รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.14
Part พอล
“ก็คงเป็นคุณเท่านั้นที่ทำให้ใจผมหยุดเหงา
ก็มีแต่คุณเท่านั้นที่ทำให้ใจผมคลายเศร้า
คงไม่มีโอกาสถ้าคุณไม่ให้โอกาส
คงจะต้องทำพลาดอีกครั้งหนึ่ง” ( cr.คุณและคุณเท่านั้น )
ผมเดินร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีลงบันไดมาจากด้านบน วันนี้เป็นวันหยุดและฤกษ์งามยามดีที่ผมจะเดินหน้าจีบโจ้อย่างที่ผมได้ลั่นวาจาเอาไว้ในวันที่ผมไปงานการกุศลวันนั้น
“พี่พอลมีอะไรจะพูดเหรอครับ” โจ้ถามผมหลังจากที่เราเดินออกจากห้องจัดเลี้ยงมายังสวนของโรงแรมที่เป็นที่จัดงาน
“คือพี่มีเรื่องจะบอกโจ้นะ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“คือพี่จะบอกว่าพี่รักโจ้ รักมานานแล้วด้วย ตั้งแต่ไอ้ภาคพาโจ้ไปที่บ้านทั้งแต่สมัยเรียน แต่พี่ไม่กล้าบอกออกไปเพราะพี่ไม่รู้ว่าโจ้จะรู้สึกยังไงที่มีผู้ชายมาชอบและผู้ชายคนนั้นคือพี่ชายของเพื่อน แล้วตอนที่ไอ้ภาคไปเรียนต่อพี่ก็ไม่เจอโจ้อีกเลยแต่พี่ก็ยังคิดถึงโจ้อยู่ตลอด พี่ลองคบคนอื่นแต่ก็ไม่มีใครทำให้พี่รู้สึกแบบที่พี่รู้สึกกับโจ้เลย แต่หลังจากที่ไอ้ภาคพาภีมกับภามมาหาพ่อมาพี่เห็นมันมีความสุขพี่รู้สึกอิจฉามันที่มันได้อยู่กับคนที่มันรักพี่เลยตัดสินใจว่าพี่จะบอกความรู้สึกของพี่ให้โจ้รู้ว่าพี่รักโจ้แล้วหลังจากนี้พี่จะจีบโจ้” พูดจบผมก็เห็นโจ้ทำหน้าเหวอตกใจ
“ห๊ะ พี่ว่าอะไรนะ” โจ้ถามอย่างตกใจอีกครั้ง
“พี่รักโจ้ และหลังจากนี้พี่จะจีบโจ้”
หลังจากนั้นสงสัยใช่ไหมครับว่าโจ้ทำยังไงบอกเลยว่า “ไม่” เพราะพอผมพูดจบโจ้ก็หน้าเหวออ้าปากค้างด้วยความตกใจ ผมเลยหอมแก้มไปครั้งหนึ่งแล้วเดินออกมาเลย กะจะให้โจ้ได้ตั้งตัวและวันนี้นี่แหละที่ผมจะเดินหน้าจีบเต็มกำลัง ฮ่าๆๆๆคิดแล้วมีความสุข
“อารมณ์ดีอะไรแต่เช้าย๊ะตาพอล ถึงได้เดินร้องเพลงแล้วยิ้มมีขนาดนั้น” แม่ผมทักทันทีที่ผมเดินเข้ามาในห้องอาหารตอนเช้า ตอนนี้ทุกคนนั่งกันอยู่พร้อมแล้ว
“เรื่องดีๆสิครับ อรุณสวัสดิ์ครับภาม” ผมตอบแม่เสร็จก็หันไปพูดกับหลายรักที่นั่งทานข้าวต้มอยู่ข้างไอ้ภาคแล้วหอมแก้มไปครั้งหนึ่งแล้วเดินมานั่งลงข้างแม่
“เรื่องดีๆอะไร” คราวนี้เป็นพ่อผมที่ถาม แล้วทุกคนก็หันมาจ้องผม
“ หึหึ ผมจะไปหาเมียครับ” ผมตอบแล้วตักเข้าต้มเข้าปาก
“เมีย!!!” สามเสียงพูดขึ้นพร้อมกันคือ พ่อ แม่และไอ้ภาค
“คือตอนนี้ยังไม่ใช่เมียครับ แต่ต่อไปใช่แน่นอน” ผมพูดไปด้วยความมั่นใจ
“ใครย๊ะ แกไปชอบผู้หญิงคนไหน” แม่ถามด้วยความสงสัย
“ทุกคนรู้จักดีครับ โดยเฉพาะแกไอ้ภาค” ผมตอบแล้วหันไปพูดกับไอ้ภาค
“ใคร?” ไอ้ภาคถาม และดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่สนใจข้าวต้มตรงหน้ากันเลย แม้แต่ภามหลานรักก็หันมองคนนั้นทีคนนี้ทีด้วยความสงสัย
“โจ้” ผมตอบ
“ตาโจ้ / ไอ้โจ้ / พี่โจ้” คราวทุกคนพูดขึ้นพร้อมกับอีกครั้งด้วยความตกใจรวมทั้งภีมด้วย
“ใช่ครับ”
“โอ๊ยคุณค่ะ นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหมค่ะ ตกลงฉันจะไม่ได้สะใภ้ผู้หญิงเลยเหรอ” แม่ผมหันไปพูดกับพพ่อ
“ถ้าผมฟังไม่ผิดก็แบบนั้นแหละ”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่พี่ แล้วไอ้โจ้มันชอบพี่ด้วยเปล่า” ไอ้ภาคหันมาถามผม
“ตั้งนานแล้ว ส่วนโจ้ชอบหรือเปล่าไม่รู้ แต่ฉันจะทำให้รักฉันให้ได้” ผมพูดอย่างหมายมั่น
“เอาเถอะ เรื่องของแกฉันจะไม่ยุ่งเพราะแกโตแล้วตัดสินเอาเองแล้วกัน เพราะยังไงฉันก็มีหลานแล้วและถ้าให้ดีภีมมีหลานให้พ่ออีกแล้วกันนะเพราะคงหวังจากเจ้าพอลไม่ได้แล้ว” พ่อพูดกับผมเสร็จก็หันไปพูดกับภีมต่อ แล้วเอาภีมเขินหน้าแดง
“ได้เลยครับพ่อ ตอนนี้ผมก็พยายามทำน้องให้ภามอยู่” แล้วก็มีเสียงตอบรับซึ่งไม่ใช่ภีม แต่เป็นไอ้ภาค
“พี่ภาค” ภีมพูดพร้อมตีแขนไอ้ภาคแก้เขิน
“น้องเหรอฮะ” แล้วภามก็ถามขึ้น
“ครับ ภามอยากได้น้องไหมลูกเดี๋ยวพ่อทำให้” ยัง มันยังไม่จบครับไอ้ภาคตอนนี้มันหันไปเป่าหูภามเรื่องน้อง
“อยากได้ฮะ พ่อจะทำน้องให้ภามเหรอฮะ”
“ครับแต่ภามต้องไปคุยกับแม่ด้วยนะ”
“แม่ฮะภามอยากได้น้องแม่ทำน้องให้ภามหน่อยฮะ” แล้วภามก็หันไปพูดกับภีมเรียกสีแดงที่แก้มของภีมให้แดงขึ้นอีก
“ฮ่าๆๆๆ พอๆกินข้าวกันได้แล้วเย็นหมดแล้ว” แล้วพ่อก็พูดขึ้น หลังจากนั้นก็ทานข้าวกันต่อ พอทานเสร็จผมก็ขับรถออกจากบ้านเพื่อไปหาโจ้
ผมขับรถมาจอดที่คอนโดหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งผมไปถามไอ้ภาคมาแล้วเลยได้รู้ว่าโจ้พักอยู่ที่นี่ เนื่องจากพ่อแม่ของโจ้เสียหมดแล้ว เหลือแค่โจ้กับพี่ชายซึ่งพี่ชายก็แต่งงานมีครอบครัวไปแล้วโจ้จึงย้ายออกจากบ้านมาอยู่คอนโดโดยที่บ้านมีพี่ชายกับครอบครัวอยู่ จอดรถเสร็จผมก็เดินเข้าคอนโดไปแจ้งที่เจ้าหน้าที่เสร็จผมก็ขึ้นมาห้องโจ้ได้อย่างสบาย เพราะไอ้ภาคบอกว่าให้แจ้งชื่อมันเพราะโจ้อนุญาตไว้แล้ว
อ๊อดๆๆๆ
ผมกดอ๊อดแล้วยืนรอไม่นานเจ้าของห้องก็มาเปิดประตู
“พี่พอล” โจ้เปิดมาเจอผมแล้วทำหน้าตกใจ
“สวัสดีครับ” ผมพูดทักทายไป
“สวัสดีครับ พี่พอลมาได้ยังไง” โจ้ถามด้วยความแปลกใจที่ผมขึ้นมาด้านบนได้
“พี่มาได้ยังไงไม่สำคัญหรอกครับ แต่ไม่คิดจะชวนพี่เข้าไปข้างในหน่อยเหรอ” ผมถามทำเสียงอ้อนๆ
“คะ ครับ เชิญครับ” แล้วโจ้ก็เปิดทางเข้าผมเข้ามาในห้องจากนั้นปิดประตูแล้วเดินตามผมมา
“พี่พอลมีธุระอะไรหรือเปล่า ถึงมาหาผมถึงที่นี่” โจ้ถามหลังจากเข้ามานั่งที่โซฟาแล้ว
“จำไม่ได้เหรอ พี่บอกไปแล้วว่าพี่จะจีบโจ้ พี่ก็มาจีบนี่ไงครับ” ผมพูดไปพร้อมกับส่งสายตาหวานไปให้ อยู่ๆโจ้ก็หน้าแดง เอ้ย มันยังไงเนี่ยโจ้เขินผมเหรอ?
“อะ เอ่อ พี่พอลพูดจริงเหรอ ผมคิดว่าพี่พูดเล่น” ห๊ะ พูดเล่น นี่ขนาดผมหอมแก้มไปแล้วนะเนี่ยโจ้ยังคิดว่าผมพูดเล่น
“พี่พูดจริงสิครับ แล้วโจ้หล่ะรังเกียจหรือเปล่าที่พี่ตามจีบ” ผมถามออกไป
“เอ่อ..”
“โจ้รังเกียจพี่เหรอครับ” ผมถามพร้อมทำเสียงเศร้า
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ คือผมตั้งตัวไม่ทันไม่คิดว่าพี่จะชอบผม แล้วตามจีบผมแบบนี้” โจ้พูดไปแก้มที่แดงอยู่เมื่อกี้แดงขึ้นอีก
“งั้นโจ้ให้พี่จีบโจ้ได้นะครับ” พูดกับโจ้เสียงหวาน
“กะ ก็ได้ครับ” พอโจ้ตอบตกลงเสร็จผมก้หอมแก้มโจ้ไปหนึ่งทีด้วยความดีใจ
“ขอบคุณครับ” แล้วเห็นว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่หน้าครับหูโจ้ก็แดงไปด้วย น่ารักจริงๆ
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. ยังไม่ง่วงเลยมาลงให้ เอ๊ะโจ้นี่ยังไงๆ เนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามและติชม เจอกันตอนหน้า บ๊ายย