ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม********************************************************************************************FOUND it!กูหามึงเจอแล้ว
MewSN
#Foundit
Facebook Fanpage******************************************************************************************** ต่อให้คุณเข้มแข็งแค่ไหน?...
คุณจะอ่อนแอลงทันทีที่เจอ คนที่ใช่
ต่อให้คุณพูดเก่งมากยังไง!...
คุณจะใบ้แดกทันทีที่เจอคนที่ทำให้คุณเขินได้
ต่อให้คุณอ่อนแอเพียงใด!...
คุณจะเข้มแข็งมาทันทีที่อยากปกป้องใครสักคน*
ภายในวิทยาเขตที่เรียกขานว่ามหาวิทยาลัย ผู้คนคลาคล่ำละลานตา พวกเขามารวมตัวกันเพื่อเป็นสักขีพยาน
พิธีจบการศึกษา…
สำหรับใครหลายๆคน วันนี้คงมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้
แต่สำหรับเขา ขอขนานนามว่ามันเป็นวันแห่งการจากลา
จากปีหนึ่ง ขึ้นปีสอง
จากปีสอง ขึ้นปีสาม
จากปีสาม ขึ้นปีสี่
และจากลากันไป ตลอดกาล จากสนใจ จึงเริ่มมอง
จากมอง จึงเริ่มชอบ
จากชอบ กลายเป็นรัก
แต่ความรู้สึกนี้ พูดบอกออกไป…ไม่ได้
มันจึงถูกเรียกว่า…การ ‘แอบ’ รัก เขาแอบรักคนๆนั้นมาสี่ปีเต็ม จากที่เมื่อก่อนคอยเฝ้ายืนมองคนๆนั้นข้างถนนสายเดิม เวลานี้คนๆนั้นกำลังจะเดินทางสู่ถนนสายใหม่…ที่ไม่มีเขา
เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ…
ใช่ นับแต่นี้ ชีวิตการเป็นนิสิตปีห้าของเขาจะต้องอยู่โดดเดี่ยว ภายในรั้วมหาลัยกว้างขวาง หรืออาจเฝ้าคิดถึงคนๆนั้น ในโรงเรียนมัธยมไกลกรุงแห่งหนึ่ง
คงเป็นชีวิตที่น่าเบื่อ ไร้สีสัน
เขาเดินไปเรื่อยเปื่อย และพบว่าม้านั่งใต้ตึกคณะต่างๆได้ถูกจับจองนั่งกันหมดแล้ว ก้มมองหนังสือที่อยู่ในอ้อมแขนเล็กของตัวเอง
อืม…ไม่น่ามานั่งทำงานวันนี้เลย
เท้าเล็กค่อยๆก้าวเดินออกห่างบริเวณตัวตึกคณะ แล้วตรงดิ่งไปที่โรงอาหาร
เกินคาด…
โรงอาหารเวลานี้ ผู้คนช่างบางเบาเหลือเกิน พวกปีสี่ ปีห้า ปีหก กำลังจะทิ้งมันไป
เขาเลือกนั่งโต๊ะมุมสุด มองออกไปเห็นตึกคณะอักษร
วางหนังสือที่ตัวเองถือมาลง เปิดอ่านคร่าวๆ
“มึง ดีใจด้วยว่ะ”
“…”
“กูติดเอฟวิชาจิตวิทยา”
บางทีอาจไม่ใช่วันเลวร้ายของเขาคนเดียวก็ได้ ปีห้ากลุ่มใหญ่เดินมานั่งโต๊ะข้างเขา
“เฮ้ย อย่าเครียด”
“อืม กูพยายามอยู่”
“เอาหน่า”
เขารู้ว่าคำพูดปลอบใจนั้นไม่สามารถบรรเทาความกังวลของรุ่นพี่คนนั้นได้
กังวล…ไหนจะต้องลาจากเพื่อน ถ้าเขาเป็นคนติดเพื่อนมากๆล่ะก็นะ
กังวล…ไหนจะชีวิตต่อจากนี้
เขาก็พอเข้าใจชีวิตที่ต้องอยู่คนเดียว เพราะเขากำลังจะต้องเผชิญ แม้ความหมายมันจะต่างกันนิดหน่อยก็เถอะนะ
หลังจากนั้นเขาก็ไม่นึกสนใจพวกปีห้าข้างๆอีกเลย
จนกระทั่ง
“มึง ตัสไอ้เหี้ยเขี้ยวว่ะ” เขี้ยว…คนๆนั้นของเขา
“หาคน? หาใครวะแม่ง พูดสั้นตัดฉับต้องยกให้ไอ้เวรนี่”
“เมื่อกี้เจอก็เห็นมันดูรีบๆนะ”
“แม่ง ชนไหล่กูแล้วไม่ขอโทษ ส้นตีนปากหมา หน้านิ่ง”
ในหัวเขาไม่ได้รับรู้คำด่าต่อจากนั้น
เขาเปิดโทรศัพท์มือถือ นี่เพิ่งไปแลกที่ศูนย์เทเลวิซมา ปกติเขาใช้แบบปุ่มกดน่ะ…สองจี
คิ้วขมวดมุ่น
ไอ้ตัวหนังสือเล็กๆอย่างนี้อ่านแล้วปวดตาจริง
กดเข้าแอพ รอไม่นานก็เข้าหน้าฟีดข่าว
แต่ที่เขาสนใจคือรูปลูกโลกเล็กๆที่มีแจ้งเตือนเป็นเลขหนึ่งสีแดงๆ
มีแค่แจ้งเตือนเดียวเท่านั้นแหละ ของเขี้ยว
‘หาคน’
เป็นอย่างที่ปีห้าพวกนั้นบอก
สั้น ชนิดได้ใจความ นี่แหละเขี้ยว
แต่…หาใคร
‘หาใครคะ นี่เดี๋ยวช่วยมองให้’
เขี้ยวเงิน ‘ตัวเล็ก’ ‘หืม ตัวเล็กคือ?’
แล้วมันก็ไม่ตอบคนๆนั้นอีกเลย
‘ใครคนนั้น คือใคร?’
‘ตัวเล็ก’ ‘ใครวะ’
‘ตัวเล็ก’ ‘ใครคะ เดี๋ยวช่วยหาให้ นี่อยู่ตรงซุ้มอักษร’
‘ตัวเล็ก’ ตัวเล็ก…คือใคร เขาแน่ใจว่าตัวเล็กต้องเป็นคน ไม่ใช่สิงสาราสัตว์ตัวไหนแน่นอน
ผู้หญิง? มันกำลังตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ตัวเล็ก ใคร?
เขามั่นใจ ว่าอาจเป็นเธอ คนที่คู่ควรกับเขี้ยว มากกว่าใครๆ
แม้แต่เขา
พลอยใส…
เขากดเข้าไปดูไทม์ไลน์ของเธอ
‘หาคน’
สเตตัสเพิ่งถูกโพสต์ไปเมื่อสามนาทีที่แล้ว ในเวลาไล่เลี่ยกับของเขี้ยว เป็นคำสองพยางค์เดียวกัน
‘หาใครครับ’
‘ตัวใหญ่’ ดูเหมือนพลอยใสจะติดโรคมาจากเขี้ยวนะเขาว่า
ก็แหงสิ อยู่ด้วยกัน ใกล้กัน ทุกวัน
‘ใครคะ เดี๋ยวหนูช่วยมองหา’
‘ตัวใหญ่’ ‘ใครอ่ะ คนตัวใหญ่คนนั้น ครุคริ หนูรู้นะ ข ไข่นำหน้าชิปะ’
‘ตัวใหญ่’ สรุปเป็นคู่ที่บ้าเหมือนกัน แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพลอยใสเหมาะกับเขี้ยวจริงๆ
เขาละสายตาจากโทรศัพท์มือถือ
ผู้คนเริ่มทยอยกันมาที่โรงอาหาร
ประมาณเกือบสิบโมงแล้วตอนนี้ อีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ ผู้คนคงจะหลั่งไหลออกจากหอประชุม ทำให้ภายในรั้วมหาลัยอึดอัดไปอีกเท่าตัว
ที่จริงเขาไม่ได้มาทำงานหรอก เขาบ้ามากที่อ้างเรื่องทำงานบังหน้าเพียงเพื่อจะมาคอยแอบมองเขี้ยว…เป็นครั้งสุดท้าย เป็นเหตุผลในการเข้ามอที่ฟังไม่ขึ้นจริงๆ
ตึ๊ง
คุณได้รับหนึ่งการแจ้งเตือนบนเฟสบุ๊ค
‘เจอกัน’
เขี้ยวอัพตัสอีกแล้ว ก็ยังจะมีอารมณ์เล่นเฟสนะ
สเตตัสนี้คงประมาณว่า ‘กำลังจะออกไปแล้ว เดี๋ยวเจอกันตัวเล็ก’
แล้วเขาก็คิดคำเติมได้เป็นวรรคเป็นเวรนะ หึๆ
เอาเถอะ… งั้นไม่จำเป็นต้องอยู่รอ
เขาไม่อยากเห็นคนที่แอบชอบจู๋จี๋กับคนอื่นหรอกนะ มันเจ็บปวดใจน่ะ น้ำตาพานจะไหลออกมา
เขาลุกจากโต๊ะนั่ง แล้วเดินออกไปจากโรงอาหาร
“…”
“สวัสดีครับอาจารย์”
เขายกมือไหว้อาจารย์ที่รู้จักกัน
“พอดีเลย มาช่วยครูซ่อมตรงนี้หน่อย”
ตรงนี้ที่ว่าคือซุ้มถ่ายรูปของคณะแพทยศาสตร์
“เดี๋ยวพวกเขาก็จะทยอยกันออกมาแล้ว”
ใช่…เดี๋ยวหมอเขี้ยวก็จะมาที่นี่แล้ว
“ครับ”
เขาวางหนังสือไว้กับสนามหญ้า แล้วเข้าไปช่วยอาจารย์ซ่อมซุ้ม
“ปีหนึ่งนี่ก็เหลือเกิน ทำอะไรไม่รอบคอบ เนี่ย ดอกไม้หล่นหมดแล้ว”
อาจารย์ทำไปก็บ่นไป ส่วนเขาติดดอกไม้ไปเงียบๆ
เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่เขาเองก็ไม่รู้ จนเมื่อเหล่าบัณฑิตใหม่เดินกันมาเป็นกลุ่มถึงได้ยกนาฬิกาขึ้นมาดู
เที่ยงครึ่งแล้วเหรอ ติดดอกไม้อะไรนานขนาดนั้น
นั่น ร่างสูงที่ดวงตาเขามองเห็นคนแรกก่อนใครเพื่อน…เขี้ยวดูแปลกใหม่
ใจเขาเต้นระรัว
แต่มันก็แฟบลง เมื่อข้างกายเขี้ยวมีพลอยใสอยู่
พวกเขายิ้มให้กัน
เขาก้มหน้า หันไปซ่อมซุ้มต่อ
พบว่าอาจารย์หายไปแล้ว ทิ้งกัน?
“ตกลงคือมึงไปนั่งแถวอื่น เลยคลาดกับกู”
“อืม”
เขาตามหากันอยู่จริงๆด้วย
พรึ่บ
“ดอกไม้หล่นน่ะ” เขากำลังจะก้มไปเก็บ แต่มีมือหนาของใครคนหนึ่งก้มลงไปเก็บให้ก่อน
“ขอบคุณ”
เขาเอ่ยขอบคุณ ทั้งก้มอยู่ ไม่กล้ามองหน้า ไม่กล้าสบตา…เขี้ยว
“มึง…”
จู่ๆ เขี้ยวก็ถือวิสาสะจับคางเขาให้เชิดหน้าขึ้น เขาตกใจ ปัดมือหนาออก
“ขอบคุณนะ เราไปก่อนนะ”
“เดี๋ยว”
เขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น โอ๊ย จะให้เงยหน้าไปสบตาเขี้ยวทั้งๆที่หน้าแดงอยู่อย่างนี้เหรอ บอกเลยว่าบ้ามาก
“กรี๊ด มึง เราเจอเขาแล้ว”
“อืม”
“แล้วไม่ตาม”
“อืม”
เขี้ยวเดินตามร่างบางที่วิ่งหนีไป โดยทิ้งให้พลอยใสปิดปากกรี๊ดกร๊าดอยู่คนเดียว
ด้วยความฟิน… แฮ่ก แฮ่ก
เหนื่อยชะมัด
ไม่น่าวิ่งเลย
“ตัวเล็ก”
เสียงเขี้ยว…
เรียกใคร?
“ตัวเล็ก”
ก็เจอแล้วไม่ใช่เหรอ…พลอยใสน่ะ
“ตัวเล็ก”
เรียกอยู่ได้…น่ารำคาญ
“ตัวเล็ก”
ปิดหู ไม่อยากได้ยิน
“ตัวเล็ก”
พอสักที
“ตัวเล็ก”
หยุด…
เสียงเขี้ยวเงียบหายไป…
มันไปแล้ว
ไปตามหาที่อื่น?
มีเสียงคนเดินเท้าเข้ามาใกล้เขา จนร่างสูงของเขี้ยวเดินมาใกล้
เขาเงยหน้า
จ้องเขี้ยวตรงๆเป็นครั้งแรก
มันยิ้ม
นิสิตแพทย์ยิ้มยากในตำนาน
กำลังยิ้มให้เขา
“ปิดหูทำไมวะ กูเรียกมึงอยู่” ‘และแล้ว เขี้ยวก็ได้เจอ ตัวเล็กของเขี้ยว ตัวใหญ่ของพลอยใส’
เป็นสเตตัสของพลอยใส ที่แท็ก
เขี้ยวเงิน และ
ข้าว *คำนำนี้ได้มาจาก YoutubeEND
********************************************************************************************
พบว่ามันสั้นจริงๆ ขอบคุณทุกกำลังใจ
หัวข้อ: Found it! กูหามึงเจอแล้ว [END] - 20/03/2559 (อ่าน 52331 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก