จบได้อย่างถูกใจมากๆค่ะคุณเบบี๋
ก่อนนี้อ่านไปก็เฮ้อ ....... สมุทร เย็นชา สมุทรคิดยังไงกับคุณไฟ
รู้ไหมครับว่าสำหรับผมมันยากแค่ไหนที่จะต้องยอมรับความรู้สึกที่ผมมีให้คุณ”
“เหตุผลเพราะคุณเป็นผู้ชายเหรอ หึ.. ไม่ใช่หรอกครับ มียากกว่านั้นอีก เพราะมันเป็นคุณต่างหาก”
“แต่ในใจมันมีคำตอบของมันอยู่แล้วครับ ชัดเจนซะจนผมเองก็รู้สึกว่ามันน่ากลัว”
“แต่ครั้งนี้ ผมแทบไม่สนเรื่องจำเป็นไม่จำเป็นนั้นเลยครับ มีอีกกี่พันเรื่องกันนะที่ผมยังไม่รู้จากคุณ คุณที่ผมยังไม่เคยเห็นเป็นแบบไหน อดีตคุณเป็นยังไง ทำไมคุณมีบ้านที่นี่ล่ะ นี่ฮ่องกงนะ ลูกน้องพวกนั้นด้วย มีอะไรอีกที่ผมควรรู้แต่ไม่ควรถาม แล้วถ้าผมอยากรู้ผมควรทำยังไง หรือมีเรื่องไหนอีกไหมที่ผมควรปิดหูปิดตาไปซะ หึ.. คุณไฟ ผมจะยืนอยู่ข้างคุณได้ยังไงครับ ผมนึกไม่ออกเลย แต่ถึงอย่างนั้น ตัวผมเองก็ดันเถียงเหตุผลที่จำเป็นนั้นกับตัวเองอีก หึ.. ไม่เคยรู้เลยว่าการตัดสินใจไม่คว้าไว้มันยากขนาดนี้มาก่อน”
“คุณคิดว่าเราควรจัดการมันยังไงดีล่ะครับ” อีกฝ่ายพูดเชิงถาม ทุกอย่างถูกตัดบทจบทันทีคล้ายกับผู้พูดเองก็ได้ตัดสินใจแน่นอนแล้ว
“นายจะจัดการมันยังไงล่ะ”
“ผมตอบรับคุณได้เหรอครับ..”
“ลองตอบดูสิ”
โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ มันดีต่อใจ
ขอบคุณ คุณเบบี๋มากกกกกกก ค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
