หัวข้อ: • แฟนวิศวะ • 290519#sp - Never have I ever p.57

[:mdred]

​

Special : ตอนน้องยังเด็ก

(ฉลองแฟนวิศวะครบรอบ 1 ปี)




เรื่องที่ 1 : ความบ้าคลั่งรองเท้าของเล


ตอนอายุ 7 ขวบ พี่ฮิมที่ติดการ์ตูนฮีโร่อยากได้อุตตราแมนราคาตัวละห้าพัน หลังจากได้รับการอนุมัติจากคุณพ่อ วันต่อมาพี่เลี้ยงก็พาคุณชายของบ้านมาที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของเล่นที่เด็กผู้ชายวัยเจ็ดขวบหลายคนอยากได้

และแน่นอนว่า… ฮิมอยู่ไหน เลอยู่นั้น

ร่างเล็กวัยสามย่างสี่ขวบในชุดสีฟ้าอ่อนกำลังเดินต้วมเตี้ยมตามพี่ชายที่จูงมือตนเองอยู่ ศีรษะบางมีถักเปียแบบแปลกๆ ที่คนตัวเล็กอ้อนให้เด็กวัยเจ็ดขวบทำให้ มือหนึ่งกอดน้องเน่า(ตุ๊กตาไดโนเสาร์)ตัวหนึ่งเอาไว้ ขณะที่สายตามองซ้ายขวาไปมาด้วยความตื่นเต้นเรียกรอยยิ้มสดใสจากคนที่ได้เห็น

ในขณะที่กำลังเดินผ่านมุมเด็กอ่อนเข้าสู่เด็กวัยกลาง จู่ๆ ฮิมที่กำลังเดินไปข้างหน้าก็ต้องหยุดชะงักและเหลียวหลังแทบไม่ทัน เมื่อพบว่าคนที่ตัวเองกำลังจูงมืออยู่ไม่ได้เดินตามหลังแต่ดึงมือเขาเดินไปหาอะไรบางอย่างที่ตัวเองสนใจแทน

ร่างเล็กเดินมาหยุดบริเวณมุมรองเท้าเด็ก ใบหน้าเล็กเงยขึ้นมองรองเท้าผ้าใบสีขาวสลับฟ้าที่อยู่ชั้นบนสุดสูงเกินกว่าเด็กวัยสามย่างสี่ขวบคนนึงจะเอื้อมถึงได้ ฮิมเห็นน้องทำมือเหมือนคว้าๆ เล็กน้อยก่อนนัยน์ตากลมโตนั่นจะหันมาจ้องเขาพร้อมกับกระพริบตาปริบๆ หลายๆ ที

คนเป็นพี่นิ่งงันเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบรองเท้าที่อยู่ชั้นบนสุดมาให้น้องลอง แต่ปัญหาก็คือเลใส่แล้ว… ไม่ยอมถอด พอจะบังคับตากลมๆ นั้นก็จะเริ่มแดงขึ้น ริมฝีปากเล็กจะเบ้ออกเตรียมร้องไห้ตลอดเวลาจนผู้ปกครองวัยเจ็ดขวบเริ่มหนักใจ

“เลอยากได้เหรอ” เขาถามและคำตอบที่ได้รับคือการพยักหน้าหงึกๆ หลายๆ ที ดวงตาโตสีดำหันมองราคาทันที

4,999

ฮิมเม้มปากแน่น น้องอยากได้รองเท้าแต่เขาก็ยังอยากได้ของเล่น ฮิมโลเล “เล...”

“ฮิมจ๋า” น้องเรียกพร้อมกับยิ้มร่าก่อนจะหมุนตัวไปมา แล้วอยู่ๆ ฮิมก็รู้สึกว่ารองเท้าที่น้องใส่อยู่มันดูเข้ากับเลได้อย่างน่าประหลาด หลังจากนั้นร่างสูง(กว่า)ก็เผลอจับมือคนที่กำลังหมุนตัวไปมาเดินไปจ่ายตังค์โดยไม่รู้ตัว…



หลังจากกลับถึงบ้าน ทันทีที่พ่อเขาเห็นรองเท้าที่เลใส่วิ่งไปมาในบ้านแทนที่จะเห็นอุตตราแมนที่ลูกชายอยากได้ ฮิมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเห็นร่างสูงใหญ่แสยะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ถึงอย่างนั้นในสัปดาห์ต่อมา นายใหญ่ของบ้านก็ให้พี่เลี้ยงพาลูกชายไปซื้อของเล่นที่ตัวเองอยากได้อีกครั้งโดยที่ให้ตังค์ไปมากกว่าเดิมถึงสองเท่า ผลในครั้งนั้นคือฮิมได้อุตราแมนตัวละห้าพันสมใจ ส่วนเลได้รองเท้าคู่ใหม่อีกหนึ่งคู่





(30%)

มาเติมน้ำตาลให้ก่อนที่จะเจอกับน้ำตา

[pktherabbit]

คุณพระ รองเท้าคู่นั้นคงเป็นอาดิดาส รุ่นลิมิเต็ดสินะคะ...สงพี่ฮิมแรง

[มนุษย์สาววาย]

จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ยอมคนที่้เรารักได้มาดขนาดนี้

สู้ๆนะทั้งสองคนเลย

#เร็วมากกก1ปีแล้วววว
แต่งนิยายสนุกๆแบบนี้ต่อไปนะคะ

[Supparang-k]

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกชอบพี่ฮิม

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ให้สงสัย ฮิมรักเลมาก
ขนาดมีเงินไปซื้อของเล่นที่ตัวเองอยากได้
แต่พอเล อยากได้ ฮิมตัดใจไม่ซ้อของเล่น แต่กลับซื้อรองเท้าให้เลแทน

พ่อให้เงินมากกว่าเก่าเท่านึง คราวนี้ฮิมได้ของเล่น
แต่เล ก็ได้รองเท้าใหม่อีกคู่หนึ่ง 

ฮิมรักเล ตามใจเลขนาดนี้
เลล่ะ ซาบซึ้งความรักของฮิมได้เท่าไรกัน
หนึ่งส่วนสิบ หรือไม่รับรู้เลย ก็ฮิมซื้อให้เองนี่
ยังไงก็ได้เรื่อยๆอยู่แล้ว รับอย่างเดียว ไม่เคยให้นี่
แถมคราวนี้บอกไปเลยชัดๆเลยว่า  เล....เกลียดฮิม
       
 

[JellyKei]

มีความรักน้องยอมน้องแต่เด็ก เห็นแบบนี้แล้วยิ่งสงสารพี่เค้าเข้าไปใหญ่ฮือ

[Namwhankn]

ไม่ใช่ว่าฮิมไม่รักเล แต่ตอนนี้คงเดินด้วยกันไปไม่ไหว เลเคยพูดว่าฮิมคือผู้ให้ชีวิตเเต่สิ่งที่เลทำคือการบอกคนๆนั้นว่าเกลียดเขา  ฮิมให้เลได้ทุกอย่างไม่ว่าเลอยากได้อะไร ตั้งเเต่เด็กมา ฮิมให้อะไรเลไปบ้าง เเค่เลร้องขอฮิมก็จะทำให้ จะหามาให้ทุกอย่าง ลองมองกลับกันนะ เเล้วสิ่งที่ฮิมร้องขอ เลเคยทำให้ฮิมได้สักกี่อย่างกัน 

[momonuke]

เกลียดตรงบอกจะเจอกับน้ำตา ฮือ

[QXanth139]

ที่จริงเติมน้ำตาแล้วค่อยเติมน้ำตาลจะดีกว่าหรือเปล่า นี่คงเป็นคนเดียวมั้ยอ่ะที่อยากนั่งซับน้ำตาก่อน

[Ginny Jinny]

 

[jaejae]

เข้าข้างฮิมอ่ะ..............ตอนนี้รุ้สึกเกลียดเลอ่ะ.....

แยกกันไปเลยเหอะ....

เห็นเพื่อนดีกว่า  ก้อเชิญเลย


เลน่ารำคาญ

[NuNam]

ผู้ปกครองวัยเจ็ดขวบ !! ตอนนี้คนพี่...โอ้ยยย น่ารัก 

[zeroj]

ฮิมรักน้องเลมาก   
แต่เลไม่เคยนึกถึงใจของฮิมเลยอ่ะ

 

[Jeyibee]

มองว่าผิดทั้งคู่ ตอนแรกนี่เลผิดเต็มๆ งี่เง่า ดื้อรั้น ไม่ฟังคนอื่น อาจเพราะการเลี้ยงดูด้วย ตอนต้นๆจะเห็นได้ว่าเลติดฮิมมาก เหมือนแบบฮิมเป็นทุกอย่างของน้อง แต่ทำไมหลังๆเราสัมผัสถึงความเคารพความรักของเลที่มีต่อฮิมแบบตอนต้นๆไม่ได้เลย เลกลายเป็นเด็กดื้อมีดีแค่ความน่ารักอย่างเดียวได้ยังไง ดังนั้นตอนแรกเราเลยมองว่าเลผิดเต็มๆ ที่ยอมแลกความรักของตัวเองคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เล็กกับเพื่อนที่เพิ่งเจอตอนมหาลัย สนิทรึก็เปล่า ก็สมควรแล้วที่ฮิมจะโกรธ เค้าเตือนก็ไม่ฟังโดนเอาไปเป็นของพนันยังไม่รู้อีก แต่ๆๆ ถึงโกรธขนาดไหนก็ไม่ควรข่มขืน ยิ่งกับเด็กที่ตัวเองเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก เลี้ยงให้โตมาใสขนาดนี้ทำลงไปได้ยังไง ตอนที่ข่มขืนนั่นหมายถึงฮิมไม่ได้มองอีกฝ่ายเป็นคนรักแล้ว แต่มองเป็นวัตถุทางเพศไว้สำเร็จความใคร่เฉยๆ ยิ่งรุนแรงจนเลต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยอ่ะ มันเกินไป ทำเหมือนอีกฝ่ายไม่ใช่คนที่ตัวเองรักเลยสักนิด จากที่เข้าข้างฮิมเราเลยถอยละ ผิดกันทั้งสองคน แทนที่ฮิมจะเป็นต่อควบคุมน้องได้ กลายเป็นว่าเกมพลิกตัวเองทำเรื่องเลวร้ายต่อเลไปเหมือนกัน ไม่รู้หรอกนะว่าฮิมจะทำอะไรต่อ
 แต่เรื่องนี้เป็นบทเรียนให้ทั้งคู่ได้จำไปชั่วชีวิตแน่ๆ เลควรได้รับผลของการกระทำของตัวเองสักที และฮิมเองก็เหมือนกัน...ละนี่ทำไมต้องอินขนาดนี้   ปล.ยังไงก่อนคืนดีขอให้เลสำนึกได้บ้างนะคะ 

[ฟาง ฟ่างง ฟ๊างง]

ดูอินกันเยอะมาก ใจเย็นๆนะทุกคน เราเฝ้ารอความเป็นไปของเรื่องมากกว่า อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป ไม่ blame ตัวละครนะ สงสารอ่ะ   

[mystery Y]

รอๆ

[gackmanas]

มันจะหน่วงไปอีกระดับ ชิมิ..

[micmicky]

มารอค่ะ

[:mdred]

​

#24 (40%)



บรรยากาศในห้องนั่งเล่นเงียบลงไปถนัดตา วินที่กลับมาบ้านได้จังหวะเหมาะเจาะกำลังนั่งอ่านสัญญาในมือ ข้างกายของเขามีคนบางคนกำลังซบหน้าลงบนบ่าของเขาอยู่ เลซบอยู่แบบนี้มาเกือบสิบห้านาทีจะได้แล้ว

ร่างสูงถอนหายใจเมื่ออ่านสัญญาเป็นรอบที่สามอย่างถี่ถ้วนทุกตัวอักษรจบ มือหนายื่นมันส่งไปคืนให้กับคนที่กำลังนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้ามกับพวกเขา ทนายของฮิมที่บอกว่าตัวเองชื่อกฤศ

“ต้องเซ็นวันนี้เลยหรือเปล่าครับ” ทันทีที่ออกคำถาม มือบางที่กำชายเสื้อนักศึกษาอยู่ก็เหมือนว่าจะกำแน่นขึ้นกว่าเดิม วินเหล่ตามองเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองเจ้าของเสียงทุ้มที่ตอบกลับมาอย่างสุภาพว่า

“จริงๆ แล้วคุณเฮดินก็ไม่ได้ระบุวันเซ็นสัญญาหรอกครับ แค่บอกมาว่าถ้าคุณนิพิฑอยากเซ็นตอนไหนก็ให้เซ็นตอนนั้น ผมเลยเอาเรื่องนี้มาบอกก่อน”

“หมายความว่าเลื่อนวันเซ็นสัญญาออกไปได้”

“ได้ครับ”

“แล้วถ้าไม่เซ็นเลยล่ะ ?”

อีกฝ่ายยิ้มรับ “ถ้าจะไม่เซ็นเลย เรื่องนี้คงต้องไปคุยกับคุณเฮดินก่อนนะครับ เพราะสัญญานี้บ่งบอกว่าทั้งสองฝ่ายจะไม่เกี่ยวพันกันอีกต่อไปไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน”

วินหันหน้าไปมองคนที่ยังซบบ่าเขาไม่ห่าง จากนั้นจึงดึงตัวน้องมานั่งหันหน้าคุยกันดีๆ จังหวะนั้นเองที่เขาได้เห็นสีหน้าของเล นัยน์ตาคมหลุบลงมองนิ่งๆ เป็นเวลาเดียวกันที่อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วเอ่ยเสียงแผ่วเบา

“พี่วิน…”

เขาตัดสินใจพูด “เซ็นสิ”

!!!!!!!!!!

“พี่วิน… พูดอะไร” เลเบิกตากว้างเหมือนไม่เข้าใจ วินเลยย้ำเป็นครั้งที่สอง

“กูบอกให้มึงเซ็นสัญญา” ทันใดนั้นเองคนรับฟังก็เริ่มเบ้ปาก น้ำตาสีใสเริ่มคลอเบ้าก่อนจะไหลลงอาบแก้มขาวทันที วินมองด้วยสายตานิ่งเฉย เสียงทุ้มตะคอกย้ำเป็นครั้งที่สอง “กูบอกให้มึงเซ็น!!”

“ฮือ พี่วิน”

“มึงจะรออะไร มันทำมึงแล้วหายหัวไป เหตุผลแค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ”

“แต่… แต่… ฮือ”

“แต่อะไร”

“ฮือ เลไม่รู้!” น้องตะโกนลั่นพร้อมกับหันมาซบบ่าเขาอีกครั้งก่อนจะร้องไห้เสียงดัง วินพูดต่อ

“จะยื้อให้นานไปทำไม คิดว่ามันจะกลับมาง้อมึงเหมือนเดิมไหม ส่งทนายมาขนาดนี้มึงก็น่าจะคิดได้แล้วนะเล” เขาหลุบตาลงมองพร้อมกับยกมือขึ้นลูบศีรษะของอีกฝ่ายเบาๆ

“เลไม่รู้ แต่ ฮือ พี่วินจ๋า ฮือ”

วินมองคนข้างกายแล้วถอนหายใจ จากนั้นจึงหันไปบอกกับทนายตรงหน้า “ขอเวลาให้ผมหน่อย”

“ครับ นี่นามบัตรของผม ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็โทรเรียกผมได้ตลอด” มือหนายื่นมือไปรับนามบัตรที่อีกฝ่ายส่งมาให้ แล้วถือวิสาสะเสียมารยาทไม่เดินไปส่งแขก นัยน์ตาคมมองทนายที่กำลังเดินออกไป จากนั้นจึงหันมามองคนที่ยังร้องไห้ไม่หยุดอีกครั้งหนึ่ง แขนแกร่งข้างที่เหลือเอื้อมไปกอดเอวบางเอาไส้ ในขณะที่คนถูกกอดก็เบียดตัวเข้าใส่แต่โดยดี วินกัดฟันกรอด

“กูอยากให้มึงเซ็น” นัยน์ตาคมนั่นแข็งกร้าวขึ้น ยามนึกถึงสภาพคนแรกของเลที่อยู่โรงพยาบาล “กูอยากให้มึงเซ็นมากๆ เลยเล”





20 นาทีต่อมา

“สรุปจะเอายังไง”

คนที่เลิกร้องไห้ตอบกลับ “เลไม่รู้ พี่วินอย่าเร่ง”

“มึงมีเวลาตัดสินใจมา 7 วันแล้วเล” ใบหน้าสวยดูเศร้าลงทันทีที่ได้ยินดังนั้น วินมองอีกฝ่ายนิ่งๆ ก่อนจะถามเสียงเบา “รักมันใช่ไหม”

คนฟังเงยหน้าขึ้นทันที วินขยายความต่อ “กูหมายถึงฮิม”

เลเม้มปากแน่นเหมือนไม่อยากพูด แต่ท้ายที่สุดก็พยักหน้าเบาๆ

“เลไม่อยากเซ็น แต่เลก็รู้สึกเหมือนจะมองหน้าพี่ฮิมไม่ได้เหมือนเดิม” น้องเงียบไปสักพักก่อนจะเงยหน้าขึ้นถาม “เรื่องที่สนาม เลผิดตรงไหนเหรอพี่วิน”

“…”

“เลแค่อยากช่วยเพื่อน เลดื้อเหรอ”

“…”

“แล้วเลผิดตรงไหน”

“มึงผิด ผิดที่ไม่รู้ แค่นั้นแหละ” วินหลับตาลง มือหนาเอื้อมไปโอบกระหม่อมบางเข้ามาซบที่บ่าอีกครั้งแล้วเอ่ยเสียงทุ้ม

“เลต้องรู้อะไร”

วินถอนหายใจ “เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง”

ผมนั่งนิ่งอยู่บนโซฟาคนเดียวครู่หนึ่ง ส่วนพี่วินนั้นเดินไปไหนไม่รู้ แต่สักครู่ร่างสูงก็เดินกลับมานั่งข้างผมเหมือนเดิมพร้อมกับถือซองใส่เอกสารสีน้ำตาลมากถึงสี่ห้าซอง ผมเลิกคิ้วฉงน แต่ก่อนจะได้พูดอะไรเสียงทุ้มก็ถามกลับมาเสียก่อน

“จะเอาเรื่องไหนก่อน”

“เรื่องของพี่ฮิม” ผมมองซองเอกสารสีน้ำตาลตรงหน้า ก่อนจะเอนตัวไปซบบ่าแกร่งดังเดิมเป็นจังหวะเดียวกันที่พี่วินเริ่มพูด

“ฮิมมันเป็นต้นคิดสร้างสนามและคลับ และพอมันเริ่มลงทุน พวกกูที่คิดว่าน่าจะสนุกก็เลยมาเป็นหุ้นส่วน” คนข้างกายผมว่า “แต่พอทำแล้วมันไม่จบอยู่แค่สนามกับคลับ เห็นแล้วใช่ไหมว่ามันมีลูกน้องและคนกลัวมันเยอะ เพราะแหล่งอโคจรอย่างนี้ทำให้ธุรกิจเริ่มพวงไปอีกหลายๆ เรื่อง ที่มันอันตรายกว่าเดิม”

“เช่นอะไร”

“เปิดให้กู้นอกระบบ” ผมเม้มปากกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อพี่วินพูดประโยคต่อมา “เหมือนที่เพื่อนมึงยืมไง”

ดวงตากลมเบิกกว้าง รู้สึกเหมือนตัวเองต้องเค้นเสียงถามอย่างยากลำบาก “มะ… หมายถึงเอ็กซ์เหรอ”

พี่วินพยักหน้าและคำตอบที่ได้มาทำให้ผมแทบหยุดหายใจ มือหนาเปิดเอกสารซองแรกออกมาให้ดู มันเป็นสัญญาการกู้ยืมเงินจำนวนมากพอสมควร ลงลายมือชื่อของเอ็กซ์ มีแม้กระทั่งรูปตอนที่เอ็กซ์กำลังเซ็นต์สัญญา ขณะที่ผมกำลังเอื้อมมือมันไปหยิบขึ้นมาอ่านช้าๆ พี่วินก็ว่าต่อ

“แล้วฮิมมันก็พึ่งยกเลิกหนี้ทั้งหมดของมันให้กลายเป็นศูนย์ มีข้อตกลงเพียงอย่างเดียวก็คืออย่ายุ่งกับมึง” ซองเอกสารฉบับที่สองถูกเปิดออกพร้อมๆ กับสัญญาฉบับที่สองซึ่งบ่งบอกว่าหนี้ของเอ็กซ์จะกลายเป็นศูนย์ แค่ไม่ยุ่งกับผมจริงๆ ผมขมวดคิ้ว ยังไม่ทันได้ถามหาเหตุผลพี่วินก็ค้นซองเอกสารฉบับที่สามแล้วดึงผลตรวจอะไรสักอย่างของใครสักคนออกมา “ฮิมไม่อยากให้มันยุ่งกับมึง เพราะไอ้เหี้ยนี่มันเล่นยา”

มันเป็นผลตรวจเลือดของเอ็กซ์ จากโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่ผมรู้จัก มีลายเซ็นของคุณหมอเป็นการกำกับ นอกจากนั้นยังมีสิ่งที่พี่วินดึงออกมาอีก เป็นรูปถ่ายของเอ็กซ์

ผมมองรูปพวกนั้นแล้วกัดริมฝีปากแน่น รู้สึกร้อนแผ่วบริเวณเบ้าตา เมื่อรับรู้ได้ว่าความปรารถนาดีของอีกฝ่ายมันไม่เคยส่งมาถึงจิตใจของผมเลย

“ที่แย่ไปกว่านั้น” มือหนาเอื้อมมาลูบศีรษะผมเบาๆ ก่อนที่จะว่าต่อ “งานแข่งรถที่พึ่งผ่านไป มันพึ่งเอามึงไปเป็นของพนัน”

!!!!!!!!!!!!!!!!

​



“ฮิมมันไม่ค่อยเปิดเผยว่ามึงเป็นน้อง เพราะกลัวว่ามึงจะได้รับอันตรายจากพวกลูกหนี้ ลูกน้องบางส่วนที่ไม่ได้อยู่ในมหา’ลัย จึงแทบไม่ได้รู้เลยว่ามึงเป็นน้องมัน แล้วไอ้คนที่ตรวจของพนันกันแพ้ในงานก็ดันเป็นส่วนนั้นพอดี อีกอย่างในรายละเอียดมันไม่ได้ระบุว่าของพนันต้องเป็นเงิน เพื่อนมึงเลยหัวหมอเอามึงมาเป็นของพนันเพราะหน้าตามึงก็…” วินชะงักค้างยามที่หันหน้าไปมองคนที่นิ่งเงียบ ในมือที่ถือเอกสารยืนยันว่าเลถูกไอ้เหี้ยนั่นหลอกเอา วินรีบยัดมันเข้าซองดังเดิม เขาหยุดพูดทันทีที่ได้มองหน้าอีกฝ่าย

“…” เลนิ่งมาก นิ่งจนวินรู้สึกว่ามันแปลกเกินไป แต่สักพักคนที่กำลังก้มหน้านิ่งก็เงยขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้มจนถึงคาง

แปะ แปะ

จากนั้นก็ไหลถี่พร่าลงมาเป็นสาย ริมฝีปากบางที่กำลังเม้มแน่นกั้นเสียงสะอื้นเอาไว้เริ่มเบ้ออก เสียงร้องโฮดังตามมาทันที

“พี่วิน… ฮือ”

“เฮ้อ” วินมองหน้าอีกฝ่ายนิ่งๆ ท้ายที่สุดเขาก็ถอนหายใจก่อนจะเอื้อมมือไปโอบอีกฝ่ายเข้ามากอดเอาไว้อีกครั้งหนึ่ง เสียงทุ้มแสร้งถาม “มึงจะร้องทำไม”

“เสียใจ” เลตอบกลับ “เลแค่อยากช่วยเพื่อน ฮึก! แต่ทำไมเพื่อนถึงทำกับเลแบบนี้ล่ะ ฮือ”

“เพราะมันอาจไม่ได้คิดว่ามึงเป็นเพื่อนตั้งแต่แรกไง”

“ฮือ พี่วิน”

"กูรู้ว่ามึงยึดติดกับมันเพราะมันบังเอิญไม่ใช่ลูกน้องของฮิม ใช่ไหมล่ะ” วินถามแต่เลไม่ได้ให้คำตอบอะไรกลับมา เขาพูดต่อ “บางทีมันก็อาจจะแค่บังเอิญ แค่นั้นแหละเล”

“แต่เอ็กซ์ดีกับเลมาตลอด”

“ดีมาตลอดแล้วมันจะเหี้ยไม่ได้หรือไง กูเอาหลักฐานมาให้มึงดูขนาดนี้มังยังจะคิดว่ามันดีอยู่ไหมล่ะ”

“ฮือ ก็แต่ก่อนเลไม่รู้”

“แล้วเพราะอะไรล่ะ” มือหนาบีบคางเรียวให้เงยหน้าขึ้น แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้ม นิ้วเรียวค่อยๆ ปาดน้ำตาที่ติดอยู่บนแก้มออก น้องค่อยๆ ตอบกลับมา

“เลไม่ได้คุยกับพี่ฮิม” เสียงแผ่วว่า “พอจะพูดเรื่องเอ็กซ์ทีไรเป็นต้องทะเลาะตลอด เราไม่อยากทะเลาะ สุดท้ายก็ไม่ได้คุยกัน”

“นั่นก็ความผิดมันส่วนหนึ่ง จริงๆ แล้วฮิมมันจะเอาหลักฐานมาให้มึงก็ดูได้แต่มันก็ยังไม่ทำ แล้วเรื่องของไอ้เหี้ยนั่นมันก็ดันเกิดตอนที่มึงยังไม่รู้ความจริง เวลาแม่งเหมาะเกินไปหน่อย” วินเสริม “เรื่องนี้มึงไม่ได้ผิดคนเดียว”

“แล้วนอกจากเรื่องของเอ็กซ์เลผิดอะไร” คราวนี้เป็นวินเองที่ถูกคนข้างกายจับใบหน้าให้หันมามองเจ้าของตาแดงๆ ดังเดิม “เลผิดเรื่องของเอ็กซ์…”

“…” วินนั่งนิ่งฟังอีกฝ่าย

“แต่พี่ฮิมก็โกหกเล ฮิมสัญญาว่าจะบอกเลทุกเรื่อง แต่มันไม่ใช่… พี่ฮิมบอกเรื่องคลับแต่ไม่ได้บอกเรื่องที่สนาม” คนฟังเริ่มหลับตาลงเมื่อได้ยินเสียงสะอื้นอีกครั้ง “โกหกเล… อีกแล้ว”

“…”

“หรือเรื่องนี้เลก็เป็นคนผิด พี่วินจ๋า เลผิดเหรอ”

“…”

“เลผิดอะไร” วินลืมตาขึ้น นัยน์ตาคมมองคนที่กำลังแสดงสีหน้าเศร้าจนเขาต้องถอนหายใจก่อนจะยกมือขึ้นไปเสยผมแรงๆ น้องที่เห็นท่าทางแบบนั้นถึงกับเบิกตากว้างแล้วถามเสียงตะกุกตะกัก “ละ… หรือที่เลตบพี่ฮิม”

“มันทำอะไรมึงจนต้องเข้าโรงพยาบาล เรื่องนั้นก็เจ๊ากันไปแล้วไง”

คนฟังกลับมาทำหน้าเศร้าอีกครั้งหนึ่ง “แล้วเลผิดอะไร” 

ร่างสูงเอียงคอมองอีกฝ่ายนิ่งๆ แล้วเริ่มต้นประโยคด้วยคำถาม

“รู้หรือเปล่าว่าทำไมฮิมมันถึงเริ่มทำคลับและสนามแข่ง”

“…” เลส่ายหน้าช้าๆ นั่นทำให้วินต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาจริงๆ จังๆ จากนั้นจึงเฉลยคำตอบของคำถาม

“เพราะมึงไงเล”

“…”



“เพราะมึง”

​

(40%)

ต่อวันพรุ่งนี้จ้า

[Namwhankn]

“รู้หรือเปล่าว่าทำไมฮิมมันถึงเริ่มทำคลับและสนามแข่ง”

“…” เลส่ายหน้าช้าๆ นั่นทำให้วินต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาจริงๆ จังๆ จากนั้นจึงเฉลยคำตอบของคำถาม

“เพราะมึงไงเล”

“…”



“เพราะมึง”

จุกไหมเล คราวนี้จะเลิกดื้อเเล้วยัง เพราะเลไง ที่ฮิมทำทั้งหมดก็เพราะเลนั่นเเหละ

[ammchun]

เลไม่ผิดหรอกจ้า. แต่เลไม่น่าเกิดมาเลย. อิผีบ้าาาา




(โทษทีค่ะอินไปหน่อย)

[ReWill]

พี่ฮิมผิดที่ปากแข็งไม่ยอมพูดไม่ยอมบอกอะไรซักที ส่วนเลเป็นเด็กผีที่น่าตบมากก (อินจัดอ่ะ 55)

[Jibbubu]

ทำคลับกับสนามเถื่อนมันเงินดีไง เลยมีเงินมาเปย์น้องได้สมกับที่เลอยากได้ของแพงๆ

[NuNam]

ส่งทนายความมาขนาดนี้ มึงคิดว่ามันจะมาง้ออีกหรอ
โอ้ย...พี่วิน ได้ใจมากอ่ะ นี่ถ้านักเขียนไม่ดักทางไว้ก่อนจะขอเปลี่ยนพระเอกเป็นวินแล้วนะ
เซ็นเลยจ้ะเล อยุ่ก็ทำความลำบากให้ฮิม ออกมาสวยและรวยมาก (อาจจะซื่อจนโง่ไปบ้าง แต่ก็นะ) ฮิมจะได้มีชีวิตเป็นของตัวเองซะที ฮิม หล่อ รวย เลือกได้ขนาดนี้ แค่แฟนสวยๆ คงหาได้อีกเยอะ เลแค่หน้าตาดี แต่ดื้อ ซื่อจนโง่ ไม่เหมาะกับพระเอกที่แสนดีแบบฮิมหรอก ฮาาาาา

อยากอ่านมุมของฮิมบ้าง เผื่อมีหักมุม (ตอนนี้ก้ยังรักเล เซ็งฮิม)

[มนุษย์สาววาย]

พี่วินคนจริง2017 ต้องใจแข็งขนาดไหน 55555

[Ginny Jinny]

เอางัยละเล? จะทำไงต่อ 

[mild-dy]

 

[mystery Y]

ยังไงล่ะ?

[o4u0n7]

  จุดหมายที่ทำเพราะต้องเลี้ยงเล ด้วยตัวฮิมเอง ...โอ๊ยยยยย 

[JellyKei]

ฮิมทำทุกอย่างเพื่อเลมาตลอด แต่ฮิมไม่ได้บอกให้เลรู้ไง ถึงจะเพื่อปกป้อง แต่พอไม่รู้อะไรเลยแบบนี้เด็กมันเลยยิ่งดื้อและต่อต้าน ไม่รู้ฮิมจะเอาไงต่อไปน้อ

ปล.ตอนนี้พี่วินหล่อมากค่ะ รักและอยากเป็นนางเอกให้