15
#Secretlove
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน... เมื่อวันที่เหล่าแองเจิลเข้าไปป่วนห้องหมอนี่ก็ผ่านมาสามวันแล้ว หลังจากที่หมอน็อกไปเพราะวอดก้าแก้วเดียวเขากับโบธก็ช่วยกันลากหมอไปที่เตียงอย่างทุลักทุเล คืนนั้นจบลงด้วยการที่เขาพยายามขับไล่เหล่าแองเจิลที่ยืนยันจะนอนห้องหมอให้ได้ ปาดเหงื่อไปหลายหยดกว่าจะอ้างเหตุผลต่างๆนานาให้พวกมันล่าถอยกลับไป
สรุปคืนนั้นเขาต้องนั่งเฝ้าหมอทั้งคืน เพราะหลังจากที่หมอล้มตึงไปก็มีอาการตัวร้อนไข้ขึ้น นอนร้องอือๆอาๆเหมือนไม่สบายตัวทั้งคืน เขาตัดสินใจโทรไปถามเจ๊บอยลี่ได้ความว่าหมอแพ้วอดก้า อยากจะขำแต่ก็ขำไม่ออก ณ เวลานั้นคือเป็นห่วงหมอมาก เขาคอยเช็ดตัวให้ร่างสูงตลอดทั้งคืน กว่าจะได้หลับก็ตอนใกล้รุ่ง ตอนเช้ายังมาถูกคนขี้อ่อยที่เมื่อคืนยังตัวร้อนอยู่แท้ๆ แต่พอเช้าก็ลุกมานั่งเล่นโทรศัพท์สบายอารมณ์อยู่บนเตียง แถมยังแบล็คเมล์เขาด้วยการโพสต์รูปเขาที่ฟุบหลับข้างเตียงลงไทม์ไลน์ตัวเองอีก
‘ขอบคุณที่ดูแลกัน…ทั้งคืน’
หมอ หล่อ ได้อยู่กับ
Thanakorn’X แล้วมันก็ถูกโพสต์ต่อโดยแอดมินเพจคิ้วท์บอย
‘ทั้งคืน… หมายความว่าอะไร ตอบ’
‘ทั้งคืน ทั้งคืน ทั้งคืน หยุดความมโนเราที อร๊าย หมอทำฟินแต่เช้า’
‘อยากให้โพสต์รูปบ่อยๆ หลังๆนี่เงียบหายไปเลย T^T’
‘โพสต์แรกของอาทิตย์นี้เลย กรี๊ด โพสต์แรกก็เป็นรูปมิวเลยเหรอ’
12,978 ไลค์…
ถือว่าเรตติ้งหมอไม่เคยตกจริงๆ
“มิว… วันนั้นไม่ชวนกู”
เสียงเป้มาแต่ไกล
“อืม ถ้าไปมึงจะต้องปวดหัวมาก”
ว่าแล้วก็ยังผวากับวีรกรรมเหล่าแองเจิลไม่หาย
“กูว่าแล้วต้องเละ ฮ่าๆ”
เป้ที่พอจะเดาสีหน้ามิวออกระเบิดหัวเราะออกมา
“มาก”
เป้นั่งลงข้างเขา ค้นๆกระเป๋าผ้าของมัน แล้วหยิบบางอย่างออกมา
“มึงว่ากูให้นี่เป็นของขวัญวันเกิดชลดีมั้ยวะ”
เป้พูดถึงเพื่อนสนิทดีกรีเดือนสถาปัตย์ของมัน ชลเป็นคนเฟรนด์ลี่และน่ารักมาก มิวเคยเจอบ่อยๆตอนมารอเป้ที่หน้าคณะ
“อื้อ ก็สวยดี ชลต้องชอบแน่”
“แต่มันเป็นนาฬิกานะ มันจะดีเหรอวะ”
ของที่เป้ยื่นให้ดูคือนาฬิกาข้อมือเรือนสีดำบรรจุในกล่องทรงลูกบาศก์สีขาว
“แล้วชลชอบป่ะล่ะ”
“ไม่รู้อ่ะ แต่กูสังเกตจากที่มันคอยมองทุกวันตอนเดินผ่านร้านเขา”
“ลงทุนมาก”
เป้เป็นคนรักเพื่อน มิวไม่เคยมีข้อกังขาใดๆสำหรับเรื่องนี้เลย
“ก็กูรักเพื่อน”
“จ้า”
“แล้วช่วงนี้เป็นไงบ้าง”
จู่ๆ เป้ก็พูดขึ้นหลังจากที่เราเงียบชมนกชมไม้ประมาณห้าวิ
“อะไร?”
“ก็… เรื่องหมอ”
“…”
“ทำไมหน้าหงอยแบบนั้น” เขาถอนหายใจ
“มิว มึงเป็นอะไร”
“กูยังไม่ได้เจอหมอเลย สามวันมานี้”
“อ้าว แล้วมึงไม่ได้ค้างห้องมันเหรอ”
“เปล่า กูต้องปั่นรายงาน”
เพราะรายงานกำหนดส่งศุกร์นี้วันสุดท้าย อะไรๆที่มันคั่งค้างคาราคาซังมาตั้งแต่ต้นเลยต้องมาปั่นเอาวันธรรมดาที่มีเรียนแบบนี้ ผลก็คือเขาต้องอยู่ทำรายงานกับพวกแองเจิลจนถึงดึก
“มึงก็เลยค้างที่ห้องโบธ”
“อืม”
เป้ร้องอ๋อ
“แต่กูบอกหมอแล้ว แต่แม่งไม่ตอบกลับ”
“อ้าว ซะงั้น”
จริงๆนะ เขาบอกหมอทางแชทแล้ว แต่เจ้าตัวไม่ตอบกลับ ไม่ขึ้นอ่านด้วย เขาแอบกังวลว่าจะเป็นผลพวงจากเรื่องวันนั้นรึเปล่า ไม่รู้หมอได้ยินไปเท่าไหร่บ้าง ประโยคที่เขาต้องรวบรวมความกล้ามหาศาลสารภาพออกไปในวันนั้น
“แล้วทำไมไม่ไปหาอ่ะ บุกคณะวิศวะเลย”
“เฮ้อ”
“อ้าว ถอนหายใจอีก”
เขาหยิบไอโฟนขึ้นมา แล้วกดจึ๊กๆส่งให้เป้ดู
‘หมอกับเนตรที่ร้านตุ๊กตา คือ เขาไปซื้ออะไรกัน?’
เป็นรูปหมอกับเนตรยืนเลือกตุ๊กตาตัวโตแล้วยิ้มให้กัน
‘กรี๊ด ของขวัญครบรอบ
#มโนไปไกล’
‘ช่วงนี้เห็นไปด้วยกันบ่อยมาก’
‘นั่นดิ เม้นบนเราว่าหมอกับเนตรมีซัมติง’
‘เขามีซัมติงกันมาตั้งนานแล้ว กรี๊ด’
‘บรรลุ’
“เฮ้ย อย่าคิดมาก”
เป้ลูบไหล่เขาเบาๆเพื่อปลอบโยน …แต่มันไม่ได้มีแค่นี้
‘หมอที่ร้านหนังสือ กับใคร ให้เดา
#ชอบเด็กแว่น’
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าภาพมันฟ้อง เนตรที่ใส่แว่นเซลฟีรูปตัวเองซึ่งหันกล้องให้ติดหมอที่กำลังเลือกหนังสืออยู่หน้าตาเคร่งเครียดเชียว
และอีกโพสต์…
‘หมอที่ร้านดอกไม้ กรี๊ด’
หมอกับเนตรยืนเลือกดอกไม้ด้วยกัน…อีกแล้ว เนตรมียื่นให้หมอดมด้วยนะ
เป้ไม่มีอะไรจะพูดปลอบมิว สงสัยเพราะจนหนทางกับหลักฐานที่เห็นตำตา
มิวถอนหายใจรอบที่ล้านแปด
“สรุปคือที่เขาไม่มาหากูเพราะมัวอยู่กับน้องรหัสใช่มั้ย”
“มันอาจ…”
“ไม่เป็นไร กูชินมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว ชินกับการที่มันมองไม่เห็นกู…อีกแล้ว”
“มิว…”
เป้ดึงหัวเขาลงมาพิงไหล่มัน นาทีนี้เขาอยากร้องไห้จริงๆ แค่ภาพก็ทำให้อ่อนไหวได้นะ สำหรับคนที่แอบรักข้างเดียว…
มาตลอด…
แบบเขา
“กูเคยคิดนะว่าหมอมันก็ชอบกู”
“…”
“แต่เห็นแบบนี้แล้ว กูว่ามันก็เป็นกับทุกคน”
“…”
“ไอ้ที่มาอ่อยนี่ก็แค่การทักทายแบบฉบับหมอคนเฟรนด์ลี่สินะ”
“…”
เป้ถอนหายใจ
“…”
“ระบายมาเถอะ กูอยู่ตรงนี้ กูจะพยายามเข้าใจ”
เขาซุกหน้าลงที่อกเป้ ไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตา แม้แต่เพื่อนรักที่คอยปลอบเขาทุกๆครั้ง ทุกๆคราวที่เขาร้องไห้…เพราะหมอ จนชินแบบเป้ก็ตาม
“กูนี่ชอบดราม่าเนาะ”
“อืม มึงไม่ได้ชอบดราม่าหรอก มันมีเหตุให้มึงต้องเป็นแบบนี้เอง” แล้วเขาก็นั่งให้เป้ปลอบไปตลอดช่วงเช้า
ขออ่อนแอแค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ
แค่ตอนนี้…
เหรอ…
จะทำได้ไหมนะ
“พี่มิวครับ พี่มิว” ขณะที่กำลังจะเดินขึ้นตึก ก็มีเด็กปีหนึ่งคนหนึ่งทักเขา
“น้อง…”
เขาไม่รู้จักน้องจริงๆนะ
“เพื่อนผมเองพี่ ไอ้แบงค์”
ข้างหลังเด็กคนนี้ พบว่าบังน้องรหัสเขาอยู่
พี่รหัสตัวเล็ก น้องเองก็ตัวเล็ก สมกันจริงๆ มาวิน…น้องรหัสเขาเอง
“เพิ่งจะเห็นกันแป๊บๆเมื่อวาน วันนี้พาคนรู้ใจมาหาพี่ซะแล้ว”
มิวแซวน้องรหัสตัวเองเล่นๆ ไม่รู้เขาคิดไปเองมั้ยนะ ว่าเด็กแบงค์มองเขาตลอดเลย
“บ้า นี่เพื่อน”
“ครับ ผมเป็น
แค่เพื่อนวิน”
แบงค์แย้งบ้าง มีความรู้สึกว่าแบงค์ดูจะเน้นตรงคำว่า ‘แค่’ มากไปหน่อยนะ
“อ่อ… แล้วจะไปไหนกัน”
เขาเบี่ยงประเด็น
“อ๋อ ไปเรียนดิพี่ ป่ะ แบงค์ เข้าคลาส”
“ไปแล้วนะครับ พี่มิว”
ไม่รู้ทำไมรอยยิ้มกวนของแบงค์จึงสร้างความระแวงให้เขามากมาย อาจเป็นเพราะท่อนสุดท้ายที่แบงค์เรียกชื่อเขา ทำไมคำว่า ‘พี่’ มันดูเบาจังเลย
“อี่มิว เหม่อมาก เป็นไรคะ” นดที่คงสังเกตเห็นเขาเหม่อลอยมาพักใหญ่อดจะถามไม่ได้
“เปล่า ถึงไหนแล้ว”
เขาก้มลงไปจดจ่อกับรายงานต่อ พวกแองเจิลและเขาย้ายสำมะโนมาที่ห้องขิมเป็นการชั่วคราวในวันนี้ เพราะโบธ…ติดหญิง และหนีหายไปเลย
เกรงว่าจะพบเห็นอะไรมิดีมิงามเข้า กลุ่มเขาเลยขอเลี่ยงที่จะไปเคาะห้องโบธ แล้วย้ายมาสุมหัวกันที่ห้องขิมแทน
“ใครจะหลับก็หลับก่อนนะ”
พวกเขาเป็นแบบนี้แหละ ใครที่ง่วงก็โยนงานให้เพื่อนคนอื่นทำไปก่อน แล้วตื่นมาช่วยทีหลัง แบ่งกันหลับแบ่งกันทำ งานเร่งงานด่วนคืองานไฟไหม้
แต่มันจะมีบางคนที่หลับลึก อย่างเช่นกรณีนี้
“อี่ขิม อี่เลว ตื่นมาช่วยกันทำงาน”
“อื้อออออ…ห้องกู….กูจะนอนแล้ว อย่าปลุก”
แล้วเธอก็ถีบนดที่อยู่ปลายเตียงหงายหลังไป ทั้งห้องเกิดการจราจลครั้งใหญ่
มิวหนีความชุลมุนวุ่นวายออกมาสูดอากาศข้างนอกโดยไม่บอกกล่าว
“มึงโอเคมั้ยเนี่ย”
มิวสะดุ้ง เมื่อนดที่ตามมาไม่ให้สุ้มให้เสียงพูดขึ้น
“เพราะพวกกูหรือเปล่า”
“หือ”
“ก็เมื่อสามวันก่อน เพราะพวกกูเหรือเปล่า กูเห็นนะว่าตลอดเวลาทำรายงานมึงมองหน้าจอไอโฟนตลอด”
“…”
“มึงทะเลาะกับหมอ…”
“…”
“…เพราะพวกกูรึเปล่า”
นดหน้าหงอย มิวพบว่ามันไม่เข้ากับหน้าของแกนนำเหล่าแองเจิลคนนี้เลย
“อย่าคิดมาก”
“…”
“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“…”
“ว่าหมอเป็นอะไร”
นดเข้ามากอด
“โถ อี่มิว อี่คนดีเพื่อนกู ฮือ”
เป็นนดซะงั้นที่บ่อน้ำตาแตกกอดเขาร้องไห้
เขาพอแล้วกับน้ำตา…
พอเดินกลับเข้ามาในห้องก็พบว่าโบธเองก็อยู่ด้วย สงสัยคงถูกใครสักคนในกลุ่มโทรตาม
นดเดินเข้าไปแล้วไปรวมกับเหล่าแองเจิล
“มึง พวกกูขอโทษ”
นี ขิม นด และโบธพูดขึ้นพร้อมกัน
“เฮ้ย”
เขาตกใจที่จู่ๆเหล่าแองเจิลทุกคนก็คุกเข่าลงตรงหน้า
“กูรู้ว่านั่นเป็นพื้นที่ส่วนตัวแต่กูยังจะดึงดันให้พวกมันทำตามแผนกู กูผิดเอง…คนเดียว ความผิดกู…ทั้งหมด”
นดสารภาพ
“ไม่…ความผิดกูค่ะอี่มิว ถ้ากูไม่ยอมทำตามแผนมันแต่แรก มันจะไม่เป็นแบบนี้”
นีกอดนดร้องไห้
“ขิมด้วย ฮึก ขอโทษนะ”
“กูด้วย กูขอโทษนะ”
แล้วพวกมันก็กอดกันร้องไห้โฮ
มิวไม่พูดอะไร เดินเข้าไปกอดพวกมัน
“มันอาจจะผิดที่กูก็ได้ ฮึก กูผิดเอง กูผิดเอง…ที่หวังมากไป”
มิวพร่ำเพ้อคำนี้อยู่นานเกือบสองชั่วโมง พร้อมกับอ้อมกอดอันอบอุ่นจากเพื่อนๆ
เขาให้อภัยเหล่าแองเจิล
แต่เขาไม่รู้เลย
ว่าหมอกับคนอ่านล่ะ จะว่ายังไง
ให้เขาได้ปรับปรุงตัวสักนิดนะ
รับรองคุณจะต้องรักพวกเขา
ในสักวัน…
ตึ๊ง
วันนี้เป็นวันเกิด
Jettrin Boy อวยพรเขาสิ
วันนี้เป็นวันเกิดเจ๊บอยลี่เหรอ… เขากำลังจะกดเข้าไปพิมพ์อวยพร
แต่
‘หมอเนตรค่ะ นี่มันร้านก๋วยเตี๋ยวเดียวกันกับตอนนั้นมั้ย หรือหมอจะเปลี่ยนคู่แล้ว ครุคริ’
มีคนโพสต์ภาพเนตรกับหมอทานข้าวด้วยกันเมื่อประมาณสิบนาทีที่แล้ว
ย่างเข้าตีสอง… ย่างเข้าวันใหม่…
เป็นภาพที่เนตรกับหมอนั่งทานก๋วยเตี๋ยวด้วยกัน และอีกภาพเป็นภาพเก่าที่เขากับหมอเคยมาเช็คอินที่นี่
แม้จะดึกแล้ว
พวกเขาก็ยังอยู่ด้วยกัน?To Be Continue
********************************************************************************************
16
◤แอบรัก◢
มามุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง งุงิ ที่นี่...
MewSN 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
