::
เสียงอุทานเพราะเธอเดินอิท่าไหนไม่รู้จึงทำให้เธอเซเกือบล้มหงายหลัง แต่ดีที่ผมไหวตัวทันเลยเข้าไปรับเธอแบบทันเวลา
เฮ้อ เกือบแล้ว
"เฮ้อ ขอบใจนะจ๊ะ....กะแล้วว่าไอ้รองเท้านี้ต้องเป็นของปลอม ค่อยดูเถอะจะไปถล่มร้านมันให้เละเลย"
เธอยิ้มขอบใจเสร็จก็ก้มหน้าดูรองเท้าที่ส้นหักและบ่นไปเรื่อยๆ
"แม่ครับเป็นอะไรไหมครับ"
เสียงนี้คุ้นๆพอผมหันไปมองตามเสียง อ๊ะ คุณคินงั้นนี้ก็แม่คุณคินอ่ะดิ
"อ่ะ คุณบลูประหลาดจังนะครับที่มาเจอที่นี้ ดีจังที่วันนี้ผมมากับแม่"
ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไรนอกจากยิ้มให้แล้วคุณน้าก็เดินมาพอดี
"อ่าว บลูทำไมมาก่อนเวลาล่ะจ๊ะ สวัสดีค่ะคุณนายมลฑานี้คือคนที่จะมาฝึกสอนเราวันนี้ชื่อบลูค่ะ"
"สวัสดีครับ"
ผมไหว้ทักเธอตามมารยาทและเธอก็รับไหว้ผมอย่างยิ้มแย้ม
"ต๊าย ฉันนึกว่าคนสอนจะเป็นสาวที่แท้ก็เป็นหนุ่มหน้าสวยวันนี้น้าฝากด้วยนะจ๊ะ"
"ครับ"
"เอาล่ะเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ"
แล้วผมกับคุณคินก็เดินตามคุณน้าไปที่เดินนำพร้อมแม่คุณคินไปติดๆ
"วันนี้จะสอนแม่ผมทำอะไรเนี้ย"
"ก็ของหวานง่ายๆครับ"
พอผมตามคุณน้ามาถึงห้องโถงใหญ่ก็ต้องเจอกับเหล่าคุณนายอีกสามคนถ้าร่วมคุณน้าและแม่คุณคินก็เป็นห้าสินะ
"ต๊ายย อย่าบอกนะคะว่าหนุ่มหน้าสวยคนนั้นจะมาสอนพวกเรา อิฉันล่ะปลื้มไหนๆขอจับแก้มหน่อยได้ไหมจ๊ะ ว๊ายยแก้มนุ่มค่าา"
ผมที่กำลังไหว้ทักทายก็ต้องชะงักเพราะตอนนั้นผมถูกเพื่อนๆคุณน้ารุมเล่นกันใหญ่ขนาดแม่คุณคินยังเข้ามาด้วยครับ
"จริงด้วยค่ะ ไหนๆลองทำแก้มป่องสิจ๊ะ ว้ายยย น่ารักค่าา"
เหอะ ผมก็บ้าจี้ทำตามไปซ่ะงั้น
"ไหนๆ พูดว่าเหมี้ยวสิจ๊ะ"
แล้วเอาหูแมวมาจากไหนใส่ให้ผมเนี้ย!
"จ้าๆ พอแล้วพวกเธอๆป่ะไปสวนกัน"
"จ้า"
แล้วชีวิตผมก็รอดเพราะคุณน้าจริงๆ
..
..
สวนหลังบ้านแต่ผมขอเรียกว่าสวนหลังคฤหาสน์เพราะมันกว้างเหลือเกินมีดอกไม้สีสวยปลูกเรียงเป็นระเบียบและมีศาลาใหญ่สีขาวที่ผมกับพวกคุณน้านั่งจัดเรียงดอกไม้ในแจกันกันอย่างเฮฮา
ผมก็ก้มหน้าก้มตาจัดอย่างจริงจังแต่ยากแฮ่ะมันปราณีตเกินไปสำหรับผู้ชายอย่างผม
ไหนลองดูของคินที่นั่งจัดข้างๆผมสิ โอ้ย สวยใช้ได้คงเพราะว่าแม่คุณคินพามาบ่อยแน่ๆ
"อึ้ง ล่ะซิฮ่าๆๆ แม่ผมสอนบ่อยงั้นผมจะสอนคุณบลูดูแล้วกัน"
"หึ ไม่ต้องหรอกครับงานละเอียดอ่อนแบบนี้ไม่เหมาะกับผมจริงๆ"
คุณคินยิ้มให้ผมเหมือนทุกครั้งและก็เอาดอกคาเนชั่นทัดใส่หูผมอะไรเนี้ยทำอย่างกะผมเป็นสาวน้อยหรือไงถึงทำแบบนี้ ผมอุส่าทำตาขวางใส่ทางคนตัวโตนี้ไม่สะทบสะท้านเลยครับหงุดหงิดครับ
"อร๊ายยย ฟินค่าาา"
คุณน้าแหวนนี้เพ้อเลยครับนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวกับแจกันดอกไม้ที่จัดออกมาอย่างอลังการสวยมากครับ ไม่แปลกที่จะฟินไปกับแจกันดอกไม้เธอ
อ่ะ?
"น้าไม่รู้จะให้อะไรเราดีก็เลยเป็นนี้แทนนะจ๊ะ"
แม่คุณคินให้มงกุฎดอกไม้ที่ทำอย่างสวยไว้บนหัวของผมถึงจะแปลกสำหรับผู้ชายแบบผมแต่ผมก็ยินดีที่จะรับเพราะเธออุส่าทำให้
ลูกทัดดอกคาเนชั่นที่หูให้แม่ทำมงกุฎดอกไม้ให้ชีวิตนี้ช่างสวยงามจริงๆ ฮ่าๆๆ
"บลูน้อยของน้าสวยจริงๆครั้งหน้าฉันเอาลูกชายมาบ้างดีกว่า มลลูกเธอหมองแน่"
คำชมนี้ผมจำใจยิ้มรับชัดๆ
"ต๊ายยย งั้นครั้งหน้าฉันจะเอาบ้าง"
"งั้นฉันจะเอาด้วย"
"แหวนลูกเธอน่ะเจ้าชู้จะตายอย่ามานะเดี๋ยวบลูเสียหาย"
ลูกชายพวกน้าเกี่ยวอะไรกับผม
"ปากหรอนั้นคุณมยุรา...ไม่แน่เอามาอาจจะหายเจ้าชู้เพราะคนสวยแถวนี้ก็ได้ ว้ายยคิดแล้วฟินค่าา"
บทของตอนนี้ผมเอาแต่เอ๋อเพราะบทสนทนาเหล่าน้าๆและเอานิ้วเขี่ยๆมงกุฎดอกไม้เล่นไปมาคุณคินที่นั่งข้างๆผมเอาแต่ทัดดอกไม้ใส่ใบหูผมจนจะล้นแล้วเนี้ย
"คุณคินพอแล้วมั้ง=.="
"ยัง ผมยังไม่พอหรอก"
TBC...
สบายๆ หุหุหุ อ่านสบายๆน่าๆ