หัวข้อ: Tiger’s Love...รักร้ายนายเพลย์บอย Yaoi (Boy’s Love) 18+อัพตอน20 (16/09/59) End

[Natsuki-ChaN]

นั่นนปากเหรออ     

[Cappello]

เดี๋ยวถีบปากแตก ไทเกอร์แม่งปากหมา   
แอลเอ้ยยยย

[Wut_Sv]

เฮ้อออ ปากไทเกอร์เนี่ยนะ

เมื่อไหร่จะเจอฉากหวานในตอนของจีนซะที

[puchi]

ไม่มีอะไรมาก แค่อยากทำแบบนี้กับไทเกอร์

 

[mmello07]

ต้องแจกอิโมนี้ให้อิไทเกอร์อีกกี่ตอน
ดูวันวานแล้วหวานมุ้งมิ้งกันมาก
แล้วดูตอนนี้ซิ โอ้ยยยยยๆๆๆๆ
อยากให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมเร็ว
แต่ดูแล้วคงยาก ถ้ายังไม่ฟังใครใช้แต่อารมณ์แบบนี้ก็คงอีกนาน

[iceman555]

 

[HISY]

ปากหมาปากเสียทำน้องแอลเสียใจตลอด

[Pe_no]

กรี๊ดดดดดดเกลียดแรงค่ะ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ใจร้ายที่สุดดดดดดดด ตีๆๆๆๆๆๆ
จะจับน้องแอลใส่พานถวายเจมส์แล้วนะ

[leemmm]

ติดหนึบเลยสนุกมากๆๆ เรื่องนี้จะมีรวมเล่มตีพิมพ์ไหมอยากได้เก็บไว้

[Jang_B2UTY]

Tiger 9

 

        “สำคัญตัวเองผิดไปหรือเปล่า กูไม่หึงของตายที่นอนให้กูเอาง่ายๆแบบมึงหรอก!” แอลชะงักไปทันทีกับคำพูดของอีกคน ตากลมร้อนผ่าวไปหมดแต่แอลก็พยายามสะกดกั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลลงมา



          “ถ้าไทเกอร์คิดแบบนั้นเราก็คงพูดอะไรไม่ได้” แอลว่าพร้อมกับพยายามขืนตัวเองออกจากอีกคนแต่ไทเกอร์ไม่ยอม มือหนารั้งเอวอีกคนเข้าไปใกล้จนแทบจะรวมร่าง แอลตาสั่นระริกกับกระทำของอีกคน



          “ไทเกอร์จะทำอะไร” แอลถามเสียงสั่น ตมกลมยังคงหน่วงคลอไปด้วยน้ำตา



          “ทำไม? จะร้องไห้? ร้องเพราะกูบอกไม่หึงหรือร้องเพราะกูด่ามึงว่าง่าย?” ไทเกอร์ถามพร้อมกับยิ้มเยาะมุมปาก แอลไม่ตอบและก็ไม่สบตาอีกคน



          “แต่มึงมันง่ายจริงๆนั่นแหละ ไม่ว่าจะตอนนี้หรือแต่ก่อนก็ตาม” ไทเกอร์ว่า แอลน้ำตาไหลลงมาทันที ตากลมมองคนตรงหน้าอย่างตัดพ้อรู้สึกเสียใจในคำพูดที่เอาเรื่องในอดีตมาปะปน เขาอาจจะง่ายจริงๆก็ได้แต่ก็ง่ายเพราะรักไม่ใช่หรือไง แม้ว่าพยายามบอกตัวเองว่าเป็นได้แค่เพื่อนก็พอใจแล้วแต่ลึกๆพอโดนอีกคนสัมผัสร่างกายก็โอนอ่อนไปหมด ร่างกายตอบสนองอีกคนอย่างคุ้นเคยแม้ว่าจะผ่านมาสามปีแล้วก็ตาม



          “ถ้าไทเกอร์คิดแบบนั้นเราก็คงห้ามความคิดไทเกอร์ไม่ได้”  แอลว่าเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ไทเกอร์รู้สึกใจกระตุกกับคำพูดและสีหน้าของอีกคนแต่ก็พยายามบอกกับตัวเองเอาไว้ว่าสิ่งที่เขาทำมันถูกแล้ว มันสมควรที่อีกคนจะได้รับ!



          “ก็ดี ไหนๆมึงก็ง่ายแล้วนอนกับกูอีกสักครั้งจะเป็นไรไป” แอลทำตาโตทันทีแต่ไม่ทันได้ทักท้วงปากบางก็ถูกอีกคนบดเบียดจูบลงมาทันที แอลร้องอื้ออึงในลำคอให้อีกคนปล่อยแต่กลับกลายเป็นว่าเป็นการเปิดปากให้อีกคนได้สอดแทรกลิ้นเข้ามา ลิ้นหนาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กอย่างร้อนแรงและอ่อนหวานไปในตัว แอลที่ดิ้นขลุกขลักในตอนแรกก็นิ่งงันยอมรับจูบของอีกคนแต่โดยดี



พลั้ก



ตุบ



ร่างบางถูกผลักลงโซฟาพร้อมกับร่างสูงที่ขึ้นคร่อม แอลพยายามร้องห้ามแต่ปากหนาก็บดเบียดลงมาอีกครั้ง มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของแอลก่อนจะปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของอีกคนออกอย่างชำนาญ



          “อื้อออ” แอลครางในลำคอเมื่อปากหนาเลื่อนลงมาตีตราที่ลำคอขาวก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ไหปลาร้าและยอดอกสีชมพู



          “อ๊ะ” แอลสะดุ้งจนแผ่นหลังไม่ติดเบาะเมื่อลิ้นหนาแตะเข้าที่ยอดอก ตากลมปรือมองอีกคนเป็นเชิงเว้าวอนให้หยุดแต่ไทเกอร์กลับมองว่ามันช่างเรียกร้องไม่น้อย



          “ไท...เกอร์...ยะ...อย่า” แอลเรียกอีกคนด้วยความยากลำบากเพราะความเสียวซ่านไปหมดในช่องท้อง ยิ่งลิ้นหนาละเลงเข้ากับยอดอกและดูดจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบก็ยิ่งยากต่อการควบคุม



          “กูแข็งขนาดนี้แล้วคิดว่าห้ามได้หรือไง” ไทเกอร์ว่าก่อนจะจับมือบางมาจับที่แก่นกายภายในร่มผ้าของตัวเองซึ่งแอลก็รับรู้ถึงความแข็งขืนของมันได้ดีทำให้ใบหน้าใสแดงก่ำ



          “แต่...อื้อออออ” ไม่ทันจะได้ทักท้วงปากบางก็ถูกจูบปิดปากอีกครั้ง มือหนาถอดเสื้อผ้าของร่างบางใต้ร่างจนร่างกายเปลือยเปล่าพร้อมกับถอดของตัวเองออก มือหนาจับขาเรียวพาดบ่าก่อนจะค่อยๆใช้นิ้วสอดเข้าไปในช่องทางของอีกคน



          “อ๊ะ” แอลร้องออกมาเพราะความรู้สึกตึงแน่นในช่องทางนั้น



          “อย่าเกร็ง” ไทเกอร์ว่า แอลพยายามผ่อนคลายทำให้ไทเกอร์สอดนิ้วที่สองและสามเข้าไปได้



          “อ๊ะ...อ๊า” แอลร้องออกมาเมื่อนิ้วยาวของอีกคนดันไปถูกจุดเสียวภายใน ไทเกอร์กระตุกยิ้มกับปฏิกิริยาของอีกคนไม่วายแกล้งกระแทกนิ้วใส่หลายครั้งจนแอลครางเสียงกระเส่า



          “ชอบสินะ” ไทเกอร์ว่าพร้อมมองอีกคนอย่างเยาะๆ แอลทำท่าจะปฏิเสธแต่อีกคนก็กดนิ้วลงไปอีกจนแอลต้องร้องออกมา รู้สึกสมเพชตัวเองไม่ใช่น้อยที่ไม่สามารถปฏิเสธสัมผัสของอีกคนและต่อต้านความต้องการของร่างกายได้ ทำได้เพียงนอนอ้าขาและร้องครางเท่านั้น พอคิดได้แบบไหนน้ำตาก็พาลไหลมาเสียดื้อๆจนไทเกอร์ขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ



          “เป็นเชี่ยไร” ไทเกอร์ถามขึ้น แอลส่ายหน้า



          “หรือว่าเสียใจที่ต้องเอากับกู เพราะกูไม่ใช่ไอ้เจมส์หรือไง!” ไทเกอร์ว่าอย่างไม่พอใจ มือหนาถอดมือออกจากช่องทางอีกคนด้วยอารมณ์คุกกรุ่น



          “ไม่เกี่ยวกับเจมส์ ฮึก” แอลว่า



          “แล้วร้องทำไมฮะ” ไทเกอร์ว่าอย่างไม่สบอารมณ์ รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่เห็นน้ำตาของอีกคนทั้งๆที่ควรจะดีใจที่ได้เห็นมัน น้ำตาที่เกิดจาการกระทำของเขา



          “ฮึก ถ้าไทเกอร์จะทำก็อย่าถามเราเลย ฮึก เรามันง่าย เรายอมไทเกอร์ตลอดแหละ” แอลว่าแต่ก็ไม่วายร้องไห้ออกมาอยู่ดี ไทเกอร์ลุกออกจากตัวอีกคนด้วยความหัวเสียทำท่าจะคว้าเสื้อผ้ามาใส่แต่แอลก็ถามขึ้น



          “ไทเกอร์จะไปไหน”



          “หมดอารมณ์ กูจะไปลงกับคนอื่น” ไทเกอร์ว่าเสียงเรียบพร้อมกับหยิบบ็อกเซอขึ้นมาแต่แอลก็รีบคว้าไว้แล้วโยนไปอีกทาง



          “ฮึก ทำไมต้องทำกับคนอื่น” แอลถาม ในใจก็เจ็บไปหมดเพียงแค่คิดว่าอีกคนจะไปทำแบบนี้กับใครทั้งที่ก็รู้กิตติศัพท์ของอีกคนดีว่าโชกโชนแค่ไหน



          “แล้วทำไมถึงทำกับคนอื่นไม่ได้” ไทเกอร์ถาม แอลหลบสายตาอีกคนที่มองมา ตากลมสั่นระริกมือบางยังคงจับต้นแขนของอีกคนเอาไว้แต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากบาง



          “หรือมึงอยาก? เลยอยากให้กูสงเคราะห์?” ไทเกอร์กระตุกยิ้ม แอลน้ำตาไหลกับคำถามของอีกคนแต่กลับพยักหน้ารับ เขาทำได้แค่เพียงรั้งอีกคนไม่ให้ออกไปไม่ว่าอีกคนจะมองมันแบบไหนเขาก็ยอม เพียงแค่ทำกับเขา อย่าไปทำกับคนอื่นก็พอ ไทเกอร์พึงพอใจกับคำตอบของร่างบาง ปากหนาประกบจูบอีกคนอีกครั้งก่อนจะอุ้มแอลท่าเจ้าสาวเข้าไปในห้องนอนทั้งๆที่ปากยังไม่ห่างออกจากกัน แผ่นหลังบางแตะเข้าที่เตียงนอนก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นคร่อม ไทเกอร์มองหน้าแอลนิดๆก่อนจะประกบจูบลงมาอีกครั้งพร้อมกับจับแก่นกายตัวเองดันเข้าไป



          “อื้ออออออ” แอลครางในลำคอเพราะความเจ็บเมื่อมีบางอย่างสอดใส่เข้ามา แอลพยายามผ่อนคลายเพื่อที่ตัวเองจะได้ไม่เจ็บและอีกคนจะได้ไม่อึดอัด



          “อื้มมมม” ไทเกอร์ครางในลำคออย่างพึงพอใจก่อนจะค่อยๆขยับสะโพก มือหนาจับขาเรียวพาดบ่าก่อนจะกระแทกสะโพกเป็นจังหวะ จากจังหวะเชื่องช้าค่อยๆเร็วขึ้นจนแอลแอ่นเอวรับแทบไม่ทัน เสียงหวานครางรับกับเสียงเนื้อกระแทกเนื้ออีกทั้งยังมีเสียงเตียงนอนดังเอี๊ยดอ๊าดเพราะแรงโถมของร่างสูง ฟังดูหยาบโลนแต่ก็ดูเร้าอารมณ์ไม่น้อย



          “อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ...อ๊า” แอลครางไม่ขาดปากเพราะความเสียวซ่าน มือหนาจับอีกคนนอนตะแคงซ้ายก่อนจะจับขาเรียวข้างขวามาพาดบ่าแล้วกระแทกตัวอย่างแรงจนแอลต้องกำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเสียว ไทเกอณืกระแทกสะโพกรัวเมื่อใกล้ถึงปลายทางก่อนที่จะกระแทกสะโพกแรงๆอีกสามครั้งก่อนจะปลดปล่อยออกมา



          “อ๊า!!” น้ำขาวขุ่นที่ปลดปล่อยออกมาจนเต็มช่องทางของร่างบางไหลย้อนออกมาทันที ไทเกอร์มองร่างบางที่นอนหอบหนักเพราความเหนื่อยก่อนจะจับอีกคนพลิกขึ้นมานั่งคร่อมตัวเอง



          “ไทเกอร์” แอลเรียกอีกคน



          “กูเหนื่อย ตามึงแล้ว” ไทเกอร์ว่า แอลนั่งกัดปากอย่างไม่กล้าไม่ใช่ว่าไม่เคยออนท็อปให้อีกคนแต่นั่นมันนานมาแล้วและสถานะของเราสองคนตอนนั้นก็ไม่ใช่แบบนี้



          “แต่เรา...”



          “อย่าลีลา แต่ก่อนก็เคยทำ มึงจะอะไรนักหนา” ไทเกอร์ว่าติดหงุดหงิด แอลกัดปากก่อนจะค่อยๆหย่อนตัวทับแก่นกายของอีกคนจนมิดด้าม ไทเกอร์สูดปากเพราะความเสียวก่อนจะแกล้งกระแทกสะโพกสวนไปจนแอลร้องครางลั่น



          “อื้ออออ อย่าแกล้งเราสิ” แอลว่า ไทเกอร์หัวเราะหึๆในลำคอ



          “มึงมันน่าแกล้ง” แอลมองหน้าอีกคนด้วยความรู้สึกหัวใจเต้นแรง เพียงแค่รอยยิ้มมุมปาก รอยยิ้มที่ไม่ได้แสยะยิ้มของอีกคนมันมีให้เขาบ้างแล้วเหรอ



          “ขยับดิ” ไทเกอร์สั่ง แอลค่อยๆยกตัวขึ้นลงโดยที่มือบางก็ท้าวหน้าอกแกร่งของอีกคนเอาไว้ ก่อนที่เสียงครางระงมดังขึ้นอีกครั้ง...และอีกครั้ง จนกว่าไทเกอร์จะพอใจ...แอลลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นเข็มนาฬิกาชี้ว่าเที่ยงคืน เขาเป็นพวกนอนทั้งๆที่ยังไม่ได้อาบน้ำไม่ค่อยได้เพราะรู้สึกเหนียวตัวเลยตื่นขึ้นมา



          “อ๊ะ” แอลร้องออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกเจ็บขณะที่ขยับตัวจะลงจากเตียง



          “จะไปไหน” ไทเกอร์ที่นอนอยู่ข้างๆลืมตาขึ้นมาแล้วถามขึ้นทันที



          “เราอยากอาบน้ำ” แอลว่า



          “มึงจะอาบทำไม เช้าค่อยอาบทีเดียว” ไทเกอร์ว่าอย่างหงุดหงิด



          “แต่ว่าเรานอนทั้งๆที่ยังไม่ได้อาบน้ำไม่ได้” แอลว่าเสียงอ่อย ไทเกอร์ยีผมตัวเองจนยุ่งกับความเรื่องมากของอีกคนก่อนจะอุ้มร่างบางท่าเจ้าสาวมาวางที่อ่างอาบน้ำในห้องน้ำ



          “มึงนี่กี่ปีๆก็ไม่เปลี่ยน จะอะไรนักหนาวะแค่นอนโดยไม่อาบน้ำ” ไทเกอร์ว่าเชิงบ่นๆแต่หารู้ไม่ว่าคำบ่นนั้นทำอีกคนหัวใจพองโตแค่ไหน



          “ใช่...เรา...ไม่ว่าจะกี่ปีๆก็ไม่เปลี่ยน” แอลว่าเสียงแผ่วแต่ไทเกอร์ก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน มือหนาที่กำลังจะเปิดก็อกชะงักทันทีก่อนที่ตาคมจะหันมามองร่างบางที่นั่งก้มหน้าอยู่ก่อนจะพูดขึ้น



          “แต่มึงรู้มั้ยว่ากูน่ะ...เปลี่ยนไปแล้ว”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ทำร้ายร่างกายน้องไม่พอยังทำร้ายจิตใจน้องอีก ฮือออออออ T^T คืออย่าด่าน้องแอลว่าโง่อะไรแบบนี้เลยนะ คือนางรักของนาง นางยอมได้หมดแหละ ถ้าจะด่าด่าไทเกอร์เลยค่ะ ด่ารัวๆๆๆ 555555

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

หงุดหงิดไทเกอร์ที่ไม่ยอมฟัง

หงุดหงิดแอลที่ไม่ยอมพูด

หงุดหงิดคนเขียนที่ไม่เขียนเหตุผล อดีต สักที

 

อินจัด 555

[iceman555]

เฮ้อออ สงสารแอล

[puchi]

อ่านแล้วอิน

แอลก็ยอมง่ายเกินไป......
ไทเกอร์ก็ยึดแต่ความคิดตัวเองเป็นหลัก......
คู่นี้ อ่านตอนนี้แล้วให้อารมณ์น่าหงุดหงิดกับพฤติกรรมแบบนี้ ทั้งคู่เลย

[cchompoo]

โอ๊ยยยยยยย   

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

โถน้องแอล โอ๋ๆนะลูก
ไทเกอร์ใจร้ายอีกละ พูดกะน้องดีๆน้องก็ยอมแล้ว

[viewier]

พี่น้องครอบครัวนี้เป็นอย่างนี้ทุกคนเลยค่ะ
ทำนางเอกเสียใจร้องไห้ทุกเรื่องเลยอะ
สมกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ อิไทเกอร์หนักกว่าหน่อย
สงสารแอล แล้วก็สงสารไทเกอร์ นางคงเจ็บมามากอะ

[HISY]

สงสารแอล
มีตอนไทเกอร์โดนเอาคืนบ้างไหมอ่ะ

[Papangtha]

สงสารแอล

[Pe_no]

สงสารแอล  กรี๊ดดดดดดดโหดร้ายไปแล้ว

[mam.nalok]

สงสารแอล รู้ว่ารักของนางมาก แต่หนูควรจะรักตัวเองมากกว่านะหนูแอล

[Jang_B2UTY]

Tiger 4

( Max x Jeen )

 

 

        “ต้องการอะไร!!” จีนถามเสียงดัง ทำให้ม่อนที่กำลังนั่งติวหนังสือกับกลุ่มเพื่อนเงยหน้าขึ้นมามอง ใบหน้าขาวใส ติดหวานไม่แพ้จีนทำหน้างุนงงพร้อมถามกลับอย่างใสซื่อ



          “จีนพูดถึงอะไรเหรอ?”



          “อย่ามาตอแห- เรื่องข้อความเมื่อคืนไง” จีนว่าอย่างไม่พอใจ



          “ทำไมต้องด่าม่อนด้วยล่ะ ม่อนก็พูดกับนายดีๆ” เพื่อนของม่อนคนหนึ่งพูดขึ้น



          “นั่นสิ อยู่ๆก็เข้ามาหาเรื่อง” เพื่อนของม่อนอีกคนว่าบ้าง



          “อย่าเสือก!” จีนว่า ทำให้เพื่อนสองคนของม่อนเงียบกริบทันที ใครๆก็รู้ว่ากลุ่มนี้ลูกคุณหนูกันขนาดไหน เรื่องมีปากมีเสียงน่ะไม่มีทางเสียหรอก



          “ใจเย็นๆนะจีน เราว่าเราคงอยากคุยกับเราส่วนตัว” ม่อนว่าก่อนจะลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินนำจีนไปยังหลังตึก ก่อนที่ใบหน้าใสซื่อดูไม่มีพิษสงอะไรจะเปลี่ยนไป



          “หัวร้อนจนต้องมาหากันถึงที่เลยสินะ” ม่อนถามขึ้น



          “เฮอะ แกนี่มันใส่หน้ากากกี่ชั้นกันแน่” จีนว่า ม่อนยกยิ้มมุมปาก



          “ก็หลายชั้นเลยล่ะ” จีนเบะปากใส่



          “แต่คงไม่เหมือนแกที่...” ม่อนลากเสียง



          “ที่อะไร!”



          “ก็รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่หรือไง เป็นเด็กของพี่ไทเกอร์แต่กลับไปจูบกับพี่แม็กซ์ ควบสองเหรอ? คงไม่ดีหรอกมั้ง” ม่อนยกยิ้มมุมปาก



          “ฉันกับพี่แม็กซ์ไม่มีอะไรทั้งนั้น อย่าคิดว่าจะเอาเรื่องนี้มาขู่แล้วเอาพี่ไทเกอร์ไป!” จีนว่าอย่างไม่พอใจ



          “หึๆ ได้ไม่ได้เดี๋ยวรู้กัน” ม่อนกรีดยิ้มก่อนจะเดินชนไหล่จีนกลับไป จีนกำมือแน่นมองแผ่นหลังของอีกคนด้วยความไม่พอใจ เขากับม่อนคือศัตรูกันเรื่องนี้ใครๆก็รู้ดี เขาแข่งกันเรียน แข่งกันทำกิจกรรม ทำทุกอย่างเพื่อจะเป็นที่ยอมรับแต่เป็นเพราะเขาเป็นคนใจร้อน ขี้โวยวายทำให้ภาพลักษณ์ของเขาขี้วีน ชอบหาเรื่องไม่เหมือนกับอีกคนที่ใส่หน้ากากปกปิดตัวตนอย่างแนบเนียนจนใครๆก็มองว่าน่ารัก ใสซื่อ เฮอะ!...พอเลิกเรียนจีนก็รีบมาหาไทเกอร์ที่คณะทันที เขาไม่สามารถคาดเดาได้หรอกว่าม่อนจะบอกกับพี่ไทเกอร์ยังไงแต่อย่างน้อยเขาก็ต้องอธิบาย เขากับพี่แม็กซ์ไม่มีอะไรทั้งนั้น เรื่องวันนั้นมันก็แค่...เขาเมาและพี่แม็กซ์โมโหเขาก็เท่านั้น แต่รอแล้วรอเล่าจีนก็ยังไม่เห็นไทเกอร์เดินออกมาเสียทีก็กำลังจะเดินเข้าไปในตึกแต่มีปีหนึ่งคณะวิศวะคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาจีนเสียก่อน



          “จีนใช่มั้ย พี่ไทเกอร์ให้ไปหาหลังตึก” จีนพยักหน้ารับแม้จะงุนงงนิดๆที่พี่ไทเกอร์รู้ว่าเขามายังให้ไปหาหลังตึกแทนที่จะเป็นในห้องช็อปเหมือนแต่ก่อน ขาเรียวพาตัวเองมายังหลังตึกซึ่งในช่วงเย็นแบบนี้ก็เงียบสงบ ไม่มีผู้คนพลุกพล่าน จีนมองหาไทเกอร์แต่ก็พบกับความว่างเปล่าทำให้ร่างบางตัดสินใจจะเดินกลับแต่...



          “ม่อน” จีนขมวดคิ้วที่เห็นอีกคน



          “เตรียมมาแก้ตัวกับพี่ไทเกอร์ถึงที่เลยนี่” ม่อนว่า



          “มันไม่ใช่เรื่องของแก ถอยไป” จีนว่าพร้อมผลักไหล่ม่อนแต่ม่อนไม่ยอมก่อนที่จะมีผู้ชายอีกสองคนเดินเข้ามาซึ่งจีนรู้จักดีว่าคือใคร...เด็กในสต็อกของพี่ไทเกอร์ไง



          “ม่าน วิว” จีนเรียกชื่ออีกคน



          “ได้ข่าวว่าแกจะควบทั้งพี่ไทเกอร์ ทั้งพี่แม็กซ์เลยหรือไง” ม่านพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ จีนตวัดสายตาไปมองม่อนที่ยืนยกยิ้มอยู่ทันที



          “มันเล่าอะไรให้พวกแกฟัง” จีนถาม



          “ม่อนจะเล่าอะไรแกไม่ต้องรู้หรอก แต่สิ่งที่แกต้องรู้คือแกไม่มีสิทธิ์สวมเขาให้พี่ไทเกอร์!” วิวว่าเสียงดัง



          “ฉันกับพี่แม็กซ์ไม่มีอะไรทั้งนั้น ไปเชื่ออะไรกับคำพูดปั้นน้ำเป็นตัวของไอ้หน้ากากหลายชั้นนี่!” จีนว่า



          “แต่พวกฉันเชื่อ...ม่านจับมันไว้ ต้องสั่งสอนไอ้คนที่คิดสวมเขาให้พี่ไทเกอร์ซะแล้ว” วิวสั่งก่อนที่ม่านจะไปจับตัวจีนเอาไว้ จีนพยายามดิ้นแต่ม่านก็จับจีนที่ตัวเล้กกว่าจนแน่นก่อนที่วิวจะฟาดมือใส่ใบหน้าของจีนอย่างแรง



เพี้ยะ!



        “นี่สำหรับที่แกกล้าสวมเขาให้พี่ไทเกอร์!”



เพี้ยะ!



        “นี่สำหรับที่ไปยุ่งกับพี่แม็กซ์ซึ่งเป็นเพื่อนพี่ไทเกอร์แท้ๆ!”



เพี้ยะ!



        “นี่สำหรับความหมั่นไส้ที่แกเป็นคนโปรดของพี่ไทเกอร์ ฉันอยากจะตบแกมานานแล้ว!” วิวว่าก่อนจะพยักหน้าให้ม่านปล่อยจีนลงพื้นก่อนจะให้ม่านเป็นฝ่ายจัดการต่อโดยที่จีนไม่สามารถสู้ได้เพราะสองรุมหนึ่ง ส่วนม่อนก็ยืนดูอยู่ห่างๆอย่างสะใจ ตอนแรก็คิดว่าจะบอกพี่ไทเกอร์เลยแต่ให้เด็กๆคนอื่นของพี่ไทเกอร์จัดการก่อนน่าจะสะใจกว่า



          “ทำอะไรกัน!” เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ทั้งม่อน ม่านและวิวหันไปมอง ก่อนที่ม่อนจะรีบปรี่เข้าไปหาแม็กซ์ทันที



          “พี่แม็กซ์ช่วยด้วยครับๆ ม่อนพยายามห้ามแล้ว” ม่อนว่าหน้าตื่น ม่านกับวิวหันมามองม่อนอย่างไม่พอใจทันที



          “มันเกิดอะไรขึ้นฮะ!” แม้กซ์ถามเสียงดังก่อนจะมองไปที่จีนที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด ปากบางที่เลือดไหลออกมา ใบหน้าใสเป็นรอยมือ



          “คือว่าม่านกับวิวมาหาเรื่องจีนครับแต่ม่อน...ม่อนห้ามไม่ได้” ม่อนว่าพร้อมทำหน้ารู้สึกผิด



          “ม่อนนี่แกพูดอะไรฮะ!!” วิวโวยวายใส่ม่อนทันที



          “ทั้งๆที่แกพาพวกฉันมา” ม่านว่าต่อ



          “เราพาวิวกับม่านมาแต่เราไม่คิดว่าวิวกับม่านจะทำแบบนี้กับจีน” ม่อนว่า



          “ใครจะพามาอะไรยังไงฉันไม่สน แต่สิ่งที่พวกนายทำฉันจะบอกไอ้ไทเกอร์ให้จัดการ” แม็กซ์ว่าก่อนจะเดินเข้าไปหาจีนที่พยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นแต่ลุกไม่ไหวเพราะตอนโดนม่านผลักลงพื้นทำให้ข้อเท้าแพลง



          “อ๊ะ พะ...พี่แม็กซ์” จีนว่าอย่างตกใจที่แม็กซ์อุ้มร่างบางท่าเจ้าสาว



          “ส่วนมึงน่ะหุบปาก เจ็บขนาดนี้ยังจะพูดอีก” แม้กซ์ว่าคนในอ้อมแขนดุๆก่อนจะอุ้มเดินออกไปโดยไม่สนว่าสามคนที่เหลือจะเคลียร์กันอะไรยังไง ใครจะพูดจริงพูดโกหกยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของเขาอยู่แล้ว



          “พี่แม็กซ์จะพาจีนไปไหน” จีนถามขึ้นขณะที่นั่งอยู่ในรถของอีกคน



          “ไปหาหมอ” แม็กซ์ตอบเสียงเรียบโดยที่ไม่ได้หันมามองอีกคน



          “ไม่เอา ไม่ไปนะ” จีนท้วงเสียงดังก่อนจะต้องซีดปากเพราะความเจ็บทำให้แม็กซ์หันไปมองตาดุ



          “เงียบปากไป” จีนหน้าหงิกหน้างอกับคำพูดอีกคน



          “แต่จีน...” แม็กซ์หันมาทำตาดุอีกครั้งทำให้จีนต้องยอมเงียบปาก ก่อนที่แม็กซ์จะขับรถพาอีกคนมายังคลีนิคแล้วพาร่างบางลงไป



          “มึงเป็นอะไรนักหนาฮะแค่พามาหาหมอเนี่ย” แม็กซ์ถามอย่างหงุดหงิด



          “ก็จีนไม่ชอบนี่” จีนว่า



          “ไม่ชอบอะไร?” แม็กซ์ขมวดคิ้ว จีนกัดปากก่อนจะตอบออกมาเสียงแผ่ว



          “เข็ม” แม็กซ์หัวเราะออกมาทันทีกับคำตอบของอีกคนจนจีนหน้าหงิกหน้างอ



          “ห้ามหัวเราะนะพี่แม็กซ์!”



          “เด็กชิบหาย เด็กปัญญาอ่อนด้วยว่ะ ฮ่าๆๆ” แม็กซ์ว่า



          “ไม่ได้เด็กนะ ก็มันกลัวนี่ พี่แม็กซ์ห้ามหัวเราะ!” จีนว่าแต่แม็กซ์ก็ยังไม่หยุดหัวเราะ จีนหน้างอก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้แม็กซ์และยื่นมือไปปิดปากอีกคน



          “ห้ามหัวเราะจีนนะ!” จีนว่าก่อนจะชะงักเมื่อใบหน้าของเขาทั้งคู่ใกล้กันมาก มือบางที่ปิดอยู่ที่ปากหนารับรู้ถึงความนุ่มอุ่นของริมฝีปากอีกคนที่เคยประทับลงมาที่ริมฝีปากของเขา ใบหน้าใสขึ้นสีทันทีที่คิดถึงเรื่องนี้ อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นไหวจนจีนรู้สึกแปลกไปหมด ตากลมสบกับตาคมอย่างไม่มีใครรู้ว่าต่างฝ่ายต่างคิดอะไรก่อนที่มือหนาจะยกขึ้นมาจับมือบางออกจากปากของตัวเองก่อนที่ใบหน้าหล่อจะค่อยๆขยับเข้ามา จีนนิ่งไม่ขยับหนีแต่หัวใจก็ยังคงสั่นหวั่นไหวไม่เลิก ยิ่งใบน้าหล่ออยู่ห่างไม่ถึงสองคืบแบบนี้ก็ยิ่งสั่นไหว



          “น้องจีนคะ เข้าตรวจค่า” เสียงของพยาบาลดังขึ้นทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกันทันที แม็กซ์เกาท้ายทอยตัวเองแก้เก้อส่วนจีนก็รีบหันหน้าหนีอีกคนก่อนจะรีบลุกเข้าไปยังห้องตรวจทันที แม็กซ์หันมามองตามแผ่นหลังบางที่เดินเข้าห้องตรวจไปก่อนที่มุมปากหนาจะยกยิ้ม...บางที เด็กนี่ก็น่ารักดีนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แง่มๆ ตอนนี้สั้นๆนะคะ ปวดหลังมากน่าจะเพราะแต่งนิยายทำพิษ แง้งงงงงง T^T ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะทั้งคู่หลักคู่รองเลย

___จางบิวตี้___

[Wut_Sv]

ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีอะไรเลย ผ่านนนน

[cchompoo]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

แอล ปล่อยไทเกอร์ไปตามทางของเขา
เขาไม่รักเรา ช่างเขา แอลรักตัวเองดีกว่า
ม่อน ร้ายนะ วางแผน แล้วชิ่ง
ทำตัวว่าฉันไม่เกี่ยว ที่แท้ เป็นมารร้ายเลย
ม่อน ชอบแมกซ์หรือเปล่า

[iceman555]

 

[viewier]

ตอนนี้งงไปหมดค่ะ แค่ชื่อคนก็งงแล้ว555555
จีนหวั่นไหวแล้ว แต่แม๊กซ์นี่ไม่รู้ทำไปทำไม
ถ้าไม่ได้คิดไรกับเด็กมันก็อย่าแกล้งเลย
เดี๋ยวจะเสียใจกันซะเปล่าๆนา

[puchi]

ลุ้นคู่รอง ฟินๆ 

คู่หลักหน่วงหัวใจ

[Papangtha]

ขอคู่หลักกกกก

[Jang_B2UTY]

Tiger 10

 

 

          ทั้งๆที่ไทเกอร์ทำกับแอลเหมือนกับว่าอีกคนเป็นของตายแต่แอลกลับไม่เข้าใจว่าทำไมอีกคนต้องคอยมาหาของตายอย่างเขาอยู่เสมอ บางครั้งก็บังคับให้เขาค้างด้วย บังคับให้เขาไปโน่นไปนี่ด้วย ถามว่าเขายอมมั้ย?...ก็คงต้องถามกลับว่าเขาเคยขัดไทเกอร์ได้หรือเปล่าล่ะ? แอลยอมรับในหัวใจตัวเองว่ายังคงมีไทเกอร์อยู่ทุกพื้นที่ของหัวใจ แอลลืมไทเกอร์ไม่ได้และจะไม่มีทางลืมแต่อีกคน...เขาก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้เพียงแค่ได้อยู่ใกล้ๆ ทดแทนช่วงเลวที่หายไปแม้ว่าจะในฐานะของตายแอลก็ยอม



          “เลิกเรียนแล้วแกไปไหน” มดถามขึ้นขณะที่กำลังลงจากตึกเรียน



          “เอ่อ...”



          “ไปหาไทเกอร์สินะ” มดว่า แอลพยักหน้ารับ มดถอนหายใจออกมา



          “ตกลงมันยังไงกัน ไหนแกบอกว่าไทเกอร์เกลียดแก โกรธแกไงแต่ทำไมบรรยากาศระหว่างแกกับไทเกอร์มันถึงได้ดูมีสีชมพูแปลกๆ” มดว่าตามในที่ตัวเองคิด แอลทำหน้าเศร้า



          “มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก ไทเกอร์ไม่มีทางกลับมารักเราเหมือนเดิมแต่เรานี่แหละ...ที่ไม่ยอมไปไหน เรามันโง่มากเลยใช่มั้ยมด" แอลหันไปถามผมเสียงสั่น ตากลมสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด



          “จะให้ตอบตรงๆมั้ยล่ะ?” แอลทำหน้าเศร้ายิ่งกว่าเก่า



          “แต่ก็เอาเถอะ แกรักของแกนี่นะ ฉันมันคนนอกจะพูดอะไรได้แต่ขอเถอะนะ...ถ้าวันไหนมันไม่ไหวก็หยุดเถอะ วิ่งตามคนที่วิ่งหนีมันไม่สนุกหรอกนะ” มดว่าพร้อมกับบีบมือแอลเบาๆอย่างเป็นห่วง แอลยิ้มเศร้าๆให้เพื่อนสนิท



          “อื้ม...เราจะขอใช้เวลาตรงนี้ทดแทนเวลาที่หายไปในอดีตและในเวลาที่กำลังจะหายไปอีกครั้ง”...แอลมายืนรอไทเกอร์ที่หน้าคณะของอีกคนอย่างทุกๆวัน บางวันเขาเลิกก่อนเขาจะมาที่นี่แต่ถ้าอีกคนเลิกก่อนก็จะไปหาเขาที่มหาวิทยาลัย คนอื่นอาจจะมองว่าเขาและไทเกอร์กำลังคบกันอยู่และอาจจะดูน่าอิจฉาเพราะมารับมารอกันตลอดแต่ความจริงมันไม่ใช่หรอก...ไม่ใช่แบบนั้นเลยสักนิด



          “นายสินะเด็กพี่ไทเกอร์” เสียงหนึ่งถามขึ้นทำให้แอลหันไปมอง



          “เอ่อ...” แอลงุนงงไม่ใช่น้อยเพราะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครแต่คาดว่ารู้จักกับไทเกอร์แต่รู้จักสถานะไหนแอลก็ไม่อยากจะคาดเดา



          “นายเป็นใครเหรอ” แอลถามขึ้น



          “ฉันเป็นคนพิเศษของพี่ไทเกอร์” จีนตอบ แอลชะงักไปทันที งั้นคนๆนี้ก็คือจีนสินะที่ไทเกอร์คุยโทรศัพท์ด้วย พอคิดได้ดังนั้น

อวัยวะหน้าอกด้านซ้ายของแอลก็เจ็บปวดขึ้นมาทันที จีนน่ารัก ดูสดใสแตกต่างจากเขาที่จืดชืดน่าเบื่อ



          “อืม” แอลพยักหน้ารับ จีนขมวดคิ้วกับท่าทางซึมไปของอีกคน มันดูแปลกแตกต่างจากบรรดาเด็กคนอื่นของพี่ไทเกอร์ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะฉะกับเขาไปแล้วแต่ทำไมคนๆนี้ยอมรับอย่างง่ายๆหรือว่า...จะโดนพี่ไทเกอร์เขี่ยทิ้งแล้ว



          “โดนพี่เขาเขี่ยทิ้งแล้วหรือไง แล้วมาที่นี่อีกทำไม โดยเขี่ยแล้วก็ไปๆซะ” จีนว่า แอลกำลังจะตอบแต่เสียงทุ้มก็ดังขึ้นก่อน



          “ไทเกอร์ให้มาตามเข้าไปข้างใน มันยังทำงานไม่เสร็จ” แม็กซ์บอกกับแอล แอลพยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไป ไทเกอร์กำลังทำอยู่ในห้องช็อปซึ่งหลายครั้งที่แอลต้องมานั่งรออีกคนทำงานให้เสร็จจึงจะกลับพร้อมกันได้ แอลไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้แต่เพียงแค่อีกคนสั่ง เขาก็ยอมทำอย่างไม่มีเงื่อนไข



        “มานี่ดิ๊” ไทเกอร์พูดขึ้นเมื่อเห็นอีกคนเดินเข้ามา แอลเดินเข้าไปหาอีกคนก็เห็นว่าทั้งห้องมีไทเกอร์นั่งอยู่คนเดียว



          “อ๊ะ ไทเกอร์” แอลร้องออกมาเมื่อมือหนาเกี่ยวเอวบางให้นั่งลงที่หน้าตัก



          “เหนื่อยชิบหาย” ไทเกอร์บ่นอุบอิบ จมูกโด่งก็ซุกไซ้ต้นคอของอีกคนเพื่อสูดดมความหอมที่ไม่ว่าจะดมกี่ครั้งก็รู้สึกดี



          “อื้อออ ไทเกอร์” แอลครางอย่างจั๊กจี้เมื่อรู้สึกถึงไรหนวดเล็กๆของอีกคนที่ทิ่มเข้าที่ซอกคอ



          “เราจั๊กจี้” แอลว่าเสียงแผ่วเมื่อเห็นว่าไทเกอร์ทำหน้าไม่พอใจที่เขาเบี่ยงตัวหนี



          “ไม่ได้โกนหนวด ไม่มีเวลา” ไทเกอร์ว่าเสียงเรียบ แอลทำหน้างุนงงประมาณว่ามาบอกเขาทำไม?



          “คืนนี้โกนให้กูด้วย” ไทเกอร์สั่ง



          “แต่...คืนนี้เราจะกลับไปนอนที่บ้านนะ” แอลว่า ไทเกอร์ขมวดคิ้ว



          “ใครให้มึงกลับ”



          “แต่เรานอนคอนโดไทเกอร์มาสองคืนแล้วนะ ป้ากับยายคงเป็นห่วงเราแย่ที่หายไปไหนกับใครก็ไม่รู้...อื้ออออ” เสียงหวานถูกดูดกลืนไปก่อนที่จะพูดจบ แอลเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะหลับตาพริ้มน้อมรับจูบที่ร้อนแรงของอีกคนเมื่อเกลียวลิ้นหนาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปาก เสียงชื้นแของน้ำลายดูหยาบโลนไม่ใช่น้อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้ไทเกอร์ผละออกจากอีกคนเลยสักนิด แอลเหมือนของหวาน ถ้ากินแล้วต้องกินให้หายอยาก ถ้าไม่หายอยากมันจะหิวขึ้นมาบ่อยๆ



          “ใครก็ไม่รู้ที่หมายถึงกูหรือไง” ไทเกอร์ถามเสียงแข็ง



          “เอ่อ...เปล่าคือ”



          “งั้นเย็นนี้กูจะไปบ้านมึง”...แอลไม่คิดว่าไทเกอร์จะมาที่บ้านของเขาจริงๆ น่าแปลกที่แอลไม่คิดว่าไทเกอร์จะจำทางมาบ้านของป้าของเขาได้อย่างแม่นยำโดยที่เขาไม่ได้บอกทางเลยสักนิด พอถึงไทเกอร์ก้เดินตามเขาเข้ามาในบ้านก้เจอป้ากับยายที่กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่



          “ป้าอิงครับ ยายครับนี่...”



          “ไทเกอร์เหรอ? ไม่เจอกันซะนานเลย” ไม่ทันที่แอลจะได้แนะนำเสร็จ ผู้เป็นป้าก็ทักขึ้นทันที แอลเบิกตากว้างอย่างตกใจที่ป้าของแอลจำไทเกอร์ได้ ทั้งๆที่ผ่านมาสามปีแล้วก็ตามอีกทั้งตอนสมัยยังคบกันไทเกอร์ก็ไม่ได้มาบ้านของแอลบ่อยนัก มาแทบนับครั้งได้



          “สวัสดีครับ ไม่คิดว่าคุณป้าจะจำผมได้” ไทเกอร์ว่ายิ้มๆ เสียงทุ้มพูดอย่างสุภาพแตกต่างจากตอนคุยกับแอลลึกลับ น้ำเสียงแบบนี้ ท่าทางแบบนี้ มันทำให้แอลนึกถึงไทเกอร์เมื่อสามปีก่อน



          “จำได้สิแฟนแอลทั้งคน นี่ว่าแต่กลับมา...”



          “ไม่ใช่...” แอลพยายามค้าน



          “ครับ กลับมาคบกันแล้วครับ” แอลทำตาโตทันทีกับคำตอบของไทเกอร์



          “จริงเหรอ ทำไมแอลไม่บอกป้าฮะว่ากลับมาคบกับไทเกอร์แล้ว แม่...แม่จำไทเกอร์ได้มั้ย แฟนของเจ้าแอลตอนมัธยมน่ะ ยิ่งโตยิ่งหล่อเนอะ” ผู้เป็นป้าหันไปพูดกับผู้เป็นยาย



          “เออ หล่อจริงๆ” ยายของแอลว่า ไทเกอร์ยิ้มรับ แอลทำหน้ากระอักกระอ่วนไม่สามารถปฏิเสธได้



          “ว่าแต่พากันมายังไงล่ะ” ป้าของแอลถามขึ้น



          “คือว่าผมจะพาแอลไปค้างด้วยน่ะครับ” ไทเกอร์ว่า



          “งั้นเหรอ? งั้นแปลว่าที่หายๆไป อ้ำๆอึ้งๆไม่บอกป้านี่ไปกั้บไทเกอร์สินะ” ผู้เป็นป้าว่าอย่างแซวๆ แอลกัดปากก่อนจะพยักหน้ารับ



          “ทีนี้หายไปไหนป้าจะได้ไม่ห่วงเพราะรู้ว่าไปกับไทเกอร์ ฝากดูแลแอลด้วยนะ เด็กนี่กินข้าวไม่ค่อยจะตรงเวลาเลย” ป้าหันไปพูดกับไทเกอร์



          “แอลก็กินนะครับป้า” แอลค้าน



          “ครับ เดี๋ยวผมดูแลให้อย่างดี”...พอกลับมาถึงคอนโดปากหนาก็ระดมจูบปากบางอย่างร้อนแรง แอลตอบรับจูบของอีกคนอย่างเต็มใจก่อนที่ร่างสูงจะพาร่างบางไปที่โซฟาก่อนจะขึ้นคร่อม



          “อื้อออ....ดะ  เดี๋ยว” แอลว่าพร้อมดันไทเกอร์ออก ไทเกอร์ขมวดคิ้ว



          “ทำไม”



          “คือว่า...” แอลกัดปากคิดคำอ้าง เขาไม่อยากอยู่กับอีกคนโดยเอาเซ็กส์เป็นสิ่งผูกมัด อยากจะเก็บความทรงจำดีๆระหว่างเราบ้างไม่ใช่เจอหน้ากันก็ขึ้นเตียงอย่างเดียว



          “อะไรของมึง” ไทเกอร์ว่าติดหงุดหงิด



          “เราหิวน่ะ กินข้าวกันเถอะนะ เดี๋ยวเราทำอะไรให้กิน” แอลว่าพร้อมกับรีบลุกจากโซฟาทันที ไทเกอร์มองอีกคนอย่างขัดอารมณ์แต่ก็พยักหน้ารับ แอลยิ้มกว้างก่อนจะรีบเข้าครัวไปเตรียมอาหารเย็นทันที แอลชอบทำอาหาร ไทเกอร์รู้เรื่องนี้มานานแล้ว ใบหน้าหวานยามที่ทำอาหารมักมีแต่รอยยิ้มและเจือไปด้วยความสุข ไทเกอร์นั่งมองอีกคนจากโซฟาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้มันคืออะไร ทั้งๆที่ควรโกรธ ทั้งๆที่ควรเกลียดอีกคนแต่ทำไมกันนะ...แค่คิดว่าอีกคนจะกลายเป็นของคนอื่นเขาก็ทนไม่ได้ ต้องคอยกันแอลออกจากเจมส์ ต้องเอาแอลมาอยู่กับตัวเอง



          “เสร็จแล้วววว” แอลว่าเสียงใสก่อนจะยกอาหารมาวางที่โต๊ะอาหาร ไทเกอร์เดินมาที่โต๊ะก็เห็นอาหารสองสามอย่างพร้อมกับข้าวสวยสองจานวางอยู่



          “กินสิไทเกอร์ เราตั้งใจทำสุดฝีมือเลย” แอลว่าเสียงใส ไทเกอร์ไม่ตอบรับแต่นั่งลงและตักข้าวกับต้มจืดตำลึงเข้าปาก...อร่อย ความรู้สึกแรกที่อาหารเข้าปาก



          “อร่อยมั้ย?” แอลถามเสียงตื่นเต้นพร้อมกับมองหน้าอีกคนตาปริบๆ



          “อืม” ไทเกอร์ตอบสั้นๆ แอลยิ้มกว้างทันที



          “ถ้าอร่อย เราจะได้ทำให้ไทเกอร์กินบ่อยๆ” แอลว่า ไทเกอร์เงยหน้าจากจานข้าวมองหน้าอีกคนที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายสั่นไหวไปหมดแต่ไทเกอร์ก็พยายามตีหน้านิ่งเอาไว้



          “คิดจะตบหัวลูบหลังกูหรือไง” ไทเกอร์ถามเสียงเรียบ แอลหุบยิ้มก่อนจะค่อยๆฝืนยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง



          “เปล่าหรอก เราแค่อยากทำตามที่ใจเราเรียกร้องแค่นั้น”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เหมือนจะหวานแต่ก็ยังขมๆ 55555 ตอนหน้าใครที่อยากรู้เรื่องราวในอดีตเราจะเปิดเผย! 55555 เรื่องราวในอดีตจะค่อยๆเปิดเผยทีละนิดๆเน้อ ตามความใจอ่อนของนังเสือว่าจะใจอ่อนนึกถึงเรื่องนั้นตอนไหน

___จางบิวตี้___