หัวข้อ: ❣Secret heart❣ หัวใจ แอบรัก《แอบรัก⊰❤⊱พิเศษ {เที่ยวอิตาลี่}》17/01/60 P.50

[Honeyhoney]

  พึ่งเจอเรื่องนี้คิดไม่ผิดเลย สนุกมากกกกกกก รู้สึกสั้นไปหน่อยเลย 5555 ชอบมากกกกกค่ะ

[Arrun]

น่าร้ากกกก

[บีเวอร์]

นิยาย feel good แบบนี้หายากนะ

ถ้า good ทั้วเรื่องไม่มีหึงหวง เรื่องเก่าปัญหาสักอย่างก็จะเรื่อย ๆ นาน ๆ ก้จะเบื่อ

แต่เรื่องนี้ไม่เลยยยยยย มันน่ารัก น่าเอ็นดูไปหมดด

Feel good มาก ๆ ค่ะ 

[heaven13]

อ่านไป ฟินไป กรี้ดไป กลมกล่อม ละมุนมากๆค่ะ

[heyguy]

11ปี!! โอ้ยยยยยยยย พ่อเจ้าประคุณรุนช่อง
เก็บมาได้ยังไง น๊านนานนน หวานมาก ฟินมาก
ขิบคุณค่ะ

[bunnisa]

ข้าวเจ้าเอ๋ย  ช่างน่ารัก

[llmup]

ไม่จบได้ไหมมมมมมมมมมมมม ชอบมากเลยค่ะมีภาค2ต่อไหม
ขอราชา1ที่ค่ะ ห่อกลับบ้านด่วนๆ
ชอบนิยายไม่ดราม่าแบบนี้มากเลย เพราะชีวิตจริงมันเครียดแล้ว อิอิ

ขอบคุณมากๆนะคะ

[samsung009]

 

[poterdow]

น่ารักมากกกกกก ขอบคุณนะจ้ะ Happy new yearจ้า

[zenesty]

เป็นอีกเรื่องที่ดีงาม

[khwanruen]

น่ารักมากเลย 

[Haruya]

เป็นเรื่องราวการแอบรักที่อบอุ่น
อ่านไปแล้วไม่นาเบื่อเลย
ยิ่มให้กับข้าวจ้าวและราชา
ฟินนนนนนนนนน อ่านไปเขินไป 

^^ นิยายของคนเขียนแต่ละเรื่อง มีลายเซ็นต์เป็นของตัวเอง
ชอบจังค่ะ

จะติดตามต่อไปนะคะ

ว่าแต่ ทางพ่อราชาก็บอกว่า ข้าวจ้าว เป้นสะใภ้
แม่ข้าวจ้าวก็บอก ราชาเป็นเขยยยย
นี่ดู฿ออกกันขนาดนั้นเชียว 555+ แหม เขินนน

[Petit.K]

   
หลงเข้ามาอ่าน และไม่ผิดหวังเลยค่ะ
เป็นนิยายแนวฟีลกู๊ดที่ดีมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วฟินมากกกก ชอบมากๆ ฮือออออออ ความรู้สึกดีๆ ความอบอุ่นหัวใจที่ได้รับมันบรรยายออกมาไม่ถูกเลย แงงงง รู้แต่ว่าชอบ ชอบมากๆ โดนใจสุดๆ มุ้งมิ้งน่ารัก

ขอบคุณนะคะ

[Azuryngel]

Loving someone from afar for 11 years without them knowing and expecting anything in return. Not anyone can do that. A sweet and soft romance. 

[nicedog]

แอบรัก⊰❤⊱พิเศษ {เที่ยวอิตาลี่}



แสงแดดยามเช้าส่องสว่างเข้ามาภายในห้องชั้น28ของคอนโดหรูทำให้ผมที่นอนขดตัวอยู่ในผ้านวมผืนใหญ่ปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าด้านข้างยามหลับของราชาที่เป็นคนรักของตัวเองนอนหลับตาสนิทอยู่ด้วยท่าทางที่สบายมาก...แขนข้างหนึ่งของเขายังคงจับสะโพกผมไว้แน่นเหมือนจะไม่ยอมให้ผมลุกหนีไปไหน


ใช้เวลาปรับตัวสักพักผมก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่งบนเตียง...วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษเพราะต้องเช็คสัมภาระสำหรับไปค้างคืนที่ต่างประเทศกับราชาตลอดหนึ่งอาทิตย์นับจากนี้


เห็นว่าอีกสองวันข้างหน้าจะมีการจัดประมูลรูปภาพที่มีมูลค่ามหาศาลอาภพเลยให้ราชาไปประมูลภาพนั้นกลับมาไว้ยังหอศิลป์Art of Gobleให้ได้


ถ้าเป็นปกติผมคงไม่ไปกับราชาหรอกแต่เพราะครั้งนี้ประเทศที่ไปคืออิตาลี่..ประเทศที่ได้ชื่อว่ามีวิวทิวทัศน์ที่สวยงามระดับต้นๆของโลกอีกทั้งยังมีสถานที่ท่องเที่ยงต่างๆมากมายเหมาะสำหรับฝึกฝนการถ่ายภาพของผมจริงๆ


อีกหนึ่งเหตุผลที่ผมยอมไปด้วยคือราชาที่พูดโน้มน้าวให้ไปด้วยอยู่ทุกวี่วันตั้งแต่ที่ถูกอาภพสั่งให้ไป...พอโดนพูดหลายวันเข้าก็เริ่มใจอ่อนจนต้องตกลงไปเมื่อหลายวันก่อน ท่าทางของราชาดูดีใจมากทำให้รู้สึกว่าคิดไม่ผิดที่ไปด้วย


“...ข้าวจ้าว”เสียงทุ้มเรียกชื่อผมพร้อมกับกระชับแขนที่กอดเอวอยู่แน่นขึ้น


“ตื่นแล้วเหรอ”พอหันไปหาก็พบกับดวงตาคมสีน้ำตาลที่มองมาแม้จะไม่ชัดมากเพราะยังไม่ได้ใส่แว่นก็ตาม


“อืม...ตื่นเช้าจังนะ”คนข้างกายถามพลางขยับหัวมาหนุนตักผมแทน


“วันนี้ต้องเดินทางนี่...ตื่นเช้าหน่อยจะได้เช็คว่าเอาของไปครบไหม”


“ถ้าไม่ครบไปซื้อที่นู้นก็ได้”ตอบจบราชาก็พลิกตัวนอนหงายโดยที่เงยหน้าขึ้นมาสบตาผม


“แพงจะตาย”


“ไม่เห็นเป็นไรเลย...เงินแค่นิดหน่อยขนหน้าแข้งผมไม่ล่วงหรอก”


“ก็นั่นราชานี่...ผมมีเงินขนาดนั้นที่ไหน”ถึงจะได้อีกฝ่ายออกค่าตั๋วเครื่องบินขาไปกลับให้แต่ผมก็ค้านหัวชนผาที่จะให้ราชาออกให้ทุกอย่าง เงินที่มีเก็บไว้อาจไม่มากมายอะไรถ้าใช้อย่างประหยัดก็ไม่มีปัญหา


แม้จะได้ชื่อว่าเป็นแฟนกันผมก็ไม่อยากให้ราชาออกทุกอย่างให้ผมหรอก


มันดูไม่ดีน่ะ


“เงินผมก็เหมือนเงินคุณแหละ”


“ไม่เหมือนสักหน่อย”


“คุณนี่ทำไมดื้อนักนะ”ราชาพูดพลางลุกขึ้นนั่ง


“ดื้อตรงไหนกัน”


“ตรงนี้ไง...คุณเป็นแฟนผมนะ...การที่เลี้ยงแฟนตัวเองมันเป็นเรื่องปกตินี่”


“เป็นแฟนไม่จำเป็นต้องให้ราชาออกคนเดียวนี่...ราชาอย่าตามใจผมมากเลย...เดี๋ยวผมก็เกาะคุณกินซะเลยนี่”ผมบอกออกไปตามตรง


ทุกครั้งที่เขาพาไปเที่ยว เลี้ยงข้าวหรือทำอะไรก็มักจะออกให้ตลอดจนผมรู้สึกว่ามันไม่แฟร์แต่พอบอกว่ามื้อนี้จะออกเองราชาก็จะหาทุกทางเพื่อจะไม่ให้ผมออก


“อยากให้เกาะแน่นแน่ๆเลย”ราชาพูดจบก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น


“...ใช่เวลาเล่นไหมเนี่ย”


“ไม่ได้เล่นสักหน่อย...รู้ไหมว่าผมอยากจะขังคุณไม่ให้ออกไปไหนเลยด้วยซ้ำ”


ร่างของผมถูกคนตรงหน้าผลักให้นอนลงกับเตียงโดยที่อีกฝ่ายขยับขึ้นมาคร่อมไว้...ใบหน้าของราชาก้มลงมาในระยะประชิดแล้วไล่จูบไปตามใบหน้า แก้มทั้งสองข้างก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก


“...อื้ออ~...อย่าแกล้งสิ”ผมบ่นพร้อมเบี่ยงหน้าหนีสัมผัสนั้น


“ก็เล่นทำตัวน่ารักจะไม่ให้อยากแกล้งได้ยังไง”


“...ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบแกล้งจัง”ผมบ่นเสียงเบาแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะได้ยิน...


“ไม่อยากให้ผมแกล้งก็อ้อนผมหน่อยสิ”


“อื้ออ~...ไม่เอา...ลุกไปได้แล้วผมจะไปเช็คของ”ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ราชาที่ได้ยินแบบนั้นก็ล้มตัวลงนอนทับผมจนขยับไปไหนไม่ได้


“ไม่เอา...อยากกอดคุณอีกหน่อย”


“ราชา...ลุกเร็ว...ผมหนัก”ผมพยายามดันร่างของอีกฝ่ายออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล


“งั้นเปลี่ยนมาทับตัวผมแทนไหม?”เสียงทุ้มกระซิบถามข้างใบหู ใบหน้าผมแดงระเรื่อทันทีที่ได้ยินคำถามนั่น


“ไม่!”


“หน้าแดงแล้ว”ราชาพูดพร้อมกับมองมายังใบหน้าของผมที่กำลังแดงมากกว่าเดิมเพราะถูกสายตานั้นจ้องมา


“...ก็เพราะใครเล่า”ผมพูดเสียงสั่น


“ดีใจที่คุณยังหน้าแดงอยู่...ถ้าวันไหนไม่ได้เห็นใบหน้าแดงๆตอนเช้ารู้สึกเหมือนไม่อยากตื่นเลย”คำพูดนั้นดังขึ้นก่อนที่จะถูกราชาฟัดแก้มซ้ายขวาไปอีกหลายรอบ


“อื้ออ~...พอแล้ว”จะทำให้ผมละลายกลายเป็นไอมันตรงนี้เลยรึไง


“พอก็ได้...ไว้ค่อยฟัดต่อที่อิตาลี่เนอะ”


“ไม่ให้แล้ว!”ผมตะโกนใส่เสียงดังด้วยใบหน้าแดงก่ำ


หลังจากนั้นผมก็ถูกปล่อยตัวให้ไปเช็คกระเป๋าเดินทางได้สักที...เครื่องบินที่จะเดินทางไปอิตาลี่นั้นออกเดินทางในช่วงสาย โชคดีที่สนามบินไม่ได้อยู่ไกลมากเลยสามารถเดินทางไปถึงก่อนเวลาขึ้นเครื่องได้อย่างเฉียดฉิว


ถ้าไม่ถูกราชาแกล้งคงมาถึงตั้งนานแล้ว


ตั้งแต่คบกันมานี่ผมมักถูกแหย่ให้หน้าแดงอยู่ทุกวัน...ทั้งที่คิดว่าถ้าผ่านไปสักพักคงจะชินแต่นี่ก็ผ่านมาหลายปีแล้วแต่ก็ไม่เห็นมีท่าว่าจะชินเลย มีแต่จะเขินหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ


ประเทศอิตาลี่กรุงโรมเป็นสถานที่ที่จัดการประมูลขึ้นในโรงแรมหรูระดับ5ดาว ตั้งแต่ที่ขับเข้ามาภายในบรรยากาศสองข้างทางก็สวยงามยิ่งกว่าโรงแรมไหนๆที่เคยไปมาในประเทศไทย...สวนกว้างถูกตกแต่งทั้งไม้ดอกไม้ประดับรวมถึงสิ่งก่อสร้างรูปร่างแปลกตา ภาพที่เห็นทำให้ผมยกกล้องตัวโปรดสีดำขึ้นแล้วถ่ายรูปบรรยากาศรอบๆด้วยความตื่นเต้น...


เมื่อผ่านสวนอันงดงามไปแล้วก็ต้องมาตะลึงต่อที่ตัวอาคารของโรงแรมที่ใช้เพียงกระจกสีเงินในการสร้าง...สีเงินนั้นพอได้แสงอาทิตย์ตกกระทบก็สร้างสีหลากเฉดชึ้นมาด้วยกลไกลของแสง ดวงตาใต้เลนส์แว่นของผมถึงกับเบิกกว้างเพราะความงามนั้นโดยไม่ลืมจะเก็บภาพไว้เป็นที่ละลึก


“...ข้าวจ้าว”


“ว้าว...นั่นมันผลงานของดาวิชี่นี่”สองขาผมเดินเลี้ยวจากลิฟต์ไปยังผนังด้านข้างที่ปรากฏรูปภาพขนาดใหญ่ที่คุ้นตาตามนิตยสารอย่างสนใจ


“ข้าวจ้าว...”


“ตรงนั้นก็มีเหรอ”รูปวาดชิ้นต่อไปอาจมองยากไปหน่อยเพราะเห็นจากอีกฝั่งหนึ่งแต่เพราะผมจำเอกลักษณ์ของมันได้เลยรู้ทันทีว่ารูปนั่นเป็นหนึ่งในผลงานชื่อดังแน่นอน


หมับ!


“ข้าวจ้าว”แขนของผมถูกคว้าพร้อมกับเสียงตะโกนเรียกจากด้านหลัง


“...ราชา?”ผมหันไปหาคนด้านหลังอย่างงงๆ


“ไม่สนใจกันเลยนะ”ราชาบอกด้วยน้ำเสียงเคืองๆ


“...ไม่สนใจตรงไหนกัน”แม้จะพอรู้ว่าตัวเองคงจะสนใจงานศิลปะเกินหน้าเกินตาไปหน่อยแต่ก็ไม่ถึงกับไม่สนใจราชาสักหน่อย
“ตั้งแต่เข้ามาที่นี่ก็เอาแต่ถ่ายรูปแล้วก็เดินไปมาไม่มีหันมาหากันสักนิด...แบบนี้เรียกว่าสนใจเหรอ?”ราชาถามกลับ


“ก็...เอ่อ...ขอโทษ”


“ไม่ยกโทษให้”


“...ราชา”ดวงตาคมสีน้ำตาลมองมาอย่างแข็งกร้าวจนผมเริ่มใจไม่ดี


นี่ผมทำให้ราชาโกรธขนาดนั้นเลยเหรอ


“ถ้าอยากให้ผมหายโกรธ...ก็ลองหาวิธีดูสิ”พูดจบราชาก็เดินกลับไปยังลิฟต์โดยที่มีผมวิ่งตามไปอย่างไม่เข้าใจ


ทั้งที่คิดว่าอีกสักพักก็คงหายโกรธแต่ผ่านไปหลายชั่วโมงราชาก็ยังไม่ยอมพูดอะไรกับผมเลยสักคำ...บรรยากาศหรูหราในห้องไม่ได้ทำให้บรรยากาศระหว่างเราดีขึ้นแม้แต่น้อย


ผมก็ได้แต่นั่งมองราชาอยู่บนโซฟาสีครีมตรงห้องรับแขก...ส่วนราชาก็ออกไปนั่งกินลมอยู่ที่ระเบียงห้อง จากที่ที่ราชานั่งจะมองลงไปเห็นสระน้ำอุ่นกับสวนดอกไม้เมืองหนาวด้านล่างได้


“...ราชา”ผมเรียกอีกฝ่ายเสียงเบา ด้วยกระจกที่ตั้งอยู่ทำให้ราชาไม่ได้ยินเสียงผม


พึ่งเคยถูกราชาโกรธขนาดนี้ครั้งแรกเลย


ทำยังไงดี


หรือว่าการที่ผมมาจะทำให้ราชาหมดสนุกนะ


จะว่าไปราชาก็บอกว่าถ้าอยากให้หายโกรธก็ให้หาวิธีดูนี่นา


แล้วจะหาวิธีอะไรล่ะ


แฟนน่ะเคยมีแต่ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้เลย


“...ไม่ลองก็ไม่รู้สินะ”ผมบอกกับตัวเองก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาราชาที่นั่งอยู่ด้านนอก


แม้จะไม่มีความคิดอะไรในหัวแต่ก็ไม่อยากปล่อยให้บรรยากาศระหว่างเราเป็นแบบนี้เลย


“ราชา”ผมเปิดประตูกระจกพร้อมเรียกอีกฝ่าย คนถูกเรียกชะงักไปเล็กน้อยแต่ยังไม่ยอมหันมามองหน้ากันอยู่ดี


ผมเริ่มเม้มปากตัวเองแน่นด้วยความกังวลที่เกิดขึ้น...


ไม่รู้ว่าราชาอยากให้ผมง้อยังไง


แต่ถ้าเป็นวิธีการง้อแบบผมละก็...


หมับ!


ผมเดินเข้าไปกอดราชาจากด้านหลังด้วยความรู้สึกตื่นเต้นและหัวใจเต้นแรง...นี่อาจเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ผมเป็นฝ่ายกอดเขาแบบนี้...


“ราชา...ผมขอโทษนะ...หายโกรธผมนะครับ”ผมพยายามอย่างมากที่จะควบคุมไม่ให้เสียงตัวเองสั่น


“...นี่คือวิธีง้อของคุณเหรอ?”ราชาที่นิ่งหันกลับมาถาม


“ราชา...อืม...นี่เป็นวิธีง้อของผม”รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นทันทีที่ราชายอมคุยกับผม


“...เล่นยิ้มแบบนั้นผมก็แย่สิ...อุตส่าอยากให้ง้ออีกสักหน่อยเชียว”ดวงตาคมสีน้ำตาลที่มองมาสั่นเล็กน้อยก่อนดึงตัวผมให้มานั่งอยู่บนตักโดยที่เราหันหน้าเข้าหากัน


“อยากให้ง้อแบบไหนล่ะ”


“จะตามใจผมเหรอ”ราชาถามกลับพร้อมรอยยิ้ม


“...ขอฟังคำตอบก่อน”ขืนให้ทำอะไรแปลกๆก็แย่พอดี


“อืม...อยากให้กอดผมแน่นๆ...”


“ได้สิ”ผมตอบพร้อมกับเอื้อมมือไปกอดราชาแน่นแล้วซุกตัวลงที่ไหล่


ถ้าแค่กอดทำไมจะไม่ได้ล่ะ


“แล้วก็หอมแก้มผม...”


ฟอดด~


ผมทำตามแทบจะทันที่ได้ยิน...ริมฝีปากผมจรดที่แก้มข้างซ้ายของราชาแรงๆให้อีกฝ่ายรู้ว่าผมแคร์เขามากแค่ไหน


“...อีกข้างด้วย”


ฟอดด~


เป็นอีกครั้งที่ผมเปลี่ยนไปหอมแก้มข้างขวาของราชาอย่างอายๆ


“พอรึยัง...”ผมถามกลับ ถ้ามากกว่านี้ผมอาจจะไม่ไหวก็ได้


“ยัง...ขออีกนิดนะ”


“..แล้วจะให้ทำอะไรล่ะ?”


“จูบผมหน่อยสิ”ราชาตอบคำถามพร้อมมองมายังใบหน้าที่แดงระเรื่อของผมด้วยรอยยิ้ม


“...จูบเลยเหรอ”


ผมไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มซะด้วยสิ


จะทำได้รึเปล่าก็ไม่รู้


“ไม่ได้เหรอ”อีกฝ่ายถามเสียงหง๋อย เสียงนั่นทำให้ผมต้องเม้มปากแน่นอย่างชั่งใจ


“...ก็ได้”สุดท้ายผมก็ยอมจนได้


ใช้เวลาทำใจอยู่สักพักผมก็เลื่อนริมฝีปากของตัวเองไปแตะกับราชาเบาๆแล้วคาสัมผัสนั้นสักพักก่อนจะผละออกมาอย่างเขินอาย...


“...นี่ไม่เรียกว่าจูบนะข้าวจ้าว”ถึงคำพูดจะดูเหมือนไม่พอใจแต่ราชาก็ยกยิ้มขึ้น ดวงตาที่มองมาก็เต็มไปด้วยประกายแห่งความสุข


“...ก็รู้”


“ผมอยากให้จูบนะ”ราชาพูดต่อ


“...แต่ผม...ทำไม่เป็นนี่”ผมสารภาพไปตามตรง


“ทำเหมือนที่ผมจูบคุณในทุกๆครั้งไง”


“ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะ...”มันง่ายเหมือนที่พูดที่ไหน


“ผมจะรอ...จูบผมหน่อยนะ”คำขอนั่นดูจะยากเหลือเกินที่จะปฏิเสธ


ผมเม้มปากเข้าหากันอีกครั้งเป็นการข่มความเขินอาย...ผ่านไปสักพักปากที่เม้มอยู่ก็ค่อยคลายออกก่อนจะประกบเข้ากับริมฝีปากตรงหน้าเบาๆ ผมพยายามใช้ลิ้นเหมือนอย่างที่ราชาเคยทำแต่ทันทีที่ลิ้นของเราสัมผัสกันสถานการณ์ก็พลิกกลับ...


“...อื้อออ~...”ผมครางออกมาเมื่อถูกลิ้นร้อนๆสูบเรี่ยวแรงออกไปจนแทบไม่มีเหลือ


ไม่เพียงแค่ริมฝีปากที่ประกบกันอย่างร้อนแรงแต่มือทั้งสองข้างของราชาก็ลูบที่สะโพกผมเบาๆจนผมสะดุ้งแล้วพยายามดันอีกฝ่ายออกแต่ก็อย่างที่รู้กันว่าด้วยแรงอันน้อยนิดไม่สามารถดันราชาออกไปได้


“อื้ออ~...อ่า...ราชา...หยุด...”ผมได้แต่เอ่ยเสียงสั่นเมื่อริมฝีปากร้อนกดลงตามลำคอขาวอย่างเชื่องช้า


“คุณยั่วผมเองนะ”


“เปล่านะ...ก็ราชาบอกให้ผม...อ๊ะ!...”สัมผัสของฝ่ามือเย็นๆที่ลูบไล้ตามเรือนร่างทำให้ผมถึงกับร้องเสียงหลง


“...อยากทำจัง”ราชากระซิบเสียงหวาน


“...ไม่เอา...ผมอยากไปเที่ยวข้างนอก”ถ้าขืนยอมคงไม่ได้ออกไปเที่ยวตามแผนที่คิดมาแน่


แถมราชาไม่ใช่คนที่ทำแค่รอบเดียวแล้วจะยอมหยุดด้วย


“ไม่สงสารผมเหรอ?”


ผมรู้ว่าคำพูดนั่นหมายถึงอะไร


ส่วนกลางของราชาที่สัมผัสกับของผมอยู่มันร้อนขึ้นเรื่อยๆแม้ไม่ต้องก้มไปมองก็รู้ว่าราชามีอารมณ์มากขนาดไหน...ให้หยุดคงไม่ทันแล้ว


แต่ถ้ายอมผมคงลุกไม่เที่ยวไม่ไหว


“...ราชา...ผมอยากไปเที่ยว...”


“แล้ว?”


“...อย่าใส่เข้ามาได้ไหม”ผมขอไปตามตรง


“ถ้าอย่างนั้นข้าวจ้าวต้องทำให้ผมนะ”ราชาตอบ


“...ผมทำไม่...อ๊ะ...”ยังไม่ทันพูดจบผมก็หลุดเสียงครางออกมาแทน กางเกงที่ใส่อยู่ถูกปลดซิปออกพร้อมกับมือที่ไล่ไปตามส่วนนั้นจนผมแทบสิ้นสติ


“งั้นช่วยกัน...ตกลงไหม?”ราชากระซิบถามอีกครั้งพร้อมขบเม้มตามลำคอผม


“...ก็ได้”ผมไม่มีสิทธิ์เลือกแล้วนี่...


คนลามก!


ส่วนร้อนของเราถูกสัมผัสไปมาจนตื่นตัวเต็มที่ท่ามกลางเสียงครางของผมที่ถูกลิ้นร้อนๆนั้นสัมผัสไปแทบทั้งแผ่นอก...ยิ่งครางออกมาราชาก็ยิ่งรุกหนักจนร่างผมสั่นไปหมด


“สัมผัสของผมหน่อยข้าวจ้าว”มือของผมถูกจับให้ไปกุมส่วนร้อนนั่นพร้อมกับขยับมือไปพร้อมๆกัน


“...อื้ออ~...อ๊ะ...”ผมได้แต่หลุดเสียงครางน่าอายออกมาโดยที่มือยังคงทำหน้าที่อยู่


“...ข้าวจ้าว”เสียงทุ้มที่เรียกนั้นเต็มไปด้วยอารมณ์จนผมเสร็จอย่างง่ายดายเพียงแค่ได้ยินอีกฝ่ายเรียกชื่อ


อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว


“...ราชา...ผม...”


“คุณมันน่ารัก...ทำให้ผมเสร็จแล้วเราไปเที่ยวกันนะ”ราชากระซิบก่อนจะจูบเบาๆที่แก้มทั้งสองข้างของผม


“อืม...”ผมเร่งมือที่ขยับอยู่ให้เร็วกว่าเดิม


“...ราชา...รัก...รักราชานะ”พูดจบผมก็ลองเลียนแบบที่ราชาทำคือการเม้มเบาๆตามลำคอนั่น เชื่อไหมว่าทันทีที่ผมทำราชาที่มักจะข่มอารมณ์เก่งกลับเสร็จง่ายๆ


“อึก!...เดี๋ยวนี้กล้าทำขนาดนี้เลยเหรอข้าวจ้าว”ราชาดูเหมือนจะไม่พอใจที่ตัวเองเสร็จเร็วอยู่พอสมควร


“ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย...ก็แค่เลียนแบบที่ราชาทำให้เท่านั้นเอง”ผมแก้ตัว


“นั่นแหละที่บอกว่ากล้า...ถ้าไม่ติดที่บอกว่าจะพาไปเที่ยวผมจะอุ้มไปต่อในห้องทั้งวันเลย”


“ไม่เอานะ...ผมอยากไปเที่ยว”


“รู้แล้วครับ...ไปอาบน้ำแล้วออกไปเที่ยวกัน”


“อืม...นี่ราชา”เมื่อลุกขึ้นผมก็หันไปเรียกราชาที่ลุกตามมา


“หื้ม?”


“หายโกรธ...แล้วใช่ไหม?”


“หายแล้ว...ทำให้กังวลสินะ...ขอโทษผมแค่อยากเห็นข้าวจ้าวอ้อนน่ะ”ราชาตอบพร้อมเอื้อมมือมาลูบใบหน้าผมเบาๆ


“ผมเองก็ผิดที่ไม่สนใจราชา”ผมตอบกลับ


“เราผิดทั้งคู่เนอะ”


“อืม”


หลังจากนั้นพวกเราก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำหรูที่มีทั้งฝักบัวและอ่างสำหรับนอนแช่...บรรยากาศดีๆนั่นทำให้ผมยิ้มตลอดการอาบน้ำและแต่งตัว ราชาเองก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน...ดูเหมือนว่าการงอนง้อในครั้งนี้จะยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ของเราพัฒนามากขึ้น


จากนั้นราชาก็นำผมเที่ยวโดยสถานที่แรกที่ราชาพาผมไปคือแพนธีออน(Pantheon)วิหารงามแห่งนี้เป็นสถาปนิกสมัยโบราณ เพียงก็มองก็เห็นถึงความอัจฉริยะของคนที่สร้างสรรค์วิหารแห่งนี้ขึ้นมา


วิหารแพนธีออนถูกสร้างขึ้นเมื่อ27ปีก่อนคริสตกาลโดยมาร์คัส กอกริปปาโดยได้รับการบูรณะขึ้นมาใหม่เมื่อช่วงต้นศตวรรษที่2 นอกจากสภาพที่ยังคงไม่ผุพังไปตามกาลเวลาแล้ว สิ่งที่น่าทึ่งอีกอย่างก็คือการออกแบบอาคารให้มีความกว้างและสูงเท่ากันคือ142ฟุต ประตูทางเข้าประกอบด้วยโลหะสีทองบรอนซ์ที่มีน้ำหนักถึง20ตัน ในสมัยกลางวิหารแพนธีออนได้กลายเป็นโบสถ์ทางคริสต์ศาสนาจึงยังคงสภาพเหมือนเมื่อแรกสร้างได้จนถึงปัจจุบันทั้งที่ผ่านร้อนผ่านหนาวทางการสู้รบในประวัติศาสตร์มานับไม่ถ้วน


ไม่เพียงเท่านั้นแพนธีออนยังเป็นที่ฝังศพของกษัตริย์และคนสำคัญของอิตาลี อย่างพระเจ้าวิกเตอร์เอมมานูเอลที่2อีกด้วย


“สุดยอด”ผมถึงกับเอ่ยชมวิหารงามตรงหน้าด้วยความตะลึงให้ความงดงามอันเรียบหรูตรงหน้า


“ว่าแล้วว่าข้าวจ้าวต้องชอบ”ราชาเดินมาขนาบข้างก่อนจะบอกด้วยรอยยิ้ม


“อืม...ชอบมากเลย”


ผมชอบอะไรก็ตามที่เป็นผลงานด้านศิลปะไม่ว่าจะเป็นวัตถุโบราณ ตึกโบราณ สะพานที่ถูกสร้างในสมัยก่อนหรือแม้แต่พวกวิหารแบบนี้แถมผลงานของมาร์คัส กอกริปปาวิหารแพนธีออนนี่เรียกว่าสมบูรณ์แบบถึงผมจะไม่ได้จบสถาปัตยกรรมก็ยังรู้ถึงความสุดยอดนั้น


“วันนี้เราคงไปที่อื่นไม่ทันแล้ว...รอประมูลภาพพรุ่งนี้เสร็จผมจะพาไปที่อื่น”ราชาพูดหลังจากที่เราเข้าไปเดินดูภายในใช้เวลาไปเกือบ3ชั่วโมงเพราะผมเองที่แทบจะดูทุกส่วนของวิหาร


“สัญญาแล้วนะ...ผมอยากไปน้ำพุเทรวี่”


“ได้เลย...น้ำพุนั่นมาตอนกลางคืนจะสวยกว่างั้นเสร็จประมูลแล้วเดี๋ยวผมพาไป”


“อืม”ผมพยักหน้าขึ้นลงเป็นการตกลง


จากนั้นพวกเราก็กลับมาพักผ่อนยังโรงแรมหรูระดับ5ดาวจนถึงวันต่อมาซึ่งเป็นวันแรกของการประมูล...งานประมูลนี้จัดขึ้นทั้งหมด4วันโดยแต่ละวันจะมีของต่างๆเข้าร่วมประมูลมากมายแต่ภาพที่ราชาต้องประมูลกลับไปให้ได้คือภาพที่จะลงประมูลในวันแรกและวันสุดท้าย


ภาพทั้งสองนี้เรียกว่าเป็นผลงานอันเลื่องชื่อของจิตรกรชื่อดังคนเดียวกันและทั้งสองภาพนั้นเมื่อนำมาวางต่อกันก็จะเกิดเป็นภาพที่สมบูรณ์


ความจริงทางงานน่าจะให้ภาพนั้นออกประมูลพร้อมๆกันแต่ดันจับแยกวันแรกกับวันสุดท้ายซะงั้น...แม้จะต้องรอหลายวันกว่าจะประมูลอีกภาพได้ก็ไม่ใช่เรื่องหน้าเบื่อเพราะในกรุงโรมนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายที่ผมอยากจะไป


“...ราชาผมอึดอัด”ผมบอกไปตามตรงเมื่อเนคไทสีครีมถูกดึงขึ้นไปจนแทบรัดคอ


ผู้เข้าร่วมงานประมูลต้องแต่งการด้วยชุดสูทเท่านั้นถึงจะเข้าร่วมงานประมูลได้...ซึ่งผมที่ไม่คุ้นชินกับการแต่งกายที่แสนอึดอัดนี่ก็ต้องอดทนทั้งใส่เสื้อเชิ้ตแล้วใช่สูททับ ตามด้วยกางแกงขายาวและเข็มขัดหนัง...ปิดท้ายก็เนคไทที่กำลังเป็นปัญหาอยู่ตอนนี้


“ผมไม่ได้ดึงให้รัดอะไรมากนี่...อึดอัดไปเหรอ?”ราชาที่เป็นคนจัดเนคไทให้ผมถาม


“อืม...อึดอัดนิดหน่อย”ความจริงก็อึดอัดไปทั้งตัวแหละ


“จะคลายออกอีกหน่อยละกัน...หรือจะเปลี่ยนเป็นหูกระต่ายล่ะ?”พูดจบราชาก็หันหลังไปหยิบหูกระต่ายสีครีมด้านหลังขึ้นมาชู


“...เนคไทดีกว่า”เท่าที่ดูหูกระต่ายน่าจะอึดอัดกว่า


“ได้”


“เอ่อ...ราชา”


“หื้ม?”


“...ผมรออยู่ห้องได้ไหม”ผมถามออกไป แค่ตอนแต่งตัวก็แทบแย่แล้วไม่รู้ว่าถ้าเข้าไปในงานจะเผลอทำอะไรออกไปรึเปล่า
พวกงานระดับสูงแบบนี้ผมไม่ชินเอาซะเลย


“...จะทิ้งผมให้ไปนั่งคนเดียวเหรอ”ราชาถามเสียงอ่อย


“ก็มัน...”


“ไปกับผมเถอะ...ถือเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศนะ”


“...ก็ได้”


เมื่อผ่านการแต่งตัวแสนยุ่งยากนี่ไปก็ต้องมาเจอกับระบบรักษาความปลอดภัยก่อนเข้าห้องประมูลอีก เรียกว่าค้นแทบทุกตารางนิ้วของร่างกายก็ว่าได้แถมค้นยังไม่พอยังมีการสแกนตัวด้วย...


ผมไม่เข้าใจว่าจะให้ค้นทำไมในเมื่อมีเครื่องสแกนอยู่แล้ว


พวกเราเดินเข้ามานั่งตามหมายเลขที่ติดไว้บริเวณหน้าอกของราชา...ผู้เข้าร่วมสามารถมีผู้ติดตามมาด้วยไม่เกินสามคน


บรรยากาศมืดๆภายในห้องโถงสว่างขึ้นพร้อมกับมีพิธีกรขึ้นมากล่าวทักทายและเปิดการประมูลอย่างเป็นทางการโดยเริ่มต้นจากเครื่องเพรชสีเงินแวววาว ผมเองก็ไม่มีความรู้เรื่องการประมูลเลยได้แต่นั่งเบื่อๆไปจนถึงรูปภาพขนาดกลางถูกนำออกมาแสดงด้านหน้าเวที...


“ราชา...ภาพนั่น”ผมหันไปสะกิดอีกฝ่ายที่สะลึมสะลือให้ตื่นมาประมูล


“...มาสักทีนะ...รอจนจะหลับแล้ว”ราชาพูดเสียงเบื่อ


จากนั้นราชาก็เริ่มต้การประมูล...จากที่มองมีหลายคนที่สนใจภาพนี้ทำให้ราคาของภาพที่สูงอยู่แล้วสูงลิ่วขึ้นมาอีก5เท่าของราคาภาพเริ่มต้น


อย่างที่บอกว่าผมไม่รู้เรื่องการประมูลเท่าไหร่เลยไม่เข้าใจว่าสัญลักษณ์ของมือที่ทำกันอยู่นี่คืออะไร


นั่งมองอย่างงงๆเกือบครึ่งชั่วโมงการประมูลภาพก็จบลงด้วยผู้ที่ชนะคือราชาอย่างที่คาดไว้...


“ราชา”ผมเรียกระหว่างที่เราสองคนเดินออกจากงาน


พอภาพที่ต้องการตกอยู่ในมือแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเข้าไปนั่งเล่นในห้องมืดๆนั่นต่อ


“หื้ม?”


“...ภาพนั่นราชาต้องจ่ายเท่าไหร่เหรอ”ผมถามออกเพราะภาษาที่ใช้ในการประมูลของเป็นภาษากลางอย่างภาษาอังกฤษที่ผมไม่ค่อยถนัด


“ลองเดาไหม?”


“...สักห้าล้านมั้ง”ผมลองทายดู


“นั่นยังไม่ได้ราคาตั้งต้นเลย”ราชาตอบ


“งั้นก็สิบล้าน...”


“ถูกแล้ว...ราคาเริ่มต้นอยู่ที่สิบล้าน”


“...ผมว่าไม่อยากรู้แล้วล่ะ”ถ้าสิบล้านยังแค่ราคาเริ่มต้นแล้วที่แย่งการอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงนั่นคงไม่ได้พิ่มมาแค่สิบยี่สิบล้านหรอก


“ผมเฉลยเลยก็ได้...ผมชนะการประมูลภาพนั่นด้วยราคาสี่ร้อยสามสิบห้าล้านบาท”ราชาเฉลยด้วยใบหน้านิ่งๆเหมือนเป็นจำนวนเงินที่สามารถเห็นได้ทั่วไปงั้นแหละ


“...”ก็รู้อยู่ว่าแพงมากแต่ก็ไม่คิดว่าจะแพงขนาดนี้


“ครั้งนี้ถือว่าถูกแล้ว...ครั้งก่อนที่ผมมากว่าจะชนะก็หมดไปเกือบพันล้านได้”


“...พอเถอะ”ผมไม่อยากฟังแล้ว


จำนวนเงินสูงลิ่วกลับถูกเอ่ยออกมาง่ายเหมือนเงินหลักร้อยหรือหลักพัน...แค่คิดถึงจำนวนแบ็งค์พันที่ต้องออกมาวางกองแทบเป็นลม


“ทำหน้าเหมือนรับไม่ไหวเลยนะ...เราไปที่ยวกันต่อดีกว่า”


“อืม...ไปน้ำพุเทรวี่นะ”ผมพูดขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทันทีที่จะได้ไปเที่ยว


“ได้...ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วค่อยไปกัน”


“โอเค”ผทพยักหน้าเห็นด้วยสุดๆ


จะให้ไปเดินตามถนนด้วยชุดสูทแบบนี้ก็ไม่ไหว


เมื่อเสื้อผ้าถูกเปลี่ยนกลับมาอยู่ในชุดลำลองปกติราชาก็นำทางผมไปจนถึงน้ำพุเทรวี่(Trevi Foutain)น้ำพุเทรวี่แห่งนี้เริ่มเป็นที่รู้จักและมีชื่อเสียงจากภาพยนตร์เรื่อง “Three Coins in the Fountain”


แถวนี้ผู้คนเบียดแน่นจนผมและราชาแทบไม่มีที่ยืนทั้งที่มาช่วงหัวค่ำ คงเป็นเพราะความสวยงามทางสถาปัตยกรรมจึงทำให้ผู้คนมากันมากมายขนาดนี้


สำหรับน้ำพุเทรวี่ผมเคยอ่านมาว่ากว่าจะออกมาสวยแบบนี้มีการสร้างขึ้นมาแล้วหลายต่อหลายครั้งจนกระทั่งลงตัวที่แบบดีไซน์ของสถาปนิกชื่อฟรานเซสโก ซาลวี(Francesco Salvi )ในช่วงศตวรรษที่17นี้เอง ส่วนกลางของน้ำพุนั้นมีรูปปั้นของเทพเจ้าเนปจูน(Neptune)ขี่รถม้าติดปีกแสดงถึงความมีสุขภาพที่แข็งแรงและความอุดมสมบูรณ์ของอาณาจักร


พวกเราใช้เวลายืนมองน้ำพุตรงหน้าอยู่เกือบชั่วโมงก่อนจะกลับไปพักที่ห้องตามเดิม...หลายวันต่อมาที่ไม่ได้เข้าการประมูลราชาก็พาผมไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆในโรงอย่างโคลอสเซียมซึ่งเป็น1ใน7สิ่งมหัศจรรย์ของโลกก่อนจะพาไปยังสะพานพาลาติโน ฮิลล์ที่อยู่ใกล้ๆกันต่อ


เรียกว่าตลอดสองสามวันที่ไม่ได้เข้าร่วมการประมูลผมได้ออกไปเที่ยวแทบทุกวัน...แม้จะรู้สึกเหนื่อยแต่ก็สนุกมากๆ


วันสุดท้ายของการประมูลผลงานชื่อดังของจิตรกรอันเลื่องชื่อถูกนำออกมาให้ปรากฏแก่สายตา...ไม่ว่าใครที่ได้เห็นต่างก็ยอมทุ่มเงินที่มีเพื่อจะได้ภาพนั้นมาครอบครองแต่ด้วยความที่ภาพชิ้นแรกอยู่ในมือของเราทำให้การต่อสู้ในครั้งนี้จบลงในเวลาไม่นาน
ไม่ว่าใครก็อยากจะได้ภาพทั้งสองภาพไปแบบคู่เพราะเมื่อนำมาวางต่อกันก็จะปรากฏภาพที่สมบูรณ์ตามที่เคยบอกไป


การมาเปิดหูเปิดตานอกประเทศแบบนี้ทำให้ผมมองเห็นหลายๆสิ่งในมุมมองที่กว้างขึ้นรวมถึงได้มีเวลาอยู่กับคนที่รักอย่างราชามากขึ้นด้วย...


การมาเที่ยวครั้งนี้ประทับใจมากและหวังว่าจะมีโอกาสได้มาอีก...


แน่นอนว่าไม่มาคนเดียวหรอก


ถ้าจะมาก็ต้องมากับคนรักที่มีชื่อว่าราชาเท่านั้น
...............................................................................

จบไปแล้วสำหรับตอนพิเศษ

แต่งเองก็เขินเอง555

ไม่อัพตอนพิเศษมานานมาก

หวังว่าตอนพิเศษนี้จะถกใจทุกคนนะคะ

ถ้ามีโอกาสจะแต่งตอนพิเศษมาลงให้อีก

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอดนะคะ

เจอกันได้ใหม่ในผลงานหน้าค่า^^

nicedog

♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪

[หมอตัวเปียก]

ยังคงหวานกันเหมือนเดิม

[twinmonkey0311]

 

[Minoru88]

ยังคงหวานกันเหมือนเดิม
คิดถึงราชากับข้าวจ้าวววว

[monkey_saru]

ยังน่ารักกันเหมือนเดิมเลยยยย

[PrimYJ]

น่ารักมากแล้วก็หวานกันมากด้วย 

[MENTA]

อิตาลีหวานๆ อิอิ

[MayA@TK]

 


 

[angelhani]

 

[cchompoo]

ละมุนละไมจริงๆ 

[่patsaporn]

อยากให้แฟนง้อ แหมๆๆ ราชาน่ารักนะ

[Peung002]

ราชาเป็นคนสม่ำเสมอนะเธอ
ขี้แกล้งสม่ำเสมอจริงๆ 555 

[inspirer_bear]

ยังคงหวานกันเหมือนเดิมข้าวจ้าวก็ยังขี้อายเหมือนเดิม

[เป็ดอนุบาล]

  :pig4:ขอบคุณที่มาลงตอนพิเศษให้หายคิดถึง

[QXanth139]

 

[B52]