บทที่ 34 ลูกค้า “เกรดเอ”
มา ถึงตอนนี้ ผมก็ทำงานเป็นเด็กขายมาได้กว่าครึ่งปีแล้วละครับ เรื่องที่ผมเล่าไปแล้ว ก็เป็นเหตุการณ์สำคัญๆ ที่ผ่านมาครึ่งปี... จริงๆ มันมีมากกว่านั้นอีก แต่มันเป็นส่วนเล็กส่วนน้อย ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร... มันเหมือนเป็น ROUTINE ครับ...
...
แล้วก็ไอ้ครึ่งปีหลังนี่แหละครับ ที่ทำให้ผมกลายเป็น “ดาว” ของวงการไปอย่างช่วยไม่ได้....
...
ตอน นั้น บาร์ในกรุงเทพฯ มีอยู่ประมาณ 20 บาร์ได้มั๊งครับ ส่วนใหญ่ก็กระจุกตัวอยู่ที่พัฒน์พงษ์ สะพานควาย แล้วนอกนั้นก็กระจายๆ กันออกไป ที่สุขุมวิท (หน้าวัดธาตุทอง) แล้วก็ที่สุขุมวิท ซอย10... ไม่ต้องออกชื่อนะครับ... อุ อุ
แล้วก็มี แถวมักกระสัน, เพชรบุรีตัดใหม่ อีกอย่างละแห่ง...
เด็ก บาร์ ที่มีชื่อติดอันดับ อยู่ก็มีอยู่แห่งละคนสองคน ซึ่งจริงๆ แล้วเด็กไม่รู้หรอกครับ ว่าตัวเองติดอันดับด้วย... แต่ในวงการลูกค้า เค้ารู้กันครับ...
ตัวผมเอง ไม่รู้หรอกครับ ว่าตัวเองก็ถูกจัดอยู่ในเด็กมีอันดับกับเขาด้วย... จนกระทั่ง...
...
วันนี้ ...ผมเข้าร้านมาตามปรกติ... สองทุ่มกว่า ลูกค้าก็เริ่มทะยอยเข้ามา... แต่วันนี้ดูเหมือนว่า จะหนาตากว่าทุกวัน... หลายคนเป็นลูกค้าหน้าใหม่...
แล้ว ก็มีอยู่กลุ่มนึง... เข้ามาสามคน... คนนึงตัวสูงท่าทางไว้ตัว... อีกสองคน ตัวเล็กๆ กระทัดรัด... แต่ ท่าทางเป็นมิตรมากกว่า... พี่น้อยเข้าไปคุยด้วย... พักเดียว... ก็เดินมาหาผมที่ เคาน์เตอร์ที่นั่งประจำ
“ดิน... วันนี้มีนัดหรือเปล่า”
ผมหันไปมอง พี่รัตน์...
“ไม่มี” พี่รัตน์บอกหลังจากดูในสมุดจอง...
“ลูกค้า โต๊ะหนึ่ง พอเข้ามาก็ถามถึงเราเลย...” พี่น้อยบอกผม... “ ไปนั่งคุยกับเค้าหน่อยสิ...” ผมเดินไปนั่งกับลูกค้าโต๊ะที่ว่ากับเด็กที่เป็นดาวในร้านอีกสองคน ไอ้ป้อง กับไอ้เดช... พักนึง ลูกค้าก็เรียกเก็บเงิน แล้วพาเราสามคนออกไปด้วยโดยที่เรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกค้าของเราคือใคร...
ไอ้เดช แยกไปกับลูกค้าคนนึง ตอนอยู่ปากซอย... รอดไป... เหลือแต่ผม กับไอ้ป้องที่ไปกับลูกค้าอีกสองคน... ผมภาวนาให้ลูกค้าของผมเป็นคนตัวเล็ก... เพราะรู้สึกไม่ค่อยดีกับลูกค้าตัวใหญ่ที่มีท่าทางไว้ตัวเท่าไร แต่... พระเจ้าก็ไม่เข้าข้าง... ลูกค้าของไอ้ป้องเป็นคนตัวเล็ก...เอาวะกู... เลือกไม่ได้อยู่แล้ว...
...
บ้าน ของพี่คนตัวสูง ซึ่งตอนหลังเค้าบอกว่าเค้าชื่อ “พี่วัช” เป็นบ้านแบบชั้นครึ่งจัดอยู่ในเนื้อที่กำลังเหมาะมีสนามหน้าบ้านกว้าง ร่มครึ้มด้วยไม้ใหญ่...
“คุยกันก่อนสิ...ดิน” พี่วัชบอกผมตอนเรามาถึงที่บ้าน... แล้วดึงผมไปที่เรือนกระจก ด้านนึงของสนาม
“ไง เรา... เค้าลือกันว่าเป็นดาวของร้านเหรอ” พี่วัชทักทายคำแรก...หลังจากนั่งลงที่เก้าอี้ในเรือนกระจกที่มีมุ้งลวดกรุ มิดชิด แต่ลมผ่านได้...
“ไม่เท่าไรมั๊งครับพี่... ผมไม่ได้มาทุกวัน”
“พี่มีเพื่อน... เค้าเคยไปกับเรา แต่ไม่บอกหรอกว่าใคร... แนะนำมา...”
“ขอบคุณครับ” ผมยิ้มให้... ตอนนี้พี่วัชเริ่มผ่อนคลายลงบ้างแล้ว... ท่าทีของการไว้ตัวเริ่มหายไป
“คนแนะนำ เค้าบรรยายซ๊าาาาาาา... ไอ้เราทนไม่ได้...เลยต้องมาดู...” (พี่วัช ลากเสียงยาว)
“แล้วเป็นไงครับพี่....” ผมถามแววตาพราวระริก
“อือ... เค้าบอกว่าช้างเผือกมันอยู่ในป่า... ไม่รู้เหมือนกัน... ว่าจะจริงหรือเปล่า พี่เคยเที่ยวแต่บาร์.... ตรงข้ามวัดธาตุทอง ไม่เคยมาแถวนี้สักที”
(ลืม บอกไป... เมื่อก่อนนี้... บาร์ที่โด่งดังที่สุดคือบาร์ ที่อยู่ตรงข้ามวัดธาตุทอง... เด็กที่นั่นเค้าบอกว่า เป็นเด็กเกรด เอ... มีคุณภาพ กฎระเบียบ เฮี๊ยบสุดๆ ตัดเงินเด็ก หักเงินประกัน โอ๊ย... สารพัด แต่ลูกค้าที่ไปก็พวกไฮโซ คนมีตังค์ทั้งนั้น... ส่วนที่ผมอยู่น่ะมันเกรด บี...)
“แต่ผมคงไม่ใช่ช้างเผือกที่พี่ว่าหรอกครับ... ผมไม่รับ... แล้วก็ได้ข่าวว่าเด็กที่นั่น ได้ทุกอย่าง...”
“ฮื่อ...” พี่วัช มองค้อน “แล้วเราคิดว่าพี่จะรุกเราเหรอ”
“ผมไม่รู้นี่ สมัยนี้ไว้ใจยาก รู้หน้าไม่รู้ใจ...” ผมยิ้มทำตาเจ้าชู้...
“บ้า...” พี่วัชขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ ผม “ไหนดูซิ... ว่าจริงอย่างเค้าลือหรือเปล่า” มือพี่วัชมาถึงก่อนแล้ว ลูบคลำที่เป้ากางเกงยีนส์ของผม
“ตรงนี้เลยเหรอครับ” ผมถามไม่แน่ใจ เพราะตรงนั้นถึงมันจะมิดชิดจากบุคคลภายนอก แต่ถ้ามีคนอยู่ในบ้านมันก็ไม่มิดชิดเท่าไร...
“อายอะไรเล่า ไม่มีคนอยู่ในบ้านหรอก... ไม่กล้าเหรอ” พี่วัชพูดเหมือนท้าทาย
ไอ้ พูดอย่างนี้... มันต้องเอาเจ็ดนิ้วฝังมุกยัดปาก... ผมนึก... แผล๊บเดียว ตัวผมก็เปลือยเปล่าชูกระบองผงาดต่อหน้าพี่วัชที่ทำตาโต ครางอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา...
“โอ้ โห มโหฬารบานตะไท เลยดิน” พี่วัชมองตัวผมตาเป็นประกาย.... อารายฟะ...ตกลง..ไม่รู้ว่ามันเป็นคำคล้องจอง หรือคำบรรยายลักษณะบานๆ ของส่วนหัว ของ “K” ผมสิ...
ผมเลยเดินเข้าไปอีก... ให้พี่วัชพิจารณาอย่างใกล้ชิด จนส่วนหัวบานๆ แทบจะชนปากพี่วัช...
“จับดูสิครับ พี่...” ผมกระซิบเบาๆ พอพี่วัชเงยหน้าขึ้นมองหน้าผม ผมก็พยักหน้าเชิญชวน...
สองมือสั่นๆ ของพี่วัชจับที่ลำแท่ง ของผมเบาๆ อย่างไม่แน่ใจ ก่อนจะกำแน่นขึ้น... “ใหญ่จังเลย ดิน” บอกพลางรูดขึ้นลงเบาๆ...
ผม นั่งลงบนโต๊ะกลาง ในลักษณะกางขาคล่อมตัวพี่วัช เปิดโอกาศให้พี่เค้าสำรวจ “K” ผมอย่างละเอียด... พี่วัชลูบเล่นที่เม็ดปุ่มโปนๆ รอบลำเหมือนไม่เคยเห็น...
“มันแปลกจังนะ ดิน... วิ่งไปวิ่งมาได้ด้วย...”
น้ำใสๆ เริ่มเยิ้มออกมาจากส่วนปลายบานใหญ่เป็นกระจัง... ยั่วยวนจนพี่วัชทนไม่ไหว...
“อู ยซซซ พี่ครับ...” ผมสะดุ้งเฮือก เมื่อพี่วัชแลบลิ้นเลียส่วนปลายที่เยิ้มไปด้วยน้ำใสๆ เบาๆ... มันสร้างความเสียวให้ผมไม่น้อย... แต่แล้วผมก็ต้องสูดปากตามมาอีก เมื่อส่วนหัวบานๆ นั้นหายเข้าไปในปากพี่วัช... แถมลึกลงไปอีกเกือบครี่งลำ
“ซี๊ด... พี่ครับ...”
พี่ วัชคายปากออกมา ก่อนจะพึมพำเสียงหื่น... “เรานี่จริงๆ เลยนะ... ใส่เสื้อผ้าก็ไม่เท่าไร... แต่แก้ผ้าแล้วเซ็กซี่เป็นบ้าเลย ดิน... มิน่า... ชื่อเสียงกระฉ่อน...”
อ่ะ... อีกคนแล้ว...มาว่ากรูแก้ผ้าแล้วหล่อ...ผมนึกในใจ... อย่างนี้มันต้องเอา “K” ให้ดูดซะให้เข็ด... (ใครจะเข็ด...เดี๋ยวรู้)
มือ ข้างหนึ่งของผมจับที่โคนK “ถอก” ออกมาสุดๆ อีกมือนึงจับที่หัวของพี่วัชให้อมเข้าไปอีก... “อมเข้าไปเลยครับ พี่” ผมกระซิบเสียงหื่นไม่แพ้กัน...
พี่ วัชตอบสนองอย่างทันใจ... “K” ยาวร่วมเจ็ดนิ้วของผมหายลงไปในคอพี่วัชเกือบหมด... พี่วัชเอามือยันหน้าท้องของผมไว้กันผมกระแทกเข้าไป...
ผมปล่อยให้พี่วัช “ปู้ยี่ปู้ยำ” กับ “K” ผมจนสะใจ จนมาถึงรอบที่ผมจะต้องจัดการกับ “ลูกค้าเกรด เอ” ของผมบ้าง...
จับพี่แกถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ประคองให้นอนลงไปบนโต๊ะกลางเหมือนอยู่บนแท่นรอการประหาร... แล้วผมก็ทาบตัวตามลงไป...
แล้ว พี่วัชก็กลายเป็นสมันน้อยให้เสืออย่างผมขย้ำจนพอใจ... ไม่มีส่วนไหนของพี่วัชที่ผมไม่ได้ซุกไซ้... ตัวขาวๆ มีรอยแดงเป็นปื้นด้วยเคราสากๆ ของผม...
“อูยซซซ ดิน...” พี่วัชสะดุ้งทุกครั้งเมื่อผม ทาบจมูกลงไป เนื้อตัวสั่นระริก... นัยน์ตาเยิ้มด้วยอารมณ์อยาก...
ผมล้วงเอาแพ็คหล่อลื่นขนาดเล็กจากกระเป๋ากางเกงออกมา...
ไม่ ยากเท่าไรนัก ที่ผมจะเอาหัวรบพิเศษของผมแทรกเข้าไปในตัวของพี่วัชโดยมีครีมหล่อลื่นเป็น ตัวช่วย... หากแต่ก็ไม่ง่าย... เพราะขนาดของผมก็ “ไม่ธรรมดา” เหมือนกัน... แถมหัวรบที่เสริมมา ทำให้พี่วัชสะดุ้งทุกครั้งที่มันสะดุดกับช่องทาง
“อูยซซซ ดิน... ค่อยๆ ก่อน... มันแน่น...” พี่วัชคราง... ผลักหน้าท้องผมไว้ไม่ให้ผมแทรกเข้าไปเร็วนัก...
ผมบิดสะโพกควงส่ายเป็นวงกลมเพื่อให้มีการปรับตัว ขยับเข้าออกเบาๆ แล้วพอเม็ดสุดท้ายของผมผ่านเข้าร่องหลืบ... ผมก็อัดยาวจนมิดโคน...
“อ๊าซซซ ดิน... ดะ... เดี๋ยวนะ... อย่าเพิ่ง...”
พี่ วัชจับสะโพกผมยึดไว้แน่น... ผมก้มลงไป... พี่วัชกอดคอผม... จูบปากแลกลิ้นอย่างกระหาย... ขณะที่ผมบดสะโพกเป็นวงกลมให้เม็ดมุกมันเสียดสีกับภายในของพี่วัช...
ดีกรี... “ดาว” อย่างผม ไม่ทำให้เสียชื่ออยู่แล้ว... พี่วัชถูกผมจับพลิกไปมากับโต๊ะกลาง เดี๋ยวซ้าย เดี๋ยวขวา... ขณะที่เอวของผมปฏิบัติการต่อเนื่องเป็นจังหวะไม่มีขาดตอน...
จน สุดท้ายที่ผมจับพี่วัชคว่ำหน้าคล่อมกับโต๊ะ... ก้นขาวๆ ของพี่วัชก็กลายเป็นเป้านิ่งให้ผมถล่มไม่ยั้ง... เล่นเอาพี่วัชครางไม่เป็นส่ำ....
“โอ๊วซซซ...ดิน...พี่...เสร็จแล้ว...เร็วๆ...อูยซซซ”
พอเห็น “ลูกค้า” ของผมไปถึงฝั่งแล้ว...ผมก็กระหน่ำซอยอย่างไม่คิดชีวิต... จนกระทั่ง... ความเสียวมันพุ่งขึ้นถึงจุดสุดยอด
“อูยซซซ พี่ครับ ผมเสร็จแล้ว....”
ผมกระแทกเน้นๆ อีกสามสี่ครั้ง ก่อนจะกดสะโพกแน่น... หลั่งน้ำเงี่ยนเข้าไปในตัวพี่วัชจนสุด....
...
แล้ว คืนนั้น... ผมก็แสดงให้พี่วัชเห็นว่า ความเป็น “ดาว” ของผมไม่ได้ขึ้นกับสถานที่... ซึ่งพี่วัชเองก็ยอมรับว่าผม... “สุดยอดจริงๆ” เหนือกว่าเด็ก ในบาร์เกรดเอ ทั้งหลายที่พี่วัชเคยเจอมา...ทั้งคุณภาพและปริมาณ....
...
ติดเรทสามเอ็กซ์กันไปอีกตอนนะครับ
คิดถึงนะครับ คนอ่านของคนดีของผม
ดิน
หัวข้อ: "คำสารภาพของเด็กขาย (รุ่นเก่า)" โดยคุณดิน (อ่าน 350207 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก