ตอนที่ 7
“เชี่ยฟ้าอย่ากัด”
กลอกตารอบที่ล้าน….ฟ้าลั่นเป็นห่าไรชอบกัด?
“แม่งน่ากัด”
“เดี๋ยวเป็นรอยไอ้เหี้ย อึก….”
ร่างเปล่าเปลือย…ขาเกี่ยวประสานกัน….แท่งเนื้อใหญ่โตเสียดสีกับหน้าขาขาวและท่อนลำไซส์เล็กกว่า…มือสีแทนขยำบีบเคล้นไปทั่วร่างที่ไม่ค่อยจะมีเนื้อมีหนัง
ฟันคมขบเม้มไปตามผิวเนียน…หมั่นเขี้ยว
“อะ อา…”
แอ่นตัวครางเมื่อฟันคบเคลื่อนมาขบเม้มที่ยอดอก…ที่แข็งสู้ปากฟ้าลั่น
“เชอ…”
เรียกเสียงแหบพร่า เลื่อนตัวไล้ลิ้นร้อนมาตามผิวขาว…ขบเม้มเบ่าๆที่แผ่นท้องใต้แอ่งสะดือ…จูบจนขึ้นรอยสีชมพู
บทรักของฟ้าลั่นบทจะเนิบนาบก็ละมุนจะขาดใจ บทจะรุนแรงก็แทบสลบ…
“ฟ้า…เสียว”
“หือ…ยังไม่ทันได้ทำไร”
ยกขาขาวขึ้น ฝังจมูกสูดดมกลิ่นกายที่ซอกขาด้านใน เม้มผิวเนื้อขาวผ่องจนเป็นรอย…ไม่รู้ทำไมอยากจะตีตราไปทุกที่จริงๆ
“เชี่ย….ตัวกูเป็นตุ๊กแก อ๊า…”
แกนกายขาวถูกปากร้อนครอบครอง…ลิ้นเชี่ยวที่เลียส่วนหัวจนบิดตัวเร่า สองมือขยุ้มหัวที่เซ็ตอย่างดีระบายอารมณ์
“หึหึ…”
ฟ้าลั่นเลื่อนตัวกลับขึ้นมากระกบจูบ มือกำรอบแกนกายแข็งของตัวเองและเชอเบท ขยับรูดไปพร้อมกัน…ตาคมสบตาเรียวที่พร่าด้วยความเสียว
“เชอ อา…”
ครางกระซิบเรียวปาก…ปลายจมูกชนส่งลมหายใจอุ่นๆประสานกัน….
มือขาวหยวกยกโอบต้นคอแกร่ง กัดปากแน่นเมื่อถูกอ้าขากว้างแล้วแทนที่ด้วยของแข็งกว่า…แต่สายตาฟ้าลั่นยังคงตรึงไม่ให้หลบตาหรือหันหน้าหนี
หน้าขาวแดงระเรื่อเพราะแรงอารมณ์
“อึก เชอ…”
ครางต่ำ…เมื่อเริ่มขยับกระแทกช่องทางตอดรัด
“ฟ้า ฟ้า อ๊า…แรงๆ”
นัยน์ตาสีดำสนิท…ช่างน่าเย้ายวน…เชอเบทกดต้นคอแกร่งให้ลงมารับจูบ…ก่อนจะเลื่อนฝังหน้าตัวเองลงกับบ่ากว้างสีแทน…ขบฟันกับผิวเนื้อกลั้นเสียงครางกระสัน
“เชอ….อา ตอดอีก…ซี้ด เด็กดี”
ผ่านไปหลายรอบ…สองร่างที่ผ่านศึกอารมณ์นอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียง…ร่างหนาสีแทนกอดคนตัวขาวจากด้านหลัง…มือยังลูบไล้ขาขาวสบายอารมณ์
แกนกายที่หลับสนิทยังเสียดสีอยู่กับบั้นท้ายขาวเนียน
เชอเบทนอนหายใจแผ่วด้วยความเหนื่อย…ปลายจมูกจรดลงที่มือสากสีแทนที่สอดเข้ามาเป็นหมอนรองคอ แม้ไม่ได้เห็นหน้าแต่ความอบอุ่นจากแผ่นอกฟ้าลั่น…รู้สึกดี
“น้องเชอ”
“ว่าไงพี่ฟ้า”
แกล้งเรียกกลับบ้าง
“น้องเชอ…”
แค่เรียก…
“พี่ฟ้า…”
“หึหึ…”
หัวเราะต่ำ…ฝังจมูกหอมฟอดใหญ่กับกลุ่มผมยาว
เชอเบทอมยิ้มแกล้งงับนิ้วแกร่ง
“รังแกพี่หรอ”
เย้าเล่น
“เชอกัดนิดเดียวเอง”
เล่นมาเล่นกลับ
“ถ้าน้องเชอไม่นอน พี่อาจจะได้ต่ออีกรอบ”
“พี่ฟ้าขี้เงี่ยนว่ะ”
“หึหึ…น้องเชอก็ขี้เงี่ยน”
หัวเราะประสานกัน…
“ง่วงจัง”
เชอเบทพลิกตัวเข้าไปซุกอกแกร่ง…มือลูบอยู่บนรอยสักบนแผ่นอกฟ้าลั่น…อีกมือโอบเอวหนาไล้มือเล่นไปมา
“ง่วงก็อย่าซน”
ฟ้าลั่นโอบเอวขาว…มือบีบสะโพกนิ่มเล่น อีกมือก็ลูบกลุ่มผมยาวที่เจ้าของนอนทับแขนอยู่
“ซนนิดซนหน่อยไม่ได้หรอครับพี่ฟ้า”
หางเสียงอ้อน
“อ้อนพี่แบบนี้อยากได้อีกรอบหรอน้องเชอ”
ไม่ได้รับคำตอบ…แต่แกนกายถูกเสียดสีด้วยต้นขาอีกฝ่าย
“เดี๋ยวตื่นไม่ไหวนะครับ”
“พี่ฟ้ามากกว่า แก่แล้วคงกลัวหมดแรง”
“มึงโดนKฟาดปากแน่เชอ”
หัวเราะก๊ากเมื่อคนพี่มาดหลุด
“ไหนK นึกว่าหนอน”
เย้ากันหอมปากหอมคอก็ถูกพลิกตัวกดลงกับเตียง…อีกรอบ
สายแล้ว…แสงแดดส่องผ่านม่านเข้ามาจนเห็นสภาพห้องรำไร…ถุงยางใช้แล้วกระจ่ายเกลื่อนบนพื้น เสื้อผ้าก็ไม่ต่างกัน
สองร่างนอนกอดซุกกันอยู่บนเตียงคิงไซส์ ผ้านวมผืนใหญ่คลุมหมิ่นเหม่…ขายาวสีแทนและสีขาวหยวกที่ก่ายทับกันโผล่พ้นผืนผ้าออกมา
“เชอ เช้าแล้ว”
ฟ้าลั่นตื่นก่อน ในวันที่ไม่มีเรียนเช้าทั้งคู่หลังจากสอบถามกันเมื่อวาน แต่ถ้ายังนอนต่อคงมีสิทธิ์ไปสายเพราะเกือบสิบเอ็ดโมงแล้ว
“หืออ อีกนิด”
ยิ้มขำคนเหนื่อยที่ตัวเป็นตุ๊กแกในอ้อมแขน
“ตื่นๆ”
เชยคางคนหลับขึ้นมาจูบ…เย้าหยอกปากบางเล่นอยู่ชั่วครู่คนหลับก็ยอมเผยอปากรับลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวรัดกับลิ้นตัวเอง…
“ปากเหม็นว่ะ”
เสียงแหบที่แหบกว่าเดิมเพราะพึ่งตื่นนอน…ตาเรียวเริ่มปรือ
“อาบน้ำๆ”
มือหนาตบสะโพกมนสองทีเบาๆ
“อาบให้หน่อย”
“กลัวได้เสียน้ำอีกรอบ”
“ก็อย่าเงี่ยนดิ”
ตายังปรือแต่ปากกวนตีน
“หึหึ”
“เห้ย อุ้มไหวได้ไงวะ”
เบิกตากว้างเมื่อถูกอุ้มพาดบ่าแกร่ง…รู้ว่าฟ้าลั่นตัวใหญ่กว่าแต่ไม่คิดว่าจะแบกขึ้นไหล่ไหวด้วยซ้ำเพราะตัวก็สูงพอกัน
“กูยกน้ำหนักยังยกได้ มึงตัวผอมทำไมจะไม่ได้”
“เชี่ย เดี๋ยวหล่นนนน”
เสียงโวยวายผสมกับเสียงหัวเราะต่ำๆของฟ้าลั่นหายไปในตู้อาบน้ำ…ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงคราง…เพราะใช้มือกันอีกรอบ
“เมื่อยว่ะ”
บ่นพลางจิ้มไข่ดาวเข้าปาก
“ยั่วกูเอง”
ยิ้มเย้าแหย่จิ้มแก้วมังกรเข้าปาก
“แดกโคตรออแกนิก ผลไม้ห้าสี น้ำผลไม้ นม…”
“กูถึงมีแรงเอามึงทั้งคืนไง”
“วกเรื่องนี้ตลอด มึงนี่ไม่ไหวเลย”
เสียงกวนตีน แต่ฟ้าลั่นแค่ยักคิ้วไม่ใส่ใจ
ฟ้าลั่นใส่ชุดนักศึกษา…เชอเบทก็ใส่เหมือนกัน เสื้อฟ้าลั่น…ตัวใหญ่หน่อยแต่ก็ใส่ได้กับกางเกงยีนส์ที่มาทิ้งไว้ตั้งแต่คืนก่อน
รู้จักมาสี่วัน เอาไปสามรอบ… ไม่สิ ถ้านับว่าเคยได้กันมาก่อนเมื่อปีที่แล้วก็ถือว่าเจอกันมาห้าวัน เอาไปสี่รอบ…
“ทำไมถึงพึ่งมาอยากรู้จักกูตอนนี้วะฟ้า”
ถามเพราะเกิดสงสัย…ปีก่อนที่ได้กันก็วันไนท์สแตนต่างคนต่างไป
“ไม่รู้สิ มึงล่ะ? คิดว่าไง”
“เออไม่รู้เหมือนกัน ตอนนั้นกูเห็นหน้ามึงไม่ชัดมั้ง”
“เมาเหมือนหมากันทั้งคู่ เอากันในห้องน้ำ ฮ่าๆ”
“เออไอ้เหี้ย มึงให้กูใช้ปากให้ ห้องน้ำก็แคบ สุดท้ายเสือกเกินเลยมาเสียบตูดกู กูก็เมาเสือกขอมึงอีกรอบ แต่ตอนนั้นก็จำหน้ามึงไม่ค่อยได้เหมือนกัน จนมาเจออีกรอบวันดูบอล”
คนเมาเอากัน…จะไปจำกันได้สักเท่าไหร่
แต่ภาพผู้ชายผมยาวที่เชียร์บอลโต๊ะข้างกัน…มันติดตาจนต้องยกแก้วไปชน
เชอเบทจำผู้ชายในห้องน้ำเมื่อปีก่อนได้ไม่ชัด…แต่ผู้ชายที่นั่งโต๊ะข้างกันสะดุดตาตั้งแต่เดินเข้ามา กลิ่นไอดิบๆของฟ้าลั่น…มัน
ดึงดูด
“หึหึ ไปๆกินเสร็จก็ไปเรียนกัน จะสายแล้ว รถอาจจะติดอีก ใกล้เที่ยงแล้ว”
“เที่ยง เชี่ย! กูต้องไปโรงอาหารตอนเที่ยง ตอนนี้กี่โมงกูมีนัดสำคัญมาก”
“สิบเอ็ดโมงสิบห้า ไปรถยังไงก็ไม่ทัน”
คิ้วขมวด ดูท่าทางร้อนใจของเชอเบทแล้วคงเรื่องด่วนจริงๆ
“เอาไงดีวะ ขับรถแม่งก็ช้า”
“กูมีตัวช่วย”
“ห้ะ”
จับข้อมือขาวลากไปหน้าบ้าน…บิ๊กไบค์สีแดงคือคำตอบ
“มึงขี่เป็น?”
“ไม่บ่อยเท่าเป็นเอกคนน่ารักมึงหรอก แต่ก็ขี่ได้ไม่ล้ม มาเหอะรีบไม่ใช่รึไง”
รับหมวกกันน็อคแบบสวมทั้งหัวขึ้นใส่ ฟ้าลั่นหยิบหมวกอีกใบบนชั้นมาสวม…บิ๊กไบค์สีแดงแล่นฉิวไปตามถนน แขนขาวโอบเอวฟ้าลั่นแน่นเพราะกลัวหล่น
ฟ้าลั่นตาจ้องไปที่ถนน ปากยกยิ้มซ่อนไว้ใต้หมวกกันน็อค
“เชอมึงอยู่ไหน”
เชอเบทเร่งเท้าเท่าสังขารจะทำได้ กัดปากวิ่งเข้าไปในโรงอาหาร
“ถึงแล้วสัส”
“กูจะเดินมาทางฝั่งขวานะ เจอกูต่อยเลย”
“เออกูรู้แล้ว”
ฟ้าลั่นวิ่งเหยาะๆตามแผ่นหลังบาง คิ้วขมวดเพราะดูท่าวิ่งแล้วเชอเบทโคตรน่าเป็นห่วง แล้วมันก็ไม่บอกว่าต้องมาทำธุระด่วน
“เฮ้ยฟ้า”
เพื่อนต่างคณะรั้งไว้…ตาคมทำได้แค่มองตามคนก้าวเท้าเร็วๆไปอีกฝั่งของโรงอาหาร
“ไงมึง ไม่ได้เจอนานเลยว่ะไอ้พีท”
“กินข้าวด้วยกันปะ”
“เอาเหอะ กูกินมาแล้ว ไว้เจอกัน”
“ไว้เจอกันมึง”
ละจากเพื่อนเดินไปอีกฝั่งของโรงอาหาร
เสียงคนกริ๊ด ผสมกับเสียงตกใจ…
เสียงคนตะโกนใส่กันกับเสียงหมัด…
“หึ…สัสแตมมึงตายแน่วันนี้”
เลิกคิ้วมองคนผมยาวกระชากนักศึกษาแพทย์ รู้ว่านักศึกษาแพทย์เพราะกลุ่มนักเรียนแพทย์ใส่ชุดกราวด์บางคนกำลังจะเข้าไปห้าม
“เฮ้ยปล่อยๆๆๆๆๆ”
“ต่อยกูกลับดิสัส แค่นี้สำออยหรอวะ”
เชอเบทยกขายาวถีบยอดอกผู้ชายคนเดิมจนลงไปกองกับพื้น กำลังจะถลาเข้าไปซ้ำ…ฟ้าลั่นพุ่งทีเดียวรวบเอวเชอเบทดึงออกมา
“ปล่อยกู!!! สัสเอ้ยปล่อยดิ เชี่ยแตมลุกดิสัส เก่งนักไม่ใช่รึไงไอ้เหี้ยยยย”
“เชอ หยุด!!!”
“แม่งเอ้ย..”
“กันเพื่อนพวกมึงออกไปดิ เดี๋ยวกูกันทางนี้เอง”
ฟ้าลั่นหันไปตะคอกนักศึกษาแพทย์ ก่อนจะหมดความอดทนแบกคนโวยวายขึ้นไหล่ออกมาจากโรงอาหาร คนมองตามเป็นแถว…
หนุ่มเซอร์มหาลัยต่อยกับเดือนแพทย์ปีสาม…
แถมหน้าเหมือนกันอย่างกับแกะ
แถมอีกอย่าง…หนุ่มเซอร์ถูกเดือนเศรษฐศาสตร์คาสโนว่าแบกขึ้นไหล่…
“เหนื่อย”
ฟ้าลั่นมองนักเลงเฉพาะกินพ่นควันบุหรี่ไปในอากาศ หลังจากอุ้มมันออกมาแทนที่จะมันจะด่ากับหัวเพราะพอใจนักหนา
ถามจนได้เรื่องว่าฝาแฝดจะเล่นบทสำออย สุดท้ายก็มานั่งสูบบุหรี่กันอยู่ตรงข้ามตึกสถาปัตย์เพราะต้องมาส่งเชอเบท
“พวกมึงนี่ตลก”
“ก็สนุกดีออก กูคงกลายเป็นทอล์คออฟเดอะทาวน์”
ส่ายหัว…หยิบบุหรี่ก้มลงไปต่อไฟกับปลายบุหรี่เชอเบท
“สังขารตัวเองจะไม่ไหวอยู่แล้วมึง”
“เจ็บตูดสัส เพราะมึงเลย”
“หึหึ ไปเรียนดีกว่า”
“เออบาย”
“เลิกกี่โมง? กูจะได้มารับ”
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง กูกลับเองได้”
“รถมึงอยู่บ้านกู”
“เออว่ะ เลิกสามโมง มึงอ่ะ?”
“บ่ายครึ่ง กูจะกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้าก่อนลืมเลยว่าแข่งเทนนิสวันนี้ จะไปดูเพื่อนซ้อมแชร์บอลใช่ปะ? ซ้อมเสร็จก็ตามไปหากูที่
คอร์ดล่ะ”
พยักหน้าหงึกๆ โบกมือลากัน จบ
===================================
คนอ่านกับคนแต่งคงรู้แล้ว แต่สองตัวนี้มันรู้ตัวกันยัง 555555555
เอ้ะ หรือคนอ่านไม่รู้นะ คริคริ
==================================
ปล。 เรื่องนี้จะไม่ดราม่าเยอะเราสัญญา เบากว่าเป็นเอกเยอะเลยค่ะ แล้วก็จะไม่ยาวเท่าเป็นเอกแน่นอน 55555 ค่อยเก็บไปดราม่ากับเฌอแตม อุ้ย! ฉันหลุดพูดอะไรออกไปปป ม่ายยยยยยยยยยยย
==================================
เม้น + โหวตเป็ดให้หน่อยนะค้าาา อยากได้รูปมอกกิ้งเจย์หน้าเรื่องเวลาไปรวมกับเรื่องอื่นๆ แหะๆ (อย่างเป็นเอกก็มีมอกกิ้งเจย์นะ)
มาร่วมด้วยช่วยกันโหน่ยน้าา T-T จุ้บๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
