Santa Baby
“แกจะหยุดหัวเราะได้หรือยัง”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ”
“หนวกหู”
“ก็มันแบบ....ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
“หุบปาก”
“อา....ไม่ไหว น้ำตาไหลเลย” นเรนทร์เช็ดหางตา “ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นภาพนี้”
“ขืนพูดต่อฉันจะอัดฝั่งซ้ายกับเสาข้างหน้า”
“ใจร้าย!” ไอ้เด็กซ่งบ่นเสียงแหวว “ไม่ขำแล้วก็ได้ ว่าแต่...เราจะลงไปได้ยังอะเฮีย”
“ขอทำใจก่อน”
เฮ้อ....แสงพ่นลมหายใจเป็นรอบที่หนึ่งร้อยพอดี สถานการณ์ตอนนี้น่ะเหรอ.....พวกเขาจอดรถแน่นิ่งอยู่ข้างรั้วบ้านตระกูลเรืองภพ ซุ่มแฝงกายใต้ร่มไม้ใหญ่และจ้องมองดวงไฟที่ชั้นสองของบ้านว่าจะดับเมื่อไหร่ราวกับขโมยเตรียมยกเค้า
แต่คนร้ายที่ไหนใส่เสื้อสีแดงกันล่ะ...
“เครียดจนหนวดหลุดแล้วเฮีย” มือหยาบกร้านเอื้อมหยิบปุยหนวดสีขาวขึ้นแปะกับตีนตุ๊กแกให้
ใช่หนวด....แต่ไม่ใช่แค่หนวด....แสงรวบผมเก็บไว้ใต้หมวกผ้าทรงกรวยสีแดง ใบหน้าถูกพรางด้วยแว่นทรงกลมและหนวดปลอมหนาปุกปุย ไหนจะเสื้อกับกางเกงแดง และที่ขาดไม่ได้คือก้อนผ้าตรงพุงที่ป่องจนเบียดพวงมาลัย สภาพแบบนี้จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก....
“คุณซานต้าพร้อมยังคร้าบ~ กวางใส่อานรอแล้ว”
“ขออีกห้านาที”
รูดอล์ฟยกมือขึ้นกอดอก “เดี๋ยวเด็ก ๆ ก็หลับลึกกันหมดพอดี”
“ชุดไม่เด่นก็พูดง่ายนี่หว่า” กวางน่ะแค่สวมชุดนอนแบบมีฮู้ดแล้วก็ติดจมูกแดงก็จบแล้วแท้ ๆ ยังจะมาเร่งคนแต่งจัดเต็มอีก
“งั้นแลกชุดกันไหมล่ะ”
ก็อยากจะทำอย่างนั้นอยู่หรอก....แต่...‘พี่แสงช่วยแต่งเป็นซานต้ามาได้ไหมครับ’
‘แกเมาเหรอฉาน’
‘พี่ก็รู้ว่าเด็ก ๆ เรียนโรงเรียนคริสต์ ตอนนี้ก็งอแงอยากเจอลุงซานต้ากันใหญ่’ ปลายสายเบาเสียงลงราวกับกลัวใครจะได้ยิน ‘ตอนนี้ก็วุ่นวายแขวนถุงเท้าไปทั่วบ้าน ขนาดไม่มีปล่องไฟยังจะเอาไปแขวนที่ฮู้ดดูดควันแทนเลยครับ’
‘งั้นแกก็แต่งไปสิ’
‘เอ่อ....ผมต้องไปสัมมนาคืนวันที่ 25 พอดีน่ะครับ’
‘…………….’
‘พี่แสงช่วยหน่อย หลานรออยู่นะครับ’
หลานรออยู่นะครับ หลานรออยู่นะครับ หลานรออยู่นะครับคำนั้นดังก้องวนเวียนอยู่ในหัวเหมือนโดนป้ายยาให้ตกปากรับคำแบบงง ๆ รู้ตัวอีกทีก็จูงมือไอ้เรนขึ้นรถมาแต่งแฟนซีกันหน้าบ้าน ในเมื่อทำถึงขนาดนั้นแล้วแสงก็ควรเป็นซานต้าสิ...
ต้องเป็นตัวเอกให้หลาน!!“ฉันสวดมนต์จบบทแล้ว” พูดจบลุงชุดแดงก็เปิดปะตูรถ “ไปกันเถอะ”
“คร้าบ~”
เพราะวางแผนกันมาแล้วน้องสะใภ้จึงไม่ล็อกรั้วไว้ เหลือเพียงประตูด้านในที่แสงมีกุญแจอยู่เท่านั้น ชายน่าสงสัยทั้งสองเดินโขยกเขยกเข้าไปในสวนดูคล้ายฆาตกรโรคจิตในหนังช่วงฮัลโลวีน
แกร่ก...แสงไขกุญแจพร้อมผลักประตูเข้าไป ด้านในมืดสนิทมีเพียงดวงไฟตรงบันไดที่เปิดทิ้งไว้เท่านั้น เจ้าบ้านเดินนำไปยังบันไดก่อนจะพบว่า....
ติดพุง...เพราะผ้าที่ยัดมาใหญ่จนมองไม่เห็นขั้นบันไดทำให้แสงชะงักไป เวรล่ะ...มือหนึ่งก็ถือถุงของขวัญ มือหนึ่งก็ต้องประคองพุง
“เฮียต้องแอ่นตัวขึ้น เดินแบบเอียงสี่สิบห้าองศาอะ”
“แกจะบ้าเหรอ ตกบันไดตายกันพอดี”
เรนก้าวตามไป “เดี๋ยวผมช่วย----แว้กกกก!!”
พรืดดดดด...กวางลื่นหงายหลังเกือบจะตกลงไปดีที่คุณลุงซานต้าคว้ามือได้ทัน
“อะไรของแกเนี่ย! เดี๋ยวก็ตายกันพอดี”
“ชุดมันคลุมเท้าไปด้วยอะ แล้วบันไดบ้านเฮียขัดเงามันแว้บขนาดนั้นมันก็ลื่นสิ”
“เดินดี ๆ” หนุ่มใหญ่ถอนหายใจ เกือบจะได้หัวใจวายตายแล้ว “ค่อย ๆ เดินจับราวบันไดไว้”
“เฮียนั่นแหละจับพุงดี ๆ แล้วกัน”
สองชีวิตพากันไต่บันไดขึ้นไปทีละขั้นพร้อมบรรลุสัจธรรมที่ว่าทำไมซานต้าถึงต้องเข้าทางปล่องไฟ ก้าวอย่างทุลักทุเลไปเรื่อย ๆ ในที่สุดก็มาถึงหน้าห้องได้สำเร็จ
ที่ประตูมีกระดาษแปะไว้ว่า ‘ฝากพี่แสงด้วยนะคะ’ คงเป็นฝีมือเดือนไม่ผิดแน่....
คุณลุงใจดีสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะหมุนลูกบิดประตู
กริ๊ก...ไฟในห้องดับสนิทแล้ว แต่บานหน้าต่างขนาดใหญ่ยังมีแสงจากด้านนอกส่องเข้ามา พอมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าสิ่งที่ฉานเล่ามาไม่ได้เกินจริงเลยสักนิด ตรงมุมมีต้นคริสต์มาสเล็ก ๆ ที่ตกแต่งจนฟูฟ่อง ผนังเหนือหัวเตียงห้อยกระดาษตัดเป็นรูปซานต้าบ้างกล่องของขวัญบ้างเรียงรายตลอดผนัง เดาว่าครอบครัวสุขสันต์คงชวนกันประดิษฐ์ประดอยอีกตามเคย
ปลายเตียงแขวนถุงเท้าอยู่สองคู่รอรับของขวัญ ความใสซื่อนั้นทำคนเป็นลุงแทบหลั่งน้ำตา แสงวางถุงบนบ่าลงแล้วล้วงกล่องของขวัญออกมาให้นเรนทร์ คนเด็กกว่าถือค้างไว้พลางขมวดคิ้วคิดไม่ตก
“เฮีย...มันยัดลงถุงเท้าไม่พออะ”
“นี่โง่หรือแกล้งโง่”
“ตามตำนานมันต้องใส่ถุงเท้าดิ!” เห็นแบบนี้ไอ้เรนก็เรียนหนังสือหนังหามานะ “ถ้าทำผิดวิธีเด็ก ๆ ก็จับได้สิว่าตัวปลอม”
“เอาไปวางใต้ต้นคริสต์มาสซะ”
“แต่มันไม่ตรงตามตำนาน---”
“พ่อเหรอครับ...”
กึก....ทุกสรรพสิ่งหยุดเคลื่อนไหวเมื่อเสียงงัวเงียดังขึ้นจากบนเตียง กองผ้าขยุกขยุยขยับไปมาทำเอาชายทั้งสองหันขวับมาสบตากัน ตามแผนแล้วเด็ก ๆ ต้องตื่นเพราะเสียงสั่นกระดิ่งน่ารัก ๆ ไม่ใช่เพราะลุงซานต้าทะเลาะกับกวางเรนเดียร์เช่นนี้
ขณะทำคนแก่สับสนวุ่นวายเด็กชายภูมิใจก็โผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม ขยี้ดวงตากลมโตไปมาเพื่อปรับโฟกัส สิ่งที่เห็นคือตาลุงหนวดเฟิ้มชุดแดงกับกวางที่ยืนสองขา แม้ว่าจะขยี้ตาอีกกี่รอบตัวประหลาดทั้งสองยังยืนอยู่ที่เดิม ท่าไม่ดีแล้ว! ต้องรีบปลุกพี่สาว!
“พี่ครับ มีลุงกับกวางแปลก ๆ อยู่ในห้องเรา”
“อื้อ...”
สาวน้อยยันกายขึ้นมาตั้งฉากกับพื้น ผมเผ้าฟูฟ่องไม่เป็นทรง พอใจนั่งสัปหงกอยู่สองสามทีจนน้องชายต้องไปกระตุกเสื้อแล้วชี้ไม้ชี้มือให้ดู
“พี่จะนอน.....” ทันในนั้นดวงตากลมก็เบิกกว้าง “อ๊ะ! นั่นมัน....”
แสงทำท่า ‘เยส’ ในใจเมื่อหลานสาวตื่นตะลึงกับผลงานตัวเอง ใช่แล้วคนเก่ง...ลุงหนวดขาวฟูฟ่องในชุดแดงพร้อมกวางคู่ใจจะเป็นอะไรไปได้นอกจาก...
“ลุงแสง!”ทะ...ทำไมรู้ล่ะ!!“แบบนี้มันผิดแผนนะ” แสงหันไปกระซิบลอดไรฟันกับเรนเดียร์ เขาจะแต่งตัวจัดเต็มไปทำไมถ้าหลานจับได้แบบนี้
“ไม่ใช่ละครที่มัดผมก็จำหน้าไม่ได้นะเฮีย”
“ลุงแสง ลุงแสงใช่ไหมคะ!” รอบนี้ไม่ว่าเปล่าทั้งพี่ทั้งน้องพากันคลานมาหาที่ปลายเตียง คนโดนจับได้มองหน้านเรนทร์เลิ่กลั่กไปมา ไม่ทันจะอ้าปากไอ้เด็กซ่งก็ชิงลงมือก่อน
“ไม่ใช่!!” กวางจมูกแดงยื่นหน้าเข้ามาเถียง “ซานต้าต่างหาก”
“ตะ...แต่ว่าหน้าเหมือน----”
“เป็นซานต้าที่เลียนแบบหน้าลุงแสงมา”
แบบนี้ก็ได้เหรอวะ.....“จะ...จริงเหรอคะ/ครับ”เออ...ได้จริงว่ะ....แสงปวดหัวไปถึงก้านสมอง ไอ้ ‘ลุงแสง’ มันเป็นใครยิ่งใหญ่มาจากไหนซานต้าถึงต้องไปลอกหน้ามันมาวะ แต่เอาเถอะดูเหมือนหลานจะเชื่อ ต้องยอมรับว่าไอ้เรนมีความสามารถในการรับมือกับเด็กขั้นมงกุฎเพชร อาจเพราะระดับความคิดใกล้เคียงกันก็เป็นได้
“อ๋า....หนูคิดว่าลุงแสงเสียอีก”
“คุณลุงเป็นซานต้าจริงเหรอครับ”
“จริงสิ” คำตอบทื่อไม่เป็นมิตรทำเอาผู้กำกับต้องถองสีข้างใส่
“หัวเราะสิเฮียหัวเราะ”
“โฮะ ๆ ๆ ๆ”
“ลุงซานต้าจริง ๆ ด้วย!!” เสียงหัวเราะแบบนั้นไม่ผิดแน่ เด็กหญิงตาโตเป็นประกาย “ซานต้ามีจริงด้วยล่ะภูมิใจ”
“ผมจะไปบอกแม่”
“เดี๋ยวสิ! เด็ก ๆ ถ้าบอกคุณแม่ลุงซานต้าจะหายไปนะครับ ชู่~” เรนยกนิ้วชี้ไว้ที่ปาก ปรามให้เด็กน้อยเบาเสียงลง “ซานต้าจะปรากฏตัวต่อหน้าเด็กดีเท่านั้นนะ”
ลำดับเหตุการณ์หลอกเด็กอย่างมีเหตุผลได้เป็นฉาก ๆ จนซานต้าไม่ต้องพูดสักแอะ
นี่กวางหรือโฆษกวะ...“อ๊ะ! จริงด้วยครับ” ภูมิใจสะดุ้งโหยง เขาเกือบทำลุงซานต้าหายไปแล้ว!
“แล้วทำไมคุณเรนเดียร์ถึงพูดได้ล่ะคะ”
“เพราะเป็นกวางวิเศษไงครับ”
“แต่ว่ายืนสองขาแบบนี้คุณซานต้าจะขี่ได้เหรอคะ”
ตุบ! ลิ้นยังไม่ทันเข้าปากกวางหนุ่มก็ทรุดตัวลงไปยืนสี่ขาบนพื้น สร้างความตื่นตกใจให้แสงเป็นอย่างมาก
“แกไม่ต้อง---”
เรนกระซิบตัดบท “เฮียไม่ต้องห่วง เรื่องโรลเพลย์ไว้ใจผม”
“สาบานซิว่าฉันไม่ต้องขี่แก มันอนาจารเกินไปนะโว้ย”
“ทำไมเสียงพี่กวางคุ้น ๆ จังเลย”
“พอใจสินะ! โฮะ ๆ ๆ” ตาลุงอ้วนพลุ้ยวิ่งเข้ามาแทรกบังกวางด้านหลังไว้ทันแบบเฉียดฉิว “ส่วนนี่ก็ภูมิใจ โฮะ ๆ ๆ”
ไม่รู้จะหัวเราะห่าอะไรนักหนา แต่ดูเหมือนเด็ก ๆ จะเลิกสงสัยตัวเขา เพราะไอ้เสียงนี้แหละ ลุงชุดแดงล้วงมือเข้าไปในถุง แสร้งทำเป็นควานหาของทั้งที่ด้านในมีแค่สองกล่องแท้ ๆ
“เพราะพอใจภูมิใจเป็นเด็กดีลุงเลยมีของขวัญมาให้ไงล่ะจ๊ะ” แสงดัดเสียงให้ใหญ่ขึ้น พอทำแบบนั้นไอ้เรนเดียร์ข้างหลังก็กลั้นขำจนตัวสั่นระริก “นี่ไง! ของขวัญสำหรับเด็กดี”
“เค้กดินน้ำมัน!!” เด็กชายร้องเสียงดังก่อนจะโผเข้ากอดกล่องตรงหน้า “คุณซานต้ารู้ได้ยังไงว่าผมอยากได้”
“เพราะเป็นซานต้าไงล่ะ” เหตุผลกำปั้นทุบดินฉิบหาย แต่ก็เหมาะสมดี ตาลุงหนวดขาวหันไปหาเด็กหญิงบ้าง “และนี่...สำหรับพอใจ”
“ชุดเจ้าหญิง!!” เธอกรีดร้องเสียงสูง “หนูรักซานต้าที่สุดเลยค่ะ!”
“ภูมิใจก็รักซานต้าครับ”
หมับ!พูดจบสองพี่น้องก็โผเข้ากอดพุงกลมโตคนละข้าง รุนแรงเสียจนแสงเซไปเล็กน้อย หนุ่มใหญ่มองภาพหลานซุกซบหน้าท้องด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขแล้วอดจะคลี่ยิ้มไม่ได้ ให้ตายเถอะ....น่ารักจริง ๆ หลานใครเนี่ย
มือทั้งสองข้างลูบลงบนหัวเด็กน้อยอย่างอ่อนโยน “ปีนี้เป็นเด็กดีแล้ว ปีหน้าก็ต้องเป็นเด็กดีนะ”
“ผมจะเป็นเด็กดีครับ”
“พอใจด้วยค่ะ!”
“โฮะ ๆ ๆ เก่งมาก!” ว่าแล้วก็ตบหัวปุ ๆ “เพราะงั้นเด็กดีต้องนอนแล้วนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะ”
ได้ยินอย่างนั้นเจ้าเด็กขี้ประจบก็แข่งกันพุ่งตัวกลับขึ้นไปหนุนหมอน คลานดุ๊กดิ๊กจนแสงเกือบหลุดขำออกมา เขาเดินตามไปขนาบตรงข้างหัวเตียงแล้วจัดผ้าห่มให้หลาน
“ถ้าเป็นเด็กดีปีหน้าซานต้าก็จะมาหาอีกนะครับ”
“จริงเหรอคะ!”
“จริงสิ เพราะงั้นคืนนี้หลับกันนะเด็ก ๆ”
เพราะความใสซื่อเด็กน้อยจึงรีบปิดเปลือกตาลงทันที นเรนทร์หยัดตัวขึ้นจากพื้นเดินมาสมทบข้าง ๆ ชายหนุ่มสบตากับแสงครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มกว้างขยับปากว่า ‘เป็นเด็กดีจังเลยนะ’
แสงแตะปลายนิ้วเข้ากับข้อศอกไอ้เด็กซ่งเป็นเชิงให้ออกเดิน พวกเขาพากันมาถึงหน้าประตู ในตอนที่ภารกิจกำลังจะเสร็จสิ้นนั้นเองเด็กน้อยบนเตียงที่ควรจะหลับไปแล้วกลับเอ่ยด้วยเสียงอู้อี้
“คุณซานต้าคะ”
“..........”
“คราวหน้าพาลุงแสงมาด้วยได้ไหมคะ”
“ใช่ ๆ ผมอยากเจอลุงแสงครับ”
คำขออันบริสุทธิ์นั่นกร่อนเข้ามาในใจแสง แม้จะได้ของขวัญที่ต้องการ แต่พอเห็นหน้าซานต้าแล้วก็ยังอยากได้พรอีกสักข้ออยู่ดี รักลุงมากขนาดไหนเชียว....
ซานต้าจอมปลอมให้คำมั่นอย่างหนักแน่น
“อาทิตย์หน้าเดี๋ยวเขาก็มาหาเองแหละ”
“โฮะ ๆ ๆ ๆ”
..............................................................
ตุบ! ห่อผ้าถูกโยนลงเบาะหลังตามด้วยเสื้อกับกางเกง เพราะสวมชุดเวรนั่นในเดือนธันวาคมอันร้อนระอุของกรุงเทพฯ เหงื่อเลยชุ่มไปทั้งตัว แสงปรับเร่งแอร์ให้แรงที่สุด
“แล้วผมต้องถอดชุดเลยปะเฮีย”
“ก็ถอดไปสิ จะขึ้นคอนโดสภาพนั้นหรือไง”
“แหมมันน่าเสียดายออก” ไอ้เด็กซ่งม้วนเขากวางบนหัวเล่นไปมา
“เฮียไม่อยากลองขี่เรนเดียร์” “ไม่!!”
“ไรว้า”
“พล็อตหนังเอวีเกรดบีเกินไปแล้วโว้ย” แสงตบหน้าผากตัวเอง “แกนี่ชักจะลามกขึ้นทุกวัน”
“ตัวเองขย่มจนผมเอวเคล็ดแท้ ๆ ยังจะมีหน้ามาว่าอีก” ไม่รู้เฮียแสงคิดว่าตัวเองเป็นผู้ทรงศีลหรือไง เขารู้กันหมดแล้ว! “คนที่สอนเรื่องใต้สะดือให้ผมก็มีแต่เฮียนั่นแหละ”
“แกโทษฉันเหรอ”
“นี่ไง ถ้าผมใส่ชุดนี้อยู่ก็จะเป็น ‘เรนเดียร์’ ที่แปลว่า ‘เรนที่รัก’ เร่าร้อนจะตาย”
“มุกนี้ขอร้องอย่าเล่นอีก” ปลายนิ้วเขี่ยช่องแอร์ให้เป่าใส่ไอ้กวางเพ้อเจ้อ “มาชวนทำอะไรหน้าบ้านฉันเดี๋ยวคนมาเห็นพอดี”
“เอ๊ะ! แปลว่าถ้าไม่มีคนเห็นก็.....”
“พอเลย” หนุ่มใหญ่ดุเสร็จก็ส่ายหัวปลง ๆ “ฉันไม่ได้แต่งชุดนี้มาเล่นโรลเพลย์กับแกนะ”
“โอ๊ะ! จริงด้วย ผมไม่ควรทำให้ชุดที่เฮียใส่มาเพื่อหลาน ๆ ต้องแปดเปื้อน” นเรนทร์ทุบกำปั้นลงบนฝ่ามือ ก่อนจะยอมรูดซิปถอดชุดออกบ้าง “แต่ดีจังเลยน้าที่เด็ก ๆ ชอบ”
“อืม”
“แถมยังขอของขวัญเป็นลุงแสงด้วยอะ” เจ้าเด็กซ่งยื่นหน้าข้ามมายังฝั่งคนขับ ยักคิ้วหลิ่วตาใส่ “เป็นที่รักจนน่าอิจฉา”
“อาทิตย์หน้าแกมากับฉันอีกทีแล้วกัน”
“ฮ่า ๆ ๆ ผมว่าแล้วเชียว”
เรนก้มลงถอดชุดออกจากปลายเท้า ขยำมันเป็นก้อนแล้วโยนลงเบาะหลังไป พอหันกลับมาก็เจอสายตาดุ ๆ ของคนแก่กว่า ก็เนี่ยแหละน้า....ดุขนาดนี้หลานจะจำไม่ได้ได้ไงล่ะ คงเป็นซานต้าที่มีดวงตาอาฆาตที่สุดในโลก
“จะว่าไปเฮียก็ตีบทแตกกระจุยเลยเนอะ” พอนึกถึงบทสนทนาที่เหมือนหลุดออกมาจากนิทานแล้วก็อดขำไม่ได้ “ไหนลองหัวเราะให้ฟังอีกทีซิ โฮะ ๆ ๆ อุบ---”
แสงบีบไอ้ปากช่างจ้อนั่นเอาไว้ “ถ้าไม่มีแกฉันคงไม่กล้าทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้น”
“...........”
“ขอบใจนะ”หากเป็นตัวเองเมื่อก่อนคงไม่ยอมทำแน่นอน ทั้งปลอมตัว แอบย่องเข้าบ้านตอนดึก แถมยังต่อบทละครกับเด็กน้อยเป็นตุเป็นตะ
“เฮ้อ~” คนแก่กว่าถอนหายใจ“อยู่กับแกมาก ๆ ฉันก็พลอยติ๊งต๊องไปด้วยเลย”
“นี่สาบานว่าเฮียชม”
“ชมสิ”
“ถ้างั้น....” เรนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ดวงตาเจ้าจิ้งจอกวาววับ “ขอของขวัญให้เด็กชายนเรนทร์บ้างได้ไหมครับ”
จึก!เจอนิ้วทิ่มหน้าผากเข้าไปที ไอ้เรนถึงกับหลับตาปี๋ “ซานต้าใจร้ายว่ะ”
“เป็นเด็กดีแล้วเหรอ แกน่ะ”
“เมื่อกี้ถูกชมก็ต้องเป็นเด็กดีสิ”
พูดจบปุ๊บเจ้าเด็กซ่งก็ถูกมือใหญ่รวบเปิดผมหน้าม้าขึ้น....
จุ๊บ...สัมผัสอุ่นร้อนแนบลงบนหน้าผาก อ่อนหวานซาบซ่านจนไม่น่าเชื่อว่ามาจากคนปากร้ายอย่างเฮียแสง ชายหนุ่มหลับตาลงซึมซาบความหวานที่โจมตีเข้ามาอีกที ทว่ารอบนี้เป็นริมฝีปาก....
ปลายลิ้นสอดเข้ามาด้านใน กวาดต้อนเด็กดีให้พ่ายแพ้ราบคาบ นเรนทร์ขยับใบหน้าให้ได้องศาร้องขอจูบที่ลึกซึ้งขึ้น เสียงเฉอะแฉะดังอื้ออึงอยู่ในหูราวกับถูกมอมเมา
มือขย้ำลงบนชายเสื้อของแสงเพื่อระบายอารมณ์ ในขณะที่อีกฝ่ายสอดฝ่ามือเข้ามาเชยปลายคางให้เรนจูบตอบได้ถนัดขึ้น เพราะสั่งสอนอย่างนี้ไงเล่าเขาถึงได้กลายเป็นเด็กทะลึ่ง
อุณหภูมิในห้องโดยสารสูงขึ้นทุกที ในตอนที่ลมพัดเสียดสีกับใบไม้จนเกิดเสียงเรียกให้ทั้งสองหลุดจากภวังค์ จูบกันหน้าบ้านแบบนี้ขืนมีคนมาเห็นคงแย่ คิดได้ดังนั้นแสงก็ผละออกจากริมฝีปากบาง แต่ยังไม่วายงับแกล้งเบา ๆ ให้หายมันเขี้ยว
เด็กผู้เต็มใจเสียหายเช็ดปากกับฝ่ามือ “อยากได้กล่องใหญ่กว่านี้ได้ไหมอะ”
“เรื่องมาก”
ทำเป็นบ่นตัวเองก็มีอารมณ์นิด ๆ แล้วนี่นา อย่าคิดว่าไอ้เรนไม่สังเกตเห็นนะ....
“เฮีย....”
“อย่าเรียกเสียงเชื่อมสิวะ” คนแก่ปากแข็งบิดกุญแจสตาร์ทรถ “คาดเข็มขัดซะ”
“ไม่ทำจริงดิ”
“คาดเข็มขัด”
“.........”
“ตรงถนนใหญ่มีโรงแรม” ไอ้เรนปฏิบัติตามในบัดดล! ไม่ทันจะเสียบตัวล็อกล้อก็หมุนติ้ว ๆ ทะยานออกไปอย่างกับม้าศึก ดูซิคนเราทำเป็นพูดว่าไม่อย่างนั้นอย่างนี้ ที่จริงก็อยากทำที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ
คนผิวเข้มกระตุกยิ้มมุมปาก เท้าคางลงกับขอบหน้าต่างมองซานต้าหน้าหงิกคุมบังเหียนไปตามทาง ใจดีจริงน้าคุณลุงแสง จะเด็กคนไหนก็ตามใจไปหมดเลย...
เอาล่ะ....รอบนี้จะได้ของขวัญแบบไหนน้า~END
Merry Christmas จ้าทุกคน โฮะ ๆ ๆ
มาแบบปัจจุบันทันด่วนค่ะ!!! กวางยังไม่ทันมาก็ลงเลย
ตอนนี้น้องเรนได้เป็นนายเอกลูกกวางน้อยสมใจแล้วนะคะ กวางจริงอะไรจริง 555555
เริ่มแบบใส ๆ จบแบบกามซะงั้น คู่นี้มันยังไงกัน ฮือออออ 55555555
หวังว่าจะมาให้หายคิดถึงเฮียแสงเด็กเรนกันได้บ้างจ้า ถ้ายังไหวเดี๋ยวปีใหม่ปั่นหลงต่อ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ป.ล.ตอนนี้เขียนเรื่องสั้นเรื่องใหม่อยู่จ้ะ ชื่อเรื่องเพราะพักพาพบ แนวใส ๆ ไร้เดียงสา ใครสนใจลองไปอ่านดูได้นะคะ #ขายของ >>
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69034.0
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
