เรื่อง :: บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
บทที่ 26 : เป็นรุกทำไมไม่บอก
ผมเหงื่อแตกพลั่ก ทว่ามือเท้ากลับเย็นเฉียบ โดยเฉพาะสภาพจิตใจที่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง
ฟัก
กูต้องการมึ๊ง
ถ้ามีงานเลี้ยงรุ่นแล้วเจอไอ้พงศ์สุข อย่างแรกที่ผมจะทำคือเข้าไปตบกบาลมัน!
ปากมึงอวยพรกูยังไงถึงได้กลับตาลปัตรแบบนี้!
“คุณ คะ คุณ”
“คุณต๊อบติดอ่างแล้ว” คุณแก้วอมยิ้ม ทั่วใบหน้าของเธอมีแสงสว่างมากยิ่งขึ้น ฝ่ามือขาวแตะหน้าผากและแก้มผมอย่างห่วงใย ผมปรือตา พยายามทำให้ตัวเองดูเข้มแข็งมากที่สุดด้วยการกระพริบตาถี่ๆ ปริ๊บๆ
“ผะ ผม”
“หื้อ?”
“ผม ผม ผะผม”
เสียงผมเบาหวิว ลิ้นชาไปชั่วขณะ แถมเสือกออกเสียงเป็น ป๋มๆๆ ป๋มห่าไรก็ไม่รู้ แต่ก็ยังคงติดอ่างอยู่!
ลูกกระเดือกกระเพื่อมขึ้นลงจากการกลืนน้ำลาย ผมได้ยินตัวเองร้องฮะเป็นสิบๆรอบ ผมนอนอยู่บนเตียง มีความไม่ถูกต้องขัดข้องอยู่ในใจหลายอย่าง ผมพยายามลุกขึ้นและกระเถิบตัวออก ทว่ากลับทำได้ยาก ไม่รู้เป็นเพราะร่างกายอ่อนเพลีย หรือเป็นเพราะการจับจ้องของคุณแก้วชนิดที่ไม่วางตา
“คือว่าผม”
เธอ ไม่สิ เขา ไม่ เธอ เออ เธอ เธอนั่นแหละ!
“คุณต๊อบ” คุณแก้วหยิกแก้มผมเบาๆ แล้วพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ดวงหน้าพริ้มแพรวส่งผลให้ตาผมพร่าเลือนกว่าเดิม “ไปอาบน้ำเร็ว จะได้กินข้าวกัน เดี๋ยวไม่มีแรงนะ”
ผมโกยผ้าห่มมาไว้กับตัว ที่คุณแก้วพูดก่อนหน้านี้แทบไม่เข้าหัว “เมื่อคืน เอ่อ”
พูดจบผมก็กลืนน้ำลายดังเอื๊อก หน้ายิ่งซีดเป็นไก่ต้ม ในหัวยังคงคิดอย่างสับสนอลหม่าน
“อ้อ” ทันใดนั้นเองใบหน้าคุณแก้วก็เจิดจ้ามากกว่าเดิม เธอหัวเราะคิกคักเบาๆ ก่อนจะเอียงอายน้อยๆ “คุณต๊อบแรงเยอะมาก”
ผมกลืนน้ำลาย ลำคอแห้งจนเหนียวหนืด ราวกับว่าเรากำลังพูดเรื่องเดียวกัน ทว่ากลับไปจับจุดประเด็นคนละทิศละทาง แต่ถ้าหากผมโพล่งออกไปก็เหมือนเป็นการเปิดโปงตัวเองให้พูดจาสองแง่สองง่าม ไอ้อาการกลืนไม่คายไม่ออกนี้เองเล่นทำเอาผมหน้าดำหน้าแดง ลำคอตีบตัน
“ผม ผมนึกว่า”
“หรือว่าคุณต๊อบ…โกรธแก้ว…”
“เอ่อ คือ”
คุณแก้วหลุบตาลง “…แก้ว…แต่ว่า…เมื่อคืนคุณต๊อบก็ดูมีความสุขมาก”
“อ่า”
“แล้วแก้วเองก็มีความสุขมากๆเหมือนกัน”
คุณแก้วช้อนตาขึ้นช้าๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรใจผมยิ่งอ่อนยวบลงไปเป็นกอง อาจเป็นเพราะท่าทางที่มีความลังเลและกลัวว่าจะสูญเสียของคุณแก้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใบหน้าสวยๆเริ่มมีหยดน้ำคลออยู่
“คือว่า เอ่อ คือทำไม คุณ คุณแก้ว คุณแก้วถึงได้ พูด พูด…ครับ…”
เกิดความเงียบชั่วขณะหนึ่ง คุณแก้วชะงักไป เหมือนไม่คิดว่าผมจะถามอะไรโง่ๆออกมาแบบนี้ เธอค่อยๆยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ผมเห็นจากแม่บ่อยมาก ยิ้มเอ็นดู นั่นสิ นี่กูถามอะไรของกู ต๊อบ!
“ก็แก้ว” เธอพูดเสียงหวาน “เหมือนเวลาคุยกับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ แล้วก็ลงท้ายหางเสียงด้วยครับ เวลาคุณต๊อบคุยกับเด็กผู้ญหญิงยังลงท้ายด้วยคะค่ะ แล้วตอนนี้แก้วก็แต่งออกบอยๆ แก้วแค่อยากให้คุณต๊อบค่อยๆชิน…”
อย่างน้อยตอนพูดครับก็น่าจะทำเสียงสองแบบเดิมที่ผมได้ยินบ่อยๆ
ไม่ใช่มาซะแมนเต็มตัวแบบนั้น!
“ผม ผมตกใจ เอ่อ คือ ก็เมื่อกี้คุณแก้วเสียงเป็น…ผู้ชายมาก”
ยิ่งท้ายๆประโยคเสียงผมยิ่งเบา แถมยังไม่กล้าสบตาคุณแก้วอีกด้วย ผมลูบคิ้วเขินๆอย่างวางตัวไม่ถูก อย่างน้อยไอ้ฟักมันก็เป็นเกย์เต็มตัว มีเมียเป็นตัวเป็นตน ไม่เคยลุกมาแต่งหญิงให้ผมตกใจ น้ำสงน้ำเสียงก็ไม่ได้ดัด ดูเป็นผู้ชายทุกอย่าง ถ้าไม่บอกว่ามันชอบผู้ชายก็คงไม่มีใครรู้ ผมก็เลยชินมานับแต่นั้น
ทว่าจากสวยๆแล้วมาเปลี่ยนชั่วข้ามคืนแบบนี้ ผะ ผมตกใจ!
ผมกระพริบตาอีกรอบ ก่อนจะก้มมองไปที่หน้าอกของเธออย่างโจ่งแจ้ง สีหน้าเริ่มตื่นตระหนกอีกครั้ง “ละ แล้ว คุณ คุณแก้ว กะ กินเวย์โปรตีนด้วยเหรอครับ”
ไอ้เชี้ย
อะไรของมึง!
นอกจากอาจจะกินเวย์แล้ว คุณแก้วต้องมีการออกกำลังกายอย่างจริงจังไม่ได้หยอกผมเล่นแม้แต่น้อย
ภาพความแน่นตึงลอยเข้ามาในหัวผมราวกับน้ำป่าไหลหลาก ผมอ้าปากพะงาบๆ หลังจากอาการสติแตก จึงยิ่งพูดไม่รู้เรื่องมากยิ่งขึ้น แถมในสมองยังมึนงง จับจุดไม่ถูกสักอย่าง แต่สิ่งที่ดันโผล่เข้ามาในหัวกลับเป็นเรื่องนั้น ราวกับว่ามันติดตาและเป็นเรื่องสะเทือนใจผมมากที่สุดเท่าที่สมองจะเปิดรับได้ในเวลานี้
คุณแก้วหัวเราะ ราวกับว่าเธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ทว่าเธอไม่ได้ตอบคำถามแต่อย่างใด เพียงยื่นมือเรียกผมที่ขยับไปอีกฝั่งจวนจะตกเตียงให้เข้ามา “มานี่คนดี”
ผมต้องการโทรศัพท์และใครสักคนพาผมออกไป
ไอ้ฟัก มึงอยู่ไหนในเวลาที่กูต้องการมึงมากที่สุด ไอ้เพื่อนเวร โฮๆ
ผมรู้สึกไม่ชินกับการเอาอกเอาใจแบบนี้ แต่ผมก็บอกไม่ถูกว่าไม่ชินตรงไหน แต่ผมรับรู้ได้ว่ามันแปลก แปลกมากๆ และผมควรจะถอยห่างอีกสักเล็กน้อยเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
หลังจากนั้น ผมก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนผ่านเหตุการณ์โฉกโชนอย่างไรบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยเฉพาะ เอ่อ
ผมหน้าซีด เลือดในกายเย็นเข้าสู่สภาวะแข็งตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นก่อน เมื่อเห็นว่าคุณแก้วมีความเคลื่อนไหว ผมก็สะดุ้งรีบคว้าเอาได้แต่หมอนมาปิดกลางลำตัว ถดไปยืนชิดกำแพงเพื่อตั้งหลักป้องกันเพศภัย
“…คุณต๊อบ…”
คุณแก้วพูดอย่างอ่อนใจ ผมยืนชิดกำแพงกว่าเดิม ในเวลานี้มีเพียงหมอนใบเดียวที่ปิดต๊อบแต๊บตัวน้อยๆเอาไว้ ร่างกายไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์สักชิ้น ส่งผลให้ร่างกายส่วนอื่นๆปะทะกับความหนาวของเครื่องปรับอากาศอย่างชัดเจน
สายตาที่มองไม่เพียงแต่จะอ่อนอกอ่อนใจและเอ็นดู ทว่ายังแฝงไปด้วยการจดจ้องที่ล้ำลึก ผมรู้สึกเสียวหวาบทั่วทั้งตัว โดยเฉพาะบริเวณท้องน้อย ขนในกายลุกเกรียว จู่ๆทำไมถึงได้รู้สึกอยากจะเอามือปิดนมปิดหน้าอกตัวเองแบบสาวน้อยไปได้!
ความตึงเครียดส่งผลให้ร่างกายตื่นตัว หน้าท้องจึงเกร็งขึ้นเป็นลูกๆ ชายหนุ่มยืนเปลือย กล้ามเนื้อเกร็งเครียด แต่หน้าตาราวกับกำลังถูกรุมรังแก เป็นภาพที่ขัดกันจนชวนหัวเราะ
“เมื่อคืนคุณต๊อบไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย” คุณแก้วค่อยๆยืนขึ้น สายตาแฝงความเสียใจและรวดร้าว น้ำเสียงจึงคล้ายๆภรรยาที่กำลังตัดพ้อเรียกร้องหาความเป็นธรรมให้ตนเอง
“ผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนเหรอคะ ทั้งๆที่แก้ว…” พูดไม่ทันจบ คุณแก้วก็เบนใบหน้าหนีไปอีกทาง เธอยกมือปิดริมฝีปากไว้เล็กน้อยอย่างสะเทือนใจ
จากที่ผมรู้สึกหน้าแดงก่ำจากคำพูดในตอนแรก บัดนี้ใบหน้าจึงกลับกลายเป็นซีดอีกครั้ง เมื่อเรื่องราวถูกโยนให้ผมเป็นฝ่ายเหมือนกำลังทำร้ายเธอแทน
กลายเป็นพวกตัวผู้ชั่วๆแบบไอ้ฟักที่ได้แล้วก็ทิ้ง!
ผมยืนกะเผลกๆ เพราะรู้สึกเจ็บริ้วๆตรงสะโพกและช่วงเอว จนต้องสูดปากเบาๆเป็นบางครั้ง เรื่องเมื่อคืนยังคงแจ่มชัด ราวกับแผลสดที่ได้มาหมาดๆ แม้จะมึนงงราวกับถูกมอมเมาจากนางไม้อยู่บ้าง แต่ทำไมผมจะจำไม่ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น!
เดี๋ยวยกตัว เดี๋ยวเข้าเดี๋ยวออก เดี๋ยวกอดเดี๋ยวรัด ไสไปไสมา แทบไม่ให้พักหายใจ!
“ตะแต่ คุณ คุณแก้ว” อุณหภูมิทั้งหลายย้ายขึ้นมาบนหน้า ตามตัวผมเริ่มเป็นจ้ำแดงจากความร้อน น้ำเสียงตะกุกตะกัก ราวกับว่าเรื่องไม่ควรเป็นเช่นนี้ ผมจึงพยายามจะพูดบางอย่างทว่าก็ยังเหมือนไม่ทันทวงที
“ใจร้ายมาก คุณต๊อบใจร้ายจริงๆ”
น้ำเสียงคุณแก้วสั่นเครือ ริมฝีปากขาวๆเม้มลงจนซีด หัวคิ้วตกลง ใบหน้าจึงยิ่งดูโศกเศร้าคละเคล้าน่ามองไปด้วย เหมือนผมกำลังทำบาปมหันต์กับสาวน้อยคนหนึ่ง
“คุณต๊อบจะทำแบบนี้เหรอคะ…แก้วก็อุตส่าห์ไว้ใจ…ข้ามคืนประเดี๋ยวประด๋าวก็เปลี่ยนไปแล้วใช่มั้ย”
เธอโยนผ้าห่มมาทางผม ก่อนหมอนจะตามมาอีกใบเมื่อเห็นท่าทีไม่ยินยอมพร้อมใจของผมเป็นเค้าลางว่าอาจจะทอดทิ้งเธอ “…เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้เลย…ผู้ชายเป็นยังงี้กันหมดใช่มั้ยคะ!”
“อะ โอ๊ย คะ คุณ คุณแก้วครับ ใจเย็นๆก่อน”
รอบแรกผ้าห่มหนักหน่อย จึงลอยมาแค่เฉียดๆ ตกลงด้านหน้า แต่รอบสองเป็นหมอนเบาๆ ผมจึงทำได้แต่ปัดหลบ โดยที่ต้องพยายามแนบตัวกับกำแพงไว้ด้วยไม่ให้เผลอล่อนจ้อน ทว่าด้วยความไม่ระวังและความลื่นของปลอกหมอน ส่งผลใหห้หมอนที่ใช้เป็นเกราะกำบังอยู่หลุดมือ!
จังหวะที่หมอนหล่น ดวงตาคุณแก้วก็หรี่ลงไปครู่หนึ่ง ตัดภาพมาที่ผมรีบหยิบผ้าห่มมาบัง แววตาเธอจึงกลับมาเศร้าสลดอีกครั้ง
ผมรีบพันผ้ารอบเอวเอาไว้รีบๆหลวมๆ เผยแค่หน้าอกที่มีรอยขีดข่วนและริมฝีปากแต้มเป็นจุดๆ เห็นได้ชัดว่ามันมาจากรอยจูบ ผมเห็นตัวแวบๆในกระจกก็ต้องอุทาน เมื่อทั่วทั้งหน้ายังคงมีรอยลิปสติกทาบลงมาอย่างชัดเจน แถมที่ข้างปากผมยังมีรอยจูบสีแดงๆทิ้งไว้อีกด้วย
สถานการณ์ดันไปเหมือนกับว่าผมดันเป็นสามีเสเพล เพิ่งไปเที่ยวมาเมื่อคืนและภรรยาสาวจับได้กำลังไล่ทำลายข้าวของและไล่ทุบตีต้อนจนจมมุม
ผมไม่รู้ว่าควรจะอับอายเรื่องหมอนหล่นเมื่อกี้จนล่อนจ้อน หรือควรจะโกรธเธอหรือกลัวหรืออะไรดี!
“ก็เมื่อคืนคุณต๊อบดูพอใจ ดูชอบมาก แล้วทำไมพอยังงี้กลายเป็นแบบนี้คะ”
เธอพูดอย่างตัดพ้อที่สุด จากนางแมวยั่วสวาทเมื่อคืน แปรเปลี่ยนเป็นเป็นดุดันแข็งขัน จากนั้นก็กลับกลายเป็นสาวเจ้าน้ำตาในทันใด ผมรู้สึกเหมือนถูกจับโยนไปโยนมาเป็นสิบรอบแล้วเขย่าๆ
“คะ คุณแก้ว ไม่ร้องนะ ไม่ร้องนะครับ”
ผมยกมือขึ้นหมายจะปลอบเธอ แต่พอได้ยินคำประโยคเมื่อกี้กลับรู้สึกเหมือนเลือดลมตีกลับ จุกเจ็บไปหมด ชายชาติอกสามศอก จะให้ลงไม้ลงมือกับผู้หญิงก็ไม่ได้ ยิ่งไม่มีวันกับคนที่รักแล้วด้วย
ทะ ทว่า แล้วถ้า ไม่ใช่ผู้หญิง อีกทั้งเมื่อคืนเธอก็ดันร้อนแรงมากจนทำเอาหมดแรงล่ะ แต่ยังไงมันก็ไม่ควรอยู่ดี ถึงแม้เธอจะมีรูปลักษณ์คล้ายผู้หญิง แม้จะเฉพาะภายนอก ส่วน‘ภายใน’ได้ข้อพิสูจน์แล้วว่าแตกต่างไกลจากคำว่าหญิงสาวอย่างมาก แต่จะให้ผมลงไม้ลงมือกับเธอ ผมก็ทำไม่ได้
ปกติเคยต่อยตีกับแค่ผู้ชายกับพวกนักเลง แต่ แต่ตอนนี้ คะ คิด คิดไม่ออก!
เมื่อเพ่งดูดีๆ คุณแก้วก็ยังคงเป็นคุณแก้ว ทว่ามีความหล่อเหลาแบบชายหนุ่มขึ้นมาทีละน้อย ถึงแม้ท่าทางของเธอในตอนนี้จะยังอ่อนโยนแบบที่เป็นคุณแก้วของผมอยู่ก็ตาม
นี่ สรุปแล้ว กูผิดใช่ไหม หรือยังไง แล้วถ้าผมรีบหนีไปตอนนี้ ก็จะกลายเป็นผู้ชายชั่วๆแบบไอ้ฟักใช่ไหม!
ผมจึงพยายามควบคุมอารมณ์ ไม่ให้ความโกรธพลุ่งพล่านขึ้นมาเมื่อได้สติ ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะตกใจมากกว่า ยิ่งย้อนไปวันที่ปรับความเข้าใจกับเธอว่าจะรับที่เธอเป็นทุกๆอย่าง…ความสับสนและย้อนแย้งจึงกลับมารุมเร้า
“…ถ้าคุณต๊อบไม่ชอบ แก้วก็จะไปแต่งหน้าแต่งตัวใหม่…”
“มัน ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ”
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ เมื่อเป็นอย่างนั้นจึงได้รู้ว่าเจ็บจริงๆ การก้าวเดินแต่ละที่ส่งผลให้ผมรู้สึกหวิวๆโหวงๆข้างในกาย
คุณแก้วก้มหน้า ไม่เหลือมาดคนสวยเปี่ยมความมั่นใจในครั้งแรกที่ผมเจอแม้แต่น้อย ราวกับว่ากว่าจะตัดสินใจพูดแต่ละประโยคออกมาได้ เธอต้องรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีอยู่
“แล้วอย่างไหนล่ะคะ”
“ผม ผมยังต้องการเวลาปรับตัวเล็กน้อย”
“คุณต๊อบหมายถึงที่แก้วมี…” คุณแก้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นระคนตกใจและเป็นห่วง “หรือเพราะว่าแก้วทำคุณต๊อบเจ็บจริงๆ”
ผมพูดไม่ออก สีหน้าจึงยิ่งออกมาพิลึกพิลั่น หัวฟูๆยุ่งไม่เป็นทรง แตกต่างกับคุณแก้วที่มีระอองของความดีงามอยู่รอบกาย แม้แต่ตอนจะร้องไห้ก็ยังเหมือนว่าเธอสวยอยู่ดี
คุณแก้วค่อยๆเงยหน้าขึ้น การยืนประชิดกัน แม้เธอจะไม่ได้ใส่ส้นสูงแต่ก็ยังเลยกว่าผมเล็กน้อย
เธอค่อยๆสบตาผม ทั้งยังแฝงความเว้าวอนอยู่ในที เหมือนตอนที่ผมหนีเธอออกมา เหมือนตอนที่สุดท้ายเธอยอมมาหาผมถึงที่บ้าน
ผมถอนหายใจ สุดท้ายก็เลยรวบเธอมากอดไว้ คุณแก้วตะลึงงัน ก่อนจะค่อยๆผ่อนคลายลงแล้วซุกใบหน้าอยู่ข้างๆไหล่ เธอซบลงโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆกับควาเปียกชื้นของหยดน้ำ
เธอกอดผมตอบ คล้ายกลัวว่าผมจะหนีเธอไปอีก
“คุณแก้วไม่ต้องเปลี่ยนอะไรก็ได้ครับ เป็นตัวของตัวเอง แต่ถ้าเราช่วยกันปรับอะไรได้ก็ปรับ แต่ว่าอย่าง เอ่อ ถ้าคุณแก้วชอบแต่งเป็นผู้ชายบ้างผมก็ไม่ว่า แต่ผมขอเวลาหน่อย…”
“จริงๆนะ” คุณแก้วพูดเสียงออดๆโดยที่ไม่ผละออก “งั้นคุณต๊อบก็ไม่โกรธแก้วนะ”
ผมเริ่มมองเห็นความเป็นเด็กในตัวเธอบ้างได้แล้ว จากประสบการณ์ที่คบเด็กมหาลัยมา (แม้จะไม่เคยยืนยาว) นี่สิจะได้สมอายุหน่อย เธออ่อนกว่าผมตั้งหลายปีนะ!
“ส่วนเมื่อคืน ผมคิดว่าคุณแก้ว”
จะพูดว่ายังไงดี
ถ้าเป็นภาษาไอ้ฟัก
“คุณต๊อบ” ผมรู้สึกเหมือนถูกแมวตัวใหญ่ๆรัดอยู่ กลายเป็นว่าใครกันแน่ที่จมอยู่อ้อมกอดแทน คุณแก้วซุกไปซุกมา จมูกเธอก็เริ่มปัดป่ายไปลำคอผมทีละน้อย ได้ยินเสียงฟ๊อดๆ จากนั้นเอวผมก็ถูกรัดไว้อย่างแน่นหนา
ด้วยความที่ไม่อยากขัดบรรยากาศซึ้งๆและการปลอบคุณแก้ว ผมจึงปล่อยให้เธอลูบไล้อย่างสนุกมือ กระทั่งรู้สึกได้ว่าการสัมผัสชักต่ำลงเรื่อยๆ “คุณแก้วครับ ไม่ร้องแล้วนะ”
ความแข็งแรงของร่างกายคุณแก้ว เป็นอะไรที่ผมไม่อาจประมาทได้เลย ผมแอบๆรู้สึกอึดอัดและขับข้องใจจากการที่หน้าอกเธอแข็งกว่าตัวเอง มันไม่ถูกต้อง มันไม่ควรเป็นอย่างนี้
คุณแก้วค่อยๆเงยหน้าขึ้น ผละจากไหล่ของผมช้าๆ ผมเห็นดวงตาเธอแดงรื้น จึงอดไม่ได้ที่จะยกมือไปเกลี่ยน้อยๆแล้วประคองใบหน้าเธอ จูบเบาๆที่หน้าผาก
ก็ยังรู้สึกดีอยู่
ไม่สิ
ทำไมใจมันคับๆพองๆ รู้สึกท่วมท้นอย่างประหลาด ระหว่างที่ผมกำลังลองใจตัวเองและครุ่นคิดถึงความรู้สึกต่างๆอยู่นั้น
กลับกลายเป็นคุณแก้วที่หน้าแดงก่ำ สองแก้มขึ้นสีชมพูระเรื่อ ราวกับมีคนไปแต่งแต้มให้ใบหน้า เธอเปล่งปลั่งออกมา
“ไปอาบน้ำกันนะ”
คุณแก้วกระซิบเบาๆ เธอรีบซบลงที่อกผมอย่างรวดเร็วราวกับออดอ้อน การถูไถไปมาอย่างนี้ แถมยังกลิ่นหอมอ่อนๆที่อยู่ในระยะประชิด หน้าตาก็น่ามองน่ารักไปหมด โดยเฉพาะท่าทางที่เอาอกเอาใจ จู่ๆไอ้ส่วนล่างของผมก็ดันขยันขันแข็งขึ้นมาไม่ดูสถานการณ์
ผมเสียวสันหลังวาบ รู้สึกเย็นไปทั่วร่าง คุณแก้วมองผมด้วยแววตาซาบซึ้งและรักใคร่ เธอประคองใบหน้าผมไว้ ผมได้กลิ่นลิปสติกจางๆรสหวานๆ เธอก้มลงหอมซ้ายทีขวาที ได้ยินเสียงฟ๊อดๆติดกันนับไม่ถ้วน ขณะที่ผมยังคงมึนงงอยู่นั้น ต๊อบแต๊บน้อยก็ไม่อาจปกปิดตัวต้นอีกต่อไปได้!
โน่ว
โนเวย์!!!
คุณแก้วยิ้มน้อยๆ เสียงของเธอแปรเปลี่ยนเป็นทุ้มต่ำแบบเดียวกับก่อนหน้านี้ทุกระเบียบนิ้ว ไม่มีคลาดเคลื่อน “…หืม…”
จากนั้นไม่นานผมก็รับรู้ได้ถึงการตอบรับที่เสียดสีอยู่แถวๆท้องน้อยอย่างรวดเร็ว!
“คุณต๊อบ” มีมือนุ่มๆลูบสะโพกผมช้าๆ ไม่วายยังมีการดึงเล่นแถมยังหยิกกันอีกด้วย!
ช่วงข้าวใหม่ปลามัน แตะนิดแตะหน่อยเป็นอันต้องเครื่องร้อน คุณแก้วลูบหน้าอกผมช้าๆ ปลายนิ้วเธอวนตามร่องกล้ามเนื้อ ในตอนเช้าๆ ทุกอย่างแจ่มชัด แถมยังสว่างโล่งโจ่ง ส่งผลให้ผมเห็นทุกอย่างเต็มสองตา พยายามจะไม่อ้าปากตกใจ ความมั่นใจในตัวเองเพียงเรื่องเดียวราวกับถูกลบล้างให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
เธอมีสีหน้าอิ่มเอม แถมรอยยิ้มยังกดลึก ดวงตาฉ่ำเยิ้ม ไม่หลงเหลือความน่าสงสารอย่างเมื่อครู่อีกต่อไป เหมือนจุดไฟใกล้กองฟาง พอจุดได้ที่หนึ่ง ที่เหลือก็ลามอย่างหยุดไม่อยู่ คุณแก้วผลักผมเข้าไปในห้องน้ำ ผมถูกเธอบังคับให้เอนตัวลงในอ่าง ก่อนที่เธอจะถอดเสื้อผ้าทิ้งด้วยความเร็วระดับสิบ
ทันทีที่เสื้อผ้ากองลงด้านล่าง นอกจากกล้ามเนื้อเน้นๆแล้ว ใบหน้าผมก็ดันอยู่ตรงจุด เหมาะเจาะกับบางสิ่งบางอย่างที่ตั้งโด่อยู่ตรงหน้าอย่างพอดิบดี ผมตาเหลือกตาพร่า ปากอ้ากว้างอย่างตกใจ ในใจร้องเรียกแต่ชื่อพ่อแม่ไม่หยุดหย่อน!
ราวกับมีบางอย่างพุ่งขึ้นมา ผมรีบยกมือปิดปาก น้ำย่อยตีกลับ น้ำตาเอ่อขึ้นมาอย่างหยุดไม่อยู่ “อุ๊บ”
“อ๊ะ คุณต๊อบ”
ผมตะเกียดตะกายไปนั่งอยู่หน้าโถ ก่อนจะอ้วกออกมาพ้นไส้หมดพุง หน้าซีดเผือดไร้สีสันใดๆ คุณแก้วรีบมาลูบหลังผม ฝ่ามือนุ่มๆปลอบไปปลอบมา ก่อนจะรีบหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่ข้างๆมาพันกายไว้ระดับอก ผมนุ่มๆของเธอปกปิดกล้ามเนื้อช่วงบน ดูเหมือนแม่บ้านสาวๆสักคน ส่วนอีกผืนมาคลุมให้ผมไว้ โดยที่ไม่หยุดปลอบผมสักวินาทีเดียว
“โอ๋ ไม่ตกใจนะ ไม่ร้องนะคะ แก้วขอโทษ ขวัญเอ๊ยขวัญมา”
คุณแก้วนั่งยองๆ เมื่อผมหันไปจึงได้เห็นช่องว่างจากผ้าเช็ดตัวเต็มๆตา สิ่งที่อยู่ด้านใน กับน้ำเสียงหวานๆใบหน้าหวานๆ กลิ่นตัวหอมๆและฝ่ามือนุ่มๆนั่นขัดกันอย่างสิ้นเชิง! “แค่กๆๆๆ”
แต่ถึงยังไง
เธอก็ไม่ควรใหญ่กว่าผมสิ!
TBC
[21/12/2559]
จริงๆอยากให้รางวัลคอมเมนต์แห่งปีมาก ตั้งแต่คุณฟักแล้ว อ่านแล้วเกลียดหลายคอมเม้นต์มากข่ะ
หัวข้อ: ll บอกแล้วใช่ไหม ก่อนจีบให้ดูดีๆ ll แจ้งข่าว หน้า 59 [31.05.2562] (อ่าน 461199 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก