-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++[/b]
Chapter I : First Impression
“ฮัลโหล ศักดิ์เหรอ เออ พรุ่งนี้ศักดิ์ไปกี่มหาลัย เอ้ย สถาบันกี่โมงวะ”
+อืม ศักดิ์ว่าจะเข้าไปสักประมาณ เที่ยงๆอะ แล้ว... เออนี่ใครเนี่ย+
“เง้อ!! :o เห็นตอบโต้อย่างดีนึกว่าจำได้ กานต์ ไงแค่นี้ก็จำเสียงไม่ได้”
+อ้อ แล้วเอาเบอร์ใครโทรมาอะ+
“เบอร์ใหม่กานต์เอง แบบว่าเปลี่ยนที่เรียนใหม่ทั้งที ก็เลยอยากเปลี่ยนอะไรให้มันใหม่ๆสักหน่อยอะนะ”
+ที่ว่าเปลี่ยนใหม่ นี่รวมถึงรสนิยมการหาคู่ด้วยรึเปล่าคร้าบบบ+
“ไอ้บ้า เดี๋ยวกรูถีบเลย :เตะ1: นอกเรื่องละ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เจอกันตอนเที่ยงที่โรงอาหาร แค่นี้นะ เปลือง”
+เออ งกจริงเพื่อนกู บาย+
“อะไรกันหว่า แค่นี้ก็ต้องว่างกด้วย โห่..และไอ้มือถือเนี่ยค่าโทรมันถูกซะที่ไหนกัน บาย” :laugh:
พรุ่งนี้แล้วสิ ที่ผม ไอ้กานต์ คนนี้จะได้ปรับเปลี่ยนการศึกษา จากที่เคยเรียนปวส. มาเป็นมหาวิทยาลัย(จริงๆแล้วชื่อสถานศึกษาที่ผมเรียนเนี่ยเรียกว่า สถาบัน แต่การเรียนการสอนก็เป็นอย่างมหาวิทยาลัยนี่แหละครับ แค่ยังไม่ได้เปลี่ยนชื่อแค่นั้นเอง)
แต่จะว่าไปพรุ่งนี้ก็ยังไม่ได้เรียนอะไรหรอกครับ แต่ที่ต้องไปเนี่ย ก็เพราะว่ารุ่นพี่ที่เจอตอนที่ไปรายงานตัวบอกว่า ให้มากันด้วย เพราะว่ารุ่นพี่จะสอนเรื่องที่ต้องใช้เรียนล่วงหน้าให้ จะได้ปรับตัวได้ ผมก็เลยต้องไป ว่าแล้วก็ :a12:นอนดีกว่าพรุ่งนี้จะได้รีบตื่นมาอาบน้ำแต่งตัว ให้มันหล่อระเบิดไปเลย
...
-กานต์!!!!!!!-
เฮ้ย เกิดอะไรกันขึ้นเนี่ย เสียงคุณนายชลสุดสวาทขาดใจของผม ถึงได้ดังขนาดนี้
“อะไรแม่ เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
- :m31: กานต์ แกจะไปเรียนมั๊ยเนี่ยวันนี้ ฉันปลุกเรียกแกตั้ง เป็นสิบๆ รอบแล้ว-
ห๊า ว่าไงนะกี่โมงแล้วเนี่ย ว่าแล้วผมก็หยิบมือถือของผมขึ้นมาดู
“สิบโมงครึ่ง!! :o แม่คร้าบ เรียกรถมอ’ไซต์ให้กานต์ด้วย อีก 15 นาทีให้มารอรับหน้าบ้านเลย”
ตายละไม่ได้การ ขืนไปช้าโดนศักดิ์มันกระแนะกระแหนแน่ๆเลย ไม่ต้องแต่งหล่อมันละวันนี้อาบน้ำแต่งตัวอย่างเดียวก่อนแล้วกัน
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก่อนออกจากบ้าน ก็ยังอุตส่าห์หยิบครีมทาหน้าใส่เป้มาด้วย (แหม ก็มันอดไม่ได้นี่เนอะ ฮี่ๆ) ว่าแล้วก็รีบไปสถาบันอย่างรวดเร็ว
[โรงอาหาร สถาบัน]
อยู่ไหนฟร่ะเนี่ย ว่าแล้วก็มองซ้าย มองขวา อะฮ้า เจอแล้วนั่นไง เฮ้ยนั่นใช่ไอ้ห้อยเพื่อนเราจริงๆอะ :m1: ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับวันนี้ ศักดิ์ในมาดชุดนักศึกษามันดูหล่อใสจริงๆ ด้วยความขาวตี๋ตามเชื่อสายของมัน บวกกับความสูง 175 ซม. รูปร่างพอดิบพอดี ถึงจะไม่ได้มีกล้ามบึ๊กก็ตาม แต่ยังไงก็เหอะ ไอ้ห้อยเพื่อนผมมันก็ยังคงเป็นไอ้ห้อย ก็ถึงแม้ว่ามันจะหล่อขึ้นแค่ไหน แต่ปากมันก็ยังห้อยเหมือนเดิม :a6: (คิดกันไปถึงไหนแล้วน่ะ) อ้อ ที่สำคัญ เพื่อนผมคนนี้น่ะ มันแมน 100%
แต่ผมน่ะเหรอ ขาวน้อยกว่า สูงน้อยกว่า ตัวก็เล็กกว่า ส่วนเรื่องความหล่อน่ะเหรอ ไม่ต้องบอกก็รู้ ต้องเป็นผมที่หล่อกว่าอยู่แล้ว 55+ (ไม่ได้เข้าข้างตัวเองสักนิดเลยจริงๆนะเนี่ย) หน้าตาผมก็ไทยแท้นี่แหละ แต่ออกหวานๆ ใครที่รู้จักผมกับครอบครัวของผม เขาก็จะบอกเหมือนกันว่า หน้าหล่อเหมือนพ่อ แต่ดูแล้วหวานเหมือนแม่ (มันยังไงกันนะ -_ -! ) แต่พ่อผมมักจะบอกว่า แกเหมือนแม่แกก็ตรง “ปาก” นี่แหละ
“เอ้า มาตั้งนานแล้วทำไมไม่รีบซื้อข้าวซื้อปลามากินอะ อุตส่าห์มาช้าแล้วกะให้กินนำหน้าไปก่อนเลยนะเนี่ย” เอาฮาเข้าว่าครับ มันจะได้ลืมด่าผม อิอิ :m23:
+อย่ามาตลกกลบเกลื่อนมาช้าแล้วยังจะมาพูดงี๊อีก.. เออ จะกินน้ำอะไร จะได้ซื้อมาทีเดียว+ ผมจะว่าไงได้ละครับ เหงื่อตกอะดิ :m29:
+กานต์+ ครั้งที่ 1
+กานต์+ ครั้งที่ 2 ยังไม่สัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
+เฮ้ย!! ไอ้กานต์+ :m16:
“หะ หาอะไร ว่าไงนะ แมร่งเอ๊ย เรียกซะดังเลย มีอะไร จะกินอะไรก็ไปซื้อดิ นั่งเฝ้าโต๊ะให้เนี่ย เออ แล้วสรุปเรียกไมเนี่ย”
+ก็ไม่มีอะไร แค่จะถามว่าคุณมรึงจะดื่มน้ำอะไรขอรับ ข้าพเจ้าจะได้บริการได้ถูก แล้วมองอะไรของคุณมรึงครับ ถึงได้มิสนใจข้าพเจ้า+
+อ้อ นั่นอะนะ นึกว่าอะไร มองพี่ผู้ชายกลุ่มที่กำลังซื้อข้าวตรงนู้นใช่มะ ไม่ต้องมองมากหรอก เดี๋ยวก็ได้มองตลอดแหละ ก็พี่เขาอยู่คณะเดียวกะเราอะ 55++
“เฮ้ย กรูมองพี่สาวคนนั้นตะหากเฟ้ย ที่ขาวๆ หน้าดุๆอะ ได้ใจเลย แล้วคุณเพื่อนรู้จักพี่เขาด้วยเหรอ”
+รู้ดิ ก็พี่เขาเป็นคนที่ขายใบสมัคร ติวสอบเข้าคณะเรานี่ไง ช่วยไม่ได้อยากไม่ไปเรียนเอง เลยไม่ได้รู้จัก ว่าแต่อยากรู้จักไหมล่ะ เอางี๊ โออิชิขวดนึง นี่ถ้าเป็นคนอื่นให้เลี้ยงข้าวแล้วนะเนี่ย+
“โหย ขอทีเถอะเพื่อนรัก ไอ้ฟายยยย มันต่างกันตรงไหนเนี่ย ข้าวที่นี่ก็จานละ 20 โออิชิของคุณเพื่อนก็ 20 ใครจะไปเอาะ ชิส์”
+เคี่ยวจริงๆเพื่อนกรู แต่ไม่เป็นไร เพื่อเพื่อนเด๋วป๋าจัดห้ายยย+
ว่าแล้วไอ้ศักดิ์เพื่อนเลิฟก็โบกมือโบกไม้เรียกพี่เขาเป็นการณ์ใหญ่เลยครับ :a1:นั่น! พี่เขามองมาแล้ว เดินมาทางนี้ด้วย โหย มองไกลๆว่าหน้าตาดีแล้วนะ ใกล้ๆยิ่งดูดีกว่าเดิมอีก พี่สาวคนที่ผมดูอยู่ตอนแรกเนี่ย ยิ่งใกล้ก็ยิ่งสวย ชอบนักละหน้าดุๆเนี่ย ส่วนพี่ผู้ชายที่เหลือน่ะเหรอครับ คนนึง สูงแต่เท่าไหร่ไม่รู้น่าจะประมาณ 179-180 ดูสุภาพ ใส่แว่น อีกคนเตี้ยกว่านิดหน่อย แต่ขาวกว่า ดูกวนนิดๆ แต่..
เฮ้ย อย่าบอกนะ เดินมาใกล้แล้ว :oni1: มองมาทางผมอีก แล้ว...
แล้ว..
แล้ว........
แล้วจะเดินเลยไปทำไมเนี่ย!!! o7
ผมมองหน้าไอ้ศักดิ์เพื่อนเลิฟ(ซึ่งตอนนี้กลายเป็นไอ้ปีศาจของผมไปแล้ว) ประมาณว่า ไหนมรึงโบกมือเรียกพี่เขาไง มันก็ทำหน้าแบบว่า อะไร มองหน้าทำไมอะไรเหรอ
“ไอ้... ไหนเมิงบอกรู้จักกับพี่เขาไง” แล้วมันก็ยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เหมือนเดิม เอาละ ถึงไม่รู้จักก็ไม่เป็นไร ขอดูหน้าหน่อยแล้วกันนะ อิอิ
“แลกที่กัน.. เดี๋ยวนี้” ดีอย่างที่มันยังรู้งานอยู่บ้างเลยยอมแลกที่กับผมแต่โดยดี :m4:
(อิอิ ไม่รู้จักก็ขอดูหน้าหน่อยละกันนะครับ พี่สาวคนสวย)
อ้าว... ไปไหนแล้วอะ อุตส่าห์แลกที่กับไอ้ศักดิ์แล้วแท้ๆ เฮ้อ :seng2ped: เซ็งเป็ดไก่กุ้งนกหงหยก
ระหว่างที่ผมกำลังมองหาพี่คนสวยกับเพื่อนๆเขาอยู่ อยู่ดีๆก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่กำลังรดที่ต้นคอด้านขวาของผม พร้อมกับเสียงนุ่มๆ ที่ดังแทบไม่ต่างจากเสียงกระซิบเพียงนิดหน่อย ซึ่งทำให้ผมถึงกับสะดุ้งเล็กๆ
-น้องครับ....- :m30:
-
อ๊ากก เรื่องใหม่ :laugh:
มาบ่อยๆนะคับ รออ่านอยู่ตรงนี้ :o8:
-
:mc4: :mc4:
ฉลองเรื่องใหม่
มาต่อเร็วๆนะคะ
:L2: :L2:
-
ชอบๆคนหน้าหวาน :m1:
มาต่อเร็วๆนะ :oni2:
-
:mc4: มาเจาะ และ มาเจิม นักเขียนใหม่ เรื่องใหม่
เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
-
น่านนน ตอนแรก ก็ชวนให้จิ้นกระจายซะแล้ววววววววว o13
-
โอ้ววววว
มีพ่นลมใส่ซอกคอ พี่แกจะเชี่ยวไปมั้ย?
-
:mc4: เรืองใหม่ๆ :m4:
-
Chapter II : Cheer
-หมอบเลย หมอบๆ-
-ใครบอกให้หมอบแบบนั้น นอนคว่ำ คว่ำไง ยัง ยังช้าอีก ช้าอีก.. ลุก!!!-
-หมอบลงไป เอามือไขว้หลังด้วย หลับตา บอกให้หลับตาไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอ-
(อะไรกันเนี่ย ไหนบอกให้มาติวไง แล้วไหงเป็นงี๊อะ :m15: เซงเลย แต่ไม่เป็นไร เพราะผมรู้แหละว่า จริงๆพี่เขาก็ไม่มีอะไรหรอก ก็ตอนเรียน ปวส. ผมก็เคยทำมาอ่าเนาะ) แต่ที่แค้นที่สุด ก็คงจะเป็นเพราะไอ้พี่ที่กวนๆ เมื่อตอนที่ผมอยู่ในโรงอาหารนั้นตะหากล่ะ
...
-น้องครับ- :o
เสียงแบบนี้ทำให้ผมตกใจหันหน้าไปแทบไม่ทันเลยทีเดียว แต่พอหันไปนี่สิ ปลายจมูกแทบจะชนกับ ไอ้พี่คนที่กวนๆ ที่อยู่ในกลุ่มพี่ที่ผมมองตอนที่เขาซื้อข้าวกันอยู่นั่นแหละครับ :o8:
“วะ วะ... ว่าไงครับ”
-พี่ชื่อ พี่ไอซ์นะครับ แล้วถ้าพี่เดาไม่ผิด พี่ว่าน้องต้องเรียน คอมฯ แน่ๆ เลย ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่แค่จะมาบอกน้องว่า อย่าลืมเข้าติวบ่ายนี้นะ เพราะพวกพี่ทำด้วย ใจ จริงๆ นะครับ น้อง....-
“กานต์ ครับ”
-ครับน้องกานต์ อย่าลืมไปให้ได้นะครับ น้องกานต์ผู้น่ารัก แล้วพี่จะรอ-
พอพูดจบแล้วพี่เขาก็ไปครับ o12 ทิ้งให้ผมนั่งอึ้งอยู่ตรงนั้นแหละ
ทำด้วย “ใจ” ทำไมต้องเน้นซะ
แล้วไหนจะเอาหน้ามาชิดแทบจะจูบกันอยู่แล้วล่ะ
และยังมาเรียกน้องกานต์ผู้น่ารักอีก
“ :m31:โว๊ยยยยย.....” พูดอะไรไม่ออกจริงๆครับ ได้แต่โวยวาย จนศักดิ์มันบอกให้ผมเงียบ เพราะเขามองกันทั้งโรงอาหารแล้ว แล้วจะไม่ให้ผมโวยได้ยังไง ผมก็ผู้ชายอะ ถึงจะไม่ค่อยแน่ใจตัวเองเท่าไหร่ (อิอิ) แต่ผมก็ยังชอบผู้หญิงอยู่นะ
...
แล้วการซ้อมเชียร์วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ จะมีก็ตรงซ้อมเสร็จแล้วนี่ละ
-นับตั้งแต่วันนี้ พี่ขอให้น้องๆทุกคน นำสมุดมาหนึ่งเล่ม ด้านหน้าเอาไว้จด ลายเซ็นต์ และอื่นๆ ตามแต่อยากจะขอ จากรุ่นพี่ ส่วนด้านหลัง ให้ขอลายเซ็นต์จากเพื่อนๆ ที่เข้ามาพร้อมกับเรา แล้ววันซ้อมเชียร์วันสุดท้าย ใครที่ได้น้อยที่สุด ซวย!!-
:serius2:เง้อออ ให้มันได้งี๊สิ แต่ อะฮ้า วันนี้ผมเอาสมุดมาด้วยนี่นา ขอซะเลยดีกว่า ตั้งแต่วันแรก จะได้ไม่น้อยกว่าคนอื่นเขา อิอิ
-กานต์ ครับ- ใครเรียกว่า ว่าแต่เสียงคุ้นๆนะเนี่ย อ้อ ไอ้พี่ไอซ์นี่เอง
“คะ ครับ ว่า ว่าไงครับ” ให้มันได้งี๊สิ ทำไมพูดกับไอ้พี่บ้านี่ต้องติดอ่างด้วยนะ
-กานต์ จะไม่ขอลายเซ็นต์พี่หน่อยเหรอครับ-
“อ่อ ยังดีกว่าครับ รู้สึกว่าอยากกลับบ้านแล้วอะ เหนื่อย ไม่รู้โดนใครที่ไหนหลอกให้มา พี่ไอซ์รู้ไหมครับว่าคนไหน” ได้ทีก็กัดไป 1 ดอกครับ :m12: ไอ้พี่ไอซ์ก็ได้แต่หัวเราะแหะๆ คงจะรู้ตัวว่าโดนหลอกด่าแหละครับ
“แล้วทำไมพี่ไม่ไปเซ็นต์ให้คนอื่นก่อนอะครับ ผมขี้เกียจหยิบสมุดอะ มันอยู่ในเป้”
-แหม น้องกานต์ครับ พี่แค่อยากเป็น ‘คนแรก’ ของน้องกานต์นี่ครับ- :o
โอ้โห จบประโยคนี้ปุ๊บ ทั้งเสียง โห่ เสียงฮา มาเป็นระยะ นานทีเดียวเลยละครับ ทั้งจากเพื่อนๆ ที่เข้ามาใหม่ด้วยกันและก็รุ่นพี่ ไอ้ผมทำตัวไม่ถูกเลยครับ แต่โดนรุกมาซะขนาดนี้ ไอ้ผมยอมใครซะที่ไหน คิดจะมาแหย่ให้ไอ้กานต์คนนี้อายเหรอ น้อยไปสิ อย่างนี้ต้องเจอ
“เอ่อ คือว่าสำหรับพี่เนี่ย กรณีพิเศษครับ ไว้ผมไม่รู้จะขอใครแล้ว ผมค่อยกลับมาขอพี่แล้วกัน คือถ้าให้เข้าใจง่ายๆก็ หาใครไม่ได้แล้วอะครับ ถึงจะมาขอ อิอิ :m14:”
คราวนี้เสียงโห่ดังกว่าเดิมอีกครับ 55+ สะใจไอ้กานต์จริงๆ ว่าแล้วผมจะอยู่ทำไมละครับ หนีออกจากตรงนี้ไปขอลายเซ็นต์เพื่อนๆดีกว่า ก่อนความซวยจะมาเยือน หันหลังกลับไปก็เห็นแต่ไอ้พี่ไอซ์มองหน้า มายิ้มๆ แล้วก็พูดคาดโทษไว้ว่า “คอยดูกันต่อไป” เหอๆ :laugh:
หลังจากนั้นผมก็เลยขอลายเซ็นต์เพื่อนๆ ต่อเลยแหละครับ ขอไปเรื่อยๆ จนมาถึงคนๆ นึงครับ วันนี้ผมก็ไม่เห็นเจ้านี่มาเข้ากิจกรรมหรอก แต่ที่รู้ว่าเรียนสาขาเดียวกัน ก็เพราะเอกสารที่ใช้มอบตัวนี่แหละครับ สงสัยจะมามอบตัวทีหลัง ทำท่าเหมือนจะเดินขึ้นโรงอาหารครับ :m24: เลยไปดักหน้าไว้ก่อน
“นายๆ ขอชื่อ ลายเซ็นต์ แล้วก็เบอร์โทรหน่อยดิ” นายคนนั้นยิ้มๆครับ เอ๊ะ ถ้าผมเดาไม่ผิด ผมว่านายคนนี้เขินผมนะเนี่ย
-อะ เอาไปทำไมอะ- เหอๆ พูดซะเพราะเชียว
“รุ่นพี่เขาให้ขอลายเซ็นต์เพื่อนๆน่ะ นายก็ขอไว้นะ เห็นพี่เขาบอกว่า ใครได้น้อยซวย ว่าแต่นายชื่ออะไรเหรอ ห้องเดียวกันปะ”
-เราชื่อ แอล ห้อง เอ น่ะ-
“เหรองั๊นก็ห้องเดียวกันเลยดิ อืมๆ ขอบใจนะที่เซ็นต์ให้” ระหว่างที่พูดผมก็เอามือไปแตะบ่านาย แอลนี่ด้วยครับ
-เต็มใจให้ ไม่ต้องขอบใจหรอก – :a3:พูดจบก็เอียงไหล่ข้างที่ผมแตะลง แล้วก็ยิ้มๆครับจากนั้น นายแอล นี่ก็เดินออกไปทางหน้าสถาบันเลยครับ ผมละงงเลย ตะกี๊ทำเหมือนจะไปกินข้าวนี่หว่า แล้วทำไมเดินกลับเฉยเลย แต่ยังงงไม่ทันเสร็จเลยครับ เดินมาอีกแล้วแต่ไม่ใช่แอลนะครับ ไอ้พี่ไอซ์ตะหาก
-กานต์ๆ-
“ไรอีกอะพี่ :เฮ้อ: ถ้าจะมาเล่นอะไรแบบตะกี๊อีกอะ โดนย้อนไปไม่เข็ดเหรอ 55+”
-เปล่าๆ พี่แค่จะบอกว่า เอาสมุดเซ็นต์มา นี่เป็นคำสั่งรุ่นพี่-
“เฮ้ยยย ไรอะพี่ มีงี๊ด้วยเหรอ” :oไรเนี่ย ใช้อำนาจในทางมิชอบนี่หว่า
-แล้วเราจะให้มั๊ยอะ-
“อยากได้ก็เอาไปดิ” ไม่ได้กลัวนะครับ แต่รู้ว่า ถ้าไม่ให้เดี๋ยวระบบมันจะไม่น่าเชื่อถือ เพราะว่าน้องไม่เชื่อฟังรุ่นพี่ แล้วมันก็ไม่ได้เสียหายตรงไหนด้วย (เคยเป็นพี่มาก่อนอะครับ เลยรู้ว่าน้องที่ดีควรทำยังไง)
-โห ได้เยอะแล้วนี่หว่า งั๊นเล่มนี้พี่ขอเลยนะ-
“เง้อออ ได้ไงอะพี่ กว่าผมจะได้ พี่เอาคืนมาดีกว่า ศักดิ์เมิงช่วยกรูพูดหน่อยดิ”
+พี่คืนให้มันไปเถอะครับสงสารมัน + ดีมากเพื่อนเลิฟ :L1: แต่ยังไม่ทันขาดคำ
+แล้วพี่จะให้มันทำอะไรก็บอกมันแล้วกัน+
“อ้าว ไอ่นี่นิ เขวี้ยงขรี้ให้เพื่อนซะแระ” :m16:
-อืม เอางี๊ น้องกานต์เอาเบอร์น้องกานต์มาแลกกับสมุดนี่ แล้วพี่จะคืน-
“จะเอาไปทำไมพี่ หรือว่า....” ผมว่ามันชักทะแม่งๆ แล้วสิ มาขอเบอร์อย่างนี้
-หรือว่าอะไร หะ ห๊า- แค่นี้ก็พูดตะกุกตะกักนะ คุณพี่ไอซ์
“หรือว่าพี่เป็นพี่รหัสผม” ตอบไปงี๊จริงๆครับ ก็ตอนนั้นยังอ่อนต่อโลกอยู่นี่นา
+55 ฮ่ะ ฮ่า คิดได้ไงวะ ไอ้กานต์+ อ้าว กรูผิดไหมเนี่ย โดนไอ่ศักดิ์มันกัดซะแล้วครับ :sad2:
“โอเค ก็ได้ๆ 087..........ครับ”
-โอเค อะนี่สมุด ว่าแต่ไม่อยากรู้เหรอว่าพี่ขอไปทำไม-
“ไม่อยากรู้อะ ขอไปก็ต้องเอาไว้โทรดิ ผมไม่ได้โง่นะ :a2:” ฉลาดจริงๆเล๊ยผม
-ที่พี่ขอเบอร์เราไปเนี่ย ก็เพราะ...-
-เพราะ...- เอ้า ไม่บอกซะที จนผมขี้เกียจรอฟังหละครับ เลยหันหลังให้ กลับบ้านดีกว่า :oni1: แต่พอก้าวไปได้ไม่ถึง 3 ก้าวดีนัก
-พี่จะจีบเรานั่นแหละ-
:m30:ห๊า...........................................................
----------------------------------------------------------------------------- End Chapter II
วันนี้เอาไปเท่านี้ก่อนนะครับ ไปนอนละคร้าบ :a12:.
ปล. รักคนอ่านเน่อ จุ๊ฟๆ
-
ถาบัน ไหนหว่า :o8:
-
:กอด1:มาทักนิยายใหม่
-
ชอบๆๆๆๆๆ :m1:
-
เ๋ด๋วนี้ผู้ชายเขาจีบกันแบบนี้เลยหรอ
:oni2: :oni2:
-
พี่ท่าน ช่างรุกแรงยิ่งนัก o2 o2
-
อ่านด้วยคนจิ...เรื่องใหม่..อิ.อิ. :mc4:
-
โอ๊ จ๊าบมาก อยากโดนจีบแบบนี้บ้างจัง จะจับลากคนจีบเข้าห้องไปเลย ฮ่าๆๆๆ
-
มาทักทายนิยายใหม่ น่ารักจัง อิอิ บอกกันตรงๆแบบนี้ชอบบบบ :oni2:
-
เรื่องใหม่ๆๆๆๆๆ :oni2:
จีบกานโต้งๆแบบนี้เรยยยยยย
:o8: :o8:
-
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณสำหรับ Comment นะครับ
แล้วผมจะพยายามนำเรื่องมาอัพเดท ทุกวัน (ถ้าไม่ติดธุระหรือถ้าเน็ทไม่มีปัญหา)
แต่ถ้าไม่ได้ จะอัพให้ตอนเช้าๆนะครับ ขอบคุณครับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++[/b]
Chapter III : Really?
“ :o อะ อะไรนะครับพี่” ถ้าผมฟังไม่ผิด ไอ้พี่บ้านี่กำลังบอกว่าจะจีบผมเหรอเนี่ย นี่กรูเป็นผู้ชายนะ
-ใช่ แต่พี่ยังพูดไม่จบ ที่พี่บอกว่าจะจีบเราน่ะ พี่จะจีบเราไปถือพานไหว้ครูของคณะตะหากเล่า หรือเราคิดว่า.. พี่จะจีบเราจริงๆ :laugh:-
เหอๆ ค่อยรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย แต่ทำไมรู้สึกเหมือนเสียดายนิดๆแฮะ :เฮ้อ: ไม่สิ ไม่ๆ จะเสียดายทำไมเล่า ลืมบอกไปครับ ว่าพี่ไอซ์เนี่ยมีตำแหน่งเป็นรองประธานกิจฯ ด้วยครับ ฉะนั้นไม่ว่าเรื่องจัดกิจกรรมหรือหาคนต่างๆ ล้วนเป็นหน้าที่ของพี่เขาทั้งสิ้น พอพี่ไอซ์พูดจบ ทั้งไอ้ศักดิ์เพื่อนรักและพี่ไอซ์ก็หัวเราะร่วนเลยครับ แล้วตัวผมจะไปทำอะไรได้อะ ก็ได้แต่เขินไป คิดได้ไงว่าพี่เขาจะมาจีบตัวเองแบบนั้น ก็เลยทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน
“เฮ้ย ใครยังไม่เลิกหัวเราะโดนดีแน่ :serius2:” เงียบเลยครับเพื่อนผม แต่ยังมีอีกคนไม่เลิกหัวเราะซะที
-ทำไมครับ น้องกานต์จะทำอะไรพี่ไอซ์ หนุ่มโสดสุด HOT ของคณะอย่างพี่ครับ :a4:-
“เหรออออออ กล้าพูด ว่าแต่พี่จะให้ผมถือพานจริงๆเหรอครับ ผมว่าพี่ให้ศักดิ์มันถือดีกว่า ผมไม่หล่ออะ เดี๋ยวขายหน้าคณะอื่นแย่เลย”
ทำไมผมต้องถือเองให้เหนื่อยด้วยละครับ ไหนจะต้องไปซ้อมอีก ก็ในเมื่อรู้ว่าไอ้ศักดิ์เพื่อนผมเนี่ย ชอบทำกิจกรรมประเภทนี้จะตาย มันเคยบอกไว้ว่า เด่นดี สาวๆจะได้รู้จักมันเยอะๆ :laugh:
- เออ นั่นสินะ อย่างเราเขาไม่เรียกว่าหล่อหรอก แต่เขาเรียกว่าน่า..-
“หยุดเลยพี่ พอเลยไม่ต้องพูดต่อละ” :m16:คราวนี้ผมไม่ยอมให้พูดออกมาหรอกครับ จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ดีใจ ตอนที่ตัวเองโดนผู้ชายคนอื่นบอกว่า น่ารักละครับ
+นั่นดิพี่ กานต์มันก็ตัวแค่นั้น เดี๋ยวไปเจอพานหนักๆ ถือไม่ไหว แขนเดาะไป กินข้าวเองไม่ได้ จะทำไงกันละทีนี้+ นั่นไง เริ่มแล้วครับ สงสัยมันจะอยากถือพานจริงๆ แต่ฟังมันพูดตอนท้ายๆแล้ว มันแปร่งๆ แฮะ
-ก็พี่นี่ไง จะคอยป้อนข้าวเอง- พี่ไอซ์พูดอะไรงึมงัมๆ หวังว่าผมคงฟังผิดไปเองนะ
“เมื่อกี๊นี้พี่ไอซ์พูดว่าอะไรนะครับ”
-เอ่อ เอ้อ.. พี่พูดว่า จริงอย่างที่เจ้าศักดิ์มันบอก เอาเป็นว่า เดี๋ยวพี่ให้ศักดิ์ถือแทนแล้วกัน :m23:-
หลังจากนั้นก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ แหละครับ ตอนนี้ที่นั่งคุยอยู่ที่โต๊ะของผมก็จะมี ผม ศักดิ์ พี่ไอซ์แล้วก็เพื่อนใหม่ที่เพิ่งรู้จักกันวันนี้ตอนซ้อมเชียร์อีก 3 คนครับ มี
บอย คนนี้พูดน้อยครับแต่พูดทีนี่ก็ฮาเหมือนกัน หน้าตาก็โอเคครับ เป็นลูกครึ่งไทย-จีน แต่ตัวจะออกดำหน่อยๆ แปลกดีเหมือนกัน
คนที่ 2 ชื่อ ตั้ม คนนี้นี่เรียกได้ว่าป๊อบที่สุดในกลุ่มแล้วครับ หล่อแบบไทยๆ หน้าคมๆ ผมก็ไม่เข้าใจว่ามันหล่อตรงไหน แต่ไม่ว่าใครๆก็บอกว่า ตั้มเนี่ยหล่อสุดในกลุ่มละครับ เสียตรงที่มันเจ้าชู้ยักษ์ เลยละครับ
คนสุดท้ายก็ แคท ครับ เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม เป็นเพื่อนสนิทเรียนมาที่เดียวกันกับตั้มครับ ผอมๆ ผิวไม่ขาวมากตัวเล็กๆ แต่ก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่หน้าตาดีคนนึงเลยทีเดียว ติดตรงที่ ปากแม่คุณนี่ร้ายกาจจริงๆ
จะว่าไปบรรยากาศใหม่ๆ ในรั้วประดู่แดง แห่งนี้ก็ทำให้ผมมีความสุขมากเหมือนกันครับ ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ รุ่นพี่ดีๆ :m13: รวมถึงเพื่อนๆต่างคณะที่ก็ดูเป็นมิตรดีทุกคนเลย วันนี้หลังจากที่คุยกับพี่ไอซ์ได้สักพักนึง ผมว่าพี่ไอซ์ก็ถือว่าเป็นรุ่นพี่ที่ดีคนนึงเลยละครับ แนะนำทั้งเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย แถมยังมีเรื่องฮาๆ มาเล่าให้ฟังได้ตลอดเวลาเลย :m20:
/ฉัน ไม่มีวันที่จะรับสายเธออีก จะหลีกหนีไปให้ไกลสุดสายตา จึงฝากเพลงนี้ให้เธอได้ฟัง และหวังให้เธอเข้าใจว่า หมดเวลาให้เธอแก้ตัว/ คุยได้สักพัก เสียงที่ผมไม่ต้องการได้ยินมากที่สุดเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา
“เจน... หวะ” ผมให้ไปมองศักดิ์มันครับ พร้อมกับบอกชื่อคนที่โทรเข้ามา พอศักดิ์มันได้ยินชื่อเท่านั้นแหละครับ มันก็พยักหน้าเป็นเชิงบอกว่า รับๆไปเหอะ ผมเลยเดินออกไปคุยไกลๆ
-มีอะไรวะศักดิ์ ทำไมกานต์มันต้องหนีไปคุยไกลซะขนาดนั้น- พี่ไอซ์ถามศักดิ์ครับ
+ไม่มีอะไรหรอกพี่ มันคงต้องเคลียร์อะไรบางอย่างมั๊งพี่ ถึงได้ไปคุยไกลขนาดนั้นอะ+
-ต้องเคลียร์? ใครวะ กานต์มันถึงได้ดูเครียดขนาดนั้น ก่อนหน้านี้พี่ก็เห็นมันคุยเล่นอยู่ดีๆ- ศักดิ์มันคงเห็นว่าพี่ไอซ์เป็นห่วงผมจริงๆ มันถึงได้บอกออกไป
+ก็คุยกับ เจน ครับ ผู้หญิงคนที่มันรักมากที่สุดรองลงมาจากแม่มัน คนๆเดียวกับผู้หญิงคนที่หลอกใช้มันมานานถึง 2 ปี+ :a6:
-
โดนหลอกเรื่องอะไรตั้ง 2 ปี :o
-
โดนหลอกใช้ยังไงมาถึง 2 ปีน้า...
o2
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
มาลงชื่อไว้ครับ เดี๋ยวมาอ่านครับ
เป็นกำลังใจให้ครับผม :L1: :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
หรือกานต์จะถูกเจนฟันแล้วทิ้ง มานานถึง 2 ปี :a5: (ว่าไปนั่น)
-
:oni1:มารอ :oni1:
-
Chapter IV : Background
“ครับ” ผมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
๓กานต์ ดีใจจังเลย เจนนึกว่า กานต์จะไม่รับโทรศัพท์เจนแล้วซะอีก เจนนะคิดถึงกานต์มากๆเลย แต่กานต์เนี่ยสิใจร้ายมากๆเลย เปลี่ยนเบอร์ใหม่ก็ไม่ยอมบอกเจน๓
“เจน มีอะไรก็พูดมาตรงๆดีกว่า มีเรื่องอะไรจะให้กานต์ช่วยอีกล่ะ”
๓แหม ทำไมกานต์ต้องพูดสิ้นเยื่อขาดใย กันขนาดนั้นด้วยล่ะ ยังไงเราก็เคยรัก :L1:กันมาก่อนนะ ๓
“รักเหรอ เจนกล้าพูดว่าเคยรักกานต์ด้วยเหรอ ถ้าไม่มีอะไรสำคัญกานต์ว่า เราเลิกคุยกันแค่นี้ดีกว่า”
๓เดี๋ยวก่อนกานต์ ฮึก...ฮึก นัทเขาทิ้งเจนไปแล้วกานต์ ได้ยินไหม นัทเขาทิ้งเจนไปแล้ว เจนไม่เหลือใครแล้ว เจนเหงา เจนรู้ว่ากานต์ยังรักเจนอยู่ กานต์กลับมาคบกับเจนนะ๓
“กานต์ว่า เจนสงบสติอารมณ์ก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกันอีกทีดีกว่า อีกอย่าง เจนเคยทำอะไรกับกานต์ไว้ กานต์ไม่เคยลืม ถ้าเป็นไปได้กานต์ว่าเจนไปคุยกับคนอื่นดีกว่า ยังมีคนที่ต้องการจะดูแลเจนอยู่อีกเยอะ” o12
๓ไม่นะกานต์ เจนไม่ยอมให้กานต์ทำแบบนี้ กานต์ได้เจนแล้วกานต์จะทำแบบนี้เหรอ ไม่รู้หละ ไม่ว่ายังไงก็ตาม กานต์ต้องกลับมาคบกับเจน กานต์จะต้องเป็นของ ของเจนคนเดียว แล้วเจนจะไปหานะกานต์............ ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด๓
“เดี๋ยว....” :serius2:อย่างนี้ทุกที ไม่รู้ทำไม ผมถูกเจนทำถึงขนาดนี้ แต่ก็ยังยอมปล่อยให้เจน กลับเข้ามาทำให้ผมเจ็บช้ำตลอด แต่คราวนี้ผมจะไม่ยอมให้เธอกลับเข้ามาอีกแล้ว หวังว่าผมคงทำได้จริงๆซะที
อีกด้านหนึ่ง ------------------------------------------------------------------------------------------
*2 ปี!! นี่เพื่อนเราปล่อยให้ผู้หญิงมาหลอกได้ยังไงถึง 2 ปีเต็มๆยะ ดูแล้วกานต์มันก็ไม่ใช่คนที่จะโง่อะไรขนาดนั้นนะ* แคทครับ ถึงปากเธอจะเป็นอย่างนี้ก็เถอะ แต่จริงๆแล้ว เธอก็พูดเพราะเป็นห่วงแหละครับ
+มันไม่ได้โง่หรอก แต่มันเป็นคนที่ใจอ่อนเกินไป +
*ใจอ่อน.. เนี่ยนะ
+ใช่ แต่เรื่องมันไม่ได้มีแค่นั้นน่ะสิ+
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
+กานต์ กลับกันเถอะว่ะ เดี๋ยวเมากันมากกว่านี้จะกลับไม่ได้นะเว้ย+ :เฮ้อ:
“โห่ ไว้ก่อนๆ อีกแก้วนะ นะ นะศักดิ์น๊า” จะรีบกลับทำไมล่ะครับ ผมว่าผมต้องได้แฟนแน่ๆวันนี้ ก็เจน น้องสาวไอ้ป่านเพื่อนผม นั่งมองผมตั้งแต่ผมมาละ น้องเขาก็ออกจะน่ารักขนาดนั้น
+เออ ๆ แก้วเดียวนะเว้ย+ :m4: อิอิ สำเร็จ
๓พี่กานต์ แก้วนี้แก้วสุดท้ายแล้ว เดี๋ยวเจนชงให้นะ๓ o13สิ้นเสียงเจนก็เป็นเสียงเพื่อนๆผมแหละครับ โห่แซวกันเป็นการใหญ่ ไอ้ป่านก็ไม่ว่าอะไรยิ้มอย่างเดียว
๓นี่ค่ะ หมดแก้วนะคะ๓ “ ขอบคุณครับ ” มีสาวชงให้แบบนี้ ได้ทีผมต้องโชว์หน่อยละครับ เป็นไงเป็นกัน ผมยกทีเดียวสุดซอยเลย แต่หลังจากนั้น ผมก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย
+ :angry2:กานต์ ไอ้กานต์มึงตื่นเดี๋ยวนี้+ มีอะไรกันอีกเนี่ย ปลุกผมแต่เช้าเลยทั้งไอ้ศักดิ์ ไอ้ป่าน
“มี’ไรวะ ง่วงนะเนี่ย”
+มึงตื่นมา แล้วดูดิ๊ มึงทำอะไรลงไป จำได้บ้างรึเปล่า+ อะไรกันนักหนา ขอหลับให้สบายหน่อยก็ไม่ได้ แล้วทำไมอากาศมันเย็นๆหว่า
เฮ้ยยย :oผมมองดูตัวเอง ทำไมผมถึงได้นอนแก้ผ้าแบบนี้ แล้วที่นี่ที่ไหน แล้ว..ไม่จริงนะ น้องเจนครับ น้องเจน นั่งร้องไห้อยู่ด้านซ้ายมือของผม ในลักษณะมีแค่ผ้าห่มปกปิดร่างกายอยู่
--ไม่รู้ว่ะ ยังไงเอ็งก็ต้องรับผิดชอบ ที่มาทำกับน้องสาวข้าแบบนี้— ไอ้ป่านครับ ท่าทางมันจะโกรธมากด้วย มาถึงขนาดนี้ผมคงต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง ถึงแม้ว่าผมจะจำไม่ได้เลยว่าผมทำอะไรไปบ้างก็ตาม
“ได้ ในเมื่อทำแล้วก็ต้องกล้ารับ ต่อไปนี้ น้องเจน คือคนที่ข้าจะรัก และจะไม่มีวันทิ้งไปเด็ดขาด”
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
+ที่ศักดิ์เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เพราะจริงๆแล้วกานต์มันก็ไม่ได้ปิดบังอะไร แต่ก็ไม่ได้ป่าวประกาศบอกใครๆเหมือนกัน กานต์มันบอกว่า ไม่อยากให้เจน เสียหาย กานต์มันเป็นคนแบบนี้แหละ เลือกที่จะไม่ยอมให้คนอื่นต้องมาทุกข์ร้อนกับเรื่องของตัวเอง ฉะนั้นถ้าไม่สนิทจริงๆ จะดูไม่ออกหรอกว่า ที่เห็นยิ้มในแต่ละครั้ง เป็นการยิ้มจากใจจริงๆ หรือยิ้มเพื่อไม่ให้ใครมาเป็นเดือดเป็นร้อนในเรื่องของตัวเอง+
“ศักดิ์ เดี๋ยวข้าขอตัวกลับก่อนนะ ไว้เจอกันวันจันทร์” ศักดิ์มันก็ไม่พูดอะไรนะครับ แค่พนักหน้า มันคงรู้ว่าผมมีปัญหาแน่ๆ ก็เลยยอมให้ผมกลับก่อน ตอนแรกก็กะว่าจะชวนมันกลับด้วยละครับ แต่เห็นกำลังคุยกับเพื่อนๆ กันอย่างออกรสอยู่เลยไม่ชวนดีกว่า
*แค่นี้ฉันก็เดาได้ละ ว่าตากานต์น่ะโดนยัยเจนหลอกเต็มๆเลย ฉันเคยดูรายการมา ถ้าคนเมาเมาขนาดไม่รู้สึกตัวน่ะนะ ไปทำอะไรใครไม่ได้หรอก แล้วนี่ 2 ปีโดนหลอกอะไรไปมั่งมั๊ยเนี่ย ยิ่งซื่อๆอยู่ด้วย*
+ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่รายได้ทั้งหมดที่มันเก็บสะสม เพื่อเอาไว้เปิดร้านอาหารให้แม่มันนั่นแหละ ตอนปวช.น่ะ กานต์มันเรียนไปทำงานไปด้วย มันบอกว่ามันอยากเปิดร้านอาหารให้แม่มัน แต่พอมาเกิดเรื่องนี้ขึ้น มันก็ต้องคอยเอาเงินที่ทำงานหามาได้ ไปให้น้องเจนนั่น น้องเจนเขาต้องหาเงินไปจ่ายค่ากิจกรรมต่างๆนาๆตามที่น้องเขาบอก และยังเรื่องงานอีก ไม่ว่ามีรายงานอะไร น้องเจนก็ต้องให้กานต์มันช่วยทำให้เสมอ ศักดิ์เคยบอกมันว่าไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ กานต์มันก็บอกแต่ว่า เงินน่ะเจนเขาจำเป็นจริงๆ ส่วนเรื่องรายงานก็ถือซะว่า เป็นการเพิ่มเติมความรู้ไปด้วย+
*อ้าวแล้วทำไมตอนนี้ถึงเลิกกันไปแล้วล่ะ ดูท่าทางยัยน้องเจนนั่นไม่น่าจะยอมเลิกกับกานต์หรอกมั๊ง ก็ได้อะไรต่อมิอะไรเยอะขนาดนั้น o2*
+ก็ถ้ากานต์มันไม่ไปเห็นกับตาว่า น้องเจนไปเดินควงผู้ชายคนอื่นต่อหน้า ทั้งๆที่บอกว่า ไปหาแม่ที่ต่างจังหวัดเพราะแม่ไม่สบาย มันก็คงไม่เชื่อหรอก แต่ดูท่าทางน้องเจนต้องโทรมาขอคืนดีกับกานต์มันแน่ๆ มันถึงได้ดูเหมือนคิดอะไรอยู่ขนาดนั้น+
*ไม่ได้การและ ในฐานะที่กานต์เป็นเพื่อนฉัน ฉันจะช่วยมันเอง แต่เอ๊ะ นี่ไม่มีใครคิดจะช่วยเพื่อนบ้างรึไงยะ o12* เอาแล้วไงครับ แคทมันเริ่มของขึ้นแล้ว
+55 ศักดิ์ว่าไม่ต้องให้แคทช่วยหรอก ถ้าศักดิ์ดูไม่ผิด ศักดิ์ว่ามีคนอยากช่วยกานต์มันอยู่แล้ว จริงมั๊ยครับ... พี่ไอซ์ :m12:+
-
พี่ไอซ์ให้ไวเลย :m12:
-
พี่ไอซ์จะว่าไง พ่ออัศวินขี่ม้าขาว :m12:
-
เรื่องใหม่ หุๆ พี่ไอซ์รีบจัดการเลย เอาใจช่วย o13
-
พี่ไอซ์ปกป้องกานต์จากนางปลิงด้วยยยยย :o
-
Chapter V : MSN
:onion_asleep:วันนี้แล้วสินะ ที่ผมจะได้ใช้ชีวิตแบบเด็กมหาวิทยาลัยจริงๆซะที ว่าแต่ตอนนี้ ปวดหัวมากเลยครับ สงสัยเป็นเพราะเมื่อคืนนอนน้อยไป เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องเมื่อวานนี้ทั้งคืน
๓กานต์จะต้องเป็นของ ของเจนคนเดียว๓ คำพูดของเจน ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของผมทั้งคืน ทำไม คนๆนึงถึงได้มีผลต่อชีวิตของผมมากมายขนาดนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงดีใจ ที่เจน เลือกที่จะกลับมาหาผม แต่ตอนมันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว
การเรียนวันนี้มาถึงก็ได้เรียนใน แลปคอมเลยครับ ระหว่างเรียนก็ออนเอ็ม ไปด้วย(โต๊ะที่นั่งเรียนวิชานี้ให้นั่ง 3 คนต่อคอม 1 เครื่องครับ) ก็ไม่ได้คุยกับใครเท่าไหร่หรอกครับ คุยกับเพื่อนในคลาสนั่นแหละ :o211: วิชานี้อาจารย์จับกลุ่มให้นั่งครับ เลือกไม่ได้ ศักดิ์มันกระเด็นไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มอื่นเลยได้แต่มองตาละห้อยมาทางกลุ่มผม ส่วนผมได้อยู่กับ บอย แล้วก็แคท ครับ ส่วนตั้มนั่งอยู่โต๊ะหลังผม ตั้มมันได้อยู่กับ ฝนครับเพื่อนใหม่ที่ผมคิดว่าเธอสวยที่สุดในคลาสนี้ละ ตั้มมันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยทีเดียว ส่วนอีกคนนึงก็.. หน้าคุ้นๆครับ แต่นึกไม่ออกว่าชื่ออะไร
ระหว่างพักเบรคไม่ว่าผมจะเดินไปไหน ผมก็ได้แต่รู้สึกว่ามีคนมองผมอยู่ แต่หันไปทีไรก็ไม่เห็นมีใครจะสนใจผมสักคน หรือว่าผมคิดไปเองคนเดียว
‘เอาละนักศึกษา วันนี้พอแค่นี้ แล้วอย่าลืมส่งหัวข้องานนำเสนอภายในวันพรุ่งนี้ เลิกคลาสได้’ :oak:หูย อาจารย์แกก็ไฟแรงจริงๆครับ สั่งงานตั้งแต่วันแรกเลย เหนื่อยจริงๆ แต่จะว่าไป นี่ยังไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอกครับ ถ้าต้องเอามาเทียบกับ นู่นครับ มากันแล้ว มารับกันถึงหน้าห้องเลย
-สวัสดีค่ะน้องๆ พี่ชื่อพี่เอ๊ะนะคะ นี่ก็เลิกคลาสแล้ว พี่เลยมารอรับน้องๆไป ซ้อมเชียร์กันนะคะ น้องผู้หญิงเดี๋ยวไปเปลี่ยนกระโปรงมาใส่กางเกงด้วยนะคะ แล้วน้องๆคนไหนที่มีโรคประจำตัวให้มาบอกพี่ด้วย แล้วอีก 2 นาทีเราจะลงไปข้างล่างกัน- ห๊า 2 นาทีแค่รอปิดเครื่องคอมก็หมดแล้วคร้าบพี่คร้าบ :sad2:
-เดินเป็นแถวเรียงกันไปเลยนะคะ อย่าแตกแถว อย่าเสียงดัง แล้วก็ห้ามหนีด้วย พี่นับจำนวนไว้แล้ว ใครคิดจะหนีก็สงสารเพื่อนด้วยนะคะ เอ้า เดินตามพี่มาเลยค่ะ-
-หมอบ หมอบเลย- เฮ้อ ทุกทีสิน่า ชอบจริงให้หมอบเนี่ย
-กางมุ้ง หมอบช้านักก็กางมุ้งไปเลย- เหมือนได้ยินเลยแฮะ แต่ถ้าเปลี่ยนจากหมอบเป็นกางมุ้งเนี่ย ขอหมอบแบบเดิมดีกว่า
แล้ววันนี้ก็ไม่มีอะไรมากครับ ข้ามๆกันไปดีกว่า
-วันนี้น้องๆทำได้ดีมาก พรุ่งนี้พี่หวังว่า จะทำได้ดีกว่านี้ แล้วก็จะชวนเพื่อนๆมาเข้ากิจกรรมได้เยอะกว่านี้ด้วยนะครับ เข้าใจไหมครับ-
--เข้าใจครับ/เข้าใจค่ะ—
-เลิกแถว-
+เอ๊ วันนี้ไม่ยักกะเห็นพี่ไอซ์แฮะ :m12:+ ไอ้ศักดิ์นี่ก็แปลกครับ อยู่ดีๆก็พูดถึงพี่ไอซ์ พี่คนอื่นก็มีตั้งเยอะแยะ
- :m16:จะไปรู้ได้ไง ดีแล้วหละ เจอทีไรก็ชวนคุยอยู่เรื่อย วันนี้จะได้กลับเร็วๆบ้าง แล้วเมิงจะถามถึงพี่เขาไปทำไมวะ-
+แล้วเอ็งจะหงุดหงิดอะไรล่ะ+ อืม นั่นสิ อยู่ดีๆผมหงุดหงิดอะไรขึ้นมานะ
-เออๆ ขอโทษ ว่าแต่วันนี้กลับเร็วๆก็ดีเหมือนกัน ไม่ได้ออนเอ็มหลายวันละ เดี๋ยวเด็กๆ ในสังกัดจะคิดถึง 55 :o8:-
แปลกดีเหมือนกันนะครับ ช่วงก่อนเปิดเทอมที่ต้องมาซ้อมเชียร์ ทุกเย็นพี่ไอซ์จะมาชวนคุยตลอด ผมก็รำคาญบ้างแหละครับ เหนื่อยมาแล้วก็อยากกลับเร็วบ้าง แต่พอวันนี้ไม่เจอ ไม่ได้คุย ทำไมรู้สึกเหมือนมันขาดอะไรไปสักอย่างเลยแฮะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
กลับถึงบ้าน อาบน้ำอาบท่าเสร็จ ก็ออนเอ็มเลยครับ เผื่อจะได้คุยกับน้องๆ ที่สถาบันเก่าบ้าง :o9: ว่าตอนนี้เป็นยังไง ถึงจะจบมาแล้วก็ยังอดห่วงไม่ได้ เป็นรุ่นพี่ที่ดีก็เงี๊ยะแหละครับ (อิอิ ไม่ค่อยจะหลงตัวเองเลยเชี๊ยะ) หืม วันนี้มีคนแอดเอ็มมาด้วยแฮะ
KangJae Says: สวัสดีครับ ใครอะ
นายกระจอก Says: ไม่รู้จักแล้วรับแอดไมอะคับ
KangJae Says: อ้าว ผิดอีก
นายกระจอก Says: อยากรู้จริงอะว่าใคร
KangJae Says: ไม่อยากรู้จะถามเหรอ ใครเนี่ย บอกมาเร็วๆ อย่ากวน
นายกระจอก Says: ก็ได้เรา แอล ไงจำได้ป่าว
KangJae Says: แอลไหนอะ ใช่แอล ทองประสม ป่ะ
นายกระจอก Says: ไม่ใช่แระ คนที่นายขอลายเซ็นต์วันนั้นไง
KangJae Says: โห เราขอตั้งหลายคน จะรู้ไหมคนไหน มีรูปปะ ขอดูหน่อยดิ
นายกระจอก Says: แป๊บ หาก่อง.
KangJae Says: หืม หน้าโหดจังอะ
นายกระจอก Says: งี๊แหละ คนมันไม่หล่อ
KangJae Says: ล้อเล่น ใครบอกไม่หล่อล่ะ อย่างนี้เขาเรียกหล่อโคตะระเลย
นายกระจอก Says:...
KangJae Says: ไรอะ จะ...มาทำไม
นายกระจอก Says: เปล่า เขิน ดีใจอะนายชมเราหล่อด้วย
(อะนะ สงสัยแยกแยะไม่ได้ว่าอันไหนพูดจริง อันไหนประชด)
KangJae Says: แล้วว่าไง มีไรเปล่า เดี๋ยวจะไปกินข้าวแล้ว
นายกระจอก Says: เอ่อ คือ
KangJae Says: คือไรอะ เร็วๆดิ
นายกระจอก Says: ถ้าเราถามคำถามที่มันเป็นส่วนตัวมากๆเลยอะ จะได้ไหม
KangJae Says: ได้ๆ ถามมาดิ ถ้าไม่ได้จริงๆก็ไม่ตอบเองอะ
นายกระจอก Says: จิงนะ
KangJae Says: งืม ให้ไวๆ อย่าเล่นตัว
นายกระจอก Says: คือ.. นายเป็นเกย์ป่ะ
ถามกันตรงๆงี๊เลยเหรอเนี่ย เอ่อ ตะกี๊เพิ่งบอกว่าให้มานถามได้นี่หว่า
KangJae Says: ไม่เป็นหรอก แล้วนายอะ
นายกระจอก Says: อืม เราเป็นเกย์ แล้ว...
KangJae Says: แล้ว???
นายกระจอก Says: แล้วนายจะรังเกียจเราไหมอะ เรายังคุยกันได้รึเปล่า
KangJae Says: ได้ดิ ทำไมอะ เราไม่ถือหรอก สมัยนี้มีแบบนี้เยอะจะตาย
นายกระจอก Says: อืม ขอบคุณนะ
KangJae Says: ว่าแต่เอาเมล์เรามาจากไหนอะ นายไม่ได้ขอลายเซ็นต์เราไปนี่
นายกระจอก Says: เก่งไง จริงๆแล้วก็ดูเมล์ตอนที่กานต์คุยกับ ชื่อไรนะ ตั้มอะ
KangJae Says: อ่อ อืม งั๊นเราไปกินข้าวก่อนนะ
นายกระจอก Says: เดี๋ยวๆ นายเคยเอารูปที่นายใช้ Illustrator วาดรูปตัวเองไปโพสต์ไว้ในเว็บxxx ด้วยใช่ปะ
KangJae Says: อืมใช่ ทำไมเหรอ
นายกระจอก Says: เปล่า เก่งดี นี่เราก็หัดทำอยู่อะ
KangJae Says: งั๊นเหรอ อืมงั๊นเดียวพรุ่งนี้เราเอาหนังสือกับ CD สอนไปให้ยืมแล้วกัน
นายกระจอก Says: จริงๆนะ กานต์เนี่ย น่ารักจัง
KangJae Says: อ่ะนะ แค่นี้ก่อนนะ หิวแล้ว บายๆๆๆๆ
//ช่วยด้วย ช่วยด้วย//
//ช่วยรับแมสเซจด้วยยยย// เสียง sms ผมเองครับ เหอๆ
ถึงคนน่ารัก : บ่เห็นหน้านวลน้อง แล้วนอนบ่หลับ เลยส่ง SMS มาให้รับ จะได้หลับฝันดี : จากคนไกลๆ
นั่นมาอีกคนและใครก็ไม่รู้ ว่าแต่ว่า กรูมันน่ารักตรงไหนเนี่ย คิ้วก็ไม่เข้ม ตัวก็ไม่โต
ขนตาก็งอน ผอมก็เท่านั้น ตาโตก็เท่านั้น ไม่ได้มีความหล่อเลย น่ารักตรงฟร่ะ ใครก็ได้บอกฉานที o9
-
ไม่ค่อยจะถ่อมตัวเลย ยอมรับมาเหอะ ว่าน่ารัก :laugh:
-
พี่ไอซ์ไม่เร่งทำคะแนนระวังมคปด.
ปล.คุณMyMarch ซิกสวยจังวาดเองเหรอคะ เก่งจัง :o8:
-
พี่ไอซ์ไม่เร่งทำคะแนนระวังมคปด.
จริงๆนะ พี่ไอซ์
-
พึ่งเข้ามาอ่าน เรื่องนี้น่ารักดี
อ่านละสบายใจ เฮ้อๆ อิอิ
-
Chapter VI : Help me!
+ที่รักคร้าบ ถึงไหนแล้วอ่า จารย์จะเข้าแล้วนะคร้าบที่ร้ากกกก+ น่าถีบไหมล่ะครับเพื่อนผม :เตะ1: แต่ชินแล้วละครับ มันเรียกผมแบบนี้มาตั้งแต่ตอน ปวส. ละ
“เนี่ยๆ อยู่สะพานเหล็กแล้ว ไม่เกิน 10 นาทีถึง เออ แล้วจองที่ไว้ให้ยัง” สถาบันผมมีคลองเล็กๆ ตัดผ่านกลางสถาบันเลยครับ(อย่างนี้เขาเรียกว่าสถาบันอกแตกปะ) แล้วก็จะมีสะพานข้ามคลองที่ทำจากพวกเหล็กหรืออลูมิเนียมพวกเนี๊ย แต่พวกผมมักจะเรียกกันว่าสะพานเหล็ก สะพานนี้อยู่ห่างจากตึกคณะผมแค่ 2 ช่วงตึกเองครับ
+จองแล้วดิ สาธุขออย่าให้จารย์จับแยกเหมือนเมื่อวานเลย เซ็งชะมัด+ บ่นได้บ่นดีแฮะ ไอ้นี่ :m20:
“55 เออๆ ขอบใจมาก เดี๋ยวเจอกัน”
เฮ้ย ลิฟท์ ลิฟท์กำลังจะปิดแล้วอ่า :m7: ต้องวิ่งอีกและ ไม่ไหวครับ ลิฟท์คณะผมมี 2 ตัวแต่เปิดให้ใช้แค่ตัวเดียว แล้วถ้าปล่อยให้หลุดไปละก็รออีกนานเลย
“ไปด้วยคร้าบบบบ อ้าวพี่ไอซ์ :m12:” เหอๆ มาสายเหมือนกันแฮะ แต่จารย์จะว่าไรแกล่ะครับ เด็กกิจกรรมนี่นา เดี๋ยวแกอ้างนิดอ้างหน่อยจารย์ก็เชื่อแกละ แต่ผมเนี่ยดิอ้างไม่ได้เลย
-ไปชั้นไหนอะเรา o18-
“ชั้น 6 คะ ครับ” เหอๆ ถามแค่นี้ทำไมต้องมองตาเยิ้มแบบนั้นนะ เหนื่อยก็เหนื่อย แล้วยังต้องมาเจอคนแปลกๆอีก
“อ้าวพี่ ผมรีบนะ พี่จะกดทำไมทุกชั้นเลยอะ” เมื่อวานไม่เจอหน้าอุตส่าห์ดีใจ มาเจอวันนี้ท่าทางแกจะเพี้ยนหนักกว่าเดิมอีกแฮะ :เฮ้อ:
กิ๊ง ชั้น2 ไม่มีใครเข้า
กิ๊ง ชั้น3 ไม่มีใครเข้า อ้าวแล้วนั่นจะกด เปิดประตูค้างไว้ทำไมนิ
“พี่ ผมบอกว่ารีบไง โห่ๆ อย่าแกล้งเลยคร้าบ ขอร้อง วันนี้ได้ข่าวเรียนกับเจ๊ด้วยนะพี่ :sad5:” ต้องเอาเจ๊มาอ้างครับ ก่อนหน้านี้รุ่นพี่บอกว่า อาจารย์เจ๊เนี่ยแกโหดสุดๆ
-อ้าวจริงดิ แล้วไม่บอกพี่แต่แรก แต่จะทำไงอะ กดไปแล้วนี่หว่า 55- ให้มันได้อย่างนี้สิ
กิ๊ง ชั้น4 ไม่มี อ๊ะท่านรองอธิการฯ 55 :m20: เสร็จแน่ยังไงท่านต้องแปลกใจบ้างละ มีคนในลิฟท์ 2 คนแต่กดชั้นไว้ 3 ชั้น (5,6,9 สงสัยไอ้พี่ไอซ์คงจะไปชั้น 9 หละครับ)
$เอ้อ เด็กพวกนี้มันยังไงกันนะ ไม่รู้จักประหยัดพลังงานกันบ้างเลย รู้กันบ้างไหมเนี่ยกดลิฟท์ครั้งนึง เท่ากับสถาบันต้องจ่ายค่าไฟถึงครั้งละ 7 บาท@$%*@#^#%$&#%@@..... :m16:.$ นั่นเอาเข้าไป
-ใช่ครับอาจารย์ มากดทิ้งกันไว้แล้วก็เห็นออกไปกันตั้งแต่ชั้น 3 ละครับสงสัยเด็กภาคคณิตฯแน่ๆ- หืม o12 มันจะเนียนไปหน่อยละ ผมทนไม่ได้จริงๆครับ หันไปมองหน้า แบบใช้สายตาด่าอะครับ พี่แกก็ยังไม่สะทกสะท้าน หันมาทำหน้าทะเล้นอีก
กิ๊ง ชั้น6 ถึงซะทีแต่ก่อนไปขอจัดการอะไรหน่อยดีกว่า
“เฮ้อ กว่าจะถึงแต่ละชั้นถ้าใครรีบๆ นี่ผมว่าแย่เหมือนกันนะครับท่านรอง ผมว่าน่าจะให้นักการเช็คดูจากกล้องวงจรปิด แล้วเอารูปพวกที่เล่นแบบนี้มาแปะประจานหน้าลิฟท์ คนอื่นจะได้ไม่เอาเป็นตัวอย่างก็ดีนะครับ :laugh:” พูดจบก็วิ่งเลยดีกว่าครับ ไม่ได้สนใจคนในลิฟท์อีกเลย จะอยู่รอทำไมล่ะ 55
“อ้าว ไอ้ศักดิ์ ไหนเจ๊วะ” ผมว่ากว่าจะถึงห้องได้ เจ๊แกน่าจะมาถึงแล้วนี่นา
+ยังไม่มาว่ะ+ เป็นไปได้ไง
“ยังไม่เข้า หรือเข้ามาแล้วออกไปไหนแล้ว ตะกี๊เอ็งบอกว่าจะเข้าแล้วนี่หว่า”
+เออ แต่เอ็งรีบวางไปก่อน +
“ก่อนอะไรวะ :confuse:”
+ก็ ก่อนที่จะบอกว่า วันนี้เจ๊ไม่สอนไง เข้ามาแจกเอกสารแล้วก็กลับห้องไปแล้ว+ อ้าวไอ้นี่หลอกให้ผมรีบมานี่หว่า อย่างนี้ต้องโดนนน ขอเตะมันหน่อยเถอะครับ :m7: :m7:
*กานต์* หืม ใครเรียกหว่า... อ้อ แอล นี่เอง
“ว่าไง ออ จะทวงหนังสือใช่ปะ เอามาๆ เกือบลืมให้ละ เออ แล้วนี่จดเว็บมาให้ด้วย เว็บนี้เขาสอนทาบรูปด้วยนะ ลองดูแล้วกัน”
*ขอบใจ*
“ว๊า ได้แค่นั้นเองอะ กลางใจได้ปะ :m13:” ฮาๆ ครับ ต้องหัดหามุกเสี่ยวๆไว้ เอาไว้แซวสาว
*บ้า พูดงี๊เดี๋ยวก็*
“ก็อะไร”
*เปล๊า* มาแปลกๆอีกคนนึงละ จะพูดอะไรก็พูดไม่หมด
+เฮ้ย กานต์ ไหนๆก็ไม่มีเรียนและ ไปร้องเกะกันเหอะปะ+
“โหย วันอี่นได้ปะ วันนี้บอกเพื่อนเก่าไว้ว่าจะไปหา ที่บางมด อะตอนแรกก็ว่าเลิกเรียนแล้วไป แต่ไหนๆก็ไม่เรียนละ ไปซะเลยจะได้ไม่ต้องกลับมืด”
+เออ ดีแล้ว อย่างเอ็งอย่ากลับมืดเลย อันตราย+ มานเป็นห่วงผ๊มมม :o8:
“อาราย ใครจะมาทำอะไรไอ้กานต์ได้อะครับ ดูนี่” ว่าแล้วก็เบ่งกล้ามให้มันดูครับ :o9:
++โห สุดยอด... ไอ้ก้าง++ นี่แคทครับ ยังจะอุตส่าห์ขอมีส่วนร่วม
“แล่วๆๆ ๆๆ ๆ แล๊ววววว” เป็นไงครับกลุ่มผม ปากแต่ละคนนี่เหลือกิน
*กานต์ๆ* อะไรของมันอีกนะ ไอ่แอลนี่
“ว่าไงอะ”
*ได้ข่าวจะไปบางมดเหรอ ไปพร้อมเราเลยมั๊ยอะ เราอยู่หอหลังบางมดอะ* เอ๊าไอ้นี่ก็แปลกครับ ตัวเองอยู่หอหลังบางมด แต่ดันมาเรียนที่พระราม7
“เหรอ อืม เอาไงดี ก็ได้ เราก็ไม่ค่อยรู้เส้นทางเหมือนกัน ไม่เคยไปคนเดียวอะ” ดีใจจังมีเพื่อนร่วมทางด้วยแฮะ :m4:
+ไอ้กานต์+ เอาเข้าไป คุยไม่ทัน เรียกทีละคนได้ไหมเนี่ย แต่สงสัยคราวนี้มีเรื่องอะไรละครับ มันเรียกผมเบาแทบจะกระซิบอยู่แล้ว
+เอ็งจะไปกะมันจริงเหรอวะ+ ศักดิ์มันหมายถึง ไปกับแอลแหละครับ
“อืมดิ ไมอะ”
+ข้าว่ามันไม่น่าไว้ใจ เดี๋ยวข้าไปด้วยแล้วกัน+
“จาบร้าเรอะ ไม่น่าไว้ใจอะไร แอลมันผู้ชาย(ถึงแม้จะไม่เต็มร้อยก็เหอะ) กรูก็ผู้ชายเหมือนกัน :m23: ใครมันจะมาทำอะไรได้อะ อีกอย่างเอ็งอยู่หอหลังสถาบันนี่ แล้วจะไปบางมด แล้วกว่าจะกลับมาอีกอะ ไม่ต้องเลย เป็นไรขึ้นมา ไม่มีปัญญาทำใช้แม่เอ็งนะเว้ย”
+เออๆ แต่ว่ามันน่าห่วงจริงๆนี่หว่า ถ้าไปกับผู้หญิงข้ายังไม่ห่วงเท่านี้เลย เอ็งนี่ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยจริงๆ+
“เอางี๊ เพื่อความสบายใจ ถึงเมื่อไหร่จะโทรบอก โอเค๊ แต่ถึงไม่โอก็ต้องโอว่ะ 55”
+เออ ไอ้เก่ง เกิดอะไรขึ้นมาอย่ามาโวยวายทีหลังแล้วกัน+ วันนี้ไมเจอแต่คนพูดแปลกๆแฮะ
“ปะ แอล ไปยังอะ”
*ไปดิ นี่นึกว่าจะไม่ไปแล้วนะเนี่ย เห็นคุยกะเพื่อนซะนานเลย*
“คุยกะเพื่อนก็ไม่ได้ ไรฟร่ะไอ้นี่”
ขึ้นมาบนรถ ก็ที่นั่งเต็มเลยครับ จะมีว่างก็ตรงเบาะหลังผมกะแอลก็เลยเดินไปนั่งข้างหลังกัน ระหว่างทางที่อยู่บนรถ ผมกะแอลก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเท่าไหร่หรอกครับ ก็แอลมันเอากระดาษที่อาจารย์แจกมา ม้วนเป็นแท่งกลมๆแล้วก็นั่งบิดไปบิดมาอยู่นั่น พอมันเผลอผมก็เลยแย่งมาถือไว้เองครับ ดูซิ ไม่มีกระดาษแล้วมันจะเอาอะไรมาบิดแทน :o8:
*กานต์อ่า แย่งไปไมอะเอาคืนมาเห่อออ* มันขอกระดาษคืนครับ แต่ระหว่างพูดมันไม่ยักกะหันมามองหน้าผมแฮะ
“แอล จริงๆถ้าไม่อยากให้มาด้วยก็ไม่ต้องแกล้งชวนก็ได้นะ” แกล้งงอนมันครับ จริงๆรู้แหละ ว่ามันเขินผม อย่างนี้ต้องแกล้งให้เข็ด 55
*เปล่าน๊า ก็คนมันเขินอะ* เข้าทางสิครับทีนี้ โดนหนักแน่ ไอ่แอล
คราวนี้ผมเลยแกล้งเอาแขนกอดคอมันครับ
“เฮ้ย เขินไร เพื่อนกันทั้งนั้นนะไอ้นี่ เรารู้ว่านายเป็นอะไร แต่เราไม่ได้เป็นด้วยนี่หว่า อย่าลืมดิ เพื่อนกันน่า จะเขินทำไม” :haun5:
:o11:มันนิ่งไปแล้วครับ ผมพูดตรงเกินไปรึเปล่าครับ เอาใหม่ๆ ง้อมันหน่อย ก็ผมยังไม่อยากเสียเพื่อนใหม่ไปตั้งแต่ เปิดเทอมนี่ครับ
แต่ก็ได้แค่คิดครับ ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ คราวนี้มันหันหน้ามาหาผมครับ นัยตาดูหื่นๆยังไงพิกล
*นั่นสิ เพื่อนกันทั้งนั้น จะเขิน.. กันไปทำไม* :oหลังจากที่มันเงียบไป คราวนี้มันหันหน้ามา เอาหน้าแทบจะชนผมเลยครับ ทำตาหื่นด้วยน่ากลัวอ่า ฮือๆ แต่ยัง ยังไม่พอ คราวนี้มันเอามือมาวางไว้บนต้นขาผมด้วย ใกล้ๆกะ พิกะจู้ ผมเลย แง๊
:sad4:ไอ้ศักดิ์เมิงอยู่หนาย ช่วยกรูด้วยยยยย :dont2:
-
จะรอดมั้ยเนี่ย :laugh:
-
เล่นไม่ดูเลยจะสมน้ำหน้าดีไหม เจ้ากานต์ :m14:
-
แอลจ๊ะ จัดการกานต์บนรถซะเลยนะ หมั่นเขี้ยว :laugh:
-
แอลจ๊ะ จัดการกานต์บนรถซะเลยนะ หมั่นเขี้ยว :laugh:
เออ เอาเลยนะ แอล เราก้อเห็นด้วย
-
แอลจ๊ะ จัดการกานต์บนรถซะเลยนะ หมั่นเขี้ยว :laugh:
เออ เอาเลยนะ แอล เราก้อเห็นด้วย
^
^
^
^
^
นั่นสินะ คิดเหมือนวีเลยอ่าา คืนนี้รู้กัน :laugh:
-
Chapter VII : Sick
ฮือๆ แย่แน่ครับคราวนี้ ไม่น่าไปกระตุกหนวดเสือเลยผม เอาไงดี เอาไงดี อะ รถกำลังจะจอดป้ายแล้ว คนเยอะด้วยแอลมันคงไม่กล้าทำอะไรผมหรอกมั๊ง
จุ๊บ
“ :angry2:เฮ้ยย” ผลั่ก
หมัดขวาตรงของผม ถูกปล่อยออกไปสุดแรงเลยครับ ก็มันตกใจนี่นา ไม่นึกว่าแอลมันจะกล้าทำกับผมแบบนี้ รู้อย่างนี้เชื่อศักดิ์มันดีกว่า ไม่น่าไว้ใจไอ้แอลมันเลยครับ ดีนะที่เมื่อกี๊ผมเอากระดาษที่แย่งจากไอ้หื่นนั่นมายกกันไว้ทัน ไม่งั๊นผมคงเสียจูบแรกกับผู้ชายให้มันไปแล้ว เอ้ย ไม่ใช่ดิยังไงๆ ผมก็ไม่มีทางเสียให้กับผู้ชายแน่นอน :laugh:
ช่วงที่ผมต่อยแอลมันไปทีนึง รถก็จอดที่ป้ายพอดีครับไม่สนใจหรอกครับ ว่าคนบนรถจะคิดว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้ขอเอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า รถจอดได้ผมก็วิ่งเลยครับ แอลมันก็คงกำลังมึนๆ แหละครับ ก็ต่อยไปซะเต็มแรงเลย มันถึงได้ไม่วิ่งตามผมลงมา ว่าแต่
......................................
.............................
................
....
.
เอ่อ ... แล้วที่นี่มันคือที่ไหนหว่า :o
ในเมื่อไม่รู้ว่าตรงนี้คือที่ไหน ผมคงต้องเดินไปเรื่อยๆแหละครับ หาก่อนตามร้านค้าต้องมีสิ
เหมือนเวลาเราไปต่างจังหวัดอะครับ เราก็จะเจออย่างเช่น ร้านแว่นท็อปเจริญ สาขาปิ่นเกล้า ประมาณนี้น่ะครับ
อ่านั่นไง ห้างทองแม่xxx(คลองสาน) จะกลับก็กลับไม่ถูก แล้วไงอะ คนอย่างกานต์เคยกลัวอะไรที่ไหน
(ตะกี๊เพิ่งกลัวโดนปล้ำอยู่เองนะ) กลับรถเมล์ไม่ถูกก็เรียกแท็กซี่ไง แต่ตอนนี้หาข้าวกินก่อนดีกว่า ชักหิวละสิ ตอนนี้ทั้งตัวมีเงินอยู่
เงิน
เงินล่ะ
กระเป๋าตังอยู่ไหนอะเนี่ยยยยย ซวยละสิ สงสัยตกบนรถเมล์ตอนที่ชุลมุนตะกี๊แน่เลย :a5:
แอ๊ก
แฮ่ก แฮ่ก
อีกแล้วครับ อาการแบบนี้ นานแล้วครับที่ไม่ได้มีอาการแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวผม
ครั้งแรกมันเกิดขึ้นตอนที่ผมหลงทางกับคุณป้า
ครั้งล่าสุด เมื่อตอนที่ผมรู้ว่าต้องสูญเสียคุณพ่อไป มันเริ่มต้นจากการไอ จากนั้นก็รู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก
เหมือนอากาศไม่มีจะให้ผมได้หายใจ เสียงทุกเสียงรอบตัวเหมือนกับว่ามันเบาลงเรื่อยๆ แต่กลับได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นดังชัดขึ้นตลอดเวลาเหมือนกัน
/ฉันไม่มีวันที่จะรับสายเธออีก................../ “ฮัล ฮึก โหล”
-กานต์ กานต์อยู่ไหนครับ แล้วทำไมเสียงกานต์เป็นแบบนี้ ไอ้นั่นมันทำอะไรกานต์ กานต์-
“กานต์ ฮึก อยู่ อยู่สวน สาธารณะ สักอย่าง ตรง คลอง ฮึก สาน” แค่ได้ฟังเสียงที่ผมรู้สึกได้ถึงความห่วงใย น้ำตามันก็เหมือนจะไหลออกมาเองทันทีเลยครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพี่ไอซ์ถึงถามผมว่า ‘ไอ้นั่นมันทำอะไรกานต์’ หรือพี่เขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม อยากรู้เหมือนกันครับว่าพี่ไอซ์รู้ได้ยังไง แต่ถ้าต้องให้ผมพูดอะไรมากกว่านี้ ผมก็พูดไม่ได้แล้ว
-กานต์ ใจเย็นๆครับ ไม่เกิน 10 นาทีพี่จะหากานต์ให้เจอ พี่จะถึงคลองสานแล้ว รอพี่ก่อนนะครับ ไม่ต้องคิดอะไรแล้วนะครับ คนดี-
ฮึก กว่าผมจะเดินมานั่งที่ม้าหินได้ ทั้งๆที่เห็นว่ามันอยู่ไม่ไกลจากตัวผมสักเท่าไหร่ แต่
ยิ่งเดินก็รู้สึกเหมือนว่ามันไกลกว่าที่ผมรู้สึก ผมง่วงเหลือเกินครับ ตอนนี้ผมคงต้องพักสักหน่อย
ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะเห็นแผ่นหลังของใครบางคนที่ดูแล้วคุ้นเคยนัก กำลังวิ่งไปทั่วเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง
ใช่สิ พี่ไอซ์ พี่ไอซ์คงจะมาตามหาผม อยากจะเรียก อยากจะบอกให้รู้เหลือเกินว่า ผมอยู่ตรงนี้ ผมรอพี่ไอซ์อยู่
แต่ต่อให้ใช้กำลังที่มีทั้งหมดตอนนี้แค่จะให้พูดคำๆเดียว ผมยังพูดไม่ได้เลย ขอบคุณนะครับ พี่ไอซ์ที่มาตามสัญญา
ผมหวังแต่เพียงว่า ถ้าผมหลับไป ผมคงจะได้ตื่น ตื่นขึ้นมาเจอกับคุณแม่ ครอบครัว เพื่อนๆ และคนที่ผมรักอีกสักครั้ง
ก็ยังดี
-
แอบสั้น กะลังลุ้นเลย กานต์มีอดีตอะไรนะ o7
-
สั้น :o
-
ยังไงกันละเนี่ย ความหลังครั้งเก่าก่อน :serius2:
-
โหยเป็นห่วงแทบแย่ :เฮ้อ:ในที่สุดพระเอกก็มาช่วย :กอด1:
-
พี่ไอซ์มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ :m4:
-
แย้ก ไม่สบาย แล้วพี่ไอซ์รู้ได้ไงอะ
หรือว่าแอบตามมาอยู่แล้ว แง่มๆ
-
คุณ astral
รูปซิกไม่ได้วาดเองหรอกครับ ไม่มีปัญญาอ่า
ว่าแต่ใครมาบอกว่า สั้น
วี ว่ามันก็ไม่สั้นนา พอดีตัวอะจ้ะ
-
สั้น :o
มันก้อ จริงๆ อ่ะนะ
-
Chapter VIII : Home
+กานต์ กานต์ ได้ยินมั๊ย กานต์+
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสีขาวที่ไหนสักแห่ง ผมไม่รู้ว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แต่ที่รู้ อาการหายใจไม่ออกมันได้หายไปแล้ว แต่กลับมีอาการเจ็บที่ข้อมือด้านขวาแทน :impress:
+เฮ้ย กานต์ เป็นไงมั่ง ดีขึ้นยัง พี่ไอซ์บอกว่าเจอเอ็งสลบอยู่ในสวน นี่ดีนะที่พี่แกไปทัน ไม่งั๊น... เออ แล้วไม่ต้องห่วงนะเพื่อน เรื่องที่อาการเก่ามันกำเริบเนี่ยคุณนายยังไม่รู้เรื่องหรอก+
นี่แหละครับ ศักดิ์ ถ้าผมลุกไหวป่านนี้ผมคงลุกไปกอดมันไว้แล้วครับ :กอด1: ไม่ว่าผมจะเป็นยังไง รู้สึกแบบไหน ชอบหรือไม่ชอบอะไร ศักดิ์มันรู้หมด แม้แต่เรื่องที่ผมกลัวที่สุด ทุกครั้งที่ผมมีอาการ คนที่ผมไม่ต้องการให้รู้มากที่สุด ก็คือแม่
ผมไม่อยากให้ท่านเป็นกังวลอะไรมากมายเพราะแค่ทำงานทุกๆวันนี้ท่านก็เหนื่อยมากพอแล้ว
เมื่อครั้งที่พ่อเสีย แม่ได้แต่นั่งโทษตัวเอง ว่าเป็นเพราะไม่ยอมดูแลพ่อให้มากพอ วันนั้นเป็นวันหยุดและตรงกับวันครบรอบวันแต่งงานของพ่อกับแม่พอดี
พ่อป่วยหนักมากทำให้ท่านต้องลาหยุดอยู่บ้านแต่ท่านก็บอกกับใครๆว่า ไม่เป็นอะไร อยู่คนเดียวได้ แม่ผมเห็นพ่อยังพอหาข้าวหาปลากินเองได้ตามปกติ
เลยออกไปทำโอทีที่บริษัท ครอบครัวของผมไม่ใช่ครอบครัวที่มีเงินทองมากมายเท่าไหร่ แต่แม่ก็อยากจะหาเงินมาซื้อพวกอุปกรณ์ซ่อมแซม
มาเป็นของขวัญวันเกิดให้กับพ่อเพราะเห็นว่าพ่ออยากได้มานาน ก่อนไปทำงานท่านยังโทรมาคุยกับผมเลยครับว่า วันนี้พ่อไม่สบาย
แต่ตอนเย็นแม่จะเอาของขวัญมาให้พ่อ รับรองว่าถ้าพ่อเห็นแล้วพ่อจะต้องดีใจแน่ๆ
แม่เล่าต่อว่า *คืนนั้นแม่กลับบ้าน มาพร้อมกับชุดเครื่องมือซ่อมแซม ชุดเดียวกับที่พ่อเคยบอกไว้กลับมาด้วย แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะว่าพ่อก็นอนอยู่บ้าน
แต่บ้านกลับมืดสนิท แม่คิดว่าพ่อคงคิดจะเซอร์ไพรส์อะไรแน่ๆ เพราะทุกปีพ่อไม่เคยลืมวันครบรอบแต่งงานเลยสักครั้งเดียว พอเปิดประตูบ้าน
แม่ก็เห็นจานอาหารวางล้อมรอบแจกันดอกกุหลาบขาว กุหลาบสีที่แม่ชอบมากที่สุด :o8: รออยู่บานโต๊ะกินข้าว ตอนนั้นแม่อยากกอดพ่อมาก แม่เรียกหาพ่อ
เรียกอยู่นานแต่พ่อก็ไม่ตอบรับเสียงเรียกของแม่เลยสักครั้งเดียว จนท้ายที่สุดแม่ก็ได้เจอกับพ่อ พ่อนอนเอามือจับที่หน้าอกไว้แน่น
สีหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บปวดทรมานอย่างที่สุด แต่เมื่อเห็นหน้าแม่ พ่อก็ยังฝืนยิ้ม แม่ทนไม่ไหวร้องไห้สุดเสียง จนเพื่อนบ้านวิ่งเข้ามาดู
แล้วก็ช่วยกันพาพ่อส่งโรงพยาบาล
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แม่ยังคงรอพ่ออยู่หน้าห้องไอซียู ด้วยหวังว่า หมอจะสามารถช่วยพ่อได้สำเร็จ แต่สุดท้าย ทุกอย่างก็สายเกินไป
สิ่งสุดท้ายที่พ่อทิ้งไว้ให้ หมอบอกว่า พ่อกำของสิ่งนี้ไว้แน่นไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมปล่อย มันเป็น แหวนทองคำขาว หัวแหวนเป็นทำจากพลอยสีชมพู
เป็นรูปหัวใจ 2 ดวง หลังจากนั้นแม่ก็ได้แต่คอยโทษตัวเองมาตลอด แม่ให้สัญญากับตัวเองไว้ว่า
แม่จะไม่ยอมให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับคนในครอบครัวอีกเป็นครั้งที่สอง*
สิ่งนี้คือสาเหตุ ที่ผมจะต้องดูแลตัวเองให้ดี และหากผมเป็นอะไรที่ไม่หนักหนาสาหัสจริงๆ ผมจะไม่มีทางบอกให้แม่ได้รู้เด็ดขาด แต่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่ได้เป็นโรคหัวใจเหมือนกับพ่อหรอกครับ แค่เป็นโรคหอบแค่นั้นเอง
“ศักดิ์ แล้วทำไมพี่ไอซ์ถึง”
+พอแล้วๆ ไม่ต้องพูด คือว่ากานต์ไม่ค่อยไว้ใจไอ้แอลมัน อย่างที่ศักดิ์บอกนั่นแหละ :m23: แล้วศักดิ์จะตามไปกานต์ก็ไม่ให้ไป แล้วตอนเย็นศักดิ์ต้องไปคัดตัวแข่งฟุตบอลคณะด้วย ศักดิ์ก็เลยโทรไปบอกพี่ไอซ์ว่าอะไรมันเป็นยังไง พี่เขาถึงได้ตามไปนั่นแหละ+
ไอ้ที่ว่าอะไรมันเป็นยังไงเนี่ย สงสัยคือเรื่องราวตามความคิดศักดิ์มันทั้งหมดแน่ๆเลยครับ
“แล้ว พี่ไอซ์”
+ไปจัดการเรื่องค่ารักษาน่ะ นั่นไงมาพอดี เออถ้างั๊นศักดิ์กลับเลยละกัน นี่ก็2 ทุ่มกว่าแล้ว ถ้ากลับหอไม่ทัน 4 ทุ่มละแย่เลย รำคาญยามว่ะ แล้วถ้าพรุ่งนี้ไปเรียนไม่ไหว ก็ไม่ต้องนะเพื่อน เดี๋ยวจดมาเผื่อบายๆ :oni1:+ เออ ไอ้นี่ก็ดีแฮะ บทจะกลับก็กลับกันดื้อๆเลย
-จะกลับเลยเหรอ ไม่อยู่เป็นเพื่อนกานต์ก่อนล่ะ- พี่ไอซ์ถามศักดิ์มันน่ะครับ
+ครับพี่ ส่วนเรื่องอยู่เป็นเพื่อน พี่ก็อยู่ให้หน่อยแล้วกันนะครับ หรือว่า พี่จะอยู่เป็นอย่างอื่นก็ได้นะ ผมอนุญาต 55 :laugh:+ อ้าวพูดงี๊เดี๋ยวมีเฮแน่เพื่อน มันก็ชอบทำแบบนี้แหละครับ จับคู่ผมกับคนนั้นที คนนี้ที มันบอกว่าถ้าผมมีคนดูแลจริงๆจังๆ มันจะได้หมดภาระซะที เยี่ยมจริงๆเพื่อนผม
-ตื่นแล้วเหรอครับ คนเก่ง- อีกละเดี๋ยวก็คนดี แล้วนี่มาคนเก่งอีกละ แต่ไม่เป็นไร คือว่ามีความดีความชอบ จะยกให้สักวัน
-เดี๋ยวเราอยู่คนเดียวสัก 2-3 ชม.ได้ไหมครับ พี่กลับไปเอาเสื้อผ้าก่อน แล้วเดี๋ยวพี่จะมานอนเป็นเพื่อน-
“เอ่อ คือว่ากลับบ้านได้ไหมครับ” อยากจะบอกจังเลย ว่าจริงๆแล้ว กลัวผี แต่ก็กลัวเสียฟอร์มอ่า
“คือ ไม่อยากให้แม่เป็นห่วงน่ะครับ ป่านนี้ผมยังกลับไม่ถึงบ้านนี่คุณนายคงตามหาให้วุ่นละ แล้วโทรศัพท์มือถือผมอะครับพี่ไอซ์”
-อยู่นี่ แต่ว่าแบตหมดนะ เอางี๊เดี๋ยวเรานอนพักสัก ชม.ก่อน ให้มีแรงแล้วค่อยกลับแล้วกัน เดี๋ยวพี่ไปขอคุณหมอแป๊บเดียว นะครับ- ดีเจง พูดกันง่ายๆอย่างนี้ ค่อยดีหน่อย บทจะดีก็ดีใจหาย บทจะกวนก็กวนน่า.. :เตะ1:..จริงๆสิ
-กานต์ครับ มีคนจะคุยด้วยแน่ะ- พี่ไอซ์ยื่นโทรศัพท์ให้ผม
“สวัสดีครับ”
*นี่ตากานต์ เป็นไงมั่งลูก พี่เขาโทรมาเล่าให้แม่ฟังหมดแล้วนะ แม่ก็เป็นห่วงแทบแย่ ถึงว่าทำไมกลับดึก :angry2:แล้วโทรศัพท์ก็ปิดเครื่องอีก เรานี่แย่จริงๆ คราวหลังถ้าจะซ้อมกีฬาหรือทำกิจกรรมอะไรแล้วต้องกลับดึก ก็โทรบอกแม่นิดนึงนะตากานต์ แล้วก็รีบกลับล่ะ นั่ง Taxi เข้ามาเลยนะ แม่ไม่ใจพวกวินมอไซต์น่ะ*
“คร้าบแม่ แล้วเจอกันคร้าบ” โดนชุดใหญ่เลยครับ นี่ถ้าคุณนายรู้ว่าจริงๆเกิดอะไรขึ้นบ้าง นี่วันนี้คงไม่ต้องไปไหนกันละครับงานนี้
-ไม่คิดจะขอบคุณกันสักนิดเลยนะ คนเรา มันน่าน้อยใจมั๊ยเนี่ย :o12:- ดีได้ไม่เท่าไหร่เริ่มกวนอีกแล้วครับ
“คร้าบ ขอบคุณคร้าบ ไม่เคยพบเคยเจอใครที่ดีขนาดนี้มาก่อนเลยคร้าบ ว่าแต่ กลับได้แล้วใช่ปะพี่”
-ครับผม ม่ะ ขึ้นหลังนี่เดี๋ยวพี่พาไปขึ้นรถ- หง่ะ จะให้ขึ้นหลังเนี่ยนะ อายเขาตายเลย
“ไม่ดีกว่าพี่ ผมเดินไหว นี่ไงดู ดู เฮ้ย :o” เก่งได้ไม่เท่าไหร่เลยครับผม อยู่ดีๆก็หน้ามืดขึ้นมาซะอย่างนั้น ตอนแรกนึกว่าจะเจ็บซะอีก แต่กลับกลายเป็นว่าคนที่เจ็บ คงจะเป็นพี่ไอซ์ซะมากกว่า ก็ผมเล่นล้มทับลงไปทั้งตัวเลยนี่ครับ
“เจ็บมั๊ยครับ” พี่ไอซ์ไม่พูดอะไรครับ แต่กลับมองผมนิ่งเลย
“ขอโทษ... ครับ” พี่ไอซ์ก็ยังไม่พูดอะไรครับ เรานิ่งอยู่อย่างนั้นสักพักจนคุณพยาบาลเดินเข้ามา เอาเอกสาร
*ขอโทษนะคะคือ คือพี่เอายามาให้น่ะค่ะ แล้วก็ เดี๋ยวน้องกลับบ้านได้เลยนะคะ เอ่อ ค่ะ* พอพูดจบคุณพยาบาลก็เดินออกไปเลยครับ แต่ก่อนออกไปก็ยังหันมายิ้มให้ แต่ผมว่าคุณพยาบาลยิ้มแปลกๆ ยังไงชอบกล
-หนาวเหรอ กอดพี่ซะจนจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว- ว่าไงนะ :sad5:
ไม่อยากจะเชื่อเลยครับ ตอนนี้พี่ไอซ์นอนหงายอยู่บนพื้น โดยที่มีผมนอนทับอยู่บนตัวของพี่ไอซ์ มือสองข้างกอดคอพี่ไอซ์อยู่ เราสองคนคงจะอยู่ในท่านี้ตั้งแต่ผมล้มลงมานั่นแหละครับ ถ้างั๊นก็แสดงว่า คุณพยาบาลก็เห็นหมดเลยสิ
“อะไรเล่า ก็ ก็บอกสิ ไม่ได้ตั้งใจจะกอดด้วย :o8: ก็คนหน้ามืดน่ะ ไปเร็วๆ เลยกลับบ้านเหอะ นะ นะนะ”
-จ้า เก่งเหลือเกิน ขึ้นหลังพี่ได้แล้ว เร็วๆด้วย ถ้าไม่ขึ้นดีๆ พี่จะอุ้มไปล่ะ- เอางั๊นเลยเหรอ นี่ผมต้องมาเจอกับคนเอาแต่ใจเหรอเนี่ย แต่จะไม่ขึ้นก็ไม่ได้ เพราะผมแน่ใจเลยครับ ว่ายังไงพี่ไอซ์ต้องทำจริงแน่ๆ
“ก็ได้ ฮึ้บ”
ระหว่างทางกว่าจะออกจากโรงพยาบาลมาได้ อายแทบแทรกแผ่นดินหนีเลยครับ หันไปทางไหนก็มีแต่คนมอง ตั้งแต่คุณลุงคุณป้าแก่ๆ ยันเด็กเล็กๆเลยละครับ
“พอแล้วพี่ ปล่อยเลยๆ เร็วๆ เดินไหวแล้ว ไม่ต้องแล้ว”
-แน่ใจนะ- หืม ทำไมต้องทำเสียงแปลกๆ ด้วยหว่า เฮ้ย อยู่ดีๆพี่ท่านก็ปล่อยมือซะงั้นแหละครับ คราวนี้เลยกลายเป็นผมที่กอดคอพี่เขาซะแน่นเลย ก็ทำแบบนี้แล้วจะไม่ให้กอดไว้ได้ไงอะครับ o6 ขืนไม่กอดไว้กะตกพอดี พี่ไอซ์หัวเราะร่วนเลยครับ แล้วค่อยเอามือมาช้อนไว้ตรงก้นผมตามเดิม
-ไหนบอกให้พี่ปล่อยไง แล้วทำไมกอดซะแน่นเลย-
“แล้วใครเขาบอกให้อยู่ดีๆก็ปล่อยแบบนั้นเล่า เอ้าปล่อยได้แล้วครับพี่ จะได้ขึ้นรถกลับบ้านกันซะที แล้วไม่ต้องปล่อยแบบเมื่อกี๊อะ ถ้าทำอีก จะกัดให้หูขาดเลย คอยดูดิ”
-55 คร้าบ กลัวละครับ อะ ไหวแน่นะ-
“ซำบายมั่ก ยังไงวันนี้ก็ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่างนะครับ ส่วนเรื่องค่ารักษา ผมจะรีบหามาใช้คืนนะพี่” ไม่ไหวครับ จะตีเนียนทำลืมก็ทำไม่ได้ ก็มันเป็นจำนวนเงินน้อยๆซะเมื่อไหร่ล่ะ พันกว่าบาทเลยอะครับ
-ไม่ต้องเลยเรา แค่นี้เพื่อน้องพี่ให้ได้น่า แต่เอางี๊ละกัน ถ้าเราลำบากใจก็ วันหลังเราค่อยเลี้ยงข้าวพี่ละกัน โอเค๊-
“โห นี่แสดงว่ากะฟัน(ค่าข้าวนะ อย่าเพิ่งรีบจิ้นกัน)เต็มที่เลยดิ โอเคครับแล้วไว้เจอกันครับพี่” ว่าแล้วก็เข้าไปนั่งในรถครับ บอกสถานที่เสร็จสรรพ แต่พอกำลังจะปิดประตู พี่ไอซ์ก็ดึงไว้ซะงั้น :confuse:
“อะไรอะคับ”
-พี่ลืมบอกอะไรเราไปอย่าง เอาหูมาๆ เร็วๆความลับ- อะไรกันนักกันหนาเนี่ย ดีหน่อยชักเอาใหญ่ อย่างนี้แถวบ้านเรียก เล่นด้วยแล้วกันเอง ครับ อิอิ
‘วู้ววว’ o21
อึ๋ย ไอ้พี่ไอซ์บ้า เป่าลมใส่หูมาได้ รู้ไหมมัน... จั๊กกะจี๋นะเนี่ย
พอจะหันไปด่า แก้มผมก็เลยโดนปากพี่แกเต็มๆเลย อึ้งครับ ไม่รู้จะทำไงดี ท่าทางพี่ไอซ์ก็คงอึ้งเหมือนกัน เห็นกลับไปยืนปกติ แล้วก็นิ่งๆไป พอผมได้สติปุ๊บก็เลยรีบปิดประตูรถ แล้วบอกพี่ Taxi ว่าให้ออกรถทันทีเลย
ตอนนี้ผมคิดว่า
ผมได้ยินเหมือนเสียงภายนอกเบาลง แต่ก็ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังขึ้นเรื่อยๆ อีกแล้ว
แต่ต่างกับเมื่อตอนบ่ายตรงที่
ใจมัน
สั่นๆ
หวิวๆ ยังไงชอบกล
------------------------------------------------------------------------------------
:bye2: หวังว่าคราวนี้คงไม่ สั้น แล้วนะงิงิ
ปล. ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ไปตจว. นะคับ ถ้ามีเวลาว่างจะมาอัพให้เน่อ
ยังไงก็อย่าเพิ่งลืมน้องกานต์นะครับ
-
ขอมาเป็นสมาชิกเรื่องนี้ด้วยคนนะค่ะ
พี่ไอซ์น่ารักจัง .... นี่ขนาดยังไม่ได้จีบเป็นจริงเป็นจังนะเนี่ยะ ((เอ..รึว่าจีบไปแล้วอ่ะ))
:L2:กำลังใจให้คนแต่งค่ะ
-
เดินทางปลอดภัยนะครับผม :กอด1:
-
วิ้วววว น้องกานต์ใจสั่น :o8:
สู้ ๆ นะพี่ไอซ์ :m1:
-
มะเอาๆ อยากให้ศักดิ์ คู่กานต์อะ
ท่าจะสนุก ส่วนพี่ไอซ์มาทางนี้จ้ะ อิอิ
-
^
^
^
^
^
^
ใครจะรู้? :laugh:
-------------------------------------------------------
-
พี่ไอซ์มาแรงแซงโค้ง นายแอลรุกเร็วเกิน 55555 :laugh:
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
พี่ไอซ์น่ารัก คึกคักเวลาลงเล่น
พี่ไอซ์ใจเย็นๆ เวลาลงเล่นน่ารัก น่ารัก
:a11: :a3: :a11: :a3: :a11: :a3: :a11:
-
ใจสั่นตาม... :oni1:
-
หวัดดีค่ะ เพิ่งเข้ามา
เห็นรูปลายเซ็นในกระทู้อื่นค่ะสวยอ่ะชอบ
เข้ามาอ่านยิ่งชอบค่ะ กานต์น่ารักอย่างนี้พี่ไอซ์คงทนไม่จีบไม่ได้แล้วอ่ะดิ
คิดอยู่ว่านับวันยิ่งอยู่บอร์ดนี้ยิ่งรู้สัตย์จะทำที่ว่า
"ช้านนนนนนขึ้นคานนนนนนนนแน่" :o12: ก็ผุชายดีๆ เค้ารักกัน :oเองหมดเลยอ่ะค่ะ :bye2:
-
ตามมาเพราะรูปในลายเซ็นต์
:mc4:
-
Chapter IX : Friend
-โอ๊ย อยากจะบ้าตาย ทำไมจะต้องซ่อมอะไรกันนักกันหนาด้วยนะ คอยดูนะพรุ่งนี้ฉันจะไม่เข้าซ้อมแล้วด้วย คนสวยเหนื่อยใจ คอยดูสิ :angry2:-
ซ้อมเชียร์เสร็จทีไรคุณนายแคทก็บ่นอย่างนี้ตลอดแหละครับ แต่สุดท้ายก็เห็นเข้าซ้อมทุกที
“เอาน่า นิดหน่อย คนอื่นเขายังไม่เห็นบ่นเลย”
-กล้าพูดนะกานต์ ใช่สิ ก็วันนี้คุณหนูกานต์ต้องทำอะไรบ้างล่ะ นอกจากนั่งเฉยๆ- โดนเข้าเลยไงผม :m29:
+แคทก็ไปว่ามัน ก็รู้แล้วนี่ว่ามันเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา แล้วไหนจะเป็นหอบหืดอีก จะให้มันทำอะไรนักหนา+ เย้ มีคนเถียงแทนด้วย :กอด1:รักศักดิ์จังเลย
-ฉั้นก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเท่าไหร่เลยนะ รีบออกตัวแทนกันเชียว คิดอะไรกับกานต์มันรึเปล่ายะ- นั่นเพิ่งช่วยผมแท้ๆ เข้าตัวเลย ขอโทษนะเพื่อน
+เฮ้ย :o ค้งคิดอะไรกัน ก็... เพื่อนกัน นี่หว่า+
พอศักดิ์พูดจบ แคทก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อครับ แค่ส่งสายตาแปลกๆไปที่ศักดิ์แล้วก็หันมาหาผม ถ้าจะถามว่าอะไรผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
วันนี้ทั้งวันตั้งแต่มาซ้อมเชียร์ ผมยังไม่เห็นหน้าพี่ไอซ์เลยครับ (จะว่าไป ผมจะไปมองหาพี่เค้าทำไมนะ) แต่ก็ดีแล้วครับ ถ้าเกิดอยู่ดีๆ พี่แกโผล่มาผมก็คงไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
-ว่าไงครับคนป่วย- o21
อึ๋ย เอาอีกแล้วครับ ทำไมชอบมากระซิบข้างๆหูแบบนี้นะ ทำไมชอบทำแบบนี้จัง ไอ้ผมก็ไม่ชินซักที ส่วนคนที่เห็นก็ได้แต่หัวเราะคิกคักกันอยู่นั่นแหละครับ ไม่ช่วยกันบ้างเลย
-มองหาใครอยู่เหรอคับ ใช่พี่ป่ะ :o9:- พูดจบก็ยิ้มกวนๆให้ผมมาอีก 1 ที เห็นแล้วหมั่นไส้ครับ
“ผมจะมองหาพี่ทำไม ถ้าพี่เป็นพี่ส้มดาวคณะนะ ผมจะไม่เถียงเลย” คนอะไรก็ไม่รู้หลงตัวเองชะมัด
-แน่ใจอ่ะ ว่าแต่พี่ว่า เราเดินเอียงๆนะ- หืม ตอนไหนหว่า
“ศักดิ์ๆ กานเดินเอียงจริงเหรอ ดูนะ :oni1:” ว่าแล้วก็เดินให้ศักดิ์ดูครับ
+เอียงยังไงวะ ก็ปกติ+
-จริงๆนะ พี่ว่าเราต้องเดินเอียงๆ บ้างแหละ เมื่อวานก่อนกลับไปทำอะไรมาน๊า- เมื่อวาน? เมื่อวานทำอะไรหว่า
“ o9เฮ้ย อย่าพู..”
-โอ โอๆๆ โอเค พี่แค่จะมาถามว่า เมื่อไหร่จะทำให้ครบ ยังขาดอีกข้างไม่ใช่เหรอ ระวังเสียศูนย์นะ 55- ไอ้ ไอ้ ถ้าไม่เห็นเป็นรุ่นพี่นะ พ่อด่าไปแล้ววว แต่ยังไม่ทันจะว่าอะไร ไอ้พี่ไอซ์บ้าก็เดินหนีออกไปอยู่กับกลุ่มเพื่อนเค้าซะงั้น
“ฝากไว้ก่อนเถอะ” ก็ได้แค่ฝากไว้ก่อนแหละครับ ไม่เคยได้เอาคืนสักที
+ดูกานต์ สนิทกับพี่ไอซ์ดีเนอะ+
“ยังไงอะ ก็เหมือนคนอื่นๆแหละ” ผมว่าศักดิ์มันถามผมแปลกๆแฮะ
+เหรอ+
“อื้ม จริงดิ แล้วเป็นไรวะ ทำไมทำหน้าเป็นหมาหงอยงั้นอะ” อยู่ดีๆ ก็ตีหน้าเศร้าซะงั้น แหย่มันหน่อยแล้วกัน
+อ้าวเฮ้ย ว่าใครเป็นหมาหงอย อย่างงี้เจอนี่หน่อยเป็นไง+ จ๊าก ไอ้ศักดิ์มันจะมาไล่เตะผมซะงั้น แล้วใครจะอยู่ละครับ หนีลูกเดียวเลยอย่างนี้
“แน่จริง ก็จับให้ได้ดิ” o3
ใครมาเห็นก็คงต้องมองแหละครับ เด็กผู้ชายสองคนวิ่งไล่จับกันกลางมหาวิทยาลัย ผมก็วิ่งหนีไปเรื่อยๆแหละครับ
โดนจับได้บ้างไม่ได้บ้าง แล้วก็ผลัดกันไล่อยู่นาน เลยไม่ทันสังเกตเลยว่ามีใครบางคน คอยมองดูอยู่ ห่างๆ
ผมกับศักดิ์ก็วิ่งไล่กันไปอย่างนั้นแหละครับ จนเหนื่อยทั้งคู่ถึงได้หยุด แต่สภาพนี่สิ เหงื่อโทรมกายทั้งคู่เลยครับ
จะกลับตอนนี้ สงสัยขึ้นรถเมล์ได้โดนด่ากันบ้างละ ว่าแล้วผมว่า ไปอาบน้ำก่อนกลับดีกว่า
“ศักดิ์ๆ เดี๋ยวไปอาบน้ำที่หอหน่อยดิ ไม่ไหวว่ะ กลับบ้านตอนนี้สงสัย ได้โดนด่าถึงบรรพบุรุษแหง”
+เอ่อ คือ ไม่ได้จริงๆอะ นี่ศักดิ์ก็ต้องรอมืดๆเหมือนกัน ก็เมื่อวานไอ้สิทธิ์มันมาค้างกับศักดิ์อะ แล้วดันหยิบกุญแจติดไปด้วย กว่ามันจะกลับเอามาคืนศักดิ์ก็คงมืดแล้วอะ ต้องรอมันเลิกงานก่อน+ ไอ้สิทธิ์ที่พูดถึงนี่ก็พี่ชายศักดิ์มันครับ แย่ละ แต่ไม่เป็นไร อาบที่อื่นก็ยังได้
“ว๊า o16 เออ ไม่เป็นไร เอางี๊เดี๋ยวกุไปอาบที่โรงยิมก็ได้”
+เฮ้ย ไม่ได้เว้ย ไม่ได้+ เอ๊าอะไรกันอีกนิ
“ทำไมวะ ก็ที่โรงยิมมันมีห้องอาบน้ำอะ”
+คือ... เออ จะอาบก็ไป แต่เดี๋ยวศักดิ์ไปด้วย+
“จะไปด้วยก็บอกดีๆ ดิ มาทำอ้างนู่นอ้างนี่” ท่าจะเพี้ยนครับ พักนี้ชอบทำตัวแปลกๆ
“ถึงซะที ร้อนๆๆๆๆๆ” ว่าแล้วก็ถอดเสื้อเลยครับ จะได้ผึ่งลมไว้ก่อน ไว้ออกจากห้องน้ำแล้วค่อยมาเอาจะได้ไม่เปียก อ้าว แล้วศักดิ์มันจะยืนมองผมทำไมหว่า :confuse:
“เฮ้ย ไม่อาบน้ำเหรอไง ดูไรวะ”
+กานต์ ตัวมึงไม่โตขึ้นบ้างเหรอไงวะ+ เอ๊า ก็เห็นๆอยู่ยังจะถามอีก
“เออ แล้วไง ถึงตัวไม่โต แต่อย่างอื่นโตนะเฟ้ยย :laugh3:” อวดหน่อยครับ อิอิ
+55 เออ ให้มันจริง ถ้าเกิดเห็นขึ้นมาอันเท่านิ้วก้อยนะ จะฮาให้กลิ้งเลย+ หึหึ ไอ้นี่เดี๋ยวพ่อก็ถอดให้ดูซะตรงนี้เลย
“เรื่องของกุ แล้วกัน จะอาบน้ำแล้ว” ว่าแล้วก็เข้าห้องไปอาบน้ำดีกว่าครับ
ฮ้า เย็นสบายดีจัง ระหว่างอาบก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ เย็นดี อาบไปสักพักศักดิ์มันก็เรียกมาจากห้องข้างๆ
+กานต์ ห้องเอ็งมีสบู่มั๊ย ส่งมาให้หน่อยดิ+
“มีๆ แล้วจะส่งไงวะ ข้างบนแมร่งก็โคตรสูงเลย เอางี๊ ช่องข้างล่างแล้วกัน”
พอผมจะส่งสบู่ ก็เลยก้มลงมาจะได้เอาสบู่ส่งผ่านช่องด้านล่างอะครับ แต่พอก้มมองลงมาเท่านั้นแหละ ไม่นึกเลยว่า ไอ้ห้องน้ำในโรงยิมเนี่ยมันจะสะท้อนขนาดนี้ ตรงพื้นที่น้ำมันนองๆอะครับ พอเจอกับแสงทางด้านนอก แล้วเนี่ย ใครที่อาบน้ำอยู่ห้องข้างๆ รูปร่างยังไง หรือกำลังทำอะไรมันเห็นหมดเลยอะครับ
+เฮ้ย กานต์ส่งมาดิ ดูอะไรอยู่+ :sad3: เฮือกตกใจ สบ่งสบู่แทบหล่น นี่ผมมองมันผ่านเงาสะท้อนมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย แล้วผมจะมองมันทำไม แล้วมันจะรู้ไหมว่าผมมองอยู่ อะไรกันเนี่ยยยยยยย
“เอ้า ส่งให้ตั้งนานแล้ว ทำไมไม่เอาไปเล่าไอ้...”
+เออ ๆ แค่นี้ทำบ่น ว่าแต่มองไรอยู่วะ แอบดูเหรอ 55 :haun5:+
“ตลกละ เห็นกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรและ จะดูทำไม พอเลย อาบน้ำเร็วๆด้วย จะรีบกลับ” ไอ้บ้านี้ต้องให้ด่าครับ แล้วไอ้ตัวผมเองก็จะดูมันทำไมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมไม่ได้ชอบผู้ชายนะ
อาบไปสักพัก ก็ได้ยินศักดิ์มันเปิดประตูออกไปครับ คงจะอาบเสร็จแล้ว พร้อมกับได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้องน้ำเหมือนกัน ว่าแล้วผมก็ออกไปบ้างดีกว่า แต่พอผมจะเปิดประตูออกไปเท่านั้นแหละครับ
+อยู่ในนั้นไปก่อน ยังไม่ต้องออกมา เดี๋ยวเอาชุดให้+ อะไรอีกหว่า แต่ก็เอาเหอะครับ เชื่อมันหน่อย
+เอ้า เอาไป ใส่ให้เรียบร้อยก่อนค่อยออกมา+.
พอใส่เสื้อผ้าเสร็จผมก็ออกมาครับ พอออกมาถึงได้รู้ ว่าทำไมศักดิ์มันถึงให้ผม ใส่เสื้อผ้าก่อน ก็คนที่เข้ามาตอนที่ศักดิ์มันอาบน้ำเสร็จตอนนั้นคือ แอล กับเพื่อนๆมันไงครับ พอแอลเห็นผม มันก็ไม่ได้พูดอะไรนะครับ แค่มองหน้าเฉยๆ พวกผมก็เลยออกมา ยังดีนะครับที่มันหรือศักดิ์ไม่ได้พูดอะไร ไม่งั้นคงมีเรื่องกันไปแล้ว
“เออ ศักดิ์ พี่เมิงจะมายังอะ เดี๋ยวอยู่รอเป็นเพื่อนก่อนได้”
+แป๊บนึง... ฮัลโหล เลิกยัง ห๊า ไม่ได้ดิ เฮ้ย แมร่งเอ๊ย :m16:+ ท่าทางงานจะเข้าแฮะ
“มีไรวะ” +ก็ไอ้สิทธิ์มันบอกว่า มันต้องพาลูกค้าไปเลี้ยงรับรอง คงกลับมืดๆ เลย มันบอกให้ไปขอค้างหอเพื่อนก่อน+
“เอางี๊ดิ คืนนี้ไปค้างบ้านกุก่อน”
+ได้เหรอ+
“ทำไมจะไม่ได้อะ เมื่อก่อนเอ็งก็ไปออกบ่อย”
+ก็ เมื่อก่อนกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันนี่หว่า+ พูดแปลกๆอีกและ ท่าทางจะไม่สบายจริงๆเพื่อนผม
“ไม่เหมือนไง” +ก็ ก็ไม่มีอะไรหรอก ไปดิปะ+
“แม่คร้าบ กลับมาแล้วมีไรกินมั่งอะแม่ :m11:”
-นู่นเลย ในครัวนู่นหาเอา กับข้าวอยู่ในถุง- โห ตอนแรกพูดเหมือนทำไว้ให้ที่แท้ก็กับข้าวถุง
“เออ แม่วันนี้ศักดิ์มันมาค้างด้วยนะแม่” ไม่ถึง 1 นาทีครับ พอบอกไอ้ศักดิ์มาค้าง แม่ออกมาจากห้องมารับแขกซะงั้น ทีลูกมาถึง ไม่คิดมากอดให้หายคิดถึงบ้าง งอล+น้อยใจ :m17:
-อ้าว ไปไงมาไงกันลูก ไม่มาหาแม่บ้างเลย แม่นะคิดถึงแทบแย่- จะคิดถึงอะไรก็ให้มันน้อยหน่อยแม่ ลูกแม่อยู่นี่นะ
จริงๆก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แต่ที่แม่แกปลื้มศักดิ์มันนักหนา คือแม่แกก็เห็นว่าศักดิ์มันเป็นลูกอีกคนนึงแหละครับ แล้วศักดิ์มันเก่ง แม่บอกว่าศักดิ์มันดูแข็งแรงดี ส่วนผมน่ะดูบอบบางเหมือนมีลูกสาว ซะงั้นอะแม่ ยังไงผมก็ลูกชายแม่นะ ไม่เชื่อมาดูได้ มีเหมือนของพ่อเลยเนี่ย
+อ่อ พอดีพี่ศักดิ์เอากุญแจ หอติดมือไปด้วยน่ะครับ ศักดิ์เลยกลับหอไม่ได้ ต้องมาขออาศัยแม่ 1 คืน+ พูดแล้วก็ยิ้มหวานด้วยครับ น่าหมั่นไส้นัก
-จ้ะ ได้เลย วันไหนจะมาก็มาได้นะลูก กานต์มันจะได้มีเพื่อนด้วย-
“เฮ้อ มีแม่ แม่ก็ไม่สนใจ ขึ้นบ้านนอนดีกว่า” เชิญรักลูกใหม่กันให้พอเลย ชิส์ :a14:
+กานต์ รอด้วยดิ แม่ครับศักดิ์ขอตัวก่อนนะครับ+
“อะนี่ เสื้อผ้า ถ้าจะอาบน้ำก็ไปอาบนะ แต่ถ้าไม่อาบก็มีชุดอยู่นี่”
+ไม่อาบดีกว่าว่ะ เดี๋ยวเปลี่ยนอย่างเดียวก็พอ+
“ตามใจ งั๊นถ้าง่วงนอนไปก่อนเลยนะ ว่าจะสระผมนิดนึง” ไม่ไหวครับ ตอนแรกว่าจะสระในโรงยิมแล้ว แต่พอรู้ว่าพื้นมันสะท้อนเลยไม่ได้สระครับ กลัวใครผ่านมาเห็น อายเขาอะ o4
ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นศักดิ์มันเปลี่ยนชุดแล้วครับ แต่ไม่ได้ใส่เสื้อ ทำไมหุ่นมันเอ็กซ์จังเลยวะ มันนั่งหันหน้ามาหน้าประตูห้องน้ำ แล้วก็ มอง
“มองไร ทำยังกะเห็นเดวิด เบคแฮม :o9:” นิดนึงครับ แบบว่ามั่นใจว่าตัวเองหน้าตาดีไง
+ถรุย คร้าบบบบ นอนซะทีดิ ง่วงแล้ว :onion_asleep:+
“เออๆ เถิบไปหน่อยดิ นอนซะกลางเลย เจ้าของห้องไม่มีที่นอนเนี่ย”
+กานต์+
“หืม ว่าไง”
+ขอ กอดหน่อยได้ปะ+
“จะบ้าเหรอ จะมากอดทำไม ฟ้าผ่าตายชัก”
+ก็ มันหนาวนี่หว่า+
“55 ก็เมิงไม่ใส่เสื้อเองอะ มันก็หนาวดิวะ แสรดดด”
+ถ้ามันใส่ได้ศักดิ์ใส่ไปแล้ว นะ ได้ปะ มันหนาวอะ+
“อืมๆ” นอนดีกว่าครับ อยากกอดก็กอดไป ผมไม่คิดอะไรหรอกครับ ก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ใครมันจะไปคิดอะไรได้
:กอด1:
+ศักดิ์รู้อะไร ช้าไปรึเปล่านะ+ ศักดิ์มันพูดอะไรไม่รู้ครับ ฟังไม่รู้เรื่อง
“หา ว่าไงนะ”
+เปล่าๆ ศักดิ์แค่บอกว่า ฝันดีนะ เพื่อน+
“อืมๆ ฝันดี”
-----------------------------------------------------------------------------------------
o1ขอโทษนะครับ ที่มาต่อให้ช้า
กว่าจะกลับมาก็เหนื่อยและ
แถมยังเจอปัญหาชีวิตอีก แต่ตอนนี้ก็เฉยๆ แล้วครับ
ต่อไปนี้จะพยายามมาอัพ ไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลย
จิงๆนะ วี ครับผม
-
:L2: ขอบคุณคร้าบ
อยู่ๆ เพื่อนศักดิ์เริ่มหวงเพื่อนกานต์ซะงั้น ตามเฝ้าถึงห้องน้ำ
-
แอบรักเพื่อนอีกคนรึนี่......เพื่อนสนิทนี่อันตรายเหมือนกันเนอะ....
กำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ :L2:
-
:L2:มาให้กำลังใจ :L2:
-
สู้ๆนะฮะเป็นกำลังใจให้นะครับ :L2:อ้ออย่าคิดมากนะครับ :กอด1:
-
ศักดิ์ก็ดี พี่ไอซ์ก็น่ารัก เก็บเธอไว้ทั้งสองคนได้มะ :o8:
-
เป็น FC แอล ดีก่า o7....เวลาเขินน่ารักออก คิๆ ๆ :o8:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
แอบลุ้นอยู่เหมือนกันว่าจะมาต่อให้รึเปล่า
ดีใจนะครับที่มาต่อให้
ปัญหาต่างๆ ก็ขอให้อดทนสู้ๆ เน้อ
เดี๋ยวมันก็คลี่คลายเอง
:กอด1:
-
Special Chapter I : Sak’s story
รู้สึกตัวอีกที ก็เพราะอยากเข้าห้องน้ำแหละครับ พอกลับมาเอนตัวลงนอนต่อ ก็เลยหันไปเห็นหน้าคนที่นอนหลับอยู่ข้างๆ
คิ้วคู่นี้ ดวงตาพริ้มแบบนี้ จมูกสวยๆ ปากได้รูปสีชมพูแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมก็เห็นสิ่งเหล่านี้มาแต่ไหนแต่ไร แล้วทำไมวันนี้ผมถึงได้
อยากสัมผัส อยากลูบไล้เบาๆ ทำไมกานต์ตอนนี้ ถึงได้น่าทะนุถนอมนัก ยิ่งโตขึ้น ก็ยิ่งดูน่าทะนุถนอมกว่าเดิม ถ้าเป็นเมื่อก่อน
ผมคงคิดว่าเป็นเพราะเราสนิทกัน ไม่ว่าใครมีเรื่องอะไร เราก็พร้อมที่จะบอกให้กันและกันรับรู้ ไม่ว่าผมจะมีปัญหาอะไร กานต์ก็พร้อมรับฟัง
และช่วยคิดแก้ปัญหากับผมเสมอ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าหัวใจผมบอกว่าเพราะอะไร ทำไมนะ ทำไมเราต้องเป็น “เพื่อน” กันด้วย
ถ้าผมสัมผัส จะผิดไหม คงไม่เป็นไรมั๊ง ถ้าผมจะเห็นแก่ตัว ขอแค่สัมผัสเท่านั้น ไม่สิ ถ้ากานต์มันรู้ล่ะ ถ้ากานต์ไม่ยอมล่ะ
ผมจะเสียเพื่อนไหม ผมจะเสีย คนที่ผม “รัก” ไปไหม เรายังจะคุยกันได้เหมือนเดิมรึเปล่า แต่ แค่ลูบผม คงไม่ผิดมั้ง
เพิ่งรู้ ว่าผมสีน้ำตาลที่เห็นอยู่ทุกๆวัน มันทั้งนุ่มทั้งหอมขนาดนี้ เพิ่งรู้ ว่ารูปหน้าของกานต์มันน่าสัมผัสขนาดไหน นี่ผมเป็นอะไรไป
ผมกำลังจะเป็นเกย์เหรอ ไม่สิ กับผู้ชายคนอื่น ผมก็ไม่เคยคิดแบบนี้ด้วย แต่ถ้าจะให้หยุด ก็คงหยุดไม่ได้แล้ว มันเหมือนมีอะไร
สั่งให้ผมทำ สั่งให้สัมผัส สั่งให้ผมเอาปากไปแตะแก้มของเด็กหนุ่มตรงหน้าเบาๆ ถึงแม้ว่า กานต์จะขยับเหมือนกับจะทักท้วงในสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่
ก็ตาม แต่ผมก็ไม่หยุด จะมีใครบ้างที่อยากเป็นแบบนี้
จะว่าผมก็ไม่ถูก ในเมื่อทุกอย่างมันเหมือนเป็นใจแบบนี้ ถ้าใครได้มาเห็นกานต์ในสถาพ ที่นอนหลับแบบนี้
อีกทั้งเสื้อกล้ามสีขาวเนื้อผ้าบางเบาก็ยังถลกขึ้นมาจนถึงหน้าอกเผยให้เห็น สองจุดสีชมพูนั่น ได้เห็นหน้าท้องที่ถึงแม้จะไม่มีกล้ามเหมือนกับคนอื่นๆ
แต่ยิ่งดูก็ยิ่งอยากสัมผัสอยากแตะต้องมากขึ้น แล้วยังกางเกงขาสั้นที่ทำเหมือนจะหลุดมิหลุดแหล่นี่อีก ถ้าผมทำอะไรลงไป มันคงไม่ผิดใช่ไหม
ทำไมผมถึงได้เลวแบบนี้ ถึงผมจะด่าตัวเองแค่ไหน แต่ก็เหมือนกับผมไม่สามารถสั่งร่างกายตัวเองได้เลย
ตัวไมตัวกานต์มันถึงได้นุ่มนิ่มแบบนี้นะ ผมค่อยๆเลื่อนมือไปถึงสองชุดสีชมพูด แต่กานต์ก็ขยับเหมือนกับจะหนีผมซะให้ได้
ถ้าผ่านวันนี้ไปผมกับกานต์จะเป็นอย่างไร อย่างน้อยตอนนี้ ขอกอดกานต์มันไว้แบบนี้ก็แล้วกัน แต่แล้วผมก็ต้องคิดอีก
เพราะว่ากานต์มันหันมากอดผม กอดแน่นกว่าเดิม กอดผมไว้ เหมือนกับจะให้ผมหยุดในสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ หรือว่า กานต์ จะรู้
ว่าผมกำลังจะทำอะไร
+กานต์+
+ได้ยินไหม+
+กานต์ ศักดิ์ รั..+
ยังไม่ทันพูดจบ ผมก็รู้สึกถึงความอุ่นที่อกของผม แล้วผมก็ได้รู้ว่า กานต์ ร้องไห้ ร้องไห้ทั้งๆที่หลับตาอยู่ แล้วก็กอดผมแน่น
แต่มันรู้สึกเหมือนกับ กานต์จะบอกให้ผมหยุด ไม่ต้องพูดอะไรต่อ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า กานต์ไม่ได้หลับ แต่ที่ไม่รู้ คือ กานต์ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่
ก็เท่านั้น
“กานต์”
“กานต์ ก็รัก ศักดิ์นะ... เพื่อน”
ขอบคุณ ขอบคุณมากนะกานต์ ที่ช่วยเตือนสติให้ศักดิ์ ทำไมนะ ทำไมศักดิ์ถึงได้คิดทำอะไร ที่มันจะทำลายคำว่า เพื่อน
ของเราลงได้ อยากจะขอโทษ แต่มันก็พูดไม่ออก เท่าที่รู้ตอนนี้ คือผมทำผิดกับกานต์ ผิดมหันต์ที่คิดแบบนั้น กับ “เพื่อนรักของตัวเอง”
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ฉันไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดยังไง
แต่ขอขอบใจที่เธอมาห่วงใยกัน
ยิ่งวันเวลาผ่านไป ใจฉันก็เริ่มผูกพันธ์
หลับฝันก็มีแค่เพียงภาพเธอ
และฉันก็รู้ว่าใจฉันคิดยังไง
ถ้าพูดออกไปแล้วเธอไม่คิดแบบฉัน
หากคำๆเดียวคำนั้น ทำให้เราต้องจากกัน
แค่คิดกับเธอในใจก็พอ
*ต้องหยุดใจเอาไว้ ว่าเราแค่เพื่อนกัน
ต้องหยุดไว้ตรงนั้น และฉันต้องทำได้
จะยอมเจ็บวันนี้ เก็บคำว่ารักเธอไว้ในใจ
ดีกว่าพูดออกไปแล้วเสียเธอ
ก็ฉันไม่รู้ว่าเธอนั้นคิดยังไง
ถ้าพูดออกไปแล้วเธอไม่คิดแบบฉัน
หากคำๆเดียวคำนั้น ทำให้เราต้องจากกัน
แค่คิดกับเธอในใจก็พอ
(บอกรัก กับเธอในใจก็พอ)
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V2DFGDCPAD&Autoplay=0
---------------------------------------------------------------------------------------------
-
คนแรกฮะคำว่าเพื่อนนี้บางทีก็ค้ำคอเราจังเลย :serius2:
-
:เฮ้อ:
-
:serius2:ไมเป็นงี้ไปได้ :serius2:
-
http://media.imeem.com/m/jnpFjFqndY
รู้ตัวเมื่อสายไป
-
:L2:
-
:a5: :a6:
-
เศร้า :o12: กานต์ดักทางหมดเลย
-
คำว่าเพื่อนจะทำให้เราได้อยู่เคียงข้างกันตลอดไป
:กอด1:
-
Chapter X : Jane
“ :angry2:อยู่ไหนแล้ว จะดูไหมเนี่ย นานแล้วนะ หิวด้วย”
ผมกรอกเสียงปนหงุดหงิดใส่ในโทรศัพท์ ให้คนที่ปลายสายรู้ว่า ผมรอมานานมากแล้ว
+เนี่ยๆ ถึงแล้วรอหน่อยดิ ซื้อของแป๊บเดียวคร้าบบ+
“เออ ให้ไวด้วย หนังจะเข้าแล้ว แค่นี้นะ เจอกันหน้าโรง”
ดูสิครับ มันเป็นคนนัดผมแท้ๆ แต่ดันให้ผมมารออย่างนี้มันใช้ได้ที่ไหน จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้อยากดูหนังเรื่องนี้สักเท่าไหร่หรอก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้มันหายคิดมากเรื่องเมื่อคืนก่อน ก็ตั้งแต่คืนนั้น ศักดิ์มันก็เหม่อลอย แถมไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าผม จนบอยกับตั้มยังถามเลยครับ ว่ามีอะไรกันหรือป่าว สุดท้ายผมก็เลยต้องเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหา แล้วก็บอกแค่ว่า “หนังเรื่อง....น่าดูเนอะ แต่หาเพื่อนดูไม่ได้เลยว่ะ” นั่นแหละครับ มันถึงพอยิ้มได้บ้าง
ระหว่างที่ยืนรอศักดิ์มัน อยู่ดีๆก็มีมือเอื้อมมากอดผมจากด้านหลัง ถึงแม้จะตกใจนิดหน่อย แต่สัมผัสแบบนี้ แม้ไม่ต้องมอง ก็รู้ได้ทันที ว่าคนๆนี้ คือใคร
๓อย่างนี้ต้องเรียกว่าอะไรดีน๊า สงสัยจะเป็นพรหมลิขิตละมั๊ง ใช่มั๊ยคะ กานต์๓
“ถ้าใช่จริงๆ พรหมลิขิตของกานต์คงจะย่ำแย่พอดู ทีเดียวละ”
พูดจบผมถึงได้หันหน้าไปหาเธอ แล้วถึงได้เห็นว่า เธอมากับใครอีกคน ตอนนี้ทำหน้างงๆอยู่ เป็นใครก็ต้องงงแหละครับ ก็อยู่ดีๆ ผู้หญิงที่มาด้วยกัน ไปกอดผู้ชายอีกคนต่อหน้าต่อตาแบบนี้
๓อ้อ จริงสิกานต์ นี่น้องซุปน่ะ เป็นรุ่นน้องที่มหาลัยเจน แล้วก็ นี่พี่กานต์นะแฟนพี่เอง๓
ไม่น่าเชื่อจริงๆครับ ว่าคนที่ทิ้งกันไป ทั้งๆที่ผมทำทุกๆอย่างเพื่อเธอ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการทำเนื่องจากความรับผิดชอบมากกว่าความรักก็เถอะ อยู่ดีๆ จะกลับมาเรียกผมว่า แฟน ได้เต็มปากเต็มคำขนาดนี้
+ :m23:มาแล้วๆ โห เผลอแป๊บเดียวได้เพื่อนซะ.... เอ่อ เจน+
๓อ้าว สวัสดีค่ะพี่ศักดิ์ มาด้วยหรือคะเนี่ย ว่าแต่มาทำอะไรกันหรือคะ๓
+พี่มาดูหนังกับกานต์น่ะครับ ดูตั้งแต่ภาค 1 แล้วน่ะ ที่มาดูภาค 2 ก็เพราะอยากรู้แค่ว่า ยัยแม่มดเฒ่าจะ ตาย ยังไง+ ผมว่าฟ้าเริ่มอึมครึมแล้วสิ
๓อุ๊ย เหมือนกันเลย เจนก็มาดูหนังเหมือนกัน แต่จะว่าไปเจนชอบยัยแม่มดนะ ถึงจะร้ายยังไง แต่เจนว่าก็เพราะว่าจริงๆแล้วน่ะ ก็เพราะยังรักพระเอกอยู่ ถึงได้ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้พระเอกมา คิดเหมือนกันมั๊ยคะกานต์ :m12: ว่าแต่ดูรอบไหนกันเหรอคะ๓
ยังไม่ทันตอบเจนก็ คว้าตั๋วในมือผมไปดู แล้วก็บอกว่ารอบเดียวกันเลย จากนั้นก็จัดแจงสลับตั๋วเสร็จสรรพเลยหละครับ
๓เอางี๊นะคะ เดี๋ยวพี่ศักดิ์นั่งกับน้องซุปแล้วกันนะคะ เจนมีเรื่องต้องคุยกับกานต์นิดหน่อยน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะ อ้อ ขอบใจน้องซุปด้วยนะ๓
+ขอโทษ นะครับน้องเจน พี่ว่าน้องจะไม่ถามกานต์มันหน่อยหรือครับว่า..+
“ไม่เป็นไรหรอกศักดิ์ ดีเหมือนกันจะได้คุยกันให้รู้เรื่องซะที ขอโทษนะศักดิ์”
๓งั้นถือว่าตกลงตามนี้แล้วนะคะ แล้วเจอกันนะคะพี่ศักดิ์ ไปกันเถอะกานต์ เดี๋ยวดูหนังตัวอย่างไม่ทันนะคะ๓
พูดจบเจนก็จูงมือผมกึ่งลากเข้าไปในโรงหนังแหละครับ จากนั้นเจนก็พยายามทำดีกับผมตลอด ทั้งป้อนน้ำ ข้าวโพดคั่ว แต่ใครจะไปมีอารมณ์กินล่ะครับ จริงมั๊ย ผมก็ได้แต่ปฏิเสธเจนอยู่อย่างนั้นแหละครับ พอกำลังจะปิดโทรศัพท์ก็มีสายเข้ามาซะก่อน
-สวัสดีครับ กานต์- เสียงแบบนี้ พี่ไอซ์นี่นา
“เอ่อ สวัสดีครับ มีอะไรรึเปล่าครับ ผมอยู่ในโรงหนัง”
-อ้าว ดูหนังไม่ชวนเลย เสียความรู้สึกนะเนี่ย-
“ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าเกี่ยวอะไรกันด้วย ว่าแต่มีเรื่องอะไรก็ว่ามาดีกว่าครับ เดี๋ยวผมจะโดน อย่าทำแบบนี้”
เจนครับ เธอเริ่มอีกแล้ว นิสัยเดิมๆเวลาผมคุยโทรศัพท์กับใครเธอต้องรู้ตลอดว่า ใคร โทรมาทำไม แต่ถ้าเป็นโทรศัพท์ของเจนละก็ เจนจะเดินหนีไปเลยครับ แล้วถ้าผมถามละก็ ต้องมีทะเลาะกันทุกที นี่ขนาดเลิกกันไปแล้วเธอก็ยังจะทำอยู่อีก
-อะไรนะ พี่ทำอะไรครับ-
“ :oเปล่าครับ เปล่า ตกลงพี่มีอะไรครับ”
-ก็ไม่มีอะไรหรอก พี่จะบอกว่า พรุ่งนี้เช้าพี่อยากให้กานต์รีบมาแต่เช้าน่ะ มาช่วยอะไรพี่หน่อย-
“ช่วย ช่วยอะไรล่ะครับ”
-เอาน่า ไม่ใช่งานหนักหนาสาหัสอะไรหรอก เอาเป็นว่ากานต์รับปากพี่แล้วนะ แล้วก็ อย่าปล่อยให้พี่รอนานละ อยากให้กานต์มาช่วยทำ พี่ขี้เกียจช่วย ตัวเอง แล้ว เจอกันครับ บายๆ :laugh:-
:m31:ไอ้.. ไอ้พี่บ้าเอ๊ย เอาอีกแล้ว ทำไมชอบพูดอะไรให้มันกำกวมแบบนี้อยู่เรื่อยสิน่า ช่างเหอะ ดูหนังดีกว่า
๓อยู่กับเจนล่ะหน้าหงิก แต่พอคุยกับใครเข้าหน่อยละ ยิ้มเชียวนะคะ๓
เฮ้อ ใครมาเจอแบบนี้ก็ต้องเป็นแบบผมทั้งนั้นแหละครับ แต่ เฮ้ย นี่ผมยิ้มอยู่เหรอ ผมยิ้มเพราะไอ้คำพูดบ้าๆของพี่ไอซ์เนี่ยนะ แต่ช่างก่อน ตอนนี้ขอจัดการเรื่องตรงหน้าก่อนดีกว่า
“เจน พี่จะดูหนัง มีอะไรค่อยว่ากันทีหลังนะ”
๓ได้ค่ะ มีอะไรก็ ค่อยว่ากัน ทีหลัง๓
บอกตรงๆครับ การดูหนังครั้งนี้นี่ ไม่รู้เรื่องเลยจริงๆ เจนพยายาม ล่วงล้ำผมตลอดเวลาเลย โดนนั่น จับนี่ เอาแขนไปกอดบ้าง เอามือไปกุมบ้าง ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงมีความสุขมาก ที่มีคนน่ารักๆมาทำแบบนี้ แต่ตอนนี้มัน ไม่ใช่แล้ว
๓ถามจริงๆเถอะ ที่กานต์ยังนิ่งอยู่ได้เนี่ย เพราะคนที่คุยโทรศัพท์ด้วยเมื่อกี๊นี้ใช่มั๊ย อยากรู้นักว่าจะสวยแค่ไหนกันเชียว๓
“เจน เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นแหละ มันเป็นเรื่องของพี่กับเจน”
๓เหรอคะ ถ้างั้นพี่กานต์ตอบมาสิ ว่าทำไมอะ จะมองอะไรกัน แฟนเขาทะเลาะกันไม่เคยเห็นหรือไง จะดูหนังก็ดูไปสิ๓
“ :angry2:เจน!! ถ้าเจนไม่หยุดทำแบบนี้นะ พี่จะไม่สนใจเจนอีกเลย”
๓แน่ละสิ ก็กานต์มียัยคนนั้นอยู่แล้วนี่ ได้ พรุ่งนี้เจนจะไปดูให้รู้ว่า นังคนนั้นเป็นใคร ดูหนังให้สนุกนะคะ เจนไปล่ะ ซุป น้องซุป กลับ!!๓
หนังยังไม่ทันจบ แต่ผมก็คงต้องกลับเหมือนกัน ก็เจนเล่นวางระเบิดไว้ลูกใหญ่ขนาดนั้น ถ้าไม่ออกมาก่อน ผมได้โดนคนในโรงด่ากันแน่ๆ พอศักดิ์เห็นผมลุก ศักดิ์ก็เลยลุกตามมาด้วย สรุปแล้ว วันนี้แทนที่จะมีเรื่องดีๆ กลับมีเรื่องน่าปวดหัวเกิดมาแทน แต่อย่างน้อย ผมกับศักดิ์ก็กลับมาคุยกันได้อย่างปกติ (รึเปล่า)
ตอนแรกผมคิดว่าเรื่องวุ่นวายๆต่างๆ มันเกิดขึ้นกับผมจนจบไปแล้ว ตั้งแต่เรื่องของแอล แต่ที่ไหนได้ เรื่องน่าปวดหัวยิ่งกว่า มันแค่.. เพิ่งเริ่มต้น เท่านั้น
.....................................................
ช่วงนี้ว่างแล้ว แล้วจะหาเวลามาอัพบ่อยขึ้นนะคับ
บายๆ :bye2:
-
นี่ขนาดเพิ่งจะเริ่มต้นนะเนี่ย :o
เหมือนพี่ไอซ์จะมาแรง อิอิ :m1:
รอตอนต่อไปจ้า :L2:
-
เจนท่าจะร้ายไม่ใช่เล่นน่ะเนี่ย สงสารศักดิ์อ่ะรักเพื่อนแต่ก็น่ะจะให้บอกได้ไง
แต่เพื่อนมันจะอยู่ได้นานกว่าน่ะ
แล้วมาต่ออีกน้า o7
-
:m29: เพิ่งเริ่มหรอ
-
:m4:จะรอนะค่ะ :m13:
-
เจนท่าจะประสาทการรับรู้ทางหูเสื่อมนะเนี่ย :เตะ1:
-
เจนท่าทางจะแรงแฮะ - -
รอตอนต่อไปค่า :m13:
-
:เฮ้อ:
-
มาแนวมารยาริษยาจริงๆ
นู๋เจนเอ้ย ปลงเถอะลูก
ยังสาวยังสวย หาใหม่ดีกว่าไหม
-
Chapter XI : Question Part 1
“ฮ้าววววว :onion_asleep: พี่ไอซ์นะพี่ไอซ์ น้องคนอื่นก็มีทำไมไม่รู้จักใช้”
ขอบ่นหน่อยเถอะครับ ก็มันจริงนี่นา ทีศักดิ์มันก็อยู่หลังสถาบันแค่เนี๊ยะ ไม่ยอมเรียกใช้ ไอ้ผมเนี่ย
บ้านก็ไกล แล้วแถมวันนี้ไม่มีเรียน ถึงแม้ว่าตอนเย็นต้องมาซ้อมเชียร์ก็เหอะ ก็ยังจะอุตส่าห์ให้มาแต่เช้าอีก ว่าแต่
ขอเข้าห้องน้ำก่อนแล้วกัน
ระหว่างที่ผมกำลังทำธุระอยู่ ก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้สนใจหรอกว่าใคร
เพราะคงไม่ใช่เพื่อนผมแน่ๆ แต่สักพักผมก็รู้สึกได้ ว่าคนๆนั้นมายืนข้างหลัง :sad3: แล้วยังเอามือมาจับที่ไหล่ผมอีก
*ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยเนอะ กานต์*
“เอ่อ แอล”
*อืม เราเอง แอลว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ*
“เรามีเรื่องอะไรต้องคุยกันอีก” ทำพูดดีไปอย่างนั้นแหละครับ ใจจริงแล้วก็กลัวเหมือนกัน ก็ครั้งสุดท้ายทำกับมันไว้แบบนั้นนี่นา
*ก็ เรื่องวันนั้น คือเราไม่ได้ตั้งใจที่จะ...*
“ o12หยุดเหอะ เราไม่อยากฟัง”
*แล้วถ้ากานต์ไม่ฟัง กานต์จะเข้าใจไหมอะ แต่ช่างมันเหอะ ยังไงก็ขอให้กานต์รู้ไว้ว่า แอล ไม่เคยคิดล่วงเกินกานต์เลย
อีกอย่าง ถ้ากานต์จะถือว่านั่นเป็นความผิดของแอล แอลก็จะไม่ขอแก้ตัวอะไรทั้งสิ้น แล้วเพื่อเป็นการไถ่โทษ
แอลจะขอเตือนอะไรกานต์ไว้อย่างนึง แต่ไม่รู้ว่ากานต์จะเชื่อแอลรึเปล่า ในเมื่อแอลไม่ใช่คนดีในสายตาของกานต์อยู่แล้ว*
“มีอะไรก็พูดมา เพราะถ้ามันจริง อย่างน้อยเราก็จะได้รู้ว่า แอลไม่ได้คิดร้ายกับเรา”
*แอล อยากให้กานต์ ระวังพี่ไอซ์*
“ทำไม :confuse:”
-แอล เรื่องเมื่อกี๊ เอ่อ มาแต่เช้าเลยนะ กานต์-
ยังไม่ทันได้ฟังคำตอบ พี่ไอซ์ก็เดินเข้ามาในห้องน้ำพอดี ถ้าผมฟังไม่ผิด ตอนก่อนเข้ามาพี่ไอซ์เรียก
แอล ใช่ไหม ถ้าใช่ เขาไปรู้จักกันตอนไหนล่ะ เพราะพี่ไอซ์ทำกิจกรรมตลอด ส่วนแอล แทบไม่เคยเข้ากิจกรรมอะไรเลย
“อ้อ สวัสดีครับพี่ไอซ์ ผมกำลังจะเข้าไปหาพอดีเลย ตกลงมีอะไรเหรอครับ”
-เอาไว้คุยกันที่ห้องดีกว่า ปะ-
แปลกดีเหมือนกันนะครับ ตอนแรกก็นึกว่าพี่ไอซ์เรียกแอลซะอีก แต่ตอนนี้กลับเหมือนว่า พี่ไอซ์ไม่รู้จักแอลเลยสักนิดเดียว o2
“ตกลง ที่พี่เรียกผมให้มาแต่เช้าเนี่ย จะให้ผมช่วยอะไรครับ”
-คืออย่างนี้ พี่อยากให้เรามาช่วยพี่จัดการเรื่องรายชื่อรุ่นเรา แล้วก็เรื่องเสื้อรุ่นน่ะ คือน้องๆจะได้เสื้อคนละ 3 ตัว
แล้วพี่จะให้เราช่วยเช็คให้พี่ด้วยว่า แต่ละคนใส่เสื้อ size ไหนกันบ้าง- อ่อ สรุปขี้เกียจว่างั้นเลยจะให้ผมมาทำแทน
“แค่เนี๊ยะ บอกตอนเย็นก็ได้นี่ แสดงว่ามีอย่างอื่นอีก”
-รู้ใจจริงๆเลย แสดงว่าพี่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ รู้ใจอย่างนี้เรามาเป็น.......เป็น...-
“เป็นอาราย” ชักน่ากลัวแล้วครับ มาแบบนี้
-ก็มาเป็น สายรหัสกันไง คิดไปถึงไหนอะเรา 55 :laugh: จริงๆแหละ พี่มีงานให้เราช่วยทำ คือพี่ต้องสรุปรายชื่อ
รุ่นเราที่จะเข้ากิจกรรมร่วมกับทางคณะ 4 ปีน่ะ แล้วพี่รับปากเขาไว้ว่า จะส่งให้วันนี้ แต่ดันมีงานอื่นเข้ามาแทรกเนี่ยสิ
กานต์ช่วยพี่หน่อยนะครับ จะให้คนอื่นมาทำ พี่ก็ไม่ไว้ใจ กลัวว่าจะทำไม่ได้เรื่อง-
“ก็ได้ๆ แต่ว่า ชักหิวซะแล้วสิ อยากกินหนมจังเล๊ยย :haun5:”
-ได้ที แล้วเอาใหญ่ ได้ๆ พี่จะลงไปถ่ายเอกสารพอดี เดี่ยวพี่มา-
ทำอยู่ีได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของพี่ไอซ์ดังขึ้น ตอนแรกก็กะว่าจะไม่รับแหละครับ
แต่เห็นโทรมาติดๆตลอดเลย คงจะมีธุระสำคัญ รับหน่อยคงไม่เป็นไรมั๊ง
/คุณไอซ์ อยู่ไหนคะเนี่ย/
“เอ่อ คือว่าพี่ไอซ์ไม่อยู่น่ะครับ ลงไปถ่ายเอกสาร”
/แล้วนี่ใคร?/ ทำไมเสียงผิดกับตอนที่รับสายเลยนะ
“ผมเป็นรุ่นน้องพี่ไอซ์น่ะครับ มาช่วยงานพี่ไอซ์”
/รุ่นน้อง แล้วฉันจะรู้ไหมว่ารุ่นน้องที่ว่าน่ะใคร/ มาแบบนี้ ถ้าเป็นโทรศัพท์ของเพื่อนละก็ ได้ลองของไอ้กานต์กันบ้างละ
:angry2:แต่นี่ไม่ใช่ อดทนไว้กานต์เอ้ย
“ชื่อกานต์ครับ” /แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน/ “ห้อง 631 ครับ” /ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด/ คนเรา บทจะวางก็วางใส่ซะงั้น เฮ้อ ทำงานต่อดีกว่า
นั่งทำไปได้อีกสักพัก ก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ o19 ก็คนมันง่วงนี่เนอะ อิอิ แต่มารู้สึกตัวอีกที
ผมนอนหลับอยู่หน้าคอมแหละครับ แต่ดีที่มีเสื้อช็อปมาคลุมไว้อีกที ถึงว่ามันไม่ค่อยหนาว มองไปข้างๆก็เห็น
มือสองข้าง ค้ำอยู่ พอเงยหน้าขึ้นมองถึงได้เห็นว่าเป็น พี่ไอซ์ ครับ กำลังมองดูงานที่ผมทำค้างไว้ สักพักคงรู้สึกว่า
ผมมองอยู่มั๊งครับ ถึงได้หันมองลงมา
-ง่วงเหรอ-
“อืม นิดหน่อยครับ แต่ไม่เป็นไรครับ เด๋วทำต่อให้เสร็จ”
-หึหึ ไม่เป็นไร นอนเถอะเขาโทรมาบอกพี่เมื่อกี๊ว่า พรุ่งนี้ก็ได้ ทำเป็นเก่งนะ ไอ่ตูด-
“อ้าว เรียกใครว่าไอ่ตูด เค้าก็มีชื่อนะ”
-คร้าบคนเก่ง ชื่ออะไรนะเรา ชื่อ กานต์ ใช่มะ-
พูดไม่พูดเปล่าครับ ยังเอามือมาขยี้หัวผมอีก ตอนแรกก็ว่าจะสวนไปแหละครับ แต่พอมองไปแล้วเห็นพี่ไอซ์ยิ้มมาให้ก็พูดอะไรไม่ออก
คนอะไรไม่รู้ยิ้มแล้วดูอบอุ่นชะมัด ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนถูกสะกด คราวนี้เหมือนกับว่า หน้าพี่ไอซ์ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ได้ยิน..
ได้ยินแต่เสียงหัวใจที่เต้นรัว แยกไม่ออกว่ามาจากใครกันแน่ แต่ตอนนี้รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่พัดผ่านมาที่หน้า ทำไมผมถึงไม่หนีนะ
มันเหมือนมีอะไรสั่งให้นิ่ง สั่งให้ผมหลับตาลง
/ไอซ์ ทำอะไรน่ะ/ :pigangry2:
-อ่อ ตรวจงานที่ให้น้องมาช่วยทำน่ะ แล้วหนึ่งมาทำอะไรเหรอ- พี่ไอซ์ตอบพี่หนึ่ง (รู้สึกว่าชื่อนะครับถ้าฟังไม่ผิด)
ไปแต่ดูอ้อมแอ้มยังไงไม่รู้ ส่วนผมน่ะเหรอ พูดอะไรไม่ออกครับ งงตัวเองเหมือนกัน
/เหรอ แล้วทำไมไอซ์ไม่บอกหนึ่งล่ะ ก็เคยบอกแล้วไง มีอะไรก็เรียกสิไอซ์เนี่ย ไม่ไหวๆ/
-แหม หนึ่งก็ ทำงอนไปได้ เดี๋ยวไอซ์เลี้ยงน้ำให้นะ แต่ช้าแต่- ดูเขาทำครับ ออดอ้อนกันเข้าไป เป็นอะไรกันมิทราบ
ใช่ เป็นอะไร กรุเป็นอะไรเนี่ย หงุดหงิดทะมายยย o9
/แล้วคราวหลัง ก็ไม่ต้องไป รบกวน น้องเขาหรอกนะไอซ์ ดูน้องเขาคงจะง่วงมากแล้ว จะกลับก็ได้นะคะน้อง/
ทำไมผมรู้สึกเหมือนไยพี่คนนี้จะหาเรื่องผมยังไงก็ไม่รู้สิ
“ไม่เป็นไรครับ ผมว่าผมอยู่ช่วยพี่ไอซ์ดีกว่า ดูสิครับตั้งแต่วันแรกที่มอบตัวเข้ามา พี่ไอซ์ผอมลงไปตั้งเยอะ
ผมว่าผมอยู่ช่วยอะดีแล้วครับ” หึหึ ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครเป็นไร แล้วถ้าผมเดาไม่ผิด ไยพี่คนนี้เนี่ยต้องคิดอะไรบ้าเกี่ยวกับผมกะพี่ไอซ์แน่ๆ
แหย่ซะหน่อยจะเป็นไรไป
/เหรอคะ พี่ว่าน้องกลับไปนอนเถอะ ไปนอนห้องพยาบาลก็ได้นะ เพราะว่าเย็นนี้คงจะเหนื่อยหน่อย แล้วเจอกันนะคะ/
อ้าวอิพี่นี่ คิดว่าจะขู่ไอ้กานต์ได้เหรอ อืม แต่คิดไปคิดมา ถ้าพี่แกทำอะไรจริงๆ เพื่อนๆมันก็ต้องโดนไปด้วย ยอมๆไปก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ไม่สาย 55
“งั๊นผมกลับละครับ ไปนะครับ พี่ไอซ์”
-เฮ้ย เดี๋ยวพี่ไปส่ง- /ไม่ต้องเลย ทำนี่ให้เสร็จด้วย ฝ่ายกิจการเขารอนานแล้วนะ/
“ใช่ๆ พี่ไอซ์ทำไปเถอะครับ ผมกลับเองได้ ยังไงเดี๋ยวผมไปนอนหอศักดิ์ก็ได้พี่”
-เอางั้นก็ได้ แล้วเจอกันครับ วันหลังทวงพี่ด้วยนะ พี่จะเลี้ยงไอติม ค่าจ้างมาช่วยงาน-
“ตกลงตามนี้ โอเคครับ บายคร้าบ พี่ไอซ์” เป็นไงล่ะ หน้าหงิกไปเลยคุณพี่หนึ่ง นานๆได้ทำอะไรแบบนี้ก็สนุกดีนะครับ
ว่าแล้วก็ไปนอนหอศักดิ์ดีกว่า (คิดถูกไหมเนี่ยเรา)
:m7: :m7: :m7:
--------------------------------------------
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับ MyMarch
-
จะเอาศักดิ์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
-
^
^
^
^
^
เห็นด้วยเลย คิดถูกแล้วครับ
ไปเลยๆๆๆๆๆ แล้วอย่าไปนอนอย่างเดียวอะ
คิคิ :m4:
ปล. พี่ไอซ์ทำตัวน่าสงสัยแฮะ :a5:
-
แอลออกมาแร๊ะ...ชัีกทะแม่ง ๆ แล้วแฮ่ะคู่นี้ มันมีลับลมคมนัยกันรึเปล่าอ่ะ ไอ้พี่ไอซ์ กะ แอลอ่ะ
-
แอลนี่ลึกลับน่าค้นหาเนอะ
ว่าแต่กานต์จะหาอะไรเจอก่อนนะ
ระหว่างตาไอซ์กับแอล
-
Chapter XI : ...
บางที การได้มาเดินในสวนสาธารณะแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ได้ดูผู้คน ได้เห็นคนที่รักเดินจับมือกัน :กอด1: ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ และหากคนที่เดินไปกับคนที่รัก คนๆนั้น คือตัวเราเอง ก็คงจะดีไม่น้อย จะว่าไปการที่เราได้เห็นคนรักกัน มันก็มีความสุขไปอีกแบบ ดูอย่างคู่ที่เดินข้างหน้าผมสิ จับมือกัน เดินไป หยอกล้อกัน หอมแก้มกัน ดูสิ น่ารักเป็นบ้า ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆ วิ่งบ้าง เดินบ้างสลับกันไป จะว่าไปแล้ว ทั้งสองคนนี่ก็ดูคุ้นตาเหลือเกิน เดินไปไม่นาน ผู้หญิงคนนั้นล้มลง เธอร้องไห้ ดูแล้วน่าจะเป็นแผลที่หัวเข่าละมั๊ง แต่แล้วยังไงล่ะ ยังไงผู้ชายที่อยู่ข้างๆก็ต้องช่วยเธออยู่ดี เห็นไหม ก้มลงไปเป่าแผลให้กันด้วย ยิ้มแล้ว นั่นไงว่าแล้วเชียว น่าอิจฉาจริงๆ :oni1: หืม แล้วลูกเทนนิสที่กลิ้งมานี่ของใครกันล่ะ สงสัยของผู้หญิงคนนั้นแน่เลย เพราะดูเหมือนว่าเธอจะหาอะไรบางอย่างอยู่
“นี่ครับ ใช่ของคุณรึเปล่า” ผู้หญิงคนนั้นหันมาพร้อมกับขอบคุณผมโดยยังไม่ทันเห็นของที่ผมส่งไปด้วยซ้ำ
“พี่หนึ่ง :o” ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นพี่หนึ่ง แล้ว พี่หนึ่งมากับใครล่ะ
/ของที่อยู่กับกานต์ พี่ขอคืนนะ/
พี่หนึ่งพูดกับผมพร้อมกับยิ้ม รอยยิ้มที่ไม่รู้ความหมาย ผู้ชายข้างๆ ฉุดมือพี่หนึ่งให้ลุกขึ้น แล้วจากนั้นก็หันมามองหน้าผมเพียงนิดเดียวแล้วก็หันหลัง เดินไปกับพี่หนึ่งจนสุดสายตา
“พี่ไอซ์”
“พี่ไอซ์”
“พี่ไอซ์!!” :o12:
.
.
.
.
+กานต์!!+
ผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบกับหน้าของศักดิ์ เพื่อนคนที่ผมรัก และมันก็ รักผม มากที่สุด
+เป็นอะไร ทำไมเอาแต่เรียกชื่อพี่ไอซ์+ เป็นคำถามที่ฟังแล้วน้ำเสียงบ่งบอกว่าเป็นห่วง แต่แววตาของคนถามดูเศร้ากว่าเคย แต่แค่นี้ก็คงพอทำให้ศักดิ์รู้ถึงอะไรบางอย่าง
+อึดอัดใช่ไหม คิดอะไรก็พูดออกมา รู้ใช่ไหมว่ายังไง ศักดิ์ก็ไม่ทำร้ายกานต์อยู่แล้ว+
คำพูดของศักดิ์ทำให้ผมหายกังวลไปได้
“ศักดิ์ ที่ศักดิ์ชอบยุให้กานต์ชอบกับผู้ชายคนนั้น คนนี้ ศักดิ์รู้ใช่ไหม เอ่อ คือ ยังไงดีล่ะ คือว่า กานต์... กานต์เป็นเกย์เหรอ”
+ไม่รู้สิ ตอนนั้น ศักดิ์ทำก็เพราะแค่จะแกล้งกานต์เท่านั้นแหละ ก็กานต์ตัวเล็กๆอย่างนี้ แต่กานต์อยากรู้จริงๆไหมล่ะ ว่าจริงๆแล้ว กานต์..ใช่...รึเปล่า+
“อืม.. :confuse:” ผมตอบคำถามของศักดิ์ไป โดยที่ไม่ได้เข้าใจความหมายของศักดิ์เลย
ศักดิ์เอามือสองข้างมาทาบที่แก้มของผม มองเข้ามาในดวงตาทั้งสองข้าง ถึงแววตาของศักดิ์จะดูอบอุ่นเพียงใด แต่ในใจมันก็ยังบอกว่า นี่คือ เพื่อน อยู่ดี
+ตอนที่กานต์ จูบ กับเจน กานต์รู้สึกยังไง+
“ก็ ไม่รู้สิ อาจจะ เฉยๆมั๊ง” ผมตอบศักดิ์ไป ตามที่คิดว่าใช่อย่างนั้น
“แล้ว ศักดิ์ถาม ทำ... อื้ม............”
ไม่มีแม้แต่เสียงหายใจของทั้งผม และ ศักดิ์ ที่ได้ยิน ก็คงจะเป็นเพียงเสียงของหัวใจที่เต้นรัว ศักดิ์ประกบปากลงมาที่ปากของผม มันนุ่มนวล อ่อนหวาน แต่..มันไม่ใช่ รู้สึกตัวอีกที เหมือนศักดิ์พยายามเอาลิ้นสอดเข้ามา แล้วผม ก็เลือกที่จะ ผลัก ศักดิ์ออกไป
“เฮ้ย ทำอะไรวะ o12”
+รู้สึกยังไงมั่ง เหมือน หรือต่างกัน+ ศักดิ์ถามผมหน้าตาเฉย เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ตรงๆเลยนะ ไม่เหมือนว่ะ มันหวิวๆ เขินโว้ย :o8:”
+555 แต่แค่นี้บอกอะไรไม่ได้หรอกเพื่อน+
“พอแล้ว แค่นี้ก็ ไม่เอาละ ไปอาบน้ำดีกว่า” พูดจบ ผมก็เดินเข้าห้องน้ำ
ผมค่อยๆถอดเสื้อผ้าออก ทีละชิ้น จนหมด แล้วมองตัวเอง ในกระจก จากนั้น ค่อยๆเอานิ้วมือ แตะไปที่ริมฝีปาก แล้วค่อยๆเลื่อนไปทีละนิด ให้ทุกสัมผัสที่ได้รับ ค่อยๆ ซึมซับเข้าไป ตกลงว่า ผม ใช่ ใช่ไหม ผมค่อยเอามือ ลูบไปตามส่วนต่างๆ จากไหล่ ไปที่ต้นแขน ข้อศอก มือ จากคอ ไปที่หน้าอก ลงไปที่ลำตัว จนถึง..
ปัง ปัง.. ปัง!! :sad3:
“มีไร เคาะซะ” ตกใจหมดเลยครับ คนกำลังคิดอะไรเพลินๆ
+ผ้าเช็ดตัว จะเอาไหมล่ะ จะเอาก็เปิด+ บ้าเอ้ย แค่นี้ก็ต้องเคาะซะ
พอผมเปิดประตู ศักดิ์ก็ยื่นผ้าเช็ดตัวเข้ามาให้ แต่ว่า ผืนเล็กแค่นี้ จะเอามาห่อตัวยังไม่ได้เลย
“เฮ้ย ตลกปะเนี่ย เอาที่มันห่อตัวได้มาดิ อาบน้ำนะ ไม่ได้ล้างหน้า”
+แล้วใครบอกให้ใช้ล่ะ+ ไม่พูดเปล่า แต่ศักดิ์มันแทรกตัวเข้ามาในห้องน้ำ ห้องน้ำที่ผมกำลังจะอาบน้ำ ในห้องน้ำ ที่ผม กำลังเปลือยอยู่ ถ้าถามว่าอายไหม ถ้าเป็นก่อนหน้าเหตุการณ์เมื่อกี๊นี้ บอกได้เลยครับว่า ไม่อาย เพราะผมกับศักดิ์ก็เคยเห็นอะไรต่อมิอะไรกันมา ตั้งแต่ไปรับน้องตอนเรียน ปวช. แล้วครับ แต่ตอนนี้ รู้สึกยังไงก็ไม่รู้สิ
“เข้ามาทำไม ออกไปเลย จะอาบน้ำ”
+แล้วไม่อยากรู้แล้วเหรอ ว่าใช่ รึเปล่า+ ไอ้นี่ ชักเอาใหญ่ละครับ
“พอเลยๆ ไม่ต้องแล้ว ไม่อยากรู้แล้ว”
+ไม่ได้ นี่มันบ่าย 3 ครึ่งแล้ว อาบพร้อมกันเนี่ยแหละ เดี๋ยวสาย โดนซ่อมอีก+ เวรกรรม งั๊นก็ได้ ตอนนี้ไม่มีเวลามาคิดเรื่องบ้าๆแล้วครับ โดนซ่อมแล้วไม่คุ้มกัน อยากอาบก็อาบไปครับ แต่ไม่กล้าหันไปเลย ไม่รู้ว่าผมกลัวอะไร หรือว่าผม จะกลัว ใจตัวเอง
.
.
.
.
“ใช้เสร็จยังอะ เสร็จแล้วก็ส่งมาด้วย”
+อะไรล่ะ ที่ว่าใช้เสร็จรึยัง+
“สบู่น่ะ เร็วๆดิ หนาวแล้ว” ว่าแล้วศักดิ์มันก็ยื่มมือมาให้ผมจากทางด้านหลังครับ ว่าแต่ไหนล่ะ สบู่
“ไหนอะ เร็วๆดิ อย่ามาตลก”
+ก็นี่ไง ที่มือเนี่ยแหละ+
แล้วศักดิ์มันก็เอามือมาถูตามตัวของผม แต่ดูแล้วมันเหมือนกับ กอด ซะมากกว่า
“เฮ้ย จะทำอะไรวะ ยะ ยะ อย่า....”
+นิ่งๆสิ ไม่ใช่แค่กานต์หรอกนะ ที่อยากรู้ ศักดิ์ก็อยากรู้ เหมือนกัน+
เอาก็เอา ยังไงก็เคยเห็นกันอยู่แล้ว แล้วแค่กอด มันก็คง ไม่เสียหายอะไรมั๊ง
ศักดิ์ค่อยๆ เอามือที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ ลูบไล้ไปตามต้นคอ ไหล่ หน้าอก แล้วก็วนอยู่แถวนั้น ไม่เปลี่ยนที่ซะที อีกทั้งลมหายใจอุ่น ที่ต้นคอของผม
“พะ พอ แล้ว มะ ม้างงง เดี๋ยวสีลอกหมด”
+อืม+ มือทั้งสองข้างค่อยๆเลื่อนมา ลูบที่ข้างลำตัวของผม ในลักษณะมือขวาอยู่ที่เอวด้านซ้าย มือซ้ายอยู่ที่ด้านขวา ทำให้ลำตัวของศักดิ์ ทั้งหมด เข้ามาติดกับตัวของผม ทางด้านหลัง รู้สึก ถึงบางสิ่ง ที่แนบอยู่กับ สะโพกของผม
“พอ เหอะแค่นี้ก็ พอ ได้ ละ อึ๊ย......” แค่ที่ทำคงยังไม่สะใจศักดิ์มั๊งครับ มือที่อยู่ที่เอว ตอนนี้มันเลื่อนมาเกาะกุม อยู่ที่แก่นกาย กลางลำตัวของผม เรียบร้อยแล้ว
“จะ จะทำอะไร”
+ทำให้ รู้ ไง ศักดิ์คิดว่า ศักดิ์รู้แล้ว แล้วกานต์ ล่ะ+
“อะ อื้อ..................พอเถอะ” ริมฝีปากของศักดิ์ค่อยๆเลื่อน มาขบกัดบริเวณ หลังหู มือของศักดิ์ค่อยๆ รูดแก่นกายของผม ช้าๆ มืออีกข้าง ก็คว้ามือของผม เอาไปจับไว้ที่... ของศักดิ์เช่นกัน
“พอ เถอะ จะไม่ไหว ละ แล้ว”
+ต้องการแบบนั้น จริงๆเหรอ แน่ใจเหรอ+ พูดจบ ศักดิ์ก็หยุด แต่คราวนี้ จับตัวผมหันหน้าเข้าหาศักดิ์ แต่ผม ไม่กล้ามองเลยจริงๆ ทั้งๆที่รู้อยู่ว่านี่คือเพื่อน แต่ไม่รู้เลยว่า ที่กำลังทำอยู่ นี่มันหมายความว่ายังไง รู้ตัวแค่ว่า หัวใจมันเต้นแรง เหมือนจะไม่อยากอยู่กับตัวยังไงอย่างงั้น ศักดิ์ค่อยๆ กดตัวให้ผมนั่งลง ตรงอ่างล้างหน้า แล้วก็... ก้มหน้าลงมา
“ศักดิ์ อย่า” ถึงปากจะบอกไปอย่างนั้น แต่ร่างกายเหมือนกับว่า ผมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ผมเอื้อมมือของผมไปจับหัวของศักดิ์ไว้ ตั้งแต่รู้สึกถึง ความอบอุ่นจากปากที่ ครอบคลุมลงมา
“อะ อ๊า...............” ศักดิ์ค้างไว้อย่างนั้นสักพัก พอผมรู้สึกตัวอีกครั้ง รู้สึกถึงหยาดหยดของผม ศักดิ์มันเลือกที่จะกลืนเข้าไปจนหมด นี่ผมทำอะไรลงไป มันสับสน ว้าวุ่น สิ่งที่ผมทำ มันถูกหรือผิด น้ำตามันไหลออกมา อย่างไม่รู้ตัว ศักดิ์กอดผมไว้ พร้อมกับลูบหัวผมไว้ด้วย
+ขอโทษ ขอโทษที่ทำแบบนี้นะ แต่ถ้าไม่ทำ กานต์กับศักดิ์ ก็คงไม่รู้ว่า ตัวเองนั้น จริงๆแล้วต้องการอะไร ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ศักดิ์เองก็ไม่ต้องการอะไรอีก ขอแค่ให้กานต์ รู้ว่ากานต์ชอบอะไร แค่นี้ก็พอ ศักดิ์ไม่ร้องขออะไร ขอแค่กานต์ยังเป็นเพื่อนกับศักดิ์ก็พอ ได้ไหม แล้วถ้ากานต์จะรู้สึกผิด ขอให้กานต์โทษศักดิ์ คนเดียว อย่าโทษตัวเอง ได้ไหม+
ผมไม่โกรธศักดิ์เลย แต่โกรธตัวเอง ที่ปล่อยตัว ปล่อยอารมณ์ ให้มันเป็นแบบนี้
+เปลี่ยนชุดเถอะ เดี๋ยวไปไม่ทัน+
“เอ่อ แล้ว ศักดิ์... เอ่อ...”
+ไม่เป็นไรหรอก บอกแล้วไง แค่ให้ศักดิ์ได้ทำ เพื่อกานต์ ก็พอ+
ฟังจบ ผมก็ออกมาเปลี่ยนชุด โดยเลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อ เพราะผม ก็ยังไม่แน่ใจว่า รู้สึกยังไง กันแน่
.
.
.
.
ก่อนที่เราจะเดินออกจากห้อง ศักดิ์คว้าตัวผมไปกอดไว้ เราทั้งคู่กอดกันอยู่นาน ไม่ได้กอดกันแบบคนรัก แต่เป็นเพียงการกอดแบบ เพื่อน เท่านั้น
+กานต์ ขอร้องล่ะ อย่าปิดกั้นหัวใจตัวเอง และจำไว้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ศักดิ์ยังอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆกานต์เสมอ+
“ขอบคุณ ขอบคุณมาก :กอด1: “
*ฉัน ไม่มีวันที่จะรับสายเธออีก จะหลีกหนีไป ให้ไกลสุดสายตา....*
เดินออกจากห้องไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น แล้วเสียงแบบนี้จะเป็นใครไม่ได้นอกจาก
เจน
.........................................................
:m7: :m7: :m7:
-
อร้าย อยากมีเพื่อนมาลองแบบนี้บ้างจังเลย
น่าสนุกดีเนอะ คริๆ
-
:m29:....วิธีทดสอบดูลึกซึ้งจังอ่ะ....เพื่อเพื่อนทำได้ทุกอย่างเลยหรอ...เหอๆๆๆ
:L2:กำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ
-
เพื่อนกันทำให้ได้ถึงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย :o
รอตอนต่อไปจ้ะ :a11:
-
:m25: :m25: เสร็จศักดิ์ไปแร๊ะ 1 ยก :o8:
-
เปลี่ยนตัวพระเอกเป็นศักดิ์ไม่ได้เหรออออ :o12:
-
ไม่ได้เข้ามาซะนานเลยอ่ะ
กาต์นเกือบจะเสียตัวซะและ
พระเอกเป็นศักดิ์ป่ะ อยากให้เป็นศักดิ์อ่ะ
พี่ไอซ์เริ่มไม่น่าไว้ใจและ
มาต่ออีกนะค่ะ ชอบลายเซ็นจัง :กอด1:
-
ตัวป่วนมาแล้ว ... o2
-
ไคเป็นพระเอกเนี่ย เดาไม่ออก
-
Chapter XII : Boyfriend?
“S C SCI SCIENCE We are science. Can you see. วิทยาเชียร์ S C SCI SCIENCE… ‘SCIENCE’” :angry2:
เสียงเพลงเชียร์จบลงไปแล้ว แต่สมองผมมันเหมือนกับเบลอๆยังไงไม่รู้ บอกตรงๆ วันนี้ไม่มีสมาธิเลยครับ
ตั้งแต่เรื่องที่แอลบอก เรื่องของพี่ไอซ์ เรื่องของศักดิ์ แล้วไหนจะเรื่องของ เจน อีก
.
.
.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ว่าไงเจน”
๓กานต์ วันนี้เค้าจะไปหากานต์นะ เจนอยากไปดูหนังกับกานต์ มีหนังเกาหลีเข้าใหม่น่าดูมากเลย๓
“เจน เจนบอกกานต์มาดีกว่า เจนต้องการอะไรกันแน่ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว”
๓กานต์ ก็ อย่าใจร้ายสิ เจนยังไม่ได้บอกว่าเราจบกันซะหน่อย๓
“แต่ที่เจนทำนี่ มันยังไม่พอหรือไง เจนหลอกกานต์มากี่ครั้งกี่หนแล้ว กานต์ไม่เชื่ออะไรเจนอีกแล้ว”
๓อย่าให้มันมากไปนะกานต์ ใช่สิ กานต์มีคนใหม่แล้วนี่ ดีเหมือนกันจะได้รู้ไปเลย ว่านังคนนั้นเป็นใครกันแน่ แล้วเจอกันนะ กานต์๓
“ไม่ใช่นะ เจน เจน”
ผมว่านี่แหละวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเจน เจนของอยากรู้มากกว่าว่าคนที่โทรหาผมวันนั้นเป็นใคร ถึงได้ลงทุนมาถึงนี่
คงรู้สึเหมือนคนที่จะเสียของเล่นที่เคยเป็นของตัวเองไปนั่นแหละ แต่ใครล่ะ จะยอมเป็นของเล่นของเจน ผมคนนึงแหละ ที่จะไม่ยอมอีกต่อไป
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
+เอ้า แล้วนี่ยังนั่งทำอะไรอยู่อีก เขาลุกกันหมดแล้วนะ เจ้าชาย+ :m12:
อ้าว นี่เขาลุกกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมยังมานั่งอยู่กลางลานแบบนี้เนี่ย
“อ่อ แล้วนี่เขาทำอะไรกันอะ ทุกทีเลิกซ้อมปุ๊บก็กลับกันแล้วนี่”
+กานต์ อย่าบอกนะว่าไม่ได้ฟังพี่เขาเลยอะ นี่เขาปล่อยให้ไปตามหาสายรหัสกันหมดแล้ว ปะ ไปหาพี่รหัสกัน+
ไม่พูดเปล่า แต่ศักดิ์ยื่นมือมา จะไม่จับก็ไม่ได้ แต่จะให้ยื่นมือไปมันก็รู้สึกยังไงไม่รู้ ยิ่งมองหน้าของศักดิ์ แววตาที่มองผม
มันไม่เหมือนเมื่อก่อน ก่อนที่เราจะ.... :o8:
+เร็วดิ เมื่อยแล้วนะครับ เจ้าชาย+
“นี่ ทำไมต้องเรียกว่าเจ้าชายอะ” :confuse: สงสัยตั้งแต่ครั้งแรกแล้วครับ อยู่ดีๆก็มาเรียกผมว่า เช้าชายซะอย่างนั้น
+เอาน่า ขอเราเรียกแบบนี้แล้วกันนะ+ อย่าสิ ยิ่งทำแบบนี้ ยิ่งมามองกันแบบนี้ มันยิ่งรู้สึกแปลกๆขึ้นไปทุกที
ผมเอื้อมมือไปจะไปจับมือของศักดิ์ที่ยื่นมาให้ แต่
- ทำไมยังนั่งอยู่อีก แล้วนี่ไม่ไปหาพี่รหัสกันเหรอ เรากับศักดิ์นี่ดูสนิทกันมากไปมั๊ง เอ้า ลุกขึ้นได้แล้ว –
พี่ไอซ์ครับ ผมกำลังจะยื่นมือไปจับมือที่ศักดิ์ยื่นมา แต่กลายเป็นพี่ไอซ์มาจับมือผมแล้วดึงให้ลุกขึ้นแทน
ดูเหมือนศักดิ์เองก็จะพูดอะไรกลับไป แต่ยังไม่ทันพูดอะไร พี่โต๋รุ่นพี่เพื่อนพี่ไอซ์ก็เดินเข้ามาซะก่อน
* ไอ้ไอซ์ น้องรหัสสุดที่รักของเมิงมาแน่ะ ถามจริงเหอะ เมิงฮั้วป่าววะ ไม่น่าเชื่อ * :m20:
-เงียบปากเลยไอ่โต๋ โถ่เว้ย- แปลกครับ ผมไม่เคยเห็นพี่ไอซ์ดูหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อน ว่าแต่ใครล่ะ
น้องรหัสพี่ไอซ์ ผมว่าคงสวยน่าดู พี่โต๋ถึงได้แซวว่า พี่ไอซ์ฮั้วมา พอรู้แบบนี้มันก็รู้สึกแปลกๆครับ
เหมือนอึดอัดอยู่ในหน้าอก ผมมองหาอยู่นานก็ไม่เจอ จนมารู้สึกอีกที ก็มีคนมายืนข้างๆผมแล้ว
* ไง ไอ่แอล ไหงมากลายเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันได้วะเนี่ย กุว่า *
-ไอ้โต๋ กุบอกให้เงียบไง- o12
+เอ่อ พี่ครับ ผมว่าพี่คงมีธุระคุยกัน งั้นผมกับกานต์ขอตัวไปตามหาพี่รหัสก่อนนะครับ บายครับ+
พูดจบศักดิ์ก็ดึงผมออกมาเลย
+กานต์ คิดอะไรอยู่+
“คิด ไม่ได้คิดอะไรนี่”
+แน่ใจนะ แล้วทำไมหน้าตามันเป็นแบบนั้น+
“เหรอ ไม่นะ ไม่มีอะไรจริงๆ”
+อืม ไม่มีก็ไม่มี แต่ถ้ามี บอกศักดิ์ได้นะ ศักดิ์ เป็นห่วง...+
“ขอบใจนะ รับรองถ้ามีอะไร ศักดิ์จะได้รู้เป็นคนแรก”
+ปะ ไปหาพี่รหัสตรงสวนปาล์มกันดีกว่า+
สวนปาล์ม แหล่งพักผ่อนของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยของผม ที่เรียกว่าสวนปาล์มเพราะว่า
บริเวณนี้จะเป็นที่นั่งพักผ่อนของนักศึกษา มีกระดานไวท์บอร์ด สำหรับให้นักศึกษามาติวหรือ
มาวางแผนจัดกิจกรรมที่นี่ได้ มีเวทีอยู่ด้านหน้า สำหรับทำกิจกรรมต่างๆ และตรงกลาง เป็นส่วนที่จัดไว้
สำหรับปลูกต้นปาล์ม ทุกๆต้นปี จะมีนักศึกษามากมาย มารวมตัวกัน ทำกิจกรรมที่นี่ ไม่ว่าจะซ้อมเชียร์
บูม ล่าลายเซ็นต์ ตามหาพี่รหัส หรือแม้กระทั่ง ลอกการบ้าน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ครึกครื้นมาก เพราะมีนักศึกษาจากหลากหลายคณะ มารวมตัวกันล่าลายเซ็นต์รุ่นพี่
รวมถึงหาตัวพี่รหัสและสายรหัสกัน รุ่นพี่ส่วนมากก็มักจะให้น้องทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ ก่อนที่จะเซ็นต์ชื่อให้
บ้างก็สั่งให้เต็นให้ดู บ้างสั่งให้ตะโกนต่างๆนาๆ บ้างสั่งให้รุ่นน้องไปบอกรักกับน้ำพุ แม้แต่แบ่งกลุ่มให้น้องๆ
เล่นละคร หรือสวมบทบาทเป็นตัวละครในเกมส์ Counter Strike ก็มี
“ศักดิ์ งั้นเดี๋ยวเราแยกกันหาละกันนะ ไปด้วยกันไม่รู้จะเจอเมื่อไหร่”
+เอางั้นเหรอ ได้ครับ งั๊น ถ้าจะกลับเมื่อไหร่ก็โทรบอกด้วยนะ ไว้กลับพร้อมกัน+
“โอเช แล้วถ้ารู้ว่าใครเป็นพี่กานต์ก็มาบอกด้วยนะ ขี้เกียจหาอะ” :a4:
+ตามบัญชาคร้าบ เจ้าชาย+
อะ เจอละครับกลุ่มรุ่นพี่ที่ต้องสงสัย ก็เล่นมองมาทางผมทั้งกลุ่ม แล้วยังกระซิบกระซาบกันอีก เข้าไปถามดีกว่า
“พี่ครับ พี่รหัส 018 รึเปล่าครับ”
/ขอโทษนะคะน้อง น้องมาถามรหัสพี่ แต่น้องยังไม่แนะนำตัวเลยนะ/
“เอ่อ 48-4054-018-x ชื่อ ชนกานต์ พิภพลาภทวีสินท์ ชื่อเล่น กานต์ จบจาก สถาบันเทคโนโลยี..... รอบเช้าครับ”
/ไม่ได้ยิน!!/
“48-4054.........”
/ไม่ได้ยิน!!!!!!/ หูแตกกันรึไงฟร่ะ ชักหงุดหงิดละ
“ :angry2:48-4054......................”
/อ่อ น้องกานต์ ก่อนพี่จะบอกรหัสเนี่ย น้องกานต์เห็นพี่คนนั้นไหมคะ เดี๋ยวน้องกานต์วิ่งไปดักหน้าพี่คนนั้นนะ
แล้วก็บอกพี่เขาว่า “ผมรักพี่ครับ พี่จะรับรักผมได้ไหม ผมรักพี่มากๆคร้าบบ” โอเคนะคะ/
โห่ แค่นี้เอง ใครๆก็ทำกันเยอะแยะ ตั้งแต่ผมลงมา เห็นพี่ให้เล่นบอกรักกันมาตั้งหลายต่อหลายคนและ ขนาด
ให้คนนึงวิ่งไล่ อีกคน คนวิ่งไล่ตะโกนว่า กุรักเมิง ส่วนคนวิ่งหนีตะโกนว่า ออกไปกุไม่ได้รักเมิง ก็ยังมีคนทำเลย
แค่นี้ไม่ใช่ปัญหา ว่าแต่พี่คนไหนล่ะที่ให้ผมไปบอก
“คนไหนนะพี่ คนมันเยอะอะ”
/นั่นไง คนที่ยืนพิงเสากินชาเขียวอยู่อะ ที่ยืนคุยกะเพื่อนเรานั่นแหละ/
เฮ้ย นั่นมันพี่ไอซ์นี่หว่า จะให้เราเดินไปบอกรักพี่เขาเนี่ยนะ
“โหพี่ คนนั้นอะนะ แล้วถ้าผมบอก ผมจะได้เจอกับพี่รหัสผมมั๊ยอะ” :oni2: ต้องรู้จักต่อรองกันหน่อยครับ
/อ๊ะๆ ไม่มีสิทธิต่อรองนะจ๊ะ ของอย่างนี้ต้องเสี่ยง/
ก็ได้วะ เป็นไงเป็นกัน ผมวิ่งไปแทรกกลางระหว่าง พี่ไอซ์กับ ... แอล แอลมองหน้าผมงงๆ ครับ
ส่วนพี่ไอซ์ดูเหวอๆไปเหมือนกัน น่าสงสัยว่าสองคนนี้คุยอะไรกันอยู่
“พี่ครับ ผม”
“ผม”
“ผม” ทำไมนะ ทีพี่คนอื่นยังไม่ยากขนาดนี้เลย แต่กลับพี่ไอซ์ผมกลับ
-ผม ทำไม ผมแตกปลายเหรอ- เหอๆ ไม่อยากจะบอกว่ามุกเสี่ยวมากๆ อะ o6
“ผมรักพี่ครับ พี่จะรับรักผมได้ไหม ผมรักพี่มากๆครับ”
ดูพี่ไอซ์จะงงๆ กับสิ่งที่ผมตะโกนออกไป เหมือนพี่เขากำลังคิดอะไรสักอย่าง ส่วนแอลเดินหนีไปเลย
.
.
.
..
“บอกแล้วพี่ พอใจยังครับ” ผมตะโกนถามพี่ผู้หญิงที่สิ่งให้ผมทำ
/เขารับรักรึยังล่ะ ถ้ายังก็บอกไปจนกว่าเขาจะรับ :กอด1:/
เฮ้ย เล่นแบบนี้ผมก็ตายดิ
“พี่ไอซ์ รับๆหน่อยดิ ถือว่าช่วยกัน”
-อืม เอาไงดี ที่พูดน่ะเรื่องจริงรึเปล่า ถ้าจริงพี่จะรับ-
เอ้า เล่นกันแบบนี้ผมก็แย่ดิ
“โห่พี่ รับๆไปก่อนนะ อย่างอื่นค่อยว่ากัน ผมมีธุระด้วย”
ไม่ใช่ธุระอะไรหรอกครับ นอกจากเรื่องที่เจน จะมา
-ตกลงครับ-
/วู้ว มาๆ น้องกานต์ พอและ มานี่เลยเดี๋ยวพี่เซ็นต์ให้/
ผมเดินกลับมาหาพี่เขา โดยที่มีพี่ไอซ์เดินตามมาด้วย
“อะพี่ครับ สมุด แล้วคนไหนพี่รหัสผมอะครับ”
/อ้าว ที่มาขอพี่ก็นึกว่ารู้แล้ว รู้งี๊พี่ไม่เซ็นต์ให้ดีกว่า/
“ถ้างั้น แสดงว่า พี่เป็นพี่รหัสผมอะดิ o13 พี่...เอ่อพี่...”
/พี่เอ๊าะ ค่ะ /
“ครับ พี่เอ๊าะ ผมกานต์นะอุ๊บ” ยังคุยไม่จบ ลมบ้าก็พัดมาจากไหนไม่รู้ครับ ทำเอาฝุ่นเข้าตาผมซะลืมตาไม่ขึ้นเลย
/มานี่มา พี่เป่าให้/
“เบาๆพี่ มัน แสบ นะ”
/เบาแล้ว อะอีกที/
๓ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าไม่มีปัญญาหาแฟนเองหรือไง ถึงต้องมาแย่งแฟนชาวบ้าน๓ :angry2:
:o/อะไรนะคะน้อง/
๓ไม่สวยแล้วยังหูตึงอีกนะ ไม่รู้ว่ากานต์เอาไปได้ยังไง๓
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเจน นี่พี่รหัสกานต์ พี่เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย”
๓ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนกัน รักกันมากงั้นสิ แล้วเจนล่ะ กานต์เอาเจนไปไว้ที่ไหน๓
-น้องครับ พี่คนนี้ไม่ใช่แฟนน้องกานต์นะครับ อีกอย่าง กรุณาสุภาพด้วย ดูจากการแต่งตัวแล้ว
น้องก็มีการศึกษานะครับ แล้วนี่ก็ในสถานศึกษา กรุณาสุภาพด้วยครับ- ดูพี่ไอซ์หงุดหงิดอีกแล้วครับ น่าจะเป็นเพราะ
ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นพี่เขาคงต้องรับผิดชอบ เพราะส่วนนี้เราทำกิจกรรมกันอยู่ ดังนั้น หากเกิดเรื่องอะไรพี่ไอซ์คงต้อง
เป็นคนจัดการแหละครับ
๓เหรอคะ แล้วการที่ยุ่งเรื่องของคนอื่นเนี่ย ไม่ทราบว่าคนที่สุภาพเขาทำกันด้วยเหรอไง๓ :m16:
-อะอ้าว ถ้าเป็นเรื่องของกานต์ละก็ พี่ก็ไม่ใช่คนอื่นหรอกครับ-
“พอเถอะครับพี่ไอซ์ เจน ไปคุยกันที่อื่น กานต์อายเค้า เห็นไหม มองกันหมดแล้ว”
๓ไม่ต้อง เจนอยากรู้เหมือนกัน ว่าคุณมารยาทงามเนี่ย เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้๓
-เกี่ยวสิ ก็พี่นี่แหละ แฟนใหม่ กานต์-
“เฮ้ย” + /เฮ้ย/ + เฮ้ย
-
เฮ้ย....(ด้วยคน :laugh:)
-
ยังเชียร์ศักดิ์อยู่ :serius2:
-
อ้าว เฮ้อ!! ((อีกแรง))
บอกรัก รับรัก แฟนใหม่ อย่างนี้หนูเจนหมดสิทธิแล้วอ่ะเนอะ
-
เฮ้ย
ด้วยตนนะครับ
-
เจริญจริงๆ
สงสัยที่บ้านน้องเจนจะขาดความอบอุ่นอย่างแรง
รักกานต์นะฮะ
:กอด1:
-
:oni2: เยี่ยมเลยพี่ไอซ์ ..เอ้ย ..ตัดบทไดแจ่มมาก o13
-
:m30: พี่ไอซ์เล่นแรงนะเนี่ย 5555555 กานต์งานเข้าแล้วครับ
-
ต้องแบบนี้ แรงดี ชอบ
-
น้องเจนแรงมากขอซะทีเหอะ :เตะ1:
-
:a6: :a6: :a6: :a6: :a6: :a6: :a6:
ตรูจาบ้าตาย...ศักดิ์ไปไหนอ่ะ มาเคลียร์ด่วน
-
Chapter XIII : Lonely (Part I)
-เกี่ยวสิ ก็พี่นี่แหละ แฟนใหม่ กานต์-
เฮ้ย o12พี่ไอซ์ เล่นงี๊ผมก็แย่สิ ทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ แล้วไหนจะเด็กจากคณะอื่นที่อยู่แถวๆ นั้นที่ดูเหตุการณ์นี้อยู่
ต่างก็หันมามองที่ผม เจน แล้วก็พี่ไอซ์หมดเลย จากตอนแรกๆที่โกรธเจน ที่อยู่ดีๆก็มาวีนใส่พี่รหัสผม
ตอนนี้กลายเป็นอายแทน แต่จะสายตาของใครก็ไม่ทำให้ผมใจเสียได้เท่ากับ สายตาของศักดิ์ ที่มองมา o2
“เอ่อ มันไม่ใช่”
๓อย่าบอกนะ ว่ากานต์... ไม่ใช่ ไม่จริงใช่ไหม ไม่นึกเลย นี่กานต์หลอกเจนมาตลอดเลยเหรอ :angry2:๓
/น้องคะ พี่ว่า ถ้าน้องจะอายสักหน่อยที่ทำตัวแบบนี้ ก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ น้องก็หน้าตาดี พี่ไม่เห็นว่า
น้องจำเป็นตรงไหน ที่ต้องมาไล่ตามผู้ชายแบบนี้นะคะ/
พี่รหัสผมขึ้นบ้างและครับ หลังจากงงๆไปพักใหญ่ :laugh:
๓แน่ล่ะค่ะ เป็นใครก็ต้องอาย แต่ไม่ได้อายที่ต้องมาตามคนที่รักหรอกนะ แต่อาย ที่ไม่รู้ว่าผู้ชายที่ตัวเองคอยตามน่ะ เป็นเกย์๓
+มันจะมากไปแล้วนะเจน ถ้ายังพอจะนับถือกันอยู่บ้าง พี่ว่าเจนกลับไปเถอะ แค่นี้ก็เห็นแล้ว ว่าทุกคนที่นี่เขาคิด
ยังไงกับเจน อีกอย่างถ้าไอ้คำว่า รัก ของเจนมันจริงเจนคงไม่ทิ้งกานต์มันไปหรอก กลับไปเถอะ อย่าทำที่นี่ให้เสื่อมเสียเลย+
ผมแทบไม่อยากเชื่อ บอกตามตรงว่าไม่เคยเห็นศักดิ์โกรธใครขนาดนี้มาก่อน กับผู้หญิงยิ่งแล้วใหญ่ ศักดิ์ที่อ่อนโยน
ตอนนี้กลับกลายเป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ :sad2:
๓ไม่ต้องรุมก็ได้ อย่าคิดว่าเจนจะกลัวนะ ขอบอกไว้อย่าง ไม่ว่าใครก็ตาม อย่าคิดว่าจะได้กานต์ไปอย่างง่ายๆ จำไว้ละกัน๓
นั่นสินะครับ ทำไมเจนถึงต้องคอยตามผมด้วย ทั้งๆที่ช่วงนี้ ก็ไม่ได้ทำงานเหมือนเมื่อก่อนถึงจะได้มีเงินไปให้
อีกอย่างเจนก็เป็นคนสวยมากคนนึง ขนาดเธอทำแบบนี้ที่สถาบันผม ก็ยังมีคนมอง ไม่ใช่ว่าจะมองในทางไม่ดีอย่างเดียว
แต่คนที่มองเธอด้วยสวยตาแบบที่ ผู้ชายมองผู้หญิงสวยๆ ก็มี
/กานต์ นั่นแฟนกานต์เหรอ/
“ :oแฟนเก่าอะครับ เรื่องมันผ่านไปแล้วอยู่ไปพูดถึงเลยครับ”
-งั๊น แสดงว่า เราจะพูดเรื่องใหม่ กันใช่ไหมครับ คุณแฟน- ได้ทีเอาใหญ่เลยครับ
“อย่ามาตลกพี่ รีบแก้ข่าวเลย คนอื่นเข้าใจผิดหมดแล้ว o12”
-ผิดอะไร ก็กานต์เพิ่งจะมาขอความรักพี่เมื่อกี๊นี้เอง แล้วพี่ก็รับแล้วด้วย เราต้องรับผิดชอบสิ-
/น้อยๆ หน่อยย่ะ ชั้นบอกให้น้องชั้นไปบอกแก ไม่ใช่มันไปบอกเองซะหน่อย อีกอย่าง ชั้นไม่ปล่อยให้น้องชั้นไปอยู่กับเสืออย่างแกแน่ๆ/
เสือ เสือเหรอ แสดงว่าพี่ไอซ์ต้องมีอะไรแน่ๆ แอลก็เคยบอกให้ระวังไว้ แต่ว่า ไม่น่านะ พี่ไอซ์ถึงจะกวน....
ไปสักหน่อย แต่ก็น่ารักดี เอ้ย นิสัยดี
+ :m16:กานต์!! กลับยัง+ เฮือก เอ่อลืมไปเลยว่า ศักดิ์ก็อยู่ด้วย แล้วทำไมต้องหงุดหงิดด้วยฟร่ะ สงสัยหาพี่รหัสไม่เจอ
กลับกะมันก่อนก็ได้ เดี๋ยวเป็นเรื่องขึ้นมาอีก
“เออ กลับก็กลับ พี่ไอซ์ พี่เอ๊าะ ผมกลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้เจอกาน บายๆ”
ผมหันไปลาพี่ไอซ์ กับ พี่เอ๊าะกลับบ้าน แต่สายตาพี่ไอซ์นี่ ผมไม่เข้าใจความหมายซะจริงๆ มันอ่านยากมากๆ
.
.
.
..
“ศักดิ์ๆ แวะกินไรก่อนป่าว หิวอะ”
+ตามใจดิ หิวก็กิน ไม่หิวก็ไม่ต้อง + ทำเสียงดุอีกละ อารมณ์ไหนของมันเนี่ย
“ก็ได้ งั๊นกินนะ อืม ไปกินที่โค้งละกันนะ กินไรดีอะ”
ที่หน้าสถาบันจะมีหัวมุมถนน น่ะครับ เป็นมุมถนน ที่จะมาบรรจบกับทางลงสะพานข้ามแม่น้ำพอดี
ตรงนี้จะมีทั้งร้านอาหาร จิ้มจุ่ม ก๋วยเตี๋ยว หรือแม้แต่ ร้านเหล้า(นี่มันหน้าสถาบันการศึกษานะ)
+อะไรก็ได้ ง่ายๆ ไม่เรื่องมาก+ มันประชดรึป่าวฟร่ะ ลองอีกที เดี๋ยวถ้ากระเงาะกระแงะกลับมานะ ได้เรื่องแน่
“เหล่าปั่นเลยมะ ร้านสักกรึ๊บ เนี่ยจะกินก็เข้าไปเลย :angry2:”
ชักทนไม่ไหวละครับ ต้องทำดุบ้างและ
+จะกินก็กินดิ ดุทำไมวะเนี่ย+ เออ ให้มันรู้บ้างว่าชักจะไม่พอใจละ
.
..
.
.
“เอ้า กินเข้าไป จะให้มันตายคาร้านรึไง”
ตั้งแต่นั่งมา มันก็สั่งแล้วก็ยกอย่างเดียวไม่คุยอะไรเลยครับ กับแกล้มก็ไม่แตะ
“ถามจริงเหอะ เป็นไรวะ ใครทำอะไรเมิงเนี่ย”
+ช่างมานเหอะ กานต์ กุถามอะไรหน่อยดิ+
“มีไรก็ว่ามา แต่ถ้าถามแล้ว เมิงต้องหายเป็นอย่างนี้นะ”
+เมิง คบกับ ไอ้พี่ไอซ์นั่น จริงดิ+
“จะบ้าเหรอ คิดได้ไงวะ แต่.. แต่ถึงจะใช่ เมิงก็อย่าเป็นอย่างนี้ดิ เราเป็น เพื่อน กันไม่ใช่เหรอ”
+อืม... น้องๆ ไฮ 3+
ดีมาก ซัดมันเข้าไปไอ้เหล้า เบียร์เนี่ย พอเมาแล้วไงอะ ลำบากใคร ถ้าไม่ใช่ผม
.
.
..
“ไง ไอ้บ้าศักดิ์ เมิงเมาแล้วใครลำบากล่ะ เอากุญแจห้องมา ตัวก็หนัก เหม็นก็เหม็น ไอ้เบียร์เนี่ย
กินแล้วมันได้ไรวะ อยากรู้นัก o12” บ่นไปก็เท่านั้นแหละครับ มันรู้เรื่องที่ไหน
“เอ้า นอนซะถึงห้องแล้ว กุจะได้กลับบ้านซะที”
ถึงห้องได้ก็ทิ้งศักดิ์มันไว้บนเตียงแหละครับ ไม่ไหว กว่าจะถึงได้ แล้วถ้าผมไปใครจะดูมันล่ะ ช่างเหอะ
ตอนผมไม่อยู่ มันก็คงเคยไปกินมามั่งแหละ กลับดีกว่า แต่ยังไม่ทันจะหันหลังเดินไปได้สักเท่าไหร่
+กานต์+ เออ เรียกเข้าไป ว่าจะกลับแล้วเชียว หันไปดูมันหน่อยก็ได้
+วันนี้นอนนี่เหอะ ศักดิ์เหงา นะครับ :m15:+
ตอนแรกก็ว่าจะปฏิเสธอยู่ แต่เห็นท่าทีของศักดิ์แล้ว ก็ทิ้งให้มันอยู่คนเดียวไม่ลงจริงๆ ไม่รู้ทำไม
“ก็ได้”
---------------------------------------------------------------------------------
ดูจาก reply คนบอร์ดนี้มีแต่โหดๆอ่า เค้ากลัว
-
ตอนนี้มีแววศักดิ์พระเอกแน่ๆ o13 :mc4:
-
555+ เริ่มเชียร์ศักดิ์แล้วนะ :a1:
พี่ไอซ์กะแอล ดูมีซัมติงกันอยุ่ด้วยอ่ะ
-
ดูจาก reply คนบอร์ดนี้มีแต่โหดๆอ่า เค้ากลัว
คนไหนโหด บอกมา เด๋วพี่จัดการให้จ้ะ :กอด1:
จัดการคนนี้คนแรกเลยดีกว่า
จับมา :จุ๊บๆ: ซะเรยยยย
พี่เพิ่งจะ 20 กว่า ๆ เอง เรียกป้าได้งายยย o9
v
v
v
-
ดูจาก reply คนบอร์ดนี้มีแต่โหดๆอ่า เค้ากลัว
คนไหนโหด บอกมา เด๋วพี่จัดการให้จ้ะ :กอด1:
ป้าคนนี้รึเปล่าฮะ
:laugh:
-
คิ ๆ ๆ ศักดิ์เหงา............. :o8:
มาม๊ะ...ปลอบห๊ายยยยยย :laugh:
-
มาอ่านแล้วนะคับ
-
ดูจาก reply คนบอร์ดนี้มีแต่โหดๆอ่า เค้ากลัว
คนไหนโหด บอกมา เด๋วพี่จัดการให้จ้ะ :กอด1:
จัดการคนนี้คนแรกเลยดีกว่า
จับมา :จุ๊บๆ: ซะเรยยยย
ยี่สิบกว่าๆเนี่ย เท่าไหร่อะ เรา 23 อ่านะ แก่มากๆ
-
แอบมาตามอ่านครับ
ไม่รู้จะเชียร์ใครดีเลยเนี้ย
555555555555555
รีบมาต่อนะงับ
ปล. นัทไม่โหดนะคับ พี่ไม่ต้องกัว :o8:
-
Chapter XIV : Lonely (Part End)
-กานต์ รอนานไหม- พี่ไอซ์ถาม
“ o12ไม่นานหรอกครับ แค่ครึ่งชม.เอง”
-อ้าว ก็อยู่ดีๆเราก็ชวนพี่ออกมาตอน 4 ทุ่มพี่จะเตรียมตัวทันไหมอะ- พี่ไอซ์ตอบหน้าระรื่น แต่ผมเนี่ยสิ หงุดหงิดจะแย่
“ถ้าจริงๆ แล้ว ถ้าไม่สะดวกพี่จะไม่ไปก็ได้นี่ครับ”
-เดี๋ยวๆ แค่นี้ก็โกรธด้วย ว่าแต่จะชวนพี่ไปไหนล่ะครับ-
“ไปไหนก็ได้ อยากไปเดินเล่น แล้วก็ไม่ได้โกรธด้วย อืม ช่างมันเหอะ พี่ไอซ์พาไปหน่อยดิ ที่ไหนก็ได้”
ถามว่าแค่ให้รอถึงครึ่งชั่วโมงเนี่ย ผมไม่อารมณ์เสียหรอกครับ เพราะผมก็โทรชวนปุบปับเอง แต่ที่หงุดหงิดก็คงไม่พ้นเรื่องของผม กับ ศักดิ์
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เออ นอนก็ได้ แต่ตอนเช้าจะรีบกลับนะ ต้องไปเปลี่ยนชุด :a12:”
+คร้าบ+ เออแปลกแฮะ แค่นี้ก็ยิ้มซะตาหยีเลย ว่าไปเวลามันเมาก็ตลกดีเหมือนเด็กๆเลย
ผมเอนตัวลงนอนข้างๆศักดิ์ ที่ตอนนี้นอนยิ้มแล้วมองมาที่ผม
“เฮ้ย ทำไรวะ” จากที่นอนอยู่ดีๆ ศักดิ์ค่อยๆเอามือมาโอบผมจากทางด้านหลัง
แค่กอดผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ แต่นี่เอาปากมางับที่ต้นคอด้วย มันไม่ปกติแล้ว
+กานต์ ศักดิ์รักกานต์นะ จะให้เป็นเพื่อน ศักดิ์ก็ทำไม่ได้ คบกับศักดิ์นะ+
“ศักดิ์มึงพูดอะไรออกมา รู้ตัวรึเปล่า เมามากแล้วนะ” :o
+ม่าย ศักดิ์ไม่ได้เมา นะ คบกับศักดิ์นะ+
“เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ แล้วก็ปล่อยได้แล้ว ถ้ายังไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก”
+แล้วทีทำไมวันนั้น กานต์ถึง+
“พอเลย หยุดพูดได้แล้ว”
+ก็มันจริง ถ้าวันนั้นกานต์ไม่ได้คิดอะไรแล้วทำไมถึงได้ยอ...+
เพี๊ยะ!!
.
..
....
ผมตบหน้าศักดิ์ไปทีนึง ดูศักดิ์ก็คงอึ้งๆเหมือนกันที่ผมจะกล้าทำอะไรแบบนี้ แต่จะให้ทำยังไงในเมื่อพูดกันดีๆ ก็แล้ว ถ้ายิ่งปล่อยเอาไว้ คนที่เจ็บ ก็คือตัวมันเอง
“เราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วนะ กุกลับดีกว่ายังไงก็นอนคิดให้ได้แล้วกัน อ้อ แล้วก็ ถ้ายังคุยกันไม่รู้เรื่องอีก ก็อย่าคุยกันอีกเลย”
พูดจบผมก็เดินออกมาจากห้อง ปล่อยศักดิ์มันไว้อย่างนั้น แล้วโทรหาพี่ไอซ์ทันที ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน โดยที่ไม่ได้ฟังว่าศักดิ์มันจะพูดอะไรต่อ
+ถ้ากานต์ต้องการอย่างนั้น+
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-กานต์ มีอะไรรึเปล่า พี่ว่ากานต์ดูไม่สบายใจเลยนะ- เป็นคำถามที่ดูธรรมดา แต่เมื่อคนที่ถาม เป็นพี่ไอซ์
มันทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจยังไงไม่รู้
“ช่างมันเถอะครับ แล้วก็ที่หงุดหงิดใส่เมื่อกี๊ขอโทษนะครับ แล้วนี่พี่ไอซ์จะพาผมไปที่ไหนอะ” ผมนั่งอยู่บนเวสป้าคันสวย
สีครีมส้มของพี่ไอซ์ พี่ไอซ์พาผมซ้อนท้ายนั่งมาเกือบ 15 นาทีแล้ว
-ไปบ้านพี่เอ๊าะไง พี่รหัสเรานั่นแหละ บ้านพี่เค้าเป็นบ้านสวนติดริมแม่น้ำ พี่ว่าเราลองไปดู น่าจะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง-
“คะ ครับ”
นั่งมาได้อีกไม่ถึง 5 นาทีก็ถึงแล้วครับ บ้านพี่เอ๊าะ อย่างที่พี่ไอซ์บอกไว้เลย บ้านหลังใหญ่น่าดู ติดริมแม่น้ำด้วย o13
*อ้าว มากันได้ไงน่ะ แล้วนี่ลุง แกพาน้องรหัสฉันไปไหนมายะ*
-โรงแรมมั๊งป้า พามาจากหลังมหาลัยนู่น ว่าแต่จะให้ตะโกนคุยกันหน้าบ้านงี๊ไง ยุงกัดโว้ย-
*เออใช่ๆ มาสิ เข้ามาก่อน จะมาก็ไม่บอกก่อน ดูสิพาน้องรหัสมาเจอฉันในสภาพนี้ ชิส์* เหอะๆ ขำดีเหมือนกัน
นี่ถ้าพี่ไอซ์ไม่ถาม สงสัยได้ยืนคุยกันอย่างนี้จริงๆ :laugh:
พี่เอ๊าะพาผมกับพี่ไอซ์ ไปนั่งตรงศาลาริมน้ำ แล้วยังเอาน้ำกับขนมมาให้อีก เราคุยกันหลายเรื่อง จากที่หงุดหงิด
รู้สึกดีขึ้นมาเยอะ ลืมเรื่องศักดิ์ไปเลย พี่เขาก็ถามว่าผมเป็นอะไรรึเปล่า แต่ว่าก็ไม่ได้ตอบอะไร เราคุยกันเรื่องสัพเพเหระ
จนถึง 5 ทุ่มครึ่ง ถึงได้กลับ พี่เอ๊าะบอกว่าคุยกับผมสนุกดี ไม่ค่อยได้เจอคนที่ต่อปากต่อคำด้วยได้นานขนาดนี้
อิอิก็ผมมันเก่งนี่เนอะ แล้วผมจึงได้ลากลับบ้าน โดยมีพี่ไอซ์รับเป็นสารถีอย่างเคย
แต่ขากลับพี่ไอซ์พาผมมาอีกทาง เห็นบอกว่า ถึงทางจะดูกันดารกว่า แต่ว่าไม่น่ากลัวเหมือนทางขามา ก็จริงครับ
ขามาผ่านป่าไผ่ด้วย เสียงต้นไม้เบียดกัน ได้ยินแล้วสยอง แต่จะว่าไป ทางนี้มันก็ไม่ต่างกันมากมาย แล้วยิ่งเวลาอย่างนี้ด้วย เฮ้อ
-เป็นอะไรไปเรา หนาวเหรอ อะทำอย่างนี้-
อะ พะ พี่ไอซ์เอามือมาจับมือผม เลื่อนไปกอดเอวไว้ แล้วยังเอามือของตัวเองมากุมมือผมไว้ เหมือนกันว่าผมจะคลายมือออกไป
ทำไมนะ กับคนๆนี้ ผมถึงได้รู้สึกแปลกๆมากขึ้นทุกที ตอนนี้มันเหมือนกับ ความหงุดหงิด ความสับสนทั้งหลายมันหายไปหมดแล้ว
ยิ่งนั่งนานเข้า บ้านคนก็ยิ่งลดน้อยลง คงเหลือไว้เพียง สวนต้นไม้ ดอกไม้เรียงรายอยู่สองข้างทาง กลิ่นหอมที่โชยมาจากต้นมะลิ
ถึงจะไม่หอมมากแต่ก็รู้สึกชื่นใจ เสียงจิ้งหรีดเรไร ส่งเสียงยามค่ำคืน แสงไฟจากโคมไฟน้อยๆข้างทาง สายลมโชยอ่อนๆ
ที่พัดผ่านเข้ามา ตอนนี้ ความเหน็บหนาวยามค่ำคืน ไม่สามารถทำอะไรผมได้ ไม่รู้เป็นเพราะไออุ่นจากคนข้างหน้า หรือเพราะ
อะไรกันแน่ รู้ตัวอีกที ผมก็เลื่อนแขนอีกข้างไปกอดพี่ไอซ์ไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ เสียงของแมลงต่างๆ ตอนนี้ดูเหมือนจะเบาลง
ที่ยังคงหลงเหลือและชัดเจน คือเสียงหัวใจของตัวผมเอง จะผิดไหมนะ ถ้าผมจะอยากรู้บ้างว่าเสียงหัวใจของคนที่อยู่ข้างหน้าเป็นเช่นไร
.
..
....
“หนาวจัง”
-หนาวมากมั๊ย-
“ก็... นิดหน่อย”
-ถ้างั๊น... ก็เข้ามาใกล้ๆสิ.... แถวนี้ผีดุด้วยนะ-
ผมเลื่อนตัวเข้าไปใกล้ๆ แล้วค่อยๆเอาตัวแนบไปกับแผ่นหลังที่กว้างและอบอุ่นของพี่ไอซ์ ได้ยินแล้ว เสียงของหัวใจของคนข้างหน้า
เสียงที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เสียงที่ดูเหมือนจะค่อยๆสอดประสานเป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงที่ดังจากหัวใจของผม :o8:
.
...
.
ผีเหรอ.. ใครเชื่อ....... ก็บ้าแล้ว
---------------------------------------------------------------------------------------------
ขออภัยที่หายไปนานนะครับ อย่าเพิ่งลืมกันซะก่อน บายๆ :bye2:
-
รอตอนต่อ ไป นะค่ะ
:oni3:
-
ศักดิ์จ๋า :sad2:
-
จะให้กลับไปเป็นเพื่อนศักดิ์คงทำไม่ได้แล้วล่ะ เศร้า :sad2:
-
สงสารศักดิ์อะ พี่ไอซ์ดูมีลับลมคมในยังไงบางอย่างก่ะแอลอ่ะ
แล้วมาต่ออีกน้า :a1:
-
ก็บอกเค้าไปว่ามีความรักกะคนอื่นแล้ว
-
o13...ตามมาอ่านจนทันแล้ววว.. o13
ว่าแต่ใครคือ..พระเอกกันนะ...
-
สงสารศักดิ์อ่ะ :o12:
-
Chapter XV : Crazy
:serius2: ไรฟร่ะ 3 วันแล้วนะ ศักดิ์มันเป็นอะไรของมัน คุยด้วยก็ไม่คุย ผมได้แต่บ่นในใจคนเดียว ก็ไม่ว่าจะทำอะไร
ศักดิ์เหมือนพยายามหลีกเลี่ยงที่จะไม่คุยกับผม ตอนแรก เสาร์อาทิตย์ ก็นึกว่าไม่มีอะไรเพราะไม่ค่อยได้เจอ
โทรไปก็ไม่รับ แต่มาวันนี้ คุยด้วยก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน แล้วถ้ามีเรื่องจำเป็นก็คุยผ่านคนอื่นมากอีกที ขนาดบอยเองยังสงสัย
ว่ามีอะไรกันอีกแล้วหรือไง นั่น เจ้าตัวมาพอดี ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องละก็ มีเรื่องแน่
“ศักดิ์” เงียบ
“ศักดิ์” ยังเงียบอยู่
“ศักดิ์ ถ้ายังไม่หยุดคุยกันดีๆ ก็ไม่ต้องมาคุยกันอีกตลอดไปเลย ต้องการแบบนี้ใช่ไหม” o12ทีนี้หยุดได้นะ
“ศักดิ์ เป็นอะไร ทำไมต้องหลบหน้าด้วย”
+หืม เปล่านี่ คือช่วงนี้ศักดิ์ยุ่งๆน่ะ+
“โอเค ได้ แล้วทำไมคุยกันไม่มองหน้ากานต์” ผมถามพร้อมกับเอามือไปจับไหล่ของศักดิ์ไว้ คราวนี้ถึงได้ยอมหันหน้ามาคุยกันดีๆ
“ศักดิ์ ถ้าเป็นเพราะเรื่องวันนั้น กานต์.... กานต์ขอโทษนะ กานต์รู้ว่าพูดแรงไป”
+กานต์ไม่ต้องขอโทษหรอก วันนั้นศักดิ์เมามาก ถึงจะไม่รู้ตัวว่าทำอะไรไปบ้าง แต่มันก็พอนึกได้บางอย่าง ศักดิ์ ขอโทษนะ+
“ไม่ได้ดิ ไม่ได้ กานต์ผิด จริงๆกานต์ก็น่าจะรู้ว่าศักดิ์เมา ถึงได้พูดอะไรแบบนั้น”
+ไม่ๆ เรื่องนี้กานต์ไม่ผิดจริงๆ แต่ที่ศักดิ์+
“พอเลยๆ ขอโทษกันอยู่เนี่ย เดี๋ยวได้ทะเลาะกันแทนจนได้ เอาไงดีนะ... อืม... เอางี๊ละกัน กานต์อยากดูหนังอะ เพิ่งเข้าวันนี้เลย
เดี๋ยวกานต์เลี้ยงหนัง ส่วนศักดิ์ก็เลี้ยงข้าว แล้วก็ถือว่าขอโทษกันไปหมดแล้วโอเคปะ o13” ทีนี้ละยิ้มใหญ่เลย ไอ้ตัวดี ดูทำเข้า
ผมละอยากจะกัดแก้มมันจริงๆ เอ่อ... ไม่ใช่ ไม่ใช่สิ
“เอ้า ยิ้มอยู่ได้ จะไปไหม ห้อยเอ๊ย”
+ไปๆ ไปดิ... อ้าวเฮ้ย พูดงี๊ เจอเตะแน่ มาเลยนะ :oni1: :oni1:+ อิอิ ใครจะไปอยู่ให้เตะล่ะ และแล้วผมก็ได้เล่นวิ่งจับกับศักดิ์มันอีกรอบจนได้
.
...
..
.
อุ๊บ!!! โอยชนใครเข้าเต็มๆเลย อ้าว o2
“พี่ไอซ์” เฮ้อ รอดตัวไป ดีนะไม่ไปชนพวกเด็กวิศวะเข้า ไม่งั๊น ได้เรื่องแน่เลย แต่... ดูท่า คงไม่ต้องถึงมือเด็กวิศวะแล้วมั๊ง
ก็ไหง พี่ไอซ์ทำหน้าดุงี๊อะ
-เล่นอะไรกันอยู่ ดูน่าสนุกดีนะครับ พี่เล่นด้วยได้มั๊ย- เอ่อ มาถามจะเล่นด้วย แต่หน้าตานี่ ไม่เหมือนคนจะอยากเล่นอะไรเลยนะเนี่ย
“อ่อ คือ เรา ผมหมายถึง กานต์กับศักดิ์กำลังจะเลิกพอดีเลย แล้วพี่ไอซ์มีอะไรรึเปล่า”
-ถ้าพี่ไม่มีอะไรก็คุยกับเราไม่ได้รึไง-
“ไม่ใช่อย่างนั้น พี่เป็นไรเนี่ย :angry2:” ทำไมต้องทำเสียงดุด้วย ชักไม่พอใจแล้วนะ
-คือพี่จำได้ว่า วันนี้หนังที่เราอยากดูเข้าไม่ใช่เหรอ ปะ ไปดูกัน นะค้าบ-
เวรกรรม จะให้ทำไงละทีนี้ สงสัยคงต้องปฏิเสธไป ก็นัดกับศักดิ์ไว้ก่อนแล้วนี่ ถึงยังไงก็เถอะ ผมก็เป็นคนรักษาคำพูดนะ
ถึงจะเคยบอกพี่ไอซ์ว่าอยากดู แต่ไม่ได้บอกด้วยซะหน่อยว่าจะมาดูด้วยกัน
+ถ้างั๊น ผมขอตัวก่อนละกัน อ้อ กานต์ แล้วเรื่องที่คุยน่ะ ไว้เมื่อไหร่ก็ได้ กานต์ไปกับพี่ไอซ์ก่อนเหอะ+ อ้าว ทำไมทำงี๊อะ ดี
ต้องการแบบนี้ใช่มะ ได้
“ก็ได้ ถ้างั๊นก็ไว้เจอกันนะ ปะคับพี่ไอซ์ หิวแล้วด้วย เดี๋ยวไปหาอะไรกินกันด้วยนะคับ” พูดจบ ผมก็ดึงมือพี่ไอซ์เดินออกมา
จากตรงนั้นเลย ไม่อายด้วยถึงใครจะมองก็เหอะ ก็อยากให้มาด้วยกันเองนี่ ทำถึงขนาดนี้คงจะพอใจแล้วนะ
.
..
.
....
.
ระหว่างที่เรากำลังดูหนังกัน อยู่ดีๆพี่ไอซ์ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ถอนหายใจทีนึง แล้วก็เดินออกไป สงสัยคงจะมีธุระอะไรแน่ๆ
ถึงได้ออกไปคุยข้างนอก หนังกำลังสนุกเลย เสียดายแทน :m12: หนังฉายไปสักพัก พี่ไอซ์ถึงได้เดินกลับมา
พอหนังจบก็เลยไปกิน ชาบูกันต่อ ระหว่างนั่งกิน ก็มีผู้ชายคนนึงหน้าตาดีมาก ผมยาวๆ ใส่แว่น ดูแล้วยังกะหนุ่มเกาหลีเลย
และผมก็รู้สึกว่า เขาจะนั่งมองผมอยู่ตลอด และพี่ไอซ์ก็น่าจะรู้สึกได้เหมือนกัน
“พี่ไอซ์กินน้ำไรอะ เดี๋ยวไปเติมให้”
-อื้ม ไม่ต้องๆ เดี๋ยวพี่ไปเติมให้ เราจะกินน้ำไรอะ-
“เอามาเหอะน่า เดี๋ยวไปเอง มันแน่นอะ ขอไปเดินให้มันขยับบ้างเหอะ”
-ก็ได้ งั๊นพี่ขอ.. น้ำใจจากกานต์ ละกัน-
“แหวะ เดี๋ยวจะเอาน้ำเปล่ามาให้ เขาว่าแก้เลี่ยนดีนัก :oak:”
ผมเดินมาจนถึงบาร์น้ำ ระหว่างที่กดน้ำอยู่ผู้ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็ยิ้มให้ ตามมารยาท มีคนยิ้มให้เราก็ต้องยิ้มตอบอยู่แล้ว
แล้วผมก็กดน้ำต่อ ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ
*สวัสดีครับชื่อ บาส ครับยินดีที่ได้รู้จักครับ* เหอๆ มาขนาดนี้แล้วจะไม่ตอบก็ยังไงอยู่
“ครับ กานต์ ครับ เช่นกันครับ”
*จริงๆนะครับ ตอนแรกนึกว่า จะยินดีอยู่ฝ่ายเดียวซะแล้ว*
“เอ่อ ครับ” มาแปลกแฮะคนนี้ อ้าวแล้ว พี่ไอซ์หายไปไหนแล้วหว่า
*ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่า มากับเพื่อนหรือว่าพี่หรือครับ*
-แฟน แล้วแฟนก็ขี้หึงมากด้วย o18- ง่ะพี่ไอซ์มาได้ไง
*อ้อ เหรอครับ อืม..ผมไปทานต่อดีกว่า ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ*
“พี่ไอซ์ ไมไปบอกเขาว่าเป็นแฟนอะ”
-แล้วถ้าพี่ไม่บอกไปอย่างนั้น เขาจะไปไหมล่ะ หรือว่าชอบ-
“พี่เป็นอะไรของพี่อีกอะ ไม่เล่นนะแบบนี้อะ”
-พี่ก็ไม่ได้เล่น เรานั่นแหละเป็นอะไร นิดหน่อยก็หงุดหงิดใส่พี่-
“ไม่ ได้ เป็น อะ ไร คิดเงินเลยแล้วกัน ผมอิ่มแล้ว”
.
..
..
.
พี่ไอซ์ขี่รถมาส่งผมหน้าบ้าน ระหว่างทางเราไม่ได้พูดอะไรกันอีก บรรยากาศทุกอย่าง ดูมันผิดจากวันนั้นไปหมด
“ขอบคุณนะครับ ที่มาส่ง บายครับ”
-เดี๋ยว กานต์ พี่ขอโทษ-
“พี่ไอซ์ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ ผมงี่เง่าเอง”
-ไม่ๆ กานต์คุยกับพี่ก่อนสิ-
“อย่าเพิ่งเลยครับ คุยกันตอนนี้ก็ทะเลาะกันเปล่าๆ”
-ก็ได้ แต่พี่ขอถามอะไรเราอย่างสิ-
“ครับ :confuse:” ผมหันกลับมา รอฟังคำถามของพี่ไอซ์
-กานต์ ชอบพี่บ้างไหม :o-
----------------------------------------------------------------
:pig4: ขอบคุณที่รอ และติดตามครับ
สำนึกผิดแล้วเน่อ :o12:
-
ไม่ชอบบบบบบบบ คนอ่านชอบศักดิ์ :o12:
-
อย่างเพิ่งตอบไปน่ะกานต์ เรืองของไอซ์กะแอลยังคลุมเคลืออยุ่อ่ะ แด๊วได้มีน้ำตากันมั่งล่ะ ให้กระจ่างก่อนยังไม่สาย
ป๋อหล๋อ ...สงสารศักดิ์ อุส่าห์ตามเฝ้ามาตั้งหลายปี :o12:
-
สงสารศักดิ์อ่ะ :sad2:เชียร์ศักดิ์ได้ไหมอ่ะ :sad2:
-
เลือกไม่ถูก เหอๆ :เฮ้อ:
-
Chapter XVI : Is it love.
:serius2:โทร... ไม่โทร....โทร.....ไม่โทร จะนอนก็นอนไม่หลับ บอกตรงๆว่ารู้สึกดี ดีมากๆด้วย กับคำถามที่ผมไม่
คิดว่าจะได้ยินเร็วขนาดนี้ของพี่ไอซ์ กับคนๆนึง ที่ถึงแม้ว่าจะรู้จักกันได้ไม่นาน แต่กลับทำให้รู้สึกว่า เหมือนจะ
เคยรู้จักกันมาก่อน นั่นเลยทำให้ผมตอบคำถามของพี่ไอซ์ได้ไม่ยากเลย แต่ที่ต้องมานอนคิดว่าจะโทรไปดีไหม
เพราะคำถามที่สอง ที่ผมไม่มีคำตอบให้พี่ไอซ์ต่างหาก รอหน่อยเถอะครับพี่ไอซ์
ไม่นาน
ผมจะตอบคำถามข้อนั้นของพี่เอง :a12:
.
..
....
..
.
ฟู่ว์........
“อืม......”
-ถ้ายังไม่ตื่นอีก จะจุ๊บละนะ- เฮ้ย เสียงนี่มัน
“พี่ไอซ์ มาได้ไงเนี่ย”
- ก็เดินขึ้นมาปกติแหละ แต่เดินมาเงียบๆ ไม่งั๊นคงไม่ได้เห็น กานต์นอนน้ำลายไหลงี๊หรอก 55 :m20:+-
ง่ะ ผมเอามือเช็ดที่หน้าตัวเองเสร็จแล้วถึงได้คุยต่อ
“ไม่ต้องหัวเราะเลย แล้วที่ถามอะ หมายความว่า ขึ้นมาห้องกานต์ได้ไง”
-พี่ก็ขอแม่กานต์ขึ้นมาดิ ก็บอกว่านัดกันไว้แล้ว พี่จะให้กานต์ช่วยพี่ทำงานตอนเช้า แต่กลัวไม่ตื่น เลยให้พี่มารับ-
“แล้วแม่ก็เชื่ออะนะ”
-ไม่มั๊ง จริงๆแล้วพี่บอกว่า จะมารับแฟนไปเรียนพร้อมกัน :m9:-
“อย่ามากวนเมื่อวานไม่ได้บอกซะหน่อย ว่าจะเป็นแฟนด้วยขี้จุ๊นี่หว่า แล้วนี่กี่โมงแล้วอะคับ”
- 8 โมงครึ่ง อีก 30 นาทีเข้าเรียนครับผม –
“เฮ้ย งั้นรอเดี๋ยวพี่ อาบน้ำแต่งตัวแป๊บ”
ลุกขึ้นจากที่นอนได้ก็ถอดเสื้อโยนลงตะกร้าแล้วก็หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเลย อาบน้ำเสร็จ พันผ้าเช็ดตัวออกมา
ก็เห็นพี่ไอซ์นั่งมองอยู่แล้ว
“ :-[มองไรอะ จะแต่งตัว หันไปทางอื่นหน่อยดิ”
-มอง...กานต์ พี่ไม่เคยคิดเลยว่า จะได้เห็นกานต์แต่งตัวแบบนี้ ทั้งตัวมีแต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แถมยังมีหยดน้ำตามตัวอีก –
“เหอๆ” ผมว่าพี่ไอซ์ดูแปลกๆ นะวันนี้ แต่ช่างเถอะรีบแต่งตัวดีกว่า แต่ก่อนแต่งตัวขอให้ผมแห้งก่อนละกัน
แต่ระหว่างที่กำลังนั่งเอาพัดลมเป่าผม พี่ไอซ์ก็เข้ามากอดจากทางด้านหลัง
“พี่ไอซ์ ทำไรอะ o12”
- ก็ กอดแฟนไง ไม่ได้เหรอ แต่ว่าน่ารักขนาดนี้ แค่กอดคงทำไม่ได้แล้วมั๊ง –
ยังไม่ทันพูดจบพี่ไอซ์ก็เอามือลูบตามตัว ตามแขน ไปจนถึงหน้าอก ยอมรับเลยว่าพี่ไอซ์เก่งจริงๆ แต่ในหัวใจผม
มันเหมือนกับว่ามันแปลกๆยังไงอยู่
“ไม่ครับ พอเถอะครับพี่ไอซ์”
-ทำไมล่ะ รังเกียจพี่เหรอ- พี่ไอซ์พูดน้ำเสียงปกติ แต่หน้าตานี่ดูแล้วคงไม่พอใจเหมือนกัน
“เปล่าครับ แต่กานต์รู้สึกว่า มันยังไม่ใช่ อย่างน้อย ก็ไม่ใช่ตอนนี้”
-งั๊น กานต์แต่งตัวไปนะ เดี๋ยวพี่ไปรอข้างล่าง-
“ไม่ต้องหรอกครับ พี่ไอซ์ไปก่อนได้เลย เดี๋ยวกานต์จะนั่งวินมอไซต์ไป ไม่งั๊นเข้าเรียนสาย เจ๊จะด่าเอา”
-ครับ งั๊นพี่ไปละ พี่ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ต้องไปเอาของที่หอเพื่อนก่อน-
.
..
.
...
พี่ไอซ์ กลับไปแล้ว ทำไมนะ จริงๆแล้ว สำหรับคนที่เรียกว่าแฟน แค่นี้มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่สำหรับพี่ไอซ์
วันนั้น พี่ไอซ์ถามว่า ชอบพี่บ้างมั๊ย ถามว่าชอบมั๊ยก็ตอบได้เลยว่า ชอบ แต่ที่ถามว่า รักไหม อันนี้ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
ทำไมนะ กับคนบางคน ทั้งๆที่ไม่ใช่แฟน แต่เรากลับยอมได้มากมาย ทั้งๆที่กับคนที่เกือบจะเรียกได้ว่าแฟน เราก็เลือกที่จะหยุดอยู่แค่นี้
“แคทๆ วันนี้แอลไม่มาเหรอวะ แล้วใครจะสรุปเรื่องที่หามาอะ :m16:” วันนี้เป็นวันสรุปรายงานกลุ่ม แต่แอลกลับไม่มา
ทั้งๆที่เสนอตัวไว้ว่า จะเป็นขอพรีเซนต์เอง
*นั่นสิ ทุกทีฉันไม่เคยเห็นแอลมาสายนะ วันนึ้คงไม่มาแล้วมะ.... นั่นไงมาพอดี สายไปตั้ง ชั่วโมงนึง*
--มาแล้วๆ แต่ว่าให้ใครรายงานแทนได้ไหมอะ วันนี้มันเหนื่อยๆอะ— เวรกำ :sad2: มาแล้วก็นึกว่าจะมารายงาน แต่กลับขอให้คนอื่นทำแทนซะงั้น
“ได้ๆ เดี๋ยวเราเสนอเอง”
--ขอบคุณนะ แต่ไม่ได้ขอบคุณเรื่องนี้นะ เรื่องอื่น —
“:confuse:หืม เรื่องไรอะ เรายังไม่ได้ทำอะไรให้เลยนะ”
-- ทำแล้ว แต่กานต์ไม่รู้หรอก เอาเป็นว่าขอบคุณแล้วกัน –
.
...
..
.
.โห รอด้วยดิ สองคนนั้นน่ะจะรีบเดินไปไหน. บอยวิ่งตามมาพร้อมกับศักดิ์
*อ้าวนี่ฉันก็นึกว่าพวกแกลงไปแล้ว กำลังจะไปเดินหาเนี่ย ปะกินข้าวกัน แล้วก็ มีเรื่องจะคุยด้วย*
“อะ ว่าไงแคท มีไรก็พูดมา”
*คือ อย่างนี้นะ วันมะรืนนี้ ก็คือวันเสาร์นี่อะ ฉันจะไปเยี่ยมคุณตาที่บ้านเพ มีใครสนใจจะไปด้วยกันมั๊ยเจ้าคะ :m12:*
“ระยองเหรอ อืม ระยอง บ้านเพ ตรงบ้านเพก็ เสม็ด ไปดิๆ ไปกันนะทุกคน ไปเที่ยวกัน :oni1: :oni1:” เหอๆ ออกนอกหน้าไปหน่อย
แต่อยากไปนี่ครับ ก็เคยไปที่ไหนล่ะ เกาะอะ
*สรุป มีฉัน กานต์ ตั้ม รายนี้ฉันถามตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เหลือคุณท่านๆ แหละค่ะจะไปมั๊ย อ้อไม่ใช่สิ เหลือศักดิ์คนเดียว
จะไปไหม เพราะว่าบอยต้องไป ย้ำนะว่า แกต้องไป ห้ามปฏิเสธ แล้วก็ไม่ต้องถามด้วยว่า เพราะอะไร ว่าไง ศักดิ์ ไปมั๊ย*
+อืม ไปสิถ้าไปกันทุกคน ก็ไปสิ+
*อ๋อเหรอ ไม่ใช่ว่าเพราะมีใครบางคนไปรึเปล่า ถึงได้ยอมไปด้วยง่ายๆ :m14:”
+งั๊นไม่ไปละ+
*ต๊าย คนหล่องอน โอ๋ แต่ช้าแต่ ฉันล้อเล่นน่ะ สรุปว่าไปทุกคนนะ แล้วเตรียมตัวให้พร้อมล่ะ เราจะออกจากสถาบัน
แปดโมงตรง โดยสารถีส่วนตัวของอะชั้นเอง คุณชายตั้มไง*
“โอเค ตามนั้น เออ แล้วก็พรุ่งนี้ไม่มีเรียนใช่มะ งืมๆ งั๊น เจอกันอีกทีก็วันเสาร์เช้าเลยละกัน อิอิ เสม็ด ไปเสม็ด”
*ถูกต้องเจ้าค่ะ ไปเสม็ดขอให้เสร็จๆทีเถอะ สาธุ*
.ให้มันน้อยๆหน่อย แกน่ะผู้หญิง.
*แล้วไงยะ อายุปูนนี้แล้ว ยังไม่เคยเลย อิอิ ล้อเล่นย่ะ แล้วเจอกันนะ บายๆ*
“บาย” หุหุ เสม็ดเหรอ ถ้าได้ไปกับคนที่รู้ใจ คงจะดีไม่น้อยเลยจริงๆ :o8:
-
พี่ไอซ์ค้างเลยวิ่งไปหาแอลเรอะ :o ปลดดดดดดดดดดดดดดดด ศักดิ์เท่านั้น :oni1:
-
:sad2: อย่านะ อย่าเปินอย่าง Re:บนพูดน่ะ ไม่งั้นเรื่องยุ่งตามมาเพียบ o2
-
ย่องมาดัน :m32:
รอตอนต่อไปอยู่จ้ะ ไปเสม็ดเสร็จทุกราย :laugh:
-
มารออ่านตอนต่อไปคับ
-
Special Chapter II : L.
:เฮ้อ:เฮ้อออ เปิดเทอมแรก กับชีวิตมหาวิทยาลัยอีกครั้งแล้วสิ ผมยังจำวันแรก ที่ก้าวเท้าเข้ามาสู่รั้วแสดดำแห่งนี้ได้ดี
ที่จำได้ไม่ใช่ว่าเพราะผมอยากจะเรียนที่นี่สักเท่าไหร่หรอก แต่ที่จำได้แม่นก็เพราะว่า ที่แห่งนี้ เป็นสถานที่ ที่ผมได้เจอ.. คนที่ผมรัก
/ขอโทษครับ คือว่า.../ สุดยอด คนอะไรไม่รู้ โดนใจชะมัด ตอนแรกเห็นด้านหลัง ก็ไม่นึกว่าจะหล่อขนาดนี้ ทำไมนะถึงได้.. :o8:
-ว่าไงครับ นาย...น่ารัก- เฮ้ย ทักกันอย่างนี้เลยเหรอ อย่างนี้ได้เสีย
/คือว่า งานคณะวิทย์ ไปทางไหนเหรอรู้ป่าว/
-อยู่ตึกโรงอาหารมั๊ง เรากำลังจะไปพอดีเลย ไปด้วยกันสิ-
ระหว่างทางเราได้คุยกันมากมาย ยิ่งนานวัน เราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้น จากคนรู้จัก เป็นเพื่อน จากเพื่อน เป็นแฟน
ชีวิตรักของเราทั้งคู่มีความสุขมาก เราเรียนด้วยกัน ทั้งๆจะอยู่คนละห้อง แต่เราก็จะสลับกันไปเรียนด้วยกันเสมอๆ
อีกทั้งเพื่อนๆก็ไม่ได้รังเกียจอะไร มีแต่จะแซวๆนิดหน่อยก็เท่านั้น เทอม 1 ผ่านไป คะแนนของผมออกมา
ในระดับที่ต่ำมากๆ ทั้งๆที่เราก็ต่างติวให้กันเสมอ ดูแล้ว ผมคิดว่ายังไงผมก็คงเอาเกียรตินิยมไปฝากพ่อกับแม่ไม่ได้แน่ๆ
ทางเดียวที่จะทำได้คือต้องสอบแล้วเข้าใหม่ ส่วนเรื่องความรัก แน่นอนเราคุยกันแล้ว ยังไงเราก็ยังมีกันและกันแน่นอน
แต่วันเวลาเปลี่ยนไป หัวใจคนก็เปลี่ยนตาม ไม่รู้ว่าทำไม เขาคนนั้นของผมถึงได้มีท่าทีเปลี่ยนไป
ทั้งๆที่ก่อนหน้าเปิดเทอม ก็ยังรักกันดีๆอยู่ จนวันหนึ่ง ทั้งๆที่เราก็นั่งกินข้าวด้วยกัน คุยกันอยู่ แต่ตาของเขา
กลับมองไปที่อื่น มองตามไปถึงได้รู้ว่า มีเด็กเข้าใหม่หน้าตาพอใช้นั่งอยู่ ถ้าเดาไม่ผิด เด็กคนนี้แน่ๆ ที่ทำให้ เขา เปลี่ยนไป
/น่ารักดีนะ/
-อืม เอ้ย อะไร อะไรน่ารัก-
/ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่อง เด็กคนนั้นไง ที่นั่งดูอยู่นานสองนานน่ะ น่ารักดีนะ อย่างนี้มันน่า.../
-น่าอะไร ว่าไง-
/เปล๊า/
-อย่าไปทำอะไรเขาล่ะ-
/จะบ้าเรอะ นี่คิดว่าเราเป็นคนยังไงกันแน่ แต่แหม ไม่ทันไรก็ปกป้องกันเลยนะ คอยดูเถอะ/
-อะไร แอลจะทำอะไร-
/ล้อเล่นน่า แอลจะไปทำอะไรเขาล่ะ สมมติว่าถ้าชอบจริงๆ แอลก็คงไม่ทำอะไรหรอก
เพราะน้องเขาคงไม่รู้เรื่อง จริงมั๊ย/ o18หึหึ คิดเหรอว่าจะไม่ทำ
ผมใช้ประโยชน์จากการที่เรียนในรุ่นเดียวกับน้องเขา ทำตัวให้เหมือนกับว่ารุ่นเดียวกัน แล้วก็ตีสนิท
จนถึงวันที่ผมคิดว่า วันนี้ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเด็กคนนี้มีอะไรดี เพราะปกติ ต่อให้เจอคนหน้าตาดีขนาดไหน “แฟนผม”
ก็ไม่เคยมีท่าทีว่าจะสนใจเลยสักนิดเดียว แต่ที่ไหน สุดท้ายกลับโดนต่อยกลับมาซะงั้น ทั้งๆที่ตอนนั้น
มีตัวอะไรไม่รู้เกาะที่ไหล่ของน้องเขา เราก็หวังดีจะดึงออกให้ แต่กลับคิดซะว่าเราจะทำมิดีมิร้ายเขาซะอย่างนั้นแหละ
แถมกลับมา ก็โดนว่ายกใหญ่ หาว่าเราคิดร้ายกับน้องเขา ตอนแรกก็ว่าจะโกรธเหมือนกัน แต่ก็ยอมกันได้
ก็สุดที่รักรับปากว่า จะไม่ยุ่งกับเด็กคนนี้อีกต่อไป
คิดว่าจบแล้วใช่ไหม ยัง ยังมีอีก
ชีวิตของผมก็ยังดำเนินต่อไป จนอยู่มาวันหนึ่ง อยู่ดีๆก็มีเพื่อนมาบอกว่า แฟนของแกน่ะเที่ยว
ไปตะโกนต่อหน้าใครต่อใครว่า “กานต์น่ะแฟนผม” ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ แต่ “ความเชื่อใจกัน
มันก็เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับคนที่ รักกัน ไม่ใช่เหรอ” :sad4:
ใช่ ความเชื่อใจ เป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับคนที่รักกัน แต่มันจะไม่มีประโยชน์ ถ้าความเชื่อใจนั้น
มันมีให้กับ คนที่ไม่สมควรไว้ใจ ไม่นานมานี้ ผมเพิ่งจะได้รู้ว่า คนที่ตัวเองเรียกว่าแฟน กลายเป็นแฟนคนอื่นไปแล้ว
จากปาก ของตัวเขาเอง บอกได้คำเดียว ว่ามันเจ็บ เจ็บไปถึงส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ คำสัญญา ความผูกพันธ์
มันไม่มีค่า ไม่มีความหมายเลยใช่ไหม
เสียใจ ผมเสียใจ และจมอยู่กับตัวเองอยู่นาน แต่วันนี้ ผมจะไม่ยอมเสียใจคนเดียวอีกต่อไป
และนอกจากที่จะไม่เสียใจแล้ว ผมจะต้องได้คนที่ผมรัก กลับคืนมาด้วย ผมไม่สนใจหรอก ว่าใครจะต้องเจ็บ
จะต้องช้ำมากมายแค่ไหน เพราะผมเองก็เจ็บมา แต่ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร เพื่อนๆที่รู้เรื่องก็เคยเตือน ว่าถ้าหากผม
คิดจะทำสงคราม สงครามที่มีแต่ความเจ็บช้ำ มันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าเราได้ชัยชนะบนความว่างเปล่า
หากเราทำเขาเจ็บ สักวัน เขาก็จะต้องเอาคืน แล้วใครกลัวล่ะ ไม่ใช่ผมแน่ๆ ถ้าเขาคิดจะเอาคืน เขาก็จะต้องโดนกลับไปมากกว่านั้น
อีกอย่าง ผิดด้วยหรือ ที่ผมจะทวงทุกๆสิ่ง ที่มันเคยเป็น “ของผม” คืนมา ผิดด้วยหรือ ที่ผมจะทวงคืน
“ความรัก” ที่ผมเคยได้รับ อีกไม่นานหรอก ที่รัก เราจะต้องได้กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข อีกไม่นาน หรอก
เราจะต้องเป็นเหมือนเดิม แอลสัญญา
“เราจะต้องกลับมารักกันเหมือนเดิมนะ ไอซ์ ” :L1:
-
โอ้ววววววววววววววววววววววววววววววว
มีสัญญากันด้วย
น่าร้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :man1:
-
เอาไปเลยยยยยยยย ศักดิ์จะได้หมดคู่แข่งสักที :laugh:
-
เง๊อ...เบื้องหลังแอลนี่น่าเห็นใจอ่ะ ไอ้ไอซ์เมิง o12
แต่ที่น่าสงสารสุดน่าจะเป็นกาน์ตน่ะ เพราะไม่ได้้รู้เรื่องรู้ราวกะเค้าดันโดนฉุดเข้ามาร่วมสงครามด้วยซ่ะงั้น
-
Chapter XVII : Fact.
ตี๊ด...........ตี๊ด...............ตี๊ด.................ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด...ตี๊ด...
o12โทรไปหลายทีแล้วนะ ทำไมไม่รับ คนอุตส่าห์จะชวนไปทะเลด้วยซะหน่อย ชิส์ เดี๋ยวถ้าอีก 5 นาทีไม่โทรกลับนะ เป็นเรื่องแน่
.....
..
.
....
..
พอกันที นี่มันครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ดีไม่โทรก็ไม่ต้องคุย ไม่ชวนแล้ว จะไปโดยไม่บอกด้วยคอยดู คนอะไร ถ้ารู้ทีหลังว่าแอบหนีเที่ยวนะ ไม่ต้องมาคุยกันเลย
/ฉันไม่มีวันที่จะรับสายเธออีก จะหลีกหนีไปให้ไกลสุดสายตา/ :t3: ฮ้าวววว โทรมาแต่เช้ามืดเลยแฮะยัยแคทนี่ บอกให้ปลุก 6 โมงไหงโทรมาตอนนี้... อ้าวไม่ใช่ ใครกัน?
“กานต์พูดครับ”
-กานต์ ฮึก กานต์ ช่วยเราด้วย-
“เฮ้ย ใครอะ แล้วให้เราช่วยอะไร”
-กานต์ เราแอลนะ กานต์ เราไม่รู้จะบอกใครได้ กานต์ช่วยเราที-
“แอล แอลเป็นไร แล้วให้เราช่วยยังไง บอกมาสิ เร็วๆสิแอล :o”
-กานต์มาหาเราที่ห้องหน่อยสิ ตอนนี้เลย เราพูดอะไรมากไม่ได้ กานต์มาด้วยนะ ฮึก ฮึก-
“ได้ๆ หอสีเขียวหลังสถาบันใช่มั๊ย อย่าเพิ่งทำอะไรนะ เราจะรีบไป”
-ขอบคุณกานต์ เร็วๆนะ กานต์-
ไม่รู้ว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น แต่ดูจากเสียงปลายสายแล้ว มันต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ จะว่าไปแอลก็ไม่น่าจะมีอริที่ไหน แล้วใครทำอะไรแอล ช่างเถอะ ตอนนี้ต้องรีบไปก่อน แต่จริงๆ แล้วผมคนเดียวจะทำอะไรได้
ตี๊ด.............ตี๊ด.............ตี๊ด.............ตี๊ด.....ตี๊ด.....ตี๊ด.....ตี๊ด.....
อีกแล้ว ทำไมพี่ไอซ์ไม่ยอมรับสายอีกแล้วนะ ช่างก่อน ให้ศักดิ์ช่วยก็ได้
ตี๊ด.............ตี๊ด.............
+กำลังจะอาบน้ำ คิดถึงเค้าอะดิ โทรมาแต่เช้าเลย :m1:+
“บ้าเหรอ ศักดิ์ เดี๋ยวศักดิ์รีบมาหากานต์หน่อยนะ หน้าหอสีเขียวหลังสถาบัน เมื่อกี๊แอลโทรมาร้องไห้ใหญ่เลย มีอะไรก็ไม่ยอมบอก บอกแค่ว่าให้กานต์ไปช่วยหน่อย”
+เฮ้ย โดนอำรึเปล่า+
“ไม่หรอก แอลร้องไห้ด้วยนะ เชื่อกานต์เหอะ กานต์ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆเลย โอเค งั๊นเดี๋ยวเจอกันนะ อีก 10 นาที บายๆ”
ผมออกจากบ้านเรียกแท็กซี่แล้วให้พี่คนขับ ขับไปหอของแอลอย่างด่วนที่สุด ลงรถได้ผมก็วิ่งมาเรื่อยๆ
จนถึงหน้าห้องของแอลก็เจอศักดิ์รออยู่ก่อนแล้ว เราสองคนวิ่งขึ้นมาจนถึงชั้น 3 หน้าห้องของแอล เรียกก็แล้ว
เคาะประตูก็แล้ว แต่ไม่มีคนเปิดประตูให้ ได้ยินก็แต่เสียงของแอลร้องไห้เบาๆอยูในห้อง แค่นั้น
“ศักดิ์ กานต์ว่า เราพังประตูเลยดีมั๊ย คือหมายความว่าไม่ใช่ให้พังจริงๆอะ ลองถีบดูก็ได้ ถ้าไม่ออกก็ลงไปขอกุญแจสำรองเอา”
+โอเค งั๊น 1 2 3+
ปัง!!!
“แอล เป็นอะ................................”
สิ่งที่ผมเห็นในห้อง คือแอลที่ร้องไห้อยู่ พร้อมกับรอยเลือดที่มุมปาก
กับสภาพห้องที่ดูเหมือนกันว่า ต้องมีการต่อสู้หรือมีการทะเลาะกับใครบางคนในนี้มาเมื่อคืนแน่ๆ แต่ที่มากกว่านั้น
อีกภาพที่ผมเห็นก็คือ สภาพของคนๆนึง ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี คนที่บอกว่ารักผม คนที่ขอความรักจากผม
คนที่คอยกวนใจตลอดเวลา คนที่ทำให้ผมยิ้ม คนที่ทำให้ใจเต้นแรง ที่ตอนนี้นอนหลับไม่รู้เรื่อง อยู่บนเตียง
เตียงเดียวกันกับแอล และมีแค่เพียงลายผ้าห่มที่ปกปิด ส่วนสงวนของร่างกายไว้เท่านั้น
ก่อนเข้ามา สิ่งที่ผมอยากรู้มากที่สุดคือ แอลเป็นอะไร แอลมีปัญหาอะไร แต่ตอนนี้ สิ่งที่อยากรู้มากที่สุด
กลับกลายเป็น นี่มันเกิดอะไรขึ้น ภาพที่เห็นอยู่ มันหมายความว่ายังไง ถ้านี่คือความฝัน ใครก็ได้ ขอแค่ใครสักคน ช่วยปลุกผมที
+ไอ้ไอซ์!!!!+
“อย่า ศักดิ์ กาต์ขอคุยกับแอลหน่อย ส่วนพี่ไอซ์น่ะ ปล่อยไปก่อน นะ”
+แต่ มัน+
“ศักดิ์ กานต์ขอนะ” ศักดิ์เตรียมตัววิ่งเข้าไปหาไอซ์ที่กำลังหลับไม่รู้เรื่อง แต่ผมดึงไว้ ผมยังไม่อยากให้เค้าตื่น
หรืออีกอย่าง ก่อนที่ผมหรือใครจะทำอะไร ขอให้ผมได้รู้เรื่องราวทั้งหมดก่อน แล้วหลังจากนั้น ก็ให้มันเป็นไปตามสิ่งที่ควรจะเป็น
“แอล ออกมาคุยกับเราหน่อยสิ ที่ระเบียงก็ได้”
แอลเอาผ้าขนหนูข้างเตียงมาพันตัวไว้ แล้วลุกตามมานั่งข้างๆผม ที่ระเบียง
เราสองคนคุยกันเกี่ยวกับเรื่องราวทั้งหมดของแอล และ พี่ไอซ์ เท่าที่ฟังจากแอลสิ่งที่เกิดขึ้นมันเลวร้ายสำหรับผมก็จริง
แต่หากตอนนี้ผมสมหวัง คนที่เสียใจที่สุดก็คือแอล ถ้าเรื่องนี้จะมีคนผิด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผมจะบอกว่าใคร
ไอ้พี่ไอซ์นั่นแหละ ที่ผิด ผิดอย่างไม่สมควรให้อภัย ทั้งๆที่เมื่อคืน แอล เป็นคนบอกให้พี่ไอซ์เลิกติดต่อกับแอลแล้ว
แต่พี่ไอซ์ก็ไม่ยอม ผมเกลียดคนแบบนี้ ทำไมถึงได้กล้าพูดอย่างนั้นนะ
–ไม่มีทาง ไอซ์ไม่เลิกกับแอลแน่ๆ แอลเป็นของเรา ไม่ว่าเราจะคบใคร แอลก็ยังเป็นของเรา-
จากนั้น ทั้งคู่ก็มีปากเสียงกัน จนสุดท้าย พี่ไอซ์คงเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ต่อยแอลที่ริมฝีปาก กับที่ท้องน้อย
แอลทนไม่ไหว ล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น แล้วหลังจากนั้น พี่ไอซ์ก็ ข่มขืนแอล
เรื่องราวทั้งหมดที่ผมได้ยิน ได้รับรู้มาจากแอล ทำให้ผมรู้อะไรมากขึ้น เข้าใจในหลายๆสิ่ง ที่ผมสงสัย
ผมคิดว่าผมรู้แล้ว ว่าวันนั้นทำไมแอลต้องขอบใจผม ทำไมเมื่อคืน พี่ไอซ์ถึงไม่ยอมรับสาย
“ศักดิ์ กลับเหอะ กานต์ต้องไปเก็บของอีก”
+อ้าว แล้ว ไอ้นี่หละ จะเอายังไง+
“ปล่อยเขาไปเถอะ นะศักดิ์นะ ถ้าเราไม่หยุดตั้งแต่ตอนนี้ เรื่องมันก็ไม่จบง่ายๆหรอก”
+ได้ แต่ถ้าวันไหน มันมายุ่งกับกานต์ กานต์บอกศักดิ์เลยนะ ปะ+
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในหอศักดิ์ เราตกลงกันว่าจะให้ศักดิ์มาเก็บของก่อน แล้วค่อยไปเก็บของๆผมที่บ้าน
แล้วหลังจากนั้น ก็ค่อยเดินทางไปหาเพื่อนๆ ที่หน้าสถาบัน แล้วเราค่อยไปเที่ยวด้วยกัน ถ้าจะถามว่า เกิดเรื่องอย่างนี้
ผมยังอยากไปอยู่อีกเหรอ ตอบได้เลยทันทีว่าไม่ แต่ศักดิ์มันอยากให้ผมไป ถ้าจะถามว่าเศร้าไหม เสียใจไหม
ตอนนี้ผมโกรธมากกว่า โกรธที่มาหลอกให้รัก แค้นที่ทำกับผมแบบนี้ ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ จนมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ศักดิ์มานั่งอยู่ข้างๆ
“อ้าว เก็บของเสร็จแล้วเหรอ งั๊น... ไปกันเหอะ”
+เดี๋ยว นั่งลงก่อน หันหน้ามานี่ด้วย+
“หืม อะว่าไง มีอะไรเหรอ” ยังไม่ทันพูดจบ ศักดิ์คว้าตัวผมไปกอดไว้
+กานต์ ร้องออกมาเถอะ ร้องไห้ออกมาเลย ไม่ต้องอายศักดิ์ ถ้าอยากจะร้อง ก็ร้องออกมา อย่าเก็บไว้ ถ้าเราเศร้าใจ
เสียใจ ร้องออกมาเถอะ ยังจำได้ไหม รู้ใช่ไหม กานต์มีศักดิ์อยู่ตรงนี้ ไม่ว่าเมื่อก่อน กานต์จะเป็นยังไง
กานต์จะทำอะไร จะเห็นศักดิ์อยู่ในสายตาหรือไม่ อย่าไปใส่ใจ ขอให้ กานต์รู้ไว้แค่ว่า ศักดิ์อยู่ตรงนี้
ตอนนี้ศักดิ์โอบกอดกานต์อยู่ ไหล่ของศักดิ์ มีที่ไว้สำหรับกานต์คนเดียว มันพร้อมที่รองรับทุกหยาดน้ำตาของกานต์นะ
อย่างน้อย ขอให้มันได้มีส่วนแบ่งในความทุกข์ของกานต์บ้าง ก็ยังดี+
“ฮึก ฮึก ฮือออ..... ทำไม ทำไม กานต์ กานต์เคยทำอะไรใครไว้ ทำไมกานต์ต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วย ฮึก กานต์ ฮือ..........”
ตอนแรกผมคิดว่าผมจะไม่ร้องไห้ ให้กับคนๆนั้น แต่ต่อหน้าศักดิ์ ความรู้สึกที่ผมได้รับ ความอบอุ่นที่มองไม่เห็น
แต่สามารถสัมผัสได้ กลับทำให้ผมต้องร้องไห้ออกมา ทำไมนะ คนๆนึงที่รักเรา คนที่อยู่ข้างกันมาตลอด
คนที่มีความหวังดีให้กันมาเสมอ คนที่คอยดูแล ผมถึงได้มองข้ามไป ทำไมตอนนั้นผมถึงได้เลือก เลือกคนที่จะทำร้ายผม
+กานต์ ศักดิ์ไม่ได้คิดจะเอาช่วงที่กานต์อ่อนแอที่สุดมา ทำแบบนี้หรอกนะ แต่ต่อจากนี้ ขอให้ศักดิ์ได้ดูแลกานต์ได้ไหม
ถึงแม้ว่ากานต์จะยังมีใครอยู่ในใจก็ตาม.... กานต์ไม่ต้องตอบก็ได้นะ ตอนนี้กานต์เหนื่อยล้ามากพอแล้ว หลับเถอะ
หลับในอ้อมกอดของศักดิ์ ศักดิ์จะกล่อมกานต์เอง
ความรักจากไป ต้องเสียน้ำตามานาน
เพราะว่าเขาไม่เคยต้องการ จะอยู่เคียงข้างเธอ
เจ็บช้ำอย่างไร ฉันรู้ฉันเคยได้เจอ
และครั้งนี้ที่มาพบเธอก็เพราะความเข้าใจ
จะไม่ขอสัญญาถ้อยคำใดๆ จากวันนี้แค่เธอเชื่อใจเท่านั้น
อาจไม่เหมือนอยู่กับเขา คนที่ทิ้งเธอเพียงลำพัง
ที่ตรงนี้จะมีฉัน หากเธอต้องการ
อาจไม่เหมือนอยู่กับเขา เธอฝันร้ายแค่เพียงเมื่อวาน
แต่จากวันนี้ก็คงไม่เสียใจ
ความรักจากเขา ลึกซึ้งฝังใจเธอมา
เหมือนของขวัญของกาลเวลา ไม่อยากจะลบไป
ความรักจากฉันไม่หวังได้แทนที่ใคร
เพราะว่ารักต้องยอมเข้าใจ และพร้อมเดินด้วยกัน
ไม่ทำให้เสียใจ+
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V2AADF0P0&Autoplay=0
----------------------------------------------------
ก่อนอื่น ต้องขออภัยอย่างยิ่งนะครับ
พอดีงานเยอะมาก เลยไม่ได้เข้ามาอัพให้ ไม่มีเน็ทด้วยอ่า
ออกต่างจังหวัดเน่อ
ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะครับ อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วครับ
บายๆ :a12:
-
ดันๆๆๆๆ :oni2:
ไอ้พี่ไอซ์ เลวมากกกกกกก :เตะ1:
-
ไม่รู้แผนใครกันแน่ระหว่างไอ้คุณพี่ไอซ์กับนายแอล ติดตามต่อไป :oni2:
ในที่สุด .... ศักดิ์ก็จะได้เดินบนเส้นทางพระเอกสักทีใช่ไหม :laugh:
-
:a4:
-
เชียร์ศักดิ์สุดใจขาดดิ้นเลยพี่น้อง เอาให้ได้น่ะศักดิ์
แต่ว่าแอลนี่มันก็ร้ายเน๊อะ o7
-
Chapter XVIII : Sak & Me.
“แม่คร้าบบบบ แม่”
“แม่” อ้าว เงียบแฮะอยู่ไหนนะ
+แม่ไปซื้อกับข้าวที่ตลาดแน่ะ เขียนบอกไว้ที่ตู้เย็นนี่ไง+
“อ้าวเหรอ แต่... ทำไมแม่ไม่ล็อครั้วล่ะ” ผมว่ามันแปลกๆนะ
+ไม่มีไรหรอกมั๊ง ก็เขียนบอกไว้แล้วไม่ใช่เหรอ แล้วก็เมื่อเช้ากานต์รีบออกมาไม่ใช่เหรอ
แม่คงกลัวว่ากานต์จะไม่ได้เอากุญแจไปด้วยอะสิ+ :o8: น่ารักจริงๆแม่ผม รู้ใจซะ
“ขอให้เป็นอย่างนั้นและกัน ถ้าแม่เป็นอะไรไปอีกคน กานต์คงไม่ไหวแน่ๆ ช่างเถอะ ศักดิ์รอนี่ละกัน เดี๋ยวกานต์เก็บของแป๊บนึง”
+ศักดิ์ไปช่วยดีกว่า นะ จะได้ไม่ช้าด้วย ขืนให้คุณหนูกานต์เก็บคนเดียวนะ หึ พรุ่งนี้อะ เสร็จ+
“อ๋อเหรออออออ o12 พรุ่งนี้ ใช่ มั๊ย!!” อยู่ดีๆผมก็รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมา ผมหยิบอะไรได้
ก็เขวี้ยงไปที่ศักดิ์ทันที ทั้งๆที่ผมก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
+เฮ้ย!!+ ปั๊ก ศักดิ์หลบหมอนรองหลังที่ผมขว้างไปได้ทัน แต่จังหวะที่หันหลบ กลับไปชนกับชั้นวางของแทน
+โหย เล่นแรงอะ เอาซะมึนหัวเลย+ :m12:
“เอ่อ ขอโทษนะศักดิ์ เราไม่ได้ตั้งใจจะ เลือด!!!” ตอนแรกรู้สึกผิด ที่อยู่ดีๆก็ขว้างของไปแบบนั้น
แต่ตอนนี้ ผมโกรธตัวเองด้วย ทำไม กับคนดีๆแบบนี้ ผมถึงได้ทำผิดกับเขาอย่างร้ายกาจ
“ศักดิ์ กานต์ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ขอโทษ ขอโทษนะศักดิ์”
+กานต์ ศักดิ์เคยโกรธกานต์ไหม ไม่ต้องขอโทษหรอก แต่...+
“แต่อะไร”
+แต่ว่า กานต์ทำแผลให้หน่อยสิค้าบบ เจ็บจะแย่แล้ว+
“ไอ้บ้านี่ นึกว่าอะไร” :m23:
“เดี๋ยวศักดิ์นั่งรอที่เตียงก่อนนะ ขอหายาแป๊บนึง”
+คร้าบ ที่ร้ากกกกก+ :m20:
“ทะลึ่งละ เดี๋ยวจะแกล้งเอาทิงเจอราดเลย” ทำไมนะคน ๆนี้ ถึงได้ดีกับผมเหลือเกิน ทั้งๆที่ผมทำให้เค้า
เจ็บ ทั้งใจ ทั้งกาย ถ้าเป็นไปได้ ผมขอเลือกที่จะลืมเรื่องของผมกับพี่ไอซ์ทั้งหมด แต่มันยาก ยากจริงๆ
“หลับตาเลย มองหน้าอยู่ได้ จะทำมั๊ย แผลน่ะ หรือว่าจะให้พาไปคลินิค จะได้เย็บสักเข็มดีมั๊ยเนี่ย”
+โห ทำเค้าเจ็บแล้วยังมาดุอีกนะ คนเรา+
“ใครทำไม่ทราบ หลบเองทำไมล่ะ ไม่หลบก็ไม่ได้เลือดแล้ว”
+คุณครับ ถ้าเกิดตอนนั้นคุณหยิบมีดมา แล้วผมไม่หลบ ไม่แย่เหรอครับพี่ โอ๊ยยย+
:laugh:“ดี สม เถียงนัก เอ้า งอนหน่อยดิ มันไม่ถนัด แล้วก็ดีๆด้วย ไม่ต้องทำแก้มป่อง คิดว่าน่ารักนักไง”
ศักดิ์มันทำแก้มป่องๆ ด้วย น่ารักตายละ ถ้าเป็นเด็กๆทำ คงน่ารักอะ แต่นี่มัน เด็กโข่งชัดๆ
+แสบอ่า เป่าด้วยดิ นะ นะ+ อ้อนครับ มันอ้อน
+อีกข้างด้วย+
“มันเป็นข้างเดียว จะเป่าทำแพะไร”
+โห่ ทำไมใจร้ายกับคนป่วยแบบนี้อะครับ เนี่ย เดี๋ยวถ้าไม่หาย ไปโดนลมที่เสม็ดก็ไข้ขึ้นอีกอ่า+
ระหว่างที่ศักดิ์มันพล่ามผมก็ทำแผลมันไปเรื่อยๆแหละครับ
“ก็รู้ นี่ก็พยายามเต็มทีแล้ว แต่ไอ้ที่บอกให้เป่าน่ะ หัวมันแตกข้างซ้าย ให้ไปเป่าขวาด้วย
มันจะช่วยไรฮะ เอ้าเสร็จแล้ว แล้วก็มาช่วยเก็บเลย บอกจะช่วยไม่ใช่หรือไง อย่ามาสำออย”
+เฮ้อ รู้งี๊ ไม่มาก็ดีอะ ไม่ก็หาไรขว้างกลับมาซะก็ดี+
“เง้อออ ศักดิ์จะทำเค้าลงจริงๆเหรออออ ปิ๊งๆ” :m13: นี่ไง ผมทำบ้างน่ารักกว่ากันเยอะ
+น่ารัก+ เอาแล้วไง งานเข้าละ
+จริงๆ นะ+
“เอ่อ ศักดิ์เก็บของกันเหอะ เร็วๆ ป่านนี้ไอ้พวกนั้นด่าถึงบรรพบุรุษของไทยแต่โบราณแล้วเนี่ย”
ไม่ไหวครับ หน้าตามันเหมือนคนโรคจิตเลย
+หอมเนอะ+ อะไรของมันหว่า??
“อะไรเหรอ”
+ก็... กุงเกงลิงเนี่ย กับกางเกงใส่แล้วของกานต์ไง+
“เฮ้ย ไอ้บ้า ถามจริง ดมจริงๆเหรอ” o12
+โกหกตั้งกะเกงลิงแล้ว 5555+ เหอๆ ไอ้นี่ถ้าดมจริง อยู่ด้วยไม่ได้แล้วครับ :laugh:
“ครบแล้วมั๊ง เสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัว ปะ”
+ยังไม่ครบซะหน่อย+
“ขาดไรอีกอะ”
+รางวัลไง เรารู้ว่ากานต์ยังลืมพี่ไอซ์ไม่ได้ แต่ ขอศักดิ์กอดหน่อยจะ ได้ไหม+
:กอด1:ผมคว้าตัวศักดิ์มากอดไว้ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เพราะว่าผมเห็นใจ หรือเพราะผมต้องการใครสักคน
หรือเพราะผมก็รักศักดิ์เหมือนกัน
แว๊บ!?
ผมกับศักดิ์หันไปตรงระเบียงห้องนอน เพราะเมื่อครู่รู้สึกว่าจะมีแสงสว่างเข้ามาในห้องผม จะว่าฟ้าแลบก็ไม่น่าใจ
เพราะว่าฟ้าก็สว่างดีอยู่
*กานต์ช่วยแม่หน่อยเร็ว*
“คร้าบแม่” หลังจากนั้นผมกับศักดิ์ก็เลยเก็บของลงไปวางข้างล่าง แล้วก็ช่วยแม่เก็บของเข้าที่
พร้อมกับไม่ลืมขอเงินค่าขนมนิดๆหน่อยๆ จริงๆแล้วเงินเก็บส่วนตัวก็มีครับ แต่ว่า ก็เผื่อเหลือเผื่อขาด :m23:
“ไปแล้วนะครับแม่ เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก”
*ไม่ต้องเลย มันเปลือง แม่ไม่กินหรอก* หุหุ ก็พูดงี๊ทุกทีแหละแม่ผม ถึงเวลาก็เห็นกินตลอด
*เอ้อ แล้วเจนล่ะลูก* หืม เจน เจนทำไมหว่า
“เจน ทำไมเหรอ”
*ก็เจนเขามาหาเรานี่ แม่ถึงได้ไม่ล็อคบ้านไง เขาขอรอเราอยู่ที่บ้านน่ะ*
“ไม่เห็นเจอเลย สงสัยกลับบ้านไปแล้วมั๊งแม่ รองเท้าก็ไม่มี” ผมว่ามันแปลกๆแฮะ เรื่องของเรามันก็จบนานแล้ว
*อืมๆ งั๊นไปเถอะ ขึ้นรถลงเรือก็ระวังตัวด้วยนะเราน่ะ*
“คร้าบคุณนาย ไปแล้วแม่บาย”
*ศักดิ์ดูแลลูกแม่ดีๆด้วยนะ ถ้ากลับบ้านมามีรอยติดตัวมาซักนิดนึงนะ แม่เอาตายทั้งคู่เลย*
+เหอๆ ครับแม่ ผมจะดูแลยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ถึงสมยอมก็จะขัดครับแม่+ o7 ปลี้มใจจริงจริ๊ง ให้ตาย
*ทะเล้นจริงๆ คู่นี้ *
“บายคร้าบบบบ” :bye2: +สวัสดีครับแม่+
ขอให้การเที่ยวของผมครั้งนี้ เจอแต่เรื่องดีๆด้วยเถอะ เสม็ดจ๋า รอก่อนนะ ^_^
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
๓หึหึ เสม็ดเหรอ เที่ยวให้สนุกนะคะ แต่กลับมารับรองว่าไม่สนุกแน่ๆ ๓
-
แสงแฟลชแหงมๆ
เสม็ดเสร็จทุกราย ไม่รอดแน่งานนี้ หึหึหึหึหึหึหี วะ5555555555555555
ดีใจที่มาต่อน้า :L2:
-
ปาปารัสซี่เจน งานนี้เป็นข่าว :laugh:
-
น้องเจนมีแผนการร้ายแน่นอน
รอลุ้นเรื่องนี้อยู่จ้ะ
อย่ามัวเที่ยวเสม็ดกันเพลินนะ :call:
-
Chapter Final I: Boyfriend?
บุ๋ม บุ๋มๆ
อึดอัด มัน มันเหมือน.. หายใจ ไม่ ออก
มัน บุ๋มๆ บุ๋ม บุ๋ม มัน
เดี๋ยวก่อน ป้าบ!!!
+โหย กานต์อ่า ตีศักดิ์ไมอะ อุตส่าห์มาปลุกดีๆนะเนี่ย คนอุตส่าห์เป็นห่วง ไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวหลับกลางหาดซะงั๊น+
“ดีเหรอ ไอ้บ้านี่ มีอย่างที่ไหน มา บุ๋มๆๆๆ ข้างหูเนี่ย” :angry2: ตอนแรกนึกว่ามีแต่ในการ์ตูนซะอีก ทำได้จริงซะงั๊น
+เอ๊า หรือจะให้ จู.......... มามะ หลับต่อเหอะ เดี๋ยวปลุกใหม่+
“อย่ามาตลก เพื่อนเล่นเหรอ เดี๊ยะ”
+กล้าเหรอ ว่างายยยย เคยดูละครภาคค่ำปะ ขืนตุ้บตั้บมา จูบนะ+
*เอ้าๆ จะหวานไปถึงไหนกันคะ คุณๆ อิฉั้นอิจฉาเจ้าค่ะ ไหนๆก็มาขนาดนี้แล้ว ตอนที่อยู่บนเรือกะว่าจะพูดแล้วหละ
แต่คนมันเยอะไปหน่อย ฉันก็สงสัยมาตั้งนานแล้ว ว่าแก 2 คนเนี่ยต้องมี something wrong กันแน่ๆ แล้วนี่
ตกลงแกไปตกลงปลงใจกันเมื่อไหร่ยะ* o22
เอ่อ พูดไม่ออกเลยครับ จริงๆแล้วก็ไม่ได้คิดจะปิดอะไร แต่แคทเล่นมาคุยแบบไม่ให้ตั้งตัวแบบนี้ จะให้ทำไงดี แต่แคทดูแล้วคงไม่เท่าไหร่ แต่ว่าอีก 2 คนข้างหลังนี่สิหน้ามันนิ่งซะจน ผมไม่รู้เลยว่ามันคิดอะไรกันอยู่
“เอ่อ คือ”
+คือเราชอบกานต์น่ะ แต่กานต์เขาไม่ได้ชอบเราหรอก+ เอ่อ ศักดิ์
*อย่ามา ฉันรู้หรอกน่า ว่ากานต์มันก็ชอบแก อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นสายตาแกทั้งคู่ตอนที่อยู่บนเรือนะ แหม ฉันกับกานต์ยืนถ่ายรูปกัน
พอเรือโคลงหน่อย รับเข้ามารับกานต์ไว้ในอ้อมกอด ส่วนฉัน เหอะ ล้มหน้าทิ่มอยู่ข้างหน้า แล้วยังจะมีหน้ามายืนมองตากันทำมิวสิคอีกนะ ชิส์ เอาล่ะ ถ้าแกยังเห็นว่า
พวกฉันเป็นเพื่อนอยู่ละก็ รับสารภาพมาเดี๋ยวนี้นาว อีกอย่าง ขนาดฉันยังรับได้เลย แล้วแกเองจะไม่ยอมรับหรือไง*
มาถึงขึ้นนี้แล้ว ก็คงต้องพูด ส่วนถ้าอีก 2 คนนั้นรับไม่ได้ ผมก็คงจะไปบังคับจิตใจเขาไม่ได้อยู่ดี
.
..
...
..
.
*โหแก ฉันว่าชีวิตแกยิ่งกว่าละครวายน้ำเน่า อีกนะเนี่ย แล้วสรุป แม่แกรู้เรื่องมั๊ยเนี่ย*
“แคท ไม่เกลียดเราเหรอ”
*เกลียด ฉันเนี่ยนะ ฉันเพื่อนแกนะ ถ้ายังคิดว่าฉันจะเกลียดแกละก็ ฉันได้เกลียดจริงๆแน่ กานต์ ไม่ว่ายังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกันนะ* :m16:
“พวกเรา.. เหรอ”
*ใช่สิ ทำไมล่ะ อ๋อ 2 คนนี้อะนะ ไม่ต้องห่วง ฉันเคยคุยเรื่องนี้กันแล้ว ก็ตั้งแต่ที่ฉันสงสัยว่าศักดิ์
มันชอบแกนั่นแหละ สรุปแล้วว่า พวกเราก็ไม่ได้รังเกียจอะไร สมัยนี้มันสมัยไหนแล้ว ส่วนถ้าจะถามเรื่องรายละเอียดละก็ อย่าไปใส่ใจเลย*
“ทำไมอะ แสดงว่า มันต้องมีอะไรใช่มั๊ย”
*ไม่มีหรอก แกไม่ต้องรู้หรอกน่า*
“แสดงว่ามีใช่ไหม บอกมาเถอะ”
*แน่ใจนะ*
“อืม”
*คือว่า ฉัน... ลืม แหะๆ*
+แก่.................+ :a5: เอาละสิ คุยกันดีๆอยู่แท้ๆเลย ศักดิ์เอ๊ย
*ศักดิ์ขา.... แก.... ต๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ย้าก* เอาแล้วไง เจ้าแม่แคทสำแดงเดช แล้วใครจะนั่งอยู่ต่อก็ตัวใครตัวมันละ พวกเราวิ่งเล่นกันตรงชายหาด น้ำทะเลสีเขียว หาดทรายละเอียดสีขาว ลมโชยอ่อนๆ กับแสงสะท้อนบนผิวน้ำ ทำไมนะ เพราะอะไร ทุกสิ่งมันถึงได้ดูดีไปซะทุกอย่าง แต่เหตุผลนึงที่รับรู้ได้ ก็คือ การที่มีเพื่อนแท้ อย่าง แคท บอย และ ต้น นี่แหละ
เราวิ่งเล่นกันได้สักพัก ผมก็ขอตัวไปนอนพักก่อน ศักดิ์ก็คงจะเข้าใจ เพราะก่อนมา ผมก็ได้แต่ร้องไห้ซะจนหมดแรง แต่ก็ไม่วายที่จะสั่งกับศักดิ์ไว้ว่า ถึงเวลาอาหารค่ำแล้วให้ปลุกด้วยนะ หุหุ ของมันพลาดไม่ได้จริงๆ
+กานต์ๆ ไปกินข้าวกันเหอะ+
:t3:“หืม อะ อืม ไปสิ ล้างหน้าแป๊บนะ” รู้สึกหนักๆที่ตาจังเลยครับ สงสัยเพราะร้องไห้เมื่อเช้านั่นแหละ
+กานต์ ปิดตาด้วย เดี๋ยวศักดิ์จะพาไปเอง+
“ปิดตา ทำไมอะ”
+เอาน่า เซอร์ไพร์สไง+
“อืม ก็ได้” เซอร์ไพร์สเหรอ อืมๆ ช่างเหอะ ว่าไงก็ว่ากัน แต่ว่า วันนี้มันวันอะไรกันนะ
ศักดิ์พาผมเดินมาเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน แต่ผมว่าคงจะไกลจากที่พักพอสมควร
จากห้องพัก ออกประตูมา เดินลุยทรายมาเรื่อยๆ จนถึงแผ่นไม้ ถ้าเดาไม่ผิด ตรงนี้ก็น่าจะเป็น
ที่คล้ายๆกับศาลากลางน้ำแน่ๆ แต่ไม่มั๊ง ก็จำได้ว่า ที่ศาลาไม่น่าจะมีกระดิ่งนี่
“นี่ แกะผ้าผูกตาได้ยังอ่า หิวแล้วนะ”
+เดี๋ยวดิ ศักดิ์บอกอะไรก็ทำเหอะน่า เดี๋ยวดีเอง+ ฮือๆ ทำไมรู้สึกเหมือนโดนบังคับมากกว่าเนี่ย
/ต่อไป จะเป็นการแสดงจากผู้ชายคนนึง ถึงคนพิเศษของเขาครับ/ เสียงบอยนี่นา
+ฉันรู้ ฉันรู้ ตั้งแต่วันที่ฉันนั้นมีโอกาส ได้ใกล้เธอ หัวใจฉันเองก็รู้ดี
เธอคือ คนนั้น คนที่ฉันไม่เคยคิดฝันว่ามี แล้วเธอ แล้วเธอก็ยืนอยู่ตรงนี้
แม้ว่าการ ตัดสินใจ ของฉันจะผิดพลาดมากสักเพียงไหน
ก็ไม่อาจ เปลี่ยนหัวใจ ไปจากนี้
หยุดไม่ได้แล้ว ทุกอย่าง
ใจของฉันนั้นรักเธอ ตั้งแต่เราได้พบหน้า สบสายตา กันและกัน
ห้ามไม่ได้แล้ว หัวใจ
จะไม่ยอมปล่อยเธอให้ไป จากฉัน
แม้ต้องเจ็บ สักเท่าไหร่ แม้จะต้องแลก กับสิ่งไหน ไม่สำคัญ
(แม้ต้องเจ็บ สักเท่าไหร่ แม้จะต้องแลกกับสิ่งไหน แม้ต้องเจ็บสักเท่าไหร่ ฉันยอม)
ฉันยอม.........+
“อะ เดี๋ยวๆ จะพาไปไหนอีกอะ”
-ตามมาเหอะ เดี๋ยวก็เปิดผ้าแล้วน่า... อะเปิดได้-
นี่มัน อะไรกันเนี่ย ศาลาที่เห็น ตอนนี้ถูกประดับประดาไปด้วย ผ้าสีขาว และไฟกระพริบสีเหลืองทอง และยังมีดอกลิลลี่สีขาวอีกมากมายตามเสาไฟแต่ละต้น
ผมไม่รู้หรอกว่าพวกเขาเล่นอะไรกัน แต่ที่แน่ๆ มันสวย สวยมากเลยทีเดียว
-จากการกระทำที่ผ่านมา พอจะเป็นข้อพิสูจน์ได้ว่า ศักดิ์ หรือชายผู้นี้มีความรัก และความซื่อสัตย์ต่อ กานต์ หรือหนุ่มหน้าใสผู้นี้มากมายเพียงใด ข้าพเจ้าจึงอยากขอคำตอบว่า กานต์ จะยอมรับ ศักดิ์ ให้เข้ามาเป็นคู่ใจ ได้หรือไม่-
“ศักดิ์ นี่มันอะไรกัน”
+ก็ ศักดิ์จะขอกานต์เป็นแฟนไง ศักดิ์อยากให้กานต์ประทับใจ แล้วก็กานต์จะรับรักศักดิ์ไหมอะครับ กานต์รับแหวนวงนี้ ไว้ด้วยนะครับ+ :L2:
“ศักดิ์... กานต์ กานต์ไม่รู้ ไม่รู้ว่าจะเป็นแฟนศักดิ์ได้ไหม กานต์กลัว กลัวว่าถ้าสิ่งที่กานต์ทำไปในวันนี้
เป็นเพราะว่ากานต์กำลังต้องการใครสักคน ต่อไปคนที่เสียใจก็คือศักดิ์นะ”
+กานต์ ไม่ว่าต่อไปจะเป็นยังไง ศักดิ์ก็ไม่เสียใจ ศักดิ์เคยรอกานต์มาแล้ว จะให้รออีกหน่อย ศักดิ์รอได้ แต่ขอเถอะนะ
อย่าเพิ่งปฏิเสธเลย อย่างน้อย เก็บแหวนวงนี้ไว้ เพราะศักดิ์ตั้งใจเลือกมันมาสำหรับกานต์คนเดียวจริงๆ+
“แต่ว่า”
+ไม่มีแต่ นะครับกานต์ ถ้ายังไม่อยากฆ่าศักดิ์ตรงนี้ เก็บไว้ก่อนนะกานต์ เอาไว้ให้กานต์มันใจจริงๆ กานต์ค่อยมาบอกศักดิ์ก็ได้ นะครับ+
สุดท้ายอาหารค่ำมื้อนี้ ก็เลยแทบจะไม่มีใครแตะเท่าไหร่เลย อาจเป็นเพราะผมก็ได้ ขอโทษนะเพื่อนๆ แต่เรายังไม่มั่นใจ
ตัวเองจริงๆ อย่าบังคับให้เราต้องทำร้ายคนที่รักเราทางอ้อมเลย
.
..
....
.
ผมเดินกลับมาที่ห้อง โดยที่ศักดิ์ตามมาด้วย แล้วก็เห็นว่า มีคนโทรเข้ามาหาผมด้วย
“สายที่ไม่ได้รับ 27 สาย ใครนะ... เจน ช่างเถอะ คงเหมือนๆเดิมมั๊ง”
+กานต์ เจนเคยโทรมาขนาดนี้ด้วยเหรอ เขาจะสร้างปัญหาอะไรให้กานต์อีกแน่ๆเลย ระวังด้วยนะ+
โถ่ศักดิ์ กานต์ทำกับศักดิ์ถึงขนาดนี้ แต่ก็ยังคอยเป็นห่วงกานต์อยู่เสมอ
08654895.... .......... ........... .........
“เจน มีอะไร”
๓กานต์ เจน... เจนไม่ได้ตั้งใจนะ ฮือ๓
“อะไรเจน มีอะไร พูดมา”
๓คุณแม่ ฮือ เจนกลัว เจนไม่ได้ตั้งใจจริงๆ๓
“คุณแม่ แม่ไหน”
๓คุณแม่ กานต์ ท่าน ฮึก ท่านอยู่โรงพยาบาล เจนไม่ตั้งใจ เจนไม่ตั้งใจ๓
“คุณแม่กานต์เป็นอะไร เจนทำอะไรแม่พี่ แล้ว ท่านอยู่ที่ไหน เจน เจน”
๓คุณแม่ เป็นลม แล้วหัวก็ไปฟาดกับขอบเก้าอี้ แล้วก็ เลือด ฮือ เจนไม่ได้ตั้งใจ๓
“แม่!!”
-- ------------------------------------------------------------------------------------------------
เหอๆ ขออภัยอย่างสูงที่มาต่อให้ช้านะครับ แต่รับรองว่า ภายในเดือนนี้จบแน่ครับ
(มีเวลาเอามาลงให้ละ หลังจากต้องเคลียร์งานเก่าให้หมดภายในสิ้นปี)
ปล. ใครลงเพลงเป็นรบกวนเอาเพลง ยอม - นภ พรชำนิ มาให้ฟังหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ
-
คุณแม่จะเป็นอารายมากรึป่าวเนี่ย กำลังจะสวีทหวานอยู่เลย :sad4:
Have a great Year. Happy New Year 2009
:L2:
http://media.imeem.com/m/iCNoTcJBmL
-
อ้าว เพิ่งสวีทกันแหม๊บ ๆ :z3:
อะไรกันอีกเนี๊ย ขอหวาน ๆ ให้มันข้ามวันได้ป่ะเนี๊ย :z3:
-
ดีใจที่ได้อ่านต่อหายไปนานเลย :serius2: กานต์กับศักดิ์กะลังจะไปได้สวยแล้วเชียว มีก้างชิ้นโตเชียว
สุขสันต์วันปีใหม่จ้า
-
Last Chapter : With you.
“เพราะเรา เราทั้งคู่ ถึงไม่มีเจน สักวัน แม่ก็ต้องรู้ แล้ว แล้วก็จะเป็นอย่างนี้ ฮือ...”
+กานต์ ศักดิ์..+
“พอเถอะ กานต์เสียพ่อไปคนแล้ว ถ้าแม่มาเป็นอะไรไปอีก กานต์จะทำยังไง แล้วนี่ ถ้าแม่เป็นอะไรจริงๆ
ก็เพราะกานต์ กานต์ทำให้แม่ผิดหวัง ไม่งั๊นแม่คงไม่เป็นอย่างนี้ ศักด์ กานต์ขออะไรอย่างได้ไหม”
+ได้ ไม่ต้องกลัวนะ เพื่อกานต์ ศักดิ์ทำให้ได้เสมอ+
“สัญญาสิ ฮือๆ สัญญามาสิ ได้ไหม”
+ศักดิ์ สัญญา+
“ศักดิ์ช่วย.. ช่วยออกไปจากชีวิตกานต์ได้ไหม”
นั่นเป็นคำขอสุดท้าย ที่ผมพูดออกไป กับคนที่เขารักผมมากที่สุด ซึ่งเขาก็เป็นคนที่ผมเพิ่งจะรู้หัวใจตัวเอง
ว่าก็รักเขามากที่สุดเช่นกัน แต่ในเมื่อเรื่องราวมันเป็นมาถึงขั้นนี้ ผมยอมได้ ผมยอมที่จะเจ็บ ดีกว่าที่จะต้องให้ผู้หญิง
ที่รักและดูแลผมมาตลอดต้องมาทุกข์ใจ จนต้องเข้าโรงพยาบาลแบบนี้ ผมยังจำได้ดี วันที่มาถึงโรงพยาบาล
เจนนั่งสติแตกอยู่หน้าห้อง ICU มือทั้งสองข้างมีเลือดเปรอะไปทั่ว เจนบอกว่า เจนเอารูปที่ผมกำลังกอดกับศักดิ์ให้แม่ดู
ตอนนั้น แม่เงียบไป แล้วก็ขอตัวเข้าไปในครัว สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนของหล่นลงมา สิ่งที่ได้พบคือ คุณแม่ที่นอนอยู่กับพื้น
และเริ่มมีเลือดไหลออกมาจากศีรษะ นั่นเองทำให้ผมตัดสินใจว่า ผมควรจะหยุดสิ่งที่ผมกำลังทำ และจบทุกเรื่องราว
ทุกอย่างที่ผมและศักดิ์กำลังเป็น
วันนี้ผมก็ยังคงอยู่เฝ้าแม่ เป็นวันที่ 2 แล้ว เมื่อเช้าหมอบอกว่า แม่มีอาการดีขึ้น วันนี้น่าจะฟื้น
/กานต์/
“แม่ แม่ครับ กานต์ กานต์ขอโทษครับแม่ กานต์ทำให้แม่เสียใจ แต่ต่อไป จะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้วนะครับ”
/เดี๋ยวลูก ช่วยแม่นั่งหน่อยซิ/
“น้ำครับแม่”
/กานต์ เมื่อกี๊เราว่าอะไรนะ/
“เอ่อ คือ กานต์บอกแม่ว่า เรื่องที่เจนบอก กานต์จะไม่”
/รู้แล้ว แม่รู้มานานแล้วหละ/
“แม่...รู้ แล้วแม่ไม่เสียใจ อะไร”
/เสียใจ ทำไมแม่ต้องเสียใจ ในเมื่อกานต์ลูกแม่เป็นเด็กดี ศักดิ์แม่ก็เห็นมาตลอด แล้วไม่ใช่เพราะศักดิ์
หรอกเหรอ ที่ทำให้ลูกแม่สดใสได้จนมาถึง ก่อนวันนี้ อีกอย่างนะลูก ไม่ว่าจะเป็นแม่คนไหนก็ตาม
เพื่อความสุขของคนที่เป็นลูกแล้วละก็ คนที่เป็นแม่ รับได้เสมอ ต่อให้ปากจะดุ
จะด่ายังไง แต่ในสุดท้ายแล้ว ถ้าลูกคนนั้นมีความสุขดี คนที่เป็นแม่จะยิ่งมีความสุขมากกว่านะ รู้ไหม/
“ขอบคุณครับแม่” คงจะจริงอย่างที่ใครเขาว่า ต่อให้เราจะดีร้ายยังไง คนเป็นแม่ ก็ยังคงเป็นแม่ของเราอยู่ดี
/แล้วเจ้าศักดิ์ล่ะ กลับบ้านไปแล้วเรอะ/
“ไปแล้วครับ กานต์ไล่ศักดิ์ไปแล้ว”
/กานต์ครับ แม่ไม่รู้หรอกนะว่าเราคิดยังไง แต่สำหรับแม่ ที่เป็นแบบนี้น่ะ มันไม่เกี่ยวกับเรื่องของลูกๆเลย
อีกอย่าง แม่คงทนได้ ถ้าต้องเห็นเราไม่ร่าเริงเหมือนเดิม รีบไปเถอะ/
“ผมรักแม่ที่สุดเลยครับ”
โอกาสไม่บ่อยนักที่จะมีครั้งที่สอง ผมเคยปล่อยให้ครั้งแรกหลุดมือไป แต่คราวนี้ ผมจะสร้างมันขึ้นมาเอง
-------------------------------------------------------
วันที่ 2 แล้วสินะที่ผมยังคงมาวนเวียนอยู่ตามที่ต่างๆ ที่ซึ่งมีความทรงจำของผมและกานต์อยู่
ก่อนที่เราจะต้องกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน อย่างน้อยขอให้ได้เก็บความทรงจำดีๆเหล่านี้ไว้ก็พอ
+ไรวะเนี่ย ไม่รู้เรื่องเลย ไหงบอกง่ายไงวะ ให้มาทำตอนเช้าก็ทัน+ :angry2:
ผมด่าไอ้เพื่อนเฮงซวยที่มันก็นั่งบื้อ ไม่รู้เรื่องเหมือนๆกัน ก็การบ้านแคลนี่สิครับ ยากหินใครทำได้ก็เก่งแล้ว
--ศักดิ์ มึงไม่ลองถามน้องหน้าใส่ของมึงวะ นั่นอะ--
+ใครบอกของกู อย่ามาทะลึ่ง กูแค่เห็นว่าผู้ชายอะไร หน้าแมร่งใสเวอร์แค่นั้นเอง+ ท่าทางไม่เคยตายไอ้นี่
--เออๆ กูรู้ แกล้งมึงเล่นหรอก แต่กูเห็นมันนั่งนิ่งเลยว่ะ สงสัยเสร็จแล้วแหง มรึงไปยืมมาดิ๊--
+ห่านี่ เออๆ+
+เอ่อ นายชื่อกานต์ใช่ปะ+
“รู้แล้วยังถาม เพ้อป่าวนาย” อ้าวไอ่นี่ เพิ่งเคยคุยกันกวนตีนซะแล้ว
“เฮ้ย ล้อเล่น ไรวะ แค่นี้ทำหน้าดุ จะเดินมาถามการบ้านแคลดิ ฝันไปเหอะ” เออ ไม่เอาก็ได้วะ
+ไรวะ ไอ่ห่านี่ ไม่ให้ก็บอกดีๆก็ได้นี่หว่า กั๊กฉิบ+
“ไม่ได้กั๊ก แต่ว่า ไม่ได้เหมือนกัน ลอกมั่งดิ แหะๆ”
+ฮ่าๆ กุก็นึกว่าเมิงเก่ง ถุ๊ย+ หวานเลยมั๊ยล่ะครับ บทสนทนาแรกระหว่างผมกับกานต์
.
..
....
..
+เฮ้ย กานต์ วันนี้กูไม่ไปแดกติมกะมึงแล้วนะ แต่จะไปกะน้องไอซ์แทน+
“เวร แล้วนัดไมวะเนี่ย ค้างเลยดิ แต่ช่างแมร่ง ถือว่าทำบุญว่ะ ไม่แน่ หมามันอาจมีคู่ก็ได้”
+แสรด+
วันนั้นเลิกเรียนผมก็นัดเจอกับไอซ์ น้องเขาน่ารักครับ ดูคุยง่ายๆดี เราเดินคุยกันมาเรื่อยๆ จนผ่านหน้าร้านไอศกรีม
แล้วก็ได้เห็นหน้าคนในร้านคนนึงกำลังนั่งซัดไอศกรีม กับต่าย สาวรุ่นพี่ของแผนกของผม
‘ไอ้กานต์นี่หว่า แมร่งเอ๊ย’ อยู่ดีๆผมก็หงุดหงิดขึ้นมาซะงั้น สงสัยเพราะมันมากินไม่รอผมแน่ๆ
+ไอซ์ เดี๋ยวพอดีเรามีธุระน่ะ แยกกันตรงนี้เลยแล้วกันนะ บายๆ+ ไอซ์ก็คงงงพอดูครับ แต่ที่งงกว่า
ก็คงเป็นตัวผมเองนี่แหละ ผมเดินเข้าไปในร้าน แล้วก็ลากตัวไอ่กานต์ออกมาเลย โดยที่ไม่ลืมวางเงินค่าไอศกรีมไว้กับต่ายด้วย
“ไอ้ศักดิ์ อะไรของมึงวะเนี่ย กูกำลังแดรกเพลินๆ “
+เออ มีต่ายมากินด้วยนี่หว่า เพลินเลยสิมึง แมร่ง แค่นี้รอกูไม่ได้นะ+
“อ้าวทีมึงยังไปกับน้องไอซ์อะไรนั่นได้เลย ทีงี๊มาบ่นกู แล้วนี่ไปแดรกรังตรีนเอ้ยรังแตนที่ไหนมา แล้วมาลงกะกูเนี่ย”
นั่นสิ ผมเป็นอะไรไป
.
..
...
..
ชีวิตในช่วงนั้นของผม ก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ โดยทุกๆวัน ก็จะมีผมกับกานต์ กานต์กับผมวนเวียนไปๆมาๆ
กันเป็นประจำ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า วันนึง ผมจะรัก เพื่อนของผมคนนี้ มากกว่า คำว่า “เพื่อน”
แต่ช่างเถอะครับ ยังไงเรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว และไม่ว่ายังไง ไม่ว่าเขายังต้องการผมอยู่หรือไม่ คนมันรักไปแล้ว
จะให้ทำไงได้ ก็คงได้แต่แอบมองอยู่ไกลๆ
*ศักดิ์ โหยตามหาแกแทบแย่ มานั่งทำมิวสิคอะไรตรงนี้ยะ โทรหาก็ไม่รับนะ ปะ พวกที่เหลือรอนานแล้วนะ*
เฮ้ย นี่ผมเดินคิดอะไรจนมาถึงสถาบันเลยเหรอเนี่ย
+เออๆ ว่าแต่ไปไหนอะ+
*ก็ไปหาไรกินกันที่ร้านประจำไง วันนี้มีดนตรีสดด้วยนะ* คงจะหมายถึงร้านที่อยู่แถวๆสนามบินน้ำละมั๊ง
+ไปเลยปะ ขอเปลี่ยนชุดก่อนได้มะ+
*ไม่ต้องปล่งต้องเปลี่ยนมันแล้วแก ไปเหอะปล่อยให้ เพื่อน รอนานไม่ดีนะแก เด๋วไม่รอขึ้นมาละ จะเสียใจ*
เพื่อนรอนาน มันก็จะน่าเสียใจยังไง ปกติผมกับกานต์ก็ไปถึงสายกว่าคนอี่นๆอยู่แล้ว เฮ้อ เผลอคิดถึงจนได้แฮะ
สุดท้ายผมก็เลยต้องไปทั้งๆที่ยังอยู่ในชุดเน่าๆนี่แหละครับ แต่นี่ไม่ใช่ปัญหา เรื่องที่กังวลคือ กานต์จะมามั๊ย
แล้วถ้ามา ผมก็คงจะกลับเลย เพราะกานต์คงไม่พอใจเท่าไหร่นัก
‘ต่อไปจะเป็นการแสดงพิเศษของค่ำคืนนี้นะครับ พอดีมีลูกค้าประจำของเราท่านนึง มีเรื่องผิดใจกับคนรักนิดหน่อย
ลองมาดูกันดีกว่าครับว่าเขา จะขึ้นมาทำอะไร’ สิ้นเสียงของพิธีกรบนเวที สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมต้องหันกลับไปมองหน้าเพื่อนๆ
เพราะตอนนี้คนที่ขึ้นไปอยู่บนนั้นก็คือกานต์พร้อมกับกีตาร์ เท่าที่จำได้ กานต์เล่นกีต้าร์ไม่เป็น
แต่ด้วยหลักฐานที่เป็ฯพลาสเตอร์หลากชิ้นที่นิ้วของกานต์ ทำให้รู้ได้ว่า กานต์คงจะหัดมาเมื่อเร็วๆนี้แน่
ถึงว่าทำไมพวกมันต้องคะยั้นคะยอให้ผมมาให้ได้
“ก่อนที่ผมจะร้องเพลง เพลงนี้ ผมอยากจะขอโทษ กับสิ่งที่ผมได้ทำให้กับคนที่รักผมที่สุด เขาทำเพื่อผมมาตลอด
วันนี้ผมขึ้นมาเพื่อขอโทษ และขอให้อย่าตกใจนะครับ ถ้าผมจะบอกว่า คนที่รักผมมากที่สุด
และผมก็รักเขาเช่นกัน เป็น ผู้ชาย ถ้าเป็นไปได้ ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้ผมได้หรือไม่ อย่างน้อยวันนี้ผมก็ได้บอกว่า
ผมรักเขา และขอบคุณสำหรับสิ่งที่ได้ทำเพื่อผม ตลอดมา
อยากจะขอบคุณ ที่รู้ใจเข้าใจ สิ่งดีๆที่ให้มา
อยากจะขอบคุณที่สัญญาหัวใจ ไม่มีวันห่างเหิน
กับคนหนึ่งคนที่ไร้วันเวลา หมดกำลังจะก้าวเดิน
จากคนที่เคยเจ็บเหลือเกินที่ใจกลับกลายเป็นเบิกบาน
ผ่านคืนวันโหดร้ายนานเหมือนชั่วกาลป์
กลับมีคนห่วงใยกันสุขใจทุกวันมีเธออยู่ข้างกาย
เริ่มรู้จักความหวาน กับรักลึกซึ้งหมดใจ
เริ่มรู้จักความหมายของคืนวัน
แค่คนหนึ่งคนกับหัวใจให้เธอ หมดไปเลยที่ฉันมี
จะเป็นจะตายจะร้ายดี ไม่แคร์ ไม่เคยจะหวั่นไหว
จะมีแต่เธอที่แสนดี ร่วมทาง ตราบจนวันที่สิ้นใจ
หนึ่งวันจะนานสักเท่าไร ถ้าไกลห่างเธอไปสักวัน
ให้เธอได้ยินเสียงจากใจฉัน ที่จะคอยบอกทุกคืนวัน
ว่ารักเธอ
เสียงใจฉันเอง ร้องเพลงให้เธอฟังอยู่
คือเสียงดังจากใจ ร้องเพลงที่ใครไม่อาจฟัง
เสียงใจฉันเอง ร้องเพลงให้เธอฟังอยู่
คือเสียงดังจากใจ ร้องเพลงทีฟังเข้าใจ.. เพียงเรา
เฮ...วี้ว เสียงปรบมือดังขึ้น หลังจากที่เสียงเพลงของกานต์จบลง ไม่อยากเชื่อเลยว่า นี่คือเรื่องจริง
ผมเดินจูงมือกานต์ออกมาข้างร้าน เพราะถ้าคุยในร้านโดยที่มีไอ่ 3 ตัวนั้นนั่งอยู่ด้วย คงไม่สะดวกแน่
“ขอโทษ ขอโทษนะศักดิ์ กานต์รู้ว่ากานต์มันเห็นแก่ตัว วันดีคืนดีก็ไล่ศักดิ์ไป พอวันนี้ก็จะมาบอกว่าขอโทษ ศักดิ์จะ”
+พอแล้วกานต์ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ศักดิ์ไม่เคยโกรธ จริงๆแล้วศักดิ์ผิดเอง ถ้าศักดิ์บอกเรื่องนี้ไปตั้งแต่ เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ แล้วนี่แม่เป็นไงมั่ง+
“แม่รู้ แม่รู้มานานแล้ว จริงๆแล้วไม่เกี่ยวกับเรื่องของศักดิ์เลย กานต์ขอโทษ”
ผมกอดกานต์ไว้นานแสนนาน เผื่อความรู้สึกของผมมันจะส่งผ่านไปถึงกานต์ได้ ถึงแม้กานต์จะดูเป็นคนที่กวนๆ สักแค่ไหน
แต่ผมรู้ จริงๆแล้วกานต์เป็นคนอ่อนไหวมาก แต่ต้องแสดงให้ดูว่าแข็งแกร่ง เพื่อปกปิดส่วนที่เป็นความรู้สึกจริงๆไว้แค่นั้นเอง
“ศักดิ์รักเราเหมือนเดิมได้ไหม กานต์เพิ่งรู้ หลังจากวันนั้น กานต์ไม่เคยมีความสุขเลย กานต์ กานต์แค่”
+ไม่ ศักดิ์คงกลับไปรักกานต์เหมือนเดิมไม่ได้+
“กานต์รู้ ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้มันก็มากพอแล้วหละ ขอบคุณนะศักดิ์”
+ที่ศักดิ์กลับไปรักกานต์เหมือนเดิมไม่ได้ เพราะไม่มีวันไหนเลยที่ ความรักที่ศักดิ์มีให้กานต์ มันลดน้อยลงต่างหากเล่า+ :กอด1:
“ไอ่ศักดิ์บ้า แล้วหลอกให้ร้องไห้อยู่ได้ นี่แน่ะ” ทำไมมันน่ารักขนาดนี้นะ แต่จะว่าไป ที่ตีมาที่ไหล่ผมนี่มันก็เจ็บเหมือนกันนะเนี่ย
+เฮ้ย จะเล่นบทนางเอกในหนังพิศาลหรือไง ต่อยอีกทีจูบนะ+
“ทำไมจะไม่กล้า นี่ อุ้บ.......”
ท่ามกลางราตรีกาล ในเมืองหลวงแห่งนี้ บางคนอาจนอนหลับฝันถึงใครต่อใคร บ้างก็ยังคงทำงานของตนเอง
แต่จะมีใครรู้บ้างไหมว่า ยังมีคนอีก 2 คน ถึงแม้จะเป็นแค่จุดเล็กๆบนเมืองนี้ แต่ก็กำลังก่อเกิดความรักที่ยิ่งใหญ่ต่อกัน :L1:
บางครั้ง ความรัก ก่อให้เกิดพลังอันยิ่งใหญ่ให้กับคนหลายคน
บางครั้ง ความรัก ก่อให้เกิดแรงใจเพื่อให้อีกคนได้ก้าวเดินต่อไป
แต่หลายครั้ง ความรัก ก็ทำให้คนหลายคนต้องทนทุกข์ใจ
แต่สุดท้าย ผู้คนมากมายเหล่านั้น ก็ยังคนเดินทางเพื่อเสาะหาความรักอยู่ดี
แต่กระนั้น ยิ่งเราพยายามไขว่คว้ามากเท่าไหร่ ความรักก็เหมือนกับจะวิ่งหนีเราออกไปทุกที
ตรงกันข้าม หากเราอยู่เฉยๆ บางทีความรักก็จะเข้ามาทักทายเราเอง
ผลที่ได้รับ มันจะสุข หรือทุกข์ ก็ขึ้นอยู่กับว่าเรา จะรับมือกับความรักนั้น และรักษามันไว้ได้หรือไม่ ก็เท่านั้น
สุดท้าย ขอให้ทุกท่าน มีความสุขกับความรักที่มีนะครับ
ขอขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้มาจนจบ ทั้งๆที่มันไม่ได้เรื่องเลย
ขอบคุณสำหรับทุก คอมเมนท์ ขอสัญญาว่า จะนำไปพัฒนาให้ดีขึ้นครับ ขอบคุณครับ :bye2: :bye2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ นะคะ
ชอบเรื่องนี้อ่ะ ไม่อยากให้รีบจบเลย อยากให้มีตอนหวาน ๆ ของสองหนุ่มอีก
หวังว่าคงได้มีโอกาสอ่านงานเขียนของน้องอีกนะคะ :L2:
-
ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีๆ น่าประทับใจ อยากให้มีตอนพิเศษอีกจัง เข้าใจว่างานยุ่ง ว่างๆเจอกันใหม่น้า คิดถึงศักดิ์กับกานต์ :กอด1:
-
เข้ามาอ่านครั้งแรก และอ่านจนจบเลย
ชอบค่ะ อ่านประทับใจในความรักที่ศักดิ์มีให้กานต์
ชอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆและน่ารักแบบนี้ค่ะ :pig4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะะะ
อยากจะบอกว่าไม่น่ารีบตัดให้จบเลย กำลังสนุก
แต่ดีใจมากที่เป็นศักดิ์ เพราะเราเชียร์ตั้งแต่ตอนแรก
ส่วนพี่ไอซ์นี้ไม่ไหวนะ ทั้งคนชื่อหนึ่ง ทั้งแอล เสือไบเลยเหอะแบบนี้
-
ขอโทษด้วย ที่เพิ่งจะมา
จบซะแล้ว
มีผลงานใหม่ ๆ เอามาฝากกันอีกนะ
เป็นกามลังใจให้นะ
ให้ค่าอ่านเป็น +1 นะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะะะ
อยากจะบอกว่าไม่น่ารีบตัดให้จบเลย กำลังสนุก
แต่ดีใจมากที่เป็นศักดิ์ เพราะเราเชียร์ตั้งแต่ตอนแรก
ส่วนพี่ไอซ์นี้ไม่ไหวนะ ทั้งคนชื่อหนึ่ง ทั้งแอล เสือไบเลยเหอะแบบนี้
อ่า เค้าไม่ได้ตัดจบจริงๆน้าาาา
แล้วก็ขอบคุณทุกท่านนะครับสำหรับกำลังใจ
อยากจะบอกว่า เป็นปลื้ม
สัญญาคับ สัญญา ว่าจะมีตอนพิเศษของ 2 หนุ่มมาให้แน่ๆ
:bye2: o13
-
เย้ๆๆ มารอตอนพิเศษ :z2:
-
อ่านรวดเดียวจบ
ผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ใช่พี่ไอซ์ :เฮ้อ:
เเตค่ไม่เป็นไรครับ ความรักคือ สิ่งมหัศจรรย์
:o8: :-[
:pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบ
ดีใจที่เป็นศักดิ์
ขอบคุณมากๆครับ :L2:
-
รวดเดียวจบเหมือนกัน
ดีนะที่คนแต่งวางเรื่องไว้ให้พี่ไอซ์มีแอลอยู่แล้ว ไม่งั้นเราคงเลือกยากเหมือนกันว่าจะให้พระเอกเป็นศักดิ์หรือพี่ไอซ์ดี
แต่ไงก็ขอ request ตอนพิเศษคู่แอล พี่ไอซ์นะ ทิ้งไว้แบบนั้นมันติดค้างในใจ สงสารแอลอ่ะ :กอด1:
-
เพิ่งมาอ่าน
ไอซ์แอบเลวได้ใจ
แต่ศักดิ์น่ารัก :L2:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยครับ
น่ารักมากๆ เลย
อยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง
แต่สงสัยคงต้องไปแต่งเองล่ะมั้งครับ
ขอบคุณครับผม :bye2:
-
เย้ๆๆๆ ~~~~ ขอเฮดังๆ
เพิ่งมาอ่านรวดเดียว(เพราะเพิ่งเห็น)
เชียร์ศักดิ์มาตั้งแต่แรกกกแล้วววว
ขอสารภาพว่าตอนแรกหลงนึกว่าพี่ไอซ์จะเป็นพระเอก กะจะเลิกอ่านกลางคันแล้ว
โชคดีที่ตัดสินใจอ่านต่อจนจบ เย่ ~~~ ขอบคุณมากคับสำหรับนิยาย มีความสุขมากมายเลย
-
:z2: แล้วคนที่เชียร์ก็ตรงใจ
-
+ที่ศักดิ์กลับไปรักกานต์เหมือนเดิมไม่ได้ เพราะไม่มีวันไหนเลยที่ ความรักที่ศักดิ์มีให้กานต์ มันลดน้อยลงต่างหากเล่า+
แมนโครตๆๆๆเลยศักดิ์ :-[ :-[
-
น่ารักดีจ้า :L2:
-
น่ารักนะ o13
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องที่อ่านเพลิน ๆ
แอบเชียร์พี่ไอซ์กับกานต์
(555 สวนทางกะคนอื่นรึป่าวเนี่ย)
อย่างไงก็รอตอนพิเศษด้วยคน
-
ศักดิ์เท่ห์มากเลย
น่ารักมากๆเลย
-
ขอบคุณนะ ที่นำเสนอเรื่องราวดีๆให้อ่านกัน
-
เฮ้อ!! สุดท้ายก็เป็นศักดิ์นะ ลุ้นแทบแย่ ดีใจจัง o13
-
อ่านแล้วประทับใจมากๆครับ อ่านช่วงแรกๆนึกว่าพี่ไอซ์เป็นพระเอก55แต่ดีใจมากเลยที่ศักดิ์เป็นพระเอก ขอบคุณนักเขียนนะครับที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน^^
-
ศักดิ์ กานต์ น่ารักจุงเบยยยย ^^"
-
สรุปเป็นศักดิ์สินะ เหอะ เหอะ เหอะ