับมันเจอกันที่หน้าห้องน้ำ และได้รู้จักชื่อ รู้จักเฟสมัน ผมก็ไม่เห็นมันมาที่คณะของผมอีก นี่จะครบหนึ่งอาทิตย์แล้วเนี้ย ขนาดผมยุ่งกับการพรีเซนต์จนไม่ค่อยจะมีเวลา แต่ไม่รู้ทำไมนึกถึงอยู่มันได้ โอ้! รำคาญตัวเองแรงงง
" จีจี้ขอยืมโทรศัพท์หน่อย จะส่งรูป " ไอ้แยม
" อืม นี่อะ " ผมส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้แยม
" ดนตรีเขาร้องกี่โมงอะ? " ไอ้นิ่มถามขึ้นมา แล้วชี้ๆไปที่เวที
" น่าจะสองทุ่ม " ไอ้แยมบอก
" มึงๆ ไปขอเพลงกับกูนะ " ไอ้นิ่มหันมาหาผม เหมือนถาม แต่เหมือนเชิงบังคับมากกว่า
" เอ่อๆ เอาดิ ให้เขาขึ้นเล่นก่อน " ผมบอกไปงั้นแล้วตักยำมะม่วงเข้าปาก แล้วก็คุยเรื่องสัพเพเหระ กับเพื่อนไปเรื่อยๆ
.
.
.
.
" อะ จี้ โทรศัพท์มึง " มันพูดยิ้มๆ แล้วส่งโทรศัพท์คืนมาให้ผม ผมรับโทรศัพท์คืนจากไอ้แยม เริ่มไม่มั่นใจแล้วว่ามันแกล้งอะไรผมรึป่าว ผมเลยรีบเช็คทันที
ในไลน์ โอเคไม่มี นอกจากมันส่งรูปจริงๆ
ในไอจี ก็ไม่
ในเฟส
.
.
.
JEE JIRAPAT
13 นาที
จะจีบ ก็จีบซักทีดิ จีจี้รอจนเหนื่อยแล้ว #พิมพ์เองเพื่อนไม่ได้แกล้ง
นั้นไงก็ว่าแล้ว!
" มึงเอาอีกแล้วนะแยม นิสัย! " ผมว่ามันพร้อมเขกกบาลให้
" โอยๆ มาเขกหัวกูทำไม ฮ่าๆๆๆ "
" ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก ชอบแกล้งกูมากรึไง "
" ไม่ได้แกล้งซะหน่อยยยย ตั้งจายยยย ฮ่าๆๆ " มันพูดแล้วลุกขึ้นโยกหัวผมไปมา
" มึงเมาแล้วเนี้ย! " ผมดันมันให้นั่งลง
" โธ่ พี่เขาจะได้จีบมึงซะทีงายยยย "
" ไม่มีใครจีบกูหรอกน้าาาา นั่งๆ "
" กูไม่นั่ง! "
" ......... "
" กูจะนอน ฮ่าๆๆๆ " ว่าจบปั๊บ มันก็ล้มตัวนอนปุ๊บ ตามสบาย เพื่อน! เพื่อนกู!
~ อย่าเพิ่งสงสัย ฟังฉันก่อน
อย่าเพิ่งใจร้อน เดินหนีไป
แค่เพียงไม่นาน อยากให้รู้ความจริงข้างใน ~
" เฮ้ย นั้นไงขึ้นแล้ว " ไอ้นิ่มพูดพร้อมกะตุกมือผมเบาๆ หลังจากได้ยินเสียงดนตรี
~ ที่หยุดเฉยๆ เพราะฉันเองไม่กล้า
ชักช้า เพราะมัวเขินอาย
แค่สบสายตา ก็หวั่นไหวไปทั้งหัวใจ ~
" จะไปขอ? "
" ใช่ กูอยากฟังเพลง 'แม้ว่า' ของพี่เสกโซโล "
" โลโซ สลัด! "
" อ่าๆ นั้นแหละ " มันบอกยิ้มๆ นี่มันเล่นมุกหรือไม่รู้จริงๆ
" เพลงเก่าไปอีก "
" ก็พ่อกูเปิดให้ฟัง เพราะจะตาย "
" กูกินข้าวอยู่ๆ " ผมบอกพร้อมตักข้าวคำใหญ่ๆเข้าปาก
" เดี๋ยวค่อยกลับมากิน จานข้าวมึงไม่หายหรอก " มันดึงจานข้าวของผมออกไปทางไอ้มะยมที่อยู่ตรงข้าม
" มึงรู้ได้ไงว่าจะไม่หาย " ผมพูดแล้วมองหน้าไอ้มะยมที่กลืนน้ำลายเอือกๆ เพราะข้าวที่มันสั่งยังไม่มา
" ไม่หายๆ จานนี้ไม่หายรับประกัน " มะยมพูดแล้วยิ้ม ไว้ใจมันไม่ได้จริงๆเพื่อนแต่ละคน
" กูเชื่อใจได้? "
" เอ่อ ได้ดิ! อาจหายไปซักครึ่งจาน " มันบอก
" สลัดดด ฮ่าๆ กูต้องไปกะมึง? "ผมด่าได้มะยมแล้วหันไปทำไอ้นิ่ม
" เอ่อสิ ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย ปะๆ " มันดึงมือผมให้ลุกตามทั้งๆที่ยังไม่ได้ตอบตกลงอะไร
ไอ้นิ่มลากผมเดินจากโต๊ะมาทางหน้าเวที ที่กำลังร้องเพลง 'บอกรัก'
~ ให้เป็นดอกไม้ จะเข้าใจไหม
ให้เป็นจดหมาย อาจยังไม่ซึ้งใจ
ถ้างั้น ก็คงไม่ดีซักเท่าไหร่ ~
"พากูมาทำไมเนี้ย หูจะแตก "
ผมบ่นทันที เมื่อมาถึงหน้าเวที เพราะเสียงลำโพงเสียงดังมากขุ้นเรื่อยๆ แทบไม่ได้ยินเสียงตัวเอง ต้องตะโกนคุยกัน
" พามึงมาขอเพลงไง อิจี้ "
" กูต่างหากที่พามึงมา ไอ้นิ่ม "
" เอาเพลงอะไรดีว่ะ "
" เพลงที่คิดไว้ไง พี่เสกอะๆ "
" คือกูว่าเพลงนั้นมันเก่าไป ไม่ฟังดีกว่า "
" เอ้า แล้วเพลงไร? "
" มึงก็คิดช่วยกูสิ อิคุณเพื่อนนน "
" เฮ้ออออ งั้นเอาเพลง 'ขอ' มั๊ยล่ะ? "
" เอ่อๆ ดีๆ เอาเพลงนี่แหละ "
" กูรอตรงนี้ มึงเดินไปเรียกเขาแล้วบอกไป "
" กู ไม่กล้าอะะะ "
" หะ ไม่กล้าอะไรรรร " ผมพูดแล้วลากเสียงยาว เพราะงงเพื่อนตัวเอง
" เขาเป็นผู้ชายกันไง กูเป็นผู้หญิง " มันพูดในขณะที่ผมมองไปบนเวทีตอนนี้ค่อนข้างมืด เพราะสปอร์ตไลท์ส่องลงมาทางคนดู
" โอยยยย เพื่อนกู มึงมาสงบสเงียมเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้อะไรตอนนี้ "
" กูกำลังทำตัวดีๆ เพื่อแฟนกูอยู่ "
" โอย! แล้วเอาไง ไม่ขอก็กลับโต๊ะ " ผมทำท่าจะเดินกลับจริงๆ
" ขอ ขอ ขอดิ " มันดึงผมไว้ทันที
" ก็ถ้ามึงไม่ไป ใครจะไป "
" ก็... ก็มึงไงงง "
มันมองหน้าแล้วชี้ๆ มาหาผม สลัด! คือที่กูถามมึง ว่าใครจะไป คนๆนั้นก็ไม่ใช่กูนะนิ่ม มึงดึงสติแป๊บ มึงเป็นคนอยากขอเพลง
" น้าาาา พลีสสส เพื่อนเลิฟฟฟฟ "
" เฮ้อออ! โอเค เพลงเดียวนะ ! " ผมตัดปัญหา ไปขอให้มันก็ได้ ยังไงผมก็ยังเป็นผู้ชาย
" เยส! " มันทำท่าดีใจ
" ดีใจไม? รออยู่นี่ ! " ผมเหวี่ยงแล้วชี้หน้ามันแ-ง
" อ่าฮะ " มันพยักหน้าแล้วยิ้มร่า
ผมส่ายหน้าเบาๆ แล้วเดินไปหน้าเวลาคือหงุดหงิดเพื่อนตัวเองได้มั๊ยเนี้ยยย ขอเพลง กูก็ต้องเป็นคนขอให้
~ ให้เป็นดอกไม้ จะดีไหม
ให้เป็นจดหมายอาจยังไม่ซึ้งใจ
ถ้างั้น ก็คงไม่ดีซักเท่าไหร่
ถ้าแต่งเป็นคำร้อง จะดีไหม
บอกผ่านทำนอง เธอคงจะเข้าใจ
ถ้าเป็นอย่างนั้น
จะบอกเธอให้ฟัง ว่าทั้งหัวใจ
ฉันรักเธอ ~
" อ้าววววว นี่น้อง.. " เสียงที่ออกลำโพง ทำให้ผมเงยหน้ามองคนนี่ถือไมค์
" O-O!!!!! "
ว้อท เตอะ ฟ้าคคคคค
ผมมองไปบนเวที ที่ตอนนี้ไม่ได้มืดมิดแล้ว มีแสงสีที่สว่างสาดขึ้นไปบนเวที ทำให้ผมเห็นทุกคนได้อย่างชัดเจน คนแรกเลย คือคนที่ถือไมค์ร้องเพลงที่ตอนนี้หยุดร้องไปแล้ว พี่คนนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มไอ้เอื้ออะ! เขามองหน้าผมด้วยความงงงวยแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ แต่ผมเนี้ยทั้งงงทั้งตกใจ เพราะเสียงเครื่องดนตรีทุกเครื่องได้เงียบลง และทุกคนกำลังมองมาที่ผม
อย่าเงียบดิโว้ยยยยย
ผมมองไปทั้งเวที พี่คนร้อง คือพี่ผู้ชายที่ตัวสูงหน้าตาตี๋ๆ อีกคนคือคนเล่นเบสตัวสูงหน้าตาดูก็รู้ว่าเจ้าชู้ อีกคนพี่ตัวเล็กๆที่เล่นคีย์บอร์ท ที่ตอนนี้กำลังยิ้มให้ผมแล้วหันไปหันมามองหน้าผมกับใครสักคนที่อยู่ด้านหลัง ทำให้ผมต้องมองตาม มันคือคนที่กำลังถือไม้กลองตำแหน่งมือกลอง มันได้หยุดตีไปแล้ว
!!!!!!!
ไอ้บ้านั้น ไอ้หน้านิ่ง ไอ้เอื้อ!
มันกำลังมองผม ด้วยสีหน้าที่เหมือนมีความหมายบางอย่าง บอกไม่ถูก เหมือนมันกำลังจะยิ้ม ผมไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ ผมหลบสายตามันแทบจะทันทีที่เห็น ซึ่งตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก อีกแล้ว
ไอ้จี้เอ้ยอีกแล้ว>< รู้สึกใจเต้นแรงจนกลัวคนอื่นได้ยิน
สลัดเป็ดเอ้ยยยยย! ตอนนี้ทั้งร้านเงียบไปหมดพอไม่มีเสียงดนตรี จนคนเริ่มมองมา ซุบซิบๆ อะไรกันจนผมต้องหันไปมอง แล้วจะหยุดเล่นกันทำไมล่ะคับคุณเพ่!!!
" อ่าาาา ว่าไงคับน้อง มีอะไรรึป่าว "
เสียงพี่ที่ถือไมค์ และเสียงกีตาร์ เบส คีย์บอร์ดที่ดังขึ้นมา เป็นดนตรีคลอเบาๆ ทำให้คนที่นั่งรอบๆเริ่มหันกลับไป ไม่สนใจอะไรพวกเราต่อ ยกเว้นเสียงกลองที่ไม่ไดเล่นให้จังหวะเพลง
แค่มันยิ้ม ทำไมถึงทำให้ผมเกิดความรู้สึกแปลกๆ มันเป็นเพราะไม่ได้เจอกันมาซักพักแน่ๆ พอมาเจอ แล้วผมเลยทำอะไรไม่ถูก >////////////<
" เออ คือ ขอเพลงฮะ "
ผมพูดไม่มองหน้าใครสักคน เพราะนึกขึ้นได้ว่าควรทำอะไรสักอย่าง แล้วไปจากตรงนี้ซะ ก่อนที่หัวใจจะหลุดออกมา
" ได้เลยๆ เพลงอะไรคับ " พี่ถือไมค์ถามต่อ แล้วกลั้นหัวเราะ เหมือนจะต้องรู้อะไรสักอย่างแน่ๆ
นี่กูควรตลกด้วยมั๊ย มันหน้าหัวเราะมั๊ยอะ อายโว้ยยย
ทำไมต้องมาเจอกันอ่ะ หายไปแล้ว จะมาเจอกันแบบนี้เนี้ยนะ!
" เพลง 'ขอ' "
ผมพูดในขณะที่สายตาไม่รักดี มันดันมองกลับขึ้นไปทางเดิม ไอ้สัด! ยังมองกูเหมือนเดิมอยู่ดี>< มันยังมองผมอยู่อ่าา ครั้งนี้ผมเห็นชัดๆว่ามันกำลังยิ้ม เหมือนจะเป็นยิ้มที่มากกว่าครั้งแรกที่เห็น มันเป็นยิ้มที่โคตรจะกวนตีนเลย ผมหลบตามันบ้าง มองมันมันบ้าง จนทำอะไรไม่ถูกอีกแล้วโว้ย><
ต่อข้างล่าง
.
.
.
.
.
-
รอจ้า มาต่อนะ :katai2-1: :katai2-1:
-
6/2 ครบ [100%]
วันนี้มันไม่ได้ใส่แว่น ผมก็ทรงเดิม ปล่อยเซอร์ๆ ใส่เสื้อแขนกุดใหญ่ๆ มันแต่งตัวธรรมดา แต่มันดูมีออร่านักดนตรี ดูดี ..ไอ้สัด!ตบปากตัวเองในใจ คิดอะไรไอ้จี้! มันไม่ใช่สเป็กมึงเลยนะ อย่าคิดๆ
ผมตัดสินใจหลบตามันแบบจริงๆจังๆ คือจะไม่มองมันอีกเลยแล้วกัน !!
ตึกๆ ตึกๆ
มันดีใจที่เห็นผมมั๊ย ? มันยิ้มทำไม?
ละ..แล้ว..
นี่ผม ..ก็กำลังดีใจหรอ?
ไม่น้าา ไอ้จี้
" มือกลองคับ ว่าไงคับ? " เดี๋ยวๆ ถามเพื่อ? โว้ย
" มะ... " ผมกำลังจะตอบว่าไม่ได้ไม่เป็นไร
" ถ้าขอ ก็ตกลงคับ " มันพูดมองหน้าผม เหมือนตั้งใจจะกวน
" ..... " -////////////////-
" มือกลองพี่ตอบว่า ถ้าขอก็คบ เอ้ย! ถ้าขอก็ตกลงอะค้าบบบบบ "
" ฮิ้วววววว " พี่จะฮิ้ววกันทำไมเล่าา!!
" งั้นเอาเพลงนี้แหละฮะ ขอบคุณ " ผมก้มหัวนิดๆ แล้วเดินหันหลังออกมา
มาถึงตรงที่ไอ้นิ่มยืนอยู่ หน้าตอนนี้ มันอึ้งจนผมต้องสะกิดและดันหลังให้มันเดิน แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงออกจากไมค์ มันทำให้ผมอายจนจะร้องไห้ แ-ง นี่ตั้งใจแกล้งกูรึป่าวเนี้ยยย
" แล้วถ้าเพื่อนพี่ขออะไรน้อง จะตกลงรึป่าว? " พูดใส่ไมค์ แล้วพี่มึงจะตะโกนทำไมล่ะโว้ยย
" ฮิ้วววววว "
" น้องจี้ " อย่าเรียกโว้ย อาย!
" เพื่อนพี่ มันชื่อเอื้อนะ " หยุดตะโกนออกไมค์ซักที>< กูรู้แล้วไอ้พี่ เพื่อนกูสืบให้กูแล้ว!
" มันชะ...อุ้บบบ ฮ่าๆ/ ไอ้สัดเต็งงงง " ผมได้ยินทุกอย่าง ก่อนที่พี่คนนั้นจะถูกปิดปาก
ผมหันไปมองอีกครั้ง ภาพตอนนี้ คือพี่หน้าตี๋กำลังโดนไอ้เอื้อเอามือที่ถือไม่กลองปิดปาก แล้วทุกคนบนเวที และล่างเวทีบางคนกำลังหัวเราะกัน ไอ้เอื้อมันกำลังยิ้ม มันดูแปลกตาไปจริงๆนะ ไม่คิดว่ามันจะยิ้ม จะเพราะอะไรก็ช่างเถอะ มันยิ้มแล้วผมรู้สึกว่า ก็.......ดีอยู่นะ
โอยยยย แต่ตอนนี้ ผมอายยยย ผมจะยืนทำไมอยู่นี่ตั้งนานเนี้ยยย คนอื่นที่ไม่รู้เรื่องก็งงและมองหน้าผมกันตามระเบียบ
" ขอโทษคับทุกคน ไปฟังเพลงกันต่อเถอะ " มันกลับมาพูดด้วยหน้านิ่งเหมือนเดิม ในขณะที่เพื่อนมันคนอื่น หัวเราะและยิ้มอย่างมีความสุข เหมือนพอใจที่แกล้งทั้งไอ้เอื้อและผมได้ แต่ตอนนี้กูควรออกจากตรงนี้ ก่อนจะถูกมองไปมากกว่านี้! โว้ยย สลัดเป็ด!
" จี้! นั้นมันพี่เอื้อ อ๊ายย " พอสติมันกลับมามันก็...
" เขาชอบมึงจริงๆ กรี้ดดดด "
" เขามองมึง อิจี้ "
" เรื่องนี้ต้องขยาย อ๊ายย อิแยม อิมะยมมมมม"
" เขายิ้มด้วย ตอนเห็นมึงงงง "
" เขายิ้มตอนเห็นมึง กรี้ดดดดด"
" กูเห็นกับตาาา "
" กูจะต้องบอกอิแยม อิมะยม อิเจ้ๆ "
" กูต้องบอกพี่กัน อ๊ายย อิจี้จะมีแฟนนน "
" โว้ยยย นิ่ม! มึงพอเลยนะ มึงจะพูดทำไม " ผมขัดขึ้น เพราะไอ้นิ่มมันเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
" เอ้า! ก็มันจริงน่ะ "
" จะอะไรก็เถอะ กลับโต๊ะ !" ไม่ต้องพูดแล้ว กูอาย!!
" อ๊ายยย กูมีเรื่องเม้าแล้วววว กรี้ดดด "
" อิแยม อิมะยม อิเจ้>< " มันร้องเรียกชื่อพวกนั้นเสียงดัง พอถึงโซน
" อินิ่ม อย่าเล่านะ! นิ่ม! " ผมเรียกตามหลังมันที่กำลังวิ่งกลับไปโต๊ะ พวกไอ้แยม ไอ้มะยมและเจ้ๆก็มองมาทางนี้ทั้งโต๊ะ ผมจำใจต้องปล่อยมันไป
" กูซวยแล้ว โอยยย "
ผมเดินกลับมาถึงที่โต๊ะ ก็เห็นสายตาเพื่อนและพี่แต่ละคน พวกมันแม่งมองมาที่ผมแบบโคตรจะอยากรู้ ทั้งๆที่ผมโคตรจะไม่อยากให้รู้ ผมอายนะโว้ย เมื่อกี้หลุดทำอะไรโก๊ะๆไปรึป่าวเนี้ย
" โอยๆ ว่าไงน้องจี้ ไปเจอใครมาาา>< "
" ไม่ต้องมาพูดเลย! "
" มึงเจอพี่เอื้อจริงง่ะ >< "
"เฮ้ออออ ก็เออนะสิ! "
" กูบอกแล้วว่กูไม่ได้โกหก " อินิ่มพูด ยืนยัน
"อ๊ายยย พรหมลิขิตชัดๆ >< "
"บ้า! มึงหยุดยิ้มเลยนะ! " ผมด่ามัน เพราะมันยิ้มล้อเลียนผมอะ
" มึงบอกตัวเองด้วยอิจี้ ไม่ต้องมาเก๊ก ฮ่าา " ไอ้แยมชี้หน้าหัวเราะ
" เก๊กอะไรเล่า! "
"มึงยิ้ม ไม่ต้องมาแกล้งเหวี่ยงเลยนะ "
" กะ..กูป้าววว " ผมตีมือมันรัวๆ เปล่านะ! ผมยิ้มหรอ ไม่มีทาง
" ไอ้จี้! เล่าให้เจ้ฟังเลยนะ! "
" ใช่ๆ เอื้อนี่คือใคร "
" ไม่เอาอะอิเจ้! จี้ไม่เล่า! "
" เอ้า อิจี้! อยากรู้นะเนี้ย อยากรู้ "
" ไม่มีอะไรหรอกน้าาา " ผมบอกปัดๆ ยกแก้วตัวเองกรอกปาก
" มันไม่เล่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวนิ่มเล่าเองเจ้ " มันพูดแล้วแลบลิ้นให้ผม
" มะ../ มึงนั่งเงียบๆเลยจี้ "
" เอ่อ! " ได้ยินอิเจ้สั่งเลยปล่อยแม่ง อยากเล่าอยากพูดอะไร เอาเล้ยยยย
" คืองี้ๆเจ้ เมื่อกี้นิ่มกับมันไปขอเพลงมา แล้วอิจี้มันเป็นคนเข้าไปขอใช่ป่ะ แต่.. "
" .... " มันหยุดเล่า แล้วหันมามองผม ผมเลยค้อนใส่มัน แล้วหันไปทางอื่น!
" แต่อะไรๆ เล่าๆ "
" ก็วงดนตรีที่อยู่บนเวที มันเป็นพวกพี่เอื้ออะดิ อ๊ายฮือออ>< "
"อ๊าย กรี้ดดด>< " ไอ้แยมกับไอ้มะยมกอดกันกรี้ดอยู่สองคน ส่วนเจ้ๆ แม่งนั่งงง
"โอยย มึงอย่าเพิ่งกรี้ดกันๆ เอื้อคือใครๆ ? "
" เขาอยู่ปีสาม วิศวะอะเจ้ เขาชอบไอ้จี้ เขามาหามันทุกอาทิตย์เลย ฮืออ " มึงจะบิดอะไรขนาดนั้นแยม แล้วทำไมผมต้องจิกเสื้อตัวเองด้วยเนี้ย!!
" >O< จริง ?"
" จริงเจ้ นี่ก็หลายเดือนแล้วนะ "
" เขาจีบมึงเหรอจี้? "
" จีบที่ไหนเล่า ไม่เคยมาจีบซักหน่อย! "
" ฮึ ? "
" ก็..ไม่เคยพูดอะไรกันด้วยซ้ำ "
" .... "
"เห็นแต่หน้า ไม่เคยเข้ามาจีบ มาพูดเหอะ! "
" .... "
"มาแป๊บเดียวแล้วก็ไปเหอะ มาทำไมแค่นั้นว่ะ ไม่ได้เข้ามาคุยด้วยซ้ำ เอ่อ.. "
ผมหยุดพูดและเหวอนิดๆ เมื่อเห็นหน้าแต่ละคนโคตรตั้งใจฟังอะ
" เดี๋ยวๆ เหมือนมึงจะน้อยใจนะ"
" สลัด! " นี่ผมหลุดพล่ามอะไรไปปปป!!
" อิจี้ พี่เขากำลังมองและจีบมันอยู่นะ "
" อะไรแสดงให้เห็นว่าจีบไม่ทราบ! "
" เอ้า ก็นมเย็น โพสอิสที่มึงได้อะ! "
"เขามองมึงขนาดนั้น ไม่รู้อีกเหรอ "
" มานั่งที่คณะทุกอาทิตย์ "
" ใช่ๆ แล้วเมื่อกี้ เหมือนเพื่อนพี่เอื้อจะบอกอะไรไอ้จี้ด้วย "
" ไอ้นิ่ม! " ผมพยายามจะห้ามมัน
" ถ้านิ่มฟังไม่ผิดนะ ต้องเป็นคำว่า 'ชอบ' แน่ๆ"
" กรี้ดด จริงอะ? "
" จริงงงงงง " พยักหน้าให้คอหลุดเลยมั๊ย
" แล้วพี่เค้าเล่นดนตรีที่นี่หรอว่ะ ไม่เคยรู้.. " ไอ้มะยม
" เราอยู่ไกลไง พี่เค้าตีกลองอะมึง " ไอ้นิ่ม
" เฮ้ยย จริง? ไอ้จี้! มึงชอบคนตีกลองหนิ " ไอ้แยมพูดขึ้น
คือผมเคยพูดไว้ว่าผมจะปลื้มคนตีกลองเป็นพิเศษ มันเท่อะนะ แต่ยกเว้นไอ้นี่ได้ป่ะ
" กูแค่ปลื้ม และยกเว้นมัน เค๊! "
" ไม่ต้องเลย กูรู้ว่ามึงเริ่มเขว่แหละ! "
" ชอบพี่เขาแล้ว มึงจะลังเลทำไม "
" มึงชอบเขาแล้วหรอจี้ กูอยากเห็นหน้าว่ะๆ " อิเจ้พูด ทำท่าจะลุกจากโต๊ะ ผมเลยรีบดึงไว้ให้นั่งลง
" กูไม่ได้บอกเลยนะพวกมึงอะ! เจ้ด้วยเหมือนกัน จี้ไม่ได้ชอบนะ "
" ..... "
" มันไม่ได้จีบกูด้วยซ้ำ กูไม่มีทางชอบง่าาา "
" พี่เขากำลังจะจีบมึงนี่ไงงงง " ไอ้แยม
" หยุดล้อได้แล้วน่ะะะะ "
" ไม่ล้อ กูพูดจริงๆ " แยม
" วันนี้พี่เขาดูหล่อมาก ขนาดอยู่มอใส่แว่น เซอร์ๆหล่อแล้วนะ วันนี้หล่อกว่าเดิมอีก " ไอ้นิ่ม
" อูยยย จริงง่ะ อยากเห็นๆ " เดี๋ยวๆพวกมึงจะเพ้อเกินไปแล้ว
" วันนี้ไม่ใส่แว่นด้วยนะ ดั้งนี้โคตรจะพุ่ง "
" หืมมม " ไอ้นิ่มเล่าพร้อมกับประสานมือไว้ที่อก ส่วนพวกที่เหลือนี่คิดภาพตามกันใหญ่
" เพ้อไปล่ะๆๆ " ผมปัดมือไปมาใส่หน้าพวกมัน
" จริงหรอว่ะะะะ " เจ้ทำหน้าไม่เชื่อ แต่ก็ยิ้มล้อผม
" อิเจ้ๆ คนนี้แยมให้ผ่านนะ "
" ฮะ! อิแยมให้ผ่านแสดงว่าเด็ดจริง "
" เด็ดม า กกกกก " มันพูดตาโตใส่
" โอยยย เด็ดอะไรเล่า! พอแล้วฮ่าๆๆ"
" เนี้ยยย ตั้งแต่พูดเรื่องพี่เอื้อมา มึงยังไม่หุบยิ้มเลยนะ หน้าก็แดงด้วย "
" กูไม่ได้ยิ้ม " ผมจับแก้มตัวเองแล้วหันหน้าหนี อึบๆ
" เนี้ย มึงยิ้ม! ฮ่าๆ " ไอ้แยมจับหน้าผมหันกลับมา
" ม่ายยยย "
" ฮ่าๆ หันมานี่ๆ มึงยิ้มมมมม "
" ก็พวกมึงพวกเจ้ล้อกูอะ >~< ยิ้มทำไมอะ มึงหยุดยิ้มกันก่อนดิ"
" ฮ่าๆๆๆ "
" กูอายยย พอแล้วว>< "
" อุ้ยยย จีจี้เขินวุ้ยยย นางแดงไปอีกวุ้ย "
" โอยยย ไม่โว้ยย " ผมปิดหน้าหลบมันเป็นพลวัล
" ฮ่าๆๆๆ "
" อีกเรื่องๆ ที่พี่เขาไม่ได้มาคณะเราหลายวัน ทำให้มึงหงุดหงิดอะดิๆ "
" ไม่ใช่! "
" โอย เลิกปฏิเสธได้แล่ว ไอ้นี่! "
" พอเลยๆ กูจะไปเข้าห้องน้ำ " ผมพูดแล้วรีบเดินหนีพวกมันออกมากเลย
ผมเดินออกมาทางห้องน้ำ แต่ไม่เข้าห้องน้ำนะ ผมตัดสินใจเดินไปดาดฟ้า ของที่นี่มันมีสามชั้นอะนะ ขอไปสงบสติอารมณ์ตัวเองแปบนึง
------------------------------------------
-100%-
12-01-17
หายไปหลายวันเลย
พี่เอื้อกับจีจี้กลับมาแล้วน้าาาาาา
#อยากรู้ว่ามีคนอ่านรึป่าว
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
:mew2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
พี่เอื้อรุกจีบได้แล้ววววว
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
EP.07
หาเรื่อง "รู้จัก" สไตล์เอื้อ
" หายหงุดหงุดแล้วดิ มึงอะ "
" วู้ยยยๆๆ จะเพราะอะไรถ้าไม่ใช่น้อง..จี้ >< "
" ฮิ้วๆๆๆๆ "
" สัด ฮึ! " ผมกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ พอคิดถึงหน้าไอ้จี้
ผมเล่นดนตรีช่วงครึ่งแรกเสร็จก็เดินลงมาพักกัน ในน้องวงใหม่เล่น อีกประมาณชั่วโมงก็กลับขึ้นไปเล่นต่อจนถึงร้านปิด พอมาถึงโต๊ะปุ๊บ เพื่อนมันก็แซวทันที มีการชะเง้อหน้าไปมองโซนที่ไอ้จี้นั่ง ค่อนข้างไกลครับ มองไม่เห็นหรอก ฮึ ผมรู้สึกว่าตอนนี้หายหงุดหงิดแล้ว อย่างที่พวกมันว่านั้นแหละ
วันนี้จีจี้มันมาร้านที่ผมทำงานอยู่ คงมากับเพื่อนมัน แต่อยู่ดีๆ โผล่มาถึงหน้าเวทีได้ไงไม่รู้ เมื่อกี้ ผมแม่งตกใจนิดๆนะ
" อยากด่า เมื่อกี้มึงจะยิ้มอะไรนักหนา! " ไอ้รี่ว่างั้น แต่มันกลับยิ้มล้อๆ
" ขนลุกไอ้เอื้อ เวลามึงยิ้ม " ไอ้น้ำเงินพูดพร้อมทำท่ากอดอกขนลุก
" กูไม่ได้ยิ้มแล้ว " ผมกลับมาทำหน้าปกติ
" ไอ้สัด! ดูหายหงุดหงิดเลยนะะะ " ไอ้เต็งพูดพร้อมผลักหัวผมเบาๆ
" อืม " ยอมรับ หายหงุดหงิดจริงๆ ฮึ
" โอ้! ยอมรับด้วยเว้ย " มันตบมือกันอย่างชอบใจ
ผมรู้สึกได้ว่าหายหงุดหงิด และตอนนั้นมันยิ้มออกมาว่ะ อดไม่ได้จริงๆ ที่จะยิ้ม ตอนที่เห็นกันเมื่อกี้ มันคงตกใจที่เห็นผมมาก ผมก็ตกใจนะ แต่ดีใจมากกว่า ก็คนมันอยากเจออะ แล้วมันก็มาให้เจอจริงๆ
" ไม่คิดว่าน้องเขาจะมาขอเพลงว่ะ " ไอ้น้ำเงิน
" น้องเขามากับเพื่อนนะ ผู้หญิงอะ แต่ยืนอยู่ห่างออกไป " ไอ้รี่พูดมองหน้าไอ้หมากเหมือนถามว่าเห็นเหมือนกันมั๊ย ประมาณนั้น
" ใช่ๆ น้องผู้หญิงสวยๆ ตัวเล็กๆพอกัน " ไอ้หมากพูด แล้วทำท่าประกอบถึงความสูง
" ทำไมเดินเข้ามาคนเดียวถ้างั้น? " ไอ้ชิน
" น้องจี้อาจจะไม่รู้ว่าเป็นพวกเรา ฮ่าๆ " ไอ้เต็ง
" น้องเขาน่าจะไม่รู้อะ เพราะตอนเดินมาเห็นพวกเรา หน้าเหวอเลย " ไอ้น้ำเงินพูดยิ้มๆ แล้วมองหน้าผมเชิงล้อเลียน
" เอ่อ ใช่ๆ ดูอึ้งไปเลย แต่กูก็อึ้งนะ เห็นใกล้ๆโคตรน่ารัก " ไอ้กระแต อย่ามาชมมันต่อหน้ากูได้ป่ะ กูคิดได้คนเดียว
" มึงพูดอะไรดูหน้าเพื่อนมึงด้วย " ไอ้เต็งบอกไอ้กระแต ให้มองผม แล้วพวกมันก็หัวเราะกัน
" แค่กูชมน้องว่าน่ารักนี่มึงหึงหรอ ไอ้เอื้อ " ไอ้กระแต กระแซะๆไหล่ผม
" เอ่อ! " ผมเอาไหล่ผลักคืนเบาๆ
" อูยยยย ชะนีกลัวตาย " ไอ้กระแตเอามือประสานกันแล้วเอาตัวไปหลบหลังไอ้เชอร์รี่
" ฮ่าๆๆ แต่เมื่อกี้มึงไม่น่าไปปิดปากไอ้เต็งเลย " ไอ้ชินหันมาพูดกับผม
" ใช่มั๊ยๆ เกือบแล้วๆ " ไอ้รี่
" ใช่ไอ้เอื้อ มึงเอามือมาปิดปากกูเค็มชิบ! " ไอ้เต็งลูบปากไปมา แล้วทำท่าจะอ้วกใส่ผม
" เอ่อ กูเพิ่งมาจากห้องน้ำไง "
" สัด! " ไอ้เต็งด่าแล้วหน้าหงิกทันที
" ฮ่าๆๆ พูดหน้าตายไปอีก ฮ่าๆ" คนที่เหลือแม่งยังนั่งหัวเราะผมไปเรื่อยๆ จนไอ้เต็งหัวเราะตามทันที
" มึงว่าน้องเขาจะรู้มั๊ยว่าไอ้เอื้อชอบ " ไอ้น้ำเงิน แม่งจุดประเด็นขึ้นมาตอนทุกคนยังหัวเราะกันไม่หยุด
" กูว่าคนเราต้องมีเซ้นว่ะ " ไอ้เต็งพูดทำหน้ามั่นใจ
" ช่ายยย แล้วอีกอย่าง น้องเขาตกใจที่เห็นหน้าพวกเราขนาดนั้น ก็น่าจะรู้อะ " ไอ้ชินพยักหน้าเห็นด้วย
" แต่กูว่า ..เขาอาจจะไม่มั่นใจหร้อกกก " ไอ้กระแตทำเสียงสูง
" คิดเหมือนกูเลย กูว่าเขาจะเข้าใจว่ามึงอยากแกล้งเขามากกว่า " ไอ้รี่ เห็นด้วยกับกระแต มันแท็กมือกัน แล้วหันมายิ้ม
".... " ผมงงนะ แต่ทำหน้าปกติอะ ..มึงไม่ต้องมามองกู
" ทำไมว่ะ??? " ขอบคุณที่ถามแทนกูน้ำเงิน
" .... " เงียบต่อ
" เอ้า! ขนาดพูดกันซักคำกับน้องเขา มึงยังไม่เคยเลยเอื้อ เนาะๆ " ไอ้กระแต พูดแล้วขยุบขยิบหน้าตา เหมือนส่งสัญญาณอะไร ที่ผมไม่เข้าใจ
" เอ่อใช่ๆ ได้มากสุดก็มองหน้ากันใกล้ๆแหละ " ไอ้รี่รีบพูดเสริมทันที พร้อมเอามือชี้หน้าตัวเอง
" เอ่อใช่ ไม่จีบ ไม่คุยก่อนน้องเขาอาจจะไม่รู้ก็ได้นะ กูว่าๆ " ไอ้กระแตเสริมต่อ
" เอ่อใช่ มีเบอร์ มีไลน์ มีเฟส เหลือที่อยู่บ้านแค่นั้น มันยังไม่แอดเล้ยยย " ไอ้ชินก็เอากับพวกผู้หญิง เหมือนพวกมันพยายามไซโครผมนะ
" ไม่รู้แหละ มึงอยู่ตรงนี้ก็แค่มองแหละ ไม่รู้มีใครจีบน้องเขาบ้าง หน้าตาดีขนาดนั้นคงเยอะว่ะ " ไอ้เต็งพูด คือพวกมึงพูดจี้ใจกูไปอีก สัด!
" นอกจากมอง มึงจะทำอะไรมากกว่านี้ป่ะว่ะ ? " ไอ้รี่ถามมองหน้าผม ด้วยน้ำเสียงจริงจัง
" .... " ผมเงียบ แล้วเบนสายตามองไปทางอื่น
" ไอ้เอื้อ กูขอบอกรอบที่สี่สิบแปดว่า ระวังหมูหมากาไก่คาบไปแดก เค๊? " มีการทำนิ้วมือโอเค ขยิบตาให้กูอีกนะ มึงดูหน้ากูด้วย
" ช่ายๆๆๆ " พวกมึงเห็นด้วยกันใหญ่ ผมนี่เริ่มคิดมากขึ้นนิดๆแล้ว ถ้ามันเข้าใจว่าผมก่อกวนหรือจะแกล้งมันเฉยๆล่ะ
" หน้ามึงคิดไปนูนแล้วสัด! "
" กูก็พอจะคิดได้บ้างอยู่หรอกหน่า " ผมพูดเสียงเรียบ
" ไหนๆๆ มึงคิดไร จะทำไร? " พวกมันมองผมแล้วมองด้วยสายตาคาดหวัง
" มึงนี่อยากรู้กันเต็มที่มาก " ผมผลักหน้าไอ้น้ำเงินที่อยู่ใดล้สุดออก จนมันเกือบหงายหลังแต่ไอ้เต็งรับไว้ทัน
" พี่เอื้อๆ " เสียงไอ้แจ๊บ เด็กเสิร์ฟในร้านตะโกนเรียกผม และค่อยๆวิ่งแทรกคนเข้ามาที่โต๊ะพวกผม
" เอ้ยๆ ไอ้แจ๊บมึงจะวิ่งทำไม เดี๋ยวพ่อมึงก็มาหรอก " ไอ้ชินพูด พ่อที่หมายถึงคือพี่ยศเจ้าของร้าน
" แฮ่กๆ คือ ..ผมเห็น พี่ตัวเล็กเขาเดินไปชั้นบนว่ะครับ " ไอ้แจ๊บพูด พร้อมชี้มือไปทางบันไดขึ้นชั้นบน ทุกคนรีบหันไปมองตาม
" เอาดีๆ มึงจะ'ว่ะ' หรือจะ'ครับ' ฮ่ะๆ " ไอ้เต็งพูดกลั้นขำ
" จะ'ว่ะ' จะ'ครับ' ทั้งสองคำแหละพี่โธ่ " มันพูดตอนก้มหน้าหอบอยู่
ป๊าบ!
" นี่มึงขึ้น'ว่ะ'กับกูหรอ! " ไอ้เต็งตบหัวมัน
" เอ้ย ป่าวคับๆ ฮ่าๆๆ ล้อเล่นพี่ " ไอ้แจ๊บกุมหัวตัวเองและหัวเราะเบาๆ มึงโดนขนาดนั้นยังจะมาหัวเราะอีก
" เมื่อกี้น้องจี้หรอ ? " ไอ้น้ำเงินถาม
" ใช่ๆคับพี่ " มันพยักหน้า
" เฮ้ยดีเลย ไปคนเดียวป่ะ? " ไอ้น้ำเงินรีบหันไปมองตาม
" คนเดียวๆๆๆๆ น้องเขาไปคนเดียว กูเห็นแว๊บๆ " ไอ้รี่ตอบ
" เอ้ย ดีเลย ไอ้เอื้อไปๆ " ไอ้น้ำเงินออกแรงผลักผมให้ลุกจากเก้าอี้
" มึงตามน้องขึ้นไปเลย " ไอ้รี่เริ่มเสริม
" ฮึ.... " ผมปฏิเสธ แล้วกระดกแก้วเหล้าต่อ ทำเป็นไม่สนใจพวกมัน
" ไอ้เอื้อ มึงไปเลยๆๆๆ " ทุกคนพูดเชิงสนับสนุนผมให้ไป
"หรือมึงจะให้กูสวดมึงอีกรอบ มึงหนิ! " ไอ้กระแตและไอ้เชอร์รี่ตีต้นแขนผมเบาๆ
" กูจะบ่นให้มึงหูชาเลยนะ! ไม่ได้ดั่งใจชะนีเล้ย! " เชอร์รี่พูดแล้วมือค้ำเอว
" ไปคุยซักคำสองคำ มึงงงง " ไอ้หมาก ที่นานๆจะพูดทีก็เริ่มพูดขึ้น
" ..... " ผมขำกับท่าทางของพวกมันที่เชียร์ผมโคตรๆ เหมือนจะอ้อนวอนให้ผมไปจีบไอ้จี้ซักที
" อมยิ้มอยู่ได้สัดหนิ! " ไอ้เต็งนั่งกอดอกหลังพิงพะนักพิงเหมือนหน่ายใจ
" เอ่อๆ กูรู้แล้วน้า " ผมบอกเสียงเหนื่อย แต่หน้าแม่งยังขำอยู่
" เยส! งั้นไปเลยๆๆ "
" มึงจะทำอะไรก็ทำ " ไอ้ชินปรบมือชอบใจ ทำไมเหมือนลิงได้อาหารว่ะ
" พวกกูนี่จะขาดใจ ไปได้แล้วโว้ยยยย " ไอ้น้ำเงิน
" ฮ่าๆๆ กูขำ กูลุ้นให้ไอ้เอื้อจีบน้องจี้ยิ่งกว่าลุ้นบอล " ไอ้ชิน
" กูให้มึงจีบนะเว้ย ไม่ใช่ไปกวนตีน " ไอ้เต็ง
" ชวนคุยนะเว้ย ไม่ใช่ไปหน้านิ่งใส่น้องเขาน่ะ " ไอ้กระแต
" เอ่อๆ " ผมบอกปัดๆ แม่งกลับลงมาต้องถามผมวุ่นวายแน่นอน
.
.
.
ผมเดินขึ้นบันไดไปถึงชั้นสอง ผมคิดว่ามันคงไม่ได้อยู่ชั้นนี้ เพราะมองหาจนทั่วแล้ว มีแต่คนนั่งกินเหล้ากับลุกมาเต้นๆกัน ไม่มีไอ้ตัวเล็กๆที่ผมตามหา ผมเคยแอบเห็นมันชอบขึ้นมาดาดฟ้าทุกครั้งที่มา แต่ไม่เคยเข้าไปทักนะ นี่อาจเป็นครั้งแรกที่มันเห็นผมที่นี่
ผมเลยเดินขึ้นไปจนถึงชั้นดาดฟ้า เห็นประตูเปิดอยู่ มันน่าจะอยู่ที่นี่จริงๆ ถึงแม้จะอยู่ชั้นบนสุดแต่ก็ยังได้ยินเสียงดนตรี ทั้งเสียงในร้านนี่เองและร้านใกล้เคียง
" โทรมานี่คิดถึงใช่ป่ะ ? ฮ่ะๆๆ "
ผมเห็นมันแหละ เจ้าตัวกำลังยืนหันหลังให้ผม หันหน้าออกไปนอกระเบียง ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ ก็ตลกดีนะ ที่ผมต้องมายืนมองมันแบบนี้ แปลกดีที่หลายๆครั้งที่เจอมัน ผมจะเห็นมันคุยโทรศัพท์ตลอด นี่คุยกะใครว่ะ มีถามคิดถงคิดถึงกัน ไม่ได้แอบฟังนะเว้ย แต่มันมาเข้าหูเอง
" ค้าบๆ รู้แล้วว่าพรุ่งนี้ "
" โอยพ่อ ย้ำอีกแล้วๆ "
" ฮ่าๆๆๆ ค้าบบ "
อ่อ คุยกับพ่อนี่เอง มะนคงเป็นลูกชายที่สนิทกับพ่อ คุยเล่นคุยเฮฮาได้ ก็คงจะคล้ายๆผม ที่ผมกับพ่อก็สนิทกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง ส่วนมากพ่อจะถามผมนะ ผมไม่ค่อยพูดออกมาเท่าไหร่
" ฮะะะ จี้รู้แล้ว "
" เดี๋ยวจี้ก็เปลี่ยนใจไม่ไปซะเลย ฮ่าๆๆ "
" จี้ฟ้องย่านะพ่อ ฮ่าๆ ไปก็ได้ค้าบบ "
วันนี้เพิ่งเห็นมันชัดๆ มันแต่งตัวน่ารักดีนะ เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสบายๆ สีฟ้าซีดๆ กางเกงยีนส์สีเข้มขาสามส่วน พอดีตัว รองเท้าผ้าใบสีดำ ครั้งนี้เหมือนมันจะใส่จิวเล็กๆที่หูข้างซ้ายด้วย ก็เข้ากับหน้าขาวๆของมันดีนะ
" เดี๋ยวให้ไอ้เจมารับ มันอยู่ร้านข้างๆ "
" อะแหนะๆ เป็นห่วงอะดิ ฮ่ะๆ "
" อ๋อ เข้าใจค้าบบบ โอเค "
" บ๊ายบาย หวัดดีค้าบ "
JIJEE
ผมวางสายจากพ่อเมื่อกี้ แกโทรมาเตือนว่าพรุ่งนี้มีนัดงานเลี้ยงรุ่นของพ่อ ที่พวกผมต้องไปด้วยอะแหละ ก็กวนพ่อไปนิดๆหน่อยให้โดนด่าเล่น ฮ่ะๆๆ พ่อกลุ้มใจมั๊ยนะที่มีลูกกวนตี้นกวนตีน
ผมหลบเพื่อนมาอยู่คนเดียวบนดาดฟ้า เพราะถ้าอยู่ต่อคงโดนแซวไปมากกว่านี้แน่ๆ
" เฮ้อออ "
ผมไม่น่าไปขอเพลงให้ไอ้นิ่มเลย แล้วใครจะคิดว่าจะเจอไอ้เอื้อวะ มาร้านนี้ตั้งกี่ครั้ง เพิ่งรู้มามันเล่นดนตรีที่นี่
ตึกๆ ตึกๆ
ผมกลัวหรอทำไมใจเต้นแรงจัง แต่แล้วทำไมผมต้องไปกลัวที่จะเจอมันด้วยนะ
" เหนื่อยจางงงงงง "
ทำไมต้องหน้าแดง ทำไมใจเต้นแรงๆทุกครั้งที่เห็นมัน ทำไมต้องนึกถึงหน้ามันตลอดด้วย .. แต่มันยังไม่ได้จีบหรือเข้ามาพูดกับเราเลยนะ ห้ามใจง่าย โว้ยยยย ไอ้จี้ !
>~<
~ หัวใจ รู้ดีว่าไม่อาจฝืน แม้ว่าต้องกล้ำกลืนต้องฝืนใจ
แต่ก็ยอมให้เธอทำร้ายรู้ตัว ว่ามันเป็นเรื่องที่น่าอาย
บอกเธอกี่ครั้งว่าจะไป แต่ก็ทำไม่ได้สักที ~
" ~ปฏิเสธใจตัวเองไม่เก่ง ปฏิเสธใจตัวเองไม่ได้ "
" ก็ต้องยอมรับ ต้องยอมกลืน คำบอกลาที่เคยพูดไว้~ "
ผมได้ยินเสียงเพลงในร้านที่ดังขึ้นมา มันเป็นเพลงที่เพราะดีจนผมอดร้องตามไม่ได้ ความลับข้อหนึ่งที่หลายคนยังไม่รู้คือ ผมร้องเพลงเป็นนะ เพราะด้วย แต่ก็ไม่ค่อยร้องให้คนอื่นฟังหรอก ยกเว้นร้องคาราโอเกะกับเพื่อน เรื่องอื่นทำได้หมด ยกเว้นร้องเพลงต่อหน้าคนเยอะๆนี่แหละ จะว่าอาย ก็อายอะแหละ
" หัวใจ ถ้ามันทำได้แบบนั้น แบบที่พูดไปทำได้จริง มันก็คงไม่เหนื่อยใจ " ผมเคาะนิ้วตามจังหวะเพลง
" หัวใจ ฉันมันต้องเริ่ม ที่ตรงนะ.."
" อะแฮ่มๆ! "
ผมหยุดร้องทันทีที่ได้ยินเสียงคนขัดจังหวะ หันไปมองด้วยหางตานิดหนึ่ง เห็นใครสักคน รูปร่างส่วนสูงดูคุ้นๆ กำลังเดินเข้ามา แล้วนั่งตรงเก้าอี้ด้าหลังไม่ไกลไม่ไกลจากผม เมื่อกี้ลืมตัวไปเลย ไม่รู้ว่าตัวเองร้องเพลงออกไปเสียงดังแค่ไหน
" หยุดร้องทำไม ? "
" ฮะ ! " ผมตกใจคนที่อยู่ดีๆก็พูดขึ้นมา เหมือนคนๆนั้นมันจะถามผมนะ
" .... "
O;O
" มะ..มึง! "
" .... "
" มึงมาอยู่นี่ได้ไง เฮ้ย! " ผมยกมือปิดปากตัวเองที่หลุดถามออกไปด้วยความตกใจ
จะไม่ให้ผมตกใจได้ไง ก็ไอ้คนที่อยู่ตรงหน้าผมเนี้ย มันคือ 'ไอ้เอื้อ' เมื่อกี้มันยังตีกลองอยู่บนเวทีอยู่เลย แล้วอยู่ๆ มันมาโผล่ตรงนี้ได้ยังไง หรือว่า..มันตามผมมา
" ฮึ " มันกระตุกปากยิ้มนิดๆ เหมือนที่ผมเคยเห็นครั้งก่อนๆ
มันนั่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเดิม และยังมองมาที่ผม ด้วยสายตาแบบเดิมในทุกๆครั้งที่สบตา มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆอีกแล้ว
ตกใจ
.
.
.
.
ดีใจ
ผมรีบหันหน้ากลับออกไปทางระเบียงทันที เสียงเพลงยังดังต่อเนื่อง ท้องฟ้าที่มืดสนิท ทำให้เห็นดวงดาวชัดเจน ไม่ได้ทำให้ผมหลุดจากความคิดหรือความรู้สึกนี้ไปได้เลย ผมได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเอง
สลัดเป็ดมาก ฮือออ
" มึงตามกูมาทำไมเนี้ย " ผมถามออกไปแต่ไม่ได้หันไปมองนะ ไม่รู้หรอกว่าตอนนี้มันทำอะไร
"...."
ก้า ก้า ก้า ก้า~
เหมือนมีอะไรบินผ่านไป
ไอ้สลัด เงียบฉี่เลย -~-
" มะ.. " ผมหันไปจะถามอีกครั้ง แต่ต้องหยุดเสียงตัวเองทันที
ที่ต้องหยุดเสียงตัวเองลง เพราะไอ้บ้านั้นมันกำลังลุกขึ้น และเหมืนจะเดินเข้ามาหาผม ทำให้ผมต้องขยับถอยหลังไปจนชิดราวระเบียง
" เอาม่ะ? "
" อะไร.. ? " ผมทำหน้างงทันที คือมันยื่นอะไรสักอย่างให้ผม แต่คือผมก็ไม่ได้ไว้ใจมันขนาดนั้นป่ะ
ผมชะโงกหน้าไปดู
ไอ้สากกะเบือ!
" บุหรี่! ? "
" อือ " ผมเงยหน้ามองคนที่ตอบผมแค่นั้น
มันคาบบุหรี่ แล้วเอาไฟแช็กจากกระเป๋ากางกางจุดบุหรี่ที่มันคาบไว้ที่ปาก ต่อหน้าผม
ฟู้ววววว
" โอย นี่มึง! " ผมปัดมือไล่ควันบุหรี่ที่มันเป่าใส่หน้าผมทันที ตอนนี้หลังผมนี่ชิดราวระเบียงจนจะตก ไม่กล้าขยับไปไหนจริงๆ
" ทำไม .. " มันพูดเสียงราบเรียบ แล้วเอาแขนไปค้ำราวระเบียง ด้านข้างของผม แล้วสูบบุหรี่อย่างสบายใจเฉิบ
" มึงแม่งไม่มีมารยาท " ผมรีบขยับหนีมันออกมา แต่หลังยังพิงราวระเบียงอยู่ เท่ากับเราหันหน้าเข้าหากัน แต่อยู่ข้างๆกัน
" ฮึๆ ทำไม จะตีกูหรอ? " ผมพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆขึ้นมาระดับหนึ่ง
" ไอ้สัด! " ผมหันหน้าเซไปอีกทาง
" ด่าได้ด้วย "
" เอ๊ะ! มากวนตีนทำไมเนี้ย! รู้จักก็ไม่รู้จัก " ผมหันมาถามมันหน้าหงิก
" .... " : ? มันยังมองผมเฉยๆไม่ได้พูดอะไร
" มึงหยุดมองดิ " >~< ผมพูดแล้วเอื้อมมือทั้งสองข้างไปบังตามัน
//หมับ//
" เอ้ย! "
" ก็มึงน่ามองดี " มันใช่มือข้างขวาข้างเดียว รวบข้อมือผมลง แล้วดึงผมเข้าไป เพราะอีกข้างนึงมันถือบุหรี่อยู่ ตอนนี้ผมกับมันอยู่ใกล้กันมาก แต่ผมพยายามดันตัวเองไม่ให้ชิดกับมันเกินไป
" มึงพูดอะไรเนี้ย ปล่อยเลยนะ " ผมพยายามสลัดข้อมือออกจากมือมัน
" มึงดื้อจัง "
" ดื้อแล้วไง ปล่อยเลย ปล่อยๆ " ยิ่งผมสลัดมันยิ่งจับไว้แน่นขึ้น มันไม่ได้ออกแรงบีบมือผมด้วยซ้ำ แต่ผมกลับสลัดไม่หลุด
" ฮึๆ "
" นี่ ถามอะไรหน่อยเถอะ "
" ว่ามา.. "
" ปล่อยก่อนดิ "
" ไม่ มึงดื้ออยู่ "
" เฮ้อออ มึงต้องการอะไร ตามมาทำไม แล้ว.. "
" ฮึๆ ไม่ตอบ "
"... " ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองหน้ามัน คือมึงจะกวนตีนไปแล้วนะ ไอ้บ้านี่
" ... "
" เอาจริงๆนะ มึงแม่งกวนตีน แล้วก็ไม่มีมารยาทจริงๆ "
" หรอ ฮึๆ ใครกันแน่ที่ไม่มี "
" ไอ้สัด นี่หมายความว่าไง จะบอกว่ากูไม่มีมารยาทหรอ? "
" อือ ใช่ "
" ตรงไหนไม่ทราบ "
" ก็หลายตรง.. "
" มึงอะเป็นใครก็ไม่รู้ ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ทำไมมาพูดแบบนี้! "
" ...."
" แล้วอีกอย่างนะ ..มาพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าคนอื่น มาพูดกวนตีน แล้วมาถูกเนื้อต้องตัวคนอื่นแบบนี้ ใช้ได้ที่ไหน! " ผมหายใจเฮือกใหญ่ทันทีหลังจากพูดจบ
" มึงก็แปลกนะ ไหนบอกไม่รู้จัก แล้วมาใช่สรรพนามมึงๆกูกับคนอื่น ไม่มีมารยาทมากกว่ามั๊ย "
" .... " สัดเอ้ยย ก็กูรู้ว่ามึงเป็นใครอะ ไอ้เอื้อ มึงชื่อเอื้อ !
" .... " มันยักคิ้วให้ผม เหมือนตัวเองชนะ
" ปล่อย! " ผมสลัดมืออีกครั้ง และครั้งนี้มันยอมปล่อย
" ที่มึงเหวี่ยงๆแบบนี้ เพราะว่ามึงกำลังกลบเกลื่อนความเขิน "
" บ้าเหรอ ไม่ได้เขิน ไม่เขินสักนิด ->- "
" มึงชื่ออะไร ? "
" หะ!!! " มันถามชื่อผมเนี้ยนะ
" ชื่อ? "
" นี่มึงไม่รู้จัก ? "
ผมถามไอ้เอื้อด้วยความงงงวย มันไม่รู้จริงๆหรอ เมื่อกี้เพื่อนมันยังเรียกชื่อผมอยู่เลย มันต้องรู้จักผมอยู่แล้วสิ
" รู้ " มันกระตุกยิ้ม
" ละ..แล้วอะไรว่ะ แล้วถามทำม่ะ? "
" อยากให้มึงบอกเองนี่ไง "
" เฮ้อ พอเลยๆ เราไม่ได้รู้จักกันพอที่จะมาคุยอะไรกันแบบนี้ "
ผมสรุปบทให้มัน คือผมนี่ก็บ้าจี้อะไรมายืนคุยกับมัน ให้มันกวนตีนตั้งนานสองนาน
" กูจะไปล่ะ "
ผมตัดสินใจ จะเดินกลับลงไปชั้นล่าง แต่ยังเดินไม่ครบหนึ่งก้าว ไอ้เอื้อมันก็เดินมาขวางทางด้านหน้าผมทันที
" นี่ หลีกเลยนะ! "
" ไม่ให้ไป ยังไม่บอกชื่อกูเลย "
" ก็ไม่จำเป็นต้องบอกหนิหน่า ขอทาง "
" จำเป็น "
" จำเป็นยังไง " ผมเงยหน้าถามคนตรงหน้า
" ก็มึงกับกูจะได้รู้จักกัน "
" แล้วจะรู้จักกันไปทำไม "
" ถ้าฟังคำตอบกู กลัวมึงจะเขิน " มึงพูดอะไรก็ทำหน้าให้มันมันส์ๆหน่อย หน้านิ่งกูขนลุก ไอ้บ้า!
" ไอ้สัด! จะมาขงเขินอะไร หลีก! "
" ไม่หลีก ฮึๆ "
" มึงนี่จุ้นจ้านวุ่นวายนะ! "
" ก็คงแค่กับมึง "
" อะไรนะ พูดไร " ผมไม่ได้ยินประโยคเมื่อกี้ที่มันพูดอะ
" ป่าว กูมีคำถามหนึ่ง "
" โอย ไม่ตอบเว้ย! "
" มึงรู้ป่ะ กูชื่ออะไร "
" ไม่ๆ ไม่รู้ ไม่อยากรู้ ไม่จำเป็นต้องรู้ "
" อ่อ " มันพยักหน้าเบาๆ ก็โซยบุหรี่แล้วพ่นออกมาเรื่อยๆ
" เฮ้อออ " ผมกอดอกถอนหายใจแรงๆ
" จอจาน สระอี จอจาน สระอี ไม้โท ..จี!..จี้! " มันมองหน้าผม
" นี่! ไอ้นี่หนิ! "
" อะไร "
" กูชื่อจี้ "
" ก็จีจี้ไง "
" ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้ เข้าใจม่ะ!! "
" ฮึๆ " มันยิ้มส่ายหน้าไปมา
" เป็นบ้าอะไรไม่ทราบ! "
" มึงไม่รู้จักกูหรอ "
" ไม่ ! "
" เคยเห็นหน้ากูมั๊ย "
" ... " ผมเงียบ คือไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร
" ไม่สนิทอะเดี๋ยวก็สนิทแล้ว ส่วนไม่รู้จักกู จริงหรอ? "
" อืม " ผมตอบเสียงเบา นี่กูโกหกชัดๆ
" แต่ช่างเหอะ ! "
" เอ่อ! ช่างดิ ไม่อยากเห็นอยากรู้จัก อยากสนิทกับมึงซักกะนิด "
ผมพูดแล้วหันหน้าหนีมันอีกรอบ อะไรทำให้ผมต้านทางสายตามันไมได้ขนาดนี้นะ
" มีหลายอย่างที่มึงไม่รู้นะ ..ที่ผ่านมาช่างมันก็ได้ "
" .... "
" แต่ที่มึงไม่อยากจะเห็นกู ก็เสียใจด้วยว่ะจีจี้ "
" อะไร สะ..เสียใจทำไม ทำไมต้องเสียใจ "
" เพราะ.. จากนี้ มึงได้เห็นกูบ่อยๆแน่ ฮึ! "
" ว่าไงนะ "
" แก่แล้วหรอ หูฝาด? "
" ไอ้เอื้อ! ไอ้กวนตีน "
" หือ ? " มันทำหน้าสงสัย แต่ก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผมอีกรอบ
" มึงเรียกกูว่าอะไรนะ! "
" อะไร นี่มึงไม่รู้จักชื่อตัวเองหรือไง มึงชื่อเอื้อไม่ใช่หรือไง "
" อืม ฮึๆ "
" ไอ้เอื้อ O.O อุ๊บบ! "
" ฮึ ..เมื่อกี้มึงยังไม่รู้จักกูอยู่เลย " จะยักคิ้วเพื่อ? ฮึยยย
" กะ.. ก็ที่เมื่อกี้ที่เพื่อนมึงเรียกว่า เอื้อ ไงๆ " ผมแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ
" อ๋อออ " มันพยักหน้า
" มึง ..เอาตรงๆเลยนะ ตรงๆ "
" เอาอีกล่ะ ว่ามา ตอบไม่ตอบคิดอีกที " ทำไมมันดูมีสิทธิเลือกว่ะ
" นี่มาจีบกูหรอ? " ไม่ใช่ไม่อายนะที่ถาม แต่คือผมอดไม่ได้จริงๆ
" อะพูดความจริงก็ได้.. ก็กูเห็นมึงมาที่คณะบ่อยๆ แล้วหลายครั้งที่กู.. เห็นมึงมองกู " ผมพูดอะไรออกไปว่ะเนี้ย //
" เพื่อนกูมันชอบล้ออะ กู ..กูอาย กูไม่ค่อยชอบ -///- "
ผมป่าวเขินนะ ผมพยายามหลีกเลี่ยงที่จะใช้คำนั้นที่สุด ///
" นี่เค้าเรียกว่าจีบหรอ ฮึๆ ..ก็คงงั้นมั้ง "
" ... "
" กูจีบมึงอยู่ "
" .... " ////
" แล้ว.. มึงให้กูจีบได้มั๊ยล่ะ "
" หะ! O.o ไม่เอา "
-~-
" ต่อจากนี้ ชีวิตมึงอาจไม่สงบแล้วนะ จีจี้ " มันชี้หน้าโผมมมม
" ... "
" กูจะไปจีบมึงบ่อยๆ แล้ว ..มึงก็มาให้กูจีบด้วย " มันยิ้มแล้วพูดต่อ
"...."
" ไอ้ดื้อ "
" เฮ้ย ! " ผมตกใจ เมื่อมันก้มหน้าลงมาใกล้ๆ
" บ้าแล้ว! มึงเมาบุหรี่แน่ๆ กะ..กูไปแล้ว ไอ้บ้า อะ..ไอ้ไม่มีมารยาท อะ.." ผมเอามือดันหน้ามันออกเบาๆ
//หมับ//
" เดี๋ยวๆ ที่มึงพูดไม่เพราะกับกู ทั้งๆที่กูอายุมากกว่า กูจะถือว่า เพราะมึงอยากสนิทกับกูเร็วๆแล้วกันนะ " มันดึงมือผมไว้อีกรอบ
" มะ..มึง กะ..กู เนี้ยนะ " ผมสะบัดมืออก แล้วชี้หน้ามันคืน ที่ผมใช้มึงกูก็มีแต่เพื่อนกับคนที่ไม่ชอบหน้าต่างหาก
" ฮึ เตรียมตัวไว้แล้วกัน "
" ไปได้แล้วไป " นี่มึงไล่กูหรอ ไหนว่าจะจีบไง
" กูจะไปตีกลอง มึงไปแดกเหล้าต่อเถอะ "
" เอ่อ รู้แล้ว! " ผมตอบเสียงเหวี่ยงๆ
" แล้วเมื่อกี้ มึงทำหน้าหมางง ฮึๆ "
" กูไม่ใช่หมา แล้ว..ไม่ให้กูงงได้ไง ไอ้บ้า "
" แล้วมึงงงอะไร "
" วันนี้ทำไมมึงเข้ามาคุยกับกู "
" แค่อยากคุย "
" แต่กูไม่อยากคุยซักหน่อย "
" หรอ ถ้ามึงไม่อยากคุย มึงคงไม่ยืนอยู่ตรงนี้นานขนาดนี้ "
" ก็มึงไม่ให้กูไปอะ มึงขวางกูอะ " ผมพยายามหาอะไรก็ได้มาตอบ แต่มันจริงนะ พอผมจะไปมันก็ขวางทางผมตลอด
" ฮึๆ มึงก็คุยกับกูต่อหนิ มึงถามกูด้วยนะ "
" ฮึย! "
" เหวี่ยงกลบเกลื่อนความเขินอีกแล้วนะ "
" มะ.. ไม่ใช่ๆ "
" ยอมรับเถอะหน่าา "
" .... "
" มีอะไรอยากจะถามกูอีกเยอะใช่มั๊ยล่ะ "
" ... " ผมไม่ตอบ ก็เพราะมีเยอะเลยแหละ แต่มันจะเหมือนว่าผมสนใจมันมากเกินไป ไม่พูดดีกว่า
" ทำไมมึงดูพูดน้อยๆ เงียบๆนะ ฮึๆ " ไอ้สลัด ใครจะไปกล้าคุยด้วยเล่าาา
" มึงก็เหมือนกัน คนอะไร เห็นหน้านิ่งๆ กลับพูดมากกับคนอื่นมากขนาดนี้อะ! "
" มึงคนเดียว "
" หะ! พูดอะไรงึมงัมๆอีกแหละ อะไร..คนเดียวๆ "
" กูจะไปแล้ว มึงก็ไปได้แล้ว "
" ไปเลยไอ้ผี! "
" แล้วอย่าเพิ่งคิดถึงกูล่ะ "
" บ้ารึไง ไอ้บ้า! ไม่คิดอะไรทั้งนั้นแหละ! " ผมไม่รู้ว่าผมวิ่งเร็วแค่ไหน ที่จะหนีออกมาให้พ้นจากตรงนั้น
สลัดเอ้ยย คือผมงงไปหมดแล้วววววววว มันเกิดอะไรขึ้นว่ะเนี้ยยย
เพิ่งคุยกันครั้งแรก ขอจีบกูเนี้ยนะ !! ฟวยเอ้ย จะให้กูยอมรับว่าเขินจนได้ใช่มั๊ย อ้ากกกกก
-100%-
------------------------------------------
21-01-17
หายไปหลายวันอีกแล้ว
จะพยายามมาต่อเรื่อยๆนะคะ
ติดงานคณะ ติดเรียนมหาโหด
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
:L2: :pig4:
ตื่นเต้นอีกนิด คุยกันแล้ว
-
ในที่สุดเขาก็คุยกันอย่างจริงจังซะที :impress2:
-
เขาคุยจะจีบกันแบบกวนตี๊นกวนตีน
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอเสียงคนรอ ใครรอพี่เอื้อกับจีจี้อยู่บ้าง เขาจะมาจีบกันอีกแล้วนะ>< :katai4:
-
รออยู่เลย วันนี้มาไหม
-
EP.08
ไม่รู้จักหรอ คำว่าบังเอิญ
8/1
กริ๊งงงงงงงงงงง~ กริ้งงงงงงงงง
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆๆ
" พี่จี้! ปิดโทรศัพท์ดิ เสียงดังตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่ตื่น! "
กริ๊งงงงงงงงงงง~
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
" พี่จี้! ตื่นนนน ตื่นได้แล้ว ปิดเสียงนาฬิกาปลุกก่อน เจรำคาญ ไอ้พี่โว้ยตื่นนน ! "
" พี่เจ จินนี่รำคาญเสียงพี่มากกว่าอะ "
" ไอ้จินนี่ ว่าพี่หรอ "
" ป่าวค่าา ปลุกพี่จี้ต่อเลย คิๆ "
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
" พี่จี้! ตื่นยังงงง "
" หืออออ อืออออ เฮ้อออออ " เสียงอะไรว่ะ ดังน่ารำคาญที่สุด คนจะหลับจะนอน
" พี่! "
" ตื่นแล้วววๆ อือออ "
ผมตะโกนบอก เมื่อได้ยินเสียงไอ้น้องตัวดี และเอื้อมมือไปปิดโทรศัพท์ที่ตั้งนาฬิกาปลุกเสียงมาตฐานที่ใครได้ยิน 'กริ้งงงงงงงงงง' เดียวก็ต้องตื่น ยกเว้นผมวันนี้ ถ้าไม่ได้ยินเสียงทุบหรือตบประตูของน้องชายตัวดี ก็คงจะหลับยาวไม่ตื่นง่ายๆแน่
ผมรู้สึกตัวแล้ว แต่ยังอยากนอนบนเตียงต่อ ก็เลยบิดขี้เกียจกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง ทั้งมือทั้งเท้าปัดป่ายหมอนผ้าห่มตกลงจากเตียงไปหมด
" พี่ตื่นแน่ป่ะเนี้ย พี่ๆๆๆ "
" พี่จี้ ลงไปกินข้าวค่าาา "
ก๊อกๆๆ
" ตื่นแล้วๆ เลิกเคาะสักทีไอ้เจ! โว้ยย "
" ฮ่าๆๆ ก็นึกว่าหลับต่อ พี่ลงไปกินข้าวด้วย นี่ข้าวเที่ยงแล้วนะ พ่อแม่รออยู่ "
" เอ่อ ไม่ต้องเคาะอีกนะไอ้เจไอ้จินนี่ เดี๋ยวพี่ลงไป "
ผมบิดขี้เกียจต่อชุดใหญ่เลย เหยียดแขนเหยียดขา แล้วนอนนิ่งๆมองเพดานห้องตัวเอง
จำได้ว่า..
เมื่อคืนกลับดึกมาก แถมยังดื่มหนักมากเลยเถอะ พอกลับไปที่โต๊ะ ผมก็ยัดเหล้าเข้าปากทันที ไม่พูดไม่จากับใคร ผมรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง แต่ก็ไม่แน่ใจว่าทำอะไรแปลกๆลงไปรึเปล่า
ผมเจอไอ้เอื้อ มันกับผมคุยกัน
///ฉ่าๆ///
' มึงแม่งไม่มีมารยาท '
' ฮึๆ ทำไม จะตีกูหรอ? '
' ไอ้สัด! '
' ด่าได้ด้วย '
'เอ๊ะ! มากวนตีนทำไมเนี้ย! รู้จักก็ไม่รู้จัก '
' .... ' มันมองเฉยๆอะ
' มึงหยุดมองดิ '
//หมับ//
' ก็มึงน่ามองดี '
' มึงดื้อจัง '
' ดื้อแล้วไง ปล่อยเลย ปล่อยๆ '
' ปล่อยก่อนดิ '
' ไม่ มึงดื้ออยู่ '
' ที่มึงเหวี่ยงๆแบบนี้ เพราะว่ามึงกำลังกลบเกลื่อนความเขิน '
' บ้าเหรอ ไม่ได้เขิน ไม่เขินสักนิด ->- '
' จอจาน สระอี จอจาน สระอี ไม้โท ..จี!..จี้! '
' กูชื่อจี้ '
' ก็จีจี้ไง '
' ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้ เข้าใจม่ะ!! '
' นี่เค้าเรียกว่าจีบหรอ ฮึๆ ..ก็คงงั้นมั้ง '
' ... '
' กูจีบมึงอยู่ '
อ้ากกกกกกกก
โอยยยยย เมื่อคืนเกิดขึ้นได้ไง ไอ้จี้ๆๆๆ แล้วตอนนั้นจะไปยืนคุยกับมันทำไมมมมมมม!!
ผมยังไม่อยากบอกเรื่องที่ไปเจอไอ้เอื้อบนดาดฟ้าให้เพื่อนผมฟังหรอก >< แต่เมาแอ๋ขนาดนั้นไม่รู้หลุดปากพูดมากไปแล้วรึยัง
" ลงมาซักที ผมนึกว่าพี่หลับต่อซะอีก " ไอ้เจที่ตอนนี้แต่งตัวซะ เหมือนจะไปเดินแบบ
" เดินดีๆจีจี้ เดี๋ยวก็ล้ม " แม่ผมพูดขึ้นมาเมื่อเห็นผมกำลังเดินลงมาจากบันได ด้วยสภาพที่แบบ..
" แม่ครับ ผมว่า พี่จี้ดูไม่ได้เลยว่ะ "
" ไอ้เจ! กวนตีน! เงียบเลย " ผมด่าน้อง
ถึงแม้ผมจะรู้ตัวเองว่าสภาพตอนนี้ของผมมันดูไม่ได้เลย ต่อให้ล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็เถอะ แต่ผมเผ้า ยังฟูชี้ ตาคงคล้ำดำ หน้าคงเป็นรอยจากการนอน
ตอนนี้น้องชายกับแม่ของผม กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ คือบ้านผมมีแม่บ้านนะครับ แต่ว่า แม่ของผมก็มักจะทำด้วยตัวเองเกือบทุกอย่าง
หมับ
" แฮะๆ แม่ฮะะะะะ จี้ปวดหัวอ่ะ "
" อุ้ย จีจี้ ทำแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวถ้วยแกงหกลูก"ผมเข้าไปกอดเอวแม่จนแม่ต้องรีบวางถ้วยแกงลงบนโต๊ะแล้วหันมาตำหนิผมทันที
" อืออออ ขอโทดฮะ แต่แม่จ๋าาา จี้ปวดหัว "
" ไม่ต้องมาปวดหัวตอนนี้เลย ตอนกินเหล้ากินเบียร์ไม่เห็นบ่น "
" พี่จี้แกล้งอ้อนแม่เฉยๆ ดูก็รู้ "
" แม่ว่าทั้งสองคนนะ เจก็เหมือนกัน เมื่อวานกินเหล้าแล้วยังจะขับรถกลับอีก "
" แม่ค้าบบบ ก็พี่จี้ให้เจไปรับกลับอะค้าบ "
" ก็รู้ว่าเหล้าเบียร์มันไม่ดี แม่ก็ไม่ได้ห้ามนะ แต่อย่ากินจนขาดมันไม่ได้ เข้าใจมั๊ยลูก"
หงึกๆ
ทั้งผมและน้อง จำใจต้องพยักหน้ารับบัญชาของแม่
" อืออออ ค้าบบบบบ แม่อย่าว่าจี้สิฮะ จี้ปวดหัวอะ จี้ปวดจิ้ดๆๆขึ้นมาอีกแล้ว "
" เฮ้อ เรานี่น้าาา ไปนั่งก่อนไป จะได้กินข้าวกินยา ตาเจ จินนี่ ไปนั่งไปลูก "
" นี่พ่อไปไหนอะ " ผมกระซิบถามจินนี่
" พ่อไปบริษัทค่ะ ตั้งแต้เช้าๆนูนนน " จินนี่กระซิบบอกแล้วหันไปตักกับข้าวมาใส่จานตัวเอง
" อ่าาา แม่ฮะ จะเดินทางวันไหนอะ จี้จะได้ไปนอนกอดแม่ก่อนวันหนึ่ง "
แม่ของผมและพ่อจะต้องเดินทางไปอังกฤษไปดูธุรกิจที่อยู่ทางนั้น อาจจะไปอยู่ที่นั้นเป็นหลายๆเดือน ผมเลยต้องถามแม่ให้แน่ใจเพราะแม่เคยบอกไว้ว่าประมาณเดือนนี้จะเดินทาง
" อย่าตกใจนะ "
" ทำไมอะแม่ พูดอย่างงี้จี้ก็ตกใจก่อนอะสิ "
" แม่อย่าบอกนะว่าใกล้แล้ว "
" ก็ใช่จ้ะ อีกสองวัน "
" สองวัน! " พวกผมร้องออกมาพร้อมกัน ตอนนี้จินนี่ที่ก่อนหน้านี้ยิ้มเริงร่าอยู่ หงอยขึ้นมาทันที รวมทั้งผมและไอ้เจด้วย
" โหแม่ค้าบบ ทำไมเร็วจัง " ไอ้เจ
" ช่ายอะะะะ อีกไม่กี่วันเอง " จินนี่ หน้าบึ้งแต่ก็เคี้ยวข้าวตุ้ยๆ
" วันนี้วันพรุ่งนี้จี้ไปนอนกับพ่อกับแม่นะ บอกเลยยยยย "
" จินนี่ด้วยๆๆๆๆ " น้องชี้ตัวเอง
" จริงหรอจ้ะ พ่อเค้าจะยอมหรอออ " แม่พูดยิ้มๆ
" จริงสิฮะะ ก็พ่อกับแม่จะไปตั้งหลายเดือน จี้กับน้องอยู่นี่ ต้องคิดถึงพ่อกับแม่มากแน่ๆ "
" ฮือออ ไม่อยากให้ไปเลยอะ " น้องสาวผมเริ่มงอแง
" ไม่เอาน้าาา กินข้าวๆ อร่อยมากเลยนะ "
" ครับ/ค่าา "
" นี่แกงส้มที่ลูกชอบ "
" นี่ยำวุ้นเส้นของน้องจิน "
" นี่ปากหมึกผัดผงกะหรี่ของพี่เจ "
" แม่อ่าาา "
" กินๆ ตอนเย็นลูกก็ออกไปงานเลี้ยงกับพ่อ แม่ก็ไม่ได้ทำอาหารเย็นให้นะ "
"ฮืออ ไม่อยากไปงานเลี้ยงเลยอะ "
" ต้องไปสิจ้ะ สัญญากับพ่อเขาไว้แล้ว "
" ครับผม "
" อืออ แม่ขาาา อร่อยที่สุดเลย แซ่บมากๆ "
" กินเยอะๆ จะได้อ้วนๆ พวกเราผอมเกินไป ฮ่าๆๆ "
" อ้วนอะไรฮะ จี้ไม่อยากต้องมาคอยลดน้ำหนักอีก ไม่อยากกินเยอะเลนอ่ะะะ "
" หรอจ้ะ "
" แต่ว่า .. อาหารอร่อยทุกวันขนาดนี้ จี้จะไม่กินได้ยังไง อันนี้ก็อร่อย อันนี้ด้วย อันนั้นอีก อร่อยมากเลยค้าบ "
" อ้อนจังเลยน้าา " แม่เอื้อมมือมาลูบหัว
" จริงหนิฮะ "
" ถ้ามีแฟนกัน คงไม่อ้อนแม่แบบนี้แล้วแน่ๆ "
" ก็ยังไม่มีแฟนง่ะ "
" เมื่อคืนใครนะ ละเมอถึงชื่อ .. "
" O.O "
" ชื่ออะไรน้าาา "
" จริงครับแม่ เมื่อคืนผมก็ได้ยิน "
" ไม่จริ้งงงงงง จี้จะละเมอชื่อใครได้ยังไง ไม่มีนะแม่ไม่มีฮะ " ผมตกใจทันที เมื่อแม่และเจพูด นี่ผมไปละเมออะไร หวังว่าจะไม่ใช่ชื่อไอ้เอื้อนะ
" ว้าาาา จินนี่พลาดอะไรไปเนี้ย ละเมอว่าอะไรอะคะ "
" พี่เรา เขาเรียกชื่อใครคนหนึ่งอะ มาจีบๆ มามองๆ อะไรของพี่ก็ไม่รู้แต่สักพักก็หลับ แม่ได้ยินไม่ชัดหรอกจ้ะ " แม่ยิ้มล้อๆ
" อืออ พอเถอะฮะๆ ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย " แย่แล้ว ผมต้องพูดถึงไอ้เอื้อออกไปจริงๆแน่ๆ แม่ฮะ พอเถอะะะะะ
" ถ้ารู้เรื่อง เขาจะเรียกว่าละเมอหรอลูก "
" เฮ้ยยย มีคนมาจีบพี่จี้หรอคะ จริงอะ>< "
" เอ่อ.. ไม่บอกๆ! แบร่ๆ ;P กินข้าวเลยเถอะฮะๆ กินๆๆ "
" หว่าาาาา -W- "
" งั้นกินเยอะๆ คนดีของแม่ "
" ค้าบบบบ /ค่าาาา "
" พร้อมรึยังลูกๆของพ่อ "
" พร้อมแล้วค่ะ ตื่นเต้นๆ " เสียงจินนี่ น้องร่าเริง พี่ไม่เห็นร่าเริงเหมือนแกเลยจินนี่
" เป็นไง เมื่อเช้าไปงอแงอะไรใส่แม่เขา " พ่อพลักหัวผมเบาๆ เพราะนั่งเบาะหลังด้วยกัน ส่วนจินนี่อยากนั่งข้างหน้ากับเจ ที่เป็นคนขับรถ
" พ่อผลักจี้อีกแล้ว เดี๋ยวๆ ฟ้องย่ากับแม่เลย "
" แค่แกล้งเองไอ้จี้ ฮ่าๆๆ"
" แกล้งแรงจังเลยนะครับ จี้ลูกพ่อนะ "
" เอ่อๆ โทดที แต่อย่าไปบอกย่านะ "
" ฮ่าๆๆ ครับๆ เล่นกับใรไม่เล่น มาเล่นกับหลานย่าพิมพ์ "
" ฮ่าๆๆ "
" ให้มันเบาๆหน่อยไอ้ลูกคนนี้ "
" ฮ่าๆๆ คับๆ ไม่แกล้งพ่อแล้ว "
ตอนนี้ผมกำลังเดินทางไปงานเลี้ยง ที่พ่อจะบังคับให้ผมไปให้ได้อะแหละ วันนี้ถึงแม้งานจะจัดในโรงแรมแต่ว่าเป็นตรีมการแต่งตัวสบายๆไม่ต้องใส่สูทอะไรมากมาย ผมเลยเลือกใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กางเกงสแลคขายาวสีขาว รองเท้าหนังสีน้ำตาล ส่วนเจก็ใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน กางเกงสแลคดำ รองเท้าหนังดำ จินนี่ก็ใส่ชุดแซ็กสีฟ้าขาว น่ารักๆเหมาะกับน้อง
พอถึงโรมแรมที่จัดงาน พ่อก็เดินนำผมเข้าไปในงาน
" ย้อนวัยเก๋า หนุ่มอมตะ "
แหมะ เห็นชื่องานแล้วผมกับน้องถึงกับหลุดขำ ลุงเพื่อนพ่อคนไหนเป็นคนตั้งเนี้ยยย
"ใครตั้งชื่องานเนี้ยพ่อ"
"เพื่อนสนิทพ่อนี้แหละ"
"ลุงอานนท์อะนะ"
คือผมเคยเจอลุงอานนท์ตอนเด็กๆ แค่ครั้งเดียว แต่ผมจำหน้าท่านไม่ได้หรอก ก็รู้ว่าท่านเป็นเพื่อนสนิทพ่อ เพราะพ่อเล่าถึงท่านให้ฟังตลอด ว่าเป็นวิศวกรและมีไร่อยู่ที่เชียงใหม่นูนนน นานๆเจอกันที
"ใช่ รู้แล้วก็ไปชมชื่องานที่มันตั้งให้พ่อหน่อย มันบอกลูกชายมันช่วยตั้ง ฮ่าๆ "
"อ่ออ ได้ฮะ ฮ่าๆ ผมล่ะอยากเห็นหน้าลูกชายลุงอานนท์" ผมพูดขำๆ เลยโดนพ่อพลักหัวเบาๆ
"ป่ะๆ เข้างาน"
พ่อพาผมมานั่งโต๊ะหนึ่ง เป็นโต๊ะ สี่เหลี่ยมยาวต่อกัน4โต๊ะ โต๊ะหนึ่งนั่งได้ เขียนว่า..
