หัวข้อ: เพราะ...เป็นเอก : อวดปกและบล็อคหน้า 1 เชิญชมความงาม อิ้อิ้

[lukYRKM]

เต็งหนึ่งสู้ๆนะ เป็นเอกสู้ๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วววววว

[Pingiess]

นึกว่าอยู่ในโคนัน สืบยากไปอีกกกกก

อ่านไปคิดตามไปก็เครียดตามไป 55555555555

[mild-dy]

มารอเป็นเอกกกกก 

[GOLDMIND]

บ๊อกๆ ~ อะไรกันล่ะเนี่ยยยย รอดูปม เฉลยๆ
เอกเอ๋ยยยย  อย่ามึนนานนะหรือสู้แบบมึนๆนี่แหละ
บ้าดี ชอบบบ

[bambooiihallo]

ตอนที่ 30



“สวัสดีครับคุณหมอ”



แมทยกมือไหว้คุณหมอ



…เพราะกลัวว่าการรักษาของเอกจะหลุดรอดไปถึงผู้ไม่หวังดี ธารธาราจึงจ้างหมอมารักษาที่คอนโดแทน



เป็นเอกยืนนิ่งอยู่ไม่ไกล ไม่รู้จะต้องทำตัวยังไง…หวั่นใจเพราะกังวล



การที่ต้องรับรู้ว่าตัวเองไม่ปกติ มันไม่ง่ายเลยที่จะยอมรับความจริงได้ง่ายๆ



“หมอครับน้ำครับ”



เบียร์อีกคนที่อาสามาอยู่เป็นเพื่อนเอาน้ำมาให้คุณหมอวัยกลางคนที่มีรอยยิ้มใจดี แค่มองคุณหมอก็ดูออกว่าคนไข้คนไหน…



“สวัสดีครับ เป็นเอกใช่มั้ยครับ”



พยักหน้า…



“ห้องสวยมากครับ ตกแต่งเองเลยหรือเปล่า”



ชวนคุย…



แมทกับเบียร์ค่อยๆเดินขึ้นไปบนชั้นสอง ในห้องทำการบ้านของเป็นเอกและเต็งหนึ่ง…ปล่อยให้เอกอยู่กับหมอสองคน บรรยากาศที่เป็นกันเองที่คุณหมอขอไว้



“มันจะหายใช่มั้ยพี่แมท”



“คงหายแหละ หมอก็ดูใจดีนะ”



เบียร์คิ้วขมวด



เป็นห่วง…กลัวมันไม่เวลาหายไปอีก



“ไว้ใจเพื่อนหน่อยดิ นี่ก็ไม่รู้ไอ้หนึ่งมันฟื้นยัง…แต่เอกมันก็ต้องพยายามด้วยตัวเองบ้าง สงสารไอ้หนึ่งมัน”



“พี่หนึ่งทำไอ้เอกเสียคน”



“เออจริง มันฟื้นขึ้นมาคงด่ามันคนแรก เอาใจผัวซะผัวไม่โต”



“พี่แมท…”



“ว่า?”



“พี่หนึ่งเป็นเมียไอ้เอกจริงอ่ะ”



“ก็เออดิวะ ดูยังไงก็ไม่น่าเป็นผัวนะ”



“อือ….”



เบียร์ขมวดคิ้ว ก่อนจะเปิดทีวีในห้องดูกันฆ่าเวลาระหว่างที่เอกกำลังใช้เวลากับคุณหมอ









เป็นเอกเอนตัวลงบนโซฟาสีขาวของตัวเอง ทำตัวตามสบายเหมือนที่คุณหมอบอก จิบน้ำหวาน…ตอบคำถามคุณหมอไปสักพัก…



“เมื่อหมอนับ 1 ถึง 3 เป็นเอกจะหลับตาลง… 1 2 3….”



เป๊าะ!



เสียงดีดนิ้วดังขึ้นก่อนดวงตาสวยจะปิดลง…ซ่อนตัวเองไว้ภายใต้ช่วงเวลาของความทรงจำ






ทางเดินที่คุ้นเคยของคฤหาสน์นฤนาฏ…ชั้นสองปีกขวา ห้องทำงานของพ่ออยู่ที่ปลายทางเดิน พ่อมักจะใช้เวลาส่วนใหญ่ที่นี่ หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่



“พ่อ…”



เบาเสียงลงเพราะคุณเอกอัคราวันนี้ไม่ได้อยู่คนเดียว คุณอาอีกสามคนยืนอยู่ด้วย…



เป็นเอกที่กำลังเรียนชั้น ม.6 ถือใบอนุญาตเข้าค่ายของโรงเรียนมารอให้พ่อเซ็นใบอนุญาตจึงยืนรออยู่หลังประตูกระจก



“ทำไมพี่อัครให้แต่พี่รินทำงานใหญ่ๆ แล้วดินล่ะ? ดินก็ทำได้ ทำไมพี่อัครไม่เชื่อมือรินบ้าง หรือเพราะพี่อัครกลัวรินแย่งสมบัติ!”



“ไอ้ดิน ขอโทษพี่อัครเดี๋ยวนี้ แกพูดจาพล่อยๆแบบนี้ได้ไง”



“ไม่! พี่รินก็เข้าข้างแต่พี่อัคร ได้ดูแลสาขาที่เดนมาร์กแล้วนี่ ไปใช้ชีวิตกับคู่ขาพี่สบายใจแล้วจะกลับมาทำไม อ๋อหรือว่าช่วยพี่อัครดูแล
สมบัติอีกคน สมบัติที่ควรเป็นของดิน!”



“ไอ้ดิน จะมากไปแล้วนะ!”



เอกรินทร์กระชากคอเสื้อน้องคนสุดท้อง



“พอได้แล้ว! พี่น้องกันจะทะเลาะกันทำไมหะ ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”



เอกอรุณที่อยู่ตรงกลางรีบแยกพี่ชายคนรองกับน้องคนสุดท้องออกจากกัน



“ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้”



“ถ้าดินอยากทำ พี่ก็จะให้ดินทำ….แต่ดินต้องเรียนรู้งานให้ครบก่อน สมบัติตระกูลพี่ไม่เคยหวง แต่ต้องมั่นใจว่าถ้ายกให้ดูแลแล้วมันจะไม่ล่ม”




เอกอัคราเงยหน้ามองน้องคนสุดท้อง สองมือวางประสานกันที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่



“พี่อัครไม่เคยเห็นดินทำงานแล้วจะให้ดินพิสูจน์ยังไง อะไรๆก็ไม่ให้ดินทำ เหอะ…อย่าพูดจาใจดีไปหน่อยเลย อยากเก็บสมบัติไปให้ลูกตัวเองล่ะสิ มันเป็นของดินทั้งหมด เข้าใจมั้ย? สมบัตินฤนาฏเป็นของดิน! พวกพี่ไม่มีสิทธิ์แย่งของๆดินไป!”



“น่ารำคาญ เด็กไม่รู้จักโตทำเป็นหวงของเล่น พี่อัครโปรเจคที่เดนมาร์กผมทำจะเสร็จหมดแล้วตามที่ผมส่งรายละเอียดให้พี่ ส่วนโปรเจคใหญ่ที่อังกฤษจะให้ใครทำก็แล้วแต่…แต่อย่าเอาเงินไปให้เด็กไม่รู้จักโตผลาญเล่นเลย เสียดายของ!”



“พอแล้วน่า! อรุณรับไปทำ แล้วถ้าอยากพิสูจน์ตัวเองก็บินไปช่วยอรุณทำ เข้าใจมั้ยดิน? สมบัติตระกูลจะมาแย่งอะไรกันตอนนี้ พ่อก็ยังอยู่”



“ไม่! ดินจะทำที่สำนักงานใหญ่ พี่อัครจะเขี่ยดินไปให้พ้นทางล่ะสิ? ดินจะทำที่นี่!!!”



“ไอ้ดินอย่าเรื่องมากได้มั้ย?”



“พี่อรุณไม่หวงของๆตัวเองของเรื่องของพี่แต่ดินหวง! เราเป็นลูกพ่อนะ ลูกแท้ๆ จะให้ไอ้พวกเด็กเก็บมาเลี้ยงแย่งไปหรอ? เหอะ!”



พลั่ก!!!



“ไอ้ดิน มึงพูดอย่างงี้กับกู กูไม่ว่า แต่มึงด่าพี่อัครได้ไง พี่อัครที่เลี้ยงมึงตั้งแต่เด็กๆ”



เป็นเอกตาเบิกกว้าง…มองภาพอารินที่ยิ้มใจดีอยู่เสมอต่อยเอกบดินทร์ลงไปกองกับพื้น



“ก็สมควรแล้วไง ตอบแทนที่พ่อให้ข้าวให้น้ำตั้งแต่เป็นเด็กเหลือขอ!!!”



“ไอ้ดิน!!!”



“พอ!!!!”



ปึง!



เอกอัครตบโต๊ะดังลั่น คิ้วขมวดแน่นมองน้องชายคนรองกับน้องคนเล็กแล้วส่ายหัว



“จะสมบัติใครก็ไม่ต้องเถียงกัน ตอนนี้ทุกบาททุกสตางค์เป็นของพ่อของหม่อมแม่! คุณชายอัศวพล กับหม่อมราชวงศ์แพงภัตรา ไม่มีของพี่ ของริน ของอรุณ หรือของดิน เข้าใจมั้ย? ถ้าดินอยากทำงานก็เข้าไปสำนักงานใหญ่ เรียนรู้ทั้งหมดแต่แรกเหมือนที่พี่ ริน อรุณ เคยทำ ไม่ใช่อาศัยว่าจบนอกแล้วจะมามีตำแหน่งใหญ่โต พ่อไม่ชอบเด็กเส้น”



“เหอะ! ดินจะฟ้องพ่อ!”



“เด็กขี้ฟ้อง…”



“พอแล้วริน! ส่วนรินเสร็จวันเกิดหม่อมก็กลับเดนมาร์กได้ถ้าไม่อยากอยู่ที่ไทยต่อ”



“ครับพี่อัคร”



“หมดเรื่องแล้วก็ไปได้ พี่จะทำงานต่อ อรุณเดี๋ยวอยู่ก่อน”



“ครับพี่อัคร”



เป็นเอกรีบซ่อนเปิดประตูห้องสมุดของบ้านเข้าไปซ่อนตัว…ไม่อยากให้พ่อหรืออารู้ว่ามาแอบฟัง แง้มประตูไว้รอดูว่าทุกคนไปแล้วค่อยเข้าไปหาพ่อ



“เหอะ…รีบกลับไปหาอีแหม่มฝรั่งคู่ขาล่ะสิ”



“ก็ดีกว่าอยู่ใกล้มลพิษแถวนี้”



“คอยดูนะ…ต่อไปจะไม่เหลืออะไร!”



เอกกรินทร์ไม่ตอบ แต่เดินจากไปด้วยความรำคาญ…



เป็นเอกเห็นเพียง เอกบดินทร์…อาคนเล็กที่มองด้วยแววตาเกรี้ยวกราดก่อนจะเดินกระทืบเท้าตามไป



“เฮ้อ พี่ล่ะเหนื่อยกับสองคนนี้ ทะเลาะกันตลอดตั้งแต่เด็กยันโต”



“พี่รินก็ใจร้อน ดินยิ่งแล้วใหญ่…อารมณ์ร้ายเหลือเกิน สงสัยเพราะเป็นน้องคนเล็กล่ะครับพี่อัคร”



“ยังดีนะมีอรุณใจเย็น…เรื่องทำงานที่อังกฤษอรุณตกลงมั้ย พี่ไม่อยากมัดมือชกนะ ไปที่นั่นอาจจะงานหินหน่อยเพราะเราไม่เคยตีตลาดอังกฤษมาก่อน”



“ผมยังไงก็ได้ แต่ก็กลัวทำพี่อัครผิดหวัง”



“ไม่หรอก พี่เชื่อใจ ถ้าไม่ไหวก็ค่อยว่ากัน แต่พี่เชื่อว่าระดับอรุณสบายอยู่แล้ว ขนาดไปเรียนปริญญาเอกยังได้เกียรตินมยมกลับมา พ่อภูมิใจในตัวอรุณจะตาย”



“พี่อัคร…พ่อก็รักพี่อัครที่สุด”



“ฮื่อ…ไม่หรอก ก็อย่างที่ดินว่า พี่ก็แค่คนนอก สุดท้ายทุกอย่างก็เป็นของดินกับอรุณ พี่ถึงขอพ่อให้ส่งรินไปทำสาขาเดนมาร์ก…เพราะสุดท้ายก็เป็นแค่คนนอก สาขาเล็กๆที่เดนมาร์กให้เขาไปตั้งต้นชีวิตใหม่”



“พี่อัคร…ถึงพ่อจะยกให้ผมหรือดิน แต่พี่อัครก็ลูกพ่อ…”



“พ่อให้พี่ทำอะไรพี่ก็ทำได้หมดแหละ ก็เหมือนพนักงานคนหนึ่ง อรุณล่ะต้องเรียนรู้เยอะๆ ดินคงยากที่จะมาสานต่อดูแลนฤนาฏ อรุณเป็นความหวังแล้วนะ”



“ครับ…ผมจะเรียนรู้เยอะๆ”











ภาพตัดไปในอีกหนึ่งเดือนต่อมา…งานวันเกิดหม่อมราชวงศ์แพงภัตราที่จัดขึ้นภายในคฤหาสษ์นฤนาฏ



“สวัสดีครับทุกท่าน รวมถึงนักข่าวที่มาในงานนี้”



เป็นเอกละสายตาจากจากทาร์ตไข่ในมือขึ้นมองผู้ชายวัยหกสิบปลายๆ กำลังขึ้นกล่าวขอบคุณทุกคนที่มางานวันเกิดภรรยา



ขายาวก้าวเข้าไปในตัวบ้านเพื่อหยิบของขวัญที่ซื้อไว้ให้คุณย่า



“ถ้าผมเป็นคุณ ผมคงไม่มีหน้าอยู่ในบ้านนี้”



เสียงเยาะเย้ย…ดังมาจากอีกมุมหนึ่ง



ขายาวชะงักก่อนจะเดินเลียบกำแพงไปอยู่ในมุมที่คนสองคนที่กำลังคุยกันมองไม่เห็นเขา



แม่…กับอาดิน



“หยุดเถอะดิน ฉันทนฟังเธอไม่ไหวแล้ว! สิบกว่าปีมานี้ยังไม่สะใจเธออีกหรอ”



คุณหญิงวลัลลนาที่ไม่ค่อยมีปากมีเสียง เป็นผู้หญิงเรียบร้อยกำลังมองเอกบดินทร์ด้วยดวงตาเจ็บช้ำแดงระเรื่อ



“ก็ออกไปสิ ไปให้พ้นหน้า! จะมาอยู่ที่นี่ให้ฉันเห็นทำไม!!!”



“ครอบครัวฉันอยู่ที่นี่…”



แม่เสียงแหบพร่า



“ครอบครัว?...ดีนี่ เธอได้ครอบครัวของเธอ แต่ครอบครัวฉันพัง! พังตั้งแต่เธอเลือกพี่อัคร!!!”



แม่กับอาดิน?...



“คุณอัครเป็นคนดี ฮึก…”



“จะบอกว่าฉันเลวอย่างนั้นสิ? แปลกนะคนเลวคนนี้รักเธอ แต่คนดีของเธอไม่คยรักเธอเลยวลัลลนา ผู้หญิงน่าสงสารและน่าสมเพช หึ”



เป็นเอกไม่เข้าใจแต่เมื่ออาดินเดินผละไปอีกทางหนึ่งแล้วแม่กำลังเดินออกมาจึงรีบก้าวขึ้นไปชั้นบน…



“เอก”



ชะงักเมื่อเดินกลับลงมาแล้วเจอแม่ยืนอยู่ที่ปลายบันได



“ครับแม่”



“ฝากบอกพ่อให้หน่อยว่าแม่ปวดหัวจ้ะ สงสัยจะไมเกรนขึ้น”



“เอกพาแม่ไปนอน…”



“ไม่เป็นไรลูก ไปช่วยงานต่อเถอะ แม่ไปเองได้”



แม่ไม่ได้ปวดหัว…แต่แม่กำลังเสียใจ



แล้วแม่เสียใจที่เลือกพ่อ…หรือเสียใจที่ไม่ได้เลือกอาดิน



แล้วทำไม…พ่อไม่เคยรักแม่?







“เมื่อหมอนับ 1 ถึง 3 เป็นเอกจะตื่นขึ้นมา… 1 2 3….”



เป๊าะ!



ดวงตาสวยเปิดกว้างแต่สิ่งที่เห็นมีแต่ความพร่าเบลอ…น้ำตา…น้ำตาจากไหน? จากความทรงจำที่ลืมไปหมดแล้ว แต่เรื่องแบบนี้…ใครมันจะลืมลง



“หมอ…”



“ครับ?”



“ที่ผมเห็น…”



“มันคือเรื่องที่เก็บไว้ลึกๆในจิตสำนึกของเรา บางทีมันก็เจ็บปวดจนต้องซ่อนไว้แล้วหลอกตัวเองให้ลืม แต่อย่าไปเครียดกับมันครับ อะไรที่
ผ่านมาแล้วก็คือผ่านมาแล้ว กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้”



พยักหน้า…



“อาดิน”



“ครับ?”



“เขาไม่ชอบผม…”



ในห้วงความคิด…จำได้แค่เมื่อไหร่ที่เจอเอกบดินทร์สองต่อสองจะมีแต่สายตาเย้ยหยันส่งมาให้ ตอนนี้เข้าใจแล้ว…เพราะอาดินรักแม่แต่เกลียดพ่อ เขาที่เป็นลูกจะได้รับความรักจากอาสักเท่าไหร่เชียว



“โกรธมั้ยครับ?”



“ไม่ครับ…ถ้าผมเป็นอาดิน…ผมก็คงโกรธ…มันเรื่องของผู้ใหญ่แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นนานมาแล้ว ตอนนี้…พ่อกับแม่…ก็ไม่อยู่แล้ว ผมคงโกรธใครไม่ได้แล้ว”



พูด…ตามที่คิด



แม้จะรู้สึกวูบในอก



“วันนี้พอแค่นี้ก่อน จิบน้ำหวานๆนะครับ แล้วหมอจะมาอีกวันหลัง”



คุณหมอเก็บแฟ้มเอกสารเข้ากระเป๋าก่อนเป็นเอกจะเดินออกไปส่ง…และขึ้นไปตามเพื่อน



“เป็นไงบ้างเอก?”



เบียร์ทำหน้าลุ้น



“อื้อ…ก็ดี”



แม้คิ้วจะขมวด



“อ่า…งั้นไปรับเจ๋งกันป้ะ?”



แมทเสนอ



“ไปๆ พี่แมทไปกัน ไปกันเอก อยากเล่นกับเจ๋ง”



“อื้อ”



เป็นเอก…เดินตามเพื่อนอีกสองคนไปเงียบๆ ในใจยังคิดถึงภาพที่พึ่งเห็น…เหตุการณ์ที่ลืมไป…จะลืมไปได้ยังไงเรื่องใหญ่ขนาดนั้น?




===============

-....- สักสามสี่ตอนนี้เราจะสืบหาคนร้ายกันนะคะ คริคริคริคริคริคริ

ปล. ช่วงนี้หนึ่งไม่มีบทนะคะ 55555555555555555555555555555555555555555555

[pannuna]

เดี๋ยวก่อนนนทุกคนคิดว่าหนึ่งเป็นเมียยยย

[sunshine2513]

น่าสงสารหนึ่ง  ป่านี้เพื่อนยังเข้าใจผิดเรย555

[sirin_chadada]

เป็นคนรวยและตระกูลดังนี่มันไม่ง่ายเลย...
สงสัยอาดิน กับอาอรุณอ่ะ แต่ยังไงก็ต้องดูต่อไป

[Freja]

เป็นลูกท่านชายกันแล้วไม่มีศักดิ์เป็นหม่อมราชวงศ์หรือคะ?
หมายถึงคนที่เป็นลูกแท้ๆน่ะค่ะ
เท่าที่เข้าใจก็คือพ่อเอก กับอาอีกคน เอกรินทร์ เป็นลูกที่เก็บมาเลี้ยง
เอกบดินทร์กับเอกอรุณเป็นลูกจริงๆของท่านชายกับหม่อมก็น่าจะเป็นคุณชายกัน

เราชอบมโน  พาลคิดไปโน่นว่าเป็นเอกน่าจะเป็นสายตรงหรือเปล่าถึงมีชื่อเป็นผู้สืบทอด  เพราะจากที่เข้าใจพ่อเอกคุณอัครไม่คิดเอาสมบัติ   แต่พอพ่อตายเป็นเอกกลับได้สมบัติ   หรือว่าเอกเป็นลูกเอกบดินทร์ ยิ่งคุณหญิงแม่มีประวัติกับอาดินด้วย (เรายังจิ้นคุณพ่อหนึ่งกับคุณพ่อเอกนะคะ)

เนื้อหาตอนนี้ยาวแต่คนอ่านกลับฮือฮากับข่าวหนึ่งเป็นเมียเอก 55555
งวดหน้าลงขัน 2 บาทค่าตัวหนึ่ง    อย่าหายนะ ไม่งั้นเจ๋งเป็นพระเอกน้า

[205arr]

ใครนะจะเป็นคนร้าย
อาจจะไม่ใช่อาดิน
 

[Mura_saki]

เป็นเอกกกกก  คิดถึงจัง

[diltosscap]

เอาใจช่วยเอก อยากรู้เรื่องพ่อของหนึ่งกับพ่อของเอก เป็นเพื่อนรักกัน ครอบครัวของเอกดูวุ่นวาย #สู้ตอไปนะเป็นเอก

[โซดาหวาน]

เหยดดดด แม้แต่เพื่อนหนึ่งยังคิดว่าหนึ่งเป็นเมียเอกอ่ะ!!
5555555555 55

[fahdekkom]

สงสารหนึ่งที่ทุกคนยังคิดว่าหนึ่งเป็นเมียเอก
สู้ๆเข้านะเอกเราต้องจับคนร้ายได้เร็วๆนี้แหละ

[B52]

มาอย่างสั้นๆ ย้อนอดีตกัน

[yymomo]

    อ๊ะหืออออ เรื่องมันซับซ้อนมากๆเลย ตกลงแล้ว เอกเป็นลูกของอัครจริงๆมั้ย คือความสัมพันธ์ของแม่เอกและอาดินทำให้เราแอบสับสน

แต่ถ้าเอกเป็นลูกของดินจริงๆล่ะ แปลว่าดินไม่รู้สินะว่าเอกน่ะลูกตัวเอง แล้วอัครล่ะ    งง งองูล้านตัวเลยจร้า

ปล.ตกลงนี่คือ ทุกคนเข้าใจว่าเอกเป็นสามีของหนึ่งสินะ     โถถถถ น่าสงสาร มีเมียแต่เหมือนได้ผัว ไม่มีออร่าของความเป็นสามีเลยสินะ หนึ่งเนี่ย

[maemix]

เหตุการณ์คงร้ายแรงมาก เอกถึงเลือกที่จะฝังมันลงไป
 
ปล.จ่ายค่าตัวอิน้องหนึ่งด้วย โผล่มาแต่ชื่อ

[mystery Y]

หรือว่าเอกจะเป็นลูกของอาดิน เห้ย! (ผิด)

[bambooiihallo]

เดา เด๊า เดา เดากันไป คริคริคริคริคริคริคริคริคริคริ

[JustWait]

 

[TheWanFah]

หนึ่งต้องรีบตื่นมาแก้ข่าวแล้งนะ
ลุ้นมากค่ะ

[kenghan]

ลุ้นๆๆว่าเมื่อไหร่คนร้ายจะเปิดเผย

[แป้งข้าวหมาก]

คนร้ายมักจะเป็นคนที่เราคิดไม่ถึง
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น 

หนึ่งนี่ยังไงเพื่อนถึงคิดว่าเป็นเมียเอกกันหมด 

[Ryoooo]

พี่หนึ่งหาย
นายเอกของเรื่อง?มาหายไปแบบนี้ไม่ดีนะ อิอิ

เรื่องราววุ่นวายพวกนี้
บางทีไม่ต้องปลุกความทรงจำพวกนั้นขึ้นมาก็ได้นะ
สงสารเอกกก

[kataiyai]

หนึ่งสลบไสลไม่ฟื้น. บทหายหมด

[Supparang-k]

สงสารหนึ่งมาก นอกจากจะไม่มีบทอะไรแล้ว เหล่าเพื่อนยังเชื่อหมั้นแบบฝังใจว่าพี่แกเป็นเมียเอก 5555

[mild-dy]

ตอนนี้หนึ่งไม่มีบทบาทอะไรเลย
เรื่องมันซับซ้อนมากอ่ะ ยังไงก็ขอให้เอกสู้ๆนะคะ

มาต่อบ่อยๆนะคะ

[fay 13]

 

[WilpeR]

เงื่อนงำเริ่มเปิดเผยแล้วจะได้รู้ซักทีว่าใครเป็นคนทำร้ายเอก แต่ซับซ้อนมากเลย รอมาต่อตอนไป

[วายซ่า]

เริ่มฟื้นภูมิหลังของเป็นเอก  เรื่องซับซ้อนกว่าที่คิด ได้แต่มโนตอนต่อไป 55555