หัวข้อ: ไม่ต้องบอก (จบ) (9/11/58)

[sabastane]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



.........................................................

[sabastane]

.............................................................

คีตาเป็นผู้ชายหน้าตาบ้านๆอายุ 26 ปี มีดีหน่อยตรงที่ผิวของเขาขาวและนุ่มนิ่มเสียยิ่งกว่าผู้หญิง เขาทำงานในบริษัทที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง มีตำแน่งเป็นหัวหน้าเลขาของหนึ่งในสี่คณะกรรมการบริหารสูงสุด คีตาไม่เคยทำงานผิดพลาดรวมถึงการจัดการที่เฉียบขาดและบุคลิกที่ไม่เคยเปิดเผยอารมณ์ให้ใครเห็นนัก จึงทำให้เขาเป็นที่โปรดปรานอย่างยิ่งของเจ้านาย เงินเดือนและโบนัสจึงสูงถึงเกือบเจ็ดหลัก

เรื่องคนรักเองคีตาก็แสนภูมิใจ....ถึงแม้คนๆนั้นจะเป็นผู้ชายก็ตาม ทั้งเขาและคนรักต่างรู้จักกันมาตั้งแต่ชั้นมัธยม ก่อนจะพัฒนามาเป็นคนรักกันตอนขึ้นมหาวิทยาลัย เป็นความสัมพันธ์ในแบบที่ไม่ค่อยหวือหวามากนัก พวกเขารักและคบกันเงียบๆ มีเพียงแค่เพื่อนสนิทของอีกฝ่ายเท่านั้นที่รู้ ส่วนเพื่อนของเขานั้นไม่มี....ในแง่ของการไม่มีเพื่อนน่ะนะ

อาจเป็นเพราะคีตาเป็นคนเงียบขรึมและชอบเก็บตัว ในตอนมัธยมเองคีตาก็ใส่แว่นหนาเตอะดูเฉิ่มเฉยจนไม่มีใครอยากเข้าใกล้ มีเพียงคนรักของเขาในตอนนั้นเท่านั้นที่กล้าจะเดินเข้ามาทักทาย แม้จะเป็นเพียงเพราะแค่หน้าที่ของประธานนักเรียน แต่คีตาก็ดีใจ


....ที่อย่างน้อยเขาก็ยังมีคนที่ยอมพูดคุยด้วย


เมื่อขึ้นมหาลัย คีตาก็ยังคงเฉิ่มเฉยและเก็บตัวเองอยู่คนเดียวเงียบๆ ไม่รู้ว่าคนรักคนนั้นเห็นความน่ารักอะไรในตัวเขา ถึงยังคงคบหากับเขาไม่เปลี่ยนแปลง ท่ามกลางคำติฉินนินทาที่พร่างพรางไปทั่วมหาลัย....จนสุดท้ายคนๆนั้นก็สารภาพรักกับเขา


.....เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป รู้ตัวอีกทีคำว่าคนรักก็กลายเป็นชื่อเรียกความสัมพันธ์ของพวกเรา และย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันที่คอนโดใจกลางย่านธุรกิจที่แสนสะดวกสบายตั้งแต่เมื่อสี่ปีก่อน คีตาก็เปลี่ยนมาใส่คอนแทกเลนส์ หน้าตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้กรอบแว่นจึงค่อยเป็นที่สะดุดตาบ้าง ความรักของพวกเขาราบเรียบจนแทบจะไร้สีสัน มีเพียงอีกฝ่ายที่มักจะพูดคุยและเล่าเรื่อง ในขณะที่เขาจะเป็นผู้ฟังเงียบๆ หลายครั้งหลายคราที่คีตาเองรู้สึกหนักใจที่อีกฝ่ายเอาแต่ให้เขาจนแทบสำลัก แต่เขากลับไม่ค่อยจะได้ให้สิ่งใดส่งกลับไปบ้าง

ความเงียบมักก่อตัวขึ้นระหว่างพวกเขาในตอนที่อีกฝ่ายไร้เรื่องใดๆมาเล่า ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะอึดอัดกับบรรยากาศในตอนนั้นรึเปล่า แต่ถึงกระนั้น คนๆนั้นก็ยังอุตส่าห์ทนมาจนถึงตอนนี้ได้ คีตาไม่รู้จริงๆว่าหากขาดอีกฝ่ายไปคนที่ใช้ชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้จะเป็นเขาหรืออีกฝ่ายกันแน่

เวลาหกโมงเย็นเป็นเวลาเลิกงานของคีตา เขามักจะแวะตลาดก่อนกลับถึงคอนโดก่อนเสมอ เพื่อเตรียมอาหารให้คนรักที่มักจะอยู่ทำงานจนเกือบสองทุ่ม และกลับมาทานข้าวพร้อมกันที่คอนโดทุกวัน อาจมีบ้างที่อีกฝ่ายต้องบินไปดูงานหรือประชุมกับลูกค้าถึงต่างประเทศหลายวัน แต่คีตาก็จะตามไปด้วยทุกครั้ง

แกร๊ก!

เพราะอีกฝ่ายเป็นเจ้านายที่เขาทำงานด้วยอยู่ในตอนนี้

“กลับมาแล้วครับ”

อ้อมกอดอุ่นถูกสวมจากด้านหลังคีตาอย่างเต็มรัก การที่คนรักกลับมาก่อนสองทุ่มทำให้เขานึกแปลกใจ คีตาหมุนปิดเตาแก๊ส ก่อนจะพลิกตัวกลับมาถาม

“กานต์ทำไมกลับเร็วจัง”

กานต์การันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ จุมพิตลงบนหน้าผากเขาแผ่วเบา ก่อนจะถอนออกแล้วยิ้มกว้าง

“คิดถึงตาน่ะสิ”

คีตาขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะเอียงคอน้อยๆเป็นเชิงขอความจริง

“หึหึ” อีกฝ่ายครางต่ำในลำคอ แล้วยอมบอกสิ่งที่คีตาต้องการ “มาดามจะเข้ามาน่ะ”

“ทำไมอยู่ๆถึงมาล่ะ”

มาดามคือคำเรียกแม่ของกานต์การัน แม้การที่พวกเขาคบกันครอบครัวของกานต์การันจะรับรู้และไม่ได้คัดค้านอะไร แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่ยืนกรานต่อต้าน และคอยเป่าลมอิจฉาให้พวกเขาผิดใจกันอยู่เสมอๆ แต่ทุกครั้งกานต์การันก็ยังคงมั่นใจในความรักของพวกเรา ....มาดามก็เป็นหนึ่งในพวกคนเหล่านั้น ทุกๆครั้งที่มาดามจะเข้ามาหา มิสเตอร์หรือพ่อของกานต์การันจะโทรเข้ามาเตือนล่วงหน้าให้พวกเขาไหวตัวทันทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มิสเตอร์คงจะอับจน มาดามถึงมีโอกาสมาปุบปับได้เร็วขนาดนี้

“สงสัยคงจะมีใครมาแนะนำอีกละมั้ง”

อีกฝ่ายพูดติดตลก

อาจเป็นเพราะกานต์การันเป็นผู้ชายที่แสนเพอร์เฟคไปซะทุกอย่าง ทั้งรูปร่างหน้าตาที่ไม่ว่าคุณหนูหรือสาวน้อยใหญ่ที่ไหนเห็นจำต้องมองหาจนเหลียวหลัง ทรัพย์สมบัติที่แทบจะล้นฟ้า อำนาจเส้นสายหรือก็มีอยู่แทบจะทั่วโลก บวกกับปัญญาที่แสนฉลาดเฉลียว ยิ่งทำให้คนรักของเขาดูดีและเพอร์เฟคมากขึ้นไปอีก จึงทำให้มาดามอดที่จะหวง และอยากให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวแต่งงานกับคนที่ดีพร้อมกว่าคีตาไม่ได้

“ตาไม่ต้องเตรียมอะไรเป็นพิเศษหรอกนะ ทำเหมือนอยู่กันสองคนปกตินั่นแหละ”

“เดี๋ยวก็ขัดใจมาดามอีกหรอก”

กานต์การันคงจะรู้ว่าที่มาดามคอยเทียวไล้เทียวขื่อ ยัดเยียดคนโน้นคนนี้มาให้เป็นการแสดงความรักในแบบของเธอเอง ทุกครั้งที่มาดามมา กานต์การันจึงคอยหยอกล้อเล่นเล็กน้อยในแบบของลูกที่รักแม่ไม่แพ้กันเสมอ

“เอาน่า” อีกฝ่ายยีหัวเขาเบาๆ “เดี๋ยวกานต์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ แล้วเดี๋ยวมาช่วยทำกับข้าว”

“กานต์เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวตาทำเองก็ได้”

ไม่รู้ว่าพวกเราใช้คำเรียกแทนตัวกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่รู้อีกทีมันก็กลายเป็นความเคยชินเมื่อเราอยู่ด้วยกันตามลำพัง

“ตาเองก็เหนื่อยเหมือนกันแหละน่า” มือหนากอบกุมเรียวแก้มคีตาอย่างแผ่วเบา “ตอนกลางวันก็เป็นเลขา วิ่งวุ่นจนหัวปั่น ตกเย็นมายังตอนเตรียมอาหารเย็นอีก”

คีตายิ้มบาง

“ตาแค่อยากทำอะไรให้กานต์บ้าง...อื้อ” ไม่ทันจะพูดจบ ริมฝีปากร้อนก็ประกบลงมาให้คีตาแทบหยุดหายใจ มือหนาย้ายไปประคองท้ายทอยให้บดเบียดรสจูบแนบแน่นร้อนแรงขึ้น

“อะ...อา...” กานต์การันถอนจูบออก คีตาแทบทรุดฮวบลงกับพื้นหากไม่ได้อีกฝ่ายโอบประคองไว้ แม้จะจูบกันมาหลายครั้ง แต่คีตาก็ไม่เคยจะชินกับจูบของคนรักเสียที

กานต์การันสวมกอดคีตาอย่างเต็มรัก เขาไม่เคยรู้สึกรักใคร และอยากใช้ชีวิตร่วมกับใครได้มากขนาดนี้มาก่อน การได้คีตามาอยู่ในอ้อมกอดถือเป็นของขวัญที่วิเศษที่สุดเท่าที่เขาเคยได้รับมา

“งั้นถือว่าตามใจกานต์หน่อยแล้วกันนะ” กานต์การันยิ้ม ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนอน ทิ้งให้คีตายืนหน้าแดงอยู่คนเดียว

ไม่นานอาหารก็เสร็จเรียบร้อย พวกเขาทำอาหารเพียงไม่กี่อย่าง ซึ่งส่วนมากเป็นกานต์การันที่ลงมือทำ คีตาเพียงแค่เป็นผู้ช่วยเท่านั้น แต่เขารู้ดี....ว่าทุกอย่างที่กานต์การันทำนั้นใส่ความรักของลูกลงไปมากแค่ไหน

ติ๊งต่อง!

เสียงกริ่งดังขึ้นขณะที่พวกเขาช่วยกันจัดโต๊ะอาหาร

“เดี๋ยวตาไปเอง”

เมื่อคีตาเปิดประตูมาก็เจอมาดามยืนอยู่ในชุดเดรสสีพีช ด้านหลังเป็นหญิงสาวในชุดสีชมพูหวาน คีตาจำได้ว่าเคยเห็นเธอเมื่อตอนออกงานพร้อมกับกานต์การันเมื่อเดือนก่อน เธอคงจะเป็นลูกสาวของมหาเศรษฐีคนไหนสักคนในงานนั้น

“สวัสดีครับมาดาม”

คีตายกมือไหว้ มาดามหยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนหันมาแนะนำตัวหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลัง

“นี่หนูต้นรัก ลูกเพื่อนฉันเอง วันนี้เธอจะมาทานข้าวด้วย ต้นรักคะ นี่คีตา เป็น....เลขาส่วนตัวของตากานต์จ้ะ”

คีตาสะอึกเล็กน้อย เมื่อได้ยินฐานะใหม่ที่เพิ่งถูกยัดเยียดสดๆร้อนๆ

“อ่า สวัสดีครับคุณต้นรัก” คีตาส่งยิ้มตามมารยาท ดูๆไปคุณต้นรักเธอก็ดูน่ารักไม่มีพิษภัยอะไร ดูสมกับเป็นคุณหนูที่แสนจะอ่อนโยน

“สวัสดีค่ะ” หญิงสาวยิ้มตอบกลับ

“งั้นเชิญทางนี้ดีกว่าครับ เพิ่งจัดโต๊ะเสร็จพอดี”

“....อย่าได้ริบอกหนูต้นรักเชียว ว่าแกเป็นอะไรกับตากานต์”

ชั่วขณะที่มาดามเดินผ่านคีตา เธอก็กระซิบแผ่วเบา คีตาหน้าหม่นเล็กน้อย ก่อนจะทำใจยอมรับ แล้วเดินนำทั้งสองไปยังโต๊ะอาหาร

“มาดาม”

กานต์การันสวมกอดผู้เป็นแม่แน่น ก่อนจะผละออกให้เธอแนะนำหญิงสาวที่ยืนเยื้องไปด้านหลัง

“นี่น้องต้นรัก ลูกสาวคุณภาคย์ หนูต้นรักจ้ะ นี่พี่กานต์จ้ะ ไหว้พี่เขาสิลูก”

ส่วนคีตาก็ผละมาเตรียมตักข้าว และเติมน้ำลงทุกแก้วแทน

“สวัสดีคะ พี่กานต์”

“สวัสดีครับน้องต้นรัก.....มาดามหิวรึเปล่า ทานข้าวกันเถอะครับ” กานต์การันส่งรอยยิ้มที่ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ไปให้มาดามและต้นรัก รอยยิ้มเช่นนี้เขามักจะใช้ทุกครั้งที่ต้องปั้นหน้าออกงานสังคมหรืออยู่กับคนอื่นเท่านั้น

กานต์การันนั่งลงบนเก้าอี้ ขณะที่กำลังจะเรียกให้คีตามานั่งข้างๆกัน มาดามก็ขัดขึ้นมาซะก่อน

“เอ่อ...งั้นหนูต้นรักนั่งข้างพี่กานต์นะจ้ะ” มาดามยิ้มสวย

“คะ”

หญิงสาวนั่งลงด้วยท่วงท่าแสนสง่างาม ทำให้คีตาจำต้องนั่งข้างมาดามอย่างเสียไม่ได้

บทสทนาบนโต๊ะอาหารดำเนินไปเรื่อยๆ ส่วนมากจะเป็นมาดามที่เป็นฝ่ายถาม และกานต์การันกับคุณต้นรักเป็นฝ่ายตอบ ส่วนคีตาได้เพียงแค่นั่งฟังอย่างเงียบๆ

จนมีบทสนทนาที่ทำให้คีตาแทบอยากจะหายไปจากตรงนั้นเสียเฉยๆ

“เอ่อ....พี่กานต์นี่ใจดีกับลูกน้องจังเลยนะคะ” คุณต้นรักถาม

“ทำไมหรอครับ”

“ก็ต้นรักไม่ค่อยเห็นใครให้เลขาส่วนตัวมานั่งทานข้าวร่วมกับครอบครัวเจ้านายเลยนี่คะ เคยเห็นแต่ตอนที่ต้องไปคุยงานกับลูกค้า อะไรแนวๆนั้น”

คีตารู้สึกปวดแปล๊บไปทั้งใจ นึกย้อนกลับไป เขาไม่น่าจะมานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่แรก

มาดามยิ้มกริ่ม ความใสซื่อบริสุทธิ์ของต้นรักคงจะทำให้กานต์การันไม่กล้าบอกว่าคีตาเป็นคนรักอย่างแน่นอน

“ท่าทางน้องต้นรักจะเข้าใจผิดนะครับ”

แต่มาดามคิดผิด

“เอ๋?”

“ถึงแม้คีตาจะเป็นทั้งเลขาและเลขาส่วนตัว แต่เขาก็เป็นคนรักของพี่ครับ พี่กับเขาคบกันมาตั้งแต่มหาลัยแล้ว”

คีตาเงยหน้ามองคนรักอย่างไม่เข้าใจ กานต์การันกล้าตอบได้ยังไงว่าพวกเขาเป็นคนรักกัน!?

....นี่คงเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่กานต์การันมี แต่คีตาไม่ ตรงกันข้าม คีตากลับกลัวเสียด้วยซ้ำ ว่าทุกๆการกระทำของเขาจะพาให้อีกฝ่ายล้มไปพร้อมๆกันกับเขา....คนที่ต้อยต่ำกว่าอย่างเห็นได้ชัด

“อะ...เอ่อ...ต้นรักขอโทษด้วยคะ ต้นรักไม่ทราบจริงๆ ขอโทษนะคะคุณคีตา” หญิงแลดูสำนึกผิดจากใจจริง

“...ครับ” คีตายิ้มซีด ก่อนจะขอตัวก่อนเป็นคนแรก

“ผมเองก็ขอตัวนะครับ น้องต้นรัก....มาดาม” คำท้ายสุดดูเข้มขึ้นกว่าเดิมจนมาดามอดกลัวไม่ได้ เธอไม่เคยทำอะไรลูกชายคนนี้จะขัดใจหรืออารมณ์เสียใส่ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่กานต์การันกดเสียงเรียกเข้มจนน่ากลัว

“อะ...เอ่อ...หนูต้นรักทานกันดีกว่าจ้ะ”

มาดามยิ้มเหย กลายเป็นคนที่ทานกันจริงๆมีแค่สองสาวเท่านั้น







ปึก

คีตาทรุดตัวกับโซฟากึ่งนอน ก่อนแหงนหน้าหลับตาช้าๆ

แกร๊ก....

“ตาครับ”

กานต์การันนั่งลงด้านข้าง ก่อนจะจับมือที่วางอยู่บนหน้าท้องอีกฝ่ายมาแนบกับแก้มเขา

“กานต์.....”

“ไม่เป็นไรนะ” กานต์การันยิ้มบาง ก่อนจะยกตัวอีกฝ่าย ให้เขาเป็นเบาะแทนโซฟา

“พูดอะไรน่ะ แค่นี้เอง ตาไม่เป็นไรหรอก” คีตาตอบ ก่อนจะหลุบตาต่ำมองมือหนาที่กอบกุมมือเขาไว้ แล้วกุมตอบกลับ


....แค่มือคู่นี้ยังคงเป็นของเขา แค่นี้ก็ดีแล้ว


“กานต์รักตานะ” เสียงนุ่มกระซิบชิดใบหูขาว อ้อมกอดถูกกระชับแน่น น้ำเสียงแสนอ่อนโยนที่มีให้คีตาเสมอทำให้คีตาอุ่นใจ

“รัก....รัก...รัก...”

คีตาหน้าแดง เมื่อน้ำเสียงอ่อนโยนแปรเปลี่ยนเป็นแหบพร่า ปลุกเร้าอารมณ์สวาทที่เก็บซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าอันแสนนิ่งเฉย

“พอ....แล้ว...”

กานต์การันสอดแทรกมือหยาบเข้าไปใต้เสื้อตัวบาง เค้นคลึงเนื้อเนียนนุ่มนิ่มอย่างหวาบหวาม จนคนตัวบางต้องใช้มือหยุดอีกฝ่ายไว้ แต่ก็ทำได้เพียงแค่วางแหมะลงบนมือหนาเท่านั้น เพราะเรี่ยวแรงราวกับถูกสูบ จากทั้งริมฝีปากร้อนและมือหนาที่ลูบไล้

“ตา...”

เสียงเข้มราวกับอ้อนวอน แม้คีตาจะต้องการมากแค่ไหน แต่กลับต้องกัดฟันตัดใจ เมื่อขึ้นได้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่กันตามลำพังเพียงแค่สองคน

“ไม่....กานต์ พอ....มาดาม อื้อ กับ....คุณต้น....รัก..อยู่นะ อ่ะ”

“ปล่อยเขาสิ”

“อา....”

กานต์การันเอาแต่ใจ....คีตารู้ และเขาเองก็ชอบเอาใจคนรักเสียด้วยสิ

“กานต์รักตานะครับ”

มือหนาของกานต์การันปลดกระดุมเสื้อของคีตาช้าๆ พร้อมกับไล้เลียติ่งไตสีสวยไปด้วย จนความเสียวทำให้คนใต้ร่างต้องแอ่นตัวตามติดริมฝีปากอย่างเสียไม่ได้

“อ๊ะ อ่ะ กานต์....อิ๊....อา...”

กางเกงของคีตาไม่รู้ว่าหลุดหายไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีทั้งร่างก็เปลือยเปล่า บนกายมีเพียงไออุ่นของอีกฝ่ายกระจายกรุ่นทั่วร่าง กานต์การันถอยออกมาจ้องมองคนใต้ร่างอย่างเต็มตา ร่างขาวๆของคีตาทอดกายหายใจรวยรินอยู่ใต้ร่าง ผิวนุ่มลื่นและกลิ่นของดอกซ่อนกลิ่นที่เป็นดอกชนิดโปรดของอีกฝ่ายทำให้เขาไม่อยากจะจากไปไหน อยากจะกกกอดกักขังคีตาให้อยู่ในอ้อมกอดของเขาทั้งวัน

“กานต์.....”

สายตาเว้าวอนของคีตาทำให้กานต์การันอ่อนยวบ เมื่อเขาเผลอจ้องมองเนื้อตัวขาวเนียนจนละเลยที่จะสัมผัสให้อีกฝ่ายสุขสม

สัมผัสของกานต์การันจำเป็นต่อคีตาเสมอ เรื่องนั้นกานต์การันรู้ดีต่อให้คีตาไม่บอกก็ตาม

“อ่ะ อ๊ะ กานต์ อ๊า”

“ตา สวยจัง”

กานต์การันไล้สัมผัสไปทั่วตัวคีตาอย่างตะกรุมตระกราม มือหนาฟ้อนเฟ้นไปทั่วร่างเนียน ไม่มีตรงไหนที่กานต์การันจะไม่ได้สัมผัส และไม่มีตรงไหนที่คีตาจะไม่ได้เป็นของกานต์การัน

“อ๊ะ กานต์ ไม่...ไม่....ตาจะ...อ่ะ อ๊าาา”

สัมผัสที่แสนหนักหน่วงทำให้คนที่นอนทอดกายอยู่ใต้ร่างถึงจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว กานต์การันใช้มือปลุกแก่นกายที่อ่อนตัวลงให้แข็งขืนขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะพลิกตัวบางให้สะโพกมนลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ลิ้นนุ่นลัดเลาะตามซอกขาขาว จนไปหยุดที่รอยจีบสีสวย แล้วแทรกปลายลิ้นรัวเข้าหา

“อ่า....กานต์...กานต์...อ๊า อ๊ะ ยะ อ๊า”

คีตาหอบฮัก แขนเรียวอ่อนแรงจนแทบทรุด แต่ความเสียวกระสันที่มากล้นทำให้ต้องแหงนเงยใบหน้าไขว่ขว้าหาอากาศที่ร้อนจนแทบไหม้

กานต์การันจับคีตาพลิกกลับหัวอย่างง่ายดาย ใบหน้าที่กานต์การันหลงใหลแทบจะแนบชิดกับแก่นกายที่พองโตอยู่ใต้กางเกงเนื้อดี

“เลียสิครับตา”

เสียงของกานต์การันเหมือนมนต์สะกดให้คีตาทำตาม มือเรียวเอื้อมปลดซิบ ก่อนจะควักเอาแก่นกายใหญ่โตออกมา ลิ้นเล็กไล้เลียไปตามลำลึงค์จนกานต์การันครางต่ำในลำคอ ก่อนจะตัดสินใจทำหน้าที่ของเขาบ้าง

“อ่ะ อื้ม อื้อ....อึ๊....อื้ม”

สองร่างกอดก่ายปรนเปรอกันและกันจนแทบไร้ช่องว่าง ในที่สุดความอดทนของกานต์การันก็หมดลง เขากระชากตัวคีตาลงกับเตียงนุ่ม ก่อนจะสอดใส่แก่นกายของตนเองเข้าไปทีเดียวแทบมิดด้าม

“อ๊างงงง”

คีตากระตุกตัวเกร็งค้างด้วยความเสียวที่ถึงแม้จะมีความเจ็บปนอยู่ด้วย แต่ก็แทบจะมลายหายไป เมื่อความสุขสมนั้นมีมากกว่ามหาศาล

“ตา...อ่า...ตาครับ”

คนตัวหนาครางต่ำในลำคอ ความอ่อนนุ่มที่โอบรัดทำให้เขาแทบคลั่ง นึกอยากจะกระแทกความเป็นชายของเขาเข้าไปแรงๆ จนอีกฝ่ายต้องร้องครางด้วยความสุขสม

และกานต์การันก็ตอบสนองความคิดของตัวเองทันที

“อ๊าาา อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา กานต์ อ๊า กานต์”

“ซี๊ด....ตา...”

ร่างของคีตากระตุกเกร็งหลายต่อหลายครั้ง เสียงหวานขับขานจนแทบจะแหบแห้ง กานต์การันเดี๋ยวพลิกท่านั้น เปลี่ยนท่านี้จนเขาเสียวไปทั้งตัว

“อ่า...อ๊ะ กานต์ อ๊า......”




....เสียงหวานๆของคีตาขับกล่อมกานต์การันไปจนเกือบจะถึงเช้า








กลิ่นกาแฟดำหอมกรุ่นไปทั่วทั้งห้อง กานต์การันกึ่งนั่งกึ่งนอนอ่านเอกสารที่หอบหิ้วมาจากบริษัทอย่างสบายอารมณ์ ข้างๆกันเป็นร่างของคีตาที่กำลังนอนหลับอย่างเป็นสุข ใบหน้าตอนหลับของคีตาดั่งลูกแมวเหมียวที่กำลังหลับสบาย มันน่ารักซะจนกานต์การันอยากจะเก็บไว้ข้างกายอยู่ตลอดเวลา

ที่จริงกานต์การันต์รู้จักคีตามาตั้งแต่ชั้นอนุบาล เขาเกิดที่อเมริกาก่อนจะกลับมาเติบโตที่เมืองไทยบ้านเกิดของมารดา ด้วยความที่ยังพูดภาษาไทยไม่ค่อยได้ทำให้เด็กคนๆไม่กล้าเข้าใกล้เขานัก แต่คีตาเป็นเพื่อนคนแรกที่เข้ามาทักเด็กใหม่ที่เข้ามากลางเทอมอย่างเขา สำหรับกานต์การันมันคือรักแรกพบที่จำฝังใจ แต่สำหรับคีตา เขาคงเป็นเพียงแค่คนในความทรงจำ

ทั้งสองเป็นเพื่อนเล่นกันได้จนถึงชั้นประถม เขาก็ต้องย้ายตามครอบครัวไปยังอเมริกา ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นจนถึงมัธยมปลายก็กลับมาเจอคีตาอีกครั้ง มันเหมือนฝันที่เขายังคงจำคีตาได้ไม่เคยลืม และเป็นคนเดียวที่ได้อยู่ใกล้ๆคีตา

แม้คีตาจะไม่เคยบอก แต่กานต์การันก็รับรู้ทุกความคิดของคีตา รับรู้ว่าคีตาต้องการอะไร อยากได้อะไร และอยากเป็นอะไร

จนในที่สุดเขาก็ได้คีตามาครอบครองโดยสมบูรณ์ ร่างขาวเนียนที่เป็นของเขา....เพียงคนเดียว

“อื้อ...”

เสียงหวานที่ดูออกจะแหบแห้งออกไปเสียหน่อยทำให้กานต์การันละสายตาจากเอกสารตรง แล้วยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมนิ่มแทน

“....กานต์”

“ว่าไงครับ? หิวน้ำมั้ย?”

“อื้อ”

น้ำเสียงดูงัวเงียทำให้กานต์การันนึกเอ็นดูคนรัก เขาจูบหน้าผากมน ก่อนจะเอี้ยวตัวมารินน้ำใส่แก้วเสริฟถึงปากของอีกฝ่าย

“....กานต์”

เมื่อดื่มน้ำเสร็จคีตาก็ซุกตัวเข้ากานต์การันทันที ท่าทีเหมือนแมวน้อยนั่นยิ่งทำให้เขาหลงรักคีตามากขึ้นไปอีก แล้วก็อย่างที่บอก กานต์การันรู้เสมอว่าคีตาต้องการอะไร

เขาวางเอกสารไว้ที่หัวเตียง แล้วหันกลับมากอดเนื้อตัวหอมกรุ่นที่อยู่ข้างๆแทน



คีตาไม่เคยเรียกร้องอะไรมากไปกว่า ‘กานต์การัน’





 
ช่วงสายทั้งกานต์การันและคีตาก็ตื่นเต็มตา ทั้งสองยืนล้างหน้าและแปรงฟังพร้อมกัน เพราะวันนี้เป็นวันหยุดพนักงาน แต่ไม่ใช่กับผู้บริหารอย่างกานต์การันที่ต้องเข้าไปจัดการเอกสารในตอนบ่าย ทำให้ทั้งกานต์การันและคีตามีเวลาอยู่ด้วยกันตามลำพังอีกหน่อย

เมื่อคีตาออกมาด้านนอก เตรียมจะจัดการกับข้าวของจานชามเมื่อวานที่มาดามและคุณต้นรักทานค้างไว้ แต่เขาก็ต้องแปลกใจ เมื่อในครัวสะอาดเรียบร้อยกว่าที่คิดไว้

กานต์การันโอบกอดคีตาจากด้านหลัง ท่าทางคีตาจะไม่ได้สำรวจตัวเองมากนักว่าตนเองอยู่ในสภาพที่ร่างกายท่อนล่างเปลือยเปล่า มีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวโปร่งที่ยาวคลุมต้นขาขาวเปลือยเท่านั้น

“กานต์ทำหรอ”

คีตาแหงนคอมองหน้าคนรัก

“ครับ”

กานต์การันยิ้มหวาน

“งั้นเดี๋ยวตาทำอะไรกินนะ กานต์ไปนั่งรอก่อนเถอะ”

“ครับผม”

กานต์การันยอมเดินไปนั่งรอที่โต๊ะแต่โดยดี สายตาอบอุ่นทอดมองคนรักที่เคลื่อนมือคล่องแคล่วอย่างเพลินตา เขารู้ดีว่าถึงแม้คีตาจะรู้ตัวว่าท่อนล่างของตนเปลือยเปล่า แต่ก็คงจะไม่ใส่ใจมากนัก

เพราะคีตาถือว่าทุกๆอย่างของคีตาก็เหมือนของกานต์การัน และทุกๆอย่างของกานต์การันก็เหมือนของคีตา

ไม่นานข้าวผัดง่ายๆก็มาเสริฟตรงหน้ากานต์การันถึงที่ ฝีมือของคีตาอร่อยเสมอไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม และอาหารทุกมื้อส่วนใหญ่ของกานต์การันก็มักจะเป็นฝีมือของคีตา

“กานต์จะเข้าบริษัทตอนไหนหรอ”

อยู่ๆคีตาก็ถามขึ้น

“คงจะเที่ยงนั่นแหละ ตาจะไปด้วยมั้ย? ถ้าตาเหนื่อยก็พักเถอะ”

คีตาส่ายหน้า

“ให้ตาไปเถอะ อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ”

กานต์การันก็ยังเป็นกานต์การันที่ล่วงรู้ทุกความคิดของคีตาราวกับอ่านใจได้ เขายิ้มน้อยๆ ตักข้าวคำสุดท้ายใส่ปาก ก่อนเปรยออกมาอย่างสบายๆ

“ตาไม่ต้องทำตัวให้คู่ควรกับกานต์หรอกนะ”

“....เอ๊ะ!?”

“ขอแค่ตาอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน อยู่ข้างกานต์ตลอดไป ไม่ว่าจะตอนตื่น หรือตอนนอน ขอแค่ตา...ไม่ต้องเป็นใครที่ดีกว่า เพอร์เฟคกว่า หรือฐานะดีกว่า” กานต์การันต์วางช้อนส้อมลง เงยหน้าขึ้นสบดวงตาคู่สวยของคีตา

“ขอแค่ตาเป็นตาก็พอ”

คีตาเบิกตากว้าง หยาดน้ำใสค่อยๆเอ่อคลอขึ้นที่ขอบตา

“...กานต์”

กานต์การันต์เดินอ้อมโต๊ะมากอดคีตาไว้แนบอก ก่อนจะผละออก แล้วสบดวงตาคู่สวยของคีตา

“กานต์รักตา นี่เป็นสิ่งที่แน่นอนที่สุด ตาไม่จำเป็นต้องแคร์ใคร ตาจะหึงกานต์ หวงกานต์ ห่วงกานต์ นั้นก็เป็นสิทธิ์ของตา เพราะตาเป็นแฟนกานต์ เราเป็นแฟนกัน....ใช่มั้ยครับ!?”

น้ำเสียงแสนอ่อนโยนของกานต์การันยิ่งทำให้คีตารักอีกฝ่ายมากขึ้นไปอีก ความกังวลที่เคยสั่งสมมาก็ลดน้อยลงจนเขามีความกล้าที่จะอยากแสดงความเป็นเจ้าของบ้าง

รอยยิ้มหวานของคีตาประดับบนใบหน้า

“ตารักกานต์”

เพียงแค่นั้นกานต์การันก็เหมือนตกหลุมรักคีตาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ว่าเขาจะต้องพร่ำบอกให้อีกฝ่ายโลภกว่านี้อีกสักกี่ครั้งก็ตาม แต่กานต์การันก็พร้อมที่จะบอกคีตาเสมอ

ว่า “กานต์รักตา” มากแค่ไหน


.....................................................................................

[twinmonkey0311]

 

[Moose]

น่ารักมากเลย บรรยากาศทั้งเรื่องดูอบอุ่นมาก 
ขอบคุณมากค่า

[BlueCherries]

 


อบอุ่น ชอบกานต์มากกกค่ะ


น่าจะมีตอนสมัยมหาลัย~ อยากเห็นตอนกานต์บอกรัก อิอิ




ปอลอ รอพี่คริสอยู่นะคะ~

[DKTime]

หวานนนนนนน

[boonpa]

  ประทับใจ แค่มีกันก็พอ

[คุณบี๋]

พี่กานต์คือดีงาม ชอบบบบบบ

 

[a.amyw]

อบอุ่นมากเว่อออ

[unicorncolour]

น่ารัก  ซึ้งน้ำต่ไหล 

[FeaRes]

น่ารักๆๆๆ ชอบ ดีต่อใจมากๆเลย ////

[สีหราช]

 

[khwanruen]

รัก 

[Petit.K]

อบอุ่นจัง ขอบคุณค่า

[ืniyataan]

ดีงาม...มมมมมมมม   

[blove]

อบอุ่นมากเลย มันดีต่อใจ