Tiger 5
รถคันหรูขับออกไปไกลแล้วแต่ร่างบางก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม คำพูดของอีกคนที่บอกกับเขาเมื่อครู่มันทำให้เจ็บปวดที่หัวใจไม่น้อย เขาคงไม่ได้รับการให้อภัยจากอีกคนแล้วสินะ เพียงแค่คิดแค่นั้นตากลมก็หน่วงคลอไปด้วยน้ำตาจนมองอะไรพร่ามัวไปหมด แอลกระพริบตาเพื่อไล่น้ำตาออกก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ร่างบางพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติเพราะเขาไม่อยากให้ป้ากับยายพอยไม่สบายใจไปด้วย...หลังจากวันนั้นที่ไทเกอร์ไปส่งแอลที่บ้านก็ผ่านมาได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว ตั้งแต่วันนั้นแอลก็ไม่มีหน้าไปหาอีกคนอีก ไม่ใช่ว่าเขาถอดใจหรอกนะแต่แค่ถอยกลับมาตั้งหลัก ถ้าสภาพจิตใจพร้อมก็คงจะเดินหน้าต่อ
“แกทำหน้าเศร้ามาหลายวันแล้วนะ” มดทักขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าหม่นๆของเพื่อนสนิท แอลเล่าให้เธอฟังแล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้นและเธอก็ไม่คิดว่าคนอย่างไทเกอร์จะพูดจารุนแรงขนาดนั้น ปกติก็เห็นปากหวานใส่พวกเด็กๆในสต็อกตลอด
“เราแค่กำลังคิดว่าควรจะทำยังไงต่อดี” แอลว่าพร้อมกับใบหน้าน่ารักที่ฟุบลงไปที่โต๊ะเรียน
“พอๆ เลิกคิดถึงเรื่องพ่อเสือร้ายนั่นได้ละ ไหนๆวันนี้ก็วันศุกร์ไปแรดๆหาผู้กันดีกว่า” มดว่า
“หืมมม?” แอลทำหน้างง
“หมายถึงไปผับไง ไปดื่ม ไปแด็นซ์ให้สนุกสุดเหวี่ยงลืมเรื่องแย่ๆไปเลยไงเล่า” มดว่า แอลส่ายหน้าทันที
“เราดื่มไม่เป็นหรอก มดไปเถอะ” มดขมวดคิ้วมุ่น
“แกจะให้สาวน้อยร่างกายบอบบางอย่างฉันไปคนเดียวหรือไง ไม่ต้องมาปฏิเสธเดี๋ยวฉันโทรขออนุญาตป้าให้เลย” มดว่า แอลหัวเราะออกมาทันทีกับคำพูดของเพื่อนสาว สาวน้อยร่างกายบอบบางที่น้ำหนัก100กว่ากิโลเนี่ยนะ แต่จะว่าไปตั้งแต่เขามาไทยนอกจากบ้าน มหาวิทยาลัยและห้างแถวๆสยามเขาก็ไม่เคยไปเปิดหูเปิดตาที่ไหนเลยนี่หน่า พรุ่งนี้วันหยุดด้วยลองไปก็คงจะไม่เสียหายอะไร
“ไม่ต้องหรอกๆ เดี๋ยวเราขอป้าเอง” แอลว่า
“ตกลงไป?” แอลพยักหน้า มดยิ้มกว้างทันที
“โอเค คืนนี้เจอกันสามทุ่มที่บ้านแกละกันเดี๋ยวฉันขับรถไปรับ แต่งตัวแซ่บๆด้วยล่ะ”มดว่าอย่างกระตือรือร้น แอลส่ายหน้านิดๆกับคำพูดของเพื่อนสนิท เขาเป็นผู้ชายนะจะให้แต่งตัวแซ่บๆอะไรกันเล่า...พอได้เวลาสามทุ่มตรงไม่ขาดไม่เกินรถแจ๊สสีขาวของมดก็มาจอดที่หน้าบ้านของแอลทันที แอลบอกป้าว่าไม่ต้องรอเปิดประตูบ้านให้เพราะเขาเอากุญแจไปเนื่องจากต้อวกลับดึกแน่ๆ ป้าบอกให้เขาระมัดระวังตัวอย่างเป็นห่วงซึ่งเขาก็ตอบรับอย่างดีเพราะคิดว่าผู้ชายอย่างเขาคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมากหรอก
“ดูแต่งตัวมา” คำทักทายแรกของเพื่อนสาวดังขึ้นทำเอาแอลหน้าเจื่อนทันที ก็บอกแล้วว่าเขาเป็นผู้ชายนี่หน่าจะให้แต่งตัวอะไรได้นอกจากเสื้อยืด กางเกงยีนส์
“เรามีแต่เสื้อผ้าแบบนี้” แอลว่า มดส่ายหน้าอย่างเอือมๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อก่อนจะออกรถไปยังสถานบันเทิงขึ้นชื่อทันที...อีกด้านหนึ่ง...เพราะวันนี้เป็นคืนวันศุกร์จึงไม่แปลกที่จะเจอหนุ่มๆวิศวะปี3 ที่สถานบันเทิงชื่อดังแบบนี้ กลุ่มของไทเกอร์มักจะมาเที่ยวกันทุกคืนวันศุกร์ วันปกติก็มาถ้ามีเรียนบ่ายแต่เพื่อความแน่นอนถ้าอยากเจอพวกเขาก็ต้อมาที่ผับHในคืนวันศุกร์นี่แหละ
“ช่วงนี้กุไม่เจอเพื่อนมึงเลยว่ะ” เจมส์พูดขึ้นซึ่งนั่นก็ทำให้ไทเกอร์ที่กำลังจะกระดกเหล้าเข้าปากชะงัก
“ไม่รู้”
“แม่ง รู้งี้วันนั้นกูน่าจะขอเบอร์ ขอไลน์ไว้ก่อน มึงแม่งไม่น่ารีบลากแอลคนน่ารักของกูไปก่อนเลย” เจมส์ว่าอย่างเสียดาย
“ตกลงมึงจะจีบจริงดิ” เป็นชินที่ถามขึ้น
“ก็เออดิวะ แม่ง...ไม่รู้มาก่อนว่าไอ้ไทเกอร์จะมีเพื่อนน่ารักๆแบบนั้นอ่ะ” เจมส์ว่า ยิ่งคิดถึงใบหน้าใสๆ ดูซื่อๆ ไร้เดียงสาของอีกคนก็ยิ่งชอบใจ ถ้าเจอกันอีกทีรับรองว่าเขาจะไม่ปล่อยอีกคนไปแน่ แม็กซ์หันมามองไทเกอร์นิดๆก็เห็นว่าอีกคนนั่งนิ่งไปซึ่งเพื่อนสนิทอย่างเขาก็พอจะรับรู้ถึงอารมณ์ขุ่นมัวที่แผ่ออกมา หวังว่าคนที่ชื่อแอลนั่นจะเป็นแค่เพื่อนเก่าของมึงเฉยๆนะ หึๆๆ
“เฮ้ย แอลนี่หว่า” เจมส์พูดขึ้นซึ่งนั่นก็ทำให้เพื่อนๆในโต๊ะหันไปมองตามรวมทั้งไทเกอร์ด้วย คิ้วเข้มขมวดมุ่นที่เจอร่างบางที่ไม่ได้เจอมาเป็นอาทิตย์หลังจากที่เขาไปส่งอีกคนที่บ้านวันนั้น ไทเกอร์แทบไม่เชื่อสายตาว่าจะเจอร่างบางในสถานที่แบบนี้เพราะคนๆนี้ไม่มีทางจะมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้แน่ๆแต่ก็นะไปอยู่ฝรั่งเศสตั้งหลายปีคงจะกร้านโลกขึ้นไม่ใช่น้อย
“พรหมลิขิตชิบหายเลยว่ะ ถ้ากูไปพาแอลมานั่งด้วยพวกมึงโอเคมั้ยวะ” เจมว์ถามขึ้น
“กูยังไงก็ได้” ต้องตอบพลางยักไหล่
“มึงอ่ะว่าไทเกอร์ เพื่อนเก่ามึงอ่ะ” เจมส์หันมาถามไทเกอร์
“แล้วแต่” เจมส์ยิ้มร่ากับคำตอบของเพื่อนก่อนจะเดินไปหาแอลที่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ทันที...แอลรู้สึกตื่นตาตื่นใจไม่น้อยที่ได้มาในสถานบันเทิงแบบนี้ มดบอกว่ายิ่งดึกๆคนจะยิ่งเยอะกว่านี้แต่แอลว่าแค่ตอนนี้คนก็เยอะมากแล้วนะ ยิ่งบนฟอร์ลตอนนี้มีเหล่าผีเสื้อราตรีมากมายที่กำลังอวดลวดลายของตัวเองอย่างไม่มีใครยอมใครกันอย่างเนืองแน่นจริงๆ
“แอล” เสียงทุ้มทักขึ้นทำให้แอลหันไปมอง
“เจมส์ใช่มั้ย” แอลพูดออกมาเพราะจำได้ว่าร่างสูงนี้เป็นเพื่อนกับไทเกอร์ งั้นแปลว่าไทเกอร์ก็ต้องอยู่ที่นี่ด้วยใช่มั้ย เพียงแค่คิดได้แบบนี้ปากบางก็เผยยิ้มออกมา
“ดีใจที่แอลจำเราได้ ว่าแต่แอลมากับเพื่อนสองคนเหรอ” เจมส์ว่าพร้อมมองไปที่มดที่กำลังสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเนอร์
“ใช่ๆ”
“งั้นไปนั่งโต๊ะเรามั้ย นั่งสองคนเหงาแย่” เจมส์เอ่ยปากชวน แอลทำท่าลำบากใจนิดๆไม่ใช่ว่าไม่อยากเจอไทเกอร์นะแต่คิดว่าอีกคนต่างหากที่ไม่อยากเจอเขา
“ไปๆๆ ไปค่ะๆ” มดรีบตอบออกมาอย่างรวดเร็ว
“มด” แอลเรียกเพื่อนสาว
“เอาน่า ไปนั่งกับหนุ่มหล่อดีจะตาย” มดกระซิบข้างหูเพื่อนสนิท เพราะเห็นท่าทางกระตือรือร้นของเพื่อนสาวและไม่อยากปฏิเสธชวนของเจมส์แอลก็เลยพยักหน้าตกลงก่อนที่ร่างบางและเพื่อนสนิทจะเดินตามเจมส์ยังตะของร่างสูง
“ไปพามาจนได้เว้ย” ต้องแซวขึ้นเมื่อเห็นว่าเจมส์พาร่างบางมาจนได้ ไทเกอร์ที่กำลังซุกไซ้หนุ่มน้อยที่พึ่งตกได้เมื่อครู่ปรายตามามองนิดๆก่อนจะหันกลับไปอย่างไม่สนใจ แอลรู้สึกหน้าชาไม่ใช่น้อยกับท่าทางของอีกคน ยิ่งได้เห็นว่าอีกคนมีคนอื่นข้างกายแล้วก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ
“แอลนั่งนี่นะ” เจมส์ว่าพร้อมจัดแจงที่นั่งให้ร่างบางและเพื่อน ซึ่งที่นั่งของแอล อยู่ข้างเจมส์และตรงข้ามกับไทเกอร์พอดี
“ไม่ต้องไปสนใจไอ้ไทเกอร์มันหรอก แบบนี้ประจำได้เด็กแล้วลืมเพื่อนลืมฝูง” เจมส์ว่าอย่างขำๆโดยที่ไม่ได้สังเกตร่างบางเลยว่ามีใบหน้าหม่นแค่ไหนแต่กลับมีคนหนึ่งที่สังเกตได้ก็คือแม็กซ์ สายตาของร่างบางที่มองไปที่ไทเกอร์มันมีแต่ความเศร้าและความเสียใจเต็มไปหมด ซึ่งนั่นแหละทำให้แม็กซ์คิดว่าสองคนนี้ไม่ใช่แค่เพื่อนเก่ากันแน่ๆ
“แอลกับมดจะดื่มอะไรดีเดี๋ยวเจมส์ทำให้” เจมส์ว่า
“มดเอาอ่อนๆก็พอค่ะ ส่วนแอล...เข้มๆเลยแอลมันขอแข็ง” มดแอบแกล้งเพื่อนสนิทเพราะอีกคนเอาแต่นั่งเหม่อมองไปที่ไทเกอร์ตลอด ซึ่งเธอก็รู้ว่าสภาพจิตใจเพื่อนตอนนี้เป็นแบบไหน เพราะฉะนั้นต้องดื่มหนักๆ ดื่มให้ลืมความเศร้าไปเลย!
“นี่ครับแอล” เจมส์ยื่นแก้วให้แอล แอลทำหน้างุนงง
“เอ่อคือ...” แอลทำท่าจะปฏิเสธแต่เห็นท่าทางของเจมส์แล้วก็ปฏิเสธไม่ลง แอลรับแก้วมาจากอีกคนก่อนจะกระดกดื่มเข้าไปรวดเดียวเพราะคิดว่าคงไม่มีอะไรแต่กลับต้องสำลักออกมาเพราะมันทั้งขมทั้งฝาดคอสุดๆ
“แค่กๆๆ” เหล้าที่สำลักออกมาเปื้อนปากเปื้อนเสื้อของแอลเต็มไปหมด
“แอล เป็นอะไรหรือเปล่า” เจมส์ว่าอย่างตกใจพร้อมกับใช้มือเช็ดที่ปากบางที่เปื้อนเหล้าที่สำลักออกมา
“เราเช็ดเองได้” แอลว่าพร้อมยิ้มแหยๆให้อีกคนโดยที่ไม่ได้รับรู้ถึงสายตาเยือกเย็นของอีกคนที่ส่งมา ทั้งๆที่ตั้งใจจะไม่สนใจอีกคนแล้วแต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ ยิ่งเห็นท่าทางของเพื่อนของเขาก็ยิ่งทำให้หงุดหงิดเข้าไปใหญ่
“พี่ไทเกอร์ฮะ เราไปกันเถอะ แพทอยากถูกพี่ไทเกอร์กอดแล้วอ่า” เสียงใสว่าพร้อมถูไถไปมาที่หน้าอกแกร่งของไทเกอร์อย่างออดอ้อน
“แพทกลับไปก่อนวันนี้พี่คงไปด้วยไม่ได้” ไทเกอร์ว่าแต่ตาคมก็ไม่ได้มองมาที่ร่างเล็กข้างกายแต่กลับมองไปที่ร่างบางที่ทำท่าจะลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างคราบเหล้าและดูเหมือนว่าเพื่อนเขาจะอาสาตามไปด้วย
“แต่แพท...”
“พี่บอกให้กลับไปก่อนไง” ไทเกอร์ว่าเสียงเย็นทำเอาแพทที่กำลังจะงอแงใส่ต้องหยุดทันที
“เดี๋ยวกูพามันไปเอง” ไทเกอร์ว่าก่อนจะลุกไปกระชากมือบางของแอลลุกออกไปทันทีโดยที่ไม่ทันให้ใครได้ทักท้วง...แอลมองตามแผ่นหลังกว้างของอีกคนอย่างไม่เข้าใจ
“ไทเกอร์ เราเจ็บ” แอลว่าเพราะมือหนาที่จับที่ข้อมือของเขาราวกับคีมเหล็กที่บีบลงมาทำให้รู้สึกเจ็บไม่น้อย
“ไทเกอร์คือเรา...” แอลมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจอยู่ๆร่างสูงก็ดันเขาเข้ามาในห้องน้ำและตามเข้ามาด้วยก่อนจะกดล็อคระตู
“มึงคิดจะทำไร” ไทเกอร์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“หมายถึงอะไร” แอลถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
“มึงคิดจะยั่วเพื่อนกูหรือไง!” ไทเกอร์ตะคอกใส่เสียงดังจนแอลสะดุ้ง
“เปล่านะ...เราไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย”
“เฮอะ แผนตื้นชิบหาย สำลักเหล้างั้นเหรอ? แล้วไงต่อล่ะ พอมันพามึงมาล้างมึงจะทำยังไงต่อ? เอาน้ำเช็ดที่เสื้อสีขาวของมึงเอาให้มันมองทะลุไปถึงหัวนมเลยใช่มั้ยล่ะ!”
“เราไม่อยากคุยกับไทเกอร์แล้ว” แอลว่าพร้อมกับระงับความโกรธกับคำพูดของอีกคนเอาไว้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอีกคนต้องพูดจาแบบนี้กับเขา แผนอะไร? ยั่วอะไร? ไม่เคยมีอยู่ในสมองเขาสักนิด เขาไม่มีทางที่จะสานสัมพันธ์กับใครตราบใดที่ยังเคลียร์กับอีกคนไม่ได้แบบนี้และยิ่งคนๆนั้นเป็นเพื่อนของไทเกอร์ด้วยยิ่งไม่มีทาง
“โอ๊ย เราเจ็บนะ” แอลถูกเหวี่ยงไปกระแทกผนังห้องน้ำอย่างแรงก่อนที่ร่างสูงของไทเกอร์จะขยับเข้าไปใกล้โดยใช้แขนเท้าผนังเพื่อกั้นอีกคนไว้
“รับความจริงไม่ได้ที่กูรู้ทันสินะ ไปอยู่ฝรั่งเศสมาหลายปีท่าทางมึงจะกร้านโลกขึ้นนะ ไหนๆก็อยากยั่วผู้ชายแล้วมายั่วกูก่อนมา ไหนๆก็ของเก่าเคยเอากันมาก่อน” ไทเกอร์กระตุกยิ้มร้าย
เพี้ยะ
มือบางตบเข้าที่ใบหน้าหล่ออย่างแรงกับถ้อยคำดูถูกที่ออกมาจากปาก
“อื้ออออออ” ก่อนที่ถูกปากหนาของอีกคนจะบดขยี้ลงมาอย่างรุนแรงจนแอลต้องยอมเปิดปากออกให้อีกคนเข้ามาชิมความหวานภายใน แอลร้องอื้ออึงในลำคอประท้วงให้อีกคนถอนจูบเพราะเริ่มหายใจไม่ออกแต่ไทเกอร์ก็หาได้ทำตามไม่ ร่างสูงจาบจ้วงอีกคนอย่างเอาแต่ใจจนแอลสลบลงไป
“แม่งเอ๊ย” ไทเกอร์สบถออกมาพร้อมกับมือหนาที่จับอีกคนเอาไว้ไม่ให้ล้มไปกองกับพื้น รู้แหละว่าเมื่อกี้รุนแรงกับอีกคนมากไปจริงๆแต่ไหนๆก็กร้านโลกขึ้นแล้วไงก็น่าจะเป็นงานมากกว่านี้ไม่ใช่แม้แต่กำหนดลมหายใจยังทำไม่ได้เหมือนแต่ก่อนไม่มีผิด...ไม่สิ ไม่เหมือน ยังไม่ก็ไม่มีทางเหมือน!
กระโดดถีบยอดหน้าอิไทเกอร์สักทีมั้ย? แต่งเรื่องเก่งขี้มโนดีจริงๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ ด่าได้ค่ะ ด่าแรงๆ 5555555
___จางบิวตี้___
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
