Hardcore xxx|หมอโหดกับคนโสดข้างบ้าน [rewrite:จบ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Hardcore xxx|หมอโหดกับคนโสดข้างบ้าน [rewrite:จบ]  (อ่าน 529776 ครั้ง)

ออฟไลน์ flimflam

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 881
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-4
ความบังเอิญไม่เคยมีอยู่จริงเลยหมอโจ้ 555555555555555
นี่มันหมอบีมลิขิตชัดๆ

ออฟไลน์ TachibanaRain

  • มาโกโตะเทนชิ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-3
เปิดเรื่องมาตกใจนึกว่าอ่านข้ามตอนไหนไปซะอีก ฮ่าๆๆคาดว่านอกจากพายจะแอบเสนอตัวแล้วเชื่อว่าหมอบีมต้องรู้เห็นเป็นใจด้วยแน่ ถึงพี่แกจะไม่ค่อยแคร์โลกแต่พี่แกใส่ใจคนรอบข้างนะ แล้วเนยนี่เกี่ยวไรหว่าอย่าบอกนะว่ากลับมาหาหมอโจ้อะ ไม่นะไม่น่าใช่ ช่างเถอะ ขอแค่ตอนนี้หมอกับพายเป็นแบบนี้ก็โอแล้ว

ออฟไลน์ nekko

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +422/-4
เรื่มต้นกันใหม่อีกครั้ง ในที่ใหม่ๆๆนะจิงโจ้ พาย :hao4:

 :กอด1: :pig4: :L1:




ออฟไลน์ เจ้าหญิงขี้ลืม

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-4
อ่านไปก็ยิ้มตามไปเหมือนกันค่ะคุ๊น
พรหมลิขิตชัดๆถึงได้มาเจอกันเนี่ย
เจอกันคราวนี้เค้าฟุ้งฟิ้ง มุ้งมิ้งกันเชียว

ออฟไลน์ Kaemmiizz

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 727
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-4
ในที่สุดก็ได้เจอกันอีกครั้ง  ครั้งนี้ขอให้เป็นการเริ่มต้นที่ดีด้วยนะ
แล้วชะนีนั่นมันจะกลับมาหาโจ้หรอ?? แต่เราว่าโ7้เจ็บมาเยอะคงไม่กลับไปหรอก เอ๊ะ!! หรือว่านางจะทำอะไร

ออฟไลน์ shoi_toei

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-26
เนยค่ะ ยังอยู่ ?

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
หนีไม่พ้นแล้วมั้งเนี่ยะ

ออฟไลน์ GenZ

  • ummm
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 246
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
คุณ พ. สู้ๆ เราเชียร์คุณ พ. ถ้าคุณ พ. เปลี่ยนตัวเองไปในทางที่ดีได้เราก็ยินดี

เราอยากให้หมอมีความสุข คุณ พ. พยายามหนักหน่อยนะ

ออฟไลน์ เมื่อนั้นฝันว่า

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 323
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ 2pmui

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-6
ห่างกันตั้งนาน แต่พอกลับมาเจอกัน ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม จิงโจ้มันจะซึนไปไหน ทั้งที่อยู่ใกล้กันต่างคนต่างก็มีความสุขแท้ๆ
นังเนยนี่เมื่อไหร่จะไปผุดไปเกิดเสียที มาแค่ชื่อแต่ทำบรรยากาศดีๆ(ของคนอ่าน)หายเกลี้ยง  :beat:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ReiSei

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1377
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-5
้กลียดชื่อเนยมากค่ะ อัปเปหินางออกจากเรื่องนี้ไปเลยได้มั้ย
จริงๆเลิกยุ่งกับพายก็พอละ เราคิดว่าโจ้คงไม่กลับไปยุ่งกับนางอีกแน่ๆ  แต่ๆๆ คุยโทรศัพท์กับนางทำไมคะหมอ!!!!

ออฟไลน์ angel_Z4

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-1
นังน้องเนยยังอยู่เหรอ!!!

ออฟไลน์ malula

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7208
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +622/-7
เมื่อก่อนเป็นคนข้างบ้าน ตอนนี้เป็นคนร่วมบ้านแล้วค่า

ออฟไลน์ tsubasa_6927

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 199
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
เนยนี่อะไรยังไง ทิ้งไปหาผู้ชายใหม่แล้วยังกล้ากลับมาคุยอีกเรอะ จะว่าไปทั้งแฟนเก่าเนย อดีตแฟนใหม่เนยแต่จริงๆเป็นแค่กิ๊กหมายเลขสี่ ทั้งสองคนโคจรมาเจอกันด้วยความไม่บังเอิญสุดๆ แล้วก็จะได้กันอยู่แล้วนะ เนยเปลี่ยนสายเถอะ แฟนหล่อนสองคนจะหันไปกินกันเองเนี่ย พิจารณาตัวเองได้แล้วลูก

ออฟไลน์ นอนกินแรง

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-4
แสดงว่าห่างหายกันนาน ทำไมพอมาเจอกันมันน่าหยิกแบบนี้

ส่วนเรื่องนังน้องเนยนี่ยังไง เคลียร์กันหรือยัง เขาจะรักกันยังไงหนอ

ออฟไลน์ kawoat

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 388
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
โอ๊ยยย เขินมาก มุ้งมิ้งสุดๆ  :z3: :o8: :-[

ออฟไลน์ papanoy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
น่ารัก!!!! :mew1: :o8:

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
อยากให้รักกันเร็วๆจัง แลดูน่าสงสารพายจังอ่ะ :hao4:

ออฟไลน์ j4c9y

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2820
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-7
เนย ยีงมีส่วนร่วมซินะ 555 รู้สึกตอนนี้มันละมุนจังครับ ดูเรื่อยๆสบายๆ  ชอบจัง

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
อมยิ้มเลยอ่ะ เจอกันแล้ว ดีใจอ่ะ
รอลุ้นต่อออออ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ k2blove

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1868
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-3
“นี่พาย ไม่ใช่เหี้ย”

มาในโหมดมุ้งมิ้งได้เน๊อะ
อ่านซ้ำทีไรยิ้มทุกทีเลย
 :z2:

ออฟไลน์ ยอดมนุษย์ขนมปัง

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1

ออฟไลน์ Duangjai

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 655
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
ชอบ ชอบ

 :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:


.......

ออฟไลน์ Misakiiz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
เริ่มต้นครั้งใหม่ ไฉไลกว่าเดิม 5555

ออฟไลน์ zearet17

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 345
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +555/-0
    • facebook
เกลียด


“จิงโจ้”

“จิงโจ้...”

หมอผู้ไม่ได้นอนมาทั้งคืนเพราะมัวแต่อ่านหนังสือทบทวนบทเรียน หลังจากเปิดเรียนได้หนึ่งอาทิตย์ เบื่อไอ้ผู้ชายห้องข้างๆ ที่มายืนแหกปากเรียกแต่เช้ามาก แถมเรียกชื่อที่หมอไม่ค่อยชอบ

“อะไรของมึง” จิงโจ้ที่เขาเรียกเปิดประตูออกมาถามด้วยเสียงห้วน

“ไปวิ่งกัน”

โจ้มองผู้ชายตัวใหญ่ในชุดเตรียมวิ่งยามเช้า หมอผู้ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายส่ายหน้าเพื่อปฏิเสธ

“ไม่ไป กูง่วง” เขาบอกห้วนก่อนจะปิดประตูลง แต่ก่อนที่ประตูไม้บานนั้นจะปิดสนิท อีกคนก็แทรกตัวเข้ามาอย่างรวดเร็ว แถมวิสาสะเดินเข้าห้องโดยที่ไม่ถอดรองเท้าวิ่งของมันออกก่อน

“นี่จิงโจ้ได้นอนยัง”

พายกวาดสายตามองโต๊ะหน้าทีวีที่เต็มไปด้วยหนังสือและเอกสารต่างๆ รวมถึงคอมพิวเตอร์หน้าจอยังสว่างจ้า

“จะไปวิ่งก็ไป อย่ามากวน” โจ้ออกปากไล่ผู้บุกรุกก่อนจะเดินกลับไปที่โซฟาตัวเดิม แล้วนั่งลงบนพื้น เอาหลังพิงโซฟาหนังเพื่อหันหน้าเข้าหาทีวีและวางของบนโต๊ะเตี้ยๆ ตัวนั้น

“จิงโจ้ทำอะไร” พายนั่งลงข้างๆ หมอ มองคุณหมอผู้กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้น ในมือนั้นกำลังรวบรวมกระดาษที่จดทุกอย่างด้วยลายมือของตัวเองขึ้น

“จิงโจ้…”

“เดี๋ยวกูจะฟาดด้วยรีโมต มึงเรียกจิงโจ้มากี่รอบแล้ว” หมอหันมาตวัดสายตาดุใส่ ถ้าเป็นคนปกติคงกลัวหัวหดวิ่งหนีไปแล้ว แต่นี่คือคุณพ. ถึงไม่กลัว ไม่วิ่งหนีแถมยังเอาลำตัวโตเบียดเขาเข้าไปเพื่อมองดูจอคอมพิวเตอร์อันเป็นที่รู้กันว่าเป็นของส่วนตัว แต่พายก็ไม่ได้ใส่ใจ

“นี่อะไรครับ” พ่อมือกีตาร์ชี้ไปที่คอมพิวเตอร์พกพา หน้าจอเต็มไปด้วยตัวหนังสือภาษาอังกฤษยุบยับ

“กูฟังภาษาอังกฤษยังไม่คล่องเท่าไหร่ เวลาเรียนเลยงงๆ ต้องมานั่งสรุปเอง ความจริงต่อให้เรียนเป็นภาษาไทยก็ต้องมานั่งทบทวนอยู่แล้ว” หมอบอกทั้งพยายามเก็บกระดาษที่กระจัดกระจายมาเรียงเป็นหมวดหมู่ โดยใช้กระดาษโพสต์อิสแต่ละสีเรียงไว้

“อย่าบอกนะว่าหมอไม่ได้นอนทุกคืน” พายที่ปกติออกทัวร์เป็นอาทิตย์หรือเป็นเดือน นานๆ ได้กลับมาที่นี่ที วาดฝันไว้ว่าหมอต้องอยู่อย่างสบายและมีความสุขในบ้านของตัวเอง...แต่ดูท่าจะไม่ใช่แบบนั้นเสียแล้ว

“จริงๆ จะอ่านตอนกลางวันก็ได้ แต่กูเป็นโรคจิต ถ้ายังไม่รู้เรื่องจะนอนไม่หลับ แล้วกลางคืนมันมีสมาธิกว่าด้วย” โจ้เว้นหายใจเพียงครู่ก่อนจะพูดต่อ “ก็เหมือนมึงที่นั่งแต่งเพลงทั้งคืนไม่หลับไม่นอนนั่นแหละ”

ดูเหมือนตอนนี้คนโง่อย่างพายจะเข้าใจอะไรเพิ่มบ้างแล้ว ถึงการทำงานไม่ได้สบายนักแต่เขาก็มีความสุขที่จะทำ เหมือนหมอเองที่กำลังนั่งจัดชีตให้เป็นระเบียบอยู่ตอนนี้

คนที่กะจะไปวิ่งลุกขึ้นบิดขี้เกียจ

“เอาข้าวต้มไหม เดี๋ยวผมทำให้ แล้วโจ้ค่อยไปนอน”

หมอโจ้ฟังวิวัฒนาการชื่อของตัวเองที่ถูกตีสนิทขึ้นเรื่อยๆ แต่หมอเบื่อเกินกว่าจะบ่นอะไรนอกจากโบกมือไล่ให้อีกคนไปทำสิ่งที่อยากทำ ส่วนตัวเองนั่งเก็บกระดาษและหนังสือทั้งหมดให้เข้าที่

ซึ่งสิ่งที่อยากทำในเช้าวันนี้ของคุณพ.ไม่ใช่การไปวิ่งแล้ว เขายืนยิ้มหน้าระรื่นทำนั่นนิดนี่หน่อยในครัว ไม่นานนักข้าวต้มซุปไก่และไข่คนก็เสร็จเรียบร้อย

หมอเดินตามเสียงเรียกของอีกคนไปที่โต๊ะกินข้าวตัวเล็กๆ ที่แต่เดิมมีเก้าอี้เพียงตัวเดียว แต่ตอนนี้ไม่รู้อีกคนไปขนเก้าอี้อีกตัวมาจากไหน

“ถ้ามีกระเทียมเจียวกับผักชีคงดี” พ่อครัวจำเป็นว่าก่อนจะลากเก้าอี้นั่งลงบ้าง

หมอมองท่าทีเป็นธรรมชาติของอีกคนที่ไม่เคยเห็น แม้มันจะไม่กี่วินาทีเมื่อครู่แต่ก็ทำให้ฉุกคิดอะไรได้หลายอย่าง อย่างเช่นว่าคนๆ นี้อยู่ในที่แห่งนี้มานานแค่ไหนแล้ว และปกติใช้ชีวิตอยู่เช่นไร เคยนั่งที่โต๊ะนี้มากี่ครั้งแล้ว

“แค่นี้ก็พอแล้ว” หมอบอก ก่อนจะตักข้าวต้มคำแรกเข้าปาก

โจ้เองทำงานหนักมาหลายปี ถึงเคยไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างเรื่องอาหารอะไรอร่อย ตัวเองชอบกินอะไร หมอที่ปกติกินเพื่ออยู่อย่างเดียวเงยหน้ามองอีกคน

“อร่อยดี ขอบใจนะ”

พายเลิกคิ้วมองอีกคน ก่อนจะจุดยิ้มเล็กๆ ที่่มุมปาก

พายเองค่อนข้างจะมั่นใจว่าชีวิตมันที่ผ่านมาเขาใช้ค่อนข้างจะคุ้ม อยู่และเติบโตมาในหลายที่ ดีบ้างร้ายบ้าง ทำให้เด็กที่โตและยืนขึ้นมาด้วยขาตัวเองอย่างเขาขาดประสบการณ์บางอย่าง

อย่างการที่ถูกใครบางคนขอบคุณด้วยความจริงใจแบบนี้...พายไม่ค่อยได้เจอนัก บางทีคงเป็นความสุขที่ได้ให้แบบที่หมอเคยบอกก็เป็นได้

พายลอบมองกิริยาของอีกคนที่ไม่ได้ต่างจากผู้ชายทั่วไป แล้วก็ลองคิดเป็นรอบที่ล้านว่าทำไมเขาถึงได้ติดใจหมอนัก ในตอนแรกที่ตกหลุมรักพายแอบคิดว่าคงเป็นความหลงฉาบฉวยเช่นเคยอย่างที่เคยเป็นกับคนอื่นๆ

...แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าไม่ใช่...

“หมอโจ้”

สิ้นเสียงเรียก อีกคนก็เงยหน้ามามองกัน

“อะไร” หมอถามหน้าดุ เพราะกำลังตั้งใจกินข้าวอยู่

พายยิ้มกว้างให้เขา ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ

“ไม่มีอะไรครับ”

...ก็แค่อยากเรียกชื่อเขา และมองหน้าเขาเท่านั้น…

.

.

.

.

หลังจากมื้อเช้าพายก็ออกไปวิ่งด้วยท้องที่หนักอึ้ง เช้าวันนี้อากาศไม่เย็นนัก คงเพราะเริ่มเข้าหน้าร้อนแล้ว เลยเห็นมีคนออกมาเล่นเซิร์ฟอยู่ประปราย และหนึ่งในนั้นก็คือเดฟเพื่อนในอพาร์ทเมนต์เดียวกัน

พายมักจะเจอเดฟบนลิฟต์บ้าง ที่ห้างบ้าง แต่ที่บ่อยที่สุดคงจะเป็นเวลาออกกำลังกายยามเช้าเช่นนี้

“ช่วงนี้ไม่มีทัวร์เหรอ” หนุ่มอเมริกันบ้ากล้ามหัวทองเดินเปลือยกายครึ่งตัวมาหาอีกคนที่ยืนยืดเส้นยืดสายอยู่ถนนริมหาด

“ไม่เชิง วันนี้หยุด” พายตอบพลางมองไปที่คลื่นสูงเกือบ 3 เมตร คงต้องรอให้ร้อนกว่านี้อีกนิด คุณพ.หนุ่มฮ็อตแห่งหาดนี้จะได้ขุดชุดเซิร์ฟบอร์ดของตัวเองออกมาบ้าง

“ทำไมวันนี้ดูวิ่งไม่ฟิต” อีกคนถาม คงเพราะเห็นพายยืดกล้ามเนื้ออยู่แถวนี้มาสักพักแทนที่จะเป็นการวิ่งฉิวเช่นเดิม

พายหัวเราะแทนคำตอบ จริงๆ แล้วจุกข้าวเช้าเกินไป

“เออ ช่วงนี้หาดเรามีคนเอเชียมาอยู่เพิ่มนะ ฉันเห็นชอบเดินไปห้างคนเดียว บางทีคงเรียนที่มหาลัยตรงนู้น” เดฟชี้มือไปทางตรงไหล่เขาตรงนู้นที่มีมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งตั้งอยู่ เป็นมหาวิทยาลัยเล็กๆ ที่มีชื่อเรื่องความสวยงามของภูมิศาสตร์แห่งหนึ่งในประเทศ ช่วงเปิดเทอมและช่วงซัมเมอร์มักจะมีสาวๆ ชวนกันออกนอกหอพักมาอาบแดดตรงนี้เสมอ

คงเพราะเมืองนี้ค่อนข้างห่างไกลจากเมืองท่องเที่ยว ทั้งมีพื้นที่และประชากรไม่มากนัก เวลามีคนย้ายเข้าย้ายออกจึงมักเป็นประเด็นอยู่เสมอ โดยเฉพาะชาวต่างชาติที่หาได้ยาก

“สวยไหม” พายแหย่ถามแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเดฟหมายถึงใคร

“ไม่สวยเว้ย ผู้ชาย แต่ก็น่ารักดี ฉับชอบ”

พายหน้าหงิกทันทีที่ได้รับคำตอบ เพราะรู้ดีว่าเดฟนั้นชอบหนุ่มๆ พอๆ กับสาวๆ

“อย่าเชียว นั่นแฟนกู”

ถึงพายจะเคยกวนตีนหมอว่าเป็นนั่นเป็นนี่กับตัวเอง แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่คิดจริงจังขนาดนี้ และยิ่งหงุดหงิดเมื่อรู้ว่ามีใครอื่นมองหมออยู่เหมือนกัน

“หวงเหรอวะเนี่ย” หนุ่มผมทองตาฟ้าว่าพลางหัวเราะ

“เออ หวง” คุณพ.บอกเพื่อน พวกเขาคุยกันสักพักเรื่องที่ว่าหน้าร้อนจะมาแข่งเซิร์ฟกันแล้วพาแฟนมาด้วย





พายผู้ขี้ตู่ว่าหมอโจ้เป็นแฟนตัวเองวิ่งเหยาะๆ กลับบ้านไปด้วยพยายามหุบยิ้มไปด้วย

ในระหว่างที่คุณพ.กำลังฮัมเพลงไปด้วยเดินเข้าในตึกไปด้วยก็เหลือบไปเห็นใครบางคนกำลังเดินตรงมาทางนี้เช่นเดียวกัน

“โจ้ไปไหน” พายนึกว่าหมอหลับไปแล้วถามเมื่อเห็นอีกคนพึ่งเดินออกมาจากลิฟต์ด้วยใบหน้ายุ่งเช่นเคย

“ไปห้าง” หมอตอบพลางหาว

คุณพ.มองนาฬิกาข้อมือตัวเองที่บอกเวลาเกือบเก้าโมงเช้า แล้วก็มองหน้าอีกคนก่อนรีบถาม เพราะกลัวหมอเดินหนีไปก่อน

“ขอขึ้นไปเอากุญแจรถก่อน เดี๋ยวผมพาไป” เขาว่าพลางฉวยข้อมืออีกคนขึ้นลิฟต์ตามไป

“โจ้จะไปทำอะไรครับ”

หมอที่เริ่มหลอนหูเมื่อได้ยินอีกคนเรียกชื่อตัวเองบ่อยๆ ขมวดคิ้วก่อนจะบอกออกมา

“ไม่เรียกชื่อเล่นได้ไหมวะ กูขนลุก”

“งั้นเรียกอะไรดี”

พายทำหน้าตาเหมือนนึกอยู่หน่อยทั้งๆ ที่ความจริงแล้วสิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวมันแต่แรกก็คือ

“ฮันนี่ ดาร์ลิงดีไหม? ” และแล้วคุณพ.ก็โดนหมอทุบไหล่อยู่สองที

คนตัวโตร้องห้ามไปด้วยหัวเราะไปด้วย แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือเขา

“เรียกโจ้นั่นแหละเนอะ ดีแล้ว”

“ปล่อยมือด้วย” หมอบอกเมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นที่อยู่

พายเดินนำเข้าไปในห้องตัวเอง ส่วนอีกคนก็เดินตามอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่กระนั้นเมื่อห้องสีดำสนิทปรากฏต่อสายตา หมอก็อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าคนๆ นี้ซุกซ่อนอะไรไว้บ้างภายใต้ใบหน้าขี้เล่นกับเสียงหัวเราะแบบนั้น

“แล้วทำไมห้องนั้นถึงสว่าง” หมอถามถึงห้องสีครีมที่ตัวเองอยู่

“ผมว่าหมอน่าจะชอบสีสว่าง เลยให้ช่างมาทาใหม่” อีกคนว่าพลางเดินไปเปิดลิ้นชักบนโต๊ะหน้าทีวีที่หน้าตาเหมือนอีกห้องเพราะน่าจะเป็นคอเลคชั่นเดียวกัน

“แล้วจะไปห้างทำไมครับ ทำไมไม่นอนก่อน” พายเดินกลับมาพร้อมกับกุญแจรถและกระเป๋าตังค์ถามอีกคนที่กำลังก้มหน้ามองจอมือถืออยู่

“จะไปซื้อซิมใหม่ ใช้แต่ไวไฟเวลาไปข้างนอกโทรหาที่บ้านไม่สะดวก”

เจ้าของห้องพยักหน้าเป็นอันว่าเข้าใจ ก่อนจะเดินนำลงมายังลานจอดรถ โจ้หวังว่าจะเห็นรถหรูอีกสักคัน แต่กลับเห็นแค่รถแลนโรเวอร์คันใหญ่แบบรถครอบครัวเท่านั้นเอง

“ขอโทษนะ ผมลืมถามเรื่องพวกนี้ไปเลย แล้วไวไฟที่ห้องดีอยู่ใช่ไหม” คนที่รับหน้าที่เป็นคนขับรถว่าพลางสตาร์ตรถคันใหญ่ไปด้วย

“ขอโทษทำไม กูต้องดูแลตัวเองก็ถูกแล้ว” หมอบอก

พายรู้ว่าหมอไม่ได้ประชด แต่ก็ทำให้คิดได้หลายอย่าง ว่าการที่ตัวเองชอบหมอ...จะสามารถดูแลหมอได้ดีหรือเปล่า ขนาดได้มาอยู่ข้างกันแบบนี้แล้วยังเผลอหลงลืมไปหลายอย่างเลย

“รีบไหม ยืมของผมก่อนก็ได้” เจ้าของรถยื่นโทรศัพท์รุ่นล่าสุดให้ ซึ่งหมอปฏิเสธออกไปแต่ก็รับมาไว้ในมือ

“ไม่เป็นไร แค่จะไปซื้อไว้โทรหาหมาเวลาอยู่นอกบ้านกับที่ม.” โจ้ตอบขำๆ

พายยิ้มให้กับคำตอบนั้นก่อนจะบอกเลี้ยวรถออกจากลานจอดรถใต้อพาร์ตเมนต์

“ผมก็อยากคุยกับมันนะ” พายยื่นมือถือตัวเองให้อีกคน

โจ้รู้ว่านั่นไม่ใช่คำโกหกเพื่อเอาใจ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเรื่องที่พวกเขาคุยกันในแต่ละวันก็ไม่พ้นเรื่องหมา

หมอมองหน้าจอมือถือของอีกคน พายไม่ได้ใสารหัสอะไร ภาพพักหน้าจอเป็นรูปทะเลกว้าง ในระหว่างที่กำลังสงสัยว่าในนี้จะมีเบอร์น้องสาวหรือน้องชายกี่คน เขาก็ตัดใจกดโทรหาพี่สาว

“พี่กวาง หมาล่ะ”

พายได้ยินเสียงอีกคนกรอกลงไปในสายหลังจากกดมือถือและเงียบไปสักพัก

“พี่กับพ่ออยู่นี่ไม่ถาม ถามหาหมา”

พายได้ยินเสียงตอบกลับมาอย่างชัดเจนเนื่องจากหมอกดเปิดกล้องเพื่อมองหาหมาอย่างจริงจัง ปลายสายเป็นผู้หญิงผมยาวที่พายมองเห็นได้ไม่ชัดนักเนื่องจากกำลังขับรถอยู่ แต่ฟังจากเสียงหัวเราะของคนทางนี้ก็พอรู้ว่าคงเป็นพี่สาวที่หมอสนิทมากพอดู

พายยิ้มไปกับการโต้ตอบของสองพี่น้องที่ดูแล้วคล้ายกับกำลังเถียงกันอยู่เสียมากกว่า จนกระทั่งเธอบอกบางอย่างออกมา

“หมาอยู่กับน้องเนยข้างนอก” เมื่อจบประโยคบอกเล่านั้น พายก็หุบยิ้มลงอย่างช่วยไม่ได้

พายรู้สึกว่าตัวเองกำพวงมาลัยแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม ต่างจากอีกคนที่ดูเป็นธรรมชาติเหลือเกิน

เพราะห้างแห่งนี้อยู่ห่างจากอพาร์ตเมนต์ด้วยการขับรถแค่ไม่ถึงสิบนาที สายนั้นจึงถูกตัดทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย โดยที่หมอสัญญากับพี่สาวว่าจะโทรไปหาทันทีหลังจากได้ซิมการ์ดใหม่

พายจอดรถคันใหญ่ที่บริเวณลานจอดรถกลางแจ้งข้างห้างสรรพสินค้า เขาดับเครื่องลงด้วยความคล่องแคล่วเพียงแต่ประตูยังไม่ได้ถูกปลดล็อก โจ้มองท่าทีนิ่งงันของอีกคน ในความเงียบที่ไร้สาเหตุนั่นน่าอึดอัด

แต่ก็ตามเดิม…หมอไม่ได้ถามอะไรออกไป

“เรื่องน้องเนย โจ้เกลียดผมมากไหม”

หมอขมวดคิ้วไปพลางมองอีกคนที่ทำหน้าตาน่าสงสารไปพลาง หมอว่าเรื่องบางเรื่องมันค้างคามานานควรที่จะต้องพูดอะไรเสียที

“เคยมั้ง” เขาตอบตามจริงเมื่อนึกถึงไอ้บ้าข้างบ้าน ที่เมื่อก่อนชอบเกาะรั้วบ้านเพื่อจะกวนตีนแล้วหลุดขำออกมา ทั้งๆ ที่อีกคนหน้าเสียไปแล้ว

คนแก่กว่ามองไอ้เด็กตัวโตที่นั่งเอามือกำพวงมาลัยไว้

“ผมต้องทำยังไงบ้าง” โจ้เอียงคอฟังคำถามนั้นอย่างตั้งใจ

“ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ให้โจ้ไม่เกลียดกัน ให้โจ้ไม่ไล่ผมไปอีก”

พายพูดถึงคำสุดท้ายของหมอเมื่อเกือบปีที่ผ่านมา แต่เดิมพายทำอะไรไม่ค่อยคิด พอนึกย้อนหลังกลับไปถึงเจอแต่สิ่งที่ทำให้ล้วนแล้วแต่เสียใจภายหลังแทบทั้งนั้น

ในขณะที่กำลังดีใจกับการเจอกันใหม่มากแค่ไหน นั่นก็หมายความว่าเขาเองก็กำลังกังวลมากไม่ต่างกัน

หมอโจ้อมยิ้ม

“พาย ถ้าคนจะเกลียดถึงอยู่คนละโลกก็เกลียด” หมอบอก

อีกคนเบนหน้าออกไปมองกระจกอีกฝั่ง พายรู้ดีว่าเขาเป็นคนผิด

“ผมเจอกับเนยตอนที่ผมกลับไทยครั้งที่แล้ว ผมคบกับน้องเขาไม่ถึงเดือน แต่ก็ติดต่อกันอยู่เรื่อยๆ เพราะคุยกันถูกคอ” พายอยากเล่าให้หมอฟัง ถึงจะโดนหาว่าแก้ตัวก็ตามที

“ผมไม่รู้ว่าเขาเป็นของใคร แต่ผมรู้แล้วว่าไม่ควรจะทำแต่แรก ผมรู้แล้วนะ…”

เขาพยายามกดเสียงตัวเองให้ดูเป็นธรรมชาติทั้งพยายามหันหน้าออกไปที่ข้างกระจกฝั่งตัวเองให้มากที่สุด พายปล่อยมือที่กำแน่นจนชื้นเหงื่อออกจากพวงมาลัย และวางมันไว้บนตักของตนเองในที่สุด

“พวกเราเลิกติดต่อกันนานแล้ว หลังจากที่ผมรู้ตัวว่าผมชอบหมอ ผมเลิกติดต่อกับทุกคน ผมรู้ว่ามันดูไม่น่าเชื่อ แต่ตอนนั้นที่ผมกลับไทยไป เราแค่บังเอิญเจอกัน ผม…” พายถอนหายใจออกมาและสูดเข้าไปใหม่คล้ายกับกำลังให้กำลังใจตัวเอง

“ผมไม่เคยคบใครเป็นแฟน แต่ผมทำให้เนยเข้าใจผิด ผมมันแย่...”

โจ้มองไหล่ใหญ่ที่ดูลู่ลง

“ผมไม่รู้จะแก้อดีตยังไง แต่ผมเลิกหมดแล้วนะ…” พายหันกลับมามองอีกคนด้วยสายตาเจ็บปวด

ในสายตาโจ้ พายคือผู้ชายที่รวยไปด้วยรูปและทรัพย์ เขาได้ยินข่าวมามากมายว่าพายเป็นคนยังไง ปกติเขาฟังหูไว้หู แต่ครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งแรกที่เขาใช้…ใจ…ฟัง

“อีกแค่ครั้งเดียว ครั้งเดียวก็พอ...”

หมอมองดูไหล่สั่นน้อยๆ ของอีกคน พยายามนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาของพวกเขาทั้งคู่ พวกเขาดูเหมือนจะเป็นแค่เพื่อนบ้านธรรมดาๆ เคยกินข้าวกัน แต่ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนถึงจูบกันหรือแม้กระทั่งร้องไห้กอดกัน

ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเรามันก้าวผ่านจุดๆ นั้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่

...แต่ก็ไม่อยากกลับไปเป็นคนที่ไม่รู้จักกันอีกแล้ว...

“ผมแค่อยากได้โอกาส” ผู้ชายตัวใหญ่บอกหมอทั้งน้ำตา

“ถ้าหมอกลับไปคบกับเนย ผมขอเป็นแค่เพื่อนหมอก็ได้ อย่าไล่ผมอีกเลยนะ”

โจ้ถอนหายใจ ไม่รู้ว่าความเจ็บปวดของแต่ละคนจะไปจบลงไปในทิศทางใด แต่ก็เบื่อกับการตั้งแง่แล้ว

ตลอดเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาแม้โจ้จะวุ่นกับการเตรียมตัวมาเรียนแต่ก็ไม่เคยลืมเรื่องราวของเราเลย มันเหมือนกับฝุ่นผงเล็กๆ ที่ลอยคว้างอยู่ในใจ แม้จับต้องไม่ได้แต่ก็ทำให้ก็หงุดหงิด และอีกคนก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน

“ร้องทำไม” หมอบอกก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือไปดึงอีกคนซบลงที่ไหล่ตัวเอง

“ไม่ได้โกรธแล้ว”

ดูเหมือนผู้ชายตัวใหญ่ที่พยายามฝืนตัวเองมานานจะหมดความอดทนแล้ว พายเอื้อมมือกอดอีกคนไว้แน่น

เสียงสะอื้นของคนตัวโตทำเอาทั้งสงสารทั้งขำ

หมอพูดกลั้วหัวเราะเมื่อไหล่ตัวเองเริ่มเปียก “กับน้องเนยก็จบกันดีแล้ว น้องเขามาบ้านเพราะสนิทกับพี่กวาง ส่วนเรื่องที่ผ่านมากูก็ต้องขอโทษเหมือนกัน” หมอบอกพร้อมกับตบไหล่หนาแปะๆ

“ถ้ากูเองดีพอเขาก็คงไม่ไปหรอก ถือว่าเลิกแล้วต่อกันนะ” โจ้บอกก่อนจะเงียบไปนาน จนได้ยินเสียงหายใจของคนทั้งคู่ในมวลอากาศ

เรื่องของคนอื่นอาจจะเคลียร์ได้จบแล้ว...ส่วนเรื่องของเรา

“คิดว่ากูไม่รู้เลยเหรอว่าห้องที่เช่านี่ของใคร” หมอว่าด้วยเสียงเรียบนิ่ง

ตอนแรกโจ้ไม่รู้ก็จริงแต่ใครล่ะจะไม่เอะใจเรื่องห้องหรูราคาถูก แต่ที่ยอมมาอยู่ที่นี่นอกจากจะเพื่อความสะดวกสบายของตนแล้ว

เป็นตัวเขาเองที่รู้ดีกว่าใครว่าความสัมพันธ์ระหว่างคนข้างบ้านเป็นอย่างไร

โจ้จำได้ว่าไม่เคยกล้าเรียกอีกคนว่าเพื่อนเพราะความสัมพันธ์ไม่ได้ถูกพัฒนามาในทิศทางนั้นตั้งแต่แรก

“คิดว่ากูไม่รู้เหรอว่าต้องมาเจอใคร” หมอบอกก่อนจะถอนหายใจอีกรอบ

“ถ้าเกลียดจะมาหาทำไม...หืม? ”

แม้โจ้จะเป็นคนเข้มแข็งและดูเหมือนเฉยชา แต่หมอก็เป็นแค่คนๆ หนึ่งที่เคยเกลียด เคยรัก เคยอ่อนแอ เขาก็มีเปลือกนอกที่แข็งกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง

“จิงโจ้...” พายเรียกเสียงสั่น ทำเอาเจ้าของชื่อหัวเราะ

“เมื่อกี้ยังเรียกหมออยู่เลย” เขาทุบแผ่นหลังอีกคนหนักๆ เพราะพายมันเริ่มกอดแน่นขึ้นทุกที

แม้ตอนนี้จะเป็นแค่ช่วงเวลาเพียงนิดที่ได้คุยกัน แต่ราวกับว่าการพูดคุยในครั้งนี้จะช่วยให้หลายๆ อย่างดีขึ้น

“ไหล่กูเปียกหมดแล้ว ปล่อย” หมอดันไหล่อีกคนออก แต่พายก็ยังกอดหนึบ

ตอนนี้ไม่ได้ร้องไห้แล้ว...แต่ดีใจจนยิ้มกว้าง

ก่อนที่หมอจะทันรู้ตัว จมูกโด่งก็กดลงที่แก้มหนักๆ สองที พอโจ้เริ่มจะโวยวาย คุณพ. ที่ยังตาแดงก่ำก็กดปากลงที่ปากอิ่ม เสียงดัง...จุ๊บ...ลั่นรถ

หมอทำหน้าเหวอเมื่ออีกคนยังกอดไม่ปล่อย

“ไอ้เหี้ยพาย ปล่อยโว้ย!! ”





___________________________

TBC.

เขาใกล้จะมุบมิบกันหรือยังนะ เกินครึ่งเรื่องแล้ว ;_;
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-09-2019 11:42:50 โดย zearet17 »

ออฟไลน์ zearet17

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 345
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +555/-0
    • facebook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-12-2016 16:28:38 โดย zearet17 »

ออฟไลน์ yisren.

  • #คนที่ฉันไม่เคยลืม
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-4
เหมือนภูเขาลูกโตๆ ถูกยกออกจากอก มันโล่งจริงๆ นะ ดีงามมาก นอนหลับฝันดีสุดๆ ละคืนนี้ เอ็นดูคุณพ.

ออฟไลน์ bittertam

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
โอ้ยยยย มาทัลงสดๆ กลัวปาด

รักหมอโจ้กับคุณพ.มากเลย งื้ออออ ชอบโจ้ที่เป็นโจ้แบบนี้ ชอบพายเวอร์นี้มากๆด้วย น่ารักอะ คงจะขี้หขี้หวงน่าดูละนายคนนี้ อิอิ

หลังจากนี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่คงจะเริ่มมีทิศทางที่แน่ชัดแล้วเนอะ คุณพ.ก็ชัดเจนกับตัวเองละว่าคนนี้ละของจริง ส่วนหมอเองก็เปิดใจยอมรับคุณพ.มากขึ้น

รอลุ้นคุณพ.หน้าม่อ จีบคุณหมอมาราธอนค่ะ อิอิ

ออฟไลน์ papanoy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
เข้าใจกันแล้ว.. :katai2-1:

น่ารักมากมาย... :กอด1:

ออฟไลน์ imymild

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
เอาใจช่วยพาย

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด