ก่อนอื่น ขอโทษด้วยค่ะที่เพิ่งโผล่หน้ามาวันนี้ จริง ๆ เราควรจะได้เจอกันอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้งเนอะ
เราติดพันกับนิยายตัวเองอยู่ค่ะ กว่าจะเขียนเสร็จก็ลากยาวมาถึงวันอังคารที่เป็นวันเมนท์นิยายประจำสัปดาห์เสียอย่างนั้น
อย่าเพิ่งใจเสียนะคะ เราอยู่นี่ค่ะ ไม่ได้ไปไหนเลย... มาให้กอดหน่อยซิ คิดถึงจัง ^^ (เปลี่ยนเรื่องแบบเนียน ๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
อ่านตอนล่าสุดแล้วรู้สึกเหมือนกำลังดูซีรี่ย์ฮอร์โมนอยู่ยังไงยังงั้น
คือ ความรู้สึกแรกตอนอ่านจบนี่เราแอบช็อกนิดนึงนะคะ... กับเรื่องที่ลูกพี่ลูกน้องช่วยกันส่งอีกฝ่ายไปยังฝั่งฝันน่ะค่ะ
ก็เข้าใจแหละว่ามันเกิดขึ้นได้ และมันอาจจะกำลังเกิดขึ้นจริง ๆ ในหลาย ๆ ที่ของโลก แถมผลสุดท้าย พี่น้องคู่นั้นก็จะใช้ชีวิตเหมือนเดิมตามปกติ ไม่ได้ติดใจ ไม่ได้ตะขิดตะขวงใจอะไรทั้งสิ้น
แต่ก็เอาเถอะ... เพราะตัวละครในเรื่องนี้ไม่ได้สมบูรณ์แบบ แถมออกจะเป็นสีเทา ๆ กันเกือบทุกคนด้วยซ้ำ เราก็ได้แต่ทำใจยอมรับการกระทำของพี่น้องต้องต่อไปอย่างติดใจหน่อย ๆ อย่างไรก็ดี... เราเข้าใจว่า เพราะเหตุการณ์ในห้องน้ำนี่ จะช่วยทำให้ต้องรู้ใจตัวเองอย่างชัดเจน พร้อม ๆ กับทำให้ต่อตั้งคำถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของตัวเองกับปิอย่างจริงจังหลังจากผลัดวันประกันพรุ่งอยู่นานสองนาน เราก็ทำใจยอมรับได้ค่ะ
ืที่เราเขียนมาทั้งหมดไม่ได้หมายความว่าเราไม่ชอบหรือตั้งแง่กับนิยายเรื่องนี้แต่อย่างใดนะคะ กลับกัน... เราว่าเรายิ่งชอบในความสมจริงของมันขึ้นเรื่อย ๆ อ่านแล้วก็รู้สึกว่า เออ... มันเรียลดี ไม่มีใครชั่วตลอดกาล ไม่มีใครดีตลอดไป ใครต่อใครมันก็ดิ้นรนเพื่อไขว่คว้าหาตัวตนและความสุขเหมือน ๆ กันไปหมด
รออ่านตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อเหมือนเดิมค่ะ อยากรู้ว่าต่อมันจะไปทางไหน.. จะเอาไงกับชีวิต
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^