ตอนที่ 6
“เชอ ซ้อมตะกร้อหรอ”
“อื้อ คิวมาทำไรอ่ะ”
เชอเบทยิ้มทักคิว…ผู้ชายน่ารักอีกคน
“คิวแวะเอาน้ำมาให้พี่พีท”
ชี้ไปที่ผู้ชายตัวหนานักตะกร้อคณะเกษตร
“อ๋อ แฟนคิวที่เล่าให้ผมฟังอ่ะนะ?”
เล่าบนเตียง….
“คนนี้แหละ ดีใจจังไม่ได้เจอเชอตั้งนาน สบายดีมั้ย?”
คนน่ารักดึงมือไปจับแกว่งแขนไปมา เรื่องคืนนั้นยังจำได้ชัดว่ากลายเป็นควีนเจอควีน แต่เชอเบทก็สามารถทำหน้าที่คิงได้ผ่านฉลุย
“สบายดี คิดถึงคิวเหมือนกันไม่เจอตั้งนาน”
นิยมชมชอบคนน่ารักเป็นปกติ
“คิว”
เจ้าของคนน่ารักเดินหน้ายักษ์มาดึงแฟนตัวเอง มองไอ้หล่อที่กำลังเป็นที่นิยมตาขวาง
“สวัสดีครับแฟนคิว”
“รู้ว่าแฟนคิวก็อย่ามาแตะต้องแฟนกู”
“พี่พีท…ไม่เอาน่า”
เชอเบทแค่ยิ้มน้อยๆ มากกว่าแตะยังทำมาแล้วเลย
“พี่พีท…ถ้าจะเอาคิว เอาพี่ไม่ดีกว่าหรอ”
ขำกึ้กที่หนุ่มร่างใหญ่ชะงัก อ้าปากค้าง ขยิบตาให้คิวที่เงิบไปเหมือนกันแล้วเดินไปหากลุ่มนักกีฬาคณะตัวเอง ไอ้คิวมันลืมไปหรือไงว่าเขาเป็น ‘ควีน’
กลายเป็นคราวนี้คิวหลบตาไม่กล้าส่งยิ้มมาให้อีกเลย
“ทำไมพี่พีทมองมึงแปลกๆวะเชอ”
ต้า เพื่อนร่วมคณะที่เป็นนักกีฬาตระกร้อตัวจริงมหาลัย
“รู้จักด้วยหรอ”
“นักกีฬามหาลัยเหมือนกัน”
“อ๋อ ซ้อมเหอะ คนก็ชอบมองกูไปเรื่อยเปื่อยเพราะไอ้โพลบันเทิง”
เชอเบทมีความสุขกับการกระโดดหมุนตัวกลางอากาศเตะตะกร้อข้ามเน็ต ถึงจะเป็นคนเรื่อยๆแต่เรื่องการแข่งขัน…ไม่ชอบแพ้
“เชี่ย มึงโดดโคตรสวย”
ชมต้าที่แทบจะหมุนตัวเหมือนมีวิทยายุทธ์
“ก็กูตัวจริงมหาลัย มันต้องใช้กำลังขาเยอะ ขาต้องแข็งแรง”
“ขากูเล็กคงยาก”
ต้าเดินมาจับต้นขาใต้กางเกงพละ บีบไปมา
“ไม่หรอก ถ้ามึงฝึกกล้ามขามันก็ทำได้ แรกๆกูก็ทำไม่ได้ ตอนนี้เล่นท่ายากได้ละ ฮ่าๆ”
“แล้วขากูจะพอไหวมั้ยวะ?”
“กล้ามไม่ค่อยมี แต่ถ้าขยันหน่อยก็ไม่ยาก แต่จะกระโดดได้เหมือนกูคงต้องใช้เวลานะ แต่มึงก็ท่าสวยแล้วแต่ออกแนวเหมือนพวกฮิปฮอปยกขามากกว่า”
“ก็กูเคยเรียนเต้น เออขอบใจมาก เลิกจับขากูได้ละเดี๋ยวหวั่นไหว”
“เชี่ย…น่ากลัว ฮ่าๆ”
ซ้อมกันจนเย็นนักกีฬาตะกร้อห้าคนก็แยกย้ายกันไป แข่งตะกร้อใช้แค่สามคน ผลัดกันลง ไม่ค่อยแย่งกันเล่นเพราะคนเล่นเป็นน้อย บางคณะก็ไม่ส่งคนเล่นด้วยซ้ำ
ครืด…
โทรศัพท์สั่น….เฌอแตม
ฝาแฝดที่ไม่สนิทแต่ก็สนิท
“ว่าไง”
เสียงรำคาญ
“มึงยังไม่เลิกกกผู้ชายหรอวะ?”
เสียงนิ่งสงบไร้อารมณ์
“แล้วมึงเสือกอะไรวะ”
“เปล่า กูจะบอกว่ามีคนทักกูเป็นมึง”
“บ่อยไป คนยังทักกูเป็นมึง ขนาดกูไว้ผมยาว”
“ประเด็นคือ”
“คือ?”
“มีเรื่องให้ช่วย”
นี่แหละความเป็นฝาแฝด รำคาญกันเองก็รำคาญ ต่อยตีกันก็หลายหนแต่สุดท้ายคนที่ไว้ใจที่สุดก็คือกันและกัน ทำห่าไรไม่ได้นอกจากจำใจรับสภาวะศัตรูที่รู้ใจกัน
“ไรอีกอ่ะ”
“กูจะจีบเด็ก”
“แล้ว?”
“มาต่อยกูที กูจะเล่นบทสำออย”
“เชี่ย…ต่อยฟรีปะล่ะ”
ยิ้มกริ่ม…ปกติไอ้แตมเคยให้ยอมต่อยฟรีที่ไหน สวนกลับอย่างไว ไม่ล้มไปข้างอย่าหวังเลยว่าจะไม่เลิก ไม่ชอบแพ้เหมือนกันแม้แต่กับฝาแฝดก็อย่าหวังจะอ่อนให้
“ฟรี”
“ที่ไหน?”
“โรงอาหาร พรุ่งนี้ตอนกลางวันเลย เอาแบบจริงจัง เข้มๆ”
“เดี๋ยวกูก็โดนหักคะแนน”
“ฝาแฝดตีกันไม่หักหรอกถ้ายอมความ หรือหักก็คงไม่มากไม่ขนาดทัณฑ์บน”
ก็จริง…
“เออได้ มึงก็เล่นให้สมจริงหน่อย ต่อยกลับกูแต่ห้ามแรง เพราะกูช่วยมึง”
“หมัดกูก็จะดูง่อยถ้าต่อยมึงไม่ล้ม”
ขัดใจนิดหน่อย
“ก็จะเอาไง จะเล่นบทนักเลงแบบกู หรือสำออยเอาใจเด็กมึง กูเสียหายนะเนี่ยช่วงนี้ยิ่งหล่อสุดในมหาลัยอยู่ มึงเห็นหน้ากูหรือยัง”
โพลที่รำคาญนักหนาถูกยกมาข่มแฝดตัวเอง
“น่ารำคาญจะตาย ที่คณะกูยังมาถามว่ากูเป็นไรกับมึง”
“แล้วมึงตอบว่าไง?”
“มึงเป็นลูกเลี้ยงพ่อกู กูเป็นลูกเมียหลวงโดนรังแก”
“ส้นตีนสัส”
“ตามนี้ล่ะ บาย”
ตัดสาย…
เชอเบทส่ายหน้ากับภารกิจที่ได้รับ จะไม่ช่วยก็ไม่ได้เพราะคำว่าฝาแฝดมันค้ำคอ คนส่วนมากไม่เข้าใจหรอกว่าสายสัมพันธ์ฝาแฝดมันพิเศษ ฝาแฝดบางคู่อยู่ห่างกันไม่ได้ บางคู่ความเจ็บถ่ายทอดสู่กันและกันแบบไร้เหตุผล บางคู่มองตาก็รู้ใจ คู่เขากับแตมคงเป็น….ขัดใจกันไม่ได้
เลยต้องอยู่ห่างๆกันหน่อย เพราะกลัวอีกฝ่ายจะขอร้องให้ทำอะไรเพี้ยนๆ มันจะกลายเป็นสงครามปัญญาอ่อนทันทีเพราะไม่มีใคร
ยอมใคร
เด็กคนไหนวะ? ไอ้แตมโคตรจริงจังขนาดยอมให้ต่อย
น่าเสือก…
“มึงอารมณ์ดีเกินไปมั้ย?”
“แล้วมึงมาหากูทำไมวะ”
มองฟ้าลั่นที่กินนมปั่นอยู่ตรงข้าม
“กูมาเลี้ยงสายรหัส มึงมานั่งตรงข้ามกูทำไม”
“ก็มาทักเพื่อน”
หลิ่วตา…รู้กันสองคนว่าเพื่อนแบบไหน
ฟ้าลั่นมาเลี้ยงนมปั่นสายรหัสหลังจากพาไปกินบุฟเฟต์ปิ้งย่างแถวมหาลัย แยกย้ายกำลังจะกลับก็เจอคนผมยาวเดินเข้ามา เลยนั่งรอ…มันหันมาเห็นก็รับแก้วนมที่สั่งเป็นแก้วกลับบ้านมานั่งด้วย
“แล้วทำไรมา?”
“ซ้อมตะกร้อ”
“อ้อ แข่งวันไหน?”
“อาทิตย์หน้า แต่บาสแข่งมะรืน มึงอ่ะ ลงบาสกับเทนนิสนี่?”
“เทนนิสพรุ่งนี้”
“อ้อ…”
“มาดูสิ”
ดึงแก้วชานมของเชอเบทมาชิม…ไม่ค่อยถูกใจ เลื่อนแก้วคืน
“กี่โมง”
จิ้มขนมปังนมสดที่สั่งเพิ่มเข้าปาก
“ห้าครึ่ง เลิกเรียนยัง?”
“เลิกแล้ว แต่ไม่แน่ใจนะ เหมือนเพื่อนมีซ้อมแชร์บอล ต้องไปดูมันหน่อย”
อือฮึ…ดึงมือขาวที่กำลังจิ้มขนมปังเข้าปากมาใส่ปากตัวเองแทน
“สัส แค่นี้ก็ต้องแย่งกู”
“ก็มันให้ส้อมมาอันเดียว”
“เออร้านแม่งงก แค่ส้อมก็งก”
“แล้วทำไมมากินร้านนี้?”
บรรยากาศร้านนมปั่นสีฟ้าตัดด้วยเหลืองสดใส…เป็ดน้อยกินนม
“ผ่านพอดี กูสนิทกับพี่เจ้าของ แต่วันนี้แฟนเขาเฝ้ามั้งไม่ยักเห็นพี่มิลค์”
เภสัชหน้าหล่อที่เป็นเจ้าของร้านแทนที่ด้วยพนักงานหน้าบึ้งแต่ผิวขาวตาโต…ก็น่ามองไม่ต่างกัน
“มันชื่อแจ๊ส วิศวะ”
“รู้จักด้วย?”
“น่ารักกูก็รู้จักหมด”
ฟ้าลั่นยิ้มยียวน ก็เคยคุยกันผิวเผินเพราะเทอมก่อนเรียนวิชาบังคับของทุกคณะด้วยกันกับคณะวิศวะ ได้อยู่กลุ่มรายงานเดียวกัน
“อยากเอาเขาอ่ะดิ”
“เอาไม่ลง มันปากหมาเกิน ขี้หงุดหงิดด้วย หึหึ เอามึงดีกว่า”
“ใครให้เอาไม่ทราบ?”
หัวเราะเบาๆ…ดึงแก้วนมเย็นของฟ้าลั่นมาดูดบ้าง
“อร่อยดี”
“เพราะคนสั่งอร่อย”
“หลงตัวเองสาส”
“อยากไปห้องรังหนูกับกูอีกมั้ยล่ะ”
“ว่าจะถาม ห้องนั้นของใครวะ เหมือนไม่มีคนอยู่”
“เช่าไว้เอาเด็ก”
เลิกคิ้วกับคำสารภาพแบบตรงไปตรงมา ก็ไม่แปลกใจ ดูผ้าปูเก่าๆ ผ้าห่มเก่าๆ ไม่ได้มีของใช้อะไรสักอย่าง อยากจะล้างตัวสบู่ยังไม่มี
“ขี้เงี่ยนขนาดนั้นเลยหรอวะ”
“หึหึ ก็เช่าทิ้งไว้ ตอนแรกเช่าไว้ช่วงรับน้องตอนปีหนึ่ง กิจกรรมมันเลิกดึกไง บางวันขี้เกียจกลับ หลังๆไม่มีเรียนเลิกเย็นแล้วเลยไม่ได้อยู่ จะไปย้ายออกก็สงสารเจ้าของ ดูไม่มีคนย้ายเข้าเท่าไหร่”
“ไม่แปลก แม่งลิฟต์ก็ไม่มี”
“เออ กูก็บ้าไปเช่าชั้นห้าเพราะอยากชมวิว เดินเมื่อยขา”
“หมดแรงสัส”
“มึงก็รู้ว่ากูมีแรงเยอะ”
วกเข้าเรื่องใต้สะดืออีกรอบ
“ฟ้าลั่น...มึงแม่ง ฮ่าๆ”
เสียงหัวเราะแหบหน่อยๆผสมกับเสียงหัวเราะทุ้มต่ำ….คุยกันไปเรื่อยเปื่อยทั้งๆที่มาเจอกันด้วยความบังเอิญ…
“เชี่ยไรวะเนี่ย”
เชอเบทเลิกคิ้วกับรูปภาพที่ปริ๊นส่งมาให้ในไลน์
“อะไร?”
ส่งมือถือให้ฟ้าลั่น…ตาคมหรี่ลงก่อนจะเลิกคิ้วให้เชอเบท
“เด็กมึงหรอ”
รูปผู้ชายร่างหนาคุกเข่าอยู่หน้าเชอเบท มือจับอยู่ที่ต้นขาด้านในในชุดพละขายาวชุดเดียวกับที่ใส่อยู่ตอนนี้…ชุดพละของฟ้าลั่น
“จะบ้าเรอะ กูคุยกันเรื่องตะกร้อ มันโดดเตะลูกโคตรสวย กูเลยถามว่าต้องทำยังไง มันบอกต้องมีกล้ามขา เลยให้ดูขาว่าขากูจะทำได้มั้ย”
“แต่รูปเหมือนมันจะทำอย่างอื่นกับมึง”
“เออ ใครถ่ายวะ ปริ๊นซ์บอกรูปลงในเพจสักเพจของพวกในมอเรานี่ล่ะ”
ฟ้าลั่นเดาะลิ้น…ไม่ได้โมโหอะไรเพราะเชอเบทไม่มีเหตุผลให้ต้องโกหกกัน แต่กำลังคิดว่าอีกฝ่ายโดนแอบถ่ายเฉยๆเพราะเป็นที่รู้จักหรือว่าโดนแกล้งด้วยความตั้งใจ
“อาจจะไม่มีไรมั้ง”
“ดูไปก่อนก็ได้ อาจจะไม่มีอะไรหรือเป็นพวกสต๊อคเกอร์”
“น่ากลัวว่ะ”
ทำหน้าขยะแขยง เก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง
“กูเคยเจอ”
ฟ้าลั่นเลื่อนมือถือตัวเองไปเรื่อยเปื่อย
“มึงเนี่ยนะ?”
“ตอนปีหนึ่ง ช่วงได้เป็นเดือนคณะใหม่ๆ มีรูปกูทุกมุม ทุกเวลา จดหมายก็ส่งมาหา แต่ไอ้ปิง…เพื่อนกูน่ะมันรับแทนหมด”
“แล้วมึงทำไง?”
“ทำตัวปกติ ไปทั่ว…คั่วไปเรื่อย ก็จะไปสนใจทำไมวะ”
“แต่แม่งไม่หลอนหรอวะ ตามมึงทุกฝีก้าว”
“ถ้ามึงยิ่งเต้นตามพวกนี้มันยิ่งได้ใจ กูเลยเอารูปแอบถ่ายลงเฟสกูหมดเลย ชมด้วยว่าถ่ายได้ดีกูหล่อทุกมุม ยังเอามาตั้งรูปโปรเฟสอยู่เลย”
เชอเบทยิ้มค้างก่อนจะขำออกมา
“มึงนี่แข็งแกร่ง!”
“หึหึ มึงก็รู้ว่ากูแข็ง….”
“หื่นสัส”
ฟ้าลั่นหัวเราะในลำคอ ก่อนจะส่งมือถือตัวเองให้เชอเบท
“อะไร?”
“แอดเฟสกูหน่อย”
“เพื่อ?”
ยิ้มยียวน แต่ก็รับมือถือมา
“อยากรู้จักเชอเบทที่มีคนฟอลโล่เป็นหมื่น”
“แอบส่องเฟสกูหรอฟ้าลั่นที่มีคนฟอลโล่เป็นหมื่นเหมือนกัน”
“มึงก็ส่อง”
หัวเราะพร้อมกันอีกรอบ….เชอเบทฟ้าลั่นเป็นเพื่อนในเฟสกัน…
“อย่าดีใจไปพ่อหนุ่มเซอร์ หนุ่มหล่อมหาลัยสองคนฟอลเป็นแสนแซงมึงไปไกลโข”
“เป็นเอก? เคยดูไอจีมันอยู่นะ มีแต่หมา”
“แล้วไปส่องอะไรไอจีเป็นเอก”
“เอ้าก็มันหล่อ”
“ไม่ชอบแบบเต็งหนึ่งรึไง? แนวเดียวกัน”
เดาะลิ้นแซว…เต็งหนึ่งก็จัดว่าเซอร์เหมือนกัน
“กูชอบมองคนน่ารัก”
“เป็นเอกน่ารักยังไง?”
มองยังไงก็ผู้ชายหน้ายาก
“น่ารักกว่ามึงอ่ะฟ้าลั่น”
“….แล้วมึงจะเลือกกูหรือเลือกมันล่ะ”
ถามคำถามไร้สาระ…แต่ยกแก้วนมดูดสบายใจ
“ถ้าเลือกได้กูก็เลือกมัน แต่เลือกไม่ได้ มึงก็พอใช้ได้”
“ใช้ได้เองหรอวะ?”
เลิกคิ้วยียวน เชอเบทก็ยิ้มกวนไม่ต่างกัน
“งั้นๆล่ะ ทำไม? มีปัญหา”
“สงสัยต้องไปแสดงฝีมือ”
ลุกขึ้นเดินไปจ่ายค่านม เชอเบทลากเท้าหัวเราะรื่นรมย์ตามไป
“อยากไปบ้านกูหรือห้องชั้นห้า?”
ถามเมื่อมาถึงหน้าร้าน….รถอินโนว่าจอดคู่ยาริสสีดำ
“บ้านมึงจะดีหรอวะ…”
“ไปมาครั้งหนึ่งแล้วทำไมจะไปอีกไม่ได้”
ยกยิ้มเดินหลบหน้าประตูเผื่อคนเข้าออก
“ไปบ่อย…วันไหนไม่ได้ไปกูก็แย่ดิ”
คำพูดแผ่วเบา…ที่ฟ้าลั่นไม่ได้ยิน
เขยิบตามไปยืนข้างกันจุดบุหรี่สูบ…ปล่อยควันฉุยๆลอยไปกระทบหน้าฟ้าลั่น
มือสีแทนหยิบบุหรี่ขึ้นมาบ้าง นิ้วชี้นิ้วกลางคีบมวนบุหรี่เข้าปาก ยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนผมยาว…ปลายมวนบุหรี่ชนกันต่อไฟ…
“ไฟแชคก็มีปะล่ะ?”
“หึหึ ขี้เกียจ”
พ่นควันบุหรี่ยี่ห้อต่างประเทศใส่หน้าเชอเบทคืน
“สัส ใช้ของแพง”
“ของมึงก็แพง”
“รสมิ้นท์กูชอบ”
“อย่ากังวลเรื่องไปบ้านกู…ก็แค่ไปบ้านเพื่อน”
…พูดให้สบายใจ…แต่เขารู้…ตัวเองกำลังรู้สึกไม่เหมือนเดิม
“อ่าห้ะ”
“เอาไงตกลง?”
“ถ้ากูไม่เลือกสักที่?”
“อย่าลีลาน่า อยากเหมือนกูแท้ๆ”
พ่นควันใส่หน้าขาวอีกรอบ ยักคิ้วยียวน
“ไปบ้านมึงไม่ถูกว่ะ”
ยิ้มกวนกลับ
“กดจีพีเอสดิ อย่าโง่”
“ค ว ย…”
==========================================
สปอยตอนต่อไป“ถ้าน้องเชอไม่นอน พี่อาจจะได้ต่ออีกรอบ”
“พี่ฟ้าขี้เงี่ยนว่ะ”
“หึหึ…น้องเชอก็ขี้เงี่ยน”
================================================
เจอกันตอนหน้านะคะ
เม้นให้เก๊าด้วยน้าาา จู้บบบบบบบบ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
