Chapter XII : Boyfriend?“S C SCI SCIENCE We are science. Can you see. วิทยาเชียร์ S C SCI SCIENCE… ‘SCIENCE’” 
เสียงเพลงเชียร์จบลงไปแล้ว แต่สมองผมมันเหมือนกับเบลอๆยังไงไม่รู้ บอกตรงๆ วันนี้ไม่มีสมาธิเลยครับ
ตั้งแต่เรื่องที่แอลบอก เรื่องของพี่ไอซ์ เรื่องของศักดิ์ แล้วไหนจะเรื่องของ เจน อีก
.
.
.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ว่าไงเจน”
๓กานต์ วันนี้เค้าจะไปหากานต์นะ เจนอยากไปดูหนังกับกานต์ มีหนังเกาหลีเข้าใหม่น่าดูมากเลย๓
“เจน เจนบอกกานต์มาดีกว่า เจนต้องการอะไรกันแน่ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว”
๓กานต์ ก็ อย่าใจร้ายสิ เจนยังไม่ได้บอกว่าเราจบกันซะหน่อย๓
“แต่ที่เจนทำนี่ มันยังไม่พอหรือไง เจนหลอกกานต์มากี่ครั้งกี่หนแล้ว กานต์ไม่เชื่ออะไรเจนอีกแล้ว”
๓อย่าให้มันมากไปนะกานต์ ใช่สิ กานต์มีคนใหม่แล้วนี่ ดีเหมือนกันจะได้รู้ไปเลย ว่านังคนนั้นเป็นใครกันแน่ แล้วเจอกันนะ กานต์๓
“ไม่ใช่นะ เจน เจน”
ผมว่านี่แหละวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเจน เจนของอยากรู้มากกว่าว่าคนที่โทรหาผมวันนั้นเป็นใคร ถึงได้ลงทุนมาถึงนี่
คงรู้สึเหมือนคนที่จะเสียของเล่นที่เคยเป็นของตัวเองไปนั่นแหละ แต่ใครล่ะ จะยอมเป็นของเล่นของเจน ผมคนนึงแหละ ที่จะไม่ยอมอีกต่อไป
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
+เอ้า แล้วนี่ยังนั่งทำอะไรอยู่อีก เขาลุกกันหมดแล้วนะ เจ้าชาย+

อ้าว นี่เขาลุกกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมยังมานั่งอยู่กลางลานแบบนี้เนี่ย
“อ่อ แล้วนี่เขาทำอะไรกันอะ ทุกทีเลิกซ้อมปุ๊บก็กลับกันแล้วนี่”
+กานต์ อย่าบอกนะว่าไม่ได้ฟังพี่เขาเลยอะ นี่เขาปล่อยให้ไปตามหาสายรหัสกันหมดแล้ว ปะ ไปหาพี่รหัสกัน+
ไม่พูดเปล่า แต่ศักดิ์ยื่นมือมา จะไม่จับก็ไม่ได้ แต่จะให้ยื่นมือไปมันก็รู้สึกยังไงไม่รู้ ยิ่งมองหน้าของศักดิ์ แววตาที่มองผม
มันไม่เหมือนเมื่อก่อน ก่อนที่เราจะ....

+เร็วดิ เมื่อยแล้วนะครับ เจ้าชาย+
“นี่ ทำไมต้องเรียกว่าเจ้าชายอะ”

สงสัยตั้งแต่ครั้งแรกแล้วครับ อยู่ดีๆก็มาเรียกผมว่า เช้าชายซะอย่างนั้น
+เอาน่า ขอเราเรียกแบบนี้แล้วกันนะ+ อย่าสิ ยิ่งทำแบบนี้ ยิ่งมามองกันแบบนี้ มันยิ่งรู้สึกแปลกๆขึ้นไปทุกที
ผมเอื้อมมือไปจะไปจับมือของศักดิ์ที่ยื่นมาให้ แต่
- ทำไมยังนั่งอยู่อีก แล้วนี่ไม่ไปหาพี่รหัสกันเหรอ เรากับศักดิ์นี่ดูสนิทกันมากไปมั๊ง เอ้า ลุกขึ้นได้แล้ว –
พี่ไอซ์ครับ ผมกำลังจะยื่นมือไปจับมือที่ศักดิ์ยื่นมา แต่กลายเป็นพี่ไอซ์มาจับมือผมแล้วดึงให้ลุกขึ้นแทน
ดูเหมือนศักดิ์เองก็จะพูดอะไรกลับไป แต่ยังไม่ทันพูดอะไร พี่โต๋รุ่นพี่เพื่อนพี่ไอซ์ก็เดินเข้ามาซะก่อน
* ไอ้ไอซ์ น้องรหัสสุดที่รักของเมิงมาแน่ะ ถามจริงเหอะ เมิงฮั้วป่าววะ ไม่น่าเชื่อ *

-เงียบปากเลยไอ่โต๋ โถ่เว้ย- แปลกครับ ผมไม่เคยเห็นพี่ไอซ์ดูหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อน ว่าแต่ใครล่ะ
น้องรหัสพี่ไอซ์ ผมว่าคงสวยน่าดู พี่โต๋ถึงได้แซวว่า พี่ไอซ์ฮั้วมา พอรู้แบบนี้มันก็รู้สึกแปลกๆครับ
เหมือนอึดอัดอยู่ในหน้าอก ผมมองหาอยู่นานก็ไม่เจอ จนมารู้สึกอีกที ก็มีคนมายืนข้างๆผมแล้ว
* ไง ไอ่แอล ไหงมากลายเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันได้วะเนี่ย กุว่า *
-ไอ้โต๋ กุบอกให้เงียบไง-

+เอ่อ พี่ครับ ผมว่าพี่คงมีธุระคุยกัน งั้นผมกับกานต์ขอตัวไปตามหาพี่รหัสก่อนนะครับ บายครับ+
พูดจบศักดิ์ก็ดึงผมออกมาเลย
+กานต์ คิดอะไรอยู่+
“คิด ไม่ได้คิดอะไรนี่”
+แน่ใจนะ แล้วทำไมหน้าตามันเป็นแบบนั้น+
“เหรอ ไม่นะ ไม่มีอะไรจริงๆ”
+อืม ไม่มีก็ไม่มี แต่ถ้ามี บอกศักดิ์ได้นะ ศักดิ์ เป็นห่วง...+
“ขอบใจนะ รับรองถ้ามีอะไร ศักดิ์จะได้รู้เป็นคนแรก”
+ปะ ไปหาพี่รหัสตรงสวนปาล์มกันดีกว่า+
สวนปาล์ม แหล่งพักผ่อนของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยของผม ที่เรียกว่าสวนปาล์มเพราะว่า
บริเวณนี้จะเป็นที่นั่งพักผ่อนของนักศึกษา มีกระดานไวท์บอร์ด สำหรับให้นักศึกษามาติวหรือ
มาวางแผนจัดกิจกรรมที่นี่ได้ มีเวทีอยู่ด้านหน้า สำหรับทำกิจกรรมต่างๆ และตรงกลาง เป็นส่วนที่จัดไว้
สำหรับปลูกต้นปาล์ม ทุกๆต้นปี จะมีนักศึกษามากมาย มารวมตัวกัน ทำกิจกรรมที่นี่ ไม่ว่าจะซ้อมเชียร์
บูม ล่าลายเซ็นต์ ตามหาพี่รหัส หรือแม้กระทั่ง ลอกการบ้าน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ครึกครื้นมาก เพราะมีนักศึกษาจากหลากหลายคณะ มารวมตัวกันล่าลายเซ็นต์รุ่นพี่
รวมถึงหาตัวพี่รหัสและสายรหัสกัน รุ่นพี่ส่วนมากก็มักจะให้น้องทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ ก่อนที่จะเซ็นต์ชื่อให้
บ้างก็สั่งให้เต็นให้ดู บ้างสั่งให้ตะโกนต่างๆนาๆ บ้างสั่งให้รุ่นน้องไปบอกรักกับน้ำพุ แม้แต่แบ่งกลุ่มให้น้องๆ
เล่นละคร หรือสวมบทบาทเป็นตัวละครในเกมส์ Counter Strike ก็มี
“ศักดิ์ งั้นเดี๋ยวเราแยกกันหาละกันนะ ไปด้วยกันไม่รู้จะเจอเมื่อไหร่”
+เอางั้นเหรอ ได้ครับ งั๊น ถ้าจะกลับเมื่อไหร่ก็โทรบอกด้วยนะ ไว้กลับพร้อมกัน+
“โอเช แล้วถ้ารู้ว่าใครเป็นพี่กานต์ก็มาบอกด้วยนะ ขี้เกียจหาอะ”

+ตามบัญชาคร้าบ เจ้าชาย+
อะ เจอละครับกลุ่มรุ่นพี่ที่ต้องสงสัย ก็เล่นมองมาทางผมทั้งกลุ่ม แล้วยังกระซิบกระซาบกันอีก เข้าไปถามดีกว่า
“พี่ครับ พี่รหัส 018 รึเปล่าครับ”
/ขอโทษนะคะน้อง น้องมาถามรหัสพี่ แต่น้องยังไม่แนะนำตัวเลยนะ/
“เอ่อ 48-4054-018-x ชื่อ ชนกานต์ พิภพลาภทวีสินท์ ชื่อเล่น กานต์ จบจาก สถาบันเทคโนโลยี..... รอบเช้าครับ”
/
ไม่ได้ยิน!!/
“
48-4054.........”
/
ไม่ได้ยิน!!!!!!/ หูแตกกันรึไงฟร่ะ ชักหงุดหงิดละ
“
:angry2:48-4054......................”
/อ่อ น้องกานต์ ก่อนพี่จะบอกรหัสเนี่ย น้องกานต์เห็นพี่คนนั้นไหมคะ เดี๋ยวน้องกานต์วิ่งไปดักหน้าพี่คนนั้นนะ
แล้วก็บอกพี่เขาว่า
“ผมรักพี่ครับ พี่จะรับรักผมได้ไหม ผมรักพี่มากๆคร้าบบ” โอเคนะคะ/
โห่ แค่นี้เอง ใครๆก็ทำกันเยอะแยะ ตั้งแต่ผมลงมา เห็นพี่ให้เล่นบอกรักกันมาตั้งหลายต่อหลายคนและ ขนาด
ให้คนนึงวิ่งไล่ อีกคน คนวิ่งไล่ตะโกนว่า กุรักเมิง ส่วนคนวิ่งหนีตะโกนว่า ออกไปกุไม่ได้รักเมิง ก็ยังมีคนทำเลย
แค่นี้ไม่ใช่ปัญหา ว่าแต่พี่คนไหนล่ะที่ให้ผมไปบอก
“คนไหนนะพี่ คนมันเยอะอะ”
/นั่นไง คนที่ยืนพิงเสากินชาเขียวอยู่อะ ที่ยืนคุยกะเพื่อนเรานั่นแหละ/
เฮ้ย นั่นมันพี่ไอซ์นี่หว่า จะให้เราเดินไปบอกรักพี่เขาเนี่ยนะ
“โหพี่ คนนั้นอะนะ แล้วถ้าผมบอก ผมจะได้เจอกับพี่รหัสผมมั๊ยอะ”

ต้องรู้จักต่อรองกันหน่อยครับ
/อ๊ะๆ ไม่มีสิทธิต่อรองนะจ๊ะ ของอย่างนี้ต้องเสี่ยง/
ก็ได้วะ เป็นไงเป็นกัน ผมวิ่งไปแทรกกลางระหว่าง พี่ไอซ์กับ ... แอล แอลมองหน้าผมงงๆ ครับ
ส่วนพี่ไอซ์ดูเหวอๆไปเหมือนกัน น่าสงสัยว่าสองคนนี้คุยอะไรกันอยู่
“พี่ครับ ผม”
“ผม”
“ผม” ทำไมนะ ทีพี่คนอื่นยังไม่ยากขนาดนี้เลย แต่กลับพี่ไอซ์ผมกลับ
-ผม ทำไม ผมแตกปลายเหรอ- เหอๆ ไม่อยากจะบอกว่ามุกเสี่ยวมากๆ อะ

“
ผมรักพี่ครับ พี่จะรับรักผมได้ไหม ผมรักพี่มากๆครับ”
ดูพี่ไอซ์จะงงๆ กับสิ่งที่ผมตะโกนออกไป เหมือนพี่เขากำลังคิดอะไรสักอย่าง ส่วนแอลเดินหนีไปเลย
.
.
.
..
“
บอกแล้วพี่ พอใจยังครับ” ผมตะโกนถามพี่ผู้หญิงที่สิ่งให้ผมทำ
/
เขารับรักรึยังล่ะ ถ้ายังก็บอกไปจนกว่าเขาจะรับ 
/
เฮ้ย เล่นแบบนี้ผมก็ตายดิ
“พี่ไอซ์ รับๆหน่อยดิ ถือว่าช่วยกัน”
-อืม เอาไงดี ที่พูดน่ะเรื่องจริงรึเปล่า ถ้าจริงพี่จะรับ-
เอ้า เล่นกันแบบนี้ผมก็แย่ดิ
“โห่พี่ รับๆไปก่อนนะ อย่างอื่นค่อยว่ากัน ผมมีธุระด้วย”
ไม่ใช่ธุระอะไรหรอกครับ นอกจากเรื่องที่เจน จะมา
-
ตกลงครับ-
/
วู้ว มาๆ น้องกานต์ พอและ มานี่เลยเดี๋ยวพี่เซ็นต์ให้/
ผมเดินกลับมาหาพี่เขา โดยที่มีพี่ไอซ์เดินตามมาด้วย
“อะพี่ครับ สมุด แล้วคนไหนพี่รหัสผมอะครับ”
/อ้าว ที่มาขอพี่ก็นึกว่ารู้แล้ว รู้งี๊พี่ไม่เซ็นต์ให้ดีกว่า/
“ถ้างั้น แสดงว่า พี่เป็นพี่รหัสผมอะดิ

พี่...เอ่อพี่...”
/พี่เอ๊าะ ค่ะ /
“ครับ พี่เอ๊าะ ผมกานต์นะอุ๊บ” ยังคุยไม่จบ ลมบ้าก็พัดมาจากไหนไม่รู้ครับ ทำเอาฝุ่นเข้าตาผมซะลืมตาไม่ขึ้นเลย
/มานี่มา พี่เป่าให้/
“เบาๆพี่ มัน แสบ นะ”
/เบาแล้ว อะอีกที/
๓ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าไม่มีปัญญาหาแฟนเองหรือไง ถึงต้องมาแย่งแฟนชาวบ้าน๓

/อะไรนะคะน้อง/
๓ไม่สวยแล้วยังหูตึงอีกนะ ไม่รู้ว่ากานต์เอาไปได้ยังไง๓
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเจน นี่พี่รหัสกานต์ พี่เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย”
๓ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนกัน รักกันมากงั้นสิ แล้วเจนล่ะ กานต์เอาเจนไปไว้ที่ไหน๓
-น้องครับ พี่คนนี้ไม่ใช่แฟนน้องกานต์นะครับ อีกอย่าง กรุณาสุภาพด้วย ดูจากการแต่งตัวแล้ว
น้องก็มีการศึกษานะครับ แล้วนี่ก็ในสถานศึกษา กรุณาสุภาพด้วยครับ- ดูพี่ไอซ์หงุดหงิดอีกแล้วครับ น่าจะเป็นเพราะ
ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นพี่เขาคงต้องรับผิดชอบ เพราะส่วนนี้เราทำกิจกรรมกันอยู่ ดังนั้น หากเกิดเรื่องอะไรพี่ไอซ์คงต้อง
เป็นคนจัดการแหละครับ
๓เหรอคะ แล้วการที่ยุ่งเรื่องของคนอื่นเนี่ย ไม่ทราบว่าคนที่สุภาพเขาทำกันด้วยเหรอไง๓

-อะอ้าว ถ้าเป็นเรื่องของกานต์ละก็ พี่ก็ไม่ใช่คนอื่นหรอกครับ-
“พอเถอะครับพี่ไอซ์ เจน ไปคุยกันที่อื่น กานต์อายเค้า เห็นไหม มองกันหมดแล้ว”
๓ไม่ต้อง เจนอยากรู้เหมือนกัน ว่าคุณมารยาทงามเนี่ย เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้๓
-เกี่ยวสิ ก็พี่นี่แหละ แฟนใหม่ กานต์-“เฮ้ย” + /เฮ้ย/ + เฮ้ย