หัวข้อ: ต่างขั้ว - THE CONTRAST (จบแล้ว)

[montisa2536]

เป็นเรื่องที่หน่วงๆหนักๆขมๆ อธิบายไม่ถูกค่ะ ปกติเราชอบดราม่าแต่จบสุขนิยม เรื่องนี้ตอนอ่านรอบแรกก็รู้สึกหน่วงๆแต่พอตอนมาอ่านเก็บรายละเอียด. ตอนประโยคที่บอกว่า "กูพูดจริงๆ อย่าตามกูมาเลย" น้ำตาไหลเลยค่ะ. เข้าใจเลยค่ะว่าทางของเตคงไม่ได้เผื่อช้อยส์อื่นไว้แล้ว. ไม่ว่าจะทำยังไงสุดท้ายคงจบตรงนี้แต่เห็นค่ะว่าเค้าคงพยายามหนีจากจุดนี้เหมือนกันเสียดายที่มันสายไปแผลกัดหนองมันลึกเกินไป ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ

[anntonies]

บอกได้คำว่าเดียวว่าโอ้โห อ่านจบแล้วรู้สึกว่าใจเด็ดอย่างที่นักข่าวบอกนั่นแหละ
แต่เด็ดในที่นี้หมายถึงคนเขียนนะคะ 5555555555
พยายามเดาเรื่อง แอบคิดไปในทางที่ดีต่างๆนาๆ แต่พอเป็นพาร์ทเตเราแอบกลัวเตไปเลย
ที่อิจฉาติณแบบนั้น เรื่องนี้สนุกมากค่ะ ส่วนตัวชอบอะไรแบบนี้ มันซาดิสม์ได้ใจดี 

[Snowermyhae]

ถีบเราตกตึกยังไม่เจ็บเท่านี้เลยค่ะ  สงสารเต อยากกอดดดด  แต่สงสารติณมากกว่า ต้องอยู่กับความรู้สึกไม่เข้าใจแบบนี้ต่อไปอีก 

[labelle]

แผลทางใจ เกินเยียวยา จมทุกข์ หม่นเศร้า
อยู่กับความรู้สึกไม่สมหวัง ผิดพลาดมาตลอด เลยไม่ช่วยให้คิดบวกได้มากขึ้น

อย่างน้อยติณก็ช่วยปลดปล่อยเตนะ ปลดปล่อยจากสิ่งที่เตยึดติด จนจัดการความคิดความรู้สึกตัวเองไม่ได้

อารมณ์ว่าอยู่ไปก็เท่านั้น

คือเศร้ามากเลยค่ะกับการที่เราไม่สามารถช่วยให้เค้าอยู่กับเราได้

[whitelavenders]

จริงๆ แวบนึงที่อ่านอยู่ก็พอรู้ว่าสุดท้ายเตจะฆ่าตัวตาย
แต่อีกใจก็แย้งว่าไม่น่า เพราะสงสารติณเหลือเกิน
แต่ถือว่าสนุกมากค่ะ ชอบบรรยากาศหม่นๆ สีเทา

[May@love]

อ่านจบแล้ว "ชอบ" มาก
แม้จะจบด้วยการจากไปของเต
แต่นั่นคือความต้องการที่เตสื่อออกมาตลอด


ขอบคุณ คุณแยมสำหรับนิยายค่ะ ติดตามเรื่อวต่อไป

[Sohso]

ไปๆมาๆไม่ใช่ว่าติณจะกลายเป็นแบบเตนะ

[TimelessOne]

มีพลังมากครับ
น้ำตาซึมเลย

เข้าใจเต เตเลือกที่จะจากไป ในตอนนี้ที่ยังคงเหลือสิ่งที่พอจะเรียกว่าความรักได้
สงสารติณ จากนี้ไปหัวใจก็กลายเป็นหลุมใหญ่ หวังเพียงให้ได้เจอคนที่จะช่วยปลดคำสาปได้ และเมื่อเวลานั้นมาถึง จะยอมเปิดใจ ให้อภัยตนเอง

อ่านแล้วนอนไม่หลับ คิดวกวน ฮือ TT
จะติดตามผลงานคนเขียนต่อๆไปนะครับ

[● MaYa~Boy ●]

อยากร้องไห้เลย

[wargroup]

เขียนได้ดีมากๆ ชอบมากเลยค่ะ ...สำหรับเรา เรื่องนี้ไปได้สุดทางอย่างที่ควรจะเป็นจริงๆ
บรรยากาศ ภาษา พล็อต ทุกอย่าง! ดึงดูดให้น่าอ่าน น่าติดตาม และจบสมบูรณ์แบบมาก ชื่นชมๆ

ปล.ใช้ชื่อเพลง The Beatles เป็นชื่อตอนทุกตอนอีกด้วย นี่ฟังมาตั้งแต่เด็กๆ แอบประทับใจเลยนะเนี่ย ><

[Bb nale]

ถึงจะไม่ค่อยชอบอารมณ์หน่วงๆแต่เรื่องน้กฌถือว่าถ่ายทอดอารมณ์ได้ดีแต่ไม่ทำให้เรารู้สึกสิ้นหวังมากซึ่งดีแล้วไม่งั้นเฟลไปหลายวัน ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆนะ ^ ^

[reverofjs]

หน่วงมากกกกกกกกก 
แต่คนเขียนบรรยายออกมาได้ดีมากๆค่ะ 
เป็นกำลังใจให้นะคะ

[chisarachi]

ทำไมนึกถึงพี่สิงห์
เป็นเรื่องที่น่าเศร้านะคะ
และน่าเศร้ายิ่งกว่าที่เรากลับพบปัญหานี้มีมาก
มากเหลือเกินในประเทศเรา
มากเหลือเกินในยุคนี้
ไม่รู้ว่าเตมีอาการเป็นโรคซึมเศร้าด้วยหรือเปล่า
เป็นเรื่องที่น่าเศร้า และหดหู่ใจเหลือเกิน

[BAKA]

ตอนเตบอกให้ติณออกจากห้องไปก่อนก็แอบเอะใจแล้ว ว่าถ้าเข้าใจกันแล้ว ให้ติณรอที่ห้องก็ได้นี่ เดี๋ยวเตก็กลับมา

เศร้าอะ ร้องไห้ด้วย ฮืออออออ

[SOMCHAREE]

ชอบค่ะ

[GRID]

ชอบอารมณ์และการบรรยายในพาร์ทของติณมากครับ
ได้ความรู้สึกหน่วงหนืดมืดมนอึมครึมทึมเทาและความไม่เข้าใจเต็มไปหมด
ไม่ค่อยชอบอารมณ์และการบรรยายพาร์ทของเต
เพราะไม่ต้องการความกระจ่าง ไม่ต้องการคำอธิบาย
ไม่อยากรับรู้เหตุผลใดๆ ที่มันชัดเจนเกินไป
แต่อย่างไรก็นับถือและขอบคุณในการเขียนมันออกมาครับ
รู้ว่าเขียนไม่ง่าย และจะหาอ่านงานเขียนอารมณ์ประมาณนี้ก็ไม่ง่ายเหมือนกัน
ขอบคุณมากครับ

[gayraygirl]

อ่านจบแล้วแบบว่า เฮ้อ เอาจนได้นะเต เราตงิดๆตั้งนานละว่าน่าจะจบแบบนี้ แต่ก็คิดเผื่อว่าอาจจะแฮปปี้ สุดท้ายก็เศร้าจริงๆ

[ChabaSri]

อ่านจบแล้วให้ความรู้สึกล้ายๆตอนที่อ่าน"ใส้เดือนตาบอดในเขาวงกต"เลยค่ะ ถึงจะสั้นแต่ก็บีบความหม่นมืดในจิตใจมาเล่นได้ไม่เลวเลย ชอบกลวิธีการเขียนของนเขียนที่ค่อยๆให้เราเข้าใจความซับซ้อนของจิตใจของตัวละคร เหมือนการเป่าลูกโป่งเลยที่ค่อยๆให้มันมากขึ้นจนแตกโพล๊ะ

[amewa]

อยากจะบอกว่าเป็นเรื่องที่มีแค่13ตอนแต่ใช้เวลาอ่านนานๆมากๆค่ะ น่าจะประมาณ3ชั่วโมงกว่าๆ555555
คือชอบมากตั้งแต่ภาษาเลยค่ะ การดำเนินเรื่องก็ดีมาก คือก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเราสัมผัสถึงความคุ้นเคยจากเรื่องนี้
ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่พอเราอ่านไปถึงกลางๆเรื่องก่อนพาร์ทของเตจะขึ้น ที่บอกถึงชื่อยูสเซอร์คนเขียน...
เราก็อ่อเลยค่ะ คือเป็นคนชอบงานเขียนของพี่แยมมากๆ ตามอ่านมาก่อน แล้วชอบความรู้สึกหลังอ่านจบนิยายของพี่แยม
ว่าต้องเอากลับไปคิดหลายๆอย่างไปอีกหลายๆวันเลย ทั้งTimelie และ DSLR ชอบมากๆค่ะ เป็นนิยายที่เก็บเอาขึ้นหิ้ง

มาส่วนถึงเรื่องนี้แรกๆที่อ่านเราก็สัมผัสได้ถึงความหม่นของเรื่อง ความไม่เข้าใจ ไม่ชัดเจน ไม่แน่นอนเหมือนเราเป็นติณเอง..
และอยากจะติดตามมากว่าเรื่องจะพาเราไปถึงจุดจุดไหน
จนถึงที่ค่อยๆเผยความเป็นเตทั้งในอดีตและปัจจุบันมาทีละนิด ยิ่งทำให้เราคิดว่าเตต้องมีปมในใจแน่นอน
แต่ก็ยังมองไม่ออกว่าเรื่องอะไร ถึงพาร์ทของเตคนเขียนก็ทำเราสัมผัสความเจ็บปวดของเตได้
เรียกได้ว่าเราก็พอเข้าใจเตและรู้สึกกับเตจริงๆ จนมองว่าตอนจบก็ไม่ผิดคาดเราเท่าไหร่..
คือชอบมากจริงๆ จบแบบนี้ก็ถือว่าลงตัวในแบบของเรื่องนี้ที่คนเขียนต้องการจะส่งสารออกมาจริงๆค่ะ
แล้วก็เป็นอีกครั้งที่เราเสียน้ำตาให้กับงานเขียนของคนเขียนคนนี้นะคะ ฮื้อ

สุดท้ายขอบคุณที่เขียนงานดีๆแบบนี้มาอีกนะคะ คือดีมากจริงๆจนอยากมีหนังสือเก็บไว้ให้สัมผัม ให้หวนคิดถึง
จะรอรวมเล่มนะคะ ถ้าพี่แยมได้มีโอกาสได้รวม
ขอสารภาพว่าคิดอยากให้มีรวมเล่มตั้งแต่อ่านไปต้นๆเรื่องเลยค่ะ คือมันดีมากกกก กินใจเรามาก 
ด้านภาษาการบรรยายของพี่แยมดีขี้นจริงๆ ยิ่งชอบและจะรอคอยติดตามผลงานของพี่ไปเรื่อยๆเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ

[Frote]

