หัวข้อ: "คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)" โดยคุณดิน

[♥KïssKïss_KÚRÚ♥]

คูโบต้ายังอาย

เครื่องแรงไม่มีตกจริงๆน๊าพี่ดิน

ไม่รู้ตอนนี้เครื่องยังแรงอยู่รึเปล่านะ

[DIN]

พี่ดินกับน้องโก้ ยาวนานมาก  ไปแป๊บๆเสียน้ำไปเยอะแล้ว

กว่าจะกลับ หมดตัวพอดี

 

เด๋วตอนสุดท้ายของเรื่องมีเฉลยครับ ว่าสามวันสองคืน โดนไปกี่ที...

บอกได้แค่ว่า "โดนไป มิใช่น้อย" 55555   

[FOAM]

น้องโก้นี่ก้อไม่เบาเลยนะครับ


เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ

[NuPaTT]

จัดไปอย่าให้เสีย หุหุ

[TONG]

พอน้องโกกลับกรุงเทพ

คงต้องรีแพรประตูหลังกันยกใหญ่

[maabbdo]

พี่ดินกับน้องโก้ ยาวนานมาก  ไปแป๊บๆเสียน้ำไปเยอะแล้ว

กว่าจะกลับ หมดตัวพอดี

 

เด๋วตอนสุดท้ายของเรื่องมีเฉลยครับ ว่าสามวันสองคืน โดนไปกี่ที...

บอกได้แค่ว่า "โดนไป มิใช่น้อย" 55555   

^
^
ที่บอกว่า  "โดนไป มิใช่น้อย"  พี่ดินหมายถึงน้องโก้โดนไปมิใช่น้อยใช่ม๊ะ??

 

[DIN]

พี่ดินกับน้องโก้ ยาวนานมาก  ไปแป๊บๆเสียน้ำไปเยอะแล้ว

กว่าจะกลับ หมดตัวพอดี

 

เด๋วตอนสุดท้ายของเรื่องมีเฉลยครับ ว่าสามวันสองคืน โดนไปกี่ที...

บอกได้แค่ว่า "โดนไป มิใช่น้อย" 55555   

^
^
ที่บอกว่า  "โดนไป มิใช่น้อย"  พี่ดินหมายถึงน้องโก้โดนไปมิใช่น้อยใช่ม๊ะ??

 

เอ่อ... ผมหมายถึง โดนน้องโก้ สูบไป มิใช่น้อย ตะหากครับ หุ หุ

[Poes]

จิ้ม พี่ดิน 

[andy_kwan]

แรงดีไม่มีตก ใช้น้ำมันเครื่องยี่ห้ออะไรจ๊ะ
ป้าจะได้บอกตาลุงไปซื้อมาใช้บ้าง
 

[mma419109]

 
เข้ามา+1ให้คุณดิน ขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟังทำให้ได้เห็นแง่มุมของชีวิตกว้างขึ้น ชีวิตเหมือนนิยายจริงๆหนอคนเรา 

ป.ล.+1ให้คุณคนโพสด้วยนะ 

[ronger]

  อย่างน้องโก้นี่เค้าบอนทูบีจริงๆ พัฒนาทักษะได้เร็วมั๊กๆๆ
คุณดินก็ใช่ย่อย แค่วันเดียวล่อเข้าไป 6 ครั้ง เครื่องเทอร์โบตัวจริงเลยเนี่ย 

ขอบคุณคุณดินกะคุงพูห์นะจ้ะ ให้คน1+ไปโลดเด้อ
รอตอนต่อไปว่าสามวันสองคืนคุณดินคนเก่งจะทำสถิติได้เท่าไหร่ หุหุหุ

[Junrai_Hyper™]

บทที่ 41 บ่วงกาม เด็กขาย...

หลัง จากอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ผมกับน้องโก้ ก็ออกไปเที่ยวกัน น้องโก้ขับรถพาผมไปที่เขื่อนศรีนครินทร์ก่อนเป็นอันดับแรก เพราะผมบอกไม่เคยไป...

ไม่ ค่อยมีคนเที่ยวเท่าไรนัก อาจจะเป็นเพราะว่า เป็นหน้าฝนที่ทางเมืองกาญจน์ ฝนตกบ่อย... เราเดินจูงมือกันไปตามสันเขื่อนที่มีน้ำเต็ม....มองออกไปสุดลูกหูลูกตา... ลมพัดเย็นสบาย

“ชอบไหมครับ พี่ดิน”

“ครับ... ขอบคุณครับ...” ผมยิ้มให้น้องโก้...

จากสันเขื่อน แวะทานข้าวกลางวันริมทาง ก่อนจะไปเที่ยวน้ำตกเอราวัน...

วัน นั้นบนเขื่อนว่าคนน้อยแล้ว น้ำตกเอราวัน ยิ่งไม่ค่อยมีคนไปเที่ยวเข้าไปใหญ่ น้ำไหลแรง เพราะเมื่อคืนฝนเพิ่งตกหนัก... (หกรอบ... หนักไม่หนักล่ะ... หุ หุ ล้อเล่นอ่ะ)

ผม ถือสัมภาระสองสามอย่าง... เราเดินขึ้นไปที่น้ำตก... ยี่งสูงคนยิ่งน้อย... เราเดินขึ้นไปจนถึงแอ่งน้ำที่ไม่มีคน มีโขดหินสำหรับนั่ง ลับตาพอสมควร (คิดมากละสิ... ยัง...)

“เล่นน้ำไหมครับ โก้”

“ม่ายอ่ะ พี่ดินเล่นเหอะ” น้องโก้ส่ายหน้าดิก... แต่ผมไม่ยอม

“เล่น คนเดียวไม่สนุกครับ ลงด้วยกันนะครับ... นะคร๊าบ...” ผมอ้อนจนน้องโก้ใจอ่อนลงมาเล่นน้ำด้วยกัน... น้องโก้นุ่งกางเกงขาสั้น เสื้อยืด ส่วนผม นุ่งกางเกงบอลสีเขียวตัวเดียว...

ระหว่าง เล่นน้ำ น้องโก้ดูเหมือนจะชอบเข้ามานัวเนียกับผม บางทีก็ว่ายมาเกาะผม มือไม้ป่ายไปทั่ว... หลายๆ ครั้ง ก็ป่ายไปโดนลูกชายผมในกางเกงบอลอย่างจงใจ... น้องโก้ เอากูอีกแน่... ผมนึก...

ผม ยังเฉยแต่ลูกชายผมมันก็เริ่มผงกหัวขึ้นมาแล้ว บางทีมันก็ลอดออกมาจาก ขากางเกงบอล... สังเกตดู น้องเค้าเริ่มหน้าแดงเมื่อป่ายมือไปเจอ “K” ทั้งดุ้นใต้น้ำ ที่ลอดออกมาจากขากางเกง

“พี่ดินครับ...” น้องโก้ว่ายมาพิงอกผมตอนผมยืนพิงก้อนหินอยู่ มือข้างนึง จับที่ ดุ้น “K” ของผมที่อยู่ใต้น้ำกระซิบ “อยาก...จัง...”

ผมยิ้มตาพราวระยับ เจ้าชู้ มองน้องเค้า กระซิบล้อเลียน... “เดี๋ยวนี้ มีขอแฮะ...”

น้องโก้อายจนหน้าแดง... ซุกหน้าลงกับอกผม เอามือทุบผมเบาๆ “พี่ดินอ่ะ...”

ผม เหลียวซ้ายแลขวา... ที่ๆ เราเล่นอยู่ค่อนข้างสูง ลับตาพอควร... ขยับหลบหลืบหินเข้ามาอีกหน่อยก็น่าจะโอเค... คิดได้อย่างนั้น ผมก็เลยดึงน้องเค้าหลบเข้ามาตรงโขดหินที่หมายตาเอาไว้

ก้อน หินก้อนนึงที่เป็นหน้าตัดเหลี่ยมอย่างกับถูกอะไรตัดเรียบ.... ผมเกร็งกล้ามแขนดึงตัวขึ้นไปนั่งบนนั้น เป้ากางเกงผมก็ตรงกับหน้าน้องเค้าพอดี...

แค่ ดึงขอบกางเกงผมลง ยังไม่ทันไร ท่อนKผมก็หายเข้าไปในปากน้องเค้า ครึ่งลำแล้ว... ดูท่าทางน้องโก้จะ อยากจริงๆ ทั้งใข่ทั้งK ไม่ปล่อยให้จุดไหนว่างเลย...

ผม นั่งห้อยขา เอนตัวลงกึ่งนอนบนแผ่นหน้าตัดของก้อนหิน เอาศอกยันตัวไว้ มองดูน้องโก้ “กระทำชำเรา” Kของผมอย่างกระหาย... สองวันมานี่ น้องโก้พัฒนาความเก่งกาจในการใช้ปาก ทำรัก กับท่อนKของผมขึ้นมาอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นการไล้เลียทีละน้อยๆ ตั้งแต่ หัวบานๆ ไล่มาตามลำ เม็ดมุกถูกดูดทีละเม็ดๆ ไล่ลงมาถึงโคน ใข่สองใบก็ถูกอมเข้าไป ใช้ลิ้นดุนเบาๆ บางทีก็อมลงไปมิดท่อน จนผมต้องบิดตัว เกร็งหน้าท้อง จนกล้ามขึ้นเป็นลูก ครางด้วยความเสียว....

“อูยซซซ โก้...คร๊าบ... เสียว...คร๊าบ.... ซี๊ด.ด.ด.ด”

น้อง โก้ เพลิดเพลินกับการดูดอม เลีย ใข่กับKผมอย่างเมามัน ขณะที่ ผมเองก็บิดตัวเสียว หลับตาบ้างลืมตาบ้าง... แต่แล้ว ขณะที่ผมลืมตา... มองไป ผมก็เห็นอะไรแว๊บๆ อยู่ หลังต้นไม้ อีกฝั่งของน้ำตก... ครับ กำลังมีคนแอบดูเราอยู่...

อาย เหรอ... ไม่หรอกครับ สำหรับตัวผม (ขนาดก็ไม่เล็กกว่าคนอื่นเค้านี่หว่า...) แต่ผมกลัวน้องโก้อายมากกว่า... ยังดีที่คนแอบดูน่ะ อยู่ด้านหลังของน้องโก้... เลยไม่เห็นหน้า...

เค้า อยากดูก็ให้ดูไป ตื่นเต้นดีเหมือนกันครับ... เค้าอยากดู ผมก็ยิ่งโชว์ให้เค้าดู ไม่แสดงอาการว่ารู้ว่ามีคนดู แต่ก็ขยับตัว ให้เค้าเห็นท่อน “K” ของผมที่กำลังถูกดูดอมได้ถนัดๆ...

เมื่อรู้ว่ามีคนแอบดู... อารมณ์ตื่นเต้น... ทำให้ผมอารมณ์ ผมเพริดจนยั้งไม่อยู่

“อูยซซซ โก้ครับ ... พี่...ออก แล้ว...”

น้อง โก้ กดที่โคนจน “K” ของผมมันถอกออกมาสุดๆ จนหัวบานๆ แดงก่ำขณะที่ น้ำเงี่ยนสีขาวพุ่งออกมาอย่างรุนแรง...หยดแรกพุ่งเลยข้ามหัวผมไปอีก... หลังจากนั้น ก็ตกลงบนหน้าอก หน้าท้อง ของผมอย่างมากมาย...

น้อง โก้ เลียส่วนที่ไหลเยิ้มลงมาบนลำท่อนของผม ช้าๆ ค่อยๆ ขึ้นไปบนส่วนหัวบาน ก่อนจะอมลงไป สองมือรูดที่ท่อส่ง รีดเร้นส่วนที่ค้างลำกล้องออกมาจนหมด... หลังจากนั้น ที่หน้าท้อง หน้าอก ของผม ก็ถูกน้องเค้า เลียทำความสะอาดจนหมด...

“อูยซซซ เก่งครับ โก้”

ผมลุกขึ้นนั่ง ก้มลงมาจูบที่หน้าผาก กระซิบเบาๆ... “อย่าเพิ่งหันไปนะครับ มีคนแอบดูเรา... อย่าแสดงอาการ”

น้อง โก้ รับมุขของผมอย่างไม่อิดออด... ซบหลบหน้าที่หน้าท้องผม แถมยังมีลูกเล่น อมส่วนปลายบาน ของผมไว้ในปาก ดูดๆ เล่นอีกต่างหาก... เล่นเอาผมเสียวจนกัดฟันกรอด...

ผม ค่อยๆ ควานไปด้านหลัง จนได้ ก้อนหินขนาดเหมาะมือ ขว้างให้กระทบต้นไม้ข้างๆ ให้รู้ว่ามีคนแอบดู... มีเสียงวิ่งตุบตับ...หายไปอีกทาง....

ลง ไปล้างตัวที่แอ่งน้ำตกอีกครั้ง สังเกตเห็นน้องโก้ ล้างตรงเป้ากางเกง บ่อยครั้งจนผิดปกติ... ผมว่ายเข้าไปกอด... กระซิบที่หู... “เสร็จแล้วเหรอ”

น้องโก้อายจนหน้าแดง... ก้มหน้างุด... “ก็มันตื่นเต้นอ่ะ...”

ผมหัวเราะหึๆ... ให้มันได้อย่างนี้สิ... ดูดKกู แต่เสร็จเอง... อะไรของเค้ากันฟะ...

เปลี่ยน เสื้อผ้า... ระหว่างเดินลงมาข้างล่าง ผมพยายามสอดส่ายสายตา มองหาลายเสื้อที่เหมือนกับคนที่แอบดู แต่ก็ไม่เห็น... จนมาถึงข้างล่าง ขึ้นรถแล้ว ผมถึงเห็นว่าเป็นเด็กสาววัยรุ่นคนนึง ใส่เสื้อลายเดียวกับที่ผมเห็นหลังไวๆ มองผมอยู่ไม่วางตา... พอเห็นผมมองกลับไป ก็หลบตาวูบวาบ...

เฮ้อ.... เห็น “K” กรูแล้ว ไม่เอาไปฝันร้ายก็เก่งละอีหนู...

...

กลับ มาที่บ้าน... บ่ายแก่ๆ แล้ว อากาศดี... มีลมพัดเฉื่อย น้องโก้บอกว่า เดินเลียบแม่น้ำที่เราออกไปนั่งเล่นเมื่อวาน ออกไปทางปลายน้ำ จะเป็นศาลากระจก ที่พี่ชายของโก้ ขอให้พ่อทำ แล้ว เอาเครื่องออกกำลังกายมาวางไว้ หลายอย่าง...

ผม ได้ยินแล้วก็หูผึ่งสิครับ ปรกติผมออกกำลังกายทุกวันอยู่แล้ว แต่เมื่อวานก็ไม่ได้ออก (เอาแต่กำลังออก... หลายยก) ก็เลยขอให้น้องโก้พาไป หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดออกกำลังกายแล้ว... มันเป็นศาลา ทรงสี่เหลี่ยมยกสูง สร้างแบบง่ายๆ ผนังห้องเป็นสามด้าน เปิดโล่งได้ตลอด อีกด้านเป็นกระจกเงาขนาดใหญ่ เต็มฝาผนัง ด้านในเป็นเครื่องมือออกกำลังกายแบบทันสมัยครบครัน มากกว่าที่ผมไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสที่ หัวหมากอีก....

น้องโก้บอกให้ผมออกกำลังกายตามสะดวก... ตัวเองจะไปนั่งเล่นที่ศาลาริมน้ำเมื่อวาน....

ผม ใช้เวลาอยู่ในห้องออกกำลังกาย กว่าชั่วโมง จนเหงื่อออกเต็มไปหมด... แต่ผมรู้สึกสบายตัว... ครับ ออกกำลังกายทุกวัน พอไม่ได้ออกวันสองวัน มันก็เลยหงุดหงิดบ้าง พอได้ออก ผมจึงรู้สึกดีขึ้น...

เดิน ถอดเสื้อกลับมาที่ศาลา... น้องโก้คงรอผมนาน... นอนหลับตาพริ้มอย่างสบาย อยู่บนเสื่อที่เอามาปูรองนั่ง... ดูๆ ไปน้องเค้าก็น่ารักดีเหมือนกัน...

น้ำ ในคลองใสน่าเล่น ผมเลยลงไปว่ายเล่นอย่างสบายอารมณ์ ดำผุดดำว่ายอยู่พักนึง มองมาบนศาลา ก็เห็นน้องโก้นั่งอยู่ที่บันไดท่าน้ำ มองมาอยู่พอดี

“ตื่นนานแล้วเหรอครับ โก้”

“ครับ... พักนึงแล้ว...”

ผมว่ายมาเกาะที่บันไดท่าน้ำ “เห็นน้องโก้หลับสบาย เลยไม่อยากปลุก... ลงมาเล่นน้ำกับพี่ไหมครับ...”

“ม่ายอ่ะ... พี่ดินเล่นเหอะ...”

ผมว่ายอ้อมมาที่บันไดทางขึ้น “พี่ว่ายอยู่นานแล้วละ กำลังว่าจะขึ้นอยู่พอดี...”

น้อง โก้ส่งผ้าขาวม้าที่วางอยู่ข้างๆ ตัวมาให้ผมเช็ดตัวจนแห้ง แล้วเอามานุ่ง... ถอดกางเกงที่เปียกออก... บิดจนแห้ง แล้วพาดไว้ที่ ราวบันไดศาลา... หันมาทางน้องโก้ที่นั่งยิ้มอยู่

“ยิ้มอะไรครับ...”

น้องโก้มองผม นัยน์ตาเป็นประกาย... “พี่ดินเท่ห์จังครับ... โก้ชอบ...”

ผมก้มลงมองดูตัวเองที่นุ่งผ้าขาวม้าอยู่... “นุ่งผ้าขาวม้าเนี่ยะเหรอ...”

“ครับ... ผ้าขาวม้า ถ้าคนรูปร่างไม่ดี นุ่งไม่สวยหรอกครับ... แต่พี่ดินนุ่งแล้วเทห์...”

ผมหัวเราะ ตวัดผ้ามานุ่งยักรั้ง เหน็บชายผ้าไว้ด้านหลัง... แล้วลงมานั่งข้างๆ น้องโก้... กอดเอวไว้ จูบที่แก้มใสๆ บอก

“ขอบคุณครับ”

น้องเค้าเอาหัวมาพิงใหล่ผม... “โก้รักพี่ดินครับ...”

ผมกอดน้องเค้าแน่นขึ้น... เฮ้อ... ไอ้ดินเอ๊ย... น้องเค้ายังเด็ก... ก็คงพูดไปเรื่อย... ถึงกรุงเทพ ก็ลืมแล้วละ...

“อ้อนอย่างนี้... จะเอาอะไรอ่ะ...” ผมแกล้งถาม... ตาพราวยิ้ม... น้องโก้อายหน้าแดง....

ครับ... เดาไม่ยากใช่ไหมครับ... แล้วผมก็เอาน้องโก้เป็นเมียผมอีกหน... ที่ท่าน้ำนั่นเอง....

...

เฮ้อ... เหนื่อย... กว่าจะกลับกรงเทพฯ มึงน้ำหมดตัวแน่ ไอ้ดิน....
...

[FOAM]

เอากันทุกที่เลยนะคร๊าบบบบบบบบ พี่ดิน



หื่นคอดๆๆๆ



รอตอนต่อไปครับ

[maabbdo]

พี่ดินกับน้องโก้ ยาวนานมาก  ไปแป๊บๆเสียน้ำไปเยอะแล้ว

กว่าจะกลับ หมดตัวพอดี

 

เด๋วตอนสุดท้ายของเรื่องมีเฉลยครับ ว่าสามวันสองคืน โดนไปกี่ที...

บอกได้แค่ว่า "โดนไป มิใช่น้อย" 55555   

^
^
ที่บอกว่า  "โดนไป มิใช่น้อย"  พี่ดินหมายถึงน้องโก้โดนไปมิใช่น้อยใช่ม๊ะ??

 

เอ่อ... ผมหมายถึง โดนน้องโก้ สูบไป มิใช่น้อย ตะหากครับ หุ หุ

อ่อ  รับทราบคับผม

ว่าแต่น้ำตก ท่าน้ำ  ไม่เว้นเลยน้า

จะรอบบ้านอยู่แล้วมั้งนั่น

 

[♥KïssKïss_KÚRÚ♥]

ทุกที่ ทุกเวลาจริงๆ

ใช้เวลา 3 วัน 2 คืนซะคุ้มเลยนะพี่ดิน


งี้กลับกรุงเทพจะมาทำงานไหวอ๊ะป่าวเนี่ย

[NuPaTT]

555555555555


น้ำหมดตัว

[Junrai_Hyper™]

บทที่ 42 ภาพฝัน

อัน ที่จริง... ผมอยากจะข้ามเรื่องของผมกับน้องโก้ ไปเลย เพราะ มันจะกลายเป็นนิยายรัก (หื่น)ไปแล้ว แต่มันเป็นภาพแห่งความทรงจำของผม ที่ตัดไม่ออก เป็นสิ่งที่ผมรู้สึกผิดมาจนทุกวันนี้... (เอาน่ะ ไอ้ดิน ไหนๆ เอ็งก็ปูเรื่องมาจนป่านนี้ ขมวดเรื่องซะอีกตอนละกันนะ...)
.........................................................................
ค่ำ นั้น... หลังจากอาหารเย็น ผมกับน้องโก้ก็ไปเดินเล่นบริเวณทางรถไฟสายมรณะ... มีร้านรวงขายของอยู่พอสมควร... เดินจนเมื่อยก็เลยชวนกันกลับมาที่บ้าน....

อากาศ ค่อนข้างเย็นสบาย อาจจะเป็นเพราะฝนเพิ่งตกหนักมาเมื่อวาน วันนี้ ก็ยังมีกลิ่นอายชื้นๆ อยู่บ้าง ระหว่างที่เรานั่งเล่นอยู่ที่ระเบียง มองออกไปในความมืด น้องโก้ก็ชี้ให้ผมดูบางอย่าง...

“พี่ดินดูโน่นสิครับ”

ผมมองตามที่น้องโก้ชี้... เป็นแสงไฟเล็กๆ วูบวาบ... หิ่งห้อยนั่นเอง

“มีต้นลำพูอยู่แถวนี้ ใช่ไหมครับ” ผมถาม น้องโก้ทำหน้างง
“ไม่รู้สิครับ ผมรู้แต่มันชอบไปเกาะที่ต้นไม้ต้นนึง แถวริมแม่น้ำใกล้กับห้องยิมไง”

ผมหัวเราะ...ยีหัวน้องโก้เล่น... “นั่นแหละ ต้นลำพู....หิ่งห้อยมันชอบไปเกาะที่นั่น”

“ไปดูกันเถอะครับ พี่ดิน...” น้องโก้ชวนผม...

น้องโก้วิ่งลงไปที่ครัว เห็นค้นอะไรกุกกัก อยู่ประเดี๋ยวเดียวก็เดินกลับมา ในมือมีตะกล้าฝาปิด สานด้วยไม้ไผ่เป็นตาถี่ๆ

“ทำอะไรครับ”

“โก้ชอบ...จะไปจับมันมาไว้ในมุ้ง”

“เดี๋ยวมันก็ตาย...” ผมท้วง...

“ไม่ฮะ ตอนเช้าโก้ก็ปล่อยมันไป...

เรา เดินไปดูที่ต้นไม้นั้น เห็นหิ่งห้อยเกาะอยู่เต็มไปหมด เหมือนกับหลอดไฟดวงเล็กๆ ที่เค้าแต่งต้นไม้ตอนงานคริตสมาส แถวถนนราชประสงค์ แต่ไม่สว่างขนาดนั้น...

น้อง โก้จับมันมาหลายตัว เห็นมันส่องประกายวูบวาบอยู่ในตะกร้าสาน ดูน้องโก้ดีใจเหมือนเด็กๆ ได้ของเล่นชิ้นใหม่... ตอนเดินกลับมาที่บ้าน... กอดแขนผมมาตลอดทาง

“โก้มีความสุขจังครับ พี่ดิน...”

หลัง จากอาบน้ำ เข้ามาอยู่ในมุ้งทั้งสองคนแล้วปิดไฟมืด น้องโก้ก็เปิดตะกร้าสานให้เจ้าแมลงตัวเล็กๆ ยี่สิบกว่าตัวนั้นบินออกมา เห็นมันบินไปเกาะมุ้ง...ทำแสงวูบวาบสลับไปมา ดูๆ ไปก็เพลินดีเหมือนกัน

น้อง โก้นอนหนุนอกผมมือล้วงลงไปจับที่Kผมเล่น... (ผมไม่ได้ใส่อะไรนอนอยู่แล้ว เลยทางสะดวก...รายไหนรายนั้น นอนท่านี้ทีไร ลวนลามKกรูทู๊กกกก ที...)

“สวยไหมครับ พี่ดิน” น้องโก้มองไปที่แสงไฟวูบวาบจากเจ้าแมลงตัวเล็กๆ...

“ครับ...” ผมมองดู อย่างเพลิดเพลิน เหมือนนอนกลางแจ้ง ดูดาวอยู่บนท้องฟ้า...

น้องโก้เงยหน้าขึ้นมาจูบปลายคางผม “โก้อยากอยู่กับพี่ดินแบบนี้บ่อยๆ จัง... เรามาเที่ยวกันบ่อยๆ ได้ไหมครับ”

ผม กอดน้องเค้าแน่นขึ้น ก้มลงจูบที่หน้าผากน้องเค้าทีนึง...ไม่ตอบ... รู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว... แต่ก็ไม่อยากทำลายภาพฝันอันสวยงามของน้องเค้า...

น้องโก้ปล่อยมือจากสิ่งที่จับอยู่ในมือ... ลูบไปตามกล้ามเนื้อหน้าทองที่เป็นลอนๆ เลยมาถึงหน้าอก... จูบที่หน้าอกด้านซ้ายผมทีนึง

“โก้รักพี่ดินครับ พี่ดินล่ะครับ รักโก้บ้างไม๊...”

................................

... ถึงตอนนี้... ถ้าคุณๆ คนอ่านเป็นผม... จะตอบว่าอะไรดีครับ...

จำได้ไหมครับ...ที่ผมเคยบอกพี่ปอว่า...

“ผมเป็นลูกคนจีน... ป๊าสอนให้รักษาคำพูด... อะไรที่ผมทำไม่ได้ หรือไม่อยากทำ ผมจะพูดตรงๆ... และผมก็จะไม่ผิดคำพูดตัวเอง...”

นั่นแหละครับ คือสิ่งที่ผมยังรักษาอยู่จนทุกวันนี้....
................................

“พี่ ไม่รู้ครับ... พี่รู้แต่ว่า ตอนนี้ พี่มีความสุข...” ผมตอบไปตามความเป็นจริง แต่ไม่ได้นึกว่า น้องเค้าจะตีความหมายผิดไปหรือเปล่า...

หิ่งห้อยตัวนึง บินลงมาเกาะที่หน้าอกผม ผมเหลือบตาลงมอง ไม่ได้ปัดออก เจ้าแมลงเล็กๆ ส่งแสงวูบวาบ สวยงาม...

“สวย จัง...” น้องโก้พึมพำ.... แล้วก็เกิดปิ้งไอเดียกระทันหัน ตลบผ้าห่มออกไปทางปลายเตียง แล้วค่อยๆ จับหิ่งห้อยลงมาเกาะตามตัวผมทีละตัว ทีละตัว... จากหน้าอก หน้าท้อง ต่ำลงไป เล่นเอาผมเตลิด ลูกชายผงกหัวงูบงาบอย่างตื่นเต้น... เอาอีกแล้ว น้องโก้จะเล่นอะไรอีกล่ะเนี่ยะ...

เจ้า แมลงตัวเล็กๆ ถูกจับลงมาวาง ตรงโคนท่อนลำ ระหว่างใข่สองลูก ตัวนึง... อีกสามสี่ตัว ถูกจำมาวางตามความยาวของลำท่อน “K” ของผมที่แข็งผงกหัวอยู่ไปมา... น้ำใสๆ เริ่มไหลปริ่มส่วนปลายบาน

แล้วหิ่งห้อยอีกตัว ก็ถูกจับลงมาวางบนส่วนปลายที่มีน้ำใสๆ ไหลเยิ้มนั้น...

ผม ชันตัวเอาศอกเท้ากับที่นอน ก้มลงมาดู... เสียวจนต้องแขม่วเอว เจ้าหิ่งห้อยตัวนั้น ไต่ไปมาบนหัวบานๆ สักครู่ก่อนจะบินหนีไป... แต่ตัวใหม่ก็ถูกจับมาวางอีก บางตัว น้องโก้วางลงบนน้ำใสๆ เหนียวๆ นั้น ทำให้มันบินขึ้นไปไม่ได้ทันที ต้องไต่คลาน สลัดปีกอยู่พักนึง จนแห้ง ก็บินหนีไปอีก...

เป็น ความทรมาณบันเทิงพอใช้เลยครับ สำหรับตัวผมเอง เพราะผมก็ไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน... ความตื่นเต้น ทำให้น้ำใสๆ ใหลยืดลงมาที่หน้าท้องเป็นทางยาว... อีกสองสามตัวก็ถูกน้องเค้าจับลงมาวางที่น้ำเงี่ยนที่ไหลลงมา

น้องโก้ยิ้มชอบใจบอก... “มันคงแปลกใจเนอะ พี่ดิน... น้ำอะไรหว่า... หึๆ...”

“ให้แต่หิ่งห้อยเกาะ แล้วโก้ล่ะครับ ไม่อยากบ้างเหรอ...” ผมกระซิบถามเมื่อหิ่งห้อยบินหนีไปจนหมด

แทน คำตอบ น้องโก้ เงยหน้าขึ้นมองผม ตาเป็นประกายวูบวาบ มีแววปรารถนาอย่างเด่นชัด... แล้วก้มลงเอาลิ้นตวัดเลียน้ำเงี่ยนของผมที่เยิ้มออกมาแผ่วเบา...

“อู ยซซซ โก้ครับ...” ผมสะดุ้งแอ่นหยัดตัว ด้วยความเสียว... และเสียวมากขึ้นไปอีก เมื่อน้องโก้ อ้าปากอมส่วนปลายบานๆ ของผมไว้ในปาก แล้วใช้ลิ้นดุนเข้าไปในร่องผ่าเล็กๆ ตรงส่วนปลายสุด

“อาซซซ โก้ครับ...ซี๊ดดดดด ” ผมครางเสียงสั่น...

จาก ส่วนปลาย น้องโก้ ไล้ลิ้นลงไปตามท่อนลำ กวาดเลียมุกไปทีละเม็ดๆ จนถึงส่วนโคน... ใข่ทั้งสองใบก็ถูกน้องโก้อมไว้ในปากเบาๆ แล้วใช้ลิ้นตวัดเลียดุนเล่นไปมา...ช้าๆ.... ตลอดเวลา ผมเสียวจน แอ่นตัวเกร็งจนสะโพกลอยไม่ติดพื้น... สองมือจับหัวน้องโก้ ลูบไล้ไปมา... ครู่ใหญ่ ก็ค่อยไต่ขึ้นมาตามลำและอมส่วนปลายบานเข้าไว้ในปาก อีกครั้ง

“อูยซซซ โก้...คร๊าบ... เก่งจังครับ... เสียว... ซี๊ดซซซ อูวซซซซ...ซซซซซ ”

ตอน สุดท้ายผมครางยาว เพราะ น้องเค้าดูดแรงๆ ที่ส่วนปลายบาน ก่อนจะค่อยอมลึกลงไปทีละน้อยๆ จนสุดโคน ความยาว เกือบเจ็ดนิ้วของKผม ถูกน้องโก้ อมเข้าไว้ในปาก ไม่เหลือสักกระเบียด...

ต้อง ยอมรับครับ ว่า น้องเค้ามีพัฒนาการขึ้นมากจริงๆ ในระยะเวลาสองสามวันที่อยู่ด้วยกัน ความสามารถในการใช้ปากของน้องเค้า เล่นเอาผมก้นลอยไม่ติดเตียงเลย... ทั้งดูดทั้งอม... ไม่ว่าKหรือไข่... ไม่รู้ไปหัดมาจากไอ้ชลหรือเปล่าสิ... ลีลาอมKแบบนี้ ไม่มีใครเหมือน และไม่เหมือนใครจริงๆ...

... แล้วคืนนั้น ผมก็ถูกน้องโก้กระทำชำเราไปอีกสองรอบ โดยการใช้ปากดูดของผม จนแตกคาปากไปก่อนรอบนึง อีกรอบนึง ผมเลยออกแรงขย่มน้องเค้าเป็นการตอบแทน ด้วยลีลาของ เด็กขายขั้นเซียน เล่นเอาน้องเค้า ครางไม่หยุด น้ำเงี่ยนแตกออกมาโดยที่ทั้งผมและน้องเค้าไม่ได้แตะต้องสักนิด ก่อนที่ผมจะหลั่งน้ำเงี่ยนเข้าไปในตัวน้องโก้อีกครั้ง

................................

ตอน เช้า... ผมตื่นก่อนอีกตามเคย... แต่วันนี้ น้องโก้ไม่ยักกะตื่นตามขึ้นมา... สงสัยเมื่อคืน ผมคงจะรุนแรงกับน้องเค้ามากไปหน่อย... หุ หุ...

อากาศ ดี สดชื่น ผมก็เลยออกไปวิ่งออกกำลังกาย... ทำงานอย่างนี้ ต้องพยายามออกกำลังกายอยู่เสมอ... พี่รัตน์เคยบอกไว้ แต่ผมว่า ไม่ว่าทำงานยังไง ก็ต้องออกกำลังกายอยู่ดีละครับ....

วิ่งจนได้เหงื่อชุ่ม... ก่อนจะเดินกลับมาที่บ้าน... น้องโก้ตื่นแล้ว ยิ้มให้ผมมาแต่ไกล

“โก้นึกแล้ว เห็นรองเท้ากีฬาหายไป... พี่ดิน ต้องไปออกกำลังกายแน่ๆ...”

เราช่วยกันเก็บของ ก่อนเข้าไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมตัวกลับกรุงเทพ....

“โก้ไม่อยากกลับเลยครับ พี่ดิน...” น้องโก้บอก ตอนที่เราแต่งตัวเสร็จแล้ว...

“อ้าว...ทำไมล่ะ”

“โก้อยากอยู่กับพี่ดินแบบนี้นานๆ โก้ไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อนเลย”

ผมยิ้ม ส่ายหน้า... ดึงน้องเค้ามากอด จูบที่แก้ม... “คิดถึงพี่ ก็ไปหาได้นี่นา”

“แต่โก้ไม่อยากให้พี่ดินไปทำงานอีก...” น้องโก้กอดผมไว้อย่างหวงแหน... “โก้ไม่อยากให้พี่ดินออกไปกับใคร” น้องโก้ทำตาแดงๆ...

เอาละสิ... ไอ้ดิน มึง... หว่านเสน่ห์จนได้เรื่องแล้วไหมล่ะ... ทำไงดี...

“พี่ ว่า เราเอาไว้พูดกันทีหลังดีกว่านะ...” ผมบอก พยายามจะให้มันผ่านไปก่อน... “เรื่องมันยังมีอีกเยอะ... โก้จะทำยังไงกับที่บ้าน... จะบอกเค้าว่าไงครับ” ผมถามจี้จุด...

น้องโก้งันไปพักนึง... เพราะคงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเหมือนกัน.... แต่แล้วก็ยิ้มออกมาได้....

“ไว้ โก้กลับไปปรึกษาพี่เปี๊ยกก่อนก็ได้... แล้วโก้จะให้พี่เปี๊ยกไปบอกพี่ดินอีกที... พี่เปี๊ยกต้องช่วยโก้ได้แน่ๆ...” (พี่เปี๊ยก ก็พี่เลี้ยงของน้องโก้ที่ มาอ๊อฟผมไปให้ น้องเค้า วันแรกไงครับ)

ผมพยักหน้า... “เอา... เอางั้นก็ได้ครับ” อย่างน้อยเรื่องวันนี้ มันก็ผ่านไปก่อน ไว้ว่ากันอีกทีวันหลังละกัน...
เราช่วยกันยกของมาใส่รถ เพื่อกลับกรุงเทพ...

ผม ว่า... ถ้ามีการแข่งการแข็งมาราธอนสักรายการ ผมต้องได้รางวัลอะไรสักอย่างแน่ ก็สามชั่วโมงกว่า จากเมืองกาญจน์ ถึงกรุงเทพฯ ผมรักษาระดับความแข็งของKมาได้ตลอด...เพราะว่า...ระหว่างทางขากลับ... ผมต้องปรับเก้าอี้ เอนลงเกือบราบ...ไม่ใช่จะนอนอะไรหรอกครับ... น้องโก้สิครับ ล้วง “K” ของผมออกมาจับเล่นตลอดทาง จนเข้าเขตรถติดในกรุงเทพ จึงค่อยละออกมาจับพวงมาลัยทั้งสองมือ....

น้อง โก้มาส่งผมที่ปากซอยหอพัก เกือบบ่ายสามแล้ว... ก่อนจากกัน น้องเค้าเอาเงินใส่กระเป๋าเสื้อผม มาจำนวนนึง... ซึ่งผมมานับอีกทีตอนกลับมาถึงหอ... หลังจากหักค่าอ๊อฟให้กับทางร้าน สองวัน สามร้อยบาท... ยังเหลืออีกหมื่นสอง... ผมนับไปนับมา... นี่ น้องโก้ให้ผมรอบละพันเลยนะเนี่ยะ...

(อีกสองรอบตอนอาบน้ำเช้า ก่อนกลับไม่ได้เล่าครับ เพราะรู้สึกตัวว่าหื่นเกินไปแล้ว... หุ หุ)
...

ตอนหน้าจะเป็นตอนจบของ "น้องโก้" ซีรีย์ แล้วนะครับ อ่านจบแล้ว ช่วยคิดทีว่าผมผิดหรือเปล่า นะครับ...

คิดถึงจังครับ คนดี... คนอ่านที่รักของผม....

ดิน

[krappom]

น้องโก้นี่ท่าทางจะรักจริงหวังแต่ง
น่าสงสารจริงๆ
 

[andy_kwan]

สงสารน้องโก้ ความรัก(หลง)กำลังเข้าตาก็เลยเป็นแบบนี้

[FOAM]

น้องโก้จะทำยังไง  แล้วพี่ดินจะแก้ปันหายังไง



รอตอนต่อไปครับ

[♥KïssKïss_KÚRÚ♥]

เฮ้อ สงสารโก้จัง

สังสัยงานนี้รักจริงหวังแต่งเลยนะเนี่ย

แล้วซีรี่นี้จะจบยังไงน้อ หวังว่าพี่ดินคงไม่ใจร้ายกับโก้นะ

[NuPaTT]

เห้อ รักจิงอะม้างเนี่ยยยยย

[TONG]

นอกจากโก้จะใจสลายแล้ว

ตูดยังแหกอีกด้วย น่าสงสาร

[pongsj]

หิ่งห้อย...............................แบบว่าช่างรังแกสัตว์น่ะเนี่ย 555

[dokjarn]

 

เพิ่งจะเข้ามาอ่าน อย่างใจไม่อยู่กะเนื้อกะตัว

อะจึ๊ยย.. เขียนได้ไงเนี่ยกระอักเลือดเกือบทุกตอน

ไม่หื่นเลยเรา  สุดยอดเลยคร้าฟฟฟ

แล้วมีรักระหว่างรบด้วยนะเนี่ย  555 จิตใจของคน บางทีมันก็ฝืนไม่ได้

จะรู้สึก จะรัก จะหวิว มันเป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ

ชอบมากมาย ขอติดตามอ่านต่อไป  ตอนนี้ก็อ่านไปถึงหมอ..ปอ..แล้ว

ทนไม่ไหวเลยขอมาชื่นชมก่อน จะกลับไปอ่านต่อในสภาพที่เลือดจะหมดตัว  คิก คิก

    

ขอบคุณครับ   

[dokjarn]

 

อ่านตามทันแล้วด้วยเรี่ยวแรงที่เหลือเพียงน้อยนิด

มันละลายหายไประหว่างที่อ่านเรื่องนี้นี่เองคร้าบบบบ..

จุใจเป็นที่สุด....

ขอบคุณพี่ดิน....คนแต่ง

ขอบคุณพี่พูห์....คนโพส

ที่นำความหฤหรรษ์ มาให้คนอ่านอย่างอิ่มเอม

อิ อิ  ในจออ่ะเลือดท่วม   แต่ในตัวอ่ะเลือดแห้งทีเดียว

งานนี้ พี่ปอ..เพื่อนชล..น้องโก้..ได้ใจคนอ่านหลายคนนะว่ามั๊ย

ชอบเรื่องนี้มากนะครับ

                              

[maabbdo]

ตอนจบของน้องโก้จะเป็นยังไงเนี่ย

ไม่อยากจะคิดเลย 

[Junrai_Hyper™]

ตั้งแต่เริ่มเขียนมา บทนี้เป็นบทแรกที่ ผมเขียนด้วยใจห่อเหี่ยวพิกลครับ
...

บทที่ 43 “น้องโก้ครับ... พี่ดิน ขอโทษ”

ผมกลับมาทำงานที่ร้านพี่ปิ๊กตามปกติในอีกสองวันต่อมา พอเห็นหน้าผม พี่รัตน์ก็กวักมือเรียก...

“ไงยะไอ้ตี๋เจี๊ยวโต... ไปทำอะไรเด็กเค้าเข้าล่ะ...”

ผมยิ้มให้พี่รัตน์เมื่อเดินเข้าไปยกมือไหว้... “เปล่านี่ครับ”

“เปล่าอะไรล่ะ... ได้ข่าวว่าถึงกับเพ้อเลย...” พี่รัตน์มองค้อนประหลับประเหลือก... ก่อนจะบอกเบาๆ “พี่ว่ามันจะยุ่งนา... ดิน”

“ยังไงครับ” ผมไม่เข้าใจ...

“เฮ้อ... ช่างเถอะ... ไหนๆ มันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว...” พี่รัตน์ตัดบท... ก็พอดีกับที่พี่ปิ๊กเดินเข้ามา ผมยกมือไหว้ พี่ปิ๊ก

“ดิน มาก็ดีแล้ว มีลูกค้าถามหาพอดี...” พี่ปิ๊กบอก ก่อนจะดึงผมไปที่ ลูกค้า ปรากฏว่าเป็นกลุ่มพี่วัชกับเพื่อนนั่นเอง คุยกันอยู่ไม่นาน เค้าก็ตกลงอ๊อฟผมออกไป แต่พี่วัชไม่ได้อ๊อฟผมหรอกครับ เป็นอีกคน ชื่อพี่หมู... (เดี๋ยวตอนหน้ากลับมาเล่าครับ คนนี้ก็เป็นเรื่องเหมือนกัน...)

................................

วันรุ่งขึ้น พอผมไปทำงานอีกวัน พี่รัตน์ ก็บอก

“ดิน... วันนี้มีคนจองแล้วนะ สามทุ่ม เมื่อวานเค้าก็มา แต่เราได้อ๊อฟออกไปก่อน”

“ใครครับ พี่รัตน์” ผมถาม แต่พี่รัตน์ส่ายหน้า... “เดี๋ยวก็รู้”

ผมไม่ถามต่อ พอดีไอ้ชลเดินเข้ามา... พอมันไหว้พี่รัตน์เสร็จก็ดึงผมออกไป...

“เมื่อคืน... มีลูกค้ามาหามึง... หน้าตาเคร่งเครียดมากเลย เข้าไปคุยกับพี่รัตน์”

“ใครวะ...” ผมถาม

“ไม่รู้ว่ะ... กูไม่รู้จักชื่อ... ไม่สูงเท่าไร หุ่นเพรียวๆ ท่าทางจิ๊กโก๋หน่อยๆ...”

ผมนึกไม่ออก ว่าใคร แต่ก็ไม่เก็บมาสนใจนาน... เดี๋ยวก็รู้... ผมคิด...

สามทุ่มกว่า... ลูกค้าที่จองผมไว้ก็มา...

“พี่ เปี๊ยก...” ผมพึมพำเบาๆ เมื่อเห็นหน้าครั้งแรก... ก็จะใครล่ะครับ พี่เลี้ยงของน้องโก้นั่นเอง... พอเห็นหน้าผมก็กวักมือเรียกให้ผมเข้าไปทันที

“สวัสดีครับพี่เปี๊ยก” ผมยกมือไหว้...

พี่เปี๊ยกรับไหว้... พยักหน้าให้นั่งลงที่โซฟาอีกตัว สายตาที่พี่เปี๊ยกมองผม มีประกายตาแปลกๆ จนผมรู้สึก

“ว่าไงเรา... ไปสัญญาอะไรกับ โก้...”

ผมทำหน้าเหวอ... “สัญญา... สัญญาอะไรครับ”

พี่ เปี๊ยกก้มหน้าถอนหายใจเฮือกพึมพำ... “กูว่าแล้ว...” ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาบอก “เราสัญญากับโก้หรือเปล่า หรือว่า รักเขาบ้างหรือเปล่า”

“เปล่านี่ครับ...”

“เค้าบอกว่า เราบอกว่ารักเขา เหมือนที่เขารักเรา”

ผม พอเข้าใจลางๆ บอกไปตามความเป็นจริง “พี่ครับ... ผมก็ไม่เคยบอกสักครั้ง ว่าผมรักน้องเค้า... ผมแค่บอกว่า ผมมีความสุขที่ได้ไปเมืองกาญจน์... กับเค้า”

“แต่น้องโก้เค้าบอกว่า เค้ารักเรานะ ดิน”

“ผม ห้ามให้ใครเค้ารักผมไม่ได้ครับพี่... แต่ผมก็ไม่ได้คิดว่า จะมีใครมารักผมจริง... ผมรู้ตัวดีว่าผมเป็นอะไร... ใครเค้าจะมารักเด็กขายอย่างผม... อย่างมากเค้าก็มีความสุขไปชั่วครั้งชั่วคราว แล้วเขาก็ไป... หน้าที่ของผมก็คือสร้างความสุขให้กับลูกค้า... ส่วนลูกค้าจะคิดยังไงกับผม ก็สุดจะรู้ครับ...”

ผม พูดยาว... พูดออกมาจากประสบการณ์ ของเด็กขายที่เคยถูกหลอก พูดด้วยสายตาของคนที่เคยเห็นการปฏิบัติของลูกค้าที่มีต่อเด็กขาย... พูดด้วยความรู้สึกจริงๆ กลั่นออกมาจากใจ ด้วยอารมณ์ที่กลั่นออกมาจากบทเรียนที่เคยได้รับ...ใครจะว่าผมไร้ใจ ใครจะว่าผมตายด้าน... หรือเห็นแก่ตัว... ผมก็ยอมรับครับ...

“เรากล้าที่จะไปพูดกับโก้ อย่างที่เราเพิ่งพูดให้พี่ฟังอย่างนี้หรือเปล่าล่ะ...” พี่เปี๊ยก มองหน้าผมอย่างท้าทาย ระคนดูถูก

“ทำไมผมจะไม่กล้าล่ะครับ... ผมพูดความจริงนี่ครับ”

“ดี...” พี่เปี๊ยกพยักหน้า... หันไปบอกเด็กให้มาเก็บเงิน ค่าเครื่องดื่มและค่าอ๊อฟผม...

ที่ๆ พี่เปี๊ยกพาผมไป ก็ไม่ใช่ที่ไหน... โรงแรมเดิมที่ผมมาเจอน้องโก้ครั้งแรกนั่นแหละครับ

พี่เปี๊ยกใช้กุญแจอีกดอกนึง เปิดประตู แล้วให้ผมเดินเข้าไปก่อน...

ยังไม่ทันที่พี่เปี๊ยกจะปิดประตูสนิท น้องโก้ที่รออยู่แล้ว ก็โผเข้ามากอดผมแน่น... ซบหน้าลงกับอกผม

“พี่ดิน... โก้คิดถึงพี่ดินจัง...”

ผมกอดน้องเค้าเบาๆ สงสารอยู่เหมือนกัน แต่ ผมรู้ตัวดีว่า ถ้าผมไม่ทำ... น้องโก้จะเจ็บยิ่งกว่านี้...

“โก้ครับ... เดี๋ยวครับ... ฟังพี่ก่อน”

ผม บอก... พลางประคองน้องเค้ามานั่งที่โซฟาตัวยาวในห้อง พี่เปี๊ยกตามมานั่งที่โซฟาเดี่ยวอีกตัวนึง กอดอก ดูว่าผมจะพูดอะไรกับน้องเค้า...

น้อง โก้กอดผมไม่ปล่อย... ทั้งยังแนบหน้าลงคลอเคลียกับอกผม... ‘เฮ้อ เด็กน้อย...’ ผมค่อยๆ แกะมือน้องเค้าออก ก่อนจะบอกซ้ำ... “น้องโก้ ฟังพี่ก่อนนะครับ”

ดูเหมือนน้องเค้าเริ่มจะรู้ถึงความผิดปรกติ ค่อยคลายมือออก ทำหน้าเจื่อน

“อะไรกันเหรอครับ พี่ดิน”

ผมมองหน้าน้องเค้า ก่อนจะบอก... “ฟังพี่ดีๆ นะ... เราคงอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกครับ...โก้... มันเป็นไปไม่ได้”

“ทำไมล่ะครับ...” น้องโก้บอกเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง “ก็ตอนอยู่เมืองกาญจน์ พี่ดินบอกว่า....”

“ฟังนะ... พี่ไม่เคยบอกว่ารักโก้... คิดดูดีๆ นะครับ”

น้องโก้หน้าซีดเผือด... ทำหน้าเหมือนกับถูกผีหลอก ทั้งที่ห้องสว่างโร่...

“หมาย... หมายความว่ายังไงครับ พี่ดิน”

ผม สูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะเอ่ยวาจาประหารความรู้สึก “พี่เป็นเด็กขาย เป็นผู้ชายขายตัว... ใครเค้าซื้อ... ใครเค้าให้เงิน พี่ก็ให้ความสุขเค้า... สิ่งที่พี่ทำกับโก้มาตลอด... ก็เพื่อแลกกับเงินครับ... พี่ไม่เคยบอกว่ารักโก้... สักคำ...”

“มะ ไม่จริง... ไม่จริงครับ... พี่ดิน อย่ามาหลอกโก้... พี่เปี๊ยก... พี่เปี๊ยกบังคับให้พี่พูดอย่างนี้กับโก้เหรอครับ”

ผม ส่ายหน้า... “เปล่า... พี่พูดจริงๆ พี่เปี๊ยกไม่ได้บังคับพี่... พี่พูดจากสิ่งที่พี่รู้สึกจริงๆ... ลืมพี่เถอะครับ พี่มีค่าก็แค่ราคาที่โก้ให้พี่นั่นแหละครับ... เงินจำนวนนั้น โก้ไปซื้อใครอีกก็ได้... เด็กขายทุกคน ทำได้อย่างพี่ทั้งนั้นแหละครับ”

น้องโก้ถอยหลังออกไป มองผมเหมือนคนที่ไม่รู้จัก... หน้าเผือดขาว น้ำตาไหลพราก

“พี่ ดินหลอกโก้ทำไม... โก้ไม่เคยคิดว่าพี่ดินเป็นใคร... เป็นมายังไง... โก้ไม่เคยสนใจ โก้รักพี่ดิน เพราะพี่ดินเป็นพี่ดิน...พี่ดินจะเป็นเด็กขายมาก่อน โก้ก็ไม่สนใจ... แล้วทำไม... ทำไมพี่ดินต้องหลอกโก้ด้วย...”

“ลืม พี่เถอะครับ” ผมย้ำคำเดิม... “พี่ไม่มีค่าพอสำหรับความรู้สึกของโก้หรอกครับ... พี่มีแฟนแล้ว... เมื่อพี่เรียนจบ พี่จะเลิกจากงานนี้... รอเค้าเรียนจบ... เราจะแต่งงานกัน”

“โก้ ไม่นึกเลย...” น้องโก้น้ำตาไหลพราก แต่ไม่มีเสียงสะอื้นออกมา... “โก้ไม่นึกว่า คนเราจะปลอมกันได้ปานนั้น... ปลอมอารมณ์ ปลอมความรู้สึกกันได้ขนาดนั้น...”

ผมลุกขึ้นยืน... “ลืมพี่นะครับ โก้... โก้ยังเด็ก โก้ยังจะได้เจอใครอีกเยอะแยะ... ที่... เค้า...ดีกว่าพี่”

พูด จบ... ผมก็หันหลังเดินไปที่ประตู เปิดแล้วเดินออกไปข้างนอก... แต่ก่อนที่ประตูจะปิด ก็มีคนเดินตามผมออกมา... พี่เปี๊ยกนั่นเอง... ประตูปิดลง

“ดิน... ขอบใจนายมากนะ... หวังว่านายคงจะเข้าใจ” พี่เปี๊ยกตบใหล่ผม แสดงอาการเห็นใจ แต่ผมรู้ว่า พี่เปี๊ยก... “โล่งใจ”... มากกว่า ก่อนจะหยิบเงินจำนวนนึงใส่กระเป๋าเสื้อผม... “ค่าเสียเวลาของนาย”

ผมหยิบเงินจำนวนนั้นออกมา ยิ้มให้พี่เปี๊ยก... ก่อนจะจับเงินใส่มือพี่เปี๊ยก

“ผมไม่รับหรอกครับ... เพราะผมไม่ได้ให้ความสุขใคร... ผมแค่ทำหน้าที่ของผม...ลาละครับพี่...”

ผมยกมือไหว้พี่เปี๊ยกก่อนจะก้าวยาวๆ ไปที่ลิฟท์ ครู่เดียวก็เดินออกมาจากโรงแรมนั้น... โดยไม่หันหน้ากลับไปมองอีกเลย...

...........................

วัน รุ่งขึ้น ผมโทรไปลางานกับพี่รัตน์ บอกจะกลับบ้านต่างจังหวัดไปหาป๊ากับม๊า...ซึ่งคิดว่าแกคงรู้อะไรเลาๆ อยู่บ้างแล้ว ก็อนุญาตให้ผมโดยดี....

... สองอาทิตย์ต่อมา... ผมทำใจได้บ้าง.... กลับมาทำงานตามปกติ...

ไม่ ทันไร ผมก็โดนลูกค้าเรียกไปนั่ง... กลุ่มเดิมครับ... พี่วัช... แต่คราวนี้ คนที่อ๊อฟผมไป เป็นอีกคนนึง ซึ่งไม่เคยอ๊อฟผมเลย เป็นผู้ชายตัวขาวๆ ร่างเล็กๆ น่ารักชื่อ “พี่โม่ง...” พี่วัชบอกว่า...

“ดิน... ไม่มีแล้วนะ... เพื่อนในกลุ่มพี่ไม่มีตัวเล็กกว่านี้แล้ว... มาทีไรเพื่อนพี่มันตัวเล็กลงเรื่อยๆ... เดี๋ยวจะหาว่า ครั้งต่อไปจะมีคนตัวเล็กกว่านี้ ไม๊... ไม่มีแล้วนะ อีโม่งเนี่ยะ เล็กสุดในกลุ่มแล้ว...”

ผมหัวเราะ เพราะตั้งแต่ พี่วัช...พี่ป๋อม...พี่ตรี...พี่หมู...ไล่ระดับลงมาเรื่อยและ สุดท้าย “พี่โม่ง” คนนี้ ตัวเล็กสุด..

แต่ขณะที่ผมกำลังคุยกับกลุ่มพี่วัชอยู่ ลูกค้าอีกคนก็เดินเข้ามาที่ร้าน... “น้องโก้”

น้อง เค้าส่งสายตามองมาที่ผมหลังจากได้ที่นั่งที่โซฟาชุดถัดไป เห็นประกายตาเว้าวอนจากน้องเค้าแล้ว ทำเอาผมเกือบใจอ่อน... แต่... เด็กขายอย่างผม ก็มีศักดิ์ศรีครับ... เพราะผมดูออกว่า... สายตาของพี่เปี๊ยกที่มองมาที่ผมวันนั้น มันมีแววเหยียดหยามดูถูก... อย่างที่สุด...

ผมคงคุยกับกลุ่มพี่วัชโดยไม่สนใจน้องเค้า... จนกระทั่ง พี่วัชเรียกเช็คบิล... แล้วอ๊อฟผมออกไปด้วย...

ก่อน ออกไปผมมองไปยังน้องเค้านิดนึง... เจอสายตาที่น้องเค้ามองมาที่ผม มีทั้งตัดพ้อ... ต่อว่า... ท่ามกลางประกายน้ำตาที่คลออยู่เต็มเบ้าตา.....

ผม ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่า เรื่องระหว่างผมกับน้องโก้... ผมทำไปได้ยังไง... น้องเค้าก็เด็กขนาดนั้น ความยับยั้งชั่งใจมันก็น้อยกว่าคนอื่นอยู่แล้ว ยิ่งผมปล่อยตัวปล่อยความรู้สึกเต็มที่... ผลลัพท์มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น

แต่... หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่เคยเห็นน้องโก้อีกเลย...
ถ้าน้องโก้เค้ามีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ (ซึ่งผมคิดว่าไม่มีทาง... น้องเค้าไปอยู่แคนาดามีความสุขไปแล้ว) ผมก็อยากจะบอกน้องเค้าว่า....

“น้องโก้ครับ... พี่ดิน ขอโทษ...”
...

ผมขอโทษ... ผมเลวไปมั๊ยครับ กับเรื่องนี้...

ผมผิดไปแล้วครับ ยกโทษให้ผมนะครับคนดี นะครับ นะคร๊าบ... ไอ้ดินผิดไปแล้ว

ดิน

[ronger]

  สงสารน้องโก้ สงสารคุณดิน ธ่อ...มีความรักมันก็เศร้าหยั่งงี้แหละ 



  ว่าแต่ รอตอนต่อไปดีก่า คริ คริ

[andy_kwan]

น้องโก้ทำใจได้ก็ดีแล้ว
ไม่งั้นยุ่งแน่ๆ