" กลุ่ม เจริญๆ เชิญนั่ง "
" พ่อ ชื่อกลุ่มพ่อหรอ? " โอย แอบขำได้มั๊ยอะพ่อ
"เอ่อ นั่งดิ ขำอยู่นั้น" พ่อพูดพร้อมเรียกพวกผมเข้าไป พวกผมก็รีบสวัสดีลุงๆน้าๆอาๆ ที่นั่งโต๊ะก่อนอยู่แล้ว
" นั่งเลยหลานๆ " พ่อเข้าไปนั่งก่อนตามด้วยจินนี่ ผม และไอ้เจ นั่งทางเดียวกันหมด
"นี่เพื่อนพ่อ ลุงขิง ลุงนัด ลุงช้าง ลุงธัน เพื่อนพ่อเอง" พ่อแนะนำลุงๆที่นั่งอยู่โต๊ะอยู่ถัดไป
"สวัสดีครับคุณลุง ผมจี้ครับ"
"ผม เจครับ"
"หนู ชื่อจินนี่ค่ะ" พวกผมยกมือไหว้ลุงทุกคนที่นั่งอยู่
" หน้าตาดี มารยาทดีไม่เหมือนพ่อมันเล้ยยย " อยู่ๆมีเสียงใหญ่ทุ้มๆ ของผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง พูดอยู่ด้านหลัง
" เฮ้ย ไอ้นนท์ ไอ้ห่า มานั่งๆ กูมองหามึงอยู่เนี้ย " พ่อผมเรียก ลุงอานนท์ เพื่อนสนิทของพ่อผมนั้นเอง
"เจอก็ด่ากูเลยนะสัด"
"มาๆ ไปไหนมาเนี้ย"
"หิวข้าวสัด กูไปตามลูกชายกูนะสิ"
"อ้าวแล้วไหนล่ะ ลูกชายมึง"
"กำลังโทรศัพท์ เดี๋ยวตามเข้ามา สงสัยคุยสาว ฮ่าๆๆ"
"ไม่ต้องเอานิสัยมึงมาพูดเลย"
พ่อผม กับลุงๆ ก็คุยกันอย่างสนุกเลยล่ะ เพราะคงไม่ได้เจอกันมานาน ต่างคนต่างทำงาน พ่อมาเจอกันเลยมีเรื่องให้พูดให้คุยกัน ลุงท่านก็ถามพวกผมเรื่องการเรียน ฟงแฟน ชวนคุยสนุกมาก ผมว่างานเลี้ยงผู้ใหญ่ก็ไม่หน้าเบื่อเท่าไหร่หรอก
"ลูกมึงโตขึ้นมากแล้วสิ อยากเห็นหน้า"
" กูก็อยากให้เจอ ฮ่าๆ สองคนนี่ต่างกันลิบลับ "
" ต่างกันยังไงๆ "
" คนเล็กนี่นิสัยเหมือนกูนะ แต่คนโตเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด "
" ผมได้ยินมาว่าคุณลุงเป็นคนจัดงาน แล้วก็ตั้งชื่องานหรอครับ "
"ใช่ลูกใช่ๆ มันเก๋และเจ๋งสุดๆเลยเนาะ "
" มันเจ๋งมากเลยคับชื่องาน ฮ่าๆ "
แหะๆ ขอโทษที่ต้องโกหกนะครับคุณลุง ผมเพิ่งหัวเราะตอนเดินเข้างานเอง ขอโทษจริงๆครับ
" อ๋อ แต่ชื่องานนี่ลูกชายของลุงช่วยตั้งน่ะ "
" คนเล็กหรอครับ "
" มีแต่คนคิดว่าลูกคนเล็กของลุง แต่ผิดคาดแล้วลูก เป็นคนโตต่างหากที่คิด "
" จริงหรอคับ ผมนี่อยากเจอลูกชายคุณลุงสุดๆเลยล่ะคับ "
" ฮ่าๆๆๆๆๆ ปกติมันไม่ชอบทำอะไรแบบนี้หรอก งานนี้ตอนแรกก็ไม่อยากมานะ ไม่รู้อะไรมาเปลี่ยนใจยอมมา "
" เหมือนลูกกูเลย ไอ้คนโตนี่ดื้อที่สุด "
" โหพ่ออย่าเผาจี้ดิ จุ๊ๆ คุณลุงครับจี้อยากมานะฮะ แต่พอดีช่วงนั้นงานเยอะ เลยปฏิเสธพ่อ "
" หรอว่ะ กูเชื่อลูกตัวเองเล้ยย "
" โธ่พ่อ จี้ก็มาแล้วไง ฮ่าๆๆ "
" ฮ่ะๆ เอ่อรู้แล้วๆ แต่นี่ลูกมึงอยู่ไหนเนี้ย "
"เอ่อวะ นี่ก็นานแล้วนะเว้ย ไอ้ลูกพวกนี้ หรอกูออกไปตามอีกดี "
" ไม่เป็นไรหรอก "
" เอ้ย ! มาแล้วนั้นไง " ลุงอานนท์บ่นไปได้ไม่นาน ก็ชี้ไปทางด้านหลังผม คงเป็นลูกของแกที่เดินเข้ามา ผมก็ไม่ได้มองตามอะนะ เพราะมัวแต่กินอยู่ กับข้าวอร่อยชิบหาย นี่แกงอะไรวะ อร่อยดี ไก่ทอดก็อร่อย ของหวานก็อร่อย
จนลูกชายลุงอานนท์ อ้อมไปนั่งลงข้างลุงอานนท์ ที่อยู่ตรงข้ามพวกผม
" สวัสดีคับๆ "
เคร้งๆ
ผมทำช้อนถือตักของหวานตกทันทีเมื่อผมเงยหน้ามอง คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ ทำไมหน้าตามันคุ้นจังอะ
" สวัสดีครับ ผมชื่ออิฐครับ "
เหมือน 'ไอ้เอื้อ'
ในห้วงความคิดหนึ่งผมเห็นภาพไอ้เอื้อซ้อนทับกับน้องคนนี้ แต่แค่คนตรงหน้ามีใบหน้า และบุคลิกที่แสดงถึงความยิ้มเก่ง พูดเก่ง
" เอ่อ พี่เป็นไรรึป่าวครับ " คนที่เพิ่งแนะนำตัวเมื่อกี้ถามและยิ้มให้กับผม
" ไม่ครับ ไม่เป็นไร " ผมส่ายหนายิ้มๆ
"พี่จี้เป็นไรเนี้ย เปื้อนหมด" เสียงไอ้เจที่เรียกสติผม
"เอ่อ เฮ้ยเปื้อน" ผมก้มมองดูเสื้อตัวเอง
" ไอ้จี้ ซุ่มซ่ามอีกแล้ว ฮ่าๆๆ " จะตลกอะไรกับการที่ลูกซุ่มซ่าม ไม่ด่า แต่หัวเราะชอบใจ พ่อผมเอง
" ขอโทษฮะ ผมขอไปห้องน้ำแปบนะพ่อ"
"ผมไปเป็นเพื่อนพี่"
"ไม่เป็นไรๆ พี่ไปเอง"
" เอ่อ ขอตัวซักครู่ครับ " ผมพูดตะกุกตะกักเพราะผู้ใหญ่กำลังมองอยู่ด้วย
ผมเลยรีบลุกแล้วเดินออกมา ตามป้ายบอกทางไปทางที่จะไปห้องน้ำชายใกล้ๆทางเข้างาน
เดี๋ยวมาต่อจ้า
>>>
-
8/2
พอถึงห้องน้ำผมก็รีบล้างแขนเสื้อ และมือที่เปื้อนของหวานเมื่อกี้ แต่พอจะเดินออกจากห้องน้ำก็ดันรู้สึกปวดฉี่อะนะ เข้าห้องน้ำเลยแล้วกัน นั่งเล่นรอเสื้อแห้ง
ตึ้ง
น้องแยมแฟนเซฮุน
มึงๆ ไปงานเลี้ยง เป็นไงบ้าง เจอคนหล่อๆมั๊ย
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไม่รู้ไม่ได้มอง กูมัวแต่กิน
น้องแยมแฟนเซฮุน
โธ่ มึงอย่าห่วงแต่กินสิ
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ก็อาหารที่นี่อร่อย
น้องแยมแฟนเซฮุน
มึงก็กินอร่อยทุกอย่างแหละจี้
กูถามจริงๆนะ มีคนหล่อมั๊ยลูกเพื่อนๆพ่อลุง..อะ
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ทำไมอะ มึงจะมาหรอ
น้องแยมแฟนเซฮุน
แน่นอน กูเปลี่ยนชุดแล้วเนี้ย กำลังจะตามไป
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
55555มึงพูดจริง?
น้องแยมแฟนเซฮุน
จริงสิ
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
แล้วมึงมีบัตรเชิญหรอ
น้องแยมแฟนเซฮุน
จะยากอะไร ก็ก็บอกหน้างาน ว่ากูเป็นลูกพ่อมึงไง555
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
แยม ตลกแหละๆ
น้องแยมแฟนเซฮุน
5555กูล้อเล่นน่ะ กูอยากรู้ว่ามึงเป็นไงบ้าง
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
สบายดี งานก็ไม่ได้น่าเบื่อ
น้องแยมแฟนเซฮุน
เอ่อ นั้นแหละดีแล้ว ตอนแรกเห็นบ่นไม่อยากไปๆ
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ก็ดีอยู่ๆ มึงอยู่ไหน
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
เอ่อ หัดเป็นเด็กดีบ้าง
น้องแยมแฟนเซฮุน
เพราะมึงอะแหละ เมื่อวานบอกกู ชนๆๆๆ กูเมาเป็นหมาเลย
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
เอ้า มึงชนเอง โทษกูไม่ได้555
แต่มึง..
เมื่อวาน กูพูดอะไรแปลกๆ ออกไปป่าวว่ะ
น้องแยมแฟนเซฮุน
กูจะรู้หรอออ กูเมาาาา
ลองถามไอ้มะยม มันไม่เมา เพราะมันไปส่งกู
น้องมึงเอามอไซต์มารับ สัด กูกลับด้วยก็ไม่ได้
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
555 เอ่อๆ
น้องแยมแฟนเซฮุน
ย่ะ ฝันดีล่วงหน้า กูเล่นเกมส์งูต่อก่อน
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
โอเค ฝันดี
ผมเดินกลับเข้ามาในงาน เห็นทุกๆคนที่โต๊ะตอนนี้กำลังตั้งใจดูวิดีโอและรูปภาพตอนพวกท่านยังหนุ่มๆ ทุกคนต่างหัวเราะและกำลังมีความสุขกับภาพความทรงจำเหล่านั้น จนผมอดยิ้มและหัวเราะตามไม่ได้^^
ผมเลยเดินไปตรงโซนอาหาร เพราะยังไม่อยากเดินไปขัดจังหวะในขณะที่ทุกคนกำลังดูวิดีโอ และอีกอย่างเมื่อกี้ยังกินไม่อิ่ม ฮ่าๆ
" เอาซูชิดีมั๊ยนะ "
" เอาแตงโมไปฝากจินนี่ดีกว่า "
" เอาเครื่องดื่มด้วยมั๊ย? "
" ฮึ! ไม่เป็นไรครั... O.O ไอ้เอื้อ! "
ผมจะหันไปปฏิเสธ เพราะผมเข้าใจว่าเป็นบริกร แต่ผิดคาดจนต้องอุทานออกมา ครั้งนี้คือไอ้เอื้อจริงๆ ไม่ใช่แค่คนหน้าเหมือนที่เป็นลูกลุงอานนท์เมื่อกี้
" ...... " มันไม่ได้พูดต่อ ผมตกใจนิดๆได้มั๊ย ว่ามันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
" มึงมางานนี่ด้วยหรอ? "
ผมถามแล้วมองสำรวจทั้งทรงผม ใบหน้าที่มีแค่ริมฝีปากกระตุกขึ้นหน่อยๆ และเสื้อผ้าที่มันใส่วันนี้ ก็แต่งตัวเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนส์สบายๆตามสไตล์งาน แต่มีการเซตทรงผมนิดหน่อย ดูแปลกตาออกไปนะ ดูไปแล้วมันแต่งตัวคล้ายๆบริกรงานนี่จริงๆนะ เพราะมันถือถาดที่มีเครื่องดื่มวางอยู่ 4-5 แก้วด้วย
" มึงยิ้มทำไม กูตลกเหรอ ? "แววตามันดูสงสัยผมนิดๆ
" ฮ่ะ ฮึๆ ป่าวไม่ได้ตลก " ผมส่ายหน้า แต่ยังยิ้มอยู่
" ..... "
ผมหัวเราะนิดๆ ก่อนนึกขึ้นได้ว่าคนตรงหน้าผมคือไอ้เอื้อนี่หน่า ผมควรตกใจไม่ใช่หรอ แล้วจะหัวเราะมันทำไมอะ
O-O
" อะ..เออ กูไปก่อนดีกว่าเนาะ " ผมรีบถือจานซูชิ กับแตงโมขึ้นแล้วจะเดินหนีมัน
//หมับ//
" เดี๋ยวดิ คุยกัน " มันรั้งต้นแขนของผมเอาไว้ ไม่ได้จับแรงอะไร แต่ต้องทำให้ผมหยุดนิ่ง ไม่กล้าขยับไปไหน..
" ฮะ!! อะไร? "
" กูชวนมึงคุยไง " มันตอบด้วยน้ำเสียงกวนเท้าผมนิดๆอะ
" OLO ? "
" ทำไมแขนเสื้อเปียก "
" ก็เพิ่งไปห้องน้ำมา "
" คุยกันก่อนมั๊ย "
" O.O คุยอะไรเล่าา "
" ในนี่มันเสียงดัง "
" ไม่คุยอะ " ผมส่ายหน้าและสะบัดแขน
" ถ้ามึงไม่คุย กูจะตะโกนว่ามึงเป็นแฟนกู "
" บ้ารึไง อย่านะ! "
ผมถึงกับตกใจจนหัวใจไปอยู่ตาตุ่ม ถ้ามันตะโกนจริงๆล่ะก็ ลุงคนอื่นคงได้มาสัมภาษณ์พ่อผมแน่ๆ ถึงแม้ครอบครัวและเพื่อนของผมจะรู้ว่าผมเป็นเกย์ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่รู้หรือดูออก เพราะทั้งงานนี้ มีแต่เพื่อนของพ่อ และไม่ใช่ทุกคนจะยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ ผมเลยพยายามวางตัวให้ถูก บางทีผมก็ยังไม่อยากให้พ่อต้องมาตอบคำถามอะไรแบบนี้แทนผมหรอกนะ
" คุยก่อน แล้วจะไม่ตะโกน " มันมองหน้าผม เหมือนพร้อมจะตะโกน
" ไอ้บ้า! " ผมอยากจะตีมัน แต่ก็ได้แต่ตีอากาศ ไม่กล้าตีกลัวโดนสวนกลับ ผมคงสลบแน่ ><
" ไปข้างนอกกัน " มันกระตุกแขนผมให้เดินตาม แต่พอผมไม่ไป
" ฮะๆ เอ้ย ไอ้เอื้อ! ซูชิกู ซูชิๆ ปล่อยก่อน ปล่อยๆ "
ในขณะที่มันพูด ไอ้เอื้อมันก็ดึงจานซูชิ กับแตงโมของผมกลับไปวางบนโต๊ะ คือไอ้ผมจะตะโกนดังกว่านี้ก็ไม่กล้า ก็ได้แต่ตะโกนแบบกระซิบ และสะบัดตัวให้หลุดจากมัน แต่ก็ไม่หลุดอยู่ดี ผมจะดิ้นให้เหนื่อยทำไมล่ะ วู้!!! มันลากผมออกมาจากงาน จนถึงข้างนอกที่มีสวนย่อมจนได้
" เค๊! นี่ไง ข้างนอกแล้ว มีอะไรว่ามาดิ " ผมผลักมันทันที
" ...... "
" มึงบ้ารึไงเนี้ย อยู่ดีๆโผล่มาได้ไง "
" มึงดูอารมณ์เสียนะ ไม่ดีใจรึไงที่เจอกู ฮึๆ " มันพูดแล้วยิ้มออกมานิดๆ ตามสไตล์
" ดะ..ดีใจอะไรเล่าา ไม่ซักหน่อย "
" ซักนิดก็ไม่หรอ? ฮึๆ " มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นนิดๆ
" ชิ! "
" .... " มันไม่พูดต่อ แต่ยังยิ้มอยู่จนทำให้ผมเริ่มทำตัวไม่ถูก เริ่มเมมปากตัวเอง
" ไม่เจ็บรึไง เมมปากตัวเอง "
O.O
" หือ! " มันทำให้ผมตกใจจนสะดุ้ง เพราะมันเอามืออีกข้างที่ไม่ได้จับแขนผม มาแตะริมฝีปากผมที่กำลังเมมอยู่ให้คลายออก
" มึงนี่แก้มแดงง่ายเนาะ! "
" ...... " >< หยุดพูดสักที ไอ้บ้า อยู่ดีๆ มาจับปากคนอื่นได้ยังไง
" ไอ..ไอ้บ้า ไอ้สัด! "
" มึงนี่ชอบพูดไม่เพราะ "
" อือ! ทำอะไร! " อ้ากกกก อีกแล้วมันทำให้ผมตกใจจนสะดุ้งอีกครั้ง มันเอานิ้วชี้มาแตะๆ ที่ปากผม เหมือนตีเพื่อทำโทษ >< ไอ้สลัด! ผมไม่อยากให้มันทำแบบนี้
" ก็ทำโทษไง กูเป็นพี่มึงนะ อายุมากกว่า แต่มึงพูดไม่เพราะกับกูเลย "
" ก็ไม่ต้องมาพูดดิ มึงก็พูดไม่เพราะเหมือนกัน "
" .... " ผมปัดมือมันออก แล้วมองมัน มันก็มองผมแต่ตอนนี้โคตรนิ่ง ไม่ได้ยิ้มด้วย จนผมต้องหันหน้าหนี ไอ้เชี้ยยยย ผมทำอะไรผิดว่ะ.. มันนิ่งและเงียบจนผมเริ่มหวั่นๆใจ กลัวถูกมันต่อยอะนะ -o-
" มะ.. มึงเป็นบริกรที่นี่เหรอ ? " ผมว่ามันเงียบเกินไปเลย ถามเรื่องที่สงสัยออกไป ตั้งแต่เจอกันเมื่อกี้
" ฮึๆ คิดว่ากูเป็นเด็กเสิร์ฟว่างั้น ? "
" ก็ใช่อะดิ มึงแต่งตัว แล้วก็ทรงผมเหมือนบริกรวันนี้จริงๆ "
" .... " มันมองหน้าและฟังที่ผมพูด แววตาและเสียงลมหายใจที่เหมือนกับกลั้นขำ จนผมต้องหลบสายตา
" ฮ่าๆ "
" มึงขำหรอ ? " ผมตีไหล่มันเบาๆ
" มึงติ๊งต๊องนะ "
" เอ๊ะ! ว่ากูอีกแล้ว ก็กูเห็นว่ามึงเล่นดนตรีกลางคืนที่ร้านอาหาร แสดงว่ามึงหาเงินด้วยตัวเอง แต่งตัวก็.. ไม่ค่อยจะดี " ก็ดีบ้างไม่ดีบ้างอะนะ ไม่อยากชม เดี๋ยวมันเหลิง><
" อยู่มหาลัยก็ชอบใส่แว่นเน่าๆ "
" แล้ววันนี้ ยังมึงแต่งตัว แล้วก็ทรงผมเหมือนบริกร "
" ฮึๆ มึงดูไม่ผิดหรอก กูเป็นเด็กเสิร์ฟจริงๆ " มันพูด แต่ผมเดาไม่ออกหรอกนะ ว่ามันพูดจริงพูดเล่น
" งั้นมึงมาคุยกับกู ก็เสียงานอะดิ กลับไปทำงานเลยนะๆ "
" ไม่กลับอะ อยากอยู่คุยกับมึง "
" ไอ้สัด บ้าเหรอ ต้องทำงานหางานส่งเสียตัวเองเรียน ยังจะมาอู้งานอีก "
" กูออกงานแล้ว "
" หะ! ออกงานได้ยังไง "
" อือ ออกแล้ว เมื่อกี้ไง "
" .... " ผมควรเชื่อมันใช่มั๊ยเนี้ย
แช็ก/// แช็ก///
" นี่! สูบบุหรี่อีกแล้วหรอ " ผมทักมัน พอเห็นมันหยิบบุหรี่มาคาบไว้ที่ปาก และกำลังจุดไฟแช็ก
" อืม " มันตอบแค่นั้น แล้วสูดพ่นควันออกมาเรื่อยๆ
" กู ...ไม่ชอบบุหรี่ " ผมพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น
" กูสูบไม่บ่อยหรอก "
" แต่กูอยู่กับมึงสองครั้ง มึงก็สูบทั้งสองครั้ง ไม่บ่อยแต่คงทุกวันล่ะสิ " ผมยังสูบต่อแต่เหมือนจะชะงักไปนิดๆ
" ฮึๆ หน้ามึงนี่เหวี่ยงจริง " มันจับหัวผมจน ต้องหมุนตามไปมองหน้ามัน
" นี่! แล้วมีอะไรจะคุยอีกมั๊ย กูออกมานานแล้ว " ผมสะบัดหัวออก เบนสายตาไปทางอื่น เพราะตอนนี้รู้สึกว่าหน้าร้อนมาก
" ตรงนี้เงียบดีนะ ไม่มีคนเลย "
" .... " ผมมองไปรอบๆแล้วพยักหน้า ก็ไม่มีคนจริงๆ อย่างที่มันบอก
" ก็เอ่อนะสิ มีแค่กูกับมึงเนี้ย " ผมชี้ตัวเองและชี้มันสลับกัน
" งั้น ตรงนี้จะทำอะไรก็ได้งั้นสิ " มันทิ้งบุหรี่ลงพื้น แล้วเหยียบจนไฟบุหรี่ดับ แล้วเดินเข้ามาและก้มหน้าลงมา จนหน้าของเราใกล้กันมาก จนปลายจมูกจะชนกัน
///พลั๊ก///
" เฮ้ยยย นี่ทำอะไรน่ะ! " ผมผลักมันออกทันที ไอ้สลัด ทำอะไรเนี้ย><
" ฮึๆ ป่าว " มันชูมือขึ้นแล้วยักไหล่
" จะให้มึงดมปากกู ว่ายังมีกลิ่นบุหรี่อยู่มั๊ย "
" บ้าป่ะ เพิ่งสูบเสร็จ แล้วมาให้คนอื่นดมปากเนี้ยนะ "
" ถ้าไม่ดม แล้วจะให้ทำอะไร "
" ... อย่ามาพูดจาสองแง่สองง่ามนะ เห็นมึงหน้านิ่งๆ นี่กวนตีนและลามกชิบหาย " ประโยคหลังผมพูดเบาลง มากๆ
" ฮึๆ กูเป็นคนหูดีนะ มึงพูดเบา แต่กูก็ได้ยินนะ " มันมองหน้าผมเหมือนจับผิด
" ก็กูไม่คิดว่ามึงจะเข้ามาคุยกับกู "
" มึงจะให้กูมองเฉยๆหรอ ฮึๆ ชอบให้มองรึป่าวล่ะ "
" โอยยย เลิกพูดแบบนี้สักที นี่ขนลุกหมดแล้ว "
" ฮึๆๆ มึงหน้าแกล้ง " มันเอามือลูบหัวผมอีกครั้ง
" มึงแม่ง! " ผมปัดมือมันออก แล้วทำท่ายกกำปั้นเหมือนจะต่อยใส่คนตัวสูงข้างหน้า แต่ก็ไม่ต่อยเหมือนเดิมฮะ กลัวโดนสวนกลับ แฮะๆ><
เดี๋ยวมาต่อจ้า
>>>
-
8/3 ครบ [100%]><
" อ้าวๆ น้องจี้หนิหน่าาา "
" ไอ้พี่เจมส์! " ผมหันไปมอง และเรียกชื่อคนที่เดินเข้ามาใหม่
ผู้ชายตัวไม่เตี้ยไม่สูง แต่สูงกว่าผมนิดหน่อย หน้าตาค่อนข้างดีออกไปทางเชื้อสายจีน ออกตี๋ๆ ไอ้พี่เจมส์ มันคือแฟนเก่าของผม พวกเราเลิกกันไปเป็นปีๆแล้ว เพราะความเลวของมัน ผมไม่ค่อยอยากพูดถึง แต่ต่อให้ต้องพูดก็ไม่คิดจะเสียใจที่เลิกกับมันมา
" บังเอิญจังเลยนะ พี่ไม่ได้เจอแฟนพี่นานเท่าไหร่แล้วนะ " มันเดินเข้ามาจับมือผม แต่ผมรีบสะบัดให้หลุดทันที มองหันไปมองไอ้เอื้อ มันหน้านิ่งมากจนผมมองไม่ออกว่ามันกำลังรู้สึกอะไร
" กูไม่ใช่แฟนมึง "
" ทำไมถึงว่าแบบนั้นล่ะครับ เราเป็นแฟนกันนะ คนดี พี่โทรหาก็ไม่รับเลย "
" มึงกับกูเลิกกันแล้ว ตอนนี้แม้แต่แฟนเก่าก็ไม่อยากเรียก "
" จุ๊ๆ ไม่เอาแบบนี้สิครับ ไม่น่ารักเลย เรียกพี่เจมส์เหมือนเดิมเพราะกว่าตั้งเยอะ "
พลั้ก
ผมรีบพลักไอ้พี่เจมส์ออก และวิ่งเข้าไปเกาะแขนไอ้เอื้อทันที เพราะผมมีตัวเลือกเดียวที่คิดออกตอนนี้ และไอ้เอื้อต้องช่วยผม
" พะ.. พี่เอื้อ อย่าเข้าใจจี้ผิดนะ ไอ้คนนี้มันเป็นแฟนเก่าจี้ เราเลิกกันแล้ว แล้วมันก็ชอบตามมาราวี ชอบโทรมากวน แต่จี้ไม่ได้รับเลยนะ พี่เอื้อช่วยจี้ด้วย นะๆ "
ผมกระตุกแขน แล้วเงยหน้ามองคนข้างๆ ที่เพิ่งลากมันเข้ามาเกี่ยว
" ... " มันทำหน้านิ่งมองผม และมองไอ้เจมส์ สลับกันไปมา
" ... " นะๆ ช่วยกูหน่อย ผมเงยหน้ามอง กระพริบตาปริบๆ เหมือนขอร้องมันทางสายตา
" ไอ้พี่เจมส์ นี่พี่เอื้อ เป็นแฟนใหม่กู " ผมมองหน้าไอ้เจมส์ ก่อนกลับมาเงยหน้ามองไอ้เอื้อ
คือขอโทษนะ ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
" แฟน ? " ไอ้เจมส์ทำหน้าอึ้งไปครู่หนึ่ง แต่กลับมายิ้ม เหมือนไม่เชื้อ
" แฟน ? " มันก้มหน้ามองผม และพูดเชิงถามผมเหมือนอยากจะแกล้ง ให้ผมพูดมันอีกครั้ง
" O- O อือฮึ .. คนนี้แฟนของจี้เอง " ผมยิ้มให้ไอ้เอื้อ และกัดฟันพูด
อึยยย อยากตบปากตัวเอง นี่พูดอะไรออกไปเนี้ยยย ไอ้จี้ๆๆๆ ก็ลืมนึกไปว่าไอ้เอื้อมันกำลัง..จีบผมแบบกวนตีนอยู่อะ แล้วนี่ยิ่งผมพูดอะไรเข้าทางมันหน่อย มันก็อาจจะเหิมเกริมกับผม
" ผมเป็นแฟนจีจี้ " มันพูดใช้สายตาดุๆ มองไปที่ไอ้เจมส์ " ใช่มั๊ยน้องจีจี้ ?"
" ใช่ที่สุด เลยครับ " ผมเอาหัวถูๆไหล่มันเพื่อความเนียน
" กูไม่เชื่อหรอก มึงไม่ใช่สเป็กน้องจี้ " มันพูดส่ายหน้า
" กูจะชอบใคร จะชอบสเป็กแบบไหนก็เรื่องของกู มันเปลี่ยนกันได้ " ผมเถียง
" ไม่เชื่อหรอ จุ๊บ! "
" O.O " รู้สึกตัวแข็ง แบบว่ากระดุกกระดิกไม่ได้>< เมื่อกี้ไอ้เอื้อมันจุ๊บหน้าผากผม คือมะ..มันทำสมจริงไปป่ะวะ ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้ม้างงง
" เอ่อ หอมพี่กลับสิครับ ดูเหมือนเขาจะยังไม่เชื่อนะ " มันก้มหน้าลงมาหาผม
" นี่ยังไม่เชื่ออีกหรอ " ผมกัดฟันถาม แต่ยังยิ้มอยู่
" =O= " ผมถามไอ้เจมส์ และมันก็ทำหน้าไม่หมั่นใจกลับมา
" เอ่อ ... จุ๊บ! " ผมหอมแก้มไอ้เอื้ออย่างรวดเร็ว แต่โดนเต็มๆ แล้วกูจหอมแก้มมันทำไม>,< โอย คิดหน่อยไอ้จี้ คิดๆ ผมนี่รีบก้มหน้าลงพื้นเลย อายสลัดดด
" ไม่เชื่อ กูยังไม่เชื่อว่าน้องจี้จะชอบคนแบบมึง " มันส่ายหน้าตัวเองไม่หยุด
" นี่จะบอกว่าจีจี้ ชอบแบบมึงหรอ ฮึ " ไอ้สัดเอื้อก็พูดต่อ คำพูดของมันยังทำให้ผมหมั่นไส้มันเลย ขอด่าในใจ แต่ยังเกาะแขนมันไม่ปล่อย
" ไอ้..! "
พลัก//
" หยุดนะ ไอ้เจมส์ มึงจะทำอะไรแฟนกูฮะ "
" นี้น้องจี้ปกป้องมันหรอ แล้วให้มันเรียกจีจี้ได้ ทั้งๆที่ไม่ยอมให้พี่เรียกเนี้ยนะ! "
" เอ่อ! ก็เขาเป็นแฟนกู และไม่เคยเลวกับกูแบบมึง เข้าใจมั๊ย "
" นี่! มึงด่ากูว่าเลวหรอ! "
พลัก///
ตุ้บ
O.O
ไอ้เอื้อเข้ามาผลักไอ้เจมส์ที่จะพุ่งเข้ามาใส่ผม แล้วต่อยจนมันล้มหงายหลังก้นกระแทกกับพื้นสนามหญ้า ดูท่าไอ้เจมส์จะตกใจสุดๆไปเลย เพราะน้อยคนหนักที่จะกล้าทำกับมันแบบนี้
" มึงจะทำอะไรจีจี้แฟนกู " ผมเกาะแขนมันไว้ แล้วมองหน้า อยากจะบอกว่า เดี๋ยวๆ ไอ้เอื้อใจเย็นๆนะ มึงเล่นสมบทบาทไปแล้ว
" มึงต่อยกูหรอ ไอ้สัด! " คนที่ถูกผลักและต่อยจนล้มลงไป ทำเป็นชี้หน้าด่าไอ้เอื้อ ทั้งๆที่ผมอะรู้ว่ามันกลัว เพราะตอนนี้ผมยังกลัว ไอ้เอื้อมันเล่นทำหน้าตาพร้อมจะปล่อยหมัดใส่ไอ้เจมส์อีกครั้งอะ ผมกลัวลูกหลง><
" เอ่อ ถ้าไม่อยากโดนแฟนกูต่อยอีกก็ไปเลยนะ ไอ้เจมส์ "
" ฮึย! มึงคบกันได้ไม่นานหรอก ไอ้จี้มันนิสัยเสียจะตาย แค่กูทนคบกับมันตอนนั้น ก็นานสุดแล้ว เพราะไม่มีคนทนมันได้ไง สักวันมึงก็คงเบื่อมัน หรือไม่มันก็คงเบื่อมึง " มันลุกขึ้น และชี้หน้าบอกไอ้เอื้อ นั้นคงเป็นสิ่งที่มันคิดมาตลอดจริงๆ และมันยอมพูดออกมาแล้ว
ตอนนี้ผมไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ใช่เพราะยังอาลัยอาวรณ์ไอ้เจมส์อยู่นะ ผมแค่ไม่อยากรับฟังหรือนึกถึงความเลวของมันมากกว่า ผมไม่ได้เสียใจขนาดนั้น ที่ตัดสินใจคบกับมันตอนแรกๆ นึกว่ามันจะดี จะมีผมคนเดียว มันเอาใจเก่ง ตามใจ และทำเหมือนรักผมมาก แต่พอผมรู้ว่ามันนอกใจ แถมเมียมันยังมาระรานผม ผมก็ไม่ลังเลที่จะบอกเลิกมันทันที ด้วยความสนับสนุนของเพื่อนของผมเอง เพราะพวกมันไม่ชอบแฟนเก่าผมซักคน
" ไอ้สารเลว " ผมขอด่ามันหน่อยเถอะ
" มึงจะหยุดพูดถึงแฟนกูเสียๆหายๆยัง? " ไอ้เอื้อพูดด้วยน้ำเสียงออกแนวตะคอก เหมือนจะทนไม่ไหว มันอยากปกป้องผมใช่มั๊ย ถ้าผมไม่คิดไปเองนะ
" ... " ผมเงยหน้ามองไอ้เอื้อ
" จีจี้ พี่ไม่ฟังคนอื่นหรอกนะ พี่รู้ว่าเราเป็นยังไง "
มันก็มองมาที่ผมแล้วยกมือขึ้นมาลูบหัวผม มันมองผมด้วยสายตาที่ผมสัมผัสได้ ว่ามันต้องการจะบอกผมแบบนั้นจริงๆ ก่อนมันละสายตาไปมองที่ไอ้เจมส์
" ........ " ทำไมมันเล่นสมบทบาทจังล่ะเนี้ย แถมผมกับมันยังมาพูดเพราะๆกัน เรียกกันว่าแฟน แทนสรรพนามว่าพี่เอื้อกับจีจี้ อีก นี่จะเขินไม่ได้นะไอ้จี้><
" มึง ! จะไปดีๆ หรือจะให้รถพยาบาลมาเก็บ "
" กะ..กู ฝากไว้ก่อนเถอะ " ไอ้เจมส์ชี้หน้าผมและไอ้เอื้อสลับกันไปมา ก่อนหันหลังออกวิ่งไป
" แฟนกูพร้อมเสมอเว้ย จะมาตอนไหนก็มา ฮ่าๆ "
ผมอดไม่ได้ที่จะตะโกนตามหลังไอ้เจมส์ที่วิ่งออกไปทางลานจอดรถเรียบร้อย ไม่รู้นะว่ามันมาโผลที่นี่ได้ยังไง แต่ไม่ว่าที่ไหนผมก็ไม่อยากเจอมันหรอก ขาดกันแล้วคือขาด เลิกกันแล้วคือเลิก นี่ถ้าไอ้แยมอยู่ด้วย เรื่องคงไม่จบง่ายๆ ก็อย่างที่เคยบอกว่า มันไม่โอเคกับแฟนผมซักคน
" ฮึๆ "
พลัก
" เฮ้ยยย! ปล่อย " ผมผลักไอ้เอื้อที่กำลังโอบเอวผมอยู่ออก คือมันมาโอบผมตอนไหนทำไมผมไม่รู้สึกตัวละเนี้ย
" ทำไมผลักแฟนแรงจังล่ะ จีจี้ "
" ใครแฟนมึงไม่ทราบ ? "
" ก็เมื่อกี้ ยังเรียกว่า แฟน เรียกพี่เอื้ออยู่เลย เราหอมแก้มพี่ด้วยนะ ฮึๆ "
" บ้าป่ะ เมื่อกี้แค่เล่นละคร ตบตาไอ้เจมส์ " พอผมพูดเสร็จเลยหันหน้าหันตัวหนีมัน แต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้ ><
" หรอ? แล้วถ้าเมื่อกี้กูไม่ได้เล่นล่ะ ก็พูดจริง หอมเหม่งมึงจริงๆ " มันชะเง้อหน้ามาหาผม จนตกใจ คือจะหลบก็ไม่มีทางหลบไง
" อะ! ใครเหม่ง! " ผมเอามือปิดหน้าผากตัวเอง
" เหม่งมึงไง ที่กูหอม ส่วนแก้มกูก็โดนมึงหอม " มันชี้หน้าผากตรงที่มันหอมผม และชี้แก้มตัวเองที่โดนผมหอม><
" หยุดพูดได้ป่ะเนี้ย! เมื่อกี้เล่นละครไง จะให้บอกกี่รอบอะ " ไอ้คนบ้า ทำให้หน้าร้อนไม่พอ ยังมาทำให้ต้องเหวี่ยงใส่อีก
" มึงยิ้มรึป่าว เมื่อกี้ .. แถมหน้ายังแดงไปหมด "
" กู.. เอ่อ.. พอเลย เอาหน้าออกไป " ผมเอามือบังหน้ามัน และตัวผมเอง
หมับ ///
ไอ้เอื้อจับรวบมือผมไว้ แล้วดึงมือผมออกไม่ให้บังหน้า ผมเห็นหน้ามันอีกครั้ง ตอนนี้มันกำลังอมยิ้ม ไม่ต่างจากผม
" เมื่อกี้แฟนเก่ามึงจริงๆหรอ "
" เอ่อ! แต่เลิกกันไปเป็นปีๆแล้ว " ถามให้เสียอารมณ์อีก ไอ้บ้า!
" มึงชอบคนเตี้ยแบบนั้นหรอ "
" ไอ้สัด! มันก็สูงกว่ากูป่ะ? "
" สเป็กมึงแบบนั้นหรอ "
" เฮ้อ! อืมมมมมม ก็กูชอบคนตี๋ๆ ขาวๆ สะอาดๆ "
" แต่กูไม่ตี๋นะ "
" .... " กูว่ามึงพูดมากเกินไปแล้วนะ ><
" ก..ก็ใช่ไง มึงไม่ใช่สเป็กกู ซะนิด " ผมพูดเสียงเบาๆ
" แต่เมื่อกี้มึงบอกว่าสเป็กมันเปลี่ยนกันได้ มึงคงพูดจริง ฮึๆ "
" กู ก็แค่พูดใส่ไอ้เจมส์ไปส่งๆ "
" มึงกำลังเขินนะ ฮึๆ "
" กูป่าวซักหน่อย " ผมพูดแล้วหันหลังหนีมันทันที
นี่ผมเถียงกับมันเหมือนเด็กน้อยที่ต้องการชนะเลยอะ ทั้งเถียง ทั้งเหวี่ยง แต่มันก็ไม่หยุดเซ้าซี้ ไม่หยุดวุ่นวายกับหน้าผมซักที จุ้นจ้านอยู่นั้นแหละ ตอนนี้เริ่มทำตัวไม่ถูกแล้วนะ ><
ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง
เจเจ โสดครับ
พี่จี้
อยู่ไหนเนี้ย
พี่ตกส้วมหรอ
พ่อจะออกไปตามหาแล้ว
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
เอ้ยๆ โทดทีลืมบอก
พี่ออกมานั่งเล่นที่สวนหน้างาน พอดีเจอเพื่อน
ผมก้มมองโทรศัพท์ และตอบไลน์ไอ้เจที่ทักมาถาม ป่านนี้พ่อคงคิดว่าผมหนีออกจากงานไปแล้วแน่ๆ แต่ผมก็ออกมานานแล้วไง โดนตามก็ไม่แปลก
" ไง โดนตามแล้วหรอ ? "
" รู้ได้ไง "
" ก็เดาเอา "
เจเจ โสดครับ
จะเข้ามายัง พ่อถาม
พ่อนึกว่าพี่หนี
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
เดี๋ยวอีกแปบพี่ก็เข้าไป บอกพ่อด้วย
" กูต้องกลับเข้าไปในงานแล้ว พ่อตาม "
" อืม " มันพยักหน้าครั้งเดียว แต่ยังมองผมอยู่
" เมื่อกี้นี้ ... ขอบคุณ " ผมพูดเสียงเบา
" ฮะ ว่าไงนะ? "
" ... "
" ขอบคุณที่ช่วยกูไงเล่าาา! " กลายเป็นว่าผมตะโดกนขึ้นมาจนเสียงดัง
" ฮึๆ ได้ยินแล้วๆ "
" ได้หอมเหม่งกคุ้มแล้ว "
" ไอ้เอื้อ! หยุดพูด! ><"
" ฮ่ะๆ มึงเป็นแฟนกูแล้วนะ มึงบอกเอง "
" เฮ้ย บ้า! ไม่ใช่สักหน่อย กูยังไม่ใช่แฟนมึงนะ "
" ตอนนี้ยัง .. แต่อย่าลืมล่ะ ว่ากูจีบมึงอยู่ จีจี้ "
" อย่าพูดดิ วู้ ! "
" ฮึๆ ก็เตือนไว้ไง "
" ... " >o< ผมมองมันอย่างระแวง
" ไปดิ "
" แล้วมึงไม่กลับรึไง ? "
" กูรอให้มึงกลับเข้าไปก่อน "
" อืม งั้น กู .. ไปนะ " ผมหันไปพูดกับมัน ก่อนหันกลับเพราะ มันยังมองผมอยู่ ผมไม่อยากสู้สายตามันแล้ว >< โอยยยยยย ร้อนโว้ย!
" นั้นไง มาแล้ว ไอ้ตัวดี! " เสียงดุๆของพ่อดังขึ้นพอผมเดินกลับมาที่โต๊ะ
" พี่จี้ ไปไหนมาอะคะ "
" พี่เจอเพื่อนน่ะ เลยคุยกันนานหน่อยน่ะ " ผมตอบน้องก่อนนั่งลงข้างๆไอ้เจ แล้วยกแก้วน้ำดื่ม
" ตอนแรกพ่อของเรากับลุงก็นึกว่า จี้ตกส้วมไปแล้วลูก ฮ่าๆๆ " ลุงอานนท์พูดติดตลก
" แคกๆ>< ป่าวครับ ฮ่ะๆ " ผมสำลักนิดๆ
" แล้วนี่หน้าแดงๆ " พ่อชี้ที่หน้าผม
" อ่อ ข้างนอกมันร้อนนะพ่อ " ผมลูบหน้าตัวเองไปมา
" นี่คับพี่จี้ ซูชิกับแตงโม " ผมมองจาน ซูชิ และแตงโม ที่น้องอิฐวางบนโต๊ะ
" O. O รู้ได้ไงว่าพี่ไปเอา " ที่ผมสงสัย เพราะ ซูชิในจานเป็นเหมือนกับอันที่ผมเลือกไว้ก่อนจะถูกไอ้เอื้อลากไป ส่วนจานแตงโม ก็มีห้าชิ้นเหมือนกับจานที่ผมหยิบ
" พี่ไปเอาตอนไหนหรอคับ พอดีอันนี้ผมเอามาเผื่อ " น้องตอบยิ้มๆ
" อ่อ ขอบคุณคับ " ผมบอกไปแค่นั้น ไอ้ที่สงสัยก็สงสัยอยู่นิดๆ แต่คงไม่อะไรหรอกมั๊ง น้องอิฐคงเลือกเหมือนผมพอดี =0=
" เอ่อ แล้วนี่ ลูกชายคุณลุงอีกคนล่ะครับ "
" อ๋อ ลูกลุง ตาอะ.. "
" เอ่อ คือพี่ชายเขาไปเจอแฟนเขานะครับ "
" ครับ? " ผมไม่ได้เผือกนะ แต่มันสงสัยเลย ทำหน้างงๆออกไป
" ฮ่าๆ นั้นแหละ อย่างที่ไอ้อิฐพูดแหละลูก แต่ยังไม่ใช่แฟนหรอก " ลุงอานนท์โบกมือไปมา
" คืออยู่ในระหว่างจีบๆอะครับ " น้องอิฐพยักหน้า แล้วพูด
" เห็นบอกว่า คนนี้กำลังจีบอยู่ ลุงก็เลยปล่อยเค้าไป มันฝากมาขอโทษอยู่นะ " ลุงอานนท์พูกับลุงๆคนอื่นและพ่อของผมยิ้มๆ
" เอ้ย ไม่เป็นไร คนกันเองให้อภัย ฮ่าๆๆๆๆ " ทุกคนหัวเราะเฮฮา ลุงอานนท์จะได้ไม่คิดมาก
" แล้วอีกอย่างหลานชายจะมีแฟน กูสนับสนุนเว้ยยย " นี่พ่อผมก็อีกคน
" แล้วหลานๆ มีแฟนกันยังล่ะเนี้ย "
" ยังค้าบ / ยังค่าาา ฮ่าๆๆ "
" แล้วนี่มีคนมาจีบ กันรึป่าวครับเนี้ย " น้องอิฐถาม และแจกรอยยิ้มอีกเหมือนเดิม
" หนูก็มีบ้างนะคะ แต่หนูยังไม่ชอบใครหรอกค่ะ >< " จินนี่ตอบเขินๆ
" พี่มีเยอะเลยล่ะ " ไอ้เจตอบ ด้วยความมั่นใจสุดๆ
" โห มั่นใจสุดๆ เกินไปป่ะพี่เจ " จินนี่อดไม่ได้ละมั๊ง ซึ่งผมเห็นว่าน้องพูดแบบนี้กับไอ้เจเป็นเรื่องปกติ
" ฮ่าๆ จริงหรอครับ แล้วพี่จี้ล่ะ "
" ก็มีนะ.. " ผมยิ้มนิดๆ
" โห ทุกคนมีคนมาจีบหมดเลยอะคับ ฮ่าๆ "
" ลูกมึงมีแต่คนมาจีบ แต่ลูกบ้านกูมีแต่ไปจีบเขาว่ะ ฮ่าๆ "
แล้วเรื่องของพวกผมก็เป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่เปิดเป็นประเด็นคุยกัน ว่าเคยโดนจีบ หรือเคยจีบใครมาบ้าง ฟังแล้วก็ตลกดีนะ ยิ้มตามตลอดการฟัง ชีวิตตอนวัยรุ่นวัยเรียน เป็นชีวิตที่ถูกพูดถึงและนึกถึงที่สุด
-100%-
ทุกคนนนนนน เป็นยังไงกันบ้าง เค้าจุ๊บเหม่งจุ๊บแก้มกันด้วยนะ>< :impress2:
ขอกำลังใจหน่อยค่าาา :katai5:
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
:m20:
อิพี่เอื้อ คงกวนกวนไว้ได้คงที่มาก
:L2: :L1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำไมเอื้อไม่เปิดเผยตัวล่ะนี่
-
เอื้อ ต้องการเซอร์ไพรซ์จีจี้ หรือเปล่า
-
อิฐ เอื้อ
-
ʕ·ᴥ·ʔ
ตัวอย่างตอนต่อไป >>>> EP.09 เพิ่มเป็น...
SIPPA MINGARIYASORN ได้ส่งคำขอเป็นเพื่อนคุณ
l ยืนยัน l l ลบคำขอ l
เมื่อพี่เอื้อได้ส่งคำขอเป็นแฟน เอ้ย!!! ส่งคำขอเป็นเพื่อน จีจี้จะรับมั๊ยน้าาาา :hao3:
-
:L2: จีจี้ สู้สู้
-
EP.09
เพิ่มเป็น...
9/1
" ไอ้จี้ ทางนี้โว้ยๆ "
" อ้าว ยมทูตนี่เอง ฮ่าๆ "
ผมกำลังเดินเข้าไปที่โรงอาหารคณะ แต่ก็เจอไอ้มะยมที่ยืนอยู่หน้าร้านน้ำแข็งใสอยู่ เลยอดล้อชื่อมันเล่นไม่ได้
" ไอ้จี้ มึงอยากเจอฤทธิยมฑูต เอ้ย! มะยมมั๊ยล่ะหาาา! "มันยกมือเหมือนจะมาตีผม แต่ไม่ตี แล้วค้อนใส่ผมอีก
" อู้ ล้อเล่นน้าาา ฮ่ะๆๆ "
" มาสายกว่าเพื่อนตลอด "
" โอยย มาทันเรียนตลอดแล้วกันน้าา >< นั่งไหน? "
" นู้นนนน -O- " ไอ้มะยมชี้ไปที่โต๊ะๆหนึ่งที่ไม่ไกลจากตรงนี้ ประมาณ 4-5 โต๊ะได้ วันนี้ไม่ได้นั่งโต๊ะเดิมครับ เพราะมีคนไปนั่งก่อนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ซีเรียส เพราะนั่งโต๊ะไหนก็ได้ขอแค่ได้นั่ง
" อ่าๆ เห็นแล้ว แล้วนี้กินไรอะ สั่งให้กูด้วยดิ "
" เอาอะไรอะ ? แต่จ่ายเองนะ "
" เอ่อ! เอาเหมือนมึง จ่ายให้ก่อน เอาของไปวางที่โต๊ะก่อน "
" โอเค " มันพยักหน้า
ผมจะเดินมาที่โต๊ะ ที่มีไอ้แยม และไอ้นิ่มนั่งกันอยู่สองคน กำลังก้มหน้าก้มตาไม่สนใจรอบข้างเลย ผมไม่รู้ว่ามันกำลังทำอะไร จนเดินเข้าไปถึง ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยสีไม้ สีเมจิเป็นสิบยี่สิบแท่งกระจัดกระจายไปหมด
" จ๊ะ!! ทำอะไรกันอะ ระบายสีหรอ? " ผมทำท่าเข้าไปจ๊ะเอ๋พวกมันทั้งสองคน แต่ไม่ได้มีวี่แววที่พวกมันจะตกใจเลย ฮ่ะๆ
" ตกใจตายแหละ เฮ้ยๆๆ ไอ้จี้ นิสัยเสีย! อย่าเอาไปกูยังระบายไม่เสร็จ " ไอ้แยม มันด่าผมทันที เมื่อผมหยิบสมุดระบายสีขึ้นมาดู และมันกำลังพยายามดึงคืนด้วย
" โอโหหหห นี่ศิลปะของเด็กปีสองเหรอเนี้ย "
" ไอ้จี้! กูเป็นคนที่มีศิลปะในหัวใจเว้ย "
" จ้าาา นี่ถ้ากูเป็นครูศิลปะมึง กูให้คะแนนติดลบ อะ! เอาคืนไป "
" ไอ้จี้ มึงอย่ามา ศิลปะของมึงกับกูก็ระดับเดียวกันเหอะ ฮ่ะๆ "
ผมวางกระเป๋าแล้วนั่งตรงข้ามไอ้แยม มองมันระบายสีของมันต่อไป ความจริงมันไม่ได้ระบายสีไม่สวยนะ สวยดีเพราะมีการไล่สี แต่เมื่อกี้ผมแซวมันเล่นเฉยๆ และมันก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะมันก็มั่นใจในการระบายสีของมัน
แต่นี่พวกเพื่อนผมมันคิดยังไง ถึงกลับมาระบายสีก็ไม่รู้ เพราะถ้าไม่เกี่ยวกับงานที่ต้องใช่ศิลปะ พวกผมก็ไม่ได้ว่างมานั่งระบายสีทั้งเล่มแบบนี้ แถมระบายล่าสุดก็ตอนผมกับมันไปประกวดวาดรูประบายสีตอน มอหกนู้นนนน
" มึงว่างหรอ? "
" ป่าววว แม่ซื้อให้ "
" หะ! "
" แม่ทำโทษที่กูกินเหล้าเมาเกินไป เลยซื้อสมุดมาให้กูระบายสี โอเค๊ ! "
" นี่มึงพูดจริง? "
" ก็จริงน่ะสิ .. แต่ว่าระบายไประบายมากูคิดว่ามันสนุกดี ฮ่าๆ "
" ป้าดานี่ลงโทษมึงแปลกดี ครั้งที่แล้วให้ทักโคเช ครั้งที่แล้วๆซักผ้าสิบตะกร้า ครั้งนี้ระบายสีอีก "
" ฮ่าๆ แม่กูเอง ไม่ใช่ใครที่ไหน>< " มันยิ้มบอกผม
" แล้วนี่มึงทำไมได้ระบายอะนิ่ม? "
" หะ? " ไอ้นิ่มใส่หูฟังฟังเพลงและระบายสีอยู่ ไม่ได้ยินตอนผมถาม ไอ้แยมเลยสะกิด แต่ดูท่ามันจะตกใจแรงไปหน่อย
" ฮ่ะๆๆ ตกใจแรงไปนะมึง ทำไมมึงได้มาระบายกับไอ้แยมอะ? "
" อ่อ ก็เหงาไง กูคิดถึงพี่กันต์ ก็เลยหาอะไรทำเพื่อลดความคิดถึง "
" โอเคๆ ใส่หูฟังระบายต่อเลย กูไม่อยากฟังมึงดราม่า ฮ่ะๆ "
" ย่ะ! " มันทำหน้าหมูใส่พวกผม แล้วใส่หูฟังนั่งระบายสีต่อไป
" มาแล้วๆ น้ำแข็งใสมาแล้ว เคลียร์โต๊ะๆ " ไอ้มะยมเดินยิ้มหน้าบานถือน้ำแข็งใสสองถ้วยในมือเข้ามา
" เย้ๆ กินด้วยๆ " ไอ้แยมวางสีปรบมือแปะๆ
" แยมมึงไม่ได้ออกตังค์ " ไอ้มะยม
" เห้ย ไม่เป็นไรน้า เพื่อนกันๆ " มันกวักมือให้มะยมนั่งแล้วก็หยิบช้อนที่เอามาเผื่อทันที
" *~* ฮ่ะๆๆ " ไอ้มะยมเบ๋ปาก แล้วหัวเราะออกมา
ทันทีที่ไอ้มะยมวางถ้วยน้ำแข็งใส พวกผมก็จัดการตักเข้าปากทันที วันนี้ยิ่งอาการร้อน การกินอะไรเย็นๆก็จะทำให้รู้สึกดีขึ้น และสดจื้นชื่นบานได้ ><
" มึงแย่งขนมปังกูอะนิ่ม มึงด้วยมะยม มึงแย่งวุ้นกูอะ "
" อะไรเล่า ก็เห็นก่อนนะ "
" ก็กูเจอก่อนอะ ฮ่ะๆ "
ผมกินอิ่มแล้ว ก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ปล่อยให้พวกมันแย่งกันกินต่อไป เช็คเฟซหน่อยสิ เมื่อคืนลงรูปที่ไปงานกับพ่อ มีใครมาไลค์มาเม้นรึป่าว
ตือดือดึ้ง!
มีแจ้งเตือนใหม่เข้ามา
O.o
" เฮ้ย! "
SIPPA MINGARIYASORN ได้ส่งคำขอเป็นเพื่อนถึงคุณ
ยืนยัน ลบคำขอ
O.O
" เป็นอะไรไอ้จี้ " ไอ้แยมชะโงกหน้ามาดู แต่ผมรีบเอาโทรศัพท์คว่ำลงบนโต๊ะทันที
" ป่าวๆ ไม่มีไร " ผมส่ายหน้ารัว แต่ตายังแข็งค้างอยู่
" ไม่มีไรแน่นะ หน้ามึงนี่มีพิรุจ " ไอ้นิ่มมองเหมือนจับผิด
" ไม่มีอะไรจริ้งๆ " ผมปฏิเสธและสะบัดหน้ารัวๆ
" ไหน เอามาดูดิๆ หรือว่าไอ้พี่เจมส์ทักมาอีก " ไอ้แยมมันแบมือขอโทรศัพท์จากผม
" ไม่เอา ไม่มีไร กูจะเล่นเกมส์ๆ "
ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมา หน้าจอตอนนี้ยังขึ้นแจ้งเตือนคนที่แอดเฟรนด์เข้ามา และมีหลายคนที่แอดมานานแล้วแต่ผมไม่ได้รับ
แต่ว่า.. คนล่าสุดนี่ =~= ผมควรจะรับดีมั๊ยล่ะเนี้ยยยย
" คนแอดมึงมาเยอะเนาะ ไหนดูดิ มีคนหล่อๆป่าววว "
" ไอ้มะยมมึงจะอยากดูอะไร! ไม่ให้อะะะ " ผมตีแป๊ะที่แขนมัน เพราะมันแอบชะโงกหน้ามาดูโทรศัพท์ผม
" อะโธ่ แค่อยากดูคนหล่อๆ ก็ไม่ให้ " มันทำหน้าหมูใส่ผม
" อยากมีอาหารสายตาว่างั้น ? "
" ใช่แล้ว ดูคนหล่อไปเรื่อยๆ อาหารตา ฮ่ะๆๆๆ " มะยอมพยักหน้ารัวๆ
" แต่จะว่าไป พูดถึงเฟส มึงได้เข้าไปส่องเฟซพี่เอื้อมั๊ย เฟสที่กูเอาให้มึงอะ " ไอ้แยมถาม ตอนนี้มันไม่ระบายสีแล้ว แต่มองหน้าผมแทน
มันมาพูดตอนนี้ หารู้ไม่ว่าผมกับไอ้เอื้อ ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วนี่นะ เออ.. หมายถึง พูดคุยกัน แตะแขน จับมือกันแล้วหน่ะครับ
" กูว่าไอ้จี้ไม่พลาด มันต้องส่องอยู่แล้ว แค่ไม่อยากเสียฟอร์ม เล่าให้เราฟัง " ไอ้นิ่มก็เหมือนกันตอนนี้มันถอดหูฟังและวางสีไปแล้ว
" ให้มันน้อยๆหน่อย พวกมึงหนิ! " ผมทำเป็นไม่สนใจก้มมองโทรศัพท์ แต่นิ้วมือไม่ได้เลื่อนและแตะออกจากหน้านี้เลย
" แล้วมึงได้ส่องมั๊ยล่ะ กูอยากรู้ " ไอนิ่มจอมตื้อ
" แล้วนี่ ช่วงนี้กูถามอะไรก็อ้ำๆอึ้งๆ มึงมีอะไรที่ยังไม่เล่าให้กูฟังใช่มั๊ย " ไอ้แยมพูด ทำให้ทั้งไอ้นิ่มไอ้มะยมพยักหน้าเห็นด้วย
" ไม่บอก เอ้ยยย ไม่มี๊ >~< " ผมนี่งงพวกมันจริงๆ ทำไมมาชอบจับกลุ่มสามคนรุมผมคนเดียวอะ จะงอนได้ป่ะเนี้ย
พรึบ
" เฮ้ย ไอ้นิ่มมมมม เอาโทรศัพท์ก็คืนมา " มันคว้าโทรศัพท์ผมไปด้วยความไว มึงเป็นอะไรกับกู จะเอายังไงกับกู ห่ะคุณเพื่อนๆ ><
" เฮ้ยยย พี่เอื้อ "
" อะไรๆ อินิ่ม! " เสียงไอ้แยม พอมันได้ยินไอ้นิ่มพูดชื่อไอ้เอื้อนี่หูผึ่ง อยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที สลัดด
" พี่เอื้อแอดมึงมาอิจี้>< " เอ่อออ!!!! กูรู้แล้ว
แอ๊ก! ผมจะบ้าตายยยย พอได้ยินไอ้นิ่มมันพูด แล้วพูดธรรมดาก็ไม่ มันพูดเสียงดังอีกกูรู้แล้ว มึงจะเสียงดังทำไมมม><
" ชู่ๆ เบาๆ " ผมพูดแทบจะพนมมือขอร้อง ไอ้พวกเพื่อนเลว ตอนนี้ไอ้แยมกับไอ้มะยมรีบแย่งกันดูโทรศัพท์ของผม
" กรี้ดดด " ไอ้แยมมองหน้าผม และหลุดเสียงกรี้ดออกมากนิดหนึ่ง
" ฮึๆๆ พี่เขาแอดมึงมาแหละจีจี้ "
มันหันจอโทรศัพท์มาให้ผมดู เอ่ออ! กูเห็นแล้ว อยากเอาปี๊บมาคลุมหัวแล้วหายตัวไป
" เอาคืนมาาาาาาา >< " มาแบมือขอมัน
" ฮ่ะๆ กูจะคืน แต่มีข้อแลกเปลี่ยน " มันพูดยิ้มเจ้าเล่ห์
" อะไรเล่าาา ว่ามาดิ! " ผมกอดอกพิงพนักเก้าอี้ คิดในใจว่าจะให้ก้มกราบเลยมั๊ย
" ฮิๆ วันนั้นมึงเมา อิแยมเมา มะยมเมา แต่กูไม่ได้เมา.. แล้วก็ได้ยินมึงพูดถึงพี่เอื้อ มึงมีอะไรที่ยังไม่บอกพวกกู "
ไอ้นิ่มพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ มันต้องพูดถึงวันก่อนๆที่ไปร้านตื่น ที่ผมเจอไอ้เอื้อบนดาดฟ้า ..วันนั้นผมเมา นั้นไง ผมว่าแล้ว ถ้าเมา อะไรที่ผมคิดอยู่ตอนนั้นคงหลุดออกมาหมด แล้วเพื่อนตัวดีดันได้ยิน
" มันพูดอะไรว่ะ มึงพูดอะไร? ตอนนั้นกูเมา แล้วมึงพูดอะไรถึงพี่เอื้อไอ้จี้ " ไอ้แยมมองไอ้นิ่มที มองผมทีด้วยความอยากรู้เต็มที
" ไม่มีอะ.."
" วันนั้นมึงพูดว่าพี่เขาจะจีบมึง.. " ยังพูดไม่ทันจบมันพูดขึ้นมา แล้วมองหน้าผมหรี่ตาเหมือนไม่ค่อยแน่ใจ
" หะ! จีบ !!!!! " ไอ้แยมกับมะยม ตะโกนออกมาพร้อมกัน จนผมต้องชู่ปาก แล้วหันไปมองรอบๆ คนมองมาเต็มไปหมดแล้วววววว
" แล้ววันนี้ พี่เขาก็แอดมึงมาด้วย >-^ "
//// ฉ่าาา ////
" มึงหน้าแดง กรี้ดดดด " ไอ้แยมชี้หน้าผม ทันที
" นี่จริงหรอ ? อะไรยังไง มีอะไรยังไม่บอกพวกกู เล่ามาเดี๋ยวเนี๊ยยยยย " ไอ้แยมตีโต๊ะรัวๆๆๆๆๆ
" เออๆ ....อืมมมม จริงๆ -///- " ผมก้มหน้า ถ้ามุดโต๊ะได้ ก็อยากจะมุดนะ ปะโธ่>~<
" ต่อมเผือกกูตุบๆๆๆ รุนแรงมากแล้ว เล่ามาๆ " มันทำท่าสลัดตัวแรงๆเหมือนขนลุกทั้งตัว
อะ เอาไงเอากัน เล่าก็ได้
" ก็..คือ วันนั้น.. &^$/×_×$¥=*÷, ÷()×&;";÷¥ "
ผมมองหน้าพวกมัน ก่อนตัดสินใจเล่าให้พวกมันฟัง เอาว่ะ ยังไงก็ต้องเล่าอยู่แล้ว แค่เล่าเร็วกว่าที่คิดไว้หน่อย เล่าให้พวกมันฟังจะได้มีคนคิดช่วย อาจโดนล้อ ก็ช่างแม่ง
ย้อนกลับไป
' อะแฮ่มๆ! หยุดร้องเพลงทำไม ? '
O;O
' มึงตามกูมาทำไมเนี้ย '
' เอาม่ะ? ' มันไม่ตอบแต่ถามกลับ
' อะไร.. ? ' ผมชะโงกหน้าไปดู
' บุหรี่! ? ' ไอ้สากกะเบือ!
ฟู้ววววว
' โอย นี่มึง! ' มันเป่าควันบุหรี่ใส่หน้าผม
' ทำไม .. '
' มึงแม่งไม่มีมารยาท '
' ฮึๆ ทำไม จะตีกูหรอ? '
' ไอ้สัด! '
' ด่าได้ด้วย '
' มึงหยุดมองดิ ' >~<
' ก็มึงน่ามองดี '
' มึงดื้อจัง '
' ปล่อยดิ '
' ไม่ มึงดื้ออยู่ '
' มึงชื่ออะไร ' "
' หะ!!! นี่มึงไม่รู้จัก ? ' มันถามชื่อผมเนี้ยนะ
' จอจาน สระอี จอจาน สระอี ไม้โท ..จี!..จี้! ' มันมองหน้าผม
' กูชื่อจี้ '
' ก็จีจี้ไง '
' ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้ เข้าใจม่ะ!! '
' จากนี้ มึงได้เห็นกูบ่อยๆแน่ ฮึ! '
' ไอ้เอื้อ! ไอ้กวนตีน '
' มึงเรียกกูว่าอะไรนะ! '
' อะไร นี่มึงไม่รู้จักชื่อตัวเองหรือไง มึงชื่อเอื้อไม่ใช่หรือไง '
' นี่มาจีบกูหรอ? ' ที่ถามไปไม่ใช่ไม่อายนะที่ถาม แต่อดไม่ได้จริงๆ
' นี่เค้าเรียกว่าจีบหรอ ฮึๆ ..ก็คงงั้นมั้ง ..กูจีบมึงอยู่ '
' ........... ' ////
' แล้ว.. มึงให้กูจีบได้มั๊ยล่ะ '
' หะ! O.o ไม่เอา '
' ต่อจากนี้ ชีวิตมึงอาจไม่สงบแล้วนะ จีจี้ ' มันชี้หน้าโผมมมม
'......'
' กูจะไปจีบมึงบ่อยๆ แล้ว ..มึงก็มาให้กูจีบด้วย ' มันยิ้มแล้วพูดต่อ
'......'
ปัจจุบัน
" ก็นั้นแหละ ... คือตอนนั้นกูงงไปหมด เพิ่งคุยกันครั้งแรก มาขอจีบกูเนี้ยนะ !! " ผมเอาแขนทั้งสองข้างเท้าโต๊ะ มือทั้งสองข้างกุมหัว ก้มหน้าแม่ง -O-
" กรี้ดดด อะไรต่อๆ>< " ไอ้แยมสะกิดแขนผมต่อ
" ไม่มีแล่ววว! หลังจากนั้นมันก็ไล่กูกลับ มันบอกมันจะไปตีกลองไอ้สัด! "
" อ๊ายยยยย มึงมันแย่ไอ้จี้ มึงเล่าให้กูฟังช้า กรี๊ดดด " ผมเหร่ตาขึ้นมาดูไอ้แยม ไอ้นิ่มพวกมันเอามือปิดปาด แต่เสียงกรี๊ดๆกร๊าดๆ ยังหลุดออกมาเรื่อยๆ
" จริงอะที่พี่เค้าพูดกับมึงว่าจะจีบ " ไอ้มะยม ถามต่อหน้ามันนี่อยากรู้มากกกก
" ก็จริงอะดิ " ผมปิดหน้าอีกรอบแม่ง
" กรี้ดดด ดีอ่ะมึง ดี>< พี่เอื้อทำมึงเขินได้ด้วยยยย " ไอ้แยม
" ไม่ได้เขินเว้ย ! เขินบ้าอะไรเล่าาา "
" กรี้ดดดดด กูอยากกรี้ดดด ครั้งนี้พี่เอื้อเอาจริงโว้ยยย มึงไม่รอดแน่ >< " ไอ้แยม
" อ่อๆ แล้วที่มึงซดเหล้ายังกะน้ำเปล่าเพราะ เจอพี่เอื้อนี่เอง " ไอ้นิ่ม
" แล้วๆ บนดาดฟ้ามีอะไรอีกป่ะ "
" ก็แค่นี้แหละะะะ ..มันแค่พูดกับกู มันกวนตีนอะ แถมยังพูดมากอีก แล้วที่สำคัญมันแม่งพ่นควันบุหรี่ใส่หน้ากูด้วยนะ " อันนี้ก็เป็นอีกข้อที่ผมไม่ค่อยจะชอบ แต่ก็ไม่ได้แพ้นะ แค่ไม่ชอบอะ..
" ฮ่ะๆๆๆๆ จริงอะ พี่เค้าหยอกมึงด้วย >< " ไอ้มะยม
" หยอกกะผีสิ ..นี่พวกมึงเลิกทำหน้าเคลิ้มซักที "
" สูบด้วยเหรอว่ะ แต่ไม่เป็นไรหล่อขนาดนั้น กูให้อภัยยยย " ไอ้แยม
" พวกมึงหนิ ! " อยากจะกินหัวเพื่อนตัวเองผิดมั๊นละครับเนี้ยยย
" เอ้า เหวี่ยงอีก แหมๆ " ไอ้แยมเอานิ้วมาจิ้มแก้มผม
" วุ้ยๆ แล้วจะคืนโทรศัพท์กูได้ยัง ? " ผมหันหน้าหนี ที่จริงคืออายเว้ยยย
" มึงหน้าแดงนะเนี้ย อะๆ เอาคืนไป " ไอ้นิ่มส่งโทรศัพท์คืนให้ผม
" แล้วนี่จะรับแอดมั๊ย พี่เอื้อ ได้ส่งคำขอเป็นแฟน เอ้ย ! เป็นเพื่อนคุณจีจี้ งืออออออออออ >< " มันถามต่อ
" ไม่รู้! "
" ไม่รู้ได้ยังไง รับดิ รับๆ " ไอ้แยม
" ไม่รอด ไม่รอดแน่ๆ >< " ไอ้นิ่ม
" เฮ้อออออ รอด ไม่รอด ไม่รู้เว้ย แต่เมื่อวาน... " เชี่ย ผมพูดเสียงเบาลง ผมจะหลุดปากเรื่องเมื่อวานอีกจนได้!! ไอ้สัดจี้><
" เมื่อวานอะไรอีกอะ ? " ไอ้มะยมหูดีดันได้ยิน
เมื่อวาน เมื่อวาน ... เมื่อวานอะไรดีว่ะเนี้ยยยยย
" คือเมื่อวานนนนนน O=O ......... กูเจอไอ้พี่เจมส์ " เปลี่ยนเรื่อง ตอนนี้ต้องเปลี่ยนเรื่องคุยกับพวกมันให้ได้
" ไอ้พี่เจมส์ ? "
" มันไปเจอมันอีกแล้วหรอ ทำไมมึงไม่บอกกู ถ้ามันมาอีกมึงต้องรีบบอกก็ เข้าใจมั๊ย " ไอ้แยม นี่แหละครับมันกำลังแสดงความเป็นห่วงและหวงผมขึ้นมา
" อืมมม แต่คงไม่เจอแล้วมั๊ง มันคงไม่มียุ่งกับกูแล้ว "
" หืออ? จริงง่ะ ..ทำไมถึงว่าอย่างนั้นว่ะ " ไอ้นิ่ม
" ป่าวๆ กูไม่สนใจมันแล้วไง มันก็คงเบื่อ และขี้เกียจตื๊อแล้ว "
" จริงอะ มันไม่น่าจะเลิกตามตื้อมึงง่ายๆนะ ตอนเลิกกัน มึงก็เล่นมันซะแสบเลยนะ "
" กูจำได้ๆ "
มันหัวเราะชอบใจกัน พอนึกถึงตอนนั้นที่แฟนใหม่ไอ้พี่เจมส์มาทำให้ผมรำคาญ และรำคาญมากกก ผมก็โทรไปแจ้งตำรวจว่ามีคนบ้ามาตามรังครวญ มันเกือบเป็นเรื่องใหญ่เลยแหละ แต่ผมมีย่า ท่านเข้าข้างผมซะอย่าง
" เมื่อวานกูเจอมัน ..แต่ว่ามีคนช่วยกูไล่มันไปให้กูแล้วล่ะ "
" จริงอะๆ "
" ดีแล้วๆ กูไม่ชอบมัน ไม่ชอบเมียมัน ฮ่ะๆ " ไอ้แยมแสดงสีหน้าหมั่นไส้ ไม่ใช่สิ ออกจะดูเหมือนแสดงความเกลียดด้วยซ้ำ
" แล้วเมื่อวานมึงเจอมันหรอ? ที่ไหน? "
" โรงแรมงานเลี้ยงที่กูไปอะ ตอนนั้นกูกำลังอยู่กับไอ.. "
อุ๊ป O.O
ไม่ได้หหลุดไม่ได้ ไอ้จี้เว้ยยย ช่วงนี้เป็นอะไร ทำไมปากรั่วบ่อยขนาดนี้><
" หะ มึงอยู่กับใคร " คนหูดีคนเดิม ไอ้ทะยม
" เอ่อ..คนในงานนั้นอะแหละ เขาก็เลยช่วยกูไล่ไอ้เจมส์ " ผมตอบเลี่ยงๆ
" ใครว่ะ ฮ่ะๆๆๆ กูจะไปขอบคุณซะหน่อย ไล่มันไปก็ดี " ไอ้แยม
" ใครว่ะ? น้องเจสุดหล่อหรอ "
" เอ๊ะ! หรือพ่อมึง "
" ป่าว ไม่ใช่ "
" อ้าว แล้วใครละวะ "
" บอดิการ์ดมึงหรอ? " ไอ้มะยม
" บ้า บอดิการ์ดบ้านมึงดิ>< กูไม่มีหรอก "
" อ้าว แล้วใครอะ บอกมาดิ ขี้เกียจทาย ฮ่ะๆๆ " ไอ้แยมพูดไปหัวเราะไป
" ก็ ..ก็ไม่ได้ให้ทาย แต่ว่า.. "
" นี่ถ้ามึงไม่บอกซักที นี่กูจะตอบว่าพี่เอื้อแล้วนะ "
" O.O " ผมเงยหน้ามองพวกมันทันที ผมพยายามหาทางออกจากเรื่องไอ้เอื้อ ทำไมมันยังวนกลับมาเรื่องมันอีกอะ
เดี๋ยวมาต่อค่าาาา >>>
-
จี้เอ๊ย......ใจไม่อยู่กับตัวและ :ling1:
ปากเลยรั่ว เพื่อนๆก็รู้หมดสินะ :katai2-1:
-
:L2: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
9/2
" นี่ถ้ามึงไม่บอกซักที นี่กูจะตอบว่า พี่เอื้อแล้วนะ "
" O.O " ผมเงยหน้ามองพวกมันทันที ผมพยายามหาทางออกจากเรื่องไอ้เอื้อ ทำไมมันยังวนกลับมาเรื่องมันอีกอะ
ผมพูดยังไม่ทันจบไอ้แยมก็พูดชื่อไอ้เอื้อขึ้นมา คือมึงจะเดาใครก็ได้ แต่ไม่ใช่มันไม่ได้หรอออ มึงเดาแม่นไปแล้ววว
" นิ่งทำไม "
".... -.- "
" อย่าบอกนะว่าจริง " ไอ้นิ่มที่คงสังเกตเห็นว่าผมไปต่อไปเป็น
" อย่าบอกนะว่าพี่เอื้อ ..เฮ้ย คนที่ไล่ไอ้เจมส์ให้มึงคือพี่เอื้อจริงอะ " ไอ้แยม
" อืมมมม ถ้ากูบอกว่าจริง " ผมพยักหน้ายอมรับ
" กรี้ดดดดด "
" แต่เดี๋ยวนะ แล้วพี่เขามาได้ไงว่ะ " ไอ้แยม
" กูก็ไม่รู้ว่าจะเจอมันสองวันติดกัน ขนาดนั้น "
" พี่เขาแอบตามมึงป่าวว่ะ กูเริ่มสงสัยแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ "
" ไม่รู้>< "
" เอ่อ! อะไรมันจะขนาดนี้ว่ะ ไอ้จี้ " ไอ้มะยม
" โอยยย เลิกเล่าแล่วววว >< "
" ม่ายยย เล่าต่อเลย กูจะกรี้ดนะถ้ามึงไม่เล่าต่อ " ไอ้แยม
" กูยังไม่ได้คิดบัญชีกะมึงเลยนะ ถ้าไม่หลุดปาก มึงก็คงไม่เล่าใช่มั๊ย " ไอ้นิ่มมันขู่ผมอะครับบบบ
" ป่าวววว " กูหงอยแล้วนะ
" ทั้งที่เมื่อก่อนแฟนคนเก่าๆของมึง มึงก็เล่าให้กูฟังตลอดนะ แต่พอเป็นพี่เอื้อมึงปิดพวกกูแทบทุกครั้ง "
" พวกกูน่ะ เป็นเพื่อนที่น่ารักของมึงนะ เล่ามา! " ไอ้แยม
" เอ่อๆ ขอโทดๆ น้าาา ถึงไหนแล้วอะ แม่ง "
" ฮ่ะๆๆ แล้วไงต่อๆ เมื่อวานไปเจอกันได้ไง " พวกมันหัวเราะอย่างมีชัยชนะ
" ก็..เมื่อวานกูก็บังเอิญเจอมัน มันบอกว่ามันทำงานเป็นบริกรหรือเด็กเสิร์ฟอยู่ที่นั้น "
" แล้วไอ้พี่เจมส์ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ ก็นั้นแหละ ไอ้เอื้อก็เลยช่วยกู "
ผมเล่าแค่นี้ได้มั๊ย ไม่อยากพูดถึงรายละเอียด ที่ผมพลาดไปให้มันช่วย><
" พี่เอื้อช่วยมึงยังไงว่ะ "
" ไม่มีไรแล้ว เอาเป็นว่ามันช่วยกูก็ละกัน "
" จริงอะ???? "
" จริงงงงงง เฮ้ย นี่ใกล้เวลาเรียนแล้ว ไปเรียนเถอะเนาะ! "
" กูอยากฟังต่ออ่าาาา "
" อะไร มึงหนิ การเรียนสำคัญ "
" ต่อมเผือก กูยังสั่นดิกๆๆๆ ก็เรียนไม่รู้เรื่องแน่ " ไอ้แยมมันส่ายหน้าไปมา สะบัดแขนสะบัดขาไม่หยุด
" เอาน่าาา เก็บกระเป๋า เก็บสีมึงด้วย " ผมรีบรวบสีใส่กล่องให้มันอย่างเร็ว
" ไอ้จี้อ่าาา "
" เดี๋ยวกูเอาขยะไปทิ้งให้ ปะๆ ไปเรียนกันเถอะเพื่อนๆ เรื่องกูเอาไว้ทีหลัง " ผมซ้อนถ้วยน้ำแข็งใสมาถือ แล้วสะพายกระเป๋าทันที
" ไอ้จี้อ่าาาาาาาาาา "
" อะไรรรร เอาเป็นว่าไอ้พี่เจมส์คงหายไปจากกูอีกนานนนน "
" ก็ดี ถ้าพี่เจมส์ไม่มายุ่งกับมึง เพราะมันรู้คงรู้ว่ามึงไม่ได้ชอบมันแล้ว " ไอ้นิ่ม
" อืม ตอนนี้กูก็ไม่ได้ชอบมันแล้วจริงๆ เกลียดตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ! "
" อ่อออ แล้วตอนนี้มึงก็มีคนชอบใหม่แล้วอะดิ พี่เอื้อๆอะ >< " ไอ้แยม
" ไอ้แยม กูยังไม่ได้ชอบนะ! >< เงียบเลย เก็บของมึงไปนู้น! เร็วๆ " ผมพูดแล้วเดินนำพวกมันออกจากโรงอาหารทันที
" หูยยย ไม่ต้องมาเหวี่ยงกลบเกลื่อนเลย เขินอะดิๆ " มันเก็บของใส่กระเป๋า แล้วลุกจากเก้าอี้รีบเดินตามผมมา แล้วคล้องแขนผมไว้แน่น
" ไม่พูดกะมึงแล่ววว! "
" ฮ่ะๆๆๆ งั้นเปลี่ยนประเด็นๆ " มันพูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มๆไหล่แกล้งผม
" เอ่อ เปลี่ยนๆ>< "
" อืมมมม ตั้งแต่มึงเจอพี่เอื้อคืนนั้น .. วันนี้ มึงว่า พี่เค้าจะมาอีกมั๊ยว่ะ "
" เอ่อๆ อีกเรื่อง มึงจะรับแอดพี่เขาตอนไหนว่ะ ? "
" ไอ้แยม ไหนมึงว่าเปลี่ยนประเด็นไง ไหงกลับมาเรื่องไอ้เอื้ออีกอะ "
" ก็กูบอกว่าเปลี่ยนประเด็น ไม่ได้เปลี่ยนเรื่อง เค๊? " >-^
" เฮ้ออออ "
" กูก็ว่านะ พี่เค้าจะไม่รุกจีบมึงซักทีหรอ นี่กูจริงจังนะ กูรอพี่เขามาจีบมึงนานแล้วนะ "
" เดี๋ยวๆ นี่ยังไม่เรียกว่ารุกกูอีกหรอ? มันบอกกับกูเลยนะว่าจะจีบกู อะไอ้แยม>< "
" ฮ่ะๆๆๆๆๆ "
19.00 น.
บ้านจีจี้
ทั้งวันวันนี้ ผมไม่เป็นอันทำอะไรเลย เฮ้อออ ก็เพราะเพื่อนของผมนะ มันเอาเรื่องไอ้เอื้อมาพูดๆๆ จนผมไม่เป็นอันทำอะไรนะสิ
ทั้งเรื่องที่ผมเล่าให้พวกมันฟัง มันยังเอามาแสดงละครเลียนแบบกันอีก ไอ้แยมเป็นไอ้เอื้อ ไอ้นิ่มเป็นผม ส่วนไอ้มะยมเป็นผู้ชม คือรู้นะว่าพวกมึงเรียนนิเทศ แต่ชีวิตกูมันยิ่งกว่าละคร สลัด !
อุตส่าห์คิดว่าจะไม่โดนล้อ ไม่โดนล้อ แต่โดนเล่นเป็นละครเป็นฉากๆเลย ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ยยย
ก๊อกๆ
" ฝันดีค่าา พี่จี้ "
" อ่าา เจนนี่หรอ ฝันดีนะ " ผมตะโกนตอบน้องสาวไป นี่เพิ่งหนึ่งทุ่มก็จริง แต่ทุกคนในบ้านตอนนี้แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมันไปแล้ว ทั้งน้องๆผม พ่อและแม่ที่อีกไม่กี่วันก็จะเดินทางไปต่างประเทศแล้ว
ส่วนผมที่เพิ่งอาบน้ำสระผมเสร็จ ผมก็รีบมาเปิดคอมพิวเตอร์ ที่ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าจะทำงานที่อาจารย์สั่งใหม่ล่าสุด
แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า ผมกำลังนั่งมองเว็บสีฟ้าที่เรียกว่า Facebook เฉยๆ
ผมตัดสินใจคลิกตรงสัญลักษณ์หญิงชายคู่หนึ่ง ที่จะดู 'คำขอเป็นเพื่อน'
SIPPA MINGARIYASORN
มีเพื่อนร่วมกัน 109 คน ยืนยัน ลบคำขอ
ยังมีชื่อนี้ที่ขอเป็นเพื่อนผมอยู่ ผมนั่งอ่านชื่อมันวนไปวนมาหลายรอบ ถ้าเป็นคนรู้จักกันปกติผมก็รับแล้วนะ แต่นี่ถ้ารับมัน จะเสียฟอร์มมั๊ยนะ
เฮ้ออออ ก็ทำเป็นแค่ว่ามีคนมาขอเป็นเพื่อนปกติทั่วไปน่ะ ไอ้จี้ >< คิดอะไรมากว่ะ รับเลยดีมั๊ยนะ
ติ้งๆ
น้องแยมแฟนเซฮุน
รับแอดพี่เอื้อยังไอ้จี้ ?
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
กำลังคิดอยู่เนี้ยยยยย
ควีนนุ่มนิ่ม
รับๆไปเลยยยย จะคิดอะไรว่ะะะ
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
รับเลยจะดีหรอ
ควีนนุ่มนิ่ม
รับเลย
แม่เรียกว่ามะยม
รับเร็วๆๆ รับๆ
น้องแยมแฟนเซฮุน
มึงรับพี่เขาเดี๋ยวนี้
ควีนนุ่มนิ่ม
มึงดูนี่ กูเข้าไปส่องพี่เค้ามา
รูปแคป*
SIPPA MINGARIYASORN
4 ชม
รับดิ ขี้เกียจรอนาน #จจ
แม่เรียกว่ามะยม
ฮูยยยย พี่เอื้อโคตรโหดดดด
น้องแยมแฟนเซฮุน
มึงอย่าเล่นตัว
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไม่ได้เล่นตัว แต่..
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ขอเล่นตัวหน่อยแล้วกัน555555
ควีนนุ่มนิ่ม
ไม่ต้องเล่น เร็วๆ มึงรับเร็วๆ
น้องแยมแฟนเซฮุน
กูอยากจะเข้าไปแอดพี่เขากับเพื่อนพี่เขาแล้วเนี้ย
รับพี่เขยกูเดี๋ยวนี้
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
พวกมึงเซ้าซี้ กูยังไม่รับดีกว่า
ควีนนุ่มนิ่ม
เอ้า ไอ้จี้!!
น้องแยมแฟนเซฮุน
อิจี้!!
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
พน.กูค่อยรับแอดแล้วกันมึง
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
นอนๆ Good nigth ม๊วฟฟฟ
น้องแยมแฟนเซฮุน
ไอ้จี้อย่าเพิ่ง
ควีนนุ่มนิ่ม
ไอ้จี้!!!!! กูงอนนะ สลัดดด
ติ้ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมรู้การที่ไม่ตอบพวกมัน ตอนนี้คงโดนด่าเป็นชุดๆแน่ แต่ค่อยรับแล้วกัน หมั่นไส้ทั้งไอ้เอื้อ ทั้งเพื่อนตัวเองแล้วเนี้ย
นี่แหนะ! ขออัพสเตตัสหน่อยล่ะกัน
.
.
.
.
JEE JIRAPAT
30 นาที
ไม่อยากรับไง ʕ·ᴥ·ʔ #หมั่นไส้!
P' EUA
ผมตัดสินใจแอดเฟสมันไปตั้งแต่กลางวัน จนตอนนี้กลางคืนแล้ว จี้จี้มันยังไม่รับผมเลย รอนานก็อดไม่ได้ที่จะอัพสเตตัสไป ไม่รู้เจ้าตัวจะเข้ามาดูบ้างมั๊ย จะเห็นมั๊ย
ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้าน มีเล่นดนตรีเหมือนเดิม ก็ยังไม่มีเวลาไปหามันที่คณะ
ถ้ามันไม่รับแอดผมภายในคืนนี้ พน.มันได้เจอผมแน่นอน ไม่ได้ไปหาเรื่องหรอก ก็แค่เข้าไปบอกให้มันรับแอดแค่นั้น ไม่อยากทักแชทไป เพราะมันยังไม่ได้รับ ผมจะทักไปก็ตอนที่มันรับผมก่อน
" อ้าว ไอ้เอื้อ มานั่งหน้าบูดอะไรอยู่นี่ คนอื่นเขาไม่กล้าเดินผ่านแล้ว "
" ก็อย่าเดินผ่านดิ "
" มึงๆ มึงห้ามเขาไม่ได้ นี่มันหน้าห้องน้ำ " ไอ้น้ำเงินมันพูด แล้วชี้ป้ายที่เขียนว่า ' MEN '
ฮึ ลืมไปว่าผมยืนพิงที่ล้างมือหน้าห้องน้ำอยู่ พอดีหาที่เล่นโทรศัพท์แบบไม่มีคนกวน แต่สุดท้ายไอ้น้ำเงินก็เดินมาเจอจนได้
" ถ้ามีคนปวดขี้ ปวดเยี่ยว นี่เขาไม่กล้าเดินผ่านมึงอะ แถมขี้หด ฮ่ะๆๆๆๆ " มันหัวเราะกับคำพูดของตัวเองเสียงดัง
" เหรอว่ะ? " ผมถามกวนตีนมันไปงั้นแหละ
" เอ่อดิ! นี่น้องจี้ยังไม่รับแอดมึงหรอว่ะ " มันถามยิ้มๆ
" เอ่อ! " ยังกลับเข้าเรื่องกูได้อีกนะ ฮึ
" เฮ้ย เขาาอาจจะไม่เล่นรึป่าว "
" จีจี้มันเล่นอยู่ มันอัพตัสล่าสุดตอนครึ่งชั่วโมงที่แล้ว " ผมพูดแล้วเลือนลงเพื่อรีเฟรชอีกรอบ
" ไหนว่ะ " ไอ้น้ำเงินชะโงกหน้ามาดู
" ไม่ต้อง... "
" ถ้าจะพูดว่าเสือกก็ยอมรับ เอามาดูดิ " มันแย่งโทรศัพท์จากมือผมไปดู
" ...... "
" อ่านให้กูฟังด้วย ๆๆ " ไอ้เต็งตะโกนเสียงดัง ก่อนรีบเดินเข้ามา ตามด้วยไอ้ชิน ไอ้หมาก
มันจะมากองๆอะไรกันอยู่หน้าห้องน้ำล่ะว่ะไอ้พวกนี่ ฮึ
" ........ "
" อูยยย หมายถึงมึงชัวร์ๆ ฮ่ะๆ .. ไม่ อยาก รับ ไง วรรค รูปหมี วรรค แท็ก หมั่นไส้ เครื่องหมายตกใจ "
" ฮ่ะๆ มึงอ่านดีๆ " ไอ้เต็งผลักหัวไอ้น้ำเงิน จนมันเซ
" อ่านดีแล้ว น้อจี้เขียนแบบนี้จริงๆ ไม่ อยาก รับ ไง วรรค รูปหมี วรรค แท็ก หมั่นไส้ เครื่องหมายตกใจ เนี้ยย กูอ่านไม่ดีตรงไหน " ไอ้น้ำเงินยื่นโทรศัพท์ผมให้ไอ้เต็งดู
" มึงดูหน้ามัน " ไอ้เต็งชี้ให้ทุกคนหันมามองหน้าผม แล้วหัวเราะ
" ฮ่ะๆๆๆ เออๆ มึงก็น่าหมั้นไส้จริงๆแหละ " ไอ้น้ำเงิน
" ...... " จะเงียบมั๊ย
" อูยยย มึงอย่ามามองแรง ก็ล้อเล่งๆๆ " มันพูดแล้วยื่นโทรศัพท์คืนผม
" ...... " ไม่เล่นเว้ย
" ไม่ต้องเครียดๆ เดี๋ยวน้องก็รับ เขาไม่ใจร้ายกับมึงหรอก " ไอ้ชินตบไหล่ผม
ก็อยากมันครับ ว่ากูก็ไม่ได้เครียด ไม่ได้คิดมากเล้ย พวกมึงงง
" มีแต่มึงอะแหละ ไปหลอกอะไรน้องไว้ ก็อย่าลืมหาข้อแก้ตัวไว้ละกันๆ " ไอ้เต็ง
" ไม่ได้หลอก.. " ผมแค่ไม่ได้บอกความจริง
" เอ่อๆ ไปทำงาน กูไปเซตเครื่องละ ตามมาด้วยล่ะ ไปทำงานโว้ยยๆ " ไอ้เต็งพูดแล้วลากคอไอ้น้ำเงินเดินจากไปได้ยินแต่เสียงโว้ยวาย ฮึ ส่วนไอ้หมากกับไอ้ชินเดินตามไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมคนเดียว
ผมนั่งดูสเตตัสล่าสุดของมันมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว สงสัยมันคิดว่าผมอัพตัสกวนตีนมัน จีจี้มันเลยไม่รับ ..
นี่ผมกวนตีนมันเกินไปหรอว่ะ .. ไม่นะ ผมว่าไม่เห็นกวนตีนเลย ฮึๆ มันกะจะแกล้งผมให้หัวเสียหรอว่ะ แค่รับแอดเองนะ แอดเพื่อนเว้ย.. ถ้ามีปุ่มกดแอดอย่างอื่นจะไม่ว่าเลยเหอะ
เดี๋ยวมาต่อค่าาา :katai4: >>>>>
-
:L2: :pig4:
พี่เอื้อคงความกวนทรีนได้คงเส้นคงว่า น้องมันคงเหวี่ยงก่อน
-
9/3
1วัน1คืนผ่านไป
มหาวิทยาลัย L
ณ โรงอาหาร คณะนิเทศศาสตร์
" หน้าหงอยเชียว เป็นไร"
" ฮือออ พ่อกับแม่กูไปแล้วววว " ผมกอดแขนไอ้แยมที่เดินเข้ามาที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่ก่อนแล้ว
วันนี้ผมมาเร็วกว่าเพื่อนเลย เพราะตั้งใจตื่นเช้าขับรถไปส่งพ่อกับแม่ขึ้นเครื่องที่สนามบินตอนเก้าโมงครึ่ง ส่งพ่อแม่เสร็จก็มาคณะเลยจนตอนนี้สิบเอ็ดโมงแล้ว
" งอแงหรอจ้ะ "
" ก็นิดหน่อยยยย ครั้งนี้พ่อแม่ไปตั้งนาน "
" แล้วนี่ บ้านเลยมีแค่มึงกับน้องๆหรอ "
" ใช่สิ จะมีใคร มึงจะไปนอนบ้านกูหรอ "
" บ้าา กูมีบ้านของกู "
" แล้วถามทำไม "
" ที่กูถามเพราะว่า ....ถ้ามึงเป็นแฟนกับพี่เอื้อมึงก็ไม่อยู่บ้านก็ได้อะดิ "
" ไอ้แยม! อู้ พูดเข้าเรื่องไอ้เอื้ออีกแล้ว ไม่พูดถึงมันซักวันจะได้มั๊ย " ผมตีแขนมันดังแป๊ะทันที
" ฮ่ะๆๆๆ ทำไมมมม เขินหรอกิ้วๆ " มันยิ้มล้อเลียน
" จิ๊! " ผมแกล้งสะบัดหน้าหนี แกล้งเหวี่ยงกลบความรู้สึก
" ไม่ต้องมาจิมาจ๊ะเลย ..แล้วนี่รับแอดพี่เขายังล่ะ "
" เอ๊ ยุ่งจังหว่ามึงหนิ "
" มึงจะรับตอนไหนล่ะว่ะ โพสกันไปโพสกันมาแบบนี้ พี่เค้าก็ต้องรู้ดิว่ามึงไปแอบส่องเฟสพี่เขาเหมือนกัน "
เออว่ะ มันพูดก็ถูกกกกก นี่ผมแอบส่องเฟสมันบ่อยเลยหรอว่ะ
" รับแอดได้แล้ว แล้วก็คุยกันไปซักที "
" เอ่อๆ อีกนิดล่ะกัน ใครจะคุยกับมันกูไม่คุยหรอก แล้วแค่เรื่องรับแอดกูไม่ได้คิดมากขนาดนั้น "
หรอว่ะ ...นี่ถามตัวเองในใจ
" ย่ะ ไม่ได้คิดมากเลยย ไม่ได้เล่นตัวเลยยย "
" จิ๊! กัดจิกกูดีจัง เป็นเพื่อนกูป่ะเนี้ย "
" เป็นดิ แค่อยากให้มึงได้กับพี่เอื้อแค่นั้น "
" o.O ไอ้แยม "
" ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ "
" มึงว่าวันนี้ ...มันจะมาคณะเราป่ะ กูจะหลบอะ "
" หลบทำไมเล่าาา กล้าๆหน่อย "
" ไม่เอาอะ ไม่อยากพูดด้วย ไม่อยากเห็นหน้ามัน "
" หรออออ แต่ตาดันมองหาเนี้ยน้าาาาา "
" >o< ตากูมองร้านกาแฟนู้นต่างหาก "
" อ่อหรอ -. -"
" เอ่ออออ กูไปซื้อนมเย็นก่อนดีกว่า " ผมมองหน้าไอ้แยมที่ยังยิ้มล้อเลียนใส่ผมอยู่ ก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์แล้วลุกขึ้น
// พรึบ//
" เอ้ย ไอ้จี้ ระวัง! "
โป๊ก! ผละ
" อะ! " ไอ้สลัดดดด หัวกู เจ็บๆ
ผมสลัดหัวตัวเองทันที เมื่อกี้ดันลุกขึ้นเร็วไปหน่อย ไม่ได้สังเกตว่าจะมีใครที่ไหนเดินมา ผมลุกขึ้นหันไปชนกับมันเข้าจังๆ แถมหน้าผากผมยังกระแทกกับหัวไหล่มันอีกอะ วุ้ยยยย เจ็บเป็นบ้า!
ใครว่ะะะ เดินยังไงว่ะเนี้ย ไม่เห็นคนจะลุกจากเก้าอี้หรอ หรือผมลุกไม่ดูมันเองว่ะเนี้ย ไม่อะ! มันผิดผมไม่ผิด
" -_- เจ็บหรอ "
" O.O "
ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงทุ้มๆนั้นทันที แค่ได้ยินเสียงก็รู้เลยว่าคนตรงหน้าเป็นใคร
ไอ้เอื้อ
" พี่เอื้ออออ กรี้ดดด " เสียงไอ้แยม
ไอ้เอื้อ ผมเงยหน้ามองมัน ทำไมตัวสูงแบบนี้ว่ะ วันนี้มันแต่งตัวใส่ชุดนักศึกษาระเบียบคณะของมัน ไม่ใส่เนกไทด์ แถมยังปลดกระดุมเม็ดบน ไม่ได้เข้ากับหน้า เอ๊ะ หรือว่าเข้าว่ะ
คนหน้านิ่งๆที่สวมแว่นตาเน่าๆอีกแล้ว มันน่าจะตัดผมมาใหม่ เพราะเหมือนผมมันสั้นกว่าเดิมนิดหน่อย จากที่เจอกันเมื่อไม่กี่วันก่อน
"...." ผมและไอ้คนข้างหน้าผมต่างคนต่างเงียบ ได้ยินแต่เสียงกลั้นกรี้ดของไอ้แยม
" ... " มันพยักหน้าให้ไอ้แยมแล้วกระตุกมุมปากนิดๆ ไม่ได้พูดอะไร ก่อนหันกลับมายักคิ้วใส่ผม -////-
" เอ่ออ .." ผมก็ยังงงอะนะ แล้วนี่มันมาได้ยังไง พูดถึงมันเมื่อกี้ นี่ก็โผล่มาเลย ไอ้บ้า!
ผมมองไปทางด้านหลัง ด้านข้างไอ้เอื้อแล้วไม่เห็นใครมากับมัน เหมือนมันเดินมาคนเดียว เพื่อนไม่ได้มาด้วยเป็นโขยงเหมือนครั้งแล้ว
" เอ่ออ เหมือนพี่เขาอยากจะคุยกับมึงเลย " ไอ้แยมกระตุกแขนผม
" ไม่.." ผมมองหน้าไอ้แยม แล้วโบกมือไปมา ไม่ใช่นะมึง
" เอ่อ มึงอยากกินนมเย็นใช่มั๊ย เดี๋ยวกูไปซื้อให้นะ มึงคุยกับพี่เขาได้เลย "
" เฮ้ยไอ้แยม! " ผมพยายามเอื้อมมือจะไปคว้าไอ้แยมไว้ แต่มันเล่นขยับหนี
" พี่เอื้อคะ นั่งเลยค่ะ นั่งเลย คุยกับมันได้เลย ตามสบายเลย คุยนานๆได้เลยค่ะ >< "
มึงจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะแยม มึงจะทิ้งกูแบบนี้ม่ายด้ายยยยย
" ไอ้แยม! กูจะไปซื้อเอง " ผมยังตื้ออะครับ ไม่เอาอะ ไม่คุยยย
" ไม่เป็นไร มึงหนิ! เพื่อนรักกูซื้อให้มึงเอง คุยกันเลย พี่เขามาหามึงนะ "
" ขอบคุณนะน้องแยม " สลัด! ไอ้เอื้อ มึงจะมาขงมาขอบคุณอะไรกัน
" กรี้ดด ค่าาพี่เอื้อ เดี๋ยวแยมแอบดู เอ้ย! ดูต้นทางให้ค่าา ไม่ให้คนกวนแน่นอนๆ ไปแล้วนะค่าาาา "
" เอ้ยย ไอ้แยมม! อย่าทิ้งกู" ผมเรียกชื่อมันเสียงดัง แต่ประโยคหลังได้แต่พูดกับตัวเองเบาๆ
ไอ้แยมที่ก็รีบเดินกึ่งวิ่งออกไป มีการหันมาบ๊ายบายให้ผมอีก ไอ้เพื่อนบ้า อย่าให้ถึงทีมันบ้างนะ
" มาได้ยังไงเนี้ย " ผมหันกลับมามองคนกวนตีนที่อยู่ข้างหลัง ผมละขัดใจกับแว่นตามันอะ ไม่ชอบแว่นทรงนี้เลย
" ขับรถมา " หน้ากวนตีนแล้วยังตอบกวนอีก วุ้ยย!
" ไม่ได้ถามไอ้สลัดด ...แล้วนี่ มาทำม่ะ? "
" .... " เงียบอีก เฮ้อออ ไม่ตอบนี่จะกวนตีนกันอีกใช่ป่ะ
" อันนี้กูถามอ่ะ " ผมเห็นมันเงียบ แต่รู้ว่ามันไม่ได้โง่ แต่กะจะแกล้งให้ผมเหวี่ยงแน่ๆ
" มาหามึง " ตอบได้หน้านิ่งไปอีกสลัด
-/////- แล้วทำไมกูต้องหน้าร้อนด้วยล่ะ วุ้ยๆ
" O. O อะไร ไอ้บ้า ! " ผมแกล้งไม่สนใจ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ ไม่หนีแล้ว ก็นั่งพูดกันอยู่นี่แหละ คิดจะหนีก็เหนื่อย หนีก็หนีไม่ได้
" ฮึ วันนั้นยังเรียกพี่เอื้อ ยังเรียกว่าแฟนกันอยู่เลย "
" บ้าป่ะ ใครแฟนมึงกัน ? "
" จีจี้ ..ฮึ " สลัดเป็ด 'ฮึ' ใส่กูมีคนเดียว จะฮึ ฮึๆ อะไรหนักหนาอะ
" ไอ.. เฮ้อ! หยุดเรียกกูแบบนั้นสักที ชื่อจี้โว้ย จี้เฉยๆ เค๊? " บอกรอบที่ล้าน
จริงๆแล้วผมก็ชินแล้วแหละ คนเรียกผมว่าจีจี้หลายคนเหอะ ยกเว้นไอ้บ้านี่ มาเรียกจีจี้ด้วยหน้านิ่งๆแบบนี้ แล้วผมล่ะทำตัวไม่ถูก สึด! หลายรอบแล้วด้วย นี่ผมเขินมันหรอ? ไม่เว้ย หน้าอย่างมันนี้นะจะทำให้กูจะเขิน
" จี้โว้ย? จี้เฉยๆ? ตกลงมึงชื่อจี้ไร " มันกวนตีน
" จี้อะ จี้ ไอ้สัด! " ผมพูดหน้าหาเรื่อง แล้วหันหน้าหนีแม่ง ->- ฮึย เห็นหน้าแล้ว.. หงุดหงิด จิ!
" น่ารักสัด ฮึ "
" ว่าไงนะ งึมงัมๆอยู่นั้น " ผมหันหน้าเหวี่ยงๆไปมอง แล้วถามออกไป แต่ก็ได้คำตอบพยางค์เดียว
" ป่าว " เสียงสูงไมวะ
เหอะ! ผมหันหน้าหนีจากมันอีกรอบ
ผมเงียบ มันก็เงียบ เราเงียบ ..เงียบเกิ้นนน ผมหันกลับมามองไอ้เอื้อ ปรากฏว่ามันมองผมอยู่ก่อนแล้วอะ
ฉ่าาาา ///O/// ทำไมรู้สึกหน้าร้อน ไอเอี้ยย
" มองไรเล่าา "
" มองมึง.. " มันพูดแล้วกระตุกมุมปาก อมยิ้มนิดๆ
นี่กะจะแกล้งกันตลอดเลยใช่ป่ะ -o-
" ... " ผมเลือกไม่ตอบ มองไปร้านกาแฟ ตอนนี้ไอ้แยมไอ้นิ่มไอ้มะยม อยู่กันครบ พวกมันแอบมองมาเรื่อยๆ
พรึบ//
ผมจะลุกเดินไป แต่ผ่านตรงที่ไอ้เอื้อนั่งอยู่ มือใหญ่ของมันมายึดต้นแขนผมไว้พอดี กระตุกยิ้มมุมปากเหมือนเดิมนะมึงนะ
" ปล่อยดิ จะไปหาไอ้แยม "
" นั่ง! คุยก่อนดิ" มีอะไรให้คุยว่ะ กูไม่อยากอยู่กับมึงนานๆเนี้ย ยิ่งทำตัวไม่ถูกอยู่
" คุยไรล่ะ " ผมถาม
ถึงผมจะหน้าเหวี่ยงใส่มัน แต่ใจตอนนี้กลับเต้นแปลกๆ ตอนมันมาอยู่ใกล้ๆ
ผมพยายามบิดแขนให้มันหลุดจากมือใหญ่ๆนั้น แล้วก็กลับไปนั่งเก้าอี้ตัวเอง ที่อยู่ตรงข้ามมันแต่โดยดี
" ก็ชวนกูคุยดิ มึงคุยเก่งหนิ แต่เดี๋ยวนี่ก็เงียบๆนี่ว่า " มันเอียงข้างๆ มามองหน้าผม
" รู้ได้ไง กูเรียบร้อยเว้ย " คำหลังๆผมพูดเบาลง..
" นี่นะ เรียกว่าเรียบร้อย " ได้ยินอีกสัดดด
" เอ่อ " ผมกอดอกพิงพนักพิงเก้าอี้
" ทำไมไม่รับแอด "
" หะ อะไรนะ -///^ "
" เฟสกู 'สิปปะ' ทำไมไม่รับแอด "
" มาถามแค่เนี้ยยย " ผมถึงกลับหลุดขำ นี่จะจริงจังจนมาบอกให้ผมรับแอดเลยหรอ จริงๆแล้วผมก็จะรับมันอยู่หรอกน้า
" .... "
" ก็ไม่อยากรับอะ " ผมแกล้งพูดไปงั้น มองหน้ามันแล้วก็กลั้นขำๆ
ส่วนมันก็มองหน้าผม ตอนแรกคิ้วมันขมวดเป็นปม แต่อยู่ดีๆสายตาก็เปลี่ยนไป เหมือนว่าคิดอะไรออก.. จะแกล้งอะไรผมอีกล่ะ ไม่น่าไว้ใจ
" มึงอ้วนว่ะ "
" มึงว่าใคร ! " -#-' !!!
-~- หนอยยย ว่ากูอ้วนหรอ นี่แค่ไม่รับแอดเฟส มาว่ากูอ้วนหรอหะ!
แชะ//
O.O
" อะไร! เมื่อกี้มึงถ่ายรูปกูหรอ ? เอามานี่นะ "
ผมพยายามเอื้อมมือไปแย่งโทรศัพท์คนตรงหน้า มันแกล้งผมมมม รูปเมื่อกี้ที่ถ่ายต้องทุเรศมากแน่ๆเลยย ผมต้องเอามาให้ได้ ต้องลบๆ
ฟึบ//
" ไม่ให้ " หลบทันอีก มือมันยาวอะ ผมเอื้อมไม่ถึง
ฟึบ//
" เอามา แกล้งกูทำไมมม " คนอะไรนิสัยไม่ดี >o <
" ไม่ให้ ฮึๆ " ยังมีหน้ามาหัวเราะ เลววว
" ให้กูทำอะไรก็ได้ ลบรูปนั้นนะ " ผมพยายามพูดกับมันดีๆแล้วกัน ใช้ไม้อ่อนลองดู
" งั้นเป็นแฟนกู "
" O. O ไอ้บ้า! ไม่! " ง่ะ ใครจะเป็นแฟนง่ายๆล่ะไอ้บ้า ยังไม่ได้ชอบซักหน่อย (หรออออ - พิพิม)
" งั้นไม่ให้ "
" ง่ายๆ กว่านี้ได้มั๊ยเล่า! ตีกับกูเลยไม่หะ! " ไม้อ่อนใช้ไม่ได้ท้าตี ไม้แข็งเลยแล้วกัน
" .... " เอออ
" กูล้อเล่น ไม่ตีหรอก กูตายแน่" ผมรีบส่ายหน้า ที่ท้าตีมัน พอดี ปากมันเร็วไปหน่อย
" ฮึ งั้นรับแอดกู "
" เอ่อๆ รับก็ได้ๆ"
ผมรีบร้อนค้นหาโทรศัพท์ในกระเป๋าของตัวเอง เปิดเข้าแอพสีฟ้าตัวเอฟ กดเข้าคำขอเป็นเพื่อน สิบกว่าชื่อที่แอดเข้ามาใหม่ พอเลื่อนลงไปก็เจอชื่อไอ้เอื้อ
ยืนยัน
ตือตึ้ง
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ไอ้เอื้อดังขึ้น มันเปิดหน้าจอขึ้นดู แล้วกระตุกยิ้ม
พอใจมากรึไงมึง ไอ้บ้า
" ลบรูปดิ "
" อีกอย่างหนึ่งดิ "
" อะไรอีกว่ะ จะชิ้งหรอ! " ผมอดชี้หน้าไม่ได้
" ขอเบอร์ดิ "
" หะ ไม่ให้! " มันยื่นโทรศัพท์ของมันให้ผม แต่ผมมผลักมือมันกลับเบาๆ แล้วส่ายหัว
" งั้นกูจะลงภาพนี้ในเฟส แล้วแท็กชื่อมึงไป "
" เฮ้ยๆ บ้าป่ะ ไอ้นี่ .." ผมแทบจะกระโดดจากเก้าอี้ไปแย่งโทรศัพท์มัน ปะโธ่!
" ฮึๆ " มันยักคิ้ว เหมือนถามผมว่าจะเอายังไง
" ชอบบังคับจังว่ะ " ผมเอามือมาค้ำบนโต๊ะ
" อืม แล้วจะให้มั๊ย " มันกอดออก หมุนโทรศัพท์ที่อยู่ในมือไปมา
" ก็ไม่อยากให้อะ "
" อืมมม งั้นอัพรูปแป๊บ "
" เอ้ย!! เดี๋ยวๆ.. ให้ห้าตัว " ผมยกมือขึ้นบอกมันว่าให้ห้าตัว นิ้วทั้งห้ากางออก แล้วโบกไปมา
" อืมม รูปนี้เหมือนหมูเลยว่ะ สเตตัสว่าอะ.. "
" ฮือ! งั้นเจ็ดตัว! "
" อีกเรื่อง เพื่อนมึงรู้รึยังว่าวันนั้น มึงให้กูเป็นแฟน แล้วกูหอมแก้มมึง มึงหอมแก้มกูด้วย.. "
" เอ่อๆ เอาโทรศัพท์มาดิ สิบตัวเลย สิบตัว " ผมแบมือขอโทรศัพท์จากไอ้เอื้อ ด้วยหน้าตาที่แบบว่ากูยอมแพ้ๆๆๆ
คนบ้าอะไร สรรหาเรื่องมาต่อรองจนได้
เอ่อ ผมคิดออกแล้ว ผมจะลบรูปนั้นด้วยตัวเองแล้วค่อยชิง ไม่ให้เบอร์มันดีกว่า
" บอกเบอร์มา มึงคิดอะไรดูหน้าก็รู้ " แต่สลัดเอ้ย! มันไม่ยอมให้โทรศัพท์ของมันกับผมนี่สิ><
" ฮึย! 0 9 2 - 3 4 9 X X X X " -_-
" จีจี้ " -o-
ผมบันทึกเบอร์ผมเสร็จก็กดเครื่องหมายโทรออกก่อนจะยกถือสาย
~เสียงเรียกเข้า~
099-234XXXX
" =.= "
ผมก้มมองโทรศัพท์ผมที่วางอยู่บนโต๊ะ มีเบอร์ใหม่โทรเข้ามา และแน่ใจ ว่าต้องเป็นเบอร์ไอ้เอื้อแน่ๆ ไม่ใช่ใครอื่น! ฮึยยย
" นั้น เบอร์กู " มันบอกผม พร้อมกับกดวางสายโทรศัพท์
" อืม แล้วจะลบรูปได้ยัง "
" ใครบอกว่ากูจะลบ "
" นี่หลอกกูหรอ! " เริ่มมีน้ำโห
" ลบเองดิ " แล้วมันก็ยื่นมาให้ผม
วุ้ยยย ปรับอารมณ์ไม่ทัน.. ตอนแรกนึกว่าจะแกล้งไม่ให้ลบรูปอีก แต่ให้ง่ายๆซะงั้น จะกลั่นแกล้งและทำให้กูปั่นป่วนไปถึงไหนนะ
" อืม "
ผมรับโทรศัพท์ของมัน กดเปิดหน้าจอ
รหัส _ _ _ _
" รหัสอะไร "
" ลองทาย "
" บ้าหรอ ไม่รู้หรอก"
" 1 2 3 4 "
O. o
" 1 2 3 4 เนี่ยนะ ! จะตั้งทำไมเนี้ย รหัสง่ายๆ "
" แต่มึงก็ทายไม่ถูกหนิ ฮึ " มันยักคิ้ว อีกแล้วครับบบ
" เอ่อ ! 1 2 3 4 " ผมไม่ไปฏิเสธก็ได้ เลยก้มหน้ากดรหัสแล้วเข้าไปในแกลลอรี่ ผมเห็นรูปล่าสุดพอดี นี่แหละ delete เลยไอ้จี้
นั้นแหละ!
เยส! ลบแล้ว
ผมกดออก มาจากไฟล์นั้นแล้ว แว๊บๆ เห็นไฟล์อีกอันหนึ่ง ที่อยู่ใกล้กัน ชื่อไฟล์ว่า 'เตี้ย'
O.O แล้วนี่มันรูปไฟล์แรก มันเป็นรูปของผมหนิ มีรูปประมาณ34 รูป ผมตัดสินใจกดเข้าไปดู
เฮ้ยย นี่มันรูปของผม จริงๆ
" รูปกู ?" นะ..นี่ มึงมันเป็นโรคจิตแอบถ่ายรูปผมหรอ ?
" กูให้ลบรูปเดียว " มันค่อยๆมาดึงโทรศัพท์ออกจากมือผม
" เดี๋ยวๆ ทำไมมีรูปกูอะ เอามาก่อนๆ "
" กูไม่ใช่โรคจิตอย่างที่มึงคิดแล้วกัน "
" มึงรู้ได้ไงว่ากูคิดอะไร "
" อย่าทำหน้าเหมือนลูกหมางงดิ "
" ไอ้สัด! "
" ฮึๆ นมเย็นมึงละลายหมดแล้วมั้งนะ "
" .... " ผมบอกให้ผมหันไปมองเพื่อนตัวเองที่ยังคงแอบดูและหัวเราะคิกๆคักๆ บนโต๊ะที่พวกมันนั่ง มีแก้วนมเย็นของผม และแก้วของเพื่อนผมด้วย
พวกมันชี้หน้าผม เหมือนจะแซว แต่ผมนี่อยากจะกินหัวพวกมันจริงๆ
" แล้ว .. "
" อย่าลืมเรียกเพื่อนมึงกลับมานั่งนี่ละ " มันชี้ๆไป แล้วพยักหน้าให้พวกนั้นเหมือนบอกลา ส่วนพวกนั้นก็กรี้ดกร๊าดและบ๊ายบายให้มันกันใหญ่
" เฮ้ย นี่เดี๋ยวๆ " ผมลุกขึ้นและเรียกมันไว้ตามมันที่ลุกขึ้นก่อน แต่คือผมก็ไม่รู้ว่าผมจะเรียกมันไว้ทำไม
" อย่าลืมกินข้าว กูไปแล้ว " มันเอื้อมมือมาลูบหัวผมอีกแล้วอะครับ แต่ครั้งนี้ผมไม่กล้าปัดออกอะ
"..... " ผมไม่ตอบอะไร มันเดินออกไปเงียบๆ ส่วนผมก็มองตามหลังมันไป จนลับสายตา
ผมก้มมองโทรศัพท์ตัวเอง คนบ้าอะไรชอบขู่บังคับคนอื่น มาบังคับให้รับแอด แล้วยังขอเบอร์แบบไม่ให้ตั้งตัวอีก ในโทรศัพท์ของมันยังมีรูปผมอีก นี่มันชอบผมจริงๆ แบบจริงๆจังๆใช่มั๊ยอะ
" ว่าไงว่ะจี้ คุยอะไรกันนนน กรี๊ดดด "
" มึงรับแอดพี่เค้าแล้วด้วย "
" แซวโว้ยย" ไอ้แยมเดินยิ้มระรื่นถือแก้วนมเย็นเข้ามา ตามมาด้วยไอ้นิ่มและไอ้มะยม
" มันขู่กูต่างหาก ถ้าไม่รับมันจะเอารูปทุเรศๆกูลงอะ " แล้วมันขู่จะบอกเรื่องที่กูหอมแก้มมันด้วย สลัดเอ้ยยยย! แต่กูบอกพวกมึงไม่ได้ ฮึยยย
" มีการแลกเบอร์แลกโทรศัพทหรอ กิ้วๆ " แยมมันเอามือมาแกล้งเกาคางผม
" กูจะลบรูปนั้นต่างหากเล่า! มันเอามาขู่อะ "
" เล่าหน่อยๆ " มะยมนั่งลงแล้วดึงแขนผมให้นั่งลงตาม
" พวกมึงเห็นหมดแล้วไม่ต้องเลย " ผมเอานิ้วชี้หน้าพวกมันเรียงตัว
" ไปแซวหน้าฟีดดีกว่าาาา " ไอ้นิ่มชูโทรศัพท์ขึ้นมาให้ดู มันเป็นหน้าฟีดเฟสบุ๊ค ที่ขึ้นว่า..
SIPPA MINGARIYASORN และ JEE JIRAPAT ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว
5 นาที
" เอานมเย็นกูมาเลย ไม่จ่ายนะ เพราะมึงทิ้งกู "
" ย๊ะะะะ โอยยย เมื่อกี้โคตรเขิน จับมือด้วย ลูบหัวด้วย " ไอ้แยมดึงมือผมไปจับ และเลียนแบบไอ้เอื้อที่ลูบหัวผม >//<
กูว่าจะพยายามไม่เขินแล้วนะ สลัดดด><
" โอย รวดเร็วได้ใจอิแม่>< " ไอ้แยมทำหน้าเพ้อแล้วประสานมือไว้ที่อก
" โอยยย พวกมึงหยุดเลย หยุดนะ >< กูไปแล่ววว " ผมลุกขึ้นเดินหนีออกมาซื้อข้าวเลย เฮ้ออออ ><
ตอนนี้โทรศัพท์ผมสั่นไม่หยุด
พอผมรับแอดไอ้เอื้อ ก็มีคนไลค์และคอมเม้นมาเรื่อยๆ นี่ยังไม่หยุดเลยครับ มีทั้งเพื่อนมัน เพื่อนผม รุ่นพี่ แล้วก็ใครว่ะเนี้ยไม่รู้จัก
โอยยย จะบ้าตาย แล้วไอ้เฟสบ้านี่จะขึ้นหน้าฟีดให้คนอื่นมาแซวทำไมเนี้ยย จะปิดยังไงว่ะ ผมปิดไม่เป็นนนนน ปกติรับใครไม่เห็นมีคนมาแซวมาไลค์เยอะแบบนี้เลยป่ะ ประเด็นมีแต่คนแซว
แล้วตอนนั้นยังมาขู่ขอเบอร์กันอีก เฮ้ออ ผมให้มันง่ายไปมั๊ยอะ
099-234XXXX
เบอร์ไอ้เอื้อ
ผมจะเมมว่า
.
.
.
.
โรคจิต
แต่มันบอกว่ามันไม่ได้โรคจิต
ไอ้แว่น
แต่บางทีมันก็ใส่บ้าง ไม่ใส่บ้าง
งั้น เมมว่า ..
'ไอ้หมีบ้า' ไปก่อนแล้วกัน
20.25 น.
ทำไมผมต้องมานั่งกดรับเพื่อนไอ้เอื้อที่แอดเข้ามาด้วยนะ นี่ผมรับใครเป็นเพื่อนง่ายไปรึป่าววะ..
ทั้งที่กว่าจะรับไอ้เอื้อ ถมเล่นโดนมันมาบังคับขนาดนั้น แอดมาแล้วก็ไม่เห็นจะทงจะทักมาซักที เหอะ! นอนแล้ว!
-100%-
อะไรคือการที่พี่เอื้อต้องมาบังคับด้วยตัวเองว่าให้รับแอด แถมยังว่าขอเบอร์กันง่ายๆเลย 555555
เรารักความกวนตีนของพี่เอื้อ><
ขอโทษผู้อ่านที่น่ารักนะคะ พิมมาอัพช้ามาก มาทีละนิดๆหน่อยๆด้วย เค้าติดเรียนอะ เหนื่อยสุดๆ
:hao5:
ขอกำลังใจหน่อยนะค้าาา :katai5:
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
o18พี่เอื้อคนกวน
ขอบคุณคนเขียนที่มาอัป :L2:
รอตอนต่อไป
-
รอๆๆนะ พิพิม :z13:
-
ความกวนของพี่เอื้อนั้น เราก็รักกกก :katai3:
-
น้องพิมขอสอง เอ๊ย.....สาม ค่ะ :hao7:
-
:o8: :-[ :impress2: สู้ๆ
-
รุกเเรงไปเลยค่ะคุณ
-
ʕ·ᴥ·ʔ
ตัวอย่างตอนต่อไป >>>> EP.10 มุมที่ไม่เคยเห็น
วันนี้มันควรจะเป็นวันหยุดที่แสนสดใสของผมแท้ๆ
แต่นี่..
ตรงหน้าของผมนี้ มันคืออารายยยย
แย่แล้วล่ะไอ้จี้เอ้ยยยยย ToT
TBC.
มุมไหนหน้ออออ มุมของใครน้าาา
ไม่มีดราม่านะ ปล่อยๆเขาจีบกันไปเรื่อยๆแบบนี้เนาะน่ารักดี
พิพิมฝากติดตามพี่เอื้อและจีจี้ด้วยนะคะ :hao6:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากอ่านแล้วววววว
-
มุมไหนนนนนน พี่เอื้อ จีจี้ :mew3:
-
EP.10
มุมที่ไม่เคยเห็น
10/1
วันนี้มันควรจะเป็นวันหยุดที่แสนสดใสของผมแท้ๆ
วันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนเพื่อออกมากินข้าว ดูหนัง และเดินเล่นกันที่ห้าง S โดยที่เอารถมาคันเดียวคือรถของไอ้นิ่ม มันอาสาไปรับและส่งทุกคนเองทั้งๆที่บ้านอยู่คนละทางกันเลย
" มึงเดี๋ยวกูไปดูน้ำหอมก่อนนะ ไปกะกูป่าว " แยมถามพวกผม
ตอนนี้พวกผมนั่งกิน ปิงซู อยู่ที่ร้านประจำร้านเดิมที่พวกผมชอบมา เพื่อรอเวลาที่จะไปดูหนังต่อ เรื่องนี้ไอ้นิ่มอยากดูครับ เห็นมันบอกว่าดีนักดีหนา ให้คะแนนสิบเต็มสิบ มันเลยชวนพวกผมให้มาดูเป็นเพื่อนมันจนได้
" เอ้อ กูไปด้วย กูว่าจะไปดูกางเกงร้านนั้นอะ "
" กูไม่ไปนะ นั่งรอๆ " ผมบอกพวกมัน ผมขี้เกียจเดินอะ ที่จริงวันนี้ก็ขี้เกียจออกมา แต่สุดท้ายก็โดนลากมา
" อืมมม งั้นกูไปเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวกลับมานั่งเป็นเพื่อน "
" โอเค "
" อยู่คนเดียวระวังผีหลอกนะจ้ะ แบร่ๆ~ " ไอ้แยมมันแกล้งแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผม
" บ้า! กลางวันแสกๆ "
" ฮ่าๆๆๆ ไปแล้ววว "
ในขณะที่นั่งรอเพื่อนผมไปเดินซื้อของ ด้วยความที่ขี้เกียจผมตัดสินใจนั่งเล่นโทรศัพท์ เช็คโซเชียลรออยู่ที่นี่
จะว่าไปพอนึกถึงเฟสบุ๊ค ก็นึกถึงไอ้เอื้อ
ตั้งแต่ผมรับแอดไอ้เอื้อไป มันก็ยังไม่เห็นได้ทักมาหาผมเลยนะ แต่มันจะกดไลค์สเตตัส หรือรูปภาพของผมแทบทุกตัส จนตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบสามอาทิตย์แล้ว
ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมองหาเพื่อนๆของตัวเอง ไหนบอกว่าไปแปบเดียว ทำไมยังไม่กลับมากัน
เอ๊ะนั่น
ไอ้เอื้อ นี่แหละผีกลางวันแสกๆของไอ้แยม
ไอ้เอื้อกับเพื่อนของมันกำลังเดินมาทางนี้ผมเห็นเพื่อนมันพูดคุยยิ้มแย้มกัน มีแต่มันนั้นแหละที่ไม่พูดไม่จา พยักหน้าบ้างเท่านั้น
ผมรีบก้มหน้าหลบ ไม่รู้จะทำไร เลยทำเป็นเล่นโทรศัพท์ เพราะกลัวว่ามันจะเห็น
แต่เอ้ะo-o ผมจะกลัวมันเห็นทำไม.. ไม่ต้องสนใจสิไอ้จี้ ทำเป็นไม่เห็นก็พอแล้ว
จะว่าไปผมก็เจอมันบ่อยนะเวลาที่อยู่นอกมหาวิทยาลัย ทั้งตอนนั้นที่ไปร้านเหล้า งานเลี้ยงพ่อ แล้วยังมาเจอมันที่นี่อีก
" อ้าว นั้นพวกเอื้อหนิ เอื้อ! "
ผมเงยหน้ามองตามเจ้าของเสียงเล็กๆหวานๆของพี่ผู้หญิงโต๊ะข้างๆผม ที่เธอเรียกชื่อไอ้เอื้อที่กำลังเดินผ่านหน้าร้านไป ให้หันมามอง
ปริบๆ -_-
ผมมองตามันปริบๆ เพราะสายตาของผมดันไปประสานเข้ากับไอ้เอื้อพอดี มันทำหน้าแปลกใจที่เห็นผมนิดหน่อย
///=///
ผมรีบละหลบสายตาจากมัน แล้วมาเล่นโทรศัพท์ต่อ รู้ตัวอีกที ก็เห็นว่ามันและเพื่อนเดินเข้ามาทักทายพี่ผู้หญิงโต๊ะข้างๆผม
" มาทำอะไรกันจ้ะเด็กๆ " ผู้หญิงคนนั้นกวักมือเรียกให้พวกเอื้อนั่งลงกันดต๊ะข้างๆผม ไอ้เอื้อนั่ง ตรงที่เป็นฝั่งตรงข้ามกับฝั่งผม รู้สึกว่าเหมือนผมจะถูกมองอะ
" มาซื้อของไปทำงานนะพี่ข้าว "
" มาถึงห้างเลยเหรอ "
" คร้าบบบบ มาเดินเล่นนะพี่ข้าว "
" แล้วพี่ข้าวมาทำอะไรน้าา "
" มารอเพื่อนนะ "
" เพื่อนหรือแฟนนน "
" เพื่อนย่ะ! "
" ฮ่าๆๆ "
" อะแฮ่มๆ มองอะไรอะเอื้อ "
" .... " ไอ้เอื้อนิ่งไม่ตอบ
เมื่อกี้ผมสะดุ้งตามเลยเถอะ แต่ก็แกล้งไม่สนใจ ตาจ้องโทรศัพท์ แต่หูได้ยินอะ แล้ว.. ไอ้เอื้อมันมองอะไรอะ
" นั่งด้วยกันมั๊ย จะไปไหนกันต่อมั๊ย "
" ว่าจะพาไอ้น้ำเงินไปซ่อมโทรศัพท์น่ะครับ "
" ผมก็ไปซื้อกางเกงยีนส์นะเจ้ "
" อ้าวเหรอ แล้วเอื้อล่ะ "
" ...."
" ไอ้เอื้อ พี่มึงถามเนี้ย ตอบหน่อยๆ " ผมได้ยินเสียงพี่ตัวเล็กเรียกมันกวนๆ
" ไปกับพวกมันแหละเจ้ " มันตอบแค่เนี้ย
" อ่อ แล้วไม่อยากนั่งอยู่นี่เหรอ บรรยากาศดีนะ "
" ก็.. อยากอยู่ครับ " น้ำเสียงมันก็ก๊วนกวนเหอะ แต่ทำไมมันเหมือนพูดใส่ผมเลยอะ
" ฮิ้ววว นั่งไหนๆ "
" นั่งกับน้องจี้หรอ " เฮ้ยยย ผมไม่เกี่ยว มาเรียกชื่อทำไมเล่าา!
ผมเงยหน้ามองพี่ที่พูด ก่อนมองมันแล้วหลบสายตาอีกครั้ง ได้ยินเสียงหัวเราะคิกๆคักๆ ผมนั่งอยู่เฉยๆแล้ว อย่าเอาชื่อผมไปเอี่ยวเลย
" สัดดด " นี่เสียงมันครับ
" ฮ่ะๆ อ้าว! นั้นเพื่อนพี่มาแล้วะ จะออกไปกันเลยมั๊ย " พี่เขาพูดแล้วรีบเก็บกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์มือเข้ากระเป๋า
" โอเคครับพี่ พวกผมก็จะไปแล้วเหมือนกัน " คนในกลุ่มไอ้เอื้อคนใดคนหนึ่งตอบขึ้น แล้วลุกเดินตามพี่เขาไป ที่ลุกเดินนำออกไป
" งั้นป่ะๆ "
" กูไปแล้วนะ "
" .... " ผมเงยหน้ามองตามหลังเจ้าของเสียงที่เดินตามเพื่อนมันออกไปเป็นคนสุดท้าย มันพูดกับผมใช่มั๊ยอะ -/////-
วันนี้ไม่คิดว่าผมจะมาเจอมันที่นี่
ผ่านมาสองสามอาทิตย์ ที่ผมไม่ได้เห็นมันไปที่คณะของพวกผมเลย แต่ทุกๆวันอังคารและศุกร์ตอนเที่ยง ผมจะได้รับนมเย็นที่ไม่ต้องจ่ายเงินเอง กับโพสอิสสีเหลือง ที่มีข้อความสั้นๆเขียนมาด้วย
อย่างเช่น กินซะ กินให้หมด กูติดเรียน ให้จีจี้ ห้ามเบื่อนะ ประมาณนี้ แต่กลับไม่เห็นเจ้าของที่ส่งมาเลยซักวัน แต่วันนี้ก็ดันมาเจอมัน ////=////
16.55 น.
พอดูหนังกันเสร็จแล้ว ก็เดินซื้อของกันนิดหน่อย เกิดอาการเริ่มเบื่อๆก็เลยตัดสินใจว่าจะกลับบ้านกัน แล้วตอนเย็นค่อยออกไปเพราะมีนัดกับรุ่นพี่ไว้ โดยที่ไอ้นิ่มก็ต้องขับรถไปส่งทุกคนเช่นเดิม
พวกมันไม่รู้ว่าผมเจอไอ้เอื้อที่นี่ แต่ก็ดีแล้วล่ะ กลัวพวกมันพาผมทำอะไรไม่คิดๆอีก ผมเหนื่อย ฮ่ะๆ
ตอนนี้อยู่ลานจอดรถชั้นห้า ชั้นนี้ไม่ค่อยมีรถจอดมากเท่าไหร่ อาจจะเพราะว่าเป็นชั้นบนสุดมั๊ง ขึ้นยากลงยาก
ผมคิดว่า กลับบ้านไปจะให้เจนนี่ทำเฟรนฟรายทอดให้กินดีกว่า ตอนกลางวันกินข้าวไปน้อยกว่าเพื่อนเพราะไม่ค่อยหิว
แต่ความคิดที่ว่านั้น ต้องจบลงแล้ว เพราะ...
" เฮ้ย จี้ >< นั้นกลุ่มพี่เอื้ออีกแล้วป่าววะ "
สลัดเป็ดดดด เพื่อนผมเห็นมันจนได้ ทำไมมันยังไม่กลับกันนะ ผมว่าระยะเวลาที่ผมดูหนังก็เกือบ สองชั่วโมงเลยนะ
" ไหนๆ เออ ใช่จริงๆด้วย พี่เขาเดินไปไหนกันว่ะ "
" กูไม่รู้ "
ผมตอบไอ้แยมและไอ้นิ่ม แต่พวกมันรีบดึงรั้งให้ผมต้องก้มหลบตามพวกมัน เพราะจะแอบชะโงกหน้าไปดูทางไอ้เอื้อ โดยพยายามใช้รถเป็นที่หลบซ่อน
ตอนอยู่ในห้าง ผมก็เจอกลุ่มพวกมัน ตอนจะกลับก็ยังมาเจออีก แต่แปลกที่เมื่อกี้พวกมันไม่ได้มีหน้าตาเคร่งเครียดแบบตอนนี้ ผมกำลังถูกเพื่อนบังคับให้ซ่อนตัวเพื่อดูพวกมันหลังรถ
" เฮ้ย ไอ้เอื้อ มึงใจเย็น "
" ใจเย็น มึงๆ "
มีเรื่องอะไรกันรึป่าวนะ..
ผมเห็นเพื่อนของไอ้เอื้อพยายามรีบเดินกึ่งวิ่งตามมันออกมาจากประตูห้างจนถึงรถคันใหญ่สีดำ ที่เห็นก็เพราะรถของพวกผมจอดอยู่ไม่ไกลจากตรงที่มันอยู่ แต่ก็ไกลพอที่พวกมันจะสังเกตไม่เห็น มันพูดกันค่อนข้างเสียงดังอะครับ อยู่ตรงนี้ได้ยินหมดเลย
" เอากุญแจรถมา กูจะไปหามัน "
" เฮ้ย ไม่ต้องไปเลยสัด มึงกำลังโมโหอยู่ "
" .... "
มันแบมือเพื่อขอกุญแจรถจากเพื่อน แต่เหมือนเพื่อนมันจะไม่ยอมให้ มันเงียบไป ไม่มองหน้าเพื่อน เหมือนมันกำลังโมโหอะไรซักอย่างจริงๆ
" พวกมึงเลือกเอาว่าจะให้กูไปคนเดียวหรือจะไปกับกู "
" ไปแจ้งตำรวจก็ดะ.. "
พี่ตัวเล็กพยายามรั้งแขนมันไว้
" เอากุญแจรถมาไอ้เต็ง "
มันแบมือขออีกครั้ง และและพูดเสียงเรียบเหมือนจะข่มอารมณ์ของตัวเองอยู่
" ไอ้เอื้อ มึงใจเย็นดิ "
" เอากุญแจมา! " มันเริ่มเสียงดัง
" โอเคๆ กูจะไปกับมึง และกูจะขับเอง "
" ..... "
" เพื่อนพี่เอื้อป่ะ มีรถสองคันว่ะ เฮ้ยยๆ ขึ้นรถแล้ว " เสียงไอ้แยม
ผมเห็นไอ้เอื้อมันถอนหายใจ ก่อนเดินไปเปิดประตูด้านข้างคนขับและขึ้นไปนั่งอย่างคนหัวเสีย และพี่เต็งหันไปพูดอะไรกับเพื่อนที่เหลือของแก ก่อนขึ้นไปนั่งตรงฝั่งด้านคนขับ ตามด้วยพี่ตัวเล็กๆที่เปิดประตูขึ้นไปนั่งเบาะหลังรถคันเดียวกันพยายามตบไหล่ไอ้เอื้อเบาๆเหมือนจะบอกให้ใจเย็นๆ
ส่วนพี่อีกสองคน ไปที่รถสีขาวคันที่จอดอยู่ข้างๆ แล้วขับตามกันออกไป
" พี่เอื้อทำไมดูน่ากลัวๆแปลกๆอะ " ไอ้มะยมพูดขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ
" กูก็ว่างั้น เหมือนโกรธใครสักคนเลยว่ะ "
" ใครว่ะ จะทำให้พี่เค้าโกรธขนาดนั้น "
พวกมันพยักหน้าเห็นด้วยกันใหญ่ ส่วนผม.. ถึงอยากรู้แต่ก็ไม่อยากยุ่งอะ
" แล้วนี่พวกมึงจะไปยุ่งอะไรกับมันอะ กลับได้แล้ว "
" อย่าเพิ่งดิ อย่าเพิ่งๆ " ไอ้นิ่ม
" กูว่า วันนี้เราว้างว่าง ไปหาอะไรทำกันดีกว่า " ไอ้แยม
" หะ! "
" กูก็คิดเหมือนมึงเลยอิแยม เนาะมะยมๆ " ไอ้นิ่มพูดแล้วสะกิดมะยม
" ใช่ๆ กูก็คิดเหมือนพวกมึง " มันพยักหน้าแล้วยิ้มกว้าง
" ไอ้.. นี่พวกมึงกำลังคิดจะทำอะไรกัน " ผมอยากห้ามพวกมัน และกำลังพยายามห้ามพวกมันนะ
" อินิ่มมึงขับรถ ทุกคนขึ้นรถ เร็วๆ "
" ได้เลย " ไอ้นิ่ม ควงกุญแจรถ อ้อมไปทางด้านคนขับแล้วรีบขึ้นไปสตาร์ตรถทันที
" อย่าคิดอะไรพิเรนๆได้มั๊ยเนี้ย .. " ผมยืนอยู่เฉยๆ ไม่ยอมเดินไปขึ้นรถกับพวกมัน
" ..... "
" ไอ้จี้ ขึ้นรถ.. "
" ..... "
สุดท้ายผมก็อยู่บนรถแล้วครับ โดยที่ไอ้นิ่มเป็นคนขับ มะยมนั่งข้างคนขับ ส่วนแยมและผมนั่งเบาะหลัง
พวกเรากำลังขับรถตามรถพวกไอ้เอื้อ สองคันข้างหน้าครับ
ทุกคนสงสัยใช่มั๊ยว่าขับตามไอ้เอื้อทำไม..
ผมก็สงสัยยย -0-
สงสัยแรงมากๆ ตามมันเพื่ออออ ?
" บอกกูที มึงจะขับรถตามไอ้เอื้อทำไมเนี้ย "
" เอ้า กูตามเพื่อมึงเลยนะจี้ "
" จะมาตามเพื่อกูทำไมเล่า นี่หยุดเลยกลับรถได้แล้ว กลับบ้านด้วยๆ "
" เดี๋ยวดิ นี่เพิ่งห้าโมงเย็นเอง กลับบ้านไปก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว " ไอ้แยม ดึงผมให้กลับไปนั่งดีๆ เมื่อผมโผล่หน้าไปหาไอ้นิ่ม
" ก็รอออกมาตอนดึกๆที่อิเจ้นัดไง " ผมพูดกับไอ้แยม
" มึงมันน่าตื่นเต้นดีออก " มันไม่ฟังผมเลยสักคน ปะโธ่เอ้ยยย
" ใช่ แล้วอีกอย่าง ..นี่มึงไม่อยากรู้เลยหรอ เมื่อกี้มึงก็เห็นหน้าพี่เอื้อป่ะ " ไอ้นิ่มนี่ตัวดีเลย เรื่องอยากรู้อยากเห็น
" ใช่ หน้าพี่แกโคตรน่ากลัวว " มะยมเป็นกองทัพเสริม
" หน้ามันน่ากลัวแล้วจะไปยุ่งกันทำไม "
" ก็กูอยากรู้ว่าพี่แกโมโหหรือไปโกรธใคร " ไอ้นิ่ม
เฮ้อออ พวกมึงควรจะรู้ว่าเป็นชะนี ไม่ควรอยากรู้มากเกินไป กูอยากด่ามึงจริงๆ
" แล้วมึงจะรู้ได้ไงว่ามันโกรธใคร "
" ก็นี่แหละ สิ่งที่อยากรู้ " ไอ้นิ่ม
" ก็นี่ไง ตามไปก็จะได้รู้กัน " ไอ้แยมแยม
" เฮ้ย นี่ กูไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้น! "
" มึงต้องอยากรู้สิ กูนี่ขี้เกียจบิ้วอารมณ์มึงแล้วนะ "
" ไอ้นิ่มไอ้ยแยม มึงเป็นผู้หญิงนะ ถึงจะอยากรู้แค่ไหน อันตรายน่ะรู้จักมั๊ย "
" คิดซะว่ามาขับรถเล่นเนาะ " ไอ้นิ่มทำเป็นเปลี่ยนเรื่องทันที
" เราไม่ควรนะ.. "
" แอบไปดูนิดหนึ่งน้าาาา " มันยิ่มเริงร่าตอบผม
" แล้วถ้ามันจับไดเล่าา! " ผมอดเหวี่ยงไม่ได้จริงๆ เพื่อนผมนี่ตัวดีทั้งนั้น!
" ไม่หรอกน้าาา "
พวกผมขับรถมาตามเส้นทาง ที่พวกไอ้เอื้อขับมา พอมาถึงที่นี่ มันคือหมู่บ้านเล็กๆ ที่มีบ้านคนค่อนข้างแออัด แต่แปลกที่มันดูเงียบมาก เหมือนจะไม่มีคนอยู่เลยด้วยซ้ำ
แล้วนี่ พวกมันมาที่นี่ทำไม
หรือผมต้องถามตัวเอง ว่ากูมาอยู่ที่นี่ทำไมเนี้ยยย
" กูว่ามันโคตรเงียบเลยวะ "
" พวกพี่เขาเดินเข้าไปแล้ว "
" นี่อย่าบอกนะว่าจะลงไปอะ ไม่อะ.. เฮ้ยแยม! "
" ลงดิ ๆๆ " ยังพูดไม่ทันได้จบ พวกมันทั้งสามก็พร้อมเปิดประตูแล้วลงจากรถ
" ถ้าเรามันเข้าไป มันอาจจะจับเราได้นะเว้ย! เฮ้ย พวกมึงงงง "
อีกแล้วครับบบ ผมยังพูดไม่ทันจบ พวกมันก็รีบเดินตาม คนพวกนั้นเข้าไปในหมู่บ้านค่อนข้างจะร้างนั้น
ผมจำใจต้องเดินตามพวกมันมา จนเห็นว่ามันเดินเข้าไปในตึกร้างๆ หลังหนึ่ง แต่พวกผมเลือกที่จะแอบดูอยู่ด้านนอก
ปึก ตุบ ปึก ปึก ตุบ
" เสียงอะไรว่ะ "
พวกมึงไม่คิดว่ามันน่ากลัวแปลกๆรึยังไง แล้วใช่เรื่องมั๊ยที่ตามมันไปแบบนี้
ตอนนี้ผมคิดไปไกลมาก ว่า พวกมันมาซื้อขายยาบ้ารึป่าว แต่มันเหมือนคนกำลังโกรธ น่าจะไม่ใช่..
หรือมันหลอกใครมาฆ่า ..O.o หรือว่ามันแอบหลอกพวกผมให้ตามมาแล้วฆ่า โอยยยยย
ฟลิ้ววววววว~
" มึง กูว่ากูรู้สึกแปลกๆ แล้วอะ " นี่คือเสียงมะยม มันคิดเหมือนกับผม
" กูก็เริ่มขนลุกแล้วเหมือนกัน " ไอ้นิ่มชี้ที่แขนของมันเอง
" เราตามพวกนั้นมาลึกไปแล้ว กลับเหอะ เดี๋ยวมันจับได้ " เสียงผม
" อีกนิดน้า ยังไม่รู้เลยว่าพี่เขามาทำไม " ไอ้แยมที่เหมือนจะเดินเข้าไป จนผมได้ดึงไว้
" แยม มันอันตรายนะมึง มึงได้ยินเสียงเมื่อกี้มั๊ย "
" ได้ยิน " มันพยักหน้า แล้วเริ่มลังเล เพราะได้ยินเมื่อกี้มันเป็นเสียงเหมือนมีคนต่อสู้ และโต้เถียงกันเสียงดัง
" กลับเหอะ กูเริ่มกลัวแล้วหนิ "
" เอ่อๆ กูขอโทษงั้น กลับก็ได้ "
พวกผมเห็นสถานการณ์เริ่มไม่ดี เลยตัดสินใจ หันหลังจะเดินกลับ แต่กลับได้ยินเสียงตะโกนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
" พวกมันกำลังจะหนี !! "
" มันกำลังออกไปข้างนอก จับมันไว้! "
O.O !!!
" หลบ หลบเร็วเข้า "
เมื่อผมได้ยินเสียงคนตะโกนและเสียงฝีเท้า เหมือนคนหลายคนกำลังวิ่งออกมา ถ้าผมหนีตอนนี้คงไม่ทัน และพวกมันต้องเห็นผมแน่ๆ
ผมจึงตัดสินใจพาเพื่อนวิ่งเข้าไปหลบในรั่วบ้านหลังหนึ่ง ที่อยู่ใกล้ๆตึกร้างนั้น ตอนนี้เริ่มมืดแล้ว มันน่าจะมองไม่เห็นพวกผม
ปึก ตุบ
" ไอ้เอื้อ ใจเย็นๆ! " นั้นคือเสียงของเพื่อนมันที่ห้ามมันไว้
" พวกมึงอยู่เฉยๆ กูจะจัดการมันเอง "
" เอ่อๆ ก็อยู่เฉย จนไม่รู้จะเฉยยังไงแล้ว "
ปึก ปึก ปึก ตุบ
เฮ้ย!
ตรงหน้าของผมนี้ มันคืออารายยยย
ที่อยู่ตรงหน้าผมนี้ คือไอ้เอื้อ และเพื่อนของมันอีกสี่คน โดยที่ไอ้เอื้อมันกำลังถีบและเตะไอ้เสื้อน้ำเงิน ที่สักลายเต็มแขนดูท่าแล้วจะต่อยตีเก่ง แต่ผิดคาด ตอนนี้มันล้มไปนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น เพราะโดนไอ้เอื้อถีบตัวล้มลงไปอย่างจังข้างๆไอ้เสื้อส้มที่ซะบักซะบอมพอๆกัน
" มึงจะหนีไปไหน "
" กูไม่ดะ.. "
ปึก
" อ้ากกกก แอ๊ก! "
" มึงเอายามายัดใส่กูทำไม "
" กูไม่ดะ... อ๊อก!! "
ปึก
" ตอบมา ! "
" กูหายใจไม่ออก อ๊อก! "
" ใจเย็นมึงๆ "
ผมตกใจมาก ที่เห็นไอ้เอื้อในรูปแบบนี้ มันดูเหมือนคนฟิลขาด แววตาของมันตอนนี้ น่ากลัวกว่าทุกครั้งที่ผมเคยเห็น มันยังเตะสีข้างไอ้สองคนนั้นอีกหลายครั้ง จนคนที่หมอบอยู่แทบจะยกมือไหว้ขอร้องพร้อมกับเสียงโอดโอย
ใครห้ามมันก็คงไม่ได้ แม้แต่เพื่อนของมันเอง ก็ยังห้ามมันไม่อยู่ ยอมปล่อยให้มันใส่ไอ้สองตัวนั้นจนลุกไม่ขึ้น
" มึงคิดว่ากูจะหาพวกมึงไม่เจอหรอ ! "
สสัดเอ้ยย ! ขนลุก! ทำไมผมต้องมาเจอ มาเห็นอะไรแบบนี้ด้วย
ตอนนี้ข้างๆผม ไอ้แยม ไอ้นิ่ม ไอ้มะยม ความรู้สึกพวกมันไม่ได้ต่างกับผมเลย เพราะครั้งนี้ ไอ้เอื้อ มันน่ากลัวมากจริงๆ
" พี่เอื้อ น่ากลัว ฮือออ " ไอ้นิ่มร้องไห้ออกมาก่อนเพื่อน เพราะมันเป็นคนจิตใจอ่อนไหวอยู่แล้ว แล้วสถานการณ์ตรงหน้าก็คงจะทำให้มันเกิดความรู้สึกตกใจและกลัวมากๆ ถึงขั้นร้องไห้ออกมา
" ชู่ๆ มึง ไม่เอาอย่าร้อง "
" ..... " มันเบ้ปากและกลั้นเสียงร้องไว้
" เห็นมั๊ยกูบอกพวกมึงแล้ว ก็รู้ว่าน่ากลัวจะตามมาทำไม " ผมอดที่จะบ่นมันไม่ได้
" กูไม่รู้ พี่เอื้อๆ ฮึก พี่เอื้อน่ากลัว ฮืออออ.. "
" ไม่เป็นไรนะนิ่ม ชู่ๆ เงียบๆ ชู่ๆ ... แยม! มะยม! "
" .......... " เงียบบบบบบบบบบ
" เฮ้ย ไอ้แยม ไอ้มะยม ! "
" หะ! หะ! "
" ชู่!!! จะเสียงดังทำไมหนิ " ผมชู่ปากใส่พวกมัน ครั้งแรกที่เรียกไปไม่ตอบ จนได้สะกิดแต่พวกมันตกใจแล้วเล่นร้องออกมาซะเสียงดัง หวังว่าพวกนั้นคงไม่ได้ยินนะ
" เอ่อ โทษๆ>< พี่เอื้อน่ากลัวว่ะมึงงงง "
" ถ้าพวกมึงกลัวนะ ตอนนี้พวกเราควรจะออกไปจากที่นี้ได้แล้ว " พวกผมพูดกันโดยใช้เสียงที่เบาที่สุด แต่แค่นี้ก็กลัวมันจะได้ยินอยู่เนี้ยยยย
" แล้วจะออกไปยังไง " มันมองซ้ายมองขวา และชะโงกหน้าออกไปดู
" พี่เอื้อ เลิกกระทืบไอ้พวกนั้นแล้ว " ไอ้มะยมพูด
" เหมือนจะใจเย็นลงแล้วมั้ง>< "
ตุบ ปึก! ปึก ปึก
พวกมันชะโงกหน้าไปดู แต่พอหันกลับมาก็ต้องตกใจเพราะดันได้ยินเสียงเตะตุบๆๆอีกหลายครั้ง
" ใจเย็นบ้านมึงสิ หยุดพักแล้วกระทืบต่อนี่นะ ฮือออ " เสียงไอ้นิ่ม
" ชู่!! เบาๆ "
ผมเห็นไอ้เอื้อเดินเข้าไปเตะไอ้สองตัวที่นอนหมอบอยู่พื้นต่อ พร้อมกลับได้ยินเสียงห้ามของเพื่อนมันที่ห้ามไว้ ทุกคนพยายามจะจับรั้งมันไว้ และดึงมันให้เดินออกไปจากสองคนนั้น
พวกมันสองคนจะเป็นศพไปรึยังเนี้ยยยย><
ผมคิดในใจนะ ว่าดีที่ผมไม่ท่าตีกับมันวันนั้นไปจริงๆ ถึงผมจะเรียนเตะต่อยมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นพอที่ผมจะสู้กับมันได้
" เอางี้นะ ถ้าทำอะไรไม่ได้ก็ต้องรอ รอตรงนี่แหละ จนกว่าพวกมันจะไป "
" ..... "
" กูจะรอได้ยังไง กูกลัว ฮือออ อะ! "
" เฮ้ยยย ! "
เพล้ง!! เพล้ง!!
" เฮ้ยย! ใครว่ะ! "
ซวยแล้วๆๆ
" ชู่ๆ! " พวกผมรีบก้มนั่งย่องๆหลบ เพราะกลัวพวกมันมองเห็น ตอนนี้กอดกันจนไม่เหลือที่ว่าง พวกผมกลัวชนิดว่ากลัวหัวหด สลัดเอ้ยยย
เมื่อกี้ สิ่งที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วมาก เพราะไอ้นิ่มที่ลุกขึ้นเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ทำให้ไปเตะเข้ากลับฝาหม้อที่วางอยู่พื้นจะกรัเด็นไปไกล
ไอ้สัด! ใครมาวางไว้ตรงนี่ ฝาหม้อก็ต้องอยู่กับหม้อดิ! จะมาวางที่พื้นเพื่อ!
" ใครอยู่ตรงนั้น! ออกมา! " นี่คือเสียงไอ้เอื้อ ไอ้สลัดดด กูกลัวแล้ว!
" ออกมา! ตรงนั้นคือใคร " เสียงเพื่อนไอ้เอื้อ
" มึงเข้าไปดูสิ "
" ใคร ออกมา! "
พรึบ !
" เฮ้ย ไอ้จี้! "
" กูเอง กู " ผมหลับตาพูดออกไป
ผมปล่อยมือเพื่อนที่นั่งแอบอยู่ แล้วตัดสินใจลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว เมื่อได้ยินเสียงที่ตะโกน เข้ามาใกล้และเริ่มเสียงดังขึ้น
ผมหันออกไปมองทางพวกมัน ผมจ้องหน้ากับไอ้เอื้อ สายตาของมันเมื่อกี้แทบจะฆ่าผมได้เลยล่ะ แววตาที่แสดงถึงความเดือดดานปนความตกใจ และน้ำเสียงที่น่ากลัว มันทำให้ตัวผมสั่น แต่ผมกลับต้องทำเป็นนิ่งไว้
" จีจี้ / น้องจี้! "
พรึบ!
" พวกหนูด้วยค่ะ "
เพื่อนผมที่เหลือค่อยๆพยุงไอ้นิ่มที่ตอนนี้น้ำตาไหลไม่หยุด แต่มันกลั้นเสียงร้องเอาไว้ ให้ลุกขึ้นมา แล้วมายืนข้างหลังผม
" ...... " ไอ้เอื้อ มองหน้าผมนิ่งๆ มันนิ่งมาก ผมดูไม่ออกว่าตอนนี้มันกำลังคิดอะไร ผมได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกคอแห้งผาก
ตอนนี้มีไอ้เอื้อและพี่เต็งที่เดินกำลังเข้ามา ส่วนพี่ที่เหลือยืนเฝ้าร่างที่สลบสองร่างอยู่ไม่ไกล สีหน้าแต่ละคนตกใจพอๆกัน
" พวกน้องมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง "
" คือ.. ขอโทษครับ ผะ..ผมตามพวกพี่มา "
" ตามมา? "
" เอ่อ ..คือ หนูเองค่ะบังคับไอ้จี้มา หนู.. เออ..ขอโทดค่ะ "
"....."
หมับ! พรึบบ!
" อะ! ไอ้เอื้อ ปล่อยนะ! ปล่อย "
" ฝากที่เหลือด้วย.. "
ผมไม่รู้ว่าไอ้เอื้อคิดอะไรอยู่ เพราะพอมันหันไปพูดกับเพื่อนซึ่งไม่รู้พูดอะไรบ้าง ผมจับใจความอะไรไม่ได้เลย
มันขอกุญแจรถมาจากพี่เต็ง ก่อนจะเดินเข้ามาจับมือผม เรียกว่าแทบจะลากผมให้เดินตามมันออกมาด้วยความรวดเร็ว เกินกว่าผมจะตั้งตัว ได้ยินเสียงไอ้แยมไอ้มะยมเรียกตาม แต่ก็ไม่กล้าวิ่งมาหาผม เพราะกลัวคนที่ลากผมอยู่ตอนนี้ไงเล่า!
จนมาถึงที่รถสีดำคันเดิมที่พวกผมขับตามมาขับมา
" นี่ปล่อยๆ จะพากูไปไหน "
" ....... "
" ไอ้เอื้อ นี่! "
ปึก
ปึก
ผมถามมันทันที เมื่อมันเปิดประตูรถฝั่งด้านข้างคนขับ และจัดการกดหัวผมให้เข้าไปนั่งในรถ คาดเข็มขัดและปิดประตู ทำให้กว่าผมจะตั้งตัวที่จะเปิดรถหนี มันก็เข้ามานั่งฝั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว และดึงมือผมให้กลับมานั่งดีๆ ก่อนสตาร์ตรถ และออกตัวรถด้วยความเร็วทันที
มันไม่ได้พูดอะไรกับผมเลย ตั้งแต่ลากผมมา..
ภายในรถเงียบ เงียบมาก ไม่มีเสียงพูดใดๆเลย ได้ยินแต่เสียงลมหายใจ และเสียงหัวใจของผมเองที่ตอนนี้มันเต้นเร็วและแรงมาก มันทำให้ผมตกใจ มันทำให้ผมกำลังกลัว..
.
.
.
.
.
.
.
" จะพากูไปไหน ? " ผมถามมันเมื่อเห็นว่ามันขับรถมาในเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย แล้วอีกอย่างตอนนี้มองไปข้างนอกรถ มันมืดสนิทไปหมดแล้ว ข้างทางผมเห็นแต่แสงไฟของรถที่วิ่งสวนทางกัน
" ไอ้เอื้อ.. " ผมเรียกมัน และหันไปมองหน้ามัน แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาก็มีแต่ความเงียบอีกเช่นเคย
" ........ "
ผมพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ตัวเองคลายความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้เลย ผมอึดอัดอะ ทำไมมันไม่ยอมพูดอะไร ทั้งๆที่ผมถามไปตั้งหลายครั้ง
" ........ "
" มึงรู้มั๊ย ว่ากู.. "
เดี๋ยวมาต่อค่าาาา >>>
-
:L2: :pig4: :L1:
-
:call:อยากอ่านอีก
-
10/2
P' EUA
" ........ " ผมเงียบ ที่จริงผมยังไม่ได้พูดอะไรกับไอ้จี้เลยซักประโยคตั้งแต่ลากมันออกมาแล้ว
ผมตกใจมากที่เห็นมันโผล่ออกมาตอนผมกำลังกระทืบไอ้สองชั่วนั้น แต่ผมต้องเก็บอารมณ์ไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งของผม ไม่รู้ว่ามันไปโผล่อยู่ที่นั่นได้ยังไง เพราะมันไม่ใช่ที่ที่พวกมันจะไปวิ่งเล่นหรือผ่านไปเลยด้วยซ้ำ
ผมไม่กล้าพูดอะไรกับไอ้เตี้ย เพราะกลัวว่าจะทำให้มันกลัวไปมากกว่านี้
ก่อนหน้านั้นผมเจอมันในร้านขนม เห็นมันนั่งอยู่คนเดียว ผมรู้ว่ามันแกล้งทำป็นไม่เห็นผม แต่พอเพื่อนผมปากมากแซว มันก็ยังมามองผมตาปริบๆอยู่เลย หึๆ
ผมดูออกว่ามันกำลังกลัว ผมเลยเลือกที่จะขับรถไปเรื่อยๆอย่างเงียบๆ
แต่การที่ผมเงียบ กลับกลายเป็นว่า ทำให้มันกลัวผมขึ้นไปกว่าเดิม
" มึงรู้มั๊ย ว่ากู.. " มันเสียงสั่น
" .... "
" .... "
" ... มึงกลัวกูมั๊ย? " ผมถามมัน เมื่อไม่เงียบไปไม่พูดต่อ
ปึก!
" O.O ถามมาได้ยังไง มึงรู้มั๊ยไอ้บ้า! กูกลัวจนจะบ้าตายอยู่แล้ว "
ผมหันไปมองคนพูดเป็นระยะๆ สุดท้ายมันก็ระเบิดออกมาซะงั้น
มันมองหน้าผม และเอามือทุบตีหน้าตักตัวเองเหมือนไม่รู้จะไประบายลงกับใคร
เอี๊ยดดด!
ผมตัดสินใจเลี้ยวจอดรถเข้าข้างทาง ผมเปิดไฟในรถไว้ทันทีที่จอด และคนข้างนอกก็มองไม่เห็นในรถแน่นอน ผมต้องคุยกับมันดีๆ เพราะดูท่าจะต้องเคลียร์นาน อาจจะเรียกว่าง้อนาน
หมับ
" ตีตัวเองทำไม " ผมจัดท่าให้มันนั่งเยื้องหันหน้าเข้ามาหาผม และจับมือมันไว้ทันที เพราะมันยังทุบหน้าตักตัวเองไปเรื่อยๆ
" แล้วไง กูจะตีอะ! ทำไม! " มันพยายามดึงมือออกจากมือผม และผลักผมไม่ให้แตะตัวมัน แต่ผมไม่ยอมปล่อยมือมันง่ายๆหรอก
" กูกลัว กลัวมากนะรู้มั๊ย มึงจะพากูไปไหน กูถาม.. มึงก็ไม่ตอบ ฮึกก " มันพูดแล้วมองหน้าผมในตอนแรก แต่ไม่ทันจบประโยคมันก็ก้มหน้าลง
มันกำลังร้องไห้..
ผมทำมันร้องไห้..
" มึงเงียบ เงียบมาตลอดทาง กูกลัว อึกก " มันก้มหน้าอยู่และพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้
" .... "
" กูบอกให้ปล่อย ก็ยังลากกูมา ฮึกฮืออ "
" ..... "
" กูร้องไห้เลยเห็นมั๊ย ฮึก "
" เห็นสิ " ผมตอบมัน คนอะไรร้องไห้แล้วทั้งน่าสงสารทั้งตลก
" มึงไม่ต้องมองเลย! " มันปิดหน้าตัวเองไว้
" มองคนงอแง "
" งอแงอะไรล่ะ ไม่ได้งอแง "
" ทำไมชอบเถียงจัง ก็เห็นอยู่ว่าน้ำตาไหล "
" ก็นั้นแหละน้ำตามันไหลเอง กูไม่ได้งอแง "
" หึๆ"
" มึงมันแย่ " มันเอาหลังมือเช็ดๆหน้าตัวเอง เรื่อยๆ
" กูขอโทษ " ผมพูดออกไป ไม่รู้นะว่ามันจะทำให้จี้จี้รู้สึกดีขึ้นบ้างมั๊ย แต่ผมตั้งใจพูดคำนี้จริงๆ
" ...... " มันพยักหน้าเบาๆสองสามครั้งทั้งๆที่ก้มหน้า เหมือนจะให้อภัยผม
" กูไม่รู้ว่ากูจะขับรถไปไหน ก็เลยไม่ตอบมึง "
" ว่าไงนะ ฮืออ ..มึงกวนตีนหรอ " มันเงยหน้ามองผมเหมือนอึ้งๆไป น้ำตายังคลออยู่ดวงตาที่แดงๆอยู่
" หึ ..กูป่าว แต่กูไม่รู้จริงๆ " ผมมองตามัน ก่อนเอื้อมมืออีกข้างไปเกลี่ยน้ำตาที่คลออยู่ดวงตาให้มัน และมันก็อยู่เฉยๆให้เช็ดนะ
ผมตอบไปแบบนั้นและผมพยายามพูดด้วยน้ำเสียงดีๆ ไม่อยากทำให้มันกลัวไปกว่านี้
ผมพูดจริงๆนะ ที่ผมออกรถมา ไม่รู้จริงๆว่าจะไปที่ไหน อยากขับไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดหมาย เพราะทุกครั้งที่ผมเครียด ผมมักจะขับรถไปเรื่อยๆ สำหรับผมมันลดความเครียดได้
" แล้วลากกูมาทำไมอะ " มันถาม และยังทำหน้าอึ้งๆงงๆใส่ผม
" กูก็ไม่รู้ ว่าลากมึงมาทำไม "
" ฮือ ไอ้บ้านี่! กวนตีนอีกแล้ว.. "
" หึๆ " มันพูดด้วยเสียงอู้อี้ จนผมหลุดหัวเราะออกมานิดหน่อย
ผมลากมันมาทำไม เหตุผลคือ อยากให้มันอยู่ด้วยในตอนนี้ และไม่อยากให้มันที่เห็นผมในมุมนั้น คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยโดยที่ผมยังไม่อธิบาย
ผมเลยลากเอามันมาด้วย เพราะอยากอธิบายนั้นแหละ..
" มึงหัวเราะหรอ! " มันออกแรงผลักผม ทั้งๆที่ผมจับรวบมือมันไว้อยู่
" อืม กูหัวเราะ "
" เอ๊ะ ไอ้เอื้อ! "
" พี่เอื้อ เรียกกูว่าพี่เอื้อหน่อย "
" อะไรเล่า! ไม่เอา! "
" มึงหายงอแงแล้ว .. " ผมเกลี่ยน้ำตาที่คลออยู่ดวงตาอีกรอบ
ตอนนี้มันเลิกร้องไห้แล้ว แต่รู้สึกจะเหวี่ยงแทน หึๆ คงเพราะผมไปกวนตีนใส่มันเข้าจริงๆ
" ไม่ต้องยุ่งเลยนะ " มันหันหน้าหนีแต่ตัวมันยังหันมาทางผม
" หายกลัวกูได้มั๊ยล่ะ "
" ก็มึงมันโหดอะ " มันเงยหน้าพูดแล้วก้มหน้าลงทันที
" จะไม่โหดกับมึงเลย ถ้ามึงไม่ดื้อ " ผมลูบหัวมันไปมา
ผมไม่รู้หรอกว่าคำพูดของผมที่พูดกับจีจี้มันจะเป็นคำพูดแข็งๆ นิ่งๆ เกินไปรึป่าว หรืออาจจะกวนตีนแบบที่เจ้าตัวชอบด่าผม
ทุกครั้งที่ผมพูดกับมัน ผมว่ามันพิเศษกว่าใคร เพราะผมไม่เคยพูดมากขนาดนี้เวลาที่อยู่กับเพื่อน ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนรับฟังมากกว่า
แต่..คนๆนี้ มีอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมต้องพูดต่อปากต่อคำกลับเสมอ ทำให้ผมอยากกวน อยากแกล้งเสมอๆ นานๆครั้งนะที่ผมจะพูดหวานๆออกไปโดยตั้งใจ
" ....... "
หึๆ แต่มันเงียบใส่ผมซะงั้น
////0////
" ใครจะยอมให้มึงโหดใส่มิทราบ " มันพูดทั้งๆที่ก้มหน้าอยู่แบบนั้น แต่ผมเห็นชัดๆ ว่าแก้มมันแดง
" หึๆ "
" -/////- กูสับสนไปหมดแล้ว กูจะกลัวจะโกรธ รึจะอะไรกับมึง แล้วเนี้ย! ยังมากวนตีนใส่อีกอะ "
" ก็เลิกกลัว เลิกโกรธดิ "
" อืมมมม " มันหน้าแดงมาก แถมยังชอบเมมปากตัวเองอีก
" เขินรึไง "
" ไม่ได้เขินซักหน่อย อู้! " มันสะบัดหัวหนี แล้วกอดอก หึๆ เมื่อกี้ใครกันที่ร้องไห้เพราะกลัวผมอยู่เลย ตอนนี้กลับมาเหวี่ยงใส่กันซะงั้น
" มึงมีอะไรจะถามกูมั๊ย .. " ผมค่อยๆปล่อยมือมัน ให้มันได้นั่งในท่าทางที่สบาย
" ถามได้หรอ ? " มันพิงเบาะของตัวเอง ทำสีหน้าเหมือนครุ่นคิด
" อือ " ผมพยักหน้าแล้วมองมัน
" มึง .. ไปที่นั้นทำไม แล้วไปกระทืบไอ้สองคนนั้นทำไม แล้วเขาทำอะไรให้มึง.. " เป็นชุด หึๆ
" ไปที่นั้น ก็เพราะไปกระทืบไอ้ชั่วสองตัวนั้น "
" ..... " มันนั่งนิ่งคิดตาม และดูตั้งใจฟังผมมาก แต่ก็มองหน้าผมเหมือนจะบอกว่า คำตอบของผมโคตรจะกวนตีน หึๆ
" ที่กระทืบก็เพราะ เมื่อวันก่อน พวกมันยัดยาใส่กระเป๋ากู แล้วพอดีที่ร้านมีตำรวจมาตรวจ และเจอที่กู "
" เฮ้ย .. แล้วนี่มึงถูกจับมั๊ย "
" ไม่ พี่ที่เป็นตำรวจรู้จักกับพี่เจ้าของร้าน และรู้ว่ากูถูกยัดยา ..คือความจริงมันจะยัดยาใส่พี่เจ้าของร้าน เพราะมันเคยไปกินเหล้าแล้วทะเลาะวิวาท เลยถูกพี่เขาไล่ออกจากร้าน มันเลยแค้น "
" อือฮึ " มันพยักหน้า คงคิดตามจนเข้าใจ
" ส่วนกูไม่ได้เกี่ยว แค่บังเอิญมาซวย "
" ขนาดไม่ได้เกี่ยว นี่มึงยังโมโหแล้วเล่นอัดพวกมันซะเละขนาดนั้นนะ "
" อืม ระบายอารมณ์ หึๆ "
" ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ "
" หึ .. "
ผมอดขำไม่ได้ ที่เห็นมันชี้หน้าผมเหมือนไม่รู้เลยว่าท่าทางที่มันทำกับผม มันน่าเอ็นดูขนาดไหน
" ต้องทำถึงขนาดเอายาเสพติดมาเกี่ยวเลยหรอ ถ้าถูกจับขึ้นมาก็เรื่องใหญ่เลยนะสิ "
ผมมองคนที่ทำหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่รู้เพราะอะไรถึงมองมันไม่วางตาขนาดนั้น
" ไม่ต้องไปคิดอะไรมากหรอกน้า นี่พี่เขาคงจะเอาตำรวจไปจับพวกสองตัวนั้นแล้ว "
" เอ่อ! แล้วเพื่อนกู เพื่อนกูที่อยู่นั้น "
" กูฝากไอ้เต็ง ให้ส่งเพื่อนมึงกลับบ้านแล้ว "
" จริงนะ? "
" อืม จริงๆ "
ผมบอกเพื่อให้มันวางใจ เพราะก่อนจะลากมันออกมาผมได้บอกไอ้เต็งให้บอกเรื่องราวที่เกิดขึ้น และ ไปส่งเพื่อนของไอ้จี้มันด้วย เพราะดูท่าจะกลัวผมไม่ต่างจากคนข้างๆผม
ตอนนั้นมันพยายามต้องทำตัวเข้มแข็งเพื่อปกป้องเพื่อนของตัวเองต่อหน้าผม แต่เมื่อกี้คงทนไม่ไหว ถึงได้ร้องไห้ซะก๊อกใหญ่ออกมาขนาดนั้น หึๆ
" แต่กูก็จะถามมึงกลับเหมือนกัน "
" อะไร.. "
" ทำไมถึงไปอยู่ที่นั้นได้ "
" กะ..ก็ขับรถไป "
" กวนตีนกูกลับหรอ หึๆ " ผมแกล้งผลักหัวมัน นี่ขนาดยังไม่ได้คบกันนะ มันยังน่ารักขนาดนี้
" ก็..อือ ไม่บอกได้ป่ะ? " มันทำหน้าหงอยๆ ผมแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่
" ทำไมล่ะ มึงแอบตามกูหนิ "
" เฮ้ย! ป่าวนะ ไม่ได้ต้ามมม "
" ไม่ได้ตามกู แล้วไปโผล่อยู่นั้นได้ยังไง "
" ..... "
" บอกมาเถอะน่า กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า หึๆ "
" ไม่กระทืบกูแน่นะ O.o "
" หึๆ ไม่กระทืบ "
" ก็ดี.. "
" แต่..กู..จะทำอย่างอื่น "
ปรึก!
" อึย ทำอะไร ไอ้สัด! " ไอ้จี้มันร้องขึ้นมาแล้วเอามือมาผลักหน้าของผมออก เมื่อกี้จะเรียกว่าทุบหน้าผมเลยก็ได้ มือหนักชิบ
ปรึกๆๆ
" โอย ไอ้จี้! "
ผมแค่คิดจะแกล้งมัน เลยเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ แต่เจ้าตัวดันตกใจผลักหน้าผมอย่างแรง แล้วนี่ยังรัวมือใส่หน้าผมไม่ยั้ง หึๆ นี่แหละฤทธิ์เดชของมัน
" สมน้ำหน้า ไอ้ทะลึ้ง! เห็นกูพูดดีด้วยหน่อย มึงจะทำแบบนี้เหรอหะ! มึงเห็นว่ากูกลัวมึง นี่มึงจะทะลึ่งเหรอะหะ! " มันยังผลักผมต่อ นี่ผมแค่แกล้งมันเองนะ แค่แกล้ง
นี่ถ้าผมทำอะไรมันจริงๆ นี่ไม่ใช่จะเอามีดมาแทงเลยหรอ
ฟรึบ!
เมื่อเห็นว่ามันยังไม่หยุดทุบผม ผมเลยรวบตัวมันมากอดเลย ผมคิดว่าผมอาจจะเป็นคนค่อนข้างมือไวน่ะครับ คราวนี้แหละล็อคทั้งมือทั้งตัว ลองดิ้นดูนี่จะหอมซักฟอดใหญ่ๆเลย!
" เฮ้ย ไอ้เอื้อ! อื้อปล่อย!"
" หึๆ ไม่ปล่อย! นี่มึงพูดดีกับกูแล้วหรอ "
" ก็ใช่นะสิ นี่กูพูดดีสุดกับมึงแล้วมั๊ง ปล่อยเลยๆ " ไอ้จี้มันยิ่งดิ้นผมเลยยิ่งกอดมัน
" โอย เอื้อปล่อย! กูเป็นผู้ชายนะ มากอดอะไรเนี้ย>< "
" หึๆ โทษฐานที่มึงผลักหน้ากู "
" อะไรเล่าโอย! กูแค่ป้องกันตัว>< ปล่อย เดี๋ยวคนเห็น " มันหันซ้ายหันขวามองออกไปนอกรถ ตอนนี้ถนนโล่งมากเลยเถอะ นานๆทีจะมีรถผ่าน
" ไหนเรียกเพราะๆดิ แล้วจะปล่อย "
" >o< " ไอ้จี้มันอึ้งไปนิดๆ แต่ก็ทำหน้าคิดหนัก ตลกจริงๆ
ผมอยากได้ยินมันร้องเรียกผมเพราะๆบ้าง ทุกครั้งเลยนะที่เราพูดคุยกัน จีจี้กับผมจะแทนกันว่ามึงกูตลอด ผมอยากได้ยินแต่จะให้ผมไปพูดก่อนก็ยังไงๆ ตลกตัวเองชิบ อยากได้ยินมันพูดเพราะๆ แต่ผมดันไม่พูดกับมันดีๆ
" เฮ้อออ ..พี่เอื้อ ปล่อยยย " มันถอนหายใจก้มหน้าจนคางแทบชิดอก แล้วพูดออกมาโคตรจะเบา
" หึๆ อีกทีดิ ขออีกที .. " ผมแกล้งก้มหน้าเอาหูเข้าไปใกล้มัน
" พี่เอื้อ ปล่อยจี้เลยนะ โอยยย พอแล้ว ปล่อย! "
พลั๊ก!
มันพูดเสร็จก็รีบผลักผมออก ผมก็ยอมปล่อยเขาตามที่ต้องการ เพราะผมก็ได้ยินสิ่งที่ผมต้องการแล้วเหมือนกัน แต่เชื่อสิ เดี๋ยวมันก็กลับมาพูดกูมึงกับผมเหมือนดิม
" มึงห้ามมากอดกูอีกเลยนะ ไอ้นิสัยไม่ดี! " มันเหวี่ยงผม แต่หน้านี่แดงเป็นมะเขือเทศเชียวหละ
" หน้าแดงนะมึงหน่ะ "
" กูเหนื่อย สลัดเอ้ย! " มันกอดอกหันตัวหันหน้าออกไปทางอื่น ดูๆไปนี่เหมือนเด็กน้อยงอนผมเลยนะ
" หึๆ โอเค กูไม่แกล้งแล้ว หันมานี่ม่ะ ตอบกูได้ยังมึงตามกูมาทำไม " ผมพยายามจับตัวไอ้จี้ให้หันกลับมา จี้มันก็ยอมหันกลับมาครับ แต่ไม่ยอมเงยหน้ามองผม
" ก็.. "
" ก็..? " ผมทวนคำพูดมัน เจ้าตัวเลยเงยหน้ามองนิดๆ มันจะกลัวอะไรผมว่ะเนี้ย ผมไม่ทำอะไรมันหรอก จริงๆนะ
" ก็เพื่อนกู ..มันเห็นมึงทำท่าหน้ากลัว พวกมันอยากรู้ เลยพากูตามมึงมา แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า มึงจะไปตีคนน่ะไอ้บ้า "
จีจี้มันตอบผมแบบอ้ำๆอึ้งๆ มองผมบ้าง หลบตาบ้าง เหมือนคนกลัวความผิด
" มึงไม่คิดหรอว่ากูอาจมาฆ่าคน "
" คิดสิ กูคิด เมื่อกี้ถ้ามึงโกรธกว่านี้ เผลอๆมึงอาจจะฆ่ากูด้วยป่ะ " มันชี้ตัวเอง แล้วทำท่าขนลุก ตลกจริงๆ
" หึๆ คิดได้เนาะ " ผมส่ายหัวไปมา
" ก็คิดอะ "
" ไม่หรอกน่า เสียของ "
" หะ! พูดอะไรนะ " อาจเพราะผมพูดเสียงเบากว่าปกติ เลยทำให้มันไม่ค่อยได้ยิน แต่ก้ตั้งใจไม่ให้ได้ยินนั้นแหละ
" ป่าวๆ หึๆ "
" ...... "
" ตอนนี้จะสองทุ่มแล้ว มึงจะไปไหนต่อ "
ผมตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง เพราะขับรถมานานแล้วก็เริ่มหิว ไอ้เตี้ยข้างๆผมก็คงยังไม่ได้กินอะไร
" หาา สองทุ่ม จริงๆด้วย กูมีนัดกับเพื่อนและอิเจ้ที่ร้านมึงอะ "
" ...... " พอพูดถึงเรื่องเวลา ผมก็เห็นท่าทางของมันเริ่มลนลาน
" พากูกลับบ้านเลยนะๆ พากูมาถึงที่ไหนเนี้ยยย "
" ...... "
" เฮ้ยยย นี่จะพากูข้ามจังหวัดเลยหรอ! ไปส่งกูเดี๋ยวนี่เลยนะ! " มันมองป้ายบอกทางขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหน้า แล้วหันมาว่าผม หึๆ มันเพิ่งรู้
" กูจะโทรหาอิเจ้ก่อน เพื่อนกูด้วย " มันก้มหาโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเอง
" ไม่ต้องไป " ผมตอบเสียงเรียบ จนทำให้คนที่กำลังกดโทรศัพท์เงยหน้ามามองแบบงงๆ
" ทำไม? โดนด่าแน่ๆ ถ้ากูไม่ไปอะ! " เสียงมันเหวี่ยงอีกแล้วล่ะครับ
" วันนี้กูไม่ได้ทำงาน เพราะงั้นมึงไม่ต้องไป "
" แต่กูมีนะ.. " มันพูดต่อ แล้วยังทำหน้างงๆ
" ไปกินข้าวกับกู แล้วกูพาไปส่งบ้าน "
" อะไรนะ ไม่กิน กูมีนัดแล้วนะ "
" มึงอยากกลับบ้านมั๊ย "
" อยากสิไอ้บ้า! "
" ถ้าไม่อยากให้กูเอาไปปล่อย ก็ต้องไปกับกู เดี๋ยวค่อยโทร " ผมพูดไปแบบนั้น จะเรียกว่าขู่เด็ก ว่างั้นก็ได้ หึๆ
ผมตัดสินใจสตาร์ตรถ แล้วออกตัวเพื่อจะไปหาร้านข้าวกินโดยยังไม่ได้รับคำตอบจากคนข้างๆ แต่ผมเป็นคนขับรถ ดังนั้นถ้ามันอยากกลับบ้าน มันก็ต้องไปกินข้าวกับผมก่อน แล้วมันก็ยังไม่โทรหาใครแบบที่ผมขู่ไว้ได้แต่เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าไปเงียบๆ ผมโหดไปป่าวว่ะ..
ผมขับออกมาไกลจนเกือบข้ามจังหวัดจริงๆ ผมเลยตัดสินใจจะไปหาร้านอาหารริมแม่น้ำแถวนี้น่าจะมีร้านอาหารอร่อยๆนะ
" คนอะไร ชอบบังคับจัง " มันมองผม หน้านี่บูดมากๆเลย หึๆ
" ยอมรับครับ " ผมพูดยอมรับ
" วุ้ยยๆ! "
" แล้วไม่หิวรึไง "
" ก็.. ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ " มันกอดอกตอบ
" อืม หึๆ "
ผมส่ายหน้าให้กับเด็กที่ไม่ยอมรับความจริง ผมได้ยินเสียงท้องมันร้องหรอกนะ หลอกผมไม่ได้
" แล้ว.. ถ้ากินข้าวเสร็จ กูจะไปต่อ.. "
" กูอนุญาต ถ้าไปทันก็ไปอะนะ "
" เอ๊ ทำไมกูต้องให้มึงอนุญาตด้วย! "
" ไม่หนิ ..หึๆ ถ้าไปทันมึงก็ไปได้ไง " ผมบอกเสียงนิ่งๆ
" ก็อยู่ที่มึงป่ะ ว่าจะไปส่งกูตอนไหนอะ "
" หึๆ .. "
เดี๋ยวมาต่อค่าาา >>>>
จริงๆ มีเรื่องอยากมาระบายยยย>< ความจริงแล้วพิมแต่งเสร็จแล้ว แต่กดผิด ออกจากเวิร์ดโดยไม่ได้เซฟอะคะ รู้สึกเซ็งตัวเองมาก โง่เนาะ555 นี่ได้มานั่งบิ้วอารมณ์ใหม่ อยากจิกหัวตัวเองแล้วตบๆๆให้ตื่น นี่กลั่นออกมาเท่าทีจะนึกได้ รู้สึกอยากร้องไห้ ได้เท่านี้ :sad4:
-
ขึ้นวันที่ที่ลงนิยายด้วยน้าาา
-
:L2: :pig4:
ใจเย็นๆ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ เราเขาไม่ตีกัน
-
10/3
JIJEE
" เอานี่ เอานี่ครับ นี่ด้วยสอง นี่อีกครับ มึงสั่งดิ! "
" ........ "
ผมเงยหน้าบอกไอ้เอื้อที่ไม่ยอมสั่งซักที ปล่อยให้ผมสั่งคนเดียว แล้วยังมานั่งมองแต่หน้าผมอยู่ได้ ///0///
"มองไม? สั่งดิ " ผมยื่นเมนูให้มัน
" เอาเท่าที่น้องสั่งก็พอครับ แล้วก็เอาน้ำโค้กหนึ่ง นมเย็นหนึ่งนะ "
เอื้อมันรับไป แต่ก็ไม่ได้สั่งอาหารเพิ่มสั่งแค่น้ำ มันปิดสมุดเมนูแล้วส่งคืนพี่ผู้หญิงที่มารับออเดอร์ พี่เขาพยักหน้ายิ้มให้ผมกับไอ้เอื้อก่อนเดินไป
หือ? เมื่อกี้มันเรียกใครว่าน้อง ผมหรอ? แล้วสั่งนมเย็นให้อีกนะ ก็ดีกำลังอยากกินพอดี ><
เฮ้อออ สู้กับมันบนรถเมื่อกี้ โคตรจะเหนื่อย คนอะไรฉวยโอกาสและชอบบังคับที่สุด -.-
" มองกูแบบนี้ นี่กำลังด่ากูในใจใช่มั๊ย " มันชี้หน้าผม ทำหน้ากวนตีน! สลัดดด
" ป่าวครับ ป่าว " ผมปฏิเสธไว้ก่อนแล้วกัน คนเราต้องรู้จักเอาตัวรอด พ่อสอนไว้
" กูควรเชื่อ "
" เชื่อดิ ไม่เคยด่ามึงเล้ยยยย "
" หึๆ ไม่ต้องมาประชด "
" ไม่ได้ประชดเลยยยย แล้วเมื่อกี้ที่สั่งไปจะพอหรอ " ผมถามมัน จริงๆนะ ผมกลัวไม่อิ่มอะตอนนี้โคตรหิว
" ใครกันนะ ที่บอกกูว่าไม่ค่อยหิวเท่าไหร่นะ "
" แหมมม ก็นั่งรถตั้งนาน ความหิวก็ต้องเพิ่มขึ้นดิ " ผมยักไหล่ใส่มัน
" ....... " มันก็เงียบเหมือนรอฟังว่าผมจะพูดอะไรต่อ
" แล้วยังใช้พลังงานไปเยอะด้วย เหนื่อยยย "
" ใช้พลังงานอะไร พลังงานพูดมากหรอ? " สัดดดดครับ!
" เอ่อ " ยอมรับแม่ง เหนื่อยแล้ว ขี้เกียจเถียง
" หึๆ ถ้าไม่อิ่มค่อยสั่งเพิ่มได้ "
" อืม มึงเลี้ยงกูจะสั่งอีกเยอะๆ "
" ใครบอกว่าจะเลี้ยง "
" มึงไง ใจมึงบอกกู " ลองไม่เลี้ยงดูสิ ลากผมมาแทบจะข้ามจังหวัดขนาดนี้ แล้วยังบังคับจะไม่ให้ไปตามนัดอิเจ้อีก
" มึงอ่านใจกูได้หรอ "
" เอ่อดิ ใจมึงบอกกูว่าจะเลี้ยง " ผมพูดยิ้มเริงร่า
" แล้วตอนนี้ ใจกูบอกมึงว่าอะไร ? "
O.O
ผมมองหน้ามันทันที เมื่อกี้เหมือนถูกเบรก ทำให้ไปต่อไม่เป็นอะ ผมเห็นมันยิ้มหน้ากวนตีนให้ผม แล้วมันต้องการจะให้ผมตอบว่าอะไรล่ะครับ .. ผมไม่รู้อะว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ที่แน่ๆคือคิดหลายอย่าง
ฉ่าาาาาาา
/////o/////
การที่สายตามันมองมาที่ผมแบบนั้น สีหน้าและแววตามันต้องมีความหมายบางอย่างแน่ๆ แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไปหรอกนะ อีกอย่างมันชอบทำให้ผมไปไม่ถูกเลยเถอะ คนบ้าอะไรชอบทำให้ผมเป็นแบบนี้ ความมั่นใจในตัวเองนี่หายไปหมด.. แล้วที่เหวี่ยงหรือเถียงมันออกไป ก็แบบข้างๆคูๆทั้งนั้น ปะโธ่ ชีวิตไอ้จี้><
" ตกลง ตอนนี้ใจกูบอกว่าไง? "
" ไม่รู้! อ่านไม่ออกแล้ว "
" หึๆ ไม่แน่จริง.. "
" ..... "
หลังจากนั้นผมก็ไม่ต่อปากต่อคำกับมัน ขอพักก่อน >< เราต่างคนต่างเงียบ ผมนั่งมองวิวริมแม่น้ำไปเรื่อยๆ ไม่อยากสนใจคนข้างหน้า มันอยากมองก็ให้มองไป เดี๋ยวเบื่อก็คงเลิกมองไปเองมั๊ง
ผมทักไลน์ไปหาเพื่อนตัวเองว่าตอนนี้พวกมันโอเครึยัง เพราะเมื่อกี้โดนหมีบ้าขู่ แถมยังจะไม่ให้ผมตามนัดอิเจ้กับเพื่อนอีก
ส่วนเพื่อนผมมันก็ตอบกลับมาคำตอบที่ได้คือ โอเคมาก เพราะคนไปส่งพวกมันหล่อและน่ารักขนาดนั้น พวกมันเลยโอเคกันมาก แล้วยังบอกผมอีกว่า พี่เอื้อของพวกมันนี่แมนสุดๆ ไม่ได้น่ากลัวแบบที่เราเห็น
เฮ้อออ ผมเลยได้แต่บอกพวกมันว่า แล้วแต่มันจะคิดเถอะ ผมอยากให้พวกมันมาอยู่ตรงนี้จริงๆ ไอ้เอื้อขี้บังคับจะตาย ไม่รู้อะไรทำใหมันเปลี่ยนความคิดเร็วขนาดนี้ ตอนที่เห็นไอ้เอื้อกระทืบคนล่ะน้า มันยังบอกว่าไอ้เอื้อน่ากลัวร้องไห้แงๆอยู่เลย เหอะๆ
เพื่อนผมยังบอกผมอีกว่า คืนนี้ไม่ไปนัดอิเจ้ก็ได้ มันจะอาสาบอกอิเจ้ให้เองอีกด้วย โดยจะให้เหตุผลผมไปกับว่าที่แฟน
แฟนกับผีสิ!
ผมเลยด่ามันไปซะรัวเล่นเอาพวกมันปิดไลน์หนีแทบไม่ทัน ฮ่ะๆ ผมกับไอเอื้อยังไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น ถึงมันจะชอบลากผมไปนูนมานี่ ก็ถูกบังคับทั้งนั้นเลยเถอะ
แต่..ก็ไม่รู้ทำไม ผมยังยอมให้มันตลอดเลยนะ
ร้านอาหารที่นี้ค่อนข้างเงียบสงบ ทำให้ผมนั่งนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ ถ้าบอกว่าโคตรอายที่เผลอไปร้องไห้ต่อหน้ามันบนรถ ก็บอกได้เลยว่าอายสัดๆ
ตอนนั้นมันเกิดความรู้สึกหลายๆอย่าง ที่ทั้งกลัวมันในมุมที่ไม่คิดว่าจะเห็น และน้อยใจที่ผมพูดหรือถามมันแล้วไม่ตอบ
พอมันถามมาประโยคเดี๋ยว ว่ากลัวมันมั๊ย ผมนี่ปล่อยออกไปหมดไม่กักเลย สุดท้ายมันอธิบาย และกลับมากวนตีนผม ไม่ได้ทำให้ผมกลัวเหมือนตอนแรก
มัน..เช็ดน้ำตาให้ผม
-////-
คิดไป ก็อายไป ไม่คิดว่ามันจะมีมุมอ่อนโยน
" เป็นอะไร หน้าแดงๆ "
" ป่าวซักหน่อย ร้อนน่ะๆ "
" ลมออกจะพัดเย็นสบาย "
ผมแอบบอกมันนิดๆ ถ้าคิดดีๆแล้วคนเรามันก็มีหลายมุมแหละครับ แต่ประเด็นคือวันนี้ผมเห็นมันแม่งทุกมุม ทั้งมุมที่อยู่กับเพื่อนของมัน ทั้งมุมที่สามารถกระทืบคนจนสลบเป็นศพขนาดนั้น แต่ถ้าเป็นมุมที่อยู่กับผม ผมคิดว่า ..มันก็ยังเป็นมุมที่กวนตีนอยู่ดี ฮ่ะๆ
" เอ่อเอาเป็นว่าร้อนน่ะ .. เย้ อาหารมาแล้วว>< " ผมเปลี่ยนเรื่องทำเป็นตาโตทันทีที่พี่พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ
" .... " ผมเห็นมันอมยิ้มนิดๆ แต่ยิ้มอะไรก็ช่าง ตอนนี้ผมหิวแล้วววววว
" วางเลยๆ .. กินแล้วนะค้าบบ >< "
พออาหารมาวางจนครบ ความสนใจทั้งหมดก็มาอยู่ที่อาหารครับ ไม่พูดเรื่องอื่นเนาะ ทั้งผมทั้งไอ้เอื้อ กินข้าวเหมือนอดอยากมานาน สงสัยเพราะเมื่อกี้จะเสียพลังงานไปเยอะจริง เหอะๆ
---
หลังจากพวกผมจะกินข้าวเสร็จ ก็นั่งเล่นลมชมวิวต่ออีกนิดหน่อย ไอ้เอื้อเลยบอกผมว่ามันจะขับรถไปส่ง พวกผมจึงตัดสินใจกลับ ใช้เวลาเดินทางก็เกือบสองชั่วโมง ตอนนี้ก็เกือบจะห้าทุ่มแล้วอะครับ
" ส่งกูตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวให้น้องออกมารับ "
" กูไปส่ง บอกซอยมา "
" ไม่เป็นไร กูจะลงตรงนี้ๆ "
พอขับมาเกือบถึงหน้าปากซอย ผมก็บอกให้มันจอด เพราะจะให้ไอ้เจน้องชายของผมออกมารับ แต่ดูเหมือนไอ้เอื้อมันไม่ยอม จะไปส่งผมให้ได้
คือวันนี้ผมก็ไปอยู่กับมันเกือบครึ่งของครึ่งวันแล้วอะ จะให้มันไปส่งถึงบ้าน ผมก็ยังรู้สึกแปลกๆ ถึงมันจะเคยบอกว่ามันจะจีบผม แต่ว่ามันเร็วไป..
" บอกซอยมา ไม่อยากให้กูไปส่งขนาดนั้นเลย "
" ก็ไม่ได้เป็นไรกันอะ แค่นี้ก็วุ่นวายทั้งวันแล้ว "
" .... "
อึยยยย ไอ้จี้! ไอ้ปากเร็ว ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย ลืมสังเกตหน้าคนฟัง เมื่อกี้มันหันมามองก่อนจะหันกลับไป เฮ้ออ บรรยากาศกลับมาเงียบอีกแล้วจนได้ ตบปากๆๆๆ><
" อืม อีกสองซอยถัดไปอะ บ้านหลังที่สี่ ซ้ายมือ" ผมแก้สถานการณ์ เอาว่ะ ให้มาส่งขนาดนี้แล้วส่งหน้าบ้านก็คงไม่เป็นไร
" โอเค "
มันตอบแล้วขับตามเส้นทางที่ผมบอก
ไอ้เอื้อขับรถมาตามเส้นทางที่ผมบอก จนถึงบ้านของผม ตอนนี้น้องๆของผมคงแยกเข้าห้องใครห้องมันแล้ว เพราะมันก็ดึกมากแล้ว
" นี่บ้านมึงหรอ "
" อืม ใช่ "
" กว่าจะเดินถึงตัวบ้าน ทางเดินโคตรไกลอะดิ "
" ฮ่ะๆ กูเดินไปมาจนชินแล้ว " ผมมองเข้าไปในบ้านตัวเองแล้วหัวเราะกับที่มันพูด เพราะทางเดินมันไกลจริงๆครับ
" ก็นึกว่าเป็นคุณหนู ต้องมีรถกอล์ฟขับเข้าไปส่ง "
" ไม่ถึงขนาดนั้นป่ะ! "
ทางเดินระหว่างประตูรั่วหน้าบ้านกับตัวบ้าน มันไกลกันจริงๆครับ แต่ผมไม่มีหรอกนะรถกงรถกอล์ฟนะ ปกติไม่มีใครจอดหน้าบ้านแบบนี้แล้วให้ผมต้องเดินเข้าเองป่ะ พวกเพื่อนผมก็ขับเข้าไปส่งทั้งนั้น แต่ไอ้เอื้อมันไม่ขับรถเข้าไปอะ
ความจริงตอนนี้ประตูบ้านก็เปิดนะ แต่ก็ดีแล้ว ผมเดินเข้าไปได้สบายๆ เพราะขี้เกียจตอบคำถามน้องว่าใครมาส่ง พวกนั้นยิ่งตาดีๆอยู่
" หึๆ "
" ขอบคุณที่เลี้ยงข้าว แล้วก็พามาส่งนะ กูนึกว่ากูจะไม่ได้กลับบ้าน "
" ก็ถ้าไม่เห็นบางคน ร้องไห้ กูคงจะลักพาตัวมึงไปแล้วล่ะ "
กึก กึก กึก
" หยุดล้อกูเลยนะ! กูจะลงแล้ว ปลดล็อคประตูดิ " ผมพยายามจะเปิดประตู เพื่อลงจากรถ แต่มันไม่ยอมปลดล็อคประตูให้ผมลง
" หึๆ โอเคๆ "
กึก กึก กึก
" ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวโทรหา "
" หะ! โทรทำไม ไม่ต้องโทร " ผมที่กำลังเปิดประตูลงจากรถต้องหันกลับไปมองคนข้างๆ แล้วปากมันไวสั่งห้ามมันทันที
" งั้น..จะไลน์หา กูไม่ค่อยเล่นเฟส " อะๆ ผมเชื่อๆ เพราะนานๆเฟสบุ๊คมันจะมีการเคลื่อนไหว ล่าสุดก็คงโดนเพื่อนแซวเรื่องที่ผมรับแอดเฟสอะแหละ ส่วนไลน์ก้คงมีเพราะเชื่อมต่อจากเบอร์
" ไม่ค่อยเล่นแล้วจะกดแอดเพื่อนทำไม " ผมถามไปงั้นแหละ
" ความจริงก็ไม่ได้อยากกดแอดเพื่อนหรอก " เอ้า! กวนป่ะเนี้ยๆ
" ไม่อยากแอด แล้วแอดมาทำไม ..แล้วยังมาบังคับให้กูรับแอดอีกนะ! "
" ก็มันไม่มีให้กดแอดเป็นแฟนหนิ"
" แค๊กๆ " โอยยย สำลักน้ำลาย ><
อ้ากกกกกก มันพูดอะไร หือออ ผมทำตัวไมถูก แต่รู้ว่าร้อนไปทั้งหน้า><
" ถึงกับสำลัก หึๆ "
" ....... "
" หึๆ อย่าเงียบดิ " มันพูดแล้วหัวเราะ
" รู้แบบนี้ไม่รับแอดก็ดี "
" ทำไม มึงรับแอดไว้ดีแล้ว เพราะเวลาเปลี่ยนสถานะ จะได้เปลี่ยนง่ายๆหน่อย หึๆ "
" สถานะอะไร " ผมพยายามคิดตามที่มันพูดนะ สถานะอะไรว่ะ? O-O
" นี่ไม่รู้จริงๆ? "
สถานะอะไร แอดเพื่อนจะเปลี่ยนสถานะ เป็น ...
ฟะ ..แฟนหรอ!
>~<
" หึๆ คิดออกยัง "
" บ้า! ไปแล้ว กลับไปเลยๆ "
ปึก!
ผมรีบเปิดประตูแล้วลงจากรถ แกล้งปิดประตูเสียงดัง รอให้มันขับออกไปแต่มันไม่ยอมขับออกไปซักที
ครืดดด
" จี้ ..."
" มีไร? กลับได้แล้ว กูจะเข้าบ้าน " ผมบอกมันที่เปิดกระจกลง มันเรียกผมไว้ เหมือนมีอะไรจะพูดต่อ..
" เดี๋ยวๆ พรุ่งนี้.. "
" หะ .... " เงียบนานจังว่ะ รอฟังอยู่เนี้ย ฮ่ะๆ ทำไมผมต้องลุ้นว่ามันจะพูดอะไร
" พรุ่งนี้มึงว่างมั๊ย ? "
" ....... "
พรุ่งนี้หรอ ..ก็วางนะ แต่ทำไมอะ
" ตอบดิ.. "
" ถ้าเป็นมึงถาม กูตอบว่าไม่ว่าง " เร่งกันจังงงง ผมเลยตั้งใจตอบกวนตีนมันไปครับ แหะๆ
" นี่กินข้าว แล้วเลยมีแรงกวนกูกลับใช่มั๊ย หึๆ เอาดีๆ " ผมว่าไอ้เอื้อมันก็ไม่ได้เหนื่อยกับการกวนตีนผมกลับเลยนี่สิ
" ทำไมล่ะ ? "
" กูจะมารับ พรุ่งนี้ "
" หะ! "
" พรุ่งนี้ 11โมง กูจะมารับ .. "
" เฮ้ยย เดี๋ยวๆ ก็ไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะไปด้วยอะ "
" กูรู้ว่ามึงว่าง โอเคนะ หึๆ " มันบอกผม
" ไม่ได้บอก... " มันไม่ฟังผมเลยอะ
" กูจะกลับแล้ว แต่มึงเข้าบ้านได้แล้ว "
" พรุ่งนี้มึงจะไปไหน กูไม่ไปอะ "
" 11โมงนะ ออกมารอด้วย ไปล่ะ.. "
ครืดดดด
" เฮ้ยๆ ! "
บรื้นนนน
" เฮ้ย ไอ้เอื้อๆ เดี๋ยวก่อนๆ " ผมรีบห้าม แต่ไม่ทันมันแล้วล่ะครับ มันขับรถออกไปทันที และต่อให้ผมเรียกตามมัน มันก็ไม่ได้ยินอีกด้วย
เฮ้ยยย คือผมยังไม่ได้บอกเลยนะว่าผมว่างน่ะ แล้วอีกอย่างผมก็ไม่ได้บอกมันด้วยว่าผมจะไปกับมันน่ะ
มันกลับไปแล้วอะ เฮ้อออออ
ผมคิดและรู้สึกเลยว่าวันนี้ผมเหนื่อยจริงๆ คิดว่าคงจะไม่ไปตามนัดของเจ้แล้ว ก็เลยเลือกที่จะไลน์ไปบอก ตั้งแต่เข้าบ้านมาเพราะถ้าโทรมีหวังโดนด่าที่เบี้ยวไม่ไปแน่ๆ
ผมกลับขึ้นห้องของตัวเองมาก็รีบอาบน้ำ กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง เวลาตอนนี้ก็ตีหนึ่งแล้วอะ ง่วงนอนก็ง่วงแต่นอนไม่หลับ โอยยย ตอนนี้คิดแต่เรื่องไอ้เอื้อ นิสัยไม่ดี มันชอบบังคับผมจังเลยอะ><
ไว้มันทักมา ผมจะบอกมันว่าไม่ไปดีกว่า..
ตือดึ้ง!
ตือดึ้ง!
นั้นไง ไอ้หมีบ้าทักมาพอดี >~<
ไอ้หมีบ้า-0-
นอนยังเตี้ย?
หนอยยยยยย มึงเรียกใครเตี้ย หะ!
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
เรียกใครเตี้ย สัดด><
ไอ้หมีบ้า-0-
อ่ออ ยังไม่นอน
ไอ้หมีบ้า-0-
พน.อย่าลืม 11โมง
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
*สติ๊กเกอร์หมีพ่นไฟ
ไม่!
ไอ้หมีบ้า-0-
ไม่ปฏิเสธ
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไม่ไปเว้ยยย
ไอ้หมีบ้า-0-
*สติ๊กเกอร์หมีหน้าง่วง
ทำไมครับ?
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ตอบกูมาก่อนดิ พรุ่งนี้มึงจะพากูไปไหน ?
ไอ้หมีบ้า-0-
ไว้พรุ่งนี้บอก..
ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไอ้เอื้อ! กูยังไม่ได้บอกเลยนะว่ากูจะไปอะ "
ไอ้หมีบ้า-0-
ไม่รู้ครับ
พรุ่งนี้ 11โมง หน้าบ้านมึง
กูนอนล่ะ
ฝันดี
*สติ๊กเกอร์หมีน้ำลายยืดดด
เฮ้ยยยยยยย O.o ไหนตอนแรกผมตั้งใจไว้ว่าจะปฏิเสธมันให้ได้ไง ทำไมไอ้เอื้อมันไม่ฟังผมเลยอะ ชอบบังคับกันที่สุด ฮึยย!
แล้วผมจะเอายังไงดีล่ะครับ วันพรุ่งนี้ ...
-100%-
===============================
พิมรู้สึกผิดมากๆ เพราะเบลอ(โง่เอง)ไม่เซฟอันที่ตัวเองแต่งเสร็จแล้ว
เลยต้องมานั่งงงๆแต่งใหม่พิมพ์ใหม่
เค้าพยายามแต่งให้ออกมาเหมือนเดิมที่สุดแล้วนะคะ
อาจจะมีตรงไหนติดๆตันๆไปหน่อยๆ
หึยยย ตบหน้าตัวเอง ตบๆ ฮ่าๆๆๆ ฉันทำผิดไปปปปป
10 ตอนแล้ว เหลืออีกเยอะะะะ
แหะๆ ยังไม่ถึงไหนเล้ยยยย พี่เอื้อน่ะ จีบน้องชักช้า เนาะๆ
><สนุกกันมั๊ยอะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ติดตามกันต่อเน้อออ ร้ากกก
ขอกำลังใจหน่อยนะค้าาา :katai5:
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
จี้เล่นตัวจริงๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao7: แล้วพี่เอื้อจะพาจี้ไปไหนนนนนน
-
จีจี้ เรียก พี่เอื้อ ว่า ไอ้หมีบ้า
พี่เอื้อ เรียก จีจี้ ว่า ไอ้เตี้ย
ขอความยุติธรรมให้น้องด้วย 5555555 :a5:
-
:mew2: รอๆๆ รีบมาต่อนะ55
-
คนมอง ก็ก๊วนกวน
คนถูกมอง ก็ขี้เหวี่ยง เพิ่มเติมคือบ่นเก่งด้วยย *บีบแก้มมมมม :-[
-
รออยู่นะ คิดถึงน้องจี้ กับเพื่อนพี่เอื้อ เอ้ย! พี่เอื้อๆ5555 :ling1:
-
เออ ไม่ใช่เอ่อ เเ_ง นี่คืออะไร ถ้าเป็นแม่งก็พิมพ์เลยค่ะ ไม่หยาบหรอก ส่วนครับอย่าลืม ร.เรือน้า นิชายสนุกนะ รอค่ะ
-
ชอบๆ อ่านไปเรื่อยๆดี มาต่อๆ :call:
-
:o8: :-[ จี้เอ้ยยย น่ารักอะ บีบแก้มมมมม
ตลกตรง พี่เอื้อกระทืบคนแล้วบอกให้เพื่อน 'อยู่เฉยๆ' เพื่อนพี่เอื้อก็บอกว่า 'เฉยจนไม่รู้จะเฉยยังไงแล้ว' 5555 ชอบๆ<3
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:o8: พี่เอื้อ>~<
-
:ling1:
รอรอรอ มาต่อไวไว อยากอ่าน เอื้อจีจี้ แล้ว น้าาาา
-
:z6: ไม่อ่านหนังสือสอบ รออ่านพี่เอื้อจีจี้ :ling1:
-
เพื่อนของทั้งพี่เอื้อทั้งจี้ก็ชงได้ชงดี ชอบๆ >< เชียร์ทั้งคู่ไปอีก o13 รอน้าาาา :katai1:
-
จี้จะหวั่นไหวรึยัง เขินนนน :o8:
-
ʕ·ᴥ·ʔ
ตัวอย่างตอนต่อไป >>>> EP.11 พูดเพราะๆ
" ก็กูอยากได้ยินมึงพูดเพราะๆ "
" ...... " -0-
" ก็ต้องพูดกันไปอีกนาน "
o.O
" อยากให้กูพูดเพราะหรอ " ผม ชี้ตัวเอง ตั้งตัวไม่ทัน สลัดดดด พูดกูมึงขนาดนี้ยังจะให้กลับไปพูดเพราะอีกอะนะ
" อืม "
" ละ แล้ว..ประมาณไหนล่ะ ? "
" ....... " ผมรอฟังมันตอบ แต่แล้วทำไมหน้าไอ้เอื้อมันเจ้าเล่ห์ขนาดนั้นวะครับ!
ไม่ได้บอกว่าจะพูดดีๆด้วยซักหน่อย แค่ถามว่าจะให้พูดประมาณไหน.. จริงๆน้าา
แล้วนี่.. ไอ้เอื้อ
มึงจะยิ้มแบบนี้เพื่อ! ห้ามยิ้มแบบนี้นะ!
>~<
TBC.
นี่แค่ตัวอย่างนะคะทุกคนนนนน พิมติดสอบอะ สอบเสร็จเดี๋ยวมาอัพให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า❤ :sad4:
-
:L2:
โชคดีนะ คุณนักเขียน
-
แลดู คำพูดของพี่เอื้อจะอ้อนๆน้องจี้ยังไงไม่รู้5555555 ////หรือนี่มโน :L1:
-
อ่านแล้วยิ้มตาม เขินเลออออ
รอๆๆ o18
-
ชะแว๊บๆๆๆ มาฝาก น้องจี้ กับ พี่เอื้อ เวอร์ชั้นเด็กมั๊ยนะ>-<
(https://scontent.fbkk14-1.fna.fbcdn.net/v/t34.0-12/17077920_1359897367405819_1733932337_n.jpg?oh=120b0e492b45a0f783cd6d2c10ab7f84&oe=58BA305C)
พิมวาดเล่น ในคาบเรียน
ขอเวลาอีกนิดนะคะคนดี จะรีบกลับมาอัพนิยายทันทีไม่รีรอ :mew1:
-
EP.11
พูดเพราะๆ
11/1
" ครับย่า.. สบายดีฮะ.. น้องก็สบายดี เดี๋ยวจี้บอกน้องว่าย่าโทรมา "
" ครับ.. ย่าเป็นยังไงบ้างครับ เหมือนเดิมหรอครับ ฮ่ะๆ ^^ "
" อ่อ วันนี้.. ก็มีนัดครับ กำลังจะออกไปหะ "
" มันเป็นรุ่นพี่ครับ "
( สาวๆหรือชายจ้ะหลานรัก )
" เอ่อ.. ไอ้นั้นมันเป็นผู้ชายครับย่า "
( หืม แล้วพี่เขาชื่ออะไรลูก )
" มันชื่อเอื้อครับ "
( แหนะ! ไหนบอกว่าเขาเป็นพี่ ทำไมเรียกเขาว่า'มัน' ว่า'ไอ้' แบบนั้นล่ะลูก )
" โอ๊ะ ขอโทษครับ "
( นี่เรียกแบบนี้ ก็แสดงว่าเราต้องพูดไม่เพราะกับรุ่นพี่เขาด้วยใช่มั๊ยลูก )
" ก็ไม่ซักหน่อยนะฮะ "
( จริงหรอ )
" อืม.. ก็มีบ้างนิดหน่อยอะครับ " ไม่นิดอะครับย่า
( เรียกดีๆ คนเป็นรุ่นพี่เขาก็อยากได้ยินน้องเรียกดีๆนะลูก )
" ครับ "
(พี่เขาชื่อพี่อะไรนะลูก พี่..)
" พ..พี่เอื้อครับย่า พี่เอื้อ "
( ดีมาก แต่เอ๋.. คนนี้รุ่นพี่เฉยๆหรือพิเศษกันน้า )
" ย่าอะ! รุ่นพี่จริงๆฮะ..จริงๆ ย่าแซวจี้ทำไมอะ .." ><
( แบบนี้ ย่าต้องไปสืบซะแล้วสิ )
" ย่าอะ ไม่มีอะไรจริงๆนะครับ "
ผมเดินลงมาจากห้องของตัวเองมานั่งอยูที่ห้องรับแขก พอดีกับที่ย่าโทรมา ก็คุยกันเรื่องทั่วไป
แถมพอผมบอกว่ามีนัด เลยเผลอเรียกไอ้เอื้อและแทนมันว่า'มัน'เลยโดนย่าติว่าเรียก'ไอ้' เรียก'มัน'แบบนั้น ไม่เพราะเลย แล้วย่าก็ให้ผมเรียกพี่
ก็ไอ้เอื้อนั้นแหละครับ ย่ายังแซวอีกว่ารุ่นพี่หรือว่าพิเศษกว่านั้น ผมก็รีบปฎิเสธทันที
ผมคุยกับย่าต่อนิดหน่อยก่อนจะวางสายกัน และผมถือสายรอจนกว่าย่าจะเป็นคนกดวางไปก่อน
" น้องจี้ รับอะไรมั๊ยค่ะ " พี่เล็กที่กำลังทำความสะอาดโต๊ะไม่ไกลจากผมถามขึ้น
" ไม่เป็นไรฮะ ..อีกซักหน่อย จี้ต้อง.. ออกไปข้างนอกนะ "
" ค่ะ ^^ " เธอยิ้มให้ผม เบาๆ
" เอ่อ แล้วนี่ เจ กับจินนี่..? "
" อ๋อ น้องเจออกไปส่งน้องจิน ที่เรียนพิเศษน่ะค่ะ "
" อ๋อครับ "
" พี่อยู่ครัวนะคะ ต้องการอะไรเรียกพี่ได้เลยนะคะ " ผมพยักหน้าตอบ พี่เล็กก็เก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดแล้วเดินกลับเข้าไปในครัว
ผมมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง ตอนนี้ก็จะสิบเอ็ดโมงเช้าแล้วครับ อีกซักพักไอ้เอื้อก็คงจะมารับ เมื่อเช้ามันก็ไลน์มาอีกรอบ บอกว่าให้แต่งตัวน่ารักๆ น่ารักกับผีบ้านมันสิ! ฮึย
ผมก็แต่งตัวปกติที่เคยแต่งแหละครับ เสื้อยืดลายทางสีน้ำเงินสลับเทาตัวหลวม ใส่เสื้อเข้าข้างในกางเกงยีนต์ขาเดพสีดำ รองเท้าผ้าใบสีขาว เสริมส้นนิดหน่อย นิดหน่อยจริงๆนะ ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างจะเตี้ยน่ะครับ แหะๆ^~^
" คุณจี้ครับ "
" ครับลุงสิงห์? "
" มีรุ่นพี่มาหานะครับ เขาบอกว่าชื่อ 'เอื้อ' หน้าตานี่หล่อเหลาจริงๆนะครับ รุ่นพี่คุณจี้ ฮ่ะๆ "
" เอ่ออ แหะๆ ครับ แล้วทำไมไม่ให้มัน เอ้ย! พี่เขาเข้ามาก่อนล่ะครับ "
" เขาบอกว่า จะรออยู่ข้างนอกน่ะครับ "
" โอเคครับ เดี๋ยวจี้รีบออกไป ขอขึ้นไปเอากระเป๋าก่อน "
ผมบอกลุงสิงห์ แล้ววิ่งขึ้นไปเอากระเป๋าสะพายของตัวเองบนห้อง ก่อนจะวิ่งออกจากตัวบ้าน ไปที่ประตูรั้ว เมื่อวานมันยังบอกอยู่เลยว่าทางเดินบ้านผมไกล แล้วนี่มันตั้งใจแกล้งให้ผมเดินแน่ๆเลย ทั้งๆที่รู้ว่าไกล ก็ยังปล่อยให้ผมเดินออกมา เข้าไปรับหน่อยก็ไม่ได้ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก ผมเดินบ่อยแล้ว
" แล้วกูจะรีบวิ่งทำไมเนี้ย แฮ่กๆ เหนื่อย " ผมบ่นให้ตัวเอง ก็ไม้รู้จะรีบทำไม
ผมยังไม่รู้ด้วยว่าวันนี้มันจะพาผมไปไหนอีกนะ.. แล้วผมจะทำตามที่มันบอกทำไมก็ไม่รู้ แค่รู้สึกว่าไม่กล้าปฏิเสธ เพราะปฏิเสธกี่ครั้งสุดท้ายก็ไม่สำเร็จ เฮ้อออ มันก็ชนะผมอยู่ดี >///<
" ลุงสิงห์ครับ ไหนรถ ไอ.. พี่เอื้ออะครับ? "
" นั้นไงครับ นั้นไง ยืนอย่าหล่อเลยนะครับ " เอ๋ ลุงนี่ก็ชมมันจัง ไอ้เอื้อก็งั้นๆนะครับลุงสิงห์
" ...... "
" มอเตอร์ไซต์คันนั้นครับ "
ผมมองตามที่ลุงสิงห์ชี้ มีมอเตอร์ไซต์คันหนึ่งจอดอยู่นอกประตูรั้ว เห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังนั่งพิงมอเตอร์ไซต์อยู่ด้วย ถ้าผมเดาไม่ผิด คงเป็นไอ้เอื้อ
หาาาาา
มอเตอร์ไซต์ ?
นี่อย่าบอกนะว่ามันขับมอเตอร์ไซฅ์มารับผมอะ วันนี้ก็ร้อนอยู่นะ จะให้ผมซ้อนมอไซต์จริงอะ -~-
" รุ่นพี่คุณจี้นี่ทั้งดูหล่อ ดูเท่ห์เหมือนกันนะครับ ฮ่าๆๆ "
-_- อีกแล้วหรอ ลุงสิงห์ชมว่ามันหล่ออีกแล้ว เพิ่มเติมคือเท่ห์อะ
" น่าจะ..ก็งั้นๆนะครับ " ผมตอบ
ผมเดินออกจากประตูไปหามัน สักพักคนตัวสูงที่กำลังนั่งพิงมอเตอร์ไซต์อยู่เงียบๆ ก็เงยหน้าขึ้นมองมา
พอเห็นผมเดินมาอยู่ตรงหน้ามัน มันก็ยืนขึ้นจากรถที่นั่งพิงอยู่
" แต่งตัวน่ารักดีหนิ " มันพูด เมื่อมองการแต่งตัวของผม และจากใบหน้าที่เรียบนิ่ง มันก็กระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ แล้วกลับมามองหน้ากับผมอีกครั้ง
" น่ารักอะไรเล่า! " ผมพูดเบาๆ แต่ค่อนข้างกระแทกเสียง
" ก็ให้ชมหน่อย จะมาขอให้ชมมึงรอบหน้า กูไม่ชมนะ "
ใครจะขอให้ชม ไม่มีทาง>~<
" ไม่จำเป็นต้องขอ เพราะแต่งตัวดีทุกวันอยู่แล้ว! "
" หึๆ อืมๆ "
" มึงก็.. เหมือนเดิม "
" หมายถึงแต่งตัว ? "
" เหมือนเดิมที่ว่าคือ กวนตีน "
" อู้.. ปากมึงนี่นะ หึๆ ร้าย "
" มึงก็ไม่ได้ต่างเหอะ! " ร้ายพอกันเถอะ
จริงๆแล้ว เหมือนเดิมที่ว่า ก็หมายถึง ผมเผ้า การแต่งตัวมันนั้นแหละครับ เสื้อยืดสีดำสวมทับด้วยเสื้อยีนต์สีอ่อน กางเกงยีนต์ขายาวพับขากางเกง รองเท้าผ้าใบ เสื้อผ้าของมันเหมือนจะเป็นของมียี่ห้อทั้งนั้นเลยหนิ ไม่ได้ใส่แว่นตาเหมือนตอนอยู่มหาวิทยาลัย ดูๆไปมันก็..ดี พอใช้ได้ เลือกเสื้อผ้าเป็น ..ไม่ได้แย่นะ
" แล้วรถคันเมื่อวานไปไหน วันนี้ทำไมเป็นมอไซต์อะ? "
" ทำไม อยากนั่งรถใหญ่แอร์เย็นๆหรอ "
" จิ! เออ! วันนี้ร้อนจะตาย " กวนจัง กวนดีจริงๆ แค่ถามเฉยๆเว้ย
" นั้นรถเพื่อนกู กู.. "
" อ๋อ "
" ...... "
" กูลืมไป มึงเรียนไปทำงานไปด้วยหนิเนาะ " ผมเข้าใจๆ
" ....อืม " มันเงียบไปนิดๆ ก่อนพยักหน้าตอบรับนิ่งๆ
" แล้วนี่ มอไซต์มึงมั๊ย ? "
" ใช่ ของกูเอง " ผมมองมอเตอร์ไซต์คลาสสิก ผมไม่รู้หรอกนะว่ารุ่นอะไร แต่ผมรู้สึกว่ามันก็ค่อนข้างสวยและเท่ห์ในแบบของคลาสสิก (รถพี่เอื้อ รุ่นYAMAHA SR400 ค่ะ)
ผมลืมไปเลยนะ ว่ามันต้องทำงานด้วยเรียนด้วย ดังนั้นมีแค่มอเตอร์ไซต์ขับก็น่าจะโอเคแล้วล่ะครับ แถมที่บอกไป มันก็แต่งตัวพอใช้ได้ เสื้อผ้าดีๆทั้งนั้น ก็คงได้เงินมาจากการทำงานของมัน
" หึๆ " มันขึ้นไปนั่งมอไซต์มองหน้าผมแล้วยิ้ม แต่พอผมมองหน้ามันกับมันดันทำหน้านิ่งๆแล้วยักคิ้วให้ เมื่อกี้เห็นยิ้มอยู่หรอกน้าา ขี้เก๊กชิบ..
" อะ.. "
" อะไร? " ผมมองหมวกกันน็อคสีน้ำตาลที่มันยื่นมาให้ผม
" ไม่รู้จักหมวกกันน็อครึไง "
" รู้จัก! เอามาดิ "
ผมจับหมวกกันน็อคมันที่มันยื่นมา แล้วพยายามดึงออกจากมือมัน แต่ไอ้เอื้อมันไม่ยอมปล่อย มีการดึงกลับ จนตัวผมขยับเข้าไปตาม
" แล้วมันมีไว้ทำอะไร " ไอ้เอื้อมันถามผม
" ก็ใส่หัว "
" อืม หึๆ "
ผมชี้ที่หัวของตัวเอง ส่วนไอ้เอื้อ ก็หลุดหัวเราะออกมา สลัดดด ไม่ทราบว่ากูทำอะไรผิดครับ
ผมหันเข้าไปมองในรั้วบ้าน ก็เห็นลุงสิงห์แกมองออกมาแล้วแอบหัวเราะนิดหน่อย ก่อนหันกลับไปทำงานต่อนี่ดูขนาดคุณลุงยังหัวเราะผมอะ
" แล้วจะพากูไปไหน วันนี้มันร้อนจะตาย "
ผมถามไปพัดไป อากาศร้อนจริงๆครับ แถมไม่ได้เอาเสื้อมาไว้กันแดด ไม่คิดอะว่าจะเอามอเตอรไซต์ไปอะ
" มาเถอะน้า "
พรึบ
" อือออ กูใส่เอง "
ผมตกใจที่มันจับแขนผมแล้วดึงเข้าไปใกล้อีก ในขณะที่มันนั่งอยู่ที่มอเตอร์ไซต์ แต่ผมยืนอยู่ หน้าเราก็เลยอยู่ในระดับเดียวกัน
มันมองหน้าผมในขณะที่ผมเบ้ปาก ทำตาเหร่ใส่มัน มันก็เอาหมวกกันน็อคสวมให้ผม แล้วล็อคให้ทันที
" กูใส่ให้ ... เสร็จแล้ว "
ก๊อกๆ
" ไอ้เอื้อ ไอ้บ้าเคาะทำไม " มันหัวเราะทันทีหลังจากเคาะหมวกกันน็อคที่ผมใส่อยู่ มีความสุขมากรึไง แกล้งอยู่นั้น -~-
" ทดสอบความแข็งแรง หึๆ ก๊อกๆ "
" วุ้ย! พอเลยๆไอ้บ้า " ผมผลักมันเบาๆ หันหน้ามองไปทางอื่น คือผมจะยิ้มไปกับมันทำไมว่ะ ห้ามยิ้มนะเว้ยไอ้จี้><
ไอ้เอื้อมันหยิบหมวกกันน็อคใบใหญ่สีดำขึ้นมาใส่ให้ตัวเอง ก่อนเปิดหน้า แล้วมองผมเหมือนกันขำ พอผมมองกลับมันก็ทำหน้านิ่งอีกแล้ว ..อย่าคิดว่ากูไม่เห็นนะ จะขำอะไรกันนักหนา
" ขึ้นมาดิ "
" อืม " ผมยอมขึ้นไปนั่งซ้อนมันดีๆ แต่นั่งห่างมันค่อนข้างมาก ผมไม่ค่อยได้นั่งมอเตอร์ไซต์อะ ก็มีบ้างที่ซ้อนน้องชาย แต่ก็แค่สองสามครั้ง
" นั่งดีๆดิ ไปนั่งไกลอะไรจากกูจัง ขยับมานั่งติดๆกูดิ " มันเอี่ยวตัวมองและพูดกับผม
" มะ..ไม่ กูชอบนั่งแบบนี้ " ผมขยับหนีอีก ทั้งๆที่นี่ผมจะตกเบาะรถแล้ว ผมต้องจับที่จับด้านหลังไว้แน่นที่สุด
" ..... " มันส่ายหัว ก่อนหันกลับไป สตาร์ตรถแล้วค่อยๆออกตัว ผมหวังว่ามันจะไม่แกล้งผมนะ
" เอื้อ มึงขับดีๆนะ ห้ามแกล้ง..เฮ้ย! "
บรื้นนนน~
" ไอ้เอื้อ! ไอ้เลว " ผมเอามือข้างหนึ่งมาตีไหล่มันรัวๆ อีกข้างหนึ่งยังจับที่จับไว้แน่น>< เมื่อกี้ยังพูดไม่ทันขาดคำ มันก็เร่งรถแรงๆ ทำให้รถกระตุกอะครับ
บรื้นนนน~
" กูจะขับแบบนี้แหละ "
บรื้นนนน~
" กูกลัวตก เอื้อๆ! " มึงแกล้งกู>< มันเร่งรถอีกหลายๆครั้ง
" มึงไม่ขยับมานั่งดีๆเองนะ "
บรื้นๆๆ บรื้นนน
" เฮ้ย กูนั่งไม่ดีต้องไหน มึงอะขับไม่ดี มึงแกล้งกู " ผมหลับตาปี๋กลัวมันเร่งเครื่องอีก ในขณะที่มันชะลอผมเลยรีบขยับมานั่งใกล้มันขึ้น
" กูไม่ได้แกล้ง ขยับมาอีก ลืมตาด้วย หลับตาแบบนั้น เดี๋ยวตก ฮ่ะๆๆ "
บรื้นนๆ
" สัดด มึงอะแกล้งกู นิสัย! " ผมตีมันปั๊กๆ แล้วขยับเข้าไปใกล้อีก
" เสียงเหวี่ยงจริงเว้ย "
" สัดด ขัดใจไม่เหวี่ยงได้ไง! "
" หึๆ นั่งดียัง? "
" มึงจะให้กูนั่งดีขนาดไหนครับ นี่กูจะติดมึงอยู่แล้ว "
" หึๆ ก็ติดๆกูเลยไง เอามือมาจับกูไว้ "
" ไม่ พอแล้ว! "
" จะกอดเอวก็ได้ กูไม่ว่า หึๆ "
" ไม่เว้ย ! "ผมขยับจนแทบจะติดกับมัน แต่มือยังจับที่จับด้านหลัง ท่านั่งของผมมันโคตรตลกอะ
บรื้น บรื้น บรื้นนนนนนนน
" อ้ากกกกกก ไอ้เหี้ย! ไอ้สัดเอื้ออออ!!!! ช้าๆเว้ยยย "
เดี๋ยวมาต่อค่าาา>>>>
-
ทำไมเราเขิน ขี้แกล้งจังเลยพี่เอื้อ :hao7:
-
มาสั้นๆ แต่เขินไปอีกยาวๆ >~<
มาต่อไวๆนะคะ :กอด1:
-
ใส่หมวกกันน็อคคือตลกตรงเคาะหัวจี้นี้แหละ5555 อยากอ่านต่อ :katai1:
-
:pig4: :pig4:
-
รอน้าาาา :pig4:
-
:hao6: เขินอ่าาา รอนะคะ
-
11/2
ไอ้เอื้อขับรถพาผมมาที่ ห้างBNN ตั้งแต่ออกรถมาแรกๆผมนั่งแทบชิดไอ้เอื้อก็จริงแต่มือยังจับที่จับด้านหลัง นั่งแบบนั้นไปเรื่อยๆผมก็เริ่มจะรู้สึกเมื่อยอะครับ มารู้ตัวอีกทีผมก็นั่งชิดไอ้เอื้อแถมยังจับเสื้อยีนส์มันไว้แน่นไม่ปล่อยซะแล้ว
" พามาที่นี่ทำไม " ผมถามมันเมื่อมันและผมกำลังเดินเข้าไปในห้าง
" กูจะมาซื้อของ " มันตอบ
" แล้วให้กูมาด้วยทำไมอะ? "
" มาช่วยเลือกไงครับ "
" ..... 'ครับ' หรอ ?"
" ทำไม ครับ "
" กวน! ทำมาเป็นพูดค้งพูดครับ "
" ก็อยากให้พูดกกับกูเพราะๆ "
" โอะ? พูด'มึงกู'กันมาถึงขนาดนี้แล้วยังอยากให้พูดเพราะอยู่หรอ " ผมได้แต่ยิ้ม เพราะไม่ได้คิดว่ามันจะพูดจริงจัง
" ก็ต้องพูดกันไปอีกนาน หึ " >_=
" ชิ! " ผมหันหน้าหนี แต่ทำไมผมต้องกลั้นยิ้มล่ะวะครับ -////////-
" หึๆ "
" หิวแล้วอะ " ผมพูด ทำให้คนตัวสูงที่เดินข้างๆหันมามอง ได้ยินมันหัวเราะนิดๆ
" ...... " มันทำเป็นเดินดูของไม่สนใจผม
" ไอ้เอื้อกูหิว "
" ...... " มันหันมามอง ยิ้มๆ แล้วก็หันกลับไปมองทางอื่น
" อะไร? "
" งั้นลองขอร้องกูเพราะๆก่อน เดี๋ยวพาไปกินของอร่อยๆ "
นั้นไงกูว่าแล้ว ไอ้เอื้อชอบมีข้อต่อรองตลอด ถ้าต่อรองไม่ได้ ก็บังคับผมตลอดๆ อะ!
" ใช่เรื่องม่ะ กูพูดไม่เพราะตรงไหน "
" ก็ตรงนี้แหละ ตรงกูเนี่ย " ไอ้เอื้อตอบนิ่งๆ
" ไม่เอาเว้ยยย " ผมหันหน้า สะบัดหน้าหนีแม่ง >/////<
" แต่ร้านที่กูจะพาไป อาหารอร่อยจริงๆนะ "
" ...... " ผมยังหันหน้าหนี ไม่มองมันอยู่ แต่หูนี่สั่นดิกๆ
" อร่อยน้าาา มีแกง มีผัด มีกับข้าวเยอะดี กูมากินกับน้อง ได้สั่งเพิ่มตลอด "
" อึกๆ .... " ทั้งกลืนน้ำลาย ทั้งท้องร้อง โอยไอ้คนชั่ว กูหิวข้าววว
" ของหวานก็มีนะ มีขนมหวานแบบไทยๆ แล้วก็มี.. "
" ....... " กำลังคิดภาพตาม *O*
มันหยุดพูดแล้วมองหน้าผมแบบกลั้นขำสุดชีวิต แต่ก็หลุด หึๆออกมาอยู่ดี ทีอย่างนี้ทำมาเป็นพูดมาก อือออ หิวอะ
" อะไร ขำอยู่นั้น! "
" ถ้าพูดเพราะๆ พูดดีๆ เดี๋ยวกูพาไป กูเลี้ยงด้วยอะ " ผมหันมามองหน้ามันเมื่อมันพูดต่อ
" ชิ! มึงยังไม่เห็นพูดเพราะๆเลย กูมีเงินกูไปหาซื้อกินเองก็ได้ แค่บอกร้านมา .. "
" หึ! กูไม่บอกมึงหรอก มึงไม่พูดเพราะเอง " มันส่ายหัวไปมา
" ...... " ปรี้ดเลย กูปรี้ดดดด หนอยยย มีขู่กูแล้วยังไม่ยอมบอกอีก กูหิวอยู่เนี้ยย
" หึ คนอุตส่าห์จะเลี้ยง ถ้าพูดดีๆน่ะ "
" วุ้ยๆ " อืออ กูพูดไม่ดีต้องไหนอะ
" หน้าหงิกไปไหน หึๆ " มันเอามือมาจับหัวผมที่เพิ่งหันหนีมัน ให้หันกลับมามองมัน
" อื้อ! " ไม่หงิกได้ไง นิสัยไม่ดี ผมก็สะบัดหัวหนีจากมือมัน ไม่ยอมกูไม่มองมึง ไอ้เอื้อไอ้เลว
" ก็กูอยากได้ยินมึงพูดดีๆ เรียกกูว่าพี่ อย่างน้อยกูก็เป็นพี่มึงตั้งปี "
" อะ... " ผมที่เดินตาม ต้องชะงักและมองไปที่แผ่นหลังไอ้เอื้อที่เดินนำอยู่แค่เอื้อมมือ
คำพูดแบบนี้ นี่น้อยใจกูป่าวว่ะ? ไอ้เอื้อนี่นะจะน้อยใจ แค่ไม่เรียกมันว่าพี่เองอะ
'แหนะ! ไหนบอกว่าเขาเป็นพี่ ทำไมเรียกเขาว่า'มัน' ว่า'ไอ้' แบบนั้นล่ะลูก'
'นี่เรียกแบบนี้ ก็แสดงว่าเราต้องพูดไม่เพราะกับรุ่นพี่เขาด้วยใช่มั๊ยลูก'
'เรียกดีๆ คนเป็นรุ่นพี่เขาก็อยากได้ยินน้องเรียกดีๆนะลูก'
คำพูดของมัน ทำให้ผมนึกถึงตอนเมื่อเช้าก่อนออกมา ที่ผมคุยโทรศัพท์กับย่า หรือว่ามันจะเป็นแบบที่ย่าบอกจริงๆ ว่ารุ่นพี่ก็อยากได้ยินเราเรียกดีๆ
แต่กับไอ้เอื้อนี่ ยังไงดีล่ะ ผมจะพูดก็ยากอยู่นะ ไม่เคยพูดเพราะๆดีๆด้วยนี่หน่า นอกจากตอนนั้นแสดงแกล้งหลอกแฟนเก่าผม ว่ามันเป็นแฟนใหม่ ย้ากกกก ขอเกาะหัวตัวเองแรงๆ
" เดินมาดิ หยุดเดินทำไม? มาข้างๆกูนี่ " เหมือนมันจะรู้ว่าผมหยุดเดินไป มันเลยหันกลับมามอง แล้วพยักหน้าเรียกผมหน้านิ่งๆ
" ....... "
" ทำไมทำหน้าตลก "
" จิ! " ผมอดจิปากใส่มันไม่ได้
" หึ "
" นี่! ไอ้เอื้อ.. มึงอยากให้กูพูดเพราะๆหรอ " ผมเดินต่อ ก้าวฉับๆตามมันไปอยู่ข้างๆ เยื้องหลังๆมัน
" อืม " ตอบเสียงหงอยงอนง๊องแง๊งไปไหน กูไปทำอะไรให้มึงงอนเนี้ย
" ประมาณไหนอะ? " ผมถามไว้ก่อน ถ้าพูดได้ก็จะพูด มาคิดอีกที ยังไงๆมันกูเป็นพี่ผม ถ้าเผื่อผู้ใหญ่หรือย่าได้ยินคงโดนตีปากตายเลย
" ..... " นิ่ง
" ประมาณไหน ? " เอ้า ไม่ตอบ ต้องให้ผมทวนคำถาม
" หึๆ ประมาณที่มึงอยากพูด " มันเลิกหงอย กลับมากวนตีนเหมือนเดิมแล้ว
" แล้วมึงก็ยังพูด 'กูมึง' กับกูอยู่เหมือนเดิมเนี้ยนะ "
" ...... " ไอ้เอื้อพยักหน้ายิ้ม
" ชิ! "
" กูเป็นพี่มึง ก็ต้องหลุดปากบ้างเป็นธรรมดา "
" ไม่ยุติธรรมเลย " ผมส่ายหน้าไปมา
" แล้วเวลามึงพูดกับรุ่นพี่ของมึง เรียกเขาว่าไง 'มึงๆ' หรอ "
" ไม่ใช่ ก็ต้องเรียกว่า 'พี่' ดิ "
" ...... "
" อะไร มองไม "
" ก็ไม่เห็นยุติธรรมกับกูเหมือนกัน กูเป็นรุ่นพี่เหมือนกัน ยังไม่เห็นเรียกกู 'พี่' เลย "
" มึงไม่ได้เหมือนพี่คนอื่นป่ะ "
" ไม่เหมือน ยังไง หึๆ "
" ไม่บอก สัด! " ถามมาได้
ก็มันมาจีบผมอะ ตอนแรกผมไม่ชอบให้มามองด้วยซ้ำ แล้วทำไมทุกวันนี้ผมถึงต้องไปมากับมันด้วยก็ไม่รู้ เพราะถูกมันบังคับชัดๆ ผมเลยต้องมา จริงๆนะ
" แล้วเรียกแทนตัวเองว่าอะไร "
" ก็ 'ผม' บ้าง 'จี้' บ้าง "
" ....... "
" ....... "
" ลองดู "
" มันไม่เหมือนป่ะ กูใช้ 'กูๆมึงๆ' มาตั้งแต่แรกอะ "
" ไม่ต้องพูด 'ครับ' ก็ได้ แต่แค่เรียกกูว่า 'พี่' เรียกตัวมึงว่า 'จี้' แค่เนี้ย "
" ตามอารมณ์ได้ป่ะ? "
" ตามถนัดครับ จีจี้ "
" งั้นกูจะลองพูด แล้วพากูไปกินข้าวนะ นะะะ.. "
" .......อืมๆ " มันพยักหน้ายิ้ม
ผมขอสูดหายใจเข้าลึกๆ แปบ เอาดิว่ะไอ้จี้ เพื่ออาหารที่แสนอร่อย แถมยังไม่เสียตังค์เองด้วย พอกินข้าวเสร็จก็ต่อยกลับมาด่ามันก็ได้ ฮ่าๆๆๆๆ
" อะแฮ่มๆ พี่เอื้อฮะ " ไอ้สัด หน้าร้อนไปหมด
" ดีแหะ ดีๆ "
" .... " สลัดดด มันหัวเราะอะ ยิ้มหาส้นอะไร ย้ากกกก
" ว่ามาดิ น้องจี้ " ผมแทบหันหน้าหนีไม่ทัน ผมยิ้มอะ ผมยิ้มที่ได้ยินมันเรียกผมแบบนั้น ไอ้สัดจี้ เก็บอาการด่วนๆ
" อะแฮ่มๆ ..ก่อนไปซื้อของ เราไปกินข้าวก่อนมั๊ย จี้อยากกินข้าวอะ หิวข้าวแล้ว " ผมแม่งโคตรพยายาม
" หึๆ น่ารักชิบ "
" มึ...เอ้ย พี่พูดว่าไงนะ "
" ป่าว หึๆ "
" อ่อออ หึๆ " ผมกัดฟัน แล้วทำเป็นยิ้ม
ผมได้ยินนะ น่ารักๆอะไรๆเนี้ยแหละ ไอ้เอื้อมันต้องว่าผมไม่น่ารักชัวร์ๆ (เอิ่ม หูไม่ดีเลยลูก พี่เขาชมว่าน่ารักเฉยๆต่างหาก)
" มึงจะกินอะไรล่ะ " แหนะ! มันก็ใช่มึงกูเหมือนเดิมอะ ลองใหม่ๆ ถ้าผมพูดเพราะๆมันก็คงจะพูดบ้างเหมือนกัน
" อือออ เอาร้านนั้น ที่พี่เอื้อบอกว่ากับจี้ว่าอาหารอร่อยไง "
" ...... " ไอ้เอื้อ มันพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนเดินนำผมไปที่ร้านนั้น
- ร้าน PAZAP -
" สวัสดีค่ะ ลูกค้ามาสองท่านนะคะ นี่เมนูอาหารค่ะ "
" ...... " ผมพยักหน้ายิ้มๆ
" รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ "
" พะ..พี่เอื้อ เอาน้ำอะไร " ผมถามมันที่กำลังก้มหน้าดูเมนูอาหาร
" เหมือนน้องเลย " มันเงยหน้าบอกแล้วก้มหน้าดูเมนูต่อ
เหมือนน้อง น้อง น้องที่ว่านั้น ..คือผมหรอ สลัดดด ทำไม แก้มร้อนๆว่ะเนี้ย ผมเงยหน้ามองพี่พนักงาน ที่ยิ้มๆให้ผม
" เอ่อ จี้เอาโค้กนะ? " ผมบอกมัน เผื่อมันอยากกินน้ำอื่นที่ไม่ใช่โค้ก แต่มันก็พยักหน้ารับ ผมก็เลยบอกพี่พนักงาน
" งั้นผมเอาน้ำโค้ก งั้นสองแก้วอะครับ "
" ค่ะ สั่งอาหารเลยมั๊ยค่ะ "
" ครับ " พวกผมสั่งอาหารคนล่ะ 2 อย่าง มีแต่ของน่ากินๆทั้งนั้นเลยครับ
ระหว่างรออาหารผมก็ไม่มีอะไรทำ ก็นั่งก้มเล่นโทรศัพท์ตอบไลน์เพื่อนในกลุ่ม พอผมบอกว่าผมออกมากับไอ้เอื้อพวกมันก็โวยวายและถามกันใหญ่ ผมตอบไม่ทันเลยล่ะ ฮ่ะๆๆ
พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นไอ้เอื้อมันมองผมอยูุ่ เหมือนมันจะยิ้มนะ ผมก็แกล้งไม่สนใจเล่นโทรศัพท์ต่อ แต่เหมือนไอ้คนตรงหน้ามันจะเรียกร้องความสนใจอะ มีการเตะขาผมเบาๆ แล้วมันก็มอง แม่งมองผม มองอยู่ได้ ผมเลยเงยหน้ามามองมัน แล้วยิ้มให้แม่ง จนมันหลุดหัวเราะออกมา
" เป็นบ้าหรอ ยิ้มให้กูทำไม " มันถามกระตุกมุมปาก กอดอกพิงเก้าอี้
" กูไม่ได้บ้า มึงสิบ้า มองกูอยู่ได้ "
" กูไม่ได้มองมึง กูมองลิง "
" ปากมึงหนิมีอะไรอยู่ข้างในหรอ เดี๋ยวกูผ่าออกให้มั๊ย กูเหมือนลิงตรงไหน ? "
ไอ้สลัดดด เสียเซลฟ์หมด ผมรีบวางโทรศัพท์ไว้ตัก แล้วจับหน้าจัดทรงผมตัวเอง
" ทุกตรง "
" สัด ปากมึงหนิ "
" ปากมึงเหมือนกัน ..พอกูพามากินข้าวก็พูดไม่เพราะกับกูแล้ว " มันพูดไปยิ้มไป ดูพอใจที่ผมไปไม่เป็น
" อะ .... " ผมลืมตัวอะ>-<
พอพวกผมกินข้าวกันเสร็จก็ตามระเบียบ ไอ้เอื้อจ่ายเพราะมันเป็นคนบอกว่าจะเลี้ยง อาหารอร่อยจริงๆ อย่างที่มีคนคุยไว้ ^~^
" แล้วจะให้มาช่วยเลือกอะไร? "
" วันเกิดน้องเพื่อนกู เลยมาเลือกของขวัญ "
" อ๋อ แล้วเด็กผู้ชายหรือผู้หญิง "
" ผู้ชาย " ไอ้เอี้อพูดพร้อมหยิบเสื้อยีนส์สำหรับเด็กขึ้นมาดู
" อายุ ? "
" สองขวบ "
" หะ! "
ผมตกใจสิครับ ถ้าน้องสองขวบแล้วมันหยิบเสื้อยีนส์ของเด็กที่เด็กสองขวบไม่น่าจะใส่ได้ขึ้นมา
" สิบสอง " เอ้า!!! กวนจังเลย ไอ้คำพูดเนี้ย แล้วมันดูมีความสุขนะที่ได้กวนตีนผมอะ
" ตอบดีๆดิ จะได้พาไปเลือกถูก อู้! " ผมพูด แล้วตีป้าบเข้าที่แขนมัน
" ตีกูบ่อยจัง เดี๋ยวโดนเอาคืน " มันห้อยเสื้อยีนส์เก็บที่เดิม ก่อนหันมาพูดกับผม
" อะไร ก็มึง.. เอ้ย ก็พี่กวนตีนอะ! " ผมตกใจที่มันเอาหน้าก้มลงมาใกล้ผม จนต้องเอียงตัวหนี
" หึๆ ฮ่ะๆๆ " เอ้า! ไอ้บ้าหนิ อยู่ดีๆก็หัวเราะ
" หัวเราะทำไมเล่า " ผมผลักมันกลับไป แล้วเหวี่ยงใส่
" พูดเพราะๆ เหมาะกับหน้ามึงดี "
" ให้กู เอ้ย! ให้จี้พูดเพราะ แล้วพี่ไม่เห็นพูดเพราะเลย "
" อยากให้กูพูดเพราะหรอ "
" เออ! "
" มึงก็พูดเพราะก่อน "
" อะไรเนี้ย กูก็พูดเพราะๆแล้วไง ทีมึงยังไม่พูดเลยเถอะ-_- "
เริ่มโมโหแล้วนะ วันนี้วันเดี๋ยวเถอะวันอื่นอย่าหวังว่ากูจะพูดกับมึงเพราะๆ ไอ้เอื้อ ไม่เอาแล้ววว
" เพราะตรงไหน ยังพูดกูพูดมึงอยู่เลย แถมยังพูดผิดๆ ถูกๆ "
" ....... " หนอยยยยย
" อย่าทำหน้าเหมือนจะต่อยกูดิ "
สัดดด กูไม่ต่อยมึงหรอกครับ กูกลัวโดนสวนคืน ไอ้บ้าเอ้ยๆ เกลียดความขี้ขลาดของตัวกูนี่..
" จี้... จีจี้... "
" ฮึย! " ไม่ต้องมาเรียก
ก็ตอนนั้นมันพูดเหมือนหลอกล่อเรื่องอาหารผมป่ะละ ทำว่าเป็นพูดค้งพูดครับ แล้วให้ผมพูดเพราะด้วย สุดท้ายมันแม่งก็พูดๆไม่เพราะกับผมอะ
" แกๆ ดูพี่สองคนนั้นเขาง้องอนกันดิ "
" อ้ายยย จริงด้วย "
" เป็นแฟนกันชัวร์ พี่ตัวเล็กดูงอนสุดๆเลยอะ "
" พี่ผู้ชายก็โคตรหล่ออะ สู้ๆค่ะ ง้อพี่ตัวเล็กให้ได้นะคะ "
" อ้ายยย น่ารักอ่าาาา "
" เห็นมั๊ย คนมองเยอะเลย คงคิดว่าเราเป็นแฟนกัน " มันเอาเอาตัวขยับมากระแซะๆผม ด้วยอะ
" หะะะ "
ผมหันขวับไปมอง เห็นน้องผู้หญิงแต่งตัวชุดนักเรียนมัธยมสามสี่คน ยืนยิ้มๆกรี๊ดกร๊าด และทำเป็นแอบๆมอง พอรู้ว่าถูกพวกผมจับได้ก็รีบก้มหลบทำเป็นดูหนังสือ แต่สังเกตเห็นได้ว่าน้องเขายังยิ้มกันอยู่
" เขาคงคิดว่า จี้เป็นแฟน ..พี่ "
ผมหันกลับมามองไอ้คนที่พูด
O.O
" ไม่ใช่แฟนมึง เอ้ย พี่สักหน่อย วุ้ย! "
ผมไม่รู้จะตกใจอะไรก่อน ระหว่าง มันบอกว่าผมเป็นแฟนมัน กับการที่มันเรียกแทนตัวเองว่า 'พี่'
" เลิกมองได้แล้ว อยากจะซื้ออะไร พี่เดินนำไปสิ "
" หึ ^^ " ยิ้มหาอะไรเล่า เดี๋ยวนี้มึงยิ้มเป็นบ่อยไปนะไอ้เอื้อ><
" ยังนึกไม่ออกใช่มั๊ย งั้นตามมา ไปจากตรงนี้เหอะ "
ผมรีบพูด รีบทำท่าดึงแขนลากแขนมันให้เดินตาม ผมอายน้องพวกนั้นอะครับ สายตาพวกน้องเขาที่มองผมเมื่อกี้นี่ ทำเหมือนเห็นผมเป็นสาวน้อยงอนแฟนไปอีก
" กรี๊ดดด พี่เขาหายงอนแล้วอะ "
" พี่ตัวเล็ก มีกอดแขนกันด้วยอะแกกกก "
" โอยยย น่ารักอ่า "
" จะไปแล้วอ่ะ >< "
น้องๆครับ พี่แค่จะลากมันออกไปจากตรงนี้ เพราะกลัวสายตาน้องๆนั้นแหละครับ อย่ามองเหมือนอยากให้มันกับพี่ได้กันขนาดนั้น ...พี่ขอล่ะ อย่าอินเกินนนน
หมับ >////////////////////////<
" อ๊ายยยย พี่หล่อเค้ากอดคอพี่ตัวเล็กด้วยยย "
อย่าอินเกินนนนนน
ไอ้เอื้อ !!!! ไอ้สลัดดด อย่าอินเกิน >////////<
" ไอ.. พี่เอื้อ จะกอดคอจี้ทำไม ปล่อยเลย " ผมตีมือตีแขนมัน ที่อยู่ดีก็มาล็อคคอกัน แต่มันก็ไม่ยอมปล่อย แถมยังลากผมให้เดินต่อ
สลัดดดด ที่จริงเมื่อกี้ผมเป็นคนลากมันนะ!!! ตอนนี้โดนล็อคคอไม่พอ ยังลากกันอีก
" เดินต่อเถอะนะ จะพากูไปดูของไม่ใช่หรอ หึๆ "
" ก็ใช่ แต่กอดคอกันเดินแบบนี้ มะ..มันไม่ใช่ป่ะ! "
" อ้าวหรอ ไม่ใช่หรอ " เออ ดิว่ะ!
" ก็เออดิครับ! ปล่อยได้แล้ว ปล่อยยยยย "
" พูดเพราะแล้วนะ แต่ขี้เหวี่ยงเหมือนเดิม หึๆ "
" โอเคๆ โอเค้! ครับ "
ด้ายยยๆๆ อยากให้ผมพูดเพราะๆนักใช่มั๊ย วันนี้ แม่งจะพูดเพราะกับมึงจนมึงอายเลยไอ้เอื้อ! บอกเลยที่เพราะๆ นี่คือประชด>/////<
พวกผมกำลังเดินออกจากช็อปกระเป๋า ที่เพิ่งจ่ายตังค์ค่าห่อของขวัญ ของเด็กผู้ชายสิบสองขวบที่ผมแม่งก็ไม่รู้จัก แต่ไอ้เอื้อให้ผมเลือก ผมก็เลยซื้อเป็นกระเป๋ายีนส์ที่ไอ้เอื้อดูจะช้อบชอบ และเครื่องเขียน เน้นพวกปากกาสีเยอะๆ เพราะผมว่ามันดูมีประโยชน์ดี และอีกอย่างตอนผมเป็นเด็กๆ ผมอยากได้ปากกาสีมากๆ ไม่รู้น้องเขาจะชอบมั๊ย แต่ผมชอบ..
