หัวข้อ: พี่เลี้ยงไอ้หล่อ up...ตอนที่.33.(01.02.16)กลับมาทำไมฉันลืมเธอไม่หมดแล้ว

[MayA@TK]

ไลท์คือเขาอาหลานกันนะ อะไรจะหวงขนาดนั้น
ว่าแต่งานหมั้นนี่ยังไม่ยกเลิกอีกเหรอ ควีนอะไรจะด้านขนาดนั้น

 

[yowyow]

 

[MENTA]

หึงหลานหรอไลท์ ฮ่า ๆ ๆ

[Min*Jee]

หอมเยอะๆน้องต้นน้ำ พี่ไลท์มันขี้อิจฉาาาาา
รอตอนต่อไปน้อออ

[nice79thai]

 

[nice79thai]

มีคำถาม P'Song จ้าาาา

     1 ท่านประธานคิน หายไปไหน แลดูยอมเปิดทางให้ไลท์ง่ายไปนะ
     2 ทำไมพ่อกับแม่ไลท์ ถึงอยากได้หนูบลูเป็นลูกสะใภ้อ่ะ
     3 ตกลงแล้ว พี่ริน นี่จะมาช่วยไลท์ให้ได้กับบลู แน่ๆ ไหม
     4 "เข้ม" ยอมรับได้เหรอ ลูกชายจะหาลูกเขยมาให้
     5 ถ้าน้องควีนอยากได้ไลท์เป็นสามี ก็สมควรจัดให้ แต่... ให้ได้ทั้งไลท์ทั้งบลูเลยแล้วกัน (แบบตั้งท้องให้อะไรแบบนั้นก็ได้)
     6 อยากให้มีเรื่องจบแบบ Unhappy Ending บ้างงงงง... (หรือจบแบบ a moment at Siam ก็ได้)

ปล. แอบโรคจิตนิดหนึ่งนะ
 

[brookzaa]

คือบ้านไลท์นี่น่ากลัวเนอะ คือบับบบ

[Psongtt]

ตอบคำถามคุณnice79thai

1.ท่านประธานคินไปไหนแลดูยอมเปิดทางให้ไลท์ง่ายไปนะ

ตอบ:ตอนนี้มันยังอยู่ในช่วงโหมดชิลๆท่านประธานของเราก็เลยไม่มีค่อยมีบทสักเท่าไร แต่พูดเลยมันไม่ง่ายที่ท่านประธานมูลนิธิคนนี้จะยอมง่ายๆ

2.ทำไมพ่อแม่ไลท์ถึงอยากได้หนูบลูเป็นลูกสะใภ้อ่ะ

ตอบ:ง่ายๆเลยครับต้นเหตุคือแม่ไลท์สนิทและเอ็นดูบลูที่เป็นคนใจดีดูง่ายๆไม่เยอะแยะ แถมยังทำให้ไลท์ยอมฟังง่ายๆมันจึงทำให้ต่อมสาววายวัยสาวระเบิดออกมาจนอยากได้บลูเป็นลูกสะใภ้ ส่วนของพ่อไลท์เพราะแค่ตามใจภรรยาบวกกับเริ่มเอ็นดูหนูบลูขึ้นนิเอง

3.ตกลงแล้วพี่รินนี่จะมาช่วยให้ได้กับบลูแน่ไหม

ตอบ:ช่วยแน่ แต่วิธีพี่แกจะไม่ปกติเหมือนคนอื่นเขาสักหน่อย

4."เข้ม"ยอมรับได้เหรอลูกชายจะหาลูกเขยมาให้

ตอบ:เรื่องนี้ต้องติดตามเพราะนิสัยเข้มนี่เข้มสมฉายาหรือเปล่า กร๊ากกกกก

5.ถ้าน้องควีนอยากได้ไลท์เป็นสามีก็สมควรจัดให้ แต่...ให้ได้ทั้งไลท์ทั้งบลูเลยแล้วกัน(แบบตั้งท้องให้อะไรแบบนั้นก็ได้)

ตอบ:ส่วนนี้คงเป็นไปไม่ได้แต่โซนจะมีหนูน้อยให้สองคนนั้นอุ้มแน่ จะมาจากใครนั้นต้องติดตามที่แน่ๆไม่ได้มาจากน้องควีน

6.อยากให้เรื่องจบแบบ Unhappy Endingบ้างงง....(หรือจบแบบ a momentatsiamก็ได้)

ตอบ:ฮ่าๆๆๆ ไอ้แนวหลังก็น่าสนแต่โซนเลือกไว้แล้วว่าแนวอะไร

ขอบคุณครับที่มีคำถามเข้ามาพูดคุยกันนะคร้าบ ไปแล้วเด้อออ//เซิ้งกระติ้บออกไปอย่างมันส์ กร๊ากกกกก

[manami_01]

ไลท์นี่ท่าจะรุกหนักขึ้นทุกวัน ๆ แล้วนะ

อย่างนี้อาบูลของหลานต้นน้ำจะหนีรอดพ้นจากน้ำมือมารหรือไม่ ติดตามตอนต่อไปปปปปป 

[takara]

ฮาอะ เด็กโข่ง

[kub_kwonny]

น่ารักมากๆครับ

[Psongtt]

ตอนที่24.
..
...
"เอิ้ววว~ พี่เป็นหนุ่มขอนแก่นยังบ่เคยแฟนบ้านอยู่แถบพระราม9 เอิ้ววว~"
ตัวอะไรมาเซิ้งกระติ้บที่หน้าบ้านไลท์เนี้ย
และขอนแก่นมันมีพระราม9ด้วยหรอ =^=
"อ่าว หวัดดีเฮียบลูแล้วไอ้ไลท์อ่ะคนอุส่ามาร้องเพลงให้ฟังแต่เช้า"
พร้อมกับกระเซิ้งกระติ้บเนี้ยนะสุดจะบรรยายนับวันผมว่าเซ็นเริ่มไม่ปกติแล้วครับ
"อะไรมึงแต่เช้าเชียวมีเรียนสายไม่ใช่หรือไง"
"ก็กูเบื่อ....เฮียวันนี้ขอฝากท้องยามเช้าหน่อยนะ"
ไลท์ทำหน้าเบะใส่เซ็นเหมือนจะรำคาญหรือว่าอะไรเนี้ยแหละที่มากวนแต่เช้าแบบนี้
..
..
พอหลังจากมื้อเช้าเสร็จสิ้นไลท์ก็ไปอาบน้ำส่วนเซ็นนั่งสูบบุหรี่พร้อมกับกระติ้บคู่กายที่ประตูหลังบ้าน
และทางผมก็นั่งเล่นคุกกี้รันไปชิลๆ
"เฮียบลูดูนั้นดิ.."
หื้ม ผมเงยหน้ามาตามเสียงเซ็นและมองไปตามที่คนเรียกชี้ไปทางต้นมะม่วงข้างบ้าน
อะไรให้มองอะไร
"นั้นไงที่มีมดเป็นกลุ่มๆอ่ะ"
อ่อ นั้นรังมดแดง
โฮ้ หายากนะที่พวกมดแดงจะมาสร้างรังในหมู่เมืองและฤดูแบบนี้อ่ะ
"รังมดแดงไง...หายากนะที่มาสร้างรังแถวนี้อ่ะ"
"งั้นหรอ"
อะไรอ่ะไอ้สายตาเปล่งประกายอยากรู้อยากเห็นเนี้ย
แล้วเอ้ย อย่าได้ทำสิ่งที่ผมกำลังคิดเลย
กึก
มันทำจริงๆด้วยมันไปปีนกำแพงและหักกิ่งไม้ที่มีรังมดแดงอยู่ด้วยออกมาน่าตาเฉยเลย!
"ฮู้ว ดูดิเฮียเป็นกองเลยอ่ะ โอ้ย โอ้ย เฮียบลูมดมันกัดผมอ่ะ โอ้ยๆๆ"
และจะถือมันไว้ในมือเพื่อ?
"โยนมันทิ้งดิเซ็น!"
"อ่ะเค โอ้ยๆ"
เอ้ย และโยนใส่หัวผมได้ทำไมเนี้ย
"เซ็นไหงโยนมาทางพี่ทำไมเนี้ย โอ้ยๆๆ"
แม่งกัดจนปัดออกไม่ถูกแล้ว!
"เฮ้ย! เป็นไรกันวะบลูทำไรกันวะ!"
"เดี๋ยวบอก โอ้ย ไลท์ฉีดน้ำใส่พี่กับเซ็นที เร็วๆเซ่!"
โอ้ย ทั้งเจ็บทั้งคันเกาไม่ถูกแล้ว
ซ่าาาา~
และพวกมดก็ร่วงไปหมดจากตัวผมแต่ต้องแลกให้ตัวเองเปียกเนี้ยแหละ
..
..
และผมกับเซ็นก็ต้องมานั่งทายาหม่องแบบสงบแต่ของผมมีไลท์ช่วยทาด้วย
ฝั่งเซ็นก็โดนคู่ข้าวใหม่ปลามันรุมรังแกนั้นแหละ
"สมควรสัดเซ็นพิเรนเล่นไม่พอยังเอาพี่บลูไปเอี่ยวด้วยอีก"
เพลียะ
โวด่าพร้อมตบหัวเซ็นอย่างโหด
"มึงเป็นเจ้าหนูจำไมหรือไง"
เพลียะ
นัทก็เอาตามโวด้วย
นี้มันสามีภรรยารุมรังแกชาวบ้านชัดๆ
"แม่ง พอแล้วทำร้ายกูจัง!"
"กูว่ายังน้อยไป...มีคนปกติบ้านไหนพิเรนเอารังมดมาเล่นอย่างงั้นไม่พอยังพาคนอื่นไปเกี่ยวด้วยอีก กูไม่หักคอมึงก็บุญแล้วนะ"
ยังจะไปขู่เพื่อนอีกไอ้เด็กนี่แต่ผมกลับพยักหน้าเห็นด้วย
"ฮ่าๆๆ ก็เนอะว่าที่เมียดันเจ็บตัวเพราะเพื่อนที่รักก็ต้องโกรธเป็นธรรมดา ใช่ไหมเมียจ๋าถ้าใครทำร้ายเมียจ๋าเมื่อไรมาซบอกฟ้องผัวจ๋าได้เลยนะ"
ไอ้คู่นี้นับวัน..
"อะไรของมึงผัวจ๋าเมียจ๋านั้นแหละฟังแล้วจะอ้วก"
"เงียบไปเลยไอ้ไลท์นึกว่ากูอยากเรียกแบบที่ไอ้โวเรียกมากหรือไง!"
"เมียจ๋าพูดแบบนั้นผัวจ๋าน้อยใจนะครับ อ่ะฮือออ"
โวยังจะเกาะแข้งเกาะขานัทอีกอารมณ์ร้ายแบบนี้ไม่มีใครอยากเข้าใกล้หรอก
"เงียบไป!"
ปึก โครม
เต็มๆครับท่านผู้ชมผมที่ดูเหตุการณ์น่าสยดสยองเพราะนัทถีบโวไปกลิ้งติดโต๊ะวางของ
เซ็นนี่รีบวิ่งไปดูเหตุการณ์ไม่พอยังไปหัวเราะเขาอีกเอาเข้าไปผมเห็นแล้วเพลียแทนไอ้พวกนี้
"เฮ้อ เห็นพวกมันกูประสาทจะแดก..เอ่อวันนี้ไม่ต้องไปส่งนะ ดูตัวมึงดิตอนเย็นค่อยไปรับทีเดียวแล้วกัน เอ้าพวกมึงไปได้แล้วกูจะให้ไอ้บลูพักผ่อนบ้าง!"
"รับทราบ...เอ้า ฮึบ"
เมื่อรับคำเสร็จเซ็นก็ลากโวที่เอาแต่ร้องห่มร้องไห้ไปกับตัวเองด้วยส่วนแฟนที่ดีอย่างนัทก็เอาแต่สวดรีมิกซ์ใครที่แข็งไม่พออย่าได้ไปฟังเด็ดขาด
"โวกูว่าเมียมึงเมนส์มาแน่ๆ"
"มันจะเมนส์มาได้ไงกูไม่เคยทำมันจนเลือดออกเลยนะใช่ไหมเมียจ๋า!"
"เงียบไปเดี๋ยวจะเอาเมนส์ป้ายหน้าพวกมึงเนี้ยแหละ!"
สงบสุขเสียจริง

↓↓↓↓↓

[Psongtt]

พอมันว่างตัวผมก็หาที่ผ่อนคลายมีที่เดียวละครับที่จะสามารถทำให้ผมแกล้งคนอย่างเมามันส์ได้นั้นคืออู่เฮียบอย
..
..
ตุบ
"อ้ากกกก เหี้ยยยยยย!!"
"สาดดดดด เหี้ยยยยย!!"
"กริ๊ดดดดดดด เหี้ยยยย!!"
กร๊ากกกกก ฮ่าๆๆๆ แค่โยนน้องเฮียน้อยของปลอมเสมือนจริงไปกลางวงเด็กช่างที่พากันซ่อมรถก็พากันแตกกระจาย
แม่งมีกริ๊ดด้วยอ่ะสวดยอด
"เอ้าๆ พวกมึงแค่เหี้ยปลอมอย่าพากันทำตัวอ่อนดิ ฮ่าๆๆ"
ผมเข้าไปทักทายสักหน่อยและอุ้มเฮียน้อยเข้าไปหาพวกนั้นที่ยืนหน้าเอ๋อเพราะเห็นผมกัน
โอ้ย ยังคันตอนที่มดรุมกัดอยู่เลยอ่ะ เดี๋ยวเหอะสักวันจะเอาคืนให้เข็ดถึงฝั่งนั้นจะไม่ได้จงใจแกล้งผมก็เถอะ
"เฮียยยยยยยยบลู"
อย่ายาวมากเดี๋ยวคำว่าเฮียได้กลายพันธุ์เป็นอย่างอื่นพอดี
"แม่ง มาทีไรแกล้งตลอด...และนั้นอะไรรอยแดงเต็มตัวเลย ฮั่นแน่!"
"ฮั่นแน่ อะไรพวกมึงกูโดนมดแดงรุมกัดต่างหาก"
"มดแดงหรือผู้ชาย กิ้วๆๆ โอ้ย"
ขี้เกียจอธิบายเอาน้องเฮียตีหัวมันเนี้ยแหละ
เบื่อไอ้พวกนี้ชอบโฮ้แซวเรื่องรอยแดงนั้นแหละไปหาเฮียดีกว่า
"เฮีย..."
"เอ่อ...เชี่ย! มึงเอาเหี้ยมาจากไหนเนี้ยเอาออกไปให้พ้น!"
นี้ก็อีกคน
"เหี้ยปลอมอ่ะเฮียบอย....=^="
..
...
"ช่วงนี้มึงจะเข้าขากับไอ้เด็กไลท์มากเลยนิ....คงจะไม่ใช่อย่างที่กู....อุ๊บ"
สมองดีแบบนี้ต้องเอาน้องเฮียอุดปากถึงเงียบ
"หึ เขาบอกว่ายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุนะเฮียบอย"
ตัวผมก็ลุกไปกับน้องเฮียที่เอามาด้วยออกจากห้องนี้
"หมายความไงไอ้บลู...มึง..."
"คิดเองเอ่อเองนะเฮีย....หึ"
ใช่ เฮียอย่าเพิ่งใช้อารมณ์สิ
ผมว่ามันคงอีกยาวขอไปนั่งเล่นข้างนอกปล่อยให้เฮียทำงานของเขาไปเถอะ
"เอ้า คุณบลูหายไปไหนมาเนี้ยอาทิตย์ก่อนที่ผมมายังไม่เห็นเลย สบายดีไหมครับ"
อ่า...นั้นสิ เหมือนจะผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้วสินะที่ผมเพิ่งได้เห็นคุณคินในวันนี้
"ครับ...คุณคงสบายดีนะครับ"
"ครับ...แต่ว่าช่วงนี้ไหนก็งานฝั่งนั้นทำให้ผมไม่ค่อยได้มาช่วยงานกับพวกเพื่อนกู้ภัยและมาหาคุณบลูบ้างเลย อ่ะนั้นในมือคุณคือ...ตัวเงินตัวทะทอง..."
อ่ะ น้องเฮียในมือผมมันดังจริงๆ
"ฮ่าๆๆ ไม่ใช่ของแท้หรอกครับเป็นของไว้ใช้แกล้งชาวบ้านอ่ะ"
"หึๆ คุณนิขี้แกล้งชะมัด...อ่อ ตอนนี้คุณว่างไหมไปบ้านมูลนิธิเด็กกับพวกผมไหมครับ"
น่าสนตอนนั้นที่ไปยังไม่ได้ทำความรู้จักกับพวกเด็กๆที่นั้นเลยแฮ่ะ
"อื้ม ว่างไปสิครับ"
"งั้นไปรถกับพวกผมดีกว่า...แล้วไอ้ตัวนั้นผมขออย่าได้เอามาด้วยดีกว่าถึงมันจะของปลอม แต่มันดูเหมือนจริงมากนะครับ"
แน่ะ ยังจะระแวงไอ้ตัวในมือผมอีก
"ผมไม่ได้พิเรนจะเอาแกล้งพวกเด็กๆสักหน่อย"
"ฮ่าๆๆ ครับๆและแก้มจะแตกแล้วนะ"
ยังจะมาจิ้มแก้มกันเล่นอีก
..
..
"พี่คินคร้าบ~อ่ะพี่สาวมาใหม่หรอครับ..."
ไอ้เด็กน้อยน่ารักน่าชังเหมือนต้นน้ำนี้ช่างพูดเนอะ
พี่สาวมาใหม่=ผม
มันทำให้ผมน้ำท่วมปากเพราะอีกฝ่ายคือเด็กที่ผมด่าไม่ลง
"ฮ่าๆๆ พี่สาว? นี่พี่สาวคนนี้ชื่อบลูสวัสดีสิครับปิง"
"สวัสดีครับ"
"คุณคิน! อ่ะเอ่อชื่อปิงสินะครับสวัสดีครับน้องปิง"
"ครับ...พี่คินครับมาดูนี่สิครับครูแป้งเอาท่อนไม้เต็มเลย ครูแป้งบอกว่าจะแกะสลักให้ทุกคนเลยไปดูกันเถอะครับ"
"ครับๆ คุณบลูก็ไปดูกันเถอะ"
อ่ะ และผมปลิวไปตามแรงดึงของคุณคินที่จับมือผมไปด้วย
"มือของคุณบลูนี้อุ่นกว่าที่คิดนะครับ..."
มือของผม

อบอุ่น


TBC...

ทำรู้สึกว่าตอนนี้มันอบอุ่นใจอย่างแปลกๆ อยากเปลี่ยนพระเอกมาทันใด กร๊ากก

[Psongtt]

ตอนที่25.
..
..
"อื้ม...จริงดิ สุดๆวะพี่ริน ทำแบบนั้นน้าหม่อมจะไม่ตรอมใจตายหรอทำลูกสาวเขาขนาดนั้น....ฮ่าๆๆๆ เอ่อๆ ขอบใจนะพี่ริน"
ผมที่นั่งข้างๆมันและดูวันพีชการ์ตูนในดวงใจที่อีกนานกว่าจะจบก็พอจะเอียงหูฟังคนข้างๆที่คุยกับใครทางสายโทรศัพท์ที่น่าจะเดาออก
"หึ ข่าวดีวะบลูพี่รินจัดการยกเลิกงานหมั้นให้แล้ว ดีใจเปล่าครับ"
หือ จริงดิ
"ถึงขั้นยิ้มเลยหรอ"
ไม่ใช่สักหน่อยปากมันไปเองต่างหาก
"....แล้วพี่รินทำวิธีไหนถึงยกเลิกเร็วแท้"
"หึๆ ก็ปล้ำควีนให้เป็นของตัวเองอ่ะดิ ฮ่าๆๆ ก็พี่รินเป็นเรสเนี้ยเนอะทำแบบนี้ก็เหมาะกับเขาเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ"
อึ้งเลยครับงานนี้ สงสัยขี้เกียจพูดมั้งก็เลยทำดีกว่าพูดแต่นี้เธอถึงกับปล้ำสาวเปราะบางอย่างควีนเชียวรึ!
"อ่ะ เอ่อ...เหอะๆ พี่รินนี้น่ากลัวเนอะ"
"อ่าฮะ บลู....ตอนนี้กูไม่มีอะไรมายุ่งอย่างเรื่องผู้หญิงแล้วนะ....คบกับกูได้ไหมบลู เป็นแฟนกูนะบลู"
สายตาตอนนี้ไม่ใช่แนวทะเล้นที่ผมเห็นตอนแรกแต่สายตานี้คือสายตาที่จริงจังรอคำตอบของผมอย่างใจจดใจจ่อ
ผมรู้ว่าผมเริ่มรู้สึกกับไลท์....แต่ว่าถ้าคบกันไปมันจะอย่างไง เฮียบอยคงจะไม่...ยอมแน่ๆ
"อ่ะ....เอ่อ ไลท์พี่น่ะ"
"ไม่เป็นไรกูไม่รีบ....แต่กูต้องการคำตอบที่ดีเย็นนี้ ป่ะ ไปส่งกูเถอะ"
"อื้ม"
ไลท์ส่งรอยยิ้มพร้อมมือหนานั้นขยี้หัวผมให้ไม่เป็นทรงเหมือนเดิม แล้วก็นำหน้าเดินออกไป
..
...
หลังจากที่ไปส่งไลท์ที่มหา'ลัยสักพักผมก็ไม่มีอะไรจะทำนอกจากนั่งในร้านกาแฟข้างๆมอ.ที่ไลท์เรียนอยู่ไปแบบชิลๆ?
ถึงบรรยากาศจะชิลแต่ผมเอาแต่ก้มอมหลอดเหมือมอมทุกข์แค่ไลท์ขอคบมันไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย แต่ว่าที่ตามมามันจะใหญ่เท่าตัวเลยล่ะ
ตึก
แก้วนมสดปั่น?
"คุณคิน...ทำไม"
"ก็มาทำธุระนิดนึ่ง...แต่ไม่รู้ว่าจะเจอคุณบลูด้วย...ไม่ใช่แค่บังเอิญนะเนี้ย หึ"
คำตอบและรอยยิ้มของคุณคินนี้ประหลาดดีเนอะ มันทำให้ผมผ่อนคลายมานิดนึ่ง
"หึ ธุระอะไรครับร้านกาแฟข้างมอแบบนี้คงไม่พ้นสาวมหา'ลัยแน่ๆ"
แซวสักหน่อย
"อ่ะๆ ไม่ใช่นะผมไม่เคยสนผู้หญิงอายุกว่าตัวเองสักนิด ของต้องแบบคุณบลู....อ่ะ เอ่อ"
ลิ้นพันกันแล้วนะท่านประธานคิน
"หึ ชอบแบบอายุเท่าผมว่างั้น"
"คงจะประมาณนั้น....คุณบลู...เหมือนว่าคุณจะไม่สบายใจอะไรบางอย่างนะ ถ้าไม่รังเกียจจะระบายกับผมก็ได้นะครับ"
"ขอบคุณนะครับ....แต่มันไม่มีอะไรแค่เรื่องวรรณกรรมใหม่เฉยๆ"
แถไปงั้น
"อย่างนั้นหรอครับ....แต่มีอะไรทุกข์ใจจริงๆก็ระบายกับผมได้นะ ผมไม่ชอบที่คุณบลูชอบเก็บไว้คิดคนเดียวจริงๆ อ่ะ"
เอ๋ ตุ๊กตาที่แกะสลักจากไม้ที่ทำกันวันนั้น น่ารักดีนี่ และดูรอยยิ้มตุ๊กตาตัวนี้ยิ้มได้เหี้ยมชะมัดตาก็ถลน ฮ่าๆๆ ใครดูว่ามันน่ากลัวแต่ผมว่ามันน่ารักแบบแปลกๆ
"หึ ขอบคุณครับ...."
สบายใจขึ้นเยอะเลยละ
"ผมแกะเอง...แต่ดีจริงๆที่คุณบลูชอบ"
อ่ะ แกะเองเชียว
"เก่งจังนะครับ...ผมจะดูแลไอ้ตัวนี้อย่างดีเลยล่ะ"
"แค่คุณบลูรับผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ"
บางครั้งผมก็เกิดเข้าข้างตัวเองว่าคุณคินจะใส่ใจผมมากเกินไปหรือเปล่า
..
ตอนนี้ผมที่เพิ่งไปรับไลท์เสร็จก็มาติดไฟแดงนั่งระเหยจะเป็นอาการเพราะคนข้างๆเอาแสยะยิ้มยั่วผมนั้นแหละ
"บลู..มึงอย่าเงียบ จะให้คำตอบกูได้ยัง"
สายตามึงโหดได้ใจนี้จะเอาคำตอบหรือจะรีดไถตังค์เนี้ย นิสัยแบบนี้นะเหรอที่ผมคิดจะให้คำตอบที่ดี
หึ นั้นสิ
"จะเอาคำตอบที่ดีงั้นหรอ....นิสัยก็ดื้อรั้น ปากก็ไม่ค่อยตรงกับใจและยังเป็นไอ้จอมว้ากเบอร์หนึ่งอีก...นิสัยแบบนี้ใครจะรักลงนอกจากน่าตาและมีเงินเท่านั้น"
"ไอ้บลู...มึง"
เสียงเข้มแล้วสงสัยอารมณ์ตอนนี้คงเริ่มปะทุแล้วแน่ๆ ผมเปล่าพูดยั่วะแต่ผมแค่บรรยายนิสัยมันเฉยๆ"แต่ว่า....เหมาะกับเด็กน้อยดี"
"ไม่ต้องมาตบหัวและลูบกูเลย!"
มาแล้วครับจอมว้าก
"อยากได้คำตอบที่ดีก็ต้องอดทนรอสักหน่อย...และทำตัวดีๆด้วย"
อ่ะ ไฟเขียวแล้วในที่สุดก็รอดพ้นไฟแดงที่แสนยาวนานสักที นั้นสิรอดไฟแดงมาได้เพราะเรารอไฟเขียวสินะ
"บอกคำตอบมาว่าจะคบหรือไม่....ถ้าไม่กูก็จะทำให้มึงคบจนได้....บลู กูไม่รู้หรอกว่าความรักมันคืออะไร แต่สำหรับกูความรักคือมึงนะบลู"
สายตาที่ดื้อรั้นเปลี่ยนมาทำตาอ้อนวอนน่ารักก็เป็นนี่น่า
"ดีนิ...พูดดี งั้นพี่ให้คำตอบที่ดีหน่อยละกัน.....อื้ม พี่คบกับเราเป็นก็ได้นะ"
ถึงมันจะเขินจนยิ้มไม่หยุดแต่ผมก็ตกลงที่จะยอมมันง่ายด้ายผมไม่กลัวเรื่องจะเข้ามากวนในวันหน้าแล้วละ
"จริงๆนะ ตกลงคบกันแล้วนะอย่าทิ้งกูนะอย่ามีคนอื่นด้วย...และอย่ายิ้มใครหน้าไหนนอกจากกูนะ....บลูมึงเป็นแฟนกูแล้วนะ เป็นแฟนกูแล้วนะ"
"อ่ะ...อื้ม"
ยังไม่หายเขินสักทีผม
"เย้ กูมีแฟนแล้ว กูมีแฟนแล้ว กูมีแฟนชื่อบลู แฟนกูน่ารักที่สุดโว้ยยย"
มันป้องปากตะโกนลั่นรถดีนะเนี้ยที่ปิดกระจกรถอยู่ ไม่งั้นได้อายไปตามๆกันแน่
เฮ้อ ไอ้เด็กโข่งเอ้ย

TBC...

คบกันง่ายดีเนอะ 555+ คบกันแล้วนะ

ช่วงอาจจะมาต่อช้าไปนิดตัดลงเหลือแค่สองตอนเพราะตอนนี้ในสตอกเริ่มน้อยแล้ว กร๊ากก

[B52]

เหมาหมดได้ไหมอะ

[MayA@TK]

  เป็นแฟนกันแล้วด้วย
รอดูว่าเฮียบอยจะว่ายังไง คุณคินอีก

[manami_01]

และแล้วไลท์ต้องไปต้องฝ่าด่านมหาโหดอย่างเฮียบอยของพี่บลูคนสวยด้วยนะ


ไม่ผ่านด่านก็อดเป็นเขยของบ้านนเอ่อออออ

[brookzaa]

เอิ่ม

[boobooboo]

ง่ายดายจริง

[Min*Jee]

นี่เกือบยกให้พี่คินละนะ ช้ากว่านี้ไม่มีเหลือหรอกกก
รอตอนต่อไปน้าาาา

[minneemint]

ไลท์บลู
 

[kub_kwonny]

เด็กโข่งดีใจใหญ่เลยอะ

[yowyow]

 

[Psongtt]

ตอนที่26.
..
..
.
...
เช้าและวันปกติเหมือนทุกวันแต่ไม่เหมือนเดิมเพราะตอนนี้ผมกับไลท์ไม่เหมือนเดิม
เราสองคนเป็นแฟนกันแล้วถึงจะกระดากปากที่จะบรรยายก็เถอะ ฮ่าๆๆ
วันนี้ไลท์เข้าเรียนบ่ายมันเลยใช้เวลาที่เหลือนอนกกกอดผมที่เตียงเนี้ยแหละ
ไอ้คนก็รำคาญอยากลุกไปอาบน้ำเพราะเขินนั้นแหละ
"อื้อออ บลูอย่าขยับดิเดี๋ยวมันแข็งตัวนะ"
อ่ะอะไรแข็ง!
ตอนนี้รู้สึกอยากเป็นคนโลกสวยไร้เดียงสาแบบไม่รู้ความหมายอะไรจริงๆ
แต่ก็ทำไม่ได้นอกจากนอนนิ่งตรงดิ่งเหมือนยืนเคารพธงชาติเด่ะ
"นี้...ไลท์ ไม่หิวอะไรบ้างหรือไง..."
ผมถามคนที่เอาแต่นอนยิ้มจ้องผมเหมือนปลากัดในอ้อมแขนหนาๆเนี้ยแหละ
ไอ้เด็กโข่งก็ไม่ให้ความร่วมมือนอกจากเอาหน้าเข้ามาหอมแก้มผมให้ใจเต้นแรงและหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม
โอ้ยยยย กูอยากกลับบ้านนน
"บลูนี้กี่โมง?"
"หืม เจ็ดโมงกว่าๆ"
"ไลท์รักบลูนะครับ....บอกรักก่อนแปดโมงมันจะได้ไม่สายเกินไปไง"
"อ่ะ เอ่อ..."
มุขบอกรักมึงนี้ช่างเสี่ยวสัด...ถึงจะเขินแต่ว่า...เอาไอ้เด็กโข่งคนเดิมของผมคืนมา!
ไอ้เด็กโข่งของผมมันหายไปไหนมันผ่านมาแค่ข้ามคืนแท้ๆ
ทำไม ทำไมค์ ทำลำโพง!
..
...
นี้ก็เวลาผ่านมาถึง10โมงกว่าๆผมที่เบื่อๆกับการนอนเฉยๆบนเตียงก็ต้องตื่นขึ้นมาเห็นเวลาบนนาฬิกาดิจิตอล
แล้วไอ้คนที่นอนกอดผมก็ยังอยู่เหมือนเดิมเพียงแต่แค่นอนหลับ
เอาล่ะนี้ก็เหลือเวลาอีกเยอะไปทำมื้อเที่ยงรอคนตื่นดีกว่า
หึ อ้อมแขนมันแน่นเหนียวจริงๆ
"หอมก่อน...ค่อยไป"
คนนอนพูดเสียงงัวเงียทั้งๆที่ตายังหลับอยู่
เหอะ เห็นแก่เด็กขี้อ้อนนะเนี้ย
ฟอด
..
เอาล่ะไหนดูดิว่าในตู้เย็นนี้มีของอะไรให้ทำบ้าง
หื้อ ใครพิเรนเอายาดองมาแช่ไว้เนี้ยแม่งมีทุกสูตรเลยครับ นารีรำพึง ม้ากระทืบโรง ฯลฯ
เห็นแล้วไม่อยากบรรยายทำมื้อเที่ยงดีกว่าเรื่องยาดองค่อยถามกับไลท์แล้วกัน
..
..
"ฮ้าวว~ หอมชะมัด ฟอด"
มาถึงก็เข้าด้านหลังและตบท้ายด้วยหอมเนี้ยนะ
อย่าขยันทำให้ผมเขินได้ไหม
นี้ก็จะเที่ยงแล้วเวลาผ่านไปเร็วชะมัดผมเพิ่งอ่านวรรณกรรมไปแค่ห้าหกหน้าเอง
"ปะไปอาบน้ำเถอะแล้วมากินข้าวกันเถอะ"
นี้ผมอุส่ารอมันตื่นมากินข้าวพร้อมกันเชี่ยวนะ
"ครับผม..."
แล้วมันเดินเกาพุงไปทางห้องน้ำอย่างมึนๆ
หึ ไม่เคยคิดเลยแฮ่ะว่าผมจะมีแฟนเป็นผู้ชายที่อายุน้อยกว่าตัวเองเลยแฮ่ะ
"อื้อออ บลูไลท์ไม่อยากไปเรียนเลยอ่ะ ไลท์อยากอยู่กับบลูอ่า"
บทตอนนี้ผมสมควรเอ็นดูมันหรือรำคาญดีที่มันชอบรุ่มร่ามกอดตอนผมเก็บจานบนโต๊ะเนี้ย
"เฮ้อ ไลท์นี้จะบ่ายแล้วนะป่ะ ไปรอที่รถนะเดี๋ยวพี่จะไปส่ง"
นี้ผมอารมณ์ดีหรืออย่างไงที่พูดดีๆไม่ดุด่าตอนมันชอบมายุ่งตอนนี้เนี้ย
"ไม่อ่า ไลท์จะกอดบลูจนกว่าบลูจะเก็บเสร็จ"
ถามจริงนี้มีแฟนหรือมีลูกอ่อน แม่งกอดติดผมทุกฝีก้าวไม่ปล่อยจริงๆ
"ไลท์ปล่อยพี่ พี่ไม่ถนัดนะ อ่ะ กะกัดหูกันทำไม"
มันกัดหูผมไม่พอยังเลียอีก หื้ออ จะปลุกอารมณ์อะไรนักหนาเดี๋ยวมันก็ขันแตกหรอก
"พะพอเลย..."
ผมเอามือดันหน้าของมันให้ห่างนิดแต่ก็ดีที่มันให้ความร่วมมือเขยิบไปอย่างง่ายด้าย
"หึ งั้นไลท์ไปรอบลูที่รถก่อนนะเร็วๆคิดถึง"
แล้วมันก็เดินออกไปอย่างหน้าตาเฉย
พอมาเดินไปสักพักมันก็ทำให้ผมตบะแตก
"ไอ้เด็กโข่งเปลี๊ยนไป่!"
..
..
ตอนนี้อยู่ในระหว่างขับรถไปส่งไลท์ที่มหา'ลัย
ไอ้คนที่นั่งข้างกับผมก็นั่งฮั้มเพลงและจ้องผมอย่างพิศสวาทไปด้วย
มันทำให้ผมไม่ยิ้มและจะอดไม่ได้ที่จะต้องสั่งสอน
"ไลท์"
"ครับบลู.."
"ถึงว่าเราจะคบกันแล้ว...แต่ไม่ใช่ว่าเราจะเปลี่ยนพฤติกรรมไปขนาดนั้นก็ได้นิ...พี่ว่าเราแบบเดิมพี่ยังสบายใจกว่าเยอะ"
คนข้างๆนั่งทำหน้ามึนยิ้มไปทั่วและก็เปลี่ยนเป็นแสยะยิ้มจนได้

[Psongtt]

(ต่อ)

"หึ ดีๆไม่ชอบเสือกชอบความรุนแรงจริงๆนะบลู"
"หึ ไม่ใช่สักหน่อยพี่ชอบที่เราทำตัวแบบเดิมก่อนคบกันต่างหาก..แบบนั้นมันสบายแล้วเข้าหาง่ายกว่าเดิมไม่ใช่หรือไง ดีกว่าทำตัวเป็นพวกโรคเบาหวานระยะสุดท้ายแถวนี้ คนเขาจะอ้วก"
จบคำสวดผมก็เลี้ยวเข้ามหาลัยไอ้คนข้างๆก็แสยะเหี้ยมใส่ผมนั้นแหละ
"นั้นสิ กูไม่น่าพิเรนทำอะไรแบบแนวไอ้โวเลย...งั้นเตรียมตัวพบกันที่รัก ไลท์คนนี้เว่อร์ชั่นเดิมนะครับ"
มันยิ้มมาผมก็ยิ้มกลับตอนนี้ก็ถึงตึกคณะของไลท์เจ้าตัวก็ยังไม่ลงไปสักที ไอ้ผมก็เขม้งตาพิฆาตใส่เหมือนเดิมไอ้เด็กโข่งก็ตอกผมด้วยจุ๊บที่ปากและลงไปอย่างชิลๆ
อิโธ่ วันนี้มันเยอะเกินไปแล้วนะเฟ้ย
"อ่อ ไลท์แล้วไอ้ยาดองในตู้เย็นนั้นของใครอ่ะ"
ผมเปิดกระจกรถชะโงกหน้าออกไปถามคนที่กำลังเดินไปที่ตึก
ไอ้คนที่ถูกถามก็หันหน้ามายิ้มสดใสเหมือนสาวน้อยวัย15ให้ผม
"ของไอ้เซ็นมันให้กูมามันบอกว่ากินแล้วคึก...เดี๋ยวกูจะลองคึกกับมึงสักสองสามขวดดู! หลังเลิกเรียนเจอกันนะครับเมียทูนหัว!"
เหยดปลวก!
อะไรมึงจะจังไรอย่างนี้ใครสั่งสอนมาตะโกนบอกกูหน้าตึกคณะที่มีคนยืนมามองเพียบแบบนี้!!
คืนนี้มึงนอนนอกห้องเลยไอ้เด็กโข่ง!
และผมจะกลับไปจะเอาเหล่ายาดองไปลอยอังคารด้วย
TBC...

ไอ้คู่นี้จะออกมาแนวไหนดี
หวานก็จะอ้วกเพราะเพลียกับมุขพระเจ้าสามเหาของไลท์จริงๆ

เอาง่ายๆคงเป็นแนวพิเรนละมั้ง!
กร๊ากก

[Psongtt]

ตอนที่27.
..
..
"เอ้าชนนน แด่คู่รักสดใหม่ไอ้ไลท์กับเฮียบลู!"
"เฮ้!!"
เหอะ ข่าวนี้แพร่เร็วจริงๆเมื่อเหล่าแก๊งค์ไบท์รู้เรื่องกันก็พากันชวนผมมาฉลองเรื่องของผมกับไลท์ที่ตกลงปลงใจคบกันสักที หลังจากที่เพื่อนชายประจำแก๊งค์ร่อนตามจีบผมแบบเนียนๆก่อนที่ผมจะรู้เรื่องที่บ้านใหญ่ของไลท์
"ฮ่าๆๆๆ เพื่อนกูคร้าบบ ไงเมียจ๋าเหล้าปั่นอร่อยไหมจ๊ะ กร๊ากกก"
ไอ้ลายนั้นก็เมาก่อนชาวบ้านเลยครับทั้งหอบหวานใจมาเฝ้าให้กินเหล้าปั่นเหมือนสาวน้อยในกลางวง ทางนัทก็ยอมครับเพราะถ้าเมาไปทั้งคู่จะกลับกันยากเลยให้สามีที่ดีเมาบ้ารั่วแทน
"เฮ้อ กูอยากกลับบ้านแล้วทิ้งมันไว้ที่นี้จริงๆ"
"เมียจ๋า~ได้ยินไหมว่าเสียงใคร"
นั้นไอ้คู่นั้นเริ่มเกี้ยวพาราบัดศรีกันแล้วครับแต่ดูว่านัททำหน้าเอือมที่สุดเหมือนว่าคิดถูกหรือผิด ที่คบกับโว ฮ่าๆๆๆ
เป็นเมียโวต้องอดทน เพราะสักวันต้องจนตรอกอยู่ดี
"มึงไปลูกทุ่งที่อื่นไอ้เชี่ยโว....อ่ะ นี้ครับโซดาน้ำเฮียบลู"
ผมรับแก้วเหล้าจากเพื่อนไลท์ในกลุ่มที่เป็นคนชงให้ผมเพราะอยู่ข้างถังน้ำแข็งมากที่สุดมาดื่มไปครึ่งแก้วเปล่าอยากเหล้าแต่มันชินชอบดกครึ่งแก้วต่างหาก
นี้พูดเลยว่าเพื่อนไลท์เยอะเกินจนผมจำชื่อไม่ค่อยได้เพราะไม่ค่อยได้เจอ จะเจอก็เฉพาะตอนร่วมตัวกันแบบนี้แหละครับ
"หึ ดื่มเก่งอย่างนี้ดูท่าจะมอมยากเป็นพิเศษ"
ไอ้เด็กที่นั่งติดชิดข้างผมที่เอาแต่นั่งจ้องผมก็เอ่ยพูดมาสักที นั่งจ้องแบบนั้นผมก็ทำไม่ถูกดิ
"หึ ทำไมคิดจะมอมแล้วจับปล้ำว่างั้น โทษทีนะน้องชายพี่มันคอทองแดงไม่มีวันเมาง่ายๆหรอก"
ไหงปากผมพิเรนพูดเรื่องเสี่ยงๆก็ไม่รู้
"หื้ม จับปล้ำหรอนั้นเปลี่ยนเป็นสมยอมจะดีไหม...แล้วอีกอย่างกูไม่ใช่น้องชายกูเป็นแฟนมึงจำใส่ขมองหน่อยก็ดี"
สมอง ไม่ใช่ขมองเว้ย
และดูดิมันจิ้มหน้าผากผมจึกๆแบบนี้มันน่าให้อภัยไหม
"เอ้า ดื่มดิจะปล่อยให้ยุงวางไข่ในแก้วอีกนานไหม"
ผมพูดชวนพร้อมกับเอาแก้วไปชนแก้วของมันที่ดูท่าเหล้าโซดาที่น้ำแข็งละลายกลายเป็นเหล้าโซดาน้ำแล้วครับ
ไอ้คนที่ผมชวนก็ยิ้มให้แล้วดกเหล้าจนหมดแก้ว
เอ่อแบบนี้สิถึงจะเป็นผู้ชายคอทองแดงหมดแก้วแบบผม
"เอ้า อย่าสร้างโลกอยู่กันสองคนดิ ไอ้หินชงให้คู่รักสดๆหน่อยดิ"
หึ ไอ้ทางนี้ก็พาชนกระดกลงกระเพราะไม่ยั้งเชียว
ถึงผมจะคอทองแดงแต่ผมก็ห่วงตับน้อยของผมเหมือนกันนะขอแบบชิลๆดีกว่า
..
...
อิปริก ปะริก ปริก ปริก ปริก ปริก ปะริก ปริก ปริก ปริก ปะริก ปริก ปริก ปริก..
เหอะ เพลงอะไรวะแต่ฟังแล้วมันส์น่าโยกดีครับ ผมชอบไอ้ที่เอามันส์ติดหูเนี้ย
ทั้งโต๊ะตอนนี้พากันเต้นกันอย่างมันส์ครับเหลือแค่ผมกับไลท์ที่ไม่ลุกเต้นนอกจากนั่งจับมือในสภาพกึ่งๆทั้งสองเรานั่งมองไอ้พวกนั้นเต้นเนี้ยแหละ ไอ้หน้าฮาสุดคือคู่รักสวรรค์เบี่ยงเนี้ยแหละสามีก็จะเต้นแต่สภาพนี้จะยืนยังเซเลยต้องลำบากภรรยามายืนคอยพยุงตัวสามีที่รักได้เต้นให้เหมือนชาวบ้าน แต่เหมือนความอดทนภรรยาจะแตกสะบั้นภรรยาสุดสวาทเลยเอาถังน้ำแข็งพาสติกลายยี่ห้อเหล้าโบกหัวสามีดังสนั้นเหมือนดอกจันทร์แตก
มันจึงทำให้สามีอาการเบาลงนั่งกอดง้อภรรยาอย่างเงียบๆ
หึ ผมกับไลท์ที่นั่งอยู่ก็ขำกันแบบปวดท้องสุดๆ ฮ่าๆๆๆ
"พี่คนหล่อคนสวยดอกกุหลาบไหมครับ..."
อ่ะ เด็กขายดอกไม้สภาพมอมแม่มอายุน่าจะห้าขวบใส่ชุดนักเรียนรัฐบาล
เห็นแบบนี้ทีไรผมก็สงสารทุกทีงั้นจะช่วยสักสองสามดอกเพื่อให้คนข้างๆผมแล้วกัน
"งั้นพี่.."
"พี่เหมาดอกสีขาวหมดเลยเท่าไร..."
โฮ้ ไอ้นี้นิสัยเหลือแต่กุหลาบสีแดงฉ่าให้ผมเนี้ยนะ
พอกุหลาบสีขาวสักสิบกว่าดอกอยู่ในมือไลท์เสร็จเด็กคนนั้นก็วิ่งไปตามเสียงโวที่ตอนนี้กอดภรรยาเป็นกลม
↓↓↓↓↓

[Psongtt]

.
"เอ้า นี้ครับดอกกุหลาบสีขาวเหมาะสำหรับความรักของมึงกับกูมั้ง...ที่ยังไม่ได้เสียกัน ถ้ากูได้มึงเมื่อไรค่อยเปลี่ยนสี จุ๊บ รักบลูนะ"
อ่ะ หื้อออ หน้าผมนี้ร้อนขึ้นมาทันใดปฎิกริยานี้ไม่เกี่ยวกับเหล้าที่ดื่มเข้าไปแล้วแต่เพราะไอ้เด็กโข่ง
ไอ้เด็กโขงยี่ห้อนี้แรงบาดคอยิ่งกว่าสี่สิบดีกรีจากรวงข้าวร้อยเปอร์เซ็นเสียอีก
"หึ คงอีกหลายเดือนถึงจะต้องเปลี่ยนสีดอกกุหลาบนะ"
ผมก็รับมาแบบหน้าชาเนี้ยแหละ
"กุหลาบแด่เมียจ๋า....กุหลาบสีแดงเปรียบเสมือนความรักที่ร้อนแรงดั่งเมรุเผาศพ เหมือนกับเราสองคนที่ต้องรักกันจนเผาตายกันไปข้างหนึ่ง ผัวจ๋ารักเมียจ๋าน่า"
เอาแล้วครับไอ้คู่รักสวรรค์เบี่ยงตอนนี้โวได้นั่งคุกเข่าให้กุหลาบที่เหมือนจะเหมาจากเด็กขายดอกไม้เมื่อกี้มาให้นัทที่นั่งกอดอกไขว้ห้างมองโวด้วยสายตากินเลือดกินเนื้อสุดๆ แต่โวก็ด้านพยายามป้อนคำหวานแสนพิเรนให้นัทโดยไม่สนผู้คนที่นั่งกินในร้านมองแบบแปลกๆ
"หึ ไอ้ห่านี้ดูไม่ได้ป่ะบลูกลับบ้านกันเถอะ กูเริ่มง่วงแล้ว"
โฮ้ อุส่ายังอยากดูความบันเทิงของไอ้คู่รักสวรรค์เบี่ยงอีกสักหน่อย แต่ช่างเถอะไลท์ง่วงแบบนี้ก็ทนนั่งต่อไม่ไหวหรอก
"เซ็นพี่กลับก่อนนะมันดึกแล้วอ่ะ นี้ตังค์ที่พี่กินด้วย"
"กลับดีๆนะครับ ส่วนนี้ไม่ต้องผมงานนี้ผมเลี้ยงเรื่องนี้เอง"
เซ็นยิ้มบอกกับผมเสร็จมันก็หันไปแหกปากร้องเพลงกับแก๊งค์เพื่อนๆต่อ
หึ นี้สินะชีวิตนักศึกษาต้องใช้ให้เต็มที่ยิ่งกว่าพี่ตูนบอดี้สแลม ฮ่าๆๆ
เอาล่ะพาเด็กโข่งกลับบ้านไปนอนดีกว่าที่ตอนนี้เดินจับมือผมไปที่รถผมอย่างอารมณ์ดีสุดๆ
ตอนนี้ผมอยู่กับไลท์เพราะสบายใจผมไม่คิดอยากจะขัดใจนอกจากตามใจตัวเองเท่านั้น
หึ คิดดูดีๆผมนี้เอาแต่ใจเนอะ

TBC...

[Psongtt]

ตอนที่28.
..
..
ช่วงนี้วันธรรมดาไลท์จะตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อมาโกยกอดผมเหมือนที่ทำตอนนี้
สภาพตอนนี้ผมนั่งทับตักของมันให้มันกอดแน่นนั่งดูทีวีและอมยิ้มโลลิป๊อบไปด้วย
มันคิดจะทำแบบนี้ทุกเช้าธรรมดาก็ไม่ไหวนะเช้าแบบนี้ผมอยากทำอะไรให้เสร็จและพาไลท์ไปจ๊อกกิ้งลดพุงของผมบ้างยังดีกว่าเยอะ
"ฟอดด ตัวมึงหอมชะมัด ฟอด"
เอ่อ หอมเข้าหอมแก้มหอมคอหอมเข้าไป
"โอ้ย บลูทำไรของมึงวะกูเป็นแฟนมึงนะ"
มือผมยังไวกว่าความคิดเลื่อนไปดีดหน้าผากมันดังโป๊ะไอ้ตัวดีก็ทำปากยื่นลูบหน้าผากตัวเองปลอยๆ
"อย่าเยอะ..."
กริ๊ดดดดด กริ๊ดดดดด
พอผมจะสวดต่อโทรศัพท์ไลท์ก็แหกปากมาทันใด
ใครพิเรนบอกให้มันตั้งเสียงนี้วะดึกดื่นเกิดมีคนโทรเข้ามาเจ้าของโทรศัพท์ได้ตกใจหัวใจวายก่อนรับสายแน่
"ครับ...."
พูดเพราะแบบนี้แปลว่าคุณน้าโทรมาสินะ
เอาละปล่อยให้แม่ลูกคุยกันดีกว่าผมขอตัวไป....ไม่ไปแล้วครับอ้อมแขนมันช่างแน่นเหนียวไม่ปล่อยผมออกจากตักง่ายๆ
อึ้ย ตอนนี้ผมหงุดหงิดแสดงออกทางสีหน้าสุดๆไอ้ตัวดีก็ยิ้มทะเล้นและลงหอมแก้มผมอีกรอบ เชี่ย นึกว่าหอมแก้มแล้วผมจะอารมณ์ดีหรือถ้ายังไม่ปล่อยกันแบบนี้อ่ะ
"อ่าครับอยู่ครับนั่งบนตักผมอยู่เนี้ย....ครับ...หึ ครับ....ได้ครับ....บลูแม่จะคุยด้วย ฟอด อย่ามองแบบนั้นดิยิ้มหน่อยสิ"
กูจะไม่ยิ้มตรงมึงหอมย้ำที่แก้มกูเนี้ยแหละ ไอ้ผมก็รับโทรศัพท์พร้อมกับปรับสีหน้าและน้ำเสียงก่อนเอ่ยทักคนทางสาย
"อ่า สวัสดีครับคุณน้าสบายดีไหมครับ"
[ต๊ายยย คุนโน่งคุณน้าอะไรกันจ๊ะ เรียกว่าแม่ซิจ๊ะก็เราคบเป็นแฟนกับลูกแม่แล้วนิ โฮ่ๆๆ]
อ่ะ เอ่อผมตอนนี้ออกอาการเอ๋อสุดๆนี้ลูกคุณน้ารายงานคุณเมื่อไรและให้เรียกคุณน้าว่าแม่เนี้ยนะ
"อ่าคือผม...ต้องขอโทษที่ผม"
[จะขอโทษอะไรจ๊ะ..ถ้าเรื่องที่คบกับไลท์แม่ไม่ถือ โฮ่ๆๆ]
เอาเข้าไปโดนสาววัยกลางคนจู่โจมแบบนี้มันเริ่มไปยากแล้วแฮ่ะ เฮ้อ สงสัยต้องปรับตัวสินะ
[แม่ยินดีที่เราจะคบกันและแม่ยินดีที่เป็นเรา...คนที่ดูแลและใส่ใจเหมือนแม่ เวลาอยู่กับไลท์ไม่ค่อยมีหรอกนะคนที่อยากทำความเข้าใจกับเด็กวัยรุ่นคนนึ่ง อย่างไงแม่ก็ขอฝากไอ้ตัวดีหน่อยนะลูกสะใภ้ โฮ่ๆๆๆ]
ประโยคที่ทำให้กินใจต้องมาตกม้าตายเพราะคำลูกสะใภ้เนี้ยเหตุการณ์ในชีวิตผมยิ่งกว่าแฟนตาซีซ่ะอีก จะสุขจะร้ายมาเมื่อไรยังไม่รู้เลย
"ฮ่าๆ ครับ"
[อ่อ บลูวันนี้เราว่างไหมแม่อยากให้เรามาสอนทำขนมหวานพวกนั้นให้เพื่อนๆแม่หน่อยน่ะจ่ะ วันนั้นที่เราให้พุดดิ้งแม่มากินแม่ชอบจนไปเมาท์ให้เพื่อนๆแม่จนได้เรื่องล่ะจ่ะ ตกลงเราว่างไหมจ๊ะ]
เอ่อ ผมยังไม่ชินกับคำที่คุณน้าเรียกตัวเองว่าแม่นะและไอ้เด็กนี่ก็กอดผมแน่นเกินไปแล้ว~
"อ่า ว่างครับ"
[อ่า ดีจังงั้นตอนเที่ยงเจอกันที่บ้านแม่นะจ๊ะ รักกันนานๆนะ ตู้ดๆ]
แล้วก็จบลงตบท้ายด้วยคำอวรพรจากแม่ไลท์
ผมนี้ทำหน้าไม่ถูกเลยครับยื้นโทรศัพท์คืนไลท์แบบเอ๋อๆ
ไอ้ตัวดีก็ยิ้มทะเล้นใหญ่เข้าพอเดาออกว่าแม่ตัวเองคุยอะไรกับผมไว้
"ชินๆไว้ก็ดีนะครับบลูที่รัก"
กูไม่อยากชินเว้ย มึงรู้ไหมตั้งแต่ที่คบกับมึงกูรู้สึกว่าตัวเองแอ๊บเด็กขึ้นเยอะ!
..
..
หลังจากที่ถีบส่งไลท์ใช่ครับผมพูดไม่ผิดหรอกผมถีบส่งไลท์ลงจากรถเมื่อถึงหน้าตึกคณะเลยครับเพราะสาเหตุมันพิเรนจูบผมในรถไม่พอยังเลื้อนมือมาก้นผมอีกมันเลยเป็นการถีบส่งอย่างอนาถสุดๆเรียบร้อย
ผมก็มุ่งไปที่บ้านคุณน้าก่อนเวลานัดเพราะไม่อยากให้พวกคุณน้ารอผม
พอมาถึงผมก็มุ่งเข้าในตัวบ้านแต่ต้องชะงักเพราะมีรถหรูส่งหญิงวัยกลางคนที่ก้าวออกมาจากตัวรถอย่างสง่าผมเลยหยุดที่เดินเข้าไปก่อนเพื่อให้เธอเดินนำเข้าไปก่อนสักพัก
"ว้ายต๊ายแม่ร่วง!"
ห่ะ อะไรร่วงนะครับ?

↓↓↓↓

[Psongtt]

::
เสียงอุทานเพราะเธอเดินอิท่าไหนไม่รู้จึงทำให้เธอเซเกือบล้มหงายหลัง แต่ดีที่ผมไหวตัวทันเลยเข้าไปรับเธอแบบทันเวลา
เฮ้อ เกือบแล้ว
"เฮ้อ ขอบใจนะจ๊ะ....กะแล้วว่าไอ้รองเท้านี้ต้องเป็นของปลอม ค่อยดูเถอะจะไปถล่มร้านมันให้เละเลย"
เธอยิ้มขอบใจเสร็จก็ก้มหน้าดูรองเท้าที่ส้นหักและบ่นไปเรื่อยๆ
"แม่ครับเป็นอะไรไหมครับ"
เสียงนี้คุ้นๆพอผมหันไปมองตามเสียง อ๊ะ คุณคินงั้นนี้ก็แม่คุณคินอ่ะดิ
"อ่ะ คุณบลูประหลาดจังนะครับที่มาเจอที่นี้ ดีจังที่วันนี้ผมมากับแม่"
ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไรนอกจากยิ้มให้แล้วคุณน้าก็เดินมาพอดี
"อ่าว บลูทำไมมาก่อนเวลาล่ะจ๊ะ สวัสดีค่ะคุณนายมลฑานี้คือคนที่จะมาฝึกสอนเราวันนี้ชื่อบลูค่ะ"
"สวัสดีครับ"
ผมไหว้ทักเธอตามมารยาทและเธอก็รับไหว้ผมอย่างยิ้มแย้ม
"ต๊าย ฉันนึกว่าคนสอนจะเป็นสาวที่แท้ก็เป็นหนุ่มหน้าสวยวันนี้น้าฝากด้วยนะจ๊ะ"
"ครับ"
"เอาล่ะเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ"
แล้วผมกับคุณคินก็เดินตามคุณน้าไปที่เดินนำพร้อมแม่คุณคินไปติดๆ
"วันนี้จะสอนแม่ผมทำอะไรเนี้ย"
"ก็ของหวานง่ายๆครับ"
พอผมตามคุณน้ามาถึงห้องโถงใหญ่ก็ต้องเจอกับเหล่าคุณนายอีกสามคนถ้าร่วมคุณน้าและแม่คุณคินก็เป็นห้าสินะ
"ต๊ายย อย่าบอกนะคะว่าหนุ่มหน้าสวยคนนั้นจะมาสอนพวกเรา อิฉันล่ะปลื้มไหนๆขอจับแก้มหน่อยได้ไหมจ๊ะ ว๊ายยแก้มนุ่มค่าา"
ผมที่กำลังไหว้ทักทายก็ต้องชะงักเพราะตอนนั้นผมถูกเพื่อนๆคุณน้ารุมเล่นกันใหญ่ขนาดแม่คุณคินยังเข้ามาด้วยครับ
"จริงด้วยค่ะ ไหนๆลองทำแก้มป่องสิจ๊ะ ว้ายยย น่ารักค่าา"
เหอะ ผมก็บ้าจี้ทำตามไปซ่ะงั้น
"ไหนๆ พูดว่าเหมี้ยวสิจ๊ะ"
แล้วเอาหูแมวมาจากไหนใส่ให้ผมเนี้ย!
"จ้าๆ พอแล้วพวกเธอๆป่ะไปสวนกัน"
"จ้า"
แล้วชีวิตผมก็รอดเพราะคุณน้าจริงๆ
..
..
สวนหลังบ้านแต่ผมขอเรียกว่าสวนหลังคฤหาสน์เพราะมันกว้างเหลือเกินมีดอกไม้สีสวยปลูกเรียงเป็นระเบียบและมีศาลาใหญ่สีขาวที่ผมกับพวกคุณน้านั่งจัดเรียงดอกไม้ในแจกันกันอย่างเฮฮา
ผมก็ก้มหน้าก้มตาจัดอย่างจริงจังแต่ยากแฮ่ะมันปราณีตเกินไปสำหรับผู้ชายอย่างผม
ไหนลองดูของคินที่นั่งจัดข้างๆผมสิ โอ้ย สวยใช้ได้คงเพราะว่าแม่คุณคินพามาบ่อยแน่ๆ
"อึ้ง ล่ะซิฮ่าๆๆ แม่ผมสอนบ่อยงั้นผมจะสอนคุณบลูดูแล้วกัน"
"หึ ไม่ต้องหรอกครับงานละเอียดอ่อนแบบนี้ไม่เหมาะกับผมจริงๆ"
คุณคินยิ้มให้ผมเหมือนทุกครั้งและก็เอาดอกคาเนชั่นทัดใส่หูผมอะไรเนี้ยทำอย่างกะผมเป็นสาวน้อยหรือไงถึงทำแบบนี้ ผมอุส่าทำตาขวางใส่ทางคนตัวโตนี้ไม่สะทบสะท้านเลยครับหงุดหงิดครับ
"อร๊ายยย ฟินค่าาา"
คุณน้าแหวนนี้เพ้อเลยครับนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวกับแจกันดอกไม้ที่จัดออกมาอย่างอลังการสวยมากครับ ไม่แปลกที่จะฟินไปกับแจกันดอกไม้เธอ
อ่ะ?
"น้าไม่รู้จะให้อะไรเราดีก็เลยเป็นนี้แทนนะจ๊ะ"
แม่คุณคินให้มงกุฎดอกไม้ที่ทำอย่างสวยไว้บนหัวของผมถึงจะแปลกสำหรับผู้ชายแบบผมแต่ผมก็ยินดีที่จะรับเพราะเธออุส่าทำให้
ลูกทัดดอกคาเนชั่นที่หูให้แม่ทำมงกุฎดอกไม้ให้ชีวิตนี้ช่างสวยงามจริงๆ ฮ่าๆๆ
"บลูน้อยของน้าสวยจริงๆครั้งหน้าฉันเอาลูกชายมาบ้างดีกว่า มลลูกเธอหมองแน่"
คำชมนี้ผมจำใจยิ้มรับชัดๆ
"ต๊ายยย งั้นครั้งหน้าฉันจะเอาบ้าง"
"งั้นฉันจะเอาด้วย"
"แหวนลูกเธอน่ะเจ้าชู้จะตายอย่ามานะเดี๋ยวบลูเสียหาย"
ลูกชายพวกน้าเกี่ยวอะไรกับผม
"ปากหรอนั้นคุณมยุรา...ไม่แน่เอามาอาจจะหายเจ้าชู้เพราะคนสวยแถวนี้ก็ได้ ว้ายยคิดแล้วฟินค่าา"
บทของตอนนี้ผมเอาแต่เอ๋อเพราะบทสนทนาเหล่าน้าๆและเอานิ้วเขี่ยๆมงกุฎดอกไม้เล่นไปมาคุณคินที่นั่งข้างๆผมเอาแต่ทัดดอกไม้ใส่ใบหูผมจนจะล้นแล้วเนี้ย
"คุณคินพอแล้วมั้ง=.="

"ยัง ผมยังไม่พอหรอก"

TBC...


  

สบายๆ หุหุหุ อ่านสบายๆน่าๆ

[cavalli]