อ่านจบแล้ว...ใช้เวลาในการอ่านไม่นาน แต่อ่านจบมีหลายๆอย่างให้คิดต่อได้อีกยาวเลยค่ะ
ต้องบอกว่าเข้าใจเตนะคะ การที่พยายามทำอะไรตาม แต่ผลกลับออกมาไม่ดีเท่าที่ควร
แถมคนที่เรารักคนที่เราอยากให้ชื่นชมดันผิดหวังกับตัวเราซ้ำๆ จนถอดใจ ความรู้สึกนี้มันแย่มากๆ
ที่ซ้ำเติมให้หนักกว่าเดิมคือมีอีกคนให้เปรียบเทียบนี่แหละค่ะ... ตอนโดนแรกๆมันก็ขำๆ ไม่ได้อะไร
แต่ถ้าโดนไปเรื่อยๆ มันจะเริ่มชินชา แล้วฝังลึกว่าที่จริงแล้ว เราไม่มีอะไรดีเลย ทำอะไรก็แย่ไปหมด
พยายามเท่าไรก็ไม่เคยได้ผลตอบแทนที่ดีกลับมา ต่างจากอีกคนที่ไม่ต้องดิ้นรน ทุกสิ่งกลับเข้ามาหาเอง
ไม่ว่าจะเป็นชื่ือเสียง ความรัก การเรียน พรสวรรค์ต่างๆ คนไม่เจอกับตัวจะไม่เข้าใจว่ามันขมปร่าในใจยังไง...

ทั้งนี้ทั้งนั้นเสียดายชีวิตของเตนะคะ จะยังไงก็เถอะ การทิ้งชีวิตไปง่ายๆ ถึงจะพูดง่ายแต่ทำยาก
เตเองก็ตัดสินใจไว้นานแล้ว แต่เสียดายจริงๆค่ะ ถึงจะแย่จะห่วยจะพยายามไม่ขึ้น ชีวิตของแต่ละคนก็มีคุณค่าเนอะ
อยู่ที่ว่าจะเห็นคุณค่านั้นรึเปล่าหรือเลือกที่จะไม่สังเกต และกล่าวโทษทุกสิ่ง รวมถึงตัวเองก็ตาม
เข้าใจว่าเตรักติณ แต่มันก็ยังไม่มากพอที่จะฉุดรั้งเตออกมาจากความมืดหม่นได้
ดังนั้นประโคยคที่ว่า ความรักชนะทุกสิ่ง คงจะใช้กับเตไม่ได้สินะคะ *ฮา*
ถึงจะไม่ได้เป็นที่รัก หรือได้ตายอย่างมีชื่อเสียง แต่ก็คิดชื่อของเตน่าจะถูกสลักไว้ในความทรงจำของหลายๆคน
อิสระที่คาดหวัง โบยบินออกไปได้เหมือนนก เตได้ทำมันแล้ว มีความสุขกับสิ่งที่เลือกแล้ว
ถึงจะเสียดาย แต่คาดว่าเตมีความสุขกับสิ่งที่เลือกไปแล้วค่ะ หลุดพ้นกับทุกสิ่ง ว่างเปล่าและปล่อยวาง

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ไม่ได้อ่านอะไรแบบนี้มานานแล้ว สมชื่อแยมสมขมคอมากๆค่ะ <แอบแซวชื่อค่ะ 555555
อ่านไปขมไป แต่เป็นรสขมที่บาดลึกดีแท้ เรื่องอื่นๆจะขมแบบนี้รึเปล่าคะ จะได้เตรียมใจไว้ก่อน 55555555

[Yร้าย]

 :m15:K  ไม่อยากให้เตต้องตายเลย....เปลี่ยนบทใหม่ให้ติณอยู่กับเตเลยนะแยม

[fida]

รู้สึกหดหู่เลยค่ะ

ติณจะมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยความรู้สึกแบบไหนกันนะ

[lizzii]

เรื่องนี้ดีมากๆ แสดงให้เห็นอะไรหลายๆ อย่าง
ถึงแม้จะเศร้าไปกับเตและติณ แต่ก็ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ เรื่องนี้นะคะ

[jejiiee]

เราชอบ ทุกความไม่สมบูรณ์แบบของเต เหมือนกับเรารู้อยู่แล้วว่าตอนจบเป็นยังไง แต่ก็อยากเข้าใจเตใหม่ ไม่อยากให้เป็นอย่างที่เขาหวัง ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ แบบนี้นะคะ

[iamtsubame]

เราชอบบบบบบ :hao5

แต่เราว่าเตตายฟรีอ่ะ คนที่เตอยากจะให้หันมามองมากที่สุดน่าจะเป็นครอบครัว แต่กลายเป็นว่าแม้แต่ห้องที่ลูกเคยอยู่ยังไม่เคยมาดู ข้อความที่ส่งต่อให้คนข้างหลังกลับไม่มีใครเห็นไม่มีใครได้ยินยกเว้นติณกับตำรวจ

เขียนดีค่ะ แต่ยังดีไม่สุด มันยังหน่วงไม่พอ ต้องแสดงให้คนอ่านเห็นความสิ้นหวังของเตมากกว่านี้ เราเชื่อว่าคุณทำได้ค่ะ

[bulldog17]

ถึงจะจบBad end

แต่เราก็ประทับใจนะ

[mmilds]

อ่านจบละไม่รู้จะพูดอะไรดีเลยค่ะ ...55555555555
มันไม่ใช่ไม่ดี มันดี แต่แบบหน่วงชิบบบบบ (ขอหยาบ)
เราพอเข้าใจในอารมณ์ ภาพหลาย ๆ อย่างในความทรงจำที่มี มันโคตรสะท้อนสิ่งที่นิยายเรื่องนี้ถ่ายทอดออกมา
เพียงแต่คนละความรู้สึกไปนิดนึง แต่แบบมันใช่เลยอะ พอทุกอย่างมารวม ๆ กัน
นิยาย เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เคยเกิดขึ้น อ่านละดาวน์มาก 5555555


แต่ชอบฟิลการถ่ายทอดเรื่องราวของคุณแยม(ใช่มั้ย)นะคะ
เพิ่งเคยได้อ่านแนวนี้แบบจริง ๆ จัง ๆ เห๊ออออออ เลย 55555555

สงสารทั้งคนที่จากไปและคนที่ยังอยู่
การจากไปด้วยความรู้สึกแบบนี้รู้สึกไม่ค่อยดีเลย
คนที่ยังอยู่ต้องรู้สึกไร้ค่ามากแน่ ๆ

[มาโซซายตี้]

เพิ่งเข้ามาอ่าน
มันดิ่งมาก ในความคิดคือที่เตยังไงก็ทำต่อ
ก็เพราะในที่สุด สุดท้ายก็ได้รู้ว่าตัวเองได้เป็นที่หนึ่งที่รักของติณณ์
จึงตัดสินใจแบบนี้ เพื่อให้เป็นที่จดจำ ติดอยู่ในใจติณณ์ตลอดไป
คือไม่ได้คิดว่าจะทำร้ายติณณ์ แต่คิดว่าอยากถูกรักและถูกจดจำตลอดไป บรรลุขั้นสุดของเตแล้ว
ปล. อ่านคอมเม้นต์เพิ่งรู้ว่าคือคนเดียวกับที่แต่ง DSLR, TIMELINE  เหรอคะ

[nseboo]

อานจบแล้วจิตตก ถ้ารู้ว่าเตจะตายแต่แรกคงไม่อ่านอะ

[แยมส้มขมคอ]

เพิ่งเข้ามาอ่าน
มันดิ่งมาก ในความคิดคือที่เตยังไงก็ทำต่อ
ก็เพราะในที่สุด สุดท้ายก็ได้รู้ว่าตัวเองได้เป็นที่หนึ่งที่รักของติณณ์
จึงตัดสินใจแบบนี้ เพื่อให้เป็นที่จดจำ ติดอยู่ในใจติณณ์ตลอดไป
คือไม่ได้คิดว่าจะทำร้ายติณณ์ แต่คิดว่าอยากถูกรักและถูกจดจำตลอดไป บรรลุขั้นสุดของเตแล้ว
ปล. อ่านคอมเม้นต์เพิ่งรู้ว่าคือคนเดียวกับที่แต่ง DSLR, TIMELINE  เหรอคะ

ขอบคุณค่ะ ใช่ค่ะ เราเอง 55