ตอนที่ 8 ♥ ครึ่งแรก : STALKER เป็นเหตุ“เป็นอะไรอีกละคะคุณโต๊ะ ทำหน้าเหมือนโลกจะแตกเลยนะมึง” เดซี่วางหนังสือโครมตรงหน้าผม เล่นเอาสะดุ้ง
“กูคิดไม่ตก ไม่รู้จะทำยังไง” ผมขยี้หัวตัวเองจนกลายเป็นรังนก
“อะไรของมึงอีกวะ ว่ามาสิ”
“วันนี้พี่เหนือจะไปแฮงเอ้าท์กับพวกเพื่อนๆ สายไอ้ส้มรายงานมา”
“แล้วยังไงวะ”
“มันก็กลุ้มใจอยู่นี่ไง เพราะมันแอบตามพี่เขาไปเหมือนทุกทีไม่ได้” ส้มที่ขะมักเขม้นอ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมาตอบให้
“มันโอดโอยมาเป็นชั่วโมงจนกูขี้เกียจฟังแล้ว”
“มึงอยากตามมึงก็ตามสิ คิดอะไรเยอะวะคะ”
“พี่เหนือรู้จักกูแล้ว กูจะส่องยังไงล่ะมึง ทุกทีกูยังไปนั่งซุ่มมุมมืดๆ มองพี่มันได้”
“เรื่องแค่นี้มึงคิดไม่ได้กูคิดให้ค่ะ พี่มันไปกันทั้งกลุ่มหรือเปล่า”
“ไปหมดไหมส้ม” ผมหันไปถามเจ้ากรมการข่าว
“หมด”
“โอเค งั้นง่ายเลย”
“ทำยังไงวะ” ผมเริ่มเห็นความหวังริบหรี่ จากแสงสว่างที่เดซี่มอบให้
“อย่าควายค่ะมึง พี่สกายเหลือโปรกับไอ้เจ้าอีกสองวัน มึงเคยเห็นพี่มันไปไหนโดยไม่ชวนไอ้เจ้าไปด้วยเหรอ”
“เออจริง”
“มึงแต่งหล่อรอเลยค่ะ เดี๋ยวพี่เขาอัญเชิญมึงเอง”
“เดซี่กูรักมึงจริงๆ ทำไมกูคิดไม่ถึงวะ”
“เพราะมึงโง่ไง” พร้อมกันอีกแล้ว ด่ากูทีไรพวกมึงพร้อมกันทุกที
“งั้นพวกมึงไปเป็นเพื่อนกูนะ ไปกันหมดนี่แหล่ะ ไอ้เจ้ามันจะได้ยอมไป”
“ไปก็ไป กูเบื่อๆ อยู่ แล้วนี่ไอ้เจ้าไปไหนวะ ยังไม่ลงมาอีก” เดซี่ถามหาสมาชิกแก๊งค์ที่ขาดหายไป
“มันขึ้นไปหาอาจารย์เดี๋ยวมา”
“มึงว่าพี่สกายชวนไอ้เจ้าหรือยังวะส้ม”
“กูไม่รู้” ส้มกลับไปสนใจหนังสือตรงหน้า
“.................”
“มึงว่าพี่เขาจะยุ่งจนลืมชวนหรือเปล่าวะเดซี่” ผมเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ที่ยังว่างอยู่
“กูไม่รู้”
“.................”
“มึงว่าเจ้ามันปฏิเสธไปก่อนบอกเราหรือเปล่าวะ”
“กูไม่รู้”
“.................”
“มึงว่า..”
โครม!!
“โอ้ย!! เหี้ยส้ม” ผมอุตส่าห์พยายามเลิกอุทานคำนี้ แต่ส้มมันเล่นถีบผมตกเก้าอี้แบบไม่ให้ตั้งเนื้อตั้งตัว
อู๊ย เจ็บก้นชะมัด
“มึงจะถามทำเหี้ยอะไรนักหนา เดี๋ยวไอ้เจ้ามันก็ลงมาแล้ว กูก็นั่งอยู่กับมึงเนี่ยจะไปรู้ได้ยังไง”
“มึงก็บอกกูดีๆ สิว้า เกิดหน้ากูแหกทำไง”
“หน้ามึงไม่มีความหล่อให้แหกหรอกโต๊ะ กลัวทำไม”
“พอๆ ไม่ต้องเถียงกัน ไอ้เจ้ามาโน่นแล้ว”
“เจ้าาาาา” ผมรีบวิ่งเข้าไปจับแขน พามันเดินมาที่โต๊ะ เอามือปัดฝุ่นออกจากเก้าอี้ แถมเลื่อนแก้วน้ำของส้ม
ที่มันยังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือให้เจ้าดื่มแก้กระหาย
“อาการหมาส่ายหางดิกๆ ของโต๊ะคืออะไรเหรอเดซี่” แทนที่จะสนใจผมที่เอาอกเอาใจบริการสารพัด
ดันหันไปถามคนอื่น เพื่อนนะเพื่อน
“มึงถามมันเองเหอะเจ้า กูเหนื่อยกับมันเต็มทีแล้ว”
“จะเอาอะไร” เจ้าหันมาถามผม
“เย็นนี้เจ้าไปไหนหรือเปล่า”
“ไม่มี กลับหอ”
“พี่สกายชวนมึงไปไหนหรือเปล่า” ผมเข้าประเด็นอีกนิด
“ชวน แต่เจ้าปฏิเสธไปแล้ว”
“เจ้าาาาาา” เข่าอ่อนเลยครับ ทำไมถึงทำกับฉันได้
“พูดจริงพูดเล่นวะเจ้า เดี๋ยวไอ้โต๊ะมันลงไปแดดิ้น อย่าแกล้งมัน”
คุณส้มน่ารักที่สุด ไม่มีใครดีกว่าคุณส้มอีกแล้ว
“เหี้ย ใครดื่มน้ำกู”
“น้ำของส้มเหรอ โต๊ะเอามาให้เจ้าดื่ม”
“โต๊ะมึง @x^*x&@#n! ดีแล้วที่มึงอดไป“ ส้มไม่น่ารัก ด่าไฟแลบผมยังไม่โกรธเท่าประโยคหลัง
“เดี๋ยว STOP!! หยุด พวกมึงอย่าเพิ่งเยอะค่ะ เอาเรื่องสำคัญก่อน กูจะได้รีบกลับไปแต่งสวยทัน
ตกลงพี่สกายชวนไปเที่ยวคืนนี้หรือเปล่าเจ้า ตอบ”
“ชวน แต่เจ้าปฏิเสธไปแล้วจริงๆ”
“อย่าตัดอนาคตเพื่อนค่ะเจ้า มึงรีบไปบอกพี่สกายเลยว่าเปลี่ยนใจแล้ว เห็นใจอนาคตของชาติแบบกูบ้าง”
“ใช่ เห็นใจโต๊ะเถอะโต๊ะอยากไป” ผมส่งสายตาลูกหมาไปให้เพื่อนรัก รวมพลังกับเดซี่ช่วยกันกดดันไอ้เจ้า
“โต๊ะ อยากไปมากเหรอ”
“โห ไม่ควรถามประโยคนี้นะเจ้า”
“งั้นก็ตอบพี่เขาไปสิ”
“ตอบ? พี่สกายเขาชวนเจ้า แต่ให้โต๊ะไปตอบว่าอยากไปทั้งที่เจ้าไม่ไป หน้าโต๊ะยังมียางอยู่นะครับไอ้คุณเจ้า”
“โต๊ะไม่ต้องใช้ยางหรอก โต๊ะใช้แค่มือกับตาก็พอ”
“อะไรของมึงวะเจ้า” นานๆ ผมจะพูดไม่สุภาพกับไอ้เจ้าทีครับ มันเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ผมไม่พูดกูมึงด้วย เพราะมันไม่พูด
“หยิบมือถือตัวเองออกมา แล้วอ่านข้อความซะ”
ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาเปิด อ๊ากกก มีแจ้งเตือนมาจริงๆ ด้วย
Northnimman: เย็นนี้พวกพี่จะไปร้าน mood & tone โต๊ะไปด้วยกันไหม
“พี่เหนือชวนกู พี่เหนือชวนกู พี่เหนือชวนกู พวกมึง พี่เหนือชวนกู”ผลั้ว!!
“กูรูแล้ว” สัสส้ม วันนี้ทั้งถีบทั้งฟาดกูเลยนะมึง แต่ไม่เป็นไรไอ้โต๊ะอภัยให้ เพราะ...
พี่เหนือชวนกูๆๆๆๆๆ“มึงจะดิ้นเป็นปลาถูกทุบหัวอีกนานไหมคะคุณโต๊ะ มึงไม่รีบตอบเดี๋ยวก็อดกันพอดี พี่มันไปชวนสาวแทนแล้วมึงจะขำไม่ออก”
ไม่ต้องรอให้เดซี่พูดจบประโยค ผมกดเร็วยิ่งกว่าติดจรวด
Tablelikeart: ไป (รีบไปหน่อยดูไม่สุภาพ)
Tablelikeart: ครับ (เดี๋ยวพี่มันถามครับอะไร เอาใหม่)
Tablelikeart: ไปครับพี่เหนือ
Northnimman: ไปไหน?
หะ!! ทำไมพี่เหนือถามผมแบบนั้น พี่เป็นอัลไซเมอร์หรือเปล่า พี่ลืมเร็วไปไหม นี่คือผมคิดอยู่ในหัว
Tablelikeart: พี่เหนือขี้ลืมเหรอครับ (แล้วนี่มือพิมพ์ลงไป)
เหี้ย!! มือจะไวไปไหน กูแค่คิดดดดดด
Northnimman: พี่ไม่ได้ลืม
Northnimman: พี่ชวนโต๊ะไปเที่ยวเย็นนี้ แต่ก่อนหน้านั้นพี่พิมพ์ถามว่าจะไปทานกลางวันกับพวกพี่ไหม ตอบอันไหนครับ
ผมรีบเงยหน้าขึ้นไปอ่านข้อความข้างบนที่อยู่เหนือสติ๊กเกอร์ รูปมือเคาะกับ HELLO
Northnimman: โต๊ะไปทานข้าวกลางวันกับพวกพี่ไหม ของขวัญจะเลี้ยงมันฝากชวน
ฮือ แล้วพี่เหนือจะถามทำไมว่าตอบอันไหน นี่มันบ่ายสองแล้วววว
(นี่คือผลพวงของการติดกล้องมากกว่าติดมือถือใช่ไหม พลาด ไอ้โต๊ะพลาด)
Tablelikeart: ไม่ทันของฟรีแล้วครับพี่ ฝากขอบคุณพี่ของขวัญด้วย ผมหมายถึงเย็นนี้ ผมชวนเพื่อนไปด้วยได้ไหมครับ
Northnimman: เอาสิ จะไปกันเองหรือไปพร้อมพี่
“พี่เหนือถามว่าจะไปกันเองหรือจะไปพร้อมพี่เหนือ” ผมหันไปถามคนอื่นๆ แต่คำตอบมีในใจ อยากไปกับพี่เหนือ
“ไปกันเอง มึงไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น ถ้ามึงอยากให้กูไปเป็นเพื่อนมึงต้องไปส่งกูเอารถไปเก็บที่บ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้า
แล้วค่อยตามไปร้าน กูจะได้เมาได้เต็มที่”
Tablelikeart: ไปกันเองครับ
Northnimman: งั้นเจอกันที่ร้าน พี่ไปถึงทุ่มนึงนะ
Northnimman: เดี๋ยว
Northnimman: สกายฝากบอกให้ลากเจ้าไปด้วย
Tablelikeart: แน่นอนครับ ไม่ต้องห่วง เจอกันทุ่มหนึ่ง
Northnimman: อืม เจอกัน
“เจ้า ถ้าเป็นเพื่อนโต๊ะ เจ้าต้องไปด้วยกัน” ผมหันไปสั่งเพื่อนรัก งานนี้ต้องสั่งครับ ถ้าถามไม่มีทางลากไอ้เจ้าเข้าผับได้
“ขี้เกียจ”
“ไม่ได้” “ต้องไป” “อย่าแม้แต่จะคิดค่ะ” เมื่อสามเสียงต่อหนึ่งเสียงก็เป็นอันจบ เย็นนี้เราจะได้ไปเที่ยวกับกลุ่มพี่เหนือ
ครั้งแรกของไอ้โต๊ะเลย เดทนอกสถานที่ วูหู้
ว่าแต่..
พี่มันชวนผมทำไมวะ“ดื่มอะไรกัน”
“จัดมาเลยค่ะพี่ต่อไม่ต้องถาม เดซี่ทานได้หมด” เมื่อเป้าหมายมีแค่สาม เดซี่กับส้มจึงจำเป็นต้องหันมาแย่งกันเอง
ถึงแม้เจ้าจะบอกว่าพี่สกายไม่ใช่ของมัน แค่คอนเซ็ปต์กลุ่มผมคือเพื่อนไม่แย่งของพื่อน เว้นแต่ถ้าอยากได้มากจะถามเอง
“พี่ต่อส้มทานเหมือนพี่ต่อเลยค่ะ”
“เอ่อ ปล่อยแขนพี่กันก่อนดีไหม ยึดกันคนละข้างแบบนี้พี่ชงให้ไม่ได้”
ผมเห็นศึกชิงนายระหว่างเดซี่กับส้มแล้วอดขำไม่ได้ อยากรู้เหมือนกันว่าคืนนี้ใครจะชนะหรือจะโดนน็อคเอ้าท์ทั้งคู่
“ขำอะไร” พี่เหนือมาหยุดยืนอยู่ข้างหลังผม แถมก้มลงมากระซิบถามข้างๆ หู
อยากจะแกล้งหันไปชนกับแผงอกแน่นๆ แบบไม่ตั้งใจ แต่กลัวทำแล้วไม่เนียน ขอจำเอาไว้ก่อน
รอไอ้โต๊ะไปฝึกมาอีกสักนิด มุขนี้ต้องได้ใช้แน่ๆ
“ขำพี่ต่อครับ โดนรถไล่ชน ไม่รู้จะรอดคืนนี้ไหม” ผมพยักหน้าให้พี่เหนือดูพี่ต่อที่โดนล้อมหน้าล้อมหลัง
ขยับตัวไปไหนไม่ได้
“ห่วงตัวเองเถอะ ของขวัญมันจ้องตาเป็นมันอยู่เห็นไหม” ผมรีบหันไปหาพี่ของขวัญ ก็เจอกำลังจ้องอยู่
พี่แกมีการกวักมือเรียก
“น้องโต๊ะของพี่มานี่มา” ผมรีบสั่นหน้าแรงๆ สาวผมก็ชอบนะ ของขวัญผมก็ชอบ แต่พี่ของขวัญนี่ขอเว้นไว้บูชาเถอะ
ไม่ไหวจริงๆ
ไม่ใช่ว่าพี่ของขวัญไม่สวยนะครับ สวยมากต้องลากเสียงยาวๆ ตอนผมมองพี่เหนือแรกๆ ยังนึกว่าเป็นแฟนกัน
เพราะเหมาะสมกันมาก แต่ที่ต้องขอบูชาไว้ เพราะพี่ของขวัญมีรสนิยมชอบกินเด็ก โดยเฉพาะเด็กที่หน้าตาแปลกๆ
แบบผมกับไอ้เจ้า เจอกันทีไรแกต้องเข้ามากอด เข้ามาฟัด วันก่อนโน้นผมบังเอิญเจอยังถูกขโมยหอมแก้มเลย
“ทำไม กลัวของขวัญเหรอ ได้ควงสาวสวยไม่ชอบหรือไง” พี่เหนือถามเมื่อผมเอาแต่สั่นหน้าให้พี่ของขวัญ
“กลัวครับ” ผมรีบพยักหน้ารับ
“คราวก่อนผมเจอพี่ของขวัญที่หน้าคณะพี่ พี่ของขวัญหอมแก้มผมด้วย”
“หือ?” พี่เหนือมองหน้าผม ขมวดคิ้วยุ่ง
“หอมจริงๆ นะครับ ฟอดเบ้อเร้อเลย” ผมชี้แก้มตัวเองประกอบ กลัวพี่เหนือหาว่าใส่ร้ายเพื่อนเขา
“ของขวัญ” พี่เหนือเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ของขวัญเรียกเสียงเข้ม
“ทำอนาจารโต๊ะที่คณะเหรอ”
“ทำไม อิจฉา?” พี่ของขวัญยักคิ้วให้พี่เหนือ
“ห้อมหอม กลิ่นผู้ชายใสๆ ไม่ใส่น้ำหอม ว่าแล้วจัดอีกสักทีมะ” พี่ของขวัญเดินข้ามฝั่งมาหาผม
พี่เหนือรีบเอาแขนกั้นไว้ให้ แต่พี่ของขวัญยังพยายามจะเข้ามาหา พี่เหนือเลยดึงผมเข้ามาชิด
ก่อนเบี่ยงตัวหันหลังให้พี่ของขวัญ
ตึกตึก ตึกตึก
ผมรีบเอามือสองข้างทับหัวใจเอาไว้กลัวจะไปโดนตัวพี่เหนือ ให้รู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าผมใจเต้นแค่ไหน
ก็ตอนนี้ผมเอยู่ในอ้อมแขนพี่เหนือนี่ครับ พี่มันคว้าเอวไว้หลวมๆ ช่วงที่เบี่ยงหลบผมก็ถลาเข้าสู่วงแขน
หน้าก็ซุกอยู่กับอก
หะ...หอมมมมม หอมเหี้ยๆ
“หวงนะมึง นิดๆ หน่อยแบ่งให้เพื่อนไม่ได้”
“เออ น้องกู กูหวง”
หวง หวง หวง หวง หวง หวง
ผมไม่สนคำว่าน้องหรอกครับ ไม่ชอบคำนั้นเราก็อย่าไปใส่ใจ แม่สอนไว้อย่าเก็บอะไรที่ไม่ชอบไว้หนักหัวแต่คำหลังนี้มัน อ๊ากกกกก ไอ้โต๊ะฟิน พี่มันหวงผม ได้ยินกันไหมครับ พี่เหนือหวงผมมมม
“โต๊ะ”
“ครับ” คิคิ พูดซุกอก เหมือนางเอกในนิยายเลย
“จะเป็นลมไหม”
“หะ!!” ผมเงยหน้ามองพี่เหนือ
“พี่ถามว่าจะเป็นลมไหม”
“ไม่เป็นครับ” พี่เหนือถามทำไม ผมก็ไม่มีอาการเสียหน่อย
พี่เหนือดันตัวผมออก ส่งยิ้มแบบตาวิบวับมาให้
“พี่ปล่อยก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวเลือดกำเดาเราจะไหลอีก แต่พี่ไม่ได้ถอดเสื้อคงไม่เป็นไรมั้ง”
เลือดกำเดา..ถอด...เสื้อ.....
ตาผมโตเท่าไข่ห่านก็วันนี้แหล่ะครับ ลนลานปฏิเสธแทบไม่ทัน
“ไม่..ไม่ใช่นะครับ วันนั้นมันร้อน ผมงานเยอะ ผมไม่ค่อยได้นอน ผม..”
“อยากเห็นอีกไหม”
“หื้ม?....” ผมตาลุกโพลง น้ำลายแทบหยดออกจากปาก
“หึๆ พี่ล้อเล่น หยุดชะงักแบบนี้ แปลว่าอยากเห็นเหรอเรา”
“เปล๊าาาา” ผมขึ้นเสียงสูงปรี๊ด พี่เหนือหัวเราะชอบใจ เขย่าหัวผมเสียหัวสั่นหัวคลอน
“เหนือมึงไม่ได้มากันสองคน ไม่ต้องเข้าภวังค์ มาสวีทกับกูมั้งก็ได้กูขาดแคลน”
พี่ฝนเดินเข้ามาเขย่งล็อคคอพี่เหนือลากให้เดินตาม ผมก็ตามเหมือนกัน มองตามด้วยความเสียดาย
ยังอยากจะสูดฟีโรโมนพี่มันอีกสักนิด กลิ่นเร้าใจเป็นบ้า
โอ๊ะ!! ผมตาลุกวาว
ไม้คนเหล้าแก้วพี่เหนือ พี่มันเอาวางไว้บนทิชชู่ เมื่อกี้พี่เหนือคนเหล้าในแก้วแล้วเอาเข้าปากดูด
คล้ายจะชิมรสว่าเข้มถูกใจหรือยัง ภาพพี่เหนือดูดไม้คนเหล้ายังติดตา คาริสม่าแรงมาก
ผมค่อยๆ เอื้อมมือไปวางทับไว้ ใจก็เต้นแรง คนที่โต๊ะก็เยอะ อยากได้ก็อยากได้
จะเรียกทีมเสริมมาช่วยก็ดูเหมือนกำลังบันเทิงกันอยู่ ไอ้เจ้าก็นั่งเงียบๆ มีพี่สกายกางแขนกั้นเอาไว้กับโต๊ะ คงตามมาช่วยยาก
มัวแต่รอ ดีไม่ดีเดี๋ยวพนักงานจะมาเก็บเอาไปเสียก่อน
เอาไงดีวะกู
เอาวะ ด้านได้อายอด
ผมค่อยๆ กำมือที่แบทาบไว้ จนได้ของที่ต้องการมาไว้ในมือแล้ว อีกมือขยับกระเป๋าที่สะพายพาดไปด้านหลังมาไว้ด้านหน้า
มองไปรอบๆ ไม่มีใครมองมา
หนึ่ง
สอง
สา..
“โต๊ะ”
“เหี้ย..เหี้ย..” ผมปล่อยไม้คนเหล้ากับทิชชู่หล่นลงกับพื้น พี่เหนือเข้ามายืนข้างๆ
“พี่บอกแล้วใช่ไหม เรียกพี่เหี้ยอีกทีโดนแน่”>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ขออภัยที่มาแค่ครึ่งเดียวพรุ่งนี้มาลงครึ่งหลังให้นะคะ คงยุ่งไปจนถึงปลายสัปดาห์ แต่จะมาลงให้แน่นอนค่ะ ^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ｡❤ STALKER แอบ.หลง.รัก ❤｡END [แจ้งข่าว] 27/10/16 ✿ P.131 (อ่าน 1273296 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก