บทที่ 22 หวงเมีย
“โอ๊ะ!! อะไรของมึงเนี่ยไอ้เจิด!!”
ไอ้มะลิลงเวทีมาพร้อมกับถ้วยรางวัลและสายสะพาย พี่เจิดเลยจัดการแย่งเอาถ้วยรางวัลกับสายสะพายของมันส่งให้พ่อตา
แล้วดึงแขนมันให้เดินตาม ไม่ลืมจะหยิบตุ๊กตาควายที่พี่เจิดอุตส่าห์ยิงปืนได้มาให้มันรับไปอุ้มไว้
“นั่นเอ็งจะพาลูกข้าไปไหนวะไอ้ลูกเขย”กำนันแม้นตะโกนไล่หลัง
“ฉันจะพาเมียกลับบ้าน”พี่เจิดหันไปตอบ
“แต่กูยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลยมึงจะรีบไปไหนของมึง”ไอ้มะลิมันยื้อเอาไว้
“ไม่ต้องปลงต้องเปลี่ยนมันแล้วไว้ไปเปลี่ยนที่บ้าน”
“อะไรของมึงอีกเนี่ย”
มันบ่นแต่ก็ยอมเดินตามแรงดึงพี่เจิดมาที่รถ มาถึงรถพี่เจิดก็เปิดประตูรถบอกให้มันเข้าไป
“ขึ้นไป”
“แล้วพี่มิ่งล่ะ”
“เดี๋ยวมันกลับของมันเองแหละน่า มึงน่ะขึ้นไปได้แล้ว”
“มึงนี่!! เป็นอะไรขึ้นมาจู่ๆก็มาบังคับอะไรกูอีกล่ะ”
“ยังจะมาถามอีก ก็มึงไม่ใช่รึไงที่แจกยิ้มให้ชาวบ้านเขาไปทั่ว”
“เอ้า!! ก็เขาเอาดอกไม้เอาพวงมาลัยมาให้กูนี่หว่า กูก็ต้องยิ้มเป็นธรรมดา”
“แล้วอบต.กัมพลล่ะ กูเห็นนะว่ามึงก็ยิ้มให้เขาน่ะ”
“มึงนี่หาเรื่อง กูจะยิ้มให้กับคนให้ดอกไม้ให้พวงมาลัยกูไม่ได้รึไง”
“ไม่ได้โว้ยยย!!มึงจะมายิ้มให้ใครสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้มึงมีผัวแล้ว!!”
“มันเกี่ยวกันไหมวะเนี่ย แล้วทีมึงล่ะมึงยังยิ้มให้สาวๆพวกนั้นเลย แถมปล่อยให้เขาคล้องแขนมึงอีก มึงเองก็มีเมียแล้ว
เหมือนกันแหละวะ!!”คราวนี้มันขึ้นเสียใส่พี่เจิดบ้าง แถมทำหน้าทำตาไม่พอใจใส่อีก
มันกำลังหมายถึงสาวๆที่มาให้กำลังใจพี่เจิดตอนยิงปืนลมใช่ไหมวะ อย่าบอกนะว่ามันไม่ชอบให้สาวๆพวกนั้นมารุมล้อมพี่
เจิดน่ะ
“นี่มึงหึงกูเหรอวะ”
“อะ อะไรใครหึงมึ๊ง!!”เสียงสูงเชียว
“ก็มึงไง มึงหึงที่สาวๆมาคุยกับกูตอนนั้นใช่ไหมล่ะมึงเลยดึงกูออกมา”
“มะ มึงจะบ้าเหรอใครจะไปหึงมึงไม่เห็นต้องหึงตรงไหน อย่ามาหลงตัวเอง”
ถ้ามันไม่หึงมันก็ต้องกล้ามองตาพี่เจิดสิวะ แต่นี่มันเสือกหลบตาแล้วหันหน้าหนีซะอย่างนั้น ถึงมันไม่ยอมรับแต่พี่เจิดก็จับ
ได้ว่ามันหึงน่ะ หึหึ แล้วอย่างนี้จะไม่ให้พี่เจิดคิดว่ามันรักมันชอบพี่เจิดอย่างที่พ่อพี่เจิดว่าได้ไง
“ขึ้นรถได้แล้ว กลับบ้านกัน”
จู่ๆก็รู้สึกว่าน้ำมันมะกอกในขวดมันร้อนขึ้นมาเชียว ถึงลานจอดรถของวัดจะมืดแสงไฟมาไม่ค่อยจะถึง แต่คืนนี้เป็นคืน
พระจันทร์เต็มดวงพี่เจิดเลยเห็นว่าไอ้มะลิมันกำลังหน้าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงสุกเสียอีก มันขึ้นไปนั่งข้างคนขับให้พี่เจิดปิดประตูให้
มัน
พี่เจิดขับรถออกมาจากวัดได้สักพักก็แทบจะเหยียบเบรกหยุดรถมันซะตรงนั้น
“แล้วนั่นมึงทำอะไรของมึงวะ!!”
จะอะไรซะอีกถ้าไอ้มะลิมันไม่ปลดกระดุมเสื้อม่อฮ่อมของมันออกจนหมดแล้วลูบมือไปตามเนื้อตามตัวของมัน
“กูคันๆเหมือนมีใบไม้มันติดอยู่ในเสื้อก็เลยจะเอาออก”
แล้วใบไม้มันจะมาเข้าใสเสื้ออะไรเอาตอนนี้วะเนี่ย เล่นเอางูยักษ์ของพี่เจิดนี่ลุกพรึบหลังจากไม่ได้ใช่งานมานานนมพอ
เห็นตัวขาวๆกับหัวนมเม็ดเล็กๆของมันอยู่รำไร ว่าแล้วก็จัดการเบี่ยงรถเข้าข้างทางจอดมันข้างคลองระหว่างทางกลับบ้านมันซะ
เลย จอดเสร็จก็ดับเครื่องตามทันที
“มึงจอดรถทำไมวะ”
“กูก็จะช่วยมึงเอาใบไม้ออกไง”
พูดดีไปเถอะแต่พี่เจิดเนี่ยปรับเบาะรถรอแล้ว ไม่ทงไม่ทนมันแล้วในเมื่อไอ้มะลิมันอ่อยพี่เจิดขนาดนี้ พี่เจิดเปิดหน้าเก๊ะรถ
หยิบเอาขวดน้ำมันมะกอกที่พี่เจิดซ่อนเอาไว้ออกมา ไอ้มะลิมันเห็นปุ๊บมันก็ตาโตร้องโวยวายทันที
“อะ อะไรของมึงน่ะไอ้เจิด!!”
“คืนนี้พระจันทร์สวยมึงว่าไหม”
ถ้าเป็นหนังเป็นละครมันต้องตัดฉากไปที่โคมไฟใช่ไหมวะ แต่นี่เป็นเรื่องของพี่เจิดไงเลยต้องตัดกล้องไปที่คอนโทรลรถ
“สะ สวยบ้าสวยบออะไรเล่าไอ้ทะลึ่ง หยุดนะเว้ย ถ้าไม่งั้นกูตะโกนเรียกคนช่วยจริงๆด้วย”
มันขู่พี่เจิดแต่มันลืมมองรอบๆใช่ไหมว่านี่มันข้างคลองทางกลับบ้าน แล้วดึกขนาดนี้นานทีนั่นแหละถึงจะมีคนผ่านมาที แล้ว
ดูสิ มองลงไปในคลองก็เห็นกระทงจุดธูปจุดเทียนลอยไปตามน้ำสวยเชียว
“เอาน่าบรรยากาศออกจะดี”
“ไม่เอาโว้ยยยยไอ้บ้ากาม!! มึงมันโรคจิตชัดๆ”
“อยู่เฉยๆสิวะ”
พี่เจิดกล่อมมันจับมือมันที่ทุบตีพี่เจิดเอาไว้ไม่ให้ขัดขืน ลมหนาวข้างนอกพัดแรงแค่ไหนพี่เจิดไม่รู้หรอก เพราะตอนนี้ในรถ
โคตรจะร้อนแรงเลยล่ะ
พี่เจิดปรับเบาะฝั่งมันให้เอนลงนอน ก้าวข้ามฝั่งตามไปขึ้นคร่อมมันเอาไว้ไม่ให้มันได้หนีไปไหน
“มึง…เอาจริงเหรอ”
มันถามเสียงแผ่วเงยหน้ามองพี่เจิด แสงจันทร์คืนนี้ส๊วยสวยเลยทำให้พี่เจิดมองเห็นหน้าไอ้มะลิในแสงสลัว มันช้อนตาขึ้น
มองพี่เจิดเหมือนมันจะอายหลังจากดิ้นเป็นลูกแมวดุอยู่นานจนหมดแรง พี่เจิดเลยกดจมูกลงบนแก้มมันเบาๆ มือของมันเกาะไหล่
พี่เจิดเอาไว้เหมือนจะออกแรงดันแต่มันก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรจริงจังนัก พี่เจิดเลยเลื่อนจากแก้มมันมาจูบปากมันแทน
จัดการแนบริมฝีปากลงไปบนปากบางๆของมัน จูบมันช้ากว่าทุกๆวัน ได้ยินเสียงมันครางเบาๆในคอ ไม่ต้องเสียแรงเวลา
ถอดเสื้อม่อฮ่อมของมันออกเลยสักนิดเพราะกระดุมมันถูกปลดออกทุกเม็ดอยู่แล้ว
จูบมันอยู่นานจนมันยอมอ่อนให้พี่เจิด จากปากก็เปลี่ยนมาซุกไซร้ซอกคอหอมๆ ผิวไอ้มะลิเนี่ยไม่ว่าตรงไหนก็ลื่นมือไปซะ
หมด ปากของพี่เจิดค่อยๆเลื่อนลงมาบนหน้าอกแบนๆของมัน ตวัดลิ้นลงไปบนหัวนมเม็ดเล็กๆเบาๆให้มันได้สะดุ้งผวากอดหัวพี่
เจิดเอาไว้แน่น
กางเกงขาก๊วยของมันก็ไม่ได้เป็นปัญหา เพียงแค่กระตุกเชือกเบาๆปมที่มัดเอาไว้ก็หลุดออก พอหมดด่านป้องกันพี่เจิดก็
จับขามันให้แยกออกสอดตัวเข้าไปคั่นกลาง
ยิ่งพี่เจิดดูดนมมันแรงเท่าไรตัวมันก็ยิ่งสั่นหลุดครางออกมาดังเท่านั้น มือขยุ้มผมพี่เจิดแน่น พี่เจิดค่อยๆขยับมือที่กำลังกุม
หนอนตัวขาวของมันอย่างเบามือค่อยๆเคล้นคลึงเบาๆจนหนอนมันคุ้นมือตื่นขึ้นมาทักทายพี่เจิดอย่างอารมณ์ดีให้ไอ้มะลิเกร็งแข็ง
ตัวเอาขาเกี่ยวกระหวัดเอวพี่เจิดเอาๆไว้เมื่อพี่เจิดรู้สึกว่ามันกำลังได้ที่แล้ว
“อย่าเกร็ง”
พี่เจิดก้มกระซิบบอกมันแล้วจูบปากมัน จัดการเปิดขวดน้ำมันมะกอกชโลมใส่งูยักษ์ที่ตื่นเต็มที่
“อะ อื้อ”
ไอ้มะลิครางอื้ออึงในลำคอตอนที่พี่เจิดพยายามดันงูยักษ์เข้าไปในดอกมะลิของมันทั้งที่ปากมันยังถูกพี่เจิดจูบอยู่ไม่ยอม
ห่าง ขามันเดี่ยวเอวพี่เจิดเอาไว้แน่นสองแขนโอบรัดรอบคอพี่เจิดเอาไว้
เพราะมันทำให้พี่เจิดรู้สึกหวงมันจนความคิดของพี่เจิดปั่นป่วนไปหมดพี่เจิดลงโทษมัน กระแทกมันแรงจนหัวมันคลอน ยิ่ง
ขยับหนักหน่วงมันยิ่งจิกเล็บเข้าที่หลังพี่เจิด
“อะ อื้อ บะ เบาๆ”มันบอกพี่เจิด
แต่มีเหรอพี่เจิดจะเชื่อมัน พี่เจิดทำในสิ่งตรงกันข้ามที่มันขอ ไหนๆคืนนี้จันทร์เพ็ญก็สวยแล้ว พี่เจิดเลยรู้สึกว่าตัวเองคึกคัก
กว่าทุกๆวัน
พี่เจิดทำไปเพราะว่าพี่เจิดหวงมัน มันเป็นเมียพี่เจิดพี่เจิดเลยไม่อยากให้ใครมองมัน ไม่รู้หรอกว่ารถคันนี้ขยับขึ้นลงตามแรง
ที่พี่เจิดโถมลงไปแค่ไหน รู้แค่ว่าไอ้มะลิมันกรีดร้องเสียงดังทุรนทุรายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลยล่ะกับลีลาของพี่เจิด ได้ยินเสียง
เบาะรถดังเอี๊ยดอ๊าดคล้ายจะพังเอารอมร่อ หลังก็แสบเพราะไอ้มะลิมันจิกเล็บลงมาแน่นแถมข่วนอีกต่างหาก แต่ก็ช่างเถอะ มัน
ดึกแล้วคงไม่มีใครผ่านมาข้างคลองตอนนี้หรอก ลงโทษที่ไอ้มะลิมันทำให้พี่เจิดรู้สึกหวงมันอย่างกับคนบ้าแบบนี้
-----------------------------------------------------------------------
ปิดรับบริจาคน้ำมันมะกอกแล้วนะตอนนี้มีเป็นโกดัง เปิดรับนาแก้ยอกให้อีลิแทน สงสาร
กว่าพี่เจิดก็ยอมรับว่าหวงก็เล่นเอาซะรถเกือบพัง ถถถถถ อีลิของเจ้ ชะตากรรมมีผัวหื่น