หัวข้อ: ʕ·ᴥ·ʔ แล้ว..รักรึป่าว? llEP.18 บอกออกไปแล้ว UP100% #เอื้อจีจี้ [15-06-60] P.7

[pipimSCHT]

EP.09

เพิ่มเป็น...

9/1





" ไอ้จี้ ทางนี้โว้ยๆ "

" อ้าว ยมทูตนี่เอง ฮ่าๆ "

               ผมกำลังเดินเข้าไปที่โรงอาหารคณะ แต่ก็เจอไอ้มะยมที่ยืนอยู่หน้าร้านน้ำแข็งใสอยู่ เลยอดล้อชื่อมันเล่นไม่ได้

" ไอ้จี้ มึงอยากเจอฤทธิยมฑูต เอ้ย! มะยมมั๊ยล่ะหาาา! "มันยกมือเหมือนจะมาตีผม แต่ไม่ตี แล้วค้อนใส่ผมอีก

" อู้ ล้อเล่นน้าาา ฮ่ะๆๆ "

" มาสายกว่าเพื่อนตลอด "

" โอยย มาทันเรียนตลอดแล้วกันน้าา >< นั่งไหน? "

" นู้นนนน -O- " ไอ้มะยมชี้ไปที่โต๊ะๆหนึ่งที่ไม่ไกลจากตรงนี้ ประมาณ 4-5 โต๊ะได้ วันนี้ไม่ได้นั่งโต๊ะเดิมครับ เพราะมีคนไปนั่งก่อนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ซีเรียส เพราะนั่งโต๊ะไหนก็ได้ขอแค่ได้นั่ง

" อ่าๆ เห็นแล้ว แล้วนี้กินไรอะ สั่งให้กูด้วยดิ "

" เอาอะไรอะ ? แต่จ่ายเองนะ "

" เอ่อ! เอาเหมือนมึง จ่ายให้ก่อน เอาของไปวางที่โต๊ะก่อน "

" โอเค " มันพยักหน้า

          ผมจะเดินมาที่โต๊ะ ที่มีไอ้แยม และไอ้นิ่มนั่งกันอยู่สองคน กำลังก้มหน้าก้มตาไม่สนใจรอบข้างเลย ผมไม่รู้ว่ามันกำลังทำอะไร จนเดินเข้าไปถึง ทั้งโต๊ะเต็มไปด้วยสีไม้ สีเมจิเป็นสิบยี่สิบแท่งกระจัดกระจายไปหมด

" จ๊ะ!!  ทำอะไรกันอะ ระบายสีหรอ? " ผมทำท่าเข้าไปจ๊ะเอ๋พวกมันทั้งสองคน แต่ไม่ได้มีวี่แววที่พวกมันจะตกใจเลย ฮ่ะๆ

" ตกใจตายแหละ เฮ้ยๆๆ ไอ้จี้ นิสัยเสีย! อย่าเอาไปกูยังระบายไม่เสร็จ "  ไอ้แยม มันด่าผมทันที เมื่อผมหยิบสมุดระบายสีขึ้นมาดู และมันกำลังพยายามดึงคืนด้วย

" โอโหหหห นี่ศิลปะของเด็กปีสองเหรอเนี้ย "

" ไอ้จี้! กูเป็นคนที่มีศิลปะในหัวใจเว้ย "

" จ้าาา นี่ถ้ากูเป็นครูศิลปะมึง กูให้คะแนนติดลบ อะ! เอาคืนไป "

" ไอ้จี้ มึงอย่ามา ศิลปะของมึงกับกูก็ระดับเดียวกันเหอะ ฮ่ะๆ "

          ผมวางกระเป๋าแล้วนั่งตรงข้ามไอ้แยม มองมันระบายสีของมันต่อไป ความจริงมันไม่ได้ระบายสีไม่สวยนะ สวยดีเพราะมีการไล่สี แต่เมื่อกี้ผมแซวมันเล่นเฉยๆ และมันก็ไม่ได้โกรธอะไร เพราะมันก็มั่นใจในการระบายสีของมัน

         แต่นี่พวกเพื่อนผมมันคิดยังไง ถึงกลับมาระบายสีก็ไม่รู้ เพราะถ้าไม่เกี่ยวกับงานที่ต้องใช่ศิลปะ พวกผมก็ไม่ได้ว่างมานั่งระบายสีทั้งเล่มแบบนี้ แถมระบายล่าสุดก็ตอนผมกับมันไปประกวดวาดรูประบายสีตอน มอหกนู้นนนน

" มึงว่างหรอ? "

" ป่าววว แม่ซื้อให้ "

" หะ! "

" แม่ทำโทษที่กูกินเหล้าเมาเกินไป เลยซื้อสมุดมาให้กูระบายสี โอเค๊ ! "

" นี่มึงพูดจริง? "

" ก็จริงน่ะสิ .. แต่ว่าระบายไประบายมากูคิดว่ามันสนุกดี ฮ่าๆ "

" ป้าดานี่ลงโทษมึงแปลกดี ครั้งที่แล้วให้ทักโคเช ครั้งที่แล้วๆซักผ้าสิบตะกร้า ครั้งนี้ระบายสีอีก "

" ฮ่าๆ แม่กูเอง ไม่ใช่ใครที่ไหน>< " มันยิ้มบอกผม

" แล้วนี่มึงทำไมได้ระบายอะนิ่ม? "

" หะ? "  ไอ้นิ่มใส่หูฟังฟังเพลงและระบายสีอยู่ ไม่ได้ยินตอนผมถาม ไอ้แยมเลยสะกิด แต่ดูท่ามันจะตกใจแรงไปหน่อย

" ฮ่ะๆๆ ตกใจแรงไปนะมึง ทำไมมึงได้มาระบายกับไอ้แยมอะ? "

" อ่อ ก็เหงาไง กูคิดถึงพี่กันต์  ก็เลยหาอะไรทำเพื่อลดความคิดถึง "

" โอเคๆ ใส่หูฟังระบายต่อเลย กูไม่อยากฟังมึงดราม่า ฮ่ะๆ "

" ย่ะ! " มันทำหน้าหมูใส่พวกผม แล้วใส่หูฟังนั่งระบายสีต่อไป




" มาแล้วๆ น้ำแข็งใสมาแล้ว เคลียร์โต๊ะๆ "  ไอ้มะยมเดินยิ้มหน้าบานถือน้ำแข็งใสสองถ้วยในมือเข้ามา

" เย้ๆ กินด้วยๆ " ไอ้แยมวางสีปรบมือแปะๆ

" แยมมึงไม่ได้ออกตังค์ " ไอ้มะยม

" เห้ย ไม่เป็นไรน้า เพื่อนกันๆ " มันกวักมือให้มะยมนั่งแล้วก็หยิบช้อนที่เอามาเผื่อทันที

" *~* ฮ่ะๆๆ " ไอ้มะยมเบ๋ปาก แล้วหัวเราะออกมา

               ทันทีที่ไอ้มะยมวางถ้วยน้ำแข็งใส พวกผมก็จัดการตักเข้าปากทันที วันนี้ยิ่งอาการร้อน การกินอะไรเย็นๆก็จะทำให้รู้สึกดีขึ้น และสดจื้นชื่นบานได้ ><

" มึงแย่งขนมปังกูอะนิ่ม มึงด้วยมะยม มึงแย่งวุ้นกูอะ "

" อะไรเล่า ก็เห็นก่อนนะ "

" ก็กูเจอก่อนอะ ฮ่ะๆ "

               ผมกินอิ่มแล้ว ก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ปล่อยให้พวกมันแย่งกันกินต่อไป  เช็คเฟซหน่อยสิ เมื่อคืนลงรูปที่ไปงานกับพ่อ มีใครมาไลค์มาเม้นรึป่าว



ตือดือดึ้ง!

มีแจ้งเตือนใหม่เข้ามา
O.o


" เฮ้ย! "


SIPPA MINGARIYASORN  ได้ส่งคำขอเป็นเพื่อนถึงคุณ
                                    ยืนยัน        ลบคำขอ 

O.O

" เป็นอะไรไอ้จี้ " ไอ้แยมชะโงกหน้ามาดู แต่ผมรีบเอาโทรศัพท์คว่ำลงบนโต๊ะทันที

" ป่าวๆ ไม่มีไร " ผมส่ายหน้ารัว แต่ตายังแข็งค้างอยู่

" ไม่มีไรแน่นะ หน้ามึงนี่มีพิรุจ " ไอ้นิ่มมองเหมือนจับผิด

" ไม่มีอะไรจริ้งๆ " ผมปฏิเสธและสะบัดหน้ารัวๆ

" ไหน เอามาดูดิๆ หรือว่าไอ้พี่เจมส์ทักมาอีก " ไอ้แยมมันแบมือขอโทรศัพท์จากผม

" ไม่เอา ไม่มีไร กูจะเล่นเกมส์ๆ "

               ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมา หน้าจอตอนนี้ยังขึ้นแจ้งเตือนคนที่แอดเฟรนด์เข้ามา และมีหลายคนที่แอดมานานแล้วแต่ผมไม่ได้รับ

แต่ว่า.. คนล่าสุดนี่ =~= ผมควรจะรับดีมั๊ยล่ะเนี้ยยยย


" คนแอดมึงมาเยอะเนาะ ไหนดูดิ มีคนหล่อๆป่าววว "

" ไอ้มะยมมึงจะอยากดูอะไร! ไม่ให้อะะะ " ผมตีแป๊ะที่แขนมัน เพราะมันแอบชะโงกหน้ามาดูโทรศัพท์ผม

" อะโธ่ แค่อยากดูคนหล่อๆ ก็ไม่ให้ " มันทำหน้าหมูใส่ผม

" อยากมีอาหารสายตาว่างั้น ? "

" ใช่แล้ว ดูคนหล่อไปเรื่อยๆ อาหารตา ฮ่ะๆๆๆ " มะยอมพยักหน้ารัวๆ

" แต่จะว่าไป พูดถึงเฟส มึงได้เข้าไปส่องเฟซพี่เอื้อมั๊ย เฟสที่กูเอาให้มึงอะ " ไอ้แยมถาม ตอนนี้มันไม่ระบายสีแล้ว แต่มองหน้าผมแทน

               มันมาพูดตอนนี้ หารู้ไม่ว่าผมกับไอ้เอื้อ ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วนี่นะ เออ.. หมายถึง พูดคุยกัน แตะแขน จับมือกันแล้วหน่ะครับ

" กูว่าไอ้จี้ไม่พลาด มันต้องส่องอยู่แล้ว แค่ไม่อยากเสียฟอร์ม เล่าให้เราฟัง " ไอ้นิ่มก็เหมือนกันตอนนี้มันถอดหูฟังและวางสีไปแล้ว

" ให้มันน้อยๆหน่อย พวกมึงหนิ! "  ผมทำเป็นไม่สนใจก้มมองโทรศัพท์ แต่นิ้วมือไม่ได้เลื่อนและแตะออกจากหน้านี้เลย

" แล้วมึงได้ส่องมั๊ยล่ะ กูอยากรู้ " ไอนิ่มจอมตื้อ

" แล้วนี่ ช่วงนี้กูถามอะไรก็อ้ำๆอึ้งๆ มึงมีอะไรที่ยังไม่เล่าให้กูฟังใช่มั๊ย " ไอ้แยมพูด ทำให้ทั้งไอ้นิ่มไอ้มะยมพยักหน้าเห็นด้วย

" ไม่บอก เอ้ยยย ไม่มี๊ >~< " ผมนี่งงพวกมันจริงๆ ทำไมมาชอบจับกลุ่มสามคนรุมผมคนเดียวอะ จะงอนได้ป่ะเนี้ย



พรึบ

" เฮ้ย ไอ้นิ่มมมมม เอาโทรศัพท์ก็คืนมา " มันคว้าโทรศัพท์ผมไปด้วยความไว มึงเป็นอะไรกับกู จะเอายังไงกับกู ห่ะคุณเพื่อนๆ  ><

" เฮ้ยยย พี่เอื้อ "

" อะไรๆ อินิ่ม! " เสียงไอ้แยม พอมันได้ยินไอ้นิ่มพูดชื่อไอ้เอื้อนี่หูผึ่ง อยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที สลัดด

" พี่เอื้อแอดมึงมาอิจี้>< " เอ่อออ!!!! กูรู้แล้ว

แอ๊ก! ผมจะบ้าตายยยย พอได้ยินไอ้นิ่มมันพูด แล้วพูดธรรมดาก็ไม่ มันพูดเสียงดังอีกกูรู้แล้ว มึงจะเสียงดังทำไมมม><

" ชู่ๆ เบาๆ " ผมพูดแทบจะพนมมือขอร้อง ไอ้พวกเพื่อนเลว ตอนนี้ไอ้แยมกับไอ้มะยมรีบแย่งกันดูโทรศัพท์ของผม

" กรี้ดดด " ไอ้แยมมองหน้าผม และหลุดเสียงกรี้ดออกมากนิดหนึ่ง

" ฮึๆๆ พี่เขาแอดมึงมาแหละจีจี้ "
               มันหันจอโทรศัพท์มาให้ผมดู เอ่ออ! กูเห็นแล้ว อยากเอาปี๊บมาคลุมหัวแล้วหายตัวไป

" เอาคืนมาาาาาาา >< " มาแบมือขอมัน

" ฮ่ะๆ กูจะคืน แต่มีข้อแลกเปลี่ยน " มันพูดยิ้มเจ้าเล่ห์

" อะไรเล่าาา ว่ามาดิ! "  ผมกอดอกพิงพนักเก้าอี้ คิดในใจว่าจะให้ก้มกราบเลยมั๊ย

" ฮิๆ วันนั้นมึงเมา อิแยมเมา มะยมเมา แต่กูไม่ได้เมา.. แล้วก็ได้ยินมึงพูดถึงพี่เอื้อ มึงมีอะไรที่ยังไม่บอกพวกกู "
 
               ไอ้นิ่มพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ มันต้องพูดถึงวันก่อนๆที่ไปร้านตื่น ที่ผมเจอไอ้เอื้อบนดาดฟ้า ..วันนั้นผมเมา นั้นไง ผมว่าแล้ว ถ้าเมา อะไรที่ผมคิดอยู่ตอนนั้นคงหลุดออกมาหมด แล้วเพื่อนตัวดีดันได้ยิน

" มันพูดอะไรว่ะ มึงพูดอะไร? ตอนนั้นกูเมา แล้วมึงพูดอะไรถึงพี่เอื้อไอ้จี้ " ไอ้แยมมองไอ้นิ่มที มองผมทีด้วยความอยากรู้เต็มที

" ไม่มีอะ.."

" วันนั้นมึงพูดว่าพี่เขาจะจีบมึง.. " ยังพูดไม่ทันจบมันพูดขึ้นมา แล้วมองหน้าผมหรี่ตาเหมือนไม่ค่อยแน่ใจ

" หะ! จีบ !!!!! " ไอ้แยมกับมะยม ตะโกนออกมาพร้อมกัน จนผมต้องชู่ปาก แล้วหันไปมองรอบๆ คนมองมาเต็มไปหมดแล้วววววว

" แล้ววันนี้ พี่เขาก็แอดมึงมาด้วย >-^ "


//// ฉ่าาา ////

" มึงหน้าแดง กรี้ดดดด " ไอ้แยมชี้หน้าผม ทันที

" นี่จริงหรอ ? อะไรยังไง มีอะไรยังไม่บอกพวกกู เล่ามาเดี๋ยวเนี๊ยยยยย " ไอ้แยมตีโต๊ะรัวๆๆๆๆๆ

" เออๆ   ....อืมมมม จริงๆ -///-  " ผมก้มหน้า ถ้ามุดโต๊ะได้ ก็อยากจะมุดนะ ปะโธ่>~<

" ต่อมเผือกกูตุบๆๆๆ รุนแรงมากแล้ว เล่ามาๆ " มันทำท่าสลัดตัวแรงๆเหมือนขนลุกทั้งตัว

               อะ เอาไงเอากัน เล่าก็ได้

" ก็..คือ วันนั้น.. &^$/×_×$¥=*÷, ÷()×&;";÷¥ "


               ผมมองหน้าพวกมัน ก่อนตัดสินใจเล่าให้พวกมันฟัง เอาว่ะ ยังไงก็ต้องเล่าอยู่แล้ว แค่เล่าเร็วกว่าที่คิดไว้หน่อย เล่าให้พวกมันฟังจะได้มีคนคิดช่วย อาจโดนล้อ ก็ช่างแม่ง





ย้อนกลับไป

' อะแฮ่มๆ!  หยุดร้องเพลงทำไม ? '

O;O




' มึงตามกูมาทำไมเนี้ย '

' เอาม่ะ? '  มันไม่ตอบแต่ถามกลับ

' อะไร.. ? ' ผมชะโงกหน้าไปดู


' บุหรี่! ? ' ไอ้สากกะเบือ!



ฟู้ววววว

' โอย นี่มึง! '  มันเป่าควันบุหรี่ใส่หน้าผม

' ทำไม .. '

' มึงแม่งไม่มีมารยาท '



' ฮึๆ ทำไม จะตีกูหรอ? '

' ไอ้สัด! '

' ด่าได้ด้วย '




' มึงหยุดมองดิ '  >~<

' ก็มึงน่ามองดี '



' มึงดื้อจัง '

'  ปล่อยดิ '

' ไม่ มึงดื้ออยู่ '



' มึงชื่ออะไร ' "

' หะ!!!  นี่มึงไม่รู้จัก ? '  มันถามชื่อผมเนี้ยนะ

' จอจาน สระอี จอจาน สระอี ไม้โท ..จี!..จี้! '  มันมองหน้าผม



' กูชื่อจี้ '

' ก็จีจี้ไง '

' ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้ เข้าใจม่ะ!! '



' จากนี้ มึงได้เห็นกูบ่อยๆแน่ ฮึ! '



' ไอ้เอื้อ! ไอ้กวนตีน '

' มึงเรียกกูว่าอะไรนะ! '

' อะไร นี่มึงไม่รู้จักชื่อตัวเองหรือไง มึงชื่อเอื้อไม่ใช่หรือไง '



' นี่มาจีบกูหรอ? '  ที่ถามไปไม่ใช่ไม่อายนะที่ถาม แต่อดไม่ได้จริงๆ

' นี่เค้าเรียกว่าจีบหรอ ฮึๆ ..ก็คงงั้นมั้ง ..กูจีบมึงอยู่ '

' ........... ' ////

' แล้ว.. มึงให้กูจีบได้มั๊ยล่ะ '

' หะ! O.o ไม่เอา '



' ต่อจากนี้ ชีวิตมึงอาจไม่สงบแล้วนะ จีจี้ '  มันชี้หน้าโผมมมม

'......'

' กูจะไปจีบมึงบ่อยๆ แล้ว ..มึงก็มาให้กูจีบด้วย '  มันยิ้มแล้วพูดต่อ

'......'




ปัจจุบัน



 " ก็นั้นแหละ ... คือตอนนั้นกูงงไปหมด เพิ่งคุยกันครั้งแรก มาขอจีบกูเนี้ยนะ !! " ผมเอาแขนทั้งสองข้างเท้าโต๊ะ มือทั้งสองข้างกุมหัว ก้มหน้าแม่ง -O-

" กรี้ดดด อะไรต่อๆ>< " ไอ้แยมสะกิดแขนผมต่อ

" ไม่มีแล่ววว! หลังจากนั้นมันก็ไล่กูกลับ มันบอกมันจะไปตีกลองไอ้สัด! "

" อ๊ายยยยย มึงมันแย่ไอ้จี้ มึงเล่าให้กูฟังช้า กรี๊ดดด " ผมเหร่ตาขึ้นมาดูไอ้แยม ไอ้นิ่มพวกมันเอามือปิดปาด แต่เสียงกรี๊ดๆกร๊าดๆ ยังหลุดออกมาเรื่อยๆ

" จริงอะที่พี่เค้าพูดกับมึงว่าจะจีบ " ไอ้มะยม ถามต่อหน้ามันนี่อยากรู้มากกกก

" ก็จริงอะดิ "  ผมปิดหน้าอีกรอบแม่ง

" กรี้ดดด  ดีอ่ะมึง ดี>< พี่เอื้อทำมึงเขินได้ด้วยยยย " ไอ้แยม

" ไม่ได้เขินเว้ย !  เขินบ้าอะไรเล่าาา "

" กรี้ดดดดด กูอยากกรี้ดดด ครั้งนี้พี่เอื้อเอาจริงโว้ยยย มึงไม่รอดแน่ >< " ไอ้แยม

" อ่อๆ แล้วที่มึงซดเหล้ายังกะน้ำเปล่าเพราะ เจอพี่เอื้อนี่เอง " ไอ้นิ่ม

" แล้วๆ บนดาดฟ้ามีอะไรอีกป่ะ "

" ก็แค่นี้แหละะะะ  ..มันแค่พูดกับกู มันกวนตีนอะ แถมยังพูดมากอีก แล้วที่สำคัญมันแม่งพ่นควันบุหรี่ใส่หน้ากูด้วยนะ " อันนี้ก็เป็นอีกข้อที่ผมไม่ค่อยจะชอบ  แต่ก็ไม่ได้แพ้นะ แค่ไม่ชอบอะ..

" ฮ่ะๆๆๆๆ จริงอะ พี่เค้าหยอกมึงด้วย >< " ไอ้มะยม

" หยอกกะผีสิ ..นี่พวกมึงเลิกทำหน้าเคลิ้มซักที "

" สูบด้วยเหรอว่ะ แต่ไม่เป็นไรหล่อขนาดนั้น กูให้อภัยยยย "  ไอ้แยม

" พวกมึงหนิ ! " อยากจะกินหัวเพื่อนตัวเองผิดมั๊นละครับเนี้ยยย 

" เอ้า เหวี่ยงอีก แหมๆ   " ไอ้แยมเอานิ้วมาจิ้มแก้มผม

" วุ้ยๆ แล้วจะคืนโทรศัพท์กูได้ยัง ? " ผมหันหน้าหนี ที่จริงคืออายเว้ยยย

" มึงหน้าแดงนะเนี้ย อะๆ เอาคืนไป " ไอ้นิ่มส่งโทรศัพท์คืนให้ผม

"  แล้วนี่จะรับแอดมั๊ย พี่เอื้อ ได้ส่งคำขอเป็นแฟน เอ้ย ! เป็นเพื่อนคุณจีจี้ งืออออออออออ ><  " มันถามต่อ

" ไม่รู้! "

" ไม่รู้ได้ยังไง รับดิ รับๆ " ไอ้แยม

" ไม่รอด ไม่รอดแน่ๆ >< " ไอ้นิ่ม

" เฮ้อออออ รอด ไม่รอด ไม่รู้เว้ย แต่เมื่อวาน... " เชี่ย ผมพูดเสียงเบาลง ผมจะหลุดปากเรื่องเมื่อวานอีกจนได้!! ไอ้สัดจี้><

" เมื่อวานอะไรอีกอะ ? " ไอ้มะยมหูดีดันได้ยิน

เมื่อวาน เมื่อวาน ... เมื่อวานอะไรดีว่ะเนี้ยยยยย

" คือเมื่อวานนนนนน O=O ......... กูเจอไอ้พี่เจมส์ "  เปลี่ยนเรื่อง ตอนนี้ต้องเปลี่ยนเรื่องคุยกับพวกมันให้ได้

" ไอ้พี่เจมส์ ? "

" มันไปเจอมันอีกแล้วหรอ ทำไมมึงไม่บอกกู ถ้ามันมาอีกมึงต้องรีบบอกก็ เข้าใจมั๊ย " ไอ้แยม นี่แหละครับมันกำลังแสดงความเป็นห่วงและหวงผมขึ้นมา

" อืมมม แต่คงไม่เจอแล้วมั๊ง มันคงไม่มียุ่งกับกูแล้ว "

" หืออ? จริงง่ะ ..ทำไมถึงว่าอย่างนั้นว่ะ " ไอ้นิ่ม

" ป่าวๆ กูไม่สนใจมันแล้วไง มันก็คงเบื่อ และขี้เกียจตื๊อแล้ว "

" จริงอะ มันไม่น่าจะเลิกตามตื้อมึงง่ายๆนะ ตอนเลิกกัน มึงก็เล่นมันซะแสบเลยนะ "

" กูจำได้ๆ "

               มันหัวเราะชอบใจกัน พอนึกถึงตอนนั้นที่แฟนใหม่ไอ้พี่เจมส์มาทำให้ผมรำคาญ และรำคาญมากกก  ผมก็โทรไปแจ้งตำรวจว่ามีคนบ้ามาตามรังครวญ มันเกือบเป็นเรื่องใหญ่เลยแหละ แต่ผมมีย่า ท่านเข้าข้างผมซะอย่าง

" เมื่อวานกูเจอมัน ..แต่ว่ามีคนช่วยกูไล่มันไปให้กูแล้วล่ะ "

" จริงอะๆ "

" ดีแล้วๆ กูไม่ชอบมัน ไม่ชอบเมียมัน ฮ่ะๆ " ไอ้แยมแสดงสีหน้าหมั่นไส้ ไม่ใช่สิ ออกจะดูเหมือนแสดงความเกลียดด้วยซ้ำ

" แล้วเมื่อวานมึงเจอมันหรอ? ที่ไหน? "

" โรงแรมงานเลี้ยงที่กูไปอะ ตอนนั้นกูกำลังอยู่กับไอ.. "

               อุ๊ป O.O
               ไม่ได้หหลุดไม่ได้ ไอ้จี้เว้ยยย ช่วงนี้เป็นอะไร ทำไมปากรั่วบ่อยขนาดนี้><

" หะ มึงอยู่กับใคร " คนหูดีคนเดิม ไอ้ทะยม

" เอ่อ..คนในงานนั้นอะแหละ เขาก็เลยช่วยกูไล่ไอ้เจมส์ " ผมตอบเลี่ยงๆ

" ใครว่ะ ฮ่ะๆๆๆ กูจะไปขอบคุณซะหน่อย ไล่มันไปก็ดี " ไอ้แยม

" ใครว่ะ?  น้องเจสุดหล่อหรอ "

" เอ๊ะ! หรือพ่อมึง "

 " ป่าว ไม่ใช่ "

" อ้าว แล้วใครละวะ "

" บอดิการ์ดมึงหรอ? " ไอ้มะยม

" บ้า บอดิการ์ดบ้านมึงดิ>< กูไม่มีหรอก "

" อ้าว แล้วใครอะ บอกมาดิ ขี้เกียจทาย ฮ่ะๆๆ " ไอ้แยมพูดไปหัวเราะไป

" ก็ ..ก็ไม่ได้ให้ทาย แต่ว่า.. "

" นี่ถ้ามึงไม่บอกซักที นี่กูจะตอบว่าพี่เอื้อแล้วนะ "

"  O.O " ผมเงยหน้ามองพวกมันทันที ผมพยายามหาทางออกจากเรื่องไอ้เอื้อ ทำไมมันยังวนกลับมาเรื่องมันอีกอะ


เดี๋ยวมาต่อค่าาาา >>>

[♥►MAGNOLIA◄♥]

จี้เอ๊ย......ใจไม่อยู่กับตัวและ 
ปากเลยรั่ว เพื่อนๆก็รู้หมดสินะ 

[Billie]

 

[MayA@TK]

 

 

[pipimSCHT]

9/2



" นี่ถ้ามึงไม่บอกซักที นี่กูจะตอบว่า พี่เอื้อแล้วนะ "

"  O.O " ผมเงยหน้ามองพวกมันทันที ผมพยายามหาทางออกจากเรื่องไอ้เอื้อ ทำไมมันยังวนกลับมาเรื่องมันอีกอะ

               ผมพูดยังไม่ทันจบไอ้แยมก็พูดชื่อไอ้เอื้อขึ้นมา คือมึงจะเดาใครก็ได้ แต่ไม่ใช่มันไม่ได้หรอออ มึงเดาแม่นไปแล้ววว

" นิ่งทำไม "

".... -.- "

" อย่าบอกนะว่าจริง " ไอ้นิ่มที่คงสังเกตเห็นว่าผมไปต่อไปเป็น

" อย่าบอกนะว่าพี่เอื้อ ..เฮ้ย คนที่ไล่ไอ้เจมส์ให้มึงคือพี่เอื้อจริงอะ " ไอ้แยม

" อืมมมม ถ้ากูบอกว่าจริง " ผมพยักหน้ายอมรับ

" กรี้ดดดดด "

" แต่เดี๋ยวนะ แล้วพี่เขามาได้ไงว่ะ " ไอ้แยม

" กูก็ไม่รู้ว่าจะเจอมันสองวันติดกัน ขนาดนั้น "

" พี่เขาแอบตามมึงป่าวว่ะ กูเริ่มสงสัยแล้วนะ ฮ่าๆๆๆ "

" ไม่รู้>< "

" เอ่อ! อะไรมันจะขนาดนี้ว่ะ ไอ้จี้ " ไอ้มะยม

" โอยยย เลิกเล่าแล่วววว >< "

" ม่ายยย เล่าต่อเลย กูจะกรี้ดนะถ้ามึงไม่เล่าต่อ " ไอ้แยม

" กูยังไม่ได้คิดบัญชีกะมึงเลยนะ ถ้าไม่หลุดปาก มึงก็คงไม่เล่าใช่มั๊ย  " ไอ้นิ่มมันขู่ผมอะครับบบบ

" ป่าวววว " กูหงอยแล้วนะ

" ทั้งที่เมื่อก่อนแฟนคนเก่าๆของมึง มึงก็เล่าให้กูฟังตลอดนะ แต่พอเป็นพี่เอื้อมึงปิดพวกกูแทบทุกครั้ง "

" พวกกูน่ะ เป็นเพื่อนที่น่ารักของมึงนะ เล่ามา! " ไอ้แยม

" เอ่อๆ ขอโทดๆ น้าาา ถึงไหนแล้วอะ แม่ง "

" ฮ่ะๆๆ แล้วไงต่อๆ เมื่อวานไปเจอกันได้ไง " พวกมันหัวเราะอย่างมีชัยชนะ

" ก็..เมื่อวานกูก็บังเอิญเจอมัน มันบอกว่ามันทำงานเป็นบริกรหรือเด็กเสิร์ฟอยู่ที่นั้น "

" แล้วไอ้พี่เจมส์ก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ ก็นั้นแหละ ไอ้เอื้อก็เลยช่วยกู "

               ผมเล่าแค่นี้ได้มั๊ย ไม่อยากพูดถึงรายละเอียด ที่ผมพลาดไปให้มันช่วย><

" พี่เอื้อช่วยมึงยังไงว่ะ "

" ไม่มีไรแล้ว เอาเป็นว่ามันช่วยกูก็ละกัน "

" จริงอะ???? "

" จริงงงงงง เฮ้ย นี่ใกล้เวลาเรียนแล้ว ไปเรียนเถอะเนาะ! "

" กูอยากฟังต่ออ่าาาา "

" อะไร มึงหนิ การเรียนสำคัญ "

" ต่อมเผือก กูยังสั่นดิกๆๆๆ ก็เรียนไม่รู้เรื่องแน่ " ไอ้แยมมันส่ายหน้าไปมา สะบัดแขนสะบัดขาไม่หยุด

" เอาน่าาา เก็บกระเป๋า เก็บสีมึงด้วย " ผมรีบรวบสีใส่กล่องให้มันอย่างเร็ว

" ไอ้จี้อ่าาา "

" เดี๋ยวกูเอาขยะไปทิ้งให้ ปะๆ ไปเรียนกันเถอะเพื่อนๆ เรื่องกูเอาไว้ทีหลัง " ผมซ้อนถ้วยน้ำแข็งใสมาถือ แล้วสะพายกระเป๋าทันที

" ไอ้จี้อ่าาาาาาาาาา "

" อะไรรรร เอาเป็นว่าไอ้พี่เจมส์คงหายไปจากกูอีกนานนนน "

" ก็ดี ถ้าพี่เจมส์ไม่มายุ่งกับมึง เพราะมันรู้คงรู้ว่ามึงไม่ได้ชอบมันแล้ว " ไอ้นิ่ม

" อืม ตอนนี้กูก็ไม่ได้ชอบมันแล้วจริงๆ เกลียดตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ! "

" อ่อออ แล้วตอนนี้มึงก็มีคนชอบใหม่แล้วอะดิ พี่เอื้อๆอะ >< " ไอ้แยม

" ไอ้แยม กูยังไม่ได้ชอบนะ! >< เงียบเลย เก็บของมึงไปนู้น! เร็วๆ " ผมพูดแล้วเดินนำพวกมันออกจากโรงอาหารทันที

" หูยยย ไม่ต้องมาเหวี่ยงกลบเกลื่อนเลย เขินอะดิๆ " มันเก็บของใส่กระเป๋า แล้วลุกจากเก้าอี้รีบเดินตามผมมา แล้วคล้องแขนผมไว้แน่น

" ไม่พูดกะมึงแล่ววว! "

" ฮ่ะๆๆๆ งั้นเปลี่ยนประเด็นๆ " มันพูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มๆไหล่แกล้งผม

" เอ่อ เปลี่ยนๆ>< "

" อืมมมม ตั้งแต่มึงเจอพี่เอื้อคืนนั้น .. วันนี้ มึงว่า พี่เค้าจะมาอีกมั๊ยว่ะ "

" เอ่อๆ อีกเรื่อง มึงจะรับแอดพี่เขาตอนไหนว่ะ ? "

" ไอ้แยม ไหนมึงว่าเปลี่ยนประเด็นไง ไหงกลับมาเรื่องไอ้เอื้ออีกอะ "

" ก็กูบอกว่าเปลี่ยนประเด็น ไม่ได้เปลี่ยนเรื่อง เค๊? " >-^

" เฮ้ออออ "

" กูก็ว่านะ พี่เค้าจะไม่รุกจีบมึงซักทีหรอ นี่กูจริงจังนะ กูรอพี่เขามาจีบมึงนานแล้วนะ "

" เดี๋ยวๆ นี่ยังไม่เรียกว่ารุกกูอีกหรอ? มันบอกกับกูเลยนะว่าจะจีบกู อะไอ้แยม><  "

" ฮ่ะๆๆๆๆๆ "










19.00 น.

บ้านจีจี้


               ทั้งวันวันนี้ ผมไม่เป็นอันทำอะไรเลย เฮ้อออ ก็เพราะเพื่อนของผมนะ มันเอาเรื่องไอ้เอื้อมาพูดๆๆ จนผมไม่เป็นอันทำอะไรนะสิ

               ทั้งเรื่องที่ผมเล่าให้พวกมันฟัง มันยังเอามาแสดงละครเลียนแบบกันอีก ไอ้แยมเป็นไอ้เอื้อ ไอ้นิ่มเป็นผม ส่วนไอ้มะยมเป็นผู้ชม คือรู้นะว่าพวกมึงเรียนนิเทศ แต่ชีวิตกูมันยิ่งกว่าละคร สลัด !

               อุตส่าห์คิดว่าจะไม่โดนล้อ ไม่โดนล้อ แต่โดนเล่นเป็นละครเป็นฉากๆเลย ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ยยย

ก๊อกๆ
" ฝันดีค่าา  พี่จี้ "

" อ่าา เจนนี่หรอ ฝันดีนะ " ผมตะโกนตอบน้องสาวไป นี่เพิ่งหนึ่งทุ่มก็จริง แต่ทุกคนในบ้านตอนนี้แยกย้ายกันเข้าห้องใครห้องมันไปแล้ว ทั้งน้องๆผม พ่อและแม่ที่อีกไม่กี่วันก็จะเดินทางไปต่างประเทศแล้ว

          ส่วนผมที่เพิ่งอาบน้ำสระผมเสร็จ ผมก็รีบมาเปิดคอมพิวเตอร์ ที่ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าจะทำงานที่อาจารย์สั่งใหม่ล่าสุด

          แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า ผมกำลังนั่งมองเว็บสีฟ้าที่เรียกว่า Facebook เฉยๆ

          ผมตัดสินใจคลิกตรงสัญลักษณ์หญิงชายคู่หนึ่ง ที่จะดู 'คำขอเป็นเพื่อน'

SIPPA MINGARIYASORN
มีเพื่อนร่วมกัน  109 คน           ยืนยัน        ลบคำขอ 


               ยังมีชื่อนี้ที่ขอเป็นเพื่อนผมอยู่ ผมนั่งอ่านชื่อมันวนไปวนมาหลายรอบ ถ้าเป็นคนรู้จักกันปกติผมก็รับแล้วนะ แต่นี่ถ้ารับมัน จะเสียฟอร์มมั๊ยนะ

               เฮ้ออออ ก็ทำเป็นแค่ว่ามีคนมาขอเป็นเพื่อนปกติทั่วไปน่ะ ไอ้จี้ >< คิดอะไรมากว่ะ รับเลยดีมั๊ยนะ
 

ติ้งๆ

น้องแยมแฟนเซฮุน
รับแอดพี่เอื้อยังไอ้จี้ ?

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
กำลังคิดอยู่เนี้ยยยยย

ควีนนุ่มนิ่ม
รับๆไปเลยยยย จะคิดอะไรว่ะะะ

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
รับเลยจะดีหรอ

ควีนนุ่มนิ่ม
รับเลย

แม่เรียกว่ามะยม
รับเร็วๆๆ รับๆ

น้องแยมแฟนเซฮุน
มึงรับพี่เขาเดี๋ยวนี้

ควีนนุ่มนิ่ม
มึงดูนี่ กูเข้าไปส่องพี่เค้ามา
รูปแคป*

          SIPPA MINGARIYASORN   
          4 ชม                                                       
          รับดิ ขี้เกียจรอนาน #จจ

 
แม่เรียกว่ามะยม
ฮูยยยย พี่เอื้อโคตรโหดดดด
 
น้องแยมแฟนเซฮุน
มึงอย่าเล่นตัว

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไม่ได้เล่นตัว แต่..

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ขอเล่นตัวหน่อยแล้วกัน555555

ควีนนุ่มนิ่ม
ไม่ต้องเล่น เร็วๆ มึงรับเร็วๆ

น้องแยมแฟนเซฮุน
 กูอยากจะเข้าไปแอดพี่เขากับเพื่อนพี่เขาแล้วเนี้ย
รับพี่เขยกูเดี๋ยวนี้

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
พวกมึงเซ้าซี้ กูยังไม่รับดีกว่า

ควีนนุ่มนิ่ม
เอ้า ไอ้จี้!! 

น้องแยมแฟนเซฮุน
อิจี้!!

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
พน.กูค่อยรับแอดแล้วกันมึง

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
นอนๆ Good nigth ม๊วฟฟฟ

น้องแยมแฟนเซฮุน
ไอ้จี้อย่าเพิ่ง

ควีนนุ่มนิ่ม
ไอ้จี้!!!!!  กูงอนนะ สลัดดด

ติ้ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



               ผมรู้การที่ไม่ตอบพวกมัน ตอนนี้คงโดนด่าเป็นชุดๆแน่ แต่ค่อยรับแล้วกัน หมั่นไส้ทั้งไอ้เอื้อ ทั้งเพื่อนตัวเองแล้วเนี้ย


นี่แหนะ! ขออัพสเตตัสหน่อยล่ะกัน

.
.
.
.


JEE JIRAPAT
 30 นาที
ไม่อยากรับไง ʕ·ᴥ·ʔ #หมั่นไส้!







P' EUA

               ผมตัดสินใจแอดเฟสมันไปตั้งแต่กลางวัน จนตอนนี้กลางคืนแล้ว จี้จี้มันยังไม่รับผมเลย รอนานก็อดไม่ได้ที่จะอัพสเตตัสไป ไม่รู้เจ้าตัวจะเข้ามาดูบ้างมั๊ย จะเห็นมั๊ย

               ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้าน มีเล่นดนตรีเหมือนเดิม ก็ยังไม่มีเวลาไปหามันที่คณะ

               ถ้ามันไม่รับแอดผมภายในคืนนี้ พน.มันได้เจอผมแน่นอน ไม่ได้ไปหาเรื่องหรอก ก็แค่เข้าไปบอกให้มันรับแอดแค่นั้น ไม่อยากทักแชทไป เพราะมันยังไม่ได้รับ ผมจะทักไปก็ตอนที่มันรับผมก่อน

" อ้าว ไอ้เอื้อ มานั่งหน้าบูดอะไรอยู่นี่ คนอื่นเขาไม่กล้าเดินผ่านแล้ว "

" ก็อย่าเดินผ่านดิ "

" มึงๆ มึงห้ามเขาไม่ได้ นี่มันหน้าห้องน้ำ " ไอ้น้ำเงินมันพูด แล้วชี้ป้ายที่เขียนว่า ' MEN '

                    ฮึ ลืมไปว่าผมยืนพิงที่ล้างมือหน้าห้องน้ำอยู่ พอดีหาที่เล่นโทรศัพท์แบบไม่มีคนกวน แต่สุดท้ายไอ้น้ำเงินก็เดินมาเจอจนได้

"  ถ้ามีคนปวดขี้ ปวดเยี่ยว นี่เขาไม่กล้าเดินผ่านมึงอะ แถมขี้หด ฮ่ะๆๆๆๆ " มันหัวเราะกับคำพูดของตัวเองเสียงดัง

" เหรอว่ะ? " ผมถามกวนตีนมันไปงั้นแหละ

" เอ่อดิ! นี่น้องจี้ยังไม่รับแอดมึงหรอว่ะ " มันถามยิ้มๆ

" เอ่อ! " ยังกลับเข้าเรื่องกูได้อีกนะ ฮึ

" เฮ้ย เขาาอาจจะไม่เล่นรึป่าว "

" จีจี้มันเล่นอยู่ มันอัพตัสล่าสุดตอนครึ่งชั่วโมงที่แล้ว " ผมพูดแล้วเลือนลงเพื่อรีเฟรชอีกรอบ

" ไหนว่ะ " ไอ้น้ำเงินชะโงกหน้ามาดู

" ไม่ต้อง... "

" ถ้าจะพูดว่าเสือกก็ยอมรับ เอามาดูดิ " มันแย่งโทรศัพท์จากมือผมไปดู

" ...... "

" อ่านให้กูฟังด้วย ๆๆ " ไอ้เต็งตะโกนเสียงดัง ก่อนรีบเดินเข้ามา ตามด้วยไอ้ชิน ไอ้หมาก

               มันจะมากองๆอะไรกันอยู่หน้าห้องน้ำล่ะว่ะไอ้พวกนี่ ฮึ

" ........ "

" อูยยย หมายถึงมึงชัวร์ๆ ฮ่ะๆ .. ไม่ อยาก รับ ไง วรรค รูปหมี วรรค แท็ก หมั่นไส้ เครื่องหมายตกใจ " 

" ฮ่ะๆ มึงอ่านดีๆ " ไอ้เต็งผลักหัวไอ้น้ำเงิน จนมันเซ

" อ่านดีแล้ว น้อจี้เขียนแบบนี้จริงๆ ไม่ อยาก รับ ไง วรรค รูปหมี วรรค แท็ก หมั่นไส้ เครื่องหมายตกใจ เนี้ยย กูอ่านไม่ดีตรงไหน " ไอ้น้ำเงินยื่นโทรศัพท์ผมให้ไอ้เต็งดู

" มึงดูหน้ามัน " ไอ้เต็งชี้ให้ทุกคนหันมามองหน้าผม แล้วหัวเราะ

" ฮ่ะๆๆๆ เออๆ มึงก็น่าหมั้นไส้จริงๆแหละ " ไอ้น้ำเงิน

" ...... " จะเงียบมั๊ย

" อูยยย มึงอย่ามามองแรง ก็ล้อเล่งๆๆ " มันพูดแล้วยื่นโทรศัพท์คืนผม

" ...... " ไม่เล่นเว้ย

" ไม่ต้องเครียดๆ เดี๋ยวน้องก็รับ เขาไม่ใจร้ายกับมึงหรอก " ไอ้ชินตบไหล่ผม

               ก็อยากมันครับ ว่ากูก็ไม่ได้เครียด ไม่ได้คิดมากเล้ย พวกมึงงง

" มีแต่มึงอะแหละ ไปหลอกอะไรน้องไว้ ก็อย่าลืมหาข้อแก้ตัวไว้ละกันๆ " ไอ้เต็ง

" ไม่ได้หลอก.. " ผมแค่ไม่ได้บอกความจริง

" เอ่อๆ ไปทำงาน กูไปเซตเครื่องละ ตามมาด้วยล่ะ ไปทำงานโว้ยยๆ " ไอ้เต็งพูดแล้วลากคอไอ้น้ำเงินเดินจากไปได้ยินแต่เสียงโว้ยวาย ฮึ ส่วนไอ้หมากกับไอ้ชินเดินตามไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมคนเดียว


               ผมนั่งดูสเตตัสล่าสุดของมันมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว สงสัยมันคิดว่าผมอัพตัสกวนตีนมัน จีจี้มันเลยไม่รับ ..

               นี่ผมกวนตีนมันเกินไปหรอว่ะ .. ไม่นะ ผมว่าไม่เห็นกวนตีนเลย ฮึๆ มันกะจะแกล้งผมให้หัวเสียหรอว่ะ แค่รับแอดเองนะ แอดเพื่อนเว้ย.. ถ้ามีปุ่มกดแอดอย่างอื่นจะไม่ว่าเลยเหอะ





เดี๋ยวมาต่อค่าาา    >>>>>

[Billie]

 

พี่เอื้อคงความกวนทรีนได้คงเส้นคงว่า น้องมันคงเหวี่ยงก่อน

[pipimSCHT]

9/3




1วัน1คืนผ่านไป

มหาวิทยาลัย L
ณ โรงอาหาร คณะนิเทศศาสตร์


" หน้าหงอยเชียว เป็นไร"

" ฮือออ พ่อกับแม่กูไปแล้วววว " ผมกอดแขนไอ้แยมที่เดินเข้ามาที่โต๊ะที่ผมนั่งอยู่ก่อนแล้ว

          วันนี้ผมมาเร็วกว่าเพื่อนเลย เพราะตั้งใจตื่นเช้าขับรถไปส่งพ่อกับแม่ขึ้นเครื่องที่สนามบินตอนเก้าโมงครึ่ง ส่งพ่อแม่เสร็จก็มาคณะเลยจนตอนนี้สิบเอ็ดโมงแล้ว

" งอแงหรอจ้ะ "

" ก็นิดหน่อยยยย ครั้งนี้พ่อแม่ไปตั้งนาน "

" แล้วนี่ บ้านเลยมีแค่มึงกับน้องๆหรอ "

" ใช่สิ จะมีใคร มึงจะไปนอนบ้านกูหรอ "

" บ้าา กูมีบ้านของกู "

" แล้วถามทำไม "

" ที่กูถามเพราะว่า ....ถ้ามึงเป็นแฟนกับพี่เอื้อมึงก็ไม่อยู่บ้านก็ได้อะดิ "

" ไอ้แยม! อู้ พูดเข้าเรื่องไอ้เอื้ออีกแล้ว ไม่พูดถึงมันซักวันจะได้มั๊ย " ผมตีแขนมันดังแป๊ะทันที

" ฮ่ะๆๆๆ ทำไมมมม เขินหรอกิ้วๆ " มันยิ้มล้อเลียน

" จิ๊! " ผมแกล้งสะบัดหน้าหนี แกล้งเหวี่ยงกลบความรู้สึก

" ไม่ต้องมาจิมาจ๊ะเลย ..แล้วนี่รับแอดพี่เขายังล่ะ "

" เอ๊ ยุ่งจังหว่ามึงหนิ "

" มึงจะรับตอนไหนล่ะว่ะ โพสกันไปโพสกันมาแบบนี้ พี่เค้าก็ต้องรู้ดิว่ามึงไปแอบส่องเฟสพี่เขาเหมือนกัน "

          เออว่ะ มันพูดก็ถูกกกกก นี่ผมแอบส่องเฟสมันบ่อยเลยหรอว่ะ

" รับแอดได้แล้ว แล้วก็คุยกันไปซักที "

" เอ่อๆ อีกนิดล่ะกัน ใครจะคุยกับมันกูไม่คุยหรอก แล้วแค่เรื่องรับแอดกูไม่ได้คิดมากขนาดนั้น "

          หรอว่ะ ...นี่ถามตัวเองในใจ

" ย่ะ ไม่ได้คิดมากเลยย ไม่ได้เล่นตัวเลยยย "

" จิ๊! กัดจิกกูดีจัง เป็นเพื่อนกูป่ะเนี้ย "

" เป็นดิ แค่อยากให้มึงได้กับพี่เอื้อแค่นั้น "

" o.O ไอ้แยม "

" ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ "

" มึงว่าวันนี้ ...มันจะมาคณะเราป่ะ กูจะหลบอะ "

" หลบทำไมเล่าาา กล้าๆหน่อย "

" ไม่เอาอะ ไม่อยากพูดด้วย ไม่อยากเห็นหน้ามัน "

" หรออออ แต่ตาดันมองหาเนี้ยน้าาาาา "

" >o< ตากูมองร้านกาแฟนู้นต่างหาก "

" อ่อหรอ -. -"

" เอ่ออออ กูไปซื้อนมเย็นก่อนดีกว่า " ผมมองหน้าไอ้แยมที่ยังยิ้มล้อเลียนใส่ผมอยู่ ก่อนจะหยิบกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์แล้วลุกขึ้น

// พรึบ//

" เอ้ย ไอ้จี้ ระวัง! "

 โป๊ก! ผละ

" อะ! " ไอ้สลัดดดด หัวกู เจ็บๆ

          ผมสลัดหัวตัวเองทันที เมื่อกี้ดันลุกขึ้นเร็วไปหน่อย ไม่ได้สังเกตว่าจะมีใครที่ไหนเดินมา ผมลุกขึ้นหันไปชนกับมันเข้าจังๆ แถมหน้าผากผมยังกระแทกกับหัวไหล่มันอีกอะ วุ้ยยยย เจ็บเป็นบ้า!

          ใครว่ะะะ เดินยังไงว่ะเนี้ย ไม่เห็นคนจะลุกจากเก้าอี้หรอ หรือผมลุกไม่ดูมันเองว่ะเนี้ย ไม่อะ! มันผิดผมไม่ผิด

" -_- เจ็บหรอ "

"  O.O "

          ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงทุ้มๆนั้นทันที แค่ได้ยินเสียงก็รู้เลยว่าคนตรงหน้าเป็นใคร

ไอ้เอื้อ

" พี่เอื้ออออ กรี้ดดด " เสียงไอ้แยม

          ไอ้เอื้อ ผมเงยหน้ามองมัน ทำไมตัวสูงแบบนี้ว่ะ วันนี้มันแต่งตัวใส่ชุดนักศึกษาระเบียบคณะของมัน ไม่ใส่เนกไทด์ แถมยังปลดกระดุมเม็ดบน ไม่ได้เข้ากับหน้า เอ๊ะ หรือว่าเข้าว่ะ

          คนหน้านิ่งๆที่สวมแว่นตาเน่าๆอีกแล้ว มันน่าจะตัดผมมาใหม่ เพราะเหมือนผมมันสั้นกว่าเดิมนิดหน่อย จากที่เจอกันเมื่อไม่กี่วันก่อน

"...."  ผมและไอ้คนข้างหน้าผมต่างคนต่างเงียบ ได้ยินแต่เสียงกลั้นกรี้ดของไอ้แยม

" ... " มันพยักหน้าให้ไอ้แยมแล้วกระตุกมุมปากนิดๆ ไม่ได้พูดอะไร ก่อนหันกลับมายักคิ้วใส่ผม -////-

" เอ่ออ .." ผมก็ยังงงอะนะ  แล้วนี่มันมาได้ยังไง พูดถึงมันเมื่อกี้ นี่ก็โผล่มาเลย ไอ้บ้า!

          ผมมองไปทางด้านหลัง ด้านข้างไอ้เอื้อแล้วไม่เห็นใครมากับมัน เหมือนมันเดินมาคนเดียว เพื่อนไม่ได้มาด้วยเป็นโขยงเหมือนครั้งแล้ว

" เอ่ออ เหมือนพี่เขาอยากจะคุยกับมึงเลย " ไอ้แยมกระตุกแขนผม

" ไม่.." ผมมองหน้าไอ้แยม แล้วโบกมือไปมา ไม่ใช่นะมึง

" เอ่อ มึงอยากกินนมเย็นใช่มั๊ย เดี๋ยวกูไปซื้อให้นะ มึงคุยกับพี่เขาได้เลย  "

" เฮ้ยไอ้แยม! " ผมพยายามเอื้อมมือจะไปคว้าไอ้แยมไว้ แต่มันเล่นขยับหนี

" พี่เอื้อคะ นั่งเลยค่ะ นั่งเลย คุยกับมันได้เลย ตามสบายเลย คุยนานๆได้เลยค่ะ >< "

          มึงจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะแยม มึงจะทิ้งกูแบบนี้ม่ายด้ายยยยย

" ไอ้แยม! กูจะไปซื้อเอง "  ผมยังตื้ออะครับ ไม่เอาอะ ไม่คุยยย

" ไม่เป็นไร มึงหนิ! เพื่อนรักกูซื้อให้มึงเอง คุยกันเลย พี่เขามาหามึงนะ "

" ขอบคุณนะน้องแยม " สลัด! ไอ้เอื้อ มึงจะมาขงมาขอบคุณอะไรกัน

" กรี้ดด ค่าาพี่เอื้อ เดี๋ยวแยมแอบดู เอ้ย! ดูต้นทางให้ค่าา ไม่ให้คนกวนแน่นอนๆ ไปแล้วนะค่าาาา "

" เอ้ยย ไอ้แยมม! อย่าทิ้งกู" ผมเรียกชื่อมันเสียงดัง แต่ประโยคหลังได้แต่พูดกับตัวเองเบาๆ

          ไอ้แยมที่ก็รีบเดินกึ่งวิ่งออกไป มีการหันมาบ๊ายบายให้ผมอีก ไอ้เพื่อนบ้า อย่าให้ถึงทีมันบ้างนะ

" มาได้ยังไงเนี้ย " ผมหันกลับมามองคนกวนตีนที่อยู่ข้างหลัง ผมละขัดใจกับแว่นตามันอะ ไม่ชอบแว่นทรงนี้เลย

" ขับรถมา " หน้ากวนตีนแล้วยังตอบกวนอีก วุ้ยย!

" ไม่ได้ถามไอ้สลัดด  ...แล้วนี่ มาทำม่ะ? "

" .... " เงียบอีก เฮ้อออ ไม่ตอบนี่จะกวนตีนกันอีกใช่ป่ะ

" อันนี้กูถามอ่ะ " ผมเห็นมันเงียบ แต่รู้ว่ามันไม่ได้โง่ แต่กะจะแกล้งให้ผมเหวี่ยงแน่ๆ

" มาหามึง " ตอบได้หน้านิ่งไปอีกสลัด

          -/////- แล้วทำไมกูต้องหน้าร้อนด้วยล่ะ วุ้ยๆ

" O. O อะไร ไอ้บ้า ! " ผมแกล้งไม่สนใจ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้  ไม่หนีแล้ว ก็นั่งพูดกันอยู่นี่แหละ คิดจะหนีก็เหนื่อย หนีก็หนีไม่ได้

" ฮึ วันนั้นยังเรียกพี่เอื้อ ยังเรียกว่าแฟนกันอยู่เลย "

" บ้าป่ะ ใครแฟนมึงกัน ? "

" จีจี้ ..ฮึ " สลัดเป็ด 'ฮึ' ใส่กูมีคนเดียว จะฮึ ฮึๆ อะไรหนักหนาอะ

" ไอ.. เฮ้อ!  หยุดเรียกกูแบบนั้นสักที ชื่อจี้โว้ย จี้เฉยๆ เค๊? " บอกรอบที่ล้าน

          จริงๆแล้วผมก็ชินแล้วแหละ คนเรียกผมว่าจีจี้หลายคนเหอะ ยกเว้นไอ้บ้านี่ มาเรียกจีจี้ด้วยหน้านิ่งๆแบบนี้ แล้วผมล่ะทำตัวไม่ถูก สึด! หลายรอบแล้วด้วย นี่ผมเขินมันหรอ? ไม่เว้ย หน้าอย่างมันนี้นะจะทำให้กูจะเขิน

" จี้โว้ย? จี้เฉยๆ? ตกลงมึงชื่อจี้ไร " มันกวนตีน

" จี้อะ จี้ ไอ้สัด! " ผมพูดหน้าหาเรื่อง แล้วหันหน้าหนีแม่ง  ->- ฮึย เห็นหน้าแล้ว.. หงุดหงิด จิ!

" น่ารักสัด ฮึ "

" ว่าไงนะ งึมงัมๆอยู่นั้น "  ผมหันหน้าเหวี่ยงๆไปมอง แล้วถามออกไป แต่ก็ได้คำตอบพยางค์เดียว

" ป่าว "  เสียงสูงไมวะ

          เหอะ! ผมหันหน้าหนีจากมันอีกรอบ

          ผมเงียบ มันก็เงียบ เราเงียบ ..เงียบเกิ้นนน ผมหันกลับมามองไอ้เอื้อ ปรากฏว่ามันมองผมอยู่ก่อนแล้วอะ

          ฉ่าาาา ///O/// ทำไมรู้สึกหน้าร้อน ไอเอี้ยย

" มองไรเล่าา "

" มองมึง.. " มันพูดแล้วกระตุกมุมปาก อมยิ้มนิดๆ

          นี่กะจะแกล้งกันตลอดเลยใช่ป่ะ -o-

" ... "  ผมเลือกไม่ตอบ มองไปร้านกาแฟ ตอนนี้ไอ้แยมไอ้นิ่มไอ้มะยม อยู่กันครบ พวกมันแอบมองมาเรื่อยๆ

พรึบ//

          ผมจะลุกเดินไป แต่ผ่านตรงที่ไอ้เอื้อนั่งอยู่ มือใหญ่ของมันมายึดต้นแขนผมไว้พอดี กระตุกยิ้มมุมปากเหมือนเดิมนะมึงนะ

" ปล่อยดิ จะไปหาไอ้แยม "

" นั่ง! คุยก่อนดิ" มีอะไรให้คุยว่ะ กูไม่อยากอยู่กับมึงนานๆเนี้ย ยิ่งทำตัวไม่ถูกอยู่

" คุยไรล่ะ " ผมถาม

          ถึงผมจะหน้าเหวี่ยงใส่มัน แต่ใจตอนนี้กลับเต้นแปลกๆ ตอนมันมาอยู่ใกล้ๆ

          ผมพยายามบิดแขนให้มันหลุดจากมือใหญ่ๆนั้น แล้วก็กลับไปนั่งเก้าอี้ตัวเอง ที่อยู่ตรงข้ามมันแต่โดยดี

" ก็ชวนกูคุยดิ มึงคุยเก่งหนิ แต่เดี๋ยวนี่ก็เงียบๆนี่ว่า " มันเอียงข้างๆ มามองหน้าผม

" รู้ได้ไง กูเรียบร้อยเว้ย " คำหลังๆผมพูดเบาลง..

" นี่นะ เรียกว่าเรียบร้อย " ได้ยินอีกสัดดด

" เอ่อ " ผมกอดอกพิงพนักพิงเก้าอี้

" ทำไมไม่รับแอด "

" หะ อะไรนะ -///^ "

" เฟสกู 'สิปปะ' ทำไมไม่รับแอด "

" มาถามแค่เนี้ยยย " ผมถึงกลับหลุดขำ นี่จะจริงจังจนมาบอกให้ผมรับแอดเลยหรอ จริงๆแล้วผมก็จะรับมันอยู่หรอกน้า

" .... "

" ก็ไม่อยากรับอะ " ผมแกล้งพูดไปงั้น มองหน้ามันแล้วก็กลั้นขำๆ

          ส่วนมันก็มองหน้าผม ตอนแรกคิ้วมันขมวดเป็นปม แต่อยู่ดีๆสายตาก็เปลี่ยนไป เหมือนว่าคิดอะไรออก.. จะแกล้งอะไรผมอีกล่ะ ไม่น่าไว้ใจ



" มึงอ้วนว่ะ "

" มึงว่าใคร ! "   -#-' !!!

         -~- หนอยยย ว่ากูอ้วนหรอ นี่แค่ไม่รับแอดเฟส มาว่ากูอ้วนหรอหะ!


   แชะ//

   O.O
 

" อะไร! เมื่อกี้มึงถ่ายรูปกูหรอ ? เอามานี่นะ "

          ผมพยายามเอื้อมมือไปแย่งโทรศัพท์คนตรงหน้า มันแกล้งผมมมม รูปเมื่อกี้ที่ถ่ายต้องทุเรศมากแน่ๆเลยย ผมต้องเอามาให้ได้ ต้องลบๆ

ฟึบ//

" ไม่ให้ " หลบทันอีก มือมันยาวอะ ผมเอื้อมไม่ถึง

ฟึบ//

" เอามา แกล้งกูทำไมมม " คนอะไรนิสัยไม่ดี >o <

" ไม่ให้ ฮึๆ " ยังมีหน้ามาหัวเราะ เลววว

" ให้กูทำอะไรก็ได้ ลบรูปนั้นนะ " ผมพยายามพูดกับมันดีๆแล้วกัน ใช้ไม้อ่อนลองดู

" งั้นเป็นแฟนกู "

" O. O ไอ้บ้า! ไม่! " ง่ะ ใครจะเป็นแฟนง่ายๆล่ะไอ้บ้า ยังไม่ได้ชอบซักหน่อย (หรออออ - พิพิม)

" งั้นไม่ให้ "

" ง่ายๆ กว่านี้ได้มั๊ยเล่า! ตีกับกูเลยไม่หะ!  " ไม้อ่อนใช้ไม่ได้ท้าตี ไม้แข็งเลยแล้วกัน

" .... " เอออ

" กูล้อเล่น ไม่ตีหรอก กูตายแน่" ผมรีบส่ายหน้า ที่ท้าตีมัน พอดี ปากมันเร็วไปหน่อย

" ฮึ งั้นรับแอดกู "

" เอ่อๆ รับก็ได้ๆ"

         ผมรีบร้อนค้นหาโทรศัพท์ในกระเป๋าของตัวเอง เปิดเข้าแอพสีฟ้าตัวเอฟ กดเข้าคำขอเป็นเพื่อน สิบกว่าชื่อที่แอดเข้ามาใหม่ พอเลื่อนลงไปก็เจอชื่อไอ้เอื้อ



ยืนยัน

ตือตึ้ง

          เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ไอ้เอื้อดังขึ้น มันเปิดหน้าจอขึ้นดู แล้วกระตุกยิ้ม

          พอใจมากรึไงมึง ไอ้บ้า


" ลบรูปดิ "

" อีกอย่างหนึ่งดิ "

" อะไรอีกว่ะ จะชิ้งหรอ! " ผมอดชี้หน้าไม่ได้

" ขอเบอร์ดิ "

" หะ ไม่ให้! " มันยื่นโทรศัพท์ของมันให้ผม แต่ผมมผลักมือมันกลับเบาๆ แล้วส่ายหัว

" งั้นกูจะลงภาพนี้ในเฟส แล้วแท็กชื่อมึงไป "

" เฮ้ยๆ บ้าป่ะ ไอ้นี่ .." ผมแทบจะกระโดดจากเก้าอี้ไปแย่งโทรศัพท์มัน ปะโธ่!

" ฮึๆ " มันยักคิ้ว เหมือนถามผมว่าจะเอายังไง

" ชอบบังคับจังว่ะ " ผมเอามือมาค้ำบนโต๊ะ

" อืม แล้วจะให้มั๊ย " มันกอดออก หมุนโทรศัพท์ที่อยู่ในมือไปมา

" ก็ไม่อยากให้อะ "

" อืมมม งั้นอัพรูปแป๊บ  "

" เอ้ย!! เดี๋ยวๆ.. ให้ห้าตัว " ผมยกมือขึ้นบอกมันว่าให้ห้าตัว นิ้วทั้งห้ากางออก แล้วโบกไปมา

 " อืมม รูปนี้เหมือนหมูเลยว่ะ สเตตัสว่าอะ.. "

" ฮือ! งั้นเจ็ดตัว! "

" อีกเรื่อง เพื่อนมึงรู้รึยังว่าวันนั้น มึงให้กูเป็นแฟน แล้วกูหอมแก้มมึง มึงหอมแก้มกูด้วย.. "

" เอ่อๆ เอาโทรศัพท์มาดิ สิบตัวเลย สิบตัว " ผมแบมือขอโทรศัพท์จากไอ้เอื้อ ด้วยหน้าตาที่แบบว่ากูยอมแพ้ๆๆๆ

           คนบ้าอะไร สรรหาเรื่องมาต่อรองจนได้

          เอ่อ ผมคิดออกแล้ว ผมจะลบรูปนั้นด้วยตัวเองแล้วค่อยชิง ไม่ให้เบอร์มันดีกว่า

" บอกเบอร์มา มึงคิดอะไรดูหน้าก็รู้ " แต่สลัดเอ้ย! มันไม่ยอมให้โทรศัพท์ของมันกับผมนี่สิ><

" ฮึย!  0 9 2 - 3 4 9 X X X X " -_-

" จีจี้ " -o-

          ผมบันทึกเบอร์ผมเสร็จก็กดเครื่องหมายโทรออกก่อนจะยกถือสาย

~เสียงเรียกเข้า~

099-234XXXX

" =.= "


          ผมก้มมองโทรศัพท์ผมที่วางอยู่บนโต๊ะ มีเบอร์ใหม่โทรเข้ามา และแน่ใจ ว่าต้องเป็นเบอร์ไอ้เอื้อแน่ๆ ไม่ใช่ใครอื่น! ฮึยยย

" นั้น เบอร์กู " มันบอกผม พร้อมกับกดวางสายโทรศัพท์

" อืม แล้วจะลบรูปได้ยัง "


" ใครบอกว่ากูจะลบ "

" นี่หลอกกูหรอ! " เริ่มมีน้ำโห

" ลบเองดิ " แล้วมันก็ยื่นมาให้ผม

          วุ้ยยย ปรับอารมณ์ไม่ทัน.. ตอนแรกนึกว่าจะแกล้งไม่ให้ลบรูปอีก แต่ให้ง่ายๆซะงั้น จะกลั่นแกล้งและทำให้กูปั่นป่วนไปถึงไหนนะ

" อืม "
         
          ผมรับโทรศัพท์ของมัน กดเปิดหน้าจอ


รหัส _ _ _ _


" รหัสอะไร "

" ลองทาย "

" บ้าหรอ ไม่รู้หรอก"

" 1 2 3 4 "


O. o

" 1 2 3 4 เนี่ยนะ ! จะตั้งทำไมเนี้ย รหัสง่ายๆ "

" แต่มึงก็ทายไม่ถูกหนิ ฮึ " มันยักคิ้ว อีกแล้วครับบบ

" เอ่อ ! 1 2 3 4 " ผมไม่ไปฏิเสธก็ได้ เลยก้มหน้ากดรหัสแล้วเข้าไปในแกลลอรี่ ผมเห็นรูปล่าสุดพอดี นี่แหละ delete เลยไอ้จี้

   นั้นแหละ!

   เยส! ลบแล้ว


          ผมกดออก มาจากไฟล์นั้นแล้ว แว๊บๆ เห็นไฟล์อีกอันหนึ่ง ที่อยู่ใกล้กัน ชื่อไฟล์ว่า 'เตี้ย'

         
          O.O แล้วนี่มันรูปไฟล์แรก มันเป็นรูปของผมหนิ มีรูปประมาณ34 รูป ผมตัดสินใจกดเข้าไปดู

          เฮ้ยย นี่มันรูปของผม จริงๆ


" รูปกู ?"  นะ..นี่ มึงมันเป็นโรคจิตแอบถ่ายรูปผมหรอ ?

" กูให้ลบรูปเดียว " มันค่อยๆมาดึงโทรศัพท์ออกจากมือผม

" เดี๋ยวๆ ทำไมมีรูปกูอะ เอามาก่อนๆ "

" กูไม่ใช่โรคจิตอย่างที่มึงคิดแล้วกัน "

" มึงรู้ได้ไงว่ากูคิดอะไร "

" อย่าทำหน้าเหมือนลูกหมางงดิ "

" ไอ้สัด! "

" ฮึๆ นมเย็นมึงละลายหมดแล้วมั้งนะ "

" .... " ผมบอกให้ผมหันไปมองเพื่อนตัวเองที่ยังคงแอบดูและหัวเราะคิกๆคักๆ บนโต๊ะที่พวกมันนั่ง มีแก้วนมเย็นของผม และแก้วของเพื่อนผมด้วย

          พวกมันชี้หน้าผม เหมือนจะแซว แต่ผมนี่อยากจะกินหัวพวกมันจริงๆ

" แล้ว .. "

" อย่าลืมเรียกเพื่อนมึงกลับมานั่งนี่ละ  " มันชี้ๆไป แล้วพยักหน้าให้พวกนั้นเหมือนบอกลา ส่วนพวกนั้นก็กรี้ดกร๊าดและบ๊ายบายให้มันกันใหญ่

" เฮ้ย นี่เดี๋ยวๆ " ผมลุกขึ้นและเรียกมันไว้ตามมันที่ลุกขึ้นก่อน  แต่คือผมก็ไม่รู้ว่าผมจะเรียกมันไว้ทำไม

" อย่าลืมกินข้าว กูไปแล้ว " มันเอื้อมมือมาลูบหัวผมอีกแล้วอะครับ แต่ครั้งนี้ผมไม่กล้าปัดออกอะ

"..... " ผมไม่ตอบอะไร มันเดินออกไปเงียบๆ ส่วนผมก็มองตามหลังมันไป จนลับสายตา

           ผมก้มมองโทรศัพท์ตัวเอง คนบ้าอะไรชอบขู่บังคับคนอื่น มาบังคับให้รับแอด แล้วยังขอเบอร์แบบไม่ให้ตั้งตัวอีก ในโทรศัพท์ของมันยังมีรูปผมอีก นี่มันชอบผมจริงๆ แบบจริงๆจังๆใช่มั๊ยอะ

" ว่าไงว่ะจี้ คุยอะไรกันนนน กรี๊ดดด "

" มึงรับแอดพี่เค้าแล้วด้วย "

" แซวโว้ยย"  ไอ้แยมเดินยิ้มระรื่นถือแก้วนมเย็นเข้ามา ตามมาด้วยไอ้นิ่มและไอ้มะยม

" มันขู่กูต่างหาก ถ้าไม่รับมันจะเอารูปทุเรศๆกูลงอะ " แล้วมันขู่จะบอกเรื่องที่กูหอมแก้มมันด้วย สลัดเอ้ยยยย! แต่กูบอกพวกมึงไม่ได้ ฮึยยย

" มีการแลกเบอร์แลกโทรศัพทหรอ กิ้วๆ " แยมมันเอามือมาแกล้งเกาคางผม

" กูจะลบรูปนั้นต่างหากเล่า! มันเอามาขู่อะ "

" เล่าหน่อยๆ " มะยมนั่งลงแล้วดึงแขนผมให้นั่งลงตาม

" พวกมึงเห็นหมดแล้วไม่ต้องเลย " ผมเอานิ้วชี้หน้าพวกมันเรียงตัว

" ไปแซวหน้าฟีดดีกว่าาาา "  ไอ้นิ่มชูโทรศัพท์ขึ้นมาให้ดู มันเป็นหน้าฟีดเฟสบุ๊ค  ที่ขึ้นว่า..


SIPPA MINGARIYASORN และ  JEE JIRAPAT ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว
5 นาที


" เอานมเย็นกูมาเลย ไม่จ่ายนะ เพราะมึงทิ้งกู "

" ย๊ะะะะ โอยยย เมื่อกี้โคตรเขิน จับมือด้วย ลูบหัวด้วย " ไอ้แยมดึงมือผมไปจับ และเลียนแบบไอ้เอื้อที่ลูบหัวผม >//<


          กูว่าจะพยายามไม่เขินแล้วนะ สลัดดด><


" โอย รวดเร็วได้ใจอิแม่>< " ไอ้แยมทำหน้าเพ้อแล้วประสานมือไว้ที่อก

" โอยยย พวกมึงหยุดเลย หยุดนะ >< กูไปแล่ววว "  ผมลุกขึ้นเดินหนีออกมาซื้อข้าวเลย เฮ้ออออ ><


          ตอนนี้โทรศัพท์ผมสั่นไม่หยุด


          พอผมรับแอดไอ้เอื้อ ก็มีคนไลค์และคอมเม้นมาเรื่อยๆ นี่ยังไม่หยุดเลยครับ มีทั้งเพื่อนมัน เพื่อนผม รุ่นพี่ แล้วก็ใครว่ะเนี้ยไม่รู้จัก

          โอยยย จะบ้าตาย แล้วไอ้เฟสบ้านี่จะขึ้นหน้าฟีดให้คนอื่นมาแซวทำไมเนี้ยย จะปิดยังไงว่ะ ผมปิดไม่เป็นนนนน ปกติรับใครไม่เห็นมีคนมาแซวมาไลค์เยอะแบบนี้เลยป่ะ ประเด็นมีแต่คนแซว


          แล้วตอนนั้นยังมาขู่ขอเบอร์กันอีก เฮ้ออ ผมให้มันง่ายไปมั๊ยอะ

099-234XXXX

เบอร์ไอ้เอื้อ

ผมจะเมมว่า

.
.
.
.

          โรคจิต
 แต่มันบอกว่ามันไม่ได้โรคจิต

          ไอ้แว่น
 แต่บางทีมันก็ใส่บ้าง ไม่ใส่บ้าง

          งั้น เมมว่า ..
'ไอ้หมีบ้า' ไปก่อนแล้วกัน



20.25 น.

          ทำไมผมต้องมานั่งกดรับเพื่อนไอ้เอื้อที่แอดเข้ามาด้วยนะ นี่ผมรับใครเป็นเพื่อนง่ายไปรึป่าววะ..

          ทั้งที่กว่าจะรับไอ้เอื้อ ถมเล่นโดนมันมาบังคับขนาดนั้น แอดมาแล้วก็ไม่เห็นจะทงจะทักมาซักที เหอะ! นอนแล้ว!


-100%-

 อะไรคือการที่พี่เอื้อต้องมาบังคับด้วยตัวเองว่าให้รับแอด แถมยังว่าขอเบอร์กันง่ายๆเลย 555555
เรารักความกวนตีนของพี่เอื้อ><
ขอโทษผู้อ่านที่น่ารักนะคะ พิมมาอัพช้ามาก มาทีละนิดๆหน่อยๆด้วย เค้าติดเรียนอะ เหนื่อยสุดๆ

ขอกำลังใจหน่อยนะค้าาา
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ

#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้

TBC.

[Billie]

 o18พี่เอื้อคนกวน

ขอบคุณคนเขียนที่มาอัป

รอตอนต่อไป

[pimpipam]

รอๆๆนะ พิพิม

[pimpipam]

ความกวนของพี่เอื้อนั้น เราก็รักกกก

[♥►MAGNOLIA◄♥]

น้องพิมขอสอง เอ๊ย.....สาม ค่ะ   

[pimpipam]

  สู้ๆ

[stickyyrice]

รุกเเรงไปเลยค่ะคุณ

[pipimSCHT]

ʕ·ᴥ·ʔ
ตัวอย่างตอนต่อไป >>>> EP.10 มุมที่ไม่เคยเห็น

          วันนี้มันควรจะเป็นวันหยุดที่แสนสดใสของผมแท้ๆ

               แต่นี่..
          ตรงหน้าของผมนี้ มันคืออารายยยย
         
          แย่แล้วล่ะไอ้จี้เอ้ยยยยย  ToT             




TBC.

มุมไหนหน้ออออ มุมของใครน้าาา
ไม่มีดราม่านะ ปล่อยๆเขาจีบกันไปเรื่อยๆแบบนี้เนาะน่ารักดี
พิพิมฝากติดตามพี่เอื้อและจีจี้ด้วยนะคะ    

[MayA@TK]

 


 

[Billie]

อยากอ่านแล้วววววว

[pimpipam]

มุมไหนนนนนน พี่เอื้อ จีจี้

[pipimSCHT]

EP.10

มุมที่ไม่เคยเห็น

10/1





               วันนี้มันควรจะเป็นวันหยุดที่แสนสดใสของผมแท้ๆ

               วันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนเพื่อออกมากินข้าว ดูหนัง และเดินเล่นกันที่ห้าง S โดยที่เอารถมาคันเดียวคือรถของไอ้นิ่ม มันอาสาไปรับและส่งทุกคนเองทั้งๆที่บ้านอยู่คนละทางกันเลย


" มึงเดี๋ยวกูไปดูน้ำหอมก่อนนะ ไปกะกูป่าว " แยมถามพวกผม

        ตอนนี้พวกผมนั่งกิน ปิงซู อยู่ที่ร้านประจำร้านเดิมที่พวกผมชอบมา เพื่อรอเวลาที่จะไปดูหนังต่อ เรื่องนี้ไอ้นิ่มอยากดูครับ เห็นมันบอกว่าดีนักดีหนา ให้คะแนนสิบเต็มสิบ มันเลยชวนพวกผมให้มาดูเป็นเพื่อนมันจนได้

" เอ้อ กูไปด้วย กูว่าจะไปดูกางเกงร้านนั้นอะ  "

" กูไม่ไปนะ นั่งรอๆ " ผมบอกพวกมัน ผมขี้เกียจเดินอะ ที่จริงวันนี้ก็ขี้เกียจออกมา แต่สุดท้ายก็โดนลากมา

" อืมมม งั้นกูไปเข้าห้องน้ำก่อน เดี๋ยวกลับมานั่งเป็นเพื่อน "

" โอเค "

" อยู่คนเดียวระวังผีหลอกนะจ้ะ แบร่ๆ~ " ไอ้แยมมันแกล้งแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผม

" บ้า! กลางวันแสกๆ "

" ฮ่าๆๆๆ ไปแล้ววว "







        ในขณะที่นั่งรอเพื่อนผมไปเดินซื้อของ ด้วยความที่ขี้เกียจผมตัดสินใจนั่งเล่นโทรศัพท์ เช็คโซเชียลรออยู่ที่นี่


        จะว่าไปพอนึกถึงเฟสบุ๊ค ก็นึกถึงไอ้เอื้อ

        ตั้งแต่ผมรับแอดไอ้เอื้อไป มันก็ยังไม่เห็นได้ทักมาหาผมเลยนะ แต่มันจะกดไลค์สเตตัส หรือรูปภาพของผมแทบทุกตัส จนตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบสามอาทิตย์แล้ว


        ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมองหาเพื่อนๆของตัวเอง ไหนบอกว่าไปแปบเดียว ทำไมยังไม่กลับมากัน

      เอ๊ะนั่น

               ไอ้เอื้อ นี่แหละผีกลางวันแสกๆของไอ้แยม

               ไอ้เอื้อกับเพื่อนของมันกำลังเดินมาทางนี้ผมเห็นเพื่อนมันพูดคุยยิ้มแย้มกัน มีแต่มันนั้นแหละที่ไม่พูดไม่จา พยักหน้าบ้างเท่านั้น

      ผมรีบก้มหน้าหลบ ไม่รู้จะทำไร เลยทำเป็นเล่นโทรศัพท์ เพราะกลัวว่ามันจะเห็น

      แต่เอ้ะo-o ผมจะกลัวมันเห็นทำไม.. ไม่ต้องสนใจสิไอ้จี้ ทำเป็นไม่เห็นก็พอแล้ว

      จะว่าไปผมก็เจอมันบ่อยนะเวลาที่อยู่นอกมหาวิทยาลัย ทั้งตอนนั้นที่ไปร้านเหล้า งานเลี้ยงพ่อ แล้วยังมาเจอมันที่นี่อีก


" อ้าว นั้นพวกเอื้อหนิ เอื้อ! "

        ผมเงยหน้ามองตามเจ้าของเสียงเล็กๆหวานๆของพี่ผู้หญิงโต๊ะข้างๆผม ที่เธอเรียกชื่อไอ้เอื้อที่กำลังเดินผ่านหน้าร้านไป ให้หันมามอง


ปริบๆ -_-

        ผมมองตามันปริบๆ เพราะสายตาของผมดันไปประสานเข้ากับไอ้เอื้อพอดี มันทำหน้าแปลกใจที่เห็นผมนิดหน่อย


///=///
        ผมรีบละหลบสายตาจากมัน แล้วมาเล่นโทรศัพท์ต่อ รู้ตัวอีกที ก็เห็นว่ามันและเพื่อนเดินเข้ามาทักทายพี่ผู้หญิงโต๊ะข้างๆผม

" มาทำอะไรกันจ้ะเด็กๆ " ผู้หญิงคนนั้นกวักมือเรียกให้พวกเอื้อนั่งลงกันดต๊ะข้างๆผม ไอ้เอื้อนั่ง ตรงที่เป็นฝั่งตรงข้ามกับฝั่งผม รู้สึกว่าเหมือนผมจะถูกมองอะ

" มาซื้อของไปทำงานนะพี่ข้าว "

" มาถึงห้างเลยเหรอ "

" คร้าบบบบ มาเดินเล่นนะพี่ข้าว "

" แล้วพี่ข้าวมาทำอะไรน้าา "

" มารอเพื่อนนะ "

" เพื่อนหรือแฟนนน "

" เพื่อนย่ะ! "

" ฮ่าๆๆ "

" อะแฮ่มๆ มองอะไรอะเอื้อ "

" .... " ไอ้เอื้อนิ่งไม่ตอบ

            เมื่อกี้ผมสะดุ้งตามเลยเถอะ แต่ก็แกล้งไม่สนใจ ตาจ้องโทรศัพท์ แต่หูได้ยินอะ แล้ว.. ไอ้เอื้อมันมองอะไรอะ

" นั่งด้วยกันมั๊ย จะไปไหนกันต่อมั๊ย "

" ว่าจะพาไอ้น้ำเงินไปซ่อมโทรศัพท์น่ะครับ "

" ผมก็ไปซื้อกางเกงยีนส์นะเจ้ "

" อ้าวเหรอ  แล้วเอื้อล่ะ "

" ...."

" ไอ้เอื้อ พี่มึงถามเนี้ย ตอบหน่อยๆ " ผมได้ยินเสียงพี่ตัวเล็กเรียกมันกวนๆ

" ไปกับพวกมันแหละเจ้ " มันตอบแค่เนี้ย

" อ่อ แล้วไม่อยากนั่งอยู่นี่เหรอ บรรยากาศดีนะ "

" ก็.. อยากอยู่ครับ " น้ำเสียงมันก็ก๊วนกวนเหอะ แต่ทำไมมันเหมือนพูดใส่ผมเลยอะ

" ฮิ้ววว นั่งไหนๆ "

" นั่งกับน้องจี้หรอ " เฮ้ยยย ผมไม่เกี่ยว มาเรียกชื่อทำไมเล่าา!

       ผมเงยหน้ามองพี่ที่พูด ก่อนมองมันแล้วหลบสายตาอีกครั้ง ได้ยินเสียงหัวเราะคิกๆคักๆ ผมนั่งอยู่เฉยๆแล้ว อย่าเอาชื่อผมไปเอี่ยวเลย

" สัดดด " นี่เสียงมันครับ

" ฮ่ะๆ อ้าว! นั้นเพื่อนพี่มาแล้วะ จะออกไปกันเลยมั๊ย " พี่เขาพูดแล้วรีบเก็บกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์มือเข้ากระเป๋า

" โอเคครับพี่ พวกผมก็จะไปแล้วเหมือนกัน " คนในกลุ่มไอ้เอื้อคนใดคนหนึ่งตอบขึ้น แล้วลุกเดินตามพี่เขาไป ที่ลุกเดินนำออกไป

" งั้นป่ะๆ "



" กูไปแล้วนะ "

" .... " ผมเงยหน้ามองตามหลังเจ้าของเสียงที่เดินตามเพื่อนมันออกไปเป็นคนสุดท้าย มันพูดกับผมใช่มั๊ยอะ -/////-

        วันนี้ไม่คิดว่าผมจะมาเจอมันที่นี่

        ผ่านมาสองสามอาทิตย์ ที่ผมไม่ได้เห็นมันไปที่คณะของพวกผมเลย แต่ทุกๆวันอังคารและศุกร์ตอนเที่ยง ผมจะได้รับนมเย็นที่ไม่ต้องจ่ายเงินเอง กับโพสอิสสีเหลือง ที่มีข้อความสั้นๆเขียนมาด้วย

             อย่างเช่น กินซะ กินให้หมด กูติดเรียน ให้จีจี้  ห้ามเบื่อนะ ประมาณนี้ แต่กลับไม่เห็นเจ้าของที่ส่งมาเลยซักวัน แต่วันนี้ก็ดันมาเจอมัน ////=////



16.55 น.

               พอดูหนังกันเสร็จแล้ว ก็เดินซื้อของกันนิดหน่อย เกิดอาการเริ่มเบื่อๆก็เลยตัดสินใจว่าจะกลับบ้านกัน แล้วตอนเย็นค่อยออกไปเพราะมีนัดกับรุ่นพี่ไว้ โดยที่ไอ้นิ่มก็ต้องขับรถไปส่งทุกคนเช่นเดิม

               พวกมันไม่รู้ว่าผมเจอไอ้เอื้อที่นี่ แต่ก็ดีแล้วล่ะ กลัวพวกมันพาผมทำอะไรไม่คิดๆอีก ผมเหนื่อย ฮ่ะๆ


               ตอนนี้อยู่ลานจอดรถชั้นห้า ชั้นนี้ไม่ค่อยมีรถจอดมากเท่าไหร่ อาจจะเพราะว่าเป็นชั้นบนสุดมั๊ง ขึ้นยากลงยาก

               ผมคิดว่า กลับบ้านไปจะให้เจนนี่ทำเฟรนฟรายทอดให้กินดีกว่า ตอนกลางวันกินข้าวไปน้อยกว่าเพื่อนเพราะไม่ค่อยหิว


               แต่ความคิดที่ว่านั้น ต้องจบลงแล้ว เพราะ...


" เฮ้ย จี้ >< นั้นกลุ่มพี่เอื้ออีกแล้วป่าววะ "

               สลัดเป็ดดดด เพื่อนผมเห็นมันจนได้ ทำไมมันยังไม่กลับกันนะ ผมว่าระยะเวลาที่ผมดูหนังก็เกือบ สองชั่วโมงเลยนะ

" ไหนๆ  เออ ใช่จริงๆด้วย พี่เขาเดินไปไหนกันว่ะ "

" กูไม่รู้ "

               ผมตอบไอ้แยมและไอ้นิ่ม แต่พวกมันรีบดึงรั้งให้ผมต้องก้มหลบตามพวกมัน เพราะจะแอบชะโงกหน้าไปดูทางไอ้เอื้อ โดยพยายามใช้รถเป็นที่หลบซ่อน

        ตอนอยู่ในห้าง ผมก็เจอกลุ่มพวกมัน ตอนจะกลับก็ยังมาเจออีก แต่แปลกที่เมื่อกี้พวกมันไม่ได้มีหน้าตาเคร่งเครียดแบบตอนนี้ ผมกำลังถูกเพื่อนบังคับให้ซ่อนตัวเพื่อดูพวกมันหลังรถ




" เฮ้ย ไอ้เอื้อ มึงใจเย็น "

" ใจเย็น มึงๆ "



               มีเรื่องอะไรกันรึป่าวนะ..

               ผมเห็นเพื่อนของไอ้เอื้อพยายามรีบเดินกึ่งวิ่งตามมันออกมาจากประตูห้างจนถึงรถคันใหญ่สีดำ ที่เห็นก็เพราะรถของพวกผมจอดอยู่ไม่ไกลจากตรงที่มันอยู่ แต่ก็ไกลพอที่พวกมันจะสังเกตไม่เห็น มันพูดกันค่อนข้างเสียงดังอะครับ อยู่ตรงนี้ได้ยินหมดเลย



" เอากุญแจรถมา กูจะไปหามัน "

" เฮ้ย ไม่ต้องไปเลยสัด มึงกำลังโมโหอยู่ "

" .... "

               มันแบมือเพื่อขอกุญแจรถจากเพื่อน แต่เหมือนเพื่อนมันจะไม่ยอมให้ มันเงียบไป ไม่มองหน้าเพื่อน เหมือนมันกำลังโมโหอะไรซักอย่างจริงๆ


" พวกมึงเลือกเอาว่าจะให้กูไปคนเดียวหรือจะไปกับกู "

" ไปแจ้งตำรวจก็ดะ.. "
               พี่ตัวเล็กพยายามรั้งแขนมันไว้

" เอากุญแจรถมาไอ้เต็ง "
               มันแบมือขออีกครั้ง และและพูดเสียงเรียบเหมือนจะข่มอารมณ์ของตัวเองอยู่

" ไอ้เอื้อ มึงใจเย็นดิ "

" เอากุญแจมา! " มันเริ่มเสียงดัง

" โอเคๆ กูจะไปกับมึง และกูจะขับเอง "

" ..... "





" เพื่อนพี่เอื้อป่ะ มีรถสองคันว่ะ เฮ้ยยๆ ขึ้นรถแล้ว " เสียงไอ้แยม


               ผมเห็นไอ้เอื้อมันถอนหายใจ ก่อนเดินไปเปิดประตูด้านข้างคนขับและขึ้นไปนั่งอย่างคนหัวเสีย และพี่เต็งหันไปพูดอะไรกับเพื่อนที่เหลือของแก ก่อนขึ้นไปนั่งตรงฝั่งด้านคนขับ ตามด้วยพี่ตัวเล็กๆที่เปิดประตูขึ้นไปนั่งเบาะหลังรถคันเดียวกันพยายามตบไหล่ไอ้เอื้อเบาๆเหมือนจะบอกให้ใจเย็นๆ

               ส่วนพี่อีกสองคน ไปที่รถสีขาวคันที่จอดอยู่ข้างๆ แล้วขับตามกันออกไป




" พี่เอื้อทำไมดูน่ากลัวๆแปลกๆอะ " ไอ้มะยมพูดขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ

" กูก็ว่างั้น เหมือนโกรธใครสักคนเลยว่ะ "

" ใครว่ะ จะทำให้พี่เค้าโกรธขนาดนั้น "

                    พวกมันพยักหน้าเห็นด้วยกันใหญ่ ส่วนผม.. ถึงอยากรู้แต่ก็ไม่อยากยุ่งอะ

" แล้วนี่พวกมึงจะไปยุ่งอะไรกับมันอะ กลับได้แล้ว "

" อย่าเพิ่งดิ อย่าเพิ่งๆ " ไอ้นิ่ม

" กูว่า วันนี้เราว้างว่าง ไปหาอะไรทำกันดีกว่า " ไอ้แยม

" หะ! "

" กูก็คิดเหมือนมึงเลยอิแยม เนาะมะยมๆ " ไอ้นิ่มพูดแล้วสะกิดมะยม

" ใช่ๆ กูก็คิดเหมือนพวกมึง " มันพยักหน้าแล้วยิ้มกว้าง

" ไอ้.. นี่พวกมึงกำลังคิดจะทำอะไรกัน " ผมอยากห้ามพวกมัน และกำลังพยายามห้ามพวกมันนะ

" อินิ่มมึงขับรถ ทุกคนขึ้นรถ เร็วๆ "

" ได้เลย " ไอ้นิ่ม ควงกุญแจรถ อ้อมไปทางด้านคนขับแล้วรีบขึ้นไปสตาร์ตรถทันที

" อย่าคิดอะไรพิเรนๆได้มั๊ยเนี้ย .. " ผมยืนอยู่เฉยๆ ไม่ยอมเดินไปขึ้นรถกับพวกมัน

" ..... "

" ไอ้จี้ ขึ้นรถ.. "

" ..... "



               สุดท้ายผมก็อยู่บนรถแล้วครับ โดยที่ไอ้นิ่มเป็นคนขับ มะยมนั่งข้างคนขับ ส่วนแยมและผมนั่งเบาะหลัง

               พวกเรากำลังขับรถตามรถพวกไอ้เอื้อ สองคันข้างหน้าครับ


               ทุกคนสงสัยใช่มั๊ยว่าขับตามไอ้เอื้อทำไม..

                ผมก็สงสัยยย -0-
สงสัยแรงมากๆ ตามมันเพื่ออออ ?



" บอกกูที มึงจะขับรถตามไอ้เอื้อทำไมเนี้ย "

" เอ้า กูตามเพื่อมึงเลยนะจี้ "

" จะมาตามเพื่อกูทำไมเล่า นี่หยุดเลยกลับรถได้แล้ว กลับบ้านด้วยๆ "

" เดี๋ยวดิ นี่เพิ่งห้าโมงเย็นเอง กลับบ้านไปก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว " ไอ้แยม ดึงผมให้กลับไปนั่งดีๆ เมื่อผมโผล่หน้าไปหาไอ้นิ่ม

" ก็รอออกมาตอนดึกๆที่อิเจ้นัดไง " ผมพูดกับไอ้แยม

" มึงมันน่าตื่นเต้นดีออก " มันไม่ฟังผมเลยสักคน ปะโธ่เอ้ยยย

" ใช่ แล้วอีกอย่าง ..นี่มึงไม่อยากรู้เลยหรอ เมื่อกี้มึงก็เห็นหน้าพี่เอื้อป่ะ " ไอ้นิ่มนี่ตัวดีเลย เรื่องอยากรู้อยากเห็น

" ใช่ หน้าพี่แกโคตรน่ากลัวว " มะยมเป็นกองทัพเสริม

" หน้ามันน่ากลัวแล้วจะไปยุ่งกันทำไม "

" ก็กูอยากรู้ว่าพี่แกโมโหหรือไปโกรธใคร " ไอ้นิ่ม

             เฮ้อออ พวกมึงควรจะรู้ว่าเป็นชะนี ไม่ควรอยากรู้มากเกินไป กูอยากด่ามึงจริงๆ

" แล้วมึงจะรู้ได้ไงว่ามันโกรธใคร "

" ก็นี่แหละ สิ่งที่อยากรู้ " ไอ้นิ่ม

" ก็นี่ไง ตามไปก็จะได้รู้กัน " ไอ้แยมแยม

" เฮ้ย นี่ กูไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้น! "

" มึงต้องอยากรู้สิ กูนี่ขี้เกียจบิ้วอารมณ์มึงแล้วนะ "

" ไอ้นิ่มไอ้ยแยม มึงเป็นผู้หญิงนะ ถึงจะอยากรู้แค่ไหน อันตรายน่ะรู้จักมั๊ย "

" คิดซะว่ามาขับรถเล่นเนาะ "  ไอ้นิ่มทำเป็นเปลี่ยนเรื่องทันที

" เราไม่ควรนะ.. "

" แอบไปดูนิดหนึ่งน้าาาา  " มันยิ่มเริงร่าตอบผม

" แล้วถ้ามันจับไดเล่าา! " ผมอดเหวี่ยงไม่ได้จริงๆ เพื่อนผมนี่ตัวดีทั้งนั้น!

" ไม่หรอกน้าาา "





               พวกผมขับรถมาตามเส้นทาง ที่พวกไอ้เอื้อขับมา พอมาถึงที่นี่ มันคือหมู่บ้านเล็กๆ ที่มีบ้านคนค่อนข้างแออัด แต่แปลกที่มันดูเงียบมาก เหมือนจะไม่มีคนอยู่เลยด้วยซ้ำ

               แล้วนี่ พวกมันมาที่นี่ทำไม

               หรือผมต้องถามตัวเอง ว่ากูมาอยู่ที่นี่ทำไมเนี้ยยย


" กูว่ามันโคตรเงียบเลยวะ "

" พวกพี่เขาเดินเข้าไปแล้ว "

" นี่อย่าบอกนะว่าจะลงไปอะ ไม่อะ.. เฮ้ยแยม! "

" ลงดิ ๆๆ " ยังพูดไม่ทันได้จบ พวกมันทั้งสามก็พร้อมเปิดประตูแล้วลงจากรถ

" ถ้าเรามันเข้าไป มันอาจจะจับเราได้นะเว้ย! เฮ้ย พวกมึงงงง "

                อีกแล้วครับบบ ผมยังพูดไม่ทันจบ พวกมันก็รีบเดินตาม คนพวกนั้นเข้าไปในหมู่บ้านค่อนข้างจะร้างนั้น

               ผมจำใจต้องเดินตามพวกมันมา จนเห็นว่ามันเดินเข้าไปในตึกร้างๆ หลังหนึ่ง  แต่พวกผมเลือกที่จะแอบดูอยู่ด้านนอก


ปึก ตุบ ปึก ปึก ตุบ


" เสียงอะไรว่ะ "

               พวกมึงไม่คิดว่ามันน่ากลัวแปลกๆรึยังไง แล้วใช่เรื่องมั๊ยที่ตามมันไปแบบนี้

               ตอนนี้ผมคิดไปไกลมาก ว่า พวกมันมาซื้อขายยาบ้ารึป่าว แต่มันเหมือนคนกำลังโกรธ น่าจะไม่ใช่..

               หรือมันหลอกใครมาฆ่า ..O.o หรือว่ามันแอบหลอกพวกผมให้ตามมาแล้วฆ่า โอยยยยย


ฟลิ้ววววววว~


" มึง กูว่ากูรู้สึกแปลกๆ แล้วอะ " นี่คือเสียงมะยม มันคิดเหมือนกับผม

" กูก็เริ่มขนลุกแล้วเหมือนกัน "  ไอ้นิ่มชี้ที่แขนของมันเอง

" เราตามพวกนั้นมาลึกไปแล้ว กลับเหอะ เดี๋ยวมันจับได้ " เสียงผม

" อีกนิดน้า ยังไม่รู้เลยว่าพี่เขามาทำไม " ไอ้แยมที่เหมือนจะเดินเข้าไป จนผมได้ดึงไว้

" แยม มันอันตรายนะมึง มึงได้ยินเสียงเมื่อกี้มั๊ย "

" ได้ยิน " มันพยักหน้า แล้วเริ่มลังเล เพราะได้ยินเมื่อกี้มันเป็นเสียงเหมือนมีคนต่อสู้ และโต้เถียงกันเสียงดัง

" กลับเหอะ กูเริ่มกลัวแล้วหนิ "

" เอ่อๆ กูขอโทษงั้น กลับก็ได้ "

               พวกผมเห็นสถานการณ์เริ่มไม่ดี เลยตัดสินใจ หันหลังจะเดินกลับ แต่กลับได้ยินเสียงตะโกนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ




" พวกมันกำลังจะหนี !! "

" มันกำลังออกไปข้างนอก จับมันไว้!  "




O.O !!!

" หลบ หลบเร็วเข้า "

               เมื่อผมได้ยินเสียงคนตะโกนและเสียงฝีเท้า เหมือนคนหลายคนกำลังวิ่งออกมา ถ้าผมหนีตอนนี้คงไม่ทัน และพวกมันต้องเห็นผมแน่ๆ

               ผมจึงตัดสินใจพาเพื่อนวิ่งเข้าไปหลบในรั่วบ้านหลังหนึ่ง ที่อยู่ใกล้ๆตึกร้างนั้น ตอนนี้เริ่มมืดแล้ว มันน่าจะมองไม่เห็นพวกผม




ปึก ตุบ

" ไอ้เอื้อ ใจเย็นๆ! " นั้นคือเสียงของเพื่อนมันที่ห้ามมันไว้ 

" พวกมึงอยู่เฉยๆ กูจะจัดการมันเอง "

" เอ่อๆ ก็อยู่เฉย จนไม่รู้จะเฉยยังไงแล้ว "





ปึก ปึก ปึก ตุบ

เฮ้ย!

               ตรงหน้าของผมนี้ มันคืออารายยยย

               ที่อยู่ตรงหน้าผมนี้ คือไอ้เอื้อ และเพื่อนของมันอีกสี่คน โดยที่ไอ้เอื้อมันกำลังถีบและเตะไอ้เสื้อน้ำเงิน ที่สักลายเต็มแขนดูท่าแล้วจะต่อยตีเก่ง แต่ผิดคาด ตอนนี้มันล้มไปนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น เพราะโดนไอ้เอื้อถีบตัวล้มลงไปอย่างจังข้างๆไอ้เสื้อส้มที่ซะบักซะบอมพอๆกัน

" มึงจะหนีไปไหน "

" กูไม่ดะ.. "

ปึก

" อ้ากกกก แอ๊ก! "

" มึงเอายามายัดใส่กูทำไม "

" กูไม่ดะ... อ๊อก!! "

ปึก

" ตอบมา ! "

" กูหายใจไม่ออก อ๊อก! "

" ใจเย็นมึงๆ "





               

               ผมตกใจมาก ที่เห็นไอ้เอื้อในรูปแบบนี้ มันดูเหมือนคนฟิลขาด แววตาของมันตอนนี้ น่ากลัวกว่าทุกครั้งที่ผมเคยเห็น มันยังเตะสีข้างไอ้สองคนนั้นอีกหลายครั้ง จนคนที่หมอบอยู่แทบจะยกมือไหว้ขอร้องพร้อมกับเสียงโอดโอย

               ใครห้ามมันก็คงไม่ได้ แม้แต่เพื่อนของมันเอง ก็ยังห้ามมันไม่อยู่ ยอมปล่อยให้มันใส่ไอ้สองตัวนั้นจนลุกไม่ขึ้น



" มึงคิดว่ากูจะหาพวกมึงไม่เจอหรอ ! "



               สสัดเอ้ยย !  ขนลุก! ทำไมผมต้องมาเจอ มาเห็นอะไรแบบนี้ด้วย


               ตอนนี้ข้างๆผม ไอ้แยม ไอ้นิ่ม ไอ้มะยม ความรู้สึกพวกมันไม่ได้ต่างกับผมเลย เพราะครั้งนี้ ไอ้เอื้อ มันน่ากลัวมากจริงๆ



" พี่เอื้อ น่ากลัว ฮือออ " ไอ้นิ่มร้องไห้ออกมาก่อนเพื่อน  เพราะมันเป็นคนจิตใจอ่อนไหวอยู่แล้ว แล้วสถานการณ์ตรงหน้าก็คงจะทำให้มันเกิดความรู้สึกตกใจและกลัวมากๆ ถึงขั้นร้องไห้ออกมา

" ชู่ๆ มึง ไม่เอาอย่าร้อง "

" ..... " มันเบ้ปากและกลั้นเสียงร้องไว้

" เห็นมั๊ยกูบอกพวกมึงแล้ว ก็รู้ว่าน่ากลัวจะตามมาทำไม " ผมอดที่จะบ่นมันไม่ได้

" กูไม่รู้ พี่เอื้อๆ ฮึก พี่เอื้อน่ากลัว ฮืออออ.. "

" ไม่เป็นไรนะนิ่ม ชู่ๆ เงียบๆ ชู่ๆ ... แยม! มะยม! "


" .......... " เงียบบบบบบบบบบ


" เฮ้ย ไอ้แยม ไอ้มะยม ! "

" หะ! หะ! "

" ชู่!!! จะเสียงดังทำไมหนิ " ผมชู่ปากใส่พวกมัน ครั้งแรกที่เรียกไปไม่ตอบ จนได้สะกิดแต่พวกมันตกใจแล้วเล่นร้องออกมาซะเสียงดัง หวังว่าพวกนั้นคงไม่ได้ยินนะ

" เอ่อ โทษๆ>< พี่เอื้อน่ากลัวว่ะมึงงงง "

" ถ้าพวกมึงกลัวนะ ตอนนี้พวกเราควรจะออกไปจากที่นี้ได้แล้ว " พวกผมพูดกันโดยใช้เสียงที่เบาที่สุด แต่แค่นี้ก็กลัวมันจะได้ยินอยู่เนี้ยยยย

" แล้วจะออกไปยังไง "  มันมองซ้ายมองขวา และชะโงกหน้าออกไปดู

" พี่เอื้อ เลิกกระทืบไอ้พวกนั้นแล้ว " ไอ้มะยมพูด

" เหมือนจะใจเย็นลงแล้วมั้ง>< "


ตุบ ปึก! ปึก ปึก


               พวกมันชะโงกหน้าไปดู แต่พอหันกลับมาก็ต้องตกใจเพราะดันได้ยินเสียงเตะตุบๆๆอีกหลายครั้ง



" ใจเย็นบ้านมึงสิ หยุดพักแล้วกระทืบต่อนี่นะ ฮือออ " เสียงไอ้นิ่ม


" ชู่!! เบาๆ "



               ผมเห็นไอ้เอื้อเดินเข้าไปเตะไอ้สองตัวที่นอนหมอบอยู่พื้นต่อ พร้อมกลับได้ยินเสียงห้ามของเพื่อนมันที่ห้ามไว้ ทุกคนพยายามจะจับรั้งมันไว้ และดึงมันให้เดินออกไปจากสองคนนั้น

               พวกมันสองคนจะเป็นศพไปรึยังเนี้ยยยย><

               ผมคิดในใจนะ ว่าดีที่ผมไม่ท่าตีกับมันวันนั้นไปจริงๆ ถึงผมจะเรียนเตะต่อยมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นพอที่ผมจะสู้กับมันได้


" เอางี้นะ ถ้าทำอะไรไม่ได้ก็ต้องรอ รอตรงนี่แหละ จนกว่าพวกมันจะไป "

" ..... "

" กูจะรอได้ยังไง กูกลัว ฮือออ อะ! "

" เฮ้ยยย ! "



เพล้ง!!  เพล้ง!!


" เฮ้ยย! ใครว่ะ! "

               ซวยแล้วๆๆ

" ชู่ๆ! " พวกผมรีบก้มนั่งย่องๆหลบ เพราะกลัวพวกมันมองเห็น ตอนนี้กอดกันจนไม่เหลือที่ว่าง พวกผมกลัวชนิดว่ากลัวหัวหด สลัดเอ้ยยย

               เมื่อกี้ สิ่งที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วมาก เพราะไอ้นิ่มที่ลุกขึ้นเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ทำให้ไปเตะเข้ากลับฝาหม้อที่วางอยู่พื้นจะกรัเด็นไปไกล

               ไอ้สัด! ใครมาวางไว้ตรงนี่ ฝาหม้อก็ต้องอยู่กับหม้อดิ! จะมาวางที่พื้นเพื่อ!


" ใครอยู่ตรงนั้น! ออกมา! " นี่คือเสียงไอ้เอื้อ ไอ้สลัดดด กูกลัวแล้ว!

" ออกมา! ตรงนั้นคือใคร " เสียงเพื่อนไอ้เอื้อ

" มึงเข้าไปดูสิ "

" ใคร ออกมา! "


พรึบ !


" เฮ้ย ไอ้จี้! "

" กูเอง กู " ผมหลับตาพูดออกไป

               ผมปล่อยมือเพื่อนที่นั่งแอบอยู่ แล้วตัดสินใจลุกขึ้นด้วยความรวดเร็ว เมื่อได้ยินเสียงที่ตะโกน เข้ามาใกล้และเริ่มเสียงดังขึ้น

               ผมหันออกไปมองทางพวกมัน ผมจ้องหน้ากับไอ้เอื้อ สายตาของมันเมื่อกี้แทบจะฆ่าผมได้เลยล่ะ แววตาที่แสดงถึงความเดือดดานปนความตกใจ และน้ำเสียงที่น่ากลัว มันทำให้ตัวผมสั่น แต่ผมกลับต้องทำเป็นนิ่งไว้


" จีจี้ / น้องจี้! "


พรึบ!

" พวกหนูด้วยค่ะ "

               เพื่อนผมที่เหลือค่อยๆพยุงไอ้นิ่มที่ตอนนี้น้ำตาไหลไม่หยุด แต่มันกลั้นเสียงร้องเอาไว้ ให้ลุกขึ้นมา แล้วมายืนข้างหลังผม

" ...... " ไอ้เอื้อ มองหน้าผมนิ่งๆ มันนิ่งมาก ผมดูไม่ออกว่าตอนนี้มันกำลังคิดอะไร ผมได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกคอแห้งผาก

        ตอนนี้มีไอ้เอื้อและพี่เต็งที่เดินกำลังเข้ามา ส่วนพี่ที่เหลือยืนเฝ้าร่างที่สลบสองร่างอยู่ไม่ไกล สีหน้าแต่ละคนตกใจพอๆกัน

" พวกน้องมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง "

" คือ.. ขอโทษครับ ผะ..ผมตามพวกพี่มา "

" ตามมา? "

" เอ่อ ..คือ หนูเองค่ะบังคับไอ้จี้มา หนู.. เออ..ขอโทดค่ะ "

"....."





หมับ! พรึบบ!

" อะ! ไอ้เอื้อ ปล่อยนะ! ปล่อย "

" ฝากที่เหลือด้วย.. "

               ผมไม่รู้ว่าไอ้เอื้อคิดอะไรอยู่ เพราะพอมันหันไปพูดกับเพื่อนซึ่งไม่รู้พูดอะไรบ้าง ผมจับใจความอะไรไม่ได้เลย

        มันขอกุญแจรถมาจากพี่เต็ง ก่อนจะเดินเข้ามาจับมือผม เรียกว่าแทบจะลากผมให้เดินตามมันออกมาด้วยความรวดเร็ว เกินกว่าผมจะตั้งตัว ได้ยินเสียงไอ้แยมไอ้มะยมเรียกตาม แต่ก็ไม่กล้าวิ่งมาหาผม เพราะกลัวคนที่ลากผมอยู่ตอนนี้ไงเล่า!


               จนมาถึงที่รถสีดำคันเดิมที่พวกผมขับตามมาขับมา


" นี่ปล่อยๆ จะพากูไปไหน "

" ....... "

" ไอ้เอื้อ นี่! "

ปึก

ปึก

               ผมถามมันทันที เมื่อมันเปิดประตูรถฝั่งด้านข้างคนขับ และจัดการกดหัวผมให้เข้าไปนั่งในรถ คาดเข็มขัดและปิดประตู ทำให้กว่าผมจะตั้งตัวที่จะเปิดรถหนี มันก็เข้ามานั่งฝั่งคนขับเรียบร้อยแล้ว และดึงมือผมให้กลับมานั่งดีๆ ก่อนสตาร์ตรถ และออกตัวรถด้วยความเร็วทันที


               มันไม่ได้พูดอะไรกับผมเลย ตั้งแต่ลากผมมา..

               ภายในรถเงียบ เงียบมาก ไม่มีเสียงพูดใดๆเลย ได้ยินแต่เสียงลมหายใจ และเสียงหัวใจของผมเองที่ตอนนี้มันเต้นเร็วและแรงมาก มันทำให้ผมตกใจ มันทำให้ผมกำลังกลัว..

.
.
.
.
.
.
.


" จะพากูไปไหน ? " ผมถามมันเมื่อเห็นว่ามันขับรถมาในเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย แล้วอีกอย่างตอนนี้มองไปข้างนอกรถ มันมืดสนิทไปหมดแล้ว ข้างทางผมเห็นแต่แสงไฟของรถที่วิ่งสวนทางกัน

" ไอ้เอื้อ.. " ผมเรียกมัน และหันไปมองหน้ามัน แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมาก็มีแต่ความเงียบอีกเช่นเคย

" ........ "

        ผมพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ตัวเองคลายความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้เลย ผมอึดอัดอะ ทำไมมันไม่ยอมพูดอะไร ทั้งๆที่ผมถามไปตั้งหลายครั้ง


" ........ "

" มึงรู้มั๊ย ว่ากู.. "









เดี๋ยวมาต่อค่าาาา >>>

[Billie]

 

[โอ]

 :call:อยากอ่านอีก

[pipimSCHT]

10/2


P' EUA



" ........ " ผมเงียบ ที่จริงผมยังไม่ได้พูดอะไรกับไอ้จี้เลยซักประโยคตั้งแต่ลากมันออกมาแล้ว

               ผมตกใจมากที่เห็นมันโผล่ออกมาตอนผมกำลังกระทืบไอ้สองชั่วนั้น แต่ผมต้องเก็บอารมณ์ไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งของผม ไม่รู้ว่ามันไปโผล่อยู่ที่นั่นได้ยังไง เพราะมันไม่ใช่ที่ที่พวกมันจะไปวิ่งเล่นหรือผ่านไปเลยด้วยซ้ำ


               ผมไม่กล้าพูดอะไรกับไอ้เตี้ย เพราะกลัวว่าจะทำให้มันกลัวไปมากกว่านี้

        ก่อนหน้านั้นผมเจอมันในร้านขนม เห็นมันนั่งอยู่คนเดียว ผมรู้ว่ามันแกล้งทำป็นไม่เห็นผม แต่พอเพื่อนผมปากมากแซว มันก็ยังมามองผมตาปริบๆอยู่เลย หึๆ

               ผมดูออกว่ามันกำลังกลัว ผมเลยเลือกที่จะขับรถไปเรื่อยๆอย่างเงียบๆ

        แต่การที่ผมเงียบ กลับกลายเป็นว่า ทำให้มันกลัวผมขึ้นไปกว่าเดิม


" มึงรู้มั๊ย ว่ากู.. " มันเสียงสั่น

" .... "

" .... "

" ... มึงกลัวกูมั๊ย? " ผมถามมัน เมื่อไม่เงียบไปไม่พูดต่อ


ปึก!

" O.O ถามมาได้ยังไง มึงรู้มั๊ยไอ้บ้า! กูกลัวจนจะบ้าตายอยู่แล้ว "

        ผมหันไปมองคนพูดเป็นระยะๆ สุดท้ายมันก็ระเบิดออกมาซะงั้น

        มันมองหน้าผม และเอามือทุบตีหน้าตักตัวเองเหมือนไม่รู้จะไประบายลงกับใคร




เอี๊ยดดด!

               ผมตัดสินใจเลี้ยวจอดรถเข้าข้างทาง ผมเปิดไฟในรถไว้ทันทีที่จอด และคนข้างนอกก็มองไม่เห็นในรถแน่นอน ผมต้องคุยกับมันดีๆ เพราะดูท่าจะต้องเคลียร์นาน อาจจะเรียกว่าง้อนาน


หมับ

" ตีตัวเองทำไม " ผมจัดท่าให้มันนั่งเยื้องหันหน้าเข้ามาหาผม และจับมือมันไว้ทันที เพราะมันยังทุบหน้าตักตัวเองไปเรื่อยๆ

" แล้วไง กูจะตีอะ! ทำไม! " มันพยายามดึงมือออกจากมือผม  และผลักผมไม่ให้แตะตัวมัน แต่ผมไม่ยอมปล่อยมือมันง่ายๆหรอก

" กูกลัว กลัวมากนะรู้มั๊ย มึงจะพากูไปไหน กูถาม.. มึงก็ไม่ตอบ ฮึกก "  มันพูดแล้วมองหน้าผมในตอนแรก แต่ไม่ทันจบประโยคมันก็ก้มหน้าลง


มันกำลังร้องไห้..

ผมทำมันร้องไห้..


" มึงเงียบ เงียบมาตลอดทาง กูกลัว อึกก " มันก้มหน้าอยู่และพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้

" .... "

" กูบอกให้ปล่อย ก็ยังลากกูมา ฮึกฮืออ "

" ..... "

" กูร้องไห้เลยเห็นมั๊ย ฮึก "

" เห็นสิ " ผมตอบมัน คนอะไรร้องไห้แล้วทั้งน่าสงสารทั้งตลก

" มึงไม่ต้องมองเลย! " มันปิดหน้าตัวเองไว้

" มองคนงอแง "

" งอแงอะไรล่ะ ไม่ได้งอแง "

" ทำไมชอบเถียงจัง ก็เห็นอยู่ว่าน้ำตาไหล "

" ก็นั้นแหละน้ำตามันไหลเอง กูไม่ได้งอแง "

" หึๆ"

" มึงมันแย่ " มันเอาหลังมือเช็ดๆหน้าตัวเอง เรื่อยๆ

" กูขอโทษ " ผมพูดออกไป ไม่รู้นะว่ามันจะทำให้จี้จี้รู้สึกดีขึ้นบ้างมั๊ย แต่ผมตั้งใจพูดคำนี้จริงๆ

" ...... " มันพยักหน้าเบาๆสองสามครั้งทั้งๆที่ก้มหน้า เหมือนจะให้อภัยผม

" กูไม่รู้ว่ากูจะขับรถไปไหน ก็เลยไม่ตอบมึง "

" ว่าไงนะ ฮืออ ..มึงกวนตีนหรอ " มันเงยหน้ามองผมเหมือนอึ้งๆไป น้ำตายังคลออยู่ดวงตาที่แดงๆอยู่

" หึ ..กูป่าว แต่กูไม่รู้จริงๆ " ผมมองตามัน ก่อนเอื้อมมืออีกข้างไปเกลี่ยน้ำตาที่คลออยู่ดวงตาให้มัน และมันก็อยู่เฉยๆให้เช็ดนะ


               ผมตอบไปแบบนั้นและผมพยายามพูดด้วยน้ำเสียงดีๆ ไม่อยากทำให้มันกลัวไปกว่านี้

               ผมพูดจริงๆนะ ที่ผมออกรถมา ไม่รู้จริงๆว่าจะไปที่ไหน อยากขับไปเรื่อยๆ แบบไม่มีจุดหมาย เพราะทุกครั้งที่ผมเครียด ผมมักจะขับรถไปเรื่อยๆ สำหรับผมมันลดความเครียดได้


" แล้วลากกูมาทำไมอะ " มันถาม และยังทำหน้าอึ้งๆงงๆใส่ผม

" กูก็ไม่รู้ ว่าลากมึงมาทำไม "

" ฮือ ไอ้บ้านี่! กวนตีนอีกแล้ว.. "

" หึๆ " มันพูดด้วยเสียงอู้อี้ จนผมหลุดหัวเราะออกมานิดหน่อย


               ผมลากมันมาทำไม เหตุผลคือ อยากให้มันอยู่ด้วยในตอนนี้ และไม่อยากให้มันที่เห็นผมในมุมนั้น คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยโดยที่ผมยังไม่อธิบาย

               ผมเลยลากเอามันมาด้วย เพราะอยากอธิบายนั้นแหละ..



" มึงหัวเราะหรอ! " มันออกแรงผลักผม ทั้งๆที่ผมจับรวบมือมันไว้อยู่

" อืม กูหัวเราะ "

" เอ๊ะ ไอ้เอื้อ! "

" พี่เอื้อ เรียกกูว่าพี่เอื้อหน่อย "

" อะไรเล่า! ไม่เอา! "

" มึงหายงอแงแล้ว .. " ผมเกลี่ยน้ำตาที่คลออยู่ดวงตาอีกรอบ

               ตอนนี้มันเลิกร้องไห้แล้ว แต่รู้สึกจะเหวี่ยงแทน หึๆ คงเพราะผมไปกวนตีนใส่มันเข้าจริงๆ

" ไม่ต้องยุ่งเลยนะ " มันหันหน้าหนีแต่ตัวมันยังหันมาทางผม

" หายกลัวกูได้มั๊ยล่ะ "

" ก็มึงมันโหดอะ " มันเงยหน้าพูดแล้วก้มหน้าลงทันที

" จะไม่โหดกับมึงเลย ถ้ามึงไม่ดื้อ " ผมลูบหัวมันไปมา

        ผมไม่รู้หรอกว่าคำพูดของผมที่พูดกับจีจี้มันจะเป็นคำพูดแข็งๆ นิ่งๆ เกินไปรึป่าว หรืออาจจะกวนตีนแบบที่เจ้าตัวชอบด่าผม

        ทุกครั้งที่ผมพูดกับมัน ผมว่ามันพิเศษกว่าใคร เพราะผมไม่เคยพูดมากขนาดนี้เวลาที่อยู่กับเพื่อน ส่วนใหญ่ผมจะเป็นคนรับฟังมากกว่า

        แต่..คนๆนี้ มีอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมต้องพูดต่อปากต่อคำกลับเสมอ ทำให้ผมอยากกวน อยากแกล้งเสมอๆ นานๆครั้งนะที่ผมจะพูดหวานๆออกไปโดยตั้งใจ


" ....... "
หึๆ แต่มันเงียบใส่ผมซะงั้น



////0////

" ใครจะยอมให้มึงโหดใส่มิทราบ " มันพูดทั้งๆที่ก้มหน้าอยู่แบบนั้น แต่ผมเห็นชัดๆ ว่าแก้มมันแดง

" หึๆ "

" -/////- กูสับสนไปหมดแล้ว กูจะกลัวจะโกรธ รึจะอะไรกับมึง แล้วเนี้ย! ยังมากวนตีนใส่อีกอะ "

" ก็เลิกกลัว เลิกโกรธดิ "

" อืมมมม " มันหน้าแดงมาก แถมยังชอบเมมปากตัวเองอีก

" เขินรึไง "

" ไม่ได้เขินซักหน่อย อู้! " มันสะบัดหัวหนี แล้วกอดอก หึๆ เมื่อกี้ใครกันที่ร้องไห้เพราะกลัวผมอยู่เลย ตอนนี้กลับมาเหวี่ยงใส่กันซะงั้น

" มึงมีอะไรจะถามกูมั๊ย .. " ผมค่อยๆปล่อยมือมัน ให้มันได้นั่งในท่าทางที่สบาย

" ถามได้หรอ ? " มันพิงเบาะของตัวเอง ทำสีหน้าเหมือนครุ่นคิด

" อือ " ผมพยักหน้าแล้วมองมัน

" มึง .. ไปที่นั้นทำไม แล้วไปกระทืบไอ้สองคนนั้นทำไม แล้วเขาทำอะไรให้มึง.. " เป็นชุด หึๆ

" ไปที่นั้น ก็เพราะไปกระทืบไอ้ชั่วสองตัวนั้น "

" ..... " มันนั่งนิ่งคิดตาม และดูตั้งใจฟังผมมาก แต่ก็มองหน้าผมเหมือนจะบอกว่า คำตอบของผมโคตรจะกวนตีน หึๆ

" ที่กระทืบก็เพราะ เมื่อวันก่อน พวกมันยัดยาใส่กระเป๋ากู แล้วพอดีที่ร้านมีตำรวจมาตรวจ และเจอที่กู "

" เฮ้ย .. แล้วนี่มึงถูกจับมั๊ย "

" ไม่ พี่ที่เป็นตำรวจรู้จักกับพี่เจ้าของร้าน และรู้ว่ากูถูกยัดยา ..คือความจริงมันจะยัดยาใส่พี่เจ้าของร้าน เพราะมันเคยไปกินเหล้าแล้วทะเลาะวิวาท เลยถูกพี่เขาไล่ออกจากร้าน มันเลยแค้น "

" อือฮึ " มันพยักหน้า คงคิดตามจนเข้าใจ

" ส่วนกูไม่ได้เกี่ยว แค่บังเอิญมาซวย "

" ขนาดไม่ได้เกี่ยว นี่มึงยังโมโหแล้วเล่นอัดพวกมันซะเละขนาดนั้นนะ "

" อืม ระบายอารมณ์ หึๆ "

" ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ "

" หึ .. "
        ผมอดขำไม่ได้ ที่เห็นมันชี้หน้าผมเหมือนไม่รู้เลยว่าท่าทางที่มันทำกับผม มันน่าเอ็นดูขนาดไหน

" ต้องทำถึงขนาดเอายาเสพติดมาเกี่ยวเลยหรอ ถ้าถูกจับขึ้นมาก็เรื่องใหญ่เลยนะสิ "

        ผมมองคนที่ทำหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่รู้เพราะอะไรถึงมองมันไม่วางตาขนาดนั้น

" ไม่ต้องไปคิดอะไรมากหรอกน้า นี่พี่เขาคงจะเอาตำรวจไปจับพวกสองตัวนั้นแล้ว "

" เอ่อ! แล้วเพื่อนกู เพื่อนกูที่อยู่นั้น "

" กูฝากไอ้เต็ง ให้ส่งเพื่อนมึงกลับบ้านแล้ว "

" จริงนะ? "

" อืม จริงๆ "

               ผมบอกเพื่อให้มันวางใจ เพราะก่อนจะลากมันออกมาผมได้บอกไอ้เต็งให้บอกเรื่องราวที่เกิดขึ้น และ ไปส่งเพื่อนของไอ้จี้มันด้วย เพราะดูท่าจะกลัวผมไม่ต่างจากคนข้างๆผม

        ตอนนั้นมันพยายามต้องทำตัวเข้มแข็งเพื่อปกป้องเพื่อนของตัวเองต่อหน้าผม แต่เมื่อกี้คงทนไม่ไหว ถึงได้ร้องไห้ซะก๊อกใหญ่ออกมาขนาดนั้น หึๆ

" แต่กูก็จะถามมึงกลับเหมือนกัน "

" อะไร.. "

" ทำไมถึงไปอยู่ที่นั้นได้ "

" กะ..ก็ขับรถไป "

" กวนตีนกูกลับหรอ หึๆ " ผมแกล้งผลักหัวมัน นี่ขนาดยังไม่ได้คบกันนะ มันยังน่ารักขนาดนี้

" ก็..อือ ไม่บอกได้ป่ะ? " มันทำหน้าหงอยๆ ผมแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่

" ทำไมล่ะ มึงแอบตามกูหนิ "

" เฮ้ย! ป่าวนะ ไม่ได้ต้ามมม "

" ไม่ได้ตามกู แล้วไปโผล่อยู่นั้นได้ยังไง "

" ..... "

" บอกมาเถอะน่า กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า หึๆ "

" ไม่กระทืบกูแน่นะ O.o "

" หึๆ ไม่กระทืบ "

" ก็ดี.. "

" แต่..กู..จะทำอย่างอื่น "

ปรึก!

" อึย ทำอะไร ไอ้สัด! " ไอ้จี้มันร้องขึ้นมาแล้วเอามือมาผลักหน้าของผมออก เมื่อกี้จะเรียกว่าทุบหน้าผมเลยก็ได้ มือหนักชิบ

ปรึกๆๆ

" โอย ไอ้จี้! "

        ผมแค่คิดจะแกล้งมัน เลยเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆ แต่เจ้าตัวดันตกใจผลักหน้าผมอย่างแรง แล้วนี่ยังรัวมือใส่หน้าผมไม่ยั้ง หึๆ นี่แหละฤทธิ์เดชของมัน

" สมน้ำหน้า ไอ้ทะลึ้ง! เห็นกูพูดดีด้วยหน่อย มึงจะทำแบบนี้เหรอหะ! มึงเห็นว่ากูกลัวมึง นี่มึงจะทะลึ่งเหรอะหะ! " มันยังผลักผมต่อ นี่ผมแค่แกล้งมันเองนะ แค่แกล้ง

             นี่ถ้าผมทำอะไรมันจริงๆ นี่ไม่ใช่จะเอามีดมาแทงเลยหรอ

ฟรึบ!

             เมื่อเห็นว่ามันยังไม่หยุดทุบผม ผมเลยรวบตัวมันมากอดเลย ผมคิดว่าผมอาจจะเป็นคนค่อนข้างมือไวน่ะครับ คราวนี้แหละล็อคทั้งมือทั้งตัว ลองดิ้นดูนี่จะหอมซักฟอดใหญ่ๆเลย!

" เฮ้ย ไอ้เอื้อ! อื้อปล่อย!"

" หึๆ ไม่ปล่อย! นี่มึงพูดดีกับกูแล้วหรอ "

" ก็ใช่นะสิ นี่กูพูดดีสุดกับมึงแล้วมั๊ง ปล่อยเลยๆ " ไอ้จี้มันยิ่งดิ้นผมเลยยิ่งกอดมัน

" โอย เอื้อปล่อย! กูเป็นผู้ชายนะ มากอดอะไรเนี้ย>< "

" หึๆ โทษฐานที่มึงผลักหน้ากู "

" อะไรเล่าโอย! กูแค่ป้องกันตัว>< ปล่อย เดี๋ยวคนเห็น " มันหันซ้ายหันขวามองออกไปนอกรถ ตอนนี้ถนนโล่งมากเลยเถอะ นานๆทีจะมีรถผ่าน

" ไหนเรียกเพราะๆดิ แล้วจะปล่อย "

             
" >o< " ไอ้จี้มันอึ้งไปนิดๆ แต่ก็ทำหน้าคิดหนัก ตลกจริงๆ

             ผมอยากได้ยินมันร้องเรียกผมเพราะๆบ้าง ทุกครั้งเลยนะที่เราพูดคุยกัน จีจี้กับผมจะแทนกันว่ามึงกูตลอด ผมอยากได้ยินแต่จะให้ผมไปพูดก่อนก็ยังไงๆ ตลกตัวเองชิบ อยากได้ยินมันพูดเพราะๆ แต่ผมดันไม่พูดกับมันดีๆ

" เฮ้อออ ..พี่เอื้อ ปล่อยยย " มันถอนหายใจก้มหน้าจนคางแทบชิดอก แล้วพูดออกมาโคตรจะเบา

" หึๆ อีกทีดิ ขออีกที .. " ผมแกล้งก้มหน้าเอาหูเข้าไปใกล้มัน

" พี่เอื้อ ปล่อยจี้เลยนะ โอยยย พอแล้ว ปล่อย! "


พลั๊ก!

             มันพูดเสร็จก็รีบผลักผมออก ผมก็ยอมปล่อยเขาตามที่ต้องการ เพราะผมก็ได้ยินสิ่งที่ผมต้องการแล้วเหมือนกัน แต่เชื่อสิ เดี๋ยวมันก็กลับมาพูดกูมึงกับผมเหมือนดิม


" มึงห้ามมากอดกูอีกเลยนะ ไอ้นิสัยไม่ดี! " มันเหวี่ยงผม แต่หน้านี่แดงเป็นมะเขือเทศเชียวหละ

" หน้าแดงนะมึงหน่ะ "

" กูเหนื่อย สลัดเอ้ย! " มันกอดอกหันตัวหันหน้าออกไปทางอื่น ดูๆไปนี่เหมือนเด็กน้อยงอนผมเลยนะ

" หึๆ โอเค กูไม่แกล้งแล้ว หันมานี่ม่ะ ตอบกูได้ยังมึงตามกูมาทำไม " ผมพยายามจับตัวไอ้จี้ให้หันกลับมา จี้มันก็ยอมหันกลับมาครับ แต่ไม่ยอมเงยหน้ามองผม

" ก็.. "

" ก็..? " ผมทวนคำพูดมัน เจ้าตัวเลยเงยหน้ามองนิดๆ มันจะกลัวอะไรผมว่ะเนี้ย ผมไม่ทำอะไรมันหรอก จริงๆนะ

" ก็เพื่อนกู ..มันเห็นมึงทำท่าหน้ากลัว พวกมันอยากรู้ เลยพากูตามมึงมา แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า มึงจะไปตีคนน่ะไอ้บ้า "

        จีจี้มันตอบผมแบบอ้ำๆอึ้งๆ มองผมบ้าง หลบตาบ้าง เหมือนคนกลัวความผิด

" มึงไม่คิดหรอว่ากูอาจมาฆ่าคน "

" คิดสิ กูคิด เมื่อกี้ถ้ามึงโกรธกว่านี้ เผลอๆมึงอาจจะฆ่ากูด้วยป่ะ " มันชี้ตัวเอง แล้วทำท่าขนลุก ตลกจริงๆ

" หึๆ คิดได้เนาะ " ผมส่ายหัวไปมา

" ก็คิดอะ "

" ไม่หรอกน่า เสียของ "

" หะ! พูดอะไรนะ " อาจเพราะผมพูดเสียงเบากว่าปกติ เลยทำให้มันไม่ค่อยได้ยิน แต่ก้ตั้งใจไม่ให้ได้ยินนั้นแหละ

" ป่าวๆ หึๆ "

" ...... "


" ตอนนี้จะสองทุ่มแล้ว มึงจะไปไหนต่อ "

        ผมตัดสินใจเปลี่ยนเรื่อง เพราะขับรถมานานแล้วก็เริ่มหิว ไอ้เตี้ยข้างๆผมก็คงยังไม่ได้กินอะไร

" หาา สองทุ่ม จริงๆด้วย กูมีนัดกับเพื่อนและอิเจ้ที่ร้านมึงอะ "

" ...... "  พอพูดถึงเรื่องเวลา ผมก็เห็นท่าทางของมันเริ่มลนลาน

" พากูกลับบ้านเลยนะๆ พากูมาถึงที่ไหนเนี้ยยย "

" ...... "

" เฮ้ยยย นี่จะพากูข้ามจังหวัดเลยหรอ!  ไปส่งกูเดี๋ยวนี่เลยนะ! " มันมองป้ายบอกทางขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหน้า แล้วหันมาว่าผม หึๆ มันเพิ่งรู้

" กูจะโทรหาอิเจ้ก่อน เพื่อนกูด้วย " มันก้มหาโทรศัพท์ในกระเป๋าตัวเอง

" ไม่ต้องไป " ผมตอบเสียงเรียบ จนทำให้คนที่กำลังกดโทรศัพท์เงยหน้ามามองแบบงงๆ

" ทำไม? โดนด่าแน่ๆ ถ้ากูไม่ไปอะ! " เสียงมันเหวี่ยงอีกแล้วล่ะครับ

" วันนี้กูไม่ได้ทำงาน เพราะงั้นมึงไม่ต้องไป "

" แต่กูมีนะ.. " มันพูดต่อ แล้วยังทำหน้างงๆ

" ไปกินข้าวกับกู แล้วกูพาไปส่งบ้าน "

" อะไรนะ ไม่กิน กูมีนัดแล้วนะ "

" มึงอยากกลับบ้านมั๊ย "

" อยากสิไอ้บ้า! "

" ถ้าไม่อยากให้กูเอาไปปล่อย ก็ต้องไปกับกู เดี๋ยวค่อยโทร " ผมพูดไปแบบนั้น จะเรียกว่าขู่เด็ก ว่างั้นก็ได้ หึๆ


          ผมตัดสินใจสตาร์ตรถ แล้วออกตัวเพื่อจะไปหาร้านข้าวกินโดยยังไม่ได้รับคำตอบจากคนข้างๆ แต่ผมเป็นคนขับรถ ดังนั้นถ้ามันอยากกลับบ้าน มันก็ต้องไปกินข้าวกับผมก่อน แล้วมันก็ยังไม่โทรหาใครแบบที่ผมขู่ไว้ได้แต่เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าไปเงียบๆ ผมโหดไปป่าวว่ะ..

        ผมขับออกมาไกลจนเกือบข้ามจังหวัดจริงๆ ผมเลยตัดสินใจจะไปหาร้านอาหารริมแม่น้ำแถวนี้น่าจะมีร้านอาหารอร่อยๆนะ

" คนอะไร ชอบบังคับจัง " มันมองผม หน้านี่บูดมากๆเลย หึๆ

" ยอมรับครับ " ผมพูดยอมรับ

" วุ้ยยๆ! "

" แล้วไม่หิวรึไง "

" ก็.. ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ " มันกอดอกตอบ

" อืม หึๆ "

        ผมส่ายหน้าให้กับเด็กที่ไม่ยอมรับความจริง ผมได้ยินเสียงท้องมันร้องหรอกนะ หลอกผมไม่ได้

" แล้ว.. ถ้ากินข้าวเสร็จ กูจะไปต่อ.. "

" กูอนุญาต ถ้าไปทันก็ไปอะนะ "

" เอ๊ ทำไมกูต้องให้มึงอนุญาตด้วย! "

" ไม่หนิ ..หึๆ ถ้าไปทันมึงก็ไปได้ไง " ผมบอกเสียงนิ่งๆ

" ก็อยู่ที่มึงป่ะ ว่าจะไปส่งกูตอนไหนอะ "

" หึๆ .. "




เดี๋ยวมาต่อค่าาา >>>>


จริงๆ มีเรื่องอยากมาระบายยยย>< ความจริงแล้วพิมแต่งเสร็จแล้ว แต่กดผิด ออกจากเวิร์ดโดยไม่ได้เซฟอะคะ รู้สึกเซ็งตัวเองมาก โง่เนาะ555 นี่ได้มานั่งบิ้วอารมณ์ใหม่ อยากจิกหัวตัวเองแล้วตบๆๆให้ตื่น นี่กลั่นออกมาเท่าทีจะนึกได้ รู้สึกอยากร้องไห้ ได้เท่านี้

[stickyyrice]

ขึ้นวันที่ที่ลงนิยายด้วยน้าาา

[Billie]

 

ใจเย็นๆ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ เราเขาไม่ตีกัน

[pipimSCHT]

10/3



JIJEE


" เอานี่ เอานี่ครับ นี่ด้วยสอง นี่อีกครับ มึงสั่งดิ! "

" ........ "
          ผมเงยหน้าบอกไอ้เอื้อที่ไม่ยอมสั่งซักที ปล่อยให้ผมสั่งคนเดียว แล้วยังมานั่งมองแต่หน้าผมอยู่ได้ ///0///

"มองไม? สั่งดิ " ผมยื่นเมนูให้มัน

" เอาเท่าที่น้องสั่งก็พอครับ แล้วก็เอาน้ำโค้กหนึ่ง นมเย็นหนึ่งนะ "

        เอื้อมันรับไป แต่ก็ไม่ได้สั่งอาหารเพิ่มสั่งแค่น้ำ มันปิดสมุดเมนูแล้วส่งคืนพี่ผู้หญิงที่มารับออเดอร์ พี่เขาพยักหน้ายิ้มให้ผมกับไอ้เอื้อก่อนเดินไป

            หือ? เมื่อกี้มันเรียกใครว่าน้อง ผมหรอ? แล้วสั่งนมเย็นให้อีกนะ ก็ดีกำลังอยากกินพอดี ><

             เฮ้อออ สู้กับมันบนรถเมื่อกี้ โคตรจะเหนื่อย คนอะไรฉวยโอกาสและชอบบังคับที่สุด -.-

" มองกูแบบนี้ นี่กำลังด่ากูในใจใช่มั๊ย " มันชี้หน้าผม ทำหน้ากวนตีน! สลัดดด

" ป่าวครับ ป่าว " ผมปฏิเสธไว้ก่อนแล้วกัน คนเราต้องรู้จักเอาตัวรอด พ่อสอนไว้

" กูควรเชื่อ "

" เชื่อดิ ไม่เคยด่ามึงเล้ยยยย "

" หึๆ ไม่ต้องมาประชด "

" ไม่ได้ประชดเลยยยย แล้วเมื่อกี้ที่สั่งไปจะพอหรอ " ผมถามมัน จริงๆนะ ผมกลัวไม่อิ่มอะตอนนี้โคตรหิว

" ใครกันนะ ที่บอกกูว่าไม่ค่อยหิวเท่าไหร่นะ "

" แหมมม ก็นั่งรถตั้งนาน ความหิวก็ต้องเพิ่มขึ้นดิ " ผมยักไหล่ใส่มัน

" ....... " มันก็เงียบเหมือนรอฟังว่าผมจะพูดอะไรต่อ

" แล้วยังใช้พลังงานไปเยอะด้วย เหนื่อยยย "

" ใช้พลังงานอะไร พลังงานพูดมากหรอ? " สัดดดดครับ!

" เอ่อ " ยอมรับแม่ง เหนื่อยแล้ว ขี้เกียจเถียง

" หึๆ ถ้าไม่อิ่มค่อยสั่งเพิ่มได้ "

" อืม มึงเลี้ยงกูจะสั่งอีกเยอะๆ "

" ใครบอกว่าจะเลี้ยง "

" มึงไง ใจมึงบอกกู " ลองไม่เลี้ยงดูสิ ลากผมมาแทบจะข้ามจังหวัดขนาดนี้ แล้วยังบังคับจะไม่ให้ไปตามนัดอิเจ้อีก

" มึงอ่านใจกูได้หรอ "

" เอ่อดิ ใจมึงบอกกูว่าจะเลี้ยง " ผมพูดยิ้มเริงร่า

" แล้วตอนนี้ ใจกูบอกมึงว่าอะไร ? "

O.O
             ผมมองหน้ามันทันที เมื่อกี้เหมือนถูกเบรก ทำให้ไปต่อไม่เป็นอะ ผมเห็นมันยิ้มหน้ากวนตีนให้ผม แล้วมันต้องการจะให้ผมตอบว่าอะไรล่ะครับ .. ผมไม่รู้อะว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ที่แน่ๆคือคิดหลายอย่าง

ฉ่าาาาาาา
/////o/////

               การที่สายตามันมองมาที่ผมแบบนั้น สีหน้าและแววตามันต้องมีความหมายบางอย่างแน่ๆ แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไปหรอกนะ อีกอย่างมันชอบทำให้ผมไปไม่ถูกเลยเถอะ คนบ้าอะไรชอบทำให้ผมเป็นแบบนี้ ความมั่นใจในตัวเองนี่หายไปหมด.. แล้วที่เหวี่ยงหรือเถียงมันออกไป ก็แบบข้างๆคูๆทั้งนั้น ปะโธ่ ชีวิตไอ้จี้><

" ตกลง ตอนนี้ใจกูบอกว่าไง? "

" ไม่รู้! อ่านไม่ออกแล้ว "

" หึๆ ไม่แน่จริง.. "

" ..... "


          หลังจากนั้นผมก็ไม่ต่อปากต่อคำกับมัน ขอพักก่อน >< เราต่างคนต่างเงียบ ผมนั่งมองวิวริมแม่น้ำไปเรื่อยๆ ไม่อยากสนใจคนข้างหน้า มันอยากมองก็ให้มองไป เดี๋ยวเบื่อก็คงเลิกมองไปเองมั๊ง

         ผมทักไลน์ไปหาเพื่อนตัวเองว่าตอนนี้พวกมันโอเครึยัง เพราะเมื่อกี้โดนหมีบ้าขู่ แถมยังจะไม่ให้ผมตามนัดอิเจ้กับเพื่อนอีก

         ส่วนเพื่อนผมมันก็ตอบกลับมาคำตอบที่ได้คือ โอเคมาก เพราะคนไปส่งพวกมันหล่อและน่ารักขนาดนั้น พวกมันเลยโอเคกันมาก แล้วยังบอกผมอีกว่า พี่เอื้อของพวกมันนี่แมนสุดๆ ไม่ได้น่ากลัวแบบที่เราเห็น

          เฮ้อออ ผมเลยได้แต่บอกพวกมันว่า แล้วแต่มันจะคิดเถอะ ผมอยากให้พวกมันมาอยู่ตรงนี้จริงๆ ไอ้เอื้อขี้บังคับจะตาย ไม่รู้อะไรทำใหมันเปลี่ยนความคิดเร็วขนาดนี้ ตอนที่เห็นไอ้เอื้อกระทืบคนล่ะน้า มันยังบอกว่าไอ้เอื้อน่ากลัวร้องไห้แงๆอยู่เลย เหอะๆ

             เพื่อนผมยังบอกผมอีกว่า คืนนี้ไม่ไปนัดอิเจ้ก็ได้ มันจะอาสาบอกอิเจ้ให้เองอีกด้วย โดยจะให้เหตุผลผมไปกับว่าที่แฟน

               แฟนกับผีสิ!

          ผมเลยด่ามันไปซะรัวเล่นเอาพวกมันปิดไลน์หนีแทบไม่ทัน ฮ่ะๆ ผมกับไอเอื้อยังไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น ถึงมันจะชอบลากผมไปนูนมานี่ ก็ถูกบังคับทั้งนั้นเลยเถอะ

          แต่..ก็ไม่รู้ทำไม ผมยังยอมให้มันตลอดเลยนะ





          ร้านอาหารที่นี้ค่อนข้างเงียบสงบ ทำให้ผมนั่งนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ ถ้าบอกว่าโคตรอายที่เผลอไปร้องไห้ต่อหน้ามันบนรถ ก็บอกได้เลยว่าอายสัดๆ

         ตอนนั้นมันเกิดความรู้สึกหลายๆอย่าง ที่ทั้งกลัวมันในมุมที่ไม่คิดว่าจะเห็น และน้อยใจที่ผมพูดหรือถามมันแล้วไม่ตอบ

         พอมันถามมาประโยคเดี๋ยว ว่ากลัวมันมั๊ย ผมนี่ปล่อยออกไปหมดไม่กักเลย สุดท้ายมันอธิบาย และกลับมากวนตีนผม ไม่ได้ทำให้ผมกลัวเหมือนตอนแรก

มัน..เช็ดน้ำตาให้ผม
-////-

คิดไป ก็อายไป ไม่คิดว่ามันจะมีมุมอ่อนโยน


" เป็นอะไร หน้าแดงๆ "

" ป่าวซักหน่อย ร้อนน่ะๆ "

" ลมออกจะพัดเย็นสบาย "

            ผมแอบบอกมันนิดๆ ถ้าคิดดีๆแล้วคนเรามันก็มีหลายมุมแหละครับ แต่ประเด็นคือวันนี้ผมเห็นมันแม่งทุกมุม ทั้งมุมที่อยู่กับเพื่อนของมัน ทั้งมุมที่สามารถกระทืบคนจนสลบเป็นศพขนาดนั้น แต่ถ้าเป็นมุมที่อยู่กับผม ผมคิดว่า ..มันก็ยังเป็นมุมที่กวนตีนอยู่ดี ฮ่ะๆ

" เอ่อเอาเป็นว่าร้อนน่ะ .. เย้ อาหารมาแล้วว>< " ผมเปลี่ยนเรื่องทำเป็นตาโตทันทีที่พี่พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ

" .... "  ผมเห็นมันอมยิ้มนิดๆ แต่ยิ้มอะไรก็ช่าง ตอนนี้ผมหิวแล้วววววว

" วางเลยๆ .. กินแล้วนะค้าบบ >< "

        พออาหารมาวางจนครบ ความสนใจทั้งหมดก็มาอยู่ที่อาหารครับ ไม่พูดเรื่องอื่นเนาะ ทั้งผมทั้งไอ้เอื้อ กินข้าวเหมือนอดอยากมานาน สงสัยเพราะเมื่อกี้จะเสียพลังงานไปเยอะจริง เหอะๆ

---

        หลังจากพวกผมจะกินข้าวเสร็จ ก็นั่งเล่นลมชมวิวต่ออีกนิดหน่อย ไอ้เอื้อเลยบอกผมว่ามันจะขับรถไปส่ง พวกผมจึงตัดสินใจกลับ ใช้เวลาเดินทางก็เกือบสองชั่วโมง ตอนนี้ก็เกือบจะห้าทุ่มแล้วอะครับ     


" ส่งกูตรงนี้ก็ได้ เดี๋ยวให้น้องออกมารับ "

" กูไปส่ง บอกซอยมา "

" ไม่เป็นไร กูจะลงตรงนี้ๆ "

             พอขับมาเกือบถึงหน้าปากซอย ผมก็บอกให้มันจอด เพราะจะให้ไอ้เจน้องชายของผมออกมารับ แต่ดูเหมือนไอ้เอื้อมันไม่ยอม จะไปส่งผมให้ได้

        คือวันนี้ผมก็ไปอยู่กับมันเกือบครึ่งของครึ่งวันแล้วอะ จะให้มันไปส่งถึงบ้าน ผมก็ยังรู้สึกแปลกๆ ถึงมันจะเคยบอกว่ามันจะจีบผม แต่ว่ามันเร็วไป..

" บอกซอยมา ไม่อยากให้กูไปส่งขนาดนั้นเลย "

" ก็ไม่ได้เป็นไรกันอะ แค่นี้ก็วุ่นวายทั้งวันแล้ว "

" .... "

         อึยยยย ไอ้จี้! ไอ้ปากเร็ว ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย ลืมสังเกตหน้าคนฟัง เมื่อกี้มันหันมามองก่อนจะหันกลับไป เฮ้ออ บรรยากาศกลับมาเงียบอีกแล้วจนได้ ตบปากๆๆๆ><

" อืม อีกสองซอยถัดไปอะ บ้านหลังที่สี่ ซ้ายมือ" ผมแก้สถานการณ์ เอาว่ะ ให้มาส่งขนาดนี้แล้วส่งหน้าบ้านก็คงไม่เป็นไร

" โอเค "
        มันตอบแล้วขับตามเส้นทางที่ผมบอก


        ไอ้เอื้อขับรถมาตามเส้นทางที่ผมบอก จนถึงบ้านของผม ตอนนี้น้องๆของผมคงแยกเข้าห้องใครห้องมันแล้ว เพราะมันก็ดึกมากแล้ว


" นี่บ้านมึงหรอ "

" อืม ใช่ "

" กว่าจะเดินถึงตัวบ้าน ทางเดินโคตรไกลอะดิ "

" ฮ่ะๆ กูเดินไปมาจนชินแล้ว " ผมมองเข้าไปในบ้านตัวเองแล้วหัวเราะกับที่มันพูด เพราะทางเดินมันไกลจริงๆครับ

" ก็นึกว่าเป็นคุณหนู ต้องมีรถกอล์ฟขับเข้าไปส่ง "

" ไม่ถึงขนาดนั้นป่ะ! "

             ทางเดินระหว่างประตูรั่วหน้าบ้านกับตัวบ้าน มันไกลกันจริงๆครับ แต่ผมไม่มีหรอกนะรถกงรถกอล์ฟนะ ปกติไม่มีใครจอดหน้าบ้านแบบนี้แล้วให้ผมต้องเดินเข้าเองป่ะ พวกเพื่อนผมก็ขับเข้าไปส่งทั้งนั้น แต่ไอ้เอื้อมันไม่ขับรถเข้าไปอะ

             ความจริงตอนนี้ประตูบ้านก็เปิดนะ  แต่ก็ดีแล้ว ผมเดินเข้าไปได้สบายๆ เพราะขี้เกียจตอบคำถามน้องว่าใครมาส่ง พวกนั้นยิ่งตาดีๆอยู่

" หึๆ "

" ขอบคุณที่เลี้ยงข้าว แล้วก็พามาส่งนะ กูนึกว่ากูจะไม่ได้กลับบ้าน "

" ก็ถ้าไม่เห็นบางคน ร้องไห้ กูคงจะลักพาตัวมึงไปแล้วล่ะ "



กึก กึก กึก

" หยุดล้อกูเลยนะ! กูจะลงแล้ว ปลดล็อคประตูดิ " ผมพยายามจะเปิดประตู เพื่อลงจากรถ แต่มันไม่ยอมปลดล็อคประตูให้ผมลง

" หึๆ โอเคๆ "

กึก กึก กึก


" ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวโทรหา  "

" หะ! โทรทำไม ไม่ต้องโทร " ผมที่กำลังเปิดประตูลงจากรถต้องหันกลับไปมองคนข้างๆ แล้วปากมันไวสั่งห้ามมันทันที

" งั้น..จะไลน์หา กูไม่ค่อยเล่นเฟส " อะๆ ผมเชื่อๆ เพราะนานๆเฟสบุ๊คมันจะมีการเคลื่อนไหว ล่าสุดก็คงโดนเพื่อนแซวเรื่องที่ผมรับแอดเฟสอะแหละ ส่วนไลน์ก้คงมีเพราะเชื่อมต่อจากเบอร์

" ไม่ค่อยเล่นแล้วจะกดแอดเพื่อนทำไม " ผมถามไปงั้นแหละ

" ความจริงก็ไม่ได้อยากกดแอดเพื่อนหรอก " เอ้า! กวนป่ะเนี้ยๆ

" ไม่อยากแอด แล้วแอดมาทำไม ..แล้วยังมาบังคับให้กูรับแอดอีกนะ! "

" ก็มันไม่มีให้กดแอดเป็นแฟนหนิ"

" แค๊กๆ " โอยยย สำลักน้ำลาย ><

อ้ากกกกกก มันพูดอะไร หือออ ผมทำตัวไมถูก แต่รู้ว่าร้อนไปทั้งหน้า><

" ถึงกับสำลัก หึๆ "

" ....... "

" หึๆ อย่าเงียบดิ " มันพูดแล้วหัวเราะ

" รู้แบบนี้ไม่รับแอดก็ดี "

" ทำไม มึงรับแอดไว้ดีแล้ว เพราะเวลาเปลี่ยนสถานะ จะได้เปลี่ยนง่ายๆหน่อย หึๆ "

" สถานะอะไร " ผมพยายามคิดตามที่มันพูดนะ สถานะอะไรว่ะ? O-O

" นี่ไม่รู้จริงๆ? "


สถานะอะไร แอดเพื่อนจะเปลี่ยนสถานะ เป็น ...

ฟะ ..แฟนหรอ!

>~<


" หึๆ คิดออกยัง "

" บ้า! ไปแล้ว กลับไปเลยๆ "

ปึก!

       ผมรีบเปิดประตูแล้วลงจากรถ แกล้งปิดประตูเสียงดัง รอให้มันขับออกไปแต่มันไม่ยอมขับออกไปซักที

ครืดดด

" จี้ ..."

" มีไร? กลับได้แล้ว กูจะเข้าบ้าน " ผมบอกมันที่เปิดกระจกลง มันเรียกผมไว้ เหมือนมีอะไรจะพูดต่อ..

" เดี๋ยวๆ พรุ่งนี้.. "

" หะ .... " เงียบนานจังว่ะ รอฟังอยู่เนี้ย ฮ่ะๆ ทำไมผมต้องลุ้นว่ามันจะพูดอะไร

" พรุ่งนี้มึงว่างมั๊ย ? "

" ....... "

พรุ่งนี้หรอ ..ก็วางนะ แต่ทำไมอะ

" ตอบดิ.. "

" ถ้าเป็นมึงถาม กูตอบว่าไม่ว่าง " เร่งกันจังงงง ผมเลยตั้งใจตอบกวนตีนมันไปครับ แหะๆ

" นี่กินข้าว แล้วเลยมีแรงกวนกูกลับใช่มั๊ย หึๆ เอาดีๆ " ผมว่าไอ้เอื้อมันก็ไม่ได้เหนื่อยกับการกวนตีนผมกลับเลยนี่สิ

" ทำไมล่ะ ? "

" กูจะมารับ พรุ่งนี้ "

" หะ! "

" พรุ่งนี้ 11โมง กูจะมารับ .. "

" เฮ้ยย เดี๋ยวๆ ก็ไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะไปด้วยอะ "

" กูรู้ว่ามึงว่าง โอเคนะ หึๆ " มันบอกผม

" ไม่ได้บอก...  " มันไม่ฟังผมเลยอะ

" กูจะกลับแล้ว แต่มึงเข้าบ้านได้แล้ว "

" พรุ่งนี้มึงจะไปไหน กูไม่ไปอะ "

" 11โมงนะ ออกมารอด้วย ไปล่ะ.. "

       
          ครืดดดด

" เฮ้ยๆ ! "

          บรื้นนนน

" เฮ้ย ไอ้เอื้อๆ เดี๋ยวก่อนๆ " ผมรีบห้าม แต่ไม่ทันมันแล้วล่ะครับ มันขับรถออกไปทันที และต่อให้ผมเรียกตามมัน มันก็ไม่ได้ยินอีกด้วย



          เฮ้ยยย คือผมยังไม่ได้บอกเลยนะว่าผมว่างน่ะ แล้วอีกอย่างผมก็ไม่ได้บอกมันด้วยว่าผมจะไปกับมันน่ะ

         มันกลับไปแล้วอะ เฮ้อออออ


         ผมคิดและรู้สึกเลยว่าวันนี้ผมเหนื่อยจริงๆ คิดว่าคงจะไม่ไปตามนัดของเจ้แล้ว ก็เลยเลือกที่จะไลน์ไปบอก ตั้งแต่เข้าบ้านมาเพราะถ้าโทรมีหวังโดนด่าที่เบี้ยวไม่ไปแน่ๆ

        ผมกลับขึ้นห้องของตัวเองมาก็รีบอาบน้ำ กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง เวลาตอนนี้ก็ตีหนึ่งแล้วอะ ง่วงนอนก็ง่วงแต่นอนไม่หลับ โอยยย ตอนนี้คิดแต่เรื่องไอ้เอื้อ นิสัยไม่ดี มันชอบบังคับผมจังเลยอะ><

ไว้มันทักมา ผมจะบอกมันว่าไม่ไปดีกว่า..



ตือดึ้ง!
ตือดึ้ง!

นั้นไง ไอ้หมีบ้าทักมาพอดี >~<


ไอ้หมีบ้า-0-
นอนยังเตี้ย?


หนอยยยยยย มึงเรียกใครเตี้ย หะ!

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
เรียกใครเตี้ย สัดด><

ไอ้หมีบ้า-0-
อ่ออ ยังไม่นอน


ไอ้หมีบ้า-0-
พน.อย่าลืม 11โมง

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
*สติ๊กเกอร์หมีพ่นไฟ
ไม่!

ไอ้หมีบ้า-0-
ไม่ปฏิเสธ

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไม่ไปเว้ยยย

ไอ้หมีบ้า-0-
*สติ๊กเกอร์หมีหน้าง่วง
ทำไมครับ?

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ตอบกูมาก่อนดิ พรุ่งนี้มึงจะพากูไปไหน ?

ไอ้หมีบ้า-0-
ไว้พรุ่งนี้บอก..

ชื่อจี้ ไม่สนิทอย่าเรียกจีจี้
ไอ้เอื้อ! กูยังไม่ได้บอกเลยนะว่ากูจะไปอะ "

ไอ้หมีบ้า-0-
ไม่รู้ครับ
พรุ่งนี้ 11โมง หน้าบ้านมึง
กูนอนล่ะ
ฝันดี
*สติ๊กเกอร์หมีน้ำลายยืดดด




          เฮ้ยยยยยยย O.o ไหนตอนแรกผมตั้งใจไว้ว่าจะปฏิเสธมันให้ได้ไง ทำไมไอ้เอื้อมันไม่ฟังผมเลยอะ ชอบบังคับกันที่สุด ฮึยย!

          แล้วผมจะเอายังไงดีล่ะครับ วันพรุ่งนี้ ...





-100%-

===============================

พิมรู้สึกผิดมากๆ เพราะเบลอ(โง่เอง)ไม่เซฟอันที่ตัวเองแต่งเสร็จแล้ว
เลยต้องมานั่งงงๆแต่งใหม่พิมพ์ใหม่
เค้าพยายามแต่งให้ออกมาเหมือนเดิมที่สุดแล้วนะคะ
อาจจะมีตรงไหนติดๆตันๆไปหน่อยๆ
หึยยย ตบหน้าตัวเอง ตบๆ ฮ่าๆๆๆ ฉันทำผิดไปปปปป

10 ตอนแล้ว เหลืออีกเยอะะะะ
แหะๆ ยังไม่ถึงไหนเล้ยยยย พี่เอื้อน่ะ จีบน้องชักช้า เนาะๆ
><สนุกกันมั๊ยอะ 
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ติดตามกันต่อเน้อออ ร้ากกก

ขอกำลังใจหน่อยนะค้าาา
#คอมเม้นติชมเป็นกำลังใจพิพิมได้นะ

#แล้วรักรึป่าว #เอื้อจีจี้

TBC.

[MayA@TK]

จี้เล่นตัวจริงๆ

 

[orayassa]

  แล้วพี่เอื้อจะพาจี้ไปไหนนนนนน

[Nadaii20]

จีจี้ เรียก พี่เอื้อ ว่า ไอ้หมีบ้า

พี่เอื้อ เรียก จีจี้ ว่า ไอ้เตี้ย

ขอความยุติธรรมให้น้องด้วย 5555555 

[pimpipam]

  รอๆๆ รีบมาต่อนะ55

[Tawanwee]

คนมอง ก็ก๊วนกวน
คนถูกมอง ก็ขี้เหวี่ยง เพิ่มเติมคือบ่นเก่งด้วยย *บีบแก้มมมมม

[orayassa]

รออยู่นะ  คิดถึงน้องจี้ กับเพื่อนพี่เอื้อ เอ้ย! พี่เอื้อๆ5555