-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
บทนำ
“คุณแม่ฮะ” เสียงเล็กๆจากหน้าบ้านที่กำลังเล่นอยู่ดังขึ้นทำให้ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งเข้ามาในบ้าน
“ว่าไงครับลูก” ชายหนุ่มร่างโปร่งที่ถูกเรียกว่า”แม่” เงยหน้าขึ้นจากงานที่กำลังทำอยู่
“มีคนมาหาฮะ”
“ใครเหรอครับ”
หลังจากนั้นเด็กน้อยก็วิ่งออกไป ไม่นานก็วิ่งกลับเข้ามาอีกครั้ง
“นี่ไงฮะ คุณแม่ฮะ คุณพ่อมาหาฮะ”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
นักเขียนหน้าใหม่เพิ่งแต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ยังไงก็ฝากติชมด้วนะคับ
-
:z13: :z13: :z13: :z13: อร๊ายยยยย..ได้ประเดิมคนแรกเลย :mc4: :mc4: :mc4:
-
:katai4: :katai4: :katai4:
-
ติดตามด้วยคนค่า ชอบแนวนี้ ฟุด ฟุด ~~ :o8: :-[ :impress2:
-
น่าสน ๆ
เรื่องน่าติดตามดีนะอิอิ
-
แพ้เด็กตัวเล็กๆๆๆ
ปูเสื่อรอจร้า
-
จะรอนะจ๊ะ :hao6:
-
ติดตามนะค้าา.. :L2:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
รอค่าาา :katai5: :katai2-1:
-
รอนะฮะ :)
-
เปิดเรื่องมาน่าสนใจดีคับ รออ่านตอนใหม่คับ
-
:z13:
งงกะชื่อเรื่อง และบทนำ กร๊ากกก
คนเขียน มาต่อโดยไว :katai4:
-
รออ่านจ๊ะ
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.1
“หนุ่มฟ้อ หล่อเฟี้ยว มีผมคนเดียว รูปหล่อจริง ๆ นะเนี่ย
เมื่อวาน แว้นไปปากเกร็ด เมื่อวาน แว้นไปปากเกร็ด
สาว ๆ สังเกต ถามณเดชน์ ใช่ไหมเนี่ย”
เสียงเพลงดังมาระหว่างที่ภีม หรือ ภีมภพ ศิริวิทย์วัฒนกุล ลูกชายคนโตของนายหัวตะวัน กับแม่นายรุ่งนภา เจ้าของสวนปาล์มรายใหญ่ทางภาคใต้ และมีรีสอร์ท เดินเข้าบ้านหลังจากกลับมาจากรีสอร์ทในตอนเย็นเมื่อได้ยินเสียงเพลงภีมได้ยิ้มออกมา แล้วเดินไปยังห้องนั่งเล่นที่เสียงเพลงดังอยู่ เพราะภีมรู้อยู่แล้วว่าคงไม่มีใครเปิดเพลงเสียงดังแบบนี้นอกจากลูกชายคนเดียวของเขา เมื่อเดินมาถึงประตูห้องนั่งเล่นก็เห็นเด็กชายวัยสองขวบตัวอ้วนเต้นย้ายสะโพกไปมา โดยมือสองข้างยื่นไปด้านนหน้าเหมือนกำลังขี่มอเตอร์ไซต์อยู่
“หึหึ” ภีมหัวเราะออกมาเมื่อเห็นลูกชาย
“คุณแม่ฮะ” เด็กชายหันมองตามเสียงแล้ววิ่งเข้ามากอดภีม
“ทำอะไรอยู่ครับลูก”
“ภามกำลังเต้นอยู่ครับ” ภาม หรือ เด็กชายภาคิไนย ศิริวิทย์วัฒนกุล ลูกชายของภีมภพ
“สนุกไหมครับ”
“ฮะ”
“ถ้านั้นไปอาบน้ำกันนะครับเดี๋ยวจะได้มาทานข้าวเย็นกับคุณตาคุณยาย”
“ฮะ”
หลังจากนั้นผมพาภามอาบน้ำโดยเจ้าหมูน้อยของเขาจะเล่นน้ำในอ่างกับเป็ดสีเหลือง ผมเลยไม่ขัดปล่อยให้เล่นน้ำจนพอใจ
“เล่นพอแล้วครับ ขึ้นได้แล้วเดี๋ยคุณตาคุณยายคอยนาน”
“ฮะคุณแม่”
ขึ้นจากอ่างผมจับหมูน้อยแต่งตัวใช่ชุดนอนเสื้อแขนสั้น กางเกงขายาวลายหมีพูห์ ปะแป้งหน้าขาวแล้วพากันเดินลงไปด้านล่างเพื่อทานข้าวเย็น
“ทาแป้งขนาดนั้นพร้อมลงกระทะแล้วเหรอไอ้อ้วน” ภู หรือ ภูมินทร์น้องของผมแซวหลานชาย
“ภามไม่ใช่หมูนะอาภู” ว่าเสร็จทำแก้มป่อง
“แน่ใจนะว่าไม่ใช่ อ้วนขนาดนั้นอ่ะ”
“ไม่ใช่นะ คุณตาคุณยายฮะอาภูว่าภามเป็นหมู” ลูกชายผมหันไปฟ้องคุณตาคุณยาย
“ฮ่าๆๆๆๆๆ เดี๋ยวตาตีอาภูให้ลูก” คุณตาผู้รักผู้หลงหลานพูดเอาใจ
“กินข้าวกันได้แล้วลูก” แม่ผมเอ่ยขึ้น
“ฮะ กินๆๆๆ เลยฮะ ภามหิวแล้ว” พูดจบลูกชายผมก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวโดยไม่สนใจใคร แล้วแบบนี้ไม่ใช่เรียกหมูได้ไงครับลูก
ทานข้าวเสร็จผมก็พาภามเข้าห้องโดยปล่อยให้ดูการ์ตูนแล้วผมเข้าอาบน้ำ หลังอาบน้ำเสร็จออกมาเห็นลุกชายผมจะหลับอยู่แล้วแต่ห่วงการ์ตูนอยู่
“ง่วงก็นอนได้แล้วครับ ค่อยดูพรุ่งนี้อีก”
“ฮะคุณแม่ ฝันดีฮะ”
“ฝันดีครับ” แล้วก้มหอมหน้าผากลูก เดินไปปิดทีวีแล้วกลับมานอนข้างภาม ปิดไฟที่หัวเตียง
ภามเป็นของขวัญชิ้นพิเศษของผมเพราะผม เพราะผมตั้งท้องและคลอดภามด้วยตัวผมเอง คนอื่นอาจจะมองว่าแปลก ตอนแรกที่ผมรู้ก็ตกใจเหมือนกันผมเป็นผู้ชายถึงแม้ผมจะมีแฟนเป็นผู้ชาย แต่ผมท้องได้ ท้องกับคนที่ผมรักและรักผม ผู้ชายคนนั้น
“ภาค ภากร วิริยะภาคสกุล”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.ดีไม่ไดียังไงฝากติชมด้วยน๊าา นักเขียนมือใหม่จริงๆ เรื่องแรกอาจจะงงบ้างอะไรบ้าง ฮ่าาาาาา
-
ทำไมมันสั้นจังคะ
ขอยาวกว่านี้ได้มั้ย
-
รอ
-
ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่สั้นง่ะ :ling1: :ling1:
-
น้องภามน่ารักมากเลย มาเต้นให้ดูอีกนะ
สั้นจังเลยค่ะ แล้วมาต่อบ่อย ๆ ไวไวนะคะ
รอค่ะ เป็นกำลังใจให้
-
ภามน่ารักได้อีก แต่คนเขียนคะมันสั้นไปนิดนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า :katai4: :katai4: :katai4:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
:mew1: :mew1:
-
ติดตามค่ะะ
-
รอตอนต่อไปค่าาา :mc4:
-
ครอบครัวตัว ภ สินะคะ
รออ่านตอนต่อไปเนาะ
-
รอตอนต่อไป
-
น้องภามเป็นเด็กที่ร่าเริงดีนะคะ ^^
-
เจอเด็กแล้วมันกระชุ่มกระชวย
-
:z13:
-
แจ้งเปลี่ยนชื่อเรื่องจาก แม่ฮะ(?)....พ่อมาฮะ (◕〝◕) เป็น รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕)
เพราะชื่อเรื่องเก่ามันดูงงยังไงไม่รู้ หรืองงที่คนเขียน ฮ่าๆๆๆๆ
-
สั้นมากเลยค่ะ
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.2
ผมตื่นนอนมาตอนเช้าเห็นลูกหมูน้อยยังนอนหลับอยู่ เลยเข้าออกห้องอาบน้ำ วันนี้วันเสาร์ไม่ต้องไปทำงานไม่รู้ว่าหมูน้อยอยากไปเที่ยวที่ไหนไหม อาบน้ำเสร็จเดินออกมาเห็นลูกชายนั่งงัวเงียอยู่บนเตียง
“ตื่นแล้วเหรอครับคนเก่ง”แล้วก้มลงหอมแก้ม “ฟ๊อดด”
“ตื่นแล้วฮะคุณแม่”
“ตื่นแล้วก็ล้างหน้าแปรงฟันครับ”
“ฮะคุณแม่”
“แล้ววันนี้อยากไปเที่ยวที่ไหนไหม”
“ภามอยากได้ของเล่นฮะ คุณแม่พาไปซื้อหน่อยน๊า” อ้อนจริงๆลูกชายผม
“ได้ครับ”
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จผมก็พาภามขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวไปห้างสรรพสินค้าเพื่อจะไปซื้อของเล่นที่ลูกหมูเขาอยากได้ ช่วงสายก็ขับรถออกจากบ้านกันสองคนแม่ลูกไปห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองเนื่องจากบ้านผมอยู่ในสวนต่างอำเภอ
“วันนี้คุณแม่อนุญาตให้ซื้อของเล่นได้สองชิ้นนะครับ”
ผมบอกภามหลังจากที่เรามาถึงห้างสรรพสินค้าแล้ว ว่าวันนี้ให้ซื้อได้แค่สองชิ้นเพราะผมมีกฎว่าหนึ่งเดือนผมจะซื้อของเล่นใหม่ให้เดือนละสี่ชิ้นเฉลี่ยนสัปดาห์ละชิ้นแต่สัปดาห์ที่แล้วผมติดงานไม่ว่างเลยรวบยอดให้ในสัปดาห์ ผมสอนให้ภามรู้จักประหยัดตั้งแต่ยังเด็กและต้องรู้จักรักษาของด้วย
“ตกลงฮะ”
ตกลงกันเสร็จเรียบร้อยผมก็พาภามไปยังโซนของเล่นเพื่อเลือกซื้อของเล่นที่เจ้าตัวอยากได้ เลือกสักพักภามก็ได้ของเล่นมาชิ้นเดียวคือกันดั้ม เพราะเจ้าอยากเดินผ่านป้ายโฆษณาหนังที่เป็นการ์ตูนตัวสีเหลืองใส่เอี๊ยม ผมเลยตกลง แล้วพากันไปดูหนัง มินเนี่ยน ดูจบท่าทางหมูอ้วนดูจะชอบเจ้าตัวเหลืองๆเพราะตอนเดินผ่านแผนกเสื้อผ้าเด็ก็หันมาอ้อนอยากได้เสื้อผ้าที่เป็นลายมินเนี่ยน
“คุณแม่ฮะ” ภามเรียกแล้วชี้ให้ผมดูเสื้อผ้าลายมินเนี่ยน
“อยากได้เหรอครับ”
“ฮะ”
ผมเลยจูงมือภามไปเลือกเสื้อผ้าแบบที่อยากได้ ระหว่างเลือกเสื้อผ้าอยู่เจ้าลูกชายผมก็เลือกไปเต้นไปเพราะมันเพลงที่ทางห้างเปิดดังขึ้น
“ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝาก หัวใจ
ลงทะเบียนฝากไว้ตัวเอากลับไป ใจให้เก็บรักษา
ยอมจำนนเธอแล้ววันนี้แค่แรก เห็นหน้า
ฝากไว้กับฉันนะหัวใจของเธอ แลกเบอร์โทร โอ๊ะ โอ โอย”
นอกจากเด้งไหล่กับส่ายสะโพกแล้วครั้งนี้มีร้องเพลงตามด้วย ของชอบเขาเลยหละแบบนี้เพราะเวลาอยู่บ้านกับพี่เลี้ยงที่บ้านเวลาผมไปทำงานชอบให้พี่เลี้ยงเปิดเพลงให้ฟังแล้วเต้นตามตลอด อารมณ์ศิลปินจริงเลยลูกชายผม
“คุณแม่ฮะภามหิว” หลังจากซื้อเสื้อผ้าเสร็จภามก็บ่นหิว เพราะตอนนี้ก็บ่ายโมงแล้ว
“อยากทานอะไรครับ”
“เคเอฟซีฮะ”
“งั้นไปกันครับ”
ผมสองคนแม่ลูกก็ไปกินเคเอฟีที่เจ้าลูกหมูอยากทานกัน โดยที่ไม่รู้เลยว่าตั้งแต่ออกจากบ้านจนถึงตอนนี้อยู่ในสายตาของคนคนหนึ่งตลอด
ทานเสร็จก็พากันกับบ้านเพราะเจ้าหมูเริ่มง่วงนอนแล้ว มาถึงบ้านผมอุ้มหมูหน้อยจะพาขึ้นไปนอนเพราะภามหลับตั้งแต่บนรถตอนออกจากห้างได้แปปเดียวแล้วเจอน้องชายนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
“เป็นไงพี่เจ้าลูกหมูหลับเหรอ”
“ใช่ พี่พาขึ้นไปนอนก่อนนะ”
“ครับ”
“แล้วพ่อกับแม่ไปไหนพี่ไม่เห็นรถ”
“ไปธุระนะพี่”
“อืม” หลังจากนั้นผมพาภามขึ้นนอนแล้วผมก็ลงมานั่งทำงานที่ด้านล่าง
“คุณแม่ฮะ” เรียกเสียงสงัสยภามตื่นแล้ว สักพักก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ผมทำงานอยู่
“ตื่นแล้วเหรอครับ”
“ฮะ ภามขอไปเล่นหน้าบ้านนะฮะ”
“ครับ แต่เล่นระวังนะครับ”
“ฮะคุณแม่”ว่าแล้วก็ออกไปวิ่งเล่นหน้าบ้านกับพี่เลี้ยง ผมก็นั่งทำงานต่อ สักพักก็มีเสียงเรียก
“แม่ฮะ” เสียงเล็กๆจากหน้าบ้านที่กำลังเล่นอยู่ดังขึ้นทำให้ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งเข้ามาในบ้าน
“ว่าไงครับ” ผมเงยหน้าขึ้นจากงานที่กำลังทำอยู่
“มีคนมาหาฮะ”
“ใครเหรอครับ”
หลังจากนั้นเด็กน้อยก็วิ่งออกไป ไม่นานก็วิ่งกลับเข้ามาอีกครั้ง
“นี่ไงฮะ แม่ฮะ พ่อมาหาฮะ” คำว่า ”พ่อ” ทำให้ผมชะงักไปพ่อภามไม่เคยพูดคำนี้เลย
“พ่อ เหรอครับ”
“ฮะ เขาบอกว่าเขาเป็นพ่อของภาม”
หลังจากภามพูดจบชายหนุ่มร่างสูงที่ผมไม่ได้เจอมาเกือบสามปี และไม่คิดว่าจะเจอก็เดินเข้ามา
“พี่ภาค”
“ภีม”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.คืนนี้ลงอีกสักตอนเนอะ เพราะตอนที่แล้วสั้นมาก แต่ตอนนี้ยาว? ฮ่าๆๆๆ นักเขียนก็ยังงงอยู่เหมือนเดิม ติชมได้ครับ
-
ครอบครัวตัว ภ สินะคะ
รออ่านตอนต่อไปเนาะ
ิคิดเหมือนกันเลย...อิอิ
-
พ่อภาคเปิดตัวแล้ววว
มาอีกสักตอนก็ดีน่ะ อิอิ
-
:mew1: :mew1:
-
อุ๊ย คุณพ่อมาแล้ว
-
เจอหน้ากันแล้ว
ระหว่างภีมร้องไห้กับโกรธ จะเป็นอย่างไหนนะ?
-
พ่อภาคเปิดตัวแล้ววว
มาอีกสักตอนก็ดีน่ะ อิอิ
ใช่ครับพ่อภาคมาแล้ว เนื้อเรื่องไปเร็วเนอะ แต่นักเขียนยังงงตัวเองอยู่เลย ฮ่าๆๆๆ ของคุณที่ติดตามชมครับ
-
เจอหน้ากันแล้ว
ระหว่างภีมร้องไห้กับโกรธ จะเป็นอย่างไหนนะ?
นั่นสิเอาไงดี แต่นักเขียนไม่ค่อยมาม่าสักเท่าไหร่
-
ภีมจะทำเช่นไรต่อไป.. :confuse:
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
ทำไมไม่ได้เจอกันนะ? ไม่มาม่าใช่ไหมคะ?
-
รอ รอ รอ
-
พ่อมาแล้ว พ่อแม่รักกันแล้วทำไมแยกกันได้จนลูกโต แล้วทำไมต้องแอบมองอยู่ไกลๆด้วย รอ รอ รอออ่านตอนใหม่คับ
-
:mew1:
-
ภามน่ารักจัง.. :man1: :man1: :man1:
-
มาต่อเร็วๆน้าาาาาาา :katai2-1:
-
ฮัลโล่ ก่อนอื่นขอบคุณทุกคนน๊าที่ติดตาม และเป็นกำลังใจให้ ส่วนตอนต่อไปจะบอกว่าอีกเดี๋ยวจะมีลงให้น๊าา ส่วนจะมาม่าอย่างที่ทุกคนสังสัยไหม รอติดตามกันด้วยน๊า :mew1:
-
เจาะไข่คนเขียน+เป็ด รอหมูอ้วนจ้า :mew1: :mew1:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.3
“นี่ไงฮะ แม่ฮะ พ่อมาหาฮะ” คำว่า ”พ่อ” ทำให้ผมชะงักไปพ่อภามไม่เคยพูดคำนี้เลย
“พ่อ เหรอครับ”
“ฮะ เขาบอกว่าเขาเป็นพ่อของภาม”
หลังจากภามพูดจบชายหนุ่มร่างสูงที่ผมไม่ได้เจอมาเกือบสามปี และไม่คิดว่าจะเจอก็เดินเข้ามา
“พี่ภาค”
“ภีม”
“พะ พี่ภาคมาได้ไง”
“พี่มาไดด้ไงไม่สำคัญหรอก แต่ภีมไม่คิดจะบอกกออะไรพี่หน่อยเหรอ”พี่ภาคถามผมพร้อมจ้องมองผมเขม็ง
“พี่หมายความว่าไง หรือว่า” ผมเบิกตากว้างขึ้นเมื่อคิดได้ว่าพี่ภาคหมายถึงเรื่องอะไร เพราะคำพูดที่ภามเรียกพี่ภาคว่า”พ่อ”
พี่ภาครู้ได้ยังไง รู้จากใคร และรู้เมื่อไหร่
“ใช่ เรื่องภาม”
“พี่ภาคพูดเรื่องอะไร ภีมไม่เข้าใจ” ผมแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจในสิ่งที่พี่ภาคพูด
“อย่าแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจหน่อยนะภีม พี่อยากรู้ว่าทำไมภีมถึงไม่บอกพี่เรื่องภาม” พี่ภาคตวาดขึ้นด้วยความโมโห
“คุณแม่ฮะ” ภามต้องใจเสียงของพี่ภาควิ่งมากอดผม ใช่ ผมตกใจที่เจอพี่ภาคจนลืมไปว่าภามยังยืนอยู่ตรงนี้ด้วย พี่ภาคเองก็เหมือนจะรู้สึกตัวมาเผลอเสียงดังจนภามตกใจ
“ครับ”ผมลูบหัวภาม
“ภาม พ่อขอโทษ”พี่ภาคเอ่ยขอโทษภามที่เผลอเสียงดังจนภามตกใจ
“คุณแม่ฮะ นี่พ่อของภามเหรอฮะ” ผมนิ่งไม่รู้ว่าจะตอบภามยังไง เหมือนพี่ภาคก็ยืนลุ้นอยู่เหมือนกันว่าผมจะตอบภามยังไง
“เอ่อ เออ ภามขึ้นไปอยู่บนห้องก่อนนะครับ” ผมบอกภามให้ขึ้นห้องไปก่อนโดยให้พี่เลี้ยงตามไปด้วย เพราะผมไม่อยากให้ภามอยู่ตรงนี้
“แต่ว่า”ภามหันมองพี่ภาคเหมือนไม่อยากขึ้นไปด้านบน
“ขึ้นไปอยู่บนห้องครับ”ผมพูดย้ำอีกครั้ง
“ก็ได้ฮะ”พูดจบภามก็เดินขึ้นห้องไปกับพี่เลี้ยง หลังจากภามเดินออกไปพี่ภาคก็หันมาหาผมอีกครั้ง
“ตกลงภีมจะบอกพี่ได้ยัง ว่าทำไมภีมถึงไม่บอกพี่เรื่องภาม ทำไมถึงไม่บอกพี่ว่าภีมท้อง ทำไมไม่บอกพี่ว่าเรากำลังจะมีลูกกัน” พี่ภาคพูดตัดพ้อด้วยความเสียใจ
“พี่ทำอะไรผิดภีมบอกพี่ได้ไหม” พี่ภาคพูดเสียงสั่นพร้อมกับดวงตาเริ่มแดงแสดงถึงความเสียใจ
“พี่ภาคไม่ได้ทำผิดอะไร แต่พี่จะให้ผมบอกได้ไงว่าผมท้อง ทั้งๆที่ผมเป็นผู้ชาย”ผมพูดออกไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
“และในตอนนั้นพี่ภาคกำลังจะไปเรียนต่อ ภีมเลยตัดสินใจไม่บอก”
“ภีมคิดว่าพี่จะไม่เชื่อภีมเหรอ กลัวว่าพี่จะว่าพี่ภีมโกหก ภีมก็รู้ว่าพี่เชื่อใจภีมทุกอย่าง”พี่ภาคพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหล
“ไม่ใช่ เพราะภีมรุ้ไงว่าถ้าพี่ภาครู้พี่ภาคจะไม่ไปเรียนต่อ แล้วพี่ภาคจะอยู่กับภีม แต่การไปเรียนต่อครั้งนั้นมันจะเป็นผลดีกับบริษัทของครอบครัวพี่ พี่สามารถนำความรู้มาพัฒนาบริษัทได้”
“ใช่ถ้าพี่รู้ พี่จะไม่ไป พี่รู้ว่าภีมหวังดีกับพี่ แต่ภีมรู้ไหมว่าสิ่งสำคัญที่สุดของพี่คือภีม”
“แล้วภีมคิดจะบอกพี่เมื่อไหร่ว่าพี่มีลูก และภีมไม่คิดจะบอกภามเหรอว่าพ่อของภามเป็นใคร”
“ไม่ใช่ภีมไม่คิดจะบอกพี่นะ แต่พอเวลาผ่านไปภีมไม่รู้จะบอกพี่ยังไง พี่ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกเหรอที่ผู้ชายท้องได้”
“ทำไมภีมคิดแบบนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ทำให้ภีมคิดแบบนี้ตลอดเลยเหรอ”
“ไม่รู้ ภีมไม่รู้จะต้องทำยังไง ภีม” ผมร้องไห้จนตัวสั่น เพราะผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ความรู้สึกตลอดเกือบสามปีที่ผ่านมา ที่ผมกลัวว่าสักวันหนึ่งถ้าพี่ภาครู้ เรื่องภามขึ้นมาถูกระบายออกมาด้วยน้ำตา พี่ภาคเดินเข้ามาดึงผมไปกอดแนบอก
“อย่าร้องสิภีม พี่ไม่ได้โกรธภีมนะที่ปิดพี่เรื่องภาม แต่พี่แค่เสียใจว่าทำไมภีมถึงไม่บอกอะไรพี่เลย”
“ภีมขอโทษ ที่ภีมปิดบัง ไม่ได้บอกอะไรพี่เลย”
“แล้ว แล้วพี่ภาครู้เรื่องของภามได้ยังไง รู้เมื่อไหร่” หลังจากที่สงบอารมณ์ได้ ผมก็ถามในสิ่งที่สงสัย
“ก็หลังจากที่พี่ไปเรียนต่อ พี่ติดต่อภีมไม่ได้เลย พี่เลยติดต่อพวกไอ้โจ้ถามว่าภีมเป็นอะไรหรือเปล่า หรือมีปัญหาอะไรพวกมันก็บอกพี่ภีมยังไปเรียนตามปกติ พี่เลยให้พวกมันคอยเฝ้าดูภีมแล้วส่งข่าวบอกพี่เพราะพี่ติดต่อภีมไม่ได้เลย ไม่ว่าจะพยายามติดต่อยังไง” เพราะตอนนั้นผมตัดการติดต่อพี่ภาคทุกช่องทาง
“แล้วพอขึ้นเทอมใหม่พวกมันบอกว่าภีมหายไป และพวกมันก็ยุ่งเรื่องต้องฝึกงานทำให้ไม่ได้ตามข่าวให้พี่ไม่ได้ ภีมรู้ไหมว่าพี่ร้อนใจแค่ไหนที่พี่ไม่รู้ข่าวคราวภีมเลย”จากหลังจากปีสองผมก็ลาออกเพราะท้องโตขึ้นเลยไม่อยากให้เป็นที่สนใจ แล้วไปสมัครเรียนมหาวิทลัยเปิด พอเรียนจบก็กลับมาอยู่บ้านเลย
“หลังจากนั้นพี่ก็ให้พยายามให้พวกมันคอยสืบหาภีมตลอดแต่ก็ไม่ได้ข่าวคราวเลย ส่วนหนึ่งพวกมันก็ยุ่งเรื่องการเรียยนด้วยเพราะเป็นปีสุดท้าย พอมันจบพี่ก็ให้มันลงมาสืบข่าวคราวของภีมที่รีสอร์ทของภีมก็ได้ข่าวว่าภีมไม่ได้กลับมาที่บ้าน”
“ไม่ใช่ไม่กลับมาที่บ้านหรอกครับ หลังจากลาออกผมก็กลับมาอยู่บ้านเลยแต่ไม่ได้ออกไปไหนเลยไม่มีใครรู้ว่าผมอยู่ที่บ้านถ้าจะมีก็มีคนในสวนเท่านั้นที่รู้แต่ก็แค่ไม่กี่คน ไม่แปลกที่พวกพี่โจ้เขาหาไม่เจอ”
“อืม พี่เลยจ้างนักสืบตามหาภีมแต็หาไม่เจอ จนเมื่อประมาณหลายเดือนก่อนไอ้โจ้มันมาธุระที่นี่ แล้วบังเอิญจะภีมพาเด็กไปเดินห้างแล้วมันได้ยินภีมเรียกเด็กคนนั้นว่าลูกมันเลยส่งข่าวบอกพี่ว่าเจอภีม และภีมมีลูกแล้วอายุประมาณสองขวบ มันบอกว่าถ้าคำนวณดูแล้วมันพอดีกับช่วงระยะเวลาที่ภีมหายไป เลยสงสัยว่าภีมอาจจะหายไปแต่งงานตอนนั้นที่พี่รู้รู้ไหมว่าพี่เสียใจมากว่าทำไมภีมถึงไม่บอกอะไรพี่ ถ้าไม่รักกันแล้วก็น่าจะบอกกันตรงๆไม่ใช่หายไปแบบนี้”
“ขอโทษ”ผมพูดขอโทษอีกครั้ง
“พี่เลยสั่งให้คนมาสืบเพราะอยากรู้ว่าภีมแต่งงานกับใคร แต่สิ่งที่รู้จากนักสืบคือภีมยังไม่เคยแต่งงาน แล้วที่สำคัญเด็กคนนั้นเรียกภีมว่า “แม่” ทำให้พี่สงสัยมากเลยให้นักสืบตามสืบเรื่องของเด็กคนนั้นจนรู้ว่าภีมท้องและคลอดเด็กคนนั้นด้วยตัวภีมเอง พี่ตกใจมากไม่น่าเชื่อว่าเป็นไปได้แต่หลักฐานที่ได้มาทำให้พี่เชื่อ และคิดว่าเด็กคนนั้นอาจจะเป็นลูกของพี่เพราะก่อนที่ภีมจะหายไปภีมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใคร แล้วที่ภีมหายไปช่วงนั้นอาจจะเพราะท้อง พี่เลยตัดสินใจกลับมาแล้วตาเฝ้าดูภีมมาหลายวันแล้ว แล้ววันนี้ที่พี่ตัดสินใจมาหาภีมเพราะพี่ตามภีมกับภามไปเดินห้าง แล้วเห็นภีมกับลุกได้ใช้เวลาร่วมกันทำให้พี่อิจฉา และน้อยใจว่าทำไมพี่ไม่มีโอกาสแบบนั้นบ้าง”
“ภีมขอโทษนะครับ”ผมขอดทาพี่ภาคอีกครั้งเพราะผมรู้สึกผิดที่ตัดสินใจทำแบบนั้นลงไป ทำให้พี่ภาคไม่มีช่วงเวลาดีๆกับภามเหมือนที่ผมมี ทั้งทั้งพี่ภาคควรจะได้รับมันมาทั้งนานแล้ว
“ไม่เป็นไรครับ แต่พี่ขอให้หลังจากนนั้นเรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ให้พี่ได้มีโอกาสดูแลภีมกับลูกนะ” พี่ภาคพูดกับผมด้วยสายตาอ้อนวอน เหมือนกับภามเวลาอ้อนจะเอาอะไรสักอย่างไม่มีผิด
“ครับ หลังจากนี้เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมและภีมจะชดใช้เวลาเกือบสามปีให้พี่ภาคนะครับ”
“ขอบคุณครับ”พี่ภาคดึงผมเข้าไปกอดและหอมแก้ม
“พี่ภาคทำอะไรนะอายเขา ถ้ามีใครมาเห็นจะทำยังไง”
“ไม่มีใครเห็นหรอก”
“พี่ภาคปล่อยได้แล้ว จะเจอไหมลูกนะ ถ้าไม่ปล่อยก็ไม่ต้องเจอ” ผมพยายามดิ้นออกจากกอดพี่ภาคเพราะจะไปเรียกภามคุย ผมคิดว่ายังไงภามก็ต้องรู้ว่าใครคือพ่อ ในเมื่อพี่ภาครู้ความจริงแล้วภามก็ควรได้รู้ด้วยเช่นกัน
“ไม่อยากปล่อยเลย แต่ปล่อยก่อนก็ได้เพราะหลังจากนนี้พี่จะไม่ปล่อยให้ภีมกับภามหายไปไหนอีก”
หลังจากที่พี่ภาคปล่อยผม ผมก็ให้เด็กรับใช้ไปตามภามลงมา ไม่นานภามเดินลงมาแล้วเดินเข้ามาหาผมโดยที่หางตาแอบบมองพี่ภาค ผมเลยอุ้มภามขึ้นมานั่งบนตัก
“ภามมีอะไรจะถามแม่บ้างไหมครับ” ผมถามภามหลังจากที่พี่มองพี่ภาคสลับกับมองผมอย่างสงสัย
“คนนี้คือพ่อของภามจริงๆเหรอฮะ” ภามชี้ไปที่พี่ภาคพร้อมกับถาม แล้วหันมามองผมอย่างรอคำตอบ ผมหันไปมองพี่ภาค พี่ภาคก็มองมาที่ผมด้วยสายตาแบบเดียวกับภาม
“ใช่ครับ นั่นคือพ่อภาค พ่อของภาม”หลังจากผมบอกเสร็จพี่ภาคก็ยิ้มกว้างแล้วหันไปมองภาม ภามก็หันไปมองพี่ภาคอยู่ๆน้ำตาภามก็ไหลผมตกใจมากที่ลูกร้องไห้ พี่ภาคก็ตกใจเช่นเดียวกับ
“ภามเป็นอะไรครับ ลูกร้องไห้ทำไม”ผมถามลูก
“นั่นใช่พ่อของภามจริงๆใช่ไหมครับ”ภามถามขึ้นอีกครั้งพร้อมเสียงสั่นๆ
“จริงสิครับ พ่อคือพ่อของภามนะลูกมาให้พ่อกอดหน่อย”พี่ภาคพูดกับภามพร้อมกับกางแขนขอกอด ภามหันมามองหน้าผม ผมก็พยักหน้าให้หลังจากนั้นภามก็หันไปมองพี่ภาค
“พ่อภาค”ภามเรียกพี่ภาคว่าพ่อพร้อมกับวิ่งไปกอดพี่ภาค พาภาคก็พอภามเรียกพ่อก็ยิ้มอย่างดีใจพร้อมกับรับภามไปกอดจนแน่น
“พ่อรักภามนะลูก”
“ภามก็รักพ่อภาคฮะ” ผมยิ้มออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหล นี่ผมพรากสองคนทำไมกัน ภามคงโหยหาความรักจากพ่อตลอดสินะถึงจะไม่เคยแสดงออกมา ไม่อย่างนั้นภามคงไม่ดีใจมากขนาดนี้
“ต่อไปพ่อภาคจะอยู่กับภามไม่หายไปไหนแล้วใช่ไหมฮะ” ภามถามพี่ภาค
“ใช่ครับต่อไปพ่อจะไม่ไปไหนแล้วพ่อจะอยู่กับภามและแม่นะลูก”
“ฮะ”
“พ่อรักภามกับแม่มากนะ”พี่ภาคบอกพร้อมกับมองมาที่ผมโดยกอดภามไว้ด้วย
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.มาต่อให้แล้วนะฮะ หวังว่าคงถูกใจทุกคนกันน๊าาาา ส่วนคนที่หวังมาม่าอยู่ บอกเลยว่าไม่มีนะ เพราะคนเขียนไม่ชอบมาม่า แต่แค่นี้ก็มาม่าพอแล้วเนอะ ช่วยกันติชมด้วยน๊า แล้วเจอกันตอนต่อไปจ้าาา
ปล.1 ตอนหน้าจะให้พ่อภาคมาเรียกคะแนนความสงสารบ้าง เพราะก่อนหน้าทุกคนเข้าใจว่าพ่อภาคเป็นผู้กระทำ แต่แล้วเปล่าเลยพ่อภาคเป็นผู้ถูกกระทำ น่าสงสารมากกก
-
แบบนี้ดีแล้วล่ะเน้ออ.. เพราะภีมกับภาคก็จากกันทั้งที่ยัง 'รักกันอยู่' และก็ไม่มีความจำเป็นอะไรเลยจริงๆ ที่จะต้องยื้อเวลาปวดใจให้ยาวนานกว่าเดิม :heaven
-
:katai2-1: ดีจังเลยไม่มีมาม่า ชอบๆๆ หวานๆนารักอย่างนี้แหละดีแล้วจ้า
-
:กอด1: โอ๋ๆ กอดกันๆ
-
รอตอนต่อไปจ้า
-
:กอด1: :กอด1: ดีใจจัง..รักคนเขียนจังเลย..คนเขียนไม่ชอบมาม่า..คนอ่านก็ไม่อยากกินอ่ะ.. :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ไม่มีมาม่า อิอิ :katai2-1:
-
เขาได้เจอกันแล้ววว
-
:mew1: :mew1:
-
ปลื้มใจ ปลื้มใจจริงๆที่ได้รู้ความจริง ครอบครัวสุขสันต์ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ
-
เป็นไงกันบ้างได้รู้ความจริงแล้ว ชอบกันหรือเปล่า เอ๊ะ หรือว่าอยากได้มาม่ากัน ถ้าเป็นแบบนั้นขอโทษด้วยที่ไม่สมหวังกัน คนเขียนไม่ชอบมาม่าเลยจริงๆ เพราะมันไม่ดีต่อสุขภาพ(จิต) ฮ่าๆๆๆๆ หวังว่าทุกคนคงชอบกันนะครับ
ปล.สุดท้ายนี้คิดว่าวันนี้จะลงอีกสักตอน ที่เป็นตอนของพ่อภาคคือวันนี้เอาตอนที่รู้สึกอึดอัดออกให้หมดเลย หลังจากนี้ก็เหลือแต่ความสุขของครอบครัวตัว ภ และความน่ารักของน้องภาม ทุกคนว่าไงครับ :mew1: :mew1:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.4
Part ภาค
ผม ภาค ภากร วิริยะภาคสกุล เป็นลูกชายคนเล็กของเจ้าบริษัทซอฟแวร์คอมพิวเตอร์ ทำให้เมื่อผมเรียนชั้นปีที่3 ต้องเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศที่มหาวิทยาลัยชั้นนำของโลกที่มีชื่อเสียงด้านซอฟแวร์คอมพิวเตอร์เพื่อที่จะได้นำความรู้ที่ได้มาพัฒนาสานต่อในธุระกิจของที่บ้าน แต่การเดินทางไปเรียนของผมครั้งนี้ทำให้ผมต้องห่างจากคนที่ผมรัก “ภีม ภีมภพ ศิริวิทย์วัฒนกุล” ซึ่งภีมเป็นรุ่นน้องของผมที่มหาวิทยาลัย ผมเจอภีมในวันรับน้องตอนที่ภีมเข้าปีหนึ่ง ตอนเห็นหน้าครั้งแรกผมก็ชอบภีมเข้าให้แล้ว ทั้งที่ภีมเป็นผู้ชาย และผมก็ไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนมาก่อน หลังจากนั้นผมตามจีบภีมจนเราได้เป็นแฟนกันผมมีความสุขมาก จนกระทั่งผมต้องไปเรียนต่อ โดยผมไม่รู้เลยว่าการไปเรียนต่อครั้งนี้จะทำให้ผมไม่สามารถติดต่อกับภีมได้อีกเลย ตลอดการเรียนที่ผมเรียนอยู่ต่างประเทศผมไม่สามารถติดต่อภีมได้เลย ไม่ว่าจะเป็นช่อทางไหน ทำให้ผมร้อนใจไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับภีมหรือเปล่า ผมอยากจะกลับเมืองไทยไปหาภีมแต่ผมก็ทำไม่ได้เพราะการเรียนที่หนัก ผมเลยให้เพื่อนที่เรียนอยู่ที่เมืองไทยช่วยตามดูภีมให้ มันก็ส่งข่าวมาบอกว่าภีมก็ไปเรียนตามปกติ ทำให้ผมคิดมากว่าเพราะอะไรที่ทำให้ภีมไม่ติดต่อกับผมเลย ผมเลยให้เพื่อนผมมันส่งข่าวให้ผมเรื่อยๆ จนกระทั่งภีมเรียนจบปีที่สอง เพื่อนผมบอกว่าไม่เจอภีมไปเรียนที่มหาลัยแล้วไม่ทราบเหมือนกันว่าไปไหนเพราะถามเพื่อนของภีมก็ไม่มีใครรู้ ผมจะให้เพื่อนผมออกตามหาให้ก็ไม่ได้เพราะพวกมันต้องฝีกงาน และหลังจากฝึกงานพวกมันก็ยุ่งกับโปรเจ็กจบ เนื่องจากเรียนปีสุดท้ายแล้วทำให้หลังจากนั้นผมไม่ได้รับข่าวคราวภีมอีกเลยตลอดสองปี
