หัวข้อ: นายเป็นต่อ กับ น้อง พลาดไปแล้ว Love-Story

[mokung]

นี่ๆ ถ้านี่มันเรื่องจิงอะ เราว่าเรารวมตัวเป็น  gangs  ไว้ก็ดีแล้วเวลาคุณพลาดมีปัญหาเราก็ไปช่วยการไง 
แล้วคนอื่นคิดว่าไงบ้าง

[ผีตาโบ๋]

  อารายกานเนี่ย

มันร่วมมือกันแล้ว   นางฟ้าของเราก้อโดนจับตัว แล้วครายจามาช่วยได้ล่ะทีนี้

เอาเป็นว่าเพื่อนๆคนไหนเก่งเทคโนโลยี  ก้อช่วยหา ไวรัส โหลดลงโทรศัพท์ ของไอแบงค์กะไอซ์ ทีเหอะ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อึ้งไปด้วยคนครับ
.....
...
...
...
อยากบอกว่าอย่าทำร้ายจิตใจคนอ่านมากเกินไปนะครับ
 

[dokebi]

  ง่ะ ............. คุณพลาด จะพลาดไหมเนีย เกียจไอ แบ็งค์&ไอซ์ 

มาต่อเร็วๆ นะครับ..............................

[FanCluB]

มันจะเหี้ยมาก ไปแล้ว ไอพวกสัตย์นรกส่งมาเกิด ทนไม่ไหวแล้ววุ้ย

(ไหนคราวก่อน น้องแอม บอกจะให้พ่อที่เป็นตำรวจจัดการพวกไอเหี้ยแบงค์มันไง ไหงยังลอยนวล มาก่อการระยำได้อยู่อีกล่ะนี่)

ขอเดาล่วงหน้า ว่า...คราวนี้  โน ก๊อต น๊อต ซูเปอร์แมน แอนด์ อัดซะวิน ขี่หมาดำ มาช่วยได้ แน่ ๆ

อย่าหวังปาฏิหาริย์กันให้เหนื่อยเปล่าเรย เสร็จแน่ ๆ เลย เชื่อดิ คงไม่รอดเสมอไปล่ะ นายเอกของเรา

แถมบักฟายแบงค์ มันจะให้เพื่อนมันเข้ามาโทรมนายเอกของเราอีก โอยยยย  คราวนี้ เละ แน่ ๆ

(แต่ใจลึก ๆ ผม ก็หวังปาฏิหาริย์เหมือนกันนะ แต่ที่ คิด แบบนี้ไว้ก่อน เพื่อปลอบใจตัวเองให้ทำใจได้น่ะ จะได้ ไม่สติแตกตอนนายเอกของเราโดนเอาจริง ๆ  เพราะขณะที่อ่านผ่านมานี้ ยังนั่งลุ้นใจเต้นตุบ ๆ  จนแทบคลั่งอยู่แล้ว......ถ้า คุณพลาด ไม่เบรค ให้เวลาผมมานั่งสงบสติอารมณ์ ทำใจยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปก่อนนะ มีหวัง ปล่อยโฮ แถม อาละวาด ได้เลยล่ะ) ถ้าออกมาอย่างที่คิดก็จะได้ไม่เศร้ามาก แต่ ถ้า ผิดคาด ก็จะได้ดีใจสุด ๆ ไปเลย 555



เฮ้อออออออออออออ เป็นกำลังใจครับ...




ปล.ว่าแต่โดนหนักสบักสะบอมขนาดนั้น รอดมานั่ง พิมพ์ ให้ แฟนคลับ อ่านกันได้ยังไงเนี่ย  น่าจะนอนพักฟื้นให้หายดีมากกว่า

ผมว่า ถ้าเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ น่าจะนอนหยดน้ำข้าวต้มอยู่เป็นอาทิตย์เลยนะครับ นั่น

[aaamat1122]

เอาใจช่วยตลอดเลย มาต่อเร้วๆนะครับ

[MARCO]

  :3125:เกิดเรื่องไม่ดีไม่งามอีกจนได้ แล้วเอาตัวรอดได้มั๊ยอะคับ เป็นห่วงมากเลย

 ไอ้ชาติชั่วไอซ์-แบงค์ แกต้องชดใช้เวรกรรม ฮึ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้วโว้ย .....................................
บ้านมันอยู่ไหน ...................ไป ....พวกเราไปซัดมันห้ตายคาteen เลย ไม่งั้นลงขันจ้างมือปืนมาชำระแค้นให้น้องพลาดด่วน


พลาดคับ    มาเล่าอีกให้ไวๆพี่ใจร้อน

[Hie_KunG]

...........


........โหย อ๊ากกกกกกกกกกก ม่ายยยยยยย   ...........

........พี่พลาด () พลาด () อย่างใหญ่หลวงเลย คคราวนี้ แง้   ........

.........ฮือ ๆ   ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเรย แม่จ๋า ช่วยพี่พลาด กะน้องแอมนู๋ด้วย  โฮ ๆ ๆๆ  ........


......... :oไอสัดแบงค์ อีเหี้ยไอซ์ เมิงตายยยยยยยยยยยยยยย   พี่น้องชมรม เรา รวมพลกันที่ไหน คับ นักสืบเอกชนได้เรื่องว่าไง ที่ไหนบ้าง จะลงมือปฏิบัติการเมื่อไหร่ ส่งข่าวด้วย.... แนวหน้า พร้อมเต็มสตรีม แล้ว ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก  .........

..............

[bondapher]

นี่ๆ ถ้านี่มันเรื่องจิงอะ เราว่าเรารวมตัวเป็น  gangs  ไว้ก็ดีแล้วเวลาคุณพลาดมีปัญหาเราก็ไปช่วยการไง 
แล้วคนอื่นคิดว่าไงบ้าง

yes yes let's do hha...

me ->> 

[ไอ้หัวแห้ว]

 

ไอ้เหี้ยแบงค์ อิเลวไอซ์
แม่ง เลวสุดๆ ไม่ไหวแล้ว
ระยำมากๆ ไอ้พวกสัตว์นี่
ดอกจริงๆ

(ขอโทษครับ ถ้าแรงไป แต่โมโหจริงๆ)

 

อยากฆ่ามันให้ตายคาทีน แง่งๆ
โมโหๆ อ่ะ
จะไปฆ่าพวกมันมะไหร่เรียกผมด้วยละกัน
(ตัวเท่าลูกหมา จะทำให้เค้าได้วะ      )

รอตอนต่อไปครับ

[มูมู่น้อย]

รออ่านค้า  อยากรู้ตอนต่อไปละ  สู้สู้  คุณพลาด 

[between]

 

   พ ลา ด   N E V E R  D I E      5 5 5 5 5 5 5



                                    Get  Get

[abcd]

  สุดยอดเจงๆๆ อยากนี้เรียกว่าฝนตกขี้หมูไหลคนจัญไรมาพบกันนี่หว่า       


บ้านแบงค์มันอยู่ไหนเนี่ยจะส่งของขวัญปีใหม่ไปให้ ซะหน่อย 



พลาดรีบๆมาต่อเรยนะ อยากรู้ตอนต่อไปแล้วอ่ะ 

 

[duntey]

มารออ่านตอนต่อไปฮะ ^^ 

ขอให้อย่าเกิดเรื่องร้าย(มากไปกว่านี้)เลยนะ 

[bondapher]

im waiting for u na ja... so anxious to read ur next post..

[No_ProMises]

รออ่านนะคับ

มาต่อไวๆๆ นะค๊าบบ

[The man]

รออยู่ รออยู่ มาต่อไวๆ   

[pandaba]

เรื่องต่างๆมันชักจะเน่าขึ้นทุกวันแล้วนะครับ



เฮ้อ อะไรมันจะวุ่นกันขนาดนั้นฟระ



พี่พลาดสู้เค้านะครับ

พูดได้แค่นี้เพราะเรื่องที่อ่านมาเล่นเอา ก่ง ก๊ง เลยครับ

 

[aaamat1122]

  มาต่อยังครับ รออยู่ นะครับ
 

[Alert]

  จน   เครียด  รออ่าน  

 

[beta]

สนุกๆๆๆ  รีบมาต่อไวๆนะครับ

[Vasabi]

ไม ไอ้ 2 ตัวนี่มันเลวแบบนี้  
เครียด ๆ ๆ ๆ  เป็นห่วงพลาดจัง:pigangry2:

[พลาดไปแล้วver.II]

มาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่เข้าบอร์ดไม่ได้.. - -"

.
.

ในตอนนั้นถึงแม้ว่าสติจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซักเท่าไหร่แล้วแต่หูก็ยังพยายามเงี่ยฟังเสียงจากข้างนอกอยู่ตลอดเวลา(หวังลมๆแล้งๆ)

.

"กรูว่าเมิงปล่อยน้องเค้าไปดีกว่ามั้ง...ถ้ายังไม่อยากให้ตัวเองเดือดร้อนมากกว่านี้เป้าหมายของเมิงมีแต่กรูไม่ใช่รึไง.." แข็งใจพูดออกมาเสียงอู้อี้จากความจุกเสียดที่ช่องท้อง

"ห่วงตัวเองก่อนเถอะเมิง..ค่อยไปห่วงคนอื่น.." มันพูดแล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินไปค้นหาอะไรบางอย่างที่ในลิ้นชักโต๊ะตัวเล็กอีกฝั่งหนึ่งและกลับมาพร้อมถุงยางกล่องนึง

"เมิงทำอย่างงี้จะดีแล้วเหรอไง..เมิงคิดดีๆนะ.." พยายามโน้มน้าวในนาทีสุดท้าย

"หุบปากมึงไปเลยเก็บไว้ใช้ทำอย่างอื่นดีกว่า" มันพูดพลางถอดเสื้อตัวเองออก

.

ในตอนนั้นเองเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นไอ้แบ๊งค์ส่ายหัวอย่างขัดใจก่อนจะตะโกนถามออกไป

.

"มีไรวะ.." พูดแล้วก็ลุกขึ้นไปยืนตรงประดู

"กรูเอง..เมิงเปิดดิ๊.." เสียงไอ้ไอซ์ตอบกลับมา..

"ไหนเมิงบอกวันนี้จะอยู่บ้านไง.."

.

ไอ้แบ๊งค์พูดได้เท่านั้นเพราะเมื่อมือมันปลดกลอนออกบานประตูทั้งบานก็ถูกผลักสวนเข้ามาที่หน้ามันอย่างแรงจนล้มคว่ำและสิ่งที่ปรากฎต่อหน้ามันก็ไม่ต่างอะไรกับของขวัญเซอร์ไพรซ์ในวันเกิดนายตำรวจสองนายวิ่งเข้ามาล๊อกตัวไอ้แบ๊งค์ไว้และตามมาด้วยไอ้ต่อที่วิ่งหน้าตาตื่นตามเข้ามา

.

"เมิงเป็นไรมากมั้ยเนี่ย..." ไอ้ต่อวิ่งเข้ามาและรีบสำรวจดูร่องรอยบาดเจ็บบนเนื้อตัวอย่างร้อนใจ

"เมิง..มาได้ไงเนี่ย.." เหอๆ..งงยิ่งกว่าตอนสติเบลอๆเมื่อกี้ซะอีก...

"เดี๋ยวค่อยเล่า..กรูพาเมิงไปหาหมอก่อน.." มันรีบพยุงตัวให้ลุกขึ้นทันที

"เฮ้ย..เดี๋ยวแอม..แอมมันอยู่ในบ้านนี้ด้วย.." เกือบลืมไปแล้ว..

.

ไอ้แหม่มเดินเข้ามาหยุดพิงอยู่ที่บานประตูและยิ้มเล็กๆก่อนจะพูดรายงานสถานการณ์เบื้องต้น

.

"จะรักกันอีกนานมั้ยคะสองคนนั้น..ตำรวจเค้าจับพวกที่เหลือได้หมดแล้วนะ...ไปกันได้แล้ว.." ไอ้แหม่มพูดพลางเอาแขนพาดบ่าไอ้ไอซ์ที่ยืนหน้าเจื่อนอยู่ข้างๆ..

.

20.00 น. ออกจากโรงพยาบาลได้ยามาเป็นกระบุงพร้อมรอยฟกช้ำตามตัวอีกนับสิบ(ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าแม่เห็นจะเป็นยังไง)ไอ้ต่อรีบเดินพยุงขึ้นบนรถไอ้แหม่มที่จดคอยอยู่...

.

"เมิงมากันได้ไง...ยังไม่บอกกรูเลย.." ถามไอ้ต่อขณะที่รถกำลังแล่นออกจากเขตโรงพยาบาล..

"กรูเก่งไง.." ไอ้ต่อตอบแล้วยักไหล่แบบกวนประสาทเล็กน้อย

"คืองี้...เรื่องมันเริ่มจากไอ้ต่อมันหาแกไม่เจอเลยเดินมาถามชั้น..ชั้นก็ไม่รู้เลยเดินหากันจนเจอพวกเพื่อนไอ้แอมมาถามหาแอมมันเหมือนกันเลยเริ่มรู้สึกว่ากลิ่นมันแปลกๆ.." ไอ้แหม่มอธิบายราวกับกำลังอ่านหนังสือนิยายนักสืบ

"จนกระทั่งพวกกรูเห็นไอ้ไอซ์มันทำลับๆล่อๆอยู่ตรงบันใดหนีไฟแถมยังได้ยินเสียงเมิงคุยโทรศัพท์ไม่หยุดเลยลากตัวมันมารีดความลับซักหน่อยส่วนไอ้แหม่มก็รีบตามเมิงไปพร้อมๆกับโทรไปบ้านไอ้แอมบอกให้พ่อมันรู้จะได้ช่วยเหลืออะไรได้.."

"ไอ้ไอซ์พวกกรูไม่ได้เอาเรื่องอะไรกับมันแค่ให้พาตำรวจมาบ้านไอ้แบ๊งค์เท่านั้นเองแต่ถึงอย่างงั้นคิดว่าต่อไปมันคงไม่กล้าทำอะไรอีกแล้วล่ะ...และทุกอย่างก็...จบอย่างที่เห็น.." ไอ้แหม่มพูดปิดท้าย

.

ความรู้สึกในขณะนั้นมันผสมปนเปกันไปหมดจนบรรยายไม่ถูกว่ารู้สึกอะไรบ้างจนเมื่อมาถึงบ้านไอ้ต่อก็รีบประคองลงจากรถและพาเข้าบ้านไปและก็เป็นไปตามคาดแม่ตกใจจนเผลออุทานออกมายาวเหยียดเชียวเมื่อเห็นสภาพของลูกชาย

.

"ตายๆๆๆเป็นอะไรเนี่ยไปตีกับใครมา..ทำไมถึงเละตุ้มเป๊ะขนาดนี้.." คุณนายว่าแล้วก็รีบมาประคองอีกแรง

"ยังไม่ตายแม่..เผอิญเจอเพื่อนเก่าเลยทักทายกันแรงไปหน่อย.." ทำตลกไปซธแม่จะได้ไม่ต้องคิดมากกว่านี้แค่นี้ก้บ้านจะแตกแล้ว...

"ตายแล้วดูสิดู..เดี๋ยวกินข้าวกันนะแม่ทำให้แล้ว..ต่อดูแลมันดีๆนะลูก.." มอบหมายใครไม่มอบ...ชิ T-T

.

เมื่อประตูห้องนอนปิดลงตัวเราค่อยๆลงนอนบนเตียงอย่างระมัดระวังและเมื่อหันมองกลับไปไอ้ต่อยืนหน้าบึ้งอยู่ที่ประตู..

.

"อย่ามาหาเรื่อง...เมิงก็รู้ว่ากรูไม่มีโอกาสไปบอกใคร.." เหอๆ..กรูรู้นะว่าเมิงคิดจะโวยเรื่องอะไร..

.

ไอ้ต่อไม่ตอบอะไรกลับมาแต่กลับเอาหัวกระแทกประตูอย่างแรงอยู่หลายครั้งตอนนั้นด้วยความตกใจเลยรีบวิ่งเอามือไปรั้งหัวมันไว้ให้หยุด(ลืมเจ็บไปเลย..)มันหันหน้ามามองที่หน้าผากมีเลือดซึมออกมาจากแผลแตกเป็นทางยาว

.

"เมิงเป็นบ้าอะไรเนี่ย.." พูดไปก็มองหน้ากระดาษทิชชู่หรือผ้าสะอาดๆมาซับเลือด

"กรูเป็นแฟนที่แย่มากเลยสินะ.." มันพูดออกมาเสียงสั่น...

"ไม่เอาๆ..เมิงอย่าร้องให้ดิ..ขี้แยเป็นเด็กๆแบบเนี้ยกรูไม่ชอบนะ" ยกแขนขึ้นกอดมันเบาๆให้มันรู้สึกดีขึ้น..

"กรูปกป้องเมิงไม่ได้เลย..เมิงเจ็บขนาดนี้.." มันซบหน้าลงบนไหล่เราแล้วพูดกลั้วสะอื้น

"บ้า..แล้วสุดท้ายใครล่ะที่ช่วยกรูออกมา.."

.

จูงมือพาไอ้ต่อมานั่งลงที่ขอบเตียงหยิบกระดาษทิชชู่มาซับเลือดที่หน้าผากออกและพูดออกไปเบาๆ

.

"ขอบคุณนะ..."

"หืม.." มันพูดไม่มองหน้า..

"ขอบคุณที่เมิงดูแลกรูมาตลอด.."

"ก็กรูรักเมิง..กรูก็ต้องดูแลสิ.." ตอบพลางหันมามองหน้าแผลที่หน้าผากไม่ลึกมากเลือดเริ่มหยุดแล้ว

"อืม...กรูก็รักเมิงมาก..ต่อไปกรูก็จะดูแลเมิงด้วยนะ.." นับเป็นครั้งแรกที่พูดคำนี้ออกไปโดยไม่รู้สึกขัดเขิน...แต่กลับอิ่มใจอย่างที่สุดที่ได้พูดอออกไป..

"อืม...ครับ.." สะดุดกับคำว่าครับของมันมาก...ตั้งแต่รู้จักกันมานี่ครั้งแรกที่มันครับใส่...แถมพอมองหน้ายังมาทำตาเยิ้มใส่อีก...

"อย่าครับดิ..กรูไม่คุ้นน.." เมิงจะมาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษอะไรเอาตอนนี้..

.

ไอ้ต่อยกแขนมากอดเอาไว่พักหนึ่งก็คลายออกแล้วชี้ไปที่นาฬิกาบนกำแพง..

.

"ตอนนี้สี่ทุ่มเมิงจำเอาไว้นะ.."

"เพื่อ...?" อะไรของเมิงอีก..

"จะได้ไม่ลืมเวลาที่เราอยู่ด้วยกันไง..."

"........"

.

เฮ้อ...ต่อจากวันนี้คงต้องเจอแบบนี้ทุกวันแล้วสินะ...

.
.

.............................................................................................................................................................................


ขอบคุณทุกๆคนนะครับที่ติดตามเรื่องราวมาโดยตลอด

จนถึงตอนนี้ผมก็มีสิ่งสำคัญบางอย่างอยากจะบอกแก่ผู้อ่านทุกๆท่านไว้(คงต้องบอกแล้วล่ะได้เวลาซักที)..

เรื่องทั้งหมดที่ท่านได้รับรู้ไปนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อในช่วงระยะเวลานี้เมื่อ 1 ปีที่ผ่านมา...

การนำเสนอที่ผ่านมาที่ดูเหมือนเป็นการรายงานเหตุการณ์วันต่อวันนั้นเป็นวิธีการนำเสนอที่ผมได้ลองนำมาใช้ดูเพื่อให้ผู้อ่านหลายๆท่านได้แสดงความคิดเห็นและรู้สึกว่ามีส่วนร่วมไปพร้อมๆกับการอ่านเนื้อเรื่องด้วย

ตัวละครทั้งหมดในเรื่องนี้มีตัวตนจริง...เหตุการณ์ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้น...ใน 28 วันของเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว

เรื่องบางเรื่องที่ได้สัมผัสในการอ่านนั้นอาจจะดูเกินจริงอาจจะดูดรามาเกินเหตุ(แน่นอนผมต่อเติมบางส่วนเพื่อให้น่าติดตามและคนอ่านจะได้ไม่เบื่อแต่ความเสี่ยวของต่อน่ะเรื่องจริงล้วนๆ..จนทุกวันนี้ก็ยังเสี่ยวเหมือนเดิม..)แต่ขอให้ทุกท่านได้รับรู้ไว้ว่าชีวิตจริงของคนเรามันเป็นไปได้มากกว่าในนิยายบางเรื่องเสียอีก..

เดิมทีผมเริ่มเล่าเรื่องนี้ด้วยจุดประสงค์บางอย่าง(จะบอกในตอนท้ายครับ)แต่ทว่าผมกลับได้รับสิ่งดีๆเหนือความคาดหมายมากมายจากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายท่านที่เข้ามาอ่านและแชร์ความคิดเห็น...

ผมได้รับรู้ถึงความห่วงใยและน้ำใจไมตรีที่คนเรามีให้กันในสังคมไซเบอร์แม้มันจะเป็นเพียงแค่ตัวอักษรแต่ทว่ากลับส่งผ่านความรู้สึกได้มากเหลือล้นจนเกินจะบรรยาย

ผมได้รับคำแนะนำดีๆมากมายที่จะได้นำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันที่แสนจะยุ่งเหยิง...

และที่สำคัญ..ผมได้เพื่อนที่ผมรู้ว่าในยามที่เราท้อแท้หมดหวังไร้ซึ่งกำลังใจก็จะยังมีเค้ายืนอยู่ข้างกายเสมอ...

เพื่อนของผมเหล่านั้นคือพวกคุณครับ...

.
.

ผมเริ่มเอาชีวิตตัวเองมาลงเผยแพร่ทำไมน่ะเหรอครับ...

วันที่สองธันวาคมที่จะถึงนี้เป็นวันอะไรคนที่ตามอ่านมาตลอดคงจะพอจำกันได้...

สิ่งนี้คือของขวัญวันเกิดของเค้าที่ผมบรรจงรังสรรค์ให้ครับ

เพื่อให้รู้ว่าผมไม่เคยลืมทุกสิ่งดีๆที่เค้าได้ทำ...

เพื่อให้เค้าได้รู้ว่าผมไม่เคยลืมวันแรกที่เราพบกัน...

เพื่อให้ได้รู้ว่า..ช่วงเวลาที่มีเค้าคือความทรงจำที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผม

วันที่สองธันวาคมผมจะเปิดกระทู้นี้ให้ต่อได้เข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก(หลังจากหลบๆซ่อนๆทำอยู่นาน)

ให้เค้าได้รับรู้ถึงความรู้สึกดีๆที่ทุกคนมีให้กับเรื่องราวของเราสองคนอย่างที่ผมได้รับรู้...

ต่อจากวันนี้กระทู้นี้จะไม่มีเรื่องเล่าตอนใหม่มาลงต่อไปแล้วเพราะตัวผมเองก็คงต้องตั้งใจกับหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มที่เสียที

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามมาตลอดครับ ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณทุกเสียงตอบรับ ขอบคุณทุกคำแนะนำ

ขอบคุณจริงๆครับ..

ปล. ถ้าใครอยากจะบอกอะไรไอ้ต่อก็บอกไว้ในรีพลายได้เลยนะครับรับรองมันได้อ่านทุกตัวอักษรแน่วันที่สองนี้...อยากถามอยากสัมภาษณ์อะไรจะให้มันตอบไขข้อข้องใจให้หมดเลย...

แล้ววันที่สองเราเจอกันอีกครั้งครับ...

[bondapher]

thank you na krub. good luck with school la. i should start studying too hah.

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ที่เข้าบอร์ดไม่ได้คงเพราะเรื่องของพลาดนี่แหละที่ทำให้ bandwidth เกินเพราะคนเข้ามาดูกันเยอะ คิกคิก 
สงสัยจะ f5 รอ แต่ตอนนี้ทางโฮสเขายอมปรับให้เป็น 1000 mb ต่อวันแล้ว
วานเพื่อนๆระหว่างรอคุณพลาดช่วยคลิ๊กโฆษณาวันละครั้งก็ยังดีนะครับ 

"เมิงเป็นบ้าอะไรเนี่ย.." พูดไปก็มองหน้ากระดาษทิชชู่หรือผ้าสะอาดๆมาซับเลือด

"กรูเป็นแฟนที่แย่มากเลยสินะ.." มันพูดออกมาเสียงสั่น...

"ไม่เอาๆ..เมิงอย่าร้องให้ดิ..ขี้แยเป็นเด็กๆแบบเนี้ยกรูไม่ชอบนะ" ยกแขนขึ้นกอดมันเบาๆให้มันรู้สึกดีขึ้น..

"กรูปกป้องเมิงไม่ได้เลย..เมิงเจ็บขนาดนี้.." มันซบหน้าลงบนไหล่เราแล้วพูดกลั้วสะอื้น

"บ้า..แล้วสุดท้ายใครล่ะที่ช่วยกรูออกมา.."

อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมเลย 
นอกจากต่อแล้วคุณยังโชคดีจริงๆที่มีเพื่อนที่รักคุณมากๆ อย่าลืมพวกเขานะครับ

ถ้าจะฝากต่อและพลาดคงอยากฝากให้
มีอะไรก็ปรึกษากันนะครับ ความรักเป็นเรื่องของคุณสองคน ไม่ใช่ของคนอื่น 
ถ้าคุณไม่ได้ขอเขากินก็ไม่ต้องไปแคร์มาก 
ส่วนเรื่องพ่อแม่นั้น เขาไม่ได้อยู่กับเราตลอดชีวิตนะ ถ้าเราอยู่ส่วนของเรา ไม่เดือดร้อนเขาแล้วจะไปบอกทำไม 
เราไม่พูด ใครจะพูดก็เรื่องของเขา

เกิดความไม่เข้าใจอย่าสรุปไปเองฝ่ายเดียว ลองคุยหาหนทางแก้ไขด้วยกัน
ไม่ใช่แก้ตัวนะครับ เวลาคุยลองนึกหาทางออกว่าจะแก้อย่างไรต่อไป
ไม่ใช่มัวแต่คิดว่าเพราะอะไร 

เอาสั้นๆก่อนละกัน อิอิ เด่วจะขี้เกียจอ่าน
 

[mania]

แอบอ่านมานาน ขอโพสหน่อยละกัน 

สมน้ำหน้า ตาแบงค์ โดนซะเมิง   

เอาล่ะ อยากจะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ ติดตามรออ่านมาตลอด  พี่พลาดไม่เล่าต่อแล้วเหรอ เสียดายจัง   

แต่สุดท้ายเรื่องนี้ก็จบลงด้วยดี  นึกว่าจะมีอะไรเลวร้ายซะอีก 

ก็ขอให้พี่ทั้งสองรักกันนานๆนะคะ  ดูแลกันดีๆล่ะ  ฝากบอกพี่ต่อว่ามุขเสี่ยวของพี่ได้ใจเจรงๆ   

พี่พลาดก็อย่าพลาดสมชื่อนักนะคะ    เป็นห่วงจัง

พี่พลาด หลังจากวันที่2 เป็นยังไงมาเล่าให้ฟังด้วยนะจ้ะ อยากรู้ว่าพี่ต่อจะว่าไงอ่ะ อิอิ   
พี่ต่อ พิมตอบพวกเราบ้างก็ดีนะคะ

ถึงเรื่องนี้จะจบไปแล้วแต่ก็เข้ามาทักทายกันบ้างนะจ้ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆอีกเรื่องนึงที่มาอยู่ในความทรงจำของเราค่ะ   

รักพี่พลาดและพี่ต่อค่ะ 

[SilverBullet]

วันนี้มีคนมารอคุณพลาด post ตอนเช้าเต็มเลยแฮะ ^^

ในที่สุดก็จบแบบ happy ending จนได้
ไม่เสียแรงที่ตามอ่านมาจนจบจริงๆ


ถ้าคุต่อเข้ามาอ่าน อยากจะถามว่าถ้าเอามุขเสี่ยวไปใช้ต่อนี่ไม่คิดลิขสิทธิ์ใช่มะครับ 
แบบว่าแต่ละประโยคนี่โดนใจมากมาย

ที่จริงน่าจะรวบรวมมุขเสียวไป pocket book ขายเนอะ ท่าจะขายดี
(ว่าแต่คุณพลาดจะยอมรึเปล่า ^^  แบบว่าเก็บมุขเสี่ยวของนายต่อไว้ฟังคนเดียว)

[frank]

ขอบคุณนายพลาดมาก ๆ ที่นำเรื่องราวของนายสองคนมาลงให้อ่าน ติดตามมาตั้งแต่ในปาล์ม จนย้ายมาในเว๊ปนี้
อยากจะบอกว่าความรักของนายสองคน เป็นความรักที่ผมและเพือน ๆ หลายคนอยากจะให้เกิดกับตัวเองบ้าง
ความรักที่มีการเสียสละ การแบ่งปัน ความเข้าใจ การเรียนรู้ ฯลฯ คุณแม่นายพลาดท่านน่ารักมากนะคับเข้าใจและยอมรับลูกได้
เพือน ๆ นายก้อคงจะรักนายมาก ๆ ที่ไม่ทิ้งให้นายโดดเดี่ยว คอยช่วยเหลือตลอดมา  ขอให้นายสองคนเก็บสิ่งดี ๆ ไว้กับนายทั้งสองตลอดไป
ต่อจากนี้ไปคงมีแต่อนาคต และนายสองคน  ก้อต้องร่วมฝ่าฝัน และเดินไปยังเป้าหมายร่วมกันนะคับ ........ life goes on
++++ รักนายสองคนมาก ๆ ขอให้มีความสุขกับชีวิตคู่ นะคับ ++++ จะรอติดตามและเป็นกำลังใจให้นายสองคนเสมอคับ

[kimm]

เป็นเรื่องจริงที่เหมือนนิยายคับ...อ่านแร้วรู้สึกดี ๆ ทุกครั้ง...อยากมีความรักแบบนี้มั่งจังคับ มีคนที่เค้ารักเรา และเรารักเค้า เอาใจใส่ ดูแลกัน...ขอหั้ยรักกันไปนาน ๆ นะคับ... 

[fanta]

 :angellaugh2:เราติดตามเรื่องของพลาดกับต่อมาตั้งนานแล้วละแต่ไม่ได้รีพลายไปแต่อยากจะบอกว่าเรื่องของพลาดกับต่อน่ารักมากและมันบอกถึงความสัมพันธ์ดีๆอยากจะบอกว่าเป็นกำลังในให้เสมอนะและขอให้รักกันไปนานๆมีความสุขมากๆนะทั้ง2คน(แต่พลาดถ้าจะโพสเรื่องหลังจากนี้อีกก็ดีนะเรายังรออ่านอยู่)
 :like2:เออคุณพลาดเราขอเอาสิงค์เรื่องนี้ไปแปะที่บอร์ดของ aoikyosuke นะเพื่อที่อยากให้คนบอร์ดนู้นได้อ่านสิ่งดีๆและเรื่องน่ารักๆกันอะ