หัวข้อ: +++ สมาคม....คนแปลก +++

[alien]

  ก็ คีน่า คือแบบจำลองตัวของเอก อยู่แล้วนิ ชิมิๆ

[Tifa]

ว่าน...พระเอกสุดๆ 

อิอิ ต่อให้ใจแข็งขนาดไหน ลองช่วยชีวิตแบบนี้.....หึหึ

พี่โก้ตกกาป๋อง แน่คริๆ

ในที่สุดนายว่านก็เรียกคะแนนได้สักที เฮ้อ

อารายอ่ะ
ว่านมันจะมาเป็นพร้าเอ้กตอนนี้ได้ไง
อย่าบอกนะว่าทำเพราะอยากปกป้องกายจริงๆง่ะ

 

คงอย่างนั้นมั้ง แหมๆ พระเอกมาเองทั้งทีต้องสร้างความประทับใจหน่อย

โหยแม้นแมนอ่ะ เอาตัวเข้าแลกด้วย

เอาตัวเข้าแลกกับอะไรจ้ะ อิอิ

แลกด้วยชีวิตต ต .>O<
พี่เอกไปเม้นท์ทีไรผมรู้สึกเหมือนคีน่าไปเม้นท์ทุกทีเลยอะ =[]=;;; ; .


คีน่าเข้าสิงป่าวพี่ ?? ?
๕ ๕๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .

ก็ คีน่า คือแบบจำลองตัวของเอก อยู่แล้วนิ ชิมิๆ

กรี้ดว่าแบบนี้ได้ไง เขาไม่ใช่คีน่านะ
ใช่ค่ะ คีน่าสวยกว่าคนแต่งตั้งเยอะ
อร้าย.....แบบนี้ต้อง :เตะ1:

[Tifa]

หัวขโมย…..แห่งเมืองเหนือ




“แง๊……..กระเทยน่ากลัว”




เสียงร้องของเด็กน้อยลั่นไปทั่วลานกว้าง ผู้คนต่างหันมาสนใจกันมากขึ้น

“โอ๋ๆ หนูจ้ะดูใหม่สิจ้ะนี่พี่เจ้าหญิงแสนสวยไง” ชิ…อีเด็กเวรฉันไม่ยอมแพ้หรอก
“……….ฮึก…..งะ…..แง๊…….” กรี้ด….ยังไม่หยุดอีก

“โหยผู้ใหญ่แกล้งเด็ก”
“ดูสิ เด็กกลัวจนตัวสั่นเลย”
“น่าสงสาร”
“555 เด็กมันกลัวตัวประหลาด”

เสียงซุบซิบ ของบบรดคนดูดังงึมงำๆ พอจับใจความได้บ้าง…..
นี่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะยะ

“………..” โอที่คงสุดจะทนอยู่ยื่นลูกอมสีสดใสให้เด็กคนนั้น….ได้ผลนิ…..เงียบไปทันทีเลย

“เห็นมั้ยจ้ะว่าพี่ทั้งสวยและใจดี….อร้าย”
“ไม่มีอะไรครับ….แค่เจ้าหญิงและเจ้าชายอยากเสด็จเที่ยวชมตลาดสักหน่อย ไม่ราบว่าไปทางไหนครับ”
พี่โก้ที่ได้รับบททหารเอกประกาศถามทางจากคนที่มามุงดู (ซึ่งค่อยๆทยอยหนีเมื่อเห็นพี่เขาเดินไป)

“ท่านตรงไปทางนี้นะ แล้วถึงแยกที่ 2 เลี้ยวซ้าย แล้วตรงไปต่ออีก 100 เมตร แล้วเลี้ยวขวา แล้วตรงไปอีกถึงแยกที่4 เลี้ยวขวาอีกที แล้ว………………………………………..”
เด็กหนุ่มวัยรุ่นชาวเมืองผิวขาวซีดคนหนึ่งปริปากบอกทาง แต่ใครจะไปจำได้ยะ

“หนูจ๋า หนูช่วยพาหญิงไปได้ไหมจ้ะ….หญิงไม่ค่อยคุ้นทางเมืองนี้มากนัก” อร้าย…..สำนวนได้เลยค่า เก่งจริงชั้น
เด็กหนุ่มลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
“นะจ้ะ” ฉันเข้าไปใกล้กระพริบตาทำอ้อนเข้า เด็กหนุ่มจ้องมาไม่กระพริบ
“ได้ครับ ตามมาเลย” เขาตอบอย่างฉะฉาน

เด็กหนุ่มพาเราเดินไปตามทางที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง แต่เมื่อขบวนของเจ้าหญิงคีน่าผ่านไปที่ใด ทุกคนต้องหยุดมามองจนเหลียวหลังเลยก็ว่าได้ ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิง (ก็แหงล่ะคนสวยขนาดนี้ใครก็มอง)
ฉันซึ่งได้แต่ยิ้มเชิดหน้า คอตั้งอย่างถือตัว พี่โก้ที่เดินนำหน้าขบวนอย่างเข้มแข็ง ส่วนเจ้าชายโอนั้นเดินยิ้มเล็กยิ้มน้อยของมันไปตามทาง ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร


“ยิ้มอะไรของนาย”
มันส่ายหัวไปมาถี่ๆ แต่ก็ไม่หุบรอยยิ้มนั้นเลย

“ท่าจะบ้า” ฉันบ่นใส่ แต่มันกลับยิ้มตอบอีก…..ชิ



เออเกือบลืมไป



“เรื่องที่ไปบอกว่านน่ะ ขอบใจนะ”
มันไม่ว่าอะไร…..ยิ้มเหมือนเดิม
“เออ….ช่างแกเหอะ” หมดอารมณ์จะคุยด้วยละ
“องค์หญิงพูดแบบนี้ไม่งามนะครับ” นั่นโดนทหารเอกวีนใส่อีก
“หญิงขอโทษค่ะ หญิงลืมตัว คริๆ”

เสียงหัวเราะดังขึ้นมาอย่างครื้นเครง ส่วนเด็กหนุ่มตัวซีดนั้นหันมาเป็นระยะพร้อมกับยิ้มให้
“ยังไม่ถึงอีกหรือจ้ะสารถี”
“ได้ครึ่งทางแล้วท่านหญิง” นั่นไอ้เด็กนี่ก็เล่นด้วยอีกต่างหาก
เราเดินต่อไปอีกอากาศร้อนๆในตอนบ่ายบวกกับชุดที่ใส่อยู่ทำให้เกิดความร้อนได้มากโข
พี่โก้ซึ่งตอนนี้ถอดหมวกเหล็กออกแล้ว ส่วนโอถอดเสื้อตัวนอกออกโชว์แผ่นหลังซึ่งชุมไปด้วยเหงื่อ
ส่วนฉันน่ะหรอ

“อ้าวท่านหญิงตัดผมทำไมครับ แล้วไปตัดตอนไหน” เจ้าเด็กหนุ่มหันมายิ้มขำๆ ก่อนจะแซวที่ฉันถอดวิกออก
“อ๋อ หญิงขี้ร้อนน่ะ เลยตัดสั้น เห็นเจ้ายิ้มเยี่ยงนี้แสดงว่าชอบนัก ผู้หญิงผมสั้น”

เด็กหนุ่มไม่ตอบกลับเร่งความเร็วในการเดินขึ้นอีก

ส่วนไอ่โอก็ฉีกยิ้มกว้างมากขึ้น……..ไอ่นี่ฉันไม่ใช่เท่งเถิดเทิงนะยะ

ทางเดินที่ไปนั้นเริ่มที่จะไร้ผู้คนเดินไปมา จะกระทึ่งเรามาถึงทางเดินแคบๆระหว่างตึก 2 หลังใหญ่ขนาบข้าง
“สารถี ทำไมตลาดช่างไกลนัก หญิงเหนื่อยเหลือเกิน”
“เจ้าหลงทางรึ” พี่โก้ซัก
“ข้าน้อยมิได้หลง…..แต่ข้าตั้งใจมาทางนี้” หนุ่มน้อยหยุดเดินทันที หันมาทางเราทั้ง 3

“ระวังตัวนะ” พี่โก้กระซิบพร้อมกับตั้งท่าพร้อม

“โหยพี่…ผมไม่ทำไรหรอกแค่อยากได้……” มันชี้นี้วมาทางฉัน
“นี่เจ้าอยากได้ตัวหญิงหรอ…..ชายคะช่วยหญิงด้วย” ฉันได้โอกาสเข้าไปเกาะโอ คริๆ ชอบจัง

แต่แขนที่เคยสัมผัสนั้นกลับกลายเป็นแขนที่เล็กและบางกว่าเคย
“ต้องการกุญแจนี้ต่างหาก องค์หญิง 555” เจ้าหนุ่มนั่นมาอยู่ข้างฉันได้อย่างไร แล้วโอล่ะไปอยู่ตรงนู่นได้ไง

มันกระชากสร้อยคอของฉันออกไปทันที แต่ฉันไม่ยอมหรอก แขนอีกข้างที่เหลือรวบเข้ากับหนุ่มน้อยไว้แน่น
“ช่วยด้วยค้า….หญิงโดนกระชากสร้อย”

พี่โก้ที่อยู่ใกล้กว่าพุ่งตัวมาทันที

“กรี้ด” เจ้าหนุ่มสะบัดตัวทีเดียวก็หลุดจากการกอดรัดของสาวน้อยร่างบางอย่างฉันซะแล้ว
“อย่าหวังเลย” พี่โก้กระโดดขึ้นสูงปรับแรงโน้มถ่วงของตนให้มีค่าน้อยลง

ตัวพี่เขาลอยสูงขึ้นอย่างเร็วจนลอยอยู่เหนือหัวเจ้าขโมยหนุ่ม



ฟิ้ว……



แรงโน้มถ่วงถูกเพิ่มอย่างรวดเร็ว…..จนพี่เขาร่วงลงมาด้วยความเร็วสูง

แต่เจ้าเด็กหนุ่มหาได้กลัวเกรง เขายืนนิ่งอย่างใจเย็น

พี่โก้เข้ามาใกล้แล้ว……เจ้าเด็กนั้นโดนทับแน่ (ฉันคิดพร้อมกับหลับตา ไม่กล้ามองภาพโหดร้าย คริๆ)



ตึง……..



เสียงกระแทกดังลั่นฝุ่นคลุ้งไปทั่วบริเวณ ไอ่โอที่พึ่งวิ่งมาถึงฉัน ฉุดฉันให้ยืนขึ้น

เราต่างจ้องมองจนฝุ่นจางหายไป……ร่างทั้ง 2 ปรากฏชัด

ไม่ใช่พี่โก้ที่อยู่ด้านบน

กลับเป็นเด็กหนุ่มที่ใช้เท้าเหยียบตัวพี่เขาไว้ ซึ่งพี่โก้เองก็ดูจะงงตัวเองว่าไหงเป็นงี้ไปได้

โอไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เขาเคลื่อนย้ายไปหาพี่โก้ทันที (โอให้ตัวรับสัญญาณฉันและพี่โก้คนละอันติดตัวไว้)
ใช้มือใหญ่นั้นกระชากเด็กน้อยมารวบไว้อย่างแน่นหนา

“ฟู่…..จับได้ซะที” ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

“นี่เจ้า….เอากุณแจคะ…….คืน…….อร้าย…..อะไรอีกนี่” กลายเป็นว่าฉันกลับเป็นคนที่โดนโอรวบตัวอยู่

ส่วนไอ้เด็กนั่นยืนยิ้มแฉ่งแลบลิ้นใส่อยู่ตรงที่ฉันยืนอยู่เมื่อกี้

“ไปก่อนนะคร้าบ……555” มันโบกมือบ้ายบาย ก่อนจะหันหลังเตรียมวิ่ง

หนอยจะมากไปแล้ว

“หยุดตรงนั้นล่ะ” ฉันแผดเสียงลั่น รีบสร้างภาพเทพแห่งความตายออกมาโดยเร็ว ขวางหน้าเด็กหนุ่มไว้

ได้ผล……เด็กน้อยหยุดชะงัก…..เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดชึ้นตามใบหน้า
“ส่งกุญแจมา….แล้วไม่ต้องคิดที่จะสลับตัวกับใครอีก” ฉันบังคับให้มือกระดูกนั่นโอบเด็กน้อยไว้ห่างๆ

เขาตัวสั่นด้วยความกลัว….โยนกุญแจมาให้…..มันตกอยู่ตรงกลางระหว่างเรา

แค่นี้ทีมของฉันก็จับได้ 1 โฮะๆๆๆ



“นายคนเดียวไม่ไหวจริงๆ” เสียงเล็กๆของเด็กสาวแว่วมาจากเสาไฟด้านหลัง
“ก็งี้ล่ะ บอกแล้วว่าช่วยกันแต่แรกก็จบ” เสียงอีกเสียงที่ฟังดูกระแดะไปนิดแทรกมาจากอีกฝั่งของถนน

ทั้ง 2 เดินออดมาจากที่หลบซ่อน เป็นสาวน้อยตัวเล็กผมยาวลอนสวย กับ เด็กชายอีกคนหัวเกรียน แต่งตัวออกมาได้ไม่แพ้ฉันเลย (เสื้อกล้ามขาวแอบเห็นเสื้อในสีดำ….กางเกงขาเดฟสีแดงสด)……..นี่ฉันมีคู่แข่งแล้ว……แอร๊ยยยยยย

“หยุดตรงนั้นล่ะ ไม่งั้นเพื่อนเธอตาย” ฉันขู่….อีกยังบังคับเจ้ากระดูกนั่นเข้าใกล้เด็กชายเข้าไปอีก

เด็กหญิงหาได้ใส่ใจ เธอเดินไปพร้อมกับอ่านหนังสือของเธอไป

เธอเข้ามาใกล้เจ้ากระดูกมากขึ้นก่อนจะยื่นมือผ่านร่างกายเจ้ากระดูกไปดึงเพื่อนหนุ่มของเธอออกมา
“เหวอ” เจ้าเด็กหนุ่มหลับตาปี๋ด้วยความกลัว




“นี่แกจะกลัวอะไรกับของปลอม” เธอแหววใส่เด็กชาย

3 ต่อ 3 แฟมมิลี่เกม

[PHUCK™]

เย้เย้ !!!
ในที่สุดก็มีโอกาส ... จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้มพี่เอก !!!

>O<
๕ ๕๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .

[kurugmin]

^
^
จิ้มตรองทะลุตรูดคีน่า  2 เด้งงงงงงงง.. 

..เด็กผู้ชายหัวเกรียนน่ะคู่แข่งคีน่าเหรอ
อื่มมม..เจ้าหญิงคีน่าสวยสุดขอบโลกตกขอบจักรวาลขนาดนี้
ไม่อยากจะคิด
ว่าคู่แข่งจะขนาดไหน

[mist]

  เห้อ รู้ได้ไงหว่า

[alien]

  ความแตกๆ อิอิ

(ปล. จิ้มทะลุ 4คนเรย คิคิ)






มะได้คุยกะเอกนานเรยอะเป็งงัยมั่ง.. สอบเสร็จแล้วอะดิ..

[nunyy]

   มาเม้นท์ให้ค่า ตัวละครน่ารักมาก ชอบคินนี่ เอ้ย คีน่า


จะติดตามอ่านไปเรื่อยๆจ้า

[nOn†ღ]

โดนจับไต๋ได้แล้วจะทำยังไงดีละที่นี้   

[Tifa]

เย้เย้ !!!
ในที่สุดก็มีโอกาส ... จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้มพี่เอก !!!

>O<
๕ ๕๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .

คริๆ จิ้มคีน่าดีกว่ามั้งคะ เร้าใจกว่าเห็นๆ อร้ายยยย

^
^
จิ้มตรองทะลุตรูดคีน่า  2 เด้งงงงงงงง.. 

..เด็กผู้ชายหัวเกรียนน่ะคู่แข่งคีน่าเหรอ
อื่มมม..เจ้าหญิงคีน่าสวยสุดขอบโลกตกขอบจักรวาลขนาดนี้
ไม่อยากจะคิด
ว่าคู่แข่งจะขนาดไหน

โอ้ย เหนื่อยเลยโดนจิ้มไป 2 ทีละ แห่กๆ ส่วนคู่แข่งรอดูตอนหน้านะครับ

เห้อ รู้ได้ไงหว่า

นั่นดิ สงสัยแอบดู......อ้ะหรือว่าคลิปคีน่าหลุด

ความแตกๆ อิอิ

(ปล. จิ้มทะลุ 4คนเรย คิคิ)






มะได้คุยกะเอกนานเรยอะเป็งงัยมั่ง.. สอบเสร็จแล้วอะดิ..

โอ้ยโดนอีกดอก อิอิ สอบเสร็จแล้วแต่งานเยอะมากเลย

  มาเม้นท์ให้ค่า ตัวละครน่ารักมาก ชอบคินนี่ เอ้ย คีน่า


จะติดตามอ่านไปเรื่อยๆจ้า

ขอบใจจ้า ติดตามอ่านต่อได้เลยจ้า

โดนจับไต๋ได้แล้วจะทำยังไงดีละที่นี้  

อันนี้ต้องรอดูว่าน้องคีน่าคนงามจะทำอย่างไร

[Tifa]

เอาคืน………………..





ตัวของเรากลับมาติดกันอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรนะกาย”

“ว่าน นาย…….” ผมสัมผัสได้ถึงของเหลวที่ไหลอาบไปทั่วหลังเขา
“ไม่เป็นไร…..ต้องจัดการมันก่อน” เขาค่อยๆดันตัวขึ้น แต่ก็ทำได้ลำบาก
“หนีก่อนเหอะ”
“คิดว่าเราจะหนีพ้นหรอ โอ้ย…..” ว่านร้องสุดเสียง เขาทรุดตัวลงพาให้ผมตกลงไปด้วย

“สนใจกันหน่อยสิจ้ะ อย่ามัวแต่จีบกันอยู่นั่น โฮะๆๆ” เธอเดินมาอย่างมาดมั่นในมือมีตะปูตัวยาวพร้อมที่จะขว้างมา
“เอาล่ะหนุ่มๆ ส่งกุญแจมาให้ฉันซะดีๆ”

“กาย แยกออกจากกันก่อน” ว่านกระซิบ
ผมยื่นมือไปจับกับขอบผนังตึกไว้ ว่านเองหยิบขวดน้ำยาสีเขียวนั่นเตรียมพร้อม

“จะทำอะไรน่ะ หยุดนะ” เธอร้องลั่นเมื่อเห็นเราเคลื่อนไหว ตะปูในมือถูกปล่อยออกมา
“ตอนนี้ล่ะ” ว่าให้สัญญาณ

ปลด

ตัวเราแยกออกจากกัน แต่แรงดูดนั้นเหมือนทวีความรุนแรงขึ้น จนผมต้องใช้เชือกมัดกับตัวและเสาไฟไม่ให้ตัวปลิวไปหาว่า…….ว่านเองก็ดื่มยาเข้าไปอึกใหญ่ ตัวที่ขยายขนาดอย่างรวดเร็ว……เขาออกวิ่งสวนทางกับแรงดูดและใช้มือรับตะปูไว้……..มันปักติดที่มือซ้ายของเขา เลือดแดงสดหยดเป็นทางที่เขาวิ่งไป

เธอผู้นั้นกรีดร้องด้วยความตกใจที่เห็นว่านกลายร่างอีกทั้งยังวิ่งเข้าหาเธอ ตะปูดอกแล้วดอกเล่าไม่สามารถหยุดว่านในร่างนี้ได้ จนกระทั่ง

“กรี้ด ปล่อยฉันนะ” เธอซึ่งถูกฝ่ามือใหญ่ของว่านกำไว้ด้วยมือขวาเพียงข้างเดียวร้องลั่น พร้อมทั้งดิ้นไปมาอย่างไร้ประโยชน์ ขาที่แกว่งไปมาไม่สามารถที่จะทำร้ายอะไรว่านมันได้

“ปล่อยนะยะ อ้อก….” ใบหน้าเธอบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด และดูท่าทีว่าว่านจะไม่ยอมผ่อนแรงลง
“บอกมาใครส่งเธอมา”
“เรื่องอะไรจะบอก” เธอว่า

พูดจบมือของว่าที่เคยบีบแน่นกลับค่อยๆอ้าออกราวกับมีมือที่มองไม่เห็นง้างออก
ร่างของเธอและว่านกระเด็นออกจากกัน

“ว่าน เป็นอะไรมั้ย” ผมวิ่งเข้าไปหา โดยไม่ลืมที่จะทิ้งระยะห่างไว้
เขาส่ายหน้า และไม่ยอมปล่อยให้เธอตั้งตัว……เขาวิ่งเข้าหาทันที
แต่เธอรู้ตัวออกวิ่งเสียก่อน

ผมออกวิ่งตามทั้ง 2 น่าแปลกที่ด้วยความเร็วของว่านผู้หญิงคนนั้นไม่น่าจะหนีพ้น…..ไม่สิดูเหมือนเธอจะเด้งหนีว่านออกไปหากเขาใกล้เธอมากขึ้น……นั่นไงอีกแล้ว เธอวิ่งไปจนสุดซอยแล้ว……หึซอยตันเสร็จเราแน่

เธอเอาตัวยันกำแพงไว้กางมือกางขาวางราบกับกำแพงนั้น

ว่านไม่ลดความเร็ว ร่างกายที่เปลี่ยนไปยังคงสภาพอยู่



ผลั่ก



แรงกระแทกที่มองไม่เห็นซัดว่านถอยออกมา

เจ้าหล่อนยิ้มอย่างพอใจ

ว่านไม่ยอมแพ้วิ่งเข้าหาอีกอย่างบ้าคลั่ง……แต่เขาไม่สามารถเข้าใกล้เธอได้เกินไปกว่านั้น
ผมหยุดอยู่ห่างจากว่านพอควร แค่รู้สึกถึงแรงดูดเบาๆ

“เข้ามาไม่ได้หรอก เรามันขั้วเดียวกัน 555” เธอยิ้มร่าที่เห็นว่านหัวเสีย เขายังคงดันตัวเองสู้กับแรงผลักนั้น


ขั้วเดียวกับว่าน……งั้นก็

“ว่านหลบไป” ผมตะโกนพร้อมวิ่งไปหาทันที
ว่านหลบออกไปอีกฝั่งของซอยนั้น

ถ้าเธอขั้วเดียวกับว่าน …… ผมต้องผ่านเข้าไปได้แน่
“ง่ายไปเด็กน้อย”



กึก



ตัวผมหยุดอยู่ตรงนั้น…..แรงผลักยิ่งมากขึ้นเมื่อผมเข้าไปใกล้เธอ

………..มันเปลี่ยนขั้วได้

“ว่าน” ผมถอยกลับมา
ว่านกระโดดเข้ามาสวมแทน……แต่ผลที่ได้ก็เหมือนเดิมเธอเปลี่ยนขั้วสนามแม่เหล็กได้อย่างทันท่วงที

เราสับกันไปมา แต่อีกผ่ายก็ไม่มีทีท่าจะพลาดเธอยังสลับขั้วได้อย่างถูกต้องจนกระทั่ง



ฟู่



ร่างกายของว่านกลับมาสู่สภาพปกติ แต่ที่แย่กว่านั้นคือ เขาดูอ่อนแรงลงไปมาก
ตัวที่โอนเอนไปมา…..ใบหน้าซีดขาว เลือดที่เสียไปคงมากพอดู

เธอได้โอกาสเบี่ยงตัวหลบออกมา ปล่อยสนามแม่เหล็กเข้ากระแทกว่านเต็มที่ เขากระเด็นล้มลง
“ว่าน” ผมวิ่งเข้าหา แรงดูดของเรามากขึ้นตามระยะทาง
“อย่ากาย….ตามมันไป”
“แต่นาย”
“ไม่เป็นไร เร็วสิ” ว่านฝืนตัวยืนขึ้นแต่ก็ทรุดลงไปอีก


“เจ้าบ้า ห่วงตัวเองด้วยสิ” ผมเข้าไปหาเขาทันที…..แน่นอนเรากลับมาติดกันอีกครั้ง
“แต่….”
“ไม่มีแต่” ผมค้นเอาน้ำยาสีแดงที่ว่านเคยใช้รักษาหัวเข่าผมออกมา…..มันเหลือครึ่งขวดเล็กๆได้

แผลที่เขาได้รับค่อยๆได้รับการรักษาทีละจุด ตะปูที่ฝังอยู่ถูกผลักออกมา แต่มันยังติดอยู่ที่ผิวตามแรงดึงดูด
เอาเหอะอย่างน้อยเลือดก็หยุดไหล……..แต่เขาเสียเลือดไปมากใบหน้ายังคงซีดขาว
“ว่าน นายไม่เป็นไรนะ” ผมชักกลัว…….นี่ถ้าเขาเป็นอะไรก็เพราะผม………

เขายิ้มแห้งๆ ก่อนจะขยับมือที่ติดกับตัวผมเล็กน้อย

นี่แค่แรงขยับนายยังไม่มีเลย

น้ำตาที่ร่วงหล่น…….เขาคงรู้สึกได้
“ไม่เอาน่ากาย”
“แต่นาย”
“เราไม่เป็นไร…..”
เขาย้ำคำเดิม พร้อมกับตั้งท่าจะลุกยืน

“ไปล่ายัยป้ามหาภัยกันต่อ” เขาว่าพร้อมเปิดฝาน้ำยาสีเขียวนั่นอีกครั้ง
“อย่าว่าน……ร่างกายนายไม่ไหวหรอก” ผมแย่งน้ำยานั้นมาอย่างง่ายดาย




“ถึงคราวเราออกโรงแล้วล่ะ” ผมกลั้นใจดื่มน้ำยานั้นเข้าไปเสียหมดขวด

            

จะเอาทั้งต้นและดอกเลยคอยดู

[kurugmin]

ทุ่มเทขนาดนั้น
ชักๆๆๆๆๆเริ่มจะสงสารว่านขึ้นมาหน่อยๆแระ

v
v
จะเอาทั้งต้นและดอกเลยคอยดู
^
^
เอาอะไรเหยอ

[mist]

ว่านแมนจริง ๆ ด้วยอ่ะ สเปคเลย 

[alien]

  ไม่เสียทีที่ลุ้นว่านกะกายอิอิ ...

กายเริ่มจายอ่อนยัง คริคริ...





ถึง Tifa สู้ๆนะกับรายงาน/การบ้านต่างๆ... อยากคุยกะนายจังแต่ออนเอ็มที่ออฟฟิซมะได้ง่าT^T

[PHUCK™]

... เฮ้อกว่าจะตามล่าหากระทู้เจอ ...
... ว่านจะเจ้นท์เกินไปแระ =[]=;; ; ...

... แต่ยังไงตรองก็รอคีน่าอยู่ดีแหละ ...
... เอิ๊กกกกๆๆๆ ๆ ~* ...
... คีน่าของโผมมมม ม ม ม ,, ...

[nOn†ღ]

ไม่เอาว่านนนนนน 

จะเชียร์โอ 

[alien]

  Tifa หายเยย มะมาต่อซักทีอิอิ

 :a4:รออยู่นะ งิงิ

[Tifa]

เดี๋ยวมาทักทายนะครับ ลงไว้ก่อน



กรี๊ด……ขอน้ำกรดให้คีน่าหน่อยค่ะ




“นี่แกจะกลัวอะไรกับของปลอม” เธอแหววใส่เด็กชาย

เด็กชายค่อยๆเปิดตาขึ้น เมื่อเห็นว่าไม่เป็นอะไรเขาจึงยืดตัวขึ้น
“ร้ายนักนะเจ้าหญิง หึหึ”
“อร้าย….เนี่ยนะเจ้าหญิง นึกว่านางสนม อิอิ” นังกระเทยหัวโปกเย้ยมา

กรี้ด….อยากจะกรี้ดดังๆ แต่ไม่ได้เดี๋ยวมันได้ใจ

“นี่ละย่ะ เจ้าหญิงของจริง ชิพวกไม่สวยๆ ก็คงอิจฉาล่ะ” ฉันกัดตอบไปบ้าง
“ว่าใครยะ” ชีสวนมาทันที
“เปล๊า” ชิ ยักใหล่เชิดใส่อย่างไม่สนใจ
“ชิ” ชีก็แบะปากหนาๆของหล่อนไปอีกทาง ดีนะที่ชีผมเกรียน ไม่งั้นมีหวังโดนสะบัดบ๊อบใส่แน่แท้

ระหว่างที่ที่ฉันเปิดสงครามวาจาอยู่นั้นพี่โก้คงเห็นโอกาสจึงพุ่งไปเก็บกุญแจที่ตกอยู่ตรงกลางได้
“อ้ะ” เจ้าหนุ่มกำลังชี้นิ้วมาทางพี่โก้หวังจะสับเปลี่ยนตัว แต่ถูกเด็กหญิงห้ามไว้ก่อน
“อย่า เดี๋ยวเสียแผน” เธอยังจดจ้องอยู่กับหนังสือ
(กรี้ด อีกุ้งแห้ง)
(อร้าย อีหัวโปก)
“แล้วให้ทำไง” เด็กน้อยถามต่อโดยไม่สนใจคำด่าของฉัน
เด็กหญิงอ่านหนังสือต่ออีกเล็กน้อย
(อร้าย อีเห็ดสด)
(กรี้ด อิจฉาชั้นล่ะสิที่มีแฟนหล่อแบบโอ)

เธอเงยหน้าขึ้นมาดึงเพื่อนสาวของเธอไว้
“เจน นายจัดการกับพี่ทหารที่คุมแรงโน้มถ่วง ระวังด้วยถ้าโดนทับละก็ไม่รอดแน่…..ส่วนเธอ……
เล่นกับเจ้าชายรูปหล่อนั่น มันเคลื่อนย้ายหนีได้…เร่งมือหน่อยละกัน”

เธอแจงรายละเอียดของแผนการและความสามารถของทีมเราได้อย่างถูกต้อง
“คิน หลบไปก่อนพวกนี้มันรู้ความสามารถนายแล้ว” พี่โก้ดันฉันไปด้านหลังพร้อมกับส่งกุญแจมาให้ ไอ่โอก็เอาด้วย กลายเป็นว่าฉันทำอะไรไม่ได้ใช่ไหมนี่…….ชิ

ทั้ง 2 ผ่ายต่างจ้องดูท่าทีของอีกผ่าย ไม่มีผ่ายใดที่คิดจะเริ่มก่อน จุดนี้ล่ะถ้าใครพลาดอาจจะเป็นจุดจบเลยก็ว่าได้

“เสียเวลา” ไอ้หนุ่มนั้นว่า

มันย้ายมาอยู่แทนที่โอเรียบร้อย

ผลัก

เด็กหนุ่มออกแรงเพียงน้อยนิดร่างของฉันก็ปลิวไปข้างทาง
“คิน” พี่โก้ร้องอย่างตกใจ
เขาเงื้อมือหมายจะชกใส่เด็กหนุ่มนั้น



เด็กหนุ่มยิ้มเยาะ



“อร้ายยยยยย…..พี่โก้ชกหนูทำไมคะ” กรี้ดเจ็บค่ะอีเด็กเวร เปลี่ยนที่กับฉันอีก
“น้องคินพี่ขอโทษ” พี่เขาขอโทษฉันใหญ่
“พี่คะ รับมือกับเจ้านี่ไปนะ ยิ่งอยู่กันหลายคนมันยิ่งได้เปรียบ” ฉันบอกพี่เขา
“เดี๋ยวคีน่าไปทางนู้น” ฉันโบ้ยไปอีกทางซึ่งดูแล้วโอกำลังโดนเล่นอยู่ไม่ใช่น้อย

แขนข้างขวาของโอ รวมเข้ากับแขนนังกระเทยหัวโปกนั่นแล้ว
“นี่ปล่อยนะยะ” ฉันเข้าไปดึงโอออกมา

“โอ้ย โอทำอะไรน่ะ”
ไอ่โอสั่นหน้า
แต่มือขวาของมันยังตามมาฉุดกระชากฉันซ้ำอีกรอบ
“อร้ายยยยย”
“เหี้ย หยุดนะ” ไอ่โอกำหมัดซ้ายแน่น แล้วชกไปทางชีทันที

“แหมๆ จะรีบไปไหนจ้ะ อิอิ” เธอใช้มือซ้ายรับไว้ แขนของหล่อนกลืนหายไปในแขนของโอ
“คิน….หนีไป”ไอ่โอที่พยายามดิ้นพูดขึ้น แต่ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งจะเร่งให้การผสานร่างเร็วขึ้นเท่านั้น
“โอ”

เขาก้อมหน้านิ่ง เจ้ากระเทยหัวโปกนั่นหายเข้าไปในตัวโอเรียบร้อยแล้ว
“ชื่อโอหรอกหรอ…..หล่อเอาการนะเนี่ย” เสียงของโอ แต่การพูดไม่ใช่
โอลูบไปตามเนื้อตัวของตนเอง จากไหล่ มาอก มาท้อง และก็

“อร้ายยยย อีโรคจิต” ฉันวิ่งเข้าไปคว้ามือโอออกจากเป้าตัวเอง
“อิอิ ใหญ่นะนี่”
“ออกไปนะ อีกระเทยจิตหลุด” ฉันที่พยายามกำหมัดทุบที่อกหนาๆนั่นแต่ดูเขาไม่สะเทือนเลย
“โอย ร้อนจังเลย” โอกรีดนิ้วเช็ดเหงื่ออย่างมีจริต อร้าย…..รับไม่ได้ค้า
“ถอดเสื้อดีกว่า” กรี้ดดดด โอจ๋าอย่าถอดเลย คีน่าสู้ไม่ไหวแล้ว

“ก็ยังร้อนอะ กางเกงมันรัดจัง” ว่าแล้วก็ถอดกางเกงออกอีก ดีนะที่เหลือบ็อกเซอร์ไว้



ไม่งั้น คีน่าตายแน่ค่ะ



“เอาล่ะส่งกุญแจมา” โอเดินเข้ามาใกล้…..

“ไม่” แต่ทำไมปากสั่นอะ
“นะครับ” อร้าย อย่ามากอดสิโอ
“ม่ายยยยยยย” ส่ายหน้าไว้ๆ ไม่ๆๆๆๆๆๆๆ
“ไม่รักโอแล้วหรือครับ” โอก้มมากระซิบที่หู อร้ายยยยยย ขนลุกค่ะขนลุก
“ม…..มะ…..ไม่” ดีมากคีน่าบอกปัดไป
“โอเสียใจแย่เลยครับ พูดแบบนี้น่ะ” อย่าจ้องตาได้มั้ยคะ โอยยยยยย

โอคว้ามือฉันเข้าลูบอกของเขา ลามมาถึงท้องแกร่งนั่น ซู้ด………สติเริ่มไม่มีละ
“โออยากได้กุญแจหรือจ้ะ”
“ครับ ให้ผมนะครับ……จุ้บ”


อร้ายยยยยย ปรอทแตกค่ะ อยู่ๆก็จุ้บเฉยเลย


“แล้วคีน่าจะได้อะไรล่ะคะ”
“ได้หัวใจผมนี่ไงครับ” เขายักคิ้วเท่ห์ๆให้โอย……ช่วยคีน่าด้วยค่ะ

มือที่กำกุญแจไว้แน่น ค่อยๆคลายออก

โอยิ้มอย่างยินดี คำชมคำเยินยอหลุดออกมาเป็นสาย คำว่ารัก……..ที่ฉันไม่เคยได้ฟัง

“ผมรักคีน่าที่สุดเลยครับ”

มือที่ชักกลับ….สักพักก็ยื่นไป อย่างลังเล คงทำให้อีกฝ่ายลังเลไม่น้อย
“อย่าลังเลสิครับ” เขาบอกเสียงนุ่มโน้มตัวลงมาประทับจูบอย่างบรรจง



อืม,,,,,,,,,,



ความรู้สึกนี่มันอะไรกัน เหมือนแรงหายไปจากร่างเสียจนหมด ดีที่โอมันโอบเราไว้ไม่งั้นมีหวังล้มลงไปแน่

มือที่กำกุญแจนั้นคลายออก

กุญแจนั้นร่วงหล่นสู่พื้นถนนกระทบส่งเสียงดัง กรุ๊งกริ๊ง

สัมผัสอันนุ่มนวลนั้นหายไปทันที……….เหลือไว้แต่รอยยิ้มที่กำชัยชนะไว้ในมือ
โอรวบแขนฉันไขว้ไว้ข้างหลัง เด็กหญิงที่หลบอยู่นาน เดินเข้ามาเพื่อที่จะเก็บกุญแจนั้น






“โอ นายทำอะไรน้องคินน่ะ”

                     เอามาสาดหน้าหน่อย

[Tifa]

มาต่อแล้วนะครับ หายหน้าไปนาน

ไปแอบอ่านเรื่องอื่นๆมาด้วย

งานเยอะ เครียด เรียนหนัก แฟนไม่มี (คริ คริ)

แต่งไปแต่งมา เมื่อไรจะจบนี่

[alien]

 :a2:จิ้มเอก.... งิงิ

(เห็นเค้าจิ้มเรยจิ้มมั่ง 55+)

[alien]

  ตอนนี้ดูลุ้นๆ สนุกดี (ตอนหลังๆนี่ดูคีน่าดูจะ โดนอ่านเกมส์ไปซะหมด... ความแว๊ดๆ ลดลงไปมากทีเดียวอิอิ)








  :a1:จะติดตามต่อไปนะงับ

[mist]

ตอนเห็นชื่อตอนก็ตกใจหมด นึกว่าโอเปลี่ยนใจไปชอบของแปลกซะละ โอ๊ะ พูดอะไรออกไป 

[kurugmin]

อาร๊ายยย..อุตส่าห์เตรียมดีใจจะได้เห็นคีน่าโดน..ปล้ำ
เหอะๆๆๆ
แค่จูบหวานๆจากโอ  แค่นั้น
มืออ่อนเลยเหรอครับ
กุญจงกุญแจปล่อยหมด


แต่ว่าโอไม่ต่อต้านสิ่งแปลกปลอมเลยเหรอ

หรือว่า
หรือว่า

ลึกๆแล้วนี่คือความต้องการจริงๆของโอ
ก๊ากกกกก


 :a1:โอสู้ๆ

[Kirimanjaro]

ฉากเข้าสิงแล้วลูบเป้านี่ผมชอบมาก  ยังเคยคิดอยุ่เลยว่าไอ้นิยายสลับร่างทั้งหลาย  ถ้าได้สลับเข้าร่างคนหน้าตาดี ๆ สงสัยคงเล่นร่างจนน่วมแน่ ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

[alien]

  มาต่อเร๊วววว...

เห็นหล่นไปไกลดันขึ้นมาใหม่อิอิ... รออยู่น๊า........

[Tifa]

ตอนนี้ดูลุ้นๆ สนุกดี (ตอนหลังๆนี่ดูคีน่าดูจะ โดนอ่านเกมส์ไปซะหมด... ความแว๊ดๆ ลดลงไปมากทีเดียวอิอิ)








  จะติดตามต่อไปนะงับ

คิดมุขไม่ออกแล้วง่ะ.....ช่วยที อิอิ

ตอนเห็นชื่อตอนก็ตกใจหมด นึกว่าโอเปลี่ยนใจไปชอบของแปลกซะละ โอ๊ะ พูดอะไรออกไป 

ต้ายยยย....ก็ไม่แน่นะคะอย่าลืมว่าเรื่องนี้คีน่าเป็นนางเองค่ะ แอร๊ยยยยยย

อาร๊ายยย..อุตส่าห์เตรียมดีใจจะได้เห็นคีน่าโดน..ปล้ำ
เหอะๆๆๆ
แค่จูบหวานๆจากโอ  แค่นั้น
มืออ่อนเลยเหรอครับ
กุญจงกุญแจปล่อยหมด


แต่ว่าโอไม่ต่อต้านสิ่งแปลกปลอมเลยเหรอ

หรือว่า
หรือว่า

ลึกๆแล้วนี่คือความต้องการจริงๆของโอ
ก๊ากกกกก


 โอสู้ๆ

อืมน่าคิดนะนี่ว่าทำไมโอไม่ยอมต่อต้าน......โอครับจริงมั้ยครับ.........อ้อแบบนี้นี่เอง.....โอบอกว่า......อะครับ อิอิ

ฉากเข้าสิงแล้วลูบเป้านี่ผมชอบมาก  ยังเคยคิดอยุ่เลยว่าไอ้นิยายสลับร่างทั้งหลาย  ถ้าได้สลับเข้าร่างคนหน้าตาดี ๆ สงสัยคงเล่นร่างจนน่วมแน่ ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

จะไม่ใช่แค่ลูบเป้าอะสิ กร้าก

[Tifa]

กันและกัน




ของเหลวสีเขียวนั้นไหลผ่านลงคอของผมไป ความร้อนไหลผ่านไปทั่วทั้งท้อง

ร่างกายปวดร้าวไปทั่วราวกับจะแตกแยกออกจากกัน ตัวผม….กำลังขยายใหญ่ขึ้น

“กาย นายไม่น่าเลย…..”ว่านที่ติดอยู่หลังผมตัวเล็กไปถนัดตา


ความเจ็บปวดหายไปแล้ว เหลือแต่ความรู้สึกใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน มือไม้ที่ใหญ่โตนั้นไม่ได้ทำให้มันหนักขึ้นเลย
การเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างง่ายดาย ตัวที่สูงใหญ่ขึ้นผิดตา……แรงที่มากมายจนผมแบกว่านยังไม่รู้สึกตัวเลย
“หึ จับดีๆล่ะว่านเราจะไปเอาคืนกัน” ผมกระชับว่านให้ติดหลังไว้ ถึงจะรู้ว่ามันติดอยู่แล้วก็เหอะ

“กาย เอาไอ่นั่นไปด้วย” ว่านโบ้ยไปทางกองขยะที่สุมอยู่ข้างทาง

ผมคว้าเอาโต๊ะไม้เก่าๆอันหนึ่งออกมา
“ยัยป้านั่นคงเตรียมขว้างอะไรใส่เรา ระวังตัวล่ะกาย เราจะระวังหลังให้” ว่านไม่วายส่งเสียงกรุ้มกริ่มไว้อีก

“เจ็บขนาดนี้ยังปากดีอีกนะ”
“อย่าทำหน้างั้นดิ แค่เห็นกายตัวใหญ่อย่างนี้ก็หมดอารมณ์แล้ว หึหึ”
“…….” ไม่พูดดีกว่าแม่งว่านมันวกเข้าได้ทุกทีสินะ

ผมค่อยๆเดินเลี้ยวออกมาจากมุมตึกนั้น พยายามมองซ้าย ขวาตลอดหลีกเลี่ยงสิ่งที่เป็นโลหะทุกชนิดเท่าที่จะทำได้
ซึ่งว่านเองก็ให้ความร่วมมือในการดูแลด้านหลังให้เป็นอย่างดี

“กาย 6 นาฬิกา” เสียงว่านส่งสัญญาณ

ผมยึดขาโต๊ะมั่นหมุนตัวอย่างเร็วไปด้านหลัง

มีดครัวขนาดใหญ่ปักลงกลางโต๊ะตัวนั้น……นี่เล่นกันขนาดนี้เลยหรอ
“ที่ 3 นาฬิกา”

โต๊ะที่ติดมาด้วยนั้นช่วยเป็นเกราะชั้นดีของเรา ผมกับว่านที่ค่อยๆทยอยผ่านวัตถุโลหะที่ทยานมาทำร้ายเราไปช้าๆ
จุดหมายของเรานั่นน่ะ อยู่สุดทางเดินนั่นไง ถึงจะอยู่ไกลแต่ก็เห็นได้ถึงสีหน้าที่ตื่นจนแสดงออกมาไม่รู้ตัว

เอาละล่ะจากตรงนี้เราวิ่งไปถึงตัวแน่

เธอทำท่าจะวิ่งหนี แต่สายไปเสียแล้วผมออกแรงถีบพื้นเต็มแรง ตัวพุ่งไปอย่างจรวด…….สำเร็จผมคว้าตัวเธอได้แล้ว

แต่มือที่กำไว้นั้นค่อยๆอ้าออกด้วยแรงผลัก…… อีกแล้ว

“รอให้ยาหมดฤทธิ์ก่อนเถอะ” เธอกล่าวพร้อมกับเร่งสนามแม่เหล็กให้แรงขึ้นอีก

ตัวของผมค่อยๆถูกดีดออกมา…..ไม่ยอมหรอกเรื่องอะไรจะยอมแพ้ง่ายๆ

ผมออกแรงต้านยันเท้ากับพื้นไว้ พยายามที่จะเลื่อนตัวไปด้านหน้า ทว่ามันหนักเหลือเกิน


“ไม่มีทางชนะชั้นหรอกเด็กน้อย ส่งกุญแจมาซะ”
“ไม่” ผมรั้นเรื่องอะไรจะยอมง่ายๆ ออกแรงเข้าไปอีก แต่ยิ่งใกล้เธอมากแรงผลักก็ยิ่งมากตาม
“ดื้อจริง” เธอเร่งสนามแม่เหล็กจนถึงขีดสุด

ผมผงะถอยออกไปไกลพอควร…… เธอกำลังยิ้ม….น่าเจ็บใจนัก
“กายไหวมั้ย”ว่าถามอย่างห่วงใย
ผมไม่ตอบไม่มีอารมณ์ตอนนี้ ในหัวแค่คิดจะทำอย่างไงให้จับเธอได้เสียที พลางวิ่งเข้าไปหาอีก
แต่แรงผลัก็ทำให้ไปไม่ถึงเสียที ผมกำลังคลั่ง

“ผนึก ผนึก ผนึก…..” โซ่ที่ผมพยายามจะขว้างไปหาเธอกลับย้อมมารัดกับแขนผมเสียเอง
เชือกก็ไม่เหลือแล้ว……น่าจะขนมาเยอะกว่านี้…..นี่ทำอะไรไม่ได้จริงๆ

ถ้าแค่ คินอยู่ที่นี่ด้วย……..คงจะจัดการได้อย่างง่ายดาย
ผมนี่มันไร้ประโยชน์จริงๆ



“ถ้าเราเก่งกว่านี้คงจะดี ……. แค่ผนึกคนแรงเยอะแค่นี้ยังทำไม่ได้เลย”


“กาย ความสามารถของแต่ละคนน่ะมันก็มีข้อดีข้อเสียต่างกันไป”


“มันอยู่ที่การใช้…..นายยึดติดกับรูปแบบมากเกินไปกาย….”



คำพูดของคินที่ผมนั่งเฝ้าคิดอยู่ทุกวัน กลับย้อนเข้ามาในหัวอีกครั้งหนึ่งจะให้ทำอย่างไรล่ะ เราเข้าไปผนึกไม่ได้เลย

“กาย…..”ว่านสะกิดหลังพร้อมชูขวดน้ำยาสีชมพูให้เห็น
“เราเข้าไปไม่ถึงหรอก”
“แล้วใครบอกว่าจะให้กายเข้าไป…..”


“พูดไรกัน” ดูท่าเธอจะเห็นพวกผมหยุดยืนคุยกันนานไปหน่อย หึหึ

“เปล้า……เตรียมตัวนะ ไปละ” ผมออกวิ่งเข้ากระแทกอย่างไม่ให้เธอได้ตั้งตัว
“กรี้ด ฝันไปเถอะย่ะ ตัวแกเริ่มหดแล้วอีกไม่นานหรอกโฮะๆๆ”

ผมดันตัวเข้าไปอีกมันเข้าไปหาเธอทีละน้อย
“มีแรงแค่นี้หรอไง” ผมออกแรงเต็มที่ ดูเธอตกใจเล็กน้อยที่ผมเข้าไปได้มากขนาดนี้

เธอเพิ่มความแรงสนามแม่เหล็กขึ้นอีก
“เด็กๆน่า เอาให้แรงกว่านี้สิ” ผมฝืนยันตัวไว้ไม่ให้ปลิวไปเสียก่อน
“ปากดี ได้จัดให้” เธอปล่อยสนามออกมาแรงสุดจนผมยึดพื้นไว้อีกไม่ไหว


“ฝากด้วยนะ ว่าน”

ผมหันหลังทันที……ให้ว่านที่เตรียมน้ำยาไว้พร้อมเผชิญหน้ากับเธอ



ปลด



ตัวของผมกับว่านดีดตัวออกห่างกัน

ผมลอยห่างออกมาจากแรงผลักของยัยป้านั่น

แต่ว่านที่มีขั้วตรงข้ามลอยเข้าไปหาอย่างรวดเร็วด้วยแรงดูดมหาศาลนั่น

“ฝันดีนะครับ คุณป้า” ไอระเหยสีชมพูลอยเข้าระบบหายใจของเธอเป็นที่เรียบร้อย


ทุกอย่างกลับมาปกติเหมือนเดิม ตะปูที่ติดตามตัวหลุดร่วงลงพื้นส่งเสียงดังไปทั่ว
โช่กับกุญแจมือของผมแกว่งไกวอยู่ข้างตัวอย่างอิสระ
ผมไม่เข้าไปติดกับว่านอีก

แรงแม่เหล็กหายไปแล้ว

เหลือแต่หญิงสาวที่ยืนเหม่อ กับชายหนุ่มอีกคนที่ดูโทรมไม่แพ้กันอยู่ข้างๆ เขายิ้มให้ผม

ผมยิ้มตอบ ร่างกายผมค่อนหดตัวกลับมาเหมือนเดิม ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาอีกครั้ง
ร่างกายกลับมาสู่ปกติ ควันที่ลอยออกจากตัวแสดงความร้อนที่คงอยู่……มันร้อนไปหมด



เพลียด้วย…….ไม่มีแรงเลย



แต่ก่อนที่ตัวผมจะทรุดลงกระแทกพื้น มือของว่านก็คว้าตัวผมไปได้ก่อน
“หมดแรงล่ะสิ” นั่นเป็นคำสุดท้ายที่ผมได้ยิน

………………….
……………….
…………..
……..

….
…

..
.
.




อืม……อุ่นจังเลย



“รู้สึกตัวแล้วหรอกาย”



อืม……ว่านหรอ



ความรู้สึกที่เหมือนถูกกุมมือนี่มัน…….จากว่านหรอ

ผมลืมตาขึ้น……..ว่านยิ้มอย่างดีใจกระโดดไปมาเหมือนเด็ก ปากก็บังคับให้ผมดื่มยาที่ปรุงให้ใหม่

“นายไม่กินยาหรอ” ผมถามกลับบ้าง…..สภาพของเขาดูแย่ยิ่งกว่าผมเสียอีก
“แค่เห็นกายดีขึ้นเราก็ไม่เป็นไรหรอก”

“ไม่ได้นะ กินยาแล้วพักซะ” ผมพยายามจะลุกแต่….ไม่มีแรงอะ
“กายอย่าพึ่งเคลื่อนไหวสิ” ว่าเข้ามากดไหล่ผมไว้พร้อมทำท่าดุ น่ากลัวตายล่ะ
“ก็นาย….”
“อะ….กินละ….สบายใจยัง”
“ อืม……งั้นก็นอนพักเหอะ”

“เอ่อ” เขาอ้ำอึ้ง เกาหัวแกรกๆ

“อะไร”

“เปล่าๆ” เขาพูดก่อนล้มตัวลงนอนที่พื้นนั้น
“เฮ้ย….ว่านขึ้นมานอนด้วยกันสิ” ผมโวยวายจะให้มานอนพื้นได้ไงกัน
“เออ…..แน่ใจนะ”
“มาเหอะ เพลียจะตายอยู่แล้ว” ผมบอกปัดๆ ก่อนจะพลิกตัวไปอีกทางไม่อยากให้เขาเห็นว่าหน้าผมแดงอยู่

เตียงนอนยุบลง แสดงว่าเขานอนลงแล้ว

ผมหลับตาลงด้วยความเพลีย
แต่หัวใจนี่สิ มันท่าจะไม่ยอมพัก……เล่นเต้นซะรัวเลย


ทำไมถึงเป็นแบบนี้


“กาย” ว่านยังไม่หลับเรียกเบาๆ

“กายหลับยัง” เขาเขย่าตัวผมเบาๆ

เมื่อเห็นว่าผมไม่เคลื่อนไหวใดๆอ้อมแขนของเขายกมาโอบผมอย่างนุ่มนวล




ทำไมผมถึงไม่ว่าอะไรไป


ทำไมผมถึงยอมให้เขาทำเรื่องแบบนี้




ทำไม

ทำไม

[PHUCK™]

จิ้มมม ม ม มม !!
โทษทีนะครับพี่เอกที่หายหน้าหายตา .
แฮ่ แฮ่ .

แต่ยังคิดถึงคีน่าเสมอน้า .
XD

[alien]

จิ้มมมมมมมมม.....  ซีตรอง ทะลุถึง คีน่า  :laugh:555++

แล้วทำไมกันล่ะกาย คิคิ....(Happyๆ ชอบๆ XXXX) แล้วพี่โก้ ตาขวาจะกระตุกอย่างรุนแรงมั้ยน๊า อิอิ

[The Living River Ping]

ทำไมผมถึงยอมให้เขาทำเรื่องแบบนี้ ทำไม

หึหึ อุอุ