จนตอนนี้ผมมาเรียนที่นี่ได้สองปีกว่าแล้ว ผมกำลังจะเรียนจบแล้วกลับประเทศไทยแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมส่งคนตามหาภีมตลอดแต่ก็หาไม่เจอไปตามหาที่รีสอร์ทที่เป็นธุระกิจของที่บ้านภีมพนักงานก็บอกว่าภีมไม่ได้กลับบ้านนานแล้วทำให้ผมไม่รู้เลยว่าภีมไปอยู่ที่ไหน เป็นยังไงบ้างผมกะว่ากลับไปถึงเมืองไทยแล้วผมจะออกตามหาภีมด้วยตัวเองอีกครั้ง ก่อนผมกลับบ้านสี่เดือนไอ้โจ้เพื่อนของผมมันโทรมาบอกผมว่ามันเจอภีมที่กระบี่บ้านเกิดของภีมเพราะมันไปธุระที่นั่น มันเล่าให้ผมฟังว่ามันเจอภีมเดินห้างสรรพสินค้ากับเด็กผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณสองขวบและที่สำคัญไปกว่านั้นภีมเรียกเด้กคนนั้นว่า “ลูก” ตอนที่ได้ยินเหมือนมีอะไรมาจุกที่ลำคอ ขอบตาร้อนผ่าว หรือที่ภีมหายไปภีมไปแต่งงาน เพราะระยะเวลาที่ภีมหายไปกับอายุลุกของภีมมันทำให้ผมคิดอย่างนั้นอยู่ๆผมน้ำตาก็ไหล ผมเสียใจมากว่าผมทำอะไรผิด ทำไมภีมทำกับผมแบบนี้ แล้วทำไมไม่บอกกันตรงๆ ไม่ใช่อยู่ๆก็หายไป ผมเลยส่งคนไปสืบว่าภีมแต่งานไปกับ แต่งเมื่อไหร่ หลังจากนั้นไม่นานคนที่ผมให้ไปสืบก็มารายงานผมว่าภีมยังไม่ได้แต่งงานกับใคร และที่แปลกเด็กผู้ชายคนนั้นเรียกภีมว่า”แม่” ผมเลยสั่งให้ไปสืบอีกว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกใคร เกี่ยวข้องยังไงกับภีม ทำไมถึงเรียกภีมว่า”แม่” หลังจากนั้นสองอาทิตย์คนของผมก็รายงานข้อมูลให้ผมทราบ และข้อมูลนั้นทำให้ผมประหลาดใจเป็นอย่างมากคือเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นลูกของภีม ที่เกิดจากการตั้งครรท์ของภีมเอง และในข้อมูลที่รายงานมาให้ผมนั้นมีรูปภาพแนบมาด้วย เด็กผู้ชายตัวอ้วนหน้าตาน่ารักมาบ้างส่วนคล้ายภีม “ภาม ภาคิไนย ศิริวิทย์วัฒนกุล” ชื่อของเด็กคนนั้น ตอนเห็นรูปนั้นตอนนี้ผมรู้สึกหัวใจเต้นเร็วและคิดไปว่ามีความเป็นไปได้ที่เด็กคนนี้เป็นลูกของผม เพราะผมกับภีมห่างกันเกือบสามปีและเด็กคนนี้อายุสองขวบ ดังนั้นทำให้ผมตัดสินใจบินกลับเมืองไทยตัดทีเพราะผมเรียนจบแล้วแต่รอรับปริญญาอยู่ ผมไม่รอรับปริญญาแล้วผมไปทำเรื่องที่มหาวิทยาลัยเผื่อให้เขาส่งปริญญาและเอกสารต่างๆกลับไปให้ผมที่เมืองไทย ผมก้มมองรูปของภามอีกครั้งพร้อมกับคิดว่า
“ภาม หนูจะเป็นลูกของพ่อหรือเปล่านะ”
หลังจากที่ผมกลับมาถึงเมืองไทย ผมก็เข้าไปบอกเรื่องของภีมและเรื่องที่ผมสงสัยเกี่ยวกับภามให้พ่อแม่และพี่ชายฟัง ตอนที่ได้ยินครั้งแรกว่าผมมีคนรักเป็นผู้ชาย แม่ทำท่าจะเป็นลมส่วนพ่อก็โกรธ แต่หลังจากที่ผมบอกเรื่องที่ผมสงสัยว่าภามเป็นลูกของผมพร้อมทั้งเห็นดูหลักฐานที่ผมให้คนไปสืบมา พวกท่านก็จะลงไปกระบี่เพื่อที่จะไปคุยกับภีมด้วยตัวท่านเอง แต่ผมขอไว้ว่าขอให้ผมไปคุยกับภีมก่อน เพราะไม่มีรู้ว่าครอบครัวของภีมจะรู้สึกยังไงที่อยู่ๆมีคนไปบอกว่าเป็นพ่อของภาม ท่านเลยยอมให้ผมจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง และยังย้ำอีกว่าผมต้องทำยังไงก็ได้แต่ต้องพาภามมาหาท่านให้ได้เพราะท่านมั่นใจว่าภามเป็นลูกของผมเพราะเมื่อเห็นรูปภามแล้วท่านทั้งสองบอกว่าหน้าตาของภามมีส่วนคล้ายกับผมตอนเด็กมาก
วันรุ่งขึ้นผมเดินลงไปกระบี่แต่ผมยังไม่ไปเจอภีมและภาม ผมเฝ้าตามภีมอยู่หลายวัน ในแต่ละวันภีมจะออกไปทำงานที่รีสอร์ท โดยภามจะอยู่ที่บ้านกับคุณยายหรือแม่ของภีมและพี่เลี้ยง ยิ่งเห็นภามผมยิ่งมั่นใจว่าภามเป็นลูกของผม และวันนี้เป็นวันหยุดช่วงสายผมเห็นภีมขับรถพาภามออกไปด้านนอกผมเลยขับรถตามไปจนถึงห้างสรรพสินค้า ผมคิดว่าภีมน่าจะพาภามมาเที่ยว ผมแอบตามไปผมเห็นภีมพาภามไปยังโซนของเล่นเพื่อซื้อของเล่นแล้วหลังจากนั้นพากันไปดูหนัง ดูหนังจบภีมพาภามไปซื้อเสื้อผ้า เสร็จแล้วพาไปกินเคเอฟซีภามคงอยากจะกินภีมเลยพาไปแล้วพากันกลับบ้าน หลังจากที่ภีมกับภามเข้าบ้านไปแล้วผมนั่งอยู่ในคิดถึงบรรยากาสวันนี้ระหว่างภีมกับภาม ผมรู้สึกอิจฉาภีมที่มีเวลาดีๆกับลูกและอีกความรู้สึกหนึ่งคือน้อยใจ เสียใจ ว่าทำไมภีมถึงไม่บอกเรื่องภามกับผม คิดได้แบบนั้นผมจึงตัดสินใจว่าวันนี้แหละที่ผมจะทำให้ภีมยอมรับเรื่องของภามกับผมให้ได้ ผมจะได้มีเวลาดีๆกับนั้นกับลูกบ้าง
ผ่านไปสองชั่วโมงมีรถวิ่งออกมาจากบ้านของภีมเห็นเป็นภูน้องชายของภีมกับออกไป สักพักผมเห็นภามออกมาวิ่งเล่นที่หน้าบ้านผมเลยตัดสินใจกับรถเข้าไปภามวิ่งเล่นแล้วหันมองรถผม พอจอดรถเสร็จผมลงจากรถเห็นภามวิ่งมาที่อยู่
“สวัสดีฮะ มาหาใครเหรอฮะ”ภามวิ่งมาถึงก็ยกมือไหว้แล้วถามผม ผมรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้เจอภามใกล้ๆแบบนี้ ทำให้ผมอยากกอดอยากหอมแก้ม
“สวัสดีครับ มาหาคุณแม่ของภามครับ”
“รู้จักชื่อภามด้วยเหรอฮะ” ภามทำแก้มป่องด้วยความสงสัย น่ารักจริงๆลูกชายผม
“รู้จักสิครับ” พูดจบภามก็วิ่งเข้าไปในบ้าน ไม่นานภามก็วิ่งออกมาอีกครั้ง
“คุณแม่ถามว่าใครมาฮะ”
“พ่อครับ”ผมบอกภาม
“พ่อเหรอฮะ”ภามถามผม ผมรู้สึกสะอึกที่ลูกถามแบบนั้น
“ครับ พ่อเป็นพ่อของภาม”ผมย่อตัวลงไปคุยกับภาม แล้วภามก็วิ่งกลับเข้าไปในบ้าน ผมเลยเดินตามเข้าไป
“นี่ไงฮะ แม่ฮะ พ่อมาหาฮะ” ภามบอกภีมไปแบบนั้น
“พ่อ เหรอครับ”ผมได้ยินเสียงภีมถามแบบสะดุดตรงคำว่า “พ่อ”
“ฮะ เขาบอกว่าเขาเป็นพ่อของภาม” ภามพูดกับภีม
หลังจากภามพูดจบผมก็เดินเข้าไปในห้องที่ภีมกับภามอยู่
“พี่ภาค”ภีมพูดชื่อผมมาเสียงเบา
“ภีม”ผมก็เรียกชื่อของคนที่ผมตามหามาตลอดเกือบสามปี
“พะ พี่ภาคมาได้ไง” ภีมถามผม
“พี่มาได้ไงไม่สำคัญหรอก แต่ภีมไม่คิดจะบอกกออะไรพี่หน่อยเหรอ”ผมหันไปคุยกับภีมพร้อมจ้องหน้าภีม เพราะตอนนี้เรื่องที่ผมจะรู้คือเรื่องของภาม
“พี่หมายความว่าไง หรือว่า” ภีมถามผมแล้วอยู่ๆก็หยุดไปเหมือนคิดได้ว่าผมหมายถึงเรื่องอะไร
“ใช่ เรื่องภาม”ผมพูดยืนยัน
“พี่ภาคพูดเรื่องอะไร ภีมไม่เข้าใจ” ภีมพูดทำเป็นไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด
“อย่าแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจหน่อยนะภีม พี่อยากรู้ว่าทำไมภีมถึงไม่บอกพี่เรื่องภาม” ผมเผลอตวาดภีม
“คุณแม่ฮะ” เสียงของภามดังขึ้นแล้ววิ่งไปหาภีม คงตกใจเสียงของผม ทั้งผมและภีมลืมไปว่าภามยังอยู่ตรงนี้ด้วย
“ครับ”ภีมลูบหัวภาม
“ภาม พ่อขอโทษ”ผมเอ่ยขอโทษภามที่เผลอเสียงดังจนภามตกใจ
“คุณแม่ฮะ นี่พ่อของภามเหรอฮะ” ภามถามภีมว่าผมเป็นพ่อของภามจริงๆใช่ไหม ผมหันไปมองภีมว่าภีมจะตอบภามว่ายังไง
“เอ่อ เออ ภามขึ้นไปอยู่บนห้องก่อนนะครับ” แต่ภีมบอกให้ภามให้ไปบนห้อง
“แต่ว่า”ภามหันมองผม
“ขึ้นไปอยู่บนห้องครับ”ภีมพูดย้ำ
“ก็ได้ฮะ”พูดจบภามก็เดินขึ้นห้องไปกับพี่เลี้ยง หลังจากภามเดินออกไปผมเลยหันไปมองภีม
“ตกลงภีมจะบอกพี่ได้ยัง ว่าทำไมภีมถึงไม่บอกพี่เรื่องภาม ทำไมถึงไม่บอกพี่ว่าภีมท้อง ทำไมไม่บอกพี่ว่าเรากำลังจะมีลูกกัน” ผมถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้อว่าทำไมภีมถึงปิดบังผมไม่บอกอะไรกับผมเลย
“พี่ทำอะไรผิดภีมบอกพี่ได้ไหม” ผมพูดเสียงสั่นพร้อมกับตาร้อนๆ
“พี่ภาคไม่ได้ทำผิดอะไร แต่พี่จะให้ผมบอกได้ไงว่าผมท้อง ทั้งๆที่ผมเป็นผู้ชาย”ภีมพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหล
“และในตอนนั้นพี่ภาคกำลังจะไปเรียนต่อ ภีมเลยตัดสินใจไม่บอก”
“ภีมคิดว่าพี่จะไม่เชื่อภีมเหรอ กลัวว่าพี่จะว่าพี่ภีมโกหก ภีมก็รู้ว่าพี่เชื่อใจภีมทุกอย่าง”ผมพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหล ผมทำอะไร ทำไมภีมถึงคิดว่าผมจะไม่เชื่อถึงว่ามีจะเป็นเรื่องแปลกก็ตาม แต่ภีมก็รู้นิว่าผมเชื่อภีมทุกอย่าง”
“ไม่ใช่ เพราะภีมรู้ไงว่าถ้าพี่ภาครู้พี่ภาคจะไม่ไปเรียนต่อ แล้วพี่ภาคจะอยู่กับภีม แต่การไปเรียนต่อครั้งนั้นมันจะเป็นผลดีกับบริษัทของครอบครัวพี่ พี่สามารถนำความรู้มาพัฒนาบริษัทได้”
“ใช่ถ้าพี่รู้ พี่จะไม่ไป พี่รู้ว่าภีมหวังดีกับพี่ แต่ภีมรู้ไหมว่าสิ่งสำคัญที่สุดของพี่คือภีม”
“แล้วภีมคิดจะบอกพี่เมื่อไหร่ว่าพี่มีลูก และภีมไม่คิดจะบอกภามเหรอว่าพ่อของภามเป็นใคร”ผมอดถามไม่ได้ว่าเขาไม่คิดจะบอกผมหรือว่าจะบอกผมเมื่อไหร่
“ไม่ใช่ภีมไม่คิดจะบอกพี่นะ แต่พอเวลาผ่านไปภีมไม่รู้จะบอกพี่ยังไง พี่ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องแปลกเหรอที่ผู้ชายท้องได้”
“ทำไมภีมคิดแบบนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ทำให้ภีมคิดแบบนี้ตลอดเลยเหรอ”
“ไม่รู้ ภีมไม่รู้จะต้องทำยังไง ภีม” ภีมร้องไห้จนตัวสั่น ผมเห็นแบบนั้นจึงเดินเข้าไปดึงภีมเข้ามากอด
“อย่าร้องสิภีม พี่ไม่ได้โกรธภีมนะที่ปิดพี่เรื่องภาม แต่พี่แค่เสียใจว่าทำไมภีมถึงไม่บอกอะไรพี่เลย”ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ผมไม่ได้โกรธภีม
“ภีมขอโทษ ที่ภีมปิดบัง ไม่ได้บอกอะไรพี่เลย”
“แล้ว แล้วพี่ภาครู้เรื่องของภามได้ยังไง รู้เมื่อไหร่” ภีมถามผมหลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว
“ก็หลังจากที่พี่ไปเรียนต่อ พี่ติดต่อภีมไม่ได้เลย พี่เลยติดต่อพวกไอ้โจ้ถามว่าภีมเป็นอะไรหรือเปล่า หรือมีปัญหาอะไรพวกมันก็บอกพี่ภีมยังไปเรียนตามปกติ พี่เลยให้พวกมันคอยเฝ้าดูภีมแล้วส่งข่าวบอกพี่เพราะพี่ติดต่อภีมไม่ได้เลย ไม่ว่าจะพยายามติดต่อยังไง แล้วพอขึ้นเทอมใหม่พวกมันบอกว่าภีมหายไป และพวกมันก็ยุ่งเรื่องต้องฝึกงานทำให้ไม่ได้ตามข่าวให้พี่ไม่ได้ ภีมรู้ไหมว่าพี่ร้อนใจแค่ไหนที่พี่ไม่รู้ข่าวคราวภีมเลย หลังจากนั้นพี่ก็ให้พยายามให้พวกมันคอยสืบหาภีมตลอดแต่ก็ไม่ได้ข่าวคราวเลย ส่วนหนึ่งพวกมันก็ยุ่งเรื่องการเรียนด้วยเพราะเป็นปีสุดท้าย พอมันจบพี่ก็ให้มันลงมาสืบข่าวคราวของภีมที่รีสอร์ทของภีมก็ได้ข่าวว่าภีมไม่ได้กลับมาที่บ้าน”
“ไม่ใช่ไม่กลับมาที่บ้านหรอกครับ หลังจากลาออกผมก็กลับมาอยู่บ้านเลยแต่ไม่ได้ออกไปไหนเลยไม่มีใครรู้ว่าผมอยู่ที่บ้านถ้าจะมีก็มีคนในสวนเท่านั้นที่รู้แต่ก็แค่ไม่กี่คน ไม่แปลกที่พวกพี่โจ้เขาหาไม่เจอ”ภีมหันมาบอกผมถึงสาเหตุที่หาภีมไม่เจอในตอนนั้น
“อืม พี่เลยจ้างนักสืบตามหาภีมแต่หาไม่เจอ จนเมื่อประมาณหลายเดือนก่อนไอ้โจ้มันมาธุระที่นี่ แล้วบังเอิญจะภีมพาเด็กไปเดินห้างแล้วมันได้ยินภีมเรียกเด็กคนนั้นว่าลูกมันเลยส่งข่าวบอกพี่ว่าเจอภีม และภีมมีลูกแล้วอายุประมาณสองขวบ มันบอกว่าถ้าคำนวณดูแล้วมันพอดีกับช่วงระยะเวลาที่ภีมหายไป เลยสงสัยว่าภีมอาจจะหายไปแต่งงานตอนนั้นที่พี่รู้รู้ไหมว่าพี่เสียใจมากว่าทำไมภีมถึงไม่บอกอะไรพี่ ถ้าไม่รักกันแล้วก็น่าจะบอกกันตรงๆไม่ใช่หายไปแบบนี้”
“ขอโทษ”ภีมขอโทษอีกครั้ง
“พี่เลยสั่งให้คนมาสืบเพราะอยากรู้ว่าภีมแต่งงานกับใคร แต่สิ่งที่รู้จากนักสืบคือภีมยังไม่เคยแต่งงาน แล้วที่สำคัญเด็กคนนั้นเรียกภีมว่า “แม่” ทำให้พี่สงสัยมากเลยให้นักสืบตามสืบเรื่องของเด็กคนนั้นจนรู้ว่าภีมท้องและคลอดเด็กคนนั้นด้วยตัวภีมเอง พี่ตกใจมากไม่น่าเชื่อว่าเป็นไปได้แต่หลักฐานที่ได้มาทำให้พี่เชื่อ และคิดว่าเด็กคนนั้นอาจจะเป็นลูกของพี่เพราะก่อนที่ภีมจะหายไปภีมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับใคร แล้วที่ภีมหายไปช่วงนั้นอาจจะเพราะท้อง พี่เลยตัดสินใจกลับมาแล้วตาเฝ้าดูภีมมาหลายวันแล้ว แล้ววันนี้ที่พี่ตัดสินใจมาหาภีมเพราะพี่ตามภีมกับภามไปเดินห้าง แล้วเห็นภีมกับลุกได้ใช้เวลาร่วมกันทำให้พี่อิจฉา และน้อยใจว่าทำไมพี่ไม่มีโอกาสแบบนั้นบ้าง”
“ภีมขอโทษนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ แต่พี่ขอให้หลังจากนี้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ให้พี่ได้มีโอกาสดูแลภีมกับลูกนะ”
“ครับ หลังจากนี้เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมและภีมจะชดใช้เวลาเกือบสามปีให้พี่ภาคนะครับ”
“ขอบคุณครับ”ผมดึงภีมเข้ามากอดพร้อมหอมแก้มไปเพราะความคิดถถึง
“พี่ภาคทำอะไรนะอายเขา ถ้ามีใครมาเห็นจะทำยังไง”
“ไม่มีใครเห็นหรอก”
“พี่ภาคปล่อยได้แล้ว จะเจอไหมลูกนะ ถ้าไม่ปล่อยก็ไม่ต้องเจอ” ภีมพยายามดิ้นให้หลุดจากกอดของผม
“ไม่อยากปล่อยเลย แต่ปล่อยก่อนก็ได้เพราะหลังจากนี้พี่จะไม่ปล่อยให้ภีมกับภามหายไปไหนอีก”
หลังจากที่ผมปล่อยภีม ภีมก็ให้เด็กรับใช้ไปตามภามลงมา ไม่นานภามเดินลงมาแล้วเดินเข้ามาหาภีมโดยที่หางตาแอบมองผม ภีมเลยอุ้มภามขึ้นมานั่งบนตัก
“ภามมีอะไรจะถามแม่บ้างไหมครับ” ภีมถามภามหลังจากที่เห็นภามมองผมทีสลับกับมองภีมที
“คนนี้คือพ่อของภามจริงๆเหรอฮะ” ภามชี้มาที่ผมพร้อมกับถาม แล้วหันมามองภีมอย่างรอคำตอบ ผมจึงหันไปมองภีมเหมือนกันว่าภีมจะตอบภามว่ายังไง
“ใช่ครับ นั่นคือพ่อภาค พ่อของภาม”หลังจากที่ภีมตอบออกมาผมก็ยิ้มออกที่ภีมยอมรับว่าผมคือพ่อของภามต่อหน้าภาม แล้วผมหันไปมองภามเห็นภามมองผมอยู่แล้วมีน้ำตาไหล
“ภามเป็นอะไรครับ ลูกร้องไห้ทำไม”ภีมถามภาม
“นั่นใช่พ่อของภามจริงๆใช่ไหมครับ”ภามถามขึ้นอีกครั้งพร้อมเสียงสั่นๆ
“จริงสิครับ พ่อคือพ่อของภามนะลูกมาให้พ่อกอดหน่อย”ผมพูดกับภามพร้อมกับกางแขนขอกอด ภามหันมามองหน้าภีม ภีมก็พยักหน้าให้หลังจากนั้นภามก็หันไปมองผม
“พ่อภาค”ภามเรียกผมว่าพ่อพร้อมกับวิ่งไปกอดผม ผมยิ้มกว้างพร้อมดึงภามมากอดไว้แน่น
“พ่อรักภามนะลูก”ผมบอกภาม
“ภามก็รักพ่อภาคฮะ” ผมรู้สึกดีใจที่ลูกบอกว่ารักผม
“ต่อไปพ่อภาคจะอยู่กับภามไม่หายไปไหนแล้วใช่ไหมฮะ” ภามถามผม
“ใช่ครับต่อไปพ่อจะไม่ไปไหนแล้วพ่อจะอยู่กับภามและแม่นะลูก”
“ฮะ”
“พ่อรักภามกับแม่มากนะ”ผมพูดออกไปหันมองภีมที่นั่งยิ้มพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอยู่ และกอดภามแน่นแนบอก ผมขอสัญญาเลยว่าหลังจากนี้ผมจะดูแลภีมกับภามให้ดีที่สุด
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.วันนี้ลงให้อีกตอน เพื่อที่อารมณ์ที่อึดอัด หม่นๆ ให้หมดกันไปเลย หลังจากนี้จะมีแต่ความสุขกับความน่ารักดีกว่านะ ชอบไม่ชอบยังไงช่วยกันติชมด้วยนะครับ
-
น้องภามเต้นฉลองสักหน่อยไหมค้าา ><
-
:mew1: :mew1:
-
เรื่องสนุกดีค่ะ น้องภามน่ารักดี ส่วนภาคนี่มาเร็วเคลมเร็วมาก :laugh: แต่มี 2 จุดที่สงสัยและอยากให้ปรับปรุงหน่อย
1. น้องภามสองขวบ ไม่น่าจะพูดชัดหรือทราบความรู้เรื่องเท่าไหร่นะคะ เพราะเราว่าเด็กสองขวบยังพูด ร เรือไม่ชัดและทำอะไรยังไม่ได้ด้วยซ้ำ ที่บ้านเรามีน้องสาวใกล้สามขวบแล้วยังพูดไม่ชัดเลยค่ะ น่าจะปรับแก้อายุน้องภามหรือเปลี่ยนคำพูดให้ดูสมจริงหน่อย และแก้เวลาที่ภาคไปเรียน
2. เรื่องมหาวิทยาลัยเปิด ค่อนข้างสงสัยว่าผู้ชายความจริงน่าจะซิ่วแล้วสอบเข้ามหาวิทยาลัยปกติได้ (อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจนะคะ) เพราะยังไงก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้ว แต่ไม่ทราบนะคะว่าโทนเรื่องเป็นแบบผู้ชายทุกคนท้องได้เหมือน ผญ. หรือเปล่า
เราไม่ทราบว่ามีใครสงสัยไหม แต่อยากให้คำนวนเพื่อให้นิยายสมจริงยิ่งขึ้น บางคนอาจจะไม่ใส่ใจแต่เราว่าทำให้สมจริงเลยก็คงโอเคกว่า ขอโทษด้วยนะคะที่แนะนำทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้แต่งนิยายดีเด่อะไร :ling3:
-
เรื่องสนุกดีค่ะ น้องภามน่ารักดี ส่วนภาคนี่มาเร็วเคลมเร็วมาก :laugh: แต่มี 2 จุดที่สงสัยและอยากให้ปรับปรุงหน่อย
1. น้องภามสองขวบ ไม่น่าจะพูดชัดหรือทราบความรู้เรื่องเท่าไหร่นะคะ เพราะเราว่าเด็กสองขวบยังพูด ร เรือไม่ชัดและทำอะไรยังไม่ได้ด้วยซ้ำ ที่บ้านเรามีน้องสาวใกล้สามขวบแล้วยังพูดไม่ชัดเลยค่ะ น่าจะปรับแก้อายุน้องภามหรือเปลี่ยนคำพูดให้ดูสมจริงหน่อย และแก้เวลาที่ภาคไปเรียน
2. เรื่องมหาวิทยาลัยเปิด ค่อนข้างสงสัยว่าผู้ชายความจริงน่าจะซิ่วแล้วสอบเข้ามหาวิทยาลัยปกติได้ (อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจนะคะ) เพราะยังไงก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้ว แต่ไม่ทราบนะคะว่าโทนเรื่องเป็นแบบผู้ชายทุกคนท้องได้เหมือน ผญ. หรือเปล่า
เราไม่ทราบว่ามีใครสงสัยไหม แต่อยากให้คำนวนเพื่อให้นิยายสมจริงยิ่งขึ้น บางคนอาจจะไม่ใส่ใจแต่เราว่าทำให้สมจริงเลยก็คงโอเคกว่า ขอโทษด้วยนะคะที่แนะนำทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้แต่งนิยายดีเด่อะไร :ling3:
1.เรื่องการไม่สมจริงระหว่างอายุกับการออกเสียง ขอบคุณที่ให้คำแนะนำครับแล้วจะนำไปปรับปรุง
2.เรื่องการเรียน ที่จริงภีมแค่ดรอปเรียน แล้วหลังจากคลอดค่อยไปเรียนต่อก็ได้ แต่ภีมต้องการให้เวลากับลูกครับ และการเรียนมหาวิทยาลัยเปิดทำให้ภีมมีเวลาให้ลูกเยอะขึ้นครับ ภีมเทียบโอนจากมหาวิทยาลัยเก่าทำให้ภีมไม่เสียเวลาเรียนด้วย
ปล.เพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรกอาจจะมีอะไรผิดพลาดช่วยนะแนะด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
-
เรื่องสนุกดีค่ะ น้องภามน่ารักดี ส่วนภาคนี่มาเร็วเคลมเร็วมาก :laugh: แต่มี 2 จุดที่สงสัยและอยากให้ปรับปรุงหน่อย
1. น้องภามสองขวบ ไม่น่าจะพูดชัดหรือทราบความรู้เรื่องเท่าไหร่นะคะ เพราะเราว่าเด็กสองขวบยังพูด ร เรือไม่ชัดและทำอะไรยังไม่ได้ด้วยซ้ำ ที่บ้านเรามีน้องสาวใกล้สามขวบแล้วยังพูดไม่ชัดเลยค่ะ น่าจะปรับแก้อายุน้องภามหรือเปลี่ยนคำพูดให้ดูสมจริงหน่อย และแก้เวลาที่ภาคไปเรียน
2. เรื่องมหาวิทยาลัยเปิด ค่อนข้างสงสัยว่าผู้ชายความจริงน่าจะซิ่วแล้วสอบเข้ามหาวิทยาลัยปกติได้ (อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจนะคะ) เพราะยังไงก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้ว แต่ไม่ทราบนะคะว่าโทนเรื่องเป็นแบบผู้ชายทุกคนท้องได้เหมือน ผญ. หรือเปล่า
เราไม่ทราบว่ามีใครสงสัยไหม แต่อยากให้คำนวนเพื่อให้นิยายสมจริงยิ่งขึ้น บางคนอาจจะไม่ใส่ใจแต่เราว่าทำให้สมจริงเลยก็คงโอเคกว่า ขอโทษด้วยนะคะที่แนะนำทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้แต่งนิยายดีเด่อะไร :ling3:
1.เรื่องการไม่สมจริงระหว่างอายุกับการออกเสียง ขอบคุณที่ให้คำแนะนำครับแล้วจะนำไปปรับปรุง
2.เรื่องการเรียน ที่จริงภีมแค่ดรอปเรียน แล้วหลังจากคลอดค่อยไปเรียนต่อก็ได้ แต่ภีมต้องการให้เวลากับลูกครับ และการเรียนมหาวิทยาลัยเปิดทำให้ภีมมีเวลาให้ลูกเยอะขึ้นครับ ภีมเทียบโอนจากมหาวิทยาลัยเก่าทำให้ภีมไม่เสียเวลาเรียนด้วย
ปล.เพิ่งเขียนเป็นเรื่องแรกอาจจะมีอะไรผิดพลาดช่วยนะแนะด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณที่ชี้แจงค่า ช่วยให้เข้าใจมากขึ้น :-[
-
ชอบๆ น่ารักๆ
-
:katai2-1: พร้อมหน้าพร้อมตา
-
โถ โถ พ่อภาคคับ อย่าน้อยใจไปเลย ต่อไปก็เร่งมีลูกคนที่สอง หรือจะเอาทีเดียวลูกแฝดไปเลย ๕๕๕ แต่ผมเชียร์ให้ได้ลูกแฝดนะ ๕๕๕
น้องภามจะได้ไปเจอคุณปู่คุณย่าแล้วสิรึว่าปู่ย่า ลุงป้า จะลงมาหาที่ปักษ์ใต้คับ เตรียมเพลงไว้เต้นโชว์เลย ๕๕๕ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ มาเร็วๆนะคับ รอดูว่าเจ้าตัวเล็กจะจุ้นยังไงบ้าง
-
คดีพลิก 5555 สงสารพ่อภาค สงสัยต้องมีน้องอีกคนให้พ่อภาคได้เลี้ยงแล้วล่ะ
-
โถ โถ พ่อภาคคับ อย่าน้อยใจไปเลย ต่อไปก็เร่งมีลูกคนที่สอง หรือจะเอาทีเดียวลูกแฝดไปเลย ๕๕๕ แต่ผมเชียร์ให้ได้ลูกแฝดนะ ๕๕๕
น้องภามจะได้ไปเจอคุณปู่คุณย่าแล้วสิรึว่าปู่ย่า ลุงป้า จะลงมาหาที่ปักษ์ใต้คับ เตรียมเพลงไว้เต้นโชว์เลย ๕๕๕ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ มาเร็วๆนะคับ รอดูว่าเจ้าตัวเล็กจะจุ้นยังไงบ้าง
ลูกคนที่สองเป็นแฝดก็น่าจะดีนะครับ เอาชายหญิงไปเลยฮ่าๆๆๆ :o8:
-
คดีพลิก 5555 สงสารพ่อภาค สงสัยต้องมีน้องอีกคนให้พ่อภาคได้เลี้ยงแล้วล่ะ
รอให้อะไรเข้าที่เข้าทางอีกนิดแล้วกันนะครับ
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.5 (สปอยล์)
“พ่อภาคฮะ คืนนี้พ่อภาคนอนกับภามนะฮะ ภามอยากนอนกอดพ่อภาค”ภามอ้อนพี่ภาคระหว่างเดินลงบันไดพี่ภาคหันมามองหน้าผม แต่ก่อนที่จะได้ตอบอะไรก็มีเสียงดังขึ้นมา
“ชวนใครนอนบ้านถามตาบ้างหรือยังภาม” เสียงดังมาจากประตูหน้าบ้าน แล้วพ่อผมก็เดินเข้ามา
“พ่อ”
“คุณตา"
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.เอาตัวอย่างตอนต่อไปมาให้ก่อนน๊าา พี่ภาคจะเจอพ่อตาแม่ยายจ้าา มาบ้านเขาจะไม่เจอกันได้ยังไงเนอะ แต่พ่อตาแม่ยายจะทำอะไรพี่ภาคบ้าง รอติดตามกันนะครับ มาวันนี้แน่นอนครับ :z2: :z2:
-
พ่อภาคต้องเคลียร์ไม่งั้นไม่ได้นอนกับลูกกับเมียนะ ๕๕๕
-
คุณพ่อตาจะยอมมั้ยละทีนี้หายไปเลย
จนหลานโตถึงเพิ่งเจอกะคุณลูกเขย
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.5
หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันเสร็จผมก็ปล่อยให้พี่ภาคกับภามนั่งกอดกันไปคุยกันไปตามประสาสองคนพ่อลูก เหมือนกับว่าทั้งสองเจอกันมานานนี่อาจจะเป็นสายสัมพันธ์ทางสายเลือดสินะ
“ภามครับ ไปอาบน้ำได้แล้วลูกเดี๋ยวคุณตาคุณยายและอาภูกลับมาจะได้ทานข้าวกัน”
“ฮะ เดี๋ยวพ่อภาคจะอยู่กินข้าวกับภามด้วยไหมฮะ” ภามพูดขึ้นแล้วมองหน้าผมสลับกับพี่ภาค ผมหันไปมองหน้าพี่ภาค เห็นพี่ภาคมองผมอยู่เหมือนกัน
“ครับพ่อภาคจะอยู่กินข้าวกับภามด้วย”ผมพูดพร้อมพยักหน้าให้พี่ภาค
“ตกลงครับ พ่อจะอยู่กินข้าวกับลูก” พี่ภาคพูดกับภาม
“เย้ๆๆๆ” ภามกระโดดพร้อมกับชูสองแขนด้วยความดีใจ
“งั้นขึ้นไปอาบน้ำกันครับ”ผมจูงมือภามขึ้นข้างบน
“พ่อภาคขี้นไปด้วยกันสิฮะ”ภามชวนพี่ภาคดูท่าทางจะติดพี่ภาคมากนะเนี่ย
หลังจากนั้นก็พากันขึ้นมาบนห้อง เสร็จแล้วลูกหมูน้อยของผมก็ขอเล่นน้ำในอ่างกับเป็ดยางสีเหลืองที่เจ้าตัวชอบ ผมเห็นว่าพ่อกับแม่ยังไม่กลับมาเลยปล่อยให้เล่นโดยมีพี่ภาคนั่งดูอยู่ขอบอ่าง เห็นดังนั้นผมเลยออกมาเตรียมเสื้อผ้าให้ภาม สักพักก็พี่ภาคก็เดินออกมา
“ภีม”
“ครับ”ผมหันไปมองพี่ภาค
“พ่อแม่ของภีม”พี่ภาคคลจะกังวลเรื่องพ่อแม่ของผม
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมคุยกับพ่อแม่เอง”ผมพูดให้พี่ภาคคอยกังวล
“อืม”
“เดี๋ยวผมไปพาภามขึ้นจากน้ำก่อนดีกว่าเล่นนานๆจะไม่สบายเอา”แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
“เลิกเล่นได้แล้วครับ”ผมบอกภาม
“ฮะ”
หลังจากนั้นผมก็อุ้มภามออกจากห้องนานมาเช็ดตัว แล้วแต่งตัวด้วยชุดนอนลายการ์ตูนต่างๆที่เจ้าตัวชอบ โดยไม่ลืมทาแป้งหน้าขาวอีกแล้ว เสร็จแล้วก็ไปนั่งดูทีวีกับพี่ภาคบนเตียงผมเลยเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตากที่ระเบียง เดินกลับเข้ามาเห็นพ่อลูกนอนเล่นกันเจ้าหมูหัวเราะคิกคัก
“ลงไปด้านล่างกันเถอะครับ”ผมชวนทั้งสองลงด้านล่างเพราะดูเวลาแล้วพ่อกับแม่คงใกล้กลับมาแล้ว ส่วนเจ้าภูผมได้ยินเสียงรถเข้ามาสักพักแล้ว
“ฮะ แต่พ่อภาคอุ้มภามลงไปนะ”ภามหันไปอ้อนพี่ภาค
“ได้ครับ”พี่ภาคตอบตกลงพร้อมก้มลงหอมแก้มสองข้างแล้วอุ้มขึ้นมาเจ้าหมูน้อยหัวเราะคิกคัก
“พ่อภาคฮะ คืนนี้พ่อภาคนอนกับภามนะฮะ ภามอยากนอนกอดพ่อภาค”ภามอ้อนพี่ภาคระหว่างเดินลงบันไดพี่ภาคหันมามองหน้าผม แต่ก่อนที่จะได้ตอบอะไรก็มีเสียงดังขึ้นมา
“ชวนใครนอนบ้านถามตาบ้างหรือยังภาม” เสียงดังมาจากประตูหน้าบ้าน แล้วพ่อผมก็เดินเข้ามา
“พ่อ”
“คุณตา”
“สวัสดีครับ”พี่ภาคยกไหว้พ่อกับแม่ของผม
“สวัสดี/สวัสดีจ๊ะ”พ่อแม่ผมรับไหว้
“เอ่อพ่อครับ”ผมพูดไม่ยังไม่จบพ่อก็ยกมือขึ้นห้าม
“ไว้ค่อยคุยกัน”
“ครับ”
พูดจบพ่อกับแม่เดินนำไปยังโต๊ะทานข้าว ผมเดินตามเข้าไปพร้อมพี่ภาคที่อุ้มภามอยู่โดยภูนั่งรออยู่ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้วตลอดการทานอาหารมื้อนี้มีแต่เสียงพูดของภามพ่อภาคอย่างนั้น พ่อภาคอย่างนี้ หลังจากทานข้าวเสร็จก็พากันไปที่ห้องนั่งเล่นเพราะผมคิดว่าพ่อคงอยากคุยเรื่องพี่ภาคเหมือนกัน มาถึงห้องนั่งเล่นพ่อกับแม่นั่งที่โซฟาตัวยาวด้วยกัน ภูนั่งฝั่งซ้ายของพ่อกับแม่ ผมนั่งฝั่งขวามือโดยอุ้มภามขึ้นมานั่งตักและพี่ภาคนั่งถัดไปจากผม
“พ่อครับ แม่ครับนี่พี่ภาคครับ”ผมแนะนำพี่ภาคให้พ่อกับแม่
“อืม”
“ก่อนอื่นผมต้องขอโทษนะครับสำหรับเรื่องที่ผ่านมา”พี่ภาคยกมือไหว้พ่อกับแม่ของผม
“ไม่ต้องขอโทษหรอกเพราะนายไม่ผิด”พ่อผมพูดกับพี่ภาค
“ฉันยอมรับนะว่าตอนแรกที่รู้ว่าภีมท้องฉันแปลกใจมาก และโกรธมากที่พ่อของลูกในท้องของภีมไม่มารับผิดชอบ แต่ภีมก็ได้บอกกับฉันถึงเรื่องความเป็นมาทั้งหมดฉันเลยไม่รู้ว่าจะโกรธนายได้ยังไงในเมื่อลูกชายของฉันเองที่ไม่ได้บอกเรื่องท้องกับเธอ และการที่เธอไปต่างประเทศนั้นเธอก็ไม่ได้ทิ้งลูกฉันไป แล้วเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เป็นเพราะลูกฉันเอง”
ใช่แล้วครับ ครอบครัวผมทุกคนรู้เรื่องราวทั้งหมดเป็นอย่างดี เพราะหลังจากผมกลับมาที่บ้านแล้วบอกว่าผมท้อง ตอนแรกพ่อผมโกรธมากจะไปเอาเรื่องพี่ภาคให้ได้ แต่เป็นผมเองที่ขอร้องไว้แล้วบอกว่าผมไม่ได้บอกเรื่องที่ผมท้องกับพี่ภาค และที่พี่ภาคไปต่างประเทศนั้นพี่ภาคไม่ได้ทิ้งผม พี่ภาคติดต่อมาตลอดแต่เป็นผมเองที่ไม่ยอมติดต่อกับพี่ภาค และนี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่พี่ภาคตามหาผมไม่เจอ เพราะว่าพ่อของผมช่วยปิดบังไว้ด้วย
“ขอบคุณครับ” พี่ภาคยกมือไหว้ขอบคุณพ่อแม่ของผม
“แล้วจะเอายังไงต่อไป” พ่อผมถามพี่ภาค
“หลังจากนี้ผมจะดูแลภีมกับภามให้ดีที่สุดครับ ผมอยากให้เราอยู่ด้วยอยากให้ภีมกับภามย้ายไปอยู่กับผมที่กรุงเทพฯ หรือถ้าภีมกับภามไม่อยากย้ายไปกรุเทพฯผมจะย้ายมาอยู่กับทั้งสองคนที่นี่ครับ” พี่ภาคตอบพ่อของผม
“พ่อภาคจะมาอยู่กับภามเหรอฮะ ภามดีใจที่สุดเลย เย้ๆๆๆ” ภามพูดออกมาด้วยความดีใจ ทุกคนหันมองภามแล้วยิ้ม
“ดีใจเกินไปแล้วนะหมูอ้วน ตอนนี้ติดพ่อแล้วเหรอห๊ะ” ภูหันมาแซวภาม
“ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่นะ ตกลงกันเอาเองแล้วกันว่าจะเอายังไง”
“ครับ ขอบคุณครับ”
“งั้นพ่อกับแม่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะนี่ก็ค่ำมากแล้ว” แม่ผมพูดขึ้น
“พ่อภาคฮะคืนนี้พ่อภาคนอนกับภามนะฮะ” ภามหันไปกอดแขนพี่ภาคอ้อนให้นอนด้วยกัน พี่ภาคยกมือขึ้นขยี้หัวพร้อมกับยิ้มให้ภาม แล้วหันไม่อนุญาตพ่อผม
“เอ่อ คืนนั้นผมขออนุญาตค้างที่นี่นะครับ” หลังจากพี่ภาคพูดจบภามก็หันไปมองคุณตา แล้วเห็นว่าคุณตาของไม่อนุญาตก็เลยกระโดดลงจากตักผมแล้วเดินไปปีนโซฟาตัวที่พ่อของผมนั่งอยู่ กอดเอวพ่อผมแล้วซบหัวลงกับอกพ่อผม
“คุณตาฮะ คืนนี้ให้พ่อภาคนอนกับภามนะฮะ” แล้วพูดกับคุณตาด้วยเสียงออดอ้อน จนพ่อผมก้มลงหอมแก้ม
“ได้ครับ”
“เย้ๆๆๆ คุณตาใจดีที่สุดเลย” พร้อมกับยืดขึ้นไปหอมแก้มพ่อผม
จากนั้นก็แยกย้ายกันไปนอน เข้ามาถึงห้องผมหยิบผ้าเช็ดตัวให้พี่ภาคเข้าอาบน้ำ แล้วมาหาเสื้อผ้าที่พี่ภาคพอจะใส่ได้ให้พี่ภาคใส่โดยเปิดการ์ตูนให้ภามนอนดูอยู่บนเตียง หลังจากที่พี่ภาคอบน้ำเสร็จผมก็เข้าอาบน้ำต่อออกมาก็เห็นภามนอนหลับโดยที่พี่ภาคนอนกอดอยู่ ผมเลยเดินไปปิดไฟแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงมีภามนอนอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับพี่ภาค แล้วก้มหอมที่หัวของภาม
“ฝันดีนะครับ” พี่ภาคบอกผม
“ฝันดีครับ”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.ตอนนี้ก็ไม่มีมาม่าน้ำตาตกนะครับ เพราะบอกแล้วเรื่องนี้พ่อภาคไม่ผิด พ่อภาคเป็นผู้ถูกกระทำ
ปล.1 เสาร์-อาทิตย์คนเขียนไปเที่ยวต่างจังหวัดนะครับอาจจะไม่ได้ลงตอนต่อไป แต่ถ้ามีเวลาจะแวบมาลงให้
ปล.2 รอบนี้ ปล. เยอะจังเลยเนอะ ชอบไม่ชอบยังไงช่วยกันติชมด้วยนะครับ
-
ถ้าพี่ภาคย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วที่ทำงานจะไม่ยุ่งยากใช่ไหมคะ? แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ของพี่อีกล่ะท่านจะยอมเร้อออ.. o8
-
อ่านเพลินๆ
-
ถ้าพี่ภาคย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วที่ทำงานจะไม่ยุ่งยากใช่ไหมคะ? แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ของพี่อีกล่ะท่านจะยอมเร้อออ.. o8
นั่นเป็นแค่การวางแผนครับ พี่ภาคกับภีมยังไม่ได้พูดคุยตกลงกันเลย ถ้าพี่ภาคย้ายมาอยู่กับเมียและลูก น้องภามค่อยส่งอาภูของน้องภามไปเป็นเมีย เอ้ย ผู้ช่วยของคุณลุงน้องภามดีมะ เพราะอาภูชอบว่าน้องภามเป็นหมูอ้วน ฮ่าาาา :laugh: :laugh:
-
:L2: อบอุ่น อยากฟัดเจ้าหมูน้อย
-
o13 o13 o13 โหยยย แผนล้ำลึกมาก ๆๆ
-
:mew1: :mew1:
-
เดี๋ยวต้องหอบกันไปหาคุณปู่คุณย่าด้วยนะจ๊ะ
รอตอนต่อไปเนาะะะะ
-
ย้ายไปกรุงเทพเลยน้องภาม เผื่อจะได้เป็นคิวปิดให้ใครๆได้รักกัน อบอุ่นแบบครอบครัวดีคับ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ
-
น้องภามน่ารักกกก
-
จะไปอยู่่กรุงเทพหรือที่นี่กันนะ
-
ย้ายไปกรุงเทพเลยน้องภาม เผื่อจะได้เป็นคิวปิดให้ใครๆได้รักกัน อบอุ่นแบบครอบครัวดีคับ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ
ไว้ภามจะลองคิดดูนะฮะ ขอบคุณที่ติดตามน้องภามนะฮะ
-
น้องภามน่ารักกกก
ขอบคุณฮะ จุ๊บ :mew1: ภามรักทุกคน
-
ทักทายทุกคนนะครับ เข้ามาทักทายหน่อยเพราะไม่แน่ใจว่าวันนี้จะได้ลงตอนต่อไปไหม เนื่องจากตอนนี้คนเขียนกำลังเดินทางไปเที่ยวนะฮะ แต่ถ้ามีเวลาสัญญาเลยว่าจะแวบมาลงตอนต่อไปให้ทุกคนนะครับ :mew3: :mew3:
-
เข้ามาแจ้งให้ทราบว่า "เดี๋ยวค่ำๆมาลงตอนต่อไปให้นะครับ" :mew3:
-
รอนะค้าา.. :impress:
-
:mew3:
-
หมูภามน่ารักจังเลยยยย :กอด1:
-
มาลงไวๆนะคับ รออ่านอยู่ทั้งวันเลย อิอิ
-
รออ่านจ๊ะ
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.6
หลังจากวันที่พี่ภาคมาที่บ้านเพื่อคุยเรื่องของภาม นี่ก็ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว โดยวันรุ่งขึ้นจากคืนที่ภามขอให้พี่ภาคนอนค้างด้วย ผมก็ให้พี่ภาคมามาพักที่บ้านเพราะก่อนหน้านั้นพี่ภาคพักอยู่ที่โรงแรมแล้วตอนกลางวันตามดูผมเวลาออกไปทำงาน หรือไม่ก็ไปแอบดูภามที่บ้านผม กลางคืนกลับไปนอนที่โรงแรม หลังจากที่ที่เจอพี่ภาค แล้วพี่ภาคย้ายเข้ามาอยู่กับผมและภาม ภามดูมีความสุขขึ้นมาก ถึงแม้ไม่ก่อนภามจะไม่แสดงออกว่าตัวเองขาดพ่อแต่ภามคงรู้สึกมาตลอดที่ตัวเองไม่ได้อยู่กับพ่อเหมือนคนอื่น เห็นแบบนี้แล้วผมก็มีความสุข
วันนี้ทานข้าวเสร็จผม พี่ภาคและภามก็ขึ้นมาบนห้องเพื่อเก็บเสื้อผ้าไป เพราะพรุ่งนี้เราจะเดินทางไปกรุงเทพฯกัน เพื่อไปบ้านพี่ภาค เนื่องจากพ่อ แม่และพี่ชายของพี่ภาคต้องการเจอภามกับผม ซึ่งในตอนแรกพ่อ แม่และพี่ชายพี่ภาคจะเดินทางลงมาเราพวกเราที่นี่ แต่ปรากฏว่าติดงานมาไม่ได้เราเลยตัดสินใจขึ้นไปหาท่านเอง โดยถือโอกาสได้พาภามไปเที่ยวด้วย หันไปมองบนเตียงเห็นสองพ่อลูกเขานอนกอดกันดูการ์ตูนอยู่ ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาพี่ภาคกับภามสนิทสนมกันมากขึ้นเพรี่ภาคกับภามอยู่ด้วยกันตลอด บางวันที่ผมไปทำงานพี่ภาคจะขับรถไปส่งผมโดยพาภามนั่งรถไปด้วย บางวันก็เล่นกันอยู่ที่บ้าน หลังจากเก็บเสื้อผ้าเสร็จผมก็หันไปคุยกับภาม
“ภามครับ นอนได้แล้วนะครับพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้านะครับ”
“อีกเดี๋ยวไม่ได้เหรอฮะคุณแม่”
“ไม่ได้ครับดึกแล้วนะครับ”
“นอนกันดีกว่านะครับภาม พรุ่งนี้เราจะได้หาคุณปู่คุณย่า และคุณลุงกันนะครับ” พี่ภาคหันไปพูดกับภาม
“จริงเหรอฮะ” ภามถามเพราะก่อนหน้านี้ภามได้มีโอกาสคุยโทรศัพท์กับพ่อ แม่และพี่ชายของพี่ภาคแล้ว และดูท่าทางแล้วพวกท่าจะหลงเจ้าหลานชายตัวอ้วนนี่อย่างจังเพราะโทรมาคุยกันทุกวัน
“ครับ”
“งั้นภามนอนก็ได้ฮะ” ผมเดินไปปิดทีวี ปิดไฟแล้วขึ้นไปนอนบนเตียง
“ฝันดีนะครับ”แล้วหอมแก้มภาม
“ฝันดีฮะคุณแม่ ฝันดีฮะพ่อภาค” ภามพูดเสร็จก็หอมแก้มผม แล้วไปหอมแก้มพี่ภาค
“ฝันดีครับลูก” พี่ภาคพูดแล้วหอมไปที่หน้าผากของภาม
แสงแดดอ่อนๆ ส่องเข้ามาในห้องปลุกคนสามคนที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงให้ตื่น ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้าในสภาพที่อยู่ในอ้อมกอดของพี่ภาค ซึ่งเหมือนเดิมในทุกเช้าตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาเพราะกลางคืนหลังจากที่ผมนอนแล้วพี่ภาคจะดึงผมไปกอดโดยมีภามนอนอยู่ตรงกลางตลอด พอผมขยับตัวทำก็ทำให้พี่ภาครู้สึกตัวด้วย
“เช้าแล้วเหรอภีม”
“ครับ แต่พี่ภาคจะนอนต่อก็ได้นะภีมจะเข้าอาบน้ำก่อนเสร็จแล้วเดี๋ยวภีมปลุก”
“ได้ครับ”
แล้วพี่ภาคก็นอนกอดภามแล้วหลับต่อ ผมก็ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัว ผมใช้เวลาประมาณสามสิบนาทีแล้วเดินไปปลุกสองพ่อลูกที่ยังนอนกอดกันอยู่ เห็นภาพนี้แล้วผมอดยิ้มออกมาอย่างมีความสุขไม่ได้
“ตื่นกันได้แล้วครับสองคนพ่อลูก”
พูดจบพี่ภาคก็ลุกขึ้นนั่งโดยผมฟูไม่เป็นทรง แล้วเจ้าหมูน้อยลูกชายผมก็ลุกขึ้นนั่งในสภาพเดียวกับคุณพ่อไม่มีผิด
“อรุณสวัสดิ์ครับหมูน้อย”แล้วก้มหอมแก้มภาม
“อรุณสวัสดิ์ฮะคุณแม่ พ่อภาค”แล้วหอมแก้มผมกับพี่ภาค
“อรุณสวัสดิ์ครับ”แล้วพี่ภาคหอมแก้มภาม แล้วมาหอมแก้มผมทีเผลอด้วย
“คิก คิก” เจ้าหมูน้อยหัวเราะชอบใจ ที่พี่ภาคหอมแก้มผม
“ไปอาบน้ำได้แล้วครับ ส่วนภามหนูจะอาบพร้อมกับพ่อภาคหรือค่อยอาบทีหลังครับ”
“อาบพร้อมพ่อภาคฮะ”
พี่ภาคก็อุ้มภามเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ โดยก็เตรียมเสื้อผ้าให้ทั้งคู่ สักพักสองพ่อลูกก็พากันออกมาจากห้องน้ำพอแต่งตัวเสร็จก็พากันลงไปด้านล่าง
“อรุณสวัสดิ์ฮะ คุณตาคุณยาย” ภามพูดทักทายทันทีที่เดินมาถึงโต๊ะอาหาร
“อรุณสวัสดิ์ครับ วันนี้ภามหลานยายแต่งตัวน่ารักมากเลย”
พอได้ยินดังนั้นเจ้าตัวยิ้มหน้าบานเลยเพราะวันนี้ภามใส่เสื้อยึดสีเหลืองกับกางเกงขาสั้นที่เป็นเอี๊ยม
“น่ารักตรงไหนแม่อ้วนเป็นหมูแบบนี้” อาภูของภามพูดขึ้น เลยโดนค้อนใส่เข้าให้
“แต่ก็น่ารักกว่าอาภูแล้วกันฮะ” ฮ่าๆๆๆ อาหลานคู่นี้ในแต่ละวันต้องได้มีลับฝีปากกันทุกวันไม่งั้นกินข้าวไม่ได้ หรือนอนไม่หลับ เห็นแบบนี้แต่เข้าก็รักกันนะครับ
“พอๆ กินข้าวกันได้แล้วเดี๋ยวไม่ทันกันพอดี” พ่อผมห้ามขึ้นหลังจากนั่งยิ้มฟังอาหลานเขาแสดงความรักต่อกกัน
ทานข้าวกันเสร็จก็เตรียมตัวไปสนามบิน เพราะการเดินทางวันนี้เราเดินทางกันโดยเครื่องบินเนื่องจากถ้าขับรถไปเองจะใช้เวลานานแล้วเหนื่อย พ่อแม่และภูเดินออกมาส่งที่หน้าบ้าน
“ภามไปก่อนนะฮะคุณตา คุณยาย อาภู”
“ครับเที่ยวให้สนุก แล้วเดินทางปลอดภัยนะครับ มามาให้ยายหอมแก้มหน่อย” เจ้าตัวก็เดินไปให้คุณยายหอมแก้ม แล้วก็หอมแก้มกลับ
“เที่ยวให้สนุกนะไอ้หมู”
“ฮะอาภู”
“เดินทางปลอดภัยนะครับ”พ่อผมบอกแล้วเขาก็หอมแก้มกันตาหลาน
“ภีมไปก่อนะครับ”ผมยกมือไหว้พ่อกับแม่
“ไปก่อนนะครับ”พี่ภาคก็ยกมือไหว้พ่อกับแม่ แล้วก็ขึ้นรถออกไปสนามบินกัน
เดินทางมาถึงสนามบินเราก็ไปเช็คอิน แล้วไปนั่งรอขึ้นเครื่องอยู่ที่ห้องผู้โดยสาร ดูภามจะตื่นเต้นเป็นพิเศษที่เห็นเครื่องบินและกำลังจะได้นั่งเครื่องบินเป็นครั้งแรก พวกเรานั่งรอสักพักก็เดินกันไปขึ้นเครื่องเมื่อทางสนามบินประกาศว่า
“เที่ยวบิน WE 270 พร้อมแล้วที่จะเดินทางจากท่าอากาศยานนานาชาติกระบี่ยังไปยังท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.มาลงให้แล้วเน้ออ ตอนนี้เป็นความน่ารักของครอบครัวน้องภาม ตอนต่อไปน้องภามจะเจอคุณปู่ คุณย่า และคุณลุงแล้ว
ปล.1 เมื่อกี้พิมพ์เสร็จแต่เน็ตดันหลุด ฮ่าๆๆๆ เลยลงช้า แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าฮะ ฝากติิชมด้วยนะฮะ ขอบคุณครับ
-
รู้สึกได้ถึงความน่ารัก และละมุนที่จะตามมา
รอติดตามนะคะะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เดี๋ยวเจอหมูน้องแล้วหลงกันทั้งบ้าน ฮิๆๆ
-
พ่อลูกคู่นี้น่ารักดีนะคะ ^^ ขนาดตอนตื่นนอนยังก๊อปปี้ท่าทางออกมาเหมือนกันเลย..
-
:katai2-1: ชอบๆๆ
-
อ๋อย น่ารักอ่า
-
:mew1: :mew1:0
-
น้องภามอินเทรนด์ ใส่ชุดมินเนี่ยนส์ก็บอกมาเห๊อะ ๕๕๕ เป็นภาพครอบครัวที่มีเจ้าหมูจอมจุ้นเป็นสื่อกลางจริงๆคับ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ มาเร็วๆนะคับ
-
รู้สึกได้ถึงความน่ารัก และละมุนที่จะตามมา
รอติดตามนะคะะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
น่ารักเนอะ คนเขียนก็คิดเหมือนกัน คือ ตอนเขียนก็เขียนไปเรื่อยๆ พอกลับมาอ่านแบบฟินอ่ะ ครอบครัวสุขสันต์ :กอด1:
-
แวะมาแอบดูว่ามีใครคอยเจ้าหมูน้องภามอยู่หรือเปล่าฮะ :mew3: :mew3:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
Special วันหยุดครอบครัว
แสงแดดยามเช้าปลุกให้คนที่นอนหลับอยู่ตื่นจากการนอนหลับ วันนี้ผมตื่นก่อนซึ่งมีไม่กี่วันหรอกที่ผมจะตื่นก่อนภีมเนื่องจากเมื่อคืนเราสองคนได้แสดงความรักต่อกันกว่าจะจบลงก็เที่ยงคืนเข้าไปแล้ว ผมนอนมองคนที่นอนหลับอยู่ในอ้อมกอดอย่างมีความสุขแล้วก้มหอมหน้าผากคนที่นอนหลับอยู่
“ก๊อกๆๆๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“พ่อภาค แม่ภีมตื่นหรือยังฮะ” เสียวภามเรียกอยู่ด้านนอก
สงสัยภามตื่นแล้วเพราะตอนนี้ภามแยกห้องนอนไปนอนห้องของตัวเองแล้ว ผมเลยลุกขี้นเดินไปเปิดประตู
“อรุณสวัสดิ์ครับลูก” พูดจบผมก็ก้มลงไปหอมแก้มภามและอุ้มขึ้นมา
“อรุณสวัสดิ์ครับพ่อภาค” แล้วภามก็หอมแก้มผมกลับ
“แม่ภีมยังไม่ตื่นเหรอครับ” ภามถามผมหลังจากมองเห็นภีมยังนอนหลับอยู่
“ใช่ครับ”
“ภามมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่มีฮะ”
“แล้วภามจะอาบน้ำเลยไหมยังครับ ไปอาบพร้อมกับพ่อเลยไหม”
“ก็ได้ฮะ”
“งั้นเราไปอาบน้ำกันดีกว่านะ”
“ฮะ” แล้วผมก็อุ้มภามเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็พาภามลงมาด้านล่างเพราะเจ้าหมูน้อยลูกชายผมบ่นว่าหิว เมื่อทานเสร็จก็พากันมานั่งดูการ์ตูนที่ห้องนั่งเล่น สักพักภีมก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“อรุณสวัสดิ์ครับ” ภีมทักขึ้น
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่” ภีมก้มมาหอมแก้มภาม แล้วให้ภามหอมแก้มภีมกลับ ผมเลยถือโอกาสหอมแก้มภีมไปด้วย
“อรุณสวัสดิ์ครับ” ภีมตีที่แขนผมแก้เขิน
“พี่ภาคนิ”
“คิก คิก” เสียงงหัวเราะของภามดังขึ้น เพราะเจ้าลูกชายผมชอบใจที่ผมหอมแก้มภีม
“ภามทานอะไรยังครับ” ภีมถามภาม
“ทานแล้วฮะ”
“แล้วพี่ภาคละครับ”
“พี่ก็ทานแล้วครับ ภีมไปทานเถอะ”
“ครับ” แล้วภีมก็ออกไปทานมื้อเช้า
“เผ็ดจริงๆเลยนะตัวแค่เนี้ย มันจะร้อนอะไรยังงั้นตัวนิดเดียว
อย่างกับพริกขี้หนูปานนั้นเชีย โดนนิดเดียวจึงแสบจึงเผ็ดร้อน
แต่เผ็ดยังไงๆเราก็กิน กินจนลิ้นจะพองๆเราก็กิน
ใส่ในแกงอะไรลองได้กิน อร่อยจนลิ้นมันเอาไม่อยู่
แม่พริกขี้หนู แม่พริกขี้หนู ขอตามไปดู อยากจะรู้ว่าร้อนยังไง
แม่พริกขี้หนู ยิ่งดูยิ่งร้าย ฉันคงไม่ตายยังไงก็เสี่ยงขอชิม
เปิดตำรา อยากศึกษาเคล็ดลับดีๆ
อยากทดลองของเด็ดสักที อร่อยอย่างงี้ต้องกินให้เข็ด” ( Cr. เพลงพริกขี้หนู )
ในช่วงสายของวันเสียงเพลงที่ดังอยู่กับเสียงที่ร้องตามที่ร้องถูกบ้างไม่ถูกบ้างจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เจ้าลูกชายตัวอ้วนของผมที่ตอนนี้ทั้งร้องทั้งเล่นโยกย้าย ส่ายสะโพกตามที่ดูจากทีวีอยู่ โดยมีผมกับภีมนั่งมองอยู่แล้วยิ้มกับภามที่เห็นตรงนี้
“วันนี้พี่ภาคไม่ไปไหนเหรอครับ”ภีมถามผมขึ้นมา
“ไม่ครับ ภีมมีอะไรเหรอหรือว่าอยากไปไหน”
“ไม่ครับภีมแค่ถามดู”
“พี่ไม่ไปไหนหรอก วันนี้วันหยุดพี่จะอยู่กับลูกกับเมีย” พูดเสร็จผมหันไปหอมแก้มภีม แล้วหันไปมองภามที่เต้นอยู่อย่างมีความสุขไปกับวันหยุดธรรมดาที่ได้ใช้เวลากับครอบครัว
******** End********
ปล. พอดีเพิ่งกลับมาจากเที่ยวต่างจังหวัดมาถึงห้องก็ 2 ทุ่มกว่าแล้ว เลยเอาติดพิเศษ กับความน่ารักของครัวตัว ภ เรามาให้อ่านกันก่อนเนอะ ส่วนตอนหลักมาลงให้พรุ่งนี้น๊าา ฝากติชมด้วยนะครับ ขอบคุณครับที่ติดตาม :กอด1: :กอด1:
-
น้องภามอารมณ์ดีนะคับ
ชอบตอนพิเศษวันหยุดนี้คับ อารมณ์ครอบครัวอบอุ่นดี วันหยุดครั้งหน้าน้องภามจะพาไปเที่ยวต่างจังหวัดมั้ยคับ
รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ
-
ภูเป็นน้องแม่ ทำไมถึงไม่เรียกว่าน้าล่ะคะ?? :katai5:
-
ภูเป็นน้องแม่ ทำไมถึงไม่เรียกว่าน้าล่ะคะ?? :katai5:
คืออาภูแทนตัวเองว่ากับน้องภามมาตลอด เพราะด้วยความเคยชินว่ามีพี่ชาย เลยทำให้น้องภามเรียกตามที่อาภูแทนตัวเอง
-
:mew1: :mew1:
-
น้องภาม~ อนาคตซุปเปอร์สตาร์ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วนะคะแบบนี้.. :interest:
-
:man1:
-
น้องภาม~ อนาคตซุปเปอร์สตาร์ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วนะคะแบบนี้.. :interest:
น้องภามเป็นเด็กที่มีดนตรีในหัวใจ :กอด1:
-
รอตอนต่อไปครับ
หวังว่าทางบ้านที่ภาคจะไม่มีดราม่านะ
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.7
ตอนนี้พวกเรานั่งอยู่บนรถของบ้านพี่ภาคที่มารอรับพวกเราที่สนามบิน ตลอดการเดินทางบนเครื่องภามดูตื่นเต้นและสนุกมากเพราะภามนั่งริมหน้าต่างมองออกไปด้านนอกแล้วหันมาคุยนั่นคุยนี่ตลอดเวลา เมื่อลงจากเครื่องคนที่บ้านพี่ภาคก็มารอรับเราอยู่ที่สนามบินเรียบร้อยแล้ว
“นี่เรากำลังจะไปไหนกันเหรอฮะ” ภามถามขึ้นระหว่างนั่งรถ
“ไปหาคุณปู่ คุณย่าไงครับ” พี่ภาคตอบภาม
“ไปหาคุณปู่ คุณย่าเหรอฮะ”
“ครับ”
ผ่านไปสักพักรถที่พวกเรานั่งอยู่ก็วิ่งเข้าบ้านหลังสีขาวขนาดใหญ่หลังหนึ่ง โดยบริเวณบ้านมีสนามหญ้า และสระว่ายน้ำ เมื่อเข้ามาจอดนิ่งที่หน้าบ้านแล้วก็มีคนวิ่งมาเปิดประตูรถให้
“สวัสดีค่ะคุณภาค” คนมาเปิดประตูรถให้เอ่ยทักทายพี่ภาค
“คุณพ่อคุณแม่หล่ะ”
“คุณท่านรออยู่ห้องรับแขกแล้วค่ะ” พี่ภาคพยักหน้าให้
“อืม”
“งั้นเราเข้าไปกันเถอะ ภามครับเข้าไปให้หาคุณปู่ คุณย่ากันครับ” พี่ภาคพูดจบก็เดินจูงมือภามเข้าไปข้างใน
เมื่อเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น ก็เจอชายหญิงสูงวัยที่ดูร่างกายยังแข็งแรงนั่งอยู่คู่กันที่โซฟา ซึ่งด้านซ้ายมือของท่านมีชายหนุ่มร่างสูงที่มีหน้าตาคล้ายกับพี่ภาคนั่งอยู่ที่โซฟาเดี่ยว แล้วพี่ภาคก็พาผมกับภามไปนั่งโซฟาทางด้านขวามือของผู้ใหญ่ทั้งสอง
“สวัสดีครับพ่อแม่” พี่ภาคยกมือสวัสดีท่านทั้งสอง
“พ่อแม่ ครับนี่ภีมกับภามครับ”
พี่ภาคแนะนำผมกับภามให้ท่านทั้งสองรู้จัก เพราะถึงแม้จะเคยคุยกันบ้างทางโทรศัพท์ แต่เรายังไม่เคยเจอหน้ากันเลย
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองและชายหนุ่มร่างสูงที่นั่งฝั่งตรงข้าม
“ภามครับสวัสดีคุณปู่ คุณย่า และคุณลุงสิครับ” พี่ภาคบอกกับภาม
“สวัสดีฮะคุณปู่ คุณย่า คุณลุง” ภามยกมือไหว้
“สวัสดีจ๊ะ ไหนมาให้ย่ากอดหน่อยสิ” คุณแม่ของพี่ภาคเรียกภามเข้าไปหา
“ไปหาคุณย่าสิครับ” ผมบอกและพยักหน้าให้ภาม
แล้วภามก็เดินไปหาคุณแม่ของพี่ภาค ไปถึงท่านก็กอดภามพร้อมกับหอมแก้ม
“หน้าตาหน้ารักน่าชังจริงๆ น่ารักกว่าในรูปอีกนะ” คุณแม่พี่ภาคพูดขึ้นหลังจากที่หอมแก้มภามเสร็จ
“ไหนมาให้ปู่กอดด้วยสิ จะให้กอดย่ากอดคนเดียวได้ไง”
เมื่อคุณย่าย่าได้กอดได้หอมแก้มหลานคุณพ่อพี่ภาคเลยพูดขึ้นบ้าง ภามก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้วเดินไปหาท่านให้ท่านกอดและหอมแก้ม
“น่ารักจริงๆหลานปู่” ท่านพูดอย่างยิ้มๆโดยข้างๆมีคุณย่านั่งยิ้มอยู่ด้วย
“พ่อกับแม่นี่ท่าจะหลงหลานเอามากนะ เพิ่งเจอกันเมื่อกี้ก็ยิ้มไม่หุบวะแล้ว”พี่ชายของพี่ภาคพูดแซวพ่อแม่
“แน่นอนสิย๊ะตาพอล หลานฉันน่ารักซะขนาดนี้” แล้วคุณแม่ของพี่ภาคก็หันไปตอบกลับ
หลังจากนั้นท่านก็ถามไถ่ถึงเรื่องที่ผ่านมา ของทั้งผมและภาม
“พ่อกับแม่ต้องขอโทษด้วยนะที่ผ่านมา ที่พวกเราไม่รู้เลยไม่ได้รับผิดชอบอะไรเลย” พ่อของพี่ภาคก็พูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เป็นเพราะผมที่ไม่ได้บอกพี่ภาค”
“ถึงยังไงก็ต้องขอโทษจ๊ะ เพราะที่เราทำไปแบบนั้นก็เพราะหวังดีกับตาภาค” คุณแม่พี่ภาคพูดขึ้นมาบ้าง
“ครับ”
“แล้วหลังจากนี้ภีมกับภามจะย้ายมาอยู่ด้วยกันกับภาคที่นี่ใช่ไหมจ๊ะ” คุณแม่ของพี่ภาคถามขึ้น
“เรื่องนี้ผมกับภีมยังไม่ได้พูดคุยกันเลยครับ แต่ผมอยากจะใช้เวลาอยู่กับภามให้มากกว่านี้ก่อน” พี่ภาคตอบคุณแม่
“อืม คุณก็เรื่องนี้ปล่อยให้ลูกๆเขาคุยกันเองเถอะ” คุณพ่อพี่ภาคหันไปคุยกับคุณแม่
“ก็น้องอยากอยู่กับหลานนิค่ะคุณพี่ก็”
“เอาเถอะ เอาเถอะ แต่ผมว่าตอนนี้เราไปทานมื้อเที่ยงกันดีกว่านี้ก็เลยเที่ยงแล้วภามคงจะหิวแล้วหล่ะ” คุณพ่อพูดขึ้น
“จริงสิ น้องลืมไปเลย งั้นเราไปทานกันเลยดีกว่า”
“ครับ”
“เดี๋ยวครับ” อยู่ๆพี่พอลก็พูดขึ้น
“อะไรอีกหละตาพอลนิ” คุรแม่หันไปถามพี่พอล
“ก็คุณพ่อคุณแม่ได้หอมได้หอมหลานแล้ว แต่ผมยังไม่ได้เลยนะ” พี่พอลพูดงอนๆ
“เออะ ภามครับไปให้ลุงเขากอดหน่อยไป แบบนี้แหละแก่แล้วขี้น้อยใจ” ฮ่าๆๆๆคุณแม่พูดว่าพี่พอล ผมว่าบ้านพี่ภาคนี้พ่อแม่ลูกเขาเป็นกันเองดี ดูแล้วมีความสุขมาก
“ได้ฮะ” ภามพูดแล้วยิ้มจากนั้นก็เดินไปให้คุณลุงกอดหอมจนพอใจ
“ที่นี้ก็ไปกินข้าวได้แล้วนะตาพอล” คุณแม่หันไปถามพี่พอล
“ได้แล้วครับ หลานผมนี่น่ารักจริงๆแก้มก็นุ่มแถมมีกลิ่นหอมอีกด้วย” พี่พอลพูดขึ้นแล้วยิ้ม
“เป็นเอามากนะเนี่ย เมื่อกี้เพิ่งว่าฉันหลงหลานอยู่เลยแต่ดูมันตอนนี้สิ” คุณแม่ว่าพี่พอล
หลังจากนั้นพวกเราก็พากันไปทานอาหารที่ห้องอาหาร ระหว่างรับประทานอาหารมีก็มีการพูดคุยกันอย่างมีความสุข แต่คนที่มีความสุขที่สุดก็ยังจะเป็นภาม เพราะมีแต่คนรุมล้อมกันเอาใจ เห็นแบบนั้นผมก็หันไปยิ้มกับพี่ภาคที่ภามเป็นที่รักของทุกคน
“ผมขอพาภามไปนอนก่อนนะนะครับ ดูท่าจะง่วงแล้ว เพราะเมื่อเช้าก็ตื่นแต่เช้า” พี่ภาคพูดขึ้นหลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จ
“ไปสิ พาลูกไปนอนไปเดินทางกันมาเหนื่อยๆ” คุณพ่อพูดอนุญาต
พี่ภาคพาผมกับภามขึ้นมายังห้องนอนของพี่ภาคเพื่อที่จะให้ภามได้นอน เพราะท่าทางของภามตอนนี้คงง่วงนอนมากแน่ๆโดยมีพี่ภาคอุ้มขึ้นมา เมื่อมาถึงพี่ภาคก็วางภามลงบนที่นอนไม่นานแล้วหมูน้อยของผมก็หลับ ผมจึงเดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา เดินออกจากห้องก็รู้สึกว่ามีคนมากอดจากด้านหลังแล้วเอาคางเกยไหล่ผมไว้จะเป็นใครที่ไหนถ้าไม่ใช่พี่ภาค
“มีอะไรหรือเปล่าครับ แล้วพี่ภาคมากอดภีมทำไมเนี่ย”
“พี่มีความสุขมากเลยภีมที่เราได้อยู่กันแบบนี้ และครอบครัวเราสองคนยอมรับเรื่องของเรา” พี่ภาคพูดเสร็จหอมแก้มผม
“ครับ ผมก็มีความสุขเหมือน”
“แต่พี่ว่าเพราะความน่ารักของภามที่ทำให้ทุกคนหลงรักกันขนาดนี้”
พี่ภาคพูดจบเราก็หันไปมองภามที่นอนหลับอยู่แล้วยิ้มออกมา
“ภีมพี่สัญญานะว่าจะดูและภีมกับลูกให้ดีที่สุด” แล้วพี่ภาคก็กอดผมแน่นขึ้น
“ขอบคุณนะครับพี่ภาค” ผมพูดพร้อมกับเอามือไปจับมือพี่ภาคที่กอดผมเอาไว้
“พี่รักภีมกับลูกมากนะครับ” พูดเสร็จก้หอมแก้มอีกแล้ว
“ภีมก็รักพี่ภาคกับภามมากเหมือนกันครับ”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. เมื่อวานได้ลงให้แค่ตอนพิเศษ เพราะเพิ่งกลับจากไปเที่ยว วันนี้เลยรีบมาลงตอนหลักให้ และมันก็ไม่มีมาม่าเหมือนเดิมหวังว่าทุกคนคงจะชอบนะ แล้วตอนหลังก็ให้พี่ภาคกับภีมเขาสวีทหวานกันนิดนึงเนอะ ช่วยกันติชมได้นะครับ ขอบคุณที่ติดตามกัน
-
:mew1: หวานจังเลย
-
พี่พอลน่ารักจังค่ะ ^^ ตอนแรกเราก็คิดอยู่ว่า ถ้าพี่พอลยังไม่หายงอน เราจะส่งอาภูของน้องภามมาตามง้อแล้วนะคะเนี่ย :haun5:
-
หวานมากกกกก :mew1:
-
พี่พอลน่ารักจังค่ะ ^^ ตอนแรกเราก็คิดอยู่ว่า ถ้าพี่พอลยังไม่หายงอน เราจะส่งอาภูของน้องภามมาตามง้อแล้วนะคะเนี่ย :haun5:
คิดเหมือนน้องภามเลยฮะ น้องภามว่าจะส่งอาภูมาบรรณาการให้ลุงพอลดีกว่า(เหรอ?) ฮ่าๆๆๆ
-
ครอบครัวที่เข้าใจกันแบบนี้ทำให้คนอ่านมีความสุขไปด้วยนะคับ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ
-
o13
-
ครอบครัวที่เข้าใจกันแบบนี้ทำให้คนอ่านมีความสุขไปด้วยนะคับ รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ
เพราะน้องภามที่เป็นที่รักของทุกคนเป้นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ :mew1:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.8 (สปอยล์)
“มีอะไรหรือเปล่าภีม” ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรพี่ภาคก็เดินเข้ามา
“เปล่าไม่อะไรครับพี่ภาค” ผมตอบพี่ภาค แล้วพี่ภาคหันไปมองผู้ชายคนนั้น
“คุณมีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่ภาคหันไปถามคนนั้นแต่ตานี่จ้องผู้ชายคนนั้นเขม็งเลย
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวพาลูกกับเมียผมกลับก่อนนะครับ” พูดจบพี่ภาคก็ก้มลงไปอุ้มพาภามถือตุ๊กตาลิงอยู่แล้วจูงมือผมเดินออกมา
ปล. ฮ่าๆๆๆ เอาตอนหน้ามาสปอยล์ให้อ่านกันเล่นๆเนอะ ช่วยกันติชมด้วยน๊า แล้วเจอกันจ้าา :hao3:
-
สงสัยว่าจะมีหนุ่มๆ เข้ามาจีบภีมแน่เลยนะคะ พี่ภาคถึงได้แสดงความเป็นเจ้าของเสียออกนอกหน้าขนาดนั้น.. :laugh:
-
เอาแบบเต็มตอนมาสังเวยแด่ข้า :hao7:
-
เอาแบบเต็มตอนมาสังเวยแด่ข้า :hao7:
ปล่อยให้รอ ร้อ รอ กันไปก่อน ฮ่าาาา เดี๋ยวจะมาลงให้นะฮะ :hao3: :hao3:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.8
ตอนนี้ผมมาพักอยู่บ้านพี่ภาคได้สองวันแล้ว เพราะการมาบ้านพี่ภาคครั้งนี้นอกจากมาพบพ่อแม่พี่ภาคแล้วอีกอย่างคือการพาภามมาเที่ยวด้วย เพราะภามไม่เคยได้ไปเที่ยวที่ไหนนอกจากผมพาไปห้างสรรพสินค้าบ้างในวันหยุด วันนี้พี่ภาคจะพาภามไปเที่ยว เนื่องจากสองวันที่ผ่านมาที่เป็นวันหยุดคุณปู่ คุณย่ารวมคุณลุงที่ดูแล้วจะรักจะหลงหลานตัวน้อยเอามากๆ ไม่ออกไปไหนเพราะจะเล่นกับหลานบ้าน
“วันนี้ภามอยากไปเที่ยวที่ไหนครับเดี๋ยวพ่อพาไป” พี่ภาคถามภามหลังจากที่เราทานมื้อเช้ากันเรียบร้อยแล้ว
“จริงเหรอฮะ” ภามพูดอย่างดีใจแล้วเดินไปกอดขาพี่ภาค
“จริงสิครับ อยากไปไหนครับ” พี่ภาคก้มลงไปอุ้มภามขึ้นมา
“ภามอยากไปดูสัตว์ที่สวยสัตว์ฮะ” ภามพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปกอดคอพี่ภาคแบบอ้อนๆ เพราะเจ้าหมูรู้แล้วว่าต้องทำยังให้พ่อตัวเองจะยอมตามใจ เพิ่งที่ผ่านมาผมก็เห็นพี่ภาคตามใจภามตลอด ไม่เคยเห็นจะขัดใจกันเลย จนผมกลัวว่าภามอาจจะเอาแต่ใจได้
“ได้ครับ” พูดจบพี่ภาคก้มหอมแก้มภาม นั่นไงผมบอกแล้วพ่อลูกคู่นี้ไม่เคยขัดใจกัน
“เย้ๆๆๆ ภามรักพ่อภาคที่สุดเลย” แล้วหอมแก้มพี่ภาค
“แล้วภามไม่รักแม่แล้วเหรอครับ” ผมพูดพร้อมทำหน้าเศร้าๆ
“ภามก็รักคุณแม่ที่สุดเลยฮะ” พูดเสร็จแล้วให้พี่ภาคอุ้มมาหอมแก้มผม ผมเลยหอมแก้มกลับ
หลังนั้นก็พากันขึ้นรถโดยพี่ภาคเป็นคนขับ ผมนั่งด้านข้างและมีภามนั่งอยู่บนตักแล้วโยกตัวไปตามเสียงเพลงที่พอขึ้นรถเสร็จก็บอกให้พี่ภาคเปิดเพลงให้ ภามชอบฟังเพลงมากไม่ว่าจะเป็นแนวไหนเจ้าหมูฟังได้หมดขอให้เป็นเพลงเถอะ แล้วยิ่งเพลงไหนที่ชอบเจ้าหมูก็จะออกลีลาตามเสียงเพลงทันที ตอนนี้เรากำลังมุ่งหน้าไปสวนสัตว์ดุสิต หรือเขาดิน โชคดีที่วันนี้เป็นวันทำงานแล้วเราออกกันมาในช่วงสายๆทำให้รถไม่ค่อยติดเลยทำให้ขับรถไม่นานเท่าไหร่เราก้ถึงสวนสัตว์กัน
“ภามครับใส่หมวกด้วยลูกเดี๋ยวร้อน” ผมหยิบหมวกใส่ให้ภาม
“ฮะ”
“เดี๋ยวรอพ่อตรงนี้นะครับพ่อไปซื้อตั๋วก่อน” แล้วพี่ภาคเดินไปซื้อตั๋ว เสร็จแล้วเราก็พากันเข้าสวนสัตว์พอเข้ามาถึงเจ้าหมูดูตื่นเต้นไม่น้อยที่เห็นสัตว์มากมาย โดยมีผมกับพี่ภาคเดินจูงมืออยู่ เลยเป็นที่สนใจของคนรอบข้างที่มีผู้ชายสองคนเดินจูงมือเด็กน้อย
“พ่อภาคฮะภามอยากดูยีราฟ อยากดูเสือฮะ”
“ได้ครับเดี๋ยวพ่อพาไปดูครับ” พวกเราก็เดินดูสัตว์ต่างๆ ที่ภามอยากดูกัน
“ภามเหนื่อยยังลูก” ผมถามภามหลังจากเราเดินดูสัตว์กันมาสักพักแล้ว
“ยังไม่เหนื่อยฮะ แต่ภามหิวน้ำ”
“งั้นเราไปหาที่นั่งพักกันก่อนดีกว่านะ แล้วเดี๋ยวพ่อไปซื้อน้ำให้” แล้วพี่ภาคก็พาเราเดินไปหาที่นั่งพัก
“พ่อไปซื้อน้ำให้นะครับ ภีมจะเอาน้ำอะไรไหม” พี่ภาคหันมาถามผม
“ไม่ครับ เอาน้ำเปล่าก็พอ” แล้วพี่ภาคก็เดินออกไปซื้อน้ำ
ไม่นานพี่ภาคก็เดินกลับมาจากซื้อน้ำ เปิดขวดใส่หลอดแล้วป้อนให้ภามดื่ม แล้วส่งอีกขวดให้กับผม
“ขอบคุณครับ”ผมบอกขอบคุณพี่ภาค
“พี่ภาคเดี๋ยวภีมไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ”
“ครับ”
“ภามไปเข้าห้องน้ำกับแม่ไหมครับ” ผมหันไปถามภาม
“ไม่ไปฮะ”
“งั้นอยู่กับคุณพ่อก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่มา” แล้วผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จก็เดินออกมาแต่มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาชนเข้ากับผมที่หน้าห้องน้ำ
“ขอโทษครับ” ผู้ชายคนนั้นพูด
“ไม่เป็นไรครับ”
“เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”
“ไม่ครับ”
“ผมขอโทษอีกครั้งนะครับ”
“ครับ ไม่เป็นไรครับ ขอตัวก่อนนะครับ” แล้วผมก็เดินออกมา
“มีอะไรหรอเปล่าภีมทำไมไปนานหล่ะ” พี่ภาคถามทันทีที่ผมเดินกลับมาถึง
“อุบัติเหตุนิดหน่อยครับ”
“แล้วภีมเป็นอะไรตรงไหนหรือเปล่า” พี่ภามถามผมด้วยสีหน้าตกใจ
“ภีมไม่เป็นไรพี่ภาค”
“แน่ใจนะภีม”
“ครับ เราไปเดินดูสัตว์กันต่อดีกว่า ไปครับภาม” ผมยื่นมือไปจูงภามเดินต่อ
“ภามครับมีโลมาด้วยภามยากดูไหมครับ”ผมถามภามเมื่อเดินมาเจออาคารที่มีการแสดงของโลมา
“ดูฮะ ดูฮะ”
“งั้นเราเข้าไปดูกันครับ” แล้วเราก็เดินเข้าไปดูการแสดงโลมา
หลังจากดูการแสดงของโลมาเสร็จเดินกันต่ออีกสักพักก็ตัดสินใจกลับบ้านกันแต่ภามอยากได้ตุ๊กตาสัตว์ต่างๆที่เขาขายอยู่
“ภามอยากได้ตัวไหนครับ” ผมถามภามที่ตอนนี้กำลังอยู่ดูตุ๊กตาอยู่
“งั้นภามเอาตัวนั้นฮะ” แล้วชี้ไปลิงสีน้ำตาล แล้วพี่ภาคเดินไปหยิบแล้วนำไปจ่ายเงินโดยผมกับภามยืนรออยู่ด้านหน้า
“เจอกันอีกแล้วนะครับ” ผมหันไปมองแล้วก็เจอกับผู้ชายที่เดินชนผมที่หน้าห้องน้ำ
“ครับ”
“พาหลานมาเที่ยวเหรอครับ” นี่เขาคงคิดว่าภามเป็นหลานของผม
“เปล่าครับนี่ลูกชายผม”
“นี่ใครเหรอฮะคุณแม่ฮะ” ภามถามขึ้นอย่างสงสัย
“แม่?” พูดด้วยสีหน้าแปลกใจ
“มีอะไรหรือเปล่าภีม” ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรพี่ภาคก็เดินเข้ามา
“เปล่าไม่อะไรครับพี่ภาค” ผมตอบพี่ภาค แล้วพี่ภาคหันไปมองผู้ชายคนนั้น
“คุณมีอะไรหรือเปล่าครับ” พี่ภาคหันไปถามคนนั้นแต่ตานี่จ้องผู้ชายคนนั้นเขม็งเลย
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวพาลูกกับเมียผมกลับก่อนนะครับ” พูดจบพี่ภาคก็ก้มลงไปอุ้มพาภามถือตุ๊กตาลิงอยู่แล้วจูงมือผมเดินออกมา
“ทำไมพี่ภาคพูดไปแบบนั้นหล่ะครับ” ผมถามพี่ภาคหลังจากที่เดินออกมาแล้ว
“ก็มันจะจีบเมียพี่นิ ใครจะไปยอม” พี่ภาคพูดด้วยห้วน
“มันไม่มีอะไรสักหน่อย พี่ภาคก็” พี่ภาคนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลย ไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหนเรื่องหึงเนี่ย
“ไม่มีอะไรหรือว่าภีมไม่รู้ พี่เห็นมันมองภีมมานานแล้ว”
“เขาเป็นคนที่เดินชนภีมที่หน้าห้องน้ำ เลยเข้ามาทัก”ผมบอกพี่ภาคที่ตอนนี้ทำหน้างอนๆๆ
“เออะ แผนของมันน่ะสิ”
“ครับๆๆ เรากลับบ้านกันเถอะ” ผมตัดบทพูด
ตอนนี้พวกเราอยู่บนรถที่กำลังติดไฟแดงอยู่ เนื่องจากเป็นช่วงเลิกงานพอดีเลยทำให้รถติดพอสมควร ซึ่งตอนนี้ภามก็นอนหลับอยู่บนตัก กอดตุ๊กตาที่เพิ่งซื้อมา
“ภีม” พี่ภาคหันมาเรียกผมระหว่างรถติด
“ครับ” ผมหันไปมองพี่ภาค
“พี่ขอโทษนะเรื่องที่พี่หึงภีมที่สวนสัตว์” พี่ภาคพูดพร้อมกับเอามือมาจับมือผม
“ครับ ภีมก็ไม่ได้เป็นไรภีมชินแล้วหล่ะตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ฮ่าๆๆๆ” แล้วผมก็หัวเราะออกมา
เพราะพี่ภาคเป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว แต่พี่ภาคก็ไม่เคยโกรธโดยไร้เหตุผล หรือหึงจนไม่ยอมฟังอะไรเลย
“นี่แน่ะ ว่าพี่เหรอ” พี่ภาคปล่อยมือที่จับมือผมอยู่แล้วมาบีบจมูกผม
มาถึงบ้านเจ้าหมูก็ตื่นพอดีเพราะว่ารถติดนานเหมือนกัน เมื่อมาถึงปรากฏว่าคุณพ่อคุณแม่พี่ภาคกลับมาจากทำงานแล้ว เลยเดินเข้าไปหาท่านที่ห้องรับแขกโดยภามเดินนำเข้าไป
“ภามกลับมาแล้วฮะคุณปู่คุณย่า” เจ้าหมูน้อยพูดจบก็เดินเข้าไปหาคุณปู่คุณย่าที่นั่งอยู่ที่โซฟา
“ไปเที่ยวมาสนุกไหมครับ” คุณแม่พี่ภาคถามแล้วอุ้มภามขึ้นไปนั่งบนตัก ผมกับพี่ภาคเดินไปนั่งที่โซฟาข้าง
“สนุกมากเลยฮะ” แล้วภามก็เล่าเรื่องที่ไปเที่ยววันนี้ให้คุณปู่คุณย่าฟัง ซึ่งท่านทั้งสองก็นั่งฟังภามเล่าไปแล้วยิ้มไปกับครวามน่ารักของภาม
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. มาลงให้แล้วเน้อ ตอนนี้พี่ภาคมีพายุหึงด้วย แต่ไม่มีความเสียหายนะ ขอบุณที่ติดตาม และช่วยกันติชมครับ แล้วเจอกันตอนหน้า
-
มาแล้ว น้องภามมาแล้ว
น่ารักจุง
แล้วมาอัพอีกไวไวนะคะ
-
พี่ภาคกับภีมไม่สนใจจะมีน้องให้น้องภามอีกสักคนสองคนเหรอคะ ^^ น่าสงสารคุณปู่..ท่านคงอยากให้หลานนั่งตักของตัวเองบ้างนะคะน่ะ แต่ว่าขัดใจคุณย่าไม่ได้~ :laugh:
-
:o8: พี่ภาคยิ่งหึงยิ่งน่ารักค่ะ มีสเน่ห์
ผู้ชายคนนั้นคงอึ้งนะ ลูกเมียน่ะ ชัดไหม
-
:mew1: :mew1:
-
อ่านแล้วยิ้มไปกับครอบครัวอบอุ่นแบบนี้จริงๆ
-
คุณแม่เสน่ห์แรงงงงงงงง
แบบนี้ต้องเสี้ยมน้องภามดีๆนะพี่ภาค
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
พี่ภาคกับภีมไม่สนใจจะมีน้องให้น้องภามอีกสักคนสองคนเหรอคะ ^^ น่าสงสารคุณปู่..ท่านคงอยากให้หลานนั่งตักของตัวเองบ้างนะคะน่ะ แต่ว่าขัดใจคุณย่าไม่ได้~ :laugh:
ถึงอะไรๆจะเข้าที่เข้าทางแล้ว แต่ให้พี่ภาคกับภีมเขาตัดสินใจเรื่องลงหลักปักแหล่งก่อนดีกว่าเนอะ แล้วค่อยเริ่มทำน้องให้ภามฮ่าๆๆๆๆ :katai3:
-
ครอบครัวตัว ภ น่ารักอะ
-
หลงครอบครัวตัว ภ มากมาย > w <
-
น่ารักมากเลย
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.9
Part ภาค
ผมพาภีมกับภามมาอยู่กรุงเทพฯได้เกือบอาทิตย์พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับกระบี่กัน ส่วนเรื่องที่อยู่ผมกับภีมได้ปรึกษากันเรียบร้อยแล้วว่าเราจะย้ายมาอยู่ด้วยกันที่กกรุงเทพฯเพราะมันสะดวกในการทำงานของผม และการเรียนของภามด้วยเพราะในปีหน้าเจ้าลูกชายของผมจะเข้าโรงเรียนแล้ว ซึ่งภีมก็ไม่มีปัญหาอะไรในตอนแรกผมก็กลัวว่าจะกระทบการงานของภีมเพราะตอนนี้ภีมบริหารรีสอร์ทของที่บ้านอยู่ แต่ภีมบอกว่าไม่เป็นไรเพราะอีกไม่กี่เดือนภูน้องชายของภีมจะเรียนจบแล้วโดยภูสามารถจัดการเรื่องการบริหารต่อได้ เราเลยตกลงว่ากลับกระบี่รอบนี้เราจะไปอยู่ที่นั่นประมาณสองถึงสามสัปดาห์แล้วเราก็ย้ายกันมาอยู่ที่นี่เลย และหลายวันที่ผ่านมาที่พักอยู่ที่นี่ผมก็ถือโอกาสพาภามไปเที่ยวด้วยทั้ง สวนสัตว์ สวนน้ำ ห้างสรรพสินค้าบ้างดูแล้วเจ้าลุกชายผมจะสนุกและมีความสุขมาก เพราะว่าเวลากลับถึงบ้านภามจะมาเล่าเรื่องที่ตัวเองไปเที่ยวมาให้คุณปู่ คุณย่า และคุณลุงฟัง ไม่ต้องถามเลยว่าทั้งสามจะรักจะหลงภามมากขนาดไหนสังเกตุได้จากหลังเลิกงานแล้วถ้าไม่มีงานที่ไหนต่อก็จะกลับบ้านทันที เพื่อมาเล่นกับหลานต่างคนต่างเอาใจเจ้าหลานชายกันยกใหญ่นั่นทำให้ภามชอบมากที่มีคนมาเอาใจ
ผมกำลังเดินไปยังห้องรับแขกเพราะเมื่อครู่เด็กที่บ้านไปตามผมว่ามีคนมาขอพบ พอเดินเข้ามาถึงในห้องก็เจอผู้ชายร่างสูง พอๆกับผมนั่งอยู่ที่โซฟา
“หวัดดีวะ กูก็นึกว่าใครมึงเองเหรอไอ้โจ้” ผมทักคนที่นั่งอยู่
“เออ หวัดดีไอ้ภาค”
“ไปไงมาไง หรือว่ามีธุระอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าหรอกก็ตั้งแต่มึงกลับมากูยังไม่ได้เจอมึงเลย”
“อืม กูยุ่งๆอยู่นะ”
“กูก็ยุ่งเหมือนกัน เนี่ยเพิ่งกลับจากอังกฤษวันนี้ว่างเลยเข้ามาหามึง” ถึงว่ามันไม่โทรหาผมเลย ผมก็มัวแต่จัดการเรื่องภีมกับลูกอยู่
“อืม”
“แล้วมึงยังไม่เริ่มทำงานเหรอว่ะ เห็นกลับมาตั้งนานแล้ว”
“ยัง เริ่มทำเดือนหน้าน่ะ”
“แล้วช่วงนี้มึงทำไรอยู่”
“ไม่ได้ทำไร แต่พรุ่งนี้จะลงไปกระบี่”
“ไปกระบี่ ไปทำไมหรือว่า” แต่ก่อนที่มันจะพูดต่อก็มีเสียงเรียกผมดังขึ้น
“พ่อภาคฮะ” เสียงภามเรียกผมพร้อมกับเจ้าตัววิ่งเข้ามาหา
“ครับ” แล้วผมก้มอุ้มภามขึ้นมานั่งบนตัก
“ภามครับสวัสดีลุงโจ้ก่อนครับ”
“สวัสดีฮะลุงโจ้” ภามยกมือไหว้ไอ้โจ้ที่ตอนนี้นั่งหน้าเหวออยู่
“ลุงเลยเหรอว่ะ เรียกอาก็พอ แล้วนี่คือ”ไอ้โจ้มันว่าผมที่สอนให้ภามเรียกมันว่าลุงแล้วมันมองภามสลับกับผมอย่างสงสัย
“ภามลูกชายกู”
“ลูกชายมึง” ไอ้โจ้พูดขึ้นเสียงดังอย่างตกใจ จนภามสะดุ้ง
“เสียงดังทำไมว่ะลูกกูตกใจ”
“อาขอโทษครับ” แล้วมันหันไปก็โทษภาม
“ไม่เป็นไรฮะ” ภามพูดพร้อมกับยิ้มให้มัน
“แล้วมึงมีลูกได้ยังไง มีเมื่อไหร่ ทำไมอยู่ไม่รู้ แต่กูคุ้นๆหน้าลูกมึงมาก” มันบอกว่าคุ้นหน้าภาม จะไม่คุ้นได้ยังไงในเมื่อมันเจอภามก่อนผมอีก
“จะไม่คุ้นได้ไงมึงเคยเจอภามแล้ว”
“ที่ไหน” มันทำหน้าสงสัย
“มาอยู่นี่เองแม่ตามหาตั้งนาน” เสียงดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของภีมสงสัยตามหาภาม
“คุณแม่ฮะ” ภามหันไปยิ้มให้ภีมแบบอ้อนๆกลัวแม่ดุ เพราะหนีแม่มาแน่เลย
“แม่บอกให้อยู่ที่ห้องนั่งเล่นใช่ไหมหมูอ้วน แม่ไปเข้าห้องน้ำแปปเดียวออกมาหาย” ภีมดุภามแบบไม่จริงจัง
“ก็ภามอยากมาหาพ่อภาคนี่ฮะ” อ้อนเก่งจริงๆลูกชายผม แล้วภีมก็ยิ้มให้
“ภีม” ไอ้โจ้เรียกภีมด้วยความตกใจ
“พี่โจ้สวัสดีครับ” ภีมหันไปตามเสียงเรียกเมื่อเห็นว่าเป็นไอ้โจ้ก็สวัสดีครับ
“ภีมมาอยู่นี้ได้ไง แล้วเรื่องลูกชายมึงมันยังไงว่ะไอ้ภาค”
“กูบอกมึงแล้วว่ามึงเคยเจอภามแล้วที่กระบี่ไง”ผมพูดจบไอ้โจ้หันมองภามแล้วหันไปมองภีม
“ลูกของภีม?”
“ใช่ เด็กคนนั้นก็ภามเนี่ยแหละ”
“แล้วทำไมภามเรียกมึงว่าพ่อหล่ะ แล้วถ้าฟังไม่ผิดภามเรื่องภีมว่าแม่ใช่ไหม”
“อืม ภามเป็นลูกของกูกับภีม”
“หมายความว่าไงว่ะ” ไอ้โจ้พูดพร้อมกับเอามือเกาหัว ฮ่าๆๆๆ สงสัยจะงงจริงๆ
“คิก คิก” เสียงภามหัวเราะ
“ภามหัวเราะอะไรลูก” ผมหันไปถามภามที่อยู่ๆก็หัวเราะขึ้น
“ภามหัวเราะคุณอาฮะ คุณอาตลก คิก คิก” ฮ่าๆๆๆ สงสัยภามคงตลกที่ไอ้โจ้มันทำหน้างงแล้วเกาหัว
“หึหึ”
“เอ้าไอ้สองคนพ่อลูกนี่หัวเราะอยู่ได้อธิบายกูมาสิว่ะ”
“ก็หลังจากที่มึงโทรไปบอกกูว่าเจอภีมกับเด็กคนหนึ่งที่กระบี่ กูก็เลยส่งคนตามสืบตอนแรกแค่อยากรู้ว่าภีมแต่งงานและมีลูกกับใคร แต่กูกลับเจอเรื่องเซอร์ไพรเอง ว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของภีมโดยเกิดจากการตั้งครรภ์ของภีมเอง”
“ตั้งครรภ์? ท้องอ่ะนะ ภีมท้อง ท้องได้ไงว่ะภีมเป็นผู้ชายนะ” ไอ้โจ้ทำสีหน้าเหลือเชื่อ
“ตอนแรกที่ภีมรู้ภีมก็ตกใจเหมือนกันพี่โจ้ แต่หมอบอกว่าภีมมีมดลูกตั้งแต่กำเนิดซึ่งภีมก็ไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน” ภีมอธิบายให้ไอ้โจ้ฟัง
“ไม่น่าเชื่อ”
“เชื่อไม่เชื่อ นี่ไงหลักฐานนั่งอยู่บนตักกูเนี่ย” ผมบอกแล้วมองภาม
“เออว่ะ ออกมาน่ารักซะด้วยลูกมึงอ่ะ”
“แน่นอนอยู่แล้วดูพ่อมันก่อน” ฮ่าๆๆๆ แบบนี้ต้องอวยตัวเองเข้าไว้ครับ
“เหอะ ไอ้คนหลงตัวเอง”
“แล้วหลังจากที่กูได้ข้อมูลจากคนที่กูให้ไปสืบมา กูก็เลยลงไปกระบี่จนรู้ความจริงนี่แหละ”
“เออ กูยินดีด้วย”
“ขอบใจ”
“แล้วมึงจะลงไปทำไมกระบี่อีก หรือมึงจะย้ายไปอยู่ที่นั่น”
“ไม่ใช่ ลงไปเตรียมตัวนะหลังจากนั้นภีมกับภามจะย้ายมาอยู่ที่นี่”
“อ่อ” ไอ้โจ้มันพยักหน้าเข้าใจ
หลังจากนั้นเราพูดคุยกันสักพักก็มีเสียงรถเข้ามา สงสัยจะเป็นพี่พอลกลับมาจากทำงานแล้วเพราะนี่ก็เย็นมากแล้ว
“ภามครับ ภามหลานรักของลุง” เสียงเรียกลูกชายผมมาก่อนที่ตัวจะมาอีก
“ภามอยู่นี่ฮะลุงพอล” ภามก็ส่งเสียงตอบกลับไป หลังจากที่ผมพาภามมาที่บ้านทุกวันหลังเลิกงานถ้าไม่มีงานด่วน หรือต้องไปงานเลี้ยงที่ไหนพ่อ แม่ และพี่พอลจะกลับบ้านเลยแล้วก็มาเล่นกับเจ้าลูกชายผม เห่อหลานกันน่าดู
“อยู่นี่เอง” ไม่นานพี่พอลก็เดินเข้ามา
“สวัสดีครับพี่พอล” ไอ้โจ้มายกมือไหว้ทักทายพี่พอล
“เออ หวัดดีมาหาไอ้ภาคเหรอ”
“ใช่พี่ แต่ไม่คิดว่าจะมีเซอร์ไพร”
“แล้วเป็นไงหลานกูน่ารักมากใช่ไหม”
“มากเลยพี่ เห็นแล้วอยากมีลูกบ้าง”
“อยากมีก็หาเมียสิว่ะ”
“พูดเหมือนหาง่ายนะพี่”
“เออ ขอให้เจอเร็วๆนะ ภามครับวันนี้ลุงซื้อของเล่นมาให้ด้วยอยากได้ไหม” พี่พอลพูดครับไปโจ้เสร็จ ก็หันมาพูดกับภาม
“อยากได้ฮะ ไหนฮะ” แล้วภามก็ลงจากตักผมเดินไปหาพี่พอล เพราะพี่พอลเขากำลังทำคะแนนแข่งกับแม่ผมว่าหลานจะรักใครมากกว่ากัน แม่ลูกคู่นี้เขาก็เป็นแบบนี้แหละ ชอบทำอะไรเป็นเด็กๆ(นั่นแม่กับพี่ชายแกนะพี่ภาค)
“นี่ไงครับ แต่ก่อนจะให้ภามต้องหอมแก้มลุงก่อน”
“ขอบคุณฮะ” พูดเสร็จก็หอมแก้มพี่พอล แล้วให้พี่พอลหอมแก้มกลับ
“ท่าทางจะหลงหลานเอามากนะพี่เนี่ย” ไอ้โจ้มันพูดขึ้น
“แน่นอนก็หลานกูน่ารัก เออเดี๋ยวอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันสิ” พี่พอลก็ชวนไอ้โจ้ทานมื้อเย็น
“ได้เลยพี่”
“แล้วพ่อกับแม่ละครับพี่พอล” ภีมถามเพราะยังไม่เห็นพ่อกับแม่กลับมา
“พ่อกับแม่ไปงานเลี้ยงนะภีม”
“อ่อครับ
“งั้นไปทานข้าวกันเลยดีกว่า ไปครับภาม” พูดเสร็จพี่พอลก็เดินจูงมือภามไปห้องอาหาร แล้วหลังจากทานข้าวเสร็จไอ้โจ้ก็ขอตัวกลับบ้าน
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. ช่วงนี้ว่างมากเลยมาลงให้บ่อยๆนะครับ ตอนนี้พี่โจ้เพื่อนพี่ภาคมาสร้างสีสันกัน เพราะพี่โจ้เป็นคนที่ทำให้พี่ภาคได้เจอเมียกับลูกเนอะ แล้วเจอกันตอนหน้าครับ และอย่าลืมช่วยกันติชมด้วยน๊าาา
-
น่ารักกันทั้งครอบครัวเลย :katai2-1:
-
ต้องสมนาคุณพี่โจ้สักหน่อยแล้ว. ถ้าไม่ได้พี่แกสืบข่าวมาบอกนี่ไม่ได้เจอกันนะพ่อลูก. :katai2-1:
-
รักหลานหลงหลานกันน่าดู
-
:mew1: :mew1:
-
น้องภามเป็นเด็กน่ารักนะคับ ดีที่ไม่ซน หรือว่าไม่มีเพื่อนเลยไม่ได้ซน
-
ถ้าน้องภามโดนตามใจเอาใจบ่อย ๆ แบบนี้ กลัวว่าจะกลายเป็นเด็กดื้อเอาแต่ใจอะ
-
น้องภามเป็นเด็กน่ารักนะคับ ดีที่ไม่ซน หรือว่าไม่มีเพื่อนเลยไม่ได้ซน
ที่จริงน้องภามก็ซนนะครับ ดูอย่างเช่นที่ภีมให้นั่งภามนั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่นแต่น้องภามก็หนีมาหาพี่ภาค แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าก่อนแปลกหน้าก็จะเรียบร้อยนิสนึง
-
ถ้าน้องภามโดนตามใจเอาใจบ่อย ๆ แบบนี้ กลัวว่าจะกลายเป็นเด็กดื้อเอาแต่ใจอะ
คือน้องภามไม่ได้โดนตามใจแบบนี้มาตั้งแต่ต้นครับ อยากเช่นเรื่องที่ของที่อยากเล่นภีมจะมีข้อตกลงว่าจะให้ซื้อเดือนละกี่ชิ้น(ซึ่งอยู่ในตอนสอง) แต่นี่ครอบครัวพี่ภาคเพิ่งจะเจอหลานไงครับเลยไม่อยากขัดใจ
-
น้องภามจะมีน้อง
มาแชร์ความรักไหม
คะ
-
:impress2: ครอบครัวสุขสันต์
-
น้องภามค้าบ อยากมีน้องหรือยังเอ่ย อิอิ :hao7:
-
น้องภามน่ารักฝุดๆ มีแต่คนหลงน้อง
-
พี่พอลจะมีคู่ไหม? หรือว่าจะคู่อาภู? แล้วรุ่นพี่โจ้ล่ะ? อย่าให้ขาดคู่นะครับ ^^
-
น่ารักทั้งครอบครัวเลยอ่า
ขอบคุณ :)
-
อรุณสวัสดิ์ครับ เข้ามาบอกว่าตอนต่อไปเจอกับพี่พอลพูดถึงคนรักนะ แต่จะเป้นใครรอติดตามกันจ้าา :hao3:
-
ถ้าน้องภามมีแต่ญาติฝั่งพ่อนี่สงสัยจะทำเสียเด็ก แต่ดีนะที่แม่ภีมดุ 555555
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.10
Part พอล
ผม พอล ภาสกร วิริยะภาคสกุล เป็นลูกชายคนโตของวิริยะภาคสกุล มีน้องชายก็คือไอ้ภาค แล้วที่สำคัญไปกว่านั้นคือผมเป็นลุงแล้วครับ ตอนแรกที่อยู่ทั้งพ่อ แม่และผมตกใจมากครับ มันไปเรียนต่างประเทศสามปีอยู่ๆกับมาแล้วบอกว่าลูกแล้ว แต่พอมันเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังบอกได้คำเดียวเลยครับว่าตกใจยิ่งกว่าเพราะมันลูกโดยที่เมียมันเป็นผู้ชาย ถึงผมจะพอรู้มาบ้างว่าก่อนมันไปเรียนต่อมันมีแฟนเป็นผู้ชาย ที่ทำให้แปลกใจคือเมียมันที่เป็นผู้ชายแต่เมียมันท้องได้ ตอนนี้ลูกมันอายุสองขวบแล้วด้วยโดยที่มันไม่รู้เรื่องเลยเพิ่งจะมารู้เมื่อไม่นานมานี้เอง มันเลยตัดสินใจลงไปกระบี่เพื่อพบลูกเมียกับเมียมัน หลังจากที่มันปรับความเข้ากับเมียมันเรียบร้อยแล้ว ไอ้ภาคมันก็พาเมียกับลูกมัยมาที่บ้านเพื่อมาหาพ่อกับแม่และถือโอกาสพาลูกมันมาเที่ยวด้วย ผมบอกได้เลยว่าหลานชายผมน่ารักมาก เด็กชายตัวอ้วน แก้มป่อง ผิวขาว น่าฟัดมาก และครอบครัวผมหลงหลานเห่อหลานมาก เพราะตอนนี้หลลังจากเลิกงานถ้าไม่มีงานเลี้ยงหรืออะไรพ่อแม่ผมจะรีบกลับบ้านครับไปหาหลาน
ตอนนี้ผมกำลังเคลียงานอยู่ที่บริษัทเพราะวันนี้ผมจะรีบกลับบ้านไปหาหลานครับ (ผมหลงหลานเห่อหลานไม่แพ้พ่อกับแม่เลยครับ ฮ่าๆๆๆ) เพราะพรุ่งนี้ไอ้ภาคมันจะพาลูกกับเมียมันกลับกระบี่แล้ว แต่ได้ข่าวว่าจะกลับไปแค่สองอาทิตย์แล้วหลังจากนั้นจะพากันย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพฯ เพราะไอ้ภาคมันต้องมาทำงานหลังจากที่มันปล่อยให้ผมทำงานอยู่คนเดียวหลังจากที่มันกลับจากเรียนมาได้เป็นเดือนแล้วแต่ยังไม่ได้เข้าบริษัทเลยเพราะมัวแต่ไปตามหาลูกเมียอยู่ และจะเป็นดีเรื่องการเรียนของภามที่จะเข้าเรียนในปีหน้านี้แล้วด้วย
“คุณรัตน์เข้ามาหาผมหน่อยครับ” ผมเรียกเลขาเข้ามา
“คุณพอลมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”
“ผมจะถามว่ามีเอกสารอะไรที่ผมเซ็นอีกบ้าง”
“ไม่มีแล้วคะ คุณพอลจะกลับแล้วเหรอค่ะ”
“ใช่ ผมจะกลับแล้ว”
“คะ”
“งั้นผมกลับก่อนนะ” หลังจากเคลียงานเสร็จผมก็เก็บของแล้วจากบริษัททันที
ขับรถออกมาจากบริษัทได้สักพัก เห็นป้ายข้างหน้าเป็นห้างสรรพสินค้าเลยคิดว่าซื้อของเล่นให้หลานดีกว่าพรุ่งนี้หลานกลับกระบี่เลยตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าห้าง เดินไปยังร้านของเล่นเด็กเลือกดูว่าชิ้นไหนน่ะที่หลานจะชอบ(ลุงที่ดีต้องเอาใจหลานฮ่าๆๆๆ)
“สนใจชิ้นไหนเป็นพิเศษไหมค่ะ” พนักงานเดินมาถามผมหลังจากที่เห็นผมดูของเล่นอยู่สักพัก
“ยังเลือกไม่ได้เลยครับ”
“จะซื้อไปให้ลูกเหรอค่ะ” เอ้ย!! ผมยังไม่เมียเลย
“ซื้อให้หลานน่ะครับ”
“อ่อค่ะ” แล้วผมก็เดินดูของเล่นต่อจนได้รถบังคับมาหนึ่งคัน แล้วจากนนั้นก็ขับรถกลับบ้าน
ผมขับรถมาถึงบ้านใช้เวลานานเหมือนกันเพราะเป็นช่วงเย็นรถเลยติด ก็เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่หน้าบ้านก่อนแล้วสงสัยจะมีแขกของไอ้ภาค เพราะวันนี้พ่อกับแม่มีงานเลี้ยงตอนเย็น
“ภามครับ ภามหลานรักของลุง” ผมส่งเสียงเรียกหลานรัก วันนี้ไม่รู้อยู่ไหนปกติจะเล่นอยู่แถวนี้
“ภามอยู่นี่ฮะลุงพอล” เสียงภามดังมาจากห้องรับแขก ผมเลยเดินเข้าไปหา
“อยู่นี่เอง” เข้ามาเห็นนั่งกันอยู่ครบเลยพ่อแม่ลูก และอีกคนหนึ่ง “โจ้” เพื่อนของไอ้ภาค
“สวัสดีครับพี่พอล สบายดีนะครับ” โจ้หันมายกมือไหว้ผม
“ หวัดดี สบายดี ไม่เจอกันนานเลยนะ มาหาไอ้ภาคเหรอ”
“ใช่พี่ แต่ไม่คิดว่าจะมีเซอร์ไพร”
“แล้วเป็นไงหลานกูน่ารักมากใช่ไหม”
“มากเลยพี่ เห็นแล้วอยากมีลูกบ้าง”
“อยากมีก็หาเมียสิว่ะ”
“พูดเหมือนหาง่ายนะพี่”
“เออ ขอให้เจอเร็วๆนะ ภามครับวันนี้ลุงซื้อของเล่นมาให้ด้วยอยากได้ไหม” ผมพูดกับโจ้เสร็จก็หันไปพูดกับภามที่นั่งอยู่บนตักไอ้ภาค
“อยากได้ฮะ ไหนฮะ” แล้วภามก็ลงจากตักไอ้ภาคแล้วมาหาผม
“นี่ไงครับ แต่ก่อนจะให้ภามต้องหอมแก้มลุงก่อน”
“ขอบคุณฮะ” พูดเสร็จก็หอมแก้มผม ผมเลยหอมแก้มกลับ น่ารักจริงๆหลานผมเนี่ย
“ท่าทางจะหลงหลานเอามากนะพี่เนี่ย” โจ้มันพูดขึ้น
“แน่นอนก็หลานกูน่ารัก เออเดี๋ยวอยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันสิ” ผมหันไปตอบโจ้ เลยชวนมันทานเข้าด้วยกัน
“ได้เลยพี่”
“แล้วพ่อกับแม่ละครับพี่พอล” ภีมถามผมคงเพราะยังไม่เห็นพ่อกับแม่กลับมา
“พ่อกับแม่ไปงานเลี้ยงนะภีม”
“อ่อครับ”
“งั้นไปทานข้าวกันเลยดีกว่า ไปครับภาม” พูดเสร็จผมก็เดินจูงมือภามไปห้องอาหาร
หลังจากที่ทานมื้อเย็นโจ้ก็ขอตัวกลับบ้าน แล้วไอ้ภาคก็พาลูกกับเมียเข้าห้อง
“ภามเข้านอนก่อนนะฮะลุงพอล” ภามหันมาบอกผม
“ครับผม มาให้ลุงหอมแก้มก่อนเร็ว” แล้วภามก็เดินมาหาผม
“ฝันดีครับ” ผมก้มหอมแก้มภาม
“ฝันดีฮะ” ภามหอมแก้มผมกลับ
จากนั้นภามก็เดินเข้าห้องนอนไป ผมเลยเดินเข้าห้องนอนของผมแล้วเดินออกไปที่ระเบียงห้องนอน แล้วนึกถึงไอ้ภาคแล้วผมรู้สึกยินดีกับมันที่มันมีความครอบครัวที่สมบูรณ์ มีลูกที่น่ารักอย่างภาม และที่สำคัญไปกว่านั้นคือมันได้รักและอยู่กับคนที่มันรักอย่างภีม ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีเรื่องให้มันเข้าใจผิดกันแต่สุดท้ายแล้วมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีและมันก็มีความสุข แล้วหันกลับมามองตัวเองทั้งว่าเมื่อไหร่ผมจะมีความสุขแบบไอ้ภาคบ้างคือการได้อยู่ได้รักกับคนที่ผมรัก และรักมานานมาก ผมรักคนๆหนึ่งที่เจอเมื่อหลายปีก่อน ที่เขามาที่บ้านในฐานะเพื่อนของน้องชาย หลังจากที่เห็นครั้งแรกผมก็สะดุดตาอย่างมาก เขาเป็นคนร่าเริง เวลาอยู่ใกล้แล้วทำให้มีความสุข แล้วหลังจากนั้นยิ่งเจอเขาจากที่ตอนแรกที่แค่สะดุดตา ก็เปลี่ยนถูกใจ เปลี่ยนเป็นชอบ จนนานวันเข้าความรู้สึกนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นความรัก ผมแอบรักเขามาตลอดแต่ไม่กล้าแต่จะบอกหรือแสดงความรู้สึกออกไป จนเมื่อไอ้ภาคเดินทางไปเรียนต่อผมก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย เพราะก่อนหน้านี้เวลาที่เจอเขาคือเวลาที่เขามาที่บ้านกับไอ้ภาค แต่ผมยังรักยังคิดถึงเขาตลอดเวลา และผมพยายามคบหากับคนอื่นแต่ไม่มีใครคนไหนที่จะทำให้ผมรู้สึกแบบเขาได้สักคน จนวันนี้ที่ผมได้เจอเขาอีกครั้งมันทำให้ผมหัวใจเต้นแรง เหมือนกับว่าของที่หายไปแล้วได้กลับคืนมา หรือจะถึงเวลาแล้วที่ผมควรจะแสดงความรู้สึกที่ผมมีต่อคนๆนั้นออกไป ผมควรจะบอกว่าผมรักเขามานาน แล้วเขาจะรู้สึกอะไรกับผมบ้างหรือเปล่า หรือเห็นผมเป็นแค่พี่ชายของเพื่อนหล่ะ”โจ้”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. พี่พอลมันมีคนรักอยู่แล้วจ้าา มันหลงรักเพื่อนน้องชาย แล้วกำลังจะเดินหน้าจีบพี่โจ้ แล้วพี่โจ้จะรักพี่พอล(?) ติดตามกันตอนต่อไปจ้า ติชมกันได้นะครับ
-
:mew1: :mew1:
-
แหม่ พี่พอลขรา มัวแอบชอบแต่ไม่ยอมจีบ
รักเขาดีใจที่เจอเขาแต่ดันบอกให้เขารีบๆหาเมีย. :hao3:
น่าจับพี่พอลมาฟาดก้นจริงๆ. ไปถามพี่ภาคดูซิว่าทำยังไงถึงได้เมียได้ลูก. 55555
-
ที่แท้ก็แออบรักอาโจ้นี่เอง ๕๕๕
-
ว่าแล้วว่าพี่พอลต้อง
ชอบโจ้
-
:hao3: พี่พอลแอบรักพี่โจ้อยู่เหรอเนี่ย
-
คุณลุงมีรัก
-
จีบเลยพี่พอล เดินหน้าโลด!!!
-
อุต๊ะพี่พอลลลล อิอิ
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.11
Part ภีม
พวกเรากลับมากระบี่ได้อาทิตย์นึงแล้ว และตอนนี้ผมกำลังเคลียงานในส่วนที่ผมรับผิดอยู่ให้เรียบร้อยเพราะหลังจากนี้ผมจะย้ายไปอยู่ที่กรุงเทพฯกลับพี่ภาค เพราะมันจะสะดวกแก่หน้าที่การงานของพี่ภาคและมันจะเป็นประโยชน์กับภามในเรื่องการเรียนด้วยในอนาคต โชคดีที่ว่าอีกไม่กี่เดือนภูน้องชายผมจะเรียนจบแล้วกลับมาบริหารงานในส่วนที่เป็นรีสอร์ทได้ทำให้ไม่ต้องกังวลมากนัก ส่วนเรื่องของสวนปาล์มพ่อผมเป็นคนดูแลอยู่
“พี่ภาครับ พรุ่งนี้ช่วยเตรียมเอกสารที่ภีมต้องเซ็นให้ด้วยนะครับ เพราะภีมจะรีบเคลียงานอีกไม่กี่วันภีมต้องย้ายไปกรุงเทพฯแล้ว”
“ได้ค่ะน้องภีม แล้วพี่จะเตรียมไว้ให้นะค่ะ”
“ขอบคุณมากนะครับ วันนี้กลับก่อนนะครับรู้สึกปวดหัว”
“นั่นสิค่ะ พี่จะถามอยู่เลยว่าเป็นอะไรหรือเปล่าเห็นหน้าซีดๆ”
“สงสัยจะพักผ่อนน้อยนะครับ เพราะภีมรีบเคลียงาน”
“คะ แล้ววันนี้น้องภีมจะกลับบ้านยังไงค่ะ ให้รถที่รีสอร์ทไปส่งหรือเปล่าพี่ว่าน้องภีมอย่าขับรถกลับเองเลย”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่ภาคมารับ” ช่วงที่ผ่านมาพี่ภาคจะเป็นคนมารับ มาส่งผมเอง
“อ่อคะ” ตอนนี้ที่รู้รีสอร์ทพนักงานทุกคนรู้หมดแล้วว่าพี่ภาคเป็นใคร เพราะบางวันพี่ภาคจะพาภามมาอยู่ที่นี่
“งั้นภีมไปก่อนนะครับ เจอกันพรุ่งนี้ครับ” ผมเดินออกมาด้านนอกเมื่อเห็นว่าใกล้เวลาที่พี่ภาคมาแล้ว เพราะพี่ภาคจะมาก่อนเวลาเสมอ
ผมเดินออกมาจากห้องทำงานก็เจอพี่ภาคกำลังเดินเข้ามาพอดี
“พี่ภาคกลับกันเถอะครับ” ผมบอกพี่ภาค
“ทำไมวันนี้กลับเร็วหละภีม แล้วเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย” พี่ภาคถามผมคงเพราะถ้าผมเริ่มซีด และตอนนีอาการปวดหัวก็มากขึ้น
“ภีมปวดหัวน่ะครับ ไม่เป็นอะไรหรอก”
“งั้นรีบกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ” แล้วพี่ภาคก็เข้ามาช่วยพยุงผมเดินไปขึ้นรถ
“ภีมนอนไปก่อนก็ได้นะ ถึงแล้วเดี๋ยวพี่ปลุก” พี่ภาคพูดขึ้นหลังจากที่ออกรถแล้ว
“ครับ แล้วทำไมวันนี้ภามไม่มาด้วยละครับปกติเห็นตามมาด้วยตลอด”
“อ่อ วันนี้ไปเที่ยวในไร่มานะกลับมาถึงก็หลับ ตอนที่พี่ออกมายังไม่ตื่นนะ”
“ครับ” แล้วหลังจากนั้นผมก็หลับไป เพราะกว่าจะถึงบ้านใช้เวลาประมาณ 30 นาที
มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พี่ภาคปลุก
“ภีม ภีมครับ ถึงแล้วตื่นก่อนแล้วเดี๋ยวขึ้นไปนอนต่อบนห้องนะ” ผมเลยลืมตาขึ้นแต่ตอนนี้รู้สึกตาหนักๆลืมไม่ค่อยขึ้น
“ครับ”แล้วพี่ภาคเปิดประตูรถลงแล้ววิ่งอ้อมมายังฝั่งที่ผมนั่งเปิดประตูแล้วพยุงผมเข้าบ้าน
“นั่นภีมเป็นอะไรน่ะภาค” แม่ถามขึ้นเมื่อเห็นพี่ภาคพยุงผมเข้ามา
“ภีมเขาไม่ค่อยสบายนะครับแม่” พี่ภาคตอบแม่
“คุณแม่ไม่สบายเหรอฮะ” เสียงภามถาม
“ใช่ครับ เดี๋ยวภามอยู่กับคุณยายก่อนนะครับ พ่อจะพาแม่ไปขึ้นไปนอน” พี่ภาคคุยกับภาม
“ฮะ”
แล้วพี่ภาคพยุงผมขึ้นมายังห้องนอนแล้วให้ผมนอนบนที่นอนก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไปกะละมังใส่น้ำกับผ้าขนหนูออกมา
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้นะ ภีมตัวร้อนๆนะ” พี่ภาคก็เช็ดตัวให้ผมจนเสร็จ แล้วเดินออกไปด้านนอก
“ภีมทานยาก่อนนะแล้วค่อยนอน” อ่อไปเอายาเนี่ยเอง แล้วพี่ภาคพยุงผมขึ้นนั่งแล้วป้อนยากับป้อนน้ำให้เสร็จก็จัดให้ผมนอนลงอีกครั้ง จนผมเผลอหลับไปอีกครั้ง
ไม่ทราบว่าผมหลับไปนานเท่าไหร่ตื่นขึ้นมาเห็นท้องฟ้ามืดแล้ว มองไปรอบห้องก็ไม่เห็นพี่ภาคกับภาม
“แกร๊ก” เสียงเปิดประตูเข้ามา เป็นพี่ภาคนั่นเองเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร
“ตื่นแล้วเหรอ พี่กำลังจะขึ้นมาปลุกให้ทานอาหารพอดีเลย จะได้ทานยาอีกรอบ”
“ครับ”
“มาเดี๋ยวพี่ป้อนให้” พี่ภาคนั่งลงบนที่นอนข้างๆผมพร้อมกับตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าและมาป้อนผม
“ภีมทานเองแล้วพี่ภาค”
“ไม่เป็นไรพี่อยากป้อน” แล้วพี่ภาคก็ป้อนข้าวต้มให้ผม
“แล้วภามไปไหนหล่ะครับ”ผมถามขึ้นเพราะไม่เห็นภามเลย
“คืนนี้แม่ให้ไปนอนกับแม่น่ะ กลัวว่าภามจะติดไข้” ผมพยักหน้าทราบ
“ครับ” แล้วหลังจากนั้นพี่ภาคก็ป้อนข้าวต้มผมจนเสร็จแล้วหยิบยามาป้อน
“พี่เอาถ้วยข้าวต้มไปเก็บก่อนแล้วเดี๋ยวพี่มาเช็ดตัวให้” ว่าจบพี่ภาคก็เดินออกจากห้องไป ไม่นานพี่ภาคก็เดินกลับเข้ามา แล้วเดินไปในห้องน้ำแล้วหยิบกะละมังใส่น้ำกับผ้าขนหนูออกมา
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้อีกรอบนะครับ”
“เดี๋ยวภีมเช็ดเองดีกว่าครับ”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่เช็ดให้”
“ขอบคุณครับ” พูดจบพี่ภาคก็เข้ามาจูบผมจากตอนแรกที่แค่ริมฝีปากแตะกันเปลี่ยนเป็นพี่ภาคสอดลิ้นเข้ามาในปากผม จูบอยู่สักพักก็ผละออก
“พี่ภาคทำอะไรน่ะ เดี๋ยวก็ติดไข้หรอก” ผมว่าพี่ภาค
“พี่ไม่เป็นไรหรอกพี่แข็งแรงแล้วเมื่อกี้ถือว่าเป็นมัดจำค่าที่พี่ดูแล แต่หายเมื่อไหร่ละก็” แล้วพี่ภาคก็ทำสายตากรุ่มกริ่ม
“งั้นไม่ต้องทำเลยนะ”
“ฮ่าๆๆๆ มาครับพี่เช็ดตัวให้” แล้วพี่ภาคก็ลงมือเช็ดตัวให้ผม เสร็จแล้วพี่ภาคก็เอากะละมังไปเก็บแล้วออกมาพร้อมกับปิดไฟ แล้วขึ้นมานอนบนเตียงผมกับดึงผมเข้าไปกอด
“ฝันดีนะครับ พี่รักภีมนะ” แล้วพี่ภาคก็หอมหน้าผากผม
“ฝันดีครับ ภีมก็รักพี่ภาค” ผมเลยหอมแก้มพี่ภาคบ้าง
“หึหึ รีบๆหายนะครับพี่จะได้เก็บค่าดูแล เพราะพี่คิดว่าภามคงอยากมีน้องแล้ว” พี่ภาคก็หอมแก้มผมอีกครั้ง แล้วผมก็หลับไปในอ้อมกอดของพี่ภาค
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. พักพี่พอลไว้ก่อนนะฮะ มาเจอกับพี่ภาคแล้วภีมก่อน ตอนนี้พี่ภาคมันจะทำน้องให้นองภามแล้วจ้าาา เจอกันตอนต่อไปฮะ ติชมได้นะ เเล้วเจอกัน
-
:mew1: พี่ภาคจะทนไม่ไหวแล้วใช่ไหมคะ นอนกันสามคนพ่อแม่ลูกทุกคืนเลยนี่นา
ตั้งแต่กลับมาเนี่ย 55555
-
ขอบคุณ :)
-
พี่ภาคทนแรงยุจากคนอ่านไม่ไหวแล้วใช่ไหมค้าา :hao7:
-
:mew1: :mew1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
แหม่ พี่พอลขรา มัวแอบชอบแต่ไม่ยอมจีบ
รักเขาดีใจที่เจอเขาแต่ดันบอกให้เขารีบๆหาเมีย. :hao3:
น่าจับพี่พอลมาฟาดก้นจริงๆ. ไปถามพี่ภาคดูซิว่าทำยังไงถึงได้เมียได้ลูก. 55555
แบบนี้แหละคนปากไม่ตรงกับใจ 55555
-
พอลซึนหนัก แถมปากยังหนักอีก :เฮ้อ:
-
อยากเห็นน้องของน้องภามแล้ว อิอิ
-
หวานกันจริง
:กอด1:
-
ท่าทางจะมีน้องอีกคนนะเนี่ย
-
โหหหห เป็นไข้เองเหรอ ตอนแรกที่อ่านคิดว่าจะท้องน้องแฝดให้พี่ภาม ซะอีก ๕๕๕
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.12
Part ภีม
วันรุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของพี่ภาคเหมือนทุกเช้า ปรากฏพี่ภาคนอนมองผมอยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นว่าผมตื่นพี่ภาคเลยหอมที่หน้าผากผม
“อรุณสวัสดิ์ครับ” พี่ภาคพูดพร้อมกับกอดผมแน่นขึ้น
“พี่ตื่นนานแล้วเหรอครับ”
“สักพักแล้วหล่ะ เห็นภีมหลับสบายเลยไม่อยากปลุก”
“งั้นภีมไปอาบน้ำไปทำงานดีกว่า”
“วันนี้ไม่ต้องไปหรอกพักผ่อนเถอะ”
“แต่ภีมไม่เป็นไรแล้วนะครับ”
“ถ้าหายดีแล้วงั้นพี่คิดค่าดูแลคนป่วยเลยดีกว่า เพราะไม่นี้ยังไงพี่ก็ไม่ให้ไปทำงาน” พูดเสร็จพี่ภาคก็พลิกตัวมาคร่อมผมไว้
“พี่ขอนะครับ เรามาทำน้องให้ภามกันดีกว่า” พี่ภาคพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนๆมาให้เหมือนกับภามไม่มีผิดเวลาอ้อนอยากได้อะไร
“ก็ได้ครับ” ผมตอบเพราะตั้งแต่กลับมาเจอกันเรามีแค่กอด หอมแก้ม กันแค่นั้น
หลังจากนั้นพี่ภาคก็ก้มมาจูบผมแทบจะทันทีที่พูดจบเรียวปากร้อนดูดกลืนริมฝีปากของผมของโหยหา พร้อมกับมือที่ปลดกระดุมเสื้อผมจากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าผมออกทีละชิ้นจนผมเปลือยเปล่า พี่ภาคก็ถอนจูบออกแล้วก็ถอดเสื้อผ้าตัวเองบ้างทำให้ผมเห็นร่างกายพี่ภาคที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเหมือนเมื่อก่อนก็อดเขินไม่ได้
“หึหึ เขินเหรอครับ” แล้พี่ภาคก็ก้มจูบผมต่อ แล้วย้ายไปจูบที่ซอกคอ ผมสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่ลากผ่านกับความรู้สึกเจ็บจี๊ด และยังคงสร้างรอยสีกุลาบลงไปเรื่อยจนถึงหน้าอกอย่างปลุกอารมณ์
“อ๊ะ..อ๊า” ทำให้ผมเผลอปล่อยเสียงออกมา
“หึหึ” ดูเหมือนพี่ภาคจะพอใจกับปฏิกิริยาของผม
“อ๊ะ อ๊า” ผมปล่อยเสียงออกมาอีกครั้งเมื่อพี่ภาคเปลี่ยนจากบดคลึงยอดอกผมเป็นน้องชายโดยการครอบปากลงไปอย่างไม่รังเกียจพร้อมกับมือที่สาวขึ้นลงไปด้วย จนผมแทบจะถึงฝั่งฝันพี่ภาคก็หยุด
“รอพี่แปปนะครับ” แล้วพี่ภาคเดินไปหยิบบางอย่างจากตู้ซื้อผ้าทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่า และน้องชายพี่ภาคก็แข็งขืนจนดูหน้ากลัว เสร็จแล้วก็เดินกลับมาพร้อมกับของในมือ
“พี่ซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย
“เวลาไปรับส่งภีมไงครับ พี่แวะซื้อมาเก็บไว้” พี่ภาคตอบ คงซ่อนเอาไว้ผมถึงได้ไม่เห็น
“งั้นเรามาต่อกันดีกว่านะ” พี่ภาคก็ก้มมาจูบผมอีกครั้ง บีบเจลลงฝ่ามือและแทรกนิ้วเรียวเข้ามาในตัวผม
“โอ๊ย”ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บ เพราะผมห่างหายจากเรื่องแบบนี้มาหลายปี
“อย่าเกร็งครับ” พูดจบพี่ภาคก็จูบผมพร้อมกับปลุกอารมณ์เพื่อให้ผมคลายความเจ็บ จากนิ้ว เปลี่ยนเป็นสองนิ้ว และสามนิ้วเพื่อขยายช่องทางให้เหมาะสมกับสิ่งที่ใหญ่กว่า แล้วพี่ภาคก็ถอนนิ้วออก
“พร้อมแล้นะครับ” พี่ภาคแล้วผมพร้อมกับจ่อแก่นกายของตัวเองที่ทาเจลไว้ที่ช่องทางของผม
“ภีมพร้อมแล้วครับ พี่ภาคเข้ามาได้เลย” ผมตอบเพราะตอนนี้อารมณ์ผมถูกปลุกทำให้ผมต้องการมากขึ้น แล้วพี่ภาคก็ค่อยๆกดตัวเองเข้ามา
“เจ็บไหมครับ” ผมสั่นหัวพี่ภาคก็กดตัวเองมาเรื่อยจนสุดแล้วแช่ไว้สักพัก
“เริ่มแล้วนะ” พี่ภาคเริ่มขยับเข้าออก
“อ๊ะ อ๊า” ผมปล่อยเสียงออกมาอย่างสุดจะทนเมื่อพี่ภาคขยับเข้าออกเร็วและแรงขึ้น
“อืม” เสียงครางในลำคอของพี่ภาคดังขึ้นโดยที่มือก็สาวน้องชายผมขึ้นลงให้ผมด้วย
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า” ผมครางออกมาเมื่อพี่จับขาของผมขึ้นพาดบ่าและกระแทกแรงขึ้น
“พะ พี่ภาค อ๊ะ ภีม มะ ไม่ไหว แล้ว อ๊ะ” ผมบอกพี่ภาคเมื่อใกล้จะปลดปล่อย
“อืม อ่า พร้อมกันนะครับ” พี่ภาคพูดขึ้น
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า” ผมครางพร้อมกับปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้อง
“อ๊า” พี่ภาคกระแทกเข้าออกอีกสามสี่ครั้งก็ร้องออกมากพร้อมกับปลดปล่อยในตัวผม
พี่ก็ล้มทับผมพร้อมกับหอมแก้ม ผ่านไปสักพักเมื่อหายเหนื่อยพี่ภาคก็ถอนตัวเองจากจากตัวผม ล้มตัวนอนข้างๆแล้วดึงผมเข้าไปกอด
“พี่ความสุขมากเลยพี่รักภีมนะครับ”พูดจบพี่ภาคก็หอมแก้มผม
“ภีมก็รักพี่ภาคครับ”
“ไปอาบน้ำกันดีกว่าครับ จะได้ลงไปข้างล่างกันนี่ก็สายแล้ว” ผมพูดเสร็จก็เข้าอาบน้ำโดยพี่ภาคเข้ามาอาบด้วยอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวและลงไปด้านล่างกัน สรุปแล้ววันนี้ผมก็หยุดงานตามที่พี่ภาคพูด
---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---***---
วันนี้พวกเราจะเดินทางกันไปกรุงเทพฯแล้วครับตามที่ตกลงกันไว้ เพราะพี่ภาคต้องเริ่มทำงานแล้วหลังจากกลับมาจากเรียนต่อเกือบสองเดือนแล้ว ควรเริ่มทำงานได้แล้ว พ่อกับแม่เลยออกมาส่งที่หน้าบ้าน
“ไปอยู่กรุงเทพฯ เป็นเด็กดีนะครับภาม อย่าดื้อกับพ่อแม่หล่ะ แล้วอย่าลืมคิดถึงยายนะครับ” แม่พูดกับภามแล้วหอมแก้ม
“ฮะคุณยาย”
“อย่าดื้อนะไอ้ตัวแสบ ว่างๆมาหาตาด้วย” พ่อผมขยี้ผมภามแล้วก้มหอมแก้ม
“ฮะคุณตา”
“ภีมไปก่อนนะครับพ่อ แม่ไว้ว่างๆภีมจะกลับมาเยี่ยม” ผมยกมือไหว้พ่อกับแม่
“โชคดีนะลูก” แม่พูดกับผม
“ไว้ว่างพ่อกับแม่ขึ้นไปเที่ยวกรุงเทพฯสิครับ” พี่ภาคพูดกับพ่อแม่ผม
“จ้ะ” แม่ตอบรับ
“เดินทางปลอดภัยกันนะ” พ่อผมพูด
“งั้นผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ” พี่ภาคยกมือไหว้พ่อแม่ผม
“ภามไปก่อนนะฮะคุณตา คุณยา แล้วภามจะคิดถึงนะฮะ” ภามยกมือไหว้เสร็จก็ยกมือบ๊ายบายคุณตาคุณยาย แล้วเราก็ออกเดินทางไปยังสนามบิน
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. ในที่สุดพี่ภาคก็ได้ค่าจ้างแล้ว (เขียน nc ครั้งแรกบอกเลยว่าเหนื่อยมาก เขียนได้แค่นี้แหละ ไม่ว่ากันน๊า) ตอนต่อไปเจอกับพี่พอลจ้า แล้วเจอกัน
-
:L1: แลดูรวบรัดกระชับว่องไวดีนะคะพี่ภาค แปลว่าเชี่ยว
ลุ้นให้ท้องๆ
:pig4:
-
รอครอบครัวนี้อยู่ :katai2-1:
-
อ่านไปลุ้นไปกลัวภามจะเข้ามาเจอฉากเด็ดของพ่อกับแม่ หึหึ
ขอบคุณ :)
-
น่ารักกก :hao7: :hao7:
-
พี่ภาคเตรียมพร้อมขนาดนี้นี่ไม่ค่อยหื่นเลยนะคะ :laugh:
-
:L1: แลดูรวบรัดกระชับว่องไวดีนะคะพี่ภาค แปลว่าเชี่ยว
ลุ้นให้ท้องๆ
:pig4:
พี่ภาคเชี่ยวมากอ่ะบอกเลย ก็นะวัวเคยค้าม้าเคยขี่อะไรๆก็ง่าย ฮ่าาาาา :katai3:
-
จับปล้ำเลย :m26:
-
:mew1: :mew1:
-
:mew1:
-
:-[ เก็บค่าจ้างคุ้มเลย
-
ย้ายบ้านกันแล้วๆ
-
อยากให้ภีมท้องจังเลย ลุ้นๆ
-
รอค่ะ ^^
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.13
Part พอล
ยุ่ง ยุ่ง ยุ่ง ทำไมงานมันยุ่งแบบนี้ หลังจากที่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะเดินหน้าแสดงความรู้สึกให้โจ้รู้แล้วเริ่มจีบ ตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบเดือนแล้วที่ผมยังไม่ได้เจอโจ้เลย เพราะงานที่เข้ามาเยอะมากเนื่องจากผมต้องช่วยดูงานในส่วนที่ไอ้ภาคต้องรับผิดชอบระหว่างที่มันไปอยู่กับลูกเมีย ดีหน่อยที่ช่วงนี้ไอ้ภาคพาลูกเมียมาอยู่กรุงเทพฯและเริ่มทำงานแล้วงานผมเลยลดลงไปหน่อยแต่ งานที่ต้องไปต่อหลังจากเลิกงานเช่น งานเลี้ยง ไอ้ภาคมันบอกว่ามันไม่รับเหตุผลของมันคือ
“จะรีบกลับบ้านไปหาลูกเมีย” ดู๊ดูเหตุผลของมัน
อย่างนี้งานมันจะลงที่ใครถ้าไม่ใช่พอลผู้น่าสงสารคนนี้ แล้วเมื่อไหร่ผมจะมีเวลาไปจีบโจ้หล่ะ เมื่อก่อนก็มัวแต่เก็บความรู้สึกไม่กล้าบอกไป พอมีความกล้าก็ไม่มีเวลาเลย หรือเราไม่ใช่เนื้อคู่กันสวรรค์ถึงไม่เป็นใจแบบนี้ เฮ้อ
“คุณรัตน์เข้ามาหาหน่อยครับ” ผมเรียกเลขาเข้ามา
“มีอะไรเหรอค่ะคุณพอล”
“วันนี้ผมต้องไปงานเลี้ยงใช่ไหม”
“ใช่คะ เป็นงานประมูลการกุศลคะ เขาเชิญคุณภาคด้วยน่ะค่ะ” เลขาผมบอก
“อืม ผมรู้แล้วแต่ไอ้ภาคมันไม่ไปหรอกมันรีบกลับไปหาลูกเมีย”
“ก็ลูกคุณภาคน่ารักนิค่ะ แล้วเมื่อไหร่คุณพอลจะมีบ้างหละค่ะ” เลขาผมพูดยิ้มๆเพราะตอนนี้คนที่บริษัทรู้เรื่องที่ไอ้ภาคมีลูกมีเมียหมดแล้ว เนื่องจากวันที่มันมาทำงานวันแรกมันพาภีมกับภามมาด้วย
“เหอะๆๆ ขอผมหาแม่ของลูกก่อนนะครับ” ผมตอบไป จะให้ผมมีลุกได้ไงแค่เวลาไปจีบแม่ของลูกผมยังไม่มีเลย
“คะ”
“แล้วมีงานอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีผมจะกลับบ้านก่อน”
“ไม่มีแล้วคะ”
“งั้นผมกลับก่อนนะ” พูดจบผมก็เดินออกจากห้อง
ผมขับรถออกจากบริษัทไม่นานก็ถึงบ้านจอดรถแล้วเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงเพลงดังมาจกห้องนั่งเล่นจึงเดินไปดู
“แฟนจ๋า ฉันมาแล้วจ้ะ อยู่นี่แล้วน่ะ เขยิบมาใกล้ๆ (อาลาวา)
แฟนจ๋าเราเป็นเนื้อคู่ รักจริงไม่อู้ โอ้แม่ยอดชู้ (ตาลาลา)” ( cr. แฟนจ๋า )
เข้ามาถึงก็เห็นเจ้าหลานชายผมที่วันนี้ใส่เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น พุงน้อยๆยื่นออกมา กำลังเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกอยู่หน้าทีวี โดยมีภีมนั่งดูอยู่ที่โซฟา เมื่อเพลงจบผมก็ปรบมือแล้วเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาด้วย
“แปะๆๆๆ เก่งมากครับคนเก่ง”
“ลุงพอล” พอได้ยินเสียงภามก็หันมามองผม แล้วเดินเข้ามาหา
“ครับ” ผมอุ้มภามขึ้นมานั่งบนตักแล้วหอมแก้ม
“ภามคิดถึงลุงพอลมาก” แล้วเจ้าตัวก็พูดแบบอ้อน ขี้อ้อนมากหลานผมอ่ะบอกเลย
“ลุงก็คิดถึงภามครับ” แล้วก็หอมแก้มไปอีกที
“ทำไมวันนี้กลับเร็วหล่ะครับพี่พอล” ภีมพูดขึ้นหลังจากที่นั่งยิ้มมองอยู่
“พอดีเดี๋ยวพี่ต้องไปงานต่อนะ เลยกลับมาอาบน้ำน่ะ”
“อ่อครับ”ภีมพยักหน้าทราบ แล้วได้ยินเสียงรถไอ้ภาคขับเข้ามา
“พ่อภาคกลับมาแล้ว” พูดเสร็จเจ้าตัวก็ลงจากตักผมแล้ววิ่งออกไป
“งั้นพี่ขึ้นไปข้างบนก่อนนะ” ผมบอกภีมแล้วเดินออกจากห้องนั่งเล่น แล้วมาเจอกับสองพ่อลูกเขาหอมแก้มกันอยู่โดยไอ้ภาคอุ้มภามไว้
“กลับบ้านเร็วนะพี่” ไอ้ภาคพูดกับผม
“อืม เดี๋ยวกูต้องไปงานการกุศลอีกเขาเชิญมึงด้วยนะ” ผมเลยหันไปพูดกับมัน
“ไม่ไปอ่ะ พี่ไปคนเดียวเลย” แล้วมันก็อุ้มภามเข้าห้องนั่งเล่นไป ผมเลยเดินขึ้นข้างบนไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปงานอีก
ตอนนี้ผมมาถึงงานเรียบร้อยแล้ว มาถึงผมก็เดินเข้าไปสวัสดีผู้จัดงานเสร็จก็เดินทักทายคนรู้จักในงาน อยู่ๆก็มีคนเข้ามาทักผมจากด้านหลัง
“สวัสดีครับพี่พอล” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นผมจึงหันกลับไปมองก็เจอคนที่ผมอยากเจอมาหลายวัน
“สวัสดีโจ้ มาด้วยเหรอ” ผมทักออกไปทั้งที่ปากยังยิ้มกว้างอยู่เลย การมางานคืนนี้มันก็มีเรื่องดีๆเหมือนกัน
“เขาเชิญน่ะพี่ แล้วไอ้ภาคไม่มาด้วยเหรอ”
“มันไม่มาหรอก มันบอกอยากอยู่กับลูกเมีย”
“อ่อ มันจะติดลูกเมียอะไรขนาดนั้น”
“ฮ่าๆๆ ปล่อยมันไปเถอะ” ผมพูดกับโจ้ แล้วผมก็ตัดสินใจแล้วว่าผมจะบอกโจ้ว่าผมรักโจ้วันนี้แหละ เพราะมันอาจจะเป็นพรหมลิขิต สวรรค์บันดาล ที่ได้เจอทั้งที่ไม่คิดว่าจะเจอ
“โจ้ เดี๋ยวพี่ขอคุยไรด้วยหน่อยนะ”
“ได้พี่” ผมกับก็เดินออกมาจากห้องที่ใช้จัดงาน
“พี่พอลมีอะไรจะพุดเหรอครับ” โจ้ถามผมหลังจากที่เราเดินออกจากห้องจัดเลี้ยงมายังสวนของโรงแรมที่เป็นที่จัดงาน
“คือพี่มีเรื่องจะบอกโจ้นะ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“คือพี่จะบอกว่าพี่รักโจ้ รักมานานแล้วด้วย ตั้งแต่ไอ้ภาคพาโจ้ไปที่บ้านทั้งแต่สมัยเรียน แต่พี่ไม่กล้าบอกออกไปเพราะพี่ไม่รู้ว่าโจ้จะรู้สึกยังไงที่มีผู้ชายมาชอบและผู้ชายคนนั้นคือพี่ชายของเพื่อน แล้วตอนที่ไอ้ภาคไปเรียนต่อพี่ก็ไม่เจอโจ้อีกเลยแต่พี่ก็ยังคิดถึงโจ้อยู่ตลอด พี่ลองคบคนอื่นแต่ก็ไม่มีใครทำให้พี่รู้สึกแบบที่พี่รู้สึกกับโจ้เลย แต่หลังจากที่ไอ้ภาคพาภีมกับภามมาหาพ่อมาพี่เห็นมันมีความสุขพี่รู้สึกอิจฉามันที่มันได้อยู่กับคนที่มันรักพี่เลยตัดสินใจว่าพี่จะบอกความรู้สึกของพี่ให้โจ้รู้ว่าพี่รักโจ้แล้วหลังจากนี้พี่จะจีบโจ้” พูดจบผมก็เห็นโจ้ทำหน้าเหวอตกใจ
“ห๊ะ พี่ว่าอะไรนะ” โจ้ถามอย่างตกใจอีกครั้ง
“พี่รักโจ้ และหลังจากนี้พี่จะจีบโจ้”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.เมื่อก่อนมัวแต่กลัวเลยได้เเต่แอบรัก แต่พอบทจะรุกพี่พอลแกก็เดินเครื่องเต็มที่เลยเน้อ ก็ความรู้สึกมันชัดเจนขนาดนนี้แล้วจะมัวรออะไรอีก(พี่พอลมันเพิ่งคิดได้)ฮ่าๆๆๆ
ปล.1 หลังจากวันนี้อาจจะไม่ได้มาลงทุกวันแล้วเน้อ เพราะเปิดเรียนแล้วแต่จะพยายามจะมาลงบ่อยๆ ขอบคุณที่ติดตามและติชม แล้เจอกันตอนที่ไป บ๊ายยย
-
พอลจะจีบแล้ว
-
รวดเร็วดีคุณพี่
-
ตลกพี่พอลมาก. รัวยังกะปืนกล บอกรักแบบนี้ต้องถามกลับว่าห๊ะ ว่าไงนะ
โจ้ใจเย็นตั้งสติแปป. 5555
-
:mew1: :mew1:
-
เป็นโจ้ก็เหวอเหมือนกัน
บทจะจีบก็มาไม่ได้ให้ตั้ง
ตัวเลยทีเดียว
-
:hao3: พอลรุกฆาตเตรียมลุ้นจ้า
-
ลุยเล้ยยยย :katai2-1:
-
ตลกพี่พอล มาถึงก็พูดเป็นไฟแลบเลย โจ้จะตั้งตัวทันมั้ยล่ะ ๕๕๕
รอ รอ รออ่านตอนใหม่คับ มาเร็วๆนะคับ
-
ลุยเล้ย!
-
พี่พอล..รับน้ำเปล่าเย็นๆ ไปดื่มแก้กระหายสักแก้วไหมคะ? :laugh: เราเห็นพี่พูดเสียแบบไม่หายใจก็เลยรู้สึกเหนื่อยแทนเลยล่ะ ><
-
พี่พอลเร็วโคตร
ขอบคุณ :)
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.14
Part พอล
“ก็คงเป็นคุณเท่านั้นที่ทำให้ใจผมหยุดเหงา
ก็มีแต่คุณเท่านั้นที่ทำให้ใจผมคลายเศร้า
คงไม่มีโอกาสถ้าคุณไม่ให้โอกาส
คงจะต้องทำพลาดอีกครั้งหนึ่ง” ( cr.คุณและคุณเท่านั้น )
ผมเดินร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีลงบันไดมาจากด้านบน วันนี้เป็นวันหยุดและฤกษ์งามยามดีที่ผมจะเดินหน้าจีบโจ้อย่างที่ผมได้ลั่นวาจาเอาไว้ในวันที่ผมไปงานการกุศลวันนั้น
“พี่พอลมีอะไรจะพูดเหรอครับ” โจ้ถามผมหลังจากที่เราเดินออกจากห้องจัดเลี้ยงมายังสวนของโรงแรมที่เป็นที่จัดงาน
“คือพี่มีเรื่องจะบอกโจ้นะ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“คือพี่จะบอกว่าพี่รักโจ้ รักมานานแล้วด้วย ตั้งแต่ไอ้ภาคพาโจ้ไปที่บ้านทั้งแต่สมัยเรียน แต่พี่ไม่กล้าบอกออกไปเพราะพี่ไม่รู้ว่าโจ้จะรู้สึกยังไงที่มีผู้ชายมาชอบและผู้ชายคนนั้นคือพี่ชายของเพื่อน แล้วตอนที่ไอ้ภาคไปเรียนต่อพี่ก็ไม่เจอโจ้อีกเลยแต่พี่ก็ยังคิดถึงโจ้อยู่ตลอด พี่ลองคบคนอื่นแต่ก็ไม่มีใครทำให้พี่รู้สึกแบบที่พี่รู้สึกกับโจ้เลย แต่หลังจากที่ไอ้ภาคพาภีมกับภามมาหาพ่อมาพี่เห็นมันมีความสุขพี่รู้สึกอิจฉามันที่มันได้อยู่กับคนที่มันรักพี่เลยตัดสินใจว่าพี่จะบอกความรู้สึกของพี่ให้โจ้รู้ว่าพี่รักโจ้แล้วหลังจากนี้พี่จะจีบโจ้” พูดจบผมก็เห็นโจ้ทำหน้าเหวอตกใจ
“ห๊ะ พี่ว่าอะไรนะ” โจ้ถามอย่างตกใจอีกครั้ง
“พี่รักโจ้ และหลังจากนี้พี่จะจีบโจ้”
หลังจากนั้นสงสัยใช่ไหมครับว่าโจ้ทำยังไงบอกเลยว่า “ไม่” เพราะพอผมพูดจบโจ้ก็หน้าเหวออ้าปากค้างด้วยความตกใจ ผมเลยหอมแก้มไปครั้งหนึ่งแล้วเดินออกมาเลย กะจะให้โจ้ได้ตั้งตัวและวันนี้นี่แหละที่ผมจะเดินหน้าจีบเต็มกำลัง ฮ่าๆๆๆคิดแล้วมีความสุข
“อารมณ์ดีอะไรแต่เช้าย๊ะตาพอล ถึงได้เดินร้องเพลงแล้วยิ้มมีขนาดนั้น” แม่ผมทักทันทีที่ผมเดินเข้ามาในห้องอาหารตอนเช้า ตอนนี้ทุกคนนั่งกันอยู่พร้อมแล้ว
“เรื่องดีๆสิครับ อรุณสวัสดิ์ครับภาม” ผมตอบแม่เสร็จก็หันไปพูดกับหลายรักที่นั่งทานข้าวต้มอยู่ข้างไอ้ภาคแล้วหอมแก้มไปครั้งหนึ่งแล้วเดินมานั่งลงข้างแม่
“เรื่องดีๆอะไร” คราวนี้เป็นพ่อผมที่ถาม แล้วทุกคนก็หันมาจ้องผม
“ หึหึ ผมจะไปหาเมียครับ” ผมตอบแล้วตักเข้าต้มเข้าปาก
“เมีย!!!” สามเสียงพูดขึ้นพร้อมกันคือ พ่อ แม่และไอ้ภาค
“คือตอนนี้ยังไม่ใช่เมียครับ แต่ต่อไปใช่แน่นอน” ผมพูดไปด้วยความมั่นใจ
“ใครย๊ะ แกไปชอบผู้หญิงคนไหน” แม่ถามด้วยความสงสัย
“ทุกคนรู้จักดีครับ โดยเฉพาะแกไอ้ภาค” ผมตอบแล้วหันไปพูดกับไอ้ภาค
“ใคร?” ไอ้ภาคถาม และดูเหมือนว่าทุกคนจะไม่สนใจข้าวต้มตรงหน้ากันเลย แม้แต่ภามหลานรักก็หันมองคนนั้นทีคนนี้ทีด้วยความสงสัย
“โจ้” ผมตอบ
“ตาโจ้ / ไอ้โจ้ / พี่โจ้” คราวทุกคนพูดขึ้นพร้อมกับอีกครั้งด้วยความตกใจรวมทั้งภีมด้วย
“ใช่ครับ”
“โอ๊ยคุณค่ะ นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหมค่ะ ตกลงฉันจะไม่ได้สะใภ้ผู้หญิงเลยเหรอ” แม่ผมหันไปพูดกับพพ่อ
“ถ้าผมฟังไม่ผิดก็แบบนั้นแหละ”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่พี่ แล้วไอ้โจ้มันชอบพี่ด้วยเปล่า” ไอ้ภาคหันมาถามผม
“ตั้งนานแล้ว ส่วนโจ้ชอบหรือเปล่าไม่รู้ แต่ฉันจะทำให้รักฉันให้ได้” ผมพูดอย่างหมายมั่น
“เอาเถอะ เรื่องของแกฉันจะไม่ยุ่งเพราะแกโตแล้วตัดสินเอาเองแล้วกัน เพราะยังไงฉันก็มีหลานแล้วและถ้าให้ดีภีมมีหลานให้พ่ออีกแล้วกันนะเพราะคงหวังจากเจ้าพอลไม่ได้แล้ว” พ่อพูดกับผมเสร็จก็หันไปพูดกับภีมต่อ แล้วเอาภีมเขินหน้าแดง
“ได้เลยครับพ่อ ตอนนี้ผมก็พยายามทำน้องให้ภามอยู่” แล้วก็มีเสียงตอบรับซึ่งไม่ใช่ภีม แต่เป็นไอ้ภาค
“พี่ภาค” ภีมพูดพร้อมตีแขนไอ้ภาคแก้เขิน
“น้องเหรอฮะ” แล้วภามก็ถามขึ้น
“ครับ ภามอยากได้น้องไหมลูกเดี๋ยวพ่อทำให้” ยัง มันยังไม่จบครับไอ้ภาคตอนนี้มันหันไปเป่าหูภามเรื่องน้อง
“อยากได้ฮะ พ่อจะทำน้องให้ภามเหรอฮะ”
“ครับแต่ภามต้องไปคุยกับแม่ด้วยนะ”
“แม่ฮะภามอยากได้น้องแม่ทำน้องให้ภามหน่อยฮะ” แล้วภามก็หันไปพูดกับภีมเรียกสีแดงที่แก้มของภีมให้แดงขึ้นอีก
“ฮ่าๆๆๆ พอๆกินข้าวกันได้แล้วเย็นหมดแล้ว” แล้วพ่อก็พูดขึ้น หลังจากนั้นก็ทานข้าวกันต่อ พอทานเสร็จผมก็ขับรถออกจากบ้านเพื่อไปหาโจ้
ผมขับรถมาจอดที่คอนโดหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งผมไปถามไอ้ภาคมาแล้วเลยได้รู้ว่าโจ้พักอยู่ที่นี่ เนื่องจากพ่อแม่ของโจ้เสียหมดแล้ว เหลือแค่โจ้กับพี่ชายซึ่งพี่ชายก็แต่งงานมีครอบครัวไปแล้วโจ้จึงย้ายออกจากบ้านมาอยู่คอนโดโดยที่บ้านมีพี่ชายกับครอบครัวอยู่ จอดรถเสร็จผมก็เดินเข้าคอนโดไปแจ้งที่เจ้าหน้าที่เสร็จผมก็ขึ้นมาห้องโจ้ได้อย่างสบาย เพราะไอ้ภาคบอกว่าให้แจ้งชื่อมันเพราะโจ้อนุญาตไว้แล้ว
อ๊อดๆๆๆ
ผมกดอ๊อดแล้วยืนรอไม่นานเจ้าของห้องก็มาเปิดประตู
“พี่พอล” โจ้เปิดมาเจอผมแล้วทำหน้าตกใจ
“สวัสดีครับ” ผมพูดทักทายไป
“สวัสดีครับ พี่พอลมาได้ยังไง” โจ้ถามด้วยความแปลกใจที่ผมขึ้นมาด้านบนได้
“พี่มาได้ยังไงไม่สำคัญหรอกครับ แต่ไม่คิดจะชวนพี่เข้าไปข้างในหน่อยเหรอ” ผมถามทำเสียงอ้อนๆ
“คะ ครับ เชิญครับ” แล้วโจ้ก็เปิดทางเข้าผมเข้ามาในห้องจากนั้นปิดประตูแล้วเดินตามผมมา
“พี่พอลมีธุระอะไรหรือเปล่า ถึงมาหาผมถึงที่นี่” โจ้ถามหลังจากเข้ามานั่งที่โซฟาแล้ว
“จำไม่ได้เหรอ พี่บอกไปแล้วว่าพี่จะจีบโจ้ พี่ก็มาจีบนี่ไงครับ” ผมพูดไปพร้อมกับส่งสายตาหวานไปให้ อยู่ๆโจ้ก็หน้าแดง เอ้ย มันยังไงเนี่ยโจ้เขินผมเหรอ?
“อะ เอ่อ พี่พอลพูดจริงเหรอ ผมคิดว่าพี่พูดเล่น” ห๊ะ พูดเล่น นี่ขนาดผมหอมแก้มไปแล้วนะเนี่ยโจ้ยังคิดว่าผมพูดเล่น
“พี่พูดจริงสิครับ แล้วโจ้หล่ะรังเกียจหรือเปล่าที่พี่ตามจีบ” ผมถามออกไป
“เอ่อ..”
“โจ้รังเกียจพี่เหรอครับ” ผมถามพร้อมทำเสียงเศร้า
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ คือผมตั้งตัวไม่ทันไม่คิดว่าพี่จะชอบผม แล้วตามจีบผมแบบนี้” โจ้พูดไปแก้มที่แดงอยู่เมื่อกี้แดงขึ้นอีก
“งั้นโจ้ให้พี่จีบโจ้ได้นะครับ” พูดกับโจ้เสียงหวาน
“กะ ก็ได้ครับ” พอโจ้ตอบตกลงเสร็จผมก้หอมแก้มโจ้ไปหนึ่งทีด้วยความดีใจ
“ขอบคุณครับ” แล้วเห็นว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่หน้าครับหูโจ้ก็แดงไปด้วย น่ารักจริงๆ
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. ยังไม่ง่วงเลยมาลงให้ เอ๊ะโจ้นี่ยังไงๆ เนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามและติชม เจอกันตอนหน้า บ๊ายย
-
หึหึ โจ้แสดงออกขนาดนี้ก็เข้าทางพอลอ่าสิ :impress2:
รอตอนต่อไปจ้า :pig4:
-
อ้าว โจ้เดินมาลงหลุมของพี่พอลเองนะ
ถอนตัวยากแระ. อิอิ
-
อิอิอิ พี่พอลสู้ๆๆๆ นะ เป็นกำลังใจให้ค่ะจีบโจ้ให้ได้นะ
-
พี่พอลร้ายอ่า หอมแก้มเค้าแล้วเดินหนีเฉยเลย :mew3:
น้องภามอยากมีน้องแล้วน้า พ่อภาคจัดให้ทีสิ :hao7:
-
:mew1: :mew1:
-
โจ้ออกอาการเขินแบบนี้มีสิทธิ์ลุ้นนะพี่พอล
สู้ๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ที่โจ้ยอมให้พี่พอลจีบง่ายๆ แบบนี้ เป็นเพราะว่าต่างฝ่ายต่างก็แอบมีใจให้กันมาตั้งนานแล้วหรือเปล่าคะเนี่ย~ :-[
-
:jul3: :jul3: :jul3: พี่พอลนี่ดูแล้วกะล่อนเหมือนกันนะ.. :m20: :m20: :m20:
-
รอ รออ่านตอนใหม่คับ ว่าคู่พอล โจ้ เขาจะจีบกันอย่างไง ๕๕๕
-
พี่พอลร้ายอ่า หอมแก้มเค้าแล้วเดินหนีเฉยเลย :mew3:
น้องภามอยากมีน้องแล้วน้า พ่อภาคจัดให้ทีสิ :hao7:
ก็ให้พี่พอลแกชุ่มชื่นหัวใจหน่อยเนอะ โจ้ออกอาการน่ารักจนพี่แกอดใจไม่ไหว ฮ่าๆๆๆๆ :hao6:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.15
Part โจ้
เรื่องบางเรื่องที่เราคิดว่าเป็นไปไม่ได้ แต่วันหนึ่งมันอาจจะเป็นไปได้ก็ได้ ที่ผมบอกแบบนี้ก็เพราะมันเกิดขึ้นกับผมยังไงครับ เรื่องที่ผมคิดว่ามันคงไม่มีทางเป็นไปได้ นั่นคือการที่ผมแอบชอบ หรือจะเรียกว่าแอบรักเลยก็เป็นไปได้ คนๆหนึ่ง โดยเรื่องเกิดขึ้นเมื่อตอนที่ผมเรียนอยู่ปีหนึ่ง คือวันนั้นผมมีเรียนตอนเช้าแต่รถของผมเสียทำให้ผมต้องต้องนั่งแท็กซี่ไปเรียน พอลงจากแท็กซี่แล้วผมก็รีบเดินไปจะขึ้นตึกเรียนมันระวังมองให้ดีว่ามีรถวิ่งเข้ามา ก็มือจากด้านหลังดึงผมกลับไปทำให้ผมรอดจากการโดนรถชน เมื่อหันกลับไปมองปรากฏว่าเป็นรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามาช่วยผมไว้
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” รุ่นพี่คนนั้นเขาถามผม
“มะ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่ช่วยนะครับ” ผมตอบพร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”
“ครับ”
“งั้นพี่ไปก่อนนะ คราวหลังก็ระมัดระวังด้วย”
“ขอบคุณอีกครั้งนะครับ” ผมพูดจบพี่เขาก็เดินไป ผมจึงขึ้นตึกเรียนเพื่อไปเรียน
จากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอรุ่นพี่คนนั้นอีกเพราะวันนั้นผมมัวแต่ตกใจจนไม่ได้ผมชื่อ หรืออะไรเกี่ยวกับพี่เขาเลย จนวันหนึ่งที่ผมมีนัดกันไปทำรายงานกับไอ้ภาคเพื่อนของผมที่บ้านของมันทำให้ผมได้เจอกับรุ่นพี่คนนั้นอีกครั้ง และที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือรุ่นพี่คนนั้นเป็นพี่ชายของไอ้ภาคเพื่อนของผม “พี่พอล” แต่พี่เขาคงจำผมไม่ได้เพราะครั้งก่อนที่เจอกันตอนที่พี่เขาช่วยผมไว้ตอนนั้นผมใส่แว่น ซึ่งการมาเจอกันครั้งนี้ผมเปลี่ยนจากใส่แว่นเป็นคอนแทกเลนน์ หลังจากนั้นผมก็ได้พบพี่พอลบ่อยขึ้นทำให้ความรู้สึกของผมเปลี่ยนไปตอนไหนไม่ทราบจากที่ผมประทับใจพี่พอลที่ได้ช่วยผมไว้เป็นความรักขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แต่ผมไม่ได้บอกพี่เขาอกไปเพราะตอนนี้พี่คบหากับผู้หญิงไม่มีท่าทีว่าจะชอบผู้ชายด้วยกัน จนกระทั่งไอ้ภาคไปเรียนต่อต่างประเทศผมก็ไม่ได้เจอพี่พอลอีกเลย
และไม่นานมานี้หลังจากที่ไอ้ภาคกลับมาจากไปเรียนต่อผมไปหามันที่บ้านทำให้ผมเจอกับพี่พอลอีกครั้ง แต่ผมไม่รู้เลยว่าการเจอกันครั้งนี้จะทำให้ผมได้เจอเรื่องที่ผมไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ ในงานการกุศลที่ผมได้รับบัตรเชิญให้ไปร่วมงาน เมื่อพี่พอลบอกกับผมว่ามีเรื่องจะพูดด้วยเราจึงเดินออกไปยังสวนของโรงแรมที่เป็นสถานที่จัดงาน
“พี่พอลมีอะไรจะพูดเหรอครับ” ผมถามขึ้นเมื่อมาถึงเดินออกมาถึงสวน
“คือพี่มีเรื่องจะบอกโจ้นะ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“คือพี่จะบอกว่าพี่รักโจ้ รักมานานแล้วด้วย ตั้งแต่ไอ้ภาคพาโจ้ไปที่บ้านทั้งแต่สมัยเรียน แต่พี่ไม่กล้าบอกออกไปเพราะพี่ไม่รู้ว่าโจ้จะรู้สึกยังไงที่มีผู้ชายมาชอบและผู้ชายคนนั้นคือพี่ชายของเพื่อน แล้วตอนที่ไอ้ภาคไปเรียนต่อพี่ก็ไม่เจอโจ้อีกเลยแต่พี่ก็ยังคิดถึงโจ้อยู่ตลอด พี่ลองคบคนอื่นแต่ก็ไม่มีใครทำให้พี่รู้สึกแบบที่พี่รู้สึกกับโจ้เลย แต่หลังจากที่ไอ้ภาคพาภีมกับภามมาหาพ่อมาพี่เห็นมันมีความสุขพี่รู้สึกอิจฉามันที่มันได้อยู่กับคนที่มันรักพี่เลยตัดสินใจว่าพี่จะบอกความรู้สึกของพี่ให้โจ้รู้ว่าพี่รักโจ้แล้วหลังจากนี้พี่จะจีบโจ้” พี่พอลพูดออกมา
“ห๊ะ พี่ว่าอะไรนะ” ผมถามอย่างตกใจอีกครั้ง
“พี่รักโจ้ และหลังจากนี้พี่จะจีบโจ้” หลังจากพี่พอลพูดจบ พี่พอลก็หอมแก้มผมแล้วเดินออกไป ตอนนั้นบอกได้เลยว่าผมตกใจมากที่พี่พอลบอกว่ารักผม และจะจีบพอล และอีกความรู้สึกหนึ่งคือผมดีใจเพราะผมไม่คิดมาก่อนว่าพี่พอลจะรักผมเหมือนกับที่ผมรักพี่พอล มารู้สึกตัวอีกทีพี่พอลก็เดินออกไปแล้ว
พี่พอลมาหาผมที่คอนโดอีกครั้งในวันหยุดตอนเปิดประตูไปเจอพี่พอลผมตกใจมาก พี่พอลมาได้ยังไง รู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่ แล้วพี่พอลมาทำไม พอผมถามออกไปพี่พอลก็ตอบว่า
“จำไม่ได้เหรอ พี่บอกไปแล้วว่าพี่จะจีบโจ้ พี่ก็มาจีบนี่ไงครับ” พี่พอลพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานมาให้ ทำรู้สึกเขินเพราะไม่คิดว่าพี่พอลจะจริงจังแบบนี้ ตอนนั้นรู้ได้เลยว่าหน้าผมต้องเป็นสีแดง
“อะ เอ่อ พี่พอลพูดจริงเหรอ ผมคิดว่าพี่พูดเล่น”
“พี่พูดจริงสิครับ แล้วโจ้หล่ะรังเกียจหรือเปล่าที่พี่ตามจีบ”
“เอ่อ..” ผมอึกอักไม่รู้จะตอบยังไง ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจพี่พอลแต่ผมเขิน
“โจ้รังเกียจพี่เหรอครับ” พี่พอลถามพร้อมทำเสียงเศร้า
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ คือผมตั้งตัวไม่ทันไม่คิดว่าพี่จะชอบผม แล้วตามจีบผมแบบนี้” ผมพูดออกไปเพราะกลัวว่าพี่พอลจะเข้าใจผิด
“งั้นโจ้ให้พี่จีบโจ้ได้นะครับ” พี่พอลก็พูดกับผมเสียงหวานแบบอ้อนๆ
“กะ ก็ได้ครับ” ผมเลยตอบตกลง ก็ในเมื่อผมก็รักพี่พอล แต่ผมได้บอกขอเล่นตัวหน่อยเถอะปล่อยให้จีบไปสักพักแล้วผมค่อยบอก ฮ่าๆๆๆๆ แต่ตอนนี้หน้าผมต้องแดงไปทั้งหน้าแน่เลยเพราะหน้าผมร้อนมากก็ผมเขินนิครับ
“ขอบคุณครับ” แล้วพี่พอลมันก็หอมแก้มผมอีกแล้ว
หลังวันนั้นที่ผมตอบตกลงให้พี่พอลจีบผมได้นั้นก็ผ่านมาได้เกือบเดือนแล้ว ทุกวันตอนเช้าพี่พอลจะโทรหาผมหลังจากตื่นนอน มีบ้างบางวันพี่พอลจะมารับผมที่คอนโดแล้วไปส่งที่ทำงาน ตอนเที่ยงถ้ามีเวลาก็จะมาทานอาหารกับผม ตอนเย็นมีมารับผมที่ทำงานกลับไปส่งที่คอนโดหรือไม่ก็ไปเดินเที่ยวหรือหาอะไรทาน แล้วก่อนนะก็จะโทรมาคุยกับผมไม่เคยขาด
“นั่งคิดอะไรอยู่เหรอครับ” เสียงพี่พอลถามขึ้นปลุกผมออกจากความคิด ตอนนี้ผมกำลังนั่งรถกับพี่พอลเพื่อที่จะไปบ้านพี่พอล
“ไม่มีอะไรครับ” ผมหันไปตอบพี่พอลที่ขับรถอยู่แล้วยิ้มให้ พี่พอลก็หันกลับไปขับรถต่อ
ไม่นานพวกเราก็มาถึงบ้านพี่พอล หลังจากลงรถพี่พอลก็พาผมเดินเข้าในบ้านไปยังห้องนั่งเล่นก็เจอไอ้ภาคนั่งเล่นอยู่กับภามลูกชายมันและภีมเมียรักของมัน นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่น่าเหลือเชื่อว่าไอ้ภาคจะมีลูกกับภีมซึ่งเป็นผู้ชายท้งคู่
“หวัดดีไอ้โจ้” ไอ้ภาคมันทักผม
“สวัสดีครับพี่โจ้” ภีมทักผมแล้วยิ้ม
“หวัดดีไอ้ภาค สวัสดีภีม”
“ภามครับสวัสดีอาโจ้ก่อนครับ” ภีมหันไปคุยกับภามที่นั่งเล่นของเล่นอยู่
“สวัสดีฮะอาโจ้”ภามหันมาพูดและยกมือไหว้ผม
“สวัสดีครับภาม” แล้วผมก็นั่งลงที่โซฟาข้างๆพี่พอล
“เดี๋ยวนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยนะ คบกันแล้วเหรอวะ แต่น่าจะยังเพราะไม่งั้นพี่พอลต้องมาป่าวประกาศแล้วหล่ะ” ไอ้ภาคหันมาพูดกับผมแบบกวนๆ
“ก็ตามนั้น” ผมตอบออกไป
“มึงก็อย่าเล่นตัวให้มันมากนัก คนมันแก่แล้วสงสารมันอย่าให้รอนานๆ” ฮ่าๆๆๆอันนี้ไอ้ภาคว่าพี่มันครับ พี่พอลก็ได้แต่ชี้หน้าเพราะตอนนี้มีภามนั่งอยู่บนตัก แกเรียกหลานมาเล่นด้วยตั้งแต่นั่งลงแล้ว หลังจากนั้นเราก็นั่งคุยกันต่อไปสักพัก และผมก็หันไปเล่นกับภามด้วย ลูกไอ้ภาคนี่น่ารักจริง
“ภีมว่าตอนนี้เราไปทานข้าวกันดีกว่าได้เวลาแล้ว” ภีมพูดเสร็จเราก็เดินไปยังห้องอาหารกัน พอทุกคนนั่งลงเสร็จแม่บ้านยกอาหารมาแล้วตักข้าว แต่อยู่ๆภีมก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำทำให้ทุกคนตกแล้วไอ้ภาคก็วิ่งตามออกไป สักพักไอ้ภาคก็ก็ประคองภีมกลับมา
“ภีมเป็นอะไรหรือเปล่า” ผมถามภีม
“ไม่ทราบเหมือนกันครับอยู่ๆรู้สึกจะอ้วกขึ้นมา”
“แม่เป็นอะไรเหรอฮะ” ภามถามภีม
“แม่เป็นไรครับ”
“พี่ว่าภีมขึ้นไปพักดีกว่านะดูหน้าซีดๆ” พี่พอลพูดขึ้น
“งั้นผมพาภีมขึ้นไปพักก่อนฝากภามด้วยนะ ภามครับอยู่ลุงพอลและอาโจ้นะครับพ่อจะพาแม่ไปนอน” ไอ้ภาคพูดกบพี่พอลเสร็จ ก็หันไปพูดกับภาม
“ฮะ” แล้วไอ้ภาคก็พาภีมขึ้นไปด้านบน
“ทานข้าวดีกว่าครับภามเดี๋ยวลุงพาไปเที่ยว” พี่พอลหันไปคุยกับภาม
หลังจากนนั้นเราก็นั่งทานข้าวกันสามคน พอทานข้าวเสร็จพี่พอลก็ขับรถพาผมกับภามไปเดินเล่นที่ห้าง เราเดินเล่นกันได้สักพัก พี่พอลก็หันไปถามภาม
“ภามอยากได้อะไรไหมครับ”
“ภามอยากกินไอติมฮะ”
“ได้ครับงั้นเราไปกินไอติมกัน” แล้วก็เดินไปร้านไอติมกันโดยภามให้ผมกับพี่พอลเดินจูงมือกันคนละข้าง เลยเป็นที่สนใจของคนรอบข้างที่ผู้ชายสองคนเดินจูงมิอเด็ก
“ภามอยากกินแบบไหนเลือกเลยครับ” ผมเปิดเมนูให้ภามเลือกเมื่อเราเดินมานั่งกันในร้านไอติม
“ภามเอาอันนี้ฮะ” ภามชี้ที่รูปซึ่งอันที่ภามเลือกเป็นชุดใหญ่ที่กินกันได้หลายคน เราเลยตัดสินใจสั่งถ้วยเดียว
ไม่นานพนักงานก็เอาไอติมมาเสริฟ
“กินได้เลยครับภาม แต่อย่าให้เลอะนะครับ” พี่พอลพูดกับภาม
“ฮะ” แล้วภามก็ลงมือกิน ผมก็ตักกินบ้าง กินไปสักพักก็มีช้อนไอติมยื่นมาที่ปากของผม เงยหน้าดูปรากฏว่าเป็นพี่พอล
“กินสิพี่ป้อนให้”
“ไม่เอา อายเขา” ผมปฏิเสธใครจะกล้ากินคนมองกันทั้งร้านตั้งแต่เดินจูงมือกันเข้ามาแล้ว
“กินเถอะ อายอะไร ใช่ไหมครับภาม” พี่พอลพูดแล้วมันไปถามความเห็นภามอีก
“ใช่ฮะ อาโจ้กินเลย กินเลย” ภามพูด ผมหันไปมองพี่พอลที่มองอยู่แบบอ้อนๆ เฮ้อ ทำไงได้หล่ะครับนอกจากอ้าปากแล้วกิน
“กรี๊ดๆๆๆ “ ผมได้ยินเสียงกรี๊ดจากโต๊ะข้างๆ
“น่ารักอ่ะแกมีป้อนกันด้วย ใช้ช้อนเดียวกันอีกต่างหาก” แล้วผมก็หันดูเออใช่ นั่นมันช้อนพี่พอล
“อร๊ายย จูบทางอ้อมอ่ะแก” แล้ผมจะทำอะไรได้หล่ะครับนอกจากหน้าแดงแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ
หลังจากกินไอติมเสร็จพวกเราก็ออกจากห้าง พี่พอลขับรถมาส่งผมที่คอนโดจากนั้นก็ขับรถกลับบ้านกลับภามแต่ก่อนที่จะขับรถออกไปพี่พอลพูดทิ้งท้ายไว้ว่า
“ไว้เดี๋ยวพี่โทรหานะครับที่รัก”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.มาฟังความรู้สึกของโจ้กันบ้างเนอะทำไม๊ทำไมยอมให้จีบง่ายขนาดนั้น ฮ่าๆๆๆ แล้วตอนนี้ภีมมีอาการว่าม๊ะ หวังว่าคงจะถูกใจกันเน้อ ติชมได้จ้า แล้วเจอกันตอนต่อไปนะฮะ
-
ลุ้นว่าท้องจริงๆมั้ย ถ้าท้องจริงๆท้องได้กี่เดือนแล้วอ่ะ ลุ้นๆ เขาจะได้ลูกแฝดรึป่าว ๕๕๕
รอ รอ รออ่านตอนต่อไปคับ
-
:katai5: :hao7:.. กรี๊ดดดดด..สาววายจงเจริญ.. :laugh:
-
ภีมท้องรอบนี้ขอแฝดเลยนะ :hao3:
รอตอนต่อไปจ้า :pig4:
-
สั้นง่ะ. ยังไม่หายคิดถึงน้องภามเลย
ลุ้นๆๆๆ ถ้าน้องภามจะได้น้อง คราวนี้ขอเป็นน้องแฝดนะ จะได้ไม่แย่งรักกัน
-
:mew1: :mew1:
-
ท่าทางว่าน้องภามจะได้เป็น 'พี่ภาม' ในเร็วๆ วันนี้เสียแล้วล่ะมั้งค้าา :-[
-
:-[ เย้ๆๆ พี่ภามน้องจะมาแล้ว :man1:
แหมโจ้เล่นตัวนานสงสารคนแก่นะ ฮ่าๆ น่ารักดีค่ะคู่นี้
-
:hao7: พี่พอลรุกคืบน่าดูถ้ารู้ใจตรงกันจะเป็นไงนะ
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: ภามจะมีน้องแล้ว
-
ขอบคุณ :)
-
น้องของน้องภามมาแล้วแน่ๆ 555
-
ใจตรงกัน
-
น้องภามจะมีน้องแล้วใช่มั้ยยยยยย กรี๊ดๆๆๆ :mc4:
โจ้ก็แอบชอบพี่พอลเหมือนกันนี่เอง เราอยากเจอเหตุการณ์ฟินๆแบบนี้กับตัวมั่งจัง คงฟิ้นนนนนนฟินนน :mew3:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.16
Part ภาค
ผมตื่นขึ้นมาเนื่องจากได้ยินเสียงมาจากในห้องน้ำ เลยลุกขึ้นแล้วเข้าไปดูจึงเห็นภีมโกงคออาเจียนอยู่จึงรีบเข้าไปลูบหลัง ภีมนั่งพิงไหล่ผมอย่างหมดแรง
“ภีมพี่ว่าไปหาหมอดีกว่านะ ภีมเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว” ผมพูดหลังจากประคองภีมมานั่งที่เตียง ด้วยใบหน้าซีด
“ภีมไม่เป็นอะไรครับพี่ภาค เดี๋ยวก็หาย”
“ไม่เป็นอะไรได้ยังไงภีม ภีมกินอะไรไม่ได้แล้วก็อ้วกมาหลายวันแล้วนะ” ผมพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ก็ได้ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นภีมไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวพี่พาไปหาหมอ”
“ครับ”
ภีมลุกขึ้นจากเตียงไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ผมเลยเดินออกจากห้องไปยังห้องของพี่พอลที่ตอนนี้มีภามไปนอนด้วย เพราะภามจะดูการ์ตูนจนดึกได้พี่พอลไม่ว่า แต่ถ้านอนกับพวกผมภีมจะบังคับไม่ให้ภามนอนดึก ภามเลยชอบ
ก๊อกๆๆๆ
ผมเคาะประตูเสร็จก็เปิดเข้าไป ก็เห็นลุงหลานเขานอนหนุนแขนดูการ์ตูนตอนเช้ากันอยู่ ผมเดินเข้าไปนั่งบนเตียงข้างที่ภามนอนอยู่
“พ่อภาค” ภามเรียกเมื่อเห็นผมนั่งลงข้างๆ แล้วลุกขึ้นมานั่งตักผม
“อรุณสวัสดิ์ครับครับลูก” ผมก้มลงไปหอมแก้มภาม ภามที่นั่งกอดคอผมอยู่เลยหอมแก้มผมกลับ
“มีอะไรหรือหรือเปล่า เข้ามาหาแต่เช้า” พี่พอลถามผมทั้งที่ยังนอนอยู่
“คือผมจะพาภีมไปหาหมอน่ะ กินอะไรไม่ได้แล้วก็อ้วกมาหลายวันแล้ว”
“อืม”
“วันนี้พี่ไม่ไปไหนใช่ไหม ฝากดูภามหน่อยสิ ผมไม่อยากพาไปด้วย”
“ได้เดี๋ยวพี่ดูภามเอง วันนี้พี่ไม่ไปไหน”
“พ่อภาคจะไหนฮะ” ภามหันมาถามผม
“แม่ไม่สบาย พ่อจะพาแม่ไปหาหมอครับ”
“ภามไปด้วยได้ไหมฮะ”
“ไม่ได้ครับ เดี๋ยวภามอยู่กับลุงพอลนะครับ” ผมพูดพร้อมขยี้ผมภาม
“ก็ได้ฮะ”
“พ่อไปอาบน้ำก่อนนะครับ” ผมเดินออกจากห้องปล่อยให้ลุงหลานเขานอนดูการ์ตูนกันต่อ
ผมเดินกลับเข้ามาในห้องนอนเห็นภีมยืนแต่งตัวอยู่แล้ว
“ไปหาภามมาเหรอครับ” ภีมหันมาถามผม
“ใช่ พี่เข้าอาบน้ำก่อนก่อนนะ” แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำ
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมกับภีมก็ออกจากบ้านมายังโรงพยาบาลแล้วติดต่อเพื่อที่จะเข้าพบอาหมอ ซึ่งท่านเป็นหมอประจำที่ดูแลสมาชิกของบ้านผมมานาน
“สวัสดีครับอาหมอ” ผมกับภีมยกมือไหว้ท่านเมื่อเข้ามาในห้องตรวจ
“สวัสดีภาค กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
“ครับ อาหมอสบายดีนะครับ”
“อาสบายดีแล้วเราหล่ะวันนี้เป็นอะไรถึงมาหาอา”
“ผมสบายดีครับ แต่ที่ผมมาหาอาวันนี้เพราะแฟนผมไม่สบาย”
“แฟน?” อาหมอถามผมแล้วหันไปมองภีม
“ใช่ครับ นี่ภีมแฟนผมครับ” แล้วผมแนะนำภีมให้อาหมอรู้จัก
“สวัสดีครับ” ผมพูดทักทายอาหมอ
“สวัสดียินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วเป็นอาการเป็นไงบ้าง” อาหมอหันไปพูดกับภีม
“ก็มีอาการเวียนหัว อาเจียน แล้วก็ทานเข้าไม่ค่อยได้นะครับรู้สึกเหม็นอาหาร” ภีมก็บอกอาการกับอาหมอ
“อืมฟังจากอาการน่าจะเป็นโรคกระเพาะนะ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงอาคิดว่าท้องนะเนี่ย” อาหมอพูดขึ้นผมกับภีมหันมองหน้ากับทันทีด้วยความตกใจ
“หรือว่า” ผมพูดกับภีมรู้สึกตื่นเต้น หรือว่าภีมจะท้อง
“มีอะไรกันหรือเปล่า” อาหมอถามหลังจากเห็นอาการของพวกผม
“อาหมอครับ ผมมีเรื่องจะบอก” แล้วผมก็เล่าเรื่องที่ภีมท้องได้ให้อาหมอฟัง
“ถ้านั้นอาขอตรวจปัสสาวะกับตรวจเลือดหน่อยนะ จะได้ตรวจให้ชัดเจนไปเลย” อาหมอบอกหลังจากฟังที่ผมเล่าเสร็จแล้ว หลังจากนั้นอาหมอก็เรียกพยาบาลมาพาภีมออกไป
“อายินดีกับภาคด้วยนะ” อาหมอพูดกับผมหลังจากที่ภีมออกไปเจาะเลือดแล้วไปปัสสาวะ
“ขอคุณครับ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มให้ ไม่นานภีมก็กลับเข้ามาพร้อมกับพยาบาลนำผลตรวจมาให้อาหมอ
“ผลตรวจเป็นไงบ้างครับอาหมอ” ผมถามอย่างตื่นเต้น แล้วเอื้อมมือไปจับมือภีมเอาไว้
“ก็เป็นอย่างที่คิดนั่นแหละ อายินดีด้วยภีมตั้งครรภ์ได้ 7 สัปดาห์แล้ว” อาหมอบอกผลตรวจพร้อมกับยิ้มแสดงความยินดี
“ภีม” ผมหันยิ้มกับภีมตอนนี้ผมรู้สึกดีใจ ตื่นเต้นไปหมด มือที่จับมือภีมอยู่ก็จับแน่นขึ้น ซึ่งภีมก็หันมายิ้มกับผม
“ถ้าอย่างนั้นก็ฝากครรภ์เลยนะอาจะเป็นคนดูแลเอง”
“ได้ครับ แต่อาครับผมอยากให้อาเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะครับ ผมไม่อยากให้เป็นข่าว” ผมไม่อยากให้เป็นข่าวออกไป เพราะถ้ามีคนรู้ว่ามีผู้ชายต้องได้จะทำให้ภีมกับภามเป็นที่สนใจหรือบางคนอาจจะมองว่ามันแปลกประหลาด
“ได้ อาเข้าใจ” หลังจากนั้นก็จัดการฝากครรภ์รับยาแล้วผมก็พาภีมกลับบ้านโดยแวะซื้อเค้กไปฝากภามก่อนกลับ
“พ่อภาค แม่ภีมกลับมาแล้ว” ภามวิ่งออกมากหน้าบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถผมวิ่งเข้ามา
“อย่าวิ่ง ระวังหกล้มครับภาม”ภีมพูดเตือนภาม
“ฮะ”
“อยู่กัยลุงพอลดื้อไหมครับ” ภีมถามพร้อมกับเดินจูงมือภามเข้าไปห้องนั่งเล่นที่มีพี่พอลนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“ไม่ดื้อฮะ ภามไม่ดื้อใช่ไหมฮะลุงพอล”
“ไม่ดื้อนะครับ ภามหลานลุงน่ารักที่สุด”
“เป็นยังไงภีม อาหมอบอกว่าเป็นอะไร” พี่พอลถามภีมเมื่อเรานั่งลงกันที่โซฟา แล้วภีมหันมายิ้มกับผม
“ภีมไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกพี่ ภีมแค่ท้องน่ะ” แต่เป็นผมที่เป็นคนตอบพี่พอล
“อ่อท้อง ห๊ะท้อง!!” พี่พอลพูดเสียงดัง
“ใช่ท้อง”
“ฮ่าๆๆๆๆ ยินดีด้ยว่ะ กูจะมีหลานอีกหลานเหรอเนี่ย” อะไรว่ะดีใจอย่างกับไอ้โจ้มันท้องอย่างนั่นแหละ (เขายังจีบกันอยู่เลยนะพี่ภาค / คนเขียน)
“ท้องคืออะไรเหรอฮะ” ภามหันมาถามเมื่อฟังที่พวกผมพูดกันไม่เข้าใจ
“คือภามกำลังจะมีน้องครับ” ผมหันไปตอบภาม
“จริงเหรอ แล้วน้องอยู่ไหนฮะ” ภามถามพร้อมกับหันซ้ายหันขวาหาน้อง ฮ่าๆๆๆ
“ตอนนี้น้องยังอยู่ในท้องคุณแม่ครับ “ แล้วภามหันไปมองท้องภีม
“น้องอยู่ในนี้เหรอ แล้วเมื่อไหร่น้องจะออกมา ภามอยากเจอน้อง” ภามพูดพร้อมกับชี้ที่ท้องภีม
“อีกไม่นานหรอกครับ” ภีมพูดพร้อมลูบผมภาม
ผมมองภาพแล้วยิ้ม วันนี้เป็นอีกวันที่ผมมีความสุขมากครอบครัวของผมจะเป็นครอบครอบที่สมบูรณ์มากขึ้น หลังจากนี้ผมจะดูแลภีมให้ดีที่สุดเพื่อชดเชยที่ผมไม่ได้ดูแลภีมในครั้งก่อนที่ภีมท้องภาม และผมสัญญาเลยว่าผมจะรักและดูแลภีมกับลูกๆของผมให้ดีที่สุด
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล. และแล้วน้ำยาพี่ภาคก็ได้ผลอีกครา ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
น้ำยาดี
-
สนุกมาก
ขออีกเยอะๆนะ :mew1:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
พี่ภาคสนใจอยากจะแพ้ท้องแทนภีมบ้างไหมค้าา.. :hao7:
-
:mew1: :mew1:
-
:oni2: ท้องจริงๆด้วย จะมีเด็กมาวุ่นวายเพิ่มแระ
-
เย้ ดีใจด้วย :L2:
-
อร๊ายยย จะมีน้องอีกละ ชื่อไรดีนะ ภ ไรดีนะ ภู ดีไหม อิอิ ล
-
พี่ภาคน้ำยาดี อยากเห็นพี่ภาคแพ้ท้องแทนเมียจังเลยย
น้องภามจะมีน้องแล้วว ครอบครัวสุขสันต์ไปอีกก :กอด1:
-
กำลังจะมีสมาชิกใหม่เหรอเนี่ย!!
ขอบคุณ :)
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
ในที่สุดน้องภาพก็จะเป็นพี่ชายแล้วๆๆ
-
o13. ปลื้มประหนึ่งว่าท้องเอง. 555 น้ำยาพี่ภาคนี่เชื่อถือได้จริงๆ.
ไม่ต้องรอนาน
ชนแก้วฉลอง เย้ ดีนะที่ได้หมอดีไม่งั้นล่ะก็ดังแน่ๆ
-
ฮ่าๆๆๆ มีแต่คนอยากให้พี่ภาคแพ้ท้องแทนเมีย ไว้เดี๋ยวจะจัดให้นะแต่วันนี้คงไม่ได้ลงตอนแต่ไปเพราะไม่ว่างนี่แค่แวบมาทักทาย :katai3: :katai3:
-
แฝดดดดดเถอะๆๆๆๆ ยังยืนยันความตั้งใจเดิม :m13:
รอตอนต่อไปจ้า :pig4:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.17
Part ภีม
“อึก...อึก....อุก....อุ...แหวะ......”
“ไหวไหมครับ”
“ไหวครับ”
เสียงอาเจียนเมื่อกี้ไม่ใช่ของผมนะครับ ถ้าถามว่าเป็นของงใคร โน่นครับของคนที่ตอนนี้เดินออกมานั่งหมดแรงอยู่บนที่เตียงแล้วครับ
“ภีมว่าวันนี้พี่ภาคหยุดงานเถอะครับ ดูท่าทางจะไม่ไหวหน้าซีดมากเลย” ผมเดินไปลูบหน้าซีดของพี่ภาคที่นั่งหมดแรงอยู่บนเตียง
“ก็ได้ครับ”
“ถ้านั้นพี่ภาคนอนพักผ่อนนะครับ เดี๋ยวภีมไปบอกพี่พอลให้ แล้วจะไปดุภามด้วย”
“ครับ” พี่ภาคล้มตัวนอนเสร็จผมก็เดินออกจากห้องเพื่อลงไปด้านล่าง
ตอนนี้ผมท้องได้ 3 เดือนแล้ว พี่ภาคดูแลผมอย่างดีเพราะพี่ภาคบอกว่าจะชดเชยให้ที่ครั้งที่ผมท้องภามพี่ภาคไม่ได้ดูแลผม ท้องครั้งนี้พี่ภาคเลยดูและเป็นพิเศษ สรรหาอาหารที่มีประโยชน์มาให้ผมทาน ส่วนเรื่องอาการแพ้ท้องของผมมีแค่ช่วง 2 เดือนแรก พอขึ้นเดือนที่ 3 มาผมก็ไม่แพ้ท้องอีก แต่พี่ภาคแทนที่ตอนนี้มีอาการแพ้ท้องแทนผมอย่างที่เป็นเมื่อเช้านี้ และเป็นแบบนี้มาได้ 3-4 วันแล้ว
“ไอ้ภาคหล่ะภีม” พี่พอลถามขึ้นเมื่อผมเดินเข้ามาในห้องอาหาร
“นอนอยู่บนห้องครับ วันนี้พี่ภาคไม่ไปทำงานนะครับ”
“นี่มันยังแพ้ท้องแทนเมียอยู่อีกเหรอ” พี่พอลพูดขึ้นเรียกสีหน้าให้ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของผมได้
“ก็เมื่อเช้าลุกขึ้นมาอ้วกตั้งแต่เช้าจนไม่มีแรงครับ แล้วก็ทานอะไรไม่ค่อยได้”
“อืม ไม่เป็นไรงานของมันเดี๋ยวพี่ดูให้เอง ให้มันพักผ่อนเถอะ”
“ขอบคุณมากครับ”
“ภีมทานข้าวเถอะ แล้ค่อยหาอะไรให้ไอ้ภาคกิน” พี่พอลพูดจลก็ลงมือทานต่อ
“ครับ เป็นไงครับภาม อร่อยไหม” ผมหันไปพูดกับเจ้าลุกชายของผมที่นั่งทานไม่พูดไม่จาอยู่ เดี๋ยวนี้ภามเขาไปนอนกับพี่พอล ตอนแรกผมก็เกรงใจกลัวภามจะไปรบกวน แต่พี่พอลกลับอ้าแขนรับภามไปนอนด้วยอย่างเต็มใจ ตามใจกันมากอ่ะลุงหลานคู่นี้
“อร่อยฮะ” ภามตอบแล้วยิ้ม
“อร่อยก็ทานเยอะๆนะครับ”
“ฮะ” ตอบเสร็จก็ตักข้าวต้มเข้าปากต่อ น่ารักจริงๆลุกชายผม
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จพี่พอลก็ออกไปทำงาน ผมให้ภามนั่งเล่นอยู่ที่ห้องนั่งเล่นโดยที่ผมเข้าครัวมาทำซุปไปให้พี่ภาคทานเพราะตั้งแต่พี่ภาคมีอาการแพ้ท้องแทนเมียอย่างที่พี่พอลพูด พี่ภาคก็ทานทานจำพวกเนื้อไม่ได้เลย หลังจากทำซุปเสร้จผมก็ยกออกจากครัวจะเอาไปให้พี่ภาคด้านบน
“ภามครับ แม่เอาซุปไปหาพ่อภาคนะครับ” ผมเดินไปบอกภามที่ห้องนั่งเล่น
“ภามไปหาพ่อภาคด้วยฮะ”
“ครับ” แล้วผมกับภามก็เดินขึ้นด้านบน เข้ามาถึงในห้องเห็นพี่ภาคยังนอนอยู่ผมเลยเดินนำซุปไปวางไว้บนโต๊ะ ส่วนภามปีนขึ้นที่นอนไปปลุกพี่ภาค
“พ่อภาคฮะ พ่อภาค” ภามเรียกพร้อมเขย่าแขนพี่ภาค
“หื้ม ภามเหรอครับ” พี่ภาครู้สึกตัวขึ้นแล้วถาม
“ฮะ พ่อภาคเป็นไงบ้างฮะ”
“พ่อไม่เป็นไรครับ” แล้วพี่ภาคก็ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง แล้วยกภามขึ้นไปนั่งตัก
“เหรอฮะ งั้นเดี่ยวพ่อภาคทานซุปนะฮะ แม่ภีมทำมาให้”
“ครับผม” แล้วพี่ภาคก้มลงหอมหัวภาม โดยผมยืนดูพ่อลุกเขาคุยกัน
“ที่จริงภีมไม่ต้องยกขึ้นมาก็ได้นะ พี่ลงไปทานข้างล่างก็ภีมลำบากเปล่า” แล้วพี่ภาคก็หันมาพูดกับผม
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ภาคทานเลยดีกว่าเดี๋ยวซุปจะเย็นหมด”
“ครับ” ผมจบพี่ภาคก็ลุกขึ้นจากที่นอนเดินมาทานซุปที่บนโต๊ะ จากที่พี่ภาคทานเสร็จผมก็เอาจานมาเก็บโดยภามลงมานั่งเล่นที่ห้องนั่งเล่น แล้วพี่ภาคก็เข้าไปอาบน้ำ
สักพักพี่ภาคก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่ผมกับภามนั่งอยู่
“เล่นอะไรอยู่ครับลูก” พี่ภาคเดินไปขยี้ผมภามที่นั่งเล่นของเล่นไปด้วย ดูทีวีไปด้วย
“เล่นกันดั้มฮะ” ภามหันมาตอบพร้อมกับยิ้ม แล้วหันกลับไปดูทีวี
“ครับ” แล้วพี่ภาคเดินเข้ามานั่งข้างผม
“ดีขึ้นยังครับ” ผมถามพี่ภาค
“ดีขึ้นแล้วหล่ะ” ผมแล้วนอนหนุนตักผม
“พี่ว่าดีแล้วนะที่พี่เป็นแบบนี้แทนภีม” พี่ภาคพูดพร้อมกับจับมือผมไปลูบ
“ทำไมครับ”
“ก็ถ้าภีมเป็น พี่คงกังวลและเป็นห่วงภีมมาก”
“มันไม่มีอะไรหรอกครับ เดี๋ยวสักพักมันก็หาย”
“อืม”
“ภีมพี่มีความสุข และดีใจมากเลยนะที่เรากำลังจะมีลูกอีกคน” พี่ภาคพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าผม
“ครับภีมก็ดีใจ และมีความสุขมาก” ผมตอบพร้อมกับลูบหน้าพี่ภาค
“อีกไม่นานแล้วก็จะเจอกันแล้วนะครับลูก พ่อรักลูกนะครับ” พี่ภาคหันหน้าเข้ากับท้องผมแล้วพูดแล้วจูบลงที่ท้องผม
“ภามก็รักพ่อภาค แม่ภีม และก็น้องฮะ” อยู่ๆภามก็ทิ้งของเล่นแล้วก็วิ่งเข้ามา
“เหรอครับ พ่อก็รักภามครับ”แล้วพี่ภาคก็อุ้มภามขึ้นมานอนบนอกแล้วหอมแก้ม
“แม่ก็รักภามนะครับ” แล้วผมก็ก้มลงไปหอมหัวของภาม หลังจากนั้นพ่อลูกเขาก็นอนคุยกันจนหลับไปทั้งคู่โดยพี่ภาคนอนกอดภามที่หลับอยู่บนอก ซึ่งตัวเองนอนอยู่บนตักผม เหมือนกันจริงๆพ่อลูกคู่นี้เห็นภาพนี้ผมจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
ปล.ตอนนี้เป็นความน่ารักๆของครอบครัวนะครับ แล้วคนที่รอให้พี่ภาคท้องแทนเมียก็จัดให้แล้วนะครับ อิอิ อีกไม่นานพี่ภาคจะพาภีมไปอัลตราซาวน์ลูกแล้วนะครับ ติชมได้น๊า แล้วเจอกันตอนต่อไปครับ บายยย
ปล.1 ตอนนี้สั้นขอโทษน๊า เดี๋ยวตอนหน้าจะมาให้แบบยาว(กว่านี้)
-
พี่ภาคแพ้ท้องแทนเมียยยย รักเมียมากสินะ
ท่านอนสองพ่อลูกเหมือนกันจริงๆ น่ารักก :-[
-
:o8: น่ารักมากๆเลย
เย้มาลุ้นเพศลูกกันดีกว่า ตั้งชื่อรอเลย น้องภูดีไหม
-
:mew1: รอตัวเล็กอีกคน
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ภีมอย่าลืมแชร์ภาพมาให้เราดูบ้างนะค้าา :-[
-
:mew1: :mew1:
-
ลุ้นว่าจะได้ลูกแฝดกันรึป่าว ๕๕๕ จะได้แบ่งปู่ ย่าและลุงอุ้มไปเลย ตอนใหม่มาเร็วๆนะคับ
-
มีน้องแล้วนะน้องภาม
-
พี่ภาคแพ้ท้องแทนเมียยยย รักเมียมากสินะ
ท่านอนสองพ่อลูกเหมือนกันจริงๆ น่ารักก :-[
ใช่เลยสองพ่อลูกน่ารักมากกก
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.18
Part โจ้
หลังจากที่พี่พอลบอกความรู้สึกของเขากับผมและขอตามจีบผมตอนนี้ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว พี่พอลดีกับผมทุกอย่าง เอาใจใส่ เมื่อมีเวลาพี่พอลก็จะมาหาผม เรามีไปเที่ยวกันบ้าง ทานข้าวกันบ้าง บางครั้งก็พาภามมาบ้าง ภามน่ารักมาก เป็นเด็กที่อารมณ์ดี ยิ้มง่าย พูดแล้วก็อิจฉาไอ้ภาคมันเหมือนกันที่มันมีครอบครัวที่สมบูรณ์ยิ่งตอนนี้ภีมก็กำลังท้องลูกอีกคนด้วยแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์มากที่ผู้ชายท้องได้แถมท้องนี้เป็นท้องที่ 2 ผมยิ่งรู้สึกยินดีกับมัน แล้วหันกลับมามองถ้าผมตกลงคบกับพี่พอลไปเรื่องมีลูกนั้นคงเป็นไปไม่ได้ ผมเคยพูดกับพี่พอลเรื่องนี้เหมือนกันแต่พี่พอลบกว่า
“ไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร เลี้ยงหลานเอาก็ได้ ค่อยให้ไอ้ภาคมันทำเผื่อ”
อืม ก็ตามนั้น อย่างที่ผมบอกไปแล้วว่าพี่พอลเอาใจใส่และดีกับผมทุกอย่างตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาทำให้ผมมั่นใจในตัวพี่พอลมากขึ้น และถ้าถามถึงความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่พอลนั่นมันชัดเจนมาตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าผมก็ “รัก” พี่พอลเช่นเดียวกัน ผมจึงคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ผมจะบอกความรู้สึกของผมที่มีต่อพี่พอลให้พี่พอลได้รับรู้บ้าง
ก๊อกๆๆๆ
“ขออนุญาตค่ะ” เลขาผมเข้ามา
“ครับ”
“คุณโจ้ค่ะ คุณพอลมารออยู่ด้านล่างแล้วคะ”
“ครับ เดี๋ยวผมลงไป”
“คะ”
เมื่อเลขาของผมเดินออกไป ผมก็เก็บของแล้วเดินออกจากห้องไปยังลิฟท์เพื่อลงไปด้านล่าง
“สวัสดีครับพี่พอล” ผมพูดทักทายพี่พอลที่นั่งรออยู่ด้านล่างเมื่อลงมาถึง
“ครับโจ้ ไปกันเลยดีกว่านะ” พี่พอลหันมาพูดยิ้มให้
“ครับ” ผมกับพี่พอลก็เดินออกจากบริษัทไปยังรถของพี่พอลที่จอดอยู่ที่จอดรถด้านหน้า หลังจากนั้นพี่พอลก็ขับรถออกจากบริษัท
ตอนนี้ผมกับพี่พอลอยู่บนรถซึ่งตอนนี้รถติดมากเนื่องจากเป็นเวลาเลิกงานตอนเย็นพอดี เพราะพี่พอลจะพาผมไปทานอาหารมื้อเย็นวันนี้พี่พอลเลยไปรับผมที่คอนโดเมื่อเช้าและพาไปส่งที่บริษัท หลังจากนั้นตอนเย็นก็มารับผมออกมา
“ตอนนี้ไอ้ภาคมันหายแพ้ท้องแทนเมียยังครับ” ผมหันไปถามพี่พอลระหว่างที่รถติดไฟแดงเรื่องไอ้ภาคที่มันแพ้ท้องแทนภีม ซึ่งช่วง 2 เดือนแรกเป็นภีมที่แพ้ต้องตามปกติ แต่พอขึ้นเดือนที่ 3 อาการแพ้ท้องของภีมก็หายแต่ปรากฏว่าเป็นไอ้ภาคที่แพ้ท้องแทน
“ดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังมีบ้างครับ”
“ครับ เดี๋ยววันหยุดนี้ผมไปเยี่ยมมันดีกว่า คิดถึงภามด้วยไม่ได้เจอกันหลายวันแล้ว”
“ครับ ให้พี่ไปรับไหม”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยผมขับรถไปเองดีกว่า”
“โอเคครับ” หลังจากนั้นพี่พอลก็ขับรถออกเมื่อจากไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว
ตอนนี้เรามาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งพี่พอลบอกว่าเป็นร้านของเพื่อนพี่พอล เป็นร้านแบบเปิดโล่ง มีบ่อปลาอยู่กลางร้าน
“เข้าไปด้านกันเถอะพี่จองโต๊ะไว้แล้ว” พี่พอลพูดกับผมหลังจากที่เราลงจากรถ
“ครับ” แล้วพวกเราก็เดินเข้าร้าน แล้วพนักงานก็เดินนำเราไปยังโต๊ะข้างบ่อปลาโดยโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ไม่ไกลจากเวลาที่มีน้องร้องกำลังร้องเพลงไปด้วย หลังจากนั้นเราก็สั่งอาหารกัน
“เป็นไงชอบร้านนี้ไหม” พี่พอลผมระหว่างที่เราทานอาหาร
“ชอบครับ บรรยากาศดีมากเลย” ผมตอบแล้วยิ้มให้
“ดีแล้วครับที่โจ้ชอบ”
หลังจากนั้นไม่นานพนักงานก็นำอาหารมาเสริฟ แล้วผมกับพี่พอลก็เริ่มทานอาหารกัน รสชาติอาหารก็อร่อย บรรยากาศก็ดีถึงทำให้มีลูกค้าเยอะแม้ว่าร้านจะตั้งอยู่แถบชานเมืองแบบนี้
“อาหารอร่อยไหม” พี่พอลถามผม
“อร่อยมากเลยครับ”
“ไว้พี่จะพามาทานอีกถ้าโจ้ชอบ”
“ครับ” ผมยิ้มให้พี่พอล แล้วเราก็ลงมือทานกันต่อ
“พี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” พี่พอลพูดขึ้นหลังจากที่เราทานอาหารกันเสร็จแล้ว
“ครับ” พี่พอลก็ลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ ส่วนผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กข่าว
“ก็เหมือนมีคนเคยบอกไว้
ว่าความรักมีเหตุผลของมัน
หาคำตอบเอาเองและกัน
แต่ตัวฉันไม่แคร์
หากใช้สมองซีกซ้าย แล้วมองในความเป็นจริง
ก็ดูไม่เหมาะไม่ควรสักอย่าง
หากใช้สมองซีกขวา ใช้เพียงจินตนาการ
ก็ยังมีแรงจะฝันต่อไหว”
ผมหันไปมองยังเวทีเมื่อได้ยินเสียงเพลงดังขึ้น และผมรู้สึกคุ้นกับเสียงร้องนั่น ก็เห็นพี่พอลยินร้องเพลงอยู่บนเวที ไหนบอกว่าไปเข้าห้องน้ำแล้วทำไมถึงไปอยู่บนเวทีได้
“เหตุผลที่คนหนึ่งจะรัก คงไม่ต้องมากมายนัก
แค่เรารู้จักฟังเสียงของหัวใจ
ฉันนั้นพบคำตอบว่าเพราะอะไร
หมดทั้งใจถึงมีเพียงเธอ”
พี่พอลร้องเพลงไปก็หันมามองผมแล้วยิ้มให้ทำให้ผมรู้สึกหน้าแดงขึ้นมา เพราะพี่พอลเล่นจ้องจาผมพร้อมกับแสดงความรู้สึกผ่านดวงตา
“ไม่เป็นอันทำอะไรแค่ได้จ้องตา พาให้หัวใจมันหวั่นไหว
แบบว่าเห็นหน้าเธอเมื่อไร เป็นต้องกลับไปนอนเพ้อ
ก็ไม่รู้ทำไมเธอน่ารักจัง แต่ที่รู้คือฉันกำลังรักเธอ
เหตุผลที่ฉันละเมอ คือเธอโดนใจ”
หลังจากที่ร้องเพลงจบพี่พอลก็เดินจากเวทีลงมาหาผมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ
“โจ้ครับ โจ้ก็รู้นะว่าพี่รักโจ้และตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาพี่คิดว่าพี่คงทำให้โจ้มั่นใจในตัวพี่มากขึ้นว่าพี่รักโจ้จริงๆ วันนี้พี่เลยอยากจะขออะไรโจ้อย่างหนึ่ง” พี่พอลจับมือผมแล้วพูดขึ้นหลังจากเดินลงมาถึงโต๊ะที่ผมยืนอยู่ตอนนี้
“ครับ”
“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”พี่พอลพูดพร้อมกับยิ้มให้ผม
“ผมกำลังจะพูดเรื่องนี้กับพี่อยู่พอดีเลยครับ”
“อะไรเหรอครับ” พี่พอลพูดได้สีหน้าตื่นเต้น
“หลังจากนี้พี่พอลไม่ต้องตามจีบผมแล้วนะครับ” เมื่อผมพูดจบพี่พอลก็มีสีหน้าเจื่อนลง
“ทำไมหล่ะ พี่ทำอะไรให้โจ้ไม่พอใจเหรอ” พี่พอลพูดด้วยเสียงเศร้าๆ
“ไม่ครับพี่ไม่ได้ทำอะไรให้ผมไม่พอใจ แต่ที่ผมบอกว่าพี่ไม่ต้องตามจีบผมแล้เพราะว่า ตอนนี้ก็รักพี่ครับ ผมตกลงเป็นแฟนกับพี่” ผมพูดจบพี่พอลก็ยิ้มออกแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอด
“ขอบคุณนะครับพี่รักโจ้นะ”
“ผมก็รักพี่พอลครับ”
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
พี่พอลกับโจ้เขาเป็นแฟนกันแล้ว หวังว่าคงชอบกันนะครับ เอาคู่นี้มากั้นครอบครัวสุขสันต์หน่อยฮ่าๆๆๆ ตอนหน้าเราไปลุ้นลูกพี่ภาคกัน ติชมได้นะครับ แล้วเจอกันตอนต่อไป บายยย
-
หวานมากกกกก
-
มีเซอร์ไพรส์ตลอด
-
:mew1: :mew1:
-
ปิดซอยฉลองเลยไหมคะพี่พอล~ :m3:
-
ขอบคุณ :)
-
:o8: หวานสุดๆเลยลุงพอล. มีการสั่งทำลูกเผื่อด้วย
มีคำผิดค่ะ. ครอบครัว บรรยากาศ
-
:pig4:
-
พี่พอลหวานเชียววว :-[
-
o13 เป็นแฟนกันเรียบร้อย
-
ครอบครัวนี้น่ารักมากเลย
ชอบ ชอบ ชอบ มากค่ะ
ตอนหน้าจะได้เจอน้องแล้วนะน้องภาม ดูแลน้อง ดูแลแม่ภีมดี ๆ นะคะ
-
:o8: หวานสุดๆเลยลุงพอล. มีการสั่งทำลูกเผื่อด้วย
มีคำผิดค่ะ. ครอบครัว บรรยากาศ
พี่พอลมันมันปัญญาทำลูก แต่น้ำยาไม่ดีเหมือนพี่ภาค ฮ่าๆๆๆๆ
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
Special วันแม่
Part ภีม
“แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
ที่เฝ้าหวง ห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
แม่..เราเฝ้าโอ้ละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเห ไปจนไกล
..แต่เล็กจนโตโอ้แม่ถนอม
แม่ผ่ายผอมย่อมเกิดจากรักลูกปักดวงใจ
เติบ..โตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหนาเพราะค่าน้ำนม
..ควร คิดพินิจให้ดี
ค่าน้ำนมแม่นี้
จะมีอะไรเหมาะสม
โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม
เลือดในอกผสม กลั่นเป็นน้ำนมให้ลูกดื่มกิน
..ค่าน้ำนมควรชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าหนักกว่าแผ่นดิน
บวช เรียนพากเพียรจนสิ้น
หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย”
เสียงเพลงค่าน้ำนม ดังขึ้นในกิจกรรมงานวันแม่ของนักเรียนชั้นอนุบาล 2 ของโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง ผมมางานร่วมกิจกรรมในวันนี้ในฐานะแม่คนหนึ่ง ถึงอาจจะดูเป็นเรื่องแปลกที่มีผู้ชายมาร่วมงานนั้นตอนแรกผมก็คิดมากเหมือนกัน แต่พี่ภาคบอกว่า
“ไม่ต้องคิดอะไร ถึงแม้คนอื่นอาจจะมองว่าแปลกแต่ความจริงก็คือความจริงที่ผมเป็นแม่ของภามที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้”
ทำให้ผมมานั่งอยู่บนเวทีในตอนนี้ซึ่งเป็นผู้ชายคนเดียวที่นั่งอยู่ โดยด้านหน้ามีนักเรียนอนุบาล 2 เดินมาอยู่ด้านหน้า
“เดี๋ยวนักเรียนเดินไปนั่งด้านหน้าคุณแม่นะค่ะ” เสียงของคุณครูที่ทำหน้าที่พิธีกรพูดขึ้น แล้วเด็กๆก็เดินมานั่งลง
“เอาพวงมาลัยดอกมะลิยื่นให้คุณแม่ค่ะ” แล้ว ภาม ลูกชายของผมซึ่งเป็นหนึ่งในนักเรียนก็ยื่นพวงมาลัยดอกมะลิมาให้ผม
“ภามรักแม่ภีมนะฮะ” ภามพูดแล้วยิ้มให้ผม
“แม่ก็รักภามนะครับ” ผมก็ดึงภามเข้ามากอดแล้วหอมแก้ม ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาด้วยความซึ้งใจ แล้วผมก็หันไปยิ้มกับพี่ภาคที่ยิ้มอยู่ด้านนอก
หลังจากที่เสร็จกิจกรรมวันแม่ที่โรงเรียนผมก็เดินออกมากำลังจะกลับบ้านก็เจอพี่ภาคยืนยิ้มรออยู่หน้าหอประชุมที่จัดกิจกรรม
“กลับบ้านกันครับ” ผมพูดกับพี่ภาค
“ใช่ฮะ กลับบ้านกันภามคิดถึงน้อง”
“ได้ครับ งั้นไปกันเลย” แล้วพวกเราก็ขึ้นรถกลับบ้านกัน
“แม่ฮะ ภามมีของให้แม่ด้วยฮะ” ภามพูดขึ้นระหว่างที่เรานั่งอยู่บนรถ
“อะไรเหรอครับ” ผมถามภามที่นั่งอยู่บนตักผม
“นี่ไงฮะ” แล้วภามก็เปิดกระเป๋าเป้ของตัวเองหยิบกระดาษใบหนึ่งขึ้นมาที่มีลักษณะเหมือนกับการ์ด
“ขอบคุณครับ” ผมหยิบกระดาษใบนั้นขึ้นมาดูมันคือการ์ด ที่ด้านในมีรูปวาดฝีมือเด็กอนุบาล 2 อย่างภามที่เป็นรูปคนเป็นครอบครัวอยู่
“คุณครูบอกว่าวันแม่ให้บอกรักแม่ ภามรักแม่นะฮะ” ภามพูดพร้อมกับกอดคอผมแล้วซบหน้าลงกับอกผม
“แม่ก็รักภามครับ” ผมก้มลงหอมที่ผมของภาม พี่ภาคที่ขับรถอยู่ก็หันมายิ้มพร้อมกับยื่นมือมาขยี้ผมของภาม
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
รู็สึกว่าตอนพิเศษนี้จะสั้น และมึนงงเนอะ ฮ่าๆๆๆๆ ต้องขอโทษด้วย เพราะคนเขียนกำลังจะสอบอ่านแต่ประมวลกฏหมายจนเบลอ ติชมได้นะครับ
-
น้องภามน่ารักกก
คนเขียนสู้ๆ นะคะ ทำได้อยู่แล้ว ^^
-
น้องภามห่างจากน้องคนเล็กได้ไม่ถึงวันก็คิดถึงน้องแล้วเหรอค้าา ^^ ขี้เห่อน้องนี่นา..
-
เราอยากเห็นน้องแล้ว
รีบออกมาโชว์เลยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:mew1: :mew1:
-
ขอบคุณ :)
-
น้องภามน่ารักกก
-
น่ารัก รอลุ้นน้อง :กอด1:
-
น้องภามน่ารักกก
คนเขียนสู้ๆ นะคะ ทำได้อยู่แล้ว ^^
ขอบคุณครับ :pig4:
-
น่ารักมากๆเลย รอน้องคนเล็กอยู่นะ
-
:mew1: :mew1:
-
น่ารักมุ้งมิ้งอ่ะ
อยากให้คราวนี้เป็นลูกผู้ชายเหมือนเดิมล่ะ :mew1:
-
หลงรักน้องภาม
-
น่ารักมากๆเลยค่ะเรื่องนี้ :mew1:
รอน้องภามนะคะ
-
:mew1:
-
รอน้องของภาม
-
ขอบคุณที่ติดตาม และติชมนนะครับ ส่วนตอนต่อไปจะมาลงให้ไม่พรุ่งนี้ก็วันเสาร์น๊าาา เพราะตอนนี้กำลังจะสอบอยู่คร้าบบบ :mew3:
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.19
Part ภาค
“อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน” ผมเอ่ยทักหลังจากเดินเข้ามาในห้องอาหารตอนเช้า ที่ตอนนี้มีพ่อ แม่ของผมที่กลับมาจากไปเที่ยวต่างประเทศแล้ว พี่พอลกับไอ้โจ้เมียมัน (ฮ่าๆๆๆ ผมไม่รู้นะว่าใช้คำนี้ได้ยัง แต่หลังจากที่ตัดสินใจคบกันแล้วพี่พอลไปนอนคอนโดไอ้โจ้บ้าง หรือไม่ก็ไอ้โจ้มานอนที่บ้าน) และภามลูกชายสุดที่รักของผม ที่นั่งทานข้าวเช้ากันอยู่ ผมเดินเข้าไปหอมที่ผมภาม
“อรุณสวัสดิ์ครับภาม”
“อรุณสวัสดิ์ฮะพ่อภาคแม่ภีม”
“อาหมอนัดตรวจวันนี้ใช่ไหมลูก” แม่ผมถามขึ้นหลังจากที่ผมกับภีมนั่งลงที่โต๊ะอาหาร และจะบอกอีกอย่างตอนนี้ผมไม่แพ้ท้องแล้วนะครับ
“ครับแม่” ภีมเป็นคนตอบคำถาม
“อัลตราซาวน์ด้วยใช่ไหม จะได้รู้สักทีว่าหลานย่าคนนี้ผู้หญิงหรือผู้ชายแต่ตัวต้องโตแน่ๆเพราะดูท้องภีมสิ” แม่พูดท้องภีมตอนนี้ใหญ่มาก
“ครับ” ภีมตอบแล้วยิ้ม
“พ่อภาคกับแม่ภีมจะไปไหนเหรอฮะ” ภามถามขึ้น
“พ่อจะพาคุณแม่กับน้องไปหาหมอครับ” ผมตอบภาม
“ภามขอไปด้วยสิฮะ ภามอยากไปกับน้อง อิอิ” ภามพูดแล้วยิ้มกว้าง
“ก็ได้ครับ” ผมตอบตกลง แต่ที่จริงไม่ยากให้ภามไปโรงพยาบาลเท่าไหร่
“ขอบคุณฮะ”
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จผม ภีม และภามก็ขับรถออกจากบ้านไปยังโรงพยาบาล
ตอนนี้พวกเรามาถึงโรงพยาบาลแล้วกำลังรอเข้าพบหมออยู่ ไม่นานพยบาลก็เดินเข้ามาเรียกเข้าห้องตรวจ
“สวัสดีครับอาหมอ” ผมกับภีมยกมือไหว้อาหมอ
“สวัสดี แล้วนั่น” อาหมอพูด แล้วหันมองภมที่ผมอุ้มอยู่
“นี่ภามลูกชายผมครับ ภามครับสวัสดีคุตาสิครับ” ผมแนะนำภาม แล้บอกให้ภามสวัสดีอาหมอ
“สวัสดีฮะคุณตา” ภามยกมือไหว้อาหมอ
“สวัสดีครับ หน้าตาหน้ารักนะเนี่ย”
“ฮะ ภามน่ารักมาก” ภามพูดแล้วยิ้มเขินๆ
“ฮ่าๆๆๆ” อาหมอหัวเราะ
หลังจากนั้นอาหมอก็เริ่มตรวจภีม โดยผมนั่งมองอยู่แล้วมีภามนั่งอยู่บนตักด้วย สักพักอาหมอก็ให้ภีมขึ้นไปนอนบนเตียงเปิดเสื้อขึ้นเอาเจลทาที่ท้องแล้วเอาเครื่องมือไปสัมผัสหน้าท้องแล้วเลื่อนไปมา ตอนนั้นเองผมรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะนี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมจะได้เห็นลูกของผม ผมจึงลุกขึ้นอุ้มภามไปยืนข้างภีม ถึงแม้ผมจะเป็นพ่อที่เคยมีลูกแล้วแต่ประสบการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอ
“มีเซอร์ไพรด้วย ฮ่าๆๆๆ” อยู่ๆอาหมอพูดขึ้นแล้วหัวเราะ
“มีอะไรเหรอครับอาหมอ” ผมหันไปถามอาหมอ
“ดูในจอสิ” อาหมอพูดจบผมก็มองไปในจอ เห็นเหมือนมีก้อนอะไรอยู่ 2 ก้อน แต่ผมก็ดูไม่ออกอยู่ดี
“ทำไมเหรอครับ”
“อืม ภีมท้องลูกแฝด” ก็คิดว่าอะไรก็แค่ภีมท้องลูกแฝด ห๊ะ!!!
“ภีมท้องลูกแฝด” ผมพูดด้วยความตกใจ
“ใช่อาดีใจด้วยนะ” อาหมอหันมายิ้มแสดงความยินดี
“ขอบคุณครับ” ผมขอบคุณอาหมอ แล้วหันไปมองภีมที่นอนอยู่บนเตียงก็เห็นภีมมองผมอยู่แล้พร้อมกับยิ้มส่งมาให้
“แฝดคืออะไรเหรอฮะ” ภามที่ผมอุ้มอยู่ถามขึ้นอย่างสงสัย
“แฝดก็คือภามจะมาน้อง 2 คนไงครับ” ผมตอบภาม
“จริงเหรอฮะ ภามจะมีน้อง 2 คนเลยเหรอฮะ” ภามพูดอย่างดีใจ
“จริงสิครับ”
“เย้ๆๆๆ”
“แล้วน้องผู้หญิงหรือผู้ชายเหรอฮะ”
“นั่นสิครับ ลูกผมเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายครับอาหมอ” ผมหันไปถามอาหมอ
“เด็กเป็นแฝดไข่คนละใบคนหนึ่งเป็นผู้ชาย อีกคนเป็นผู้หญิง” อาหมอหันมาตอบคำถามผม
“ จริงเหรอครับ” ผมพูดด้วยความดีใจผมกับกำลังจะมีลูกแฝดแถมเป็นแฝดชายหญิงอีกผมดีใจมากๆเลย
“อืม เด็กทั้ง 2 สมบูรณ์ แข็งแรงดีทุกอย่าง วันนี้ก็เสร็จแล้วเดี๋ยรอรับยานะ”
“ขอบคุณครับ” หลังจากนั้นผมก็ออกจากห้องตรวจรอรับยาแล้วก็เดินทางกลับบ้าน
ขับรถออกจากโรงพยาบาลกลับบ้านภามพูดถึงแต่เรื่องย้องตลอดทาง ดูท่าทางจะเห่อน้องน่าดู ก่อนถึงบ้านผมแวะร้านเค้กซื้อเค้กให้ภามที่บ่นอยากกินอยู่ แล้ขับรถกลับบ้านต่อไม่นานก็ถึงบ้าน
“ผลตรวจวันนี้เป็นไงบ้างลูก” แม่ผมถามขึ้นเมื่อผาเดินอุ้มภามเข้ามาให้ห้องนั่งเล่นพร้อมกับภีม ซึ่งก็อยู่กันครบองค์ประชุมเหมือนเดินทั้ง พ่อ แม่ พี่ชายและเพื่อนที่เลื่อนขึ้นมาเป็นพี่สะใภ้
“ลูกผมสมบูรณ์ แข็งแรงดีครับ” ผมตอบเมื่อเข้ามานั่งที่โซฟาเรียบร้อยแล้ว
“แล้วหลานแม่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” คุณแม่ถามและดูเหมือนว่าทุกคนก็รอลุ้นอยู่เหมือนกัน ผมหันไปยิ้มกับภีม แต่ก่อนที่ผมจะได้ตอบอะไรไปภามก็พูดขึ้นมาก่อน
“ภามจะมีน้องผู้หญิงกับผู้ชายฮะ”
“ผู้หญิงกับผู้ชาย หมายความว่า” พี่พอลพูดขึ้นแค่นั้นทุกคนก็ยิ้มกว้าง
“ใช่ครับ ผมได้ลูกแฝดชายหญิง” ผมตอบทุกคน
“จริงเหรอลูก แม่ดีใจที่สุดเลย คุณค่ะฉันจะได้หลานฝาแฝดเป็นผู้หญิงผู้ชายคะ” แม่ผมพูดกับพ่ออย่างดีใจ
“ผมได้ยินแล้คุณ” พ่อผมตอบแม่
“ดีใจด้วยว่ะ เก่งนี่หว่าได้แฝดชายหญิงเลย” พี่พอลหันมาพูดกับผม
“แน่นอนอยู่แล้ว ให้รู้ซะบ้างว่าใคร ไม่เหมือนพี่เนอะคนแรกยังทำไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆๆ” ผมหันไปตอบพี่พอลด้วยความภูมิใจ
“ไอ้ภาค ไอ้น้องเวร” พี่พอลมันด่าผมพร้อมกับโยนหมอนใส่ผม ส่วนไอ้โจ้นะนั่งหน้าแดงอยู่ ผมเลยหอมแก้มภีมโชว์ซะเลย และวันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ครอบครัวของผมมีความสุข
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
มาลงให้แล้วน๊าาา อาจจะสั้นบ้าง มึนงงบ้าง หรือยังไงอย่าว่ากันเน้ออ ตอนหน้าน้องของน้องภามจะออกมาแล้วน๊าา ขอบคุณที่ติดตามและติชมค้าบบ
-
:mc4: เย้ แฝดชายหญิง
ไม่มีอะไรจะน่าดีใจเท่านี้อีกแล้ว
ขอให้แข็งแรงๆกันทั้งบ้านแล้วกัน
ภามเห่อน้องทั้งสองมากๆต้องช่วยกันเลี้ยงนะพี่ใหญ่
มีพิมพ์ตกหล่นนิดหน่อยจ้า
-
o13
-
:heaven รอต้อนรับสองแฝดตอนหน้านะค้าา~
-
ขอบคุณ :)
-
พี่พอลก็รีบสร้างผลงานเข้าเดี๋ยวแพ้น้องนะคะ 55555 :hao7:
-
:mew1: :mew1:
-
ดีใจด้วยจ้า :mc4:
-
คราวนี้ได้แฝดเลย สมใจน้องภาม :katai2-1:
-
อั้ยยยย ได้ลูกแฝดแล้ว เย้ๆ ดีใจด้วยน้องภามจะได้น้องแฝด
รอ รอ รออ่านตอนต่อไปนะคับ
-
น้องแฝดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เย้ ๆ ๆ ดีใจกับน้องภามด้วยนะคะ เป็นพี่ชายแล้วนะ
-
แฝดชายหญิงแอกมาคงน่ารักมาก 555
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:mew1:
-
ดีใจ ได้แฝดชายหญิงด้วย ภาคกับภีมลูกดกแบบนี้ พี่พอลกับโจ้ก็สบายเลยสิ เนี่ยนเลี้ยงหลานแทนลูก คิคิ :hao3:
รอตอนต่อไปจ้า :pig4:
-
น้องภามจะได้เป็นพี่ภามเเล้วววว เย่
-
รอฝาแฝดน้องของน้องภามกันอยู่หรือเปล่า จะบอกว่านักเขียนติดสอบจ้า 20-25 นี้ อ่านประมวลกฎหมายกันหัวหมุนแล้ว แต่อาจจะคลายเคลียดมาลงให้สักตอนก่อนสอบเนอะถ้านักเขียนว่าง 17 หรือ 18 นี้เจอกัน ฮ่าๆๆๆ :hao6: :hao6:
-
น้องภามจะมีน้องสองคนเลยยยย :mew1:
-
ที่สัญญาว่าจะมาลงตอนต่อไปวันที่17 หรือ 18 คงไม่ได้ลงน๊า ตอนนี้อ่านหนังสือไม่ทันแล้ว 20 เริ่มสอบ สอบเสร็จ 25 สัญญาจริงๆเลยว่าจะรีบมาลงให้ ขอโทษน๊า และอย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหน :mew2:
-
รับทราบจ้า ^^ ขอให้ทำข้อสอบได้ผ่านฉลุยทุกๆ วิชาเลยเน้อ~ รอนะคะ :L2:
-
สู้ๆนะคะ พยายามเข้าน้าาาาา o13
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew1: :mew1:
-
สู้ๆน้าา เรารอได้จ้า
-
รอก่อนน๊า เหลือสอบ 2 วิชาแล้ว ฮึบๆๆ :katai4:
-
รออยู่ค่าาาา
สู้ๆนะค้า o13
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH.20
Part ภาค
ตอนนี้ภีมท้องได้ 8 เดือนแล้ว ท้องใหญ่มากเพราะภีมท้องลูกฝาแฝดของผมใกล้จะคลอดแล้ว และวันนี้เป็นวันหยุดผมเลใช้เวลาอยู่กับภีมและภามที่บ้าน
“อีกนานไหมฮะ กว่าภามจะได้เจอน้อง” ภามตอบขึ้นมาขณะที่เรากันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
“อีกไม่นานแล้วครับ” ผมตอบภาม
“ภามกำลังจะเป็นพี่แล้ว ภามต้องรักน้องให้มากนะครับ” ภีมพูดกับภามพร้อมกับลูบผมภาม
“ฮะ ภามจะรักน้องให้มากๆ” ภามตอบพร้อมกับยิ้ม
“ดีมากครับคนเก่ง” ภีมพูดเสร็จก็ก้มลงไปหอมแก้มภาม
“อิอิ”
ผมเห็นแบบนี้แล้วรู้สึกมีความสุขมากที่ได้อยู่กับคนที่ผมรัก ครอบครัวของผม ผมสัญญาว่าหลังจากนี้ผมจะดูแลครอบครัวที่ผมรักอย่างดีที่สุด
“โอ๊ะ โอ๊ย” เสียงของภีมร้องขึ้น
“ภีมเป็นอะไร เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ผมถามภีมอย่างตกใจ
“ไม่เป็นไรครับพี่ภาค” ผมหันมาตอบผมแล้วยิ้ม
“แล้วภีมร้องทำไม”
“ลูกดิ้นนะครับ”
“ลูกดิ้น?”
“ครับ พี่ภาคอยากจะลองจับดูไหมครับ”
“จับได้เหรอ” ผมถามอย่างตื่นเต้น
“ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้หล่ะครับ” ภีมตอบแล้วยิ้มให้กับผม
ภีมพูดจบผมค่อยๆเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าท้องที่ใหญ่ขึ้นของภีมด้วยความรู้สึกตื่นเต้น ถึงผมจะมีพ่อมีลูกมาแล้วแต่เวลาแบบนี้ผมเพิ่งเคยเจอเพราะตอนที่ภีมต้องภามไม่ได้อยู่ดูแลอย่างเช่นตอนนี้ ผมค่อยค่อยวางมือบนหน้าท้องของภีมแล้วรู้สึกถึงแรงกระทุ้งเล็กๆจากท้องของภีม อยู่ๆน้ำตาของผมก็ไหลออกมาความรู้สึกดีใจ ตื้นตัน อยากอธิบายไม่ได้เพราะมันเหมือนกับว่าตอนนี้ผมกำลังจับมืออยู่กับลูกของผม
“ขอบคุณนะครับ พี่ขอบคุณภีมมากที่มอบช่วงเวลาดีๆแบบนี้ให้พี่” ผมเงยหน้าขึ้นไปพูดกับภีม
“ภีมก็ขอบคุณพี่ภาคมากนะครับที่ดูแลภีมกับลุกเป็นอย่างดี”
“พี่รักภีมนะ พ่อรักลูกนะครับ” ผมพูดกับภีมแล้วก้มลงพูดกับหน้าท้องของภีมแล้วก้มลงจูบที่หน้าท้อง
“ภีมก็รักพี่ภาคครับ”
“พ่อภาคร้องทำไมฮะ” ภามที่ดูทีวีอยู่หันกลับมามองเมื่อเห็นน้ำตาผมเลยวิ่งมาถาม
“ไม่มีอะไรครับ” ผมก้มลงอุ้มภามมานอนบนอกโดยที่ผมนอนอยู่บนตักภีม
“เดี๋ยวภามเช็ดน้ำตาให้นะฮะ” แล้วภามก็เอามือเล็กๆของตัวเองมาเช็ดน้ำตาให้ผม
“ขอบคุณครับ พ่อรักภามนะครับ” ผมพูดพร้อมกับจูบที่หน้าผากของภาม
“ภามก็รักพ่อภาคฮะ แม่กับน้องด้วย” แล้วภามก็หอมแก้มของผม
ตอนนี้ภีมท้องเข้าเดือนที่ 9 แล้ว ผมตื่นเช้าขึ้นมาเห็นภีมของนอนหลับอยู่ผมเลยเข้าห้องน้ำอาบน้ำเพื่อที่จะไปทำงาน ระหว่างที่อาบน้ำอยู่นั้นผมก็ได้ยินเสียงภีมร้อง
“โอ๊ะ โอ๊ย พี่ภาคครับ” ผมเลยรีบออกจากห้องน้ำไปหาภีมที่นอนร้องอยู่ที่เตียง
“ภีมเป็นอะไรหรือเปล่า” ผมถามภีมด้วยความตกใจ
“โอ๊ะ ภีมปวดท้องครับ”
“ปวดท้อง ภีมจะคลอดเหรอ”
“โอ๊ย พี่ภาคภีมปวดมากเลย จะไม่ไหวแล้ว” ภีมร้องด้วยความเจ็บปวด
“ครับ เดี๋ยวพี่พาไปโรงพยาบาลครับ” ผมเสร็จผมก็รีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็อุ้มภีมออกจากห้องเพื่อพาภีมไปโรงพยาบาล
มาถึงโรงพยาบาลภีมก็โดนพาเข้าไปยังห้องรอคลอด
“ตาภาค ภีมเป็นยังไงบ้างลูก” แม่ของผมถามขึ้นเมื่อมาถึง แม่ตามมาทีหลังกับพ่อ พี่พอล ไอ้โจ้ และภาม
“ตอนนี้หมอพาเข้าห้องไปแล้วครับ”
“พ่อฮะแม่เป็นอะไรเหรอฮะ” ภามที่โดนพี่พอลอุ้มอยู่ถามขึ้น
“แม่ไม่ได้เป็นอะไรครับ แม่กำลังจะคลอดน้อง” ผมรับภามมาอุ้มไว้แล้วตอบคำถามภาม
“คลอดน้อง? คืออะไรเหรอฮะ” ภามถามด้วยความสงสัย
“ก็อีกไม่นานภามจะได้เจอน้องแล้วไงครับ” ผมตอบภามพร้อมกับหันไปมองยังห้องที่ภีมเข้าไป ตอนนี้ผมรู้สึกตื้นเต้น ดีใจ และเป็นห่วงภีม ไม่นานอาหมอก็เดินออกมาจากห้อง”
“ภีมเป็นยังไงบ้างครับอาหมอ” ผมถามอาหมอทันที
“ตอนนี้เด็กกลับหัวแล้ว แต่ภีมไม่สามารถคลอดเองตามธรรมชาติได้เลยต้องผ่าคลอด”
“ครับผมขอเข้าไปได้ไหมครับ” ตอนนี้ผมอยากอยู่ใกล้ภีมให้มากที่สุด ถึงแม้ว่าผมสามารถช่วยเหลืออะไรได้ แต่ผมอยากให้ภีมรู้ว่าผมอยู่ข้างๆภีม
“ได้สิ เดี๋ยวภาคเข้าไปพร้อมกับอาเลย”หลังจากนั้นผมก็ส่งภามให้พี่พอลอุ้มแล้วเดินตามอาหมอเข้าไปในห้อง
ตอนนี้ผมเข้ามาในห้องที่ภีมนอนอยู่บนเตียง
“ภีมเป็นยังไงบ้างครับ” ผมเดินเข้าไปจับมือภีมแล้วถาม
“โอ๊ะ ภีมปวดท้องมากเลยครับพี่ภาค”
“ไม่เป็นไรพี่จะอยู่ข้างๆภีม” ผมตอบพร้อมกับลูบหน้าผากแล้วก้มลงจูบ
“ครับ”
“เดี๋ยวอาจะฉีดยาชาแล้วผ่าตัดนะ” อาหมดเดินเข้ามาบอกเมื่อพร้อมสำหรับการผ่าคลอด
หลังจากนั้นก็มีพยาบาลเข้ามาฉีดยาให้ภีม โดยมือผมจับมือให้กำลังใจภีมอยู่ข้างเตียง เมื่อยาเริ่มออกฤทธิ์แล้วอาหมอก็เข้ามาผ่าคลอดให้ภีม หลังจากนั้นไม่นานผมก็
“อุ๊ แว๊ อุ๊ แว๊” เสียงร้องของลูกผมฝาแฝดคนพี่เป็นผู้หญิง
“อุ๊ แว๊ อุ๊แว๊” แล้วก็ตามด้วยเสียงลูกฝาแฝดคนน้องที่เป็นผู้ชาย
“น้องทั้งสองคนปลอดภัย และแข็งแรงดีนะค่ะ เดี๋ยวพยาบาลจะพามาให้หลังจากทำความสะอาดเสร็จแล้ว” พยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกผมกับภีม
“ครับ”
“ลูกของเราปลอดภัยแข็งแรงนะครับภีม” ผมก้มไปพูดกับภีม
“ครับ” หลังจากนั้นภีมก็หลับไป ผมเลยก้มไปจูบที่หน้าผาก
“พาน้องทั้งสองคนมาแล้วคะคุณพ่อ” เมื่อทำความสะอาดเสร็จพยาบาลก็อุ้มเด็กตัวเล็กสองคนมาให้ผมดู เด็กทั้งสองคนที่เป็นลูกของผมกับภีมตอนนั้นเองน้ำตาของผมก็ไหลด้วยความดีใจและตื้นตัน
“พ่อรักลูกนะครับ” แล้วผมก็ก้มลงหอมที่หน้าผากลูกคนละที
********โปรดติดตามตอนต่อไป********
มาต่อให้แล้วน๊าาา แล้วขอโทาด้วยที่นัดไว้วันที่ 25 แต่พอดีว่าสอบเสร็จก็กลับบ้านต่างจังหวัดจ้า เลยเพิ่งได้มาต่อ แล้วตอนหน้าจะเป็นตอนจบแล้วน๊าา ขอบคุณทุกกำลังใจ และขอบคุณที่ติดตามและทุกคำติชมนะครับ :mew1:
-
:mew4: ซึ้งง่า
ได้หญิงคนชายคนตอนนี้มีเพื่อนเล่นสามทหารเสือแล้วเนาะน้องภาม ที่แฝดนี่ทำเผื่อพี่พอลใช่ปะคะพ่อภาค
ปลื้มปริ่มมาก :pig4: :katai2-1:
-
น่ารักมากเลยได้แฝดชายหญิงด้วย
-
:mew1: :mew1:
-
ได้เจอแฝดแล้ว ครอบครัวอบอุ่น :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จะจบแล้วคิดถึงน้องภามแย่เลย
-
แฝดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดีใจด้วยนะคะ
จะได้ไม่ต้องแย่งกันนะ
-
น้องแฝดมาดูโลกแล้ววว น่ารักก :mew1:
-
ดีจริงๆ ที่คลอดอย่างปลอดภัย ต่อไปก็รอดูความน่ารักของแฝดดดด ว่าจะแสบจะน่ารักขนาดไหน อิอิ
รอตอนต่อไปจ้า :pig4:
-
:heaven มีสมาชิกเพิ่มมาอีกสองคนครอบครัวก็ยิ่งอบอุ่นไปกันใหญ่เลยนะค้าา~
-
ยินดีด้วยน้าคุณพ่อ :m4:
-
ว้าวๆๆๆๆ ได้เจอน้องแฝดแล้ว
ครอบครัวสุขสันต์
-
:L2: น้องแฝดออกมาแระ ทีนี้ก็สามป่วนล่ะ
-
น้องแฝดมาแล้ว....
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
CH. 21
Part ภีม
ตอนนี้ลูกฝาแฝดของผมอายุได้ 6 เดือนแล้ว ดูเหมือนทุกคนในบ้านจะเห่อลูกแฝดของผมเอามากๆ ทั้งคุณพ่อ คุณแม่พี่ภาค พี่พอล พี่โจ้ รวมทั้งพ่อแม่ของผมและเจ้าภูน้องชายของผมด้วย แต่คนที่ดูจะเห่อที่สุดคงต้องเป็น พี่ภาค กับ ภาม พี่ภาคเนี่ยไปทำงาน แต่พอ 4 โมงครึ่งไม่ว่างานจะเสร็จหรือไม่พี่ภาคจะกลับบ้านทันที ส่วนภามนั้นไม่ออกห่างจากน้องเลย ตอนกลางวันผมจะเอาลุกแฝดมาเลี้ยงที่ห้องนั่งเล่น โดยมีภามนี่มานั่งเล่น นอนเล่นอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเหมือนกันไม่ไปไหนเลย
ส่วนชื่อของลูกฝาแฝดผมนั้น ฝาแฝดคนพี่ผู้หญิงชื่อ ภัทร ชื่อจริง ภัทรวรา เล่นฝาแฝดคนน้องผู้ชายชื่อ ภีท ชื่อจริง ภาคิน
“ว่าไงครับคนเก่ง ทำไมยังไม่นอนครับเห็นไหมพี่ภัทรเขาหลับแล้ว” เสียงของพี่ภาคที่ตอนนี้นอนอยู่แล้วอุ้มน้องภีทขึ้นมาวางบนท้องตัวเองแล้วชวนคุยกับลูกยังกับว่าลูกจะตอบได้เนื่องจากน้องภีทไม่หลับ ต่างน้องภัทรฝาแฝดผู้พี่ที่กินนมเสร็จก็หลับปั๊บ
“เอิ๊ก เอิ๊ก” น้องภีทส่งเสียงตอบคุณพ่อพร้อมกับยิ้ม
“คริคริ” เสียงภามหัวเราะหลังจากที่ฟังพ่อคุยกับน้อง โดยเจ้าตัวก็นอนเล่นอยู่ด้วยด้วยใช้ท้องพ่อเป็นหมอน
“น้องน่ารักมากเลย” ภามพูดขึ้น
“ครับน้องน่ารัก ตอนนี้ภามเป็นพี่แล้วต้องรักน้องมากๆนะครับ” ผมพูดกับภามพร้อมกับลูบผม
“ฮะ ภามรักน้องม๊ากมาก”
“ดีมากครับ” พูดจบผมก็ก้มลงหอมแก้มภาม
“คุณภาคค่ะตั้งโต๊ะเสร็จแล้วค่ะ” แม่บ้านมาตามหลังจากที่ตั้งโต๊ะอาหารมื้อเย็นเสร็จแล้ว
“อืม เดี๋ยวไป” พี่ภาคตอบรับ
หลังจากนั้นผมกับพี่ภาคก็เดินจากห้องนั่งเล่นไปยังห้องอาหาร ส่วนฝาแฝดนั้นเด็กในบ้านดุแลให้ในช่วงที่ผมกินข้าว
เดินมาถึงห้องอาหารพ่อแม่พี่ภาคกับภามนั่งอยู่แล้ว
“แฝดหลับเหรอลูก” แม่พี่ภาคถามเมื่อผมนั่งที่โต๊ะเรียบร้อยแล้ว
“ครับ” หลลังจากนั้นพี่พอลกับพี่โจ้ก็เดินเข้ามาแต่หน้าพี่พอลดูซีดๆเหมือนไม่สบาย
“ตาพอลเป็นอะไร ทำไมหน้าซีดแบบนั้น” คุณแม่ถามหลังพี่พอลกับพี่โจ้นั่งแล้ว
“ผมรู้สึกเวียนหัว อยากนอนครับ”พี่พอลตอบ
“อืม ถ้านั้นกินข้าวเสร็จซะจะได้กินยา”
“ครับแม่” หลังจากนั้นพวกเราก็ทานข้าวกัน แต่อยู่ๆพี่พอลก็วางช้อนและลุกขึ้นวิ่งเข้าห้องน้ำ โดยมีพี่โจ้วิ่งตามไป
ไม่นานพี่พอลกับพี่โจ้ก็เดินกลับมา
“เป็นอะไรตาพอล อยู่ๆก็วิ่งเข้าห้องน้ำ” คุณพ่อที่นั่งอยู่ด้วยถามขึ้น
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ อยู่ๆก็รู้สึกอยากอ้วกขึ้นมา” พี่พอลตอบ
“อืม ถ้านั้นกินข้าวต่อ”
“ไม่เป็นไรครับผมขอไปนอนดีกว่า มันเหม็นๆยังไงไม่รู้ครับ” พี่พอลพูดขึ้น
“เหม็นอะไร” คุณแม่ถามขึ้น
“อาหารเนี่ยครับ”
“ฉันว่าอาการแกแปลกๆแล้วนะตาพอล” คุณแม่พูดขึ้น
“แปลกยังไงครับ”
“อาการแกคล้ายกับตาภาคก่อนหน้านี้” คุณแม่พูดจบผมกับพี่ภาคหันหน้ามองกันอย่างตกใจแล้วหันกลับไปมองพี่พอล
“แกเป็นอะไรว่ะไอ้ภาค” แล้วพี่พอลก็ถามพี่ภาค
“”ก็อาการที่ผมเป็นตอนที่ภีมท้องยังไงหล่ะ” ผมจบพี่พอลกับพี่โจ้ตกใจตาโต
“อาการแพ้ท้องแทนเมีย” คุณพ่อพูดขึ้น
“อาโจ้กำลังจะมีน้องเหรอฮะ” หลังจากนั้นภามก็เป็นคนตั้งข้อสงสัย
The End
จบแล้วนะครับสำหรับเรื่องนี้ เราเห็นเป็นเรื่องแรกหวังว่าทุกคนคงถูกใจกัน และขอบคุณทุกคนที่ติดตามและติชมกันมาตลอด หลังจากนี้จะมีตอนพิเศษนะครับ แต่คงต้องให้เราว่างหน่อยตอนนี้ปี 4 แล้วยุ่งมากกก แล้วเจอกันใหม่ครับ :pig4:
-
ต่อเลยค่ะ อย่าขาดตอน เดี๋ยวคนอ่านจะขาดใจค่ะ
สนุกมากเลย :katai4:
-
:impress2: อ้าว ไอ้เราก็นึกว่าพี่พอลท้องซะเอง ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายครอบครัวน่ารักๆอบอุ่นเรื่องนี้ค่ะ
พี่ภามน่ารักมากเลย รักน้องมากๆนะ
คนเขียนสู้ๆค่ะ :katai2-1:
-
โจ้ท้องงงงงงงใช่ไหม
-
รอตอนพิเศษจ้า :pig4: ดูว่าโจ้จิท้องจริงไหม :hao3:
-
น้องภีทร่าเริงเชียวค่ะ :man1: น่าร๊ากกกก~ รอตอนพิเศษจ้า ^^
-
รอตอนพิเศษค่าาาา อยากรู้จัง โจ้ท้องจริงป่าว :mew4:
-
:mew1: :mew1:
-
จบแล้วอ่ะ :o12:
-
:hao5: จบแค่นี้เหรอตกลงโจ้ท้องจริงป่ะ
-
จบแล้ววววว :hao5:
-
พี่พอลแพ้ท้องแทนเมียจริงรึเปล่าาา
-
น้ำยาเขาแรงกันดีจริงๆ
เปิดปุ๊บ ติดปั๊บ
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
ขอบคุณ :)
-
อ่านถึงตอน 8 แล้ว น้องภามน่ารักมาก
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
จบแล้วววว โจ้จะท้องไหมมม รอตอนพิเศษน้าาาา :mew1: :mew1:
-
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
น่ารักทั้งเรื่องเลย ดี๊ดี ไม่มีดราม่า
-
อ่านจบแล้ว น้องภามน่ารักมากเลย ยิ่งมีน้องยิ่งทำตัวน่ารัก
+ 1 ค่ะ
:mew1: :pig4:
-
อยากขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ติชม และให้กำลังใจ เราเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก และมีคนติดตามชื่นชอบขนาดนี้แล้วรู้สุขดีใจมาก ขอบคุณจริงๆครับ :pig4: :pig4: :pig4: เพื่อเป็นการขอบคุณวันนี้จะลงงตอนพิเศษให้อ่านกันนะครับ
-
รอจ้า ^^
-
รอค่า
-
รักวุ่นๆ ตัวจุ้นช่วยให้รักกัน (◕〝◕) #Mpreg
Special พาเมียไปหาหมอ
Part พี่พอล
วันนี้วันดี ผมจะพาเมียไปฝากครรภ์ ( เมียแกท้องแน่เหรอพี่พอล? ) อ๊ายย ยิ่งพูดยิ่งเขิน ดีใจจนยิ้มแก้มจะปริแล้ว ในที่สุดเมียผมก็ท้อง น้ำยาผมก็ใช้ได้ดีไม่แพ้ไอ้ภาคเลย อิอิ ครื้มอกครื้มใจจริงๆ
“เมียจะท้องไหม เมียท้องหรือเปล่า
น้ำยาดีไหม ได้ผลหรือเปล่า”
(ทำนอง คุณทำได้ไหม ทำได้หรือเปล่า – ชิงร้อยชิงล้าน)
“แกร้องเพลงอะไรของแกห๊ะ ตาพอล เสื่อมจริงๆ” คุณแม่ด่าผมขณะที่ผมเดินร้องเพลงลงบันไดมา
“ทำไมครับ ชอบละซิ” ผมถามคุณแม่แล้วยิ้ม พร้อมยักคิ้วให้
“เหอะ เอาที่แกสบายใจเถอะย๊ะ” คุณแม่พูดแล้วเบ้ปากให้มันหมายความว่าอะไร
“แล้วแกโทรนัดอาหมอยัง” คุณพ่อถามขึ้นบ้างเพราะส่วนมากแล้วจะเป็นผู้ฟังแล้วให้แม่พูดซะมากกว่า
“โทรแล้วครับ”
“โชคดีนะครับพี่พอล พี่โจ้ขอให้เป็นข่าวดี” ภีมอวยพรผมพร้อมกับอุ้มน้องภัทร
“ขอบใจมากนะภีม” โจ้ขอบคุณภีม
“ขอให้น้ำยายังใช้ได้และได้ผลนะ” อันนี้ไม่ต้องถามเลยว่าใคร น้องชายสุดที่รัก ไอ้ภาคนั่นเองกำลังอุ้มภีทอยู่
“แน่นอนอยู่แล้วกูซะอย่าง” ผมพูดแบบยืดอก ฮ่าๆๆๆ วันนี้มีความสุข
“โชคดีนะฮะ ภามอยากมีน้องอีก” น่ารักอย่างนี้เป็นใครไม่ได้นอกจากภามหลานรัก
“ครับหลานรัก” ผมตอบพร้อมกับก้มไปหอมแก้มภามที่นั่งอยู่ที่โซฟา
“งั้นรีบไปได้แล้ว เดี๋ยวเลยเวลานัด” คุณแม่พูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน
“ครับ” แล้วผมกับโจ้ก็พากันเดินออกไปขึ้นรถแล้วขับไปยังโรงพยาบาล
ตอนนี้ผมมาถึงโรงพยาบาลแล้วครับแต่นั่งรออยู่ด้านนอกเพราะอาหมอติดคนไข้อยู่
“เป็นไงบ้างครับ ตื้นเต้นไหม” ผมหันไปถามโจ้
“ครับ” โจ้ตอบผมรู้ว่าโจ้ตื่นเต้นมาก เพราะผมก็ตื่นเต้นเช่นเดียวกัน
“คุณหมอเชิญเข้าพบได้แล้วค่ะ” แล้วมีพยาบาลเดินมาบอก
“ครับ” แล้วผมกับโจ้ก็เดินเข้าห้องตรวจ
“สวัสดีครับอาหมอ” ผมกับโจ้ยกมือไหว้อาหมอเมื่อเข้ามานั่งในห้องตรวจ
“สวัสดี แล้ววันนี้เป็นอะไรกันมาหล่ะถึงมาหาอาน่ะ” อาหมอถามเพราะผมไม่ได้บอกอาการล่วงหน้า
“คืออย่างนี้ครับ...” แล้วผมก็เล่าให้อาหมอฟัง
“อืม แล้วโจ้มีอาการอะไรไหม” อาหมอให้ไปถามโจ้
“ไม่มีนะครับ ผมแค่รู้สึกว่ากินเยอะขึ้นแค่นั้นเอง” โจ้ตอบคำถามอาหมอ
“อืม ถ้านั้นโจ้ไปเจาะเลือดกับไปเอาฉี่ให้อาหน่อย” แล้วอาหมอก็เรียกพยาบาลมาพาโจ้ไป ระหว่างนั้นก็ตรวจอาการผมด้วยเผื่อเป็นอะไรอย่างอื่น ไม่นานโจ้ฏ้เดินกลับเข้ามา
“อาการของพอลไม่มีอะไรนะน่าจะเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ” อาหมอพูดกับพวกผมแค่นี้ก็ทำให้ความมั่นใจของผมลดลง ผมภาวนาว่าอาการของผมอย่าแค่เพราะพักผ่อนไม่เพียงพอเลย ขอให้เป็นอย่างอื่นเถอะ
“เอาน่า ผลตรวจของผมยังไม่มาเลยทำหน้าเข้านะพอล” อาหมอพูดเพราะคงเห็นหน้าผมเจื่อนลง
“ครับ” ผมตอบพร้อมกับโจ้ที่เอื้อมมือมาจับมือผม
“ไม่เป็นไรนะครับ ถ้าไม่ใช้อย่างที่เราคิด เราก็เลี้ยงหลาน ลูกไอ้ภาคเอามีตั้ง 3 คน” โจ้พูดพร้อมกับยิ้มให้
“ครับ” ผมตอบพร้อมกับยิ้มให้โจ้
ก๊อกๆๆ
“ขออนุญาตค่ะ ผลตรวจค่ะคุณหมอ” พยาบาลเดินนำผลตรวจเข้ามาให้
“ขอบใจมาก” อาหมอพูดกับพยาบาลแล้วอ่านผลตรวจ
“เฮ้อ” แล้วอาหมอก้ถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้า
“ผลเป็นยังไงบ้างครับอาหมอ” ผมถามอาหมอตอนนี้ผมบอกเลยว่าความมั่นใจที่มีก่อนหน้าหมดลงไปพร้อมกับการถอนหายใจของอาหมอ ส่วนมือที่จับอยู่กับโจ้นั่นจับกันแน่นขึ้น
“ลูกชายบ้านนี้มีเมียเป็นผู้ชายทั้ง 2 คน แล้วยังท้องได้ทั้ง 2 คนอีกโชคดีจริงๆ” อาหมอตอบตอนนี้หัวใจของผมเต้นแรงมาก
“หมะ หมายความว่าไงครับ โจ้ท้องใช่ไหม” ผมถามอาหมอเพื่อความแน่ใจของการได้ยิน
“อืม อายินดีด้วยโจ้ท้องได้ 2 เดือนกว่าแล้ว” อาหมอตอบแล้วยิ้ม
“จิ จริงๆนะครับ ผมกำลังจะมีลูก ผมกำลังจะเป็นพ่อคน” ผมพูดด้วยความดีใจพร้อมกับดึงโจ้เข้ามากอด
“โจ้พี่ดีใจมากๆเลย เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน”
“ครับพี่พอล ผมก็ดีใจเหมือนกัน” โจ้พูดพร้อมน้ำตาไหลผมเลยเอานิ้วไปเช็ดให้
“พี่ก็ร้องเหมือนกันครับ” แล้วโจ้ยื่นมือมาเช็ดให้ผมเหมือนกัน ผมไม่รู้เลยว่าน้ำตาผมไหลมาเมื่อไหร่
“งั้นอาขอตรวจให้ละเอียดนะเพราะโจ้ท้องแรก”
“ครับ” หลังจากนั้นอาหมอก็ตรวจโจ้ต่อแล้วก็สั่งยาบำรุงให้
ตอนนี้ผมกับโจ้ขับรถกลับมาถึงที่บ้าน เดินเข้าไปยังห้องรับแขกที่ทุกคนนั่งรวมกันอยู่
“ตาพอล ผลตรวจเป็นไงบ้าง” คุณแม่ถามด้วยความตื่นเต้น
“อาหมอบอกว่าผม พักผ่อนไม่เพียงพอครับ เลยมีอาการแบบนั้น” ผมตอบพร้อมทำหน้าเศร้า
“เหรอ ไม่เป็นไรนะ” คุณแม่พูดพร้อมกับลูบแขนผม
เพี๊ยะ
“พี่พอลนิ” แล้วโจ้ก็ตีเข้าที่แขนผม
“ทำไมเหรอ” เป็นคุณพ่อที่ถามขึ้น
“พี่พอลเลิกแกล้งทุกคนแล้วบอกผลไปได้แล้วครับ”
“ก็จริงนิครับ อาหมอบอกว่าพี่พักผ่อนไม่เพียงพอ ส่วนโจ้น่ะท้องได้ 2 เดือนกว่าแล้ว” ผมหันไปพูดกับโจ้
“ห๊ะ ว่าไงนะ ตกลงว่าท้องใช่ไหม” คุณแม่ถามด้วยความดีใจ
“ใช่ครับ” เป็นโจ้ที่เป็นคนตอบ
“ตาพอลนิแกล้งแม่ แม่ดีใจด้วยนะ ดีใจจริง” คุณแม่ว่าผมเสร็จก็ดึงลูกสะใภ้เข้าไปกอด
“พ่อก็ดีใจด้วยนะ”
“ขอบคุณครับ”
“ดีใจด้วยนะครับพี่พอล พี่โจ้” ภีมพูดแสดงความยินดี
“ขอบคุณนะ” ผมกับโจ้ขอบคุณพร้อมกับยิ้มให้
“ดีใจด้วยว่ะ น้ำยายังใช้ได้นี่หว่า” เป็นไอ้ภาคอีกแล้วครับ
“เออ”
“เย้ๆๆ ภามจะมีน้องอีกแล้ว ภามดีใจที่สุดฮะ” และวันนี้เป็นอีกวันที่ครอบครัวของผมมีความสุขกับข่าวดีแบบนี้
******** End********
โอ๊ะๆๆๆ พี่น้องคู่นี้น้ำยาดีกันจริงๆ ฮ่าๆๆๆ หวังว่าจะชอบกันนะครับ แล้วเจอกันครั้งต่อไป
-
:mc4: ฉลองกันหน่อย เย้ๆๆ
คู่พี่พอลกับโจ้นี่ก็หวานจริงน้อ มีลูกทันใช้กันทั้งบ้านเลย สุดยอด
-
เป็นข่าวที่ดีจริงๆ เลยน้า~~ :m3:
-
:mew1: :mew1:
-
o13
-
:mew1:
-
ขอบคุณ :)
-
เย้ๆๆๆๆ ท้องจริงๆแล้วว น่ารัก :mew1:
-
ท้องได้ทั้งสะใภ้ใหญ่สะใภ้เล็กเลย :mew1:
-
ได้หลานเพิ่มอีกหลายคนแน่จ้า
-
:o8: :hao7: เป็นเรื่องที่น่ารักมากคะ ชอบมาก พอดีตอนนี้นี้มีมรสุมชีวิต พอมาอ่านเรื่องนี้คลายเครียดไปได้เยอะเลย ขอบคุนมากคะที่แต่งเรื่องราวน่ารักแบบนี้ให้อ่าน
-
:o8: :hao7: เป็นเรื่องที่น่ารักมากคะ ชอบมาก พอดีตอนนี้นี้มีมรสุมชีวิต พอมาอ่านเรื่องนี้คลายเครียดไปได้เยอะเลย ขอบคุนมากคะที่แต่งเรื่องราวน่ารักแบบนี้ให้อ่าน
ขอบคุณครับ ยังไงก็สู้ๆๆนะครับ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
-
:pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
โชคดีจังเลยมีลูกกันทั้งคู่เลย :katai2-1:
-
ผู้ชายบ้านนี้แปลกนะเนี่ย มีเมียเป็นผู้ชาย
แถมท้องได้ด้วย แสดงว่านำ้ยาดีจริงเลยนะ
:katai2-1: :katai2-1:
:katai2-1: :katai2-1:
:katai2-1: :katai2-1:
-
:L2:ครอบครัวใหญ่
-
:pig4: เป็นนิยายที่อบอุ่น น่ารักมาก :กอด1: ขอบคุณนะ
-
ง๊อวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบเรื่องนี้มาก ละมุน ไม่มีดร่าม่า น่ารัก อ่านแล้วเบาสมอง :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักกกกกกกกก
รักเด็กที่สุด
แต่น้องภามพูดชัดไปนะ
:3123:
ขอบคุณค่ะ
-
สนุกและน่ารักมาก
บ้านนี้น้ำยาดี มีแฟนเป็นผู้ชายท้องทุกคนเลยทีเดียว
-
น่ารักๆ อ่านแล้วฟิน
ไม่เครียดดี ขอบคุณนะคะ <3
-
เย้ๆๆบ้านนี้ ลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง ไม่เหงาแน่ๆจ้า
-
โห น้ำยาดีทั้งพี่ทั้งน้องเลย
ขอบคุณครับ
-
น่ารักมากเลยจ้า อ่านแล้วยิ้มแก้มปริ
-
ขอสอบถามความคิดเห็นหน่อยนะครับ
[/b]
คือนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเขา เขารักนิยายเรื่องนี้มาก ถึงแม้ว่านิยายเรื่องนี้จะจบไปสักพักแล้ว แต่ก็ยังมีคนติดตามอยู่
เขาเลยจะสอบถามทุกคนว่าถ้าเขาจะรีไรท์นิยายเรื่องนี้ แล้วเพิ่มเติมเรื่องราวของเรื่อง ทุกคนเห็นด้วยไหม?? ถ้ามีเห็นด้วย แล้วสนใจติดตาม เขาก็จะรีไรท์ ซึ่งจะเริ่มลงให้ทุกคนอ่านกันได้ช่วงเดือนเมษายน ยังไงก็ช่วยกันแสดงความคิดเห็นหน่อยนะครับ
-
:pig4: อยากอ่านต่อครับ
-
เอาค้าบ อยากอ่าน
-
อ่านค่าาาาาา
-
อ่านนนนนนนนนนนนน :hao7: :hao7: :hao7:
-
เอาเลยๆๆๆๆๆ. รออ่านๆๆๆๆๆ
-
เขียนใหม่ก็ดีคับ จะได้รออ่าน
-
ชอบค่ะ อ่านสบายๆไม่ดราม่า
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆค่ะ
-
:-[ :-[
ขอบคุณคะ น่ารักกกกก สนุกนะ
:katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบมากค่ะ น่ารักดี เนื้อเรื่องกระชับ อบอุ่นมากค่ะ
:pig4: :pig4:
-
น่ารักกันทั้งบ้าน
:L2: :L2:
-
น่ารักกันทั้งบ้านเลย
ครอบครัวอบอุ่น
-
น้องภามน่ารัก :mew1:
-
:impress2:
-
เป็นการอ่านนิยายที่ลุ้นระทึกมากเพียงเพราะคนเขียนบอกไม่มีมาม่านี่แหละ ปกติเจอคำนี้ทีไรมาชุดใหญ่ทุกที ขอบคุณจ้าที่ไม่ม่าใส่เค้า
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณค่ะสำหรับนิยายน่ารักๆ แบบนี้ไม่ใช่แค่feel goodแล้ว แต่โคตรso gooood