ตอนที่3 ไอ้เหี้ยครอส! ไอ้ตอแหล!
หลังจากซื้อปากกาเสร็จแล้วมันก็ให้ผมเลือกว่าจะไปไหนต่อแต่ผมคิดไม่ออกจริงๆเลยโยนหน้าที่นึกไปให้มันและเดินตามหลังอีกฝ่ายเข้าๆออกๆร้านเสื้อผ้าอยู่หลายร้าน เข้าไปลองฟรีแล้วก็เดินออกจนผมกลัวว่าพี่คนขายจะด่า มารู้ตัวอีกทีก็ตอนหกโมงครึ่ง
ใช่...เวลานัดที่แท้จริงคือหก-โมง-ครึ่ง!
ผมแทบจะควักปากกาออกมาจิ้มตามันบอดตอนที่มันทำหน้าตอแหลและพูดว่า ‘อุ๊ย จำเวลาผิด’
ผิดไม่ได้ใกล้เคียงเลยนะสาดดดด
“หวัดดีครับพี่พีช”ทันทีที่เดินเข้ามาในเขตร้านบุฟเฟ่ต์นานาชาติแห่งหนึ่งในห้างผมก็เห็นผู้ชายหล่อๆคนนึงยืนจิ้มมือถืออยู่หน้าร้าน ถ้าไอ้ครอสไม่เข้าไปทักผมคงคิดว่าเป็นเด็กเสริฟ พี่คนนั้นเงยหน้าขึ้นมาพอเห็นพวกเรารอยยิ้มของเขาก็เปลี่ยนไปนิดหน่อย...เอิ่ม...ไม่หน่อยละ
“ไงไอ้หนู พวกพี่จองโซนส่วนตัวเอาไว้แล้วคืนนี้ส่งเสียงกันได้เต็มที่”
“ไม่ได้มากันแค่ปีหนึ่งปีสองเหรอครับ”ผมถาม ลองจองห้องไว้ขนาดนั้นคงมากันไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน
“ไอ้ครอสมึงลากเขามาแล้วไม่บอกอะไรเขาเลยรึไงวะ คืองี้นะครับน้องเพลินที่น่ารัก...”
“พี่พีชครับอย่าหม้อเพื่อนผมครับ”
“เหี้ยครอสมึงอย่าขัด น้องเพลินอย่าไปสนใจมันนะ ฟังพี่ พี่ชื่อพีชครับเรียนบริหารอยู่ปีสามแล้วเป็นอดีตรองเดือนมหาลัย...”
“ที่พี่พีชพยามจะบอกก็คือวันนี้คนที่มาจะมีตั้งแต่ปีหนึ่งยันบัณฑิตบางคนที่ว่าง เท่านั้นแหละไปกันเถอะ”ครอสมันคว้าข้อมือผมแล้วลากออกมาจริงๆด้วย ผมหันไปยิ้มแหยๆให้รุ่นพี่เชิงขอโทษ พี่แกก็ไม่ได้โกรธจริงจังอะไรแต่ตะโกนคาดโทษมาซะดังลั่นร้านว่า
“เหี้ยครอส! มึงขัดกู มึงจำไว้นะ! ขอแช่งให้มึงแห้ว!”
“อย่าไปยุ่งกับคนเมื่อกี้นะ”รุ่นน้องไร้สำนึกยังมีหน้ามากำชับสั่งผมอีก
“ทำไมอ่ะ”
“พี่เขาเป็นสายนักดาบน่ะ ชอบฟันแล้วทิ้ง”มันว่าพลางเปิดประตูกระจกสีขุ่นเลื่อนเข้าไปด้านใน ภาพที่เห็นคือเหล่าชายหญิงหน้าตาดีเด่นของสถาบันรวมตัวกันกว่ายี่สิบคนได้แล้ว
โซนที่พวกพี่ๆจองไว้ยาวออกไปนอกระเบียงด้วย กะคร่าวๆแล้วคงจุได้มากกว่าสามสิบคน
ผมมองซ้ายมองขวาไปเรื่อยๆก่อนจะรู้สึกตัวว่าสายตาที่ทุกคนมองมามันแปลกๆ มองต่ำลงไปยังมือ...
มือ!!
ผมรีบกระตุกแขนของตัวเองออกจากการกอบกุมราวกับโดนของร้อน เชี่ยครอสกลั้นขำจนตัวสั่น
“เข้ามาสิ เลือกที่นั่งได้ตามใจชอบเลยนะ”มีรุ่นพี่ผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักมากเข้ามาพูดกับเราสองคน ผมพยักหน้าและกวาดสาตามองไปรอบๆ โต๊ะส่วนใหญ่มีคนนั่งหมดแล้ว ระเบียงข้างนอกพวกปีสูงๆก็นั่งกันเต็ม คงต้องไปขอสักโต๊ะนั่งด้วย
“นั่งไหนดีวะ”
ครอสชี้ไปที่โต๊ะๆนึงแทนคำตอบ
ผมเบ้หน้าทันทีที่รู้ว่าเจ้าของโต๊ะดังกล่าวเป็นใคร
ยัยไก่จิกเด็กตายเฎ็กฏายบนปากโอ่งซันนี่
ผมเพิ่งรู้นี่แหละว่าเธอก็ได้รางวัลในการประกวดด้วย ไม่เห็นอยู่ในสายตายเลย เฮ๊อะ พอซันนี่หันมาเห็นครอสเธอก็ฉีกยิ้มกว้างโบกมีเรียกหยอยๆก่อนจะชะงึกกึกเมื่อสบตากับผม ผมว่าผมไม่เคยไปทำอะไรให้ผู้หญิงคนนี้นะ แต่ความไม่พอใจอย่างชัดเจนนี่มันอะไร?
ไม่อยากนั่งด้วยเลยสิให้ตาย ขอไปนั่งกับพี่นารายณ์ได้ไหม อิอิ
ว่าแต่พี่นารายณ์ของผมอยู่ไหนหว่า
โต๊ะของซันนี่มีผู้หญิงอีกสองคนนั่งอยู่คิดว่าคงเป็นดาวปีหนึ่งทั้งหมด รวมพวกผมก็เป็นห้าคนพอดิบพอดี ซะเมื่อไหร่...แม่ง โต๊ะนึงมีสี่ด้าน นั่งได้ด้านละคน
กูส่วนเกินนี่หว่า ผมยืนมองโต๊ะที่เต็มแล้วตาปริบๆ
“อ่า...งั้นกูไปนั่งตรงนู้นนะ”หน้าเจื่อนเลยกู ผมชี้นิ้วไปส่งเดช
ฮือออ ซังจ๋า เพื่อนอยู่ไหน ช่วยเพลินด้วย~~ เพลินไม่ถูกกับคนแปลกหน้า จะให้ไปนั่งไหนล่ะทีนี้ โต๊ะอื่นเขาดูมีคนรู้จักกันทั้งนั้น ขืนเสล่อแป๊ะเข้าไปนั่งได้ทำลายบรรยากาศเขาหมดพอดี
“จะไปไหนล่ะ!? มานั่งนี่สิ”ครอสพูดพร้อมชี้ไปยังเก้าอี้ตัวที่ว่างอยู่ จากนั้นก็เดินไปลากเก้าอี้ตัวใหม่มาวางไว้ข้างๆกัน
“เบียดไปป่ะ ถามจริงเถอะมึงจะตักของกินยังไง?”ผมกระซิบเสียงรอดไรฟันถามคนที่นั่งอยู่ข้างๆแบบโคตรใกล้ โต๊ะสี่เหลี่ยมจัตุรัสแคบๆซึ่งมีสมาชิคใหม่สองคนถูกปกคลุมด้วยความเงียบแปลกๆ
“ไม่ถนัดเหรอ? เดี๋ยวป้อนให้เอาไหม”
“กูถนัดละ”
ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะไอ้เวร ผมเลิกสนใจมันและลุกไปตักอาหาร เปิดประตูออกมาด้านนอกเห็นลูกค้าคนอื่นอยู่พอประมาณ ส่วนอาหารก็จัดโซนอย่างดีมีทั้งไทย จีน ญี่ปุ่น อิตาลี่เอาไว้ ผมหยิบจานและตรงไปยังตู้ปลาดิบ
“เอาจานนึงครับ อ๊ะ จานนึงน้อยจัง เอาเยอะๆเลยครับ เอามากกว่าของคนเมื่อกี้สามเท่า”ผมบอกพนักงานที่ยืนประจำอยู่ เธอแอบอมยิ้มกับออเดอร์ของลูกค้าอย่างผม
ร้านนี้อยู่ได้สองชั่วโมง หมดเวลากินตอนสองทุ่มนิดๆ คืนนี้คงต้องไปค้างห้องไอ้ซัง(อีกแล้ว) ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูในตอนนั้นเองจมูกก็ได้กลิ่นโคโลนจ์เย็นๆ ผมเงยหน้าขึ้นมามองคนข้างตัวตามสัญชาติญาณก่อนจะหลุดปากออกมาเสียดังว่า
“พี่นารายณ์!!”
แว๊กกกก ไอ้บ้าเพลิน ไอ้ปากพล่อย! มึงไปเรียกเขาเหมือนสนิทกันอย่างนั้นได้ยังไง! คนโดนเรียกเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“เพลินเหรอ?”
“ครับ!!”ยืนตัวตรงเป็นระเบียบยังกับทหารเกณฑ์เลยกู ฮืออออ พี่เขารู้จักชื่อผมด้วย นับว่ามิชชั่นคอมพลีชแล้ววันนี้
“ผมเป็นรุ่นน้องโรงเรียนพี่ครับ พี่อาจจะไม่รู้จักผมแต่รู้จักพี่น๊านนนนนานแล้ว”
พี่เขายิ้มด้วย เอ็นดูผมอยู่ใช่ป๊ะ คิดว่าผมน่ารักดีใช่มั้ยล่ะ ถ้าคิดว่าดีก็จีบเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ (มั่นหน้ามาก)
“พี่ก็รู้จักเรา ถ้ามีอะไรก็ปรึกษาได้นะ ยกเว้นเรื่องเรียน”
ย๊า~~ ผมยิ้มหน้าบานเก็บอาการไม่อยู่แล้วครับ ถึงพี่แกจะพูดไปพลางคีบอาหารไปพลางไม่ได้มองหน้าผมก็เถอะ ผมก็แรดถือจานปลาดิบตามพี่แกต้อยๆ ไม่ถามเขาสักคำว่าอยากคุยกับเอ็งไหม
“มัวแต่ยิ้ม เอาไลน์มาสิ”
“หะ!!?”
“ตอนมีเรื่องจะปรึกษาจะถามพี่ยังไงล่ะหือ?”
“อะ ดะ ได้ครับๆๆ นี่ครับๆๆๆ”ปลาดิบผมแทบลงไปกลิ้งอยู่กับพื้นเมื่อพี่แกควักมือถือออกมา ผมลนลานเปิดไลน์ของตัวเองแล้วแสกนคิวอาร์โค้ดแทบไม่ทัน
พอเสร็จแล้วพี่เขาก็เดินกลับเข้าห้องส่วนผมแยกออกมายืนสงบสติอารมณ์อยู่ข้างผนัง
หึยๆๆๆๆ ฟินอ่ะ เรื่องนี้ต้องรีบขยายให้ไอ้ซังรับรู้ คืนนี้มึงไม่ได้นอนแน่ ฮ่าๆๆๆๆ
แต่ก่อนอื่นผมควรจะกลับไปที่ของตัวเองได้แล้ว พอคิดได้ผมก็เดินกลับเข้าไปยังโต๊ะของซันนี่ และสิ่งที่ผมเห็นก็ทำให้ความฟินทั้งหมดพังทลายลง
ครอสไม่อยู่ มันคงไปตักอาหารยังไม่กลับ แต่ปัญหาก็คือสาวๆและจำนวนเก้าอี้ที่เหลืออยู่ สาวๆสามคนกับเก้าอี้ว่างแค่หนึ่งตัว... “อ้าวเพลิน ขอโทษนะ พอดีว่าเห็นหายไปนานนึกว่าย้ายไปนั่งที่อื่นแล้ว เมื่อกี้รุ่นพี่มาขอเก้าอี้เราเลยยกให้ไป รอแป๊ปนะ เดี๋ยวไปหามาให้ใหม่”สีหน้าของซันนี่ฉายว่าตกใจและรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร เราไปนั่งที่อื่นก็ได้”ตอนที่ผมพูดดาวอีกสองคนก้มหน้าจนแทบจะติดจาน เหมือนไม่กล้าสู้หน้าผม
หึ!
ผมไม่ได้โง่ถึงขั้นเดาเจตนาของเธอไม่ออก ผมรู้ว่าเธอไม่ชอบผมสักเท่าไหร่แม้จะไม่รู้ว่าไม่ชอบด้วยเหตุผลอะไรก็เถอะ ผมไม่หน้าด้านพอจะนั่งร่วมโต๊ะกับคนที่ส่งสายตาจิกผมตลอดเวลาอย่างนั้นหรอก
เมื่อหันหลังให้ปัญหาเก่าผมก็ต้องเผชิญกับปัญหาใหม่
พี่นารายณ์จ๋า~น้องเพลินมีปัญหาจะปรึกษา น้องเพลินไม่มีที่นั่ง น้องเพลินโดนเด็กผู้หญิงรังแก...
น่าขายหน้าชิบ!
“น้องเพลินครับ ถ้าไม่รังเกียจจะมานั่งกับพี่ไหมครับ”หากเป็นคนอื่นพูดผมคงดีใจ แต่นี่คนชวนเป็นพี่พีช พี่แกคงเห็นผมยืนถือปลาดิบทำหน้าเด๋อๆเหมือนบ้านนอกเข้ากรุงอยู่คนเดียวเลยเข้ามาทักด้วยน้ำเสียงสุดแสนจะอ้อล้อ
“หง่า...ก็ได้ครับ”
“อย่าพูดเหมือนจำยอมเพราะไม่มีทางเลือกแบบนั้นสิครับ!”
ก็มันไม่มีทางเลือกจริงๆนี่หว่า ถ้าไม่ติดคำขู่ของไอ้ครอสพี่แกก็เป็นรุ่นพี่ที่ดีอยู่หรอก ผมฉีกยิ้มแหะๆให้และเดินตามแกไปยังโต๊ะตัวยาวซึ่งประกอบด้วยสาวๆซะส่วนใหญ่ พอผมเดินไปถึงทุกคนก็ตีหน้าล้อๆพี่พีชกันใหญ่
“ไอ้พีชมึงนี่ไม่ได้เลยนะ กูก็งงอยู่ว่าทำไมวันนี้ไม่เห็นมึงสอยดาวปีหนึ่งมาเลย ที่แท้เล็งเดือนอยู่นี่เอง”เจ๊คนนึงขยับที่ให้ผมนั่งพร้อมเหน็บเพื่อนตัวเองไปด้วย
“ชู่วๆ อย่าพูดดังสิเดี๋ยวไก่ตื่น”
โฮ่ยยยย ได้ยินเต็มๆแล้วครับเฮีย พี่แกไล่เพื่อนผู้ชายที่นั่งอยู่อีกฝั่งของผมไปนั่งแทนที่แกและแกก็นั่งลงข้างๆผมซึ่งได้แต่แสดงรอยยิ้มสุดแห้งแล้งแจกไปรอบๆวง
“เพลินไม่เคยมาร้านนี้ใช่ไหม ลองยำสาหร่ายนี่ดูสิ อร่อยนะ”เจ๊คนเดิมเลื่อนจานมาให้ ผมเลยคีบใส่ปากตามมารยาท
“ลองกินเสต็กแกะดูสิ อ่ะนี่”อันนี้พี่พีชพูดครับ
“เบคอนนี่ด้วยจ่ะ”นี่ก็พี่พีชอีก
“ระวังพี่พีชมันนะไอ้บ้านี่มันเลว”
“ให้มันน้อยๆหน่อยป่าน เธอเองก็งาบละอ่อนในคณะตัวเองมาเยอะแล้วนิ”
“ปากเสีย!”
“ฮ่ะๆๆ พวกมึงนี่ก็ทะเลาะกันทุกปีเลยให้ตาย ว่าแต่น้องมันน่ารักว่ะ ทำหน้าตื่นๆเหมือนโดนลักพาตัวมาแหนะ”
“เออจริง ผู้ปกครองไม่ตามหาแย่เลยหรอ ฮ่ะๆๆๆ”
รุ่นพี่ผู้ชายอีกสองคนในโต๊ะพูดแซว
ผมไม่ได้พาผู้ปกครองมาด้วยสักหน่อย อ่อนกว่าสองปีอย่าทำเหมือนผมเป็นเด็กน้อยใสๆขนาดนั้นสิ นี่โตแล้วและหื่นมากด้วย
ผมมองคนนั้นคนนี้ซ้ายทีขวาที ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่ากำลังทำหน้ายังไง แต่พอมีพี่คนนึงทักขึ้นทุกคนก็พากันเห็นด้วยไปหมด โอ๊ยยยย โดนรุมแซวอ่ะ!!
กึก!
ยังไม่ทันได้พูดอะไรกลับไปก็มีจานกับแก้วน้ำสองใบวางลงข้างๆแทรกกลางระหว่างผมกับพี่พีช ใครวะ แม่งมีสามมือรึไง ถือมาหมดอีท่าไหน?
แต่พอผมเงยหน้าขึ้นไปเท่านั้นแหละก็ต้องอ้าปากค้าง
“มึง...ทำไมถึง...?”
“ผู้ปกครองมารับแล้วครับน้องเพลิน”ผู้ปกครองของผม(?)พูดขึ้น ลากเก้าอี้เข้ามาแทรกวงระหว่างผมกับพี่พีช”พี่พีชครับ น้องครอสขอนั่งด้วยคนนะ”
“กูเกลียดมึงวะ”
“แต่ผมรักพี่นะ ฮ่าๆๆๆๆ”อื้อหือออ กลางดงรุ่นพี่มันไปเอาความมั่นใจผิดๆนั่นมาจากไหนวะ ผมแทบตกเก้าอี้ตอนที่ได้ยินคำที่มันพูด พวกรุ่นพี่คนอื่นพากันหัวเราะครืน
คุยกันอีกสองสามประโยคทุกคนก็เลิกให้ความสนใจผม หันไปกินอาหารตรงหน้าตัวเองต่อ
“กินเป็นแต่ปลาดิบรึไง”แก้วน้ำแก้วหนึ่งถูกเลื่อนมาตรงหน้า
“ก็ชอบหนิ ให้เหรอ”ผมหมายถึงน้ำพันซ์แก้วนั้น ครอสพยักหน้าแทนคำตอบ”ขอบคุณ...ว่าแต่มึงมานั่งตรงนี้ทำไม”
“มาจีบพี่พีช”
“มึงนี่น้า~”นับถือในความไหลลื่นของมันจริงๆ คือผมก็คิดเองเออเองไปแล้วนั่นแหละว่ามันอุตส่าห์ตามมานั่งกับผม ยิ่งเห็นสีหน้าตอแหลของมันตอนตอบคำถามยิ่งมั่นใจ คนอะไรหวังดีได้น่าหยิกจริงๆ ผมส่ายหัวอย่างเอือมระอา
“ไม่พอใจอะไร อยากให้ตอบว่ามาจีบเพลินรึไง” “โอ๊ยยยยยย”คนที่ร้องไม่ใช่ผมแต่เป็นพี่พีช
“โดนเหยีบหางเหรอพีช แหกปากทำไม”เพื่อนพี่แกถามอย่างหมั่นไส้
“โอ๊ยยยยยยย ไม่มานั่งตรงนี้ไม่รู้หรอกป่าน เสต็กแกะในจนกูหวานจนแสบคอไปหมด!”
พี่พีชคงได้ยินพวกเราคุยกันเต็มๆแต่โชคดีที่คนอื่นไม่สนใจพี่แกแพล่มผมเลยรอดตัวไป
“เชี่ย! มึงเลิกพูดเล่นอย่างนี้สักทีคนอื่นเขาเข้าใจผิดหมด!”ครอสก็ยังเป็นครอส ไม่มีสำนึกสักนิด มันหัวเราะและจัดการอาหารที่มันยัดใส่จานเพียงจานเดียวมาซะพูนของมันต่อ
เวลาผ่านไปเร็วมาก รู้ตัวอีกทีนึงก็ทุ่มห้าสิบแล้ว หลายโต๊ะเริ่มกินอิ่ม พวกพี่ปีสูงบางคนเริ่มขอตัวกลับก่อนส่วนพวกที่เหลือก็เริ่มลุกเดินล่าเหยื่อ
เช่นพี่พีช รายนี้ลุกพรวดไปเต๊าะพวกซันนี่เป็นที่เรียบร้อย
และเชี่ยครอสก็เช่นกัน
“พี่ป่านครับ ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหม อยากเก็บรูปคู่ดาวมหาลัยปีสามไว้อวดเพื่อน”เจ๊แกตีหน้าแปลกใจก่อนจะรีบจัดผมให้เข้าทรง ร่างสูงเดินอ้อมไปยังหลังเก้าอี้ของเธอ ส่งมือถือมาให้ผมพร้อมพูดว่า”ถ่ายให้หน่อยสิ”
หนอย แม่งใช้ผมอ่ะ!
“เออๆ เอ้า ยิ้ม”ผมบอกให้คนในเฟรมยิ้ม เชี่ยครอสดูหล่อมากอ่ะ ท่าเท้าแขนกับโต๊ะเหมือนกำลังโอบไหล่พี่สาวดาวมหาลัย ชิส์ น่าหมั่นไส้
ผมกดถ่ายไปหลายช็อต
“ไอ้ป่านเก๊กสวยใหญ่เลยนะมึง”มีรุ่นพี่ปีสี่เดินผ่านมาแซว ก็จริงอย่างที่เขาพูดปกติเจ๊แกดูซ่าๆเปรี้ยวๆมากกว่ามานั่งเอียงคอสามสิบองศายิ้มละไมมุมปากแบบนี้
“อ่ะนี่”ผมส่งมือถือกลับไปให้เพื่อนของตัวเอง ครอสรับไปเปิดดูภาพด้วยสีหน้าพึงพอใจ หึ! กูถ่ายสวยใช่ไหมล่ะ
ทว่า...แทนที่มันจะคอมเม้นต์ภาพผมมันกลับหันไปพูดกับอีกคนในรูปว่า
“ขอเฟสหน่อยสิครับ จะได้แท็กรูป”
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยย!
มุกขอเฟสสาว!!
พี่ป่านแกทำหน้าช็อคๆเหมือนไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะถูกหวย อ้าปากเหวอก่อนจะรับมือถือของครอสมาพิมพ์ชื่อเฟสตัวเองอย่างประหม่า
“นี่จ่ะ”พี่แกหันไปยักคิ้วจึกๆกับเพื่อนดาวปีสามของตน อารมณ์ประมาณเห็นมั้ยล่ะว่าฉันเด็ดขนาดไหน อิ๊อิ๊
เห็นแล้วน่ารักดีนะครับ ไม่เหมือนไอ้หน้าหม้อบางคน ตอนนี้มันแจ้นไปขอถ่ายรูปกับสาวโต๊ะนั้นโต๊ะนี้ไปทั่ว ลามไปยังพี่ปีสูงนอกระเบียงโน่นเลย
แม่ง...
ไม่เห็นมาขอผมถ่ายรูปบ้างเลย! ในโต๊ะตอนนี้เหลือแค่ผมที่นั่งเท้าคางหน้าหงิกอยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
อ๊ะ! จะว่าไปมุกนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน ไอเดียดีๆผุดขึ้นในหัว ผมกระตุกยิ้มมุกปากตามประสาคนร้ายกาจ(?)
“พี่นารายณ์คร้าบบบ~~”
" " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " " "
มีเด็กไม่รู้ใจตัวเองคนนึงแหนะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
