รักนี้เกิดขึ้นในรั้วโรงเรียน
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมีแสงแดดอ่อนๆรอดเข้ามาผ่านกระจกบานหน้าต่าง ผมหลับไปนานพอสมควร เหลือบมองเวลาที่ตรงหัวเตียงเกือบจะเจ็ดโมงเช้าแล้ว ตื่นสายนะวันนี้ปกติผมตื่นตี่ห้าครึ้งไม่เกินหกโมง ผมก้มมองยังมีแขนยาวกอดผมไว้ กอดไว้แบบนี้ตลอดทั้งคืนมันรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้ ผมค่อยๆหันหน้าไปมองคนที่ยังคงหลับสนิท ขนาดเวลานอนหลับนี้ก็ยังหล่อ คิ้วที่หนาๆมันรับกับดวงตากลมโตคู่นั้นปลายจมูกโด่งขึ้นเป็นสันคมตามแบบฉบับลูกครึ้งเขาโชคดีมากที่เขาได้พ่อเขามาเกินครึ้งซะอีก โดยรวมแล้วมันช่างดูดีโดดเด่นไปหมด แต่ยกเว้นดวงตาสีดำธรรมชาตินั้น
"เฮ้ย!" ผมสะดุ้งก็คนที่ผมพิจารณาความหล่ออยู่นั้น จู่ๆก็ลืมตาโพลงขึ้นมาเหมือนกับรับรู้ได้ว่ามีคนมองจ้องเขาอยู่ คริสโตเฟอร์ยิ้มให้ผม
"จะทำอะไรผมหรอครับ หรือว่าที่รักจะลักหลับผมแต่เช้าเลย " คริสโตเฟอร์พูด ผมพลิกตัวมานอนตะแคงเพราะว่าผมกำลังมองจ้องเข้าไปในแววตาคู่นั้น มองลึกลงไปจนเห็นสีของนัยน์ตาได้ชัดเจนมันไม่เหมือนทุกที ผมมองเพ็งมันอีกทีคราวนี้นานหน่อยตื่นเช้ามาผมอาจจะตาหูลายหรือบอดสีไปชั่วขณะแต่ไม่ใช่
"สีตาของเธอมันเป็น..." ผมถามคริสโตเฟอร์ด้วยควาประหลาดใจเพราะทุกทีผมจะเห็นว่ามันมีสีดำธรรมชาติแต่นี้
"สีฟ้า..ครับครู..นัยน์ตาผมมีสีฟ้า" คริสโตเฟอร์พูดเขายื่นหน้ามาใกล้กับผมใช่มันเป็นสีฟ้าที่สวยมาก
"ทำไม?...ปกติสีตาเธอมันเป็นสีดำไม่ใช่เหรอคริส " ผมถามคริสโตเฟอร์แต่มีทันที่เขาจะตอบคำถามผม ผมก็เหลือบมองไปเห็นกล่องใส่คอนแทคเลนส์วางอยูบนโต๊ะ ผมหันกลับมามองหน้าเขาอีกที
"เธอใส่คอนแทคเลนส์เหรอคริส ? "
"ใช่..เพื่อปกปิดมัน...ผมอยากปิดบังมันไว้...ผมพยายามหลอกตัวเองว่าผมไม่มีส่วนไหนที่ได้มาจากพ่อของตัวเองแต่มันกลับไม่ใช่ผมได้เขามาเกือบทั้งหมด"คริสโตเฟอร์พูด
"ผมไม่อยากเห็น"คริสโตเฟอร์พลิกตัวลุกขึ้นนั่ง
"ทำไมละ..สีฟ้าแบบนี้สวยดีออก..ครูชอบ..และนี้คือตัวต้นที่แท้จริงของเธอนะคริส" ผมพูดก่อนจะยื่นมือไปแตะเพื่อจับใบหน้าเขาไว้ ผมเพ้งมองเข้าไปในนั้น มันสวยงามจริงๆแต่เขากลับไม่อยากที่จะเห็นมัน
"เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่ผมนอนหลับสนิทโดยที่ไม่ฝันร้าย..ครูเชื่อไหมผมฝันร้ายทุกคืน..ฝันว่าโดนทิ้งให้อยู่ลำพัง..ฝันว่าคนที่ผมรักเขากำลังเดินหันหลังทิ้งผมไป คำพูดที่บอกว่าจะกลับแต่เขาไม่เคยกลับมาอีกเลย" คริสโตเฟอร์พูดมือเขาก็ลูบไล้ไปตามหน้าท้องที่แบนลาบของผม คลึงเคล้ามันเล่น
"แต่เมื่อคืนผมรู้สึกดีรู้สึกอบอุ่นรู้สึกว่าผมไม่ได้อยู่ตามลำพัง" คริสโตเฟอร์พูดเขาเงยหน้ามองผมสายตาเป็นประกายยิ่งมีแสงอ่อนตกกระทบลงที่ดวงตาสีฟ้าคู่นั้น
"ถ้าครูไม่มีแฟนก็คงจะดีซินะ..เราเจอกันช้าไปใช่ไหมครู"
"หึ?" ผมเลิกคิ้งสูงมองคนที่พลิกตัวตะแคงเข้าหาผมตั้งข้อศอขึ้นเพื่อท้าวยันรองรับน้ำหนักศรีษะไว้ ฝามือหนานิดหน่อยตามประสาคนชอบเล่นบาสเกตบอล ลูบไล้ที่แก้มของผมอย่างเบามือเหมือนกลัวว่าจะทำให้ผมเจ็บ
"ผมรักครู"
"คริส.... มันเร็วไปหรือเปล่า ...เธอแน่ใจแล้วเหรอว่าเธอเป็นแบบนี้จริงๆ"
"คือครูหมายถึง... ครูเองก็ยังเคยสับสน ครูยังต้องใช้เวลาหลายปีเหมือนกันนะกว่าจะค้นพบว่าครูชอบแบบไหนนะคริส" ผมพูดคริสโตเฟอร์หันหน้ามามองผมนิ่งๆ เหมือนเขากำลังใช้ความคิด ผมคิดว่าเขาแค่สับสน
"และนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ...ครู..."
"อืมมม" เขาดึงผมเข้าไปจูบเลยแบบไม่ทันตั้งตัวแต่ก็เล่นเอาเขมอ่อนระทวยไปทันที ในขณะที่ผมกำลังเคลิ้มจู่ๆเขาก็ถอนปากออก ผมเบิ่งตามองคริสโตเฟอร์ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนและบิดยืดกล้ามเนื้อ
"ผมเคยบอกครูแล้วว่าผมจะพิสูจน์ด้วยการจูบ ถ้าครูสงสัยผมบ่อยๆ ผมคงต้องจูบครูบ่อยๆเช่นกัน"
"ครูยังสงสัยอะไรผมอีกไหมครับ" คริสโจเฟอร์ถามและ
"หึ" ผมรีบส่ายหัวทันทีถ้าสงสัยก็โดนจูบอีกอะดิวะ คริสโตเฟอร์ยิ้มและเขาก็ลุกออกจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำไป เขาปล่อยให้ผมนั่งทำหน้างง ใช้นิ้วลูบที่ริมฝีปากตัวเองเบาๆ และผมก็ลุกขึ้นไปเตรียมจะเข้าห้องน้ำต่อจากคริสโตเฟอร์เช่นกัน ผมก้มลงมองมีขวดคอนแทกเลนส์จำนวนมากนี้เขาตั้งใจจะปิดมันไปตลอดชีวิตเขาเลยหรือไง
หลังจากคริสโตเฟอร์ออกมาจากห้องน้ำผมก็เข้าไปใช้ต่อเช่นกัน วันนี้ครูประพันธ์คงจะกลับมาแล้ว ผมทำธุระส่วนตัวสักพักก็ออกจากห้องน้ำ ผมเห็นคริสโตเฟอร์กำลังเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ที่เมื่อคืนผมทำแบบนั้นกับคริสโตเฟอร์เราสองคนช่วยตัวเองกันบนเตียง มันน่าอายมากจริงๆ และยิ่งเป็นลูกศิษย์อีกด้วย
"ทำไมยืนทำหน้าแบบนั้นละครู" คริสโตเฟอร์หันถามผม
"อย่าไปบอกใครนะเรื่องเมื่อคืนนะคริส" ผมพูดกับคริสโตเฟอร์
"ไม่บอกแน่นอน เรารู้กันสองคนไม่กล้าบอกคนอื่นหรอก" คริสโตเฟอร์หันมาพูด ดีมากมันก็แบบนี้แหละนะใครจะกล้าไปบอกละว่าทำแบบนั้นกับผู้ชายด้วยกัน
"เดี๋ยวคนอื่นเลียนแบบ" Q_o
"ขอบคุณนะครับครูเมื่อคืนมีความสุขมากเลย "
"หรือว่าครูไม่มีความสุขแต่ผมเห็นหน้าครูเคลิ้มซะขนาดนั้นแถมยังร้องครางซะดังแบบนั้นอีก ถ้าบอกไม่มีความสุขอีกนะคราวนี้ผมคงต้องหาท่ายากาเล่นกับครูแล้วแหละ " คริสโตเฟอร์หันหน้ามาพูด ผมควรจะดีใจรอใช่ไหมละ T_T
"และดีนะที่บ้านพักข้างๆไม่มีใครอยู่นะ.. ฮาๆ คราวนี้เขาคงรู้กันหมดโดยที่ผมไม่ต้องเอ่ยปากบอกเอง " ยังมีหน้ามาขำผมอีกนะ ผมก็ยิ่งอายเข้าไปใหญ่เลย
"ตุ๊บ" ผมหยิบหมอนนั้นแหละตีคนที่แซวผม
"ยังจะมาทำเป็นปากดี"
"ว่าแต่ทำไมนายรู้เรื่องพวกนี้ด้วยละ..นายยังเด็กอยู่นะคริส" คริสโตเฟอร์ชี้ไปที่กล่องพาสติกผมก็หยิบมาดูพอเปิดดูก็ต้องหันมามองหน้าเจ้าของ
เพราะว่านี้มัน หนังสือโป้ ซีดีโป้
"ก็เด็กผู้ชายใครเขาก็มีกันครูไม่มีเหรอ" คริสโตเฟอร์พูด
"ผมโตเป็นหนุ่มแล้วนะมันก็ต้องมีบ้างครู...แต่..ยังไม่เคยกับผู้ชายนะ"
"อ้อเคยแล้วซิ ....กับครูคนแรก..ที่ผมทำให้เมื่อคืนอะ" คริสโตเฟอร์หันมากระซิบกับผม ผมควรจะยิ้มอย่างภูมิใจด้วยใช่มั้ย ผมหันหลังไปจัดการสวมนาฬิกาข้อมือและแหวนที่ผมถอดเอาไว้
"ครูเขมครับ" คริสโตเฟอร์ยืนอยู่ข้างๆผมเขาใช้มือดันเอวผมให้หันหน้าไปหาเขาขณะที่ผมกำลังจะก้มลงติดคลิปนาฬิกาข้อมือเขาก็คว้าข้อมือผมไปและบรรจงติดมันให้ผมแทน
"ครูเชื่อที่ผมพูดไหม..ว่าผมรักครู" คริสโตเฟอร์หมุดตัวผมให้หันมามองหน้าเขาแววที่ที่ดูจริงจัง
"ฉันเชื่อ..ความรักมันเกิดได้ทุกเพศทุกวัน ทุกช่วงเวลา..แต่ครูยังไม่ได้เลิกกับกานต์เลย...ครูเคลียร์เรื่องนี้ก่อนได้ไหม..คริส" ผมพูด คริสโตเฟอร์ยิ้มให้ผมและเข้าสมสวมกอดผม ผมก็กอดเขาตอบมันเป็นกอดที่ทำให้ผมรู้สึกดีมากจริงๆ
"ไปทานข้าวกันดีกว่า..ผมพาไปร้านกาแฟสดมีพวกขนมปังปิ้งอะไรพวกนี้ มีอย่างอื่นด้วยนะครู " ผมพยักหน้าเบาๆตอบรับ ผมหันไปมองกรอบรูปที่ตั้งอยู่ที่มีแค่รูปเขาและแม่ของเขาอีกส่วนหนึ่งที่หายไปจากการถูกฉีก ผมหันไปมองคริสโตเฟอร์ เขารู้ว่าผมหมายถึงอะไร
คริสโตเฟอร์หยิบหนังสือขึ้นมาหนึ่งเล่มมันเป็นหนังสือนิทานภาษาอังกฤษ คริสโตเฟอร์เปิดให้ผมดูมันรูปผู้ชายเหมือนนั่งย่องกำลังทำท่าจะหอมใครสักคนและส่วนที่ถูกฉีกออกไปถ้าเอามาแปะต่อจากภาพที่อยู่กรอบรูปมันเข้ากันได้พอดีเลย ภาพผู้ชายต่างชาติเขากำลังหอมคริสโตเฟอร์ตอนเด็กๆ รูปนี้มันเก่ามากแล้วและตอนนี้เขาก็คงเปลี่ยนแปลงไปแล้วตามกาลเวลา
"มันอาจจะกลับมาไม่เหมือนเดิมเพราะแม่เธอก็แต่งงานใหม่ไปแล้ว"
"แต่กระนั้นก็เถอะครูยังอยากจะให้เธอได้พบกับพ่อของเธอเพื่อเคลียร์บางสิ่งที่คางคาในใจ เพราะยังไงเขาก็เป็นคนให้ชีวิตเธอถ้าไม่มีเขาก็ไม่เธอในวันนี้คริส"
"ครูจะพยายามช่วยหาเขาให้ได้"
"ผมเชื่อว่าครูทำได้..เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าผมหิวแล้ว ...หรือว่าครูจะให้ผมหากินในนี้ดีละ...อืมม"
"กินอะไรละในนี้" ผมถามคริสโตเฟอร์
"กินครู" คริสโตเฟอร์เดินมากระซิบที่หูผมมันดังเหมือนใครกรอกเสียงผ่านโทรโข่ง
"พอ..พอ..อันนี้เกินเด็กไปแล้ว..แก่แดดจริงๆเลย "ผมรีบหันหลังออกลงไปรอข้างล่างก่อนดีกว่าปกติเขมรุกเขานะ ปกติเขมต้องเข้าไปจีบแต่นี้เขมกำลังโดนเขารุก รู้สึกหวิวๆยังไงชอบกล
ตอนนี้เกือบแปดโมงครึ้งแล้วซิ ตื่นมาแต่เช้าอากาศดีดีแบบนี้ ผมไม่อยากทิ้งที่นี้ไปเลยจริงๆ ระหว่างที่ผมกำลังยืดเส้นยืดสายก็เห็น รปภ.ของโรงเรียนกำลังปั่นจักรยานกำลังผ่านหน้าผมคงตรวจดูบริเวณรอบๆโรงเรียนตอนเช้าเป็นเรื่องปกติ
"อรุณสวัสดิ์ครับครูเขม" เขาก็ทักทายผม
"อรุณสวัสดิ์ครับลุงแช้ม" ผมทักทายกลับ
"เอี้ยด!!" เสียงเบรครถดังจนแสบแก้วหู
"ครูนอนที่นี้เหรอครับ...นอนผิดที่หรือเปล่าครับครู...ฝั่งนี้มันฝังนักเรียนนะครับครู" อู้ยย!!
"เออ...คือ..เมื่อวานห้องน้ำผมแป๊ปมันแตกนะครับและครูประพันธ์ไม่อยู่ผมเลยต้องมาค้างกับคริสโตเฟอร์เขานะครับ"
"อ้อ!! เข้าใจแล้วครับ..ถ้าครูประพันธ์มาผมจะแจ้งครูประพันธ์ให้นะครับว่าไปดูห้องน้ำบ้านพักครูเขมให้หน่อย หลังที่เท่าไหร่นะครับ"
"หลังที่ สี่ครับ"
"ได้ครับ งั้นผมไปนะครู. " (เออ! นักเรียนใจดีให้ครูมานอนด้วย ดี้ดีวะ) ผมก็เกือบไปแล้วรู้อย่างนี้ยืนอยู่บนบ้านก่อนก็ดีอะ
"ผมจะเอามินิสตรีท ลูกรักของไอ้โป้งไปนะครูเบียดๆหน่อย..ผมรู้ครูชอบ" คริสโตเฟอร์เดินลงมาผมหันไปเหล่ตามองรู้ได้ไม่ได้แสดงอาการอะไรนะว่าชอบนะ และเราสองคนก็ออกไปหาอะไรทานเป็นร้านกาแฟสดเล็ก มีพวกขนมปังคุ้กกี้และยังมีไข่กะทะ ผมเลยสั่งไข่กะทะมาทานกัน เราคุยกันทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องตอนผมเด็กๆ ชีวิตวัยเด็กกับพี่ชายที่ผมรักพี่ต้นและพี่ก้อง แต่จะมีเรื่องพี่ก้องมากกว่าเพราะว่าเราวัยใกล้เคียงกันเล่นด้วยกันและพี่ก้องนะแกล้งผมมากที่สุดแต่พี่ก้องก็รักผมมากเช่นกัน
"กลับเข้าโรงเรียนกันดีกว่าครูจะได้เดินไปดูว่าครูประพันธ์มาหรือยังจะได้ซ่อมห้องน้ำให้ครูก่อน"
"และหากต้องซื้ออะไรเพิ่มเติมจะได้ไปหาซื้อมาให้เพื่อว่าวันอาทิตย์ร้านค้าบางที่ปิดเร็ว" ผมพูดคริสโตเฟอร์ลุกขึ้นผมดึงเสื้อเขาไว้ส่งธนบัตรให้
"ครูจ่ายเองคริส" ผมพูดทำน้ำเสียงดุ ผมเดินไปจ่ายชำระเงินคริสโตเฟอร์ก็เดิมยืนใกล้ๆกับผมแบบสนิมสนม คนที่กำลังทอนเงินให้ผมก็หันมามองผมกับคริสอยู่หลายรอบจนผมต้องเอาศอกกระทุ้งคริสโตเฟอร์แต่ผมก็เดินออกจากร้านกาแฟสดด้วยกัน
ในระหว่างที่ผมยืนรอคริสโตเฟอร์อยู่เขาเดินเข้าไปเอารถที่จอดไว้ด้านข้าง ผมก็หยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์โทรหาณัฐกานต์แต่ทว่ามันกลับเข้าสู้ระบบฝากข้อความเสียง ผมเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นมีรถมอเตอร์ไซค์ สกูปปี้จอดมองผมอยู่ฝั่งตรงข้ามสายตาเขาแสนจะอาฆาตผมมากผมเพ้งมองดีดี นั้นมันเด็กผู้หญิงที่่ชื่อแก้มพอเขารู้ว่าผมเห็นว่าเขามองผมอยู่เขาก็ขับรถออกไปทันที
"ครูครับ" คริสโตเฟอร์เรียกผม ผมขึ้นไปนั่งค่อม ผมชอบรถของโป้งนะแต่ว่าเบาะมันสั้นไปหน่อยเป็นรถมินิสตรีทไบค์รุ่นใหม่รูปทรงความทันสมัยและมันก็เข้ากับคนขับรถหน้าตาหล่อๆอย่างคริสโตเฟอร์สังเกตุได้จากตอนขับผ่านสาวๆ เขาหันมาเลี้ยวมองกันเป็นแถม คริสโตเฟอร์จับมือผมไปกอดเอวเข้าไปไว้ พอรถเลี้ยวเข้ามาจอดด้านใน ผมเห็นครูลินดาเธอน่าจะมาอยู่เวรโรงเรียนวันนี้ พอครูลินดาเห็นผมเธอก็รีบเดินขึ้นบันไดไป
"คริสครูขอไปคุยกับครูลินดาก่อนนะ" ผมพูดคริสโตเฟอร์มองหน้าผมสีหน้ากังวล
"ครูแค่อยากขอโทษ..เมื่อวันศุกร์แฟนครูพูดไม่ดีกับเขา" คริสโตเฟอร์พยักหน้าที่อย่างนี้ละยิ้มออกเชียว ผมรีบกึ่งเดินกิ่งวิ่งตามครูลินดา จังหวะที่ครูลินดาหยุดพูดคุยกับนักเรียนพอดีเลย ผมวิ่งไปหยุดครูลินดา เขาหันมองหน้าผมและเด็กนักเรียนหญิงสองคนนั้นก็มองหน้าผมสลับกับครูลินดา เขาสองคนก็หันมายิ้มให้กันเอง
"ครูค่ะ ..พวกเราออกไปซื้อพวกกระดาษสีเพิ่มก่อนนะคะครู เพราะที่มีมันไม่พอนะคะ "
"อืม..... ไปซิแล้วกลับมาทำให้เสร็จนะ" ครูลินดาบอกเด็กผู้หญิงสองคนเขาเดินส่วนผมออกไป ก่อนจะเดินไปหันมามองผมยิ้มๆ คงคิดว่าผมจีบครูลินดานะซิ ผมมาได้ไม่กี่วันและผมก็มักจะไปทานข้าวกับครูลินดาประจำในฐานะเพื่อนแต่ก็ไม่วายโดนเม้าส์ว่าผมกับครูลินดากำลังดูใจกันอยู่
"ครูลินดาครับผม..ขอโทษเรื่องวันศุกร์ที่กานต์"
"แฟนคุณมาว่าลินดาพยายามจะเข้ามาเป็นมือที่สามนะเหรอคะ" ครูลินดาพูด ผมพยักหน้าแต่ผมไม่รู้หรอกว่าณัฐกานต์พูดอะไรไม่ดีกับครูลินดา
บ้าง
"ช่างมันเถอะค่ะครูเขม..ลินดาไม่ถือโทษโกรธเธอแล้ว"
"แต่จะว่าไปครูเขมเป็นเกย์เหรอคะ" ครูลินดาถามผม ผมพยักหน้าเบาๆ
"ลินดาเองก็มีเพื่อนเป็นแบบครูหลายคนนะคะ...ลินดาไม่เคยนึกรังเกียจเลยนะคะครูเขม"
"ผมขอโทษที่ไม่ได้บอกครูลินดาตั้งแต่แรกว่าแฟนผมเป็นผู้ชาย"
"แล้วนี้มีปัญหากันหรือเปล่าคะ..ดูท่าทางแฟนครูจะหวงครูมากนะคะ"
"ครับค้อนข้างหวงและค้อนข้างจะมีปัญหากับคนรอบข้างผมอยู่บ่อยๆ " ผมพูดครูลินดาพยักหน้า ทำท่าจะเดินเข้าไปในห้องพักครู
"ไม่ว่าเพศไหน ทั้งผู้หญิงและผู้ชายแหละครับ" ผมพูด ครูลินดาปิดปากขำผม
"ครูลินดาครับ...ผมไม่รู้ว่าผมเข้าใจผิดไปเองไหมแต่ถ้าผมเข้าใจผิดผมขอโทษนะครับ..คือผมอยากจะบอกว่าผมอยากเป็นเพื่อนกับครูลินดานะครับ..เราเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหมครับ "
"ได้ซิค่ะ..ลินดายินดีค่ะ ..ว่าแต่ทำไมครูมาเร็วจังละค่ะ..มาแต่เช้าตรู่เลย"
"คือส่วนใหญ่จะเดินทางกลับมากันตอนเย็นวันอาทิตย์กันทั้งนั้นแหละค่ะ" ครูลินดาพูดผมพยักหน้า ที่จริงผมก็ตั้งใจแบบนั้นแต่เพราะนายตัวดีของผมนี้แหละ ผมยิ้มๆให้ครูลินดา
"ผมมาตั้งแต่เมื่อวานนะครับ"
"อ้าวเหรอคะ...แล้วนี้ออกไปไหนมาคะ"
"ไปทานข้าวกับ...คริสโตเฟอร์นะครับ" ผมบอกครูลินดาว่าผมไปทานข้าวกับคริสตเฟอร์สีหน้าครูลินดาก็เปลี่ยนไปในทันที เธอดูกังวลใจ
"ครูเขมคะ...ครูคิดอะไรกับคริสโตเฟอร์หรือเปล่าคะ" ครูลินดาถามผมนำเสียงเธอกังวลใจอย่างมากเช่นกัน ผมก็มองหน้าเธอ
"ครูมีอะไรหรือเปล่าครับครูลินดา..ผมเห็นสีหน้าครูกังวลมาก" ผมถามครูลินดากลับทันที ครูลินดามีสีหน้าเหมือนอยากจะบอกผมแต่ก็เหมือนมันจะพูดยากยังไงก็ไม่รู้
"เราเข้าไปคุยกันในห้องดีกว่าไหมคะ...ครูเขม" ครูลินดาพูดพยักหน้าให้ผมเข้าไปในห้องพักครูก่อน
"ได้ครับ" ผมพูด ผมเดินเข้าไปในห้องพักครู ครูลินดาเปิดพัดลมเพดานก่อนจะลากเก้าอี้ครูท่านอื่นมานั่งลงตรงข้ามกับผม
"ครูเขมคะ...ครูใหญ่ไม่ยอมแน่ๆนะคะถ้าครูกับคริสโตเฟอร์คิดแบบนั้นกันจริง..ลินดารู้คะว่ามันห้ามยากความรักประเภทนี้แต่
ที่นี้เพิ่งจะเกิดเรื่องไปก่อนที่ครูจะมา" ครูลินดาพูดว่าเพิ่งจะเกิดเรื่อง
"เกิดเรื่องอะไรครับ" ผมรีบถามกลับในทันที
"นักเรียนชายของเราหายไปหนึ่งคนและครูที่เพิ่งมาบรรจุก่อนหน้าครู..ก็หายไปด้วย เขาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษเหมือนกับครูเขมค่ะ"
"เขาชื่อครูมิ้งหรือเปล่าครับ" ผมถามกลับอย่างรวดเร็ว
"ครูรู้ได้ยังไงคะ..นี้เราไม่เคยพูดเรื่องนี้กันเลยนะคะตั้งแต่เกิดเรื่อง" ครูลินดาถามผมด้วยนำเสียงประหลาดใจ
"ครูลินดาครับ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย ..ผมเห็นในหนังสือการเรียนการสอนมีชื่อ มิ้งและชื่อแชมป์ อยู่ตรงมุมบนขวามือนะครับ ผมเองก็ไม่เข้าใจอะไรมากหรอกครับ"
"ใช่ค่ะเด็กคนนั้นชื่อแชมป์ เรียนอยู่ชั้นม.3 แชมป์เป็นเด็กที่น่ารักเรียบร้อยแต่พ่อแม่เขาเพิ่งจะเสียไปตอนปิดเทอมใหญ่ด้วยอุบัติเหตุและเขาก็ต้องอาศัยอยู่กับคุณป้า ป้าของแชมป์นะเขาเป็นผู้มีพระคุณกับโรงเรียนนี้บริจากอุปกรณ์สื่อการเรียนก่อนสอนเยอะแยะค่ะ " ผมพยักหน้าตาม
"เรื่องมันเกิดขึ้น หลังจากครูมิ้งมาบรรจุเป็นครูสอนภาษาอังกฤษที่นี้ ลินดาเองก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าเขาสองคนไปรักกันได้ยังไง แต่มีเด็กนักเรียนคนอื่นๆเห็นว่าครูมิ้งเขาไปหยิบเสื้อนักเรียนของแชมป์ที่ถอดไว้ตอนที่เขาเปลี่ยนเป็นชุดพละลงไปซ้อมกีฬาเอามาสูดดมและสายตาของเขาที่มองแชมป์มันเหมือนด้านชู้สาวมากกว่าด้วยค่ะ หลายคนแล้วค่ะที่พูดกันแบบนั้น"
"นั้นมันก็แปลว่าครูเขาคิดอะไรกับแชมป์อยู่ถูกต้องไหมคะ ..ส่วนแชมป์ไม่มีใครรู้ค่ะว่าเขาคิดยังไงกับครูมิ้ง"
"แต่ก็มีคนเห็นครูมิ้งกับแชมป์นี้ไปนั่งทานข้าวกันไปไหนมาไหนด้วยกันสองต่อสองบ่อยๆ จนป้าของแชมป์เขาจับได้เขาไม่ยอมค่ะเขามาหาผู้อำนวยการให้ไล่ครูมิ้งออกเขารับไมได้ค่ะและแชมป์ก็ไม่ได้มาเรียนเพาะว่าป้าของแชมป์สั่งกักบริเวร บรรดาครูพยายามไปพูดกับป้าของแชมป์ว่าทำแบบนี้มันไม่ถูกแชมป์ควรจะได้มาโรงเรียน จนสุดท้ายแชมป์หนีออกมาได้และก็หายตัวไปในวันเดียวกับที่ครูมิ้งหายไปเหมือนกันค่ะ"
"เขาหายไปด้วยกันเหรอครับ"
"ไม่มีอะไรยืนยันได้เลยค่ะว่าหายไปทั้งคู่ไหม เพราะไม่มีใครเห็นว่าเขาสองคนไปด้วยกันจริงๆ"
"แต่หลายสิ่งหลายอย่างมันก็บอกได้ว่าเขาทั้งคู่อาจจะหนีตามกันไปจากคำพูดของเพื่อนๆที่พอจะใกล้ชิดกับแชมป์นะคะ" ครูลินดาด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"ป้าของแชมป์ก็มาต่อว่าผู้อำนวยการใหญ่เลยค่ะและประกาศจะไม่สนับสนุนโรงเรียนเราอีกไม่บริจากอะไรให้ทั้งนั้น เขาเสียใจเพราะนี้คือหลานชายคนเดียวของเขา" ผมเลิกคิ้วมองครูลินดาถ้ารักหลานมากทำไมเรื่องแค่นี้ถึงยอมไมได้ละนี้มันความรักก็แค่ชายรักชาย
"ป้าของแชมป์เขาเป็นสาวโสดไม่มีครอบครัวค่ะ ครูเข้าใจไหมคะสาวโสดมักจะหัวโบราณนิดนึงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนไปนะคะ"ผมพยักหน้า
"ป้าของแชมป์รักแชมป์มาก เขาคงหวังพึ่งแชมป์ให้ดูแลเขาในยามแก่เฒ่า" ผมได้ฟังก็ใจหายเหมือนกันนะ
"ติดต่อครูมิ้งไม่ได้เลยเหรอครับ"
"ไม่ได้เลยค่ะ ...ทุกวันนี้ป้าของแชมป์ยังมาหาผู้อำนวยการเพื่อหวังว่าจะได้ข่าวคราวของหลายชายเขาบ้าง"
"อย่างนี้ก็ไม่ถูกนะครับ ผมเข้าใจความรักมันทำได้ทุกอย่างก็จริงแต่นั้นมันเป็นทางเลือกที่ไม่ถูก"
"คะใช่ค่ะ..เขาน่าจะเลือกทางอื่นที่ดีกว่านี้" ครูลินดาพูด ครูลินดาหันมาองหน้าผม ผมเริ่มที่จะกังวลเรื่องคริสโตเฟอร์ขึ้นมาทันที ถึงตอนนั้นผมรักคริสโจเฟอร์มากแค่ไหนผมก็คงไม่กล้าที่จะอะไรแบบนั้นลงไปแน่นอน หัวอกคนเป็นที่เป็นพ่อแม่เป็นผู้ดูแลเขาก็คงเสียใจและยิ่งมาเป็นความหวังอีกด้วย ก็จะยิ่งเสียใจมากแค่ไหน
"ครูลินดาช่วยหาชื่อนามสกุลของครูมิ้งและของแชมป์ให้ผมหน่อยนะครับ ผมจะลองให้พี่ชายที่เป็นปลัดอำเภอพี่ผมคงพอจะช่วยได้บ้างไม่มากก็น้อยที่จะตามหาเขาทั้งคู่ให้กลับมา ต่อให้เขารักกันมากเขาทั้งคู่ควรกลับมาทำให้มันทุกต้อง" ผมบอกครูลินดา ครูลินดามองหน้าผม
"ผมไมได้ทำเพื่อให้ทุกคนหรือผู้อำนวยการยอมรับตัวผมหรือยอมรับ...."
"ตกลงครูกับคริสโตเฟอร์..จริงเหรอคะ..แล้วแฟนครูละคะเขาจะไม่"
"ผมกับกานต์..เรากำลังจะยุติทุกอย่างผมกับเขาไปกันไม่ได้จริงๆครับครูลินดา"
"ดิฉันไม่ได้ยุนะคะ ดูครูเขมกับแฟนครู..ต่างกันมากค่ะ "
"ไม่ได้ยุเลยนะแต่แค่อยากให้เลิกกันใจจะขาดแล้วใช่ไหมละ" เสียงที่ดังเข้ามาในห้อง ผมสองคนหันไปมองที่ตรงประตู ณัฐกานต์ เขามาหาผมที่โรงเรียน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาต่อให้หวานชื้นนิดหน่อยก่อนที่จะเจอศึกหนัก ขอบคุณที่เข้ามาติดตามอ่านกันนะคะ มีคำแนะนำได้เลยค่ะ