
เหมือนยกภูเขาออกจากอก.....

ถึงแม้จะเข้ามาเม้นท์ไม่บ่อยมาก แต่ก็คอยลุ้น และเป็นห่วงตลอด
แทบจะตามทุก 5 นาทีเลยทีเดียว.....โล่งอกจริงๆ....
ไม่มีใครสักคนที่คอยห่วงใยในที่นี้ จะไม่ยกโทษให้ครูกอล์ฟหรอกค่ะ ทุกคนห่วงครูกอล์ฟทั้งนั้น
.........
ขอฝากถึงทั้งคู่นะคะ
การอยู่ด้วยกันมันต้องเข้าใจกันให้มากๆ การพูดอะไรออกไปต้องคิดให้เยอะๆ ระวังกระทบจิตใจของอีกฝ่าย
ความเข้าใจเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการครองคู่กัน ความรักอย่างเดียวก็ไม่พอหรอก ต้องรู้จักให้อภัย
ใจเย็น เราต้องรู้นิสัยคู่ของเราว่า อารมณ์ไหนเล่นได้ หรืออารมณ์ไหนไม่ควรเล่น....(พูดอย่างผู้มีประสบการณ์แล้ว)
......น้องโก๋ต้องระวังคำพูดให้มากกว่านี้ บางทีความคะนองของเราก็เป็นเหตุได้ เหมือนน้ำผึ้งหยดเดียว และอีกอย่าง..อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการอดอาหารเลยค่ะ
......ส่วนครูน้องกอล์ฟ ..ใจเย็นๆ มีอะไรอย่ารีบหุนหันออกจากบ้าน คุยกันให้เคลียร์ก่อน อย่าคิดไปคนเดียว และอย่าประชดคนที่เรารักด้วยการทำร้ายตัวเองนะคะ
.......
ต้องขอโทษที่บางคำที่ใช้อาจรุนแรงบ้าง เพราะเป็นห่วง กลัวทำอะไรไปด้วยอารมณ์ ก็ต้องการให้ได้คิด ไม่ได้ชอบใครน้อยกว่าใคร
แต่เพราะไม่อยากให้ความรักของทั้งสองที่ฝ่าฟันมาด้วยความยากลำบาก ต้องมาพังลงด้วยอารมณ์พาไป
เหตุการณ์นี้ได้เห็นหลายคนที่เพียรมาเม้นท์เพื่อให้กำลังใจ ให้ข้อคิดดีๆ อ่านแล้วก็ทำให้ได้รู้ว่าความห่วงใยที่มีอยู่ในเล้ามีมากมาย
เพราะได้รู้ถึงความเป็นไปที่ผ่านมาของสองคนแล้วก็อยากเห็นความสุขของทั้งคู่ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เป็นความน่ารักที่เป็นเอกลักษณ์เสมอ
วันนี้ทุกอย่างกลับมาได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้งก็จริง...แต่....
....ไม่ได้หมายความว่าปัญหามันจะหมด ทุกๆวันของคนเรามีปัญหารอบด้านอีกร้อยแปด
สำคัญต้องช่วยกันแก้ไข หันหน้าเข้าหากัน ไม่ว่าจะร้ายแรงแค่ไหนก็ให้คิดเสมอว่ากว่าจะพากันเดินมาถึงตรงนี้ได้ยากลำบากแค่ไหน
อย่าให้อารมณ์มาชักนำเราให้เขวไปได้ง่ายๆ ให้นึกถึงความรักที่ต่างคนต่างมีให้กัน ให้ความสำคัญกับผู้ใหญ่ของเราทั้งสองฝ่าย
เดินไปพร้อมๆกัน จับมือกันไปเมื่อเจอปัญหา แต่อย่าสร้างปัญหาซึ่งกันและกันเลยค่ะ....
...
อ่า...อืม...บ่นเยอะไปรึเปล่าก็ไม่รู้
.....แต่ตอนนี้รู้สึกดีใจที่ทั้งสองคนกลับมาเริ่มใหม่....ดีใจจริงๆค่ะ....

ยังเป็นกำลังใจให้เสมอ

ครู(น้อง)กอล์ฟ & นักเรียน(น้อง)โก๋