BWM มุ่งตรงสู่ตึกฝั่งตะวันออกของตระกูลโรจนโภคิน ครั้นเมื่อเครื่องยนต์ดับสนิท สรรพเสียงรอบกายก็หายวับ ชนะหันมองคนหัวเกรียนที่นอนหายใจเบาๆ อยู่บนเบาะข้างๆ ในใจก็ไม่อยากไปขัดห้วงฝันของอีกฝ่าย แต่จะให้อุ้มไปที่ห้องก็คงไม่ไหว
“เหมอ...เหมอครับ ตื่นเร็ว ถึงแล้วนะ” สะกิดแผ่วเบาที่หัวไหล่เพียงครู่ ไอ้เหมอก็ปรือตาขึ้นมอง มันขยับตัวเล็กน้อยแล้วเปิดประตูลงจากรถไปอย่างเซื่องๆ
“ระวังครับ” ชนะรีบวิ่งไปประคองคนเมาที่ก้าวสะดุดบันได เกือบล้มหน้าคะมำเกรียนแตกไปแล้วถ้าไม่ได้แขนแข็งแรงโอบประคองไว้
“เหมออยากนอน” ไอ้เหมอเริ่มงอแง เมื่อสติสัมปชัญญะไม่ครบถ้วนนิสัยยามอยู่กับพี่สมัยของมันจึงออกฤทธิ์ “เหมออยากนอนแล้ววว”
ไอ้เหมอแทบทิ้งตัวลงกลิ้งกับพื้น แต่ชนะก็ดึงรั้งตัวมันให้อยู่ในอ้อมแขน
“เหมอ นอนตรงนี้ไม่ได้ อย่าดื้อกับผมนะ” เสียงดุเข้มของชนะทำให้ไอ้เหมอยอมสงบนิ่ง มันพยักหน้าว่าง่ายแล้วเดินไปตามแรงชักจูงของคนรูปหล่อจนถึงห้องนอน
“ไปอาบน้ำ”
“เหมอไม่อาบ” ไอ้เหมอเดินตรงดิ่งไปคว่ำหน้าลงกับโซฟา แล้วหลับไปในทันที แต่มันก็ถูกปลุกด้วยเสียงดุจัดและแรงดึงจากชนะ
“ไป-อาบ-น้ำ”
“ไม่เอา...เหมอไม่อาบ เหมอปวดแผล” ไอ้เหมอยังคงนอนคว่ำหน้านิ่ง ไม่ยอมขยับเขยื้อน ชนะจึงได้แต่ทอดถอนหายใจ
“งั้นเช็ดตัว จะได้นอนสบาย”
ลำบากลำบนคนรูปหล่อต้องหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ไอ้เหมอมันอีก ไม่รู้ว่าถ้าสร่างเมาแล้วจำได้ว่าทำให้สุดที่รักของตัวเองต้องลำบาก ไอ้เหมอมันจะทำหน้ายังไง
ร่างกายของไอ้เหมอเปลือยเปล่า เพราะมันสมยอมให้ชนะปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากกาย ด้วยเพราะชินที่พี่สมัยปรนนิบัติมันเป็นอย่างดีมาตั้งแต่เด็กจึงไม่รู้สึกตะขิดตะขวางใจกับการต้องแก้ผ้าต่อหน้าคนอื่น แต่ถ้ามันได้สติรู้ว่าคนอื่นที่กำลังมองมันอยู่ตอนนี้คือพ่อดาวประจำใจ...ไอ้เหมอคงตัวแดงเหมือนลูกหนูเกิดใหม่
แผละ!
“อูยยยย เย็นนนนนนนน!” ไอ้เหมอถึงกับตาสว่าง เพราะผ้าขนหนูเย็นจัดไม่หมาดน้ำโปะลงบนไอ้เหมอน้อยที่นอนสงบนิ่งอย่างจงใจ “อ้าว...นะ อ้าว...”
ไอ้เหมออ้าวแล้วอ้าวอีก ล้วงมือเข้าใต้ผ้าปลอบขวัญไอ้เหมอน้อยที่หดไปตามความเย็น เห็นชนะยิ้มกริ่มอยู่ตรงหน้าแล้วเป็นดังว่าที่ตัวของมันแดงเถือกจากปลายเท้าถึงใบหู
“เห็นหมดยัง” ไอ้เหมอแทบตบปากตัวเองกับคำถามโง่ๆ ของมัน
“อืม...ก็เห็นมาตั้งหลายครั้ง ยังจะถามอีก” ชนะตอบแล้วหยัดตัวขึ้นนั่งลงข้างๆ โซฟาที่ยวบลงทำเอาไอ้เหมอที่ตอนนี้ขวัญอ่อนสุดๆ สะดุ้งเฮือก
“เหมอหนาว...เสื้อผ้าเหมออยู่ไหนอ้ะ” ไอ้เหมอกวาดตามองหาเสื้อผ้าของตัวเอง แต่รอบกายก็ไม่เห็นมีเสื้อหรือกางเกงแม้สักตัว
“อยู่ในตะกร้า” ชนะตอบเสียงเรียบ ขยับมือวางลงตรงที่ว่างระหว่างขาทั้งสองข้างของไอ้เหมอจนมันรีบหุบขาอัตโนมัติ “หนาวเหรอ... ผมทำให้ร้อนดีไหม”
“หาาาาาา”
ไอ้เหมอทำหน้าเหวอได้ตลกจนชนะหลุดหัวเราะ แต่ก็เป็นเพียงไม่นานที่สีหน้าประหลาดของมันจะแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มเขิน
“จะ...ทำแบบไหนอ่ะ” คราวนี้ไอ้เหมอเป็นฝ่ายขยับเข้าหา จงใจให้สะโพกกดทับลงบนมือใหญ่ของคนรูปหล่อ “นะทำแบบไหนก็ได้นะ...เหมอยอม”
ชนะคลี่ยิ้ม มองคนตรงหน้าด้วยสายตาโลมเลียจนไอ้เหมอหน้าร้อนแล้วร้อนอีก “ยืนยันคำว่า ‘ยอม’ ของเหมอหน่อยสิครับ” ใบหน้าหล่อเหลาขยับเข้าชิดใกล้ ริมฝีปากได้รูปจูบซับเบาๆ ลงริมฝีปากของไอ้เหมอที่เผยอออกรอรับ “ถอดเสื้อผ้าให้ผมหน่อยครับคนดี”
‘คนดี’ ของชนะบิดตัวเขินอาย แต่ความจริงเป็นเพียงจริตกลบความทะยานอยากของมันเท่านั้น ไอ้เสือเหมอหรือจะอาย ตอนนี้มันได้สติแล้ว...ยังคงมีมึนอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้เมาจนไม่รับรู้สิ่งที่จะกระทำตรงหน้า มือของไอ้เหมอปลดกระดุมเชิ้ตของพ่อดาวประจำใจออกอย่างรวดเร็ว เข็มขัดและซิบกางเกงยีนก็ถูกรูดลง เพียงแค่ชนะยกสะโพกขึ้น ยีนส์แบรนด์ดังราคาแพงก็ไปกองอยู่ที่พื้น ไอ้เหมอไม่รีรออีกต่อไป มันยืนยันคำว่า ‘ยอม’ ด้วยการเริ่มโลมเลียไปตามสัดส่วนได้รูปของชนะ ขบกัดเม็ดทับทิมสีสวยด้วยฟันขาว ดุนดันหยอกล้อด้วยปลายลิ้นร้อน สองมือก็โอบประคองท่อนเอ็นแข็งแกร่งของคนรูปหล่อแล้วขยับขึ้นลง ก่อนใบหน้าของไอ้เหมอจะเคลื่อนลงต่ำ....จนสุดท้ายเคลื่อนมาอยู่ในระดับเดียวกับมังกรยักษ์หัวแดงระเรื่อ ชนะครางเสียงแผ่วเมื่อไอ้เหมอเงยหน้าขึ้นสบมองพร้อมกับครอบครองเจ้ามังกรด้วยโพรงปากของมัน
“เสมอ...” ชนะครางเรียกชื่อด้วยความสุขล้ำ ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นเมื่อเจ้ามังกรถูกปรนเปรอด้วยลิ้นร้อนหนักหน่วง สองมือใหญ่จับศีรษะของไอ้เหมอไว้มั่น ก่อนเอวสอบจะเด้งสวนขึ้นโดยที่ไอ้เหมอก็ห่อปากห่อลิ้นช่วยสัมผัสเป็นอย่างดี
“อุก...อึก...” เพราะความยาวและแรงกระแทกเข้ามาทำเอาปากไอ้เหมอเจ็บระบม แต่มันไม่ท้วง ได้แค่ตอบรับเพื่ออยากเห็นใบหน้าสุขสมของคนที่มันรักแทบขาดใจ กระแทกเข้าทีก็เกือบถึงคอหอย แต่ไอ้เหมอก็ยังอดทนเพื่อให้คนรูปหล่อได้ปลดปล่อย
“อืมมม...” เสียงครางต่ำในลำคอของชนะฟังดูสุขสมระคนพึงพอใจ หยาดน้ำขุ่นขาว คาวใคร่เลอะข้างแก้มและตรงมุมปากของไอ้เหมอ แต่มันก็ยังยิ้มกว้างเมื่อมองสบตากับชนะ
“เหมอ...” ชนะมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย มือใหญ่รีบหยิบเสื้อของตัวเองขึ้นเช็ดทำความสะอาดให้ “ขอโทษ ...ที่ทำอะไรตามใจ”
“ไม่เป็นไร นะมีความสุขก็ดีแล้ว” ดวงตาของไอ้เหมอรื้นไปด้วยน้ำ ในใจปลื้มปริ่มปรีติยินดีแค่ไหน แต่ชนะคิดไปว่ามันคงเสียใจกับสิ่งที่เขาทำ “นะ...อย่าทำหน้าแบบนี้สิ เหมอไม่เป็นไร เหมอโอเค”
“มันดีสำหรับเหมอรึเปล่า” ชนะถามอย่างไม่แน่ใจ สีหน้ายังคงปราศจากรอยยิ้ม จนไอ้เหมอต้องสอดแขนเข้าโอบรัดรอบตัวของเขาไว้ “ผมทำเรื่องแย่ๆ รึเปล่า”
“ไม่เลย...ไม่ใช่เรื่องแย่ซะหน่อย อย่าให้เหมอพูดเลย อายอ้ะ” ไอ้เหมอซุกหน้าลงกับอกกว้าง ขยี้จมูกกับผิวเนื้อของชนะไปมา “เวลาทำอะไรให้คนที่รักรู้สึกดี ไม่ใช่เรื่องแย่หรอก เป็นเรื่องที่น่าภูมิใจและสุขใจมากต่างหาก เหมอแอบรักนะมานานมากกกกกก แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันได้มาปรนนิบัตินะแบบนี้ ทุกทีได้แต่ฝัน...แล้วก็...ช่วยตัวเอง แฮ่ๆ”
คำสารภาพของไอ้เหมอช่างน่าเอ็นดูจนชนะอดยิ้มตามไม่ได้ “ขอบคุณนะเหมอ ขอบคุณมาก ผมดีใจจริงๆ ที่คนข้างๆ ผมคือเหมอ”
“เหมอก็ดีใจที่ได้อยู่ข้างๆ นะ นะทำให้เหมอรู้สึกดีบ้างสิ...เหมอไม่ได้อ่อยนะ อันนี้เรียกทอดสะพานเลย”
“เสมอเอ้ย... เวลานี้ยังจะตลกอีก ไปที่เตียงกันไหม...โซฟามันแคบ”
“อื้ม นะอุ้มเหมอได้ไหมอ่ะ เหมือนเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาว...”
ชนะฟังแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า คงต้องยอมดับฝันไอ้เหมอมันเสียแล้ว “ผมอุ้มไม่ไหว ตัวเราไม่ได้เล็กไปกว่ากันเลย...ขอโทษนะครับ ไว้ผมจะออกกำลังกายให้แข็งแรงกว่านี้นะ”
“โอ้ย ไม่เป็นไร เหมออุ้มนะเองก็ได้”
“เฮ้ย!!! เดี๋ยวววว เหมออออ ปล่อยผมลง!!!”
ไอ้เหมอมันมีฝันที่อยากทำให้สำเร็จ แต่ในเมื่อรูปร่างถึกๆ ของมันไม่ให้ แต่ก็อยากให้อย่างน้อยใกล้เคียงความจริงสักครั้ง แม้จะเปลี่ยนบทบาทคนอุ้มก็ตาม แต่คนใต้ร่างและถูกรัก...ยังไงก็ต้องเป็นเหมอแน่นอน!
“เหมอเล่นบ้าๆ มานี่เลย!” คนรูปหล่อเสียเซลฟ์ไปเลยเหมือนกัน ถึงได้คว้าเอวไอ้หัวเกรียนมาใกล้แล้วเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมมันไว้แทน ไอ้เหมอหัวเราะเอิ้กอ้ากก่อนจะหยุดแล้วยิ้มหวานส่งมาให้ มือที่ดันอกกว้างของชนะไว้ก็เปลี่ยนเป็นยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง
“ผมไม่รู้ต้องทำไงบ้าง...กลัวเหมอจะรู้สึกไม่ดี” ชนะยอมเอ่ยความกังวลใจให้คนในอ้อมแขนรับรู้ วิดีโอรึก็ไม่เคยได้ศึกษา...ชนะถึงไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะทำให้เสมอรู้สึกดีจนร้องครางเรียกชื่อของเขาได้
“ถ้าเป็นนะ...เหมอรู้สึกดีหมดแหละ ว่าแต่มีวาสลีนไหมอ่ะ เหมอเคยอ่านในนิตยสาร...เขาว่ามันช่วยให้โอเคนะ...ตอนสอดใส่” ไอ้เหมอพูดเองก็กระดากปาก สายตายังเหลือบมองมังกรของสุดที่รักของมันด้วยสายตาหยาดเยิ้มเสียอีก
“มี เพี้ยนบังคับให้ทาริมฝีปากก่อนนอนทุกคืนอ่ะ อยู่ในเก๊ะนั่น แป๊บนะ” ไอ้เหมอยอมปล่อยมือที่กอดอีกฝ่ายให้เขาได้ไปหยิบอุปกรณ์ที่บอก
“เจอไหม” นอนตะแคงมองคนรูปหล่อกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ที่ตู้ลิ้นชักข้างเตียงแล้วเพลินไปอีกแบบ “ไม่เจอก็ไม่เป็นไรหรอกนะ มาเถอะ เหมอหนาวแล้ว”
“ใจร้อน” ชนะกลับขึ้นเตียงมาพร้อมวาสลีนและถุงยางกลิ่นสตรอเบอร์รี่บางเฉียบ ก่อนจะเริ่มจูบคนใจร้อนที่บ่นหนาวให้เครื่องในกายได้รุ่มร้อนสมใจ
ชนะละเลียดริมฝีปากชิมไปในแต่ละส่วนของพื้นผิว เริ่มตั้งแต่ใบหู ข้างแก้ม อ้อยอิ่งอยู่บริเวณริมฝีปาก แล้วเรื่อยเรียงลงมาจนถึงเม็ดทับทิมสีเนื้อของไอ้เหมอทั้งสองข้าง ลิ้นนุ่มร้อนของคนรูปหล่อแค่ตวัดแผ่ว ไอ้เหมอก็เกร็งตัวครางหวานลืมอายจนสิ้น และยิ่งดูดดุนหนักหน่วงเท่าไหร่ ไอ้เหมอก็ยิ่งแอ่นกายรับสัมผัสมากขึ้นเท่านั้น มันบิดตัวเร่า สองมือขยุ้มกลุ่มเส้นผมนุ่มของชนะกดใบหน้าหล่อไม่ให้ผละหนี ทิ้งสัมผัสจากเม็ดแข็งเป็นไตของมันได้
“ซี้ดดด...เหมอเสียวเหลือเกินนะ... อ้ะ... อาาาา” ไอ้เหมอหลับตาพริ้ม ปากครวญเสียง ยิ่งชนะดูดแรงมันก็ยิ่งสูดปากดังเท่านั้น
ชนะยังคงกลั่นแกล้งไอ้เหมอให้ร้องครวญเสียงหวานจนแหบแห้ง ก่อนจะย้ายริมฝีปากมาฝั่งลงบริเวณหน้าท้องลอนสวย เจาะลิ้นวนลงตรงแอ่งสะดือ ไอ้เหมอเกร็งท้อง มือก็ไล้แขนแกร่งด้วยความเผลอไผล จนเมื่อสุดท้าย...คนรูปหล่อก็เลิกทรมานมันด้วยการใช้ลิ้นปรนเปรอในแต่ละส่วนของร่างกายเสียที แต่ตอนนี้ไอ้เหมอเริ่มใจเต้นถี่รัวขึ้นมาแล้ว...ร่างกายเกร็งขมวดเมื่อนิ้วใหญ่ป้ายปาดวาสลีนลงบนช่องทางด้านหลัง ที่ไอ้เหมอเต็มใจใช้มือทั้งสองข้างของมันจับแยกแก้มก้นตัวเองเพื่อเปิดทางให้กับคนรูปหล่อ ไอ้เหมอรู้ว่ามันน่าอาย...ถ้าใครรู้ว่าไอ้เหมอทำตัวน่าอายอย่างนี้...ก็คงไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหน...แต่เพราะคนที่รู้จะมีเพียงคนเดียวในชีวิตของมัน...มันถึงได้กล้าทำเรื่อง...ลามกแบบนี้
“เจ็บไหมครับ” ชนะถามเสียงนุ่มเมื่อนิ้วของเขาเข้าสำรวจช่องทางด้านหลังของคนหัวเกรียนที่สีหน้าเริ่มเหยเก
“นิดหน่อย” ไอ้เหมอกัดฟันตอบ โพรงภายในของมันตอดรัดนิ้วของชนะอย่างน่าอาย ราวกับบอกว่ามันเรียกร้อง...และต้องการให้อีกฝ่ายเข้ามามากกว่านี้ “นะ...จูบเหมอหน่อย”
ชนะพยักหน้า โน้มตัวลงจูบตามคำขอ ในขณะที่นิ้วก็ยังคงขยับเข้าออกช่องทางลับ บ้างก็หมุนวนควานหาจุดกระสัน
“อือ...อืม...อ้ะ นะ...ตรงนั้น” ไอ้เหมอหลับตาพริ้ม เสียวในท้องน้อยวาบเมื่อนิ้วแกร่งกระทุ้งถูกจุด ชนะจูบเบาๆ ที่ข้างแก้มไอ้เหมอ เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปอีกเพื่อเปิดช่องทางให้กว้างขึ้นแล้วเริ่มขยับกระทุ้งจุดกระสันถี่รัว
“อ้ะ..อา อา...อา...นะ...ชนะ...เสียว...” ไอ้เหมอส่ายหน้า ร้องครางทรมานปนสุขสม ยิ่งนิ้วของคนที่รักขยับเข้าออกเร็วมากขึ้นเท่าไหร่ ไอ้เหมอก็ยิ่งบิดกาย ขยับสะโพกมากขึ้นเท่านั้น “อูยยยย ซี้ดดดด อ้ะ อาาา”
“ผมเข้าไปได้รึยังเหมอ...” เสียงของชนะแหบพร่า มองไอ้เหมอครวญครางนานเท่าไหร่ เจ้ามังกรของเขาก็ยิ่งอยากเป็นผู้กระทำให้ยิ่งครางหวานมากขึ้นเสียเอง บัดนี้มันพร้อมออกศึกแล้ว...ปลายหัวบานสีแดงมีน้ำเหนียวเยิ้มถูกสวมใส่ด้วยเครื่องป้องกันกำลังจ่อรอคำอนุญาต ในระหว่างที่รอก็หยอกล้อทักทายด้วยการถูไถไปรอบๆ จนไอ้เหมอสูดปากเสียงแผ่ว
“อื้ม...ได้ เบาๆ นะ อะ...ซี้ดดดด นะ...แป๊บนึง” ไอ้เหมอจับต้นแขนแกร่งไว้แน่น เล็บสั้นกุดของมันจิกเข้าผิวเนื้อของชนะ ริมฝีปากเม้มแน่นเมื่อเจ้ามังกรแข็งแรงเคลื่อนตัวเข้าทีละนิด ชนะหลับตาเชิดหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากเม้มแน่นไม่ต่างกัน แต่เพราะความเสียวกระสันที่ได้รับจากการตอดถี่ระรัวของช่องทางคนใต้ร่าง
“เหมอ...มัน...แน่น...” ใบหน้าของชนะเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ ใบหน้าหล่อเหลามีแต่ความทรมานปนเสียว “เหมอ...ตอดมากไป ผมเจ็บ”
“เหมอขอโทษ...มันไม่ชิน นะ...อย่าเพิ่งก้มลง มะ...อ๊า!” ไอ้เหมอหลุดครางลั่นเมื่อคนรูปหล่อที่หมายก้มลงมาจูบกลับพาเจ้ามังกรดิ่งเข้าลึก สำแรกเปิดช่องทางให้กว้างอย่างที่ไอ้เหมอไม่ทันตั้งตัว “นะ...เหมอเจ็บ...”
ไอ้เหมอน้ำตารื้น ช่องทางข้างหลังทั้งแสบทั้งร้อน “แป๊บนึงนะ ค่อยๆ เข้ามา...ช้าๆ”
“เหมอทรมานผมมากเลยรู้ไหม”
ชนะกัดฟันเสียงพร่า ยอมขยับเชื่องช้าตามคำเรียกร้องของคนใต้ร่าง ทั้งๆ ที่เขาอยากกระแทกกระทั้นเข้าไปให้มิดลำแล้วขยับโยกตามใจ แต่เพราะเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของไอ้เพื่อนซี้คนสำคัญแล้ว ก็ได้แต่ต้องอดทน...
“อูยยยย ทำไมมันเจ็บอย่างนี้เนี่ย” ไอ้เหมอบ่น แต่ปากมันยังคงยิ้มหวานให้กับสุดที่รักของมัน “ของนะยาวไป กว่าจะเข้ามาหมด แทบตายเลย” ไอ้เหมอมันปากดีได้ก็เพราะตัวตนของชนะเข้ามาแช่อยู่ในช่องทางของมันจนหมดแล้ว ตอนนี้คนรูปหล่อจึงปราณีให้ไอ้หัวเกรียนมันได้พักหายใจหายคอบ้างหลังจากกลั้นหายใจรับเจ้ามังกรของเขาเข้าไปเมื่อครู่
“ไม่ชอบเหรอ...ยาวๆ น่ะ” ชนะถามเสียงลามกจนไอ้เหมอหูแดงตัวแดง “ไม่ชอบก็ต้องชอบนะ...เพราะมันเป็นของเหมอคนเดียวแล้ว”
“นะ...โคตรลามกอ่ะ ลามกกว่าเหมออีก” ไอ้เหมอก้มหน้างุด แต่ช่องทางของมันแกล้งตอดรัดมังกรแกร่งของชนะให้เจ้าของมันต้องแยกเขี้ยวคาดโทษ
“ผมลามกกับเหมอคนเดียว อยากทำแบบนี้กับเหมอคนเดียวด้วย...เหมอรู้สึกดีไหม บอกให้ผมชื่นใจที”
ชนะปากหวาน ไอ้เหมอก็เอาแต่ยิ้มอาย พอเอวสอบเริ่มขยับช้าๆ เป็นจังหวะเนิบนาบ คำตอบที่แสนน่าชื่นใจสำหรับชนะก็พรั่งพรูออกจากปากของไอ้เหมอ “ดี...แทบขาดใจเลย อืม อาาาา สะ...เสียงของเหมอ...น่ะ..น่าอาย อ้ะ... อื้อ อ้ะ”
“น่าอายที่ไหนกัน น่าฟังมากกว่า” ชนะเสียงพร่า จับร่างไอ้เหมอพลิกนอนตะแคง พลางยกขาข้างหนึ่งของไอ้เหมอพาดบนบ่า “แบบนี้...ดีไหม”
“อื้ม...” สติของไอ้เหมอไม่อยู่กับร่างอีกแล้ว ไม่ว่าชนะจะนำพามันไปทางไหนมันก็พร้อมจะตามไปทั้งนั้น ร่างกายก็โอนอ่อนไปตามมือใหญ่ที่คอยบังคับควบคุมจะให้เป็นแบบไหน สุ้มเสียงก็ครวญครางจนแทบจะแหบแห้ง ครั้นเมื่อเสียงหยาบโลนของเนื้อปะทะเนื้อทั้งกลบเสียงคราง สมองของไอ้เหมอก็ว่างเปล่าไร้การควบคุมเสียแล้ว...ไอ้เสือเหมอโดนกินจนสิ้นท่า โดนนายพรานจัดการเนื้อเสือหวานๆ จนมันสิ้นฤทธิ์
“เหมอ...” เสียงของชนะลอยวนอยู่เคียงใกล้ ไอ้เหมอยังคงหลับตาแต่มันพยักหน้ารับรู้ถึงการร้องเรียก “ผมคิดว่าเซ็กส์เป็นเรื่องที่สกปรกมาตลอด... แม่ของผมเธอเป็นคนแบบนั้น เหมอรู้ไหม ว่าผมมีแม่ที่ตั้งใจให้กำเนิดผมกับน้องๆ แค่จะจับป๋า ตั้งใจมีพวกผมแค่อยากให้ป๋ารับผิดชอบแต่งงานด้วย พวกผมไม่ได้เกิดจากความรักของป๋าเลย แม่รักป๋า แต่ป๋าไม่ได้รักแม่ มันเป็นความจริงที่ผมรู้”
ไอ้เหมอยื่นมือไปโอบกอดคนข้างกายไว้ ไออุ่นจากตัวมันทำให้ชนะระบายยิ้มบางเบา “หลังจากที่ป๋าเลือกเพี้ยน...แม่ก็มั่วกับคนไปทั่ว แม่ให้ผมเห็น... ให้ผมได้มองเวลาที่แม่มีน้ำใคร่ของชายอื่นที่ไม่ใช่ป๋าอยู่บนตัว ใบหน้าเปรอะเปื้อนด้วยของสกปรก ผู้ชายคนแล้วคนเล่า...ไม่ซ้ำหน้า ไม่มีใครที่จริงใจจะคบกับแม่ได้นาน ผู้ชายพวกนั้นแค่ระบายความใคร่ของตัวเองแล้วก็จากไป ที่ผ่านมา...ผมก็เหมือนผู้ชายพวกนั้น ...เพราะผมเกลียดผู้หญิงแบบแม่ที่ต้องการแค่เสพสมความใคร่...”
ชนะหลับตาลง ปิดกั้นภาพความทรงจำครั้งเมื่อยังเด็กแล้วซุกเข้าหาไออุ่นจากเสมอ ไออุ่นจากคนที่ตัวนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวกรุ่นไปด้วยกลิ่นกายของเขา ...เพราะเขาตีตราจองไว้จนไม่เหลือที่ว่าง
“แต่เหมอทำให้ผมรู้ว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องแย่...ขอบคุณที่อยู่ตรงนี้นะเหมอ”
“เหมอต่างหากที่ต้องขอบคุณ ที่นะให้เหมออยู่ตรงนี้” ไอ้เหมอยิ้มกว้างเต็มใบหน้า หอมแก้มคนรูปหล่อไปหนึ่งทีด้วยความรักใคร่ “มันอาจจะจริงที่พ่อไม่ได้รักแม่ของนะเลย แต่มันไม่จริงหรอก...ที่พ่อไม่รักชนะของเหมอ”
“ตอนนี้เป็นชนะของเหมอแล้ว หึหึ” ชนะเอ่ยแซว แต่ไอ้เหมอมันก็ยังยิ้มกริ่ม
“งั้นหรือจะบอกว่าเหมอเป็นของชนะ” ไอ้เหมอแสร้งว่า แต่ความจริงไม่ว่าจะแบบไหน ไอ้เหมอมันก็ได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง... ดีกับใจมันไปหมดจริงๆ
“อืม...เหมอเป็นของผมแล้ว... ผมได้มาทั้งหมดเลย”
“ทั้งตัวและหัวใจเลยเนอะ”
“อื้ม”
“นะ”
“ว่า...”
“เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่รึเปล่า...” ไอ้เหมอถาม...ไม่ได้ลุ้นกับคำตอบเท่าไหร่แล้ว เพราะสำหรับมันตอนนี้ สถานะอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการกระทำของชนะอีกแล้ว
“ก็...เหมือนเดิม” ไอ้เหมอถึงกับหลุดหัวเราะ แล้วกระเซ้าถาม “มีเพิ่มเติมไหมอ้ะ”
“เพิ่มเติมคือได้กันแล้ว ถ้าท้องค่อยมาว่ากันเนอะ จะรับผิดชอบตบแต่งเป็นเรื่องเป็นราว”
“ชะน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!” ไอ้เหมอถึงกับหน้ายุ่ง “แล้วเมื่อกี้ตัวใส่ถุงยางทำไม ไม่ปล่อยในอ้ะ อย่างนี้ก็ไม่ท้องน่ะสิ!”
ชนะหัวเราะเสียงดังลั่น โชคดีที่ห้องนอนเก็บเสียง ไม่งั้นคงได้ปลุกคนในบ้านให้ตื่นกันตอนตีสาม
“ขอโทษๆ คราวหน้าตั้งใจเลย เหมออยากได้ผู้หญิงผู้ชายล่ะ” เมื่อไอ้เหมอมันฝัน ชนะก็เลยจะสานฝันมันต่อ ไม่อยากขัด
“ถ้าผู้ชายก็กลัวจะเหมือนไอ้กวิ้น ถ้าผู้หญิงก็กลัวจะโหดเหมือนคุณหญิงแม่ งั้นให้เป็นเกย์เหมือนเหมอเนอะ น่ารักดี ฮี่ๆ”
“ตามใจคุณนายเลยครับ ผมมีหน้าที่ทำ จะทำให้เต็มที่” ชนะส่ายหัวกับความเพ้อเจ้อของไอ้เหมอ ก่อนจะดึงไอ้คนที่นอนละเมอทั้งๆ ที่ตายังลืมให้ขยับเข้าในอ้อมกอดอีกนิด
“เป็นสามีที่น่ารักจัง” ไอ้เหมอเอ่ยอ้าง ก่อนจะได้ยินเสียงสามีของมันหัวเราะเบาๆ
“ก็รู้นี่...ว่าอะไรที่เพิ่มเติม แล้วยังมาถาม” ชนะกระซิบบอก แล้วหลับตา ปล่อยให้ไอ้เหมอหมุนหัวอยู่ในอกกว้างด้วยความมึนงง ก่อนที่มันจะกรีดร้องลั่นแต่ชนะก็กดหน้ามันให้ซุกแน่นอยู่กับอก
“รู้แล้วก็เงียบ...ผมอาย รู้ไหม”
“อื้ออออ”
ไอ้เหมอพยักหน้าหงึก ทั้งที่หัวใจเต้นถี่รัว เพราะรู้คำตอบแล้วว่า...อะไรที่มันเพิ่มเติมมาจาก...ความเป็นเพื่อน
....................................................................TBC..............................................................
ก็...เลข 17 มันสวยดี ไม่มีอะไรหรอก
เพื่อนเหมือนเดิม...เพิ่มเติมเดี๋ยวบอก
หัวข้อ: +รัก...'เสมอ'+ ตอนที่ 45 24/01/2559 Page. 87 (The end) (อ่าน 700181 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก