เรียวขาขาวที่มีรอยสักรูปขนนกอยู่ตรงข้อเท้าโผล่พ้นออกมาจากผ้าห่มผืนบาง ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์ สะโพกกลมมนเต่งตึงได้รูปมีเพียงกางเกงว่ายน้ำขาสั้นที่ปิดอยู่หมิ่นเหม่ แขนทั้งสองข้างพับตั้งฉาก วินัยคว่ำหน้าลงกับท่อนแขน ด้านบนมีหมวกแคปปีกกว้างสวมหัวไว้กันแดด
อากาศร้อนๆที่อบอวลไปด้วยคลื่นลมทะเลแรง ทำให้คนที่เพิ่งจะเล่นเซิร์ฟเสร็จมาเหนื่อยจนแทบจะหลับเจียนตาย ในขณะที่อีกคนกำลังสนุกกับการนั่งจิบเบียร์มองดูหลานแฝดที่กำลังวิ่งเล่นกับพ่อแม่อย่างสนุกสนาน จะว่าไป ยิ่งเขามองเห็นหลานๆในวันนี้ เขาเองก็ยิ่งคิดถึงจอมขวัญในวัยเด็ก ลูกชายคนแรกและคนสุดท้ายในชีวิต จากเด็กน้อยตัวเล็กในวันนั้น กลับกลายเป็นหม่าม้าของลูกๆในวันนี้
"คุณตา ~ บอลหนู" เจ้าคนน้องวิ่งดุ๊กๆมาหาเขา ขอลูกบอลที่ตัวเองเตะกระเด็นไกลจนมาตกอยู่ตรงหน้า
"จะเอาบอล น้องเวย์ต้องทำอย่างไรครับ" โสภณชูบอลพลางยิ้ม หลานๆเขาได้รับการฝึกความประพฤติมาอย่างดี เด็กทั้งสองคนเป็นคนเก่ง เรียนรู้ได้ไว ทำอะไรต้องรู้จักไหว้ รู้จักขอบคุณ เพราะอัศวินจะเน้นลูกมากเรื่องการอ่อนน้อมถ่อมตน
เด็กชาย อชิตพลไหว้คุณปู่ด้วยกิริยาเรียบร้อยเหมือนที่หม่าม้าสอน "ขอบคุณฮะ~"
"เก่งมากลูก" โสภณลูบหัวหลานอย่างรักใคร่ ก่อนจะคืนบอลให้เจ้าตัวเล็กกลับไปเล่นกับปะป๊าหม่าม้าอย่างสนุกสนาน
โสภณมองภาพครอบครัวของลูกแล้วก็ตระหนักได้ว่า การมีคนรัก มีคนดูแลเอาใจใส่นั้นดีแค่ไหน ในวันที่แก่เฒ่าได้คนรักและลูกๆอยู่ด้วยกันไม่ห่างกาย เป็นสิ่งเดียวที่เขาต้องการนับตั้งแต่เขาไม่ต้องคิดมากเรื่องของคนอื่นอีกแล้ว จากนี้ไปชีวิตนี้เขาคงไม่ขออะไรมากไปกว่ามีวินัย มีจอมขวัญและหลานๆ
เขานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยพลางยิ้มอยู่คนเดียว ก่อนจะหันไปมองคู่ชีวิตที่กำลังตั้งใจนอนหลับอยู่บนเก้าอี้อีกตัว วินัยมันเป็นคนขี้หวง ขี้หึง ขี้น้อยใจ มันเป็นคนพูดอะไรตรงๆ แต่บางครั้งก็ชอบอมพะนำเก็บไว้ไม่ยอมพูดออกมาเพราะความน้อยใจ เขาเองก็พอจะเข้าใจ มันน่ะชอบคิดเองเออเองว่าเขาจะต้องมีคนเข้ามาพัวพัน แต่มันกลับไม่เคยคิดว่าตัวมันเองน่ะก็มีคนมาสนใจมากไม่น้อย
ตั้งแต่มาทะเล มันก็เอาแต่แต่งตัวอวดเนื้อหนัง ใส่แต่อะไรฟิตๆ หมิ่นเหม่ อวดร่างกายกำยำจากการออกกำลังกาย มันไม่รู้หรอกว่าตั้งแต่มันได้เขาเป็นผัว ออร่าความเมียของมันออกมามากขนาดไหน ไม่ว่าจะเอวที่คอดลงเพราะเป็นฝ่ายถูกกระทำ ไหนจะสะโพกกลมมนนั่น แล้วยังมีหน้าอกที่เต่งตึงชวนมอง เขาหวงนะเว้ย ไม่ใช่ไม่หวง พวกตาเหยี่ยวตานกมันคอยจ้องเมียเขาตาเป็นมัน เขาเองพยายามไม่คิดมากเรื่องคนอื่น จะมันเขี้ยวก็แต่เมียนี่แหละที่ชอบโชว์เรือนร่างอวดสรีระมากเกินจำเป็น
คิดๆดูแล้วเขากับวินัยก็คบกันมานานนม ความเชื่อใจเป็นสิ่งที่เราสองคนพยายามจะไม่ทำลายมันทิ้ง เพราะมันเป็นสิ่งที่เชื่อมหัวใจของพวกเขาไว้ ถามว่าหึงไหมหวงไหมมันก็ต้องมี แต่ต่างคนก็ต่างรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีทางนอกใจตนแน่ อายุเขาก็ปูนนี้แล้ว ชีวิตนี้เขาเลือกมันให้เป็นคนสำคัญของชีวิตอีกคนเท่าๆกับจอมขวัญ
"อื้อออ" มาแล้ว แมวตัวเมีย โสภณหัวเราะหึ คว้ามือเมียรักที่กอดเขามาจากด้านหลังมาลูบ เดี๋ยวนี้วินัยมันอ้อนเขายิ่งกว่าจอมขวัญเสียอีก แค่เขาทำเป็นไม่สนใจ มันก็ส่ายหน้าไปกับหลังหนาๆ มือเรียวก็ลูบหน้าท้องเขาให้รู้ว่านี่กูเริ่มจะงอนแล้วนะ มึงจะไม่สนใจกูจริงๆเหรอ
"มึงเล่นน้ำไม่ทาครีม เดี๋ยวก็ดำ" โสภณประสานมือกับคนรัก กระดกเบียร์ก่อนหันหน้าไปมองไอ้คนที่ยังเมาขี้ตา
"ดำก็ช่างเถอะ" วินัยซบบ่ากว้าง "เมาแล้วเหรอ"
ถามเสียงยั่ว ปากเล็กก็พรมจูบไหล่หนาเบาๆ
"ไม่ถึงลัง เมาก็บ้า" โสภณว่า "มึงล่ะ เอาบ้างไหม" ถ้าเอาเขาจะได้สั่งให้
"อืออออ" วินัยส่ายหน้า "ว่ายน้ำกัน .. นะ" ไม่พูดเปล่า มือเล็กเริ่มเลื้อยลงต่ำ ไล้วนที่สะดือก่อนจะโดนคนตัวโตจับไว้ เพราะอีกนิดมันจะโดนจุดตื่นแล้ว ทำแบบนี้ขึ้นห้องกันเลยเถอะ
"จะว่ายน้ำหรือจะให้อึ๊บ เอาสักอย่าง" โสภณบีบมือเป็นจังหวะ เด็กบ้านี่ชอบยั่วเขา เอาตามตรงตอนที่มีเมีย ตอนนั้นเด็กกว่านี้ แรงก็น่าจะเยอะกว่ายังไม่อึ๊บเมียบ่อยเท่าอยู่กับมันเลย เรียกได้ว่าเหมือนกินยาไวอากร้าอยู่ตลอดเวลา
"เล่นน้ำ ~~~" คนด้านหลังครางยาว "เล่นเสร็จค่อยอึ๊บ"
ตรงมากเมียรัก
แทนที่จะได้เล่นน้ำกันแบบคนทั่วไป ความซนของวินัยทำให้โสภณแทบคลั่ง มีที่ไหน ในสระว่ายน้ำโรงแรม เดี๋ยวก็มาเกาะแกะ กระโดดกอด เอานมมาถูหลัง เบียดสะโพกกับหน้าขา ที่ทำให้เขาแทบจะตบะแตกเลยก็คือดึงเขาลงไปดูดปากใต้น้ำตอนที่หลานๆเผลอ โอย ไม่เห็นใจคนแก่กันบ้างเลยหรือไงกัน แค่ได้สัมผัสอกเมียก้นเมียเขาก็จะแย่ นี่ยังมีการจะช่วยชักให้ใต้น้ำ มันกลางวันแสกๆนะเมียนะ แล้วถ้าโรงแรมเขามีวงจรปิด ยามไม่ขำกันหงายท้องแล้วเรอะ
"ซี้ด .. เดี๋ยวแตก" โสภณเกาะขอบสระ มืออึกข้างก็จับสะโพกเมียที่พยายามไล่ต้อนยั่วเย้าเขาโดยการแนบเนื้อบั้นท้ายถูไถไปกับอวัยวะใหญ่โตเบื้องหน้าของเขา ทำไมถึงแกล้งกันแบบนี้
"ทนหน่อยป๋า" วินัยแลบลิ้นยั่ว จับมืออีกคนให้มาสัมผัสหน้าขาตน "ชอบเปล่า"
เสียงกระซิบครางกระเส่าทำเอาวินัยเกร็งท้องแน่น เสียวไปหมดทั้งร่าง
เมียเขามันขี้อ่อย ขี้ยั่ว แถมยังเก่งอีกต่างหาก
"เห็นใจหน่อยเมีย .. อยากเข้าไปจะแย่" เขาพยายามกลั้นหายใจ จะให้ปลดปล่อยในน้ำที่หลานๆกำลังว่ายกันอย่างสนุกสนาน เขาทำไม่ได้
"ป๋า .. อยากก็เข้ามาสิ" ฉิบเอ้ย ยั่วกันขนาดนี้ เขาใกล้จะทนไม่ไหวแล้วนะ ร่องเล็กถูไถที่แก่นกายไปมาเบาๆ แม้มันจะผ่านเนื้อกางเกงว่ายน้ำ แต่เขารู้สึกเต็มๆ
"ไปห้องเถอะ ตรงนี้ไม่ได้" โสภณโอบคนรักมาหอมขมับ อย่ายั่วกันมากไปกว่านี้เลย เขาจะทนไม่ไหวแล้ว
"ครับ .. ขึ้นห้องกัน" วินัยยิ้มหวาน ปลีกตัวไปตอนนี้แหละดีที่สุด
ทั้งสองขึ้นมาจากสระน้ำ คว้าผ้าผืนหนามาห่มตัว เอ่ยบอกลูกๆว่าจะขึ้นไปพักผ่อนก่อนจะรีบขึ้นลิฟท์ไปยังห้องพัก
เขาว่ากันว่าความอดทนของคนมีจำกัด วันนี้แหละเขารู้ซึ้งแล้วว่ามันจำกัดมากมายขนาดไหน
ปากอิ่มขบเม้มไปทั่วอกหนา วินัยใช้มือรูดรั้งมังกรที่ตั้งโด่พร้อมจะผงาดเข้ามาในร่าง ตั้งแต่แตะการ์ดเข้ามา ไม่มีแม้แต่วินาทีเดียวที่ร่างพวกเขาห่างกัน
วินัยไม่พูดมาก เขาผลักคนตัวโตให้นอนลงกับเบาะ จัดการไล้ปากตามร่างกายกำยำ ลิ้นร้อนเล่นกับผิวหนังลื่นไปทั่วก่อนจะปัดผ่านแอ่งสะดือ เส้นขนหนาที่มีเส้นทางหลบลึกลงใต้ร่าง
"อมให้หน่อยครับ" โสภณแทบคลั่งเมื่อวินัยถลกกางเกงแนบเนื้อออกจนแก่นกายตั้งผงาด ลิ้นเล็กแลบออกมาเลียทักทายร่องหวานตรงกลาง
"ซี้ด .. เมียจ๋า" ขยุ้มผมเมียรักแน่นตอนที่มันกดปากเล็กครอบครองแท่งร้อนที่บวมเป่งเพราะความกระสัน จากปากที่ค่อยๆรูดรั้ง กลับกลายเป็นพรบจูบเลียไปทั่วแก่นกายอย่างเป็นเจ้าของ ปากอิ่มดูดรั้งเอ็นเนื้อขึ้นลงอย่างชำนาญ ลิ้นเล็กตวัดเลียส่วนหัวให้อีกคนแทบเป็นบ้า
"อื้อ .. ป๋า" เสียงครางตอนที่เขาจับร่างขาวให้หันมาด้านข้าง จะได้เล่นกับช่องทางถนัด
"ป๋าจะทำให้หนูมีความสุขแบบที่หนูทำให้ป๋าไงครับ"
"อ๊ะ"
วินัยส่งเสียงครางทั้งๆที่ยังครอบครองแก่นกายสีคล้ำอยู่ นิ้วแกร่งปาดกลีบแดงขึ้นลงเป็นสัญญาณเตือน ก่อนจะค่อยๆชำแรกเข้าลึก ผนังนุ่มตอดแน่นจนเขาขยับแทบไม่ได้ จากหนึ่งนิ้วเปลี่ยนเป็นสอง โสภณครางเสียงต่ำ ส่วนล่างถูกดูดอมอย่างเอร็ดอร่อยจนน้ำแทบแตก
"รักนะ .. อ๊ะ .. ครับ" วินัยละปากออกก่อนจะถูกอีกคนสวนเข้าอย่างแรง
"ดูดให้แตกในปากรอบนึง เดี๋ยวค่อยแตกในตัวอีกรอบ"
"อื้อ" วินัยรับคำก่อนจะยันมือกับหน้าท้องแกร่งแล้วใช้ปากชำระความใคร่ให้คนตรงหน้าจนแตกใส่ปากเขาเต็มไปหมด
วินัยกระตุกดูดกลืนน้ำรักสามีเกลี้ยงไม่มีเหลือ
"หันมา" เรียกเมียให้นอนคว่ำ ยกก้นขึ้นแล้วหันมา
โสภณลุกนั่ง ดึงนิ้วออกก่อนจะทำให้อีกคนคลั่งเขาบ้างโดยการแหย่ลิ้นเข้าด้านใน
"อื้ออ .. อ๊ะ .. อ๊ะ .. อ๊า" วินัยครางไม่ได้ศัพท์ สะโพกส่ายไปมาอย่างยั่วเย้า มือก็รูดรั้งแก่นกายตัวเองไปด้วย
"ป๋า .. ไม่ไหวแล้ว .. ขอเถอะ" วินัยส่ายหน้ากับที่นอนสีขาว อยากให้แท่งร้อนใหญ่โตกระแทกแรงๆจะแย่
"ครางดังๆแล้วป๋าจะสนองให้" โสภณเร่งเร้า เขาอยากได้ยินเมียครางแบบสุดเสียง
วินัยยอมทำตาม เสียงครางดังไปทั่วห้อง ยิ่งตอนที่โสภณควานหาโดนจุดกระสัน วินัยยิ่งครางออกมาอย่างสุขสม
แท่งร้อนจดจ่อกับกลีบนิ่มสีชมพูจัด โสภณใช้แก่นกายตีไปที่ช่องทางสองสามทีก่อนจะค่อยๆสอดกายเข้าไปข้างใน เขาครางอู้วตอนที่สอดเกือบลึกสุด ผนังนุ่มรัดแท่งสีคล้ำเป็นจังหวะ ตอดแน่นจนโสภณคำราม
"โอ๊ย .. เสียวไป" วินัยร้อนวูบ เมื่ออีกคนจงใจกระแทกตรงจุด
โสภณยิ้มเจ้าเล่ห์ เขากระแทกความใหญ่โตที่ร้อนพล่านสอดเข้าลึกสุด บดเบียดเข้าเต็มแรง ทำให้เมียหลงเขา หลงใหลในลีลาเขาอย่างโงหัวไม่ขึ้น
"อ่าส์ .. แน่นสุดยอด" ครางเสียวพลางงัดแท่งร้อนกระแทกติดๆ วินัยกำผ้าปูแน่น กายขาวสั่นเทิ้มไร้เรี่ยวแรง
โสภณใส่ไม่ยั้ง รั้งเรียวขาขาวให้แยกออกกว้าง ก้มลงดูดปากเล็กอย่างลุ่มหลง ส่วนล่างขยับเข้าออกไม่ออมแรง เสียงเตียงไม้ขยับลั่นไปทั่วห้อง เนื้อแน่นๆแนบเนื้อทำให้เกิดความร้อนพุ่งพล่าน
โสภณเด้งเอวถี่กระชั้น เขาสวนเอวกระแทกกนะทั้นอีกหลายทีเต็มแรง แก่นกายแกร่งหลั่งน้ำรักเข้าไปในตัวของมันจนหมด ขยับรีดอีกนิด ก่อนจะจงใจแช่นิ่งอยู่ในความร้อนผ่าวที่โอบรัดกันเป็นจังหวะ เขาขยับเอวเนิบนาบเพื่อเป็นสัญญาณเตือนว่าการร่วมรักคงยังไม่จบเพียงแค่นี้
สองกายโอบกอดกันและกันเนิ่นนานจนกระทั่งทั้งสองพอใจ กายนิ่มนั่งซ้อนอยู่ในอ่างน้ำวนตอนที่เสร็จกิจกรรมรอบที่สาม ยังไม่นับแตกด้วยปาก และสับเซ็ตอีกนาๆ
"ทำไมต้องขี้อึ๊บ ทั้งกูและมึงเลย" วินัยนอนกอดคนรัก งับไรหนวดเล่นไปเรื่อยๆ ปล่อยให้อีกคนเขี่ยหน้าอกเล่นอย่างชินมือ
"ไม่รู้สิ เวลาได้กลิ่นมึงแค่นิดเดียวค__กูก็ตั้งแล้ว" โสภณลูบสีข้างคนตรงหน้า
"ก็กูเด็ด" ชมตัวเองเสร็จก็หัวเราะ "จูบกูหน่อย"
อีกฝ่ายพลิกนั่งหันหน้าเข้าหา เอียงคอรับจูบหวามอย่างหลงใหล วินัยยกมือคล้องคอคนรัก นวดคลึงให้อีกคนผ่อนคลาย จากความนุ่มนวลกลายเป็นรุนแรง ทั้งสองสอดประสานกันอีกครั้ง กว่าคลื่นลมจะสงบลงก็จนกว่าทั้งสองฝ่ายจะเสร็จสมดังใจหมาย
"ไม่ไหว กูลงไปกินข้าวสภาพนี้ไม่ได้" วินัยยืนหันซ้ายขวาในกระจก ไม่มีที่ไหนส่วนไหนของร่างกายที่ไม่มีรอยขบกัด
"ก็สั่งข้าวขึ้นมา" โสภณว่า
"อื้อ .. วันนี้วันวาเลนไทน์ .. เราจัดใต้แสงเทียนเลยไหม" ถามอีกคนอย่างตั้งตารอคำตอบ
แต่ถูกตัดบทอย่างไร้เยื่อใย
"วาเลนไทน์แล้ว?" โสภณเลิกคิ้ว "กูก็อึ๊บมึงปกติ บอกรักมึงแทบจะทุกวัน"
"ไอ้สัตว์!" วินัยงอน เขากระโดดขึ้นเตียงทุบปากคนโง่
"สวีทกันบ้างจะเป็นไร!" เอ่ยพลางอ้อน "แค่กินข้าว ไม่ตายหรอกน่า" ซบอกคนที่ไม่พยายามสวีทบ้างเลย
ถ้าจำไม่ผิดปีที่แล้วเขาได้แหวนเกลี้ยงๆวงนึงตั้งไว้หน้ากระจก ไร้ความโรแมนติกฉิบหาย
แต่ก็รัก ..
"กูรักมึง พอใจไหม" โสภณไม่อยากขัดใจ เขาโอบมันเข้ามาใกล้ หอมกระหม่อมแช่อย่างรักใคร่
"พอน่ะพอ มึงรักกูกูดีใจ แต่บางทีเราสวีมกันบ้างได้ไหมเล่า กูอยากมีโมเม้นตื่นเต้นบ้าง ไม่ใช่ตื่นเต้นแบบบนเตียง"
เอ่ยพลางลูบเคราสากที่ชอบครูดเนื้อตัวเขาเวลาร่วมรัก
"หึ มึงนี่เด็กจริงๆ" โสภณส่ายหัว
"อะไรเล่า!" วินัยเอนหน้าไปใกล้ "ก็มึงแก่ทำไม อื้ออออ อย่าบีบบบบ"
รีบจับมือไวที่บีบนมเขาอย่างแรงไว้ ไอ้บ้านี่ เพิ่งจะโดนดูดมา บีบแบบนี้ก็เจ็บดิ
"มึงมันน่าฟัดที่สุด" โสภณกอดร่างนิ่มไว้แน่น มันซบบ่าเขาพลางสอดนิ้วเข้าท้ายทอย
"มึงก็อึ๊บเก่งที่สุดในโลกเหมือนกัน" ชมคนรัก ก่อนจะเริ่มบทเรียนรักกันใหม่อีกรอบเหมือนก่อนหน้านี้ยังไม่ได้ทำอะไรกันมาเลย ดุเด็ด เผ็ดร้อน ดุดัน รุนแรง จนต่างคนต่างหมดสภาพกันไปตามๆกัน
วาเลนไทน์ของเขาทั้งสองก็คือวันปกติของกันและกัน เคยทำอย่างไรก็ทำอย่างนั้น รักมากเท่าไหร่ก็ยังรักมากเท่านั้น ไม่ได้เป็นวันพิเศษอะไรมากมาย และถึงแม้ว่าทุกๆวันจะไม่ใช่วันแห่งความรัก แต่มันกลับเป็นทุกวันที่พิเศษสำหรับพวกเขา
.. ขอให้ความรักสถิตอยู่กับทุกคนในทุกๆวัน ..
Happy Valentine's Day
Talk: สุขสันต์วันวาเลนไทน์ย้อนหลังค่ะ ลงไม่ทัน 555555 
หัวข้อ: [mpreg] รอยชัง | #รอยชัง 'สองพี่น้อง' หน้า 84 27/2/59 (อ่าน 748395 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก