หัวข้อ: +++ สมาคม....คนแปลก +++

[PHUCK™]

เอาไปห้าดาวอะพี่เอก .
ฮากระจาย กริ๊ซ >O<;;; .
จะว่าแฟนตาซีมันก็ไม่ทั้งหมดอะ ..
กึ่งๆล่ะมั๊งง ง .



อ๊ากกกกก ก !!
เอาโล่ตลกสุดยอดไปก่อนเลยละกัน ^^

[nOn†ღ]

เดาไม่ถูก รู้แต่ดูรูปแล้วโดน.....

เป็นกำลังใจให้ในสอบนะจ้ะ 

[Tifa]

.... สงสัยต้องอ่านใหม่แต่ต้น... นึกมะออกอะคับ

1. เดาว่าเป็งโออะ...
2. ตี๋ๆอาจจะธัสจัง (ถ้าจำมะผิดนะ)
3. ตัวที่3มะค่อยถูกชะตาเอาเป็งพี่โก้ไปแระกันอิอิ (เป็งโรคตาแดงด้วย)
4. สุดท้ายหล่อโดนใจ เป็ง ว่านละกัน อิอิ

 :a3:มั่วดีมะคับ Tifa อิอิ

ปล. ช่วยทำข้อสอบมะได้แต่ให้กำลังใจอยู่นะ

อะนะเสนอมาได้เลยครับ คนแต่งยังไม่แน่ใจเลย คริๆ

เป็นกำลังใจให้ในการสอบนะคับพี่ทิฟา ฮ่าๆๆ


ผมก็สอบเหมือนกันฮับ เมื่อวานวันแรก


 

ขอบใจจ้า.......ขอให้โชค เอๆ

เอาไปห้าดาวอะพี่เอก .
ฮากระจาย กริ๊ซ >O<;;; .
จะว่าแฟนตาซีมันก็ไม่ทั้งหมดอะ ..
กึ่งๆล่ะมั๊งง ง .



อ๊ากกกกก ก !!
เอาโล่ตลกสุดยอดไปก่อนเลยละกัน ^^

ขอบใจจ้า......มาอ่านบ่อยนะจ้ะ

เดาไม่ถูก รู้แต่ดูรูปแล้วโดน.....

เป็นกำลังใจให้ในสอบนะจ้ะ 

ขอบใจมากเลย.....เราก็ชอบรูปเหมือนกันนะ หล่อทั้งนั้น

[Tifa]

ทางเข้าหมู่บ้าน



ตึง ตึง ตึง ตึง



เสียงฝีเท้าของคนจำนวนหนึ่ง วิ่งผ่านตู้ขบวนรถไฟไป บรรดาผู้โดยสารต่างเงยหน้ามองตามเสียงที่ว่านั่นไป

ฉันกับว่านวิ่งไปได้ถึงกลางขบวนแล้วเสียงบนหลังคาก็เงียบหายไป

“คิน ดูตรงนี้ไว้นะ” ว่านที่วิ่งต่อไปทางต้นขบวนออกคำสั่งไว้

“ย่ะ” ฉันบ่นกับตัวเอง แต่ก็ไม่ยอมละสายตาจากด้านหลังของเขาคนนั้น


คงจะมีแต่มุมนี้ล่ะมั้ง ที่ฉันกล้ามองเขาได้อย่างเต็มตา



ไม่นานนักเสียงว่านก็ตะโกนมาจากด้านนอก
“คิน บอกผู้โดยสารออกไปตู้อื่น”

เอาล่ะ ได้เวลาออกโรงเสียที (งานนี้ไม่ได้ทำไรเลย คริ)

“ตุ่ง ตุง ตุง ตุ้ง” ฉันเดินไปยังใจกลางของตู้ขบวนนั้นพร้อมส่งเสียงสัญญาณเรียกร้องความสนใจ

มองกันใหญ่เลย คริๆ นึกว่านางงามมาล่ะสิ

ไมค์สีทองสะท้อนแสงถูกสร้างออกมาให้ลอยอยู่ตรงปากพอดิบพอดี (สวยไม่พอยังเก่งอีกต่างหาก)

ผู้โดยสารต่างพากันมองมาที่ฉันเป็นจุดเดียว อีกทั้งยังส่งเสียงกระซิบกระซาบกันระงม

“อะ แฮ่ม……Attention please” อร้ายแจ่มค่ะเหมือนเป็นแอร์เลย งานนี้ฝันที่เป็นจริง
“ขณะนี้ทางสายการเดินรถของเรามีเหตุขัดข้องบางประการณ์ จึงขอความกรุณาผู้โดยสารทุกท่านย้ายที่นั่งของตนไปอีกตู้ขบวนทางด้านนี้ด้วยค่ะ ขออภัยในความไม่สะดวก”

“ตุ่ง ตุง ตุง ตุ้ง”

“โหย น้องสาวจ้ะ ไม่ยักรู้ว่าเดี่ยวนี้รถไฟชั้น 3 เขามีแอร์กันด้วย” ผู้โดยสารรายหนึ่งกร่างขึ้นในขณะที่คนอื่นยอมย้ายออกไปโดยดี

“นั่นสิ ไหนดูดิ้ อืมๆ หน้าตาก็เหมาะกับรถไฟชั้น 3 นี่นา 555” เพื่อนมันอีกคนเข้ามาเสริมทัพ

กรี้ด อีเด็กเวร บังอาจมากดูการแต่งตัวก็รู้แล้วพวกแกนี่มัน……..กรี๊ดดดด ไม่อยากจะพูด…….ใจเย็นไว้ๆ
“ไหนดูด้วยๆ อิอิ จริงด้วยๆ” นังชะนีนี่ก็อยู่กลุ่มนี้เรอะ ดีแม่จะจับตบทีเดียว

ผู้โดยสารคนสุดท้ายเดินผ่านประตูไปแล้ว

“เอ่อ คุณคะ เชิญทางนี้ค่ะ” ฉันที่พยายามข่มความโกรธเอาไว้ พูดอย่างไพเราะอีกครั้ง

“กร้าก ผู้หญิงอะไรมีลูกกระเดือก” มันไม่หยุด

“พี่ขอจับจิ๋มน้องได้ไหมจ้ะ”

ปรี้ด…………

“ได้ค่ะ แต่จับของเพื่อนหนูนะคะ อีดอก”

หน้ากากนางฟ้าถูกกระชากออกไป นางปีศาจร้ายเข้ามาประทับทรง แต่ก็สวยอยู่ดี (สวยแบบรัก…ร้าย อร้ายแอบอ้างๆ)

ควันสีม่วงช่วยสร้างบรรยากาศน่าขนลุกได้ผลดีเช่นทุกครั้ง โครงกระดูกที่ค่อยประกอบชิ้นส่วนต่างๆก่อร่างเป็นเทพแห่งความตาย แต่ครั้งนี้ฉันแอบใส่เศษเนื้อสีแดงช้ำลงไปเพื่อเพิ่มความน่ากลัวเข้าไปอีก

“กรี๊ด” นังชะนีหลงป่าได้แต่แหกปากร้องกรี้ด ส่วยอีกสองตัวเห็นเข้าก็ถึงกับเข่าทรุด

หึหึ สมกับเป็นความสามารถแห่งความตายดีแท้ ใครๆก็กลัว โฮะๆๆๆ

“มาจับสิจ้ะ” ฉันส่งเสียงหวานเฉียบจนหากไม่ระวังอาจโดนบาดได้
โครงกระดูกติดเนื้อแอ่นเป้าไปทางอีเด็กเวร3ตัวนั่น

“เหวอ” ทั้ง 3 ตัววิ่งหนีไปอีกทางโดยทันที

“ชิ นึกว่าจะแน่” พลันร่างกระดูกก็แตกแยกออกจากกันสลายออกไป


รอยแยกที่เพดานเริ่มปริแยกออกจากกันเป็นแนวรูปวงกลมจนกระทั่งชิ้นส่วนเหล็กมันหลุดลงมากระทบพื้นเสียงดัง
แสงแดดภายนอกสาดส่องเข้ามา ร่างผู้ชายคนหนึ่งชะโงกหน้ามา ว่านนั่นเอง

“รับนะคิน” ว่านส่งคนตัวเล็กลงมาก่อน

ร่างที่สติไม่สมประกอบค่อยๆถูกส่งลงมาอย่างระมัดระวัง จนสุดท้าย ว่านก็กระโดดลงมา
แล้วก็จัดการเอาเชือกกับโซ่ที่เอวของกายมามัดไอ้หน้าหล่อไว้กับที่นั่งอย่างแน่นหนา

ทั้งพี่โก้และโอ ถูกฉันและว่านหามมานอนอยู่ตรงที่นั่งคนละฝั่ง ส่วนกายนั้น
“เดี๋ยวเราดูกายเอง คินดูแล2 คนนี้นะ” พูดจบก็พยุงกายเดินตรงไปที่นั่งซึ่งไกลออกไป

“ชิ” ฉันนั่งลงปลดกระดุมเสื้อทั้ง 2 ออกสัก 2 เม็ด
ยาของว่านยังมีผลต้องรีบระบายออกจากร่าง

“อะน้ำจ้า” หลังจากที่เปลี่ยนชุดเป็นสีขาว ใส่หมวกพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยก็หาน้ำมาให้หนุ่มๆทานกัน
ฉันพยุงหัวพี่โก้ขึ้นมาแล้วค่อยๆเทน้ำลงไปในปากอันนั้น แววตาที่ลางเลือนเริ่มกลับมาสดใสอีกครั้ง

“แค่กๆ” พี่เขาสำลักเล็กน้อย (ขอโทษค่ะคีน่ามัวแต่มองหน้าพี่เพลินไปหน่อย)
“แอร๊ยยยย ….. พี่โก้ฟื้นแล้ว” พี่แกยังดูงง กับสถานที่และเหตุการณ์อยู่

“กาย…..กายอยู่ไหน” ร่างที่รีบลุกขึ้นอย่างเร็วพร้อมกับหันซ้ายขวา ไม่สนใจเท้าซึ่งเหยียบนิ้วเท้าฉันไว้
“อร้าย พี่โก้คะใจเย็นๆ กายปลอดภัยดีค่ะ” ฉันดึงนิ้วออกมาจากเท้า พี่โก้คงพึ่งรู้ตัว รีบก้มหัวขอโทษใหญ่
“แล้วอยู่ไหน”
“อยู่กับว่านทางโน้นค่ะ……อุ้บซ์” อร้ายยย ตายแน่งานนี้

เหตุการณ์ต่อไปคงไม่ต้องบอกก็รู้กัน

เอาเหอะตกลงกันดีๆละกัน ฉันหัวมาสนใจโอต่อมันยังไม่ได้สติ มองเหม่อไปเรื่อยเปื่อย
“มาโอจิบน้ำซะหน่อยจะได้ขับยาออก” และนางพยาบาลสุดสวยก็จับยกชายร่างใหญ่เอนตัวแล้วค่อยๆบรรจงเทน้ำในแก้วลงไป…..เขาดื่มลงไปเล็กน้อย…………

คริๆ โอนี่ขนาดตอนอยู่ปกติก็เงียบอยู่แล้วน้า….มาโดนยาเข้าไปอีกนิ่งไปเลย

ฉันค่อยๆผ่อนตัวของโอเพื่อลงนอน แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น
มือเขาคว้าหมับที่ข้อมือ…..ดึงให้ฉันนั่งลง ปากก็พร่ำ
“อย่าไป…….อย่าไป”

ฉันนั่งลงอย่างขัดเสียไม่ได้……ยาของว่านได้ผลดีเสมอ….ดีจนน่ากลัวเลยล่ะบางที

ส่วนหัวของนายโอไสเข้ามานอนที่หน้าขาของฉันทันทีที่นั่งลง
“อยู่กับผมนะ”
โอมันยังเพ้อต่อ……เฮ้อเป็นเอามากนะเพื่อนเรา

“กาย………..”

เสียงทุ้ม แต่ทว่ากลับนุ่มลึกบอกชื่อของคนที่ตนรักก่อนจะนิ่งไป

“มาบอกอะไรกับฉันนี่นะ ตาทึ่ม”

ฉันได้แต่ยิ้มเศร้าๆ ไม่รู้จะว่ามันอย่างไรดี…..เพราะฉันก็คงเหมือนกับโอนั่นล่ะ


สักพัก รถไฟก็จอดยังสถานีปลายทาง ดูๆแล้วค่อนข้างจะชนบทเล็กน้อย ดีนะที่ยังมีเสาไฟฟ้าอยู่ไม่งั้นแย่แน่(จะหนีบผมยังไงล่ะเนอะ คริๆ)

โอที่พึ่งได้สติรีบปล่อยมือแล้วขอโทษขอโพยฉันใหญ่ (โอ้ย เต็มใจจ้า แอร้ยยยย)

ส่วนไอ้หน้าหล่อนั่นก็ถูกโอเคลื่อนย้ายไปขังไว้ที่สมาคมเป็นที่เรียบร้อย



“หมู่บ้านข้างหน้านี่ล่ะ เป็นที่สุมหัวของพวกพ่อค้าของเถื่อน” ว่านชี้นิ้วบอกทุกคน
ทุกคนพยักหน้ารับรู้ ยกเว้นพี่โก้ที่เอาแขนหนีบกายติดตัวไว้ตลอด

แต่อากาศแถวนี้ก็ไม่เลวนะสดชื่นดี ต้นไม่ก็เยอะด้วย อ้ะนั่นมันไร่องุ่นนี่
ในนั้นมีชายคนหนึ่งที่เปลือยท่อนบน เผยแผงอกล่ำหนาน่าซบ อูยไม่ไหวแล้ว

“กรี้ด จางเทกกี นี่เค้าเอง อีจีฮยอนเองไง กรี๊ดๆ” ฉันโบกมือป้อยๆ เขาคนนั้นหันมายิ้มให้ โอ้ย
ขออยู่ที่นี่เลยได้มั้ยคะ……หนูขอลาออกค่ะ คริๆ

“น้อยๆหน่อยคิน ช่างกล้านะ หึ อีจีฮยอน” แล้วกายก็เป็นคนขัดขึ้นมาอีกจนได้ ชิ
“เอาล่ะเพ้อเจ้อพอละ เข้าเรื่องกัน” ว่านหยุดยืนอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ เลยไปอีก500เมตร เห็นประตูหนู่บ้านปิดสนิท

“เราต้องแยกเป็น 2 กลุ่มตามแผน”มาถึงจุดนี้ฉันสังเกตเห็นพี่โก้ยิ่งทำหน้าบูด
“กลุ่มตามหา กับกลุ่มป้องกัน” ว่านพูดต่อ

“โดยที่กลุ่มตามหาจะมีผมและ…………..”




“กาย”

ใกล้แล้วๆ

[alien]

  ฟังดูเป็งแผนการที่ดีนะ.... ว่าน และ กาย อิอิ

เอ่อ...คุณคีน (สวยแบบรัก... แร้ มากกว่าร้ายนะ...555+)





 o13ขอให้คุณหมอพยายามต่อไปนะครับ รออ่านอยู่เสมอ... (บวกให้เช่นเคย)

[nOn†ღ]

สวยแบบรักร้าย ต้องจับกดตบจูบอย่างเดียวนะจ้ะคีน่า

นายว่านเนี่ยดูแปลก ๆ อ่ะ คีน่าไปชอบได้ไง

รึว่า.... เพราะคีน่าก้อแปลกเหมือนกัน 


แอบเทใจให้โอในแต่ละครั้งที่มาโพสอ่ะ 

[mist]

โห เจ้าว่านนี่ มันรุกแบบไม่เกรงใจใครเลยวุ้ย 

[kurugmin]

ทำผีหลอกซะกระเจิงทั้งขบวนรถไฟ
แค่ตัวจริงเค้าก็กลัวแร้ว

เบื่อคนชื่อว่านง่ะ

[Tifa]

ฟังดูเป็งแผนการที่ดีนะ.... ว่าน และ กาย อิอิ

เอ่อ...คุณคีน (สวยแบบรัก... แร้ มากกว่าร้ายนะ...555+)





 o13ขอให้คุณหมอพยายามต่อไปนะครับ รออ่านอยู่เสมอ... (บวกให้เช่นเคย)

ขอบใจมากจ้าที่คอยติดตามมาโดยตลอด เดี๋ยวเรื่องก็ใกล้จบละล่ะ อีกนิดหน่อย อิอิ

สวยแบบรักร้าย ต้องจับกดตบจูบอย่างเดียวนะจ้ะคีน่า

นายว่านเนี่ยดูแปลก ๆ อ่ะ คีน่าไปชอบได้ไง

รึว่า.... เพราะคีน่าก้อแปลกเหมือนกัน 


แอบเทใจให้โอในแต่ละครั้งที่มาโพสอ่ะ 

แอร้ย......คีน่าอยากเจอแบบเรื่อง รัก....ร้ายมั่งค่ะ โดนฉุด แอร้ยยยยย

โห เจ้าว่านนี่ มันรุกแบบไม่เกรงใจใครเลยวุ้ย 

งี้ล่ะครับด้านได้ อายอด

ทำผีหลอกซะกระเจิงทั้งขบวนรถไฟ
แค่ตัวจริงเค้าก็กลัวแร้ว

เบื่อคนชื่อว่านง่ะ

หุหุ เริ่มมีคู่แข่งซะแล้ว ระหว่า ว่านกับพี่โก้ ใครจะโดนเกลียดมากกว่ากัน

[Tifa]

ทีมที่1




“กาย” ว่านชี้นิ้วมาที่ผมที่ยืนตัวลีบอยู่ข้างพี่โก้ อีกทั้งยังสัมผัสได้ถึงแรงสั่นด้วยความโกรธ
“ชักจะมากไปแล้ว” พี่โก้ไม่รอช้าเข้าไปหาเรื่องทันที

ส่วนว่านยังคงทำเฉย
“อร้าย อย่าค่ะ อย่าแย่งคีน่ากัน พรีส” ยัยตัวดีก็หูตาไวเข้าไปขวางไว้เสียก่อนที่จะมีการลงไม้ลงมือ
ส่วนผมน่ะหรอได้แต่ยืนบื้ออยู่ที่เดิม

“คีน่าถอยไป น้องก็เห็นว่ามันหาเรื่องพี่ก่อน” พี่โก้ที่ดูจะกู่ไม่กลับเสียแล้ว
“ผมมีเหตุผลนะครับพี่ ที่จับกลุ่มแบบนี้” ว่านอธิบายด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“จะมีเหตุผลอะไรอีก นอกจากแกอยากจับไอ้น้องกายซะออกนอกหน้าขนาดนั้น”
“อร้าย ใจเย็นค่ะ….โอย ใจเย็น”

“ข้อที่ 1 ผมเป็นคนที่รู้จักสภาพภายในเมืองเป็นอย่างดี รวมถึงที่กบดานของพวกมัน”
“แล้วไง ก็ให้คนอื่นไปกับแกก็ได้” พี่โก้แย้งด้วยความแรงที่ไม่ลดลง

ว่านส่ายหัวด้วยความระอา
“ข้อ 2 มันจำเป็นที่ต้องใช้ความสามารถในการ เข้า-ออก สถานที่ต่างๆ”
“ก็หาวิธีอื่นสิวะ” พี่แกยังไม่ยอม
“จะให้เข้าไปเคาะประตูแล้วบอกว่า เปิดให้หน่อยครับ จะมาเอากุญแจคืนว่างั้น” ว่านที่คงสุดความอดทนแล้วสวนกลับมาบ้าง สีหน้าเริ่มมีเลือดฝาด แบบนี้ท่าจะแย่
“อร้าย….ไม่เอาค่ะๆ ได้คีน่าทุกคนเลย เดี๋ยวจัดเวรให้นะคะ จุ้บ” เจ้าตัวดีก็ยังคงพยายามปย่างยิ่งยวดที่จะแยกสองคนนั้นออกจากกัน แต่ดูเหมือนว่าทั้ง 2 จะไม่ได้สนใจสาวเจ้าเลย

ทั้งคู่ยังดำเนินความรุนแรงต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าใครจะยอมใคร

ผมตรงเข้าไปขวางทั้งคู่ไว้
“พอเหอะครับ คุยกันดีๆเถอะ” ผมหันหลังชนกับคินไว้ โดยผมหันไปทางพี่โก้

“นี่กายเข้าข้างมันหรอ” แต่เหมือนยิ่งไปราดน้ำมันบนกองไฟเข้าไปอีก
“ไม่ใช่ครับพี่โก้” ผมว่าไปอย่างอ่อนใจ
“อยากไปกับมันขนาดนั้นเชียว” พี่แกยืนสั่นเหมือนผีเข้า
“ไม่ใช่ครับ แต่นี่เป็นงาน” เฮ้อต้องบอกอีกกี่ครั้งกันนี่


“อย่าหวังเลยมึง” พี่โก้ชี้นิ้วกราดใส่ว่านก่อนจะเงื้อหมัดขวาไปด้านหลัง
“อย่าครับ/ค่ะ” ทั้งผมและคินต่างเลื่อนตัวมาบังไว้

พี่เขาไม่ได้ฟังเหมือนสติถูกครอบงำด้วยความโกรธ แขนอีกข้างตวัดมาด้านข้างกระทบกับตัวของผมกับคิน
เราปลิวออกมาแล้วตกลงยังพื้นที่เต็มไปด้วยเศษดินและหิน

“โอ้ย” ทั้งผมและคินร้องออกมาพร้อมกัน

“กาย” พี่โก้และว่านที่ดูเหมือนจะตกใจไม่น้อยกับเหตุการณ์นี้รีบวิ่งเข้ามาหาผม แต่พี่โก้เร็วกว่า
เขาประคองผมไว้ในอ้อมแขน ส่วนไอ่โอก็ยืนมองอยู่ข้างๆผม

“กายเป็นไงบ้าง” พี่เขาถามด้วยเสียงที่สั่นเครือ ในดวงตาสั่นรัว
“เจ็บ…..” ผมรู้สึกปวดที่เข่าด้านขวา นี่มัน……เลือดนี่นา
“กาย…เดี๋ยวผมดูให้” ว่านคว้าน้ำยาออกมาจากกระเป๋าข้างเอวมาขวดหนึ่ง (ยาสีแดงสด)
“ไม่ต้อง…..”
“พี่โก้ครับ” ผมยื่นมือไปลูบหน้านั้น พี่เขาดูอ่อนลงเล็กน้อย
“แต่……” พี่เขาดูลังเล
“ผมรักพี่นะครับ เชื่อสิ”
…..
“ทำอะไรก็เร็วสิ จะรอให้เลือดมันไหลหมดก่อนรึไง” พี่โก้ตอบห้วนๆ

ผมยิ้ม…….ก่อนที่ว่านจะหยดน้ำยานั้นลง 2-3 หยด ความรู้สึกเจ็บปวดหายไป เลือดสีแดงค่อยๆหยุดลง
เหลือไว้เพียงรอยแผลแดงที่ทิ้งไว้ลางๆเหนื่อเข่านั้น

“ขอบใจนะ” ผมตอบไป
“เดินไหวมั้ย” พี่เขาพยุงผมลุกยืนอย่างเป็นห่วง
“ครับ”
“พี่ช่วยนะ” น้ำเสียงที่อ่อนลงคงจะบอกได้ว่าพี่เขา

แล้วเราก็พากันทยอยเดินเข้าไปที่หมู่บ้านนั้น

เอ……..ผมลืมอะไรไปหรือเปล่าน้า……..คิดไม่ออก
.
.
.
.

“กรี้ด………รอคีน่าด้วยค่า”

………………………………………………………………………………………………

รุ่งเช้า……เมื่อเวลาถึงคราวต้องเริ่มงานกัน พี่โก้เริ่มหน้างออีกครั้ง

เฮ้อ…..นี่ขนาดยอมทั้งคืนแล้วนะนี่

“ไม่เอาน่าพี่ ไว้ใจผมนะไม่มีอะไรหรอก” ผมจับมือนั้นมากุมไว้
“แต่พี่ว่า…….”
“เราคุยกันแล้วน่า……ผมรักพี่นะ” แล้วก็หอมแก้มไปซะทีหนึ่ง ให้พี่แกยิ้มได้

ว่านที่ยืนรออยู่ตรงทางออกโรงแรมก็กำลังพูดคุยกับคินอยู่

“ไปก่อนนะครับ…..อย่าทำอะไรคินมันนะ”
ผมโบกมือให้พี่เขาก่อนจะเดินออกไป โดยมีเสียงพี่โก้หัวเราะตามหลังมา(ก็ไม่แน่นะ 555)

เมื่อลากันเรียบร้อยแล้วผมกับว่านก็ออกเดินทางไปยังชานเมืองด้านเหนือทันที

“พักกินข้าวที่นี่กันก่อนนะ” ว่านเลือกร้านอาหารตามสั่งร้านหนึ่งแล้วนั่งลง
“อืม” ผมตอบไปแล้วเดินไปนั่งตาม
“ทานอะไรดีครับกาย” เขาหยอดคำหวานมาอีกแล้ว ตั้งแต่ออกมาจากโรงแรมเขาก็คอยดูแลผมอย่างดีเลยอะ
จนบางครั้งก็รู้สึกอึดอัด…….ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าผมมีแฟนแล้ว

“เอ่อ……กระเพราไข่ดาว” เหอๆ อาหารสิ้นคิด
“น้องครับ กระเพราไข่ดาว 2” ว่านหันไปสั่งอาหารกับเด็กบริกร

“เข่าหายเจ็บรึยัง”
“อืม….หายแล้วล่ะขอบใจนายมากนะ”
“หึหึ ดีแล้วเราเป็นห่วงแทบแย่เลยนะตอนนั้น” เขามองมาอีกแล้ว…ผมไม่กล้าสบตาเขาได้แต่ก้มหน้าเขี่ยไข่ดาวเล่น

แต่เขาไม่หยุดแค่นั้น มือของเขายื่นมาสัมผัสกับมือผม
ผมชักกลับทันที
“ว่าน…..เรามีแฟนแล้วนะ” ผมว่าไปอย่างหัวเสียเล็กน้อย
เขายักคิ้วเล่น……
“แล้วไงครับ ผมชอบกายนะ ไม่ได้ชอบพี่โก้”

“แต่เราไม่ได้ชอบนาย” ผมตอบกลับไปอย่างฉะฉาน หวังว่าจะให้เขาเสียหน้าไป

แต่เปล่าเลย………….

เขายิ้มแล้วตอบกลับมา

“ตอนนี้ไม่……แต่อีกหน่อยไม่แน่”

ผมได้แต่ถอนหายใจ แล้วนั่งกินกระเพราไข่ดาวต่อ…..ปล่อยให้อีกคนนั่งจ้อต่อไปของมันคนเดียว




“พ่อหนุ่มจ้ะ ดูดวงมั้ยจ้ะ”

หมอดูผู้หญิงนางหนึ่งอยู่ๆก็โผล่มาเล่นเอาผมตกใจไม่น้อย ดีนะไม่สำลักไข่ดาวเสียก่อน
“ไม่ล่ะครับ” ผมบอกปัดไป
“นะจ้ะ…..ดวงคู่รักกำลังมาแรง…..ฉันสัมผัสได้” เธอยิ้มให้ เมื่อได้ดูหน้าเธอเต็มๆแล้วก็ต้องตะลึงเพราะเธอยังดูสาวอยู่เลย คงสัก 20 ได้มั้งอีกทั้งหน้าตาที่จิ้มลิ้มน่ารัก ผมยาวตรงที่รวบไว้ด้านหลังอย่างเรียบร้อย เครื่องแต่งตัวที่เต็มไปด้วยโลหะห้อยรุงรัง….ช่วยขับสีผิวที่ขาวผ่องได้อย่างดี

“ครับๆดูครับ” ว่าวตอบรับอย่างง่ายดาย
“งั้นขอมือคนละข้างค่ะ” สาวเจ้ายื่นมือสวยเรียวของหล่อนออกมา

เราสัมผัสกับมือที่เย็นเฉียบนั่นไว้
“ต่อไปนี้ จะเจออุปสรรค์มากหน่อยนะคะ งานที่ตั้งไว้อาจไม่สำเร็จผล…….ส่วนเรื่องความรักนั้น………”
เธอหยุดพูดไปเสียดื้อๆ

“ต่อสิครับ” ว่านเร่งด้วยสีหน้าอยากรู้

“หากท่านทั้งคู่เป็นคู่กันจะรู้สึกได้ถึงการไหลของกระแสผ่านตัวไป” เธอบอกพรางยิ้มให้

ไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลย…..ไร้สาระชะมัด

อ้ะ…..เดี๋ยวก่อน



แปร้บ………..



ความรู้สึกเหมือนไฟดูดผ่านมาจากมือแล้วลามไล่ลงไปถึงเท้า

มือของเราทั้งคู่ถูกชักออกมาทันที

ผมสะบัดมือป้อยๆ……ชาเลยนิ

“ทั้งหมด 100 บาทค่ะ” เธอยิ้มแฉ่งพร้อมกับยื่มมือมารับเงินจากนายว่านไป





“โดนหลอกซะแล้ว” ผมว่าอย่างเซ็งๆ เห็นอยู่ชัดๆนี่เดามั่วซะหมด
“ไม่นี่เขาดูแม่นออก” ว่าแล้วมันก็ส่งสายตาหวานมาให้อีก
“มั่ว”
“เขาว่าเราเป็นคู่กัน”
“บ้าดิ เราแฟนพี่โก้”
“อีกหน่อยก็เปลี่ยน”

เถียงกันไปมาอย่างนั้นล่ะครับ ไม่เป็นอันจบสิ้น ว่านก็เหลือเกินจ้องผมซะไม่ปล่อยโอกาสให้พักบ้างเลย
แต่ก็น่าแปลกนะ หล่อๆอย่างว่านน่าจะมีแฟนอยู่แล้ว ทำไมยังมาจีบเราอยู่อีกนะ……..อืม,,,,,,,

เราเดินไปตามทางขึ้นสู่ทางเหนือ เหลืออีกไม่ไกลแล้ว (ตามคำบอกของว่าน)
แต่เอ……รู้สึกว่านมันเดินชิดเราเกินไปละนะ
“นี่นายว่าน ช่วยเดินห่างๆหน่อยได้มั้ยครับ”

มันหันมาทำหน้างง

“กายนั่นล่ะเข้ามาเบียดเราเอง”

โหยไอ่นี่ช่างกล้า ช่าวแม่งละ

แต่พอผมเดินฉีกออกมา สักพักมันก็มาใกล้ผมอีก จนผมชักทนไม่ได้
“นี่ว่าน เราไม่ชอบนะ”

ว่านได้แต่ทำหน้างงอีกรอบ
“นายเดินมาหาเราเองนะ”
“ไม่ต้องเลย ออกไปเลยนายน่ะ” ผมเอามือผลักที่ไหล่ว่าน แต่ไหงผมแกะมือออกจากมันไม่ได้ล่ะ

“นี่นายเล่นอะไรน่ะ”
“กายนั่นล่ะเล่นอะไร……นั่นแน่แอบอยากสัมผัสเราก็ไม่บอก” ว่านไม่ปล่อยโอกาสให้เสียเปล่า

เขาจับไหล่ผมบิดมาประจันหน้ากัน

ผมพยายามฝืนตัวเองอย่างเต็มที่…………..แต่เหมือนมีแรงบางอย่างดึงดูดผมเข้าสู่อ้อมกอดนั้น
“โหย ไม่ต้องรีบก็ได้กาย เดี๋ยวเราให้กอดตลอดทางเลยหึหึ”
“ไอ้บ้า กูไม่ได้อยากกอดมึง…..มึงทำอะไรนี่…..ปล่อยกูนะ” ผมชักหมดความอดทน ความสุภาพที่เคยมีหายสิ้น
“กาย…..ใจเย็นๆ” เขากระซิบข้างหู
“ไม่ยงไม่เย็นแล้วโว้ย” ผมโวย หวังจะชกมันสักทีแต่เหมือนมือทั้งสองจะตึดอยู่กับร่างกายของว่านเสียแล้ว
“เชื่อเราสิ….เราไม่ทำเรื่องแบบนี้หรอก” ว่านพูดด้วยเสียงที่ดูจริงจังขึ้น เอาวะเชื่อมันก็ได้


ผมสูดหายใจเข้าออกยาวๆ


“แล้วนี่เราโดนอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน” ว่านตอบสั้นๆ


ร่างของเราทั้งคู่กดแนบกันมากกว่าเดิม……ผมซึ่งเตี้ยกว่านั้นทำให้ส่วนหัวนั้นเข้าสัมผัสกับช่วงไหล่พอดี
โดนกอดแบบนี้นานเข้าก็เริ่มใจสั่นละสิ


“หึ….ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้” ว่านมันคงรู้สึกได้ถึงการเต้นของหัวใจผม



อึ๋ย…….ก็มัน…………

น่าสนุกๆ

[nOn†ღ]

มัน มัน มันอารายยยยยยย มาต่อเด๋วนี้น๊า 

[mist]

โอ้ลัลล้า แม่หมอทำพิษซะละ 

ป.ล. ว่าแต่เจ้าว่านมันแอบไปติดสินบนแม่หมอป่าวอ่ะ 

[PHUCK™]

ก็มันอารายอ่ะพี่เอกกกกก >.<;;;;;
ต่อ ต่อ ต่อโดยด่วนน น .
อยากเจอคีน่าสักครั้งจะขอจุ๊บสักหน .

5 55555 5 5 +


.

[kurugmin]

แม่หมอเสกอารายเข้าท้องสองคนนี้กันหละหนอ
ถึงได้ดูดติดขนาดน้าน
โอรีบๆมาช่วยกายเร็ว 
ก่อนไอ่คุณว่านจะดูดกายหมดตัว

[alien]

...เอ่อ.. Tifa คับ... "ว่าน"อะพิมผิด เป็น "ว่าว" ตั้ง2-3ทีแหนะ....

อ่านแล้วเสียวพิกล... O_o อิอิ (หรือว่าวตั้งใจอิอิ )




แล้วจะมา check point เรื่อยๆนะ ^^

[Tifa]

มัน มัน มันอารายยยยยยย มาต่อเด๋วนี้น๊า 

มันคือ......มันเผา 5555

มาต่อละครับ แต่ก็ยังไม่รู้หรอกเพราะเป็นบทของคีน่า 555

โอ้ลัลล้า แม่หมอทำพิษซะละ 

ป.ล. ว่าแต่เจ้าว่านมันแอบไปติดสินบนแม่หมอป่าวอ่ะ 

เอาล่ะจะสมใจแม่หมอมั้ยนา

ก็มันอารายอ่ะพี่เอกกกกก >.<;;;;;
ต่อ ต่อ ต่อโดยด่วนน น .
อยากเจอคีน่าสักครั้งจะขอจุ๊บสักหน .

5 55555 5 5 +


.

แอร๊ยยยยย.......คิดถึงคีน่าก็ต้องไปต่อเรื่องของตัวเองด้วยนะจ้ะคริๆ กำลังหนุก

แม่หมอเสกอารายเข้าท้องสองคนนี้กันหละหนอ
ถึงได้ดูดติดขนาดน้าน
โอรีบๆมาช่วยกายเร็ว 
ก่อนไอ่คุณว่านจะดูดกายหมดตัว

แม่หมอไม่ได้เสกหรอกครับ แต่ว่านมันจะเสกน้ำเข้าท้องผมแล้ว เง้อ

...เอ่อ.. Tifa คับ... "ว่าน"อะพิมผิด เป็น "ว่าว" ตั้ง2-3ทีแหนะ....

อ่านแล้วเสียวพิกล... O_o อิอิ (หรือว่าวตั้งใจอิอิ )




แล้วจะมา check point เรื่อยๆนะ ^^

อุ้ย.....อายไม่อยากบอกว่า ว่าวไปด้วยเขียนไปด้วย 555

[Tifa]

ทีมที่ 2




“โอ้ย”เสียงของฉันกับกายร้องออกมาพร้อมกัน เราต่างโดนแรงกระแทกของพี่โก้ปลิวออกมากระทบพื้น

แต่ทุกคนกลับไปรุมดูกายกันหมด

เจ็บชิป……ทั้งที่สะโพก…..และใจ

ฉันมองจากด้านหลังของว่าน……เขาไม่คิดจะห่วงฉันบ้างหรือไง

ช่างเหอะในเมื่อไม่มีใครสนใจก็ไม่ง้อ ฉันดูแลตัวเองได้ละกัน

ฉันลุกขึ้นยืน ความเจ็บปวดมันเพิ่มทวีขึ้นเมื่อลงน้ำหนักบนข้างที่เจ็บ อดทนไว้คีน่า

เฮ้ย….เดินไปเฉยเลยรอก่อนดิ้
นั่น…..ลืมฉันอีก



“กรี้ด………รอคีน่าด้วยค่า”

ทุกคนหันมาพากันหัวเราะร่า โดยเฉพาะคนนั้น……ว่าน
นี่ฉันเป็นได้แค่ตัวตลกสำหรับนายใช่มั้ย

………………………………………………………………………………………………

เมื่อถึงยังโรงแรมฉันรีบเข้าไปในห้องแล้วล้มตัวลงนอนทันที พวกที่เหลือต่างเก็บข้าวของแล้วพากันลงไปกินข้าว
“คิน ปะกินข้าว” กายออกปากชวน
“ไม่จ้ะ คีน่าของดก่อน เดี๋ยวอ้วนแย่เลย” ฉันบอกปัดไป ความจริงก็หิวนะแต่ปวดสะโพกเหลือเกิน
“หรอๆ อืม งั้นเดี๋ยวเราเอาผลไม้มาให้ละกัน”
“จ้า งั้นขอกล้วยนะ…..เอาลูกใหญ่ๆยาวๆนะ แอร๊ยยยย”
“ตลอดเลยแกนี่” กายหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง

ห้องที่เราพักกันเป็นห้องรวม แต่ว่ามีห้องนอน 2 ห้องด้วยกันแน่นอนว่ากายนอนกับพี่โก้ อีก 3 คนที่เหลือก็มาอัดกัน
อีกห้องที่เหลือ แต่ละคนก็ตัวเล็กๆทั้งนั้นเฮ้อ……เอาเหอะดูแผลหน่อยดีกว่า

“โหย” ฉันอุทานเบาๆเมื่อภาพในกระจกฉายว่าที่สะโพกนั้นมีรอยถลอกประปราย รอยช้ำสีเขียวปนม่วงเห็นตัดกับผิวขาวชัดเจน…….เป็นเอามากเหมือนกันนะนี่

เอาเหอะจะทำไรได้นะ…..อืมๆเอาน้ำแข็งมาประคบดีกว่า

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เปิดตู้เย็นประตูห้องก็เปิดเสียก่อน


“ว่าน”

เขาเดินมาหน้าเครียด
“ทำไมไม่บอกเราว่านายเจ็บ” ว่านถามเสียงเข้ม สีหน้าตำหนิ
“ก็…………คีน่าไม่เป็นไรนี่จ้ะ” ฉันฝืนบอกไปทั้งที่ในใจอยากจะตอกกลับไปว่า

‘แล้วนายสนใจฉันมั้ย ว่าฉันเป็นยังไง…….เปล่าเลย’

“ตอแหลอีกละ นี่ไง” มือใหญ่ๆนั้นคว้าหมับเข้าที่สะโพกนั้นพอดี
“โอ้ย” ฉันเจ็บจนทรุดลงไปกองกับพื้น
“ทำเป็นเก่งทุกทีสิน่า” แล้วเขาก็ช่วยดึงฉันขึ้นมาแล้วพาไปยังเตียง

“ถอดกางเกงออกสิ” ว่านสั่ง
“……….อะไรนะ” ตายแล้วๆ หน้าแดงโดยไม่ต้องใช้ยาอุทัยเลยนิ
“จะรักษาให้….ทำไมต้องหน้าแดงด้วย” ว่านที่หยิบน้ำยาสีแดงสดออกมาเตรียมพร้อม
“อายอะ”
“จะถอดเองหรือให้เราถอด” อร้าย……ถอดแล้วทำอย่างอื่นได้มั้ย

ฉันจำยอมปลดกางเกงลงไป อย่าเข้าใจผิดแค่ดึงลงนิดเดียว…..ย้ำนิดเดียวจริงๆ

ของเหลวสัมผัสกับสะโพกของฉัน 2-3 หยด ความเจ็บปวดพลันหายไป
ฉันดึงกางเกงกลับทันที

“ขอบใจนะ” มาถึงตอนนี้ยอมรับตรงๆว่าถึงตรงนี้รู้สึกดีใจมากเลยที่อย่างน้อยเขาก็เป็นห่วงเรา

“อืม ไปขอบใจโอมันเหอะ ถ้าไม่ได้โอบอกเราก็ไม่รู้หรอก”


อร้ายยยยยยยยยย ฉันได้แต่กรี้ดในใจเท่านั้นล่ะ


…………………………………………………………………………………………



พอถึงเวลานอนยิ่งเป็นเวลาที่ทรมารเข้าไปใหญ่ จะให้ทำอย่างไรล่ะ เล่นโดนหมุ่มร่างใหญ่2คนขนาบข้างแบบนี้ เตียงรึก็เล็กๆแคบเล่นเอาตัวเกือบจะติดกันเลยก็ได้

ว่านหลับไปแล้วนอนหงายนิ่งอยู่เฉยๆ เขาใส่เสื้อยืดนอนอย่างนี้ประจำ (น่าเสียดายน่าจะถอดนอน คริๆ) ส่วนอีกข้างก็เป็นโอ ที่ดันถอดเสื้อนอนอีก โอย ตัวใหญ่ๆ เนื้อแน่นๆ น่าซบจังเลย ซู้ด……น้ำลายไหล

กลายเป็นว่าฉันนอนไม่หลับสักที จะกลับตัวไปมาก็ทำได้ยากเหลือเกินเกรงใจอีก 2 คนด้วย

แต่มันเมื่อยนี่ ขยับสักหน่อยคงไม่เป็นไร



หมับ…….เฮ้ยแขนไอ้ว่านมาพาดตัวเราได้ไง

ตุบ………แอร้ยยยยยย คราวนี้ขาไอ่โอมาก่าย

ฟู่………..อร้าย……อย่าเอาหน้ามาใกล้สิว่าน

งืมๆ……...กรี้ดโอไม่ต้องมาซุกเลย




กรี้ด……….พระเจ้าช่วยกล้วยทอด

…………………………………………………………………………………………….

“ฮ้าว……สดชื่นจังเลย” ว่านที่ตื่นขึ้นมาอย่างสดใสบิดขี้เกียจอย่ามีความสุข
“…….” ไอ่โออีกคนหน้าระรื่นเชียวนะแก

“อ้าวน้องคินทำไมดูเหนื่อยๆ” พี่โก้ที่ออกมาจากอีกห้องทักเอา
“ค่ะ ก็คงเหมือนกายมั้งคะ สงสัยจะทำงานหนัก คริๆ” เอาวะลงกับกายนี่ล่ะ
“เห่ย มั่ว” กายรีบส่ายหัวบอกไม่ทันที

หุหุ

“ไม่กี่รอบเองน้องคิน 555” พี่โก้หัวเราะอย่างอารมณ์ดี เอาเหอะๆอย่างน้อยคงคุยกันรู้เรื่องละ
“พี่โก้อะ” กายค้อนพี่โก้ยกหนึ่งแล้วเดินหนีไป 555 แค่นี้ก็อาย



……………………………………………………………………………………………



“คินฝากทางนี้ด้วยนะ” ว่านมอบกุญแจให้ฉันพร้อมเอ่ยปากบอกลากัน ทั้ง 2 เดินทางไปทางเหนือ

ทีนี้ก็เหลือ



พี่โก้คนหนึ่ง

โอคนหนึ่ง

คีน่าคนหนึ่ง

……………………..เราสามคน คริๆ (เคยฟังกันมั้ยจ้ะเด็กๆ)



“พี่ว่าเราให้โอเอากุญแจไปเก็บที่สมาคมดีมั้ย” พี่โก้เสนอ
ไอ่โอพยักหน้าเห็นด้วย

“ไม่ค่ะพี่โก้ ความจริงแล้วกุญแจนี้น่ะไม่ใช่ของจริงหรอก”
“อ้าว”
“จุดประสงค์ที่แท้จริงคือ เราจะเป็นเป้าล่อให้พวกนั้นเผยโฉมออกมาขโมยค่ะ”
“อ้อ” พี่โก้อ้าปากหวอ ไอ้โอก็เฉยตามเรื่องของมันไป
“ดังนั้นเราต้องทำตัวให้เด่น ให้พวกมันรู้ว่าเรามีกุญแจ”
“แล้วเราค่อยจับมันใช่ไหม” พี่โก้ช่วยต่อจนจบ
“ใช่แล้วจ้า เก่งจังเลยมามะให้รางวัน จุ้บๆ”
“อะ ไม่เป็นไรครับน้องคิน ให้กับน้องโอดีกว่า 555”
“แอร๊ยยยย ก็ได้ค่ะ โอจ้ะ จู้บ…..จุ๊บ”

แต่มันไหวตัวทันเสียก่อน เล่นเดินส่ายหน้าแล้วออกไปนอกห้องซะงั้น



Mission Time เรียกร้องความสนใจ




แล้วงานแรกของเราก็เริ่มขึ้น แน่นอนต้องเรียกร้องความสนใจก่อน ง่ายๆเลยต้องเริ่มจากเสื้อผ้า

“อร้ายยย เริ่ดค้าหนุ่มๆ” ฉันที่พยายามจับทั้งคู่แต่งออกมาได้เด่นซะนึกว่าพระเอกหนังที่ไหนเดินมาเสียอีก



พี่โก้ที่อยู่ในชุดอัศวินโต๊ะกลมเกราะเหล็กที่ไหล่ อก และขานั้นดูแข็งแกร่ง เสื้อที่ถักทอจากโซ่ที่ใส่อยู่ข้างในนั้นก็ดูสมจริงทนทาน หมวกเหล็กที่คลุมศีรษะไว้ปิดบังใบหน้าทำให้ดูลึกลับ



ส่วนโอ อยู่ในชุดเจ้าชายหนุ่มรูปงาม…..เสื้อโคทดำปล่อยชายยาวพร้อมระบายลูกไม้และดิ้นสีทองประดับเป็นลวดลายอันสวยงาม เสื้อแขนยาวสีขาวด้านในปลดกระดุม ด้านบนเผยกล้ามอกแน่นๆ น่าซบ กางเกงหนังสีน้ำตาลเข้ารูปดูแน่นไปทุกสักส่วน (โดยเฉพาะ…… คริๆ) รองเท้าบู้ทยาวถึงน่อง ดาบเล่มงานถืออยู่ข้งกาย


ส่วนฉันเหรอ…..คริๆก็ต้องเป็นเจ้าหญิงผู้เลอโฉม……ในชุดกระโปรงสุ่มฟูฟ่องไปด้วยผ้าเนื้อดี ถุงมือยาวสีขาวถูกรูดมาถึงข้อศอก พัดสีดำตัดขอบทองสะบัดอยู่ในมือข้างหนึ่ง ผมที่ใส่วิกเกล้าไว้อย่างสวยงามติดตกแต่งด้วยไข่มุกชมพู(ที่ซื้อมาเม็ดละ 5 บาท) แต่งหน้าออกประกายสีทอง โอ้ยยยยย……อะไรจะสวยขนาดนี้ อีกทั้งสร้อยคอที่มีลูกกุญแจเป็นจี้ห้อยหราอยู่….หึหึ ใครไม่เห็นก็ตาบอดแล้วล่ะ



และเราก็เริ่มงานทันที



พี่โก้เป็นทัพหน้า

ส่วนฉันกับโอเดินควงกันไป โฮะๆ…..ชอบจังเลยเชิดไว้ๆ

เป้าหมายแรก…..ที่ๆจะกระจายข่าวได้เร็วที่สุด…………ตลาดสด

“แล้วมันอยู่ทางไหนล่ะ” พี่โก้ที่ดูงงๆกับเส้นทางเมืองนี้เริ่มหงุดหงิด
“อืมลองถามเด็กคนนั้นดูก็ได้ ทหาร” ฉันออกคำสั่ง โอ้นเหมือนเป็นเจ้าหญิงจริงๆเลย
“พะยะค่ะ” นั่นพี่โก้เล่นด้วยอีกต่างหาก

เราทั้ง 3 เดินไปหาเด็กน้อยคนนั้น…..คงสัก 5 ขวบได้มั้ง

“หนู ตลาดไปทางไหนน่ะ” พี่โก้เป็นคนถาม
แต่เด็กนั้นคงจะเห็นพี่แกใส่เกราะ จึงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ตายแล้วทหาร อย่าทำให้เด็กกลัวสิจ้ะ โอ๋ มามามาหาเจ้าหญิงดีกว่า” ฉันนั่งลงพยายามจะปลอบแก






“แง๊……..กระเทยน่ากลัว”

ทีมนี้น่าสนุกกว่า

[kurugmin]

ได้จิ้มคีน่าแร้วววว


นอนอยู่ตรงกลางระหว่างโอกะว่าน
หงิๆ
หันหน้าหาโอ  หันหลังให้ว่าน
รึว่า
ถูกเบียดลงมานอนที่พื้น  ถึงได้นอนไม่หลับ

[PHUCK™]

จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้ม จิ้มม ม !!
คีน่า คีน่า คีน่า คีน่า .. (/-_-)/~\(-_-\)


.
.

เรื่องของตรองก็ต่อแล้วเหมือนกันแหละพี่เอก .
XD

[alien]

  :laugh:กร๊ากกกกกกกกกกกก ชอบปราโยคสุดท้าย.. 555+

.....น่าฉงฉาน กาย พรุนปายหมดแระ แต่ละตอนเดินขาถ่างออกมาตลอดเรย....

[PHUCK™]

งั้นตรองขอแลกกะคีน่า .. !!!
 

[nOn†ღ]

ตั้งแต่อ่านมาคิดว่าคีน่าสวยมาตลอดดด 

แต่เค้าว่าเด็ก ๆ เนี่ยจะไม่พูดโกหกนินา   

[mist]

  เอ่อ คีน่า ใจร่ม ๆ ไว้นะ อย่าเผลอตบเด็กไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวจะผิดคอนเซ็ปต์นางงามรักเด็ก 

ป.ล. แต่เราก็พอจะเข้าความรู้สึกของเด็กอยู่นา 

[Tifa]

ได้จิ้มคีน่าแร้วววว


นอนอยู่ตรงกลางระหว่างโอกะว่าน
หงิๆ
หันหน้าหาโอ  หันหลังให้ว่าน
รึว่า
ถูกเบียดลงมานอนที่พื้น  ถึงได้นอนไม่หลับ

อร้าย......ว่างี้ได้ไงคะ โกรธแล้ว......ปล.ต่อเรื่องของตัวเองด้วยจิ ดองนานละนา คริๆ

:laugh:กร๊ากกกกกกกกกกกก ชอบปราโยคสุดท้าย.. 555+

.....น่าฉงฉาน กาย พรุนปายหมดแระ แต่ละตอนเดินขาถ่างออกมาตลอดเรย....

ไม่หรอกครับ เดินธรรมดานี่ล่ะ....พี่โก้เล็กน่ะ 555

งั้นตรองขอแลกกะคีน่า .. !!!
 

ได้เลยครับ เอาไปเลย....เอ่อขอตรองเป็นของแถมได้ปะ

ตั้งแต่อ่านมาคิดว่าคีน่าสวยมาตลอดดด 

แต่เค้าว่าเด็ก ๆ เนี่ยจะไม่พูดโกหกนินา  

เด็กไม่พูดโกหกจ้า....แต่อีเด็กนี่มันตอแหล

เอ่อ คีน่า ใจร่ม ๆ ไว้นะ อย่าเผลอตบเด็กไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวจะผิดคอนเซ็ปต์นางงามรักเด็ก 

ป.ล. แต่เราก็พอจะเข้าความรู้สึกของเด็กอยู่นา 

หายใจเข้า ซู้ด.....หายใจออก ซู้ด.......มึงตายอีกเด็กเวร อร้ายยยย

[Tifa]

พลาดท่า……..




“นี่ทำอะไรสักอย่างสิ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องคุย แต่ว่านก็กลับลำวกเข้าเรื่องนั้นตลอด
“ทำไมครับ ไม่อยากอยู่แบบนี้หรอ” ว่านทำเสียงเศร้า….แต่ดูหน้ามันระริกระรี้ ตอแหลที่สุด
“นี่ว่าน เรามาทำงานนะ”
“นี่ก็งานย่อยของว่านไงครับ” โอ้ยจะบ้าตาย

ไม่ง้อก็ได้วะ

“ปลด”…………

ได้ผลครับตัวของเราสองคนผละออกจากกัน……แต่ว่า

“เหวอ…..” แรงดูดนั้นดึงเรากลับไปติดกันอีกครั้งหนึ่ง

“555 อย่างนี้เขาเรียกว่าเนื้อคู่กัน” ว่านหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี…..นี่มันไม่สนใจงานใช่มั้ยนี่
“เฮ้อ……มันเกิดอะไรขึ้น” ผมได้แต่บ่นแต่ก็ไม่รู้จะทำไง ลองปลดผนึกดูอีกกี่รอบผลที่ได้ก็เหมือนเดิม

“โหยไม่ต้องพยายามแยกออกไปขนาดนั้นก็ได้” เขาทำเสียงน้อยใจ แต่มือเขานี่สิเอามาขยี้หัวใหญ่เลย
“………..” ผมไม่ตอบอะไรไป ยิ่งตอบก็เหมือนยิ่งยุ……..เข้าโหมดไอ่โอ
“กาย โกรธหรอ”

หึ แกล้งซะเลยจะได้ช่วยกันคิด

“………..”
“โหยๆ กายอย่าโกรธดิ……..ยิ้มหน่อยน้า” ว่านเอานิ้วมาเขี่ยแก้มผมเล่น……

ผมปัดมือเขาออกอย่างเร็ว

“อ่าๆ เอาล่ะๆ ยอมแล้วๆ” เขาปล่อยมือออกจากตัวผมแล้วอธิบายวิธีการแยกออกจากกัน
“เราต้องจูบกัน ถึงจะแยกได้” เขาทำหน้าจริงจัง
“เฮ้ย”
“ล้อเล่น….แค่หอมแก้ม”
“เฮ้ย”
“อะๆ แค่กอดก็ได้”

“ว่าน”
“อะๆ ไม่เล่นละ เดี๋ยวกายจับต้นไม้ข้างทางนี้ไว้นะ” ผมกับว่าพากับกระดึ้บๆไปข้างทาง

“เอาละนับถึงสามนะ” ว่านสั่ง


หนึ่ง……สอง……สาม



ปลด


คนทั้งสองดีดตัวออกห่าง ผมยึดต้นไม้นั้นไว้แน่น

ส่วนว่านรีบวิ่งไปอีกด้านทันที…….แต่ดูว่าท่าทางแรงดูดจะชนะแรงของเขา…..ว่านค่อยๆถอยกลับมาหาผมช้าๆ
“หนอยใครจะยอมแพ้”
เขาหยิบขวดน้ำยาสีเขียวอ่อนออกมา กลิ่นอ่อนๆของยางไม้โชยมา เขาอ้าปากแล้วหยดลงไป 1 หยด แล้วออกตัววิ่ง

กล้ามเนื้อที่เพิ่มขนาดขึ้นทั่วร่างของเขาปูดโปนจนน่ากลัวเสื้อที่ใส่มีขาดปริออกจากกัน พละกำลังอันมากมายทำให้เขา
วิ่งออกจากแรงดูดนั้นได้……เขาห่างออกไปแล้ว แรงดูดที่มีก็ไม่รู้สึกอีก…….ฟู่

“เป็นไง ร่างนี้เท่ห์ไหม” ว่านที่กำลังจะคืนสู่สภาพเดิมเบ่งกล้ามโชว์…..น่ากลัวจะตายเหอะ
“แหวะ น่าเกลียด”
“งั้นแบบนี้ดีกว่าเนอะ”ในที่สุดเขาก็กลับมาเหมือนเดิม แต่เสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยนั้นยากที่จะกลับมา
“อ่านะ” ครับว่านที่อยู่แบบนี้ดีกว่า ถึงจะไม่มีกล้ามแต่ก็ดูดีแล้ว มีกล้ามซะขนาดนั้นน่ากลัวอะ
“แล้วกายชอบแบบไหนล่ะ หรือว่าแบบอวบๆ หึหึ” ว่านแขวะพี่โก้ทีหนึ่งแล้วเราก็ค่อยๆเดินไป โดยรักษาระยะห่างไว้

ซึ่งนะยะห่างที่ปลอดภัยของเราตอนนี้อยู่ที่ 5 เมตร

“ความสามารถแปลกๆ” ผมบ่น
“อืม….ดีออกความสามารถให้คนรักกัน” ว่านว่า

ทว่าผมคิดผิด เรื่องยุ่งๆกำลังตามเข้ามา เมื่อผมกับว่านเข้าสู่ตัวเมืองแล้ว

“โอ้ย……” เหมือนมีอะไรมากระทบหัวผมอย่างจัง……ผมคลำดูแล้วดึงออกมา……ลูกเหล็กนี่
ผมหัวไปมองรอบตัว……ในเมืองตอนนี้ไม่ค่อยมีคนมากนักอาจเนื่องมาจากเป็นเวลาบ่าย ก็เป็นได้

นั่นไงโรงเหล็กที่มีลูกเหล็กแบบเดียวกันที่ขว้างมาโดนหัว……..ใครวะ
“เป็นไรกาย” ว่านหันมามองอย่างสัยก่อนจะร้องออกมาเหมือนกัน
“โอ้ย”……………เขาลูบที่ต้นแขนขวา……และพบลูกเหล็กเหมือนกัน

“ระวังตัว” ว่านบอกผมพร้อมเปิดกระเป๋าน้ำยาข้างตัวไว้พร้อม

ส่วนผมคว้าเอาโซ่จากเอวเหมือนกัน……แต่มันเหมือนไม่ยอมหลุดออกจากเอวเลย….ไรวะ
ช่างแม่ง…..เชือกก็ได้วะ…….

ม้วนเชือกหลุดมาพันรอบมืออย่างว่าง่าย




เราสองคนย่องไปโรงงานถลุงเหล็กนั้นคนละด้วนอย่าช้าๆ…….ใกล้แล้วล่ะ

ถาดใส่ลูกเหล็กสั่นรัวราวกับแผ่นดินไหว ทว่าโต๊ะที่วางนั้นกลับนิ่งเงียบ ผมมองว่าน ซึ่งดูๆแล้วเขาก็ไม่รู้สาเหตุ
บอกมาแค่ว่าระวังเท่านั้น เราก้าวเท้าเข้าไปต่อ……แรงสั่นของถาดมากขึ้นทุกก้าวที่เข้าไป…..จนกระทั่ง

ถาดพลาสติดนั้นตกไปด้านข้างตามแรงสั่นลูกเหล็จำนวนมากร่วงลงสู่พื้น…….มันน่าจะเป็นอย่างนั้น

แต่มันกลับพุ่งเข้าใส่ทั้งผมและว่านพร้อมกันด้วยความเร็ว

“โอ้ย” ผมที่ใช้มือบังใบหน้าไว้ ถ้าเข้าตาละก็บอดแน่งานนี้

ลูกเหล็กขนาดเล็กแต่ละลูกประทับความเจ็บแสบไว้ตามตัว ถึงแม้มันจะไม่เจ็บมากแต่ก็เล่นเอาแสบไปได้เช่นกัน

จนทุกอย่างสงบลง





ลูกเหล็กยังคงติดอยู่ตามตัวของเราทั้งคู่…..จะดึงทิ้งเดี๋ยวมันก็วิ่งกลับมาติดใหม่อีก

“โฮะๆๆ……ยินดีต้อนรับหนุ่มน้อยทั้ง 2” เสียงแหลมที่คุ้นหูดังขึ้นจากโรงเหล็กชั้น2
ปรากฏเป็นเงาของคนๆ หนึ่งอยู่หลังกระจบขุ่นนั่น

“ใคร”ว่านตะโกนออกไป พร้อมถุยลูกเหล็กที่หลุดเข้าปากออกมาด้วย
“แหม…..ลืมกันเร็วจริงนะพ่อหนุ่ม”

เสียงรองเท้ากระทบบันไดดังมาเรื่อยๆ…..เธอเดินลงมาแล้ว

“น่าเสียดายหล่อก็หล่อ ไม่น่าความจำเสื่อมเลย” เธอส่ายหัวไปมา…..ไม่ผิดแน่



แม่หมอคนนั้น



ว่านหยิบขวดน้ำยาออกมาเปิดฝาทิ้งไว้ทันที……น่าเสียดายที่ตรงนี้อับลมด้วยสิ

“เข้าเรื่องเลยละกัน….เอากุญแจมาเดี๋ยวนี้ หัวหน้าหน่วยแห่งสมาคมใหญ่” เธอชี้นิ้วยาวเรียวไปที่ว่าน
“หึ….อยากได้ก็มาเอาเองสิป้า”
“กรี้ด…..ใครป้ายะ ฉันพึ่งจะ 24 เอง” เธอร้องกรี้ดลั่นกระทืบเท้าไปมา…..(เอ่อ อุตส่าห์หนีจากคินมาได้แล้วนะนี่)
“โหยไม่บอกไม่รู้นะนี่….หน้าปาไป 30แล้ว 555” ผมเข้าไปร่วมด้วย เชือกในมือมัดเป็นบ่วงพร้อมงาน

“หึ….เหมือนแค่ลูกเหล็กยังไม่พอสินะ” เจ้าหล่อนยิ้มอย่างเยือกเย็นก่อนหยิบตะปูขนาดใหญ่ 4 นิ้ว ออกมาจากกระเป๋าหลุยส์ของหล่อน

“เล่นของสูงหน่อยละกัน ฮิฮิฮิ” ว่าแล้วเธอก็ขว้างตะปูไปหาว่านทันที

“ว่าน” ผมตกใจตะโกนออกไป

แต่ดูเหมือนเขารู้ตัวอยู่แล้วพุ่งตัวออกไปด้านข้างให้พ้นจากแนวโจมตีพร้อมวิ่งเข้าหาเธอคนนั้น

เจ้าหล่อนไม่ไหวติง เธอยิ้มเหยียด……ว่านชนะแน่ ใกล้ถึงตัวแล้ว………



ฉึกๆๆๆๆๆๆ



ตะปูที่น่าจะพุ่งผ่านไปกลับย้อกลับมาปักกลางหลังของว่าน ครบทุกดอก เสียงร้องบอกความเจ็บปวดระงมไปทั่ว

ว่านล้มลงตรงหน้าเธอผู้นั้น……เลือดแดงฉานซึมไปทั่วแผ่นหลัง

“เจ้าโง่……แม่เหล็กย่อมดูดโลหะ….จำไว้ซะ” เธอไม่หยุดเปล่าคว้าตะปูออกมาอีกหมายจะกำจัด คนของทางการ

“หยุดนะ” ผมวิ่งเข้าไปพร้อมกับฟาดเชือกเต็มแรงไปหา แต่หล่อนขยับตัวหลบไปด้านหลังทันเสียก่อน

ตะปูทั้งหมดในมือถูกขว้างออกไปเหนือหัวพุ่งสู่ฟ้าก่อนจะดำดิ่งลงตามแรงโน้มถ่วง
“เจาะให้หัวพรุนไปเลย 555” หล่อนหัวเราะร่าในชัยชนะ

ผมอ้าปากค้าง…….ออกวิ่งให้เร็วที่สุด
“จะหนีไปไหน” เธอหัวเราะไม่หยุด เสียงตะปูแหวกอากาศดังขึ้นเรื่อยๆ มันใกล้มาแล้ว



ฉึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ



เสียงตะปูเจาะเข้าเนื้อช่างน่าสยองนัก


“ว่าน” ผมได้แต่ร้องชื่อเขา……ว่านใช้ตัวของเขาโอบผมไว้ สีหน้าบ่งบอกความเจ็บถึงที่สุด



“ไม่เป็นไรนะกาย”

เสียท่า……เสียตัว…..เสียใจ

[alien]

  ว่าน...พระเอกสุดๆ 

อิอิ ต่อให้ใจแข็งขนาดไหน ลองช่วยชีวิตแบบนี้.....หึหึ

[alien]

  พี่โก้ตกกาป๋อง แน่คริๆ

[kurugmin]

อารายอ่ะ
ว่านมันจะมาเป็นพร้าเอ้กตอนนี้ได้ไง
อย่าบอกนะว่าทำเพราะอยากปกป้องกายจริงๆง่ะ

 

[mist]

โหยแม้นแมนอ่ะ เอาตัวเข้าแลกด้วย

[PHUCK™]

แลกด้วยชีวิตต ต .>O<
พี่เอกไปเม้นท์ทีไรผมรู้สึกเหมือนคีน่าไปเม้นท์ทุกทีเลยอะ =[]=;;; ; .


คีน่าเข้าสิงป่าวพี่ ?? ?
๕ ๕๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .