บทที่ 32 หลงเด็กขาย
เหตุการณ์ ที่ผมจะเล่า เป็นปรากฏการณ์ ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะกล่าวถึง เพราะมันดูเหมือนจะเกิดขึ้นมาตลอด ทุกยุค ทุกสมัย...
ทำไมหรือครับ...
ลูกค้าที่จะมาเที่ยว ส่วนใหญ่ อยู่คนเดียว โหยหาใครสักคนที่จะมาเติมเต็มในชีวิต... ถึงไม่ได้ตลอดไป ชั่วคราวก็ยังดี...
เด็ก ขาย... คุณสมบัติคือ รูปร่างหน้าตาดี เครื่องเคราดี เซ็กซ์ดี นิสัยดี เอาใจเก่ง... ครับ มันดูเหมือนว่าจะพร้อมสรรพอยู่ในตัวอยู่แล้วที่ทั้งสองฝ่ายจะมาคลิ๊กกันโดย ง่าย ในโลกส่วนตัวบางครั้งและบางโอกาส ซึ่งมันก็ไม่ผิดอยู่แล้ว หากทั้งสองฝ่ายจะหยุดความสัมพันธ์ไว้แค่... “ชั่วคราว”
แต่ มันก็เหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟครับ... รู้อยู่ว่าไฟมันร้อน... ก็ยินดีจะกระโจนเข้ามา เรื่องมันก็ต้องมีคนเจ็บ เหมือนกับเรื่องของ พี่คิมกับไอ้โจ...
พี่ คิม เป็นลูกค้าที่มาเป็นประจำ เป็นที่รู้กันว่า พี่คิมเป็นคนมีฐานะและ ค่อนข้างจะเอาแต่ใจตัวเอง สำหรับตัวผม พี่คิมมองเห็นเป็นน้องเป็นนุ่ง เคยอ๊อฟผมไปครั้งนึง ด้วยอาการอยากรู้อยากเห็นมากกว่า ไปถึงบ้านแกก็จับผมถอดเสื้อผ้า ให้ผมปั่นจนแข็ง แล้วใช้สายวัด วัดขนาด ถ่ายรูปไว้อีกต่างหาก (เฉพาะส่วน) แล้วก็นั่งกินเหล้ากัน
“คุยกับเอ็งแล้วสนุกว่ะ ดิน... พี่ไม่เคยคิดอยากมีอะไรกับเอ็งเลย... คนอื่นว่าเอ็งเร้าใจ... พี่ว่าเอ็งก็งั้นๆ แหละ” พี่คิมพูดยิ้มๆ
“โห... พี่ ผมเสียความมั่นใจเลยนะเนี่ยะ....”
พี่ คิมจับหัวผมโยกไปมา... “เอ็งเป็นน้องพี่ดีแล้วละดิน... ให้พี่ภูมิใจนิดนึง มีน้องชายตี๋หล่อ... Kใหญ่... ฝังมุก...” พี่คิมบอกดื้อๆ...
ผมหัวเราะ... ก็ดี นานๆ จะเจอลูกค้าใจดีอย่างนี้สักคน... ผมนั่งกินเหล้ากับพี่คิมจนดึกดื่น พี่คิมก็ให้ผมไปนอน
“มึง ไปนอนห้องโน้น ไอ้ดิน... กูไม่ไว้ใจ... กิตติศัพท์มึง... ข่มขืนลูกค้า...ด้วย...” พี่คิมพูดอ้อแอ้... ก่อนจะชี้ให้ผมไปนอนห้องติดๆ กัน ที่จัดไว้เหมือนกับห้องพักแขก...
หลัง จากวันนั้น... วันไหนพี่คิมมา เห็นผมยังไม่ได้ใคร ก็เรียกไปกินเหล้า แล้วก็ให้ค่ารถกลับบ้านทุกที (ค่ารถของแกนี่หมายถึงรถลีมูซีนแหง๋ๆ ให้ทีละพันเนี่ยะ...) บางทีแกเหงาๆ ก็โทรมาเรียกผมไปนั่งคุย กินเหล้าด้วยก็มี...
ส่วน ไอ้โจเป็นเด็กขายรูปร่างหน้าตาดี หน้าคมแบบคนใต้ สมตำแหน่ง ที่ได้รางวัลที่สองมาจากการประกวดหนุ่มหล่อที่บาร์ๆ นึง เครื่องเคราก็พอสมควร แถมมันยังเอาใจเก่ง... เป็นที่ติดอกติดใจของลูกค้า... มีลูกค้าหลายคนเป็นลูกค้าประจำ ชนิดว่าคืนศุกร์เสาร์ มันไม่เคยว่าง บางคนลงชื่อจองเอาไว้ก่อนล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ก็มี...
แล้ว... โชคชะตา ก็พาทั้งสองให้มาเจอกันจนได้...
วัน นั้น ผมได้อ๊อฟออกไปก่อน พี่คิมมาที่ร้านหลังจากที่หายไปนาน มาเจอไอ้โจที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงเดือน... พี่รัตน์แนะนำไอ้โจให้พี่คิม
ไอ้โจหายไปสามวันก็กลับมาเก็บของที่ร้าน... บอกจะไปอยู่กับพี่คิม ทองหยองเต็มตัว... พี่รัตน์บอก เพราะมันมาตอนกลางวัน...
เรื่อง ของไอ้โจ เป็นที่อิจฉาของเพื่อนๆ หลายคน เพราะทุกคนรู้ว่า พี่คิมรวยขนาดไหน แถมมันยังเคยควงพี่คิม กลับมาเที่ยวที่ร้าน กึ่งอวดว่าได้ดิบได้ดีไปด้วยซ้ำ
วันเวลาผ่านไป เป็นเดือน... เรื่องของไอ้โจกับพี่คิมก็ค่อยๆ หายไป ไม่ค่อยมีคนพูดถึงอีก เพราะ ต่างคนต่างมีภาระที่ต้องดูแลตัวเอง
ตอนนั้นก็พอดีตรงกับที่ผมไปเชียงใหม่กับน้องษา... กลับมาทำงานวันแรก...
วันนี้ เป็นวันธรรมดา จึงไม่ค่อยคึกคักนัก แถมยังเพิ่งหัวค่ำ... ผมเดินเข้าไปในร้านตามปกติ... เห็นพี่รัตน์นั่งคุยกับใครคนนึง อยู่ตรงโซฟาด้านใน ผมยกมือไหว้ พอพี่รัตน์เห็นผม ก็กวักมือเรียก...
“ดิน...”
“ครับพี่”
คน ที่คุยอยู่กับพี่รัตน์ พอได้ยินเสียงผม ก็เงยหน้าขึ้นมา... พี่คิมนั่นเอง... แต่วันนี้ พี่คิมดูซูบไป ดวงตาอิดโรย ไม่สดใสเหมือนพี่คิมที่ผมรู้จัก แถมในลูกตายังมีน้ำตาปริ่มซึม...
“ดิน” พี่คิมเรียกผม เหมือนคนเจอที่พึ่ง...
ผมเดินเข้าไป ยังไม่ทันนั่ง พี่คิมก็พูดเบาๆ... “มันไปแล้ว... มันหนีพี่ไปแล้ว...”
เท่า นั้นเองผมก็รู้ว่า พี่คิมหมายถึงใคร...นั่งลงจับมือพี่เค้าเอาไว้... เหลียวซ้ายแลขวา... ไม่ดีแน่... เดี๋ยวไม่นานแขกก็เข้าร้านแล้ว มันจะเอิกเกริก ไปกันใหญ่
“พี่รัตน์ครับ ผมขออ๊อฟตัวเองนะครับวันนี้”
“ไปเหอะ... ไม่ต้องหรอก...” พี่รัตน์ พูดอย่างใจนักเลง... พี่คิมเงยหน้าขึ้นมา..
“รัตน์ ชั้นอ๊อฟดินเองละกัน คืนนี้... เดี๋ยววันหลังมาจ่ายนะ” พี่คิมบอก... ก่อนจะเดินตามผมออกมาจากร้าน...
“ไปไหนดีครับพี่...” ผมถามเมื่อมาถึงปากซอย...
“พี่ยังไม่อยากกลับบ้าน...” พี่คิมบอก “เอางี้... โชเฟอร์ ไปคอนโด... ริมแม่น้ำเจ้าพระยานะ” พี่คิมบอกคนขับรถแท็กซี่ที่จอดรออยู่...
ไม่ นาน ผมกับพี่คิมก็มาถึงคอนโดที่พี่คิมซื้อทิ้งไว้ นานๆ แกจะมาสักที ผมเคยมากับแกหนนึง... เป็นคอนโดสวย ริมแม่น้ำเจ้าพระยา... มีสองห้องนอน ห้องรับแขก แล้วก็ครัวเล็กๆ...
ผม จับพี่คิมนั่งลงที่ โซฟาในห้อง ไม่กล้าออกไปข้างนอกครับ กลัวแกโดด... (แกมาบอกทีหลังครับว่า แกไม่โดดหรอกเพราะกลัวเจ็บ... คนเรา) หาผ้าเย็นมาเช็ดหน้าให้แก แล้วก็น้ำขิงอุ่นๆ
พอ แกวางแก้วลง ผมก็จับแกเอนนอนลงกับโซฟาตัวยาวนั้น บอก “นอนก่อนนะครับพี่คิม... ผมอยู่นี่แหละ ไม่ไปไหนหรอก... ตื่นมาแล้วค่อยคุยกัน... ไม่เป็นไรนะครับพี่...”
พี่คิมหลับตาลง... “อย่าเพิ่งไปไหนนะ ดิน...”
“ครับ... หลับนะครับ” ผมคลุมตัวแกด้วยผ้าห่มผืนเล็กที่ไปคว้ามาจากในห้องนอน... ไม่นาน พี่คิมก็หลับไปอย่างง่ายดาย เฮ้อ... ความทุกข์ของคนรวย...
ผมนั่งดูทีวีอยู่ไม่ไกล... เปิดเสียงให้เบาที่สุด... จนกระทั่งพี่คิมตื่น...
“ดิน...”
“ครับ พี่” ผมเดินเข้ามานั่งโซฟาอีกตัวใกล้ๆ แก
“กี่โมงแล้ว”
“ตีหนึ่งครับ” ผมดูเวลาแล้วบอกแก
“แล้วเอ็งทำไมไม่นอน...”
“ก็...” ผมไม่รู้จะตอบยังไง...เหมือนกัน “ยังไม่ง่วงครับ...”
พี่คิมลุกขึ้นนั่ง หน้าตาสดใสขึ้น “อาบน้ำก่อนดีไหมครับ พี่... จะได้สดชื่นขึ้น”
ผมบอกแก เพราะท่าทางพี่คิมจะไม่ดูแลตัวเองมาหลายวันแล้ว
“เออ... ดีเหมือนกัน เอ็งก็ไปอาบด้วยสิวะ...”
“พร้อมกับพี่เลยนะครับ...” ผมแกล้งเย้าแกเล่น “โห... วันนี้พี่กู อยากลองของใหญ่ เว้ย”
พี่คิมตาโต... “อ้าย...ดิน... มึงไปอาบห้องโน้น...” พี่คิมชี้ที่ห้องเล็ก ที่มีห้องน้ำในตัวเหมือนกัน
ออกมาจากห้องน้ำ (คนละห้อง)... ผมเตรียมโจ๊กให้แก... ก็ สำเร็จรูปอ่ะครับ ฉีกซอง ผสมน้ำร้อน...แต่มันก็ช่วยในกรณีฉุกเฉิน
พี่คิมอยู่ในชุดเสื้อคลุมยาว มีสายคาดเอวเรียบร้อย... มองผมตาเป็นประกาย... “ทำไมพี่ไม่เอาเอ็ง เป็นแฟนวะ ดิน...”
“นั่น สิ...” ผมรู้ว่าแกเริ่มอารมณ์ดี... เลยแหย่แกเล่น “พ่อจะเสียบทีเดียวให้มิดยันโคน... จะได้ไม่ไปหาคนอื่นให้เจ็บตัวเจ็บใจอีก...” ผมพูดเชิงอาฆาต...
พี่ คิมหัวร่องอหาย... “ไอ้ลามก... พี่รู้ว่าเอ็งเคยข่มขืนลูกค้าตั้งแต่คืนแรก...” ครับ... พี่ตุ้ยแขกคนแรก ที่อ๊อฟผม กับฝรั่งผมทองน่ะเพื่อนพี่คิม...
“ทำนังตุ้ย... นั่งไม่ติดพื้นไปหลายวัน...”
ผมยักใหล่ ทำหน้าตาย...“ช่วยไม่ได้ พี่ตุ้ยจะข่มขืนผมก่อน”
“อ้อ... นังสาวเสียบ... กูเพิ่งรู้วันนี้...” พี่คิมทำตาโต เพิ่งรู้ความจริงของเพื่อน “เลยโดนย้อนเกล็ด... แล้วโดนเข้าไปที อันไม่ใช่เล็กๆ... ร่วมเจ็ดนิ้ว...ฝังมุกอีกตะหาก” พี่คิมมองต่ำลงไปที่เป้ากางเกงแพรของผมที่มันตุงๆ อยู่ เพราะผมไม่ได้ใส่กางเกงใน
......
หลัง จากเสร็จอาหารมื้อดึก... เราก็มานั่งคุยกัน...สังเกตุดู พี่คิมอารมณ์ดีขึ้น และเริ่มผ่อนคลาย... แล้ว....เรื่องราวก็ออกจากปากพี่คิม...
TBC.