{เรื่องสั้น} He is My (Boy) Friend เพื่อนผม'หล่อ' แต่ห้ามรอจีบ (จบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: {เรื่องสั้น} He is My (Boy) Friend เพื่อนผม'หล่อ' แต่ห้ามรอจีบ (จบ)  (อ่าน 26275 ครั้ง)

ออฟไลน์ snowrabbit

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +219/-6
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


...

He is My (Boy) Friend

เพื่อนผม'หล่อ'แต่ห้ามรอจีบนะครับ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-01-2016 21:52:52 โดย snowrabbit »

ออฟไลน์ snowrabbit

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +219/-6
พวกคุณมีแฟนคนแรกกันตอนไหนครับ?

ตอนประถม  มัธยม  หรือวัยทำงานที่กลายร่างเป็นมนุษย์เงินเดือนแล้ว  หรือตอนเป็นเด็กอนุบาลตัวจิ๋วที่ยังร้องไห้งอแงอยากตามผู้ปกครองกลับบ้าน  อืม..อนุบาลมีแฟนเนี่ยไวไปมั้ง  ดูแก่แดดด้วยล่ะ  แต่คงแก่แดดไม่เท่าผมหรอกผมน่ะมีแฟนคนแรกตั้งแต่ตอนเกิดเลยนะครับ  เราเกิดวันเดียวกัน   เดือนเดียวกัน  ปีเดียวกัน  มันเกิดห่างจากผมแค่นาทีเดียวเอง  เราเกิดที่โรงพยาบาลเดียวกัน  พ่อแม่เป็นเพื่อนกัน  บ้านอยู่ติดกันมีแค่รั้วสีฟ้าเตี้ยแค่อกของผู้ใหญ่กั้น

เราเป็นเนื้อคู่กัน...เรารู้จักกันมาทั้งชีวิต  ใครๆก็บอกแบบนั้น

ฟังดูน้ำเน่าเนอะเหมือนพวกละครหลังข่าวเลยอ่ะ  แต่ก็นั่นแหละมันคือความจริงที่ว่าผมกับเพื่อนข้างบ้านคนนี้เหมือนจะเป็นเนื้อคู่ที่ ‘รู้จักกันมาทั้งชีวิต’ และจากการกรอกหูของคนรอบข้างผมกับมันก็กลายเป็นแฟน(ในมโนของคนรอบข้าง)กันในที่สุด แล้วมันมีอะไรแปลกประหลาดเหรอ?  มันคงไม่แปลกอะไรมากมายหรอกครับ...

ถ้าเราไม่ใช่ผู้ชายทั้งคู่แบบนี้

“เฮ้ยโย ไอ้กังหันมันตามหาแกอยู่อ่ะ”  ผมหันขวับตามเสียงเรียกของเพื่อนร่วมชั้นก่อนจะส่งเสียงตอบรับไป  ดูเหมือนว่าผมจะเหม่อรำลึกความหลังนานไปหน่อยไอ้หมอนั่นก็เลยหงุดหงิดเพราะเขาจะรอเข้าชมรมพร้อมผม  ใช่ครับ ไอ้หมอนั่นที่ว่าคือเนื้อคู่ของผมเองจำได้หรือเปล่า ขนาดชื่อของเราบรรดาแม่ๆยังตั้งให้คล้องกันเลย  กังหันกับวาโย

กังหันมันหมุนไม่ได้ถ้าไม่มีลมใช่ไหมล่ะครับ

“ชักช้าว่ะเตี้ย”  เสียงทุ้มๆดังเหนือหัวพร้อมกับมือใหญ่ที่ดึงเอากระเป๋านักเรียนผมไปถือส่วนผมก็เดินตามหลังกังหันออกจากห้องเรียนไป อดหันไปแขวะมันนิดหน่อยไม่ได้ “เพิ่งเลิกเรียนแค่สิบนาทีทำมาเป็นบ่นนะแก  เข้าชมรมช้านิดหน่อยโค้ชไม่ด่าหรอกน่าแล้วอีกอย่างด่าใครเตี้ยไม่ทราบ? ฉันเลยมาตรฐานชายไทยมาแล้วนะ”

“เลยมาสองเซนทำมาเป็นอวด...ไอ้เด็กแคระเอ๊ย” เดี๋ยวพ่อถีบหัวทิ่ม!

“แกสูงไปมากกว่าป่ะ?” ไอ้ส่วนสูงแตะร้อย 185 สำหรับเด็กม.5นี่มันถือว่าสูงมากเลยนะครับ ช่วยแบ่งๆมาบ้างก็ได้นะคุณกังหัน  คนตัวสูงหันหลังกลับมามองผมที่เดินตามหลังมันต้อยๆและยักคิ้วหลิ่วตาฉีกยิ้มกวนบาทามาให้ “อิจฉาเหรอครับน้องโย? ฮ่าๆ วาสนามันผิดกันอ่ะนะตั้งแต่เรื่องหน้าตาแล้ว”  ว่าพลางเอามือมาโยกหัวผมเล่นอีกต่างหาก ว้อย  ไอ้เปรตนี่มันน่านัก!

แต่มันก็พูดถูก(ไม่อยากจะยอมรับเลย!)  กังหันเป็นนักกีฬาบาสมาตั้งแต่ม.ต้นช่วยพัฒนาเรื่องความสูงและกล้ามเนื้อของมันได้เป็นอย่างดี  คิ้วเข้มพาดเหนือดวงตาคม  ผมสีดำสนิท  จมูกโด่ง   ริมฝีปากบางเป็นรูปกระจับ...ไหนจะผิวขาวๆนั่นอีก  โว้ย นี่ผมมาบรรยายอะไรวะเนี่ย น่าขนลุกชิบเป๋ง...แต่จากลักษณะด้านบนนั่นก็เดาได้แล้วใช่ไหมว่ามันหล่อแถมยังเป็นนักกีฬา   สาวๆจะกรี๊ดตรึมก็ไม่แปลก  เทียบกับผมที่สูงเลยมาตรฐานชายไทยมาสองเซนแต่เพราะตัวผอม ทำให้ผมดูเตี้ยแคระ  ผิวขาวซีดๆ ตาโตๆกับผมยุ่งๆสีน้ำตาลแถมแก้มยังป่องเหมือนปลาทองอีกต่างหาก!

   “เป็น’ไร เตี้ยทำหน้ายุ่งเป็นลิงท้องผูกเลย” 

   “ไอ้กังหัน!”

   “ฮ่าๆ”

ได้แกล้งผมแล้วเหมือนมันจะอารมณ์ดีขึ้นเดินฮัมเพลงแกว่งกระเป๋าสบายใจเฉิบหายไปในห้องสำหรับเปลี่ยนเสื้อของนักกีฬาทิ้งผมไว้กับอารมณ์หงุดหงิดอยากกระทืบคน

“อ้าวน้องโย...ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ สามีนอกใจเหรอครับ?” อย่าครับอย่าคิดว่าไอ้ที่พูดสุภาพๆอยู่นี่จะเป็นคนดีนะ ผมหันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนหัวเกรียนตรงหน้า “เงียบปากไปได้ป่ะไอ้เผือก”  ไม่ได้ด่ามันส.ใส่เกือกแต่เกิดมาพ่อแม่มันตั้งชื่อมันว่าเผือกจริงๆเพราะเป็นลูกชายร้านขายขนมไทยแต่พอโตเริ่มเห็นว่าชื่อเผือกไม่โอเคเลยจัดการเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นหมากเสร็จสรรพหวังจะหน้าตาดีเท่าพี่หมาก ปริญ  แต่ความหวังคงไม่ได้คงไม่ได้ดังหวังเพราะทุกวันนี้ใครต่อใครก็เรียกมันว่าเผือกเหมือนเดิม

“โอ๊ะเดี๋ยวปั๊ดถีบแก้มยุบเลยไอ้เตี้ยนี่” ผมหันไปเตะหน้าแข้งมันไอ้เผือกก็ไหวตัวหลบทันแถมยังวกมาเอาแขนพาดคอผมอีกต่างหาก  “เฮ้ยไม่เอาน่า  ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง ทำหน้าน่าเกลียดกว่าเดิมเดี๋ยวก็หาแฟนไม่ได้กันพอดี โอ๊ะลืมไป..” ว่าแล้วก็ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ตบมุขให้ตัวเองเสร็จสรรพ  “มีกังหันเป็นแฟนแล้วนี่หว่า  แฟนหล่อระดับนั้นนอกใจไม่ลงหรอกมั้ง”

“ไอ้เวรนี่ บอกกี่รอบแล้วว่าไม่ใช่แฟนกันจริงๆ”  ใช่ครับผมกับกังหันเป็นแค่แฟนในมโนของพวกแม่ๆกับสาววายคนอื่นเท่านั้นแหละ   เผือกถอยหลังออกมากอดอกแล้วขมวดคิ้ว  “ไม่หวั่นไหวเลยเรอะ?”  มันว่าแล้วเอานิ้มจิ้มหน้าผากผมจึ้กๆ  “คนปกติเค้าต้องหวั่นไหวบ้างดิ โดนชงทั้งที่บ้านทั้งที่โรงเรียนแบบนี้“ 

“ก็ไม่ได้หวั่นไหวอะไรนี่หว่า ปกติดี  ผู้ชายทั้งคู่ด้วยรักกันได้ก็แปลกแล้ว  ไอ้กังหันก็แมนออกขนาดนั้นไม่ได้ตุ๊ดแต๋วหรือเป็นเกย์อะไร ฉันก็ไม่ใช่เกย์ไม่ใช่ตุ๊ด” ผมเว้นจังหวะก่อนพูดเสียงเนิบๆ “แค่เพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดแค่นั้นเอง”

“อ้อเหรอ” เกลียดจริงๆเวลามันลากเสียงยาวๆแบบนี้  เผือกแสยะยิ้มแล้วยักคิ้ว  “ได้ยินเปล่า เพื่อนกังหันโดนภรรยาขอหย่าแล้วนะเว้ย”  ห๊ะ!? อะไรวะ!  ผมหันขวับไปมองด้านหลังเห็นมนุษย์ตัวสูงยืนตีหน้านิ่งอยู่  กังหันยักไหล่ก่อจะพูดว่า “ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆจังๆนี่...อย่างที่โยว่านั่นแหละ  แค่เพื่อน”  พูดจบเจ้าตัวก็ออกไปวิ่งวอร์มร่างกายกับเผือกที่หัวเราะไม่หยุดทิ้งให้ผมยืนอยู่ข้างสนามกับอาการโหวงๆในอกเหมือนใจหาย   สงสัยพักนี้จะเรียนมากไปหน่อยจนพักผ่อนไปเพียงพอแล้วล่ะ

นั่งพิงผนังเย็นเฉียบอยู่มุมหนึ่งของโรงยิมเงยหน้ามองนาฬิกาที่เข็มสั้นชี้เลขหกและเข็มยาวชี้เลขสิบสอง ผมถอนหายใจออกมา ในที่สุดก็ได้ฤกษ์เลิกชมรมแล้ว ผมก้มหน้าก้มตาเก็บการบ้านที่เอาออกมาทำลงกระเป๋าเป็นเวลาเดียวกับที่กังหันเดินลากขามาหา  “รอนานไหมเตี้ย” ผมยักไหล่ระหว่างที่หยิบผ้าขนหนูกับขวดน้ำส่งให้มัน  “ก็รอแบบนี้ทุกวัน  ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไปจะได้กลับบ้าน”


ท้องฟ้าข้างนอกเปลี่ยนเป็นสีม่วงเจือส้มจากแสงสุดท้ายที่กำลังจะลับขอบฟ้า  ระหว่างผมกับมันมีแต่ความเงียบจนในที่สุดกังหันก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้น  “เออโย  มีไรจะถามหน่อยน่ะ”

“ว่าไง?”

“คือ...”  กังหันอึกอัก เอามือเกาท้ายทอยตัวเองเหมือนที่มันชอบทำเวลาเขินจนผมแปลกใจ  “มีอะไรจะพูดก็พูดมาเหอะ”

“คือ..ถ้าเราจะจีบคนๆหนึ่ง...ถ้าเป็นแกแกจะทำไงวะ?”

ผมเลิกคิ้วมองหน้ากังหันแบบงงๆสมองประมวลผลประโยคนั้นเข้าไปอย่างเชื่องช้า  “พูดแบบนี้แสดงว่าแกมีคนที่ชอบแล้วเหรอ?” 
“ก็...ก็...เออ ใช่ ฉันมีคนที่ชอบแล้ว”  และถ้าผมไม่ได้ตาฝาดล่ะก็ผมสาบานได้เลยว่าไอ้กังหันมันหน้าแดง!!

พระ-เจ้า-ช่วย!!!

“เฮ้ยใครวะ!!”

มันหันมายักคิ้วให้ผมแบบกวนทีนสุดติ่งแล้วเอามือผลักหัวผม(ในแบบที่เจ้าตัวบอกว่าเบาแต่ผมว่าแม่งไม่เบาเลยเหอะ) “ไม่บอกหรอกเตี้ย  อยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านนะเราอ่ะ” มันด่าผมส.ใส่เกือกอยู่ใช่ป่ะครับ?  หมั่นไส้โว้ยหมั่นไส้ หงุดหงิดๆๆ  ผมเบะปาก จิกตามองมันแล้วหัวเราะขึ้นจมูก  “ไม่บอกงั้นฉันก็ไม่ช่วยแกหรอก ไปงมหาวิธีเอาเองล่ะกันนะไอ้ไก่อ่อน ฮ่าๆๆ”

“วาโย!”

“ว่าไงคร้าบน้องกังหัน” กวนประสาทมันได้นี่ผมโคตรมความสุขเลยเหอะ ให้ตาย

“เออๆก็ได้  เป็นคนในชั้นเดียวกับเราอ่ะ  บอกแค่นี้แหละ บอกมากเดี๋ยวแกก็เอามาล้ออีก”  ฮ่าๆอีกเรื่องหนึ่งที่ผมเห็นว่ามันน่ารักดีก็คือ  กังหันเป็นผู้ชายตัวใหญ่แต่ขี้อายครับ  ช่วงม.ต้นตอนวาเลนไทน์มีสาวมาสารภาพรักมันก็เยอะนะ  แต่ไอ้นี่เอาผมมาเป็นไม้กันหมาตลอด  เอะอะอะไรก็ไปบอกวาโยๆไม่ก็ไปถามวาโยๆ  คือเขามาสารภาพกับคุณเมิงนะครับไม่ใช่กระผม  เหอๆ

“แล้วจะบอกได้ยังว่าเวลาจะเริ่มจีบใครสักคนเราจะทำไง”  เสียงมันดึงผมหลุดจากภวังค์  อืม...เริ่มจีบใครสักคนเหรอ?  ผมไม่เคยจีบสาวหรอกนะแต่ก็อย่างว่าแหละของแบบนี้ก็ต้องเคยศึกษามาบ้าง  คงมีแต่ไอ้บ้าตรงหน้านี่แหละที่เงอะงะจนทำอะไรไม่เป็น

“ก่อนอื่นแกก็ต้องแสดงให้เขาเห็นว่าแกรู้สึกดีๆอย่าไปรุกเร็วมากสาวเขาจะตกใจขยันเก็บแต้มให้ได้มากๆก่อน” จริงๆไอ้หน้าหล่อๆนี่ผมว่าก็ทำคะแนนให้มันได้มากโขแล้วนะ แต่ถ้าคบกันที่หน้าตาความรักมันจะยั่งยืนได้ยังไงจริงไหมครับ ถ้าอยากได้ความรักดีๆผมว่าควรจะให้มันค่อยๆเก็บแต้มทำคะแนนไปเรื่อยๆดีกว่าเป็นการสร้างรากฐานความรักที่มั่นคงให้ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่านอกจากมันจะหน้าตาดีแล้วมันยังนิสัยดีอีกด้วย!

“แล้วทำยังไงอ่ะ?”  คุณพระ! ไอ้วาโยอยากจะกระโดดเอาหัวมุดท่อระบายน้ำตาย  เหตุไฉนไอ้หมอนี่มันถึงได้โง่เยี่ยงนี้! “ไอ้ควาย! ของแบบนี้ก็คิดเองดิ”

“ไม่รู้ต้องทำไงนี่นา”

“โว้ย....”

“น่านะวาโย..ช่วยหน่อยนะ...นะครับ”  น้ำเสียงทุ้มๆพร้อมกับนัยน์ตาสีดำสนิทที่มองมาแบบอ้อนๆนั่นทำให้ผมใจอ่อนยวบ  ไม่เท่เลยว่ะไอ้โยเอ้ย  อีกฝ่ายก็รู้นิสัยผมดีว่าถ้าพูดแบบนี้แล้วผมจะใจอ่อน

ผมเม้มปากก่อนจะกระแอมดังๆไล่ความเขิน  “อะแฮ่มๆ  งั้นเริ่มจากซื้อของไปให้ก่อนก็ได้  ไม่ต้องไปเอาของเลิศหรูวิลิศมาหราอะไรนะ แต่เป็นของที่แกให้ด้วยใจอ่ะแปะโพสอิทน่ารักๆไปให้  ทยอยให้แบบสม่ำเสมอเดี๋ยวสาวเจ้าก็ประทับใจ”

“อ่าหะ” มันพยักหน้าหงึกหงักและผมหวังว่ามันจะเข้าใจนะ

วันต่อมาระหว่างที่ผมกำลังนอนเอกเขนกอ่านการ์ตูนอยู่บนที่นอนจู่ๆที่หน้าต่างก็มีเสียงก๊อกคล้ายใครโยนบางอย่างใส่หน้าต่างและนั่นเป็นสัญญาณให้ผมรีบลุกไปเปิดก่อนกระจกหน้าต่างห้องผมจะแตก  แล้วก็เป็นดังคาดหน้าต่างของบ้านอีกหลังมีไอ้หน้าหล่อคนหนึ่งเท้าคางอยู่

“ว่าไง” ผมทำหน้าเมื่อยๆใส่มันเป็นสัญญาณว่ามีอะไรก็รีบๆพูดผมกำลังยุ่งอยู่นะ!  มันอ้ำอึ้งก่อนจะพูดว่า “เอาของไปให้มาแล้ว  เขาไม่ชอบว่ะ”  อ้อ แห้วกลับมานี่เอง  “ซื้ออะไรไปให้ล่ะ”  กังหันส่ายหน้า “ไม่ได้ซื้อ..ทำเอง”  ผมเลิกคิ้วคือจะบอกว่าแฮนด์เมด?  ผมว่าผมพอเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมสาวเจ้าไม่เอา...ไอ้ผู้ชายห่ามๆตรงหน้าผมมันเย็บปักถักร้อยเป็นที่ไหนเล่า 

“แล้วนึกยังไงทำของแฮนด์เมดไปให้เขา”

“ก็...มันน่าจะแสดงถึงความจริงใจแล้วก็ความพยายามมากกว่า”

ก็จริงนะแต่ไอ้หมอนี่คิดอะไรละเอียดอ่อนขนาดนี้เป็นด้วย?

“อึ้งเลยอ่ะดิ...ฉันเป็นผู้ชายอ่อนโยนไง” 

“ถุย” ด้วยรักและฝ่าเท้าเลยนะครับนี่

ผมส่ายหน้ากับความคิดบ้าบอของมัน “ไหนเอาอะไรไปให้เขามา  เอามาให้ดูดิ”  กังหันเอื้อมลงไปหยิบถุงพลาสติกข้างตัวขึ้นมาส่งให้ผมที่เอื้อมมือไปรับ พอเห็นเจ้าสิ่งที่อยู่ในถุงชัดๆก็ต้องเลิกคิ้ว  ไอ้นี่มันอะไรวะเนี่ย?

“กังหัน...วิธีจีบสาวของแกมันห่วยแตก”  ไอ้ของที่อยู่ในถุงพลาสติกคือแป้งที่ถูกปั้นเป็นลูกกลมๆหลากสีสันลอยอยู่ในน้ำกะทิ

 ใช่ครับ...บัวลอย 

มันเอาบัวลอยไปจีบสาว! อยากจะบ้า!

“ทำไมอ่ะ บัวลอยไม่ดีตรงไหน  ทำเองเลยนะสูตรของคุณยายเลยนะ มีไข่หวานด้วย” อ่า...ผมยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่ามันเป็นลูกชายร้านขนมไทย  “นายก็รู้ว่าบัวลอยสูตรคุณยายฉันอร่อยที่สุด นายชอบมากไม่ใช่เหรอ”  ใช่ครับมันอร่อยและผมชอบมากแต่... ”ฉันชอบไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงจะชอบป่ะวะ?”

กังหันหน้าจ๋อยลง เห็นแบบนี้ก็สงสารมันเหมือนกัน แอบหงุดหงิดผู้หญิงคนนั้น..ไอ้กังหันมันทำมาให้ทำไมไม่เอา  อร่อยจะตาย...น่าเสียดายชะมัดให้ตายเถอะ  ผมถอนหายใจ “งั้นถุงนี้ฉันขอนะ”  กังหันผงกหัวขึ้นมา  ในดวงตาสีดำฉายแววยินดี  “อะไรนะ?”

 ผมทำหน้าเมื่อยอีกครั้งพลางแกว่งถุงบัวลอยเล่น “อย่าหูตึงไวนักสิยังไม่แก่เลย...ฉันบอกว่าถุงนี้น่ะถ้าคนที่แกจะให้เขาไม่เอาฉันขอนะ...พอดีอยากกินบัวลอย”   ผมไม่ได้อยากกินหรอกแต่ผมสงสารมัน  กังหันทำตาเป็นประกาย พยักหน้ารัวๆ  “ได้สิๆกินเลย”
   รีบวิ่งลงไปในครัว หยิบชามกับช้อนออกมาแล้วแกะบัวลอยกินเป็นเวลาเดียวกับที่พี่สาวของผมเดินเข้ามาในครัวพอดี  “อะไรน่ะเตี้ย? บัวลอยเหรอ? ของร้านแม่จันทร์หรือเปล่ากำลังอยากกินอยู่พอดีเลย”  ผมเบ้ปากรีบยกชามหลบมือยัยพี่สาวตัวดี  “อ๊ะๆไม่ให้เจ๊หรอก  ชามนี้ของผม”  ว่าแล้วก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปทิ้งให้พี่สาวคนสวยตะโกนไล่หลังว่า ‘หวงของ’

   ของที่หมอนั่นให้..ผมไม่ให้ใครหรอกนะ!

   พอกลับมานั่งริมหน้าต่างอีกครั้งก็พบว่ากังหันหยิบกีต้าร์มานั่งดีดแล้ว  จังหวะเพลงหวานๆทำให้ผมรู้สึกว่าบัวลอยที่กินอยู่มันหวานขึ้นเป็นสิบเท่า  “อร่อยไหม?”

   “อร่อย...มากๆอ่ะ”

   กังหันหัวเราะหึๆแล้วดีดกีต้าร์ต่อไป  มันเงยหน้ามองผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก  “กินให้หมดนะ...ตั้งใจทำ” ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนวูบพร้อมกับอาการวูบในอกเหมือนนั่งอยู่บนรถไฟเหาะตีลังกาหงายเงิบเมื่อไอ้หน้าหล่อซัดมานิ่มๆอีกหนึ่งดอก “อร่อยมากใช่ป่ะล่ะ..รู้เปล่าว่าแม่ฉันสอนไว้ว่าขนมจะอร่อยต้องใส่ใจลงไปด้วย...บัวลอยถุงนั้นฉันใส่ใจลงไปเต็มร้อยเลยนะ” 

พระเจ้าช่วย! ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

และผมก็สำลักบัวลอยด้วยประการฉะนี้แล

หลายวันผ่านไปกังหันก็ยังเพียรพยายามเอาของขวัญเอาขนมไปให้ผู้หญิงคนนั้นแต่สาวเจ้าก็ไม่รับ  ขนมและของพวกนั้นเลยมาสุมอยู่ที่ห้องผม(ซึ่งแน่นอนว่าขนมผมกินเรียบ)

“หาว~” ผมยืนหาวปากกว้างอยู่หน้ารั้วบ้านสีชมพูระหว่างรอเจ้าบ้านที่ยังไม่ตื่นลงมา  ไอ้บ้ากังหันเอ๊ย นี่มันหกโมงครึ่งแล้วนะเว้ย!  ด่ามันในใจนึกอยากทิ้งมันแล้วไปโรงเรียนก่อนให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ทำไม่ได้เดี๋ยวมันงอนจนไม่คุยด้วยอีก

“อ้าวน้องโยนี่นายังไม่ไปโรงเรียนอีกเหรอ” เสียงหวานใสทักขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงสาวผมดำในชุดนักศึกษาที่เดินมาทักทาย  “รอกังหันอยู่ฮะพี่แก้วจะไปมหา’ลัยแล้วเหรอฮะ” พี่แก้วตาพี่สาวสุดสวยของไอ้หน้าหล่อ ยอมรับเลยว่าบ้านนี้หน้าตาดีทั้งบ้านจริงๆ  “ใช่แล้วล่ะ มีเรียนเช้าน่ะต้องเอารายงานไปส่งด้วย  อ๊ะเพื่อนมาแล้วพี่ไปแล้วนะ บายจ้า”

“บายคร้าบ”

ผมโบกมือลาพี่สาวคนสวย พี่แก้วตาเหมือนเป็นพี่สาวแท้ๆของผม  มองส่งรถคันงามจนลับตารู้สึกถึงน้ำหนักที่พาดมาที่ไหล่  “กังหันเอาแขนออกไปมันหนัก”  หันไปมองไอ้คนตัวใหญ่ที่ทำหน้าหงุดหงิดแต่เช้าก็หมั่นไส้จนต้องเอาศอกถองชายโครงมันไปหนึ่งที  “ทำหน้าอะไรอย่างนั้นเดี๋ยวสาวก็ทิ้งหรอก”

“เมื่อกี้คุยกับพี่แก้วเหรอ?”

“อือ” เห็นไอ้หน้าหล่อขมวดคิ้วผมก็ถอนหายใจพรืด  ไอ้บ้านี่มันหวงพี่ครับ หวงแม้แต่กับเพื่อนอย่างผมนี่ล่ะ  ผมตบหลังมันไปหนึ่งที(ตบหัวไม่ถึงฮะ) “ห่วงอะไรประสาทๆนะแก...ไม่จีบหรอกน่าพี่แก้วอ่ะเห็นเป็นพี่สาว”  ปมที่คิ้วมันคลายลงนิดนึงก่อนจะระบายรอยยิ้มออกมา “ก็ดีแล้ว”   ผมบอกแล้วไงว่ามันอ่ะประสาท 

ระยะทางไปโรงเรียนจากบ้านพวกผมนั่งรถเมล์ไปประมาณยี่สิบนาทีก็ถึง ระหว่างอยู่บนรถจู่ๆกังหันก็ยื่นกุหลาบขาวดอกหนึ่งมาจ่อตรงหน้าผมซึ่งเลิกคิ้วมองมันอย่างสงสัย  “นี่อะไร?”

“กุหลาบไงไม่รู้จักเหรอ?”

“ตรูรู้เว้ยว่ากุหลาบแต่หมายถึงเอามาให้ดูทำไม!” เดี๋ยวพ่อยันเปรี้ยงลงรถซะหรอก

กังหันยิ้มน้อยๆ “จะเอาไปให้คนๆนั้นล่ะ” ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง ลืมไปเลยว่ามันกำลังจีบสาวอยู่  “นายว่าเขาจะชอบไหม?”  แตะกลีบสีขาวแสนสวยอย่างแผ่วเบา  “ชอบสิ”  ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในอก...มันอึดอัดอย่างที่อธิบายไม่ค่อยถูก  ผมก็แค่รู้สึก...อิจฉาผู้หญิงคนนั้น...

บางทีมันอาจจะเป็นความรู้สึกเหมือนเด็กโดนแย่งชองเล่น กังหันอยู่กับผมมาตลอดตั้งแต่ยังเด็กผมคือคนที่มันใส่ใจมากที่สุด  แต่ตอนนี้ ปัจจุบันนี้กลับมีใครบางคนกำลังแย่งความสนใจของกังหันไป  จนผมอดที่จะหงุดหงิดไม่ได้ นั่นคือสิ่งที่ผมพร่ำบอกตัวเองตลอดวันเพื่อกำจัดความรู้สึกอึดอัดในอกแต่มันก็ไม่ได้น้อยลงเลยและยิ่งมากขึ้นเมื่อพบว่ากังหันมายืนรอผมด้วยสีหน้าหมาหงอย

“เขาไม่เอาล่ะ” มันบอกผมด้วยน้ำเสียงอ่อยๆซึ่งทำให้ความหงุดหงิดของผมมันระเบิดออกมา “ใคร!?  ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครฉันอยากเห็นหน้าจริงๆ” อะไรมันจะเรื่องมากขนาดนี้วะ ไอ้กังหันมันทำให้ขนาดนี้แล้วแท้ๆแม่คุณก็เล่นตัวอยู่ได้!

 “พอเถอะกังหัน” ผมบอกมัน  จะหาว่าผมเลวก็ได้นะที่ว่าผู้หญิงแต่...” คนแบบนั้นเลิกชอบเถอะ  ผู้หญิงดีๆมีให้นายอีกเยอะ” ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาทำลายความรู้สึกของกังหันทั้งนั้น

นัยน์ตาสีนิลเบิกกว้าง บนใบหน้าหล่อเหลาฉายแววตกตะลึงก่อนเจ้าตัวจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ รอยยิ้มอ่อนโยนวาดบนริมฝีปาก “เลิกชอบไม่ได้หรอก...ฉันนะชอบของฉันมาตั้งนานนี่นาและคิดว่าคงไม่ตัดใจง่ายๆแน่” และนั่นทำให้ความหงุดหงิดในอกผมขยาย... ผมขมวดคิ้วแล้วหันหลังเดินไปที่โรงอาหาร “เรื่องของแก จะทำอะไรก็ทำ”

และวันนี้ตอนกลับบ้านผมก็พบดอกกุหลาบดอกหนึ่งเสียบอยู่ในกระเป๋าเป้ของผม ดอกกุหลาบสีขาวที่เริ่มเฉาน้อยๆทำให้ผมถอนหายใจออกมา  รีบเอามันมาใส่ในขวดน้ำที่มีน้ำเหลืออยู่ครึ่งหนึ่งพลางพึมพำเบาๆ “เจ้านายแกเนี่ย...โง่ชะมัดเลยเนอะ”





ออฟไลน์ snowrabbit

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +219/-6
บอกตรงๆว่าบางครั้งผมก็โคตรอยากจะจับไอ้กังหันทุ่มกับพื้นจริงๆ ดูสิเมื่อวานซึมแทบตายวันนี้กลับมาทำหน้าระรื่นแถมยังแกว่งถุงใส่ช็อกโกแลตยี่ห้อดังอวดผมอีกต่างหาก  ผมมองเจ้าช็อกโกแลตที่ดูท่าจะแพงไม่น้อยอย่างเสียดาย อ๊า  ยี่ห้อนี้ของโปรดผมด้วย ถ้าผมภาวนาให้เจ้าหล่อนไม่รับเพื่อที่ผมจะได้กินเจ้านี่ผมจะเลวมากไหมครับ?

“วันนี้จะเอานี่ไปให้เขาเหรอ?”

“อื้ม”

“เออๆขอให้สำเร็จละกัน” ว่าจบก็หยิบสมุดการบ้านออกมาเตรียมส่งแต่กังหันคว้ามือผมไว้ก่อน “นี่..วันนี้ตอนเย็นไปด้วยกันหน่อยสิ”

“ไปไหน?”

“ฉันกะจะไปสารภาพรักกับเขาอ่ะ” อ่อ...หืม...เฮ้ย!! ผมหันขวับไปมองมัน อ้าปากค้างชนิดไม่กลัวกรามค้างกันเลยทีเดียว  จะไปสารภาพรักกับสาวแล้วจะมาเหนียมประหนึ่งสาวน้อยมีรักแรกทำไมไม่ทราบ!  ผมอยากจะประเคนบาทางามๆให้มันนัก อีกอย่างจะให้ผมไปเป็นเพื่อนเนี่ยนะ  “ใครเขาจะเอาเพื่อนไปเป็นก้างขวางคอตอนสารภาพรักวะไอ้บ้า”

“ก็ฉันอยากได้ความกล้านี่”

“ไม่เอาโว้ย”

“นะ...นะครับ” พอเลยไม่ต้องมาใช้มุขเดิมๆผมไม่หลงกลหรอก! “นะครับ...วาโย” บางทีผมอาจจะลืมไปว่าไอ้มุขเดิมๆนี่ผมใจอ่อนมาสิบกว่าปีละ  ให้ตายเหอะ!

สุดท้ายผมก็ตกปากรับคำและมายืนจ๋องเป็นเพื่อนมันอยู่ที่หน้าตึกเรียนนี่ไง  พอเลิกเรียนนักเรียนคนแล้วคนเล่าเดินผ่านไป เวลาก็เคลื่อนไปช้าๆ  4 โมง 5 โมง 6 โมง จนผมทนไม่ไหวพูดโพล่งขึ้น “นายนัดไว้ที่นี่จริงๆนะ” กังหันพยักหน้าสีหน้ามันดูเคร่งเครียดไม่ต่างจากผม พวกผมยืนรอกันต่อจนกระทั่งนักเรียนกลุ่มสุดท้ายลงจากตึกและลุงภารโรงมาปิดประตูตึกนั่นแหละผมถึงได้โวยขึ้นอย่างโมโห “อะไรวะ สุดท้ายก็ไม่มา เสียมารยาทเป็นบ้า”

“ไม่หรอกต้องมาแน่” กังหันพูดอย่างใจเย็น ซึ่งผมว่ามันคงต้องพอได้แล้วกับความหวังลมๆแล้งๆแบบนี้ “พอเหอะกังหันแบบนี้มันไม่มีประโยชน์เลย เธอไม่ได้ชอบแก...แกน่าจะรู้ตั้งแต่สารพัดของที่แกเอาไปให้มันโดนปฏิเสธแล้วไม่ใช่หรือไง  เธอไม่มาวันนี้ก็เพราะเธอไม่ได้ชอบแกหยุดทำให้ตัวเองเจ็บสักทีเหอะ” 

ทุกครั้งที่ผมเห็นสีหน้าหงอยๆของมัน...ทุกครั้งทีผมเห็นมันยิ้มกว้างเวลาที่จะเอาของใหม่ๆไปให้คนที่มันชอบ  ผมรู้สึกหงุดหงิดแล้วก็น้อยใจ  ผมเตือนมัน..ทำไมมันไม่ฟัง ทำไมมันถึงได้พยายามขนาดนี้ ทำไมมันไม่ใส่ใจผม...เหมือนผมที่ใส่ใจมันมาตลอดบ้าง

ผมทั้งโมโหทั้งอิจฉา อิจฉาผู้หญิงคนนั้นที่ได้รับการเอาใจใส่ทั้งหมดจากกังหัน มันเป็นสิ่งที่ผมคิดมาตั้งนานแล้วว่าไอ้ความรู้สึกแปลกๆในใจผมมันคืออะไร มันอาจจะเป็นความหึงหวงจากการโดนแย่งของสำคัญหรืออาจเป็นการหวง...เพราะผมชอบกังหัน
เพราะอยู่ใกล้มากไปเลยไม่รู้สึก  เหมือนเวลาเรามองข้ามสิ่งสำคัญที่สุดไปเสมอและเพิ่งค้นเจอในวันที่กลังจะเสียมันไป และวันนี้ผมก็กำลังจะเสียกังหันไป

ท่ามกลางบรรยากาศอึดอัดระหว่างเราเสียงฝีเท้าหนึ่งก็ดังแทรกเข้ามา  ผมหันไปมองเด็กสาวร่างเล็กไว้ผมหน้าม้า  พวงแก้มของเธอเป็นสีชมพูระเรื่อ ดวงตากลมโตน่ารัก...เมื่อเธอมองเห็นกังหันเธอก็รีบเดินเข้ามา “กังหันอยู่นี่เอง” หรือว่า...  “เธอเองเหรอ?”

ผมหันไปมองผู้หญิงคนนั้นที่มองผมสลับกับกังหันด้วยท่าทางงุนงง  เธอขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วผมก็ตัดสินใจ...

“ได้โปรด...เป็นแฟนกับกังหันด้วยเถอะครับ!” ผมแทบจะตะโกนใส่หน้าเธอซึ่งทำให้สาวน้อยคนนั้นตกใจเข้าไปใหญ่

 “ไอ้หมอนี่ถึงมันจะบ้า เซ่อ โง่  สมองช้าในบางทีแต่มันก็เป็นคนทุ่มเท  ใจดี เอาใจใส่  ได้โปรดเป็นแฟนกับมันด้วยเถอะครับ มันจะทำให้คุณมีความสุขแน่นอน  อย่าปฏิเสธมันเลยนะ!”

ใช่แล้ว...ถ้านี่ทำให้กังหันมีความสุขผมก็ยอมล่ะ ถึงถ้าเขาคบกันแล้วคนเจ็บจะเป็นผมก็เหอะ โคตรพระเอกเลยใช่ป่ะ!

“เฮ้ยโย!”

“เอ่อ..ขอโทษนะคะฉันคงเป็นแฟนกังหันไม่ได้หรอก”

“ทำไมล่ะครับ มันเป็นคนดีจริงๆนะ” เด็กสาวขยับยิ้มหวาน “ฉันรู้ค่ะว่าหมอนี่เป็นคนดีแต่ว่าคนที่กังหันชอบไม่ใช่ฉันสักหน่อย” พูดจบก็หันไปกอดอกทำหน้ายักษ์ใส่ไอ้หล่อที่ทำหน้ามึนข้างผม “ฉันจะมาเตือนนายว่าพรุ่งนี้เอาการบ้านวิชาเคมีมาส่งด้วยไม่งั้นอาจารย์จะหักคะแนนนาย เดี่ยวก็ได้ซ้ำชั้นหรอก ส่งงานซะด้วยล่ะเจ้าอืด แล้วก็...” เธอปรายตามาทางผมแล้วยิ้มน้อยๆพอสยองเบาๆ “มีอะไรเข้าใจผิดก็รีบปรับความเข้าใจซะนะ...’แฟน’ นายทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้แล้ว” ว่าจบก็เดินจากไปแบบสวยๆทำเอาผมมึนตึ้บ  แฟน?? อะไรครับ? ได้แต่หันไปส่งตาเขียวให้คนข้างกาย “อธิบายมาสิครับคุณกังหัน”

คนผมดำส่ายหน้าน้อยๆ “ยัยนั่นเป็นหัวหน้าห้องฉันเอง” ผมไม่สนเว้ย ถึงจะแอบโล่งใจก็เหอะ “ไม่ใช่คนเมื่อกี้แต่เป็นเรื่องแฟนอะไรนั่นต่างหาก” กังหันส่งเสียงอ้อได้หน้าซื่อตาใสมากครับ “ก็นายไง” ว่าแล้วก็ชี้มาที่ผม ดวงตาสีดำฉายประกายเจ้าเล่ห์แบบที่ทำให้หน้าผมร้อนวูบวาบรู้เลยว่าตัวเองหน้าแดงโคตรๆแน่ๆ ได้แต่หวังว่ามันจะมืดพอให้อีกฝ่ายไม่เห็นนะแต่คงไม่สมหวังแล้วล่ะ

 “โย...หน้าแดงแจ๋เลย” ไม่ต้องพูดก็ได้เว้ย!

“อ..อะไรเล่า อย่ามามั่วนิ่มดิ ใครเป็นแฟนแก!”

“ก็นายไง เขารู้กันทั้งโรงเรียนแหละว่าวาโยเป็นแฟนกังหัน มีแฟนเพจด้วยนะ”

“ก็แค่มโน!”

“อยากให้เป็นจริงไหมล่ะ”

คนตัวสูงว่าแล้วขยับเท้าเข้ามาใกล้ทำให้ผมต้องรีบก้าวถอยหลังแต่อีกฝ่ายก็ไวกว่าเพราะพุ่งมายึดข้อมือผมได้ทันที “ว่าไงครับ...อยากเลื่อนระดับจากแฟนในมโนมาเป็นแฟนจริงๆไหม” ตายครับแบบนี้ผมได้เขินตายกันพอดี

 “ไหนแกบอกชอบผู้หญิง!” กังหันเลิกคิ้ว “บอกตอนไหนว่าคนที่ฉันชอบเป็นผู้หญิง”

“ก็ตอนที่ถามไง”

“ใช่เหรอ นึกดูดีๆสิ”

“ก็...ก็...เออ ใช่ ฉันมีคนที่ชอบแล้ว”  และถ้าผมไม่ได้ตาฝาดล่ะก็ผมสาบานได้เลยว่าไอ้กังหันมันหน้าแดง!!

พระ-เจ้า-ช่วย!!!

“เฮ้ยใครวะ!!”

มันหันมายักคิ้วให้ผมแบบกวนตีนสุดติ่งแล้วเอามือผลักหัวผม(ในแบบที่เจ้าตัวบอกว่าเบาแต่ผมว่าแม่งไม่เบาเลยเหอะ) “ไม่บอกหรอกเตี้ย  อยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านนะเราอ่ะ” มันด่าผมส.ใส่เกือกอยู่ใช่ป่ะครับ?  หมั่นไส้โว้ยหมั่นไส้ หงุดหงิดๆๆ  ผมเบะปาก จิกตามองมันแล้วหัวเราะขึ้นจมูก  “ไม่บอกงั้นฉันก็ไม่ช่วยแกหรอก ไปงมหาวิธีเอาเองล่ะกันนะไอ้ไก่อ่อน ฮ่าๆๆ”

“วาโย!”

“ว่าไงคร้าบน้องกังหัน” กวนประสาทมันได้นี่ผมโคตรมความสุขเลยเหอะ ให้ตาย

“เออๆก็ได้  เป็นคนในชั้นเดียวกับเราอ่ะ  บอกแค่นี้แหละ บอกมากเดี๋ยวแกก็เอามาล้ออีก” 

เออ...มันบอกมาแค่ว่าเป็นคนในชั้นเดียวกันนี่หว่างั้นหมายความว่าทั้งหมดผมก็คิดเองเรอะ!  ยกเท้าถีบมันด้วยแค้นแต่อีกฝ่ายก็หลบได้  “แล้วทำไมแกไม่บอก!” ยัง ยังมีหน้ามายักคิ้วให้อีก  “บอกเดี๋ยวนายก็รู้ดิ อันที่จริงกะจะค่อยๆแสดงออกให้ชัดเจนนะแต่นายมันโง่มากเลยอ่ะ ความรู้สึกโคตรช้าเลยตัดสินใจบอกเองซะเลย”

“งั้นไอ้พวกของที่สุมๆอยู่ในห้องฉันกับขนมนั่นก็..”

“อือตั้งใจให้นาย”

“แล้วไอ้ที่โดนปฏิเสธมานั่น”

“ขอโทษ” ครั้งนี้กังหันหน้าเจื่อนไปจริงๆ “คิดไม่ออกจริงๆว่าจะให้นายยังไงดีแบบที่นายไม่สงสัย” เออจู่ๆจะซื้อกุหลาบซื้อช็อกโกแลตมาให้มันแปลกจริงๆนั่นแหละ

“แต่จริงๆนายน่าจะสงสัยตั้งแต่ของที่ฉันให้มันเป็นของชอบของนายหมดเลยนะ” อีกฝ่ายทำหน้าเพลียๆพอนึกตามผมก็คิดได้  บัวลอย กุหลาบขาว  ช็อกโกแลตยี่ห้อโปรดและของอีกหลายอย่างเป็นของที่ผมชอบทั้งนั้น  งั้นแปลว่า..มันจีบผมใช่ไหมเนี่ย?

 “อยู่กันมา 16 ปี เพิ่งมาคิดจีบอะไรตอนนี้วะ?” ผมถามออกไปขณะที่อีกฝ่ายยิ้มน้อยๆ ปล่อยข้อมือผมแล้วดึงจนผมเซไปปะทะกับอกกว้าง กังหันกอดผมหลวมๆ แต่เพราะหน้าแนบกับอกทำให้ผมได้ยิน...เสียงหัวใจที่เต้นแรงและเร็วมาก

“เพราะมันถึงเวลาแล้วน่ะสิ  โยไม่รู้หรอกว่าตัวเองโตขึ้นแล้วน่ารักมากแค่ไหนมีแต่คนจ้องจะจีบ ฉันชอบนายมาตั้ง 16 ปี ไม่ปล่อยให้ใครแย่งไปหรอกนะ  อุตส่าห์คิดว่าจะรอโตหน่อยค่อยสารภาพแต่ไอ้พวกงี่เง่าก็จ้องนายซะจริงฉันเลยตัดสินใจเปิดตัวมันซะเลย”  ด้วยการบอกว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน มิน่าไม่ยักกะเห็นโวยเรื่องเพจแฟนคลับทั้งๆที่ตอนผมเห็นผมโวยบ้านเกือบแตก

“ฉันอยากเป็นคนที่อยู่ใกล้โยมากที่สุด  อยากอยู่ข้างๆในทุกๆเวลา อยากดูแล ไม่อยากให้ใครมองนาย ไม่อยากให้นายยุ่งกับคนอื่น เพราะงั้นฉันเลยตัดสินใจว่าต้องบอกแล้ว”

“แล้วนายไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ...ผู้ชายกับผู้ชาย”

“ไม่แปลกหรอก  ใครเป็นคนกำหนดกันล่ะว่าคู่แท้ของเราต้องเป็นเพศตรงข้าม ถ้าเราเจอคนที่เรารักมาก ช่วยกันประคับประคองกันไป ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน  มีความรักความห่วงใยให้กันนั่นก็คือรักแท้ไม่ใช่เหรอ? โยรู้ไหมคุณแม่บอกฉันว่าอะไรตอที่ฉันถามเรื่องชื่อของฉันกับนาย...คุณแม่ตั้งชื่อเราสองคนให้คล้องกันเพราะอยากให้เราช่วยเหลือประคับประคองกัน วาโยคือสายลม  กันหันน่ะ...มันหมุนไม่ได้ถ้าไม่มีลมนะ

คนตัวสูงดันตัวผมออก ผมเงยหน้ามองดวงตาคู่นั้นและเห็นมันสื่อความหมายหลายๆอย่าง มีความรู้สึกมากมายที่อีกฝ่ายมอบให้ผม...น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยออกมา

“ดังนั้น..เป็นแฟนกันนะครับวาโย...คบกับผมนะ ถึงผมจะบ้า เซ่อ โง่  สมองช้าในบางทีแต่ผมก็เป็นคนทุ่มเท  ใจดี เอาใจใส่  ได้โปรดเป็นแฟนกับผมด้วยเถอะครับ ผมจะทำให้คุณมีความสุขแน่นอน  อย่าปฏิเสธผมเลยนะ”

มันลอกข้อความผม! ไม่ได้ๆผมจดลิขสิทธิ์แล้วนะ เดี๋ยวๆที่ผมต้องกังวลใช่เรื่องนี้หรืไง! ผมสูดลมหายใจเขาลึกๆรับรู้ว่าหัวใจเต้นแรงและเร็วมากเช่นกัน  ตอนนี้หน้าของผมต้องแดงมากอยู่แน่ๆและผมมั่นใจว่าอีกฝ่ายก็เห็นเพราะมันยิ้มกว้างแทบถึงหูแล้ว ผมหลับตาและฟังเสียงในความคิดตัวเอง...

ชอบ...ชอบมากเหมือนกัน

“...นานแล้วนี่”

“หืม?”

“เป็นแฟนกันนานแล้วไม่ใช่เรอะตั้งแต่เกิดไม่ใช่หรือไง ฉันไม่ให้แกไปหาคนใหม่ที่ไหนหรอกนะ” กังหันยิ้มออกมา ยิ้มกว้างจนผมยิ้มตามแล้วมันก็รวบตัวผมเข้าไปกอด ยกจนตัวลอยแล้วหมุนไปรอบๆจนผมชักเวียนหัว แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน...

“นี่กังหัน...ชอบนะ”

 พอ!จบ!เขิน! แต่ประโยคถัดมาของมันทำให้ผมเขินจนหัวใจแทบวาย “ชอบนายที่สุดเลยเหมือนกันครับ...วาโย”


ผมมีแฟนหนึ่งคนครับ...พ่อแม่เราเป็นเพื่อนกัน  บ้านเราอยู่ติดกัน เราเรียนที่เดียวกันมาตั้งแต่อนุบาลยันมัธยมและคงเป็นปาท่องโก๋แบบนี้ยันทำงาน  เรารักกันมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ แก่แดดเนอะแต่มันจริงอ่ะ  ชื่อของเราคล้องจองกัน  และผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่สุดในโลกที่ได้ไอ้หล่อนี่เป็นแฟนและสุดท้ายที่ผมอยากจะบอกคือ...

แฟนผมหล่อมากครับและห้ามคุณๆที่ไหนลวนลามด้วยสายตาและในมโนทั้งนั้น

คนนี้ของผมครับ!

ฮิ้ววว

..........................................................................

บางครั้งคนเราก็มองข้ามสิ่งสำคัญที่อยู่ข้างตัวไป บางคนรู้ตัวทัน บางคนรู้ตัวช้าเกินไป  :)
แต่อย่างน้อยก็อย่าปล่อยให้เวลามันผ่านไปนานเกินจนกลับมาไม่ทัน เพราะบางสิ่งไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
และขอกอดน้องวาโยแรงๆที่กลับมาหาน้องกังหันทัน ฮาาา



ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4982
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1431
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
น่ารักดีนะคะ แต่คำแทนตัวมันดูขัดๆไปหน่อยอ่ะ :mew2:

ออฟไลน์ Seilong2

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 366
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-2
จีบกันแบบนี้น่ารักอ่าาา

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
อิจฉาแรง พูดเลย
ทำไมไม่มีแบบนี้เหมือนน้องโยบ้างนะ T^T

ออฟไลน์ lazyishappy

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
แงงงง น่ารักมาก ดีใจที่รักกันยาวนานขนาดเน้้้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ missyaoi

  • INDY^^
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 185
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +73/-1
น่ารักจ้าาาาา กังหันน่ารัก :o8:

ออฟไลน์ brave

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 52
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4102
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
ว่าละเชียวว่ากังหันต้องเนียนจีบวาโยแน่ๆ

ออฟไลน์ purple

  • Aventador FC
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 355
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
น่ารักมากค่าาา
ชอบมาก ขอบคุณนะคะ

ออฟไลน์ monoo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1957
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4

ออฟไลน์ КίmY

  • BJYX♥
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1714
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-3
อูยยย น่ารักอ่ะๆๆๆ  :-[

ออฟไลน์ PiSCis

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 346
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2

ออฟไลน์ whitelavenders

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ละมุนอะไรขนาดนี้
น่ารักกก

ออฟไลน์ utamon

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 695
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-2
เป็นแฟนตั้งแต่เกิด.. ประโยคนี้ทำให้รู้สึกอิจฉาอย่างแรง ฮืออออออออออออ :ling1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ DREAM COME TRUE

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 379
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
น่ารักอะ สั้นๆแต่ได้ใจไปเลย ชอบมาก
ขอบคุณคนแต่งนะครับ

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
อยากมีแบบนี้แต่เด็กบ้างงงง  :hao6:

ออฟไลน์ ketekitty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
น่ารักอะ อยากมีบ้าง 555

ออฟไลน์ kawoat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 388
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
เขินอะ มันมุ้งมิ้งงง  :hao7:

ออฟไลน์ titansyui

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0

ออฟไลน์ ป้ากิ่งkingkarn

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 308
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
อะไรจะมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกิงก่องแก้วขนาดเน้
วิธีจีบน่าก้อปปี้ฝุดๆ 555+
เอาอีกๆ ชอบๆๆๆๆ
 :กอด1:



ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2

ออฟไลน์ Sohso

  • You are my precious thing And I will always love you.
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1372
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-3

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13

ออฟไลน์ mareya.no7

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 556
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
เรื่องนี้น่ารักจริงๆ :mew1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด