นิ้วแกร่งสอดใส่ภายในผนังนุ่มรวดเร็วถี่กระชั้น จอมขวัญร่างโงนเงนตามแรงมือ เสียงครางของทั้งคู่ดังรินรดกันและกัน เพียงแค่นิ้ว จอมขวัญก็รู้สึกไม่ไหวแล้ว ขนาดแก่นกายที่เขากุมอยู่นั้น มือเล็กยังกุมแทบไม่หมด ไม่อยากคิดถึงตอนสอดใส่เข้ามา มันคงจะแน่นและเจ็บน่าดู
"พร้อมไหม .. หืม" กระซิบถาม ตอนที่อีกฝ่ายกระตุกปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมา จอมขวัญซบหน้ากับบ่ากว้าง ถึงไม่พร้อมก็ต้องพร้อม เพื่อให้พี่วินมีความสุข
"รักขวัญทีนะครับ" สิ้นเสียงเอ่ยชวน อัศวินพลิกกายคนรักให้หันหลัง จอมขวัญเท้าแขนกับขอบอ่าง หันมองคนรักที่สอดนิ้วใส่อย่างเต็มแรง
"อ๊ะ .. อ๊ะ .. อือออ .. " ครางหวานตอนที่ร่างทั้งร่างขยับไปมาเพราะแรงกระแทก จอมขวัญมวนหน้าท้องไปหมด มันดีมาก ไม่ใช่ไม่ดี
"จำได้ไหม .. ถ้าเจ็บให้รีบบอก" อัศวินถอนนิ้วมือออก แก่นกายผงาดรออยู่ด้านหลัง อัศวินจดจ่อมันไว้ที่ปากทางเข้า รอให้อีกคนตอบรับ
"จำได้ .. อ๊ะ .. จำได้" จอมขวัญกัดนิ้วแน่นเมื่อความใหญ่โตค่อยๆชำแรกผ่าน อัศวินค่อยๆดันส่วนหัวเข้าไปด้านใน ความคับแน่นเหมือนสาวพรมจรรย์ทำให้เขาแทบบ้า มือหนาประสานมือเล็ก ขณะที่ค่อยๆกดร่างเข้าไป ปากก็พร่ำถามเมียเด็กว่าเจ็บมากไหม
"ซี้ดส์ .. ทนหน่อยนะที่รัก" อัศวินแทบจะบ้า เขาแช่ค้างไว้ตอนที่สอดเข้าไปสุดด้าม จอมขวัญหอบหายใจแฮ่ก เจ็บร้าวไปทั้งสะโพก แต่ก็ต้องทน
"พี่จะขยับแล้ว เราไหวแน่นะ" โน้มตัวลงเอ่ยถามที่ริมฝีปากอีกรอบ
"ครับ ขวัญพร้อม" เอ่ยจบก็อ้อนพี่เขาให้จูบตน อัศวินจูบริมฝีปากเล็กอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนตวัดพันเกี่ยวอย่างหื่นกระหาย พอคิดว่าอีกคนน่าจะพร้อมเขาก็ค่อยๆถอนกายเกือบหมดแล้วดันเข้าไปอีกทีเพื่อเบิกทาง
"อ๊ะอ๊ะอื้ออ๊ะ" เสียงครางอย่างสุขสมดังก้องไปทั่วห้องน้ำ แก่นกายแข็งโตสอดกระชั้นแนบสนิท ไม่มีส่วนไหนที่อัศวินไม่ได้แตะจอมขวัญ เสียงน้ำกระทบกันขรึม สองฝ่ายตอบรับกันอย่างลงตัว จอมขวัญมีความสุข จากที่เคยเจ็บ พอพี่เขาโลมเล้าสักพักความเจ็บก็มลายกลายเป็นความสุขสม
อัศวินเร่งเครื่องตอนที่ใกล้ถึงปลายทาง จอมขวัญรัดแท่งร้อนของเขาถี่ จังหวะที่ใกล้ปลดปล่อย คนด้านหลังรั้งแขนทั้งสองข้างให้คนตัวเล็กแหงนกายขึ้นพลางสอดใส่ทางช่องรักถี่กระชั้น เมื่อถึงจุดสุขสม ทั้งสองก็ปลดปล่อยน้ำรักคาวขุ่นออกมา จอมขวัญหมดแรงลงเกาะขอบอ่าง ภายในตอดแน่นบีบรัดจนน้ำรักของอัศวินถูกปล่อยเข้าไปภายในจนหมด
"พี่มีความสุขที่สุดเลยคนดี" อัศวินเอนกายลงกอดร่างขาว พรมจูบด้วยความรัก แก่นกายยังคงแช่ค้างคลอเคลีย หวังได้กอดอีกทั้งคืนเพราะคิดถึง ได้กอดเมียครั้งเดียว เขาก็อยากได้อีกเป็นสิบ
"อืออ .. ขวัญก็ด้วยครับ" เด็กน้อยให้จุมพิตที่แก้มสากเบาๆหนึ่งที
"พี่อยากได้ลูกสาวเรารู้ใช่ไหม" เอ่ยเย้า มือไม้ฟอนเฟ้นหน้าอกนิ่ม
"อืออ ขวัญเองก็อยากมีลูกสาว" จอมขวัญพยักหน้า "แต่ก็เหนื่อยแล้ว"
รีบเอ่ยเพราะรู้ทันคนที่ยังฝังร่างภายใน
"อีกแค่หนึ่งรอบ พี่จะปล่อย" อัศวินกดจูบที่กระหม่อม "ขอกอดให้ชื่นใจอีกรอบแรงๆ นะครับ"
ครานี้เขาคงไม่ออมมือแล้ว คนเคยได้ ครั้งต่อไปคงต้องขอเพิ่มระดับความแรง
"ปฏิเสธได้หรือเปล่า" จอมขวัญยู่ปาก "อย่างน้อยก็ขอบนที่นอน"
"ครับ ที่นอนก็ที่นอน" จูบลาดไหล่ขาวอย่างขอบคุณก่อนจะถอนกายออก รีบล้างตัวให้คนรัก ให้ตนเอง ก่อนจะอุ้มเมียเด็กของเขาไปต่อกันบนเตียงกว้าง ที่ๆเขาเคยร่วมรักกับจอมขวัญครั้งแรก
..........
เรียวขาเนียนขยับแยกออกกว้างอย่างเขินอาย อัศวินใช้สายตาโลมเลียทุกส่วนของร่างเล็ก ไม่ว่าจะเป็นปากเล็ก ยอดอกสีสด แอ่งสะดือสวยได้รูป เอวคอดกิ่ว สะโพกกลมมน แก่นกายน้อยน่ารัก และจีบพับนิ่มสีแดงที่เต้นตุบๆเชิญชวนเขา
"พี่ขอเลียได้ไหมครับ" เอ่ยขอกันอย่างไม่อาย
จอมขวัญในตอนนี้ไร้เรี่ยวแรงเอ่ยห้าม พี่ขออะไรขวัญก็เอาแต่พยักหน้า
อัศวินก้มลงหอมที่แก่นกายหวาน พรมจูบไปทั่วปลีน่องขาว ขบเม้มทำรอยทุกซอกทุกมุม ก่อนจะหยุดอยู่ตรงช่องทางสีแดงร้อน
"อ๊าาาาส์" จอมขวัญดิ้นพล่านตอนที่ลิ้นหนาแตะลงที่ร่องรัก อัศวินรัวลิ้นเร็วอย่างไม่รังเกียจ จอมขวัญหวานไปทั้งตัว ยิ่งโดยเฉพาะจุดซ่อนเร้นก็ยิ่งหวาน
เสียงลิ้นร้อนละเลงช่องรักดังจนน่าอาย จอมขวัญใช้มือปิดปากแน่น เสียวเหลือเกิน จะไม่ไหว
"อร่อยที่สุดเลย" ละปากออกเมื่ออิ่มแล้ว เขาหยัดตัวขึ้นจูบปากเล็ก ตะโบมจูบไปทั่วโพรงปากก่อนจะหยุดเพราะรู้สึกว่าคนตัวเล็กปากเริ่มบวมเจ่อ
"อ๊ะ .. เจ็บครับ" ร้องแหงนกายบิดเบี้ยวทันทีที่อีกฝ่ายสอดใส่เอ็นร้อนเข้ามาทันทีโดยไม่บอกกล่าว
"ขอโทษครับ" อัศวินหอมแก้มใส "ขอขยับได้ไหม" ถามอีกครั้งให้แน่ใจ
"ครั้งสุดท้ายแล้วนะ" จอมขวัญคล้องคอสามีอย่างเขินๆ
"สัญญาครับ ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายของคืนนี้" แต่ไม่สัญญาว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายในคืนต่อๆไป
ความสุขตลบอบอวลไปทั่วห้องนอนในตอนนี้ น้ำรักที่ถูกฉีดครั้งสุดท้ายถูกควานออกโดยสามีสุดที่รัก ครั้งสุดท้ายในคืนนี้ก็คือครั้งสุดท้ายจริงๆ อัศวินยอมปล่อยอีกคนให้เป็นอิสระ อยู่บนเตียงกว้าง เขาใส่ชุดนอนให้เมียเด็กด้วยตนเอง อารมณ์เหมือนเสี่ยกับเด็กน้อยอย่างไรไม่รู้ ตื่นเต้นชะมัด
"อือออ หอมหลายรอบแล้ว" จอมขวัญยู่ปาก พอคนน้องจะนอน คนพี่ก็ตามหอมไม่ยอมปล่อย
"ก็ขวัญน่ารัก พี่ก็อยากหอม อยากจูบ" ช่างเป็นเหตุผลที่เห็นแก่ได้
"น้องเหนื่อย พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า" จอมขวัญไม่รังเกียจหรอก แต่ไม่ไหวแล้วจริงๆ เพลียขนาดนี้จะให้อุ้มลูกทั้งวันอีก ต้องตายแน่ๆ
"คุณแม่ของลูกๆพี่ช่างน่ารัก" โอบกอดร่างเล็กให้หนุนแขนตน หน้าซบมาที่อกกว้าง
จอมขวัญยิ้มหวาน ตายังคงปิด
"ขอบคุณนะครับที่ไว้ใจกัน ขอบคุณขวัญที่ยอมเพื่อพี่ขนาดนี้" กดจูบที่กระหม่อมเล็กอย่างรักใคร่ คนเดียวที่เขาจะรักก็คือคนในอ้อมกอดนี้
"ขวัญรักพี่วินนะครับ รักมากด้วย ขอบคุณพี่วินเหมือนกันที่รักขวัญ ทำเพื่อขวัญขนาดนี้" หอมแก้มสากเบาๆอย่างขอบคุณ
ชีวิตของพวกเขาไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่มีกันและกัน มีครอบครัวที่อบอุ่นพ่อแม่ลูก เท่านั้นก็สุขใจ ชีวิตที่ผ่านมาถือเป็นบทเรียนของชีวิต รอยชังที่ถูกปิดตายคล้องไว้ด้วยกุญแจแห่งความรักคงจะไม่มีวันปะทุขึ้นมาอีก อัศวินรักและเอ็นดูจอมขวัญ ส่วนจอมขวัญเองก็รักและเทิดทูนอัศวิน ต่างคนต่างมอบความรักความเข้าใจให้แก่กัน วันหนึ่งหากแก่ตัวไป ลูกๆก็จะได้รับรู้ว่าพ่อกับแม่รักกันมากขนาดไหน
ความรักคือการให้ การให้ต้องให้โดยที่ตัวเองเป็นสุข หากว่าตัวเองเป็นทุกข์ สิ่งนั้นจะไม่ใช่ความรักที่แท้จริง
พวกเขาทั้งสองคนต่างผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย เส้นทางชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ มีทั้งสุขและทุกข์ปะปน จากวันนั้นที่เคยจงเกลียดจงชังไม่เข้าใจ จนตอนนี้กลายเป็นคนรักที่พร้อมจะยอมตายเพื่อกันได้ ความสุขที่มอบให้แก่กันนั้นช่างยิ่งใหญ่ ไม่มีใครรู้ว่าโชคชะตาจะนำพาเขาทั้งสองมาพบกันในวันที่โหดร้าย ไม่มีใครทราบว่าสุดท้ายมันจะลงเอยด้วยคำว่า 'รัก'
เด็กน้อยสองคนที่คล้องใจพวกเขาไว้จะเป็นผู้เติมเต็มความรักของครอบครัวให้สมบูรณ์แบบ วินาทีที่ได้เห็นหน้าลูก มันช่างมีความสุขมากกว่าสิ่นอื่นใดทั้งสิ้น จอมขวัญอยากให้ลูกเติบโตเป็นคนดี เขาและอัศวินจะช่วยกันประคองลูกชายทั้งสองให้ถึงฝั่งฝัน
..........
รักกันให้นานๆนะลูก มีความสุขมากๆนะทั้งสองคน - มารดา
ฝากจอมขวัญกับหลานด้วยนะครับนาย ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่ผ่านมา - พ่อโสภณ
ดูแลจอมขวัญให้ดีนะพี่วิน รีบๆมีหลานสาวให้น้องด้วยล่ะ - อัจฉรา
อย่านอกใจน้องขวัญนะ กูเอามึงตายแน่ๆ - วินัย
อัศวินและจอมขวัญหัวเราะออกมาพร้อมกันกับการ์ดที่ถูกส่งมาให้ในวันเกิดของอัศวิน ตอนนี้ทั้งเด็กๆและจอมขวัญได้ย้ายลงมาอยู่สุราษฎร์เรียบร้อยแล้ว ที่พวกเขาต่างพากันหัวเราะเป็นเพราะว่า นี่มันวันเกิดของอัศวินนะ ไม่ใช่วันเข้าหอของเขาทั้งสอง ทำไมการ์ดมันถึงได้มีแต่ข้อความแบบนี้ล่ะ
"วันเกิดพี่ไม่มีใครอวยพรให้สักคน" อัศวินส่ายหัว โอบกอดคนรักที่นั่งอยู่บนตักกว้าง
"ไม่ใช่หรอกครับ เขาก็โทรมาอวยพรไปแล้วนี่" การ์ดใบนี้ถูกส่งตามมาทีหลังพร้อมของขวัญวันเกิดอีกที
"เอาเถอะ เอาที่สบายใจ" เขาเอ่ยยิ้ม "แล้วคนนี้ล่ะ มีอะไรให้พี่ครับ"
ถามคนรักอย่างออดอ้อน
"มีหัวใจ ให้ไปแล้วไง" จอมขวัญหันมากอดรอบคอคนรัก ซบหน้าอออดอ้อนกลับ
"ขี้โกงแล้วที่รัก" โดนหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่เหตุเพราะตอบขี้โกง
"โธ่ ก็ขวัญไม่ได้ไปไหน จะซื้ออะไรให้ได้ล่ะครับ" จอมขวัญโอด กระพริบตาปริบให้คนตรงหน้าเข้าใจ
"งอนนนน" อัศวินเชิดหน้า จอมขวัญมองคนที่มีหนวดเคราทำตัวงอนเป็นเด็กแล้วก็หลุดขำ
"ง้อน้าาา อยากได้อะไรครับ ขวัญจะหามาให้" จอมขวัญแกล้งเขี่ยจมูกคนตัวโตไปมา
"มั่นใจนะว่าจะให้ได้" อีกคนเอ่ยถามจริงจัง
"ครับ ให้ได้" ตอบอย่างมั่นใจ โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังถูกหลอกล่อ
"พี่ต้องการ ..
หนึ่ง. จอมขวัญในร่างเปลือยเปล่าผูกโบว์
สอง. ออนท็อปให้พี่ทั้งคืน
สาม. พี่อยากได้ลูกสาวน่ารักๆ เพราะฉะนั้นพี่จะทำบ่อยแค่ไหนก็ได้
สี่. บางวันเรามาหาอะไรเล่นสนุกๆ อย่างเช่น สวมบทบาท คุณครู นักเรียน นักโทษ ผู้คุม"
"ฮื่ออออออ เยอะไปแล้วววว!" จอมขวัญแก้มแดงร้อน ทุบอกคนขี้โกงกว่าด้วยแรงทั้งหมดที่มี
"อ้าว ไหนว่าให้ได้ไงครับ" อัศวินยิ้มเจ้าเล่ห์
"ขวัญหมายถึงสิ่งของ" ไม่ใช่อะไรหื่นกามแบบนี้
"ว้า แย่จัง" แสร้งทำตัวเศร้าสลดให้อีกฝ่ายเห็นใจ
"ทำไมต้องคุณครูนักเรียน ทำไมต้องผู้คุมนักโทษด้วย" สวมกอดคนรักไว้พลางถามออกมาอย่างเคอะเขิน
"ตื่นเต้นดี ขวัญเป็นนักเรียนตัวเล็กๆใส่กางเกงสีน้ำเงินสั้นๆ เสื้อผ้าหลุดรุ่ย อ่าส์ แค่คิดพี่ก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์แล้ว"
"คนลามก!" ฟาดหลังคนลามกไปหนึ่งที
"ตาแก่หื่นกามเข้าไปทุกวันละนะ!" ทำไมต้องให้ทำอะไรน่าอายแบบนั้นด้วยเล่า
"ก็เราอยากน่ารักทำไม พี่ก็จินตนาการไปเรื่อยน่ะสิ" หอมแก้มบึ้งๆหลายๆที ที่หยอกก็เพราะรักน่า
"อืม" จอมขวัญจู่ๆก็เอ่ย
"อืม?" อัศวินเลิกคิ้วสงสัย
"ขวัญยอมรับข้อเสนอครับ ยอมทำทุกอย่างตามที่พี่ขอ"
"จริงหรือ" อัศวินตาโต สวมกอดคนรักแน่น
"จริงครับ วันเกิดพี่นี่นา" จอมขวัญซบหน้าลงกับบ่ากว้าง
"รักเมียที่สุดในโลกเลยครับ" อัศวินจุ๊บปากนิ่มรัวๆๆ ใครคนไหนในโลกนี้ก็ไม่น่ารักเท่าเมียเขาอีกแล้ว
"แต่มีข้อแม้นะครับ" จอมขวัญจ้องหน้าสามี
"หืม ว่ามาเลย" ตอนนี้จะข้อมงข้อแม้อะไรก็ได้หมดแล้ว เพียงแค่ได้เห็นเมียสวมบทบาทตามที่เขาจิตนาการ เขาก็อยากจะบ้าแล้ว
"ขวัญอยากให้พี่ ...
หนึ่ง. เป็นเวรดูลูกตอนกลางคืนสองเดือน
สอง. เปลี่ยนผ้าอ้อมลูกด้วย
สาม. อาบน้ำด้วย
สี่. ทำงานบ้านด้วย
ห้า .."
"เดี๋ยวๆๆ ขวัญ ทำไมของพี่ดูเยอะ" อัศวินรีบปราม เมื่อข้อตกลงมันเพิ่มมากขึ้นมาเรื่อยๆ
"ก็ทีพี่ยังขอขวัญได้เลยอะ" เอ่ยพลางยักคิ้ว เหนือกว่า
"อะไรอ่ะ แบบนี้พี่ก็แย่สิ" ถอนหายใจซบไหล่เล็กอ้อน
"หรือจะยกเลิกก็ได้นะครับ เจ๊ากัน" ยักไหล่อีกรอบเบาๆ
"โหยย ที่รักใจร้าย รู้นี่ว่าพี่ต้องการแค่ไหน แบบนี้พี่ก็ปฏิเสธไม่ลงน่ะสิ" อัศวินไม่มีทางเลือก ถ้าจอมขวัญต้องการแบบนั้นจริงๆ เขาก็ต้องยอม
"เอาไงครับ ตกลงไม่ตกลง" จอมขวัญยื่นข้อเสนอ
"ตกลงครับบบ" อัศวินลากเสียงยาวอย่างโอดโอย
"ใจร้ายที่สุด" เขาบ่น
"หึหึ เอ้ย พี่วิน" ร่างเล็กส่งเสียงร้องทันทีที่ถูกจับพลิกลงบนเตียงกว้าง เสื้อยืดถูกถอดอออกโดยง่าย ลิ้นร้อนไม่รอช้าพันเกี่ยวยอดอกเล็ก
"อ่าส์ .. ไหนๆพี่ก็เสียเปรียบแล้ว .. ขอจัดหนักๆมันตอนนี้เลยแล้วกันนะครับ อ๊ะๆ อย่าลืมข้อตกลงข้อสามสิครับ พี่จะทำบ่อยแค่ไหนก็ได้ เพราะฉะนั้น วันนี้เก็บเสียงของเราไว้ครางอย่างเดียวเถอะนะ"
"เมียเด็กของพี่""คนบ้าาาาาาาาาาาาาาาา!"
จบบริบูรณ์
Talk: จบจนได้ค่ะ แงๆๆ เสียใจแรง
เรื่องน้าใจร้ายอันนี้ขอดูอีกทีว่าจะมีในตอนพิเศษหรือเปล่านะคะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามโกะน้า
รอยชังอาจจะไม่ได้สนุกมาก แต่ก็มีคนให้กำลังใจเยอะมาก
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
รายละเอียดการซื้อหนังสือ
ติดตามทาง
Facebook: akikojae
Twitter: kikotvxqyj
Line: zhn7846a
ขอบคุณค่ะ เจอกันใหม่ในตอนพิเศษน้า
หัวข้อ: [mpreg] รอยชัง | #รอยชัง 'สองพี่น้อง' หน้า 84 27/2/59 (อ่าน 725431 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก