หัวข้อ: นายเป็นต่อ กับ น้อง พลาดไปแล้ว Love-Story

[munoi_ew]

โอ้ว!!!แม่เจ้า  แม่นายพลาดก็น่ารักจิง ๆ  เป็นกำใจให้ค่า

[Zevares]

  มาดันให้ครับ ชอบอ่านมากเลยครับ อ่านวันเดียวตามทันแล้ว เย้ๆๆ

T^T นั่งอ่าน ตั้งแต่ บ่าย 2 - 5 ทุ่ม

รอตอนใหม่นะครับ 

รักพี่พลาดมากมาย 

[Zevares]

  รู้สึก ตะหงิดๆ ว่า พี่พลาดเข้ามาแล้วแฮะ

สงสัยกำลังเขียนอย่างเมามัน ^^

ติดตามมุข เสี่ยวๆ ของพี่ต่อ กันดีกว่า 

[tamjai_sengped]

อะ ๆๆๆ  online รอกันเลยเหรอ 

นอนแถวนี้ระวังน๊า ๆ  คิคิ 

รู้ด้วยว่าพี่พลาดเข้ามาออนแล้ววว 

[wanwang]

อิจฉาจังเยย  ถ้าคนที่ผมชอบเป็นแบบนี้บ้างก็ดี เฮ้อ....... ทามมายควมรัก กับความเข้าใจไม่ ไปด้วยกันนะ

[พลาดไปแล้วver.II]

พิมพ์มาตั้งนานเครื่องค้างหายหมดเลย T^T

มีคนแอบรู้ด้วยแฮะ..ว่าเรามา...เซนส์แรงกันจริงๆแบบนี้ถึงมีผีมีสางแอบอยู่ก็รู้กันหมด...หุหุหุ

.
.


หลังจากที่เมื่อวานแม่อนุญาตให้ไอ้ต่อมาอยู่ด้วยแล้วตัวเราก็หมดข้อโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น(คำสั่งผู้บังคับบัญชาถือเป็นสิ้นสุด)วันนี้ว่างพอดีเลยพาไอ้ต่อไปเก็บของจากที่ห้องมันมาไว้ที่นี่ซะเลยหลังจากกินข้าวเช้ากันเสร็จก็ออกจากบ้านกว่าจะมาถึงหน้าหอของไอ้ต่อเวลาก็ปาไปเกือบเที่ยงแล้วมันทักทายรปภ.ที่ยืนอยู่ชั้นล่างแปปนึงก็กดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นเจ็ดก่อนจะเดินมาหยุดยืนที่ห้องริมสุดทางเดินแล้วหยิบกุญแจออกมาไขเปิดประตูเข้าไปในห้อง...

.

กลิ่นหอมบางๆคล้ายแป้งเด็กแบบเดียวกับที่ได้กลิ่นเสมอเมื่ออยู่ใกล้ๆตัวไอ้ต่อลอยปะปนอยู่กับอากาศภายในห้องบรรยากาศข้างในมืดทึมจนเมื่อไอ้ต่อเดินไปเปิดผ้าม่านที่ระเบียงออกแสงแดดจากภายนอกจึงค่อยสาดเข้ามาในห้องจนสว่างขึ้นเป็นลำดับ

.

"นี่เหรอ...ห้องเมิง.." พูดถามมันออกไปเบาๆ..ที่ผ่านมาอย่างมากสุดก็อยู่แค่หน้าห้องไม่เคยได้เข้ามาซักครั้ง..

"อือฮึ.." มันพยักหน้าหงึกหงักแล้วเริ่มลงมือเก็บเสื้อผ้าที่กองๆสุมๆไว้ตามมุมห้องใส่ถุง

.

เราเดินเลี่ยงลงไปนั่งที่เตียงเล็กๆขนาดพอนอนคนเดียวที่อยู่มุมห้องพลางกวาดสายตามองไปรอบๆรู้สึกว่าตัวเองกำลังเปิดประตูเข้าไปในโลกส่วนตัวของมันและเริ่มทำความรู้จักกับอีกด้านหนึ่งของมันที่เราไม่เคยได้เห็น

.

หนังสือมากมายที่วางกองๆไว้บนโต๊ะ..เสื้อผ้าใช้แล้วที่ถอดกองและพาดเอาไว้ตามตู้ตามพื้น...เตียงนอนที่เละเทะราวกับมีหมาทั้งฝูงวิ่งขึ้นไปฟัดกันบนนั้น...เห็นแบบนี้แล้วก็อดถามมันออกไปไม่ได้..

.

"เมิงอยู่ได้ไงเนี่ย.." เหอๆ...รกยังกับรังหมาบ้า

"เงี้ยแหละ..ห้องชายโสด.." มันเงยหน้ามาตอบแล้วยักคิ้วให้

"จ้าๆ..แล้วนี่ถ้าเมิงมาอยู่กับกรูห้องกรูจะกลายเป็นแบบนี้มั้ยเนี่ย.." คิดแล้วกลุ้มใจ.. - -"

"ไม่หรอก..ก็ตอนนี้กรูไม่โสดแล้วนี่นา.." พูดพลางยิ้มกรุ้มกริ่มน่าขนลุกมากๆ...

.

ยันตัวลุกจากเตียงมาช่วยมันเก็บเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้ออกมาใส่กระเป๋าจนเมื่อหยิบเอาบรรดาเสื้อผ้าที่พับกองไว้ในตู้ออกมาจนหมดก็พบกรอบรูปเก่าๆอันหนึ่งวางอยู่ข้างล่างเมื่อหยิบขึ้นมาดูก็เจอรูปถ่ายเก่าๆใบหนึ่ง

.

"รูปกรูกับแม่..." ไอ้ต่อพูดแล้วก็หยิบเอากรอบรูปไปจากมือ..

"อืม..กรูหยิบขึ้นมาดูเฉยๆเห็นวางอยู่.." กลัวมันไม่พอใจที่ไปยุ่งกับของส่วนตัว..

"ดูได้..ไม่เป็นไรหรอกกรูก็หาไม่เจอน่ะ.." ในขณะที่พูดมือมันก็เอาผ้ามาเช็ดๆฝุ่นออกจากกรอบรูปไปด้วย

"แล้วแม่เมิงไปไหนแล้วล่ะอยู่ที่บ้านเหรอ.." จะว่าไปก็ไม่ค่อยรู้เรื่องทางบ้านมันมากเท่าไหร่เลยนี่นะ..

"แม่กรูเสียไปตั้งสามปีกว่าแล้วไง.."  ว่าแล้วมันก็นั่งลงบนเตียงดวงตาที่จ้องมองดูรูปนั้นฉายแววเศร้าอย่างประหลาด

"เมิงเคยบอกกรูแล้วนี่นะ..กรูขอโทษที..เสียใจด้วยนะ" นั่งลงข้างๆมันแล้วยื่นมือไปจับมันไว้..

.

ไอ้ต่อวางกรอบรูปลงข้างๆแล้วล้มตัวลงไปนอนบนเตียงก่อนจะพูดออกมา

.

"ไม่เป็นไรหรอก..กรูไม่เป็นอะไรแล้ว..เรื่องมันก็นานมาแล้วเสียใจพอแล้วมั้ง..." น้ำเสียงมันฟังแล้วไม่ชวนให้รู้สึกอย่างที่พูดออกมาเลยซักนิด..

"แล้วพ่อเมิงล่ะ.." ก็ถามมันต่อไหนๆก็คุยเข้าเรื่องครอบครัวแล้วรู้เอาไว้ก็คงไม่เสียหาย..

"หลังแม่ตายไม่ถึงปีพ่อก็มีเมียใหม่...อายุมากกว่ากูไม่ถึงสองปีเลย..เมิงรู้มั้ยว่ากรูทำใจเรียกเค้าว่าแม่ยังไม่ได้เลย.." มันตอบกลั้วหัวเราะแต่เสียงหัวเราะนั้นราวกับกำลังค่อนแคะตัวเองอยู่ก็ไม่ปาน..

"..." นิ่งเงียบฟังมันพูดต่อ..

"จนเมื่อวันที่กรูสอบเอ็นท์เสร็จกลับมาบ้านพ่อกรูออกไปทำงานเค้าก็เข้ามาหากรูในห้อง..." ปากยังขยับพูดต่อแต่ดวงตากลับปิดลงราวกับมันกำลังนึกถึงภาพเมื่อวันนั้น

"แล้ว.." รู้สึกหัวใจตัวเองเต้นไม่เป็นจังหวะ..

"อย่าคิดเยอะเมิง...กรูไม่ยอมเค้าหรอกและเรื่องนี้มันก็ควรจะจบลงตรงนั้นถ้าหากพ่อกรูไม่บังเอิญกลับมาเห็นพอดี.."

.

เราล้มตัวลงนอนข้างๆมันไอ้ต่อพลิกตะแคงเอาแขนมากอดพาดเอาไว้และพูดต่อ..

.

"และเค้าก็เลือกจะเชื่อผู้หญิงคนนั้นมากกว่ากรูที่เป็นลูก..กรูต้องออกมาอยู่กับน้าพักใหญ่ๆกว่าพ่อกรูจะรู้ความจริงทุกอย่างก็เมื่อผู้หญิงคนนั้นพาผู้ชายคนอื่นเข้ามาในบ้านนั่นแหละ..."

"อืม...แล้วเมิงดีกับพ่อรึยัง.." รู้สึกแขนมันเริ่มกอดรัดแน่นขึ้น..

"กรูไม่คุยกับพ่อมาตั้งแต่วันนั้นแล้ว...จะว่าไปทุกวันนี้กรูก็เหมือนตัวคนเดียวแหละ..เค้าก็ไม่พูดกับกรูเหมือนกันแต่ก็ส่งเสียกรูตามปกตินะค่าใช้จ่ายอะไรทั้งกินอยู่แล้วก็เรื่องเรียน...ครั้งล่าสุดที่กรูยอมคุยกับเค้าก็ตอนไปขอยืมรถแต่ก็พูดกันแค่ไม่กี่คำ..." มันร่ายมาซะยาวเหยียดเหมือนอัดอั้นตันใจมานาน

"เมิงมีกรูนะ.." เหอๆ...เขินนิดนึง..แต่พูดก่อนก็ได้...

"อือ..อืม.." ดูท่าทางมันก็เขินๆคงไม่คิดว่าจู่ๆเราจะพูดออกไปแบบนั้น...

.

ซักพักต่อมาก็เก็บเสื้อผ้าและของเล็กๆน้อยมาจนหมดและตกลงใจว่าพวกของใหญ่ๆไว้ค่อยเอารถมาขนวันหลังพอมันปิดล๊อกประตูห้องเสร็จเราก้ก้มลงไปจะหยิบถุงเสื้อผ้ามาช่วยถือไอ้ต่อรีบชิงหยิบไปก่อนทันที..

.

"กรูถือเองแหละ..เดี๋ยวเมิงหนัก.." โห...สุภาพบุรุษที่สุด..

"ตั้งถุงเบ้อเริ่ม..กรูช่วยถืออันนึงดีกว่า.." พูดแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบถุงที่มันถืออยู่

"งั้นเมิงถืออันนี้..เบาๆ" มันยื่นถุงที่เล็กกว่ามาให้

"ทำไมมีเสื้อกันหนาวเยอะจังเลย.." แงะๆถุงดู

"หมดนั่นจะเอาไปบริจาคอะ.."

"ทำไมอ่ะ..ไม่ใช้แล้วเหรอ.." ยังใหม่ๆอยู่หลายตัวเลยแฮะ..

"ไม่ต้องใส่หรอก..อยู่ใกล้เมิงก็อุ่นใจพอแล้ว..." โดนจนได้... - -"

.

กลับมาถึงบ้านก็จัดแจงเอาเสื้อผ้าที่ใช้แล้วใส่เครื่องซักผ้าส่วนตัวไหนที่ยังไม่ได้ใช้ก็เอาใส่ไม้แขวนแล้วเข้าตู้เสื้อผ้าไปขณะรอผ้าปั่นเสร็จก็เลยไปนั่งดูทีวีฆ่าเวลาในตอนนั้นเองที่เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของไอ้ต่อดังขึ้น..

.

"ไอ้ไอซ์โทรมา..ให้รับมั้ย.." มันหันมาถามหลังจากดูเบอร์โทรเข้าแล้ว..

"รับก็ได้..มันอาจจะมีธุระ.." ก็ไม่อยากจะทำตัวให้ดูงี่เง่ามากเกินไปน่ะ..

.

ไอ้ต่อได้ยินอย่างงั้นก็กดรับสายหลังจากคุยไปแป๊ปนึงมันก็ลุกเดินหนีออกไปคุยที่หน้าบ้านประมาณห้านาทีต่อมาจึงวางสายแล้วกลับมานั่งที่เดิม

.

"คุยไรกันเหรอ..ต้องออกไปหน้าบ้านด้วย.." ก็สงสัยน่ะ..ถามเฉยๆไม่ได้หึงนะ..

"ไม่มีอะไรหรอก..สัญญาณมันไม่ค่อยดีเลยออกไปคุยหน้าบ้าน.." มันว่างั้นก็ต้องเชื่อตามมันว่าแหละ..

"อืมๆ.." ก็เออออไปแล้วหันไปสนใจหน้าจอทีวีต่อเหมือนไม่คิดอะไรมากแต่ในใจสับสนวุ่นวายสุดๆ..

.

นั่งอยู่ได้พักหนึ่งไอ้ต่อก็พูดขึ้นมาเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้

.

"กรูลืมของไว้ที่ห้อง...เดี๋ยวกรูไปเอาก่อนนะ.."

"ให้กรูไปด้วยมั้ย.." คิดว่าคำตอบคงเหมือนทุกครั้งที่ต้องหนีบเอาเราไปไหนมาไหนด้วยตลอดแต่กลับผิดคาด..

"ไม่ต้องหรอก..เดี๋ยวกรูก็มาแป๊ปเดียวเมิงอยู่บ้านรอผ้าปั่นเสร็จแล้วเอาตากดีกว่า.."

.

มันพูดแล้วก็ลุกลี้ลุกลนออกไปอย่างรีบร้อนส่วนตัวเราเองแม้จะรู้สึกแปลกๆอยู่บ้างแต่ก็พยายามคิดในแง่ดีว่าคงลืมของสำคัญไว้จริงๆถึงต้องรีบขนาดนั้นจนเมื่อเสื้อผ้าเก็บตากเรียบร้อยล่วงเลยจนได้เวลาแม่กลับมาแล้วแต่ไอ้ต่อก็ยังไม่กลับมาเลยลองโทรเข้าเครื่องมันก็ติดต่อไม่ได้จนเกือบๆสองทุ่มมันก็กลับมาถึงบ้าน...

.

"ทำไมกลับช้าจังเลยล่ะ.." ถามขณะที่มันเดินเข้าบ้านมาอย่างอิดโรย

"อืม..เพื่อนข้างห้องมันชวนคุยน่ะ..." มันตอบแต่ไม่มองหน้า..ภายในใจตอนนั้นเริ่มรู้สึกว่ามันแปลกๆไป

"เหรอ...เมิงกินข้าวมารึยัง.." อย่าคิดมาก...บอกตัวเองไว้เท่านี้ก็พอ..

"ยังเลย..มีอะไรกินมั่งหิวมากกกกก.." มันตอบเสียงยานคางแล้วหันมายิ้ม

.

ความรู้สึกตอนนั้นโล่งใจขึ้นนิดหน่อยรู้สึกเหมือนได้เห็นไอ้ต่อคนเดิมอีกครั้งเลยเดินไปหยิบจานข้าวในครัวออกมาให้พอกลับมาที่โต๊ะก็เจอมันนอนฟุบหน้าอยู่จนเราวางจานลงมันก็สะดุ้งขึ้นมา

.

"เหนื่อยอะไรมานักหนาเมิง...แล้วไปเอาของอะไรทำไมไม่เห็นได้อะไรกลับมาเลย.." ถามไปด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนที่คุยกันทุกครั้ง

"หาไม่เจอ...เมิงอย่าถามมากได้มั้ยน่ารำคาญ.." ไอ้ต่อตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดจนเกือบจะเป็นตวาดอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนจนรู้สึกตกใจ

"อืม...ไม่ถามแล้ว..เมิงกินข้าวไปนะกรูไปอ่านหนังสือก่อน.." อึ้งไปนิดๆแต่พยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดแล้วเดินขึ้นห้องไป

.

เมื่อประตูห้องปิดลงเราเดินไปนั่งที่เก้าอี้และหยิบหนังสือออกมาสองสามเล่มพลิกไปยังหน้าที่อ่านค้างไว้และเริ่มลงมืออ่านต่อแต่ทว่า..สมาธิกลับไม่มีเลยภายในหัวมีแต่น้ำเสียงหงุดหงิดของไอ้ต่อเมื่อซักครู่ดังก้องไปมาอยู่ตลอดเมื่อรู้ตัวอีกทีน้ำตาหยดหนึ่งก็ไหลหยดลงบนหนังสือจนเปียกเป็นดวงเล็กๆขึ้นมา

.

ทุกครั้งเลย...เวลารักใครเราก็มักจะทำตัวน่าเบื่อหน่ายแบบนี้ตลอด..

ถามมาก พูดมาก ซักไซร้ไล่เรียงไม่เข้าเรื่อง...

มันคงน่ารำคาญมากเลยสินะ...

.

วางหนังสือกลับไปบนโต๊ะแล้วฟุบหน้าลงปล่อยให้น้ำตาไหลสักพักหนึ่งเสียงประตูห้องเปิดออกไอ้ต่อเดินเข้ามาเรารีบเช็ดปาดน้ำตาออกแล้วทำทีหยิบหนังสือมาอ่านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนไอ้ต่อเดินมาเอาแขนกอดจากข้างหลังแล้ววางหน้าซบหัวไว้พูดเบาๆ

.

"กรูขอโทษ..."

"ไม่ต้องขอโทษกรูหรอก..กรูงี่เง่าเองแหละไม่น่าไปถามอะไรเมิงมาก..ถ้าเมิงอยากจะบอกก็คงพูดเอง.." ถึงจะพยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติแต่ก้ยังเผลอสะอื้นออกมาเบาๆ

"ไม่..กรูผิดเอง..กรูหงุดหงิดแล้วมาลงกับเมิง.." มันพูดแล้วกอดแน่นขึ้น

"อืม..ไม่เป็นไร.." ก็ไม่อยากจะให้เป็นเรื่องมากมายอะไรนัก..

"ต่อไปจะไม่มีแบบนี้อีกแล้ว..กรูสัญญา.." มันพูดแล้วเอาจมูกดุนๆหัวเล่นเหมือนที่ชอบทำทุกครั้ง

.

กว่าจะได้นอนก็เกือบๆเที่ยงคืน(อ่านหนังสืออยู่..)พอกำลังจะเตรียมตัวเข้านอนไอ้ต่อก็พูดขึ้นมา..

.

"มีเข็มกับด้ายมะ.."

"มี..อยู่ข้างล่างจะเอามาทำไมอ่ะ...ถ้าจะซ่อมเสื้อผ้าให้แม่ทำให้พรุ่งนี้ก็ได้นะวันนี้ดึกแล้ว.."

"ไม่ได้รอไม่ได้แล้ว..ต้องเย็บวันนี้" เร่งด่วนปานนั้นเชียว..

"จะเย็บอะไร.."

"เย็บใจ..เห็นหน้าเมิงแล้วใจจะขาด.."

"..." ไม่โต้ตอบแต่ปิดไฟและเดินขึ้นเตียงไปนอนหลับอย่างสงบ...

.
.

วันนี้เดี๋ยวเตรียมตัวไปเรียนก่อนนะครับเดี๋ยวกลับมาจะมาต่อให้...

[SilverBullet]

โห โพสต์ตอนตี 5 ครึ่ง ได้นอนเนี่ยยังครับ
ระวังไปแอบหลับในห้องนาครับ

[Zevares]

  โพสตอน ตี 5 ครึ่ง คงไม่ใช่เพิ่งจะตื่นแน่ๆเลย

อย่าหักโหมนะครับ  มีคนเป็นห่วงนะครับ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

"จะเย็บอะไร.."

"เย็บใจ..เห็นหน้าเมิงแล้วใจจะขาด.."

"มีตู้เย็นไหม"แววตาใสๆของผมจ้องไปที่พลาด
"ทำไมจะแช่อะไร"พลาดมันคงงุนงง ไม่เห็นจะซื้ออะไรมา
"แช่หัวใจกรู ใจกรูมันจะละลาย" ตอบไปโดยไม่ทันได้คิด
"...................." อึ้งกิมกี่
 

[maymun]

นั่นจิ น้องพลาดนอนมั่งป่าวเนี่ย เห็นมาโพสดึกๆ ดื่นๆ ทุกวันเลย
พักผ่อนบ้างนะ ร่างกายเราต้องถนอมๆ ไว้นะจ๊ะ
ยังต้องใช้อีกหลายปีเน้อ

ตอนนี้ เห็นเมฆดำๆ ตั้งเค้าอีกแล้ว 

ตั้งรับดีๆ อย่าให้พลาดนะ มีอะไรก็คุยกันนะ น้องพลาด

เป็นกะลังใจให้ค่ะ

[Coacher]

เอ ท่าทางของต่อ เริ่มไม่น่าไว้วางใจ แระ 

ไม่นะ ไม่ ........

[peang]

     ทำไมน้องต่อทำงี้ล่ะ       กลับมาในสภาพ อิดโรย  หมดแรง..............ไปทำอะไรมาเนี่ย.....

น้องพลาดใจเย็นๆนะ....(แต่ตอนนี้พี่ไม่เย็นละ).........แต่ละคนก็มีเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น........อย่าเพิ่งไปคิดมาก......

(แต่ตอนนี้พี่คิดไปไกลแล้วน้องเอ้ย )

มาต่อเร็วๆนะ   อยากรู้ๆๆๆๆๆ   หวังวาคงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ

  นังไอซ์นี่แสบนัก.......จะไปดักตบที่ไหนบอก    เดี๋ยวพี่ขนพลพรรครักน้องพลาดไปช่วยเอง

[tsukihime]

 


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.... น้องต่อไปทำอะไรมา...



พี่ไม่ยอมนะพี่ไม่ยอม... 



คอยดูนะนัดกันไปตบอีไอซ์เมื่อไร พ่อจะบึ่งรถลงไปตบด้วยคนเลย... เอาสิ... หึ หึ หึ



ปล. เท็ดชั้นรู้ถ้าเขานัดกันแกต้องมาด้วย... ใช่ไหม?

[tamjai_sengped]

ชักจะยังไง ๆ แหละ   

สถานการณ์ไม่น่าไว้ใจ  แต่ถามมากก้อไม่ได้.. 

เอาน่า...คิดในแง่ดี...แต่ก้อน่าสงสัย

หรือว่าเป็นเพราะนังไอซ์.... ...ไม่นะ... 

มาต่อเร็ว ๆ  นะ...

[craynei]

    แนะนำว่า อย่ายึดติดครับ

หากใจเขาอยู่กับเรา เขาก้อไม่ไปไหนหรอกครับ

หากเขารักเรา เขาย่อมไม่อยากที่จะทำร้ายจิตใจเราครับ

แต่นัง ไอซ์ นี่มาน . . .    . . .

ต่อเอง มี พิรุจน์นะเนี่ย . . .  . .  เอ ไปทำไรมาหว่า . . . หวังว่าคงไม่มีเีรื่องมาอีกนะ.

ความรักที่ดี รักแล้วอย่า หึงหวงคับ

[MyLoveMyBabe]

ทุกครั้งเลย...เวลารักใครเราก็มักจะทำตัวน่าเบื่อหน่ายแบบนี้ตลอด..

ถามมาก พูดมาก ซักไซร้ไล่เรียงไม่เข้าเรื่อง...

มันคงน่ารำคาญมากเลยสินะ...


อ่านประโยคนี้เข้าไป มันจิ๊ดๆ จังเลย ประมารแทงใจดำ แบบว่าตอนนี้ผมก็อารมร์นี้อยู่เลย 


ว่าแต่นายต่อนี้คราวนีน้มาแปลกๆแฮะ ไม่ผิดหรอกที่เราสงสัย แต่มองในแง่ดีไว้ก่อนดีกว่า อาจจะไม่มีไร แต่ก้ต้องคอยดุห่างๆ คุมเชิงไปก่อน จะเอาใจช่วยครับผม

[pandaba]

บางทีนะคนเราเป็นแฟนกันผมว่าการที่เข้ามาใกล้กันเกินไปเนี่ยครับ

จะมีปัญหาเข้ามามากกว่าอยุ่ไกลกันนะครับ

เรื่องนี้อยากให้พี่พลาดคิดดีๆก่อนนะครับ

เพราะใกล้กันเราก็ย่อมที่จะรู้อะไรจากเค้ามากขึ้น เช่น รู้ในสิ่งที่มันไม่จริงแต่เราดันคิดไปเองอะครับ

เพราะว่าคนเราชอบคิในแง่ไม่ดีก่อนอยู่แล้วอะครับ

ยังไงการเชื่อใจและไว้ใจกันก็เป็นทางดีที่สุดครับ

[meemewkewkaw]

ง่ะ โพสต์ตอน ตี 5 ครึ่ง
นั่งกดเอฟ5รอ จนตี 4 ครึ่ง ไม่ไหวเลยนอน
ตื่นขึ้นมาอีกที โอ้แม่เจ้า นี่กรูโดดเรียนแล้วหรือนี่
แต่มะเป็นไรตื่นขึ้นมาแล้วได้อ่านเรื่องนี้ต่อ ก็ลืมเรื่องเรียนไปแล้วล่ะ

ไงคุณพลาดก็ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ นอนเช้าจัง แล้วไหนต้องเรียนอีก
เป็นห่วงและเป็นกำลังใจให้นะครับ  

[nzeed]

อ่านแล้วก็ลุ้น อุปสรรคมากมายจริงๆ

[paradise05]

  แย่แล้ววววววว
นายต่อ...ทำมัยลับๆล่อๆอย่างนี้ละหว่า
 รีบกลับมาต่อเร็วๆนะจ้า อิอิๆ

[mokung]

โอ้ยไม่ไหวแล้ว :serius2:จาไปดักตบอีไอซ์วันไหนเรียกเราด้วยหงุดหงิดมาก

เหอๆ เราตามอ่านมาตั้งแต่บอร์ดปามและ เปนกำลังใจใท้งคู่เลยน้า เอ้ แลวต่อเค้รู้ป่าวว่าพลาดเอาเรื่องมาโพสอะสงสัยอะ      อีไอซ์ ตาย........

[Junrai_Hyper™]

 

เอาใจช่วยคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาบ

หมูพูห์

[No_ProMises]

มาต่อเร๊วววนะค๊าบบ
เอิ๊กส์ๆๆๆๆๆ

[Caps Lock]

จะคลั่งอยู่แล้ว 

รับด่วนเลยครับ

[Zevares]

  ใจเย็นๆกันหน่อยนะครับ

ตอนนี้ พี่พลาดเค้ากำลังหลับอย่างสบายใจบนตักพี่ต่อ ครับ 

*** จับยามสามตา ดูเอา อิอิ

[Felm]

  อ่านตอนนี้เหมือนพี่ต่อมีพิรุธ อ่า

ผมก็เป็นนะ ถามทุกเรื่อง เซ้าซี้ แล้วชวนทะเลาะ สงสัยจะน่ารำคาญเหมือนกัน
อ่านแล้วได้ feel ร้องไห้ซะงั้น เหอๆ
เฮ้อ!!! พูดไม่ออก


เอาของในตู้เย็นพี่บลู มาให้พี่พลาดอ่า

ก็ใจพี่บลูละลายแช่เย็นอยู่ในตู้ ป๋มเลยหยิบมาพร้อมกับของผมมาให้ไงค้าบบ 

[The man]

เฮ้ย..... งงครับ


ไหนบอกว่าพ่อต่อตายแล้วงัย      ทิ้งสร้อยข้อมือให้เป็นต่อเส้นนึง


แล้วเป็นต่อ ก้อเอามาให้พลาด มะใช่เหรอ........


แล้วทีแรก ไประยอง หรือชลบุรีหว่า


ก้อยืมรถพ่อ เป็นต่อไป.....แล้วบอกว่าไม่ได้เจอกันเลย




งงอีกแล้วค้าบบบบ

[พลาดไปแล้วver.II]

แก้ไขส่วนที่เพี้ยนไปเรียบร้อยแล้วนะครับ

ยอมรับข้อผิดพลาดคร้าบขออภัยด้วย... 

ปล. ขอบคุณ The man ด้วยนะครับที่ช่วยสังเกตุข้อผิดพลาดไม่งั้นก็คงผิดค้างคาอยู่แบบนั้นคนตามมาอ่านคงงงแย่ แฮะ แฮะ

[ผีตาโบ๋]

  ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วอย่างนี้

แล้วน้องพลาดยังจะปิดเรื่องที่นี่เป็นความลับได้อีกปะ  

แล้วที่มาโพสตอนเกือบเช้าเนี่ย ต้องรอให้น้องต่อหลับก่อนป่าว

แล้วจาเอาเวลาที่ไหนมานอนอ่ะ

แล้ว....................... โป๊ก (เคาะหัวตัวเอง 1 ที )

เอาเป็นว่า ยังเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะค้า

[chutao]

  นังไอซ์นี่แสบนัก.......จะไปดักตบที่ไหนบอก    เดี๋ยวพี่ขนพลพรรครักน้องพลาดไปช่วยเอง 
 
  เห็นด้วยอย่างยิ่ง  ไปวันตบไหนอย่าลืมบอกนะ จะได้ด้เตรียมเท้าไว้อ่ะ ชอบเรื่องแบบนี้อ่ะ
 ขออยู่ชมรมด้วยนะคับผม