หัวข้อ: Sugar daddy เด็กเลี้ยง :: ตัวอย่างตอนพิเศษในเล่ม

[GBlk]

ตอนอยากดูพาร์ทเสี่ย เสี่ยก็ไม่อออกโรง, พอดราม่ากำลังจะมา อิเสี่ยกระโดดมาบังจอซะงั้น
อิเสี่ยยยยยย

[Snowermyhae]

ตอนแรกก็คิดว่าพระแพงมันเล่าไม่หมด สรุปเสี่ยเก๊กขรึมใส่ เพื่อที่จะได้กินนานๆ 

[BAKA]

อื้อหืออออ ที่ทำมาทั้งหมดที่ภาพลวงตาสินะคะเสี่ย!!! 5555

[Petit.K]

เสี่ยนี่ร้ายไม่เบา ทำเป็นเข้ม เก๊กไม่ยอมพูดจา ที่แท้ก็หลงเด็กหนักมาก ชูป้ายไฟเชียร์พระแพง

[Roman chibi]

เสี่ยโคตรร้าย

[teatimes]

ตอนที่  15

วันถัดมา  จากที่คิดว่าจะได้กินเลี้ยงกับเสี่ย  เขาก็ต้องกินแห้วแทน 


เขาที่นั่งแกร่วอยู่ในคอนโดก็นั่งแยกของฝากทั้งในส่วนของตัวเองและส่วนของเสี่ยอธิป  พรุ่งนี้จะไปทำงาน  ไม่รู้ว่าจะมีมาม่าอะไรมาทำให้เขาสยองขวัญบ้าง  บางทีอาจจะเป็นหัวข้อข่าวประเภท

   "เสี่ยหนุ่มอักษรย่อ  อ. ถูกจับได้ว่ามีชู้แบบคาหนังคาเขาก่อนขึ้นห้อง"

   ไม่ก็

   "กิ๊กหนุ่มอักษรย่อ พ.  หนุ่มน้อยหน้ามนตะลึง  เห็นหน้าเมียหลวงเสี่ยอักษรย่อ อ. ยืนอยู่ตรงหน้า"

   ไม่ก็

    "สาวสวยอักษรย่อ ป. ปรี๊ดลั่น  ประกาศกร้าว  สั่งฆ่าหั่นศพเสี่ยหนุ่มอักษรย่อ อ.  ก่อนโยนความผิดให้หนุ่มอักษรย่อ พ. ให้ไปนอนในคุกเล่น”

เอิ่ม  อันหลังนี่คงไม่ใช่แล้วล่ะ

แต่เอาเป็นว่า  ถ้าเสี่ยจัดการกับปัญหานี้ได้ไม่ดี  เขากับเสี่ยแย่แน่  ตัวเสี่ยน่ะอาจจะไม่เท่าไหร่  แต่เขานี่สิท่าจะไม่รอด  เพราะไม่ว่าจะมองมุมไหนเขาก็ผิดเต็มประตูทั้งนั้น  แถมแค่เป็นชู้ยังไม่พอ  แต่นี่คนเป็นชู้ยังเป็นผู้ชายด้วย  ถึงเขาจะไม่เคยล้อคนอื่นว่าขายถั่วดำ  ขุดทอง  หรือเล่นประตูหลัง  แต่ถ้าหากเขาต้องมาฟังเอง  คราวนี้รับรองเขาขำไม่ออกแน่ๆ  อีกอย่างของอย่างนี้ถึงจะเถียงว่าตบมือข้างเดียวไม่ดัง  แต่ถ้าเขาไม่ร่วมวงตบแปะด้วย  ต่อให้เสี่ยตบมือให้ตายยังไงมันก็ไม่มีทางเกิดเสียงตบกลับอยู่แล้ว  และถึงเขาจะทำไปเพราะสงสารเสี่ย  แต่เอาเข้าจริงเขาก็ไม่ควรทำแบบนี้ 
   
แต่ก็นะเขาตัดสินใจไปแล้ว  และเขาก็จะไม่เปลี่ยนใจด้วย  อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด   เพราะงั้นเขาก็ได้แต่หวังว่าเสี่ยจะจัดการเรื่องทุกอย่างได้อย่างราบรื่น  และเผื่อแผ่มาถึงตัวเขาด้วย


   
ดังนั้นวันนี้ที่เป็นวันเกิด  นอกจากลงไปตักบาตรเขาก็ไม่ได้ออกไปไหนมาก  วัดก็ไม่ได้ไป  อาหารการกินก็หาเอาเองจากในห้อง  แต่เสี่ยก็ยังเป็นเสี่ยเกรด A+  แบบเดิม  ถึงจะไม่สามารถมาฉลองวันเกิดกับเขาได้  แต่เสี่ยก็ยังใจดีส่งข้าวส่งน้ำพร้อมเค้กวันเกิดมาให้อีกหนึ่งก้อน  พอตกดึกก็ส่งอาหารมื้อเบาๆ  มาให้อีกหนึ่งมื้อพร้อมกับของขวัญหนึ่งชิ้น 

เขาที่เห็นกล่องของขวัญก็ได้แต่แกะออกด้วยความระทึก  เพราะสีกล่องกับตราบนกล่องมันคุ้นมาก  แถมพอเปิดมา...

แหวนเพชร

เอิ่ม...   อยากบอกว่าเสี่ยแ_่งเสี่ยวมาก  ให้อะไรไม่ให้ดันให้แหวนเพชร  ถึงแหวนมันจะเป็นแหวนทรงเรียบๆ  ประดับเพรชเม็ดไม่ใหญ่มากจำนวนหนึ่งเม็ดถ้วน  แต่ถ้าถามว่าเขาจะใส่ไหม...

บอกเลยว่า  ไม่!  เขาไม่มีทางใส่ไอ้แหวนนี่ให้แต๋วแตกเด็ดขาด  ถึงแหวนมันจะเป็นทรงผู้ชายแต่เขาก็ไม่ชอบใส่เพชร!

แต่คนให้ของมา(โดยเฉพาะกับเสี่น) เราต้องรับ   สุดท้ายเขาเลยถอดสร้อยที่เสี่ยให้ออก  หย่อนแหวนเข้าไปใส่เพิ่มให้หนักคอเล่นอีกหนึ่งชิ้น  พอดูในกระจกว่าไม่ดูขัดตาเขาก็เก็บกลับในเสื้อ 
   
อะไรเล่า  ถึงเขาจะไม่ชอบใส่เพชร   แต่คนเขาให้ของมาก็ต้องรับ  จะเอาไปเก็บให้ฝุ่นเกาะก็ใช่ที่  แถมเสี่ยเอง  ถึงจะไม่เคยพูดถึงเรื่องสร้อย  แต่เวลาที่เสี่ยเห็นมันอยู่บนอกเขา  แววตาเสี่ยก็จะฉายแววพอใจอยู่นิดๆ  เพราะงั้นถึงเขาไม่ใส่ที่นิ้ว  เสี่ยก็คงจะไม่ว่าอะไรมาก
   
ว่าแล้วก็รื้อๆ หาใบเซอร์กับใบเสร็จ  จะได้เก็บไว้ในที่เดียวกันกับกล่องสร้อย  แต่ปรากฏว่าไม่มีแฮะ   สงสัยอันนี้เสี่ยกะไม่ให้เขาขายกิน  ถึงได้ให้มาแต่กล่องแบบนี้  แต่ช่างเอาเถอะ  เขาไม่ใช่คนคิดมาก  แถมเขาเองก็ไม่คิดจะขายเกินอยู่แล้ว  เพราะงั้นจะมีใบเซอร์หรือไม่มีใบเสร็จก็ไม่สำคัญ  อีกอย่างแค่เสี่ยก็ให้ของขวัญแบบที่ไม่แพงมาก  เขาก็พอใจแล้ว  เพราะดูจากขนาดเพชร  แหวนวงนี้น่าจะไม่กี่หมื่นมั้ง  ถ้าเทียบกับค่าบ้านแล้วค่าแหวนแค่นี้ถือว่าจิ๊บๆ 

เออ  พูดถึงเรื่องค่าบ้านแล้วเพิ่งนึกขึ้นได้  เขายังไม่ได้ขอใบเสร็จค่าบ้านกับเสี่ยเลยนี่หว่า  ไม่ได้ๆ  เราเป็นพนักงานบัญชี  เรื่องการเงินเราต้องละเอียดรอบคอบ  ค่าแรงค่าเบิกซื้อของเราต้องจดทำบัญชีให้ครบ  จะได้ไม่ถูกเอารัดเอาเปรียบให้เสี่ยขูดรีดอัตราดอกเบี้ย


ว่าแล้ว(อีกที)  เขาที่อยู่ว่างๆ เลยถือโอกาสทำบัญชีรายรับรายจ่ายประจำเดือน  การทำบัญชีรายรับรายจ่ายนี่สำคัญมากนะ  ถึงจะไม่ได้จดละเอียดทุกการจ่ายซื้อ  แต่หลักๆ เราก็จะพอรู้ว่าเงินหายไปตรงไหนบ้าง 
   
อย่างเขาที่ไม่ค่อยมีรายจ่ายอะไร  ก็ปันเงินเดือนแบ่งออกเป็นหลายส่วน  แยกหลักๆ  คือค่ากินกับค่าใช้จ่าย  เช่นค่าหอพัก(ที่เขายังจ่ายเลี้ยงไว้)  ค่าบัตรรถไฟฟ้า  ของใช้ส่วนตัว  คิดเป็น 35-45% ของรายได้   ส่วนที่เหลือจากรายจ่ายก็เก็บไว้ผ่อนจ่ายกยศ.ทุกเดือนๆละ 15-25% ของรายได้   ส่วนที่เหลืออีก 30% ก็เอาไปลงทุนในหุ้น  ถัวราคา LTF/RMF  เพื่อใช้ในการหักภาษีในปลายปี  ฝากเงินสดในรูปแบบของบัญชีฝากประจำที่ให้ดอกค่อนข้างเยอะ
   
วิธีการเก็บเงินแบบนี้อาจดูเหมือนไม่เยอะ  แต่พอลองมาคำนวณยอดดูอีกที  ตอนนี้เขาก็มีเงินเก็บเป็นแสนแล้ว  ยิ่งรวมกับเงินที่เสี่ยให้ตอนสมัยเป็นเด็กเลี้ยง  เขาก็มีเงินเก็บอยู่ในบัญชีประมาณสามแสนกว่าบาท
   
ในระหว่างที่ทำบัญชีรับจ่าย  เขาก็แอบส่องดูราคาหุ้นของบริษัทไปด้วย   บริษัทของเสี่ยมีนโยบายขายหุ้นให้พนักงานในราคาพิเศษเหมือนกัน  ประมาณว่าเอาหุ้นมาเป็นของล่อลวงใจนั่นแหละ  การซื้อหุ้นก็เปรียบเสมือนเราเป็นเจ้าของบริษัทกลายๆ  ถ้าเราตั้งใจทำงานจนผลประกอบการออกมาดี(กำไรเยอะ)  นอกจากเงินปันผลกับโบนัสรายปีที่ควรจะได้รับ  เรายังอาจได้กำไรจากการขายหุ้น(กรณีหุ้นขึ้น)   ซึ่งแผนการตลาดนี้ของเสี่ยกับผู้บริหารถือว่ามีแต่ได้กับได้  เพราะพวกผู้บริหารไม่ต้องทำอะไรเลยก็มีมาคนซื้อหุ้น(มีคนมาลงทุน)  เอาเงินคนอื่นไปต่อยอด  ได้กำไรมาก็เอากำไรเล็กๆ น้อยๆ มาแบ่งลูกหุ้น  ขาดทุนก็มีคนช่วยหนุน  แถมยังสร้างแรงจูงใจให้พนักงานตั้งใจทำงานโดยไม่ต้องเอาโบนัสมาล่อ    
   
เขาเองที่ศึกษาเรื่องหุ้นมาบ้างก็ลงทุนในหุ้นของเสี่ยนิดๆ  หน่อยๆ  พอหอมปากหอมคอ  บริษัทของเสี่ยเปิดกิจการมานาน  มีความมั่นคงและยังไม่มีท่าทางว่าจะล้ม  แถมแนวโน้มทางการตลาดก็มีแต่จะเพิ่ม  ถึงตอนนี้จะดูทรงๆ เพราะเศรษฐกิจชะงักตัว  แต่โดยภาพรวมแล้วก็ถือว่าเป็นบริษัทที่มั่นคงใช่ได้  เขาที่ศึกษารายละเอียดของหุ้นแต่ละตัวมาดีแล้ว  ก็เลือกซื้อหุ้นที่ให้ผลตอบแทนปานกลางแต่ความเสี่ยงน้อย  ค่อยๆ เก็บหุ้นมาได้ทีละตัวสองตัว  มาจนตอนนี้ก็มีทั้งขาดทุนบ้างได้กำไรบ้าง

คำว่าขาดทุนในที่นี้คือถ้าหุ้นลง  แต่เขาไม่ขายก็เท่ากับว่าทรัพย์สินลด  ส่วนกำไรก็คือเงินปันผลกับราคาหุ้นในกรณีที่หุ้นขึ้น  แต่เขาไม่ขายทำกำไรก็เท่ากับว่าเขามีเงินสำรองที่อยู่ในรูปหุ้นเพิ่มขึ้น( ตามแต่ละนโยบายของบริษัท)

ดังนั้นเขาที่มีหุ้นอยู่ในมือเลยต้องคอยเช็คราคาแบบคร่าวๆ  อย่างตอนนี้เพิ่งปิดงบประจำไตรมาส  ยอดปีนี้ไม่ค่อยกระเตื้องแต่ก็ยังปิดในฐานบวก  เพราะงั้นหุ้นก็เลยถูกขายทำกำไรบ้าง  ซื้อเก็งราคาบ้างไปตามเรื่อง  เขาที่มองราคาของการซื้อขายหุ้น  ก็มองดูแบบผ่านๆ  แต่ตอนที่เห็นราคากับกราฟการซื้อขายของหุ้นในบริษัทหลัก เขาก็รู้สึกตงิดใจตงิดๆ 
   
ไอ้เรื่องที่ตะงิดใจนี่เขาตงิดๆ มาตั้งแต่เมื่อคราวตัวเลขแล้ว  มาคราวนี้ก็มาเรื่องหุ้นอีก

   
คือถ้าคนเล่นหุ้นเป็นจะรู้ว่าการเล่นหุ้นมันจะแบ่งเป็นเซอร์เคิล  เรียกง่ายๆ ว่าวัฎจักรหุ้น  มันจะมีรอบขึ้นลงให้สามารถพอทำกำไรได้ตามแต่สภาพเศรฐกิจ  ซึ่งวัฎจักรหุ้นนี้จะแตกต่างจากการเติบโตของหุ้น  โดยการเติบโตของหุ้นจะขึ้นอยู่กับผลประกอบการ(อย่างที่เขาบอกไปข้างต้น)  ส่วนหุ้นวัฎจักร  จะขึ้นกับสภาพเศรฐิจโลก

บริษัทเสี่ยเป็นบริษัทที่ผลิต  นำเข้าและส่งออกวัสดุก่อสร้าง (จำพวกเหล็กเส้น)  ซึ่งอยู่ในกลุ่มของสินค้าและบริการ  หุ้นในกลุ่มนี้จะผันผวนได้มากในกรณีที่ถูกชะลอซื้อ*

เขาที่ตะแคงคอดูรอบหุ้นจนคอแทบหักก็สรุปได้แต่ว่า  หุ้นในช่วงนี้ของบริษัทเสี่ยมันดูแปลกๆ  คือมันมีการซื้อขายหุ้นกันแบบปกติ  มีคนขายก็มีคนซื้อ  แต่หุ้นที่มีการเทขายตอนนี้มันเหมือนกับเทขายเพื่อเปลี่ยนมือผู้ถือหุ้นมากกว่า  จะบอกว่าเป็นการเทขายทำกำไรก็ไม่ได้เพราะมันไม่ใช่จุดที่ควรสั่งซื้อ  ส่วนจะมองว่าเป็นเม่า*อยากลองของแปลกหรือเปล่าอันนี้เขาไม่แน่ใจ  เลยลองกดซื้อหุ้นที่มีการเทในราคาที่ถือว่าพอรับได้
   
ตอนนี้เขามีเงินสดอยู่ไม่มาก  แต่ก็มีมากพอที่จะซื้อหุ้น  เพราะงั้นเขาเลยวางมือจากการทำรายรับรายจ่ายแล้วหันมาจับตาดูซื้อหุ้นแทน
   
แล้วพอยิ่งซื้อเขาก็ยิ่งเห็นว่ามันแปลก  คือหุ้นน่ะ  ต่อให้เรามีเงินแต่ไม่มีคนขายมันก็ซื้อไม่ได้  แต่หุ้นของบริษัทเสี่ยตอนนี้นี่มันยังถูกเทขายออกมาเรื่อยๆ  เขาที่เห็นหุ้นถูกเทออกมาก็ได้แต่กดไปซับน้ำตาไป  กดไปแปบๆ  ก็หมดเป็นแสนแล้ว  แต่ช่างเถอะ  หุ้นส่วนนี้ถ้าได้มาแล้วมันไม่มีปัญหาอะไร  เขาค่อยเอาไปปล่อยขายคืนให้เสี่ยก็ได้  ประมาณว่าเรือล่มในหนองทองจะหายไปไหน  เขาซื้อหุ้นเสี่ย  เสี่ยก็ได้หุ้นคืนจากเงินของเขา  รอจังหวะเหมาะๆ  เขาค่อยปล่อยขาย  เอากำไรให้พอทบต้นทบดอก กับ MRR ที่เสี่ยเสนอมาก็พอ

แต่พอเขาซื้อไปๆ ได้ซักพัก  อยู่ๆ หุ้นก็หยุดชะงัก  แถมพอเขาหยุดมือ  หุ้นก็กลับมาขายต่อ  เฮ้ยยยยยยย

WTF!

หุ้นนะเว้ย  ไม่ใช่เล่นมอญซ่อนผ้า  เขาที่เพิ่งเคยเห็นหุ้นเล่นซ่อนแอบได้  ก็วางมือจากทุกอย่างเตรียมตัวช้อนหุ้นแบบวิต่อวิ  เขาจ้องหน้าคอมแล้วกดคำสั่งซื้อ  โชคดีที่อินเตอร์เน็ตในคอนโดเสี่ยเป็นอินเตอร์เน็ตความเร็วสูง  เขาถึงทันช้อนหุ้นที่มีคนปล่อยขายได้  ลองเป็นเน็ตที่หอเขาสิ  อย่าหวังเลย  แค่เข้าเฟสบุ๊คยังรอแล้วรออีกจนแทบงอกราก

เขานั่งหลังแข็งช้อนหุ้นต่อไปเรื่อยๆ  จนเงินหมดไปอีกหนึ่งแสน.....  เสี่ยยยยยย   ถ้าเสี่ยไม่รับซื้อหุ้นคืน  เขาต้องเอาแหวนกับสร้อยคอที่เสี่ยให้ไปจำนำแล้วนะ!  เขาไม่ยอมขาดทุนจริงด้วย  ถ้าเสี่ยไม่รับซื้อคืน  เขาเอาของไปขายจริงๆ นะ

เขากดซื้อหุ้นไปน้ำตาก็หลั่งไป  ทำไมหุ้นมันออกมาเรื่อยๆวะ  ออกลูกเป็นหอยขมหรือไงถึงได้ออกมาเยอะแบบนี้!

ฮึก!  เขานั่งเล่นมอญช้อนหุ้น  จนเงินหมดสามแสนก็เรียกว่าปิดบัญชีได้  เงินหมด(ตูด)  ดีที่ฝ่ายเทขายยังมีการหยุดมือบ้าง  ขืนเทต่อออกมาอีกเขาก็คงหมดปัญญาซื้อแล้ว  หนี้เน่อไม่ต้องจ่ายแล้วล่ะ  เอาหุ้นนี่แหละไปถวายให้เสี่ยแทนค่าบ้าน

เขาที่เสียดายเงิน  แต่กดซื้อไปแล้วก็ทำอะไรมากไม่ได้  นั่งคอตกมองใบรายการสั่งซื้อแล้วคิดๆ ดู 
   
จะว่าไปมันก็แปลกจริงๆ นะ  ที่หุ้นมันถูกเทขายมาเรื่อยๆ  (ไม่ได้ลงมาหมดตูมเดียว)  แต่จะให้โทรถามเสี่ยตอนนี้เขาก็ไม่กล้า  ไม่รู้ว่าเสี่ยจะทำอะไรอยู่  ยังอยู่กับคุณปุยฝ้ายหรือเปล่าก็ไม่รู้  ตอนนี้ก็เกือบตีสามแล้ว  หุ้นในบริษัทเสี่ยที่เข้าตลาดต่างประเทศเลยปิดพอร์ทช้า  เขาที่นั่งถ่างตามาจนถึงตอนนี้  พอเห็นว่าอีกฝ่ายยอมหยุดมือแน่แล้ว  เขาก็ไปนอนบ้าง

   
พอตื่นเช้าขึ้นมา  เปิดคอมดูราคาหุ้นอีกที 

แม่เจ้า...  ราคาขึ้น! 

แถมไม่ได้ขึ้นแบบธรรมดาด้วย  ขึ้นมาทีหลายจุดด้วย!  เขาที่นึกว่าตัวเองเมาขี้ตาก็ขยี้ตามองซ้ำๆ  พอแน่ใจแล้วว่าหุ้นมันขึ้นจริงก็คิดได้ทั้งที่สมองยังเบลอๆ ว่ามีคนปั่นหุ้น!

เฮ้ยยย  ไอ้เรื่องคนปั่นหุ้นเนี่ย  เอาเข้าจริงๆ มันไม่ใช่ผลดีในระยะยาวเลยนะ  คือถ้าปั่นเอากำไรนิดๆ หน่อยๆ ก็คงพอได้  แต่ปั่นจนหุ้นขึ้นมาหลายจุดขนาดนี้  มันต้องมีผลต่อความน่าเชื่อถือของบริษัทแน่นอนอยู่แล้ว  เพราะถ้าอยู่ดีๆ หุ้นขึ้น  ถ้าเจ้าของไม่ได้หาทุนมาเพิ่มได้หรือกิจการดีมาก  ก็แปลว่ากิจการกำลังจะเจ๊ง   ผู้บริหารเตรียมปั่นหุ้นก่อนชิ่ง  แล้วถ้าชิ่งแล้วยังไง  ก็หมายความว่าหุ้นตกจริง  เทขายจริง  เม่าเจ๊ง  บริษัทก็เจ๊ง
   
ว๊ากกก  ถ้าบริษัทเสี่ยเจ๊งจริงนี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลยนะ  เพราะเสี่ยมีบริษัทลูกอยู่เยอะ   ลองบริษัทหลักไปไม่รอดหน่อยเดียว  บริษัทลูกก็ไม่มีทางไม่รอด  พนักงานก็อย่าได้หวังเลยว่าจะได้รัเงินปลอบใจสามเดือน  แต่ยังมีงานให้ทำต่อก็บุญแล้ว  และถ้าหากบริษัทเกิดวิกฤตจริง  หากมีคนฉวยโอกาศดีไม่ดีอาจถึงขั้นเปลี่ยนผู้บริหารเลยก็ได้ถ้าหากบอร์ดบริหารตั้งกลุ่มประท้วง 
   
อ๊ากกๆๆๆ  เขาที่เห็นราคาหุ้นก็ได้แต่เดินหนุมไปหมุนมา  ลองเจอเหตุการณ์แบบนี้ถ้าไม่ใช่การแกล้งกัน  ก็คงต้องมีคนหวังฮุบกิจการแล้ว  เสี่ยไม่มีทางปั่นหุ้นเองเยอะขนาดนี้แน่ๆ  และเขาที่เป็นหนึ่งทีมบัญชีก็รู้ดีเลยว่าบริษัทเสี่ยยังไงก็ยังไม่ถึงคราวเจ๊ง  ถึงตัวเลขจะแปลกๆ  แต่ไม่มีทางประมวลผลกำไรตลอดปีผิดพลาดแน่นอน  

   
อีกอย่างเขาก็ไม่รู้ว่าเสี่ยที่เป็นท่านประธานบริษัทจะถือหุ้นอยู่ที่เท่าไหร่บ้าง  ลองถ้าถือหุ้นน้อยๆ  แล้วมีคนกว้านซื้อก็ถึงเวลาเปลี่ยนมือผู้บริหารแล้ว  แต่ถ้าให้เสี่ยเป็นคนช้อนซื้อหุ้นเองในราคาที่สูงขนาดนี้  ก็ถือว่าเสี่ยขาดทุนหนักมาก  เพราะถึงจะได้ถือหุ้น  แต่ต่อไปราคาหุ้นที่ปั่นมันต้องลงอยู่ดี  เรียกได้ว่าติดดอยอยู่บนยอดเขาเอเวอเรตต์  จะขายก็ไม่ได้เพราะคนไม่มีคนซื้อ  จะไม่ซื้อ...ก็ต้องกลัวว่าจะกระทบสัดส่วนของหุ้น

เพื่อใครงง  เขาจะยกตัวอย่างง่ายๆ  สมมุติเสี่ยมีหุ้น  40%  คนอื่นมี  30,20,35  หรืออะไรก็ตามแต่  ตอนนี้ก็ถือว่าเสี่ยเป็นผู้ถือหุ้นหลักนั่งเก้าอี้ผู้บริหารต่อไปได้  แต่ถ้าตอนนี้มีคนเทขายหุ้นแล้วเสี่ยไม่ซื้อ  เสี่ยที่มีหุ้นเท่าเดิมที่  40%  อาจโดนคนอื่นเหมาตัดหน้าไปที่ 45%  ก็ได้  แบบนี้ก็เท่ากับเสี่ยเสียตำแหน่งผู้บริหารแล้ว

   
แต่อันนี้ก็ถือว่าเป็นการยกตัวอย่างแบบง่ายๆ ล่ะนะ  ลองเสี่ยถือหุ้น 60%  คนจะเทจะขายยังไงมันก็ไม่กระทบเสี่ยอยู่แล้ว  แต่มันก็ยังมีผลต่อความเชื่อมั่น  เสี่ยอาจต้องแถลงการณ์สร้างความมั่นใจให้กับผู้ถือหุ้น  แล้วอย่างที่บอก  ถ้าตอนนี้เสี่ยซื้อรวบมาเองในตอนนี้ก็ถือว่าไม่คุ้มค่า  เพราะมันไม่ได้เป็นตามกลไลตลาดที่หุ้นขึ้นเองเพราะมีคนซื้อ( Demand)   หรือคนมีความเชื่อมั่น  เรียกได้ว่าถ้าเสี่ยเหมาซื้อตอนนี้ต้องหลังอานแน่นอน  แถมหุ้นบริษัทเสี่ยก็ไม่ใช่น้อยๆ  เขาที่ซื้อไปแปบๆ  ยังหมดไปเป็นแสน  ลองเสี่ยเหมาหมดมีหวังเกินหลักล้านดีไม่ดีอาจถึงหลักสิบล้าน  คราวนี้ขนหน้าแข้งเสี่ยก็ถึงคราวร่วงกราวแล้ว  ราคาค่าซ่อมบ้านเขาถือว่าเท่า จุด จุด จุด  มดไปเลย
   
   
โอยย  ขนาดเขาที่ไม่ได้เก่งเรื่องหุ้น  ยังวิ่งเป็นหนูติดจั่นคิดนั่นคิดนี่  แล้วเสี่ยจะเป็นยังไงบ้าง  จะรู้ข่าวบ้างหรือยัง  หรือยังกกอยู่กับคุณปุยฝ้าย
   
เขาที่คิดมากจนนั่งไม่ติด  ก็ได้แต่กัดฟันโทรไปหาเสี่ยทั้งที่ไม่ค่อยโทรหาบ่อยนัก  ยอมเสียมารยาทถูกเสี่ยด่า (เพื่อเสี่ยยังเล่นจ้ำจี้)  แต่พอโทรไปถ้าไม่มีคนรับ  ก็มีแต่เสียงผู้หญิงมารับสายแทน





>>> ต่อ reply  ล่างนะคะ

[ืniyataan]

จะเกิดดราม่ากับบริษัทเสี่ยรึป่่าว...
แอบเดาว่าแหวนที่เสี่ยให้มีมูลค่ามากกว่าที่หนูแพงประเมินแน่ๆ เสี่ยเกรด A น๊า น้อยกว่านี้ได้ไง
รออ่านตอนต่อไปฮะ   

[GBlk]

พระแพงนี่ จินตนาการเยอะจริงๆ 555

[sirin_chadada]

ชักสงสัยละนะว่าเกิดอะไรกับบริษัทของเสี่ยกันแน่
พระแพงทำดีมากลูก กว้านซื้อไว้เยอะ ๆ เผื่อจะได้ใช้หนี้เป็นหุ้นแทน ฮา
รอตอนต่อไปค่ะ

ปล. ถ้าไม่ทันก็เอาตอนที่สองของเสี่ยมาได้เลยค่ะ รออ่านอยู่เหมือนกัน...

[TheWanFah]

เสี่ยทุ่มอีกแล้ว คราวนี้แหวนเพชร
เรียกหนูแพงไปทำอะไรคะเสี่ย
จะเกิดอะไรกับบริษัทเสี่ยนะ ลุ้นมาก

[nevergoodbye]

เอาเสี่ยมาเสิร์ฟเลยค่ะ 

[Freja]

รุตโดนปุยฝ้ายงาบมาไหม?

[puiiz]

อ๊่กกกกกกกกกกกก ค้างงงงงงงง 
เกิดไรขึ้น
 

[twinmonkey0311]

 

[joyey6217]

เป็นการอ่านนิยายวายที่ได้สาระทางการเงินมาก ครั้งก่อนเรื่องดอกเบี้ยกู้บ้าน. ครานี้เรื่องซื้อขายหุ้น ดีๆ ขอบคุณนะคะ ตอนหน้าทีลุ้นว่า พระแพงจะโดนเรียกไปกินตับในห้องประธาน หรือโดนเรียกไปด่าเรื่องงาน
เสี่ยจัดการเรื่องคุณปุยฝ้ายได้ใช่ไหม
ไม่มีการตบตีระหว่างเมียน้อยเมียหลวงในที่ทำงานนะ. คงสนุกน่าดู  หุหุ พล็ตคลับฟายเดย์มาก
เรื่องเครียดแต่ทำไมพระแพงทำให้ขำ
เสี่ยแกสายเปย์จริงๆ. หว่านเพชรโปรยปราย
อีตารุตมีความลับใช่ไหม

[Atroce]

แพงจะรวยแล้ววว

[❣☾月亮☽❣]

   เอาใจช่วยคนเขียนนะคะ  สวัสดีปีใหม่ค่ะ
น้องแพงน่าจะเป็นผู้ถือหุ้นนอมินีของเสี่ยหรือเปล่า อาศัยความบื้อให้เป็นประโยชน์ เหอๆ
รอลุ้นค่ะ เรื่องดราม่าขอให้เปนเรื่องบริษัทเถอะ เสี่ยกับแพงอย่ามาม่าเลย ไม่เหมาะๆ

[pigarea]

นังพะแพง หล่อนไม่ธรรมดาเลยนะยะ มีเงินซื้อหุ้นตั้งสามแสน 
เราว่าบริษัทเสี่ยต้องมีปัญหา และเสี่ยก็รู้ถึงปัญหาแน่นอน และกำลังหาทางแก้ไขอยู่
อาจจะเกี่ยวกับที่ควงกับยัยชะนีนั้นหรือเปล่า พะแพงรู้อะไร สงสัยอะไร รีบบอกเสี่ยนะ

[Petit.K]

พระแพงลู๊กกกกกก บางทีหนูก็มโนไปไกลเกินนะ5555555
เสี่ยเรียกตัวไปทำอะไรละเนี่ย เรื่องงานจริงๆรึเปล่า หรือคิดถึงเฉยๆ ฮุๆ

รอตอนต่อไปนะคะ 

[beb98]

เสี่ยเรียกพระแพงไปทำไม หื่นๆแบบเสี่ยนี่น่าจะ18+อีกแน่ๆเลย ค่าแหวนงี้    555555 ส่วนรุต เราว่ารุตน่าจะเป็นคนรู้เรื่องเสี่ยกับพระแพงก่อนชาวบ้านแน่ๆ

[teatimes]

>>> ต่อ  บทที่  15


ขอโทษค่ะ  หมายเรียกที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ 

ถุ๊ยยย  เวลาอย่างนี้ยังจะมาเล่นมุก!  เสี่ยแบตหมดเร้อออ  (สำเนียงถิ่นออก)

โอ๊ย  ยิ่งติดต่อเสี่ยไม่ได้  เขายิ่งลนลาน  วิ่งไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า  เตรียมจะออกไปหาเสี่ยถึงที่บริษัทให้ได้  พอออกก็รีบกินข้าวต้มกุ้งที่แม่บ้านเอาไว้ให้  กินแปบๆ  กลืน  แปบๆ  แล้วดื่มน้ำจนเกือบเป็นกรดไหลย้อน  แต่พอท้องอิ่ม  ปัญญาเขาถึงค่อยบังเกิดว่า...

คนระดับเสี่ยลองหุ้นมีการเปลี่ยนแปลงขนาดนี้  ฝ่ายเลขาหรือไม่ก็คนที่ดูแลเรื่องหุ้นคงติดต่อไปถึงหน้าห้องเสี่ยแล้ว  แถมพ่อเสี่ย...ท่านประธานคนก่อนก็ยังอยู่  ถ้ายังไม่ถึงขนาดหลงๆ  ลืมๆ  เรื่องในบริษัทยังไงต้องรู้อยู่แล้ว  ถึงจะวางมือไปแล้วก็เถอะ  ดีไม่ดีเสี่ยอาจจะนั่งเฝ้าตั้งแต่เมื่อคืนแล้วก็ได้  หรือไม่  ต่อให้เสี่ยยังนอนกกกับคุณปุยฝ้าย  พ่อของเสี่ยที่อยู่บ้านเดียวกันก็ต้องไปปลุกเสี่ยให้ตื่นมาอยู่ดี  แล้วแบบนี้เขาวิ่งไปหาเสี่ยให้เหนื่อยทำไมว้าาา~~~

   
เฮ้อ~  แต่พอเขาคิดได้เขาก็ได้แต่โล่งอก   เขาที่เพิ่งบรรลุถึงแก่นสัจธรรมก็ถอนหายใจมองซากกุ้งที่อยู่ในชามอย่างเศร้าๆ  โถ  ข้าวต้มกุ้งลูกพ่อ  เมื่อกี้พ่อกินไปแบบไม่รู้รส  พ่อขอโทษด้วยนะเจ้ากุ้งนะ  ไปนอนอืดให้กรดไฮโดรคลอลิก (HCl) ย่อยต่อเอานะ  เมื่อกี้พ่อเคี้ยวไม่ทัน  ไม่ทันได้ลิ้มรส  พ่อขอโทษ

และเพราะเขาใช้ความตื่นเต้นหมดไปกับเรื่องหุ้น  ดังนั้นไอ้เรื่องคลับฟรายเดย์ที่อาจจะเกิดขึ้นนี่ถือว่าเป็นเรื่องจิ๊บๆ  ไปเลย  ลองมาเถอะ  เขาแถเอาตัวรอดได้  ถึงจะแถได้แบบน่าเกลียดแต่เขาก็เตรียมทางแถไว้แล้ว  หรือถ้าหากแถไม่ได้  อย่างมากที่สุดเขาก็แค่ลาออกจากบริษัท   ยังดีที่เสี่ยทำบ้านให้เสร็จแล้ว  เพราะงั้นถึงตกงานเขาก็กลับไปอยู่บ้านได้  ค่อยๆ เปิดค่อยๆ บริหารธุรกิจแบบโฮมสเตย์ไป  เปลี่ยนสวนผลไม้ลุงให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว  ถึงเขาจะไม่มีอัลปากามาเป็นเหยื่อล่อ  แต่ลองขายบริการดีๆ  (หมายถึงสร้างความพอใจให้กับลูกค้ากับมีบรรยากาศที่ดีเยี่ยม  โปรดอย่าคิดลึก)  ไม่นานคนก็คงติด  แต่ถึงไม่ติดเขาก็ไม่จำเป็นต้องง้อเพราะเขาไม่ได้ติดหนี้(ไม่ได้กู้เงินมาทำธุรกิจ)  อาจจะต้องเอาสร้อยไปจำนองบ้างถ้าหนุนไม่ทันจริงๆ  แต่ถึงยังไงซักวันเขาก็ต้องหาทางไถ่คืนอยู่แล้ว  ไม่ปล่อยให้สร้อยของเสี่ยนอนเหงาอยู่ในโรงรับจำนำเล่นหรอก
   
   
พอคิดได้แบบนี้  เขาก็ปลอดโปร่งขึ้นเยอะ  เมื่อวานเขาอาจจะมีเศร้าๆ  ไปบ้างเพราะเรื่องมันเยอะ   ปุบปับก็ต้องมาเจอคุณปุยฝ้าย  แถมถูกจับแบบคาหนังคาเขา  เขาเลยตั้งตัวไม่ค่อยติด  แต่ตอนนี้เขามีสติดีแล้ว  ปล่อยวางแล้ว 
   
เขาหอบหิ้วของฝากที่ซื้อมาหลายถุงไปแจกเพื่อนๆ  พี่ๆ ที่บริษัท  ไล่แจกไปตั้งแต่ยาม  พี่สาวแผนกประชาสัมพันธ์ที่เคยอ้อยไว้   ไปจนถึงแผนก HR  แผนกที่สามารถไล่คนออกก็ได้รับคนเข้าก็ได้  ป่วยก็ต้องมาหา  หายก็ต้องมากราบ  เรียกได้ว่าน่ากลัวยิ่งกว่าเสี่ยที่เป็นเจ้าของบริษัท  แถมมาทีไรก็เจอตัวแต่ไม่สามารถตีสนิทได้
   
พอแจกของคนนอกหมดก็ถึงเวลาเผชิญหน้ากับคนในแผนกต่อบ้าง  เรียกว่าถ้าเกิดเหตุการณ์คลับฟรายเดย์เขาต้องเจอเหตุการณ์ในแผนกก่อนเพื่อน  เขาเรียกขวัญกำลังใจตัวเอง  แล้วสูดลมหายใจดังฮึบๆ  เปิดประตูห้องเข้าไปหวังพบมาม่า 

แต่พอเดินเข้ามาเท่านั้นแหละ 

ทุกอย่างเงียบกริ๊บ...

ตอนนี้แปดโมง  แต่ทุกคนของที่อยู่ในห้องนี่  แต่ละคนสภาพเหมือนคนที่วิญญาณออกจากร่างมาก   ถ้าหลับไม่พอ  ก็คงเมาแฮงค์   ประมาณว่าที่หยุดไปสี่วัน (ส่วนของเขาลาเพิ่มล่วงหน้าสามวันเป็นเจ็ดพอดีเป๊ะ)  วิญญาณเลยยังไม่กลับเข้าร่างเลยว่างั้น
   
เขาไล่แจกของฝากให้รุ่นพี่ตามโต๊ะด้วยความเซ็ง  อะไรวะ  คนอุตส่าห์อยากกอดมาม่า  อยากกอดเผือก  ถุงมือเตรียมรับเผือกร้อนก็เตรียมเอาไว้แต่ไม่มีใครเล่นด้วย   พอเจอหน้าไอ้ขิมที่กำลังขึ้นอืด (หน้าก็ยังแต่งไม่เสร็จ)  เขาก็เลยโยนปลากรอบกับทุเรียนทอดไปให้มันอย่างคนหาเรื่อง  ส่วนไอ้รุตเจ้ากรมข่าวกรองเอาทุเรียนทอดไปถุงเดียวพอ  โทษฐานทำหน้าที่ม่เต็มหน้าที่  คนเป็นชู้นั่งอยู่นี่  มึงไปประกาศสิวะ  กูรอเผือกอยู่เนี่ย!

แต่ก็นั่นแหละ  ได้แต่คิดแต่พูดไม่ได้! 

เฮอะ  ไม่มีเล่นด้วยเขานั่งแกะทุเรียนทอดของฝากของตัวเองกินแทนเองก็ได้  ไม่มีเผือกทอด  กินทุเรียกทอดแทนก็ยังดี   ถุย  ไม่ใช่แล้ว!  ไม่มีเผือกให้กินก็ดีแล้ว
   
แต่ก็เพราะไม่เกิดเหตุการณ์ดราม่า  เขาเลยทำงานไปแบบเสียวสันหลังไป  พอระเบิดไม่ลง  เราก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ระเบิดลูกนี้ถึงจะทำให้เราเดือดร้อย  ตอนนี้เขาเหมือนนั่งอยู่บนปากภูเขาที่พร้อมจะปะทุ  พอมีสะเก็ดไฟมาโดนก้นที  เขาก็สะดุ้งโหยงที  จะเอาชะงักออกก็ไม่ได้  เพราะเสี่ยมัวแต่ยุ่ง  คุณปุยฝ้ายเองก็เงียบ  เสี่ยได้แต่ติดต่อมาทางไลน์บอกว่าไม่ว่างๆๆๆ  จะให้ถามเรื่องคุณปุยฝ้าย  ก็กลัวจะเป็นการก้าวก่ายไม่เข้าเรื่อง 
   
แต่พอผ่านวันอังคาร  พุธ  พฤหัสฯ  ศุกร์  ไป  เขาก็เริ่มทำใจได้แล้วว่าคงไม่มีมาม่าเกิดขึ้นแน่ๆ  แถมตอนนี้ที่แผนกเองก็วุ่นเพราะที่หุ้นบริษัทขึ้น  คราวนี้ทุกคนต่างทำตัวเป็นคนมีข่าววงในของตัวเองไม่แพ้ไอ้รุต  วิจารณ์ไปกินขนมของฝากไปเรียกว่าสุดยอดมากๆ  ปากแต่ละคนมันเยิ้มเตรียมคลอเลสเตอรอลขึ้นแต่ก็ไม่ยอมหยุดกินหยุดพูด  ทำเอาเหตุการณ์คลับฟรายเดย์เขาตกกระป๋องไปเลย 
   
ส่วนเขาที่เป็นเจ้าของของฝากก็อุตส่าห์ร่วมแจมไปกับเขาด้วย  แย่งขนมกินกับไอ้ขิมจนมันถึงขั้นเอากีบ  เอ๊ย  ขาถีบ  ตอนนี้หัวหน้าแผนกไม่อยู่  ทุกคนเลยกลายเป็นหนูร่าเริง  เห็นว่าถูกเรียกไปประชุมร่วมกับผู้ถือหุ้น  หัวหน้าในแผนกอื่นก็ถูกเรียกตัวไปหมด  เสี่ยคงพยายามจำกัดความเสียหาย  ไม่ก็เอาไปอบรมว่าอะไรที่ควรพูดอะไรที่ไม่ควรพูด 
   
เรื่องหุ้นขึ้นลงถือว่าเป็นเรื่องที่อ่อนไหวมากๆ  แถมพวกเม่าก็ตกใจง่าย  หุ้นเปลี่ยนนิดเปลี่ยนหน่อยก็ใจเสาะเทขายแล้ว

มาถึงตอนนี้หุ้นบริษัทเริ่มกลับมาทรงๆ แต่ยังมีแรงเทขายทำกำไรอยู่เรื่อยๆ  พวกคนในบริษัทที่ไม่คิดมากก็เทขายทำกำไรออกมานิดหน่อย  เขาที่หมดตัวไปแล้วก็ได้แต่กัดฟันขายออกไปบ้างเพื่อไม่ให้ผิดสังเกตมาก  ความจริงเขาก็อยากเทขายเพื่อเอากำไรคืนมาให้หมดเหมือนล่ะนะ  แต่ขืนเขาขายหมด  ตอนนี้เสี่ยฆ่าเขาตายแน่ๆ  คิดขายหุ้นกินตอนที่บริษัทเกิดวิกฤติ  คราวนี้ต่อให้เสี่ยโอ๋เขาแค่ไหนก็ไม่เก็บเขาไปทำพันธุ์แล้ว 

และถึงหุ้นที่อยู่ในมือเขาจะไม่ได้มีจำนวนที่สูงมาก  แต่ถ้าหากทุกคนคิดแบบเขา  เอาแต่ขายหุ้นแล้วก็รอช้อนซื้อ  เจอแบบนี้ไปหลายคนบริษัทเสี่ยก็ขาดทุนไปหลายบาทแล้ว  แถมยังอาจจะเกิดอาฟเตอร์ช็อกขึ้นอีกเมื่อไหร่ก็ได้   เขาที่เห็นราคาหุ้นขึ้นๆ ลงๆ ก็ได้แต่ถอนหายใจ ถ้าขาย...  เขาก็รวยแล้ว  ติดก็แต่ที่ว่าเขายังมีจรรยาบรรณเหลือให้เสี่ยอยู่นิดๆ  เพราะงั้น..เขาเลยแก้ปัญหาด้วยเกาะไอ้ขิมกินซะเลยฐานที่มันขายหุ้นได้เยอะ
   
จะว่าไปแล้วเขาก็ต้องขอบใจไอ้ขิมมันนะ  เพราะมันเลยเขาถึงได้มีไอโฟนใช้ให้เช็คหุ้นได้ง่ายๆ  ลองเป็นซัมซุงฮีโร่  เขาคงได้แต่เอาไปปาหัวหมาแตก  นี่แหละน้า  เขาถึงว่าเชื่อเมียสิแล้วจะเจริญ  ถึงไอ้ขิมจะไม่ใช่เมียเขาแต่ก็ถือว่ามันเป็นแม่คนที่สองของเขานี่แหละ  แล้วอย่าเอาไปบอกมันนะ  เดี๋ยวมันกระทืบหลังหักเอา

ส่วนไอ้รุต...เจ้ากรมข่าวกรองของจริง  ตอนนี้มีสภาพโทรมมาก  ไม่รู้มันไปหาข่าวกรองไปถึงแหล่งไหน  กลับมาแต่ละทีมีสภาพเหมือนถูกดักปล้ำ  หัวเหอยุ่งเนคไทหลุดหลุ่ย  เขาที่สนิทกับมันพอควรเลยถามไปว่าเกิดอะไรขึ้น 
   
แต่ที่ไหนได้มันเสือกชูนิ้วกลางให้ซะงั้น  แล้วมีเหรอที่เขาจะยอม  ชูกลับไปให้มันหนึ่งอันถ้วน  เขาเลยโดนหัวหน้าแผนกที่เพิ่งกลับมาพอดีเขกหัวไปหนึ่งโป๊ก  ส่วนไอ้รุตคนเริ่มเรื่องกลับรอดไปได้เพราะเอามือออกไปแล้ว  อะไรวะ  หัวหน้าไม่เข้าข้าง!

เขาที่เจอความลำเอียงก็ได้แต่บ่นหงุงหงิงใส่ไอ้รุตไปเรื่อย  รอจนมันอารมณ์ดี   มันถึงได้ยอมคายข่าวออกมาบ้าง  ข่าวส่วนใหญ่ก็ไม่พ้นเรื่องหุ้นกับเรื่องคุณปุยฝ้าย  แต่เขาที่กำลังกระดิกหูเตรียมฟังข่าวเต็มที่   ดันถูกหัวหน้าแผนกตะโกนขัดจังหวะก่อนว่า

" คุณพระแพง!  ท่านประธานเรียก!"

หา  ท่านประธาน.........เรียก?


   
เรียกทำไมอ่ะ

" ยังจะมาทำหน้างง  คุณไปทำอะไรไว้!  ท่านสั่งให้เอาเอกสารขึ้นไปด้วย!"

เอาเอกสารไหนขึ้นไปด้วย!?

" เอกสารที่คุณเป็นคนกรอกข้อมูลคราวก่อนไง  เอ้า  หาเอกสารให้เจอแล้วรีบไปได้แล้ว  ท่านรออยู่!"

ท่านรออยู่ด้วย!?

เฮ้ยยยย!!  เสี่ยเรียกหาเขาจริงๆ เรอะ!  เขานึกว่า  เสี่ยอยากมีประสบการณ์ใหม่เรียกเขาไปกินแก้เครียดในที่ทำงาน  แต่นี่ถึงกับต้องเอาเอกสารไปด้วย!?  แต่เอกสารอันนั่น...  เสี่ยเป็นคนแก้เองก่อนส่งกลับมาให้เขานะ!  ทำไมเสี่ยไม่ถ่ายตัวสำรองไว้!?

" เอ่อ  ผมไม่ไปได้ไหมอ่ะ"  รู้สึกเสี่ยวสันหลังแบบแปลกๆ  ถึงหน้าตาหัวหน้าแผนกจะดูเครียดๆ  ไม่ได้ล้อเล่น  แต่เขารู้สึกแปลกจริงๆ นะ  แปลกชนิดที่ว่าเป็นสัญชาตญานเอาตัวรอด  ไม่อยากซวยอย่าไปห้องคุณท่าน
   
เขายืนกระต่ายขาเดียว  ยังไงๆ ก็ไม่ยอมเข้าห้องคุณท่าน เอ๊ย  ไปหาเสี่ย   ความวัวยังไม่ทันหาย  เสี่ยยังจะเอาความควายเข้ามาแทรก?  เรื่องคุณปุยฝ้ายคราวก่อนยังไม่เคลียร์  เสี่ยยังอยากก่อเรื่องเพิ่ม?  แต่พอเขาเห็นหน้าหัวแผนกที่ทำหน้าอยากจะงับหัวเขาเต็มที่  เขาก็รีบควานหาเอกสารเจ้าปัญหาเอกสารลวกๆ  หรือเอกสารมันจะมีปัญหาจริงๆ วะ  แบบนี้...  ถ้าเขาไป  เขาก็ถูกด่า  แทนการถูกกินตับน่ะเซ่!

" หัวหน้า...  ผมไม่ไปได้ไหมอ่ะ"  ไม่อยากไปเลยอ่า  ไม่อยากถูกเสี่ยงับหัวเล่น

" ไปเดี๋ยวนี้!!!"  แง๊

" ครับผ๊ม!!" 

ฮึกๆๆ  พอถูกหัวหน้าแผนกไล่  เขาก็ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปทั่วห้อง  ซึ่งทุกคนก็ให้ความช่วยเหลือดีมาก  หลบตาเขากันให้พรึบ  ทีมีของกินนะ  รักเขาอย่างงั้น  รักเขาอย่างนี้  แต่พอจะให้ไปหาท่านประธานเป็นเพื่อนหน่อยแต่ละคนนี่ทำเป็น..... 

"Held og lykke!"  ไอ้รุตตะโกนส่งมาเป็นภาษาเดนิช  แต่เขาแปลไม่ออก   และถึงมึงจะเป็นคนเดียวที่สบตากู  แต่กูไม่ต้องการเว้ย!  เขาส่งนิ้วกลางไปให้มันอีกหนึ่งอัน  ออกเสียงเอชฺ  มาชัดขนาดนี้   กูขอเดาก่อนเลยว่ามึงด่าให้กูไปนรก (Hell)  แน่นอน  เพราะงั้นเอานิ้วกลางไปอีกรอบ!

" คุณพระแพง!!!"

" ไปเดี๋ยวนี้แล้วครับผ๊ม!" 

เชอะ  หัวหน้าแผนกไม่เข้าข้าง  เขาไปอ้อนเสี่ยให้เข้าข้างก็ได้

ถ้าเสี่ยยังจะยอมให้เขาอ้อนน่ะนะ....



ปล.เรื่องหุ้นนี่เราศึกษามาคร่าวๆ นะคะ  ถ้าผิดก็ติงได้

>>  มี Hidden Scene  ต่อข้างล่างนะคะ  พอดีรีไรท์แล้วเนื้อหางอก  อัดลงอันเดิมไม่หทดORZ

>>>>> พรุ่งนี้จะมาต่อไหม  ถ้าปั่นไม่เสร็จ  จะเอาตอนของเสี่ยมาขายเอาหน้ารอดแทนเพราะแต่งจบแล้ว  T^T

Hidden Scene  II

เรื่องราวบนเตียงของเขากับพระแพง  เอาตรงๆ เลยมันก็คือที่สุดแห่งความลามก  อย่างตอนวันที่เขาสำเร็จโทษแพงที่ชอบส่งสาวไปเรื่อย  ความจริงเขาก็ไม่ได้โกรธแพงหรอก  แค่หาเรื่องให้แพงง้อกับตามใจเขาก็เท่านั้น 

คืนนั้นเขากับแพงจบกันที่โรงแรมที่หาได้ง่ายๆ ในอโกด้า  ความจริงเขาก็อยากเล่นเพลย์แบบอุปกรณ์อยู่หรอก  แต่ติดอยู่ตรงที่ว่าแพงไม่เคย  แถมเกิดบังคับแพงมากๆ  เจอแพงกวางเหลียวหลังมาทีเขาก็หมอบแล้ว  ตัวเขากับแพงเอาจริงๆ ก็คือขนาดพอๆ กัน  ติดที่เขาล่ำกว่าแพงเล็กน้อย  แต่แพงมีกำลังของเด็กหนุ่มเป็นอาวุธ  ขืนจับไม่ดีเจอแพงสวนกลับมาทีเดียวเขาก็จอดแล้ว  ดีนะที่แพงว่าง่าย  คืนนั้นเขาเลยจัดการแพงแบบเบาะๆ  ด้วยการเล่นสนุกโดยใช้ถุงยางอนามัยแบบแปลกๆ แทน


สำหรับคนที่ไม่เคยรู้หรือไม่เคยไปเลือกถุงยางตามเซเว่น  เขาจะอธิบายคร่าวๆ  ว่าถุงยางจะแบ่งง่ายๆ เป็นแบบเรียบกับแบบมีลูกเล่น  แบบเรียบก็คือถุงยางที่คนปกติใช้กันทั่วไป  ถ้าดีหน่อยก็จะเป็นแบบบางเฉียบ  ใส่ก็เหมือนไม่ได้ใช้  ให้ความรู้สึกและอารมณ์เหมือนแบบยิงสด  ส่วนอีกแบบก็คือแบบมีลูกเล่น  อันนี้จะมีทั้งแบบขีด  แบบปุ่ม  แบบพองตรงหัว  ฯลฯ  เอาเป็นว่าแบบมีลูกเล่นนี่  คนใส่ไม่ค่อยรู้สึกอะไรหรอกเพราะด้านในส่วนใหญ่เป็นแบบเรียบ  ต้องเป็นของที่สั่งมาจากนอกถึงได้แบบด้านในที่มีลูกเล่น 


เขาที่เตรียมการมาอย่างดีแล้วก็ได้แต่ลากแพงเข้าไปในโรงแรม  จัดการหาข้ออ้างเพื่อที่จะสำเร็จโทษ  ตอนที่แพงใช้ปากให้เขาก็รู้สึกดีอยู่หรอก  แต่ก็อยากแกล้งแพงมากกว่านี้  สุดท้ายเขาเลยให้แพงเป็นฝ่ายเลือกถุงยางที่เตรียมไว้  ได้มาแบบไหนก็ว่าจะใช้แบบนั้น  แพงที่ไม่เคยเห็นยี่ห้อพวกนี้มาก่อนก็ได้แต่มองมาแบบตัดพ้อ  ถึงจะไม่รู้จักเพราะไม่มีขายที่ไทยแต่แพงก็รู้ว่ามันต้องมีอะไรในก่อไผ่แน่ๆ   เขาที่แกล้งแพงก็ได้แต่ทำหน้านิ่ง  ทำเป็นหงุดหงิดให้แพงหงอเล่น  จนสุดท้ายแพงก็ยอมอ่อนข้อเลือกมาหนึ่งอัน  ก่อนจะฉีกซอง  แล้วใส่ให้น้องชายเขา


" เสี่ยยยยยยยยยยยย"  เสียงแพงกรีดร้องโหยหวนตอนที่เห็นถุงยาง  แต่ไม่ทันแล้วเด็กน้อย  เสี่ยพร้อมจะงาบ  เพราะฉะนั้นอย่าเล่นตัวให้เจ็บตัวเล่น


คืนนั้นเขากับแพงเล่นกันสนุกมาก (หรืออาจเป็นเขาสนุกแค่คนเดียว)  เพราะแพงทั้งตอดทั้งรัด  แถมถุงยางอนามัยแบบจุดก็ครูดเข้าไปแบบเน้นๆ จนแพงเสียวซ่าน  จากที่ดิ้นๆ อยู่ก็เปลี่ยนมาเป็นยกก้นด้วยความหวาดผวาแทน   แล้วไม่ว่าเขาจะถอยเข้าหรือถอนออก  แพงก็ตอดรัดเขาแน่นทุกครั้ง  แล้วจากที่ปกติแพงจะไม่ค่อยจะส่งเสียงร้อง  คราวนี้ไม่รู้ว่าเสียวมากหรือยังไง  แพงถึงได้ร้องออกมาเสียงดังมาก  ถึงคำส่วนใหญ่จะเป็นคำว่า "อย่า" กับ " พอแล้ว"  แต่ยิ่งฟังเขาก็ยิ่งขนลุก  ได้แต่สอดใส่เขาไปในตัวแพงไม่ยั้งจนปลดปล่อยออกมาหนึ่งรอบ  แพงเองที่ตื่นตัวจนเกือบจะปล่อยแล้วแต่พอเขาไม่ขยับมือให้แพงก็ปล่อยออกมาไม่ได้  ได้แต่ขมิบตอดรัดเขาจนเขาตื่นตัวขึ้นมาอีกหนึ่งรอบ


คืนนั้นกว่าเขาจะยอมปล่อยให้แพงไปได้เขาก็เสร็จไปแล้วสองยก  เรียกได้ว่าอดใจไม่ไหวจนต้องไปก่อนเลยทีเดียว  ส่วนแพงเองก็อึดมาก  ขนาดไม่ได้ปลดปล่อยออกมายังอดทนไม่ให้สลบได้  เป็นเขาน้ำคงทะลักไปถึงคอหอยแล้ว  สุดท้ายคืนนั้นเขาเลยเล่นไปแค่สองรอบด้วยความสงสารแพง  ที่พอปล่อยออกมาได้ก็ปล่อยยาวออกมาเป็นสายน้ำ  ทำเอาเตียงเลอะไปหมด  ปกติเขาไม่ชอบเตียงเลอะๆ  และเด็กทุกคนก็ต้องใส่ถุงยางด้วย  แต่วันนั้นเขาถือว่าเป็นข้อยกเว้น เลยลากแพงลงมาจากเตียงแล้วหนีไปนอนที่โซฟาแทน  พอเห็นว่าแพงมีแรงลุกก็ลากไปอาบน้ำแล้วฟัดกันอีกรอบ

ความจริงเขาก็สงสารแพงอยู่หรอกนะ  แต่แพงนี่สิทำท่ายั่วอยู่ได้  ไอ้ท่ายืนทำปากงอนๆ เจ่อๆ  ปล่อยให้เขาปู้ยี่ปู้ยำนี่ถือว่าที่สุดมากๆ  ถึงแพงจะไม่ค่อยตอบสนองแต่ส่วนล่างก็ยังตอดเขาอยู่ไม่เลิก  เพราะแบบนี้ละมั้งเขาถึงชอบเล่นสามรอบกับแพงทุกครั้ง  ในครั้งสุดท้ายที่แพงจะสลบอยู่ร่อมร่อแพงจะว่าง่ายมากๆ เขาอยากได้ยินเสียงร้องแพงก็ร้อง  อยากให้แพงแอ่นก้นขึ้นแพงก็แอ่นให้  แถมเสียงแพงก็ยัง...  เอาเป็นว่าเสียงแพงทุ้มต่ำและเซ็กซี่มากๆ  มันไม่เหมือนเสียงแกล้งร้องแบบที่พวกชำนาญเขากรีดร้องกัน  เสียงแพงจะต่ำและแหบพร่าเอามากๆ  ยิ่งรวมกับท่าทางของแพงที่เหมือนยอมสยบอยู่ใต้ร่าง  เขายิ่งตื่นตัวจนสามารถเสร็จได้โดยที่แพงไม่ต้องขยับมาก

อืมม  คงเพราะแบบนี้ด้วยละมั้งเขาถึงติดแพงมากกว่าเด็กคนอื่น  เพราะถ้าเป็นเด็กคนอื่นพอเป็นงานหน่อยก็ทำท่าแสแสร้งแล้ว   ประมาณว่าไม่ได้เสียวจริงแต่ก็ยังส่งเสียงร้องออกมาให้เคืองหูเล่น  เพราะแบบนั้นแหละเขาถึงไม่เคยกอดเด็กเกินสามสี่เดือนเลยซักครั้ง  มีแต่แพงนี่แหละที่เขาอยากต่อสัญญาเพิ่ม  แต่ก็นะ  ตอนนั้นแพงต้องฝึกงานเขาเลยไม่อยากขัดขวางอนาคตเด็กมาก  เลยได้แต่ตัดใจปล่อยแพงไปดื้อๆ

แต่ธนิตนี่สิ...  เอาเป็นว่าเรื่องนี้รู้กันแค่เรานะ  ธนิตน่ะหมายมั่นปั้นมือให้แพงเป็นเด็กมือหนึ่งให้ได้  เพราะแพงน่ะท่าทางใสซื่อ  และถึงจะผ่านมือผู้ชายมาแล้วแพงยังมีสีหน้าให้อยากปราบพยศ  เรียกได้ว่าเหมาะกับเสี่ยสายหื่นที่ชอบเล่นเอสเอ็มมากๆ  เขาที่รู้ข่าวมาก็ไม่อยากให้เด็กดีอย่างแพงต้องมาเจอกับเสี่ยแบบนี้  เลยได้แต่ไถ่ตัวแพงออกมาด้วยจำนวนเงินที่มากกว่าราคาสร้อยเสียอีก 

เฮ้อ  เรื่องโลกเบื้องหลังของวงการนี้น่ะนะ  ลองเข้ามาแล้วใช่ว่าจะออกกันได้ง่ายๆ  ยิ่งกับแพงที่ทำท่าจะขายได้อีกหลายต่อ  ธนิตยิ่งไม่ยอมปล่อยให้แพงหลุดมือแน่ๆ   คงกะขูดรีดจนแพงขายไม่ได้นั่นแหละถึงจะเลิก  แล้วเขาที่อยู่ในวงการนี้มานานก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นเด็กที่ขายตัวต่อไม่ได้   ถ้าไม่ถูกใช้งานจนโทรม  ก็ต้องติดยาเพราะชีวิตที่ผ่านมามันโหดร้ายมาก  ส่วนโหดร้ายแค่ไหนเอาเป็นว่าเขาไม่อยากพูด

เพราะงั้นเรื่องของแพง  เขาที่ติดใจพอดูเลยยอมจ่ายค่าไถตัวแพงเพิ่ม  โดยมีข้อแม้ที่ธนิตไม่ยอมต่อรองอยู่เพียงข้อเดียวว่า  "ถ้าแพงต้องการ"  เขาก็ไม่สามารถขัดขว้างไม่ให้แพงขายตัวได้  ซึ่งพอได้ยินแบบนี้เขาก็รู้สึกว่าเป็นข้อตกลงที่รับได้ เขาช่วยแพงได้แค่นี้  แต่ถ้าแพงอยากขายตัวต่อใครจะไปช่วยแพงได้  แล้วถ้าหากแพงขายตัว  ต่อไป...  ไม่ว่าแพงน่าสงสารแค่ไหนเขาก็คงกลับมาช่วยแพงไม่ได้  แพงเลือกทางเดินแล้วและเลือกที่จะขายตัว  เขาที่เป็นเสี่ยก็ได้แต่มองดูและนึกดูถูกเท่านั้นที่แพงขายตัวอีกรอบ 

เอาจริงๆนะ  เขาเองก็ไม่ใช่คนโลกสวยถึงขนาดที่ว่ามองอาชีพขายตัวเป็นอาชีพทางเลือก  อาชีพอื่นที่ดีๆ  มีอีกเยอะ ถ้าแพงอยากรักสบายก็เท่ากับเป็นขยะสังคมแล้ว  พูดแบบนี้อาจจะเกินไปหน่อยเพราะเขาก็เป็นคนซื้อบริการทางเพศ  แต่เขาก็คิดแบบนี้จริงๆ  และเขาก็ดีใจที่สุดท้ายแพงเลือกทางเดินที่ถูกต้อง 

ถึงตอนนี้แพงจะอยู่กับเขาในฐานะชู้  แต่กับเขาแพงถือสำคัญกว่าคำว่าชู้มาก  อาจจะไม่ถึงขั้นรัก  แต่เขาก็ค่อนข้างจะเอ็นดู  ดังนั้นช่วงหลังมานี่แพงขออะไรเขาก็ให้ (ถึงจะไม่ค่อยยอมขอเถอะ  ไม่รู้ทำไม)  พอแพงงอนหน่อยเขาก็ง้อ  ลองกับเด็กคนอื่นเขาคงไม่ตามใจขนาดนี้ 

เฮ้อ  พูดมากชักเรื่องเยอะ  เอาเป็นว่าเรื่องธนิตก็อย่าไปบอกแพงก็แล้วกัน  เขาอยากให้แพงสดใสและมองโลกในแง่ดีต่อไปแบบนี้  เป็นคนง่ายๆ  ที่เขาสามารถอยู่ด้วยได้  อยู่ในระยะห่างที่พอใจและไม่ล้ำเส้น  ส่วนเรื่องปุยฝ้าย...  เขาไม่บอกดีกว่า  ปล่อยให้รอลุ้น   ตอนนี้เขาเตรียมปลอบใจแพงดีกว่า  เพราะไม่รู้ตื่นมาแพงจะงอนอะไรอีกบ้าง  ที่แน่ๆ ก็คงเป็นเรื่องถุงยางที่ต่อไปคงไม่ใช้แบบแปลกๆ แล้ว  แต่เอาเถอะ  เขายังมีของเล่นให้เล่นกับแพงอีกเยอะ  ไม่เอาถุงยางก็ไม่เป็นไร  โซ่ แส้  กุญแจมือ  กับของเล่นเขายังมีอีกเพียบ  แต่คราวหน้าเอาแบบเบาะๆ อย่างพวกเนคไทดีกว่า  ประมาณว่าเสื้อเชิ้ตกับเนคไทเส้นเดียว...

โอย  แค่คิดก็ของขึ้นแต่ต้องสงบใจไว้  เพราะขืนออกอาการมากแพงได้หนีเตลิดแน่ๆ    ช่วงนี้แพงยิ่งดุๆ  อยู่ด้วย   ขืนปล่อยให้แพงเป็นไก่ตื่นเขาได้อดกินไก่พอดี  สมภารไม่ควรกินไก่วัด  แต่เขาเป็นท่านประธานบริษัทย่อมกินเด็กเลี้ยงได้  เพราะงั้นตอนนี้เอาใจแพงไปก่อน  คราวหน้าไว้หาจังหวะเหมาะๆ  ได้ค่อยจัดหนักๆแพงอีกรอบ  เขาไม่กลัวแพงโกรธอยู่แล้ว  เพราะแพงก็เหมือนลูกไก่ในกำมือ  เอิ่ม  ถึงแพงจะเป็นลูกไก่ที่ตัวใหญ่ไปหน่อยก็เถอะ  แต่แพงก็ว่าง่าย   ขอแค่เขาทำหน้านิ่งหน่อยแพงก็ยอมอ่อนข้อแล้ว

อ่อ  แล้วก็อย่ามาแอบด่าเขาลับหลังว่าหาเขาเป็นเสี่ยหื่นนะ  เขาแค่ทำไปตามอารมณ์ที่ตื่นตัวบ่อยเท่านั้นเอง   ฮ่าๆๆๆๆๆ





>>>  พรุ่งนี้ไม่มาอีกแล้ว  ปั่นไม่ทัน  T^T
>>>>  ไม่ได้ตรวจคำผิดอีกแล้ว  ฝากตรวจด้วยนะคะ  ><  (ใช้อ่านคนอ่าน  5555)

[puiiz]

 

[Snowermyhae]

เสี่ยหื่นกามกว่าที่เราและแพงคิดอีก โอ้ยย  รอลุ้นเรื่องคุณปุยฝ้าย  ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ 

คำผิด
เอาเป็นว่าเสี่ยแพงทุ้มต่ำและเซ็กซี่มากๆ --> เสี่ย เป็น เสียง นะคะ   

[anntonies]

อิเสี่ยโคตรกาม
ที่อ่านมาสิบกว่าตอนนี่มองเสี่ยผิดไปเลย 5555555555555555555555555555555555
มองว่าพะแพงสัปดนแล้ว
เสี่ยหนักกว่าล้านเท่า โฮ้ยยยยย
อิเสี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[teatimes]

ความจริงเสี่ยเป็นคนนิ่งจริงๆ น้าา  แต่อันนี้เป็น Hidden scene เสี่ยเลยหื่นกว่าปกติ(เหรอ=.,=)

ปล.เข้ามาแก้คำผิด  แล้วก็มาแก้ตัวให้เสี่ยซะเลย  55555

[twinmonkey0311]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เสี่ย ยอดมาก มีเคืองด้วย 
ถ้าเด็กส่งเสียงครางแบบแกล้งร้องออกมาให้เคืองหูเล่น
แถมห้ามว่าเสี่ยหื่นนะ
เสี่ยแค่ทำไปตามอารมณ์ที่ตื่นตัวบ่อยเท่านั้นเอง
แล้วไม่หื่นตรงไหนเนี่ย หื่นทุกตรงเลย 
พระแพง เจ๋งมาก ช้อนซื้อหุ้นบริษัทที่เทขาย
มันต้องมีประโยชน์ทีหลังแน่ๆ
รุต ไม่ใช่แบบมีไรๆกับคุณปุยฝ้ายนะ
       
 

[❣☾月亮☽❣]

นี่นึกว่าอ่านไดอารี่ของมิสเตอร์เกรย์อยู่ซะอีก
ไม่ถูกใจเป็นพิเศษได้ไงเสี่ย. เป็นหนักขนาดนี้    กลัวแพงหนีตลอดเวลา
ไม่อยากให้น้องไปขายให้คนอื่นอะดิ ไม่เรียกห่วงและหวงได้ไง
เนคไทเส้นเดียวพอค่ะเสี่ย อิอิ

[ืniyataan]

อ๊าก..กกกกกกกกกกกก อิมเมจเสี่ยพลิก 360 องศาเลยทีเดียว เห็นเงียบๆแต่หื่น..นนนนนนนนนนนนนนน เพียบนาจา
ตอนหน้าที่เรียกพระแพงไปพบตอนทำงานนี่...
ใช่เสื้อเชิ้ตกับเนคไทเส้นเดียวป่าว #ทีมเสี่ย   

[joyey6217]

เสี่ยยยยยย ทำไมเป็นคนแบบนี้ อ่านมาตั้งนาน เสี่ยหลอกดาวมาตลอดเลย ไอ่เราก็นึกเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ แต่เฮียแกฟาดเรียบทุกยก ไม่หื่นกามเลย. ไม่เล้ยยยยสักนิด รู้ล่ะว่าทำไมเสี่ยต้องเล่นสามน้ำ. แต่ละอย่างแต่ละความคิด. สงสารพระแพงเด็กดีว่าง่ายให้ทำอะไรก็เชื่อ
สำหรับเสี่ย พระแพงถือเป็นข้อยกเว้นเยอะมากเลยเนอะ  เป็นเด็กที่อยากต่อเวลาเลี้ยง กลัวเด็กโดนเอาไปขายต่อเลย ไถ่ตัว แถมไม่ยอมบอกเจ้าตัว (เพราะอยากให้นางโลกสวยต่อไป)  มีฐานะกึ่งๆชู้แต่เลี้ยงดูดุจคนรัก
ขนาดพระแพงไม่รู้เรื่องไถ่ตัวนะ ยังบูชาว่าเสี่ยมีพระคุณขนาดนี้ ถ้ารู้คงยอมยิ่งกว่านี้ จนไปไหนไม่รอด เออดีอย่ารู้เลย ปล่อยให้วิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์สีม่วงต่อไปเถอะ. อันที่จริงถ้าพระแพงลุกมารุกก็ได้นี่หว่า แต่นางยอมเองมาตั้งแต่ต้น. เสี่ยสารภาพเองว่าเกรงจะสู้เเรงเด็กหนุ่มไม่ไหว 5555