" มึงชอบร้องเพลงใช่มั๊ย "
" ก็ชอบนะ ทำไม "
ตอนนนี้พวกผมกำลังอยู่ที่จอดรถมอเตอร์ไซต์ ไอ้เอื้อกำลังใส่หมวกกันน็อคให้ผมแล้วอยู่ดีๆมันก็ถามขึ้น
" งั้นวันนี้ไปงานวันเกิดกับกู "
" เฮ้ยยยย เกี่ยวอะไรกะกู! อึย! เกี่ยวอะไรกับจี้ล่ะวะ..ครับ ไม่ไป "
" ไม่ได้ถามว่าจะไปมั๊ย แต่เมื่อกี้บอกว่า มึงต้องไป " สลัดดดด><
" ให้ไปทำไมอะ! " ผมถามมัน จังหวะที่มันกำลังสตาร์ตรถ
" ไปร้องเพลงกับพวกกู "
" บ้าป่ะ แล้วเพื่อนมึงล่ะ " หลุดออกไปอีกครั้ง
" พวกมันก็ไป มาขึ้นรถ " มันมองหน้ากลั้นขำ ก่อนตอบและพยักหน้าให้ผมขึ้นรถ
" จี้ไม่ไป จะให้กูไปทำไม " ประโยคแรกผมบอกมัน ประโยคหลังผมพูดกับตัวเอง และผมยังไม่ยอมไปขึ้นรถกับมัน
" ไปแปบเดียว "
ผมอยากถอยหลังหนี แต่ก็ไม่ได้ทันจะได้ก้าว ไอ้เอื้อก็เอื้อมมือมาจับมือผมดึงให้ผมไปขึ้นรถ สุดท้ายผมก็ขึ้นไปนั่งซ้อนมันดีๆ
" แต่จี้ต้องรีบกลับ.. "
" กูไม่อยากอยู่นาน จะให้มึงเป็นคนพาออกมา "
" เพื่อนพี่จะขังพี่ไม่ให้ออกมารึไง จี้ถึงต้องเป็นคนพาออกมา "
" ไม่ขังแต่กูขี้เกียจอยู่นาน พวกมันยื้อ "
" มีปาก ก็บอกเพื่อนดิว่าง่วง ว่าลืมเอาผ้าที่ซักออกจากเครื่อง ลืมให้อาหารจิ้งจก ลืมๆๆๆ ลืมอะไรก็บอกไป บอกเขาดิ "
ผมพูดอะไรที่พอจะนึกได้ออกไป เพราะเคยทำบ่อยมั๊ง แต่ก็ไม่ค่อยได้ผลหรอก เพือนผมแม่งจับได้ตลอด ฮ่ะๆๆ
" งั้นมึงไป กูจะได้บอกพวกมันว่าลืมส่งมึงกลับบ้าน "
" โว๊ะ! "
" ไปเถอะ จะส่งถึงบ้านแน่นอน "
" แต่.. จี้จะไปได้หรอ " ผมถาม ทั้งๆที่ตอนนี้มันออกตัวรถแล้วเถอะ
" ได้ดิ เพื่อนกูก็รู้จักมึงทั้งนั้น "
" ............. " =//////=
" เอาของขวัญไปให้ แล้วออกมาเลย " ทำไมคำพูดมันไม่น่าเชื่อเลยนะ
" แล้วถามทำไมว่าชอบร้องเพลงรึป่าว "
" ถามเฉยๆ "
" ไม่เชื่ออะ "
" หึๆๆ "
" พี่แม่ง ไม่น่าไว้ใจ "
" ก็ลองไว้ใจดู ไปเถอะ "
" ..... " >~<》สลัดดด ได้แต่คิดในใจล่ะครับบ
สุดท้ายเหมือนว่ายังไงก็ต้องไป อะไรว่ะ กูหมดคำจะพูด เถียงไม่ได้ ปฏิเสธไม่ได้ ไม่ไปก็ไม่ได้ ไอ้จี้เอ้ยยยยย
-100%-
===============================
ตอนนี้น้องจี้พูดเพราะที่สุดแล้ว ส่วนที่เอื้อก็ใช้อาหารหลอกล่อได้ผล>/////<
ขอโทษนะคะที่มาอัพช้า สองสามสี่สัปดาห์ที่ผ่านมาติดสอบนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ติดตามกันต่อเน้อออ ร้ากกก
ขอกำลังใจหน่อยนะค้าาา :katai5:
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
:L2: :pig4:
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:z1: :z1: เราเขินนนนนน ตกลงเค้าจีบกันอยู่ หรือเป็นแฟนกันแล้วกันแน่คะ5555
-
มีปาก ก็บอกเพื่อนดิว่าง่วง ว่าลืมเอาผ้าที่ซักออกจากเครื่อง ลืมให้อาหารจิ้งจก -----ชอบตรงนี้ ขำ555555
-
พี่แม่ง ไม่น่าไว้ใจ
ก็ลองไว้ใจดู
อ้ากกก ช็อตนี้เราตาย>< :hao7:
-
:ling1: อยากอ่านต่อค่าา
-
:mew2: :ling1: อยากอ่านต่อแล้ววววว
-
:katai2-1: น่ารักจัง จี้ก็ซื่อย้อมยอมพี่เอื้อ55555
-
:ling1: เขินนนน ติดตามน้าาาา
-
:hao7: :pig4: :pig4:
-
ʕ·ᴥ·ʔ
ตัวอย่างตอนต่อไป >>>> EP.12 เรียกว่าเปิดตัว 'ว่าที่...'
" ฮ่าๆๆ แต่น้องจี้ก็น่ารักนะ อย่างว่าล่ะ ไอ้เอื้อถึงชอบ "
" เฮ้ยพี่ o///////////o "
" หน้าแดงเลยแหะ ฮ่าๆๆๆ "
" ........ "
" พี่ว่า ... เพื่อนพี่มันจริงจังนะ ลองให้โอกาสมันหน่อยนะ ฮ่าๆๆ "
" .......... " ผมทำได้แค่กลั้นยิ้มเอาไว้ ผมว่า ตอนนี้..ผมก็เหมือนให้ไอ้เอื้อมันอยู่นะ ... >//////////////////<
TBC.
เดี๋ยวมาอัพนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า❤ :katai4:
-
:katai5: :katai5:
รอออ
-
พี่เอื้อ จริงจัง >////////////< เขิน :ling1:
-
:pigha2: รอน้าาา
-
o13 o13 o13
-
ʕ·ᴥ·ʔ แล้ว..รักรึป่าว?
EP.12
เรียกว่าเปิดตัว 'ว่าที่...'
ผมเดินตามไอ้เอื้อเข้าไปในบ้านของพี่เชอร์รี่ เพื่อนไอ้เอื้อนั้นแหละครับ เพราะงานที่มาก็คืองานของน้องชายพี่เชอร์รี่ที่ชื่อน้องเชน ตอนนี้เด็กๆเกือบสิบคนก็นั่งกิน นั่งเล่นกันอยู่ม้าหินอ่อนและโต๊ะที่สวนหน้าบ้าน พอพวกผมมาถึงน้องๆก็พากันมาไหว้ไอ้เอื้อ และผมด้วย น้องดูน่ารักนิสัยดีกัน ไอ้ผมมันก็งงๆ แต่ก็รับไหว้น้องไป
" ไอ้เอื้อ "
" อืม มึงจะไปไหน "
" ไปซื้อ... อ้าวเฮ้ยยย ข้างหลังมึงนั้นมาได้ไง "
" ......... "
โอ๊ะo.o
หล่อจังเลยแฮะ >/////<
นี่ถ้าผมจำไม่ผิด นี่คงจะเป็น พี่เต็ง เพื่อนไปเอื้อที่ไปคณะพวกผมตลอด และพี่เขาคือคนที่ร้องเพลงวันนั้น วันที่ผมพาไอ้นิ่มไปขอเพลง แล้วก็เมื่อวานพี่เขาก็เป็นคนห้ามไอ้เอื้อตอนมีเรื่อง
หน้าตาดีอะ หล่อ><
ตัวพี่เขาสูงพอๆกับไอ้เอื้อ แต่ผอมและผิวขาวกว่า แถมหน้าตาหล่อตี๋ แบบนี้นี่สเป็กไอ้จี้เลยอะ>/////<
^____^
" ยิ้มอะไรหนักหนา "
" ยุ่ง! " ผมหันไปว่าให้ไอ้เอื้อ แล้วหันกลับมายิ้มให้พี่เต็งอีกครั้ง
" ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้ หงุดหงิด "
ผมเบ้ปากใส่มัน ฮ่ะๆ ไอ้บ้า ห้ามกันได้ยังไงล่ะ ก็คนข้างหน้าเหมือนนายแบบเกาหลีขนาดนี้
" หวัดดีฮะ " ผมยิ้มให้พี่เขานิดๆ
" หวัดดีน้องจี้ พี่ชื่อเต็งนะ เพื่อนไอ้เอื้อมัน " พี่เต็งยิ้ม แล้วเอื้อมมือมาเหมือนว่าจะทักทาย เขินอะ ...
" ฮะ ดีฮะ โอ้ะ! " ไอ้ผมก็คนมารยาทดีอะครับ เลยเอื้อมมือไปหวังจะจับมือขาวๆนั้น แต่ยังไม่ทันได้จับ ก็มีมารมาผจญซะก่อน
พลั้ก!
หมับ O.O
" เป็นฝรั่งหรือไง พูดทักทายกันก็พอ จะจับทำไมมือน่ะ " ไอ้เอื้อเอามือข้างที่ไม่ได้ถือของขวัญไปผลักมือพี่เต็งกลับไป แล้วมาคว้าข้อมือผมไปจับไว้แทน >///< จนพี่เต็งต้องเอามือไปปิดปากกลั้นหัวเราะแทน
" โว้ะ! " ผมหันไปมองมันด้วยสายตาแบบ -O- กูเสียดายนะ
ผมอดจับมือพี่เต็งเลยอะ ไม่รู้จักมารยาทรึยังไงนะ เขาบอกว่าถ้าคนหล่อทักทาย เราต้องทักตอบน่ะ!
" แล้วพี่จะมาจับมือจี้ทำไมว่ะ ปล่อยเลย " ผมพยายามดึงมือกลับ แต่มันไม่ยอม
" กูจับได้คนเดียว " มันไม่พูดเปล่า แต่เปลี่ยนจากจับข้อมือมากุมมือผมไว้แทน สัด! นี่ต่อหน้าพี่เต็งนะ กูอายเป็นนะ >/////<
" ขี้หวงจังเลยเว้ย คนนี้ " พี่เต็งพูดไปหัวเราะไป เหมือนตั้งใจล้อเพื่อนตัวเอง แต่พี่ครับ มันแม่งไม่กระเทือน ผมต่างหากหน้าร้อนชิบ!
" ขี้หวงอะไรล่ะพี่เต็ง ปล่อยเลยไอ้พี่เอื้อ ! " ผมพยายามดึงมือกลับอีกครั้งจนสำเร็จ เพราะไอ้เอื้อไม่ได้กุมมือแน่นเหมือนครั้งแรก
" ....... " ไอ้เอื้อส่ายหน้ายิ้มๆ ไม่ได้ตอบ
" เพื่อนข้างในต้องตกใจแน่ไอ้สัด "
" หึๆ ... แล้วมึงจะออกไปไหน " ไอ้เอื้อที่ถามขึ้น ผมเห็นพี่เขาถือกุญแจรถยนต์ไว้
" อ่ออ กูจะออกไปซื้อของมาเพิ่ม ฝากไปดูในครัวด้วยว่ะ กูกลัวเละ "
" เออๆ " มันตอบแค่นั้น ก่อนเดินนำผมไปถอดรองเท้าที่หน้าประตูบ้าน
" เจอกันข้างในน้องจี้ พี่ไปซื้อของ อยากได้อะไรเพิ่มมั๊ย " พี่เต็งหันมายิ้ม แล้วพูดกับผม
โฮ น่ารักอะคนอะไร..^-^
" เออ มะ..../ มาได้แล้ว " ผมส่ายหน้าไปมา กำลังจะตอบพี่เต็ง แต่เสียงนิ่งๆของไอ้เอื้อก็ขัดขึ้นมาก่อน
" โว้ะ ! คร้าบบบบบบ! " ดุจังหว่ะ กินหมาพันธุ์อะไรเข้าไปหรือเปล่านะ
" เจอกันนะๆ " พี่เต็งยิ้มให้อีกแล้วล่ะครับ
" ครับ^^ " ผมพยักหน้ายิ้มๆ ให้พี่เต็งเหมือนกัน ก่อนหันไปทางตัวบ้าน
อุ้ยยย!
ไอ้เอื้อมันยืนมองมาที่ผม หน้านี่บึ้งยังกะอะไร ไอ้หมีควายเอ้ย ! ชอบบังคับแล้วยังดุกันอีก หึๆ รีบเดินตามมันไปดีกว่าครับ
เมื่อกี้มันหวงผมจริงๆหรอเนี้ย กับเพื่อนมันนี่นะ..^~^
อดยิ้มไม่ได้เลยอะ >_O
แต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้ กลับไปทำหน้าให้ปกติที่สุด เดี๋ยวไอ้ขี้หวงมันจะรู้ ><
ผมก็รู้สึกแปลกๆนะ เป็นใครก็ไม่รู้ มาบ้านคนที่ไม่สนิทไม่รู้จักกันแบบนี้ พอหันไปดูไอ้คนข้างๆ ก็ดูไม่คิดอะไรเลย จะพาผมมาด้วยทำไมก็ไม่รู้
" เฮ้ยยย นั้นจีจี้หนิ >/////< " ผมให้ไปมองเสียงทักแรก เมื่อเดินเข้าไปในบ้าน
" ไอ้จี้ " พี่ๆที่นั่งอยู่ทั้งคู่โบกมือทักทายให้ผม ผมพยายามมองดีๆ เฮ้ย นั้น..
" พี่ผึ้งงงงง พี่ธงงงงง " โชคดีจังเลยยยยยย ผมเจอพี่ที่ผมรู้จักพอดีอะ นึกว่าจะมาแบบไม่มีคนคุยด้วยซะแล้ว นี่แสดงว่าพี่เขารู้จักกับพวกไอ้เอื้อสินะ
เมื่อผมกับไอ้เอื้อเดินเข้าไปถึง ทุกคนที่อยู่ในบ้าน ก็หันมามอง ตอนแรกๆจากเหวอๆงงๆกัน ก็เริ่มเปลี่ยนมาเป็นยิ้มล้อๆ ต่อด้วยเสียงแซวมาที่ไอ้เอื้อและผม
" หวัดดีฮะๆๆๆๆ พี่ผึ้งงงง " ผมรีบวิ่งกรูเข้าไปหาพี่ผึ้งกับพี่ธงที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆเลยครับ แล้วนั่งลงตรงนั้นเลย
ผมก็ยกมือไหว้พี่ๆหลายๆคนที่อยู่ตรงนั้น แล้วยิ้มๆสู้กับเสียงแซว ไอ้เอื้อเดินไปหาเพื่อนมันที่นั่งอยู่โซฟาหน้าทีวี เพื่อนมันยิ่งแซวดังขึ้น และปรบมือชอบใจกันใหญ่ ไม่รู้จะแซวอะไรกันนนน ผมแค่มาเป็นเพื่อนไอ้เอื้อมันเองนะครับ>\\\\<
" ฮิ้ววววว "
" มาไงว่ะเนี้ย มาไงงง "
" มันธรรมดาที่ไหน อู้ฮู้ๆ "
" ว่าคุณเอื้อเขาไม่ได้แล้วล่ะครับ "
" ....... " ผมมองไปทางไอ้เอื้อ เห็นมันตบหัวพี่ตัวเล็กเบาๆ แล้วนั่งลงข้างๆกันที่โซฟาหน้าทีวี พี่ตัวเล็กหันมายิ้มแล้วโบกมือทักทาย ผมก็ยิ้มกลับให้เหมือนกัน
" จี้มาได้ยังไง " ผมหันกลับมาสนใจคำถามพี่ธง
" มันพามา " ผมชี้ไอ้เอื้อ ที่มองมาทางนี้อยู่แล้ว มันยกมือไหว้พี่แก แกก็พยักหน้ายิ้มๆ ชี้มือชี้ไม้แบบตั้งใจแซวไอ้เอื้อ แต่มันแค่ยิ้มมุมปากไม่แสดงอาการอะไร มีแต่ผมนี่แหละที่โดนแซวยิ่งทำตัวไม่ถูก
" หน้าแดงเว้ย น้องเรา "
" ป่าวซักหน่อยพี่ธง เมื่อกี้อากาศข้างนอกมันร้อนนนน " ผมลูบแก้มตัวเองไปมา โทษอะไรไม่ได้ก็โทษอากาศไปกู
" อ่อหรอออ "
" ไปสนิทกับไอ้เอื้อได้ไงอะ " พี่ผึ้ง
" จี้ก็..ไม่รู้ ไม่แน่ใจเหมือนกันฮะ " จริงๆ ผมพยายามเลี่ยงที่จะตอบอะนะ
" ไปรู้จักกันเมื่อไหร่ "
" อืออ ก็ไม่นานเท่าไหร่อะเจ้ " ผมได้แต่เกาหัวไปตอบพี่ผึ้งไป เห็นไอ้เอื้อมันหัวเราะผมด้วยอะ
" แล้วนี่ .... "
" นี่คบกันหรอ " พี่ผึ้งมองและชี้มันกับผมสลับไปมา
" เฮ้ยยยย ป่าวๆๆๆ นะเจ้ " ผมรีบโบกมือปฏิเสธทันที ผมรนเลยล่ะครับ ไม่เอานะ อย่าแซวจี้เลยยย
" อ้าว แล้วมาด้วยกันได้ยังไง "
" ดูๆ กันอยู่หรอ? "
" ......... " ผมไม่รู้จะตอบยังไงอะ ฮืออออ
" หรือเพื่อนกัน ไปรู้จักกันได้ไง อยู่กันคนละคณะหนิ "
นั้นสิครับ คนละคณะกัน เจ้ลองถามไอ้เอื้อมันดูแทนได้มั๊ย อย่าสอบสวนจี้เลย
" ไอ.. พี่เอื้อ นั่งขำอยู่นั้น! บอกพี่ผึ้งดิ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะฮะ " ผมตะโกนบอกมัน จนพี่ๆแกหัวเราะผมใหญ่เลย
" โอ้ๆๆ ดูร้อนตัวจังเลยอะ ฮ่าๆๆ ไม่ได้เป็นก็ไม่เป็นไร จีจี้ " พี่ธงที่อยู่ข้างพี่ผึ้งหัวเราะเสียงดัง
" เจ้ๆ เฮีย ไอ้เอื้อมันกำลังจีบน้องจี้อยู่คร้าบบบบ " พี่ตัวเล็กตะโกนมาซะเสียงดัง
" สัดดด " ไม่ใช่ผมนะ ไอ้เอื้อที่ด่า แล้วรีบตะครุบปากพี่เขาไว้
" จริงอะๆO.O " พี่ผึ้งหันมามองผมตาโต
" อ่า.. คือ.. "
" มึงหล่อๆ ไอ้จี้คบชัวร์ๆ " พี่ธงหันไปบอกไอ้เอื้อทันที นั้นไงผมว่าแล้ว พี่ธงมักจะแซวผมเรื่องคนหล่อๆตลอด
" พี่ธงงงง! มันไม่หล่อซักหน่อย " ผมหันไปเกาะแขนพี่ธง อย่าพูด ขอร้องอย่าพูด> .<
" ฮ่าๆๆๆ จริงๆ.. สเป็กไอ้จี้ไม่ใช่แบบนี้นะ แต่กูว่า.. ได้คบกันชัวร์ๆ กูพนัน "
" เนาะ ตอนมัธยมจีจี้ก็เสน่ห์แรงนะ คนจีบเขานี่เยอะเชียว แต่แฟนคนก่อนๆไม่เคยมีคมเข้มแบบนี้ซักคน "
" ไม่ใช่แฟนอ่าา " ผมแก้ที่พี่ผึ้งพูด
" ฮ่ะๆ ตอนนี้ก็คงมีคนมาจีบเยอะเหมือนเดิมสินะ รวมถึงคนนี้ด้วยๆ หล่อเข้มเชียว>< "
" พี่ธงงงง ใครบอกเล่า! ไม่เอาแล้ว เปลี่ยนเรื่องๆ " ผมแทบจะก้มกราบ ขอร้องล่ะ
พี่ธง พี่ผึ้งเขาสนิทกับผมจริงๆครับ ตอนมัธยมเป็นทั้งพี่โรงเรียน พี่กิจกรรม พวกพี่แกเลยรู้ว่าผมเคยมีแฟนหน้าตายังไง สเป็กผมเป็นยังไง
ผมก็เคยบอกแล้วตั้งแต่แรกว่าถึงคนอื่นจะบอกว่าไอ้เอื้อหล่อ แต่มันไม่ใช่สเป็กผมอะ ผมเลยบอกว่ามันไม่หล่อ แต่ดูแล้วเจ้าตัวก็ดูไม่สนใจคำพูดที่ผมบอกว่ามันไม่หล่อเลย ดูยิ้มพอใจด้วยซ้ำ
" แซวน้องเข้าไป จีจี้จะร้องไห้แล้ว ดูหน้าน้อง "
" พี่ผึ้งช่วยด้วยยย " ผมย้ายไปเกาะพี่ผึ้งแทน
" แต่ดูเหมือนอีกไม่นานก็คงจะเป็นแบบนั้นจริงๆ ใช่มั๊ยล่ะจ้ะเอื้อ "
" ........ " พี่ผึ้งที่ชะโงกหน้ามาถาม ผมหันไปมองไอ้เอื้อทันที เห็นมันยิ้มพยักหน้าให้เป็นคำตอบ
" พี่ผึ้ง พี่ธงอะ! ยังไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย แล้วเนี้ยผมถูกมันบังคับมาเถอะ " มันทำหน้างอนๆตอบ
" น้องบอกว่า ยัง แสดงว่าอีกหน่อยก็คงได้เป็น เอื้อ เชื่อเจ้ๆ "
" ง่าาาาาา " ผมปล่อยแขนที่เกาะพี่ๆทันที ใครบอกว่าโชคดีที่เจอคนรู้จัก กลายมาเป็นโดนล้อซะอย่างนั้น
" ฮ่าๆๆๆๆ แซวเล่นนนน " พี่ผึ้งรีบโอบไหล่ผมโยกไปมาทันที><
" นี่มึงพาน้องจี้มาได้ไงว่ะ " พี่ตัวเล็กแกล้งกระแซะไหล่ไอ้เอื้อแล้วมองมาที่ผมยิ้มๆ ผมก็ก้มหน้าหนี แต่หูก็แอบฟัง ว่าเขาจะพูดอะไรกัน -o-
" บังคับ "
" หะ! ไอ้เอื้อมึงพูดจริง? "
" ......... " ไอ้เอื้อไม่ตอบอะไร พยักหน้าให้พี่ตัวเล็กนิ่งๆ
" ไม่ได้แหละๆ กูต้องเข้าไปทำความรู้จัก เพื่อกระชับความสัมพันธ์ "
" ไอ้สัด หึๆ ฝากดูมันหน่อยแล้วกัน กูจะไปดูในครัว "
" ดีเลยมึงไปช่วยน่าจะดี ไอ้แตกับเชอร์รี่อยู่ในครัว กูกลัวไม่ได้กินข้าวง่าย "
" อืม นี่แหละกูเลยต้องเข้าไปดู "
" ฮ่าๆๆๆๆ "
ผมนั่งคุยกับพี่ผึ้งพี่ธง พอหันไปมองไอ้เอื้ออีกทีก็เห็นมันเดินเข้าไปในครัวแล้ว เมื่อกี้โดนแซวจนเหนื่อยอะ พี่ผึ้งกับพี่ธงเป็นพี่โรงเรียนนะครับ เขาก็รู้จักพวกไอ้เอื้อเหมือนกัน บอกว่ามาวันเกิดน้องชายพี่เชอร์รี่ และมีนัดเลี้ยงผู้ใหญ่กันต่อหลังจากงานเด็กๆ
แล้วนี่ ไอ้เอื้อหลอกผมมาจริงๆหรอเนี้ย ไหนว่า เอาของขวัญมาให้แล้วจะพากลับไง ผมจะได้กลับง่ายมั๊ยนะ แต่เริ่มหิวขึ้นมาอีกแล้วสิ...
คุยกับพี่ๆกันซักพักพี่แกก็ขอตัว บอกว่าจะเดินออกไปหน้าบ้านไปดูน้องๆ แล้วก็รับเพื่อนด้านนอกกัน
" น้ำเงินๆ มาคุยกับน้องดิ " พี่ธงกวักมือเรียกพี่ตัวเล็กที่กำลังเดินมาทางนี่พอดี
" กำลังอยากคุยอยู่พอดีเลยเฮีย แต่อาย ฮ่าๆๆ " พี่เขาพูดยิ้มหวานให้ผมเห็นลักยิ้มน้อยๆที่ข้างซ้าย ตัว(ไม่)สูงพอๆกับผมเลยอะ แต่ตัวก็ผอมกว่าผมนิดหน่อย
" อายอะไรน้ำเงิน มึงไม่หน้าบางขนาดนั้นนะ "
" พี่ธงงง ว่าน้องอะ " พี่น้ำเงินจากที่ยิ้มๆ ก็เหวอไปกับคำพูดพี่ธง ก่อนทำหน้าให้กลับมาเป็นปกติ แล้วหัวเราะเสียงดัง
" คุยกันไปนะ พี่ไปดูเด็กๆข้างนอกก่อน "
" ครับผม "
" น้องจี้ " พี่ตัวเล็กเพื่อนไอ้เอื้อหันมาเรียกชื่อผม เสียงเบาๆ แต่ทำไมถึงชอบทำหน้าน่ารักแบบนั้นนะ
" ดีฮะพี่..^^ "
" พี่ชื่อน้ำเงินๆ เป็นเพื่อนไอ้เอื้อนะ " พี่เขาตอบยิ้มๆ
" อ่อออ นั่งด้วยกันดิพี่น้ำเงิน "
" ไม่เป็นไร ... เอ่อ .. ไปนะ "
" เออ ครับ "
อ้าวไหนว่าจะเข้ามาคุยกับผมไง พอผมดึงเก้าอี้ตัวข้างๆออกมา เพื่อให้พี่น้ำเงินนั่งด้วย แต่พี่เขาโบกมือไปมา แล้วเหมือนจะเดินไปแต่ก็หันมามองผม แล้วยิ้มจนตาหยี๋ แต่ดูเหมือนมีอะไรจะพูดต่อนะนั้น
" เอ่อออ ... "
" พี่น้ำเงินมีอะไรรึป่าว ถามจี้เลยๆ " ผมยิ้มขำกับท่าทางพี่เขา ผมคิดว่าพี่เขาอยากชวนผมคุยนะ ผมก็อยากคุยนะ ชวนผมเลย
" จริงนะ อายจัง "
" เอ่ออ พี่ไม่ต้องอายจี้นะ>< " ผมป่าวว่ะ ควรอายอะ พี่น้ำเงินนนนน
" พี่จะมาชวนคุยนั้นแหละ คุณเอื้อเขาฝากไว้ ฮ่าๆๆๆ กินนี่ " พี่เขาก็รีบมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามผมเลย แล้วก็เลื่อนตะกร้าผลไม้มาให้ผม
" ฝากหรอ ไอ.. พี่เอื้อมันไปไหนล่ะครับ " ผมหยิบส้มมาแกะเปลือกออก กำลังอยากกินพอดี
" ในครัวน่ะ มันทำอาหารอร่อย ขอบอก "
" จริงหรอครับ จี้น่ะทำไม่เป็นเลยล่ะ " พูดถึงเรื่องงานบ้าน ผมไม่ถนัดซักอย่างอะ
" อืมๆ ^^ " พี่น้ำเงินพยักหน้า
" หน้าอย่างมะ.. เอ้ย พี่เอื้อนี่นะ "
" ฮ่าๆ หน้าอย่างนั้นแหละ ทำอาหารอร่อยสุดๆ "
" ........... " ผมพยักหน้า อยากรู้จริงจะอร่อยขนาดไหน
" เห็นมันนิ่งๆแบบนั้น ก็ทำอะไรเป็นไปหมดเลยนะ เก่งไปหมด ทั้งอาหาร ดนตรี ศิลปะ กีฬาก็อย่างงี้เลยๆ " พี่น้ำเงินถึงกับยกนิ้วโป้งชื่นชมมัน ผมคิดว่าพี่ตั้งใจจะโฆษณาไอ้เอื้อให้ผมแน่ๆเลย ฮ่าๆๆ
" ไม่อยากเชื่ออะ ฮ่ะๆ "
" เชื่อเถอะๆ เฮ้ยย นี่พี่ไม่ได้อวดมันนะน้องจี้ พี่พูดจริงๆ ชอบมันคบมันได้นะ ไม่เสียหายๆ "
" ...... " ผมส่ายหน้าไปมา แต่ก็อดยิ้มไม่ได้
" แล้วนี่ถูกไอ้เอื้อ บังคับให้เรียกมันว่า'พี่'อีกด้วยรึป่าว "
" พี่รู้ได้ไงอะ "
" ฮ่าๆๆ มันเคยบ่นบอกว่าน้องพูดกับมันว่า'มึงกู' มันน้อยใจ มาร้องไห้กะพี่เลย " เอ้ๆ ประโยคหลังๆ ไม่ค่อยน่าเชื่อแฮะ >. <
" โหพี่ ก็มันน่าเรียกมั๊ยอะ เป็นใครก็ไม่รู้แม่ง ตอนแรกคิดว่าโรคจิตเลยเถอะ "
" ฮ่าๆๆๆๆ "
" แล้วไปไงมาไง ถึงได้มากับมันอะ "
" ก็มันบังคับจี้อะ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว "
" หรอๆ เมื่อวานคงตกใจกันทุกคนเลยอะดิ เพื่อนจี้ร้องไห้ด้วย "
" ครับ มันขวัญอ่อนนะ"
" ดีนะ ที่จี้ไม่ตกใจจนร้องไห้ไปด้วย ไม่งั้นไอ้เอื้อคงได้ง้อน้องจี้ยาวๆแน่ๆ "
" ง้ออะไรล่ะพี่ ไม่มี้! "
" หือออ? " พี่เขามองมาแบบจับผิดนิดๆ
" อะแฮ่มๆ ผมไม่ร้องหรอกครับ " เมื่อวานนี่.. แค่ฝุ่นมันเข้าตา ! ซะเมื่อไหร่ละ ผมไม่อยากนึกถึงเรื่องเมื่อวานเลยเหอะ ผมร้องไห้ ไอ้เอื้อเช็ดน้ำตาให้ผมอีก อึยยยย จะไปนึกถึงทำไมเล่าาา!
" หน้าแดงอีกแล้ว ร้อนหรอ เดี๋ยวพี่เปิดแอร์ป่ะ " พี่น้ำเงิน เอื้อมมือไปหารีโมตแอร์
" ไม่เป็นไรครับๆ ไม่ได้ร้อนมากเท่าไหร่ "
" อาฮ่ะๆ ถ้าร้อนมากๆบอกเลยนะ "
" ครับ ... "
" เมื่อวาน คงตกใจมากอะดิ "
" ก็ตกใจนิดหนึ่งครับ "
" พวกนั้นถูกไอ้เอื้อต่อยซะยับ แต่ไม่ต้องไปกลัวไอ้เอื้อมันนะ เมื่อวานมันโมโหจริงๆ แต่ถ้าปกติของมัน มันก็จะนิ่งๆแบบนี้แหละ "
" ........... "
" แต่เดี๋ยวนี้ พี่ก็เห็นมันพูดมากขึ้นนะ ฮ่าๆๆ แล้วก็ยิ้มบ้อยบ่อยขึ้น "
" อ่อออ ครับ " >////////< ผมว่าไอ้เอื้อก็พูดมากอยู่นะ แถมยังขู่บังคับผมตลอด
" เมื่อวาน ตอนแรกผมก็กลัวนะ พวกพี่โคตรน่ากลัว "
" จริงหรอ พี่ด้วยป่ะ พี่น่ากลัวป่ะเมื่อวานO.O " ทำไมพี่เขาดูดีใจที่ผมพูดนะ ดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ
" ยกเว้นพี่นะ พี่ดูไม่น่ากลัวอะ "
" โห จริงอะ ทำไมอะ พี่ก็ต่อยคนเป็นนะ " พี่น้ำเงินหน้าหงอย ก่อนจะยกแขนขึ้นมากำหมัดแน่นเหมือนโชว์กล้าม แต่ขอโทษจริงๆครับพี่ ผมไม่เห็นกล้ามเลย
" ลุคพี่ไม่ให้อะ พี่ดูไม่น่ากลัว "
" จริงอะ มีแต่คนว่างั้น พี่เบื่ออะมีแต่คนชมว่าน่ารัก พี่อยากโดนชมว่าหล่ออะ ถ้าชมว่าหล่อนะ จะยอมเป็นแฟนเลย "
" ...... " น่ารักจริงๆ ขนาดผมเองยังชมในใจเลย ทั้งนิสัยและหน้าตา พี่น้ำเงินดูพูดเก่ง เป็นมิตร แล้วก็ตลกดีนะ
" เฮ้ยยย แอบคิดในใจว่าพี่น่ารักอะดิ ! "
" พี่รู้ได้ไง ฮ่าๆๆๆ "
" เดา ฮ่าๆๆๆ "
" ^////^ "
" เมื่อกี้แอบได้ยินพี่ธงพูดเรื่องสเป็ก น้องจี้เคยมีแฟนหรอ " พี่น้ำเงินเอามือค้ำคางมองมาที่ผมอย่างตั้งใจฟัง
" ก็..เคยมีครับ แต่ตอนนี้ก็ไม่มี "
" อ่าาา แล้วสเป็กยังไงๆ "
" ก็ขาวๆ ตี๋ๆ สะอาด สุภาพ "
" ไอ้เอื้อแม่งห่างไกลยังไงชอบกล "
" ^ ^ " ผมถึงกลับหลุดขำกับท่าทางของพี่น้ำเงิน
" แล้วโสดมานานยังอ่าา "
" ก็นานนะ ประมาณปีได้^^ "
" ยิ้มแบบนี้ แสดงว่า จบกันด้วยดีหรอ "
" ไม่อะครับ " ผมส่ายหน้า
" อ้าวหรอ อุ้ยยย ขอโทษๆ พี่ถามเยอะเลยอะ "
" ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ผมไม่ได้เสียใจขนาดนั้นหรอกพี่ หาใหม่ๆ "
" ฮ่ะๆๆๆ คิดซะว่ามันพลาดของดี"
" อย่างนั้นเลยหรอครับ ฮ่าๆๆๆ คุยกับพี่สนุกดีจัง แล้วพี่น้ำเงินไม่มีแฟนหรอ "
" ไม่อะ จีบใครไม่เคยติด ฮ่ะๆๆๆ "
" แต่คงมีคนมาจีบพี่เยอะเหมือนกันแน่ๆเลย "
" เฮ้ยยยย รู้ได้ไง "
" เป็นผู้ชายซะส่วนใหญ่ด้วย "
" นี่แอบตามพี่รึป่าวเนี้ย ทำไมรู้>< "
" .......... " แหม่ ก็น่ารักน่าจีบ แบบพี่ดูยังไงพี่ก็ควรจะเป็นเคะขนาดนี้><
" น้องจี้มีไอ้เอื้ออยู่แล้ว อย่ามามองพี่ด้วยสายตาแบบนี้>< พี่เขินเป็นนะเฮ้ย "
" คร้าบๆ ไม่มองค้าบบบ ..แล้วพี่มีสเป็กมั๊ย "
" ไม่หรอก จริงๆแล้ว พี่ว่า.. สเป็กมันไม่ใช่ทุกอย่างหรอก ถ้าเจอคนที่ใช่ มันก็คงใช่เลย "
" นั้นสินะครับ ต่อให้เรามีสเป็กหรือมองคนหน้าตาที่เราชอบ แต่นิสัยของเขาอาจจะเข้ากับเราไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แบบที่ผ่านมาของจี้อะนะ พอรู้ธาตุแท้ แม่ง..ดีแล้วที่เลิก^^ "
" แล้ว... คิดว่าเพื่อนของพี่เป็นไงๆ " เพื่อนของพี่ ...เพื่อนของพี่ก็คือ ไอ้เอื้อ
" หะะ! เออ... "
" ฮ่าๆๆ น้องจี้ก็น่ารักนะ อย่างว่าล่ะ ไอ้เอื้อถึงชอบ "
" เฮ้ยพี่ o///////////o "
" หน้าแดงเลยแหะ ฮ่าๆๆๆ "
" ........ "
" พี่ว่า ... เพื่อนพี่มันจริงจังนะ ลองให้โอกาสมันหน่อยนะ ฮ่าๆๆ "
" .......... " ผมทำได้แค่กลั้นยิ้มเอาไว้
ผมว่า
ตอนนี้...
ผมก็เหมือนให้ไอ้เอื้อมันอยู่นะ ... >//////////////////<
" โอยยยยย ไม่มีไรทำเลยอะ " พี่น้ำงเงินลุกขึ้นพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจไปมา
" ใช่ครับ จี้ก็เริ่มเมื่อย "
" เดี๋ยวอีกหน่อยเพื่อนพี่ก็เริ่มมากันเพิ่ม เมื่อกี้ก็ไอ้เต็งออกไปซื้อของ "
" อ่อครับ " กลุ่มไอ้เอื้อนี่รวมคนหน้าตาดีรึป่าวนะ
" พี่ว่าเราไปเปิดคาราโอเกะร้องเพลงกันเถอะ ไปป่ะ ตรงนั้นๆ ร้องเพลงกันๆ " พี่น้ำเงินชี้ไปที่เครื่องคอมพิวเตอร์ที่มี ลำโพงขนาดใหญ่และไมโครโฟน หลายๆอันวางอยู่
" มีหรอพี่ พี่ร้องเถอะ จี้มะ... " ผมกำลังจะปฏิเสธ แต่..
" โห มาเถอะ ร้องด้วยกันดิ ป่ะๆๆ " ผมก็ถูกดึงไปด้วยจนได้อะ ><
เดี๋ยวมาต่อค่าาา>>>> :katai4:
-
น่ารักอะ ชอบบบบบ มีความถูกแซว แล้วทำตัวไม่ถูก :-[
-
สเป็กจี้ คือพี่เต็ง แล้วพี่เอื้อเราหงุดหงิดเลยจ้า 55555
น้องหยอกเล่น พี่เอื้อใจเย็นนนนน
เป็นกำลังใจน้าาา พิพิม :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:o12: มาต่อไวๆน้าาาา
-
มาต่อเถอะพิพิม รอออออออออ
เสพติดพี่เอื้อ จีจี้ :ling1: :ling1:
-
12/2
P' EUA
เสียงดนตรี
" Please...
don’t see ...
just a boy caught up in dreams and fantasies "
" เสียงใครว่ะ "
" ร้องเพราะนะเนี้ย "
" .......... "
กระแต และเชอร์รี่ทั้งคู่ทำหน้าตกใจ เมื่อได้ยินเสียงร้องเพลง ที่มีเสียงดนตรีมาจากลำโพง ในตอนนี้ที่ห้องรับแขกก็มีแค่ไอ้น้ำเงิน และจี้ที่อยู่ตรงนั้น ผมคิดว่านี่น่าจะเป็นเสียงของคนที่ผมพามานะ..
" Please...
see me....
reaching out for someone I can’t see "
" อ้าว! เสียงน้องจี้หรอ.. ร้องเพราะอ่ะ "
ผมพยักหน้าให้กระแตที่เดินตามมาอยู่ข้างผมที่หน้าประตูห้องครัว ตอนนี้เห็นไอ้น้ำเงินที่หันหน้ามาทางพวกผม ยืนถือไมค์ตาโตอ้าปากค้างอยู่ข้างๆ ไอ้จี้ที่กำลังหลับตาร้องเพลงอยู่
ถึงผมจะเห็นมันทางด้านข้าง แต่ก็ไม่สามารถละสายตาได้.. มือเล็กๆสองมือที่กำลังจับไมโครโฟนร้องเพลง หลับตาพริ้ม เหมือนไม่รับรู้ว่ามีคนหลายคนที่ต้องเดินกลับเข้ามา ตามเสียงร้องเพลงของมัน ทุกคนตั้งใจดูและฟังมันร้องเพลงมากๆ
เสียงนุ่มๆที่ปากเล็กๆนั้นเปล่งออกมาพร้อมกับการอมยิ้มน้อยๆที่มุมปากให้เห็น มันทำให้ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วขณะ
" โห สำเนียงโคตรดี ฟังแล้วลื่นหู>~<" เชอร์รี่ยกมือขึ้นปรบเบา แล้วตั้งใจเอียงหูฟังต่อ
" อะแฮ่มๆ ไอ้เอื้อ มึงอึ้งเลยอะดิ " กระแตมันเอาศอกมันมากระแซะแขนผม หน้าตาเจ้าเล่ห์
" ......... " ผมหน้านิ่ง ส่ายหัวให้มัน ก็อึ้งนะ แต่ขี้เกียจตอบมันให้โดนแซว
" มึงรู้ป่ะ น้องร้องเพลงเป็น? " กระแตถามต่อ
" รู้ "
" แต่คงไม่คิดว่าเพราะขนาดนี้อะดิ "
" อืม " ผมตอบแค่นั้น ตั้งใจฟังเสียงมันต่อ
ผมนึกถึงครั้งแรกที่ผมได้ยินมันร้องเพลง ตอนนั้นอยู่ที่ร้านตื่นวันที่ผมไปทำงาน และมันไปกินเลี้ยงกับเพื่อน วันนั้นที่ผมเข้าไปทักมันจริงๆจัง นึกถึงก็ตลกดี .. ผมแม่งทำอะไรลงไป หึๆ ทั้งๆที่ควรจะทำอะไรดีๆ ผมกลับกวนตีนมัน แล้วยังไปสูบบุหรี่ใส่มันอีก แต่ก็โดนด่าว่าไม่มีมารยาทกลับมานั้นแหละครับ
" God, tell us the reason youth is wasted on the young
It’s hunting season and the lambs are on the run
Searching for meaning
But are we all lost stars, trying to light up the dark? "
" โห ขนลุกเลยอะ " เสียงไอ้เชอร์
" จีบให้ติดนะมึง กูอยากฟังเสียงน้องจี้บ่อยๆ "
" .......... "
" กูก็อยากฟัง>< "
" กูไม่ให้มึงฟัง " ผมตอบนิ่งๆ
" เอ้! มีการหวงโว้ย "
" ป่าว " นิ่งกว่าเดิม
" งั้นกูไปร้องด้วยดีกว่า ไปหาน้องจี้... เอ้ย สัด! " ไอ้กระแตมันจะเดินออกไป ผมเลยยกขากั้นประตูทางออก ตันทางมัน ผมไม่ให้มันไปอะ
" ........ "
" โอ๊ะ! หวง ไอ้ขี้หวง แล้วมาปากแข็ง "
" กลับไปตำน้ำจิ้ม เมื่อกี้กูสอนแล้ว "
" เออๆ ! "
" มาๆ กระแต มึงกลับมาตำน้ำจิ้ม ปล่อยให้มันฟังไป ฮ่าๆๆๆ "
" But don't you dare let our best memories bring you sorrow
Yesterday I saw a lion kiss a deer
Turn the page, maybe we'll find a brand new ending
Where we're dancing in our tears "
" เพราะมากเลย น้องจี้ " เสียงไอ้น้ำเงินทำให้จีจี้ลืมตาขึ้น และส่งเสียงหัวเราะเบาๆออกมาเหมือนเขินที่ถูกชม
มันหยุดร้องไปแป็บหนึ่งคงเพราะตกใจและเขิน เมื่อหันไปทางประตูหน้าบ้านที่มีทั้งพี่ น้องๆ และเพื่อนของผมหลายคนกำลังตั้งใจฟังมันร้อง และปรบมือให้มันใหญ่ คือพวกเพื่อนผมที่มาใหม่ คงงงน่ะครับว่าจีจี้มาได้ยังไง แต่มันคงพอจะรู้แล้วล่ะว่ามากับผม
" ร้องต่อๆ เพราะมากเลย "
" ร้องต่อๆ มีคนเขารอฟัง " อ้าวสัด ไอ้น้ำเงิน! มันชี้มาที่ผมซะงั้น
ไอ้จี้หันมามองตามมือที่ไอ้น้ำเงินชี้ พอมันเห็นว่าผมยืนกอดอกพิงประตูอยู่ มันดูตกใจผมมาก ผมเลยหยักคิ้วใส่มัน แล้วทำเป็นเดินหันกลับเข้ามาในครัว กลัวมันจะไม่กล้าร้องต่อผมเลยเดินหนี นั้นแหละครับ ซักพักก็ได้ยินเสียงมันร้องเพลงต่อ ... หึๆ
" I thought I saw you out there crying
I thought I heard you call my name
I thought I heard you out there crying
Just the same "
" But are we all lost stars, trying to light up the dark "
" เพราะมากๆ "
" แปะๆๆๆ "
" แหะๆ ขอบคุณคร้าบบบ "
" น้องมาได้ไงว่ะ " ไอ้หมากไอ้ชินที่เดินหน้าระรื่นชื่นบานเข้ามาในครัว หลังจากเมื่อกี้ที่ยืนฟังไอ้จี้ร้องเพลงอยู่ด้านนอก
" กระแตมึงตอบแทนกูหน่อย " คือ มันถามผมประโยคเดียวกันทุกคน จนผมขี้เกียจตอบอะ เลยโยนให้กระแต
" น้องมากับไอ้เอื้อ เดี๋ยวนี้ว่าเขาไม่ได้แล้วนะ เขารุกแล้ว รุกแรงมากกกกกก " กระแตตอบเสียงแหลม ตบไหล่ผมแรงๆสองสามทีอย่างพออกพอใจ
" ฮ่ะๆๆ พอรู้ๆ แต่..ทำไมน้องยอมมาว่ะ "
" ........... "
" มันไม่ตอบ มึงตอบแทนมันดิกระแต " ไอ้ชินถามผม แต่ผมไม่ได้ตอบ มันเลยหันไปถามกระแต
" ฮ่าๆๆ มันบังคับอะดิ "
" ไปขู่อะไรน้องเขาอีกล่ะ แม่งครั้งที่แล้วก็ถ่ายรูปขู่ให้รับแอด เมื่อวานก็ลากน้องออกไป ครั้งนี้อะไร "
" กู... ไม่ บอก! "
" ฮ่าๆๆ สัดด กูก็รอฟัง " ทุกคนวงแตก เดินหนีผมไปหมด หึๆ
" แต่เมื่อกี้น้องร้องเพลงเพราะว่ะ ไอ้แตมึงตกงานแล้ว " ไอ้ชินล้อ
" อะไร ไอ้เต็งต่างหาก เอามันออกแล้วให้น้องจี้มาร้องกับกู " กระแตไม่ยอมครับ มันโบ้ยให้ไอ้เต็งที่ไม่อยู่ซะงั้น
" ฮ่าๆๆ "
" กูไม่ออก มึงอะออก กูจะร้องชายคู่กับน้องจี้ " ไอ้เต็งเดินถือถุงน้ำแข็งกับถุงเซเว่นเต็มไปด้วยขนมเข้ามา พูดถึงปุ๊บมาปั๊บทันที
" อ้าว ไอ้เต็งกลับมาแล้ว "
" เออ มาแล้ว มาทันฟังน้องร้องเพลง lost stars เมื่อกี้โคตรเพราะ "
" เนาะ กูก็ว่า ใช่มั๊ยเอื้อเพื่อนรัก"
" พอๆ พวกมึงไปๆ ออกไปได้ละๆ " ผมไล่ ตอนนี้อัดกันอยู่ในครัว หกคน โคตรอึดอัด แล้วก็แต่ละคนไม่ค่อยจะมีประโยชน์ หึๆ
" แหม คนนี้ หวงจริงๆ "
" เปล่า! แต่พวกมึงวุ่นวาย ยกกุ้งกับปลาหมึกออกไป มึงไปเตรียมเตายัง ยืนขวางทาง "
" สัดเอื้อ! ฮ่าๆๆ "
ผมไล่พวกมันออกไป กว่าพวกมันจะยอมออกไป ผมก็โดนด่ากลับไปหลายคำเลยละครับ
ก็ไม่รู้อะไรกัน มายืนเถียงกันเรื่องจะร้องเพลงคู่ไอ้จี้ แล้วยังมาชมมันให้ผมฟังอีก จะชมอะไรหนักหนา ผมรู้เหอะ เป็นแบบนี้ ไม่หวงมันได้ไง
" ~ .... เพราะฉะนั้นฉันจึงทรนง ในศักดิ์ของตนไม่สนใจใคร
ใครเล่าจะมาเห็นใจ อย่างจริงใจกว่าใจตนเอง... ~ "
" สุดยอดพี่น้ำเงิน "
" สัดน้ำเงิน แหกปากอีกแล้ว พอเถอะะะะ "
" กูขอร้องมึงหยุดร้อง "
" ไม่โว้ยย เสียงพี่พอใช้ได้ใช่มั๊ยน้องจี้ ~...ถ้าฉันเงียบเหงา ผู้คนคงห่างไกล ความรักความเห็นใจ มีบ้างไหมโปรดแบ่งปัน ... ~ "
" ฮ่าๆๆๆ ได้ฮะพี่ๆ "
ตอนนี้เสียงร้องเพลงข้างนอกก็ได้ยินแต่เสียงไอ้น้ำเงินแหกปากใส่ไมค์ ร้องเพลงเปลี่ยนอารมณ์ไปอีก หูพวกผมที่อยู่ในครัวก็แทบจะแตก มีแต่ไอ้จี้ที่นั่งหัวเราะและปรบมือให้กำลังใจไอ้น้ำเงิน แต่ผมก็เห็นมันยิ้มแหยะๆ และปาดเหงื่อในบางที
ส่วนไอ้ชินไอ้หมากคีบถ่านใส่เตาเผาไป ตะโกนด่าและอ้อนวอนให้น้ำเงินมันหยุดร้องไป ฮ่าๆ มันเล่นดนตรีได้นะ แต่เสียงมันอย่าให้พูดถึงเลย
" อ้าว น้องจี้ ไอ้เอื้ออยู่ข้างในนั้นแหละ พี่ไปย่างกุ้งรอนะ "
" ครับผม "
ผมได้ยินเสียงกระแตที่เพิ่งเดินออกจากครัวไป ทักเมื่อเห็นไอ้จี้เดินเข้ามา มันคงไม่มีอะไรทำน่ะครับ ผมบอกมันว่ามาด้วยแปบเดียว แต่ความจริงก็จะให้มันมากินข้าวด้วยกันนั้นแหละครับ คงไม่ได้กลับง่ายเหมือนที่บอกมันไว้
อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงถ้ามาเจอเพื่อนของผม เพราะเพื่อนผมเยอะ มันจะพอรับได้มั๊ย พอดูๆแล้ว ก็ดีนะ เพื่อนผมดูชอบมันกัน และจี้เองมันก็คุยได้กับทุกคน ก็โดนแซวไปแล้วแหละ ว่านี่ขนาดยังไม่ได้คบก็พามาได้ซะแล้ว แถมมันยังคุยกันกับเพื่อนผมได้ ดูสนุกซะอีก
" คือ ... มีอะไรให้จี้ช่วยมั๊ย แบบว่ามันไม่มีอะไรทำอะ " มันยิ้มให้พวกผู้หญิง แล้วถามผม
" ทำเป็นมั๊ยล่ะ "
" ก็ทำอะไรล่ะ " มันเดินเข้ามา แล้วชะโงกหน้ามาดู
" หมักเนื้อ " ผมพูดไป ทำไป ที่จริงจะเสร็จแล้วล่ะครับ เดี๋ยวก็ออกไปนั่งย่างนั่งกินกันข้างนอก
" ไม่อะ อันนี้น่ากินอะ " มันชี้ไปที่ยำในหม้อ
" ชิมเลยน้องจี้ นี่ส้อม " ไอ้เชอร์รี่ยิ้มแล้วยื่นส้อมให้มัน
" ชิมดูดิ กินได้ " ผมเห็นเหมือนมันไม่กล้าตักเพราะเกรงใจ ผมเลยย้ำมันอีกที ให้มันรู้ว่ากินได้จริงๆ
ผมละมือจากการหมักเนื้อ ไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาเทใส่แก้วแล้วส่งให้มัน เพราะยำที่ทำค่อนข้างจะเผ็ด
" สูดด>//////< อื้มมมม แฮร่ เผ็ดดีอะ " ผมเงยหน้ามองมันที่เพิ่งโซ้ยวุ้นเส้นเข้าไป หน้านี่แดงปี้ดเลย
" ............. " มันรับแก้วน้ำไปแล้วยกดื่มทันที ทำหน้าอย่างนั้น แล้วอร่อยมั๊ยว่ะ .. แต่แล้วทำไมผมต้องลุ้นด้วยว่ะ หึๆ
" แซ่บๆ พี่เชอร์ทำหรอครับ " มีตาแต่ไม่มีแววเลย กูยืนหัวโด่อยู่เนี้ย
" ฮ่าๆๆ นั่นจ้ะคนทำ.. ไม่ใช่พี่ ฮ่ะๆ เป็นไงอร่อยใช่มั๊ย "
" จริงอะ! O.O " ไอ้เชอร์ชี้มาที่ผม แล้วไอ้จี้เอาส้อมชี้มาที่ผมตาม ตาโตขึ้นเหมือนไม่เชื่อ
" เออ " ผมส่ายหัว ขำกับท่าทางของมัน
" อืม งั้นก็พอใช้ได้ แล้วกัน ฮ่ะๆๆ " สงสัยยำที่ผมทำมันคงอร่อยมากจนไอ้จี้ไม่กล้ายอมรับมาตรงๆมั๊งครับ
" ฮ่าๆๆ " ไอ้เชอร์มันหัวเราะพอใจ มันคงชอบที่ไอ้จี้ไม่ยอมพูดชมผม
" อันนี้ยกไปข้างนอกเลยมั๊ยครับ " มันหันไปสนใจผักสดที่เพิ่งล้างเสร็จ ถามไอ้เชอร์
" ยกไปเลย ไปพร้อมพี่ ปล่อยให้มันหมักเนื้อต่อแล้วยกออกไปเอง " ไอ้เชอร์รี่ยกกะละมังที่ใส่ถ้วยจาน เดินนำไอ้จี้ออกไป
" ครับ ฮ่าๆ แบร่>u< " ไอ้จี้ก็หัวเราะแล้วหันมาแลบลิ้นให้ผม หึๆ ก็น่ารักดี
" Happy birthday to you, Happy birthday to you. Happy birthday Happy birthday. Happy birthday to you สุขสันต์วันเกิดไอ้น้องชาย "
เสียงร้องเพลงวันเกิด นำโดยไอ้เต็งที่ร้องขึ้นทำให้ทุกคนร้องและปรบมือตาม ในจังหวะเดียวกันเชอร์รี่ถือเค้กวันเกิดปักเทียนเล่มเล็กหลายเล่ม ไปหาเจ้าเชน เจ้าของวันเกิด
" อ่ะ ของขวัญวันเกิด อย่าดื้อให้มันมากล่ะ "
" ขอบคุณคร้าบ เฮียเอื้อ " ผมให้กล่องของขวัญที่ซื้อมา ให้เชน เจ้าของวันเกิด น้องมันรับไป และยิ้มแย้มดีใจใหญ่
" โอ้! ขอบคุณพี่จี้ด้วยนะครับ " มันยิ้มกว้างตาหยี๋มองไปที่ไอ้จี้ที่อยู่ข้างหลังผม
" อ่า สุขสันต์วันเกิดนะน้องเชน " คนข้างๆผมยิ้มหวาน แล้วแตะไหล่เชนเบาๆ ทั้งๆที่มืออีกข้างยังถือส้อมอยู่
หึๆ เมื่อกี้มันนั่งกินปลาหมึกย่างอยู่ ผมเลยสะกิดและดึงให้มันลุกมาด้วย เจ้าตัวเลยไม่ทันได้วางส้อม แถมยังเคี้ยวปลาหมึกไม่หยุด
" ครับบบบ พี่น่ารักจังเลยอะ " ไอ้เชนวิ่งเข้ามาเกาะแขน ไอ้จี้ก็ดูหัวเราะชอบใจ
" ไอ้เชน! " ผมเรียกเสียงนิ่ง แล้วทำมือไล่ พร้อมส่งสายตาที่แปลความหมายง่ายๆว่า มึงออกไปเลยนะ! -_-
" อู้ยยย หยอกๆนะเฮีย " เด็กน้อยมันก็รีบปล่อยแขนไอ้จี้ แล้วยกมือไหว้ แต่ผมรู้หน่า มันตั้งใจกวนตีน
" ....... " ผมไม่ตอบ แต่ทำท่าไล่มัน มันหัวเราะคิกคักก่อนไหว้อีกครั้ง แล้วเดินออกไปรับของขวัญจากพี่ๆคนอื่น แล้วยังหันว่าพูดไม่ออกเสียง ว่า 'หวงจังเลยนะเฮีย' อีก
" กับน้องกูก็หึงนะ " พี่เชอร์ตะโกนมา
" ........ " หึ กับใครกูก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ
" กูบอกให้ ไอ้เอื้อนะ กับใครก็หึงก็หวงน้องจี้ทั้งนั้นแหละ " นี่เสียงไอ้น้ำเงิน สมกับเป็นเพื่อกูจริง เสือกรู้แม้กระทั่งในความคิด สัด!
"......." ส่วนคนข้างๆนะ แม่งยิ่งหน้าแดงไปดิ หึๆ
" มึง ไหนบอกกูว่าให้ของขวัญแล้วกลับไง " เสียงเล็กพูดขึ้นหลังจากผมพามันเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ
ตอนนี้ทั้งโต๊ะ ก็เต็มไปด้วยอาหาร และแก้วเหล้า แก้วเบียร์นะครับ ไอ้จี้ก็รับไปแบบไม่ปฏิเสธ แต่ผมดื่มแค่นิดเดียว เพราะต้องไปส่งคนข้างๆนี่แหละ
" ทำไม ไม่อยากอยู่ต่อแล้วหรอ "
" ป่าว ก็แค่ถามดู กูว่าแล้วว่ามึงหลอกกูมา " มันเสียงเหวี่ยงนะ แต่ไม่มองหน้าผม นู้นเงยหน้ามองท้องฟ้า
" หึๆ "
" แล้วกูก็ปฏิเสธมึงไม่ได้เลย เหอะ! " อันนี้มีการค้อนใส่ผม
" นั้นสิ ทำไมปฏิเสธไม่ได้เลยนะ "
" นั้นสิ กูก็อยากรู้ ไอ้สัด! ครั้งหน้าอย่าหวังว่าจะบังคับกันได้นะ " มันนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมข้างๆผม ก่อนหยิบกุ้งที่อยู่ในจานที่ผมยื่นให้ขึ้นมาชี้หน้าผม
" หึๆ แล้วไม่เรียกพี่แล้วหรอ " ผมยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ แล้วมองมัน
" เอ่อ กูลืมครับ ไอ้พี่เอื้อ " เจ้าตัวเบ๋ปากนิดๆ ก่อนตอบผมด้วยน้ำเสียงกวนๆ มันหลบตาผม แล้วงับกุ้งย่าง เคี้ยวตุ้ยๆ
" หึๆ "
JIJEE
ตอนนี้ที่โต๊ะมีไอ้เอื้อ พี่หมาก พี่ชิน พี่เชอร์รี่ พี่น้ำเงิน และรุ่นพี่ของไอ้เอื้อ ตอนนี้เด็กๆเข้าไปดูทีวีในบ้านกันแล้ว ข้างนอกเหลือแต่พวกผมนี่แหละครับ ตอนนี้มีเวทีเล็กๆ ที่ประกอบไปด้วยเก้าอี้สามตัว กลองคาฮองตั้งอยู่ใกล้ มีพี่กระแตกำลังเตรียมไมโครโฟน และมีพี่เต็งกำลังนั่งจูนสายกีตาร์โปร่ง
" เอาอีกป่ะ " เอื้อยกแก้วขึ้นถาม มันกำลังลุกไปเติมแก้วมัน แล้วเอื้อมมาเอาแก้วของผมไปด้วย
" ไม่ๆแล้ว กูเอาโค้กดีกว่า " แหมมมมผมนี่ก็กินไปหลายแก้วแล้ว ไม่ค่อยอยากเมาอะนะ
" อืม "
" หมูย่างอร่อยว่ะเอื้อ "
" ........ " คนโดนเรียกเดินถือแก้วกลับมานั่งที่เดิม แล้วมันแค่พยักหน้าให้พี่หมาก
" อร่อยมั๊ยน้องจี้ พี่ปิ้งเองย่างเองเลยนะ " พี่น้ำเงินถามผม แล้วจิ้มหนวดปลาหมึกย่างเข้าปาก ก่อนสั่นหัวเหมือนเด็กกินของอร่อย น่ารักจริงๆ
" อ่าาา อร่อยฮะ ของฟรีจี้อร่อยหมด " ผมตอบ ก่อนจิ้มหมูย่างไปชนกับหนวดปลาหมึกที่พี่น้ำเงินยื่นมา เหมือนคนกินเหล้าชนแก้วก่อนกิน แต่นี่ชนหมูกับปลาหมึกกันก่อนกิน
" ฮ่าๆๆๆๆๆ " เราสองคนหัวเราะกันเสียงดัง ทำให้พี่ๆที่อยู่ใกล้หัวเราะตาม ผมสนิทกับคนง่ายหรือยังไงนะ ทำไมผมถึงมาสนิทกับพวกพี่เขาได้เร็วขนาดนี้
" ........ " ไอ้ข้างๆก็นั่งกินของมันไป แต่ผมดันหูดีมั๊ง ได้ยินมันแอบหัวเราะ 'หึๆ' ตามสไตล์มันด้วยอะ
ไอ้เอื้อบ้าเอ้ยยยย พาผมมาที่นี้ อาหารอร่อย จนตอนนี้ผมยังไม่หยุดกินเลยอะ มีการตักมาให้ผมเรื่อยๆอีก ทั้งกุ้งทั้งปลาหมึกแล้วก็หมูย่าง เต็มจานแล้ว
" พอแล้วๆ กินจะไม่หมด เสียดาย " ผมบอกไอ้เอื้อ ที่เอามีดหันหมูย่างแล้วครีบมาใส่จานของผมเรื่อยๆ
" นี่ไง กูกินกับมึง " มันหยิบหมูย่างในจานของผมจิ้มน้ำจิ้มแล้วโซ่ยเข้าปาก
" เออ! กินช่วยเลย ให้หมดด้วย " สลัดดดด เมื่อกี้มันยิ้มอีกแล้วอะ >/////////<
ครืดดดดดดด
" โหลๆ เทสสสสส อะแฮ่มๆ แค๊กๆ แค๊กๆ อะไม่ใช่ล่ะๆ " เสียงพี่เต็งที่พูดออกไมโครโฟน ทำให้บางคนที่กำลังก้มหน้าก้มตากิน หรือพูดคุยกันหันไปมอง แล้วต้องหัวเราะออกมากับการเทสไมค์ของพี่เขา
" ฮ่าๆๆๆๆ "
" มือกลองฮะ มือกลอง มาทำหน้าที่ได้แล้วครับ " พี่เต็งมองมาที่ไอ้เอื้อ แล้วพยักหน้าเชิงบอกให้ออกไปด้านหน้า
" .......... " เจ้าตัวหันไปพยักหน้าหน่อยๆก่อนหันมาหยิบหมูย่างเข้าปากอีกชิ้น ทุกคนก็หัวเราะอีกรอบกับปฏิกิริยาของไอ้เอื้อ ที่แม่งทำไมชิวจังล่ะเนี้ย ฮ่ะๆๆๆ
" แหม จีบกันมาทั้งวันแล้ว ตอนนี้มาทำหน้าที่ก่อนนะคะเพื่อน "
" แค่กๆ " -//////////////- กำลังยกแก้วโค้ก ถึงกลับสำลักที่พี่กระแตพูด ผมเนี้ย! ไม่ใช่ไอ้เอื้อนะ มันน่ะหันไปมองอีกครั้ง ผมแอบเห็นมุมปากมันกระตุกยิ้มนิดๆ เหมือนพอใจที่เพื่อนมันพูดแบบนี้ยังไงยังงั้น
" อ่ะๆ ครั้งนี้ อยากฟังเสียงมือกลองจังเลยอะคะ " พี่ผึ้งชี้ๆไปที่มัน ที่กำลังลุกเดินไป แล้วนั่งลงที่กลองคาฮองสีดำ
" อ้าวๆ เอาแล้ว ร้องซักเพลงหน่อยพี่ผึ้งขอ " พี่เต็ง หันไปถามมัน พี่ๆคนอื่นก็เชียร์กันใหญ่ แต่ไอ้เอื้อมันยิ้มบางๆพร้อมกับส่ายหัว
" ผมว่าผมตีแค่กลองดีกว่านะครับ ขอโทษครับพี่ " มันก้มหัวน้อยๆ
" อู้วว เสียดายอะ " พี่ผึ้งพูด แต่ก็ยังอมยิ้มอยู่
" อ่ะๆ ไม่เป็นไรนะครับ มีผมนะครับ พี่ๆ " พี่เต็งพูดหัวเราะร่าเริง
" เดี๋ยวไอ้เต็งกับกระแตแสนสวยคนนี้จะร้องเพลงเพราะๆให้ฟังนะคะ " พี่กระแต
" เพลงแรกก็ขอเป็นตัวแทนมือกลองร้องให้กับคนพิเศษที่พามาในวันนี้นะครับ " เอ่อ... >///////< ไม่ต้องร้องให้ผมก็ได้ฮะพี่ ขอผมนั่งฟังเงียบๆ แบบว่าไม่ต้องแซวผมกันแล้ว ขอเถอะนะฮะ
" ....(สัด).... " ไอ้เอื้อไม่ได้พูดออกเสียง แต่พอจะมองออกว่าด่าพี่เต็ง แต่คนโดนด่ากับหัวเราะเสียงดังออกไมค์
" อะ มาฟังกันเลยครับกับเพลง หวั่นไหว "
" ฮิ้วววววววววววววว " เสียงกรี้ด พร้อมเสียงปรบมือที่ดังขึ้น เมื่อจังหวะกีตาร์ดังขึ้น
" วันทูทรี.. รู้ก็ทั้งรู้ว่าเธอเป็นใคร และฉันก็ไม่คิดจะปีนขึ้นไป .. "
" ...... "
" มาส่งแล้ว ก็กลับได้แล้ว ชิวๆ " ผมลงจากมอเตอร์ไซต์เอื้อ ถอดหมวกกันน็อคยื่นคืนให้มัน แล้วสะบัดมือสองข้างทำท่าไล่มัน
เอื้อขับรถมาส่งผมที่บ้าน เมื่อกี้ไอ้เอื้อมันพาผมขอตัวออกมาหลังจากมันเลิกเล่นกลองได้ซักพัก พี่ๆแซวผมกับมันอีกรอบ กว่าจะได้ออกมา ตอนนี้ผมยังรู้สึกหน้าร้อนไม่หาย ผมนี่อยากรู้อย่างหนึ่งว่าไอ้เอื้อมันมีปฏิกิริยาอื่นมั๊ย นอกจากยิ้มพอใจเวลาโดนแซว
" จี้ ... "
" อ่า ว่า? "
" จี้ กู... "
" ฮะ! มีไรค้าบพี่เอื้อ " ผมตั้งใจกวนมัน คือผมหันหลังเดินกำลังจะเข้าบ้านแล้วไง แต่ถูกเรียกอะ แล้วก็เรียกชื่อผมอยู่นั้น มันไม่ยอมพูดอะ O.o
" กู.. "
.
.
.
.
-100%-
===============================
>/////< พี่เอื้อไม่ได้ขี้บังคับเล้ยยย จริงๆ จี้ก็ต้องจำยอมตลอดดด
พิมอาจจะสลับบทเป็นพาร์ทพี่เอื้อบ้าง พาร์ทจี้บ้างนะคะ เพื่ออรรถรสเนาะ
ติดตามกันต่อเน้อออ ว่าพี่เอื้อจะพูดอะไรกับจี้
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ร้ากกก
ขอกำลังใจหน่อยนะค้าาา :katai5:
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
ค้างงงงงงงงง :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
กู อะไรหนอ :katai4: :katai4: :katai4:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ๊อยยยยยย น่ารักจังอะ แต่เราค้างงงงงงงง :katai1:
-
:katai5: :ling1: ชอบน้ำเงิน
-
พี่เอื้อจะพูดอะไร อ๊อยยย ค้างงง :katai1: :z3:
-
เพื่อนๆ พี่เอื้อ น่ารักกันจัง :pig4: :pig4:
-
รอๆ พี่เอื้อจะพูดอะไรรรรรรร :ling1: :katai1:
-
สะดุดกึกกก>< ค้างเลยง่าาาา
มาต่อไวๆนะ :katai5:
-
:z3:มาเร็วน้าพิพิม รออออออ
-
ʕ·ᴥ·ʔ แล้ว..รักรึป่าว
EP.13
เอาแล้วไง
" อ้าว พี่จี้ " เสียงเล็กๆของน้องสาวผมทักขึ้น เมื่อน้องเห็นผมนั่งอยู่โซฟาห้องรับแขก
ผมเข้ามาในบ้าน หลังจากเห็นไอ้เอื้อขับรถออกไป ก็มานั่งเปิดทีวีดูเป็นรายการเพลงอะครับ เพื่อนผมบอกว่าดังมากๆ เลยนั่งดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นน้องสาวใส่ชุดนอนสีชมพู ถือจานอะไรก็ไม่รู้เดินออกมาจากห้องครัว
" จินนี่ ยังไม่นอนหรอ "
" ยังค่าา พี่จี้ไปไหนมาอะ เอ๊ะๆใครมาส่งอะ " น้องถามแล้วเดินมานั่งข้างๆผม
" รุ่นพี่ " ผมตอบเสียงเบา น้องก้ยิ้มล้อๆมาให้
" จริงหรอออ "
" จริงงง " ผมพยักหน้า แต่ไม่ได้สบตากับน้อง
" กินไรอะ? ไม่กลัวอ้วนหรอ กินดึก " ผมกอดคอน้องหลวมๆ แล้วมองไปในจานที่น้องถืออยู่ มีพวกสับปะรด แอปเปิ้ล กีวี เป็นผลไม้ก็จริงแต่นี่เล่นซะเต็มจาน
" ง่ะ! ผลไม้ไม่อ้วนสักหน่อย " มีการเบ้ะปากหน่อยๆ
" ฮืมมม " ผมพยักหน้ารับ
" พี่จี้ไม่ขึ้นห้องหรอ " น้องถามแล้วตักแอปเปิ้ลชิ้นโตเข้าปากเคี้ยวเสียงแจ๊บๆ
" ยังอะ พี่จะดูทีวีก่อนซะหน่อย กินมาเยอะ ยังอิ่มอยู่เลยอะอะ อาบน้ำไม่ได้ นอนก็ยังไม่ได้ "
" ฮ่ะๆ งั้นจินนั่งเป็นเพื่อน นี่เลยพี่จี้รายการนี้สนุก จินเชียร์หน้ากากมังคุด ร้องเพลงเพราะมากๆ " มองมองจอโทรทัศน์แล้วยิ้มตามน้อง
" อ่อ ร้องเพราะดีนะ พี่เห็นคนพูดถึงเยอะเลยในเฟส ^^ "
" ค่ะ^/////^ พี่จี้ .. "
" ฮึ? " ผมมองน้องที่เหมือนมีอะไรจะถามผม
" พี่วิศวะคนนั้นมาจีบพี่จี้หรอคะ "
" เฮ้ยย! ไปรู้ได้ไงO.O "
" O.O โหห จริงๆหรอเนี่ย คือเพื่อนของจินมาเล่าให้ฟังอะคะ " ตอนแรกน้องทำหน้าตกใจ แล้วก็ยิ้มออกมาแล้วรีบหยิบโทรศัพท์มากดเหมือนหาอะไรสักอย่าง
" อืม-////- "
" คือเพื่อนจินอะ มันเป็นสาววาย มันติดตามพวกเพจคิ้วท์ ชายหล่อ ชายเท่ห์ ชายน่ารักแห่งประเทศไทยอะคะ แล้วมันเห็นรูปนี้ๆ มันเลยส่งมาให้จินดู "
" ......... " ผมดูหน้าจอโทรศัพท์น้องสาวที่ยื่นมาให้ผม มันเป็นรูปภาพของผมและไอ้เอื้อที่ถูกถ่ายทางด้านข้างที่โรงอาหารคณะผม รูปนี้น่าจะถูกถ่ายตั้งแต่วันที่ไอ้เอื้อไปบังคับให้ผมรับแอดเฟส
" -o- ใครถ่ายเนี่ย " ผมเงยหน้ามองน้องสาวตัวเอง ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกเลยอะ
" ฮ่ะๆๆ น่าจะเป็นสาววายนั้นแหละค่ะ ดูข้อความที่โพสค่ะพี่จี้ "
" น่ารักน่าลุ้น พี่เอื้อ วิศวะ ปี3 และ พี่จี้ นิเทศ ปี2 คู่จิ้นคู่ใหม่ของ ม. ขออนุญาตเจ้าของภาพนะคะ -O- "
" รูปนี่ลงนานยัง " คู่จิ้นอะไรเล่า!
" ไม่นานนะคะ สองชั่วโมงที่แล้ว "
" เฮ้ยยย จริงว่ะ โอยยย พี่โดนเพื่อนล้อตายแน่เลย " ผมกุมขมับ โอยยย ถ้าเพื่อนของผมไปเห็นนะ โดนล้ออีกแน่ๆเลย เพราะตอนนั้นอะพวกมันก็อยู่ในเหตุการณ์
" อ้าว ทำไมล่ะคะ นี่พี่เอื้อเขาจีบพี่จี้จริงหรอ ^^"
" ....... " ผมพยักหน้าเบาๆ ยิ้มแห้งๆ
" จีบมานานยังคะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ละ..แล้วพี่จี้ชอบพี่เขามั๊ย อุ้ยย จินนี่ชอบอะไรแบบนี้จัง^///^ "
" จินๆๆ พี่ยังไม่ได้คบกับมันซักหน่อย "
" อ้าวหรอคะ พี่จี้รู้มั๊ย เพื่อนของจินทั้งปลื้มทั้งชอบพี่ๆกลุ่มพี่เอื้อกันเยอะมาก "
" อือ หรอออ มันฮ็อตขนาดนั้นเลยหรอ "
" อย่างงี้ๆเลย " น้องยกนิ้วโป้ง
" ฮิๆ จินอยากรู้จังเลยอ่าาา พี่เอื้อจีบพี่จี้ยังไงอ่า เล่าให้ฟังหน่อยสิคะ นะคะๆ "
" ก็..จีบยังไงนะ พี่คิดว่ามันชอบบังคับพี่มากกว่าจีบอะ ตอนแรกๆ มันมาคณะพวกพี่บ่อยมาก แล้วพี่ก็โดนเพื่อนแซวว่าไอ้เอื้อมันมาแอบมองพี่.. อืม "
" แล้วยังไงต่อคะ >~< "
" มันชอบสั่งนมเย็นไว้ให้พี่ แล้วก็มีพวกโพสอิสด้วย แต่มันไม่เคยเข้ามาคุยกับพี่เลย ช่วงแรกก็ไม่มีอะไรมาก"
" อ่อ "
" แต่มีวันหนึ่งพี่ไปเจอมันทำงานที่ร้านตื่น แล้วมันบอกกับพี่ว่าจะจีบ อืมนั้นแหละ แต่นั้นเป็นครั้งแรกที่คุยกันนะ พี่ก็เลย..ทำตัวไม่ถูก แล้วตอนนั้นก็ไม่ได้ชอบมันด้วย มันกวนตีน ขี้บังคับ "
" แล้วแสดงว่าตอนนี้ ชอบ >~< "
" บ้า พี่.. พี่ไม่มั่นใจ " ผมเสียงดังในประโยคแรกและเบาในประโยคหลัง
" ไม่มั่นใจอะไรคะ ไม่มั่นใจพี่เอื้อหรอ "
" เปล่า พี่ไม่มั่นใจตัวพี่เอง ..วันนี้มัน... "
ย้อนกลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า
" มาส่งแล้ว ก็กลับได้แล้ว ชิวๆ " ผมลงจากมอเตอร์ไซต์เอื้อ ถอดหมวกกันน็อคยื่นคืนให้มัน แล้วสะบัดมือสองข้างทำท่าไล่มัน
เอื้อขับรถมาส่งผมที่บ้าน เมื่อกี้มันพาผมขอตัวออกมาหลังจากมันเลิกเล่นกลองได้ซักพัก กว่าจะได้ออกมา ก็โดนพี่ๆเขาแซวผมกับมันมาหลายรอบ ตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกหน้าร้อนไม่หาย แถมวันนี้ผมก็อิ่มมากถึงอิ่มที่สุด กลับมาถึงบ้านนี่ก็ยังนอนไม่ได้แน่ๆ
" จี้ ... "
" อ่า ว่า? "
" กู ... "
" ฮะ! มีไรค้าบพี่เอื้อ " ผมตั้งใจกวนมัน คือผมหันหลังเดินกำลังจะเข้าบ้านแล้วไง แต่ถูกเรียกอะ แล้วมันก็เรียกชื่อผมอยู่นั้น มันไม่ยอมพูดต่ออะ O.o
" กู.. "
" อะไร อ้ำอึ้งอยู่นั้น "
ผมหันกลับไปมองประตู ตอนนี้ลุงสิงห์เปิดประตูให้แล้ว เลยหันกลับมามองเอื้อ มันกำลังถอดหมวกกันน็อคลงจากรถก้าวขายาวฉับๆมายืนด้านหน้าผม ไอ้ผมตกใจ รีบกระเถิบถอยหลังหนีนิดๆ
มีคนผ่านไปผ่านมาในซอย เขาก็มองเรางงๆ ว่าผู้ชายสองคนมายืนทำอะไรอยู่หน้าบ้านหลังนี้ค่ำๆมืดๆ
" กูอาจจะไม่ได้ไปคณะมึงบ่อยๆเหมือนแต่ก่อนนะ " มันพูดแล้วส่งยิ้มบางๆ ที่นานๆจะเห็นมาให้ผม
" อือ.. " กะ..ก็ดีมั๊ง จะได้ไม่ต้องมองหาหรือคอยหลบสายตาไง -.-
" มีคนมาจีบมึงเยอะหรอที่คณะ? " มันพูดหน้านิ่งๆตามสไตล์
" ก็ไม่สักหน่อย พี่ผึ้งพี่ธงก็พูดเวอร์ไป " ก็มีบ้าง แต่มึงนะรุกเยอะกว่าใครเลยเหอะ
จริงๆนะ คนอื่นก็มีเข้ามาคุยมาทัก เอาของมาให้ แต่มันเนี้ย ตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้ามาคุยแม่งก็บอกว่าจะจีบผมซะขนาดนั้น ใครจะตั้งตัวถูก
ผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมให้มันเข้ามาในชีวิตผมได้ขนาดนี้ ทั้งยังไปไหนมาไหนด้วย ถูกบังคับให้ทำอะไร ก็บื่อทำตามมัน ไอ้จี้เอ้ยยยย
" แล้ว..ถามทำไมอะ "
" จำได้ใช่มั๊ย ที่กูเคยบอกมึงไปตั้งแต่ครั้งแรก "
" อะ..อะไร " อะไรว่ะ ตอนนั้นมันพูดเยอะ
" นี่กูจีบอยู่นะ "
อ่อออออออ
" หะ! " O.O ..ไม่คิดว่าจะพูดง่ะ
" เคยบอกแต่แรกไปแล้วว่าจะจีบ " มันเสยผมกันเก้อ แล้วยิ้มมาให้
" อะ อืมมม " ไอ้ผมก็พยักหน้าเบาๆ เกาหัวตัวเอง ตอนนี้มือผมมันอยู่ไม่สุข ไม่รู้จะเอาไปไว้ไหน
" ตอนนี้ก็จีบอยู่นะ "
" ............" >///////////< สลัดดดด รู้แล้วโว้ยยยย ผมเม้มปากจนเจ็บไปหมด เม้มเพื่อไม่ให้ตัวเองหลุดยิ้มอะนะ
" แต่... ไม่อยากจีบแล้วว่ะ "
" ...... " อะไรอะ
ก็ดี๊ พอมันเห็นนิสัยของผมจริงๆ มันคงอาจจะไม่ชอบ แล้วรับไม่ได้ แล้ว..
" กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ล่ะสิ "
" ....... " รู้ดีอีกนะ
" ....... " มันสูดหายใจ แล้วกระตุกยิ้มอีกครั้ง มันทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะลุ้นว่ามันจะพูดอะไร
" คบกับกู "
" O. O " หาาาาา!!!!!! เอาแล้วไงไอ้จี้เอ้ยยย
ตึกๆๆ ตึกๆๆ
" .......... " สลัดดดด พูดอะไรต่อหน่อยมั๊ย จะเงียบนานๆเพื่ออออ
" มึงกำลังบังคับกูคบอีกแล้วหรอ? " ผมเกาหัวตัวเองแล้วถามกลับ เพราะน้ำเสียงเมื่อกี้แยกไม่ออกว่ามันกำลังขอคบหรือบังคับว่าต้องคบกับมันกันแน่ ฮ่ะๆ
" ไม่ได้บังคับสักหน่อย หึๆ " มันหยีผมผม แล้วขำกับท่าทีของผม
" งั้นไม่คบ " ผมหันหนี ไม่ได้งอนนะ แต่สลัดเอ้ยยยย ว่าจะไม่เขินแล้วนะ><
" เฮ้ย คบกัน ..นะ " มันรีบจับมือผมเอาไว้ พูดเสียงเบา แล้วยิ้มให้กับผม
" ........... " =_= เหงื่อแตก ผมกำลังบังคับริมฝีปากไม่ให้กระตุกยิ้ม ตอนนี้ข้างในผมตกใจเพราะผมคิดว่ามันเร็วไป แต่ก็เหมือนดีใจ ผมดีใจที่ได้ยินคำนี่หรอ
" อันนี้กูบังคับ จะยอมคบใช่มั๊ย? " มันบีบมือผมเบาๆ แล้วยักคิ้วอีก ไอ้บ้าเอ้ยยย
" เอ้ย ไม่ใช่แล้ววว >///////< " บังคับคบบ้านมึงสิ ผมสะบัดมือจากมือมัน แต่ไม่หลุด แล้วทำไมต้องพูดเสียงแบบนั้นด้วย ผมไปไม่ถูกเลย !
" ก็มึงว่าไม่บังคับ จะไม่คบ หึๆ " ไอ้เอื้อกระตุกยิ้ม
" บ้าแล้ววว ไม่ได้หมายความว่างั้นซักหน่อย! " ไม่ได้หมายความแบบนั้นจริงๆ ไอ้บ้า -///-
" หน้าแดงเลยมึงอะ "
" ใครหน้าแด๊งง ไม่แด๊งงง O.o " ผมเอามือข้างที่มันไม่จับขึ้นมาจับหน้าตัวเองส่ายหัวไปมา
" ......... " มันเอื้อมมืออีกข้างมาเช็ดเหงื่อที่ปรอยผมด้านข้างของผมช้าๆ
" ว่าไง..? "
" จริงจัง! "
" จริงจังดิ หึๆ "
" เอ้ย กูไม่ได้ถาม ก็อุทานมั๊ยเล่า! " เมื่อกี้ผมอุทาน พูดกับตัวเอง แต่มันหูดีได้ยิน แล้วตอบกลับผมมาเลย
" แต่กูจะตอบว่าจริงจัง พูดจริงๆ หึ^^"
" ก็ คือ.. ยังจีบไม่ถึงไหนเลย จะคบได้ไงล่ะ=.= " ผมก้มหน้าพูด
" ไม่จีบล่ะ อยากคบเลย " มันก็ก้มตามลงมาอีก ไอ้สลัดดด >,<
" เดี๋ยวดิๆ กู..ยังไม่แน่ใจ " ผมยังสับสน ไม่มั่นใจอะ ยังไม่กล้า..
ถึงแม้จะมีความรู้สึกแบบเขินหรือหน้าแดงเวลลา ที่มีคนมาขอคบแต่ว่านี่มันก็เร็วไปอยู่ดี ผมอธิบายไม่ถูก ผมยังไม่มั่นใจในตัวเองว่า ชอบไอ้เอื้อมั๊ย ผม..
" ไม่มั่นใจกูหรอ ตรงไหน? " โอยยยยย มึงจะทำเสียงนุ่มไปม่ะ!
" ป่าวนะ ก็มีบ้าง แต่กูเอง.. "
" กูไม่ใช่สเป็กที่มึงชอบ? "
" ไม่เกี่ยวกับสเป็กซักหน่อย.. กะ..กูตัดเรื่องนั้นทิ้งไปแล้ว " ผมก้มหน้าลงอีกครั้ง โคตรอายๆอะที่พูดอะไรแบบนี้><
เฮ้อออ
" อย่าเม้มปาก " มันเอามือมาลองใต้คางให้เงยหน้าขึ้น แล้วบีบแก้มของผม จนทำให้ปากจากที่เม้มอยู่กลายเป็นปากจู๋ซะงั้นอะ! o3o
" อือออ " ผมรีบตีมือมัน ที่มาบีบแก้มผม มันก็ปล่อยแล้วก็หัวเราะ
" หน่าา เดี๋ยวกูก็จะกลายเป็นสเป็กใหม่ที่มึงชอบ " O.O ผมมองมันทันที แม่งหน้าใกล้กันแล้วยังยักคิ้วให้อีกด้วย >~<
พลั๊ก!
" โอยยย จี้! " ผมอดหมั่นไส้ไม่ได้เลยผลักหน้ามันแม่งเลย
" ฮะฮ่าๆๆๆ " ไอ้เอื้อไอ้บ้า! เอาความมั่นหน้ามาจากไหนเล่า โอยยยยยยยย
" ............ " พอผมหัวเราะมันจนพอใจ ก็กลับมาเงียบอีกครั้ง เพราะทั้งผมและทั้งมันยังไม่มีใครพูด ทำให้ผมกลับมาคิดหนักอีกครั้ง ว่าจะเอายังต่อ
" เมื่อกี้หน้าแดง ตอนนี้หน้าเหมือนจะร้องไห้ "
" ป่าวนะ ...เอาแบบนี้มั๊ย? เรา ก็ต้องดูๆกันไปก่อนป่ะ "
" กูดูมานานแล้ว " มันยิ้ม อีกแล้ววววววววววววว ><
" กูป่ะ นี่ผ่านมากี่เดือนเอง จะให้คบเลยได้ไง " ผมจิ้มๆชี้ๆที่หน้าอกตัวเองจนเจ็บ วู้! อายแล้วก็เลยจิ้มแรงไปอ่าาา
" เวลาจีบ มันไม่เท่ากับเวลาที่คบนะจี้ "
" เอื้อ มึงรู้หรอว่ากูเป็นยังไง จะรับได้หมดหรอ กูมีนิสัยที่ไม่ดีนะ -~- แล้วกูยังไม่รู้จักอะไรที่เกี่ยวกับมึงเลย " ผมพล่ามออกมาซะยาว
" ก็คบเลยไง จะได้รู้ว่าเป็นยังไง "
" อะไรง่ะ! " เอาแต่ใจจัง
" ก็ กูว่าจีบ มันไม่ได้สำคัญขนาดนั้น "
" ก็ไม่ต้องจีบดิ " เสียงกูจะเหวี่ยงไปไหนเนี้ย ที่จริงเมื่อกี้มันก็พูดเสียงนิ่ง ไม่ได้ดังหรือเบาเกินไป เหมือนพยายามโน้มน้าวใจผม แต่ผมดันตอบกลับเร็วไปหน่อย
" ไม่จีบได้ไง ก็มึงจะไม่คบกูอะ " สลัดดดด นี่มึงง๊องแง๊งตั้งแต่เมื่อไหร่ ><
" เอื้ออออ " ผมเรียกชื่อมันเสียงเนื่อย ส่ายหน้า แต่ในใจแม่งก็เต้นแรงชิบ!
" กูว่าคบเลย จะดีกว่าาา " มันทำท่าคิด คิดเองแล้วก็พูดเอง แถมลากเสียงซะยาว
" เหอะ หึๆ " ผมหลุดยิ้มออกมา
" ......... " มันมองหน้าเหมือนรอคำตอบอีกครั้ง
" อีกนิดหนึ่ง =/////= " ผมพูดเสียงเบา เอามือไขว้หลังไว้ แล้วเบนสายตาไปมองทางอื่น
" หะ? " มันเอียงตัว ก้มหน้าลงมาหาผม ผมก็เลยรีบดันไหล่มันไว้ ไม่ให้ใกล้เกินไป
" ขอเวลาอีกนิดหนึ่งไงเล่า! " อันนี้เริ่มดัง
" แสดงว่ามึงเริ่มคิดอะไรกับกูบ้างแล้ว "
" ไม่บอกกก! " ผมผลักมัน มันก็หัวเราะและยิ้มออกมาอย่างพอใจ
" ไม่รู้ล่ะ กูขอคบแล้ว "
" ยังไม่คบไง ก็คุยกันก่อนซักสองสามสี่ห้าเดือน อะไรแบบเนี้ย "
" ไม่ สองอาทิตย์พอ " เอ้า ตอบกลับมาเร็วเกิน ผมอยากรู้มันคิดอะไรบ้างมั๊ยเนี้ย ไอ้หมีควายเอ้ย
" ไม่เอาาาา คุยกันก่อน คือหมายถึงทำความรู้จัก ศึกษากันก่อน อันนี้กูให้มึงสุดๆแล้วนะ "
" หึๆ ให้สุดแล้วจริงหรอ "
" เออ! " นี่สุดๆแล้ว ทั้งให้เบอร์ให้ไลน์ ทั้งไปไหนมาไหนด้วยก็มากแล้วเหอะ ไอ้หมีควายเอ้ย>////////<
" ............ " ยิ้มอะไรเล่า มันยิ้มมาทำให้ผมหลบตามัน ( พี่เอื้อ คิดในใจว่า : จี้มันรู้จักต่อรองแล้ว แม่งโคตรน่ารัก )
" งั้นเรามาทำความรู้จัก มาศึกษากันก่อนสองอาทิตย์ แล้วคบนะ "
" เดี๋ยวๆดิ ไม่ใช่อย่างนั้น เรา..คุยกันไปเรื่อยๆ ไม่ต้องกำหนดระยะเวลา " ผมพยายามอธิบายเอื้อ แต่มันไม่ยอมเลยอะ จะคบให้ได้เลยอะ >//////////////<
" อื่อ? " มันทำท่าคิด แต่.. " เอาแบบกูนี่แหละ " ไม่นานมันพูดต่อทันที ไอ้ผมก็หวังว่ามันจะคุยกันไปเรื่อยๆไงเล่าาาา ไอ้สลัดเอ้ย ฟังกันบ้างมั๊ยไอ้เอื้อ
" โว๊ะ! ไม่รับปาก " ตอนนี้ทั้งหน้าและเสียงของผมคงเหวี่ยงไปหมด แต่ในใจแม่งเต้นโครมคราม เลือดแม่งสูบฉีดมาเลี้ยงที่หน้าคงแดงไปหมด
" หึๆ อย่าเหวี่ยงดิๆ " มันเอามือมาลูบหัว แทนทีทรงผมจะเรียบ แต่มันลูบจนหัวผมเนี่ยฟูแล้วฟูอีก
" มึงแม่งเอาแต่ใจ " ผมเอียงหัวหนีมือมัน ตามองแรงใส่มันเต็มที่มาก บอกเลย
" แต่นี่ จะเอามึงด้วย "
" ไอ้เอื้อ ไอ้เหี้ย อะ..ไอ้.." ผมปัดมือมันจนมันยอมละมือที่วางไว้บนหัวผม
" หึๆ มึงใจเย็นก่อน ฮ่ะๆๆๆ กูจะไปแล้ว " มันยิ้มส่ายหน้าไปมา เหมือนยังไงมันก็เป็นคนได้ชัยชนะในครั้งนี้
" ไอ้เอื้อเดี๋ยวๆ เอื้อ.. ไอ้เอื้อ " ผมเรียกมันไว้ ตอนแรกคิดว่าจะคุยให้มันเปลี่ยนความคิด ต้องลองดูอีกครั้ง
" ว่าไง จะบอกฝันดีหรอ "
" -.- เฮ้ออ กู.. กูขอต่อเวลา เป็นเดือนหนึ่ง เดือนหนึ่งนะ นะ นะ " ผมเกาะแขนมันไว้แล้วขอร้อง นี่ผมทำขนาดนี้แล้วนะ
" มันนานไป " มันกอดอกส่ายหน้า
" งั้นไม่ต้องคุย! กูไม่เอา ไม่เห็นด้วยที่มึงพูดมา! ไม่เอาอะไรทั้งนั้นอะ! "
ผมผลักมันแต่มันไม่ทรงตัวนิ่งไม่กระดิก มีแต่ผมนี่เซแทน ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน ตั้งใจแกล้งโวยวายใส่มันเลยแล้วกัน ถ้าไม่ฟังกันบ้างนะ
" แม่งหน้าบูดจริงๆ หึๆ " มันจะมาจับแขนผมแต่ผมกระเถิบหนี เชอะ!
" ....... " หนอยยย ยังจะมายิ้มอีก
" อะๆ โอเคครับ โอเคตามน้องจี้เลย "
" ....... " เย่! >///< ผมมองหน้ามันนิดหนึ่ง ก็พยายามกลั้นยิ้มไว้ ยิ้มในใจก็พอ
" ยิ้มหน่อย อย่าหน้าเหวี่ยงดิ พอแล้วๆ " มันจับหัวผมให้เงยหน้ามองมัน
" อืมม ^///^ " ผมพยักหน้าแล้วยิ้มยิงฟันตาหยี๋ใส่มัน
" หึ เข้าบ้านได้แล้ว อย่าลืมนะจากนี้หนึ่งเดือน กูกับมึงกำลังศึกษากันอยู่นะ "
" ......เอ่อ แม่ง! " ย้ำจังนะ -//////////-
" กูอาจไม่ได้ไปหาที่คณะ ไม่ต้องมองหาล่ะ "
" สัดดด ไปเลย รีบไปเลยมึงน่ะ " ผมทำมือไล่มันรัวๆ แล้วมันก็หัวเราะ วันนี้มันน่ะหัวเราะเยอะไปแล้วนะ มันส่งผลต่อใจผมนะ แค่นี้ใจก็เหนื่อยแล้ว เต้นโคตรแรง><
" แล้วนี่ จะไม่เรียกพี่แล้วหรอ น้องจี้ "
" ไม่! แล้วแต่อารมณ์ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์แล่ว! "
" หึๆ ฮ่ะๆ หึๆ มึงนี่ตลกจริงๆ "
" จิ! ไปเลยนะ กลับสักที ก่อนที่กูจนพ่นคำออกมาด่ามึงมากกว่านี้ ไอ้พี่เอื้อ "
" หึๆ งั้นมึงเข้าบ้านดิ "
" มึงก็กลับไปก่อนดิ! " ผมกอดอก ยังยืนอยู่ที่เดิม
" มึงเข้าบ้านก่อน แล้วกูจะกลับ " มันพูดอีกครั้ง ไม่ยอมเดินกลับไปที่รถ
" อืมๆ เข้าก็ได้ เข้าแล้วๆ ไปเลย ไปเลย ไปเลย " ผมพยักหน้า แล้วหันหลังกลับ วิ่งเข้าไปในรั้วประตูบ้าน แล้วหันกลับมาตะโกนไล่มันอีกครั้ง
คนได้ยิน มันก็หัวเราะเบาๆ แล้วเดินกลับไปที่รถมอเตอร์ไซต์ ใส่หมวกกันน็อคไว้ แต่ยังไม่ขึ้นไปสตาร์ตรถ
ผมเดินกลับเข้ามาจนถึงตัวบ้าน ถึงจะไกล แต่ก็ยังเห็นว่ามันยังอยู่ตรงนั้น มันยังอยู่หน้าประตูรั้ว กำลังไหว้ลุงสิงห์ที่เดินออกไปปิดประตูรั้วบ้าน
มันชะเง้อมองกลับมาที่ผม ผมทำมือไล่มันเบาๆ มันพยักหน้าแล้วสตาร์ตรถขับออกไป
กลับมาปัจจุบัน กลับมาๆๆ
" พี่จี้! "
" ฮะ!! เออๆ "
" เห็นพี่จี้เงียบไปซะนานเลย ไม่มั่นใจอะไรคะ ไม่มั่นใจพี่เอื้อหรอ? " จินนี่ถามค้ำคางกับตักมองผมอย่างใจจดใจจ่อ
" เปล่า จริงๆตัวพี่เอง วันนี้มัน... เอื้อขอคบกับพี่ "
" O.O หา! จริงหรอคะเนี่ย ฮืออ ดีจังเลย " จินปรบมือเสียงดัง เหมือนน้องทั้งตกใจและดีใจมาก
" ดีอะไรอะ พี่ทำอะไรไม่ถูกเลยนะ " ผมตีที่ตักน้องเบาๆ
" จินทายว่าพี่จี้ยังไม่ยอมคบ " น้องเอามือจิ้มคาง ทำท่าคิด
" อือ -=- " ผมพยักหน้าให้น้อง
" แล้วจะคบตอนไหนอ่า จินเชียร์นะคะ จินเชียร์พี่เอื้อ>< "
" พี่บอกว่าขอให้คุย ขอทำความรู้จักกันไปก่อนน่ะสิ "
" อ่ออออ แล้วพี่เอื้อ พี่เอื้อว่ายังไงอะคะ "
" มันให้แค่สองสัปดาห์ แต่พี่ต่อรองมันแทบตาย มันเลยให้เป็นหนึ่งเดือนอะ "
" ฮ่ะๆๆ " น้องยิ้มแล้วหัวเราะออกมาหลังจากผมพูดจบ
" แล้วถ้าผ่านเดือนหนึ่งไป ..ถ้ามันไม่เบื่อซะก่อนมันคงถามอีกครั้ง " ....
" ไม่เบื่อหรอกค่าาา พี่หนูน่ารักจะตาย " น้องผมกอดผมเบาๆ แล้วยิ้มกว้าง
" จริงหรอ? " ผมกอดคอน้องตอบ แล้วถาม
" จริงงงง แล้วที่พี่จี้ขอเวลา พี่จี้ไม่มั่นใจอะไรอะ " น้องเงยหน้าขึ้นมาถามต่อ
" พี่ยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบมันรึป่าว "
" ....... "
" ไม่รู้ว่าแค่รู้สึกดี เขินที่มีคนมาจีบ หรือรู้สึกดีเพราะคนนั้นเป็นไอ้เอื้อ หึ^-^ "
" ^~^ "
" ตอนแรกพี่ไม่ชอบเลยนะ ที่ถูกแอบมองแบบนั้น แต่พอเพื่อนแซว ไปๆมาๆ ก็อาย ก็เขิน แล้วพี่ก็มองหามันเวลาไม่เห็น "
ผมพูดไปเรื่อยไม่ได้มองหน้าน้อง น้องก็เงียบฟังผม จนน้องพูดออกมาประโยคหนึ่งที่ทำให้ผมถึงกับสะดุด
" จินนี่มีอะไรจะบอกพี่จี้ ..จินนี่ว่า พี่จี้ชอบพี่เอื้อน้าาา ^~^ "
" ฮะะO.o มะๆ.. ทำไมว่างั้น? "
" พี่จี้พูดถึงพี่เอื้อ พี่จี้ยิ้มตลอดเลย ดูก็รู้ว่าพี่จี้เขิน และดูมีความสุข^O^ "
" -.- ป่าววว " >//////<
" จริงๆน้าา จินเห็น พี่จี้ไม่ต้องกลั้นยิ้มเลย " ผมหันหน้าหนีทางอื่น แต่น้องพยายามจะมองหน้าผมให้ได้
" ไม่ได้กลั้นยิ้มซะหน่อย แล้วก็ไม่ได้ยิ้มด้วย )-( "
เฮ้ออออออ
วันนี้ผมแค่จะไปซื้อของเป็นเพื่อนมันเฉยๆ แต่แล้วทำไม.. กลายเป็นว่า วันนี้ผมได้ไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆของไอ้เอื้อ และยังโดนมันขอคบหน้าบ้านตัวเองแบบนี้ล่ะครับเนี้ยยยยยยย มันเร็วไปมั๊ยละเว้ยยยยย
หนึ่งเดือนนี้ ผมจะต้องทำตัวยังไง แล้วถ้ามันถามผมอีกรอบ นี่ผมจะมั่นใจตัวเองรึยังนะ >//////////////////<
-100%-
===============================
>/////< เขา ขอ คบ กันนนนน><
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ร้ากกก
ขอกำลังใจหน่อยนะค้าาา :katai5:
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
เอาแล้วววว พี่เอื้อทำฉันเขินนนน :o8: :o8:
-
:L2: :pig4:
เอื้อสุภาพแตกตลอด 55
ลุ้นไปกับเอื้อ
-
ทำไมเราว่าพี่เอื้อตอนนี้น่ารักกกก555
จีจี้ชอบพี่เขาแล้วลูกกกก :-[ :-[ :-[
-
หน้ากากมังคุดก็มา5555 :a5:
-
รอเอื้อจีจี้ทุกกกกวันนนนน :katai1:
-
:z3: :z3: เขินแบบหยุดยิ้มไม่ได้ เป็นการขอคบที่ฮาร์ดคอร์มากพี่เอื้อเอ้ยย55555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คนมันมีใจ พี่เอื้อว่าอะไร น้องจี้ก็ยอม :o8: :o8:
-
คิดไปนู้นนน ตอนเขาเป็นแฟนกันจะเป็นยังไง เขินนน :ling1:
-
:pig4: รอนะะะะ
จะเป็นยังไงต่อออ
-
:110011: :z7: :110011: :z7: พี่เอื้อจีบได้น่าหลงน่ารัก เขิน
-
จีจี้ไม่รอดจากเอื้อแน่ หึหึ
-
ʕ·ᴥ·ʔ แล้ว..รักรึป่าว?
EP.14
อยากเจอครับ
14/1
-หนึ่ง สอง สาม วันผ่านไป-
ปัง !
" เรื่องจริง? เฮ้ยยย เรื่องจริง? " ฝ่ามือเล็กๆของไอ้แยมตบลงขอบโต๊ะญี่ปุ่นเสียงดัง ผมว่ามันน่าจะเจ็บนะ เห็นหน้ามันบิดเบี้ยวหน่อยๆ แต่ก็กลับมาทำหน้าให้ปกติๆ
" จริง -/////////- " ผมพยักหน้าเบาๆ ยังอึ้งที่มันตบโต๊ะซะเสียงดังเมื่อกี้อยู่
" พี่เอื้อขอมึงคบหรอออ กรี้ดดดดด " ไอ้นิ่มเอามือกุมแก้มผมทั้งสองข้าง ให้หันหน้าไปหามัน ตอนนี้มันตาโตเหมือนอยากรู้อยากเห็นเต็มพิกัด
" อือออ จริง " ผมพูดไป พยายามเอาหัวของตัวเองออกจากมือทั้งสองข้างของมันที่ถูกล็อคไว้ซะกระดุกกระดิกแทบไม่ได้
" อ๊ากกกก กรี้ดดดดดดด "
ตุบ
" โอ้ะ! ไอ้นิ่ม! " ผมเม้มปากกัดฟัน มองไอ้นิ่มที่เมื่อกี้มันดันผลักหน้าผมออกอย่างแรงจนตัวผมตัวหงาย ฟุบลงไปกับพื้นพรม แต่ตอนนี้มันกับไอ้แยมกำลังเอาหมอนตีตักไอ้มะยมที่พึ่งมานั่งรัวๆ
" มึงๆจะตีกูทำไม เจ็บๆๆๆ " ไอ้มะยมที่ไม่ทันรู้เรื่อง ส่งเสียงร้องห้ามเพราะโดนพวกนั้นเอาหมอนระดมตีรัว
" อุ้ยๆ มึงๆ กูขอโทษๆ พอดีกูเขินอะ>< กรี้ดดดดด " ไอ้นิ่มที่สติหลุดเมื่อกี้ หยุดลง หันไปขอโทษมะยมที่ตอนนี้ เบ้ปากมองหน้าผม ที่เป็นต้นเหตุความเขินของชะนีสองคนนี้
" มึงไปตีมัน ฮ่ะๆๆ มะยมมันจะร้องไห้แล้ว " ผมทำมือไล่มันให้หยุดตี
" กูขอโทษๆ ฮ่าะๆๆ " ไอ้แยมกอดไอ้มะยมส่ายตัวไปมา จนไอ้มะยมพยักหน้าและพยายามผลักออก เพราะรำคาญ
" แล้วเขินอะไร กูไปอาบน้ำแป๊บเดียว พวกมึงเป็นบ้าเป็นบออะไรกัน "
" ก็เขิน แต่ก็ไม่ได้บ้า "
" เขินเรื่อง ? "
" พี่เอื้อ ซุบซิบๆ "
" หะะ!! O.o "
"พี่เอื้อ ซุบซิบๆๆ "
" หะะ!!! o.O "
" โอ้ย ก็บอกว่าพี่เอื้อขอคบไอ้จี้ไงเล่า มึงจะหะแล้วหะอีกทำไมเล่า! "
" หะ! พี่เอื้อขอคบไอ้จี้! O.O "
" เออ!! เมื่อสองสามวันก่อนนู้น แต่มันเพิ่งมาบอกไงเล่า>< "
" หาาาา จริงอะ " ผมพยักหน้าให้ไอ้มะยม มันแม่งอ้าปากค้างเลย ดูเหมือนพวกมันจะตกใจมากกว่าผมที่เป็นคนถูกขอคบซะอีกนะ
" ช่ายยยย>< กรี๊ดดดดดด "
" ไอ้นิ่ม แยมมึงเบาๆ เดี๋ยวข้างห้องไอ้มะยม ได้มาด่าขอเอา " ผมจุ๊ปากบอกมัน
วันนี้พวกผมมาสิงกันอยู่ที่คอนโดพี่มะเฟืองพี่สาวไอ้มะยม ที่ตอนนี้พี่แกยกให้มะยมมาอยู่แทนเพราะช่วงนี้งานที่คณะเยอะ พ่อแม่มะยมไม่อยากให้มันขับรถกลับบ้านดึกๆคนเดียว ไอ้มะยมเลยพาพวกผมมาทำรายงานกันที่นี่ และค้างที่นี่วันนี้
" อุ๊บ! ขอโทษๆ แต่มันอดกรี้ดไม่ได้ อ๊ายยยย อิยยย " สองคนรีบเอามือปิดปากตัวเอง ทั้งๆที่ ตัวไม่อยู่นิ่ง ลุกขึ้นกระโดดไปมา
" อะไรเนี้ย! นั่งๆๆ มึงจะมาเขินอะไรเนี้ย! " ผมออกแรงดึงข้อมือมันให้นั่งลง พวกมันก็ยอมนั่งลงข้างๆผมดีๆ ก่อนจะเห็นว่ามันแม่งยิ้มล้อผมเต็มที่
" อือๆ เร็วจริงๆ ไวไฟมาก>< " ไอ้นิ่มเอามือสองข้างตีอากาศรัวๆๆๆๆ
" แล้วนี่ตกลงคบยัง เป็นฟอแฟนกันยังจ้ะ กิ้วๆ " ไอ้แยมนิ้วชี้จิ้มๆกัน แล้วมาจิ้มแก้มผม
" ยังไม่คบอะ " ผมส่ายหน้า ผลักมือมันเบาๆ
" ฮู้วววว! เล่นตัวอะ " ไอ้แยมตีหมอนลงพื้น แล้วเปลี่ยนท่านั่งเป็นนั่งขัดสมาธิลงข้างๆผม เอามือท้าวคางทำหน้าผิดหวังมาให้ผมจนผมต้องหัวเราะออกมา ฮ่ะๆ
" ไม่ได้เล่นตัว ..ก็กูยังไม่แน่ใจไง " ผมผลักแขนมันเบาๆ
" ฮู้ว ไม่ได้ดั่งใจกูเลย มึงนะๆ " เอ้าโดนเพื่อนบ่นซะงั้นครับ
" นี่มึงอยากให้ไอ้เอื้อเป็นแฟนกูขนาดนั้นเลย " ผมถามมัน เพราะเหมือนมันจะงอนๆที่ผมบอกว่ายังไม่คบกับไอ้เอื้อ
" ก็เออนะสิ! พี่เอื้อเหมาะกับมึงสุดๆแล้ว กูโอเคมากถึงมากที่สุด ฮิๆ " มันประสานมือกันไวที่อก ทำหน้าเพ้อฝัน อีกแล้ว
" มึงไม่กลัวมันจะทำกูเสียใจหรอ "
" ถ้าเป็นแบบนั้น กูไม่ยอมแน่ๆ แต่นี่ไม่หรอกน่าา กูเชียร์ไง>< " ฮ่ะๆ แยมมันพูดแล้วทำปากยื่น
" แล้วนี่เมื่อไหร่จะคบ ขอเวลาเท่าไหร่ " ไอ้นิ่ม
" สองปี! " ชูสองนิ้ว
" หาาาาา!! " พวกเพื่อนผมมันตาโตค้าง
" ฮ่ะๆๆ อะล้อเล่นนน กูบอกว่าดูๆกันไปก่อนประมาณเดือนๆ " ผมรีบพูดใหม่ เมื่อกี้แกล้งพวกมัน ทำหน้าตกใจตาค้างอ้าปากหวอกันหมดเลย
" มึงหนิ กูตกใจหมด " ไอ้แยมมันพูดแล้วเอาหมอนตีขาผมทันที
"ตั้งเดือนๆ พี่เขาจีบมึงมานานเท่าไหร่แล้ว ตั้งหลายเดือน " ไอ้นิ่ม หยิบป๊อกกี้ออกมากิน แล้วทำหน้าคิดไป
" แล้วนี่ที่ไม่คบ เพราะไม่ใช่สเป็กหรือไง " ไอ้แยม เอื้อมมาหยิบป๊อกกี้กับไอ้นิ่มไปกิน
" ป่าว เรื่องสเป็กกูตัดออกนานแล้ว " คบคนที่ตรงสเป็กแม่งก็เป็นแบบที่ผ่านมา
" แล้วนี่มองว่าพี่เอื้อหล่อบ้างรึยัง กูบอกว่าพี่เขาหล่อ มึงก็บอกไม่หล่อ " ไอ้แยมถาม ส่วนมะยมกับนิ่มพยักหน้าเห็นด้วยใหญ่
" ก็.. พอใช่ " ผมตอบ ไม่มองหน้าพวกมัน
" โอ้ โอ้ยยย คุณจี้เขาก็เลือกได้เนาะะ " แยมมันพูดจีบปากจีบคอ เบ้ปากใส่ผม จริงๆเลยเพื่อนผมเนี่ย
" แล้วพอบอกพี่เขา พี่เขาว่าไงๆ? " มะยมถามต่อ เหมือนมันเป็นนักข่าวเลยล่ะครับ
" กูบอกว่าดูกันไปก่อนเป็นเดือนๆก็จริง แต่มันแม่ง! ไม่เอา มันบอกว่าสองอาทิตย์ก็พอ "
" หาาาาาาO.O ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ " มันพากันหัวเราะจนตาหยี๋ อ้าปากกว้าง จนเห็นขนมที่เต็มปาก น่าเกียจจริงๆ ผู้หญิงพวกนี่ นี่คือธาตุแท้ที่ผู้ชายไม่เคยเห็น ยกเว้นผมกับไอ้มะยมไปอะนะ
" กรี้ดดดด " มันตบมือกันอย่างพอใจ
" พวกมึงแม่งซกมก กินก่อนดีๆดิ "
" อุ้ย ตายแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ "
" แค่กๆ แล้วไงต่อๆ " ไอ้นิ่มที่สำลักไปถามไป แล้วกวักมือให้มะยมยื่นน้ำให้มัน แต่ก็ไม่วายอยากรู้เรื่องของผมต่อ
" กูไม่รู้จะพูดอะไรเลยแม่ง "
" โอยยยย ตายแล้ว กูเขินนนนน " ไอ้มะยม
" มาเขินอะไรเล่า "
" >~^ เบ้ปากค่ะ กูรูว่ามึงก็เขิน "
" -~- "
" ฮ่ะๆๆๆ ว่าแล้ว สองสามวันนี้มึงเป็นใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว "
" บ้าป่ะ ไม่ใช่สักหน่อย "
" ไม่ต้องมาปฏิเสธเลยยยยย " ไอ้แยมยิ้มล้อ
" ฮึยยยยยยย " ผมเขวี่ยงหมอนใส่พวกมันบ้าง แต่มันหลบทันแล้วหัวเราะกันใหญ่
" แล้วนี่จะเอายังไงต่อ " ไอ้นิ่ม
" ก็ไม่ยังไง "
" ปากดี กูจะคอยดูเวลาพี่เขามาคณะ " มันหัวเราะ
" เสียใจเว้ย มันบอกว่าช่วงนี่ไม่ว่างมาคณะ ก็นั้นแหละอาจจะไม่เจอ "
" จริงอะ พี่เขาติดเรียนหรอว่ะ " ไอ้มะยม
" คงงั้นมั๊ง "
" โฮฮฮ อะไรอะ -~- " ไอ้นิ่มเบ้ปากมองบน
" แล้วมีไลน์มา หรือโทรหามั๊ย " ไอ้แยมทำมือเป็นเหมือนโทรศัพท์เอาแนบหู หน้าตาก็ยังล้อผมอยู่
" ก็มี ... มันไลน์มาเรื่อยๆ โทรมาตอนจะนอน ..แต่วันนี้ ยัง..ไม่.. โทรมา " ผมพูดหลบตาเพื่อนที่จ้องมา หกตาแม่งจ้องมาที่ผมคนเดียวก็กดดันเป็นนะ><
" อ่ออออ ถึงว่า กดโทรศัพท์ตลอดๆ " ไอ้แยมพูดเสียงสูง
" .............. " ผมไม่ตอบอะไร และไม่ปฏิเสธ เพราะทำแบบนั้นจริงๆ ก็ผมตอบไลน์ไอ้เอื้ออะแหละ><
" นี่แสดงว่ามึงรอโทรศัพท์อยู่ล่ะสิ โอยยยยยย ดีจริงเว้ยยยย >< "
" ไม่เคยรอซะหน่อย.. " ผมพูดไป ตาลอกแลก
" โกหกกกก " ไอ้แยมพูดเบ้ปาก แล้วพูดต่อ " โอย ดีใจ นี่กูจะได้พี่เอื้อเป็นเพื่อนเขยจริงๆแล้วหรอเนี้ย>< "
" มึงเริ่มชอบพี่เอื้อแล้วใช่มั๊ย " ไอ้มะยมที่ถามขึ้นมาอีกครั้ง ถามเหมือนน้องผมเป๊ะ เป็นคำถามที่ผมตอบยากสลัดเป็ด
" ........ "
" มึงปากแข็ง! " ผมยังไม่ทันได้ตอบ แยมมันก็ว่าผมขึ้นมาซะงั้น -0-
" กู... "
" มึงเริ่มชอบพี่เอื้อแล้ว กูดูออก " ไอ้แยมพูดเหมือนน้องสาวผมอีกแล้วอะ
" ถ้ายังไม่มีใจ มึงคงไม่ยอมให้พี่เขาเข้ามาในชีวิตขนาดนี้ ไม่ยอมไปไหนมาไหนด้วยขนาดนี้หรอก มึงต้องชอบพี่เขา ชัวร์! "
" ใช่ๆ "
ครืดดดดด ครืดดดด
สายตาทุกคู่ มองไปที่ไอโฟนสีขาวที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าผม ตอนนี้มันกำลังสั่นเพราะมีสายโทรเข้ามา พอผมเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามาเท่านั้นแหละผมก็รีบตะครุบโทรศัพท์มาไว้กับตัวเองทันที
" ใครโทรมา? "
" .... " ผมเตรียมตัวลุกขึ้นทันที แต่เสียงเพื่อนของผมและสายตาของพวกมันทำให้ผมค้างอยู่ในท่าเตรียมลุก ผมกลืนน้ำลายอึกและเม้มปากแน่น ไอ้เอื้อโทรมานะสิครับ จะรับตรงนี้ไม่ได้
" ไอ้จี้ นั่ง! ลง! " เสียงพูดเสียงหนักแน่น และส่งสายตาจับผิด และกระตุกยิ้มล้อๆมาให้
" อะไร กูจะไปคุยโทรศัพท์ " ผมที่อยูในถ้าชันเข่ากำลังจะลุกขึ้น แต่ต้องชะงักเพราะโดนสายตาหกคู่มองมาเหมือนสั่งห้าม ว่าห้ามลุกนะมึง
" พี่เอื้อแน่ๆ ใช่มั๊ย? " แยมรีบโผล่หน้ามาใกล้ๆผม
" อืมมมมม " ผมตอบลากเสียงยาว เฉสายตามองไปทางอื่น
" ถ้ามึงบอกว่าไม่ได้คิดอะไร ก็ไม่เห็นต้องแอบคุยเลย นั่ง-=- " ไอ้แยม เอาดินสอกดสีชมพูชี้มาที่ผมสั่นมือไปมาแล้ว ผมเลยยอมนั่งลงดีๆ
" ก็กู... " กูอาย เป็นนะ
" พวกกูจะเงียบตั้งใจฟัง เอ้ย! เงียบไม่กวนๆต่างหาก เนาะๆ " ไอ้นิ่มพูดโบกมือไปมา แล้วหันไปเพยิกพยักหน้ากันกับแยม มะยม
" ...... " ผมมองหน้าพวกมัน แล้วได้แต่สูดหายใจเข้าและถอนหายใจออก
แหมะ! ทำเป็นแกล้งมองโน้ตบุ๊คบ้าง จดงานบ้าง ตั้งใจทำงานเชียวนะพวกมัน ผมรู้เหอะ พวกมันนี่หูผึ่ง
" รับสิ เดี๋ยวพี่เอื้อรอนาน " ไอ้นิ่มเงยหน้าขึ้นมาบอกผม แล้วยิ้มกว้างมาให้
" เราทำงานกันเนาะ พวกมึงตรงนี้ทำไงๆ " อันนี้ไอ้แยมชี้ที่ชีท แต่ผมรู้ว่าหูมันกำลังฟัง
" ..... " ผมก้มมองสายที่โทรเข้ามายังไม่ได้ตัดสายไป
ติ๊ด
' ...... ' ผมกดรับโทรศัพท์ แต่ยังไม่เอาโทรศัพท์ขึ้นแนบหู ก็พอได้ยินเสียงคนที่โทรเข้ามาแว่วๆ
เอาว่ะ ตอนนี้เพื่อนผมมันกำลังเผลอ
ผมกำโทรศัพท์ของตัวเองไว้ในมือแน่น มองเพื่อน แล้วปรายสายตามองไปที่ประตูห้องนอน นั้นคือจุดหมายของผม ผมต้องวิ่งให้เร็วที่สุด ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว! เตรียมลุกกก ระวังงง ..
วิ่งงงงงงง
" เฮ้ยย! ไอ้จี้! "
วิ่งสิครับ รออะไร
" ไอ้จี้! "
แอ๊ด ปัง! ติก แก๊กๆ
ผมรีบวิ่งเข้ามาที่ห้องนอนไอ้มะยม ปิดประตูล็อคกลอนทั้งหมดที่ล็อคได้ทันที เยส! สำเร็จ
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
" ไอ้จี้! ขี้โกงงง ขี้โกงอะะ " เสียงไอ้แยมที่วิ่งตามมา มันโวยวายเรียกผมใหญ่เลย
แก๊กๆ แก๊กๆ
" มันล็อคด้วยอะ " ไอ้นิ่มพูดเสียงดัง มันบิดกลอนประตูไปมา แต่เปิดไม่ได้หรอก
" โฮอะไร อุตส่าห์จะแอบฟัง " มันถอนหายใจ
" ฮ่ะๆๆ ปล่อยมันๆ " ไอ้นิ่มหัวเราะไม่หยุด
" มึงนะมึง กูจะขโมยลิควิดมึง " อันนี้ไอ้แยม
" เอ่อ กูด้วย กูจะขโมยยางลบมึง " อันนี้มะยมครับ
" ฮ่ะๆๆ " ผมฟังเพื่อนตัวเอง ซักพักเสียงก็เงียบไป ก็ได้แต่แอบขำอยู่ในห้อง
.
.
.
.
ต่อด้านล่าง
-
14/2
เฮ้ออออ ผมถอนหายใจโล่งอก นั่งลงบนพื้นห้อง พิงผนัง ก่อนมองโทรศัพท์ตัวเองที่อยู่ในมือ ตอนนี้สายที่ได้กดรับผ่านมาแล้วเป็นเวลา 20 วินาทีแล้ว
เมื่อกี้มันคงได้ยินอะไรหลายๆอย่าง แล้วต้องแอบหัวเราะผมอยู่แน่ๆ
อะแฮ่มๆ
" ฮะ..ฮัลโล "
' อืม วิ่งหนีใคร ออกกำลังกายหรอ เสียงเหนื่อยๆ หึๆ '
" ออกกำลังกายบ้านมึงสิ! หนีเพื่อน " ผมตอบมัน แหมะ! คำถามแรกมันก็กวนตีน =~=
' หนีทำไม '
" ก็คุยไม่สะดวก ขี้เกียจโดนมันล้อกัน " ผมไม่ค่อยชอบให้คนมองเวลาคุยโทรศัพท์ไง
' สนุกเลยอะดิ '
" สนุกกับผีสิ เหนื่อยจะตาย "
' แล้วตอนนี้สะดวกคุยยังครับ '
" สะดวกก็ได้ ^///^ " ผมตอบแล้วหลุดยิ้มออกมา
' ทำไมยังอยู่กับเพื่อนล่ะ สามทุ่มแล้ว '
" มาทำรายงานที่ห้องมะยม "
' อ่อ แล้วจะนอนตอนไหน '
" รายงานยังไม่ถึงไหนเลย น่าจะอีกนาน "
' ส่งพรุ่งนี้หรอ '
" ป่าว แต่กลุ่มจี้อยากรีบทำให้เสร็จ "
' อืม หึๆ / เฮ้ๆ เคร้งๆ ชนนน~ ' โอ้ะ ผมได้ยินเสียงที่แทรกเข้ามา เสียงดังอะ มีทั้งดนตรีคลอ เสียงคนพูดคุยหัวเราะกัน และเสียงแก้วที่กระทบกัน
" แล้ว.. อยู่ร้านหรอ? เสียงดังอะ "
' ใช่ / ไอ้เอื้อ อีกแล้วนะมึงงง ฮิ้ววว~ ' ได้ยินเสียงใครก็ไม่รู้พูดแซว ตามด้วยเสียงโห่ เสียงเฮกัน
" ทำงานวันนี้ด้วยหรอ " ผมถามต่อ ก็อยากรู้ไง ปกติมันไม่ได้ทำวันพุธอะ
' ไม่ วันนี้พี่เขาเลี้ยง / น้องจี้ ไอ้เอื้อมีสาวมาขอเบอร์ - ไอ้สัดชินมึงเงียบไปเลย ! '
" ....... " ผมเงียบรอฟังต่อ
' จี้ กูไม่ได้ให้นะ / ฮิ้ววว ฮ่ะๆๆ '
" ....... " มันรีบตอบเลยอะ ก็ได้ยินเสียงโฮแซวไม่หยุด เอิ่มม ผมขำแทนได้ป่ะ จริงๆที่เงียบไป ไม่ได้โกรธนะ
" อืมๆ >-< แล้วเลี้ยงในโอกาสอะไร " ผมรับคำมันเบาๆ แล้วถามเรื่องอื่น
' โอกาสพี่มันอยากกิน /น้องจี้ๆๆๆ / ไอ้น้ำเงินมึงไปไกลๆกูเลย ' มันตอบผมแล้ว ก็ไล่พี่น้ำเงินที่ส่งเสียงเรียกชื่อผมลากเสียงซะยาว
" หรอออ ลาภปากเลยดิ " มีเวลากินเหล้านะมึงหน่ะ!
' หึๆ ..อยากเจอมึงว่ะ / ฮิ้ววววว ไอ้เอื้อไอ้สัดไปจีบกันไกลๆดิ '
" ...... " ง่ะ! O////////O
' เงียบหรอ หึๆ ' มันพูดต่อ ไม่ได้สนใจเสียงแซวเสียงโฮของเพื่อนมันเลย
" เออๆ ป่าวๆ.. " ผมพูดเบาๆ แม่งรู้สึกว่าตัวเองยิ้มออกมา เลยเอาฝ่ามือปิดปากแต่ลืมไปอยู่ในห้องคนเดียว ไม่มีใครเห็น เลยเปลี่ยนไปลูบแก้มตัวเองไปมาแทน ^)~(^
' อยากเจอจี้ หึๆ ' ยังอีก ยังพูดอีก แก้มผมมันจะแตกแล้ว สลัดดดด
" มึงเมาแล้วแน่ๆ " >///////<
' เปล่า ยังไม่เมาครับ ' เสียงมันยังไม่เมาจริงๆ แต่แม่ง.. )-(
" งั้นก็กินให้เมาๆ ไปเลย ไอ้บ้า "
' หึๆๆ เขินแล้วด่ากูอีกนะ '
" สัด ยังมาหัวเราะอีกนะ มีอะไรอีกมั๊ย จะออกไปทำงานต่อ "
' อยากเจอจังครับ '
" โว๊ะ! อื้มมม>/////< คุยก็ได้นี่ไง " ทำเป็นมาคงมาครับ ผมแม่งไปไม่ถูก
' มันไม่เห็นหน้า.. '
" อืมมม " ทำไมต้องใจสั่นขนาดนี้ ไอ้จี้
' ก็แค่..อยากไปดูหน้าว่าอ้วนขึ้นมั๊ย ' เพล้ง! เออ เหมือนมีอะไรแตก
" สัด ! กูไม่ได้อ้วนขึ้นซักหน่อย " กูกำลังจะเขินเลยมั๊ยล่ะสัด ที่จริงก็เขินไปแล้วเหอะ มาพูดเรื่องอ้วนเพื่อ..
' หึๆ กูเห็นมึงบอกงานเยอะ เลยกินเยอะ '
" ก็มันหิวบ่อยอะ! " ผมเสียงเหวี่ยง ก็ผมนอนดึก แล้วยิ่งดึกยิ่งหิวไงงง
' หึๆ กำลังหาเวลา แต่แม่งไม่มี คงได้บังคับให้มึงออกมาเจอเสาร์ อาทิตย์ '
" ดีที่รู้ตัวว่าชอบบังคับ "
' เช้าก็มีเรียน.. '
" ก็แล้วเวลาพักเที่ยงละ "
' พักเที่ยง สัปดาห์นี้กูเรียนเที่ยงครึ่งถึงบ่ายสอง บ่ายสามครึ่งต่อถึงหกโมงทุกวัน อาจารย์โหด '
" ..... " ผมแอบขำที่มันบ่น นี่เพิ่งเคยได้ยินมันบ่นยาวๆครั้งแรก แต่มันก็ว่างตั้งชั่วโมงครึ่งหนิ
' กูไม่ได้บ่นนะ หึๆ ว่างชั่วโมงกว่า แต่คงไปไหนไม่ได้ '
" ...... " อ้าว แล้วถ้าหลังเลิกเรียนล่ะ -_-
' หลังเลิกมีทำงานกลุ่มต่อ ' เอ้ารู้อีกว่าผมคิดอะไร ตอบมาถูกหมดซะงั้น
" อืม งั้นดีแล้ว มึงควรเก็บเวลาไว้กินข้าว " ผมบอกมัน
' จี้.. ทำไมมึงไม่มาหากูล่ะ ' หะะะ!
" ไม่ไปอะ จะไปทำไม " ผมบอกต่อ คือวิศวะม่ะ
' มาหากูไง กูอยู่ลานเกียร์น่ะ รู้จัก..ไม่ใช่หรอ '
" ลานเกียร์? " ผมเคยไปคณะมันครั้งหนึ่งนานแล้ว แม่งหลงทาง
' ใช่ ลานเกียร์ ที่มีม้านั่งเยอะๆ แล้วก็ต้นไม้เยอะๆ '
" อืม ...รู้จัก " ผมตอบมันช้าๆ กำลังคิดตามคำพูดมัน เหมือนคุ้นๆคำพูดนี้ (ก็ตัวเองพูดเองนั้นแหละ)
ผมจำได้ว่าตอนผมไปกำลังหงุดหงิดและเหวี่ยงเพื่อนตัวเองอยู่ที่ไม่รอ ..มีผู้ชายคนหนึ่งอะนะที่นั่งอ่านหนังสือ แล้วเขาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนไง เลยทำให้ผมรู้ว่าตรงนั้นเรียกว่าลานเกียร์ ถึงไม่ได้พูดกับผม แต่ผมรู้สึกขอบคุณเขาจริงๆ
' มาดิ พรุ่งนี้ก็ได้ '
" ไม่เอาา คนเยอะ " จำได้ว่าตอนนั้นไปถึงเช้าๆคนแทบไม่มี แต่พอตอนจะกลับ ลงมาจากอาคาร คนมาจากไหนไม่รู้โคตรเยอะ แถมยังโดนแซวเพราะกลุ่มผมมีผู้หญิงด้วยไง ฮ่ะๆ แม้แต่มะยมกับผมก็โดนแซว หน้าตาดีทั้งกลุ่มก็แบบนี้แหละครับ
' บ่ายสองถึงบ่ายสามครึ่งนะ กูไม่มีเรียน อยากกินวุ้นมะพร้าวว่ะ '
" บอกทำไม ไม่ได้จะไปหาซักหน่อย " ผมตอบเลี่ยงๆ จะไปรู้หรอว่ามันอยู่ตรงไหนของวิศวะ คณะโคตรใหญ่ ลานกว้าง ตึกเยอะ หลายชั้นอีก เอ๋..แล้วผมจะไปคิดทำไม ไม่ได้จะไปซักหน่อยย
' บอกไว้ไง หึๆ '
" งั้นจะฟังไว้ แต่ไม่ไปหาหรอกนะบอกไว้ก่อน "
' หึๆ ฮ่ะๆๆ '
" หัวเราะหรอฮะ! " ผมด่ามัน แต่ก็หลุดหัวเราะตาม
' อือ ..เราคุยกันกี่วันแล้วนะ นับถอยหลังรอด้วยล่ะ '
" จิ! พูดมากจริง " ยังไม่ถึงอาทิตย์เลย ทำเป็นมาพูด ถ้าถึงเวลามันเบื่อผมนะ ...
' หึๆ '
" นี่กูจะไปทำงานต่อละ จะโดนเพื่อนกินหัวแล้วเนี่ย "
' โอเค อย่านอนดึก เดี๋ยวอ้วน '
" สัด มึงนั้นแหละ! แค่นี้นะ ติ้ด "
.......
" มึงกูเหนื่อยแล้ว ขอพักแป๊บ " ไอ้แยมบ่นทำหน้างอแงแล้วเกาหัวตัวเองไปมาจนผมยุ่งฟูไปหมด
" กูก็เหมือนกัน เช็คเฟสแป๊บ "
เมื่อกี้ผมวิ่งหนีพวกมันไปคุยโทรศัพท์กับไอ้เอื้อ พอออกมาก็โดนด่าเลยครับ ฮ่าๆๆ พวกมันก็บังคับให้ผมเล่าให้ฟัง แต่ใครจะไปเล่าหมดล่ะครับ ก็พูดข้ามไปข้ามมา ส่วนใหญ่ก็เรื่องเวลาเรียนไอ้เอื้อ จนสักพักพวกผมก็เริ่มทำงานจริงจัง แต่ตอนนี้เริ่มเมื่อย เริ่มล้ากันแล้วล่ะครับ
" กูหาอะไรดูดีกว่า ฟังเพลงป่ะ? กูจะหลับแล้ว " ไอ้นิ่มพูด แล้วเปิดเพลงขึ้นมาทันที
" เอ่อๆ เปิดเลยๆ เดี๋ยวกูไปหาน้ำกินแป๊บ " มะยมลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา แล้วเดินไปที่ครัวของมัน
" เอามาให้กูด้วย " ผมตะโกนบอกมัน มะยมพยักหน้าถือขวดน้ำโค้กและแก้วน้ำแข็งกลับมาเทใส่แก้วให้เรียบร้อยยื่นให้พวกผมกินด้วยกัน
พวกผมนั่งพัก ร้องเพลงบ้าง นั่งคุยกันบ้างเรื่อยเปื่อย แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนๆดูอะไรในเฟสไปเรื่อยๆ ทำงานหรือการบ้านมันเป็นอะไรที่น่าเบื่อจริงๆเลย
O.O
เฮ้ย เมื่อกี้เหมือนเลื่อนผ่านตัสใครสักคน ชื่อคุ้นๆ ผมเลยเลื่อนกลับขึ้นไปดู
SIPPA MINGARIYASORN
10 นาที.
อยากเจอ
>-<
สเตตัสไอ้เอื้อเองอะครับ นานๆนะเนี้ยที่ผมจะเห็นว่ามันโพสอะไร แถมสเตตัสนี้ยังเป็นสาธารณะอีกด้วย ผ่านไปแค่สิบนาทีเอง คนเลยไลค์ค่อนข้างเยอะ อยากเจอนี่หมายถึงผมป่ะ>-< ขอเปิดอ่านคอมเม้นท์สักหน่อยล่ะกันนะ
@CHINnawatt : แท็กน้องจี้ครับผม
@TENGSakkapol : น้อง JEE JIRAPAT มีคนอยากเจอครับบบบบ
@KATAAManeeda : คิดถึงน้องจี้ของกูหรอเอื้อ? ><
@ACherChanyanuch : อย่ามาอยากเจอน้องจี้กู
@SIPPA MINGARIYASORN : KATAA ยุ่ง วุ่นวาย / ส่วน ACher ไปไกลๆ
@KATAAManeeda : มึงด่ากูหรอเอื้อ><
@ACherChanyanuch : ไอ้ขี้หวงเอ้ย
@MaKMaKwa : นั่งกินเหล้าก็หน้าบูด พอคุยโทรศัพท์เสร็จแม่งยิ้มออกมาง่ายๆ
@NamaGernTanintorn : ช่ายยย เห็นมองอยู่นั้น รูปในโทรศัพท์อะ
@KATAAManeeda : กรีดร้อง ทำไมกูไม่มีโม้เม้นนี้><
@TENGSakkapol : ส่องกระจกไป
@KATAAManeeda : อุ้ย เหมือนโดนด่าว่าไม่สวย
@NamaGernTanintorn : วายๆ ไม่มีเวลาไปหาน้อง
@SIPPA MINGARIYASORN : เสือกครับ
@MaKMaKwa : ไอ้สัดเอื้อ ด่าที สะดุ้งกันเป็นแถบ
@NamaGernTanintorn : ไอ้เลว กูจะไม่ช่วยมึงจีบน้องแล้ว
@SIPPA MINGARIYASORN : ไม่เคยขอ
@NamaGernTanintorn : หนอยยยย กูเกลียดเมิงงงง ขอให้น้องไม่รัก
@SIPPA MINGARIYASORN : หึๆ มึงพูดไปก็ไม่ได้ผลหรอก
@NamaGernTanintorn : อะไรยังไงๆ
@SIPPA MINGARIYASORN : ไม่บอก
@NamaGernTanintorn : กูจะไปถามน้องเอง
@SIPPA MINGARIYASORN : ไม่ให้ถาม ไม่ต้องไปยุ่งกะมัน ห้ามๆๆ
@CHINnawatt : หวงเกินไปแล้วครับมึง
@TENGSakkapol : หวงจังเลย
@KATAAManeeda : ไอ้เอื้อขี้หวง><
@ACherChanyanuch : ขี้หวงน้อง
@MaKMaKwa : หวงเกินนนน
@NamaGernTanintorn : ยอมใจ คนขี้หวง
ทำไมผมอ่านไปแล้วต้องเอามือปิดปากไว้ด้วยนะ ไม่รู้สิ อยู่ดีๆ มันก็อยากยิ้มออกมาซะงั้นอะ ทั้งตลกพี่ๆเพื่อนไอ้เอื้อที่คอมเม้นแซว แล้วก็ตลกเวลาไอ้เอื้อตอบกลับ นี่หมายถึงผมจริงๆ หรอ.. =////////=
ตือดึ้ง
@JAMKwankamol : อะแหนะๆ JEE JIRAPAT กูเห็นนะ ไม่ต้องมาทำเป็นแอบอ่าน ><
@NIMTeeraya : JEE JIRAPAT ไม่ต้องทำเป็นแอบยิ้ม นี่แหนะ! แท็กพี่เอื้อค่าาา
*ส่งรูปจีจี้ก้มมองโทรศัพท์แล้วอมยิ้ม ^)-(^
@ChayaninMAYOM : JEE JIRAPAT อีกรูปก่อนนอนฮะทุกคน
*ส่งรูปจีจี้มองกล้องหน้าเหวอด้วยความตกใจเพราะถูกจับได้ =O=
" ชิบ! พวกมึงทำไรเนี้ยยย " ผมร้องออกมาเสียงดัง เอื้อมมือจะไปหยิบโทรศัพท์ในมือไอ้นิ่มที่นั่งอยู่ตรงข้าม พวกมันแอบถ่ายรูปผมอะ แล้วยังเอาไปคอมเม้นในตัสไอ้เอื้อด้วยนะ
" ฮ่ะๆๆ แอบอ่านอยู่จริงๆด้วย " ไอ้แยมที่นั่งหัวเราะปรบมือพอใจไม่หยุด
" ไอ้นิ่ม มะยมมึงด้วย ไปลบรูปเลยนะ! " ผมบอกเพื่อน แล้วก้มหน้าสไลด์โทรศัพท์และรีเฟรชหน้านั้นอีกรอบ สลัดเอ้ย รูปยังอยู่ แถมคอมเม้นมาอีกเป็นพรวน
" เอาเถอะน่าา " มันหัวเราะแล้วยังนั่งก้มดูโทรศัพท์ต่อ
" ไอ้นิ่ม! กูไม่ได้เอาผมข้างหน้าลงเนี้ย มึงดูกูมัดจุกนะ แล้วมึงดูชุดนอนด้วย กูอายเขาโว้ย " ผมจับที่จุกผมตัวเอง เมื่อกี้อาบน้ำใหม่ไงแล้วผมก็เลยมัดผมหน้าขึ้น แถมยังใส่ชุดนอนสีฟ้าลายโดเรมอนของไอ้มะยมอีก โอ้ยตาย น่าอายจริงๆ
" ไอ้จี้ขี้บ่น ชุดนอนกูออกจะน่ารัก "
" สลัดเป็ด พวกมึงแม่ง! " ผมดิ้นไปมา
" ฮ่ะๆๆ ไม่เป็นไรหรอกน้า ดีจะตาย มึงเหมือนเด็กน้อยไง มัดจุกน่ะ "
" โอย พวกมึงนะ อย่าให้กูแก้แค้นนะ " ผมบ่น แต่นิ้วมือก็ยังเลื่อนอ่านคอมเม้นไปเรื่อยๆ
" ฮ่ะๆๆ อ่านดูดิ ตลกดี พี่น้ำเงินบอกว่า มึงมัดจุกแล้วน่ารัก เห็นม่ะ^^ " แยมมันมาดูโทรศัพท์ของผม แล้วอ่านออกเสียงซะดัง
" นี่ด้วยๆ พี่กระแตบอกว่า ถึงพี่เอื้อจะหวงมึงแต่ก็อยากบอกว่ามึงน่ารัก " ไอ้มะยมหัวเราะคิกคักกับไอ้นิ่ม
" อีกๆ อันนี้พี่เต็งสุดหล่อบอกว่า เพื่อนพี่มันคิดถึงน้องจี้ม้ากมาก "
" พวกมึงเลิกอ่านเลยนะ " >//////// < ผมวางโทรศัพท์ตัวเองลงบนโต๊ะแล้วเอื้อมมือไปห้ามเพื่อนตัวเอง แต่มันเอียงตัวหนี ไม่ให้ผมแตะตัวมันได้
ตือดึ้ง
" เฮ้ย พี่เอื้อมาเม้นด้วย " เสียงไอ้นิ่มที่พูดขึ้นด้วยความตกใจ
" เม้นอะไร ! "
ผมที่เมื่อกี้พยายามห้ามพวกมันไม่ให้อ่านต่อ พอได้ยินชื่อเจ้าของสเตตัสว่ามาคอมเม้นอะไรบางอย่าง เลยร้องถามออกมาเสียงดัง แถมมือเจ้ากรรมดันรีบไปคว้าควับที่โทรศัพท์ ด้วยความอยากรู้มากจนลืมไปว่ามีสายตาเพื่อนตัวเองที่มองกันมาอย่างล้อเลียน
ผมเลื่อนคอมเม้นลงไปจนสายตามองเห็นที่คอมเม้นล่าสุด ที่ถึงมันไม่แท็ก ก็มีพี่คนอื่นๆมาแท็กชื่อผมต่อคอมเม้นนั้นทันที
@SIPPA MINGARIYASORN : เหม่ง นมชมพูคณะกูอร่อยนะ ถ้ามาหาจะเลี้ยง ..
เหม่งหรอ มึงเรียกใครฮะไอ้หมีควาย
ฮึยยย หัวผมไม่เหม่งซักหน่อยนะ ผมได้คิดในใจแล้วลูบหน้าผากตัวเองปอยๆ
>//////////<
ริมฝีปากที่เม้มไว้แน่นเพื่อกั้นความรู้สึกที่อยากจะยิ้ม หน้าที่ตอนนี้อยู่ๆมันร้อนขึ้นมาแบบเฉียบพลัน ใจที่มักเต้นแรงเมื่อมีอะไรที่เกี่ยวกับคนๆนี้ ครั้งนี้มันก็เต้นตุบๆ แรงๆขึ้นมาอีกครั้ง
" มีการเรียกหม่งเรียกเหม่ง " แยม เอื้อมมือมาทำท่าดึงจุกผมเบาๆ
" มีการอ่อยด้วยนมชมพูไปอีก " มะยมทำเป็นพูดกับไอ้นิ่ม แต่ก็พูดใส่ผมอะแหละ
" อ้ายยยยย ความหมายนัยๆนี่คืออยากให้มึงไปหาสินะ>< " ไอ้นิ่มครับ มันกอดหมอนแน่น ทิ้งตัวนอนลงบนที่นอน กลิ้งไปกลิ้งมาแบบไม่เก็บอาการ เขินกว่าผมไปอีก ฮ่ะๆ
" โอยยย คือกูเขินแทนจนจะบ้าตาย " ไอ้มะยมจิกหมอนแน่น บิดตัวไปมา
" ........ " >~<
" มึงบอกว่าพี่เอื้อจะไม่มาคณะเราใช่มั๊ย? " ไอ้นิ่มลุกขึ้นมาถาม
" อืม " ผมตอบแค่นั้น แล้วหยิบฝรั่งที่มะยมหั่นไว้ขึ้นมากิน
" เอางี้ๆ กูคิดอะไรออกแล้ว ... " ไอ้แยมวางดินสอ แล้วตบโต๊ะ ให้ทุกคนเลยเงยหน้าขึ้นมาสนใจสิ่งที่มันกำลังจะพูด
" อะไร? " เสียงนิ่ม กับมะยม ส่วนผมน่ะเงียบกริบบบ
" พี่เขาไม่ได้มาหา มึงก็ไปหาพี่เขาไง พี่เขาอยากเจอมึงอะ>< "
" เฮ้ยยยย แค่กๆ ไม่ไป! " ไอ้สัด ฝรั่งติดคอ ผมตาโตปฏิเสธเสียงดัง
" ไปปป! กูไป!" เสียงอีกสองคนที่ตอบดังกว่าเสียงผม
" จะไปทำไม กูไม่อยากโดนแซว " ผมหันไปมองไอ้นิ่ม ไอ้มะยมที่ตอบขึ้นมา
" โฮยยย อะไรอะ พน.เราว่างหนิ หลังบ่ายสองน่ะ " อันนี้นิ่มครับ มันพูดเวลาขึ้นมาซะงั้น ไปตกลงตอนไหนเล่าาา
" ไม่เอาาา " ผมตอบหน้าหงิก
" ไปเถอะ พี่เขาอยากเจอมึงนะ เห็นในตัสมั๊ย " ไอ้แยมพยายามบอกอีก
" -///////- ก็เห็น แต่.. " ไม่ได้เห็นแค่ตัสอะ มันบอกผมตั้งแต่ตอนคุยโทรศัพท์กันแล้ว โอยยยย หน้าร้อน><
" นั้นแหละ ..ไม่รู้ล่ะ พรุ่งนี้กูจะพามึงไปบุกวิศวะเอง ไปมั๊ย? " ไอ้แยมไม่ฟังเลยฮะ มันหันไปถามไอ้นิ่มไอ้มะยมเฉยเลย
" ไป " ไอ้นิ่มตอบ หน้ามุ่งมั่น p-q
" ไป " ไอ้มะยมตอบ ยิ้มกว้าง ^o^
" ไม่ไป กูไม่ไปปปป " ผมตอบลากเสียง หน้าหงิก =-=
" มึงต้องไป!!! " เสียงเดียวจะไปสู้อะไรกับสามเสียงล่ะครับบบบบบ
ไม่น่าพูดให้พวกมันฟังเลย
โอยยย พรุ่งนี้จะเป็นยังไงล่ะครับเนี่ยยยยย><
-100%-
===============================
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ร้ากกก
ขอกำลังใจหน่อยนะค้าาา :katai5:
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
:pig4:
-
:haun5: :o9: มาแล้วอ่า โอยยยยย น่ารัก
เอื้อเรียกน้องว่าเหม่งด้วยยย
-
รอเหม่งบุกวิศวะเพื่อนมชมพูพี่เอื้อ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:oni1: :oni1: ไปเลยน้องจี้ เพื่อนมชมพู 55555 เหม่งๆ อ้วนๆ นี่เค้าใช้เรียกแฟนรึป่าวนะ
-
ขี้หวงอะไรขนาดนี้ :m3: :m3:
ชอบเพื่อนทั้งสอง ชงได้ชงดี ชงทุกตอน555555
-
:pig4:
-
ชอบตรงที่พี่เอื้อชัดเจนนนนน :a9:
-
เหม่ง หวายยยยย คนพี่รุกแรงโว้ยยย
-
ทำไมชั้นเขิน?? :mew1: :hao7: :-[ :o8:
-
ตลกตรงที่จี้คิด >>> เหม่งหรอ มึงเรียกใครฮะไอ้หมีควาย
โอยจี้
เรียกพี่เอื้อว่าหมีควาย55555 o17 :haun5: :laugh3:
-
อ่านแล้วยิ้มตามจนแก้มจะแตก :fox2: :m1:
-
มาต่อเร็วๆน้าาาาพิพิม เรารอพี่เอื้อกับจีจี้อยู่น้าาา :a3: :a9:
-
มาต่อเร็วๆน้า อยากอ่านต่อแล้วๆๆๆ :oni3:
-
อ่านวนๆรอ :dont2:
อย่าหายไปนานๆ เรารออยู่น้าาา :ling1:
-
น่ารัก ตอนจะไปคุยโทรศัพท์นี่ตลก คือต้องวิ่งหนีเพื่อน555
รีบมาน้าาา :ped149: :ped149:
-
:z3: เมื่อไหร่จะมาาาาา อยากอ่านแล้ว5555
-
ทำไมเขินแทนจี้ขนาดนี้ :give2:
โอยยยย เขิน
-
อยากอ่านแล้ว
:ling1:
-
พิพิมอย่าหายไปนานแบบนี้ คนอ่านรอน้าาาา :hao5:
-
ʕ·ᴥ·ʔ แล้ว..รักรึป่าว?
EP.15
บุกวิศวะ
15/1
..........
ไวเหมือนโกหก ตอนนี้ผมอยู่หน้าคณะวิศวะะะะ>~<
ถ้าจะถามว่ามายังไง ก็คงจะบอกว่าเพื่อนผมมันบังคับม้าาา เฮ้อออ ถึงแม้ในมือผมจะมีทั้งถุงขนม เครื่องดื่ม และวุ้นมะพร้าวที่ไอ้เอื้ออยากกินก็เถอะ
เมื่อกี้แวะเซเว่น เพราะเพื่อนก็บอกว่า จะไปจะมาทั้งทีควรจะมีอะไรติดไม้ติดมือมาฝากบ้าง ไอ้เราก็ไม่รู้จะซื้ออะไร แต่เหลือบตาหันไปเห็นร้านขนมหวานพอดี นึกได้ว่ามีคนอยากกินวุ้นมะพร้าว เลยรีบเดินตรงดิ่งเข้ามาดู นั้นแหละครับ
" ของเต็มมือเลยนะ " ไอ้นิ่มแซว
" ก็แค่ซื้อฝาก เอาให้แล้วก็จะกลับ " ผมตอบกลับ
" หรออออ! " สามเสียงประสานกัน เบ้ปากทำหน้าไม่เชื่อผมอย่างแรง
" อืมสิ " ผมตอบพวกมันแค่นั้น
จริงๆตอนแรกไม่อยากมา แต่ถูกเพื่อนลากมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมก็ต้องควบคุมตัวเองไม่ให้เขินหรืออายอะไร เตรียมใจและเตรียมพร้อมที่จะเดินเข้าไปหามัน )-( นี่ผมแอบเตรียมคำพูดจะพูดกับมันไว้ซะดิบดีด้วยนะ
" เราต้องไปที่ไหน ถึงจะเจอพี่เขาอะ " แยมเอามือขึ้นมาพัด แล้วกวาดสายตามองไปทั่วทุกสารทิศ
" กี่โมงแล้ว บ่ายสองสิบห้า พี่เขาเลิกเรียนแล้วหนิ " นิ่ม
" ไปลานเกียร์อะ ตรงที่มีม้านั่งกับต้นไม้เยอะๆ " ผมตอบ แล้วก้มมองโทรศัพท์
" ฮือ? " เสียงบ่งบอกถึงความสงสัยของพวกเพื่อนของผม
" จี้มึงสับสนหรืองงอะไรป่ะ ก็นี่ไงลานเกียร์ " แยมดันหน้าผากให้ผมเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ คือเมื่อกี้ไอ้เอื้อไลน์มาพอดีไง มันไลน์เข้ามาค่อนข้างจะถี่ คงเพราะมันเห็นว่าผมยังไม่ได้เปิดอ่านแล้วก็ไม่ได้ตอบ
" หะ! เอ้าหรอ " ผมมองรอบๆบริเวณนั้น เมื่อเดินมาถึง มีม้าหินอ่อน และคนค่อนข้างเยอะอะ มองไปด้านหน้าก็จะเห็นดึกขนาดใหญ่ตึกหนึ่งที่ผมเคยขึ้นไปเมื่อนานมาแล้ว
" งั้นป่ะๆ ลองเดินเข้าไปดู " นิ่มหันมาถาม พยักหน้าเรียกแล้วเดินนำ
" มึงคนเยอะจัง " มะยมเกาะแขนผมแน่น แล้วพูด คือมันคงกลัวโดนแซวอะครับ เพราะครั้งที่แล้วมาก็โดน
" ทำมาพูด กูบอกว่าไม่มาๆ ก็จะมากัน เป็นไงกลัวโดนผู้ชายแซว " ผมว่าให้ แล้วหันหนีเดินนำหน้ามันมา
" ก็กู.. พลั๊ก! โอ๊ะ! "
ตุ๊บ!
" เอ้ย! น้อง "
เมื่อได้ยินเสียงผมจึงหันกลับไปที่ไอ้มะยม มันจะเถียงผมแต่ดันโก๊ะ ถอยหลังไปชนกับใครบ้างคนที่เดินเข้ามาใหม่ กลายเป็นว่ามะยมเขาชนมันกระเด็นมาตะครุบลงตรงหน้าผมไปซะงั้น
O. O
" มะยมมึงเจ็บตรงไหนมั๊ย " ผมนะสิต้องรีบนั่งลงไปดูมัน แล้วปัดเศษฝุ่นเศษดินที่กางเกงมัน
" ไม่เป็นไร " มันบอกผม แต่ปากเบ้ะเหมือนจะเจ็บอยู่หน่อยๆนะ ฮ่ะๆ อยากหัวเราะมันจริงๆ
ไม่มีหรอกนะ ที่พระเอกเดินชนแล้วพระเอกจะรับไว้ทัน นี่ชนกันเล่นซะเพื่อนผมกระเด็นต้องตัวใหญ่พอสมควร ขอดูหน้าซะหน่อย
อุ้ยๆ
" เอิ่มมม " ใช้ได้>< ขาว ตัวสูง ตี๋ๆ ดัดฟัน ดูแล้วหล่อ หน้าตาดีเลยแหละ ^^
" น้องเป็นไรป่ะ? ขอโทษที พี่รีบไปหน่อย " คนที่ชนกับมะยมรีบลงมาดูไอ้มะยม
" มะ... ×o× " ตาโตอ้าปากค้าง นั้นนนน! อาการเดียวกันกับผมเป๊ะ แต่ดูจะเรียกสติกลับมายังไม่ได้
" ฮื้ม.. " เสียงคนที่กำลังรอคำตอบ
" ×.× " สายตามะยม ผมว่ามันจะแปลกๆนะ ..
" มะยมมึงล้มหรอ! โอ๊ะo.o ฮู้วววว>< " แยมกับนิ่มที่วิ่งกลับมา เพราะเห็นมะยมมันล้ม แต่พอพวกมันหันไปมองอีกคนข้างๆ แม่ง อาการเดียวกันทั้งกลุ่ม สลัดเป็ด!
" เป็นไรรึป่าวๆ? " ผู้ชายคนนั้นเอ่ยถามมะยมอีกครั้ง
" ........ " เอ้า ปากค้างกันทุกคนครับ ไอ้มะยมที่โดนถามก็ไม่ตอบ แถมยังตาโตยังมองหน้าพี่เขาไม่วางตา ส่วนแยมและนิ่มมันเริ่มยิ้มๆ เขินๆกันตามสไตล์ เห็นคนหล่อต้องยิ้มอ่อนๆและนิ่งไว้ว่างั้น
" น้องๆ ลุกไหวมั๊ย ไปนั่งบนเก้าอี้ก่อนนะ " พี่เขาถามไอ้มะยม แล้วพูดกับผมให้พยุงมันไปนั่งม้าหินอ่อนที่อยู่ใกล้ๆ พี่เขารีบเอาแขนมะยมคล้องคอพยุงไป เชื่อมั๊ยเขาบอกให้ผมช่วย แต่ผมอะไม่ได้ออกแรงอะไรเลย
" พี่ขอโทษจริงๆนะ "
" ........ " มะยมยังนิ่ง ไม่ปริปากหรือพูดอะไร สายตามัวแต่มองที่หน้าคนๆนั้น จนพี่เขาโบกมือไปมาผ่านหน้ามัน มันก็ยังมองที่หน้าพี่เขาไม่วางตา หึๆ
" เออ น้องเขาเป็นอะไรรึป่าว " พี่เขาหันมามองหน้าผม เหมือนจะขอความช่วยเหลือ เพราะมะยมมันเล่นมองหน้าอย่างเดียวไม่ยอมพูดเลย
" มะยมๆ! ไอ้มะยม!" ผมอดไม่ได้ เห็นมันค้างนานไปหน่อย เลยเขย่าตัวมันและเรียกชื่อมันซะเสียงดังจนเจ้าตัวสะดุ้ง
" หะๆ! "
" มึงเป็นไร เจ็บหรอ.. ทำไมไม่ตอบพี่เขา " ผมยืนขึ้น แล้วชี้ๆไปที่คนนั่งข้างๆ ตอนนี้มันมีแค่มะยมกับพี่เขาที่นั่งบนเก้าอี้หินอ่อน ส่วนแยมกับนิ่มมันก็ยืนอยู่ไม่ไกล แถมยังซุบซิบๆอะไรกัน จนผมอดอยากรู้ด้วยไม่ได้
" อะ..เออ ป่าวๆ ผมไม่เป็นไรฮะ " มันส่ายหน้า มองไปมาเหมือนไม่รู้ตอบใคร ก่อนจะก้มหน้ายิ้มเขินๆ
" ถลอกปะ? ไหนมะยมเอามือมาดู "
หมับ
" กรี้ดดด " ผมหันไปมองสองคนแยม นิ่ม ไม่ได้จะช่วยอะไรเลย แต่พวกมันกลับยืนบิดไปมา ยิ้มหวาน หัวเราะกรี้ดกร้าดกันอยู่สองคน พวกมันส่งสายตามาให้ผม เหมือนรู้กันว่ากำลังคิดอะไร
" ....... " ส่วนมะยมมันก็ดูเหมือนจะพูดไม่ออก อยู่ๆมีผู้ชายหล่อเรียกชื่อแถมยังมาจับมือมันไว้อีก พี่เขาค่อยๆพลิกไปมา แล้วลูบๆเพื่อหารอยถลอกกับมือเล็กๆของมัน แหนะๆมะยมมันยิ้มเขินๆนะครับ เพิ่งเจอกันก็อย่าเพิ่งไปมีใจนะเพื่อนกู
" เจ็บมั๊ย ไม่มีที่มือ แล้วหัวเข่าล่ะ หรือ.. " พี่เขาพลิกข้อมือมะยมไปมา พอไม่เห็นบาดแผลก็เลยจะก้มไปดูขามันจนมันรีบเบี่ยงตัวหนี
" เออๆ ไม่มีหรอกฮะ คือตอนมะยมล้มมีกระเป๋าในมือ มันรองมือกับแขนตอนล้มพอดี ขาก็ไม่มีแผลฮะ " ไอ้มะยมพูด สายตามองไปที่มือตัวเอง เหมือนไม่กล้ามองหน้าพี่เขา แล้วค่อยๆดึงมือออกมาจากฝ่ามือใหญ่นั้น ผมเห็นพี่เขาก็อมยิ้มมองมะยมด้วย><
ผมคงต้องช่วยอะไรมันหน่อยแล้วล่ะ เหมือนที่มันพยายามช่วยผมให้มีแฟนไง ไม่แน่พี่คนนี้อาจจะเป็นคนที่ไอ้มะยมไปดูดวงมาก็ได้ว่าไอ้เอื้อจะนำเนื้อคู่มาให้มัน
" พี่ ผมว่าเพื่อนผมมันเจ็บอยู่นะ " ผมหันไปมองไอ้แยมกับนิ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกล มองหน้ากันก็รู้ใจ ต้องช่วยอะไรเพื่อนซักหน่อยแล้ว มันพยักหน้ารับและยิ้มอย่างมีเลศนัย
" ใช่ค่ะๆ แยมว่านะ พี่ต้องรับผิดชอบนะ "
" ได้สิ พี่พาไปโรงพยาบาลก็ได้นะ ไปมั๊ย " พี่เขาหันมองมอง ก่อนหันกลับไปพูดกับมะยม
" ไม่ดีกว่าครับ.. กูไม่ได้เป็นไรนะพวกมึงหนิ! " มะยมส่ายหน้า และส่งสายตามาห้ามพวกผม มันต้องรู้แน่ๆ ว่าพวกผมกำลังจะทำอะไร แต่ใครสน ทีมันยังชงผมกับไอ้เอื้อบ่อยจะตาย จะเรียกว่าผมเอาคืนก็ได้ ฮิๆ
" เอางี้ๆ พี่แค่แลกไลน์กับเพื่อนพวกหนู " นิ่มมันเสนอ
" ฮะ! มะ.. " อันนี้เสียงไอ้มะยมครับ ส่วนพี่เขาแค่อมยิ้มมองมัน
" แลกไลน์แล้วทักมาหาถามอาการไง อาจจะมาชวนไปเที่ยว ดูหนัง หรือชวนไปกินข้าว แบบนี้ก็ได้นะคะ "
" ไอ้นิ่ม! ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับพี่ เพื่อนผมมันพูดเล่น " มะยมมันส่ายหน้ารัว หันหน้าไปมาเหมือนไม่รู้จะพูดกับใคร
" หนูพูดจริงนะ ^^ "
" มึงหนิ! เออ เราไปกันยัง? " มะยมกระตุกข้อมือผมเบาๆ แล้วลุกขึ้นพร้อมกับพี่เขาที่ช่วยพยุงมัน มันยิ้มให้พี่เขา
" พี่ว่า แบบนั้นก็ดีนะ "
" ฮะ! ครับ? " ไอ้มะยมร้องขึ้น พี่เขายิ้มขำ แล้วยังจับแขนไอ้มะยมไว้ เพื่อนผมมันก็หน้าเหวอเลยสิครับ ฮ่ะๆ
" เอาไลน์มาสิ "
" หาาา? "
" อ๊ายยยยย " พวกยืนมองก็กลั้นเสียงกรี้ดเอาไว้ไม่อยู่ครับ ต้องส่งเสียงออกมาดังพอสมควร
" พี่ขอไลน์เราไง เอาไลน์มาสิ " พี่เขาล้วงมือเข้าในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วยื่นส่งให้มะยม
" ไม่ต้องก็ได้พี่ พี่ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรก็ได้ครับ มะยมไม่ได้เจ็บ " มันส่ายหน้าให้พี่เขา แต่พวกผมพยักหน้ายิ้มให้พี่เขากันใหญ่
" ไอ้มะยม พี่เขาขอแล้วก็ให้ดิๆ " ผมพูด
" ใช่ๆ ไลน์มันคือ M-A-M-A-Y-O-M-1-2 ค่ะพี่ " ไอ้นิ่มรีบตอบ และพูดเร็วมากจนมะยมมันหน้าเหวอ ห้ามไม่ทัน
" ไอ้นิ่ม! " มะยมมันจะเอื้อมมือไปตีนิ่มเชิงจะห้าม แต่มันก็ไม่ทันความเร็วในการหลบหลีกของไอ้นิ่มที่ไม่ทันให้ใครโดนตัวได้
" ^^ โอเค พี่จะแอดไปนะ " พี่เขาพยักหน้าก่อนเก็บโทรศัพท์ไว้กระเป๋ากางเกงที่เดิม
" อือ ....ครับๆ " มันพยักหน้ายอม เพราะทำอะไรไม่ได้แล้ว
" น้องชื่อมะยม.. น่ารักดีนะ "
" ครับ? เออ พี่หมายถึงชื่อสินะ "
" พี่หมายถึงทั้งชื่อทั้งคนนะ "
" อ๊ากกก " มือจะหงิกแล้ว เกร็งไปหมดอะ นี่ผมต้องมายืนมองคนจีบกันหรอครับเนี่่ย
" อ่าา ครับ แล้วพี่..ชื่อ..? "
" ชื่อพี่เมฆ "
" อ่อครับ^-^ "
" จี้ มึงไม่ต้องอิจฉานะ " เสียงไอ้แยมที่อยู่ข้างผม ทำให้ผมหันไปมองแล้วขำ
" บ้า! กูไม่ได้อิจฉาสักหน่อย ก็เขินกับมันเนี้ย "
ผมยังมองสองคนนั้น นี่เพิ่งจะชนกันล้ม เพิ่งรู้จักกันเองนะ ยังยืนคุยกันอยู่เหมือนส่วนใหญ่พี่เมฆจะชวนมะยมคุยมากกว่า พี่เขาดูอัธยาศัยดี ส่วนมะยมส่งสายตาให้ผมช่วยเอามันออกมา ฮ่ะๆ
" ใช่มั๊ย ดูพี่เมฆมองมันดิ " ไอ้แยมบอกให้ผมดู ผมว่าสายตาพี่เขานี่ดูเอ็นดูไอ้มะยมแปลกๆ หรือพี่เขาจะมีใจว่ะเนี้ย><
" เพื่อนเราก็เหมือนกันนั้นแหละ ทำเป็นอายๆ แต่ตอนมองพี่เขาครั้งแรกนี่เหวอนานมาก " นิ่มพูด นี่พวกผมพากันนินทาไอ้มะยมระยะเผาขนเลยนะครับเนี้ย
" กูแฮปปี้จัง ไอ้มะยมก็เจอผู้ชายดี มึงก็มีแฟนเป็นพี่เอื้อที่โคตรจะดี >< " แยม
" เดี๋ยวๆ กูยังไม่เป็นสักหน่อย>~< "
" อืมๆ นั้นแหละเนาะ ทำมาเป็นไม่ชอบๆ มึงนะชอบพี่เอื้ออยู่แล้ว จิ! " แยมผลักผม แล้วยิ้มล้อ
" ป่าววว! " แล้วผมจะเสียงสูงทำไมล่ะครับ
" อืม ใช่ความรักเพื่อนกำลังสดใส เป็นสีชมพู " นิ่มทำมือเป็นรูปหัวใจจนผมหลุดขำ ปล่อยมันพูดไป
" แถม.. พี่เอื้อยังดูเร้าใจด้วย>< "
O.O
" อ๊าก หยุดพูดๆ " ผมร้องออกมาพยายามปิดปากพวกมัน ไอ้เพื่อนบ้า เร้าใจอะไร อะไรเร้าใจหะ!
" ฮ่ะๆๆๆๆ " พวกมันหัวเราะผม ก่อนจะพากันเดินเข้าหามะยมกับพี่เมฆ
" พี่รีบหนิฮะ ผมไม่เป็นไรแล้ว " ไอ้มะยมดึงมือตัวเองกลับ มองหน้าพี่เขายิ้มๆ
" แล้วจะไปไหนกันหรอ พี่ทำให้เสียเวลาเลยเนาะ โทษทีนะ "
" ไม่เป็นไรครับ ผมแค่จะมาหารุ่นพี่ " ผมส่ายหน้าไปมา
" อ่อ อยู่ที่ไหนกันละ "
" อยู่ที่.. "
" ไอ้เมฆ! ไหนว่าไปเอาของไงว่ะ ทำไมนานแบบนี้ แล้วมึงมาทะ.. O.O น้องจี้! "
" อ้าว พี่เชอร์ หวัดดีฮะ " ผมยิ้มให้คนที่เดินเข้ามา แล้วก็เรียกชื่อผม พี่เชอร์นั้นเอง ตอนแรกเหมือนพี่แกเดินบ่นเข้ามาตบไหล่พี่เมฆ แต่มองมาเห็นพวกผมก่อน
" หวัดดีค่ะๆ " แยม นิ่ม ยกมือไหว้ และย่อตัวหน่อยๆ มันคงพอจะรู้และจำได้ว่าพี่เชอร์เป็นเพื่อนไอ้เอื้อ
" มาทำอะไรอะ มาหาไอ้เอื้อหรอ " พี่เชอร์พูด ตาโตเหมือนอยากรู้เต็มที
" อะ.. "
" ใช่แล้วค่ะ พี่เชอร์ ไอ้จี้มาหาพี่เอื้อค่ะ " ผมยังไม่ได้ทันตอบ ก็มีเสียงแหลมๆประสานเสียงตอบตัดหน้าซะก่อน
" ไอ้แยม! " ผมเรียกพร้อมส่งสายตาห้าม กลัวมันพูดมากกว่านี้
" อะไร ก็มึงมาหาพี่เอื้อจริงๆอะ! " ไอ้แยมยิ้ม สายตากรุ้มกริ่ม
" ฮ่ะๆๆๆ ดีเลยๆ ไอ้เอื้อตอนนี้มันกำลังอารมณ์เสียเลย ถ้าเจอน้องจี้น่าจะอารมณ์ดีขึ้น เดี๋ยวไปพร้อมพี่ พี่มาตามเพื่อน " พี่เชอร์พูดแล้วหัวเราะแล้วหันไปชี้พี่ข้างๆไอ้มะยม
" เพื่อน? " ผมมองพี่ที่ชนกับไอ้มะยม สลับกับมองพี่เชอร์
" ใช่ นี่ไง ไอ้นี่แหละ แล้ว..รู้จักกันหรอ "
" อ่อ เปล่าครับ คือเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย " มะยมยิ้มตอบ ลูบแขนตัวเองไปมากกลบความเขิน
" กูชนน้องมะยมล้มหนะ " พี่เขาพูดแบบหน้าโคตรจะรู้สึกผิด
" อ้าวหรอ เจ็บมั๊ย เป็นอะไรมากรึป่าว " พี่เชอร์ผลักพี่เมฆออกแล้วเข้าไปจับแขนไอ้มะยม ยกขึ้นยกลงเพื่อหาดูว่ามีบาดแผลรึป่าว
" ไม่ครับๆ ไม่เป็นไร "
" โอเคๆ นี่เพื่อนพี่ ชื่อเมฆ มันประกวดเดือนเป็น Popular Vote ปีพี่เลยนะ " พี่เชอร์แนะนำให้รู้จัก
" โหหห จริงหรอคะ/ครับ "
" ไอ้เชอร์ มึงอย่าไปพูดถึงดิ๊ " คนตัวเล็กถูกกระตุกแขนเบาๆ
" เออๆ ฮ่ะๆๆๆๆ นี่น้องๆกูเอง แล้วนี่น้องแยม น้องนิ่ม น้องมะยม และน้องจี้ คนนี้ไอ้เอื้อจอง ฮิๆ " พี่เชอร์แนะนำพวกผมกับพี่เมฆคร่าวๆ แต่ประโยคหลังนี่ผมว่าทะแม่งๆ
" O-O พี่เชอร์! " ผมเผลอเรียกเสียงดัง จนคนถูกเรียกสะดุ้ง แต่ก็ไม่วายหัวเราะต่อ
" ฮ่ะๆๆๆ ก็บอกไว้ไงน้องจี้ จะได้ไม่โดนจีบ " พี่เขาหันมาแล้วยิ้มจนผมไม่กล้าพูดอะไรต่อ ทำไมคนสวยชอบแซวผมให้ไอ้เอื้อนะ ฮึยย
" จีบอะไรล่ะพี่ครับ ไม่มีหรอก "
" หะ! นี่น้องคนนี้แฟนไอ้เอื้อหรอ " คนที่ฟังมาสักพัก ชี้ๆมาที่ผมเหมือนไม่แน่ ความรู้สึกจะช้าไปหน่อยนะพี่ครับ
" เฮ้ย พี่ ปะ.. ป่าวซักหน่อย " ผมตอบเบาๆ หลบตา ส่วนเพื่อนผมมันก็ปั้นหน้าปั้นตาใส่ผม แล้วพยักหน้าให้คนที่เพิ่งถามผมจนผมอดเอามือไปตีแขนพวกมันไม่ได้>~<
" ฮ่ะๆๆ งั้นน่าจะใช่จริงๆ " พี่เมฆหันไปพยักหน้ากับพี่เชอร์ แล้วตามด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ
" ป่าวพี่! " ผมปฏิเสธอีกรอบทันที จนคนหัวเราะอยู่แล้ว หัวเราะเสียงดังกว่าเดิม
" ว่าที่ๆ..คงอีกไม่นานๆ " พี่เชอร์ยิ้มพูดต่อ ชี้นิ้วมาทางผม
" ไม่นานค่ะ ประมาณเดือนหนึ่ง ฮ่ะๆๆ " ไอ้นิ่มไอ้แยม ชูนิ้ว แล้วขยิบตา
" พี่เชอร์อะ! พวกมึงด้วย>~< ชู่ว! " กราบละ อย่าพูดดด>~<
" โอเค ไม่ล้อแล้วๆ งั้นไปข้างในกันป่ะ พี่ว่าไอ้เอื้อต้องยิ้มไม่หยุดแน่ๆ "
" เออ พี่เชอร์ฮะ " ผมเรียกเมื่อพี่แกกำลังจะเดินนำ
" จ้ะ ว่าไง " พี่เชอร์ทำสีหน้าสงสัยนิดๆ
" จี้คงไม่เข้าไปแล้ว อันนี้..ฝากไปให้มันได้มั๊ย " ผมตัดสินใจยื่นถุงขนมให้พี่เชอร์รี่
" อ้าว ไอ้จี้/ อ้าวน้องจี้ ทำไมล่ะ " เสียงเพื่อนผม และพี่เชอร์พี่เมฆที่พูดขึ้นและทำหน้าตางงๆ
" มึงมาอายอะไรตอนนี้ " ไอ้นิ่ม
" มึงกล้าๆหน่อยดิ " ไอ้แยม
" ป่าวอาย>_< ก็แค่เอาของมาให้ไง นี่ฝากพะ../ไม่รับฝาก น้องจี้"
" ...... " ง่ะ>< พี่เชอร์รีบปฏิเสธแล้วส่ายหน้าไปมา ส่วนคนอื่นๆก็กลั้นหัวเราะผม
" ไม่ต้องถามมันหรอกพี่เชอร์ขาาา เดินนำเลยค่ะ " ไอ้แยมส่ายหน้าแรงๆ แล้วดึงมือผมกลับ
" ใช่ค่ะพี่เชอร์ มาไอ้จี้ มึงอย่ามาทำเป็นอาย " ไอ้นิ่มรีบจับมือผมไว้เตรียมลากให้เดินตามทันที
" เนาะ ไปเถอะ พี่ไม่รับฝาก น้องจี้ต้องเอาไปให้มันเอง "
" มะ.. "
" ไปเลย ป่ะะะ "
.
.
.
.
ต่อด้านล่าง
-
15/2
P'EUA
" ไอ้สัดเอ้ย กูง่วง " ไอ้เต็งเขวี้ยงชีทเรียนลงโต๊ะม้าหินอ่อน แล้วรีบฟุบหมอบเพราะง่วงนอน
" อาจารย์แม่ง จะสอนเร็วไปไหน กูตามไม่ทัน " ไอ้ชินที่นั่งลงมาข้างผมยื่นมือไปหยิบชีทไอ้เต็งมาเปิดๆดู แต่ดูได้แปบเดียวก็วางลงไว้ที่เดิม
" ใช่มั๊ย พอกูไม่ฟังนะ ก็รู้อีก คุณธนินธร ข้อนี้ตอบอะไร ไอ้เหี้ยเอ้ย กูไม่รู้เรื่อง! " ไอ้น้ำเงินดูจะโมโหที่สุดนะครับ มันลุกขึ้นบ่นหลังจากเพิ่งนั่งลงไปไม่นานจนไอ้กระแตสะดุ้ง วันนี้มันโดนอาจารย์ถามเยอะสุด
" ฮ่ะๆๆๆ ใจเย็นมึง นั่งลงดิ คนมอง " ไอ้กระแตดึงไอ้น้ำเงินที่เผลอตะโกนเสียงดัง
" สัด! ลืมตัว แต่ไหนใครมอง " น้ำเงินรีบนั่งลง แต่ก็ยังหันหน้าไปมาซ้ายขวา พยายามทำหน้าโหดที่แม่งไม่โหดมองไปทั่วๆ
" กูก็พูดไปงั้นแหละ " ไอ้กระแตพูดแล้วหัวเราะไอ้น้ำเงิน
" เอื้อ มึงเอื้อมเอาแก้วน้ำไอ้ชินมากินดิ "
" ....... " ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์มองมัน ก็ไม่รู้ว่าส่งสายตาแบบไหนออกไปให้มันนะ แต่มันถึงกับถอนหายใจแล้วก็ทำแก้มพองลม
" โอเคขอรับคุณพ่อ เดี๋ยวกระผมหยิบเองขอรับ " มันพูดติดตลก แล้วแกล้งก้มหัวเหมือนขอโทษผม
" สัด น้ำเงิน ฮ่ะๆๆ " กระแตหัวเราะออกมากับคำพูดน้ำเงิน ผมก็ได้แต่สายหน้าไปมา แต่ก็หยิบให้มันแหละนะ
" ก็หน้าพ่อกูแม่ง ห่อเหี่ยวจริงๆ " พ่อ นี่เป็นคำสรรพนามที่ไอ้น้ำเงินเรียกผมเองนะครับ มันชอบแทนผมว่าพ่อ ไม่ชินก็ต้องชินน่ะครับ
" ก็จริง หน้านี่แบบนี้ตลอดเวลา " กระแตเลียนแบบด้วยการทำหน้านิ่ง แต่ไม่นานมันก็หลุดขำ
" ......... " ผมนั่งใส่หูฟังฟังเพลงข้างเดียว อีกข้างก็ฟังเพื่อนคุยกัน ส่วนตาก็มองแต่โทรศัพท์น่ะครับ ปล่อยๆพวกมันพูดไป พูดๆกันไปสิบเรื่องสุดท้ายเดี๋ยวก็กลับมาเรื่องของผม คอยดูเถอะ หึๆ
" กูใช้นิดใช้หน่อย แต่สายตามึงนี่ปิดไม่มิดเลยว่ารู้สึกอะไรอยู่ "
" รู้สึกไรว่ะ " ไอ้กระแตทำเสียงตื่นเต้น เหมือนตั้งใจจะล้อผม ผมรู้อยู่แล้วล่ะครับ แต่ก็ปล่อยให้พวกมันพูดไป
" อ่ออออ ก็รู้สึกคิดถึงน้องจี้ไง! " หึ ที่อย่างนี้ ประสานเสียงตอบชัดกันทุกคนเลยล่ะครับ ตอนอาจารย์ถาม มึงทำไมไม่เห็นตอบได้แบบนี้
" ก็ไม่ได้ปิดอยู่แล้ว " ผมตอบแต่สายตาก็ยังมองโทรศัพท์ตัวเองอยู่ แม่งนี่ไอ้จี้ไม่ตอบผมเลยตั้งแต่เที่ยง
" โอยๆ ฮิ้วววว ปฏิเสธบ้างก็ได้ "
" แหมะๆ น้องจี้ไม่ตอบอะดิ "
" ....... " -_- ผมแค่เงยหน้ามองนิดๆ ทำไมพวกมันถึงรู้วะครับ
" ถึงมึงจะยังหน้านิ่งๆในสไตล์ของมึง แต่ก็มีอาการหงุดหงิดบ่อยที่เห็นชัด และหงอยๆนิดๆ ติดน้อยใจหน่อยๆ " น้ำเงินกอดอกทำท่าวิเคราะห์จริงจัง
" เอาน่าาา น้องอาจจะติดเรียนป่ะ " กระแตพูดเหมือนให้กำลังใจผมเลยนะครับ หึ
" ....... " ผมแค่ส่ายหน้าปัดพวกมัน ขี้เกียจตอบ แต่จี้มันเคยบอกผมว่าเลิกเรียนบ่ายสองไง ทำไมยังไม่อ่านวะ หงุดหงิด.
" นี่ก็นั่งมองโทรศัพท์ทั้งวัน " ไอ้เต็งที่ฟุบไปตั้งแต่แรก เงยหน้ามาพูดแล้วก็ฟุบลงไปอีกครั้ง มึงว่าใคร..
" มึงว่าไอ้เอื้อใช่ป่ะ แม่งมึงคิดเหมือนกูเลย " น้ำเงินพูด แล้วพยายามดันหน้าไอ้เต็งให้เงยขึ้นมาฟัง แต่ไอ้เต็งมันไม่ยอม ส่งเสียงด่าออกมาหน่อยๆ ก่อนปัดมือไอ้น้ำเงินออก
" ฮ่ะๆๆๆ " คนโดนด่าก็หัวเราะ ทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว แกล้งไอ้เต็งต่อ
" ...... " ปล่อยมันหัวเราะกันไปแล้วกันครับ
" แต่แล้วไอ้เชอร์ไปตามไอ้เมฆนานจังวะ " กระแตมองหาซ้ายขวา
" กูมาแล้ว ทุกคน>~< " เสียงที่ทักขึ้นไม่หันไปดูก็รู้ว่าเสียงเชอร์รี่ และน้ำเสียงมันฟังดู ดูร่าเริงตื่นเต้นมากกว่สปกติ เพื่อนผมที่นั่งอยู่ก็หันไปมอง แต่ผมไม่ได้สนใจ นั่งใส่หูฟังอยู่แล้ว ส่วนตาก็มองแต่โทรศัพท์น่ะครับ
" พูดถึงก็มาเลย เฮ้ย! "
" อ้าว! O.O มาได้ไง?? " เสียงเพื่อนผมมันถามคนที่เดินเข้ามาใหม่กันอย่างเสียงดัง
" มึงตกใจอะไร เสียงดะ.. เฮ้ยย^÷^ " ไอ้เต็งที่เงยหน้าขึ้นแบบสลึมสะลือแล้วจะด่าในตอนแรก กลับทำหน้าแปลกใจอ้าปากเหวออีกคน ก่อนยิ้มล้อๆส่งให้ผม โดยที่ผมยังไม่รู้เหตุผล
" อะแฮ่มๆ ดูสิๆ กูพาใครมา " เชอร์รี่
" ไอ้เอื้อๆ ดูดิๆ " น้ำเงิน
" ....... " ผมมองตามที่ไอ้น้ำเงินพยายามสะกิด และไอ้เต็งก็ชี้ ตอนแรกพวกมันทำท่าตกใจ แต่ซักพักก็ส่งเสียงแซวกันทันทีเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามากับไอ้เชอร์และไอ้เมฆที่ไม่รู้หรอกว่ามาด้วยกันได้ยังไง
หึๆ
จีจี้
คนตรงหน้าผม คือจีจี้ .. มันเดินตามเพื่อนผมเข้ามาพร้อมๆกับเพื่อนของมันอีกสามคน
" น้องจี้ไง! " เสียงไอ้เชอร์ที่ยังดี๊ด๊าไม่หาย ผายมือไปหาคนตัวเล็กสี่คนข้างหลังที่เดินตามมันเข้ามา เพื่อนๆไอ้จี้ยิ้มแย้มยกมือไหว้พวกผมตอนเดินเข้ามา ส่วนจีจี้ก็อมยิ้มและไหว้ทุกคน ยกเว้นผมอะครับ
ไหนเมื่อวานที่ผมบอกให้มา มันก็บอกว่าจะไม่มาไง ทำไมถึงได้มาอยู่ตรงหน้าผมตรงนี้
" จี้เอง สวัสดีครับพี่ๆ " ไอ้จี้ที่เดินเข้ามายกมือไหว้เพื่อนผมอีกรอบ และก้มหัวหน่อยๆ มันถือถุงอะไรมาไม่รู้เต็มมือเลย
" เฮ้ยน้องๆ มาได้ไงๆ มานั่งๆ " น้ำเงินโบกมือไปมา แล้วกวักมือให้พวกมันเดินมานั่งที่โต๊ะ แล้วถาม พวกไอ้จี้นั่งอีกโต๊ะหนึ่ง ข้างๆกัน
" มาหาไอ้เอื้อหรอ " นี่ไอ้เต็งถามครับ มันยิ้มล้อด้วย แต่ผมเผลอยิ้มนิดหน่อย ก่อนจะเก็บอาการไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกไป ทั้งที่โคตรจะรู้สึกดีเลย ไม่คิดว่ามันจะมาคณะผมจริงๆ
" .... " ไอ้จี้ ไม่ได้ตอบอะไร ยิ้มนิดๆ แล้วก้มหน้าหลบสายตาผม มีแต่น้องสามคนเพื่อนไอ้จี้นะครับ ที่พยักหน้ากันรัวๆแทนคำตอบ
หึๆ คนเก่งเวลาตอบแชทตอบไลน์ผมนี่หายไปไหนนะ
พออยู่ต่อหน้าก็ไม่ยอมสบตามองหน้ากัน เอาแต่ก้มหน้าก้มตา ไม่รู้จะค้นหาอะไรในถุงที่ถือมานักหนา หน้าจะเข้าไปในถุงแล้ว
สายตาเพื่อนผมแม่งก็มองมาหาทั้งเจ้าเล่ห์และยิ้มล้อเลียนกันไม่หยุด
" พอดีจี้เขาเอาวุ้นมะพร้าวกับขนมมาให้พะ.." เสียงน้องแยมกำลังจะตอบ แต่มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อน
" จี้เอามาให้พี่น้ำเงิน! เออ...พี่ๆทุกคนด้วย เออ.. " ไอ้จี้พูดขึ้น และมองหน้าผมเลิกลัก แบบทำตัวไม่ถูกทั้งแก้มที่โคตรจะแดงจนเห็นได้ชัด ผมก็เลิกคิ้วสงสัยหน่อยๆ นี่ผมอยากกินนะ ตกลงซื้อมาให้ใคร
" อ้าว น้องจี้ พี่ไม่อยากมีปัญหากับพ่อตัวเองน้าา -=- " ไอ้น้ำเงินพูดติดตลก แล้วชี้มาที่ผม ทำให้คนที่งงๆพอจะเข้าใจ ว่า คำว่าพ่อ คือเรียกแทนผม
" ซื้อมาให้ใคร ก็บอกไปดิ มึงหนิ! " น้องนิ่มกระตุกแขนไอ้จี้ ไอ้จี้ก็มองหน้าผมอยู่ เหมือนไม่กล้าพูดต่อ
" .....ซื้อมา ให้พี่ทุกคนอะครับ " มันตอบตะกุกตะกัก หึๆ ..หรือมันคิดว่าผมโกรธนะ ที่ผมนิ่งก็ไม่ได้โกรธนะ กำลังอยากแกล้งคนตรงหน้าต่างหาก
ความจริงซื้อมาให้ใครก็น่าจะบอกเลยนะจี้จี้ แต่มันคงเขินหรือเปล่า ถ้าต้องบอกว่าเอามาให้ผม หึๆ ผมก็ไม่ถือๆ เพราเวลามันเขินหรือทำตัวไม่ถูกมันน่ารักจริงๆ
" ฮ่ะๆๆๆๆ นี่พี่เอื้อเป็นพ่อพี่น้ำเงิน แล้วอนาคตพี่น้ำเงินจะเรียกไอ้จี้ว่าอะไรล่ะคะ "
" ไอ้แยม! " ไอ้จี้ตีแขนเพื่อนมันทันที ทำให้คนอื่นที่เพิ่งรับมุก ยิ้มและหัวเราะกันออกมา
" เออ จริงด้วยแฮะ ^~^ " ไอ้น้ำเงิน ที่พยักหน้าเข้าใจ และทำท่าคิดหนัก
" ....... " เหมือนทุกคนจะเงียบรอฟัง มีแต่ไอ้จี้ที่ส่ายหน้าไปมาเหมือนจะห้าม
" น้องจี้เป็นน้องพี่ แต่จะเป็นแฟนไอ้เอื้ออีกไม่นาน อืม " มึงพูดดีน้ำเงิน หึๆ
" ไม่รู้นะว่ามึงต้องเรียกน้องว่าอะไร แต่กูจะเรียกน้องสะใภ้ " กระแตตอบ และไอ้เชอร์กับเต็งก็พยักหน้าเห็นด้วย
" พี่ๆครับ ไม่เอาอะ ไม่เรียกอะไรทั้งนั้นแหละครับ จี้ก็คือจี้น่าา " ดูกันทำหน้า เหมือนจะงอนนิดๆนะ หึๆ ถึงมันจะไม่ให้เรียก แต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธนะครับเรื่องแฟนในอนาคตของผม
" ฮ่ะๆๆ โอเค น้องจี้อย่าหน้างอสิ ยิ้มน้ายิ้มๆ "
" ใช่ๆ ไม่งอนนะลูก ยิ้มเถอะ แค่วันๆพี่เห็นไอ้เอื้อมันหน้าบูด พี่ก็ so bad จะแย่ " กระแตพูดกับจี้ แต่หันมาทำหน้าทำตาใส่ผม ไอ้จี้ก็พยักหน้ายิ้มๆ
" พี่ถามอะไรหน่อยสิ อยู่กับจี้ มันยิ้มบ่อยป่ะ "
" มันยิ้มบ่อยจะตายครับ พี่กระแต ตอนนี้มันแค่ขี้เก๊ก -.- " ไอ้จี้พูดเหมือนมั่นใจ แต่พอมามองหน้าผมมั่นก็พูดเสียงเบาลง ตอนนี้ผมไม่ได้ยิ้มเลยหนิครับ ถึงข้างในจะโคตรรู้สึกอยากยิ้มก็เถอะ
" ใช่ ขี้เก๊กสุดๆ " เพื่อนผมพยักหน้าเห็นด้วย
" มันยิ้มแค่กับน้องจี้เถอะ เพราะน้องจี้มาเลยนะเนี้ย ดูสิ มันอารมณ์ดีเลยอะ " กระแตยังพูดต่อครับ
" นี่ เรียกอารมณ์ดีหรอครับ " มันพูดแล้วเบ้ปาก
" อือ /ใช่/ ถูก/ อารมณ์ดีสุดๆ " เพื่อนผมตอบ
" มันแอบยิ้ม >~< " น้ำเงินชี้ ทำให้ไอ้จี้รีบหันมามอง
" มึงยิ้มหรอเอื้อ กูไม่เห็นเห็น " คนตัวเล็กขี้เหวี่ยงถาม สายตาจับพิรุจ
" ป่าว " ผมส่ายหน้าเบาๆ
" ยิ้มไม่เห็นยาก ขี้เก๊กเอ้ยยย ยิ้มแบบนี้ๆๆ " มันยิ้มตาหยี๋ เหมือนกำลังจะสอนให้ผมยิ้มตาม
" ...... " หึๆ เห็นแบบนี้ใครจะไปทนไหว ผมก็อดยิ้มตามออกมาไม่ได้ ทำให้ทั้งเพื่อนทั้งน้องผมก็โห่แซวสิครับทำไง
" ยิ้มโว้ยๆ ฮิ้ว / กูเขินแทน>< / กูมานั่งทำอะไรตรงนี้กรี้ด / มึงไม่ต้องมาอายจี้ / น้องจี้เขินด้วยเว้ย ฮ่ะๆๆๆๆ "
" ป่าวนะพี่ >~< " ส่วนจี้มันก็อายจนเก็บอาการไม่อยู่ เผลอตีเพื่อนตัวเองเบาๆ มันหลบตาทุกคน ส่งเสียงบ่นงึมงัมและขอให้ทุกคนหยุดแซว
" ก็มองสิ กูยิ้มแล้ว มึงมีแต่หลบตากู "
" ฮิ้ววววๆ "
" ไม่ได้หลบซักหน่อย ! " เถียงเถอะ ยังไม่ยอมมองกันดีๆนะครับ เสตาไปทางอื่น
" หลบ! " เสียงทุกคนอะครับ มันยิ่งอายกว่าเดิมหันไปมองเพื่อนตัวเอง
" ไม่น้าาา " มันตอบเบาๆ
" มาหาไอ้เอื้อ ตอนเข้ามาแรกๆ น้องจี้ก็ไม่ยอมพูดกับมันสักคำ หน้าก็ไม่มอง " ไอ้เต็งพูด ตอนนี้มันหายง่วงแล้ว เพราะมีอะไรให้แซว
" อะ.. "
" อย่าเถียง.. " อันนี้เสียงเพื่อนเขาล่ะครับ ทั้งยังชี้หน้าจี้ล้อๆ
" ไม่ได้เถียงซักหน่อย " มันทำแก้มพองลม ตอนนี้เหมือนทุกคนกำลังรุมมันครับ
" ที่จริงพี่กะจะล้อทั้งไอ้เอื้อทั้งน้องจี้ แต่ไอ้เอื้อมันนิ่ง มีแต่น้องนี่อาย ฮ่ะๆๆๆ " ไอ้เต็งครับ มันพูดแล้วแกล้งปาก้อนกระดาษมาใส่ผม
" ช่างมันสิ แล้วจี้ก็ไม่ได้อาย " ประโยคแรกมันเหวี่ยงใส่ผม ประโยคหลังทำเป็นเสียงเบา ไม่มองหน้าใคร
" ถุงนี้มีอะไรที่กินได้ก้มมอง อยู่นั้น " ไอ้เต็งลุกขึ้นเดินไปเปิดถุงที่โต๊ะไอ้จี้ ตอนนี้เพื่อนเริ่มเดินไปหาของกินแล้วครับ พอได้ยินว่าซื้อมาฝาก
" เออ.. นี่จี้ซื้อขนมมาให้ มีขนมไทย แล้วก็ขนมในเซเว่น "
" อันนี้ พี่กินได้ป่ะ " ไอ้เต็ง ยกถุงวุ้นมะพร้าวขึ้นมา มันพยายามหาเรื่องแกล้ง
" เออ กินดะ.. "
" ในถุงนั้นของกู ห้ามใครกิน! " ผมว่า ส่วนไอ้เต็งพยักหน้าเบาๆแล้วหัวเราะ รีบวางไปจับขนมถุงอื่น
" ไอ้สัดเอื้อ น้องเค้าซื้อมาให้ทุกคน น้องก็บอกเมื่อกี้ " น้ำเงินมันทำเป็นหน้างอ สร้างสถานการณ์อึมครึมขึ้นมา แล้วแอบหันไปยิ้มกับกระแต ผมรู้พวกมันคงอยากจะดูว่าไอ้จี้จะทำยังไงกับผม และผมจะทำยังไงกับไอ้จี้
" ........ " ผมเงียบ เห็นแบบนี้ก็อยากแกล้งด้วย
" เออ! สัดเพื่อนครับ ของมึงก็ของมึง กูไม่กินก็ได้" พี่น้ำเงินตอบเสียงง๊องแง๊ง แล้วจะกลับไปนั่งที่เดิม แต่ไอ้จี้ดึงไว้
" ผมซื้อมาฝากทุกคนนะ กินได้สิ นี่ครับๆ หยิบเลย " ไอ้จี้ยิ้ม และน้องๆพยักหน้า มันยืนถุงขนมอื่นให้พวกเพื่อนผม ส่วนถุงวุ้นมะพร้าว ผมเห็นมันเก็บไว้ข้างๆมัน หึๆ
" โห เยอะอะ ขอบคุณนะน้องๆ " น้ำเงินที่ยิ้มกว้างเพราะเห็นของกินล่ะครับ
" ไอ้เอื้อ มากินดิ "
" ........ "
พรึบ
ผมตัดสินใจปิดชีท หยิบโทร แล้วลุกขึ้นเดินหนีพวกมันออกมา ได้ยินเสียงร้องเรียกตาม รวมถึงเสียงของไอ้จี้ที่เรียกชื่อผมด้วย คือผมแค่อยากเข้าห้องน้ำ แต่ก็ไม่รู้ทำไมต้องเล่นใหญ่ทำเป็นฟอร์มหน้านิ่ง แล้วลุกตึ่งตั่งเดินหนีมาด้วยไม่รู้ แต่ที่อยากรู้คือ จีจี้ตามมามั๊ยครับ ไม่กล้าหันไปมอง
" เอื้อ นี่จะไปไหนเนี่ย! " ไอ้จี้ครับ ที่เรียกผมและกำลังเอามือทั้งข้างรั้งแขนผมไว้ ทำให้รู้ว่ามันถือถุงวุ้นมะพร้าวมาด้วย
" ........ "
" เงียบทำไม ตอบดิ นี่โกรธอะไร " มันทำหน้าเหมือนรู้สึกผิด
" ไม่ได้โกรธ "
" นี่! วุ้นมะพร้าว กูซื้อมาให้ แล้วทำไมไม่กิน "
" เพื่อนกูไง ให้มันกินดิ " เอาหน่อยๆ ทำเป็นเหมือนน้อยใจหาเรื่องมัน
" ก็อันนี้กูแยกของมึงไว้แล้ว ทำไมต้องลุกหนีมาด้วย " มันยังไม่ปล่อยแขนผมครับ จับแน่นขึ้นด้วย คงจะลืมตัว
" ก็กูจะมาเข้าห้องน้ำ หึๆ " ผมตอบ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
" ฮะ! เข้าห้องน้ำ! นี่ไม่ได้โกรธ " มันขมวดคิ้วและร้องออกมาเสียงดัง แล้วเหมือนเพิ่งนึกได้ว่าจับแขนผมอยู่ เลยรีบปล่อยมือออกทันที เปลี่ยนมาชี้หน้าผมแทน
" ^-^ไม่ กูจะโกรธอะไร " จริงๆนะ แค่รู้ว่ามันมา แค่เห็นหน้าก็ดีใจแล้ว
" ก็เมื่อกี้ มึงทำหน้านิ่ง นี่เก๊กหรอ นี่มึงแกล้งกูหรอ " โดนตีเลยครับ แต่ไม่เจ็บ
" ....... " ^~^
" ไอ้สัด ยิ้มทำไม >~< " มันตีต้นแขนผม คงเพราะเริ่มทำตัวไม่ถูก เหมือนจะอายๆนะ
" รู้สึกดี ที่มึงมา "
" อะ.. ก็แล้วทำไมรีบลุกมาเล่า! " มันอึ้งๆนิดๆ ก่อนที่จะตีแขนผมอีกครั้ง
" ก็กูปวดยะ.. "
" เออๆ รู้แล้ว! งั้นก็ไปดิ กูจะกลับไปโต๊ะ " มันห้ามไม่ให้ผมพูด แล้วผลักผมเบาๆ เชิงไล่
" หึๆ จะกลับทำไม ไหนๆ ออกมาแล้ว ก็มากับกูเลย " ผมรีบกุมมือมันไว้ก่อนมันจะเดินหนี
" หาาา อะไร ไปไหน ไม่ไป " มันหันมามองพยายามสลัดมือให้หลุด แต่ผมจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อยให้หลุด แล้วออกแรงดึงให้มันเดินตามเรื่อยๆ
" มึงถือถุงวุ้นมะพร้าวมาด้วยหรอ " ผมก้มมองที่มือมัน
" ก็นี่ของมึง ที่บ่นว่าอยากกิน กูก็ซื้อมาให้ไง "
" ..... "
" มึงอยากกินนี่ ก็เอาไปดิ ส่วนขนมอันอื่น ก็แบ่งพี่ๆคนอื่นไป " มันยกขึ้นมา แทบจะชนหน้าผมอยู่แล้ว ผมเลยยื่นมือไปรับไว้แล้วเอามาถือไว้เอง
" ...... " ทุกๆครั้งมันพยายามจะอธิบาย ผมแม่งกลั้นยิ้มแทบไม่ไหว
" มีอันเดียวหรอ "
" อืม ก็มึงอยากกินคนเดียว ก็เลยซื้อมาอันเดียว อยากกินหลายอันรึไง? "
" หึๆ เปล่า ขอบคุณนะ "
" อะ..อืม ละ..แล้วจะพาไปไหน จับมือแบบนี้คนอื่นเขามอง มัน... " มันพูดเบาๆ แล้วมองไปรอบๆ ที่มีคนนั่งหรืออยู่ในบริเวณนี้ ก็มีบางคนที่มองมาบ้าง
ความจริงมันก็เด่นตั้งแต่เดินเข้ามาในคณะแล้วล่ะครับ เพราะกลุ่มมันทั้งตัวเล็กแล้วก็หน้าตาดีทั้งกลุ่ม ถึงแม้มันกับน้องมะยมจะใส่ชุดนักศึกษาชาย แต่คนก็อาจจะคิดว่าสองคนนี้เป็นทอมก็ได้ ถ้ามองมาเทียบคณะพวกผมแล้ว ก็มีไอ้น้ำเงินเพื่อนผมที่เข้าข่ายอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย เพราะด้วยรูปร่าง ส่วนสูง และหน้าตา
" สนใจอะไร "
" ก็ที่นี่มันไม่ใช่คณะกูป่ะ ดูดิคนมอง แล้วเอาไปนินทา " หึๆ
" งั้นถ้าเป็นคณะมึง กูจับได้? "
" บ้าป่ะ อันนั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย " มันตีมือผมเสียงดังแปะ!
" หึๆ มึงแคร์เรื่องพวกนี้ด้วยหรอ "
" ทำไมคิดว่ากูไม่แคร์อะ " จี้มันเงยหน้าถาม แล้วก็ก้มหน้าลงมองถนน
" กูก็เห็นเวลาคนมองมึง มึงก็สู้สายตาทุกคน ยกเว้น..กู "
" กูก็สู้ทุกคนแหละ แต่มึงอะ..กูไม่อยากสู้ ^~^ "
" ทำไม กลัวรู้สึกอะไรกับกูหรอ "
" .... -O-.... " เงียบเลยครับ หึๆ มันไม่ตอบ
" โอเคๆ กูแซวมึงถ้าไม่เหวี่ยงใส่กู มึงก็จะเงียบใส่กูแทน "
" อือ ป่าวซักหน่อย แล้วนี่จะพาไปไหน " มันตอบปัดๆ เปลี่ยนเรื่อง
" ก็ที่เคยบอกไว้ไง "
" บอกเหรอ? " มันทำถ้าคิดซักพัก ก่อนทำตาโตแล้วยิ้มเมื่อนึกออก " o~o นมเย็น! "
" ........ " ผมพยักหน้ายิ้ม เมื่อเห็นมันยิ้มออกมา
ผมพาจี้มันเดินไปทางห้องน้ำ เพราะจริงๆผมจะมาเข้าห้องน้ำไงล่ะครับ แต่พอเห็นมันเดินตามมา เลยนึกออกว่าผมจะพามันไปซื้อนมเย็นด้วย ความจริงร้านกาแฟ ไม่ไกลจากลานเกียร์ แต่ก็ไม่ใกล้ครับ เพราะผมกะจะแกล้งมัน จริงๆก็แค่อยากเดินเล่นกับมันนานๆ เลยพามันเดินอ้อมไปอ้อมมา กว่าจะมาถึงร้าน ก็สังเกตเห็นคนตัวเล็กหอบหน่อยๆเลย หึๆ และตั้งแต่เดินออกมาจนถึงตอนนี้ผมก็ยังจับมือมันไม่ยอมปล่อย
" น้าครับ เอานมเย็นแก้วหนึ่ง " ผมสั่งน้ำกับน้าผู้หญิงที่กำลังชงกาแฟอยู่ น้าเขาพยักหน้ายิ้มรับ ก่อนบอกพวกผมรอซักครู่ ถ้าทำเสร็จเดี๋ยวจะเรียก ผมมองไปรอบๆร้านตอนนี้คนเยอะมาก และไม่มีที่นั่งเลย ผมเลยพาผมมานั่งรอด้านนอก
" เอื้อ ปล่อยมือได้ยัง " จี้มันรั้งแขนผม แต่ผมทำเป็นไม่สนใจแล้วนั่งลงที่เก้าอี้เล็กๆหน้าร้าน
" หึๆ คนเยอะเดี๋ยวหลง " ผมบอกแล้วดึงมือให้มันนั่งลงข้างๆ
" บ้านมึงสิ ก็มีอยู่แค่นี้ " มันพยายามสะบัดเบา แต่ผมก็ไม่ปล่อยเขาหรอกนะ จนมันเหนื่อยนั้นแหละ มัยเลยยอมนั่งลงข้างผมดีๆ
ผมว่าจี้มันคงทำตัวไม่ค่อยถูกนะ เวลานี่เป็นเวลาที่คนโคตรเยอะ เดินไปทางไหนจนมาถึงร้านนี่ก็เห็นรุ่นน้องคณะของผมยกมือไหว้ผมและคนข้างๆผมกันใหญ่ ผมก็แค่พยักหน้ารับนิดๆเท่านั้น แต่ไอ้จี้มันก็ยิ้มรับหน่อยๆเพราะไม่รู้จะทำตัวยังไง หึๆ
หลายคนที่เดินผ่าน ก็มองมันด้วยสายตาหลายๆแบบ หลายๆความรู้สึก บางคนก็ยิ้ม บางคนก็ทำหน้าตาสงสัย หรือมองแปลกๆ แต่แค่ผมทำหน้านิ่งๆมองนิ่งๆ คนพวกนั้นก็เลิกมองไป จริงๆผมก็พยายามไม่ได้สนใจหรือใส่ใจคนอื่นเท่าไหร่ แต่ผมสนใจคนข้างๆมากกว่า นี่สังเกตุด้วยหางตาหลายครั้งก็เห็นว่าจี้มันมองผมบ่อยๆ ทั้งยังกำมือผมแน่นขึ้นด้วย ไม่แน่ใจว่าเขินหรืออะไรแต่มันน่าจะเขินแหละ เห็นแก้มแดงๆ
" คนเยอะ เลยไม่มีที่นั่งกิน คงได้กลับไปนั่งโต๊ะ "
" อืมๆ ร้านนี้น่ารักดีเนาะ " จี้มันพยักหน้าตอบแล้วอมยิ้ม ผมมองตามเข้าไปในร้าน ที่มีกระจกกั้นคล้ายๆกับคณะของจี้ แต่ต่างตรงที่เป็นร้านที่ขนาดเล็กกว่า และมีการตกแต่งร้านด้วยสไตล์ที่เขาเรียกว่าโบฮีเมียน ตอนนั้มันมองข้างในร้านตาวาวเหมือนเด็กน้อยที่เจอของเล่นหรือของอะไรที่ถูกใจ
" อืม น่ารักดี " คนตรงหน้าผมน่ะ ^-^
" ....อะไร มองไม? " มันดูอึ้งไปนิดๆที่เห็นว่าผมมองหน้ามันอยู่ แก้มที่แดง ก็แดงขึ้นกว่าเดิม
" ให้ตอบ ...? "
" ไม่ต้องตอบ! "
" หึๆ " ถ้าให้ตอบก็จะตอบเหมือนเดิม ว่า 'มองมึง'
" มะ.. มึงสั่งไรอะ " อ่าว เขาเปลี่ยนเรื่องซะแล้วครับ
" ไม่กิน ซื้อให้มึงคนเดียว จะเอาอะไรเพิ่มมั๊ย "
" อืมเอา ว่าจะซื้อน้ำไปฝากพี่ๆกับเพื่อนกูด้วย "
" อืม เอาน้ำอะไร "
" โค้กกับน้ำแข็งอะ ซัก2ขวด น่าจะพอกิน "
" อืมๆ เดี๋ยวพาเดินไปซื้อ " ผมพยักหน้าก่อนชี้ไปด้านหน้า ไอ้จี้มันก็มองตามนะ แต่จริงๆผมแค่ทำท่าชี้ไปส่งๆเท่านั้นเอง เพราะร้านค้ามันอยู่อีกฝั่งหนึ่งของตึก
" อีกประมาณ 40 นาที ก็จะขึ้นเรียนต่อแล้วใช่ป่ะ " มันมองนาฬิกาที่ห้อยอยู่ด้านในของร้าน แล้วถามผมออกมา
" ใช่ ทำไม "
" ป่าว ก็..มึงจะได้กินวุ่นมั๊ย มันจะหายเย็นก่อน " มันตอบเสียงเบา ค่อยๆชี้มาที่วุ่นที่ผมวางไว้ข้างๆ
" กลับไปถึงโต๊ะนี่กูจะกินเลย " ผมจับที่กล่องวุ่นตอนนี้ยังเย็นๆอยู่ มันคงกลัวผมกินไม่อร่อยถ้าวุ่นไม่เย็น หึๆ
" อืม^~^ " จี้มันยิ้ม แล้วเอื้อมมาหยิบถุงวุ้นขึ้นไปดู ถือไปถือมาผมเองก็กลัวว่ามันจะเละซะก่อนนะเนี่ย
" อ้าว เอื้อคะ "
" .............. "
" อยู่ที่นี่เองหรอคะ ^^"
.
.
.
-100%-
===============================
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ สัปดาห์ที่ผ่านๆมา นรกมากค่าาาา
งานเยอะมาก พรีเซนต์ก็เยอะ จะสอบแล้วด้วย เราเลยไม่ค่อยมีเวลา
เข้าเรื่องๆ ใครนะ ที่เขามาทักพี่เอื้อ แล้วปฏิกิริยาของน้องจี้จะเป็นยังไง
ตอนต่อไปจะได้เห็นอะไรบางอย่างจากน้องจี้ รับรอง ฮ่าๆๆๆๆ
น้องจี้เราถือคติที่ว่า 'ใครแรงมา น้องก็จะแรงไป'
ฝากติดตามต่อไปนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจค่าาาา
ขอกำลังใจหน่อยนะค้าา
ไม่อยากพูดคนเดียว มันเปลี่ยวมันเงียบเหงา><
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
เหมือนพี่เอื้อจะมีงานเข้ายังไงไม่รู้ซิ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:m16: ตอนท้ายนี้อะไรรรร เสี้ยงนี้ไม่ต้องการค่ะ....
-
:katai1:
จะมีเรื่องไหม
-
พี่เอื้อชอบทำให้เราต้องเขินตามจี้ ทั้งสายตาที่มอง คืออ่านนี่รู้เลย มองแค่จี้นะๆๆ
โอย มันเขินอะ เขินนนน
แล้วจะมีคู่ใหม่ใช่มั๊ย พี่เมฆ มะยม
ใครๆๆ โผล่มาตอนท้ายยยยย รอดูจี้จะไฟต์ยังไง>~<
-
ชะนีออกโรงแล้ว :katai4: :katai4: :katai4:
-
น้องจี้ปากแข็งอะ แต่การกระทำมันไม่ใช่เลยลูกกกก :haun5:
หนูทั้งเขิน ทั้งยิ้ม ทั้งมาหาพี่เอื้อที่คณะขนาดนี้ หนูชอบพี่เอื้อแล้วลูก
เขินจริงๆ เพื่อนๆทั้งสองก็ชงดี้ดี55555
ตอนหน้าเชื่อใจคนเขียนว่าไม่ดราม่า น้องจี้จัดการเลยลูก
-
น้ำเงิน : พี่ไม่อยากมีปัญหากับพ่อตัวเองน้าา
คือนึกแล้วตลกกก ชอบน้ำเงิน5555
จนถึงตอนนี้พี่เอื้อจี้ก็น่ารักเหมือนเดิม เขินเหมือนเดิมมมม><
ประโยคสุดท้ายนี่ยังไงนะ :o10:
-
ปากไม่ตรงกะใจ น้องจี้
พอพี่เค้าเดินหนี นี่ลุกตามเร็วเชียว :impress2: :impress2:
-
" อืม น่ารักดี " คนตรงหน้าผมน่ะ
ช็อตนี้พี่เอื้อทำเขินแก้มจะแตกกกก :m3: :m1:
-
มาดี หรือมาร้ายล่ะ ผู้หญิงเนี่ยยย :serius2:
-
อยากอ่านแล้ว รอนะะะะ :katai5:
-
o13 รอนะ
ทำไมเราชอบเพื่อนๆของเอื้อกับจี้ รู้สึกว่าจะเป็นตัวสนับสนุนที่ดีมาก ชงตลอดดด55555
-
รอเหมือนกัน จะมาตอนไหนอะะะ :katai4: รู้สึกรอไม่ไหว อยากอ่านต่อแล้วพิพิม555 :hao7:
-
:ling1: :ling1: :ling1: เข้ามาส่องทุกวันเลย อยากอ่านต่อแล้วอะ
-
ʕ·ᴥ·ʔ แล้ว..รักรึป่าว?
EP.16
คนเดียวที่ทำได้
16/1
" อ้าว เอื้อคะ "
" .............. "
" อยู่ที่นี่เองหรอคะ ^^"
ไอ้เอื้อและผมเงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาในร้านใหม่ เป็นผู้หญิงแต่งชุดนักศึกษาระเบียบคณะเดียวกับไอ้เอื้อ หน้าตาสวยออกจะน่ารักมากกว่า ไว้ผมหน้าม้าและผมสยายยาวดัดเป็นลอนหลวมๆ แต่กลิ่นน้ำหอมคุณเธอนี่มันฉุนจนทำให้ผมหายใจแถบไม่ออก
" ....... " ไอ้เอื้อพยักหน้ารับหน่อยๆแค่นั้น
" วาวไปหาที่ลานเกียร์ พวกเต็งบอกว่าเอื้อไม่อยู่ "
" ....... " มันพยักหน้าอีกครั้ง เหมือนไม่ค่อยสนใจ จริงๆผมว่ามันตอบเขาหน่อยก็ได้นะ
" มาซื้ออะไรหรอ " ผู้หญิงคนนั้นมองมาที่ผม ด้วยสายตาแปลกๆก่อนจะทำเมิน ก่อนมองกลับไปที่ไอ้เอื้อและยิ้มหวานให้
" ผมพาน้องมาซื้อน้ำน่ะ " ไอ้เอื้อตอบมองมาที่ผม ก็ไม่รู้ทำไม ถึงได้มีความรู้สึกถึงลางร้ายจะมาเยือนนะ
" น้องหรอ? " ผู้หญิงคนนั้นมองมาที่ผมอีกครั้ง ก่อนก้มลงมองไปที่มือที่ไอ้เอื้อยังจับผมอยู่
" สวัสดีครับ " ผมยิ้มและเอามือออกจากมือเอื้อที่จับผมไว้ ก่อนยกมือไหว้
" เอื้อคะ... " เธอมองมา และละสายตาไปหาไอ้เอื้อแทน
ผมดูสายตาของผู้หญิงคนนี้ออกว่าต้องรู้สึกอะไรบางอย่างกับไอ้เอื้อ เพราะเขาค่อนข้างตกใจ ที่เห็นมันจับมือผม และพอผมยิ้มให้ แต่เธอกลับมองผ่านไป เหมือนผมไม่มีตัวตน
" น้องชายเอื้อหรอคะ อิฐหรอ? "
" ไม่ใช่หรอก นี่จี้หน่ะ "
" ....... " ผมพยักหน้า และยิ้มให้อย่างเป็นมิตร พยายามคิดนะว่าผู้หญิงคนนี้จะมาดี แต่ดูสายตาที่มองผมและการกระทำที่ทำกลับ ดูท่าจะไม่มีมิตรไมตรีต่อผมเลย คงต้องเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วล่ะไอ้จี้เอ้ยย
" ว่าแล้ว หน้าไม่เหมือนกันเลย ไม่ค่อยเห็นเอื้อสนิทกับใครถึงขั้นจับมือถือแขนแบบนี้นะคะ^-^ " เธอพูดแล้วยิ้มเจือนๆให้เอื้อ
" คนนี้ผมกำลังจะ.. "
" มึง เอ้ย พี่เอื้อ.. " ผมห้ามมันไว้ก่อน กลัวมันพูดออกไป คือจะบอกว่ายังไงดี ผมไม่อยากมีปัญหากับคนที่ทำท่าทางเหมือนจะชอบไอ้เอื้อหรอกนะ
" คงเป็นน้องที่รู้จักใช่มั๊ยคะ ดูสนิทกันมากเลยนะคะ "
" ครับ " ไอ้เอื้อตอบ ผมก็พยักหน้าเบาๆ แล้วส่งสายตาให้มันเชิงห้ามมันพูดมากกว่านี้ มันก็หัวเราะผม เลยไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้า ทำหน้าตาไม่พอใจมากแค่ไหน
" คงไม่ใช่คณะเราด้วย "
" คณะนิเทศน่ะครับ " มันเงยหน้าตอบแล้วปล่อยมือที่จับมือผม มาลูบหัวผมแทน
" ดูท่าเอื้อจะเอ็นดูเขามากเลยนะคะ " ไม่รู้ผมคิดไปเองมั๊ย คำว่าเอ็นดูเขาเหมือนจะกัดฟันหน่อยๆ
" ครับ " ไอ้บ้าเอ้ย>\\\< ปฏิเสธบ้างก็ได้
....
" เอ่อๆ น้องข้างนอกจ๊ะนมชมพู ได้แล้วนะ " น้าผู้หญิงส่งเสียงเรียกก่อนส่งยิ้มให้และวางแก้วนมเย็นของผมบนแล็งที่เคาน์เตอร์
" ครับๆ เดี๋ยวพี่ไปเอาให้นะ รออยู่นี่นะจี้ " ไอ้เอื้อบอกผม
" อืมๆ " ผมพยักหน้า มันก็รีบเดินกลับเข้าไปในร้านเพื่อไปจ่ายตังค์ที่หน้าเคาน์เตอร์ ไม่นานมันแล้วเดินกลับมาพร้อมแก้วนม
" นมชมพูหรอค่ะ ของใครหรอค่ะ "
" ของจี้น่ะครับ " มันตอบแล้วยื่นแก้วนมให้ผม ผมรับมาแล้วยิ้มออกมาหน่อยๆ
" หึ!! เหมือนผู้หญิงเลยนะคะ สั่งนมชมพู " ง่ะ!
" อ่อ ผมเป็นผู้ชายครับพี่ " ..แล้วผมจะสั่งจะกินน้ำอะไรก็เรื่องของผมป่ะ
" ผมคงต้องพาจี้กลับโต๊ะแล้วนะครับ มาๆ " ไอ้เอื้อมันจับแขนผมแล้วดันให้ตัวผมไปอยู่ด้านหลังมัน ก่อนบอกลา
" จะกลับแล้วหรอคะ นั่งด้วยกันก่อนสิคะ "
" ..... "
" กลับดีกว่าครับ พอดีไม่มีโต๊ะว่างหน่ะ ก็เลยว่าจะ.. " มันมองผมนิดๆ ผมได้แต่ถอนหายใจและมองไปทางอื่น
....
" น้าครับ เก็บตังค์ด้วยครับผม " สลัดเป็ด! อยู่ดีๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่โต๊ะไม่ไกลพูดขึ้น ไอ้เอื้อยังพูดไม่ขาดคำว่าไม่มีโต๊ะๆ ผมก็อุตส่าห์คิดว่าจะได้ออกไปจากร้านนี้แล้วนะ ไม่ชอบสายตาผู้หญิงคนนี้จริงๆเลย
" อุ้ย มีคนลุกพอดี โต๊ะว่างแล้ว นั่งที่นี่สิคะ นั่งคุยเป็นเพื่อนวาวกันก่อน ได้มั๊ยคะเอื้อ น้องจี้.. " พี่วาวเธอเน้นเสียงที่ชื่อของผม ทำเป็นยิ้มแย้ม แต่ส่งสายตาเหมือนท้าทายอะไรบางอย่างให้ผม
" ..... ไม่เป็นไรดีกว่านะครับ วาวนั่งเถอะ " ไอ้เอื้อหันมามองหน้าผมนิดหนึ่งก่อนจะตอบเธอไป การกระทำของมันไม่ได้ปฏิเสธจนทำลายน้ำใจเกินไป ถึงยังไงมันก็ให้เกียรติเพราะเขาเป็นผู้หญิง
" คงเพราะมัน.. น้องจี้สินะคะ เอื้อถึงไม่อยากนั่งคุยกับวาว " เฮ้อ .. แต่แบบนี้ล่ะ น่าให้เกียรติมั๊ย -.- ทำไมถึงทำหน้าเศร้าได้สตอเบอร์รี่ขนาดนั้นนะ
" เอาอย่างนี้แล้วกันครับ ถ้าอยากคุย เรานั่งคุยกันก่อนก็ได้ ไปนั่งสิครับพี่เอื้อ " ผมพูดแล้วเดินนำทั้งสองคนไปนั่งโต๊ะที่เพิ่งมีคนลุกออก เห็นไอ้เอื้อส่ายหน้าขำนิดๆ ผมเลยส่งสายตา บอกให้มันมานั่ง ไม่ต้องกังวลนะเอื้อ กูไม่ทำอะไรแน่ ถ้าเขาไม่ทำกูก่อน
" ทำไมน้องถึงมาหาเอื้อถึงนี่เลยล่ะคะ อีกสักพักเอื้อเขาก็จะขึ้นเรียนต่อแล้วนะ " พอพี่วาวนั่งลงตรงข้ามผมกับไอ้เอื้อ เธอก็เปิดประเด็นอีกรอบ โดยหันมาถามผม
" พอดีผมเอาขนมมาฝากพี่เอื้อนะครับ " ผมตอบ ได้ยินไอ้เอื้อหัวเราะนิดหนึ่ง ดูพอใจที่ผมยอมรับว่าเอาขนมมาให้มัน
" วุ่นมะพร้าว เนี่ยนะ .. เอื้อเขาไม่ชอบหรอกจ้ะ " พี่วาวเบ้หน้าเบ้ตา ไอ้เอื้อที่ได้ยินก็นั่งนิ่งเงียบๆเหมือนมันจะปล่อยให้ผมจัดการเอง
" แล้วพี่เอื้อเขาชอบแบบไหนหรอครับ " ผมถาม แต่ดูพี่แกจะอึ้งไปนิดๆเหมือนคิดไม่ออกว่าจะพูดอะไรต่อ
" เออ.. " เงียบนานแบบนี้ ไม่รู้จริงนี่หน่าา
" ไม่ต้องบอกก็ได้ครับ ผมมีเวลาถามพี่เอื้ออีกเยอะ "
" ...หรอจ้ะ แล้วว่างมากหรอจ้ะ ถึงมาที่วิศวะได้ " ง่ะ ฟังดูก็รู้ว่าพูดหาเรื่อง
" .....ก็ว่างนะครับ ไม่มีเรียนต่อแล้ว " ผมก็เลยแค่ตอบเสียงนิ่งๆ และทำใจให้เย็นๆเข้าไว้
" ไม่รู้เลยนะ ว่าเอื้อรู้จักกับน้องคณะอื่นด้วย ฮิๆ " หัวเราะได้เสแสร้งมาก ขออนุญาตเบ้ปาก " น้องค่ะ ขอเมนูหน่อย "
....
" ดูก็รู้ว่าเขาชอบมึง " ผมเอียงตัวเข้าหาไอ้เอื้อแล้วกัดฟันพูดเบาๆ ในขณะที่พี่วาวมองไปที่พนักงานเพื่อขอเมนูเครื่องดื่ม
" หึๆ แต่กูไม่ได้ชอบ มึงก็รู้... " เอื้อมันเอียงมาหาผมทำให้ตอนนี้ตัวเราอิงกันอยู่ มันก้มหน้าลงมาใกล้ๆหู ทำให้แก้มของผมรู้สึกถึงลมหายใจของมันก็พลันทำให้หน้าออกร้อน และขนลุกขึ้นมาแปลกๆ -////////- ผมเลยรีบผละออกจากมันกลับมานั่งดีๆ
" อะ! ไม่รู้สักหน่อย " >///////////<
" ช่วยอะไรหน่อยดิ.. "
" ช่วยอะไร ?? " ผมพูดแต่ไม่ได้หันไปมองมัน ตอนนี้ตามองไปข้างหน้า
" ช่วยทำให้เขารู้ว่า ..กูมีคนที่ชอบแล้ว " ไอ้เอื้อพูด ผมรู้สึกได้ว่ามันหันมามองผมอยู่
" O.O /// >~< "
" เขาไม่รู้ว่ากูชอบคนอื่นอยู่ หรือ.. อาจจะรู้แต่แกล้งไม่รู้ "
" บ้าหรอ! " ผมหันไปมองหน้ามัน ตอนนี้รู้สึกเหมือนแก้มจะแตก เหมือนปากมันกระตุกๆจะยิ้มตลอดเวลาอะ><
" หึๆ เอาหน่า ช่วยกูนะ ..นะครับ " โอย ไม่อยากมองหน้ามันแล้วแม่ง กลัวมันรู้.. จะเขินอะไรว่ะจี้!
" กะ..กู ต้องทำไง มึงก็บอกเขาเองดิ "
" มึงช่วยกูได้ คนเดียว หึๆ "
" >//////< "
....
" ซุบซิบๆ อะไรกันสองคนคะ วาวพูดด้วยสิ^^ "
" ไม่มีอะไรหรอกครับ "
" หรอคะ^^ "
" แล้ววาวมีอะไรรึเปล่าครับ มาหาผมทำไม? " ไอ้เอื้อถามกลับแบบไม่ได้สนใจอะไร มันเอามือมาเล่นผมหน้าม้าของผมไปมา แต่ผมไม่ปัดออกอะนะ อยากทำอะไรก็ทำไป ผมเร่มองผู้หญิงตรงหน้านี่ตัวสั่นแบบสังเกตได้เลยนะครับ
" ก็คือวาวจะคุยเรื่องค่ายนะคะ แต่เอื้อคงไม่ว่าง "
" ใช่ครับ ยังไม่ว่าง " มันตอบแบบนั้น ทำให้เธอฮึดฮัด ถอนหายใจเบาๆ มองหน้าผมสลับกับไอ้เอื้อไม่วางตา
" คงยุ่งนะคะเพราะมีภาระ อุ้ยไม่ใช่ๆ มีน้องต่างคณะมาหา "
" ........ " เอิ่มม นี่มันว่าผมป่ะ?
" ........ " ไอ้เอื้อที่ชะงักไปนิดหน่อย เงยหน้ามองคนพูดแว่บหนึ่ง ก่อนถอนหายใจออกมาเบาๆ และกลับมาลูบผมของผมต่อไปมาเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" ครับ ไว้คุยอีกที ตอนเลิกเรียนกับพวกไอ้เต็งด้วยดีกว่า " มันตอบปัดๆด้วยเสียงที่นิ่งมาก ถ้าไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง ผมว่าเอื้อมันคงจะไม่พอใจเหมือนกันที่มีคนมาว่าผมนะ
" ค่ะ เอื้อคะ... "
ครืดดดดดดด
" มีคนโทรมาหรอคะ "
" ครับ " ไอ้เอื้อก้มหน้ามองโทรศัพท์แล้วเงยหน้าขึ้นตอบ
" ไปรับโทรศัพท์ก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยววาวดูแลน้องให้ "
" ........ " ผมดูแลตัวเองได้เถอะ -_-
" กูไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ เดี๋ยวมา " เอื้อเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ เหมือนต้องการจะเรียกให้สนใจ ผมเลยต้องเงยหน้าหันไปมองมันที่อยู่ข้างๆ
" อืม " ผมพยักหน้าตอบรับเบาๆแล้วก้มดูดนมชมพูต่อ
" แล้วอย่าก่อเรื่อง " มันเอานิ้วชี้แตะที่จมูกผม แล้วอมยิ้ม
" เออน่า ไปเลยไปๆ " ผมทำท่าไล่มันรัวๆ ง่ะ! ก่อเรื่องอะไร เห็นผมเป็นยังไงกัน
" หน้างอเลยนะ หึๆ กูไม่ได้ว่า.. " มันพูดเสียงเบา เหมือนตั้งใจให้ได้ยินกันสองคน ผมได้ยินเสียงและลมหายใจอยู่ข้างๆหู ทำให้หน้าร้อนผ่าวขึ้นมาดื้อๆ
" อืม " ผมพยักหน้า ^////^
" ที่ตกลงกัน ช่วยกูนะ^-^ โอเคนะ " มันกระซิบผมใกล้ไปอีกอะ
" ยังมะ.. " ยังไม่ได้ตกลงซักหน่อย-_-
" เออน่า โอเคนะ ขอตัวแปบหนึ่งนะครับวาว "
" ค่ะ "
พอมองไปที่คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าพบว่าเธอกำลังระบายยิ้มให้เอื้อก่อนมันจะลุกถือโทรศัพท์มือถือเดินออกไป ซักพักเธอก็ส่งสายตาอีกแบบหนึ่งกลับมาให้ผม ผมก็ไม่สนใจครับ นั่งก้มเล่นโทรศัพท์เช็คเฟสเช็คไอจีไปเรื่อยๆ แต่ได้ยินเสียงฮึดฮัดจากเธอหน่อยๆ
..พอนึกถึงเรื่องที่ตกลงกันไว้ เอ๋ ผมไปตกลงกับไอ้เอื้อตอนไหนที่ว่าจะช่วยให้พี่วาวเขารู้ว่าไอ้เอื้อมีคนที่ชอบแล้ว
ฉ่าาาาา -////-
มันชอบ..ผม
งือออ
แต่
ใครจะไปช่วย.. มันคิดเองเออเองอะ
จะให้ช่วยยังไงเล่า -//////-
" นี่น้อง! " เสียงเรียกก็ไม่เป็นมิตรล่ะ
" ครับ " ผมขานรับก่อนก้มกดโทรศัพท์ต่อ
" นี่ฉันเรียกนะ ไม่มีมารยาท "
" ............ " ว่าใครกันแน่ ว่าตัวเองรึป่าว
"..เป็นอะไรกับเอื้อกันแน่ "
" ก็อย่างที่พี่เอื้อบอกนั้นแหละครับ พี่เอื้อตอบไง ผมก็ตอบแบบนั้น "
" นี่แก อย่าคิดนะว่าจะอ่อยเอื้อสำเร็จ " ผมถอนหายใจก่อนตอบหน่อยๆ แล้วพิงพนักเก้าอี้มอง เชื่อมั๊ยว่าผมไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคแย่ๆจากผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนนี้เลยเอาจริงๆ
" คิดไปเองรึป่าวครับ พี่เอื้อต่างหากที่อ่อยผม " ผมพูดแล้วยิ้มอ่อนๆให้
" เอื้ออ่อยแกเนี้ยนะ! ไม่จริง เอื้อไม่มีทางชอบผู้ชายอะ "
" แล้วแต่จะคิดเถอะครับ " ผมหันออกไปนอกร้าน มองไปทางไอ้เอื้อที่ยืนอยู่ข้างนอกไม่ใกล้ มันทั้งคุยกับคนที่โทรมา และมองมาที่พวกผมเหมือนพอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันพยักหน้าเชิงบอกให้ผมใจเย็น
" ฉันรู้จักเอื้อมาตั้งแต่มัธยม รู้จักมานาน "
" ........ " บอกทำไมอะผมไม่ได้อยากรู้นะ
" แล้วแกรู้จักเอื้อมานานเท่าไร "
" เท่าที่เอื้อรู้จักผมมั๊งครับ " ไม่ได้กวนตีนนะ ตอบจริงๆ
" ฉันไม่เคยเห็นเอื้อจับมือใคร ไม่เห็นเอื้อยิ้มออกมาง่ายๆ จนวันนี้ที่แกมาอยู่ตรงนี้ แกไปทำอะไรเอื้อถึง.. "
" ผมไม่ได้ทำอะไรพี่เอื้อสักหน่อย " ผมตอบอย่างเหนื่อยใจแทน
" ที่เอื้อทำแบบนี้ แกก็อย่าได้ใจคิดว่าเอื้อชอบแกล่ะ แล้วก็อย่ามาอยู่ใกล้เขา ให้ต้องดูเป็นแบบพวกแก " ..แบบพวกผม คือ?
" เฮ้อออ นี่คิดอะไรอยู่ พี่ไม่เหนื่อยรึไงคิดไปเรื่อยพูดไปเรื่อย ผมว่า..พี่ควรถามพี่เอื้อนะ "
" ฉันถามแน่! ไอ้ผิดเพศ! "
โว้ย! มากไปแล้วนะ!
" ผมว่า ต่อให้พี่จะรู้จักพี่เอื้อมานาน หรือชอบเขามานาน แต่เพราะพี่นิสัยแบบนี้นี่แหละ เอื้อมันถึงไม่ชอบ " ผมเริ่มโมโหนะ แต่ก็ไม่ได้อยากพูดให้คนทั้งร้านได้ยินหรอก
" คิดว่าตัวเองเป็นใครมาพูดแบบนี้กับฉัน! " ก็บอกว่าชื่อจี้ไง จะใคร!
" วาว ทำอะไร! " ไอ้เอื้อเหมือนเป็นเสียงห้ามทันทีเมื่อมันเดินเข้ามาเห็นว่าพี่วาวเธอลุกขึ้น เตรียมจะเข้ามาถึงตัวผมที่นั่งตรงข้ามกัน
" อุ้ยป่าวนะคะเอื้อ เออ.. "
" คุณจะทำอะไร " มันถามเสียงนิ่ง และมองพี่วาวด้วยสายตาดูดุ ทำให้เธอละมือลงไปประสานกัน
" คะ..คือวาวว่าจะจับแขนน้องจี้มาดูอะค่ะ ผิวน้องขาวมาก วาวเลยอยากรู้เคล็ดลับ "
" เหอะ! " โคตรร้าย
" ........ " ไอ้เอื้อมันเหมือนจะไม่เชื่อ แต่ก็หันมามองเชิงถามว่าจริงหรอ ผมแค่พยักหน้าตอบ ไม่อยากขยายความอะไรมากกว่านี้ มองหน้าผมมันคงจะรู้อยู่มั๊ง ผมก็ได้แต่หวังว่ามันจะเป็นคนที่มองคนออกนะ ว่าเป็นยังไง
.
.
.
ต่อด้านล่าง
-
16/2
" เออ นั่งลงก่อนเถอะค่ะ " พี่วาวเธอทำหน้าตาเศร้า รู้สึกผิดแล้วประสานมือกันไว้ที่อกเหมือนขอร้อง
" ....... " เอื้อมันมองหน้าผมอีกครั้ง เหมือนจะถามว่าโอเคมั๊ย
" ....... " ผมแค่พยักหน้า ไม่ตอบอะไร ก่อนจะนั่งลงดูดนมชมพูหวานๆ พอให้ใจเย็นลงได้บ้างนิดๆ แล้วไอ้เอื้อเลยนั่งลงตามเอามือตบที่หน้าขาผมเบาๆ
" เออ จริงสิ^^ ตอนนั้นที่วาวชวนเอื้อ เอื้อจะไปด้วยกันมั๊ยคะ "
" ........ " ผมเงยหน้าหันไปมองมันทันที -o- อะไร! ชวนกันไปไหนไม่ทราบ
" ขอโทษนะ ผมคงจะไม่ได้นะครับ ผมติดธุระ หึๆ " ไอ้เอื้อตอบ แต่มันกระตุกยิ้มมาให้ผม หลังจากเห็นปฏิกิริยาของผม ที่เงยหน้าแล้วทำตาโตขึ้นมองมันเมื่อกี้นี้
" ......... " O.O เฮ้ยทำไมมันยิ้มว่ะ มันแอบขำผมอะ! 'เมื่อกี้กูไม่ได้รู้สึกอะไรจริงๆนะ จะไปไหนก็เรื่องของมึ้งงงงงง>< อย่าเข้าใจผิดนะไอ้เอื้อ' ผมได้แต่ส่งสายตาบอกมันแบบนั้น
" ธุระอะไรค่ะ หรือว่าเพราะเด็กนี่ " เธอพูดด้วยเสียงที่ไม่พอใจ
" เด็กนี่ อ่อ ..จี้เขาก็น้องเราแค่ปีเดียวเองครับ ไม่เด็กแล้วนะ " >////< โอย มันช่วยแก้แทนให้ผมด้วย ผมเห็นพี่แกเกือบหน้าหงายแหนะเมื่อกี้ ฮ่ะๆ
" เออ.. ค่ะ งั้นถ้าวาวชวนเป็นครั้งหน้า.. "
" ครั้งไหนๆ ผมก็ไปกับวาวไม่ได้หรอกครับ ผมกลัวจี้เขาคิดมากน่ะ " มันตอบแบบไม่ได้สนใจคนฟังเลยอะ ผมเศร้าแทนพี่วาวได้มั๊ยอะ แต่เอ๊ะ ..กลัวผมคิดมาก?
" คิดมาก? นะ..นี่ ไหนว่าเด็กนี่เป็นน้องไงคะ "
" ครับ ตอนนี้เป็นน้อง แต่จี้เขาพิเศษกว่าคนอื่นๆ หึ "
" พิเศษ ? " อึ้งๆ อีกรอบ
" ....... "
" ครับ พิเศษ " โอยไอ้บ้า มันมองหน้าผมแล้วยังจะมาพูดเลี่ยนๆอีกนะไอ้บ้านี่ อยากให้มันช่วยหันไปมองคนข้างหน้าที่ทำหน้าเหมือนจะฆ่าผมได้แล้วด้วย><
" วะ..ว่าแต่ทำไมถึงไปรู้จักกับน้องคนนี้ละคะ ..หรือน้องเขาเข้าหาเอื้อก่อนกันคะ " เธอคนนั้นพูดกับไอ้เอื้อ แต่มองหน้าผม น้ำเสียงนี่จะหาเรื่องอีกแล้วนะ อีกแล้ว! รู้จักไอ้จี้น้อยไปแล้วนะ!
" ........ " หน้าตาก็ดี แต่นิสัยเท่าที่ดูมา ไม่โอ..
โว้ยย ไม่ยงไม่เย็นมันแล้วเว้ย!!
" ผมเนี้ยนะ เข้าหามันก่อน พี่พูดให้ดีๆหน่อย! " ผมลุกขึ้นพูด ความจริงก็ไม่ได้พูดเสียงดังขนาดนั้น แต่ก็ทำให้คนในร้านหันมามองอย่างงงๆ เมื่อกี้ไอ้เอื้อไม่อยู่พี่แกก็ว่าผมไปแล้วทีหนึ่งแล้วนะ
" ใช่ น้องนั้นแหละน่าจะเป็นคนเข้าหาเอื้อ เพราะเอื้อไม่เคยเข้าหาใครก่อน " เธอนั่งกอดอกแล้วไขว้ขาพูด ผมรู้นะว่าพี่วาวเธอต้องชอบไอ้เอื้อ แต่ขนาดว่าอยู่ต่อหน้าคนที่ชอบยังทำนิสัยที่ไม่ดีออกมาให้เห็นเลยอะ
" หึ! ก็น่าจะอย่างนั้นนะครับ ผมมักเข้าหาคนที่เล่นด้วย ไม่เหมือนกับ..พี่สาวหรอกนะครับ " ผมพูดตอบกลับช้าๆ ชัดๆ
" นี่! "
" อ่ะ ทำไมหรอครับ ผมยังพูดไม่จบเลยนะ ว่าพี่เอื้อเขาไม่เล่นกับพี่ และไม่เข้าหาพี่ก่อน เหมือนที่พี่ทำ "
ผมอยากให้รู้ไว้เลยนะ ถ้าใครหาเรื่องผมก่อน ผมพร้อมจะสู้และโต้กลับเสมอ ไม่ยอมให้ใครมาเอาแต่พูดๆว่าตัวเองหรอกนะ มันหย่ามกันเกินไป! คงไม่ลืมว่าไอ้จี้ขี้เหวี่ยงขนาดไหน
" นี่! เอื้อ น้องเค้าเป็นอะไรกันคะเอื้อ ทำไมพูดกับวาวแบบนี้ "
เธอลุกขึ้นประชันหน้ากับผม ส่วนสูงของเรา เอิ่ม..พี่วาวเธอสูงกว่าผมอะ จริงๆ อาจจะ.. เป็นเพราะรองเท้าส้นสูงก็ได้
โหะๆ แต่เมื่อกี้เธอตาลุกวาวเป็นไฟเลยอะ โกรธหรอ แค่ผมจี้ถูกจุดนี่โกรธหรอครับ
" หึๆ จี้มันไม่ได้เข้าหาผมก่อนหรอกนะครับ " ไอ้เอื้อพูดเสียงนิ่ง
ผมรู้นะว่าผมพูดออกไปกับพี่วาวมันไม่ค่อยดี เพราะยังไงคนตรงหน้าก็เป็นผู้หญิง แต่เจออย่างงี้ก็ทนไม่ไหวล่ะครับ!
แล้วตอนนี้ผมก็ไม่อยากเข้าข้างตัวเองทุกครั้งหรอกนะ ว่าคำพูดของไอ้เอื้อทุกประโยคกำลังเข้าข้างผม มัน..ปกป้องผม
" อะไรนะคะ นี่เอื้อหมายความว่ายังไง "
" ก็อย่างที่ได้ยิน "
ผมอยากให้พี่วาวเขาได้รู้ว่าผมไม่อยากมีเรื่องกับใครหรอกนะ แต่คำพูดของเขาที่พูดกับผม ฟังก็รู้ว่าตั้งใจจะหาเรื่องตั้งแต่แรก ซึ่งผมไม่ชอบคนแบบนี้ ถ้าจะมาหาเรื่องหรือพูดไม่ดีมา ก็ไม่สมควรได้รับคำพูดดีๆตอบกลับหรอก ผมไม่ไว้หน้าด้วย
" นี่! เอื้อบอกน้องเอื้อด้วยนะคะ ไม่มีมารยาทเลย วาวเป็นพี่นะ! "
" แต่วาวก็พูดไม่ดีกับจี้นะ คุณพูดเหมือนกำลังดูถูก ผมว่าผมกับน้องขอตัวดีกว่านะ " ไอ้เอื้อพูดแล้วลุกขึ้นยืนข้างๆผม มันลูบหลังผมเหมือนจะบอกให้ใจเย็นอีกรอบ
" เออ.. ไม่ใช่นะคะๆ เอื้อ วาวก็แซวเล่น แต่น้องเขาคงเข้าใจผิด ไม่รู้จักว่าเราแซวเล่นล้อเล่นสิน่ะ " พี่วาวเธอเปลี่ยนคำพูด แล้วยิ้มเจือนๆ คงโกรธจนลืมตัวแล้วแสดงนิสัยแย่ๆออกมา แต่จริงๆ ไม่โกรธนิสัยก็แย่อยู่แหละ
" งั้นผมคงไม่รู้จักการพูดล้อเล่นแบบนี้เหมือนกันสินะ " เสียงนิ่งๆของไอ้เอื้อ ยิ่งทำให้หน้าเธอซีดกว่าเดิม
" เออ.. วาวแซวเล่นจริงๆนะคะ ก็เห็นเป็นน้องเอื้อ "
" ......... " ไอ้เอื้อแค่พยักหน้า เหมือนไม่อยากใส่ใจ มันมองมาที่ผม
" ผมห่างจากพี่ไม่กี่ปี ดูคนออกนะครับบ ว่าใครดี ใครเลว ผมก็ว่า พี่สาวดีนะครับ ดีออก! " ผมอยากจะพูดมากกว่านี้ แต่ถูกไอ้เอื้อมันดึงผมไว้
" แก.. นี่แกว่าฉันหรอ! "
" อ้าวๆ โมโหอะไรหรอครับ ^-^ "
" กะ.. "
" วาว ผมว่าคุณจะเสียงดังไปนะ "
" ไม่เป็นไรหรอกฮะ พี่เอื้อ จี้ว่านะ พี่วาวเขาชอบให้คนสนใจ "
" ....... "
" ผมว่าเราไปเถอะครับ ผมขอหยิบแก้วน้ำหน่อยนะ " ผมบอกกับไอ้เอื้อ แล้วเอื้อมมือไปถือแก้วน้ำมาไว้กับตัว
" ....... " ส่วนไอ้เอื้อก็เก็บโทรศัพท์ แล้วเอื้อมมาถือถุงวุ้นมะพร้าวไว้ ในขณะที่พี่วาวตอนนี้ ทำหน้าอึ้งและสายตาที่ไม่อยากเชื่อมาที่พวกผม
" นี่เอื้อชอบแบบนี้หรอ พวกผิดเพศ! "
" วาว! " เสียงไอ้เอื้อแหละครับ จะเรียกว่าแทบตวาด
ผมถึงกับมองบน แล้วเป่าหน้าม้าตัวเอง ที่พี่เขาพูดมาเนี่ย คิดบ้างมั๊ยนะ
O.o
" ช่วยทำให้เขารู้ว่า ..กูมีคนที่ชอบแล้ว "
" -//////- "
" มึงช่วยกูได้ คนเดียว หึๆ "
อยู่ๆ ผมก็นึกคำพูดไอ้เอื้อก่อนมันออกไปคุยโทรศัพท์ขึ้นมาได้ คิดออกแล้ว.. กูจะช่วยมึงเองเอื้อ ช่วยโดยการบอกความจริง
" ทำไมหรอครับพี่วาว ผิดตรงไหนที่พี่เอื้อจะชอบผม "
" นี่มันมีอะไรดีอะคะเอื้อ มันเป็นผู้ชายนะ "
" ครับ จี้เป็นผู้ชาย แล้วผมก็ชอบน้อง "
-////////- งือ มะ..มันพูด
" นี่เอื้อเป็น.. "
" พวกเราก็เป็นคนปกตินี่แหละครับ "
" ให้พวกผมไปได้รึยัง? เลิกยื้อสักที " ก่อนที่ผมจะเขินไปมากกว่านี้ หรือพี่วาวจะพูดมากกว่านี้ ผมต้องพูดบางอย่าง หวังว่าพี่เขาจะเลิกยุ่งกับผมและไอ้เอื้อ
" นี่.. "
" อะแฮ่มๆๆ พี่วาวครับ ถ้าพี่อยากรู้เรื่องของผมกับพี่เอื้อนัก ก็จะบอกอะไรให้นะครับว่าต่อให้ผมจะรู้จักพี่เอื้อไม่มากหรือนานเท่าใคร ผมก็ยังมั่นใจว่าตัวผมเองคงไม่นก นกนะ คำนี้รู้จักมั๊ย^~^ "
" .......... " ผมมองไปที่ไอ้เอื้อ มันก็ดูแปลกใจที่ผมพูดแบบนี้ คงจะงงมั๊งว่านกมีความหมายว่าอะไร
" ทะ..ทำไม " พี่วาวเธอถามขึ้น
" เพราะผมน่ะ..กำลังจะคบกับพี่เอื้อ "
" ฮะ! " เสียงพี่วาว
" ฮะ! " เสียงไอ้เอื้อ
" อย่าเพิ่งตกใจสิครับ ^^ ผมแค่อยากบอกความจริงพี่สาวว่า ตอนนี้ผมกับพี่เอื้อ เรากำลังคุยๆกันอยู่ " ผมพูดพร้อมมองหน้าคนข้างหน้าที่อึ้งและดูโมโหจนปากสั่น ผมเกาะแขนไอ้เอื้อ เพราะต้องการให้มันร่วมมือเล่นตามบทไปกับผม
" ไม่ เรื่องจริงหรอคะเอื้อ " พี่วาวที่ตาโตเพราะความตกใจ และอาการที่หายใจแรงขึ้น หวังว่าพี่เขาจะไม่เป็นลมนะ
" ครับ " เย้ ไอ้เอื้อมันมันยอมตอบ ตอนแรกไอ้เอื้อมันก็ทำหน้าอึ้งไม่ต่างกัน แต่ตอนนี้มันคงเข้าใจบทที่ผมส่งให้ มันถึงตอบแสดงตาม
" ^_^ " ผมกับเอื้อ เราส่งยิ้มให้กัน ผมดีใจมากเลยนะเนี่ยที่ไอ้เอื้อยอมพยักหน้าเบาๆรับมุขเหมือนต้องการให้ผมพูดออกมาอีก เห็นแบบนั้นผมก็ได้ใจสิ ศึกครั้งนี้ผมต้องชนะ
" ไม่จริง.. "
" ^~^ จริงนะครับพี่ เรากำลังจะคบกัน ถ้างั้นพวกผมคงไม่ไปมาหากันหรอกนะ เนาะ " โบยถามไอ้เอื้ออีกครั้งต้องทำให้เจ็บแสบกว่านี้
" ครับ " ^^
" อีกอย่างนะ พี่เอื้อกับจี้ เราชอบกัน " พูดเองก็เขินว่ะ แต่ต้องให้สมจริงไง
ผมหันไปมองไอ้เอื้อที่ยืนข้างๆไม่รู้มันเป็นอะไร มันเอียงคอมองหน้าผม มองตามที่ผมพูด แล้วก็ยังยิ้มไม่หุบแถมพยักหน้าเห็นด้วยกับผมทุกประโยค ไหนว่าเป็นคนยิ้มยากอะ.. เล่นสมบทบาทเกิ้นนนน ฮ่ะๆ
" ไอ้..! "
" อะๆ จะว่าอะไรกันอีกล่ะครับพี่วาว "
" อ๊าย นี่! ฉันไม่เชื่อหรอกนะ วาวไม่เชื่อนะคะเอื้อ! "
" ...... "
" งั้นพิสูจน์ก็ได้ อืมมม พี่เอื้อชอบจี้ใช่มั๊ย ? " เมื่อเห็นพี่วาวไม่เชื่อ ผมจับต้นแขนมันไว้ โยกตัวไปมา แล้วแกล้งถามหมีข้างๆด้วยเสียงอ้อนๆ
" แค่กๆ อะแฮ่ม ใช่ ..พี่ชอบจี้ " ไอ้เอื้อทำเป็นไอเพื่อกลั้นขำ ก่อนจะตอบแล้วอมยิ้ม
" ^^ จี้ก็ชอบพี่เอื้อนะ ได้ยินมั๊ยครับพี่วาว " หึๆ เอาสิ ไหนๆไอ้เอื้อก็ยอมเล่นตามบทไปกับผมแล้ว เอาให้พี่เธอดิ้นจนไปไม่เป็นเลย เหอะๆ สนุก แถมยังโคตรสะใจ
" พอ! -~- "
" อืม พอเหมือนกัน^^ พี่เอื้อครับ จี้ว่าเราไปกันเถอะ " ผมหันไปพูดกับเอื้อ
" ......... " อ้าว นิ่งอีกๆ จะยืนมองหน้าทำไมเนี่ย จะยิ้มอะไรนักหนาอะ>< เหมือนหมีเสียสติไปแล้วอะ มันเป็นอะไรอะครับ
" พี่เอื้อ! " ผมเรียกพร้อมกระตุกแขนมัน
" เออ อืมๆ ผมกับน้องขอตัวนะวาว " พอหมีรู้สึกตัว ผมก็ส่งสายตาเชิงบอกมันเราควรออกไปได้แล้ว มันก็พยักหน้าเหมือนเข้าใจและบอกพี่วาวออกไป
" เอื้อคะ.. "
" โอ๊ะ! -O- แปบนะฮะ " ผมจับแขนมันไว้ เมื่อนึกอะไรบางอย่างออก
" อืม เบาๆหน่อยก็ได้นะจี้ หึๆ " มันบอกผมแล้วกระตุกยิ้มขำ ผมเลยได้แต่ทำหน้าหงิกใส่มัน ไม่รู้มันจะอยากหัวเราะอะไรผมหนักหนาไอ้หมีควายเอ้ย
" อ่อ แล้วอีกอย่างนะครับพี่วาว พี่น่ะมาซื้อน้ำอะไรหรอ นั่งนานแล้วไม่เห็นสั่งซักที " ผมถามเอียงคอมองพี่วาว เพียงแค่อยากเรียกสติให้เธอสักหน่อย เท่านั้นเอง ฮิๆ
" ............ "
" ถ้าจะสั่งน้ำ ผมแนะนำเป็นน้ำสตอ..เบอร์รี่ ร้านนี้คุณน้าเขาน่าจะมีนะครับ " ผมชี้ไปที่เมนูที่วางอยู่บนโต๊ะ
" นี่แก เอื้อคะเอื้อ! คือวาว.. " พี่วาวเหมือนอดกลั้นไม่ไหว แต่เธอต้องกลั้นไว้ไม่ให้ตัวเองด่าผม เพราะอยู่ต่อหน้าไอ้เอื้อ เลยขอความช่วยเหลือจากไอ้เอื้อแทน
" เออ.. ถ้างั้นผมขอตัวนะวาว ไปได้แล้วจี้.. "
" หึ พอก็ได้ ขอตัวนะครับ บ้ายบาย พี่วาว จิ๊บๆ ^~^ " ไอ้เอื้อลากผมให้เดินตาม แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะหันไปยิ้มและบ๊ายบายให้พี่วาว
เฮ้อออ เหมือนได้ปลดปล่อย โล่งจริงๆ นี่แหละผม ผมไม่ยอมให้ใครมายืนด่าตัวเองปาวๆหรือว่าเสียๆหายๆหรอกนะ ได้โต้กลับคืนนี่สะใจจริงๆ
.
.
.
-100%-
===============================
ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะมีคนชอบมั๊ย
จี้"คนเดียวที่ทำได้" ทำให้พี่เอื้อชอบขนาดนี้ ^////^
ตอนหน้าเรามาดูว่า สิ่งที่น้องจี้หลุดพูดไปนั้น
อาจจะโดยรู้ตัวแต่ไม่ตั้งใจ หรืออาจจะตั้งใจแต่ไม่รู้ตัว555
จะทำให้พี่เอื้อของเรามีความสุขมากขนาดไหน :o8: นะคะๆ
พอรู้ว่ามีคนรออ่าน พิมก็ดีใจมากๆเลยค่ะ>< ขอบคุณนะคะ
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
:L2: :pig4:
ชอบความชัดเจนของเอื้อ
-
จะผิดไหมถ้าเราจะบอกว่าชอบพี่เอื้อที่ปกป้องความรู้สึกคนที่ตัวเองชอบมากกว่าจะรักษาน้ำใจชะนี
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คือไอ้เอื้อ มึงเปนอะไร ทำไม่ถึงไม่พูดไม่บอกอีวาวไปตรงๆ ว่าไม่ชอบ โครตเกลียดพระเอกแบบนี้เลย แสดงออกว่ารักนักหนา แต่เวลามีปัญหาไม่พูด ทำไมต้องทำให้เปนเรื่องยาก เพราะให้เกรียติ ผญ นี่ หละ ปัญหาจะตามมา คอยดูเถอะ
-
คือตอนแรกเหมือนพี่เอื้อจะบอกยัยวาวนั้นแล้วใช่ป่ะ
ว่ากำลังจีบจี้ แต่เหมือนจี้จะห้ามไว้ก่อน
สุดท้ายน้องจี้บอกทุกอย่างเองเลยจ้าาา ชอบมาก555
แล้วที่พี่เอื้อยิ้มๆตลอดเวลาน้องพูด เพราะพอใจอะดิที่น้องบอกชอบตัวเองอะ><
:m3: :m3:
-
:hao7: ว้ายชอบๆ พี่เอื้อก็ชัดเจน น้องจี้ก็เก่ง จัดการผู้หญิงได้
รอต่อไปปปป
-
:pigha2: :pigha2: มายังงงงงงง
-
:m3: :m3:
ชอบความโก๊ะความไม่รู้ใจตัวเองของจี้
ชอบความชัดเจนของพี่เอื้อ
น้องจี้เผลอบอกชอบพี่เอื้อไปแล้ววววว5555
-
เผ็ชชชชชชชช><
รู้ว่าพี่เอื้อก็รำคาญใจยัยวาวนั้น
แตาน้องจี้จัดการได้จ้า 555555
เข้ามารอทุกวันนนนน :z3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกกกกก มีความสะใจดี จี้จัดการได้5555
เป็นตัวร้ายที่เกิดมาให้คนอื่นด่า
-
บอกตรงๆว่าค้างงงงงง
แต่ก็ชอบ :impress: รีบมาต่อเร็วววว :katai4:
-
เขินพี่เอื้อ555 มันเป็นแผนแน่ๆ ที่พี่เอื้อให้จี้ช่วยหน่ะ
แล้วน้องดันบอกชอบพี่เอื้ออีก พี่เอื้อร้ายๆ555
เป็นไงล่ะนังวาว น้องจี้ชนะขาด :katai2-1:
-
ชอบๆ สะใจเบาๆ :hao6:
-
ʕ·ᴥ·ʔ แล้ว..รักรึป่าว?
EP.17
อารมณ์ดี
" จี้ รู้ตัวป่ะ เมื่อกี้มึงพูดอะไรไปบ้าง " ไอ้เอื้อที่จับมือผมลากให้เดินตามมาสักพัก หยุดเดินและหันมาถามผมด้วยหน้าจริงๆจัง (ก็นิ่งๆ ตามสไตล์เขาอะนะ แต่มีมุมปากกระตุกๆนิดๆ)
ผมมองไปรอบๆ ไม่รู้ว่าที่นี้คือที่ไหน แต่เหมือนจะเป็นสนามหญ้าหรือสวนขนาดเล็ก มีทางเดินผ่านกลางระหว่างสนามหญ้าสองข้างลาดยาวถึงตึกตึกหนึ่ง มองไปด้านข้างกลางสนามหญ้าเป็นลานน้ำพุเล็กๆ ตรงนี้คนเดินไปมาไม่มาก เพราะไม่มีโต๊ะเก้าอี้ หรือที่ให้นั่งพัก
" แหม.. ก็รู้ดิ " ผมคิดว่าที่ผมพูดกับพี่วาวออกไป ก็ไม่ได้ผิดอะไรมากนะ ทำไมพอเห็นไอ้เอื้อทำหน้าจริงจังแล้ว ผมต้องรู้สึกเหมือนตัวเองทำอะไรผิดด้วยอะ หรือผมทำอะไรแปลกๆออกไป
" จริง? มั่นใจ? " มันถาม
" จริงงง หรือกูพูดอะไรแปลกๆอะ ..ไม่มีนะะะ " ผมก็เลยพยักหน้าตอบ เมื่อกี้พูดอะไรไปบ้างหว่าา
" เปล่าๆ " เอื้อมันตอบ เหมือนมันคิดอะไรแว๊บหนึ่งก่อนหันหน้าไปทางอื่นอย่างมีพิรุจ นี่มันไม่ได้แอบหัวเราะเยาะอะไรผมนะ
" อ้าว แล้วเมื่อกี้ทำหน้าจริงจังทำไม? " ผมดึงมือตัวเองออกจากมือไอ้เอื้อที่จับอยู่
" หรอ กูทำหน้าจริงจังหรอ เปล่าๆ หึๆ กูอยากยิ้มมากกว่า^^ " มันหันกลับมาพูด ทำหน้างงๆ แล้วค่อยๆยิ้มออกมาอีกครั้ง แหม เดี๋ยวนี้ยิ้มง่ายเชียวนะ -//////////-
" ยิ้มทำไม? เมื่อกี้นี้ก็เหมือนกัน มึงยิ้มอะไรหนักหนา " ผมผลักมัน เห็นหน้ายิ้มๆแล้วก็อดไม่ได้เลยตีต้นแขนมันเบาๆ แต่ก็รัวหลายทีอยู่ หมั่นไส้! ><
" หน้านิ่งกูก็โดนว่า ยิ้มกูก็โดนว่าอีก^^ " มันทำหน้านิ่งสลับกับยิ้มไปมา แล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆผม จนอดหัวเราะออกมาไม่ได้^^
" ตลกแหละ ไม่ได้ว่าซักหน่อย ก็มึงอะ.. กูอุตสาห์ช่วยมึงจากพี่วาวนะ -_ - " ยังมาทำให้สับสนอีกอะ เดี๋ยวหน้าบึ้งทีเดี๋ยวยิ้มที
" ดีป่ะล่ะ กูยิ้มบ่อยๆ^_^ "
" ก็..ประหลาดๆดี ไหนๆยิ้มใหม่ดิ ย่อตัวด้วยๆ " ผมบอกมัน เพราะมีบางอย่างที่ผมเพิ่งสังเกตเห็นจากมัน
" เตี้ยก็แบบนี้.. "
" สัด ย่อเร็วๆ แล้วยิ้มกว้าง ยิ้มมมมม>< " ผมพยายามกดไหล่มัน แล้วเลื่อนมือไปแตะที่มุมปากให้มันยิ้ม
" ครับๆ ^=^ " เอื้อมันตอบรับ ค่อยๆย่อตัวลงแล้วยิ้มกว้างตามที่ผมบอก ฮ่ะๆ
" นี่ไง มึงยิ้มเห็นฟันเขี้ยวมึงด้วยอะ มีข้างหนึ่ง กูมีสองข้างแหละ^//^" ผมชี้ตัวเองแล้วยิ้มยิงฟันแข่งกับมัน
" หึๆ สนุกมั๊ยเนี่ย " มันหัวเราะออกมาทันที จนทำให้ผมนึกได้ว่า เล่นกับมันมากเกินไป เลยได้เบนหน้าหลบสายตามันที่มองมา แล้วเกาหัวตัวเองไปมา
" เมื่อกี้เนี้ย มึงเล่นสมบทบาทมากเลยนะ กูช่วยมึงตามที่บอกแล้วนะ^^ แลกกับค่านมชมพูแล้วกัน " ผมกอดอกแล้วพยักหน้าอย่างพอใจ เมื่อกี้เล่นเอาพี่วาวแกหน้าหงายเลยเนาะ ^~^
" ก็ได้ ..มึงเก่ง " หะ..
" นี่ชมหรือด่าอะ จะว่ากูเล่นละครเก่งว่างั้น ? "
" หึๆ คิดอะไร กูชมมึงดิ^^ " มันพูดแล้วเอื้อมมือลูบหัวผมแล้วหยีจนผมยุ่งไปหมด
" พี่เขานี่ก็เนาะ คนอะไร ทั้งๆที่เขาชอบมึงนะ แต่ขนาดอยู่ต่อหน้าคนที่เขาชอบ ยังทำนิสัยแย่ๆ พูดจาแย่ๆ เฮ้ออ กูเลยอดไม่ได้ ..มึงก็ไม่ห้ามอีก " ผมพูดและแสดงสีหน้าแบบไม่รู้จะสงสารหรือ.. นั้นแหละ
" เขาก็พูดแบบนี้ กับไอ้แตไอ้เชอร์ก็เจอแบบนี้ สองคนนั้นมันเลยไม่ชอบวาว ไม่ถูกกันเลย "
" ไม่ถูกกับเพื่อนคนที่ตัวเองชอบเนี่ยนะ "
" ช่างเขาเหอะ แล้วกูก็ไม่ได้ชอบเขา โอเคมั๊ยๆ หึๆ "
" โอเคอะไรเล่า เลิกพูดดิ>~< "
" ครับๆ มึงไม่ต้องไปสนใจแล้วนะ กูรู้ว่าเขาพูดกับมึงไม่ดีตั้งแต่ก่อนที่กูจะออกไปคุยโทรศัพท์ กูเลยรีบเข้าไป "
" หึ เล่นร้ายไม่เนียนขนาดนั้น กูด่าเขากลับเป็นชุดแล้ว แต่กูก็พูดความจริงใส่พี่เขาแหละนะ ที่ว่านิสัยไม่ดี จะคิดได้มั๊ยก็อีกเรื่อง " ผมหลุดด่าพี่แกออกไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
" แล้ว .. กูมีอะไรจะถาม "
" ถามไรอะ? "
" ความจริงที่ว่า ก็รวมที่มึงพูดว่า มึงชอบกู ด้วยมั๊ย.. "
" หะ! ชะ..ชอบ? ความจริง? "
" ก็ ที่มึงบอกไง ^ .^ "
O.O
เฮือก!
เดี๋ยวนะ..
เมื่อกี้..
ผม..
พูด
ว่า
อะไรนะ!!!!
" จี้ก็ชอบพี่เอื้อนะ '
O.O
ผมบอกว่าผมชอบมัน !
ผมพะ..พูด
O.O ชิบหายล่ะ!!! ไอ้จี้>~<
มึงพูดอะไรออกไปปปปป
" เดี๋ยวจี้! จะไปไหน รอด้วยดิ "
" ไม่! รออะไรเล่า " เมื่อผมคิดได้อย่างนั้น ผมก็เดินหนีมันอย่างรวดเร็วแบบไม่รอเลย อ๊ากกก
" ก็ไหนว่าชะ.. "
" ฮึยยย เงียบเลยนะ หะ..ห้ามพูด อย่าพูดนะ " ผมหยุดเดินแล้วหันไปชี้หน้ามัน ที่ยืนยิ้มอย่างได้ใจ แต่ผมนี่สิ อายชิบ!
" หึๆ ทำไม มึงพูดเองความจริงทั้งนั้นหนิ กูได้ยินเต็มสองหูเลยนะว่ามึงพูดอะไร หรือหูอื้อว่ะ " มันค่อยเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วทำท่าแคะหู เกาๆหู ในขณะที่ผมยังยืนอยู่ที่เดิม
" ลืมๆๆ ลืมเลยนะ ลืมให้หมด " ผมปัดป่ายมือตีอากาศไปมา ไม่อยากให้มันพูด
" ไม่ลืม มึงพูดออกมาแล้ว หึๆ "
" กูป่าวพูดนะ เออ.. แค่จะแกล้งเขาอะ -o- คือ..กูอุตส่าห์ช่วยมึงแสดงละครนะ กู.. " ผมเถียงข้างๆคูๆ
" หึๆ ครับๆ เมื่อกี้เผลอพูดเนาะ ทั้งบอกวาว ว่าเรากำลังจะคบกัน ทั้งบอกว่าชอบกู " ย้ากกก มึงจะมายิ้มไปพูดไปทำไมเล่า><
" หยุดล้อเลยนะ! " ผมชี้หน้ามัน ในขณะที่ตัวแทบจะติดกันแล้ว อยากจะถอยหลังหนี แต่แม่งขาก้าวไม่ออก
" ป่าวครับ พี่ไม่ได้ล้อนะ "
ว่าแล้วๆ เมื่อกี้ตอนผมพูด มันยิ้มอะไรนักหนา เพราะงี้เอง ทำไมผมพูดออกไปโดยไม่นึกถึงสิ่งที่ตามมานะว่าไอ้เอื้อจะได้ใจอะ ที่ผ่านมาปฏิเสธแทบตาย แต่มาตกม้าตายเพราะพูดออกไป นี่ผ่านสมองแล้วใช่มั๊ยจี้><
" ฮึย ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ! " ผมผลักมันออกแล้วรีบเดินหนีมัน ไม่ต้องก้มหน้าลงมามองเลยนะ ไอ้บ้า!
" เฮ้ย จะรีบเดินไปไหน ? " มันวิ่งตามหลังมาพยายามคว้าผมไว้
" ก็ไปลานเกียร์ไงเล่า! " ผมวิ่งหนีต่อ แต่ก็ต้องเบรกเอี้ยดเพราะไอ้เอื้อคว้าจับแขนผมไว้ได้ทัน
" ลานเกียร์มันทางนี้ " ไอ้เอื้อหัวเราะแล้วชี้ไปอีกทาง ที่ผมวิ่งผ่านมา
" หะ! O.O แล้วทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้อะ! " ผมถามแทบจะเรียกว่าตะโกน ไม่อยากเห็นว่าตอนนี้ตัวเองหน้าเหวอแล้วก็หน้าแดงแค่ไหน จำเป็นต้องเหวี่ยงกลบเกลื่อนไปเรื่อยเนี่ย><
" บอกทันได้ไง มึงเล่นเดินเร็วขนาดนี้ เรียกว่าวิ่งหนีกูเลยเถอะ " เอื้อพูดแล้วจับมือผมพาผมเดินย้อนกลับมาทางเดิม ก่อนที่ซักพักมันเปลี่ยนมากอดล็อคคอผมไว้แทน ตรงนี้เริ่มมีคนแล้วคนก็มองด้วยโว้ย กูอายยยยยย
" กะ..ก็มันไม่ใช่คณะกูไงเล่า ก็หลงดิ! -~- " ผมสะบัดตัวออกจากมัน ไม่ให้มันกอด มันก็ยอมปล่อยแล้วส่ายหน้าขำ
" เถียงเก่งจริงๆ^ -^ "
" มึงนี่! ไม่ได้เถียงนะ นี่! ยังจะยิ้มอีก เมื่อกี้แก้วน้ำกูเกือบหกเนี่ย>< "
" หึๆ หวงอีกนะ คงเพราะกูซื้อให้หนิเนาะ ก็เลยต้องหวงเป็นธรรมดา " สลัดเป็ด จะมาทำท่าเสยผมทำไมอะ คิดว่าทำแล้วหล่อรึไง
" หลงตัวเองเกินไปแล้ว >-< " ผมผลักมันออกเบาๆ
" ดีกว่าคนที่ชอบหลงทางแล้วกัน " มันหัวเราะแล้วจิ้มๆที่หน้าผากผม
" ฮึยย! ก็มึงล้อกูอ่ะ "
" ก็มึงน่าแกล้ง "
" ว่าไงนะ? "
" ป่าวครับ ไม่ได้ล้อหรอกน่าา พูดความจริงหนิ! "
" นี่ไงๆๆ เมื่อกี้ลืมเลย มึงลืมให้หมดเลยนะเอื้อ กูพูดความจริงก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจริงทั้งหมดซักหน่อย " ผมบอกความจริงที่ว่าก็คือเราคุยกันอยู่ ก็ถ้าถึงเวลาก็มีสองทางคือคบกับไม่คบ ส่วนเรื่องชอบ..
" แล้วคำที่มึงพูดเมื่อกี้ มึงจะพูดอีกตอนไหน "
" ยังไม่มี " ผมยังไม่อยากให้มันรู้ ยังไม่อยากบอก ที่ใครต่อใครว่าผมปากแข็ง จริงๆก็เกลียดความปากแข็งของตัวเองนะ เก็บไว้ก็อึดอัด
" ไม่เป็นไร รอได้ " มันพูดแล้วยิ้มบางๆ
" ........ " โอยยย ผมก็ได้แต่หลบสายตา รู้สึกเหมือนแก้มจะแตก >///////////////////< อาการร้อนใช่มั๊ย ทำไมความร้อนมันขึ้นมารวมกันอยู่ที่แก้มสองข้าง
" หึๆ โอเคเอาเถอะ มาเดินดีๆครับ "
" เอ้ย ไม่ต้องจับก็ได้ ปล่อยๆ " เอื้อมันจับแขนผมไว้อีกรอบ แต่ผมไม่ยอมอะ อยู่ดีๆผมก็อายขึ้นมาดื้อๆ ไม่อยากให้มันจับ มันจับผมยิ่งอาย ตอนนี้แม่งทำตัวไม่ถูก
" หึๆ นี่มึงอายอะไร "
" O.o อายอะไร! ใครอาย ไม่มี๊ " ผมส่ายหน้ารัวๆ นี่ผมแสดงออกขนาดนั้นเลยหรือไง
" ครับๆ ว่าง่ายๆหน่อย มากับกู ลานเกียร์อยู่ทางนี้ " ไอ้เอื้อผายมือไปอีกทาง แล้วออกแรงดึงให้ผมเดินตาม
" เออๆ >~< " สุดท้ายกูยอมให้จับ แล้วก็เดินตามมันอยู่ดี เหนื่อย.. อายจนเหนื่อย
........
" อ้าวกลับมากันแล้ว " พี่น้ำเงิน
" มึงเดินยิ้มมาเชียวนะเอื้อ " เสียงพี่แตที่ทักขึ้น
ตอนนี้ไอ้เอื้อพาผมเดินกลับเข้ามาที่ลานเกียร์ พวกเพื่อนผมทั้งสามคนนั่งอยู่โต๊ะเดียวกับพี่แตและพี่เชอร์ เหมือนกำลังคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ส่วนอีกด้านพี่น้ำเงินก็เงยหน้ายิ้มหวานมาให้แล้วก้มหน้าเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ต่อ ข้างๆกันเป็นพี่เต็งที่ฟุบหลับ และสองคนที่มาใหม่พี่ชินและพี่หมากที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน ก็ยิ้มและโบกไม้โบกมือทักทายให้ผมและส่งเสียงแซวให้ไอ้เอื้อ
" อ้าว แต่อีกคน ทำไมหน้าแบบนั้นอะ " พี่เชอร์ถามหน้าสงสัย
" มึงทำไมหน้าหงิกแบบนั้น " อันนี้ไอ้แยม
" ป่าววว " ผมตอบแล้วเดินไปโต๊ะที่เพื่อนผมนั่งอยู่ ก่อนเก็บโทรศัพท์และกระเป๋าตังค์บนโต๊ะลงในกระเป๋าเป้ ก็อยากตอบยาวๆกว่านี้ ว่าไม่ได้จะหน้าบูด แต่แบบ.. ไม่รู้จะทำหน้ายังไง><
" น้องจี้ทำไมหน้าแดงๆ " โธ่ อย่าถามสิฮะ พี่น้ำเงิน -////-
" ป่าวนะฮะ จี้ไม่ได้หน้าแดงนะ " ผมลูบแก้มตัวเองไปมา ได้ยินเสียงไอ้เอื้อที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับพี่น้ำเงินหัวเราะเบาๆ จนต้องหันไปดูก่อนจะทำหน้าหงิกกว่าเดิมใส่มัน
" ก็เห็นอยู่ว่าแดง เถียงพี่นะมึงหนิ " ไอ้แยมครับจิ้มๆหน้าผากผมเหมือนสั่งสอนอะครับ เป็นเพื่อนหรือแม่ผมกันแน่เนี่ย
" ไม่ได้เถียงนะครับ แดดร้อนอะพี่ " ข้ออ้างชัดๆ
" อ่อจ้าๆ ไม่ได้ไปเขินอะไรมาเนาะ "
" O.O ม่ายยยๆ " ผมทำตาโต โบกมือไปมา พิรุจไปอีก พี่ๆก็หัวเราะกัน เหมือนจะเชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง ส่วนเพื่อนผมมันก็มองแบบไม่เชื่อเลยอะ สายตามองมานี่มีแต่อยากรู้กันทั้งนั้น
" หายไปซะนานเลย " พี่ชิน
" ใช่ๆ ไปไหนกันมาอะ? " พี่แตถาม แล้วยิ้มกว้าง
" พามันไปซื้อนม " ไอ้เอื้อตอบ
" อ๋อออออ นมชมพูนี่เอง>~< "
" อื้อ! เมื่อกี้อิ.. เอ้ย! ยัยวาวๆๆ มาถามหามึงอีกแหละ " พี่เชอร์พูดมือกอดอกแล้วก็ตามองบน
" อืม เจอกันแหละ " ไอ้เอื้อหันมามองผมแล้วยิ้มนิดๆก่อนตอบ มันตั้งใจจะล้อผมเรื่องที่ผมหลุดพูดว่าชอบมันออกไปแน่เลย แต่คือมึงเห็นกูยิ้มมั๊ยเอื้อ เอาจริงๆป่ะ ผมยังอายไม่หาย
" จริงหรอ! แล้วๆๆ มันพูดอะไร มันทำอะไรน้องจี้รึป่าว "
" หึๆ ไม่มีอะไรหรอก จี้มัน.. "
พรึบ
" มึงกลับกันๆ พี่ๆครับจี้กลับล่ะนะ สวัสดีครับ " ผมสะกิดพวกเพื่อน แล้วรีบลุกขึ้น ไม่ทันได้ให้ใครได้งงหรือถามอะไรมากกว่านี้ ผมก็บอกลา แล้วยกมือไหว้ทุกคนรัวๆ
"จะกลับแล้วหรอ กำลังเม้ากับพี่แตพี่เชอร์สนุกๆเลย " เสียงบ่นของไอ้นิ่ม ตามด้วยเสียงหัวเราะของพี่ๆ ที่ดูเข้ากันได้ดีทีเดียว แต่ไว้คราวหลังค่อยคุยนะเพื่อน
" กลับแล้วๆ ไปนะครับ "
ตอนนี้ผมคิดอย่างเดียวคือต้องไปจากตรงนี้ ว่าแล้วก็แอบหันไปมองไอ้เอื้อ มันก็กำลังมองมาที่ผมอยู่ ฮึยย ผมก็อดทำตัวลุกลี้ลุกลนไม่ได้ แถมตอนนี้ผมยังหน้าร้อนไม่หาย ต้องรีบไปแล้ว
" อ้าว ไอ้จี้! /น้องจี้! "
" จะรีบไปไหน? เฮ้ยจี้ รอด้วย " ผมไม่ได้หันไปมอง ถึงจะได้ยินเสียงของเพื่อนที่เรียกตามนะ และเสียงหัวเราะเบาๆตามหลัง ผมก็เดินหนีออกมาเลย ตอนนี้ผมต้องหนีอย่างเดียว ><
...
P'EUA
" เอองั้นพวกหนูไปแล้วนะคะ พี่ๆ สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ "
" บ๊ายบาย เจอกันใหม่นะ พากันมาเล่นที่คณะพี่บ่อยๆนะ "
" ค่าาา / คร้าบบ " น้องแยม นิ่ม และมะยมบอกลาผมและเพื่อนๆของผมก่อนจะรีบวิ่งตามเพื่อนของตัวเองออกไป โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไม่เพื่อนของตัวเองถึงได้รีบวิ่งพลุนพลันออกไป หึๆ มันอายอีกแล้วหรอ ตอนแรกนึกว่าหายอายแล้วซะอีก ความจริงผมไม่ได้ตั้งใจจะล้อมันเลยนะ
" น้องจะรีบไปไหนว่ะ / น้องเป็นไรว่ะ " ชินและหมากที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน หันมาถามผม
" หรือ มึงทำอะไรน้องอีกอะ? " กระแตที่ทำหน้าสงสัยไม่หาย เพราะคิดว่าผมคงเป็นต้นเหตุทำให้น้องจี้ของพวกมันวิ่งออกไปวิ่งออกไป ผมไม่รู้ด้วยนะ ว่าไอ้จี้ไปเป็นน้องของพวกมันตั้งแต่เมื่อไร
" ป่าว หึๆ มันทำตัวเอง หึๆ " จริงๆนะครับ มันพูดเอง พอนึกได้ว่าพูดออกมาก็มาอายผมซะงั้น ผมไม่อยากคิดไปเองหรอกว่าจี้มันจะชอบผมกลับคืนมาบ้างมั๊ย แต่แค่ได้ยิน ต่อให้มันล้อเล่นหรือโกหกใคร ผมก็ยังดีใจอยู่ดีที่ได้ยิน แต่จะดีใจมากกว่านี้ถ้าจี้มันรู้สึกชอบผมขึ้นมาบ้างแล้วจริงๆ
" แล้วนี่ไม่ตาม ? " ไอ้แตถาม ทำหน้าสงสัย
" ปล่อยมันกลับเถอะ มันกำลังอาย " ผมกระตุกยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา ก่อนหยิบกล่องวุ้นมะพร้าวขึ้นมาแกะ โคตรจะมีความสุขเลย เพราะไอ้จี้เลยนะเนี่ย ยอมรับเลย^^
" กลายเป็นมึงอารมณ์ดี๊ดีเลยเนาะ "
" อืม ^^"
ผมกินวุ้นมะพร้าวไปยิ้มไป รู้สึกว่ามันโคตรอร่อยอะ หวานดี ยิ่งพอนึกถึงไอ้จีก็อดยิ้มไม่ได้ เจอมันแป๊บเดียวนี่ทำให้ผมอารมณ์ดีขนาดนี้เลยนะเนี่ย โอย ผมคลั่งไอ้จี้หรอว่ะ คนอะไร น่ามอง น่าแกล้ง แม่งต้องคิดถึงตลอดเวลาด้วยนะ
" หึๆ^^ " นึกแล้วก็ขำ
" หืม กูว่าไอ้เอื้อ มันเป็นเอามากนะเนี่ย "
" กูคิดแบบมึงเลย "
เออ..ลืมถามมันนะ ว่านมชมพูอร่อยมั๊ย ตอนที่นั่งอยู่ในร้านก็เห็นมันดูดไปยิ้มไป แต่ก็มีอารมณ์สะดุดและหน้าเหวี่ยงนิดหน่อยเพราะคำพูดวาว
" หึๆ "
" หืออ อีกแล้ว มันหัวเราะอีกแล้ว กูกลัว กูย้ายที่แป๊บนะ "
" กระแต มึงก็เวอร์ ฮ่ะๆๆ "
ความจริงผมกับวาว เรารู้จักกันมานานก็จริง แต่ผมไม่คอยสนใจเรื่องของเธอเท่าไหร่ เพื่อนของผมหรือคนที่อยู่รอบข้างรู้ว่าวาวชอบผม แต่ผมไม่ได้ชอบวาว ก็จบ
ผมไม่ได้ให้ความหวัง เพราะปกติผมก็ไม่ได้เป็นคนพูดมากอยู่แล้ว ปกติเขาพูดมา ผมก็จะฟังอย่างเดียวไม่ค่อยตอบหรอก แต่วันนี้ผมเห็นว่าวาวค่อนข้างจะใช้คำพูดไม่ดีกับจี้ ผมเลยอดไม่ได้ พูดออกไปบ้าง แต่จี้ก็ไม่เบา
" หึๆ "
ผมพอรู้ว่าไอ้จี้มันสู้คน แต่ไม่รู้ว่ามันจะสามารถโต้กลับแบบนิ่งๆด้วยคำพูดแบบนั้นกับวาวได้ ผมเห็นหน้าวาวอึ้งและพยายามขอความช่วยเหลือจากผมหลายครั้ง แต่ผมไม่ช่วยหรอกนะ เพราะเขาว่าจี้มันก่อน
" หึๆ "
" เอื้อ .."
" ไอ้เอื้อ! "
" อืม มีไร "
" ยังจะมาถาม มึงเป็นไรเนี้ย เมื่อก่อนอารมณ์ดีสุดของมึง มึงก็แค่กระตุกยิ้มหรือขำเสียงร้องเพลงไอ้น้ำเงินเองนะ "
" เอ้ย เสียงกูเกี่ยวอะไรอะ " พอได้ชื่อตัวเองในบทสนทนา ไอ้น้ำเงินมันละสายตาจากเกมส์ในโทรศัพท์ เงยหน้าขึ้นมาถาม
" เอาเถอะน่า พ่อคนมีเสียงเอกลักษณ์ "
" เพราะอะหรอ " น้ำเงินมันถามกระแตกลับ ไอ้กระแตส่ายหน้าเบาๆ
" หมายังหันหนีอะ "
" ฮ่ะๆๆๆ" ไอ้ชิน ไอ้หมากปรบมือ หัวเราะกันอย่างสะใจ
" ไอ้แตมึงๆ ..รู้มั๊ยน้องจี้ยังบอกว่ากูร้องเพลงเพราะ " น้ำเงินมันลุกขึ้นชี้หน้ากระแต แล้วค่อยยิ้มออกมา หน้าภูมิใจ
" งั้นมึงควรรู้ไว้ว่าน้องรักษาน้ำใจมึง ที่ไม่บอกว่าเพี้ยน " กระแตลุกขึ้นบ้าง
" ฮ่ะๆๆๆๆ " ผมแม่งหัวเราะตามไอ้หมากไอ้ชินเลย เอาจริงๆ
" พอๆ เรื่องเสียงกู ..แล้วนี่มันเกี่ยวอะไรกับที่ไอ้เอื้อหัวเราะ " น้ำเงินพอมันรู้ว่าสู้ไม่ได้เลยยอมพักรบ นั่งลงเก้าอี้ตัวเองดีๆ
" เออ.. " ผมกำลังจะถามพอดี ไอ้น้ำเงินถามแทนแล้ว คนอารมณ์ดีก็ขัดซะงั้น
" เออ ก็เสียงมันหัวเราะ เหมือนกูกำลังได้ยินเสียงตัวร้ายหรือปีศาจในหนังสยองขวัญอะ "
" หึๆ หรอกูเหมือนปีศาจในหนังสยองขวัญหรอ หึๆๆ " ผมอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วนึกตาม
" เฮ้ย นี่ไงหัวเราะอีกแล้ว "กระแตร้องขึ้น ไม่รู้มันตกใจอะไรกันนะขนาดนั้นนะ แต่ผมอารมณ์ดีจริงๆ ไม่ได้นึกโกรธอะไรพวกมันเลย มันพูดอะไรออกมา ผมแม่งตลกหมดอะ
" ไอ้เอื้อ มึงดีใจจนบ้าไปแล้ว>< " ไอ้ชินทำหน้าแปลกใจไม่แพ้กัน
" ฮ่ะๆๆๆ จริง ก็ว่ามันดูมีความสุขเกินไป " ไอ้หมากพูด แล้วทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
" ใช่ มึงหัวเราะ หึ หึๆ หึๆๆ อยู่นั้น "
" มึงเลิกยิ้ม แล้วก็หัวเราะแบบนั้นสักทีเถอะ "
" ทำไม กูยิ้ม กูหัวเราะนี่เป็นเรื่องแปลกใจของพวกมึงหรอ? หึๆ " ผมถาม แล้วตักวุ้นกินไปเรื่อยๆ
" ก็เออนะสิ กูขนลุกแล้วเนี่ย ฮ่ะๆๆๆ "
" ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ" สุดท้ายคนพูดแม่งก็ขำไปกับผมอะครับ ก็คงน่าแปลกใจสำหรับพวกมันอยู่มั๊ง เพราะธรรมดาปกติผมจะนิ่งซะส่วนใหญ่ไง แต่พอวันนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษ พวกมันเลยอดขัด อดพูดถึงไม่ได้
" โอย น้ำเงิน มึงดูแลเพื่อนมึงด้วย ยิ้มแล้วกูขนลุก มีแต่น้องจี้นี่แหละชอบให้มันยิ้ม แต่กูเห็นแล้วกูขนลุก ฮ่ะๆๆๆ "
" ไม่อะ นานๆมันจะหัวเราะ "
" เออๆ แล้วว่ากูย้ายโต๊ะไปหากระแตดีกว่า>< เอ๊ะ! นี่กุญแจรถใครอะ " เชอร์รี่รีบเก็บของแล้วลุกขึ้นยืนทำท่าจะย้ายไปหากระแตที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ แต่เหมือนมันคงเห็นกุญแจที่แปลกตาไปไม่ใช่ของพวกผมซักคน มันเลยถามขึ้น
" ไม่นะ ไม่ใช่ของกู " ทุกคนส่ายหน้า
" หรือว่าของพวกน้องจี้ " กระแตถือ แล้วมองอยู่สักพัก
" อาจจะใช่ งั้นเดี๋ยวก็ตามไปคืน " ผมบอกมัน แล้วรีบลุกขึ้นเก็บของ ตอนนี้มันคงถึงที่จอดรถแล้ว ถ้าเอาไปให้มันจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเดินกลับมา
" ไปด้วยกันเลย จะได้ขึ้นเรียนเลย " ไอ้หมากพูดแล้วสะกิดไอ้เต็ง ที่ฟุบหลับ แล้วทุกคนก็รีบเก็บของกัน ยังไงลานจอดรถคณะ ก็เป็นทางผ่านอาคารที่พวกผมต้องไปเรียน เพื่อนผมมันเลยตัดสินใจจะเดินไปพร้อมๆกัน
-100%-
===============================
ต่อจากความเดิมตอนที่แล้ว ตอนนี้มาสั้นๆก่อนนะคะ
ต้องบอกว่าพิมมีสอบทั้งเดือนเลย อาทิตย์ละสองวิชา แบ่งเวลาไม่ได้เลย555
อาจจะหายไปสักพัก ปกติก็อัพช้าอยู่แล้วอะเนาะ
ก็ขอโทษขออภัยผู้อ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ
สอบเสร็จพิมจะรีบมาอัพให้อ่านนะคะ
ขอบคุณนะคะ
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
o13สู้ๆค่ะรออ่าน
-
:L2: :pig4:
โชคดีกับการสอบนะ
-
รอ เราจะรออ่านๆ :ruready
สู้ๆ โชคดีในการสอบนะคะ :yeb:
-
พี่เอื้อารมณ์ดีเกิ้นนนน
เพื่อนเลยแปลกใจ5555 :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบอ่าาาาา ^- ^
เราอยากอ่านต่อแล้ว แต่ก็จะรอนะคะ :hao5:
-
รอนะคะ วุ้นคงใส่อะไรสักอย่าง พี่เอื้อกินแล้วเลยยิ้มเยอะยิ้มแยะขนาดนั้น จนเพื่อนขนลุก5555 :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากอ่านต่อแล้ว 5555 :katai4:
-
เขินกันไปกันมา คนอ่านก็เขินเหมือนกัน :impress2:
-
อยากอ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนกัน กลับมาอัพให้เราอ่านด้วยสิ พิพิม
เรื่องใหม่กรดขิมก็น่ารัก :-[ แต่อย่าลืมเรื่องนี้ คิดถึงพี่เอื้อกับจี้แล้ววววว :katai1:
-
ย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่แรกอีกรอบ ก็เขินอีกรอบ คิดถึงเอื้อจีจี้
รอๆๆ พิพิมหายไปแต่งจับรักอะดิ555 มาอัพเรื่องนี้ด้วยน้าา :katai3:
-
ʕ•ᴥ•ʔ แล้ว..รักรึป่าว?
EP.18
บอกออกไปแล้ว
18/1
" ไอ้จี้ๆ มึงจะรีบไปไหนเนี่ย! แฮ่กๆ " แยมที่รีบวิ่งตามมา ยืนก้มหน้ามือกุมหัวเข่าตัวเอง หอบหายใจ อีกสองคนที่วิ่งตามหลังมาก็ไม่ต่างกัน
" แฮ่กๆ ใช่ๆ แล้วนี่เป็นอะไร ไม่ลาพี่เอื้อสักคำ โอยกูเหนื่อยเลยอะ " นิ่มเอามือสองข้างขึ้นมาพัดที่หน้าไปมา แล้วปาดมือเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก
" ฮืออออ มึงงงง " ผมเอามือกุมที่หัวตัวเองทั้งสองข้าง เบ้ปากเหมือนคนจะร้องไห้ เพราะคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไปนั้นทำให้เอื้อเอามาล้อและหัวเราะตัวเองได้
" เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ " นิ่มถามขึ้นทั้งๆที่หอบ เพราะได้ยินเสียงหงอยๆของผม
" ใครทำอะไรมึง พี่เอื้อหรอ? " แยมถามต่อ
" เปล่า ไม่ใช่ " ผมค่อยๆนั่งลงตรงฟุตบาท แล้วเอามือค้ำคาง ส่ายหน้าไปมา ที่นี่เหมือนเป็นถนนในคณะวิศวะ รถเลยไม่ค่อยเยอะ อ่อนแรงก็นั่งมันแม่งตรงนี้ ทั้งๆที่ความจริงแล้วเดินไปอีกหน่อยก็ถึงที่จอดรถแล้ว แต่เหนื่อย นั่งมันตรงนี้แหละ> - <
" แล้วใครทำอะไรมึง " เมื่อเห็นผมนั่ง เพื่อนๆก็เลยนั่งลงตามข้างๆกัน เรียงกันโดยไอ้ยิมนั่งริมสุด ตามด้วยผม ไอ้นิ่ม และมะยมอยู่ริมอีกข้าง
" อ๊ากกกกกกกกก กูอะกูเอง กูทำตัวเองงงง ฮืออออ " ชี้ที่ตัวเองรัวๆ
" อะไร? มึงทำอะไร " ไอ้แยมถามแล้วทำหน้าสงสัย ทุกคนตกอยูในความงงที่มากกว่าเดิม
" กูพูดไม่คิดๆ ไม่น่าพลั้งปากเลยกู อยากเอาชนะขนาดนี้ได้ไง ไม่นึกถึงผลที่ตามมา " ผมค่อยๆระบายออกมาให้เพื่อนฟัง
" อะไรเนี่ย มึงทำอะไรมา บอกมาดิ กูลุ้นจนเกร็งไปหมดแล้ว " แยมที่นั่งจ้องหน้าผมแทบตาไม่กระพริบ แถมเอามือขึ้นมาทำเป็นมือหงิกเพราะลุ้นกับวีรกรรมของผม ที่บอกว่าทำตัวเองเอง
" กูบอกว่าชอบไอ้เอื้อ " มันพูดออกไปเบาๆ
" อ๋อออออออออ เรื่องแค่นี้เองมึง ไม่ต้องคิดมะ.. O.o? " พอทั้งสามได้ฟังก็ถอนหายใจโล่งอก เพราะเรื่องไม่ได้ร้ายแรงอะไร แต่..
" เอ๊ะเดี๋ยวนะ! ชอบ.. ? หะ!!!! ชอบหรอ! " แยมถามเสียงดัง พอเงยหน้ามองมันมันก็กำลังทำตาโตด้วยความตกใจ
" วะ..ว่าไงนะ! " นิ่มและมะยมที่อ้าปากค้างไม่ต่างกัน
" ก็กูอายอะ! กู.. กูบอกว่าชอบไอ้เอื้อ ฮือออ ไอ้เหี้ย กูพูดอะไรออกไป " ผมรีบเอามือปิดหน้าปิดตา หัวโขกกับหัวเข่ารัวๆๆๆๆๆ
" เรื่องจริง? " แยมถาม ผมเลยพยักหน้าเบาๆ ก้มหน้าก้มตา เพราะสายตาจับผิดของพวกมันนั้นแหละ
" มึงบอกว่ามึงชอบพี่เอื้อเนี่ยนะ " มะยมย้ำอีกครังเพื่อความแน่ใจ
" อืมมม " พยักหน้าหนึ่งครั้ง แล้วฟุบหน้าลงที่หัวเข่า
" อุ้บ! " นิ่ม >=<
" แม่เจ้า.. " แยม O.o
" ไม่อยากเชื่อ.. " มะยม O=O
" อ๊ากกก กูไม่ต้องมาเชื่อไงเล่า ! " ผมตีขาไอ้แยม ไอ้นิ่มที่อยู่ข้าง
" อ๊ายยยยยย มึงบอกว่ามึงชอบพี่เอื้อหรอ>~< " นิ่ม แยม และมะยมมองหน้ากันไปมาแล้วส่งเสียงกรี๊ดออกมา พวกมันสะกิดๆแขนผมเหมือนแซวๆ
" อืมมมม " ผมที่ตอบเหมือนคนหมดแรง แล้วยกมือห้ามพวกมันไม่ให้ล้อกัน
" ฮ่ะๆๆๆ กูดีใจ>< "
" อ๊ากกกก>< ดีใจอะไรเล่า ไม่ได้บอกมึงซักหน่อยนะ " เสียงผมอีกครั้ง อารมณ์เปลี่ยนอีกทันที เมื่อนึกถึงความผิดพลาดที่เผลอพูดคำนั้นออกไป
" เอ้า สติแตกซะงั้น ฮ่ะๆๆๆๆ " นิ่มหัวเราะไม่หยุด
" ฮ่าๆๆๆๆ ใจเย็นเพื่อน มึงช่วยใจเย็นด้วย " แยมที่ทั้งอึ้งทั้งหัวเราะไม่หยุด
" มะยม แยม นิ่ม ..กูจะทำไงดี อ๊ากกก "
" ตายๆ เพื่อนกูสติแตกขนาดนี้ แล้วนี่ไปบอกชอบพี่เอื้อได้ไงเนี่ยยย " เสียงบ่นของมะยม ที่ดูจะอึ้งมากกว่าใครเพื่อน
(ตอนนี้ทั้งสามกำลังอยู่ในอาการงง และงงมากๆ ว่าทำไมจี้ถึงได้ไปบอกว่าชอบพี่เอื้อ กว่าจะคาดคั้นให้จี้มันยอมเล่าให้ฟัง ก็เล่นเอาเพื่อนแทบสติแตกตาม ..)
" หรือนี่แสดงว่ามึงชอบพี่เอื้อจริงๆแล้วหรอ>< " แยมมันถามน้ำเสียงตื่นเต้น
" ....... "
" ไม่ตอบ แสดงว่าชอบจริงๆ ยอมรับเหอะ "
" ยังไม่ยอมรับเว้ย! คือกู.. ก็บอกแล้วไง มันให้กูช่วยอะ ตอนนั้นยัยพี่วาวนั้นก็ทำให้กูโมโห กูคิดอะไรไม่ออก อารมณ์ตอนนั้นก็อยากชนะ กู.. กูก็เลยพูดออกไปแบบนั้น "
" นี่จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ ? " แยมเริ่มทำหน้าลังเลอีกครั้ง
" นี่จะบอกว่าไม่รู้ตัว ? " นิ่ม
" อืม ประมาณนั้น.."
พอผมตอบแบบนั้น พวกเพื่อนของผมมันก็เงียบๆไปแป๊บหนึ่ง ผมก็ก้มหน้า เลยไม่ได้ทันสังเกตว่าพวกมันทำหน้ายังไง มองหน้ากัน หรือปรึกษาอะไรกันผ่านทางสายตา จนสักพักไอ้แยมมันก็พูดขึ้น
" หือ? แล้วมึงจะมานั่งเครียดทำไม ถ้ามันไม่ใช่ความจริง " แยมมันเอามือกอดไหล่ผม แล้วโยกตัวเองไปมา
" ช่ายยย มึงจะอายพี่เอื้อ แล้วก็เขินจนหน้าแดงทำไม " นิ่มก็ตบๆที่ตักของผมเบาๆ
" ไม่ต้องคิดมากหรอก ไม่ได้ชอบพี่เขาหนิ เนาะ.. " แยมพูด
" ใช่ๆ ก็บอกพี่เอื้อไปดิ พี่เอื้อจี้ไม่ได้ชอบพี่ จี้พูดเล่น จี้แค่อยากเอาชนะ " สองคนนี้นี่น้ำเสียงแปลกๆ ผมชักสงสัย..นี่ไม่ได้ประชดกันใช่ป่ะ
" เฮ้ยจะพูดแบบนั้นได้ไง กูไม่ได้.. " ผมส่ายหน้า แต่ไม่กล้าพูดต่อ
" น่ะ ไม่ได้อะไร ไม่ได้ชอบ หรือไม่ได้ไม่ชอบ? เอาไง " ดูพวกมันถามดิ มันจี้จุดของผมกันเกินไปอะ
" ก็.. กูไม่ได้เกลียดมัน แต่เรื่องจะให้ยอมรับว่าชอบ กู.. "
" กูยังไม่มั่นใจ! " เรียกได้ว่าประสานเสียงใส่ผมกันเลยทีเดียว
" อะ! ทำไมพวกมึงรู้ว่าก็จะพูดคำนี่ "
" มึงพูดว่าไม่มั่นใจแบบนี้มาแสนรอบแล้วจี้ " ไอ้แยมจิ้มๆหน้าผากผม " กูเชื่อแล้วแหละว่าเผลอพูดออกไปมากกว่า แต่เอาจริงๆแล้วข้างในมึงก็รู้สึกอย่างนั้น ไม่งั้นมึงคงไม่มา นั่งกุมหัว และอารมณ์แปรปรวนเหมือนคนสติแตกแบบนี้ "
" มันยิ้ม แล้วก็ล้อกูด้วย " ผมพูดเหมือนฟ้องพวกมันเรื่องไอ้เอื้อ
" จี้ มึงอาจลืมหรือไม่ได้คิดอีกแง่หนึ่งเลยรึป่าว ว่าพี่เอื้อไม่ได้ตั้งใจจะล้อ แต่ที่เขายิ้มอาจจะเพราะพี่เอื้อมีความสุข กำลังดีใจ ที่ได้ยินคำๆนั้นจากคนๆนี้ " มันยังเข้าข้างไอ้เอื้อกันอะ
" จริงหรอ? >-< "
" จริงสิ " พวกมันพยักหน้ากันทุกคน
" ยอมรับมาเถ้อะ ว่าชอบพี่เอื้ออะ " นิ่มมันยิ้ม แล้วเอานิ้วชี้หน้าผมรัวๆ
" แค่ยอมรับมา มันจะได้ไม่เหนื่อยจี้ ที่มึงต้องทำเป็นใจแข็ง ปากแข็งแบบนี้ " มะยมลูบหัวผมเบาๆ แต่ผลักแรงๆ อ่าา มันแกล้งผมกันใหญ่เลยอะ เพื่อนพวกนี้><
" กูอึดอัดแทนมึง ชอบก็พูดดิวะ ว่าชอบ " แยมพูดแล้วยิ้มออกมา
" ...... "
" กูจะพูดแทนทุกคนเลยนะ อย่างน้องมึงและพวกกูสามคนยังมองออกว่ามึงชอบอะ ยอมคุยด้วย ไปไหนด้วยขนาดนี้ " ไอ้แยมทำหน้าจริงๆจังอีกครั้ง
" ใช่ คนอื่นอะ ไลน์มึงยังไม่ตอบเลย " มะยมพูดไปยิ้มไป " อย่าว่าเลย มึงไม่รับแอด แถมบล็อคทุกอย่างเลยต่างหาก ถ้ามึงไม่ชอบอะ "
" ...... " ครับ เพื่อน ฮึก
" ทำไมมึงชอบให้พวกกูต้องสอนมึงฮะจี้ " ไอ้แยมจิ้มๆหน้าผากผมอีกครั้งรัวๆ โอยยย โดนทำร้ายร่างกายอีกแล้วอ่าา
" ....... " ขอโทษครับเพื่อน ฮืออออ
" อะๆ ไม่ต้องทำหน้าเหมือจะร้องไห้ กูขอโทษ ปะโธ่ แล้วกูจะว่ามึงทำไมว่ะ ขอโทษทีๆ " แยมทำท่าตบปากตัวเองรัวๆ รีบโอบไหล่ผมโยกตัวไปมาอีกครั้ง แล้วหันไปห้ามทุกคนที่พูดเมื่อกี้
" มึงก็รอบอกพี่เอื้อเองแล้วกัน ถ้าพี่เขาถามมึงอีกรอบ " นิ่มพูดเสียงเบาลงแต่ก็กลับมาทำเสียงดี๊ด๊าในประโยคถัดมา " ฮิๆ เพราะไหนๆ มึงก็กำลังคุยๆกับพี่เอื้ออยู่หนิเนาะ >~< "
" ช่ายย จะชอบหรือไม่ชอบ ถ้ามึงยอมคุยกันขนาดนี้ มึงก็คงชอบพี่เขาแล้วละนะ แต่ว่าแค่ปากแข็ง " ไอ้แยมทำหน้าตลกหลังจากพูดจบ
ผมหายใจเข้า หายใจออก หายใจเช้า หายใจออก ลึกๆ
เฮ้ออออ
" อืม ..กูชอบไอ้เอื้อ " ยอม ยอมรับแล้วก็ได้.. -//////-
" หืออ ? อะไรนะ O.O "
" กูบอกว่ากูชอบมันแล้วไงเล่า! " >//////<
" นี่มึงยอมรับแล้วหรอ >O< "
" เออ! " >///////<
แปะๆๆๆ
>O< พวกเพื่อนผมมันตบมือไฮไฟว์กันใหญ่เลยอะ
" ดีใจจจจจ แผนสำเร็จ>< " ไอ้แยมยิ้มจนตาหยี๋ แล้วเอามือจับหน้าผมเพื่อจ้องตาทันที
อ่ออออ นี่แสดงว่าเมื่อกี้ที่พวกมันพูดๆมาประชดนิดๆและจี้จุดหน่อยๆ นี่เพื่อจะให้ผมยอมรับความจริงออกมานี่เอง ..พวกแผนสูงเอ้ย เป็นไงล่ะ สุดท้ายผมก็ยอมรับออกมาจนได้><
" กรี้ดดดด มึงงง กูไม่ได้หูฝาดช่ะ? " ไอ้นิ่มกรี้ด แล้วมันก็หันหน้าไปถามมะยมเพื่อความแน่ใจด้วยนะ
" ไม่ๆ มึง>< กูก็ได้ยิน " พอไอ้มะยมตอบพวกมันก็แทบจะกรี๊ดกันออกมาให้ได้ แต่มองไปรอบๆ เลยไม่กล้ากรี้ดเสียงดัง
" ฮื้อ! พวกมึงหนิเบาๆ กูยังพูดไม่จบ กูชอบมันอะ แต่แค่เริ่มชอบนิดๆเท่านั้นนะ ชอบนิดๆ " พูดพร้อมทำท่าประกอบ
" อึยย จะชอบนิดๆหรือชอบแค่ไหน มึงก็ชอบไปแล้วละว่ะ " นิ่มตีตักผมเบาๆ
" ไม่อยากเชื่อว่าจีจี้คนที่ปากแข็งที่สุด แถมปฏิเสธทุกครั้ง ว่าไม่ได้ชอบพี่เอื้อ ต่อให้พวกกูจะยืนยัน นั่งยัน นอนยันแล้วก็ตาม ไม่มีทางแน่ๆที่คนๆนี้จะพูดคำว่าชอบออกไปง่ายๆ แต่ตอนนี้บอกว่าชอบหรอ ชอบเนี่ยนะ! " มันดูดีใจเวอร์นะ ตรงลงผมบอกชอบไอ้เอื้อหรือบอกชอบพวกมันกันแน่
" กรี้ด ไอ้จี้ยอมรับแล้วโว้ย>~< " นิ่มลุกขึ้น แล้วดึงพวกผมลุกขึ้นตาม
" โอยย กูอยากให้พี่เอื้อได้ยิน " ไอ้แยมกระโดดดึ๋งๆ เหมือนตื่นเต้นมากๆ
" นี่! ก็เมื่อกี้มันได้ยินไปแล้วไงเล่า กูพลาดเองที่พูดไป หวังว่ามันอาจจะคิดว่ากูล้อเล่นหรือแกล้งพี่วาวนะ "
" ไม่ได้เรียกว่าพลาด เรียกว่าเผลอสิถึงจะถูก " ไอ้แยมส่ายหน้าไปมาเบาๆ
" เผลอเผยความรู้สึกของตัวเอง " ไอ้นิ่มเสริมไอ้แยมทันที
" พอๆ พอเถอะ กูกราบ/~\ " ผมยกมือไหว้รัวๆพวกมันเลยหัวเราะออกมากับท่าทางของผมที่ทำตัวไม่ถูก
" ทำไม มึงอาย เขินหรอแก้มแดง? "
" เอ่อ! กูเขิน กูอาย โอเคยัง กูยอมรับหมดแล้วนะเนี่ย " ผมตีหน้าแขนพวกมันรัวๆ
" ไปยอมรับกับพี่เอื้อเหอะ! " ไอ้แยมมันแกล้งผลักผมอะ
" ไม่มีทาง กูไม่บอกมันง่ายๆหรอกนะ-_- " ผมพูดเสร็จก็รีบหันหน้าหนีพวกมัน แต่..
เฮ้ยยยยO.O
อะ..ไอ้เอื้อ!! มันมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไร?
เฮ้ยยย! พวกพี่น้ำเงินด้วย เฮ้ย อยู่ครบทุกคน มาตั้งแต่ตอนไหน???
" แต่..กูว่า กูอยากได้ยินอีก.. "
" O.O "
" พี่เอื้อ! พี่ๆ>~< " เพื่อนผมเมื่อได้ยินเสียง ก็หันหน้ามามองกลุ่มคนที่เข้ามาใหม่ด้วยสีหน้าที่ตกใจพอๆกับผม มันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่รรรรรร -=-
" เอื้อ! มะ..มึงมาอยู่ตรงนี้ได้ไงO.O " ผมชี้และถามมันทันที ตอนนี้มือสั่นแถมเหงื่อก็ออกมากกว่าเดิม
" มึงลืมกุญแจรถป่ะ ? จะตามเอามาคืน " มันกระตุกยิ้มนิดๆ แล้วยื่นพวงกุญแจมาให้ผม
" อือ ชะ..ใช่ " ผมรับมา ทำไมรู้สึกใจเต้นแรง รู้สึกหายใจไม่ค่อยออก
" ....... "
" มะ..มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงไม่ได้ยะ.. " ผมเห็นมันระบายยิ้มอย่างเดียว ผมเลยถามต่อ
" ได้ยินนะ " O.O มันตอบตั้งแต่ผมยังพูดไม่จบบบ
" ได้ยินชัดเลยแหละน้องจี้ " พี่น้ำเงินยิ้มกว้าง พยักหย้ายืนยัน
" พี่น้ำเงิน พี่แต พี่.. ทุกคน " O.O ผมมองหน้า และพี่ๆทุกคนก็ส่งยิ้ม พร้อมกับพยักหน้ายืนยัน
" แฮะๆ ได้ยินจ่ะ ^_^ "
ผมมองหน้าไอ้เอื้ออีกครั้ง มันได้ยิน ทุกคนได้ยิน
" เหมือนจะเป็นลม เฮือกกกก-.- "
หมับ พรึบบ
" จี้! "
" ไอ้จี้! / น้องจี้! "
เดี๋ยวมาต่อจ้า
>>>
-
18/2
...............
" เฮือกกกก "
" นี่มันห้องเรานี่หว่า "
ผมลืมตาขึ้นมา พอตั้งสติได้มองไปรอบๆห้อง นี่มันห้องของผม ที่นอนอยู่ก็เตียงของผม มีแสงสว่างจากโคมไฟข้างเตียงเท่านั้น พอมองไปนอกหน้าต่างฟ้าก็มืดสนิทแล้ว อะ? แล้วผมมาอยู่นี้ได้ไง
" ไอ้จี้ ตื่นแล้วหรอ มึงเป็นไงบ้าง " นิ่มและมะยมที่เปิดประตูห้องเข้ามา นิ่มมันเปิดสวิซส์ไฟทำให้ห้องมันสว่างขึ้นกว่าเดิม ก่อนเดินยิ้มแย้มมานั่งบนเตียงกับผมที่ยังนอนอยู่ ส่วนมะยมนั่งโซฟา
" ฝัน? ความฝันหรอ? "
" มึงโอเคมั๊ย กินน้ำมั๊ย " นิ่มถามแล้วรีบส่งแก้วน้ำให้ผม
" อืม " ผมค่อยๆลุกขึ้นนั่ง แล้วรับน้ำจากนิ่ม
" มึงกูฝัน "
" ฝันว่า.. "
" กูฝันว่า..พวกมึงพากูไปวิศวะ แล้วกูก็บอกชอบไอ้เอื้อ กูบอกมันตั้งสองรอบแหนะ.. รอบแรกคือกูตั้งใจจะแกล้งผู้หญิงคนหนึ่งเลยบอกชอบมัน แต่รอบสองกูบอกพวกมึง แล้วมันเดินมาได้ยิน "
" ตื่นๆ ได้แล้ว ฮ่ะๆๆๆ " มะยมมันพูด พร้อมส่งเสียงหัวเราะ หลังจากมองหน้ากันกับไอ้นิ่ม
" ใช่ม่ะ มึงหัวเราะแสดงว่ากูแค่ฝัน กูไม่บอกมันง่ายๆหรอก "
" เดี๋ยวมึง.. " นิ่ม
" อ้าว แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว ทำไมมึงมาบ้านกูอะ หรือเรามีนัดกัน หรือ.. "
" เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้จี้ฟังกูนะ มึงไม่ได้ฝัน^^ "
" ไม่ได้ฝัน หมายความว่าไง? "
" มึงพูดจริงๆต่างหากเล่า! "
" หะะ! "
" มึงพูดว่ามึงชอบพี่เอื้อ เรื่องวันนี้มึงไม่ได้ฝัน ที่มึงพูดมาทุกอย่างเกิดขึ้นจริงๆ " นิ่ม บอกผมว่าเรื่องจริง..
ผลั๊ก
" อ้าวจี้ มึงตื่นแล้วหรอ เป็นลมหรือมึงอดนอน เล่นหลับซะสนิทเชียว " ไอ้แยมที่เปิดประตูเข้ามาในห้องถามขึ้น
" เป็นลม? " ผมเป็นลมหรอ..
" แยม มึงมาก็ดี บอกมันดิ ว่ามันบอกว่าชอบพี่เอื้อจริงๆ เพื่อนมึงเพี้ยน คิดว่าตัวเองฝันซะงั้น "
" อ้าว กูเพี้ยนตรงไหน ก็กูนึกว่ากูฝันอะ " พอตั้งสติได้ ผมก็ด่าไอ้นิ่มเลย
" เรื่องจริงล้วนๆ พูดเองด้วย จำได้ยังเนี่ย? " ไอแยมพูดกระตุ้นให้ผมนึกออก
ผมไปคณะไอ้เอื้อ เอาขนมไปให้ มันพาไปซื้อนมเย็น เจอยัยพี่วาวที่พูดไม่ดีกับเราเท่าไหร่ ผมเลยแกล้งบอกว่าชอบไอ้เอื้อต่อหน้าพี่วาว เพราะตั้งใจจะช่วยมัน พอเอื้อมันถามว่าที่พูดจริงมั๊ย ผมกลัวมันจะล้อเพราะมันยิ้มและมองมาที่ผทไม่หยุด ทำให้ผมอายเลยรีบขอตัวกลับ แต่พอออกมาไม่ไกล ผมก็ไปนั่งอยู่ฟุตบาทเพื่อจะเล่าให้เพื่อนฟัง และพูดคำนั้นอีกรอบ ผมยอมรับว่าชอบมัน แต่ว่า..ไอ้เอื้อมาได้ยินได้ยังไง><
" กูพูดจริงๆ " อะ อันนี้ยอมรับ>/////<
" ช่ายยย แล้วพอมึงพูดจบใช่ป่ะ พี่เอื้อก็มาได้ยิน แล้วพอมึงเห็นหน้าพี่เอื้อ มึงก็เป็นลมล้มลงไปเลยอะ ดีนะที่พี่เอื้อดึงมึงเข้าไปกอดแล้วรับไว้ทัน ไม่งั้นหัวมึงอะ ฟาดฟุตบาทแน่ๆ " แยมพูดพร้อมดึงมะยมที่นั่งอยู่โซฟาให้ลุกขึ้น มันจับมะยมหมุนรอบตัวเองสองสามรอบแล้วดึงมะยมไปกอด เหมือนแสดงละครประกอบให้ผมดู
" แบบนี้เลย แปะๆๆๆๆๆ " นิ่มพยักหน้าหน้ารัวๆ แถมปรบมืออย่างชื่นชมความสมบทบาทของไอ้แยมและความเงอะๆงงๆของไอ้มะยม
" เวอร์! "
" ไม่เวอร์ มึงเป็นแบบนี้เลย " แยมยังยืนยัน
" แต่จี้ นี่มึงอายจนเป็นลมเลยหรอ " มะยมถามต่อ
" -o- กะ..กู นี่เรื่องจริงหรอเนี่ย ? " ผมเป็นลมเพราะตกใจอะ คือผมยังไม่พร้อมที่จะบอกไอ้เอื้อไง แม่งโผล่มาได้ยินตอนผมพูดซะงั้น
" ยังอีก จริง ความจริงล้วนๆ มึงบอกชอบพี่เอื้อโอเคม่ะ " ง่ะ จะซ้ำจะย้ำเพื่อ? ... -_-
" ซึ่งพวกกูแฮปปี้มาก ฮิๆ >< "
" กูแฮปปี้กับพวกมึงมั๊ย ดูหน้า " ผมชี้หน้าตัวเอง แล้วส่ายหน้าไปมา
" ฮ่ะๆๆๆ นี่กูหาข้าวหายามาให้แล้ว ไปๆ ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวกินยา " มะยมหัวเราะ ก่อนจะเดินมาดึงผมให้ลุกจากที่นอน
" มึง! " ผมลุกขึ้นแล้วเรียกพวกมันเสียงดัง เมื่อนึกสิ่งที่สงสัย
" ว่า.. " ทุกคนตอบ
" แล้วพอไอ้เอื้อได้ยิน มัน.. " ผมถามไม่จบ ได้ตามองตาเพื่อนปริบๆ เพื่อนผมมันกคงเข้าใจอะครับ มันยิ้มกันใหญ่>-<
" พี่เอื้อเขาก็ยิ้มไม่หุบเลยอะดิ แต่พอมึงเป็นลมนะ พี่เขาก็ตกใจใหญ่เลย แถมไม่ยอมขึ้นเรียนเลย พามึงมาส่งกับพวกกูนี่แหละ แล้วกูเลยบอกว่าพวกกูดูมึงให้เอง พี่เขาถึงกลับไปเรียน โอ้ะ! ถ้าจะผลักขนาดนี้ต่อยกูเลยเถอะ " นิ่มจับหน้าผมให้หันไปมองหน้ามัน แล้วยิ้มกว้างประกอบการพูด จนผมอดหมั่นไส้ผลักหน้ามันออกไม่ได้
" พี่เขาเป็นห่วงมึงมากอะ ต่อให้ไม่พูด แต่สายตาหรือการกระทำที่ทำอะ พวกกูโคตรโอเคมากๆเลยนะเว้ย " แยมพูดแล้วจับหน้าผมให้มองมันบ้าง
" มึงก็คงโอเค เหมือนกันน่ะสิ " ไอ้แยมจับหัวผมหมุนไปมองไอ้มะยมที่กำลังพูด " ขอคำตอบ.."
" ..อืม มันก็ดี^^ "
" ....... " พวกมันพยักหน้าพอใจ และรอฟังว่าผมจะพูดอะไรต่อ
" ตอนกูบอกว่าให้คุยๆกันก่อน จีบกันก่อน เอื้อมันบอกกูว่ามันอยากคบเลยมันไม่อยากจีบ โคตรบ้า>< "
" อ้ายยยยย เร้าใจ ดีต่อใจ " แยมมันกรี้ดออกมาจนผมยกมือปิดหูสองข้างแทบไท่ทัน
" กรี้ดทำไมเนี่ย แสบแก้วหูเลย " ผมตีแปะที่แขนมันเบาๆ
" เออ นี่สรุป มึงชอบพี่เอื้อจริงๆใช่ป่ะ " มะยมถาม
" ก็..ถ้าวันนี้ไม่ใช่ความฝัน ที่กูพูดไปก็ความจริงนั้นแหละ -//////- " แม่ง จนมุม ก็ต้องบอกความจริง -.-
" แปลว่ามันยอมรับ ^- ^ " นิ่มกอดหมอนกลิ้งตัวไปมาบนที่นอนผม
" งั้นจะคบกับพี่เขาเลยใช่ป่ะ อ้ายยยย >< " ไอ้แยมดึงผมเข้าไปกอด เดี๋ยวๆจะดีใจอะไรขนาดนั้น
" เฮ้ย บ้า ไม่ใช่ซักหน่อย ยังไม่ครบเดือนเลยเหอะ นี่แค่สามสี่วันเอง " ผมผลักมันออก ก่อนเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากมันรัวๆ คิดๆๆ
" โหยย ไรอะ จะรอให้ครบเดือนเลยว่างั้น มึงชอบพี่เอื้อแล้วนะ " แยม ทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง " จิ! แต่แค่นี้ก็ดีแล้ว อ้ายยยย" ตอนแรกก็ทำหน้าหงิกหน้างอ แต่พอซักพักก็ยิ้มกว้างออกมาเหมืนจะตั้งใจล้อให้ผมอายอีกคน
" ถึงกูจะชอบ แต่ก็ยังไม่อยากคบง่ายๆหนิ ก็ต้องดูๆกันไปก่อนอยู่ดี "
" อะๆ โอเค ^^ " พวกมันทั้งสามคนทำไม้ทำมือโอเค แล้วมองหน้ากันแบบมีลับลมคมใน
" จะทำอะไร ไอ้.. "
" ย้ากกกก กูดีใจอะ / เย้ๆ ไอ้จี้จะมีผัว " แยมลุกขึ้นกอดคอผมให้ล้มลงไปบนที่นอนด้วยกัน พร้อมเอาขาเกี่ยวอย่างรวดเร็ว ตามด้วยไอ้นิ่มและไอ้มะยมที่เข้ามากอด และนอนทับผมกับไอ้แยมพร้อมกัน อ๊าก ผมไม่ใช่หมอนข้างนะ!
" ผัวบ้านมึงสิ! แอ่กกกก หนักๆ กูหายใจไม่ออกกกก " วุ่นวายไปหมดแล้วล้ะครับ
...................
21.59
ยังไม่นอน นอนไม่หลับ>< หลังจากที่เพื่อนผมกลับไป ผมก็หาอะไรทำเพราะจะนอนก็นอนไม่หลับ เพราะก็เพิ่งตื่นด้วยอะนะ
ครืดดดดดดด ครืดดดดด
หมีควาย
ไอ้เอื้อโทรมาอะครับ นี่มันรู้ได้ไงว่าผมตื่นแล้ว หรือมันรู้ว่าผมกำลังรอรับโทรศัพท์มันอยู่ เฮ้ยย จะมันรู้ได้ยังไง><
" อะแฮ่มๆ อืม ว..ว่าไง "
" ตื่นแล้วใช่มั๊ย กูเห็นแชร์รูปหมาในเฟส เลยโทรหา "
" อืม ... " เฮ้อออ ค่อยยังชั่ว นึกว่ามันมียานแม่รับรู้ว่าผมกำลังรอรับโทรศัพท์มันอยู่
" ดีขึ้นยัง? "
ฮึ แค่ประโยคสั้นๆ กลับทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ ยิ่งนึกถึงคำพูดของเพื่อนผมว่ามันรับผมไว้ตอนเป็นลม แล้วยังมาส่งที่บ้านด้วย ไม่รู้สิ มันรู้สึกดีแปลกๆ ^^
" ดีขึ้นแล้ว สงสัยนอนน้อยด้วยมั๊ง>< " ผมเดินไปที่เตียงแล้วนอนเล่นเอาหมอนข้างมากอดไว้
" งั้นนอนมั๊ย พรุ่งนี้กูค่อยคุย "
" ไม่ๆๆ เออ.. คือกูนอนพอแล้ว เมื่อกี้หลับยาวเลย " ถึงผมจะนอนคุยโทรศัพท์แบบนี้ แต่มันก็ไม่ได้มีความง่วงเลยจริงๆ แอบได้ยินเสียงมันหัวเราะนิดๆออกจากสาย
" หึๆ "
" ......... " หัวเราะอะไรเล่า นี่คิดคำพูดต่อไม่ออกเลย
" กูดีใจนะจี้ "
" หะ? "
" กูดีใจที่ได้ยินมึงพูดวันนี้ "
" อย่าพูดถึงได้ป่ะ " งืออออ โอยยย ผมกลิ้งไปกลิ้งมา ก่อนจะรีบเอาหมอนมาปิดหน้า หวังว่าจะไม่ส่งเสียงอะไรออกไปนะ
" ก็ในหัวมีแต่เรื่องนี้ ไม่พูดไม่ได้จริงๆ หึๆ "
" มึงอะ! เงียบเลย >< " ผมเม้มปากแน่น ต้องกลั้นยิ้มไว้เหมือนกลัวคนที่ปลายสายจะรับรู้
" กูเงียบ งั้นมึงพูด "
" จะให้พูดอะไรเล่า " ไม่รู้ว่าตัวเองจะกลั้นยิ้มไปทำไมอะเนาะ สุดท้ายผมก็ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มออกมา ยังไงมันก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมยิ้มอะ
" ความรู้สึกวันนี้ก็ได้อะ "
" ไอ้เอื้อ! " ผมอยากจะด่ามันเพื่อกลบเกลื่อนความอาย ไอ้บ้าเอ้ย><
" หึๆ วิดีโอคอลได้มั๊ย อยากเห็นหน้า "
" ... ไม่เอา ไม่อยากเห็น >< " ยังอายอยู่ไง ถ้ามันเห็นว่าผมยิ้มอะ ผมก็จะยิ่งอายน่ะสิ
" แป๊บหนึ่งหน่า "
" ไม่ "
" นิดหนึ่งๆ "
" ม่ายยย "
" นะครับ..นะ "
" อะ..อืมๆ ก็ได้ " งือออ เมื่อกี้เหมือนมันกำลังอ้อนเลยอะ นานๆจะมีอะไรแบบนี้ อยู่ๆใจมันก็ยอมอ่ะ
......
ผมลุกขึ้นจากที่นอนพยายามทำหน้าให้นิ่งๆที่สุดเพื่อนั่งคุยกับมันดีๆ ทันทีที่เห็นหน้าไอ้เอื้อกลับกลั้นยิ้มไม่อยู่อะ ทำไงดี
" แป๊บเดียวนะ " ผมถามย้ำมันอีกรอบ
" อืม หึๆ "
" เอื้อ! มึงจะยิ้มอะไรหนักหนาเล่า! " ผมแทบเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งเถอะให้ตาย
" หึๆ นี่กูยิ้มหรอ " มันแกล้งเอาหน้าเข้ามาใกล้กล้องมากกว่าเดิม
" หยุดยิ้มเลย หยุดมองด้วย! " ผมเอามือไปปิดกล้อง แล้วล้มตัวลงนอนไปบนเตียงอีกครั้ง
" อ้าว ที่ให้เปิดกล้องเพราะอยากเห็นหน้านะ อย่าปิดดิ เร็วๆ ไม่ต้องปิด ฮ่าๆ "
" สลัด! ไม่มีอะไรทำแล้วหรือไง " ผมพูดออกไป สมน้ำหน้าให้มันได้ยินแต่เสียงนี่แหละ ><
" ตอนนี้ก็มีคุยกับมึงไง เปิดกล้องเร็ว จี้คร้าบบบ " ง่ะ -///////- พูดเพราะเฉยเลย มาอารมณ์ไหนนะ
" เออๆ งานการไม่มีทำ? " ผมยอมเอามือออกจากกล้อง ลุกขึ้นนั่งดีๆ แล้วถามมันออกไป
" ให้พักบ้าง งานกูเยอะแล้ว เรียน สอบ เตรียมค่ายอีก " มันตอบและยังยิ้มให้ผมอยู่เหมือนเดิม
" ถ้าเหนื่อยก็สู้ๆแล้วกัน " ผมพูดออกไปเร็วมาก
" หะ? ว่าไงนะ "
" ป้าวว! ไม่มีไร " ผมแกล้งปฏิเสธ แล้วแลบลิ้นใส่มันผ่านโทรศัพท์มือถือ
" หึๆ มีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลย " งะ เมื่อกี้มันได้ยินนี่หน่า ทำมาเป็นถามอีกรอบ
" โอย พูดมากจริง>< " ผมเขย่าโทรศัพท์แรงๆ ไม่ให้มันมองเห็นว่าเขิน เขินอยู่โว้ย><
" มึงเลิกอายยัง อย่าเขย่าๆ แล้วนั่งดีๆ อย่าเป็นลมอีกนะ "
" ไอ้เอื้อ! " ผมอ้าปากอึ้งเลยอะ มันล้อผมอีกแล้วเห็นม่ะๆๆ >O<
" ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ "
" กูตัดสายนะ ถ้ามึงล้อกูอะ แม่ง! " ผมชี้หน้ามัน ที่อยู่ในโทรศัพท์
วันนี้ก็หลายเรื่องเหลือเกิน ทั้งเรื่องพี่วาว ทั้งเรื่องที่ผมบอกชอบมัน พีคสุด คือกูเป็นลมครับพี่น้อง ก็อาย อายในอาย อายเกินจะบรรยาย ที่เป็นลม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมถึงเป็น เอาเป็นว่าคือเรื่องชอบไอ้เอื้อผมยังไม่พร้อม และยังไม่อยากบอกมันอะ เป็นลมก็ตกใจมันอะแหละ โผล่มาได้ยังไงตอนผมพูดเนี้ย แล้วยังมีพี่คนอื่นด้วยนะ อายยยยย
" ไม่ได้ล้อมึงนะ กูกลัวมึงเป็นลมอีกจริงๆ แม่งตกใจเลย " มันพูดเสียงเครียด
" กูก็ยังไม่รู้เลยว่าเป็นลม ตื่นมากูยังนึกว่าตัวเองฝัน "
" ฝันว่าไร ฝันว่าบอกชอบกูเนี่ยนะ " แหนะ! พอพูดดีด้วยหน่อยก็กลับมากวนอีกละ> - <
" หึย ไอ้เอื้อ! กูวางแล้วนะ! " ผมขู่มันอีกครั้ง
" อะๆ จี้ เดี๋ยวๆๆๆ โอเคๆไม่พูดครับ ไม่พูด คุยกันก่อน "
" .............. " โอย อายเนี้ย กูอาย><
" หึๆ โอเคนะ ห้ามวางนะ "
" เออ!! " ผมตอบกระแทกเสียงหน่อยๆ แต่พอมองก็ยังเห็นว่ามันกำลังยิ้มอยู่อย่างพอใจ
" อะๆ เปลี่ยนเรื่องนะ มึงสอบเสร็จวันไหน "
" วันที่ยี่สิบเอ็ด ทำไม? " ยังเคลืองๆอยู่ หมั่นไส้ ( - O-)
" วันเกิดน้ำเงินยี่สิบห้า มันให้กูชวนมึงกับเพื่อนมึงมาด้วย น้องจี้อย่างนั้น น้องจี้อย่างนี้ "
" ฮ่ะๆๆ ได้ดิ^.^ " ผมหัวเราะและตอบตกลง ตลกอะ เมื่อกี้มันแกล้งดัดเสียงน้องจี้อย่างนั้น น้องจี้อย่างนี้
" โอเค เดี๋ยวบอกมัน มันคงดีใจจนพูดไม่หยุด "
" แล้วนี้ได้คุยเรื่องค่ายกับพี่วาวมั๊ย " ผมถามมันขึ้น เพราะบุคคลที่ถูกกล่าวถึงก็เป็นคนที่เกี่ยวข้องของเรื่องวันนี้ แหะๆ
" ไอ้เต็งคุยอะ กูไม่เข้าไป เขาก็เหมือนอยากจะเข้ามาคุยกับกูอยู่นะ แต่กระแตกับอาเชอร์มันลากกูหนี หึๆ "
" ดีแล้ว .. " ผมพูดเสียงเบา ในใจโคตรรู้สึกโอเค^^
" หืม อะไรนะ? "
" ป่าว " ผมตอบแค่นั้น
" ไม่หึงหน่อยหรอ ? "
" อะ.. ไม่หึงสักหน่อย " ผมตกใจนิดๆ ที่มันถามออกมาตรงๆ ผมก็ปากไว ปฏิเสธอย่างเดียว
" หึๆ "
" มึงกูมาคิดดูแล้ว ..มึงว่ากูพูดแรงไปมั๊ยกับพี่วาวอะ "
" แรง คือยังไง? "
" ก็กูเด็กกว่าเขา แล้วกูก็ไปว่าเขาไง "
" มึงก็แค่ปกป้องตัวเอง ใครจะอยากให้คนอื่นดูถูกจริงมั๊ย " นี่มันเข้าใจผมสินะ ค่อยยังชั่วหน่อย
" อืม.. ขอบคุณด้วยนะ ที่พูดเข้าข้างกู "
" กูก็ไม่เห็นมึงจะทำอะไรเขา "
" อืม.. "
" ใครจะอยากให้คนอื่นมาว่าคนที่กูชอบ "
" หะ? "
" ไม่ได้ยินหรอ พูดใหม่ก็ได้นะ กู.."
" ไม่ ไม่ต้องๆ ได้ยินๆแล้ว>< " ผมรีบห้ามมัน ผมได้ยิน ได้ยินชัดเลย เมื่อกี้มันบอกว่าคนที่ชอบ คนที่มันชอบ><
" รู้สึกเหมือนกันอะดิ "
" สัดด เงียบไปเลย " ขอด่าหน่อยเหอะ เข้าข้างตัวเอง หลงตัวเองตลอด
" รู้สึกนิดๆ ก็ยังดี "
" ก็อย่างที่ได้ยินนั้นแหละ! " โอยพูดเองอายเอง ผมเลยรีบเอาหมอนมาปิดหน้าตัวเองไว้ ไม่อยากให้มันรู้
" กูดีใจนะ "
" อ่า >~< " ผมส่งเสียงออกไปแค่นั้น
" เขินได้ แต่ห้ามเป็นลมนะ " O.O เห็นมั๊ยอะ เห็นมั๊ยได้ทีมันก็พูดล้อผมอีกแล้ว
" เอื้อ! มึงแม่งกวน " ผมพูดแล้วมองหน้ามันอย่างหาเรื่อง
" ฮ่ะๆๆๆๆๆ "
" ไปนอนได้แล้ววว ไปเลย " ผมทำท่าไล่มัน จริงๆเราคุยกันนานแล้ว ตอนนี้มันยังอยู่ในชุดนักศึกษาอยู่เลย ผมเลยอยากให้มันไปพักได้แล้ว วันนี้มันคงเหนื่อยมากแล้ว
" อ้าวซะงั้น หึๆ ก็ได้ ฝันดีครับ "
" อืม-////- ฝันดีนะ "
ติ้ด!
ตัดสายไปแล้ว แต่ทำไมใจของผมมันยังเต้นแรงขนาดนี้นะ แถมยังหยุดยิ้มไม่ได้อีก ผมปวดแก้มไปหมดแล้วครับ>/////////////<
-100%-
===============================
ขอโทษที่หายไปนานมากนะคะ
มาเขินกันต่อกับเอื้อจีจี้นะคะ ตอนนี้จี้ยอมรับแล้วว่าเริ่มชอบพี่เอื้อ
พอพี่เอื้อจับได้ เป็นลมเลยจ้าทีนี้ ส่วนพี่เอื้อน่ะ เขาดีใจมากกก
พิมกำลังแต่งสองเรื่องคือเรื่องนี้ แล้ว..รักรึป่าว กับอีกเรื่องคือ จับรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59972.msg3637958#msg3637958)
ฝากติดตามได้นะคะ
ก็จะแต่งๆสลับไปมาๆเรื่อยๆ ถ้าคิดออกนะ
ช่วงนี้เครียดนิดหน่อยเลยคิดไม่ค่อยออก แต่งแล้วกลัวไม่สนุก
ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ
#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้
TBC.
-
เมมเบอร์พี่เอื้อว่า หมีควาย ว้อททท
จี้เอ้ยยย555555
ตอนนี้รวมๆแล้วน่ารักนะคะ เขินไปหมดเลย ตลกด้วย
-
ตลกจี้อ่ะ คิดว่าตัวเองฝัน 5555
-
น่ารักกกก พี่เอื้อก็น่ารักขึ้น อ้อนนะเนี่ย>< ตลกจี้ตรงนึกว่าฝัน ตลกตรงเมมชื่อหมีควาย พี่เอื้อไม่รู้ใช่มั๊ย55555
พิมสู้ๆนะ แต่งเรื่อยๆ รอทั้งสองเรื่องเลย :pig4: :pig4:
-
น่ารักอ่าา เขินเลย :ling1:
-
เขินๆ นี่ยิ้มตามจนแก้มจะแตกอะะะะ555
-
จี้ เป็นเราเราจะคบพี่เอื้อเลยนะ 55555 เขินมากอะ น่ารักมาก
-
:o8: :o8: :o8:
-
อย่าหายไปนานสิ สนุกอยู่นะ เรารออ่านจ้า :yeb: :yeb: